-- ตอนที่ 30 ---
กลิ่นเค็มๆ ของเกลือบ่งบอกได้ดีว่าน้ำนี่เค็มแน่นอน
แต่ดูแล้วไอ้คนที่ลอยคอสบายใจอยู่อย่างสบายใจจะไม่รู้สึกครับ มีการส่งยิ้มหล่อมาให้ โบกไม้โบกมือให้กำลังใจผมที่ว่ายไปหา แต่พี่แกก็ว่ายหนีพร้อมห่วงยาง
ดีครับดี
รักผมมากครับ เสี่ย
ผมกลอกตา เลิกว่ายตามพี่แกหันกลับมาเดินอาดๆ ขึ้นไปนั่งจิ้มแมงกระพรุนเหมือนเด็กฝรั่งตาฟ้านั่นบ้าง เด็กฝรั่งยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยวยื่นกิ่งไม้ให้ผมแล้วพูดเชิญชวนให้ผมจิ้ม
ดูๆ แล้วก็น่าจะอายุสิบสี่สิบห้านะครับ
หน้าตาก็หล่อดี
แต่ปัญญาอ่อนชะมัด
เออ แต่ผมที่มาเล่นด้วยก็คงปัญญาอ่อนเหมือนกันนั่นแหละครับ
ผมรับไม้มาจิ้มแมงกระพรุนที่ตายอนาถนอนแผละบนพื้น
ผมลองจิ้มดูสองสามรอบก็หาความสนุกไม่เจอ เลยคืนไม้ให้เด็กนั่นไปหันหลังเจอกับพี่หนึ่งพอดี ซึ่งพี่แกกลับมาพร้อมในรูปแบบใหม่ครับ
“ ฮ่าๆ ”
ผมหลุดขำเพราะพี่หนึ่งไปซื้อแว่นดำมาใส่ครับ ซึ่งพอใส่แล้วมันไม่ได้เท่เลย กรอบกลมสีทองดูจะขัดกับรูปหน้าพี่หนึ่งไปหน่อย แว่นดำเลยไม่ได้ทำหน้าที่ของมันได้ดีเท่าที่ควร
หนึ่งยิ้มแห้งหน้าแดงแพราะเสียเซลฟ์ ในใจก่นด่าแม่ค้าที่เชียร์ให้ซื้อนักหนา
ซื้อเลยลูก ซื้อเลย
ใส่แล้วหล่อจะตาย หล้อหล่อเลยละลูก
ต๊าย ลองใส่แล้วหล่อกว่าเดิมอีก
แฟนลูกต้องชอบแน่ๆ
ชอบบ้าอะไรล่ะป้า
ขำขนาดนี้
มิน่าตอนเดินมาถึงได้ถูกจ้องเอาๆ แล้วอมยิ้ม
“ ขำอะไรวุ้น ” ถามเสียงเรียบ
“ ขำเสี่ยไง ใส่แว่นเหมาะมากเลย เสี่ย ห้ามถอดนะ ”
เเสียงหัวเราะที่ดังกว่าเสียงวุ้นคือเสียงไอ้เด็กฝรั่งที่วุ้นเพิ่งคุยด้วยไปครับ
หนึ่งถอดแว่นออกเซ็งๆ แต่เหตุผลใหญ่คืออาย
“ ไป วุ้น มาว่ายน้ำกับเสี่ยสักที เมื่อกี้เสี่ยว่ายคนเดียว เหงามาก ” มือหนาคว้าเข้าที่แขนวุ้นกึ่งเดินกึ่งลากลงทะเล
“ เฮ้ยๆ ลากงี้จะเอาผมไปกินในน้ำรึไง ” วุ้นถามกลั้วหัวเราะ
หนึ่งหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่วุ้น
ความอายโยนทิ้งไปก่อนครับ
“ อยากก็ไม่บอกนะวุ้น ไว้เดี้ยวคืนนี้เจอกันที่คอนโดพี่เลย ”
บางทีผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันถึงชอบพูดเรื่องแบบนี้
วุ้นหยุดหัวเราะทันทีและขมวดคิ้วทำสีหน้าจริงจัง
“ โห พี่ นอกสถานที่ประสบการณ์ใหม่ ไม่สนใจเหรอ ”
หนึ่งชะงักขาทันที หน้าอึ้งสนิท
ส่วนวุ้นขำต่อ
ไม่คิดว่าแค่การเล่นคืนบ้าง พี่หนึ่งจะช็อคไปแบบนี้
วุ้นแกะมือพี่หนึ่งออกแย่งห่วงยางมา ทำท่าจะเดินลงไปก่อนปล่อยให้พี่หนึ่งยืนอึ้งต่อไป
หนึ่งแปะมือเข้าที่ไหล่ของวุ้น
วุ้นสะดุ้ง
“ ก็ดี แต่พี่ว่าที่คอนโดดีกว่า ” หนึ่งหัวเราะหึหึ
“ ไม่ดีมั้ง ” วุ้นยิ้มแห้ง
“ ดี ”
“ ไม่ดี ”
“ ดีก็ดีสิวุ้น เสี่ยชอบ ” พูดไม่พอแกล้งยิ้มหื่น
“ ดูพี่หนึ่งจะชอบบทเสี่ยเนอะ ” วุ้นกัด
หนึ่งยืดอก “ ชอบดิ พวกเสี่ยดูเป็นคนพึ่งพาได้ เดือดร้อนเรื่องเงินเรียกหาเสี่ย หิวข้าวก็ให้เสี่ยเลี้ยง ”
“ แล้วทำไมผมต้องเป็นเด็กเสี่ยล่ะ ”
“ ก็เสี่ยถูกใจ ก็ต้องเป็นเด็กเสี่ยดิ ”
วุ้นถอนหายใจ เพราะรู้ว่าเถียงกับพี่หนึ่งยังไงตัวเองก็ต้องเถียงแพ้อยู่ดี ยอมๆ เป็นเด็กเสี่ยไปเถอะครับ “ งั้นเสี่ยก็พาผมลงไปว่ายน้ำทะเลสักที มาว่ายน้ำนะครับ ไม่ได้มาเล่นว่ายตามห่วงยาง ”
“ ขอเสี่ยก่อนแล้วเสี่ยจะพาไป ”
พูดไม่พอทำหน้าจริงจัง
อินบทเกินไปแล้วครับ
วุ้นเบ้ปาก
“ งั้นเสี่ยก็อยู่นี่ไปละกันครับ งั้นผมลงไปเล่นคนเดียวก็ได้ อ้อ หรือไม่ก็ชวนเด็กเมื่อกี้ไปเล่นด้วยก็ได้ ” วุ้นเหลือบมองเด็กฝรั่งที่ยืนมองตามเขากับพี่หนึ่ง
“ ไอ้เด็กนั้นรวยกว่าเสี่ยเหรอ วุ้น ” หนึ่งแสร้งทำหน้าเศร้า
“ อือ ”
วุ้นเริ่มเซ็งเมื่อไม่ได้เล่นน้ำสักที น้ำใสๆ ที่กระทบหาดดังซ่าๆ นั่นกำลังเชิญชวนเขาให้กระโจนลงไปอยู่กลายๆ แรงสะกิดเข้าที่แขนทำให้วุ้นหันไปมอง
ไอติมโคนที่โปะด้วยถั่วราดช็อกโกแลตถูกยื่นมาให้พร้อมรอยยิ้มซื่อ
วุ้นเลิกคิ้วแต่รับมากินแต่โดยดี
“ สมิท ” เจ้าของดวงตาสีฟ้าฉีกยิ้มพยายามแนะนำตัวเอง
วุ้นยิ้มตอบพยักหน้ารับบอกชื่อตัวเองบ้าง
“ วุ้น เดี๋ยวนี้มีกิ๊กเหรอ ” พี่หนึ่งพยายามทักท้วงสิทธิความเป็นเสี่ยของตัวเอง
“ ครับ ก็เบื่อคนแก่ คนแก่มันไม่เร้าใจ ” วุ้นกัดไอติมเข้าอีกคำ
หนึ่งขมวดคิ้วเริ่มอยู่ไม่สุข
เพราะคำว่าคนแก่ไม่เร้าใจเนี่ยแหละครับ
ไปจี้จุดพี่แก
หนึ่งแย่งไอติมของวุ้นมากินจนหมด
ส่วนเจ้าเด็กสมิทก็เหวอใส่สิครับ หน้าตาเศร้าทันควัน
หนึ่งยิ้มใส่พูดสำเนียงภาษาอังกฤษชัดเจน “ เขาเป็นของผม ” พูดไม่พอเอาแขนโอบไหล่อีก
“ เฮ้ย พี่หนึ่งเด็กนะ สงสารหน่อย ” วุ้นหน้าแดงปนเหวอ
“ ไม่เอาเสี่ยหวงของเสี่ย ”
วุ้นมองสมิทด้วยความสงสาร มองเขาสลับกับพี่หนึ่งอยู่สองสามครั้งถอนหายใจแล้วลากเท้าตัวเองกลับไปจิ้มไอ้แมงกระพรุนเหมือนเดิม สีหน้าเศร้าจัดเหมือนถูกหักอก
“ ใจร้ายว่ะ ” วุ้นบอกกับพี่หนึ่ง
“ เออ ใจร้ายแน่ ถ้าไม่ยอมถอนคำพูดว่าไม่เร้าใจ ” หนึ่งยักไหล่
“ แก่ก็ยอมรับว่าแก่สิพี่ ”
“ คำก็แก่ สองคำก็แก่ พี่ยังไม่แก่ขนาดนั้นนะวุ้น ” หนึ่งเบ้หน้าบ้าง
วุ้นไม่ตอบเดินลงไปเล่นน้ำก่อน โยนห่วงยางลงไปและนอนบนห่วงยางปล่อยให้ไหลตามคลื่น
เพลินมาก บอกเลยครับ
วุ้นหันซ้ายหันขวาเพราะนึกว่าพี่หนึ่งจะตามมากวนแต่พบว่าอีกฝ่ายหายไปแล้ว
เอ้า
หายไปไหนของพี่แกวะเนี่ย
คงไม่ได้ตามไปเคลียร์ไอ้เด็กนั่นหรอกนะ
ตูม !
“ เฮ้ย !! ” วุ้นร้องออกมาเสียงดังลั่นก่อนที่จะถูกกลบไปด้วยน้ำทะเล
วุ้นโผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำมองอาฆาตคนที่มาพลิกห่วงยาง
ซึ่งก็มีอยู่รายเดียวครับ
ไอ้เสี่ยนั่นเอง
“ วุ้นเป็นอะไร ! อยากลงเล่นน้ำก็บอกเสี่ยดีๆ ก็ได้ ไม่ใช่ลงไปแบบนั้น เสี่ยตกใจนะ ” หนึ่งทำสีหน้าตกใจเอามือลูบหน้าลูบตาวุ้นด้วยความเป็นห่วง
“ กวนละ เสี่ย ” วุ้นกัดฟันกรอดๆ
“ ไม่เอา อย่าโมโหเสี่ยดิ ” หนึ่งดึงตัววุ้นมากอดลูบหัวเบาๆ
วุ้นขืนตัวออก “ โกรธดิ แสบทั้งตาทั้งคอเลยเนี่ย ”
“ พี่ขอโทษ ”
มาบทโศก
เอาซะไปไม่ถูกเลยทีเดียวครับ
วุ้นชะงัก
พี่หนึ่งทำหน้าเศร้าเหมือนกับชีวิตนี้ได้ทำอะไรร้ายแรงมากๆ ลงไป
“ ผมก็พูดเล่นน่าพี่หนึ่ง ใครจะไปโกรธ ”
“ ดีๆ งั้นหายโกรธแล้วก็คอนโดพี่คืนนี้เลย ”
“ โยงเข้าเรื่องนี้อีกแล้ว พี่หนึ่งเป็นคนยังไงวะเนี่ย ”
“ เป็นงี้แหละครับ ”
“ ... ”
แล้วก็เล่นน้ำกับพี่หนึ่งยิงยาวไปจนเกือบบ่ายสามครับถึงได้กลับบ้านกัน แต่ก่อนกลับก็ได้ไปนั่งกินร้านขนมกึ่งร้านอาหารกันก่อนครับ
วุ้นสั่งเค้กมากินเนื่องจากยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ระหว่างที่ว่ายน้ำก็ขึ้นฝั่งกินข้าวบ่อยอยู่
ส่วนพี่หนึ่งไม่ยอมสั่งอะไรสักทีจนพนักหน้าขอตัวไปรับโต๊ะอื่นก่อน
“ ไม่สั่งล่ะพี่หนึ่ง ? ”
หนึ่งไม่ตอบยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวด
“ พี่หนึ่ง ”
หนึ่งวางเมนูลง “ พี่แค่นึกไม่ออกว่าตัวเองอยากกินอะไรเฉยๆ เพราะปกติพี่ก็กินเกือบทุกวันแล้ว ”
ก็จริงของพี่หนึ่ง
แต่โทษผมไม่ได้นะ
พี่หนึ่งชอบกินผมก็ชอบทำให้เหมือนกัน
“ แล้วมาบอกพี่มีพุงไม่ได้นะ เพราะวุ้นนั่นแหละตัวดีเลย ”
แล้วก็โยงให้ผมผิดอีกจนได้
“ กินฟรีก็กินไปเหอะ เสี่ย ”
“ ไม่อยากกินฟรี ขอจ่ายเป็นอย่างอื่นได้ไหม ”
วุ้นกำลังจะตอบก็ตั้งหยุดไว้ก่อนเพราะพนักงานเสิร์ฟหญิงคนเดิมเดินเข้ามารับออเดอร์แล้ว
“ รับอะไรดีคะ ? ”
“ อ๋อ ผมขอเป็นชีสเค้กแล้วกันครับ ”
“ แค่นี่นะคะ ”
"ครับ ”
หนึ่งพยักหน้าด้วยท่าทางเคร่งขรึมจนกระทั่งพนักงานเดิมไปก็ออกลายอีกรอบ “ สรุปให้เสี่ยจ่ายแบบนั้นได้ไหม วุ้น ”
“ ไม่เลิกๆ ”
“ เลิกทำไม เสี่ยรักวุ้นนะ หรือวุ้นไม่รักเสี่ยแล้ว ”
“ ทำไมเป็นคนกวนแบบนี้วะ พี่หนึ่ง ”
“ เสี่ยก็เป็นของเสี่ยแบบนี้มาตลอด มีแต่หนูนั่นแหละเปลี่ยนไป ไม่รักเสี่ยเหมือนเดิม ”
“ โอ๊ยยย ”
วุ้นกุมขมับ
“ อะไรหนู หนูเจ็บเหรอ ทำไมไม่บอกเสี่ย เดี๋ยวเสี่ยพาไปโรงบาล ”
ถามด้วยความเป็นห่วงแต่หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความอารมณ์ดีเนื่องจากได้กวนคน
“ พี่ใช่พี่วุ้นหรือเปล่าคะ ? ”
เสียงคุ้นๆ ประโยคคุ้นๆ
วุ้นหันไปมองเจ้าของเสียงก็ต้องสะดุ้งโหยง
เมื่อพบว่าเป็นสามสาวที่มาสัมภาษณ์เขาครับ
โอ๊ย แล้วนี่ผมก็นั่งอยู่กับพี่หนึ่งอีก
“ เอ่อ ใช่ครับ ”
ใช่ก็ใช่
วุ้นพยักหน้ารับอย่างจำยอม
เพลงตาเป็นประกายดีใจ หันไปสบตากับเพื่อนสนิททั้งสองเชิงรู้กันว่าใช่ตามที่คิด ! “ พี่วุ้นมาเที่ยวกับแฟนเหรอคะ ”
อยากตอบว่าไม่จริงๆ ครับ
แต่พอหันไปสบตากับเสี่ย
ต้องอ้อมแอ้มตอบไป
“ ครับ มาเที่ยวกับแฟน ”
เสียงกรี๊ดดังขึ้นเบาๆ ซึ่งดูเหมือนพยายามเก็บไว้แล้วแต่ก็ยังเล็ดลอดอกมาถึงหูวุ้นอยู่ดี
“ แล้วมาเที่ยวกันแบบนี้ ใครจะทำขนมให้ร้านพี่วุ้นละคะ ” ปลาถาม
“ ก็คงมีนั่นแหละ ขาดพี่ไปคนเดียวไม่เป็นไรหรอก ”
“ แต่ขนมพี่วุ้นถือว่าเป็นลายเซ็นของร้านเลยนะ ”
“ ก็ทำตามสูตรเขานั่นแหละ ไม่มีอะไรยากหรอก ” วุ้นยิ้มจางแต่ลึกๆ แล้วเจือความเศร้า
ขาดเขาไปสักคนไม่เป็นอะไรหรอกน่า
ลายน์
วุ้นพยักหน้าเชิงขอเวลาแปปนึงกับพวกสามสาวนักสัมภาษณ์
ONE1 : ไม่ต้องห่วงวุ้น มันไม่มีอะไรหรอก
ONE1 : ความฝันของเราไม่ว่าใครก็ต้องเข้าใจอยู่แล้ว
วุ้นไม่ตอบพี่หนึ่งเพียงแค่ยิ้มจาง
และตอบคำถามสามสาวอีกสองสามข้อก่อนที่จะปลีกตัวไปกินบ้าง
ในใจอวลด้วยความอบอุ่น
เพราะรู้ดีว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องมีใครบางคนยืนข้างๆ
------------------------------
เพื่อนบอกว่า พี่หนึ่งแลหล่อตอนสุดท้ายแต่ก็ไม่อาจลบล้างสิ่งที่กระมาตลอดทั้งตอน 555555555
ขอบคุณทุกคอมเมนค์ค่ะ
หัวข้อ: Quite Love รักเงียบๆ ประชาสัมพันธ์ : เว็ปใหม่ของสนพ. <3 (อ่าน 165495 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก