-- ตอนที่ 22 ---
กว่าผมจะได้กลับบ้านก็ล่อไปหกโมงครับไปทั้งๆ ที่มาตั้งแต่บ่ายแท้ๆ แต่ระหว่างทางที่ผมกำลังจะกลับ กลับพบว่าร้านหัวมุมตลาดที่ตอนแรกเป็นร้านกาแฟตอนนี้กำลังถูกทาสีใหม่อยู่มีช่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างขะมักขเม้น แต่ประเด็นสำคัญคือคนที่ยืนดูอยู่ครับ
จะใครซะที่ไหนล่ะ
ก็พ่อผมไง !
ผมรีบให้พี่หนึ่งพาไปจอดรถข้างๆ ทันทีแล้วก้าวพรวดลงจากรถไปหาพ่อด้วยความสงสัย “ พ่อ ! ”
พ่อมิตรสะดุ้งโหยงหันกลับมามองวุ้น “ อ้าว วุ้น แกมาทำอะไรแถวนี้ ”
“ ผมมาแวะซื้ออะไรกินนิดหน่อยน่ะ พ่อ ” วุ้นตอบพ่อไป
“ สวัสดีครับ ” หนึ่งที่เดินตามทีหลังไหว้พ่อวุ้น
“ อ้าว หนึ่งมาด้วยเหรอ เอาวุ้นมันไปนอนบ้านด้วยพ่อก็ไม่ว่านะ ลูก ”
“ ก็ว่าจะยืมอยู่ครับ แต่วุ้นไม่ยอมไปกับผมสักที ” หนึ่งพูดด้วยสีหน้าจริงจังทั้งๆ ที่ไอ้ที่พูดออกมาไม่เข้ากับหน้าเลยแม้แต่น้อย
“ พ่ออย่าเปลี่ยนเรื่องสิ ตอบผมมาก่อนทำไมถึงอยู่ที่นี่ละ ” วุ้นยังคงไม่ลืมประเด็นหลัก
“ พ่อแค่อยากมาดูว่าเขาทาสีกันยังไง เผื่อไว้จะทาบ้านเราบ้าง ” พ่อมิตรยังคงแถต่อไป
“ ผมไม่เชื่อ ” วุ้นทำหน้าเซ็ง
“ ก็เป็นแบบนั้น จะให้พ่อบอกว่าอะไรล่ะวุ้น ” พ่อมิตรเริ่มที่จะเซ็งตาม
“ พี่เมฆไม่ได้มีอะไรให้ต้องทำร้านซะหน่อย มิกซ์ก็ด้วย พ่อตอบผมเถอะ พ่อทำร้านนี้ทำไม ”
พ่อมิตรเหลือบไปมองหนึ่งสลับกับวุ้นแล้วถอนหายใจ
เฮ้อ
ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์แท้ๆ
เอาเถอะ รู้ตอนไหนก็คงเหมือนกันนั่นแหละ
“ ก็ร้านแกนั่นแหละ ” พ่อวุ้นถอนหายใจเฮือก
“ หะ ! ” วุ้นถึงกับเหวอรับประทาน
อะไรนะ ?
ร้านผม หมายความว่าไง พ่อทำร้านให้ผมเหรอ
“ พ่อล้อผมเล่นป่ะเนี่ย ”
พ่อวุ้นทำหน้าเหม็นเบื่อ “ ไม่จริง คงไม่มานั่งเฝ้าร้านแบบนี้หรอกไอ้วุ้น ”
หนึ่งยิ้มบางเมื่อเห็นวุ้นยังคงงงงอยู่
ก็สมควรงงอยู่หรอก
ที่จู่ๆ จะมีร้านเป็นของตัวเอง
เรื่องนี้พ่อมิตรบอกผมมาได้สักพักแล้วว่าทำร้านขนมให้วุ้นมัน
ผมเคยถามเหตุผลที่ทำให้
ได้คำตอบว่า วุ้นตอนเด็กๆ มันไม่เคยขออะไรเลยเลี้ยงง่ายมากแต่เพราะไอ้ที่ไม่เคยขออะไรเนี่ยแหละ ทำให้พ่อวุ้นรู้สึกว่าลูกคนนี้เหมือนไม่ได้อะไรเหมือนคนอื่นเขา
ก็แบบนี้นั่นแหละ
ลูกคนกลาง
ทุกอย่างที่ได้รับคือตกทอดจากพี่และเก่าเกินไปที่จะให้น้องใช้
ทำให้รู้สึกไม่ค่อยอยากได้อะไรเท่าไหร่ เพราะยังไงก็ต้องได้จากพี่อยู่ดี
“ พ่อ... ” วุ้นพูดเสียงอ่อนแววตาทอประกายดีใจอย่างเห็นได้ชัด
ความฝันลมๆ แล้งๆ ของวุ้นที่หลังจากขายเค้กไปได้สักพัก
ก็คือมีร้านขนมเป็นของตัวเองเนี่ยแหละ !
“ เรียกทำไม ” พ่อวุ้นถามเบื่อๆ
วุ้นพูดอะไรไม่ออก ความดีใจมันตีตื้นจนน้ำตารื้นความรู้สึกตอนที่โดนพ่อบอกให้เลิกขายขนมที่นี้ยังคงกระจ่างชัดแต่มันก็เหตุผลของมันอยู่
พ่ออาจจะกันให้วุ้นออกจากแถวนี้ก่อนเพื่อที่จะแอบทำร้าน
หรือไม่ก็ให้ไปเรียนรู้งานกับร้านของพี่เต้
แต่ความรู้สึกตอนนี้ที่แน่ๆ
คือ ความดีใจ
คุณเชื่อไหมว่าผมไม่เคยคิดว่าพ่อผมจะทำอะไรแบบนี้ให้กับลูกคนกลางแบบผม ผมปลงมานานแล้วว่าตัวเองคงไม่ได้อะไรตามที่ควรเท่าไหร่ ใครจะคิดว่าพ่อที่เข้มงวดในเรื่องต่างๆ ( ยกเว้นบางเรื่องที่เปิดกว้างจนมากเกินไป ) จะเป็นคนทำร้านขนมให้ผมล่ะ
ผมดีใจยิ่งกว่าถูกหวยอะไรทำนองนั้นซะอีก
ผมอยากเข้าไปกอดพ่อนะ แต่ก็ไม่กล้า
ครั้งล่าสุดที่กอดพ่อมันนานจนผมจำไม่ได้แล้ว
พ่อมิตรขมวดคิ้วเหมือนเห็นลูกตัวเองทำท่าทางลังเลอะไรสักอย่าง ตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้แล้วลูบหัววุ้นเบาๆ “ ไม่ต้องดีใจขนาดนั้น พ่อก็แค่อยากทำอะไรให้ลูกแค่นั้นแหละ ”
“ ขอบคุณครับ พ่อ..” วุ้นพูดเสียงเครือ
พ่อมิตรพยักหน้ารับ “ อีกสักพักนั่นแหละกว่าจะเสร็จ แกค่อยมาดูทีเดียวตอนเสร็จดีกว่า ไปลูกหนึ่งพาลูกพ่อไป ” และโบกมือไล่ลูกตัวเองชิ่วๆ
เห็นอย่างนี้ก็เขินลูกเป็นเหมือนกัน
คิดจบก็เดินหนีไปทางอื่น
หนึ่งยิ้มจาง “ ป่ะ วุ้นไปคอนโดพี่กัน พี่มีการ์ตูนให้ดู อมยิ้มก็มี หรืออยากได้ตุ๊กตาพี่ก็มีนะ ” จับไหล่วุ้น
อารมณ์ซึ้งเมื่อกี้ถึงกับหายวับไปทันตา “ ผมไม่ใช่เด็กนะครับ ถึงจะเอาไอ้พวกนี้หลอก ” และทำหน้าเซ็งใส่พี่หนึ่ง
“ งั้น.. เอาพี่หนึ่งไหม ให้ฟรีเลยถ้าเอาตอนนี้แถมคอนโดห้องนึง ”
“ ... เอาแต่คอนโดได้ไหม ”
“ เอาแต่คอนโดแล้วพี่จะไปอยู่ไหนล่ะครับบ ”
วุ้นถอนหายใจ “ กลับก็กลับครับ ขอเป็นที่ซุกหัวนอนได้ก็พอ ”
“ ม่านรูดดีไหม ? ”
“ ไอ้พี่หนึ่ง ! ทำไมเดี๋ยวนี่ดูจะพูดมากกว่าเดิมอีกเนี่ย ”
หนึ่งแกล้งทำหน้าเหรอหรา “ อ้าว จริงเหรอ พี่เป็นงั้นจริงเหรอ พี่ว่าพี่ก็เป็นเหมือนเดิมนะ หล่อเหมือนเดิม พูดก็ไม่ได้พูดเยอะอะไรขนาดนั้น ”
“ ... กลับเหอะ พี่หนึ่ง ”
หนึ่งหลุดขำออกมา “ ไม่แกล้งก็ได้ๆ ป่ะ ขึ้นรถ คอนโดพี่มีของเด็ดๆ รออยู่ที่คอนโดอยู่ ”
“ คงไม่ใช่ระเบิดหรอกนะ ” วุ้นกวนกลับบ้าง
“ เออน่า ! ”
* Line *
IAMUFRIEND : วุ้น...
WUNWUN:C : ครับพ่อ
IAMUFRIEND : ถ้ากลับบ้านไม่ไหวไม่ต้องกลับก็ได้นะลูก พ่อเป็นห่วง # ส่งหมีบราวน์โปรยสายรุ้ง
WUNWUN:C : แล้วพ่อส่งรูปฉลองมาทำไมอ่ะ
IAMUFRIEND : ก็ดีใจที่ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วไง
WUNWUN:C : ...
IAMUFRIEND : มีคนดูแลแกแทนพ่อ พ่อก็ดีใจแล้ว ดูอย่างพี่เมฆสิเขามีแฟนตั้งนานแล้ว มิกซ์ก็ด้วยเหลือแต่แกนั่นแหละที่ไม่เคยมีใครสักที จนกระทั่งมีลูกหนึ่งเข้ามาเนี่ยแหละ
IAMUFRIEND : เออ ฝากบอกลูกหนึ่งด้วยว่า ขนมที่ซื้อมาฝากรอบนั้นอร่อยมาก
WUNWUN:C : เดี๋ยวๆๆ พ่อกับพี่หนึ่งไปเจอกันตอนไหนครับ
IAMUFRIEND : เรื่องของผู้ใหญ่เขาคุยกัน เด็กแบบแกไม่ต้องยุ่งหรอก
WUNWUN:C : ยี่สิบกว่านี่เด็กเหรอครับ พ่อ..
IAMUFRIEND : เออสิ ไป ๆ ไม่ต้องคุยกับพ่อแล้ว ไปคุยกับลูกหนึ่งนู่น
นี่คือข้อความที่พ่อคุยกับลูกชายเหรอครับ
ตอบผมที
-------------------
เอามาลงให้หายคิดถึงก่อน
อีกครึ่งนึง
หัวข้อ: Quite Love รักเงียบๆ ประชาสัมพันธ์ : เว็ปใหม่ของสนพ. <3 (อ่าน 180627 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก