7 อมยิ้ม
ทำไมไม่ยอมหลับยอมนอน
เตียงมันก็นุ่มเหมือนเดิม กว้างก็เท่าเดิม
แอร์ก็เย็นฉ่ำ ห้องก็กว้างขวางหรูหราห้องเดิม
แต่ที่นอนไม่หลับเสียที
เพราะ
...ข่มตาทีไรก็เห็นแต่รอยยิ้มนั้น
ห่า
ไม่ได้การแล้ว
ต้องจุดธูปจุดเทียนไล่ลางร้ายนี้ออกไปไหมวะ
ก็ยังดีที่วันนี้มันก็สอบวันสุดท้ายแล้ว
เหอะ...ก็แค่แปลกใจเท่านั้นแหล่ะ คนอย่างไอ้เอ๋ยเนี่ยนะ คนอย่างไอ้เอ๋ยมันจะยิ้มได้น่ารักขนาดนั้นเลยงั้นหรอ เหอะ...กูตาฝาดแน่ๆ
ช่างมัน...เดี๋ยวก็ลืม...
....
..
.
เหี้ย!!!
บอกได้คำเดียวว่าเหี้ย
เมื่อคืนกว่าจะข่มตาหลับได้แม่งก็เกือบเช้า ดันปวดท้องจี๊ดๆ หลังจากนอนไปได้แค่ชั่วโมงกว่าๆ ลากสังขารตัวเองลงมาซื้อยาร้านสะดวกซื้อข้างคอนโดก็หันหลังกลับแทบไม่ทัน
ไอ้เอ๋ย!!
กับเด็กมัน!!
มาทำห่าอะไรแถวนี้วะ คนละซอยกับหอมันเลยนี่หว่า
พัชคนมั่นมันซะทุกอย่างยืนเกาะมุมกำแพงแล้วชะโงกหน้ามองคู่แค้นที่ยิ้มหัวเราะกับเจ้าของร้านโดยมีเด็กตัวน้อยๆ เกาะขาอยู่
เออ...
มันยิ้มอย่างนี้แล้วน่ารักสัสๆ
เฮ้ย...หมาแล้ว หมาแล้ว
ก้าวถอยหลังออกมาทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ซื้อยารักษาอาการเจ็บปวดของตัวเองด้วยซ้ำ เพราะดูท่าแล้วไอ้อาการปวดท้องไม่คงไม่น่าหนักใจเท่าอาการที่ก้อนเนื้อด้านซ้ายมันเต้นรัวเพราะเห็นรอยยิ้มกว้างๆ แบบนั้นหรอก
เออ
เป็นเอามาก...ถอยหลังกลับไปอยู่ใครอยู่มันเหมือนเดิมดีกว่า เลิกแล้วต่อกันก็วันนี้เป็นต้นไปล่ะ
*******
“ขอบคุณนะครับเจ๊มิ้นที่รับผมเข้าทำงาน”
“โอ้ยยยย อะไรกันเด็กสมัยนี้ ไม่ต้องมายกมือไหว้ท่วมหัวเอาใจแบบนั้นเลย ไม่ต้องถือเอาเป็นบุญคุณด้วย นี่พี่ก็อยากพักบ้างแล้ว ให้เอ๋ยดูแลร้านสักสามเดือนก่อนเปิดเทอมพี่ก็วางใจได้อยู่ แถมน้องแพก็น่ารักขนาดนี้ ถ้าไม่มีเงินกินนมจะทำยังไงล่ะฮึ” คนถูกยกมือไหว้ท่วมหัวพูดยาวเหยียด เห็นเอ๋ยมาตั้งแต่มันขึ้นปีหนึ่ง นี่ก็สามปีไปแล้ว เด็กมันห้าวแต่มีสัมมาคารวะ ไม่ก้าวร้าวเหมือนเด็กหลายๆ คนที่ชอบมาปีนเกลียวทำจีบตน
ดีซะอีกได้คนมาช่วยที่ร้าน ตนจะได้กลับไปพักผ่อนที่บ้านที่ต่างจังหวัดสักหน่อย
ค่าจ้างก็ให้แบบเดือนๆ หนึ่งอยู่กินเลี้ยงน้องแพได้สบายๆ แน่ เจ๊มิ้นซะอย่าง
“น้องแพขอบคุณพี่สาวคนสวยเร็ว” เอ๋ยก้มลงไปลูบหัวเด็กน้อยแล้วบอกเสียงนุ่ม
“ขอบคุณครับ...คนสวย” ร่างป้อมๆ ยกแขนป้อมๆ ก้มหัวลงไหว้จนแทบจะหมอบลงไปกราบกับพื้นเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากผู้ใหญ่ทั้งสองได้หลายโข หน้ากลมๆ เงยขึ้นมาก่อนฉีกยิ้มโชว์ฟันหลอสองซี่แบบที่เอ๋ยกับแกวสอนให้ยิ้มบ่อยๆ
“น่ารักจริงเชียว เฮ้อ...” เอ่ยเย้าอย่างหมันเขี้ยวก่อนถอนหายใจดังเมื่อคิดถึงคนเป็นพ่อเป็นแม่ ใครกันมันใจไม้ใส้ระกำเอาลูกมาทิ้งแบบนี้
“แล้วนี่เจ้าแกวไปไหน?” ร่างโปร่งของหญิงสาวหันซ้ายแลขวา
“มันไปช่วยงานเพื่อนที่ทำรายงานไม่ผ่านอ่ะเจ๊ แต่เดี๋ยวเสร็จแล้วก็มาขลุกอยู่ที่นี่กับผมแหล่ะ เอางานที่มันรับมามาทำที่นี่ด้วย เจ๊มิ้นไม่ว่าอะไรใช่ไหมอ่ะ”
“เออๆ แกจะมากลิ้งเล่นนอนเล่นก็ได้หมดแหล่ะ แต่อย่าให้ถึงกับร้านฉันเละนะแก”
“คร้าบบบ เจ๊มิ้นคนสวย”
“เออ ชมจริงอะไรจริง สวยจริงกูไม่ขึ้นคานมาจนสามสิบกว่าหรอกไอ้เอ๋ย แหม่”
เอิ๊กอ๊าก
ก็สวยแบบแปลกๆ ไงเจ๊ เอ่อ...อย่าคิดดังเชียว
********
กูอยากอมยิ้ม...
กูอยากอมยิ้ม...
นี่ต้องถ่อไปซื้ออมยิ้มที่เซเว่นหน้าปากซอยที่ห่างไปเกือบ 4 กิโลเลยไหมวะ
นี่ต้องลงทุนขับเก๋งออกไปเลยไหมวะ
จะต้องทำยังไงให้ได้กินอมยิ้มโดยไม่ต้องเสียแรงถ่อไปขนาดนั้นวะ
แล้วทำไมต้องกลัววะ?
...ไอ้อาการนอนไม่หลับก็หายไปได้สามวันแล้ว สามวันที่หมกตัวอยู่ในห้อง สูดแต่เส้นมาม่าเข้ากระเพาะ
และก็อมอมยิ้มที่ซื้อมาตุนไว้หมดไปแล้ว
...
ลงมาข้างล่างไม่ได้
ตัวอันตรายมันอยู่ฝั่งตรงข้ามทางเข้าคอนโดนี่เอง
แต่ตอนนี้คงไม่เป็นอะไรแล้วมั้ง...กลัวอะไร...ก็แค่ไอ้เอ๋ย
“นี่...” ขมวดคิ้วอยู่หน้าร้านมินิมาร์ทได้เกือบสิบนาทีก็เหมือนถูกสะกิดเรียกจากทางด้านล่าง
อะ..ไอ้เด็กจ้อยนี่
ก็ว่าไอ้เอ๋ยมันหายไปไหน นี่มันทิ้งร้านไว้ให้เด็กเฝ้าเนี่ยนะ!!
“อะไร...” ถามเสียงดุ
"หน้าบูด..."
กวนหรอวะ?
“ให้พัช" ตัวป้อมๆ หัวกลมๆ
เหมือนเห็ด!!
แหงนหน้าคอแทบตั้ง แขนป้อมๆ ก็ชูมือน้อยๆ มาจนสุดมือก่อนจะแบมือออกโชว์ของในมือ
ปุ๊ก!
"อึ๊!" แต่ไอ้ครั้นพอชูขึ้นสูงของในมือมันเลยหล่นลงมาถูกหัวน้อยตัวเอง
"หือ? อะไรของเด็ก?" พัชมองของบนพื้น ก่อนนั่งยองๆ ลง
"อมยิ้ม...อมแล้วยิ้ม" ร่างป้อมย่อตัวลงเก็บของก่อนยื่นออกไปข้างหน้า คําพูดที่ต้องตั้งใจฟังถึงจะรู้เรื่องไม่ได้ทําให้รําคาญสักเท่าไหร่
"ใครบอกเด็ก?"
"เอ๋ยบอก"
เลิกคิ้วสูง มองใบหน้ากลม อยู่ดีๆ ก็อยากฟัด
เอ่อ...
แต่ยืนยันว่าไม่ใช่ลูกแน่ๆ
หญิงก็ไม่ค่อยเที่ยว แถมก่อนเสียบใส่เกราะก่อนตลอด
"งั้นเอานะ" ไอ้คนอยากมันเอาอยู่แล้ว อมยิ้มเลยนะเว้ย คนยิ่งอยากๆ อยู่ แต่ก็จะรีบไปก่อนที่ไอ้เอ๋ยมันจะมา
ไอ้นั่นมันอันตราย
"เดี๋ยว..." แรงสะกิดยิกๆ จากข้างหลังทําให้ต้องหันมาถามตาดุใส่
"5 บาท จ่ายตังค์" มือเล็กแบมือออกมาทวงแล้วเงยหน้าใช้ตากลมแป๋วมอง...
ไหนบอกว่าให้!!!
*******************
พัชก็มีหัวจายยยย
หัวข้อ: Who are father & mother? เด็กนี่...ลูกใคร? สํารวจการรวมเล่ม น.24 23.01.59 (อ่าน 235852 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก