.
.
.
วันนี้เป็นวันซ้อมรับปริญญาวันแรก พวกเพื่อนๆ ที่พากันไปสังสรรค์เมื่อคืนมาลงชื่อเข้าอบรบเกือบไม่ทัน ในตอนเช้า ธนาได้มาส่งณัฐฐาที่หน้าคณะและกำชับว่าจะเป็นคนมารับด้วยตัวเอง ห้ามคุณแฟนหมาดๆ กลับเองหรือไปพร้อมเพื่อนเด็ดขาด ณัฐฐารับปากมั่นเหมาะวันนี้ถึงนั่งอมยิ้มระรื่นคนเดียวคนเพื่อนฝูงแซวกันทั้งวัน
"แหม..ยิ้มหน้าบานจริงนะคุณนัฐ" นายเขมคนเดิมที่กล้าเปิดปากแซวเพื่อนสนิท แต่นอกจากคนถูกแซวจะไม่สนใจแล้วยังหันมาพูดนิ่มๆ ด้วยคำว่า 'เสือก' อีกด้วย
"โอยยย...กูเจ็บๆๆ เพื่อนรักด่ากูวววว ว ว"
"เลิกตอแหลแล้วตั้งใจฟังอาจารย์บอกได้แล้ว ผิดคิวซ้อมกูจะฟ้องอาจารย์ว่ามาจากมึง" สุดท้ายสงครามกวนประสาทก็ยุติลงได้ด้วยพัฒน์คนเดิม
ทั้งวันพวกบัณฑิตใหม่ต้องเข้าฟังในเรื่องการเตรียมสำหรับพิธีการรับปริญญาบัตรจากอาจารย์ในคณะ ในเรื่องของลำดับผู้รับและซ้อมเดิน ยืน รับ แรกๆ ก็ทำให้บัณฑิตใหม่หลายคนพลาดไม่น้อยเพราะตื่นเต้นและขัดเขินเพื่อนฝูงกันเอง
(16.00 น.)
"โอยยยย....กว่าจะเสร็จได้ แม่งไอ้พวกข้างหลังไม่ตั้งใจถึงได้เลิกช้าขนาดนี้" ไอ้เขมบ่นโอดครวญมาตามทาง
"เขาก็เลิกตามเวลากำหนดนั่นแหล่ะ มึงไม่ต้องไปบ่นคนอื่นเลย มึงก็พลาดครั้งนึงเหมือนกัน" พัฒน์ตบหัวเพื่อนรักไปทีนึงด้วยความหมั่นไส้ ได้แต่ส่ายหัวกับคู่กวนสองคนนี้ เจอทีไรกัดกันตลอด
"เออ มึงไม่ได้เอารถมาหนินัฐ ให้กูไปส่งป่าว"
"จุ๊ๆ อย่าเสร่อทำตัวเป็นพระเอกครับคุณพัฒน์ ตัวจริงเขามารอที่หน้าคณะนู้นแล้ว"
"ส้นตีนละ พูดมากว่ะเขม"
"แหนะๆๆ เขินแรงซะด้วย คบกันแล้วก็บอกมา...." เพื่อนตัวดีลากเสียงกวนบาทาไม่เลิก ณัฐฐาคิดว่าได้ตบหัวมันซักป๊าบชีวิตคงจะมีความสุขขึ้น ตัวต้นเหตุก็เดินมาทางพวกเราแล้ว จะเดินมาทำไมวะธนา! ไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ตรงไหนแล้วววว
"หวัดดีเขม ...พัฒน์" ธนาทักทายเขมก่อนเพราะรู้จักกัน ก่อนจะหันมาทักทายพัฒน์แล้ววาดแขนโอบไหล่แฟนตัวเองโชว์อีก ไม่ค่อยแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเลยจริงๆ
"ทำไมมารับไวจัง คณะของธนาคนออกจะเยอะ"
"ก็ยังไม่เรียบร้อยดีหรอก แต่เราเสร็จก่อนเลยของมารับนัฐก่อน"
"โอ้ยยย....อิจฉาโว้ยยยย อยากมีคนรีบมารับอย่างนี้บ้างอ้าาาา"
ป้าบ!!"โอ้ย! ตบกูไมวะพัฒน์"
"พูดมากอยู่ได้ กลับกันได้แล้ว"
"รีบกลับไปไหนวะ เพื่อนอุตส่าห์พาแฟนมาแนะนำทั้งที"
"ไอ้เขม" ณัฐฐากดเสียงต่ำใส่เพื่อน แต่สีหน้ากับริ้วแดงๆ ที่แก้มตอนนี้สวนทางกันเหลือเกิน
"โอ๋ๆ กูไม่ล้อละ ไปกินข้าวด้วยกันก่อนดิวะ กูอยากคุยกับไอ้ธนามันด้วย"
"งั้นตามสบายพวกมึงแล้วกัน กูต้องรีบกลับเจ้านายโทรตามแล้ว"
"เจ้านายหรือเมียวะ โทรจิกตั้งแต่เที่ยงแล้ว"
"หึหึ" พัฒน์ขำเบาๆ แล้วยื่นหน้าไปหาเขม "เสือก" เขมตอนนี้หน้าเหวอไปเลย ไม่นึกว่าตัวเองจะโดนเล่นแบบนี้รอบสองจากเพื่อน พัฒน์หันมาณัฐฐาและธนาอีกครั้ง นัดแนะว่าวันหลังไม่ยอมพลาดทานข้าวด้วยแน่ๆ
"ว่าไงมึง อยากกินไรอ่ะ" นัฐหันไปถามเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ในตอนนี้
"ไม่เอาอ่ะ ไว้วันหลังแล้วกัน กูไปเดี๋ยวได้กลายเป็นก้างปลาพ่วงหมาหัวเน่าให้พวกมึงแน่ๆ"
"ตามใจ งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ อย่าไปเมาจนมาสายอีกล่ะมึง"
"เออๆ มึงก็อย่าสวีทหวานกันจนดึกล่ะ กูเป็นห่วงงงง ง ง ง" เพื่อนตัวดีหันมาจีบปากจีบคอพูดจนณัฐฐาอายไปกันใหญ่
"ไอ้เขม!"
...............................................
สรุปแล้วคืนนี้ณัฐฐาต้องกลับมานอนพักที่ห้องตัวเองเช่าไว้เพราะเสื้อผ้าและของใช้ต่างๆ อยู่ที่นี่ เขาได้แยกจากธนาหลังจากที่ไปทานข้าวเย็นด้วยกัน เรียกได้ว่าเป็นมื้อเย็นมื้อแรกของเราหลังจากตกลงคบกันเลย ไม่ต้องถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง เพราะตั้งแต่เมื่อคืนที่ธนาสารภาพว่ามีใจชอบพอตรงกัน เขายังไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันคือเรื่องจริง หยิกแขนตัวเองตั้งหลายรอบแล้วบอกตรงๆ แต่เล่าให้ฟังเบาๆ ด้วยก็ได้ ไม่ได้อยากจะอวดจริงๆ แค่โชว์เฉยๆ อิอิ
“คิดอะไรฮึ? นั่งเงียบตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว” ธนาเห็นคนรักตัวเองนั่งนิ่งมาได้ซักพักแล้วจึงเอ่ยถามขึ้น
“นี่ธนาตัวจริงป่ะ?”
“ฮ่าๆ!! อะไรเนี่ยนัฐ ละเมอเหรอเนี่ย แอบงีบในห้องซ้อมใช่มั้ยฮึ” คนตัวสูงหมั่นเขี้ยวจนต้องยื่นมือไปบีบจมูกอีกคนเบาๆ เพราะณัฐฐาตอนทำหน้าเอ๋อๆ เนี่ยน่ารักชะมัดให้ตาย แต่ตอนหน้ามุ่ยนี่น่ารักกว่าไม่เชื่อรอดูอีกแป๊ปเดียวเลย
“แอบงีบได้ไงเล่า อาจารย์เต็มห้องแบบนั้น เราเลิกนอนตอนบ่ายตั้งนานแล้ว” นัฐเบ้ปากอย่างที่ชอบทำ
“แล้วเป็นอะไรครับ ทำไมมาถามกันว่าเป็นตัวจริงตัวปลอม ดูหนังมารึไง”
“เราแค่ไม่อยากเชื่ออ่ะ ขอถามย้ำหน่อยสิ อยู่ดีๆ ธนามานั่งตรงหน้าในฐานะแฟน มัน...ไม่เคยคิดเลยอ่ะ”
“ไม่ต้องคิดอะไรแล้ว รอผมมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
โอยยยยยยยย.....นายนัฐจะตัวระเบิดครับทุกคน ลืมบอกไปว่าธนาตอนแทนตัวเองว่าผมน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเท่สุดๆ ได้ยินแต่ตอนที่ธนาคุยอาจารย์หรือคนที่โตกว่า เจอกับตัวเองแบบนี้บอกตรงๆ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว
“ฮ่าๆ เป็นอะไรเตี้ย ชอบทำหน้าเอ๋อนะเรา” ถึงจะยื่นมือมาลูบก็เถอะแต่มาล้อปมด้อยตั้งแต่เด็กจนโตมันแทนกันไม่ได้เว้ย!
“เอ๋อไร ทำไมถึงชอบล้อปมด้อยคนอื่นด้วยวะ”
“ฮึฮึ ชอบเห็นแฟนทำหน้าบึ้ง น่ารักดี..”
“ฮื้อออ..ห้ามพูดแบบนี้ดิ”“อ๋า....บ้าไปแล้วไอ้นัฐเอ้ยยย!” ณัฐฐาส่ายหน้าไปมากับหมอน ยิ่งคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เพิ่มผ่านก็ทำเอาเขินไม่จบไม่สิ้นซักที “ไม่ได้นะเว้ย ต้องรีบนอนพรุ่งนี้ต้องไปแต่เช้าด้วย”
กว่าจะเรียกสติให้ตัวเองกลับมาได้ณัฐฐาก็เสียเวลาไปจนจะเกือบห้าทุ่ม แต่ก็กะเวลาพักผ่อนแล้วต้องตื่นเช้ามาเซ็ทผมแต่งตัวให้ทันเวลาถ่ายรูปหน้าคณะในตอนเช้าได้พอดี นัฐตรวจเช็กความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หน้ากระจกอีกรอบก่อนจะได้ยินเสียงเคาะประตูห้องสองสามครั้ง
“ไงมึง พร้อมยังวะ” เป็นเขมนั่นเอง
“พร้อมแล้ว มึงเอาโทรศัพท์ไปด้วยมั้ยวะ”
“เอาไปด้วย มึงค่อยตั้งสั่นตอนเข้าหอประชุมฯแล้วกัน”
เราสองคนเดินลงมาขึ้นรถของพัฒน์ที่ด้านล่างแถมมีผู้ชายหน้าตาน่ารักคนอยู่ด้านฝั่งคนขับด้วย ยังไม่ทันจะถามพัฒน์ก็แนะนำตัวให้รู้ว่าเป็นเจ้านายที่เจ้าตัวเริ่มงานด้วยไปร่วมเดือนแล้ว เราทั้งสี่คนเดินทางมาถึงหน้าคณะสถาปัตย์ก่อนเวลาที่นัดหมายสิบห้านาที ตอนนี้มีว่าที่บัณฑิตอยู่บ้างประปราย บางคนเริ่มถ่ายรูปกับครอบครัวและเพื่อนฝูงกันบ้างแล้วเพราะแสงกำลังดี
“มาพวกเราซักรูปก่อนไปแจมเขา” เขมยกมือถือขึ้นมาเซลฟี่กับพวกเราทั้งสามคน ส่วนเจ้านายของพัฒน์ใจดีมากๆ ขออาสาเป็นคนถือของ ถ่ายรูปให้พวกเราแทน อยากจะออกตัวแซวไปว่าหน้าที่นี้มันต้องเป็นแฟนหรือญาตินะที่ทำ ไม่เคยเห็นเจ้านายที่ไหนมาตามถือของให้ลูกน้อง แต่กลัวจะได้รับสายตาน่ากลัวจากคุณเขาแทนเพราะตาโตมากเหลือเกิน
พวกเราทั้งสามคนร่วมถ่ายรูปกับเพื่อนในคณะรุ่นน้อง เพราะพ่อแม่ของนัฐมาร่วมถ่ายรูปในวันรับจริง วันนี้เลยยกให้กับเพื่อนฝูงกันเต็มที่ ทั้งถ่ายรูปคู่ รูปกลุ่มรวมกับทางคณะ ซองเงินที่พวกเขาเตรียมมาให้รุ่นน้องที่บูมเพลงคณะถยอยแจกจ่ายสมทบทุนสโมสรคณะกันต่อไป
จนเวลาประมาณเกือบจะแปดโมงได้หลังจากที่เหล่าว่าที่บัณฑิตลงจากแสตนถ่ายรูปคณะมาลานกว้างเพื่อรอรถไปรวมกันที่หอประชุมกลางของทางมหาวิทยาลัย ณัฐฐาก็ได้ยินเสียงบรรดาสาวๆ รุ่นน้องหรือไม่ก็แทบทุกคนก็ว่าได้ส่งเสียงวี๊ดว๊ายเหมือนมีดาราคนดังมาทางนี้
ด้วยความที่อยากรู้ที่มาของปฏิกิริยาของสาวๆ เหล่านี้ณัฐฐาจึงหันไปมองหาต้นเหตุดังกล่าวแล้วก็พบกับภาพที่ทำให้ตัวเองแทบหยุดหายใจ สมองมึนงงไปชั่วขณะเลยก็ว่าได้ วินาทีที่เห็นใครคนนั้นถือดอกไม้ช่อใหญ่และป้ายข้อความบอกรักว่า ‘นายธนารัตน์รักณัฐฐา’ ตัวโตๆ นั้น เขาไม่สามารถบรรยายมันออกมาเป็นคำพูดได้เลย
ณัฐฐามองไม่เห็นใครอื่นที่อยู่รอบกายตั้งแต่เขาคนนั้นเดินเข้ามายื่นช่อดอกไม้ให้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าธนาเอ่ยประโยคคำถามกับตัวเองว่าอะไร ทำได้แค่ยิ้มดีใจพยักหน้าทั้งน้ำตาก่อนจะโผเข้ากอดอีกคนอย่างเต็มรัก เพราะในตอนนี้ณัฐฐารู้สึกมีความสุขเหลือเกิน เหมือนกับว่าตัวเองอยู่ในโลกของความฝันที่เฝ้าคอยมาโดยตลอด
“ธนารักนัฐนะ” ได้ยินคำบอกรักที่กระซิบข้างๆ หู และแว่วเสียงของไอ้เขมที่ร่วมยินดีให้กัน กว่าณัฐฐาจะได้สติก็ไม่มีเวลาให้ตัวเองเขินอายกับสายตาคนรอบข้างแล้ว เพราะแววตาคมคู่ตรงหน้าธนาสะกดตรึงให้เขามองละไปไหนไม่ได้อยู่ในตอนนี้
“ผมรู้ว่านัฐต้องอดทน และยากที่เชื่อใจว่าผมจริงใจหรือจริงจังกับนัฐมากแค่ไหน ผมเลยอยากทำให้นัฐรู้ว่าผมรักนัฐจริงๆ ไม่ได้มีเพียงแค่นัฐที่รักผม และผมก็ไม่ได้ตอบรับความรู้สึกนัฐเพราะสงสาร นัฐยังไม่ต้องเชื่อก็ได้เพราะผมจะทำให้นัฐมั่นใจ เหมือนในวันนี้ที่ผมกล้าที่จะบอกรักนัฐให้ทุกคนรับรู้ แล้วนัฐล่ะ? รู้รึยังว่าผมรัก”
“ฮึก..รู้ เรารู้แล้วธนา ขอบคุณนะ”
ในชีวิตของคนเรามีเรื่องราวมหัศจรรย์ต่างๆ มากมาย ไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะสุข ทุกข์ เศร้ามากมายขนาดไหน หากเมื่อเวลาผ่านไปเรื่องราวเหล่านั้นมันจะกลายเป็นความทรงจำที่สวยงามและสอนบางสิ่งบางอย่างให้เราเสมอ เหมือนกันความรักของผมกับธนา ชายหนุ่มที่ผูกพันในหัวใจของผมมากว่าสิบปี คนที่หยิบยื่นความหวัง ความเสียใจ และความท้อใจให้ผมมาโดยตลอด และถึงแม้ว่าผมจะรู้สึกเสียใจกับเขามากมายขนาดไหน มันก็ไม่เคยทำให้ความรู้สึกหวังดีต่อเขาในใจผมลดน้อยลงไปได้เลย เพราะผมเชื่อว่าความจริงใจของผมที่มีให้กับธนา ในสักวัน...เขาจะต้องรับรู้มันได้อย่างแน่นอน
'ขอบคุณทุกเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้สมหวังกับความรักครั้งนี้อย่างที่เคยวาดเขียนเอาไว้ ขอบคุณทุกสิ่งขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้วันนี้เราทั้งสองได้นั่งอิงแอบอ่านเรื่องราวที่ผ่านมาในบันทึกเล่มนี้ ได้ยิ้ม หัวเราะ และร้องไห้ไปด้วยกัน ขอให้ทุกๆ คนที่ได้รับรู้เรื่องราวของผม ผมอยากบอกกับพวกคุณทุกคนว่า ไม่ว่าความฝันหรือสิ่งที่คุณคาดหวังนั้นจะเป็นอะไร ต่อให้คุณต้องเจอกับอุปสรรค ความทุกข์ ความผิดหวังกับมันมากแค่ไหน ขอให้คุณอย่าหยุดที่จะเชื่อว่าซักวันมันจะเป็นจริงนะครับ เพราะคุณก็อาจจะได้นั่งอ่านเรื่องราวเหล่านั้นพร้อมรอยยิ้มคนรักเหมือนกันกับผมในตอนนี้ก็ได้ เป็นกำลังใจให้นะครับ'ณัฐฐา เจริญสินธุ์ xx/xx/xxxx
......................END...............................
จบไปแล้วกับการเดินทางความรักของนัฐที่ยาวนานมากกกกก ต้องขอบคุณแฟนนิยายท่านนั้นที่ทักไปถามถึงตอนจบเรื่องนี้ในอีกแอปค่ะ ต้องขอโทษแฟนนิยายเรื่องนี้ทุกท่านจริงๆ ที่ปล่อยให้ค้างรอตอนจบมานานขนาดนี้ ด้วยปัญหาส่วนตัวและทางเทคนิคต่างๆ เลยทำให้เราไม่ได้เข้ามาต่อตอนจบให้สมบูรณ์ค่ะ
เราไล่อ่านคอมเมนต์ช่วงที่ไม่ได้มาอัพเดตแล้วรู้สึกซาบซึ้งใจมากๆ ขอบคุณที่ยังรอคอยและติดตามกันมากๆ เลยนะคะ ขอให้ทุกนเอนจอยและมีความรักดีๆ รายล้อมอยู่รอบตัวไม่ว่าจะในรูปแบบไหนค่ะ
หัวข้อ: ๐ เรื่องสั้น..แต่รักยาว ๐ END [26/07/65] 01:34 น. (อ่าน 22144 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก