ตอนต้นๆ นี่พี่ป้องโดนสาวๆ ทารุณใช่ม้าย 5555 ยัดพริกยัดช้อนมั่ง ควรบันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ยอดชายนายปกป้องโดนรุมแย่ง! 555
แต่ดันโป๊ะแตก เติ้ลมาเจอซะงั้น เป็นเรื่องขึ้นมาเลย
ตอนทะเลาะกันเรารู้สึกว่าอิพี่ป้องด่าเติ้ลเรื่องเปิดซิงแรงมากอ่ะ =O=;
ส่วนตอนท้ายนี่แอบหวาน ><// แต่มันปนหน่วงมาด้วยนี่ดิ เฮ้ออ
ปล. เค้าอยากเจอคู่ตุนาหงันอ้นแล้ว จะโผล่มาเมื่อไรรร
ถ้าบอกว่าโผล่มาตั้งแต่ต้นเรื่องจะงงมั้ย ฮ่าๆ
เชื่อดิเดี๋ยวต้องมีคนคิดว่าเป็นพี่...
เค้าขอโทษนะ เค้าเขียนอะไรฟินๆ หวานเจี๊ยบไม่เป็น เค้าชอบเขียนแบบชีวิตที่ยังก้าวเดินมากกว่า เค้าเลยไม่ค่อยใส่คู่โน้นคู่นี้มาให้มันครบๆ แต่ถ้ามันมีปัจจัยในเรื่องก็อาจจะมีคู่ แบบกรณี #พี่ชัชน้องต้น และ #หมอเอกกับหนูเม(ษ) แต่ถ้ามันไม่มีมูลเหตุ ไม่มีตัวแปร เค้าก็ไม่ใส่ ให้มันโสดไป
เพราะเค้าค่อนข้างไม่เห็นด้วยกับ
การทำให้เพศชายทุกคนในเรื่องเป็นเกย์กินกันเองทั้งเรื่อง โดยเฉพาะการเขียนให้เป็นตั้งแต่รุ่นพ่อยันรุ่นลูก หรือพี่ชายก็เป็น น้องชายก็เป็น แถมสาวๆ ในครอบครัวยังเป็นสาววาย มันดูแบบว่า... เหอๆ ออกแนวสาววายวัยใสช่างฝันไปมั้ย? #ขอระบายนิด
คิดดูสิ 9ใน10 ชอบเอาคำพูดยัดใส่ปากตัวเอกว่า "ผมไม่ใช่เกย์/ผมไม่ชอบผู้ชาย" แต่ดันเขียนให้จีบแต่ผู้ชาย พลาดคนโน้นก็ไปได้กับคนนี้ มันใช่เหรอ?
เค้ารับตรรกะแบบนี้ไม่ได้อ๊ะ! เลิกแอ๊บแมนแอ๊บไบได้แล่ว แปะป้ายไปเล้ย "ตัวเอกกรูเป็นเกย์!" ผู้ชายด้วยกันเค้าไม่ใจสั่นเพราะผู้ชายกันเองหรอก ถ้าจะเล่นประเด็นว่า"ชอบเพราะมีสิ่งพิเศษ"ก็เน้นประเด็นให้ไอ้ตัวแอบชอบหน่อย ไม่ใช่โผล่มาก็เดินไปจีบเคะแล้ว
เราไม่อายนะที่เราค่อนข้างจะ Biased ในเรื่องของตัวละคร คือเราตัดสินคนจากสิ่งที่เจอได้เห็น อย่างป้องนี่เราเห็นเป็นคนธรรมดาทั่วไป เราอ่านจากมุมมองของป้องแล้วก็สงสาร ยิ่งอ่านตอนนี้ก็ยังชอบเพราะว่าสิ่งที่ป้องพูดออกมาก็คือความรู้สึกของป้องจริงๆ อาจจะแรงแต่ดีที่พูดออกมาเพราะจะได้มีกรอบสำหรับการอยู่ร่วมกัน เรื่องป้องที่เป็นพระเอกที่ไม่มีออร่าของความเป็นพระเอกเราว่าเป็นจุดยืนของป้องเลยมากกว่า ดีกว่าที่ป้องจะมีออร่าที่ดูดีแต่เ-ี้ยเหมือนเบสต์
เรื่องของเติ้ลนั้นเข้าใจว่ายังเด็กจึงทำอะไรแบบเด็กๆ เหมือนกับว่าเติ้ลตัดใจไม่ยอมสานต่อ เปิดใจชอบป้องเพราะอยากกันป้องไว้เป็นพี่ที่จะไม่ทิ้งตัวเองไปไหน เหมือนเด็กที่คิดว่าไม่มีใครรักพอมีคนมาบอกรักก็จะทำสิ่งที่ทดสอบความรักกับความอดทนของคนๆนั้นเพื่อดูว่านายจะรักฉันไปจนถึงขนาดไหนเพียงเพื่อเอาความมั่นใจมาทดแทนความรู้สึกที่ตัวเองขาดไป พอเสียคนๆนั้นไปบางครั้งก็จะเหมือนกับว่า นั่นไงนายก็ไม่ได้รักฉันจริง เติ้ลกลัวว่าจะเสียป้องคือมองในสิ่งที่ขาด(เสียป้องที่เป็นพี่)มากกว่าสิ่งที่ตัวเองมี(ป้องที่รักตัวเอง) เราเวทนาเติ้ลนะเพราะว่านางมีปมด้อย แต่ถ้าหากว่าเติ้ลไม่เรียนรู้ที่จะขจัดปมด้อยอันนั้น ต่อให้มีคนรักทั่วโลกนางก็ไม่มีทางมีความสุขเพราะใจกังวลแต่วันที่เสียมันไปมากกว่าที่จะมีความสุขไปกับมัน ใจก็ไม่สามารถเปิดรับความสุขได้ ในโลกนี้ไม่มีหลักประกันความรักอะไรหรอกไม่ว่าจะเพศไหนๆ ทั้งนั้น คิดแบบเติ้ลเรื่องเพศที่สามที่อยุ่กันไม่ยืดนี่เป็น self-fulfilling prophecy เลยค่ะ คิดแบบนี้ก็จึงทำแบบนี้เลยเป็นแบบนี้ ไม่ได้อะไรกับเติ้ลมากนักนอกจากจะนอยด์ในบางครั้งที่เอาแต่ใจ รอวันที่เติ้ลจะเปิดใจเหมือนที่ป้องเปิดใจให้น้อง
ถ้าหากว่าอ่านแล้วเข้าใจผิดก็ขอโทษค่ะ ภาษาไทยไม่แข็งแรง สงสัยต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบเพื่อฟื้นความจำ
ฉากในร้านเวียดนามนี่แบบ.......ชนแบบสามทางเลย นี่ขนาดป้องไม่มีออร่าพระเอกนะ สรุปแล้วมีอ้นคนเดียว ณ ตอนนี้ที่ชอบป้องมากๆสินะ กลัวใจว่านางจะทำอะไรแรงๆค่ะ
ป.ล ถึงพี่ตั้มจะแมนแต่เราดันจิ้นพี่แกเป็นรับค่ะ
เรียนจิตวิทยามาเหมือนกันจินะ
ฮ่าๆ ตะเองดูเหมือนคนเคยเรียนอะไรทำนองนี้มาเลย ค่อนข้างจะอ่านแล้ววิเคราะห์ตัวละคร
แต่สบายใจได้เค้าชอบอ่านเม้นท์ยาวๆ เพราะเค้าก็ชอบแพล่มยาวๆ เหมือนกัน จริงๆ เรื่องที่ป้องไม่มีออร่าพระเอกนี่เป็นจุดยืนของคนแต่ง(เรานี่แหละ!)มากกว่าค่ะ ไม่รู้อ่านนิยายเราบ้างรึยัง ถ้าได้ลองแล้วจะรู้เลยว่าตัวละครที่เราสร้างมีแต่คาแรคเตอร์แปลกๆ ทั้งนั้น อาจเป็นเราเองที่เบื่อนิยายลูกกวาดฟินเวอร์ชวนจิกหมอนพวกนั้น เป็นคนที่เกลียดพล็อตฉาบฉวยกับเซ็งฉากพิมพ์นิยมพวกนั้นมาก(ประเภทถอดเสื้อให้ เช็ดตัวหน้าแดง ขี่หลัง ฯลฯ) ไอ้ทั้งหมดทั้งมวลที่ชาวบ้านเค้าฟิน เราเบื่อ! กาลเวลาผ่านไปหลายสิบปี พัฒนาฉากฟินๆบ้างเถ้อ มันเหมือนละครไทยที่ไม่ว่าผ่านไปกี่เรื่องกี่ปีพระเอกนางเอกก็ต้องไปได้ใจกันตอนหลงป่า! #ก็แค่เราเบื่อ
เราเบื่อแนวเรื่องที่เขียนให้ตัวละครโคตรพ่อโคตรแม่พระเอกนางเอก แสนดีพลิกร้ายเอาคืนทะนงตน พวกพล็อตเด็กเอาแต่ใจแต่จริงๆ ใสซื่อรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ตัวละครที่สร้างมาค่อนข้างฉาบฉวยและแบน "พ่อฉันเอาแต่ทำงาน เลี้ยงฉันด้วยเงิน ฉันรวย ชินกับการชี้นิ้วสั่ง ฉันเอาแต่ใจ แต่จริงๆ ฉันจิตใจดีนะเออ แต่หยิ่งตามประสาคุณหนู" ร้ายแบบนี้เราก็เบื่อ มิติมันตื้นมาก พอโดนดัดนิสัยหน่อยก็กลายเป็นนางฟ้าเฉยเลย! เราชอบคนธรรมดาที่มีความบิวเบี้ยวในตัวมากกว่า แล้วเขาจะทำอย่างไรกับนิสัยแย่ๆ พวกนั้น เรียนรู้ พัฒนาตัวเอง แต่ก็ยังเป็นคนๆ เดิม เราชอบแบบนี้
เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยต้องเคยเจอพล็อตนางเอกแสบๆ เอาแต่ใจสไตล์คุณหนูแล้วก่อเรื่องจนพระเอกปวดหัว อาจจะเผลอทำเรื่องรุนแรงจนพระเอกเข้าใจผิด แล้วก็ต้องมีฉากที่สำนึกผิดกลับตัวเป็นคนดี หรือไม่ก็โดนนางร้ายโขกสับกลั่นแกล้ง ฝ่าฟันจนพระเอกเห็นใจ แต่เดี๋ยวมาดูละกันว่าเราจะเอาพล็อตพวกนี้มา Twist ใส่กับเติ้ลได้โดยที่เติ้ลยังคงรักษาสเต็ปง๊องแง๊งของตัวเองไว้อย่างเหนียวแน่นได้ยังไง เหอๆ เอาแต่ใจสุดติ่งแต่ก็มีแง่มุมที่ต้องยอมให้ตัวเอกร้ายๆ คนนี้เป็นนายเอกอะไรประมาณนั้นแหละค่ะ เพราะนิยายเราจะมีตัวแปรเรื่องอื่นๆ ด้วย คือตัวละครทุกคนไม่มีใครสำเร็จรูป
สำหรับที่ตัวเองวิเคราะห์เติ้ลมา เราว่าตัวเองคิดละเอียดกว่าคนเขียนอย่างเราซะอีกอ่ะ ฮ่าๆ แต่เป็นไปอย่างที่ตัวเองพูดนั่นแหละ
จุด "นั่นไงนายก็ไม่ได้รักฉันจริง" แบบว่าตัวเองพูดเหมือนมานั่งในใจเค้าเลยอ่ะ ปมพาร์ทสองจะเป็นประมาณนี้แหละค่ะ ต้องมาวัดกันระหว่างความรักของป้องกับเติ้ล เหอๆ
เราดีใจสุดๆ ที่เขียนให้คนอ่านรับรู้ได้ว่าตัวละครแต่ละตัวมีปมอะไร แม้มันจะผ่านฟิลเตอร์ของพี่ป้อง (ณ. ตอนนี้) ทุกคนรู้ว่าเติ้ลขาดความอบอุ่นได้โดยที่เราไม่ต้องเขียนฉากแม่ใจร้ายออกมาทารุณเติ้ล ตรงจุดนี้เราพยายามๆ หาวิธีเล่าเรื่องมากๆ แม้เติ้ลจะมีตั้มพี่ชายที่แสนดี แต่ในแง่นึงเราว่าน่าจะพอเดาได้ว่าตั้มเองก็มีชีวิตของตัวเอง ไปกับเพื่อนฝูง หญิง งานของพ่อ คือเติ้ลมันไม่ได้ขาดความรักนะ แต่มันว้าเหว่จนขาดความอบอุ่นกลายเป็นเด็กสันดานเสีย
เราไม่ชอบพล็อตแบบแม่ทำแท้ง แม่ทารุณ แม่เย็นชาที่นักเขียนส่วนใหญ่ชอบเสกออกมารังแกเคะ แต่เราชอบเขียนให้มันทารุณทางความรู้สึก ทุกคนก็ยุ่งกับเรื่องของตัวเองเหลือเติ้ลที่ถูกจับโยนทิ้งไว้ตรงกลาง พี่ตั้มเอาใจเติ้ลแต่เติ้ลก็ไม่ใช่ที่สุด ที่สุดของพี่ตั้มก็คือตัวเอง(ก็อีสองคนนี้เป็นพี่น้องกันนิสัยจะคล้ายกันก็ไม่แปลก แต่อ่านๆ ไปจะรู้) นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำให้เติ้ลหวงป้อง ความเด็กในตัวทำให้เติ้ลยังแบ่งแยกความรู้สึกไม่ออกเลยอาจจะแสดงพฤติกรรมออกมาในรูปนี้
ส่วนประเด็นความรักของเพศที่สาม อันนี้มาจากเราเอง ฮ่าๆ มันคือภาพสะท้อนจากเพศที่สามที่ใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขมองเรื่องหัวใจในแง่ลบ โหยหาความรัก ผิดหวังซ้ำซาก เราก็เอาภาพรวมจากที่เราเห็นพวกเค้าทั้งหลายบ่นกันมาใส่ปากเติ้ลนั่นแหละค่ะ ในเรื่องดราม่าควีน นายเอก"ต้น"ก็มีตอนนึงที่กลัวเรื่องนี้แต่เพื่อนที่เป็นนางเอกคู่รอง(ชีแปลงเพศ)"เมษ"บอกกับต้นว่ามันอาจจะมีคู่รักที่อยู่ด้วยกันจนตายแต่ไม่ออกสื่อ เค้าไม่สนหรอกว่าความรักของคู่ตัวเองจะเป็นยังไงเค้าแค่รักกันและมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน คือเมษเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองไงเป็นคนที่มีความนับถือตัวเองสูงแตกต่างกับต้นที่ไม่ค่อยเห็นคุณค่าในตัวเอง
เราว่ามันก็เหมือนที่เติ้ลกลัวนะ แต่เติ้ลต้องเรียนรู้ให้ได้ก่อนว่าความรักที่มีความสุขสำหรับตัวเองคืออะไร ถึงเวลาแล้วเติ้ลจะได้ไม่กลัวความรัก เหตุผลที่ทำให้เรารักคนๆ นึงมันก็แปลก อย่างในเรื่องมีคนรักพี่ป้องเยอะนะ แต่ทุกคนมองต่างกัน ของอ้นต้องรออ่าน ของเติ้ลต้องรอลุ้น แต่สำหรับน้องอันมันก็เหมือนสาวปิ๊งหนุ่มธรรมดาๆ ฟินๆ จิ้นๆ กันไป บางคนก็ชอบที่ป้องยอมให้กับคนพิเศษเสมอไรงี้ก็มี (
บอกไว้เลยหมดบทน้องอัน ฮ่าๆ คือแบบพี่ป้องไม่สนใจนางไง ก็ไม่ไปข้องแวะแล้ว พอไม่ได้อะไรมากก็เลยไม่พูดถึง เหอๆ)
เราไม่ค่อยซีเรียสเรื่องที่คนอ่านมองตัวละครในเรื่องยังไงนะ จะจิ้นแบบไหนก็ตามสบายเลยค่ะ ภาษาไทยอะไรยังไงพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไม่ว่า จะแสลงอะไรก็ใส่อารมณ์มาเล้ย เค้ารับได้
ขอแค่อย่าใช้ภาษาสก๊อยก็พอเพราะเราแปลไม่ออก ฮ่าๆ จริงๆ เราชอบความเห็นคุณมาตลอดเลยนะ เขียนค่อนข้างโดนใจ ทำให้คนแต่งอย่างเราได้รับกำลังใจมากมายที่รู้ว่ามีคนสนุกกับการวิเคราะห์ตัวละครของเรา เพราะเราแต่งตัวละครมาหลายเลเยอร์แบบนั้นจริงๆ แล้วสังเกตเวลาคุณเม้นคือรู้สึกแบบว่าถ้าไม่ได้เรียนทางนี้มาบ้างจะคิดไม่ได้แบบนี้อ่ะ (แต่จริงๆ เดี๋ยวนี้ป.ตรีก็ต้องเรียนวิชาเกี่ยวกับจิตวิทยากันมาบ้างแหละแม้จะไม่ใช่สายตรง)
#เขียนมาเยยค้าบ #ชอบอ่านมากอ้นนางน่าสงสารอ่ะกว่าจะได้ไปกะอีป้องง่ายๆ
พอได้ไปกับมีมารผจญซะแถมมาแบบคอมโบอีก
ชีวิตนางรันทดจริงๆ 
สงสาร? เดี๋ยวรอดูไปก่อน
เราว่านางฉลาดนะ นางรู้จักคิด แม้จะทำตัวน่ารำคาญไปนิด แต่โดนรวมแล้วน่ารักแหละ
อ้นได้ฟินนะเออ! แต่แบบ... พูดมากไม่ได้อ่ะ มันจะสปอยเรื่อง เข้าใจเค้านะ
แล้วยังไงต่อล่ะทีนี้
ตามอ่านจิ
พี่ป้องยอดชาย กับน้องเติ้ยช้ำรัก
จะสงสารใครดีล่ะงานนี้ 
สงสารคนแต่งสิจ้ะ ไปทำเมโมแกรมมาแล้วเจอว่าเป็นซี๊ดในเต้านมข้างขวา โคเรสตอรอลสูง ยูริกเกินเสี่ยงเก๊าท์
นี่ต้องไปตรวจเต้านมทุกหกเดือนเพราะคนในครอบครัวเป็น เสี่ยงมากกว่าคนอื่นหลายเท่า มีโอกาส10%ที่จะได้มะเร็งเต้านมมานอนกอด ตอนนี้มันยังเล็กแต่ไม่รู้มันจะโตมั้ยจะเป็นเนื้อร้ายประเภทไหน แถมยังฝันเห็นพี่สาวที่ตายไปมาหาแล้วพูดว่า
ไปอยู่ที่นั่นก็ดี สนุกนะสนมั้ย?อีก ... หวั่นใจทุกวันเลยค้าบ
คิดว่าพูดเล่นใช่มั้ย? เรื่องจริงนะ ฮ่าๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องอยู่กะมันอ่ะ สาวๆ คนไหนว่างก็ไปตรวจร่างกายบ้างนะ #ด้วยความเป็นห่วง
พี่ป้องยังโดนทำร้ายอย่างต่อเนื่อง. เห้อพระเอกเรื่องนี้
ดีแล้วล่ะที่สุดท้ายเปิดใจคุยเลย แมนๆ.
เติ้ลเอ๊ย. จะรอดูนะ
จากนิยายหลายๆ เรื่องที่ผ่านมา คนแต่งคนนี้โรคจิต
ชอบทำร้ายตัวละครอย่างรุนแรงและกระทำถี่ๆ มีมาบ่อยๆ ดราม่าดาหน้าเข้ามาหน่วงถ่วงจิตใจคนอ่านตลอด เหอๆ
เค้าขอโทษ อย่าพึ่งเลิกอ่านน้า แต่สัญญานะ สปอยได้เยยว่าจบแฮปปี้! ยังไม่เคยเขียนเรื่องไหนที่จบดราม่าเลยนะ บางเรื่องจบเศร้าแต่ก็สวยงามอบอุ่นหัวจาย
เอาจริงๆ เราว่าคนที่แมนคือเติ้ล ถึงเติ้ลจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เวลามีปัญหาเติ้ลไม่ค่อยหนี จะลุย พูดง่ายๆ ว่านิสัยเอาเรื่อง เหอๆ #จริงๆมันก็ไม่ดีนะตัวเอง ส่วนป้องเราว่าพี่แกค่อนข้างจะเซ้นสิทีฟ และชอบหนี เวลามีปัญหาจะชอบหลบไปตั้งหลักไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับมันแล้วปล่อยให้มันสุมอยู่ในหัว จนกว่าจะถึงที่สุดหรือจุดที่คิดได้ป้องถึงจะพลิกกลับมาลุย จริงๆ เราวางคาแรคเตอร์ไว้แบบนี้อ่ะ ถ้าแต่งๆ ไปแล้วหลุดคอนเซ็ปอันนี้คือเราห่วยเอง เค้าขอโทษ แหะๆ แต่แบบ... เอาน่ะ บางทีมันก็มีตัวแปรในเรื่อง ตัวละครเลยอาจจะเฉไฉนอกกรอบที่ดีไซน์ไปบ้าง
แต่ผู้ชายแบบพี่ป้องคือผู้ชายที่นิสัยผู้หญิง เชื่อว่าคนอ่านต้องมีเพื่อนนิสัยแบบนี้บ้าง พวก"ใจไม่แมน"อ่ะ มันหงุดหงิดสุดๆ ไปเลยล่ะ
เคยมีคนนิสัยแบบนี้มาจีบทีนึง รู้ทั้งรู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว พูดมาได้ไง
"คบกันลับๆ รู้กันแค่สองคนก็ได้ ไม่ต้องให้ใครรู้" อยากถามมากเลยว่า นี่มึงเห็นกรูชั่วขนาดนั้นเลยเรอะ! แต่ไม่กล้าพูด ต้องถนอมน้ำใจ กลัวเค้าไปทำร้ายตัวเองอีก ผ่านไปไม่ถึงเดือนมีสาวใหม่เว้ยเฮ้ย! เบะปากในใจว่า
"เพราะตรูรู้สันดานเอ็งว่าเป็นไม้เถาไง นิสัยอยู่ใกล้ใครก็เกาะเค้าไปทั่ว แบบนี้แหละตรูถึงไม่เอา" แต่โคตรแค้นที่แบบเมื่อก่อนเคยเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกอีกนี่ ถ้าเค้าเป็นคนเลวนะเค้าหลอกใช้อีนี่ไถนาสบายไปแล้ว #คนแต่งปากจัดระดับเลเวลแม็กซ์!
ดังนั้นอย่าแปลกใจที่พระเอกของนักแต่งคนนี้จะมีแต่พวกชวนปวดตับ ประสบการณ์จริงเค้าเยอะ
#เค้าเป็นสายดาร์กแบบไม่นิยมSMเด็กเล่นทีมอ้น สุ้ๆ
รอทำป้ายไฟไว้นะ
ปกติ เราทีมเคะนะ แต่พออ่านหลายๆเรื่องพบว่าที่จริงคือ เป็นทีมฝ่ายที่โดนทำให้เจ็บช้ำน้ำใจก่อนมากกว่า (เพราะพล็อตส่วนใหญ่เคะมักโดนกระทำ)
เติ้ลทำร้ายจิตใจพี่ป้องก่อน จะด้วยความเด็ก ความคิดน้อย เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เติ้ลเริ่มก่อน
ป้องเป็นฝ่ายโดนทำให้เสียความรู้สึก อะไรที่พี่ป้องทำ เราจะถือว่าเป็นการป้องกันตัว ถ้าตัวละครชั่วอีกหน่อย จะแก้แค้น เอาคืน ก็ไม่ว่าเพราะอยู่ดีๆอีกฝ่ายมาทำให้เจ็บก่อน เพราะฉะนั้นก็ต้องเจ็บคืนร้อยเท่าพันเท่า
อยากรู้เหมือนกันว่าจะดำเนินเรื่องไปยังงัยให้เติ้ลน่าสงสาร
เข้าใจคับ พล็อตส่วนใหญ่ชอบให้อวยเคะ เพราะเมะโฉดมันรังแก จะได้มีฉากข่มขืนมาให้จิ้น มีงอนง้อให้ฟินๆ
เรื่องนี้เติ้ลโดนกระทำจากคนอื่น และมากระทำกับป้อง แต่ป้องจะสวนกลับเติ้ลหรือไม่ ... โปรดติดตาม
รออ่านฉาก
เอาคืนตอนเกือบๆ จบเรื่องละกันเนาะ ฮ่าๆ
สำหรับเราๆ ว่าเติ้ลน่าสงสารนะ ชะตากรรมเติ้ลก็น่าสงสารหนึ่งละ มีฉากนึงที่เหมือนกับทำใจยอมรับเรื่องป้องแล้วตัดใจนี่แบบ... เราน้ำตาไหลตามเยย
อ้าว ฉิหัยละ! เผลอสปอย! ฮ่าๆ เราว่าคนอ่านๆแล้วยิ่งงงกว่าเดิมแน่ๆ เลย ไม่คุยละดีกว่า #เกรียนเนอะ #ชอบหลอกล่อคนอ่านให้สับสน
เอาเป็นว่ารอลุ้นแล้วกันน้า เราก็ลุ้นด้วยว่าจะทำให้คนอ่านสนุกได้หรือไม่ กลัวทำให้คนอ่านผิดหวัง แหะๆ
แต่ใกล้จะถึงประเด็นหลักของเรื่องแล้วล่ะ ดราม่าควีนเราเล่นประเด็นเรื่อง "ผู้ชายปกติขี้เอากับผู้ชายสับสนทางเพศที่ชอบผู้ชายด้วยกัน" เรื่องนี้เราจะเล่นอีกประเด็นล่ะ เหอๆ ใบ้ว่าเวลาชาวบ้านชาวช่องเค้าแต่งนิยาย คนอื่นจะเขียนโทนสดใส แต่เราชอบเอามายำจนหดหู่ #เพศที่สามอย่าพึ่งเกลียดเค้านะ
เป็นพระเอก(ของคนเขียนคนนี้)มีแต่เจ็บแปลกๆ นะป้อง(แซว)
บวก 1 ให้นะ และพูดเลยไม่อายที่ #ทีมคนน่าสงสาร ใครน่าสงสารเราเชียร์ 
โด่ตะเอง #ดราม่าควีน ไอ้นี่ที่สุดของที่สุดเลยนะ พระเอกเล๊วเลว โดนหญิงบอกเลิกเพราะเฮียแกเจ้าชู้ สาวที่คบทิ้งเพราะเบื่อนิสัยไปกับไม่ได้ สุดท้ายหน้ามืดหึงเคะจนทำร้ายร่างกาย โดนเคะบอกเลิก(แหง๋ดิ ไปตบเค้านะเออ!) กว่าจะได้คืนดีกันแถมเจอปู่เคะสกัดดาวรุ่งอีก มีเลวกว่าพี่ชัชอีกมั้ย? ไม่เอาแบบเลวเวอร์สไตล์เจ้าพ่อนะ เอาแบบสามัญชนปกติของมนุษย์เงินเดือนเนี่ย เราว่าพี่ชัชเลวที่สุดโดนไม่ต้องไปสั่งฆ่าใครอ่ะ
#เรื่องของผมกับเขา โดนโจรแทงนอนตายกลายเป็นผี ต้องแบ่งบารมีไปช่วยตัวเอก ทั้งเรื่องไม่มีฉากฟินแค่จับมือกันยังทำไม่ได้ บอกรักกันก็พูดตรงๆไม่ได้
#STRINT เมียทิ้งหนีไปมีชู้ ต้องแอ๊บหลอกเคะ แถมยังโดนเข้าใจผิดโดนต่อยเจอฝ่าเท้าเคะเต็มๆ พี่เคะก็ไม่ปลื้ม
เป็นพระเอกนิยายเค้าไม่มีชะตากรรมดีๆ มารองรับหรอก ฮ่าๆ
แต่เชื่อว่าพี่สตาร์สบายสุดแล้ว ส่วนพี่ป้อง คาดว่าซวยที่สุดเพราะเจ็บหนักสุด หึๆ
ต่อไปอาจจะทีมเติ้ลก็ได้นะ เติ้ลจะเริ่มกลับมาชิงพื้นที่แล้ว
(แต่ยังสูสีกะพี่ป้อง)
เริ่ใจอ่อนล่ะมั่งน้องเติ้ล
หรือว่าไม่รู้ใจตัวเองครับ
#สับสนค่ะ เหอๆ อาจจะเริ่มมีความรู้สึกแบบ "ชอบ" ปรากฏขึ้นในใจ แต่ยังสับสนอยู่ ไม่เข้าใจตัวเอง เพราะตั้งเป้าไปแล้วว่าจะ "ไม่รักใคร" เลยคิดว่าตัวเองไม่อยากรักป้องในฐานะคนรัก แต่อยากให้เป็นอย่างอื่น ...
ซึ่งอย่างอื่นอาจจะหมายถึงทุกอย่าง
เดี๋ยวอ่านๆ ไปจะมีพาร์ทของเติ้ลด้วย เติ้ลจะออกมาพูดความรู้สึกของตัวเอง คนอ่านจะเข้าใจเติ้ลมากขึ้นเอง
มั้ง? ถ้าสกิลการแต่งนิยายของเค้าไม่ห่วยเกินไปนัก มันจะมีพ้อยท์อยู่ว่าเพราะอะไรเติ้ลถึงรักไอ้พี่เบสท์และลังเลกับพี่ป้อง
... เค้าน่าจะแต่งให้คนอ่านเข้าใจได้แหละ #กดดัน
ป้อง หันมาหาอ้นเหอะนะ 
เชียร์อ้นสุดใจ เพราะชีวิตจริงเราสถานะเดียวกะอ้นเลย ดราม่าไปอี๊กกกก5555
ปล. สู้ๆนะคะ คนเขียน เป็นกำลังใจให้ เรื่องแย่ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเนาะ
ปล2. #ป้องอ้น 
เอาจริงๆ เรามีพล็อตในหัวนะ เกี่ยวกับเรื่องของอ้นที่ล้วงแมมมอธพี่ป้อง เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราจะเขียนตอนพิเศษของสองคนนี้ให้ดีมั้ยเอ่ย? แต่รออ่านจนจบพาร์ทพี่ป้องก่อนนะ ถ้ายังฟินไม่พออยากเรียกร้องบอกมาแล้วเค้าจะเขียนให้ (
ถ้าว่างจากการปั่นพี่สตาร์ T^T แฟนคลับฝั่งโน้นก็รอมานานแล้วเช่นกัน)
บอกเลยว่าความจริงที่เราเขียนอ้นเป็นแบบนี้เพราะเรื่องที่เห็นในเน็ท เราเห็นมีคลิปแนวแบบ"แอบดูตอนหลับ"เยอะ เลยเอามาเป็นประเด็นซะเลย ยิ่งบวกกับแอบชอบเพื่อนคนนั้นแล้วมันยิ่งดราม่าดีค่ะ ฮ่าๆ
เพราะพี่ป้องนั่นแหละผิด งวงตัวเองก็ยาวแล้วชอบใส่แต่บ็อกเซอร์อยู่ในห้อง คนอื่นจะไม่ตบะแตกก็กระไรอยู่ ฮ่าๆ
ส่วนตะเองนี่เค้าไม่รู้ว่าสถานะเดียวกันแบบไหน แต่ขอให้มันผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ คิดดีทำดีตัดสินใจให้ดี อย่าให้อคติและอารมณ์ชั่ววูบทั้งการกระทำและคำพูดมาทำให้อนาคตของความสัมพันธ์ดิ่งลงเหว ในเรื่องมันจะมี"การตัดสินใจของอ้น"ด้วยเหมือนกัน คืออ้นเค้าก็จะเลือกว่าเค้าจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ระหว่างป้อง แต่เป็นตอนท้ายๆ นู๊น! เราช่วยอะไรตะเองไม่ได้ แต่อะไรที่ไม่ดีในเรื่องนี้ก็ดูไว้เป็นตัวอย่างได้นะ จะได้ไม่ทำตามตัวละครงี่เง่าพวกนี้ โดยเฉพาะนิสัยแบบอิเติ้ล กรุณางดเด็ดขาด #แม้แต่คนแต่งยังปวดตับกับเคะตัวเอง
สู้ๆ ค่ะ และขอบคุณน้า
จ้า
เช่นกันน้า โอกาสหน้าก็
นะ
อ่านตอนต้นๆ...คิดในใจตอนนี้เติ้ลไม่มาหรอ ก็แอบหวิวๆ คิดถึงเติ้ล 555+ แต่พออ่านมาเรื่อยๆอ่อเติ้ลมาๆ เรายิ้มเฉยเลย
พี่ป้อง เติ้ล...เราอยู่ #ทีมพี่ตั้ม ฮ่าาา~!
เติ้ลเป็นนายเอก #ย้ำกันอีกที ฮ่าๆ
เดี๋ยวอีกไม่กี่ตอนพี่ตั้มก็น่าจะโผล่ละ ถ้าเค้าจำไม่ผิดนะ เหอๆ รอยกป้ายไฟนะตัวเอง
เชื่อว่าตอนท้ายของเรื่องจะกระทืบไลค์ให้พี่แกรัวๆ
เอาใจช่วยพี่ป้องค่าาาาาาาาาาาาาาา//ยังคงชูป้ายตั้มป้องเหมือนเดิม 
อย่าแทงเค้า
อ๊อก! 
รอลุ้นตอนท้ายๆ ไม่อยากพูดมาก แต่พีคสุดๆ เลยล่ะ เหอๆ
เค้าน่ะพูดคำไหนคำนั้น ไม่เคยโกหกคนอ่าน บอกว่าจะมีอะไรก็มีเสมอ เรื่องนี้พี่ป้องเป็นพระเอกน้องเติ้ลเป็นนายเอกแน่นอน! #มันเกี่ยวกับที่คนอ่านเว้าวอนมั้ย? เกี่ยวสิ เพราะตั้มป้องก็พีคเช่นเดียวกัน เหอๆ
เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยทุกคนต้องคิดว่าเราต้องแต่งให้มันซับซ้อนซ่อนเรื่องแต่เดาโคตรง่ายว่า
พี่ตั้มแอบชอบพี่ป้องมานานแต่ไม่กล้าบอก 
#คิดมุกใหม่ๆในนิยายบ้างเถอะ รูปแบบของความสัมพันธ์มันมีแต่เลิฟๆ อยากกินตับรึไม่ก็ยอมเสียสละรักคุดรึไง? อย่ามาช่างฝันแถวเน้!
สงสารปกป้อง
เอาน่า ตะเอง
ก๊ะนี่มันนิยายดราม่า ... เค้าตั้งใจเขียนให้มันปวดตับง่ะ...
พูดมะออก...
ไม่รู้จะปลอบคนอ่านยังไงว่าพี่ป้องยังโดนทารุณอีกเยอะ ทั้งทางจิตใจ และร่างกาย ...
วันนี้ยาวมาก "ต่อ" เม้นถัดไป
หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60] (อ่าน 462987 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก