『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 『#ไม่ The Series』 - END จบแล้วจ้า #มีขายทั้งรูปเล่มและEbook [up22/7/60]  (อ่าน 462974 ครั้ง)

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2
ถ้ารู้ว่าป้องไปหาอ้น เติ้ลจะเป็นยังไงนะ

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
ทำไมรู้สึกชอบตอนที่อ้นซบพี่ป้อง...แล้วพี่ป้องตบหลังอ้นอ่ะ มันดูอบอุ่นอ่ะ แล้วเดี๋ยวนะที่อ้นจะบอกแล้วไม่ได้บอกนี่คือบอกชอบพี่ป้องใช่มั้ย งี้ตอนพี่ป้องหลับอ้นแอบทำไรพี่ป้องไปมั่งเนี่ย โหยยย...คิดแล้วก็ #ป้องอ้น ซะดีมั้ย   :hao4: :hao4: :hao4:

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2
เชียร์อ้น  เบื่อเติลละ  ไม่ชัดเจน

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
เฮ้อออ ดูท่าเรื่องจะชักวุ่นวายไปกันใหญ่ =_=33 อีนุงตุงนังกันพอสมควร
อ้นมันชอบอิพี่ป้องแน่ๆ อ่ะ จากที่เผลอเกือบหลุดปากมา แถมมาเนียนแต๊ะอั๋งอีก -_-^ แอบเคืองที่มานอนทับนะ บอกตรงๆ
เติ้ลก็ง้องแง้งเกิน แต่มันก็อยากให้อิพี่มาดูแลไง
เรื่องจะเป็นยังไงต่อเนี่ย
รอตอนหน้าาา
ใบ้ว่าพระเอกเรื่องนี้ไม่โง่ แค่งี่เง่า และอินดี้ เหอๆ เดี๋ยวมันจะวุ่นกว่านี้อีก เติ้ลกระอักเลยแหละ!  :hao7:

อ่าาา เริ่มเห็นเค้าลางบางอย่างจากอ้น

รอวันที่น้องเติ้ลรู้ตัวนะ ดูเหมือนหนทางอียาวไกลรึเปล่าน้าาาา
เห็นแค่เค้าเองเหรอ  o22 เราว่ามันชัดเจนมาตั้งแต่ต้นแล้วนะ ชัดมากระดับ Full HD เลยทีเดียว

นี่ๆ ช่วงนี้ช่วงกอบโกยเลยอิพรี่อ้น มือใครยาวสาวได้สาวเอานะแจะตอนนี้

ช้าๆคงไม่ได้พร้าเล่มงามละนะเติลเอ้ย มันจะชวดแทนนะแจะ

ถ้าอ้นรุกมาอิพี่ป้องที่อยากตัดใจอยู่แล้วอาจจะคว้าโอกาสนั้นก็ได้ ลองดูก็ไม่เสียหายนะแจะพี่ป้อง

นะแจะ นะแจะ นะแจะ ไว้อาลัยให้กับความรัก นะแจะ นะแจะ นะแจะ

ไปดีกว่ากว่าโดน :beat: เพราะนะแจะนี่แหละนะแจะ
เติ้ลจะได้ไม่ได้ได้กี่น้ำต้องรออ่านนะคับ  :hao6: ส่วนอ้นกับพี่ป้องจะได้สาวกันรึไม่ต้องติดตาม  :hao7:

เติ้ลมันงี่เง่า แต่อย่าลืมว่าคนเราจะเอาแต่ใจงี่เง่ากับคนที่เรารักคนที่เราไว้ใจเท่านั้นละ ยกเว้นคนที่เอาแต่ใจกับทุกคนอ่านะ บางทีอาการมันมาเองแบบไม่รู้ตัว บางครั้งก็อยากทำตัวเป็นเจ้าของ รักแต่ไม่ยอมบอกรักแต่ชอบแทงกั๊กไม่ยอมให้ไปไหน จะต้องให้อีกฝ่ายคอยเอาใจและอยู่ในสายตาตลอด ถ้ายิ่งอีกฝ่ายยอมให้ละคุณเอ๊ยยย
อืม.... มีเหตุผล #ทีมเคะ  o13

เออนะ.....เติ้ลลืมไปหรือเปล่าว่าคนที่อยู่ด้วยคือป้องนะไม่ใช่ตั้ม   จะเอาอะไรนักหนา จะไม่ให้ป้องมันได้มีชีวิตส่วนตัวมั่งหรือ?   เอาจริงๆเพื่อนพี่ชายคนอื่นมันจะมาทำแบบป้องหรือเปล่า? (ไม่ได้หมายถึงให้เติ้ลเปิดซิงนะ) ที่เติ้ลว่าไม่สบายนั้นเราว่าก็ยังไม่ได้เป็นมาก(อยากกินไบเล่ย์งี้) ป้องมันก็คงเห็นด้วยแหละ   ขนาดป้องไม่ชอบอ้นนะ  อ้นมีปัญหาก็วิ่งไปหา ชอบป้องค่ะ    อยากฝากบอกเติ้ลว่าปวดหัวอยากให้ป้องนวดให้ กลับบ้านไปเลยไป๊  จะมาอ้อนอะไรตอนนี้ยะ?   รอจนเติ้ลรู้ว่าป้องไปอยู่กับอ้นอยากรู้ว่านางจะออกอาการยังไง

เราอ่านเรื่องนี้ไม่สนเท่าไหร่เรื่อง NC  อ่านเพราะแคแร็คเตอร์ตัวละครล้วนๆค่ะ   เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆของคุณด้วยค่ะ
ต้องขออภัยที่ไม่สามารถคุยได้เพราะคันปาก ฮึ่ยๆ! ต้องรออ่านนะตัวเอง  :katai2-1:
ขอบพระคุณล่วงหน้าสำหรับการติดตามด้วยค้าบ เป็นคำพูดที่ทำให้ตัวลอยเลย :heaven

เอาใจช่วยพี่ป้องน่ะครับ
:กอด1:
พี่ป้องยังคงช้ำ แต่สไตล์คนแต่งคนนี้อาจจะประหลาดไปสักนิด ตอนนี้ช้ำ ตอนหน้าฮา ฮาๆ อยู่เดี๋ยวก็ดราม่า มีความเสี่ยงสูงที่จะทำให้คนอ่านได้บริหารตับตลอดเวลา
 :hao7:

มาต่อเลยได้ไหม~~~~ กำลังมันเลยค่ะ
 :hao7: :hao7: :hao7:
มาแล้วค้าบ  :z10: #ค่อยๆ คลานมา มาบ่อยๆ จบเร็วนะเออ!

าทน้ำหน้่เติ้ลนะ 555 ไม่ต้องบอกน้องหรอกว่าไปทำอะไรมา คือกูห่วงมุงนะ แต่เมื่อวานนี้ อ้นมันน่าก่วงกว่าจริงๆ  งอนเข้าไป ให้มีนรู้ซะบ้างว่าอีะี่ป้องมันรุู้สึกยังไง เหอะ
:ruready #วางถุงกาวก่อนแล้วค่อยเม้น แซวเล่นค้าบ เค้าแปลได้นะ
สมน้ำหน้าเติ้ลใช่มะ เข้าใจอารมณ์พี่ป้องว่าห่วงเติ้ลแต่อ้นเดือดร้อนน่าเป็นห่วงกว่า เติ้ลงอนเกินไปแต่ก็สาสมกับที่เคยทำพี่ป้องไว้ โดนซะบ้าง #ทีมป้องแน่ๆ
เค้ากินวุ้นแปลภาษามาละ  :mew3:

:mew1:  เราสะใจมากตอนนี้ นังน้องเติ้ลจูนสติบ้างอะไรบ้างนะ ถึงแกจะไม่สบายยังไงต้องการคนดูแลแค่ไหนแต่ไม่ใช่จะต้องมาตัดพ้อปะ เรียกร้องอะไรนักหนายะหล่อน พี่ป้องไม่ได้เป็นทาสแกนะ

ถึงพี่ป้องจะโดนมรสุมความซวยกระทบกระแทกอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้เราเลือกโอ่ๆยัยอ้นก่อนแล้วกัน
ขวัญเอ๊ยขวัญมา ขวัญมาแล้วก็ป่วนเจ้าป้องมันต่อไปนะ ฮ่าๆๆ  :hao6:
เอ๊ะ ยังไง? เชียร์อ้นนะเนี่ย เหอๆ
เติ้ลทำแบบนี้ระวังพี่ป้องจะลาออกจากการเป็นทาสรักนะเออ!

ถ้าให้เปรียบเทียบนะเราว่าอิน้องมัน
น่ารำคาญกว่าอ้นอีกนะสังเกตจากพฤติกรรม
ต่างๆของทั้งสองนี้ดีๆนะอ้นมันชอบ
ป้องไงและเผลอทำเรื่องไว้ให้อิป้อง
มันอคติไงเวลาทำอะไรอิป้องมันเลย
ตั้งแง่แอนตี้อ้นตลอดแต่ถ้าสังเกตดีๆ
สิ่งที่อ้นทำให้ป้องล้วนมาจากความ
หวังดีของอ้นที่จะทำให้อิป้องโดยที่ทำ
ด้วยใจให้และเหมือนจะแอบหวังลึกๆก็ตาม
ส่วนอิน้องนี่เหมือนเด็กงอแงน่ารำคาญ
พูดไม่ค่อยรู้เรื่องเอาแต่ใจเด็กขาดความ
อบอุ่นเหมือนต้องการเป็นที่รักและฉันต้อง
มาก่อนเสมอฉันต้องเป็นที่สุด :katai1: :katai1:
#งานจวกอิน้องก็มา
จัดเต็มได้ครบถ้วนกระบวนความ  o13
เติ้ลชอบเอาชนะและชอบเป็นที่หนึ่งจริงๆ นั่นแหละ เหอๆ  o3 ต้องอ่าน

เราชอบอ้นนะ นางน่าสงสาร  นางจริงใจ รักจริง  ต่อให้ป้องด่าว่า รังเกียจยังไง นางก็ยังมั่นคง

แต่เรื่องนี้นางไม่ไช่นายเอก  :mew4:  คนเขียนหาคู่ให้อ้นด้วยนะคะ นางจะได้มีคนดูแล :impress2:
พยายามรูดซิบปากตัวเองสุดชีวิต  :mew4: อ่านไปเรื่อยๆ ก่อนนะ เค้าสปอยไม่ได้ เดี๋ยวไม่ลุ้น

ดีค่ะ พี่ป้องไม่ต้องไปใส่ใจเติ้ล ถึงนางจะมาง้องแง้งเรียกร้องความสนใจ น้องมันคิดแค่ให้เราเป็นพี่ชาย แถมรู้ว่าป้องรัก ยังไม่ยอมทำตัวห่างออกมา ยังมาอ้อนมาอ่อยให้ใจสั่น สไตล์เด็กเปรตลูกคนสุดท้อง สนใจแต่ตัวเอง

รึจะไปสปาร์คกับอ้นเลยก็ดีนะคะพี่ป้อง หุหุ อยู่กับคนที่เค้าใส่ใจความรู้สึกเราดีกว่า
นี่ก็ทำให้เค้าคันปากอีกแว้ว... ไม่เอาเค้าจะไม่พูด   :ling1:

เห็นตามนักเขียน อยากให้ตัวนายเอกเป็นตุ๊ด เหมือน
กระสวยร้อยใจ กับ รักนี้มีพิน ครับ ตัวนายเอกแสดงออกว่าเป็นตุ๊ด กันฟันสู้อุปสรรคที่เข้ามาจนพระเอกมาหลงรัก เหมือนที่นักเขียนพยามสื่อให้มองอ้นเป็นตัวละครที่สำคัญ ไม่ใช้ตัวประกอบร้ายๆในหลายๆเรื่อง ถ้านัดเขียนเปิดเรื่องใหม่ที่ นายเอกเป็นตุ๊ดด้วยนะครับ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ เดี๋ยวว่างๆ จะต้องไปอ่านซะหน่อยแล้ว เหอๆ  :hao6:
แต่ก่อนอื่น เรื่อง "ตุ๊ด" ยังไม่รับปากนะคะ แต่จะพยายาม  :really2:
เรายังแยกตุ๊ดกับเกย์สาวไม่ออกเลย เกย์บางคนก็คะขาสาวมากแต่เค้าไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงเหมือนตุ๊ด(ที่ต่อมามักแปลงเพศเป็นกระเทย) ตุ๊ดชอบแต่งหญิงใช่มั้ยคะ แล้วเกย์สาวล่ะ? บางคนก็รับบางคนก็รุก(รุกนี่หมายถึงชอบเสียบ) เกย์บางคนตอนเด็กๆนี่เป็นตุ๊ดเด็กตัวแม่โตมากลายเป็นรุกหล่อล่ำ(อ่านจากบันทึกของตุ๊ด) สภาพจิตใจพวกเค้าแตกต่างกันยังไง? ตรงนี้เราเข้าไม่ถึงคาแรคเตอร์ของเค้าอ่ะค่ะ แล้วตัวตนของเค้าอีกเวลาเข้าบอร์ดปลามหรือดูเว็บบอร์ดที่มีการสนทนากัน "ค่ะ"สำนวนแปร๋นเชียว แต่บ้างก็ออกตัวว่ารุกบ้างก็ว่ารับบ้างก็บอกมีhee คือมึนตึ๊บ!
ให้เขียนกระเทยเรียบร้อยแซ่บหน่อยๆ อาจจะง่ายกว่า มโนว่านางเป็นหญิงได้ จิตใจคือๆ กัน แต่ตัวตนของเกย์หรือตุ๊ดนี่บางทีเราเข้าไม่ถึงอ่ะ ให้เขียนนิยายวายให้ตัวเอกมีปมสับสนทางเพศง่ายกว่าเยอะเพราะเราถนัดด้านจิตวิทยา แต่เรื่องสีสันแบบตุ๊ดนี่เรากลัวอินเนอร์ไม่ได้แฮะ เดี๋ยวไม่ได้อารมณ์ เคยอ่านบทวิจารณ์ภาพยนต์เรื่องนึงคนวิจารณ์ด่าปูแบล็กเฮดว่าเล่นได้ไม่มีจริตของตุ๊ดขาดสีสันความแซ่บ เราเลยค่อนข้างกลัวว่าถ้าเราถ่ายทอดออกมาไม่ได้มันจะไม่สนุก ตุ๊ดมีอะไรพิเศษในตัวเสมอ โดนเฉพาะเรื่องของการพูดจา แต่เรานี่แบบ... ไม่ได้เลยอ่ะ
 :hao5:

สงสารหนูอ้น :o12:
สงสารทำไม สงสารพี่ป้องดีกว่า  :katai5:

แห๊มะ~

ถ้าเติ้ลรู้ว่าอ้นมาจิ๊จ๊ะกับพี่ป้อง

น้องเติ้ลจะชัดเจนขึ้นไหมหนอ?

น้องนี่เฝ้ารอวันที่พี่ป้องโดนทำลายกำแพงอยู่นะ

เอาให้เติ้ลดราม่าน้ำตาแตก 555+ //แลดูซาดิส :laugh:

ยิ่งกว่าน้ำตาแตก  :hao5: ตอนเค้าอ่านทวนนะ น้ำตาไหลพรากๆ เลย สงสารเติ้ล มันหน่วงกว่าพี่ป้องอีก เติ้ลมันเลือกเองทั้งน้าน :sad4:

โนววววววววววววววววววววววววววววววววววว ไม่ใช่ป้องอ้นนะ ต้องตั้มป้อง เท่านั้นนนนนนนน//ชูป้ายตั้มป้อง :katai4: :katai4:
เหตุการณ์ระหว่างสองคนนี้อ่ะพีคสุดในเรื่องละ #สปอยแค่นี้แหละ  :o9:

ป้องอ้น ซักทีก็ดีนะ อิอิ #โดนคนอื่น :z6: :z6:   เก๊าไม่อยากให้พี่ป้องเสียใจจจจจจ :mew2: :mew2:
#รอลุ้น  o17
แต่บอกไว้ตัวโตๆ เลย เค้าแต่งจบแล้ว ไม่เปลี่ยนเรื่องหรอก ดังนั้นต้องลุ้นว่าไอ้ที่ขอมาเราเขียนไว้แล้วรึเปล่า อิๆ

ถ้าอ้นศรีไม่ได้คู่กับป้องเพราะนางไม่ใช่นายเอก
ก็อยากให้นางตามเคสคดีจนได้สามีเป็นตำรวจนะ
สงสารนาง :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
#เทพอย่ามโนสิ อย่าคิดมากแบบเทพสิตะเอง รออ่านเถอะ เดี๋ยวก็รู้ :katai2-1:
#ไม่ต้องแย่งกันได้ทุกคน พี่ป้องกล่าว  :hao7:

ชอบอ้นจัง  สงสารนาง ถึงกับอยากให้นางเป็นนางเอกเรื่องนี้เลย555
ยิ่งพอนางถูกปล้นจี้แล้วอยากให้นางมีใครสักคนคอยอยู่เคียงข้างปกป้องระวังภัยให้นางจังค่ะ สงสารนางไปดูหนังคนเดียว

ส่วนน้องเติ้ลยังน่ารำคาญอยู่555 เอาไว้ยอมรับรักพี่ป้องเมื่อไรค่อยว่ากันอีกทีเนอะ

พอป้องไปดูแลอ้นแล้วรู้สึกความเป็นพระเอกแบบพี่ตั้มก็เริ่มมาแล้วค่ะ

พี่ตั้มไม่ได้เป็นพระเอกเรื่องนี้ แถมยังชอบผู้หญิงอีก เอาเป็นว่าเป็นพระเอกในดวงใจเราก็แล้วกันนะคะ555
แค่ตอนล่าสุดออกมาแค่ชื่อ. พี่ตั้มก็น่ารักและอบอุ่นมากมายเลยค่ะ เสียดายแทนเคะทั้งหลายจัง :mew2:
ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ สนุกทุกตอนเลยค่ะ :L2:
#รออ่านไปก่อน อย่าพึ่งคิดมาก  :teach:

ถ้ารู้ว่าป้องไปหาอ้น เติ้ลจะเป็นยังไงนะ
อยากรู้ก็อ่านตอนต่อไปจิ อิๆ  :katai4:

ทำไมรู้สึกชอบตอนที่อ้นซบพี่ป้อง...แล้วพี่ป้องตบหลังอ้นอ่ะ มันดูอบอุ่นอ่ะ แล้วเดี๋ยวนะที่อ้นจะบอกแล้วไม่ได้บอกนี่คือบอกชอบพี่ป้องใช่มั้ย งี้ตอนพี่ป้องหลับอ้นแอบทำไรพี่ป้องไปมั่งเนี่ย โหยยย...คิดแล้วก็ #ป้องอ้น ซะดีมั้ย   :hao4: :hao4: :hao4:
ชอบบรรยากาศมุ้งมิ้งอบอุ่นของเพื่อนเก่า?  :give2: ได้ๆ #เอารูปนี้ไปฟินต่อ



พยายามทำรูปออกมาให้พี่ป้องอมยิ้มหน่อยๆ พี่ป้องอุตส่ารีบมาหาอ้น อ้นก็ดีใจที่พี่ป้องอยู่เป็นเพื่อน มุ้งมิ้งสุดๆ มุ้งมิ้งจนเบียดนายเอกอย่างเติ้ลตกขอบ ฮ่าๆ

เชียร์อ้น  เบื่อเติลละ  ไม่ชัดเจน
เง้อ! แล้วอย่ามาสงสารเติ้ลทีหลังนะ  :hao5: #ทีมย่าแย้ม เอ๊ย! ผิดเรื่อง


กำลังสะใจกับตรรกะ(อาจจะป่วย)ของตัวเอง
ที่มีคนชมพี่ป้องเอย ว่าเติ้ลง๊องแง๊งเอย นี่คือการสะท้อนความเรียลของสังคมมนุษย์เราจริงๆ แต่บางส่วนก็อาจจะเกิดจากระยะเวลาที่ลงนิยายเรื่องนี้มันหลายเดือนแล้วด้วย #คนอาจจะลืม ไม่มีใครจำช่วงเวลาที่พี่ป้องยอมลงให้เติ้ล แม้พี่ป้องจะปากเสียแต่พอเริ่มปรับตัวเข้าหากันหลายๆ ครั้งมันก็ยอมง้อน้อง ทุกคนลืมช่วงเวลาที่เติ้ลดูแลพี่ป้องตอนหัวแตกมือแหก พี่ป้องบ่นตอนเติ้ลเมาว่าอะไรจำได้มั้ย? บ่นเรื่องเวรกรรมที่เติ้ลเคยซักเสื้อผ้าให้ ทำความสะอาดต่างๆ นานาให้
#ทุกคนลืมไปแล้ว  o16
แต่พอเติ้ลทำพฤติกรรมน่ารำคาญซ้ำๆ กัน คนเริ่มบ่นไม่ชอบ ส่วนพี่ป้องทำความดีแบบแม๊นแมนโดนใจแค่ทีเดียว ออร่าพระเอกแสนดีจับ ในขณะที่อ้นแม้จะเคยทำผิด แต่เมื่อปรับปรุงตัว และมีเรื่องน่าสงสารเกิดขึ้น ทุกคนพร้อมใจให้อภัย #เราว่ามันสะท้อนอะไรบางอย่างนะ อิๆ
เราว่าเหตุการณ์มันเดจาวูนะ มันเกิดเรื่องแบบนี้ในสังคมบ่อยมากๆ ดูข่าวดาราก็ได้ คนเราจะมีออร่าก็ต่อเมื่อทำให้คนอื่นประทับใจ ไอ้ความดีฝังในนี่มันต้องดูกันนานๆ ถ้าจะให้สังคมเมตตามันต้องมีดราม่าหนักๆ แต่ถ้าเยอะเกินไปก็จะถูกด่า คุ้นๆ อ่ะ
แต่ก็ว่ากันไม่ได้ คนเรามีประสบการณ์ต่างกัน ชีวิตก็ต่างกัน ชอบ/เกลียด ไม่เหมือนกัน สำหรับเราๆ ให้อิสระกับคนอ่านว่าจะรักหรือจะเกลียด อยากเชียร์ใครก็ตามสบาย ด่าตัวละครยังไงเราก็ไม่ว่า ถ้าแรงมากเราก็เบรกแค่นั้นเอง อินมากไม่ว่าเพราะมันก็เหมือนคนดูละคร เราเข้าใจ แต่ถ้าทัศนคติเป็นลบแรงมากๆ เราว่าน่ากลัวกว่าจำต้องเบรคจริงๆ
แต่ถ้าด่าคนแต่งแถมยังเอาแต่ใจเมื่อไหร่เค้าจะไล่ให้กลับไปเขียนนิยายเองจริงๆ นะ!  o18
อยากให้มีอะไรฟินๆ เราก็รับฟังนะไม่ใช่ไม่ฟัง แต่ถ้ามันขัดกับนิยายที่แต่งไว้เราก็ไม่รื้อเรื่อง แต่ถ้าใส่เพิ่มได้เราก็เขียนให้ ถ้าเรื่องนี้เขียนไม่ได้ก็เก็บข้อมูลเป็นเรื่องหน้า แต่ว่าคนอ่านจะรู้มั้ยน้อ... ในหลายๆ ความเห็นที่เว้าวอนกันมา มันมีอยู่แล้วล่ะ หึๆ แค่มันไม่ถึงเวลา(ตามเรื่อง)
ดังนั้นรออ่านต่อไปนะจ้ะ เดี๋ยวก็รู้เองว่าตรงใจรึเปล่า  :haun5:

ป.ล. ด่าเติ้ลไว้มากๆ เดี๋ยวอย่ามาสงสารเติ้ลนะ เหมือนตอนแรกๆ ที่พี่ป้องซึนจนคนอ่านโวย ตอนนี้ #ทีมป้องอ้นกันเป็นแถว ฮ่าๆ

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

     ไม่แปลกใช่มั้ยครับที่ผมกับอ้นจะกลับมาสนิทกัน ถ้าอ้นไม่ทำตัวดัดจริตสาวแตกจนเกินงามผมก็พอหลับหูหลับตาไม่ใส่ใจได้อยู่

     สำหรับเรื่องคดี ผมแปลกใจที่คราวนี้ตำรวจทำงานอย่างรวดเร็ว อ้นได้รถคืนเพราะสติกเกอร์คลับที่แปะไว้บนรถแท้ๆ หมายเลขลำดับและโลโก้คลับทำให้มีคนจำรถของอ้นได้ ยิ่งมีการแชร์ข่าวสารในโลกโซเชี่ยล คนในกลุ่มรถช่วยกันตามหา ไม่นานก็มีคนได้เบาะแส รถถูกจอดทิ้งไว้ข้างทางแต่ข้าวของอื่นๆ ไปแล้วไปลับไม่กลับมาแม้จะโชคดีที่โจรชั่วถูกจับกุมได้ก็ตาม

     และเพราะอ้นแฮปปี้ได้รถคืน มันเลยขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารผมพร้อมคืนเงินที่ยืมไป ด้วยความที่อ้นเป็นเจ้าภาพผมก็เลยตามใจให้มันเลือกร้าน ผลก็เลยได้ร้านอาหารเวียดนามสุดชิคที่เน้นบรรยากาศสวยๆ เอาไว้ถ่ายรูปนี่แหละครับ

     ผมก็คิดว่าแค่ไปนั่งกินๆ แล้วก็กลับ ใครจะไปคิดว่าร้านนี้ฮิตกว่าที่คิด คนเพียบเลยแถมยังกลายเป็นสงครามย่อมๆ

     ผมรู้แล้วครับว่าทำไมคนเค้าถึงไม่นิยมไปเดทกันที่ร้านอาหารเวียดนาม!

     อันดับแรกผมกับอ้นเดินเข้าร้านไปแล้วดันเจอน้องอันที่มากับเพื่อนอีกสองคน ในร้านโต๊ะค่อนข้างเต็ม ผมกับอ้นเลยนั่งรวมกับสามสาว ผมกับอันคุยกันค่อนข้างบ่อยในแชทเฟซ ก็ลูกค้านี่ครับ แถมน้องเพื่อนด้วยเลยค่อนข้างเป็นกันเอง แต่พออ้นเห็นผมยิ้มให้อัน อ้นก็เกิดหึงผมขึ้นมา มันเนียนคล้องแขนผมอย่างกับนางร้ายเกาะแขนคุณชายต่อหน้านางเอก!

     ผมก็พยายามเอาแขนมันออกนะ แอบแยกเขี้ยวให้มันก็แล้วแต่อ้นกลับทำหน้าระรื่นแสดงออกทุกอย่างเหมือนปักป้ายให้คนทั้งร้านรู้ว่า “ผู้ชายคนนี้ฉันจอง” รำคาญอีตุ๊ดดัดจริตก็เรื่องหนึ่งแล้ว ผมไม่อยากเสียมารยาทต่อหน้าอันด้วย ถึงผมจะเถื่อนแต่ผมก็ไม่อยากทำตัวถ่อยต่อหน้าลูกค้านะครับ

     แต่น้องอันเกิดฮึดอะไรขึ้นมาอีกไม่รู้ น้องแกเลยไฟว์กลับอ้นสุดฤทธิ์ เดี๋ยวก็ “พี่ป้องๆ” แกล้งชวนผมคุยแล้วก็หันไปคุยกับเพื่อนแบบตั้งใจกันอ้นออกไปจากกลุ่ม แต่คนอย่างอ้นมีหรือจะยอม มันก็เลยเกิดการกระทบกระเทียบด้วยคำพูดเป็นสงครามน้ำลายย่อมๆ ถ้าผมหลงตัวเองคงคิดว่าอันกับอ้นเปิดศึกแย่งผม แต่คงไม่ใช่เรื่องรักชุลมุนแบบนั้นหรอกครับ คนอย่างผมใครจะมาชอบลง อันกับอ้นคงเขม่นกันแล้วมาลงที่ผมมากกว่า ใครใช้ให้อ้นทำตัวน่าหมั่นไส้ล่ะ

     ผมเลยตัดปัญหาด้วยการพยายามไม่สนใจสองคนนี้แล้วสั่งอาหารแทน ตอนนี้แหละที่ผมหันไปเห็นว่าโต๊ะด้านในสุดของร้านที่มากันเป็นกลุ่มใหญ่มีคนกำลังมองผมอยู่ มันจ้องมาที่ผมด้วยสีหน้าทะมึนสุดขีด

     เหี้ยแล้วไง ไอ้เติ้ล!

     มืออ้นก็คล้องอยู่กับแขนผม เสียงน้องอันเรียก “พี่ป้องคะ” และแววตาตัดพ้อจากเติ้ล ผมอยากจะหายตัวไปให้พ้นๆ ตอนนี้เลย! นี่มันมหกรรมคนเอาแต่ใจมารถไฟชนกันรึไงครัช!

     ไม่รู้ว่าเติ้ลมองผมตั้งแต่ตอนไหน มันเห็นอะไรบ้าง...

     แต่ผมจะห่วงความรู้สึกมันทำไมวะ! เติ้ลไม่ได้รักผมซักหน่อย มันก็คงเคืองเหมือนเด็กหวงของเล่นนั่นแหละ เติ้ลก็แค่หวง มันไม่ได้หึง คิดแล้วแอบเศร้าแปลกๆ ครับ

     “ป้อง แกฟังฉันอยู่ป่ะเนี่ย?”

     อ้นกระตุกแขนผมให้หันไปสนใจมัน

     “หะ เออ! ว่าไง?”

     “พี่ป้องอย่าสนใจเลยค่ะ อันว่าพี่ป้องลองทานนี่ดีกว่า”

     พอเห็นผมสนใจอ้น น้องอันก็เรียกร้องความสนใจบ้าง เธอใช้ส้อมจิ้มข้าวเกรียบอ่อนส่งมาป้อนถึงปาก!

     คือ... หน้าน้องเค้าก็ยิ้มนะ แต่รังสีอิจฉาแผ่ออกมาคุกคามมากเลยครับ ปกติน้องอันที่ผมรู้จักจะร่าเริง โก๊ะหน่อยๆ เราคุยกันเรื่อยเปื่อย บางทีอันก็บ่นเรื่องหนังสือให้ผมฟัง ผมก็คุยกับน้องเค้าตามปกติ ไม่เห็นรู้เลยครับว่าน้องเค้าจะมีด้านมารมืดมิดขนาดนี้ นี่มันนางร้ายตัวแม่สุดแอ๊บเลยครับ!

     “อุ๊ยตาย! ไอ้นั่นกินเยอะแล้วมันเลี่ยน แกกินแหนมเนืองดีกว่าป้อง มาๆ เดี๋ยวฉันทำให้”

     อ้นกระวีกระวาดทำแหนมเนืองให้ผม ส่วนน้องอันก็ยังจ่อส้อมที่ปากผมไม่เลิก

     “ลองซักหน่อยสิคะพี่ป้อง อร่อยนะคะ”

     ปกติเค้าป้อนอาหารกันหน้าตาเฉยแบบนี้เลยเหรอวะ? ไงดีอ่ะผมไม่เคยมีแฟน แต่อันทำแบบนี้ผมเริ่มคิดแล้วนะเว้ย!

     “ป้องกินต้องกินผักเยอะๆ นะ อ่ะฉันป้อน ฉันรักแกเพราะงั้นฉันเลยรักสุขภาพของแกด้วย”

     อ้นดึงผมให้หันไปหามันแล้วก็ยัดแหนมเนืองคำโตที่ใส่พริกเป็นเม็ดเข้าปากผม!

     ไอ้เหี้ย กูเผ็ด! สำลักเลยครัช!

     “เอ่นเอี้ยอันไออ๋องอึง!”

     “ว้ายตายละ สงสัยป้อนคำใหญ่ไปใช่มั้ยที่รัก งั้นดื่มน้ำก่อนนะคะ”

     ผมโมโหอ้นนะ แต่ยังไงก็ขอรับน้ำจากมันมากระดกก่อนล่ะ! ไม่ไหวครับ ทั้งเผ็ดทั้งฉุนขึ้นจมูก!

     ใครจะไปคิดน้องอันยังไม่ยอมละความพยายาม

     “ทานเส้นหมี่หมูย่างดีกว่าค่ะพี่ป้อง หวานหน่อยจะได้หายเผ็ด”

     ว่าแล้วน้องเค้าก็ยัดช้อนเข้าปากผมเลยครับ เต็มปากดิ เคี้ยวไม่ทันสำลักเลยครัช ของเก่ายังบดไม่ละเอียดเลย

     นี่ผมอยู่ท่ามกลางสงครามริษยารึเปล่า? น้องนางฟ้าเลยกลายร่างเป็นนางมารไปได้แถมอีอ้นก็น่าหมั่นไส้เพิ่มระดับความน่ารำคาญอีกเท่าตัว

     “ของหวานๆ ยังไงก็อร่อยกว่าอยู่แล้วล่ะค่ะ ทานเผ็ดมากไปไม่ดีหรอกเนอะ”

     น้ำผึ้งอาบยาพิษเป็นยังไงผมก็พึ่งรู้วันนี้แหละ กูเชื่อละว่าผู้หญิงทุกคนมีด้านมืด!

     “ป้อง ถ้าไม่อร่อยก็คายทิ้งเลยนะ คราวนี้ฉันทำคำเล็กๆ ใส่พริกไม่เยอะให้แกแล้ว”

     ถ้าไม่ติดว่าผมเคี้ยวเส้นหมี่กับหมูอยู่นะผมด่ามันไปแล้ว!

     “พี่ป้องอิ่มยัง? จะกลับห้องพร้อมผมเลยป่ะ ถ้ายังเดี๋ยวผมรอกลับพร้อมกัน”

     มีบุคคลที่สามเข้ามาแทรกระหว่างสงครามครับ!

     ผมรีบกระเดือกของที่อยู่ในปากลงคอแล้วถามเติ้ล

     “อ้าว แล้วเพื่อนมึงล่ะ?”

     “ผมมาเลี้ยงสายเฉยๆ นี่เค้าจะกลับกันละ ผมว่างแล้ว”

     ไม่รอให้ใครอนุญาตเติ้ลก็เชิญตัวเองร่วมวงด้วยทันที!

     “นั่งด้วยคนนะพี่ป้อง”

     เติ้ลจงใจหยิบเก้าอี้มาแทรกระหว่างผมกับอ้นเลยครัช!

     “ว้ายตายละคุณน้อง!”

     ผมนั่งตรงข้ามกับอัน เพื่อนๆ อันก็นั่งอีกฝั่งนึง ฝั่งนี้มีแต่ผมกับอ้น ความจริงเติ้ลจะนั่งอีกข้างของผมก็ได้แต่เติ้ลเล่นแทรกกลางเลยเว้ย! มันไม่สนใจสีหน้าเคืองจัดของอ้นเลยซักนิด แถมยังจงใจพูดให้บรรยากาศกร่อยอีก

     “ใครชวนพี่มากินอาหารเวียดนามอะ? เค้าไม่รู้เหรอว่าพี่ป้องไม่ชอบกินผัก ร้านนี้เป็นร้านสุดท้ายที่ผมคิดว่าจะเจอพี่เลย พี่ป้องเกลียดทั้งการถ่ายรูป ไม่ชอบเซลฟี่ แล้วก็ชอบเนื้อย่างมากกว่าผัก ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้?”

     ถ้าฟังเผินๆ ก็เหมือนเติ้ลหาเรื่องคนอื่น แต่จากดวงตาที่จ้องตรงมาผมรู้ว่าเติ้ลท้าทายผมชัดๆ เติ้ลจงใจหาเรื่องผม มันกำลังงอแงว่าเพราะอะไรผมถึงตามใจคนอื่นขนาดนี้ แต่อ้นไม่รู้เหมือนที่ผมรู้ แน่นอนไม่มีใครรู้เรื่องระหว่างผมกับเติ้ลนอกจากพี่ตั้ม

     “แหมคุณน้อง อยู่ๆ มาแทรกแล้วยังพูดจาอะไรเสียมารยาทอีก ทำไมพี่จะไม่รู้ว่าอีป้องมันชอบหรือไม่ชอบอะไร แต่เพราะพี่รักและหวังดีถึงได้อยากนำเสนอสิ่งดีๆ ให้มันยังไงละคะ ของที่มีประโยชน์ยังไงก็ดีกว่าวันยังค่ำ ยิ่งถ้าอร่อยด้วยก็ยิ่งแซ่บ ไม่แน่ว่าลองแล้วป้องอาจจะติดใจก็ได้”

     “พอเลยอีตุ๊ด! เลิกพล่ามได้ละ”

     ผมปวดหัวครับ!

     “เติ้ลขอโทษเพื่อนพี่เดี๋ยวนี้”

     “ไอ้พี่ป้อง!”

     “นี่มันต่อหน้าเพื่อนกู แล้วกูก็ไม่ใช่พี่ตั้มที่จะโอ๋มึงด้วย ครั้งนี้มึงผิดกาลเทศะอย่างแรงเลยเติ้ล”

     เติ้ลหงุดหงิด แต่ก็ยอมขอโทษ เป็นอันว่าเคลียร์ครับ ที่เหลือคงแก้ได้ไม่ยาก แต่ถ้าผมรับมือไม่ได้ก็ตามเวรตามกรรมล่ะ

     “อ้น กูขอโทษแทนน้องกูด้วย มันชอบเอาแต่ใจ เอาเป็นว่าหนี้กูกับมึงหายกัน อันพี่ขอโทษแทนไอ้งี่เง่าพวกนี้ด้วยนะ ไว้มีโอกาสค่อยไปกินข้าวกัน”

     งานของผมต่อจากนี้คือลากไอ้เติ้ลกลับห้องครับ!


     พวกเราใส่หน้ากากอดทนกันได้ดีมาก แต่พอเข้าห้องเท่านั้นแหละ ผมจัดเลยครัช!

     “มึงเป็นเหี้ยอะไรอ่ะเติ้ล ทำบ้าอะไรของมึง!”

     “พี่แหละ ตกลงพี่คบกับไอ้ตุ๊ดคนนั้นจริงๆ ใช่ป่ะ? ทำไมพี่ไม่บอกผม”

     “กูกับอ้นไม่ได้เป็นอะไรกัน!”

     “แล้วทำไมเค้าเรียกพี่ว่าที่รักอ่ะ ที่เค้าลือกันว่าพี่คบกับเค้าอ่ะจริงใช่ป่ะ?”

     “กูจะคบใครแล้วมึงเสือกอะไรด้วย!”

     “หาดีกว่านั้นไม่ได้รึไงพี่ป้อง ไม่สิ้นคิดไปหน่อยเหรอที่หันไปคว้าตุ๊ดมาประชดผมอ่ะ!”

     อื้อหือผมหน้าชาเลยครัช!

     “มึงมีสิทธิ์อะไรไปด่าคนอื่นเค้าวะเติ้ล ถึงอีอ้นมันจะเป็นตุ๊ดแต่มันก็ไม่เคยทำตัวร่านเหมือนเกย์อย่างมึงที่มาขอเอากับกูหรอก!”

     “ไอ้พี่ป้อง!”

     “ทำไมวะหรือรับความจริงไม่ได้? ขอบคุณที่ทำให้กูรู้ว่าเอาตูดมันโคตรมัน! ต่อไปนี้กูจะไปสำส่อนที่ไหนก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องมายุ่ง!”

     ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ผมควรจะเคลียร์กับเติ้ลดีๆ ใช้เหตุผล ต้องสุขุมใช่ป่ะ? แต่ผมไม่ใช่พระเอกนิยายแสนดีพวกนั้น ผมเป็นแค่คนธรรมดา เจ็บเป็น โมโหเป็น!

     ผมทนไม่ไหวแล้วครับ มันเหมือนผมสะสมความเครียดไว้จนระเบิด ผมไม่รู้ว่าเติ้ลต้องการอะไรจากผมกันแน่ แต่ผมเองก็มีหัวใจนะ ถูกเติ้ลย่ำยีซ้ำๆ ผมก็เจ็บเป็นเหมือนกัน

     ผมหันหน้าหนีเติ้ล เปิดประตูห้องก้าวออกมา เสียงเติ้ลดังตามไล่หลังมา

     “ไอ้พี่ป้อง จะไปไหน อย่าหนีดิวะ แน่จริงกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องดิ พี่ป้อง!”

     ผมเหนื่อยชะมัด แต่ผมจะไปไหนดีครับ คืนนี้ผมจะไปนอนไหนดี?

     ผมนั่งรถไปห้าง ปิดโทรศัพท์ นั่งอยู่แถวนั้นจนเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง

     ตอนแรกผมกะว่าจะไปขออาศัยนอนกับอ้น แต่คิดอีกทีคงกระอักกระอ่วนพิลึก อ้นน่าจะชอบผมแน่ๆ แต่ผมคิดกับอ้นแบบเพื่อน ผมไม่ได้รู้สึกกับอ้นแบบเดียวกับที่ผมมีให้เติ้ล

     แต่เติ้ลดูถูกผมชะมัด มันดูถูกผมครั้งแล้วครั้งเล่า มองผมเหมือนคนไม่มีศักดิ์ศรี บางทีผมก็สงสัย ทำไมเติ้ลชอบทำนิสัยกดคนอื่นไว้ในอุ้งเท้าแบบนี้ เติ้ลชอบควบคุมคนอื่นเป็นนิสัย เอาแต่ใจ งี่เง่าสมกับเป็นเด็กเปรต

     ทั้งๆ ที่เป็นแบบนั้นผมกลับเจ็บปวดจากสาเหตุที่มันเข้าใจผมผิดมากกว่า ผมทนความเอาแต่ใจของเติ้ลได้ แต่ผมทนให้เติ้ลเข้าใจผมผิดๆ แบบนั้นไม่ได้ ผมไม่อยากเลวในสายตาเติ้ล น้อยใจที่มันมองผมแบบนั้น ผมพึ่งเข้าใจก็วันนี้แหละว่าอานุภาพของความรักคืออะไร ทำไมเติ้ลถึงพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ดูดีในสายตาของคนที่มันรัก ก็เพราะเวลาถูกคนที่เรารักมองในด้านลบแล้วมันโคตรช้ำเลยครับ

     ฟ้ามืด แสงจากไฟถนนสาดส่อง ผู้คนเดินไปมา รถราวิ่งกันให้วุ่น แต่ละคนกระเสือกกระสนดิ้นรนไปตามทางที่ตัวเองเลือก ผมลังเลสองจิตสองใจว่าจะเอายังไงกับคืนนี้ดี พอเอาโทรศัพท์ออกมากะจะลองโทรหาเพื่อนคนอื่นๆ ผมก็เห็นว่ามันกำลังมีสายเข้าพอดี หน้าจอปรากฏรูปเซลฟี่ยิ้มแป้นของไอ้เด็กเปรต มันเป็นคนเอาโทรศัพท์ผมไปถ่ายแล้วเลือกรูปนี้เมมไว้เอง

     ผมกดรับโทรศัพท์แต่ไม่พูด เติ้ลมันเลยรีบพูดเหมือนกลัวผมจะวาง

     “พี่ป้อง! ... คือพี่ ผมขอโทษ พี่อยู่ไหนอ่ะ ผม...”

     เสียงของเติ้ลฟังไม่เป็นตัวของตัวเอง

     “ฮัลโหลพี่ป้อง? ฟังอยู่ป่าว? พี่ป้อง ได้ยินป่ะ?”

     มันแคร์ความรู้สึกผมบ้างรึเปล่า?

     “พี่กำลังจะกลับห้อง มีอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกันละกัน”

     หรือมันแค่กลัวตัวเองไม่มีใคร

     “อ่า... อืม กลับมานะพี่ป้อง ผมขอโทษ ผมจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”


     พอผมกลับถึงห้อง เติ้ลก็รีบยกข้าวเหนียวไก่ย่างมาเอาใจผม

     “กินป่ะพี่ป้อง ผมกลัวพี่หิวเลยซื้อมาเผื่อ ตอนอยู่ในร้านเห็นพี่ไม่ค่อยได้กินอะไร”

     “กูกินมาจากข้างนอกแล้ว”

     “อา... งั้นเหรอ”

     ผมนั่งลง มองเติ้ลนิ่งๆ รอให้มันเป็นฝ่ายพูด

     ผมเหนื่อย ผมทำตัวไม่ถูก ผมจนปัญญา ไม่รู้จะรับมือเติ้ลยังไงแล้วครับ

     พอถูกผมจ้องนิ่งๆ เติ้ลก็เลยตะกุกตะกัก

     “คือ... ผม... ผมขอโทษนะพี่ป้อง อย่าโกรธผมนะ”

     “มึงเป็นอะไรเติ้ล เป็นบ้าอะไร?”

     ผมถามเรียบๆ ไม่ได้ตะคอก แต่เติ้ลกลับก้มหน้าลง มันดูสับสนลังเล ในที่สุดมันก็เปิดปาก

     “ผมหวงพี่มั้ง ผมกลัวพี่ทิ้งผม ได้ยินคนเขาลือกันว่าพี่กับตุ๊ดคนนั้นคบกัน ผมกลัวพี่ชอบเค้าขึ้นมาจริงๆ”

     “กูกับอ้นไม่ได้เป็นอะไรกัน คนเขาก็ล้อกันไปเรื่อย”

     “ก็นั่นแหละ แต่เขาพิเศษใช่มั้ยล่ะ ถ้าพี่ป้องไม่แคร์พี่ป้องต้องถอยห่างแล้ว แต่นี่พี่ยังยอมให้เขาเกาะแกะพี่อยู่ได้”

     “กูหนีแล้วแต่ไม่พ้น แล้วกูกับอ้นก็เคยสนิทกันมากด้วย แต่กูไม่ได้คิดอะไรกับมัน มึงก็รู้ว่ากูรักใคร”

     เจอผมสวนกลับไปแบบนี้เติ้ลก็เงียบไปทันที แต่มันยังอุตส่าห์เถียงข้างๆ คูๆ

     “ก็ผมกลัวพี่มีแฟนอ่ะ พักหลังพี่ทำตัวเหินห่างมากเลย”

     “ทำไม กลัวกูมีแฟนแล้วจะเลิกสนใจมึงขึ้นมางั้นดิ? สมน้ำหน้ามึงแล้วป่ะเสือกหักอกกูเอง”

     เติ้ลหน้าเสียเลยครับ เฮ้อ...

     “กูพูดไปงั้นอ่ะมึงก็รู้กูปีสี่ งานกูเยอะ”

     ผมแก้ตัวแต่ไม่รู้เติ้ลจะเชื่อรึเปล่า

     “เป็นเพราะผมไม่ยอมรับรักพี่ป้องใช่ป่ะพี่ถึงจงใจสร้างกำแพงกับผมแบบนี้ ผมรู้สึกได้นะพี่ป้อง พี่แกล้งทำตัวเหมือนเดิมแต่มันไม่เหมือนเมื่อก่อนซักนิด พี่ป้องโคตรเย็นชากับผมเลย”

     “แล้วมึงจะให้กูทำยังไง? กูอกหัก มึงเปิดซิงกูด้วยซ้ำแต่เช้ามาเสือกสั่งให้กูลืม กูต้องทนอยู่กับคนที่กูรักแต่มันดันเห็นกูเป็นแค่พี่ชาย มึงอยากให้กูเล่นบทพระเอกผู้เสียสละขอแค่แอบรักมึงไปเรื่อยๆ จนมึงมีผัวใหม่เหรอไอ้เติ้ล?”

     ก็ดีครับที่มันเปิดประเด็น ในเมื่อมันเริ่มมาผมก็จะเปิดอกคุยกับมันซะเลย

     “กูเหนื่อยว่ะ กูพยายามทำอย่างที่มึงต้องการนะแต่มึงต้องเห็นใจกูบ้าง กูไม่รู้จะทำตัวยังไงแล้วว่ะเติ้ล”

     “ถ้าผมรักพี่ป้องพี่จะทำตัวเหมือนเดิมกับผมป่ะ?”

     “แล้วมึงรักกูจริงๆ รึเปล่าล่ะ? มึงรักกูจริงๆ หรือมึงพยายามบอกให้ตัวเองชอบกูเพื่อที่มึงจะได้มีใครซักคนอยู่ข้างๆ ถึงกูจะเป็นมือใหม่หัดรักแต่กูรู้จักตัวเองดีที่สุด กูไตร่ตรองมาอย่างดีแล้วว่ากูชอบมึงจริงๆ ไม่ใช่แค่หลง ทั้งๆ ที่มึงโคตรงี่เง่าเลยแต่กูก็ยังห่วงมึง กูยอมอกหักแอบรักมึงก็ได้ขอแค่เห็นมึงมีความสุข แต่กูก็มีศักดิ์ศรีนะเติ้ล ให้เกียรติความรักของกูบ้างอย่าลดคุณค่ากูไปมากกว่านี้เลย”

     เติ้ลเหมือนจะอึ้งไปเลยครับ ขนาดตัวผมเองยังแอบทึ่งเลย ผมไอ้ปกป้องมนุษย์ขี้หงุดหงิดนิสัยอันธพาลคนนั้นดันพูดอะไรเท่ๆ ออกมา บางทีผมอาจจะซึมซับมาจากวิชาที่เรียน ไปเขียนบทดีมั้ยเนี่ยกู!

     “ผม... ผมไม่ได้ตั้งใจ ก็ผมกลัวพี่มีแฟนแล้วจะเลิกสนใจผมแบบคนอื่นนี่”

     คนอื่นที่ว่าคงหมายถึงครอบครัวของมัน แน่ล่ะผมไม่มีใครเติ้ลมันคงวางแผนยึดผมไว้ในครอบครองอย่างสบายใจ เป็นของส่วนตัวที่เป็นคนมันคนเดียว มันเลยหวงผมเป็นหมาบ้า!

     ถ้าผมเป็น “พี่ป้อง” ของมัน ไม่ว่าเติ้ลจะอยู่คนเดียวหรือมีแฟน พี่ป้องก็จะยังอยู่ข้างๆ มันเสมอ มันรู้ดีว่าคนอย่างผมไม่มีทางจีบใคร พอผมทำท่าว่าจะมีคนมาชอบมันเลยกันท่าสุดชีวิตเพราะกลัวตกกระป๋อง เป็นความเอาแต่ใจแบบเด็กๆ ตามสันดานลูกคนเล็ก

     แต่ถ้าผมเป็นแฟน เติ้ลมันคงกลัว มันคงมีเหตุผลของมัน มันก็มีบาดแผลที่เจ็บปวดจากเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อยู่กับตัว ไม่แปลกที่จะกลัวไม่อยากเริ่มใหม่ แต่ผมอึดอัดกับสถานะของตัวเอง

     “ผมยอมรับว่าผมหวงพี่ป้อง ผมกลัวว่าพี่จะทิ้งผม ผมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกันนะเว้ย! พอคิดว่า... พอคิดว่าไอ้พี่ป้องปากเสียขี้แกล้งคนนั้นมาชอบผมนะผมเขินกว่าตอนที่พยายามปล้ำพี่อีก”

     “มึงคิดว่ากูคงขี้เงี่ยนเหมือนพี่มึงงั้นดิ”

     พอได้ยินผมถามตรงๆ เติ้ลกลับหน้าแดง มีคำว่าน่ารักผุดขึ้นในใจผม ผมหลงรักเติ้ลมากจริงๆ นั่นแหละ

     “อืม ผมไม่คิดว่าที่พี่ป้องบอกว่าซิงจะเป็นเรื่องจริง ผมคิดว่าพี่โกหกอ่ะ พี่ไปกับพี่ตั้มออกจะบ่อย”

     “โทษทีนะกูซิงจริงๆ ว่ะ ขอโทษที่ทำให้มึงผิดหวังกับลีลาสุดกากของกู”

     เติ้ลหลุดหัวเราะทั้งๆ ที่ยังหน้าแดง ในอกผมปั่นป่วนเหมือนมีพายุถล่มเลยครัช!

     “ตกลงพี่ป้องชอบผมจริงๆ เหรอ?”

     แววตาของเติ้ลเปล่งประกายจนผมไม่กล้ามอง ผมพ่ายแพ้ให้กับรอยยิ้มของเติ้ลอีกแล้ว

     “เออ”

     “งี้แล้วพี่ป้องจะจีบผมป่ะ?”

     ถามบ้าอะไรของมัน! จีบเหรอครับ...

     “ไม่รู้ดิ กูจีบใครเป็นซะที่ไหน ให้กูเฟคแล้วมึงจะหันมารักกูรึไงในเมื่อมึงรู้ว่าสันดานจริงๆ กูเป็นยังไง ถ้ามึงจะชอบกูก็คงจะชอบไปนานละ กูถึงทำใจแต่แรกไงว่ามึงคงไม่มีวันรักกูหรอก”

     ก็ดูอย่างผมสิครับ เติ้ลมันเกรียนใส่ผมสารพัดแต่ผมก็ยังตกหลุมรักมัน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่ความห่วงหาอาทรกลายเป็นความรัก ผมเคยเจ็บแค้นเดือดแทนเติ้ลตอนที่มันเลิกกับไอ้เบสท์ แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองปลงได้เยอะเลยครับ เหมือนจะเริ่มเข้าใจลางๆ ว่าไอ้ที่เค้าพูดว่าความรักคือการเสียสละขอแค่เห็นคนที่เรารักมีความสุขมันเป็นยังไง

     “พี่ป้องก็มีมุมแปลกๆ กับเค้าเหมือนกันเนอะ ทึ่งอ่ะ!”

     ยังไม่วายกวนตีนผม ไอ้เด็กเปรต!

     “เออ กูมีหลายมุม เห็นกูเงียบๆ ใช่ว่ากูไม่คิดอะไร กูแค่ไม่พูด มึงอ่ะหัดมองคนลึกๆ บ้าง อย่าตัดสินใครแบบผิวเผิน เดี๋ยวก็เจอหลอกอีกอ่ะมึง!”

     แต่เติ้ลกลับส่ายหน้าแล้วยิ้ม

     “ไม่แล้ว... ผมจะไม่รักใครแล้วพี่ป้อง ผมไม่อยากเจอคนไม่ดีแบบนั้นอีกแล้ว ผมเลิกเป็นเกย์ไม่ได้แต่ผมเลิกรักคนอื่นได้ ถ้าผมไม่รักใครผมก็ไม่ต้องเจ็บปวดอีกใช่ป่ะ?”

     แววตาของเติ้ลสงบนิ่ง ชั่วขณะนั้นเหมือนผมเห็นภาพซ้อนของพี่ตั้มในตัวเติ้ล ผมรู้ทันทีว่าเติ้ลตัดสินใจเรื่องนี้อย่างแน่วแน่โดยผ่านการทบทวนมาอย่างดี ไม่ใช่แค่อารมณ์ชั่ววูบ

     “ผมอาจจะเป็นเกย์ก็จริงแต่ผมไม่อยากให้ตัวเองกลายเป็นแบบพี่เบสท์ ผมไม่เคยเห็นเกย์คนไหนมีความสุขในชีวิตคู่ สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน ถ้าไม่เหงาก็สำส่อน ไม่เห็นมีใครประสบความสำเร็จด้านความรัก ต่อให้มีคู่รักที่คบกันไปนานๆ จุดนึงก็เห็นเบื่อแล้วก็เลิก ผมไม่อยากเจ็บซ้ำๆ แบบนั้นอีกแล้ว แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ”

     สิ่งที่เติ้ลพูด ผมเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง และผมควรจะเคารพการตัดสินใจของเติ้ล

     “เออ กูเข้าใจ”

     “ผมขอโทษนะพี่ป้อง”

     สงสัยหน้าผมมันคงหงอย เติ้ลถึงได้ขอโทษผมซ้ำอีก

     “กูบอกแล้วไงว่ามึงไม่ต้องขอโทษ เรื่องของความรักมันบังคับกันไม่ได้ กูไม่ว่าอะไรมึงหรอกเติ้ล”

     ผมยิ้มให้เติ้ล ผมพยายามยิ้มจากใจจริง ผมยิ้มเพราะอยากให้เติ้ลมีความสุขกับสิ่งที่เลือก ผมเลยรู้สึกว่ารอยยิ้มของตัวเองปลอดโปร่งกว่าเดิม และเติ้ลเองก็ส่งยิ้มกลับมาเช่นกัน รอยยิ้มของเติ้ลบริสุทธิ์สดใสดั่งดวงตะวัน

     ผมหลงรักเติ้ลมากจริงๆ



﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏



:hao5: เติ้ลช่างน่าสงสาร เดี๋ยวมันจะมีคอมโบดราม่ามาเรื่อยๆ #ทีมเคะ เตรียมชูป้าย!  :hao7:
จริงๆ แล้วเติ้ลก็มีอะไรในใจเหมือนกันเนอะ แต่กระนั้นนิสัยเติ้ลก็ช่างเอาแต่ใจจริงๆ ไปอาละวาดแบบนั้นอ้นไม่ลุกขึ้นมาตบก็บุญแล้ว ฮ่าๆ พี่ป้องก็นะ คงสุดทนอ่ะ เป็นหนึ่งในซีนระเบิดอารมณ์ของเรื่องนี้
ชอบพี่ป้องตรงที่พี่แกไม่มีออร่าพระเอกจับเลยแม้แต่น้อย (ไม่นับเรื่องโดนเคะปล้ำนะ ฮ่าๆ  :katai2-1:) ได้อ่านนิยายหลายๆ เรื่องแล้วรู้สึกว่าพี่ป้องคงห่วยที่สุดจริงๆ นั่นแหละ ไม่มีมาดเท่ๆ อบอุ่น หรือเจ้าเล่ห์แสนกลเล้ย... เกรียนไปวันๆ แถมดราม่าอีก ชอบคิดมาก #แต่มันได้อารมณ์มนุษย์ดีออก
พี่ป้องก็ทำเพื่อเติ้ลในแบบที่ตัวเองทำได้ คิด(ไปเอง)ว่ามันคงดี ก็รอลุ้นกันต่อนะว่าพี่ป้องจะต้องทำอะไรเพื่อเติ้ลอีกบ้าง หึๆ บอกเลย #เจ้มจ้นฉุดๆ



บางทีคนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ไอ้ที่เห็นเค้ายิ้มแย้มแฮปปี้ ความจริงเค้าอาจจะมีอะไรหดหู่ซ่อนไว้ในใจก็ได้ เหมือนที่เราขยันอัพนิยายตลอดไม่ว่าจะเจอเรื่องแย่ๆ มากเพียงไหน เราถือว่ามันไม่ใช่ความผิดของนักอ่านที่รออยู่ ถ้าไหวก็ต้องมาทำหน้าที่ของตัวเอง #ไม่เกี่ยวละ ฮ่าๆ เกริ่นนำไปงั้น
พอแต่งนิยายเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกเลยว่าถึงเติ้ลจะเอาแต่ใจแต่ความคิดความอ่านค่อนข้างแมนกว่าป้อง ป้องจะติดอินดี้ติสแตกมากกว่า แต่ลงท้ายทุกคนก็จะพยายามทำสิ่งที่คิดว่ามันดีที่สุด เราชอบวางคาแรคเตอร์แบบนี้นะ เชื่อว่าดีไซน์คาแรคเตอร์สีเทาขมุกขมัวแบบนี้คงหาไม่ได้ในพล็อตนิยายแบบละครหลังข่าว
นิยายพวกนั้นเวลาร้ายก็ร้ายแจ๋นๆ สุดโต่ง เวลาดีก็ดี๊ดี บางทีเขียนให้มีปมแล้วมุ่งไปที่การเปลี่ยนแปลงตัวเองด้านเดียว อ่านแล้วรู้สึกว่ามันคือตัวละคร อินได้ง่าย แต่มันดูแบนๆ ไม่ค่อยสมจริงในความรู้สึกเรา
เราชอบสังเกตคน คนบางคนก็มีอะไรน่าสนใจ บางคนมีข้อดีสามส่วนข้อเสียสี่ส่วน จะดีจะร้ายก็ขึ้นกับอารมณ์ เหมือนป้องกับเติ้ลที่บางทีก็ได้รับแรงเชียร์ บางครั้งก็ได้รับเสียงด่า เราเขียนโดยวางนิสัยของตัวละครเป็นหลัก มันเข้าใจยากเหมือนที่บางทีเราก็ไม่เข้าใจเพื่อนสนิทไปซะทุกอย่าง เหตุการณ์ในนิยายของเรามันเลยดำเนินไปตามนิสัยตัวละคร อาจจะประหลาดหน่อยแต่ก็อยากฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ด้วยน้า

 :bye2:

ออฟไลน์ boboman

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-2
ตอนต้นๆ นี่พี่ป้องโดนสาวๆ ทารุณใช่ม้าย 5555 ยัดพริกยัดช้อนมั่ง ควรบันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ยอดชายนายปกป้องโดนรุมแย่ง! 555
แต่ดันโป๊ะแตก เติ้ลมาเจอซะงั้น เป็นเรื่องขึ้นมาเลย
ตอนทะเลาะกันเรารู้สึกว่าอิพี่ป้องด่าเติ้ลเรื่องเปิดซิงแรงมากอ่ะ =O=;
ส่วนตอนท้ายนี่แอบหวาน ><// แต่มันปนหน่วงมาด้วยนี่ดิ เฮ้ออ
ปล. เค้าอยากเจอคู่ตุนาหงันอ้นแล้ว จะโผล่มาเมื่อไรรร
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2015 20:02:35 โดย boboman »

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
เราไม่อายนะที่เราค่อนข้างจะ Biased ในเรื่องของตัวละคร  คือเราตัดสินคนจากสิ่งที่เจอได้เห็น อย่างป้องนี่เราเห็นเป็นคนธรรมดาทั่วไป เราอ่านจากมุมมองของป้องแล้วก็สงสาร ยิ่งอ่านตอนนี้ก็ยังชอบเพราะว่าสิ่งที่ป้องพูดออกมาก็คือความรู้สึกของป้องจริงๆ  อาจจะแรงแต่ดีที่พูดออกมาเพราะจะได้มีกรอบสำหรับการอยู่ร่วมกัน   เรื่องป้องที่เป็นพระเอกที่ไม่มีออร่าของความเป็นพระเอกเราว่าเป็นจุดยืนของป้องเลยมากกว่า    ดีกว่าที่ป้องจะมีออร่าที่ดูดีแต่เ-ี้ยเหมือนเบสต์   

เรื่องของเติ้ลนั้นเข้าใจว่ายังเด็กจึงทำอะไรแบบเด็กๆ เหมือนกับว่าเติ้ลตัดใจไม่ยอมสานต่อ เปิดใจชอบป้องเพราะอยากกันป้องไว้เป็นพี่ที่จะไม่ทิ้งตัวเองไปไหน   เหมือนเด็กที่คิดว่าไม่มีใครรักพอมีคนมาบอกรักก็จะทำสิ่งที่ทดสอบความรักกับความอดทนของคนๆนั้นเพื่อดูว่านายจะรักฉันไปจนถึงขนาดไหนเพียงเพื่อเอาความมั่นใจมาทดแทนความรู้สึกที่ตัวเองขาดไป พอเสียคนๆนั้นไปบางครั้งก็จะเหมือนกับว่า นั่นไงนายก็ไม่ได้รักฉันจริง      เติ้ลกลัวว่าจะเสียป้องคือมองในสิ่งที่ขาด(เสียป้องที่เป็นพี่)มากกว่าสิ่งที่ตัวเองมี(ป้องที่รักตัวเอง)  เราเวทนาเติ้ลนะเพราะว่านางมีปมด้อย แต่ถ้าหากว่าเติ้ลไม่เรียนรู้ที่จะขจัดปมด้อยอันนั้น ต่อให้มีคนรักทั่วโลกนางก็ไม่มีทางมีความสุขเพราะใจกังวลแต่วันที่เสียมันไปมากกว่าที่จะมีความสุขไปกับมัน   ใจก็ไม่สามารถเปิดรับความสุขได้  ในโลกนี้ไม่มีหลักประกันความรักอะไรหรอกไม่ว่าจะเพศไหนๆ ทั้งนั้น   คิดแบบเติ้ลเรื่องเพศที่สามที่อยุ่กันไม่ยืดนี่เป็น self-fulfilling prophecy เลยค่ะ   คิดแบบนี้ก็จึงทำแบบนี้เลยเป็นแบบนี้    ไม่ได้อะไรกับเติ้ลมากนักนอกจากจะนอยด์ในบางครั้งที่เอาแต่ใจ  รอวันที่เติ้ลจะเปิดใจเหมือนที่ป้องเปิดใจให้น้อง

ถ้าหากว่าอ่านแล้วเข้าใจผิดก็ขอโทษค่ะ ภาษาไทยไม่แข็งแรง สงสัยต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบเพื่อฟื้นความจำ

ฉากในร้านเวียดนามนี่แบบ.......ชนแบบสามทางเลย  นี่ขนาดป้องไม่มีออร่าพระเอกนะ    สรุปแล้วมีอ้นคนเดียว ณ ตอนนี้ที่ชอบป้องมากๆสินะ   กลัวใจว่านางจะทำอะไรแรงๆค่ะ

ป.ล  ถึงพี่ตั้มจะแมนแต่เราดันจิ้นพี่แกเป็นรับค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2015 20:04:15 โดย Freja »

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
อ้นนางน่าสงสารอ่ะกว่าจะได้ไปกะอีป้องง่ายๆ
พอได้ไปกับมีมารผจญซะแถมมาแบบคอมโบอีก
ชีวิตนางรันทดจริงๆ :m20: :m20:

ออฟไลน์ brookzaa

  • Chill out
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1416
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-6

ออฟไลน์ smoking

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 68
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พี่ป้องยอดชาย กับน้องเติ้ยช้ำรัก
จะสงสารใครดีล่ะงานนี้  :sad4: :sad4: :sad4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
พี่ป้องยังโดนทำร้ายอย่างต่อเนื่อง. เห้อพระเอกเรื่องนี้
ดีแล้วล่ะที่สุดท้ายเปิดใจคุยเลย แมนๆ.  :katai2-1:
เติ้ลเอ๊ย.  จะรอดูนะ

ออฟไลน์ boobooboo

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-2

ออฟไลน์ kdds

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1471
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
ปกติ เราทีมเคะนะ แต่พออ่านหลายๆเรื่องพบว่าที่จริงคือ เป็นทีมฝ่ายที่โดนทำให้เจ็บช้ำน้ำใจก่อนมากกว่า (เพราะพล็อตส่วนใหญ่เคะมักโดนกระทำ)
เติ้ลทำร้ายจิตใจพี่ป้องก่อน จะด้วยความเด็ก ความคิดน้อย เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เติ้ลเริ่มก่อน
ป้องเป็นฝ่ายโดนทำให้เสียความรู้สึก อะไรที่พี่ป้องทำ เราจะถือว่าเป็นการป้องกันตัว  ถ้าตัวละครชั่วอีกหน่อย จะแก้แค้น เอาคืน ก็ไม่ว่าเพราะอยู่ดีๆอีกฝ่ายมาทำให้เจ็บก่อน เพราะฉะนั้นก็ต้องเจ็บคืนร้อยเท่าพันเท่า

อยากรู้เหมือนกันว่าจะดำเนินเรื่องไปยังงัยให้เติ้ลน่าสงสาร

ออฟไลน์ VentoSTAG

  • ไม่รักอย่าทำให้มโนฯ GO AWAY!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-9
เป็นพระเอก(ของคนเขียนคนนี้)มีแต่เจ็บแปลกๆ นะป้อง(แซว) :hao7:

บวก 1 ให้นะ และพูดเลยไม่อายที่ #ทีมคนน่าสงสาร ใครน่าสงสารเราเชียร์ :laugh:

ออฟไลน์ thanza1970

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 533
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เริ่ใจอ่อนล่ะมั่งน้องเติ้ล
หรือว่าไม่รู้ใจตัวเองครับ

ออฟไลน์ jeabbox

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ป้อง หันมาหาอ้นเหอะนะ   :o12:

เชียร์อ้นสุดใจ เพราะชีวิตจริงเราสถานะเดียวกะอ้นเลย ดราม่าไปอี๊กกกก5555

ปล. สู้ๆนะคะ  คนเขียน เป็นกำลังใจให้ เรื่องแย่ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเนาะ

ปล2. #ป้องอ้น  :call:

ออฟไลน์ minneemint

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1632
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0

ออฟไลน์ nsai.ss

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 412
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-2
อ่านตอนต้นๆ...คิดในใจตอนนี้เติ้ลไม่มาหรอ ก็แอบหวิวๆ คิดถึงเติ้ล 555+ แต่พออ่านมาเรื่อยๆอ่อเติ้ลมาๆ เรายิ้มเฉยเลย
พี่ป้อง เติ้ล...เราอยู่ #ทีมพี่ตั้ม ฮ่าาา~!

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
เอาใจช่วยพี่ป้องค่าาาาาาาาาาาาาาา//ยังคงชูป้ายตั้มป้องเหมือนเดิม o18

ออฟไลน์ Kelvin Degree

  • ถ้าวันนั้นเลือกที่จะเดินออกไป คงไม่เจ็บมาจนถึงทุกวันนี้...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1700
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-2

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ bebe

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 672
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-5
อ่านแล้วมันมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครจิงๆ

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
จากตอนที่แล้ว เป็นอีพี่ป้องก็ปวดหัวเน๊าะ นี่ก็น้องที่ได้ซิงตัวเองไปดันไม่สบาย นั่นก็เพื่อนที่กำลังเดือดร้อน แต่ถ้าตัดสินใจตามเนื้อหา พี่ป้องทำถูกแล้วล่ะที่ไปหาอ้น ยังไงก็เพื่อนและคงตกใจมากๆ น้องเติ้ลมันไม่ได้เป็นไรมากนักในตอนนั้น แค่เรียกร้อง อ้อน แต่พี่ป้องมันก็น่าจะกลับมา เผื่อน้องมันเป็นไรมาก ไม่ใช่อยู่จนเช้า ยังไงไอ้โจรมันก็ไม่ตามมาแล้ว อันนี้พี่ป้องผิดนะ

จากตอนนี้ แหม่ๆๆ แล่วๆๆๆ เกิดศึกชิงนาย มีทั้ง เกย์ ตุ๊ด ชะนี รุมชิงแมมมอธกันใหญ่เลย แต่เจ้าของแมมมอธตัวจริงชิงสำเร็จโว้ย ถึงจะมีปากมีเสียงกัน แต่อีพี่ป้องมันก็เลือกอีน้องเติ้ล แต่กลับมาแม่ง ปากเสียใส่กันอีก อีน้องเติ้ลก็นะ ปากแข็ง ได้เขาแล้วยังกั๊ก ทีนี้มาหวง อีพี่ป้องมันก็วีนแตกบ้างสิ  :m16: แต่ตอนท้ายก็เหมือนจะปรับความเข้าใจกันได้นะ น้องเติ้ลแกอ่อนและยอมรับเถอะว่า รักแมมมอธเข้าให้แล้ว เดี๋ยวมันตวัดงวงไปถ้ำอื่นจะเสียใจเด้อ  :hao6:

ออฟไลน์ Lovetree

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1
อยากให้อ้นมีความรักที่สมหวัง  เราชอบนาง ชอบที่เป็นคนเปิดเผย กล้าที่จะสู้ต่อไปทั้งที่รู้ว่าอาจจะต้องผิดหวังก็ได้
และปรารถนาดีต่อป้องจริงๆ ยิ่งเติ้ลมาว่านางไม่เหมาะสมกับป้อง หวงป้อง. ยิ่งทำให้สงสารนาง :กอด1:

ส่วนป้องกับเติ้ล  เขาทั้งสองตัดสินใจที่จะอยู่กับความทุกข์เอง เลือกที่จะเป็นอย่างนี้เอง ความสุขอยู่ตรงหน้าก็ไม่เลือกเองค่ะ

คิดถึงพี่ตั้มจัง555

ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ  ยิ่งอ่านยิ่งสนุกมากๆค่ะ :L2:

ออฟไลน์ kukkikkooka

  • insomnia~
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 287
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-3
จริงๆแล้วพี่ป้องก็เสน่ห์แรงนะคะ 55555

ชอบตอนนี้เปิดใจคุยกันไม่มีกั๊ก

จริงใจดี ชอบบ

รอตอนหน้าค่ะ

ออฟไลน์ Chompooiriza

  • ~ Good Morning Sunshine ~
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 150
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-0
พี่ป้องพยายามยิ้มให้เติ้ลมันดีใจ

แล้วพี่คิดเปล่าว่า บางทีไอ้รอยยิ้มแสงตะวันวิ้งๆของเติ้ล

มันก็อาจจะพยายามยิ้มออกมาให้พี่สบายใจด้วยเหมือนการ~

แล้วนี่ฉันยังเป็นทีมพี่ป้องอยู่จริงหรือเปล่า!?

ทำไมฉันเข้าข้างน้องเติ้ลขนาดนี้!!!

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
ตอนต้นๆ นี่พี่ป้องโดนสาวๆ ทารุณใช่ม้าย 5555 ยัดพริกยัดช้อนมั่ง ควรบันทึกไว้ว่าครั้งหนึ่งในชีวิต ยอดชายนายปกป้องโดนรุมแย่ง! 555
แต่ดันโป๊ะแตก เติ้ลมาเจอซะงั้น เป็นเรื่องขึ้นมาเลย
ตอนทะเลาะกันเรารู้สึกว่าอิพี่ป้องด่าเติ้ลเรื่องเปิดซิงแรงมากอ่ะ =O=;
ส่วนตอนท้ายนี่แอบหวาน ><// แต่มันปนหน่วงมาด้วยนี่ดิ เฮ้ออ
ปล. เค้าอยากเจอคู่ตุนาหงันอ้นแล้ว จะโผล่มาเมื่อไรรร
ถ้าบอกว่าโผล่มาตั้งแต่ต้นเรื่องจะงงมั้ย ฮ่าๆ  :hao7: เชื่อดิเดี๋ยวต้องมีคนคิดว่าเป็นพี่...

เค้าขอโทษนะ เค้าเขียนอะไรฟินๆ หวานเจี๊ยบไม่เป็น เค้าชอบเขียนแบบชีวิตที่ยังก้าวเดินมากกว่า เค้าเลยไม่ค่อยใส่คู่โน้นคู่นี้มาให้มันครบๆ แต่ถ้ามันมีปัจจัยในเรื่องก็อาจจะมีคู่ แบบกรณี #พี่ชัชน้องต้น และ #หมอเอกกับหนูเม(ษ) แต่ถ้ามันไม่มีมูลเหตุ ไม่มีตัวแปร เค้าก็ไม่ใส่ ให้มันโสดไป
เพราะเค้าค่อนข้างไม่เห็นด้วยกับการทำให้เพศชายทุกคนในเรื่องเป็นเกย์กินกันเองทั้งเรื่อง โดยเฉพาะการเขียนให้เป็นตั้งแต่รุ่นพ่อยันรุ่นลูก หรือพี่ชายก็เป็น น้องชายก็เป็น แถมสาวๆ ในครอบครัวยังเป็นสาววาย มันดูแบบว่า... เหอๆ ออกแนวสาววายวัยใสช่างฝันไปมั้ย? #ขอระบายนิด
:hao3:
คิดดูสิ 9ใน10 ชอบเอาคำพูดยัดใส่ปากตัวเอกว่า "ผมไม่ใช่เกย์/ผมไม่ชอบผู้ชาย" แต่ดันเขียนให้จีบแต่ผู้ชาย พลาดคนโน้นก็ไปได้กับคนนี้ มันใช่เหรอ? เค้ารับตรรกะแบบนี้ไม่ได้อ๊ะ! เลิกแอ๊บแมนแอ๊บไบได้แล่ว แปะป้ายไปเล้ย "ตัวเอกกรูเป็นเกย์!" ผู้ชายด้วยกันเค้าไม่ใจสั่นเพราะผู้ชายกันเองหรอก ถ้าจะเล่นประเด็นว่า"ชอบเพราะมีสิ่งพิเศษ"ก็เน้นประเด็นให้ไอ้ตัวแอบชอบหน่อย ไม่ใช่โผล่มาก็เดินไปจีบเคะแล้ว
 :angry2:


เราไม่อายนะที่เราค่อนข้างจะ Biased ในเรื่องของตัวละคร  คือเราตัดสินคนจากสิ่งที่เจอได้เห็น อย่างป้องนี่เราเห็นเป็นคนธรรมดาทั่วไป เราอ่านจากมุมมองของป้องแล้วก็สงสาร ยิ่งอ่านตอนนี้ก็ยังชอบเพราะว่าสิ่งที่ป้องพูดออกมาก็คือความรู้สึกของป้องจริงๆ  อาจจะแรงแต่ดีที่พูดออกมาเพราะจะได้มีกรอบสำหรับการอยู่ร่วมกัน   เรื่องป้องที่เป็นพระเอกที่ไม่มีออร่าของความเป็นพระเอกเราว่าเป็นจุดยืนของป้องเลยมากกว่า    ดีกว่าที่ป้องจะมีออร่าที่ดูดีแต่เ-ี้ยเหมือนเบสต์   

เรื่องของเติ้ลนั้นเข้าใจว่ายังเด็กจึงทำอะไรแบบเด็กๆ เหมือนกับว่าเติ้ลตัดใจไม่ยอมสานต่อ เปิดใจชอบป้องเพราะอยากกันป้องไว้เป็นพี่ที่จะไม่ทิ้งตัวเองไปไหน   เหมือนเด็กที่คิดว่าไม่มีใครรักพอมีคนมาบอกรักก็จะทำสิ่งที่ทดสอบความรักกับความอดทนของคนๆนั้นเพื่อดูว่านายจะรักฉันไปจนถึงขนาดไหนเพียงเพื่อเอาความมั่นใจมาทดแทนความรู้สึกที่ตัวเองขาดไป พอเสียคนๆนั้นไปบางครั้งก็จะเหมือนกับว่า นั่นไงนายก็ไม่ได้รักฉันจริง      เติ้ลกลัวว่าจะเสียป้องคือมองในสิ่งที่ขาด(เสียป้องที่เป็นพี่)มากกว่าสิ่งที่ตัวเองมี(ป้องที่รักตัวเอง)  เราเวทนาเติ้ลนะเพราะว่านางมีปมด้อย แต่ถ้าหากว่าเติ้ลไม่เรียนรู้ที่จะขจัดปมด้อยอันนั้น ต่อให้มีคนรักทั่วโลกนางก็ไม่มีทางมีความสุขเพราะใจกังวลแต่วันที่เสียมันไปมากกว่าที่จะมีความสุขไปกับมัน   ใจก็ไม่สามารถเปิดรับความสุขได้  ในโลกนี้ไม่มีหลักประกันความรักอะไรหรอกไม่ว่าจะเพศไหนๆ ทั้งนั้น   คิดแบบเติ้ลเรื่องเพศที่สามที่อยุ่กันไม่ยืดนี่เป็น self-fulfilling prophecy เลยค่ะ   คิดแบบนี้ก็จึงทำแบบนี้เลยเป็นแบบนี้    ไม่ได้อะไรกับเติ้ลมากนักนอกจากจะนอยด์ในบางครั้งที่เอาแต่ใจ  รอวันที่เติ้ลจะเปิดใจเหมือนที่ป้องเปิดใจให้น้อง

ถ้าหากว่าอ่านแล้วเข้าใจผิดก็ขอโทษค่ะ ภาษาไทยไม่แข็งแรง สงสัยต้องกลับไปอ่านใหม่อีกรอบเพื่อฟื้นความจำ

ฉากในร้านเวียดนามนี่แบบ.......ชนแบบสามทางเลย  นี่ขนาดป้องไม่มีออร่าพระเอกนะ    สรุปแล้วมีอ้นคนเดียว ณ ตอนนี้ที่ชอบป้องมากๆสินะ   กลัวใจว่านางจะทำอะไรแรงๆค่ะ

ป.ล  ถึงพี่ตั้มจะแมนแต่เราดันจิ้นพี่แกเป็นรับค่ะ
เรียนจิตวิทยามาเหมือนกันจินะ  :o8: ฮ่าๆ ตะเองดูเหมือนคนเคยเรียนอะไรทำนองนี้มาเลย ค่อนข้างจะอ่านแล้ววิเคราะห์ตัวละคร แต่สบายใจได้เค้าชอบอ่านเม้นท์ยาวๆ เพราะเค้าก็ชอบแพล่มยาวๆ เหมือนกัน
จริงๆ เรื่องที่ป้องไม่มีออร่าพระเอกนี่เป็นจุดยืนของคนแต่ง(เรานี่แหละ!)มากกว่าค่ะ ไม่รู้อ่านนิยายเราบ้างรึยัง ถ้าได้ลองแล้วจะรู้เลยว่าตัวละครที่เราสร้างมีแต่คาแรคเตอร์แปลกๆ ทั้งนั้น อาจเป็นเราเองที่เบื่อนิยายลูกกวาดฟินเวอร์ชวนจิกหมอนพวกนั้น เป็นคนที่เกลียดพล็อตฉาบฉวยกับเซ็งฉากพิมพ์นิยมพวกนั้นมาก(ประเภทถอดเสื้อให้ เช็ดตัวหน้าแดง ขี่หลัง ฯลฯ) ไอ้ทั้งหมดทั้งมวลที่ชาวบ้านเค้าฟิน เราเบื่อ! กาลเวลาผ่านไปหลายสิบปี พัฒนาฉากฟินๆบ้างเถ้อ มันเหมือนละครไทยที่ไม่ว่าผ่านไปกี่เรื่องกี่ปีพระเอกนางเอกก็ต้องไปได้ใจกันตอนหลงป่า!  #ก็แค่เราเบื่อ
:z3:  เราเบื่อแนวเรื่องที่เขียนให้ตัวละครโคตรพ่อโคตรแม่พระเอกนางเอก แสนดีพลิกร้ายเอาคืนทะนงตน พวกพล็อตเด็กเอาแต่ใจแต่จริงๆ ใสซื่อรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ตัวละครที่สร้างมาค่อนข้างฉาบฉวยและแบน "พ่อฉันเอาแต่ทำงาน เลี้ยงฉันด้วยเงิน ฉันรวย ชินกับการชี้นิ้วสั่ง ฉันเอาแต่ใจ แต่จริงๆ ฉันจิตใจดีนะเออ แต่หยิ่งตามประสาคุณหนู" ร้ายแบบนี้เราก็เบื่อ มิติมันตื้นมาก พอโดนดัดนิสัยหน่อยก็กลายเป็นนางฟ้าเฉยเลย! เราชอบคนธรรมดาที่มีความบิวเบี้ยวในตัวมากกว่า แล้วเขาจะทำอย่างไรกับนิสัยแย่ๆ พวกนั้น เรียนรู้ พัฒนาตัวเอง แต่ก็ยังเป็นคนๆ เดิม เราชอบแบบนี้
เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยต้องเคยเจอพล็อตนางเอกแสบๆ เอาแต่ใจสไตล์คุณหนูแล้วก่อเรื่องจนพระเอกปวดหัว อาจจะเผลอทำเรื่องรุนแรงจนพระเอกเข้าใจผิด แล้วก็ต้องมีฉากที่สำนึกผิดกลับตัวเป็นคนดี หรือไม่ก็โดนนางร้ายโขกสับกลั่นแกล้ง ฝ่าฟันจนพระเอกเห็นใจ แต่เดี๋ยวมาดูละกันว่าเราจะเอาพล็อตพวกนี้มา Twist ใส่กับเติ้ลได้โดยที่เติ้ลยังคงรักษาสเต็ปง๊องแง๊งของตัวเองไว้อย่างเหนียวแน่นได้ยังไง เหอๆ เอาแต่ใจสุดติ่งแต่ก็มีแง่มุมที่ต้องยอมให้ตัวเอกร้ายๆ คนนี้เป็นนายเอกอะไรประมาณนั้นแหละค่ะ เพราะนิยายเราจะมีตัวแปรเรื่องอื่นๆ ด้วย คือตัวละครทุกคนไม่มีใครสำเร็จรูป
สำหรับที่ตัวเองวิเคราะห์เติ้ลมา เราว่าตัวเองคิดละเอียดกว่าคนเขียนอย่างเราซะอีกอ่ะ ฮ่าๆ แต่เป็นไปอย่างที่ตัวเองพูดนั่นแหละ
จุด "นั่นไงนายก็ไม่ได้รักฉันจริง" แบบว่าตัวเองพูดเหมือนมานั่งในใจเค้าเลยอ่ะ ปมพาร์ทสองจะเป็นประมาณนี้แหละค่ะ ต้องมาวัดกันระหว่างความรักของป้องกับเติ้ล เหอๆ
เราดีใจสุดๆ ที่เขียนให้คนอ่านรับรู้ได้ว่าตัวละครแต่ละตัวมีปมอะไร แม้มันจะผ่านฟิลเตอร์ของพี่ป้อง (ณ. ตอนนี้) ทุกคนรู้ว่าเติ้ลขาดความอบอุ่นได้โดยที่เราไม่ต้องเขียนฉากแม่ใจร้ายออกมาทารุณเติ้ล ตรงจุดนี้เราพยายามๆ หาวิธีเล่าเรื่องมากๆ แม้เติ้ลจะมีตั้มพี่ชายที่แสนดี แต่ในแง่นึงเราว่าน่าจะพอเดาได้ว่าตั้มเองก็มีชีวิตของตัวเอง ไปกับเพื่อนฝูง หญิง งานของพ่อ คือเติ้ลมันไม่ได้ขาดความรักนะ แต่มันว้าเหว่จนขาดความอบอุ่นกลายเป็นเด็กสันดานเสีย
เราไม่ชอบพล็อตแบบแม่ทำแท้ง แม่ทารุณ แม่เย็นชาที่นักเขียนส่วนใหญ่ชอบเสกออกมารังแกเคะ แต่เราชอบเขียนให้มันทารุณทางความรู้สึก ทุกคนก็ยุ่งกับเรื่องของตัวเองเหลือเติ้ลที่ถูกจับโยนทิ้งไว้ตรงกลาง พี่ตั้มเอาใจเติ้ลแต่เติ้ลก็ไม่ใช่ที่สุด ที่สุดของพี่ตั้มก็คือตัวเอง(ก็อีสองคนนี้เป็นพี่น้องกันนิสัยจะคล้ายกันก็ไม่แปลก แต่อ่านๆ ไปจะรู้) นี่อาจจะเป็นอีกเหตุผลนึงที่ทำให้เติ้ลหวงป้อง ความเด็กในตัวทำให้เติ้ลยังแบ่งแยกความรู้สึกไม่ออกเลยอาจจะแสดงพฤติกรรมออกมาในรูปนี้
ส่วนประเด็นความรักของเพศที่สาม อันนี้มาจากเราเอง ฮ่าๆ มันคือภาพสะท้อนจากเพศที่สามที่ใช้ชีวิตแบบไม่มีความสุขมองเรื่องหัวใจในแง่ลบ โหยหาความรัก ผิดหวังซ้ำซาก เราก็เอาภาพรวมจากที่เราเห็นพวกเค้าทั้งหลายบ่นกันมาใส่ปากเติ้ลนั่นแหละค่ะ ในเรื่องดราม่าควีน นายเอก"ต้น"ก็มีตอนนึงที่กลัวเรื่องนี้แต่เพื่อนที่เป็นนางเอกคู่รอง(ชีแปลงเพศ)"เมษ"บอกกับต้นว่ามันอาจจะมีคู่รักที่อยู่ด้วยกันจนตายแต่ไม่ออกสื่อ เค้าไม่สนหรอกว่าความรักของคู่ตัวเองจะเป็นยังไงเค้าแค่รักกันและมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน คือเมษเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองไงเป็นคนที่มีความนับถือตัวเองสูงแตกต่างกับต้นที่ไม่ค่อยเห็นคุณค่าในตัวเอง
เราว่ามันก็เหมือนที่เติ้ลกลัวนะ แต่เติ้ลต้องเรียนรู้ให้ได้ก่อนว่าความรักที่มีความสุขสำหรับตัวเองคืออะไร ถึงเวลาแล้วเติ้ลจะได้ไม่กลัวความรัก เหตุผลที่ทำให้เรารักคนๆ นึงมันก็แปลก อย่างในเรื่องมีคนรักพี่ป้องเยอะนะ แต่ทุกคนมองต่างกัน ของอ้นต้องรออ่าน ของเติ้ลต้องรอลุ้น แต่สำหรับน้องอันมันก็เหมือนสาวปิ๊งหนุ่มธรรมดาๆ ฟินๆ จิ้นๆ กันไป บางคนก็ชอบที่ป้องยอมให้กับคนพิเศษเสมอไรงี้ก็มี (บอกไว้เลยหมดบทน้องอัน ฮ่าๆ คือแบบพี่ป้องไม่สนใจนางไง ก็ไม่ไปข้องแวะแล้ว พอไม่ได้อะไรมากก็เลยไม่พูดถึง เหอๆ)
เราไม่ค่อยซีเรียสเรื่องที่คนอ่านมองตัวละครในเรื่องยังไงนะ จะจิ้นแบบไหนก็ตามสบายเลยค่ะ ภาษาไทยอะไรยังไงพิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไม่ว่า จะแสลงอะไรก็ใส่อารมณ์มาเล้ย เค้ารับได้ ขอแค่อย่าใช้ภาษาสก๊อยก็พอเพราะเราแปลไม่ออก ฮ่าๆ จริงๆ เราชอบความเห็นคุณมาตลอดเลยนะ เขียนค่อนข้างโดนใจ ทำให้คนแต่งอย่างเราได้รับกำลังใจมากมายที่รู้ว่ามีคนสนุกกับการวิเคราะห์ตัวละครของเรา เพราะเราแต่งตัวละครมาหลายเลเยอร์แบบนั้นจริงๆ แล้วสังเกตเวลาคุณเม้นคือรู้สึกแบบว่าถ้าไม่ได้เรียนทางนี้มาบ้างจะคิดไม่ได้แบบนี้อ่ะ (แต่จริงๆ เดี๋ยวนี้ป.ตรีก็ต้องเรียนวิชาเกี่ยวกับจิตวิทยากันมาบ้างแหละแม้จะไม่ใช่สายตรง) #เขียนมาเยยค้าบ #ชอบอ่านมาก

อ้นนางน่าสงสารอ่ะกว่าจะได้ไปกะอีป้องง่ายๆ
พอได้ไปกับมีมารผจญซะแถมมาแบบคอมโบอีก
ชีวิตนางรันทดจริงๆ :m20: :m20:
สงสาร? เดี๋ยวรอดูไปก่อน  :katai2-1:
เราว่านางฉลาดนะ นางรู้จักคิด แม้จะทำตัวน่ารำคาญไปนิด แต่โดนรวมแล้วน่ารักแหละ
อ้นได้ฟินนะเออ! แต่แบบ... พูดมากไม่ได้อ่ะ มันจะสปอยเรื่อง เข้าใจเค้านะ  :hao5:

แล้วยังไงต่อล่ะทีนี้
ตามอ่านจิ  :katai4:

พี่ป้องยอดชาย กับน้องเติ้ยช้ำรัก
จะสงสารใครดีล่ะงานนี้  :sad4: :sad4: :sad4:
สงสารคนแต่งสิจ้ะ ไปทำเมโมแกรมมาแล้วเจอว่าเป็นซี๊ดในเต้านมข้างขวา โคเรสตอรอลสูง ยูริกเกินเสี่ยงเก๊าท์
นี่ต้องไปตรวจเต้านมทุกหกเดือนเพราะคนในครอบครัวเป็น เสี่ยงมากกว่าคนอื่นหลายเท่า มีโอกาส10%ที่จะได้มะเร็งเต้านมมานอนกอด ตอนนี้มันยังเล็กแต่ไม่รู้มันจะโตมั้ยจะเป็นเนื้อร้ายประเภทไหน แถมยังฝันเห็นพี่สาวที่ตายไปมาหาแล้วพูดว่าไปอยู่ที่นั่นก็ดี สนุกนะสนมั้ย?อีก ... หวั่นใจทุกวันเลยค้าบ
 :sad4:
คิดว่าพูดเล่นใช่มั้ย? เรื่องจริงนะ ฮ่าๆ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ก็ต้องอยู่กะมันอ่ะ สาวๆ คนไหนว่างก็ไปตรวจร่างกายบ้างนะ #ด้วยความเป็นห่วง

พี่ป้องยังโดนทำร้ายอย่างต่อเนื่อง. เห้อพระเอกเรื่องนี้
ดีแล้วล่ะที่สุดท้ายเปิดใจคุยเลย แมนๆ.  :katai2-1:
เติ้ลเอ๊ย.  จะรอดูนะ
จากนิยายหลายๆ เรื่องที่ผ่านมา คนแต่งคนนี้โรคจิต  o8 ชอบทำร้ายตัวละครอย่างรุนแรงและกระทำถี่ๆ มีมาบ่อยๆ ดราม่าดาหน้าเข้ามาหน่วงถ่วงจิตใจคนอ่านตลอด เหอๆ
เค้าขอโทษ  :sad4: อย่าพึ่งเลิกอ่านน้า แต่สัญญานะ สปอยได้เยยว่าจบแฮปปี้! ยังไม่เคยเขียนเรื่องไหนที่จบดราม่าเลยนะ บางเรื่องจบเศร้าแต่ก็สวยงามอบอุ่นหัวจาย

เอาจริงๆ เราว่าคนที่แมนคือเติ้ล ถึงเติ้ลจะงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เวลามีปัญหาเติ้ลไม่ค่อยหนี จะลุย พูดง่ายๆ ว่านิสัยเอาเรื่อง เหอๆ #จริงๆมันก็ไม่ดีนะตัวเอง ส่วนป้องเราว่าพี่แกค่อนข้างจะเซ้นสิทีฟ และชอบหนี เวลามีปัญหาจะชอบหลบไปตั้งหลักไม่ค่อยกล้าเผชิญหน้ากับมันแล้วปล่อยให้มันสุมอยู่ในหัว จนกว่าจะถึงที่สุดหรือจุดที่คิดได้ป้องถึงจะพลิกกลับมาลุย จริงๆ เราวางคาแรคเตอร์ไว้แบบนี้อ่ะ ถ้าแต่งๆ ไปแล้วหลุดคอนเซ็ปอันนี้คือเราห่วยเอง เค้าขอโทษ แหะๆ แต่แบบ... เอาน่ะ บางทีมันก็มีตัวแปรในเรื่อง ตัวละครเลยอาจจะเฉไฉนอกกรอบที่ดีไซน์ไปบ้าง
แต่ผู้ชายแบบพี่ป้องคือผู้ชายที่นิสัยผู้หญิง เชื่อว่าคนอ่านต้องมีเพื่อนนิสัยแบบนี้บ้าง พวก"ใจไม่แมน"อ่ะ มันหงุดหงิดสุดๆ ไปเลยล่ะ  o7 เคยมีคนนิสัยแบบนี้มาจีบทีนึง รู้ทั้งรู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว พูดมาได้ไง "คบกันลับๆ รู้กันแค่สองคนก็ได้ ไม่ต้องให้ใครรู้" อยากถามมากเลยว่า นี่มึงเห็นกรูชั่วขนาดนั้นเลยเรอะ! แต่ไม่กล้าพูด ต้องถนอมน้ำใจ กลัวเค้าไปทำร้ายตัวเองอีก ผ่านไปไม่ถึงเดือนมีสาวใหม่เว้ยเฮ้ย! เบะปากในใจว่า "เพราะตรูรู้สันดานเอ็งว่าเป็นไม้เถาไง นิสัยอยู่ใกล้ใครก็เกาะเค้าไปทั่ว แบบนี้แหละตรูถึงไม่เอา" แต่โคตรแค้นที่แบบเมื่อก่อนเคยเป็นห่วงเป็นใยความรู้สึกอีกนี่ ถ้าเค้าเป็นคนเลวนะเค้าหลอกใช้อีนี่ไถนาสบายไปแล้ว #คนแต่งปากจัดระดับเลเวลแม็กซ์!
ดังนั้นอย่าแปลกใจที่พระเอกของนักแต่งคนนี้จะมีแต่พวกชวนปวดตับ ประสบการณ์จริงเค้าเยอะ #เค้าเป็นสายดาร์กแบบไม่นิยมSMเด็กเล่น

ทีมอ้น  สุ้ๆ
:pig4: รอทำป้ายไฟไว้นะ

ปกติ เราทีมเคะนะ แต่พออ่านหลายๆเรื่องพบว่าที่จริงคือ เป็นทีมฝ่ายที่โดนทำให้เจ็บช้ำน้ำใจก่อนมากกว่า (เพราะพล็อตส่วนใหญ่เคะมักโดนกระทำ)
เติ้ลทำร้ายจิตใจพี่ป้องก่อน จะด้วยความเด็ก ความคิดน้อย เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง หรืออะไรก็แล้วแต่ แต่เติ้ลเริ่มก่อน
ป้องเป็นฝ่ายโดนทำให้เสียความรู้สึก อะไรที่พี่ป้องทำ เราจะถือว่าเป็นการป้องกันตัว  ถ้าตัวละครชั่วอีกหน่อย จะแก้แค้น เอาคืน ก็ไม่ว่าเพราะอยู่ดีๆอีกฝ่ายมาทำให้เจ็บก่อน เพราะฉะนั้นก็ต้องเจ็บคืนร้อยเท่าพันเท่า

อยากรู้เหมือนกันว่าจะดำเนินเรื่องไปยังงัยให้เติ้ลน่าสงสาร
เข้าใจคับ พล็อตส่วนใหญ่ชอบให้อวยเคะ เพราะเมะโฉดมันรังแก จะได้มีฉากข่มขืนมาให้จิ้น มีงอนง้อให้ฟินๆ  :katai3:
เรื่องนี้เติ้ลโดนกระทำจากคนอื่น และมากระทำกับป้อง แต่ป้องจะสวนกลับเติ้ลหรือไม่ ... โปรดติดตาม  :katai2-1:
รออ่านฉากเอาคืนตอนเกือบๆ จบเรื่องละกันเนาะ ฮ่าๆ  :oo1:
สำหรับเราๆ ว่าเติ้ลน่าสงสารนะ ชะตากรรมเติ้ลก็น่าสงสารหนึ่งละ มีฉากนึงที่เหมือนกับทำใจยอมรับเรื่องป้องแล้วตัดใจนี่แบบ... เราน้ำตาไหลตามเยย อ้าว ฉิหัยละ! เผลอสปอย! ฮ่าๆ เราว่าคนอ่านๆแล้วยิ่งงงกว่าเดิมแน่ๆ เลย ไม่คุยละดีกว่า #เกรียนเนอะ #ชอบหลอกล่อคนอ่านให้สับสน
เอาเป็นว่ารอลุ้นแล้วกันน้า เราก็ลุ้นด้วยว่าจะทำให้คนอ่านสนุกได้หรือไม่ กลัวทำให้คนอ่านผิดหวัง แหะๆ  :mew2:
แต่ใกล้จะถึงประเด็นหลักของเรื่องแล้วล่ะ ดราม่าควีนเราเล่นประเด็นเรื่อง "ผู้ชายปกติขี้เอากับผู้ชายสับสนทางเพศที่ชอบผู้ชายด้วยกัน" เรื่องนี้เราจะเล่นอีกประเด็นล่ะ เหอๆ ใบ้ว่าเวลาชาวบ้านชาวช่องเค้าแต่งนิยาย คนอื่นจะเขียนโทนสดใส แต่เราชอบเอามายำจนหดหู่  #เพศที่สามอย่าพึ่งเกลียดเค้านะ

เป็นพระเอก(ของคนเขียนคนนี้)มีแต่เจ็บแปลกๆ นะป้อง(แซว) :hao7:

บวก 1 ให้นะ และพูดเลยไม่อายที่ #ทีมคนน่าสงสาร ใครน่าสงสารเราเชียร์ :laugh:
โด่ตะเอง #ดราม่าควีน ไอ้นี่ที่สุดของที่สุดเลยนะ พระเอกเล๊วเลว โดนหญิงบอกเลิกเพราะเฮียแกเจ้าชู้ สาวที่คบทิ้งเพราะเบื่อนิสัยไปกับไม่ได้ สุดท้ายหน้ามืดหึงเคะจนทำร้ายร่างกาย โดนเคะบอกเลิก(แหง๋ดิ ไปตบเค้านะเออ!) กว่าจะได้คืนดีกันแถมเจอปู่เคะสกัดดาวรุ่งอีก มีเลวกว่าพี่ชัชอีกมั้ย? ไม่เอาแบบเลวเวอร์สไตล์เจ้าพ่อนะ เอาแบบสามัญชนปกติของมนุษย์เงินเดือนเนี่ย เราว่าพี่ชัชเลวที่สุดโดนไม่ต้องไปสั่งฆ่าใครอ่ะ
#เรื่องของผมกับเขา โดนโจรแทงนอนตายกลายเป็นผี ต้องแบ่งบารมีไปช่วยตัวเอก ทั้งเรื่องไม่มีฉากฟินแค่จับมือกันยังทำไม่ได้ บอกรักกันก็พูดตรงๆไม่ได้
#STRINT เมียทิ้งหนีไปมีชู้ ต้องแอ๊บหลอกเคะ แถมยังโดนเข้าใจผิดโดนต่อยเจอฝ่าเท้าเคะเต็มๆ พี่เคะก็ไม่ปลื้ม
เป็นพระเอกนิยายเค้าไม่มีชะตากรรมดีๆ มารองรับหรอก ฮ่าๆ  :hao7:
แต่เชื่อว่าพี่สตาร์สบายสุดแล้ว ส่วนพี่ป้อง คาดว่าซวยที่สุดเพราะเจ็บหนักสุด หึๆ  o3
ต่อไปอาจจะทีมเติ้ลก็ได้นะ เติ้ลจะเริ่มกลับมาชิงพื้นที่แล้ว  :hao6: (แต่ยังสูสีกะพี่ป้อง)

เริ่ใจอ่อนล่ะมั่งน้องเติ้ล
หรือว่าไม่รู้ใจตัวเองครับ
#สับสนค่ะ เหอๆ อาจจะเริ่มมีความรู้สึกแบบ "ชอบ" ปรากฏขึ้นในใจ แต่ยังสับสนอยู่ ไม่เข้าใจตัวเอง เพราะตั้งเป้าไปแล้วว่าจะ "ไม่รักใคร" เลยคิดว่าตัวเองไม่อยากรักป้องในฐานะคนรัก แต่อยากให้เป็นอย่างอื่น ...
ซึ่งอย่างอื่นอาจจะหมายถึงทุกอย่าง  :katai5:
เดี๋ยวอ่านๆ ไปจะมีพาร์ทของเติ้ลด้วย เติ้ลจะออกมาพูดความรู้สึกของตัวเอง คนอ่านจะเข้าใจเติ้ลมากขึ้นเองมั้ง? ถ้าสกิลการแต่งนิยายของเค้าไม่ห่วยเกินไปนัก มันจะมีพ้อยท์อยู่ว่าเพราะอะไรเติ้ลถึงรักไอ้พี่เบสท์และลังเลกับพี่ป้อง
... เค้าน่าจะแต่งให้คนอ่านเข้าใจได้แหละ #กดดัน  :hao5:

ป้อง หันมาหาอ้นเหอะนะ   :o12:

เชียร์อ้นสุดใจ เพราะชีวิตจริงเราสถานะเดียวกะอ้นเลย ดราม่าไปอี๊กกกก5555

ปล. สู้ๆนะคะ  คนเขียน เป็นกำลังใจให้ เรื่องแย่ๆ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปเนาะ

ปล2. #ป้องอ้น  :call:
เอาจริงๆ เรามีพล็อตในหัวนะ เกี่ยวกับเรื่องของอ้นที่ล้วงแมมมอธพี่ป้อง เอาเป็นว่าเดี๋ยวเราจะเขียนตอนพิเศษของสองคนนี้ให้ดีมั้ยเอ่ย? แต่รออ่านจนจบพาร์ทพี่ป้องก่อนนะ ถ้ายังฟินไม่พออยากเรียกร้องบอกมาแล้วเค้าจะเขียนให้ (ถ้าว่างจากการปั่นพี่สตาร์ T^T แฟนคลับฝั่งโน้นก็รอมานานแล้วเช่นกัน)
บอกเลยว่าความจริงที่เราเขียนอ้นเป็นแบบนี้เพราะเรื่องที่เห็นในเน็ท เราเห็นมีคลิปแนวแบบ"แอบดูตอนหลับ"เยอะ เลยเอามาเป็นประเด็นซะเลย ยิ่งบวกกับแอบชอบเพื่อนคนนั้นแล้วมันยิ่งดราม่าดีค่ะ ฮ่าๆ
เพราะพี่ป้องนั่นแหละผิด งวงตัวเองก็ยาวแล้วชอบใส่แต่บ็อกเซอร์อยู่ในห้อง คนอื่นจะไม่ตบะแตกก็กระไรอยู่ ฮ่าๆ  :-[
ส่วนตะเองนี่เค้าไม่รู้ว่าสถานะเดียวกันแบบไหน แต่ขอให้มันผ่านพ้นไปด้วยดีนะคะ คิดดีทำดีตัดสินใจให้ดี อย่าให้อคติและอารมณ์ชั่ววูบทั้งการกระทำและคำพูดมาทำให้อนาคตของความสัมพันธ์ดิ่งลงเหว ในเรื่องมันจะมี"การตัดสินใจของอ้น"ด้วยเหมือนกัน คืออ้นเค้าก็จะเลือกว่าเค้าจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ระหว่างป้อง แต่เป็นตอนท้ายๆ นู๊น! เราช่วยอะไรตะเองไม่ได้ แต่อะไรที่ไม่ดีในเรื่องนี้ก็ดูไว้เป็นตัวอย่างได้นะ จะได้ไม่ทำตามตัวละครงี่เง่าพวกนี้ โดยเฉพาะนิสัยแบบอิเติ้ล กรุณางดเด็ดขาด #แม้แต่คนแต่งยังปวดตับกับเคะตัวเอง
สู้ๆ ค่ะ และขอบคุณน้า  :3123: :กอด1: :L2:

:pig4:
จ้า  :pig4: เช่นกันน้า โอกาสหน้าก็  :pig2: นะ

อ่านตอนต้นๆ...คิดในใจตอนนี้เติ้ลไม่มาหรอ ก็แอบหวิวๆ คิดถึงเติ้ล 555+ แต่พออ่านมาเรื่อยๆอ่อเติ้ลมาๆ เรายิ้มเฉยเลย
พี่ป้อง เติ้ล...เราอยู่ #ทีมพี่ตั้ม ฮ่าาา~!
เติ้ลเป็นนายเอก #ย้ำกันอีกที ฮ่าๆ  :impress2:
เดี๋ยวอีกไม่กี่ตอนพี่ตั้มก็น่าจะโผล่ละ ถ้าเค้าจำไม่ผิดนะ เหอๆ รอยกป้ายไฟนะตัวเอง  :impress2: เชื่อว่าตอนท้ายของเรื่องจะกระทืบไลค์ให้พี่แกรัวๆ

เอาใจช่วยพี่ป้องค่าาาาาาาาาาาาาาา//ยังคงชูป้ายตั้มป้องเหมือนเดิม o18
อย่าแทงเค้า อ๊อก!  :jul1:
รอลุ้นตอนท้ายๆ ไม่อยากพูดมาก แต่พีคสุดๆ เลยล่ะ เหอๆ  o3
เค้าน่ะพูดคำไหนคำนั้น ไม่เคยโกหกคนอ่าน บอกว่าจะมีอะไรก็มีเสมอ เรื่องนี้พี่ป้องเป็นพระเอกน้องเติ้ลเป็นนายเอกแน่นอน!
#มันเกี่ยวกับที่คนอ่านเว้าวอนมั้ย? เกี่ยวสิ เพราะตั้มป้องก็พีคเช่นเดียวกัน เหอๆ  o16 เชื่อว่าร้อยทั้งร้อยทุกคนต้องคิดว่าเราต้องแต่งให้มันซับซ้อนซ่อนเรื่องแต่เดาโคตรง่ายว่าพี่ตั้มแอบชอบพี่ป้องมานานแต่ไม่กล้าบอก
 :o10: #คิดมุกใหม่ๆในนิยายบ้างเถอะ รูปแบบของความสัมพันธ์มันมีแต่เลิฟๆ อยากกินตับรึไม่ก็ยอมเสียสละรักคุดรึไง? อย่ามาช่างฝันแถวเน้!  :o211:

สงสารปกป้อง
เอาน่า ตะเอง  :z2: ก๊ะนี่มันนิยายดราม่า ... เค้าตั้งใจเขียนให้มันปวดตับง่ะ...
พูดมะออก...  :undecided: ไม่รู้จะปลอบคนอ่านยังไงว่าพี่ป้องยังโดนทารุณอีกเยอะ ทั้งทางจิตใจ และร่างกาย ...  :try2:


วันนี้ยาวมาก "ต่อ" เม้นถัดไป     

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
ตอบเม้น "ต่อ"


อ่านแล้วมันมีอารมณ์ร่วมกับตัวละครจิงๆ
เป็นประโยคสั้นๆ แต่ปลื้มมาก.....  :impress3:
ขอบคุณที่อินค่ะ  :กอด1:
นิยายของเราถ้าให้พวกคนเก่งๆ มาอ่านคงติเรื่องภาษาพูด การใช้คำ และการบรรยายกระจุย นักเขียนหลายคนเก่งและเข้มงวดเรื่องมุมมองบุคคลที่1,3มาก บางคนคงติเรื่องคำซ้ำพร่ำเพรื่อ หรือในแง่ร้ายอาจจะวิจารณ์ว่า "ไร้ความละเมียดละไมในการพรรณนา"
 :katai4: อยากลองเขียนนิยายหรูเลิศแบบนั้นบ้างเหมือนกัน แต่เท่าที่ผ่านมายังไม่เคยเขียนนิยายที่โทนเรื่องเอื้ออำนวย #เขียนแต่เรื่องเกรียนๆ
เราค่อนข้างเครียดมากกับการบรรยาย บางทีเป็นบทแบบมุมมองที่1แต่เราดันลงลึกถึงรายละเอียดกระทั่งสีหน้าหรือเม้มปาก แต่แบบ เราจินตนาการว่าถ้าเรากำลังคุยอะไรกับคู่สนทนาอยู่ แล้วเราใส่ใจเค้า เราคงมองการกระทำทุกอย่าง แต่ถ้าเรากำลังหงอยไม่อยากมองหน้า เราก็ก้มหน้าหรือหันหนี เท่ากับมองไม่เห็น แต่ได้ยินน้ำเสียงรับรู้สำเนียงอยู่ บางทีมันจ้องกันอยู่ก็จริงแต่มีอารมณ์เกิดขึ้นในใจ ตัวเอกก็เลยเล่าอารมณ์หรือความคิดตัวเองก่อน บางทีเราค่อนข้างสับสนกับอะไรแบบนี้
อยากไปเรียนเขียนเป็นเรื่องเป็นราวนะ แต่ไม่มีคอร์สถูกๆ เลย มีแต่อบรมคอร์สแพงๆ  :hao5:

จากตอนที่แล้ว เป็นอีพี่ป้องก็ปวดหัวเน๊าะ นี่ก็น้องที่ได้ซิงตัวเองไปดันไม่สบาย นั่นก็เพื่อนที่กำลังเดือดร้อน แต่ถ้าตัดสินใจตามเนื้อหา พี่ป้องทำถูกแล้วล่ะที่ไปหาอ้น ยังไงก็เพื่อนและคงตกใจมากๆ น้องเติ้ลมันไม่ได้เป็นไรมากนักในตอนนั้น แค่เรียกร้อง อ้อน แต่พี่ป้องมันก็น่าจะกลับมา เผื่อน้องมันเป็นไรมาก ไม่ใช่อยู่จนเช้า ยังไงไอ้โจรมันก็ไม่ตามมาแล้ว อันนี้พี่ป้องผิดนะ

จากตอนนี้ แหม่ๆๆ แล่วๆๆๆ เกิดศึกชิงนาย มีทั้ง เกย์ ตุ๊ด ชะนี รุมชิงแมมมอธกันใหญ่เลย แต่เจ้าของแมมมอธตัวจริงชิงสำเร็จโว้ย ถึงจะมีปากมีเสียงกัน แต่อีพี่ป้องมันก็เลือกอีน้องเติ้ล แต่กลับมาแม่ง ปากเสียใส่กันอีก อีน้องเติ้ลก็นะ ปากแข็ง ได้เขาแล้วยังกั๊ก ทีนี้มาหวง อีพี่ป้องมันก็วีนแตกบ้างสิ  :m16: แต่ตอนท้ายก็เหมือนจะปรับความเข้าใจกันได้นะ น้องเติ้ลแกอ่อนและยอมรับเถอะว่า รักแมมมอธเข้าให้แล้ว เดี๋ยวมันตวัดงวงไปถ้ำอื่นจะเสียใจเด้อ  :hao6:
ยังคงปักป้าย #ทีมเติ้ล อย่างเหนียวแน่น :give2: ฮ่าๆ
พี่ป้องแกคงเหนื่อยและขี้เกียจแหละค่ะ อาจจะอยากหนีจากอะไรบางอย่างในห้องด้วยก็ได้น้า.... หึๆ ออกแนวเหมือนสามีที่ไม่ยอมกลับบ้านเนาะ ฮ่าๆ
เติ้ลเริ่มออกอาการแล้วน่าถีบมากกว่าน่ารักเนอะ ก็เด็กมันเอาแต่ใจ สมกับที่พี่ป้องเรียกว่า "เด็กเปรต" แต่ถ้าให้มาทำตัวน่ารักมุ้งมิ้ง ยอมคน ก็คงไม่ใช่เติ้ล ขนาดสำนึกแล้วยังไว้ลายเป็นเคะคนอื่นป่านนี้แปลงร่างเป็นลูกแมวไปแระ ฮ่าๆ
ต้องมาลุ้นกันว่าเติ้ลจะเอาแต่ใจไปถึงไหน หึๆ  o3 #รอบนี้คนแต่งไม่ได้สปอยแต่คนอ่านสปอยซะเอง  o17

อยากให้อ้นมีความรักที่สมหวัง  เราชอบนาง ชอบที่เป็นคนเปิดเผย กล้าที่จะสู้ต่อไปทั้งที่รู้ว่าอาจจะต้องผิดหวังก็ได้
และปรารถนาดีต่อป้องจริงๆ ยิ่งเติ้ลมาว่านางไม่เหมาะสมกับป้อง หวงป้อง. ยิ่งทำให้สงสารนาง :กอด1:

ส่วนป้องกับเติ้ล  เขาทั้งสองตัดสินใจที่จะอยู่กับความทุกข์เอง เลือกที่จะเป็นอย่างนี้เอง ความสุขอยู่ตรงหน้าก็ไม่เลือกเองค่ะ

คิดถึงพี่ตั้มจัง555

ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะ  ยิ่งอ่านยิ่งสนุกมากๆค่ะ :L2:
#เลือกที่จะเป็นอย่างนี้เอง ค่ะ นี่แหละค่ะคอนเซ็ปเรา  :katai2-1:
เบื่อจะตายอยู่แล้วเอะอะดราม่าก็ "ตัวร้ายกระทำ" แถมยังน้ำเน่าโชยหึ่ง! เข้าใจว่ามันย่อยง่าย แต่เราเบื่อ อ่านนิยายกี่เรื่องก็เจอแต่พล็อตแบบนี้ (เห็นแบบนี้เค้าอ่านแจ่มxxด้วยนะเออ!)
แล้วเวลาไปอ่านสเตตัสบนเฟซบุ๊ค แต่ละนาง.... บางทีถึงกับคันปากยิบๆ "นี่หล่อนไม่รู้ตัวจริงๆเหรอยะ?" สงสัยมากว่าเวลาพวกนางมาพร่ำพรรณนาความชอกช้ำทั้งหลายเนี่ยนางไม่ได้ส่องกระจกมาก่อนรึไง
ครั้นไปเปิดพันดริฟ "ทำไมแฟนไม่เคยอัพรูปคู่ในเฟซคะ" "แฟนไม่ยอมขึ้นสถานะว่าคบกับเรา" "ทำไมแฟนไม่กดไลค์เรา" คือบับ! ...... :katai1:  หล่อนต้องการคนรักหรือต้องการให้โลกรู้ว่าตรูมีผัว? #คนแต่งแรงอ๊ะ!
บางทีอะไรพวกนี้นี้แหละค่ะทำให้เราเกิดความรู้สึกว่า "อืม ไม่แปลกใจหรอก" ทำไมเค้าไม่เอาเมิง ทำไมเค้าทิ้งเมิง ทำไมเมิงโดนหลอก และอื่นๆ อีกมากมาย
โลกของเราจะมีคนประเภทนี้อยู่จริงๆ นะ คือพวกนางไม่รู้ตัวเลยจริงๆ และนางเชื่อสนิทใจว่าโลกโหดร้ายต่อนาง ตราบใดที่นางยังไม่เปลี่ยนทัศนคตินางก็ไม่มีวันหลุดออกมาจากกะลาค่ะ #อินจัด เหอๆ
แล้วเราก็เลยจับเอาคนพวกนี้มาเป็นตัวเอก  o17  เราเล่นประเด็น "ทำตัวเอง" มาตั้งแต่เรื่องแรกแล้วล่ะ
แต่ความท้าทายมันอยู่ที่เราจะทำยังไงให้ตัวเอกแบบนี้มีคนเชียร์พอๆกับที่โดนสมน้ำหน้า โหยตอนแต่ง #พี่ชัชน้องต้น นะ กดดันมาก.... เรื่องนี้เบากว่าเดิมเยอะเลยค่ะ เติ้ลนี่น่าหงุดหงิดน้อยกว่าต้นน้ำเยอะ พี่ป้องก็ค่อนข้างโอเคกว่าพี่ชัชมาก
เราชอบเล่นปมธรรมดาๆนี่แหละค่ะ แล้วค่อยเอามาขยายโดยนิสัยตัวละคร ไม่ค่อยชอบใช้สถานการณ์สิ่งแวดล้อมเข้ามาเป็นตัวแปรซักเท่าไหร่ ถ้าเราเล่าแบบพื้นๆ นิยายเรื่องนี้จะไม่มีอะไรเลยนอกจาก ป้องแอบรักเติ้ล เผลอมีอะไรกันเพราะความเมา แต่เติ้ลยังตัดใจจากรักแรกไม่ได้ จีบกันไปจนกว่าเติ้ลจะเห็นใจ สุดท้ายป้องท้อ เติ้ลค่อยรู้ใจตัวเอง แต่ตอนจบป้องจะกลับมาหาเติ้ลแล้วทั้งคู่ก็รักกัน แล้วระหว่างนั้นก็มีแต่ฉากกุ๊กกิ๊ก ถามว่ามันดราม่ามั้ย มันก็ใช่อ่ะ แต่เราว่ามันไม่ใช่สไตล์เรา
นิยายเรื่องนี้ตัวนายเอกก็สับสนเหมือนกัน บางเรื่องจะเขียนบทให้ตัวเอกรักคนอื่นแล้ว"พระเอก/นายเอก"จะเจ็บกับการที่รักเค้าแต่เค้ารักคนอื่น
แต่ความพีคของนิยายเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ที่อะไรแบบนั้นเนอะ เติ้ลสับสน แต่เติ้ลกั๊ก เราเชื่อว่าคนอ่านๆไปแล้วสัมผัสได้ว่าพี่เบสท์ไม่ได้มีส่วนใดๆกับการกั๊กของเติ้ลเลยแม้แต่น้อย เติ้ลจมอยู่ใยความทุกข์ด้วยตัวเองล้วนๆ แต่ดันมากระทำกับป้องด้วยนี่สิ #มันดราม่าปวดตับหน่วงจิตตรงนี้!
 :sad2:

จริงๆแล้วพี่ป้องก็เสน่ห์แรงนะคะ 55555

ชอบตอนนี้เปิดใจคุยกันไม่มีกั๊ก

จริงใจดี ชอบบ

รอตอนหน้าค่ะ
ไม่แน่ใจว่าปกติแล้วเค้าเขียนให้ตัวละครมานั่งเคลียร์ปัญหาหัวใจแบบนี้รึเปล่า แต่ตัวละครเรามันจะมีพวกเอาเรื่องอยู่ เรารู้สึกว่าเค้าน่าจะทำแบบนี้ พี่ป้องต้องการความชัดเจนเลยคุยกับเติ้ล เติ้ลเองก็เป็นเด็กนิสัยกัดไม่ปล่อย
ถ้ายังจำได้เติ้ลมันตามไปเคลียร์กับอีพี่เบสท์นะคะนักอ่านทุกท่าน เราวางนิสัยมันเป็นคนแบบนี้มาตั้งแต่แรก! จำได้รึเปล่าตะเอง? :teach:

ในความคิดเราๆ ไม่คิดว่ามันเป็นการแบไต๋นิยายนะ ถ้านิยายเล่นกับการปั่นหัวคนอ่านให้เดาความรู้สึกของตัวละคร มันมีวิธีหลอกคนอ่านเสมอแม้ว่าจะจับตัวละครให้มานั่งเปิดอกคุยกัน และมันยังสามารถเกิดอะไรต่อมิอะไรขึ้นอีกหลังจากนั้น กลับกันยิ่งถ้าแบ๋ไต๋ไปแล้วแต่เรื่องราวต่อมายิ่งเข้มข้นสิมันยิ่งสนุก เราอยากให้มันเกิดอารมณ์แบบ "อ้าวก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ? แล้วมันจะ...อย่างงั้นได้ยังไง?" คือเราจะสนุกกับการเขียนมาก
#ออกแนวจิตนิดๆ  :m3:
จะเห็นว่าช่วงที่พี่ป้องเริ่มแอบชอบน้องมันสั้นนิดเดียว แต่ความหน่วงหลังจากรู้ตัวว่าชอบแล้วนี่สิ มันมาเป็นระลอกๆ ให้ปวดตับกันตลอด นิยายเรื่องนี้ไม่ได้สนุกตรงที่ลุ้นว่าพระเอกนายเอกจะได้กันเมื่อไหร่ แต่มันๆตรงที่ตกลงมันจะเข้าใจกันได้ยังไงวะ?
อยากให้ลุ้นต่อด้วยน้า...  แม้ว่าตอนถัดไปจะทำให้ช็อกสักเล็กน้อย :call:

พี่ป้องพยายามยิ้มให้เติ้ลมันดีใจ

แล้วพี่คิดเปล่าว่า บางทีไอ้รอยยิ้มแสงตะวันวิ้งๆของเติ้ล

มันก็อาจจะพยายามยิ้มออกมาให้พี่สบายใจด้วยเหมือนการ~

แล้วนี่ฉันยังเป็นทีมพี่ป้องอยู่จริงหรือเปล่า!?

ทำไมฉันเข้าข้างน้องเติ้ลขนาดนี้!!!
เดี๋ยวตอนนี้เติ้ลจะยิ้มไม่ออกแล้ว  :sad4:
ตัวเองอย่าฆ่าคนแต่งนะ เค้าขอร้อง และ #ขอโทษตัวโตๆ
แต่ว่าตัวเองพูดถูกใจเค้าเลยอ่ะ มันจะมีตอนนึงที่พี่ป้องพูดกับเติ้ลว่าให้ยิ้มเข้าไว้แบบที่พี่ตั้มสอน แล้วที่ผ่านมาเติ้ลไปอยู่กับแม่กับพ่อและมีน้องชายคนละพ่อ เติ้ลมันก็คง.... นะ
จริงๆ เรามีสตอรี่ว่า พ่อเติ้ลชื่อ "อาทิตย์" พี่ป้องจะเรียกลุงทิดตลอด ส่วนพี่ตั้มชื่อ "เตโช" ไฟลุกมาเลยแหละ ฮ่าๆ แต่ก็อบอุ่นอยู่นะ ส่วนเติ้ลก็ชื่อ "ตะวัน" มันได้ทั้งในแง่ของสาดแสงแรงกล้าไม่มีย่อท้อ ความสดใส แล้วก็แสงแดดที่แผดเผา
แต่... นิยายเราไม่ใช่นิยายเน้นการบรรยายแบบที่เอาชื่อพระเอกนายเอกมาเข้าคู่กันทำนองนั้น  :o11: มันจะเล่นเรื่องชื่อมากก็ไม่ได้ แต่เรื่องมุก"รอยยิ้มสว่างสดใสฟันขาวกระแทกใจ"นี่มีอยู่นะ พยายามเขียนให้เก็ทเรื่องเติ้ลฟันขาววิ้งอยู่ เติ้ลด่าพี่ป้องเรื่องแปรงฟันบ่อยๆ และเติ้ลดูแลตัวเองมาก นางฟอกสีฟันแน่นอน! แต่ถ้าเค้าทำไม่ได้เค้าขอโทษ เค้าอาจจะใส่รายละเอียดไว้น้อยเกินไป (รออ่านไปเรื่อยๆ แย้วกัน มีอีกสองสามฉาก)
คนแต่งควรจะคุยเรื่องรอยยิ้มพยายามยิ้มทำเป็นเข้มแข้ง แต่ทำไมดันชวนคุยเรื่องฟันขาว? บ้าเนอะ ฮ่าๆ  :a6:



วันนี้ตอบเม้นยาวมาก และคุยแบบฮาร์ดคอร์  :katai4:
ทำไมวันนี้คนแต่งตอบเม้นโหดจุงเบย? เพราะเรื่องตอนต่อไปมันดาร์กอ่ะจิ เลยพยายามปลดปล่อยความดาร์กในตัวให้คนอ่านเห็นกันก่อน
ขึ้นชื่อว่า AzureICE แต่ง ไม่มีเรื่องที่หวานๆ ใสๆ ไร้มลพิษหรอกค่ะ มันมีแต่ประเด็นหนักๆ ทั้งนั้นแหละ ขึ้นกับว่าเราจะถ่ายทอดออกมาแบบไหน ไลท์เบาๆ หรือขยี้ให้อ้วกแตกตายกันไปข้าง ประเด็นเดียวกันกับชาวบ้านถ้าหลุดมาถึงมือเราๆ จับมาบิดจนเบี้ยวได้หมด #เป็นความโรคจิตส่วนตัว
แต่เห็นแบบนี้เค้าไม่เคยแต่งนิยาย SM โซ่ แส้ กุญแจมือ นะเออ! ไม่เค้ยไม่เคยแต่งนิยายเลือดสาด  :impress:
จริงๆ เพราะเราเชื่อว่าความรุนแรงและความวิปริตมันไม่ใช่อุปกรณ์หลอกเด็กพวกนั้น การเขียนฉากทรมานกรีดไส้แหวะท้องผ่าร่างทั้งๆที่ยังมีชีวิตบรรยายถึงเลือดสดๆไหลรินมันก็ไม่ได้กระตุ้นความกลัวของคนอ่านเล้ย.... เหมือนเด็กที่กำลังตะโกนว่า"ดูสิๆนิยายฉันดาร์กล่ะ"มากกว่า
แล้วถ้าเราจะพูดถึง #จิตใจโสมม ของมนุษย์ มันต้องเลวแบบไหนถึงจะหดหู่ ทำร้ายเด็กเหรอ? สังเวยชีวิตผู้บริสุทธิ์รึ? จะบ้าเหรอนี่ไม่ใช่นิยายแฟนตาซี! เราชอบความเลวที่จับต้องได้ การกระทำของคนที่มองว่าตนเองไม่ได้ทำเรื่องระยำ!
แต่ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้เค้าเล่นเบาๆ ไม่รุนแรงนักหรอก อย่างน้อยเติ้ลก็ไม่ได้โดนซ้อมแล้วถูกถ่ายคลิปข่มขืนแบบต้นน้ำ  o17 ไม่ได้มีชีวิตหดหู่เท่าพี่ธันย์ที่ต้องขายตัวมั่วหญิงชาย แต่ว่า"อีโก้"ส่วนนึงของพี่เบสท์ก็ได้มาจากการเก็บตกแล้วกลั่นกรองคาแรคเตอร์จากเรื่องเล่าพวกนี้แหละ "เรื่องเล่า ผู้ชายแท้ๆที่ยอม เกย์" <<อย่าเสริชนะ เค้าไม่ได้บอกลายแทงจริงๆ
ก็เพราะหาแต่ข้อมูลแบบนี้ไงยัยคนแต่งคนนี้ถึงได้ไม่เคยเขียนเรื่องใสๆกะเค้าได้ มีแต่ด้านมืดมาโชว์คนอ่านตลอด!  :ling1:

เราก็ไม่รู้ว่าพอลงตอนต่อไปแล้วคนอ่านจะรับได้มั้ย?  :m17:
จะมีใครเลิกอ่านรึเปล่า? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพศที่สาม หรือ "เกย์" จะเกลียดเรามั้ยที่แต่งนิยายแบบนี้ แต่เราขอให้ทนอ่านจนจบได้ป่าวอ่ะ? อย่างน้อยๆก็ลุ้นกับ"เติ้ล"ผู้ซึ่งเป็นเกย์เต็มตัว หรือไม่ก็นึกถึง"อ้น"ก็ได้ แม้ตอนแรกนางจะทำผิดกับป้องแต่บทต่อๆมาเราว่าคนอ่านคงเห็นว่าอ้นเป็นเช่นไร
อยากบอกว่าเราไม่ได้เหมารวมนะ เราไม่ได้ดูถูกเพศที่สาม แต่เราชอบหยิบเอาด้านมืด หรือด้านที่มันไม่ค่อยสดใสมาเขียนก็แค่นั้น แล้วเราก็ค่อนข้างเล่าแบบโทนดราม่า ไม่ค่อยใช้โทนลูกกวาดเพ้อฝันซักเท่าไหร่
แล้วคือเหมือนที่เราแพล่มไป เราเชื่อเรื่อง "การเลือก/ทำตัวเอง" ไม่ว่าจะเพศอะไรก็มีสิทธิ์คิดดีทำดีหรือทำตัวเชี่ยๆ ได้เท่าเทียมกัน ดังนั้นอย่าเกลียดเค้านะ
 :hao5:

ทิ้งท้ายกับวลีของพี่ป้อง ตอนถัดไป "น่าสงสารนะครับ ไม่น่าหลงมาอยู่กับไอ้พวกนั้นเลย ถึงจะเลือกเป็นเกย์ ใช้ชีวิตโดยชอบผู้ชายแต่มันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องสำส่อน"

ออฟไลน์ [x]-SayHi

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 42
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
สวัสดียามดึกของวันใหม่คับ ^^-

เจอกันดึกๆบ่อยนะคับ

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce
สวัสดียามดึกของวันใหม่คับ ^^-

เจอกันดึกๆบ่อยนะคับ
ฮ่าๆ ขอบคุณค่ะ

ปาดเค้านะเนี่ย...  :laugh: คุณ boboman เสียตำแหน่งละ เอิ้กๆ  :hao7:

ดูจิว่าลงนิยายจบแล้วใครจะตรัสคนแรก

เม้นแรกไม่มีของรางวัลให้หรอก เค้าแค่ปลาบปลื้ม  :m1:

ออฟไลน์ AI.NoR

  • เกรียน&กวนตีน
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-6
    • AzureIce

     ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ผมกับเติ้ลยังมีกำแพงบางๆ กั้นกลางอยู่ แต่เติ้ลก็ยอมรับเหตุผลที่ผมถอยห่างออกมา มันเข้าใจระยะทำใจของผม ส่วนผมก็เข้าใจนิสัยงี่เง่าของมัน

     ที่เค้าว่าอย่าเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทถ้าเลิกกันแล้วจะมองหน้ากันไม่ติด ผมคิดว่าผมพอเข้าใจคำพูดนี้แล้วครับ

     สถานการณ์ของผมกับเติ้ลเริ่มเข้าที่เรื่อยๆ เติ้ลยังง๊องแง๊งเหมือนเดิมตามสันดานเอาแต่ใจ แต่มันไม่กดดันผมมากเท่าเมื่อก่อน บรรยากาศย้อนกลับไปคล้ายๆ สมัยที่ผมพึ่งรู้ความลับว่ามันเป็นเกย์ เพียงแต่ตอนนี้กลายเป็นว่ามันรู้ตัวว่าผมแอบชอบมันแทน เวลาที่เติ้ลเผลอเข้ามาใกล้เกินระยะทำใจแล้วเห็นผมชะงักมันก็จะรีบขอโทษแล้วถอยออกไปตั้งหลัก

     พวกเราทั้งคู่ต่างต้องตั้งสติตัวเอง เติ้ลมันต้องเตือนตัวเองว่าผมคือคนที่แอบชอบมัน ส่วนผมเองก็ต้องระลึกว่าเติ้ลมันไม่อยากรักใครอีก เหมือนจะอึดอัดแต่ก็พอทนได้ พอบรรยากาศมันผ่านไปเดี๋ยวพวกเราก็คุยกันต่อได้เหมือนเดิม ผมพยายามอดทนกับสิ่งที่เป็น


     จนกระทั่งวันหนึ่ง เติ้ลชวนผมไปดูหนัง ผมเห็นว่าพักหลังผมใจร้ายกับเติ้ลไปเยอะเลยยอมตามใจมัน พวกเราไปดูหนังด้วยกัน

     ระหว่างนั่งกินอาหารรอเข้าโรงพวกเราเจอรุ่นพี่ของเติ้ลด้วยครับ แต่เติ้ลทำหน้าแปลกๆ ทักทายเหมือนไม่เต็มใจ แต่มันก็ยังหน้าด้านชวนเติ้ลคุยอยู่ได้ แถมยังหันมายิ้มโปรยเสน่ห์ให้ผมอีก เห็นแล้วหงุดหงิดอยากเสยจมูกโด่งผิดธรรมชาติของมันมากครัช!

     พอสองคนนั้นเดินไปที่โต๊ะของตัวเองแล้วเติ้ลก็รีบกระซิบกับผม

     “พี่ป้องเห็นไอ้คนเสื้อขาวป่ะ?”

     “เออทำไมอ่ะ?”

     “มันเคยแอบเป็นชู้กับพี่เบสท์”

     “เค้าได้กันมาก่อนมึงป่ะ?”

     ไอ้นั่นเป็นรุ่นพี่ เข้ามาก่อนเติ้ล ไม่แน่ว่าอาจจะเคยควงกับไอ้เบสท์มาก่อนก็ได้ครับ ได้ข่าวว่ามันฟาดเรียบมักมากมั่วไม่เลือก
     
     สำส่อนขนาดนี้กูขอแช่งให้เอดส์แดกตายซักวันอ่ะ!

     “ก็นั่นแหละ แต่รู้ทั้งรู้ว่าผมคบกันอยู่ยังกล้ามากอ่ะ พี่ไม่คิดว่ามันหน้าด้านเหรอ?”

     “เออน่ะ พวกเจ้าชู้มันก็แบบนี้แหละ”

     “ผมถึงไม่อยากเป็นเกย์แล้วไง พวกเกย์มีแต่คนแบบนี้แม่ง!”

     เติ้ลใส่อารมณ์ซะจริงจัง แต่ผมกลับขำเติ้ล ผมเองก็ไม่อยากเป็นเกย์เหมือนกันครับ แต่ทำไงได้ ผมรักเติ้ลไปแล้ว มีอะไรกันแล้วด้วย ผมไม่ได้รังเกียจการเอาแมมมอธบุกประตูหลัง ถ้าเป็นคนที่ผมรักอ่ะผมว่าผมทำได้หมดแหละ

     “ยิ้มอะไรวะพี่ป้อง?”

     “กูเปล่า”

     “เออๆ เปล่าก็เปล่า เดี๋ยวนี้ชอบยิ้มแปลกๆ นะพี่ มีอะไรก็พูดมาตรงๆ ดิวะ”

     เอ้า! คิดมากอีกไอ้เด็กเปรต!

     “ไม่มีอะไรหรอก มึงอ่ะรีบกินเหอะ เดี๋ยวเข้าโรงไม่ทัน”

     แล้วพวกผมก็ไปดูหนัง ตอนหนังจบเติ้ลมันรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ท่าจะอัดอั้นมานานครับ เห็นกระสับกระส่ายตั้งแต่หนังฉายไปได้ครึ่งเรื่อง

     ผมยืนรอหน้าห้องน้ำนานจัดมันก็ยังไม่ออกมาเลยเข้าไปตาม ใช่อย่างที่คิดจริงๆ ไม่มีวี่แววเติ้ลตรงโถฉี่ แต่มีห้องส้วมที่ประตูปิดอยู่สองห้อง ผมไม่กล้าเสี่ยงเคาะเลยฉี่รอ

     ตอนที่ผมกำลังเอาน้ำออกก็มีคนเข้ามาในห้องน้ำ ไอ้รุ่นพี่คนนั้นของเติ้ลครับ!

     “อ้าวหวัดดีครับ”

     มันทักผมแต่ผมไม่อยากยุ่งด้วยผมเลยแกล้งนิ่ง ตั้งใจจะเอาให้สุดแล้วรีบหนีครับ แต่ผมเห็นจากหางตาว่ามันมายืนโถข้างๆ

     “แล้วเติ้ลไปไหนอ่ะครับ แยกกันแล้วเหรอ?”

     มันทำเป็นชวนคุยแต่ตางี้เหลือบมามองของผมเต็มๆ เลยครับ เจอเกย์โรคจิตแบบนี้แล้วผมขยะแขยงว่ะ!

     ผมรีบเก็บแมมมอธแล้วไปล้างมือที่อ่าง แต่มันยังตามผมไม่เลิก ทำเป็นยิ้มแล้วชวนคุย

     “ไม่ต้องเขินก็ได้คนกันเอง ผมรู้น่ะว่าคุณเป็นอะไรกับเติ้ล”

     ชะงักเลยครับ

     “โทษที มึงว่าไงนะ?”

     หันไปฉะกับมันสิครับรออะไร!

     “ไม่เห็นต้องโกรธเลย ใหม่ๆ ก็งี้แหละไม่กล้าเปิดเผยตัว เติ้ลก็เหมือนกัน อีกหน่อยคุณก็ชินไปเอง”

     “มึงพล่ามเรื่องอะไร!”

     ผมชักโมโห แต่มันกลับทำหน้าระรื่น หยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดหน้าคิวอาร์โค้ดแอพไลน์ส่งให้ผม

     “ไม่ต้องเก็กหรอก ในนี้มีแต่ผมกับคุณ ถ้าคุณสนใจเรื่องสนุกๆ ก็ไลน์มา”

     เรื่องสนุกๆ ... นี่หน้าตาผมดูสำส่อนฝักใฝ่กามคุณมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ? ของขึ้นว่ะ!

     “พี่ชายผมเค้าไม่สนใจเรื่องแบบนั้นหรอกพี่โก้”

     เติ้ลขัดจังหวะได้พระเอกมากครัช แต่มันควรจะล้างมือก่อนเป็นอันดับแรกนะ

     เติ้ลมันมาถึงก็ดันผมออกแล้วก้าวมาขวางระหว่างผมกับไอ้เหี้ยนี่ ผมนึกขอบคุณนิสัยชอบหวงของเติ้ลก็วันนี้แหละ

     “ยังชอบหวงไม่เปลี่ยนเลยนะเติ้ล”

     ผมเห็นเติ้ลหน้าเสียเลยครับ เติ้ลดูหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

     “พี่โก้ก็ยังชอบมั่วเหมือนเดิม ผมกับพี่ชายเป็นแค่พี่น้อง ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดหรอก”

     เติ้ลมันเน้นเสียงคำว่ามั่วได้สะใจมากครับ แต่ไอ้นี่มันยังยิ้มอวดฟันขาวๆ ได้น่าหมั่นไส้ชะมัด! พวกเกย์นี่ฟันขาวกันหมดทุกคนเลยรึไงวะ? สงสัยยัดกูลต้าจนสะสมไปถึงกระดูกและฟัน!

     “อะไรกัน! ยังทำใจเรื่องพี่เบสท์ไม่ได้อีก? เลิกกันตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ ใช้ชีวิตให้สนุกดีกว่านะเติ้ล”

     ได้ข่าวว่าเมื่อกี้มึงพึ่งขอไลน์กู ตอนนี้เสือกหว่านเสน่ห์ให้เติ้ลซะงั้น! พวกเกย์พันธุ์แท้นี่มันร่านไม่เลือกแบบนี้หมดทุกคนป่ะวะ?

     “พอดีผมไม่ใช่คนรักสนุกอ่ะครับพี่โก้ ผมไม่ชอบมั่ว ถ้าต้องเจอคนไม่ดีผมยอมโสดดีกว่า”

     “แล้วแต่นะ แต่พี่ยังติดใจเราอยู่นะ”

     ไอ้โก้มันพูดทิ้งท้ายไว้แบบคิดเอาเองว่าเท่ก่อนจะจากไป

     ผมฟังออกว่าสองคนนี้ด่ากัน แต่ผมไม่เข้าใจว่ามันหมายความว่ายังไง โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่น!

     มองหน้าเติ้ลสิครับ เติ้ลก็หน้าซีดดิ มันมองหน้าผมแล้วก็พูด

     “เดี๋ยวกลับถึงห้องแล้วจะเล่าให้ฟัง พี่ป้องอย่าพึ่งคาดคั้นผมนะ”

     “เออ”


     เติ้ลเงียบตลอดทางขากลับ ปกติมันต้องพล่ามเรื่องหนังที่ดูไปแล้ว แต่นี่ดูมันซึมๆ ผมเดาว่าเติ้ลกับไอ้คนชื่อโก้น่าจะมีเรื่องกันมากกว่านี้

     พอกลับถึงห้องเติ้ลไม่พูดพร่ำทำเพลงคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำ ผมเลยปล่อยให้มันสงบสติอารมณ์ซักพัก ผมเลยนอนเล่นเฟซในมือถือรอ พักใหญ่เติ้ลก็ออกมา พอมันแต่งตัวเสร็จก็เดินมานั่งบนเตียงกับผม เติ้ลมันเริ่มการสนทนาด้วยประโยคที่ทำให้ผมแปลกใจ

     “พี่ป้องรู้ป่ะ ตอนพึ่งเข้าใหม่ๆ ไอ้โก้มันเคยจีบผมด้วย”

     “อืม แล้วเป็นไงอ่ะ เกิดไรขึ้น?”

     “มันจีบผมไม่ติดหรอก โคตรเกย์อ่ะ เวลาพูดก็ชอบเก็ก ผมไม่เอามันหรอก”

     แต่มึงก็ไปเสร็จไอ้เบสท์! แล้วลงท้ายมึงก็เป็นเกย์แถมยังลากกูเข้าป่าไปกับมึง!

     “ผมโคตรเกลียดมันเลยตอนนั้น ชอบคิดว่าตัวเองเท่ ชอบทำแมน แต่สาวแตกโคตรๆ อ่ะ มันเดินตูดบิดด้วย”

     “แล้วยังไงต่อ? มีเรื่องอะไรกันระหว่างมึง มัน กับไอ้เบสท์”

     พอผมถามเติ้ลก็สลด หน้ามันหมองเลยครับ

     “ผมก็พอรู้นะว่าพี่เบสท์มีแฟนมาเยอะ ผมระแคะระคายว่าสองคนนี้เคยคบกัน จริงๆ เค้าอาจจะแค่เอากันสนุกๆ ก็ได้ แม่งมั่วทั้งคู่! วันนั้นผมไปหาพี่เบสท์ที่ห้องแล้วไปเจอมันอยู่กับพี่เบสท์ ผมหึงแต่พี่เบสท์ก็บอกผมว่าไม่มีอะไร มันแค่แวะมาหาเฉยๆ ผมไม่กล้าปล่อยมันสองคนค้างด้วยกันเลยขออยู่ด้วย ตอนนอนอ่ะพี่เบสท์ดันอยากเอาผม มันก็เอาทั้งๆ ที่ไอ้โก้นอนอยู่ข้างๆ ไอ้โก้มันเลยพยายามมาขอหมู่ด้วย เห็นแบบนั้นพี่รู้ป่ะมันไม่เลือก ผมไม่ยอมให้มันเอามันก็มาขอขย่มคว.ยผม แต่ผมไม่อยากมีอะไรกับคนที่ไม่ใช่แฟน พี่เบสท์ก็เลยให้มันเลียแล้วกินน้ำผมแทน พี่ป้องว่าพวกมันมั่วมั้ยอ่ะ? มันบังคับผมหมู่กับพวกมัน!”

     “เออ กูก็ว่าอยู่”

     ผมตอบเรียบๆ แต่ในใจนึกแค้นแทนเติ้ลครับ ผมหวง!

     “ผมกลัวแทบตาย! แล้วที่เหี้ยที่สุดคืออะไรรู้มั้ยพี่ พอตอนที่ผมเข้าไปอาบน้ำอ่ะ พวกมันดันแอบเอากันต่อ โคตรทุเรศเลย!”

     เติ้ลเล่าไปเริ่มสูดจมูกไป เติ้ลคงยังเจ็บกับเรื่องที่ผ่านมา เป็นรักแรกที่เหี้ยสำหรับมันจริงๆ เจอแฟนสารเลวแบบนี้เข้าไป ผมไม่แปลกใจที่มันจะเข็ดจนขยาด

     “แต่ผมกลัวพี่เบสท์ไม่รักผมเลยยอม ทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไร นึกแล้วทุเรศตัวเองเป็นบ้า!”

     “เออน่ะ มันผ่านมาแล้ว”

     ผมปลอบเติ้ลพลางถอนใจสำหรับหนทางรักของตัวเอง ประตูสู่หัวใจเติ้ลคงปิดตายเพื่อกันตัวเองจากเรื่องช้ำชอกเช่นนี้อีก

     “มันผ่านมาแล้วก็จริงแต่ผมทำตัวไม่ถูกอ่ะพี่ป้อง ผมแค้น ผมอาย ผมรู้สึกเหมือนมันดูถูกผมตลอดเวลา พี่ไม่ได้ยินที่มันพูดเหรอ?”

     “เออๆ ช่างมันเหอะ เดี๋ยวมันก็เอดส์แดกตายซักวันอ่ะ”

     ผมตบหัวมันเบาๆ แทนการปลอบ ผมลูบหัวมันแทนพี่ตั้ม หน้าที่ของพี่ชายก็คงต้องทำแบบนี้ เติ้ลเลยทิ้งตัวลงนอนเหยียดอยู่ข้างๆ ผมให้ผมลูบต่อ

     ผมปลอบเติ้ลแต่ภายในใจกลับนึกแค้นพวกเกย์ชั่ว ไอ้เบสท์มันทำกับเติ้ลมากเกินไปแล้ว!


     วันรุ่งขึ้นผมรู้สึกตัวแบบไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน แต่รู้สึกเหมือนมีคนอยู่ข้างๆ มีอะไรบางอย่างยุกยิกตรงหน้าผม พอลืมตาก็เห็นหน้าเติ้ลอยู่ใกล้ๆ เติ้ลดูตกใจรีบถอยออกไปแล้วทักผมทันที

     “อ้าวตื่นละเหรอพี่ป้อง ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจัง”

     “กูปวดแขน”

     “แหะๆ โทษทีพี่ เผลอหลับทับ”

     “ตะคริวแดกเลยมึง”

     ผมด่าเติ้ลแบบมึนๆ เมื่อคืนผมกับเติ้ลนอนด้วยกันอีกเหรอวะ? เอ้ย! ผมไม่ได้หมายถึงมีอะไรกันแบบนั้นหรอกนะครับ แต่หมายถึงแบบ ผมนอนเตียงเดียวกับเติ้ล อาจจะกอดกัน หรือยังไงอะไรบางอย่างจนผมปวดแขนนั่นแหละ!

     แต่อะไรมันอุ่นๆ ร้อนๆ ตรงหน้าผมก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนมีอะไรมาโดนปากเลยครับ

     เฮ้ย... คงไม่... คงไม่ใช่หรอกมั้ง? เติ้ลมันคงไม่...

     เป็นไปไม่ได้! เลิกคิดดีกว่าครับ คิดแล้วสับสนเปล่าๆ

     ผมต้องเตือนสติตัวเองครับ เหมือนผมจะแอบดีใจจนต้องเตือนตัวเองว่าผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะตัดใจให้ได้ เติ้ลมันไม่อยากมีใครแล้ว ผมก็ไม่ควรหวังอะไรอีก

     พวกเราอาบน้ำแต่งตัวออกไปเรียนตามปกติ ผมกับเติ้ลแยกกันต่างคนต่างไปเข้าคลาสของตัวเอง แต่ช่วงสายเกือบๆ เที่ยงอยู่ๆ โทรศัพท์ผมก็สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยครับ ผมดูชื่อคนโทรเข้าเห็นว่าเติ้ลโทรมา ผมกดตัดสายทิ้งเพราะเรียนอยู่แต่เติ้ลก็ยังโทรเข้ามาอีกผมเลยปิดเครื่อง จนกระทั่งผมเรียนเสร็จ ผมก็โทรกลับไปหามัน

     “พี่ป้อง ฮือๆ ผมไม่อยากอยู่แล้วพี่ ไอ้พวกเหี้ยมันทำผม พวกมันจงใจ!”

     อ้าวเฮ่ย! เกิดอะไรขึ้นวะ!

     “มึงใจเย็นๆ เกิดอะไรขึ้นเติ้ล”

     “พี่ป้องมาหาผมหน่อยนะ ผมไม่เหลืออะไรแล้วพี่”

     “กูมีเรียนบ่าย”

     “พี่ไม่รักผมแล้วเหรอ ถ้าพี่รักผมพี่ต้องมาหาผมดิ ผมขอร้องล่ะ ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”

     อะไรของมันวะ?!

     “เออๆ แล้วมึงอยู่ที่ไหนอ่ะ”

     “อยู่ห้อง ผมกลับหอแล้ว ผมสู้หน้าใครไม่ไหวแล้วพี่”

     มันเกิดอะไรขึ้นกับเติ้ลวะ!

     ผมโดดเรียนรีบกลับหอไปหาเติ้ล พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นเติ้ลนอนขดอยู่ในชุดนักศึกษา เติ้ลร้องไห้หนักตาบวมดูไม่ได้ และพอมันเห็นผมมันก็รีบพุ่งเข้ามาหาทันที

     “โฮพี่ป้อง!”

     ผมบอกตามตรงว่าตกใจครับ คือเติ้ลมันร้องไห้ขนาดนี้ผมนึกว่าญาติเสียเลยนะ มันโดดเรียนกลับห้องแถมยังอาการหนักสั่งให้ผมโดดตามอีก พอเห็นผมก็พุ่งมากอด เกิดอะไรขึ้นวะ?!

     “เกิดอะไรขึ้น? มึงเป็นอะไร?”

     “ไอ้พวกนั้นมันเหี้ยพี่ ไอ้สารเลวเบสท์ มันทำผม มันเห็นผมเป็นของเล่น มันทำลายชีวิตผม!”

     “ใจเย็นเติ้ล กูฟังไม่รู้เรื่อง”

     อาการเติ้ลยิ่งกว่าฟูมฟาย แค่จับใจความที่มันพูดก็ลำบากแล้ว สิ่งที่มันเอ่ยออกมายังไม่ปะติดปะต่อกันอีก ผมงงครับ แต่ผมหวั่นใจจริงๆ ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น

     “มันตั้งใจทำให้ผมเป็นเกย์ พวกมันเอาผมเป็นเหยื่อพนัน ไอ้เหี้ยเบสท์!”

     ผม... ไม่เข้าใจ ตั้งใจทำให้เป็นเกย์ อะไรครับ?

     ผมตามเติ้ลไม่ทัน แต่ทั้งๆ ที่ผมงง ปลายเท้าผมกลับชาวาบ ผมเย็นวาบเหงื่อแตกไปทั้งตัว เกิดอะไรขึ้นกับเติ้ลกันแน่!

     ผมกอดเติ้ลเอาไว้ พยายามปลอบมันให้ได้สติ ค่อยๆ ลูบหลังมันสลับกับเช็ดน้ำตา

     ผมบอกให้มันหยุดร้องไห้แล้วสูดหายใจลึกๆ ตั้งสติแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังช้าๆ ชัดๆ

     พอเติ้ลดีขึ้นมันก็เริ่มพูดรู้เรื่อง

     ผมจับใจความได้ว่า...

     ไอ้เบสท์กับไอ้โก้มันพนันกันเรื่องเติ้ล ตอนแรกโก้มันถูกใจเติ้ลก่อนแต่เติ้ลไม่เล่นด้วย เพราะเติ้ลไม่ชอบเกย์ ตอนนั้นเติ้ลมีสาวในคณะมาชอบด้วยครับ เติ้ลมันก็ยิ้มไปเรื่อย ทุกคนมองเติ้ลเป็นผู้ชายปกติ พอเบสท์คู่ขาเก่าโก้รู้เรื่องมันก็เลยโม้ บอกว่าต่อให้เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ก็มีวิธีจีบ มันพนันกันเรื่องวิธีเปลี่ยนผู้ชายแท้ๆ ให้เป็นเกย์!

     แต่ไอ้เบสท์มันเป็นรุกแท้ไม่เหมือนโก้ที่สลับได้ทั้งรุกและรับ มันเลยพนันกัน ถ้าเบสท์จีบเติ้ลไม่ติดตามที่โม้มันจะยอมให้ไอ้โก้รุก ที่มันมาจีบเติ้ลก็เพราะเติ้ลเป็นเป้าหมาย เติ้ลเป็นแค่เหยื่อ ไอ้เบสท์มันไม่ได้รักเติ้ลเลยซักนิด มันแค่ทำให้เติ้ลตายใจเพื่อที่จะได้โชว์ความเจ๋งของตัวเอง มันอยากอวดว่าสามารถทำให้ผู้ชายแท้ๆ อย่างเติ้ลติดใจการโดนเย็.ดได้

     ไอ้เหี้ย!

     ทำลายชีวิตผู้ชายคนนึงได้นี่สะใจพวกมึงมากนักใช่มั้ย ไอ้เกย์นรกส่งมาเกิด!

     วันนี้เติ้ลไปเจอไอ้โก้ มันยังตามตอแยเติ้ลอีกเติ้ลเลยฉุนขาดด่ามันไป มันโมโหก็เลยด่ากลับแล้วพูดเรื่องนี้เพื่อทำร้ายเติ้ล ก่อนมันหนีไปมันยังทิ้งท้ายไว้ด้วยความสะใจว่าไอ้เบสท์ไม่เคยรักเติ้ลเลย ที่ขยันเอากับเติ้ลสุดฝีมือก็เพราะอยากให้เติ้ลติดใจคว.ยเฉยๆ แต่ลับหลังมันเบื่อเติ้ลจนแอบไปเอากับคนอื่นบ่อยๆ ถ้าไม่เชื่อให้ไปถามคู่ขาคนอื่นของเบสท์ได้เพราะทุกคนเคยเห็นคลิปที่เติ้ลโดนเอาจนครางทั้งนั้น

     ฟังแล้วสมเพชความคิดสกปรกของไอ้เกย์สารเลว ถ้ามันสะใจที่ทำลายเติ้ลได้ ผมจะตามทำลายชีวิตมัน!

     มันทิ้งเติ้ลผมก็ว่าเหี้ยแล้ว แต่มันจงใจทำลายเติ้ล ผมยอมไม่ได้

     กูจะฆ่ามึง!



﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏



:z6: #หลบเท้าคนอ่าน  :o12:
อย่าด่าเค้านะ เติ้ลแค่โดนหลอก ชิลๆ  o22 ก็แค่รักครั้งแรกที่ห่วยแตก จะโดนทิ้งหรือถูกหลอกมันก็ไม่สมหวังคือๆ กัน แค่ระดับในการทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนมันรุนแรงแตกต่างกันเยอะหน่อย แหะๆ
เป็นตอนที่ #ดาร์ก ที่สุดของเรื่องแล้ว หดหู่มาก! และดาเมจทำลายจิตใจรุนแรงมากด้วย แต่นี่คือปมหลักของเรื่องที่เราวางไว้ให้พีคที่สุดล่ะ ฮ่าๆ
คิดมั้ยว่าถ้าโก้ไม่มาเฉลยพี่ป้องกับเติ้ลที่กำลังเริ่มหวานใส่กันอาจจะ...  o3
แต่เค้าไม่เฉลยนะว่าเกิดอะไรขึ้น เติ้ลแอบขโมยจูบพี่ป้องตอนหลับจริงหรือไม่ ให้ทายกันเอง  :haun5:
ในส่วนคนที่รอสมน้ำหน้าเติ้ลบอกกรรมตามสนอง อะแฮ่ม! นี่ไม่ใช่บาปกรรมของเติ้ลนะจ้ะ การเอาคืนเติ้ลยังมาไม่ถึง (#คนอ่านตกใจ "ห๊ะ! เติ้ลยังต้องเจอดราม่าอีกเหรอ?!") อย่าลืมน้า ในส่วนนี้เรื่องเกิดขึ้นก่อนที่เติ้ลจะกลายเป็นเกย์ซะอีก มันคือสิ่งที่เติ้ลถูกกระทำจ้า แต่ที่เติ้ลไปทำใส่พี่ป้องนั่นความงี่เง่าของนายเอกล้วนๆ แหะๆ

แล้วมาลุ้นกันต่อว่าพระเอกของเรื่องอย่างพี่ป้อง (ผู้เป็นจูนิเบียว!) จะจัดการอย่างไรกับคนที่มาทำร้ายสุดที่รักของตัวเอง
และอย่าลืมว่า พี่ตั้ม พี่ชายของน้องเติ้ล นายเอกผู้น่าสงสาร ฮาร์ดคอร์สุดในเรื่อง!
ตอนหน้าต้องมาลุ้นกันแล้วล่ะว่าจะเกิดอะไรขึ้น! และความรักของพี่ป้องกับน้องเติ้ลจะเป็นอย่างไรต่อไป!
#เข้มข้นใช่มั้ยตัวเอง?  :z2:



  :m17: ก๊ะแบบ... เค้าเห็นนิยายเรื่องอื่นชอบใช้ปมชายแท้รักกันกะเกย์ หลอกเต๊าะให้ยอมพลีกายเป็นเกย์... เค้าก๊ะอยากเขียนมั่ง
แต่เผอิ๊ญ! เค้าเป็นสายนักแต่งนิยายมืดมน เค้าเลยเขียนออกมาแบบนี้  :m13:

เคยแพล่มไว้แล้วว่า นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นได้เพราะ #ชื่อเรื่องหื่นๆ วันนึงเราองค์ลงว่า เออนะ ถ้ามีคนถามว่า "ตูดผมไม่ฟิตจริงเหรอ" มันคงน้ำพุ่งออกจากปากน่าดู คนถามก็น่าจะเป็นเคะ เราอยากสร้างนิยายที่มีชื่อเรื่องหลอกเชิญชวนให้คนเข้ามาอ่านอยู่แล้ว เลยใช้ชื่อนี้ แล้วก็ต้องสร้างพล็อตให้มันเอื้อสำหรับเกิดเหตุการณ์ถามคำถามนี้ขึ้น และแน่นอนว่าต้องมีฉากพิสูจน์ความฟิตตามมา
แล้วคนเราถ้าสติดีๆ อยู่ๆมันคงไม่ถามคำถามแบบนี้กับรูมเมทหรอก ก็ต้องมีความไว้วางใจหรือสนิทกันส่วนนึง พี่ป้องเลยต้องมีภาพเป็นเหมือนตัวแทนพี่ชาย คนรู้จักสมัยเด็ก ในขณะที่เติ้ลก็ต้องเป็นพวกปากไม่มีหูรูด พูดไม่รู้จักคิด ในสมองก็คิดน้อย เอาแต่ใจตัวเอง มองว่าการกระทำของตัวเองไม่ผิดปกติอะไร เอาตัวเองเป็นใหญ่มากพอจะถามเรื่องส่วนตัวแบบนี้แบบไม่คิดมาก
แล้วคนเราจะคิดมากจนกังวลกับเรื่องแบบนี้ได้ยังไง? ก็ต้องโดนเอาบ่อยๆ แล้วทำไมผู้ชายที่ตอนแรกก็เป็นผู้ชายดีๆ ถึงไปยอมโดนเกย์จับเสียบตูดได้ล่ะ? เราก็ได้คาแรคเตอร์พี่เบสท์เกย์ขี้เอาที่จงใจมาหลอกเติ้ล แต่หลอกฟันเปิดซิงเติ้ลอย่างเดียวมันน้อยไป เห็นในเน็ทมีคนเค้าคุยเรื่องผู้ชายแท้ๆหลงรักเกย์กันเยอะ เราก็เลยปิ๊งไอเดียนี้ขึ้นมา เราชอบที่มีคนพูดทิ้งท้ายว่า ถ้าจะไปเปลี่ยนใครให้เป็นเกย์ขอให้รักจริงอย่าทำเพราะรักสนุกอยากอึ๊บเฉยๆต้องรับผิดชอบที่ทำให้เค้ากลายเป็นเกย์ด้วย  เราเลยบรรเจิดเกิดไอเดียชั่วๆ แบบนี้ขึ้นมา แหะๆ
คนอื่นเค้าแต่งนิยายน่ารักสดใส มุ้งมิ้ง อ่านง่ายลื่นคอกันไปเยอะละ มาเจออะไรปวดตับ หน่วงจิต ชวนอึน มึน หดหู่ แบบเค้าบ้างเต๊อะ ก็เค้าคิดพล็อตไว้แบบนี้อ่ะ เตือนแล้วเตือนอีกตอนต้นๆ เรื่องว่าดราม่าจริงๆนะเออ น้ำตาไหลพรากๆนะเธอว์ แต่รู้สึกเหมือนไม่ค่อยมีคนเชื่อ โดนมนต์มายองเนสทะลักฮาแตกกันหมด
มิน่าเวลาถามหานิยายดราม่าทีไรนิยายเค้าไม่มีติดโผ คนไม่เชื่อว่ามันดราม่า แถมในเรื่องยังมีบทฮาแตกขัดอารมณ์กันเอง ฮ่าๆ  :o8:
เอาจริงๆ เค้าก็ไม่ถนัดแนวดราม่าน้ำตาท่วมนะ เค้าถนัดแนวหน่วงๆ เงิบๆ อะไรแนวนี้ แหะๆ ที่เค้าเคยบอกว่าพี่เบสท์จะกลับมาเค้าก็ไม่ได้โกหกนะเห็นมั้ย เป็นนักแต่งที่รักษาคำพูดสปอยงานตัวเองอย่างสม่ำเสมอขนาดไหนดูจิ! แต่ใครทายได้ถูกบ้างว่าจะกลับมาในรูปแบบนี้? อิๆ กลับมาขอคืนดีกับเติ้ลเหรอ? พล็อตเบสิคไปป่ะ? งัดมุกใหม่มาใช้บ้าง โลกมันหมุนไปถึงไหนแล้วพี่บัวลอย!
เค้าถนัดเรื่องวางคาแรคเตอร์มากกว่านั่งคิดพล็อตด้วย สังเกตจิ เค้าเริ่มกระบวนการคิดจากการดีไซน์คาแรคเตอร์ก่อนเลย เค้าสร้างพล็อตไม่เก่ง เอาจริงๆถ้าตัดที่พี่ป้องกับเติ้ลดราม่าใส่กันออกนะ สามารถอธิบายสั้นๆได้แค่ มีเกย์มาหลอกนายเอกให้รักแล้วทิ้งไป พระเอกรู้ความลับที่นายเอกเป็นเกย์ เผลอมีอะไรกันตอนเมา พระเอกแอบรักนายเอก ฝ่าฟันจนได้รักกัน มันเล่าได้แค่นี้จริงๆ ไม่มีสาระอะไรเล้ย!
จริงๆ ประเด็นหลักเลยคือเรื่อง "ทำให้ผู้ชายกลายเป็นเกย์" นี่แหละ จะเห็นว่าสิ่งที่พี่ป้องเผชิญเคยเกิดกับเติ้ลมาก่อนแล้วทั้งนั้น พี่ป้องไม่เคยมีความรักไม่เข้าใจที่เติ้ลพยายามทำทุกอย่างให้เบสท์รัก ไม่เข้าใจอารมณ์อกหัก สังเกตสิว่าอะไรเติ้ลไว้หลังๆ มาเข้าตัวโหม้ด ฮ่าๆ เราเขียนล้อตัวมันเองนี่แหละ สุดท้ายพี่ป้องก็ใจสั่นเพราะความใกล้ชิดได้เห็นมุมน่ารักๆของเติ้ล เหมือนที่เติ้ลหลงรักพี่เบสท์หัวปักหัวปำเพราะเค้าเข้ามาทำดีด้วย จุ๊ๆ อย่าลืมว่าเติ้ลว้าเหว่นะตัวเอง ฮ่าๆ เบสท์ทำให้เติ้ลรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนพิเศษจึงไม่แปลกที่เติ้ลจะหลง แต่ต้องมาลุ้นกันว่าเจอแบบนี้แล้วเติ้ลจะเป็นยังไงต่อ พี่ป้องจะกลายเป็นเกย์ไปจริงๆ รึไม่?

หวังว่าเค้าคงไม่โดนโกรธ โดนแบน โดนกระทืบ โดนด่านะ  :ling3: ยังไงก็ยังยืนยัน แฮปปี้เอ็นดิ้งจริงๆ นะเออ!  :heaven
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-07-2015 11:43:21 โดย AI.NoR »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด