ตอนที่ 29
ฮันนีมูน
หลังจากนั่งอยู่บนเครื่องบินจนก้นชาในที่สุดเราก็มาถึง เกาะโบลาโบล่า หนึ่งในหมู่เกาะตาฮิติทะเลที่สวยที่สุดในโลก ราชินีแห่งหมู่เกาะทะเลใต้ คือสถานที่ฮันนีมูนที่เสือเลือก ที่พักที่เราอยู่เป็นบังกะโลขนาดใหญ่มีสองชั้น ที่พักสวยมากครับแต่สวยกว่าที่พักคือทะเล ทะเลใสมากกกกก (อยากใส่ กอไก่สักล้านตัว) ใสจริงๆสมชื่อที่ว่าเป็นราชินีแห่งหมู่เกาะทะเลใต้จริงๆ เราเสียเวลาเกือบหนึ่งวันไปกับการนั่งเครื่องบิน พอมาถึงโรงแรมก็ค่ำแล้ว และวันแรกของฮันนีมูนก็หมดไปเพราะเหนื่อยกับการเดินทาง
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อตอนเก้าโมงเช้า เสือที่นอนกอดผมอยู่ยังไม่ตื่นผมเลยลุกไปอาบน้ำก่อน แต่พอออกมาจากห้องน้ำอีกครั้ง ก็เห็นเสือนั่งใส่ชุดคลุมเส้นผมที่เปียกทำให้ผมรู้ว่าเขาอาบน้ำมาเหมือนกันแล้ว บังกะโลที่เราอยู่มีห้องน้ำหลายห้องและห้องอื่นๆอีกหลายห้องเพราะมันใหญ่มากอย่างที่บอกจริงๆ
ผมได้แต่ยืนนิ่งขณะสบตาคมของคนที่นั่งไขว้ขาอยู่ตรงเตียงนอน ร่างสูงลุกขึ้นเดินมาทางผมจนตัวชิดกันมือหนาโอบที่เอวเอาไว้หลวมๆแล้วแนบริมฝีปากลงมา แวบแรกผมรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าสถิตเราสองคนเลยเผลอผละออกจากกันทันที พอวกกลับเข้าหากันอีกครั้งจึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเราสปาร์คกันต่างห่าง ผ้าที่ผูกชุดคลุมอยู่ค่อยๆถูกปลดออก ลิ้นร้อนที่พัวพันกันผละออก ริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายไล่ไปตามลำคอและไหปลาร้า ขณะที่นิ้วเรียวก็สะกิดเบาๆตรงตุ่มไตที่เริ่มแข็งตัว
“อื้อ” ผมตัวสั่นเมื่อถูกเล้าโลมได้แต่เอามือโอบรอบลำคอแกร่งกันไม่ให้ตัวเองล้มไปเสียก่อน ริมฝีปากร้อนละออกจากยอดดอกที่ถูกเลียจนชุ่ม นัยน์ตาคมหลุบลงมองผมพลางส่งนิ้วเรียวเข้ามาในปากแล้วให้ผมเลียมันไปมาทีละนิ้ว “อ๊ะ…อื้อ”
จากนั้นมือหนาข้างนั้นจึงค่อยๆเลิกชุดคลุมของผมขึ้นมาถึงบั้นท้าย ผมกัดริมฝีปากเมื่อโดนนิ้วเรียวที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายตัวเองแทรกเข้ามายังช่องทางด้านหลังจนสะดุ้งเฮือก ขาสั่นพับๆได้แต่เอามือโอบรอบคอแกร่งให้แน่นกว่าเดิม ก่อนซุกใบหน้าที่ลำคอขาวแล้วใช้ฟันขบแรงๆเพราะความเจ็บจากการเบิกทางด้านหลังด้วยนิ้ว จำนวนนิ้วที่เพิ่มมากขึ้นยิ่งทำให้ผมกัดเสือเยอะขึ้น
นิ้วยาวครูดไปตามผนังด้านในจากความเจ็บกลายมาเป็นความกระสั่น ผมร้องครางพลางขยุ้มกลุ่มผมสีดำไปมาน้ำลายไหลย้อยถึงปลายคางเพราะความเสียวซ่านเป็นจังหวะเดียวกันที่ชุดคลุมหล่นจากเอวไปอยู่ตรงข้อเท้า เสือเหยียบมันซ้ำมือหนาดันตัวผมลงเตียงก่อนถอดชุดคลุมของตัวเองออก ปลายขาของผมถูกจับแยกออกจากกัน เจลเย็นๆถูกลงช่องทางและส่วนของน้องชายจนไหลเยิ้ม ร่างสูงทาบตัวคร่อมจับแขนของผมไปโอบรอบคอเขาของอีกครั้งก่อนกดปลายแท่งเอ็นร้อนเข้ามารวดเดียว
“ฮึก!... อ๊าอ๊ะ!”
ผมรู้สึกจุกที่ท้อง ขนาดและความยาวของเสือทำให้ท้องน้อยของผมถูกดันขึ้นมาจนนูน เสียงครางดังขึ้นเมื่อร่างสูงขยับแรงกระแทกกระทั้นที่ถูกส่งเข้ามาทำให้ผมจุกจนพูดไม่ออก ขาของหนึ่งของผมถูกพาดขึ้นบ่าแกร่ง มือหนาจับเอวของผมเอาไว้กระแทกถี่ตรงจุดกระสั่นหลายๆครั้ง
“เสือ… อ๊ะ!! อ๊า!! เสือมันเสียวฮือ”
“เปิดปากเมีย” ผมทำตามที่เสือบอกนิ้วเรียวถูกส่งเข้ามาเล่นกับลิ้นอีกครั้งจนน้ำลายไหลเยิ้มเป็นสาย ผมกรีดนิ้วไปตามแผ่นหลังกว้าง ข่วนตรงหน้าอกและลำคอของอีกฝ่ายจนเกิดรอยแดง มือหนาจับแขนทั้งสองข้างของผมขึ้นเหนือหัวใช้ฉีกผ้าที่อยู่ใกล้ๆมามัดเอาไว้ ขณะที่ยังส่งนิ้วเข้ามาเล่นในปากของผมอยู่ไม่ขาด ลิ้นร้อนเลียที่ตุ่มไตกัดแรงๆส่วนข้างหนึ่งใช้มือขยี้และหมุนวนเล่นรวมถึงสะกิดไปมา
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อเสือเอื้อมมือมาจับน้องชายแล้วรูดเบาๆแล้วเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆตามแรงกระแทก ผมแอ่นตัวรับอดทนความรู้สึกทรมานเพราะเขาไม่ได้ปล่อยออกก่อนคล้ายอยากจะแกล้ง
“เสือได้โปรด ที่รัก อ๊ะอ๊า!!”
“ผัวสิเด็กดี”
“ผัว!! อื้อ ผะ…ผัว พี่เสือ”
ยิ่งแท่งเอ็นร้อนหมุนคว้างอยู่ภายในยิ่งทำให้ผมดิ้นพล่าน พยายามแกะมือออกจากผ้าที่มัดข้อมืออยู่ แต่ไม่ว่าจะพยายามมากเท่าไหร่ก็ไม่สามารถแกะมันออก เสียงครางทุ้มของเสือดังในลำคอ หยาดเหงื่อของร่างสูงหยดลงบนใบหน้าผมเกร็งตัวแน่นจนจังหวะที่ทนไม่ได้น้ำสีขาวขุ่นก็ไหลพุ่งออกมาเปรอะเปื้อนตัวผมไปหมด
เสือหยุดไปสักครู่แต่ผมรู้ว่าเขายังไม่เสร็จเพราะไม่กี่วินาทีต่อมา มือหนาก็จับเอวผมแน่นกว่าเดิมแล้วกระแทกเข้ามาแรงๆจนเตียงส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด เขาดันตัวผมขึ้นยันมือข้างหนึ่งเอาไว้กับหัวเตียงแล้วปล่อยขาของผมที่พาดบ่าแกร่งอยู่ลงแต่จับให้โอบสะโพกหนักแทน เสือกระแทกเข้ามาจนผมปล่อยไปอีกหลายน้ำ ครางอยู่หลายนาทีน้ำสีขาวขุ่นของคนที่เคยบอกว่ารอลงแดงจึงถูกปล่อยออกมาจนเอ่อล้นช่องทางคับแคบ
แท่งเอ็นร้อนค่อยๆออกมาทันใดนั้นสะโพกที่ถูกยกขึ้นก็ตกไปอยู่ที่เตียงตามแรงโน้มถ่วง เสือคลายผ้าที่มัดมือของผมอยู่ออก ร่างสูงขยับเข้ามาพิงแผ่นหลังกับหัวเตียงก่อนจุดบุหรี่ขึ้นสูบ ผมได้แต่นอนตะแคงและตาบรือเพราะความเหนื่อย นอนมองรอยสักรูปเสือตรงสะโพกก่อนจะโดนมือหนาเคยคางขึ้นเล็กน้อยเสืออุ้มผมที่ตัวอ่อนเพลียเพราะหมดแรงมานั่งบนตัก ร่างสูงค่อยๆเอนตัวลงจนเกือบนอนราบกับเตียง มือหนากดศีรษะของผมลงกับแนบน้องชาย ผมมองแท่งเอ็นที่แตะบริเวณหน้าแล้วหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาทียิ้มแสยะจากทางด้านหลัง จึงค่อยๆเปิดปากก่อนครอบน้องชายของเสือจนมิดด้าม ความยาวของมันลึกไปถึงในลำคอ
“อื้อ!! อ๊าอ๊ะ!!” บางอย่างที่สอดเข้ามาจากทางด้านหลังทำให้ผมต้องรีบปล่อยปากแล้วหันไปมอง “อย่า… ทำแบบนั้น อ๊ะ!อ๊า!”
ลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในช่องทางทำให้ผมตัวสั่น ขาที่ตั้งกับพื้นแทบจะล้มลงไปเพราะความกระสัน ใบหน้าของผมถูกกดลงให้ครอบน้องชายของเสืออีกครั้งในขณะที่อีกฝ่ายก็เล้าโลมผมจากทางด้านหลังอยู่เช่นเดียวกัน ผมกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อลิ้นร้อนละออกและแทนที่ด้วยของแข็งบางอย่าง หากขนาดมันใหญ่เกินกว่าจะเป็นนิ้ว!!
“พี่อย่า… อ๊า! อ๊ะ! เสือ”
…ของเล่น
“ต่อสิตี้” เสียงครางทุ้มๆในลำคอบ่งบอกว่าร่างสูงไม่อยากให้ผมหยุดสิ่งที่ทำอยู่ ผมก้มหน้าต่ำเลียน้องชายของอีกฝ่ายในขณะที่น้องชายตัวเองก็เริ่มปริ่มน้ำเพราะของเล่นที่หมุนคว้างอยู่ในช่องทางและแรงกระแทกเข้าออกแรงๆโดยฝีมือของคนที่อยู่ด้านหลัง
“อื้อ!! อื้อ!!”
“เก่งมาก… เมีย” มือหนาหยิบขยี้บุหรี่ลงที่เขี่ยบุหรี่ ริมฝีปากเม้มแน่น เสือจับของเล่นที่ค้างอยู่ในช่องทางคับแคบที่แฉะไปด้วยน้ำกามออก จับใบหน้าหวานออกจากน้องชายตัวเอง ร่างเล็กหล่นฟุบลงไปนอนกับเตียงทันที หากคนตัวสูงกลับยกสะโพกบางขึ้นสอดแท่งเอ็นร้อนเข้าไปเป็นครั้งที่สองขณะคร่อมจากทางด้านหลัง เสือไล่ริมฝีปากไปตามแผ่นหลังเนียนสองมือขย้ำที่ก้นขาวนุ่มแล้วกระแทกตัวแรงๆใส่จนอีกฝ่ายตัวโยนไปมา
“อ๊า! อ๊ะ!” ผมร้องจนใจจะขาด บางสิ่งในร่างที่กำลังกระแทกนั่นทำให้รู้สึกเสียวแทบขาดใจ เสียงสวบสาบอย่างหยาบโลนจากด้านหลังดังมาให้ได้ยิน ผมหน้าร้อนก่อนจะถูกอุ้มขึ้นตักพิงหลังกับอกแกร่งโดยมีมือหนาเอื้อมเข้ามาจับน้องชายแล้วรูดขึ้นลง จนน้ำที่ขาวขุ่นที่เคยปริ่มนั่นถูกปล่อยออกมาในครั้งเดียว ผมตัวสั่นไปหมดแม้จะปลดปล่อยแล้วแต่แท่งที่อยู่ในร่างก็ยังไม่หายไปใน แท่งเอ็นร้อนยังครูดไปตามผนังและกระทบกับจุดกระสั่นจุดเดิมซ้ำๆ ไฟฟ้าในร่างกายคล้ายกำลังไหลไปทั่วร่างเพราะไม่ว่ามือหนาจะสัมผัสไปตรงไหนก็รู้สึกเสียวสะท้านไปหมด
เสือเร่งจังหวะเป็นครั้งสุดท้าย น้ำมากมายถูกปล่อยเข้าร่างของผม มือหนารับตัวของผมที่หมดแรงแล้วล้มฟุบลงไปเอาไว้ จูบขมับที่เปียกชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อแล้วถอนตัวออกพลางกอดผมเอาไว้หลวมๆ เสียงหอบหายใจทุ้มดังที่ข้างหู ผมใช้แรงที่เหลืออยู่น้อยนิดหมุนสะโพกที่ระบมอยู่กลับไปหาอีกฝ่าย ประคองใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาจูบแล้วประสานมือเข้าด้วยกัน เสือยกเอวผมขึ้นสอดนิ้วสองนิ้วเข้ามาในร่างกายของผมแล้วกางนิ้วให้ช่องทางที่คับแคบขยาย น้ำสีขุ่นมากมายไหลหยดออกมาใส่ผ้าปูที่นอนทันที นิ้วเรียวเข้าไปควานน้ำด้านในให้ออกมาแต่นั่นกลับเป็นการปลุกอารมณ์ผมให้ตื่นอีกรอบ
นัยน์ตาสีครามเข้มเงยหน้ามองผมแล้วยิ้มออกมาเล็กน้อย มือหนาจับใบหน้าของผมเข้ามาจูบ อารมณ์ร้อนที่พึ่งดับไปเมื่อครู่จึงกลับมาอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง
“หิวข้าวจังเลยครับ” เสียงหวานดังมาจากคนที่กำลังนั่งบนตักของเขาอยู่ นัยน์ตาคมมองไปยังนาฬิกาที่บอกเวลาบ่ายสามกว่าๆแล้วแต่ข้าวเช้าและข้าวเที่ยงพวกเขาก็ยังไม่ได้กินก็ไม่แปลกหรอกที่คนตัวเล็กนี่จะหิว พลังงานก็เสียไปมากพอสมควรแล้วด้วย เสือจูบขมับที่ยังติดกลิ่นสบู่เพราะพึ่งพาอาบน้ำไปเมื่อสักครู่ มือหนาหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ใกล้ไปสั่งอาหารจากทางโรงแรมให้มาส่งที่ห้องโดยมีนัยน์ตากลมคอยมองอย่างอยากรู้อยากเห็น ร่างเล็กหันหน้าเข้าหาคนตัวสูงสองมือบางยังคงโอบรอบล้อมลำคอแกร่งไม่ห่าง
“เดี๋ยวก็ได้ทาน” เสือหันมาบอกกับอีกฝ่ายแล้วใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้ไปตามริมฝีปากบางที่บวมจ่อสีแดงธรรมชาติก่อนจะเผลอตัวก้มลงไปกัดแรงๆด้วยความหมั่นเขี้ยว มือหนากดใบหน้าหวานเข้าลำคอระหงลูบเบาๆที่บริเวณศีรษะเพราะอยากให้ธามได้พักบ้างหลังจากที่ยังไม่ได้พักเลยหลายชั่วโมง คนตัวเล็กนิ่งเงียบไปคงจะเหนื่อยมาก เสือเลื่อนมือมาลูบแผ่นหลังเนียนเบาๆ พอก้มลงมองใบหน้าหวานที่พิงอยู่ตรงไหปลาร้าก็พบว่านัยน์ตากลมโตคู่นั้นปิดสนิทไปแล้วมือหนาจึงค่อยๆอุ้มธามขึ้นจากตัก ตั้งใจว่าจะพาเข้าห้องนอนแต่พอมาคิดดูอีกทีก็ต้องเปลี่ยนความคิดไปนอนในห้องนอนตอนนี้คงไม่ดีเท่าไหร่ คราบคาวของน้ำสีขุ่นจากกิจกรรมบนเตียงที่ทำไปเมื่อสักครู่น่าจะยังติดอยู่ เสือวางอีกฝ่ายนอนลงบนโซฟาดังเดิมก่อนจะเดินไปสำรวจที่พักขนาดใหญ่ของตนเอง เพราะตั้งแต่ที่มาที่นี่พวกเขาก็ยังไม่ได้ออกจากห้องนอนเลยแม้แต่นิดเดียว
อาหารมากมายที่สั่งไปถูกเสิร์ฟในสิบนาทีต่อมา ซึ่งเป็นเวลาเหมาะเจาะที่ร่างสูงเดินสำรวจที่พักแห่งนี้จนหมดทุกซอกทุกมุม บังกะโลกลางน้ำขนาดใหญ่ที่พวกเขาพักอยู่คล้ายคอนโดมีสองชั้น สามห้องนอน สามห้องน้ำห้องนั่งเล่น และห้องครัว เดินออกไปด้านนอกจะเป็นระเบียงมีเบาะให้นอนอาบแดดอีกทั้งสามารถลงเล่นน้ำได้เลยเพราะตัวบังกะโลตั้งอยู่กลางน้ำ นับว่าคุ้มกับเงินจำนวนมากที่เสียไปกับที่พักแห่งนี้
อาหารที่สั่งมาถูกจัดเรียงรายเอาไว้บนโต๊ะทานข้าวในห้องน้ำ เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วร่างสูงจึงเดินกลับไปที่ห้องนั่งเล่น แล้วปลุกคนที่นอนหลับใหลอยู่บนโซฟาเบาๆ
“ตี้ตื่นเร็ว”
“อือ” นัยน์ตากลมโตบรือขึ้นเล็กน้อย มองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าแล้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นจากโซฟาแต่สะโพกที่ยังเจ็บทำให้ลุกไม่ขึ้น มือหนาเลยจัดการอุ้มอีกฝ่ายขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วพาเดินไปยังห้องครัวแทน ร่างเล็กถูกวางลงตรงเก้าอี้ มือบางตักอาหารเช้าปากทันทีพร้อมความหิวโดยมีเสือคอยมองดูอยู่ใกล้ๆ “พี่ไม่กินหรือ”
“อยากกินมึงมากกว่า”
“พลังเหลือล้นจริงนะ” ธามเอ็ดเบาๆให้อีกฝ่าย มือบางตักข้าวกับกับใส่จานตัวเองเพิ่ม ตักพอดีคำแล้วจ่อที่ปากบาง “ทานหน่อยเสือ”
“ป้อนสิ”
“นี่ก็ป้อนแล้วไง”
“ด้วยปาก”
“เดี๋ยวก็ไม่ได้กินข้าว” ร่างเล็กส่ายหน้าพยายามเอาข้าวใส่ปากอีกฝ่ายจนในที่สุดเสือก็รับไปทานแต่โดยดี “อร่อยไหม”
“อืม”
“ทานอีกหน่อย” ธามว่าแล้วป้อนคนตัวสูงไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสือออกปากว่าอิ่ม ขาเรียวเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบชวดน้ำออกมาหวังจะดื่มแต่ยังไม่ทันหมุนตัวกลับก็โดนใครบางคนล็อคตัวเอาไว้จากทางด้านหลังเสียก่อน ขวดน้ำถูกแย่งออกจากมือบาง เสียงหัวเย็นเต้นตึกตักเมื่อสัมผัสได้ถึงกางเกงขาสั้นที่ถูกกระชากลงพร้อมชั้นในบางอย่างถูกดันเข้ามาในช่องคับแคบที่อยู่ด้านหลัง ขาเรียวออกอาการสั่นไหวอีกครั้ง ฝ่ามือทั้งสองถูกบังคับให้แนบไปกับตู้เย็นขณะเดียวกันที่เอวบางถูกจับคนที่อยู่ด้านหลังกระแทกตัวเข้ามาแรงๆ เซ็กส์ที่ไม่มีการเล้าโลมอีกทั้งช่องทางยังไม่หายจากการระบมเมื่อครั้งก่อนทำให้ร่างเล็กต้องกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บแต่ความหรรษามันมีมากกว่าแม้จะเจ็บจนได้เลือดไหลไปตามขาเรียว
“อ๊ะ!! อ๊า!!” เสียงหวานครางไปตามจังหวะ ชุดที่ใส่อยู่ถูกถอดออกก่อนหล่นไปที่ปลายเท้าอย่างไร้ค่า เสือจับตัวอีกฝ่ายหมุนแล้วผลักเข้ากำแพง นัยน์ตาคมหลุบมองเลือดสีแดงแล้วกระซิบขอโทษร่างเล็กที่ยังครางไม่หยุด และเขาก็หยุดตัวเองไม่ได้เช่นกัน
ตลอดสามวันที่ธามไม่ได้ออกไปไหนเลย แม้กระทั่งทะเลก็ยังไม่ได้แตะ เสือไม่ปล่อยให้เขาออกไปไหน และเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องกับเขาทั้งวันไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง เข้าสู่วันที่ห้าร่างเล็กไข้ขึ้นสูง ร่างกายทุกส่วนเต็มไปด้วยรอยจูบแม้กระทั่งปลายเท้า เสือตีตราทุกส่วนสภาพของคนรักตอนนี้เลยเหมือนถูกรุมโดนผู้ชายเกือบสามสิบคนแต่แท้จริงแล้วมีเพียงคนเดียวที่ทำ
“ไหวไหม” นัยน์ตาคมมองร่างเล็กที่สั่นเพราะพิษไข้ มือหนาวางผ้าชุบน้ำลงบนหน้าผากเพื่อคลายความร้อน ร่างสูงโทรสั่งข้าวต้มเป็นอาหารเช้าแล้วเดินไปหยิบยาที่เตรียมมาด้วยในกระเป๋า เพราะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ผ้าชุบน้ำอีกผืนถูกเช็ดไปตามตัวคนไข้เสือขมวดคิ้วเมื่อเห็นร่อยรอยบางส่วนที่เขาทำเกินไปจริงๆ พลันส่ายหน้าให้กับตัวเองแล้วเดินไปที่กระเป๋าอีกครั้ง หยิบปรอทวัดไข้ที่เอามาเผื่อด้วยก่อนสอดเข้าไปในปากของคนที่กำลังตัวสั่น “สี่สิบองศา”
เสียงทุ้มพึมพำ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันด้วยความเป็นกังวล มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานก้มจูบที่ริมฝีปากและขมับอีกครั้ง
“งั้นวันนี้นอนพักแล้วกันนะเมีย”
พอตื่นขึ้นมาความรู้สึกก็เหมือนมีคนมาสูบพลังออกจากร่าง ผมยันตัวขึ้นจากเตียงมองไปรอบๆห้องที่มืดสลัวมีแสงไฟจากด้านนอกสว่างมาให้ได้เห็น
“เสือ”
“…”
“เสือ!”
“…”
“ไม่อยู่หรือ” เสียงใสว่าแล้วค่อยๆเดินลงจากเตียงเพื่อออกจากห้องนอนไปยังด้านนอก ผมเดินหาเขาทั่วที่พักก่อนจะขมวดคิ้วงงเมื่อพบว่าเสือไม่ได้อยู่ที่นี่ “ไปไหนของเขานะ”
ผมพึมพำค่อยๆจับราวบันไดเพื่อเดินลงมาจากชั้นสองของที่พักมายังชั้นหนึ่ง ลมหนาวที่พัดเข้ามาทำให้ต้องมองไปยังบานประตูใส ทางออกไปยังระเบียงด้านนอกที่เปิดเอาไว้อยู่ ผมลูบแขนตัวเองไปมาเพราะรู้สึกหนาวก่อนเดินออกไปยังระเบียงแล้วทอดมองน้ำทะเลสีใสสะอาดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มันใสมากใสราวกับเพชรเลย ผมเดินมาจนถึงราวระเบียงที่ทำกั้นเอาไว้ไม่ให้ตกน้ำ แล้วมองรอบๆตัวเห็นน้ำทะเลสะท้อนกับแสงไฟยิ่งสวยไปกันใหญ่
“อ๊ะ!” ใครบางคนกอดผมมาจากทางด้านหลัง กลิ่นอ่อนของบุหรี่ที่คุ้นเคยทำให้ผมต้อวหันหน้าไปมองเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังหายใจรดต้นคอของผมอยู่ “ไปไหนมา”
ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“ออกมาสูบบุหรี่”ว่าแล้วเชียวทำไมถึงได้กลิ่นบุหรี่
“ไม่ได้ยินเสียงธามตะโกนเรียกหรือ”
“ตอนไหน ?” น้ำเสียงที่บอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลยทำให้ผมเชื่อ มือหนายกขึ้นแตะที่หน้าผากผมค้างเอาไว้สักครู่แล้วบอก “เข้าห้องลมมันแรง”
“ไม่! อยากอยู่นี่”
“ตี้”
“ขอร้อง” ผมบอกอยากอยู่ตรงนี้ก่อนจริงๆ เข้าห้องไปทำอะไร เข้าห้องไปก็คงได้แต่นอน เสือไม่ได้ตอบอะไรแต่ผมรู้ว่าเขาคงไม่พอใจอยู่หน่อยๆตามประสาของคนที่เรียนหมอมานะ ผมเลยเบี่ยงความสนใจของคนตัวสูงโดยการ “เสือดูเต่าๆ”
เพราะน้ำมันใสมากเราเลยสามารถมองเห็นเต่าที่กำลังว่ายไปมาอยู่ประมาณสองสามตัว
“อืม”
“เต่าไงไม่ชอบหรือ ?”
“…”
“ก็ถ้าเพื่อมีลูกพ่อชื่อเสือลูกอาจจะให้ชื่อเต่าไง” ผมพูดขำๆแล้วมองหน้าคนที่เหมือนจะไม่ขำแถมยังหัวเราะหึๆในลำคออีกด้วย
“ถ้ามีลูกกูคิดชื่อเอาไว้แล้ว” มือหนายื่นมาลูบท้องผมเล่นว่าแต่เอาเวลาไหนไปคิดล่ะเนี่ย “ออสติน”
“ธามชอบพอร์ชมากกว่านะ”ผมตอบเล่นๆแต่ชอบชื่อว่าพอร์ชน่ะเป็นความจริง แต่จะว่าไปคุณพ่อของเสือก็ชื่อเล็กซัสแล้วนะ (เล็กซัสก็ชื่อรถเหมือนกัน) ก่อนเราสองคนจะเงียบกันไปสักพักมือหนาประสานมือข้างหนึ่งกับผมเอาไว้แน่นอย่างที่ชอบทำอย่างเมื่อสี่วันที่ผ่านมา
“…”
“…”
“…”
“เราพูดอย่างกับว่า… จะมีได้เลยเนาะ” ผมพูดเสียงเบาและสั่นเล็กน้อย รู้สึกว่าไม่น่าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเลย มือที่ประสานผมอยู่บีบเบาๆ ลำแขนแกร่งที่ล้อมรอบเอวบางก็กระชับให้แน่นขึ้น ผมมองมือที่จับอยู่กันแล้วสะดุดตากับแหวนหมั้นราคาแพงที่คุณย่าเลือกให้ ทีแรกยังไม่ได้สังเกตสักเท่าไหร่มาวันนี้ถึงรู้ว่ามันสวยมากจริงๆ
แขนที่กอดเอวผมอยู่ปล่อยออก มือหนาจับผมหันหน้าเข้าหาเขาแล้วสวมกอดอีกครั้ง ผมซุกใบหน้าเข้าลำคอขาวกอดตอบคนตัวสูงก่อนได้ยินเสียงทุ้มดังข้างหู ประโยคที่ทำให้ผมรู้ว่าลืมเรื่องบางอย่างก่อนที่จะมาที่นี้ไปเสียสนิท
“รอกูกลับมา”
ลืม
ผมลืมมันไปจริงๆ
‘เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง’
‘กูแย่งมึงมา กูผิด’
‘…’
‘มันจะไม่ยุติธรรมกับสิงห์ แน่ๆถ้ากูได้มึงมาอย่างเดียวแล้วไม่ต้องโทษอะไรเลย…’
‘แล้วพี่เสือ…’
‘ต้องไปต่างประเทศสี่ปี’
‘เสือ…’
‘สี่ปีที่มึงจะเรียนจบ โทรหาไม่ได้ ติดต่อกันไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง’
‘…’
‘รอ…’ เขาเว้นวรรค ‘รอกูกลับมา’
ผมเงียบและไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่า ‘อืม’
‘…’
‘จะรอ’
ไปมหา’ลัยวันนั้นก็ไปเพื่อไปจัดการเอกสารเรียนต่อที่ต่างประเทศ
ที่เร่งทุกอย่างให้เร็วก็เพราะอยากจะให้มีเวลาอยู่ด้วยกันนานมากกว่าเดิม
“ร้องทำไม” นิ้วเรียวปัดน้ำตาตรงหางตาผมออก มือหนาจากทางด้านหลังลูบศีรษะผมเบาๆ “สี่ปี”
“…”
“ห้ามมีคนอื่น”
“ฮึก! ไม่มี!”
“ห้ามมีอะไรกับคนอื่น”
“ไม่! แน่นอน”
“แหวนใส่เอาไว้ตลอด”
“มันแพงเกินไป…” เสียงใสสั่นครือน้ำตายังไหลไม่หยุด “ไม่กล้าใส่”
“งั้นจะรักแต่กู”
“ฮือ จะรักแต่เสือ”
“จะรอ”
“รอ!!”
“…”
“จะรอ”
“…”
“รอแต่พี่”
สิ้นคำริมฝีปากบางก็เข้าประกบปิดเอาไว้ไม่ให้อีกคนได้มีโอกาสพูดอีกต่อไป
หลายสัปดาห์ต่อมา
สนามบินสุวรรณภูมิ
“คุณหญิงนี่มันจะไม่โหดไปหรือคะ” แม่นมซึ่งเป็นคนเฝ้าสังเกตการณ์ทั้งสองบอก ขณะมองไปยังคู่รักที่ยังไม่ยอมห่างกันราวกับทุกวินาทีมันมีค่า พอหลังกลับมาจากฮันนีมูนยิ่งตัวติดกันแน่น แทบไม่ได้เห็นสองคนนี้ออกไปไหนนอกจากขลุกอยู่แต่ในห้องนอน พึ่งได้หมั้น ปัญหาทุกอย่างก็จบ ได้รักกันดีๆสักครั้งชีวิตมันควรจะมีความสุขแต่กลับต้องมาจากกันแบบนี้ ความรู้สึกมันก็คงเหมือนกับทั้งหมดที่ผ่านมาจะทุกข์ จะสุข จะเศร้าทำไมถ้าในเมื่อตอนสุดท้ายไม่ได้อยู่ด้วยกัน หนึ่งปีสองปีไม่ว่านี่สี่ปี เวลาที่นานขนาดนี้แถมยังติดต่อกันไม่ได้อีก บางคู่ได้เลิกกันก็มีอยู่ให้เห็นได้เยอะถมเถไป
“สิงห์ก็เจ็บเหมือนกันนั่นแหละ ต้องคิดถึงสิงห์ด้วย”
“เฮ้อ ความรักนี่มันลำบากจังเลยนะคะ” แม่นมถอดหายใจทันทีเมื่อรู้ว่าตนเองเปลี่ยนความคิดของคุณหญิงไม่ได้ ขณะมองไปยังเสือและธามอีกครั้งอย่างนึกสงสาร
‘โปรดทราบ เครื่องบินของสายการบิน XXX เที่ยวบินที่ XX910 พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไป ลอนดอน ขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 44 โปรดขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 44 ขอบคุณค่ะ Attention please…’
เสียงประกาศทำให้คนที่กำลังกอดกันอยู่ต้องผละออกจากกัน นัยน์ตาสีครามเข้มมองร่างเล็กที่กำลังตัวสั่นแล้วหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อโค้ด เป็นแหวนพลาสติกอันเล็กในราคาถูกแสนถูกที่สามารถหาซื้อได้ตามตลาดนัดทั่วไป มือหนาสอดสร้อยที่ธามใส่อยู่เป็นประจำออกคล้องแหวนวงนั้นเข้าไปในสร้อยก่อนจะใส่สร้อยกลับให้อีกฝ่าย เสียงทุ้มว่า
“ถ้าแหวนหมั้นไม่กล้าใส่ก็ใส่แหวนวงนี้เอาไว้”
ธามหยิบแหวนที่ห้อยกับคออยู่ขึ้นมามองก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
เสือเม้มปาก คนตัวสูงจับมือบางมาแนบที่ใบหน้าตัวเอง ตั้งใจจะย้ำคำพูดที่เคยบอกประจำเป็นครั้งสุดท้ายแต่โดนเสียงใสแทรกขึ้นมาก่อน
“จะไม่มีคนอื่น”ตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตา
“…”
“จะไม่มีอะไรกับคนอื่น”
“…”
“จะใส่แหวนเอาไว้ตลอด”
“…”
“จะรักแต่พี่ ฮึก!!”
“…”
“จะรอแต่พี่ …ฮือ”
“เก่งมาก” เสือชมอีกฝ่าย กอดธามแน่นขึ้น จูบซ้ำที่ขมับและริมฝีปากนานจนกระทั่งเสียงประกาศครั้งสุดท้ายดังขึ้น
‘โปรดทราบ ประกาศครั้งสุดท้ายของสายการบิน XXX เที่ยวบินที่ XX910 พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไป ลอนดอน…’
ร่างสูงผละออกสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆแต่นั่นยิ่งทำให้คนที่เคยอยู่ในอ้อมกอดออกอาการรนขึ้นมาทันที
“ฮือ… เสือไม่ไปไม่ได้หรือ อยู่กับธามไม่ได้หรือฮึก! ฮือ”
“เมีย”
“ไม่ไปได้ไหม!! ไม่ไปอยู่กับตี้นะได้โปรด!!”
“ที่รัก”
‘…ขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 44 ด่วนค่ะ ขอบคุณค่ะ’
“ไม่ไปนะขอร้อง อย่าจากธามไปนะ!!”
“ตี้”
พรึบ!!
“ปล่อยธาม!!” ร่างเล็กเหวี่ยงพวกสาวใช้ที่มาจับตัวของเขาอยู่ทันที เสียงตะวาดลั่นชวนให้คนอื่นที่อยู่ใกล้ๆต้องหันมามองราวเป็นจุดรวมสายตา ใบหน้าหล่อเหลาเม้มปากแน่นมองคนรักที่นั่งฟุบลงไปกับพื้น ใบหน้าหวานเปื้อนด้วยน้ำตา ร่างสูงจึงตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ก้มจูบที่หน้าผากแล้วกระซิบที่ข้างหู
“รอกู”
ว่าจบก็ลุกขึ้น มือหนากำหมัดแน่น ยิ่งมองยิ่งสงสารไม่อยากไปใจจะขาดแต่ทำไม่ได้
“ไม่! ไม่ให้เสือไปนะอย่าเอาเสือไป!!”
แผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินออกห่างไปเรื่อยทำให้ร่างบางดิ้น ก่อนจะถูกโอบกอดโดยแม่นมกับคำพูดที่เตือนสติให้คนที่กำลังดิ้นหยุดการกระทำนั้นลง
“คุณธามค่ะ ถ้าคุณเสือไม่ไป คุณธามก็ต้องกลับไปหมั้นกับคุณสิงห์เหมือนเดิมนะคะ!!”
“ฮือ” ธามนิ่งทันที มือบางกอดตอบคนที่กอดเข้าอยู่ แล้วพึมพำกับตัวเองไปมา “กลับมานะเสือ”
“…”
“ต้องกลับมานะ”
“…”
“ที่รัก”
100%
ตอนต่อไปจะจบแล้วนะ เศร้าฮือออออ
หัวข้อ: " เมียหมอ " Up! .ตอนที่ 30(100%) l 09/06/16 : P.68 | THE END (อ่าน 751311 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก