76800
ต่อ
“นี่ สนใจผมบ้างสิ”รามิเรสกระซิบคนข้างๆที่เอาแต่มองกุ้ยช่ายไม่วางตา รามิเรสแค่มองแวบเดียวก็รู้ว่าธนพัฒน์คิดอย่างไรกับน้อยเขยคนนี้
และมันเป็นไปไม่ได้ที่รามิเรสจะไม่ยื่นมือเข้าไปขวาง จะปล่อยให้ธนพัฒน์มีความหวังอยู่เรื่อยไปก็ไม่ได้ ในเมื่อเพื่อนสนิทอย่างมาตินก็จับจองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
มันไม่ถูกตั้องนักที่ธนพัฒน์จะชอบแฟนของน้องสาวตัวเอง ถึงแม้ว่าน้องสาวตัวเองจะเสียไปแล้วก็ตาม แล้วอีกอย่าง
รามิเรสไม่อาจที่จะลืมเป้าหมายที่ทำให้เขาต้องบินข้ามโลกมาไกลขนาดนี้ไม่ได้ รามิเรสตั้งใจที่จะมาตามธนพัฒน์
รู้ดีว่าสิ่งที่ทำลงไปในคืนนั้นมันไม่เป็นธรรมและค่อนข้างเอาเปรียบธนพัฒน์อยู่มาก เขาฉวยโอกาสที่ธนพัฒน์เมา
หยิบเอาโอกาสที่อีกฝ่ายแสดงด้านอ่อนแอ หยิบยกมันขึ้นมาใช้โดยที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจ
ถ้าเป็นคนอื่นอื่นที่เขาเคยมีสัมพันธ์ด้วย รามิเรสไม่เคยยึดติดมากนัก แต่น้อยครั้งที่เขาจะมีอะไรกับคนไทย ที่ขึ้นชื่อได้ว่ารักศักดิ์ศรี
ยิ่งเป็นคนนิ่งเงียบอย่างธนพัฒน์ นิสัยภายในที่ซ่อนไว้ มันเป็นที่น่าดึงดูดสำหรับรามิเรสอยู่ไม่น้อย แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือศักดิ์ศรีของเจ้าตัวเอง รามิเรสรู้ดีว่าคนที่หนีมาโกรธเคือง และอับอาย
แต่รามิเรสก็ไมคิดจะปล่อยสิ่งที่เกิดขึ้นให้มันจบไป ตามหลักประเพณีไทยก็คงต้องรับผิดชอบตามขนบธรรมเนียม
รามิเรสถึงได้บินมาไกลขนาดนี้ แต่ดูท่า ธนพัฒน์เองไม่อยากจะสนใจเขาเลยสักนิด ซ้ำยังจ้องจะหลบหน้าอยู่เรื่อย
“ผมบอกให้สนใจผมหน่อย”รามิเรสเรียกซ้ำเบาเบา ทว่าธนพัฒน์เองก็ไม่ค่อยสนใจ เอาแต่มองมาตินกับกุ้ยช่ายที่ตังแง่ตั้งงอนกันไม่วางตา
จนรามิเรสนึกเคือง ตั้งแต่มาถึง แม้แต่หน้าเขา ธนพัฒน์ก็ไม่มองถ้าไม่จำเป็น รามิเรสจึงงัดไม้ตายที่คิดว่าจะใช้เป็นไม้สุดท้ายขึ้นมาเร็วกว่ากำหนด
หยิบมือถือขึ้นมา กดเลื่อนไปมาซักพักก็เก็บลงกระเป๋า สังเกตลอบมองคนข้างๆที่หยิบยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู จนรามิเรสลอบยิ้มกับท่าทีที่แสดงออกมา
ธนพัฒนืตัวแข็งทื่อ นัยน์ตาคมเบิกกว้างอยู่วูบหนึ่งก่อนจ้องภาพบนหน้าจอเขม็ง ไม่ผิดแน่
ถึงแม้ว่าใบหน้าจะถูกเซ็นต์เซอร์เอาไว้ แต่ธนพัฒน์ก้จำตัวเองได้ดี ภาพที่ตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่เคยได้อาศัยหลับนอนอยู่พักหนึ่ง ร่างกายไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้น มีคเพียงผ้าห่มที่คลุมสะโพกอยู่หมิ่นเหม่ แต่ก็พอจะรู้ว่าใต้ผ้าห่มนั้นเองก็ไม่ได้มีอะไรปกปิด
“คราวนี้จะสนใจผมได้ยัง”รามิเรสก้มกระซิบใกล้ๆได้ยินกันแค่สองคน
ธนพัฒน์หันมามองด้วยสีหน้าเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย ไม่เคยคิดว่ารามิเรสจะทำอะไรแบบนี้ ในความคิดเขา รามิเรสก็แค่พวกรักสนุกไปวันวัน คิดว่าแค่หนีมาไทย เรื่องที่เกิดขึ้นมันจะจบ
แต่มันไม่จบ รามิเรสกลับตามมา ซ้ำยังทำสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิด รามิเรสแอบถ่ายรูปตอนที่เขาเผลอเอาไว้ แล้วตอนนี้รูปพวกนั้นมันก็น้อนยมาทำร้ายตัวเขาเอง ธนพัฒน์ได้แต่จ้องมองหน้ามิเรสอย่างเจ็บใจในความไม่ระวังตัวของตัวเอง
ไม่รู้เลยว่ารามิเรสต้องการอะไร ถึงต้องบินตามมาไกลขนาดนี้ ซ้ำยังเรียกร้องให้เขาสนใจด้วยรูปถ่ายที่น่าอายพวกนั้น
“ต้องการอะไร”ธนพัฒน์ถามด้วยน้ำเสียงสั่น ทั้งที่พยายามให้มันนิ่งที่สุดแล้ว
“ไม่ได้ต้องการอะไร ผมแค่อยากให้คุณสนใจผมบ้าง”รามิเรสยิ้ม ตักลูกชิ้นใส่จานให้ธนพัฒน์
“ผมไม่ต้องการ”
“กินซะ อย่าดื้อ”รามิเรสยิ้มหวาน จ้องมองดวงตาคมกริบที่ภายในสั่นไหวอย่างพอใจ
จะให้ทำยังไงก็ได้ ขอแค่คนตรงหน้าเลิกมองคนอื่นแล้วหันมาสนใจเขาคาเดียว
หมดมื้ออาหารกลางวัน กุ้ยช่ายกับธนพัฒน์เดินดูของไปเรื่อยๆ โดยมีมาตินกับรามิเรสเดินตามอยู่ไม่ห่าง
“ฉันของถามอะไรหน่อยได้มั้ยวะ”มาตินกระซิบถามรามิเรสที่เดินยิ้มอย่างอารมณ์ดีมองแผ่นหลังของธนพัฒน์
“ถามอะไร”รามิเรสเลิกคิ้ว
“ทำไมต่างหูแกกะธนพัฒน์เหมือนกันเลยวะ”มาตินบุ้ยหน้าไปที่ธนพัฒน์
“ไปเจาะมาด้วยกัน ที่โรมน่ะ”รามิเรสยักไหล่
“ทำไมดูแกสนิทกับเลขาจังวะ ไหนว่าไม่ชอบ”
“เออน่าก็ดูกันไป”รามิเรสยิ้มดวงตาสีน้ำทะเลเป็นประกาย ยกคิ้วให้มาตินอย่างกวนๆ
“เดี๋ยวผมกับพี่พัฒน์จะไปดูหนัง เราแยกกันตรงนี้นะ”กุ้ยช่ายพูดขึ้นมา
“งั้นเหรอ ผมว่าเป็นความคิดที่ดีนะ งั้นพวกเราไปดูด้วยกันมั้ยมาร์ตี้”รามิเรสหยิกเอวมาตินที่กำลังทำหน้ามุ่ยเพราะเห็นกุ้ยช่ายจับแขนธนพัฒน์
“เออ อืมคนเยอะๆสนุกดี”มาตินตอบ
“กุ้ยช่าย พี่ว่าพี่ไม่อยากดูแล้ว”ธนพัฒน์รีบพูดทันทีเมื่อเห็นว่ารามิเรสเองก็จะดูด้วย ตอนนี้ธนพัฒน์เองอยากจะแยกกับรามิเรสใจจะขาด รู้สึกอึดอัดกับสายตาสีสวยคู่นั้นที่จ้องมองมาด้วยความเจ้าเล่ห์
“ทำไมล่ะ ไหนว่าพี่พัฒน์อยากดู” กุ้ยช่ายหันไปถาม
“นั่นสิครับ ดูหลายหลายคน สนุกดี ว่ามั้ย”รามิเรสพูดเสียงต่ำ จ้องมองธนพัฒน์ด้วยสายตาที่กดดัน หยิบยกโทรศัพท์ขึ้นมา
ธนพัฒน์รู้ทันทีว่ารามิเรสกำลังจะทำอะไร
“ก็ได้ พี่ดูก็ได้”ธนพัฒน์รับรับปาก
กุ้ยช่ายเดินไปซื้อตั๋วหนังโดยมีมาตินเดินตามอยู่ไม่ห่างตั้งแต่ออกจากร้านชาบู
พอถึงเวลาจะแบ่งตั๋วก็กลับมีปัญหาขึ้นทันที
“ทำไมพี่ได้ไม่ได้นั่งข้างกุ้ยช่ายล่ะ”มาตินถกประเด็นเมื่อที่นั่งเรียงกันเป็น ธนพัฒน์ กุ้ยช่าย รามิเรส มาติน
“เรื่องมากจัง อ่ะนี่ งั้นก็เปลี่ยนกับคุณรามิเรส”กุ้ยช่ายดึงตั๋วหนังรามิเรสเปลี่ยนกับมาติน
“แต่ผมไม่ชอบนั่งริม”รามิเรสแย้งแลกตั๋วกับกุ้ยช่าย กลายเป็น ธนพัฒน์ รามิเรส มาติน กุ้ยช่าย
“แต่กุ้ยช่ายมากับพี่พัฒน์ ก็ต้องนั่งข้างกันสิ”กุ้ยช่ายโวยวาย จะเอาตั๋วคืน
“เนี่ยแหละดีแล้ว”มาตินแย้ง ทำหน้าไม่พอใจ ที่กุ้ยช่ายอยากจะนั่งข้าง
ธนพัฒน์
“น่า หนังแค่สองชั่วโมงเอง ไม่เป็นไรหรอก ใช่มั้ยครับ พัฒน์”รามิเรสถาม เรียกชื่อธนพัฒน์อย่างสนิทสนม จ้องมองธนพัฒน์ที่เบือนหน้าหนี
ด้วยสถานะที่โต้แย้งอะไรกับรามิเรสไม่ได้เลย
“แล้วเรื่องอะไรให้คุณรามิเรสไปนั่งข้างพี่พัฒน์ เขาไม่รู้จักกันสักหน่อย”กุ้ยช่ายโวยวายทันทีที่รามิเรสดึงเอาตัวธนพัฒน์ไปช้วยถือน้ำกับป๊อบคอร์น
“ใครบอกไม่รู้จัก”มาตินเลิกคิ้ว
“ก็บอกอยู่นี่ไง เขาจะรู้จักกันได้ไง”กุ้ยช่ายกอดอก
“นี่มานี่”มาตินคว้าเอวเอวกุ้ยช่ายมายืนข้างๆก้มกระซิบ
“อะไรเล่า ทำไมต้องมากอดแบบนี้ ปล่อย คนมองเยอะแยะ”กุ้ยช่ายโวยวายเมื่อมองไปเห็นธนพัฒน์มองมาด้วยสีหน้าตกใจ รามิเรสเองก็ยิ้มกริ่ม
ไม่นับรวมคนอื่นๆที่มารอดูหนัง ที่มองสนใจมาตินกับรามิเรสไม่น้อย ด้วยรูปร่างหน้าตา ของลูกครึ่งหน้าหล่อตัวโต ผมสีน้ำตาลเข้ม กับฝรั่งตาน้ำข้าวตัวใหญ่หน้าทะเล้นผมสีน้ำตาลทอง แค่นี้ก็เป็นจุดสนใจพอแล้ว
ยังจะมากอดให้คนอื่นได้มองแล้วคิดไปไกลอีก
“อย่าโวยวายสิ เดี๋ยวจูบเลย”
“อะ ไอ้ หึ่ย”กุ้ยช่ายจะว่าไอ้บ้าก็ไม่ได้ กลัวอีกฝ่ายจะจูบลงโทษเข้าจริงๆ
“นั่นแหละ เด็กดี เงียบแล้วก็ดูนั่น ใครบอกว่าเขาไม่รู้จักกัน”
“ดูอะไร”กุ้ยช่ายหันไปมองทำหน้างง
“ดูที่หูของทั้งสองคนสิ”มาตินบุ้ยหน้าไปหาธนพัฒน์กันรามิเรสที่ยืนคุยกัน คนหนึ่งทำหน้าเครียด อีกคนยิ้มร่าอย่างสนุกสนาน ไม่รู้คุยกันด้วยภาษาอะไร
“อะ เออ ใช่ ทำไมใส่ต่างหูเหมือนกันเลย แถมข้างเดียวกันด้วย”กุ้ยช่ายทำตาโต จะว่าบังเอิญคงไม่ใช่ เพราะต่างหูนั้น แบบนี้กุ้ยช่ายเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แถมใส่เหมือนกันอีก
“คิดว่าไง”มาตินถาม
“เขารู้จักกันเหรอ”กุ้ยช่ายถามเสียงผ่าว
“ยิ่งกว่ารู้จักอีก”มาตินตอบเป็นเชิงให้คิดลึก ซึ่งกุ้ยช่ายเองก็คิดไปไกลตามแผนที่มาตินวางเอาไว้
มาตินเองก็ไม่รู้ว่าเพื่อนกับเลขาสนิทกันแบบไหน แต่ดูท่าทางไอ้ต่างหูที่เจาะมาด้วยกันจะยื่นยันความสัมพันธ์ของทั้งสองคนอยู่ไม่น้อย ถึงจะไม่รู้แต่มาตินก็ ใช้ข้อนี้มาเป็นประโยชน์ให้กุ้ยช่ายเข้าใจผิดแล้วเลิกสนใจธนพัฒน์
สองชั่วโมงที่ไม่คุ้มเลยสำหรับกุ้ยช่ายและธนพัฒน์ได้จบลงไป
กุ้ยช่ายเองพยายามจะไม่สนใจมือไม้ของมาตินที่เลื้อยเข้ามาจับนู่น จับนี่ตลอดเวลาที่ดูหนัง
ส่วนธนพัฒน์เองก็ถูกจับแยกมานั่งริมข้างรามิเรส ความอึดอัดทำให้ไม่มีสมาธิกับหนังเรื่องที่อยากดู หัวสมองมีแต่ภาพที่ถูกส่งมาในโทรศัพท์ เหลือบมองมือที่ถูกฉุดดึงไปจับอย่างขืนไม่ได้
ไม่รู้ว่ารามิเรสต้องการอะไร รู้แค่ว่า ขัดขืนอะไรไม่ได้เลย กับเกมส์เกมส์นี้ รามิเรสกุมตัวหมากที่สำคัญเอาไว้ ถ้าเดินพลาด ก็เท่ากับชีวิตของตัวเองต้องพบกับความอับอาย
เขาไม่รู้ว่ารูปนั้นจะสามารถทำให้เกิดอะไรได้บ้าง รู้แค่ว่า ไม่อยากให้สิ่งพวกนั้นต้องเกิดขึ้นมา
ความคิดมากของธนพัฒน์กลับกลายเป็นว่า วันนี้ทั้งวันต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์
ตรงข้ามกับอีกสองคนที่วางแผนกันมาอย่างดิบดี ถึงแผนที่ถูกวางเอาไว้ดูเป็นแผนที่ค่อนข้างจะไม่เอาไหน แต่ดูท่าทางจะใช้งานได้ดีทีเดียว
มาตินที่ได้กำไรไปเต็มๆ กับการฉวยโอกาสในที่มืดอย่างโรงหนัง
รามิเรสเอง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ อย่างน้อย แค่บังคับให้คนอย่างธนพัฒน์หันมาสนใจเขาบ้าง ดีกว่าหนีหาย แค่นี้ก็ถือว่าเป็นดการเริ่มต้นที่ดี
หนังจบ เป็นกุ้ยช่ายที่เดินออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิดเป็นคนแรง นอกจากจะไม่ได้นั่งใกล้ธนพัฒน์ ซ้ำยังไม่ได้ดูหนังอีก ต้องคอยมาดึงมือปลาหมึกลามกออกจากตัว ดีที่เลือกแถวบนสุด ไม่มีคนนั่งข้างหลัง
“หนังสนุกเนอะ”มาตินพูดยิ้มกริ่ม
“สนุกบ้าอะไร ไม่รู้เรื่องเลย”กุ้ยช่ายกอดอก
“ผมว่าสนุกดีออก ใช่มั้ยพัฒน์”รามิเรสยิ้ม หันไปหาธนพัฒฯ กุ้ยช่ายลอบมองเห็นสีหน้าที่อึดอัดของธนพัฒน์
ดูท่า รามิเรสกับพี่พัฒฯจะรู้จักกันจริงๆ ดูจากที่รามิเรสจับแขนให้ธนพัฒน์เดินตาม แล้วการเรียกแค่ชื่ออยากสนิทสนมอีก คงเป็นจริงอย่างที่มาตินพูด
ถ้าหากว่าตอนนี้เป็นเมื่อก่อนกุ้ยช่ายเองก็คงเสียใจอยู่ไม่น้อย เพราะธนพัฒน์เอง เป็นคนคนเดียวที่กุ้ยช่ายคอยพึ่งพา ถ้าหากว่าธนพัฒน์มีคนที่ต้องคอยให้ความสำคัญ กุ้ยช่ายเองก็คงต้องเป็นฝ่ายที่ต้องหนักใจ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่ กุ้ยช่ายกำลังมีที่พึ่งพาใหม่ นั่นคือมาติน ความรู้สึกแบบเก่าที่เคยมี มันหายไปตั้งแต่เมื่อไร กุ้ยช่ายเองก็ไม่แน่ใจ รู้แค่ว่าไม่ได้มองธนพัฒน์เหมือนเคย
“พี่พัฒน์ ช่ายว่าเราไป”
“กุ้ยช่าย เราไปซื้อเสื้อผ้าให้ลูกๆกันดีกว่า”มาตินพูดขัดทันที จงใจใช้คำว่าลูกลูก เพื่อสื่อว่าเป็นครอบครัวให้ธนพัฒน์มองมาด้วยสายตาหวาดหวั่น
“งะ งั้นเหรอ พี่พัฒน์ไปด้วยกันมั้ย”กุ้ยช่ายถาม ความจริงชุดของอันเดรสก็เริ่มแน่นเพราะอันเดรสโตไวมาก อยากจะไปซื้ออยู่ แต่ว่าตัวเองมากับธนพัฒฯจะให้ปลีกตัวไปกับมาตินก็คงไม่ได้
“ไปกันเถอะ พอดีมีงานค้างเอาไว้น่ะ ว่าจะเข้าไปเคลียที่ออฟฟิต จริงมั้ยพัฒณ์”รามิเรสเห็นธนพัฒน์ทำท่าจะพูด ก็ขัดขึ้นมาอย่างรู้ทัน
“ครับ”ธนพัฒน์ได้แต่ตอบรับ กำมือแน่น จ้องมองไปที่กุ้ยช่ายที่มองมาอย่างอึดอัด
“งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะ”รามิเรสตัดบทดึงธนพัฒน์เดินออกมา ขืนปล่อยไว้นานกว่านี้ มีสิทธิที่ธนพัฒน์เองจะไม่ยอมตามมาแน่แน่
“ทำไมคุณรามิเรสทำงานต้องเอาพี่พัฒน์ไปด้วย”กุ้ยช่ายถาม ไม่ค่อยพอใจ เพราะตั้งใจจะมากับธนพัฒน์ แต่กลับกลายเป็นว่ามากับมาตินแทน
“ธนพัฒน์เป็นเลขาของรามี่”มาตินตอบถึงจะแยกกุ้ยช่ายออกมาได้ แต่กุ้ยช่ายเองก็ยังให้ความสนใจกับธนพัฒน์อยู่ไม่น้อย
“จริงเหรอ มิน่า แต่ว่าทำไมดูพี่พัฒน์ไม่อยากอยู่ใกล้คุณรามิเรส ไหนบอกว่าเขารู้จักกันดี”ตามที่มาตินบอก ทำให้กุ้ยช่ายคิดว่าธนพัฒฯกับรามิเรสสนิทกันเกินคนรู้จัก แต่ท่าทีของธนพัฒฯดูจะไม่อยากยุ่งกับรามิเรสเสียมากกว่า
“เขาอาจจะโกรธกันก็ได้ เห็นว่าธนพัฒน์หนีกลับไทยมา รามี่ก็เลยตามมาน่ะ”มาตินจงใจพูดให้กุ้ยช่ายคิดลึก
“งั้นเหรอ”กุ้ยช่ายเองก็คิดตามที่มาตินวาดเอาไว้ พลางยกชุดเอี้ยมสีฟ้าอ่อนขึ้นมาดูอย่างสนใจ
“ชอบเหรอ”
“อืม ตั้งโอ๋ใส่ท่าจะน่ารัก”
“เลือกให้ให้อันเดรสด้วยสิ เอาให้เหมือนกันเลย”
“นั่นสิ ตอนนี้ตั้งโอ๋กับอันเดรสแทบจะตัวเท่ากัน ลูกคุณน่ะโตไวเกิน”
“ใครให้เรียกว่าลูกคุณ เรียกว่าลูกเราสิ”มาตินบอก ยิ้มกริ่ม
“จะลูกเราได้ไง ลูกใครลูกมันสิ”กุ้ยช่ายหน้าแดง
“ไม่ได้ ตอนนี้ต้องลูกเราเท่านั้น ตกลงมั้ย”ไม่พูดปล่าว มาตินมองซ้ายขวา หอมแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่ข้อหาที่แก้มแดงน่ามองดีนัก
“จะ จะบ้าเหรอ”กุ้ยช่ายก้มหน้างุด จะโวยวายก็ใช่ที่ กลัวคนมอง
“ถ้าคราวหลังบอกลูกใครลูกมันอีกโดนหนักกว่านี้แน่”
“ระ รู้แล้ว ถอยออกไปก่อนสิ”กุ้ยช่ายพูดเสียงเบาก้มหน้าเลือกเสื้อผ้าเด็ก มาตินเดินเข้ามาใกล้จนแทบยืนซ้อนกัน
“อยู่ใกล้ๆเนี่ยแหละ เดี๋ยวหลง”
“นี่ อีกสองเดือน จะให้ตั้งโอ๋ไปโรงเรียนนะ”
“แล้วได้โรงเรียนรึยัง”มาตินถาม หยิบเสื้อขึ้นดู
“ก็ว่าจะให้เรียนโรงเรียนรัฐแถว.......น่ะ”
“มันไกลไม่ใช่รึไง”มาตินหันมาถาม
“แต่ว่าค่าเทอมมันถูก แล้วก็เห็นหลายคนบอกว่าดี”
“ไม่ต้องหรอก เรียนโรงเรียนที่อยู่แถวบ้านเราก็ได้ ไม่เห็นต้องไปไกล”มาตินบอก เพราะถ้าตั้งโอ๋ไปเรียนไกล คนที่จะเหนื่อยก็จะต้องเป็นกุ้ยช่ายที่คอยไปรับส่ง
“แต่นั้นมันโรงเรียนเอกชนนะ แพงด้วย”กุ้ยช่ายเสียงดัง ค่าเทิมลำพังเงินเดือนก็พอจ่ายได้ แต่ไม่อยากให้เปลืองโดยใช่เหตุ
“เอาน่า ลูกเราพี่จ่ายได้ อีกอย่างตั้งโอ๋ก็เป็นดาราแล้ว มีงานอีกตั้งหลานงานติดต่อเข้ามา จะให้เรียนโรงเรียนแบบนั้น ไม่มีคนดูแลใกล้ๆ อันตราย”
“จะ ดีเหรอ มันแพงมากเลยนะ”กุ้ยช่ายพูดเสียงแผ่ว นึกขัดเขินกับคำว่าลูกเราขึ้นมาตงิดตงิด แต่ก็ทำได้แค่ก้มหน้าเลือกเสื้อผ้าไป ไม่รู้ว่าหน้าตัวเองแดงแค่ไหน
“เชื่อพี่ กุ้ยช่ายเองก็จะได้ไม่เหนื่อย อยู่ใกล้แค่นี้ คิดถึงเมื่อไรเราก็ไปหาได้”
“อืม”กุ้ยช่ายรับคำ เขินไม่น้อยกับคำว่าเราที่เริ่มถูกยกเอามาใช้บ่อยๆ
“ฟอดดดดดด”มาตินเห็นว่ากุ้ยช่ายก้มหน้างุด หน้าแดงก่ำ
ไม่รอช้า มองซ้ายขวาแล้วก้มลงไปหอมแก้มแดงแดงนั่นอีกฟอดใหญ่ ผลที่ได้มาก็แค่โดนมองค้อนอีกนิดหน่อย อย่างน้อยก็คุ้ม
ดีกว่ามาเสียเที่ยว อย่างน้อยกุ้ยช่ายเองก็เลิกพูดถึงธนพัฒน์สักที
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่หายไปหลายวันนะค่ะ พอดีเครียดนิสหน่อย
ยังไงก็อย่าพึ่งทิ้งกันนะค่ะ มาต่อให้ยาวๆเลยค่ะ
ขอบคุณสารบัญจากคุณ Mouse2U มากเลยค่าาา
ขออนุญาตทำสารบัญมาฝากนะค้าา..^^
บทนำ
ตอนที่ 1 เพลย์บอยพ่อลูกอ่อน
ตอนที่ 2 คุณพ่อวัยTeen
ตอนพิเศษ ฝัน(เปียก) หวาน(ปนขม)
ต่อย(หนัก) จูบ(เน้นๆ)
ตอนที่ 3 พี่เลี้ยงเด็ก
ตอนที่ 4 ช็อปปิ้งป่วนใจ
ตอนที่ 5 ได้งานแล้วนะ รู้ยัง
ตอนที่ 6 หลบล่า ปู่ย่ามหาภัย
ตอนที่ 7 คุณย่าขี้บ่น
ตอนที่ 8 คุณพ่อมือใหม่จ่ายตลาด
ตอนที่ 9 คืนวุ่นวาย
ตอนที่ 10 แสงจันทร์และดวงดาว
ตอนที่ 11 หลังคาเดียวกัน
ตอนที่ 12 แขกที่ไม่รับเชิญ
ตอนที่ 12.2 แขกไม่ได้รับเชิญ (ต่อ)
ตอนที่ 13 นิสัยไม่ไดี(รึป่าว)
ตอนที่ 14 คนเมาที่ทำให้หวั่นไหว
ตอนที่ 15 โจรขโมยจูบ
ตอนที่ 15.2 โจรขโมยจูบ (ต่อ)
ตอนที่ 16 จุ๊บปาก จับนม
ตอนที่ 17 แม่ฟ้าของตั้งโอ๋
ตอนที่ 18 สะกดรอยตาม (คุณลุงของตั้ง
โอ๋)
ตอนที่ 19 ผู้ช่วยพ่อครัว
ตอนที่ 19.2 จูบรสผลไม้
ตอนที่ 20 ข่าวฉาว
ตอนที่ 20.2 ข่าวฉาว (ต่อ)
ตอนที่ 21 ไม่ยุติธรรม
ตอนที่ 22 อิจฉาหรือว่าหึง
ตอนที่ 23 เกือบไปแล้ว
ตอนที่ 23.2 อยากกินนม
ตอนที่ 24 สินบน
ตอนที่ 24.2 แถม
ตอนที่ 25 เซเลปรุ่นเล็ก
ตอนที่ 25.2 หาแม่ใหม่ดีมั้ย
ตอนที่ 26 เลขาหน้าคม
ตอนที่ 26.2 เมืองโรแมนติก
ตอนที่ 27 คนป่วย
ตอนที่ 28 ภาพลวงตา
ตอนที่ 28.2 เสียงกระซิบ
ตอนที่ 29 หนีรักข้ามโลก
ตอนที่ 29.2 ลูกเผลอแล้วเจอกัน
ตอนที่ 30 ลูกไม่อยู่
ตอนที่ 30.2 แผนก่อกวนรัก
รอตอนต่อไปนะค้าา.. 
ดีใจมากเลย มีสารบัญกับเค้าแล้ว
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 532929 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก