118074
คำเตือน::ตอนนี้อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสมสำหรับเด็กและเยาวชน โปรดใช้วิจารณญานในการอ่านนะคร้าาาา
ตอนพิเศษ 2
“นี่ ถ้าไม่รีบเดี๋ยวตั้งโอ๋จะไปโรงเรียนสายนะ”กุ้ยช่ายโวยวายเสียงดังหลังจากที่รอคนขับรถกิติมาศักดิ์ที่เวลาผ่านไปสักพักใหญ่ก็ยังไม่ลงมาสักที
“รับทราบครับ มาแล้วๆ”
“ทำไมช้าจังล่ะ”กุ้ยช่ายอดที่จะถามไม่ได้ พลางคว้าอันเดรสที่เริ่มเดินเตาะแตะอยู่ใกล้ๆขึ้นอุ้มพาดอก
“เอาน่า พี่ก็มาแล้วนี่ไง ถ้ามัวแต่บ่นตั้งโอ๋จะไปโรงเรียนสายเอานะครับ”มาตินเดินเข้ามาใกล้พลางจับเนกไทผูกให้เข้าที่อย่างรีบร้อน
“ทำมาเป็นพูดดี เอานี่ กระเป๋าตั้งโอ๋ แล้วก็ส่งตั้งโอ๋ให้ถึงมือครูล่ะ อย่าให้รู้ว่าปล่อยให้ตั้งโอ๋เดินเข้าโรงเรียนเอง”
“ครับๆ คุณภรรยา พี่จะส่งให้ถึงห้องเรียนเลยครับ มานี่มาจูบหน่อย ก่อนไปทำงาน”มาตินเดินเข้ามาโอบเอวกุ้ยช่ายเข้าไปหากอดจะกดจูบลงบนแก้มขาวๆไปฟอดใหญ่ ตามด้วยแก้มย้วยๆของลูกชายตัวดีที่พอเริ่มพูดได้ก็ส่งเสียงอ้อแอ้เสียงดังตลอด
“จ๋าหอมแก้มตั้งโอ๋ด้วยฮับ”ตั้งโอ๋กระตุกชายเสื้อกุ้ยช่ายเรียกร้องความสนใจบ้าง
จนมาตินที่เห็นก็อุ้มตั้งโอ๋ขึ้นมาให้กุ้ยช่ายหอมแก้มบอกลาลูกได้ถนัด
“ตั้งใจเรียนนะครับ”
“ฮับ ตั้งโอ๋จะตั้งใจเรียนให้เก่งเยย”ตั้งโอ๋ยกมือขึ้นชู
“ไปแล้วนะครับ”มาตินบอกลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะอุ้มตั้งโอ๋เดินออกไป
****************************************************************************************************************
หลังจากประชุมเสร็จมาตินก็เดินนวดขมับออกมาจากห้องประชุมเป็นคนสุดท้าย ช่วงนี้งานค่อนข้างที่จะรัดตัว ทำให้ไม่ค่อยได้มีเวลาพักผ่อน
จะทำงานหามรุ่งหามค่ำเหมือนเก่าก็ไม่ได้ เพราะเขาก็มีครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ
ต้องไปรับส่งลูกไปโรงเรียน อีกทั้งกลับไปกินข้าวกับภรรยาขี้บ่นแต่ก็ไม่เคยคิดที่จะเบื่อกับไอ้ท่าทางที่ขี้บ่นเอาจริงเอาจังแต่สุดท้ายก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย
กลายเป็นว่าต้องหอบงานไปทำที่บ้านเอา เพราะบริษัทช่วงนี้ค่อนข้างเติบโตแบบก้าวกระโดดจนรับมือแทบไม่ทัน อาจเป็นเพราะปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้หลายคนรู้จักแล้วสนใจที่มาเป็นลูกค้า จึงทำให้ช่วงนี้เวลาที่จะมีให้ครอบครัวเหลือน้อยลงไปทุกที
โดยเฉพาะเวลาสวีทหวานกับภรรยาที่นับวันยิ่งทวีความดุร้ายมากขึ้น เพราะไม่ได้กำราบมาเสียนาน
รอให้ทิ้งทวนโปรเจ็คนี้เมื่อไรล่ะก็ จะทำให้จากขี้บ่นเป็น บ่นไม่ออกเลยทีเดียว แค่คิดก็น่าสนุกแล้ว
วันนี้หมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่าจะไม่เอางานกลับไปทำที่บ้าน แต่จะเอาเวลาไปกำราบภรรยาขี้บ่นแทน
กำราบด้วยไอ้สิ่งที่สู้อุตส่าห์ไปขอร้องให้เพื่อนตัวดีอย่างรามิเรสช่วย
RRR RRR RRR RR
“ว่าไงชมพู่”มาตินกดสปีคโฟนรับ
“คุณรามิเรสมาหาค่ะ”
“ให้เข้ามาเลย”
“ค่ะ”
ก๊อกๆๆๆ
“เข้ามาเลย”
“ไฮ ไม่ได้เจอแค่ไม่กี่วันแกดูแก่ขึ้นเยอะเลยนะ”รามิเรสยิ้มร่าเดินเข้ามานั่งที่โซฟาไม่ไกลจากโต๊ะทำงานของมาติน
“ถ้าฉันแก่แกก็แก่ แล้วได้ไหม ไอ้ที่ฝากซื้อมาน่ะ”
“มีเหรอที่จะไม่ได้ นี่ฉันทั้งคน ว่าแต่อยู่นานไม่ได้นะ เดี๋ยวต้องรีบกลับบ้าน”รามิเรสบอกพลางวางถุงกระดาษใบใหญ่ที่ถือมาด้วยขึ้นวางบนโต๊ะ
“ตั้งแต่มีครอบครัวนี่รู้สึกว่าไม่ค่อยจะมีเวลาเลยนะ”มาตินแขวะรามิเรสด้วยความหมั่นไส้
นับวันรายนี้ก็ยิ่งเอาเวลาไปลงอดีตศัตรูหัวใจของเอาจดหมด นอกจากเวลางานแล้ว นอกนั้นรามิเรสก็ยกเวลาให้ธนพัฒน์เกือบทั้งหมด
ถ้าไม่ติดว่าต้องบินไปประเทศนั้นประเทศนี้บ่อยล่ะก็ เวลา24ชั่วโมงของรามิเรสตกเป็นของธนพัฒน์ทั้งหมด
“พูดอย่างกับแกไม่เป็น”
“ก็พอพอกันนั่นล่ะ แทบไม่มีเวลา แม้แต่นอนยังไม่ค่อยจะพอ”มาตินส่ายหัว
“งั้นกลับก่อนแล้วกัน มีอะไรก็โทรเอา กะว่ามาถึงก็จะตรงกลับบ้านอยู่แล้วเชียว แกเนี่ยนะ ทำให้ฉันเสียเวลาจริงๆ อย่าลืมล่ะ แกติดหนี้ฉันครั้งนึง”รามิเรสส่ายหัว
“เออน่า อย่าแกนี่มันจริงๆเลย ขับรถดีดีล่ะ”
***************************************************************************************************************
“ห้ามบอกป๋านะครับว่าพ่อมาตินซื้อไอศกรีมให้กิน”มาตินบอกเตือนลูกชายคนใหม่ด้วยเสียงกระซิบขณะอุ้มลูกเข้าบ้าน
“ฮับ ตั้งโอ๋จะไม่บอกจ๋า แต่ว่าพ่อมาตินต้องซื้อให้กินอีกนะฮับ”
“ได้ครับ เดี่ยวพ่อมาตินซื้อให้กินทุกวันเลย”มาตินรับปากก่อนจะก้มลงหอมแก้มขาวๆอวบๆไปฟอดใหญ่หลังตกลงกันเสร็จ
“ทำอะไรกิน หอมเชียว”มาตินทักทายกุ้ยช่ายที่กำลังจับอันเดรสใส่เสื้อผ้าหลังจากอาบน้ำทาแป้งจนตัวขาวโพลน
“กลับมาแล้วเหรอ วันนี้ทำตั้มจับฉ่ายน่ะ ทำไมวันนี้มากันช้าเชียว เดี๋ยวตั้งโอ๋ก็หิวข้าวแย่”กุ้ยช่ายทักกลับพลางจัดเสื้อผ้าลูกให้เข้าที่
“น่า ไม่หิวหรอก จริงไหมครับตั้งโอ๋”มาตินปล่อยตั้งโอ๋ให้ลง แล้วนั่งลงข้างกุ้ยช่าย รั้งเอาเอวสอบเข้ามากอดอย่างคิดถึง
ยังไงซะ คำบ่นที่เรียกได้ว่าแทบจะดุด่ากลายเป็นเรื่องที่ชินไปซะแล้วสำหรับเขา
“ฮับ ตั้งโอ๋ยังไม่หิว คุณครูให้กินนมตอนเย็น”ตั้งโอ๋บอก ความจริงแค่ครึ่งเดีย เพราะว่าที่มาช้าเป็นเพราะมาตินแอบพาไปกินไอติมต่างหาก
เป็นข้อตกลงที่ว่าจะซื้อไอติมให้กินทุกวันหากวันนี้พาอันเดรสเข้านอนเร็ว
“พอกันทั้งพ่อทั้งลูก ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมากินข้าวเลย”กุ้ยช่ายดันหน้าที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้นครึมออกจากแก้มตัวเองพลางบายไปพลาง เพราะเริ่มรู้สึกเจ็บๆคันๆที่ไรหนวดนั้นทิ่มเอา
“ครับๆ ไปแล้วครับ”มาตินรับคำก่อนจะพยักหน้าให้ตั้งโอ๋ไปอาบน้ำพร้อมกันทีเดียว จะได้แต่งตัวให้ตั้งโอ๋ด้วย
“แล้วนั่นถุงอะไร”กุ้ยช่ายถามเมื่อเห็นมาตินถือถุงกระดาษที่มีภาษาแปลกๆสกรีนข้างๆ
“อะ เอ่อ นี่น่ะเหรอ ขนมไง รามี่ซื้อมาฝากจากญี่ปุ่นน่ะ”มาตินแก้เก้อยกมือขึ้นเกาหัวเบาเบาไม่สบตา
“งั้นเหรอ จะให้เอาใส่จานเลยไหม”
“ไม่ต้องหรอก ยังไม่อยากกินน่ะ เดี๋ยวค่อยใส่ ว่าแต่ทำจับฉ่ายอย่างเดียวเหรอ”
“ก็มีกุ้งทอดกระเทียม แล้วก็ผัดผักรวมน่ะ รีบไปอาบน้ำกันได้แล้ว เดี๋ยวผัดผักจะชืดเอา ถ้าอุ่นมันจะไม่อร่อย”
“ครับครับ ขี้บ่นจังเลย”มาตินพูดเย้าก่อนจะกระโดดหลบหมอนอิงที่ลอยมาจากมือภรรยา ตามมาด้วยเสียงหัวเราะคิดคักของอันเดรสที่นั่งมองดูอยู่ไม่ไกล
“แล้วจะไม่ให้บ่นได้ไง ให้ทำอะไรก็ไปทำสิ ชักช้า”
“ครับๆ ไม่บ่นก็ไม่บ่น”
มาตินยิ้มเดินตามตั้งโอ๋ขึ้นไปชั้นบนของบ้านพลางยิ้มอย่างย่ามใจให้กับถุงกระดาษใบใหญ่ในมือ
ยังไงซะ คืนนี้ภรรยาขี้บ่นที่ทุกวันนี้ยิ่งกำเริบเสิบสาน ข่มเอาข่มเอาจะต้องตกมาอยู่ใต้อาณัติของเขาอีกครั้ง ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครใหญ่ในบ้านนี้
ให้มันรู้ว่าใครเป็นผู้นำ ใครเป็นผู้ตาม
**************************************************************************************************************
“ลูกเข้านอนกันไวเนอะ”มาตินยืนพิงกรอบประตูห้องหลังจากกุ้ยช่ายส่งตั้งโอ๋กับอันเดรสเข้านอนเสร็จ
“อืม สงสัยเล่นที่โรงเรียนเหนื่อย”กุ้ยช่ายบอกปัดพลางเดินออกมาจากห้องลูกแล้วปิดประตู
“จะนอนเลยไหม หรือว่าจะไปดูทีวีต่อข้างล่าง”
“ว่าจะนอนเลย พรุ่งนี้จะตื่นมาทำโจ๊กให้ลูกๆกิน แล้วไม่นอนรึไง เดี๋ยวก็ตื่นสายแบบวันนี้หรอก”
“ว่าจะไปหยิบของข้างล่างหน่อยน่ะครับ รอพี่ด้วยล่ะ อย่าพึ่งหลับไปก่อน”มาตินกระซิบก่อนจะกดจูบลงบนขมับกุ้ยช่ายเบาเบา
ปล่อยให้ตายใจไปก่อนเถอะ แล้วจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่ต้องกุมอำนาจในบ้านนี้
“อย่านานล่ะ ต้องรีบนอน”กุ้ยช่ายบอกก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป
เหลือบเห็นถุงกระดาษใบใหญ่ที่หูหิวมันโผล่พ้นมาจากใต้เตียงแวบๆเลยหยิบขึ้นมาดู
ไหนบอกว่าเป็นขนม ก็สงสัยอยู่หรอกว่าจะถือขึ้นมาทำไมบนห้องนอน แล้วทำไมต้องซ่อนไว้ใต้เตียง หรือว่าจะกลัวลูกๆแย่งกิน
มันจะเกินไปหน่อยแล้ว เดี๋ยวให้ขึ้นมาก่อนเถอะ จะต่อว่าเสียให้เข็ด บังอาจมาหวงขนมกับลูกๆได้ยังไง คนเป็นพ่อเป็นแม่เขาไม่หวงกินกับลูกสักหน่อย
แบบนี้มันน่านัก จะว่าให้สำนึกกันไปข้างเลย ข้อหาที่ทำตัวไม่เหมาะสม
กุ้ยช่ายมุ่ยหน้าอย่างขุ่นเคือง พลางเปิดถุงกระดาษออกเพื่อหยิบออกมาดูว่ามันคือขนมอะไร พรุ่งนี้จะได้เอาใส่กระเป๋าให้ตั้งโอ๋เอาไปกินที่โรงเรียนให้เข็ด หวงดีนัก
ทว่า พอเปิดถุงออกมา สิ่งที่หยิบขึ้นมาทำเอาดวงตากลมเบิกกว้างอย่างตกใจในสิ่งที่อยู่ในถุง
กุญแจมือ ปลอกคอ ดิลโด้ เครื่องสั่น และอีกมากมายที่ไม่รู้จัก ที่อยู่ในถุงกระดาษใบใหญ่นี่ กุ้ยช่ายแทบจะหลุดออกจากร่างไปชั่วคราว
มองดูของที่ถูกเทลงบนเตียงด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ทั้งอายทั้งโมโห หงุดหงิด
ไอ้ของที่เห็นนี่มันหมายความว่ายังไงกัน
“เห็นแล้วเหรอ?”เสียงทุ้มทักมาจากด้านหลังทำเอากุ้ยช่ายสะดุ้งหันไปมอง
กะว่าจะต่อว่าเสียให้ยกใหญ่ แต่ก็คิดเอาคำต่อว่าออกมาไม่ได้ ไม่รู้ว่าว่าอะไรยังไงดี มองดูมาตินที่เดินเข้ามา ในมือถือถ้วยแก้วใบใส ใส่น้ำแข็งจนเต็ม
แล้วเอาน้ำแข็งมาทำอะไร!!?
“วันนี้จะไปนอนกับลูก”กุ้ยช่ายผลุดลุกเดินไปยังประตู
“จะหนีไปไหนล่ะ มาคุยกันก่อน”
มาตินคว้าตัวเอาไว้ ยกคนตัวเล็กกว่าขึ้นโยนลงบนเตียง
“อะ อะ อะไร บอกว่าคืนนี้จะไปนอนกับลูกไง”กุ้ยช่ายกระถดตัวหนี เหงื่อเริ่มผุดซึม
“ไม่ให้ไปหรอกนะ คิดจะหนีอย่างงั้นเหรอ” มาตินหยิบกุญแจมือขึ้นมาควงขณะคลานเข้าหาอีกฝ่ายด้วยท่าทีย่ามใจ
เรียวปากหยักยกยิ้มอย่างผู้ชนะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร ทีอย่างนี้ล่ะหงอเชียว
“อย่าแม้แต่จะคิดนะ ไม่งั้นได้แยกห้องนอนแน่”
“ถ้าหนีไปนอนกับลูกล่ะก็ พี่ไม่รับปากนะว่าจะตามไปทำอะไรต่อหน้าลูกน่ะ”
“ไอ้แก่ลามกนี่ ถอยไปสิ”กุ้ยช่ายคว้าหมอนขึ้นปาใส่มาตินอย่างขัดใจ
“เก็บเสียงไว้ร้องดีกว่านะครับ แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือน”
มาตินพูดจบก็คว้าเอามือทั้งสองข้างของกุ้ยช่ายรวบใส่กุญแจมือคล้องเอาไว้กับหัวเตียง
“ปล่อยสิ อย่ามาทำแบบนี้นะ ไม่งั้นจะฟ้องพ่อ”กุ้ยช่ายขู่
“ฟ้องว่าโดนที่จุดจุด น่ะเหรอ”
“นี่ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ อย่าทำนะ อื้อ”กุ้ยช่ายพูดยังไม่ทันจบก็ถูกประจบจูบไม่เบานัก
เรียวปากเล็กถูกดูดดึงอย่างจาบจ้วง ลิ้นอุ่นร้องเข้ามาฉกฉวยเอาอากาศจนแทบหายใจไม่ออก
ดวงตากลมมองไปที่อีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง ถูกนั่งทับขาเอาไว้ จะถีบก็ถีบไม่ได้ มันน่าแค้นใจนัก
กุ้ยช่ายมองดูมาตินที่ปลดเสื้อผ้าของเขาออกชิ้นแล้วชิ้นเล่า จนไม่เหลือสักชิ้น
“มะ มองอะไร ไม่เคยเห็นรึไง”กุ้ยช่ายโวยวายใส่ ใบหน้าขาวแดงก่ำ มองดูคนข้างบนที่กำลังจ้องตนด้วยสายตาหยาบโลน
“เคยเห็น แต่ก็ไม่เคยเบื่อ”มาตินพูดหยอดเย้าพลางหยิบก้อนน้ำแข็งขึ้นมาจ่อที่หน้ากุ้ยช่าย พลางไล้มันบนพวงแก้มให้กุ้ยช่ายเบือนหน้าหนี
“อย่าแม้แต่จะคิดนะ”
“ก็คิดไปแล้ว”มาตินบอกพลางไล้น้ำแข็งลงบนยอดสีอ่อนวนไปมา
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยว อะ อา อย่าทำนะ”
“รู้สึกดีไหม ถ้างั้นลองอันนี้ด้วยดีกว่า”มาตินถามเมื่อน้ำแข็งหมดก้นภายในเวลารวดเร็วเพราะผิวกายกุ้ยช่ายที่ร้อนผ่าว
มาตินยกที่ปิดตาขึ้นมาสวมให้กุ้ยช่ายด้วยความทุลักทุเลเพราะเจ้าตัวไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไร
“ไม่เอา อะ อย่า”กุ้ยช่ายร้องเสียงหลงเมื่อขาถูกจับแยกออกกว้าง ความรู้สึกเย็นวาบแล่นเข้ามาที่ช่องทาง
“ชู่ เงียบๆครับ เดี๋ยวลูกตื่น”
“มะ ไม่เอานะ อื้อ”กุ้ยช่ายร้องเสียงเบาเมื่อรู้สึกถึงความเข็งขืนที่เปียกชื้นล่วงเข้ามาข้างใน
“ลองดูสิว่าใส่ได้กี่ก้อน”มาตินกระซิบข้างหูพลางขบเบาเบา
หยิบก้อนน้ำแข็งก้อนใหญ่กว่าเดินใส่เข้าไป
“อ๊ะ อา เย็น พี่ อือ ไม่เอา”กุ้ยช่ายร้องเสียงแผ่ว รู้สึกถึงน้ำเย็นไหลย้อนออกมาจากช่องทางจนมันตอดรัดโดยที่ไม่ตั้งใจ
“ใส่ไปเท่าไรๆก็ละลายหมดเลย งั้นลองอันนี้ดีไหม”มาตินถาม แต่ก็ไม่ได้ต้องการคำตอบเปิดเครื่องดิลโด้สั่นควงจนเสียงดังหึ่ง
กุ้ยช่ายสะดุ้งกระถดตัวหนี แต่ก็ช้าเกินไปเมื่อดิลโด้อันเขื่องล่วงเข้ามาจนสุดลำ
ภายในที่ถูกของปลอมล่วงล้ำสั่นระริก ความเสียวที่แล่นขึ้นจนเกือบถึงจุดสูงสูง แก่นกายเบื้องหน้าบวมเป่งจนสั่นระริก หยาดน้ำสีใสเริ่มเยิ้มออกมา
“อา อย่า พอ อึก พอแล้ว”กุ้ยช่ายจิกมือด้วยความทรมาน สะดุ้งเบาๆเมื่อลิ้นร้อนไล้เลียลงบนตัว
ยอดทั้งสองข้างแข็งจนบวมเป่งเมื่อถูกอุปกรณ์ที่เอาไว้สำหรับกระตุ้นยอดอกติดเอาไว้
มาตินยิ้มอย่างชื่นชมผลงานตัวเอง แก่นกายเริ่มพองขึ้นขนคับแน่นกางเกง แต่แค่นี้ยังคงไม่พอ
อยากจะแกล้งให้มากกว่านี้ อยากแกล้งให้ร้องไห้ยิ่งดี
มาตินถอดกางเกงพลางยกตัวขึ้นคร่อมเหนือใบหน้ากุ้ยช่าย
“เป็นเด็กดีนะครับ อ้าปากหน่อย”มาตินพูดปลอบจับใบหน้าแดงเรื่องให้อยู่นิ่ง พลางจับแก่นกายอันร้อนผ่าวถูลงบนปากเล็กที่ตอนแรกเม้มแน่น แต่ก็ยอมเปิดปากอย่างว่าง่ายอยู่ดี
มาตินค่อยๆดันกายเข้าออกจากปากร้อนๆไปมา ความสุขความเสียงซ่านเริ่มพุ่งสูงขึ้นจนแทบทนไม่ไหวถึงได้ถอนกายออกจากปากเล็ก
มองดูหยาดน้ำลายที่ไหลลงมามุมปากติดย้อยมาที่แก่นกายตน
คิดไว้อยู่ว่าอาจจะใช้ของเล่นที่ได้มาไม่หมด แล้วก็เป็นจริง สุดท้าย ไอ้ที่เหลือก็คงต้องเก็บไว้ใช้วันอื่น
มือใหญ่ดึงเจ้าแท่งสั่นควงออกมาก่อนจะแทนที่ด้วยแก่นกายของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“อุก ฮึก อือ มะ ไม่ไหวแล้ว อา”กุ้ยช่ายร้องเสียงหลงก่อนจะฉีดพุ่งน้ำอุ่นร้อนสีขุ่นออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของมาติน
“เสร็จเร็วจัง”มาตินกระเซ้าก่อนจะดึงผ้าปิดตาออก มองดูตากลมโตที่หรี่ปรืออย่างสั่นระริก
ใบหน้าขาวแดงก่ำ ขอบตารื้นไปด้วยน้ำตาใสใส แล้วอย่างนี้จะไม่เรียกว่าน่ารักได้ยังไง ทั้งน่ารักน่าแกล้งขนาดนี้
มาตินกระแทกกายรัวอย่างอดใจไม่ไหว กะว่าจะไม่ทำแรง แต่ก็อดใจไม่ได้
แรงที่มีทั้งหมดถูกส่งเข้าไปภายในจนร่างของกุ้ยช่ายสั่นรัวตามแรงจนหัวคลอนพลางร้องเสียงหลง
“อ๊ะ อ๊า ไม่เอาแล้ว พอ หยุดนะ นี่ อือ หยุด”
***************************************************************************************************************
“เมียจ๋าพี่ขอโทษ”มาตินร้องเสียงแผ่วพลางคลานเข่าเข้าไปหากุ้ยช่ายบนเตียง
“ไม่ต้องมาขอโทษ ลูกๆไม่ได้กินโจ๊กก็เพราะใคร แถมลูกเกือบไปโรงเรียนสายอีก มันน่าไหม”กุ้ยช่ายกอดอกเบือนหน้าหนีอย่างไม่พอใจ แทนที่จะได้ตื่นขึ้นมาทำกับข้างส่งลูกไปโรงเรียน
แต่นี่มันอะไร ดันมาตื่นเอาสายโด่งขนาดนี้เพราะกว่าจะได้นอนก็เล่นเอาเกือบรุ่งสาง
ทีแรกก็ได้นอนหลับไปแล้วเชียว รู้ตัวอีกทีก็กลับกลายเป็นโดนปลุกขึ้นมาเล่นพิเรนอีกรอบ
มันน่าโมโหมาก แล้วไอ้ของพวกนั้น มันน่านัก ที่เป็นต้นเหตุทำให้ลุกไม่ไหวแบบนี้
“กุ้ยช่ายจ๋า พี่ขอโทษ คราวหลังพี่จะทำเบาเบากว่านี้”มาตินกระเถิบตัวมานวดไหล่ให้อย่างเอาใจ
“ไม่ต้องมาขอโทษ ต่อไปนี้ไม่ต้องทงต้องทำมันแล้ว ไอ้เรื่องแบบนี้”
“อะ อะไรนะ กุ้ยช่าย พี่ผิดไปแล้ว ยกโทษให้พี่เถอะนะครับ คราวหลังพี่จะไม่ทำถ้าไม่อนุญาต ขอร้องล่ะ อยากงดเลยนะครับ พี่ขอโทษ”
“ไม่ได้ ไม่ทำแล้ว พอแล้ว เลิกทำ”
“โถ่ กุ้ยช่าย พี่ขอโทษษษษษษษษษษษษ”
*****************************************************************************************
อ่า หัวมันโล่งๆ เลยมาต่อตอนพิเศษอีกตอน หื่นนิดนึงนะคร้าาาาา
แต่โซอึนเเต่งฉากแบบนี้ไม่ค่อยเก่ง พอเป็นเรทๆแบบนี้แล้วมโนไม่ค่อยออก
ยังไงก็อย่าลืมติดตามผลงานเรื่องอื่นๆของโซอึนต่อนะคร้า
ส่วนภาคลูกนี่ นานนานลงที เพราะมันยากอ่า อยากจะเขียนให้รู้สึกว่าเป็นพี่น้อง แต่ก็รักกัน
โพลล์
หัวข้อ: # Accident Lovely อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน # 14/10/58 พิเศษ 3 รามี่+พัฒน์ p.51 (อ่าน 514586 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก