ต่อ ::
พอขึ้นรถได้ ก็ต่างคนต่างเงียบละครับ
ไม้ฉากกับแม่นั่งแถวที่ 2 ส่วนผมกับม๊านั่งแถวที่ 1 ครับ
มีเสียงคุยของม๊าผมที่คุยกับแม่ไม้ฉากเป็นระยะๆ
จนมาถึงร้านลูกค้าของม๊า ที่อยู่โคราช
ม๊าลงไปจัดการเรื่องงาน เลยเหลือแค่ผม ไม้ฉาก และแม่ของไม้ฉากอยู่บนรถ
บรรยากาศมันเย็นๆแปลก ๆ 555+
คือจริงๆผมคงคิดไปเองนั้นแหละ
ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในมือถือไป จนได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นมา
“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
แล้วก็ได้ยินไม้ฉากคุยกับใครสักคน
เอิ่มมม เมื่อกี้เสียงริงโทนสินะ - -‘
ไม้ฉาก :: เออไง กำลังไป กทม.อืมมๆ ไปกับปั้น 55555555+ สวีตพ่องงงสิ แม่กูกับม๊าของปั้นก็ไป แล้วมึงไปเมื่อไหร่ เออๆ ถึงแล้วโทรมาอะ จะได้ไปเที่ยวกัน โอเคมึง
สวีต??? โอ้ยยยย ไม่อยากจะคิดเลยว่าแม่ไม้ฉากทำหน้ายังไง
“ปั้นๆ ไอ้ไนซ์มันชวนไปกินข้าว กับพวกพู่กัน จานสี นะ เดี๋ยวมันถึงกรุงเทพแล้วมันจะบอกอีกที”
ไม้ฉากเอื้อมมือมาสะกิดไหล่ผม แล้วบอกให้รู้ว่าเมื่อกี้ไนซ์โทรมา
“อืมๆ แล้วมันเข้า กทม. เมื่อไหร่อะ” ผมปัดมือมันที่ยังจับไหล่ผมอยู่ออก
คือมึงนั่งกับแม่นะเว้ยย ยื่นมือมาจับไหล่กูแบบนี้ แม่มึงละครับบบ T^T
“มะรืนมั้ง? มึงนั่งทำไรเนี้ยย เงียบเลย” ไม้ฉากมันไม่ยอมดึงมือกลับไปซะทีครับ แถมยังชวนคุยอีก
“ไม้นั่งดีๆ อย่าไปกวนน้องปั้นเค้าสิ มือนะดึงกลับมาได้แล้ว ทำอะไรสำรวมหน่อยนะเรา”
นั่นไงครับ เสียงแม่ไม้ฉาก ,, เริ่มละไง - -‘
มึงนะมึง ,, นั่งเฉยๆไม่ได้ใช่ไหมเนี้ยย ดูดิแม่ดุเลย
“สำรวมอะไรครับแม่ ไม้ก็แค่ยื่นมือไปสะกิดปั้นสิบแค่นี้เอง ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย
ถ้าแม่เห็นไม้กอดปั้นก่อน แม่ค่อยว่าไม้ก็ได้นะครับ”
เอิ่มมม นี้กูนั่งอยู่ตรงกลางสงครามแม่ลูกหรือไงวะ??!!
มึงกินยาผิดขวดใช่ไหม ถึงกล้าเถียงแม่อะไม้ฉาก ,,
ไม่ใช่ละๆ ไม้ฉากมึงต้องเชื่อฟังแม่ดิวะ ไม่ใช่แบบนี้
“ไม้ฉาก แม่คิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ อย่าพูดแบบนี้กับแม่อีก”
แม่ไม้ฉากคงโกรธมากๆครับ เพราะเสียงดุกว่าทุกทีมาก
“ถ้าสิ่งที่ไม้ทำมันผิด ไม้จะยอมรับครับ แต่ถ้าไม้ยังไม่ได้ทำผิด และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ไม้ก็ยืนยันที่จะทำ”
โหววว นี้คือทะเลาะอะไรกันมาก่อนหรือไงครับ????
ไม่ทันที่แม่ไม้ฉากจะขึ้นเสียง ม๊าผมก็เปิดประตูรถตู้ แล้วขึ้นมานั่ง
เห้ออ ,, ม๊าเป็นผู้ช่วยชีวิตมากๆครับ รักม๊านะ >_<
“พี่หน่อยคะ หิวหรือยังคะ จะแวะทานข้าวกันก่อนไหมคะ” ม๊าผมชวนแม่ไม้ฉากคุย
ผมไม่อยากฟังละครับว่าคุยอะไรต่อ เลยเลือกจะใส่สมอทอคฟังเพลงแทน
ฟังเพลงไปสักพักก็มีเสียง SMS เข้า ผมกดอ่านก็ถึงกับยิ้มเลยครับ
แฟนหล่อ!::
ตกใจปะเมื่อกี้อะ ไม่ต้องคิดมากนะ ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีแบบนี้ แต่ไม้มีเหตุผลนะเตี้ย รู้หรอกว่ากำลังบ่นไม้ใช่ป่ะ?
// เหอๆ มึงรู้ได้ไง กูด่ามึงเยอะเลยละ นิสัยไม่ดี เถียงแม่
ผม ::
อืมม อย่าเถียงแม่ดิ ไม่บ่นแล้วจะฟังเพลง อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง ทำไรอยู่?
แฟนหล่อ!::
ฟังเพลงเหมือนกันอะแหละ อยากกอดแล้วอะ T_T
// หื้มมม มึงงงงง ,, กูเขิน >////<
ผม ::
อย่ามางอแงเลย ,, อยากกอดมากกว่าอีกเหอะ
มันเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเล่น แล้วก็ดึงมือกลับไป
หื้มม ฉากเมื่อกี้ภาวนาแม่มึงจะไม่เห็นนะ เออ ม๊ากูด้วย
มึงนี้จะแสดงออกมากไปละนะ -_-‘
ผมมาถึง กทม. ประมาณ 2 ทุ่มครับ
แวะทานข้าวกันมาเรียบร้อยก่อนเข้าคอนโด
พอถึงห้องปุ๊บ ไม้ฉากก็ถามเลยทันที
“ไหนห้องไม้อะ คุมะ หรือป่าว?” ไม้ฉากพูดแล้วก็เดินเข้ามาใกล้ๆผม
“อืมม ไปดูเองดิ ห้องตรงใกล้ๆประตูนั้นแหละ ไม่รู้จะจัดถูกใจปะนะ”
ผมชี้ไปทางห้องเล็กอีกห้อง ที่ผมจัดไว้ให้มันนั้นแหละครับ
วันนั้นพอมันบอกชอบคุมะ ผมก็ออกมาซื้อ แล้วก็ซื้อของแต่งห้องนิดหน่อย ก่อนจะมาจัดห้องทิ้งไว้ให้มัน
แต่ผมคงลืมนึกไปว่า ,, แม่ไม้ฉากกับม๊าผมก็อยู่ -_-^
“นี้ไม้ตั้งใจจะมาอยู่กับปั้นแต่แรกแล้วหรอ”
เสียงแม่ไม้ฉากครับ ถามขึ้นหลังจากที่ยืนมองพวกผมอยู่นานแล้ว
“ครับ” ไม้ฉากมันตอบแม่มันหน้าตาเฉยเลยครับ
ก่อนจะหิ้วกระเป๋าของตัวมันเองกับของแม่มันไปไว้ในห้อง
“ปั้นสิบครับ เอาของไปเก็บในห้องเถอะลูก เดี๋ยวจะได้อาบน้ำแล้วพักผ่อนกัน”
ม๊าผมเดินเข้ามาจับไหล่ผม ก่อนจะบอกให้ผมเข้าห้องนอนไป
“ครับม๊า” ผมก็เดินถือของของม๊ากับของผมเข้าห้อง
ม๊ากับแม่ไม้ฉากยังนั่งคุยกันอยู่ข้างนอก
ผมจัดของใส่ตู้เสื้อผ้าหมดแล้ว เลยอาบน้ำ แล้วมานั่งเล่นมือถือรอม๊า
แต่เห็นมีแจ้งเตือน SMS ค้างไว้เลยกดอ่าน
แฟนหล่อ! ::
ชอบคุมะลายนี้มาก ขอบใจนะครับห้องน่านอนมากๆ แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามีแฟนมานอนด้วย
หึหึ ,, ทำไมมึงอ่อยแบบนี้ครับไม้ฉาก >_<
มันน่ารักขึ้นทุกวันจริงๆครับ ,, หยอดตลอด
ผมนี้ใจสั่นไม่รู้จะกี่รอบแล้ววันนี้ 555+
หลงรักแฟนตัวเองรอบที่เท่าไหร่แล้วปั้นสิบบบบบ !
ผม ::
มานอนด้วยกันดิ มาๆ 5555+
ผมส่งไปแกล้งมันเล่นครับ เพราะมีด่านหน้าห้องทั้งแม่มันเองแล้วไหนจะม๊าผมอีก มันคงเข้ามาไม่ได้หรอก
ผมนอนคว่ำบนเตียง เล่นเกมส์ในมือถือแล้วก็ใส่สมอทอคฟังเพลงไปเรื่อยๆครับ
มันก็ไม่ตอบข้อความกลับมาซะที ,, สงสัยแม่มันเข้าห้องแล้วแน่ๆ
5555+ สมน้ำหน้า
ผมคิดอะไรเพลินๆ สักพักก็มีคนมานอนทับตัวผมไว้
“คิดว่าไม่กล้าหรอไงเตี้ย”
เห้ยยย .. ไม้ฉาก!
ผมพยายามพลิกตัว แต่ไม้ฉากมันดันจับให้ผมนอนตะแคง แล้วมันก็ขยับตัวมานอนข้างๆ
ก่อนจะกอดผมไว้แนบกับตัวมัน
“คิดถึงอะ” พูดเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมาหอมหน้าผากเลย
>/////<
“แล้วเข้ามาได้ไง น้าหน่อยกับม๊าไม่อยู่หรอ”
ผมพยายามจับมือซุกซนของไม้ฉากไว้ ก็มันเล่นจับตรงนั้นตรงนี้ไปหมดละ ,, มือไวจริงๆ
“ไม่อยู่อะ ออกไปข้างนอกกัน” มันพูดเสร็จก็สอดมือเข้ามาในเสื้อผม
“อ๊ะ ,, เอามือออกไปเลย ไม้ฉาก” มันเอามือมาลูบไล้ตามแผ่นหลังผม
ผมเลยบอกให้มันเอามือออกไป มันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แต่ไม่ยอมเอามือออก –“-
“อืมม เดี๋ยวจะออกไปแล้ว ขอจูบหน่อยดิ กู๊ดไนท์คิส คิส อะ น่ะ นะ น๊า”
ผมได้แต่ยิ้มให้กับมัน เพราะมันทำหน้าอ้อนมากครับ 555+
เป็นเพื่อนกันมานาน ไม่เคยเห็นมุมแบบนี้ของมันเลย
“อืม” พอผมตอบอนุญาตเสร็จ ไม้ฉากก็เลื่อนปากมาจุ๊บปากผม
จุ๊บเบาๆครับ ไม่ได้จูบดิสคิสอะไร
“เอาแค่นี้พอ มากกว่านี้กลัวใจตัวเอง ฝันดีนะครับ รักปั้นนะ”
ไม้ฉากบอกผม ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง
“รักไม้เหมือนกันนะ อย่าเถียงแม่เยอะดิ เดี๋ยวแม่โกรธนะ”
ผมลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะเดินมาส่งมันที่ประตูหน้าห้อง
“จะพยายามละกันครับ นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ”
ไม้ฉากส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
โชคดีนะที่แม่ไม้ฉากกับม๊าผมยังไม่กลับมา ,, ไม่งั้นคงเจอสายตาแปลกๆอีกแน่
ตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าม๊าผม กับแม่ไม้ฉาก ไปคุยกันตอนไหน
แล้วมา กทม. พร้อมกันได้ยังไง???
เห้ออ ผมนอนคิดอะไรไปเพลินๆ ก็ผลอยหลับไป
คงเพราะเดินทางเหนื่อย ,, และเครียดกับภาวะอึดอัดจากบนรถละครับ
ตื่นมาตอนเช้าเพราะม๊ามาปลุก บอกว่าให้ไปหาป๊าที่บ้านลุงธีระ
ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จะเดินมาหยิบมือถือ
แต่ก็หามือถือไม่เจอครับ เลยหันไปถามม๊าที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ปลายเตียง
“ม๊าครับ ม๊าเห็นมือถือปั้นไหม?” ม๊าหันมามองหน้าผม ก่อนจะหันไปดูทีวีต่อ
“เห็นครับ แบตหมดนะม๊าเลยชาร์ตแบตให้ อยู่ข้างนอกโน้นนะ”
แบตหมด?? หมดได้ไงวะ เมื่อคืนก็มีตั้ง 90% ก่อนที่จะผลอยหลับไป
“ไปกันได้ยังปั้นสิบ ป๊าคงรอทานข้าวแล้วละ”
ม๊ากดปิดทีวี ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมเดินตามม๊าออกมา ก็เห็นมือถือผมวางไว้ที่โต๊ะจริงๆครับ
“ม๊า แล้วน้าหน่อยกับไม้ฉากจะไปกับเราไหมครับ” ผมหยิบมือถือมาเปิดดู ก่อนจะถามม๊า
“ไม่ไปจ๊ะ น้าหน่อยพาไม้ฉากไปหาญาติแถวๆพระราม 3 ทำไมจ๊ะห่างกันไม่ได้เลยหรอ”
ม๊าหันมามองหน้าผม .. แต่แววตาม๊าที่มองมาหาผม ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ?
ผมอ่านสายตาม๊าไม่ได้แบบทุกที ,, ม๊ากำลังคิดอะไร??
“ม๊าว่าไงนะครับ?” ผมถามม๊ากลับไปอีกที
ม๊าไม่ว่ายังไง แต่เดินออกจากห้องไป ผมเลยเดิมตามม๊าออกมา
ก่อนจะล๊อคห้องแล้วเดินไปหาม๊าที่หน้าลิฟท์
ตอนที่ยืนรอลิฟท์อยู่ ผมก็กดดู SMS เพราะจะถามไม้ฉากว่ากินข้าวหรือยัง?
แต่พอเปิดดู SMS ผมไม่เหลืออะไรเลยครับ ไม่มีข้อความเข้า ไม่มีข้อความออก
ไม่มีเหลือเลยที่ส่งคุยกับไม้ฉาก?!!
เกิดอะไรขึ้นกับมือถือผม ?
ผมหันไปมองม๊า ,, ม๊าก็ยืนมองผมอยู่เหมือนกัน
“ม๊าดูมือถือปั้นหรอครับ?” ผมตัดสินใจถามม๊าไปตรงๆ
“ใช่ ,, ม๊าดูไม่ได้หรอ?” ม๊า ,, ทำไมทำงี้อะ T^T
“ได้ครับ” ผมตอบม๊าไปแล้วตัดสินใจ ยื่นมือถือผมให้ม๊า
“ถ้าม๊าอยากรู้ ม๊าเก็บไว้เลยก็ได้ครับ” ม๊าไม่ยอมยื่นมือมารับมือถือ
ผมเลยเอาไปใส่ในกระเป๋าถือม๊าเอง แล้วยืนรอลิฟท์เฉยๆ ไม่พูดไม่เล่นกับม๊าเหมือนทุกที
จนลิฟท์มา เราก็เดินเข้าลิฟท์กันไปเงียบๆ และเดินออกมาขึ้นรถกันเงียบๆ
ผมโกรธม๊าครับ ,, ถึงสิ่งที่ม๊าทำจะไม่ผิด แต่มือถือมันคือของส่วนตัวของผม
ถ้าม๊าอยากดู อยากรู้อะไร ทำไมม๊าไม่ถาม??
ม๊าทำแบบนี้ ,, ผมก็อยากรู้ครับว่าม๊าต้องการอะไร??
พอมาถึงบ้านลุงธีระ ผมก็เดินเข้าไปสวัสดีป๊าที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่
“ไหนลูก ตัวโตขึ้นหรือป่าว ป๊าไม่ได้เห็นเรานานเลย คิดถึงจัง”
พอป๊าพูดเสร็จก็อ้าแขนออก เหมือนจะให้ผมเข้าไปกอด
ผมเลยเดินเข้าไปกอดป๊า
“ปั้นก็คิดถึงป๊าครับ” ผมกอดป๊าก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ข้างๆป๊า
แล้วทานข้าวไปเงียบๆ
“ปั้น เดี๋ยวไปคุยกับป๊าที่ห้องทำงานนะลูก”
ป๊าบอกผมก่อนจะลุกออกจากโต๊ะทานข้าว
ผมก็นั่งทานไปเงียบๆ ไม่ได้คุยกับม๊าที่นั่งทานข้าวอยู่บนโต๊ะเดียวกับผม
พอทานเสร็จผมก็ลุกออกจากโต๊ะ ก่อนจะไปหาป๊าในห้องทำงาน
“ทะเลาะอะไรกับม๊ามาละ” ป๊าถามผมทันทีที่ผมนั่งลงบนโซฟาในห้องทำงาน
“ไม่ได้ทะเลาะครับ” ก็ไม่ได้ทะเลาะจริงๆนะ
“ปั้นฟังป๊านะ สิ่งที่ม๊าทำไปเพราะเค้าเป็นห่วงปั้น แต่สุดท้ายแล้วปั้นจะเป็นยังไงก็ตามแต่ ป๊ากับม๊ารักปั้นนะลูก”
ผมน้ำตาคลอทันทีที่ได้ฟังป๊าพูด ผมก็รู้ว่าป๊ากับม๊ารักผม
แต่ผมก็ยังยืนยันว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด หรือทำอะไรเสียหายเลยจริงๆ
ที่วันนี้ผมไม่คุยกับม๊า ก็แค่ผมไม่พอใจว่าทำไมม๊าต้องมาแอบอ่านมือถือผม
แล้วยังมาลบข้อความต่างๆของผมอีกเท่านั้นเอง
ป๊าได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วหันไปอ่านเอกสารต่อ สักพักม๊าก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะนั่งโซฟาใกล้ๆผม
“ปั้น ,, ม๊าขอโทษละกันที่ไปแอบอ่านมือถือปั้น แต่ม๊าไม่ได้ตั้งใจจะลบข้อความอะไรเลย
ม๊าใช้ไม่เป็น มารู้อีกทีก็กดลบอะไรไปหมดแล้ว” ม๊ายื่นมือถือคืนให้ผม
“ปั้นก็ขอโทษม๊าที่ทำนิสัยไม่ดีใส่ม๊า แต่ปั้นอยากให้ม๊าไว้ใจปั้น ว่าปั้นไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ไม่ได้ทำผิดอะไร”
ผมยื่นมือไปรับมือถือคืน ก่อนจะยกมือไหว้ม๊า
“เรื่องของไม้ฉากละลูก บอกม๊าได้ไหมว่าคืออะไร?”
ม๊าน้ำตาคลอ ก่อนจะถามผมออกมา
ผมรู้ว่าม๊าไม่ชอบพวกเกย์ เพราะม๊าเคยบอกไว้แล้ว
“เอ่อ คือ .. ปั้น” ผมพูดไม่ออกครับ จะบอกม๊ายังไงดีละ?
“มีอะไรก็พูดออกมาเถอะปั้นสิบ ยังไงๆครอบครัวเราก็มี 3 คนนะลูก
จะดีจะเลวยังไง ปั้นก็ยังเป็นลูกของป๊าของม๊า”
ไหนๆป๊าก็พูดขนาดนี้แล้วนิครับ เห้ออ ,, เอาวะ!
“ปั้น เอ่ออ ,, ปั้นคิดว่าปั้นชอบไม้ครับ”
ผมตอบไปก็หลับตาหยี ลุ้นกับคำตอบจากปากป๊ากับม๊า
“เห็นไหมป๊า .. ม๊าบอกแล้วว่าลูกเราเป็นเกย์” ม๊าพูดเสร็จก็ร้องไห้โฮเลยครับ
เออ .. ผมผิดตรงไหน???
“ม๊าครับ .. ไม่ร้องไห้สิครับ ปั้นขอโทษครับ ม๊า ไม่ร้องนะ” ผมเดินเข้าไปโอบกอดม๊าไว้
แต่ม๊าก็ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ จนป๊าต้องเดินเข้ามาโอบกอดม๊าไว้แทน
“ไม่ต้องขอโทษหรอกลูก การเป็นเกย์ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ปั้นไม่ได้ผิดอะไร
ตัวป๊ากับม๊าเองต่างหากที่ตั้งความหวังในชีวิตปั้นมากไป” ป๊าเอื้อมมือมาลูบหัวผม
“ป๊า .. ปั้นขอโทษครับ” ผมร้องไห้ออกมาบ้าง
เป็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่อึดอัดนะครับ การรักผู้ชายสักคน แล้ววันนึงเค้ารักเราตอบกลับมา มันเหมือนจะแฮปปี้
แต่จริงๆแล้ว สายตาของคนรอบข้าง ความรู้สึกของครอบครัว มันก็ยังคงอึดอัดอยู่ในใจ
“ป๊าไม่ได้ส่งเสริมในสิ่งที่ปั้นเป็นหรอกนะ แต่ป๊าให้อิสระปั้นในสิ่งที่ปั้นรู้สึก
ไม่แน่มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันที่ปั้นกับไม้ฉากมีให้กันมาตลอดเวลาหลายปีก็ได้
จะทำอะไรปั้นคิดดีๆลูก ท้ายที่สุดแล้วมันอาจจะเหลือแค่ความรู้สึกเพื่อนกันก็ได้”
ผมพยักหน้ารับกับคำที่ป๊าบอก แต่ไม่ได้ตอบอะไรป๊าไป
ส่วนม๊าก็ร้องไห้อยู่กับอกป๊าแบบนั้น ไม่ยอมพูดอะไรออกมา
“ปั้นแวะไปดูหลานให้ป๊าหน่อยนะ ตามที่อยู่นี้ เป็นบ้านของคนที่ชื่อเจ
เค้าเอาหลานไปเลี้ยงที่นั้น แล้วปั้นก็กลับคอนโดได้เลย วันนี้ม๊าจะอยู่กับป๊าที่นี้แหละ ปั้นหาข้าวทานเองได้ใช่ไหม”
ผมพยักหน้ารับคำป๊าไป ก่อนที่ป๊าจะเดินไปหยิบที่อยู่ของพี่เจมาให้ผม
ม๊าจับมือผมไว้ ก่อนจะมองหน้าผม
“คิดดีๆนะลูก ปั้นเป็นลูกชายของม๊า ปั้นจะไม่ทำให้ม๊าเสียใจใช่ไหมครับ”
ม๊ามองผม ในแววตาม๊ามีแต่สายตาที่ผิดหวัง
ทำไมครับม๊า ทำไมปั้นรักกับไม้ไม่ได้หรอครับ???
“คุณ อย่าพูดแบบนั้นสิ ให้ลูกได้เลือกชีวิตของลูกเอง”
ป๊ายื่นกระดาษที่อยู่ให้ผม ก่อนจะบอกให้ผมออกมาจากห้อง
ผมเดินออกมาด้วยความรู้สึกที่มันมากมายจริงๆครับ
สรุปแล้ว ,, ที่บ้านผมรับรู้เรื่องไม้ฉากแล้ว
ป๊าให้อิสระที่จะรู้สึกแบบนี้ได้ แต่อยากให้คิดดีๆ
ส่วนม๊าไม่อยากให้ผมเป็นเกย์
แล้ว ,, ผมควรทำยังไงดี????
ถ้าผมไม่ได้เป็นเกย์ ,, แต่ผมรักแค่ไม้ฉากคนเดียวได้ไหมครับม๊า??
ผมนั่งรถ Taxi ไปตามที่อยู่ที่ป๊าให้ แต่ไม่รู้จะไปบอกว่าเป็นใครดีถึงจะมาเจอทีชเชอร์ได้
เลยนั่งอยู่บน Taxi ดูที่หน้าบ้านสักพัก จนโชเฟอร์ Taxi ถามว่า
“น้องทำไมไม่ลงไป มาดูลาดเลาจะขโมยของหรอ”
ผมเลยรีบตอบพี่โชเฟอร์ไปว่า
“ไม่ใช่ครับ ผมมารอดูหลานนะ เค้าไม่ให้ผมเยี่ยมหลาน”
คนขับ Taxi พยักหน้ารับรู้แต่เหมือนจะไม่เชื่อ ผมเลยให้เค้ามาส่งผมที่คอนโด
ระหว่างทางที่จะไปคอนโด ไม้ฉากก็โทรมาหา
“อยู่ไหนเตี้ย” หื้มม มึงจะมาทำเสียงอารมณ์ดี กูกำลังเครียด
“กำลังกลับห้อง ไม้อยู่ไหน” ผมมองออกไปข้างนอกรถ อย่างเบื่อหน่าย เห้ออ มีแต่ปัญหาจริงๆ
“อยู่ห้องครับ ดูหนังอยู่” เหอๆ มึงนี้ดีจริงๆ
“ห้องใคร” มันไปดูหนังบ้านญาติหรือไงวะ??? ปล่อยกูเหงาที่คอนโดอีกละดิ TT
“ก็ห้องของเราไง ไม้มาถึงคอนโดแล้ว รีบๆกลับมานะ มาลุ้นผลสอบกัน ผลสอบนายร้อยออกวันนี้”
ห้องของเรา >____<
“ครับ อีก 5 นาทีจะถึงแล้วครับ”
“งั้นมาห้องไม้เลยนะ ไม้จะอาบน้ำรอ”
อาบน้ำรอ???
เอิ่มมม ,, คำนี้ชวนคิดไกลนะไม้ฉากก 5555+
“มีหนังดูเยอะหรอ?”
“มีเยอะเลยไปซื้อมา เมื่อกี้ไปส่งแม่ขึ้นเครื่องกลับขอนแก่นมานะ เลยแวะซื้อหนังมาดู รีบๆมา แค่นี้นะบ๊ายบายยย”
รู้ใช่ไหมครับ ,, จบคำนี้แล้วหมายความว่าไง??
มันวางสายละครับ -_-‘
ไม่ปล่อยให้กูถามเลยว่าจะกินขนมอะไรไหม จะซื้อขึ้นไป!!
แต่เดี๋ยวนะ ,, ไปส่งแม่กลับขอนแก่น??
งั้นแปลว่า .. คืนนี้ผมได้อยู่กับไม้ฉาก 2 คนอะดิ ?????
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 250496 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก