พิมพ์หน้านี้ - ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: moujay ที่ 11-02-2015 16:20:11

หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-02-2015 16:20:11
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะค่ะ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะค่ะ
สรุปข้อสำคัญดังนี้


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อ ความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

********************************************************************************************
สวัสดีคะ ,, เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ของเราเองนะ
ถ้ามีข้อผิดพลาดยังไง แนะนำได้นะคะ
อ่านยากไป แบ่งวรรค หรือใช้สีตัวหนังสืออ่านลำบาก
แนะนำบอกกล่าวกันได้นะ ..

แล้วก็ฝากนิยายเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ


 ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡  ( จบแล้ว )  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0)
 ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ( จบแล้ว )   (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0)
 ☂ How F a r is near? ไกลแค่ไหนคือใกล้( จบแล้ว )  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54165.0)
 Writer Love :: เขียนให้เจอรัก ( เรื่องสั้น – จบแล้ว )  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56241.0)
 Did you mean :: เมื่อหัวใจเกินจะเอื้อมเดือน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56561.0)
 Page ✪ mynameis.  (https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996)


:mew1:

  ........................................................................

เปิดใจ     ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท

(http://i64.tinypic.com/2s7w7ba.jpg)
(http://i68.tinypic.com/fw3udx.jpg)

มีคนเคยบอกว่า...
เพราะในโลกของความเป็นจริงมันโหดร้าย
แต่ในโลกของนิยายมันเป็นโลกเดียวที่ทำให้คนมีความสุข
เพราะว่ามันมีคำว่า "happy ending"

นิยายเรื่องนี้อิงจากความจริง.. สุดท้ายมันเลยจบไม่ happy
เพราะความรักมันมีหลายรูปแบบ และมุมมองของคนเรามันก็ต่างๆกันไป..
ใครไม่ชอบดราม่า ไม่ชอบแบบ Bad end เดี๋ยวรออ่านเรื่องหน้านะคะ รับรองมีเรื่องมุ้งมิ้งๆ ฟินๆมาให้แน่นอนจ๊า
แต่ถ้าใครพอรับไหว.. ก็ขอฝากหนุ่มๆจาก Closefriends ด้วยนะคะ
(  มันผูกโยงกับเรื่อง My tutor นิดหน่อย )



ถ้าโอเคก็มาเริ่มกันเลย

[Intro]


มันคือบทเริ่มต้น ,, บทของการเปลี่ยนแปลงของคำว่า “เพื่อน”
ระหว่าง ไม้ฉาก กับ ปั้นสิบ
ติดตามความ  รักเพื่อน และเพื่อนรัก ว่าสุดท้ายแล้วจะลงเอยยังไง
กับนิยายเรื่อง  ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ =)
ใครเล่นทวิตฝากติด  #ไม้ฉากปั้นสิบ , #closefriends ด้วยนะคะ


- สารบัญ -
 :pig2:

| 1 | (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2961752#msg2961752) | 2 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2962119#msg2962119) | 3 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2963118#msg2963118) | 4 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2963901#msg2963901) | 5 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2964855#msg2964855)
 | 6 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2967008#msg2967008)  | 7 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2967951#msg2967951)  | 8 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2969724#msg2969724)  | 8.5 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2970311#msg2970311) ตอนพิเศษ   มิ้วมายด์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2970340#msg2970340)
 | 9 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2971791#msg2971791)  | 10 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2973784#msg2973784)  | 11 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2977456#msg2977456)  | 12 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2978161#msg2978161)  | 13 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2980863#msg2980863)
 | 13.5 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2981217#msg2981217)  | 14 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2982537#msg2982537)  | 15 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2984100#msg2984100)  | 16 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2987954#msg2987954)  | 17 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2988585#msg2988585)
ตอนพิเศษ   แนะนำตัว || อุ้มรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2988773#msg2988773)   | 18 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2991933#msg2991933)  | 19 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2995579#msg2995579)  | 19.5 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2995963#msg2995963)  | 20 |  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2998303#msg2998303)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 11-02-2015 17:03:01
ชื่อพระเอกนายเอกน่ารัก  แบบว่าชอบแนวแอบชอบเพื่อนสนิท  รอติดตามนะคะ :L2:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-02-2015 23:27:31
Ch 1  บทนำ || ปั้นสิบ


“ฮัลโหล ไม้ฉาก ,, เราคะน้านะเว้ย”

“คะน้า เพื่อนไอ่ปั้นปะ”

“เออๆ ใช่ ดีใจวะจำเราได้”

“555555+ เออ แล้วมีไรถึงโทรหาเรา”

“มีๆดิ ไอ่ปั้นมันอยากคุยด้วย เดี๋ยวแป๊บนะ”





“ เห้ยยย ,, ปั้นมึงมาคุยเลยไวๆ ไอไม้ฉากรับสายแล้ว "  
คะน้ามันตะโกนเรียกให้ผมมารับสาย


“ ไม่เอา ,, พวกมึงแม่งเล่นไรกันวะ กูไม่เล่นด้วยนะเว้ย ”
ผมโวยวายไม่ยอมรับสายโทรศัพท์ที่พวกมันยื่นมาให้ โอ้ยย พวกมึงจะล๊อคตัวกูไว้ทำไมค๊าบเนี้ยย


“ ได้ไงวะมึง เร็วๆ ไอ่ไม้ฉากมันรอสายอยู่”   ไอ่คะน้ามันเร่งๆให้ผมรีบรับสาย


หึ้ยย ,, อะไรของพวกแม่งวะ ยัดเยียดให้โทรอยู่ได้
แล้วมึงอีกคนนะไอ่ไม้ฉาก นับวันพันปีกว่าจะรับมือถือได้แต่ละทีโคตรจะยาก
วันนี้เสือกรับซะไวเลย     โอ้ยยยย ,, หงุดหงิด
 


“ฮัลโหล อ้าวว เงียบไปละ สายหลุดหรอวะ”   เสียงมันบ่นมาตามสาย  ไม่หลุดหรอก กูแค่ยังไม่ได้ตอบมึง

“เออ ฮัลโหล “ ผมกรอกเสียงลงไปในสาย ทำไมมึงไม่วางสายไปละไอ่ไม้ฉากจะถือสายรอทำไม

“อ้าว หวัดดีปั้นสิบบบบ “ มึงไม่ต้องมาทำเสียงสดใสใส่กูเลย กูโกรธมึงมาก

“มึงจะเรียกชื่อกูยานนนนไปไหนวะ “

“5555555555+ มีไรป่าวมึง ให้คะน้าโทรหากูเนี้ย”

“เออ คือ ไม่มีอะไรหรอก”




โอ้ยย ,, เชรี้ยคะน้า ตบหัวกูทำไมเนี้ย
ผมหันไปมองหน้าพวกมัน คะน้า , ยูโร ,เปา
มันมองหน้าผมแทบจะแดกหัวได้ละครับ
เออๆ กูยอมๆแล้วก็ได้


“ไม้ฉากๆ เรามีไรจะบอก”  เอาวะรีบพูดจะได้รีบจบๆเกมส์ไป

“อะห๊ะ ,, รอฟังนานละครับ พูดเลยคุณปั้น”
ความกวนตีนนี้มีไม่เคยลดเลยนะ มาคุณปั้น เดี๋ยวกูด่าซะนิ หมั่นไส้เว้ยยย


“คือ กู กู คือ … ปั้น คือ “


“ถ้ามึงไม่อยากพูด ไม่ต้องพูดก็ได้นะปั้น หรือถ้ามึงพร้อมค่อยโทรมาใหม่”
นั้นแหละคือสิ่งที่กูต้องการมากไอ่ไม้ฉาก ไม่เสียแรงที่คบหากันมานาน

“ไม่ๆกูจะพูดวะ” แต่กูต้องพูดวะ TT มีสายตาพร้อมจะแดกหักกูรออีก 3 คู่

“มึงดูไม่เหมือนปั้นสิบเพื่อนกูเลยนะ มีไรป่ะมึงบอกกูได้นะ กูยินดีช่วย”
มึงช่วยกูได้แน่ๆไม้ฉาก ถ้ามึงฟังคำจากนี้ไป ช่วยอย่าโกรธกูได้ไหมม

“คือกูชอบมึงวะไม้ฉาก”


ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดด


ไม้ฉากกดตัดสายไป ,, มึง คือ ไอ่เชรี้ยยไม้ฉากกก!!!!!!!


มึงตอบกูว่า เออ หรือด่ากูก็ยังดี
ตัดสายไปเฉยๆคือไรวะ



“กูบอกละนะ ,, พอใจยังพวกมึง” ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะหันไปบอกพวกมัน

“ก็แค่นั้นแหละ แล้วไม้ฉากมันตอบว่าไงบ้างวะ”  คะน้ามันรีบถามผมทันที มึงไม่ต้องอยากรู้มากได้ไหมวะคะน้า

“มันกดตัดสายกูไป แค่นั้นแหละ” อืออ แค่นั้นจริงๆวะ

“มึงแพ้เกมส์พวกกูเองนะ นี้ก็ถือว่าเป็นบทลงโทษของเกมส์ไง” เกมส์อะไรกูยัง งง เลยพวกมึงแม่งงง

“แล้วกูว่ามันก็ตรงกับใจมึงไม่ใช่หรอ” ยูโรพูดเสริมขึ้นมา

“ตรงบ้าอะไรของมึง กูกับไม้ฉากเป็นเพื่อนกัน”

“เพื่อนอะไรแม่งโทรคุยกันนานๆวะ” ไอ่คุณเปา ถ้ามึงยืนเงียบๆกูก็ไม่ด่ามึงนะ

“นั้นกูคุยกันตอนปิดเทอม มันกลับมาบ้านพ่อมัน มันไม่มีเพื่อน เลยโทรหากูเฉยๆ”

“มึงไม่ชอบหรือไง” คะน้าครับ มึงจะถามทำไม ชอบไม่ชอบก็เรื่องของกูเว้ยย

“มึงจะถามอะไรอีกวะ กูพูดไปแล้ว ถือว่าเกมส์นี้จบละนะเว้ย”

“เออๆ พวกมึงก็พอได้แล้ว แกล้งมันอยู่ได้” เออ ดีมากไอ่คุณเปา ช่วยกูบ้าง กูอยากกลับบ้านแย่แล้ว

“งั้นกูกลับบ้านก่อนนะ”

“เออ กลับดีๆอะมึง แล้วเจอกันพรุ่งนี้"





ผมเดินแยกย้ายจากเพื่อนๆ มารอรถที่ป๊าจะมารับ
เดินออกมาหน้าโรงเรียน ป๊าก็มารับพอดี
ผมนั่งรถไป ก็คิดไปว่า ,, ไม้ฉากมันจะโกรธผมมากแค่ไหนวะ
กับคำที่บอกชอบมันไปแบบนั้น
เห้ออ คิดละไม่น่าไปเล่นเกมส์กับพวกมันเลยวะ
พวกแม่งต้องรวมหัวกันแกล้งผมแน่ๆ
ป๊าคงเห็นว่าผมถอนหายใจหลายครั้ง เลยหันมาถามผม

“ไงปั้นสิบ เรียกหนักหรอลูก”

“ครับป๊า ใกล้สอบนะ เดี๋ยวปั้นถึงบ้านละปั้นขอขึ้นไปนอนก่อนนะ แล้วปั้นลงมาทานข้าวเอง”

ผมตอบป๊าเสร็จก็เบนสายตาออกไปนอกรถ

“อย่าโหมเรียนหนักมากนะลูก เอาเท่าที่ได้นะ ป๊ากับม๊าไม่ได้ซีเรียสอะไร รู้ไหมครับ”
ขอบคุณครับป๊า แต่ป๊าครับ เรียนอะผมชิลมากครับ แต่ผมเครียดเรื่องอื่น TT’




แนะนำตัวกันก่อนนะครับ ผมชื่อ ปั้นสิบ ครับ เรียนอยู่ ม. 6
ส่วนคุณไม้ฉากนะหรอครับ เพื่อนผมเอง อายุเท่ากันเรียนชั้นเดียวกัน
แต่อยู่คนละจังหวัดครับ  เป็นเพื่อนกันสมัยประถม  สนิทกันมาก
แต่ไม้ฉากต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่อีกจังหวัดกับแม่ เลยได้แค่ติดต่อกันผ่านทางโซเชียลเน็ตเวิคต่างๆ
และจะมาเจอกันแค่ช่วงปิดเทอม ที่ไม้ฉากกลับมาบ้านพ่อเท่านั้นเอง


ส่วนเกมส์วันนี้ที่ผมแพ้พวกมันนะ คือ ผมกับพวกคะน้า เปา ยูโร เป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยมต้นครับ
พวกมันเคยเจอไม้ฉากบ้างแล้ว เพราะตอนไม้ฉากกลับมา ผมนัดกันพาไปกินเนื้อย่าง
แล้วผมก็ชอบเล่าให้พวกมันฟังที่ไม้ฉากโทรมาหา ไม้ฉากไปแคสงานโฆษณา
ไม้ฉากประกวดมิสเตอร์ชนะ ไปแข่งต่างประเทศ ไม้ฉากอย่างงั้นอย่างงี้
คือผมต้องคุยเรื่องไม้ฉากให้พวกมันฟังทุกวันอะครับ ก็ไม่น่าแปลกใช่ไหม
เพื่อนสนิทกันเพื่อนรักกัน ผมก็อยากเล่าเรื่องเพื่อนให้เพื่อนๆฟังบ้าง

แต่คะน้ามันมาเซ้าซี้ถามว่าผมคิดไงกับไม้ฉาก
ผมก็บอกไม่ได้คิดอะไร แค่เพื่อนจริงๆ
ผมก็ผู้ชายคนนึงนะ จะมาชอบผู้ชายด้วยกันได้ไง
แค่ผมแคร์ไม้ฉากมาก รอมันโทรมาบ่อยมาก
เห็นมันออนเฟสก็รอว่ามันจะทักไหม ส่งไลน์ไปหาก็รอมันจะอ่านจะตอบไหม แค่นั้นเอง
เรียกว่าชอบหรอครับ?
( เรียกว่าชอบครับคุณปั้นสิบ)



แล้วทีนี่พวกยูโรมันคงเครียดสะสมจากการอ่านหนังสือสอบเข้ามหาลัยกันละมั้งครับ
มันเลยมาแกล้งผมกัน



ก่อนโทรหาไม้ฉาก


พวกผมนั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะหินอ่อน หน้าลานกว้างของโรงเรียน

“ ปั้นสิบ “ ยูโรเรียกผม ทำให้ผมเงยหน้าจากการเขียนงานหันมามองหน้ามัน

“ ว่าไงคุณยูโร “

“ไม่ว่าไงครับ ช่วงนี้ไอ่ไม้ฉากมันเรียนหนักไหมวะ “

มึงนึกไงมาถามวะยูโร แต่ผมไม่ได้เอะใจอะไรในคำถามของพวกมันหรอกครับ
ผมยิ้มกว้าง แล้วเล่าให้มันฟังถึงไอ่คุณไม้ฉากที่ชอบโทรมาบ่นว่าการบ้านเยอะให้ผมฟัง

“ ช่วงนี้มันงานเยอะมากกก โทรมาหากูแต่ละทีบ่นว่าการบ้าน 3 – 4 อย่างแหนะ
แต่แม่งก็ไม่ยอมทำ  ชวนกูคุยแต่เรื่องหนังสือเรื่องหนัง แล้วนี้มึงฮากว่านั้น
เมื่อวานมันบ่นกับกูในไลน์ว่าทำงานไม่ทัน แต่เสือกโทรมาบอกให้กูเปิดหนังเรื่อง จอนห์วิก เว้ยย “


ผมก็เล่าไปยิ้มไป นึกถึงมันตอนโทรมาละยังขำมันไม่หาย

“จอนห์วิก ละไงต่อวะ” คะน้าเริ่มวางปากกาแล้วหันมาสนใจในสิ่งที่ผมเล่า

“ ก็บอกให้กูเข้ากูเกิ้ล ละเสริทหา สั่งด้วยนะให้ใส่ต่อท้ายว่า
เสียงในโรง แล้วบอกให้กูคลิกลิงค์อันแรกเลย”


“แล้วมันรู้ได้ไงวะว่าอันแรก “ เป็นคำถามที่ดีครับคุณยูโร

“ก็มันเคยดูมาละไง ทีนี้พอกูเปิดตามมันสั่งเสร็จ กูก็ถามมันว่าแล้วไงต่อ
มันบอกให้กูดูไปๆ สนุกๆ เออกูก็เลยบอกมันว่า งั้นมึงทำการบ้านไปละกัน
กูดูหนังเสร็จกูโทรหา แต่มันไม่ยอม มันบอกเปิดเสียงดังๆ
มันอยากฟังด้วย มึงว่ามันปัญญาอ่อนไหมละ”


“แล้วมึงถือสายให้มันฟังจนหนังจบไหม” นี้คือคุณเปาถามครับ

“เออ ก็ถือสายให้มันฟังด้วยจนหนังจบอะ แต่การบ้านพวกกูไม่เสร็จ
กูดูไปมันก็เล่าฉากนั้นๆไปละขำ สรุป แม่งง คืนนั้นทำการบ้านยันตี 3 “

ผมเล่าเสร็จก็นั่งยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหยิบปากกามาจดงานต่อ
โดยไม่ได้สังเกตเห็นถึงสายตาอันเจ้าเล่ห์ของพวกมันทั้ง 3 คน


“กูไปซื้อขนมก่อนนะ มึงเอาไรไหมปั้น” เปามันลุกขึ้นพร้อมกับถามผม

“ไม่เอาวะ กะว่าจะรีบทำรีบกลับ กูง่วงนอน ขอบใจมาก”

“งั้นกูไปด้วย”

“กูด้วย”



ทั้งคะน้า ทั้งยูโร ร้องบอกจะไปซื้อขนมกับเปา แล้วพวกมันก็เดินออกไปซื้อขนมกัน
ผ่านไปเกือบ ครึ่งชั่วโมงพวกมันก็กลับมาพร้อมกับน้ำโค้กแค่ 1 แก้ว

“พวกมึงไปตั้งนานได้มาแค่นี้หรอว่ะ” ผมร้องถามมัน

“อืม กูเดินกินมาด้วยอะ มันหมดละ” คะน้าตอบก่อนจะลงนั่งข้างๆผม

“เออๆ ปั้นสิบเล่นเกมส์กับกูไหม”
ยูโรชวนผม

“อืมม เอาดิๆ น่าสนุก แต่ว่าคนชนะคนแพ้ได้ไร”

“คนชนะได้เป็นราชาไง สั่งให้คนแพ้ทำอะไรก็ได้”
เปาบอกกติกาการเล่นเกมส์กับผม

“โอเคเลย เกมส์ไร แล้วใครเล่นบ้าง”

“มีกูกับมึงเล่นแค่ 2 คน “
ยูโรชี้ที่ตัวมันแล้วชี้นิ้วมาทางผม

“โอเคได้เลย มาเล่นกันๆ” ผมยิ้มบอกมัน

“มาพวกมึง เกมส์ง่ายๆเลยนะ ปั่นหัวก้อย กูจะหมุนเหรียญละมึงท้ายว่าหัวหรือก้อย”
เปาพูดพร้อมกับชูเหรียญสิบขึ้นมา

ผมกับยูโรพยักหน้า
พอเปามันเริ่มหมุนเหรียญและใช้มือปิดเหรียญไว้ ยูโรมันก็รีบชิงตอบก่อน

“กูตอบก่อนเลยนะ กูเลือกหัว”

“โหยย มึงไม่เป่ายิ่งฉุ๊ปป กันวะ “
ผมร้องโอดโอ้ยใส่มัน

“มึงไม่ต้องมาทำหน้าเศร้าใส่กูเลย กูไม่สงสารมึงหรอกนะ”

“เออๆก็ได้ งั้นกูเลือกก้อย”


ยูโรยิ้มพอใจกับคำตอบ สักพักเปาก็เอามือที่ปิดเหรียญออก

“ออกหัวครับบ คุณปั้นสิบแพ้นะ”

“2 ใน 3 สิวะ ปั่นใหม่ๆ “
ผมพูดอย่างไม่ยอมแพ้พวกมัน

“ไม่เว้ย รอบเดียวจบ ตอนนี้กูเป็นราชาแล้วนะไอ่ปั้นสิบ”

“โหยยยยย พวกมึงอะ เออๆก็ได้ แล้วราชาจะให้ผมทำอะไรละครับ”

“ไม่ยากเลยครับ ง่ายๆ มึงต้องโทรไปบอกไอ่ไม้ฉากว่ามึงชอบมัน”
ยูโรพูดแล้วยิ้มแบบสะใจที่ได้แกล้งผม

“พ่องงงสิ มึงบ้าปะ กูจะโทรไปบอกมันทำไม”

“ปั้น มึงกับมันเหมือนแฟนกันเลยนะเว้ย มึงลองบอกไปดิว่าชอบมัน เผื่อใจตรงกันมึงจะได้คบกันไง”

หญิงสาวหนึ่งเดียวในกลุ่มผมครับ แหม่ มึงแนะนำได้ดีจังนะคะน้า

“คะน้า กูผู้ชายนะครับ แล้วที่พวกมึงให้กูโทรไปบอกนะมันก็ผู้ชาย
หุ่นล่ำซิกแพ๊คแน่นขนาดนั้น ไม่ใช่สาวสวยหมวยเอ็กซ์ที่ไหนละ”


ใช่ครับ ,,ไม้ฉากมันหุ่นนักกีฬา สูง 179 หนัก 53
มีซิกแพ๊กเพราะออกกำลังกายดูแลตัวเองตลอด
และมันก็หล่อมากครับ ประกวนมิตเตอร์ปรินส์จนไปแข่งขันได้รางวัลจากเมืองนอกมา
มีสาวๆกรี๊ดมันมากครับ

ส่วนผมก็สูง 169 หนัก 55 ตัวเล็กฮะ ไม่มีซิกแพ๊คอะไรกับเค้าเลยเพราะไม่ชอบเล่นกีฬา
ตัวขาวเพราะลูกคนจีน ปากแดงนิดๆ ดัดฟันด้วย แต่ผมก็หล่อนะ
มีรุ่นน้องผู้หญิงมาชอบผมตั้งเยอะ ถึงจะมีผู้ชายมาตามจีบบ้างก็เหอะ

“มึงอย่าเรียกตัวเองว่าผู้ชายเลยปั้นสิบ” ดูไอ่คุณเปามันพูดครับ

“ทำไมวะเปา กูก็มีเหมือนๆมึงนะเว้ย อาจจะยาวใหญ่กว่ามึงด้วยซ้ำ” เริ่มโมโหละไอ่พวกเพื่อนกวนตรีนน

“หน้าอย่างมึงอะปั้น ไม่เหมาะเป็นผัวใครหรอก เหมาะจะเป็นเมียไอ่ไม้ฉากมากกว่า 5555555” ยูโรแม่งพูดละหัวเราะใส่ผม


เจ็บบใจอะ TT’

“มึงอย่ายึกยักเล่นตัว เอามือถือมาเดี๋ยวนี้” คะน้าเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงผมเพื่อหยิบมือถือผมขึ้นมา

“มึงอยากโทรโทรเลย ปกติแม่งไม่ใช่จะรับสาย แล้วอีกอย่างนะเวลาเรียนแบบนี้มันไม่รับหรอกเว้ยย”
5555 ไม้ฉากมันไม่ค่อยสนใจมือถือหรอกครับถ้ามันไปเรียน มันเลยชอบจะโทรหาผมดึกๆมากกว่า

“กูโทรแน่ครับคุณปั้น มึงเตรียมบอกมันดีๆละกัน”

“ถ้าโทรแล้วมันไม่รับ คือจบเกมส์นะ”

ผมบอกพวกมัน 5555 เชื่อดิแม่งงไม่รับหรอก
สบายใจกลับมาเป็นคนชนะอีกครั้ง
ผมยิ้มอย่างอารมณ์ดี คะน้าก็กดเบอร์โทรออกหาไม้ฉาก
แต่วันนี้โชคไม่เข้าข้างผมครับ ไอ่ไม้ฉากมันรับสาย TT


แล้วบทสนทนาก็เป็นตามที่บอกไปข้างบนนั้นแล้ว
มึงมันบ้าไอ้ไม้ฉาก ,, รับสายทำไมวะ




เห้ออออ ตอนนี้ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงในห้องแล้วครับ
ก่อนจะเอามือถือมาดูว่ามีแจ้งเตือนไลน์หรือเฟสมาจากไม้ฉากไหม
หื้มม ไม่มีเลย .. นี้มึงโกรธกูจริงๆหรอวะ
กูควรทำไงดี??


ผมเลยเปิดเข้าไลน์ไป แล้วพิมพ์บอกมัน

Mr.Pun-10 :: มึงโกรธกูหรอวะ


พอกดส่งแล้วก็นอนรอดูสักพักว่ามันจะกดอ่านไหม
อืมม รอไป 10 นาทีมันก็ไม่อ่าน


เห้ออ ผมวางมือถือไว้ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
อาบน้ำซะหน่อยวะ เผื่อจะใจเย็นลงบ้าง
พออาบน้ำเสร็จผมก็ลงไปทานข้าวนั่งเล่นกับป๊าม๊าสักพัก
ก็ขึ้นห้องมาเตรียมจะนอนหลับ
หยิบมือถือมาดูก็ไม่เห็นคุณไม้ฉากจะกดอ่านไลน์
ผมเลยเข้าไปส่องเฟสมันดูดิ ว่ามันออนไหม
( มันใช่หรอลูกปั้นสิบ ,, ส่องเฟสเพื่อนผู้ชายว่ามันเล่นอยู่ไหมเนี้ย)


อ้าวว ~ ไม้ฉากมันออนเฟสนี้หว่า แล้วทำไมมันไม่อ่านไลน์วะ
ผมเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาละ ,, มึงนี้ไอ่ไม้ฉากกก!!!



ผมเลยเข้าไลน์แล้วพิมพ์ต่อไป


Mr.Pun-10 :: เออ กูขอโทษนะเว้ยที่บอกชอบมึงไปวันนี้อะ
Mr.Pun-10 :: มันเป็นเกมส์เฉยๆ
Mr.Pun-10 :: ก็ไอ่พวกคะน้าอะดิ มันชวนกูเล่นเกมส์แล้วคนแพ้ต้องทำตามที่คนชนะสั่ง
Mr.Pun-10 :: แล้วกูก็แพ้ TT
Mr.Pun-10 :: มันสั่งให้กูโทรหามึงแล้วบอกชอบมึงไง
Mr.Pun-10 :: อย่าคิดมากนะเว้ยย กูขอโทษที่เล่นเกมส์ไรแบบนี้ละกัน
Mr.Pun-10 :: มึงก็อย่านอนดึกอะ
Mr.Pun-10 :: ฝันดีเว้ยย




ผมนอนมองจอมือถืออยู่แบบนั้น อยากรู้มันจะกดอ่านไหม
มันออนเฟสบนมือถือ เพราะมันแสดงแบบนั้นตอนผมเข้าไปดูในเฟส
มันจะไม่แจ้งเตือนไลน์เลยหรอวะ?
หรือมึงบล็อกไลน์กู?
หรือมึงจงใจจะไม่อ่านไลน์กู?


ไม้ฉาก ,, ไอ่เชรี้ยยทำไมทำแบบนี้วะ




กูนี้เครียดจะบ้าละนะ
นี้กูเป็นอะไรวะ ทำไมหงุดหงิด เศร้า นอยด์อะไรแบบนี้
เพราะมันตัดสาย? เพราะมันไม่ตอบรับ? เพราะมันไม่ด่า?
หรือเพราะอะไรวะ?
T_________________T



โอ้ยยย ~ มึงเป็นไรเนี้ยปั้นสิบ!!
นั้นเพื่อน เพื่อน เพื่อนผู้ชายเว้ยย !!!

สมองผมสับสนไปละ ไม่ไหวๆ
นอนหลับดีกว่าวะ
ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบนะไม้ฉาก กูไม่รอไม่ง้อมึงแล้ว


ผมตั้งปิดเสียงมือถือ แล้วเอามือถือวางไว้บนโต๊ะข้างที่นอน
ก่อนจะปิดไฟและล้มตัวลงนอน zZzzzZZZzzz



แต่......
ถ้าผมนอนช้าลงกว่านี้ หรือวางมือถือช้าลงกว่านี้
แค่เพียง 2-3 นาที ผมคงได้เห็นแจ้งเตือนไลน์ที่มันเด้งขึ้นมา ‘






ติดตามตอนต่อไปนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 12-02-2015 01:57:48
อยากรู้ไม้ฉากจะตอบว่าอะไร :hao7:


ตอนแรกอ่านนึกว่าไม้ฉากเป็นเคะเสียอีก :laugh:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-02-2015 08:31:37
 :mew1:  เอาใจช่วยค่ะ
เรื่องใหม่น่าสนใจนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-02-2015 09:00:22
อยากรู้ไม้ฉากจะตอบว่าอะไร :hao7:


ตอนแรกอ่านนึกว่าไม้ฉากเป็นเคะเสียอีก :laugh:


ขอบคุณค่า =)
เดี๋ยวลองติดตามตอนต่อไปน๊าา ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-02-2015 09:01:29
ชื่อพระเอกนายเอกน่ารัก  แบบว่าชอบแนวแอบชอบเพื่อนสนิท  รอติดตามนะคะ :L2:



แนวเพื่อนสนิท ,, มันมีโมเม้นต์ของความเป็นจริงเยอะคะ
5555 แอบรักเพื่อนตัวเอง
นี้คนเขียนเองอะเคยเป็น >///<

ฝากไม้ฉากกับปั้นสิบด้วยนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-02-2015 09:03:11
:mew1:  เอาใจช่วยค่ะ
เรื่องใหม่น่าสนใจนะ


เย่เย้ .. ขอบคุณคะ
พี่เจน้องแฟรงค์กับเพื่อนๆ
ไม้ฉากปั้นสิบกับเพื่อนๆ

รับรองฮับบบ ,, จะเขียนให้ดีที่สุดเลยย =)

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-02-2015 09:43:51
รอตอนต่อปายยย เขียนอ่านเข้าใจง่ายดีค่ะ ช๊อบชอบ :D (ชอบตรงวงเล็บด้วย อย่างฮา)

ขอตอนยาวๆอีกนะค้าาาาาาา  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 1 || 11-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-02-2015 12:17:33
รอตอนต่อปายยย เขียนอ่านเข้าใจง่ายดีค่ะ ช๊อบชอบ :D (ชอบตรงวงเล็บด้วย อย่างฮา)

ขอตอนยาวๆอีกนะค้าาาาาาา  :katai4:


ขอบคุณค่ะ เอาตอนต่อไปมาส่งคะ
ยังไงฝากเรื่อง อีกเรื่องด้วยนะคะ =)

✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 2 || 12-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-02-2015 12:47:36
Ch2 ความเปลี่ยนแปลง || ปั้นสิบ



ผมตื่นเช้ามาก็รีบอาบน้ำแต่งตัว
ก่อนจะรีบลงไปทานข้าวแล้วก็ขึ้นรถป๊าไปโรงเรียน
เห้ออ...  มาสายอีกละนะปั้นสิบ


บ้านผมไม่ได้ไกลโรงเรียนเลยครับ
แต่ป๊าจะมาส่งทุกวัน และกว่าป๊าจะออกบ้านได้
ต้องมุ้งมิ้งกับม๊าก่อน ,,
ครับๆ ผมรู้ว่าป๊ารักม๊ามาก
แต่ผมมาสายทุกวันเลยนะป๊า TT’


โดนทำโทษอีกแน่ๆ
ระหว่างนั่งรอในแถวคนมาสาย ผมก็เอามือถือขึ้นมาเล่น


เห้ยยยยย !!
ไม้ฉากตอบไลน์แล้ว



┗ ไม้ฉาก ™ ::   : )



แค่นั้น?
มึงตอบกูมาแค่นั้นอะนะไม้ฉาก
ยิ้ม ,, มึงยิ้มทำไมมมมมมมมม



กูส่งไปโคตรเยอะ มึงตอบมาแบบนี้
กูควรทำไงวะครับคุณไม้ฉาก …





วันนั้นผมเข้าเรียนด้วยความรู้สึกที่แบบว่า
โคตร … นอยยด์!!



พวกคะน้า ยูโร เปา ก็กวนตรีนนกันเหลือเกิน

“ เม้นส์ไม่มาหรอวะปั้น” คะน้าถามผม
คะน้ามึงเป็นผู้หญิงจริงป่าววะ ถ้ามแบบนี้กับเพื่อนผู้ชายได้ไม่อายเลยนะ

“ยังไม่ถึงวันวะ …. ถุ้ยยยยย คะน้ากูเป็น ผู้ ชาย “

“555+ ก็กูไม่อยากให้มึงเครียดไง “
คะน้ามันหัวเราะชอบใจที่เห็นผมตอบมันแบบนั้น

“เป็นไรวะมึง ถ้าให้กูเดาไม่พ้นเรื่องไม้ฉาก” เออ มึงรู้ได้ไงยูโร

“เกี่ยวไรกับมันวะ” ผมหันไปมองหน้ามัน

“เห้ยย ปั้น ,, พวกเราเป็นเพื่อนกันมาตั้ง 6 ปีแล้วนะเว้ย” กูรู้ๆ กูนับเลขเป็นนะยูโร
ยูโรมันมองหน้าผม ก่อนจะพูดต่อ

“แล้วกูรู้จักไม้ฉากมาก็ 6 ปีเหมือนกัน พร้อมๆกับคำบอกจากปากมึงเนี้ยทุกวันเลย”
ยูโรพูดจบก็หันไปหยิบมือถือมาเล่น

“ใช่วะปั้น มึงรู้ตัวไหม มึงอะมีแต่เรื่องไม้ฉากๆมาคุยกับพวกกู
จนพวกกูรู้เรื่องไม้ฉากซะเยอะมาก จนบางทีกูยังคิดเลยว่ากูรู้เรื่องไม้ฉากมากกว่าเรื่องแฟนกูอีก”

ไอ่คุณเปาพูดเสริมขึ้นมา

“อืมม มึงหายใจเข้าออกก็มีแต่ไม้ฉากๆ มึงจะให้พวกกูคิดว่าไงวะ”
คะน้าครับ เพื่อนผู้หญิงมึงไม่มีหรือไงเนี้ย มาจับจองพูดคุยกับเพื่อนผู้ชายตลอดเลย
555+ คะน้าไม่ค่อยชอบคบเพื่อนผู้หญิงครับ มันบอกผู้หญิงเรื่องมาก ชอบนินทา
มันบอกอยู่กับผู้ชายสบายใจกว่า ถึงใครหลายๆคนจะด่าว่ามันก็ตาม มันบอกมันไม่แคร์

“พวกมึงคิดมากกันไปป่ะวะ ,, ก็เพื่อนกันอะมึง มันโทรมาหากู
กูก็เลยเล่าให้พวกมึงฟังต่อ ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย”

เออ... ไม่เห็นแปลกเลย แค่เล่าเรื่องมันทุกวัน ก็คนมันคุยกันทุกวันนี้หว่า

“แล้วตอนประถม มึงมีเพื่อนแค่ไม้ฉากหรอวะ”

“คุณเปาครับ ผมมีเพื่อนเยอะนะ ตอนประถมมีไม้ฉาก เลน่อน ไนซ์  พู่กันกับจานสี โอ้ยย เยอะแยะอะ”

“นั้นไงเยอะแยะ แล้วมึงยังติดต่อกันอยู่ไหมละ”

 ยูโรหยุดเล่นมือถือหันมาถามผม

“ก็ติดต่อบ้างวะ คู่แฝดพู่กันกับจานสีมันไปเมืองนอก กลับมาปีหน้า
ไนซ์ไปต่อ ม.ปลายที่เดียวกับไม้ฉาก ส่วนเลน่อนอยู่โรงเรียนชายล้วนตรงเนี้ย ใกล้ๆโรงเรียนเรา “
ผมตอบมันตามจริง

“อื้มม มึงก็ติดต่อเพื่อนสมัยประถมมาตลอดนิหว่า แต่ทำไมพวกกูรู้แต่เรื่องของไม้ฉากวะ
ทำไมพวกกูไม่รู้เรื่องพู่กันจานสีไนซ์เลน่อน ทั้งๆที่พวกมันก็เป็นเพื่อนมึง”

มึงใจเย็นนะยูโร พูดซะยาวเลยย


เออ ทำไมวะ
ทำไมผมไม่เล่าเรื่องให้พวกมันฟัง


“ไหนมึงบอกว่าอยากเล่าเรื่องเพื่อนเก่าให้พวกกูฟังจะได้รู้จักกันไง
เลน่อนอยู่ใกล้แค่นี้พวกกูยังไม่เคยเจอเลย แต่มึงพาไม้ฉากมาเจอพวกกู มันยังไงวะปั้น”

คะน้า ถามผม


“บางทีนะเว้ยปั้น ,, มึงอาจจะชอบไม้ฉากจริงๆก็ได้นะ” เปาพูดปิดท้ายได้อย่างสวยงามครับ



พวกมึงนัดกันมาบิ้วความรู้สึกกูใช่ไหมมมม TT’

“เออ คือ พวกมึง .. คิดกันมากไปปะวะ เพื่อนกันเฉยๆจริงๆ”

“เอาเหอะๆ มึงไม่ยอมรับไม่เป็นไร แต่มึงลองคิดดีๆละว่าทำไมมึงถึงมีแต่เรื่องไม้ฉากในหัวมึง”

กูคิดอยู่ไงยูโร มึงจะย้ำทำไม

“เออ ยูโร เดี๋ยวมึงไปรับฟ้าใสกับกูนะ” เปาหันไปชวนยูโร

“มึงนี้อีกคน ฟ้าใสมันแฟนมึงนะ แฟนมึงมาจากเชียงใหม่ทีไร ชวนกูไปรับทุกที” ยูโรมึงขี้บ่นจังวะวันนี้

“มึงไม่ไปกับกูจริงๆอะ” เปาส่งสายตาหน้าสงสารให้ยูโร

“เห้อออ มึงนี้จริงๆเลยนะ ไปๆเร็วๆเลย” พูดจบยูโรก็ลุกขึ้นยืน
ก่อนจะหันไปเร่งๆให้เปารีบลุก
เออ สรุปฟ้าใสแฟนเปา หรือแฟนมึงวะยูโร มึงรีบยิ่งกว่าแฟนเค้าอีกนะ

“งั้นกูไปก่อนนะ คะน้า ปั้นสิบ” เปาหันมาบอกพวกผมก่อนจะเดินตามยูโรไป

“มึงดู เชื่อกูไหม รับรองอีกไม่นาน มันจะได้กันเอง ชัวร์ ,, คะน้าฟันธง!! “

“คะน้า ,, นั้นเพื่อนมึงนะครับ แล้วมันก็เป็นผู้ชาย มึงนี้ยังไงอยากให้ผู้ชายได้กันเอง”
ผมบ่นคะน้า ,, ดูมันสิครับ จะจับเพื่อนให้ได้กันเองซะละ

“มึงมัวแต่สนไม้ฉากๆ มึงจะรู้อะไร มึงรอดูเถอะนะ .. เพื่อนกันอะมันส์ดี เชื่อกู”
ไปใหญ่ละ ,, นางสาวคะน้า สาววายฉุดไม่อยู่แล้วจริงๆ

“เออๆ เอาที่คะน้าสบายใจเลยนะครับ ป่ะๆ กลับบ้านกันเหอะ”
ผมชวนคะน้ากลับบ้าน เพราะกลัวมันจะนั่งมโนจับคู่คนอื่นในโรงเรียนต่อ


พอเดินมาถึงหน้าโรงเรียนก็แยกย้ายครับ เพราะป๊าผมมารอรับแล้ว
พอมาถึงบ้าน ป๊ากับม๊าขอเวลาไปสวีตข้างนอก
ให้ผมหาข้าวทานเองได้เลย
ผมเลยต้มมาม่ากินละครับ ง่ายดี
ระหว่างรอน้ำเดือด ก็หยิบมือถือมาเล่น



ไม้ฉากมันออนอยู่ไหมวะ??

เอ๊ะ ,, แล้วทำไมกูต้องนึกถึงแต่ไม้ฉากวะ?
ไม่เอาๆไม่สนใจมันละ


ผมเปิดเข้าไลน์ไปอ่านกลุ่มไลน์บ้านมาเฟียเหม่งน้อย
เป็นกลุ่มไลน์ที่คุยกันเรื่องมาเฟียกับเหม่งน้อย
เป็นฉายานะครับ เป็นตัวละครที่กำลังดังเลย มีแฟนคลับเยอะ
ผมก็เข้าๆมาตามคำเชิญของคุณคะน้าเค้าละครับ
อ่านไปเรื่อยๆก็เพลินดีครับ แก้เหงา แกเครียดได้


ผมโพสในไลน์บ้าน

Mr.Pun-10 :: เบื่อจางงงงง

m . :: เบื่อไรหนูปั้น


5555+ ว่าแล้วว่าเจ๊ต้องตอบ
m . แกชื่อว่า พี่มิ้ว ครับ  เป็นพี่คนนึงที่อยู่ในกลุ่มไลน์บ้านนี้แหละครับ
ถ้าเปิดอ่านไลน์บ้านทีไร จะเจอแกเม้นต์ๆ โพสๆ เม้าท์ๆด้วยตลอด
แล้วผมก็สนิทกับแกพอสมควร ก็เวลาที่ไม้ฉากมันไม่ตอบไลน์
หรือมันออนเฟสแต่ไม่ทักผม  ผมจะนอยด์มาก
( นั้นเพื่อนกันใช่ไหมปั้นสิบ ,, อ่อ เรานอยด์เพื่อนเวลามันออนเฟสไม่ทักได้ด้วย อะเคลูกอะเค )



เลยมาบ่นให้เจ๊แกฟังบ่อยๆ เจ๊แกก็จะตอบกวนๆบ้าง
พูดนั้นนี้ให้ฟังบ้าง ,, ก็เพลินดีครับ 55555

คือผมลูกคนเดียวไง มันก็เหงาบ้างอะไรบ้าง
เพราะป๊ากับม๊าชอบหนีไปสวีตกันตลอด
พอไม้ฉากไม่โทรมา ผมเลยเหงาๆเซ็งๆไม่มีอะไรทำ
มาเจอพี่มิ้วแกบ้าดีเดือด ผมทักตอนไหนก็ตอบตอนนั้น
แกว่างงานหรือยังไง ,, อันนี้ผมยังสงสัยอยู่ 55555

สักพักพี่มิ้วก็ทักแชตส่วนตัวมา

m. :: นอยด์ไรอีกอะแก

Mr.Pun-10 :: เรื่องเพื่อนอะพี่มิ้ว

m. :: ว่ามา

Mr.Pun-10 :: คือว่างว่างั้น ,, ถึงมาฟังเรื่องของปั้นได้ทุกวัน

m. :: ว่างมากอะแก รอตี 2 ต้องสไกป์กับแฟน

Mr.Pun-10 :: พี่คนนั้นอะนะ ยังคบอีกหรอ นึกว่าทนฟังเจ๊บ่นไม่ไหวเลิกกันไปซะละ

m. :: แค่นี้นะ บ๊ายยย



5555555555 ดูเจ๊แกสิ มีงอลด้วยอะครับ


Mr.Pun-10 :: โอ๊ๆ เจ๊มิ้วคนสวยของปั้น อย่างอนนะ
เดี๋ยวปั้นกินมาม่าก่อน จะมาคุยด้วย

m. :: อะเชช



ผมวางมือถือแล้วก็รีบกินมาม่า พอทานเสร็จแล้วล้างจานอะไรเรียบร้อยแล้ว
ก็ย้ายตัวเองมานั่งเล่นหน้าทีวี เปิดทิ้งไว้ให้เป็นเพื่อนงั้นแหละครับไม่ดูหรอก


ตอนนี้ไม้ฉากมันทำไรอยู่วะ?


ผมเลยตัดสินใจทักไม้ฉากไป


Mr.Pun-10 :: ทำไรอยู่

รอไปเถอะครับ ไม่อ่านหรอก
เหอะ ,, ตั้งแต่มันส่งรูปยิ้มมาเมื่อคืน จนตอนนี้จะสามทุ่มละ
มันยังไม่ทักผมมาเลย
มึงนี้มัน ,, โอ้ยยย จะหาคำไหนมาด่ามึงดีวะไม้ฉากกกก!!


ผมเปิดไลน์ไปทักพี่มิ้ว

Mr.Pun-10 :: มาแหละๆ

m. :: ว่ามา

Mr.Pun-10 :: ว่าอะไรเจ๊

m. :: นอยด์ไร

Mr.Pun-10 :: อ่อ ยังไม่ลืมอีกหรอ 55555

m. :: จะเล่าไหมเล่าเนี้ย งั้นนอยด์ต่อไปนะ พี่ไปนอนละ

Mr.Pun-10 :: เล่าๆ



ผมกับพี่มิ้วไม่เคยเจอกันหรอกครับ รู้จักในไลน์บ้านนั้นแหละ
แล้วก็อยู่ๆก็มาทักคุยกันส่วนตัวเพราะอะไรก็จำไมได้ละ
แต่วันนี้ผมสนิทกับพี่มิ้ว มากกว่าคนในกลุ่มไลน์บ้านคนอื่นๆ



Mr.Pun-10 :: ก็คือปั้นมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงไง มันอยู่คนละจังหวัดกับปั้นนะ
แต่ก็โทรคุยกันเรื่อยๆ ทักไลน์บ้างเฟสบ้างนิดหน่อย
แล้วทีนี้มันออนเฟสอะ แต่มันไม่อ่านไลน์ปั้น ไม่ทักปั้นมา

m. ::  ผู้หญิง หรือ ผู้ชาย

Mr.Pun-10 :: ผู้ชายอะ

m. :: #โลกหมุนเร็วจนฉันตามไม่ทันแล้วพี่บัวลอย

Mr.Pun-10 :: อะไรของเจ๊เนี้ย

m. :: 55555555 ก็เพิ่งรู้ไง เพื่อนผู้ชายไม่ทักมามันนอยด์ได้

Mr.Pun-10 :: อ้าวว ไม่ได้หรอ

m. :: แล้วแกไปทำไรให้มันโกรธหรือเปล่านะ มันถึงไม่ทักแกมา หรือปกติมันก็เป็นแบบนี้

Mr.Pun-10 :: ปกติมันก็คุยน้อยนะในไลน์อะ แต่มันกดอ่านไวกว่านี้
อย่างน้อยๆถ้ามันออนเฟสมันก็ทักปั้น แต่นี้มันไม่ทักอะ

m. :: พี่ถามว่าแกไปทำไรมันหรือเปล่า มันโกรธไรงี้

Mr.Pun-10 :: ไม่นะพี่

m. :: งั้นมันคงยุ่งๆมั้ง แก ม.6 กันละนิ อาจจะงานเยอะ

Mr.Pun-10 :: อ่ออ พี่มิ้ว มันอาจโกรธเค้าก็ได้

m. :: เอาไงแน่ห๊ะแก

Mr.Pun-10 :: ก็เมื่อวานเค้ากับเพื่อนเล่นเกมส์กัน แล้วเค้าแพ้
พวกมันเลยให้เค้าโทรไปบอกชอบมันอะ

m. :: บอกชอบใคร ยังไง งง



โหวว เจ๊แก่แล้วก็เงี้ยย งง ไรละ

Mr.Pun-10 :: ก็คนนั้นมันชื่อไม้ฉากไง เค้าเล่นเกมส์แพ้เพื่อน
เพื่อนก็ให้เค้าโทรไปบอกว่าเค้าชอบไม้ฉากนะ

m. :: อ่อๆ ละไม้ฉากตอบว่าไง

Mr.Pun-10 :: มันตัดสายเค้าไปเลย

m. :: อ้าวว แล้วแกไม่บอกมันไปละว่า เพื่อนมันเล่นเกมส์กัน

Mr.Pun-10 :: บอกมันไปในไลน์แล้ว

m. :: แล้วมันไม่อ่านหรอ ถึงมานอยด์

Mr.Pun-10 :: อ่านแล้ว

m. :: แล้วมันด่าหรอ?

Mr.Pun-10 :: ไม่ด่าเลย

m. :: แล้วแกจะนอยด์เพื่อ??



ผมไปแคปเจอร์หน้าจอที่สนทนากับไม้ฉากมาให้พี่มิ้วดู


Mr.Pun-10 :: มันส่งมาอย่างงี้อะพี่มิ้ว
 
m. :: ยิ้มกลับมาแค่นั้นอะนะ เออ เพื่อนแกกวนตีนวะปั้น

Mr.Pun-10 :: นั้นแหละ มันด่ายังจะรู้สึกดีกว่านี้ก็ได้นะ

m. :: แก พี่ถามไรแกหน่อยดิ

Mr.Pun-10 :: ถามว่าไรพี่

m. :: แกชอบไม้ฉากจริงๆใช่ไหม

Mr.Pun-10 :: ห๊ะ ,, ทำไมถามงั้นอะ



เออ ทำไมคิดกันแบบนั้นวะ ขนาดพี่มิ้วยังไม่เคยเจอไม้ฉากนะ
ผมก็ไม่ได้เล่าเรื่องไม้ฉากมากนินะ ( ไม่มากเลยยยยครับปั้นสิบ )

m. :: แก ,, เพื่อนกันเค้าไม่นอยด์กันแบบนี้หรอกนะ

Mr.Pun-10 :: ไม่ใช่พี่ เพื่อนกันจริงๆ แค่เพื่อนๆ ๆ

m. :: ปั้นสิบ ,, ถ้าชอบก็ยอมรับได้นะแก ไม่มีใครว่าแกหรอก
สมัยนี้มันเรื่องปกติวะ ชายรักชาย  แกดูดิพวกเรามาฟินมาจิ้น
มาเฟียกับเหม่งน้อยกันนี้ก็ชายกับชายนะเว้ย น่ารักจะตาย

Mr.Pun-10 :: นั้นมันบทบาทในซีรี่นะเจ๊ แต่อันนี้มันชีวิตผมจริงๆ

m. :: แกไม่เคยได้ยินหรอ ,, ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

Mr.Pun-10 :: เห้อออ ไม่รู้วะเจ๊ ,, ตอนนี้ปั้นคงสับสนเลย มีแต่คนคิดว่าปั้นชอบไม้ฉากทั้งนั้นเลย

m. :: เอางี้ปั้น แกฟังเจ๊นะ

Mr.Pun-10 :: อื้มม ครับ

m. :: แกคิดดีๆ แกมีความสุขไหมเวลาคุยกับไม้ฉาก
แกรู้สึกดีไหมที่ไม้ฉากคุยกับแกทุกวัน แกห่วงมันไหมเวลามันหายไป
แกรู้สึกนอยด์ไหมเวลาไม้ฉากมีแฟน แล้วเวลาแกอยู่กับไม้ฉาก แกเคยใจเต้นแรงไหม

Mr.Pun-10 :: ก็รู้สึกดีนะพี่ ตอนมันมีแฟน ปั้นแค่หมั่นไส้มันนะ ไม่ถึงกับนอยด์อะไร

m. :: แกชอบไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: หรอ พี่คิดว่างั้นจริงๆอะ

m. :: อื้มม พี่คิดงั้นนะ แต่ค่อยๆดูไปละกัน

Mr.Pun-10 :: ปั้นไม่ได้เป็นเกย์นะพี่มิ้ว ปั้นว่าปั้นไม่ได้ชอบมันหรอก
แค่ปั้นเหงามั้ง พอมันไม่คุยปั้นเลยนอยด์ๆไม่มีไรทำอะ

m. :: ถ้าคิดงั้นก็ดี แล้วทำไมแกไม่โทรหามันละ จะมารอให้มันทักทำไม

Mr.Pun-10 :: ไม่ได้รอมันทัก โหยยย เจ๊มิ้วอะ

m. :: 5555555555+ หร๊า



เออนั้นสิ ,, ทำไมไม่โทรหามันวะ
ผมกดเบอร์โทรออกไปหาไม้ฉาก

สายแรก … ไม่รับ

สายที่ 2 … ไม่รับ

สายที่ 3 … ไม่รับ


แต่มันยังออนเฟสอยู่ !!!



คืออะไรวะไม้ฉาก ,, มึงทำงี้ต้องการไรวะ
กูเครียดดดนะเว้ยย!!




ผมเลยทักแชตเฟสไปหามัน


ปั้นสิบ สิตางค์ :: มึง ทำไรอยู่

รอครับ รอมันอ่าน รอมันตอบ
ผมนั่งจ้องจุดเขียวๆอยู่แบบนั้นเกือบชั่วโมง
มันก็ไม่กดอ่าน ,,


เห้อออ ไม้ฉาก
บอกกูสิว่ากูควรทำไง?
มึงถึงจะคุยกับกูซะที ..




ละนี้ปั้นสิบ ,, มึงจะร้องไห้ทำไมครับเนี้ย
ผมยกมือมาเช็ดน้ำตา
เหอะ ,, อ่อนแอมากไปละนะปั้น
ไม่เหงาหรอกนะมึง แค่ไม้ฉากคนเดียวเอง
มันไม่คุยก็ไม่ต้องคุยกับมันดิ จะยากอะไร
เพื่อนออกจะมีเยอะแยะ


ผมรีบเช็ดๆน้ำตาตัวเอง แล้วขึ้นห้องไปอาบน้ำเตรียมจะนอน
พอล้มตัวลงนอน ,, ก็หยิบมือถือมาเล่น
( เล่นตลอดครับ ,, ปั้นหยิบมือถือตลอด )


เปิดดูแชตเฟส ,, มันเพิ่งเลิกออนไปเมื่อ 13 นาทีที่ผ่านมา
แต่ ,, มันไม่อ่านแชตเฟส
และมันไม่อ่านแชตไลน์
ผมเลยตัดสินใจโทรหามันอีกที
ผ่านไป 5 สายละครับ .. ไม่รับสาย


ผมไปอัพสถานะในเฟสบุ๊ค

ปั้นสิบ สิตางค์ ::

จะรู้บ้างไหม ,, ว่ากูเครียดแค่ไหนกับสิ่งที่มึงกำลังทำเนี้ยยย!!!
ไอ่คุณชาย !!



ครับ .. ผมเมมเบอร์ไม้ฉากว่าคุณชาย
ก็มันชอบแต่งตัวเนี้ยบบมาก ทำอะไรก็ยังกับคุณชายอะ


เห้อออ กำลังกดๆเลื่อนๆมือถือเล่น
ก็มีแจ้งเตือนเฟสดังเข้ามา
เป็นเจ๊มิ้วฮะ ,, มากดไลค์
แหม่ เจ๊นะเจ๊ ,, ตามกันมาได้ทุกช่องทางสื่อสารจริงๆ

สักพักเจ๊มิ้วก็คอมเมนต์ในเฟสบุ๊คผม


m’ m :: นอนนนน!!
ปั้นสิบ สิตางค์:: ฝันเดดด
m’ m :: อะเช


เห้อออ ,, เอาวะปั้นสิบ
ถ้ามันไม่คุยมึงก็ไม่ต้องคิดมากหรอกเนอะ
มีเพื่อนอีกตั้งเยอะ ถ้ามันจะโกรธเรื่องแค่นี้ไม่ฟังเหตุผลก็ช่างมันเถอะ
ผมเอามือถือวางไว้ข้างๆที่นอน ก่อนจะพลิกตัวนอน


อื้มมม ,, ที่มึงกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้คืออะไรวะปั้น
ผมนอนคิดถึงคำพูดของ ยูโร เปา คะน้า และเจ๊มิ้ว
นอนนึกถึงทุกความรู้สึกที่ผมเป็นกับสิ่งที่ไม้ฉากมันทำ


.... หรือว่า








ผมจะชอบไม้ฉากจริงๆ ??









............................................
หนูปั้นสิบกำลังสับสนเลยย ,, 5555+
ไม้ฉากจะนิ่งเฉยอีกนานแค่ไหน
ติดตามตอนต่อไปนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 2 || 12-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-02-2015 13:55:53
งงกับไม้ฉาก ทำไมฮิมไม่ตอบหนอ?? หรือผิดหวังอยู่ที่ว่าปั้นสิบบอกว่าเป็นแค่เกมส์??
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 3 || 13-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-02-2015 16:10:03
Ch 3. รู้ใจตัวเอง || ปั้นสิบ



ตื่นมาแบบปวดหัวมากๆ นอนคิดเรื่องบ้าอะไรไม่รู้ยันเช้า
วันนี้เป็นวันเสาร์ ดีไม่ต้องไปโรงเรียน
ไม่ต้องเจอพวกยูโรมันบิ้วความรู้สึก

ผมเดินลงมาข้างล่าง แต่บ้านเงียบมาก
สงสัยป๊ากับม๊าพากันไปสวีตอีกละ
เห้ออ ,, เหงาแหละนะเนี้ยย


วันนี้ไม่อยากสนใจมือถือเลยอะ ถ้าจับมือถือ
ก็ต้องตามไปดูในเฟสไม้ฉากอีกว่ามันจะออนไหม
จะตอบไลน์ไหม จะอ่านแชตหรือยัง
ปิดเสียงดีกว่า ไม่อยากคุยกับใครเลยวันนี้
แต่.... มือมันไวกว่าครับ ไม่ทันได้กดปิดเสียงเตือนเลย
ไปเปิดเข้าไลน์ทันทีเลย
( มือไม่รักดีเนอะปั้นเนอะ 55+ )

กดเข้าไปดูของไม้ฉาก ว่ามันอ่านไหม?


หื้มม ,, ขึ้นว่าอ่าน
แต่ ...... ไม่ตอบ

คืออะไรวะ??


ไม่เป็นไร ลองเข้าแชตเฟสดิ
อืมม ขึ้นว่าอ่าน
แต่ ...... ไม่ตอบ



มึงต้องการอะไรวะไอ่ไม้ฉาก!!!!






ผมตัดสินใจกดโทรไปหาไนซ์
เผื่อจะถามๆหาไม้ฉากได้ เพราะมันเรียนโรงเรียนเดียวกัน

“ว่าไงคุณปั้นสิบ” ไนซ์ส่งเสียงทักทาย

“เออ มึงทำไรอยู่วะไนซ์”

“กำลังไปเรียนพิเศษอะ ใกล้จะสอบตรงแล้วนี้หว่า
แล้วมึงอะทำไร ละนึกไงโทรหากู”
ไนซ์ถามมาเป็นชุดเลย

“กูไม่เรียนพิเศษเสาร์-อาทิตย์อะ ก็ไม่นึกไงหรอกนะคิดถึงเฉยๆ”
คิดถึงจริง   ๆนะเว้ยยไนซ์ 5555 คิดถึงอีกคนที่เรียนโรงเรียนเดียวกับไนซ์อะ - -

“กูดีใจมากเลยวะ เดี๋ยวแป๊บนะปั้น ,, ไอ่ไม้ฉากกก กูอยู่นี้”
ไนซ์ตะโกนเรียกไม้ฉากดังมาก


ห๊ะ ,, ไม้ฉาก อยู่กับไนซ์ด้วยหรอ


“เออ มาๆคุยกันต่อ” ไนซ์ส่งเสียงกลับมาชวนผมคุยต่อ

“มึงคุยกับใครไนซ์” ไม้ฉากถามไนซ์
ละจะยุ่งทำไมวะ ไนซ์จะคุยกับใครก็เรื่องของมันดิ
หึ หมั่นไส้ ,, ได้ยินเสียงละหมั่นไส้มันวะ

“กูคุยกับปั้น มึงจะยุ่งทำไม เดินไปเรียนไวๆเลย มึงอะมาช้า”
เสียงไนซ์หันไปบ่นให้ไม้ฉาก
นี้ยังไม่เลิกตื่นสายอีกหรอวะ 555+
ไม้ฉากมันชอบตื่นสายครับ
สายแบบมากๆ แล้วแม่มันก็ไม่ปลุกด้วยนะ
บอกว่าจะฝึกให้ไม้ฉากมันหัดตื่นเอง แต่มันไม่เคยจะตื่นเองเลย
ต้องให้แม่มันตะโกนด่าทุกวัน


“มึงวางเลยไปเรียนเร็วๆ” เสียงไม้ฉากมันบอกไนซ์

“เห้ยย ไอ่ไม้ฉากมึงนิสัยไม่ดีวะ เอามือถือกูคืนมา”
เดี๋ยวๆนะ มึง 2 ตัวทำอะไรกันครับ แย่งมือถืออะไรกัน

“ฮัลโหลเตี้ย”
หื้มม เสียงนี้ไม่ได้ยินมาหลายวัน ,,
น้ำตาไอ่ปั้นจะไหล
( ลูกปั้น หนูเป็นผู้ชายลูก ,, จะร้องไห้ทำไมง่ายๆแบบนี้
//’ ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ลูกปั้นรัวๆ 555+)

“คะ ใครใครเตี้ย” ติดอ่างเลยนะกู ,, โอ้ยย ทำไมใจเต้นแรงวะ

“ป๊าม๊าไปไหน ทำไมมาโทรหาผู้ชายไรแต่เช้า” ดูมันถามดิ กวนตลอดอะ

“ไปสวีตกันอะดิ แล้วทำไมกูจะโทรหาผู้ชายไม่ได้
ก็ไอ่ไนซ์มันเพื่อนกูอะ แล้วที่สำคัญกูก็ผู้ชายนะ”

เออ ทำไมจะโทรไม่ได้วะไอ่คุณชาย

“555555+ ไปอ่านการ์ตูนที่กูบอกให้จบดีกว่า
เดี๋ยวกูเลิกเรียนแล้วไปเอามือถือที่ซ่อมไว้ แล้วไงกูโทรไปหา”


ห๊ะ ,, อะไรนะ

“มือถือมึงเป็นอะไร”

“มันช๊อตมั้ง แผงทัชสกรีนพังอะ เอาซะกูพิมพ์ไรไม่ได้ กดรับสายยังไม่ได้เลย”

อ่ออ ,, แบบนี้นี้เอง

“ไอ่ไม้ฉากครับ นั้นมือถือกู มึงจะเอาไปคุยเกินไปแล้วนะ เอามาเลย ปั้นมันโทรหากู”
ได้ยินเสียงไม้ฉากมันหัวเราะใส่ไนซ์ แล้วมันแย่งมือถือกันไปมา
สักพักไม้ฉากก็บอกผม

“วางละนะเตี้ย แล้วไม่ต้องเหงาจนโทรหาใครอีกละ
อ่านการ์ตูนไป แล้วคืนนี้จะโทรหา กินข้าวด้วยละ บ๊ายบาย”

พูดจบมันก็วางครับ ไม่ได้รอฟังคำตอบผมเลย
นิสัยแบบนี้ตลอดดด

หื้มม ,, ละทำไมกูยิ้มวะเนี้ยย


แค่คำไม่กี่คำของไม้ฉาก ,, ทำให้ไอ่อาการนอยด์ๆ
เบื่อๆที่มีมาหลายวัน หายไปซะงั้น

หัวใจเต้นแรงมากครับ ,, แรงจนต้องเอามือมาจับหน้าอกไว้
แปลกไปแล้วนะหัวใจ ความรู้สึก ,, และร่างกาย
ทำไมคนชื่อไม้ฉาก ,, มันทำให้เป็นได้ขนาดนี้กัน




ผมเดินไปหยิบไอแพดที่โหลดการ์ตูนไฟล์ pdf ไว้มาอ่าน
ไม่ได้เชื่อฟังไม้ฉากเท่าไหร่เลยนะ
แต่อ่านการ์ตูนที่มันบอกว่าสนุกๆแทบทุกเรื่อง
(ไม่เชื่อฟังเลยจริงๆ )



สักพักก็มีไลน์แจ้งเข้ามา

m. :: ทำรายยยย

Mr.Pun-10 :: อ่านการ์ตูน เจ๊ละทำไร

m. :: นั่งเฉยๆ

Mr.Pun-10 ::  ชีวิตดี๊ดีนะเจ๊

m. :: แน่นอน 555555 แล้วเพื่อนแกเป็นไงบ้าง

Mr.Pun-10 ::  ไม่ไงอะ

m. :: เล่าคะ

Mr.Pun-10 ::  เล่าอะไร

m. :: แกกับเพื่อนไง เล่ามาไวๆ

Mr.Pun-10 ::  อยากรู้เรื่องชาวบ้านอีกละนะเจ๊

m. :: เอออ ปั้นสิบ พูดงี้ใช่ไหม ได้เลยได้

Mr.Pun-10 ::  โอ๋ๆ ก็ไม่มีอะไรหรอกเจ๊ ปั้นโทรหามันไม่รับ
ปั้นแชตไลน์ไปมันอ่านแต่ไม่ตอบ แชตเฟสไปมันก็อ่านละไม่ตอบอะ

m. :: มันโกรธอะไรมากขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย

Mr.Pun-10 ::  แล้วทีนี้ปั้นเลยโทรหาเพื่อนที่เรียนที่เดียวกับมัน 

m. :: แล้วไงต่อละ พิมพ์ไวๆดิ



โหวว ป้าๆป้าใจเย็นๆครับ 55+


Mr.Pun-10 :: แล้วบังเอิญว่าไม้ฉากมันอยู่กับเพื่อนปั้นอีกคนพอดี มันเลยเอามือถือเพื่อนปั้นไปคุย

m. :: คุยกับแกอะนะ

Mr.Pun-10 ::  อื้มมใช่ มันบอกว่ามือถือมันทัชสกรีนเสีย กำลังส่งซ่อม เดี๋ยวซ่อมเสร็จจะโทรมาหา

m. :: อร๊ายยยยย >////////<

m. :: มันชอบแกแน่ๆเลยปั้น ดูมันบอกดิ เดี๋ยวโทรหา

Mr.Pun-10 ::  เพื่อนกันก็บอกแบบนี้ปะ

m. :: มันมีอะไรมากกว่านั้นไหม

Mr.Pun-10 ::  ยังไงอะเจ๊

m. :: อ้าวว มันบอกแค่จะโทรมาหาแค่นั้นอะนะ

Mr.Pun-10 :: มันบอกแบบนี้อะ  “ วางละนะเตี้ย แล้วไม่ต้องเหงาจนโทรหาใครอีกละ
อ่านการ์ตูนไป แล้วคืนนี้จะโทรหา กินข้าวด้วยละ บ๊ายบาย”

m. :: อิป้าหัวใจจะวายยย ,, แกแค่นี้ก็รู้แล้ว มันชอบแกนะเว้ย

Mr.Pun-10 :: เพื่อนกันปกติแหละเจ๊ ผู้ชายนะครับ

m. :: ปั้น แกลองมองข้ามเรื่องแกเป็นผู้ชายไปก่อนได้ไหมวะ

Mr.Pun-10 ::  ยังไงอะ

m. :: มองในมุมพี่นะปั้น แกอะชอบไม้ฉาก แล้วดูทีท่าจากไม้ฉากที่คุยกับแกวันนี้
แล้วจากที่แกเคยเล่าๆมาว่าโทรมาหาตลอดตอนนั้นตอนนี้ ... ก็เหมือนมันก็ชอบแกนะ

Mr.Pun-10 :: พี่มิ้ว แล้วถ้ามันไม่ใช่แบบนั้นละ

m. :: แกกลัวใช่ไหม

Mr.Pun-10 ::  กลัวอะไรอะพี่

m. :: แกกลัวว่าถ้าแกบอกมันไปว่าแกชอบมันจริงๆ แล้วมันจะไม่คุยกับแก

Mr.Pun-10 :: กลัวมันไม่คุยด้วยอะ ใช่ ,, แต่เรื่องชอบมันหรือเปล่า ปั้นไม่รู้อะ

m. :: แกลองคิดทบทวนดีๆละกัน ถ้าชอบก็บอก เผื่อใจตรงกันจะได้มีวันเวลาดีๆด้วยกันไง

Mr.Pun-10 ::  มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอเจ๊

m. :: ชีวิตคนเรามันสั้นนะปั้น ,, อย่ายึดติดอะไรมากนักเลย ทำวันนี้ให้มีความสุขที่สุดก็พอ

Mr.Pun-10 ::  สาธุนะเจ๊ พูดดีๆกับเค้าก็เป็นเนอะ

m. :: กวนแหละนะปั้นสิบบบบบบ!!

Mr.Pun-10 :: กินข้าวก่อนนะ เดี๋ยวคุยกัน

m. :: อะเชๆ



ผมก็ไปกินข้าว เสร็จแล้วก็เอาขนมมากิน นั่งอ่านการ์ตูนไปเรื่อยๆ
โดยไมได้สนใจมือถือ หรือจะแชตอะไรกับใครต่อ
เพราะผมรู้ว่าคนที่ผมรอ ,, ยังไม่เลิกเรียนพิเศษ
555555+



ห้าโมงเย็น

มีสายเรียกเข้ามา
อื้มม เบอร์แปลกๆ แต่ก็คุ้นๆนะ เบอร์ใครวะ


“สวัสดีครับ” ผมรับสายไปใช้เสียงสุภาพหน่อย 555

“ไม่ทราบว่าที่นั้นที่ไหนครับ  ... ใช่ที่รักหรือเปล่า”

ยิ้มแก้มปริเลยครับ >////<
ที่รักบ้านแกดิไอ่บ้า!

แหม่ ,, เสียงแบบนี้จำไม่ได้เลยนะ
คุณไม้ฉากครับ ,, เอาเบอร์ใครโทรมาวะเนี้ย


“มึงบ้าไปละ โทรมาละถามว่าที่ไหน” ผมบ่นๆมันไป

“555+ มึงจำเสียงกูได้ด้วยดิ” มันขำถามกลับมา

“เออ ได้ดิวะ คุยกันมากี่ปีแล้วละ ทำไมจะจำไมได้ แล้วมึงเอาเบอร์ใครโทรมา”
ผมถามมันไปเพราะอยากรู้ว่าเบอร์แปลกๆนี้เบอร์ใคร

“เบอร์แม่กูไง กูเอามือถือแม่มาด้วยเมื่อเช้า “

“แล้วมึงไม่คิดจะโทรบอกกูเลยว่ามือถือมึงเสีย กูก็รอไปเหอะนะ”
ผมบ่นๆมัน ก็มันอะทำให้ผมนอยด์

“อ้าวว กูไม่รู้ว่ามึงรอ กูขอโทษนะ”
มึงจะทำเสียงอ้อนอะไรวะ โอ้ยย เชรี้ยย
แล้วกูยิ้มทำไมเนี้ย , , >/////<


“เออๆ กูผิดเองแหละไม่ได้บอกมึงว่ากูรอ
แม่มม ละออนเฟสไรได้ไงทำไมไม่แชตมา”

ผมยังบ่นมันต่อ 555 ได้ทีบ่นใหญ่เลยครับ


“เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ แม่กูมารับแล้ว บ๊ายบาย”
มันรีบพูดแล้วก็ตัดสายไป

เห้อออ ,, นี้แหละครับ ไม้ฉาก ‘
พูดๆๆๆ แล้วก็ บ๊ายบาย วางสายเลย
ไม่ทันจะฟังเสียงอีกคนที่จะพูดต่อเลย


“แล้วโทรมาหากูด้วยนะ”
คำๆนี้ที่กูจะบอกมึง มึงคงไม่ทันได้ยิน
แต่ไม่เป็นไร ,, แค่มันโทรมาบอกโทรมาแบบนี้ก็สบายใจแหละ
โล่งใจยังไงไม่รู้ดิ 55555+



ผมนั่งการ์ตูนไป ก็ยิ้มไป
แล้ว ,, ยิ้มทำไมวะปั้น
เพราะไม้ฉาก หรอ?? ,,
เพราะมันอีกแล้วหรอที่ทำให้มึงยิ้มได้อะปั้น??





ผมนั่งอ่านการ์ตูนไปจนเกือบ 2ทุ่ม
ป๊ากับม๊าก็กลับมาจากการไปสวีตนอกบ้าน

“กินข้าวยังครับปั้น ม๊าเอาขนมมาฝากด้วยนะ”


เย่เย้ ,, ม๊าน่ารักที่สุดด

“ยังครับม๊า เพราะปั้นรู้ไงว่าม๊าจะเอาขนมมาฝาก เลยไม่ได้กินอะไร”
ผมรีบเดินไปกอดม๊า ก่อนจะรับถุงขนมมาเปิดดู

“รู้ว่าจะเอามาฝาก หรือขี้เกียจไปหาอะไรกินเองมากกว่าห๊ะเรา”
โหวว ป๊าถามซะ รู้ทันลูกตลอด

“555555+ รู้ทันตลอดเลยนะป๊า”


ผมนั่งกินขนม อ่านการ์ตูนไปเรื่อย
ส่วนป๊ากับม๊าขอตัวไปอาบน้ำนอนตั้งนานละครับ



จนมีเสียงโทรศัทพ์ดังเข้ามาอีกรอบ
รู้เลยว่าใคร ,, เพราะตั้งเสียงเพลงเรียกเข้าไว้
( พิเศษกว่าคนอื่นก็งี้อะเนอะปั้นสิบ)

“นอนยัง” เสียงคนถามอะ นอนละใช่ไหม

“ยังๆ อ่านการ์ตูนยังไม่จบเลย” ผมพูดไปก็หยิบขนมกินไป

“สนุกอะดิ บอกแล้ว นี้อย่าบอกนะว่ากินขนมด้วย” เหมือนตาเห็นนะคุณชาย

“อืมม กินหนมอยู่ ม๊าซื้อมาฝาก” พูดละก็กินขนมต่อ

“นี้เตี้ยละยังอ้วนอีกนะ ระวังไม่มีแฟนนะครับคุณปั้น”
ถึงกับชะงักครับ 555 วางขนมลงทันที

“ก็ไม่ได้บอกว่าอยากมีแฟนปะวะ”
อืมม ไม่ได้อยากมีแฟนจริงๆครับ

“เออ ไม่ต้องมีหรอก มีแล้วแม่งเหนื่อย”
เหนื่อยตรงไหนวะไม้ฉาก มีแฟนนะ ไม่ได้ไปยกถังปูน

“ทำไมอะ มึงก็ไม่อยากมีหรอวะ”
ผมถามไปด้วยใจเต้นแรง จะเต้นทำไมวะหัวใจ เบาๆหน่อย
เดี๋ยวก็หลุดออกมาหรอก

“ก็ไม่ถึงกับไม่อยากมี แต่แค่ยังไม่เจอคนๆนั้น แล้วก็ไม่มีก็ไม่ตายปะวะ 5555”
อย่าให้กูเห็นว่ามึงมีนะไอ่ไม้ฉาก กูจะโทรไปด่าเลยละ

“ไม่เหงาหรอมึง”   ผมถามมันไปเพราะความอยากรู้ ว่ามันเคยเหงาบ้างไหม?

“กูไม่ใช่มึงจะปั้น ที่จะเหงาเวลาไม่มีเพื่อนคุยอะ อีกอย่างนะ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”

ตายไหมปั้นสิบ ,, เจอคำนี้ไป

“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”
“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”

“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”
“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”
“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”



“ปั้น ปั้น มึงไปไหนเนี้ย เงียบทำไม”

ผมอึ้งกับคำพูดมัน จนเงียบไปนาน มันเลยเรียก

“เออๆ ป่าวๆอยู่ๆ”

“ละจะเงียบทำไมวะ”
จะทำเสียงหงุดหงิดทำไมละ ไอ่บ้า

“ก็ป่าวไง”

“อืมๆ งั้นกูนอนละนะ จะไปเรียนพิเศษอีกอะ”

“เออๆฝันดีอะ”

“มึงก็เหมือนกันนะ บ๊ายบายยยปั้นสิบบบบบบบ”


แล้วมันก็วางไป



ผมยังใจเต้นไม่หาย
มันยังวะ

“ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”


คำนี้ ,, มันได้ยินซ้ำๆๆ วนไปมาในหัวไปหมด
โอ้ยย ไม่ไหวแล้ววว
นี้กูเป็นอะไรไปเนี้ย
นั้นไม้ฉากเพื่อนที่คุยกันมาเป็น 10ๆ ปี
แล้วทำไมกูมาใจเต้นแรงตอนนี้วะ
T^T ปรึกษาใครดีเนี้ย
จะปรึกษาพวกยูโร ก็กลัวมันล้อ
แค่ทุกวันนี้ก็จะตายละ ล้อแม่งเช้ายันเย็น
เออ ปรึกษาเจ๊มิ้วดีกว่า


พูดแล้วก็เปิดไลน์มาพิมพ์หาเจ๊มิ้ว


Mr.Pun-10 ::  เจ๊ครับ

m. :: ว่ามา

Mr.Pun-10 :: มีเรื่องปรึกษา

m. :: เรื่องไม้ฉาก?

Mr.Pun-10 ::  ใช่

m. :: ว่ามาเลยแก

Mr.Pun-10 :: ปั้นรู้สึกแปลกๆอะพี่

m. :: ยังไงอะ

Mr.Pun-10 :: ปั้นใจเต้นแรงมากตอนที่มันโทรมาหา

m. :: แล้ว?

Mr.Pun-10 :: ปั้นยิ้มเวลาที่มันคุยด้วยกวนๆ ปั้นยิ้มเวลาที่เห็นเบอร์มันโทรเข้า
แล้วหัวใจปั้นมันเต้นแรง จนแทบจะหลุดออกมาเลยอะเจ๊ …. ปั้นเป็นอะไรงะ T^T

m. :: แกกำลังตกหลุมรักไงปั้น

Mr.Pun-10 :: กับไม้ฉากนะหรอ

m. :: เยสสสสส

Mr.Pun-10 ::  แต่มันเป็นเพื่อนปั้นนะ เป็นผู้ชายด้วย

m. :: เจ๊บอกละไง ให้ลืมเรื่องเพศไปก่อน ให้คิดถึงหัวใจเข้าไว้

Mr.Pun-10 :: จริงๆนะเจ๊ ปั้นอาจจะไม่ได้ชอบก็ได้นะ แต่เพื่อนมันบิ้วความรู้สึกปั้นมากไปด้วยมั้ง

m. :: ชอบคือชอบแก อย่าหาเหตุผลมาหักล้าง แค่แกรู้สึกใจเต้นกับมัน มันก็แปลกแล้วละแก

Mr.Pun-10 :: แล้วทำไมตั้งนานปั้นไม่เป็น เพิ่งมาเป็นตอนนี้อะ

m. :: เพราะแกเพิ่งเข้าใจความรู้สึกตัวเองไง

Mr.Pun-10 :: เข้าใจว่า....

m. :: ปั้นอย่าอึนดิวะ คิดดีๆ ทบทวนดีๆ ชอบก็ไม่ได้เสียหายนิหว่า ชอบก็บอกเค้าไปตรงๆแค่นั้นเอง

Mr.Pun-10 :: ปั้นกลัวมันโกรธแล้วไม่คุยกับปั้น

m. :: แล้วทุกวันนี้มันคุยกับแกมากเลยดิ

Mr.Pun-10 :: ก็ยังได้คุยนะ ถึงมันจะโทรมาคุยแป๊บๆ ก็เหอะ

m. :: ถ้าแกรู้ตัวว่าแกชอบ แต่แกไม่พูดมันออกมา อีกคนเค้าจะรู้ไหมว่ะว่าแกคิดยังไง เผื่อใจตรงกันเว้ยปั้น

Mr.Pun-10 :: เอางั้นหรอเจ๊

m. :: อืมม เอางั้นดิ

Mr.Pun-10 :: นี้สรุปเจ๊อยากให้ปั้นบอกไม้ฉากจริงๆใช่ปะว่า ปั้นชอบมัน

m. :: ถ้าปั้นชอบปั้นก็บอก แต่ถ้าปั้นไม่ชอบไม้ฉาก ก็ไม่ต้องทำอะไร



ผมเงียบไปสักพัก ..... นั่งคิดอะไรเงียบๆคนเดียว
แล้วก็ตัดสินใจพิมพ์ไลน์ไปหาเจ๊มิ้วอีกครั้ง

Mr.Pun-10 :: เจ๊

m. :: ว่า...

Mr.Pun-10 ::  ปั้นว่า ,, ปั้นชอบไม้ฉากแล้วจริงๆอ่ะ




อื้มม ,, ยอมรับกับตัวเองนะ ยอมแพ้กับหัวใจกับความรู้สึกตัวเองแล้ว

ไม้ฉาก ,, กูชอบมึงวะ ‘

ถ้ากูบอกมึงไปแบบนี้ โดยที่มันไม่ใช่เกมส์
มึงจะโกรธ แล้วจะหายไปจากชีวิตกูไหมวะ??




------------------------------------------------------------------

ตอนนี้อาจจะดูสับสนไปบ้าง ก็ตามความรู้สึกของคุณปั้นสิบเค้านะคะ
หลายๆคนเคยเป็นใช่ไหม?

ชอบเพื่อนสนิทตัวเองโดยไม่รู้ตัว
พอจะบอกก็เกิดอาการลังเล อาการกลัวต่างๆ
ปั้นสิบเอง ,, ก็เป็นแบบนั้นแหละคะ

เอาใจช่วยปั้นสิบด้วยกันนะคะ ^_______^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 2 || 12-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-02-2015 16:15:56
งงกับไม้ฉาก ทำไมฮิมไม่ตอบหนอ?? หรือผิดหวังอยู่ที่ว่าปั้นสิบบอกว่าเป็นแค่เกมส์??


555+  ค่อยๆอ่านนะคะ มันจะเฉลยออกมาเรื่อยๆคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 3 || 13-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-02-2015 16:28:00
!! ปั้นสิบรู้ใจตัวเองแล้ว จะสารภาพรักตอนไหนคะ? ตอนหน้าเลยหรือเปล่า??  :katai4:

(นั่งมองอาการไม้ฉาก ฮิมแกจะตกลงหรือวิ่งหนีไปกันหนอออ?)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 3 || 13-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-02-2015 16:33:01
กลัวลูกปั้นของป้าจะเสียใจคือคิดไปเอง ไม้ฉากไม่ได้คิดอะไรแบบนี้ :m15:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 3 || 13-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-02-2015 20:10:51
ลุ้นอ่า
ปั้นคะปิดเทอมหนูต้องไปสิงบ้านไม้ฉากให้ได้นะคะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-02-2015 14:18:44
Ch 4  คำตอบ || ปั้นสิบ



ผ่านวันอาทิตย์ไปแบบนิ่งๆเงียบ
ผมอยู่บ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหน
ก็ยังเล่นไลน์อยู่กับกลุ่มไลน์บ้านมาเฟียเหม่งน้อย
เม้าท์กับเจ๊มิ้ว กับเพื่อนๆเล็กน้อย
อ่านการ์ตูนไปเรื่อยๆ
ไม้ฉากไม่ได้โทรมาแบบที่ผมหวัง
แต่มันส่งข้อความมาในไลน์ตอนตี 1 กว่าๆ


┗ ไม้ฉาก ™ :: Have a nice dream


คือแค่นั้น?? กูรอทั้งคืนมึงส่งมาแค่นั้น?

เห้อออ ,, จะมีความรักทั้งที
ทำไมต้องมารักมาชอบไอ่คุณชายไม้ฉากนี้ด้วยวะ
เบื่อตัวเองจริงๆ  ยังไงๆก็มองไม่เห็นทางจะสมหวังเลย~




เช้าวันจันทร์


ไปสายเหมือนเคยครับ 555 แต่รอดไม่โดนทำโทษ
เพราะมีกิจกรรมที่โรงเรียน
พวกผมพากันไปนั่งเล่นที่ห้องสมุด

“ปั้น ไม่เล่าเรื่องไม้ฉากหรอวะวันนี้”
เปามันถามผมขึ้นมา เออ พวกมึงนี้แปลกนะ พอไม่เล่าก็ถาม พอเล่ามากก็แซว

“ก็ไม่มีอะไร มือถือมันทัชสกรีนเสีย มันเลยเอาเบอร์แม่โทรมาบอก
แค่นั้นแหละ แล้วก็เมื่อคืนส่งไลน์มาบอก Have a nice dream”
ผมพูดจบก็ก้มอ่านหนังสือต่อ

“แค่นั้น? ... Have a nice dream เลยนะเว้ยยย มึงนอนฝันดีเลยอะดิ 5555 “
คะน้ามันแซวผมแล้วหัวเราะชอบใจ ถูกใจอะไรขนาดนั้นห๊ะคะน้า แค่ส่งไลน์มาบอกฝันดีเนี้ยย

“มึงอะ ทำไมไม่จีบมันวะ ไหนๆมึงก็ชอบมันแล้วนิ”
ยูโรครับ ทำไมกูจะไม่อยากจีบวะ กูแค่กลัวมันโกรธเว้ยย

“อืมม กูก็ไม่รู้จะเริ่มต้นจีบมันยังไงดีวะ” ผมตอบพวกมันไปตามจริง

“เดี๋ยวนะปั้น มึงพูดว่าไงนะ” คะน้ารีบวางหนังสือแล้วขยับมาใกล้ผม
เปา และยูโร ก็วางปากกาที่กำลังลอกงานอยู่ หันมามองหน้าผม

“อะไร พูดอะไรคะน้า”

“เมื่อกี้ไง มึงพูดว่าไง”
ยูโรย้ำถามผมอีกครั้ง

“กูบอกว่า  กูก็ไม่รู้จะเริ่มต้นจีบมันยังไงดีวะ”

“นี้มึงจะจีบไม้ฉาก?”

คะน้าทำหน้าตกใจกว่าเดิม 5555555 ตกใจอะไรกัน

“อืมม กูจะจีบไม้ฉาก ทำไมวะไม่ได้หรอ”
ผมหันไปถามพวกมัน

“ก็ไหนมึงบอกไม่ชอบไม้ฉากไง เป็นแค่เพื่อนกัน
แล้วยังไงวะ เห้ยย นี้มันเรื่องจริงไหมวะ”

เปาทำหน้าแบบต้องการอยากรู้ความจริงมากๆ 5555

“อืมม จริงๆ กูลองคิดทบทวนดูแล้ว ,, กูคิดว่ากูชอบมัน”
ผมบอกพวกมันตามที่ผมคิดและรู้สึก

“มึงแน่ใจหรอวะ ไม่ใช่คิดได้เพราะพวกกูแซวกันบ่อยๆหรอกนะ” เปามันถามย้ำอีกครั้ง

“อื้มม กูมั่นใจ กูชอบมัน พอแล้ว พวกมึงจะถามอะไรซ้ำๆวะ กูอาย”
ผมรีบก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ ไม่งั้นมันคงถามอยู่นั้นละไม่สิ้นสุดแน่ๆ

“ปั้นๆ กูยืมมือถือหน่อยดิ อยากเซฟฟี่สวยๆอะ”
คะน้าครับ มาขอยืมมือถือ ทั้งๆที่ใช้รุ่นเดียวกันไม่ใช่หรอไง?

“มือถือมึงกับกูก็ยี่ห้อเดียวกันนะ รุ่นเดียวกันอีก ทำไมไม่ใช่ของตัวเองวะคะน้า”

“ไม่เอาอะ ของกูแบตอ่อน ถ่ายละแสงไม่สวย”

ก็พูดไปเรื่อยนะคะน้า แบตอ่อนแล้วแสงไม่สวย มันใช่หรอวะ?
ผมยื่นมือถือให้พวกมัน ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ



ผ่านไปประมาณ 30 นาทีได้ครับ

ได้ยินเสียงยูโร เปา คะน้า หัวเราะคิกคักๆกัน
ผมเลยเงยหน้ามาดูพวกมัน

“พวกมึงทำไรกันวะ”
ผมถามอย่างสงสัย

“5 5555+ พวกกูคุยกับไม้ฉากอยู่” คะน้าตอบแล้วก็หัวเราะ

“เห้ยย พวกมึงว่าไงนะ คุยกับไม้ฉาก คุยไรกันวะ” ผมรีบลุกไปแย่งมือถือคืนมา

“ก็ดูเองดิในไลน์อะ แต่มันไม่ตอบอะไรเลยนะ แต่กดอ่านกดฟังแล้ว”
ยูโรตอบได้หน้าตาเฉยมาก พวกมึงทำไรลงไปเนี้ย
ผมหยืบมือถือมาก่อนจะกดดู โหยยย มึงส่งว๊อยซ์หามันทำไม
ผมกดฟังข้อความเสียงที่มันส่งไปทีละอันๆ

“เห้ย ไม้ฉากกก ทำไรอยู่เราคะน้านะ นายมีแฟนยังเราจีบนะ 555”

“ไม้ฉากมีคนแอบชอบแกอยู่นะเว้ยยย”

“ไม้ฉาก จะมาที่นี้เมื่อไหร่วะ อยากกินเนื้อย่างแล้วนะ”

“ไม้ฉาก ถ้าว่างนะลองคุยกับปั้นดู มันมีไรจะบอกแก”



T__________________T แต่ละอัน
ผมรีบส่งไลน์กลับไปหามัน

Mr.Pun-10 :: เห้ยๆ ไม้ฉาก กูขอโทษนะเว้ย เพื่อนกูมันยืมมือถือมาเล่นอะ

Mr.Pun-10 :: ขอโทษๆ

┗ ไม้ฉาก ™ :: …….

Mr.Pun-10 ::  มึงคงรำคาญมากเลยดิ ขอโทษนะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: เออ รำคาญมาก




รำคาญมาก ,, โหยยย ไม้ฉากอย่ารำคาญเลยนะ
ปั้นจะร้องไห้แล้ว TT อย่ารำคาญดิวะ ปั้นไม่ได้ทำอะ
ยังไม่ทันได้หาเรื่องจีบเรื่องคุยเลย โดนบอกว่ารำคาญซะแล้ว
จะรอดไหมวะปั้น ,, จะได้มีโอกาสบอกมันไหมว่าชอบมันแค่ไหนเนี้ย TT’



“อ้าวว มึงทำไมทำหน้างั้นวะ” มึงไม่ควรถามกูนะคำถามนี้อะ ก็พวกมึงนั้นแหละ

“ไม้ฉากมันโกรธหรอวะ เห้ยย ๆ กูโทรไปขอโทษให้” คะน้าทำท่าจะหยิบมือถือมาโทร

“ไม่ต้องๆ ปล่อยไว้แบบนี้แหละ ยิ่งโทรไปมันจะยิ่งรำคาญ “
ผมตอบพวกมัน ก่อนจะเดินกลับมานั่งอ่านหนังสือเหมือนเดิม
แต่ถามว่าอ่านรู้เรื่องไหม บอกเลยว่า ไม่รู้เรื่องเลย TT
พยายามอ่านไปเรื่อยๆ แต่รู้ว่าไม่ไหวแน่ๆ


เลยหยิบมือถือมาพิมพ์ไลน์หาเจ๊มิ้ว

Mr.Pun-10 ::  เจ๊ TT

m. :: เปนรายยย


( เดี๋ยวก่อนนะ เจ๊นี้สิงในไลน์ตลอดเลยหรอ
ทักเมื่อไหร่ตอบทันทีเลยอะ )



Mr.Pun-10 :: ไม้ฉากมันบอกว่ารำคาญปั้นอะ

m. :: อ้าวว ทำไมอะ

Mr.Pun-10 :: ก็เพื่อนปั้นอะมันเอามือถือปั้นไป แล้วส่งว๊อยซ์ไปหาไม้ฉากอะ ส่งเยอะๆ ละขำๆกันอะ

m. :: แล้วแกจะใช้เพื่อนเล่นมือถือทำไมละ

Mr.Pun-10 ::  ก็มันจะยืมไปถ่ายรูปไง เลยให้ยืม

m. :: เดี๋ยวไม้ฉากมันก็โกรธไม่ยอมคุยด้วยอีกหรอก

Mr.Pun-10 ::  ทำไงดีอะเจ๊ ยังไม่ทันได้เริ่มจีบเลยอะ มันรำคาญปั้นแล้ว

m. :: เออนั้นดิ เอางี้ก่อนละกัน อย่าให้เพื่อนเอามือถือไปเล่นอีกนะ

Mr.Pun-10 :: ปั้นเปลี่ยนรหัสแล้วมันเอาไปเปิดเล่นไม่ได้แล้วละ

m. :: แล้วจะเอาไงกับไม้ฉากดี

Mr.Pun-10 ::  นั้นละ เอาไงดีอะเจ๊

m. :: บอกไปเลยดิว่าชอบ

Mr.Pun-10 ::  ไม่กล้าหรอก แค่วันนี้มันยังรำคาญเลย ถ้าบอกไปไม่ยิ่งกว่านี้หรอ

m. :: มันอาจจะรำคาญเพื่อนของปั้นป่าว แบบส่งว๊อยซ์ไปละหัวเราะ หรือพูดอะไรไม่รู้เรื่องแบบนี้ไง

Mr.Pun-10 :: มันก็อาจจะใช่นะ เพราะมันเป็นเด็กเรียนอะ เรียกหนักมาก
เรียนห้องพิเศษด้วย มันคงไม่ชอบที่ไปกวนมันตอนเรียนละมั้ง

m. :: นั้นไง มันคงแบบหงุดหงิดละมั้ง ที่คนที่ส่งหาไม่ใช่ปั้นอะ

Mr.Pun-10 ::  ถ้าเป็นปั้นส่งมันคงด่าไปแล้วละ

m. :: มันอาจจะชอบก็ได้ใครจะรู้ แบบรอปั้นทักอยู่อะไรแบบนี้

Mr.Pun-10 ::  เจ๊ก็ชงจังนะ เจ๊พูดมานี้มันดูสวยงามไปหมดเลยอะ

m. :: ก็มองโลกในมุมดีๆไปก่อนแก ถ้ามันไม่รับรักก็แค่อกหักแค่นั้น
แต่อย่างน้อยๆแกก็ได้บอกความรู้สึกในใจแกอะ

Mr.Pun-10 :: มองมุมร้ายๆไว้ก่อนเลยได้ไหม โอ้ยย เครียดอะ

m. :: เอาเวลาไปเครียดอย่างอื่นดีกว่าไหมปั้น เรื่องนี้ไม่ยากเลย

Mr.Pun-10 :: ยากสิเจ๊ ยากมากๆ

m. :: แกไลน์ไปหามันดิ ถ้าแกไม่อยากพูด

Mr.Pun-10 :: แล้วก็มานั่งลุ้นว่ามันจะตอบยังไงนะหรอ

m. :: อืมม ถ้าให้โทรไปบอกแกจะกล้าหรอ

Mr.Pun-10 ::  ไม่กล้าอะเจ๊ โอ้ยยยย เอาไงดีเนี้ย

m. :: เอาน่า เดี๋ยววันนี้แกไลน์ไปหามันก่อน

Mr.Pun-10 :: ไลน์ไปว่าไงอะเจ๊

m. :: ก็แบบว่า ทำไรอยู่ แกกลับบ้านยัง เหมือนทักแบบทุกทีแหละนะ ดูท่าทีมันก่อน

Mr.Pun-10 ::  อืมๆ ได้ปั้นจะลองไลน์ไปหานะ

m. :: ไม่ต้องคิดมากอะแก

Mr.Pun-10 ::  ครับเจ๊ ขอบคุณนะ เดี๋ยวจะกลับบ้านละ

m. :: มีไรทักมานะปั้น อย่าคิดมาก

Mr.Pun-10 ::  ครับ



คุยกับเจ๊ละค่อยมีกำลังใจมาหน่อย
เอาวะปั้น ,, กล้าที่จะชอบแล้วนี้หว่า
แค่บอกความรู้สึกที่มี มันคงไม่ยากเกินกว่านี้หรอกมั้ง

พอกลับมาถึงบ้านผมก็ทำการบ้านต่อ
ลงไปนั่งทานข้าวกับป๊าม๊า นั่งดูข่าว นั่งคุยกัน
จนเกือบๆ สี่ทุ่มผมก็กลับขึ้นมาบนห้อง
อาบน้ำเสร็จแล้วก็ ล้มตัวนอนน ~
หยิบมือถือที่เอาวางไว้บนห้องตั้งแต่เย็นมาดู
มีเพื่อนๆคุยกันในกลุ่มห้อง เรื่องสอบย่อยพรุ่งนี้ บลาๆ
มีเจ๊มิ้วทักไลน์มา

m. :: เป็นไงบ้าง

ตอบเจ๊แกหน่อย เดี๋ยวจะงอล 555+


Mr.Pun-10 :: ยังไม่กล้าทักเลย

m. :: โหวว กว่าจะตอบ

Mr.Pun-10 :: ปั้นลงไปข้างล่างมาไม่ได้เอามือถือไปด้วยไง

m. :: อืมมมๆ ไม้ฉากออนเฟสไหม

Mr.Pun-10 :: เดี๋ยวไปดูแป๊บบนะ



ผมรีบเปิดเฟสดู ออนล่าสุด 10 ชั่วโมงที่แล้ว

Mr.Pun-10 ::  เจ๊ๆ ออนล่าสุด 10 ชั่วโมงที่แล้วอะ

m. :: งั้นคืนนี้มันจะเล่นไหมอะ ปั้นว่า

Mr.Pun-10 ::  เอาแน่ไม่ได้หรอก บางทีมันก็หายๆไป 2-3 วันแบบนี้ประจำแหละ

m. :: นึกจะมาก็มาว่างั้น

Mr.Pun-10 :: ช่ายยยย ไลน์กับเฟสนี้น้อยมาก มันชอบโทรมามากกว่า มันบอกขี้เกียจพิมพ์

m. :: แล้วแกจะเอาไง

Mr.Pun-10 :: เจ๊ว่าไงอะ

m. :: เจ๊แนะนำคำเดิมนะ ชอบใครก็ให้บอก
ไม่อยากให้มาเสียใจทีหลังถ้าไม่ได้บอก เพราะคนเราวงจรชีวิตมันสั้น สั้นมากๆ

Mr.Pun-10 :: เจ๊พูดเหมือนมีประสบการณ์นะ

m. :: แหมมมปั้น เจ๊ก็แก่แล้วเถอะ เคยผ่านโมเม้นต์แบบนี้บ้างอะไรบ้าง

Mr.Pun-10 :: ครับบ เดี๋ยวคืนนี้ปั้นจะลองทักไลน์มันดู

m. :: ดีมากก รีบไปนอนเถอะ จะสอบแล้วไม่ใช่หรอ

Mr.Pun-10 :: ใช่แล้ว แต่ดีหน่อยสอบหลังปีใหม่

m. :: ดีๆ ไปเที่ยวปีใหม่ก่อนละค่อยกลับมาเครียดอ่านหนังสือ 5555

Mr.Pun-10 :: เที่ยวไม่สนุกอะดิพี่ กลัวสอบไม่ได้

m. :: จะเครียดทำไม ไปเครียดกับสอบเข้ามหาลัยโน้น

Mr.Pun-10 :: ครับๆ นอนกันๆ

m. :: โอเค ฝันเดดดดด

Mr.Pun-10 :: ฝันดีนะเจ๊มิ้ววว

m. :: นี้ๆ เพื่อนมาเฟียหัวเห็ดบอก “ชอบใครแต่ไม่กล้าบอก ก็รอดูหน้าแฟนเขาได้เลย”

Mr.Pun-10 ::  5555555+ จริงๆ นอนๆเจ๊




ผมก๊อปคำที่เจ๊มิ้วส่งมา ก่อนจะไปโพสในเฟส


ปั้นสิบ สิตางค์  ::

                ชอบใครแต่ไม่กล้าบอก ก็รอดูหน้าแฟนเขาได้เลย




ก่อนจะเก็บมือถือลงข้างหมอน
,, เห้อออออ มีความรักแบบมันเหนื่อยแบบนี้ใช่ไหมวะ




ไม้ฉาก ,, ฝันดีนะ ‘
ก็ทำได้แค่พูดกับตัวเองแบบนี้แหละ จะให้ทักไลน์หรือโทรไปตอนนี้
ไม่กล้าจริงๆ ,, กลัวมันรำคาญ
แต่ถึงโทรไปจริงๆ ,, มันจะรับสายไหม??





ผ่านไป 3 วันแล้ว ,,


ไม้ฉากยังไม่ติดต่อกลับมาเลย
ตั้งแต่ไลน์ที่บอกว่า “เออ รำคาญมาก”
วันจันทร์ที่ผ่านมา จนวันนี้วันพฤหัสบดีแล้ว
TT นี้มึงรำคาญหรือมึงเกลียดกูกันแน่วะไม้ฉาก

วันนี้เป็นวันที่ 28 ธันวาครับ
โรงเรียนผมเริ่มเงียบเหงา
บางคนก็ลาเรียนไป เพื่อจะเดินทางไปเที่ยวต่างจังหวัดกับครอบครัว
พวกผม ม.6 มาโรงเรียนก็ไม่ได้เรียนหรอกครับ
ส่วนมากอาจารย์ให้ทบทวนบทเรียนเอง

ผมหยิบมือถือมาดูเฟสของไม้ฉาก ว่ามันออนบ้างไหม
มันออนครับ เมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน
แต่มันไม่ทักผม .... เหมือนเคย


เห้อออ ,,
จะหันไปเล่าให้พวกยูโรฟัง
พวกมันก็กำลังเครียดกับแบบข้อสอบ o-net ปี 54 อยู่
เลยเปิดไลน์มาปรึกษาเจ๊มิ้วครับ



Mr.Pun-10 :: เจ๊อยู่ป่าว

m. :: อยู่

(บอกแล้วเจ๊แกสิงอยู่ในไลน์ตลอด)

Mr.Pun-10 :: มันไม่ทักปั้นเลยอะเจ๊

m. :: แล้วปั้นจะรอทำไมละ ทักมันไปดิ

Mr.Pun-10 :: ก็ไม่รู้จะทักอะไรอะ

m. :: ปกติทักไงอะ

Mr.Pun-10 :: ส่งสติ๊กเกอร์ไลน์ไปให้บ้าง ถามว่าทำไรบ้าง

m. :: ก็ทักไปแบบนั้นแหละ



ผมเลยเปิดไปที่ชื่อไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: ทำไรอยู่วะ

Mr.Pun-10 :: หายโกรธยัง กูขอโทษนะ

แล้วส่งสติ๊กเกอร์ Cony ยิ้มๆไปให้


ก่อนจะเปิดไลน์มาคุยกับเจ๊มิ้วต่อ

Mr.Pun-10 :: เจ๊ ปั้นส่งไลน์ไปหามันละ

m. :: โอเคๆ รอดูมันจะตอบกลับมาไหมนะ

Mr.Pun-10 :: ครับ

m. :: เจ๊ทำงานก่อน จะเที่ยงแล้วนะ หาข้าวกินด้วยๆ

Mr.Pun-10 :: ครับเจ๊



ผมก็นั่งอ่านหนังสือ ติวหนังสือกับเพื่อนไปเรื่อยๆ
จนมีเสียงไลน์ทักมา
ผมรีบเปิดดูเป็นไม้ฉากครับ มันตอบกลับมา
มันส่งสติ๊กเกอร์ Cony ยิ้มกลับมาให้ผม

>///<  ดีใจอะ รีบไปบอกเจ๊มิ้วดีกว่า


Mr.Pun-10 :: เจ๊ๆ มันตอบแล้วๆ

m. :: มันตอบว่าไร

Mr.Pun-10 :: เดี๋ยวปั้นแคปเจอร์ให้ดูนะ



สักพักผมก็ส่งรูปหน้าจอสนทนาของผมกับไม้ฉากให้เจ๊ดู


m. :: มันไม่โกรธจริงๆด้วย เห็นไหมมันส่งยิ้มกลับมาให้ด้วย

Mr.Pun-10 :: ดีใจมากอะเจ๊

m. :: แกก็บอกว่าชอบมันไปได้แล้ว ปีใหม่จะได้เค้าดาวส์ด้วยกันไง

Mr.Pun-10 :: มันไม่ได้กลับมาที่บ้านพ่อมันอะสิ

m. :: โทรคุยข้ามปีก็ได้มั้งแก

Mr.Pun-10 :: 555555+ ปีก่อนมันไปวัดอะ

m. :: ปีนี้อาจจะไม่ไป เอานะแก บอกๆมันไปเหอะ ดูท่าทางมันก็ไม่โกรธอะไรแกแล้วนิ

Mr.Pun-10 :: ละถ้าบอกไปละมันโกรธละ

m. :: เป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบๆปี มันไม่โกรธเพราะเรื่องนี้หรอก
มันอาจจะเงียบๆไปบ้าง แต่ยังไงเพื่อนกันก็ตัดกันไม่ขาดหรอก

Mr.Pun-10 :: งั้นเป็นเพื่อนต่อไปแบบนี้ดีกว่าไหมอะเจ๊

m. :: แต่แกจะไม่มีสิทธิ์หึงหวงมันนะ มันหล่อไม่ใช่หรอ
ถ้ามันมีแฟนแล้วมาปรึกษาแกอีกอะ จะทำไง

Mr.Pun-10 :: ก็คงเจ็บมั้ง

m. :: ไม่ต้องกลัวความผิดหวังหรอก .. อย่างน้อยแกก็ได้บอกความรู้สึกของแกเอง

Mr.Pun-10 :: ปั้นจะเริ่มบอกมันยังไงดีอะ

m. :: แกพูดเหมือนคนไม่เคยมีแฟน

Mr.Pun-10 :: อืมม ปั้นไม่เคยมี

m. :: นี้พูดจริงๆใช่ปะ

Mr.Pun-10 :: จริงๆ ปั้นยังไม่เคยมีแฟน ยังไม่เคยจีบใคร

m. :: ปั้น แกเป็นลูกคนเดียวใช่ไหม

Mr.Pun-10 :: ใช่ๆ เจ๊รู้ได้ไง

m. :: ก็ดูจากนิสัย จากการคุยของแกอะ

Mr.Pun-10 :: ยังไงอะ

m. :: แกดูติดคนง่าย ดูขี้เหงา เอาแต่ใจ งอแง 555+
และดูท่าทางช่วงที่ผ่านมาของแก แกจะติดกับคนที่ชื่อไม้ฉากมากๆเลยนะ

Mr.Pun-10 :: เจ๊เป็นหมอดูหรอ ทำไมรู้ 555

m. :: เออนะ ฉันเป็นเพื่อนกับริวจิตสัมผัส ฉันรับรู้ได้

Mr.Pun-10 :: 555555 แล้วให้บอกมันไงดีอะ

m. :: แกอยากเริ่มไงแกก็บอกตามนั้นแหละ

Mr.Pun-10 :: อืมม งั้นขอคิดคำพูดก่อน

m. :: โอเคแก ไม่ต้องกลัวนะ จะเกิดอะไรขึ้นก็เป็นเรื่องของอนาคต ทำตามหัวใจของแกซะ

Mr.Pun-10 :: ครับบ



ผมเอามือถือมาหมุนเล่นไปมา คิดไปด้วยว่าจะเริ่มส่งไปว่ายังไงดี
จนพวกยูโรมันคงสังเกตเห็น
“เป็นไรไปคุณปั้น ดูเหมือนจะเครียดๆ"

“อืม นิดหน่อยวะ”
ผมตอบมันไปด้วย แต่ก็คิดไปด้วยจะทำไง

“เรื่องไม้ฉากอีกอะดิ” แหมม แม่นยังกับมานั่งอ่านใจผมนะครับคุณคะน้า

“ก็ใช่อีกนั้นแหละวะ”

“นี้มึงชอบมันจริงๆหรอ ตอนแรกกูนึกว่ามึงตอบกวนๆพวกกู”
หน้าผมดูล้อเล่นมากเลยหรอครับคุณเปา

“หน้ากูดูไม่จริงจังเลยหรอวะเปา ,, กูพูดจริง กูชอบมันจริงๆ “

“แล้วมึงจะจีบมันใช่ไหมวะ”

“ใช่ กูจะจีบมัน”


“อืมม ถ้ามึงคิดดีแล้วก็เอาเต็มที่เลยนะ พวกกูเป็นกำลังใจให้”
ยูโรบอกผมพร้อมๆกับยกนิ้วโป้งส่งท่ากดไลค์มาให้ผม

“ขอบใจมากนะ”

“กูจะเตรียมผ้าเช็ดหน้ารอนะปั้นสิบ”

“คะน้า มึงอ่านหนังสือเงียบๆต่อไปนะ พูดซะกูใจเสียหมด”

ดูคะน้ามันพูดดิครับ คนยิ่งกลัวๆอยู่



พอพวกมันกลับไปสนใจในข้อสอบต่อ
ผมเลยตัดสินใจพิมพ์ไลน์ไปหาไม้ฉาก


Mr.Pun-10 :: แก เรารู้จักกันมาก็ 10 กว่าปีละเนอะ แม่งนานวะนานมากๆ

Mr.Pun-10 :: แล้วคือที่ผ่านมา กูมีมึงตลอด
ไม่ว่าจะทำอะไรยังไงกูแทบไม่เคยต้องเหงาเลย
เพราะมีมึงอยู่คุยอยู่ข้างๆตลอด ถึงบางครั้งมึงจะหายไปบ้าง
หรือจะไปมีแฟนบ้างก็เหอะนะ แต่ที่กูรู้คือมึงไม่เคยทิ้งกูเลย

Mr.Pun-10 :: ขอบใจนะเว้ยยไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: วันนี้กูมีอะไรจะให้มึงช่วยอะ

Mr.Pun-10 :: มึงช่วยกูนะ เพราะกูรู้ว่ามึงอะทำได้แน่ๆ

Mr.Pun-10 :: คือ กูไปชอบคนๆนึงวะ เค้าคนนั้นนะทำตัวแบบเนี้ยบบมากตั้งแต่หัวจรดเท้าอะ
ทั้งการแต่งตัว เสื้อผ้าหน้าผม กูเรียกเค้าว่าคุณชายวะ 555
เค้าคนนั้นแม่งบางทีชอบทำเย็นชาใส่กู แต่กูรู้นะว่ามันห่วงกู
เพราะมันชอบย้ำให้กูดูแลตัวเองดีๆ ชอบย้ำให้กูกินแต่ของมีประโยชน์
และคนที่กูแอบชอบนะ มันหล่อมากๆ กูคุยกับมันทีไรใจกูเต้นแรงมาก
ตอนแรกกูคิดว่าจะเก็บความรู้สึกไว้แบบนี้ต่อไป แต่กูทำไม่ได้วะ

Mr.Pun-10 :: เพราะใจกูเต้นแรงเวลาที่ได้คุยได้อ่านข้อความจากมัน
ใจกูจะร้องไห้ตอนที่มันออนเฟสแต่ไม่ทักไลน์ไม่ทักเฟสกู .. กูว่ากูควรบอกมันให้รู้ว่ากูรู้สึกยังไง

Mr.Pun-10 :: นี้แหละ กูเลยอยากให้มึงช่วย

Mr.Pun-10 :: มึงช่วยไปบอกมันให้หน่อยได้ไหมวะ

Mr.Pun-10 :: มึงรู้จักคนๆนั้นดีเลยละไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: มึงช่วยเดินไปที่กระจกนะ แล้วบอกคนในกระจกให้กูหน่อย

Mr.Pun-10 :: บอกมันให้กูด้วยว่า

Mr.Pun-10 :: คนที่ชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ ชอบมึงมากครับไม้ฉาก ภาคิน

Mr.Pun-10 :: กูชอบมึงไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: และมันคือเรื่องจริง ไม่ใช่เกมส์





ผมพิมพ์มันไปแล้ว ผมบอกมันไปแล้ว
แล้วมันจะอ่านไหม มันจะตอบยังไง
TT โอ้ยย ไม่น่าตามใจมือตัวเองเลย
มือกับหัวใจสัมพันธ์กันมีมาก
พิมพ์ไปได้แบบ TT’
อยากเป็นจะหายตัวแล้วไปเอามือถือมันมาลบข้อความที่ผมส่งไป
โอ้ยยย ตอนแรกแค่รอมันทักมาก็จะบ้าละนะ
นี้รอว่ามันจะตอบกลับมายังไง ,, ผมจะบ้ากว่าเดิม


รีบไปหาที่ปรึกษาก่อน


Mr.Pun-10 :: เจ๊ๆ

m. :: ไง

Mr.Pun-10 :: ปั้นบอกมันไปแล้ว

m. :: จริงดิ แกบอกมันว่าไง

Mr.Pun-10 ::  เดี๋ยวแคปเจอร์หน้าจอแป๊บนะ



ผมส่งแคปเจอร์หน้าจอที่ผมพิมพ์ไว้ไปให้เจ๊มิ้วดู

m. :: กรี๊ดดดดดดด ปั้นสิบ แกเท่ห์มากก ทำไมฉันเขิลวะ

Mr.Pun-10 :: โหวว เจ๊อะ ปั้นอ่านเองยังเขิลเลย

m. :: ฉันอยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง

Mr.Pun-10 :: ปั้นก็ลุ้นมากๆเจ๊

m. :: เอานะปั้น แกได้บอกความรู้สึกแกไปแล้ว ตอนนี้ก็แค่รอ .. ว่ามันจะตอบยังไง

m. :: แต่อย่าคาดหวังมากนักนะ เพราะเจ๊ไม่อยากให้ปั้นผิดหวัง

m. :: ปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันควรเป็น คิดซะว่าดีแค่ไหนแล้วที่มีโอกาสได้บอกนะปั้น

Mr.Pun-10 :: ครับเจ๊ ถ้ามันตอบว่าไง ปั้นจะรีบบอกเจ๊เลยนะ

m. :: โอเค เจ๊เลิกงานละเดี๋ยวขับรถก่อน

Mr.Pun-10 :: ครับๆ ปั้นก็จะกลับแล้ว





คืนนั้นทั้งคืนผ่านไปแบบลุ้นครับ
แต่ไม้ฉากก็คือไม้ฉากครับ ,, ไม่ตอบ ไม่อ่าน ไม่ออนเน็ตเลย
สงสัยมันคงยุ่งๆแหละ ผมได้แต่ตอบตัวเองไปแบบนั้น



วันศุกร์ที่ 29 ธันวาคม


ผมไปเรียนก็เหมือนเดิมครับ อาจารย์ให้ทบทวนและลองทำข้อสอบเอง
ช่วงเช้าผ่านไปอย่างนอยด์ๆ เพราะผมรอว่าไม้ฉากจะตอบว่าไง จะอ่านตอนไหน
จนแทบจะไม่มีสมาธิติวกับเพื่อนๆ
แล้วเสียงที่ผมรอก็ดังครับ

“ไลน์~” เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น


ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาดู
เป็นมันจริงๆครับ
ไม้ฉากตอบไลน์ผม ,,
หัวใจผมเต้นแรงมากตอนกดเปิดดู



┗ ไม้ฉาก ™ ::  อ่าาาา


แค่นั้นหรอวะ .. ไม้ฉากมึงงจะขี้เกียจพิมพ์อะไรขนาดนั้นวะ
ผมส่งความรู้สึกทั้งหมดที่ผมมีไปให้มันแท้ๆ
มันตอบแค่ อ่าาาาา
อ่าาาาา ,,,  บ้านนป๊าแกสิไอ่ไม้ฉาก!!!!

โกรธมันมากครับ .. เสียใจก็เสียใจ
ทำไมไม่ตอบอะไรที่มันชัดๆกว่านี้วะไม้ฉาก
ผมเลยเดินแยกจากโต๊ะเพื่อนออกมา เพื่อกดโทรหามัน
โทรไป 3-4 สายมันก็ไม่รับ
พอกดโทรหาอีกที มันปิดเครื่องไปแล้วครับ
จบแล้วใช่ไหม ,, มันพยายามหนีใช่ไหม?
ไม่ใช่ทัชสกรีนเสียอีกนะ
คงไม่มีคนซวยมากขนาดทัชสสกรีนเสียทุกอาทิตย์หรอกนะ



ผมนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนซะพัก
ก่อนจะกดไลน์บอกกับเจ๊มิ้ว

Mr.Pun-10 :: เจ๊ มันตอบกลับมาละนะ

m. :: จริงดิ ว่าไงๆ โอ้ยย ตื่นเต้นๆ

Mr.Pun-10 :: มันตอบว่า อ่า

m. :: แค่นั้น?

Mr.Pun-10 :: อืมม แค่นั้นอะ

m. :: แคปมาดิ



ผมก็แคปเจอร์ไปให้เจ๊มิ้วดู


Mr.Pun-10 :: แค่นี้แหละเจ๊

m. :: โทรหามันยัง

Mr.Pun-10 :: โทรแล้วแต่ไม่รับ ส่วนตอนนี้ปิดเครื่องไปแล้ว มันกำลังหนีปั้นใช่ไหมเจ๊

m. :: ไม่หรอกนะปั้นอย่าคิดงั้นดิ

Mr.Pun-10 :: มันน่าจะตอบปั้นมาว่าไม่ได้คิดกับปั้นแบบนั้น
ด่าปั้น หรือปฏิเสธมาตรงๆเลยก็ได้ แต่มันตอบแค่ อ่า แล้วปั้นจะรู้ไหมมันหมายความว่าไงอะ

m. :: เออนั้นดิ หรือว่ามันมีแฟนอยู่แล้ว

Mr.Pun-10 :: ไม่มีหรอกเจ๊ เพราะถ้ามีมันจะเล่าให้ปั้นฟัง

m. :: แกมั่นใจแค่ไหนว่ามันจะเล่าให้แกฟังทุกเรื่องอะ

Mr.Pun-10 :: อืมม ไม่รู้วะเจ๊ แต่ปั้นอยากรู้มันทำแบบนี้คืออะไรอะ ตอบมาแค่นี้คืออะไร

m. :: ให้เวลามันตั้งสติก่อน เผื่อมันจะแบบ เห้ยย ควรทำไงดี แบบนี้ไง

Mr.Pun-10 :: ไม่อะ มันเหมือนไม่แคร์ปั้นอะ นึกอยากโทรตอนไหนก็โทร
อยากหายตอนไหนก็หาย แล้วปั้นละมันเคยคิดไหมว่ามันโทรมาจนทำให้ปั้นติดมันแค่ไหน
อยู่ๆหายไป ไลน์ไปเฟสไปก็ไม่อ่าน โทรไปก็ไม่รับ ปั้นเป็นตัวอะไรสำหรับมันวะ

m. :: อืมมม มันเป็นคนไงแน่วะ ถึงจะคิดแบบเพื่อนก็เหอะนะ นึกจะหายก็หาย นึกจะมาก็มางี้ไม่ดีเลยวะ

Mr.Pun-10 ::  อืมม ปั้นอยากรู้ว่ามันเป็นไงแน่ เห้อออ ร้องไห้ไม่ออกเลย

m. :: เอานะปั้น เอางี้ไหม เจ๊จะช่วย

Mr.Pun-10 :: ช่วยไงอะเจ๊

m. :: เจ๊มีแผน

Mr.Pun-10 :: แผน??




-----------------------------------------------------------------


แผนของเจ๊มิ้วคืออะไร???
ติดตามตอนหน้านะคะ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: naruxiah ที่ 14-02-2015 16:01:37
เราว่าโทรศัพท์น่าจะอยู่ที่คนอื่นป่าวเลยบอกว่ารำคาญอ่ะ ไม้ฉาก มาเข้าฉากทีนะคะจะได้หายสงสัย

ปล. เจ๊มิ้วนี่คือ คนแต่งคุยกะปั้นสิบ ใช่มั้ยคะ?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 14-02-2015 16:23:30
ต่อเถอะค่ะ ไม่ให้เป็นภาระของคนอ่านน

ไม้ฉากต้องเขินแน่ๆ เลย!~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-02-2015 16:41:02
 :ling1:   เจ้มิ้วจิตสัมผัสช่วยด้วยจ้า

คนเขียนมาต่อเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-02-2015 16:47:49
เราว่าโทรศัพท์น่าจะอยู่ที่คนอื่นป่าวเลยบอกว่ารำคาญอ่ะ ไม้ฉาก มาเข้าฉากทีนะคะจะได้หายสงสัย

ปล. เจ๊มิ้วนี่คือ คนแต่งคุยกะปั้นสิบ ใช่มั้ยคะ?

คะ ... นิยายส่วนหนึ่งของเรื่องนี้
รีเมคจากเรื่องจริงที่ผู้เขียนเองได้สัมผัสมาคะ
ู^______^

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-02-2015 16:50:13
ต่อเถอะค่ะ ไม่ให้เป็นภาระของคนอ่านน

ไม้ฉากต้องเขินแน่ๆ เลย!~

อันนี้ต้องติดตามนะคะ 5555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-02-2015 16:50:49
:ling1:   เจ้มิ้วจิตสัมผัสช่วยด้วยจ้า

คนเขียนมาต่อเลย

เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้จ๊าา >///<
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-02-2015 16:56:15
สมทบทุนจ้างไม้ฉากมาเข้าฉากที  :mew5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-02-2015 18:36:12
ต่อคืนนี้น้าค้า สัญญาแล้วนะะะะ

เจ๊มิ๊วนี่สามารถจริงๆ ทักทีไรตอบตลอด  o13
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-02-2015 19:51:14
เจ๊มิ้วมีแผนไรน้อ~  :hao3: ต้องกระตุ้นไม้ฉากเยอะๆ.รอตอนต่อไปนะค้าาา~~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 14-02-2015 19:52:24
อ่าาาาาา

คิดว่าไม้ฉากนะพอชอบๆบ้างนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-02-2015 23:02:33
อ่าาาาาาาาา
อึดอัด

เอาอ่านอีก
อ่าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 4 || 14-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Loste ที่ 14-02-2015 23:47:42
นอยแทนปั้นสิบเลยอะ  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 ||P.2||15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-02-2015 03:13:44
Ch 5 แผนของเจ๊มิ้ว || ปั้นสิบ


m. :: เจ๊มีแผน

Mr.Pun-10 :: แผน??

m. :: อืมม ลองเสี่ยงกันดูไหม

Mr.Pun-10 :: อธิบายครับเจ๊

m. :: ก็ตอนนี้สิ่งที่ไม้ฉากเป็น เราไม่รู้ว่าไม้ฉากต้องการอะไรใช่ไหมละ
บอกรักไปแล้วก็ตอบมาแค่ อ่า นึกอยากจะมาก็มา จะไปก็ไป
แล้วคำพูดบางคำการกระทำบางอย่างมันก็ทำให้เราคิดไปเองด้วย

Mr.Pun-10 :: ก็ใช่อะนะ แล้วเจ๊จะทำไง

m. :: ลองหาใครซะคนไปจีบไม้ฉากไง
จะได้รู้ว่ามันเป็นแบบนี้กับทุกคนไหม

Mr.Pun-10 :: แล้วจะเอาใครละ ปั้นไม่มีเพื่อนผู้หญิงเยอะหรอกนะ คะน้าคงไม่ช่วย

m. :: เจ๊เอง แต่ต้องหาหนังหน้าใหม่ก่อนนะ
เอาสภาพเจไปมันคงรีบบล็อกไลน์อะ

Mr.Pun-10 :: 555555+ เจ๊ก็ว่าตัวเองทำไม เอารูปใครละ

m. :: น้องสาวเจ๊ไหม? เดี๋ยวส่งรูปให้ดู



แล้วเจ๊ก็หายไปสักพักก็ส่งรูปมา 2-3 รูป แต่เป็นคนเดียวกันนะ


Mr.Pun-10 :: มีคนอื่นอีกไหมอะเจ๊ คนนี้ยังไม่น่าจะได้นะ

m. :: มีๆ


เจ๊ก็ส่งมาอีก 5-6 รูป เดี๋ยวๆนะ
เจ๊นี้มีเป็นฮาเล็มเลยไหม สาวๆเยอะจัง

Mr.Pun-10 :: เจ๊ๆ คนนี้ๆ

ผมก๊อปรูปที่เจ๊ส่งมา แล้วส่งกลับไปบอกเจ๊มิ้ว ว่าคนนี้น่าจะได้

Mr.Pun-10 :: คนนี้อะ น่าจะใช่แบบที่ไม้ฉากมันชอบ

m. :: มันชื่อมายด์ น้องสาวเจ๊เอง โอเค
งั้นเดี๋ยวไปแชตเฟสคุยกันนะ เจ๊สมัครไลน์ใหม่ก่อน

Mr.Pun-10 :: เจ๊สมัครใหม่ทำไม

m. :: แกอย่าถามโง่ๆ เอาของฉันแอดไป
แค่เปลี่ยนรูปเป็นมายด์ เพื่อนในไลน์ฉันไม่ตกใจแย่หรือไงละ

 Mr.Pun-10 :: อืม ใช่ๆ จริงด้วยเจ๊ 555+ งั้นเจ๊ทักมานะ

m. :: ปั้นๆ แกไม่กลัวมันโกรธหรอ

Mr.Pun-10 :: ก็เราแค่จะลองดูเฉยๆว่ามันเป็นไงไม่ใช่หรอ ไม่ได้ไปหลอกจีบอะไรมันนิ

m. :: อืมม แค่อยากรู้เฉยๆว่าทำไมมันตอบแค่นี้ทำไมทำตัวแบบนี้ โอเคปะ

Mr.Pun-10 : โอเคครับ

m. :: เป็นความลับนะห้ามบอกใคร เพราะถ้าใครรู้นี้เจ๊เสียผู้ใหญ่เลยนะ

Mr.Pun-10 :: ปั้นก็ไม่อยากให้ใครรู้ กลัวมันจะโกรธเหมือนกัน

m. :: โอเค งั้นมีแค่เรา 2 คนรู้นะ

Mr.Pun-10 :: ครับ

m. :: อีกอย่างนะ ถ้าแกอ่านบทสนทนาที่พี่คุยกับไม้ฉากแล้ว
ถ้ามันคุยอะนะ แกห้ามเกลียดเจ๊นะเว้ยย

Mr.Pun-10 :: ทำไมอะเจ๊ ไม่เกลียดหรอก

m. :: บางคำพูดมันอาจจะนะ แรดๆตามมารยาหญิงอะแก
ละอีกอย่างนะห้ามนะแก ถ้ารู้สึกหึงหรืออะไรก็ตาม ห้ามเฉลยความจริงกับไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: ปั้นสัญญาครับเจ๊ ไม่บอกๆ

m. :: อืมๆ โอเค งั้นเจสมัครไลน์ใหม่ก่อน แล้วคุยกันในแชตเฟส

Mr.Pun-10 :: เจ๊ๆ แล้วเจ๊รู้ไอดีไลน์มันละหรอ

m. :: เออ ยังวะ เอามาดิ

Mr.Pun-10 :: เอาเบอร์ไปนะ 080-89689XX

m. :: ok รีบกลับบ้านได้ละแก ละไงทักมาในแชตเฟสนะ



ผมรีบเก็บมือถือแล้วรีบไปบอกเพื่อน
ก่อนจะออกไปรอป๊าแล้วรีบกลับบ้านทันทีครับ
อยากรู้เหมือนกัน ถ้ามีผู้หญิงไปจีบ ไม้ฉากจะเป็นยังไง
มันจะคุยกับคนอื่นแบบนี้ไหม?
แล้วที่มันหายไป มันเป็นกับคนอื่นด้วยไหม?


ถามว่ากลัวไหม? ก็กลัวนะที่มันจะรู้ความจริง
แต่ถ้าผมไม่บอก เจ๊มิ้วไม่บอก มันก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ



พอถึงบ้านทานข้าวเสร็จผมรีบขอตัวป๊าม๊าขึ้นห้องทันที
เปิดแชตเฟส ก็เห็นเจ๊มิ้วทักมาก่อนแล้ว

m’ m ::มายังๆ

m’ m :: หึ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มาแล้วว



เจ๊มิ้วทักมาก่อนแล้วครับ แล้วสักพักเจ๊มิ้วก็ส่งหน้าแชตบทสนทนาให้ดู
( ส่วนนี้จะเป็นบทสนาระหว่าง มิ้ว กับ ไม้ฉากนะ ใช้สีน้ำเงินนะ )

16.43  m ✪ :: สวัสดีค่า

19.23 ┗ ไม้ฉาก ™ :: คร๊าบบบ

19.27  m ✪ :: ใช่ ไม้ฉาก ไหมอะคะ

19.36  m ✪ :: ได้เบอร์มาจากเพื่อน กลัวเพื่อนแกล้งอะ

19.36  m ✪ :: ฮาโหลลลลลล ;(

19.36  m ✪ :: อ้าว ~ หาย

19.38 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ใช่ๆ

19.39 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เค้าไม้ฉาก

19.39 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ผมสิ โทษครับ


แล้วส่งอีโมโคนี่ร้องไห้มาให้

19.39 m ✪ :: ไม่ว่างหรอ

19.39  m ✪ :: สะดวกไหมมม

19.39  m ✪ :: รอสะดวกก่อนก็ได้นะ ^^

19.40 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เคคับๆๆ

19.41 m ✪ :: สะดวกแล้วทักมาด้วยได้ไหมๆ

19.41  m ✪ :: : )

19.43 ┗ ไม้ฉาก ™ :: คร้าบบบบ



พออ่านจบก็กลับมาคุยกับเจ๊มิ้วต่อ

m’ m :: ก็คุยอะนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ทำไมเจ็บจี๊ดๆแปลกๆวะ ทำไมคำพูดมันดูอ่อนโยนดีจังวะ

m’ m :: ประนึงฉันมาสายแรดมากอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m :: รอนางทักมาละกันนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เหอะๆ

m’ m :: แต่นางมาขอโทษนี้ผิดคาดเหมือนกันนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี้ไปเผาบ้านพ่อมันยังทันป่ะครับ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m :: ไม่ต้องบอกพวกคะน้าให้รู้นะ เดี๋ยวเสียแผน

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่บอกๆ

m’ m :: มีมาทักด้วย แลดูเจ้าชู้นะคุณชายของปั้นอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: พึ่งรู้หรอออ

m’ m :: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: มีแฟนเป็น 100 แล้วมั้ง

m’ m :: รอดูกัน  3 วันโอเคมั้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วแต่เจ๊เลยครับ



เจ๊หายไปซะพัก ผมก็หยิบแบบฝึกหัดมาทำฆ่าเวลา
แต่คิดอะไรไม่ออกหรอกครับ มันลุ้นอยู่ว่ามันจะคุยยังไงแบบไหน


m’ m :: อยู่ปะ คุณชายถามว่าอยู่ ม. ไหน

ปั้นสิบ สิตางค์:: มาแล้วๆ ไหนอะๆ

( ผมถามหาแคปเจอร์หน้าจอแชตไลน์ )

m’ m :: ใจเย็นสิแก ฉันเพิ่งเปิดเน็ต

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งบทสนทนามาให้ดู


21.20  m ✪ เอ้อออไม้ฉาก....

21.20  m ✪ เราลืมบอก

21.21  m ✪ เราชื่อมิ้วนะ =)

21.47 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อยู่ ม.ไหน?

21.50  m ✪ ให้ทาย

21.50  m ✪ =)



อ่านจบก็มาแชตกับเจ๊มิ้วต่อ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มิ้ว? 555555+

m’ m :: กลัวจำชื่อตัวเองผิด เอาชื่อนี้แหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่อๆ 555+ แล้วเจ๊ใช้ไลน์ไหนคุยอะ

m’ m :: ไลน์ใหม่ไง ถึงคุยกับแกไลน์เก่าไม่ได้ ต้องมาแชตเฟสแทนเนี้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่อ ครับๆ

m’ m :: ไม้ฉากตอบว่า ม.4 ให้ตอบว่าไงดี

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็น้องเจ๊อยู่ ม. ไหนอะ แล้วแต่เจ๊เลยครับ

m’ m :: โอเคๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ตอบไม้ฉากไปยังเจ๊

m’ m :: ตอบละๆ



ช่วงที่รอเจ๊ตอบ ผมเข้าไปเปิดดูว่ามันออนเฟสไหม
มันออนครับ ขึ้นว่า 5 นาทีที่ผ่านมา
แต่มันไม่คิดจะทักผม ,, เหอะๆ
ผมแคปเจอร์หน้าเฟสที่บอกว่ามันเพิ่งออนไปเมื่อ 5นาทีให้เจ๊มิ้วดู


ปั้นสิบ สิตางค์:: 5 นาที คืออะรายยย?

ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเผาร้านพ่อมันดีกว่า แม่งง หมั่นไส้

บ้านพ่อของคุณไม้ฉากเปิดร้านเครื่องเขียนอยู่ในจังหวัดที่ผมอยู่นี้แหละครับ

m’ m :: เจ๊ตอบไปว่าเป็นรุ่นพี่อะ อยู่มหาลัยแล้ว

m’ m :: รอมันตอบมาก่อนนะจะแคปเจอร์หน้าจอให้

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับ

m’ m :: เหมือนมันจะไม่ค่อยว่าง ,, หรือมันเล่นเกมส์



เหอะๆ อย่างไม้ฉากอะนะจะไม่ว่าง - -‘
ปั้นสิบ สิตางค์:: มันว่างงเชื่อสิ
ชอบเล่นเกมส์ดราก้อน
นานเป็นปีกว่าจะดูทีวี
ถ้าเห็นออนเฟสนานๆนี่
จีบสาวชัวร์
บ้านขายเครื่องเขียน
เป็นนักกีฬา เทวันโด สายเหลือง
อายุ17  เกิด07/07/xx
วันอังคาร  มีน้องชื่อไม้ที หล่อมาก
-3-  เรียนสายวิทย์คณิต
มีไปประกวดมาด้วย  แต่จำไม่ได้ว่าอะไร
เป็นตัวแทนประเทศไทยไปแข่งอยู่สิงคโปร์ด้วย ชนะกลับมา
เท่าที่รู้
-ω-


m’ m :: รู้เยอะมากละจ๊า 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m :: ก็รู้จักมาตั้งสิบกว่าปีอะเนอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ไม่รู้อะ  ปั้นว่าตอนเด็กๆมันน่ารักกว่าตอนนี้เยอะ

m’ m :: 5555 มันอาจมีคนที่คุยๆอยู่แล้วก็ได้นะ

ปั้นสิบ สิตางค์::   ไม่มี

( หนูมั่นใจได้ไงลูกปั้น )

m’ m :: 5555 หรือไม่ก็แชตเยอะมากก กว่าจะตอบหมด

ปั้นสิบ สิตางค์::    ไอจีมัน ลงรูปแล้วตั้งแคปชั่นว่า ,, พอแล้วความรัก

m’ m :: ผมนี้ใจร้อนจะโทรหาละครับ 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นถามมันบ่อยม๊ากกก ว่ามีแฟนยังมันก็บอกไม่อยากมีแล้ว

m’ m :: สเตตัสไลน์ก็ เกือบลืมไปแล้ว...

ปั้นสิบ สิตางค์::    ใช่ๆ ก่อนหน้านั้นมี บลู๊ช ลี    /  การบ้านเยอะ / เกือบลืมไปแล้ว

m’ m :: 5555 นี้ปั้นรู้ทุกอย่างเลยนะ  แฟนพันธ์แท้ปะครับ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็มันเห็นอะ


ผมก็แคปเจอร์หน้าไลน์ให้เจ๊มิ้วดู
ก็ตั้งมันเป็นรายการที่ชื่นชอบ ละอยู่คนแรกเลยนิครับ
จะไม่เห็นได้ไงว่ามันเปลี่ยนอะไรบ้า

ปั้นสิบ สิตางค์::  อยู่คนแรกเลยครับ ไม่รู้ก็บ้าแล้ว
มันเคยตั้งตัสว่า  เล่นตัวน้า / -///- / ความทรงจำสีจางๆ

m’ m :: วร๊ายยยย คนพิเศษด้วยนะ 55555

m’ m :: ชอบมันมากขนาดนี้,,, เจ็บปะที่มันไม่ตอบรับอะไรมาเลย

ปั้นสิบ สิตางค์::    ไปเผาบ้านมันกันเถอะ เดี๋ยวปั้นไปซื้อน้ำมันก่อนนะ 555555+

ปั้นสิบ สิตางค์::    ก็นิดๆอะ วันนี้นอยด์มากอะ

m’ m :: เจ๊ให้ค่าไฟแช๊คครับบบ 5555

ปั้นสิบ สิตางค์::   เพื่อนยังถามเห้ยมึง เป็นไร 555

m’ m ::  ขอลองโทรหาได้ม่ะ นี้อยากได้ยินเสียง 5555

ปั้นสิบ สิตางค์::   เสียงหล่อๆ

m’ m ::   5555+ มันจะรับปะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  โทรไปสิ มันรับหมดอะ ไม่รับก็โทรกลับ โทรไปจะบอกว่าไร

m’ m ::    -"- แฟนจ๊าอย่าตบหนูน่ะ~ หนูช่วยน้อง 555555

ปั้นสิบ สิตางค์::        555+ พี่เค้าไม่รู้หรอก

เจ๊มิ้วมีกลัวแฟนตบด้วย 5555

m’ m ::     เห้ยๆ แกรับสายแล้วๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: รับสายอะไร เดี๋ยวๆ

ทำไมรับสายคนอื่นง่ายจังวะไม้ฉาก ที่กูนี้มึงไม่ยอมรับสายนะ   
 
m’ m ::  นี้แอ๊บเสียงสวยจนเกลียดตัวเอง 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555+ ว่าไงๆ

m’ m ::  ก็ถามว่า ไม้ฉาก ใช่ป่าว มันก็ตอบว่าใช่

ปั้นสิบ สิตางค์::  และไงต่อ

m’ m ::  ก็เลยบอกว่า นี้มิ้วนะ ไม้ฉากก็ อ้ออ ครับๆ

m’ m ::  เจ๊ก็ถามต่อ ทำไรอยู่ คุยได้ไหม

m’ m ::  ไม้ฉากก็บอกว่า กินข้าวครับ คุยได้ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: กินข้าวแต่คุยได้ 5555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันยังไม่เคยมีผู้หญิงมาจีบนะเจ๊มิ้ว มันบอก

m’ m ::  เจ๊ก็เลย อ่อ งั้นกินเถอะไม่กวนแล้ว

m’ m ::  ไม้ฉากบอกว่า กินอิ่มแล้ววว55555+

m’ m ::  ก็เลยถามต่อว่านอนดึกไหม ไม้ฉากบอกดึกครับ

m’ m ::  เจ๊เลยบอก งั้นคุยในไลน์นะ ทานข้าวต่อเถอะ

m’ m ::  ไม้ฉากก็ ครับๆ

m’ m ::  ละมาตอบไลน์

m’ m ::  เดี๋บวแคปแป๊บบบ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นเริ่มเกลียดมันละ

m’ m ::   เสียงเจ๊แรดมากอะ บอกเลย 555+



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งบทสนทนามาให้ดู


22.00 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ม.4

22.04  m ✪ ::  ไม่ถูกกก

22.04  m ✪ ::   555+ เค้าเป็นรุ่นพี่ไม้ฉากอะ

22.06  m ✪ ::  ชอบคุยกับคนอายุมากกว่าป่ะเนี้ยย?? หรือไม่ชอบ??

22.13  m ✪ ::  นี้ลุ้นมากจริงๆ

22.21 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อยู่ ปี 1

22.24  m ✪ ::  ถูกกก

22.24 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5555

22.24  m ✪ ::  อีกคำถามๆ

22.25  m ✪ ::  ตอบก่อนๆ

22.25 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ก็คุยได้

22.25 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไม่ได้เป็นไร

22.25  m ✪ ::   เย่เย้

22.25 ┗ ไม้ฉาก ™ :: =)

22.25  m ✪ ::   ทำไมทานข้าวดึกจังอะ?



พออ่านที่เจ๊มิ้วแคปมาให้ละแบบ ,,
อธิบายความรู้สึกตัวเองตอนนี้ไม่ถูกอะครับ
มันหลายๆอย่าง เสียใจ ผิดหวัง นอยด์ ปนไปหมดในความรู้สึกตอนนี้อะ


ปั้นสิบ สิตางค์::  โอ้ยยย  ยิ่งดูยิ่งเกลียดมันวะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ชอบไปได้ไงวะ รู้งี้ตอนมีคนมาขอคบ ปั้นน่าจะคบไปเลย   ~ โอ้ยยย!!!

m’ m ::   แกอย่าเพิ่งด่าดิวะใจเย็นๆ


แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์บทสนทนามาให้อีก
นี้มึงคุยเยอะมากไปละนะไม้ฉาก ที่กับกูบอกขี้เกียจพิมพ์ !


22.27 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อย่างงี้แหละ 5555

22.28  m ✪ ::   ปีใหม่ไปเค้าดาวส์ที่ไหน??

22.29 ┗ ไม้ฉาก ™ :: วัดค้าบบบ

22.30  m ✪ ::   อ่อ ,, ถ้ามิ้วโทรไปเค้าดาวส์ด้วยได้ไหม???

22.30 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อยู่ในวัดป่า ไม่มีสัญญาณแน่ๆ

22.31 ┗ ไม้ฉาก ™ :: โทรไปก็ไม่ติด

22.33 m ✪ ::   555 โอเคๆ แต่โทรหาได้ใช่ไหมละ

22.33 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ได้




ปั้นสิบ สิตางค์::    ผมนี่ยกดอกไม้ให้เลยครับ

m’ m ::   ให้มิ้ว หรือคุณชาย

ปั้นสิบ สิตางค์::     คุณชายยยยยย

m’ m ::   5555

ปั้นสิบ สิตางค์::      นี่ถ้าปั้นด่าผู้ชายว่าแรดจะผิดมั๊ย 5555

m’ m ::   มิ้วแรดกว่า ,,,

ปั้นสิบ สิตางค์::       55+ ใช่ๆ

m’ m ::   ด่าตัวเองทำไม 5555

ปั้นสิบ สิตางค์::       แล้วมาบอกว่าไม่เคยมีผู้หญิงมาจีบ!!

m’ m ::   555555 เมื่อก่อนไม่มีไงวันนี้เพิ่งมี

ปั้นสิบ สิตางค์::       โอ้ยย ขับมอไซค์ไปเผาบ้านมันเลยได้ป๊ะ

m’ m ::   แก... ใจเย็นนน



จะเย็นยังไงละครับ ดูมันดิ คุยกับเจ๊มิ้วแบบ โหยยยย TT
แต่ไม่คิดจะทักผมาเลยซะนิดอะ


m’ m ::    มันเงียบไปละอะ ไม่ตอบแล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ตายไปละมั้ง 555

m’ m ::     เดี๋ยวแคปเจอร์ให้ดู รอมันตอบก่อนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: น้ำอาจจะติดคอตาย 555

m’ m ::     แกแช่งมันไปสินะ

ปั้นสิบ สิตางค์::   เยสสส  ก็ทำได้แค่นี้ 555

m’ m ::      55555 เจ๊ว่าไม้ฉากดูเฉยๆนะ อาจจะไม่เจ้าชู้หรอก

m’ m ::      เหมือนมีคนทักก็ตอบตามมารยาทท แต่ก็ต้องดูอีกทีแหละ 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่รู้ เกลียดมัน ไม่รู้แหละ

m’ m ::      เดี๋ยวเจ๊กลับบ้านก่อนนะ

แล้วเจ๊มิ้วก็เงียบไปครับ ผมเริ่มว่างละ
เลยเปิดดูเฟส ดูไอจีไปเรื่อยๆ
อ้าวว มันออนเฟสนี้หว่า


ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้วมันออนเฟส

m’ m ::  เจ๊เพิ่งถึงบ้าน

m’ m ::   ว๊ายยย~ ไม่ตอบไลน์แต่ออนเฟส ฮอตตนะค่ะคุณชาย

ปั้นสิบ สิตางค์:: ใช่ป่ะละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: อ่านป๊ะ  ถ้าไม่อ่านคือไม่เห็นต้องทักไปอีกถึงจะตอบ

m’ m ::   ไม่อ่าน ถ้าให้จีบจริงๆอะ เจ๊จีบได้ แต่ไม่อยากทำ สงสารเด็ก

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  55555 ช่างแม่งง

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ไม่ใช่ปั้นนิ

m’ m ::      แลดูแค้นนะเรา 555555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  มากอะ นี่มีลูก ลูกออกมาลูกสามารถรับรู้ถึงความแค้นได้อะ 555

m’ m ::   เว่อร์ละๆ 555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::   5555  แค้นมากไง

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ทักไปอีกยัง  ถ้าคุยสนุกๆคุยเรื่อยๆมันจะจีบเอง

m’ m ::   555+ เชื่อเจ๊ดิ,, ถ้าปั้นอนุญาตเจ๊จัดให้

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  เอาเล้ยยย

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  เดี้ยวๆเราทำไรกัน555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ลองถามๆดู มีแฟนยัง

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  เคยมีคนมาจีบป๊ะเนี่ย

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  อยากให้เจ๊เป็นที่ปรึกษามันเหมือนเค้าปรึกษาเจ๊อะ

m’ m ::   อะเค~

ปั้นสิบ สิตางค์ :: แลดูชั่วมากอะ

m’ m ::  5555 วันแรกขอหยั่งเชิงดูอาการก่อนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ครับ

m’ m ::   ก็ไม่ตอบไลน์นะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่อ่านด้วยใช่ป่ะ

m’ m ::   เยสสสส  พรุ่งนี้บ่ายๆคงอ่าน 55555555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มันเลิกออนเฟสแล้ว 8 นาทีก่อน

m’ m ::   นี้แกจับเวลาขนาดนั้น

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 9 นาทีละ

m’ m ::   พอๆ อย่านับต่อเลยย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555+

m’ m ::    ถามจิงงง เสียใจมากไหมม

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ไม่รู้สิ นอยๆอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::พอมาเห็นมันคุยกับคนอื่นแล้วแปลกๆ

m’ m ::   5555 หึงอะดิ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555 ไหนอะแคปเจอร์ไลน์

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ถ้าวันนึงมันรู้ว่าแกล้งมันแบบนี้มันคงไม่ happy แน่ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  แต่ช่างแม่ม แค้นนี้ต้องชำระนะแจ๊ะ

m’ m ::   ก็ไม่เฉลยๆ ค่อยๆหายไป

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ครับ  555 ไหนไลน์~

m’ m ::   อะเคค ไปแคปแป๊บบบ


แล้วสักพักเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์สนทนามาให้ดู



22.35  m ✪ ::   จริงๆไม่คิดว่าไม้ฉากจะคุยด้วยนะเนี้ย ‘

22.35  m ✪ ::   รู้ปะ ,, พอไม้ฉากตอบมา~ มิ้วยิ้มเลยอะ

22.39 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 555 =)

22.40   m ✪ ::   ตอนแรกไม่กล้าโทรอะจริงๆ

22.41  m ✪ ::   พอไม้ฉากรับละแบบว่า ...... 5555 เสียงน่ารักเนอะ =)

22.47  m ✪ ::   นอกจากจะกินข้าวดึกละ อาบน้ำดึกด้วยปะคะ???

 30 ธ.ค.

0.05   m ✪ ::   นอนละแน่เลย :)

0.06  m ✪ ::   งั้น ,, ฝันดีนะคะไม้ฉาก

0.06  m ✪ ::   ดีใจที่ได้คุยกันน่ะ ,, ถ้ายังไงคื่นมาก็ทักมิ้วด้วยนะคะ




m’ m ::  ไม่ตอบละ ไม่อ่านด้วย

m’ m ::   เอาจริงๆนะ เวลาคุยโทรศัพท์กับตอนคุยไลน์ เหมือนคนละคน

ปั้นสิบ สิตางค์ ::   5555+

m’ m ::   ดึกละนะแก ไปนอนปะ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::   ครับๆ พรุ่งนี้คุยกันใหม่นะเจ๊

m’ m ::    นอนให้หลับละแก 555



นั้นสินะ ใครจะนอนหลับลงได้ละ




วันนี้ทำไมเวลาผ่านไปช้ามากเลย
วันนี้บอกรักคนๆนึง มันตอบกลับมาแค่ อ่าาาา
แล้วโทรหามันก็ไม่รับสาย และปิดเครื่องไป
พอตอนเย็นเห็นมันคุยกับผู้หญิงทั้งทางไลน์ และโทรศัพท์
มันก็ออนเฟสด้วย
แต่ ... มันไม่คิดจะติดต่อมาหาเลยด้วยซ้ำ
ไม่ทักไลน์มา ไม่ทักเฟสมาเลย



,, นี้กูกำลังจะเสียมึงไปจริงๆหรอวะไม้ฉาก?







*******************
จะเป็นบทสนทนาในแชตเฟสของ เจ๊มิ้ว-ปั้นสิบ
และบทสนทนาไลน์ของเจ๊มิ้ว - ไม้ฉาก

แบ่งสี หรือทำบทสนทนาอ่านยากไปไหมคะ?
ยังไงแนะนำติชมได้นะ
ยินดีมากๆเลยค่า =)

ตอนนี้ปั้นสิบเริ่มใช้แผนเจ๊มิ้วแล้ว
จะเป็นยังไงลองติดตามกันนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 5-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-02-2015 08:53:01
ม่ายย อ่านง่ายค่ะ แยกออกเลยนะว่าคุยอะไรกับใคร

แต่ถ้าเป็นปั้นสิบเราคงไม่ทนถึงขนาดนี้ มีนอยด์หลายวันแน่เลย (แต่จะไปโกรธไม้ฉากก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อน)

แอบเศร้าแป๊ป

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 5-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-02-2015 09:04:34
 :m15:  อ่าาา แปลว่าไรว้า อึ้งมากเหรอ
ไม่เห็นใจคนที่รอสัญญาณตอบกลับเลย
ไม้ฉากน่าโดนไม้เรียวฟาดก้นสักทีสองที :hao7:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 15-02-2015 20:49:21
อ่านละสงสารไม้ฉาก
คืออยู่ๆก็ถูกบอกรัก  แล้วก็บอกว่าแพ้เกม
แล้วก็มาบอกรักจริงๆ
แล้วก็ให้คนปลอมตัวมาคุยด้วย

ถ้าเป็นไม้ฉาก  จะถามปั้นสิบ(ที่แค่เพื่อนสนิทไม่ได้คิดเกินเลย)ว่า
มึงเป็นเชี่ยงไรมากไหมปั้นสิบ
สนุกไหมกับการเล่นกับความรู้สึกกุ
นี่เรียนหนัก งานเยอะ ไหนจะต้องมารับรู้ความรู้สึกเพื่อนอีก
ต้องทำแบบไหนถึงจะถูกใจครัช
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-02-2015 21:05:38
สงสารทั้งคู่เลย
ปั้นสิบของป้า ไหวไหมลูก?
นี่ไม่ต้องรอดูไปอีก 2 -3 ปีหรือนี่?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 15-02-2015 22:07:23
เจ็บดีเหลือเกินนนน  :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-02-2015 22:26:21
อ่ะ..รอลุ้นต่อไป

ยังไม่มีอะไรจะชัดเจนเล๊ยยยย

แต่ลุ้นดี
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 16-02-2015 07:15:32
ชอบแก๊งค์มาเฟียกับเหม่งน้อย ขอ add fb ด้วยดิ 555

ไม้ฉาก ไม่ต้องไปแล้ววัดนะ กลับมาเคลียร์ กับเมียเถอะ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 16-02-2015 09:47:10
สงสารทั้งคุ่ แล้วก็ผิดทั้งคู่
คืออะไร!?
ปั้นสิบก็เล่นกับความรู้สึก
ไม้ฉากก็ไม่ชัดเจน
เฮ้ออ!~ คนอ่านละกลุ้ม!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 5 || P.2 || 15-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-02-2015 01:20:10
พรุ่งนี้จะรีบมาต่อตอนต่อไปให้นะคะ =)
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-02-2015 11:51:02
Ch 6  แผนเจ๊มิ้ว 2 || ปั้นสิบ


วันนี้ผมตื่นมาด้วยอาการปวดหัวมากๆ
กว่าจะพยายามข่มตานอนได้แทบแย่
มีแต่ข้อความแชตต่างๆของไม้ฉากกับเจ๊มิ้ว วนไปมาเต็มหัว

นี้สรุป ,, ผมอกหักใช่ไหม??

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วมานั่งทานข้าวรอให้ป๊าไปส่ง
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะไปเรียนของปีนี้ละครับ
พรุ่งนี้จะปิดยาวแบบจุใจมาก แล้วเปิดเทอมมาสอบเลย TT

ระหว่างนั่งรถไปเรียน ป๊าก็บอก ....
“เย็นนี้รีบออกมานะ เดี๋ยวป๊ามารับไว
เพราะลุงสุธีจะมาจากกรุงเทพ เดี๋ยวเราจะไปกินข้าวกัน”

“ครับป๊า ลุงสุธีมาคนเดียวหรอครับ”

ผมถามป๊ากลับไป เพราะปกติลุงสุธีไม่ค่อยมาหาพวกผมหรอกครับ
ผมจะได้เจอลุงสุธีก็เฉพาะตอนที่ผมไปกรุงเทพแค่นั้นเอง

“น่าจะมาคนเดียวละมั้ง ป๊าก็ไม่รู้เหมือนกัน ...
ถึงโรงเรียนแล้ว ตั้งใจเรียนละปั้นสิบ อย่ามัวแต่เล่นมือถือ”

แหม ป๊ารู้ทันจังเลยนะ 5555



พอถึงโรงเรียนก็ว่างเหมือนเคยอะครับ
แต่ก็นั่งอยู่ในห้องเรียนแบบนั้นละครับ
อาจารย์มาก็นั่งคุยนั่งถามกันมากกว่าว่าจะเข้า คณะไหน มีแผนยังไงต่อจากนี้
ผมหยิบมือถือมาทักทายเจ๊มิ้ว ทักไลน์ไปก็นานทำไมเจ๊ไม่อ่านวะ
ปกติเจ๊สิงในไลน์ตลอดนี้หว่า ,,


อ่อนึกขึ้นได้ว่า  .. มาคุยกับเจ๊มิ้วในแชตเฟสนี้นา 5555+

ผมเลยรีบเปิดเฟสมาดู
เห็นไม้ฉากอัพเฟสว่า


ภาคิน ตระกูลไม้ ::
สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยย!!



มันสอบเสร็จแล้วงั้นหรอ? แล้วมันจะมาบ้านพ่อมันปะวะ?
โทรหาดีไหม ,, แต่มันบอกเจ๊มิ้วว่าปีใหม่จะไปวัดนี้นา
อื้มมม เดี๋ยวค่อยให้เจ๊มิ้วถามให้ดีกว่า
รีบเปิดแชตเฟสก่อนเลยครับ ,,


ปั้นสิบ สิตางค์ :: เจ๊ ทำไรอยู่ครับ

m’ m :: กำลังรอให้แกทักเลย



พร้อมส่งแคปเจอร์หน้าจอสนทนามาให้ดู
นี้เจ๊ตื่นเช้ามาคุยเลยหรอ - -‘ เริ่มจะไม่ชอบใจนิดๆละแหะ



07.42  m ✪ ::   อรุณสวัสดิ์ค่า

07.42  m ✪ ::  วันนี้มิ้วสอบ’ เป็นกำลังใจให้หน่อยนะ

08.02 ┗ ไม้ฉาก ™ :: สู้ๆนะ

แล้วส่งโคนี่ยิ้มมาให้



m’ m ::  ตื่นเช้าเนอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ตอแหลมากกก  555+

m’ m ::  เดี๋ยวๆ แกด่ามิ้วปะ

เอ๊ะ .. เจ๊รู้ได้ไง 5555 เอ้ยย ไม่ใช่

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ด่าไม้ฉาก 5555

m’ m :: มันอยู่บนรถอะ กำลังไปส่งไม้ที บอกให้ตั้งใจสอบละมั้ง
ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง บนรถเสียงมันดัง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มันโทรมาเลยอ่อ 5555 นี่เริ่มเกลียดมันละ

m’ m ::ก็เลยบอก โอเคๆ ส่งน้องก่อนเถอะละค่อยคุยกัน

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  5555 ถามมันให้หน่อยว่าอยู่จังหวัดไร
เพราะเมื่อวานมันสอบเสร็จแล้ว เผื่อมันจะมาบ้านพ่อมันแล้ว

m’ m :: ถามว่าไง ตอนนี้อยู่ขอนแก่นป่าวว งั้นหรอ 
รอมันทักมาก่อนะกัน เพราะนี้บอกว่ามีสอบ - -

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  เจ๊มิ้วๆ มันเคยตกเก้าอี้แล้วส่ง "โอ๊ยยย"  มาให้ด้วยละ!  แบบนี้หมายความว่าไงอะ

m’ m :: ต้องถามประมาณแบบ ปิดปีใหม่นอกจากไปวัด ละไป ตจว ไหม  เอางี้ป่ะ

m’ m :: เห้ยยยยย  น่ารักเนอะ มีส่งมาบอกด้วย  มันก็เหมือนมีใจกับปั้นจริงๆอะแหละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ถ้ามันมีใจ มันไม่ทำแบบนี้หรอเจ๊

m’ m :: 5555 แต่ก็ส่งโอ้ยยมาหาไง แปลว่านึกถึง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มันคงกวนอะแหละ ก็ตอนนั้นคุยกันอยู่ไง

m’ m :: ตอนนี้ก็คุยได้ ทำไมไม่คุย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่อะก็ให้คุยอะไรละครับ เมื่อวานโทรไปมันยังไม่รับสายเลย

m’ m :: ไม่เรียนหรอออออ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ว่างอะ มีเรียน2ชม แต่เรียนแค่ 5นาทีปล่อย

m’ m ::ถ้าว่างมากงั้นเล่าเรื่องแกกับไม้ฉากให้ฟังหน่อยดิ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็รู้จักกันตอน ป.1 อะ

m’ m :: แล้วไงต่อ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็ไม่ไงต่ออะ 555 ไม่รู้จะเล่าไงอ่า

m’ m :: ปั้น ๆ ๆไม้ฉากส่ง SMS มา

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ว่าไงอะ


แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปหน้าจอ SMS มาให้
นี้คือไม้ฉาก แกส่ง SMS แกโทรหาคนที่แกเพิ่งคุยได้วันเดียวอะนะ
แต่กับกูเนี้ยย รู้จักกันมาเป็นสิบกว่าปี เคยส่งมาไหมห๊า!!!


ไม้ฉาก :: ทำได้ไหมมมมมมมม?


ปั้นสิบ สิตางค์ :: อะไรคือทำได้ไหม

m’ m :: ก็ที่เจ๊บอกมันไปไงว่าวันนี้มิ้วสอบ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: อ่อๆ

m’ m :: ตอนนี้คุยไลน์ละ เดี๋ยวแคปให้ดูนะ

m’ m :: อ่านละห้ามเกลียดเจ๊นะ,, ละนี้เป็นความลับ ต้องเป็นความลับละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มันร้ายแรงมากเลยหรอ  5555+

m’ m :: ไม่หรอกแก ขนาดเจ๊อ่านเจ๊ยังเกลียดตัวเองเลย 5555


แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์แชตมาให้



08.24  m ✪ ::  ถ้าสอบได้ท๊อปนี้ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงเลย

08.24  m ✪ ::  5555+

11.06 ┗ ไม้ฉาก ™ :: พี่อยู่ ขก. ใช่ไหม
( ขก. = ขอนแก่น )

11.09 ┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วพี่ได้เบอร์มาจากไหน

11.09 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ?

11.09 ┗ ไม้ฉาก ™ :: -3-

11.11  m ✪ ::  ได้จากเพื่อนที่เรียน ขก.

11.12  m ✪ ::  พี่มาต่อมหาลัยที่ กทม. นะ

11.13 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อ่า

11.13  m ✪ ::  ไม้ฉากดังจะตาย  ใครๆก็รู้จัก

11.14 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5555+ ไม่ขนาดนั้น

11.14  m ✪ ::  เพื่อนให้เบอร์มาตอนแรก พี่ยังคิดว่าเพื่อนแกล้งเลย

11.14 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ทำไมอะ

11.15  m ✪ ::  ก็ ... พี่เคยให้เพื่อนไปขอเบอร์ไม้ฉากนานละไง

11.15 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  อ่อครับ

11.15  m ✪ ::  แต่มันไม่ให้ซะที ละอยู่ๆเอามาให้ พี่ก็คิดว่าเพื่อนมันแกล้ง

11.16 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  แล้วจะกลับ ขก. เมื่อไหร่หรอ???

11.16  m ✪ ::  ^^ แล้วพี่คุยกับไม้ฉากได้แน่นะ .... แฟนไม้ฉากไม่ว่าใช่ป่ะ

11.17 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ผม ยัง ไม่ มี แฟน นะ

11.17  m ✪ ::  ก็จะกลับวันที่ 2  จะสวดมนต์ข้ามปีก่อน

11.17  m ✪ ::  ยังไม่มีแน่นะ >//////<

11.17 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ช่ายยยยย

11.18  m ✪ ::  แล้วถ้าคุยกันไปเรื่อยๆแบบนี้’ แล้วพี่จีบไม้ฉาก.... ไม้ฉากจะยอมให้พี่จีบไหมอะ?

11.18  m ✪ ::  พี่ถามตรงไปปะ  555+



ตรงมากครับเจ๊ะ ตรงมากก ,, ละอะไรของแกไม้ฉาก
เน้นคำว่า ผม ไม่ มี แฟน นะ ….
เหอะๆ … หมั่นไส้มันวะ!!!


11.19 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ผมยังไม่รู้จักตัวจริงๆพี่เลยนะ

11.19  m ✪ ::  เขินนน

11.19  m ✪ ::  ก็คุยกันไปเรื่อยๆ

11.19  m ✪ ::  โอเคไหม?

11.19  m ✪ ::  ไม่รีบๆ

11.20 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  พี่มา ขก. แล้วจะกลับ กทม. วันไหนอะ

11.20  m ✪ ::  กลับวันที่ 4

11.20  m ✪ ::  เพราะวันที่ 5 มหาลัยเปิดแล้ว

11.20  m ✪ ::  แล้วไม้ฉากกลับจากวัดวันไหนอะ

11.21 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  กลับวันที่ 3

11.22  m ✪ ::  จะได้เจอกันไหมมมอะ

11.22 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  นั่นสิ 5555

11.23  m ✪ ::  แต่อยู่ ขก. เหมือนกัน ยังไงก็ได้เจอกันสิ

11.23  m ✪ ::  กลับจากวัดแล้วก็แว๊ปมาเจอกันนะ

11.24 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  แต่ผมอยู่ ขก. นะ พอพี่กลับ กทม มันไกลกันนะ

11.24  m ✪ ::  พูดเหมือนติดต่อกันยากมากเลยอะ

11.24 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็ไม่ได้เจอกันไง

11.26  m ✪ ::  แต่เค้ากลับบ้านทุกเดือนนะ

11.26  m ✪ ::  เดี๋ยวโทรหาทุกวัน ,, ไลน์หาตลอดเลย

11.26  m ✪ ::  ถ้าไม้ฉากไม่รำคาญอะนะ

11.26  m ✪ ::  เค้าทำได้ = )

11.27 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  พี่เคยเห็นหน้าผมหรอ

11.28  m ✪ ::  เคยสิ ตอนที่พี่ไปหาเพื่อนที่โรงเรียนไง

11.29 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  แต่ผมไม่เคยเห็นหน้าพี่นะ

11.30  m ✪ ::  เดี๋ยวพี่กลับ ขก นัดเจอกันไง

11.30  m ✪ ::  หรือว่าไม้ฉากไม่อยากคุยกับพี่

11.30  m ✪ ::  พี่ไม่ได้มาแบบจีบ แล้วต้องคบเลยซะหน่อย

11.30  m ✪ ::  พี่อยากคุยด้วย อยากรู้จัก

11.31 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  อยาก ... ผมยังไม่รู้จักพี่ดีเลยไง ก็เลยจะลองคุยไปเรื่อยๆถามไปถามมาแบบนี้

11.33  m ✪ ::  คุยกันไปเรื่อยๆ

11.33  m ✪ ::  ตกลงไหม?

11.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เคคับ

11.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  =)

11.33  m ✪ ::  เอางี้ๆ

11.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ??

11.35  m ✪ ::  คุยกันทุกๆวันแบบนี้ใช่ไหม

11.35  m ✪ ::  ถ้าไม้ฉากรู้สึกดีๆ ไม้ฉากให้พี่วันละ 1%

11.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  แต่อีก 4 วัน เราจะไม่ได้คุยกันเลยนะ

11.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   TT

11.36  m ✪ ::  ครบ 100% วันไหนมาตกลงคบกันนะ

11.37  m ✪ ::  ไม่เป็นไร

11.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ต้อง 100% นะ

11.37  m ✪ ::  อดทนๆรอกันๆ

11.37  m ✪ ::  100%

11.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ^^

11.37  m ✪ ::  เค้าจะทำให้ได้

11.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ผมขอเฟสพี่ก่อน

11.38  m ✪ ::  แต่ห้ามลด % เค้าน่า

11.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ยังไม่เคยเห็นหน้าเลย

11.39  m ✪ ::  ไม่ได้เล่นเฟสอะ ตั้งแต่ย้ายมา กทม. ไม่ได้เล่นเลย

11.39  m ✪ ::  เพราะส่วนมากไลน์มากกว่า

11.40 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ขอรูปหน่อยได้ไหม

11.40 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   -3-

11.42  m ✪ :: ได้ค่า

11.42  m ✪ :: เค้าชอบนะ โทร + sms หา

11.42  m ✪ :: มันดูคลาสสิกดี

11.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เปลืองตังค์แย่เลยนะนั้นอะ

11.45  m ✪ :: ทำโปรสิ 5555

11.45 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ขอรูปหน่อยยย

11.48  m ✪ ::  ขอรูปไม้ฉากด้วยนะ จะเอาไว้รูปตอบโทรเข้ามาหา



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งรูปน้องมายด์ไปให้ไม้ฉาก
มายด์น่ารักจริงๆละครับ ผมยาวหุ่นดี ‘
เจ๊มิ้วส่งไปให้ 2 รูป และไม้ฉากก็ส่งรูปมันมาให้ 1 รูป
เป็นรูปที่ผมเคยให้เจ๊มิ้วดูมาแล้ว 555


11.48  m ✪ ::  พอยังคะ

11.50 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เคคค

11.50  m ✪ ::  รูปนี้เค้ามีแล้ว เพื่อนส่งมาให้

11.50  m ✪ ::  เอาอีก



แล้วไม้ฉากก็ส่งรูปมาให้ เป็นรูปที่ผมเองก็ไม่เคยเห็น
รูปมันถ่ายด้านข้างครับ มันมองเหม่อไปข้างนอก
หึหึ ,, หล่อ ‘ พูดได้คำเดียวว หล่อจริงๆ
>///////< รีบเซฟฟครับ 5555555555

 
11.52  m ✪ ::  ^^

11.52  m ✪ ::  ไม้ฉากทำอะไรอยู่ค่ะ ทานข้าวยัง

11.53 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ทำการบ้านอยู่ ยังไม่ทานเลยยย

11.53  m ✪ ::  ช่วยทำเอาปะ 555

11.53 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   5555 ไม่ต้องงง

11.53  m ✪ ::  ละเมื่อคืนนอนกี่โมงง

11.55 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ตอนไหนไม่รู้ อยู่ดีๆตื่นมาก็เช้าละ 555

11.58  m ✪ ::  5555

11.59  m ✪ ::  จากวันนี้ไป .... ต้องมากู๊ดไนท์เค้าก่อนนะ

11.59  m ✪ ::  โอเคไหม

11.59 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เคๆ

11.59 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ^^

12.01  m ✪ ::  ตอนนี้ที่ ขก. หนาวมั้ย??

12.02 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   หนาวนะ

12.03  m ✪ ::  อย่าลืมใส่เสื้อกันหนาวน๊า

12.04 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ค้าบบบ

12.05  m ✪ ::  ที่นี้อากาศเย็นๆอะ แต่กลางวันร้อน

12.10 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ที่นี่ก็เหมือนกัน

12.14  m ✪ ::  มากินข้าวละ

12.14  m ✪ ::  ไม้ฉากๆไปกินข้าวๆ

12.14  m ✪ ::  เดี๋ยวปวดท้องนะ


นี้ผมนั่งอ่านบทสทนาของ 2 คนนี้มานานแค่ไหนแล้ว
จนเที่ยงแล้วหรอ??
ยูโรมาเรียกผมให้ไปกินข้าว ผมหันไปพยักหน้าให้พวกมัน ก่อนจะเดินไปโรงอาหาร
แต่ก็นั่งกินข้าวไปด้วย ก้มๆพิมพ์แชตหาเจ๊มิ้วไปด้วย


ปั้นสิบ สิตางค์ :: มี 100% ด้วยหรอ? 555+ น่ารักอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: แต่มิ้วนี้ตรงจังเลยยย 555

m’ m :: 5555 แรดงะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: จ๊ะๆ 100% คืออะไร เหอๆๆ แล้วดูด้วยนะ ผมยังไม่มีแฟนครับ

m’ m :: อันนั้นไม่เท่าไหร่

m’ m :: ตรงทีถามว่า ไม่อยากคุยกับพี่หรอ

m’ m :: ละไม้ฉากตอบว่า อยาก อะ

m’ m :: คือรายยย~

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555555555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: แต่อีก 4 วัน เราจะไม่ได้คุยกันเลยนะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: โอ้ยย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ตามไปฆ่าอยู่สารคามแม่มม

m’ m :: ละแกรู้ได้ไงมันไปสารคาม ไหนบอกบ้านมันอยู่ขอนแก่น

ปั้นสิบ สิตางค์ :: อืมม โทรหามันมา

m’ m :: 5555+ สุดท้ายก็ทนไมได้ โทรหาจนได้นะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็อยากรู้ไงว่ามันอยู่ไหน

m’ m :: ละมันคุยไรบ้าง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ปั้นถามมันว่าโกรธหรือเปล่า มันก็บอกว่าไม่
ปั้นก็ถามอีก จริงๆนะเว้ยย มันก็ตอบว่า ช่ายยย

m’ m :: ละไงต่อ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ปั้นเลยบอก แล้วนี้อยู่ไหน มันบอกว่าอยู่สารคาม
ปั้นก็บอกว่า โหยย ดีอะ เค้าอยู่แต่โรงเรียน เบื่อ มันก็หัวเราะๆ
ละถามว่าทำไรอยู่ ปั้นบอกว่าติวหนังสือกับเพื่อน มันก็ตอบว่า อ่อออ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ปั้นเลยว่าไปว่า งั้นไม่มีไรแล้ว แค่นี้นะ มันก็โอเคๆ แล้วก็วาง

m’ m :: ละแกจะรีบวางทำไม - -  ทำไมไม่ชวนคุยต่อละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็มันอยู่กับแม่มันไง เลยไม่อยากคุยต่อเดี๋ยวแม่มันจะด่ามันอีก

m’ m :: แล้วไม่ทักไลน์ไปอะ มันยังตอบมิ้วเลย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: เจ๊ว่าทักไปหามันจะดีหรอ

m’ m :: แก ,, ถ้ามันรับสายแก แปลว่ามันก็จะตอบแก โอเคปะ ทักๆไป

ปั้นสิบ สิตางค์ :: นี้ถ้าปั้นจะจีบมัน ปั้นต้องรุกต้องแรดๆแบบมิ้วใช่ป่ะ

m’ m :: 555+ ต้องแรดแบบมิ้วนะแก

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555

m’ m :: ท่าทางเจ้าชู้อยู่นะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ใช่มะ ,, ป่ะบอกแล้วไปเผาร้านพ่อมันเถอะ หมั่นไส้อะ

m’ m :: มีอีกๆ มันกำลังทักมา

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไหนๆ นี้เริ่มเกลียดมันละนะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ร้องไห้แป๊บบบ TT

m’ m :: 555

m’ m :: เสียใจอะดิ

m’ m :: หยุดไหม?

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ก็นะ.... นิดนึง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่อะ ดูไปก่อน

m’ m :: เจ็บแล้วยังอยากรู้

m’ m :: จริงๆเลย~

ปั้นสิบ สิตางค์ ::อื้ม.....

ปั้นสิบ สิตางค์ ::มันอยากรู้

ปั้นสิบ สิตางค์ ::จะได้รู้ว่ามันเป็นยังไง เวลาคุยกับสาวๆ กับคนอื่นๆ

m’ m :: ดูละฮึดนะ ถ้าจะจีบจริงๆ ต้องกล้า

ปั้นสิบ สิตางค์ :: อืมมมม



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์แชตมาให้


12.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เคค้าบบ

12.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   พี่มิ้ว ผมอยากเห็นรูปพี่อีกรูปนึงได้ไหมม?

12.36  m ✪ ::  หื้มม ได้สิ

12.37  m ✪ ::  เอาไปทำไรหรออ ,, บอกมาๆ

12.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ก็อยากดูอีกเฉยๆ จริงๆนะ

พี่มิ้วส่งสติ๊กเกอร์โคนี่ยิ้มไปให้

12.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   รูปๆ
เจ๊มิ้วส่งรูปพี่มายด์ไป 1 รูป

12.40  m ✪ ::  เอาตอนแต่งหน้าไหม

12.41 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ก็ได้

12.42  m ✪ ::  แลกกัน =)

12.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ผมไม่ชอบถ่ายรูป

12.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   - -‘

12.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เลยไม่ค่อยมีรูปเยอะ

12.43  m ✪ ::  โหยย รูปหล่อๆเพียบบ

แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งรูปพี่มายด์ตอนนั่งแต่งหน้าในงานไปให้

12.44  m ✪ ::  พอๆอยากได้อีกต้องแลกกันนะ

12.45 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   รูปนี้อยู่ไหนอะ

12.45  m ✪ ::  รอรูปคู่กัน

12.45  m ✪ ::  กทม.ค่ะ รูปนี้ถ่ายงานคะ

12.46 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   งานอะไร

12.46  m ✪ ::  รุ่นพี่ที่คณะจะทำโปรเจคจบนะ หานางแบบมาถ่ายรูปเลยมาขอให้ช่วย

12.46 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   แจ๋ววว

12.48  m ✪ ::  ชอบให้ถ่ายหรอ 555

12.48 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    ^////^

12.48  m ✪ ::   ถ้าวันนึงไม้ฉากคบกับมิ้วจริงๆ จะหวงมิ้วไหม

12.48 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    ก็อยู่คนละที่อะ

12.49  m ✪ ::   ตอบไม่ตรงคำถาม

12.49  m ✪ ::   ถ้าคบกันจริงๆ อยู่ที่ไหนก็คบกันได้น๊า

12.50  m ✪ ::   แปลว่าจะไม่หวงหรอออ

12.50 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    หวงงงง

12.57  m ✪ ::   ไม่รับงานละเนอะ

12.57  m ✪ ::   ไม้ฉากหวงง >/////<

13.00 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    = )

13.01  m ✪ ::   ได้ 1% ไหมวันนี้

13.01  m ✪ ::   555

13.03 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    ก็ดีนะ

13.03 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    5555

13.08  m ✪ ::   โหยยย




m’ m :: นี้หมดสต๊อครูปมายด์ละน่ะ ต้องรอเจอกันที่บ้านพรุ่งนี้แล้วละ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ไม่คิดเหมือนกันนะว่าเวลาที่มันคุยกับสาวๆละจะเป็นแบบนี้ 555

m’ m :: มันชอบคนที่หน้าตาไหมม??

ปั้นสิบ สิตางค์ :: อืมมม

m’ m :: ไม้ฉากหวงด้วยนะแก

ปั้นสิบ สิตางค์ :: กดไลค์เลยครับ 5555




แล้วก็หมดสนทนาแค่นั้นครับ ,, แค่นั้นอะยังเจ็บเลย
TT’ หวงงงด้วยหรอ?? แล้วไอค่อนอีโมที่ส่งหน้ายิ้มหน้าเขินคืออารายย
ไม้ฉาก ,, แกชอบผู้หญิงสวยๆนินะ
เห้อออออ ,, ปั้นเอ้ยยย ‘ อกหักจริงๆแล้วละ


เอาไงดีปั้นสิบ .. แกจะรุกจีบมันต่อไหม??
หรือแกจะถอยออกมาดี??

แค่ไม่ใช่ผู้หญิงก็แย่แล้วนะ
แต่จะเอามารยาเอาความกล้าที่ไหนไปชวนคุย
รุกเข้าหาแบบที่เจ๊มิ้วเข้าไปคุยวะ??

ไม้ฉาก ,,,
แก ....
ถ้า ....
ถ้ากูรุกจีบมึงแบบจริงๆจังๆ
มึงจะหนี จะหายไปเลยไหมวะ??
 











หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-02-2015 12:02:41
 :กอด1:  ปั้นเอ๊ยแกอย่าเพิ่งถอดใจดิ
อย่าลืมบอกไม้ฉากด้วยนะว่านี่จีบจริงจังนะ

Frank มาสอนปั้นสิบจีบซิ  :really2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 17-02-2015 12:17:29
ปั้นสิบเอ้ย ถ้าจะจีบก็รุกเลย เค้าเซย์โนค่อยมาร้องไห้ ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยแล้วต้องคิดเองเออเองแบบนี้ ถ้าไม้ฉากเซย์โน อย่างน้อยเราก็เดินหน้าต่อไป รักคนอื่นที่เขารักเราก็ได้นี่นา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 17-02-2015 12:26:11
เพิ่งเข้ามาเจอ  อ่านแล้วชอบมาก  แปลกไปจากเรื่องอื่นที่เคยอ่าน  ติดตามค่ะชอบๆ  เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 17-02-2015 14:42:11
ปั้นสิบ สู้ๆๆๆ อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าจะไปต่อหรือหยุด กับไม้ฉาก
และจะได้มองหาโอกาสใหม่ให้ตัวเองบ้าง อกหักหรือสมหวังสู้ให้เต็มทีนะปั้นสิบ ผลออกไงค่อยว่ากัน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-02-2015 23:57:23
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์คะ :)
พรุ่งนี้จะรีบมาต่อให้นะคะ

คำพูดบางคำในบทแชตอาจไม่สุภาพ 555
อย่างที่บอกมันอิงมาจากโครงเรื่องจริง
ไม่อยากปรับบทแชตมากนะคะ
อยากให้รู้สึกไปด้วยกัน...
แล้วเชียร์ปั้นสิบไม้ฉากด้วยกันนะคะ


ขอบคุณคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 6 || P.2 || 17-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 18-02-2015 02:24:27
มันแปลกที่ว่าก่อนหน้านี้ไม้ฉากคุยกับปั้นสิบมาตลอด เพิ่งมากห่างๆไปตอนช่วงโทรศัพย์เสีย แล้วก็มาหยุดเอาช่วงนี้อีกรอบ รู้สึกงงๆ กับพฤติกรรมของไม้ฉาก
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-02-2015 16:43:25
Ch. 7  แผนเจ๊มิ้ว 3 || ปั้นสิบ
(บทสนทนาต่อจาก Ch 6 นะคะ)




ปั้นสิบ สิตางค์ :: เจ๊มิ้วววววว

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ถามให้หน่อย ก่อนหน้านี้มีคนมาจีบมะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มีแฟนมาแล้วกี่คนไรงี้




เจ๊มิ้วส่งบทสทนามาให้ดู ,,
นี้ขนาดว่าไปสารคามกับแม่นะ มึงยังแชตได้ทั้งวัน
ไม้ฉากกกกก !!!!


13.13   m ✪ ::  โหยย ใจร้ายอะ

13.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ก็ได้ๆ 1%

13.22 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  พี่เรียนอยู่มหาลัยไหนอะ

13.23   m ✪ ::  มหาลัย XXX คะ




m’ m :: 1% ได้มาแหละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555  มหาลัย XXX คืออารายยยย

m’ m :: ก็มหาลัยมายด์มันนั้นแหละ ไม่รู้จะตอบไรอะ

m’ m :: จะมีคนที่ไม้ฉาก รู้จักปะ

m’ m :: --"

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555  ไม่มีๆ เชื่อสิ

m’ m :: ไม้ฉากถาม ม.ปลาย เรียน ขก หรอ

m’ m :: โรงเรียนไรดีอะ

m’ m :: 55555555555555

m’ m :: ตอบบบบ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ขามแก่นนคร

m’ m :: เห้ยย ละถ้ามีคนรู้จักทำไง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่มีหรอก มันพึ่งไปอยู่ขก.นะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ตอน.ป4  ไม่งั้นก็ สาธิตมข.

m’ m :: 555+ เดี๋ยวแคปให้อ่านนะ



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งบทสนทนามาให้




13.27 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ตอน ม.ปลาย พี่เรียนที่ ขก หรออ

13.28 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ???

13.28   m ✪ ::  ใช่แล้ว

13.29 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   = )

13.30    m ✪ :: รู้จักกันตอนนี้ก็ได้เนอะๆ

13.30 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   คับ

13.30    m ✪ :: ยังไงๆ ก็ได้ไปเที่ยวด้วยกันอยู่แล้ว

13.31    m ✪ ::  ได้มาตั้ง 1% แล้วววว

13.31 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   = )

13.31 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ตอนนี้อยู่ไหน

13.32    m ✪ ::  มหาลัยยย

13.32 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ไม่ไปไหน???

13.33    m ✪ ::  ก็นั่งเล่นไลน์กับไม้ฉากไง

13.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ^/////^

13.33    m ✪ ::  กว่าไม้ฉากจะตอบบ ,, พอไม้ฉากตอบแล้วต้องรีบคุย

13.33    m ✪ ::  เดี๋ยวไม้ฉากหายยย




ปั้นสิบ สิตางค์ :: เฮ้อออ ถอนหายใจรัวๆ

m’ m :: การ์ตูนขาวดำคือไรแก

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็การ์ตูนไงเจ๊




แล้วเจ๊ก็ส่งบทสนทนามาอีก เห้ยยย ,, นี้จะคุยกันทั้งวันเลยจิงๆดิ TT



13.35    m ✪ ::   ชอบอ่านการ์ตูนไหม

13.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ผมชอบอ่านการ์ตูนขาวดำ

13.37    m ✪ ::   เรื่องอะไรๆ

13.37    m ✪ ::   โคนัน วันพีช

13.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   แนวตีกันอะไรประมาณนี้

13.37    m ✪ ::   ถ้าเราอยู่ด้วยกันนี้คงชวนกันอ่านแต่การ์ตูนทั้งวันแน่ๆ

13.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   5555

13.38    m ✪ ::   ชอบอ่านแบบทำอาหารด้วย

13.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   อ่า

13.38    m ✪ ::   โทริโกะอะ

13.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   อ่ออออ

13.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   55555

13.38    m ✪ ::   ที่มันกินอาหารทำอาหาร ตอนนี้ทำเป็นการ์ตูนละนะ

13.38    m ✪ ::   ชอบดู 5555

13.39 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ถ้าผมถามพี่จะตอบไหมม

13.39    m ✪ ::   หื้มมม

13.39 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   หนักกี่โล -3-




m’ m :: ผมนี้เครียดเลยครับ 555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ตอบไปเด่ะ 5555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: น้องพี่น่าจะ40กว่าๆ

m’ m :: 49 มันแน่นนน

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ก็ตอบไปสิ55




TT’ แกถามน้ำหนักผู้หญิงทำไมไม้ฉาก แกคิดทะลึ่งไรอยู่ป่ะวะ
นี้จะชวนคุยอีกนานไหมอะ ละคุยเรื่องการ์ตูนกันอีก
ผมก็ชอบอ่านการ์ตูนนะ แต่ไม่เคยถามมันจริงๆจังๆว่ามันชอบไหม
รู้แต่แค่มาเจอกันละแบ่งการ์ตูนกันอ่านได้แค่นั้นเอง



13.39    m ✪ ::   - w -

13.39    m ✪ ::   งอนนนนได้ปะ

13.39 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  โทดดด

13.39    m ✪ ::    5555

13.39    m ✪ ::   ล้อเล่นๆ

13.39    m ✪ ::   สูง 165 หนัก 49

13.40 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  จิงง???

13.40    m ✪ ::   อวบอะละ

13.40    m ✪ ::   อื้มมม

13.40    m ✪ ::   ทำไมมิ้วดูอ้วนมากดิ

13.40 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็โอเคนะ

13.41    m ✪ ::   ไม้ฉากละสูงเท่าไหร่ หนักเท่าไหร่

13.41    m ✪ ::   ถามงี้แปลว่าชอบผู้หญิงหุ่นดีแน่เลย

13.41    m ✪ ::  นี้เค้าต้องไปไดเอทอีกปะTT

13.41 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  รู้ด้วยย -3-

13.41 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  179/53

13.42    m ✪ ::  สูงอะ





ปั้นสิบ สิตางค์ ::  ชอบผู้หญิงหุ่นดี 5555555 ห่างไกลจากปั้นลิบลับบบบ TT

m’ m ::  55555




13.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  แต่เค้าบอกให้สูง 185 ให้ได้

13.43    m ✪ ::  กินนมเยอะๆ

13.43    m ✪ ::   ชอบกินนมไหม

13.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ไม่เลยนะ

13.44    m ✪ ::   เขาบอกนี้ใครบอก  - -

13.45 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  Modeling

13.45    m ✪ ::    อ่ออ

13.45    m ✪ ::    ดังใหญ่ละนะ




m’ m ::  ทำไมมันคุยเก่ง

m’ m ::  พี่ถามเยอะไปละ ไม่ตอบบ้างได้มะ

m’ m ::  5555+

m’ m ::  หมดจะถามละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555

m’ m ::  ถามละ ๆ ว่ามีคนมาจีบไหม

m’ m ::  รอคำตอบบ




เพิ่งบอกรักไปไม่กี่วันเอง
จะไม่มีคนจีบได้ไงไม้ฉาก ,,
แอบลุ้นคำตอบมัน



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งบทแชตมาให้ดู


13.47    m ✪ ::    ก่อนหน้าที่มิ้วจะมาคุยด้วย มีคนมาจีบเยอะไหม??

14.00 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ไม่มีเลย

14.00 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เค้าถึงบอกไงว่าเค้าไม่ได้ดัง

14.00    m ✪ ::    ไม่เชื่ออะ




ปั้นสิบ สิตางค์ :: ตอแหลเนอะ 5555+


ผมส่งแชตของผมกับไม้ฉากให้เจ๊มิ้วดู
เห็นเจ๊คุยกับไม้ฉากละผมอยากคุยบ้าง 555
(บทสนทนาของไม้ฉากกับปั้นเป็นสีเขียวนะคะ)


13.45 Pun10 :: ส่งอีโมรูปแอบๆดูไป

13.46┗ ไม้ฉาก ™ ::   ??

13.46 Pun10 :: ไม่มีไรทำอะ

13.46┗ ไม้ฉาก ™ ::   555

13.47 Pun10 :: ทำไรอยู่

14.00┗ ไม้ฉาก ™ ::   การบ้าน

13.47 Pun10 ::อ่าๆ ทำไปเถอะ

14.01┗ ไม้ฉาก ™ ::   ครับ



ดูความแตกต่างระหว่างบทสนทนา ,, เหอะๆ



m’ m ::  แกอย่าด่าพี่ 555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ผมด่าไม้ฉากกก




เจ๊มิ้วส่งบทแชตมาอีกละ
นี้แกตอบฉันโคตรน้อย ละบอกทำการบ้าน
แต่แชตกับเจ๊มิ้วได้ทั้งวัน
2 มาตรฐานวะไม้ฉาก ,, เกลียดดดมัน !!



14.01 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  จิงๆ

14.01    m ✪ ::    เคยมีแฟนมาก่อนไหม

14.01 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ตอนนั้นแบบอยากอยู่เงียบๆ

14.01    m ✪ ::    งั้นจากวันนี้ไปจะไม่เงียบละนะ

14.01    m ✪ ::    มิ้วจะชวนคุยเอง = )

14.01 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เคยนะ พี่ไม่เคยมีแฟนหรอ

14.02 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  = )

14.02    m ✪ ::    เคยมีนะ แต่เลิกไปนานแล้ว

14.02 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  - -

14.03    m ✪ ::   แต่ตอนนี้.... ชอบอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ

14.03    m ✪ ::   รอให้เค้าเปิดใจอยู่

14.03 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ^ ^

14.04    m ✪ ::   จะมีหวังหรือเปล่าไม่รู้สิเนอะ

14.04    m ✪ ::   ^ ^

14.04 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  นั้นสิ ;)

14.05    m ✪ ::   นั้นสิ นั้นสิ รอดูกันต่อปายยย

14.05 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  -3-

14.06 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ตอนนี้อยู่ไหนนนน

14.06    m ✪ ::   มหาลัยยย

14.06    m ✪ ::   55555

14.06 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ไม่ไปไหนหรอ

14.06    m ✪ ::   ไม่ชอบเที่ยว

14.07    m ✪ ::  เบื่อ เลิกเรียนก็ไปห้าง นั่งกินขนม ,, ไปบ่อยแล้วว

14.07 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   55555

14.07    m ✪ ::  คุยกับไม้ฉากดีกว่า =)

14.07    m ✪ ::  เบื่อยัง เบื่อมิ้วย้างงง

14.07 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ยางงงงงง

14.08    m ✪ ::  เย่เย้ ,,  ห้ามเบื่อนะ

14.08    m ✪ ::  55555.

14.08    m ✪ ::  ห้ามได้ไหมเนี้ย

14.08 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   OK




m’ m ::  คิดว่าไง

m’ m :: จีบติดไหมแบบนี้??

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ติด




ติดแน่นอน TT’ ผมอ่านละยังเห็นมุมมิ้งมิ้งของไม้ฉากเลย
เป็นเพื่อนกันมาตั้งนานจนมาหลงรักมัน
ไม่เคยเห็นมันคุยกับใครแบบนี้เลยอะ



m’ m :: พอบอกเคยมีแฟน ส่งหน้าแบบนั้นมาคือไร

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไปถามเส่

m’ m :: -- อย่าดุพี่ดิ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555+ ขอโทษๆครับ

m’ m :: 5555+

m’ m :: พอละมั้ง เดี๋ยวค่อยๆหายไป เอามั้ย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่!!!!

m’ m :: เดี๋ยวๆ

m’ m :: นิสัยไม้ฉากเปนไง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ทำไม




เอ๊ะ ,, ละนี้ผมจะหงุดหงิดใส่เจ๊มิ้วทำไมวะ - -


m’ m :: ไม้ฉากถามทำไมถึงชอบมัน

ปั้นสิบ สิตางค์ :: คุยตลกดี

ปั้นสิบ สิตางค์ :: เฮฮาอยู่ด้วยแล้วไม่เครียด

ปั้นสิบ สิตางค์ :: กวนส้นตีนเป็นที่สุด

m’ m :: นี้ปั้นไม่แอบชอบธรรมดาละนะ

m’ m :: นี้เรียกว่ารักซึมลึกเลยละ




หื้มม รักซึมลึก?????











---------------------------------------------
คิดว่าเจ๊มิ้วจีบไม้ฉากได้ไหมคะ??
หนุ่มน้อยหน้ามน คุณปั้นสิบของเรา จะไหวไหมนะ??

เดี๋ยวคืนนี้มาต่อบทนี้ให้นะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 18-02-2015 16:53:45
ปั้น พี่เปลี่ยนใจได้ไหมที่บอกให้แกสู้อ่ะ
พี่ว่าแกหาคนใหม่ม่ะเดียวพี่ช่วยแกเอง 555555555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-02-2015 17:19:29
ชัดเลยปะปั้น
รบกวนเจ๊มิ้วแกเท่านี้เหอะยิ่งเห็นยิ่งเจ็บ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-02-2015 17:43:05
กลัวแบบมิ้วจะไปติดไม้ฉากเอง
ปั้นเอ๊ยตัดใจทันไหมลูก
จะได้ไม่ต้องเจ็บ
ไม้ฉากไม่ได้มีอะไรให้ปั้นเลย
แชทยังไม่อยากจะแชทเลย
มืดมนสิ้นดี
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 18-02-2015 17:47:55
พอเถอะ :mew5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-02-2015 18:19:02
ตัดใจเหอะ สงสารปั้นสิบอะ  :hao4: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: PorschePor ที่ 18-02-2015 20:26:35
สงสารปั้นสิบ ไม่เห็นทางที่ไม้ฉากจะหันมามองเลย คนใกล้ตัวแท้ๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-02-2015 21:33:29
เป็นไงบ้างน้องปั้น แกล้งลองใจไม้ฉากกลายเป็นตัวเองมาปวดใจเอง

ปล.หนุ่มนร.นายร้อยคนนั้นจะเป็นใคร รออยู่ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-02-2015 23:30:41
ไหวไหม..ปั้น

เหมือนโดนเปิดแผลแล้วเอาทิงเจอร์ราดตรงปากแผล

ทั้งปวดและแสบในขณะเดียวกัน

จบเหอะ
คิดดีดี..ปั้น

+1 ให้เจ้มิ้ว
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-02-2015 23:31:11
Ch 7.5   ภาคต่อ ( ยาววววว )



m’ m :: นี้ปั้นไม่แอบชอบธรรมดาละนะ

m’ m :: นี้เรียกว่ารักซึมลึกเลยละ




ห๊ะ ,, รักซึมลึกงั้นหรอ??


ปั้นสิบ สิตางค์ :: ทำไมคิดงั้นอะ


แต่เจ๊มิ้วยังไม่ทันตอบอะไรก็ส่งบทแชตมาให้ดู


14.08    m ✪ ::  ดูเตตัสมิ้วๆ

14.08    m ✪ :: เพื่อนแซวด้วย >///<

14.08 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   เห็นละ

14.09    m ✪ :: 5555

14.10    m ✪ :: แล้วเตตัสเป็นไร~ เกือบลืมไปแล้วว่าเคยรักเธอมาก่อน

14.10 ┗ ไม้ฉาก ™ :: -3-

14.10 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เปลี่ยนก็ได้

14.10    m ✪ :: อ้าววว ~ 555

14.11    m ✪ ::  ก็ถามเฉยๆ

14.12 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    เปลี่ยนละ

14.12    m ✪ ::   WAIT ? ที่แปลว่ารอ

14.12 ┗ ไม้ฉาก ™ ::    อื้อออ

14.13    m ✪ ::  รอใคร? รอมิ้ว รอมิ้ว

14.13    m ✪ ::   >///<

14.13 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  55555 ไม่รู้

14.13    m ✪ ::  รู้นะ รู้หน่อยนะ น๊า นะ

14.14 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็ต้อง W.A.I.T ไง

14.14    m ✪ ::  ก็ wait ใครละ

14.14    m ✪ ::  5555

14.14    m ✪ ::  ไม่รู้ละ waiting me?

14.15    m ✪ ::  ok ok

14.15    m ✪ ::  5555

14.15 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ไม่บอก

14.15    m ✪ ::  ไม่อยากรู้ได้

14.15    m ✪ ::  เชอะ~

14.15    m ✪ ::  5555

14.15 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  = (

14.16    m ✪ ::  โอ๋ๆ

14.16    m ✪ ::  อดทนรอน๊าๆ

14.16    m ✪ ::  ค่อยๆเรียนรู้กันไป

14.16    m ✪ ::  100%

14.16    m ✪ ::  เนอะ ♡

14.16 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   = )

14.16 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  WHY YOU LIKE ME?

14.17    m ✪ ::  ไม้ฉากน่ารัก

14.17    m ✪ ::  ละเพื่อนบอกว่าไม้ฉากเป็นคนตลก

14.18 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ใครบอก

14.18    m ✪ ::  เค้าเคยเห็นเธออยู่กับเพื่อนละเธอเฮฮาดี ยิ้มน่ารักด้วย =)

14.18    m ✪ ::  เพื่อนเค้าไง

14.18    m ✪ ::  บอกแล้วเธอดังจะตายย



m’ m :: ดูเตตัสๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555



ละเจ๊มิ้วก็แคปเจอร์หน้าจอที่บอกสถานะมา

ของเจ๊มิ้วใช้ : ไม้ฉากหวง >//<
ของไม้ฉากใช้ : W.A.I.T

เหอๆ wait อะไรของแกไม้ฉากกก!!


m’ m :: รู้สึกแรดมากไปละอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: รอ คืออะไร??

m’ m ::อันนี้ไม่รู้นะ

m’ m ::อยู่ๆก็เปลี่ยน ละพอถามว่า wait อะไรก็ไม่ตอบ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: รอคบ100%ไรงี้

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555



นี้มันกะจะไม่ทำไรเลยใช่ไหมม สนทนามาอีกละ TT


14.19 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ส่งหมีบราวน์เขินมา

14.20    m ✪ ::  5555

14.20    m ✪ ::  พอละอย่าดังกว่านี้... มิ้วหวง

14.21 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 55555

14.21    m ✪ ::  หวงได้ใช่ปะล๊า

14.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ได้

14.23    m ✪ ::  เย่เย้ ~



ปั้นสิบ สิตางค์ :: มิ้วแรดอะ  5555

m’ m :: หมั่นไส้เนอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 5555

m’ m :: เจอแบบนี้พี่นี้ขอตบทีเถอะ
อย่ายุ่งกับแฟนฉัน อะไรแบบนี้
5555555555+

ปั้นสิบ สิตางค์ ::5555

m’ m ::  ปั้น ,, แกไม่ได้แค่ชอบไม้ฉากแล้วละ
เท่าที่ดูอาการ กับสิ่งที่ปั้นรู้จักไม้ฉากมาเยอะแยะขนาดนี้นะ
มันเรียกว่า รัก รักแบบไม่รู้ตัวอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ตัสไลน์พี่คือระ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: แค่ชอบมั๊ย

m’ m ::  ไม้ฉากหวง

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มันก็แค่รู้

ปั้นสิบ สิตางค์ :: คนอื่นก็รู้

m’ m ::  แต่ก็คุยคนเดียวมาตลอดปะ

m’ m ::  แกรอไม้ฉากป่ะละ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไม่รู้สิ

m’ m ::  รอมันคุย รอมันทักมา

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ก็มีบ้างอะนะ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::มันไม่มีเพื่อนไง

m’ m ::   ไม่เกี่ยวอะ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: เอ้า

m’ m ::   แกก็รู้ว่ามันมีเพื่อน  ที่โรงเรียนมีเพื่อน

m’ m ::   แต่แกห่วงมัน

m’ m ::   ผูกพันไง

ปั้นสิบ สิตางค์ ::อื้ม

ปั้นสิบ สิตางค์ ::จริงๆแล้วเค้าอาจจะคิดแบบเพื่อนก็ได้

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ใครจะไปรู้

m’ m ::   เจ็บไหมตอนนี้

m’ m ::   แอบมีน้ำตาบ้างไหม

ปั้นสิบ สิตางค์ ::บอกไม่ถูกอะพี่มิ้ว


ส่งแคปเจอร์เพลงที่กำลังฟังให้เจ๊มิ้วดู
https://www.youtube.com/v/ubAsQYssTKU
จิ้มๆ ฟังเพลงไปด้วยกันคะ

ถ้าเธอไม่รู้สึก ฉันพร้อมจะเดินจากไป
ถ้าไม่มีความสุขกับฉัน มันคงไม่ใช่
ฉันเชื่อความรู้สึก มันสำคัญกว่าสิ่งใด
ไม่เป็นไรเลยฉันเข้าใจ เข้าใจเธอทั้งนั้น



m’ m ::   พี่ว่าพี่เข้าใจวะ

m’ m ::   นอยไม่รู้ตัว

m’ m ::   พออ่านที่พี่คุยกับไม้ฉาก ก็มีเสียใจใช่ป่ะละ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::อื้มมม

m’ m ::   แกจะเกลียดพี่ป่ะ

m’ m ::   ห้ามนะ TT'

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ไม่

ปั้นสิบ สิตางค์ ::จะเกลียดทำไมละ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::555



เจ๊มิ้วหายไปแป๊บนึงก็ส่งบทแชตมาให้



14.23    m ✪ ::  ไม่ใช่แฟนแต่เราก็หวงกันได้นะ

14.23    m ✪ ::  งั้นเราเป็นอะไรกันดีตอนนี้??

14.28 ┗ ไม้ฉาก ™ :: พี่ น้อง

14.28 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  มั้ย??

14.28    m ✪ ::  ไม่อยากมีน้อง

14.29 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เพื่อน

14.29    m ✪ ::  ไม้ฉากมีความสุขไหมที่วันนี้คุยกับมิ้ว??

14.29 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็มีนะ ไม่เหงาดี

14.30    m ✪ ::  งั้นตอนนี้,, ไม้ฉาก คือ ความสุขของมิ้วนะ

14.30    m ✪ ::  มิ้วก็จะเป็นความสุขของไม้ฉาก

14.30    m ✪ ::  ตกลงไหม?

14.30    m ✪ ::  ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่พี่น้อง ไม่ใช่แฟน

14.30    m ✪ ::  แต่เราเป็นความสุขของกัน

14.31    m ✪ ::  ไม่ทำให้เหงาหรอก  สัญญา

14.31 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ก็โอนะ เป็นขนาดนั้นเลยหรอ 
แล้วถ้าวันไหนเราโกรธกัน เรายังเป็นความสุขของกันอยู่หรอ?

14.32    m ✪ ::  เป็นสิ

14.32 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อ่า

14.32    m ✪ ::  โกรธกันเพราะไม่เข้าใจกัน,,
เราก็พยายามปรับตัวเองพยายามคุยกันให้เข้าใจกัน

14.32    m ✪ ::  ไม่ได้เกลียดกันซะหน่อย

14.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  = )

14.33    m ✪ ::  ไม้ฉากกับมิ้วโตมาจากครอบครัว จากโรงเรียน
จากสังคมที่ต่างกัน มันก็ต้องมีงอแงมีโกรธมีงอลกันบ้างแหละ

14.33    m ✪ ::  แต่จะค่อยๆปรับเพื่อเรียนรู้กันนะ

14.33    m ✪ ::  มิ้วชอบไม้ฉากจริงๆนะ = )

14.34 ┗ ไม้ฉาก ™ :: พูดได้เข้าใจดีนะ

14.34 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ^////^

14.35    m ✪ ::  ก็อยากให้เธอรู้ไง , , ว่าเค้าจริงใจกับเธอจริงๆ

14.36    m ✪ ::  การบ้านเสร็จยัง

14.37 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ยังเลยๆ

14.37 ┗ ไม้ฉาก ™ :: คุยกับมิ้วนั้นแหละ

14.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  55555

14.37    m ✪ ::  โหววว

14.37    m ✪ ::  งั้นมิ้วกลับบ้านก่อน ไม้ฉากก็ทำการบ้าน

14.37    m ✪ ::  โอเคไหมม?? ละไม้ฉากทำเสร็จก็ทักมิ้วมา

14.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ถึงบ้านละทักมานะ

14.38    m ✪ ::  งั้นกลับบ้านละน๊า

14.38 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เคๆ




m’ m ::   ถึงบ้านละทักมาด้วยนะ ,,, คืออารายยย

m’ m ::   55555

m’ m ::   พี่เกลียดมิ้ววะแก

m’ m ::   ตบมันให้พี่ที

ปั้นสิบ สิตางค์ ::อ่าๆ5555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::มิ้วนี่เพื่อนแซวยังไงอะตัสในไลน์

m’ m ::   ไม่มีใครซะคน

m’ m ::   มโนว่ามีคนแซว

m’ m ::   5555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::เพื่อนมิ้วเป็นริวแน่เลยยย

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ไม่ก็เจน

ปั้นสิบ สิตางค์ ::เจนสัมผัสได้คะ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ขนลุกเลยคะ  55555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: เจ๊ๆ ปั้นไปทานข้าวกับพ่อก่อนนะ แล้วมาคุยกัน
   
m’ m ::   โรงเรียนเลิกละหรอแก

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ยังๆแต่ออกได้ ลุงปั้นมาจาก กทม. อะ

m’ m ::   โอเคๆ ยังไงทักมานะ




ผมรีบเก็บของแล้วบอกเพื่อนๆว่าจะไปธุระ ขอกลับก่อน
แล้วก็ไปรอป๊าที่หน้าโรงเรียน สักพักป๊าก็มารับ
แต่ไม่ได้ไปไหนหรอกครับ กลับบ้าน
ลุงธีระไม่มาแล้ว เค้าติดธุระนิดหน่อย
ก็ไม่เป็นไร กลับบ้านไวๆก็ดี เพราะไปโรงเรียนก็ไม่ได้ทำไรอยู่ดี
ผมเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บ ละเอามือถือมาชาร์ตแบตไว้
ลงไปหาขนมกินสักพักแล้วก็เดินกลับมาคุยแชตกับเจ๊มิ้วต่อ



17.00 น.


ปั้นสิบ สิตางค์ ::มาละๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::คุยกะคุณชายไปถึงไหนแล้วว


เจ๊มิ้วก็ส่งบทแชตมาให้เพียบบบ TT’
นี้ไม่เลิกคุยกันอีกหรอวะ


15.18   m ✪ ::  เธอค่า

15.18   m ✪ ::  ถึงบ้านแล้วน๊า

15.42 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เคคคค

15.43   m ✪ ::  กว่าจะตอบเค้าหลับแล้วละ

15.43   m ✪ ::  5555

15.43   m ✪ ::  ทำการบ้านเพลินเลยสิ

15.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  5555 กินไรยัง

15.43   m ✪ ::  ยังเลยย

15.43   m ✪ ::  อยากกินยำง่ะ

15.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ยังไม่เสร็จเลยนะหนิ 5555

15.44   m ✪ :: นี้มัวทำไรเนี้ยย การบ้านไม่เสร็จอะ

15.45 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ทานละ ข้าวไข่เจียว -
-
15.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็ฟังเพลงอยู่

15.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  555

15.45   m ✪ :: 555+ ทำเองปะเนี้ย

15.46 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ซื้อเอา

15.45   m ✪ :: ไม่เสร็จแน่ๆการบ้าน

15.46 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  -3-

15.46   m ✪ :: ทำเองสิ ไข่เจียวเองนะ

15.46   m ✪ :: จะเย็นละ เดี๋ยวต้องไปซื้ออีกไหม? 555+

15.47 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  5555

15.47   m ✪ :: ละไปทำไรที่โน้นอ่า

15.47 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ไปทำธุระกับแม่

15.48   m ✪ ::  อื้มมม ~ อยู่ถึงปีใหม่เลยหรอ

15.48 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ม่ายๆ เย็นๆก็กลับละ ไปๆมาๆ

15.48 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ; )

15.48   m ✪ ::  555 ขยันเดินทางจริงๆ

15.49 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  555

15.49   m ✪ ::  งั้นคืนนี้คุยได้ใช่ไหม หรือจะหนีไปหลับอีก

15.49   m ✪ ::  5555

15.49   m ✪ ::  ละการบ้านจะเสร็จไหม?

15.49 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  คุยได้ๆ

15.49 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  การบ้านคงไม่เสร็จหรอกนะ

15.50   m ✪ ::  555+ มีกี่วิชาเนี้ย

16.03   m ✪ ::  ไม้ฉาก ,, หาย~

16.08 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  มีวิชาเดียว

16.08 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   น่าขำ?

16.09   m ✪ ::  ตั้งแต่เช้า ยังทำไม่เสร็จ

16.09   m ✪ ::  ขำดิ๊

16.09 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ก็มันเยอะอ่า

16.09   m ✪ ::  ไม่ยอมตั้งใจทำ

16.09   m ✪ ::  ฟังเพลงจนไม่ทำ 555

16.10 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   5555

16.10 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ไม้ฉากส่งรูปสมุดการบ้านให้เจ๊มิ้วดู

16.11 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ลายมือเค้า

16.12 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   สวยมะ?

16.12   m ✪ ::  ดูเรียบร้อยมากอะ

16.12   m ✪ ::  สะอาดเชียวนะ สมุดการบ้าน 5555

16.13 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   5555 -////-

16.16   m ✪ ::  เขินอะไร

16.17   m ✪ ::  แล้วจะกลับกี่โมงคะ?

16.17 ┗ ไม้ฉาก ™ ::   ห้าโมงง

16.18   m ✪ :: ไม่ต้องทำแล้วละการบ้าน

16.18   m ✪ :: 555+ เก็บๆ กลับบ้านๆ

16.18 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ใกล้เสร็จแล้วละ

16.18 ┗ ไม้ฉาก ™ :: อีกนิด

16.18   m ✪ :: สู้ๆน๊า

16.19 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ค้าบบบ

16.19   m ✪ :: เสร็จละจะได้มานั่งคุยกันยาวๆ มานั่งฟังเพลง อ่านการ์ตูนกัน

16.19   m ✪ :: 55555

16.19   m ✪ :: ชอบฟังเพลงอะไรอะ

16.19 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  โอเค

16.24 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ทำอะไรอยู่?

16.24   m ✪ :: หยุดเวลา Ost. ภพรัก | หมาก ปริญ | Official MV
https://www.youtube.com/watch?v=hC9NlRVfAas

16.24   m ✪ :: ฟังเพลงนี้ๆ

16.25   m ✪ :: ส่งรูปเจ๊มายนอนหลับตาให้ไม้ฉาก

16.25   m ✪ ::  นอนฟังเพลง ,, แล้วก็คุยกับ “ความสุข”อยู่

16.29 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  “หยุด” เพราะดี

16.29 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ฟังดูๆ

16.32   m ✪ ::  หยุด~ หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ ,, แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน

16.32 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  = )

16.32   m ✪ ::  ชอบท่อนแรกๆเลย ตรงกับเราไหม?

16.33   m ✪ ::  ฉันนั่งยิ้มลำพัง~ หัวเราะลำพัง สดชื่อกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา

16.33 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ^^ นั้นสินะ

16.34   m ✪ ::  ไม้ฉาก~ หยุด หยุดตรงนี้ ,, ตรงนี้นะ ♡

16.35 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ตรงหนายยย

16.36   m ✪ ::  Stay with me na ka my boy = )

16.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  OK

16.37   m ✪ ::  >/////<

16.37   m ✪ ::  โอ้ยย ปวดแก้ม

16.37 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  WHY

16.38   m ✪ ::  ก็คุยกับไม้ฉากแล้วเขินอะ 555 ยิ้มจนปวดแก้ม

16.39   m ✪ ::  ยิ้มตั้งแต่เช้าละ อยากยิ้มแบบนี้นานนาน

16.39 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  5555

16.39   m ✪ ::  ตัวเองไม่ยิ้มอะดิ เลยไม่ปวดแก้ม

16.40 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็ยิ้มบ้างงง

16.40   m ✪ ::  แค่บ้างเองงงง

16.40   m ✪ ::  ฟังเพลง ,, ไม่เคยจะห่างกัน

16.41 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  อ่าๆ

16.43   m ✪ ::  ด้วยภาระ และทางที่เราต้องเดิน
แต่ว่าฉันไม่เคยเพลิดเพลิน คิดมองใคร
อาจจะเผลอก็เพียงแค่สายตาเพราะหัวใจฉันรู้ว่า มีเธอในใจเท่านั้น

16.43 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  “ทุกอย่าง”

16.43   m ✪ ::  ทุกอย่าง??

16.46 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เพลงๆ

16.46   m ✪ ::  ให้เค้า??

16.47 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไปฟังดูดิ

16.47   m ✪ ::  จะทำทุกๆอย่าง จะทำทุกๆทาง ให้เธอได้รู้สึกอบอุ่นหัวใจไปกับฉัน

16.49   m ✪ ::  แต่เราเพึ่งรู้จัก แค่มองด้วยสายตา มันทำให้ฉันนั้นรู้ดีว่า จะเป็นเช่นไร

16.50   m ✪ :: ให้เค้าใช่ไหม

16.57 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ช่ายยยย

16.58 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เค้าจะกลับ ขก. ละนะ

16.58   m ✪ :: เดินทางดีๆนะ

16.58   m ✪ :: ตอนเดินทางคุยไม่ได้ใช่ป่าววว?

16.58 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ช่ายยย

16.58   m ✪ ::  จะถึงกี่โมงอ่า

16.59   m ✪ :: ทานข้าวด้วยนะรู้มั้ย

16.59 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  หกโมงมั้ง

16.59 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เคคับบ

16.59   m ✪ :: ปะๆ เดินทางดีๆนะคะ

16.59 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  คับ




หื้มม มันกลับ ขก. ละหรอ ?



m’ m ::   แบต 10%

m’ m ::   อร๊ายยยยย จะบ้า

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  555

ปั้นสิบ สิตางค์ ::  เกลียดมันอะ

m’ m ::   เน็ตหมดละ เดี๋ยวถึงบ้านคุยกันๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ ::   อื้มม ครับ




เห้ออ แต่ละเพลงที่ให้มิ้ว ,, หยุดงี้ ทุกอย่างงี้
TT’ ไอ่ไม้ฉากกกก



ผมกำลังนอนกลิ้งไปมา ด้วยความเบื่อ
เพราะไม่มีคนคุยด้วย
พวกเปา ยูโร คะน้ามันไปกินนมปั่นกัน
TT’ ไม่มีคนคุยด้วยเลย


สักพักก็มีคนโทรเข้ามา
เป็นเสียงเรียกเค้าที่ผมรอมานาน >////<


“ไม้ฉาก”

มันโทรมาทำไมวะ
อร๊ายย ,, ทำไงดี ทำไงดี

ผมกดรับสาย

“ฮาโหลลล”

“ทำไรอยู่”
ไม้ฉากถามผม

“นอนเล่นไปมาอะ ไม่มีไรทำ” ผมตอบมันไปตามความจริง

“มาหาที่บ้านพ่อหน่อย”
ห๊ะ .. บ้านพ่อ? ไหนเมื่อกี้บอกเจ๊มิ้วว่าจะกลับขอนแก่นไงวะ

“แกมาบ้านพ่อละหรอ ไหนว่าอยู่สารคาม?”
ผมถามมันเพื่อความชัวร์อีกครั้ง
แต่ลุกหยิบกระเป๋าตังค์พร้อมจะออกจากบ้านละครับ 555

“อืมม ออกมาได้สักพักแล้ว มาแวะรับพ่อไง พรุ่งนี้ไปวัด” มันตอบผม
เออ ใช่,, พรุ่งนี้มันจะไปวัดนิหว่า

“แล้วอยู่นานไหมอะ” ผมถามมันอีกรอบ

“แป๊บเดียวอะ ออกมาเลยนะ จะถึงแล้ว”
มันสั่งๆแล้วกดวาง
ผมไม่ทันตอบบ ,, มันก็สั่งให้รีบไปละกดวางสายทันที



อืมม ,, เจอหน้ากันครั้งแรก หลังจากบอกรักมัน
TT’ กูจะทำหน้าไงวะ
ผมเขินอะ ทำตัวไม่ถูกเลยโทรไปชวนยูโร เปา กับคะน้าไปหามันด้วย


ผมโทรหายูโร

“ไม้ฉากมาอะดิ” มึงรู้ได้ไงวะ

“มึงรู้ได้ไงเนี้ย” มึงรู้ก่อนกูได้ไง

“มันแชตเฟสมาบอกกู ว่าให้ไปเอาของขวัญที่บ้านพ่อ มันเอามาให้”
อ่ออ เอาของขวัญมาให้นี้เอง

“มึงจะมาไหมอะ กูกำลังจะไป”
ผมบอกมัน
พร้อมกับเดินลงมาข้างล่างบอกป๊ากับม๊าว่าจะไปบ้านไม้ฉาก

“อีก 5 นาทีพวกกูถึง แล้วเจอกัน” มันพูดจบก็วางสายไป


ผมรีบเดินไปร้านพ่อมัน
มันไม่ไกลจากบ้านผมครับ ค่อยๆเดินไปดีกว่า
เดี๋ยวไปไว พวกยูโรมันจะแซว
ผมเดินไปเรื่อยๆ ผ่านไป 10 นาทีก็ถึงบ้านพ่อมัน
เจอพวกยูโร เปา คะน้า เลน่อน นั่งอยู่ตรงบันไดขึ้นหน้าร้านพ่อมัน

“ทำไมมาช้าวะ” เลน่อนส่งเสียงทักทายผม

“กูเดินมาอะ เลยมาถึงช้า” ผมตอบมันพร้อมๆกับเดินไปนั่งข้างๆคะน้า

“กูบอกแล้วว่ากูกลับไว มาช้าเองนะ” มันบ่นๆ แต่ก็หันไปคุยกับเปาต่อ

“โหววววว มึงมาแค่นี้เองอย่ามาบ่นดิวะ”
ผมแกล้งบ่นๆมัน แต่ไม่กล้ามองหน้า
คือ ยังเขินอยู่ 5555


พวกผมก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ
นั่งเรียงตรงบันได้หน้าร้านพ่อมันนั้นแหละครับ
ยูโร เปา ไม้ฉาก เลน่อน คะน้า ผม


จนพ่อของไม้ฉากเดินออกมา

“นี้นั่งขวางทางเข้าร้านหมดแล้ว ไปๆหลบไป พ่อจะเก็บร้าน”
พ่อพูดจบก็เอาไม้กวาดแกว่งๆไปมาใส่ผม
คือ อยากเผาร้านพ่อมันจริงๆ 555


ผม คะน้า เลน่อน เลยลุกขึ้นยืน
แล้วเดินไปอยู่ด้านหลังพวกมันแทน
ก็ยังคุยเล่นกันไปเรื่อยๆฮะ
จนผมเห็นมันหยิบมือถือมาโทรออกตอนประมาณ หกโมงเย็น
แต่สงสัยคนปลายสายไม่รับ
มันเลยกดพิมพ์ๆอะไรไปซะอย่าง


มันโทรหาใครวะ?? หรือจะเป็นเจ๊มิ้ว??


ผมคงก้มไปมองมันมากไปมันเงยหน้ามามองผมพอดี

“จะดูอารายยเตี้ย” โหวว คำเรียกมัน เจ็บแสบบบนะ

“ก็แค่จะดูว่าคุยกับใคร” ผมก็ตอบมันไปตามจริงอะครับ

“อยากรู้หรอ มานั่งนี้ดิ”
มันดึงมือผมให้มานั่งตรงบันไดขึ้นที่ต่ำลงไปอีกขั้น
คือถ้านั่งต่ำกว่าแค่นั้นมันไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ
แต่มันดึงให้ผมไปนั่งแล้วมันมานั่งซ้อนหลังผมอีกที

ลองนึกภาพตามครับ
ผมนั่งบันไดขั้นที่ 2
มันนั่งขั้นที่ 3
ผมนั่งตรงหว่างขามัน แล้วมันก็เอามือถือมาเปิดๆเล่น
โดยที่ยื่นมือถือมาเล่นข้างหน้าผม เหมือนผมอยู่ในอ้อมกอดมัน
( มโนมาเต็มเลยลูกปั้นฉัน - -)
ละเอาคางมาเกยหัวผมไว้


คือหน้าร้อนผ่าวไปหมด
หันไปมองพวกยูโร มันก็ทำตาโตใส่ละยิ้มแซวๆ
ผมยิ่งอายครับ

“อะ อยากดูไม่ใช่หรอ ดูดิๆ “
มันยื่นมือถือให้ผมเล่น ละมันก็หันไปคุยกับพวกยูโรต่อ

ผมก็เลื่อนๆไปมา จริงๆด้วยอะ
เมื่อกี้มันโทรหาเจ๊มิ้ว ละมีทักเจ๊มิ้วไปด้วยนะ


18.11 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  หลับ??


ผมก็ออกจากแชตของมัน ไม่อยากยุ่งมากเดี๋ยวมันว่า
ละก็นั่งเปิดเกมส์มันเล่น
มันหันมาเอามือจิ้มๆหน้าจอมือถือมัน แย่งผมเล่นเกมส์ไป
หันไปคุยกับเพื่อนไปด้วย จนแม่มันมาเรียกให้เตรียมตัวกลับ


“งั้นเดี๋ยวกูไปก่อน ละเจอกันหลังปีใหม่”
มันหันไปบอกพวกยูโร เปา คะน้า เลน่อน
พวกนั้นโบกมือมาให้มัน ก่อนจะลุกแล้วแยกย้ายกลับบ้าน
มันดึงมือถือคืนไปจากมือผม ละก็ลุกขึ้นยืน
ผมเลยลุกยืนตามด้วย ....


“กูกลับละน่ะ แล้วหลังปีใหม่เจอกัน”
มันก้มๆเลื่อนๆมือถือเล่น แล้วก็พูดกับผมไปด้วย

“เออ กลับดีๆอะ” ผมบอกมัน พร้อมกับจะเดินหันหลังกลับบ้าน

“กูไปวัดอะไม่มีสัญญาณมือถือส่งข้อความมาหามึงนะ
ยังไงก็ Happy new years ล่วงหน้านะมึงไอ่เตี้ยยย”

มันพูดเสร็จก็หัวเราะ แล้วเดินเข้าบ้านไป



คือ ... ปั้นสิบยืน งง สิครับ
มันพูดแบบนี้หมายความว่าไง
T______________T


หัวใจเต้นโคตรแรงอะตอนนี้,,
มันมาบ้านพ่อมันแค่ชั่วโมงกว่าๆ มันก็โทรให้ออกมาหา
ถึงจะมาทั้งกลุ่มเถอะ

มันมานั่งซ้อนหลังผมละยังเอาคางมาเกยกับหัวผมอีก
ยื่นมือถือให้เล่นด้วย ,,
ละยังบอก Happy new years ก่อนใครอีก


,, มึง มึง มึง

ไม้ฉากมึง … ลืมอะไรไปไหมวะ

ว่ากูเพิ่งบอกรักมึงไป
อ๊ากกกก ~

>////////<



หัวใจเต้นจนจะหลุดออกมาอยู่แล้วว ‘
V_____V ฮืออ ,,



มันหมายความว่าไงวะ?????
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-02-2015 23:45:13
 :o11:

 :undecided:

พอเหอะ

ไม่ไหวแย้วววววว

สงสารปั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 18-02-2015 23:54:35
 :z3: :z3: ปั้นสิบ แกจะตัดใจได้ไหมว่ะแบบนี้ รักตัวเองให้มากๆๆนะแก เรื่องไม้ฉากปล่อยวางเถอะ เอาจริงเริ่มรู้สึกจะไม่ชอบไม้ฉากละ อยากหายก็หาย อยากมาก็มา ช่วยเคลียร์เรื่องที่ปั้นสิบบอกว่าชอบก่อนไหม แบบนี้มันค้างคา ปั้นมันจะได้จัดการตัวเองถูก ว่าจะเอาไงต่อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: maytarapat ที่ 19-02-2015 00:16:39
ยิ่งอ่าน ยิ่งสงสารปั้นสิบ
แบบว่าเพิ่งบอกรักไปงี้ อีกฝ่ายนี่ก็ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
คือ ไม้ฉากนี่รู้สึกอะไร ยังไง กับปั้นสิบบ้างม่ะเนี่ย
คลุมเคลือมากอ่ะ สงสารปั้นสิบจริงๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 19-02-2015 01:50:34
ไม้ฉากเผื่อเลือก??


เรื่องจริงคงเจ็บน่าดู


เท่าที่อ่านเหมือนเรื่องจริงเยอะเลยอ่ะ(อารมณ์เหมือนเราแชทคุยกะหนุ่มสมัยยังสาวๆ555)


ผู้ชายไม่แปลกหรอกที่จะมีผู้หญิงสวยๆมาคุยด้วยแล้วไม่คุยแบบนี้ ขนาดเรามีแฟนแล้วมีหนุ่มๆมาคุยยังเคลิ้มเลย


แต่เรื่องราวต่อไปอ่ะสิถ้าคุยกันนานๆ ปั้นเจ็บถ้าไม้ฉากชอบมิ้ว ไม้ฉากเจ็บถ้าชอบผู้หญิงในโลกออนไลน์ที่ถูกมโนขึ้นมา


งานนี้ไม่รู้จะเอาใจช่วยใครดี :hao5:




หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-02-2015 02:15:57
พอเถอะลูกปั้นของป้า
ยิ่งกว่าโดนมีดเถือใจใส่เกลือแล้วเอามาตากแห้งอีกนะ
ตัดใจเถอะ อายุแค่นี้ยังมีโอกาสเจอคนดีๆอีกเยอะ
ที่ไม้ฉากให้ดูแชทเหมือนกับบอกอ้อมๆให้ตัดใจเลยนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-02-2015 08:45:24
หน่วงอ่ะ.  :hao5: ปั้นหยุดเหอะ! ไม่ต้องไปอยากรู้อะไรแล้ว.รู้แล้วก็ต้องมาเจ็บเองคนเดียว
ไม้ฉากคนโลเล.ที่นั่งซ้อนหลังไม่ได้คิดไรหรอก
คงแค่คิดว่าท่านี้มองมือถือถนัดสุดแหละ. :hao3: อืมๆ.เชื่อเราเห้อ~ เลิกสนคนๆนี้ดีกว่าน้อ. :sad4:

ปล.เหมือนเราแอบอ่านแชทไลน์คนอื่นจริงๆเลยง่ะ. :-[
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-02-2015 09:07:28
 :ling2:  วางมือถือเถอะลูก แล้วไปตั้งใจเรียนซะ เข้ามหาวิทยาลัยเมื่อไหร่เดี๋ยวพี่ๆจะดูแลให้ เนอะพี่เจเนอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-02-2015 09:08:05
สวัสดีค่าาาทุกคน =)

จริงๆอย่างที่ทุกคนคิดนะคะ
บทสนทนาในแชตทั้งของเจ๊มิ้ว ของปั้นสิบ ของไม้ฉาก
เอามาจากเรื่องจริงส่วนหนึ่ง ,, เพียงแต่ชื่อตัวละครเปลี่ยนไป
และมีแต่งบทเสริมเข้ามาด้วย ' 555

แต่บทแชตลอกมาแทบจะทุกตัวอักษร '
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์นะคะ

เจ้าของเรื่องที่ผู้เขียนยืมเอาเรื่องราวมาเขียน
ได้อ่านคอมเม้นต์แล้ว ,, เค้าบอกว่าเหมือนมีคนมาให้กำลังใจเค้าเยอะมาก
เค้ารู้สึกขอบคุณมากๆค่า =)

ฝากติดตามเรื่องราวของไม้ฉากปั้นสิบ เจ๊มิ้ว มายด์(?) ด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-02-2015 09:19:10
........จะเพิ่มตัวละครอื่นมมาจีบปั้นสิบได้ไหมคะ? ฮิมจะได้เลิกเพ้อแต่ไม้ฉากซะที

หมกมุ่นเกินไปนะ

อ่านแล้วหงุดหงิดมากกกกกกกกกกก

หรือขออ่านฝั่งไม้ฉากบ้าง อยากรู้ว่าคิดอะไรอยู่  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 19-02-2015 10:00:07
อยากอ่านพาร์ทไม้ฉาก :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: PorschePor ที่ 19-02-2015 10:42:24
ไม่รู้คิดไปเองป่าว เราว่าไม้ฉากต้องรู้อะไรที่มากกว่าที่ปั้นรู้แน่นอน เรื่องของเจ๊มิ้วด้วย เหมือนสองคนนี้กำลังมีแผนอะไรสักอย่างที่เกี่ยวกับปั้นสิบ พวกเพลง บทสนทนาต่างๆ ที่ไม้ฉากบอกมันดูมีอะไรมากกว่านั้น (คิดไปเอง 5555+) รอดูต่อๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-02-2015 12:09:18
ติดตามโมเมนต์ต่างๆของแต่ละคน
ได้ที่ทวิตเตอร์นะคะ ♡

https://twitter.com/closefriends_ (https://twitter.com/closefriends_)

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 19-02-2015 19:10:50
แบบไม่โอเคอ่ะ คือไร คุยกับสาวมุ้งมิ้งแล้วยังมาให้ความหวังเราอีก

พอเหอะปั้น ถอยมาซักพักก็ได้มั้ง แบบถอยมาทบทวนตัวเองว่าจะเอายังไงต่อ จะจีบหรือจะตัดใจ

เพราะไม้ฉากไม่ได้ให้ความชัดเจนอะไรเลยนะปั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 7.5 || P.2 || 18-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-02-2015 21:59:15
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-02-2015 23:03:35
Ch พิเศษ ไม้ฉาก สวัสดีครับ || ไม้ฉาก





สวัสดีครับ ,, ผมไม้ฉาก ภาคิน ครับ ตอนนี้อยู่ ม.6
ผมมีน้องชาย 1 คน ชื่อ ไม้ที
คุณพ่อเปิดร้านเครื่องเขียนครับ
ส่วนคุณแม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องมือทางการเกษตร
ผมเองก็มีชีวิตแบบวัยรุ่นปกติทั่วไปครับ
ตื่นนอน กินข้าว เรียน เรียนพิเศษ กินข้าว กลับบ้าน อ่านหนังสือ นอน
อ่อ ... ที่สำคัญแม่ผมดุ และหวงมากครับ

อยู่ ม.6 แล้วแต่แม่ก็ยังยังไปรับไปส่งทุกวันฮ่ะ 555
ไปเที่ยวกับเพื่อนนี้บอกลาได้เลย ‘… ….


“เดี๋ยวไม้ฉากต้องไปเรียนที่อื่นแล้ว ยังไงก็ได้เที่ยวกับเพื่อน
ตอนนี้อยู่กับแม่เที่ยวกับแม่ก่อนไม่ได้หรอ?”



นั้นแหละครับ ,, ผมเลยตามใจแม่ทุกอย่าง =)



แต่แล้ว .... ชีวิตปกติของผมก็เริ่มไม่ปกติ เพราะคนๆนึงครับ
มันชื่อ ปั้นสิบ ครับ ผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้ ตัวแม่งก็ข๊าววขาว
ดัดฟันด้วยย ,, และมันก็น่ารักมากครับ
5555+ อ่านถูกละครับ ผมชมมันว่าน่ารัก


มันเป็นเพื่อนผมมานานมากกก ตั้งแต่ประถมเลยละครับ
นับรวมๆกันตอนนี้ก็สิบว่าปีแล้ว
มันก็อาจจะปกตินะ ,,
ถ้าเพื่อนเก่า นานๆจะอัพเดทชีวิตให้กันรับรู้ที

แต่ผมกับมัน ,, บอกเล่าความเป็นไปให้กันรู้แทบทุกอย่าง
ถึงบางทีผมจะไม่ค่อยได้คุยกับมัน แต่ก็ไม่เคยหายไปเกิน 5 วัน



เรื่องมันเริ่มไม่ปกติ …. ตรงที่ว่า
ปั้นสิบ ,, มันบอกว่ามันชอบผม ‘


ตอนที่ผมได้ฟังคำนั้น
มันไม่ใช่ความรู้สึกรังเกียจ หรือโกรธ หรืออะไร..
แต่มันคือความรู้สึก …. แปลกๆในใจ’
อยู่ๆใจมันก็เต้นแรง ….. หน้าร้อนผ่าวไปหมด
จะยิ้มหรือจะทำหน้าเฉยๆ หรือจะทำหน้ายังไงดี
รู้แต่แค่ ... ปากมันยิ้มไม่หุบเลยครับ ^////^
555 ในตอนนั้นแบบว่าอยากให้เลิกเรียนไวๆ
จะได้โทรไปคุยกับมัน...
แต่กลับมาบ้าน แม่ก็ให้ทำการบ้านก่อน
เห้อออ ออนเฟสลอกการบ้านในกรุ๊ปที่เพื่อนโพสไว้ๆ
รีบทำๆ ๆ บอกตัวเองแบบนั้นละครับ
จะได้ไปเคลียร์กับเตี้ยยยมันว่ายังไงแน่


แต่แล้ว …. พอทำทุกอย่างเสร็จจะโทรหามัน
กลับเจอข้อความในไลน์ ,,


Mr.Pun-10 :: เออ กูขอโทษนะเว้ยที่บอกชอบมึงไปวันนี้อะ
Mr.Pun-10 :: มันเป็นเกมส์เฉยๆ



นอกจากนั้นผมไม่อ่านต่อละครับ
เหอๆ วันนี้ความรู้สึกที่มันตื่นเต้น หรือหัวใจสั่นแปลกๆ
มันคืออะไรวะ???

พอมาเจอคำๆนี้เข้าไป ....


ปั้นสิบ ,, มึงเห็นกูเป็นแค่ตัวอะไรวะ??
กูเป็นแค่หมากในเกมส์ๆนึงแค่นั้นหรอ??




อื้มมมม .. ผมเลยตอบมันไปแค่


┗ ไม้ฉาก ™ ::   : )





ติดตามอ่าน พาร์ทไม้ฉาก ฉบับเต็ม … เร็วๆนี้ค่า !

-------------------------------
อิอิ แอบเอามาสปอยก่อนนิดนึงงง ~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-02-2015 23:11:29
กรี๊ด!  :serius2: คนเขียนแกล้งเรา! ลุ้นจุง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 19-02-2015 23:26:53
อ๊ากกกกก มาเต็มๆให้เราชื่นใจทีเถอะะะะ เพราะตอนนี้เราปวดหัวกับการอ่านหนังสือสอบมากกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 19-02-2015 23:48:15
เอ้าแอบมีใจให้กันนี้เอง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-02-2015 00:04:52
แก้ตัวหรือเปล่า
หวังว่าคงจะพูดจริงนะ
ไม้ฉาก


ลุ้นเว้ยยยยย
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-02-2015 01:14:02
ง่าาาาา.   อยากอ่านไม้ฉากไวๆอะ.  มาให้อยากแล้วจากไป.  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 20-02-2015 03:12:47
อั่นน่ะแสดงว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้นจากที่อ่าพาร์ทของปั้นสิบฝ่ายเดียว รอติดตามอย่างใจจดใจจ่อ :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 20-02-2015 09:50:48
อย่ามาให้ความหวังแล้วไปคุยกับสาวอื่นนะไม้ฉาก  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-02-2015 09:52:43
 :z10:  รออยู่นะไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.3 || 19-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 20-02-2015 12:19:58
 :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-02-2015 16:41:53
Ch 8 แผนเจ๊มิ้ว 4 || ปั้นสิบ
( บทสนทนาต่อจาก Ch 7.5 )



18.45 น.

m’ m :: มาละๆ อยู่ร้านทำผม 555

m’ m :: ทักมาก่อนด้วยอะ

m’ m :: โทรมาหาด้วย - -

m’ m :: สั่งให้โทรปลุกด้วย



ครับ ,, ทราบแล้วเจ๊มิ้ว
ปั้นอยู่ในเหตุการณ์ครับเจ๊
จริงๆหลังจากที่ไม้ฉากทักเจ๊มิ้วไป ,, เจ๊มิ้วก็ตอบนะ
แต่ผมเปิดเล่นเกมส์กับไม้ฉาก เลยไม่ได้กดอ่าน
เพราะยังไงก็กลับมาอ่านอยู่แล้ว - -



แล้วก็เปิดอ่านบทสนทนาที่เจ๊มิ้วส่งมา



18.11 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  หลับ??

18.12   m ✪ ::  รอ

18.13   m ✪ ::  ถึงแล้วหรอคะ

18.16 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไมไม่รับ

18.17   m ✪ ::  ไม่ได้ยินงะ

18.17   m ✪ ::  ( เจ๊มิ้วส่งว๊อยซ์เสียงให้ไม้ฉาก )

18.20   m ✪ ::  เสียงดังปะละ

18.20   m ✪ ::  555

18.21   m ✪ ::  วันหลังถ้านั่งรถละเบื่อๆ ต้องทำยังไงน๊า~

18.28   m ✪ ::  โทรหามิ้ว

18.30   m ✪ ::  ♡

18.31 ┗ ไม้ฉาก ™ :: = )

18.31   m ✪ ::  พรุ่งนี้เข้าวัดแล้ว

18.31   m ✪ ::  เดินทางกี่โมง

18.41 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เช้าๆ

18.41   m ✪ ::  จะตื่นไหม?

18.41   m ✪ ::  5555

18.41 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5555

18.41 ┗ ไม้ฉาก ™ :: โทรมาปลุกด้วย

18.42   m ✪ ::  กี่โมง~

18.42 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5.00

18.44   m ✪ ::  คร้าบบบ



ผมอ่านเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้ตอบแชตเฟสเจ๊มิ้วไป
อื้มมม ,, ตอนที่มันอยู่ตรงนั้นกับผม
มันก็พิมพ์คุยกับเจ๊มิ้ว .. ตอนนั้นที่มันก้มๆกดๆตอนจะแยกกัน
มันก็ยังบอกเจ๊มิ้ว ,,
นี้คงกำลังนั่งรถกลับสินะ ,, ก็ยังคุยกับเจ๊มิ้วอยู่ ‘



เวลาที่กูอยู่ตรงหน้ามึง ,, มึงไม่เคยคิดถึงกูบ้างหรอวะไม้ฉาก
,, หรือมึงลืมไปแล้ว ว่ากูบอกรักมึง ?



เห้อออ ,, เหนื่อยมากอะวันนี้ ‘ ขี้เกียจจะคิดอะไรแล้ว
นอนดีกว่า TT




ผมนอนได้แป๊บเดียวก็สะดุ้งตื่นมาตอนสองทุ่มนิดๆ


m’ m :: หายไปไหนนน

ปั้นสิบ สิตางค์::  หลับอะ 5555555

m’ m :: กินข้าวๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: กินแล้ว 

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่ต้องโทรไปปลุกมันนะ

m’ m :: 55 พี่จะตื่นไหม

m’ m ::นอนตี 2 กว่า เนี้ยยห๊าาา



เจ๊มิ้วต้องนอนช่วงตีสองกว่าประจำครับ
เพราะแฟนเจ๊มิ้วอยู่เมืองนอก
จะคุยกันช่วงตีสองประจำ


ปั้นสิบ สิตางค์:: ตื่นก็ไม่ต้องโทร!!

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันตื่นเองได้



ห้ามโทรนะ,, ไม่เอาไม่ให้โทร ,,,
โอ้ยยยยยยย ทำไมต้องบอกให้โทรวะ
เมื่อกี้บอกกูก็ได้นะไม้ฉากก!!



m’ m :: พี่ต้องเดินทางเหมือนกันค่าา ไม่โทรหรอก

m’ m :: 5555555555+

m’ m :: ตกใจตรงที่นางโทรมาไง แล้วถามว่าทำไมไม่รับสาย

ปั้นสิบ สิตางค์:: เวลานั่งรถเดินทางไปไหนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: นางนอนตลอดดดดดด

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: เกลียดนางวะ !!

ปั้นสิบ สิตางค์::  เจ๊ไปกินข้าวเถอะ

m’ m :: โอเคๆ เดี๋ยวมาๆ





21.21 น.


เจ๊มิ้วกินข้าวนานไปไหมมม - -‘


ปั้นสิบ สิตางค์:: หายไปไหนเจ๊

เอ๊ะ ,, ,แจ้งเตือนจากเฟสบุ๊ค ผมกดไปดู
เป็นแจ้งเตือนว่าคุณชายไม้ฉากอัพสเตตัส
ร้อยวันพันปีไม่ตั้งนะ ,, วันนี้นึกไงมาตั้ง



ภาคิน ตระกูลไม้ ::

ปีใหม่อยากจะเค้าดาวส์กับเพื่อนทั้งที  แต่ต้องมานั่งสวดมนต์ข้ามปีอยู่ที่วัดป่า - -




55555555+ น่าสงสารวะ
ผมเลยเม้นต์ให้มันไป


ปั้นสิบ สิตางค์:: โชคดีนะครับ =)


ผมแคปหน้าจอเฟสส่งไปให้เจ๊มิ้วดู



m’ m :: 5555+ ออนเฟสแต่ไม่เล่นไลน์นะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็นะ...

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m ::  เดี๋ยวพี่นั่งทำงานให้แม่แป๊บนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  โอเคครับ





23.12 น.

m’ m ::   มาแล้วววว

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555+ ครับ

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วคุยกะคุณชายบ้างยังอะ

m’ m ::    เดี๋ยวส่งให้ดู

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วพี่ฟาร์มอะ (แฟนเจ๊มิ้ว)

m’ m ::    พี่ฟาร์มเลิกคลาสตอนหกโมงเย็นอะ นี้เพิ่งสี่โมงกว่าๆมั้ง

ปั้นสิบ สิตางค์::  อ่อๆ




แล้วก็ส่งบทสนทนามาให้ดู


18.44  m ✪ ::  แล้วเอาบุญมาฝากด้วยนะ

18.44  m ✪ :: กินอะไรยังคะ?? หิวไหมม?

21.39  m ✪ :: อ่านละไม่ตอบ
ส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้ไปให้

21.54 ┗ ไม้ฉาก ™ :: โทรหานะ

21.56 ┗ ไม้ฉาก ™ :: โทรไม่ติด

22.02  m ✪ :: ไม่มีสัญญาณ

22.03  m ✪ :: กลับบ้านละหรอคะ

ไม้ฉากส่งรูปห้องนอนมาให้เจ๊มิ้ว 2 รูป

22.33  m ✪ :: รกมากกก

22.33  m ✪ :: 5555



ปั้นสิบ สิตางค์:: ถ้าจะถ่ายให้ดูขนานนี้นะ
หึหึ ถ่ายทำไมห๊า อยากให้เค้าเห็นมากเลยดิ

m’ m ::     ไม้ฉากโทรมา แต่พี่ปิดเครื่องเบอร์นั้นไง 55555+

ปั้นสิบ สิตางค์::  ช่างมันนน

m’ m ::     ห้องคือรกอะ

m’ m ::     5555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: รกกว่าห้องปั้นอีกเถอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไอ่คุณชายเอ้ย-3-

m’ m ::     5555555

m’ m ::     เมื่อกี้ไม้ฉากโทรมาๆ

m’ m ::     นางบอกแม่สั่งให้เก็บห้องนอน แล้วก็ไม่ต้องตื่นเช้าแล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เอามิ้วกลับไปอยู่บ้านเลยไหมมม??

m’ m ::     แม่บอกจะไปตอนสายๆแทน

m’ m ::     ละนางขำ ก่อนวางสาย

m’ m ::     คือ ระ?

m’ m ::     นี้นางไลน์มา

m’ m ::     เดี๋ยวแคปให้อ่านน

ปั้นสิบ สิตางค์:: สงสัยจะชอบมิ้วแล้วแหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: หึหึ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี๋ยวรู้เลยยยย




23.19  m ✪ :: ปวดแก้ม

23.19  m ✪ :: เพราะไม้ฉากอะ จริงๆ

23.19  m ✪ :: >///<

23.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: -3-

23.23  m ✪ :: เมื่อกี้ขำ?

23.23  m ✪ :: หรืออะไรก่อนวางสาย

23.24 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ขำ

23.24  m ✪ :: ขำอารายยย

23.24 ┗ ไม้ฉาก ™ :: o3o

23.25  m ✪ :: เก็บห้องต่อเลยดีกว่า

23.25 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5555

23.25 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไปอาบน้ำ

23.26  m ✪ ::  ไม่รอไม้ฉากหรอกนะ รู้เลยว่าจะไม่อาบ

23.26  m ✪ :: ; p




m’ m ::     ส่งหน้าแบบนั้นมาคือ ระ??

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยิ้มมั้ง  ,, ไม่รู้แม่ง!




เจ๊มิ้วก็หายไป ผมเลยไปอาบน้ำ ปิดไฟ
ล้มตัวนอน ,,
เห้ออ ,, หยุดไว้แค่นี้ดีกว่าไหมวะ
ยิ่งอ่านยิ่งเจ็บยังไงไม่รู้ดิ๊ TT



00.02 น.


m’ m ::    เดี๋ยวๆ

m’ m ::    คุณชายเธอโทรมาอีกละ

ปั้นสิบ สิตางค์::  555555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ลองนานๆไปแล้วบอกมันว่ารำคานดูเด่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ทำกับคนอื่นไว้นะไม้ฉาก

ปั้นสิบ สิตางค์:: หึหึ

m’ m ::    พี่ไม่ได้เอามือถือออกไปไง กลับมาเจอ 5 มิสคอลล



แล้วเจ๊มิ้วก็แคปมาให้ดู ... 5 misscall จริงๆด้วย

ปั้นสิบ สิตางค์::  5 เลยหรอ

ปั้นสิบ สิตางค์::  เดี้ยวๆ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ท่าทางคุณชายจะเป็นเอามากนะ

m’ m ::    โทรมาบอกว่า ง่วงนอน เก็บห้องไม่เสร็จ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับบ!!!!!

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วแต่มันเลยเหอะ!!!



00.30 น.

ปั้นสิบ สิตางค์::  หายไปไหนอะเจ๊

m’ m ::    กินนม

m’ m ::    5555555555+

เจ๊มิ้วไม่สบายครับกินได้แต่นม

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555

ปั้นสิบ สิตางค์::  น่าสงสาร

m’ m ::    หิวง่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: อยากกินยำหรอ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m ::    อยากมากกกกกกกกกกกก

m’ m ::    อยากกินเผ็ดๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไปซื้อข้าวไข่เจียวมากินสิ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555555

m’ m ::    ไม่ใช่ไม้ฉากน่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: คนบ้าไรแค่ไข่เจียวยังต้องออกไปซื้อ

m’ m ::    5555555555555555555555555555+

m’ m ::    นางโทรมา นางบอกกำลังดูเฟส

m’ m ::    นางบอกอัพตัสมีคนไลค์ตั้งร้อยกว่าคน

ปั้นสิบ สิตางค์:: จ๊ะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: กุควรจะดีใจมั๊ย ที่บ้านนี่ไม่เคยมีคนได้ไลค์เยอะหรอ

m’ m ::    นางอ่านเม้นต์

m’ m ::    ให้ฟัง

m’ m ::    เพื่อนเต็มแล้วมีคนแอดมา

m’ m ::    บลาๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: เพื่อนเต็มเลยหรอ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ฮอตเวอร์




แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปหน้าจอมาให้ดู
เป็นหน้าจอที่บอกให้รู้ว่า กำลังใช้สายอยู่
มีเบอร์ไม้ฉาก และรูปไม้ฉากหราบนแคปเจอร์ที่ส่งมา
และบอกเวลาว่า .. กำลังสนทนา
19.58 นาที



m’ m ::    ยังพูดไม่หยุด

m’ m ::    เล่าเรื่องผีแล้วขำอยู่คนเดียวว

m’ m ::    คือ ระ

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี่คุยกันอยู่หรอ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: บ้าา

ปั้นสิบ สิตางค์:: เล่าว่าอะไรอะ



ส่ง 55555 ไปแบบนั้น
แต่ในใจนี้ผมไปละครับ ….
คุยอยู่ ตอนเวลานี้อะนะ
แม่งง ,, ถึงบ้านแล้ว ทักมาบอกซะนิดก็ไม่มี
ลืมละดิ ,, ว่ามีไอ่เตี้ยตรงนี้แม่งงรออยู่อะ TT



m’ m ::    อ่านเพจเรื่องสยอง 2 บรรทัด

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: มุ้งมิ้งเวอร์

m’ m ::    เดี๋ยวโทรหาละฟังด้วยกันไหมมมมมมมมม

m’ m ::    แต่ห้ามส่งเสียงนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี้ยวหลุดขำ5555




ไม่อยากได้ยิน ,, กลัวตัวเองจะร้องไห้มากกว่า ….


m’ m ::    พี่มีอีกเบอร์ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เอ้า

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่าๆ




ฟังก็ได้วะ T________________T

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไปเอาหูฟังก่อนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มาและ



พอเจ๊มิ้วโทรมาผมก็รีบรับสาย
แล้วกดปิดไมค์ไว้ กลัวตัวเองเผลอส่งเสียงออกไป

ได้ยินแล้วว … เสียงไม้ฉาก TT


ปั้นสิบ สิตางค์:: คือตกใจเสียงมัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m ::    ได้ยินมั้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: ได้ยินๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันพูดไรวะเมื้อกี้ไม่อะระ

m’ m ::    ไม่มีใครแล้ว

m’ m ::    มีมิ้วคนเดียว

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555




เจ๊ถามอะไรอะ ,, ทำไมไม้ฉากตอบแบบนั้น
แต่คำถามอะไรก็ช่างมันเถอะ …..

“มีมิ้วคนเดียว”

โอ้ยยยยย …
วันนี้เสือกมานั่งซ้อนหลังเอาคางมาเกยหัวกูทำไม
แม่งง ,,, กูคิดเพ้อไปใหญ่เลย ละมารู้แบบนี้อีก
เจ็บบวะ TT


ตอนนี้ก็ฟังมันกับเจ๊มิ้วคุยกันไป

เจ๊มิ้ว :: ไปวัดจะคิดถึงมิ้วไหม

ไม้ฉาก  :: คิดถึงงงงง แต่จะพยายามไม่คิดถึง



เหอๆ โอ้ยยยยย !!!!

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันเคยไปเข้าวัดมาแล้วเหอะ ไปทุกปี

m’ m ::    คิดถึงงงงง แต่จะพยายามไม่คิดถึง

m’ m ::    เดี๋ยวปฏิบัติธรรมไม่ได้

m’ m ::    คือระ

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555

ปั้นสิบ สิตางค์::  ดูทวิตเค้าดิ



ผมแคปเจอร์หน้าทวิตส่งให้เจ๊มิ้วดู

เด็กชายปั้นสิบ ::
โอ้ยยย ,,, อยากไปเผาจงเจริญตระกูลไม้ !!



ผมกล้าทวิตครับ เพราะไม้ฉากมันไม่เล่น 555


m’ m ::    นี้ต้องฟังอีกนานไหมมมม

ปั้นสิบ สิตางค์:: 55555555555

ปั้นสิบ สิตางค์:: เล่นไรกัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: เค้าเรียนวิทย์-คณิตนะ



ตอนนี้เจ๊มิ้วกับไม้ฉาก เล่นถามคำถามรอบตัวกันอยู่
ไม้ฉากเสียงสดใสมากก ,, มึงไม่ง่วงหรอครับบบบ แม่งงง!!!


m’ m ::    นี้ติวสอบปะ

m’ m ::    555555555555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m ::    คุยแบบนี้ปะทุกที

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็มีตอนมันกลับ ขก อะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: แม่งงงจะโทรมาบ่นให้ฟัง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถ้ามันไม่มีไรพูดเค้าก็จะบ่นให้ฟัง

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊รู้ป่าวว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม้ฉากอะโดนผญ.ทิ้งบ่อยมากกก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ประมาณ99.99%ของที่มันคบมา

m’ m ::    55555555555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: คบกันได้ไม่ถึงเดือนก็เลิก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ผญ บอกเลิกด้วย

ปั้นสิบ สิตางค์:: ดีจังง

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m ::    5555555+

m’ m ::    ก็เพราะเปนแบบนี้ปะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555555

ปั้นสิบ สิตางค์:: บางคนก็บอกอยากกลับไปเป็ยเพื่อนกันเหมือนเดิม

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันมีสองเบอร์

ปั้นสิบ สิตางค์:: อีกเบอร์เหมือนเอาไว้ติดต่องานอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 095-xxxxxxxxx

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันเคยเอาเบอร์นี้โทรมากวน....

ปั้นสิบ สิตางค์:: โทรมา

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี่ใครครับ

ปั้นสิบ สิตางค์::  กวนตีนนมากกก

m’ m ::    ผมง่วง

ปั้นสิบ สิตางค์::  นี่จะคุยกันถึงตี2เลยป๊ะคับ

m’ m ::    55555555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: วางสายปั๊ปพี่ฟาร์มต่อ ไรงี้

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m ::    ผมง่วงงงงงงง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็บอกมันว่าง่วงสิ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m ::    ไม้ฉากคุยเก่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

m’ m ::    มากกกกกกกก

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ทีตอนคุยกะกูนะไม้ฉาก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ได้ๆ หึหึ


ผมฟังเจ๊มิ้วกับไม้ฉากคุยโทรศัพท์กันไปเรื่อยๆ จนสายหลุด


ปั้นสิบ สิตางค์:: ไปไหนเจ๊มิ้วว

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันหลุด

m’ m ::    สายหลุดๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปัจจุบันมันก็ยังออนเฟสนะ



เจ๊มิ้วโทรกลับมาหาผมอีกรอบ


ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี๋ยวๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: คิดถึงมิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555



เจ๊มิ้วกับไม้ฉากคุยกัน ,,
แต่ไม่ได้ยินว่าถามว่าไร แต่ไม้ฉากตอบคำๆนี้มา

“คิดถึงมิ้ว”


จะคิดถึงอะไรมากวะ เพิ่งคุยกันไม่ใช่หรออวะ!!

ผมก็ฟังไปเรื่อยๆครับ ,,
เสียงไม้ฉากมันง่วงมากไม่ยอมนอนและไม่ยอมวางสาย

ส่วนเจ๊มิ้วงานจะเข้าครับ พี่ฟาร์มสไกป์มาหา
แล้วนั่งจ้องหน้าเจ๊มิ้วไปด้วยตอนเจ๊มิ้วคุยกับไม้ฉาก



จนสุดท้ายแล้วคืนนั้น ,,
ไม้ฉากถือสายทิ้งไว้ แล้วนอนหลับไป
นอนหลับไปพร้อมกับเจ๊มิ้ว ,,
เพราะไม้ฉากงอแงและไม่ยอมวางสายย
เจ๊มิ้วเลยยอม .. ถือสายโทรศัพท์ทิ้งไว้แบบนั้น




อืมมม ,, มันคงถึงเวลาที่ผมคงต้องตัดใจแล้วสินะ ‘




ไม้ฉาก ,, กูรู้แล้วละ .. ว่ากูไม่มีหวังอะไรอีกแล้ว
ไม่มีเลย ….





--------------------------------------------------------
สั้นไปนิดนึงเนอะ ,, เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้นะคะ
บทสนทนาของเจ๊มิ้วกับปั้นสิบ อาจดูไม่ประติดประต่อ
เพราะในตอนนั้น เจ๊มิ้วคุยโทรศัพท์กับไม้ฉาก
และปั้นสิบก็ได้ยินไปด้วย จะพิมพ์เฉพาะเวลาหมั่นไส้คำตอบนั้นๆ


แล้วคืนนี้พบกันนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 20-02-2015 17:15:39
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 20-02-2015 17:30:31
เฮ้อออออออออ ปั้นสิบ หาคนใหม่เถอะลูก ยังไม่ไรมากตัดใจได้อยู่แล้ว บอกตรงๆตอนนี้ถึงไม่ฉากจะมีเหตุผลที่ทำ หรือจะชอบมิ้วจริงๆ ยิ่งรู้ยิ่งเจ็บอย่าทำร้ายใจไปมากกว่านี้เลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-02-2015 17:43:24
เจ็บไหมน้องปั้น ถ้าไม่ไหวก็พักเถอะ
ให้เจ้แกเลิกคุยได้แล้ว ลองหายไปสักพัก
แล้วมาดูอาการของไม้ฉากกัน

เอาใจช่วยปั้น 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: maytarapat ที่ 20-02-2015 18:00:29
เหนื่อยนักก็พักบ้าง ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน
ปั้นน่าจะลองถอยออกมา มากกว่าที่จะเข้าไปรับรู้รับฟังให้ปวดใจนะ
เป็นกำลังใจให้ปั้นสิบนะ ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 20-02-2015 19:36:21
ใครเอาชีวิตเรามาเขียน !!!  :o12:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-02-2015 20:02:20
โถ น้องปั้นของป้า  มานี่ลูกมาให้ป้ากอดหน่อย  เหนื่อยนักก็พอเถอะลูก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 20-02-2015 22:04:57
ไม่ใช่ว่าไม้ฉากรู้ว่าเจ้มิ้วรู้จักกะปั้นสิบหรอกนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-02-2015 22:49:26
เหมือนละลาย หายไป ในอากาศ
เหมือนกระดาษ วาดเปล่า พื้นขาวใส
เหมือนถ้วยแก้ว ไร้น้ำ ใส่ลงไป
เหมือนหัวใจ ไม่มีใคร ให้จับจอง

ทำกับเรา ไม่เหมือนเขา ภาพมัวพร่า
ทำกับเรา ให้เป็นบ้า น่าเศร้าหมอง
ทำกับเขา สนุกคึก นึกคะนอง
มันดูสอง มาตรฐาน ประจานกัน

ดูแล้ว..ไม้ฉากไม่ได้คิดอะไรเลย
นอกซะจาก..คิดว่าปั้นเป็นแค่เพื่อน
เพียงอย่างเดียว

Nothing...ever and never!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-02-2015 23:23:04
ปั้นเลิกคิดค่ะ! เครียดแทนนน!!!  :serius2:
ไม่ไหวนะแบบนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 || P.3 || 20-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 21-02-2015 00:57:13
อยากอ่านพาร์ทของไม้ฉากกกกก


ทำงี๊ได้งายสงสารปั้นสิบ ถ้าไม่มีใจก็ไม่ผิด และปั้นสิบควรเลิกฟังเหอะเจ็บแทน :hao5:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 ต่อ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-02-2015 01:52:17
Ch 8 ต่อ



10.09 น.      31 ธันวา


m’ m ::    ไม้ฉากโทรมาตอน 08.40

m’ m ::    งัวเงียตื่นโทรมาถามว่าไปไหน เค้ายังไม่ตื่นเลย

m’ m ::    ละก็เงียบหลับไปอีก

m’ m ::    --

ปั้นสิบ สิตางค์:: - -

ตื่นปุ๊บก็กดโทรหามิ้วเลยสินะ ,, เหอๆ



11.16 น.


m’ m ::    โทรมาแล้วบอกแม่ปลุกไปวัด 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ลาก่อนครับไม้ฉาก

รีบๆไปจะได้ไม่ต้องทักเจ๊มิ้ว ไปวัดเลยยยไวๆ!

m’ m ::    นี้ไปไหนวันนี้

m’ m ::    พี่เดินทางละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไปทำบุญค้าบ

ปั้นสิบ สิตางค์:: พี่อะไปไหน

m’ m ::    ไปตาก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไปทำไม

m’ m ::    กำลังเดินทางอะ ถึงตากเย็นๆ

m’ m ::    บ้านยายพี่จ๊าา

m’ m ::    ไปขายของๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่าๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นกินข้าวก่อนนะ

m’ m ::    อะเค ให้โทรหาก็ยิงมาๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: Ok





14.17 น.


m’ m ::    ไม้ฉากโทรมาหา

m’ m ::    บอกว่ากินข้าวเสร็จแล้ว กำลังขึ้นรถไปวัดละ



แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์ SMS ที่ไม้ฉากส่งมาให้ดู


ไม้ฉาก :: -3- เดี๋ยวก็ได้คุยกันนะ รอก่อน (12.59 น.)

มิ้ว :: รออยู่แล้ว~ ดูไลน์ด้วยนะ ,, ตั้งใจทำบุญนะคะ (13.00 น.)

ไม้ฉาก :: คับ ^////^
(14.13 น.)


คือ คุยไลน์ คุยโทรศัพท์ไม่พอใช่ไหม
ต้องมา SMS หากันอีกเนี้ยย!!



ละอีกอันเป็นแคปเจอร์ของไลน์


14.12   m ✪ ::  เทอจะเบื่อไหม??

14.13   m ✪ :: แต่เทอต้องหลับแน่ๆ

14.13   m ✪ :: เมื่อคืนเทอบอกว่า,, เทอชอบหลับบนรถ

14.13   m ✪ ::  5555+

14.13   m ✪ :: ฟังเพลงไปน๊า จะได้ไม่เบื่อนะ

14.13   m ✪ :: ^^

14.16 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ค้าบบ เป็นห่วงเค้าอะดิ

14.16 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ????

14.20  m ✪ :: ใช่ละ

14.20  m ✪ :: กลัวเทอเบื่อไง

14.20  m ✪ :: แล้วอยู่บนรถแล้วปะเนี้ย




ปั้นสิบ สิตางค์:: เกลียดมันนนนนน

ปั้นสิบ สิตางค์:: อร้ากกกก

m’ m ::   นี้จะหลับต่อละนะ อีก 70 กิโลอะจะถึง

m’ m ::   ง่วงงมาก 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: นอนเถอะ

m’ m ::   แต่หลับไม่ลงละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เมื่อวานดึกไง

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

m’ m ::   นอนเช้าเหอะ

m’ m ::   ตี 5

m’ m ::   พี่ฟาร์มสไกป์มาตอนตี 4อีก

m’ m ::   แบตจะหมดละ~ เดี๋ยวๆทักไปหาน๊าาาาา

m’ m ::   555

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่าเค

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถึงบ้านแล้วทักมานะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555




ผมนั่งมองมือถืออยู่นานมาก ,,
คิดว่าตัวเองควรทำไงดี

ส่ง SMS หามันดีไหม
ส่ง Line ไปถามดีไหมว่าไปไหนยัง

เห้ออออ ,, สุดท้ายแล้วผมก็ได้แต่เก็บมือถือใส่กระเป๋าไว้เหมือนเคย
เราไม่ใช่เจ๊มิ้ว ,, มันจะมาสนใจอะไรละ
เอ๊ะ ,, นี้ผมอิจฉาเจ๊มิ้วหรออ T_____T’




17.10 น.


m’ m ::   ถึงละ

m’ m ::   ละก็ออกมาอีกละ 5555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่าห๊ะ

m’ m ::   ทำไรอยู่อ่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์::นอนนน

m’ m ::   มาซื้อของเตรียมคืนนี้

เจ๊มิ้วส่งรูปเฟรนส์ไฟน์ให้ดู

ปั้นสิบ สิตางค์::ซื้อมาและ5555

m’ m ::   อะเค ซื้อของก่อนนะ 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับบ




19.13 น.

m’ m ::   ทำไรกิน

m’ m ::   55555

m’ m ::   หั่นหมูให้ที่บ้านแต่พี่กินโจ้กกกอีกแล้วว

ปั้นสิบ สิตางค์:: โจ้กเปล่าๆด้วยนะ555

ปั้นสิบ สิตางค์:: น่าสงสารอะ

m’ m ::   5555

m’ m ::   ไม่ไข่ไม่ผักไม่ขิงไม่หมูไม่อร่อย

m’ m ::   ละกินไรอะที่บ้านน

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยังไม่กลับเข้าไปในเมืองเลย

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็กินหมูกระทะอะพี่

m’ m ::   ละยังไม่กินหรออ ค่ำแล้วนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้วไม่อยากกินหรอ

ปั้นสิบ สิตางค์:: กินแล้วครับ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นกินหมูทอดกะย่างงง

ปั้นสิบ สิตางค์:: อร่อยย

m’ m ::   ไม่อ่า ปวดท้องต้องรักษาตัวเอง

ปั้นสิบ สิตางค์:: โหยยย

ปั้นสิบ สิตางค์:: เป็นปั้นนี่ปาโจ้กเข้าป่าแล้วนะ

m’ m ::    เพิ่งผ่าตัดไง  555

m’ m ::    ซวยยยเลย

m’ m ::   ปั้นๆ ,, ดูรูปน้องสาว พี่สาวของพี่ไหม

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่าๆ ครับ

แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งรูปมาให้ดู


ผมกับเจ๊มิ้วไม่ได้คุยกันต่อเพราะกินข้าวกับที่บ้านด้วย
ผมก็นั่งดูป๊าม๊ากินหมูกระทะหมูย่างกับญาติๆ
เห้อออ ,, จะข้ามปีใหม่แล้ว ทำไมมันนอยด์ๆแบบนี้วะ

T^T



ผมกลับถึงบ้านก็เกือบเที่ยงคืนละ
อาบน้ำเตรียมจะนอน
ไม่เค้าดาวส์อะไรกับใครละ ,, เห้อออ

ผมกดโทรหาเจ๊มิ้ว ,,
555+ รู้สึกสนิทกันมากนะช่วงนี้
นึกไรไม่ออกก็โทรหาเจ๊มิ้วๆ
ก็พวกเพื่อนๆผมมันไปกับครอบครัวกันอะครับ
โทรหาละมันไม่ว่าง ๆ ๆ
ละตอนนี้ผมก็คุยกับเจ๊มิ้วมากที่สุด
เพราะเรื่องที่คุยกับไม้ฉากก็รู้กันแค่ 2 คน
โทรหาแต่เจ๊มิ้วไม่รับ สงสัยเค้าดาวส์กับที่บ้านแน่ๆ
TT’ โอ้ยย ทำไมเหงาอะ





1 มกราคม 00.16

m’ m ::    เพิ่งเห็น มีข้อความเข้ามาตอนห้าโมงเย็น

m’ m ::    ไหนบอกวัดไม่มีสัญญาณ????

m’ m ::    คือ มือถือพี่สัญญานขาดๆไงตอนเดินทาง

m’ m ::    แต่ งง ตรงส่งมาบอกคิดถึงทั้งๆที่บอกที่วัดไม่มีสัญญาน

m’ m ::    55555

m’ m ::    โม้แน่ๆ


แล้วเจ๊มิ้วก็ส่งแคปเจอร์หน้า SMS มาให้


ไม้ฉาก :: คิดถึงอะ -3- (17.20 น.)


ปั้นสิบ สิตางค์:: โอ้ยๆๆๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เกลียดๆๆๆๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี๋ยวก็ได้คุยกันนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: คิดถึงนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เหอๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: พี่ส่ง SMS Happy new years ให้มันยัง

m’ m ::   นี้ๆพี่ส่งแล้วๆ ดูนะๆ



แล้วเจ๊มิ้วก็แคปหน้าจอ SMS มาให้ดู


มิ้ว :: สวัสดีปีใหม่นะคะไม้ฉาก ~ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของเทอนะ ,,
สุขสมหวังทุกอย่างเลยน๊า ~ แล้วก็อยู่เป็นความสุขของกันและกันแบบนี้นานๆน๊า =)
( 00.19 น.)

มิ้ว :: คิดถึงมากกว่าน๊า ~ KM ( 00.21 น.)





m’ m ::   ส่งกลับมาด้วยยย
แล้วก็แคป SMS มาให้ดูอีก


ไม้ฉาก :: สวัสดีปีใหม่นะมิ้ว : ) (00.24 น.)

ไม้ฉาก :: มีความสุขมากๆนะความสุขของเค้า ที่วัดมีสัญญาณเฉยเลย (00.31 น.)



ปั้นสิบ สิตางค์ :: ไหนสวดมนต์ 555

m’ m ::   ไหนคือไม่มีสัญญาณ

m’ m ::   โม้แน่ๆ

m’ m ::   555555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: มีความสุขมากๆนะความสุขของเค้า

ปั้นสิบ สิตางค์ :: คือระ!?

m’ m ::   55555555+

ปั้นสิบ สิตางค์ ::ฆ่าคนในวัดไม่บาปใช่มั๊ย -3-

m’ m ::   ไม่บาปป

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 555

ปั้นสิบ สิตางค์ :: จริงมะ

m’ m ::   55555

m’ m ::   คือทั้งวันเพิ่งรู้ว่ามีสัญญาณ??

ปั้นสิบ สิตางค์ :: โง่ไง

m’ m ::   ไม่ได้ไปวัดชัวร์

m’ m ::   55555

m’ m ::   ไหวไหมเพื่อนเทอ

m’ m ::   ส่งเมสเสจไปดิๆ

ปั้นสิบ สิตางค์ :: 55555

m’ m ::   ลองโทรไป

m’ m ::   ว่าติดป่าววว

ปั้นสิบ สิตางค์ :: ม่ายยยยยยยนยนยนยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ปั้นสิบ สิตางค์ :: พี่ก็โทรไปดิ

m’ m ::   แกโทรดิ

m’ m ::   กลัวแม่มัน

ปั้นสิบ สิตางค์  :: เอ้า

m’ m ::   มันบอกว่าทั้งวัดมีแต่ครอบครัวมัน

ปั้นสิบ สิตางค์  :: แม่มันจะรู้มั๊ยละ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: โด่ว

m’ m ::   5555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: 55555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: โอเค

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ไม่โทร

m’ m ::   ก็ป่านนี้จะหลับไหมงะ

m’ m ::   จะให้ลองโทรป่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: นี่วัดอยู่ไกลจากชาวบ้านชาวเมืองเค้ามากชะ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: แล้วแต่

m’ m ::   ไม่โทรอะ

m’ m ::   55555

m’ m ::   เห็นบอกวัดอยู่เขื่อนไรอะที่ ขก

m’ m ::   เลยเขื่อนเข้าไปอีก วัดป่า อะไรไม่รู้

ปั้นสิบ สิตางค์  :: นึกว่าจะไปคนเดียวเหมือนคราวที่แล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์  :: วัดนี่คงไกลมากอะ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ถ้าแม่เคาท์ดาวน์แบบนี้ทุกปีนะ หนีออกจากบ้านดีกว่า 555

m’ m ::   5555

m’ m ::   นางบอกแม่หวงมาก ดุมากก

m’ m ::   ไม่ให้ไปไหนเลย

ปั้นสิบ สิตางค์  :: โหดกว่าแม่ปั้นอีก

ปั้นสิบ สิตางค์  :: นึกว่าแม่จะปล่อยอะ

m’ m ::   ดุพอๆแม่พี่เลยย 5555

m’ m ::   พี่เลยแกล้งถามว่า ถ้าเค้ากลับ ขก ก็ออกมาเจอกันไม่ได้อะดิ

m’ m ::   ไม้ฉากก็บอกว่า ใช่

ปั้นสิบ สิตางค์  :: 555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: สมน้ำหน้า

m’ m ::   แต่อาจจะแว๊ปไปได้มั้ง

ปั้นสิบ สิตางค์  :: เดี๋ยวๆ

m’ m ::   5555+

ปั้นสิบ สิตางค์  :: แล้วแต่นะไม้ฉากก!

m’ m ::   แม่ดุมาก แม่บอกให้เรียนเทควันโด แม่ให้เรียนว่ายน้ำ แม่บอกว่าเกรดห้ามตก

ปั้นสิบ สิตางค์  ::โหวววววว

m’ m ::   แม่บอกว่าช่วงใกล้สอบห้ามใช้มือถือเดี๋ยวไม่มีสมาธิจะอ่าน

ปั้นสิบ สิตางค์  ::หราาาาาา

m’ m :: เห็นบอกงั้นน

ปั้นสิบ สิตางค์  ::อ่านหนังสือแม่มยังนั่งเล่นเกมส์เหอะ

m’ m :: จะนอนยังๆ

ปั้นสิบ สิตางค์  ::ยัง

m’ m :: พี่อาบน้ำก่อนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: อะเค





02.06 น.

m’ m :: ที่บ้านนอนกันยัง

ปั้นสิบ สิตางค์  ::นอนแล้ววว

m’ m :: บ้านพี่กะลังๆเข้านอนกัน

m’ m :: 5555

m’ m :: เม้าท์กันดังมากก

m’ m :: 15 คนนอนเต็มบ้าน

ปั้นสิบ สิตางค์  ::พี่มายด์แกไม่ว่าหรอที่เอารูปพี่แกไปใช้อะ เรื่องไม้ฉาก

m’ m :: เฉยๆ

m’ m :: มันบอกไม่ได้เสียหายไม่ได้แอบอ้างทำอะไร

m’ m :: มันบอกจะเอาท่าไหนก็บอกนะ

m’ m :: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์  ::พี่แกมีมีความคิดเห็นไงครับ 5555

(เจ๊มิ้วบอกพี่มายด์ว่าเอารูปมาคุยๆกับคนนี้
เหตุผลแบบนี้ๆนะ พี่มายด์เลยรู้เรื่องราวๆต่างๆด้วย)

m’ m :: มันก็บอกว่า ไม้ฉากดูแบบขี้เหงาอะ ชอบคุยกับคนที่ตัวเองถูกใจ
มันบอกว่าถ้ามันเป็นปั้น มันก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าไม้ฉากพอมีใจบ้างงง
เพราะคนเราอะไม่ได้เรียนด้วยกันละ แต่ยังคุยกันขนาดนี้มันก็ต้องมีรู้สึกบ้าง

ปั้นสิบ สิตางค์  ::-3-

ปั้นสิบ สิตางค์  ::ขี้เหงาไม่พอ

ปั้นสิบ สิตางค์  ::ขี้งอลด้วยนะ

m’ m :: แต่มันง้อนะตอนที่คุย

ปั้นสิบ สิตางค์  ::ง้อไร

m’ m :: คุยเรื่อง ผญ. ที่มาจีบ

m’ m :: พี่ถามว่ามี ผญ. มาจีบเยอะไหม ตอนแรกในไลน์บอกไม่มีใช่ป่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์  ::เยส

m’ m :: ละที่นี้พอโทรมา พี่ก็ถามอีกไงว่า... ถามจริงๆ มีคนมาจีบเยอะไหม

m’ m :: ไม้ฉากก็ตอบว่า เยอะ

m’ m :: พี่ก็แกล้งทำเสียงนอยด์ๆ ละบอกว่า ไหนบอกตอนแรกไม่มี

m’ m :: อื้มมม นะ

m’ m :: ละพี่ก็เงียบไม่คุย

m’ m :: ไม้ฉากเลยบอกว่า ก็มีบ้างไง นะขอโทษครับ หยอกเล่นเฉยๆไง

m’ m :: ประมาณเนี้ย พี่มัวอ่านนิยาย เลยไม่ได้สนใจฟัง

ปั้นสิบ สิตางค์  ::5555

ปั้นสิบ สิตางค์  ::ทำไมตอนขอโทษต้องพูดครับทุกทีเลย -3-

ปั้นสิบ สิตางค์  :: มันจะง้อใครนี่ต้องมีครับตล๊อดดดดด

m’ m :: 5555

m’ m :: พี่จะนอนละน่ะ พรุ่งนี้ตื่นตี 5

m’ m :: ไปตลาดขายของ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: อะเช~

ปั้นสิบ สิตางค์  :: แล้วพี่ฟาร์มอะ

m’ m :: วันนี้ไม่คุยค่า รอเค้าดาวส์

m’ m :: เวลาเค้าช้ากว่าเราประมาณ 6-7 ชม. นี้แหละ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: นั่นก็ช้าไป

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ไปนอนละนะ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: 555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ง่วงและ

m’ m :: นอนๆ

m’ m :: ฝันดีๆๆ

ปั้นสิบ สิตางค์  :: 2:22 น.

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ง่อว์

m’ m :: อุ้ย~

m’ m :: มีคนคิดถึง

m’ m :: 55555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ไม้ฉากคิดถึงมิ้วสินะ5555

ปั้นสิบ สิตางค์  :: ฝันดีครับ

m’ m :: ค่า ฝันดีนะ




เห้ออออ ,, ทำไมไม่ส่ง SMS มาหาบ้างวะ
นอนเถอะปั้นสิบ ,, นอนเถอะ
พรุ่งนี้ .. วันใหม่ละ คงได้เจอเรื่องราวดีๆใหม่ๆ
TT’ ข่มตานอนกันอีกคืนน



ไม้ฉาก ,, สุขสันต์วันปีใหม่นะ
ขอให้มียังมีแกแบบนี้ทุกปีได้ไหมวะ???
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 8 ต่อ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-02-2015 02:17:00
ชักเริ่มรำคาญปั้นหงิดๆแล้วง่ะ.อื้อ~  :ling1:
คือจะทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไร? มันเจ็บไม่ใช่?
ท่าทางปั้นจะมาโซนะเนี่ย. :m28:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-02-2015 02:42:02
ฝากตอนพิเศษ  มิ้วมายด์



มิ้ว + มายด์ talk


“เจ๊มิ้วๆ เดี๋ยวหลุยส์มาบอกให้รอเค้าก่อนนะ เค้าไปอาบน้ำก่อน”
ฉันมองไปดูคนที่ส่งเสียงมากำลังวิ่งหายไปที่ชั้นบนของบ้าน
เห้ออ ,, หลุยส์เป็นแฟนของมายด์ค่ะ คบกันมาได้ 3 ปีแล้วละ


แนะนำตัวนิดนึง ชื่อ มิ้ว นะคะ มีน้องสาวชื่อ มายด์
ขนาดไซส์ 2 พี่น้องต่างกันมากกก
มิ้วนี้น้ำหนัก เกือบ 100 โลฮ่ะ 555+
ส่วนมายด์น้ำหนักแค่ 49 หุ่นเพียววสวยมาก ได้ดาวคณะก็นะ ,, คิดดู




“สวัสดีครับพี่มิ้ว” เสียงหลุยส์ทักทายมา
ฉัยเลยหยุดงานตรงหน้าที่กำลังทำอยู่หันไปมอง
วันนี้ก็น่ารักเหมือนเคยเนอะ =)

“สวัสดีจ๊ะน้องหลุยส์ เดี๋ยวรอมายด์มันแป๊บนะ มันไปอาบน้ำ”

“ครับ” หลุยส์ตอบกลับมาพร้อมๆกับเดินไปนั่งรอที่โซฟา

“แล้วทานไรมายังอะ นี้ก็สายละนะ” ถามไปก็เดินไปนั่งโซฟาข้างๆหลุยส์

“ยังครับ ว่าจะไปทานทีเดียวเลย” หลุยส์ส่งยิ้มตาหยีๆมาให้

“เดี๋ยวก็ปวดท้องอีกหรอกหลุยส์ เดี๋ยวพี่ไปทำแซนวิสให้นะ”


พูดจบฉันก็เดินเข้าครัวมาทำแซนวิสให้หลุยส์กิน
พอเดินออกจากห้องครัวมา มายด์ก็ยังไม่ลงมาจากชั้นบน
นี้แกแต่งตัวไปประกวดนางงามหรือไง - -


“ อ่ะนี้จ๊ะ แซนวิสทูน่าไม่ใส่มะเขือเทศแบบที่หลุยส์ชอบ พี่ตัดขอบขนมปังออกให้แล้ว “

“ขอบคุณครับพี่ ,, พี่มิ้วรู้ได้ไงว่าหลุยส์ชอบกินแซนวิสทูน่าไม่ใส่มะเขือเทศ แล้วไม่ชอบกินขอบขนมปัง”

พูดไปก็ส่งยิ้มมาให้ แล้วหยิบแซนวิสไปกิน

“อ่อ มายด์เคยบอกนะ” จะสงสัยทำไมละคะหนุ่มน้อย ทานๆไปเถอะ

“รสชาติเหมือนที่มายด์เคยทำไปให้กินบ่อยๆเลยครับ
อร่อยมาก ขอบคุณนะพี่มิ้ว กินละคิดถึงเมื่อก่อนเลย
มายด์คอยส่งขนมส่งจดหมายน้อยๆให้ตลอด เดี๋ยวนี้ … เห้อออ ไม่เหมือนตอนแรกเลย”


“หลุยส์ ,,, “ พูดได้แค่นั้นแล้วเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่อก

“ขอโทษทีนะที่หลุยส์พูดอะไรออกไปแบบนั้น บางทีก็แค่คิดเฉยๆนะครับ”

“คิดมากขนาดนั้นเลยหรอ”
มายด์ถามหลุยส์

นี้ก็ลงมาไม่ส่งเสียงเลยนะ ตกใจหมด

“ป่าวนะ แค่บางทีที่น้อยใจเฉยๆ “  หลุยส์รีบตอบ

“วันนี้มายด์ไม่ไปละนะ”
พูดจบมายด์ก็เดินขึ้นห้องไป

หลุยส์นั่งหน้าเสียเลยอะ

“เดี๋ยวพี่ไปคุยให้ รีบทานแซนวิสนะ”
ฉันบอกหลุยส์ พร้อมๆกับขึ้นไปหามายด์


“มายด์ทำไมแกพูดแบบนี้ หลุยส์มันมารอนานแล้วนะ”

“ก็มายด์ไม่เหมือนเดิมไง”
มายด์ส่งหน้าเหวี่ยงๆวีนๆมาให้
TT พี่ผิดอะไรอะมายด์ อย่าทำหน้าใส่พี่แบบนั้น

“เอานะแก ใจเย็นๆนะค่อยๆคุยกัน”

“มันจะเหมือนตอนแรกได้ไงละ ,, ในเมื่อคนที่คุยกับหลุยส์ตอนแรกมันไม่ใช่มายด์นิ”

มายด์พูดเสียงดังกลับมา
จะดังทำไม กลัวหลุยส์ไม่ได้ยินไงวะ

“มายด์ ไหนว่าเรื่องนี้เราจะไม่พูดกันไงละ?”

เห้ออ มายด์แม่งง พูดจาหาเรื่องโวยวายไม่เลิก

“มันจริงไหมละ ถ้ามายด์ไม่สวมรอยเป็นพี่มิ้ว หลุยส์มันคงมีความสุขกว่านี้
ถ้าคนที่ไปหาหลุยส์ตามนัดคือพี่มิ้ว ,, หลุยส์มันคงไม่มาพูดว่ามายด์เปลี่ยนไปแบบนี้หรอก
ก็มายด์ไม่ใช่คนที่คุยกับหลุยส์นิ คนที่คุยคนนั้นมันคือพี่มิ้ว !!! “

มายด์พูดโวยวายเสียงดังมาก
พอฉันจะอ้าปากพูด ดันมีคนแย่งพูดซะก่อน

“มันหมายความว่าไงครับพี่มิ้ว ,, มายด์” หลุยส์ขึ้นมาเมื่อไหร่วะเนี้ยยย???
T______________________T

“ไหนๆหลุยส์ก็มาได้ยินแล้วนิ มาฟังเลยละกันนะว่าทำไมมายด์ไม่เหมือนคนที่หลุยส์เคยคุย
มายด์ไม่ได้คุยกับหลุยส์ คนที่คุยคือพี่มิ้ว”

มายด์ … ไหนมึงสัญญาว่าจะไม่พูดไม่บอกใครไงวะ!!


“แต่ในรูปเป็นมายด์นะ แล้วว.. มายด์ก็มาตามนัด แล้วก็ ก็รู้ทุกอย่างหมด”
หลุยส์พยายามพูด แต่คิดว่าคงสับสนมากแล้วละ
ดูจากหน้าตอนนี้ .. หลุยส์เอ้ยย พี่ขอโทษ


“ใช่รูปมายด์ เพราะพี่มิ้วชอบหลุยส์ไง แต่ไม่กล้าจะเอารูปตัวเองขึ้น
กลัวหลุยส์ไม่คุยด้วย มาเอารูปมายด์ไปใช้
ที่มายด์รู้ทุกอย่างก็เพราะมายด์อ่านทั้งหมดที่หลุยส์คุยกับพี่มิ้ว
ขนมต่างๆที่มายด์เอาไปให้ก็พี่มิ้วทำทั้งนั้น มายด์แค่ไปเป็นตัวแสดงแทนพี่มิ้วแค่นั้นเอง!”


“มายด์พูดงี้ไม่ถูกนะ พี่จะบอกความจริงกับหลุยส์นานแล้ว
แต่มายด์บอกว่าไม่เอาๆ มายด์ชอบหลุยส์ไม่ใช่หรอ ถึงคบกันมาตั้ง 3 ปีแล้ว”
ฉันรีบบอกมายด์

“แต่มายด์ก็เป็นแค่เงาของพี่มิ้ว .. คนที่หลุยส์รักก็คือพี่มิ้ว
หลุยส์ชอบบอกเสมอว่า อยากให้มายด์น่ารักๆแบบวันแรกๆที่คุย
แล้วพี่คิดว่ามายด์เจ็บไหม? ที่ฟังหลุยส์พูดแบบนี้ตลอด”
มายด์เริ่มร้องไห้ออกมา

“สรุป พี่มิ้วกับมายด์เห็นผมเป็นแค่อะไรครับ ทำแบบนี้ทำไม?” หลุยส์พูดจบก็เดินออกจากห้องไป



เห้ออออ ,, วันอะไรวะเนี้ยย ทำไมมีเรื่องแต่เช้า


“มายด์ แกพูดออกมาทำไมวะ
ไหนแกบอกมันจะเป็นความลับไง ทำไมต้องให้หลุยส์รู้ว่าจริงๆคืออะไร”

“พี่มิ้วไม่ได้ชอบหลุยส์แล้วไม่ใช่หรอ พี่มิ้วจะแคร์ทำไม
นั้นมันแฟนมายด์นะ หลุยส์เป็นแฟนมายด์!!! “

มายด์ตะคอกใส่หน้าฉัน ก่อนจะเดินออกจากห้องไป



เห้ออออ ,, กูต้องทำไงวะเนี้ยย


เรื่องมันผ่านมาตั้ง 3 ปีแล้ว ,,
ตอนนั้นฉันแค่ เออ ชอบเด็กคนนี้วะ น่ารักดี เป็นเด็กมัธยมปลายคนนึง
ก็ไปสืบหาไลน์หาเบอร์มาจนได้ และแอดเข้าไปคุยด้วย
แต่ฉันไม่ได้อยากครอบครองหรืออยากคบหาแบบแฟน
แค่อยากคุยด้วย เลยยืมรูปมายด์มาเป็นโปรไฟล์
แต่ก็บอกมายด์ตลอดนะ มายด์มันก็อ่านบทแชตทั้งหมดตลอด
จนมันบอกว่า มันชอบหลุยส์ มันขอไปเจอหลุยส์ได้ไหม
และให้ฉันยุติการเป็นมายด์ในโลกโซเชียล
เพราะมายด์จะทำให้ตัวมันเป็นตัวจริงที่ยืนข้างๆหลุยส์ 
ตอนนั้นก็ยอมน้องนะ เพราะรู้ว่าเราคงไปยืนข้างๆหลุยส์ไม่ได้แน่ๆ
พอมายด์ไปหาหลุยส์ ทุกอย่างก็ดูแฮปปี้มาตลอด ,,
มายด์จะมาให้ทำขนมแบบที่หลุยส์ชอบเสมอๆ
เราก็ยินดีจะทำ เพราะอยากให้หลุยส์ยิ้ม ,,
หลุยส์มาที่บ้านบ่อยขึ้นๆ
จากที่แรกๆ แค่ชอบๆ ได้คุยก็ดีใจแล้ว ,,
แต่สุดท้ายแล้วก็แพ้หัวใจตัวเอง

ฉันตกหลุมรักหลุยส์ ..
ทั้งๆที่ตอนนี้หลุยส์เป็นแฟนน้องสาวฉัน
แต่ไม่ได้หวังอะไรหรอกนะ
แค่อยากดูแล อยากทำให้หลุยส์มีความสุขแบบนี้เรื่อยๆ


แต่แล้ววันนี้ … สิ่งที่ฉันเคยทำ
มันกลับมาทำให้หลุยส์ต้องเสียน้ำตา เสียใจ
TT’ พี่ขอโทษนะหลุยส์




หลังจากเหตุการณ์วันนั้น …
เรา 2 คนพี่น้องแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
เจอหน้ากันก็เมินกันไปคนละทาง
มายด์เลิกกับหลุยส์แล้ว ,, และหลุยส์ก็หายไปไม่มาที่บ้านอีกเหมือนเคย




วันที่ 25 ธันวาคม
มหาลัยมายด์ปิดแล้ว มายด์เลยกลับมาบ้าน
และฉันได้เจอมายด์ครั้งแรก หลังจากมันย้ายออกจากบ้านไปอยู่หอ

“พิ่มิ้ว สบายดีไหม” อืออ ทักก่อนด้วยแหะ

“อืมม สบายดี มายด์ละ ไม่กลับบ้านบ้างเลย พี่คิดถึง” ฉันบอกน้องไปตามตรง

“มายด์ขอโทษนะกับเรื่องที่ผ่านมา มายด์อิจฉาพี่มิ้ว
มายด์กลัวหลุยส์ไม่รักมายด์อะ แต่มันก็จบไปแล้ว มายด์ขอโทษนะ”

มายด์ยกมือขอโทษฉัน พร้อมกับเข้ามากอด

“พี่ขอโทษมายด์เหมือนกันนะ” ฉันยกมือมาลูบหัวของมายด์เบาๆ
เอาวะ จะปีใหม่แล้ว ,, อาจจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นก็ได้ = )




29 ธันวาคม

“มายด์ๆ พี่มาขออนุญาต”
ฉันโทรหามายด์ เพราะยังอยู่ที่ทำงานไม่ได้กลับบ้าน

“อะไรอะพี่มิ้ว ทำไมไม่มาคุยที่บ้าน”

“คือ มีน้องคนนึงชื่อปั้นสิบ อยากให้ลองคุยกับคนชื่อไม้ฉากว่าเค้าเป็นผู้ชายยังไง
พี่ก็เลยจะขอยืมรูปมายด์ได้ไหม อันนี้ไม่เหมือนหลุยส์นะ
เพราะอันนี้คนนี้น้องปั้นสิบชอบ พี่ไม่ได้ชอบ”

ฉันรีบบอกมายด์ก่อน เพราะไม่อยากให้ประวัติซ้ำรอย

“ได้ๆ แล้วกลับมาคุยที่บ้านนะ มีรูปในมือถือเพียบอยากได้อันนั้นก็ส่งเข้าไลน์พี่มิ้วเลย”
มายด์ตอบกลับมาเสียงอารมณ์ดี

“จ๊าๆ เดี๋ยวเจอกันที่บ้าน”



พอกลับถึงบ้าน .. ก็เลยให้มายด์ดูที่แชตไว้
ละเอารูปไม้ฉาก กับ ปั้นสิบ ให้มายด์ดู

“โหววว ไม้ฉากหล่ออะพี่มิ้ว 5555555 ถ้าไม้ฉากไม่ชอบปั้นสิบ มายด์ขอนะ ..
หรือถ้าไม้ฉากอยากวิดีโอคอล หรือนัดเจอบอกได้นะ มายด์จะไปเจอเอง ….
คนนี้มายด์ชอบบ =) “
มายด์ตอบด้วยเสียงทีเล่นทีจริง

“แต่นี้ปั้นสิบชอบนะ จะไปชอบได้ไงกันห๊ะมายด์”

“มายด์พูดถึงกรณีที่ไม้ฉากไม่ชอบปั้นสิบต่างหาก
และถ้าเค้าอยากเจอไง มายด์จะไปเจอ
เอารูปมายด์ตอนใส่ชุดเต้นเชียร์ส่งไปด้วยนะ ..
ผู้ชายชอบผู้หญิงสวยและหุ่นดี ^ ^ พี่มิ้วว่าจริงไหมม? “

มายด์พูดจบก็เดินออกจากห้องฉันไป



คือ ... นี้ฉันคิดไปเองไหม ว่าจะมีเรื่องราวชวนให้ปวดหัวเกิดขึ้นเนี้ยยย!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-02-2015 02:59:00
 o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-02-2015 03:03:21
ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเดิม.ยัยมายด์ทำพี่สาวเงิบป่ะคะ.หุ่นดีแต่นิสัยเสียก็ไม่ไหวน้อ~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 21-02-2015 03:39:38
รู้สึกมายด์จะเป็นตัวปัญหาของปั้นสิบแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 21-02-2015 06:29:26
ถ้าไม้กะมายด์ คบกัน แกตายแน่ปั้น
แกทำใจเถอะว่ะ หาคนใหม่ เริ่มเบื่อ เริ่มหงุดหงิดอีกละเนี่ย
พอนะปั้นนะ รักตัวเองบ้าง แบบนี้ไม่ไหวนะ วิ่งตามพอหรือยัง
หยุดได้หรือยัง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-02-2015 07:06:03
เบื่อปั้นสิบว่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 21-02-2015 07:09:28
พี่น้องคู่นี้คบยากมั้ย  ฝากปลาย่่างกับแมวซะล่ะมั่งพ่อปั้นสิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 21-02-2015 08:58:20
เฮ้ออ เรื่องเก่ายังไม่จบ เรืองใหม่จะมาอีกละ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 21-02-2015 09:52:27
เฮ้อออ เห็นอย่างงี้แล้ว อยากให้ปั้นสิบตัดใจชะมัด แบบไม่โอเคอย่างแรงแล้วอ่ะะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-02-2015 10:54:24
มายด์ร้ายนะชอบสวมรอย
แต่ก็น่าจะรู้แล้วนะว่าตัวเองเป็นแค่เงา
ทำยังไงก็ไม่เหมือนของจริง ยื้อไปก็ได้ไม่นาน
ปั้นก็น่าจะเลิกได้แล้ว
ทำเพื่ออะไร ย้ำความเจ็บปวดของตัวเองงั้นหรือ?
การที่จะรักใครสักคนก็สมควรทำใจไว้ตั้งแต่ต้นว่าจะผิดหวัง
แต่ก็ต้องรักตัวเองด้วยคือถอยเมื่อเจ็บไม่ใช่จมปลัก
จะไม่เห็นใจเลยถ้าหากว่ามายด์จะไปแสดงตัวกับไม้ฉาก
ปั้นไม่มีอะไรเลยเพราะว่าปั้นก็ไม่ได้เป็นคนที่คุยกับไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 21-02-2015 16:04:41
ทุกคนผิดหมดไม่รู้จะว่าใครดี ยุติเรื่องราวดีกว่านะบอกไม้ฉากเรื่องนี้ด้วย(งานนี้อาจมีเลิกคบ)

ปั้นสิบไม่ควรเอาพี่มิ้วเป็นเครื่องมือลองใจไม้ฉากมั้นใช่เรื่องมั้ยถ้าไม้ฉากไม่ได้ชอบมิ้วแต่มารู้ึวามจริงทีหลังคงเสียใจแต่ถ้าชอบมิ้วปั้นสิบก็เสียใจ

มิ้วไม่ควรยุ่งเรื่องคนอื่นเพียงให้คำปรึกษาที่ดีเท่านั้นพอและเล่นกับความรู้สึกของคน  หลอกลวงเค้าน่าสงสารมากรู้สึกว่ามิ้วสนุกมากกว่าอยากจะช่วยปั้นสิบนะเท่าที่อ่าน

มายน่ากลัวมากรู้ว่าเค้าคุยกันอยู่แต่อยากจะได้เค้าเพราะตัวเองที่เหนือกว่าเรื่องความสวย

ไม้ฉากสรุปชอบปั้นสิบหรือยังไง งงกับเธอมาก(รอพาร์ทไม้ฉากด่วน)

ขอโทดนะคะที่แสดงความคิดเห็นแบบนี้ถ้าเป็นเรื่องจริงมันไม่ควร น่าสงสารไม้ฉากกับปั้นสิบ แต่ถ้าเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาอยากบอกว่า อิ๊นอิน อิอิ

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-02-2015 16:20:58
คนที่ใช่..ยังไงๆก็ใช่

และถ้าไม่..มันก็คือไม่

ปั้นสิบ..น่าจะเคยได้ยิน ได้อ่านข้อความแบบนี้มาบ้างนะ

อย่าไปยื้อ..ยุด..ฉุด..กระชากมาเลย
มันไม่คุ้มกับความรู้สึกที่เสียไปของเราหรอก

นอกซะจาก..แค่ขำๆ
เพียงแค่จะสนุกๆ เท่านั้น

ส่วนไม้ฉาก..ดูจะเป็นคนขาดและขลาด
เพราะแม่หวงและห่วงมาก
ใครมาเป็นแฟนก็ต้องขอเลิก ลาไปซะก่อน

ทนไม่ได้หรอก.มีแฟนก็เหมือนไม่มี
แม้แต่เวลาจะให้

ถึงมายด์จะได้คบกันไป..เชื่อเหอะ
ไม่นานก็ต้องขอเลิก
คบกันเป็นแฟน ไม่ใช่แค่ว่าจะคุยกันสนุกให้หายเหงาเท่านั้น

โทร...ไลน์..เฟส หากัน
แค่นั้น..จริงอ่ะ
ปั้นสิบ

หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 21-02-2015 17:20:20
ความรู้สึกเหมือนไม้เอกไม่ใช่คนที่คุยกับพี่มิ้วอะ (เพิ่งคิดได้หลังจากที่นอนคิดมา 2ชม.) ไม้เอกไม่น่าโกหกปั้นนะว่าโทรศัพท์ไม่มีสัญญานแต่สามารถคุยกะพี่มิ้วได้ แล้วยิ่งพอได้อ่านพาร์ทของไม้เอก ไม้เอกก็ดูมีใจให้ปั้นสิบนิดๆนะ  แล้วตอนที่ปั้นโทรไป ไม้เอกบอกทำการบ้านอยู่ แต่ก็คุยกับพี่มิ้วได้ อร๊าย ชั้นคิดแบบนี้แล้วสบายใจจัง :katai3:  :katai3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 21-02-2015 21:23:50
ห๊ะ  ไม้เอก   :laugh:   
รออออออออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.4 || 21-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-02-2015 23:53:16
มาอัพพรุ่งนี้นะคะ :)
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ค่า
อ่านละมีแบบสะดุ้งนิดๆ 555+
ขอบคุณที่อินไปด้วยกันน๊าา~

บางทีชีวิตจริงมันยิ่งกว่านิยายจริงๆคะ
 :mew1:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-02-2015 17:16:53
Ch 9 ของขวัญปีใหม่ || ปั้นสิบ



1 มกราคม


ก็ยังคงทักทายเจ๊มิ้วทางแชตเฟสเหมือนเดิม
คุยกันไม่บ่อย เพราะต่างคนต่างไปวัดกับครอบครัว
เจ๊มิ้วจะทักมาบอกเฉพาะตอนที่ไม้ฉากโทรมา หรือส่ง SMS มาหา


m’ m :: ไม้ฉากกลับวันที่ 3 คิดว่ามันจะทักมาไหม

m’ m :: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถามให้หน่อยสิช่วงวันที่6-8ไม้ฉากจะไปไหนมะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

m’ m :: ไป

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี่รู้เยอะนะ 5555

เจ๊มิ้วรู้เยอะกว่าผมอีกครับเดี๋ยวนี้ TT

m’ m :: ไม้ฉากบอกแล้วว่า 7-8-9 เข้าค่าย

m’ m :: ไม้ฉากบอกงะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ค่ายไร?

m’ m :: ว่ากลับมาวันที่ 3 แล้ววันที่ 7-8-9 เข้าค่าย

m’ m :: ไม่ได้คุยกันอีกแล้วว

m’ m :: นางงอแงแบบนี้อะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555555

m’ m :: นางจะทำเสียงหลับๆ แต่ไม่ยอมวาง

m’ m :: เดี่ยวถ้าโทรมาอีก พี่จะโทรหนให้ฟังด้วยกัน

m’ m :: เดี๋ยวไปช่วยเตรียมของก่อนนะ

m’ m :: ละมาคุยกันๆ



แล้วเจ๊มิ้วก็หายยยไปทั้งวัน ทักผมมาอีกทีตอนสองทุ่ม

m’ m ::ไม้ฉากส่งข้อความมา

m’ m ::นี้สรุปวัดมีสัญญาณหรือไม่มี



ไม้ฉาก :: นอนยางงงงง ดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ เป็นห่วง ;( (20.47 น.)


ปั้นสิบ สิตางค์:: คือระ!?

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: นอนยางงงง

m’ m ::ยางงง

m’ m ::55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: สรุปมันได้ไปวัดมั๊ย-3-

m’ m ::น่าสงสัยนะ

m’ m ::55555

ปั้นสิบ สิตางค์::  เมื่อไหร่จะถึงวันที่3

m’ m ::ทำไมงะ

m’ m ::วันที่ 3 พี่เดินทางกลับบ้าน

ปั้นสิบ สิตางค์::  วันนี้สามมีคนออกจากวัดไง

m’ m ::5555

m’ m ::ออกมาก็ไปกินข้าวกับครอบครัวญาติๆต่อเลย

m’ m ::เห็นบอกยังงั้นอะ

m’ m ::พี่จะนอนก่อนละนะ ตี 5 ต้องไปขายของ

ปั้นสิบ สิตางค์::  บ๊ะบายครับ




ผ่านไปอีก 1 วันสิน่ะ ‘ ปั้นสิบ
มือถือยังคงเงียบ ไม่มีเสียงเรียกเข้าที่ตั้งไว้
ไม่มีเสียง SMS เข้ามา ไม่มีอะไรเลย
เห้ออออ ,,




2 มกราคม
07.14 น.



m’ m ::โทรมาแต่เช้า

m’ m ::แอบแม่โทรมา แล้วบอกว่า คิดถึงนะ เดี๋ยวเค้าต้องไปเก็บใบไม้แล้ว

m’ m ::ละก็บอกว่าหนาวมาก 13 องศาแหนะ เอาเสื้อหนาวมาไม่พอ

m’ m ::ละรีบวาง

m’ m :: พี่ขายของก่อนนะ คนเยอะมากกก

ปั้นสิบ สิตางค์::  555 ครับๆ





14.37 น.

m’ m :: ทำไรวันนี้

ปั้นสิบ สิตางค์:: จะไปเที่ยวอะ

m’ m :: อ่อ โอเค วันนี้พี่จะไปซื้อมือถือใหม่




18.59 น.

m’ m ::ไม้ฉากโทรมา 5-6 รอบอะตอนซื้อมือถือ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ว่าไงอะ

m’ m ::ก็โทรมาตอนแรกพี่กำลังเลือกซื้อมือถือไง

m’ m ::พี่เลยถามว่าโทรได้หรอ

m’ m ::ไม้ฉากบอกได้ๆ

m’ m ::ก็ถามว่าพี่อยู่ไหน พี่ก็บอก อ่ออ อยู่ห้างอะ

m’ m ::ไม้ฉากก็ถามว่ามาทำไร มาขอนแก่นยัง

m’ m ::พี่ก็บอกมาถึงละดิ บอกว่าจะมาวันนี้ไง

m’ m ::ก็บอกมาซื้อมือถืออะ

m’ m ::ซะพักไม้ฉากก็วาง พระเรียกนี้ละมั้ง

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่อ

m’ m ::ละซะพักโทรมาอีก

m’ m ::พี่กำลังยืนรอเค้าติดกันรอย

m’ m ::พี่ก็ ไม้ฉาก ว่าไง

m’ m ::แต่เป็นเสียงน้องไม้ฉากมั้ง

m’ m ::คุยไรกันไม่รู้อะ ไม้ฉากก็หัวเราะ ก่อนจะคุยโทรศัพท์เอง

m’ m ::ก็ถามว่า ขำอารายย

m’ m ::ไม้ฉากบอกเล่นกับน้อง

m’ m ::อื้มม ละก็วางอีก เล่นกับน้องแป๊บบ

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555

m’ m ::อืมมม

m’ m ::ละอีกไม่ถึง 5 นาทีอะโทรมาอีก

m’ m ::ถามพี่ว่าได้ยัง เอารุ่นไหน

m’ m ::อืมม พี่ก็ตอบว่าได้แล้วว โน้ต 3

m’ m ::อืม ไม้ฉากก็ถาม ซื้อใหม่ทำไม

m’ m ::พี่ก็ อ้ออ มือถือตกน้ำ

m’ m ::5555

m’ m ::ไม้ฉากก็ อ้ออๆ

m’ m ::พี่ก็ถามว่า น้องไปไหนละ

m’ m ::ไม้ฉากบอกไปละๆ เมื่อกี้เล่นเกมส์ชนะแล้ว น้องไม่กวนแล้ว

m’ m ::อืมม แล้วก็เล่าว่า

m’ m ::มาวัดวันแรกเจอผีหลอกเลย

ปั้นสิบ สิตางค์:: คือมันเคยโทรมา

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วน้องมันอะบอก สวัสดีครับแฟนเฮียๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: คือรายยย

m’ m :: 5555

m’ m :: พี่ฟังน้องมันพูดไม่รู้เรื่องไง

m’ m :: มันก็เล่าว่าเดินเข้าวัดมาอะ น้องก็บอกว่า เห็น ผญ. ซักผ้านี้ละมั้ง

m’ m :: ก็บอกทุกคนว่ามีคนอยู่ตรงนั้น แต่คือทั้งบ้านไม่มีคนเห็นอะ

m’ m :: แล้วไม้ฉากก็หัวเราะ

m’ m :: พี่ก็ถามว่า ละไม้ฉากกินไรยัง

m’ m :: ไม้ฉากบอกไม่กินมื้อเย็นอะ

m’ m :: อื้มม ละก็บอกว่ากลับพรุ่งนี้บ่ายๆ

m’ m :: พี่ก็ อ่อๆ เค้าก็กลับบ่ายๆอะ เพราะวันอาทิตย์รถเยอะ

m’ m :: ไม้ฉากก็บอกว่า คิดถึงนะ

m’ m :: พี่ก็ ห๊ะ อะไรนะ

m’ m :: ไม้ฉากบอก ไม่มีไรรรร

ปั้นสิบ สิตางค์::  หื้มมม จ๊ะ!

m’ m :: อืมม พี่ก็หัวเราะใส่เว้ยย

m’ m :: ละบอก อืมมมๆ งี้แหละใจร้าย

m’ m :: ไม้ฉากก็ คิดถึงไง

m’ m :: พี่ก็ อืมมมม นึกว่าจะไม่บอก

m’ m :: ละไม้ฉากก็หัวเราะ

m’ m :: แล้วก็บอกแม่เรียก พี่ก็บอกว่า อะเคๆ แล้วพรุ่งนี้คุยกันนะ

m’ m :: ไม้ฉากบอกไม่ๆ คืนนี้จะโทรมาหา

m’ m :: พี่ก็ อย่าให้แม่ด่านะ ไม้ฉากบอกครับๆ

m’ m :: ละก็บ๊ายบายย

m’ m :: วางไปอะ

m’ m :: ละโทรมาอีกตอนพี่กะลังเปลี่ยนเครื่องมั้งมันแจ้งเตือนขึ้นมา

ปั้นสิบ สิตางค์::  หื้มม ท่าทางจะติดมิ้วแล้วนะเนี้ย

m’ m :: จบค่ะ

m’ m :: แม่บอก พี่ฟาร์มโทรมาหรอ

m’ m :: พี่หัวเราะ หึหึ ใส่แม่เลย

m’ m :: ก็พี่ฟาร์มมันหายไปตั้งแต่เค้าดาวส์อะ

m’ m :: นี้ยังไม่ได้พูดสวัสดีปีใหม่เลยนะ

m’ m :: ละนี้แกจะไปไหนนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  เชียงคาน

ปั้นสิบ สิตางค์::  นี่บอกประมาน108รอบละนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  555

m’ m :: 5555

m’ m :: มะกี้ไม่ได้ยินอะ

m’ m :: ไม้ฉากพูดพี่ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  555555

ปั้นสิบ สิตางค์::  อะไรคือจอดรถอยู่ศาลหลังเมืองขอนแก่น

ปั้นสิบ สิตางค์::  ไม่รู้ไงว่าอยู่จังหวัดไหนเลยถามม๊า  “ม๊าเราอยู่จังหวัดไหนอะ"

ปั้นสิบ สิตางค์::  "ขอนแก่น" แล้วทุกคนหันมามองหน้า คือระ!?

m’ m :: 55555

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วพี่คิดดูนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  เพื่อนมันตั้งกลุ่มในไลน์ เอาเพื่อนๆตอนอยู่โรงเรียนเก่าไง

ปั้นสิบ สิตางค์::  เพื่อนก็ถามๆกันว่า ใครยังไม่เข้ากลุ่มบ้าง

ปั้นสิบ สิตางค์::  เพื่อนก็บอกคนนู้นคนนี้

ปั้นสิบ สิตางค์::  ทีนี้ก็เลยคิดว่าน่าจะยังไม่มีไม้ฉาก

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็เลยแคปเฟสมันส่งเข้าไปแล้วบอกว่า เอาเข้ามั๊ย

ปั้นสิบ สิตางค์::  เพื่อนไม่ตอบ

ปั้นสิบ สิตางค์::  แต่แซว

ปั้นสิบ สิตางค์::  คือระ

ปั้นสิบ สิตางค์::  แพว.....คุยกันทุกวันนิ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ออมสิน.....แหม ปั้นสิบ

ปั้นสิบ สิตางค์::  อะระ

m’ m :: คือ เพื่อนมองออกหมดว่างั้นอะนะ

m’ m :: 5555

m’ m :: อายมั้ยยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555

ปั้นสิบ สิตางค์::  เพื่อนมันนัดกินเนื้อย่างกันอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ตอนปิดเทอม

ปั้นสิบ สิตางค์::  ถ้าไม้ฉากมาบ้านพ่อมันจะชวนไปดู

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วทีนี้ก็จะให้มิ้วโทรหา

ปั้นสิบ สิตางค์::  ตอนนั้นมิ้วคงหายไปนานละอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  อยากรู้มันจะเป็นยังไง

ปั้นสิบ สิตางค์::  หึหึ

ปั้นสิบ สิตางค์::  นี่ชั่วมากอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  555

m’ m :: 5555

m’ m :: พี่ชั่วกว่ามั้ยยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  5555

ปั้นสิบ สิตางค์::  แต่เค้าคิดไง

ปั้นสิบ สิตางค์::  ชั่วกว่า

m’ m :: ก็จะหายไปแบบไม่ทำให้เจ็บมากละกันนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  555

ปั้นสิบ สิตางค์::  มีไม่เจ็บด้วย

m’ m :: ก็เจ็บแหละคนที่มาจีบอะจนทำให้ติดขนาดนั้นหายไป อะ

m’ m :: แต่จะไม่ให้เจ็บมากก็ต้องบอกเลิกไง

ปั้นสิบ สิตางค์::  เรานี่ดูชั่วๆเนาะ

m’ m :: 555+

m’ m :: อย่าให้ใครรู้นอกจากเราเลยย

m’ m :: เดี๋ยวโดนเกลียดดตายย

ปั้นสิบ สิตางค์::  ยูโรมันรู้ไปแล้วอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันไม่ว่าอะไรนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันรู้แค่ว่าพี่เป็นมิ้ว

m’ m :: โหยยยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันแย่งโทรศัพท์ไป

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วแชทพี่มันค้าง

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันไม่ได้บอกใคร

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันรู้แค่ว่าพี่เป็นมิ้วจริงๆ

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันอ่านแค่แชทเดียว

m’ m :: น่ากลัวตรงแชตค้างนี้แหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เค้าเห็นก่อนก็เลยยึดคืน

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี่คือตั้งรหัสใหม่แล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยูโรมันบอก เชรี้ยยยไม่บอกกูจะเอาด้วย

ปั้นสิบ สิตางค์:: คือระ

m’ m :: ไม่ๆ กลัวมันแซวไม้ฉากไง เดี๋ยวมันจะสงสัยว่ารู้ได้ไง

m’ m :: ไม่งั้นอะพี่เสียเลยนะ --

m’ m :: อย่าให้หลุดละกันนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่แซว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยูโรถึงจะพูดมากไรงี้

ปั้นสิบ สิตางค์:: แต่เรื่องที่มันควรปิดจริงๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันก็ปิดจริงๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เพราะเค้าก็รู้ความลับมันเหมือนกันที่มันไม่บอกใคร

m’ m :: โอเคๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่มีหลุดแน่นอน

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันคงลืมไปแล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ช่วงนี้กินเหล้าแทนน้ำอะมัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555

ปั้นสิบ สิตางค์:: ดราม่าทุกวัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: แฟนมันทิ้งไง

m’ m :: 55555

m’ m :: นี้อยู่ไหนละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่รุ้อะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ขอนแก่นมั้ง

m’ m ::นอนไหนงะ

m’ m ::เที่ยงคืนละน่ะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็ยิงยาวเลยอะอ่ออ

m’ m ::จนกว่าจะถึงบ้านอะหรอ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เยส

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถึงโรงแรมมมมม

ปั้นสิบ สิตางค์:: พี่ฟาร์มติดต่อมายัง

m’ m ::ตายละมั้งพี่ฟาร์มอะ



ไม่ได้คุยต่อละครับ ผมก็แบตหมดก่อน
กว่าจะถึงเชียงคานก็รีบชาร์ตก่อนเลย
กลัวไม้ฉากติดต่อมาละไม่ติด
นี้ยังคิดนะว่ามันจะติดต่อ T T



3 มกราคม


09.45 น.


ผมส่งรูปวิว รูปโต๊ะ รูปร้านอาหารส่งไปให้เจ๊มิ้วดู

ปั้นสิบ สิตางค์:: รอกินข้าววววว

m’ m ::5555

m’ m ::จะหัวฟูแล้ววว

m’ m ::ลูกค้าเยอะมากก




11.53 น.


m’ m ::กลับจากตลาดละ

m’ m ::กะลังเก็บกระเป๋ากลับบ้าน

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับ ปั้นก็กำลังจะกลับละ

m’ m :: โอเค เดินทางดีๆ แล้วไว้คุยกัน




ป๊าม๊าก็พาผมเที่ยวตามทางมาเรื่อยๆ
จนมาถึงบ้านก็ค่ำๆละครับ
ไม่ได้ทักเจ๊มิ้วไป เพราะว่าแบตมือถือจะหมด
พอถึงบ้านก็รีบอาบน้ำ ชาร์ตแบตโทรศัพท์
ละรอว่าไม้ฉากมันจะติดต่อมาไหม
เพราะวันนี้มันออกจากวัดแล้ว
นี้มันก็สองทุ่มละนี้หว่า ,,, น่าจะออกมาถึงบ้านแล้วมั้ง
หรือมันไปกินข้าวกับญาติมันต่อวะ


หื้มม ,, นอนเล่นไปมาก็คิดว่าผมควรพักเรื่องไม้ฉากไว้ก่อน
ไปเอาหนังสือมาเตรียมอ่านสอบดีกว่ามั้ยย 55555


นั่งอ่านหนังสือเรียนไปพลางๆ ก็มีเสียงไลน์แจ้งเข้ามา
เอ๊ะ ,, เพื่อนคนไหนหว่า เพราะถ้าเจ๊มิ้วจะทักมาทางแชตเฟส
พอเปิดมาดูเป็นไลน์จากไม้ฉากครับ


┗ ไม้ฉาก ™ :: Happy new years Boy ~


หื้มมม Boy งั้นหรอ??
กูชื่อปั้นสิบเว้ยยยย Boy ไหนของมึง
เอ๊ะ หรือ Boy ที่แปลว่าผู้ชายของฉัน
แต่มันไม่มีคำว่า my

โห้ยย มึงส่งมาทำไมเนี้ย กูคิดมากเลย
มโน เพ้อเข้าข้างตัวเองใหญ่ .. มึงแม่งง
ทำไม …. น่ารักงี้วะ
^/////^



ปีใหม่นี้เพิ่งได้ยิ้มกว้างงๆก็วันนี้แหละ



ผมรีบแชตเฟสไปบอกเจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้วววววว

m’ m :: ว่าไง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม้ฉากมันส่งไลน์มาหาปั้นอะ มันตอบไลน์มิ้วไหมม

m’ m :: ไม่ตอบนะอะ

m’ m :: >///< มันส่งมาว่าไงๆ ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: Happy new years Boy ~

m’ m :: อร๊ายยยยยย ,, สวัสดีปีใหม่ผู้ชายของฉันป่ะแก

m’ m :: อุ่ยย เขิลล

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊ ,, มันไม่มีคำว่า my นะ จะผู้ชายของฉันได้ไงอะ

m’ m :: เอาเถอะแก ,, มโนไปเถิดดดแล้วจะเกิดผล 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: โหววว เจ๊อะ

m’ m :: 555 ละแกถึงบ้านละหรอไง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถึงได้สักพักละครับ ปั้นแบตหมดนะ เลยไม่ได้ทักไปบอกเจ๊

m’ m :: อ่อๆ โอเคๆ

m’ m :: งั้นแกพักผ่อนเถอะ ต้องอ่านหนังสือสอบอีกนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ใช่แล้ว ,, งั้นคืนนี้ฝันดีนะเจ๊

m’ m ::ฝันดีจ๊า




>///< คืนนี้คงฝันดีแน่ๆปั้น
Boy คำนั้นจะมีความหมายว่ายังไงก็ช่างมันเถอะ
แค่มันติดต่อมาหา ก็สุขที่สุดแล้ว
ผมเลยส่งขอความไลน์กลับไปหามัน



Mr.Pun-10 :: Goodnight

┗ ไม้ฉาก ™ :: : )




หึหึ ,, คนบ้าไรวะ ทำกูนอยด์ได้แม่งงหลายต่อหลายวัน
แต่พอมันส่งข้อความมาหาแค่ข้อความเดียว ..
แม่งงงง .. ทำให้หัวใจเต้นแรงได้อีกรอบบ !
มึงเก่งมากไม้ฉาก .. ฝันดีนะ my boy





4 มกราคม


วันนี้วันอาทิตย์ละครับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียน
และต้องสอบบบบ !!!


วันนี้ผมรีบตื่นนอนมาแต่เช้า อาบน้ำล้างหน้าล้างตา
แล้วลงไปทานข้าว ก่อนจะบอกป๊ากับม๊าว่าจะอ่านหนังสือข้างบน
ป๊าม๊าบอกว่า ตามสบายยครับ
เพราะป๊าม๊าจะไปสวีตกัน
T T ตลอดดอะป๊ากับม๊า พากับเที่ยวตลอด


ผมขึ้นมาเตรียมตัวจะอ่านหนังสือ
แชตไปบอกเพื่อนๆในไลน์ก่อนว่า อ่านหนังสือไม่ต้องทักมา
555+ พวกมันชอบก่อกวนครับ โทรมาบ้างละ
ไลน์ส่งมาแบบรัวๆบ้างละ
ละบอกเจ๊มิ้วว่าวันนี้แชตน้อยนะครับบ ผมอ่านหนังสือ
เจ๊มิ้วบอกว่า เจ๊ก็มาบ้านย่า วันเกิดย่าไม่ว่างเหมือนกัน
ผมปิดสัญญาณเน็ต ปิดเสียงโทรศัพท์
แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ



พออ่านได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องนอน

เอ๊ะ ,, ใครมาวะ

ป๊ากับม๊าก็ออกไปนานแล้วนี้หว่า
แล้วนี้ขึ้นมาถึงบนห้องเลย
หรือป๊าม๊ากลับมาเอาของ

ผมเลยตะโกนออกไป
“ครับๆ ป๊าหรอ ลืมอะไรอะครับ”
พอเปิดประตูไปเท่านั้นละครับ
หัวใจจะวายยย

ไม้ฉาก!!!


มันนั้นแหละครับ ยืนทำหน้าบึ้งอยู่หน้าห้องนอนผม

“มึงมาได้ไงเนี้ย” ผมรีบตั้งสติแล้วถามมัน

“เตี้ย มึงเปิดบ้านไว้อ่อยใครหรือไง ทำไมบ้านไม่ล๊อค
แล้วมือถือมีไว้ปาหัวหมาไงวะ
กูโทรมาหาเป็นร้อยสาย มึงนี้มันน่า … แม่งงเอ้ยย”

มันบ่นๆผมใหญ่เลยครับ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งในห้องนอนผม

“ก็กูจะอ่านหนังสือเลยปิดเสียงมือถือไว้อะ
ละที่ไม่ได้ล๊อคบ้านเพราะคิดว่าป๊าม๊าคงจะล๊อคเองไง”

ผมปิดประตูละเดินตามมันมาในห้อง ผมนั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือ
ส่วนมันไปนั่งเล่นเกมส์ที่หน้าทีวีในห้องผม

“วันหลังล๊อคบ้านด้วยนะ โจรขโมยเข้ามา มึงได้ตายคาบ้านแน่ๆ”
มันยังไม่หยุดบ่นครับ แหม่,, บ่นเป็นคนแก่ไปได้นะมึงเนี้ย

“เออๆ วันหลังกูจะปิดให้เรียบร้อยนะครับคุณท่าน ละมึงมาได้ไง”
ผมรีบเอามือถือมากดปิดเครื่อง 555 กลัวมันมาค้นๆมือถือละจะซวยครับ

“กูมาส่งพ่อ แล้วแม่จะกลับเย็นๆ กูเลยมาหามึงนี้ไง ทำไมมาหาไม่ได้หรอเดี๋ยวนี้อะ”

มึงพูดอย่างเดียวก็ได้ ทำไมต้องทำหน้าโหดด

“ได้ๆไง กูถามเฉยๆ ทำไมมึงต้องโหดใส่กูด้วยเนี้ย กูกลัวนะ”
ผมพูดกับมันเสร็จก็หันไปอ่านหนังสือต่อ

“555555 มึงอ่านหนังสือไปเลย กูจะเล่นเกมส์”
มันพูดจบก็เอาหูฟังมาใส่ ละเล่นเกมส์ไปครับ
คือ มึงไม่ขออนุญาตกูก่อนเลยใช่ไหม มาถึงเปิดทีวี เปิดเกมส์เลยเล่นเนี้ย

ผมนี้ใจเต้นแรงโคตรที่มันมาหา
แล้วเป็นครั้งแรกที่มันเข้ามาให้ห้องผม
ตั้งแต่ผมรู้ว่าตัวเองชอบมัน
มันเปลี่ยนไปไม่เหมือนตอนที่ไม่รู้ตัว
ตอนที่คิดว่าเพื่อนๆ มันก็เฮฮาสนุกดีครับ
ไม่ใจเต้นแบบวันนี้
วันนี้ใจนี้เต้นแทบจะหลุด
กลัวมันจะได้ยินเสียงหัวใจมากกก



ผมพยายามนั่งแก้โจทย์คณิตไปเรื่อยๆ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนครับ ตอนนี้หัวใจผมเต้นปกติแล้ว
แต่ก็มีกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยดี เข้ามาใกล้

“ข้อนี้มึงคิดผิด ต้องเอา x ไปแทนค่าตรงนี้”
ไม้ฉากครับ  มึงมายืนคร่อมหลังกูตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย
มันเอามือมาแย่งปากกาจากมือผมไป แล้วไปแก้สมการให้ผมดู

“นี้ๆไงทำแบบนี้ มึงตั้งใจทำจริงปะวะ ดูใจลอยๆนะ”
เพราะใครละครับ แม่งง เขยิบออกไปได้แล้ว
ทำแบบนี้กูจะสั่นหวั่นไหวตายแล้วเว้ยย
ผมขยับตัวนิดหน่อย

“มึงก็ถอยออกไปสิวะ เข้ามายืมกอดคร่อมหลังกูทำไมเนี้ยย “
ผมพูดไปพลางผลักตัวมันออก

“ทำไม กูยินชิดแค่นี้ไม่ได้หรอออ” แล้วส่งหน้ากวนตีนมาให้ผม
ได้ๆ มึงทำได้ ,, แต่กูกลัวมึงได้ยินเสียงหัวใจกูเว้ยยย!!


ผมไม่ทันได้เถียงมันครับ
โทรศัพท์มันเข้ามาก่อน


“ครับแม่ จะกลับแล้วหรอ อยู่บ้านปั้นอะครับ ครับๆจะรีบไปครับ”
มันเก็บมือถือก่อนจะหันมามองหน้าผม

“กูจะกลับละนะ แม่กูโทรตามแล้ว”

“อืมม กลับดีๆอะมึง”

ผมบอกมัน แต่ไม่ได้ลุกจากเก้าอี้เดินไปส่งมันหรือยังไง

“ลุกมาเลยเตี้ย มึงต้องไปล๊อคบ้าน กูจะไปแล้ว”
ไม่พูดเฉยๆครับ มาดึงแขนผมให้ลุกตามมันไป

หึหึ ปั้นสิบจะเหลือหรอครับ
เสียงหัวใจดังมากก
แล้วคิดว่าหน้าคงแดงมากเหมือนกันครับ


ผมเดินตามมันลงมาจนหน้าประตูบ้าน ไม่ได้ออกไปส่งหน้ารั้วครับ
แดดตอนบ่ายๆเที่ยงๆแบบนี้ ผมไม่อยากเสี่ยงง
ถึงจะหน้าหนาวก็เถอะ มันก็ร้อนอยู่ดีอะครับ
มันเดินไปใส่รองเท้า แล้วหันมามองผม

“ปั้น ,, กูถามอะไรหน่อยสิ”
ทำหน้าจริงจังทำไมมึง กูละกลัว

“อืมม ว่ามาดิ”

“ที่มึงบอกให้กูไปบอกคนในกระจกอะ กูไปบอกให้ละนะ”

>////< ปั้นสิบบ Game over ครับ หน้าแดงแน่ๆ ร้อนยันหู


“อืมม ขอบใจนะ” พูดไปเสียงก็สั่นไป

“แล้วเค้าฝากมาถามมึงวะ”
ถามอะไรมึง กระจกพูดกับมึงได้ด้วยหรือไง

“ถะ ถาม กูหรอ”
อ้าวว ปั้น มึงเสียงสั่นแล้ว

“อืมม เค้าฝากมาถามว่า มึงพูดจริงๆใช่ไหมวะ”
มันถามผม แล้วตามันก็จ้องหน้าผม
คือ ถ้าไม่ละลาย ถ้าไม่ใจเต้นแรงนี้คงไม่ใช่ปั้นสิบครับ

“จริง” ผมตอบไปด้วยเสียงที่แผ่วเบา
กลัวคำตอบครับ ,, ไม่กล้าพูดเสียงดัง

“มึงตอบดีๆดิ กูไม่ได้ยิน
แล้วตอบด้วยนะว่านี้มันยังเป็นแค่เกมส์ของมึงกับเพื่อนหรือป่าว”

มึงไม้ฉากสมชื่อมากถามตรงเป๊ะๆ ไม่คิดจะอ้อมค้อมเลยนะเชรี้ยยย!!

“กูชอบมันจริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เกมส์”
ผมมองตามัน แล้วตอบออกไป ถึงจะเสียงสั่นๆก็เถอะนะ


ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเอง ผมเห็นมันยิ้มนะครับ


“อืมม แล้วกูจะกลับไปบอกให้นะ” มันพูดเสร็จก็รีบหันหลังเดินออกไป

“ขะขอบใจ .. กลับดีๆอะมึง”



ผมกำลังจะปิดประตูบ้าน แต่มันเดินหันหลังกลับมา
แล้วดึงผมไปกอด
กอด ครับ อ่านไม่ผิด
ผมยืนตัวแข็งให้มันกอด

“คือ กูก็ไม่รู้นะว่ามึงจะเล่นเกมส์อะไรอีกไหม
แต่ตอนนี้กูอยากให้มึงตั้งใจอ่านหนังสือสอบ ตั้งสติกับตัวเองให้มากๆ
สอบให้มันผ่านไปก่อน แล้ว แล้ว .. มาคุยกันอีกที
คือ คือ กูเองก็ไม่รู้จะบอกมึงยังไง อืมม คือ
โอ้ยย กูเกลียดตัวเองวะ “



มันหยุดพูดไป ผมเลยพยายามจะเงยหน้าไปมองมัน
มันกลับเอามือดันหัวผมให้ยิ่งซุกเข้าไปกับอกกว้างๆของมัน

“กูไม่รู้จะตอบอะไรมึงจริงๆปั้น แต่ .. มึงฟังเสียงหัวใจกูดูละกันนะ
ไม่ใช่แค่มึงหรอก ,, ที่หัวใจมันเต้นแรง
กูก็เป็น”

ครับ ,, เสียงหัวใจมันเต้นแรงมากครับ


“ตั้งใจอ่านหนังสือนะเตี้ย”


“อื้มม “
ผมตอบไปก็พยักหน้าไป
แล้วมันก็ปล่อยผมออกจากอ้อมกอด
แล้วรีบหันหลังวิ่งออกจากบ้านผมไป




อืมม คือ … คือ ปั้นสิบไม่ได้ฝันไปใช่ไหม
ผมเอามือมาหยิกแก้มตัวเอง แล้วมันก็เจ็บบ
ผมรีบปิดประตูบ้าน แล้วขึ้นห้องมา
เปิดมือถือแล้ว,, รีบไลน์ไปหามัน



Mr.Pun-10 :: เมื่อกี้มึงพูดจริงๆใช่ไหม

┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วเมื่อกี้มึงคือคนที่กูกอด
แล้วมึงคือคนที่ได้ยินเสียงหัวใจกู มันก็คือเรื่องจริง

Mr.Pun-10 :: TT

┗ ไม้ฉาก ™ :: ร้องไห้ทำบ้าไรของมึงเตี้ย

Mr.Pun-10 :: กูดีใจไง ก็มึงเสือกตอบมาแค่ อ่า กูคิดมากชิบหายย

┗ ไม้ฉาก ™ :: 555555555

┗ ไม้ฉาก ™ :: โง่เองอะมึง

┗ ไม้ฉาก ™ :: กูจะกลับบ้านแล้ว มึงตั้งใจอ่านหนังสือนะ

Mr.Pun-10 :: อื้มมมมม ครับ

┗ ไม้ฉาก ™ :: อ่อ ไม่ต้องคิดถึงกูละ กูจะไปเข้าค่ายอีกหลายวัน

Mr.Pun-10 :: กูบอกหรอว่าคิดถึงมึง

┗ ไม้ฉาก ™ :: เอออ ๆ

Mr.Pun-10 :: กูล้อเล่น มึงดูแลตัวเองด้วยนะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: อือๆ มึงก็เหมือนกัน
ไม่ต้องแรดไปโทรหาไนซ์มันมากนักอะ ไลน์ด้วย

Mr.Pun-10 :: ก็นั้นเพื่อนกู

┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วกูไม่ใช่หรอ

Mr.Pun-10 :: มึงยังอยากเป็นแค่เพื่อนหรอ??

┗ ไม้ฉาก ™ :: โอ้ยยย เตี้ย มึงไปอ่านหนังสือเลย กูหน้าร้อนไปหมดละแม่งง



555+ มันเขินใช่ไหมครับแบบนี้??



แต่ผมดีใจจนลืมไปหรือป่าว …
ว่ามันกับเจ๊มิ้วก็คุยกันมาตลอดตั้งแต่ก่อนปีใหม่ จนมันไปวัด
แล้วมันกับเจ๊มิ้วยังไม่เลิกคุยกัน ,,
และที่สำคัญ .. ถ้ามันรู้ว่าเจ๊มิ้วกับผมรู้จักกัน
จะเป็นไง TT

เครียดอีกละไงปั้นสิบบบ !!



ผมรีบเก็บมือถือ แล้วไปตั้งใจอ่านหนังสือสอบดีกว่าครับ
สอบผ่านพ้นไป มันอาจจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นก็ได้ครับ




ไม้ฉาก ,, ถ้าหัวใจของมึงเต้นแรงพอๆกับกู …
กูคงไม่เข้าใจไปเองใช่ไหม
ว่าจริงๆแล้ว มึงเองก็ชอบกูเหมือนกัน??







------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-02-2015 17:30:06
 :-[.  เขินไปสตั้นท์ไป
ขอพาร์ทไม้ฉากมั่ง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 22-02-2015 17:40:08
ไม้ฉากกกกกกกก  จับปลาสองมือน้าตัวเองงงง ==
มุ้งมิ้งไปทั่ว  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-02-2015 17:42:33
เอิ่บ! ยังมีเรื่องเจ๊มิ้วอีกอยู่ดีอ่ะ.และไม้ฉากมั่นใจแล้วจริงอ่อ.กลัวปั้นเก้อ~  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 22-02-2015 18:20:21
 :catrun:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 22-02-2015 18:43:53
เอาแล้วไงความผิดที่ก่อเอาไว้จะย้อนกลับมารัดตัวความลับไม่มีในโลกถ้าไม้ฉากรู้จะทำไงเฮ้อปั้นสิบเอ๊ย


ไม้ฉากทำแบบนี้แล้วที่คุยกับมิ้วล่ะคือร่ะ :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-02-2015 18:49:31
ยังไงเนี่ย
แต่ก้าวหน้ามานิดแล้วนะ
แต่เอาไงกันนี่? อิรุงตุงนังไปหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 22-02-2015 19:01:14
จะดีใจแค่พองาม  :katai3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 22-02-2015 19:05:18
เรื่องนี้สนุกดี
อ่านแล้วลุ้นดี

พระเอก..เหมือนจะไม่ใช่ หรือ ใช่
นายเอก..เหมือนจะงมงาย หรือวุ่นวาย

 :hao7:
โอ๊ยยยยย..เดาอะไรไม่ออกเลย

+1 ให้ 'มูเจ
 o13
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 22-02-2015 20:00:31
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 22-02-2015 20:21:41
คือระ ไม้ฉาก แกจะเอาไงกันแน่
ทั้งมิ้ว ทั้งปั้นนสิบ เริ่มเพลียกะพวกแกละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Poiizson ที่ 22-02-2015 20:59:17
เกลียดไม้ฉาก  :fire: :fire: ไม่เข้าในสิ่งที่ไม้ฉากคิด แต่ที่แน่ๆมายด์จะต้องมีปัญหาในอนาคตชัวร์  :ling1: :beat:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: PorschePor ที่ 22-02-2015 22:29:07
อีตาไม้ฉาก บทจะมาก็มาง่ายๆ 555+  :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-02-2015 22:40:06
ตามมาจากพี่เจ น้องแฟรงค์ค่ะ
อ่านไป ก็สงสารปั้นสิบไป โถ..พ่อคุณ รักเขามากนะนั่น T_T
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-02-2015 22:54:56
ไม้ฉากหล่อมวากกกกกกกกก

เหลือแค่ฝั่งเจ๊กะน้องสาว ถ้าเจ๊คุมน้องสาวได้ อย่าให้เรื่องเสียก็โอเคร
(ยกเว้นเรืองนี้จะเป็นละครหลังข่าว อิน้องเจ๊มาทำเรื่องเสีย)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-02-2015 16:25:02
คืนนี้พบกันนะคะ =)
ไม้ฉากจะมาทำให้เราตกใจอีกไหม
หรือปั้นสิบจะเจ็บอีกหรือยังไง

^^ คืนนี้จะมาอัพให้น๊าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-02-2015 16:41:06
รอค่ะรอ~~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 23-02-2015 21:40:08
อันไหนจริง อันไหนเท็จ เผ็ดหรือหวาน
คนวันนี้ หรือเมื่อวาน ฉันสงสัย
จะล้อเล่น หรือจริงจัง ให้ฟังใคร
เชื่อได้ไหม เชื่อคนไหน ใจระแวง

รออ่านอยู่นะ..มูเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 23-02-2015 21:54:18
วันนี้ไม่มาอ๋อออ    :hao4: :hao4: :hao4:





หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 23-02-2015 23:30:48
อ่านแล้วกดดันยังไงไม่รู้ แต่ก็อยากอ่านต่อ


ปั้นสิบตั้งใจเรียนเถอะ ปล่อยไม้ฉากไปในทางที่ชอบเถอะ (คบกันไปเดี่๋ยวก็โดนนอกใจอยู่ดี จากพฤติกรรมไม้ฉากที่ได้อ่านมา)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 24-02-2015 00:38:19
จะว่ายังไงดีล่ะ..เอ่อ ไม้ฉากคะ คือนายจะชอบทุกคนเลยหรือยังไง หรือแค่ใครจีบมาก็ชอบหมด
ปั้นก็นะ...เฮ้อ  เขาทำดีด้วยกับคำหวานหูแค่นิดหน่อย :katai1: ทั้งๆที่รู้ว่าอะไรยังไง ร้องไห้ทุกวันแท้ๆ ตอนอ่านตอนรับรู้เรื่องมันกับมิ้ว เลิกๆไปเหอะ หล่อแแต่โลเล ก็ไม่สนับสนุนหรอกนะ  ตอนที่อ่านพาร์ทเล็กๆของไม้ฉาก ก็เออ มันคงมีใจให้ปั้นมั่งแหละว้า มีเหตุผลรองรับบ้าง ด้านการโทรคมนาคม  แต่พอเห็นตอนคุยกับมิ้ว แล้วยังหวงก้างปั้นกับไนซ์ เลยเข้าใจว่า มันก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่ง ก็แค่นั้น  ส่วนเรื่องมันจะรู้เรื่องมิ้วไหม เราว่านั่นไม่สำคัญหรอก เพราะตัวมันก็ตลบตะแลง ไปมาเหมือนกัน
แล้วเรื่องที่ไม่น่าจะเกิด ก็จะเกิด คือประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยเรื่องมายด์
อย่างว่าแหละ ปั้นเอาเวลาพวกนี้มาห่วงอนาคตตัวเองไม่ดีกว่าหรือ โฟกัสแต่เรื่องความรักจนไม่เป็นอันทำอะไร วันๆไร้สาระมากอะ
ตั้งแต่อ่านมา เพิ่งจะหยิบหนังสือมาอ่าน เฮ้อ.. :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 24-02-2015 08:18:45
จะว่ายังไงดีล่ะ..เอ่อ ไม้ฉากคะ คือนายจะชอบทุกคนเลยหรือยังไง หรือแค่ใครจีบมาก็ชอบหมด
ปั้นก็นะ...เฮ้อ  เขาทำดีด้วยกับคำหวานหูแค่นิดหน่อย :katai1: ทั้งๆที่รู้ว่าอะไรยังไง ร้องไห้ทุกวันแท้ๆ ตอนอ่านตอนรับรู้เรื่องมันกับมิ้ว เลิกๆไปเหอะ หล่อแแต่โลเล ก็ไม่สนับสนุนหรอกนะ  ตอนที่อ่านพาร์ทเล็กๆของไม้ฉาก ก็เออ มันคงมีใจให้ปั้นมั่งแหละว้า มีเหตุผลรองรับบ้าง ด้านการโทรคมนาคม  แต่พอเห็นตอนคุยกับมิ้ว แล้วยังหวงก้างปั้นกับไนซ์ เลยเข้าใจว่า มันก็แค่ผู้ชายเจ้าชู้คนหนึ่ง ก็แค่นั้น  ส่วนเรื่องมันจะรู้เรื่องมิ้วไหม เราว่านั่นไม่สำคัญหรอก เพราะตัวมันก็ตลบตะแลง ไปมาเหมือนกัน
แล้วเรื่องที่ไม่น่าจะเกิด ก็จะเกิด คือประวัติศาสตร์มันจะซ้ำรอยเรื่องมายด์
อย่างว่าแหละ ปั้นเอาเวลาพวกนี้มาห่วงอนาคตตัวเองไม่ดีกว่าหรือ โฟกัสแต่เรื่องความรักจนไม่เป็นอันทำอะไร วันๆไร้สาระมากอะ
ตั้งแต่อ่านมา เพิ่งจะหยิบหนังสือมาอ่าน เฮ้อ.. :เฮ้อ:

ตอนใหม่ไม่มา เศร้า แต่ +1 คห.นี้ไปเลยค่ะ โดนใจมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 9 || P.4 || 22-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-02-2015 08:23:34
ตอนใหม่ไม่มา. :hao5: แต่จิรอต่อไปนะค้าาา~
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-02-2015 13:21:24
Ch 10 ไม้ฉาก ตระกูลไม้ || ไม้ฉาก



สวัสดีครับ ,, ผมไม้ฉาก ภาคิน ครับ ตอนนี้อยู่ ม.6
ผมมีน้องชาย 1 คน ชื่อ ไม้ที
คุณพ่อเปิดร้านเครื่องเขียนครับ ชื่อร้านจงเจริญตระกูลไม้
อยู่คนละจังหวัดกับผมครับ เพราะคุณแม่ต้องมาดูธุรกิจของบ้านคุณยาย
เลยแยกกันอยู่ แต่ไปมาหากันแทบทุกอาทิตย์ครับ
ส่วนคุณแม่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องมือทางการเกษตร


ผมเองก็มีชีวิตแบบวัยรุ่นปกติทั่วไปครับ
ตื่นนอน กินข้าว เรียน เรียนพิเศษ กินข้าว กลับบ้าน อ่านหนังสือ นอน
อ่อ ... ที่สำคัญแม่ผมดุ และหวงมากครับ


อยู่ ม.6 แล้วแต่แม่ก็ยังยังไปรับไปส่งทุกวันฮ่ะ 555
ไปเที่ยวกับเพื่อนนี้บอกลาได้เลย ‘… ….


“เดี๋ยวไม้ฉากต้องไปเรียนที่อื่นแล้ว ยังไงก็ได้เที่ยวกับเพื่อน
ตอนนี้อยู่กับแม่เที่ยวกับแม่ก่อนไม่ได้หรอ?”



นั้นแหละครับ ,, ผมเลยตามใจแม่ทุกอย่าง =)




มันก็ดูเหมือนจะเป็นชีวิตปกติของวัยรุ่นทั่วไปใช่ไหมละครับ
แต่แล้ว .... ชีวิตปกติของผมก็เริ่มไม่ปกติ เพราะคนๆนึงครับ
มันชื่อ ปั้นสิบ ครับ ผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้ ตัวแม่งก็ข๊าววขาว
ดัดฟันด้วยย ,, และมันก็น่ารักมากครับ
5555+ อ่านถูกละครับ ผมชมมันว่าน่ารัก




มันเป็นเพื่อนผมมานานมากกก ตั้งแต่ประถมเลยละครับ
นับรวมๆกันตอนนี้ก็สิบว่าปีแล้ว
บ้านพวกเราอยู่ใกล้กัน บางทีผมก็ไปเล่นบ้านมัน
บางทีมันก็มานั่งเล่นที่ร้านผม

จนวันที่ผมย้ายตามแม่มาอยู่ที่ขอนแก่น
ก็เลยห่างๆกันไปบ้าง ห่างนี้คือแค่แยกกันเรียนนะครับ
ผมกับมันยังติดต่อกันเหมือนเดิม
กลับไปบ้านพ่อทีผมก็จะไปเล่นไปกินนอนอยู่บ้านมันครับ



ย้อนกลับไปวัย ประถม 4

สนามเด็กเล่นโรงเรียนประถม XX


“ไม้ฉากจะไปจริงๆหรอ ทำไมไม่เรียนด้วยกันละ”
เสียงเจื้อยแจ้วของปั้นสิบถามผมในวันที่ผมบอกมันว่าผมจะย้ายโรงเรียน

“อืมม ไม้ต้องไปอยู่กับแม่ที่โน้น เพราะถ้าอยู่กับพ่อ พ่อคงไม่มีเวลาไปรับไปส่งที่โรงเรียน”
ผมตอบมันแล้วก็หันมานั่งเล่นลูกแก้วต่อ

“ไม้อย่าลืมปั้นนะ ห้ามลืมนะ” แล้วมันก็ร้องไห้
เดี๋ยวๆนะ มึง ป.4 นะครับปั้นสิบ จะร้องไห้ทำไมเนี้ยย

“ไม้ไม่ลืมปั้นหรอก เดี๋ยวเอาไว้เราเข้ามหาลัยแล้วเราไปเรียนด้วยกันนะ”
ผมหยุดเล่นลูกแก้ว แล้วส่งนิ้วก้อยไปให้ปั้นสิบ

“ได้ๆ สัญญานะไม้ ต้องไปเรียนด้วยกันนะ แล้วห้ามลืมปั้นนะ”
มันส่งยิ้มกลับมาให้ พร้อมกับยื่นนิ้วก้อยน้อยๆมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยผม

“อืมม สัญญา จะโทรหา จะส่งจดหมายมาหา แล้วปิดเทอมก็จะรีบมาหานะ”
ผมยิ้มตอบกลับไปให้มัน



ที่อ่านมานั้นคือเพื่อนวัยประถม 4 สัญญากันครับ
เกี่ยวก้อยสัญญาด้วย .....
แล้วเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ 5555+


ด้วยความที่ปั้นสิบเป็นลูกชายคนเดียวด้วยมั้งครับ
มันเลยดูงอแง ช่างอ้อน และมันหวงเพื่อนมากครับ
ส่วนผมมีน้องชาย 1 คนครับ เลยติดนิสัยชอบเอาใจใส่ ชอบตามใจน้อง
พอเจอมันเลยเอ็นดูมัน และก็ชอบปกป้องมันจากเพื่อนๆที่ชอบมาแกล้งมันประจำ


พอผมย้ายไปอยู่กับแม่ที่ขอนแก่น
แรกๆก็ยังได้กลับบ้านทุกอาทิตย์ครับ
แต่พอหลังๆมานานๆทีครับ เดือนละครั้งบ้าง 2อาทิตย์ครั้งบ้าง


พอมาถึงบ้านพ่อก็จะรีบไปเล่นกับปั้นสิบ ไปเล่นกับเพื่อนๆ
ซึ่งตอนนั้นพวกผมจะสนิทกันอยู่ 5-6 คน
มีผม ปั้นสิบ ไนซ์ พู่กัน จานสี และเลน่อน ครับ

พอมาถึงบ้านพ่อปุ๊บ ผมจะรีบไปหาปั้นสิบที่บ้าน
ก่อนจะพากันปั่นจักรยานไปหาไนซ์ แล้วไปเล่นด้วยกัน

เราสนิทกันอยู่แบบนี้แหละครับ ไม่เคยจะห่างหายกันไปไหน
อาจจะมีบางคนติดเรียนบ้าง หรืออาจจะมีแฟนไปบ้าง
แต่ผมไม่เคยที่จะลืมสัญญากับปั้นสิบ
และไม่เคยที่จะไม่คิดถึงมันเลยครับ





เรื่องราวต่างๆมันก็อาจจะปกติใช่ไหมครับ ,,
ถ้าเพื่อนเก่าที่เรียนด้วยกันถึงแค่ ชั้นประถม 4
นานๆจะอัพเดทชีวิตให้กันรับรู้ที หรือนานๆจะโทรคุยกันที
แต่ผมกับมัน ,, บอกเล่าความเป็นไปให้กันรู้แทบทุกอย่าง
ถึงบางทีผมจะไม่ค่อยได้คุยกับมัน แต่ก็ไม่เคยหายไปเกิน 5 วันครับ





เรื่องมันเริ่มไม่ปกติ …. ตรงที่ว่า

ปั้นสิบ ,, มันบอกว่ามันชอบผมครับ



ตอนที่ผมได้ฟังคำนั้น
มันไม่ใช่ความรู้สึกรังเกียจ หรือโกรธ หรืออะไร..
แต่มันคือความรู้สึก …. แปลกๆในใจ’
อยู่ๆใจมันก็เต้นแรง ….. หน้าร้อนผ่าวไปหมด
จะยิ้มหรือจะทำหน้าเฉยๆ หรือจะทำหน้ายังไงดี
รู้แต่แค่ ... ปากมันยิ้มไม่หุบเลยครับ ^////^
555 ในตอนนั้นแบบว่าอยากให้เลิกเรียนไวๆ
จะได้โทรไปคุยกับมัน...


แต่กลับมาบ้าน แม่ก็ให้ทำการบ้านก่อน
เห้อออ ออนเฟสลอกการบ้านในกรุ๊ปที่เพื่อนโพสไว้ๆ


ผมออนเฟสบ่อยครับ แต่ไม่ได้แชตกับใครนะครับ
ส่วนมากจะเข้าไปในกรุ๊ปของห้อง
เพราะเพื่อนๆจะเอาการบ้านมาโพส แล้วแบ่งกันลอกครับ
5555+ เพื่อนในห้องผม แม่มันเป็นครู
บางทีมันก็แอบไปเอาเฉลยการบ้านแม่มันอะครับ
มาบอกในเฟสบ้าน 555 พวกผมก็รีบลอกสิครับ
นานๆทีผมจะอัพเดทรูป อัพเดทสถานะในเฟสครับ



ไม่ค่อยติดโซเชียลเท่าไหร่
ถ้าไม่เล่นเกมส์ ผมก็ดูหนังครับ
บางทีก็ออนเฟสทิ้งไว้อย่างนั้นละครับ
เพราะถ้าเปิดคอมมันก็ล๊อคอินเองอยู่แล้ว




ครับ …. ผมเปิดเฟสแล้วรีบลอกการบ้านในกรุ๊ปห้องก่อน
รีบทำๆ ๆ บอกตัวเองแบบนั้นละครับ
จะได้ไปเคลียร์กับปั้นสิบมันว่ายังไงแน่
พอนึกถึงมัน ผมก็ยิ้มไป


เอ่อออ ,, นี้เป็นอะไรไปครับคุณไม้ฉาก ยิ้มทำไมกัน
นั้นปั้นสิบ .. เพื่อนที่แกก็คุยมาบ่อยๆ
จะมายิ้มทำไมเนี้ยย ^//////^




แต่แล้ว …. พอทำทุกอย่างเสร็จจะโทรหามัน
กลับเจอข้อความในไลน์ ,,


Mr.Pun-10 :: เออ กูขอโทษนะเว้ยที่บอกชอบมึงไปวันนี้อะ

Mr.Pun-10 :: มันเป็นเกมส์เฉยๆ





สตั๊นนนสิครับ … ปั้นสิบ มึงเล่นอะไรเนี้ยยย!!!!!
ข้อความนอกจากนั้นผมไม่อ่านต่อละครับ


เหอๆ วันนี้ความรู้สึกที่มันตื่นเต้น หรือหัวใจสั่นแปลกๆ
มันคืออะไรวะ???

พอมาเจอคำๆนี้เข้าไป ....




ปั้นสิบ ,, มึงเห็นกูเป็นแค่ตัวอะไรวะ??
กูเป็นแค่หมากในเกมส์ๆนึงแค่นั้นหรอ??





อื้มมมม .. ผมเลยตอบไลน์มันไปแค่




┗ ไม้ฉาก ™ ::   : )




ตอบเท่านั้นพอ แล้วผมก็เก็บมือถือ ล้มตัวลงนอนเลย

ทำไมผมรู้สึกผิดหวัง?

ผิดหวังงั้นหรอ?

ไม้ฉาก แกผิดหวังอะไรวะ?

ผิดหวังที่ปั้นมันบอกว่า …. นี้มันเป็นแค่เกมส์งั้นหรอ?



จะผิดหวังทำไมละ นั้นมันเพื่อนเว้ยย เพื่อนสนิทมึงนะไม้ฉาก
ผมพยายามคิดแบบนั้นละครับ แต่ .. มันเจ็บแปลกๆในใจยังไงไม่รู้





พอเช้ามา ผมก็ไม่มีเวลาคิดอะไรมากละครับ
เพราะเหลือวิชาสอบอีกไม่กี่ตัว
เลยพยายามลืมๆไปก่อน
แล้วตั้งใจอ่านหนังสือ กับสนใจกับการสอบที่กำลังจะเกิด


ก่อนเข้าเรียนผมก็ปิดเสียงปิดสั่นมือถือแล้วก็ยัดมันไว้ในกระเป๋าแบบนั้นละครับ
ไม่คิดจะสนใจ เพราะตอนเรียนผมไม่โฟกัสเรื่องอื่นนอกจากเรื่องเรียน
แล้วอีกอย่างแม่ผมคงไม่มีธุระด่วนอะไรกับผมตอนเรียนแน่
เพราะแม่ผมค่อนข้างจะซีเรียสกับเรื่องเรียนของผมมากครับ
ลูกคนโตก็แบบนี้แหละครับ ความหวังของที่บ้าน
แต่ผมไม่กดดันนะ ผมมีความสุขกับสิ่งที่พ่อแม่ผมตั้งความหวังกับผมไว้ครับ



พอเลิกเรียนผมก็ไปเรียนพิเศษต่อ เพราะเหลือสอบอีกแค่ 1 วันแล้วครับ
กลับถึงบ้านเกือบ 2 ทุ่ม แทบหมดแรง
เข้าห้องนอนได้ ผมก็เปิดคอมทิ้งไว้ ก่อนจะไปอาบน้ำ และลงไปทานข้าวครับ


ตอนนี้เป็นชั่วโมงรีแลกซ์ครับ ผมเปิดดูหนังไปจนตี 3
แล้วปิดคอมปิดไฟนอนเลย
จนลืมไปเลยว่า …
วันนี้ยังไม่ได้จับมือถือหรือเล่นไลน์หรือแชตเฟสกับใครเลย






เช้าวันเสาร์


ผมเตรียมกระเป๋าไปเรียนพิเศษ
ก็นึกขึ้นได้ว่ามือถือยังปิดเสียงปิดสั่นอยู่
เลยหยิบมือถือมาเปิดเสียง แต่มันทัชสกรีนยากมาก
สงสัยหน้าจอมันชื้นไหม?
เพราะอยู่ในกระเป๋าละวางไว้ใกล้ๆแอร์
หรือหนังสือมันทับๆมากไป เพราะผมยัดๆหนังสือเข้ากระเป๋า
โดยไม่ได้คิดถึงมือถือที่นอนนิ่งในกระเป๋าเลย



โหยยย มี Miss call เข้ามาหลายสายเลย
มีแชตด้วยนี้หว่า ..
ผมพยายามทัชสกรีนไปเปิดแชต แต่ก็นะครับจนปัญญาหงุดหงิดมาก
จิ้มๆตรง app ที่หน้าจอจนหมดความอดทน
เลยลงมาบอกแม่ว่ามือถือเสีย

“แม่คร๊าบบบ มือถือไม้ฉากมันพังแล้วอะ”

ผมเดินไปนั่งทานข้าวพร้อมกับบอกแม่ที่นั่งทานข้าวอยู่


“งั้นเอามือถือเครื่องเล็กแม่ติดไป เดี๋ยวก่อนไปเรียนพิเศษแวะเอาไปซ่อมกันนะ
มาลูกรีบทานข้าวกันครับ เดี๋ยวไปเรียนพิเศษไม่ทัน”

แม่รีบบอกให้ผมรีบทานข้าว ผมรีบทานข้าวเสร็จละรีบไปเรียนพิเศษ


แวะเอามือถือไปซ่อมเสร็จแล้ว แม่ก็มาส่งที่เรียนพิเศษครับ
ยืนมองหาไนซ์มันหน่อย ว่ามันมาหรือยัง
ไนซ์มันย้ายมาต่อมัธยมที่ขอนแก่นกับผมครับ แต่มันอยู่หอนะครับ
มันบอกเรียนในเมืองใหญ่ มันมีดีเรื่องโควตาเข้าเรียนมหาลัยครับ


แล้วก็เจอครับ มันยืนคุยโทรศัพท์อยู่แล้วตะโกนเรียกผม

“ไอ่ไม้ฉากกก กูอยู่นี้”
หื้มม มึง ,, อายบ้างไหมเนี้ย ตะโกนซะดัง

ผมรีบเดินเข้าไปหามันก่อนที่มันจะตะโกนเรียกผมอีกรอบ
พอผมเดินเข้าไปหามัน ก็ได้ยินมันคุยโทรศัพท์ต่อ

“เออ มาๆคุยกันต่อ”

มึงคุยกับใครวะเนี้ย ไม่แปลกหรอกครับที่มันจะมีคนโทรมาคุย
ก็หน้าตามันน่ารักดีครับ ขาวๆ แต่ขาวน้อยกว่าปั้นสิบ
มีทั้งชายจริงหญิงแท้ละครับ มาขายขนมจีบให้มัน
มันก็กินขนมจีบของทั้งชายทั้งหญิงนั้นแหละครับ
5555+ ใครก็ได้เข้ามาเถอะ ,, พี่ไนซ์เค้ารักทุกคน




“มึงคุยกับใครไนซ์” ต่อมเผือกมันทำงานครับ
เลยถามมันออกไป จะได้มีเรื่องไปโทรเม้าท์กับปั้นสิบ ว่าไนซ์มันมีเหยื่อมาอีกแล้ว


เออ ลืมไปเลยว่ามือถือพัง ไม่ได้บอกปั้นสิบมันเลยนิหว่า
แต่ .. ก็ยังเคืองๆมันอยู่อะนะเรื่องที่มันล้อเล่นกับผม
เอาไว้มือถือซ่อมเสร็จก่อนค่อยโทรหามัน



“กูคุยกับปั้น มึงจะยุ่งทำไม เดินไปเรียนไวๆเลย มึงอะมาช้า”
ห๊ะ ,, ไนซ์คุยกับปั้นสิบ

โอ้ยยย ,, ละทำไมหัวใจมันเต้นแรงงี้วะ แค่ได้ยินชื่อปั้นสิบ
ปกติมึงก็ได้ยินคำว่า "ปั้นสิบ" แทบทุกวันนิหว่าไม้ฉาก ‘


ปั้นสิบมันเคยมาเที่ยวขอนแก่นครับ
แล้วผมก็ขออนุญาตแม่พามันไปเที่ยวห้าง
พวกเพื่อนๆผมก็มาเจอผมเดินกับมันก็ถามใหญ่เลยว่า เป็นใคร ยังไงกันเนี้ย
แบบแซวๆครับ เพราะปกติผมแทบจะไม่เดินห้างกับใครเลย
ถ้าไม่ใช่แม่ น้า ไม้ที หรือครอบครัวผม
ถ้าเพื่อนก็มีไนซ์อะครับ กับเพื่อนในห้องบ้างเป็นบางครั้ง
แต่ทุกๆครั้ง แม่จะมานั่งรอรับแถวๆนั้นละครับ 5555555+


แล้วพอไปโรงเรียน เพื่อนๆก็จะถามหา
ปั้นสิบจะมาหาไหมมึง ปั้นสิบอัพรูปในไอจีน่ารักวะ
ปั้นสิบแม่งกวนตีนนะมึงดูมันทวิตดิ … บลาๆ

ปั้นสิบมันยิ้มเก่ง เข้ากับคนง่ายครับ
มาเจอเพื่อนผมแค่ครั้ง 2 ครั้ง รู้จักกันจะทั่วห้อง
ละไอ่เรื่องเฟส ไอจี ไลน์ ทวิต ..
ผมก็ไม่เข้าใจครับว่าพวกมันหากันมาจากไหน
แล้วก็ไม่เข้าใจอีกนั้นแหละครับว่า ไอ่ปั้นสิบมึงจะขยันอัพรูปไปทำไมบ่อยๆวะ


พอไนซ์บอกว่าคุยกับปั้นสิบ ผมเลยหงุดหงิดนิดๆครับ

“มึงวางเลยไปเรียนเร็วๆ” ผมรีบบอกกับไนซ์
ละทำไมผมต้องหงุดหงิดวะเนี้ยย
ปั้นสิบมันจะคุยกับใครก็เรื่องของมันดิวะ - -‘

ไนซ์มันทำท่าจะไม่วางสาย ผมเลยแย่งมือถือไนซ์มา

“เห้ยย ไอ่ไม้ฉากมึงนิสัยไม่ดีวะ เอามือถือกูคืนมา”
เสียงไอ่ไนซ์โวยวายใส่ผมครับ 555+

แต่มันก็แย่งมือถือคืนไม่ได้หรอกครับ เพราะผมเอามือยันหัวมันไว้
ช่วยไม่ได้นะไนซ์ มึงเตี้ยกว่ากูเอง

“ฮัลโหลเตี้ย” ผมส่งเสียงทักทายปั้นสิบไป

“คะ ใครใครเตี้ย” ปั้นสิบตอบผมมา
ละทำไมมึงเสียงสั่น ทำไรของมึงอยู่เนี้ยย

“ป๊าม๊าไปไหน ทำไมมาโทรหาผู้ชายไรแต่เช้า”
นั้นแหละ ,, โทรหาผู้ชายแต่เช้านะมึงปั้นสิบ
ทำไมไม่โทรหากู .. แต่เอ๊ะ มือถือกูเสียนิ 55+

“ไปสวีตกันอะดิ แล้วทำไมกูจะโทรหาผู้ชายไม่ได้
ก็ไอ่ไนซ์มันเพื่อนกูอะ แล้วที่สำคัญกูก็ผู้ชายนะ”

ดูวาจาที่มันตอบผมมา
ก็เออนั้นสินะ ไนซ์ก็เพื่อนมัน แล้วมันก็ผู้ชาย
แล้วทำไมผมต้องหงุดหงิดที่มันโทรหาคนอื่นที่ไม่ใช่ผมวะ

“555555+ ไปอ่านการ์ตูนที่กูบอกให้จบดีกว่า
เดี๋ยวกูเลิกเรียนแล้วไปเอามือถือที่ซ่อมไว้ แล้วไงกูโทรไปหา”

ไปอ่านเลย กูบอกไปเป็นสิบๆเรื่อง อ่านให้จบๆ

“มือถือมึงเป็นอะไร”

“มันช๊อตมั้ง แผงทัชสกรีนพังอะ เอาซะกูพิมพ์ไรไม่ได้ กดรับสายยังไม่ได้เลย”
บอกมันไว้ก่อน เผื่อเมื่อคืน Miss call พวกนั้นจะมีสายของมัน เดี๋ยวมันหาว่าผมหยิ่งใส่มันอีก
มันชอบว่าผมครับ ตอนผมไปประกวด มิตเตอร์ปริ้นส์ที่ต่างประเทศได้รางวัลมา
ผมก็รีบมาตามการบ้าน เพราะขาดเรียนไป 2 อาทิตย์
ก็แทบจะไม่ได้ตอบแชตมัน เพราะปกติผมไม่ชอบแชตเท่าไหร่ครับ
ชอบโทรหามากกว่า แต่ช่วงนั้นโทรหามันน้อยมาก
จนมันบ่นว่าผมดังแล้วหยิ่ง .....


แต่ไม่ทันที่ปั้นสิบมันจะตอบผม
ไอ่ไนซ์เจ้าของมือถือก็โวยวายใส่ผม เพราะมันแกะมือผมที่ยันหัวมันไว้ไม่ได้ 555555555

“ไอ่ไม้ฉากครับ นั้นมือถือกู มึงจะเอาไปคุยเกินไปแล้วนะ เอามาเลย ปั้นมันโทรหากู”


ผมหันไปหัวเราะใส่ไนซ์ ก่อนจะรีบบอกปั้นสิบ

“วางละนะเตี้ย แล้วไม่ต้องเหงาจนโทรหาใครอีกละ
อ่านการ์ตูนไป แล้วคืนนี้จะโทรหา กินข้าวด้วยละ บ๊ายบาย”

แล้วรีบกดวางสายก่อนจะคืนมือถือให้ไนซ์มัน
ไนซ์มันทำท่าจะบ่นครับ แต่ไม่ทันได้บ่นผมหรอก
ผมรีบลากแขนมันเข้าไปเรียนพิเศษก่อน



ผมเรียนพิเศษไปจน 5โมงเย็นครับ
ก็รอแม่มารับ ส่วนไนซ์มันกลับหอไปแล้ว
ผมนั่งรอแม่ไปนานๆเริ่มเบื่อ เลยหยิบมือถือที่แม่ทิ้งไว้ให้
มากดโทรหาปั้นสิบ
อืมม ละทำไมไม่โทรหามันแต่แรกวะกู มือถือก็มี
ผมส่ายหัวไปมาให้กับความอึนของตัวเอง


พอกดโทรออก ก็รอสายแป๊บเดียวครับ ปั้นสิบก็รับสาย
นี้มึงรอโทรศัพท์ใครอยู่วะ รับซะไวเลย

“สวัสดีครับ” ปั้นสิบรับสายแล้ว …..
อื้มม พูดเพราะใส่อีกนะไอ่เตี้ย

“ไม่ทราบว่าที่นั้นที่ไหนครับ  ... ใช่ที่รักหรือเปล่า”

555+ ผมเล่นมุขที่ไนซ์มันเพิ่งใช้กับสาวๆที่เรียนพิเศษมา
มันคงอึ้งกับมุขผมครับ เงียบไปแป๊บนึง ก่อนจะด่าผมกลับมา

“มึงบ้าไปละ โทรมาละถามว่าที่ไหน” 

“555+ มึงจำเสียงกูได้ด้วยดิ” จำไม่ได้กูมีโกรธอะ คบกันมาสิบกว่าปีละ

“เออ ได้ดิวะ คุยกันมากี่ปีแล้วละ ทำไมจะจำไมได้ แล้วมึงเอาเบอร์ใครโทรมา”
555+ มึงนี้นะจำเบอร์แม่กูไม่ได้ซะที เอาโทรไปหาตั้งบ่อย

“เบอร์แม่กูไง กูเอามือถือแม่มาด้วยเมื่อเช้า “

“แล้วมึงไม่คิดจะโทรบอกกูเลยว่ามือถือมึงเสีย กูก็รอไปเหอะนะ”  ปั้นมันบ่นใส่ผมละครับ
แต่ผมดันชอบที่มันบ่นๆผมแบบนี้
เดี๋ยวๆนะ มันบอกว่ามันรองั้นหรออ >/////<


“อ้าวว กูไม่รู้ว่ามึงรอ กูขอโทษนะ” ผมทำเสียงสำนึกผิดสุดๆไปให้มัน

“เออๆ กูผิดเองแหละไม่ได้บอกมึงว่ากูรอ
แม่มม ละออนเฟสไรได้ไงทำไมไม่แชตมา”

มันถามผมมาแต่ไม่ทันได้ตอบครับ หันไปเห็นรถแม่มารับแล้วพอดี

“เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ แม่กูมารับแล้ว บ๊ายบาย” ผมบอกกับมันแล้วรีบวางสาย


ผมรีบขึ้นรถแล้วแม่ก็พาไปเอามือถือที่ซ่อม
ก่อนจะพาไปกินข้าวกับน้า
ยาวไปครับ คือ ถ้าได้ออกมากับแม่แล้ว ไม่ต้องคิดครับว่าจะได้เข้าบ้านไว


ผมกลับถึงบ้านก็สองทุ่มกว่าละครับ
รีบขึ้นห้องอาบน้ำ เตรียมจะนอนหลับละ
พรุ่งนี้เรียนพิเศษ อ่านหนังสือสอบอีก

พออาบน้ำเสร็จก็กดโทรหาปันสิบมันก่อน
เดี๋ยวมันรออีก
รอ... มึงรอไหมวะปั้น? 55555


“นอนยัง” พอมันกดรับสายผมก็ถามมันไปก่อนเลย

“ยังๆ อ่านการ์ตูนยังไม่จบเลย”
อืมม กินขนมด้วยอะดิ เสียงจ๊อบแจ๊บจุ๊บจิ๊บดังมาเชียว

“สนุกอะดิ บอกแล้ว นี้อย่าบอกนะว่ากินขนมด้วย” ผมถามมันไป

“อืมม กินหนมอยู่ ม๊าซื้อมาฝาก”
ป๊าม๊ามันชอบหนีไปสวีตครับ ไปเที่ยวกัน 2 คนละทิ้งมันไว้ที่บ้านคนเดียว

“นี้เตี้ยละยังอ้วนอีกนะ ระวังไม่มีแฟนนะครับคุณปั้น”
5555+ คบกับมันมาเป็นสิบปี ไม่เคยเห็นมันมีแฟนซะที

“ก็ไม่ได้บอกว่าอยากมีแฟนปะวะ” มันตอบออกมา
แต่ผมกลับดีใจ 555+ ไม่ต้องมีหรอกเตี้ยย
ละจะดีใจทำไมไม้ฉาก ,, ไม่ไหวละนะสติเนี้ย นั้นมันเพื่อนๆมึง

“เออ ไม่ต้องมีหรอก มีแล้วแม่งเหนื่อย”
เหนื่อยแน่ๆมึง ผู้หญิงแม่งเอาแต่ใจ
คนอย่างมึงเอาใจเค้าไม่ได้หรอก นอกจากมึงจะไปเอาแต่ใจใส่เค้าอะ 555

“ทำไมอะ มึงก็ไม่อยากมีหรอวะ”
นึกว่าจะไม่ถามซะละคำถามนี้ มันชอบถามผมบ่อยๆครับ
มีแฟนยัง มีคนมาจีบไหม ไม่รู้ว่ามันจะถามไปทำไม เพราะถ้าผมมีแฟนผมก็บอกมันตลอด

“ก็ไม่ถึงกับไม่อยากมี แต่แค่ยังไม่เจอคนๆนั้น แล้วก็ไม่มีก็ไม่ตายปะวะ 5555”

จริงๆครับ ไม่มีแฟนก็ไม่เห็นเป็นไรนี้ครับ จะรีบร้อนกันไปทำไม

“ไม่เหงาหรอมึง” นั่นไงปั้นสิบ ถามผมมาตามแบบฉบับเด็กขี้เหงา

“กูไม่ใช่มึงจะปั้น ที่จะเหงาเวลาไม่มีเพื่อนคุยอะ อีกอย่างนะ กูก็มีมึงคุยอยู่ทุกวันจะเหงาทำไมละ”
ผมตอบมันไปด้วยความรู้สึกจริงๆ

ก็มีมึงอยู่แล้วทำไมกูต้องเหงาวะ =)

อ้าวว .. ละนี้มันเงียบไปทำไมวะ

“ปั้น ปั้น มึงไปไหนเนี้ย เงียบทำไม” ผมเรียกมันอีกรอบ หรือว่ามันหลับ?

“เออๆ ป่าวๆอยู่ๆ”
อยู่แต่ไม่ตอบไม่คุย … แล้วบอกว่ารอให้กูโทรหานะปั้นสิบบบ!

“ละจะเงียบทำไมวะ” ผมทำเสียงหงุดหงิดใส่มัน

“ก็ป่าวไง”
อืมๆ ป่าวๆ ก็ป่าววะ กูไม่คุยแหละ เชอะ!
( ไม้ฉากลูก ,, หนูเป็นพระเอกนะ มาชง มาเชอะ … หมดลุคพระเอกหมด)

“อืมๆ งั้นกูนอนละนะ จะไปเรียนพิเศษอีกอะ”

“เออๆฝันดีอะ” ปั้นสิบไม่คิดจะรั้งกูเลยใช่ไหม
ไปนอนจริงๆก็ได้

“มึงก็เหมือนกันนะ บ๊ายบายยยปั้นสิบบบบบบบ”
แล้วผมก็กดสายวาง



อื้มมม ,, มีความสุขดีเนอะได้ยินเสียงปั้นสิบก่อนนอน

5555+ มันอ่านการ์ตูนที่ผมแนะนำจริงๆด้วย
ละมันก็ชอบดูหนังตามที่ผมบอกด้วยนะครับ
ตลกดี .. มันชอบงอแงงี่เง่าใส่ผม
แต่ผมไม่นึกจะเบื่อมันเลย กลับมองว่าสิ่งที่มันทำแต่ละอย่าง
น่ารัก น่ามอง =)


ไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมเคยคบมา
งอแงงี่เง่าเอาแต่ใจ ตอนแรกก็บอกเข้าใจๆที่ผมไม่ค่อยมีเวลา
หลังๆกลับมางอแงดราม่าใส่เรียกร้องเวลาจากผม
น่าเบื่อมากครับ
ผมเลยโดนผู้หญิงทิ้งตลอด แล้วท่านๆแต่ละคนก็ไปโพสเฟสไปบอกคนโน้นคนนี้
ว่าผมทิ้งบ้างละ ร้องไห้ดราม่าให้คนอื่นเข้าใจเห็นใจบ้างละ
ผมก็ยัง งง ว่าผมทำอะไรผิด - -‘



ปั้นสิบ .. อย่ามีแฟนเลยมึง มันไม่แฮปปี้หรอกจริงๆ
ถ้ามึงเหงา กูจะอยู่กับมึงเอง

มึงจะรู้ไหมวะ .. ว่ากูตั้งใจเรียนตั้งใจอ่านหนังสือขนาดนี้
เพราะอยากแอดมิดชั่นติดที่เดียวกับมึงนะเว้ยย


“เอาไว้เราเข้ามหาลัยแล้วเราไปเรียนด้วยกันนะ”

มึงจะยังจำสัญญานี้ได้ไหม???





----------------------------------------------------
เมื่อคืนคอมพิวเตอร์ที่บ้านมันงอแงนะคะเลยอัพให้ไม่ได้
ขอโทษที่ให้รอกันน๊าาาาา ,,,

วันนี้พาไม้ฉากมาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการแล้วนะคะ
^________________^

ขอบคุณที่ติดตามและรอตอนต่อไปกันนะคะ
จะพยายามอัพให้ไว และคำผิดจะพยายามมีให้น้อยที่สุดคะ

ตอนต่อไป ,, ไม้ฉากปั้นสิบ' จะเป็นยังไงต่อไปนะ
มาติดตามลุ้นไปด้วยกันนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-02-2015 13:31:38
 :L1:  เย้ ไม้ฉากมาเล่าแล้ว
อืม ยึกยักกันอยู่นั่นแหละเด็กน้อยทั้งสอง ปัญหาเลยตามมาเป็นพรวน ใจตรงกันแหละแต่ท่ามาก 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 24-02-2015 13:44:27
อยากอ่านพาร์ทปัจจุบันแล้ววว  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-02-2015 13:57:28
เย้~  :sad4: ฟังความข้างเดียวมานานละ.เราจะได้ชั่งน้ำหนักถูกสักที. :z2: :katai5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-02-2015 14:06:48
ไม้ฉาก ก็ชอบปั้นสิบอะ. อิอิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 24-02-2015 14:32:34
ความรู้สึกที่มีต่อไม้ฉากก็ยังติดลบอยู่ดี ภาพตอนเก่าๆ มันฝังอยู่ในหัว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 24-02-2015 14:48:52
มาอัพแล้วแต่ยังไม่สุด ค้างพาร์ทของไม้ฉากง่ะอยากรู้ว่าชอบมิ้วจริงหรือเปล่าที่คุยแบบนั้น หรือคนที่คุยกับมิ้วคือไม้ที(เดา)


 :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 24-02-2015 21:40:10
ไม้ฉากก็ดูเหมือนเด็กมัธยมทั่วๆไป

ที่สำคัญให้เรื่องเรียนมาก่อนเป็นอันดับแรก
และก็เชื่อฟังแม่ รักแม่มาก
..อันนี้น่าชื่นชม..

ทำให้ดูว่าปั้นสิบคิดมากไปเอง
ยังไม่ทันรู้ว่าอะไรเป็นอะไร
แต่ด่วนสรุปไปเองซะแล้ว

นี่ถ้าจะไม่มีมือที่สามเข้ามาแทรกระหว่างสองคนนี้
อีกไม่นานก็คงจะเข้าใจได้..ดี

เอาใจช่วยอยู่ ไม้ฉาก+ปั้นสิบ
ลัฟยา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 24-02-2015 22:03:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 24-02-2015 23:12:38
ขอดูพฤติกรรมก่อน...
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-02-2015 23:31:27
ส่งเจ้าคอมเกเรไปซ่อม ,, เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพไม้ฉากปั้นสิบให้นะคะ
มีแบบยาวๆเต็มอิ่มแน่นอนคะ

^_________________^

อย่าเพิ่งลืมน้องปั้นสิบกันนะคะ
ยังไงติดตามปั้นสิบจากพาร์ทของพี่เจน้องแฟรงค์ก่อนได้ที่
 

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.480


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 10 || P.5 || 24-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 27-02-2015 23:37:11
เกี่ยวก้อยสัญญา พรุ่งนี้จะรอนะค้าาาาา
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-02-2015 15:01:58
Ch 11 ไม้ฉากครับผม || ไม้ฉาก
ต่อจากพาร์ท 10 นะครับ


วันอาทิตย์ผมแทบไม่ได้จับมือถือเลยครับ
เพราะอ่านหนังสือหนักมาก พออ่านเสร็จก็รีบนอนเลย
แต่ก็มาสะดุ้งตื่นตอนตี 1 มันรู้สึกเหมือนผมลืมอะไรไป
อ่อ ... ลืมปั้นสิบ บอกว่าจะโทรหามันนิหว่า
งอนอีกแน่ๆ เป็นเพื่อนผู้ชายที่งอนเก่งชิบหายยยอะ
ผมเลยส่ง Line ไปหามันแทน


┗ ไม้ฉาก ™ :: Have a nice dream

แล้วผมก็รีบนอนเพราะจะต้องสอบวันพรุ่งนี้




เช้าวันจันทร์

ผมก็ไปสอบปกติครับ ข้อสอบยากมาก จนผมเครียดมากๆ
พอถึงช่วงพักสอบ เพื่อจะรอสอบตอนบ่ายนั้น
ผมก็นั่งติวกันกับเพื่อน มีแจ้งไลน์เข้ามาถี่ๆเลย
ผมหยิบมาดูเป็นแจ้งเตือนจากปั้นสิบ
ทำไมส่งมาเยอะวะ มึงเป็นไรปะเนี้ย??


ผมเห็นว่ามันไม่ปกติ เลยรีบเปิดมาดู
มีส่งวอยซ์เข้ามาหาผม ผมเลยกดฟัง
กลายเป็นเสียงของเพื่อนๆปั้นสิบ
ทั้งนั้นเลยครับ หลายอันมาก
แล้วคืนผมกำลังเครียดๆสอบอยู่
นี้จะมาเล่นอะไรตอนนี้เนี้ยย ...

สักพักก็ส่งมาอีก

Mr.Pun-10 :: เห้ยๆ ไม้ฉาก กูขอโทษนะเว้ย เพื่อนกูมันยืมมือถือมาเล่นอะ

Mr.Pun-10 :: ขอโทษๆ

มึงเพิ่งรู้หรือไงว่าเพื่อนเอามาเล่น


┗ ไม้ฉาก ™ :: …….

ผมแจก ..... ให้มันแทนคำตอบ ‘
ชอบทิ้งมือถือเกะกะไปมาให้คนอื่นเอาไปเล่นตลอด
ถ้าหายอีกจะทำไง
มันชอบทำมือถือหายครับ เพราะมันวางทิ้งไปทั่วแบบนี้แหละครับ



Mr.Pun-10 ::  มึงคงรำคาญมากเลยดิ ขอโทษนะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: เออ รำคาญมาก


รำคาญเพื่อนมึงอะมากๆด้วย ผมตอบไปตามความรู้สึกจริงๆ
แล้วผมก็เก็บมือถือใส่กระเป๋า
หันไปสนใจกับการติวหนังสือกับเพื่อนต่อ
พอสอบเสร็จผมก็เจอข่าวร้ายต่อครับ
อาจารย์จะจัดสอบข้อสอบกลาง
วันที่ 28 ธันวาคม ต้องมาสอบอีก 1 ตัว
T___T ผมเลยทุ่มเทมากๆกับการสอบ
ขึ้นชื่อว่าข้อสอบกลาง … มันน่าจะยากและน่าจะสำคัญ
มันเป็นช่วงเวลาที่โทรศัพท์ หรือโลกโซเชียลไม่ได้อยู่ในหัวผมเลยครับ




วันที่ 28 ธันวาคม วันสอบข้อสอบกลาง

ผมมาถึงโรงเรียนเช้ามาก เลยหยิบมือถือมาเปิดเฟสดู
แต่ก็เลื่อนดูผ่านๆ รอเวลาเพื่อนๆมาถึง
พอเพื่อนๆมาถึง ผมก็เก็บมือถือละรีบไปยืนๆคุยกัน
เรื่องเนื้อหาบทเรียนต่อที่หน้าห้องสอบ


สอบเสร็จประมาณสิบโมงครับ
โคตรยากกกเลย ,, ว่าข้อสอบที่โรงเรียนยากละนะ
เจอข้อสอบกลางจากกระทรวงมานี้ถึงกับอยากจะร้องไห้
ผมโทรไปขออนุญาตแม่ เพราะเพื่อนๆจะไปกิน KFC กัน
พอบอกแม่เสร็จกำลังจะเก็บมือถือแต่เห็นมีแจ้งเตือนค้างไว้
เลยกดดู เป็นไลน์มาจากปั้นสิบ


Mr.Pun-10 :: ทำไรอยู่วะ

Mr.Pun-10 :: หายโกรธยัง กูขอโทษนะ


โกรธอะไร? กูโกรธอะไรมึงปั้นสิบ…
ไม่ได้คุยกับมันเลยนิหว่า ..
อืมมม เดี๋ยวค่อยไปหามันวันเสาร์อาทิตย์ที่บ้านละกัน


ผมเลยส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มไปให้มัน
ก่อนจะเก็บมือถือแล้วไปกิน KFC กับเพื่อน


ผมไปเดินเล่น ไปกิน KFC กับเพื่อนที่ห้างสรรพสินค้า
แล้วตอนเย็นแม่ก็ไปรับครับ 5555+
จริงๆแม่ไปเดินเล่นไปช๊อปปิ้งรอเลยละครับ


พอกลับถึงบ้านผมก็รีบอาบน้ำนอนเลย
เหนื่อยมาก อ่านหนังสือมาตลอดหลายคืนติดๆกัน
เพลียจะตายย,,  หัวถึงหมอนละสลบทันที
ไม่ฝันอะไรเลยละครับ 555+






วันที่ 29 ธันวาคม
ผมตื่นมาเกือบๆ 9 โมง
นอนเล่นไปมาบนที่นอน
ก่อนจะหยิบมือถือมา
กะว่าจะโทรบอกปั้นสิบมันว่าผมจะไปบ้านพ่อวันพรุ่งนี้
แต่ก็เจอเข้ากับข้อความไลน์ที่ปั้นสิบส่งมาหา
จากที่งัวเงียง่วงๆอยู่ ถึงกับตื่นเลยครับ


Mr.Pun-10 :: แก เรารู้จักกันมาก็ 10 กว่าปีละเนอะ แม่งนานวะนานมากๆ

Mr.Pun-10 :: แล้วคือที่ผ่านมา กูมีมึงตลอด
ไม่ว่าจะทำอะไรยังไงกูแทบไม่เคยต้องเหงาเลย
เพราะมีมึงอยู่คุยอยู่ข้างๆตลอด ถึงบางครั้งมึงจะหายไปบ้าง
หรือจะไปมีแฟนบ้างก็เหอะนะ แต่ที่กูรู้คือมึงไม่เคยทิ้งกูเลย

Mr.Pun-10 :: ขอบใจนะเว้ยยไม้ฉาก


มาโหมดซึ้งนะ วันนี้มึงเป็นไรไอ่เด็กขี้เหงา = )



Mr.Pun-10 :: วันนี้กูมีอะไรจะให้มึงช่วยอะ

Mr.Pun-10 :: มึงช่วยกูนะ เพราะกูรู้ว่ามึงอะทำได้แน่ๆ

Mr.Pun-10 :: คือ กูไปชอบคนๆนึงวะ เค้าคนนั้นนะทำตัวแบบเนี้ยบบมากตั้งแต่หัวจรดเท้าอะ
ทั้งการแต่งตัว เสื้อผ้าหน้าผม กูเรียกเค้าว่าคุณชายวะ 555
เค้าคนนั้นแม่งบางทีชอบทำเย็นชาใส่กู แต่กูรู้นะว่ามันห่วงกู
เพราะมันชอบย้ำให้กูดูแลตัวเองดีๆ ชอบย้ำให้กูกินแต่ของมีประโยชน์
และคนที่กูแอบชอบนะ มันหล่อมากๆ กูคุยกับมันทีไรใจกูเต้นแรงมาก
ตอนแรกกูคิดว่าจะเก็บความรู้สึกไว้แบบนี้ต่อไป แต่กูทำไม่ได้วะ


คุณชาย??  ยังไงวะปั้น พิมพ์ผิดไหมวะ
ต้องเจ้าหญิงไหมวะ??


Mr.Pun-10 :: เพราะใจกูเต้นแรงเวลาที่ได้คุยได้อ่านข้อความจากมัน
ใจกูจะร้องไห้ตอนที่มันออนเฟสแต่ไม่ทักไลน์ไม่ทักเฟสกู .. กูว่ากูควรบอกมันให้รู้ว่ากูรู้สึกยังไง

Mr.Pun-10 :: นี้แหละ กูเลยอยากให้มึงช่วย

Mr.Pun-10 :: มึงช่วยไปบอกมันให้หน่อยได้ไหมวะ

Mr.Pun-10 :: มึงรู้จักคนๆนั้นดีเลยละไม้ฉาก


ใครวะ .. ที่ไอ่เตี้ยนี้มันชอบ ละบอกว่าผมรู้จักดีอีก
ไนซ์??


Mr.Pun-10 :: มึงช่วยเดินไปที่กระจกนะ แล้วบอกคนในกระจกให้กูหน่อย

Mr.Pun-10 :: บอกมันให้กูด้วยว่า

Mr.Pun-10 :: คนที่ชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ ชอบมึงมากครับไม้ฉาก ภาคิน

Mr.Pun-10 :: กูชอบมึงไม้ฉาก

Mr.Pun-10 :: และมันคือเรื่องจริง ไม่ใช่เกมส์




ห๊ะ !!

ปะ ปั้น สิบ ชอบ กู !!



ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ผมทำหน้ายังไง
แต่ใจผมเต้นแรงมากๆ
มันดังมากจนผมได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเอง
ผมกลับไปอ่านข้อความนั้นซ้ำๆอีกครั้ง


มันคือเรื่องจริง .. ไม่ใช่เกมส์
ไม่ใช่เกมส์
ปั้นสิบชอบกู
โอ้ยยยย … ทำไมรู้สึกดีใจวะ
^////^



จะตอบมันว่าไงดีวะ
ผมพิมพ์ไปได้แค่



┗ ไม้ฉาก ™ ::  อ่าาาา


พอจะพิมพ์ขอบใจที่มันบอกว่าชอบ
แต่โทรศัพท์มันแจ้งเตือนว่าแบตจะหมด
เลยวางมือถือไว้บนที่นอน
ก่อนจะลุกไปล้างหน้าล้างตา
แล้วไปหยิบมือถือลงไปชาร์ตแบตข้างล่าง
ที่บ้านผม แม่จะไม่อนุญาตให้ชาร์ตแบบไว้บนห้องนอน
แม่บอกกลัวลืมดึงปลั๊กออก ละเดี๋ยวไฟฟ้าลัดวงจรหรือมันระเบิดขึ้นมา

แต่ไม่ทันได้ชาร์ตแบตหรอกครับ
แม่ให้ไปทานข้าวก่อน 5555+

ผมนั่งทานข้าวเสร็จแล้วก็มานอนดูทีวีกับแม่ต่อ
จนลืมไปแล้วว่าจะมาชาร์ตแบต
พอดีแม่ถามมาก่อนว่า

“ไม้ฉากนี้มือถือเราใช่ไหม ทำไมมาวางเกะกะตรงนี้ละ”
แม่หยิบมือถือที่วางอยู่ตรงโต๊ะเล็กๆหน้าห้องทานข้าว

“อ่อ ไม้ว่าจะเอามาชาร์ตแบตนะครับ ลืมไปเลย”
ผมทำท่าจะลุกไปหยิบมาชาร์ตแบต

แต่แม่โบกมือไม่ให้ลุก
“แม่เอาไปชาร์ตให้ นอนดูทีวีไปก่อนนะ เย็นนี้จะออกไปบ้านคุณยายกัน”


ผมเลยนอนดูทีวีต่อ
แต่ก็คิดเรื่องของปั้นสิบไปด้วย
ปั้นมันชอบผมงั้นหรอ
แต่มันเป็นผู้ชาย แล้วผมก็เป็นผู้ชายนะ
ปั้นมันเป็นเกย์หรอวะ?
ตั้งแต่เมื่อไหร่??
แล้วมันชอบผมมานานยัง??
มันชอบผมแบบไหน??

แล้วที่ผมใจเต้นแรงนี้ผมชอบมัน??



โอ้ยย ยังไงวะไม้ฉาก
มึงชอบปั้นสิบหรือป่าววะ??
ชอบแบบไหน??
เพื่อน คนรัก หรือยังไง??



ผมนอนคิดไปก็แทบจะปวดหัวตาย
สับสนกับชีวิตสุดๆ
โชคดีที่ไนซ์มันมาหาผมที่บ้าน ไม่งั้นผมคงคิดเรื่องปั้นสิบจนเป็นบ้า


“ทำไมมึงปิดเครื่องวะไอ่ไม้ฉากกกก”
มันส่งเสียงมาแต่ไกลเลยครับ แต่ตัวมันยังมาไม่ถึงห้องรับแขกบ้านผมเลย

“แบตหมดชาร์ตอยู่อะ มึงมีไรถึงมาบ้านกู”
ผมลุกขึ้นมานั่ง เพราะมันเดินมานั่งโซฟาเดียวกับผม

“กูจะมาบอกมึงว่ากูจะไปกรุงเทพนะ มันมีงานแคสติ้งโฆษณา
พี่ป๊อกกี้ที่เป็นโมเดลลิ่งติดต่อมา”

มันตอบผมไป พร้อมกับหยิบมือถือมาเล่น


อืมมม ผมกับมันได้โมเดลลิ่งเดียวกันครับ
แต่ของมัน พ่อแม่ไม่ว่าอะไรมากนัก มันเลยรับงานได้บ่อยกว่า
ของผมต้องไม่ให้การเรียนเสียครับ ไม่งั้นแม่ไม่ยอม
จริงๆผมเพิ่งไปถ่ายโฆษณามาตัวนึง แต่ยังไม่ออนแอร์
(แต่ ณ ตอนนี้ที่ได้พิมพ์นิยายเรื่องนี้ โฆษณาที่ไม้ฉากแสดงได้ออนแอร์ละนะคะ )


มันนั่งเล่นมือถือ นั่งกินขนมอยู่บ้านผมสักพัก
ผมก็เลยลองถามๆมันดู

“ไนซ์ มึงคิดว่าปั้นสิบน่ารักปะวะ”
มันหันมามองหน้าผม พร้อมกับอมยิ้มน้อยๆ
มึงจะยิ้มทำไมครับไนซ์ ^////^


“น่ารักดีวะ แต่มึงชมมันน่ารักทำไม นั้นมันผู้ชายนะเว้ย”
ไนซ์แม่งตอบไป แต่ก็ส่งยิ้มแซวๆมาให้ผม

“ก็ไม่ไง จะหล่อมันก็หล่อน้อยกว่ากูไหม
ทีมึงอะพี่ป๊อกกี้ยังชมว่าน่ารักเลย แปลกตรงไหนวะ”

ครับ .. ผมก็แถไปเรื่อยๆละครับ 5555

“เอาจริงๆนะไม้ฉาก นี้ถ้ากูไม่ได้สนิทกับพวกมึง 2 คนมาตั้งแต่เด็กนะ
กูจะนึกว่ามึง 2 คนเป็นแฟนละเนี้ย”

“ทำไมมึงคิดงั้นอะ”

อืมม ทำไมมึงคิดยังงั้นวะไนซ์

“มึง 2 คนคงไม่รู้จริงๆสินะว่าคนอื่นเค้ามองพวกมึงยังไง มึงก็สูงหล่อ
ส่วนปั้นสิบก็หน้าตาน่ารักตัวบางๆ ละมาอยู่ด้วยกันมึงก็ชอบแหย่มันแกล้งมันเล่น
แล้วมันมีเพื่อนเก่าแก่สมัยประถมที่ไหนยังติดต่อกันมาจนจะจบ ม.6 ไหมวะ”


“ก็กูกับมึงไง มึงกูเพื่อนสมัยประถมนะไนซ์”

“แต่กูก็ไม่ได้โทรคุยกับมึงทุกวันนะ”

“กูกับปั้นสิบก็ไม่ทุกวัน”

“แต่อาทิตย์นึงพวกมึงก็คุยกัน 2-3 ครั้ง หรือว่าไม่จริง”

เออ เถียงไม่ได้ละ

“ก็จริงไง”

“กูถามมึงจริงๆนะไม้ฉาก มึงชอบปั้นไหมวะ
ไม่ใช่แบบเพื่อนนะ เอาแบบรู้สึกพิเศษๆไหม อย่างเช่น ใจเต้นแรงไหม
มีนึกถึงมันละอมยิ้มบ้างไหม คิดถึงมันไหมเวลาไม่ได้เจอกันหรือไม่ได้คุยกัน

เหอๆ ที่มึงพูดมากูเป็นแทบทุกอย่างเลย

“ก็เต้นแรงบางครั้งนะ เวลานึกถึงมันก็ยิ้มอะ มันน่ารักดีแบบที่กูบอกมึงไง
คิดถึงก็ตลอดนะ คนเคยเล่นเคยเจอกันตลอด ถ้าไม่ได้คุยกันก็คิดถึงแหละ ทำไมอะ”


มันวางมือถือไว้ข้างๆตัว ก่อนจะเขยิบเข้ามานั่งใกล้ผม

“นั้นเค้าเรียกว่า ความรัก วะมึง”
รักพ่องงงสิไนซ์
กูผู้ชายนะเว้ยยย !!!


“ ระ ระ รัก อะไรของมึงไอ่ไนซ์”
โอ้ยย แม่งง เหมือนหน้าจะแดง

“จะติดอ่างทำไมวะ 555 นี้มึงหน้าแดงหรอวะ มีอะไรแน่ๆ”
มึงนี้รู้ดีอีกละไนซ์

“ไม่มีเว้ยย กูแค่ตลกที่มึงบอกว่าที่กูเป็นกับปั้นเรียกว่าความรักต่างหาก”
ไม้ฉาก ,, แถจนเจ็บสีข้างละมั้งเนี้ย


“นั้นมึงไม่ยอมรับความจริงมากกว่า ชายรักชาย
ไม่ใช่เรื่องผิดนะมึง ลองทำความเข้าใจกับความรู้สึกตัวเองดีๆ
ใครๆก็มองออก มีแต่มึง 2 คนอะมองกันไม่ออกเอง
แต่ เอ๊ะ … กูว่านะ อาจจะมีคนรู้ใจตัวเองแล้วละ แต่แค่ไม่ยอมรับความจริง 55555+ “

เกลียดมึงมากครับไนซ์ รู้ใจกูไปหมด !


“กูไปละนะ เดี๋ยวไปลาเด็กๆก่อน จะไป กทม. หลายวัน
ไปละนะมึง อย่าคิดเชรี้ยไรมากเลย รักก็คือรัก แค่นั้นเอง “

มันพูดจบก็โบกมือบ๊ายบายให้ผม แล้วเดินออกบ้านไป


รักงั้นหรอวะ??
กูรักมันงั้นหรอ???
งั้นใจกูกับมันตรงกัน??
แล้วจะยังไงต่อ??
คือ กูต้องจีบมันไหม?
หรือ ชวนมันมาคบกันเลย?
แล้ว แล้ว ...


โอ้ยยยยย .. นี้มึงกำลังคิดอะไรอยู่วะไม้ฉาก
นั้นเพื่อนนนน … ปั้นสิบเป็นเพื่อนมึงนะเว้ยย



เห้อออ ,, ปวดสมองวะ


ผมนอนหลับที่โซฟาตรงห้องรับแขก
มาตื่นอีกทีก็สี่โมงเย็นละครับ แม่เข้ามาปลุกให้เตรียมตัวไปบ้านยาย



ผมลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
ก่อนจะลงมาหยิบมือถือที่แม่ถอดสายชาร์ตออกให้แล้ว
มากดเปิดเครื่อง แล้วก็เดินตามแม่ไปขึ้นรถ



มาถึงบ้านยายก็ทานข้าว นั่งเล่นกับน้องๆกับญาติ
จนค่ำๆผมเลยหยิบมือถือมาเล่น
แม่ไม่ชอบให้จับมือถือมาเล่นตอนอยู่กับครอบครัวครับ
แม่บอกว่าเราจะสนใจแต่มือถือจนลืมคนข้างๆ
แต่ตอนนี้น้องๆไปดูการ์ตูนกันหมดแล้ว
ส่วนญาติผู้ใหญ่ก็ไปนั่งคุยกัน
ผมเลยหยิบมือถือมาเล่น


ยังเห็นแชตไลน์จากปั้นสิบที่ผมตอบไปแค่ “อ่า “
แล้วปั้นสิบมันก็ไม่ได้ตอบไลน์กลับมา
มันชอบผมจริงไหม??
ทำไมไม่เห็นมีท่าทีแบบว่าจะจีบ
ปกติมันต้องส่งมาไหมว่า

“อ่า คืออะไร สรุปจะเอายังไง”

แบบนี้ไหมอะ???
แต่นี้มันเงียบ … คือยังไงวะ
จะล้อเล่นอีกไหม??



ผมเองก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่หัวใจตัวเองเป็น
มันจะใจเต้นแรงไปทำไม??


จริงๆผมก็แอบยอมรับนะว่าผมรู้สึกดี
แต่สิ่งที่ผมรู้สึกกับมันคือรักไหม??
นั้นผมไม่แน่ใจ
มันจะเป็นไปได้หรอวะ??
ผมไม่ได้เป็นเกย์นะ

...... เห้อออ คิดละปวดสมอง
ผมกดดูเรื่อยๆว่ามีใครทักไลน์มาอีกบ้าง
เอ๊ะ ,, มีคนแอดมาใหม่
กดดูก่อนสิ
สวยดีนินา 555+
แต่ทำไมใจไม่เต้นแรงเลยวะ - -‘
นี้กูผิดปกติจริงๆแล้วใช่ไหม

ผมกดแชตทักไปมิ้ว ( มารู้ทีหลังว่าชื่อ มิ้ว )
คุยน่ารักดีครับ
คืนนั้นมิ้วก็โทรมาหาผมตอนผมกินข้าวอยู่
ผมเลยไม่ได้คุยอะไรมาก เพราะแม่เริ่มมองหน้าละ
กลับมาคุยไลน์ต่อ ก็ดูมิ้วเค้าน่ารักดีนะครับ
คุยเก่งดี  แสดงออกชัดเจนดีว่าจะจีบ
ไม่เหมือนคนบางคน ... นั้นมึงชอบกูจริงๆไหม
เงียบไปซะอย่างนั้นอะ ห๊ะ ,, คุณปั้นสิบ


เอาวะ ... ลองดูอีกสักครั้ง
จริงๆแล้วผมอาจไม่ได้ชอบปั้นสิบแบบเชิงคนรักก็ได้
มันอาจจะเป็นแค่เพื่อน แค่ความผูกพัน



ผมเลยลองคุยกับมิ้วดู เพราะมิ้วก็ชัดเจนดีว่าชอบผม
ผมคุยกับมิ้วก็เพลินๆดีครับ 555+
มิ้วคุยเก่งมาก ทักไปละตอบเลย
ละชอบยิงคำพูดแต่ละอย่างมาแบบ ต้องมีเขินอายกันบ้าง
ผมก็ยิ้มดีครับ แต่ ... มันหน่วงๆในใจยังไงไม่รู้
ละที่แปลกไปมากๆ เจ้าปั้นสิบของผม
(ของผมเลยหรอคุณไม้ฉาก 555 )
มันก็เงียบๆไปซะอย่างงั้น มีทักมาบ้างแต่คือ ไม่ได้ชวนคุยแบบแต่ก่อน
มันเป็นอะไรไปไหม???




ก่อนไปวัดช่วงปีใหม่ ผมไปรับพ่อที่บ้าน
ผมก็โทรไปชวนมันออกมาหา
คือ ผมอะเขินนะ มากๆด้วย
มันเพิ่งบอกว่าชอบผมแท้ๆ
แต่มันมาเจอผม มันไม่มีทีท่าจะเขินอายเลยด้วยซ้ำ
TT คือมึงล้อกูเล่นว่างั้นเหอะนะ


ผมเลยหยิบมือถือมาโทรหามิ้ว
จะได้ย้ำตัวเองว่า .. มึงไม่ได้หวั่นไหวกับผู้ชายนะไม้ฉาก
มีผู้หญิงสวยๆคุยกับมึงอยู่
แต่มิ้วก็ไม่รับสาย แล้วไอ่ตัวเตี้ยปั้นสิบมันทำท่าอยากรู้มากครับ
ว่าผมคุยกับใคร
... หื้มม มึงนี้มันแน่มากนะปั้นสิบ
ทำกูสับสนได้ขนาดนี้
ผมเลยดึงมันให้มานั่งด้วย
แล้วผมก็โอบกอดมันจากด้านหลัง
โอ้ยย .. มันอะนั่งชิลมาก
ผมนี้เขินไปหมด กลัวมันเงยหน้ามามองจะเห็นว่าผมหน้าแดง
เลยใช้คางเกยหัวมันไว้
กดไว้ๆ อย่าหันมามองเชียว
มันก็เอามือถือผมไปเล่น

.... คือที่เจอกันวันนี้ ผมว่ามันก็ปกตินะครับ
ไม่ได้มีทีท่าว่าชอบผม หรือเขินอายยังไงเลย
คนเพิ่งบอกว่าชอบกัน เค้าต้องเขินกันไหมอะครับ??
หรือผมโดนมันปั่นหัวอีก - -‘



พอวันที่ผมไปวัด ผมพยายามเดินหาสัญญาณมือถือมากๆ
เผื่อปั้นสิบจะส่งข้อความหรือโทรมา
แต่ไม่มีเลยครับ
มีแต่มิ้วที่ส่ง SMS มาหาตลอด


เข้าปีใหม่ปุ๊บ ผมไปยืนตรงจุดที่มีสัญญาณมือถือ
กลัวผึก็กลัว แต่ก็อยากไปรอรับ SMS จากปั้นสิบ
มันน่าจะส่งมาสิ ก็มันบอกชอบผมนิ
แต่... ไม่มีเลยครับ
มีแต่ของมิ้วอีกแล้ว


เห้อออ .. ผมกำลังทำอะไรวะเนี้ยยยย
รอให้ปั้นสิบติดต่อมาตั้งแต่วันที่มันบอกว่าชอบผม
แต่มันไม่มีท่าทีอะไรเลยซะอย่าง


ผมเลยพยายามเอาตัวเองไปติดกับมิ้วให้มากๆ
ถ้าผมคบกับมิ้ว ผมจะไม่นึกถึงปั้นสิบใช่ไหม?
ผมจะไม่มีอาการแบบที่เป็นอยู่กับปั้นสิบใช่ไหม??



เห้อออออ ...
พอกลับจากวัด
ผมก็หยิบมือถือมาดูไลน์ เผื่อปั้นสิบส่งไลน์มาหา
แต่มันก็ไม่ส่ง
มีแต่ของเพื่อนๆ กับมิ้วที่ส่งมาตั้ง 300 กว่าข้อความ
แต่ผมไม่ได้เปิดอ่านหรอกครับ
ผมกดส่งข้อความไปบอกปั้นสิบก่อน


┗ ไม้ฉาก ™ :: Happy new years Boy ~


รอดูว่ามันจะตอบว่าอะไรไหม
มันกดอ่านนะครับแต่ไม่ตอบ
เออ คือมึงกวนตีนละปั้นสิบ!!

สักพักใหญ่ๆ ปั้นสิบก็ส่งข้อความกลับมาหา

Mr.Pun-10 :: Goodnight

เออๆ นอนๆไปเลยแม่งงง .. กูไม่ได้รอคำนี้เว้ยยยย



┗ ไม้ฉาก ™ :: : )

ผมเลยส่งไปให้มันแค่นี้ละครับ
พรุ่งนี้ไปส่งพ่ออยู่ละ ค่อยไปหามันที่บ้านก็ได้
มึง ... เก่งมาก ทำกูคิดมากจนจะบ้าได้ไอ่ปั้นสิบบบ!!!




4 มกราคม

ผมไปส่งพ่อที่บ้าน
แม่ก็เลยเก็บกวาดบ้านให้พ่อ ผมเลยขอแม่ไปหาปั้นสิบ
แม่บอกให้เอามือถือไปด้วยเดี๋ยวจะกลับแล้วแม่จะโทรตาม
ผมเดินมาหามันที่บ้าน พร้อมๆกับโทรไปหามันด้วย
มันก็ไม่รับสาย.... นี้มันไม่รับสายผมเพราะอะไรเนี้ยยย

มาถึงบ้านมันเรียกตั้งนานก็ไม่มีคนตอบรับ
เลยตัดสินใจเดินเข้ามาในบ้าน
เออ ดีจังบ้านไม่ล๊อค...
แล้วบ้านเงียบมาก
สงสัยพ่อแม่มันไปสวีตอีกแน่ๆ
แต่ไอ่แสบของผมอยู่ไหนเนี้ยย


ผมเดินขึ้นไปหามันบนห้อง
ชัดเลยย มันเปิดประตูห้องมาทำหน้าตกใจที่เห็นผม
ผมนี้ตกใจกว่า ,,,
มันใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นอยู่ในห้อง
คือ .. ก็ปกติไงวะไม้ฉาก มึงจะตื่นเต้นทำไม

นั้นสิ ผมจะหัวใจเต้นแรงทำไมวะ
ผมเลยแกล้งโวยวายมันที่มันไม่ล๊อคห้อง
แล้วรีบเดินไปนั่งเล่นเกมส์หน้าทีวีในห้องมันแทน
มันเดินไปนั่งอ่านหนังสือต่อ



โอ้ยย เงียบเกินไปละ
นี้ได้ยินแต่เสียงหัวใจเต้น
ผมเลยเดินๆไปดูมันนั่งคิดเลข
ละมันโง่แน่ๆปั้นสิบ คิดเลขผิดอีกละ
ผมยืมมองมันคิดเลขสักพักเริ่มทนไม่ไหวครับ
มันโง่ไป 555+
ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบดินสอจากมือมันมาเขียนๆอธิบายให้มัน
ว่าคิดยังไง  เอิ่มม .. ผมกอดมันจากด้านหลังอีกละครับ
555+ ไม่ได้ฉวยโอกาสนะ แต่คือ .. มันยืนท่านี้พอดี


ผมรู้สึกว่าหัวใจมันก็เต้นแรงเหมือนกันครับ
มันมองหน้าผมละหน้ามันแดงมาก
หรือว่า ... ที่มันพูดจะเป็นความจริง??



แต่เสียงมือถือก็ดังเข้ามาก่อน
แม่ผมโทรตามให้กลับบ้านแล้ว
ผมเลยดึงแขนมันให้ลงมาส่งผม
เพิ่งรู้นะว่าตัวมันนิ่มขนาดนี้

โอ้ยย ไม้ฉาก ,, นั้นเพื่อนนะครับ



พอผมใส่รองเท้าเสร็จแล้วกำลังจะเดินออกจากบ้าน
แต่ความคิดผมมันสั่งให้ผมถามว่ามันคือเรื่องจริงแค่ไหน
กับสิ่งที่ปั้นสิบมันบอก


คือ .. ผมเริ่มมั่นใจตัวเองว่าผมชอบมัน
เพราะผมคุยกับมิ้วมาหลายวัน
ทั้งๆที่มิ้วก็บอกว่าชอบผม
และมิ้วก็น่ารักขนาดนั้น แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลย
ไม่ได้ใจเต้นแรง ไม่ได้รอเหมือนที่ผมรอให้มันติดต่อมา
เลยตัดสินใจถามมันไป


แล้วมันก็ตอบมาหน้าแดงๆ
น่ารักชิบบหายยละปั้นสิบ
กูจะบ้า >/////<
มันบอกกับผมว่า

มันชอบผมจริงๆ และมันไม่ใช่เกมส์


โอ้ยย หัวใจเต้นแรงมากละครับตอนนี้
ผมเลยบอกว่าจะกลับละนะ
พอหันหลังไปได้ก็ … อยากกอดมัน
ครับ อยู่ๆก็อยากกอดมัน

ปกติก็กอดคอโอบบ่ากันเล่นๆแบบเพื่อนมาตลอด
แต่วันนี้อยากกอด ..
อยากมั่นใจตัวเองอีกครั้งว่าผมชอบมันจริงๆ
เลยหันหลังไปดึงมันมาก่อน
ใจผมเต้นแรงมาก และผมก็ได้ยินเสียงใจมันเต้น


ผมบอกให้มันรู้แค่ว่า ผมเองก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน
ไม่รู้จะอธิบายกับมันว่าผมรู้สึกยังไง
ผมเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองชัดเจนนัก
เลยได้แต่กอดมันแน่นๆละบอกมันให้มันรู้

ว่าไม่ใช่แค่มัน ... ที่เป็นแบบนั้น
ผมเองก็เป็น




พอปล่อยมันออกจากอ้อมกอดได้
ผมก็รีบวิ่งกลับบ้านเลยครับ
ไม่กล้าหันไปมอง
คือ หน้าผมคงแดงมากแน่ๆ 55555+
ละมาคุยไลน์กับมันต่ออีกตอนอยู่บนรถแม่
มันคุยซะผมเขินมาก

Mr.Pun-10 :: มึงยังอยากเป็นแค่เพื่อนหรอ??

ดูมันถามสิครับ .... มึงนี้อ่อยชัดๆเลยนะปั้นสิบ
แน่จริงมึงถามตอนอยู่ในห้องนอนสิคำเนี้ยย

เดี๋ยวๆ ไม้ฉากนี้คิดไกลไปละๆ ๆ 555+




รอออกจากค่ายก่อนนะคุณปั้นสิบ
เดี๋ยวกูจะมาบอกมึงชัดๆว่ากูรู้สึกยังไง =)





------------------------------------------------------------
คืนนี้มาต่อให้อีก Ch . นะคะ
^^' ไม้ฉากเราก็ไม่ได้แย่อะไรเนอะ
555+ ยังไงคืนนี้มาลุ้นกันต่อนะคะ

เย่เย้ .. ยังไม่ลืมกันใช่ไหม
คอมหนูดีแล้วน๊าา ,, มาอัพได้ทุกวันแล้ว
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ
และขอบคุณที่ติดตามอ่านมาตลอดคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-02-2015 15:26:57
กรี๊ดดด.:-[ ไม้ฉากดูเป็นคนดีขึ้นมาเป็นกอง
พ่อเทพบุตร.ที่เราเคยว่าไปก็ลืมๆมันไปเนอะไม้ฉาก. :m5: :impress:.อร๊ายย~  :o8:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 28-02-2015 15:38:48
ไม้ฉากน่ารักอ่ะ แต่อยากให้ไม้ฉากแสดงออกให้ชัดเจนหน่อยนะ ไม่งั้นปั้นสิบอาจเข้าใจผิดได้นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 28-02-2015 15:41:26
 :mew1: :-[  อ๊ากกกกกก แบบว่าเขินด้วย ต่างคนต่างมองในมุมตัวเอง เมื่อไหร่จะคุยกันอย่างจริงจัง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 28-02-2015 15:51:16
นายหวั่นไหวไปกับมิ้วได้ไง เราไม่ยอม #ทีมปั้นสิบ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-02-2015 15:52:30
 :katai2-1:   ปั้นสิบเอ๊ย อุปสรรคของแกคือท่านแม่ของไม้ฉากนั่นแหละ

ประหยัดคำพูดกันเข้าไปนะพวกแก. หมั่นไส้ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 28-02-2015 17:08:26
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-02-2015 17:09:43
ไม่ๆๆๆ อย่าเพิ่งไว้วางใจ 555
ชั้นไม่อยากให้ลูกชายชั้นช้ำใจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-02-2015 17:29:57
เออ จริง ไม่รู้ปั้นสิบถ้ารุ้ว่าใจตรงกันแล้วจะผ่านด่านแม่สามีได้ไหม(??)

สู้ๆนะค้าาาาา รู้ใจตัวเองซะที สารภาพรักไปเถิด แฟนคลับขอร้องงง

(ยังไงไม้ฉากบอกไม่ได้คิดอะไรกะเจ๊มิ๊ว งั้นก็คุยให้มันน้อยๆลงหน่อยนะจ๊ะ ;p)

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-02-2015 18:02:54
ท่านแม่ไม้ฉากรู้โลกแตกแน่ปั้นเอ๊ย
คงทำอะไรกันไม่ได้หรอก
ตราบใดที่ยังเรียนมัธยม+อยู่กับแม่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-02-2015 18:54:42
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-02-2015 19:03:57
:katai2-1:   ปั้นสิบเอ๊ย อุปสรรคของแกคือท่านแม่ของไม้ฉากนั่นแหละ
^
ตรงประเด็น
นี่ล่ะ..อุปสรรคของจริง
 :ling3:

เรื่องอื่น มองข้ามไปได้เลย
แค่สิวๆ
 :katai3:
หุหุ


ป้อล่อ...ติดสินบน มูเจ ถ้าคืนนี้ได้อ่านอีกตอนจะแจกเป็ดบวกคะแนนให้อ่ะ
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 11 || P.5 || 28-02-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 01-03-2015 00:47:53
แม่ไม้ฉากหวงลูกมากเลย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 1-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-03-2015 02:56:35
Ch 12  สถานะพิเศษ || ปั้นสิบ
ต่อจาก พาร์ทปั้นสิบ Ch 9 นะคะ




ผมอ่านหนังสือต่อไปเรื่อยๆ แต่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ
คือมือมันสั่น ใจมันเต้นแรงยังไม่หาย
อยากบอกเจ๊มิ้ว แต่เจ๊มิ้วก็ติดงานวันเกิดย่า
เลยยังไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเจ๊มิ้วเลย
เออ.. มัวแต่ดีใจจนลืมไปว่า ....
ไม้ฉากมันคุยกับเจ๊มิ้วแบบนั้นหมายความว่าไง?


เอาละไง … ความเศร้ามาเยือนเลยครับ
ใช่สิมีมิ้วอีก … จะทำยังไง??




ผมพยายามสะบัดๆความคิดบ้าๆทิ้ง
ก่อนจะตั้งใจอ่านหนังสืออีกครั้ง
เห็นผมเป็นแบบนี้ผมก็เด็กเรียนนะครับ
บ้าผู้ชายนี้คือเฉพาะกับไม้ฉากนะครับ 555+
ปกติไม่ใช่แบบนี้ (จริงหรอปั้นสิบ แม่จะพยายามเชื่อนะลูก)



ผมอยากเข้าวิศวะครับ มีมหาวิทยาลัยในใจไว้แล้ว 2-3 ที่
ผมอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ
จนหันมาดูเวลาอีกครั้งก็หกโมงเย็นละครับ
เลยลงไปทำกับข้าวกิน
ม๊ากับป๊ายังไม่กลับเลย ,, สวีตกันตลอดจริงๆ
พอทานข้าวเสร็จแล้วผมก็รีบขึ้นห้องมาอาบน้ำ
เพื่อจะอ่านหนังสือต่อ พรุ่งนี้สอบครับ 555+


ทุ่มกว่าๆเจ๊มิ้วก็ทักแชตเฟสมาหาผม

m’ m ::   กลับมาแล้วว ,, เหนื่อยมาก คนเยอะมาก

ปั้นสิบ สิตางค์:: งานไรอะเจ๊

m’ m ::   วันเกิดย่าอะ คนมาเพียบบบ ละนี้แกทำไร

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่านหนังสืออยู่อะ พรุ่งนี้สอบ

m’ m ::   โอ้ยย ฉันละดีใจได้ยินคำนี้ 555

ปั้นสิบ สิตางค์::  โถวว เจ๊ มองปั้นเป็นคนยังไงเนี้ย

m’ m ::   555+ ปกติแกไม่อ่านไง เม้าท์ทั้งวัน

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันก็มีบ้างแหละนะ .. เออเจ๊ ละไม้ฉากมันทักเจ๊มายัง

m’ m ::   ทักๆมาตอนเย็นๆอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::   อ่ออ แล้วมันว่าไงอีกไหมม


ยังทักเจ๊มิ้วอยู่ อืมมม ยังไงของคุณครับคุณไม้ฉาก


m’ m ::   ตอนนี้ก็กำลังคุยอะ เดี๋ยวแคปให้อ่านทีเดียวละกันนะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: อะเชครับ ละเจ๊อาบน้ำยัง

m’ m ::   อาบแล้วอะ .. เออ เจ๊ว่าไม้ฉากมันดูเงียบๆไปนะ

เงียบๆหรออ??

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยังไงอะเจ๊ เงียบยังไง

m’ m ::   ก็เจ๊โทรไปหามันไม่รับสายนะ พอดีมันทักเจ๊มาก่อนไง
ละแบบเจ๊ไม่ได้เปิดอ่าน เลยโทรกลับไปมันไม่รับสายเลย
พอเจ๊มาทักไลน์ มันก็ตอบกลับทันที แบบนี้แกคิดว่าไงอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันจงใจไม่รับสายเจ๊งั้นหรอ

m’ m ::   อืมม เจ๊ก็คิดงั้นอะ



ไม้ฉากไม่รับสายมิ้วงั้นหรอ???
ละนี้กูยิ้มทำไม ,, เหมือนตัวร้ายในละครเลยนะ
แบบพระเอกนางเอกทะเลาะกัน
ละตัวอิจฉาแอบหัวเราะแบบสะใจ 555



m’ m ::   แกกกกก เจ๊ว่าครั้งนี้ปิดจ๊อบไววะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปิดจ๊อบยังไงอะเจ๊

m’ m ::   แล้วที่สำคัญนะ เจ๊ไม่ต้องหายไปจากไม้ฉากด้วยละ อ่านเองนะๆ



ยังไง ?? นี้ผมอ่านหนังสือจนเบลอ
หรือเจ๊มิ้วพูดไม่ชัดเจน

ผมรอสักพักเจ๊มิ้วก็ส่งบทสนทนามาให้ดู



18.16 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  โหวว นี้มิ้วส่งแชตมาหาจริงๆหรอเนี้ย 555+

19.20  m ✪ :: มิ้วเพิ่งถึงบ้านนะ ไม้ฉากทำไรอยู่

19.20 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ครับ กำลังเตรียมกระเป๋าไปโรงเรียนนะ

19.20  m ✪ :: แล้วได้อ่านข้อความยัง เห็นไหมบอกแล้วส่งให้ไม่ได้ก๊อปปี้วางด้วย



คือตรงนี้เป็นสัญญาของเจ๊มิ้วกับไม้ฉากอะครับ
เจ๊มิ้วบอกไม้ฉากว่าจะส่งคำว่าคิดถึงให้จนกว่าไม้ฉากจะออกจากวัด
แล้วไม้ฉากก็บอกว่า ก๊อปปี้ละกดวางใช่ปะละ
เจ๊มิ้วก็บอกว่า ไม่ใช่พิมพ์เอง จะให้ไม่ซ้ำกันเลยคอยดู
ไม้ฉากก็บอกว่าเอาเลยๆ ส่งมาเยอะๆนะ
เจ๊มิ้วส่งไป 300 กว่าข้อความครับในไลน์ 5555+


19.21 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เห็นแล้วครับ เพิ่งอ่านเสร็จด้วยละ

19.21 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ขอบคุณนะครับ

19.21  m ✪ ::  พอเห็นตอนแรกแล้วรู้สึกยังไงอะคะ

19.21  m ✪ ::  คนนี้มันบ้าแน่ๆ อะไรแบบนี้ไหม

19.22 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ป่าวว ก็แบบว่า เห้ยย ทำจริงๆหรอ

19.22 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ละก็ดีใจ ^///^

19.22  m ✪ :: ชอบไหมคะ .. เค้าพิมพ์บอกหมดเลยแบบรายงานตัว
เห็นไหมทำกับข้าวก็บอก 55 เห็นตอนเค้าดาวส์ไหม มีพิมพ์ 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ด้วยนะ

19.22 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  555+ เห็นๆ

19.23 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็ชอบนะ แต่ก็คิดนิดนึงอะ

19.23  m ✪ :: คิดอะไรอะคะ

19.23 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ก็คิดว่ามิ้วไปทำแบบนี้ให้ใครด้วยหรือป่าว

19.23 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ขอโทษนะที่พูดแบบนี้

19.24  m ✪ :: ไม่เป็นไรหรอก ใครๆก็คิดได้นะ แต่ไม้ฉากลองอ่านดีๆ
ทุกๆคำที่พิมพ์ไปให้ มีคำว่าไม้ฉากๆ วันนี้เค้าทำอันนี้ๆนะ ไม้ฉากๆทำไรอยู่ ไม่มีชื่อใครๆในข้อความเลย

19.24  m ✪ :: ไม่ต้องเชื่อมิ้วก็ได้นะ ค่อยๆดูกันไปก่อนไง ไม่รีบเนอะ =)

19.24 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  ขอบคุณครับ

19.35 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  มิ้ว ...

19.35  m ✪ :: ค่า >//<

19.35 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  คือ ช่วงนี้เค้ามีงานเยอะมากอะ แล้วก็เรียนหนักมากๆด้วย

19.35  m ✪ :: อื้มม คะ ก็สู้ๆนะ


มิ้ววว .. นี้มาแบบแบ้วๆใสๆนะ 55555555+
อ่านก็หมั่นไส้ไป


19.35 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  เค้ากลัวไม่มีเวลามาคุยกับมิ้วแบบนี้อีกอะ

19.35  m ✪ :: ไม้ฉากจะหมายถึงว่าเรื่องที่ตกลงกันว่าจะนับ % นั้นไม่เอาแล้วใช่ไหม

19.35 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  อื้มม เค้าขอโทษนะ มันใกล้สอบแล้ว งานก็เยอะ
เค้าแทบไม่ได้จับมือถือเลยด้วยซ้ำ พอเค้ามาอ่านที่มิ้วส่งมาให้แล้ว
เค้าก็ไม่อยากเห็นแก่ตัวให้มิ้วมาทำแบบนี้เพื่อเค้า เพราะเค้าอาจจะตอบแทนความรู้สึกต่างๆให้มิ้วไม่ได้

19.36  m ✪ :: อืมมม ไม่เป็นไร ยังไงมิ้วก็ขอบใจไม้ฉากนะที่บอกมิ้วตรงๆ

19.36 ┗ ไม้ฉาก ™ ::  มิ้วไม่โกรธหรอ?

19.36  m ✪ :: บ้านะ จะโกรธทำไมละ ก็บอกแล้วว่าเราค่อยๆคุยกันไป
เค้าชอบเทอนะไม้ฉาก แต่ก็ไม่ได้จะบังคับให้เทอมาชอบหรือมาคบกับเค้าซะหน่อย

19.36  m ✪ :: แล้วก็อีกอย่างนะ ดีที่เทอบอกเค้ามาตรงๆแบบนี้
เค้าจะได้ไม่เสียใจไงตอนที่โทรหาแล้วเทอไม่รับ
ตอนที่ทักไลน์ไปแล้วเทอไม่ตอบ ... ขอบใจมากๆนะ

19.55 ┗ ไม้ฉาก ™ :: T^T รู้สึกผิดอะ

19.55  m ✪ :: ผิดอะไรละ ไม่ผิดๆไม่เอาๆอย่าคิดแบบนั้นสิ

19.55 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ขอบคุณนะครับมิ้วที่เข้าใจ

19.55  m ✪ :: ค่าไม่เป็นไร มิ้วชอบไม้ฉากจริงๆนะ
ยังไงก็ขอบใจไม้ฉากมากๆนะที่ทำให้ช่วงปีใหม่เป็นวันเวลาที่ดีของมิ้ว
ยังไงไม้ฉากก็ยังเป็นความสุขของมิ้วเสมอนะ

20.01 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ครับ ขอบคุณครับมิ้ว




หื้มมม ,, นี้คือบทสรุปของมิ้วกับไม้ฉากใช่ไหม??
จบกันง่ายๆแบบนี้อะนะ ..
ละคำพูดของไม้ฉากทำไมมันดูแบบ ...
มึงพูดตรงๆ ปฏิเสธตรงๆแบบนี้เลยหรอ
โอ้ยยย เท่ห์อะ
( นี้หลงไม้ฉากมากเลยนะเนี้ย มองว่าคำพูดไม้ฉากเท่ห์ 55 )


แต่เจ๊มิ้วก็ตอบปิดจ๊อบได้ดีอะ …
เห้ยยย ไม้ฉากเคลียร์เรื่องมิ้วแล้วว
>////< ดีใจโว้ยยย ‘
หน้าร้อนผ่าวววเลย
แต่... ทำไมมึงไม่ทักไลน์กูครับบบไม้ฉากก!!




m’ m ::  แก ไม้ฉากโคตรจะแมนอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: อะไรเจ๊อะไร

m’ m :: แกดูคำที่มันบอกมิ้วดิ รักษาน้ำใจโคตรๆ แล้วพูดตรงๆโคตรๆ

m’ m :: แบบว่าสุภาพบุรุษอะแก ไม่ให้ผู้หญิงมาเสียเวลาด้วย

m’ m :: แล้วก็ไม่บอกปฏิเสธแบบห้วนๆให้อีกฝ่ายเสียใจกว่าเดิม

m’ m :: โอ้ยย ไม้ฉากแม่งงงงง ... โคตรแมน โคตรหล่อ โคตรเพอเฟ็คคคคค!!

ปั้นสิบ สิตางค์:: เดี๋ยวๆเจ๊ใจเย็นๆ



เจ๊มิ้ววว .. นั้นไม้ฉากของปั้นนะ
ชมซะปั้นหวงเลยอะเจ๊ - -‘
5555+ ก็จริงอย่างที่เจ๊มิ้วพูดละครับ
ไม้ฉากมึงโคตรแมนนนอะ >////<



ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊.... ปั้นมีไรจะเล่าให้เจ๊ฟัง

m’ m :: อะไรอะแก เล่ามาๆ นี้จะฟินกับคำพูดไม้ฉากไม่หายย
ละทำไมฉันตอบแบบนางเอ๊กนางเอกวะ 5555

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555+ แบ้วๆอะเจ๊

ปั้นสิบ สิตางค์::คือวันนี้ไม้ฉากมาหาปั้นที่บ้าน

m’ m ::  ห๊ะ..... มาหาที่บ้าน

m’ m :: อร๊ายยยย แก >////<

m’ m :: ทำไมเพิ่งมาเล่า

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็กลัวไปกวนเวลาเจ๊ไง เลยรอเจ๊ทักมาจะเล่าเนี้ยละ

m’ m :: เล่ามาๆ ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็วันนี้พ่อแม่ปั้นไปเที่ยว ปั้นอ่านหนังสืออยู่บ้านคนเดียว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ละไม้ฉากมันมาส่งพ่อมันที่ร้าน มันเลยมาหาปั้นที่บ้าน

ปั้นสิบ สิตางค์:: แต่ปั้นไม่ได้ล๊อคบ้านไง มันเดินมาเคาะห้องนอนเลย

m’ m ::  กรี๊ดดดดด ห้องนอน >/////<

ปั้นสิบ สิตางค์:: เอิ่มมม เจ๊ใจเย็นๆนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ละพอปั้นเปิดประตูให้ มันก็บ่นๆว่าทำไมไม่ล๊อคประตู

ปั้นสิบ สิตางค์:: ละมันก็เดินเข้ามานั่งเล่นเกมส์ ปั้นเลยอ่านหนังสือต่อ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มาสะดุ้งตอนที่มันอะมายืนข้างหลังปั้นละก้มตัวมาสอนปั้นคิดเลขอะ

m’ m :: ฟินนอะแก ละไงต่อ เล่าไวๆ

m’ m :: 55555555+

ปั้นสิบ สิตางค์:: นั้นแหละ แล้วแม่มันก็โทรมาตาม มันเลยลากแขนปั้นให้ลงมาส่งมัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: พอมันใส่รองเท้าเสร็จ มันถามปั้นเรื่องที่ปั้นให้มันไปบอกรักคนในกระจกอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ^///////^

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันถามว่าจริงไหม

ปั้นสิบ สิตางค์::ปั้นก็บอกว่าจริงไม่ใช่เกมส์

ปั้นสิบ สิตางค์:: ละมันก็เดินไป

m’ m ::  โอ้ยยย ฉันลุ้นมาก ละมันทำหน้าไงอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นไม่ทันได้มองอะเจ๊ สักพักปั้นหันหลังจะเดินเข้าบ้าน

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันมาดึงปั้นไปกอดอะ

m’ m :: อร๊ายยยย อิป้าจะไม่ทนนะคะ ทำไมมันฟินอย่างงี้

m’ m :: มีกอดกันด้วยย

m’ m :: นี้ไม้ฉากไปวัดหรือไม่ฝึกเรื่องกอดเรื่องแสดงความรู้สึกมากันแน่เนี้ยยย

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555555+

ปั้นสิบ สิตางค์::ต่อๆ

ปั้นสิบ สิตางค์::มันก็บอกว่าให้ปั้นตั้งใจอ่านหนังสืออย่าเพิ่งคิดอะไร

ปั้นสิบ สิตางค์::มันก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน

ปั้นสิบ สิตางค์::แต่มันบอกว่าไม่ใช่แค่ปั้นที่รู้สึกแบบนั้น

ปั้นสิบ สิตางค์::แล้วมันก็กดหัวปั้นให้ซบตรงอกมันอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::เสียงหัวใจมันเต้นแรงมากๆอะเจ๊

m’ m :: แกกฃ ฉันกรี๊ดดสลบไปแล้ว

m’ m :: ทำไมไม้ฉาก ฮีร้อนแรงอย่างนั้น

m’ m :: ละไงต่อแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันก็ปล่อยปั้น แล้วก็วิ่งกลับบ้านมันไป

ปั้นสิบ สิตางค์::มาคุยไลน์กันต่ออะ

m’ m :: คุยอะไรกัน ไหนแคปมาดิ



ผมก็แคปไปให้เจ๊มิ้วอ่าน
พอเจ๊มิ้วอ่านเสร็จก็มากรี๊ดใส่ผมต่อ 5555+

m’ m ::  กรี๊ดดดด ทำไมผู้ชายสมัยนี้มุ้งมิ้งกันแบบนี้อะ

m’ m :: มันชอบแกแน่ๆปั้นสิบ

m’ m :: วันนี้ถึงปฏิเสธมิ้วไง

m’ m :: โอ้ยยย พ่อยอดชายยย พ่อไม้ฉากเอ้ยย น่ารักอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555+ เจ๊ใจเย็นนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ตอนแรกปั้นก็ งง นะ แล้วที่มันคุยกับมิ้วละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: จนเจ๊แคปมาให้อ่านละ เลยแบบ ….

ปั้นสิบ สิตางค์:: เห้ยย มันอาจจะชอบปั้นเหมือนกัน

ปั้นสิบ สิตางค์::แต่ไม่อยากคิดไปเองอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::กลัวไม่ใช่แบบที่คิด ละจะเสียใจ

m’ m :: ละนี้แกได้คุยกันยัง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็ตั้งแต่ไลน์ที่ส่งให้เจ๊อ่านก็ยังไม่ได้คุยอะ

m’ m :: ละทำไมแกไม่ทักมันไป

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วทำไมมันไม่ทักมาอะ

m’ m :: แกคิดงี้ไม่ได้นะปั้นสิบ

m’ m ::แกชอบมันไม่ใช่หรอ จะรอมันติดต่อมาได้ไง

m’ m :: ชอบก็ต้องลุยดิวะ

m’ m :: โทรไปหามันเลย

ปั้นสิบ สิตางค์:: เอ้าาาา ละจะถามมันว่าไงละ

m’ m :: ถึงบ้านกี่โมง

m’ m ::ทำไรอยู่

m’ m ::อาบน้ำยัง

m’ m :: เยอะแยะอะแก ไปเลยยรีบไปคุยกับมันเดี๋ยวนี้



อ่า … จริงสินะ
ผมเอาแต่รอมัน แล้วทำไมผมไม่ทักมันไปก่อนวะ

ผมรีบเก็บหนังสือเรียนเข้ากระเป๋า
เตรียมพร้อมจะนอนเลย
นี้ป๊าม๊ากลับดึกแน่ๆ สองทุ่มกว่าละยังไม่กลับกันเลย

พอทำธุระส่วนตัวเสร็จผมเปิดเฟสมาดูก่อนว่ามันออนไหม
แต่มันไม่ได้ออนเฟส


ผมกดอ่านแจ้งเตือนแชตเฟสที่ค้างไว้

m’ m :: ลุยเลยนะแก ละพรุ่งนี้คุยกัน

ลุยเลยงั้นหรออ … อืมมม เอาวะปั้นไม่มีอะไรจะเสียละ
ผมกดโทรหามัน รอสักพักมันก็รับสาย


“อ่านหนังสือจบละหรือไงเตี้ยยย”
มันทักผมซะ ผมอยากจะด่า ไม่ได้เตี้ยยเว้ยย

“อืมมดิ จะนอนละเนี้ย”
ทำไมเขินๆวะ 555+

“รอก่อนดิ เดี๋ยวนอนพร้อมกันๆ เหลืออ่านหนังสืออีก 2 หน้าเอง”
มันบอกผมให้รอนอนพร้อมกันงั้นหรอ … โอ้ยยย ปั้นสิบเหมือนจะเป็นไข้ครับ
ทำไมหน้ามันร้อนไปหมดงี้

“อื้มมม “
ผมตอบมันไป ก็ปิดไฟในห้อง เหลือแค่ไปตรงหัวเตียง

“เดี๋ยวกูโทรกลับนะ” มันพูดเสร็จแล้วมันก็กดวางสายไป


คืออะไรเนี้ยย ไหนบอกให้รอ
ละมากดวางสายใส่
ยังไงครับคุณไม้ฉากก !



สักพักมันก็โทรเข้ามาครับ
แต่เป็นวิดีโอคอลจากไลน์
ไม้ฉากวิดีโอคอลมางั้นหรอออ
^///^


ผมกดรับ ละต้องตลกกับหน้ามัน
มันใส่ชุดนอน .. ชุดนอนที่เป็นเสื้อลายสก๊อตติดกระดุมหน้าอก
กางเกงน่าจะเป็นแบบเข้าชุดกันแหละครับ ผมว่านะ พอดีมองไม่เห็น
มันใส่แว่นด้วยตอนอ่านหนังสือ


“รอก่อน กูอ่านหนังสือก่อน ละนี้ทำไมมืดจังอะ”
มันพูดไปก็พยายามหามุมจะวางมือถือไปด้วย

“อืออ ปิดไฟละอะ มองไม่เห็นหรอ ให้เปิดไฟไหมละ”
ผมถามมัน แล้วก็พยายามขยับตัวเองไปใกล้ๆโคมไฟ

“ไม่ต้องลำบากหรอก นอนรอแป๊บนะ นอนดูกูอ่านหนังสือไปละ”
พูดเสร็จมันก็ก้มไปอ่านหนังสือต่อ
มันให้ผมมองมันอ่านหนังสือจริงๆครับ


ผ่านไป 10 นาที มันก็เก็บหนังสือ ละหยิบกระเป๋ามาใส่หนังสือเรียน
แล้วก็หันมามองกล้อง 555+
มันยิ้มมมอะ >/////<
ยิ้มทำไมวะ น่ารักเว้ยยยย!


“มึงก็รอจริงๆด้วยอะ” พูดเสร็จมันก็หัวเราะ

“อ้าวว ก็มึงบอกให้รออะ กูก็รอไง” กวนตรีนนนละไอ่คุณชาย

“ก็รอกูแบบนี้ตลอดละกัน “
โอ้ยย มึงพูดไรออกมาเนี้ยย กูเขินเว้ยย
แล้วมันก็เดินไปที่นอนมัน

“จริงๆวิดีโอคอลก็ดีเนอะ เห็นหน้ากันด้วย”
มันจัดที่นอนละก็พูดๆใส่กล้องมา

“ก็มึงมันโง่ไง ไม่รู้จักวิดีโอคอลมาหากู”
ผมด่ามันไป แต่ก็แอบด่าตัวเอง ทำไมกูไม่โทรตั้งนานละวะ 5555

“เออๆ กูมันโง่ไงเลยมาใจเต้นกับมึงเนี้ยย”
มันทำเสียงบ่นเบาๆ แต่หน้ามันแดงอะครับ ถ้าผมมองไม่ผิดนะ

“มึงว่าไงนะ เอาอีกทีดิ” ผมถามย้ำมันอีกที

“ไม่เอาไม่พูดละ” มันไม่ยอมตอบผมครับ
พร้อมๆกับนอนจ้องหน้าผมผ่านทางวิดีโอคอลไลน์

“ง่วงนอนยัง”
มึงจะจ้องทำไมวะ กูทำตัวไม่ถูกละไม้ฉากกก!!

“กูยังไม่ง่วงเลยอะ มึงง่วงละหรอ นอนเลยดิ”
ผมบอกให้มันนอน สงสัยมันเหนื่อยเดินทางอะ

“ทำไมพูดไม่เพราะเลยวะ” มันบ่นๆละทำหน้าดุๆใส่ผม
คือมึงทำหน้าดุแค่ไหนมึงก็หล่ออะจริงๆ

“ก็ปกติก็คุยยังงี้นะ” อืมม ก็ปกติอะ

“แล้วตอนนี้มึงกับกูปกติกันไหมละ”
มันพูดไปก็ยังจ้องหน้าผมไปแบบนั้น


โอ้ยยยย ... จะยิ้มอะ เขินจนแบบ
อยากยิ้มแล้ว แต่ไม่กล้ายิ้มเดี๋ยวมันแซว


เราต่างนอนมองหน้ากันอยู่แบบนั้น
เหมือนเราต่างพยายามมองหาความรู้สึกของอีกฝ่าย
คือ .... มีความสุขวะ >///<
ขอบคุณวิดีโอคอลของไลน์นะครับ ‘


“ปั้นสิบ”
เป็นมันที่เรียกชื่อผมมาก่อน

“อืมมม “ ผมตอบไป
แต่มันทำหน้าดุกลับมาผมเลยตอบไปใหม่

“ครับบบบ” พอผมตอบเพราะๆ มันก็กวนตีนนละ ส่งยิ้มมาให้อีก

“อีก 2 วันไม้จะไปเข้าค่ายนะ ปั้นยังสอบไม่เสร็จแน่ๆ ตั้งใจสอบอะ”
แทนตัวแบบนี้น่ารักวะไม้ฉากก >/////<

“อืมม ครับ” ผมยิ้มให้มัน แต่เป็นมันที่หลบสายตาผม
นี้มันเขินใช่ป่ะ 5555+

“ไม้ก็ดูแลตัวเองด้วยละ รู้ไหมครับ”
ผมพยายามพูดเพราะๆใส่มัน
มันหน้าแดง แดงมากอะครับ 55555

“มึงหยุดทำตัวน่ารักหน่อยได้ปะวะ กูเขินชิบหายยอะ”
555555+ มันบอกให้ผมพูดเพราะๆ ละดูมันพูดกับผมดิ

“ไม้ทำไมพูดไม่เพราะละ” ผมก็ยังไม่หยุดเล่น พูดเพราะๆใส่มันไปอีก
มันเอามือปิดหน้าไว้ ก่อนจะเอากล้องหันไปทางอื่น


ได้ยินเสียงแม่มันดังแว่วๆมา

“นอนได้แล้วไม้ เดี๋ยวไม่สบายเดินทางมาเหนื่อยๆ”

“ครับแม่”



แม่มันน่ากลัวจริงๆ - -‘
ผมยังกลัวเลยครับ ขนาดเจอกันบ่อยๆรู้จักกันมานานนะครับ
ผมก็ยังกลัวแม่มันเหมือนเดิม 5555+


สักพักมันก็หันกล้องมาทางมัน

“จะนอนแล้วอะดิ แม่บอกให้นอนละนิ” ผมถามมันไป

“ช่ายยย นอนกันเหอะ “ มันพูดละก็ดึงๆผ้าห่มมาห่ม
มันจะหลับ แต่ยังไม่ปิดไฟห้อง

“แล้วทำไมไม่ปิดไฟ จะนอนละไม่ใช่หรอ” นี้ก็แปลก ทำหน้าจะหลับแต่ยังเปิดไฟอยู่เลย

“ปิดแล้วก็ปั้นก็มองไม่เห็นหน้าไม้อะดิ เปิดไว้แบบนี้แหละ”
ตอบอย่างเดียวกูก็จะลงไปดิ้นตายละ นี้ส่งยิ้มมาทำไม >////<

“เอามือถือวางไว้มุมนี้มองเห็นปะ” มันยังถามต่ออีก

“อืมม เห็นสิ ละไม้มองเห็นปั้นไหมละ” ผมถามมันบ้าง

“เห็นสิ นอนกันๆ พรุ่งนี้ตื่นเช้า”
มันพูดเสร็จก็ถอดสมอทอคออก
ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายให้ผม

“ฝันดีนะปั้นสิบ . . . ไม่ต้องกดวางหรอกให้มันตัดไปเอง
คืนนี้นอนด้วยกันนะ”

ฮือออ … วิญญาณปั้นหลุดจากร่างละครับ
ทำไมมึงน่ารักงี้อะไม้ฉากก
โอ้ยย รักมึงมากกกกอะ


“ฝันดีนะไม้ฉาก ดีใจนะได้นอนด้วยกัน”
ผมยิ้มให้มัน ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่ม

แต่ไม้ฉากมันต้องโชว์ความเหนือกว่าผมอยู่แล้วละครับ

“แต่ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆคงดีเนอะ”
มันพูดแค่นั้นแล้วก็หลับตา
แต่มึงยิ้มมุมปากทำไมไม้ฉากกก!!



“ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆคงดีเนอะ”
“ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆคงดีเนอะ”
“ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆคงดีเนอะ”
“ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆคงดีเนอะ”




ไม้ฉาก … อยู่กับกูแบบนี้นานๆนะ
ไม่ต้องมาเป็นแฟนกันก็ได้มึง
ขอแค่มึงเป็นแบบนี้ทุกๆวัน ....
กูก็ดีใจแล้ว กูมีความสุขมากแล้ว = )


ถ้าได้นอนด้วยกันจริงๆ .... มันดีกว่าแน่ๆเนอะไม้ฉาก



---------------------------------------------------------
มาส่งเข้านอนด้วยตอนนี้นะคะ
^____________________^

มีคำผิดยังไงเจต้องขออภัยไว้ก่อนนะ
และขอบคุณคอมเม้นต์ด้วยนะคะ
อ่านแล้วมีกำลังใจเขียนต่อมากๆเลย

คืนนี้ฝันหวานไปพร้อมๆกับไม้ฉากปั้นสิบกันนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 01-03-2015 03:19:21
กรี๊ดดดดดดดดด

น่ารักมุ้งมิ้งกันมากเลยอ่ะ อิจฉาคนมีคู่เลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-03-2015 05:25:50
อร๊ายยยย. ฟิน.  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 01-03-2015 06:07:12
ถ้าได้นอนด้วยกัน ป้านี่คิดไปไกลเลย  :haun4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-03-2015 07:46:57
ไม้ฉากกกกก หนูแมนมากกก กำจัดเจ๊ได้ภายในหนึ่งตอน ถ้าเป็นชาวบ้านคงกลัวเค้าจะช้ำใจแล้วไม่กล้าบอกแบบนี้แหง

ให้โล่ค่ะ  :L1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 01-03-2015 08:04:32
น่ารักมากมาย  เด็กน้อยมุ๊งมิ๊งกัน  เราฟิน  อิอิ :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-03-2015 08:33:32
ไม้ฉากหนูแมนมาก หนูแบบน่ารักอ่ะ ขอแบบไม้ฉากให้เค้าซักคนซิ โอ๊ยยยยยยตอนนี้ฟินเวอร์เลยอ่ะ น่ารักมากกกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-03-2015 09:00:23
 :-[

ขอขอบพระคุณผู้สนับสนุนหลัก LINE vedio call. ให้ปั้น-ฉากได้นอนด้วยกันแบบเสมือนจริง

เจ้มิ้วส่งลูกชายไปเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วดีใจไปด้วยเลย.  :hao5: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-03-2015 09:29:12
ไม้ฉากจะกล้าขัดใจคุณแม่เหรอเนี่ย.บอกซ้ายก็ไปซ้าย.บอกขวาก็ไปขวา.ไม่มีขัดใจสักกะติ๊ด. :hao5: อุปสรรคครั้งนี้ช่างใหญ่หลวงนัก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมที่หวังดี ที่ 01-03-2015 10:49:21
น่ารักมุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊ง  ค่อยๆรักกันเบานะลูก ยังเด็กกันอยู่อนาคตยังอีกไกลแถมยังห่างกันมาก  แม่ก็ดุ ไว้พร้อมค่อยเปิดตัว

แอบกลัวคนอย่างเจ๊มิ้วไม่ใช่แฟนแต่ทำแทนได้  คุยเหมือนชอบเค้าจริงๆกลัวเจอคนแบบนี้มาก สามารถหลอกให้คนรักโดยการพิมได้เลยนะนั่น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 01-03-2015 12:59:38
ขุ่นแม่น่ากลัว  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 01-03-2015 14:27:09
ไม้ฉากหายสับสนแล้ว ยอมรับใจตัวเองแล้ว ฟินมากอ่ะ >o<
แล้วอุปสรรคต่อไปคืออะไรน๊ออออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 01-03-2015 16:32:29
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 01-03-2015 17:27:03
ตอนแรกที่ยังอ่านไม่ถึงตอนล่าสุดเตรียมเม้นแบบดราม่าจัดเต็มมาก
แต่ตอนนี้เหมือนจะคลี่คลายลงบ้างหน่อยๆแต่ก็ยังอยากจะถาม
1.เรื่องนี้เป็นชายxชายใช่มั้ยคะ(กลัวความไม่แน่นอนของตัวละครเหลือเกิน)
2.ไม้ฉากคือพระเอกและปั้นสิบคือนายเอกใช่มั้ยคะ
3.ดราม่ามั้ยคะ
4.จบแฮปปี้มั้ยคะ

ปล.ถ้านี่เอามาจากเรื่องจริงแปลงๆให้มันไม่หน่วงไม่ดราม่าหน่อยก็ได้เน้อ
นี่อ่านไปแล้วชอบแนวเรื่องนะ มันแหวกดีแล้วเป็นเพื่อนรักเพื่อนอีกยิ่งอยากอ่าน
แต่พออ่านช่วงแรกๆที่มีมิ้วอ่ะ บอกเลยว่าหงิดมากกกกกกก เห้อ!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-03-2015 18:58:43
ถ้าปั้นฉากได้นอนด้วยกันจริงๆ


คงจะได้กินกันถึงสิบไม้
แน่ๆ ฮ่าฮ่า

+1 ครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 01-03-2015 20:55:50
กรี๊ดดดดดด
เขินนนนนนนนนนนนนน
แต่อย่าลืมลบหลักฐานเรื่องมิ๊วด้วยหล่ะ
เด๋วไม้รู้จะซวยนะปั้น
โอ้ย ฟินเว่ออออร์
หวังว่าจะไม่โป๊ะแตก เพราะมายด์น้องมิ๊วนะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-03-2015 21:27:52
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์เลยนะคะ
>////////<

วันนี้ไม่ได้มาอัพให้นะคะ พอดีต้องไป รพ.
ยังไงวันอังคารจะมาอัพให้นะค่าาา

แล้วขอชี้แจงเรื่องของไม้ฉากปั้นสิบ จากคำถามในคอมเมนต์นะคะ

- เรื่องนี้เป็นชาย รัก ชาย คะ
- ไม้ฉาก ปั้นสิบ มิ้ว ... ตัวละคร 3 ตัวหลัก มีตัวตนจริิงๆ
แต่ชื่อในชีวิตจริง..ไม่ใช่ชื่อนี้คะ
- เรื่องนี้อ้างอิงจากเรื่องราวที่ได้เกิดขึ้นจริง
ซึ่งได้มารีเมคบทนิยายขึ้นมาอีกส่วนหนึ่งคะ ( 40 :: 60 )
- บทสนทนาอาจจะมีคำพูดผิดๆ ใช้ภาษาผิดๆไปบ้าง
เพราะคัดลอกมากจากบทสทนาจริง เกือบทั้งหมด
มันอาจจะหน่วงจิตใจบ้าง 5555+
แต่เพื่อไม่ให้เสียอรรถรส เลยพยายามไม่เปลี่ยนแปลงบทใดๆเลย
- ส่วนความสัมพันธ์ของไม้ฉากปั้นสิบในปัจจุบันนี้
ขอไม่ตอบนะคะ ^^
- และเรื่องนี้จะแฮปปี้ไหมนั้นน ....
ฝากติดตามกันไปเรื่อยๆนะค่าาาา
แต่บอกได้เลยว่า.... แม่ไม้ฉากดุมากจริงๆคะ - -'
ทั้งเรื่องจริงและในนิยาย

ฝากนิยายเรื่อง ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0

ด้วยนะคะ .. เพราะแอบมีปั้นสิบของเราโผล่ไปเที่ยวเล่นในเรื่องนิดหน่อยคะ


แล้วพบกันตอนหน้าค่าาา =)


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-03-2015 21:48:36
- วันอังคารช้าไปค่ะ ขอวันจันทร์ได้ม้ายยยยยย (คิดถึงปั้นสิบ)
- T T ไม่รู้จะถูกหรือเปล่า แต่ขอให้ปั้นสิบกับไม้ฉากยังรักกันอยู่นะคะ (ในชีวิตจริงน่ะ)
- ขอให้จบแฮปปี้ค่ะ พลีสสสสสสสสสสส   :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-03-2015 22:58:16
" จริงๆเพลงทั้งเพลงมันไม่ตรงหรอกนะ
แต่มีท่อนหนึ่งที่มันตรงกับตอนนี้
ฟังดีๆอะ ...

ฉันคิดถึงเธออีกแล้ว
และยิ่งมากขึ้นทุกที
เพิ่งรู้ว่ารักเธอขนาดนี้
เพิ่งรู้ทั้งหมดใจที่มี~


..... คิดถึงปั้นนะ ฝันดีนะครับ"




#ไม้ฉากปั้นสิบ
#ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

พรุ่งนี้พบกันคะ = )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 12 || P.6 || 01-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 02-03-2015 23:07:19
ครับ..ฝันดีครับไม้

คิดถึงเหมือนกัน

 :o8:
อิอิ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 03-03-2015 21:37:18
Ch 13 งอนครั้งแรก || ปั้นสิบ




อ่านโมเม้นต์ครั้งก่อนอาจจะดูเหมือนจะหวานใช่ไหมครับ
แต่เปล่าเลย ...

ไม้ฉาก มันก็เป็นไม้ฉากคนเดิมนั้นแหละครับ



เช้าวันจันทร์ ... ผมโทรไปหามันตั้งแต่ 7 โมงเช้า
มันก็ไม่รับสาย ..
พอผมไปถึงโรงเรียนโทรหามันอีก มันก็ไม่รับสาย
จนผมจะเข้าห้องสอบ 9.00 น. มันก็ไม่รับสาย
เลยไลน์ไปหามันแทน


Mr.Pun-10 :: จะสอบแล้วนะเว้ยย โทรหาก็ไม่รับ อะไรของมึงเนี้ยยย

Mr.Pun-10 :: โกรธวะ!!




ผมกดปิดมือถือแล้วเดินเข้าห้องสอบ
พอสอบเสร็จช่วงเช้า ผมก็รีบติวกับเพื่อนๆต่อ
เพราะวิชาช่วงบ่ายค่อนข้างยากครับ



16.00 น.  สอบเสร็จแล้วววว ~
แค่วันแรกเองนะ เหมือนโดนสูบพลังงานไปอย่างมหาศาล
ทำไมยิ่งเรียนยิ่งยากขนาดนี้ TT’



ผมนั่งรอป๊ามารับอยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกกับคะน้า แล้วก็เปา
ส่วนยูโรมันตรงดิ่งกลับบ้านไปละครับ มันบอกมันเศร้าใจ
มันทำผิดไป 1 ข้อ …
เดี๋ยวๆนะ แค่ 1 ข้อ มึงจะเศร้าไปไหมมมมมมมม !!???



“มึงปิดเครื่องหรอวะปั้น” คุณคะน้าสาวสวยที่สุดของผมเอ่ยถามขึ้น

“เออ ปิดตั้งแต่เช้าแล้ววะ ลืมเปิดเลย”
ผมพูดเสร็จก็เปิดกระเป๋าไปหยิบมือถือมาเปิดเครื่อง

“คุณไม้ฉากของมึงโทรหาเลน่อน บอกว่าให้โทรถามเพื่อนๆปั้นให้หน่อยว่าปิดเครื่องทำไม มันติดต่อมึงไม่ได้”
จ๊ะๆคะน้า ,, พูดไปก็ทำหน้าทำตาจิกกัดผมไปนะ
ยังๆไม่ได้ถามเลยว่าคุยกับเลน่อนยังไงเนี้ยยยย … ไปมีซัมติงอะไรกันยังไงตอนไหน

พอเปิดเครื่องปุ๊บบ .. แจ้งเตือนจากสายไม่ได้รับเข้ามาเลยครับ

เลน่อน ( 3 สาย )
คุณชาย ( 2 สาย )




เดี๋ยวๆนะ .. คุณชายโทรมาแค่นั้น????
ผมเลยเปิดดูไลน์ดิมีมันทักมาไหมม
TT’ เปิดอ่านแต่ไม่ตอบบ ‘



เมื่อคืนกูฝันไปสินะว่านอนคุยโทรศัพท์กับมึงจนหลับไป
กูคงฝันไปอะว่ามึงมาหา มากอดกู
วันนี้มาไม่ต่างจากเดิมเลยอะ ‘



“มึงทำหน้าอย่างกับคนจะตายเป็นไรไปเนี้ยย” คะน้าทักได้ดีมากก กูกำลังจะบ้าตายจริงๆละ

“กูเบื่อเฉยๆ ช่างมันเถอะ ละนี้เอาไงพรุ่งนี้ติวที่ไหน” ผมหันไปถามเปา กับคะน้า

ช่างงมันเถอะไอ่ไม้ฉาก ไอ่คุณชายย~  ไม่สนใจแล้วววว!!!


“บ้านมึงได้ป่ะวะปั้น เงียบดี ขนมเยอะด้วย” คะน้าผู้หญิงที่สวยงามยังตอบอยู่คนเดียวเหมือนเดิม

“มันดีตรงมีขนม มึงก็บอกเถอะ .. แล้วมึงอะเปาเอาไง” ผมหันไปถามเปา ที่ยังนั่งมองแต่จอมือถือ

“ยูโรไปไหม” เปาถามมาแค่นั้น แต่ก็ยังก้มหน้ามองจอมือถือเหมือนเดิม

“ก็ต้องไปแหละ ก็มาติวหนังสือเหมือนทุกทีไง” ผมก็ตอบไป แล้วก้มพิมพ์แชตเฟสหาเจ๊มิ้ว

“งั้นกูไม่ไปนะ กูไม่อยากเจอหน้ามัน”
หื้มมม ,, มึง 2 คน ทะเลาะอะไรกันเนี้ยยย


“มึงทะเลาะกับมันหรอวะเปา” ผมหันไปถามมัน ที่ตอนนี้มันเก็บมือถือใส่กระเป๋า แล้วเตรียมตัวจะกลับบ้านแล้ว

“ป่าวว แต่กูไม่อยากเจอ” มันพูดเสร็จก็เดินออกจากโต๊ะไป

“คะน้า .. มัน 2 คน อะไร ยังไงวะ” ผมหันไปถามคะน้า ที่ก็นั่งมองเปาเดินออกไปเหมือนกัน

“เชื่อกูดิ มัน 2 คน …. ป๊าบบปั่มมป้าบกันละแน่ๆ”
ไม่พูดอย่างเดียวนะ มันเอามือ 2 ข้างมาตบๆกัน ทำท่าประกอบกับคำว่า “ป๊าบบปั่มมป้าบ”
เอาเป็นว่ากูเข้าใจนะคะน้า - -'

“มึงก็สาววายไป มโนเกินละ นั้นมันเพื่อนกัน เปาเองก็มีแฟน ส่วนยูโรก็มีแฟนแล้ว เอ้ยย “
ผมรีบเอามือปิดปาก เพราะรู้ว่าหลุดความลับยูโรไป

“มึงว่ายังไงนะคุณปั้นสิบ ยูโรมีแฟนแล้ว?? “
คะน้าหันมาส่งสายตาพิฆาตใส่ผมทันที

“กูก็แค่เดานะ … เห้ยๆนั้นป๊ากูมาแล้ว เจอกันพรุ่งนี้บ้านกูนะ ไปละ จุ๊บๆ “
ผมรีบพูดแล้ววิ่งมาขึ้นรถป๊าที่จอดรออยู่หน้าโรงเรียน
เห้อออ เกือบหลุดปากไปมากกว่านี้ละไง
เดี๋ยวต้องถามยูโรแล้วละว่าไปทำอะไรเปา ทำไมดูมันโกรธๆ


“เดี๋ยวป๊ากับม๊าจะเข้ากรุงเทพนะ ลุงธีระให้รีบเข้าไปหา
ยังไงปั้นอยู่คนเดียวได้ไหมลูก หรือให้ยูโรมานอนเป็นเพื่อนได้ไหม”

ป๊าขับรถออกมาได้สักพักก็เอ่ยถามผม

“อ่อ ได้ครับป๊า เดี๋ยวปั้นลองโทรถามยูโรก่อน แต่ถ้ามันมาไม่ได้ ปั้นอยู่คนเดียวได้ครับ”
ผมหันไปตอบป๊า ก่อนจะพิมพ์ไลน์ไปหายูโร


Mr.Pun-10 :: มึงว่างไหมวะคืนนี้

ยูโร่โร :: ว่างมากๆ อยากจะแดกเหล้า

Mr.Pun-10 :: มานอนบ้านกูไหม ป๊ากับม๊าไปกรุงเทพ

ยูโร่โร :: แดกเหล้าได้ใช่ไหม

Mr.Pun-10 :: มึงแดกคนเดียวนะ กูจะอ่านหนังสือ

ยูโร่โร :: เอออ ได้ๆ พ่อแม่ออกบ้านละโทรมา กูจะเข้าไป

Mr.Pun-10 :: เออๆ ละเจอกันที่บ้านนะ



ผมหันไปบอกป๊าว่ายูโรจะมานอนด้วย
ป๊าเลยแวะซื้อของกินที่ซุปเปอร์ให้ก่อนเข้าบ้าน
ได้ขนมกับอาหารสดมาเยอะเลยครับ 5555+
บอกป๊าไปว่าพรุ่งนี้คะน้ากับเปาก็จะมา
ป๊าบอกว่า คะน้า มาหรอ .. งั้นต้องเอาขนมเยอะๆ
5555+ นางชอบมากินขนมที่บ้านครับ
คะน้ามาทีไร ขนมหมดตลอดครับ
ไม่ต้องบอกคงจะรู้ใช่ไหมครับ .. ว่าคะน้าหุ่นจะเพรียวแค่ไหน ;)



ป๊ากับม๊าออกจากบ้านไปตอนหกโมงกว่าๆครับ
ส่วนคุณยูโรมาถึงบ้านผมทุ่มนิดๆละครับ
มันทำหน้าเครียดมากๆ
แต่คือ ... คอมึงเด่นมากไปฟัดกับใครมาครับเพื่อน

“คอมึงนี้ยังไง ใครทำมาวะเป็นจ้ำเชียวนะ”
ผมถามมันตอนที่เอาขนมมาวางไว้ให้มันกิน

ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่หน้าทีวีตรงห้องรับแขกครับ
รอคุณคะน้ากับเลน่อน ที่คืนนี้จะมาเยือน
แต่ไม่ได้นอนนะครับ กลับดึกนิดนึง
ซึ่งเลน่อนเค้าอาสาจะไปรับคุณคะน้ามาส่งให้และจะรอรับกลับให้ด้วย
คือ ... กูต้องรู้คำตอบคืนนี้ครับคุณเลน่อน 555555+
มารับมาส่งได้ไงวะ คนละโรงเรียนเลยนะ สนิทได้ไง ได้ไง????



“อย่ามาสนใจคอกูเลย พูดละหงุดหงิด”
มันมองผมแบบเซ็งๆ ก่อนจะกินสปายที่อยู่ในมือมันต่อไป

“เออ อยากเล่าก็ค่อยเล่าละกันนะ”
ผมไม่เซ้าซี้มันครับ ปล่อยให้มันนั่งๆเล่นไลน์ไป
กินสปายไปแบบสบายใจมันนั้นแหละครับ


ผมกลับมาคุยกับเจ๊มิ้วต่อ
คือ ณ ตอนนี้คุณไม้ฉากก็ไม่ได้โทรมาหานะครับ
และไม่ได้ไลน์มาแต่อย่างไร - -‘


m’ m :: แฟนหายหรอไง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่ใช่แฟนอะเจ๊ ยังไม่ได้ตกลงจะคบเลยเหอะ

m’ m :: แล้วเมื่อคืนยังไง เล่าไวๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันวิดีโอคอลมาหา แล้วก็วางไว้แบบนั้นอะหลับไปพร้อมกัน

m’ m :: อร๊ายยยยย >/////<

m’ m :: ทำไมมุ้งมิ้งอะ

m’ m :: น่ารักอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: แต่พอมาวันนี้กลับเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยครับบ

ปั้นสิบ สิตางค์::  หายเงียบเลย

m’ m :: 55555+

m’ m :: มันก็เป็นแบบนี้มานานละปะวะ

m’ m :: ชินเถอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์::  เหมือนฝันอะเจ๊เรื่องเมื่อวาน พอวันนี้เหมือนโดนคนเอาไม้ฟาดหัวให้ตื่น

ปั้นสิบ สิตางค์::  โคตรไม่ชอบเลยอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: หงุดหงิดมันด้วยเนี้ย

m’ m :: ละทำไมแกไม่โทรหามัน มานั่งหงุดหงิดทำไมเนี้ย

m’ m :: บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่ารอ...

m’ m :: ถ้าแกชอบมัน อย่ารอให้มันติดต่อมา

m’ m ::เดินหน้าดิวะ .. โทรไปเถอะ ตราบใดที่มันยังไม่บอกว่า “รำคาญ”

m’ m :: แกมีสิทธิ์ที่จะโทรหา จะไลน์หา

m’ m :: เข้าใจไหม ไอ่เด็กชอบคิดมากกกกก

ปั้นสิบ สิตางค์::  โหยย เจ๊อะ ก็กลัวมันจะเบื่อไง เลยไม่กล้า

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วอีกอย่างก็กลัว ....

m’ m :: กลัวอะไร

ปั้นสิบ สิตางค์::  กลัวมันไม่คิดเหมือนที่ปั้นคิด กลัวผิดหวัง

m’ m :: ปั้นสิบครับ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับ TT

m’ m :: อย่ามาดราม่าเว้ยยย!! มันทำขนาดนั้นละนะ แกยังคิดไม่ออกอีกหรอไง

m’ m :: ไปโทรหามันเดี๋ยวนี้

m’ m :: ไม่คุยกับมัน เจ๊ไม่คุยด้วยนะ

m’ m ::แคปเจอร์มาให้ดูด้วย

m’ m ::แค่นี้นะ

m’ m :: สวัสดี

ปั้นสิบ สิตางค์::  เจ๊อ่า TT



เจ๊มิ้วไม่กดอ่านละครับ
คือ ผมต้องโทรใช่ไหม??

ทำไมต้อง ง้อ มันอะ
มันบอกเองว่าคิดเหมือนผม
ละเมื่อคืนพูดให้ผมฝันไกลขนาดนั้น
เชอะ … มันต้องโทรมาดิ


ผมไม่ได้โทรหามันหรอกครับ
วางมือถือไว้ข้างๆตัวนั้นแหละครับ
แล้วหันไปสนใจยูโรต่อ

“มึงกับคนๆนั้นเป็นไงบ้างวะ” ผมหยิบขนมกินแล้วก็ถามมันไปด้วย

“เลิกกันแล้วเมื่อเช้าก่อนสอบ” มันหันมามอง ก่อนจะวางขวดสปายลง

“เห้ยย จริงดิ” ผมทำหน้าไม่เชื่อ ว่ามันจะเลิกกันได้ง่ายๆ

“จริง” มันมองหน้าผม เหมือนจะบอกให้รู้ว่ามันจริงๆเว้ยย

“แล้วรอยที่คอมึง ... . ถ้าไม่ใช่แฟนมึงแล้ว ๆ ใครวะ”
ผมชี้ไปที่คอมัน ก่อนจะถามมันไป

“อย่ารู้เลย กูไม่อยากให้มึงเกลียดกู”
มันยกสปายมากินต่อ ก่อนจะหันมาบอกผม

“สปายหมดละวะ กูออกไปซื้อก่อนนะ”
แล้วมันก็ลุกออกไป
อืมม น่าปวดหัวดีวะ
ยูโรไปนอนกับคนอื่น แล้วก็บอกเลิกแฟนตัวเอง


ความลับของยูโร ก็คือ ...
ยูโรมันคบอยู่กับอาจารย์ประจำชั้นผมเองครับ

น่าตกใจไหมละครับ ….
มันน่าตกใจมากกว่า ตรงที่ว่า...
อาจารย์ประจำชั้นผมเป็นผู้ชาย!!!

ตกใจไหมละครับ 5555 ตอนผมรู้ครั้งแรกนี้ถึงกับใบ้กิน
คือ มีแฟนเป็นผู้ชายไม่แปลกใจหรอกครับ
ผมเองตอนนี้ก็ยอมรับแบบแมนๆ
ว่าชอบไม้ฉาก เพื่อนผู้ชายวัยเด็กของผมเอง
มันมาตกใจตรงที่ว่า แฟนมันคืออาจารย์ประจำชั้น
แล้วมันคบกันมาเกือบปีแล้ว
มึงไปจีบกันตอนไหนวะยูโร 55555



สักพักคะน้ากับเลน่อนก็มาครับ

“ไม่ต้องสงสายตาอยากรู้นะคะคุณปั้น ดิฉันไม่พร้อมตอบคะ”
ไม่ทันจะลงนั่งเลยครับ ชิงตอบคำถามก่อนเลย

“กูถามเลน่อนก็ได้” ผมหันไปถามเลน่อนที่นั่งลงข้างๆผม

“กูก็ไม่ตอบวะ 555555”
เอออ เลน่อนนน!!
มึงเห็นหญิงดีกว่ามิตรภาพของเพื่อน … ได้เลยย กูจะงอนมึง

“แต่จริงๆกูตอบมึงก็ได้นะเรื่องกูกับคะน้าอะ แต่แลกกับเรื่องของมึงกับไม้ฉาก”
นั้นไง ... คุณเลน่อนส่งสายตาที่เหนือกว่ามาหาผม
ผมหันไปมองทางคะน้า … สายตาก็ไม่แพ้กับเลน่อนครับ
คือ มึง 2 คนเหมาะสมกันมากครับ = =’


พวกผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จะห้าทุ่มละครับ
ยูโรยังไม่กลับมา

“ยูโรไปซื้อสปายหรือไปทำสปายแดกเองวะ ไม่เห็นมาซะที”
คะน้าเริ่มบ่นละครับ

“มันเป็นไรปะว่ะ นี้มันนานไปละนะเว้ย” ผมเริ่มบ่นบ้าง

“คะน้าต้องกลับละนะ เดี๋ยวแม่ว่าเอา” จ๊ะคุณเลน่อน กูห่วงเพื่อนกันอยู่
มึงก็จะพาสาวกลับบ้านซะงั้น

“เออจริงวะ งั้นกูกลับก่อนนะปั้น พรุ่งนี้จะรีบมา ถ้ายูโรมาถึงละไลน์บอกกูด้วย”
มันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นแล้วเดินนำเลน่อนออกไป

“ปิดบ้านดีๆอะ เรื่องมึงกับไม้ฉากอะ ไม่ต้องเล่าหรอก พวกกูรู้กันทุกคนแหละ 5555”
มันหัวเราะใส่หน้าผมแล้วก็เดินออกไป


หื้มม เลน่อนน มึงนี้มันกวนตรีนนนจริงๆเลยย
รู้อะไรกันมาวะ - -‘



ผมเก็บจานขนมไป ก็บ่นๆยูโรไปคนเดียว
สักพักยูโรก็กลับมาพร้อมกับแผลบนหน้า

“เห้ยย ไปให้หมาที่ไหนฟัดมาวะมึง” ผมรีบวิ่งเข้าไปหามัน

“หมาตัวเดียวกับที่กัดคอกูนี้แหละ เจ็บชิบหาย” ยูโรพูดไปก็เช็ดคราบเลือดไป

“เดี๋ยวกูทำแผลให้ มึงอย่าเช็ดแรงดิวะ แผลจะยิ่งช้ำ” ผมรีบวิ่งไปหยิบกล่องยามาทำแผลให้ยูโร
พอทำแผลเสร็จยูโรก็ขอขึ้นไปอาบน้ำ
ผมเลยเก็บของให้เสร็จแล้วปิดล๊อคบ้าน ก่อนจะเดินตามมันขึ้นไป

“มึงนี้ทำหน้าแบบอยากรู้มากอะ รีบไปอาบน้ำเลย แล้วกูจะบอก”
มันบอกก่อนที่ผมจะถามอีกครับ แหม่ ,, สมละที่เป็นเพื่อนกันมาหลายปี
แต่ ... นี้มึงจะสื่อให้รู้ว่ากูดูเหมือนคนชอบเผือกใช่ปะวะ -*-



ผมอาบน้ำเสร็จละเดินออกมา ก็พอดีครับ มือถือผมดังขึ้นมาก่อน
ยูโรนั่งเล่นมือถืออยู่หันมามองผมเล็กน้อย ก่อนจะหยิบสมอทอคมาใส่
แล้วเล่นมือถือมันต่อไปโดยไม่ได้สนใจผม
ผมหยิบมือถือมาดู อ่ออ …. คุณชายนั้นเอง
โทรมาซะดึกเลยนะท่าน - -‘


“หึหึหึ เพิ่งจะโทรมานะ” ผมส่งเสียงเรียบๆทักมันไป

“ขอโทษนะ ไม้ทีมันเป็นไข้เลือดออกอะ กูพามันมาโรงพยาบาลแต่เช้าเลย
เมื่อเช้าก็มัวแต่วุ่นๆเลยไม่ได้รับสาย ขอโทษๆนะครับ”
มันรีบบอกผมถึงเหตุผลที่ไม่ได้รับสาย

“อ้าววว แล้วไม้ทีเป็นไงบ้างอะ” ถึงจะงอลแต่มีเหตุผลครับ

“ก็นอนโรงพยาบาลอะนี้แม่เฝ้าอยู่ ไม้มานอนบ้านน้า”
มันชอบแทนตัวเองว่าไม้ ‘น่ารักดี 555+

“ไม่นอนกับแม่อะ มานอนบ้านน้าทำไม”

“พรุ่งนี้ไปโรงเรียนไง แล้วก็มาเตรียมของเข้าค่ายด้วย วันพุธไปเข้าค่ายแล้วอ่า”
เออ ใช่ มันต้องไปเข้าค่ายตั้ง 3 วันนี้ TT’

“แล้วนอนกับน้าคุยโทรศัพท์ได้หรอ” เท่าที่ผมรู้มา น้ามันก็ดุไม่น้อยไปกว่าแม่มันเลยครับ

“ก็น้าอาบน้ำอยู่อะ 555+ เลยเอามือถือมาคุยข้างล่าง .. แล้วปั้นสอบได้ไหม”
นี้มันแอบคุย 555 ยังดีนะที่ยังโทรมาหา >////<

“สอบได้ดิ ปั้นซะอย่าง เก่งจะตายเหอะ” ไม่ได้อวดครับ ผมเก่งจริง 5555

“ครับๆ คนเก่ง ,, งั้นต้องตั้งใจอ่านหนังสือด้วยละ รู้ไหม?”
โอ้ยย ทำไมเขิน คำพูดก็ธรรมดาแท้ๆ

“รู้แล้วครับ คืนนี้ยูโรมานอนด้วยละ ป๊ากับม๊าไม่อยู่” ต้องบอกคุณท่านก่อน เดี๋ยวมาโกรธอีกว่าไม่บอก

“อ่อ รู้แล้ว ยูโรไลน์มาบอกแต่เย็นแล้วละ 555” มันตอบมาละหัวเราะ
หัวเราะทำไมมมมเนี้ย’

“เห้ยย จิงอะ มันไลน์ไปว่าไง” ยูโร ,,, มึงนี้มันร้ายกาจจจ

“ยูโรบอกว่า ไม้ฉาก คืนนี้ขออนุญาตนอนกอดปั้นสิบนะ สัญญาว่าเราจะแค่กอดไว้ใจเราได้ มันบอกแบบนี้อะ 5555555+”
ยังจะขำอีก แล้วอะไรของมึงครับยูโร … ไปขออนุญาตมันทำไมมมม

“แล้วจะขำทำไมเนี้ยย” หมั่นไส้ละนะ ขำอยู่ได้

“555+ ก็ขำที่ยูโรมันไลน์มาขออนุญาตไง
นี้ไปบอกอะไรเพื่อนมาอะ เพื่อนถึงมาขออนุญาตไม้ก่อน
เมื่อตอนหัวค่ำ เลน่อนมันก็โทรมา บอกว่ากูจะไปบ้านปั้นสิบนะ
แล้วกูจะบอกให้มันล๊อคบ้าน ไม่ต้องห่วงละ 55555+ แต่ละคนพูดมางี้ไม่ให้ขำได้ไง”

แล้วมันก็หัวเราต่อ
คือมันน่าขำยังไงวะ แล้วพวกมึงนี้โทรหาไม้ฉากกันทำไม … คือ รู้อะไรกันมาวะ??


ผมชอบไม้ฉากนี้รู้กันแค่ในกลุ่มนะ เลน่อนไม่น่าจะรู้
หรือคะน้าบอก???
หรือผมออกอาการมากขนาดนั้นเลย???
ไม้ฉากก็ยังหัวเราะไม่หยุด คือ มันขำตรงไหนวะคุณชาย????

“หยุดหัวเราะได้แล้ว .. น่าหัวเราะตรงไหนอะ แล้วพวกมันเป็นบ้าอะไรกันต้องโทรบอกไม้ละเนี้ย” ผมบ่นๆตามประสา

“ก็พวกมันรู้ไงว่าปั้นรักไม้มากกกๆ 5555555 จริงไหม”
ดูมันถามกลับดิ ปั้นสิบจะตอบยังไงละครับ ^///////^

“ใครรักใคร โอ้ยย มั่วละอะ” จะตอบตรงๆก็บ้าละครับ

“อ้าวว นี้นึกว่าคิดเหมือนกัน”
ห๊ะ … ยังไง

“คิดอะไร พูดมาๆ”

“น้าเรียกให้ไปนอนแล้วอะ พรุ่งนี้จะโทรหานะครับ”
ทำไมต้องเรียกเอาตอนนี้ครับบ TT’ อีกนิดเดียวแท้ๆ

“โหวว ไม้อะ ตอบก่อนดิ วันนี้งอนอยู่นะเว้ยยยย” ผมงอแงครับ
คือปั้น มึงแรดมากก ขอด่าตัวเองหน่อย ‘

“ 5555+ อย่ามางอแงนะ ไม่มีขนมให้กินหรอกนะ”
ดูมันดิ คนงอนจะเอาขนมมาง้อ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะเว้ยยย

“ไม้อะ นะครับ ตอบหน่อยน๊านะ นะนะ ปั้นอยากรู้อะ”
อ้อนครับ ลูกคนเดียวอ้อนเก่งนะเว้ยยย 55+

“โอเคๆยอมแพ้ๆ ... ก็ถ้าปั้นคิดยังไง ไม้ก็คิดแบบนั้นแหละ”
หื้มมม ตอบได้โคตรกว้างมากอะไม้ฉากก!!
แต่เขินมากอะครับ 5555555+

“จริงๆนะ คิดเหมือนกันจริงๆใช่ไหม” ยังครับ ยังเซ้าซี้ต่อไป

“ช่ายยย … มากๆด้วย”
หื้มม …. มากๆด้วย คือ???

“อย่าโง่นะครับปั้น รู้ใช่ไหมหมายถึงอะไร ... ไม้ไปนอนละนะ คืนนี้ฝันดีนะครับ บ๊ายบาย”
แล้วมันก็กดตัดสายไป

เดี๋ยวๆนะ
คืออะไรวะครับ

“ช่ายยย … มากๆด้วย”
“อย่าโง่นะครับปั้น รู้ใช่ไหมหมายถึงอะไร ...”


เราคิดเหมือนกันปะวะไม้ฉาก???
>///////<



“ตื่นจากภวังค์ได้ยังครับคุณ” ยูโรแม่งง ทักมาซะตื่นเลย

“อะไรๆ” ผมเดินหันหน้าหนีมัน เดี๋ยวมันเห็นว่าผมหน้าแดง

“มึงนี้ก็อ้อนเป็นเหมือนกันนะ 55555+ แอบฟังมึงคุยกับไม้ฉากละกูจะขำ แต่กลัวมึงจะเสียฟีลลิ่ง นี้กลั้นขำแทบตาย 55555555555555555555+ “ แล้วมันก็หัวเราะมาชุดใหญ่เลยครับ

ไอ่ยูโร ,, ไอ่เพื่อนเชรี้ยยย แล้วทำเป็นใส่สมอทอคคคค !!!
มึงมันแม่งงงงง
>//////<
กูเขินนน!!!!!



“นอนไปเลยมึง นอนนนน” ผมเดินไปปิดไฟ ก่อนจะกลับมานอน
แต่มันก็ยังกดไลน์อยู่นั้นอะครับ

“มึงไลน์หาใครวะตั้งแต่เย็นละ” ผมถามไปเพราะต่อมเผือกเริ่มจะทำงาน

“ไลน์หาหมามันอะ กวนตีนอ่านละไม่ตอบ” มันเอามือถือหลบไป ละก็พิมพ์ต่อไปเป็นชุด

“คือ เป็นกูก็ไม่ตอบนะ ส่งไปทำไมเยอะแยะว่ะ มันไม่ตอบคือมันไม่อยากคุยกับมึงไง”

“เหมือนไม้ฉากที่ไม่ตอบมึงอะนะ”
โอ้ยยย เกลียดมึงอะยูโร มาจี้จุดกูทำไมเนี้ยยย

“แต่คงไม่เกลียดมั้ง เพราะคุณไม้ฉากเค้าโทรมาคุยแทนจะตอบไลน์ จริงไหมครับปั้น 5555555+”
นี้มึงได้ยินได้ไงวะ มันยังหัวเราะผมไม่หยุด

“โอ้ยยย มึงนี้มัน" ผมด่ามันได้แค่นั้นแหละครับ ด่าต่อไม่ได้แหละ
ทั้งเขิน ทั้งอายมัน ^////^



ผมหันมาหยิบมือถือตั้งเวลาปลุก
แต่ไลน์จากไม้ฉากก็เข้ามาก่อน


23.15 ┗ ไม้ฉาก ™ :: หายงอนแล้วใช่ไหมครับ

23.15 Mr.Pun-10 :: อืมม หายแล้ว

23.15 ┗ ไม้ฉาก ™ :: คืนนี้ไม่ได้นอนด้วยกัน อย่าร้องไห้อะ

23.15 ┗ ไม้ฉาก ™ :: T_____T

23.16 Mr.Pun-10 :: บ้า ใครจะร้อง

23.16 Mr.Pun-10 :: นอนกับน้าจะเล่นไลน์ได้ไง

23.16 ┗ ไม้ฉาก ™ :: แอบพิมพ์อะ กลัวคนแถวนี้จะมัวแต่ใจเต้นแรงแล้วนอนไม่หลับ

23.16 Mr.Pun-10 :: หื้มม ใคร ครายยยยย


อย่ามารู้ดีครับคุณไม้ฉาก ^//////^

23.16 ┗ ไม้ฉาก ™ :: 5555555+ ไม่มีหรอ ว้าาาาา .. อุตส่าห์เป็นห่วง

23.17 Mr.Pun-10 :: พรุ่งนี้ทักมาหาด้วยนะ อย่าหายไปแบบวันนี้อะ

23.17 ┗ ไม้ฉาก ™ :: จะพยายามนะ โอเคป่ะ?

23.17 Mr.Pun-10 :: โอเคก็ได้ งั้นนอนเหอะ

23.18 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจสอบนะ

23.18 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ถ้าได้คะแนนดี … ออกค่ายมาจะให้รางวัล

23.19 Mr.Pun-10 :: พูดจริงๆนะ

23.19 ┗ ไม้ฉาก ™ :: จริงๆ ไม้ไม่เคยโกหก ปั้นก็รู้ = )

23.19 Mr.Pun-10 :: เย้ ~

23.20 ┗ ไม้ฉาก ™ :: นึกหน้าออกเลยว่าตอนนี้ยิ้มยังไง 555555+

23.20 Mr.Pun-10 :: ยิ้มยังไงอะ

23.20 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เดี๋ยวไปหาละจะทำให้ดู

23.20 ┗ ไม้ฉาก ™ :: นอนละนะ

23.21 Mr.Pun-10 :: โอเคคค

23.21 Mr.Pun-10 :: ฝันดีนะครับไม้ฉาก

23.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ฝันดีนะปั้น

23.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไม้ ......... ปั้นนะครับ

23.22 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ; P

23.22 Mr.Pun-10 ::  …… คืออารายยย



มันไม่อ่านครับ
ผมรอไปเกือบ 5 นาทีมันก็ไม่กดอ่าน
แปลว่ามันวางมือถือลงแล้วจริงๆ
ไอ่ “..........” นั้นคืออะไรวะ??


โอ้ยยย … ไม้ฉากกกก
นี้จะเล่นเกมส์ 20 คำถาม
หรือว่าจะประหยัดคำจะพูดขนาดนั้นวะ
นี้กูมโนคิดไปไกลแล้วนะเว้ยยยย!!




แต่ก็ ......
ขอบใจนะที่โทรมาหา แล้วยังไลน์มาหาก่อนนอนอีก
ปั้นจะตั้งใจสอบนะ .. จะรอดูของรางวัลที่ไม้บอกว่าจะให้
>//////<



ถ้าคำพูดที่  “..........” ไว้มันเป็นแบบที่ปั้นคิด
ปั้นก็  “..........” ไม้มากๆเหมือนกันนะครับ <3




------------------------------------------------------------------------
คืนนี้ฝันดีไปกับไม้ฉากปั้นสิบนะคะ
^______________^'

ถ้ามีคำผิดเจต้องขออภัยด้วยนะคะ
จะรีบเข้ามาแก้ไขให้ '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-03-2015 21:38:54
หวานกันเบาๆสำหรับ.ปั้น&ไม้  :-[ ปมใหม่ไฉไลกว่าเก่าคือ ยูโรกับเปา.สินะคะ.ว่าแต่จะมีคู่นี้ให้อ่านหรือเปล่าคะเนี่ย?  :mew3: แต่แอบสงสัยนิดนึงว่า.เจ๊มิ้วแอบโทรหาหรือว่าไลน์ไปหาไม้ฉากบ้างหรือเปล่าคะ? เพราะสองคนก็คุยกันนานพอดูเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 03-03-2015 21:52:10
หืมมม? ตอนนี้คู่ปั้นสิบไม้ฉากพอวางใจได้ แต่สงกะสัยหนูยูโร เปาเปา กับจารย์ประจำชั้นจัง

ซัมติงรองมั่กๆ (เปาเปาฟัดยูโร??)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 03-03-2015 22:06:34
 :haun4:
อ่านแล้วมีอาการแบบนี้


เหมือนกับไม้เลย
ฮ่าฮ่า


ปั้นน่ารัก
จุ๊บ
 :จุ๊บๆ:

+1 ครับ มูเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 03-03-2015 22:09:45
ไม่อยากรู้เรื่องจริงปัจจุบันของคนทั้งสองค่ะ
อยากรู้เรื่องในนิยาย 5555555555555555555555
ขอให้จบแฮปปี้เถอะ ถ้าไม่ยังไงก็บอกก่อนล่วงหน้าสักสิบตอนไรงี้

ปล.อยากเห็นความดุของไม้ฉากแล้วล่ะสิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 03-03-2015 22:16:37
สั้นน จะอ่านอีกก :z1:ถ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-03-2015 22:18:51
 :hao6:  .......มาก
แค่นี้ก็ฟินได้
ขอบคุณค่ะ ฝันดีเช่นกัน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 || P.6 || 03-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-03-2015 22:20:53
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-03-2015 02:27:48
Ch 13 ต่อ



ผมเก็บมือถือไว้ข้างๆก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง

“มึงง่วงยังวะปั้น” กูปิดไฟคือยังไม่ง่วงมั้งยูโร

“ก็ยังอะ แต่มันดึกละไงกูเลยจะปิดไฟนอน”
เออ มันดึกแล้ว ละพรุ่งนี้ต้องอ่านหนังสือสอบด้วยไงครับ รีบนอนกันไหม

“ฟังกูหน่อยได้ปะวะ” ต่อมเผือกทำงานสิครับ
ผมพลิกตัวหันไปมองหน้ามัน

“ว่ามา กูพร้อมมาก” 5555+ ตาใสแป๋วเลยครับ

“เรื่องเผือกนี้ขอให้บอก พี่ปั้นพร้อมเสมอสินะ มึงนี้มัน”
มันพูดก่อนจะพลิกตัวมามองหน้าผม
คือ ท่านอนนี้กูกลัวมากเลย
เปลี่ยนเป็นไม้ฉากได้ปะวะ 5555+
( เดี๋ยวๆนะปั้นคิดไปไหนลูก )



“มึงว่าเพื่อนกันจูบกันได้ไหมวะ” มึงมาอารมณ์ไหนเนี้ยยย
ผมรีบยกมือปิดปากก่อนจะส่ายหัว

“มึงตอบดิ อย่ามาเงียบ กูจะมองเห็นไหมว่ามึงทำท่ายังไง ไม่ใช่ส่ายหัวไปมานะ”
อ่าวววนะ พูดมาก็ถูกนิ 555+

“คือจูบแบบอารมณ์ไหนละ จุ๊บๆเล่นๆก็ได้ละมั้ง
แต่จะมาดิฟคิสจ๊วบจ๊าบแลกลิ้นกันนั้นกูว่าไม่น่าจะโอนะ”

ผมพูดตามจริงครับ มันไม่น่าจะได้นะ หรือเพื่อนผู้ชายจูบกันได้?

“แล้วถ้าไม้ฉากขอมึงจูบละ?”
นั้นไง คำถามเข้าตัวกูละ

“คือมึง .. ยกตัวอย่างไกลๆก็ได้ไหมวะ ทำไมต้องกูกับมันเนี้ยยย”

“555+ ก็มึง 2 คนคบกันอยู่นี้หว่า”

“ยังๆไม่ได้คบเว้ยยย”

“แต่มึงชอบมัน .. นั้นแหละมึงชอบเพื่อนสนิทตัวเอง แล้วถ้ามันจูบมึง มึงจะทำไง”
ยังไม่เลิกถามอีกนะ !!

“กู กู ไม่รู้ดิ ไม่เคยคิดภาพแบบนั้นในหัววะ” ไม่เคยจริงๆนะ 555+ เชื่อผมมั้ย?? เชื่อเหอะ

“มึงนี้มัน.... ครั้งหน้าไม้ฉากมาหากูขอให้มึงโดนจับกด”
ดูมันแช่งเพื่อนซะงั้นอะ

“มึงใจเย็นเหอะ ให้กูมีสถานะแฟนกับมันก่อนนะ แล้วมึงค่อยถามคำถามนี้” แหม่ ,, ให้มันขอคบกูก่อนนน!!

“เห้อออ กูจะถามอะไรมึงได้เนี้ยยย .. มึงแม่งก็ใสๆแบ้วๆไป คงไม่เข้าใจกูหรอก นอนเหอะ”
พูดจบมันก็พลิกตัวไปอีกทาง

เดี๋ยวนะยูโร .. มาพูดให้กูอยากรู้ละมึงหนีไปนอน
คือ …. เลวมากกก!!!




ผมก็ไม่อยากกวนมัน คนแบบมันถ้าอยากบอกมันคงบอกเองแน่ๆ
ผมเลยพลิกตัวกลับมานอนบ้าง ~

นอนหลับแล้วแน่ๆสินะคุณชาย ‘
ฝันถึงกันบ้างนะไม้ฉาก =)






เช้าวันอังคาร
ยูโรแม่งงปลุกตั้งแต่ตี 5 ชวนไปซื้อโจ๊ก
TT’ กูง่วงเว้ยยย ‘

“มึงจะตื่นมาซื้อทำไมวะ อยากกินก็โทรบอกเปาให้เอาไปให้ดิ”
ผมเดินตามมันออกมาก็ยังบ่นๆมัน
ง่วงอะง่วง อยากงอแงมากๆ
แล้วบ้านเปามันขายโจ๊กไง โทรสั่งก็ได้ไหมอะ จะออกมาทำไมเนี้ยยย?

“ถ้าสั่งแล้วมันเอามาให้กูไม่ตื่นมาตอนนี้หรอกนะ มึงเงียบๆดิวะ ไปกับกูหน่อย”
มันก็ลากๆแขนผมให้รีบเดินตามมัน
บ้านผมกับบ้านเปาไม่ไกลกันมากหรอกครับ
เดินเช้าๆแบบนี้กำลังได้เหงื่อดี เดินผ่านร้านพ่อของไม้ฉากด้วย

“สวัสดีครับคุณพ่อว่าที่แฟน” 5555555+
ยังไม่ตื่นใช่ไหมปั้น ไปกันใหญ่ละไง คิดไปไกลลล >//////<




พอเดินมาถึงร้านโจ๊กของเปา
ยูโรดันหยุดเดิน ไม่เดินเข้าไปในร้านซะงั้น

“หยุดทำไมวะ เดินไปดิ กูหิวน้ำ” ผมเดินนำหน้ามันไป มันก็ยังไม่เดินตามมา

“เห้ยยปั้น นึกไงตื่นเช้าวะ” แหม่ คำทักทายจากท่านเปา … เอาซะเพื่อนเสียลุกซ์หมด 555+

“ยูโรมันอยากกินโจ๊กวะ ชวนกูเดินมา
โคตรเหนื่อยเลย เอาโจ๊กเปล่าๆใส่ไข่ไม่ใส่ผักนะ”
ผมสั่งเสร็จก็เดินไปนั่งที่โต๊ะรอ

ยูโรมันไม่ยอมเดินเข้ามาในร้านซะที จนแม่ของเปาเรียกให้มันเข้ามาในร้าน
ยูโรยกมือไหว้แม่ของเปา ก่อนจะยกมือทักเปา แต่เปาไม่ได้มองมัน มันเลยเดินมานั่งกับผม

“เชรี้ยย ทำตัวน่าหมั่นไส้ชิบหายย” ยูโร่บ่น

“มึงว่าใครวะ” คือกูว่ามึงกับเปามีอะไรกันใช่ไหม??
มีเรื่องนะครับไม่ได้ซัมติง “ป๊าบบปั่มมป้าบ” แบบที่คะน้ามันคิด

“อืมม อย่ามาสนใจเลยมึง รอแดกไปเถอะ” อ้าวว แล้วมาหงุดหงิดใส่กูทำไมเนี้ยย

สักพักเปาก็เอาโจ๊กมาให้ผม ก่อนจะเอาโจ๊กวางให้ยูโร
ซึ่งมีแต่ผักกับไข่เยี่ยวม้า โจ๊กมีน้อยมากๆ
คือ พวกมึงทำอะไรกันวะเนี้ย

“แดกให้หมดละ แม่กูเค้าบอกว่าเค้าเลี้ยง” มันส่งยิ้มเย็นๆให้ยูโรก่อนจะเดินไป
คือ ยูโรโคตรเกลียดเลยไข่เยี่ยวม้า มันกินแล้วผื่นมันจะขึ้น

“ให้กูกินแทนไหมวะมึง มึงแพ้ไม่ใช่หรอ” ผมทำท่าจะขยับเปลี่ยนถ้วยกับมัน

“ไม่เป็นไร มันก็รู้ว่ากูแพ้ แต่มันเอามาให้กูกิน ก็เอาที่มันสบายใจนั้นแหละ”
ยูโรพูดแล้วก็หันไปมองเปา ก่อนจะหันมากินโจ๊กตรงหน้า

“คือ กูไม่รู้นะว่าพวกมึงทะเลาะอะไรกัน
แต่ถ้ามึงแพ้มากๆมึงไปสอบไม่ได้นะเว้ย อย่าเลยวะยูโร”

ผมพยายามพูดโน้มน้าวใจมัน แต่มันก็ไม่ฟังครับ
ตักกินเข้าไปแล้ว 3-4 คำ
หน้ามันแบบทรมานมากอะครับ
สักพักเปาก็เดินมาดึงถ้วยออก

“ควายเอ้ยย โง่ชิบหาย รู้ว่าแพ้เสือกจะแดก”
เปาเอาน้ำมาวางไว้ให้ยูโรกิน ก่อนจะเดินหายไปหลังร้าน
แล้วเดินออกมาพร้อมกับยาแก้แพ้กับยาลดไข้

“ไม่ต้องมามองแบบซึ้งใจ แดกยาแล้วกลับบ้านไปเหอะ
กูไม่อยากทำให้ใครต้องมาตายในร้าน”
พูดจบมันก็เดินไปขายของกับแม่มันต่อ

แต่ยูโรมันยิ้มครับ คือ .. มึงสบายดีไหมเพื่อน?
เป็นกูยิ้มไม่ออกนะครับ เจอแบบนี้


“มึงแดกยาเถอะ เดี๋ยวอาการจะหนัก แล้วก็กลับเหอะวะ เกะกะร้านมัน ลูกค้ามาเยอะแล้ว”
ผมรีบชวนยูโรกลับบ้าน
มันกินยาเสร็จ ก็เดินตามผมมาสวัสดีแม่ของเปา
ก่อนจะยกมือบ๊ายบายให้เปา แล้วก็เดินกลับบ้านผมกันครับ


ผมมาถึงบ้านเกือบ 7 โมงเช้าแล้ว
ไม้ฉากโทรมาหาตอนที่ยูโรเดินเข้าไปอาบน้ำพอดี

“มอร์นิ่งทีชเชอร์ 5555” ผมสงเสียงทักทายมันไป

“ตื่นเช้าจังวะปั้น นึกว่ายังไม่ตื่นซะอีก” มันทำเสียงงัวเงียกลับมา

“นี้ยังไม่ตื่นหรอ บ้านน้าไกลจากโรงเรียนนิ”
บ้านน้ามันไกลครับ อยู่คนละอำเภอกับโรงเรียนมันเลย

“ตื่นแล้ว นอนบนรถมาไง นี้ลงจากรถน้าเมื่อกี้เอง ง่วงนอนมากๆอะ”
มันน่าจะง่วงจริงๆครับ เสียงมันยังไม่ตื่นเลย

“งั้นรีบไปหานมกินดิ จะได้ตื่น นมเย็นๆหวานๆไง”
มันเป็นผู้ชายที่ชอบของหวานมากๆ 55+ ผมเองก็ชอบครับ

“ครับ จะไปหาอะไรกินแล้ว หิวมากๆ วันนี้ตั้งใจอ่านหนังสือนะ ถ้าว่างจะโทรไป”
แต่เชื่อผมไหม มันไม่โทรหรอก 5555+

“อืมม ตั้งใจเรียนอะ ไปหาอะไรกินได้แล้ว แค่นี้นะ”

“บ๊ายบาย” มันติดคำนี้มากกก จะวางสายต้องพูดคำเนี้ยย
ละแบบไม่ใช่บ๊ายบายห้วนๆนะ ต้องบ๊ายยบายย ยานๆอะ
555555+


ผมวางสายแล้วก็เตรียมเสื้อผ้าจะอาบน้ำต่อจากยูโร
ยูโรเดินเกาๆคอ เกาๆตัวออกมาจากห้องน้ำ

“นี้มึงแพ้แล้วหรอวะ เกาจนตัวแดงหมดละเนี้ย” โหวว สภาพมันไม่น่าไหวนะ

“อืมม ไม่เป็นไรอะกินยาแก้แพ้ไปละ มึงไปอาบน้ำเถอะ จะได้มาติวหนังสือกัน”
มันเดินไปตากผ้าเช็ดตัวละบอกให้ผมรีบไปอาบน้ำ


เห้ออ จะไหวไหมวะมึง ละไอ่เชรี้ยเปาก็เล่นกันแรงไปละนะ



ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาคุณยูโรหลับไปละครับ
สงสัยฤทธิ์ยาแก้แพ้แน่ๆ
ผมเอามือไปจับหน้าผากมัน เออดี ... เสือกมีไข้

ผมเลยโทรสั่งให้คะน้าซื้อเจลลดไข้ที่ 7-11 เข้ามาให้ยูโรมันด้วย
เห้ออออ ,,, นี้กูจะได้อ่านไหมหนังสือเนี้ย
ต้องมานั่งดูแลมันอีก

นอนก็เสือกกอดโทรศัพท์ซะแน่นเลย
ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากอกของยูโร
จะเปิดดูว่ามันแชตไลน์กับใครหนักหนาวะ
แต่มันล๊อคครับ 5555555+

หึหึ มีความลับชัวร์ๆ ล๊อคโทรศัพท์แบบนี้
ผมเลยวางมือถือไว้ข้างๆมัน ก่อนจะไปหยิบหนังสือมาอ่านรอคะน้ามา



สักพักคะน้าก็มากับเลน่อน

“นี้จะอ่านข้างล่าง หรืออ่านบนห้องนอน” เลน่อนถาม

“อ่านบนห้องนี้แหละ ขี้เกียจปลุกยูโรให้ไปนอนข้างล่าง”
อืมม จะทิ้งมันไว้ก็กลัวมันจะอาการหนัก นั่งเฝ้ามันนี้แหละ

“งั้นกูลงไปล๊อคบ้านให้นะ ไม้ฉากสั่งมาเยอะแยะชิบหาย
มันบอกมึงชอบอยู่บนห้องแล้วไม่ล๊อคบ้านข้างล่าง”
บ่นเสร็จเลน่อนก็ลงไปปิดบ้าน

“เอ๊ะ...ไม้ฉากเค้ารู้ได้ยังไงน๊า” คะน้าพูดแล้วทำหน้าตาแซวผม

“เออ รู้จักกันมาเป็นสิบๆปี ถ้าไม่รู้นี้ก็เลิกคบกันได้ละมั้ง”
ผมหันไปเปลี่ยนหนังสือก่อนจะหันมามองหน้าคะน้า

“แล้วทำไมต้องหน้าแดง” ยังอีก ยังไม่หยุดถามอีกคุณคะน้า!

“มึงต้องการคำตอบยังไงอะ 5555555+” คือผมว่าถ้าไม่ตอบคำถามมันคงไม่ได้อ่านหนังสืออะครับ

“เอาความจริงมาคุยกัน” นั้นไง … คุณคะน้าเล่นพูดดักแบบนี้เลย

“ก็ยังไม่ได้คบกัน แต่กูบอกชอบมันไปแล้ว และมันไม่ได้บอกปฏิเสธอะไร โอเคมั้ย?”
555+ ความจริงก็มีแค่นี้อะ

“หึหึ แค่คุยกันทุกวัน สวีตหวานแหววมาก
มีวิดีโอคอลหากันใช่ไหม”
เดี๋ยวๆนะคะน้ามึงรู้ได้ไงเนี้ย

“มึงรู้ได้ไง” ผมทำหน้าตกใจใส่มัน
คือ รู้ได้ไงอะ ??


“เป็นมึงจริงๆสินะ คือ เลน่อนบอกกูว่าไม้ฉากมาถามว่า
ถ้าจะไลน์คอลแบบเห็นหน้ากันอะทำไง”

คือนี้มึงโง่จริงๆด้วยใช่ไหมไม้ฉาก ต้องโทรไปถามชาวบ้านเค้าเนี้ย
แล้วนี้กูตกหลุมพรางของคุณคะน้าใช่ไหม มันไม่รู้ความจริงอะไร
แค่พูดไปเรื่อยๆ รอคนติดหลุมพรางของมัน
ซึ่งคือ … ผมเอง


“นี้มึงหลอกถามกูงั้นสิ”

“เยสสสสสส”
คะน้าส่งยิ้มหวานแปลกๆให้ผม
ก่อนจะหยิบหนังสือออกจากกระเป๋ามาอ่าน

เลน่อนเดินเข้ามาในห้อง ก็ไปเปิดเกมส์เล่น
คือเลน่อนมาบ่อยครับ เพราะมันเป็นเพื่อนผมสมัยประถมแล้ว


ผมกับคะน้าติวหนังสือกันไปจนเกือบเที่ยงครับ
เลยชวนกันไปซื้อข้าว ทิ้งให้เลน่อนเฝ้ายูโร
พอกลับมาบ้านเจอเลน่อนนั่งที่โซฟารับแขกข้างล่าง

“อ้าวว ลงมาทำไมให้เฝ้ายูโรไว้” คะน้าวางของลงแล้วถามเลน่อน

“ก็เปามันมา มันบอกมันจะเช็ดตัวให้ยูโร น่อนเลยลงมารอข้างล่าง” เลน่อนเดินมาหยิบข้าวไปเทใส่จาน

“แล้วจะลงมาทำไมวะน่อน มึงก็ผู้ชายนะ จะอายทำไม” ผมถามเลน่อนไป

“เออจริงวะ กูจะลงมาทำไมวะ”
มันหันมาทำหน้าแบบ ... เออ งงๆ จริงๆ
555+ เลน่อนเอ้ยยย ~ มึงนี้มันอึนจริงๆ


ผมนั่งทานข้าวกันสักพักครับ ว่าจะขึ้นไปเอาหนังสือลงมาติวข้างล่าง
แต่เสียงข้างบนดังซะก่อน พวกผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปยืนอยู่หน้าห้อง


“เปาเดี๋ยวดิวะ คุยกันก่อน”

“มึงไม่ต้องพูดแล้วได้ปะวะ กินยาก็นอนพักเหอะ”

“ฟังก่อน กูไลน์ไปเป็นพันละมั้ง อ่านเสือกไม่ตอบ ฟังกูก่อน”


อ่ออ มึงไลน์หาเปานี้เอง

“กูไม่ได้อ่าน กูกดเข้าไปเฉยๆ แล้วก็ลบออกไปแล้ว”

นั้นไง .. กวนตีนละไงเปามึงนี้

“งั้นกูจะบอกมึง ไม่ต้องอ่านแล้วก็ได้”

“มึงจะเสียงดังทำไม อยากให้พวกปั้นมันรู้มากใช่ไหมว่ามึงเชรี้ยแค่ไหนอะ”

“ถ้ามันทำให้มึงหายโกรธกูยอม”




โอ้ยย เรื่องอะไรวะเนี้ยย กูอยากรู้
คะน้าคงอยากรู้ไม่แพ้ผม มันนี้เอาหูไปแนบหน้าประตูห้องเลยครับ

“วันหลังค่อยคุย กูไม่อยากคุยตอนนี้ ปล่อยได้ยังเนี้ย กูจะกลับบ้าน”

“ไม่เอาอะ ปล่อยแล้วเดี๋ยวมึงก็ไม่ยอมมาคุยกับกู”

“พ่องงมึงดิ ต้องเจอกันวันสอบอีก แล้ว ม.6 อีกตั้งหลายเดือน มึงอย่าปัญญาอ่อน ปล่อยกู”

“ไม่เอา”


หึหึ ว่าแต่กูอ้อนไม้ฉาก
ละมึงตอนนี้เรียกว่าอะไรวะยูโร

“โอ้ยย กอดแน่นไปแล้วนะเว้ยยย ปล่อยดิวะ”
ห๊ะ ... กอด??


ผมกับคะน้าหันมามองหน้ากันแบบตกใจ
แต่เลน่อนดูแบบ … ไม่มีทีท่าจะตกใจอะไรเลย
คือ ... มึงชิน? มึงด้าน? หรือมึงไม่รู้สึกอะไรวะน่อนนน!?


ความเผือกในตัวคะน้าคงไม่รอช้าครับ
คะน้าเปิดประตูห้องเข้าไป
เอิ่มมม ,,, ใบ้แดกกันไปหมดทั้ง 5 คนครับ


แต่เลน่อนคงไวกว่า
มันปิดประตูห้อง แล้วดึงมือผมกับคะน้าออกมา

“วันหลังเคาะห้องก่อนสิคะน้า แบบนี้เพื่อนจะอายเอา”
เดี๋ยวๆนะเลน่อน คือ มึงไม่ตกใจเลยหรอไงวะ


คือ ยูโรมันถอดเสื้อครับ สงสัยเปามันเช็ดตัวให้
แต่ตัวยูโรนี้รอยดูดเป็นจ้ำๆเต็มตัวเลย
แล้วที่สำคัญที่ทำให้อึ้งไปกว่านั้น ยูโรมันกอดเปาไว้บนเตียงนอนบ้านผม
-   -‘ แดกจุดกันไปสินะ

“ไปหาขนมกินกัน” เลน่อนชวนพวกผมให้ออกไปข้างนอก

“ร้อนอะน่อน ในบ้านก็มีเยอะแยะจะไปทำไม” ผมขี้เกียจเดินละครับ

“เพื่อนมันจะกล้าลงมาหรอ ถ้าเรานั่งกันแบบนี้ ตรงนี้อะ” เลน่อนพูดเข้าท่าครับ

“น่อนรู้อะไรมา บอกเราหน่อยดิ” คะน้าถามเลน่อนตรงๆ

“ไม่รู้อะไรหรอก แต่ตอนที่เปาเข้ามาในห้องมันดูเหมือนมันห่วงยูโรมากๆอะ
แล้วพอยูโรตื่นมันก็พูดแต่ขอโทษๆเปา แล้วเอามือจับแก้มเปาไว้
มันมองแบบ เอ่ออ เหมือนแฟนเค้าห่วงกันง้องอนกันประมาณนั้น”

สิ่งที่เลน่อนพูดมาเอาซะผมกับคะน้าหันมามองหน้ากัน

“เชื่อกู “ป๊าบบปั่มมป้าบ” กันแล้วชัวร์”
คะน้า .. ความเป็นผู้หญิงในตัวมึงอยู่ตรงไหนครับ
ต่อหน้าผู้ชายนะเว้ยย พูดมาได้ - -‘

“ไป 7-11 กัน แล้วเดี๋ยวปั้นก็ไลน์ไปบอกยูโรซะ มันจะได้กลับบ้านก่อนเราเข้ามา”
ผมพยักหน้าแล้วเดินตามเลน่อนไป 7-11
ผมพิมพ์ไลน์ไปบอกยูโรตามที่เลน่อนสั่งแล้ว


พอกลับมาบ้าน ทั้งยูโร ทั้งเปาก็กลับไปละครับ

“มึงว่าถ้าเราถามมัน 2 คนจะตอบไหมวะ” คะน้ายังชวนคุยเรื่องเปากับยูโรต่อ

“แต่น่อนว่าเราไม่ควรยุ่งนะ ถ้าเพื่อนอยากบอกคงบอกเองแหละ” เลน่อนตอบคำถามให้คะน้า

“อืมม จริงแบบน่อนพูดนะคะน้า ปล่อยๆไปเหอะ พวกมันคงมีเหตุผลวะ” ถ้าพวกมึงพร้อมคงบอกกูใช่ไหมวะ??


คะน้าเองเลยไม่ติดใจอะไร กับมานั่งติวหนังสือกับผมต่อจนเย็น
แล้วก็ขอตัวกลับบ้าน
เห้อออ ,, สรุปติวอะไรได้บ้างครับ??



ผมลงทำต้มมาม่ากิน แล้วก็แชตเฟสหาเจ๊มิ้วซะหน่อย
ไม่ได้คุยเลย คิดถึง 5555+


ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊ทำไรอยู่

m’ m ::  เข้า รพ. อีกละแก ฉันเบื่อ

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ้าว เป็นไรอีกอะ

m’ m :: โรคเดิมๆอะแก แล้วทำไรอยู่

ปั้นสิบ สิตางค์:: อ่านหนังสือเพิ่งเสร็จครับ จะไปอาบน้ำละอ่านหนังสือต่อแล้วเนี้ย

m’ m ::  โอเคๆงั้นตั้งใจสอบ ตั้งใจอ่านหนังสือนะ

m’ m ::  แล้วยังไงคุยกัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับ หายไวๆนะครับ




ผมวางมือถือไว้ที่โซฟา ก่อนจะไปล้างจาน แล้วเตรียมไปปิดบ้าน
แต่ยูโรเดินเข้ามาพอดี

“อ้าวว นึกว่าจะไม่มา” ผมทักมันตอนที่มันกำลังถอดรองเท้า

“มาดิ ก็บอกแล้วว่าจะนอนเป็นเพื่อน จะทิ้งได้ไงละ” มันเดินเข้าบ้านมานั่งที่โซฟา

“แล้วนี้มึงดีขึ้นละหรอวะ ถึงออกไปกับเปาได้อะ” ผมมานั่งโซฟาข้างๆมัน

“อื้มม ดีขึ้นแล้ว กินไปไม่เยอะแล้วรีบกินยาแก้แพ้ด้วยไง” มันหันมามองหน้าผม

“คืนนี้กูจะอ่านหนังสืออะ มึงจะนอนก่อนก็ได้นะ” จ๊ะ .. กูก็ต้องอ่านเว้ยยย

“กูก็จะอ่าน ไปอาบน้ำแล้วอ่านหนังสือเหอะ
เรื่องของมึงกับเปา เอาไว้สอบเสร็จก่อนละกันนะ กูจะถาม”

ผมเดินขึ้นมาข้างบนก่อนมัน เพราะมันคงเดินไปหาอะไรกินในตู้เย็นก่อนนั้นแหละครับ


พอผมอาบน้ำเสร็จ เดินออกมามันก็ยื่นมือถือให้

“เมื่อกี้ไม้ฉากโทรมา บอกว่าคืนนี้ไม่ได้โทรมาหานะ นอนเฝ้าไม้ทีที่โรงพยาบาลกับแม่”
ฮืออ … ไม่น่ารีบอานน้ำก่อนเลยอะ อดคุยเลย TT'

“อืมม ขอบใจๆ” ผมยื่นมือไปรับมือถือจากยูโรมาถือไว้

“แต่ไม้ฉากส่งว๊อยซ์มานะ กูไม่ได้กดฟังหรอก 555+”
มันหัวเราะแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ
กูจะเชื่อมึงได้ไหมยูโรว่ามึงไม่ได้ฟังเนี้ยยยย!!!!!!


นี้รหัสกูง่ายขนาดมึงกดเข้ามาอ่านไลน์ได้เลยงั้นหรอวะ????



ผมเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตากที่ระเบียง
ก่อนจะมากดฟังว๊อยซ์ที่ไม้ฉากส่งมา


" จริงๆเพลงทั้งเพลงมันไม่ตรงหรอกนะ
แต่มีท่อนหนึ่งที่มันตรงกับตอนนี้
ฟังดีๆอะ ...

ฉันคิดถึงเธออีกแล้ว
และยิ่งมากขึ้นทุกที
เพิ่งรู้ว่ารักเธอขนาดนี้
เพิ่งรู้ทั้งหมดใจที่มี~


..... คิดถึงปั้นนะ ฝันดีนะครับ"



หื้มมม ม,,, มึงมัน ไม้ฉากคือ .. มึงคือ
โอ้ยยยย .. น่ารักเกินไปแล้ววนะเว้ยยย!!
>///////<



มันร้องเพลงเอง ‘ แล้วแบบเสียงอ้อนๆอะ
ยิ้มหน้าบานเลยสิครับผม
มันส่งข้อความมาให้ด้วยนิหว่า มันแต่ฟังว๊อยซ์

19.05  ┗ ไม้ฉาก ™ :: คืนนี้มานอนกับแม่ที่โรงพยาบาลไม่ได้โทรหานะ

19.05  ┗ ไม้ฉาก ™ :: พรุ่งนี้ก็ไปเข้าค่ายแล้ว

19.05  ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไม่ได้เอามือถือไปนะ แม่บอกเดี๋ยวมือถือหาย

19.05  ┗ ไม้ฉาก ™ :: 3 วันเลยอะ เดี๋ยววันศุกร์ออกค่ายมาจะรีบโทรไปหานะครับ

19.06  ┗ ไม้ฉาก ™ :: ดูแลตัวเองดีๆ ตั้งใจสอบด้วย

19.06  ┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วจะมีรางวัลให้

19.06  ┗ ไม้ฉาก ™ :: ฝันดีนะครับปั้น =)

19.20  Mr.Pun-10 :: ฝันดีนะไม้ฉาก

19.20  Mr.Pun-10 :: คิดถึงมากๆครับ




หื้มมม … มีกำลังใจอ่านหนังสือเพียบบบเลย
รางวัลๆ อะไรน๊า >/////<


พอยูโรออกจากห้องน้ำมา มันก็ไม่แซวครับ
เข้าโหมดติวหนังสือจริงๆจังๆกัน
คืนนั้นพวกผมนอนกันตอนตี 1 กว่าๆครับ
แต่ก่อนนอนได้ยินยูโรโทรหาใครไม่รู้
มีบอกด้วยนะว่า “อยากกอดอีกแล้วอะ”
55555+ มึงนี้มัน … โอ้ยยย อยากเผือกแต่รอก่อนนะ ~
รอกูสอบเสร็จก่อนเหอะ มึงโดนกูคาดคั้นคำตอบแน่ๆ



เย็นวันศุกร์
และแล้วพวกผมก็สอบเสร็จครับ เย่เย้~
หื้มม อ่านหนังสือกันแทบจะบ้าครับ
สอบเสร็จซะที >//////<

ไม้ฉากจะออกค่ายยังวะเนี้ยย
มันก็ไม่ได้ติดต่อมาครับ ตั้งแต่ส่งไลน์มาบอกในคืนนั้น
นี้ผ่านมา 3 วันแล้ว
คิดถึงมึงแล้วนะไม้ฉาก TT’


“สอบเสร็จไปไหนต่อดีวะ” เสียงคุณคะน้าชวนพวกผมไปเที่ยวต่อ

“กูขอกลับไปนอนก่อนได้ไหม แล้วไปไหนยังไงพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” เปาตอบคะน้าไป
ตอนนี้เปากับยูโรกลับมาคุยกันละครับ
อาจจะไม่เฮฮาแบบก่อนๆ แต่ก็ไม่ได้ทะเลาะกันครับ

“ไปไหนดีอะ หมูกระทะไหมๆ” คะน้าชวนไปกินหมูกระทะ

“ร้านนั่งชิลๆดีกว่าวะ ฟังเพลงๆ ดริ๊งเบาๆ”
คือ ยูโรห่างไกลบ้างได้ไหมพวกดริ๊งๆเนี้ย ม.6 อยู่เลยนะ

“ไม่ต้องมองแล้วมานินทากูในใจ ม.6 ก็กินได้ละนะเว้ยย อย่ามาใสๆครับคุณปั้น” แหม่ ,,, รู้ใจกูจังนะว่ากูกำลังด่า

“เอางั้นก็ได้ ร้าน F – BAR นะ โอเคไหม?” คะน้าครับไม่มีคำว่าปฏิเสธ

“โอเค งั้นทุ่มตรงเจอกันหน้าร้านนะ” ยูโรกำหนดเวลาก่อนจะหันไปชวนเปากลับบ้าน

“งั้นพวกกูกลับก่อนนะ เจอกันที่ร้าน คะน้าชวนเลน่อนด้วยนะเว้ยย”
ยูโรหันมาโบกมือให้พวกผม ก่อนจะเดินกอดคอเปาออกไป
มึงทำตัวน่าสงสัย จะเดินกอดคอกันทำไมวะครับ 555555+

“แมนๆเค้าเดินกอดคอกันกลับบ้านวะปั้น”
55+ คะน้ามันก็คิดเหมือนผมครับ

“เออนั้นดิ 555555555+”

“แต่กูว่านะ .. แมนๆแบบมึงก็มีคนมารับกลับบ้านวะ”

หื้มม .. อะไรของคะน้ามันวะ ทำหน้าตาวิ๊บวั๊บบ

“ป๊ากูอะนะ มารับแล้วหรอ”
ผมหันไปมองตรงหน้าประตูโรงเรียน

“พ่อคุณทูนหัวของมึงมารับแล้ววะ ยังไงวะปั้นสิบบบ” คะน้ามันเริ่มแซวละครับ

ไม้ฉาก … เดินเข้ามาพร้อมเลน่อน
ไหนมึงบอกออกค่ายวันนี้
มาอยู่นี้ได้ไง?


ผมยิ้มกว้างเลยครับ ไม้ฉากมาหาผมที่โรงเรียน

“สอบได้ไหมเตี้ย” มันเดินมาเอามือขยี้หัวผม

“หื้มม ไม่ได้เตี้ยเว้ยย สอบได้สิ” ผมจับมือมันที่กำลังขยี้หัวผมเล่น

“555+ มารับกลับบ้านครับ บอกป๊ากับม๊าให้แล้ว”
ห๊า … มึงไปบอกป๊ากับม๊าตอนไหนเนี้ยย

“โอ้ยยตายละ เมื่อกี้แมนๆกอดคอกันกลับบ้าน
นี้ก็แมนๆมารับกันกลับบ้าน ถามคะถาม ชะนียังมีที่ยืนไหม?”

555555555+ มึงเป็นไรเนี้ยคะน้า พูดจาแม่งงง ~ อายนะเว้ยย

“น่อนๆพามันกลับบ้านเถอะ เพ้อใหญ่ละ” ผมบอกเลน่อนที่ยืมขำกับท่าทางกับคำพูดของคะน้าอยู่

“เออ กูกลับแล้วละ รู้หรอกว่ามึงก็รีบกลับ ใช่ไหมปั้นสิบไม้ฉาก .. เพื่อนกันอะแมนๆ 55555+”
เป็นอะไรกับคำว่าแมนๆวะคะน้า

“รีบกลับมากเพราะไม้ง่วงมากเลยคะน้า … แต่เพื่อนกันอะแมนๆไหมไม่รู้ดิ ตอนนี้ไม่ได้เป็นเพื่อน”

หื้มมมม … ไม้ฉากกก >////<

“อร๊ายยยยยย … หมายความว่าไงวะ ปั้นสิบมึงไม่อัพเดทเลยนะ ยังไงยังไง”
คะน้ารีบเดินมาเขย่าแขนผม แล้วร้องกรี๊ดออกมา

“โอ้ยยย มึงไปถามไม้ฉากโน้นเลย กูไม่รู้เว้ยย” ผมดึงแขนมันออก
หึหึ หน้าแดงหมดละครับผม เจอไม้ฉากพูดงี้ ตายยสิครับ

“ยังไงไม้ฉาก บอกเรามาเลยนะ” คะน้าไปเขย่าแขนไม้ฉาก

“ก็คิดไงก็อย่างนั้นแหละ กลับก่อนละนะ บ๊ายบายยย”
ไม้ฉากยื่นมือมาดึงกระเป๋าจากผมไปถือ ก่อนจะใช้มือกอดคอผมให้เดินตามไป

“โอ้ยยยกูละอิจฉา แมนๆกอดคอกัน 2 คู่แล้วเว้ยย ,,, คืนนี้เจอกันนะเว้ยยปั้น”
คะน้ายังตะโกนตามหลังมาอีก
กูอายไหม?? ถามกูบ้างสิคะน้า ตะโกนซะดังเลย



ผมเดินออกมาหน้าโรงเรียน
ก็เจอกับ Zoomer-x ของคุณไม้ฉากเค้าจอดอยู่หน้าโรงเรียน
มันยื่นหมวกกันน๊อคให้ผมใส่ ก่อนจะขยับรถออกมา

“คืนนี้จะไปไหนกันอะ” มันถามผม ตอนที่ดึงผมไปติดล๊อคใต้คางหมวกกันน๊อคให้

“มันนัดไปนั่งกินกันชิลๆที่ F – Bar อะ ไปด้วยกันไหม?”
ผมชวนมันทั้งๆที่คำตอบก็รู้ว่าไม่ได้อะครับ แม่มันดุจะตาย

“ไม่ชวนก็ไปอยู่แล้วละ” มันตอบออกมา
ห๊ะ .. นี้ยังไง แม่มึงให้ไป???

“ไม่ต้องทำหน้า งง เลย .. กูมาหาพ่อคนเดียว
แม่กูอยู่กับไม้ทีที่ขอนแก่น ... ขึ้นรถได้ยังเนี้ย ง่วงนอนอะ”

มันรีบบอกให้ผมขึ้นซ้อนท้ายรถมัน
ผมเลยรีบขึ้น
เดี๋ยวนะ … เมื่อกี้มันบอกว่ามาหาพ่อคนเดียวงั้นหรอ??

มาหาผม??

ไม้มาหาปั้นหรอ???

คิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมอะ >///////<



ผมนั่งซ้อนท้ายมันอย่างเกร็งๆ
คือเหมือนมือแม่งโคตรเกะกะอะจะวางตรงไหนดีวะ 5555+

ไม้ฉากขี่มาได้สักพัก จนใกล้จะถึงบ้านผมละครับ อยู่ๆมันก็เบรก
ผมนี้ตัวไปติดกับหลังมันเลย
มันจอดรถแล้วเอามือมาจับมือผมให้มาจับตรงเอวมัน

“มือมึงอะถ้าวางไว้ตรงนี้ ตอนเบรกรถแบบเมื่อกี้ มึงก็จะไม่ตกรถไง” แล้วส่งยิ้มกวนๆมาให้
คืออะไร?? นี้มึงแกล้งเบรก??
โอ้ยยย ,, มึงนี้มันนน ....
น่ารักเกินไปแล้ววว ^/////^


มันมาส่งผมที่หน้าบ้าน ผมถอดหมวกกันน๊อคส่งคืนให้มันไป

“จะไปกันกี่โมงอะ”  มันถามผม

“ก็ประมาณทุ่มสองทุ่มอะ”

“งั้นหกโมงกว่าๆกูมารับนะ เดี๋ยวกูกลับไปขอพ่อก่อน”

มันโบกมือบ๊ายบายให้ผม ก่อนจะเก็บหมวกกันน๊อค
ผมเดินเอามือไปตีปากมันเบาๆ

“พูดไม่เพราะวะ”
แล้วแลบลิ้นให้มันก่อนวิ่งเข้าบ้าน
55555+ ทำกูเขินอยู่ได้ นิสัยยยแม่ง!!



ผมกำลังถอดรองเท้าจะเข้าไปในบ้าน เสียงไลน์ก็ดังมา
ผมเลยหยิบมาดู


16.02  ┗ ไม้ฉาก ™ :: จริงๆเค้าไม่ตีปากกันแบบนี้หรอกนะถ้าพูดไม่เพราะอะ

16.02  ┗ ไม้ฉาก ™ :: เดี๋ยวคืนนี้จะทำให้ดูว่าเค้าทำยังไง
แล้วส่งอีโมส่งจูบมาให้




ผมหันหลังไปดู เห็นมันนั่งบน Zoomer-x ของมัน แล้วส่งยิ้มมาให้ผม
ก่อนจะบ๊ายบายให้ผมอีกรอบ แล้วขี่รถออกไป


ไม้ฉากกก ,, มึงทำตัวแบบนี้
กูก็หลงมึงแย่สิวะ …..
>/////<



-------------------------------------------------
ราตรีสวัสดิ์จริงๆละค่าา =)
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และ +1 นะค่าาาา

พรุ่งนี้มาต่อให้แน่นอนค่า '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-03-2015 06:45:53
 :o8:   รอสาธิตวิธีตีปากของไม้ฉากอยู่นะ

ตอนที่ปั้นไม้ฉากแชทกันอยู่ ยูโรเปาก็ไปไกลแล้วสินะ แหม กอดคอกันแมนๆ. 555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 04-03-2015 07:35:05
หูยยย
รอคอยตัวอย่างจากไม้ฉากข่าาาา


 :m10: :m10:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 04-03-2015 12:59:38
คืนนี้หลังจากกลับจากนั่งชิลๆๆ แล้วจะมีอะไรต่อน๊าาาา

 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 04-03-2015 13:25:46
ไม้ฉากช่างรุกหนักเหลือเกิน  :impress2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 04-03-2015 13:41:28
แหม่.... ไม้ฉากนี่  -_-;;
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 04-03-2015 13:45:25
หึยยยย หวานกันวุ้ยย อิจฉาตาร้อน

ยังงงๆกับคู่เปายูโร ตกลงใครกดใคร แล้วทำไมยูโรที่ดูเหมือนจะเป็นเคะกลับกอดเปาเปาแน่นเลยเนี่ย

ขอความจริงด่วนค่ะ!!!

 :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 04-03-2015 14:26:41
ตามอ่านทันละน่ารักดีอะ รอติดตามคร้าบบบ :o8:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 04-03-2015 18:38:38
ไม้ฉากก็ดีแต่ปากล่ะว่ะ

ทำอย่างอื่น..ไม่เป็นร๊อก

แน่จริง..กลับมาจากเที่ยวคืนนี้
ป่าม..ป๊าบๆๆๆๆๆ เลย

จะโดนไหม..ปั้น
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-03-2015 18:55:21
เปา-ยูโร หรือ ยูโร - เปา?

ไปไวเหมือนกันนะคู่ไม้ฉาก - ปั้นสิบนี่

ลุงธีระของปั้นสิบนี่เป็นพ่อของโชกุนสินะ

ว่าแต่ไม้ฉากนี่จะเรียนต่อมหาลัยหรือโรงเรียนนายร้อยกัน?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-03-2015 19:11:01
อร๊ายย~  :-[ ไม้ฉากโผล่มาเซอร์ไพรส์แต่ละที.ทำเอาหนูปั้นเบาหวานพุ่งปรี๊ดเลยน้า~ งื้อ~~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 13 ต่อ || P.7 || 04-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 04-03-2015 20:51:02
 :o8:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 05-03-2015 12:33:37
Ch 14 one kiss || ปั้นสิบ



หลังจากที่ไม้ฉากมาส่งผมที่บ้าน ผมก็เดินเข้ามานั่งคุยกับม๊ากับป๊า

“อ้าวว ไม้ฉากละลูก ไม่เข้ามาในบ้านก่อนหรอ” ม๊าถามหาไม้ฉาก
แหม่ ,,, ม๊าถามว่าปั้นสอบได้ไหม เหนื่อยไหมก่อนก็ได้ครับ

“มันรีบไปขออนุญาตพ่อมันอะครับ คืนนี้จะไปเที่ยวกัน” ผมนั่งลงโซฟาข้างๆม๊า ก่อนหยิบขนมมากิน
คือ เหนื่อยอยากนอนมาก แต่อีกไม่กี่ชั่วโมงจะไปเที่ยวละไง กลัวไม่ตื่น - -

“แล้วเราอะ ขออนุญาตยัง” ป๊าพับหนังสือพิมพ์ที่อ่านลง แล้วมองมาทางผม

“แหะๆ ปั้นรู้หรอกว่าป๊ากับม๊าใจดี อนุญาตอยู่แล้ว เนอะม๊าเนอะ” ผมขยับเข้าไปกอดม๊า

“จ๊ะๆ จริงๆเลยลูกคนนี้ แล้วคืนนี้ชวนยูโร หรือไม้ฉากมานอนเป็นเพื่อนนะ ป๊ากับม๊าจะไปกรุงเทพ”
ชวนยูโรอะพอได้อะครับม๊า ให้ชวนไม้ฉากนี้ ปั้นไม่ไว้ใจตัวเอง 555555555+

ป๊ากับม๊า ไปกรุงเทพกันอีกละหรอ ,, เห้อออ

“ทำไมไปบ่อยจังอะครับ ปกตินานๆไปทีนิ” ผมกอดม๊าไว้ แล้วหันไปถามป๊า

“พอดีลุงธีระมีปัญหานิดหน่อยนะ ป๊ากับม๊าเลยต้องไปช่วยดูแลงาน  ปั้นอยู่ได้ไม่มีปัญหามั้ง
ครั้งนี้ป๊าม๊าไปแค่ 2 วันเอง วันอาทิตย์ก็กลับแล้ว”

ป๊าตอบมาแต่ก็หลบสายตาผม ทำทีหันไปดูทีวีแทน
เห้ออ ปัญหาอะไรกันอีกละ ผู้ใหญ่นี้ปัญหาเยอะเหมือนกันเนอะ - -

“งั้นปั้นไปนอนก่อนดีกว่า เมื่อคืนอ่านหนังสือดึกมากเลยครับ”ผมลุกขึ้นยืนเตรียมจะขึ้นไปข้างบน

“อ้าว ไหนจะไปเที่ยวกับเพื่อน แล้วไปนอนทำไมละครับ”

“ก็นอนก่อนไงม๊า ไม่ไหวแล้วปั้นง่วงนอนจะแย่แล้วอะครับ”
ผมตอบม๊าเสร็จก็เดินขึ้นมาบนห้องนอน



เห้อออ … เหนื่อยมากกกก
จริงๆผมไม่ได้อยากไปเที่ยวหรอกครับ อยากนอนมากกว่า
มันเพลียไปหมดแล้วงะ เหมือนจะไม่สบายด้วย


ผมอาบน้ำเรียบร้อยละ กะว่าตื่นมาก็แต่งตัวไปเที่ยวเลย
ไม้ฉากมันบอกจะมารับตั้งหกโมงกว่าๆ นี้เพิ่งจะห้าโมงเย็นเอง
มีเวลานอนหลับอีกตั้งชั่วโมงกว่า
555+ ผมนอนเล่นบนที่นอนแป๊บเดียว .. ผมก็หลับสนิทละครับ




ผมหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้เลยครับ
ตื่นมาอีกที ห้องนอนผมก็มืดมาก
หื้มมม .. ทำไมมันอึดอัดแบบนี้วะ


ผมพยายามจะขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ก็รู้สึกหนักๆตัว
เดี๋ยวๆนะ .. คือ นี้มือใครวะ
ผมเอามือมาจับๆมือที่กอดเอวผมไว้อยู่

ม๊าหรอ??

หรือว่าป๊า???

ปกติม๊า กับป๊าชอบเดินเข้ามานอนกอดผมตอนผมหลับแบบนี้ละครับ
แต่ … มือไม่น่าใช่ม๊านะ ม๊ามือเล็กๆ
ป๊าก็ไม่น่าใช่ .. ป๊าตัวอ้วนๆ แต่มือนี้เรียวๆ


ใครวะเนี้ยยย … กอดจนอึดอัดแล้ววววนะ!!
ผมพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากกอดของใครไม่รู้
แต่คนที่กอดผมไว้มันคงรู้ตัว แล้วตื่นนอนละ


“จะดิ้นทำไมวะ .. นอนดีๆดิ”

เดี๋ยววววววว!

O________o

เสียงไม้ฉาก !


พูดจบมันก็นอนพลิกตัวจากท่าที่นอนกอดผมอยู่ไปนอนหงายแทน
ผมรีบลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง
ไม้ฉากจริงๆด้วย

คือ ,,, มึงมาตอนไหนเนี้ยยย!!
แล้วมานอนกอดกูได้ไงครับ
 ^///////^



“เปิดไฟทำไมอะ มันแสบตา” ดูมันสิครับ พูดเสร็จก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตา

“ตื่นเลย มึงมานอนนี้ได้ไงเนี้ยย” ผมดึงผ้าห่มออกจากหน้ามัน
ดูมันทำหน้าหงุดหงิดดิ ,,, แม่งงง ~ ก็ยังหล่ออยู่ดีอะ

“ก็มารับไง แต่เจอป๊ากับม๊ากำลังจะไปกรุงเทพกันละมั้ง เค้าบอกปั้นนอนอยู่ข้างบน ก็เลยเดินขึ้นมาปลุกเนี้ย”
อืมม พูดไปก็แย่งผ้าห่มจากมือผมไปห่ม เอาหน้ามุดผ้าห่มกูอีก
หื้มม ,, กูจะไม่ซักผ้าห่มเลยคอยดูดิ 55555+


“ปลุกอารายย มึงมานอนหลับข้างๆเนี้ยนะเรียกว่าปลุก”
มันเอาหน้าออกจากผ้าห่มที่มุดๆอยู่ แล้วนอนมองหน้าผมแทน ^////^

“ก็แอร์มันเย็นอะ ละไม้ก็ง่วงมากด้วย เข้าค่ายมาก็โคตรจะเหนื่อย
อยากนอนบ้างอะ ปลุกปั้นแล้วปั้นไม่ตื่น เลยนอนหลับบ้าง”
พูดเฉยๆก็ได้ครับ ไม่ต้องส่งยิ้มมาให้ .. กูใจเต้นจะแย่แล้ว

“ก็นอนดิ ไม่ต้องไปด้วยกันก็ได้คืนนี้อะ เดี๋ยวบอกพวกมันให้” ผมทำท่าจะลุกจากที่นอนไปเตรียมแต่งตัว
คือมันกี่โมงแล้วเนี้ยย พวกคะน้าด่าแย่ละมั้ง

“จะไปไหนนน มานอนต่อเหอะ” คุณชายไม้ฉากท่านดึงผมให้ล้มไปนอนซะก่อน

“โอ้ยยย เจ็บนะเว้ยยไม้ฉาก “ ผมบ่นๆ แต่ก็ขยับตัวไปหนุนหมอนดีๆ

“ไม่ต้องไปแล้ว นี้มันสามทุ่มแล้วนะ” ห๊า 3 ทุ่มแล้ว .. แล้วทำไมไม่ปลุก T___T
เออ มันบอกปลุกแล้วแต่ผมไม่ตื่นนิหว่า

แต่คือ ,, ท่านอนนี้ทำให้ใจเต้นแรงไปไหมครับ???
ผมนอนตะแคงไปมองหน้าไม้ฉาก ไม้ฉากก็นอนตะแคงหันมามองหน้าผม
(ท่าเดียวกับที่ผมนอนกับยูโร แล้วบอกว่าอยากให้เป็นไม้ฉากเลย >/////< )
แล้วมันมองผม ละยิ้มๆให้อะครับ …
เป็นคุณๆจะทำไง??
คนที่ชอบอยู่ตรงหน้า นอนบนเตียงเดียวกัน แล้วนอนจ้องหน้าส่งยิ้มกวนๆมาให้



“ก็ทะโทรโทรบอกมันก่อน เดี๋ยวมันจะรอ”
ผมพูดเสร็จก็รีบพลิกตัวไปหยิบมือถือมากด
โอ้ยย ถ้านอนแบบเดิมต่อไปมีหวังไม้ฉากได้ยินเสียงหัวใจผมแน่ๆ
แต่ไม่ทันได้กดโทรออกหรอกครับ แจ้งเตือนไลน์จากคะน้ามันค้างไว้


Kana-non :: ไม่ต้องมาแล้วนะมึง

Kana -non :: งานล่มมากๆ

Kana -non :: เปาพาแฟนมา ยูโรแม่งอาระวาดซะพวกกูแยกย้ายแล้ว

Kana -non :: แล้วคืนนี้อย่าปล้ำไม้ฉากกูนะ 5555555

Kana -non :: แมนๆอะแก นอนด้วยกัน

Kana -non :: แล้วมาเล่าประสบการณ์คืนแรกให้ฟังด้วยอะ

Kana -non :: แมนๆนะแก แมนๆ 5555555555



โอ้ยยยยย … อะไรของมึงเนี้ยยคะน้า

“อ้าวว ทำไมไม่โทรหาเพื่อนอะ” ไม่ถามเฉยๆนะครับ
คุณท่านขยับมาชิดกับหลังผมมาก
ก่อนจะโน้มหน้าจะดูมือถือผม

ผมหันหน้าไปมองหน้ามัน .. คือด้วยความที่มันอยู่ใกล้ผมเกินไป
ปากผมเฉียดกับแก้มของไม้ฉากไปนิดเดียว
ไม้ฉากก็มองหน้าผม ........
ต่างคนต่างนิ่งครับ

แต่เสียงหัวใจนี้ดังพอๆกันมากๆ
ผมกับไม้ฉากมองหน้ากันอยู่แบบนั้น


จนกระทั่ง ..................
เสียงมือถือของไม้ฉากดังซะก่อน

เห้ออออ … หัวใจแทบหยุดเต้นแล้วปั้นสิบบบ!!


ไม้ฉากมันส่งยิ้มกวนๆให้ผม
ก่อนจะขยับตัวออกไปหยิบมือถือที่วางไว้ข้างๆหมอนมารับสาย


“อืมม ไง อยู่บ้านปั้นสิบ ก็นอนนี้แหละบอกพ่อไว้แล้ว
อะไรๆของมึง จะมาก็มาดิ พ่อแม่ปั้นไม่อยู่ .. อืมๆ โอเค เดี๋ยวกูบอกมันให้”

แล้วมันก็วางสายไป ..
เดี๋ยวนะ กูได้ยินว่ามึงบอกให้คนในสายมาบ้านกูได้ พ่อแม่กูไม่อยู่
คือ มึงถามกูยังครับไม้ฉาก - -

ไม้ฉากวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างๆเตียง

“ไนซ์จะมาหาอะ  ลงไปรอข้างล่างกัน” มันพูดเสร็จก็เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ
พอมันเดินออกมาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าผมที่พาดๆไว้แถวเก้าอี้โต๊ะคอมมาเช็ดหน้า
เดี๋ยวนะ ,, นี้ห้องกูหรือห้องมึงครับ หยิบอะไรไปใช้ขอเจ้าของเค้าบ้างยัง?

“เตี้ยยยย เร็วๆตื่นนน ไปรอไนซ์กัน”  มันเดินมาเอามือฉุดแขนผมให้ลุกจากที่นอน

คือเมื่อกี้กูยืนขึ้นมึงก็ฉุดให้นอน
พอกูนอนมึงมาดึงให้ลุกขึ้นยืน
เอาไงครับคุณ ???


“ก็ให้ไนซ์มาบนห้องดิ จะลงไปทำไมละ ขี้เกียจลงไปแล้ว”
ผมดึงแขนออกจากมือมัน
ก่อนจะนอนขดๆเอาผ้าห่มมาพันๆตัวไว้

“มึงนี้ อยากให้คนอื่นเข้ามาในห้องนอนมากหรือไง” นั้นไงคุณชายเริ่มมีน้ำโห เริ่มส่งเสียดุแหละ

“มันก็มาบ่อยแล้วมั้ยวะ เพื่อนกันมากี่สิบปีแล้ว ปกติก็มานอนบ้านกูกันบ่อยอยู่ละเหอะ”
ผมหันไปตอบมัน แต่ท่าทางมันอารมณ์ไม่ดีจริงๆอะครับ
มึงนอนไม่พอ? หรืออะไรครับ อยู่ๆมาไม่พอใจ?

“โอ้ยยย” เสียงผมนี้แหละครับ
ไม้ฉากแม่งง ,, ล้มมาทับตัวผม
ไม้ฉากมันนอนทับตัวผมไว้แหละครับ สักพักมันก็เอาแขนยันตัวให้มานอนคร่อมตัวผมแทน
แต่ตัวผมก็มีผ้าห่มพันๆตัวไว้นะครับ
อย่าๆเพิ่งคิดกันไปว่าไม่มีอะไรมากั้น >/////<
ท่ามันอันตรายไปไหมวะปั้นสิบบบ - -‘


“แล้วกูเป็นเพื่อนมึงมากี่สิบปี .. มึงยังบอกชอบกูได้เลย กับไนซ์ก็เหมือนกันงั้นหรอวะปั้น?”
มึงถามอะไรของมึงวะไม้ฉาก??!!!

ถามนี้คือ กูจะชอบใครง่ายๆก็ได้เลยสินะ
กว่ากูจะยอมรับกับตัวเองว่าชอบมึง กูสับสนตั้งนาน
ทำไมพูดงี้วะ!!!!!

“มึงดูถูกความรู้สึกกูเกินไปไหมวะไม้ฉาก”
ผมดึงผ้าห่มที่พันๆตัวออก แล้วผลักไม้ฉากที่คร่อมตัวผมไว้ออกไป ก่อนจะลุกขึ้นยืน
ไม้ฉากนั่งอยู่บนที่นอน มองหน้าผม

“กูชอบมึง เพราะอะไรกูก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ความรู้สึกที่กูมีให้มึง
กูมีให้ได้แค่มึง ไม่ได้หมายความว่ากูจะชอบไนซ์ หรือใครๆที่กูเป็นเพื่อนกันมาตลอด
ถ้าไม่ใช่มึง … กูก็ไม่ได้รู้สึกแบบนี้หรอก”

ผมพูดเสร็จก็เดินไปที่ประตู เตรียมจะลงไปนั่งรอไนซ์ข้างล่าง

แต่ก่อนจะเปิดประตูก็บอกกับไม้ฉาก...
“สิ่งที่มึงทำอาจจะคิดเล่นๆทำเล่นๆรู้สึกกับกูแค่เล่นๆ
แต่สำหรับกูแล้ว .. กูไม่เคยล้อเล่นกับมึงเลยนะไม้ฉาก
อย่าดูถูกความรู้สึกกู”


ผมพูดเสร็จก็เปิดประตู แล้วเดินลงมานั่งรอไนซ์ข้างล่าง
เปิดทีวี แล้วไปหยิบขนมมานั่งกินรอ



ผ่านไปเกือบ 10 นาทีครับ ไม้ฉากก็เดินลงมา

“ปั้น คือ .. กู”
ไม้ฉากมันเดินมายืนมองผม แล้วก็พูดติดอ่างอยู่นั้นแหละ

ผมวางจานขนมลงบนโต๊ะ แล้วเดินขึ้นไปหยิบมือถือจากห้องนอน
ไม่ได้สนใจมันหรอกครับ ว่ามันจะเดินตามมาไหม หรือจะมองผมอยู่ไหม
พอผมหยิบมือถือเสร็จแล้วก็ลงมานั่งที่โซฟาหน้าทีวีที่เดิม
ไม้ฉากหายไปไหนไม่รู้ละครับ อืมม ช่างแม่งงเหอะ
จะไปไหนก็ไป …



ผมกดโทรไปหายูโรว่ามันเป็นยังไงบ้าง

ผม :: ฮัลโหล มึงอยู่ไหนครับคุณยูโร

ยูโร :: 7-11 แถวบ้านมึงนี้แหละครับ

ผม :: จริงดิ งั้นคืนนี้มึงแวะมานอนกับกูดิ ป๊าม๊าไม่อยู่อะ นะ นะ นะยูโรสุดหล่อ

ยูโร :: รู้แล้วเว้ยย ไม่ต้องมาอ้อนกู  นี้กูก็อยู่กับไม้ฉาก เดี๋ยวจะเข้าไป  เออๆ มึงเอาไรไหมไม้ฉากถาม

ผม :: ฝากบอกมันว่ากูไม่แดก



ผมกดวางสายก่อนจะโยนมือถือวางไว้ข้างๆตัว
เหอะ!! เกลียดมันวะ ,, ไม่ต้องมาถามเลยว่าอยากกินไร
แล้วนี้มัน 2 คนไป 7-11 ด้วยกันได้ไงวะ??



ผมนั่งกดรีโมททีวีเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ
สักพักไนซ์ก็มาครับ ,, หล่อมาเลยนะมึงคุณไนซ์

“อยู่คนเดียวหรอวะปั้น ไอ่ไม้ฉากอะ” พูดเสร็จก็นั่งลงบนโซฟาเดียวกับผม

“ไป 7-11 กับยูโรเดี๋ยวมา .. นั้นไงมาพอดี” เสียงรถมอเตอร์ไซต์ดังเข้ามาในบ้าน
พร้อมๆกับเสียงปิดประตูรั้ว
สักพักยูโรก็เดินเข้ามา

“อ้าวว ไนซ์ หวัดดีๆ มาก็ดีละกินเบียร์กัน”
ยูโรพูดเสร็จก็วางถุงขนม ถุงเบียร์ ถุงน้ำแข็งไว้บนโต๊ะ
ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วหยิบจาน
เชิญตามสบายเลยจ๊ะ .. ทำให้เหมือนเป็นบ้านพวกมึงได้เต็มที่นะ
ไม่ต้องเกรงใจกูเลยก็ได้ - -‘

คือ ตอนนี้กูอารมณ์ไม่ดีมากๆ พวกมึงอยากทำไรทำเลยเหอะ
สักพักไอ่คุณชายมันก็ปิดประตูบ้าน แล้วเดินเข้ามานั่งข้างๆผม
แทนที่ไนซ์ที่เดินไปช่วยยูโรหยิบของ

“อ่ะ,, ซื้อไข่ตุ๋นมาฝาก ชอบกินไม่ใช่หรอ” มันพูดเสร็จก็ยื่นถ้วยไข่ตุ๋นมาให้ผม
กูเป็นเด็กงั้นสินะ เอาขนมมาง้อเนี้ยย??

“ไม่กิน” ผมผลักมือมันที่ยื่นถ้วยไข่ตุ๋นมาให้ออก
ก่อนจะหยิบรีโมทเปลี่ยนๆช่องทีวีต่อ
มันนั่งมองหน้าผมสักพัก ก็ลุกขึ้นไปช่วยพวกไนซ์กับยูโรยกของมา


พอพวกมันเตรียมของเสร็จ ก็เริ่มกินกันละครับ
พวกมันกินเบียร์กันทั้ง 3 คนมันนั้นแหละ
ผมกินได้แค่สปาย เพราะไอ่คุณชายมันไม่ยอมให้กิน

เบื่อมันมากๆ ชอบขัดไปซะทุกเรื่อง
โอ้ยยยยยย ,,, หงุดหงิดวะ ยิ่งเห็นมันคุย หัวเราะอยู่ตรงหน้ายิ่งหมั่นไส้
พูดมาได้ว่าผมจะชอบไนซ์ หรือเพื่อนคนอื่นๆอีกก็ได้
มันจะมากไปแล้วนะเว้ยยยยไอ่คุณชายย!!!!



ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ .. ฟังเพลงบ้างละ
ฟังยูโรมันบ่นนั้นบ่นนี้ตามประสามันไป
เที่ยงคืนกว่าๆ น้ำแข็งกับเบียร์หมด
ก็เลยว่าจะเลิกกินละ แต่ยูโรบอกต่ออีก 3 ขวด
เดี๋ยวออกไปซื้อๆ แป๊บเดียว
แต่คือสภาพมันอะไม่น่าจะขี่รถไปไหวไง
ไม้ฉากเลยอาสาขี่รถพามันไปซื้อ


เห้อออ … ถามกูหน่อยไหมว่าง่วงหรือยัง?
ทั้งเมาสปาย ทั้งง่วงนอน ... มึนหัวไปหมดละนะเนี้ยย T____T


พอพวกมันออกไป ไนซ์ที่นั่งกับพื้นเลยลุกมานอนหนุนตักผมที่นั่งอยู่บนโซฟา
“อารายของมึง เมาก็ไปนอน มานอนตักกูทำไม มันหนักเว้ยย”
ผมผลักหัวมันออกจากตักผม  แต่หัวมันโคตรหนักเลย

“นอนแป๊บนึงดิวะ กูปวดหัวนะ นวดๆขมับให้หน่อยดิ” มันดึงๆมือผมให้มานวดๆหัวให้มัน

“เป็นไรของมึง มาจากขอนแก่นแล้วไม่กลับไปนอนบ้าน มาบ้านกูทำไม”
ผมนวดให้มันไป ก็บ่นๆมันไปด้วย

“อืมม ไม่อยากกลับวะ บ้านมันน่าเบื่อ”มันพูดเสร็จก็ยกมือมาปิดหน้าไว้

“อ้าวว จะปิดหน้าทำไม ไหนบอกให้กูนวดให้ไง เอามือออกไปดิวะ”
นี้ก็กวนตีนนะ พอนวดให้ละมาปิดหน้าปิดตา - -‘
ผมหงุดหงิดจากไม้ฉากนั้นแหละ เลยเริ่มจะเบื่อพาลคนอื่นไปทั่วละ
แต่มันก็ไม่ยอมเอามือออก ผมเลยไม่นวดละ นั่งเล่นมือถือละให้มันนอนตักไปแบบนั้นแหละ


“ปั้น ... “ ไนซ์มันเรียกชื่อผม ผมเลยก้มไปมองหน้ามัน

“ว่าไง”

“พ่อแม่กูจะเลิกกันวะ”
ไนซ์พูดจบไนซ์มันก็ร้องไห้...


งง เลยไง … คือ บ้านมันนี้จัดว่าเป็นครอบครัวอบอุ่นได้เลยครับ
พ่อมันทำงานราชการ ส่วนแม่เป็นแม่บ้าน
ไนซ์มันมีน้องสาวชื่อ นีซ
พ่อแม่มันไม่มีทีท่าว่าจะหย่ากันได้เลยนะ ...
นี้สินะเหตุผลที่มันไม่กลับไปนอนบ้าน เลยมาเมาอยู่บ้านผมแทน


“เห้ยย มึงๆ ใจเย็นๆก่อนดิวะ อย่าร้องไห้”
ผมรีบเอามือลูบๆหัวมัน เพราะมันร้องไห้หนักขึ้น
สักพักมันก็ลุกขึ้นมานั่ง แล้วก้มหน้าร้องไห้กับหมอนที่เอาไว้อิงหลัง
อ้าวว … ร้องไห้หนักเลยทีนี้

ทำไงดีละกู?? ปกติไม่ค่อยจะปลอบใคร
แล้วไนซ์นี้คือรู้จักกันมาเป็นสิบๆปี ไม่เคยเห็นด้านนี้ของมันเลย
ปกติมันจะร่าเริงตลอดเวลา ....

ผมเลยดึงมันเข้ามากอด แล้วเอามือตบๆหลังมันเบาๆ
“ร้องไห้เลยก็ได้มึง เต็มที่เลย แล้วพรุ่งนี้มึงก็ไม่ต้องร้องไห้นะเว้ยย”
มันกอดผมกลับโคตรแน่น แล้วร้องไห้จนผมเริ่มรู้สึกได้ว่าเสื้อแถวๆคอแถวๆหน้าอกผมนี้เริ่มจะเปียกเพราะน้ำตามันละครับ

“ทำไมวะปั้น เชรี้ยยมากๆ พ่อกูมีคนใหม่ ทำไมเค้าต้องทำกับแม่กูแบบนี้วะ”
มันร้องไห้ไปก็พูดถึงเรื่องราวที่มันอัดอั้นในใจออกมา


นั้นดิ .. ถ้าผมต้องเจอเรื่องราวแบบครอบครัวมัน ผมจะทำยังไง??
ไม่เคยคิดถึงภาพที่ไม่มีป๊าหรือม๊าอยู่ด้วยกันเลยนะ
ต่อไปจะไม่งอแงแล้วละ เชิญป๊ากับม๊าสวีตกันให้เต็มที่เลย ปั้นยอมครับ


แล้วนี้ยูโรกับไม้ฉากมึงไปซื้อของกันนานไปละนะเว้ยย
มาช่วยกันปลอบเพื่อนหน่อยดิ
ผมปลอบใครไม่ค่อยเป็นด้วยอะ …
ไนซ์ร้องไห้สักพักก็หยุดร้อง เหลือแค่สะอื้นเล็กน้อย
มันค่อยๆดันตัวเองออกจากกอดของผม
แล้วใช้มือทั้งสองข้างมาจับหน้าผมไว้


“ปั้น ... มึงจะไม่ทิ้งกูแบบพ่อกูใช่ไหมวะ”
คือกูว่ามึงเมาแล้วละใช่ไหมไนซ์ หน้าแดงตาเยิ้มไปหมดแล้วเนี้ย

“อืมม ไม่ทิ้ง มึงเป็นเพื่อนกูมาเป็นสิบๆปี จะทิ้งได้ไงวะ” ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้มัน
แต่ไม่ทันไนซ์จะอ้าปากพูดอะไรหรอกครับ
เสียงมอเตอร์ไซต์ก็ดังเข้ามาในบ้าน
พร้อมๆกับเสียงคำถามที่ดังมาจากหน้าประตูบ้าน

“มึง 2 คนทำเชรี้ยไรกัน”
เสียงโหดๆแบบนี้มีคนเดียวเท่านั้นแหละ,,
คุณไม้ฉาก !!!



ผมกับไนซ์หันไปมองไม้ฉาก ที่ตอนนี้ยืนอยู่หน้าบ้านในมือหิ้วถุงเบียร์ถุงขนมยืนมองผมกับไนซ์อยู่เหมือนกัน
“กูอ้อนปั้นอยู่อะ มึงอะมาช้า” ไนซ์ส่งเสียงไปตอบไม้ฉาก
แต่ก็ยังจับแก้มผมไว้แบบเดิม

“แล้วมึงจะจับแก้มปั้นสิบทำไม ปล่อยได้ละไนซ์” หึหึ แล้วทำไมไนซ์จะจับไม่ได้วะห๊า????
ไนซ์หันมามองหน้าผมแล้วก็ยิ้มๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับไม้ฉาก

“ก็แก้มปั้นมันนุ่มดีอะ กูเลยจับเล่น แต่ไม่รู้จะหอมไหมนะ เดี๋ยวพิสูจน์ก่อน”
หื้มมม พิสูจน์ไรของมึงวะไนซ์??
ไม่ทันต้องคิดละครับ ไนซ์มันหันมาจุ๊บแก้มผมไปเต็มๆเลย ฟอดดใหญ่ๆ
ก่อนจะเงยหน้าออก แล้วยิ้มให้ผม “แก้มมึงโคตรหอมเลยวะปั้น”

ผมตกใจเลยรีบผลักมันออก ก่อนจะเอามือมาลูบๆแก้มตัวเอง
“ไอ่เชรี้ยไนซ์มึงเล่นอะไรเนี้ย โอ้ยย ขนลุกหมด”

ไนซ์มันแม่งหัวเราะใหญ่เลย ก่อนจะเดินไปแย่งถุงเบียร์กับถุงขนมจากไม้ฉากมาวางไว้ที่โต๊ะหน้าทีวี

“มึงจะยืนอีกนานปะไม้ฉาก กูจะกินต่อแล้ว แม่งงง ชักช้าวะ”
นั่นไง บ่นคนอื่นอีก เดี๋ยวนะไนซ์ มึงใช่คนเดียวกับที่ร้องไห้มะกี้เปล่าเนี้ยย??
กูเริ่มแยกไม่ออกละนะว่าไหนคือตัวตนมึงตอนนี้อะ


ยูโรปิดรั้วแล้วก็เดินเข้ามาในบ้าน ชนเข้ากับหลังของไม้ฉากพอดี
“ไอ่ไม้ฉาก ยืนขวางทำไมวะ เข้าไปในบ้านดิ”

ไม้ฉากเลยเดินลงมานั่งที่พื้นหน้าทีวี ยูโรปิดบ้านแล้วก็มานั่งตาม
พวกมันก็กินกันต่อนั่นแหละครับ
ผมไม่ได้กินแล้ว ง่วงนอนมากๆ
เลยเล่นเกมส์ในมือถือ รอพวกมันกินกันให้เสร็จ
ตอนนี้มีแต่เสียงไนซ์กับยูโรครับ ที่แย่งกันคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ไป
บางทีก็ร้องเพลงด้วยกัน 5555+
แต่คุณไม้ฉากไม่ค่อยพูดละครับ ผมละสายตาจากมือถือหันไปมองพวกมันบ่อยๆ
ก็เจอกับสายตาคุณไม้ฉากมองมาที่ผมแทบทุกครั้ง

คืออะไรครับ?? มองทำไม??? ต้องการอะไรวะ????
แล้วมาส่งสายตาดุๆให้?? กูทำไรผิด???


เกือบตี 3 ครับ พวกมันก็กินเสร็จ
พร้อมๆกับยูโรที่หลับคาโต๊ะไปแล้ว - -‘
นี้ลำบากกูอีกสินะ ….

ไม้ฉากมันดึงไนซ์ให้ลุกขึ้นมานอนบนโซฟา
ไนซ์มันยังไม่หลับสนิทแบบยูโรครับ เลยดึงขึ้นมานอนบนโซฟาง่ายหน่อย

ส่วนผมก็เก็บแก้ว เก็บจานไปไว้ที่ห้องครัว
ไม้ฉากดันโต๊ะหน้าทีวีออก แล้วเอายูโรนอนกับพื้น
เพราะปลุกยังไงมันก็ไม่ตื่นละครับ

“มึงไปเอาผ้าห่มกับหมอนมาให้มัน 2 คนดิ” นั้นไง ใช้กูอีกละ
นี้กูเจ้าของบ้านนะครับคุณไม้ฉาก...

เห้ออออ … ผมเดินขึ้นมาหยิบหมอนกับผ้าห่มลงมาให้ไนซ์กับยูโร
พอจัดการมัน 2 คนเสร็จก็เกือบจะตี 4 ละครับ
โคตรจะง่วงแบบสุดๆแล้ว ...

“มึงขึ้นไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวกูนอนเฝ้าพวกมัน 2 คนข้างล่างนี้แหละ” ไม้ฉากมันไล่ผมให้ขึ้นไปนอน
คือ จริงๆนะ กูก็ไม่ได้คิดจะชวนมึงขึ้นมานอนบนห้องกูอยู่แล้วปะ??
ตามสบายเหอะ !!



ผมเลยหยิบมือถือที่วางไว้บนโต๊ะ .. แล้วเดินขึ้นห้องนอน
เห้ออ เหนื่อยจะบ้า ... มีแต่กลิ่นเบียร์กลิ่นสปายกลิ่นเหงื่อเต็มตัวเลย
ผมเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำอีกรอบ
จะได้นอนตื่นสายๆละพรุ่งนี้ ...

พอออกจากห้องน้ำมาก็ตกใจแทบตาย
ไม้ฉากมันนั่งอยู่ปลายที่นอน นั่งมองผมที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำมา

“ขึ้นมาเอาหมอนหรอ หยิบบนที่นอนไปได้เลย ผ้าห่มก็จะใช้อันนั้นก็ได้ หรือหยิบเอาในตู้อะ”
ผมบอกมัน แล้วก็เดินผ่านหน้ามันไปเอาผ้าเช็ดตัวไปตากที่ระเบียง
ก่อนจะเดินกลับเข้าห้องมาเพื่อจะไปหยิบเสื้อมาใส่ ตอนนี้ผมใส่แต่บ๊อคเซอร์ตัวเดียวไง

ไม้ฉากมันก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมนั้นแหละครับ ไม่ขยับตัวไปไหน
และก็ยังมองผมแบบไม่พอใจเหมือนเดิม
คือ ... กูทำไรให้มึงโกรธครับ??


“เป็นเชรี้ยไรของมึงเนี้ยย มานั่งไม่พูดไม่จา
ถ้าไม่เอาอะไรก็ลงไปนอนข้างล่างได้แล้วกูง่วง กูจะนอน”

ผมหันไปบอกมัน ก่อนจะเลือกเสื้อยืดในตู้มาใส่

แต่ไม้ฉากมันเดินมาดึงแขนผม แล้วผลักผมให้ยืนเอาหลังชนกับตู้เสื้อผ้าแทน
“โอ้ยย อะไรของมึง กูเจ็บนะ ปล่อยดิวะ”
คือ เจ็บจริงๆอะ ไม่ได้ใส่เสื้อด้วยไง ละดึงแขนก็เจ็บแล้วนะ
นี้มาผลักให้หลังโดนกับตู้อีก .... คือ กูไม่ได้บึกบึนนะเว้ยย

“กูบอกมึงละนะปั้น ว่าอย่าพูดไม่เพราะใส่กู”
คือพูดดีๆก็ได้ปะวะ จะบีบข้อมือทำไมเนี้ย กูเจ็บบ!

“ก็ทำไมกูจะพูดไม่ได้วะ เมื่อก่อนกูก็พูดแบบนี้ กับไนซ์กับใครๆกูก็พูดแบบนี้”
ผมหันไปพูดกับมัน  แต่ท่าทางมันจะไม่พอใจกับคำตอบครับ บีบข้อมือผมแน่นกว่าเดิมอีก

“งั้นกูกับไนซ์ก็เป็นเหมือนๆกันใช่ไหม?”
ถามอะไรกวนตีน ก็เพื่อนเหมือนกันนั้นแหละ

“อืมม ก็เหมือนกัน โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย ปล่อยแขนกูดิวะ ไอ่ .....”
ไม่ทันได้พูดจนจบคำหรอกครับ  เสียงของผมขาดหายไปเพราะ  ....

ริมฝีปากร้อนๆของไม้ฉากที่โน้มมาปิดปากผมไว้

จูบ??

ผมที่กำลัง งงๆ มึนๆ กับสัมผัสที่ได้รับ ก็ต้องมาสะดุ้ง
เมื่อไม้ฉากมันค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปภายในโพรงปากผม ลิ้นร้อนๆของมันไล้กวาดไปทั่วปากของผม
แล้วมันก็ดูดลิ้นผมแรงๆ

“อื้มม ม,, โอ้ยย เจ็บนะเว้ย” ผมรีบผลักมันออก
เจ็บทั้งมือ เจ็บทั้งปาก

เหมือนมันจะเริ่มรู้สึกตัวแล้วละว่ามันทำอะไรกับผม
มันเดินเข้ามากอดผม ผมก็ผลักมันออก

“เออ ปั้น .. ไม้ขอโทษ”
จะมาพูดดีเพื่อ??
เชรี้ยยย!!
จูบแรกกูด้วยเมื่อกี้ … เป็นจูบแรกที่โคตรรุนแรงและไม่ชอบเลย ;(


“ขอโทษทำไมวะ พูดเสร็จแล้วออกไปได้แล้ว กูจะนอน”
ผมผลักมันออก ก่อนจะหยิบเสื้อมาใส่

“ไม้ขอโทษ คือ ไม้แค่ไม่ชอบที่ ที่ .... “
มันเดินมากอดผมที่ด้านหลัง แล้วก็พูดคำว่าขอโทษอีก
นี้คือมึงเมา??? หรืออะไรวะ???

“ขอโทษอะไรวะ แล้วปล่อยได้ยัง??”
ขี้เกียจจะสะบัดจะดิ้นละนะ มึงอยากกอดก็กอดเลย

“กูแค่ไม่ชอบที่มึงบอกว่ากูก็เหมือนๆกับไนซ์ ไม่ชอบที่มึงจะให้ใครๆเข้ามาในห้องนอนมึง
แล้วก็ไม่ชอบที่วันนี้มึงยอมให้ไนซ์หอม กูไม่ชอบ”

มันพูดไปก็กอดผมแน่นขึ้น .. นี้มึงสำนึกผิดหรือจะรัดกูให้หายใจไม่ออกแน่วะไม้ฉาก??


ผมดึงแขนมันที่กอดเอวผมไว้ออก ก่อนจะหันไปมองหน้ามัน
“แล้วทำไมมึงถึงไม่ชอบละ ,, ในเมื่อมึงกับกูก็เป็นเพื่อนกัน เหมือนที่กูกับไนซ์เป็นเพื่อนกัน”

ก็จริงใช่ไหม? ในเมื่อมีแต่ผมที่บอกว่าชอบมันอย่างชัดเจน
แต่มันไม่ได้พูดคำนี้ออกมาเลยด้วยซ้ำ
มีแต่ผมที่ต้องมโนหรือคิดเอาเองจากคำพูดของมัน จากการกระทำของมัน

“แต่มึงชอบกู มันจะเหมือนกันกับไนซ์ได้ไงวะ”
มันเริ่มทำเสียงโหดอีกละครับ …
 
“ใช่ ... กูชอบมึง แต่กูไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ามึงชอบกูไหม เพราะมึงไม่เคยพูดอะไรตรงๆออกมา”
มันนิ่งครับ … ไม่ยอมตอบอะไร
ก็เป็นแบบนี้อะ … ละจะให้คิดยังไงวะ?
บางทีก็ไม่อยากคิดไปเองนะ กลัวจะเสียใจเพราะสิ่งที่ตัวเองคิดเอาเอา มโนเอาเองนี้แหละ


“ถ้ามึงไม่มีคำตอบอะไร มึงลงไปนอนกับพวกเพื่อนๆข้างล่างเถอะ กูจะนอนแล้ว กูเหนื่อยมาหลายวันละ”
ผมเปิดประตูห้องนอนให้ไม้ฉากเดินออกไป
มันหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆเดินออกจากห้องนอนผมไป
พอเดินพ้นจากประตูไปได้ มันก็หยุดเดินแล้วหันมามองหน้าผม

“กูไม่รู้หรอกนะว่าที่มึงจูบกูเมื่อกี้เพราะมึงเมา หรือเพราะเหตุผลอะไร
แต่ก็ขอบใจที่ให้ประสบการณ์ในจูบแรกของกู ได้แบบไม่น่าจดจำเลย”

ผมพูดจบก็ปิดประตูห้องนอน ....
ก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้แทบตายไหลลงมา
แม่งง … บอกว่าคิดยังไงกับกูหน่อยก็ไม่ได้
แล้วมาขโมยจูบแรกของกูไปอีก


มึง ,,, ไอ่ไม้ฉาก!!!
กูไม่ชอบมึงแล้วได้ไหมวะ???


-----------------------------------------------------------------

มีคำผิดแน่ๆ 55+ เดี๋ยวจะรีบมาแก้ไขให้นะคะ

ไม้ฉากเริ่มรุกหนักแล้วเนอะ .. พอๆกับปั้นสิบที่ก็ต้องการความชัดเจนมากขึ้นๆเหมือนกัน
มาติดตามและให้กำลังใจทั้งไม้ฉากและปั้นสิบกันนะคะ

แอบรู้สึกเหมือนมีคนอยากรู้คู่ยูโรกับเปาๆ
>//////< มันอาจจะมีอะไรมากกว่าที่เราเข้าใจแน่นอนคะ

ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ และ +1 จากทุกๆคนด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-03-2015 12:58:13
 :mew2:  อ้าวเปาทำไมทำงี้อะ
ไม้ฉากเทคสองให้แก้ตัวจูบใหม่นะจ๊ะ เด็กน้อยเอ๊ย
สงสารไนซ์แต่อย่าแกล้งเพื่อนแบบนี้สิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 05-03-2015 12:59:07
เฮ้อออออออออออออ บางทีคำพูดก็ดีกว่าการกระทำนะไม้ฉาก
ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ ช่วยชัดเจนที อย่าให้ความหวัง อย่าให้คิดเอง บางทีคนที่รอมันก็ท้อ ก็เจ็บเป็น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 05-03-2015 13:09:44
อะไรกันคะเด็กๆ ยังไม่ทันไร ดราม่าซะแล้ว  :katai3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 05-03-2015 13:22:36
ไม้ฉากเอ้ย เปิดประตูเข้าไปขอเป็นแฟนซะ ปากหนักงี้เด๋ยวถีบส่ง

 :katai4:

หรือหนูไม่ได้ชอบปั้นสิบแบบแฟน?? หรืออันนี้เป็นแค่การหวงเพื่อน??

โดนถีบซะเถอะ ย้ากกกกกก :z6:

******

แอบอยากรู้ คู่นี้ตอนนี้ยังรักกันอยู่หรือเปล่าคะ? (หลังไมค์บอกก็ได้น้า T T)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-03-2015 13:23:38
ไม้ฉากช่วยชัดเจนหน่อยดิ.หึงหวงไม่เข้าท่าจริงๆ!  :serius2: ส่วนเปาทำแบบนี้ ถ้าเกิดเสียยูโรไปจริงๆ.ตอนนั้นจะร้องไห้ก็ไม่ทันแล้วนะจ๊ะตัวเธอ. :hao3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 05-03-2015 14:38:28
เอ้าาาา ไหงเป็นงี้ไปล่ะะะะะ
เฮ้ยยย ไม้ฉากก็อย่างที่ปั้นว่าอ่ะ กับมิ้วตอนคุยดูชัดเจนกว่าเยอะ
ปั้น...คบไนซ์แทนมั้ย น่าจะโอนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 05-03-2015 17:40:45
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 05-03-2015 19:10:31
บอกไปสิไม้ฉากอย่าเงียบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 05-03-2015 22:10:37
เพลียกะเอ็งสองคน -_-;;
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-03-2015 23:10:09
ง่าาา.   หึงปั้นขนาดนี้ ยอมรับเหอะไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 14 || P.7 || 05-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 06-03-2015 23:22:37
พูดไปก็ไม่เข้าใจ
ยิ่งนิ่งไว้..ไปกันใหญ่เลย

รักกันแต่ผลัดกันงอน
เด็กน้อย

เดี๋ยวก็ดีกัน
เชื่อดิ

ไม่มีใครง้อใคร
ไม่เป็นไร
เพราะ ปั้น+ฉาก
จะหายงอนกันไปเอง
ฮ่าฮ่า
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-03-2015 02:24:32
Ch 15 First kiss || ปั้นสิบ




หลังจากที่ไม้ฉากมันเดินออกจากห้องไปแล้ว
ผมเดินลงมาล้มตัวนอนบนที่นอน แล้วก็ร้องไห้เพราะน้อยใจไม้ฉาก ...
แต่ก็ได้แค่บ่นๆมันไปเท่านั้นแหละครับ
มันจะรู้ตัวไหมว่ามันทำอะไรกับผมบ้าง
มันเมาหรือป่าว?? หรือมันเป็นอะไร ผมก็ไม่เข้าใจ
แล้วนี้มันไม่เอาหมอนไม่เอาผ้าห่มลงไป
จะนอนหนาวปะวะ??

แต่ .. ช่างมันเหอะจะสนใจมันทำไม



ผมพยายามข่มตานอน นี้ก็ตี 4 กว่าแล้ว
ง่วงจนปวดหัวไปหมดแล้ว
แต่สุดท้าย ... ผมก็แพ้ครับ
แพ้หัวใจตัวเองนี้แหละ
กลัวไม้ฉากมันจะนอนหนาวไม่มีผ้าห่ม


ผมเอาหมอนกับผ้าห่มลงไปให้ไม้ฉาก
แล้วดูมันนะ ตัวก็ใหญ่ นอนเอนๆกึ่งนั่งกึ่งนอนตรงโซฟานั่งเดี่ยว
เดี๋ยวก็ปวดหลังหรอก เห้อออ ,, จะทำให้เป็นห่วงทำไมเยอะแยะวะ


ไนซ์นอนยาวบนโซฟาที่นอนได้ ยูโรนอนพื้นหน้าทีวี
ผมค่อยๆเดินผ่านยูโรไปหาไม้ฉากที่นอนเอนตัวบนโซฟาที่เลื่อนขยับไปไว้ใกล้ๆทีวี
หมั่นไส้ๆก็หมั่นไส้นะ ,,, แต่ก็ เห้ออออ รักมันมากเหมือนกันนินะ


คงจะเอาหมอนให้หนุนไม่ได้แล้วละ นั่งเต็มโซฟาขนาดนี้
ผมเอาหมอนวางไว้ข้างๆโซฟา ก่อนจะคลี่ผ้าห่มออกมาห่มให้ไม้ฉาก
ผมจัดๆผ้าห่มให้ชิดคอ และจับๆชายผ้าห่มยัดๆเข้าไปตามข้างตัวไม้ฉาก
อืมม หน้าตอนนอนนี้น่ารักดีเนอะ

ไม่มีมาเก็กท่าใส่ ,, ขนตาก็ยาวเหมือนกันนี้
ปากสวยได้รูปมาก .. พูดแล้วก็นึกเขิน
เมื่อกี้ก็ถือว่าเป็นจูบแรกของผมเหมือนกัน
เห้ยยย .. ไม้ฉากมันจูบผมนี้หว่า

ผมลืมตัว ใช้มือมาจับปากตัวเองไว้
ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ที่ริมฝีปากของไม้ฉาก
สักพักผมก็สะดุ้งสุดตัว อยู่ๆไม้ฉากมันฉุดมือผมให้ล้มลงไปทับตัวมัน
ที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟา
มึงเป็นพิศาลหรอวะ ฉุดกระชากกูจัง ,,
กูบอบบางนะเว้ยยยยย TT’



“จะปล้ำกูหรอ เห็นยืนมองกูนานละนะ”
นั่นคำถามหรอครับคุณไม้ฉาก
แหม่ ... พ่นคำถามออกมานี้อยากจะดึงผ้าห่มออก

“ปะป่าวว กูเอาผ้าห่มมาห่มให้มึง กลัวมึงหนาวตายในบ้านกู”
แล้วทำไมกูต้องเสียงสั่นวะ ตอนตอบมันเนี้ย


ไม้ฉากมันส่งยิ้มมาให้ผม
ก่อนจะใช้มือทั้ง 2 ข้างมาจับตัวผมให้ไปนอนทับบนตัวมันดีๆ
อย่าคิดไกลครับ .. ยังมีผ้าห่มบางๆกั้นไว้
 :-[



“จะหลบหน้าไปไหน มองหน้ากูก่อน”
ผมหลบสายตาที่มันมองผม ผมเสมองไปทางทีวีที่อยู่ใกล้ๆ
แต่มันก็สั่งให้ผมหันกลับไปมองหน้ามัน

“มันมืดขนาดนี้จะมองเห็นได้ไงละ” เออ มืดจะตาย
แต่จะตี 5 แล้วเริ่มไม่มืดแหละนิหว่า

“กูมองเห็นมึงละกัน หันมานะ นะครับปั้น”
หึหึ จะอ้อนหรือจะมึงบังคับกูเอาซะอย่าง
กูว่ามึงเมาแน่ๆไม้ฉาก


ผมหันไปมองหน้ามัน ตามันวิ๊บวั๊บมากครับ
ขนาดว่ามันมืดๆนะครับ แต่ก็มีแสงจากโรงรถ จากไฟรั้วบ้าน เลยทำให้มองเห็นหน้ามันชัดขึ้น
แต่ท่ากูนอนทับมึงอยู่มันดูไม่ค่อยโอเคนะไม้ฉาก
แล้วคือมือมึงอะจะจับตรงเอวกูทำไมทั้ง 2 ข้างเลยเนี้ย
ผมดิ้นๆเพื่อจะให้มันปล่อยมือออกจากเอวผม

“มึงจะดิ้นทำไมเนี้ย มึงนอนทับตัวกูอยู่นะ”
มันดุให้ผมที่ดิ้นๆจะลงจากตัวมัน และจะให้มันปล่อยมือ

“มึงก็ปล่อยดิ กูจะขึ้นไปนอน”
ผมตอบมันไป แต่ก็พยายามดึงมือมันออก

“แล้วแต่นะถ้ามึงไม่หยุดดิ้นก็แล้วแต่
แต่มึงช่วยคิดด้วยว่ามึงนอนทับตัวกูอยู่ แล้วผ้าห่มมันบางมาก
แล้วมึงใส่แค่บ๊อคเซอร์บางๆแค่นั้นเองนะ”
อะไรของมันวะ ที่มันพูดมาก็ใช่ แล้วทำไม?

“เออ แล้วยังไง?”

“กูให้มึงคิดดีๆ ตอนนี้มึงนั่งตรงไหนบนตัวกู
แล้วถ้ามึงดิ้นไปมาแบบนี้ ส่วนไหนในร่างกายมึงจะโดนตัวกูมากที่สุด”

พูดแล้วส่งยิ้มนิดๆมาให้ นี้มึงจะกวนตีน??


ผมคิดตามที่มันพูด ก็ถึงกับตกใจ ..
นี้ที่มันจับเอวไว้เพราะมันกดให้ผมนั่งนิ่งๆทับตัวมันไว้
ถ้าผมดิ้นไปมา น้องน้อยของผมก็จะถูไปโดนตัวมันที่นอนอยู่ข้างล่าง
อืมม ... ดีนะที่มันมืดด กูหน้าแดงแล้วแน่ๆ ร้อนผ่าววเลย


“ไอ่เชรี้ยไม้ มึงคิดลามกหรอไงเนี้ย ปล่อยกูดิ” คราวนี้ผมแค่ด่าครับ ไม่ดิ้น ไม่อยากเสี่ยง - -

“ฟังกูก่อน แล้วกูจะปล่อย .. แล้วมึงอย่าดังดิวะ อยากให้ไนซ์กับยูโรตื่นมาเห็นท่านี้หรือไง”
เออ จริงวะ ถ้า 2 คนนี้มันตื่นมาเห็นจะกลายเป็นว่าผมนี้จะปล้ำไม้ฉากเลยทีเดียวเชียว


“อืมม พูดมาดิ กูง่วงละนะ” ผมหันมามองหน้ามัน แต่ก็ใช้มือดันอกมันไว้ด้วย

“กูขอโทษที่พูดไม่ดีกับมึง พูดไปทำให้มึงคิดมากแบบนั้น”
เหอๆ ขอโทษตลอดอะมึงเนี้ย

“กูไม่ได้ดูถูกความรักมึง กูแค่กลัวมึงจะไม่รักกู”
มันพูดคำนี้ด้วยเสียงที่เบาๆ

“ใครบอกว่ากูรักมึง กูแค่บอกว่าชอบมึงเองนะไม้ฉาก”
555+ มันหันมามองหน้าผม พร้อมทั้งส่งตาดุๆมาให้

“ไม่เอาดิวะ รักกูคนเดียวพอแล้ว”
นั้นไงแปลงร่างเป็นเด็กงอแงทันที
มันดึงผมลงไปกอดไว้แน่นเลยครับ


“อย่าให้ใครขึ้นไปบนห้องนอนอีกนะ ให้กูได้แค่คนเดียว
ห้ามบอกด้วยว่ากูเหมือนใครๆ กูไม่เหมือนไนซ์ไม่เหมือนยูโร นะ นะครับ”

อะไรของมึงครับเด็กน้อยไม้ฉากหรือไง


“ทำไมกูต้องทำแบบนั้นละ ก็มึงกับกูเป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่หรอ”
ผมยังถามมันต่อไป

“ไม่ได้เป็นเพื่อนกันซะหน่อย มากกว่าเพื่อนอีก”
โอ้ยยย ตอบมาแค่นี้อะนะ มึงนี้มัน ~ น่าหมั่นไส้จริงๆ

“มึงคิดกับกูยังไงมึงยังไม่ตอบเลย กูจะคิดไปไกลได้ไงวะ”
ผมดิ้นๆจนมันปล่อยมือที่กอดผมออก
ผมเลยใช้มือดันอกมันไว้ก่อนจะมองหน้ามัน

“ที่กูหึงมึงกับไนซ์ขนาดนี้มึงยังไม่รู้อีกหรอ?”
มึงหึงกูกับไนซ์?? โอ้ยย ไม้ฉาก มึงมันบ้า ^/////^

“หึงทำไมวะ? ปกติกูกับไนซ์กับพวกน่อนก็สนิทกันแบบนี้”

“เมื่อก่อนมึงทำได้ไง แต่ต่อไปนี้ทำกับกูแค่คนเดียวดิวะ นะ นะ นะ”

โอ้ยยย มึงนี้จะอ้อนอะไรวะ 555555+
มันเหมือนคนเมาอะครับ
อ้อนๆแล้วเอามือมาจับเอวแล้วเขย่าๆตัวผมเบาๆ


“แล้วมึงเป็นอะไรกับกูละ”
ไม่บอกชอบกูก็ไม่เป็นไร อะ .. แล้วมึงเป็นไรกับกูครับ ตอบมาดิ๊ไม้ฉาก???

“เป็นคนที่โคตรพิเศษที่สุดของมึง และมึงก็เป็นคนที่โคตรพิเศษของกูด้วย”
มันตอบแล้วก็ส่งยิ้มกว้างๆมาให้ผม

ก่อนมันจะขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงโซฟาดีๆ
แต่ก็ยังจับตัวผมให้นั่งคร่อมตัวมันไว้แบบนั้น
มันเลื่อนมือมากอดผมไว้หลวมๆ
ก่อนจะมองหน้าผม

“ถ้ามันถึงเวลาแล้วกูจะรีบตอบทุกๆคำถามที่มึงถาม ตอนนี้มึงเป็นคนที่พิเศษที่สุดของกู
เป็นคนที่กูอยากกอด อยากหอม อยากจูบด้วยมากที่สุด”

มันพูดเสร็จก็มาจุ๊บแก้มผมเบาๆ
และใช้นิ้วไล้ริมฝีปากผม

ผมได้แต่อึ้งกับคำพูดกับการกระทำของมัน ....

“เมื่อกี้กูขอโทษ ที่จูบมึงแรงไป กูโกรธมึงที่มึงพูดแบบนั้น
ขอโทษนะที่ทำให้จูบแรกของมึงไม่น่าจดจำอะ”

ไม่ต้องส่งสายตาสำนึกผิดขนาดนั้น
แล้วจะเอานิ้วมาไล้ๆปากกูอีกนานไหมเนี้ย

มันยังใช้นิ้วไล้ปากผม แล้วจ้องหน้าผมไป
คือ ตอนนี้หัวใจผม กับหัวใจมันเต้นแรงมากๆครับ
ไม่ได้ยินเสียงกรนของยูโรแล้วละ
ใจผมเต้นแรงมากจนแทบจะหลุดออกมา


“ขอจูบอีกครั้งได้ไหม??”
หื้มมม คำถาม หรือคำขอว่ะ??
>///////<


“อื้มม” ปั้นสิบตอบแบบไม่ต้องคิดครับ
คือ กูเมาสปาย หรือเมาสายตาที่ไม้ฉากมันมองกันแน่
มันมองผมแทบจะเผาไหม้ตัวผมไปหมด ..
หน้ามันร้อนผ่าว ร้อนๆตัวแปลกๆ


พอผมตอบอนุญาตไป ไม้ฉากมันยิ้มออกมา
ก่อนจะค่อยใช้มือที่ไล้ริมฝีปากผม
เปลี่ยนมาประคองหน้าผมไว้ แล้วค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาหา
ริมฝีปากอุ่นๆของไม้ฉากทาบลงที่ริมฝีปากของผม
ค่อยๆย้ำเบาๆอยู่แบบนั้น
ก่อนที่ริมฝีปากอุ่นๆของไม้ฉากจะเปลี่ยนมาเป็นกดย้ำๆแรงขึ้น
ลิ้นร้อนๆชื้นๆของไม้ฉากค่อยๆไล้อยู่ริมฝีปากของผม

ไม้ฉากค่อยๆใช้มือไล้ที่แก้มผมเบาๆ แล้วเลื่อนลงมาที่ข้างคอ ก่อนจะลูบไล้เบาๆ
ค่อยๆเลื่อนมือลงมาผ่านไหล่ลงมาเรื่อยๆ
จนเอามือมาวางไว้ที่เอวผม ก่อนจะลูบที่เอวผมเบา

สัมผัสของไม้ฉาก กับความรู้สึกแปลกใหม่ ร้อนๆ วูบๆ แปลกๆของผม
ทำให้ผมเผลออ้าปากร้องออกมา “อื้ออ”
ไม้ฉากค่อยๆดันลิ้นเข้ามาในปากของผม
ก่อนจะค่อยๆกวาดลิ้นไปทั่วปากผม
และใช้ลิ้นมาเกี่ยวพันกับลิ้นของผมไว้
ผมแทบจะหมดแรงกับจูบของไม้ฉาก


สักพักผมก็ผลักอกไม้ฉากออก
ไม้ฉากค่อยๆละปากออกจากปากผม
แต่มือก็ยังมาลูบๆอยู่ที่เอว กับหน้าท้องผม
ผมนั่งหอบสักพักก็หันไปมองหน้าไม้ฉาก มันมองผมแล้วก็ยิ้มให้

“ถือว่านี้คือจูบแรกของเราได้ไหม? ก่อนหน้านั้นคือว่าทดลอง”
ทดลอง?? ไอ่บ้าเอ้ยยย มันมีทดลองกันได้ด้วยหรือไง

“นะ นะ หรือว่ามันยังไม่น่าจดจำพอ จูบใหม่ก็ได้นะ”
เห้ยย มันโน้มหน้าลงมาหาผมอีกครั้ง
เดี๋ยวนะไม้ฉาก นี้เมาหรือยังไง ทำไมรุกขนาดนี้

“มะไม่เอาแล้ว อืมม รู้สึกดีแล้ว” ผมรีบยกมือมาดันหน้าไม้ฉากไว้

“จริงๆนะ” แหน่ะ.. ยังจะถามย้ำอีก

“อืมม จริงสิ” ผมหันไปส่งยิ้มให้ไม้ฉาก
แต่เดี๋ยวก่อนนะ ... มือนะเลิกลูบไล้ตรงหน้าท้องได้แล้วมั้ง
มันรู้สึกร้อนๆวูบๆไปหมดแล้วว


“เอามือออกมาได้ละ จะลูบอีกนานไหม” ผมตีมือไม้ฉากที่ยังลูบไล้เล่นแถวท้องผม
แต่มันหัวเราะน้อยๆให้ผมแทน แล้วดึงผมลงไปกอด

“จูบกันละน่ะ อย่าโกรธกันอีกนะ ไม้ขอโทษนะครับ”

ผมพยักหน้าแล้วตอบไปว่า “อื้มม”
ไม้ฉากไม่มีทีท่าจะปล่อยผมสักที นี้มันกี่โมงแล้ว ข้างนอกจะสว่างแล้วนะ


ผมกำลังจะผลักตัวไม้ฉากออก แต่ก็มีเสียงหนึ่งทักมาก่อน

“คือกูเองไม่อยากจะขัดจังหวะหรอกนะ แต่กูปวดฉี่มาก
นอนเงียบๆมานานละ ตอนนี้กูไม่ไหวแล้วอะกูขอไปฉี่ก่อนนะ”

เสียงไนซ์ครับ พอมันพูดเสร็จก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที


ผมรีบดันตัวออกจากไม้ฉาก ก่อนจะต่อยมันที่ไหล่เบาๆ

“เพราะไม้นั้นแหละ เพื่อนเห็นเลยเห็นไหม”
พูดจบผมก็วิ่งขึ้นห้องเลยครับ จะอยู่ให้ไนซ์มันแซวทำไมละ
มันตื่นตั้งแต่ตอนไหนกันวะ??



โอ้ยยย เขินจะบ้าตาย



ผมกำลังจะปิดประตูห้อง แต่ไม้ฉากดันตัวเข้ามาก่อน

“เห้ยย เข้ามาทำไม” ตกใจสิครับ อยู่ๆดันตัวเข้ามาในห้อง

“ก็มานอนด้วยไง นอนบนโซฟาแบบนั้นปวดหลัง”
พอพูดจบคุณชายท่านก็เดินไปถอดกางเกงยีนส์ออกเหลือแต่บ๊อคเซอร์
แล้วก็ล้มตัวนอนบนที่นอนผมครับ

“รีบๆมานอนสิ ง่วงแล้วๆ”
อืมม ดีจริงๆ ทำเหมือนบ้านตัวเองไปทุกวันละนะไม้ฉาก
^/////^


ผมเดินไปปิดโคมไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆไม้ฉาก
สักพักไม้ฉากก็ดึงผมเข้าไปกอด

“นอนกอดกันแบบนี้มันดีกว่านอนด้วยกันผ่านไลน์คอลจริงๆด้วย”
พูดเสร็จก็กระชับอ้อมกอดมากขึ้น
แล้วก็มีแต่เสียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอมาแทน
หลับแล้วสินะ’


ไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่ไม้ฉากพูดและทำกับผมในวันนี้มันหมายความว่าไง
ไม้ฉากมันเมาหรือป่าวผมก็ไม่รู้
แต่ .... ผมก็ได้รู้ใจตัวเองมากขึ้น

ว่าผมมีความสุขที่ได้มีมัน และผมได้จูบแรกที่น่าจดจำจากไม้ฉาก
ตอนนี้ผมเป็นคนที่โคตรพิเศษของมัน ........ ก็พอแล้วครับ =)





วันเสาร์

ผมตื่นนอนมาเกือบเที่ยงครับ
คุณไม้ฉากยังไม่ตื่นเลย
ผมค่อยๆเอาแขนไม้ฉากที่กอดผมไว้ออก แล้วลุกไปล้างหน้า
ก่อนจะลงไปดูพวกไนซ์กับยูโรว่าตื่นหรือยัง
ยูโรยังนอนหลับสนิทที่เดิมเลยครับ
แต่ไนซ์ไม่อยู่แล้ว
นี้มันไปไหนของมันวะ?
หรือจะกลับบ้าน .....


ผมเดินไปล้างจานล้างแก้วที่กินกันเมื่อคืน
พอล้างจานล้างแก้วเสร็จ ผมก็เอาถุงขยะไปทิ้งข้างนอก
สักพักไนซ์ก็ขี่มอเตอร์ไซต์ของไม้ฉากเข้ามาในบ้าน

“ไปไหนมาวะ ตื่นลงมาไม่เจอนึกว่ากลับบ้านแล้ว”
ผมล้างมือเสร็จแล้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน

“ไปซื้อข้าวมาอะ หิว นี้ซื้อมาฝากพวกมึงทุกคนเลย ตื่นกันยังวะ”
ไนซ์หิ้วถุงกับข้าวเดินเข้าบ้านตามผมมา

“ยังอะ มีกูตื่นคนเดียวเนี้ย กินก่อนเลยได้ไหมวะ กูหิวอะ”
ผมยื่นมือมารับถุงกับข้าวจากมือมันไปดูว่ามีอะไรกินบ้าง

“อือ กินดิ สงสัยไม้ฉากจะหมดแรงเนอะ ตื่นสายเลย”
ผมหันไปมองหน้าไนซ์ มันส่งสายตาแซวๆมาให้ผม

“หมดแรงบ้าอะไร เมื่อคืนมันเมาเว้ยย สงสัยจะแฮงค์”
ผมรีบเดินไปหยิบจานมาใส่ข้าว
โอ้ยย ไนซ์มึงแม่งง แซวกูแล้วไง กูเขินนะเว้ยยย


“55555+ กูไม่แซวแล้วก็ได้ ถ้าเมื่อคืนกูไม่ปวดฉี่มากๆก็คงเห็นหนังสดแล้ว ขอโทษที่ขัดจังหวะนะเว้ยย”
มันพูดเสร็จก็ส่งเสียงหัวเราะดังๆออกมา
หื้มม เกลียดมึงมากๆวะไนซ์



ผมนั่งกินข้าวไปเรื่อยๆ
ไนซ์ก็ถามขึ้นมา
“มึงคบกันหรอวะ”
อืมม เป็นคำถามที่ดีวะไนซ์ กูเองยังอยากรู้

“ไม่ได้คบกัน แต่กูชอบมัน” ผมหันไปมองหน้าไนซ์
มันก็ยิ้มๆ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจอะไร

“ทำไมมึงดูไม่แปลกใจวะไนซ์”
นั้นดิ มันทำหน้าเหมือนเป็นเรื่องปกติมาก

“กูสงสัยมานานแล้วละ คิดว่ามึง 2 คนน่าจะมีความรู้สึกลึกๆอะไรสักอย่างต่อกันเลยไม่ได้แปลกใจอะไร”
ไนซ์มันหันมายิ้มให้แล้วก็เล่นมือถือต่อ

ผมนั่งกินข้าวไปอีกสักพักจนใกล้จะอิ่มอยู่แล้ว
คุณไม้ฉากก็ลงมาจากชั้นบน ใส่กางเกงยีนส์เรียบร้อยแล้ว

“ครับๆแม่ กลับวันนี้แหละครับ ไม่ลืมครับ ครับๆสวัสดีครับ”
สงสัยคุยกับแม่ชัวร์ทำหน้าเครียดขนาดนั้น

พอไม้ฉากวางโทรศัพท์จาดแม่ลง ก็หันมาบอกผม
“ปั้น เดี๋ยวไม้จะต้องกลับขอนแก่นแล้วนะ
พรุ่งนี้มีเรียนพิเศษ แม่บอกให้กลับตอนนี้เลย เดี๋ยวพ่อจะไปส่ง”

ผมพยักหน้าให้ไม้ฉาก มันเลยหันไปถามไนซ์ต่อ
“มึงกลับพร้อมกูเลยป่ะเนี้ย”

ไนซ์ส่ายหัว “ไม่อะ กูต้องไปคุยกับที่บ้านก่อน”

“อืมๆ แล้ววันจันทร์มึงไปเรียนด้วยอะ ใกล้จะปิดเทอมแล้วเนี้ย
สอบกลางภาคเสร็จ เรียนแค่ 3 อาทิตย์สอบปลายภาคเรียน จะบ้าตาย”
ไอ่คุณชายมันบ่นๆใหญ่เลยครับ

“กูอาจจะไม่ต่อมหาลัยวะ”
ไนซ์พูดขึ้นมาเอาซะผมกับไม้ฉากตกใจ

“เห้ยย ไนซ์ทำไมมึงไม่เรียนต่อวะ ไหนว่าจะเรียนวิศวะกับกูไง”
ไนซ์มันบอกจะเรียนคณะเดียวกับผมครับ

“พ่อแม่กูกำลังจะเลิกกัน เค้าคงไม่มีเงินส่งกูเรียนหรอก
กูเลยจะรับงานแสดงมากขึ้น กูจะได้มีเงินมาส่งน้องกู”

ลืมไปเลยว่ามันบอกว่าพ่อแม่มันจะหย่ากัน

“มึงกูเงินเรียนก็ได้นี้กว่า กยศ. ก็มี” คุณไม้ฉากแนะนำเพื่อน

“อืมม เอาไว้ค่อยคิดวะ ไม้มึงไม่รีบกลับ แม่มึงด่ายาวหลายวันแน่ๆ”
ไนซ์รีบทักไม้ฉาก เพราะคิดว่ามันน่าจะลืมว่ามันรีบกลับ

“เออจริงวะ กูกลับละนะ ปั้นเดี๋ยวไงไม้กลับละ เดี๋ยวโทรหา”
ไม้ฉากส่งยิ้มให้ผมก่อนจะรีบเดินออกจากบ้านไป

“แหม่ แทนตัวกันน่ารักจังนะ ไม้ ปั้น แหวะ “
555555 ไนซ์แม่งง มึงก็แซวกูได้ทั้งวันเนอะ ไอ่เพื่อนบ้า


ผมกับไนซ์นั่งคุยกันไปจนเกือบบ่าย 2 ยูโรก็ตื่นครับ
ยูโรตื่นมาก็บ่นปวดหัว ผมเลยเอาข้าวให้มันกิน ก่อนจะให้มันขึ้นไปอาบน้ำ
แล้วนอนต่อบนห้องนอนผม เพราะคืนนี้มันก็ต้องนอนเป็นเพื่อนผมอยู่แล้ว
ไนซ์ขอตัวกลับบ้านไปตอนเกือบ 4โมงเย็น
ไม้ฉากกลับไปขอนแก่น จนป่านนี้ยังไม่ติดต่อมาเลยครับ
สงสัยโดนแม่มันดุอยู่แน่ๆ
ผมนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ จนมีเสียงเตือนเข้ามา
เปิดดูเป็นเจ๊มิ้วครับ ,, เหมือนไม่ได้คุยนานเลย คิดถึงอะ

m’ m ::  ออก รพ. แล้ว

m’ m ::  เย่เย้

ปั้นสิบ สิตางค์:: เย่เย้ เจ๊มาแล้ว คิดถึงมากกๆ

m’ m :: มีอะไรอยากเล่าละดิ๊ 55555

ปั้นสิบ สิตางค์:: โหวว เจ๊อย่ารู้ทันสิครับ

m’ m :: แต่เอาไว้ก่อนนะ เจ๊ต้องไปบ้านย่าพรุ่งนี้จะสู่ขวัญทำบุญ
แล้วเจ๊ทำอะไรเสร็จค่อยมาเม้าท์กันเต็มที่เลย โอเคไหมม?

ปั้นสิบ สิตางค์:: โอเคครับ งั้นเจ๊พักเยอะๆนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เป็นห่วงมากๆครับ

m’ m :: โอเชชชช



ผมเลื่อนๆดูเฟสบุ๊คเล่นๆ
สักพักก็เล่นเกมส์ รอเวลายูโรตื่นครับ
มันจะตื่นไหม?? นี้จะเย็นละนะเนี้ยยย



ยูโรตื่นมาตอนหกโมงเย็นครับ
ผม 2 คนพากันไปหาข้าวกินแถวๆโต้รุ่งใกล้บ้าน
ก่อนจะกลับมาอาบน้ำ แล้วนอนเล่นกันข้างบนห้อง

“เชรี้ยยปวดตัวไปหมด วันนี้กูคงนอนไวแน่ๆ เหมือนไม่สบาย”
ยูโรมันบ่นครับ 555 ไม่ใช่แค่เหมือนนะ มึงนะไม่สบายแล้ว

“มึงกินยาเลย มึงตัวร้อนขนาดนั้น เค้าเรียกว่าไม่สบายเว้ย”
ผมบอกมันพร้อมๆกับลุกขึ้นไปหายากับน้ำมาให้มันกิน
พอมันกินเสร็จมันก็นอนเล่นมือถือ นอนฟังเพลงไป
เกือบสามทุ่มครับ ไม้ฉากถึงติดต่อมา


20.55 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ทำไรอยู่

20.55 Mr.Pun-10 :: รอหมาติดต่อมา 555555

20.55 ┗ ไม้ฉาก ™ :: หมาหล่อด้วยใช่ไหม

20.55 Mr.Pun-10 :: ก็ไม่ค่อยนะ ;p

20.56 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ระวังโดนหมาจูบอีกนะ 555+

20.56 Mr.Pun-10 :: บ้า ถึงบ้านโดนบ่นไหม

20.58 ┗ ไม้ฉาก ™ :: ไม่โดนหรอก แต่เตรียมกระเป๋าเตรียมโน้นเตรียมนี้นะ พรุ่งนี้ไปเรียนพิเศษไง

21.01 Mr.Pun-10 :: สู้ๆนะ = )

21.05 ┗ ไม้ฉาก ™ :: จะนอนยางงง

21.06 Mr.Pun-10 :: จะนอนแล้วละ อาบน้ำเรียบร้อยแล้ว

21.07┗ ไม้ฉาก ™ :: งั้นรอแป๊บนะ

21.07 Mr.Pun-10 :: อะห๊ะ




ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงครับ ไม้ฉากก็ไม่ตอบ
ยูโรใส่สมอทอคแล้วนอนหลับไปเรียบร้อยละครับ
ผมเลยเอื้อมมือไปปิดโคมไฟ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบ้าง
แต่สักพักก็มีเสียงวีดีโอคอลมา

ไม้ฉาก = )

ผมรีบกดรับ 55555+ ใส่ชุดนอนแบบนี้อีกละ
แม่จัดให้แน่ๆ

“ทำไมมืดอ่า” ไม้ฉากถามผม

“อืมม ปิดไฟละไง มันเลยมืด งั้นเปิดไฟหัวเตียงแป๊บนะ”
ผมตอบไปก็เอื้อมมือไปเปิดโคมไฟ

“เห็นละ .. ยูโรนอนละหรอ”
ไม้ฉากจัดมุมวางมือถือแล้วก็ถามหายูโร

“อือ มันไม่สบายอะกินยานอนไปแล้ว”
ไม้ฉากได้มุมวางมือถือแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอน

“เมื่อยตัวมากเหมือนกันอะ” พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องมาทำท่าบิดตัวไปมาเลย

“55555555 กินเบียร์กันเยอะเอง สมน้ำหน้า” ผมหัวเราะใส่ไม้ฉาก จนมันทำหน้าบึ้งใส่ผม

“แต่ก็คุ้มนะ เมื่อคืนอะ “ จ๊ะ,,,มายักคงยักคิ้วให้ ทะลึ่งแหละ

“หึหึหึ บ้า” ดูมันดิ หัวเราะใส่อีก

“ถ้าไนซ์ไม่ตื่นมาขัดนี้ไม่รู้จะมีอะไรเนอะ”
เห้ยยย นี้แกคิดทะลึ่งจริงๆหรอไม้ฉาก O___O

“ไม้ ไม้ฉาก แกเคย อืมมมม อืออ มาก่อนหรอ”
มันยังยิ้มกวนตีนมาให้ผมอีก นี้คือกูซีเรียสนะเว้ยย

“ไม่เคยอะ” กูจะเชื่อดีไหม เมื่อคืนนี้จูบเก่งมากนะ แล้วมือไม้ปลาหมึกนั้นอีก

“แล้วทำไมทำไมถึง รู้ว่าต้องทำไงวะ” นี้คำถามกูปัญญาอ่อนไปไหม?

“ของอย่างนี้ถึงเวลาก็เป็นเองแหละ ... แต่นี้จะชวนคุยเรื่องนี้จะดีหรอ”
เออนั้นดิ ชวนคุยเรื่องอะไรวะเนี้ยย

“เออ เปลี่ยนๆเรื่องเลย” ไม้ฉากมันหัวเราะใส่ผมใหญ่เลยครับ

“5555555+ ปั้นชอบทำหน้าน่ารักวะ” นี้อยู่ๆก็ชม กูเขินนะครับ

“อืมม นอนกันเถอะ ไม้ง่วงมากเลยอะ พรุ่งนี้เรียนพิเศษอีก” ท่าจะง่วงจริงครับ ตานี้จะไปละ

“โอเคค งั้นนอนเถอะ ฝันดีนะไม้ฉาก” ผมส่งยิ้มให้มัน

“ฝันดีนะปั้น ... ถ้าได้นอนกอดกันแบบเมื่อวานคงดีเนอะ” หื้มมม ยังจะพูดให้เขินอีกนะ

“อื้มม แล้วไม้มากอดปั้นอีกนะครับ”
เห้ยยย ไม้ฉากทำท่าเขินเว้ยย >////<

“มึงนี้มัน .. ทำตัวน่ารักเกินไปละนะ นอนได้แล้ว” 555555+ ทำมาเป็นดุกลบเกลื่อน

“ครับ นอนๆฝันดีครับ” ผมโบกมือบ๊ายบายให้มัน
ก่อนจะนอนมองภาพไม้ฉากที่กำลังหลับตา ... แล้วก็หลับไป


ฝันดีนะไม้ฉาก ... สักวันเราคงได้นอนข้างๆกันอีกใช่ไหม?


-------------------------------------------------------------
เอาไม้ฉากปั้นสิบมาส่งดึกๆค่ะ =)
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และ +1 ที่ให้เจนะคะ
มีคำผิดยังไงต้องขออภัยด้วยคะ แล้วจะรีบแก้ไขให้น๊าา '


ฝันดีคะทุกคน  :bye2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-03-2015 03:15:17
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-03-2015 03:21:21
พอเคลียร์แล้วหวานมากกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 07-03-2015 06:22:28
 :-[ คู่นี้ อีกหน่อยคงก้าวกระโดดความสัมพันธ์ คึคึ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-03-2015 07:26:40
 :-[.  เกือบไปเนอะ.
ไนซ์น่าสงสารอะ อย่าทิ้งอนาคตตัวเองสิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-03-2015 07:30:06
 :-[ ไม้ฉากทำเราเขินแทนเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-03-2015 08:06:09
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-03-2015 13:19:48
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 07-03-2015 14:00:45
 :laugh: ตลกไนซ์ อะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 07-03-2015 17:11:05
หวานซะละเกิน  :ling1:  :o8:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-03-2015 19:36:29
..เค้ามารอตัวเอง..
ที่หน้าเล้าทุกวันเลยนะ
 :impress:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 09-03-2015 20:49:11
 :m22: :m22: :m22:  จ๊ะเอ๋  ยังมะมาเลย   รออยู่นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-03-2015 20:54:00
 :z13:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-03-2015 19:55:13
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคะ
วันนี้รอไม้ฉากปั้นสิบกันอยู่ไหม???

วันนี้เจเอาตอนต่อไปมาให้ละนะคะ
อัพคืนนี้แน่นอนค่าา =)

ไม้ฉากเราบทจะหวานก็หวานเนอะ
แต่ไม้ฉากเป็นคุณชายจอมอึนก็ยังอึนเหมือนเดิมคะ 55555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 15 || P.7 || 06-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-03-2015 20:03:58
รอจ้า~ :-[
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-03-2015 22:22:19
Ch  16  ม๊าของผม || ปั้นสิบ



หลังสอบก็เข้าโหมดเรียนครับ เป็นโหมดที่เรียนหนักมากๆเลยก็ว่าได้
เพราะโรงเรียนรวบรัดหลักสูตรมากๆ
จะได้มีเวลาให้เด็กได้อ่านหนังสือเต็มที่
ของผมเรียนหนักขนาดนี้ ของคุณชายท่านหนักกว่าครับ
นี้ผ่านมา 3 - 4 วันละครับ ผมแทบจะไม่ได้คุยกันเลย
ไม่มีไลน์วีดีโอคอลก่อนนอนแบบทุกครั้ง
ไลน์ก็ไม่มีเข้ามา แชตเฟสก็ไม่มีครับ
โทรหานี้ประมาณ 2 ครั้ง ตอนเช้าวันอาทิตย์ บอกว่าจะไปเรียนพิเศษ
กับเช้าวันจันทร์บอกว่าไปเรียนละนะ ให้ผมตั้งใจเรียน
นี้ผ่านมาจนวันพุธครับ เงียบหาย
55555+ ถามว่านอยด์ไหม
ตอบเลยว่า “มากกกกกก”
แต่ก็พยายามจะเข้าใจมันละครับ เรื่องเรียนต้องมาก่อน
ผมเลยสนใจเรื่องเรียนมากขึ้น อ่านหนังสือมันทั้งคืน
จะได้ไม่ต้องมาคิดมากหรือรอไม้ฉากมัน เพราะยังไงๆมันก็ไม่ติดต่อมาแน่ๆ
ผมเฝ้ารอวันศุกร์ – เสาร์ – อาทิตย์ ครับ เป็นวันหยุดชิลๆ
ถึงไม้ฉากต้องไปเรียนพิเศษก็เถอะนะ แต่มันก็ยังว่างกว่านี้อยู่ดี

^____________^






ช่วงนี้มีรุ่นพี่จากมหาวิทยาลัยต่างๆมาแนะแนวมหาวิทยาลัยและคณะให้น้องๆที่โรงเรียน
ตอนนี้ผมก็กำลังดูพี่ๆจากมหาวิทยาลัยชื่อดังแถวๆเมืองเหนือครับ มาแนะนำคณะอยู่
ผมไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะผมมีคณะกับมหาวิทยาลัยที่ผมอยากเข้าแล้ว
เลยนั่งมองๆผ่านๆไป หยิบมือถือมาเล่นบ้าง หันไปดูกิจกรรมที่พวกพี่ๆหามาเล่นบ้าง
จนคะน้ามันมาสะกิด

“นี้ๆอาจารย์เค้าถามว่าใครจะไปงาน open house ของมหาวิทยาลัยขอนแก่นบ้าง
มึงจะไปไหม จะได้ไปหาไม้ฉากไง”

อืมม คะน้าถามมาน่าสนใจแหะ

“แต่กูมีมหาลัยที่อยากเข้าแล้ววะ ไม่ไปดีกว่า ไปไงก็ไม่ได้เจอไม้ฉากหรอกนะ”
ผมตอบคะน้าไปก่อนจะก้มเล่นมือถือต่อ
สักพักก็มีสายเข้ามาจากไม้ฉาก
เห้ยยยย กำลังคิดถึงเลยย ^//////^


“มา open house ดิ จะได้เจอกัน” เห้ยย นี้มันรู้ได้ไง
ผมหันไปมองคะน้า มันก็ทำหน้าแบบไม่รู้ไม่ชี้

“มึงไปหรอ ไหนมึงบอกว่าไม่เข้ามหาลัยที่นั้นไง”

“มึงนี้พูดไม่เพราะอีกละนะ สอนไม่จำจริงๆ”

ทำมาเป็นบ่น ละเมื่อกี้ที่พูดคือเพราะแล้ว??
555+ คิดถึงมันวะ ได้ยินเสียงละอยากเจอ

“ครับๆคุณชาย คุณชายจะไปร่วมงานด้วยหรอครับ”
หึหึ เพราะพอไหมคุณชายครับ

“มึงนี้มันกวนตีนอีกละเตี้ย”
ดูมันดิ ว่าผมอีกละ แล้วพูดไม่เพราะอีก

“พูดไม่เพราะวะ ละกูไม่ได้เตี้ยด้วย” ไม่เพราะก็ไม่เพราะละวะ 555+

“55+ มาหาไม้นะครับ นะ นะ “ เดี๋ยวๆนะ กูปรับอารมณ์ไม่ทัน
เมื่อกี้มึงกู นี้มาแทนตัวน่ารักๆใส่อีกละ

“ก็ไม่อยากไปอะ อีกอย่างมีมหาลัยที่อยากเข้าละไง” ผมตอบมันไปตรงๆ

“ก็รู้แล้วไง แต่แค่อยากให้มาเจอ ไปเดินเล่นกัน
เดี๋ยวไม่ว่างเกือบ 2 อาทิตย์เลยนะ มาเจอกันก่อน”

นี้มันกำลังอ้อนใช่ไหมมม?
>///////<

“อือๆ ไปๆ แล้วจะไปไหนได้ละ แม่ของไม้จะให้ไปเดินห้างหรือไง”
นั้นดิ แม่คุณชายจะยอมหรือครับ

“ไปได้ เดี๋ยวแม่ก็ไปเดินเล่นแถวนั้นรอรับอะแหละ ตกลงมานะ แล้วเจอกันๆ”

จะดีใจไปไหมเสียงนี้นะ แหม่ ,, ทำเอาเขิน

“ครับๆไป แล้วนี้ทำไรอยู่” ว่างขนาดโทรมางี้ แปลว่าไม่มีเรียนแน่ๆ

“มีโรงเรียนเค้ามาแนะนำมหาลัยอะ นี้มาจากกรุงเทพ ของปั้นมาจากเมืองเหนือนิใช่ป่ะ”
นั้นไงรู้ด้วย แปลว่าคะน้าต้องบอกแน่ๆ

“อืมใช่ๆ รู้ได้ไงเนี้ย” ผมหันไปมองคะน้าอีกรอบ
ก่อนจะหันมามองพวกพี่ๆเต้นๆกันอยู่หน้าแถว

“อืมม รู้ละกันนะ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ เหมือนเห็นคนรู้จักเลย แล้วคุยกันบ๊ายยยยย”
แล้วมันก็วางครับ .. นิสัยแบบนี้ตลอด อยากวางคือวางเลยตลอด


แล้วเดี๋ยวก่อนนะเหมือนเจอคนรู้จัก? คือใครวะ ยังไง
ผมกดไลน์ไปถามไม้ฉาก


13.25  Mr.Pun-10 :: เจอใครทำไมรีบวาง

รอมันนานมากครับกว่าจะตอบ


13.50 ┗ ไม้ฉาก ™ :: เหมือนเจอคนที่เคยคุยอะ

13.50 Mr.Pun-10 :: แล้วใครละ

13.52 ┗ ไม้ฉาก ™ :: บอกไปจะรู้จักไหมละครับ

13.55  Mr.Pun-10 :: เออๆ ไม่ตอบไม่ต้องตอบ




มันไม่อ่านละครับ ผมรู้เลยว่าไม่ต้องรอคำตอบ
พวกผมเข้าเรียนคาบบ่ายกันอีก 2 คาบ
อาจารย์ก็ปล่อย ,, ว่างอีกหลายชั่วโมงเลยกว่าป๊าจะมารับ
ผมเลยมานั่งเล่นกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าตึกที่เดิม

“เปาๆ นี้ยูโรไปไหนวะ” ผมถามคุณเปาที่เอาแต่กดไลน์อยู่
เพราะนี้ผมมองไม่เห็นยูโรตั้งแต่ปล่อยแถวตอนมีพี่มาแนะแนวมหาลัยละครับ

“ไม่รู้ดิ ไม่ได้นั่งเฝ้า” ละดูเปามันตอบผมมาดิครับ กวนตรีนนน!

“ขอโทษที่ถามนะครับ ผมแค่เห็นพวกคุณสนิทกัน
เลยอยากรู้ไงว่ามันไปไหนยังไง”

แต่เปามันก็ไม่ตอบโต้อะไรผมครับ
ผมเลยหันไปมองคะน้า เผื่อมันจะรู้บ้าง

“กูเห็นอาจารย์ประจำชั้นเราอะ เรียกไปพบตั้งแต่หลังแนะแนวละ”
หื้มม อาจารย์ประจำชั้น?? งั้นก็แฟนเก่ามันอะดิ
เอาละไง .. เรียกไปทำไม ยังไงวะเนี้ย



ผมนั่งรอยูโรอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงครับ ยูโรก็เดินมาหาผมที่โต๊ะ

“มึงไปไหนมา” ผมรีบยิงคำถามใส่มันก่อนเลยครับ

“กูไปคุยเรื่องเรียนต่อมาอะ” มันตอบนะ
แต่ก็ไม่ยอมสบตาผม
แปลว่าน่าจะมีเรื่องอะไรมากกว่านั้น

“แค่นั้นหรอวะ” ผมก็ยังถามมันต่อ
คราวนี้มันหันมาสบตาผมครับ

“อืม แค่นั้นพอแล้วละ “
ก่อนที่มันจะหันไปแหย่หน้าเปาเล่น
เปาก็ด่ามันสิครับ 55555+
เล่นกันโคตรแรง ผมก็ไม่รู้นะว่ามันเล่นหรือตีจริงๆ


สักพักป๊าผมมารับ ผมเลยกลับบ้านก่อน
พอมาถึงบ้าน รู้สึกได้ว่าบ้านดูแปลก บรรยากาศมันไม่ใช่แบบทุกที

“ป๊าม๊ามีไรหรือเปล่าครับ ผมว่ามันแปลกๆนะ”
ผมวางกระเป๋าไว้ที่โซฟาก่อนจะนั่งลง

“อืมม จะว่ามีก็มีนะ” ป๊าลงมานั่งโซฟาถัดจากผมไป

“ป๊าก็บอกลูกเถอะ ยังไงก็ต้องบอก” ม๊ารีบโยนเรื่องให้ป๊าพูดเลยครับ
สังเกตได้จากหน้าป๊าว่าลำบากใจที่จะเล่ามาก

“มันเกี่ยวกับเรื่องที่ป๊ากับม๊าต้องไปกรุงเทพบ่อยๆไหมครับ”
น่าจะใช่แล้วละ ดูหน้าป๊ากับม๊าที่พยักหน้าแล้วอะนะ

“คือตอนนี้โชกุน ลูกพี่ลูกน้องของปั้นนะ
ป่วยหนักมากต้องไปรักษาที่เมืองนอก”
ป๊าเริ่มบอกผม

“เป็นหนักเลยหรอครับ อาการโรคหัวใจกำเริบหรอครับหรือว่ายังไง”
ผมรีบถามป๊ากลับไปทันที
เพราะผมกับโชกุนจะสนิทกัน ด้วยความที่ป๊ามีพี่ชายคนเดียวคือลุงธีระ
ผมเลยจะสนิทกับโชกุน
ปิดเทอมทีไรผมก็ไปเรียนพิเศษอยู่กับโชกุนบ้าง โชกุนมาเที่ยวที่บ้านผมบ้าง

“อืมม ลุงธีระบอกว่าหัวใจล้มเหลวนะ” ม๊าตอบผม

“โหวว แย่เลยนะครับ แล้วลุงธีระเค้าเป็นยังไงบ้างอะครับ”
สงสารโชกุนจัง ไม่แข็งแรงตั้งแต่เด็ก
เห้อออ,, นี้แหละนะไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ

“ลุงธีระกำลังดำเนินเรื่องเกี่ยวกับหลานสาวนะ คือลูกของโชกุนนะ”
ป๊าบอกว่าหลาน เดี๋ยวๆนะ ลูกของโชกุนงั้นหรออ
เห้ยย มันอายุน้อยกว่าผมอีกนะมีลูกละหรอเนี้ย

“ป๊า .. โชมีลูกละหรอ “

“ใช่ๆ มีแล้วนี้ก็ได้หลายเดือนแล้วละ” ป๊าหันมายิ้มตอบผม

“น่ารักไหมอะครับป๊า มีรูปไหม??” หื้มม น่ารักแน่ๆก็โชมันตัวขาวๆหน้าตี๋ๆนินา >////<

“มีนะ มีคนสร้างเพจให้เลยละ” ป๊าส่งมือถือมาให้ผมดู
ทีชเชอร์แฟนคลับ ,,, หื้มม มีแฟนคลับด้วย

“ เพจนี้รวบรวมรูปน้องทีชเชอร์จาก FB/IG ของพี่เจพี่แฟรงค์และเพื่อนๆคะ
ประวัติน้องทีชเชอร์
เด็กหญิงกัญญณัช  ตันตระกูลเจริญ
เกิด xx/xx/xx
ขออนุญาตเจ้าของรูปทุกรูปด้วยนะคะ “



แต่เอ๊ะ .. ทำไมนามสกุลไม่ใช่นามสกุลพวกผมละ
แล้วพี่เจพี่แฟรงค์นี้คือใคร??



ผมหันไปมองป๊ากับม๊า ก่อนจะเอ่ยถามป๊าออกไป
“ป๊า ทำไมนามสกุลไม่ใช่ของเราละครับ แล้วพี่เจพี่แฟรงค์คือใคร?”

ป๊าได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะตอบคำถามผมมา
“คนที่ชื่อเจคือแฟนเก่าเบลล์ คนที่เป็นแฟนและเป็นแม่ของลูกโชกุนนะ”

“แล้วยังไงอะป๊า แฟนเก่าแล้วยังไง?” ผมก็ไม่เข้าใจที่ป๊าบอกอยู่ดี

“เบลล์ทะเลาะอะไรไม่รู้กับโชนี้แหละ เลยหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปอยู่กับแฟนเก่า
แล้วโชมันคิดมากมันเลยหัวใจล้มเหลวนี้แหละ”
ป๊าตอบแล้วทำหน้าเครียดมากๆ

“นี้มันเลวมากเลยนะป๊า ทำไมคนๆนี้ทำงี้อะ
แล้วคนชื่อเจกับแฟรงค์เค้าเป็นคนดีมากน้อยแค่ไหนกัน”
ผมโมโหมากครับ
ทำไมทำกันแบบนี้ แค่ทะเลาะกันทำไมต้องหนีไปอยู่กับแฟนเก่าด้วย
ทำไมไม่คิดถึงลูกให้มากๆ ละดูสิทีชเชอร์หน้าตาน่ารักจังเลย
แววตาเหมือนกับโชมากๆด้วย

“ปั้นลองเข้าไปดูนะ คนชื่อเจกับแฟรงค์นะ”
ป๊าพูดเสร็จก็ยื่นมือถือให้ผมอีกรอบ
รูปผู้ชายทั้งคู่ หมายความว่าไง??

“เจกับแฟรงค์เป็นแฟนกัน” ป๊าให้คำตอบที่ผมสงสัย

“ห๊ะ แฟนกัน? แล้วแฟนโชกุนละไปไหนยังไงป๊า” โอ้ยย ปวดหัววะ
นี้เค้าเล่นอะไรกันเนี้ยย

“ที่รู้ๆมาก็อยู่บ้านเดียวกันนะ แต่แฟนเก่าเบลล์มีแฟนใหม่เป็นผู้ชายไปแล้ว”
ป๊าตอบคำถามในสิ่งที่ผมสงสัย

“สมัยนี้เกย์เยอะเนอะป๊า เห็นแล้วเป็นห่วงยังไงไม่รู้สิ” ม๊าพูดมาทำผมสะอึกเลยครับ

“เป็นห่วงอะไรครับม๊า” ผมหันไปมองม๊าแวปหนึ่ง
ก่อนจะหยิบมือถือของผมมากดเพจทีชเชอร์ และไอจีของพี่เจกับพี่แฟรงค์ไว้

“น่าห่วงสิปั้น เค้าจะใช้ชีวิตยังไงบนสังคมได้ละ
ไม่มีใครยอมรับหรอกนะคู่เกย์นะ แล้วอีกอย่างคนพวกนี้นะเปลี่ยนคู่นอนบ่อยจะตาย
ม๊าว่ามันน่าห่วงนะเรื่องเพศ เรื่องโรคติดต่อต่างๆ”

ม๊าตอบไปก็มองหน้าผมไป
คือม๊าครับ ... ลูกชายม๊าก็ชอบผู้ชายนะครับ
ถ้าผมบอกม๊าไปแบบนี้ ม๊าจะทำหน้ายังไงนะ???


“ม๊าก็พูดเกินไปนะ สมัยนี้โลกเค้าเปิดกว้างแล้ว
เกย์สมัยนี้เค้ามีการศึกษามีการควบคุมดูแล
บางทีดูสะอาดกว่าผู้หญิงอีก เปิดกว้างหน่อยสิม๊า”

ถูกครับป๊า ผมรักป๊าที่สุดเลย


“ป๊าก็พูดได้สิ มันไม่ได้เกิดกับลูกเรานิ แล้วนี้ถ้าลูกเราเป็นเกย์
ม๊าจะทำยังไง ไม่เป็นใช่ไหมปั้น ลูกชอบผู้หญิงใช่ไหม”

ม๊าถามซะผมอยากจะร้องไห้ ..... ผมเป็นเกย์ไม่ได้จริงๆหรอครับม๊า
ผมชอบผู้ชายไม่ได้หรอครับ??

ผมไม่ทันตอบม๊า ป๊าก็ขัดขึ้นมาก่อน

“นี้คุณจะไปห้ามลูกได้ไง ถ้าลูกจะเป็นยังไงก็คือลูกของเรา
ไปๆปั้นไปอาบน้ำซะลูก เดี๋ยวลงมาทานข้าวกันนะ”

ป๊าบอกให้ผมขึ้นไปอาบน้ำก่อน
เห้อออ ป๊าจะคิดแบบที่พูดจริงๆไหมนะ??
แต่ที่แน่ๆ กับม๊าผมไม่ได้แล้วแน่ๆ TT’




ผมอาบน้ำแล้วก็ลงไปทานข้าวกับป๊าม๊า
ก่อนจะขอตัวขึ้นมาอ่านหนังสือ
แต่ก็ได้แค่เปิดทิ้งไว้แหละครับ ตอนนี้ปวดหัวอื้ออึงไปกับสิ่งที่รับรู้มา
โชกุนเป็นรุ่นน้องผมมีลูกแล้ว
แฟนหนีไปหาแฟนเก่าที่เป็นเกย์
และลูกที่คลอดมาก็อยู่กับเกย์ซึ่งเป็นแฟนเก่าของแฟนตัวเอง

โอ้ยย จะพูดให้ตัวเอง งง ทำไมวะปั้น
เออนะ ... โชกุนหัวใจล้มเหลวตอนนี้ไม่ได้สติ
ลุงธีระพาไปรักษาที่เมืองนอก
ป๊าม๊าเลยต้องเข้ากรุงเทพไปดูแลกิจการให้บ่อยๆ
อืมมม เข้าใจแหละ



ไหนขอดูพี่เจพี่แฟรงค์หน่อยสิ เป็นยังไงกันบ้าง
ผมเปิดเข้าไปในไอจีพี่เจก่อน ,,
คนนี้เรียนวิศวะนิน๊า .. หน้าตาขาวๆ ตัวเล็กๆ ตัดผมรองทรงยาว
หน้าหวานเหมือนกันนะเนี้ยย บางมุมเหมือนทอมเลย

ส่วนอีกคนที่ชื่อแฟรงค์ น่าจะรุ่นเดียวกับผม
เพราะเห็นโพสรูปใส่ชุด ม.ปลาย ( มีจุดๆ 3 อันที่หน้าอก)
แล้วก็มีรูปวันปัจฉิม นี้ปิดเทอมไวกว่าโรงเรียนผมอีกนะเนี้ย
ก็น่ารักดีนะครับ ตัวสูงๆหัวเกรียนๆ สกินเฮดแบบกัปตันเลิฟซิคเลย
พอถ่ายรูปคู่กับคนชื่อพี่เจ แล้วดูน่ารักไปเลยอะ
โพสรูปคู่กัน มีแคปชั่นน่ารักมากๆ >/////<


อิจฉาแล้วนะเนี้ยย แล้วแบบนี้ที่บ้านเค้ารับได้ใช่ไหม?
โหยย โชคดีมากๆเลย



ผมอ่านๆในเพจทีชเชอร์ไป สลับกับเฟสของเพื่อนๆพี่เจกับแฟรงค์
และไอจีไปด้วย ผมก็ดูเหมือนเค้าจะดูแลหลานสาวผมดีนะครับ
แต่ไม่เห็นมีรูปคนชื่อเบลล์เลยนะ เอ๊ะ ... มันยังไงกันแน่
ผมกำลังเปิดดูรูปไปเรื่อยๆ เจ๊มิ้วก็ทักแชตเฟสมาหาผม

m’ m :: ปั้นๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับๆเจ๊

m’ m :: วันนี้ไม้ฉากโทรมาหาเจ๊ เจ๊ตกใจหมดเลย

ปั้นสิบ สิตางค์:: เห้ยยจริงอะ แล้วยังไงอะเจ๊ เจ๊ทำไง

m’ m :: เจ๊ไม่ได้รับไง เพราะประชุมอยู่ เลยมาปรึกษาแกเนี้ยว่าจะทำไง ให้โทรกลับไหม

ปั้นสิบ สิตางค์:: เอาไงดีละเจ๊ โทรดีไหม อยากให้จบๆหายๆไปเลยอะ

m’ m :: เจ๊ก็คิดแบบนั้นอะแก ไม่โทรดีกว่าเนอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วมันทักไลน์มาไหมอะเจ๊

m’ m :: ไม่รู้อะ เจ๊ไม่ได้ล๊อคอินไลน์อันนั้นไว้แล้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: งั้นเจ๊โทรกลับหามันก็ได้ จะได้รู้ว่ามันมีอะไร
ปกติมันไม่โทรหานิ ถ้าโทรแปลว่ามีเรื่องอะไรแน่ๆ

m’ m :: หรือมันจะรู้ความจริง

ปั้นสิบ สิตางค์:: เห้ยย ไม่หรอกนะเจ๊ มันจะรู้ได้ไงละ

m’ m :: เออ นั้นดิ

m’ m :: เอาไงอะ สรุปโทรใช่ไหม

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับๆ

m’ m :: งั้นเดี๋ยเจ๊มาบอกนะว่ามันว่าไงบ้าง




แล้วเจ๊มิ้วก็หายไปหลายนาทีมากครับ


m’ m :: แกกก งานเกือบจะงอก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ทำไมๆอะเจ๊

ปั้นสิบ สิตางค์:: โอ้ยย วันนี้ปั้นเจอแต่เรื่องอึ้งๆมาเยอะละนะเนี้ยย

m’ m :: ไม้ฉากมันถามว่าเจ๊มาแนะแนวที่โรงเรียนไหม มันเห็นเหมือนเจ๊มา

ปั้นสิบ สิตางค์:: เห้ยยจริงอะเจ๊ แล้วแล้วยังไง

m’ m :: มันบอกว่ามันเรียกไม่ทัน เพราะมัวแต่คุยกับเพื่อนเรื่องจะ open house ของมหาวิทยาลัยขอนแก่นกับเพื่อนอยู่

ปั้นสิบ สิตางค์:: คุยกับปั้นนี้แหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วมันว่าไงอีก

m’ m :: คือมายด์มันไปจริงๆนั้นแหละ พี่ถามมายด์แล้ว

m’ m :: พี่เลยบอกว่า อ่ออ ไปๆแต่ไม่ทันได้มองเหมือนกันเพราะมิ้วไม่ค่อยสบาย แล้วก็รีบกลับกันด้วย

m’ m :: ไม้ฉากก็บอกว่า งั้นไว้โอกาสหน้าเจอกันนะครับ

m’ m :: พี่เลยบอกโอเคเลย เจอกันนะ

m’ m :: เห้ออแก ทำไมโลกมันกลมจังวะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ถึงว่าละตอนที่มันคุยกับปั้นมันบอกว่าเหมือนเจอคนรู้จักแล้วรีบวางสายไป

ปั้นสิบ สิตางค์:: เพราะเห็นพี่มายด์นี้เอง

ปั้นสิบ สิตางค์:: เห้ยยเจ๊ ถ้ามันไปดูรูปในห้องแนะแนวจะทำไงอะ มันจะมีป้ายชื่อรุ่นพี่ไหม?

m’ m :: เออ นั้นดิ TT’

m’ m :: ทำไงดีวะปั้น

ปั้นสิบ สิตางค์:: ช่างมันเถอะเจ๊ ปั้นว่ามันไม่ไปตามดูหรอก ถ้ามันตามมันไปตั้งแต่เลิกแนะแนวแล้วละ

m’ m :: แกมั่นใจนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: อืมม ก็นิดนึงอะนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊รู้ปะวันนี้ปั้นเจอเรี่องแบบหน่วงๆใจมาแทบทั้งวันเลยอะ

m’ m :: เรื่องไรอะแก เล่ามาดิ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ลูกพี่ลูกน้องปั้นอะ อายุน้อยกว่าปั้นอีกนะมีลูกแล้ว

m’ m :: ก็ปกตินะแก เดี๋ยวนี้เค้ามีลูกกันไวจะตาย

ปั้นสิบ สิตางค์:: มันไม่ใช่แค่นั้นไงเจ๊ น้องของปั้นหัวใจล้มเหลวตอนนี้ไปรักษาตัวที่เมืองนอก

m’ m :: เห้ยยจริงดิ ทำไมอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::มันคงทะเลาะกันมั้งเลยแฟนมันเลยหนีไปอยู่กับแฟนเก่า

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วแฟนเก่าดันเป็นเกย์อะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ตอนนี้ลูกคลอดแล้วนะ เกย์เลี้ยงอยู่อะ

m’ m :: เห้ยยจริงดิ

ปั้นสิบ สิตางค์:: นี้ๆเพจนี้อะหลานปั้น


ผมแคปเจอร์หน้าเพจของทีชเชอร์ส่งให้เจ๊มิ้วดู

ปั้นสิบ สิตางค์:: เกย์หน้าตาดีทั้งคู่ด้วย

m’ m :: ก็ดีละนิแก แกก็ดูตัวอย่างไว้ เอาไว้แกกับไม้ฉากไง ไปเลี้ยงหลานแบบนี้บ้าง

ปั้นสิบ สิตางค์:: เหอๆ ม๊าของปั้นไม่ชอบเกย์

m’ m :: เวรกรรมมากๆปั้นเอ้ยย

ปั้นสิบ สิตางค์:: นั้นดิเจ๊ เครียดมากๆอะตอนนี้

m’ m :: เอานะแก อย่าเครียดๆ

m’ m :: เดี๋ยวพี่โทรคุยกับพี่ฟาร์มก่อนนะ แล้วไงคุยกันแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับ บ๊ายๆ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ฝันดีครับเจ๊



เห้ออออ... เรื่องของผมกับไม้ฉากงั้นหรอ??
มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน
แม่พูดขนาดนี้แล้วนิ TT’

แต่เดี๋ยวก่อนนะ .... ไม้ฉากเห็นพี่มายด์เลยรีบวางสายจากผมงั้นหรอ
หื้มมม นี้ยังชอบอยู่ใช่ไหม??



ผมกดโทรไปหาไม้ฉาก รอสายสักพักไม้ฉากก็รับ

“ฮัลโหลเตี้ย กำลังว่าจะโทรหาก่อนนอนเลย”
จ๊ะ .. ไม่ต้องมาพูดเลยนี้เสียงแกอะนอนไปแล้วแท้ๆ

“ทำไรอยู่อะ” เพิ่งจะสามทุ่มเองนะ นอนงั้นหรอ?

“ทำการบ้านอะ โรงเรียนไม้จะสอบแล้วไง เลยเร่งเรียนมากๆ
นี้การบ้านเยอะมากๆ แทบจะไม่ได้อ่านหนังสือเลยมีแต่ทำงานส่ง”

ท่าทางมันจะเหนื่อยจริงๆครับ ฟังจากเสียงแล้วอะนะ

“แล้ววันนี้เจอใครไม่เห็นตอบเลย” ผมลองถามไม้ฉากอีกครั้ง

“ก็คนที่เคยๆคุยอะ พอดีพี่เค้ามาชอบไม้
อืมม แล้วเหมือนจะเห็นเค้ามาแนะแนวมหาลัยไง”

ไม้ฉากมันก็ตอบตรงๆด้วยนะครับ นึกว่าจะโกหกซะอีก

“เคยคบกันหรอ?” แล้วนี้ผมจะอยากรู้ไปทำไมอีกเนี้ย

“ไม่เคยคบหรอก พี่เค้ามาจีบ แต่ก็เคยคุยอยู่พักหนึ่งนะ”
TT’ เคยคุยสิ ผมได้อ่านหมดทุกถ้อยคำนี้ครับ

“แล้วตอนนี้ละ?”

“ไม่ได้คุยแล้วครับ เวลาจะคุยกับปั้นยังไม่มีเลย จะคุยกับใครที่ไหนได้”

หึหึ ไม่ต้องทำเสียงอ้อนเลยครับคุณชายย

“ให้มันแน่เถอะนะ งั้นทำการบ้านเถอะจะนอนแล้วโทรมาบอกฝันดีปั้นด้วยนะ”
ผมให้ไม้ฉากทำการบ้านต่อ เพราะผมว่าจะไปนั่งอ่านหนังสือเหมือนกัน

“โอเคๆ แล้วจะโทรไปนะ อ่านหนังสือด้วยอะ”
มันยังไม่ลืมจะย้ำให้ผมอ่านหนังสือครับ 5555+

“ทราบแล้วครับผม”

“บ๊ายยยบายเตี้ย”
ดูมันดิจะวางละยังมากวนตีนอีก



ผมขอวางเรื่องราวต่างๆลงก่อนละกันนะ
ตอนนี้ขออ่านหนังสือก่อนดีกว่า เห้อออ ,, จะสอบแล้วว TT’
และแล้วคืนนั้นไม้ฉากก็ไม่ได้โทรมาบอกฝันดีครับ
555+ ผมเริ่มชินละครับ
สงสัยจะรีบนอนเลย เพราะต้องมีเรียนต่อตอนเช้าอีก


หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-03-2015 22:28:41
ต่อ ////




ผมไม่ได้คุยกับไม้ฉากอีกเลยครับ
จนกระทั่งวันที่ผมไปมหาวิทยาลัยขอนแก่น
พอถึงมหาลัยผมอาจารย์ก็ให้แยกย้ายกันไป
แล้วนัดเวลามาเจอกันตอนสามโมงเย็นที่จุดเดิม

ผมกับคะน้าเดินไปดูคณะวิศวะก่อนเลย
เพราะคะน้ามันจะเข้าคณะวิศวะที่มหาลัยนี้
ผมก็กดๆโทรหาไม้ฉากมันก็ไม่รับซะที คืออะไรวะ
ให้มาหาแล้วไม่รับสายเนี้ยย

ผมเริ่มหงุดหงิดละครับ ร้อนก็ร้อน คนก็เยอะ
ผมตัดสินใจไม่โทรแล้ว เก็บมือถือใส่กระเป๋า
เดินตามคะน้าไปเรื่อยๆ

“ปั้นๆ ยืนรอตรงนี้แป๊บนะ คะน้าจะไปห้องน้ำ” พอมาถึงทางแยกของอาคารเรียน
ทางไปคณะวิศวะนั้นแหละครับ
คะน้าก็ขอให้ผมนั่งรอ ก่อนที่จะรีบวิ่งไปห้องน้ำ
นี้สรุปคะน้ามันหาห้องน้ำหรือหาทางไปคณะวิศวะแน่เนี้ยย



ผมนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่อย่างนั้นสักพัก
ก็มีคนเอาอะไรเย็นๆมาแนบที่แก้มผม

“เห้ยย “ ผมร้องออกมาเพราะตกใจ

“อะๆ ซื้อน้ำมาให้ ทำไมทำหน้าตาหงุดหงิดยังงั้นอะ”
จะใครที่ไหนอีกละครับ ก็คุณชายไม้ฉากนั้นแหละ
หื้มม โทรหาตั้งนานไม่รับสายนะ ทีงี้ละโผล่มาเชียว

“ไม่กิน” ผมปัดออก ก่อนจะนั่งหันไปมองทางอื่น
ไม้ฉากมันเลยเดินมานั่งข้างๆผม ก่อนจะแกะกระป๋องน้ำยื่นให้ผมอีกรอบ

“กินเถอะ ร้อนอะดิแก้มแดงหมดเลยเนี้ยย”
ไม่พูดเฉยๆครับ มาดึงแก้มผมอีก

“กินๆไปเหอะ เดี๋ยวจะไปกินพร้อมคะน้า”
ผมไม่ยอมรับน้ำมาจากมือไม้ฉาก แล้วหันไปมองทางที่คะน้าเดินไป

“คะน้าไม่มาแล้ว คะน้าไปกับน่อน คะน้าบอกให้ไปเจอกันที่รถตอนเวลานัดเลย”
เห้ยๆ เดี๋ยวนะ นี้คืออะไรเนี้ยย

“รู้ได้ไง?” ผมหันไปถามไม้ฉากที่ทำหน้ากวนตรีนนให้ผมอยู่

“ก็โทรคุยกับคะน้ามาอะ นี้ก็ให้คะน้าพาปั้นมาที่นี้เองแหละ”
อ้ออ นี้เป็นแผนว่างั้น

“นี้นัดกับคะน้าไว้ใช่ไหม โธ่เอ้ยยแล้วไม่บอก ให้โทรหาอยู่ได้นิสัยไม่ดีวะ”
ผมพูดจบก็ดึงกระป๋องน้ำมากิน

“ไม่ดีหรอ จะได้อยู่ด้วยกันไง จะเดินไปหาที่รถก็กลัวเพื่อนๆจะแซวปั้นอะ”
เหอๆ ทำมาเป็นรู้ดี แล้วตรงนี้จะไม่มีคนแซวหรือไง

“แล้วตรงนี้จะไม่มีคนแซวหรือไงกัน ก็อยู่กันสองคนอยู่ดีอะ”
ผมหันไปถามไม้ฉาก ที่ตอนนี้ขยับหน้ามาใกล้ผมมากๆ

“ก็ไม่มีหรอก นี้มันเกือบหลังมหาลัยแล้ว”
โหยยนี้มันแผนสูงนะครับ หลอกผมมาทำไรปะเนี้ยยย

“แล้วพามาทำไมตรงนี้อะ เค้าจัดงานกันข้างนอกไม่ไปหรอ”
ทำแบ้วๆใสๆไปนะปั้นสิบนะ 5555555+
คือจริงๆก็ตื่นเต้นแหละได้อยู่กัน 2 คน แต่ก็ยังกลัวๆเพื่อนมาเห็นอยู่ดี

“อยากนอนอะ ไม่ได้นอนตั้งหลายคืน เคลียงานเยอะจะตาย”
พูดเสร็จก็ล้มตัวมานอนตักผมซะงั้น
เห้ยๆ เดี๋ยวๆนอนจริงดิ
ผมหันไปมองรอบๆก็ไม่เห็นใคร เลยยอมให้ไม้ฉากนอนหนุนตัก

“จะสอบแล้วนะอาทิตย์หน้า”
เห้ยยจริงอะ สอบไวมากๆ
แต่เดี๋ยวก่อนนะ พูดเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องเอามือมาจับหน้าก็ได้มั้ง

“อืมๆ ตั้งใจอ่านหนังสือสอบเยอะๆละ”
ผมมองหน้าไม้ฉากแล้วก็บอกมันแค่นั้นอะครับ
ตอนนี้ผมกับไม้ฉากแทบไม่มีคำพูดอะไรเลย
ไม้ฉากจับแก้มผมไว้ แล้วมองหน้าผม
ผมก็ก้มลงไปมองหน้าไม้ฉาก
เหมือนตกอยู่ในภวังค์ ....
จนกระทั่ง ....





“ขอจูบหน่อยสิ”







คิดว่าเสียงใครละครับ???











เสียงผมเองครับ ^//////^





ก็มันคิดถึงอะ ไม่ค่อยได้คุยกัน
ก็อยากจะเติมพลังบ้างยังไงบ้าง


พอไม้ฉากได้ยิน มันก็ส่งยิ้มกลับมาให้ผม

“กำลังจะขอจูบเหมือนกันเลย แปลว่าใจตรงกันนะเนี้ย”
พูดเสร็จก็ลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะขยับมานั่งชิดผมไว้

“เอาแบบไหนดีครับ” เห้ยย อย่ามายิ้มแบบนั้น
จะละลายเพราะรอยยิ้มนี้แหละ

“อะไรแบบไหน” ผมเอามือดันหน้าไม้ฉากออกกนิดนึง

“ก็อยากได้แบบไหน จุ๊บเบาๆแบบนี้”
พูดเสร็จก็โน้มหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ

“หรือดิฟคิสแบบนี้” พูดเสร็จก็เอามือมาประคองหน้าผม
ก่อนจะทาบปากลงมาบนปากผม พร้อมๆกับจูบเน้นๆย้ำๆ
ไล้ลิ้นร้อนๆที่ปากผม ใช้มือไล้เล่นที่ติ่งหูผมเบาๆ
แล้วดันลิ้นร้อนๆเข้ามาในปากผม
ก่อนจะค่อยๆเอาลิ้นมาเกี่ยวพันกับลิ้นผมไว้
ผมตอบรับกับลิ้นร้อนๆนั้นไป
กลายว่าเราจูบกันอยู่แบบนั้นจนผมต้องยอมแพ้
ผลักไม้ฉากออก ก่อนจะหายใจหอบๆ

“สรุปอยากได้จูบแบบไหน” คือมึงจะถามทำไมครับ ก็ได้ไปละนิ

“หึ มึงมันแม่งง นิสัยวะ” ผมผลักหน้ามันออก
เพราะมันโน้มหน้ามาถามผมใกล้ๆ

“พูดไม่เพราะอีกละนะ”
พูดจบไม้ฉากก็ก้มลงมาจุ๊บปากผมอีกรอบ ก่อนจะขยับหน้าออกไป

“ถ้าพูดไม่เพราะอีกรอบ เจอหนักกว่านี้แน่ๆ”
หื้มม มึงนี้มันหื่นมาก!

“โอ้ยย นี้มึง เอ้ยย ไม้ขยับหน้าออกไปเลย” ผมพูดเสร็จก็ผลักๆหน้ามันไปไกลๆ

“อ้าววก็บอกขอจูบเองไง นี้ก็ให้แล้วไงครับ” ยังจะมาลอยหน้าลอยตาตอบอีกนะ

“อืมๆ ก็ได้แล้วไง ก็ขยับไปได้แล้ว” ไม้ฉากส่งยิ้มแบบกวนๆมาให้
ก่อนจะล้มตัวลงนอนตักผมอีกรอบ
แล้วนอนหลับไป
เห้ยย .. หลับจริงๆหรอวะเนี้ย??


ผมก็ยอมครับ หลับไปเลยคุณ
ท่าทางจะเหนื่อยจริงๆ
ผมหยิบมือถือมานั่งเล่นก็เห็นมีไลน์แจ้งเตือนเข้ามาจากคะน้า


Kana-non :: โหยยย กูตกใจแทบตาย
พร้อมกับส่งรูปมาให้ผม

เห้ยยย!!!!!
ผมเห็นรูปแล้วหันไปมองรอบๆ ก็ไม่มองได้ไงครับ
รูปที่คะน้าส่งมาคือรูปที่ผมกับไม้ฉากจูบกัน
ผมรีบส่งไลน์กลับไปหาคะน้า


Mr.Pun-10 :: เห้ยย นี้มึงแอบดูหรอวะคะน้า

Kana-non :: ไม่ได้ตั้งใจจริงๆวะ กำลังจะเดินมาเอาใบงานที่อยู่กับปั้นนั่นแหละ

Kana-non :: แต่เห็นฉากฟินๆก่อน

Kana-non :: โคตรเขินเลยยย

Mr.Pun-10 :: ลบรูปนั้นไปเลยนะ แล้วใครเห็นบ้าง

Kana-non :: ก็มีคะน้ากับน่อนแค่นั้นแหละ 555555

Kana-non :: ไม่กวนละดีกว่า เชิญตามสบายนะแก

Kana-non :: จุ๊บๆ 55555555555




โอ้ยยยยย … ไม้ฉากเอ้ยยยย!!
คะน้าเห็นแล้ว เห็นตอนจูบอีก TT’
หมั่นไส้มันวะ ยังจะมานอนยิ้มอีกนะ ‘
ผมนั่งมองไม้ฉากที่หนุนตักผมหลับสบายไป
โดยที่ผมเองก็ลืมคิดไปว่า ... ที่นี้คือมหาวิทยาลัย
และไม่ได้มีแค่ผมและไม้ฉากที่อยู่ที่นี้??!!



------------------------------------------------
นั้นสินะ ... จะมีใครเห็นอีกไหมนะนอกจากคะน้า???
งานนี้มายด์ออกศึกละนะคะ
มาลุ้นกันตอนหน้าว่าจะเป็นยังไง
แต่แอบไม่ปลื้มเนอะ
ม๊าของปั้นสิบไม่ชอบเกย์
TT' นึกว่าจะมีแต่แม่ไม้ฉากซะอีก

ยังไงมาคอยให้กำลังใจไม้ฉากกับปั้นสิบกันนะค่าา
มีคำผิดยังไงต้องขออภัยด้วย
และก็ขอขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ค่า =)

ฝันดีนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-03-2015 22:32:26
ยัยมายด์ไม่ต้องออกมาก็ได้ค่ะ เกรงใจจุงเบย~ :o8: หวังว่าไม้ฉากจะไม่หลงรูปและลมปากของยัยมายด์นะคะ แบบนั้นเขารับไม่ได้เน้อ :serius2: ส่วนคุณแม่ต้องเปลี่ยนทัศนคติด่วนๆ เลยจ้า ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวนะจ๊ะ! :sad4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-03-2015 22:39:23
 :ling1:

อา... พ่อแม่รับไม่ได้สินะ เรื่องธรรมดา เพราะอย่างป๊าปั้นสิบตอนแรกบอกว่าได้ แต่พอเอาจริงๆอาจจะห้ามก็เป็นได้

 :z3:

แอบเศร้านิดๆให้กับโชกุนนะคะ อยากให้ฝั่งนั้นลงเอยด้วยดีเหมือนกัน  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-03-2015 22:40:56
อีนังมายด์ตัวจริงจะโผล่มาเพื่ออออ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 10-03-2015 22:46:33
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:  มาแล้ว  หวานหวาน   แต่ข่าวว่าจะมีมาร  รอติดตามต่อค่ะ  ขอบคุณมากๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-03-2015 23:31:32
ไม่เอามายได้มั้ยอะ แค่เรื่องพ่อแม่ก็เครียดละ  :mew5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-03-2015 23:34:17
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-03-2015 00:22:18
งานเข้าล่ะสิ
ทั้งมายด์ ทั้งแม่ๆ ทั้งรูป ทั้งลุง ทั้งโชกุน
ไนท์เป็นดาราจริงๆด้วย
เหลือว่าที่นักเรียนนายร้อยสินะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 16 || P.8 || 10-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-03-2015 07:33:08
นี่ปั้นสิบน่าสงสารขนาดนี้เลยเหรอ. ดูเหมือนหนูจะโดนปั่นหัวอยู่เรื่อย ไหนจะปิดเรื่องเกย์กับแม่อีก

ดราม่าคู่นี้อย่าหนักกว่าคู่ที่ผ่านๆมาเลยนะ ขอ  :call:

สำหรับมายด์ตัวจริง มูเจดองค่าตัวนางสิคะอย่าให้นางได้มีบท

 :pig4:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 16:06:12
Ch 17  พี่อุ้มรัก?? || ปั้นสิบ




ไม้ฉากนอนตักผมนานเกือบครึ่งชั่วโมงครับ
ไม่รู้มันหลับจริงๆหรือแกล้งหลับ
ผมก็นั่งระแวงมองซ้ายมองขวาไปหมด กลัวคนจะมาเจอ
TT ยังหลอนไม่หายเลย เดี๋ยวมีมาเซอร์ไพร์แบบคะน้าอีก



ผมนั่งมองไม้ฉากนอนได้สักพัก โทรศัพท์ไม้ฉากที่วางไว้ข้างๆตัวก็สั่น
ผมเลยปลุกให้ไม้ฉากมารับโทรศัพท์

“ไม้ๆ โทรศัพท์อะ ตื่นๆมารับก่อนเร็วๆ”
ผมเอามือไปเขย่าๆตัวไม้ฉาก
สักพักมันก็ทำหน้างัวเงียๆ รับมือถือที่ผมยื่นให้ไปรับ

“อืมๆ นอน ... แถวๆนี้ละ อืมๆเดี๋ยวไปๆ โอเค”
อะไรของมันวะ ... ผมฟังละจับประเด็นไม่ได้เลยว่ามันคุยอะไร
ไม้ฉากวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆตัว ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง
แต่ก็ยังทำหน้าอึนๆมึนๆอยู่ดี
5555555+ ตื่นนอนละทำหน้า งงๆ ตลอดอะนะ


“ต้องไปเอาใบงานมาจดอะ ไปกันเหอะ”
พูดไปก็บิดขี้เกียจไป เออนะคุณชาย ... ดีจริงๆ

“ไปดิ เดี๋ยวกูโทรหาคะน้าก่อน”
ผมพูดพร้อมๆกับยกมือถือมากดหาคะน้า
แต่ไม้ฉากมันโน้มหน้ามาจุ๊บปากผมไปละ

“บอกแล้วให้พูดเพราะๆ” หึหึ ยังจะมายิ้มอีกนะ
เดี๋ยวนี้แม่งชอบลวนลามอะ นิดหน่อยๆทำเป็นจุ๊บทำเป็นจูบ
คือกูชอบไง ... เห้ยย ไม่ใช่ละ ^///////^


ไม้ฉากลุกขึ้นยืนก่อนจะเอากระป๋องน้ำอัดลมไปทิ้งแล้วมาดึงมือผมให้ลุกจากที่นั่ง

“คะน้ายังไม่รับสายเลยอะ  งั้นเดี๋ยวปั้นไปกับพวกเพื่อนๆปั้นละกัน”
ผมลุกขึ้นแล้วเดินตามไม้ฉากไป

“ก็ไปกับไม้ก็ได้ ยังไงก็ต้องทำใบงานเหมือนกันนิ แค่เดี๋ยวไม้แวะไปเอาใบงานก่อน”
ไม้ฉากมันขยับมาใกล้ๆแล้วเอามือกอดคอผม

“จะดีหรอ เดี๋ยวคนอื่นก็แซวหรอก”
คือคนอย่างปั้นสิบไม่มีหรอกนะครับที่จะปัดมือออก กอดคอก็กอดคอครับ 55555+
เดินไปจนจะถึงที่เพื่อนๆไม้ฉากอยู่กันละ

“ขนาดนี้แหละ เค้าไม่แซวหรอก เพราะยังไงสักวันก็ต้องรู้”

หื้มม รู้อะไรวะ แล้วหันมาขยิบตาให้นี้คืออะไร???

“รู้อะไร ก็ตอนนี้เป็นเพื่อนกัน ก็ไม่เห็นมีไรให้แซวเลย”
ไม้ฉากเริ่มหน้าเปลี่ยนละครับ
จากยิ้มๆเริ่มหันมาส่งสายตาดุๆให้ผมแทนละ

“ใครบอกว่าเพื่อน ให้พูดอีกทีวันนั้นที่บ้านบอกว่าอะไร?”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็เอามือที่กอดคอผมไว้ออก ก่อนจะหยุดเดินแล้วยืนจ้องหน้าผม

“คนโคตรพิเศษของกันและกันครับผม อย่าทำหน้าดุเลย ปั้นขอโทษ”
ผมพูดเสร็จก็พยายามส่งยิ้มไปให้มัน
แต่มันดันหลบหน้าผม ,,,แม่งงงง มาทำเป็นเล่นตัวนะ


แล้วมันก็เดินเข้าไปหากลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่แล้ว
ผมได้แต่ส่งยิ้มให้เพื่อนๆของไม้ฉากครับ ไม่ได้เดินเข้าไป
ผมเลือกจะยืนรออยู่ใกล้ๆแถวนั้นแทน ….


เพื่อนของไม้ฉากเห็นงี้ก็แซวโคตรจะรุนแรงครับ ผมเจอมาละทั้งในไอจี ในเฟส
วันนี้เจอตัวๆแบบนี้ ผมไม่กล้าเดินไปให้มันแซวหรอกครับ
เดี๋ยวโดนพวกมันแซวมันกัดมันจิก จะไม่เหลืออะไรออกมาซะเปล่าๆ




เมื่อกี้ก็นั่งนิ่งๆตั้งนาน เมื่อยตัวเหมือนกันแหะ
ผมเลยยืนแกว่งแขนไปมา เพื่อจะทำให้ตัวเองสบายตัวขึ้น
แต่ผมคงจะแกว่งแขนแรงไปนิดนึง - -‘
แขนเลยไปโดนคนที่ยืนอยู่ข้างหลังผม

“โอ้ยย “ เวรละไงปั้นสิบ โดนใครจนได้

“ขอโทษครับ ปั้นไม่ทันระวัง ขอโทษนะครับ”ผมรีบหันไปยกมือขอโทษ

“ไม่เป็นไรครับ พอดีพี่ยืนใกล้เองแหละ”
คนที่ผมแกว่งแขนไปโดนเป็นผู้ชายครับ
คงเรียนวิศวะเพราะใส่เสื้อช๊อป แต่ตัวสูงเหมือนกันนะเนี้ย พอๆกับไม้ฉากเลยอะ

“ยังไงปั้นก็ขอโทษนะครับ เมื่อกี้มือปั้นโดนตรงไหนอะครับเจ็บไหม” ผมรีบยกมือไหว้ขอโทษอีกรอบ

“ชื่อปั้นหรอ น่ารักดีนะ พี่ชื่ออุ้มนะครับ” พี่อุ้มไม่ได้ตอบว่ามือผมไปโดนตรงไหน แต่แนะนำตัวเองกลับมาซะงั้น

“อ่อครับๆ แล้วพี่อุ้มเจ็บตรงไหนครับ” ผมพูดไปก็ส่งยิ้มไปให้พี่อุ้มด้วย
พี่อุ้มก็ยังไม่ตอบอีกครับ แต่ยิ้มมาให้ผม ก่อนจะจับมือผมไปจับที่แก้มพี่อุ้ม

“โดนตรงนี้” หืมม ผมแกว่งแขนไม่ได้แรงมากนิ
น่าจะโดนแถวๆขา หรืออาจะโดนตรงท้องถ้ายืนชิดกับผมมากๆ
แต่นี้โดนตรงแก้มงั้นหรอ??

“ตรงแก้มเนี้ยหรอครับ” ผมย้ำถามพี่อุ้มอีกรอบ

“มือน้องปั้นนุ่มดีเนอะ” อ้าววเห้ยนี้มันคนละเรื่องละ
ผมกำลังจะชักมือกลับ
แต่พี่อุ้มหันหน้ามาจุ๊บที่มือผม
เห้ยยย … ทำไรเนี้ยยไอ่พี่อุ้ม!!

“แล้วเจอกันที่คณะวิศวะนะครับ”
พูดจบพี่อุ้มก็ส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินออกไป
หื้มม นี้เกิดอะไรขึ้นครับ???



“ต๊ายย คุณปั้นสิบ เสน่ห์แรงนะย่ะ โดนผู้ชายเต๊าะ”
คะน้ามาจากไหนไม่รู้ละครับ มายืนแซวผมข้างๆ

“เต๊าะอะไรวะ?” ผมหันไปถามคะน้า

“นี้ฉันเห็นนะคะ เมื่อกี้พี่วิศวะสุดหล่อคนนั้นจับมือแกไปวางที่แก้ม
ก่อนจะหันหน้ามาจุ๊บที่มือแก แล้วแกก็รีบชักมือออก”

แล้วจะพูดดังทำไมวะคะน้า - -‘ กลัวไม่มีใครได้ยินหรือไง

“พี่เค้าคงแกล้งเล่นมั้ง แล้วนี้มายังไงเนี้ย โทรหาไม่รับสาย”
ผมเปลี่ยนเรื่องทันทีครับ เพราะไม้ฉากเดินมาหาละ
ไม่อยากให้มันได้ยิน เดี๋ยวถามเยอะแยะอีก

“ก็ไปทำกิจกรรมกับพี่คณะอื่นมาไง แล้วนี้จะไปวิศวะยัง รอแกกับไม้ฉากเนี้ยแหละ”
คะน้าหันมาส่งยิ้มแซวๆผม
ผมหน้าร้อนผ่าวเลยครับ เพราะคะน้ามันเห็นตอนที่ผมกับไม้ฉากจูบกัน

“อืมๆ ไปดิ แล้วจะยืนยิ้มอีกนานปะเนี้ย” ผมรับผลักๆคะน้าให้เดินนำหน้าไป
ไม้ฉากเดินข้างๆเลน่อน แต่ก็หันมาส่งยิ้มให้ผม
หยุดยิ้มได้แล้วครับคุณชาย เดี๋ยวสาวๆมหาลัยจะหลงรักคุณแย่
คนบ้าอะไรยิ้มแล้วหล่อกว่าเดิมหลายเท่าเลยยยย ^////^




พวกผมเดินมาถึงคณะวิศวะกันก็เจอกับกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดกันพอดี
เอ่ออ ลืมไปเลยว่าพี่อุ้ม ที่ทำตัวแปลกๆเมื่อกี้อยู่คณะวิศวะ
--‘ หวังว่าคงไม่บังเอิญเจอหรอกนะ
แต่ฟ้าไม่เข้าข้างปั้นสิบครับ นั้นเลยยืนจับไมค์อยู่นั้นเลยครับ
หื้มม ไม่ต้องส่งยิ้มมาเว้ยยย ไม่อยากได้



ไม้ฉากกับเลน่อนก็ยังสนใจกับป้ายนิทรรศการต่างๆ
ทั้งจดทั้งสอบถามกับพี่ๆที่ยืนประจำจุดต่างๆ
ส่วนคะน้าก็เดินมาเอาศอกกระทุ้งเข้าที่ท้องผม

“โน้นนน พี่สุดหล่อมันมองแกใหญ่แล้วนะเว้ยปั้น”
กูรู้ครับเพื่อน อย่าย้ำยิ่งกลัวๆอยู่

“ปั้นเป็นไรไหม เห็นทำท่าแปลกๆ” ไม้ฉากเดินเข้ามาถามผม

“ร้อนละมั้ง หิวข้าวด้วย มัวแต่นั่งเฝ้าคนหลับอะเลยไม่ได้กินไรเลยเนี้ยย”
ผมพูดเสร็จก็เอามือลูบๆท้องตัวเองคือหิวจริงๆนั้นแหละครับ 555555

“งั้นรอที่นี้กับคะน้าละกัน ไม้กันน่อนไปหาซื้ออะไรให้กิน ถ้าเดินไปกันหมดกลัวที่โรงอาหารจะไม่มีที่นั่ง”
ไม้ฉากออกความคิดเห็นขึ้นมา

“อืม ก็ดีวะไม้ กูเห็นมีลูกชิ้นทอดด้วย ซื้อมากินรองท้องกันก่อนดีกว่า”
พูดจบเลน่อนก็ยื่นซองเอกสารให้คะน้าถือ
ก่อนจะพาไม้ฉากเดินออกไปหาซื้ออะไรกิน

เลน่อนอยู่คนละโรงเรียนกับผมครับ
แต่โรงเรียนมันก็จัดมา open house เลยได้มารวมตัวกันวันนี้
ส่วนเปากับยูโรไม่มาครับ ก็ยังแปลกใจว่าทำไมหายไปพร้อมกัน
เดี๋ยวค่อยกลับไปถามครับ ผมกับยูโรคงมีเรื่องต้องคุยกันอีกเยอะ 5555+



ผมกับคะน้าเดินๆดูแต่ละสาขาของคณะวิศวะ
แล้วก็มาหยุดตรงป้าย  สาชา  วิศวกรรมโยธา
ก็เจอกับพี่อุ้มครับ มายืนยิ้มแฉ่งรออยู่แล้ว - -‘
ไม่อยากเจอก็เจอจนได้

“สวัสดีครับน้องปั้น เจอกันอีกแล้วนะครับ” ยังจะมาทักอีก อุตส่าห์ไม่มองหน้าละนะ

“คะครับ สวัสดีครับพี่อุ้ม” ผมหันไปยิ้มทักทายตามมารยาทครับ

“น่ารักจังวะ เด็กมึงหรอวะอุ้ม” นั้นไงปากเริ่มกวนตรีนนละเพื่อนพี่อุ้มแต่ละคน

“มึงจะดังทำไมกันครับ น้องปั้นเค้าตกใจ เงียบๆไปเลย”
พี่นั้นแหละครับ ดังกว่าเพื่อนอีก - -
แล้วเลิกเรียกว่าน้องปั้นได้ไหม มันดูสาวๆไงไม่รู้

“สนใจคณะวิศวะหรอครับ เห็นยืนอ่านป้ายนิทรรศการ แทบทุกสาขาของวิศวะเลย” พี่อุ้มถามผม

“อืมม ก็สนใจอะครับ แต่ไม่ได้คิดจะเข้าที่นี้ครับ” ผมหันไปส่งยิ้มให้พี่อุ้มอีกที

“อกหักเลยครับเพื่อนอุ้มของผม” เพื่อนพี่อุ้มเริ่มปากสุนัขกันอีกละครับ

“ไม่อกหักเว้ยย ไม่ได้เรียนที่เดียวกันแต่ก็ไม่ใช่จะรักกันไม่ได้นิ จริงไหมครับน้องปั้น”
โอ้ยยยย ไม่จริงครับพี่ ผมไม่ได้รักกับพี่
อยากจะร้องไห้เว้ยยย T_____T


ผมไม่ได้ตอบพี่อุ้ม แต่เดินเลี่ยงไปอีกทางกับคะน้าแทน

“ว่าแล้ว พี่อุ้มคนนั้นต้องจีบปั้น หื้มม เพื่อนฉันมีผู้ชายมาจีบซะด้วย” คะน้ามันยังแซวผมอีกครับ

“เห้ออ อย่าแซวเลยคะน้า กูชอบไม้ฉากคนเดียวเว้ยย ไม่ได้ชอบผู้ชายทุกคน”
ผมตอบคะน้าไป ก่อนจะถอนหายใจอีกรอบ

“ถอนหายใจบ่อยๆเค้าว่าจะแก่ไวนะครับ”
เห้ยยย เสียงพี่อุ้ม !!!
ผมรีบหันหน้าไปมอง แต่พี่อุ้มเอาหน้าโน้มมาติดกับผม
เลยทำให้ผมหอมแก้มพี่อุ้มไปเต็มๆ

“เห้ยย”
ผมรีบขยับหน้าออกมา ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองไว้

“ปากนุ๊มนุ่ม” ยังจะมาลอยหน้าลอยตาพูดอีกไอ่พี่อุ้ม!!!

“พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ” พูดเสร็จพี่อุ้มก็ยื่นมือถือมาให้ผม

“ปั้นไม่สะดวกจะให้ครับ” ผมพยายามมองหาคะน้าว่ามันเดินหายไปไหน
ทำไมไม่บอกว่าพี่อุ้มอยู่ด้านหลัง
โอ้ยย แล้วนี้หันไปจุ๊บแก้มพี่อุ้มเต็มๆเลย TT’

“งั้นเดี๋ยวลองดูนี้ก่อนละกันนะ เผื่อเปลี่ยนใจอยากให้เบอร์พี่”
พี่อุ้มเอามือถือไปกดๆ ก่อนจะยื่นมือถือให้ผมอีกที
คือเคยไหมครับ หมั่นไส้คนเพราะรอยยิ้ม ผมนี้แหละหมั่นไส้พี่อุ้มมาก
ยิ้มโคตรกวนตรีนน!!!


ผมรับมือถือมากดดู เห้ยยย….
นี้มันรูปผมกับไม้ฉากจูบกัน แต่ถ่ายมาคนละมุมกับคะน้า
คือ ยังไงวะ? ตรงนั้นมีคนเยอะเลยหรอ
แล้วนี้จะมีใครเห็นอีกไหม

“ตรงนั้นไม่มีใครแล้วครับ มีแค่พี่คนเดียวที่เห็น”
พี่อุ้มเหมือนจะอ่านใจผมออก รีบตอบในสิ่งที่ผมอยากรู้ออกมา

“ละแล้ว แล้วพี่จะถ่ายไว้ทำไมครับ” ผมยื่นมือถือไปคืนพี่อุ้ม
รู้สึกได้เลยว่าตัวเองมือสั่นเสียงสั่นไปหมด

“ก็พี่เดินไปสูบบุหรี่แถวนั้น กำลังจะเดินกลับคณะ แต่ได้ยินเสียงคุยกันพอดี เลยชะโงกหน้าไปดู
ก็เห็นช๊อตเด็ดพอดี เลยถ่ายรูปไว้ เพราะหน้าปั้นได้อารมณ์ดี ไม่เชื่อดูสิ”

พี่อุ้มยกมือถือขึ้นมายื่นให้ผมดูอีกรอบ
ผมรีบจับมือถือพี่อุ้มไว้ … คือจะโชว์ให้ใครดูทำไมล่ะ !!
แล้วทำไมหน้าผมมันถึง .... พริ้มมอะไรขนาดนั้นเนี้ยยย TT'

“พี่อุ้มต้องการอะไรครับ ถ้าปั้นทำได้ปั้นจะทำ แต่พี่ช่วยลบรูปนั้นหน่อยได้ไหม”
ผมพยายามพูดดีๆกับพี่อุ้ม

“ตอนนี้คิดไม่ออก แต่อยากได้เบอร์ของปั้นก่อน ได้ไหมครับ” ฮืออ อยากร้องไห้
คือเหมือนจะขอดีๆ แต่นี้มันบังคับกันทางอ้อมนี้หว่า
ผมไม่มีทางเลือกครับ เลยหยิบมือถถือพี่อุ้มมากดเบอร์ให้

พี่อุ้มรับโทรศัพท์กลับคืนไป แล้วกดเบอร์โทรออกทันที
เสียงมือถือผมดัง ผมเลยเอาออกมากดรับ

“สวัสดีครับ” อ้าวว ผมจะรับทำไมวะ ก็พี่อุ้มมันกดโทรออกนี้หว่า - -

“เบอร์พี่นะครับ อย่าลืมเมมไว้ด้วยละ” คือคุยต่อหน้าก็ได้ไหม ยืนตรงหน้ากันแท้ๆ
ผมไม่ได้ตอบอะไรครับ แต่กดวางสายแล้วเก็บมือถือใส่กระเป๋า

“หมดธุระแล้วใช่ไหมครับ งั้นปั้นขอตัวก่อนนะ” ผมผลักพี่อุ้มออกไปเล็กน้อย
แล้วเดินออกมาหน้าคณะวิศวะ
ก็มาเจอกันคะน้า ที่ยืนรออยู่แล้ว

“ปั้นเป็นไงบ้าง” หื้มม จะมาห่วงทำไมครับ เมื่อกี้เพิ่งจะทิ้งเพื่อน

“อืมม แล้วไปไหนมาเนี้ย อยู่ๆก็หายไป” ผมเริ่มเหวี่ยงใส่คะน้า ไปไหนไม่บอกเพื่อนจะโดนฉุดอยู่ละ

“ก็พี่อุ้มคนนั้นอะ เอารูปที่ปั้นกับไม้ฉากจูบกันให้คะน้าดู
แล้วชี้ๆบอกให้คะน้าออกมา คะน้าเลยออกมาก่อน กลัวพี่อุ้มแกเอาไปบอกคนอื่น”

แปลว่าพี่อุ้มก็มองเห็นคะน้าที่กำลังแอบถ่ายรูปผมเหมือนกัน

“เห้ออ หวังว่าจะไม่มีใครเอามาแฉอีกนะ ... โอ้ยย หงุดหงิดวะ”

หงุดหงิดจนอยากร้องไห้ .. อึดอัดไปหมดละเนี้ย

“ใจเย็นก่อนนะปั้น มันอาจจะไม่มีไรก็ได้ พี่เค้าคงแหย่เล่นอะ เดี๋ยวเราก็กลับบ้านเราละไง”
คะน้าพยายามปลอบใจผม ผมก็หวังว่ามันจะไม่มีอะไรอะนะ



หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 16:15:37
ต่อ ///////




ผมกับคะน้านั่งรอที่โต๊ะหน้าคณะ สักพักไม้ฉากกันเลน่อนกลับมา

“มันมีของกินแค่นี้อะ ปั้นกินได้ไหม”
ไม้ฉากเอาลูกชิ้นทอด น้ำเปล่า ผลไม้มาวางไว้ข้างหน้าผม
คือ แค่นี้ของไม้ฉากอะ โคตรจะเยอะเลยครับ

“แค่นี้อะไร นี้กินหมดอิ่มจนเย็นอะ” ผมยิ้มให้ไม้ฉากก่อนจะกินลูกชิ้นทอด
พวกผมนั่งกินไปเรื่อยๆ ก็คุยกันไปด้วย ลอกใบจดงานกันไปด้วย
สักพักก็ได้เวลากลับของไม้ฉากแล้ว


“ปั้น ... โรงเรียนไม้จะกลับกันแล้วอะ เดี๋ยวไม้ต้องไปขึ้นรถแล้วนะ”
ไม้ฉากสะกิดๆบอกผม

“โอเค .. ตั้งใจสอบนะไม้ แล้วปิดเทอมเจอกัน” ผมส่งยิ้มให้ไม้ฉาก
จะปิดเทอมแล้ว 555+ จะได้เจอกันบ่อยๆแล้ว >/////<

“รอหน่อยนะ เดี๋ยวจะรีบไปหา” ไม้ฉากเอามือมาขยี้ๆหัวผมเล่น ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“คะน้า เลน่อน เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ แล้วปิดเทอมเจอกัน”
คะน้ากับเลน่อนโบกมือบ๊ายๆบายไม้ฉาก แล้วไม้ฉากก็เดินไปขึ้นรถกับเพื่อนๆ

“เดี๋ยวเราก็ต้องไปเตรียมขึ้นรถแล้วนะ แล้วน่อนอะกลับกี่โมง” คะน้าหันไปถามเลน่อน

“ก็พอๆกับคะน้านั้นแหละ อิ่มแล้วใช่ไหมงั้นน่อนเอาขยะไปทิ้งให้นะ”
พูดจบเลน่อนก็เก็บขยะบนโต๊ะไปทิ้งให้ ก่อนจะมานั่งคุยกับคะน้าต่อ
สักพักมือถือผมก็ดังขึ้นมา ผมเลยหยิบขึ้นมาดู
อ้าวว เบอร์ใครไม่คุ้นแหะ

“สวัสดีครับ” ผมพูดไปก็พลางเก็บของไปด้วย

“พูดเพราะแบบนี้แสดงว่าไม่ได้เมมเบอร์พี่อีกสินะ” หื้มม เสียงนี้มันพี่อุ้ม!

“อ่อครับ ยังไม่ได้เมม พี่อุ้มมีอะไรหรือป่าว” เหอๆ อุตส่าห์ลืมๆไปละนะ

“พี่มีของจะให้นะครับ อยู่ตรงไหนอะตอนนี้”

เรื่องอะไรจะบอกละครับ ไม่ได้อยากได้ของจากพี่อุ้มนิ

“กำลังไปขึ้นรถครับ ถึงเวลานัดแล้ว”
ผมไม่ได้โกหกนะ กำลังจะไปจริงๆแค่ยังเก็บของไม่หมดเอง

“อ้าวว ไม่ได้อยู่ขอนแก่นหรอ” 5555+ ทำเสียงตกใจได้ตลกมาก

“555+ ครับไม่ได้อยู่ อยู่จังหวัดใกล้ๆนี้แหละครับ”
 
“โอเคไม่เป็นปัญหาเดี๋ยวพี่ไปหานะ”


ตู๊ดด ตรู๊ดดด ,,,
คืออะไรครับ อยู่ๆมาตัดสาย
ผมไม่ชอบนะคนที่พูดอะไรค้างๆคาๆ ไม่รู้เรื่องแล้วมาตัดสายใส่ผมอีก
แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรหรอกครับ
เก็บใบงานเข้ากระเป๋าเรียบร้อยแล้ว กำลังจะลุกขึ้นยืน
แต่มีมือมากดไหล่ให้ผมนั่งลงต่อ

“นั่งก่อนสิ พี่วิ่งมาแทบตาย” เห้ออ ไอ่พีอุ้มครับ แม่งง มาได้ไงเนี้ย

“ก็ปั้นจะไปขึ้นรถแล้วไงครับ” ผมพยายามพูดดีๆกับพี่อุ้มอีกรอบ

“ขอเวลา 5 นาทีนะแป๊บเดียว” พี่อุ้มมันคงวิ่งมาจริงๆละครับ หอบใหญ่เลย

“ครับๆ” ผมนั่งลงอีกรอบ แต่คะน้ากับเลน่อนบอกจะไปรอที่รถนะ
เผื่ออาจารย์ถามหาจะบอกให้อาจารย์รอ
TT คือผมอยากให้คะน้าอยู่ไง แต่ไม่ทันละครับ มันเดินไปกับเลน่อนแล้ว

“พี่อุ้มมีอะไรอะครับ เดี๋ยวปั้นตกรถ” ผมรีบถามพี่อุ้ม ที่ตอนนี้ไม่หอบละครับ
แต่นั่งยิ้มให้ผมอยู่ .... พี่ไปเมาที่ไหนมาปะครับตาเยิ้มเชียว

“ปั้นมีแฟนยังครับ” เหอๆ จะถามเผื่อ????

“ยังครับ”

“แล้วคนที่จูบกับปั้นไม่ใช่แฟนหรอ” แล้วจะพูดดังทำไมละครับ -*-

“ตอนนี้ยังไม่ใช่ครับ แต่ปั้นชอบเค้าครับ พี่มีอะไรอีกไหม ปั้นต้องไปแล้วนะจริงๆ”

“งั้นพี่จีบปั้นนะ”
ห๊ะ … อะไรนะ??

“แต่ปั้นมีคนที่ปั้นชอบละครับ” ย้ำอีกสักรอบดิ จะได้เปลี่ยนใจ

“ครับทราบแล้ว พี่ก็ชอบปั้นเหมือนกันไง” - -‘ ผมว่าพี่อุ้มนี้คงมีปัญหาทางสมองแน่ๆ

“แต่ปั้นไม่ชอบพี่แน่นอน ปั้นขอตัวก่อนนะครับ” ผมลุกขึ้นยืน แต่พี่อุ้มมันจับข้อมือผมไว้

“อย่าเพิ่งปฏิเสธสิ ดูๆกันไปก่อน พี่อาจจะมีดีกว่าคนที่ปั้นชอบก็ได้นะ
อย่างน้อยๆถ้าพี่จะจูบใคร พี่ก็จูบกับคนที่เป็นแฟนพี่เท่านั้นแหละ
ไม่จูบกันคนที่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก”

จุกสิครับ ... ผมกับไม้ฉากไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่จูบกันไปหลายครั้งละ
แล้วพี่อุ้มก็ถอดสร้อยออกมา ก่อนจะยื่นให้ผม

“นี้เป็นเกียร์ของพี่เอง ได้ยินว่าเราอยากเข้าวิศวะ
ถึงจะไม่ใช่มหาลัยนี้ก็เถอะนะ เก็บเกียร์นี้ไว้ ถ้าสอบเข้าได้เมื่อไหร่ค่อยมาคืนพี่”
พูดจบพี่อุ้มก็ยัดใส่มือผม

“ไม่เอาอะพี่ เค้าบอกเกียร์สำคัญกับเด็กวิศวะมากนะ พี่เอาคืนไปเหอะ”
จริงๆผมรู้ลึกกว่านั้นอีกครับ ว่าเกียร์นะเค้าจะให้คนที่เป็นแฟน หรือคนรัก
แต่ผมไม่ได้เป็นแฟนพี่อุ้มไง ไม่เอาดีกว่า ‘

“เอาไว้เถอะนะ รถจะออกละไม่ใช่หรอ รีบไปสิ แล้วไงพี่โทรหา”
พูดจบก็อุ้มก็รีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหายไป
เดี๋ยวก่อนนๆ พี่เป็นนินจาหรือไงครับ
จะมาก็มา จะไปก็ไปซะงั้น
แล้วก็ไม่เอาสร้อยคืนไปอีกนะ - -
จะทำไงดีละเนี้ยย


แต่ไม่มีเวลาคิดละครับ ใกล้รถออกแล้วจริงๆ
ผมเอาสร้อยเกียร์ใส่กระเป๋าก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถ
เห้ออ คนสุดท้ายพอดี




พอขึ้นรถมาได้คะน้าก็ไม่ถามอะไรผมครับ เพราะคะน้ามันหลับทันทีที่รถออก -^-
ดีจริงๆเพื่อนผม …
ผมส่งไลน์ไปบอกไม้ฉากว่ากลับแล้วนะ ....


Mr.Pun-10 ::   ปั้นกลับละนะ
 
Mr.Pun-10 ::   ไม้ก็พักผ่อนเยอะๆละ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือด้วย



ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋า
เห้อออ .. นี้ผมมางาน open house จริงไหมเนี้ยยย’
ทำไมเจอแต่เรื่องเหนื่อยๆ น่าปวดหัวยังงี้วะ





พอกลับถึงบ้านผมก็รีบอาบน้ำรีบนอนเลยครับ
ไม่ไหวจริงๆ ,, เมื่อยตัวไปหมด
ไม่ทันจะโทรหาไม้ฉากด้วย เพราะอาบน้ำเสร็จ นอนเล่นสักพักก็หลับไปเลย
แถมยังฝันแปลกๆอีก ฝันว่าไปเที่ยวกับไม้ฉากอยู่ดีๆ
พอหันมาอีกทีหน้าไม้ฉากกลายมาเป็นพี่อุ้ม
ผมสะดุ้งตื่นเลยครับ ,, โห้ยย คนอะไรวะตามมากระทั่งในฝัน



ผมสะดุ้งตื่นมาก็ตี 5 ละครับ
เลยตัดสินใจจะนั่งอ่านหนังสือต่อ
กดส่งไลน์ไปบอกมอร์นิ่งไม้ฉากดีกว่า : )



Mr.Pun-10 ::  Morning kub’

Mr.Pun-10 ::  wake up laew na .. ma read book kun 555



แล้วก็มานั่งขำว่าผมจะส่งภาษาคาราโอเกะทำไม 555+
พิมพ์ปกติก็ได้นิ … เพี้ยนไปละแน่ๆผม


แต่ไม้ฉากโทรกลับมาหาผมครับ
นี้มันเพิ่งตี 5 เองนะ ทำไมมันโทรกลับ หรือว่ายังไม่นอน??


“ตื่นเช้าจัง” ผมทักไม้ฉากไป

“ก็ตื่นตี 4 ครึ่งทุกวันแหละ มาอ่านหนังสือนะ แล้วทำไมปั้นตื่นเช้า”
ตื่นตี 4 ครึ่งเลยหรอ ปกติตื่นสายนินา

“ก็ฝันไม่ค่อยดีอะ เลยสะดุ้งตื่น ตื่นมาละเลยอ่านหนังสือดีกว่าไง”
ก็นะจะข่มตานอนยังไงอีกละ ถ้าหลับมีหวังเช้าก็ยังไม่ตื่น 555

“งั้นอ่านหนังสือกันดีกว่า สู้ๆนะเตี้ยยย” ดูมันดิ ละจะมาขำอีกนะ

“อืมม เหมือนกันแหละคุณชายยยยยย” ละมันก็ขำครับ
มันตลกตรงไหนเนี้ยย .. พูดละก็คิดถึงไม้ฉาก T__T



“อีกไม่กี่อาทิตย์จะได้เจอกันบ่อยๆละ สู้ๆนะ งั้นไม้อ่านหนังสือต่อละนะ”
เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์นี้แหละเลยดีใจ แต่ก็นะต้องเตรียวตัวสอบแอดมิดชั่นอีกเหอะ แต่ก็ยังได้เจอแหละเนอะ >///<

“โอเค กินข้าวด้วยละ” มันไม่ค่อยชอบกินข้าวเช้าครับ ต้องย้ำๆมันหน่อย

“ครับบ .. บ๊ายยยบาย” แล้วไม้ฉากก็วางไป



ผมเปิดๆมือถือดูแจ้งเตือนอื่นๆที่ค้างๆไว้
จนมาเจอกับเบอร์พี่อุ้มทักไลน์มา
นี้ตามมาในไลน์เลยสินะ - -‘

“อุ้มรัก” เอิ่มมม ตั้งชื่อไลน์ไม่เข้ากับคณะที่เรียนเลยนะครับ

อุ้มรัก :: ถึงบ้านยังครับ

อุ้มรัก :: ฝันดีนะคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้พี่โทรหานะ

อุ้มรัก :: มือกับปากปั้นนุ๊มนุ่ม … คราวหน้าคงได้สัมผัสมากกว่านี้เนอะ




หื้มมม ,, ฝันอยู่ไหมพี่อุ้มรัก
จะมาสัมผัสอะไร !!


โอ้ยย ไม่น่ากดอ่านเลย … หงุดหงิดวะ
ผมชอบไม้ฉากที่เป็นผู้ชายนะ แต่ไม่ชอบผู้ชายทุกคนหรอกนะ
ยิ่งมาจีบผมแบบนี้ .. ยิ่งไม่ชอบบบบบบบ!!!



ไม่มีอารมณ์จะอ่านหนังสือละครับ
เลยเปิดเฟสบุ๊คไปดูรูปหลานสาวผมดีกว่า

น้องทีชเชอร์ .. วันนี้ก็น่ารักอีกแล้ว ‘
คนชื่อแฟรงค์น่าจะเห่อน่าดู เห็นพี่เจอัพรูปตอนที่แฟรงค์ยกกล้องโปรตัวใหญ่ๆมาถ่ายรูปทีชเชอร์
ถึงว่าละแต่ละรูปละเอียด และภาพสวยมากจริงๆ


อื้มม .. หลานผมก็ไปอยู่กับคนที่ดีแล้วนี้นะ
ทำไมลุงธีระจะต้องห่วงอะไรอีกนะ???
เดี๋ยวสักวันแฟนโชกุนเข้าใจ เค้าก็คงกลับมาเองแหละนะ ..
ดูสิ,,,  หลานหน้าเหมือนโชกุนขนาดนี้
คนเป็นแม่จะใจดำไม่พาลูกมาหาพ่อเลยก็คงไม่ใช่แล้วละ


ผมดูรูปหลายไปเรื่อยๆก็เริ่มอารมณ์ดีละครับ
เลยกลับมาอ่านหนังสือต่อ
จนเกือบๆ 7 โมงก็ไปอาบน้ำแต่งตัว
แล้วลงไปทางข้าวกับม๊าข้างล่าง
แต่แปลก..วันนี้ป๊าไม่อยู่???

“ม๊าครับ แล้วป๊าไปไหนครับไม่เห็นลงมาทานข้าวเลย” ผมหันไปถามม๊าที่กำลังปิ้งขนมปังอยู่ใกล้ๆ

“ป๊าไปกรุงเทพตั้งแต่เช้าเลยนะปั้น อีก 3-4 วันคงมานะ” ม๊าไม่ได้หันมามองผมครับ แต่ยังคงปิ้งขนมปังต่อไป

“ไปดูกิจการให้ลุงธีระอีกแล้วหรอครับ แล้วที่ร้านเราอะครับใครจะดู”
บ้านผมเองก็ทำธุรกิจเหมือนกันครับ ป๊ากับม๊าเปิดบริษัทดูแลเรื่องสิ่งพิมพ์ต่างๆ และงานสกรีนเสื้อ
ร้านค่อนข้างใหญ่เหมือนกัน รับงานของหน่วยงานราชการในจังหวัดทั้งหมดละครับ

“ก็ม๊านี้ไงเฝ้าร้าน ไม่ต้องห่วงหรอกครับ รีบทานข้าวเถอะ เดี๋ยววันนี้ม๊าขับรถไปส่ง”
ม๊ายกจานใส่ขนมปังปิ้งมานั่งทานที่โต๊ะกับผม
ผมกับม๊านั่งทานข้าวเงียบๆ จนเสร็จแล้วก็รีบให้ม๊ามาส่งที่โรงเรียนครับ
เห้ออ..... สายอีกตามเคย
แล้วจะตื่นเช้าไปทำไมครับปั้นสิบ 55555555555555555+




ผ่านไปเกือบ 1 อาทิตย์ครับ



ตอนนี้โรงเรียนไม้ฉากกำลังสอบ
ไม้ฉากเงียบหายไปเลยครับ แต่มันบอกไว้ก่อนแล้วว่าจะสอบ
คงไม่ได้โทรมาหา ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร เอาไว้สอบเสร็จเจอกัน

ส่วนโรงเรียนผมจะสอบอาทิตย์หน้าครับ อาทิตย์นี้เป็นเวลาของการส่งงาน
และการติวของรุ่นพี่ ของอาจารย์ต่างๆที่จัดให้กับนักเรียน
และการติวนี้แหละครับ ... ทำให้ผมเจอกับพี่อุ้มรักอีกครั้ง!



-------------------------------------------------
เอาละสิคะ ,, ไม้ฉากเพิ่งจะเจอมายด์ไป
มาคราวนี้ปั้นสิบเจอผู้ชายอย่างพี่อุ้มรักจีบอีก
จะสนุก จะหน่วงใจกันขนาดไหน ..
ฝากติดตามกันด้วยนะค่าา

แต่แอบกระซิบบอกว่า ... พี่อุ้มรักมาแรงแน่นอนคะ =)


ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆการกด +1 นะคะ
มีคำผิดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
แล้วก็ ,,, อย่าเพิ่งทิ้งไม้ฉากปั้นสิบไปไหนน๊าา '
รับรองว่าอัพบ่อยแน่นอนคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-03-2015 16:17:25
หือ ชักไม่ธรรมดา

พี่อุ้มปล่อยเด็กไปเถอะค้าาา เขารักกันยังจะพยายามเป็นมือที่สาม(?)

 :ling1:

คะน้ารีบบอกไม้ฉากด่วน!!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-03-2015 16:18:13
 :hao7:  หลายมือซะแล้วสิ นี่ไม่ใช่แค่มือที่สามแล้วล่ะ  อลหม่านนะเนี่ยพักหลังนี้

 :กอด1: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 16:19:50
:hao7:  หลายมือซะแล้วสิ นี่ไม่ใช่แค่มือที่สามแล้วล่ะ  อลหม่านนะเนี่ยพักหลังนี้

 :กอด1:

อลหม่านจริงๆคะ เป็นช่วงที่แบบเจไม่อยากรับรู้เลยอะ
สงสารมากๆ แล้วจิตใจคนเราวัดกันได้ง่ายๆเลย
ว่าจะหวั่นไหว หรือจะมั่นคงยังไง

แค่เส้นบางๆกั้นไว้จริงๆคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 16:21:38
หือ ชักไม่ธรรมดา

พี่อุ้มปล่อยเด็กไปเถอะค้าาา เขารักกันยังจะพยายามเป็นมือที่สาม(?)

 :ling1:

คะน้ารีบบอกไม้ฉากด่วน!!!!


5555+ พี่อุ้มรักเค้ารักเด็กค่ะ
คะน้ามีความผิดติดตัวไว้คะ
เลยไม่กล้าบอกไม้ฉากซะที

ต้องรอติดตามกันละนะ ว่าไม้ฉากจะจัดการยังไง
แต่แอบสมน้ำหน้านิดๆนะ
5555555+
มัวแต่กั๊กไม่ขอคบซะที
เจแอบเชียร์พี่อุ้มรักอยู่เหมือนกันนะตอนแรก
555+

ฝากติดตามด้วยนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-03-2015 16:23:53
พี่อุ้มรุกหนักมากๆ
เพิ่งเจอกันได้สัมผัสปั้นแล้ว
ให้เกียร์ด้วย
ถ้าหากว่าไม่มีไม้ฉากนะจะเชียร์พี่อุ้มเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 16:26:07
พี่อุ้มรุกหนักมากๆ
เพิ่งเจอกันได้สัมผัสปั้นแล้ว
ให้เกียร์ด้วย
ถ้าหากว่าไม่มีไม้ฉากนะจะเชียร์พี่อุ้มเลย

รุกๆแบบนี้น่าสนเนอะ
555+ ไม้ฉากรุกเหมือนกัน
แต่ไม่ขอคบซะที
แอบขัดใจอยู่เหมือนกันนะ

^^' แต่ก็ฝากตามเชียร์ตามลุ้นเด็กๆ คู่นี้ด้วยนะค่าา '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 11-03-2015 16:27:42
โอ๊ยยยยยยยยยย   มือที่ สาม สี่ ห้า  โผล่มาทำไมเนี่ย  มั่นคงและรู้ใจตัวเองเร็ว ๆ นะสองหนุ่ม  งื้ออออออออกลัวหน่วงที่สุด    :katai1:  :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-03-2015 16:29:35
หืม~ ปวดหัวแทนจุงเบย จะมีความรักทั้งทีก็มะรุมมะตุ้มสุมกันเข้ามาเชียว :serius2: พี่อุ้มรักน่าสนนะคะเนี่ย เข้ามาจีบแบบตรงๆ แบบนี้ น่ากลัวว่าไม้ฉากผู้ชายไม่ชัดเจนจะตกกระป๋องซะก่อนน่ะสิ :mew6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-03-2015 16:32:48

5555+ พี่อุ้มรักเค้ารักเด็กค่ะ
คะน้ามีความผิดติดตัวไว้คะ
เลยไม่กล้าบอกไม้ฉากซะที

ต้องรอติดตามกันละนะ ว่าไม้ฉากจะจัดการยังไง
แต่แอบสมน้ำหน้านิดๆนะ
5555555+
มัวแต่กั๊กไม่ขอคบซะที
เจแอบเชียร์พี่อุ้มรักอยู่เหมือนกันนะตอนแรก
555+

ฝากติดตามด้วยนะคะ =)

อยากเห็นไม้ฉากโหมดโหดอ่ะค่ะ ชาตินี้จะได้เห็นม้ายยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 11-03-2015 16:42:04
ยังไม่รู้สถานะที่แน่นอน ก็เรื่องให้หน่วงใจอีกแล้ว  :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 11-03-2015 16:45:15
อุ๋ยยยย เปลี่ยนพระเอกทันไหม เอาพี่อุ้มรักแทน ชัดเจนดี :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-03-2015 19:28:44
ไม่ฉากมีคู่แข่งไม่รู้ตัว.  ถ้ารู้จะเป็นไงนะ อิอิ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch พิเศษ || P.9 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-03-2015 20:22:07
Ch พิเศษ แนะนำตัว || อุ้มรัก



สวัสดีครับผมอุ้มรักนะครับผม
เรียนอยู่คณะวิศวะโยธา ปี 1 ครับ
จริงๆไม่ได้อยากเรียนวิศวะหรอกครับ
อยากเป็นนายร้อยห้อยกระบี่ แต่สอบไม่ได้ครับ
เลยมาสอบเข้าวิศวะตามที่พ่อแนะนำ
แล้วดันสอบติด - -‘
ก็เลยต้องเรียนมาจนจะจบปี 1 แล้วครับ
แต่ไม่ได้ละความพยายามนะ
ยังคิดจะสอบนายร้อยปีนี้เหมือนเดิมครับ




วันนี้เป็นงาน  open house ของมหาวิทยาลัยผม
มันน่าเบื่อมากครับ กว่าจะเตรียมงานเสร็จ
แล้วไหนจะต้องมาประจำซุ้มอีก
เห้ออออ ... เสียเวลาอ่านหนังสือของผมมาก



ผมหนีมานั่งสูบบุหรี่ชิลๆอยู่ตึกด้านหลังของมหาลัย
ซึ่งจะไม่มีใครมาแถวนี้แน่นอนครับ
ถ้าไม่มาสูบบุหรี่ หรือโดดเรียนมานั่งเล่นกัน
อยู่ๆเพื่อนผมก็โทรมาขัดความสุขผม


“เห้ยยย อุ้มมาประจำซุ้มได้แล้ว เวรแรกเค้าจะออกไปกินข้าวแล้วนะเว้ยย”
เสียงของคุณคนึงบอกผม ( มันชื่อคนึงจริงๆครับ 555+ )


“เออๆ เดี๋ยวกูไป”
ผมตอบเสร็จก็ปิดมือถือใส่ในกระเป๋าเสื้อช๊อปไว้
ก่อนจะดับบุหรี่ที่กำลังสูบอยู่
เห้ออ กวนใจจริงๆเลยวะ




ผมเดินมาจนจะพ้นมุมตึกแล้ว ก็ดันไปเห็นนักเรียน ม.ปลาย 2 คน
คนหนึ่งกำลังนั่ง อีกคนนอนหนุนตัก
คือมึง 2 คนมาพลอดรักอะไรกันครับบบบ
ผมชินนะครับกับเรื่องความรักแบบ ชาย-ชาย แบบนี้
ผมเองก็เคยมีแฟนเป็นผู้ชายครับ
555+ ชิลๆไปนะไม่คิดมาก
แต่คือน้องๆมางาน open house  ปะครับ
ทำไมไม่ไปทำกิจกรรม มานั่งมุ้งมิ้งกันทำไม



ผมมองดูเด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ อืมมม
เด็กคนนี้น่ารักดี ขาวๆ ดัดฟันด้วยอะ
ตัวเล็กๆพอดี ไม่สูงไม่เตี้ย
อืมมม .. น่าฟัด เอ้ยย น่ารัก 55555+

อะ ,, ดูเค้าหน่อยเค้าจะทำอะไรกัน
ผมยืนอยู่ตรงหลังเสาใกล้ๆ ก็เลยได้ยินทุกคำแหละครับ


จะจ้องหน้ากันอีกนานปะไอ่เด็กพวกนี้
มันไม่ท้องขึ้นมาหรอกนะ เหอๆ
เด็กน้อยยจริงๆ ชักช้ากันเนอะ
เป็นผมป่านนี้สบายตัวกันทั้ง 2 ฝ่ายแหละ
555+ ไม่ได้เจ้าชู้นะครับบบ อย่ามองผมแบบนั้น

แต่แล้วก็มีเสียงดังขึ้นมาครับ

“ขอจูบหน่อยสิ”

เห้ยย … ไอ่ตัวเล็กนี้มันกล้าเว้ยยย
มันขอจูบไอ่เด็กที่นอนหนุนตัก
มีได้เสียๆ 5555+
ผมเตรียมมือถือขึ้นมากะจะถ่ายคลิปไว้ดูเล่น


เด็กที่นอนหนุนตักรีบลุกขึ้นมานั่งเลยครับ
มีคุยหยอกล้อกันเล็กน้อย ก่อนจะจูบจริงๆ
หื้มมม .. ทำไมไอ่ตัวเล็กมันทำหน้าตาแบบ
โอ้ยยย … โคตรเอ็กซ์เลยวะ


ผมมัวแต่ดูจนลืมกดอัดคลิปได้แต่ถ่ายรูปไว้
แค่ 1 รูปเองครับ 555+ ผมไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นนะครับ



แล้วเจ้าเด็กตัวโตนั้นก็ล้มลงไปนอนต่อ
อืมม อิจฉาแหะ มีแฟนซะน่ารักน่าฟัดขนาดนี้
ถ้ามันยังนอนกันแบบนี้ผมคงออกทางนี้ไม่ได้แน่ๆ



ผมเลยยอมเดินอ้อมไปอีกทางครับ ไกลหน่อย
แต่ไม่ขัดขวางความรักของใครนะ
( แลเป็นคนดีขึ้นมาทีเดียวเชียว 555 )



ผมเดินมายืนคุยกับเพื่อนๆแถวคณะสักพัก
ก็นึกถึงหน้าเจ้าตัวเล็กเมื่อกี้ขึ้นมา
เห้ยย มีแฟนแล้วๆๆ เด็กนั้นมีแฟนแล้ว
จะนึกถึงทำไมวะอุ้มรักเอ้ยยย


แต่แล้วเจ้าตัวเล็กที่ผมคิดถึงก็เดินกอดคอมากับแฟนของมันครับ
เอิ่มม แฟนมันหล่อครับ เหมาะกับมันมากๆ



ผมเห็นแฟนมันเดินเข้าไปหาเพื่อน แต่เจ้าตัวเล็กกลับยืนรอใกล้ๆ
อืมม ดูดีๆมันคนละโรงเรียนกันนี้หว่า
ดูจากสีกางเกงแล้วอะนะ

ผมเลยขยับไปใกล้ๆเจ้าตัวเล็ก
กะจะแกล้งเล่นๆซะหน่อย
แต่มันเหวี่ยงมือมาโดนท้องผม
ผมแกล้งร้อง “โอ้ยยย”
เจ้าตัวเล็กตกใจรีบหันมาขอโทษผมใหญ่
หื้มม พอมายืนใกล้ๆละโคตรน่ารักเลยครับ
เสียงแม่งง น่ารักสุดๆ
ชื่อปั้นงั้นสินะ .. เพราะมันแทนตัวว่าปั้นครับ
ชื่อน่ารักดีแหะ .. เข้ากับหน้าตามากๆ
>/////<



ผมแกล้งเอามือน้องปั้นมาจับที่แก้ม
หึหึ บ้านรวยแน่ๆมือไม้นุ่มขนาดนี้
คงไม่เคยทำงานบ้านอะไรแน่ๆครับ

ผมลืมตัวครับ ก้มหน้าไปจุ๊บมือของน้องปั้นที่จับแก้มผมอยู่
น้องปั้นตกใจรีบดึงมือกลับ
555+ ทำหน้าเหวอๆงี้โคตรน่ารักเลยวะ
แต่ไม่แกล้งละดีกว่า … เหมือนแฟนมันจะส่งสายตาดุๆมาที่ผมแหละ


ผมเลยโบกมือลาน้องปั้นไป คิดว่ายังไงน่าจะเจอกันที่คณะวิศวะ
เพราะน้องปั้นไม่น่าจะเข้าซุ้ม เมื่อกี้เพิ่งไปพลอดรักมา 5555+




แล้วมันก็จริงครับ เจ้าตัวเล็กนั้นมาที่คณะวิศวะจริงๆ
วันนี้ผมบังเอิญเจอมันมา 3 ครั้งแล้วนะครับ
คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วละ
มันคือพรหมลิขิต 5555+



ผมสังเกตท่าทางของเจ้าตัวเล็กกับแฟนแล้ว
ท่าทางแปลกๆครับ มันไม่ใกล้ชิดกันเท่าไหร่เลย
หรือมันยังไม่ใช่แฟนกัน??

สักพักพอผมเห็นแฟนมันเดินออกไปเลยตามติดละครับ
ไปแซวมันเล่นๆดีกว่า =)

แล้วผมก็มีโอกาสได้คุยเจ้าตัวเล็กจริงๆจังๆซะที
จริงๆไม่อยากเอารูปที่แอบถ่ายมาบังคับหรอกนะ
แต่เจ้าตัวเล็กนี้เล่นตัวอะครับ เลยจำเป็นต้องทำ
และยิ่งพอได้รู้ว่าเจ้าตัวเล็กนี้โสดดด
โหยยย .. ผมรักงานวันนี้มากขึ้นกว่าเดิมเลย

แต่ไม่ได้เป็นแฟนกันให้เค้าจูบทำไมครับน้องปั้น -*-



แต่ผมคิดว่าวันนี้คุ้มนะครับ ,, ผมได้ทั้งจุ๊บมือนิ่มๆของน้องปั้น
แล้วยังโดนน้องปั้นหอมอีก ... โอ้ยยย สวรรค์ละครับ : )


ผมอยากจะรุกจีบน้องปั้นมากๆ แต่ก็ไม่รู้จะมีโอกาสเจอกันไหม?
อืมมม ไหนๆวันนี้ก็บังเอิญเจอกันตั้ง 3 ครั้งแล้วนิ
ถ้ามันจะได้เจอกันอีกมันก็ต้องได้เจอ ,,


ผมรีบโทรหาน้องปั้นก่อน เพราะกลัวน้องปั้นจะกลับแล้ว
แต่ก็โชคดีที่เห็นปั้นนั่งอยู่หน้าคณะ
ผมรีบวิ่งเข้าไปหา … ก่อนจะคุยเล่นๆแซวๆไป
เพราะจุดประสงค์ของผมจริงๆ  คือ สิ่งที่ผมกำลังจะทำต่อไปนี้ครับ


ผมถอดสร้อยที่ห้อยเกียร์คณะให้ปั้นไป
ผมเชื่อนะ .. ถ้าผมกับปั้นมีพรหมลิขิตต่อกัน
ผมต้องได้เจอปั้นอีก = )



“ใจอยุ่ที่เกียร์ เกียร์อยู่ที่ใด ใจอยู่ที่นั่น “

เอาวะลองดูสักรอบนะ .. ไม่แน่นะ ‘
ใจผมอาจจะอยู่ที่เจ้าเด็กนั้นตั้งแต่แรกเห็นแล้วก็ได้ ^^’


-----------------------------------------------
พาพี่อุ้มรักมาแนะนำตัวเบาๆค่าา =)
เปลี่ยนใจมาเชียร์พี่อุ้มรักกันดีไหมคะ
555555+

ยังไงก็ขอโทษกับคำที่เจพิมพ์ผิดนะคะ
แล้วพรุ่งนี้พบกันเนอะ =)


ฝากติดตามไม้ฉากปั้นสิบ
และพี่เจน้องแฟรงค์จากเรื่อง  ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ!
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0
ด้วยนะค่าาา =)


คืนนี้ฝันดีค่าาาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-03-2015 20:29:45
อะไรนะพี่อุ้มจะสอบนายร้อย.  :ling1:  จิ้นไกลแล้วเนี่ย. แอร๊ย ดาเมจพี่อุ้มทำลายล้างสูงง่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-03-2015 20:33:39
เอ๊ะ ...เอ๊ะ...เอ๊ะ
นี่มันยังไงกันเนี่ย?
ุ้ถ้าหากว่าอุ้มสอบติดนักเรียนนายร้อยแล้วล่ะก็..........
จริงๆนะถ้าหากว่าไม้ฉากท่ามาก....อุปสรรคเยอะ.....มาร(ดา)ขัดขวาง
ป้าจะเชียร์อุ้มจริงๆนะ
เอามันทั้งเดียร์ทั้งนายร้อยเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 11-03-2015 21:45:15
งานนี้เชียร์พี่อุ้มค่ะ
มาชัดเจนตรงๆดี แม้จะไม่แน่ใจว่ามีอะไรแอบแฝงหรือไม่ก็ตาม
แต่ก็ดีกว่าไม้ฉากอ่ะเนอะ 555555555555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 11-03-2015 21:59:25
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 11-03-2015 23:17:19
ชีวิตช่างยุ่งเหยิง พันกันไปมา จะแกะหลุดกันไหมน๊ออออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 11-03-2015 23:24:34
เอาละสิ... ดารานายแบบ ปะทะ นักเรียนนายร้อย จะหมู่จะจ่าก็งานนี้แหละครับ  :laugh:

พล็อตแหวกแนวดีมากๆครับ ศักยภาพมาเต็ม รอติดตามต่อไปนะครับ อยากเห็นตอนปั้นสิบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะนี่ ดูท่าคงจะมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกเยอะเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-03-2015 21:16:57
คืนนี้ไม่ได้อัพให้นะคะ
พรุ่งนี้พบกันคะ
รับรองความอลหม่าน~

หนุ่มอึนแบบไม้ฉากจะหึงโหดแค่ไหน
หรือพี่อุ้มรักจะรุกขนาดไหนนั้น
พรุ่งนี้รู้กันค่าา

ฝากพี่เจน้องแฟรงค์กับยายหนูทีชเชอร์ด้วยนะคะ
วันนี้อัพตอนใหม่แล้ว : )

คืนนี้ฝันดีนะค่าาา ♡
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-03-2015 21:26:35
เฝ้ารอนะคะ! :-[
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-03-2015 23:36:19
เข้ามารอตอนต่อไป ไม้ฉาก มีอุปสรรค์มาแล้วนะรีบๆเข้าอย่าลีลา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 13-03-2015 15:39:41
ไม่ได้นะ ปั้นต้องมีแฟนเป็นนักเรียนนายร้อยเท่านั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-03-2015 15:51:45
 :katai2-1:  รู้ไหมไม่ว่าจะทำอะไรทุกอย่างย่อมมีคู่แข่งอยู่แล้ว ไม่ว่าอยู่ใกล้หรือไกล และการที่ไม้ฉากมองไม่เห็นคู่แข่งถือว่าชะล่าใจนะยะ

ไม้ฉากจะหยุดที่การเป็นเพื่อนคนพิเศษหรือไม่ รอติดตาม

ไปทำป้ายไฟมาเชียร์อุ้มรักก่อน  :bye2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-03-2015 16:02:44
 :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-03-2015 23:55:38
วันนี้ต้องขอโทษจริงๆคะ
เจลืมเอาไฟล์มาจากที่ทำงาน
ทำให้อัพตอนต่อไปไม่ได้เลย
T^T  สัญญาเลยว่าจะรีบไปเอามาอัพให้นะคะ

แต่เจแก้ตัวนิดนึง ...
แอบเปิดกระทู้ใหม่ : )
เรื่องราวของไนซ์ หนุ่มน้อยดาราหน้ามน
เพื่อนรักของไม้ฉากและปั้นสิบ

ฝากติดตามและฝากติชมกันได้นะคะ


۞ Satan's blessing ۞
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45837.0



คืนนี้ ... ฝันดีทุกๆคนค่า :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-03-2015 23:59:01
 :ped149:

ไม้ฉากๆๆๆๆๆ


ต้องเป็นตัวจริงดิ
ห้ามเปลี่ยนใจกันนะ..ปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 17 || P.8 || 11-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-03-2015 00:00:34
แง้วว~ :sad4: รอน้าา...
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-03-2015 23:53:49
Ch 18  หวั่นไหว? || ปั้นสิบ




วันนี้มีติวจากรุ่นพี่แต่ละมหาวิทยาลัยที่สลับผลัดเปลี่ยนกันมาติวให้
และที่ทำให้ผมแทบจะวิ่งออกจากห้องติวก็เพราะคนที่มาติวให้ผมวันนี้แหละครับ

“พี่อุ้มรัก”


พี่อุ้มรักมาเป็นพี่ติวเตอร์ในวิชาคณิตศาสตร์ - -‘
หน้าตาพี่ไม่ได้บ่งบอกเลยว่าพี่เก่งวิชานี้นะครับ 555+

“สวัสดีครับน้องๆทุกคน พี่ชื่ออุ้มรักนะครับ
วันนี้พี่จะมาเป็นติวเตอร์วิชาคณิตศาสตร์ให้ ยังไงเราเริ่มกันเลยดีกว่านะครับ”


แล้วพี่อุ้มรักก็เริ่มติวให้   
แปลกนะ .. พี่อุ้มรักไม่ได้ส่งสายตามามองผมเลยด้วยซ้ำ
ไม่มีหันมายิ้มให้ด้วย
หรือว่า ... ครั้งก่อนพี่แกแค่จะแซวเล่นๆ แกล้งเล่นเฉยๆ
แต่อาทิตย์ที่ผ่านมา พี่อุ้มก็ยังโทรเข้ามานะ แต่ผมไม่ได้รับสาย
และก็ยังไลน์มาหาทุกวัน ซึ่งผมไม่ได้ตอบอะไรอีกนั้นแหละครับ


อืมม ... ทำเหมือนไม่รู้จักกัน แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน : )




ผมติวกับพี่อุ้มรักทั้งวันครับ ตั้งแต่เช้าจนถึงสี่โมงเย็น
ยอมรับเลยว่าพี่อุ้มรักเก่งคณิตศาสตร์มากๆ
ติวเข้าใจมากๆ และยังมีเทคนิควิธีการคิดต่างๆเยอะแยะ
เพื่อนๆทุกคน รวมทั้งผม ติวคณิตศาสตร์กันแบบเพลินมาก
ไม่มีใครบ่น หรือยกมือขอให้พักเบรกเลยครับ

“เอาละครับ วันนี้พี่ก็ได้ให้ความรู้เรามาทั้งวันแล้ว
พี่ก็ขออวยพรให้น้องๆทุกคนโชคดีกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยนะครับ”

พี่อุ้มรักกล่าวทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่พวกผมจะยกมือทำความเคารพ และกล่าวคำว่าขอบคุณพี่อุ้มรักไป

ตอนนี้เป็นหน้าที่ของตัวแทนห้องเอาของขวัญไปให้พี่อุ้มรัก

“เอ้า พวกเราปรบมือให้พี่อุ้มรักหน่อย “
อาจารย์ประจำชั้นผมพูดครับ พวกผมเลยปรบมือให้พี่อุ้มรักอีกครั้ง

“พี่อุ้มรักเค้าฝากบอกมาว่า ถ้าใครอยากเข้าวิศวะ
พี่เค้าจะจัดติวให้นอกรอบได้ ใครสนใจก็เดี๋ยวหลังเลิกเรียนไปติดต่อพี่เค้าได้ละ .. งั้นวันนี้พอแค่นี้”


“นักเรียน กราบ” เสียงหัวหน้าห้องผมสั่งให้ทุกคนทำความเคารพอาจารย์

“ขอบคุณครับ / ขอบคุณคะ”


เลิกเรียนแล้วหรอเนี้ย .. ไวมากกก~
ยังอยากติวคณิตอยู่เลยอะ ... สนุกๆ

“ปั้นๆ “ คะน้าสะกิดเรียกผม

“ว่าไงคะน้า” ผมหันไปมองคะน้า แล้วก็หยิบเก็บของใส่กระเป๋า

“ติวกันไหม”

“หื้มม ติวไรวะ?”
ติวอะไรอีกคะน้า วันนี้ทั้งวันไม่พอหรือไงเนี้ยย

“ก็นี้ไง ติวเข้าวิศวะกับพี่อุ้มรักอะ เอาไหม?”
คะน้ามันเริ่มหันมามองผมแบบจริงจังละครับ

“ไม่เอาอะ แค่นี้ก็พอแล้วละ”
ถึงพี่อุ้มรักจะไม่แสดงท่าทียังไงกับผม แต่ผมก็ไม่อยากใกล้ชิดไปมากกว่านี้ครับ

“เอาเหอะ นี้โทรไปชวนน่อนแล้ว น่อนมันก็โอเค
เปากับยูโรก็โอเคแล้ว ตอนนี้มี 4 คนละ ปั้นนะนะนะ ติวกันจะได้ครบ 5 คนไง”

คะน้าเอางวง เอ้ยย เอามือมาจับมือผมแล้วเขย่าๆอ้อน 5555+

“ กี่คนก็ติวได้ไม่ใช่หรอ? ทำไมต้อง 5 คนด้วยอะ”
 ผมถามคะน้าไปด้วยความอยากรู้ เพราะเมื่อกี้อาจารย์ก็ไม่เห็นบอกนิว่าต้องรวมกลุ่ม 5 คน

“กี่คนก็ติวครับ แต่ถ้ามีน้องปั้นด้วยมันก็ดีกว่าไง” หื้มมมม เสียงพี่อุ้มรักนี่หว่า
ผมหันไปมองข้างหลังก็เห็นพี่อุ้มรักกำลังนั่งตรงที่นั่งของเพื่อนผมอยู่

“นั่นไงแก พี่อุ้มรักบอกจะติวให้ฟรีๆ ถ้าปั้นติวด้วยอะ” คะน้ายังคงจับแขนผมเขย่าๆต่อ
เมื่อกี้กูไม่ได้ยินคำว่าฟรีเลยนะคะน้าาาาาาาา

“ไม่เอาอะ แค่นี้ก็พอแล้ว” ผมบอกปฏิเสธคะน้าอีกรอบ ก่อนจะเก็บกระเป๋าต่อ โดยไม่ได้สนใจพี่อุ้มรัก

“อื้มมมม คะน้าครับ อยากดูรูปไหม พี่มีรูปเด็ดๆด้วยนะตอนวันที่เราไปมหาลัยพี่นะ”

ห๊ะ ,,, รูปงั้นหรอ??



ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้มรักอีกรอบ พี่อุ้มรักก็ยักคิ้ว และยิ้มส่งมาให้ผม
นี้มันขู่กันชัดๆนี้หว่า … เอออ !!
คิดว่ากลัวงั้นหรอ แค่รูปหรอกนะ

“คะน้า … กูติวด้วยก็ได้”
แพ้จนได้สิปั้นเอ้ยยย ,,, ทำไมแต่ละคนแม่งง รู้จุดอ่อนผมทุกคนเลยวะ

“เยสส … งั้นเริ่มติวพรุ่งนี้เลยดีไหมครับ
เพราะเห็นอาจารย์บอกว่าโรงเรียนปั้นจะปิด 2 วัน เพราะอาจารย์มีประชุม”

เหอๆ รู้ดีอีกนะพี่อุ้มรัก!!!

“เออ ก็ดีนะ เพราะถ้าเสาร์อาทิตย์กูก็ติวไม่ได้วะ ติดเรียนพิเศษอีกที” คราวนี้เป็นเสียงคุณเปาครับ - -

“งั้นติวบ้านใครดีวะ?” คือยูโร ค้านหน่อยก็ได้นะ แบบว่าติววันอื่นไรงี้ ให้กูเตรียมใจบ้าง

“ก็บ้านปั้นไง ขนมเยอะ 55555+” โอ้ยยยย คะน้าเว้ยยย จะไปบ้านกูทำไมครับ กูไม่อยากให้พี่อุ้มรักเค้ารู้จักไง

“ไม่สะดวกมั้ง ป๊ากูไม่อยู่อะ” ผมรีบแย้งขึ้นมา

“นั้นไงป๊าไม่อยู่ก็ยิ่งสะดวก เพราะจะได้ไม่มีใครว่าไงเวลาเราติวเสียงดัง แล้วเวลาป๊าไม่อยู่ทีไรขนมเยอะทุกที”
คะน้าครับ … กูเลิกคบมึงได้ไหมวะ จะชวนไปให้ได้เลยดิ
แล้วปั้นสิบบบ … ไปบอกเค้าทำไมว่าป๊าไม่อยู่ T____T

“งั้นสรุปบ้านปั้นสิบนะ งั้นวันนี้พวกกูกลับก่อนอะ” ยูโรพูดเสร็จก็ลุกขึ้น ก่อนจะลากแขนเปาให้กลับบ้าน
เปามันก็พยายามขัดขืนครับ ทั้งต่อยทั้งด่า แต่มันก็ไปด้วยกัน
เอายังไง พวกมึง 2 คนจะเอาไงแน่ ….


“งั้นปั้นให้พี่อุ้มรักไปส่งที่บ้านนะ จะได้รู้จักบ้าน พรุ่งนี้พี่อุ้มจะได้มาถูก”
คะน้า … กูว่าเราเลิกคบกันจริงๆเหอะ
จะให้กูไปกับพี่อุ้มมันทำไมละ ,, กูจะถึงบ้านไหมมมมมม T__T

“ม๊ากูมารับ ไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้ให้พี่อุ้มมารอที่โรงเรียนก็ได้ แล้วให้เปาหรือยูโรมารับเอา” ผมรีบตอบออกไป

“ให้พี่ไปส่งก็ได้ครับ พี่เอารถมา เดี๋ยวส่งปั้นเสร็จพี่จะได้กลับขอนแก่นเลยไง พรุ่งนี้จะได้ตรงดิ่งมาหาปั้นที่บ้านแต่เช้า”
พูดเฉยๆก็ได้ครับ จะส่งสายตาวิ้งวั๊บมาทำไม

“อืมๆ ให้พี่อุ้มเค้าไปส่งแหละ เดี๋ยวกูกลับก่อนนะ น่อนมารอรับแล้วอะ” พูดจบคะน้าก็เลยครับ
คือ … มึงห่วงกูบ้างไหมคะน้า ทำไมทำเหมือนจะจับกูใส่พานถวายพี่อุ้มเลยวะ


ไปกันหมดแล้วครับตอนนี้เหลือแค่ผมกับพี่อุ้มรัก 2 คน
คือ … เพื่อนในห้องหายไปไหนกันหมดวะ



“กลับบ้านกันครับ โทรบอกม๊ายังน้องปั้นสิบ … ชื่อปั้นสิบ น่ารักแล้วยัง…..”
พูดละส่งสายตาแปลกๆมาให้นี้กลัวนะเว้ยยยย

“ยัง อะไรพี่อุ้ม”

“ยังน่ากินอีก”
หื้ยยยย … แม่งงลามกวะ


ผมรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะรีบเดินออกจากห้องแล้ววิ่งลงมาข้างล่าง
หวังว่าแม่คงมารอรับแล้วนะ TT



แต่พี่อุ้มมันวิ่งเร็วกว่าครับ เดินตามผมมาก่อนจะคว้าแขนผมไว้

“รถพี่จอดทางนี้ครับ” ฮืออ… จะดึงแขนทำไมเนี้ยย ไม่อยากไปอะ
พี่อุ้มลากผมมาที่รถ ก่อนจะเปิดประตูแล้วดันๆผมให้เข้าไปนั่งในรถ
เอาวะปั้น … ก็มานั่งขนาดนี้ละ ไปก็ไปวะ !


พี่อุ้มขึ้นมานั่งที่คนขับ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม
เหอๆ เลิกยิ้มเหอะครับผมกลัวรอยยิ้มแบบนี้จะแย่แล้ว

“โทรบอกม๊ายังครับ ว่าพี่อุ้มจะไปส่ง” พี่อุ้มถอยรถไปก็ถามผมไปด้วย

“ยังไม่ได้โทรครับ ก็เพิ่งคุยกันเสร็จ จะให้ผมโทรตอนไหนละ”
ผมตอบพี่อุ้มไป ก่อนจะหยิบมือถือมาโทรบอกม๊า
ดีนะที่ม๊าผมยังไม่ได้มารับ ไม่งั้นเกรงใจม๊าแย่เลย
ต้องเฝ้าร้านคนเดียวแล้วไหนต้องมารับมาส่งผมอีก เหนื่อย แค่คิดผมก็เหนื่อยแทน


“บอกแม่เรียบร้อยแล้วใช่ไหม งั้นไปกินข้าวกันก่อนเข้าบ้านเหอะ พี่หิวอะ”
ชวนออกนอกเส้นทางอีกแหละ … ไม่น่าไว้ใจเลยอะ

“ไม่ดีกว่าครับ ปั้นอยากกลับไปนอน เดี๋ยวพี่อุ้มส่งปั้นเสร็จก็แวะหาอะไรทานที่ 7-11 ก่อนกลับขอนแก่นละกันครับ”

“โหยย ทำไมใจร้ายจังอะครับ ก็ได้ๆ พรุ่งนี้ค่อยทานข้าวด้วยกันก็ได้ จะได้เจอกันตั้ง 2 วัน”


โอ้ยยยย พี่อุ้มแม่งงง พูดเฉยๆก็ได้ ทำไมชอบส่งยิ้มมาให้วะ
แล้วสายตานั้นอีก …. คือ ผมไม่ได้คิดไรหรอกนะ แต่เจอสายตาแบบนี้ เจอรอยยิ้มแบบนี้บ่อยๆแล้วเขิลอะ จริงๆ




ผมบอกทางไปบ้านให้พี่อุ้มรู้ จนตอนนี้รถพี่อุ้มมาจอดที่หน้าบ้านผมเรียบร้อยแล้วครับ

“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ” ผมหันไปยกมือไหว้พี่อุ้ม ก่อนจะรีบหันมาเปิดประตูรถ
แต่พี่อุ้มก็ดึงแขนผมไว้ก่อน
โอ้ยยย ทำไมมือไวอย่างงี้วะ แล้วทำไมชอบมาดึงแขนเนี้ยย

“พรุ่งนี้เจอกันนะครับ” โอ้ยยยยยยยยยยยย ไม่ชอบสายตาแบบนี้เลยเว้ยย


ตึก ตึก ตึก


เห้ยยย ปั้นสิบ .. อย่าใจเต้นแรง อย่าๆ ๆ อย่า
โอ้ยยย หัวใจเต้นโคตรแรงเลย
แพ้ แพ้สายตาพี่อุ้มจริงๆแล้วนะ ทำไมชอบส่งสายตาแบบนี้มาวะ


“อ้าวว ปั้นมาถึงแล้วหรอลูก” ม๊าผมร้องทักมาจากในบ้าน
ขอบคุณมากครับม๊า .. ที่เรียกสติผมกลับมา

“ครับม๊า .. ปั้นกลับมาแล้ว” ผมรีบดึงแขนออก
ก่อนจะรีบเดินออกมาแล้วปิดประตูรถ
ผมเดินเข้าไปสวัสดีม๊า ที่ออกมายืนรอหน้ารั้วบ้าน

“แล้วนั้นใครมาส่งเราละ” ม๊าครับ … อย่าไปทักเลยเดี๋ยวพี่อุ้มมันก็ลงมาทักม๊าหรอก

“สวัสดีครับม๊า ผมชื่ออุ้มรักครับ” นั้นไง … ตายยากจริงๆพ่อคุณ
ทำไมไม่รีบกลับละครับ มาส่งถึงบ้านแล้วนิ

“ชื่อน่ารักจังเลย อุ้มรักหรอครับ บ้านอยู่ไหนละลูก”
ม๊า…. ไปชวนคุยทำไมอะครับ ปล่อยพี่อุ้มแกกลับบ้านไปเหอะ

“อยู่ขอนแก่นครับ วันนี้มาติวคณิตศาสตร์ให้โรงเรียนน้องปั้นนะครับ”

“แล้วนี้เราขับรถมาเองเลยหรอ ขับระวังๆนะลูก”

“ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็มาอีกครับ มาติวให้น้องปั้นกับเพื่อนๆที่บ้านนี้แหละครับ”

พูดกับม๊าก็มองหน้าม๊าเถอะครับ อย่ามามองหน้าผมเลย

“ตายจริง แล้วจะกลับทำไมละครับ เอาเสื้อผ้าติดมาไหม นอนบ้านม๊าก็ได้”
ม๊า!!! ไปชวนเค้าทำไม

“ขอบคุณครับม๊า แต่วันนี้ผมไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเลย
ยังไงพรุ่งนี้ผมขอรบกวนม๊าด้วยละกันนะครับ เพราะจะติวให้น้องๆ 2 วันครับ”


“ได้ลูก .. งั้นรีบกลับเถอะครับเดี๋ยวจะมืดซะก่อน ขับรถดีๆนะครับ”

“ครับ งั้นอุ้มขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ .. น้องปั้นครับพรุ่งนี้เจอกันครับ”

พี่อุ้มยกมือสวัสดีแม่ผม ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินขึ้นรถแล้วขับออกไป


“ดีเนอะมีรุ่นพี่ดีๆแบบนี้ เราอย่าดื้อกับพี่เค้าละ
พรุ่งนี้ม๊าจะไปหาป๊าพอดีเลย มีพี่อุ้มมานอนด้วยแบบนี้ม๊าค่อยเบาใจหน่อย”

ม๊าพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้านไป
,, ยังไงนะม๊า ม๊าบอกจะไปหาป๊างั้นหรออ?? งั้นผมก็ต้องนอนกับพี่อุ้ม 2 คนนะสิ
T____T ม่ายยยยยยยนะม๊า ไม่เอา



คืนนั้นพอผมทานข้าวกับม๊าเสร็จก็ขึ้นมาเตรียมเก็บห้องนอน
ส่วนม๊าก็เข้าไปเคลียร์บัญชีในห้องทำงานต่อ
พอเก็บห้องนอนเสร็จผมก็พยายามโทรหาไม้ฉาก
เพราะไม้ฉากบอกว่าไม่ให้พาใครมาบนห้องนอน
แต่โทรหามันก็ปิดเครื่อง ,, เอาไงดีเนี้ยย
ลองเปิดเฟสดู มันก็ไม่ได้ออนมาหลายวันแล้ว
ผมเลยตัดสินใจไลน์ไปบอกมันแทน

Mr.Pun-10 :: ไม้ ปิดเครื่องทำไมอะ

Mr.Pun-10 :: พรุ่งนี้ม๊าไม่อยู่บ้านนะ ป๊าก็ไม่อยู่

Mr.Pun-10 :: แล้วเพื่อนจะมาติวหนังสือที่บ้าน

Mr.Pun-10 :: มีรุ่นพี่มาด้วย  1 คน

Mr.Pun-10 :: แล้วจะนอนกันที่บ้านปั้นอะ

Mr.Pun-10 :: จะโทรไปขออนุญาตแต่โทรไม่ติด

Mr.Pun-10 ::เปิดเครื่องแล้วโทรมาหาด้วยนะ

Mr.Pun-10 :: คิดถึง



เห้ออออ …. ผมวางมือถือไว้ข้างๆตัว ก่อนนะนอนกลิ้งไปกลิ้งมา
ทำไมติดต่อไม้ฉากมันยากแบบนี้วะ
จะสอบเสร็จเมื่อไหร่เนี้ยยย ,, คิดถึงแย่แล้วนะ


สักพักมีเสียงไลน์เข้ามา ผมรีบหยิบมาดูเลยครับ
คิดว่าไม่ฉากตอบไลน์กลับมาแล้ว
แต่เป็นพี่อุ้มรัก


อุ้มรัก :: ถึงบ้านแล้วนะครับ

Mr.Pun-10 :: ครับ ฝันดีครับ


ตอบไปแบบนี้แหละจะได้รู้ว่าผมจะนอนแล้ว

อุ้มรัก :: อร๊ายยยย น้องปั้นตอบไลน์พี่แล้ว

555+ ผู้ชายบ้าอะไรวะ พิมพ์คำว่า อร๊ายยย เนี้ยย


Mr.Pun-10 :: พี่อุ้มรักเป็นเกย์ใช่ป่ะ ใช้คำว่า อร๊ายยย ด้วยอะ นึกภาพออกเลย

อุ้มรัก :: ก็เป็นก็ได้นะ 55+

อุ้มรัก :: ดีใจครับที่ปั้นตอบไลน์พี่ นี้ครั้งแรกเลยละมั้งใช่มะ

Mr.Pun-10 :: ไม่รู้สิ



ไม่น่าลืมตัวเลยปั้นเอ้ยยย ,, ตอบไปทำไมวะ - -


อุ้มรัก :: งั้นนอนพักเถอะครับ พรุ่งนี้เจอกัน

อุ้มรัก :: ฝันดีครับปั้นสิบของพี่อุ้มรัก 

อุ้มรัก :: ม๊วฟฟฟฟฟ



ม๊วฟฟฟฟ ,, บ้าอะไรละครับ
แล้วผมไปเป็นของพี่ตอนไหนเนี้ยยย
พรุ่งนี้จะไหวไหมวะปั้นสิบบบ TT’


ผมรีบกดโทรไปหายูโรเลยครับ ชวนมันมานอนบ้านด้วยดีกว่า

ยูโร :: ฮัลโหลลว่าไง

ผม :: พรุ่งนี้ม๊าไม่อยู่ มานอนกับกูนะ

ยูโร :: นี้มึงกะจะผูกมัดกูเลยไหม ไม่ให้กูนอนกับฟงกับแฟนเลยว่างั้น

ผม :: เดี๋ยวๆนะ มึงมีแฟนแล้วหรอ

ยูโร :: 55555 เอออมีแล้ว

ผม :: ใครวะ บอกมาๆ

ยูโร :: เออนะ เดี๋ยวมึงก็รู้ แล้วจะให้ไปนอนกี่คืน

ผม :: ก็คืนเดียวอะ ม๊ากูชวนพี่อุ้มให้มานอนด้วยอะมึง

ยูโร :: เสร็จแน่ๆมึงไอ่ปั้น พี่อุ้มมองมึงแทบจะแดก เนอะเปาเนอะ



หื้มม เนอะเปาเนอะ หมายความว่า ….


ผม :: มึงอยู่บ้านเปาหรอวะ ยังไงวะยูโร

ยูโร :: 55555555 ป่าววววววว เออๆพรุ่งนี้กูจะไปเป็นไม้กันหมาให้ แค่นี้นะมึง



แล้วมันก็รีบกดวางไปเลยครับ ,, ไม่เปิดโอกาสให้กูถามเลยนะยูโร
หนีให้ได้ตลอดนะ ,,, เดี๋ยวกูถามจนมึงต้องยอมตอบแน่ๆแหละ
แม่งงง … ไม่ธรรมดาซะแล้วสิคู่นี้ : )

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-03-2015 23:59:58
อื้อหือ เปาเปากะยูโรตกลงมีซัมติงรอง??

แล้วตอนหน้าพี่อุ้มมาค้าง!!! ยูโรช่วยน้องปั้นสิบด้วยยย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-03-2015 00:05:07
ต่อ //////



เช้าวันต่อมา

ม๊าปลุกผมเช้ามากกกก เพราะม๊าจะเดินทางเช้า
ผมลงมาส่งม๊าขึ้นรถ แล้วก็ปิดบ้านมานอนเล่นที่โซฟาต่อ
นอนดูทีวีเล่นไปเรื่อยๆจนได้ยินเสียงกริ่งบ้านดังครับ เลยเดินออกมาดู
โอ้โห้ ,,,, ไอ่พี่อุ้มรักครับ มาเช้าจัง
นี้เพิ่งจะ 8 โมงเช้า ,, นี้ออกจากขอนแก่นมาตอนกี่โมงวะครับ


“เพิ่งตื่นนอนหรอครับน้องปั้น ชุดนอนน่ารักจัง” ดูคำทักทายของพี่อุ้มสิครับ
ชุดนอนน่ารักจัง ,, ผมรีบก้มมามองตัวเองเลยครับ
ตายยละปั้นเอ้ยย .. เสื้อกล้ามสีขาวบางๆ กับบ๊อคเซอร์สั้นๆ
แต่งตัวมารออ่อยพี่อุ้มหรือไงวะกู

ผมรีบบอกให้พี่อุ้มเอารถเข้ามาได้เลย รั้วไม่ได้ล๊อค
แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องนอนรีบอาบน้ำแต่งตัว
ก่อนจะลงมาก็เจอกับพี่อุ้มที่นั่งรออยู่ที่โซฟาแล้ว

“รีบอาบน้ำไปไหนเนี้ยย ยังมองไม่เต็มตาเลย” น่าไล่ออกจากบ้านจริงๆ ปากแบบนี้

“มองอะไรครับพี่” ผมพูดเสร็จก็เดินมานั่งที่โซฟาใกล้ๆทีวี

“ก็มอง ….” พี่อุ้มไม่ได้พูดต่อครับ แต่ใช้สายตามองที่ตัวผม
นี้กูจะรอดไหมมวะ … ท่าทางกูจะโดนปล้ำก่อนไหมเนี้ยยย

“โอ้ยยพี่อุ้ม ถ้ามองงี้นะกลับไปเลยปะ” ผมเอาหมอนอิงมากอดไว้ แล้วส่งสายดุๆไปให้พี่อุ้มแทน

“5555+ พี่ล้อเล่นนะ แล้วนี้ม๊าไปไหนครับ” พี่อุ้มพูดแล้วมองไปรอบๆบ้าน

“ม๊าไปหาป๊าที่กรุงเทพแต่เช้าแล้วครับ”

“งั้นเราก็อยู่กัน 2 คนนะสิ”

โอ้ยยยย ปั้นสิบ ,,, พลาดอีกแล้วว ไปบอกพี่อุ้มมันทำไมวะเนี้ยยยยย

“อยู่กันหลายคนครับ ,, สวัสดีครับพี่อุ้ม”
เย่เย้ ,,, ยูโรมาทันเวลา 5555+
สีหน้าพี่อุ้มนี้ถึงกับเฟลลมากครับ
สมน้ำหน้า ,, เมื่อกี้ทำเป็นส่งสายตาทะลึ่งมาให้

“5555+ ครับๆ มากันครบยัง เริ่มติวเลยไหม”

พี่อุ้มหันไปรับไหว้เพื่อนๆผม ก่อนจะชวนให้เริ่มติวเลย

“เริ่มเลยก็ได้คะ จะได้เลิกไม่เย็นมาก” คะน้ามากับเลน่อนครับ
มาถึงก็นั่งลง แล้วบอกให้เลน่อนจัดโต๊ะติวหนังสือ

พอทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อย พี่อุ้มก็เริ่มติวครับ
พอพี่อุ้มได้ติวหนังสือ แกเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยนะครับ
ไม่มีทีท่าของคนที่ชอบหยอกล้อหรือแซวผมแบบเดิมเลย
พวกผมก็ติวกันไปอย่างสนุกสนานครับ
เข้าใจง่ายมาก,,, แล้วติวกันจนถึงสี่โมงกว่าๆ

“คะน้าว่าพอก่อนไหม เริ่มจะเครียดละ”
คะน้ารีบบอกให้พอทันที เพราะติวติดๆกันมาหลายชั่วโมงมาก

“เราว่าคะน้าเริ่มอิ่มแล้วมากกว่านะ” เลน่อนแซวคะน้าครับ
ก็คะน้าติวไปก็กินไปด้วยตลอด ไม่อิ่มก็ไม่รู้จะพูดไงละครับ

“โหวว น่อนเรากินไม่เยอะซะหน่อย อย่ามาแซวเรานะ” ทำเป็นมุ้งมิ้งๆกับเลน่อน โอ้ยย หมั่นไส้คะน้า

“ไม่เยอะหรอกคะน้า แต่ขนมเราหมดตู้ละเนี้ยย” ผมเลยแซวคะน้าไปอีกคน

“อะไรปั้น แค่นี้ งก หรออ ,, พรุ่งนี้เราซื้อมาคืนก็ได้นะ” 55555+ คะน้าเริ่มจะงอนละครับ โดนแซวมากๆ

“เราล้อเล่นนะ เดี๋ยวตอนเราไปซื้อข้าวเราซื้อมาให้อีก
คะน้ากินเยอะแค่ไหนก็ได้ เราชอบมองคะน้ากิน”

เอาใจซะหน่อย ผู้หญิงสวยที่สุดในกลุ่ม ปล่อยให้งอนไม่ได้ครับ

“ดีมากกกๆ งั้นวันนี้เรากับน่อนกลับก่อนเลยนะ  เรามีนัดดูหนังอะ”
คะน้ารีบเก็บของใส่กระเป๋า ก่อนจะสะกิดๆเลน่อน

“เห้ยยจริงดิ ไปดูด้วยได้ไหม” คุณชายเปาครับ จะไปเป็น กขคงจ เค้าทำไมละ

“ไปดิๆ ยูโรไปกันไหม หนังผีที่ยูโรชอบเลย” นั้นไงคะน้าหันไปชวนยูโรอีกต่างหาก

“อ้าววไปกันหมดละกูอะ” ผมไม่ยอมสิครับ เรื่องอะไรจะทิ้งผมไว้กับพี่อุ้ม 2 คน

“มึงจะไหวหรอ มึงไม่ชอบหนังผีนิปั้น
เดี๋ยวกูดูเสร็จกูกลับมานอนกับมึงนะอยู่บ้านนี้แหละ กูไปไม่กี่ชั่วโมงหรอก”

ยูโรมันตอบผมครับ พอพูดเสร็จพวกมันก็เดินออกไปเลย
คือ ,,, คะน้ามึงทำเหมือนจะถวายกูให้ไอ่พี่อุ้ม 2 ครั้งละนะ
ต้องถามให้ได้ว่าทำแบบนี้หมายความว่าไง


พอเพื่อนๆเดินออกบ้านไป พี่อุ้มก็จัดโต๊ะเข้าที่เดิม ก่อนจะเอนตัวลงนอนบนโซฟา

“โอ้ยย เมื่อยเนอะ นั่งติวกันนตั้งหลายชั่วโมง”
เหอๆ เมื่อยเป็นด้วยดิ เห็นนั่งยิ้มๆทั้งวัน

“ปั้นเห็นพี่ยิ้มตลอดเลย นึกว่าไม่เมื่อยซะอีก” ผมรีบแซวกลับเลยครับ
แต่คิดว่าเมื่อกี้ไม่น่าพูดเลย เพราะพี่แกส่งยิ้มกลับมาให้

“ก็เพราะมีปั้นนั่งใกล้ๆไง เลยอยากยิ้มให้ตลอด”
โอ้ยยยยย ,, เขินสิครับ
โดนผู้ชายจีบต่อหน้าแบบนี้

“พอๆพี่อุ้ม พูดงี้ตลอดอะไม่เอาแล้ว” ผมรีบยกมือห้ามไม่ให้พี่อุ้มพูดต่อเลยครับ

“ก็พี่พูดจริงๆอะ ทำไมอะ ปั้นไม่ชอบหรอ” จะทำหน้าเศร้าทำไมละครับ
โอ้ยยย สายตานี้บางทีก็วิ้งๆวับๆแบบคนขี้เล่น
บางทีก็ชอบทำเศร้าๆส่งมา

“ก็ป่าววไง แค่ไม่ชินเฉยๆ” นั้นไงปั้นสิบ ,, ตอบแบบนั้นทำไมวะ
ดูดิพี่อุ้มแม่งง ,, ยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมาให้อีกละ

“งั้นไปกินข้าวกันเหอะ จะได้รีบกลับมาพัก สมองทำงานเยอะ มันจะเหนื่อยง่ายกว่าเดิมนะ “
ตรรกะไหนของพี่ครับ?? แต่ก็ไปหาไรกินก็ดีนะ หิวมากๆ


ผมเลยเดินตามพี่อุ้มออกมาขึ้นรถ ก่อนจะพากันไปทานข้าวที่ร้านอาหารแถวๆตลาด
พอทานข้าวเสร็จก็แวะซื้อขนมอะไรเรียบร้อยก็เข้าบ้านครับ


ตอนนี้เกือบ 2 ทุ่มละ ยูโรยังไม่กลับมาเลย
ผมให้พี่อุ้มขึ้นไปใช้ห้องน้ำในห้องผมก่อน ผมนั่งรอยูโรอยู่ข้างล่าง
ก็คิดไว้แล้วว่ายังไงคืนนี้ก็จะนอนหน้าทีวีกันทั้ง 3 คนนั้นแหละ


พี่อุ้มขึ้นไปอาบน้ำได้สักพักก็ลงมา
ผมเลยบอกให้พี่อุ้มนั่งดูทีวีรอ เดี๋ยวผมไปอาบน้ำกับไปยกที่นอนลงมาให้
ผมเตรียมหมอน ผ้าห่มต่างๆไว้บนที่นอน เสร็จแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
พอเดินออกจากห้องน้ำมา ,, ตกใจแทบกรี๊ดดครับ
( กรี๊ดอะไรละลูก ,, หนูเป็นผู้ชายนะครับปั้นสิบ -“- )


พี่อุ้มมันมานอนเล่นบนที่นอนผม
โอ้ยยยย ปั้นสิบ … คือ ทำไงดีวะ


“พี่อุ้ม ขึ้นมาทำไมครับ?”
นี้คือคำถามใช่ไหมปั้นสิบ??
โอ้ยยย ถ้ามันตอบว่ามาปล้ำ จะทำไง ,, ถามอะไรไปเนี้ยย

“พี่ขึ้นมาช่วยยกที่นอนครับ”
ตอบอย่างเดียวก็ได้มั้งงพี่อุ้ม ,, ทำไมต้องบอกแบบนี้
ละดูดิ หัวใจแม่งเต้นแรงอีกละ

T_______T

ระหว่างที่ผมก็เงียบ พี่อุ้มก็เงียบ
เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น เป็นริงโทนพิเศษที่ผมตั้งไว้เพื่อมันโดยเฉพาะครับ


“ไม้ฉาก”



แต่พี่อุ้มมันไวกว่าครับมันหยิบมือถือที่วางบนที่นอนมาดู
พอมันเห็นเป็นรูปไม้ฉาก พี่อุ้มก็ยิ้ม ,, ยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจเลยอะ
ก่อนที่พี่อุ้มจะกดรับสาย แล้วกดเปิดลำโพงให้ผมได้ยินด้วย
ชิบบบบหายยยละปั้นสิบบบ TT

พี่อุ้ม :: สวัสดีครับ

ไม้ฉาก :: เอ่ออ เบอร์ปั้นสิบหรือเปล่าครับ

พี่อุ้ม :: ใช่ครับ

ไม้ฉาก :: ปั้นสิบอยู่ไหมครับ

พี่อุ้ม :: อาบน้ำอยู่ครับ ไม่ทราบจากไหนครับ

ไม้ฉาก :: จากไม้ฉากครับ แล้วไม่ทราบว่านั้นใครรับสายครับ


เสียงไม้ฉากเริ่มเปลี่ยนละครับ เชื่อได้เลยว่ามันไม่พอใจ


พี่อุ้ม :: รุ่นพี่ที่มาติวให้น้องปั้นนะครับ

ไม้ฉาก :: รุ่นพี่ที่ไหนครับ

พี่อุ้ม :: แล้วทำไมต้องบอกละครับ



โอ้ยย ไอ่พี่อุ้มกวนตีน ผมเดินเข้าไปจะดึงมือถือคืน แต่พี่อุ้มทำท่าบอกให้ผมเงียบ
ผมเลยเลือกที่จะเงียบแทน ,, ถึงเข้าไปแย่งมือถือคืนก็แพ้อะ อยู่เฉยๆรอฟังไม้ฉากพูดดีกว่า

ไม้ฉาก :: ผมรู้จักคนที่อยู่รอบๆตัวปั้นดีครับ เลยแปลกใจว่าคุณเป็นรุ่นพี่จากที่ไหนแค่นั้นเอง

พี่อุ้ม :: จากมหาลัยขอนแก่นครับ

ไม้ฉาก :: เจอปั้นเมื่อไหร่ครับ ทำไมผมไม่ทราบ

พี่อุ้ม :: เจอเมื่อวันงานเปิดบ้านของมหาลัยครับ เราก็เคยเจอกันนะครับน้องไม้ฉาก

ไม้ฉาก :: อ่ออ ใช่คนที่จับมือปั้นไปวางที่แก้มหรือเปล่าครับ


เห้ยยย ไม้ฉากเห็น???


พี่อุ้ม :: ครับ นึกว่าไม่ทันสังเกตซะอีกเห็นด้วยหรอครับ

ไม้ฉาก :: ครับ ปั้นสิบอยู่ในสายตาผมตลอดครับ ผมเลยเห็นหมดว่าใครมองปั้นสิบยังไงบ้าง




โอ้ยยย ,, ไม้ฉาก ‘ เขินนเลยอะ >/////<
ผมอยู่ในสายตาไม้ฉากตลอดเวลางั้นหรออ ,, พูดงี้ยิ่งคิดถึงวะ


พี่อุ้ม :: แล้วน้องเป็นอะไรกับปั้นละครับ

ไม้ฉาก :: ผมไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้มั้งครับ

พี่อุ้ม :: ก็คืนนี้พี่จะนอนกับปั้นที่นี้ไง ก็อยากถามไว้ก่อน เผื่อมันเกิดอะไรขึ้นพี่จะได้ไม่ต้องขอโทษใคร

ไม้ฉาก :: พี่จะทำอะไรปั้น




โหยย ไม้ฉากเสียงโคตรดุเลยอะ
แล้วพี่อุ้มไปกวนตรีนนไม้ฉากมันทำเนี้ยยย


พี่อุ้ม :: พี่จะทำอะไรนะหรอ 555+ อย่างน้อยสิ่งที่พี่ทำมันก็ชัดเจนกว่าที่ไม้ฉากทำละกันครับ

ไม้ฉาก :: ชัดเจนอะไร

พี่อุ้ม :: พี่ชอบปั้น พี่ก็บอกชอบ พี่อยากกอดปั้นพี่ก็บอกว่าอยาก
พี่จะจีบปั้น พี่ก็บอกว่าพี่จะจีบ ไม่เหมือนคนบางคนหรอกครับ ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนแต่หวงก้าง

ไม้ฉาก :: แล้วพี่จะรู้อะไรดีไปกว่าผมกับปั้นละครับ

พี่อุ้ม :: งั้นบอกพี่ได้ไหมละว่าไม้ฉากคิดไงกับปั้น

ไม้ฉาก :: ………




ตอบดิวะไม้ฉาก ตอบดิ!!!!


พี่อุ้ม :: เงียบทำไมละครับ ไม่กล้าที่จะพูด หรือไม่กล้าจะยอมรับความรู้สึกตัวเอง
ถ้ายังไม่กล้าจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้ก็อย่ามายื้อปั้นสิบไว้สิครับ


ไม้ฉากก็ยังเงียบต่อ …
มึงเป็นไรวะไม้ฉาก .. แค่พูดความรู้สึกออกมามันยากหรือไงวะ
ทำไมเจ็บงี้วะปั้น ,,, แค่ไม้ฉากไม่พูดออกมาเหมือนทุกครั้ง
แต่ทำไมครั้งนี้มันเจ็บวะ TT


พี่อุ้ม :: ถ้าไม่ชัดเจนแบบนี้ วันหลังอย่ามาจูบปั้นสิบอย่ามาทำให้เค้าคิดไกลสิครับ

พี่อุ้ม :: ยกปั้นสิบให้ผมเถอะ ผมกล้าที่จะพูดได้เต็มปากว่าผมชอบปั้นสิบ และชอบมากจริงๆ



พี่อุ้มพูดเสร็จก็ปิดโทรศัพท์ผม แล้วมองตาผม
แววตาของพี่อุ้มไม่มีทีท่าว่าจะหยอกเล่นแบบทุกที
เป็นสายตาที่ผมเองยังต้องมองตอบเหมือนคนที่ตกอยู่ในภวังค์


“ปั้นสิบ ,, เป็นพี่ได้ไหม ให้คนที่ใจปั้นสิบรักเป็นพี่ได้ไหม”
พี่อุ้มพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปกอด


เสียงหัวใจพี่อุ้ม ,, เต้นแรงมากๆ
แล้วทำไม ….. 


เสียงหัวใจผม
มันเต้นเป็นจังหวะเดียวกับพี่อุ้มละ???



---------------------------------------------------------

ทำไมหัวใจเต้นแรงละปั้นสิบ??

ไม้ฉากเงียบทำไมละลูก ,,,
โอ้ยยยย  ... เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อฝากติดตามกันด้วยนะคะ

มีคำผิดที่ไหนเจขออภัยด้วยน๊าา
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ค่าา

คืนนี้ฝันดีนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-03-2015 00:06:00
ก็ไม่จำเป็นที่ไม้ฉากจะต้องบอกพี่อุ้มป่ะคะ? เราว่าคนอย่างไม้ฉากไม่ใช่คนที่จะมาป่าวประกาศความรู้สึกให้คนทั้งโลกรู้ไง

ตอนนี้เราเลยรู้สึกไม่ปลื้มปั้นโฮกกก! :m16: ถามจริง! ปั้นสิบชอบไม้ฉากจริงรึเปล่า? อย่ามาโลเลได้ป่ะ :katai1: ถ้าไม้ฉากเปลี่ยนไปรักคนอื่นเราจะไม่รู้สึกสงสารปั้นเลยนะเนี่ย :ruready
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 15-03-2015 00:12:13
ไม้ฉากไปไหนน :mew6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-03-2015 00:16:31
ไม้ฉากไปไหนน :mew6:


ไม้ฉากสอบคะ เวลาสอบทีไร ฮีแกจะหายเงียบแบบนี้เสมอเลยคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-03-2015 00:23:13
เห้ยยยยยยยย

คุณมูเจกลับมาก๊อนนนนนน

ทำไมไม้ฉากไม่ตอบไปละคะ!!!!!!

omg... แล้วงี้ถ้าไม้ฉากไม่บอกความในใจไปนี่ต้องมีคู่แข่งเพิ่มขึ้นแล้วนะ

ไปทำแหวนให้ปั้นสิบเลยไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 15-03-2015 00:30:19
ตกลงจะเปลี่ยนพระเอก???
โอเค...ตามตอนหน้า ถ้าเปลี่ยนก็...บายค่ะ รับมิดรั้ย
แม้จะหงิดๆกับไม้ฉากในบางครั้งแต่เราก็เห็นนางเป็นพระเอกตั้งแต่แรก ถ้าพลิกล็อกตอนนี้ก็นะ...

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 15-03-2015 00:32:40
555 ธรรมดาเนอะ ใจคนก็แบบนี้แหละ หวั่นไหวกันได้ ปกติ ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-03-2015 00:42:28
ใจเย็นๆนะค่าา :)
เดี๋ยวติดตามตอนหน้ากันนะ

5555+

เดี๋ยวเจจะอัพให้ก่อนไป รพ. ค่าา ♡
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-03-2015 00:47:04
แอบหวั่นไหวนะปั้นสิบ. ไม้ฉากรอไรละลูกเร็วๆเลย.  ว่าแต่ไม้ฉากจะเข้ามหาลัยจริงเหรอ. แอบเห็นในเรื่องเจแฟรงค์ มีนายร้อยเป็นแฟน. คริคริ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-03-2015 00:47:10
ใจเย็นๆนะค่าา :)
เดี๋ยวติดตามตอนหน้ากันนะ

5555+

เดี๋ยวเจจะอัพให้ก่อนไป รพ. ค่าา ♡

หนายคุณมูเจบอกไม้ฉากจะโหด ขอโหดๆแล้วช่วยเคลียร์สถานะกับปั้นสิบที

หมั่นไส้ฮิม (รุ้นะว่าชอบปั้นสิบ แต่แบบสถานการณ์มันไม่น่าไว้วางใจ ช่วยง้างปากบอกความในใจมาเถิด ได้โปรดดดด)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 15-03-2015 01:29:18
อมพะนำ จนหนูปั้นหวั่นไหวแย้วววว :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-03-2015 02:45:36
ปั้นยังเด็กอยู่นะ
ชอบไม้ฉากก็จริง
แต่มาเจอพี่อุ้มที่บุกแบบเอาจริงเอาจัง
ขนาดนี้ก็ต้องมีเอนเอียงบ้างล่ะ
ยิ่งไม้ฉากเป็นแบบไม่ค่อยพูดไม่ค่อนแสดงด้วย
ชื่อเรื่องมัน Close Friend :: เพื่อนสนิท
ยังไงก็ต้องเกิดปฏิกิริยามั่งล่ะ
ไหนๆก็มีตัวเร่งเข้ามาแล้ว

ยูโรกับเปาอีกคู่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-03-2015 08:10:03
 :katai2-1:   ปรบมือให้พี่อุ้มจ้า.  ชนะน็อคไม้ฉากแค่คำพูดไม่กี่ประโยคในยกแรก

ออกตัวแรงแบบสุดๆ พี่แกรุกหนักจริงๆ เด็กน้อยอย่างปั้นมีหรือจะไม่หวั่นไหว. ทางสะดวกซะขนาดนี้  :hao4: 
จะบอกว่าปั้นสิบแกต้องตั้งสติมาตั้งรับด่วน มัวเผลอนอยด์เรื่องไม้ฉากระวังจะเสียตัวเพราะเคลิ้มนะจ๊ะ.
ให้เขาจีบนานๆหน่อย จีบจนเบื่อไปเลยหรือจีบจนไม้ฉากมันชัดเจนสักที.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 15-03-2015 08:30:23
ไม่เอานะคะ  ไม่เอาแบบนี้ปั้นสิบ  หนักแน่นหน่อยซิค่ะ
พี่จิตตกแล้วนะ  รอไม้ฉากก่อนนะ  กว่าจะเข้าใจกัน 
ทำไมหนูหวั่นไหวง่ายจัง  รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 15-03-2015 09:33:09
ใจนึงก็อยากให้ลองคบกับพี่อุ้ม ไม้ฉากจะได้รู้ใจตัวเองมากยิ่งขึ้น

แต่อีกใจก็อยากให้ไม้ฉากมั่นคง  ไหนว่าไม่ได้ชอบผู็ชายทุกคนชอบแค่ไม้ฉาก แล้วนี้อะไรรร
 :z10:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 15-03-2015 10:54:37
อืม.... เดาไม่ถูกแล้วตอนนี้ใครเป็นพระเอก
เพราะอ่านเรื่องเจแฟรงค์ ปั้นสิบมีนักเรียนนายร้อยกับดารามารับ
รึว่า.....จะเป็น3P
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-03-2015 12:17:16
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 15-03-2015 12:18:03
เฮ้อออออออออออออออ
อึน มึน งง หวั่นไหว ลังเล โลเล กันทั้งคู่
ไม่ผิดที่อุ้มจะรุกหนักขนาดนี้ แต่บางทีรุกไปมันเยอะเกิน
เหมือนอยากกินใจจะขาด เราชอบอะไรที่มันเป็นไปตามธรรมชาติ อุ้มเหมือนหมาหยอกไก่ ถ้าปั้นจะคบอุ้มจริง คงขอบาย
ถึงไมจะไม่ดี ไม่ชัดเจน แตเวลาอยู่ด้วยเคมีเยอะกว่า ก็หวังว่าไม้จะชัดเจนให้มากกว่านี้แล้วกัน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 15-03-2015 12:43:00
ต่างฝ่ายต่างโลเล  ไม่มีความชัดเจนอะไรสักอย่า เฮ่อออออออออ   :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 15-03-2015 14:26:57
ไม้ฉากเงียบคืออะไรอะ  แบบนี้เสร็จพี่อุ้มนะค้าบบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-03-2015 21:14:30




“กูเคยบอกมึงว่าไง มึงเคยจำบ้างไหมวะปั้น”

“มึงให้กูรอให้กูเอาแต่เข้าใจๆในสิ่งที่มึงเป็น แล้วไอ่เชรี้ยยย กูเป็นอะไรสำหรับมึงละ มึงบอกกูดิ”

“มึงคิดว่ามีแต่มึงคนเดียวงั้นหรอที่ต้องพยายามเข้าใจทุกๆสิ่ง มึงคิดว่ากูไม่ทำอะไรเลยงั้นหรอวะ”

“มึงก็พูดมันออกมาดิ ปากมึงจะเงียบทำไมวะ พูดมันออกมาดิไม้ฉาก มึงพูด”

ไอ่เชรี้ยยเอ้ยยย ... อยู่ๆก็มาตะคอกใส่ กูต่างหากที่ควรจะโวยวายใส่มึง

“กูไม่พูดอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะกูเคยบอกมึงไปแล้วว่ารอกูหน่อย
แล้วกูจะบอกมึงทุกๆอย่าง ก่อนหน้านั้นมึงยังรอกูได้ แล้วทำไมวันนี้มึงรอกูไม่ได้ มึงถามตัวเองดีกว่าไหมวะปั้น”

“เออ กูเหนื่อย กูไม่มีความสุข ยืนอยู่แบบไม่รู้ว่ากูเป็นแค่ตัวอะไรสำหรับมึง กูไม่ต้องการ”

“มึงเหนื่อยมากใช่ไหม .... ถ้ามึงไม่ต้องการกูแล้ว มึงก็ไปเถอะ กูจะไม่ยื้ออะไรมึงอีกแล้ว

แต่ ... มึงรู้ไว้เลยว่าสิ่งที่มึงพูดออกมาวันนี้


กูโคตรเสียใจ








----------------------------------------
เจจะต้องไปขึ้นรถไป รพ. แล้วค่า
อัพตัวเต็มไม่ได้จริงๆ
แต่แอบเอามาสปอยนิดหน่อยนะ

แล้วพบกันตอนหน้านะคะ =)

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์นะคะ
ยังไงคืนนี้ .. นอนหลับฝันดีีน๊าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-03-2015 21:18:22
 :z6: :z6:

อ่านสปอยล์แล้วหลับฝันร้ายค่ะ บอกเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-03-2015 21:18:56
#ทีมไม้ฉากค่ะ
ถ้าไม่มีพี่อุ้มเข้ามาปั้นจะรู้สึกแบบนี้ไหม?
รอตอนต่อไปนะค้าา~ :sad4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 15-03-2015 21:35:58
มาสปอยให้อยากแล้วก็จากไป :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 15-03-2015 22:17:14
อ่านสปอยแล้ว แบบเอาเถอะจะทำไงกันก็ทำ
ชีวิตใครชีวิตมัน หลังๆอ่านละไม่รู้สึกอินเลย ขอโทษคนแต่งด้วยนะ ปั้นหลังๆมานี่รู้สึกจะเป็นคนโลเลเอง บางทีถึงขึ้นไม่ระวังตัว
อย่างให้อุ้มเข้าถึงตัวง่าย จับ จูบ กอด (ไหนว่ารู้สึกกะผู้ชายแค่ไม้ฉาก)ไรงี้ กับไม้ฉากเข้าใจว่าปั้นชอบ รวมทั้งรู้จักกันมานาน
ไม่ค่อยแปลกที่จะมีสัมผัสกันบ้าง สถานะตอนนี้คือคนพิเศษของกัน จำได้ว่าตกลงกันแบบนี้ แต่พอมีตัวแปรคงเริ่มหวั่นไหวสินะ
จากตอนที่แล้วไม่ชอบอุ้มอยู่หลายอย่าง เข้าห้องโดยเจ้าของไม่อนุญาต รับโทรศัพท์ของคนอื่น (ถึงเจ้าตัวจะอยู่)ถ้าจะจีบจริงขอแบบแฟร์ๆแล้วกัน แต่จากสปอย คงหมดคู่แข่งละนะอุ้ม เชิญตามสบาย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-03-2015 22:40:36
เจยินดีน้อมรับทุกคำติชมและทุกคำแนะนำค่าา

^____^ จะพัฒนาให้ดีกว่านี้นะค่าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-03-2015 22:56:00
เอาสิอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
ปั้น-ไม้ฉากอายุ 17 - 18 เองนะ
ความรักก็ใช่ว่าจะมีแบบโชกโชน
เรียนก็หนัก ไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหน
คนที่คบก็มีแค่ในกลุ่มเพื่อนสนิท
อุุ้มเป็นตัวเร่งกิริยา
ถ้าไม่มีอุ้มปั้นก็ไม่มีตัวเปรียบเทียบ
ก็คงรอไม้ฉากแบบเก็บกดต่อไปเพราะว่าทำอะไรไม่ได้
แต่พอมาเจออุ้มที่มาแบบบุก-รุกตรงๆ
กวาดทีเดียวปั้นล้มไปไม่เป็นเลย
อย่าว่าปั้นโลเลเลย
หวั่นไหวก็เป็นเรื่องธรรมดา
ยิ่งไม้ฉากไม่บอกตรงๆ ปล่อยให้ก้ำกึ่งระหว่างการเป็นแฟนกับเพื่อนไปเรื่อยๆ
ทั้งปั้นทั้งไม้ฉากก็คงจุกอึดอัดสิ่งที่อยากได้กับสิ่งที่สามารถเอามาได้มันต่างกัน
อยู่ที่วัดดวงแหละระหว่างอุ้มกับไม้ฉาก

ป.ล การจีบของอุ้มนี่ไม่เจอมานานแล้วนะ รุกตรงๆแรงๆ มาโชมากๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-03-2015 16:23:02
 :katai5:  เห้อ ค้างนะเนี่ยรู้ยัง  เราเห็นใจทุกฝ่ายเลยนะ ปั้นก็ปั้บปี้เลิฟเพื่อนสนิท เพิ่งจะหัดเรียนรู้อะไรคือรักอะไรคือแฟน แต่บทเรียนย่อมมีการทดสอบ การจะรักใครสักคนมันต้องใช้อะไรบ้าง
ไม้ฉากก็เด็กน้อยพอกัน เพิ่งมามั่นใจว่าปั้นคือเพื่อนที่พิเศษกว่าเพื่อนคนอื่น ถ้าปั้นไม่พูดออกไปก่อนจะยาวไปถึงไหนถามจริง

ยังไงก็คิดว่าไม่เปลี่ยนพระเอกหรอก แค่อยากเตือนไว้ว่าอย่าคบซ้อนเหมาสองนะจ๊ะ มันไม่งาม
ในชีวิตจริงมีตั้งหลายคู่ที่ขอเป็นเพื่อนกันไปก่อนถ้าต่างฝ่ายยังหาตัวจริงไม่เจอก็ค่อยกลับมาคบกัน
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 || P.10 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-03-2015 18:35:13
Ch 19  หนักแน่น ! || ปั้นสิบ





“ปั้นสิบ ,, เป็นพี่ได้ไหม ให้คนที่ใจปั้นสิบรักเป็นพี่ได้ไหม”
พี่อุ้มพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปกอด



เสียงหัวใจพี่อุ้ม ,, เต้นแรงมากๆ
แล้วทำไม ….. 




เสียงหัวใจผม
มันเต้นเป็นจังหวะเดียวกับพี่อุ้มละ???




“ไอเชรี้ยปั้น ทะ ทำ ทำ ทำอะไรกันอยู่”
เสียงยูโรครับ มันเปิดประตูเข้ามาในห้อง
เห็นผมกับพี่อุ้มยืนกอดกันอยู่ เอ้ยยย พี่อุ้มสิกอดผมอยู่
ผมรีบผลักพี่อุ้มออก ก่อนจะหันไปหายูโร

“ป่าว ไม่ได้ทำไร  มึงมาก็ดีละ ทำไมกลับมาช้าวะ”
ผมรีบเดินเข้าไปหายูโร ที่ยังยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

“กูมานานละ แต่นั่งรอข้างล่างไม่คิดว่ามึงกับพี่อุ้มจะอยู่ข้างบนด้วยกัน”
มันพูดแล้วก็หันไปมองพี่อุ้ม

“อือ พี่อุ้มมายกที่นอนนะ มึงก็ช่วยพี่อุ้มยกลงไปด้วยละกัน”
ผมพูดเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง
ปล่อยให้พี่อุ้มกับยูโรยกที่นอนลงมา

“ปั้น มึงปิดเครื่องทำไม” ยูโรโยนที่นอนลงกับพื้น ก่อนจะถามผมขึ้นมา

“อ่อ ลืมเปิดมั้ง” กูไม่ได้ปิดวะยูโร
ไอ่พี่อุ้มที่ยืนมองหน้ากูอยู่เนี้ยมันเป็นคนปิด คิดละแม่งงง โกรธวะ
ทั้งพี่อุ้ม ทั้งไม้ฉากนั้นแหละ

“มึงเปิดเครื่องละโทรหาไม้ฉากด้วย โทรเข้าเครื่องกูจะ 100 มิสคอลละมั้ง”
ยูโรยื่นมือถือมาให้ผมดู ซึ่งก็ยังมีสายโทรเข้ามาจากไม้ฉาก

“มึงก็รับละบอกมันว่ากูเปิดเครื่องแล้วกูจะโทรไป”
ไม่อยากคุยวะจริงๆ ทำไมไม่ตอบพี่อุ้มไปวะไม้ฉาก
เงียบเพื่อ????

“ปั้น!! อย่าทำนิสัยแบบนี้ เมื่อก่อนมึงไม่งี่เง่าแบบนี้นะ”
ยูโรมันขึ้นเสียงใส่ผมครับ
คือ อายพี่อุ้มบ้างก็ได้นะ ... ขึ้นเสียงซะกูกลัวเลยอะ TT’

“ก็กูยังไม่อยากคุยไง มึงจะทำไมกับกูละ” ผมหันไปตอบยูโร
ที่ตอนนี้มันจ้องผมแทบจะแดกได้ละครับ  มึงโกรธอะไรกูวะยูโร??

“มึงมานี้ดิ” ยูโรกระชากตัวผมให้ลุกออกจากโซฟา ก่อนจะดึงผมให้เดินตามมาบนห้องนอน

“โอ้ยย มึงปล่อยกูดิวะ กูเจ็บ”
พอเข้ามาในห้องได้
ผมก็พยายามดึงแขนผมให้ออกจากมือยูโรที่จับไว้

“ปั้น อย่าทำให้กูรำคาญ” พูดเสร็จมันก็ปล่อยแขนผม
ก่อนจะกดรับสายไม้ฉาก แล้วยื่นมือถือให้ผม

“คุยกันให้เรียบร้อย แล้วมึงก็นอนบนห้องนี้แหละ กูจะลงไปนอนกับพี่อุ้มเอง”

“ไม่เอา ยะ ยู ...”

“ปั้น ถ้าคิดจะเป็นเพื่อนกู อย่าทำตัวงี่เง่า
ไม่ชอบใจอะไรไม้ฉากมันมึงก็พูดไปตรงๆ อย่ามาหนี
อย่ามาทำตัวแบบนี้ แบบนี้มึงทำเค้าเรียกว่างี่เง่า
ซึ่งเป็นนิสัยที่ผู้หญิงทำแล้วมันดูน่ารักวะ แต่ผู้ชายแบบมึงทำ ...
โคตรน่าต่อยเชรี้ยๆเลย .. คุยไปให้รู้เรื่อง เข้าใจที่กูพูดไหม”

เชรี้ย,, ทำไมต้องดุกูกันด้วยวะ?!!


“เออ เข้าใจ” กูเลือกอะไรได้หรือไงละ
พอยูโรมันได้คำตอบจากผม มันก็เดินออกนอกห้องไป ก่อนจะปิดประตูห้องให้ผม



เห้ออออ... แล้วมึงอะไรเนี้ยไม้ฉาก
ติดต่อก็โคตรจะยาก พอจะว่างโทรก็โทรมาเยอะชิบบหายย!!!!!


“ฮัลโหล” ผมนั่งลงบนเตียงก่อนจะคุยกับคนในสาย

“มึงปิดเครื่องทำไมปั้น” เหอๆ รู้ว่ากูปิดแล้วจะโทรทำไมเยอะแยะวะ

“กูไม่ได้ปิด พี่อุ้มมันปิด”

“แล้วมึงไม่เอามือถือคืนมาละ ให้มันหยิบไปได้ไง ของๆมึงรักษาหน่อยดิวะ”

แล้วมึงจะบ่นกูทำไมละ?? ของๆกูไม่ใช่หรือไง??
โอ้ยย หงุดหงิดเว้ยย มีแต่คนมาสั่งๆๆๆ

“กูไม่ทันได้แย่งอะไรคืนมาหรอก
พอดียูโรเข้ามากูก็ขนที่นอนลงไปข้างล่าง เลยไม่ได้เปิดมือถือ”

“แล้วทำไมมึงไม่ยอมคุยกับกู ทำไมบอกยูโรว่าไม่คุย”

“ก็กูไม่อยากคุย”

“เชรี้ยปั้น ,, มึงเป็นไรพูดมาสิวะ
นี้กูโทรหามึงจนกูไม่ได้อ่านหนังสือแล้วเนี้ยย มึงเป็นอะไร?”

“กูต้องขอบคุณมึงไหม ที่ไม่สนใจหนังสือแล้วหันมาสนใจกูเนี้ย?”

มึงก็สนใจแต่เรื่องของมึงตลอดปะวะ ,, อย่าทำมาเป็นพูดวะ!

“ปั้นสิบ .. กูถามมึงดีๆแล้วนะ แล้วกูเคยบอกมึงว่าไง จำไม่ได้ใช่ปะ?”

“มึงพูดตั้งหลายเรื่อง มึงจะเอาเรื่องไหนละ”

“มึงอย่ากวนตีนปั้นสิบ!!!!!”



โอ้ยยย .. นี้ทำไมมีแต่คนมาขึ้นเสียงใส่กูวะ
แล้วไม้ฉากมันก็เงียบไป ...
สักพักมันก็ถามขึ้นมาอีก


“กูเคยบอกมึงว่าไง มึงเคยจำบ้างไหมวะปั้น”
เออ .. กูจำได้หมดทุกคำแหละที่มึงบอกกูอะ
แต่กูไม่อยากจะพูดแล้วว!!!

“มึงให้กูรอให้กูเอาแต่เข้าใจๆในสิ่งที่มึงเป็น แล้วไอ่เชรี้ยยย กูเป็นอะไรสำหรับมึงละ มึงบอกกูดิ”
ไม่ไหวละวะ ... อีกนานแค่ไหนวะ?
สิ่งที่มึงทำถึงจะชัดเจน ,, ไม้ฉาก

“มึงคิดว่ามีแต่มึงคนเดียวงั้นหรอที่ต้องพยายามเข้าใจทุกๆสิ่ง มึงคิดว่ากูไม่ทำอะไรเลยงั้นหรอวะ”
เอออ... เพราะกูไม่เคยเห็นมึงทำไรไง กูเลยเหนื่อยแบบนี้

“มึงก็พูดมันออกมาดิ ปากมึงจะเงียบทำไมวะ พูดมันออกมาดิไม้ฉาก มึงพูด”
ไอ่เชรี้ยยเอ้ยยย ... อยู่ๆก็มาตะคอกใส่ กูต่างหากที่ควรจะโวยวายใส่มึง

“กูไม่พูดอะไรทั้งนั้นแหละ เพราะกูเคยบอกมึงไปแล้วว่ารอกูหน่อย
แล้วกูจะบอกมึงทุกๆอย่าง ก่อนหน้านั้นมึงยังรอกูได้ แล้วทำไมวันนี้มึงรอกูไม่ได้ มึงถามตัวเองดีกว่าไหมวะปั้น”

“เออ กูเหนื่อย กูไม่มีความสุข ยืนอยู่แบบไม่รู้ว่ากูเป็นแค่ตัวอะไรสำหรับมึง กูไม่ต้องการ”

ไม่ต้องการเชรี้ยไรแล้ว ,, กูเหนื่อย!

“มึงเหนื่อยมากใช่ไหม .... ถ้ามึงไม่ต้องการกูแล้ว มึงก็ไปเถอะ กูจะไม่ยื้ออะไรมึงอีกแล้ว
แต่ ... มึงรู้ไว้เลยว่าสิ่งที่มึงพูดออกมาวันนี้


กูโคตรเสียใจ”




แล้วไม้ฉากก็กดตัดสายไป



คือ .... มึงจะไปแล้วจริงๆหรอวะ??
นี้คือ ผมกับมันจบแล้วใช่ไหม??



ผมนั่งมองมือถือของยูโร .. รอว่าไม้ฉากจะกดโทรเข้ามาอีกไหม
ผ่านไปเกือบ 30 นาที ไม้ฉากก็ไม่โทรเข้ามา

ผมเลยกดโทรไปหา ... ปิดเครื่อง?
ไม้ฉากปิดเครื่องไปแล้ว


ผมเข้าโปรแกรมไลน์ จะไลน์ถามมันที่บอกว่าจะไม่ยื้อ คือ อะไร??
แต่พอเข้าไปก็เพิ่งคิดได้ว่า นี้มันมือถือยูโรนี้หว่า - -‘
กำลังจะกดปิดไลน์ แต่แล้วก็เห็นแชตของยูโรกับไม้ฉาก
เลยยอมเสียมารยาทกดเข้าไปอ่านหน่อย


┗ ไม้ฉาก ™ ::   ยู อยู่ไหน

ยูโร่โร :: มาส่งเปาอะ

┗ ไม้ฉาก ™ ::   กลับไปหาปั้นตอนนี้ได้ไหม
เมื่อกี้กูโทรไปคนชื่ออุ้มรับสาย มันบอกว่าปั้นอาบน้ำอยู่

ยูโร่โร :: จริงดิ เออๆ เดี๋ยวรีบกลับเดี๋ยวนี้แหละ

┗ ไม้ฉาก ™ ::   โอเคๆ ขอบใจมาก แล้วไงโทรมานะ



คุยวันนี้นี้หว่า .... ไม้ฉากตามให้ยูโรรีบกลับมางั้นหรอ??



ยูโร่โร :: นอนมองหน้ากันจนหลับ มีความสุขไหมคร๊าบบบบบ

┗ ไม้ฉาก ™ ::  สาสสสสสสส ... แอบฟังหรอวะ

ยูโร่โร :: มือถือกูไม่มีเพลงวะ ใส่สมอทอคไปงั้นแหละ กลัวปั้นมันเขิน

┗ ไม้ฉาก ™ ::   55555+ กวนตรีนนนน

ยูโร่โร :: สรุปนี้เอาจริงใช่ป่ะวะ

┗ ไม้ฉาก ™ ::   เรื่องปั้นอะนะ

ยูโร่โร :: เรื่องกูมั้ง ถามแปลก เรื่องไอ่ปั้นแหละ มึงเอาจริงปะเนี้ย

┗ ไม้ฉาก ™ ::   อืมมม วะ ก็ตามนั้นแหละ

ยูโร่โร :: 55555+ ตามนั้นตามไหนละ พูดมาดิวะ กูตื่นเต้น

┗ ไม้ฉาก ™ ::   ก็เหมือนที่พวกมึงเข้าใจแหละ 555+

ยูโร่โร :: เออๆ ไม่ยอมบอกนะมึง จำไว้เลย

┗ ไม้ฉาก ™ ::   มึงเชื่อเถอะ ... กูไม่ทำให้เพื่อนมึงเสียใจหรอกนะ

ยูโร่โร :: 555+ ครับๆ ผมเชื่อครับคุณไม้ฉาก



“มึงเชื่อเถอะ ... กูไม่ทำให้เพื่อนมึงเสียใจหรอกนะ”
คือ????

หมายความว่าไง??




ไม้ฉาก .. จริงๆแล้วมึงคิดไงกับกูกันแน่วะ??




ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ
ก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น


ใครวะ??



“ปั้น กูเอง เข้าไปได้ยังวะ?” อ่ออ ยูโรนั้นเอง

“เออๆ เข้ามาดิ”
ยูโรเอาผ้าห่มกับหมอนขึ้นมานอนกับผมบนห้อง

“นอนด้วยคน ไม่อยากนอนพื้นปวดหลัง”
เออดีจริงๆ ทิ้งพี่อุ้มนอนคนเดียว 555+

“แล้วพี่อุ้มวะ?”

“หลับไปละ สงสัยเหนื่อยมั้ง”
ยูโรดึงมือถือจากมือผมไป ก่อนจะล้มตัวลงนอน

“คุยกันรู้เรื่องยัง?” มันหันมามองหน้าผม แต่มือก็พิมพ์ไลน์
เออ น่าจะแอบอ่านไลน์มันกับเปา ... อดเลยยยย - -‘

“ยังวะ” ผมตอบมันเสร็จก็ล้มตัวลงนอนบ้าง

“คือกูไม่รู้หรอกนะว่าพวกมึงเป็นอะไรกัน แล้ววันนี้ทะเลาะอะไรกัน
แต่กูอยากให้มึงระวังคำพูดกับการกระทำมึงบ้าง
บางทีนะเว้ยย... มึงอาจจะทำร้ายคนที่เค้ารักมึง หรือคนที่มึงรักมากๆก็ได้นะ”

มึงบอกกูช้าไปแล้วยูโร .. กูทำไปแล้ววะ เต็มๆเลย


“วันนี้พี่อุ้มมันรับสายไม้ฉาก แล้วพี่อุ้มมันถามไม้ฉากว่าคิดไงกับกู
แต่ไม้ฉากไม่ยอมตอบ กูเลยโกรธมัน ว่าทำไมมันไม่พูดอะไรออกมาบ้างเลย ทั้งๆที่มันกับกูก็เคย...”

ผมไม่ได้พูดต่อละครับ ... เดี๋ยวยูโรแม่งงจะล้ออีก

“เคยจูบกันแล้วใช่ไหม?” หื้มม มึงรู้ได้ไงยูโร

“ทะทำไม มึงรู้?”

“กูเป็นเพื่อนมึงนะปั้น สิ่งที่มึงกับไม้ฉากเป็นกัน พวกกูมองออกนะ
ตั้งแต่นั่งโอบกอดกันหน้าร้านพ่อไม้ฉากละ
แล้ววันที่มากินเหล้าที่บ้านมึงอีก แค่กูไม่อยากพูดเท่านั้นเอง”

นี้พวกมึงรู้กันมาตลอดสินะ ….

“อืมมม ก็อย่างที่พวกมึงรู้ กูก็แค่อยากรู้ว่ามันคิดไงกับกูบ้าง
ไม่ได้ต้องมาคบกันเลยซะเมื่อไหร่ละ แต่มันไม่ยอมพูด กูเลยแค่หงุดหงิด”

ถ้ามันบอกกับพี่อุ้มว่า  มันชอบผม .. แค่นั้นผมคงรู้สึกดีครับ

“ปั้น แล้วเมื่อก่อนไม้ฉากมันก็ไม่ได้บอกมึงไม่ใช่หรอ
มึงยังยอมให้มันจูบเลย แล้วทำไมวันนี้มึงต้องการจะฟังวะ?”

เออ .. นั้นดิ ทำไมวะ??
ทำไมต้องหงุดหงิดวะ ปกติมันก็ไม่ได้พูดอะไรไม่ใช่หรอ??
มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วนี้วะ??
เห้ยยย ... นี้กูเป็นไรไปเนี้ย
ไปโกรธอะไรกับไม้ฉากมันวะ??



“หรือเพราะพี่อุ้มเค้ามาจีบมึง มึงเลยเอาไม้ฉากไปเปรียบเทียบกับพี่อุ้ม?”
ยูโร ... มึงไปต่อจิตวิทยาเถอะนะ พูดมานี้จี้แทงใจกูทุกคำเลย

“ก็ ก็ อาจจะใช่วะ”

“ปัญญาอ่อนวะมึง”

อ้าวว ด่ากูทำไมเนี้ยยย!

“กูถามจริงๆนะ ไม้ฉากมันเคยปฏิเสธไหมว่าไม่ชอบมึง?”

“ไม่เคย”
อืมม ไม่เคยจริงๆ
ไม้ฉากไม่เคยพูดว่าไม่ชอบ

“แล้วเดี๋ยวนี้ไม้ฉากมันดีขึ้นกว่าเดิมไหม อ่อนหวาน ใส่ใจมึงกว่าเดิมไหม?”


เดี๋ยวนี้หรอ?? ...

“อืมม “

ไม้ฉากคุยไลน์ด้วยบ่อยขึ้น โทรมาบ่อยขึ้น
จะไปไหนจะทำอะไรบอกตลอด
และก็วิดีโอคอลมานอนด้วยทุกครั้งถ้ามีโอกาส ..
สัมผัสมากขึ้น หาเวลามาหามากขึ้น



“มึงคิดดีๆปั้น ,, ว่าไม้ฉากทำให้มึงมากขึ้นหรือยัง แล้วมึงละทำอะไรเพื่อมันแล้วหรือยัง?”

“กู คือ .. “ ใบ้กินสิครับปั้นสิบ
มาคิดๆดูแล้ว ผมไม่ได้ทำอะไรให้ไม้ฉากเลย
แต่ผมเรียกร้องๆทุกๆสิ่งจากไม้ฉากไปทุกอย่าง
แถมยังเอาไม้ฉากไปเปรียบเทียบกับสิ่งที่พี่อุ้มทำอีก
คือ ... มึงโคตรแย่เลยปั้นสิบ TT’



“มึงคิดเอานะปั้น ว่ามึงจะขอโทษไม้ฉากไหม
หรือจะทำยังไงต่อ แต่กูบอกมึงได้แค่คำเดียวเลย
คำว่า “รอ” ของไม้ฉาก ถ้ามึงรออย่างมีความสุข ... พอวันนั้นมาถึงมึงจะมีความสุขแน่นอน”

พูดเสร็จมันก็เอาสมอทอคมาใส่ แล้วหันหลังให้ผม
เดี๋ยวๆนะ มือถือมึงไม่มีเพลงไม่ใช่หรออ??
ใส่สมอทอคของมึง คือ การจบประโยคบทสนทนาสินะยูโร - -‘



เอาไงดีวะปั้น ... ไม้ฉากปิดเครื่องไปแล้วด้วย
อืมม ... จะไลน์ไปปรึกษาเจ๊มิ้วก็เกรงใจ
ให้เจ๊มิ้วช่วยมาตลอดเลย ยิ่งเจ๊มิ้วไม่สบายอยู่ด้วย
ลองไลน์ไปก่อนละกัน เผื่อมันเปิดเครื่องตอนเช้า
ผมหยิบมือถือตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆที่นอนมาเปิดเครื่อง
เจอแจ้งเตือนเข้าว่ามีเบอร์ไม้ฉากพยายามติดต่อเข้ามา


นี้ .. ไม่เคยเห็นมันโทรมาหาเยอะขนาดนี้เลยจริงๆนะ
แล้วตอนนี้มันจะอ่านหนังสือสอบต่อไหม?



Mr.Pun-10 :: ไม้ ...

Mr.Pun-10 :: ปั้นขอโทษนะ

Mr.Pun-10 :: จะทำโทษไงก็ได้ ถ้ามันจะทำให้ไม้หายโกรธปั้น

Mr.Pun-10 :: ปั้นรอได้จริงๆ แต่บางทีมันแค่อยากได้ยินคำๆนั้นจากปากไม้บ้าง

Mr.Pun-10 :: คือ .. จะไม่แก้ตัวอะไรเลย

Mr.Pun-10 :: ปั้นผิดจริงๆ

Mr.Pun-10 :: ยกโทษให้ปั้นนะ

Mr.Pun-10 :: เปิดเครื่องแล้วโทรกลับมาหาด้วยนะ




เอาวะปั้นสิบ .. พรุ่งนี้ต้องง้อไม้ฉากให้ได้
ไม้ฉากบอกให้รอ ... ก็ต้องรอนะปั้น
อย่าหวั่นไหว ,,, อย่าเป็นแบบนี้อีกนะ



ไม้ฉาก ... พรุ่งนี้ปั้นจะรีบโทรหานะครับ
ขอให้ไม้ฉากรับสายปั้นด้วยทีเถอะ!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-03-2015 18:49:23
 :katai2-1:   สาวน้อยมากค่ะปั้นสิบ
ง้อไม้มันบ้าง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-03-2015 18:59:21
ยูโรเทพพพพพพ

ถ้าปั้นเลื่อนอ่านไลน์อีกจะเจออะไรเด็ดๆไหมหนอ? อิอิ

ขอให้ไม้ฉากรับสายนะคะ พลีส
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 18-03-2015 19:08:45
ง้อกันยาวววว...แน่เลยงานนี้ :hao3: หึหึ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 18-03-2015 19:14:08
ยังไงก็ง้อให้สำเร็จนะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 18 || P.9 || 14-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-03-2015 21:58:28
คนที่อยู่ในเกม

จะมีก็แต่
ผู้แพ้..ผู้ชนะ

ไม่มีใครสนใจ
คนดี..คนไม่ดี

เพราะมันคือ..เกม
จึงต้องออกแรง..แย่งชิง
เพื่อให้ได้มา..รางวัล

เข้าใจนะ
ปั้นสิบ+ไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 19-03-2015 03:51:40
เรื่องนี้เราเข้าข้างปั้น นี่จริงจังเลยเพราะเคยประสบพบเจอด้วยตัวเอง
วันนี้ยังมั่นใจว่าเขารักแล้ววันหน้าล่ะ แค่การกระทำมันไม่พอหรอกไม้ฉาก
ถ้าไม้ฉากมาเห็นสิ่งที่อุ้มทำ อุ้มรุกหนักแบบนี้ตัวเองก็จะเฉยงั้นเหรอ
ปล่อยให้อุ้มทำไปเพราะมั่นใจว่าตัวเองทำดีแล้ว?
บางทีแค่การแสดงออกว่ารักมันไม่พอป่ะวะ เหมือนการมีชีวิตคู่ที่มันไม่ได้มีแค่ความรักนะเว้ย
สิ่งที่ยูโรพูดก็ถูกแต่มองในมุมปั้นบ้างดิ บางทีคนมันก็คิดดิวะ แล้วนี่คืองี่เง่าเหรอ เราว่าก็ไม่นะ

อยากให้ไม้ฉากแสดงออกมากกว่านี้
บอกให้รอปั้นมันรอได้ แต่ถ้าแค่คิดว่าแสดงออกให้อีกฝ่ายคิดไปเองอย่างเดียว
คนรอเหนื่อยนะ.. เห้อ...
หนึ่งนาทีของคนรอไม่เท่ากับคนที่ให้รอหรอก

อินจัดและกระแดะจะเม้นยาวแต่เม้นในมือถือ ลำบากสุดอ่ะคนเขียน แต่อยากเม้น 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 19-03-2015 07:04:22
ของแบบนี้ มันก็อดเปรียบเทียบกันไม่ได้หรอก เง้อออออ

ไม้ฉากอาจจะต้องการความมั่นใจหรือแน่ใจอะไรบางอย่างอีกหน่อยรึเปล่า
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 19-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-03-2015 07:54:22
ต่อ ////




พอตื่นเช้ามา ผมก็รีบกดโทรหาไม้ฉาก
แต่มันก็ปิดเครื่อง TT’
ผมเลยส่ง SMS ไปหามันแทน
เผื่อมันเปิดเครื่องแต่ไม่เปิดเน็ต


ผม ::
โทรกลับด้วยนะ .. เรื่องเมื่อคืนขอโทษ




พอส่ง SMS ให้ไม้ฉากเสร็จ ผมก็รีบไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน
ก่อนจะปลุกยูโรให้รีบมาอาบน้ำ เพราะพี่อุ้มน่าจะตื่นแล้ว
นี้ก็ 8 โมงเช้าแล้ว
ผมลงมาข้างล่างก็เห็นพี่อุ้ม กับเปา เตรียมโต๊ะอาหารอยู่


“มอร์นิ่งครับปั้น  น้องเปามาแต่เช้าเลยเอาโจ้กมาให้”
พี่อุ้มส่งยิ้มมาให้ผมก่อนจะหันไปช่วยเปาจัดโต๊ะต่อ


“เปาๆ ยูโรไม่ยอมตื่นอะ ไปปลุกมันหน่อยดิ”
55555+ ส่งเปาให้ยูโรครับ แทนคำขอบคุณในคำพูดที่มันเตือนสติผมเมื่อวาน

“อีกละหรอ แม่งงง ... นอนแบบนี้กลับไปนอนบ้านเหอะ”
เปามันบ่นๆ แต่ก็เดินขึ้นไปตามยูโรบนห้อง


ผมเดินเข้าไปช่วยพี่อุ้มจัดโต๊ะ รอเปากับยูโรลงมาก็จะทานข้าวเช้าพร้อมกัน

“เมื่อคืนหลับสบายดีไหม?” พี่อุ้มถามผม
คือ ถ้าพี่ไม่กวนตีนใส่ไม้ฉากผมคงหลับสบายกว่านี้อะครับ TT’

“ไม่อะครับ นอนไม่ค่อยหลับ”
จริงๆครับ กว่าจะหลับได้นี้เกือบเช้าอะ นอนคิดโน้นคิดนี้จนปวดหัว

“คิดเรื่องไม้ฉากคนนั้นนะหรอ” เหอะๆ อย่าทำมาเป็นรู้ดีนะพี่อุ้ม

“ครับ ก็มีไม้ฉากคนเดียวนิ ปั้นก็คิดถึงแต่เรื่องไม้ฉากนั้นละครับ”
ผมพูดแล้วก็ส่งยิ้มไปให้พี่อุ้ม
ที่ตอนนี้นั่งหน้าบึ้งนิดๆละ

“สรุปเป็นพี่ไม่ได้จริงๆใช่ไหมปั้น”
ผมหันไปจ้องตาพี่อุ้ม .. ที่ตอนนี้มองมาที่ผม เพื่อต้องการคำตอบ

“ครับ มันเป็นใครไม่ได้อีกแล้วจริงๆพี่ ปั้นรู้สึกกับไม้ฉากได้แค่คนเดียว”
รู้สึกโล่งแหะ... ได้บอกความรู้สึกตรงๆแบบนี้ออกไป

“แต่ไม้ฉากมันไม่เคยชัดเจนนะ เมื่อวานพี่ถามมันก็ไม่ตอบว่ามันรู้สึกยังไงกับปั้น ... ปั้นจะทนอยู่แบบนี้นะหรอ”
พี่อุ้มพยายามจะพูดเรื่องเมื่อวาน ... คือ ไม่ต้องย้ำครับพี่- -‘

“ไม้ฉากมันบอกให้ปั้นรอ .. ปั้นจะรอครับ”
ผมยิ้มให้พี่อุ้ม ก่อนจะตักโจ้กกิน
คือกูไม่รอมึง 2 คนละนะยูโรกับเปา
ไม่น่าให้เปาไปตามแม่งงเลย … หายไปซะนาน


ผมกับพี่อุ้มนั่งทานโจ้กไปเงียบๆ ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงครับ
เปากับยูโรก็ลงมา เปานี้หน้าบึ้งมาเลยครับ แต่ยูโรยิ้มหน้าบานมาแต่ไกล

“ขอบใจนะครับคุณปั้นสิบ”
ยูโรมันก้มลงมากระซิบผม ก่อนจะเดินไปนั่งกินโจ้กข้างๆเปา
5555555555+ แหม่ ... กูนี้อยากเผือกเลยครับ ว่ามึง 2 คนทำไรกันมา
มาขอบคุณกูอีก ... รอ รอ รอจังหวะดีๆก่อน กูถามแน่



พอผมเก็บล้างถ้วยชามเสร็จ เลน่อนกับคะน้ามาก็มากันพอดีครับ
เลยเริ่มติวกันตั้งแต่ 9โมงกว่าไปเรื่อยๆ มาพักทานข้าวตอนเที่ยงกัน
แล้วก็ติวต่อจนสามโมงเย็น
หมดเนื้อหาหลักสูตรติวเร่งรัดจากพี่อุ้มละครับ
โอ้ยยย ... ความรู้มาเพียบ
ถ้าไม่ติดว่าพี่อุ้มชอบมองผมตลอดเวลาที่ติวนะ
มันจะเป็นติวที่เยี่ยมมากก


“เรียนมา 6 ปี ฉันเพิ่งจะเข้าใจทุกอย่างก็วันนี้แหละ ...
คะน้าขอกราบขอบพระคุณพี่อุ้มรักมากๆคะ”

คะน้ายกมือไหว้พี่อุ้ม ก่อนจะหันไปยิ้มแย้มคุยกับเลน่อนต่อ

“แล้วพี่อุ้มจะค้างที่นี้ต่ออีกคืนไหมครับ หรือจะกลับเลย”
ยูโรถามพี่อุ้ม ที่กำลังเก็บหนังสือใส่กระเป๋า

“กลับเลยครับ เดี๋ยวอีก 2 อาทิตย์พี่จะไปเข้าโรงเรียนติวนายร้อยนะ
นี้พี่ปิดเทอมละ ก็เลยว่าจะกลับไปอยู่บ้านก่อน”

พี่อุ้มยังเก็บเอกสารต่อไปเรื่อยๆ
อืมม .. จะเป็นนายร้อยหรอ??
เก่งแบบนี้ได้อยู่แล้วละ



ขณะที่พวกผมกำลังเก็บของกันอยู่ดีๆนั้น
ก็มีคนมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้นยืน
โอ้ยยย ... นี้ใครกันวะชอบกระชากชอบดึงเนี้ยย
เมื่อวานก็โดนยูโรดึง ปวดแขนยังไม่หายเลย

ผมหันไปด่าคนที่กระชากตัวผม

“ไอ่เชรี้ยยย .. กะ กู .. เห้ยย ไม้ฉาก”
ครับ ไม้ฉากมันนั้นแหละ มากระชากตัวผมให้ลุกขึ้นยืน

“กูขอคุยกับปั้นหน่อยนะ” พูดเสร็จมันก็ลากผมขึ้นมาบนห้อง
เดี๋ยวก่อนนะ .. คือกูตัวเล็กไปใช่ไหม
พวกมึงถึงลากกูกันง่ายจังเนี้ยยย TT’


พอเข้ามาถึงในห้องได้ ไม้ฉากมันก็ผลักผมลงบนเตียงเลยครับ
ก่อนมันจะเดินไปปิดล๊อคประตูห้องนอน
คือ ... ล๊อคทำไมของมึงเนี้ยย?


“มึงมาได้ไง ไหนมึงบอกมีสอบ”
ผมยันตัวเองขึ้นมานั่ง ก่อนจะถามไม้ฉาก
ไม้ฉากไม่ได้ตอบครับ
แต่ผลักผมลงไปนอนอีกรอบ ก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้

“มึงถามใช่ไหม ว่ากูรู้สึกยังไงกับมึง”

คือ .. อย่าทำหน้าโกรธกูดิ กูไม่อยากรู้แล้ว

“กูไม่อยากรู้แล้ว มึงลงไปจากตัวกูได้แล้วไม้ฉาก”

โอ้ยยย ... กูจะตายเพราะสายตามึงเนี้ยแหละ
มองอยู่ได้ ... ผมหลบสายตาไม้ฉาก
นอนหันหน้าไปมองรอบๆห้องแทน


“มองตากู ปั้นสิบ ,,, มองหน้ากู”
ไม่สั่งเฉยๆครับ พี่ท่านเล่นใช้มือมาดึงหน้าผมให้หันไปจ้องหน้า

“กูไม่ได้มาหามึง เพื่อจะให้มึงหลบหน้ากูนะ”

“อืออ เอามือออกไปสิ หันมามองแล้วไง”

ผมหันไปสบตากับไม้ฉาก
แววตามัน ... ที่มองผมตอนนี้
ผมมองไม่ออกจริงๆ ว่ามันรู้สึกยังไง

เสียใจ?

น้อยใจ?

โกรธ?


“กูมาเพื่อจะบอกในสิ่งที่มึงอยากรู้ มึงอยากรู้ใช่ไหมว่ากูคิดไงกับมึง ...
จริงๆกูแค่อยากรอให้มันพร้อมกว่านี้แล้วกูจะบอก
แต่ถ้ามันทำให้มึงหวั่นไหวและเหนื่อยมากๆแล้ว กูจะบอกมึง”

ไม้ฉากพูดไป ก็มองตาผมไป .. เหมือนจะบอกให้รู้ถึงความตั้งใจที่มันมาในวันนี้

“จริงๆแล้ว กู ...”
ผมเอื้อมเอามือไปปิดปากไม้ฉากไว้

“ไม้ .. ถ้ามันยังไม่ถึงเวลา ไม่ต้องพูดก็ได้
กูขอโทษที่กูทำตัวงี่เง่าใส่มึง กูจะรอ ... รอวันที่มึงพร้อมแล้ว กูรอได้
กูขอโทษนะ”

ไม้ฉากนิ่งไปสักพัก .. ก็พยักหน้าให้ผม

ผมเลยเอามือที่ปิดปากไม้ฉากไว้ออก

“เชรี้ยยยย แล้วทำให้กูรีบมาถึงที่นี้ มึงนี้มัน ... “
แล้วไม้ฉากมันก็บ่นครับ
5555+ ทำหน้าหงุดหงิดแต่เสือกยิ้มให้ คืออะไรวะ??


ผมเลยใช้มือกอดรอบคอไม้ฉาก ก่อนจะโน้มคอไม้ฉากลงมา
แล้วจุ๊บที่ปากไม้ฉากเบาๆ

“ขอโทษครับ หายโกรธปั้นนะ”
ไม้ฉากมันยิ้มละครับ ^//////^

“แค่นี้จะหายปะ?? มึงคิดว่ากูมาไกลขนาดนี้ละ กูจะเอาแค่จุ๊บเด็กๆงั้นดิ”
หื้มมม ... ไม้ฉาก มึงยิ้มโคตรน่ากลัวเลยตอนนี้


มันพูดเสร็จก็โน้มตัวมาจูบที่หน้าผากผม และเลื่อนลงมาจูบเบาๆที่ปาก
ก่อนจะกดจูบให้แรงขึ้นกว่าเดิม ปลายลิ้นร้อนๆ ของไม้ฉากเข้าไปสัมผัสกับปลายลิ้นอุ่นๆของผม
มือที่ใช้ยันตัวเปลี่ยนมาลูบไล้สะโพกและหน้าท้อง จนผมเองต้องเผลอร้องครางออกมา

“อ๊ะ .. อื้มม ม ม มะ ไม้ .. ไม้ฉาก”

ตอนนี้ไม้ฉากมันเลื่อนปากมาหอมแก้มผม
ก่อนจะไซร้ที่ซอกคอผม แล้วดูดเม้มที่คอซะแรง จนผมต้องผลักไม้ฉากออก

“ไม้ .. เดี๋ยวเป็นรอย”

ไม้ฉากที่ยิ้มแล้วมองหน้าผม กลับไม่ทำสีหน้าทุกข์ร้อนอะไรเลย

“ดีแล้ว เป็นรอยแบบนั้นแหละ เค้าจะได้รู้ไงว่ามีเจ้าของ”
หื้มมม ... มึงบ้าไปแล้วใช่ไหม?

“ลงไปได้ยังเนี้ยย หนัก” ไม่หนักได้ไงละครับ มันเล่นทิ้งตัวเองมาทับผมไว้ทั้งตัวแบบนี้
ไม้ฉากพลิกตัวลงไปนอนข้างๆ ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“อย่าทำแบบนี้อีกนะ กูไม่มีสมาธิจะอ่านหนังสือเลย นี้กูยังไม่ได้นอนเลยนะเว้ยย”

“อืมม ไม่ทำแล้ว”

ไม้ฉากมันจูบที่หน้าผากผมอีกครั้ง

“กูรู้สึกไม่ต่างจากมึงหรอกนะ .. รอกู อีกไม่นานกูสัญญา”
พูดจบมันก็กระชับกอดผมให้แน่นกว่าเดิม ผมเลยกอดมันกลับไป

“กูจะรอ”
เรานอนกอดกันได้สักพักครับ ไม้ฉากมันก็ค่อยๆคลายกอดออก

“กี่โมงแล้ววะ กูจะต้องกลับขอนแก่นแล้ว” อ้าวว นี้มึงจะกลับ?

“กูนึกว่าสอบเสร็จแล้ว มึงถึงมา”

“ยังไม่เสร็จเหลืออีกตั้งหลายวันอะ ก็เพราะมึงอะ
กูเลยมาหาก่อน ไม่งั้นกูทำอะไรไม่ได้แน่ๆ คิดถึงแต่เรื่องของมึง”

โอ้ยยย .. แม่งง ทำไมทำตัวน่ารักวะ >/////<


ไม่พูดเฉยๆด้วยนะ มันยังยื่นมือมาดีดหน้าผากผมอีก

“ปะ .. ลงไปส่งกูหน่อย กูจะกลับแล้ว”
มันยื่นมือมาให้ผมจับ พอผมยื่นมือไปมันก็ดึงผมให้ลุกขึ้น

“ไม้ ... กูรอมึงคนเดียวนะ” ผมบอกกับมันอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง

“อืมม กูรู้ .. รอกูนะ” มันหันมายิ้มให้ผม ก่อนที่จะเปิดประตูห้องแล้วลงมาข้างล่าง



พอลงมาก็เจอยูโร , เปา และไนซ์  ส่วนเลน่อนกับคะน้ากลับไปแล้ว
อืมม พี่อุ้มไปไหนวะ??

“พี่อุ้มไปส่งคะน้ากับน่อนเดี๋ยวมาอะ” ยูโรมันตอบผม ตอนที่ผมกำลังมองหาพี่อุ้มอยู่

“อืมๆ แล้วไนซ์มาไงเนี้ย” ผมหันไปถามไนซ์ที่มันนั่งทำหน้าบึ้งอยู่โซฟาข้างๆยูโร

“ก็ไม้ฉากนั้นแหละลากกูให้ขับรถมาเนี้ย สอบเสร็จแล้วมาเลย
กูจะไปติวกับเพื่อนมันก็ไม่ให้ไป แล้วนี้มึงเสร็จธุระยัง
กลับได้ละนะ เดี๋ยวแม่มึงมาตามที่หอกู งานเข้าแน่ๆ “

ไนซ์แม่งง บ่นเยอะจริงๆ แต่ไม้ฉากมันหัวเราะครับ
นี้มึงไม่กลัวหญิงแม่ละหรอไงไม้ฉาก

“เออๆกลับแล้วๆ กูกลับละนะเตี้ยย อย่าแรดแบบนี้อีกนะ กูไม่มาหาละนะคราวหน้าอะ”
ดูมันสิครับ หันมาสั่งผม
กูแรดยังไง???? กูผู้ชายนะเว้ยยย

“แรดอะไร กูผู้ชายนะ ใช้คำดีๆดิ๊” ผมหันไปมองหน้ามัน แต่มันก็ยิ้มกวนๆมาให้ผม

“เออ อย่าแรดนะปั้นสิบ เพราะกูไม่ว่างขับรถมากับมัน มันขับโคตรไวเลยแม่งงง”
ไนซ์มันยังบ่นต่อครับ แต่ก็ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเตรียมกลับละ
ผมเดินมาส่งไนซ์กับไม้ฉากที่หน้าบ้าน
มันเอารถไนซ์มากันนี้เอง 5555+

“ขับรถดีๆอะ ถึงแล้วโทรหาด้วย” ผมหันไปสั่งไม้ฉากที่ยืนใส่รองเท้าข้างๆผม
ส่วนไนซ์มันไปสตาร์ทรถรอละครับ สงสัยจะรีบจริงๆ

“อืมม รู้แล้วครับ ... อย่าดื้อนะเตี้ยย”


กูจะดื้อเพราะมึงเรียกกูเตี้ยนี้แหละ - -‘
มันทำหน้ากวนตีน ก่อนจะเดินไปที่รถ
แล้วหันมาโบกมือให้ผม

“รอกูนะ สอบเสร็จจะรีบมา”

“อืมม กูจะรอ”

ผมยิ้มให้ไม้ฉาก มันยิ้มให้ผมอีกรอบก่อนจะเดินขึ้นรถที่ไนซ์มันรออยู่แล้วออกไป




ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เจอกับคุณยูโรกับคุณเปาครับ
มันสองคนมองหน้าผมยิ้มๆ

“กูว่านะที่เค้าบอกว่านอนคุยกันจะเข้าใจกันมากขึ้นนี้กูเชื่อแล้ววะ 5555555”
ยูโรกับเปามันมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ

“อะไรของมึง” ผมมานั่งข้างๆยูโร

“คอมึงนี้อะไรกัดวะ ขึ้นไปคุยกับไม้ฉากแป๊บเดียวเองนะ”
ยูโรมันเอามือมาจิ้มๆที่คอผม

“โอ้ยย พวกมึงนี้ กูคันๆนะ ไม่มีอะไรกัด”
แซวได้แซวไปนะ อย่าให้กูต้องแซวพวกมึงบ้างนะ


แต่ไม่ทันได้เถียงกลับพี่อุ้มก็เดินเข้ามาในบ้าน
พี่อุ้มลงมานั่งใกล้ๆโซฟาที่ผมนั่ง ก่อนจะมองที่คอผม
สงสัยได้ยินที่ยูโรมันแซว ...

มองด้วยสายตาแบบนั้นทำไมพี่อุ้ม???
สายตาที่ไม่มีแววหยอกล้อแบบเดิมๆ

“พี่จะกลับแล้วนะ คงไม่ได้มาหาปั้นนานเลยละ กว่าจะสอบนายร้อยเสร็จอะ”
พี่อุ้มก้มลงไปมองมือตัวเอง แล้วก็พูดกับผม

“ครับ พี่อุ้มตั้งใจสอบนะ” ผมยิ้มให้พี่อุ้ม

“งั้นพี่กลับก่อนละกันนะ ปั้นเดินไปส่งพี่หน่อยได้ไหม?”

“ครับๆได้”

“พี่อุ้มขอบคุณมากครับ”
เสียงยูโรกับเปาที่กล่าวขอบคุณพี่อุ้ม


พี่อุ้มได้แค่หันไปยิ้มให้ แต่ไม่ได้พูดว่าอะไร ก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน
ผมเดินตามมาจนถึงที่รถพี่อุ้ม

“ขอบคุณนะครับพี่ ที่มาติวให้ผม”
ผมยกมือไหว้พี่อุ้ม พี่อุ้มจับมือผมไว้

“ปั้นจะไม่ให้โอกาสพี่จริงๆใช่ไหม”

“พี่อุ้ม ... “

“ถ้าพี่สอบติดนายร้อยแล้ว .. พี่จะมาถามปั้นอีกครั้งนะ อย่าเพิ่งปิดโอกาสพี่ พี่ขอร้อง”

พี่อุ้มพูดไปก็มองหน้าผมไปด้วย สายตาพี่อุ้มมีแต่แววตาตัดพ้อ

“พี่อุ้มครับ ปั้นไม่ได้เป็นเกย์ ปั้นชอบไม้ฉากและรู้สึกอยากกอดอยากจูบได้แค่กับไม้ฉากคนเดียว
กับพี่ .. ปั้นคิดได้แค่พี่น้องจริงๆครับ ต่อให้มันจะนานอีกแค่ไหนปั้นก็รู้สึกได้แค่นั้น ปั้นขอโทษครับ”

ผมดึงมือออกจากมือพี่อุ้ม
พี่อุ้มพยักหน้า .. ก่อนจะเดินขึ้นรถไป
แล้วขับออกจากบ้านผมไป โดยไม่ได้พูดอะไรกับผมเลย


“ดีแล้ววะปั้น .. ถ้าไม่รู้สึกอะไรอย่าทำเหมือนให้ความหวัง มันจะทำให้คนที่รู้สึกดีกับมึงเจ็บทีหลังได้”
ยูโรครับ .. มึงมาแอบฟังมาแอบดูตั้งแต่เมื่อไหร่?

“แล้วมึงมั่นใจหรอว่าไม้ฉากจะไม่ทำให้กูเสียใจ” ผมหันไปถามยูโร

“เรื่องนี้มีแต่มึงที่รู้ จริงไหมปั้น?”


อื้มม ... จริงวะยูโร  มีแต่กูเท่านั้น .. ที่จะรู้ว่าการรอไม้ฉาก
กูจะเจอความสุข หรือกูจะต้องเสียใจ







ไม้ฉาก ... กูรอมึงอยู่นะ ‘





------------------------------------------------------------------
อัพเมื่อวานแล้วคะ แต่เวปมันล่มๆ เลยไม่ได้อัพต่อให้

ไม้ฉากนี้ทั้งอึน ทั้งเงียบ แต่ก็รุกเหมือนกันนะ 555+
ส่วนปั้นสิบ ถ้าไม่ได้ยูโรนี้คงหวั่นไหวต่อไป
งานนี้ต้องขอบคุณยูโรแล้วละคะ : )

เจจะพยายามพัฒนางานเขียนให้ดียิ่งขึ้นนะคะ
แต่เรื่องนี้เจได้เกริ่นไว้แล้วว่ามันมาจากเค้าโครงเรื่องจริง
ซึ่งบางคำพูดหรือบางการกระทำ เจอาจจะไม่ได้ตัดช่วงอารมณ์นอยด์ๆหน่วงๆออกไป

ยังไงต้องขอขอบคุณจริงๆนะคะที่ติดตามกัน
แล้วเดี๋ยวพบกันตอนหน้าค่าา : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-03-2015 08:27:12
o22 ไม้ฉากทำเราผิดคาดเลยย คิดว่างอนจนไม่อยากคุย ที่ไหนได้รีบมาหาปั้นเพื่อเคลียร์กันนี่เอง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-03-2015 08:41:26
 :hao3:  ยูโร ตัวร้ายเลยใช่ไหมเราอะ
ไนซ์ทำดีค่ะ
ปั้น-ไม้ รักทางไกลต้องเข้มแข็งนะ  :L2: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-03-2015 08:52:18
อีกนานไหมคะกว่าไม้ฉากจะเฉลยว่าจะบอกอะไรปั้น? (คนอ่านอยากเผือกสุดๆ)

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 19-03-2015 08:59:41
ถ้าเหตุผลที่ให้รอของไม้ฉากไม่โอเค ไม่มีน้ำหนัก ไม่ดีพอ ไม้ฉาก...

:z6: :beat: o18 :angry2: :fire: :m31: :m16: :3125:
:o211: :o :fcuk: :13223: :โป้ก1: :pigangry2: :z4: :ซูโม่: :ped151:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 19-03-2015 20:09:00
ไม้ฉากมาหาเราบ้างสิ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 19-03-2015 21:05:02
 :กอด1: น่ารักกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 19-03-2015 21:38:51
น่ารักอ่ะ รอๆๆตอนต่อไป  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 19-03-2015 23:16:44
https://www.youtube.com/v/_RxtQHSIM5Q

ที่ค้างในความรู้สึก

ว่าลึกลึกเธอคิดยังไง?

เธอจะมีใจหรือเปล่า?

มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ -,-


 :m28:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 19-03-2015 23:39:12
รีบมาหาเลยนะไม้ฉาก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 20-03-2015 02:06:22
สงสารพี่อุ้มนิดๆ T_T

คนอ่านก็รอนะไม้ฉาก อย่าทำให้ผิดหวังล่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 20-03-2015 02:32:19
ยูโรคะ แบบว่าาา คมจริงๆ
ดีละปั้น ทึ่ไม่ให้ความหวัง
รอไม้ฉากหน่อยเนาะ เด๋วก็คงมีความสุขกันเอง :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-03-2015 16:31:07
https://www.youtube.com/v/EJkT1oiTWpI



ฉันทำพลาดไปแล้ว ฉันมันพลาดไปแล้ว
รักเกินเพื่อนไปแล้ว ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
ช่วยฉันหน่อยได้ไหม ช่วยเพื่อนหน่อยได้ไหม
ช่วยอย่าโกรธได้ไหม อยากให้เป็นเหมือนที่เคย



คืนนี้พบกันคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-03-2015 16:37:32
จ้าา~ :m13:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-03-2015 16:42:12
เอาเพลงมาบิ้วก่อน ...
แบบว่า ,, เหมือนสิ่งที่ปั้นรออะ
น่าจะรู้ในตอนต่อไปนี้แล้วละ

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 20-03-2015 17:06:33
สนุกมากกกกกค่ะ น้องปั้นน่ารักมากกกก แต่แอบนอย ไม้ในขางครั้งอ่ะ เราอาจต้องปรับให้ชอบไม้อีกสักนิดนะ 5555 เหมือนเป็นปั้นเองเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 20-03-2015 17:14:32
รอค่าาาาาา  ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-03-2015 23:01:26
ทำไมกดอัพไม่ได้ TT
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-03-2015 23:16:27
อดอ่าน

แง๊
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 19 ต่อ || P.11 || 18-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 21-03-2015 07:38:08
ทำไมกดอัพไม่ได้ TT

เค้าก็อดอ่านไง T__T
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-03-2015 16:25:12
Ch 20 สิ่งที่รอ || ไม้ฉาก




“แหม่ กูละหมั่นไส้ นั่งยิ้มมาเลยนะมึง
ทีตอนมาอะทำหน้าบึ้งชิบหายยย”

ไนซ์ขับรถไปก็หันมาพูดแซวผม
5555+ ก็คุยกับไอ่เตี้ยแล้วมันสบายใจแล้วนี้ครับ




ย้อนไปเรื่องเมื่อคืน ...


ผมเปิดมือถือก็กะว่าจะโทรหาปั้นสิบซะหน่อย
เพราะนี้เหลืออีกไม่กี่วันจะสอบเสร็จแหละ
ตั้งแต่ช่วงใกล้สอบ จนมาเจอช่วงสอบ .. ผมแทบไม่ได้โทรหาปั้นสิบเลยครับ
คือ มันเรียนหนักมากๆ แล้วงานก็เยอะมากๆด้วย

ผมอยากทำให้มันออกมาดีที่สุด ไม่อยากให้เกรดตก และไม่อยากให้แม่เสียใจครับ
เพราะมันมีอยู่ 1 สิ่งที่ผมจะขอแม่ได้ ถ้าการเรียนผมไม่ตกเลย
ผมกำลังพยายามเพื่อสิ่งๆนั้นอยู่ =)



พอเปิดมือถือก็มีแจ้งเตือนเข้ามาจากปั้นสิบ


Mr.Pun-10 :: ไม้ ปิดเครื่องทำไมอะ

Mr.Pun-10 :: พรุ่งนี้ม๊าไม่อยู่บ้านนะ ป๊าก็ไม่อยู่

Mr.Pun-10 :: แล้วเพื่อนจะมาติวหนังสือที่บ้าน

Mr.Pun-10 :: มีรุ่นพี่มาด้วย  1 คน

Mr.Pun-10 :: แล้วจะนอนกันที่บ้านปั้นอะ

Mr.Pun-10 :: จะโทรไปขออนุญาตแต่โทรไม่ติด

Mr.Pun-10 ::เปิดเครื่องแล้วโทรมาหาด้วยนะ

Mr.Pun-10 :: คิดถึง




หื้มมม ,, รุ่นพี่ที่ไหนวะ??
ปกติมันแทบไม่เอาใครมานอนบ้าน ถ้าไม่ใช่พวกยูโร หรือพวกผม
แต่แม่งงงงง ,, ทำตัวโคตรน่ารักเลย
ส่งไลน์มาขออนุญาต โอ้ยยย … อยากจะไปเจอแย่ละเนี้ย
ผมเลยกดโทรออกไปหามัน .. จะได้มีกำลังใจอ่านหนังสือคืนนี้ด้วย



?????  :: สวัสดีครับ

อ้าววว …. เสียงใครว่ะ
ผมเอามือถือมาดูอีกรอบว่ากดเบอร์ถูกไหม
มันก็ถูกนี้หว่า ..

ผม :: เอ่ออ เบอร์ปั้นสิบหรือเปล่าครับ

?????:: ใช่ครับ

ก็ใช่นี้หว่า แล้ว … ใครวะ?

ผม :: ปั้นสิบอยู่ไหมครับ

?????:: อาบน้ำอยู่ครับ ไม่ทราบจากไหนครับ

ผม :: จากไม้ฉากครับ แล้วไม่ทราบว่านั้นใครรับสายครับ



กูต้องถามไหม ว่ามึงนั้นแหละเป็นใคร มารับสายของปั้นสิบ
แล้วไอ่บ้านั้นอาบน้ำยังไงไม่ล๊อคห้อง หรือลืมมือถือไว้ข้างล่าง???


?????:: รุ่นพี่ที่มาติวให้น้องปั้นนะครับ

ผม :: รุ่นพี่ที่ไหนครับ

?????:: แล้วทำไมต้องบอกละครับ



อ้าววว … กวนตรีนแหละ
รุ่นพี่คนนี้แน่ๆที่จะมานอนบ้านปั้น ‘
คือ ... โอ้ยย หงุดหงิดเว้ยยยยยย



ผม :: ผมรู้จักคนที่อยู่รอบๆตัวปั้นดีครับ เลยแปลกใจว่าคุณเป็นรุ่นพี่จากที่ไหนแค่นั้นเอง

?????:: จากมหาลัยขอนแก่นครับ




ขอนแก่น????



ผม :: เจอปั้นเมื่อไหร่ครับ ทำไมผมไม่ทราบ

?????:: เจอเมื่อวันงานเปิดบ้านของมหาลัยครับ เราก็เคยเจอกันนะครับน้องไม้ฉาก



คนนั้นแน่ๆ
วันที่ปั้นสิบไปงานวันเปิดบ้านของมหาลัยขอนแก่น
ผมเห็นมีรุ่นพี่คนหนึ่งเรียนวิศวะนี้แหละ
มายืนคุยกับปั้นสิบ มีจับมือด้วย
แต่ผมก็ไม่คิดว่าโลกจะกลมจนมันจะมาเจอกันอีกรอบบ!!!


ผม :: อ่ออ ใช่คนที่จับมือปั้นไปวางที่แก้มหรือเปล่าครับ

?????:: ครับ นึกว่าไม่ทันสังเกตซะอีกเห็นด้วยหรอครับ

ผม :: ครับ ปั้นสิบอยู่ในสายตาผมตลอดครับ ผมเลยเห็นหมดว่าใครมองปั้นสิบยังไงบ้าง


กูเห็นหมดแหละนะ …
ถึงจะยืนคุยกับเพื่อนๆ แต่ตาผมมองแต่เจ้าตัวเตี้ยนั้นตลอดแหละ
เพราะมันชอบทำตัวดุ๊กดิ๊กๆ อยู่ไม่นิ่งตลอดเวลา
เลยต้องคอยมองมันไว้ว่ามันจะไปทำซุ่มซ่าม หรือหายไปไหนหือเปล่า
จะได้ไปตามตัวมันถูก


?????:: แล้วน้องเป็นอะไรกับปั้นละครับ

ผม :: ผมไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้มั้งครับ

?????:: ก็คืนนี้พี่จะนอนกับปั้นที่นี้ไง ก็อยากถามไว้ก่อน เผื่อมันเกิดอะไรขึ้นพี่จะได้ไม่ต้องขอโทษใคร


เดี๋ยวนะ … มึงจะนอนกับปั้นสิบอันนี้กูรู้แหละครับไอ่รุ่นพี่
แต่อะไรจะเกิดขึ้น มันคือเชรี้ยไรครับบบ??


ผม :: พี่จะทำอะไรปั้น



แม่งงง ,,, หงุดหงิดวะ
ทำไมต้องอยู่ไกลกันด้วยวะเนี้ยยย!!!


?????:: พี่จะทำอะไรนะหรอ 555+ อย่างน้อยสิ่งที่พี่ทำมันก็ชัดเจนกว่าที่ไม้ฉากทำละกันครับ

ผม :: ชัดเจนอะไร

?????:: พี่ชอบปั้น พี่ก็บอกชอบ พี่อยากกอดปั้นพี่ก็บอกว่าอยาก
พี่จะจีบปั้น พี่ก็บอกว่าพี่จะจีบ ไม่เหมือนคนบางคนหรอกครับ ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนแต่หวงก้าง

ผม :: แล้วพี่จะรู้อะไรดีไปกว่าผมกับปั้นละครับ


?????:: งั้นบอกพี่ได้ไหมละว่าไม้ฉากคิดไงกับปั้น

ผม :: ………




มึงเสือกอะไรกับกูละครับรุ่นพี่
คือกูจะคิดยังไงกับปั้นสิบ มันก็เรื่องของกูกับปั้นไหมละ???
แล้วยูโรไปไหนวะ ถึงปล่อยให้มันอยู่กับปั้น 2 คนเนี้ยย


?????:: เงียบทำไมละครับ ไม่กล้าที่จะพูด หรือไม่กล้าจะยอมรับความรู้สึกตัวเอง
ถ้ายังไม่กล้าจะทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้ก็อย่ามายื้อปั้นสิบไว้สิครับ


กล้ามันกล้าเว้ยยย ,,, แล้วทำไมกูต้องตอบละครับ
ขนาดกับปั้นเองกูยังไม่บอกเลย
ถ้าจะบอกกูก็บอกปั้นเองแหละนะ
ยุ่งไม่เข้าเรื่องงง !!!!


?????:: ถ้าไม่ชัดเจนแบบนี้ วันหลังอย่ามาจูบปั้นสิบอย่ามาทำให้เค้าคิดไกลสิครับ

?????:: ยกปั้นสิบให้ผมเถอะ ผมกล้าที่จะพูดได้เต็มปากว่าผมชอบปั้นสิบ และชอบมากจริงๆ



เห้ยยยย … รู้ได้ไงวะว่าจูบกับปั้นแล้ว?????
ละเดี๋ยวก่อนนะ … ยกปั้นสิบให้
บ้า!!!! มึงบ้าไปละครับไอ่รุ่นพี่มาขอกันง่ายๆแบบนี้คือไรวะ?


อ้าวว … แล้วกดวางสายไปทำไมวะ
ผมกดเข้าไปหาปั้นสิบอีกรอบ แต่ก็กลายเป็นว่าปิดเครื่องไปละครับ
ผมก็ยังกดโทรๆเข้าไปหาอีก แต่ก็ยังปิดเครื่องเหมือนเดิม


โธ่เว้ยยยย!!! ปิดเครื่องทำไมวะปั้น
เกิดอะไรขึ้นหรือป่าววว TT’


ผมโทรหายูโรมันก็ไม่รับสาย … โอ้ยยยย ไอ่บ้าเอ้ยยยทำไมไม่รับวะ
ผมเลยส่งไลน์ไปหายูโร



┗ ไม้ฉาก ™ ::   ยู อยู่ไหน



รอ รอ รอ ................
เว้ยยยย ยูโร!!
โทรหาก็ไม่รับ ไลน์ก็ไม่อ่าน
ผ่านไปเกือบ 5 นาทีครับ ยูโรก็ตอบไลน์กลับมา


ยูโร่โร :: มาส่งเปาอะ

┗ ไม้ฉาก ™ ::   กลับไปหาปั้นตอนนี้ได้ไหม
เมื่อกี้กูโทรไปคนชื่ออุ้มรับสาย มันบอกว่าปั้นอาบน้ำอยู่

ยูโร่โร :: จริงดิ เออๆ เดี๋ยวรีบกลับเดี๋ยวนี้แหละ

┗ ไม้ฉาก ™ ::   โอเคๆ ขอบใจมาก แล้วไงโทรมานะ




ทำไมเวลา รอ .... แบบนี้
เวลาเดินช้าจังวะ มองเวลากี่รอบๆก็เพิ่งจะผ่านไปถึง 5 นาที
ไม่ไหวละ .. โทรหายูโรเลยดีกว่า
แต่ยูโรมันก็ไม่รับครับ
ผมไม่เคยกดโทรหาใครเยอะขนาดนี้มาก่อนเลยครับ
ตอนนี้ผมกดโทรหายูโรเกือบจะ 50 สายละครับ
แต่ยูโรมันไม่รับ …
โอ้ยย เกิดอะไรขึ้นปะวะ ทำไมไม่รับวะเนี้ยยยย??


กว่ามันจะรับสายผมครับ เกือบ 30 นาที
แล้วพอปั้นสิบมารับสายผม ดันมาชวนทะเลาะอีก
( เหมือนที่ปั้นสิบมันเล่าไป ในตอนที่แล้วนะครับ )


พอวางสายจากปั้นสิบ ผมก็ปิดเครื่องแล้วเอามือถือลงไปชาร์ตแบต
ก่อนจะขึ้นมาอ่านหนังสือต่อ
แต่.... สมาธิมันไม่มีเลย


ไม่เข้าใจปั้นสิบเลยวะ!!
คือ ... ทำไมวะ??????


ตอนแรกมึงรอได้ไง .. ทำไมอะ อีกไม่นานแล้วทำไมมันรอไม่ได้
แล้วบอกว่าเหนื่อย??
คือ ก่อนที่มึงจะบอกรักกู มึงไม่เหนื่อยหรอ
ก็เป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบๆปี
กูก็เป็นแบบนี้ ,, วุ่นวายกับการอ่านหนังสือแบบนี้อะ
แล้ววันนี้คือ มึงบอกว่าเหนื่อย??


สรุปแล้ว ,, มึงต้องการอะไรจากความรักที่บอกกูวะปั้นสิบ??




คืนนั้นทั้งคืนผมพยายามดึงสมาธิเพื่อมาอ่านหนังสือ
ถึงจะเครียดเรื่องปั้นสิบแค่ไหน แต่ก็ต้องพยายามรักษาเรื่องเรียน
เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ผมจะต่อรองกับแม่ได้




พอเช้ามาผมก็รีบไปสอบครับ
วันนี้สอบถึงแค่ 11 โมง
แม่ผมจะมารับที่หอไนซ์ตอน 6 โมงเย็น
เพราะแม่ไปหาลูกค้าอีกจังหวัดใกล้ๆ
พอสอบเสร็จผมรีบเดินมาหาไนซ์ที่หน้าห้องสอบ
( ผมกับไนซ์อยู่คนละห้องครับ )

“ไงวะไม้มึงทำข้อสอบได้ไหม” ไนซ์เห็นผมเดินมาหา ก็ทักผมขึ้นมา

“อืมๆ มึงจะไปไหนต่อปะวะ” ผมรีบดึงมันเดินออกมาจากหน้าห้อง

“ก็จะไปติวหนังสือวะ มึงอะไปติวกับพวกกูนะ”
ติวบ้าอะไรละไนซ์ กูไม่มีสมาธิแล้วเว้ยย
นี้เมื่อเช้าก็ดันรีบมาสอบ ลืมหยิบมือถือมาอีก

“กูจะไปหาปั้น มึงขับรถไปกับกูหน่อยดิวะ”

“มึงบ้าไปละแน่ๆ จะไปทันอะไรแม่มึงจะมารับกี่โมง”

ไนซ์มันทำหน้าตกใจ ก่อนจะหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าผม

“ไปคุยแป๊บเดียว เดี๋ยวกูขับเองนะมึง ไปกับกูหน่อย”
ถ้าไม่ได้ไปคุยเอง ผมคงเครียดไม่มีสมาธิกับวิชาที่เหลือๆแน่ครับ
ไนซ์มันยืนคิดสักพักมันก็ตกลงครับ


ขับมาแบบไวมากก ปกติคือเรื่อยๆเกือบ 2 ชม.
แต่วันนี้ชั่วโมงกว่าๆ เพราะไนซ์มันกลัวตำรวจเรียกตรวจใบขับขี่


พอมาถึงบ้านปั้นสิบ ผมรีบเดินเข้าไปในบ้านเลยครับ
หื้มมม นั่งข้างๆกันอีกนะ
มันน่าต่อยให้หายหมั่นไส้จริงๆ


ผมเดินเข้าไปดึงปั้นสิบให้ลุกขึ้น ก่อนจะดึงมันขึ้นมาคุยบนห้อง
ไอ่ที่โกรธๆอยู่หายไปหมดละครับ
แค่เห็นหน้ามัน แววตามัน คือ ... กูโกรธทำไมครับ
TT’ แพ้มันทุกทีสินะ



มันบอกขอโทษผม  แล้วยังโน้มคอผมไปจูบอีก
โอ้ยยย .... เป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบๆปี
เพิ่งรู้ว่ามันอ่อยเก่งขนาดนี้ ^////////^
ไอ่เตี้ยเอ้ยยยย !


ยิ่งมองตามันที่มีแต่แววตาขอโทษ แววตาสำนึกผิดแล้วอดใจไม่ไหวครับ
จูบมันไปจนตัวเองเกือบจะเคลิ้มเลยเถิดมากกว่านี้แล้ว
ต้องเม้มดูดคอมันเพื่อหยุดอารมณ์ตัวเอง
555555555+

ก็แค่ผมมานอนกอดมัน มาจูบมัน
มันก็ทำเกินกว่าสถานะที่ผมบอกมันไปเยอะแล้วครับ
รอเวลาให้ชัดเจนกว่านี้ก่อนดีกว่าครับ
ผมไม่อยากทำให้มันเสียใจ =)




“นั่งยิ้มเชรี้ยยไรของมึง ใกล้จะถึงหอละนะ”
ไนซ์แม่งง เรียกซะขัดจังหวะเลย
ตอนนี้เกือบหกโมงเย็นแล้วครับ
พอเข้ามาในหอไนซ์ถึงกับหน้าซีดครับ
ก็แม่ผมนะสิครับ มารอรับแล้ว


“เอาไงละมึง แม่มึงมารอแล้วนะเว้ยย” ไนซ์พูดไปก็หน้าซีดไป
เพราะแม่ผมขึ้นชื่อว่าดุมากๆครับ



“ไม่เป็นไรหรอก กู ม.6 แล้วนะไนซ์ไม่ใช่เด็กอนุบาล
ขอบใจมากๆ แล้วไงค่อยคุยกันกูกลับก่อนนะ”

ผมลงจากรถไนซ์แล้วเดินไปสวัสดีแม่ ที่ยืนรออยู่ข้างๆรถ
แม่ผมยกมือรับไหว้ไนซ์ ก่อนจะหันมามองหน้าผม แล้วขึ้นรถก่อนจะขับออกไป


“ไปไหนมาไม้ฉาก” โหวว แม่ครับ
ให้พ้นรั้วก่อนก็ได้ครับ รีบถามเลย


“ไปส่งไนซ์มาครับ มันไปคุยเรื่องพ่อแม่มันมา” ไนซ์กูขอโทษนะมึง TT

“ที่บอกว่าจะหย่ากันนะหรอ”
แม่ผมทำเสียงเบาลงละครับ คือดีนะที่เคยเล่าให้แม่ฟังมาบ้างแล้ว

“ครับ จะหย่ากันวันพฤหัสหน้านี้ละครับ”
เมื่อไหร่จะถึงบ้านวะเนี้ยย
อึดอัดมากๆ .. เคยไหมครับทำผิดมาแล้วกำลังโกหกแม่
ผมไม่เคยโกหกแม่เลยครับ นี้เป็นครั้งแรก
กลัวตัวเองทำให้แม่สงสัยมากๆ TT


“สงสารไนซ์นะ แต่บอกไนซ์ละกันว่าอย่าคิดมาก
ให้สนใจแต่เรื่องเรียน สนใจอนาคตตัวเองไว้ก่อน”

แม่ผมหันมามองหน้าผม ก่อนจะขับรถต่อไป
คือแม่ครับ … แม่จะบอกผมหรอครับ??



นั่งเงียบๆไปจนเกือบจะถึงบ้านละครับ

“เออ ไม้ฉาก เมื่อเช้าเราลืมเอามือถือมาโรงเรียน แม่เอามาให้นะอยู่ตรงกระเป๋าแม่นะ”
พอแม่พูดจบผมก็เอื้อมไปหยิบกระเป๋าแม่มาเพื่อจะเปิดเอามือถือ



อ้าวว .. มือถือเปิดเครื่องไว้??



“ปั้นสิบส่ง SMS มาหาเราด้วยนะ
รีบโทรกลับละ ท่าทางจะมีเรื่องสำคัญเห็นมีข้อความแจ้งเตือนมาเยอะแยะเลย”





อื้มมม ทำไมรู้สึกว่าบรรยากาศในรถมันแปลกๆวะ???




แม่อ่านอะไรในโทรศัพท์บ้างครับ?????




---------------------------------------------------
เย่เย้ อัพได้แล้ววว >////<

แม่ไม้ฉากรู้อะไรมาบ้างนะ ท่าทางแปลกๆ
อ่านโมเม้นต์ของไม้ฉากแล้ว ,, รักไม้ฉากกันบ้างยังคะ 5555

มีตอนต่อนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-03-2015 16:38:56
กรี๊ดดด~ คุณแม่อ่านข้อความแล้วแน่เลย :sad3: สู้ๆนะไม้ฉาก ที่ตั้งใจเรียนมากเพราะแบบนี้นี่เองสินะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-03-2015 17:05:42
แม่เชคมือถือชัวร์ โหดมาก!!!

ไม้ฉากคะ มือถือมันมีให้ใส่พาส ทำไมไม่ใส่วะคะ?  :beat:

เด็จแม่ลุยเองแน่งานนี้ คิดแล้วเสียวจริง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 21-03-2015 17:14:05
เอาละซิ  หนูไม้กำลังเคลิ้มๆ  เจอคุณแม่พูดเป็นในๆ  ยังไงดีล่ะทีนี้
เป็นกำลังใจให้ไม้ฉาก  สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 21-03-2015 17:22:53
ให้แม่รีบๆรู้ไปเถอะ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-03-2015 18:05:35
 :serius2:   ไม้ฉาก. ชีวิตผจญภัยดีแท้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 21-03-2015 18:27:56
ขนาดแกรอแค่ห้านาทียังทรมาน
แล้วปั้นสิบที่ต้องรอแกนานกว่าห้านาทีคิดว่าไม่ทรมาณเหรอ หึหึ


 :z6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-03-2015 18:31:13
มาแล้วมาร(ดา)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 21-03-2015 18:33:35
ขนาดไม่ได้บรรยายอะไรเกี่ยวกับแม่ไม้ฉากมากนะ
ยังรู้สึกถึงความดุ ความโหด ของแม่เลยอ่ะ รู้สึกกดดัน -_-;;
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-03-2015 20:58:54
มาลุ้นกันดีกว่า
ไม้ฉาก+ปั้นสิบ
จะผ่านกำแพงมารดาได้ยังไง

อูยยยย..ทั้งสูงทั้งใหญ่
ตั้งตระหง่านออกขนาดนั้น

ใจช่วย
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-03-2015 21:56:43
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-03-2015 13:10:04
ขอส่งจอมเกเรเข้าร้านซ่อมก่อนนะคะ
นึกว่าระบบล่ม แต่น่าจะเป็นที่คอมเจเองแล้วคะ

ยังไงจะรีบกลับมาอัพให้นะคะ
ขอโทษที่ให้รอจ๊าา =)

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-03-2015 13:12:00
 :mew5:   รอค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-03-2015 13:27:32
รอนะคะ :ling2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 22-03-2015 23:26:59
อ่านตอนแรก ๆ สงสารน้องปั้นสิบ

แต่หลัง ๆ เริ่มหมั่นไส้น้องปั้นสิบละ 555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-03-2015 00:00:56
คุณแม่จะรู้อะไรบ้างเนี่ย :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-03-2015 10:00:02
รอค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-03-2015 10:03:07
baidu faster??

ให้ที่ร้านเอาออกให้ด่วนนะคะ ก่อนจะต้องทุบคอมทิ้ง 5555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-03-2015 20:13:48
เข้ามารอค้าบบบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-03-2015 20:42:43
แม่ต้องรู้อะไรแน่ๆเลยยยยยยยย อย่ามาม่าน้าาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 29-03-2015 13:18:33
รีบมาต่อนะครับ สนุกดีครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 29-03-2015 23:55:55
คนเขียนไม่สบาย ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกรึเปล่า
เห็นหายไปนาน เป็นห่วงนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 30-03-2015 11:17:56
กลับมาแล้วค่ะ =)
ขอโทษที่ให้รอกันนะคะ
ไม่สบายนะคะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว

วันนี้มาต่อให้แน่นอนน >///<
ขอบคุณนะคะที่ยังรอกันอยู่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 || P.11 || 21-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 30-03-2015 13:20:16
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 31-03-2015 12:49:51
// ต่อ


พอถึงบ้าน แม่ก็บอกให้ผมไปอาบน้ำก่อนแล้วให้ลงมาทานข้าว
ผมก็ทำตามครับ .. เดินขึ้นห้องไปก็กดโทรหาปั้นสิบ

“ถึงบ้านละนะ ทำไรอยู่” ผมวางกระเป๋าแล้วรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว

“นอนอยู่” หื้มมม ดูมันตอบมาดิ
เสียงอีก โหยยย … มึงอ่อยหรือมึงอะไรครับ???? 5555+

“แล้วเพื่อนไปไหนหมด”

“กลับแล้ว”
เสียงนี้คงจะหลับต่อแน่ๆ

“นอนๆเถอะครับ ตื่นแล้วโทรมานะ”

“...........”
เงียบครับ แปลว่ามันหลับต่อชัวร์



เห้ออ .. เตี้ยเอ้ยย
ทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้วะครับ ^////^




ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบลงไปทานข้าวเย็นกับแม่และไม้ที
ตอนทานข้าวอยู่แม่ไม่ได้ถามอะไรเลยครับ
ผมว่าแปลกนะ ปกติแม่จะชวนคุยตลอดเวลา
แต่ .... ก็คงไม่มีอะไรมั้ง
ผมคงระแวงไปเอง เพราะมีความลับกับแม่อยู่


“ไม้ฉาก กินข้าวเสร็จแล้วรีบขึ้นไปอ่านหนังสือนะ”
แม่ทานข้าวเสร็จแล้ว กำลังลุกไปหยิบผลไม้ครับ แต่หันมาพูดกับผมก่อน

“ครับแม่” TT ถามอะไรก็ได้นะครับ แบบนี้มันดูอึดอัดมากก

“แล้วมือถือนะสอบเสร็จค่อยใช้ เพื่อนเราคงไม่มีธุระอะไรด่วนมากหรอกมั้ง”
แม่หันมามองหน้าผม เหมือนจะรอคำตอบ

“ครับแม่ เดี๋ยวโทรถามปั้นก่อนว่ามีอะไรด่วนไหม แล้วจะปิดมือถือละครับ”

“อืมม รีบๆกิน เดี๋ยวจะอ่านหนังสือเลิกดึก”
แม่พูดเสร็จก็หันไปปลอกผลไม้ต่อ



เห้ออออ ....
พอผมทานข้าวเสร็จก็ขึ้นมาโทรหาปั้นสิบอีกรอบครับ
แต่มันไม่รับ สงสัยมันจะหลับแน่ๆ
ผมเลยส่ง Line ไปหามันแทน


┗ ไม้ฉาก ™ :: ต้องปิดมือถือละนะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: อย่านอนจนลืมอ่านหนังสือละใกล้จะสอบปิดเทอมแล้วก็ใกล้จะแอดมิดชั่นแล้ว

┗ ไม้ฉาก ™ :: อย่าให้ใครมาใกล้อีกนะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: แล้วก็สอบเสร็จจะรีบไปหา

┗ ไม้ฉาก ™ :: รอนะครับ : )




พอส่งเสร็จละก็มานั่งเขิน 5555555
นี้กูทำอะไรครับ … ส่งแชตหาปั้นสิบทำไมมันดูน่าเขินขนาดนี้วะเนี้ยย
ไม่ไหวๆ หัวใจก็เต้นแรงอีก …. รอก่อนนะปั้นสิบ !





ผมรีบปิดมือถือวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเริ่มอ่านหนังสือสอบต่อ
มันโล่งกว่าเมื่อวานเยอะครับ : )
อ่านละเข้าใจหมด 555+ ทำแบบฝึกหัดได้เยอะด้วยครับ
สงสัยเพราะเจ้าเตี้ยที่เอาแต่หลับอยู่นั้นแน่ๆ >////<





และแล้วการสอบก็เสร็จสิ้นครับ
เหลืออีก 6 วันไปรับใบประกาศ
วันนี้พอผมสอบเสร็จ ผมก็รีบเปิดมือถือโทรหาปั้นสิบเลยครับ


“เห้ยย สอบเสร็จละหรอ”
นี้คือคำแรกที่ปั้นสิบมันทักผมครับ
555+ เสียงมันโคตรจะสดใสเลย

“เสร็จแล้วดิ นี้ไม้จบ ม.6 แล้วนะ” อวดซะหน่อย อย่างน้อยๆก็จบก่อนมันตั้ง 1 อาทิตย์
55555555555+

“ยินดีด้วยครับ จะไปฉลองที่ไหนอะ” ดูมันๆ รุ่นนี้ละไม่มีฉลองหรอก

“ไม่ได้ฉลองอะ ไปปัจฉิมที่วัด 555 “ ครับ ม.6 แบบพวกผมต้องไปเข้าค่ายที่วัด 2 วันครับ

“555555555555 มีที่ไหนวะปัจฉิมที่วัด”
ดูไอ่เตี้ยมันหัวเราะผมดิ

“มีดิ โรงเรียนไม้นี้แหละ แล้วนี้กำลังทำไรอยู่?”

“ติวหนังสือกับเพื่อนแหละ อีกแค่วันเดียวจะสอบแล้วไง”
พูดกับผมเสร็จ ก็บอกให้คะน้าคิดสูตรนี้ๆ
สงสัยติวคณิตอยู่แน่ๆ

“งั้นติวกับเพื่อนต่อเหอะ เลิกแล้วยังไงโทรมาหาด้วยนะ”

“เปิดมือถือตลอดใช่ไหม”
  5555+ เพราะตอนสอบผมปิดมือถือตลอดเลย
มันติดต่อผมไม่ได้ จนถึงขั้นไลน์มาด่าผมทุกวันช่วงที่ผมปิดมือถือ

“อืออ เปิดตลอดแล้วครับ”

“โอเชช งั้นไปติวหนังสือกับเพื่อนละนะ”
เสียงยูโร ละมั้งเริ่มโวยวายบอกให้มันรีบๆวางสาย
เพื่อนมันติวให้เพื่อนอยู่

“เดี๋ยวๆ ลืมบอกอะไรหรือป่าว??” 555+ แกล้งถามซะหน่อยว่ามันจะพูดอะไรไหม

“คิดถึงไม้นะครับ”

ตรู๊ดดดดดด ตรู๊ดดดดด

5555555+ ไอ่บ้า.. กล้าพูดอีกนะอยู่กับเพื่อนแท้ๆ
แล้วมาบอกคิดถึงให้คนฟังเขินแล้วกดวางสาย
รอก่อนเหอะนะ อีก 6 วัน ...
ได้เขินตายทั้งคู่แน่ๆ ^/////^



ผมนัดกับไนซ์ไว้ว่าจะไปหาอะไรกินที่ห้าง แล้วให้แม่ไปรอรับที่โน้นเลย
ตอนนี้ไนซ์มันยังไม่มาเลยครับ รอมันอยู่หน้าตึกเรียน
สักพักแม่ผมก็โทรเข้ามาหา
หื้มมม … ปกติไม่ถึงเวลานัดแม่ไม่โทรตามนะ
มีอะไรด่วนหรือเปล่า???

“สวัสดีครับแม่”

“แม่มาจอดรถอยู่หน้าโรงเรียนแล้วนะ ไปธุระกับแม่หน่อยสิไม้ฉาก”

ธุระงั้นหรอ?? ทำไมเมื่อเช้าไม่เห็นแม่พูดอะไรเลย

“ครับแม่ ไม้กำลังเดินไปหน้าโรงเรียนแล้วครับ”



ผมกดวางสายจากแม่ แล้วก็เดินไปหน้าโรงเรียน เห็นแม่จอดรถรออยู่แล้วครับ
พอผมเดินเข้าไปในรถ ก็ยกมือสวัสดีแม่ แต่แม่ไม่ได้พูดอะไรครับ ขับรถออกมาเลย

“แม่จะไปธุระที่ไหนครับ เมื่อเช้าตอนทานข้าวไม่เห็นแม่บอกไม้ไว้ก่อนเลย”
ผมคาดเบล์ทเสร็จก็หันไปถามแม่

“ธุระด่วนนะ แม่ก็เลยคิดว่าไม้น่าจะว่าง เพราะไม้สอบเสร็จแล้วไม่ใช่หรอ”
แม่ไม่ได้หันมามองผมหรอกครับ แม่ตอบคำถามผมแล้วก็มองทางไปข้างหน้าเรื่อยๆ

“เสร็จแล้วครับ”


เงียบบ ... เงียบจนรู้สึกอึดอัด
จนสักพักไนซ์ก็โทรเข้ามาหา ..
เออ ลืมไปเลยว่านัดมันไว้ - -‘


“มึงอยู่ไหนกูยืนรอนานแล้วนะเว้ยย”
โหยย ไม่เปิดโอกาสให้กูพูดฮัลโหลเลยนะไอ่คุณไนซ์มาเป็นชุด

“เออขอโทษทีกูลืมโทรบอกมึง พอดีแม่กูมารับนะ ตอนนี้อยู่บนรถแล้ว”

“แล้วไม่โทรบอกกูวะ ให้กูรออยู่ได้ แม่งงง แค่นี้นะ”

แล้วมันก็ตัดสายไปเลยครับ


ช่วงนี้ไนซ์มันดูแปลกๆ สงสัยจะเครียดเรื่องพ่อแม่มันด้วยละ
ผมก็อยากอยู่อยากคุยกับมันเยอะๆนะ แต่.....แม่ผมคงไม่เข้าใจครับ


แม่ขับรถออกนอกเมืองมาเรื่อยๆ
จนมาถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง จำได้ว่าพ่อเคยพามาทานแต่ไม่ได้มาบ่อยเท่าไหร่


“ลงไปทานข้าวกัน  เพื่อนแม่น่าจะรอนานแล้วละ”
แม่พูดเสร็จก็ถอดเบล์ทแล้วเปิดประตูลงจากรถไป
มาทานข้าวกับเพื่อนแม่งั้นหรอ????
ใคร??


โอ้ยย แม่เป็นไรไปเนี้ย ทำแบบนี้อึดอัดนะครับ TT
ผมรีบลงจากรถตามแม่เข้าร้านอาหารไป
ก็เจอกับเพื่อนแม่นั่งรออยู่แล้วครับ



“สวัสดีจ๊ะส้มเช้ง ขอโทษทีนะมาสาย มัวแต่ไปรอรับไม้ฉากนะ”
แม่เดินเข้าไปนั่งข้างๆเพื่อน ผมยกมือไหว้น้าส้มเช้งเพื่อนแม่
ก่อนจะนั่งฝั่งตรงข้ามกับแม่

“ไม่เป็นไร เราเพิ่งมาเหมือนกัน” น้าส้มเช้งกวักมือเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร

“แล้วนี้ลูกชายเธอไปไหนแล้วละ ไม่มาด้วยกันหรอ?” แม่เปิดเมนูอาหารไปก็คุยกับน้าส้มเช้งไปด้วย

เหอๆ แม่ก็คุยสนุกนิครับ ไม่สนใจผมด้วยซ้ำ
จะพาผมมาทำไมครับแม่

“เดี๋ยวก็ตามมานะ ช่วงนี้ติดหนุ่มน้อยอีกจังหวัด เห็นเทียวไปเทียวมาตลอดเลย”
หื้มม เมื่อกี้แม่ถามหาลูกชายน้าส้มเช้งไม่ใช่หรอ??
แล้วที่บอกว่าติดหนุ่มน้อย .... คือ???


“ลูกชายเธอชอบผู้ชายหรอส้มเช้ง”
แม่ผมทำหน้าตกใจครับ ก่อนจะหันมามองหน้าผมแวปหนึ่ง แล้วไปสนใจสั่งอาหารต่อ
น้าส้มเช้งไม่ได้ตอบอะไรครับ แต่สั่งอาหารกับพนักงานจนเสร็จแล้ว
ก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มน้อยให้ๆผม
แล้วหันไปคุยกับแม่ผมต่อ

“ลูกสมัยนี้นะหน่อย เลี้ยงได้แต่ตัว ตอนฉันรู้ครั้งแรกฉันก็ตกใจนะ
แต่ลูกชายฉันไม่ใช่เด็กเหลวไหลอะไร การเรียนก็ยังดีเสมอ ฉันเลยพยายามทำใจ..
จนตอนนี้ฉันว่าก็ดีนะ ไม่มีปัญหาเด็กผู้หญิงมากรี๊ดกร๊าดให้ฉันปวดหัว”

น้าส้มเช้งพูดแล้วก็ยิ้มไปด้วย เหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีครับที่ลูกชายมีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน
แต่แม่ผมนี้สิ ... ทำหน้าแบบว่า
.. ผมเองยังไม่สามารถคาดเดาได้เลยครับ


แม่กับน้าส้มเช้งคุยกันไปเรื่อยๆ จนอาหารมาครับ
ก็เริ่มทานข้าวกัน แต่ก็คุยกันไปด้วย หยิบมือถือมาให้ดูรูปบ้าง ดูไลน์บ้าง
เหมือนแม่นัดเพื่อนมาทานข้าวปกตินี้แหละครับ
ซึ่งไม่เห็นต้องพาผมมาด้วยเลย TT


“สวัสดีครับแม่ ขอโทษทีครับที่ผมมาช้า”
สงสัยลูกน้าส้มเช้งมาแล้วแน่ๆ เพราะผมเห็นน้าส้มเช้งยกมือรับไหว้
แล้วที่นั่งข้างๆผมก็มีคนมานั่ง
ผมหันไปมอง .. คิดในใจว่าจะได้ไม่เหงาเว้ยยย
มีเพื่อนคุยแล้ว ..
พอหันไปมองแล้วผมก็เจอเข้ากับ ........


พี่อุ้มรัก !!!!


“อุ้มครับ นี้น้าหน่อยลูก เพื่อนแม่สมัยสาวๆเลย สวัสดีสิครับ”

“สวัสดีครับน้าหน่อย”
พี่อุ้มยกมือสวัสดีแม่ผม
ซึ่งแม่ผมก็ยกมือรับไหว้ แล้วส่งยิ้มให้

“ส่วนนั้นไม้ฉากลูก ลูกชายของน้าหน่อย เป็นรุ่นน้องเรา 1 ปี “
พี่อุ้มหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะส่งเสียงมาทักทาย

“ไงไม้ฉาก”

“ครับ สวัสดีครับ”

ผมยกมือไหว้พี่อุ้ม เพราะแม่ผมมองอยู่
ถ้าเจอข้างนอกไม่ไหว้แน่นอนอะ แม่งงง ... กวนตีน

“อ้าว นี้อุ้มรู้จักกับน้องด้วยเหรอ” น้าส้มเช้งถามพี่อุ้ม
ซึ่งดูจากหน้าแม่ผมแล้วก็ดูอยากจะรู้เหมือนกันครับ

“รู้จักครับแม่ ไม้เป็นเพื่อนของน้องปั้นไงครับ”
พี่อุ้มตอบกับน้าส้มเช้งไป ก่อนจะเริ่มตักข้าวทาน

“อ่ออ โลกกลมจริงๆเลยนะ”
น้าส้งเช้งพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะยิ้มออกมา

“นี้อุ้มรู้จักกันปั้นด้วยหรอ” แม่ผมถามพี่อุ้ม

“ครับน้าหน่อย พอดีรู้จักกันตอนวันเปิดบ้านของมหาลัยนะครับ
นี้ผมก็เพิ่งกลับมาจากบ้านน้องปั้น ไปติวคณิตให้พวกน้องๆมาครับ”

หื้มมมม เพิ่งกลับมา??
งั้นที่ผมโทรหาปั้นสิบเมื่อกี้ มันก็อยู่ด้วยงั้นสินะ??
เออดี!!! ปั้นสิบแม่งงงงงง !!!!!!

“นี้หน่อยก็รู้จักปั้นสิบนี้ด้วยเหมือนกันหรอ” น้าส้มเช้งถามแม่ผม
แหม่ รู้จักดีเลยละครับน้าส้มเช้ง

“รู้จักสิ เป็นเพื่อนสนิทของตาไม้ตั้งแต่เล็กๆเลยละ
ขนาดย้ายโรงเรียนแล้วยังสนิทกันเหมือนเดิมเลย”


“ฉันละอยากเจอจริงๆเด็กปั้นสิบคนนี้ จะหน้าตาน่ารักแค่ไหน
ทำให้ลูกชายฉันขับรถไปๆมาๆข้ามจังหวัดได้ทุกวัน”

แล้วน้าส้มเช้งกับแม่ผมก็หัวเราะกัน
แต่สังเกตจากหน้าแม่ผมแล้ว .... ดูไม่ขำตามแบบที่หัวเราะออกมาเท่าไหร่ครับ



พวกผมนั่งทานข้าวกันไปเรื่อยๆจนอิ่ม ตอนนี้ผลไม้มาเสริฟแทนละครับ

“อือ แล้วนี้ไม้ฉากปิดเทอมแล้ว หน่อยจะให้ไปติวแล้วสอบพร้อมตาอุ้มเลยไหม”
น้าส้มเช้งหยิบแตงโมมาทาน แล้วก็ถามแม่ผม
ติว .. สอบ   อะไร?? 
ทำไมผมไม่รู้???

“ก็ที่นัดมาวันนี้จะมาคุยเรื่องนี้แหละ” แม่ผมตอบน้าส้มเช้ง

“ติวอะไรครับแม่” ผมอดไม่ได้เลยถามแม่ออกไป

“ก็แม่ว่าจะให้ไม้ไปติวแล้วก็สอบเข้าโรงเรียนนายร้อย พร้อมๆกับพี่อุ้มเค้านะ”
ห๊ะ!!!
โรงเรียนนายร้อย ... ไม่ใช่สิแม่ ผมไม่เคยบอกว่าอยากเข้าเลยนะ

“แม่ครับ ไหนบอกว่าจบ ม.6 แล้ว แม่จะให้ไม้เลือกคณะกับมหาลัยที่อยากเรียนเองไงครับ”
แม่เคยบอกแบบนั้นจริงๆครับ  แต่ทำไมวันนี้แม่จะมาบังคับผมต่อแบบนี้ละ??

“สิ่งที่แม่เลือกให้ มันน่าจะดีกับไม้ที่สุดนะ” แม่ตอบพร้อมๆกับส่งสายตาดุๆมาให้
นั้นหมายความว่าผมต้องหยุดถาม หยุดพูด
อืมม .. ค่อยไปถามที่บ้านก็ได้!


“อุ้มจะเข้าค่ายติววันศุกร์หน้าโน้นเลยครับน้าหน่อย
ติว 1 เดือนแล้วก็สอบครับ ทางค่ายจะจัดการให้ทุกอย่างครับ
ดีเหมือนกันมีไม้ฉากไปด้วย จะได้ไม่เหงา”

พี่อุ้มพูดไปก็ส่งยิ้มกวนตีนมาให้

“ดีนะหน่อย ให้ลูกเราไปติวด้วยกัน
เผื่อสอบติดทั้งคู่จะได้เป็นเพื่อนนายร้อยด้วยกันนะ”

น้าส้มเช้งครับ อย่าเห็นดีเห็นงามไปกับลูกชายน้าสิครับ

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน
ตาอุ้มยังไงน้าฝากเราสมัครเผื่อน้องด้วยนะ ค่าใช้จ่ายมีอะไรบ้างก็บอกน้านะลูก”

โอ้ยย นี้แม่เอาจริงๆงั้นสินะ !!

“ครับคุณน้า” เหอๆ ไอ่พี่อุ้มก็ตอบรับแม่ผมอีก
เออ ดีกันจริงๆ
สรุปวันนี้ที่พามาเพราะแบบนี้สินะครับแม่!



แม่นั่งคุยกับน้าส้มเช้งต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับ ตอนที่เดินออกมาขึ้นรถ
พี่อุ้มเดินตามผมมา ก่อนจะพูดกับผมเบาๆ ไม่ให้แม่ผมได้ยิน

“รู้สึกว่าเรื่องไม้ฉากจูบกับน้องปั้นสิบ น่าจะเป็นความลับสินะ”
พูดเสร็จก็ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
เออ ........ พี่ถือไพ่เหนือกว่าครับ !!
โธ่เว้ยยยย!!!



“น้าหน่อยครับ แล้วยังไงผมจะติดต่อไปนะครับเรื่องที่เรียนน้อง ไว้ใจผมได้ครับ”
พี่อุ้มยกมือไหว้แม่ผมก่อนจะเดินไปที่รถตัวเอง

“ขึ้นรถได้แล้วไม้ฉาก เดี๋ยวจะถึงบ้านดึก”
ผมยืนมองพี่อุ้ม จนแม่สั่งให้ผมเดินขึ้นรถ
พอขึ้นรถมาได้ ผมก็พูดเลยครับ ไม่รอให้ถึงบ้านหรอกนะ

“แม่ครับ ทำไมต้องให้ผมไปสอบนายร้อย”

“แม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ไม้แล้วกันนะ อย่าถามเหตุผลจากแม่”

ดูแม่ตอบผมสิครับ .. สิ่งที่ดีที่สุดงั้นหรอ??

“แต่แม่บอกไม้ว่า ถ้าไม้เกรดไม่ตกเลย
ตั้งใจเรียนมาตลอดจนจบ ม.6
แม่จะให้ไม้เลือกมหาลัยกับคณะที่ไม้อยากเรียนเองนิครับ”

แม่ผมตีไฟรถก่อนจะจอดรถเข้าที่ข้างทาง แล้วหันมามองหน้าผม

“ถ้าลูกเลือกเอง ลูกก็จะไปอยู่กับปั้นสิบใช่ไหม”
แม่มองหน้าผม สายตาแม่คือ แม่ต้องการคำตอบครับ
ในเมื่อแม่อยากรู้ .. ผมก็จะตอบครับ

“ครับ ผมจะเลือกมหาลัยเดียวกับปั้น”

“ทำไมละไม้ เพื่อนคนอื่นไม้ไม่มีหรือไง ทำไมต้องเป็นปั้นสิบคนเดียว”

แม่ผมกำพวงมาลัยรถแน่นเลยครับ
คือ ทำไมอะครับ ปั้นสิบ แล้วยังไงครับแม่????

“ก็มีหลายคนนี้ครับ ไนซ์ เลน่อน แล้วไหนจะจานสีกับพู่กันอีก
ปกติแม่ไม่เคยว่าอะไรผมเรื่องเพื่อนนิครับ”

“แต่กับปั้นสิบ ... นั้นยังเป็นแค่เพื่อนงั้นหรอไม้ฉาก??”

แม่ ... ทำไมถามแบบนี้??
แม่รู้อะไรมา???

“แม่ ......” ผมพูดได้แค่คำนี้แหละครับ

“พอๆอย่าพูดอะไรมากกว่านี้เลย ทำตามที่แม่บอกก็พอ”
แม่ยกมือห้ามไม่ให้ผมพูดต่อ
ก่อนจะขับรถออกไป


ตลอดทางจนถึงบ้าน ... แม่ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีกเลยครับ
พอถึงบ้านผมก็รีบลงจากรถ กำลังจะเดินเข้าบ้าน
แต่แม่เรียกผมไว้ก่อน

“ไม้ ... แม่จะไม่ห้ามในสิ่งที่ไม้เป็น
แต่สอบเข้าโรงเรียนนายร้อยให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยคุยกันอีกที”

พูดจบแม่ก็เดินเข้าบ้านไปก่อนผมครับ
ปล่อยให้ผมยืน งง กับคำพูดของแม่


แม่จะไม่ห้ามในสิ่งที่ไม้เป็น ....
แล้วผมเป็นอะไรละครับแม่?????

นี้ผมต้องสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยจริงๆใช่ไหม????
และที่สำคัญ .. ต้องอยู่กับพี่อุ้มจริงๆงั้นหรอ??





---------------------------------------------------------
เอาตอนต่อจากครั้งที่แล้วมาอัพให้ก่อนนะคะ
^_____^
พี่อุ้มนี้ตัวป่วน ... ยังตามมาเจอกันอีกนะคะ
รับรองว่ามีครบทุกรสแน่ๆคะ
ฝากติดตามกันด้วยนะ

มีคำผิดยังไงต้องขออภัยจริงๆคะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ค่าา =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-03-2015 13:07:31
 :z3: เอาล่ะซี่  ตามใจคุณมารดาไปก่อน เข้าโรงเรียนนายร้อยให้ได้นะไม้ฉาก
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 31-03-2015 13:21:35
ฝากเก็บพี่อุ้มไปทีค่าา...~ คำพูดของคุณแม่เชื่อได้แค่ไหนกันคะ? เผด็จการที่สุด! ยุคนี้มันยุคประชาธิปไตยค่าาา :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 31-03-2015 14:05:50
ถถถถถถ+ พลิกความคาดหมายมาก

ไม้ฉากเจอพี่อุ้มซะแล้ว (แต่หม่ามี๊พี่อุ้มนี่ดีนะ ยอมรับได้ว่าลูกเป็นแบบนี้)

แต่สงกะสัยขุ่นแม่ไม้ฉาก เด็จแม่จะเอาอะไรกะน้องคะ? แบบว่าสอบเข้าได้ก็ต้องเรียน...?  สอบผ่านแต่ไม่เรียนได้ไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 31-03-2015 14:35:47
หนทางชักจะลำบากแล้วสินะไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: aphichetbuala ที่ 31-03-2015 14:58:16
ยังไงกันเนี่ย  มาต่อเร็วๆนะ อดใจไม่ไหว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: aphichetbuala ที่ 31-03-2015 15:00:42
อะไรกันเนี่ย  มาต่อเร็วๆนะ  อดใจไม่ไหว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 31-03-2015 15:01:22
ผมว่าคุณแม่ไม้ฉากควรไปเรียนจิตวิทยานะ

เอาจริง 'พ่อแม่' ทุกคน ควรไปเรียนจิตวิทยาครอบครัวก่อนจะมีลูกครับ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ นี่คือสาเหตุที่ประเทศซีกโลกตะวันตกมีหน่วยงานจิตวิทยาครอบครัวบริการ 'ฟรี' แก่ทุกครอบครัวในประเทศ

เอาเข้าจริง ผมว่าประเทศเราไม่จำเป็นต้องมีนักจิตวิทยาครอบครัวแบบชาวตะวันตกก็ได้ ขอแค่ให้เรารู้จักศรัทธาและเชื่อฟังคำสั่งสอนให้เป็นคนดีงามตามหลักพุทธศาสนา แค่ทำความเข้าใจหลักธรรมต่างๆก็เพียงพอแล้วที่จะเลี้ยงลูกขึ้นมาให้เป็นคนดีครับ

ถ้าให้อธิบายในกรณีคุณแม่ของไม้ฉาก การกระทำของคุณแม่เค้าในสายตาคนทั่วๆไปคือการวางกรอบให้ลูกตัวเองเดินไปในทางที่ดีที่เหมาะสม ทำให้เค้าสุขสบายในภายหน้าโดยที่เราไม่จำเป็นต้องห่วง ซึ่งมันก็ถูกต้องแหละครับ แต่มันเป็นการมองแค่ 'เปลือก' เรายังไม่ได้มองว่าลึกลงไปในนั้น เค้าจะกลายเป็นคนยังไง อนาคตพอไม่มีเราแล้ว เค้าจะใช้ชีวิตยังไง เค้าจะมีแนวคิดดำเนินชีวิตยังไง เค้าจะ 'กระทำ' อะไรบ้างในอนาคต เราจะไม่รู้เนื้อในของเค้าเลยถ้าเราเอาแต่วางกรอบโดยที่ไม่ศึกษาและคุยกับเค้า

หลายๆการกระทำของคุณแม่ไม้ฉาก ผมไม่ค่อยชอบนะ อันดับแรก บังคับปิดมือถือ ผมเข้าใจว่าเค้าต้องการทำให้ลูกเค้าไม่ไขว้เขว ไม่เสียสมาธิกับสิ่งต่างๆ แต่นั่นหมายความว่า คุณไม่เชื่อว่าลูกคุณมี restriction

พ่อแม่หลายคนอาจจะถกเถียงกันว่าเด็กยังเด็ก ยังไม่รู้จักถูกผิดหรอก ทำอะไรตามอารมณ์ จะให้ได้ผลก็ต้องบังคับนี่แหละ ใช่ ถูกครับ ผมไม่เถียงหรอก ถ้านั่นเป็นเด็กวัยรุ่นธรรมดาที่โตมาอย่างไม่ได้รับการศึกษา แต่นี่ลูกคุณอยู่มัธยมปลายแล้วนะ 15-17 ปีที่ผ่านมา คุณไม่ได้สอนให้เค้ามี self-restriction กับตัวเองบ้างหรือ? ถ้าเด็กมันมี self-restriction มันไม่มานั่งเล่นมือถือหรอกครับ เค้าแยกแยะได้

การที่คุณยัดเยียดอะไรบางอย่างให้กับลูกโดยไม่ลืมหูลืมตา ไม่ได้หมายความว่าในที่สุดเค้าจะมีมันนะครับ
คุณลดการให้เงินลูกทุกๆวัน ไม่ได้หมายความว่าในที่สุดแล้วเค้าจะกลายเป็นคนประหยัด
คุณปิดมือถือเค้าทุกครั้งที่สอบ ไม่ได้หมายความว่าในที่สุดเค้าจะกลายเป็นคนไม่ติดมือถือ
คุณให้เค้าหมั้นและแต่งงานกับผู้หญิงคนใดคนหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะรักผู้หญิงคนนั้นไปจนชั่วชีวิต

ตราบใดที่คุณไม่คุยกับเค้า คุณจะไม่รู้เลยว่าลูกตัวเองเป็นยังไง มีทัศนคติแบบไหน มี self-concept กับตัวเองยังไง ต่อให้ลูกคุณขาดอะไรไปก็ตาม การไปยัดๆทุกอย่างให้ มันไม่ใช่การปลูกฝังนะครับ การปลูกฝังไม่ได้ทำกันแบบนี้ การปลูกฝังต้องทำให้เค้าอยากทำด้วยตนเอง เห็นความสำคัญด้วยตนเอง รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง

ยกตัวอย่างง่ายๆ ถ้าอยากให้ลูกมี restriction ก็ต้องทำให้เค้าอยากมีด้วยตัวเอง เช่น
- Pull Motivation : ใช้กระบวนว่าให้เด็กลองนับจำนวนการใช้มือถือในระหว่างที่อ่านหนังสือสอบแทน แล้วให้ลดลงเรื่อยๆในทุกครั้งการสอบ และให้รางวัลเค้าถ้าทำได้
- Educated : บอกเค้าว่าการสอบนี้มีความสำคัญยังไง วิชานี้ทำอะไรได้ แสดงให้เค้าเห็นจากชีวิตจริง เมื่อเด็กเห็นความสำคัญ เค้าก็จะอยากสอบให้ได้เอง เค้าก็จะพยายามอ่านหนังสือเองครับ นี่เป็นหลักการที่สำคัญที่สุด เป็นการสร้าง 'ดุลยพินิจ' ให้กับเด็ก

อันดับสอง การสร้าง condition แล้วเลื่อน reward คุณแม่ไม้ฉากสร้างเงื่อนไขขึ้นมาให้ลูกชายตัวเอง แต่สิ่งที่เค้าทำผิดอย่างมากคือพอเด็กทำได้ คุณกลับเลื่อนรางวัลนั้นออกไป แล้วสร้างเงื่อนไขใหม่ขึ้นมา วิธีนี้แย่มากนะครับ เพราะจะทำให้เด็กต้องวิ่งตลอดเวลา แล้วลองนึกสภาพวันนึงที่เค้าเหนื่อย เค้าเกิดอยากหยุดวิ่งขึ้นมา คุณจะทำยังไง...

เด็กฟังเราเพราะเราเป็นพ่อแม่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะไม่พัฒนากระบวนการคิดของเค้าเองเลยนะครับ กระบวนการคิดของเค้าหล่อหลอมจากสภาพแวดล้อม การสั่งสอนจากพ่อแม่มีผลต่ออุปนิสัยของเด็กถึง 70% ทั้งทางตรงและทางอ้อม คุณทำอะไรบุ่มบ่ามไม่คิดหน้าคิดหลัง คนเสียไม่ใช่คุณ แต่เป็นเด็ก และอนาคตของเขา

การเลื่อนรางวัลออกไป ตีนัยยะได้หลายอย่าง ในกรณีไม้ฉากคือทำให้เด็กรู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญ การที่ตัวเองพยายามทุ่มเททำอะไรมันไม่มีผลตอบแทน 'รางวัล' ไม่มีในชีวิตจริง นี่เป็นการสร้างความหดหู่ให้กับเด็ก ในเคสปัจจุบัน เด็กที่หม่นหมองและแปรปรวนมากในสังคมก็มีสาเหตุเบื้องลึกมาจากทัศนคติชีวิตแบบนี้ เพราะเค้าไม่เชื่อว่ารางวัลมีจริงในสังคม ความพยายามไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เค้าประสบความสำเร็จ เค้าถึงเลือกประชดชีวิต

ผมจะไม่บอกล่ะว่าเป้าหมายของคุณถูกหรือผิด แต่ที่ผมบอกได้คือ วิธีที่คุณทำอยู่ มันเป็นวิธีที่ 'ผิดและไม่สมควร' อย่างยิ่ง

อ้างอิงตามหลักความต้องการของ Maslow คุณเติมเต็มความต้องการพื้นฐานของเขาทั้ง 3 ข้อ แล้วพยายามผลักเขาขึ้นไปถึงความต้องการขั้นสูงข้อที่สี่ นั่นคือ self-esteem หรือการเคารพตัวเอง แต่สิ่งที่คุณทำคือการล่อให้เขาวิ่งขึ้นไป แล้วผลักเขาให้ตกลงมา จากนั้นก็ล่อให้วิ่งขึ้นไปใหม่ และผมก็เดาได้ว่าคุณจะผลักเขาตกลงมาอีก นี่คือการล้อเล่นกับความรู้สึกคน เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทำกับลูกตัวเอง ถ้าคุณจะให้เค้ามี self-esteem ก็ทำให้เค้ามีไป ไม่ใช่มาล่อแล้วผลักลง ล่อขึ้นไปใหม่แล้วผลักลงมาอีก มันทำให้เด็กรู้สึก depress และอาจรู้สึกว่าการกระทำและตัวตนของเค้าไม่มีความหมาย อาจนำไปสู่การขบถ หรือนอกลู่นอกทางอย่างสุดโต่งได้

สังคมมนุษย์มักแก้ปัญหาโดยมี perception ที่ไม่ถูกต้องจากต้นตอของปัญหา ชาวต่างชาติแก้ปัญหาวิธีนี้โดยการเอาวิทยาศาสตร์และจิตวิทยามาวางเป็นทางแก้ แต่สำหรับประเทศที่ศึกษาพุทธศาสนา มันแก้ง่ายกว่ากันเยอะเลยครับ มันเริ่มจากการศึกษาพุทธศาสนา ไม่เช่นนั้น ภูฏานคงไม่ได้ชื่อว่าเป็นประเทศที่มีความสุขมากที่สุดในโลกหรอกครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-03-2015 15:04:39
^
^
^
comment เลอค่าเช่นเคย   o13
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 31-03-2015 15:50:14
เข้าเรียนนายร้อยแล้วจะทำอะไรให้มันดีขึ้นหรือไงห๊ะคุณแม่

บังคับไม้แบบนี้เอาโซ่ล่ามเลยดีปะ #อินจัด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 31-03-2015 15:53:23
พ่อแม่รังแกฉัน  :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 31-03-2015 18:33:55
สิ่งที่คุณแม่ทำ คือบังคับและตีกรอบ
สิ่งที่ดีสำหรับคุณแม่ อาจจะไม่ใชสิ่งที่ดีสำหรับลูก
คนเราความสามารถมักต่างกัน ความถนัดก็เช่นกัน
การกำหนดกะเกณฑ์ให้ทำตามที่ต้องการไม่ใชสิ่งที่ดีเสมอไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 31-03-2015 19:15:52
โอยยย กุเครียด
ตอนนี้มีความจริงอยู่กี่เปอร์เซ็นต์เนี่ย?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 31-03-2015 19:29:53
อืมมม อย่างน้อยก็พอมีแววว่าแม่จะยอมรับไดด้ยุน้าาาา งัยก้อสู้ๆนะไม้ฉากกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 31-03-2015 22:03:30
ทำไมคุณแม่ไม้ฉากถึงได้ตีกรอบลูกตัวเองแบบนี้ ไม่ถามหาความต้องการหรือความชอบจากลูกเลย เผด็จการเกินไปหรือเปล่านี่ ก็รู้ว่าอยากให้ลูกได้ดีแต่แบบนี้ก็เกินไปนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 31-03-2015 22:13:06
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ
ตอนนี้เกี่ยวกับแม่ของไม้ฉากและแม่ของปั้นสิบนั้น
มาจากการบอกเล่าจริงๆคะ

อาจจะดัดแปลงสถานการณ์นิดหน่อย...
แต่ไม่ได้ผิดไปจากเรื่องจริงคะ


ติดตามตอนต่อไปกันนะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 31-03-2015 22:13:45
ท่าจะยาวแฮะ สงสารไม้ฉากจริง ๆ  :mew2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 31-03-2015 22:28:22
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 31-03-2015 23:25:51
ปั้นสิบมีแฟนเป็นนายร้อย ^0^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 31-03-2015 23:30:28
 :katai1: แม่ทำแบบนี้รังแกลูกทางอ้อมชัดๆ สิ่งที่ดีกับลูก คือสิ่งที่เค้า เค้าตัดสินใจ ไม่ใช่สิ่งที่แม่คิดแม่เลือก แม่ตัดสินใจให้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Maple ที่ 01-04-2015 00:35:48
อ้้ากกก
คือแบบทนไม่ได้ต้องเม้น นี่คืออ่่านวันเดียวจบอ่ะ แบบไล่กวดมาก 55
คือฟีลดีอ่ะ คือนางมุ้งมิ้งน่ารัก อ่านล่ะแบบอินเว่อ คือถ้ามิ้วไม่หยุดคุยนะ คือจะหน่วงมากแบบอะไรอ่ะ นางมาคุยงั้นงีี้
ไม่โอเคอ่ะ เราก้อยากให้เขาคุยกะเราคนเดียวป่ะว่ะ คืออินเกินนึกว่าชอบไม้ฉากมาสามปี นี่ก้ฮาเราแบบอีนี่ไม้ฉากถ้ามีน้้องมันต้องไม้ทีแน่ อ่าวปรากฎนางมีจริงๆ
จริงๆอ่านไปอ่านมาเหมือนเปนเม้นที่จับประเด็นใดๆไม่ได้.
เอางี้ คือเราชอบมาก ฟินมาก จิกหมอน จิกโต๊ะเลกเชอร์ เชียร์ให้น้องปั้นกะน้องไม้ฉากสมหวัง ได้ครองรักกันในเร็ววัน ขอให้หม๊าม่าเข้าใจน้องๆด้วย เรื่องอย่างนี้ห้ามกันไม่ได้ ประเด็นครอบครัวจัดเป็นปัญหาร้้ายแรงระดับแปด ประกาศแจ้งเตือนล่วงหน้าสักสิบปียังเตรียมตัวตั้งรับไม่ทัน ._ .
ขอให้พี่อุ้มรักมีบทเด่น(อ่าว) คือนางก้น่ารักดีอ่ะ นางมีความชัดเจน แอบเทคะแนนแปป แต่ยังไงหนูก้เอาชนะน้องไม้ฉากพี่ไปไม่ได้หรอกค่ะ แม้จะแอบหมั่นไส้นาง แต่เรารุู้สึกได้ถึงความรักอ่ะ คือฟีลลิ่่งอบอุ่นตีตื้นจุกอกมาก
เอาเป็นว่าชอบนะ ขอบคุณมากๆที่แต่งเรื่องนี้ เป็นกำลังใจจจ ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-04-2015 01:00:48
ก็แค่ซื้อเวลา..ให้ยืดยาวออกไปอีก
เพราะหวังว่า อะไรๆ ในอนาคตข้างหน้า
อาจจะมีผู้หญิงบางคน..มาทำให้ไม้ฉากเปลี่ยนแปลงไปได้

คุณแม่ก็แค่หวังน้ำบ่อหน้า
ให้กาลเวลา..นำพาซึ่งความเปลี่ยนแปลง

ที่ผ่านมา..ไม่เห็นว่าจะรักษาคำพูด+สัญญาที่ให้ไว้กับไม้ฉากเลยหนิ
ครั้งนี้ก็คงเฉกเช่นเดียวกัน

ไม้ฉากถ้าไม่นิ่ง..ไม่มั่นคงพอ
ปั้นสิบมีหวังรักช้ำ..รักคุดสะดุดตอ

ถูกทิ้งเหมือนยิงแมว..ตามนั้น
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-04-2015 03:07:33
สิ่งที่แม่คิดว่าดีอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ลูกต้องการ
บางทีพ่อแม่ก็ลืมไปว่าลูกจะเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่กับเส้นทางที่พ่อแม่ขีดหรือจัดให้ไปชั่วชีวิต
โลกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ สิ่งที่ดีที่สุดปีนี้กับในอีก 20 ปีข้างหน้าไม่น่าจะเป็นสิ่งเดียวกัน
ไม้ฉากตอนนี้ 17  สอบเข้ารร.นายร้อยไม้ฉากก็น่าจะ 18
คำพูดของแม่ในวันนี้ไม่มีราคาค่างวดหรือน้ำหนักใดๆทั้งสิ้น
เพราะว่าแม่ไม่รักษาคำพูด แล้วท่าทางต่อให้ไม้ฉาก 25 - 30 ปี
แม่ก็ไม่ทีทางหยุดบงการชีวิตไม้ฉากได้หรอก
จะช้าก็เร็วไม้ฉากก็ต้องแข็งข้อหรือปฏิวัติกฏเหล็กมารดา
แทบไม่อยากคิดถึงความคับแค้นใจที่ไม้ฉากจะรู้สึกอยู่ ณ ตอนนี้
เหมือนกับอยู่ๆโดนแม่ตัวเองหลอกทรยศเลยทีเดียว

ที่สวีเดนมี  hotline ให้เด็กๆโทรไปปรึกษา
ให้พ่อแม่วัยรุ่นโทรไปปรึกษาว่าควรทำแบบไหนกับลูกวัยรุ่นเวลามีปัญหา
แก้ไขปัญหาในบ้านได้จะได้ไม่กลายเป็นปัญหาของสังคมในอนาคต
เช่น ติดยา  เข้าแกงค์อันธพาล  เข้าไปในเส้นทางอาชญากรรม   โดนล้างสมองทางศาสนาไปเป็นผู่ก่อการร้าย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 01-04-2015 07:24:29
แม่แบบนี้มีดีแค่คลอดออกมาจริงๆ  :mew5:

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-04-2015 12:54:06
ถึงจะเพลียมันก็คือความเป็นจริง
คนรุ่นเก่าก็ต้องยอมรับความจริงบ้าง ไม่ีใครจะฝืนใจทำอะไรได้ตลอดไปหรอก  :z3: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 05-04-2015 22:56:56
ปั้นสิบแอบไปเที่ยวกับไม้ฉากหรือพี่อุ้มรัก
ยังไม่กลับมาซะที..

รออ่านหลายวันแล้ว

fr.ไม้สัก
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 20 ต่อ || P.12 || 31-03-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 05-04-2015 23:02:38
ไปไหนนะ  คิดถึงมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-04-2015 20:58:49
Ch 21  ต้องรออีกนานไหม? || ปั้นสิบ



พรุ่งนี้ผมจะสอบเสร็จละครับ
คุณชายไม้ฉากไปเข้าค่ายธรรมะ กลับมาก็ไปงานกับแม่อีก
แทบจะไม่มีเวลาให้ผมเลยครับ
เหมือนกับตอนมันเรียนไม่มีผิด
แล้วคือ .. ที่บอกให้ผม “รอ” มันอีกนานแค่ไหนกัน



ผมกำลังบ่นๆมันให้เจ๊มิ้วฟัง มันก็โทรมาหาครับ
ตายยากจริงๆ บ่นนิดหน่อยโทรมาเลย
(จริงๆก็ไม่นิดหน่อยนะ ทั้งวันอะ 555555 )



“นึกว่าตายไปละซะอีก” ผมทักมันไป 555+

“ถ้าตายจริงอย่าร้องไห้ละกัน” ละดูมันกวนตีนกลับด้วยนะ

“โอเคไม่ตายๆ ทำไมเพิ่งโทรมาวะ หายไปตั้งแต่เมื่อวาน”
งอแงซะหน่อย 555 จริงๆมันเคยหายไปนานกว่านี้อีก แต่อยากบ่นเฉยๆ

“คิดถึงอะดิ๊” ดูมันนน ,, รู้ละยังจะถาม ^/////^

“อืมม ก็นิดนึงอะ” ;P ใครจะบอกกันว่าคิดถึงมากอะ

“ก็งี้แหละนะ .. เออ พรุ่งนี้สอบเสร็จไปไหนต่อ?”

“ก็มีกินเลี้ยงต่ออะ ละไม้อะพรุ่งนี้รับใบประกาศแล้วไปไหนต่อปะ?”

ผมเก็บหนังสือ แล้วเดินไปนอนคุยโทรศัพท์ต่อที่เตียง
ไม่อ่านละครับ อ่านมาทั้งวัน พรุ่งนี้สอบวิชาเดียวด้วย สบายๆ

“ก็ไม่ไปไหนอะ” หื้มม ตอบสั้นจังนะ

“หรออ แล้วจะมาบ้านป๊าวันไหนอะ หรือต้องรอสอบแอดมิดชั่นเสร็จก่อน”
ทุกทีปิดเทอมก็รีบมาเลยแท้ๆ แต่ทำไมครั้งนี้รอนั้นรอนี้นานจังวะ อยากเจอแล้ววว

“ไม่รู้เลยวะ ถ้ายังไงพรุ่งนี้จะบอกนะโอเคปะ”
ก็ต้องยังงั้นแหละ มีสิทธิ์พูดคำว่าไม่โอเคด้วยหรือไงวะ

“อืมมๆ “ เริ่มนอยด์ครับ 5555555+

“อย่าตอบแค่ อื้มม สิวะ เดี๋ยวเสร็จธุระกับแม่แล้วจะรีบไปหานะ นะครับ”
โอ้ยยยย .. กูยอมแล้วครับ เชรี้ยยย มาอ้อนไรเนี้ยย
น่ารักวะ >/////<

“ครับ ,, มาไวๆนะ” อ้อนบ้างๆ ;P

“งั้นรีบนอนนะ พรุ่งนี้สอบอีกนิใช่ป่ะ สู้ๆละ แล้วไงพรุ่งนี้เสร็จพิธีที่โรงเรียนจะโทรหา”

“อืมม ฝันดีนะ แล้วพรุ่งนี้โทรมาด้วย จะรอ”

“ครับบ ,, บ๊ายบาย”


แล้วไม้ฉากก็กดวางสายไป
เห้ออออ ,, พอละเนอะแต่ละวัน ได้แค่นี้ก็ดีแล้วละปั้นสิบเอ้ยยย ~




ผมนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงสักพัก ป๊าก็มาเคาะประตูเรียกที่หน้าห้อง

“ปั้น นอนยังลูก” หื้มมม ป๊ามีไรหรือป่าวนะ
ปกติดึกๆไม่ค่อยมาเคาะห้องนิ

“ยังครับป๊า”
สักพักป๊าก็เปิดประตูเดินเข้ามา
หน้าตาป๊าดูเหนื่อยมากๆ เพราะป๊าต้องไปๆมาๆ ไปดูแลธุรกิจให้ลุงธีระตลอด

“ปั้น เรื่องเรียนต่อคิดไว้ยังลูก”
ป๊าเดินมานั่งที่เตียงผม ก่อนจะเอ่ยถามผมออกมา

“ก็คิดไว้แล้วครับป๊า ก็เหมือนที่บอกป๊าไปครับ”
ผมเคยบอกป๊ากับม๊าแล้วว่าอยากเข้าคณะวิศวะ

“อืมม ลุงธีระซื้อคอนโดไว้ให้แล้วนะ ลูกไปอยู่ที่คอนโดที่ลุงธีระซื้อให้ละกัน”

“ลุงธีระซื้อให้ปั้นหรอครับ ซื้อทำไมอะครับป๊า
ยังไม่รู้เลยจะสอบติดไหม เผื่อปั้นติดที่อื่นที่ไม่ใช่กรุงเทพละครับ”

ลุงธีระนี้ก็แปลก ซื้อคอนโดไม่ถามคนจะอยู่ก่อน

“มันใกล้ BTS ลูก อยู่ใจกลางเมืองไปไหนมาไหนสะดวก
แล้วป๊าก็เชื่อว่าลูกสอบติดแน่นอน เก่งอยู่แล้วลูกชายป๊านินา”
ป๊าพูดไปก็เอื้อมมือมาขยี้หัวผมเล่น

“แล้วทำไมต้องคอนโดนี้ละครับป๊า มันมีอะไรมากกว่านั้นหรือป่าว?”
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถามป๊าไปแบบนั้น

“อืมม มันก็มีนะลูก”
นั้นไง ,, ว่าแล้วเชียว

“เรื่องโชกุนหรือป่าวครับป๊า”
ป๊าพยักหน้ารับช้าๆ

“ป๊าพูดมาเถอะครับ ปั้นยินดีรับฟัง”
ป๊าคงหนักใจน่าดูที่จะพูดมันออกมา
ผมอยากแบ่งเบาสิ่งที่ป๊าต้องแบกรับไว้มากๆ
ป๊าไม่ค่อยยิ้มแบบเมื่อก่อนเลย ม๊าด้วย TT

“อืมม มันก็มีแหละนะปั้น แต่ป๊าไม่รู้จะพูดยังไงดี
ไม่อยากดึงปั้นเข้ามาให้เหนื่อยกับเรื่องพวกนี้”

ป๊าถอนหายใจ ก่อนจะมองหน้าผม

“ป๊าครับ ปั้นโตแล้วนะ ป๊าบอกปั้นได้ทุกเรื่องครับ ให้ปั้นได้ช่วยป๊าบ้างนะครับ”
ป๊าได้แต่มองหน้าผม แล้วก็ตัดสินใจพูดเรื่องราวให้ผมฟัง

“คอนโดที่ลุงธีระซื้อให้นะ อยู่ติดกับห้องของคนชื่อเจกับแฟรงค์
ที่เลี้ยงหนูทีชเชอร์หลานของเราไว้”

ใกล้กับพี่เจกับแฟรงค์งั้นหรอ? ก็ดีอะดิ ได้เจอหลานด้วย
แล้วป๊าจะหนักใจทำไมละครับบบ

“ก็ดีนะครับป๊า ปั้นจะได้เจอหลานด้วย”

“มันไม่ใช่แค่นั้นสิปั้น ทางโน้นไม่ยอมให้เราเจอหลาน
เค้าไปแจ้งความใส่ร้ายโชกุน จนตำรวจสั่งห้ามให้ลุงธีระไปเจอหลาน
พ่อละสงสารจริงๆ ลูกก็นอนป่วยไม่ได้สติ หลานก็ไม่มีสิทธิ์เจอ เห้ออออ”


“ทำไมเค้าทำแบบนั้นละครับป๊า หลานเรานะครับ
แล้วแฟนโชกุนก็ไม่น่าทำถึงขนาดนั้น โกรธอะไรกันหนักหนาเชียว”

ผมบ่นๆให้ป๊าฟัง ก็จริงอะครับ เรื่องมันใหญ่ขนาดต้องแจ้งความเลยหรือไง

“ป๊าก็ไม่รู้รายละเอียดเท่าไหร่หรอกนะ
แต่ปั้นไปอยู่ที่นั้นแล้วคอยดูแลหลานเราด้วยนะ ลุงธีระขอแค่นั้นแหละ”

“ครับป๊า .. ปั้นจะดูแลหลานให้ดีที่สุดเลยครับ”

ป๊ายิ้มให้ผม ก่อนจะขอตัวกลับไปพักผ่อน แล้วบอกให้ผมรีบๆนอน
พรุ่งนี้ต้องไปสอบอีก


คืนนั้นผมเปิดเพจดูรูปทีชเชอร์ไปด้วย เซฟไว้ด้วย 5555+
ก็หลานผมน่ารักนิครับบ =)
แล้วก็เข้าไปดูเฟสของพี่เจ ของแฟรงค์ และเพื่อนๆไปด้วย
จะได้รู้ไว้ว่าแต่ละคนเป็นยังไง เวลาเจอหน้ากันจะได้เข้าหาง่ายๆ
ผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน นี้หลานสาวผม และผมมีสิทธิ์มากกว่าพวกเค้า


โชกุน .. แกต้องหายไวๆนะเว้ยย ลูกสาวแกรออยู่นะรู้ปะเนี้ยย!!





เช้าวันต่อมา


ผมรีบไปสอบแต่เช้าครับ เพราะตื่นสาย
ป๊ากับม๊าไม่ปลุกด้วย TT’
เกือบเข้าห้องสอบไม่ทันด้วยอะ ,,
แต่สุดท้ายก็ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ
เย่เย้ .. ผมจบ ม.6 แล้ววว

ออกจากห้องสอบมาก็โทรบอกป๊ากับม๊าว่าสอบเสร็จแล้ว
และลืมไม่ได้เลย โทรหาไม้ฉาก

“ไงเรา สอบเสร็จละดิ”
5555+ ดูมันทักดิ ฮาโหลไม่มีละ สวัสดีก็ไม่มี

“เสร็จแล้วว เมื่อกี้เลยย “

“ยินดีด้วยนะปั้น จบ ม.6 แล้วว “
โอ้ยย ทำไมฟังละเขินวะ 555555+

“ขอบใจค๊าบบ แล้วอยู่ไหนเนี้ยย รับใบประกาศยัง?”
ผมถามมันไปเพราะจำได้ว่ามันจะรับใบประกาศวันนี้

“รับเสร็จแล้ว กำลังไปหาปั้นนั้นแหละ รอรถอยู่อะ”
ห๊ะ ,, มาหาหรอ??
พูดจริงป่าววะ โอ้ยยยยย ดีใจ >///<

“อ้าวว แล้วทำไมม๊าไม่มาส่ง?”
อืมม ทำไมม๊ามันไม่มาส่งวะ

“อย่าถามเลย ปวดหัวจะแย่”
นั่นนไง ,, ทะเลาะกับม๊ามาแน่ๆ แต่ปกติไม่เคยเห็นดื้อกับม๊านิหว่า

“อืมๆ จะถึงกี่โมง ให้ไปรับป่าวว?”

“ไม่เป็นไรๆ ป๊าจะมารับอะ แล้วจะไปกินเลี้ยงที่ไหน?”

ป๊ามารับ งั้นแปลว่าไม่ได้หนีออกจากบ้าน 5555 เบาใจไปนิดนึง

“ก็ร้าน F Bar แหละ จะตามไปปะละ?”
ลุ้นคำตอบมากๆ 555555+

“ไปดิ ไม่ไปได้ไง หมาเตี้ยแบบปั้นเมาทีไร ใครจะคุมอยู่ ต้องไปอยู่แล้ววว”
เย่เย้ >////<
ไม้จะตามไปที่งานด้วย แต่เดี๋ยวๆ มันหลอกด่าอะไรปะว่ะ???

“เดี๋ยวๆ หมาเตี้ยนี้ใครๆ”

“5555555+ เออนะ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านเลยนะ อย่าเมาจนกว่าไม้จะไปถึงละรู้ป่าว”

“คร๊าบบบบบรู้ละครับ”
 
แค่มาหาก็ดีใจละ จะสั่งไรก็สั่งเหอะ ,,, ครับบๆหมดอะ 55555+

“งั้นแค่นี้นะบ๊ายยยบายย”
แล้วมันก็วางสายไปละครับบ
ทำไมต้อง บ๊ายยบายละต้องวางสายวะ
ยังเป็นคำถามที่อยากรู้อยู่นะ 555555+




ผมยืนคุยกับเพื่อนต่ออีกสักพักก็แยกย้ายกันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วนัดมาเจอกันที่ร้านเลย
ผมกลับไปที่บ้าน ป๊ากับม๊าก็บอกข่าวดีเลยครับ
ป๊าม๊าจะไปกรุงเทพ ไปส่งลุงธีระกับโชกุนไปเมืองนอก
เอิ่มมม ละยังไงวะ นอนคนเดียวอีกละดิ??
ค่อยชวนยูโรมานอนด้วยก็ได้ มันมาอยู่แล้วละ 55555+



แต่ว่าป่านนี้มันมาถึงยังวะครับคุณชายย
เงียบหายไปหลายชั่วโมง
แต่ไม่โทรตามละ เดี๋ยวมันรู้ว่ารอมัน 5555+
ทุ่มกว่าๆ ป๊ากับม๊าก็มาส่งผมที่ร้านก่อน แล้วค่อยเดินทางต่อไปกรุงเทพ

“แหม่ ไอ่ลูกคุณหนู ให้พ่อแม่มาส่งหน้าร้านเหล้า”
คุณยูโรครับบ กัดผมทันทีที่ป๊ากับม๊าออกรถไป

“ป๊าม๊ากูจะไปกรุงเทพเว้ย เลยมาส่ง”

“อ้าวว ไปอีกละหรอวะ”
มันเดินมากอดคอผมเดินเข้าร้าน

“อืมม  แล้วมึงต้องมานอนกับกูด้วย”
มันรีบปล่อยคอผมเลยครับ

“อีกแล้วหรอวะ คืนนี้กูจะไปนอนบ้านเปาอะ”
บ้านเปาอีกละ 5555555 ยังไงๆ มึง
นี้กูยังไม่ได้ถามเลยนะเนี้ย ไม่รอดแน่ๆ
ต้องถามให้ได้ 555555+

“มึงก็พากันมานอนบ้านกูดิ เดี๋ยวยกห้องให้เลย สาบานจะไม่แอบดู 5555”

5555 ผมยกมือทำท่าลูกเสือสามนิ้วให้มันเลยครับ

“แอบดูอะไรของมึง บ้าละๆ เออๆ ไปนอนก็ได้วะ”
ว่าแล้วมันก็เดินเข้าไปหาเปา สงสัยจะไปปรึกษากันคืนนี้จะทำไง 5555+
ผมเดินเข้าไปหาคะน้ากับเลน่อนที่นั่งกินขนมอยู่ที่โต๊ะ

“ไงวะน่อน เดี๋ยวนี้เจอบ่อยนะ 555” ผมแซวเลน่อนไปนิดนึง
แต่มันก็ได้แต่ยิ้มให้ผมนั้นแหละครับ

“แน่นอนย่ะ ฉันสวยนิ” คะน้าครับ ใจเย็นครับ ตอบอะไรมาปรึกษาน่อนบ้าง

“เอิ่มม ปั้น กูกลับละนะ” 555555+ น่อนแม่งงไม่รับมุขคะน้าเลย

“เออ กลับไปเลย” นั้นไงคะน้าเริ่มงอนละครับ

“เราล้อเล่น 55555” เลน่อนหันไปเอานิ้วจิ้มๆแก้มคะน้าเล่น
คือ มึงงอนง้อกันน่ารักไปแล้ววว
กูอิจฉา >////<



ผมนั่งกินขนม นั่งดริ๊งกับพวกมันสักพัก
ยูโรก็สะกิดๆผม

“ปั้นๆ สามีมึงมา”
สามีพ่องงมึงสิยูโร กวนตีนน

“ใครวะ?” ผมหันไปมองตามทางที่ยูโรมันชี้นิ้ว
เอิ่มม ,, ไม้ฉาก
มึงหล่อไปไหววะ??


มันตัดผมสกินเฮดมาใหม่ แล้วคนบ้าอะไรครับ
ใส่แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์เดฟๆนิดๆละหล่อโคตรๆ
พอมันเห็นว่าผมหันไปมอง มันก็หยิบหมวกที่ถือไว้มาใส่
แล้วหันเอาปีกหมวกไปไว้ด้านหลัง


โอ้ยย ,, ป๊าม๊า
ปั้นอยากกรี๊ดดด 555555+
( เดี๋ยวๆลูก ,, หนูเป็นผู้ชายครับลูก ใจเย็นๆ)



สาวๆในร้านมองตามไม้ฉากกันแทบทั้งร้าน
พอไม้ฉากมันเดินเข้ามาที่โต๊ะผม มันก็ยิ้มให้ผมนิดๆ
ก่อนจะหันไปทักเพื่อนๆที่โต๊ะ

“ยังไงยังไงมึง มองตาค้าง เช็ดน้ำลายหน่อยไหม?”
ยูโรแม่งง … กวนตีนอีกละนะ

“น้ำลายบ้าไร” ผมรีบหุบยิ้มแล้วขยับเก้าอี้ ให้ไม้ฉากเอาเก้าอี้มานั่งข้างๆ

“กว่าป๊าจะมาส่ง ต้องโทรไปรายงานม๊าก่อนว่ามาถึงแล้ว เลยมาช้าอะ โทษทีนะ”
มันหันมายกมือไหว้ขอโทษผม

“เห้ยย ไม่ต้องขอโทษๆ แล้วกินไรมายัง”
ผมโบกมือห้ามให้มันยกมือไหว้ ก่อนจะถามมันว่ากินไรมาหรือยัง

“ยังไม่ได้กินเลย พาไปหาข้าวกินหน่อยดิ”

“โอเคๆ”
ผมตอบไม้ฉากเสร็จก็หันไปบอกเพื่อนๆ

“เดี๋ยวกูพาไม้ฉากไปหาข้าวกินก่อนนะ เดี๋ยวมาๆ”
พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินนำไม้ฉากไปตรงเค้าเตอร์บาร์ของร้าน
คือที่ร้านมีอาหารขายด้วยครับ แต่เพื่อนๆผมมันไม่ค่อยสั่งกัน
5555 มันบอกมาร้านเหล้าก็ต้องกินเหล้าดิวะ
ก็อะครับบ จัดไปครับเพื่อน



วันนี้ทั้งร้านแทบจะมีแต่พวกผมครับ เพราะสอบเสร็จละก็เลยพากันมาฉลอง
เดินผ่านไปแต่ะละโต๊ะ ก็โดนให้ยกแก้วตลอด กว่าจะถึงเค้าเตอร์บาร์
ผมแทบจะเมาละครับ
แต่จริงๆ มันเรียกกันเยอะเพราะคนที่เดินตามผมมามากกว่า
ก็ไม้ฉากวันนี้มันหล่อมากกนิครับ 55555+
พอมาถึงเค้าเตอร์บาร์  ผมก็ถามมันว่าจะกินอะไร
แต่เสียงเพลงมันดังครับ
ผมเลยโน้มตัวเข้าไปหามันใกล้ๆ คือผมเตี้ยกว่ามันไงครับ TT’
ถึงจะโน้มตัวเข้าไปใกล้แค่ไหนก็ได้แค่ไหล่มันเท่านั้นละครับ
มันเลยก้มตัวลงมา แล้วเอามือโอบเอวผมให้ขยับไปชิดมันมากขึ้น

“ว่าไงครับ” โอ้ยย แค่มึงก้มลงมา แล้วโอบเอวกูก็จะตายยละ จะมาพูดเพราะทำไมวะ ^////^

“จะถามว่าจะกินอะไร จะได้สั่งให้” หัวใจเต้นแรงพอๆกับจังหวะดนตรี มันจะได้ยินไหมวะ

“เอาข้าวผัด กับต้มยำ” เอิ่มม เมนูมึงนี้ควรไปกินตามร้านอาหารตามสั่งมากนะ

“โอเคเดี๋ยวสั่งให้” 
มันเงยหน้ามองหน้าผม แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบผมออกไปซะที
แล้วยังส่งยิ้มมาให้อีกนะ
>////< โอ้ยยยยย .. เขินเว้ยยย


“คุยกันต่ออีกนิดดิ ท่ากำลังสวย” ดูมันดิ ,, โอ้ยย กวนตีนวะ

“บ้า~”
พูดเสร็จผมก็ผลักไม้ฉากออก มันหัวเราะนิดๆ
แต่ก็ยอมปล่อยให้ผมไปสั่งข้าวให้มันกิน


----------------------------------------
แอบเบรคไว้แป๊บ 555555+
เอาตอนใหม่มาให้ละนะคะ
ขอโทษที่หายไปนานนะ นอน รพ. หลายคืนมากๆ
ตอนนี้กลับมาแล้ว
จะพยายามอัพให้ตลอดไม่ให้ขาดตอนเลยนะคะ
>//////<

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และคำแนะนำคะ
และขอโทษสำหรับคำผิดที่เจพิมพ์ผิดนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-04-2015 21:06:23
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคนเขียน

รู้สึกเหมือนเรื่องกำลังก้าวไปไวๆมั่งละ
อยากรู้เรื่องไม้ฉากกับแม่ไวๆ

เอาใจช่วยนะ
ป้า(ไม้ซุง)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-04-2015 21:07:37
!!! ตกข่าวอะไรไป ทำไมคุณมูเจเข้ารพ.คะ???

ปอลิง ไม้ฉากรบกะแม่แล้วสินะ สู้ๆนะนาย (ทำไมแม่ผิดสัญญาฟระ ไม่เข้าใจๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-04-2015 21:25:01
สุขภาพแข็งแรงไวๆ นะค้าา…

ไม้ฉากกับคุณแม่จอมบงการเริ่มจะตึงๆ กันแล้ว สู้ๆ นะไม้ฉาก เห็นชื่อตอนแล้วหวั่นไหวแปลกๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 08-04-2015 21:26:01
เรื่องจะทันเจแฟรงค์แล้วสินะ
เอาใจช่วยไม้ปั้น สมหวังเร็วๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 08-04-2015 22:24:56
ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ เข้า รพ. ปีละหนพอ ^^

ก็เข้าใจอ่ะนะว่าคนรุ่นก่อนๆคงยากจะยอมรับเรื่องพวกนี้
แต่แหม....  คุณแม่คะ plzzzzz
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 08-04-2015 22:51:42
+1 ขอบคุณที่มาต่อเรื่องให้

ไม้ฉากเริ่มแข็งข้อกับคุณแม่แล้ว
เริ่มจะทวงสัญญา...ส่งสัญญาณน่าจะเอาจริงแล้ว

อยากเห็นตัวจริงของไม้ฉากกับปั้นสิบ
คงจะหล่อกับน่ารัก...เหมาะสมจริงกระดิ่งแมว

fr. ไม้สัก
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-04-2015 22:54:22
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 09-04-2015 00:16:24
อยากอ่านเปายูโรจริงงๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-04-2015 08:50:28
 :L1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 09-04-2015 10:56:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 09-04-2015 17:52:07
 :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 || P.13 || 8-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 09-04-2015 20:34:50
อ๊ากกกกก มากินเหล้า พ่อแม่ไม่อยุ่ด้วยยยย
อยากให้สองคนนี้"เมา.... แล้วเค้าก็ได้กันนน" 5555
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-04-2015 16:08:39
Ch 21 ( ต่อ ) ต้องรออีกนานไหม? || ปั้นสิบ




ผมกับไม้ฉากนั่งเล่นที่เค้าเตอร์บาร์รอข้าว
สักพักก็ได้ครับ จริงๆจะไปที่โต๊ะก็ได้
แต่ไม้ฉากท่านอยากนั่งกินตรงนี้ … ก็เอาครับเต็มที่ครับๆ
555+ ตอนที่รอข้าวอยู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่
สะกิดๆมองผู้หญิงคนนั้นคนนี้
มันอะตัวดี.. สะกิดให้ผมมองผู้หญิงคนหนึ่ง
ใส่เสื้อกล้ามสั้นๆรัดนมมาแต่ไกลเลย
ละกางเกงยีนส์สั้นแค่คืบบ


“หื้มม แจ่มเนอะ” จ๊ะ ,, แจ่มมาก จะสะกิดถามทำไมวะ

“อืมมม แจ่ม” ละดูมันนะครับ กินข้าวไปมองหญิงไป
นี้คือมันลืมไปไหมว่าผมชอบมัน มาสะกิดชวนผมมองสาวเนี้ยย - -‘

“คนโน้นๆอะ โหยยย บิ๊กกกกมาก”
บิ๊กบ้านป๊าแกสิไม้ฉากก
เริ่มหงุดหงิดละครับ 5555
จะหึงก็หึงอะแหละนะ ก็ดูมันดิ ชวนมองแต่ละคน
นมบิ๊กๆ ใส่สั้นๆ เอวเล็กๆงี้
คือ …. ไม้ฉาก
กูนี้แมนมากครับ หุ่นผู้ชาย ไม่มีนม เอวไม่เล็กนะ
มันก็รู้สึกน้อยใจบ้างแหละครับ T^T
ผมไม่ตอบมันละครับ ,, หงุดหงิดระดับ 8
55555555+ รีบๆกินเหอะ
เดี๋ยวกลับไปที่โต๊ะจะเมาบ้างงง


ไม้ฉากมันหยุดกินข้าว แล้วหันมามองหน้าผม
ก่อนจะยิ้มนิดๆส่งมาให้
อารายยยยของมึงครับ
ข้าวผัดใส่อะไรไป ทำไมมึงยิ้มตลอด


“งอนหรอ ,, โอ๋ๆๆ ก็แค่มองหรอกนะ ยังไงๆก็ชอบแบบนี้มากกว่าอยู่ดี”
พูดจบมันก็หันไปกินข้าวต่อ



หื้มม .. ชอบแบบนี้อยู่ดี คือ???
เดี๋ยวววววว … หันมาคุยก่อนดิวะ
ชอบคุยค้างๆแบบนี้ แล้วกูจะรู้เรื่องไหมวะเนี้ยย



“แบบนี้ แบบไหนวะไม้ ตอบบก่อน เดี๋ยวค่อยกิน”
ผมหันไปดึงไม้ฉากให้หันมาตอบ
แต่มันก็แค่ยิ้มๆแล้วก็กินข้าวไม่สนใจผม
ที่ตอนนี้นั่งใจเต้นแรงมาก
คือ .. มันเหมือนคำบอกว่า ชอบ ครั้งแรกจากปากไม้ฉาก
แต่ชอบของมันนี้ คืออะไร
ไม่อยากคิดไปเองครับ กลัวสุดท้ายไม่เหมือนที่ผมคิด
แล้วผมจะเสียใจคนเดียว




ผมพยายามดึงมันให้หันมาตอบ แต่มันก็ไม่ยอมหันมา
นั่งกินข้าวไปอย่างสบายใจเลย
แม่งงง … ขอให้สำลักต้มยำทีเถอะ 555+



พอไม้ฉากกินข้าวเสร็จ ก็จ่ายเงินแล้วชวนผมกลับไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะ
ตลอดทางก็โดนเพื่อนทักเพื่อนดึงไปตลอดทาง
ครับ .. เมาครับเมา
ผมมึนไปหมดละ เจอทั้งเพียวๆ ทั้งผสม ตีกันไปหมด
ตอนนี้เริ่มจะดึกละครับ คนเลยมาเยอะแล้ว
เริ่มจะยืนเบียดกันหมดละครับ



“กูนึกว่ากลับไปนั่งทำกับข้าวแดกเองที่บ้านละ” ยูโรแม่งตะโกนมาแซว
ตอนที่ผมกับไม้ฉากเดินเข้าไปที่โต๊ะ

“กูก็กะว่าจะทำแบบนั้นแหละนะ แต่ม๊ากูไม่อยู่วะเลยกินที่นี้แทน”
55555+ พอผมตอบไปแบบนี้ ยูโรมันเลยส่งนิ้วกลางกลับมาให้ผมแทน
เอออ เพิ่งสังเกตว่าเปากับยูโรมันนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกัน
หรือจะพูดดีๆคือ เปามันนั่งตักยูโร


มึง 2 คน ,,, ซัมติ้งอะไรกันแน่ๆ คืนนี้จะไม่พลาดดด 5555555+
ต้องแอบดู เอ้ยย ! ต้องถามให้รู้เรื่อง



ไม้ฉากดึงผมเข้าไปหา ก่อนจะก้มลงมากระซิบถามผม

“ม๊าไปไหนอะ เห็นบอกยูโรว่าม๊าไม่อยู่”
นี้มึงยังได้ยินอีกหรอ เสียงเพลงออกจะดัง
มันก้มลงมารอฟังคำตอบ ผมเลยเอนตัวเข้าไปกระซิบบอกมัน

“ป๊ากับม๊าไปกรุงเทพอะ”
ไม้ฉากมันพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะหันไปนั่งคุยกับน่อนต่อ



ผมก็นั่งดื่มกับเพื่อนๆ เต้นๆกันไปจนเกือบๆเที่ยงคืน
คะน้ากับเลน่อนขอกลับก่อน เพราะแม่คะน้าไม่ให้กลับเกินเที่ยงคืน
พวกผมเลยตกลงกันว่าจะกลับบ้านพร้อมกันเลย
เพราะเหนื่อยกับสอบมาทั้งอาทิตย์ละ
จะให้เมาต่อจนตี 2- ตี3 ก็คงไม่ไหว


พอออกมาหน้าร้านได้ คะน้าก็กลับไปกับเลน่อน

“เห้ยย ปั้น เดี๋ยวกูไปส่งเปาเอาเสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวตามไปที่บ้าน” ยูโรหันมาบอกผม
แล้วก็พาเปาเดินออกไป .. คือ มึงรอคำตอบของกูก่อนไหมมม??
แล้วนี้กูกลับยังไงวะเนี้ยย TT’


“ กลับบ้านได้แล้วปั้น” ไม้ฉากดึงแขนผมไปที่รถ Zoomer X ของมัน
ลืมไปว่าไม้ฉากมาด้วย 5555+
ไม่ง้อมึงแล้วละยูโร กูกลับกับไม้ฉากได้


พอผมเดินตามไปที่รถ มันก็ใส่หมวกกันน๊อคให้
ก่อนจะบ่นผมต่ออีก

“บอกแล้วว่าอย่าเมา แล้วดูดิ .. หน้าแดงขนาดนี้ ดีนะป๊ากับม๊าไม่อยู่ ไม่งั้นโดนด่าแน่ๆ”
ครับพ่อ … แหม่~ บ่นจริงจังเลยนะ
ก็เมากับแกนั้นแหละ จะน่าห่วงทำไมวะครับ??

“ไม้ก็อยู่ จะกลัวอะไร จริงไหมม?”
ผมตอบมันไป แล้วส่งยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดละ ให้มันไปด้วย 555

“หึหึ กลัวไม้บ้างก็ได้นะปั้น .. ถ้าเป็นเมื่อก่อนอะไว้ใจไม้ได้ แต่ตอนนี้ ….”
มันหยุดพูดแต่ส่งยิ้มแปลกๆกลับมาให้ผมแทน
หื้มม .. หวิวๆแปลกๆนะครับรอยยิ้มนั้น

“ตอนนี้ทำไมอะไม้” ผมเริ่มจะงอแงแหละครับ ตอนนี้ทำไมอะ TT’

“ก็ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนละไง จริงไหม?”
โอ้ยยย ย…. จะละลายตายตรงหน้าร้านนี้แหละ
มันก้มหน้ามาซะเกือบจะชิดหน้าผมเลยครับ
ละตอบแบบนี้ แล้วยังยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้อีก


อืมม ,, ไม่น่าไว้ใจมันจริงๆ



พูดจบมันก็หัวเราะ ก่อนจะบอกให้ผมรีบขึ้นมาซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์
ผมลังเลไม่กล้าขึ้นละครับ .. มันหัวเราะผมอะ - -‘
กวนตีนมากกกกกก ,,, ไอ้คุณชายยย!!!


“จะกลับไหมอะบ้านเนี้ยยย เร็วๆดิ ง่วงแล้วนะ” มันเร่งให้ผมขึ้นรถ
ผมก็รีบเดินไปซ้อนท้ายมัน ก่อนที่มันจะค่อยๆขี่กลับไปบ้านผม
พอมาถึงหน้าบ้าน มันก็บอกให้ผมเปิดรั้ว

“เปิดรั้วดิเตี้ย เร็วๆจะเอารถไปเก็บ” หื้มมม … จะเอารถมาเก็บ??

“เก็บอะไรละ มาส่งแล้วก็กลับไปได้แล้ว “ ผมรีบไล่ให้มันกลับบ้าน เพราะเดี๋ยวป๊ามันจะรอ

“คืนนี้จะนอนนี้” ดูมันตอบดิครับ แล้วเดินลงมาเปิดรั้วบ้านเองด้วยนะ
แล้วมันก็เอารถเข้าไปจอด
ผมยังยืน งง อยู่เลย คือ … คืนนี้มึงจะนอนที่นี้???

“นอนที่นี้หมายความว่าไง บอกป๊าแล้วหรอ?”
ผมรีบเดินเข้าไปถามไม้ฉาก ที่ตอนนี้มันถอดรองเท้ารอเตรียมจะเข้าบ้านละครับ
คือ มึงรีบไปไหนเนี้ยยยย??!


“อืมม บอกตั้งแต่มาถึงบ้านแล้วละ เปิดบ้านดิ ง่วงนอนแล้วนะ”
มันยังงอแงๆรีบให้ผมเปิดบ้านต่อ
คือ .. บ้านกูครับคุณไม้ฉากจะเร่งทำไมเนี้ยยยย

“เดี๋ยวต้องรอยูโรก่อนนะ ขนที่นอนลงมานอนข้างล่างกัน”
ผมบอกไม้ฉากที่ตอนนี้เดินตามผมเข้ามาในบ้าน แล้วมันก็กำลังล๊อคประตูบ้านผมอยู่

“ยูโรไปนอนกับเปา คืนนี้ปั้นก็นอนกับไม้ไง”
มันพูดเสร็จก็เดินตรงดิ่งไปที่ห้องนอนผมเลยครับ
คือ ไม้ฉากครับ .. มึงทำเหมือนเจ้าของบ้านมากไปละนะ



ผมไม่ได้เดินตามไม้ฉากขึ้นไปบนห้องครับ
มานั่งที่โซฟาละกดโทรหายูโรแทน เพราะมันบอกจะตามมานี้นา
อะไรวะ ไปตกลงกันตอนไหนเนี่ยยย?


“อารายของมึงครับปั้น” ดูมันรับสายดิครับคุณยูโร

“มึงจะมากี่โมง” ผมถามมันไป

“อ้าว ไม้ไม่ได้บอกหรอ ว่าวันนี้กูไม่ไปแล้ว” TT เชรี้ยยย แล้วไม่บอกกู

“แล้วทำไมไม่บอกกูละ ไม้มันเพิ่งบอกกูเมื่อกี้เอง”
กูละอยากจะด่ามึงจริงๆ แต่หาคำด่าไม่ได้ละ

“เอาน่ะ ก็ไม้มันบอกว่ามันมีเรื่องจะคุยกับมึงไง เอานะ,, นอนกับมันนั้นแหละ
เมื่อก่อนก็นอนด้วยกันบ่อยนิหว่าไม่เห็นจะงอแง

เดี๋ยวดิเปา อย่าเพิ่ง … เออ แค่นี้ก่อนนะ”

คือมึงทำอะไรกันอยู่?
5555555555555
 >////////<




ผมเอนตัวนอนกับโซฟาสักพัก ก็เหมือนมีหยดน้ำอะไรหยดมาใส่หน้าผม
พอผมลืมตามาก็ตกใจแทบช๊อค
คุณไม้ฉากสิครับ ชะโงกหน้ามองหน้าผมอยู่
ละผมนี้เปียก หน้าเปียกไปหมด คือ มึงอาบน้ำมาแล้วทำไมไม่เช็ดตัววะ
กลิ่นสบู่ขนาดนี้ มึงอาบน้ำหรือเล่นสบู่ในห้องน้ำบ้านกูวะ??



“ตื่นๆ ไปนอนข้างบนดิ ละหาเสื้อผ้าให้ใส่ด้วยยย” ดูมันดิครับ
สั่งๆตลอด คือ ไปอาบน้ำรู้ว่าไม่มีเสื้อผ้ายังจะอาบ
แล้วผ้าเช็ดตัวที่มึงใช้อีก นั่นมันของกูนะครับบบ


เอิ่มมม .. มันมีแค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบๆตัวอยู่ แล้วคือผูกผ้าเช็ดตัวดีๆเถอะครับ
ผมละกลัวมันจะหลุดจริงๆ
มึงขาวมากก ละซิ๊คแพ็คคืออารายยย
ทำไมหุ่นดีวะ อิจฉาอะ TT


“มองอีกนานไหมเนี้ยย .. เช็ดน้ำลายด้วย 5555”
โอ้ยยย กวนตรีนนนนแหละนะไม้ฉาก

“คะใครใครมอง น้ำลายบ้าไร เออๆ เดี๋ยวเตรียมชุดให้
วันหลังจะอาบน้ำก็บอกก่อนดิวะ จะได้เตรียมเสื้อผ้าให้ก่อน”

ผมพูดจบก็รีบเดินขึ้นห้องมาเตรียมหาชุดนอนให้มัน
โอ้ยยย .. ใจเต้นเกินไปแล้วนะ
หุ่นไม้ฉากก็เห็นบ่อยแล้วนี้วะ จะใจเต้นทำไมเนี้ยยย >//////<


ผมวางชุดนอนให้ไม้ฉากไว้ที่เตียงนอน
ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวผืนใหม่กับชุดนอนเดินเข้าไปอาบน้ำบ้าง


คืนนี้ต้องนอนกับไม้ฉากจริงๆหรอว่ะ???
ทำไมใจเต้นแปลกๆงี้อะ TT’

กลัว?

ตื่นเต้น?

หรืออะไรวะ??



สงสัยเพราะเมาแน่ๆ ทำให้ใจเต้นแรงแบบนี้ ^///////////^





---------------------------------------

ตอนหน้าจะมีอะไรนะ??
555555555+


เอามาฝากตอนเย็นๆจ๊าา =)
ถ้าพิมพ์ผิดขออภัยด้วยนะคะ
และก็ขอขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ค่าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-04-2015 16:19:32
ตอนหน้า … อาจมีคนร้องไห้น้ำมูกโป่งหรือเปล่าคะ?? เพราะเรื่องเรียนต่อของไม้ฉากงายยย~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 10-04-2015 16:27:53
ตอนหน้า … อาจมีคนร้องไห้น้ำมูกโป่งหรือเปล่าคะ?? เพราะเรื่องเรียนต่อของไม้ฉากงายยย~

นั่นสิ ไม่รู้ว่าไม้ฉากไฟต์กะแม่เป็นไงมั่ง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-04-2015 17:38:24
เขิลลลลล  :o8:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-04-2015 18:47:19
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 10-04-2015 21:16:06
ตอนหน้าก็ไม่มีไรค่าาาาา
ง่วงมาก ต่างคนต่างหลับ  อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-04-2015 21:32:09
เห็นมาอัพตอนใหม่
ตับเรากระตุกรอเลยนะ
สงสัยต้องตอนหน้า

ความรู้สึกของเราตอนที่แม่ไม้ฉากบังคับให้ไม้ฉากไปเรียนรร.นายร้อยนี่...งง
ไม่ห่วงลูกมั่งเหรอ?
เป็นตำรวจนี่อันตรายกว่าอาชีพอื่นๆนะ
ยกเว้นว่าลูกจะอยากเป็นเอง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 10-04-2015 21:40:08
ตอนหน้าเก๊าะ...
:oo1: :oo1: :haun4: :pighaun: :z1: :m25: :jul1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: ไง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-04-2015 21:41:41
ตอนหน้าคงมีคนร้องไห้แน่ๆ เลยค่ะ :sad4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 10-04-2015 22:43:33
เรื่องนู้นนน..บอกว่ามีเพื่อนเป็นนักเรียนนายร้อย(หน้าตาดี)คอยไปรับ-ส่งปั้นสิบที่มหาลัยอยู่นะ
อยากจะเดาว่าไม้ฉากสอบเรียนนายร้อยได้(ไม่น่าจะใช่พี่อุ้ม..เพราะไม่ใช่เพื่อนอ่ะ)

หุหุ..เรียนมหาลัยก็ยังคบกันอยู่
ใช่หรือไม่ใช่ล่ะ

ไม้สักขอเดา
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 10-04-2015 23:05:02
แอบดีใจและโล่งใจ   ตอนอ่าน  เจ-แฟร๊งค์  เห็นมีช่วงของปั้นสิบ  มีนักเรียนนายร้อยคอยรับส่ง  แอบใจหายคิดว่าเป็นอุ้มรัก  คิดว่าปั้นจะเลิกกับไม้และอุ้มเสียบแทน  แต่พอรู้ว่าไม้ไปสอบนายร้อยก็เลยคิดว่า   ต้องเป็นไม้ไม่ใช่อุ้ม   ใช่ไหมคะ   นะนะนะ   ขอเป็นไม้นะอย่าเป็นคนอื่นเลย    รักปั้นสิบกับไม้ฉากมากๆ   เชียร์คู่นี้เลย   รักๆๆๆๆๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 11-04-2015 21:57:53
แล้วเรื่องไปสอบนายร้อยว่าไงนะไม้ฉาก แต่คืนนี้กับปั้น เอ็นซี ด่วน :hao6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-04-2015 00:42:44
อยู่ช่วงเดินทางนะคะ เดี๋ยวจะรีบมาอัพให้จ๊าา :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-04-2015 01:10:48
โอ้ยยยย ใจจะขาด

เรื่องนุ้นตอนปั้นสิบโชว์ตัว ตอนฟังเรื่องโชกุน มีสองคนที่ไปด้วยคือ 'นักเรียนนายร้อย' กับ 'ดาราที่กำลังดัง'

แต่ตอนที่มีคนแซวปั้นสิบว่าแฟน หนูบอกว่าเพื่อน....


ตกลงคือยังไงๆๆๆ

//กรีดร้องนอนไม่หลับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 21 ต่อ || P.13 || 10-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-04-2015 14:54:43
กำลังอัพน๊าา =)
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-04-2015 16:38:10
Ch 22 รอหน่อยนะ || ไม้ฉาก


ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัว แล้วก็รอปั้นสิบอาบน้ำครับ
คือ ,,,,มึงอาบน้ำนานไปไหมมม??
กูง่วงละนะครับ  --‘


วันนี้จริงๆเกือบไม่ได้มาหามันละครับ
ก็วันนี้โรงเรียนผมมีงานรับใบประกาศจบการศึกษา
พอรับใบประกาศเสร็จ ผมก็รีบชวนไนซ์มาด้วยกัน
เพราะถ้าเอารถไนซ์มาจะมาถึงไวกว่า แล้วก็ไม่ต้องไปรอรถประจำทาง
แต่ผมคงชวนไนซ์ผิดวันละครับ วันนี้มันไม่อยากกลับบ้าน
เพราะพ่อแม่มันเพิ่งไปหย่ากันมาเมื่อเช้า
สงสารไนซ์มันนะครับ วันดีๆแบบนี้ แทนที่จะรีบกลับบ้านมาฉลอง
มาเจอเรื่องราวแบบนี้ในครอบครัวแทน …
ผมเลยไม่เซ้าซี้มันครับ พอรับใบประกาศเสร็จ แม่ก็มารอรับอยู่ละครับ
พูดถึงแม่ .... เห้อออออ
ได้แต่ถอนใจครับ


หลังจากที่ไปทานข้าวกับแม่พี่อุ้มรักมา
สรุปแล้วคือ ยังไงๆผมต้องไปสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยครับ
ผมทักท้วงไปหมดแล้ว แต่แม่เลือกที่จะนิ่งเฉยแทนคำตอบทุกอย่าง
แล้วช่วงเวลาที่ผมปิดเทอม ก่อนจะมาถึงวันรับใบประกาศวันนี้
แม่ยิ่งไม่ปล่อยให้ผมต้องว่างเลยครับ


ผมไปเข้าค่ายที่วัดกับทางโรงเรียนมา พออีกวันแม่ก็ให้ขับรถพาแม่ไปบ้านลูกค้า
วันต่อมาให้พาไม้ทีไปเรียนว่ายน้ำ อีกวันต่อมาก็ให้ไปซื้อของเตรียมไปเข้าค่ายติว
ผมกลับมาถึงบ้านเกือบ 3 ทุ่มทุกวัน
เหนื่อยแทบหมดแรงครับ ได้โทรหาปั้นมันบ้าง
แต่ไม่ได้บ่อยเท่าไหร่ เพราะมันก็อ่านหนังสือสอบ
ดีหน่อยนะ ,, ที่มันไม่งอแง น่าเบื่อแบบผู้หญิง
ไม่งั้นวันนี้ผมคงไม่รีบมาหามันแน่ๆ =)



5555+ แต่อย่าคิดเลยครับว่าจะได้มาง่ายๆ
แม่มารอรับหน้าโรงเรียนขนาดนั้น
พอผมเดินมาที่รถ แม่ก็ถามว่า

 “ ไม้จะไปกินฉลองกับเพื่อนไหม เดี๋ยวแม่จะไปส่ง”


ใจดีไหมละแม่ผม .. “ไม่ไปครับ ไม้จะไปบ้านป๊า”
ผมตอบแม่ไป แต่ไม่ได้หันไปมองว่าแม่ทำหน้ายังไง
แต่แม่ก็ขับรถออกจากหน้าโรงเรียน

“ไปหาป๊าทำไม เดี๋ยวพรุ่งนี้ ตอนไปส่งไม้เข้าค่ายติวก็ต้องแวะรับป๊าที่บ้านอยู่แล้ว”
แม่ตอบมาด้วยเสียงที่นิ่งมาก

“ก็ไม้จะไปหาปั้นก่อนครับ พรุ่งนี้แม่ค่อยไปรับไม้กับป๊า แล้วค่อยเลยไปค่ายติวไงครับ”
ผมก็ยังตอบแม่ไปด้วยเสียงเรียบๆเช่นกัน

แบบนี้พวกผมเรียกว่า ,, สงครามประสาทครับ
ไม่โวยวาย ไม่ด่า ไม่ตี แต่ใช้การพูดแบบเอาแต่ใจของแต่ตัวเอง
( อย่าทำเลียนแบบนะ ,, ไม่ดีเลยทำแบบนี้กับพ่อแม่ )


แม่หันมามองหน้าผม แล้วเงียบไปสักพัก

“สรุป ไม้จะทำแบบนี้กับแม่จริงๆใช่ไหม?” แม่ถามผมขึ้นมา

“ทำแบบนี้ของแม่คือแบบไหนละครับ ไม้คิดว่าสิ่งที่ไม้ทำไม่ผิดอะไรนะครับ
แม่อยากให้ไม้เรียนอะไร อยากให้ไม้ทำอะไร ไม้ก็ทำมาตลอดแล้ว
พอถึงวันที่ไม้ควรจะได้ทำในสิ่งที่ไม้เลือก แม่ก็บอกให้ไม้ทำแบบนี้
แบบที่แม่ต้องการอีก ไม้ก็ทำให้ไงครับ
แต่แค่วันนี้ไม้อยากไปเจอเพื่อนไม้บ้าง ไม้ผิดอะไรหรอครับ”


จริงใช่ไหม ,,,, ผมก็ตามใจแม่หมดแล้วนะ ผมผิดอะไร??


“อืมม ถ้าไม้อยากไปไม้ไปเองนะ แม่ไม่ไปส่ง”
แม่พูดเสร็จก็เลี้ยวรถมาจอดที่หน้าบ้าน พอผมลงรถเสร็จ
แม่ก็ขับรถออกไปเลย



ผมก็เดินเข้ามาในบ้าน หยิบกระเป๋าเสื้อผ้าที่เตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
ก่อนจะโทรตามให้เพื่อนมารับ ไปส่งที่ขนส่ง เพื่อรอขึ้นรถไปบ้านป๊า
ตอนที่นั่งบนรถ ป๊าก็โทรมาหาครับ
ถามว่ามาถึงกี่โมงป๊าจะไปรับ
แปลว่าแม่โทรไปฟ้องป๊าเรียบร้อยแล้ว


“อย่าดื้อกับแม่มากนักสิไม้ฉาก เราเป็นพี่นะ”
ป๊าผมเริ่มบ่นทันทีที่ผมลงจากรถโดยสารมาขึ้นรถของป๊า

“ป๊า ไม้ดื้ออะไรครับ ให้ทำไรไม้ก็ทำ
นี้ไม้อยากมาเที่ยวเล่นกับเพื่อนก่อน ที่จะไปเข้าค่ายติว ไม้ทำผิดหรอครับ”

ผมหันไปมองหน้าป๊า ซึ่งป๊าก็ไม่ได้ทำหน้าโกรธหรืออะไร
ป๊าได้แต่พยักหน้า แล้วก็ขับรถกลับไปที่ร้าน

“ไม่ได้ผิดหรอก แต่แม่เค้าหวังดีกับไม้นะ
แล้วคืนนี้จะนอนบ้านเพื่อนใช่ไหม ตอนเช้ารีบกลับมาละ แม่เราจะได้ไม่บ่นอีก

เห้ยย … ป๊านี้รู้ใจจัง อยากจับป๊ามาหอมแก้ม >///<

“ขอบคุณครับป๊า ไม้ไม่ทำตัวเหลวไหลหรอก ป๊าเชื่อใจไม้ได้”
พอมาถึงร้าน ผมก็รีบเอากระเป๋าไปเก็บบนห้อง ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพราะปั้นสิบกับเพื่อนๆไปร้านเหล้ากัน
เห้ออ ,, รู้ว่าเมาง่ายก็ยังจะไปกินเนอะเตี้ยเอ้ยยย


ผมมาถึงร้าน F Bar ก็ค่ำๆละครับ เพื่อนๆปั้นสิบคงมากันเยอะแล้วละ
เพราะเห็นที่หน้าร้านคนเยอะมาก
แล้วผมจะเจอปั้นไหมเนี้ยย??


พอผมเดินเข้ามาในร้านก็ยืนมองหาสักพักก็เจอครับ
ยูโรหันมาเห็นผมพอดี เลยสะกิดเรียกปั้นให้หันมา
ผมเลยเดินเข้าไปหามันที่โต๊ะ
แต่มันมองผมละผมเขินอะ 555555
คือแบบไม่ได้เจอกันนานมากๆ แล้วได้แต่คุยโทรศัพท์กัน
พอเจอหน้ากันแล้ว .. อยู่ๆก็เขิน แล้วผมเพิ่งตัดผมมาใหม่ด้วย
ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เลยหยิบหมวกมาใส่ด้วย


พอเดินมานั่งที่โต๊ะกับมัน ก็นั่งสักพักมันก็ชวนไปกินข้าวครับ
ระหว่างที่เดินไปที่เค้าเตอร์บาร์นี้คือ ปั้นสิบมีคนเรียกแทบทุกโต๊ะครับ
แล้วมันก็ยกแก้วทุกโต๊ะ หน้าแดงแขนแดงไปหมดแล้วววว
คือ มันเป็นคนขาวครับ กินเหล้านิดหน่อยตัวจะแดงๆ
น่ารักดี ^///////^


พอนั่งกินข้าวผมก็แหย่ๆกวนตีนมันเล่น
ชี้ให้มันมองผู้หญิงคนโน้นคนนี้
มันทำหน้าเบ้ใส่ผมละ 5555+
นี้มึงหึง หรือมึงรำคาญ ??
ถ้าหึงนี้โคตรน่ารักเลยอะ
ผมเลยแกล้งพูดแหย่มันไป

“งอนหรอ ,, โอ๋ๆๆ ก็แค่มองหรอกนะ ยังไงๆก็ชอบแบบนี้มากกว่าอยู่ดี”
5555+ ได้ผลครับ จากทำหน้าหมาหงอยๆ ตอนนี้ทำหน้ายิ้มกว้างจนปากจะฉีกแหละ
มาเซ้าซี้ใหญ่ว่าหมายถึงอะไร
โอ้ยยย ,, เตี้ยละยังโง่อีกนะ


55555555555+ พอเดินกลับมาที่โต๊ะผมเลยรู้ว่าวันนี้ป๊าม๊ามันไม่อยู่
นั้นไง โชคเข้าข้างผมละ ได้ไปนอนแกล้งมันที่บ้านละ
จริงๆก็จะนอนบ้านมันนั้นแหละครับ
เพราะทุกทีก็นอนบ้านมัน
ผมเลยเดินเข้าไปสะกิดบอกยูโรว่าไม่ต้องมานอน เดี๋ยวผมนอนกับปั้นเอง
ยูโรมันยิ้มดีใจมากครับ เพราะมันจะไปนอนบ้านเปา
555+ เรื่องยูโรกับเปา ผมรู้ดีครับ แต่ขอไม่เล่านะ ;p




“ยิ้มอะไรของมึงครับ”
ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ก็สะดุ้งกับคำทักทายของคุณปั้นสิบครับ
มึงอาบน้ำนานจนกูนั่งคิดอะไรไปจนจะหลับละ ยังจะมาถามกวนตีนอีกนะ

“มึงอาบน้ำนานอะ กูง่วงละเหอะนะ” ผมแกล้งๆบ่นมันไป
จะให้บอกว่านั่งคิดถึงเรื่องของมันอยู่ ก็ไม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวมันได้ใจ 5555555555+

“มึงก็นอนก่อนก็ได้นี้ กูห้ามมึงนอนหรือไง?”
นั่นไง กวนตีนอีกแหละ มันเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตาก ก่อนจะนั่งเล่นมือถืออยู่บนเตียง
ตัวมันแดงมากครับ แล้วใส่เสื้อกล้ามสีขาว แล้วตัวขาวอีก
นี้กูมองอะไรขาวไปหมดเลยหรือไงเนี้ยย - -‘


“มึงจะเล่นมือถือทำไม นอนได้แล้ว”
ผมลุกขึ้นไปหยิบมือถือออกจากมือมัน ก่อนจะกดปิดเครื่อง
แล้ววางไว้ข้างๆที่นอน แล้วเดินไปปิดไฟ เหลือแต่ไฟตรงโต๊ะข้างๆที่นอน

“นี้บ้านกูหรือบ้านมึงวะไม้” ปั้นสิบมันถามผม แต่ก็ล้มตัวลงนอนนะ

“ก็กูง่วงนี้หว่า มึงจะเปิดไฟทำไมละ”
ผมพูดเสร็จก็ลงไปนอนข้างๆปั้น
ปั้นมันก็ดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม แล้วก็ห่มให้ตัวมันด้วย

“งั้นกูปิดไฟละนะ” พอห่มผ้าเสร็จ ปั้นมันก็บอก
ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง


พวกผมนอนเงียบๆสักพัก ปั้นมันก็เปิดไฟอีกรอบ
“เปิดทำไมอะ”  ผมขยับตัวนอนตะแคงไปมองหน้ามัน
ตอนนี้หน้ามันแดงมาก ,, มึงไม่สบายหรือเปล่า???

“ไม่รู้ดิ กูใจเต้นแปลกๆวะ สงสัยกูเมามากไปมั้ง” ปั้นมันยกมือมาทาบอกตัวเอง

“ไหนๆ ใจเต้นแรงแค่ไหน ขอกูจับหน่อย”
ผมเอื้อมมือไปดึงมือมันออก ก่อนจะจับที่อกมัน
ใจมันเต้นแรงมากๆครับ แล้วตัวมันกับหน้ามันก็แดง

“มึงคงเมาแหละ กินเหล้ามากไปแน่ๆ”
ผมดึงมือออก ก่อนจะเอามืออังที่หน้าผากมัน
ก็ตัวไม่ร้อนนะ  เมานั้นแหละ ,, สรุปไปได้เลย

“อือๆ งั้นนอนต่อเหอะ กูปิดไฟนะ” มันทำท่าจะปิดไฟ แต่ผมดึงตัวมันไว้

“ไม่ต้องปิดหรอก มึงไม่ชอบนี้มืดๆอะ มึงคงอึดอัดแหละ เปิดไฟไว้ก็ได้”
พูดเสร็จผมก็ดึงมันเข้ามากอด

“เดี๋ยวกูนอนกอดมึงเอง ไม่ต้องกลัวหรอกนะ”
(เดี๋ยวๆนะไม้ ปั้นมันบอกว่ากลัวตอนไหนวะ??)


คือ ปั้นมันกลัวความมืดครับ ถ้าปิดไฟหมดเลยมันจะรู้สึกอึดอัด
เพราะตอนเด็กๆพวกผมเคยเล่นซ่อนหากัน
แล้วปั้นมันไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าที่มืดๆ แล้วไม่มีคนเข้าไปหามัน
มันรอจนมันหลับไปในตู้ แม่มันเปิดตู้มาเจอ ปลุกมันตั้งนานกว่ามันจะตื่น
แล้วจากนั้นมันก็กลัวความมืดครับ


“ไม่ต้องกอดก็ได้ กูนอนได้นะ” มันพูดเสร็จก็ดันๆตัวผมออก
หึหึ เล่นตัวนะคุณปั้นสิบ
ผมก็ยิ่งกอดมันแน่นขึ้น จนมันโวยวายอะครับ 55+

“โอ้ยย อย่ากอดแน่นดิ หายใจไม่ออกแล้ว”

“มึงก็อย่าดันกูออกดิ ก็กูอยากกอดอะ”

พอมันได้ยินคำนี้ มันก็หยุดดิ้นครับ
แล้วเงยหน้ามามองหน้าผม

“มึงอยากกอดกูจริงๆหรอ” มองเฉยๆได้ไหม ทำไมต้องทำตาวิ้งๆวับๆด้วยวะเนี้ย

“อืมม มึงไม่อยากให้กูกอดหรอ” ผมถามมันกลับไป
มันเงียบไปสักพัก ก่อนจะกอดผมกลับมา

“อยากให้มากกว่ากอดอีก”
หื้มมม ,,,, อะไรของคุณครับปั้นสิบ
นี้ .. พูดอะไรออกมารู้ตัวไหม???


ผมเอามือจับคางปั้นสิบ ให้เงยหน้ามามองผม

“มึงพูดงี้หมายความว่าไง พูดชัดๆดิ”
ตอนนี้หน้าปั้นสิบมันแดงกว่าเดิมอีกครับ

“ไม่เอาไม่พูดแล้ว มึงอะเชรี้ยย บอกให้กูรอ รอ รอ จะให้รอจนมึงมีเมียก่อนเลยปะวะ?”
อ้าววว นี้หาเรื่องอะไรเนี้ยย??

“พูดดีๆดิ ด่าทำไมเนี้ย” มันเริ่มผลักตัวผมออก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแทน

“ก็มึงบอกให้กูรอ กูรอแล้วนะ แต่บอกกูหน่อยเหอะ มึงคิดไงกับกู”
เออคือ .. นี้ถ้ากูไม่ตอบ กูคงได้นอนนอกห้องสินะ
จ้องกูแทบจะแดกหัวขนาดนี้ 55555+

ผมว่ามันเมาจริงๆแหละครับ ถ้าไม่เมามันไม่กล้าพูดขนาดนี้หรอก
ผมเลยลุกขึ้นมานั่ง มองหน้ามัน มันก็มองกลับนะครับ ไม่มีหลบสายตาด้วย
คือมึงเมาแล้วหาเรื่องมากอะปั้น - -‘


“มึงอยากรู้จริงๆใช่ไหม?” ผมถามมันเพื่อความมั่นใจอีกรอบ

“อืมม กูอยากรู้ ไม่ว่ามึงจะคิดยังไงก็ตามเถอะ กูอยากรู้แล้ว”
มันพยักหน้าตอบผมมาแบบชัดเจนมาก
จริงๆมาวันนี้ผมก็ตั้งใจมาบอกมันนั้นแหละครับ
ถึงบางอย่างมันจะไม่เป็นเหมือนที่หวังไว้ตอนแรก
แต่ .. ทุกสิ่งที่ผมตั้งใจจะบอกมันก็ยังเหมือนเดิมทุกๆอย่าง = )


“อืมม กูก็ตั้งใจจะบอกมึง ตั้งใจฟังนะปั้น”
ผมขยับไปนั่งใกล้ๆมัน ก่อนจะดึงมือมันมาจับไว้

“มึงบอกว่ามึงชอบกูใช่ไหม?”
มันพยักหน้ารับ

“อืมม ตอนแรกกูโคตรสับสนเลยนะ ว่าคนที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแบบมึงกับกู
จะเปลี่ยนมาชอบกันแบบคนรักได้ไหม ไม่ใช่แค่เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนหรอกนะ
ที่สำคัญเราเป็นผู้ชายเหมือนกันด้วย กูโคตรคิดมากเลยจริงๆว่าจะทำยังไง
กูไม่ได้เกลียดหรือรู้สึกแย่ในคำที่มึงบอกเลย กูกลับตื่นเต้น แล้วก็ดีใจที่มึงบอกชอบกูด้วยซ้ำ
กูพยายามถามตัวเองว่ากูคิดยังไงกับมึง ช่วงที่มึงบอกชอบกู
กูเคยพยายามคุยกับผู้หญิงที่เข้ามาจีบกูด้วยนะ มึงรู้ไหมโคตรสวยเลย นมใหญ่มาก เอวเล็กมาก  ....
โอ้ยๆๆ กูไม่แกล้งละๆ”

ปั้นมันหยิกมือที่ผมจับมันไว้ครับ แค่แกล้งบอกว่าพี่มิ้วสวยหน่อยเดียวเอง
555+ จริงๆพี่มิ้วสวยนะ แต่ผมพูดแกล้งมันจนมันหยิกผมมานี้แหละ

“เออนั้นแหละ กูพยายามละนะ แต่ไม่ใช่เลยวะ กูก็รู้สึกดีนะ
แต่กูไม่ได้รู้สึกอยากกอด อยากจับมือ หรืออยากจะมาหามาเจอ
เหมือนที่กูรู้สึกกับมึง มึงจำได้ไหมที่ปีใหม่กูออกจากวัดแล้วกูมาหามึง
วันนั้นกูไม่ได้ติดต่อหาคนนั้นเลยนะ กูรีบมาหามึงก่อนเลย แล้วกูกอดมึงที่หน้าบ้านอะ
กูยิ่งรู้คำตอบในใจกูเลยว่าจริงๆแล้วกูคิดยังไงกับมึง วันนั้นพอกูกลับไปที่บ้าน
กูก็บอกผู้หญิงคนนั้นเลยว่ากูคงคุยต่อไม่ได้แล้ว เพราะอะไรมึงรู้ไหม?”

ผมมองหน้าปั้นสิบ แต่มันไม่ได้ตอบอะไรครับ ได้แต่ส่ายหัวไปมา

“เพราะมึงไงปั้น ... เพราะกูมีมึง กูพอใจแล้วกับสิ่งที่กูมีตรงนี้
กูไม่อยากคุยกับใครเพิ่มเลย เพราะมีแค่มึงคนเดียวที่กูต้องการ”

ถ้าผมมองไม่ผิดเมื่อกี้มึงยิ้มนะปั้น 555+

“แล้ว แล้วตอนนี้มึงคิดยังไงกับกู มึง มึง คือ มึงชอบกูบ้างไหม?” ปั้นสิบถามผมออกมา
คือกูบอกมาเยอะขนาดนี้ มึงยังจะถาม?????
เห้อออ มึงนี้เอาแต่ใจจริงๆเลยวะ
แต่ ….. กูยอม = )

“อืมม กูชอบมึงปั้น ชอบแบบที่มึงชอบกูนี้แหละ กูก็ไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ไง แต่กูชอบมึงไปแล้ววะ”
ปั้นสิบมันยิ้มกว้างเลยครับ แล้วก็ร้องไห้ อ้าวววววว อะไรของมึงเนี้ยย

“ร้องไห้ทำไมครับ” ผมดึงมันเข้ามากอด ก่อนจะค่อยๆลูบผมมันเบาๆ

“ก็ ก็กูดีใจนี้หว่า มึงรู้ไหมกูรอคำตอบจากมึงมานานแค่ไหน กูนึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้จากมึงแล้วซะอีก”
พูดจบมันก็สะอื้นต่อ 5555+ โอ้ยย กูชอบมึงไปได้ไงเนี้ย
เมาก็ง่าย แล้วยังจะร้องไห้งอแงอีก

“ไม่เอาดิอย่าร้อง ขอโทษนะที่ให้รอ กูแค่อยากเรียนให้จบ ม.6 ก่อน แล้วค่อยบอกมึง “
มันดันตัวออกจากกอดของผม แล้วมองหน้าผม

“ทำไมต้องรอจนจบ ม.6 ด้วยอะ” มันเลิกร้องไห้ละครับ แต่กลับมาจ้องถามผมอีก

“มึงลืมไปแล้วแน่ๆเราเคยสัญญากันว่าเราจะเข้ามหาลัยด้วยกัน
กูตั้งใจเรียนเพราะอยากเข้าไปเรียนที่เดียวกับมึงเลยนะเว้ยย กูไม่เก่งคณิตศาสตร์เลยซะนิด
แต่มึงเก่งคณิตศาสตร์ แล้วมึงอยากเข้าวิศวะ แต่กูไม่เก่งเลยเรื่องแบบนี้
กูเลยต้องพยายามตั้งใจเรียนเพื่อที่จะไปเรียนที่เดียวกับมึงไง”

ผมบอกมันไปตามความจริง คือ จริงๆผมไม่ชอบตัวเลขครับ
แต่ถ้าเรียนวิศวะ ต้องเรียนเกี่ยวกับตัวเลขเยอะมาก
แต่มันรักที่จะเรียนคณะนี้ และมันเป็นคนเรียนเก่งมากครับ
ผมเลยต้องพยายามมากกว่ามันหลายเท่า ที่จะรักษาระดับการเรียนของตัวเองให้อยู่ในระดับดีๆ
เพื่อที่ตอนแอดมิดชั่นจะได้มีโอกาสเข้าคณะที่ต้องการได้


“นี้มึงทำเพื่อกูขนาดนี้เลยหรอ กูขอโทษ กูไม่รู้เลยว่ามึงพยายามทำเพื่อกู กูได้แต่ด่าว่ามึง กูขอโทษ”
มันทำท่าจะร้องไห้อีกละครับ แล้วก็บอกขอโทษผม
ผมเลยดึงมันมากอดอีกรอบ เห้อออ จริงๆเรื่องหนักใจมันต่อจากนี้ต่างหาก

“เพื่อมึง .. กูยอมหมดแหละ จะได้อยู่กับมึงทุกวัน ทำไมกูจะทำเพื่อมึงไม่ได้วะจริงไหม?”
ปั้นสิบมันเอาหน้ามุดๆอกผมกว่าเดิมอีกครับ

“แต่กูต้องทำตามทำขอของแม่ก่อน มึงจะรอกูอีกหน่อยได้ไหมวะ?”
คราวนี้จากที่มุดๆอกอยู่ ถึงกับรีบผลักผมออกเลยครับ

“แม่มึงขออะไรอะ ,, อย่าบอกนะว่าให้เลิกคบกับกู”
อื้มมมม ถ้าตรงๆก็คงแบบนั้นละมั้ง แต่นี้แม่กูพูดอ้อมๆวะ

“ไม่หรอกนะ แม่กูบังคับเรื่องนี้ไม่ได้หรอก” ผมเอามือลูบหัวมัน ก่อนจะบอกมันไปว่า

“แม่กูอยากให้กูลองสอบเข้าโรงเรียนนายร้อยนะ ได้ไม่ได้ค่อยว่ากันอีกที แต่ยังไงๆกูก็จะอยู่กับมึงแน่ๆ”
ปั้นสิบเอามือมาจับมือที่ผมลูบหัวมันเล่นๆออกมาจับ ก่อนจะยิ้มตาหยีให้ผม

“โรงเรียนนายร้อยก็อยู่ใกล้ๆกรุงเทพ จะกลัวทำไมวะ
เสาร์อาทิตย์ไม่มีฝึก มึงก็มาหากูดิ ขอแค่มึงไม่หายไปจากชีวิตกูก็พอแล้ว”

โอ้ยยยย ,, มึงน่ารักไปแล้วปั้น
กูนั่งเครียดแทบตาย กลัวว่าบอกความรู้สึกมึงไป แล้วต้องห่างกันมึงจะงอแง แต่ปล่าวเลย
มึงกลับยิ้มแล้วบอกว่ามันใกล้กัน เสาร์อาทิตย์มาหากันได้
เออ กูก็ลืมคิดว่ากูมาหามึงได้นี้หว่า … มึงทำตัวน่ารักงี้ไม่ให้กูรักได้ไงละ

“เออจริงด้วย กูลืมคิดไปได้ไง เก่งมากๆเลยปั้นสิบของไม้”
ผมเอามือไปหยิกแก้มของมันเล่น
จนมันเอามือมาจับมือผมที่หยิกแก้มของมัน
แต่ไม่ได้ดึงมือออกครับ ก็จับไว้ที่แก้มมันนั้นแหละ

“แล้วตอนนี้เรา 2 คนเป็นอะไรกัน มึงบอกกูได้หรือยัง?”
มันส่งสายตาที่รอคำตอบมากกว่าตอนแรกอีกครับ
ก็พูดไปขนาดนี้แล้ว .. จะเป็นอะไรไปได้ละครับ

“เป็นคนรักกันสิครับ”
พูดจบผมก็ก้มลงไปจูบปากปั้นสิบเบาๆ

“เป็นแฟนกับไม้นะ” ปั้นสิบไม่ได้ตอบอะไรครับ
แต่พยักหน้า แล้วก็เอามือมากอดรอบคอผมไว้
แล้วจูบผม ,, เป็นจูบที่คิดว่าเย้ายวนที่สุดเท่าที่ปั้นสิบมันเริ่มจูบก่อนเลยครับ
จากจูบเบาๆ กลายมาเป็นจูบที่ดูดดื่ม ต่างคนต่างไม่ยอมกัน
ไม่รู้เพราะฤทธิ์ของความเมาหรือเปล่าไม่รู้ ที่ทำให้ปั้นมันดูร้อนแรงได้ขนาดนี้
เรียวลิ้นเราไล่เกี่ยวกระหวัดกันอย่างไม่ยอมแพ้....


ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ปั้นสิบเอนตัวลงกับเตียง
ผมสอดมือเข้าไปใต้เสื้อและลูบไล้ไปตามหน้าท้องของมัน
ผมค่อยๆถอนจูบออกมาแล้วซุกไซร้ไปที่ซอกคอของปั้นสิบ

“อ่าห์ ,,,, อืมม มะ ไม้ ไม้ พอก่อน”



..............................................................

ติดตามต่อตอนต่อไปนะคะ =)
ขออภัยนะคะสำหรับคำผิด และขอบคุณสำหรับคอมเมนต์คะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 16-04-2015 17:03:49
จัดให้หนักเลยนะไม้  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-04-2015 17:06:03
แสดงว่าที่โผล่ตอนแฟรงก์กะครูเจคือไม้ฉากกะไนซ์สินะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-04-2015 18:49:02
อร๊ายยยย. จะได้กันไหมๆๆๆๆ. รอๆๆ ตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 16-04-2015 19:31:19
ดูท่าสมหวัง...ยาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-04-2015 19:56:31
เป็นแฟนกันแล้วเย้.....

เรื่องแม่ลูกนี่บอกตรงๆนะว่าถ้าหากว่าแม่บังคับลูกมากๆแล้วลูกโกรธ ต่อต้าน
แม่ใช้อำนาจบังคับลูกบ่อยๆทีหลังจะไม่มีความศักดิ์สิทธ์เหลืออยู่เลย 
เหมือนกับแม่ที่ใช้วิธีทำให้ลูกรู้สึกผิดแล้วยอมทำตามที่แม่ต้องการ
ทำบ่อยๆเข้าก็ไม่มีความหมายหรอกลูกรู้ทันแล้วก็เบื่อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 16-04-2015 19:57:34
เย้ๆ เค้าเป็นแฟนกันแล้ววววว ^______^
แต่ดูแล้วหนทางรักน่าจะลำบาก แม่ของไม้ฉากคงขัดขวางเต็มที่ เฮ้ออ...
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-04-2015 20:01:38
 :o8:  จะเกิดอะไรต่อไปหนอ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 16-04-2015 20:04:15
อร๊ายย..จะมีอะไรเกิดหว่า?? :hao6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Noina_Pn ที่ 16-04-2015 20:55:24
 o13 o13
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 16-04-2015 21:29:23
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล
ยึดเอาความสุขใจในวันนี้ที่มี "เรา"

เพราะอนาคตข้างหน้ายากเกินจะคาดเดา
ขอแค่ปัจจุบันยังมี "เรา" ที่เข้าใจกันก็พอ

ทำวันนี้..ปัจจุบันให้ดีที่สุด
แล้วมันจะกำหนดอนาคตให้เอง

จุ๊บๆๆๆๆๆ ไม้ฉาก+ปั้นสิบ

ไม้สัก +1 ให้มูเจนะ
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-04-2015 21:33:36
คืนนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยเนี้ยะ ลุ้นๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 16-04-2015 23:19:34
ห๊า !!! ..... ได้ไงอ่ะ  หยุดไม่ได้แล้ว น้องปั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 16-04-2015 23:43:20
เสร็จไม้ฉากแน่ๆปั้นสิบเอ้ยยยย :hao6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-04-2015 12:21:14
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 22 || P.14 || 16-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 17-04-2015 12:27:53
อ๊ากกกก ตัดจบได้ค้างจิงไรจิง  :ling1:
ปั้นนนนนจะรอดไหมเนี่ยยยย คิ คิ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-04-2015 15:46:08
Ch 23  อดใจไว้รอ || ไม้ฉาก


 “อ่าห์ ,,,, อืมม มะ ไม้ ไม้ พอก่อน”
ปั้นสิบค่อยๆดันผมออกเบาๆ
แต่อารมณ์ ณ จุดๆนี้ ต่อให้มึงถีบกูก็หยุดไม่ได้แล้วละ
ขอคบเป็นแฟนดีๆ ดันจูบก่อนเองนะ ^/////^


ผมผละจากริมฝีปากของปั้นสิบ 
แล้วมาซุกไซร้ที่ต้นคอมันแทน ขบเม้มไปแทบทุกที่ที่สัมผัสได้
กลิ่นสบู่หอมๆ กับตัวมันที่นิ่มๆ  มือผมก็สัมผัสทั่วร่างของมัน 
ตัวขาวๆเล็กของปั้นสิบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์
หื้มมม ม …. .ผมแทบจะไม่อยากหยุดตัวเองแล้ว


“มะ ไม้ .. อื้มม พะ พอ พอก่อนนะ นะครับ”
เจ้าตัวเล็กพยายามส่งเสียงเรียกให้ผมหยุด
ผมเงยหน้าไปมองปั้นสิบ ที่ตอนนี้นอนหอบน้อยๆ อยู่ตรงหน้า


“หื้มมม ว่าไงครับ” ผมถามออกไป แล้วส่งยิ้มหวานไปให้กับคนตรงหน้า
ที่ตอนนี้ตาปรือๆ หน้าแดงๆ ปากเจ่อเล็กน้อย เพราะจูบกับผมเมื่อกี้
 

“จะทำจริงๆหรอ”
มันใช่เวลาถามไหมละครับคุณปั้น .. ก็คุณจูบผมก่อนเองนะ


“อื้มมม ถ้าไม่รักไม่ทำหรอกนะ”
ผมตอบแบบเอาแต่ใจ
ก่อนจะดึงเสื้อกล้ามของปั้นสิบขึ้น
แล้วจูบเม้มไปทั่วหน้าท้องขาวๆ

“อ๊า   , , ไม้ อืมมม ม” เจ้าตัวเล็กก็ยังพยายามดันผมออก
แต่ดิ้นไม่แรงเหมือนตอนแรก
ยิ่งมันร้องครางออกมาผมยิ่งได้ใจครับ


“มะ ไม้ ไม้ ถ้ารักกันจริง อะ อะ อ๊า, ,”

จะร้องหรือจะพูดครับ .. เจ้าตัวเล็กพูดไม่เป็นภาษาละครับ
ผมไล้ลิ้นมาหยอกล้อกับยอดอกชมพูของมัน ที่ตอนนี้แข็งเป็นตุ่มไต


“อ๊า ,, รักกันจริง อะ อย่า อย่า ทะ ทำ สิ”

ผมหยุดหยอกล้อเล่นกับยอดอกสวยของปั้นสิบ
ก่อนจะลงจากที่คร่อมตัวปั้นสิบไว้ มานอนข้างๆแทน


“หื้มม ปั้นว่าไงนะ” ผมนอนตะแคงมองหน้าปั้นสิบ
ใช้มือซับเหงื่อตามไรผมให้เจ้าตัวเล็ก ที่ยังนอนหอบน้อยๆอยู่

“ก็ถ้าไม้รักปั้นจริงๆ  อย่าทำสิ” ปั้นสิบเอ้ยยย,,
มึงเริ่มยั่วก่อนไหมละ 5555


ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรแต่แรกแล้วละครับ
อยากให้มันถึงเวลาที่พร้อมกว่านี้ก่อนด้วยซ้ำ
เพราะนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องห่างกันอีกแล้ว

“ก็ปั้นยั่วไม้ก่อนเองนะ แล้วมาห้ามได้ไง”
ผมพูดไปก็ดึงแก้มปั้นสิบเล่นไป

“ยั่วอะไร ปั้นแค่จูบเองนะ แล้วดูไม้ทำดิ รอยเต็มตัวเลยมั้งเนี้ย”
5555 พูดไปก็ทำหน้างอไป … จะทำตัวน่ารักไปไหนเนี้ยแฟนจ๋า

“ก็เอาไว้ให้คิดถึงไง เดี๋ยวไม้ไม่อยู่ตั้ง 1 เดือนนะ”
ปั้นสิบลุกขึ้นนั่งเลยครับ

“จะไปไหนตั้ง 1 เดือน” ทำเสียงโหดใส่ทำไมละ
เออ ยังไม่ได้บอกมันนี้หว่าว่าต้องไปติว

“ไปติวสอบนายร้อยอะ เข้าค่ายติวแถวๆปทุมธานีโน้นน”
ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียง
ปั้นสิบก็เลยขยับมานั่งพิงหัวเตียงข้างๆผม

“ไปติวงี้ก็คุยโทรศัพท์ไม่ได้อะดิ เพราะยูโรมันเคยไปติวตอน จบ ม.3 มันบอกโคตรโหดเลยอะ ติวทั้งวัน”
เจ้าตัวเล็กนั่งสำรวจรอยจ้ำบนตัวตัวเอง แต่ก็ยังพูดกับผมไม่หยุด

“คงงั้นอะ แล้วปั้นจะเหงาป่ะ ไม้ไม่อยู่ตั้ง 1 เดือนนะ” ผมแกล้งถามปั้นสิบไป
จริงๆก็ไม่แกล้งถามหรอกนะ ถามจริงๆนั้นแหละ 5555+

“ก็คงเหงามั้ง แต่ก็ชินแล้วละปกติตอนไม้อ่านหนังสือสอบไม้ก็หายไปแบบนี้ตลอดแหละ”
นั้นไง … แขวะอีกแหละ แล้วยังมาค้อนหน้าใส่อีกนะ

“แต่ไม้เหงาอะดิ เพิ่งคบกันวันนี้ พรุ่งนี้ก็ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนเลยนะ”
ผมดึงตัวปั้นสิบมากอด ก่อนจะพูดอ้อนๆ
เขินเหมือนกันแหะ ,, พอเปิดใจกันว่ารักกันว่าคบกัน
แล้วมาโมเม้นต์อ้อนๆแบบนี้ >//////<


“ไม้ตั้งใจติวสิ ถ้าสอบเสร็จแล้วจะได้กลับมาไวๆไง
กว่าไม้จะกลับมา ปั้นก็แอดมิดชั่นเสร็จ เราจะได้ชวนเพื่อนๆไปเที่ยวกัน พู่กันกับจานสีก็กลับมาพอดีด้วย”

เจ้าตัวเล็กนอนซบที่อกผม เอามือมาจับๆที่หน้าท้อง ที่แผงอก
หื้มมม ,, เดี๋ยวก็ไม่รอดจนได้อะเจ้าเตี้ยย!


“ไปกันสองคนบ้างดิ ตอนเป็นเพื่อนกันก็ไปยกกลุ่มละ นี้เป็นแฟนละ ไปสวีตกัน 2 คนบ้าง”
ผมดึงมือปั้นสิบที่มาซุกซนบนตัวผมออก
แต่มันดันหัวเราะคิกๆคักๆ แล้วก็จิ้มๆเล่นไปมาอย่างสนุก
เอาเลย .. เต็มที่ ถ้าทนไม่ไหวก็รับผิดชอบละกันนะ


เมื่อกี้ผมยอมรับเลยว่าห้ามตัวเองแทบไม่ไหวแล้วละ แต่ปั้นสิบมันบอกว่า
ถ้ารักต้องไม่ทำสิ … ผมเลยดึงสติกลับมาได้
อดทนๆ รอสอบนายร้อยเสร็จก่อนเถอะนะค่อยมาขอรางวัลอีกที =)



“ปั้นอาจจะไปๆมาๆกรุงเทพกับที่บ้านอะ”
บ้านลุงของปั้นสิบอยู่กรุงเทพเลยไม่แปลกที่ปั้นสิบจะไป กทม. บ่อยๆ

“ปกติก็ไปประจำนิ แล้วทำไมครั้งนี้จะไปอยู่นานหรอ”
ผมจับข้อมือปั้นสิบไว้ ไม่ให้เล่นซุกซนบนตัวผมละครับ
เออคือ .. ไม่ได้ทะลึ่งหรือลามกหรอกนะ
แต่อารมณ์มันยังค้างอยู่ แล้วมาลูบมาไล้มาจิ้มๆแบบนี้
ไม่ปลอดภัยนะครับปั้นสิบบบบบ บ ‘



“ปล่อยมือสิ” ปั้นสิบดึงมือออก
ผมก็ไม่ยอมปล่อย มันก็เลยเอาหัวมามุดๆดันๆตรงหน้าอกผม
เออ กูยอมละครับ จะยั่วจะแกล้งจะเล่นจะทำไรทำเลย
กูไม่ไหว .. ก็ตามนั้นอะนะครับคุณปั้น


ผมปล่อยมือมันออก แล้วดูว่าปั้นสิบมันจะทำอะไรต่อ
มันก็ยังเจื้อยแจ้วเล่าให้ฟังเรื่องโชกุน ลูกพี่ลูกน้องมัน
แต่ก็เอามือล้วงเข้ามาลูบๆซิกแพ๊คใต้เสื้อผม

“ก็ลุงเค้าซื้อคอนโดให้ ก็เลยว่าจะไปแต่งห้อง
ไปดูสถานที่ซะหน่อย ไปหาหลานด้วยลูกโชกุนอะ”

ผมรู้จักโชกุนครับ เพราะเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ

“อืมมม ,, ชะ โช กุนมีลูกละหรอ”
ไม่ไหวละแน่ๆ มือปั้นสิบอุ่นๆ ไล่จับสะเปะสะปะตามตัวแบบนี้ แล้วยังลูบแถวๆท้องน้อยแบบนี้
ปั้นสิบหันมามองหน้าผม ยิ้มน้อยๆให้ แต่ก็ยังลูบต่อไป - -‘


“มีแล้วน่ารักมากๆอะ เดี๋ยวเอารูปให้ดูนะ” ปั้นสิบพูดเสร็จก็พลิกตัวไปหยิบมือถือที่หัวเตียง
แต่ตอนมันกำลังพลิกตัวนี้แหละครับ ไม่รู้ว่ามันจะแกล้งผม หรือมือมันพลาดมาโดนเองไม่รู้
มือมันโดนเข้ากับน้องชายผมอย่างจังเลยครับ เสียวแปล๊บบบเลย
ปั้นสิบไม่ได้ขอโทษผมที่มือมันมาโดน มันแค่หันมามองหน้าผมนิดนึง แล้วพลิกตัวไปหยิบมือถือ
เออดีครับ … อารมณ์เก่าไม่หาย มาสะกิดอารมณ์ใหม่อีก
นี้มีแฟนวันแรก โดนแฟนแกล้งละใช่ป่ะวะเนี้ย ???



ปั้นสิบพลิกกลับมานั่งชิดๆตัวผม ก่อนจะเปิดไอจีให้ดูรูปเด็กคนหนึ่ง
น่ารักมากครับ ขาวๆตัวกลมๆ

“ผู้ชายนี้ใครหรอ?” ผมถามปั้นสิบไป
เพราะว่าเห็นแต่ผู้ชายที่อุ้มเด็กน้อยคนนี้อยู่

“ชื่อพี่เจกับแฟรงค์ เป็นพ่อกับป๊าให้ทีชเชอร์ ลูกโชกุน”
พ่อกับป๊า .. ผมไม่เข้าใจอยู่ดีอะ
ปั้นสิบคงเห็นผมทำหน้า งงๆ เลยพูดให้ฟังต่อ

“แฟนโชมันหนีไปอยู่บ้านแฟนเก่าอะ คือพี่เจคนนี้”
แล้วปั้นสิบชี้ให้ดูผู้ชายหน้าตาน่ารักๆใส่ช๊อปสีน้ำเงิน

“ส่วนอีกคนชื่อแฟรงค์ เป็นแฟนใหม่พี่เจ”
อีกคนคือคนที่หัวสกินเฮดแบบผม ยืมอุ้มหนูน้อยอยู่

“ยังไงอะ สองคนนี้เป็นแฟนกัน เลี้ยงหลานให้ปั้นหรอ แล้วไหนอะแฟนโช”
ผมถามหาแม่ของหนูน้อยคนนี้ เพราะดูจากในไอจีไม่เห็นมีเลย

“นั้นแหละสิ่งที่ปั้นก็อยากรู้ เดี๋ยวไปถามหาคำตอบเอาทีหลัง เอามือถือมาๆปั้นส่งรูปหลานให้ น่ารักมากๆ”
ปั้นสิบแบบมือมาขอมือถือจากผม
เออ,,  จะเอาจากไหนละครับ ปิดไฟล้มตัวนอนไปแล้ว
ตื่นมานั่งนี้อีกรอบก็ไม่ได้จับมือถือเลย


“อยู่ข้างที่นอนโน้น” ผมหันหน้าไปมองมือถือที่วางอยู่ข้างๆที่นอนผม
ปั้นสิบพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะขยับตัวคร่อมทับตัวผมไปหยิบมือถือ
เดี๋ยวๆก่อนปั้นสิบ - -‘

มันคร่อมแบบเอาช่วงหน้าอกมันทับช่วงล่างผมอะครับ
เพราะผมนั่งพิงหัวเตียงอยู่พอดี
แล้วเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่อยู่ข้างๆที่นอนผม

“ไม้หยิบมือถือให้เอง ลุกออกไปได้แล้ว”
ผมบอกปั้นสิบให้ลุกออกจากตัวผม
แต่มันไม่ยอม ยังดิ้นไปมาเพราะพยายามเอื้อมมือไปหยิบมือถือ
คือยิ่งมันดิ้น ช่วงตัวมันก็มาเสียดสีกับส่วนล่างผม
ที่ตอนนี้น้องชายผมมันเริ่มจะไม่เก็บอารมณ์ละนะครับ

“ปั้น ,, อย่าแกล้งดิวะ”
พอมันหยิบมือถือได้มันก็นอนคว่ำอยู่แบบนั้นแหละครับ
ไม่ยอมลุกออกจากตัวผม …


ตอนนี้น้องชายผมแข็งตัวดันหน้าอกมันแล้วละ เพราะแค่มันขยับนิดเดียว
ผมถึงกับต้องกัดปาก เพราะกลัวเผลอจะส่งเสียงครางออกมาให้อายมัน

“มีอารมณ์หรอวะ” ปั้นสิบหันมาถามผมยิ้มๆ
เชรี้ยยยย ,, ถามแบบนี้คือยั่ว? โง่? หรืออะไรครับ

“รู้แล้วก็ลุกดิวะ เดี๋ยวกูไม่รับรองความปลอดภัยนะเว้ย”
ผมพยายามดึงตัวมันออก แต่มันกลับวางมือถือไว้ข้างๆที่นอน แล้วพลิกตัวนอนตะแคง
แต่ก็ยังอยู่บนตัวผมอยู่ดีอะ - -

“แข็งมากๆเลยอะ จับได้ปะ” โอ้ยยย .. ถีบแฟนตัวเองได้ปะครับ
มึงจะถามทำไมเนี้ยย ..


ผมไม่ทันตอบมันเลยครับ มือนิ่มๆของมันก็ลูบบนกางเกงนอนของผม
แค่มือของมันลูบผ่านเนื้อผ้าบนน้องชายผม
ผมถึงกับร้องออกมาด้วยความเสียวว ,,

“อ่าห์ ,, ปะ ปั้นครับ อืมมม”
ยิ่งผมเผลอครางออกมา ปั้นสิบมันเหมือนจะชอบใจครับ
ที่เคยลูบๆผ่านเบาๆ ตอนนี้มันดันจับอยู่ที่น้องชายผม
นวดๆเคล้นๆอยู่ข้างนอกกางเกงแบบนั้น

“อืมมม จะไม่ไหวแล้วนะ พะ พอ อย่า อื้มมม แกล้งดิ”
เสียวจนไม่รู้จะพูดไงละครับ มีแต่เสียงครางที่จะหลุดออกมา
คือ มันอยากปลอดปล่อยเต็มที่แล้วละ รอบแรกก็ค้างพอให้ปวดๆหนึบๆแล้ว
รอบนี้มือนิ่มๆของมันยังมาจับๆนวดๆเคล้นๆคลึงๆอยู่บนน้องชายผมอีก
สติไปละครับบ - -‘


“ให้ปั้นช่วยนะ” เจ้าตัวเล็กลุกขึ้นมามองหน้าผม

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวจัดการเองได้ ปั้นนอนเหอะ” ผมทำท่าจะลุกขึ้นไปห้องน้ำ
แต่ปั้นมันเอามือผลักอกผมไว้ไม่ให้ลุกขึ้น

“ก็เป็นแฟนกันแล้ว ก็ช่วยกันได้” ปั้นสิบก้มหน้าแต่ก็ส่งเสียงอ่อนๆออกมา
คือ อายสินะ .. แล้วจะทำให้ทำไมละครับ
เออ .. น่ารักจริงๆวะแฟน


ตอนเป็นเพื่อนก็เอ็นดูมันละนะ มันชอบทำตัวให้ยิ้มได้ตลอด
พอตกลงคบกันได้ไม่กี่ชั่วโมง .. ดูการกระทำดูคำพูดมันสิครับ
หลงแฟนตัวเองแล้วนะเว้ยยย  >////<


“ก็เมื่อกี้ปั้นบอกเองว่า ถ้ารักกันจริงอย่าทำไง” ผมแกล้งเอาคำพูดปั้นสิบมาพูด
เพราะตอนผมจะทำมันห้ามผม 5555+

“ก็ ก็ไม่มีอะไรซะอย่าง จะทำได้ไงละ” ยิ่งพูดยิ่งก้มหน้าใหญ่ คอจะหักละมั้งคุณ ^///^

“มันต้องมีอะไรอะ ถึงจะทำได้” ไหนน .. ไปรู้อะไรมาบ้างห๊ะ

“ก็ยูโรบอกต้องมีเจลด้วย ไม่งั้นเจ็บอะ” เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามาตอบ
หน้าแดงไปหมด 55555+
ยูโรมึงมาสอนอะไรแฟนกูเนี้ยยยยย !!



“ไม่มีเจลก็ไม่เจ็บหรอกนะ ลองปะละ”
ผมแกล้งดึงปั้นสิบเข้ามาแรงๆ จนปั้นสิบเอาหน้ามามุดอยู่ที่อกผมอีกรอบ

“ทำเป็นหรือไงละ ไม่อ๊าววว” ไม่เอาเฉยๆก็ได้ครับ ยิ่งมามุดๆตรงอกแบบนี้สติผมไปหมดแล้ว

“ไม่เอาก็ไม่เอาครับ แต่ให้ไม้ไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวกลับมานอนกอดกัน นี้ตี2 ตี 3 แล้วมั้งเนี้ย”
ผมพูดเสร็จก็ดันตัวปั้นสิบออก

“ปั้นทำให้นะ เดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันตั้ง 1 เดือน ไม้จะได้คิดถึงปั้นไง”
ปั้นสิบพูดเสร็จก็ไม่รอให้ผมอนุญาตครับ
ขยับตัวไปนั่งตรงหว่างขาผม ก่อนจะใช้มือจับที่ขอบกางเกงนอนของผมไว้

“หื้มม ไม่เอาครับ แล้วปั้นทำเป็นหรอไง” นี้ยูโรสอนอะไรมาเนี้ย ถึงจะมาทำให้ด้วย

“เป็นๆ ยูโรให้ดูคลิปมาแล้ว” พูดเสร็จเจ้าตัวเล็กก็ยิ้มตาหยีให้ผม
คือ เมาไม่หาย? หรือยังไง?


ผมคงไม่ห้ามปั้นสิบละครับ เพราะมันดึงกางเกงผมลงแล้ว
มันทำหน้าเขินๆที่เห็นเจ้าน้องชายของผม
ผมก็เขินที่มันมานั่งจ้องแล้วทำหน้าแดงๆแบบนี้
ปั้นสิบที่ตอนนี้นั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาผม ก็ค่อยๆก้มลงมา
ก่อนจะกลืนกินส่วนอ่อนไหวของผมเข้าไปเต็มปาก ก่อนจะค่อยๆขยับปากเข้าออกช้าๆ

“อึก .. อ่ะ อ่าห์”
ผมที่พยายามจะเก็บเสียงครางไว้ละถึงกับทนไม่ไหวละครับ
มือของผมสอดเข้าไปตามไรผมของปั้นสิบ ที่ตอนนี้กำลังตวัดปลายลิ้นร้อนๆมาเลียตรงปลายหัวน้องชายของผม
ก่อนจะเลียลากลงไปถึงโคนและวนกลับมาดูดตรงหัวอย่างแรง

“ปะ ปั้น  อ๋าห์ ,,อืื้มมม “ ผมเสียวจนต้องขยุ้มเส้นผมของปั้นสิบไว้
เจ้าตัวเล็กยิ่งเห็นว่าผมมีอารมณ์มากขึ้นก็ยิ่งดูดทั้งเลียจนผมเองทนไม่ไหว
ต้องปล่อยน้ำออกมา ปั้นสิบไม่ได้ขยับตัวออก
แต่กลืนเอาน้ำรักของผมไปจนหมด

“ปั้น ,, สกปรกไม่เอานะ “ ผมดึงเจ้าตัวเล็กออก แต่มันไม่มีทีท่าจะขยับออกเลยครับ
กลับดูดซับน้ำจากผมไปจนหมด แล้วขยับตัวมานั่งทับตัวผมไว้

“ปั้นเก่งปะ” นี้จะเอาคำชมสินะ - -‘

“ปั้นเก่งมากๆ ใครสอนมาเนี้ย” ผมพูดไปก็ซับน้ำที่เปื้อนตามลำคอตามหน้าให้ปั้นสิบ

“ดูคลิปที่ยูโรให้ดูอะ” ปั้นสิบยิ้มตาหยี ก่อนจะซบลงที่อกผม หายใจหอบ

“ปั้นช่วยไม้แล้ว .. งั้นไม้ช่วยปั้นบ้างนะ” ผมดันเจ้าตัวเล็กออกเล็กน้อย
ก่อนจะถอดเสื้อกล้ามของปั้นสิบออก

“อื้มม ,, มะ ไม่เป็นไรนะ”
ปั้นสิบทำท่าจะขยับลงจากตัวผม
แต่สายไปละครับคุณ .. ยั่วกันขนาดนี้


ผมโน้มหน้าไปจูบปั้นสิบ  บดขยี้ริมฝีปากไปอย่างหนักหน่วงร้อนแรง
บ่งบอกอารมณ์ของผมที่ตอนนี้แทบจะคุมสติตัวเองไม่ได้แล้ว
ปั้นสิบเองก็จูบตอบกลับมา ก่อนจะส่งลิ้นร้อนๆสอดเข้ามาในปากผมอย่างรวดเร็ว
ปลายลิ้นมันเกาะเกี่ยวรัดพันเข้าหาลิ้นผมอย่างง่ายดาย
โดยที่ผมตอบรับจูบจากอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อนเช่นเดียวกัน

“อื้อ อื้ม...”
เสียงปั้นสิบครางในลำคอด้วยเสียงกระเส่า
ผมใช้มือหนาลูบไล้ผ่านหน้าท้องของปั้นสิบ ปั้นสิบเองก็เบียดกายเข้ามาหาผม
ผมซุกไซ้ริมฝีปากลงมาที่ซอกคอของปั้นสิบ
มืออีกข้างล้วงลงไปในกางเกงนอนของปั้นสิบอย่างว่องไว
เมื่อมือของผมสัมผัสกับส่วนอ่อนไหวของปั้นสิบ ปั้นสิบต้องเผลอร้องออกมา

“อ่าห์ อะ อื้ออ”

มือหนากอบกุมส่วนร้อนผ่าวไว้แล้วรูดรั้งไปมาจนปั้นสิบก้มหน้าลงมาซบที่แผ่นอกของผม

“อื้อ อะ...อา...แฮ่ก...” ปั้นสิบครางไม่หยุดเมื่อผมขยับฝ่ามือเร็วอีกครั้งเพื่อ
ผมขยับมือเร็วๆอีกสองสามครั้งปั้นสิบก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเต็มมือ
เต็มหน้าท้องผม ปั้นสิบนอนหอบซบอยู่บนอกผม ผมก้มจูบที่หน้าผากปั้นสิบอีกครั้ง

“ไม้รักปั้นนะ” ปั้นสิบพยักหน้ารับ ก่อนจะหลับไป



นี้ทั้งเมาทั้งง่วงสินะ …. ผมจับปั้นสิบให้นอนลงบนที่นอนดีๆ
ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำอีกรอบ แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตามเนื้อตัวให้ปั้นสิบ
แล้วมาล้มตัวนอนข้างๆ ปั้นสิบพลิกตัวเข้ามากอด และซุกเข้าที่อกของผม


“ปั้นรักไม้มากๆนะ”

นี้ยังไม่หลับหรือไงห๊ะ???
ผมได้แต่ยิ้มน้อยๆ ที่เห็นคนในอ้อมแขนนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข



พรุ่งนี้เราจะต้องเจอกับอะไรอีกนะ?
พ่อแม่และครอบครัวเราจะยอมรับในสิ่งที่เราเป็นได้หรือเปล่า??
สิ่งที่เราทำกันลงไป และสิ่งที่เราเป็น .. มันถูกต้องแล้วใช่ไหม??





-------------------------------------------------
เอามาต่อให้ละนะจ๊ะ
อาจจะติดๆขัดไปนะ
ไม่ถนัดจริงๆบทแบบนี้ วันหลังจะยืมปลาทอง โคมไฟมาแทนบทนี้ละกันเนอะ

ต้องขอโทษนะคะถ้ามีคำผิด และขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์คะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-04-2015 15:54:25
 :-[  น่ารักมากๆเลยคู่นี้
แต่เขียนดีแล้วค่ะ ไม่เอาปลาทองโคมฟเพดานอะไรก็แล้วแต่ ฮ่าๆ
 :pig4:   good job ยูโร
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-04-2015 16:11:40
เอิ่มมมมม ไม่เอาทั้งปลาทองกะโคมไฟค่ะ  :call:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-04-2015 16:39:12
น้องปั้นตอนเมานี่ขี้แกล้งน่าดูเลยนะค้าา..^^

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-04-2015 17:38:31
เป็นกำลังใจให้ทั้งสองคนค่ะ นี่เพิ่งเริ่มต้น ต้องฝ่าฟันอะไรอีกเยอะ
ซึ่งปัญหาอื่นๆคงจะกรุบกริบๆตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ที่หนักใจคงเป็น...
...แม่ของไม้นี่ล่ะ ปัญหาใหญ่มากกกกกกก เฮ้ออ

วิ่งไปขโมยปลาทอง โคมไฟไปซ่อนฉับพลัน!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 22-04-2015 17:55:04
 :pighaun: เขิลเหลือเกินค่ะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-04-2015 18:09:55
อยากให้ชำนาญก็ต้องฝึกค่ะ
บอกปั้น -ไม้ฉาก-คนเขียน
ปลาทองโคมไฟปล่อยไว้ที่เดิมดีแล้วค่ะ

น่ารักคู่นี้พอไฟคิดแล้วก็ไปเร็วน้า
เราว่าทั้งปั้นและไม้ฉากได้กำลังใจไปตุนเต็มๆเลยทีนี้

คิดนิดหนึ่งเรื่องเม่ไม้ฉาก
ตอนนี้จะบังคับอะไรก็บังคับไป
พอไม้ฉากบรรลุนิติภาวะแล้ว
หม่อมแม่จะทำอะไรต่อไปได้?
บังคับลูกเรียนนายร้อยถ้าหากเกิดว่าไม้ฉากไม่ชอบเรือเกลียดล่ะ?
ไม้ฉากจะต้องทนเรียนทนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบไปอีกนานเท่าไหร่?
คนเรามีแต่อายุมากขึ้นนะ
บางคนมีโอกาสแค่ครั้งเดียวใจชีวิตเท่านั้นเองนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 22-04-2015 18:11:13
รอไม้ฉากกลับจากค่าย  :z1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 22-04-2015 22:19:08
เขียนดีแล้วค่ะ ลื่นไหลดีไม่ติดขัด ไม้ฉากกับปั้นสิบน่ารักมากกกกกเลยค่ะ หวังว่าอุปสรรคจะไม่เยอะมากนะคะ

อ้อแล้วก็ไม่เอาปลาทองกับโคมไฟหรืออะไรก็แล้วแต่นะคะ เพราะแต่งได้ดีแล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 22-04-2015 23:30:27
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 24-04-2015 21:48:27
อมไม้ฉากลำบากไหมปั้น
คงจะแก้มตุ่ยเลย
อิอิ

ไม้ดูเหมือนจะชำนาญในการเล้าโลม
ไปฝึกกับใคร..ที่ไหน มาห๊า

ท่าทางไม่เบานะ
ไม้+ปั้น

คุณนายแม่รู้เข้า..คงอกแตก
กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 25-04-2015 14:27:32
มารอนะครับ อย่าหายไปนานนะครับ คนเขียนนนนน  :ling1:

คู่นี้ก็เป็นอีกคู่นึงละที่ทำให้ ผมไม่หลับไม่นอน อ่านตั้งแต่เช้า ยันมืดของอีกวัน ข้าวปลาไม่กิน 55555  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 23 || P.14 || 22-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-04-2015 19:26:21
บทเรียบร้อยละคะ รอเน็ตกับคอมอำนวยย..รีบลงเลยคะ
ไม่เกินวันจันทร์แน่นอน :)
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-04-2015 15:57:05
Ch 24 สัญญานะ || ปั้นสิบ




หื้มม .. มึนๆหัวแหะ
ผมนอนไปตอนไหนวะ แล้วนี้นอนที่ไหนเนี้ย
ผมค่อยๆลืมตามองไปรอบๆ อ่อออ ห้องนอนตัวเอง
โอเคคค … ไม่เมาละไปตื่นห้องคนอื่น ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี
555+ ผมเป็นคนที่เมาง่ายมากๆ ถ้าได้เมาแล้วควรอยู่บ้านดีที่สุด
เพราะไม่รู้จะไปทำอะไรบ้าๆที่ไหน ตอน ม.ต้น เคยไปเมากับพวกยูโร
ตื่นมานอนที่บ้านยูโร แต่หน้าตาที่สะบักสะบอมมากครับ
ถามยูโรมันก็เล่าคร่าวๆว่า ผมเดินไปนั่งกับโต๊ะข้างๆ
แล้วแฟนเค้าเข้าใจผิด เลยมาต่อยผม
ผมดันกล้าครับ สวนกลับ … มันส์เลย รุมกันมันส์เลยคืนนั้น
ไม่ใช่ว่าจำไม่ได้นะ แต่ต้องมีคนเกริ่นๆเรื่องมาก่อน แล้วภาพมันจะประทุขึ้นมาเอง 5555+
และอีกอย่างหนึ่งคือ ถ้าไม่เมาจนจำอะไรไม่ได้ ผมก็จะเมาแล้วหลับครับ




ผมพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ตรงซอกคอด้านหลัง



ใคร??

เออ .. ยูโร ปะวะ??
มันบอกจะมานอนเป็นเพื่อนนี้หว่า แต่มันไม่เคยนอนกอด
หรือจะเป็น ......



ไม้ฉาก??



ผมขยับตัวพลิกไปมองหน้าคนที่กอดผมอยู่
มันเริ่มขยับตัวและคลายอ้อมกอดออกให้ผมได้พลิกตัว
พอผมพลิกตัวได้ .. อืมมม หื้มม ชัดเลยย



ไม้ฉาก - -‘



มึงมากอดกูอีกแล้ววนะ
แล้วยังจะกอดไม่ปล่อยอีกหรอเนี้ย ..
ผมพยายามจะแกะมือไม้ฉากที่กอดเอวผมไว้ออก แต่มันไม่ยอมเอาออก
เออๆ ไม่แกะแล้วก็ได้ กอดๆไปเลย

แล้วทำไมมันไม่ใส่เสื้อนอนวะ … เออ แล้วทำไมกูไม่ใส่เสื้อเหมือนกัน - -


ผมเงยหน้าไปมองหน้าไม้ฉากที่ตอนนี้กำลังนอนหลับตาพริ้มมมเลยย
มันตื่นแล้วละผมว่านะ เพราะเมื่อกี้มันขยับตัวให้ผมได้นอนพลิกมาหามัน
แล้วมือมันอีกที่เกาะตรงสะโพกผมซะแน่นขนาดนั้น คนหลับที่ไหนจะเกาะเหนียวหนึบบ

ผมกำลังมองหน้ามันเพลินๆ คิดอะไรไปเรื่อยๆ มันก็เอามือมากดหัวผมให้ซุกไปที่อกมัน

“จะมองอีกนานป่ะ” ว่าแล้วว่ามันต้องตื่นนอนแล้วจริงๆ


ผมพยายามดิ้นจะเอาหัวออก แต่มันก็กดๆให้ผมซุกไปที่อกมันอยู่นั้นแหละ
เออๆๆ ซุกก็ซุก 555555+
ผมเลยนอนซบที่อกมัน นั้นแหละ มันหัวเราะ “หึหึ” แล้วก็เอามือที่กดหัวผมออก
กลายเป็นมาลูบๆเล่นผมที่ต้นคอผมแทน


หื้มมม .. ขนลุกวะ
แต่ผมก็ชอบนะคนมาเล่นผม 555+ เพลินดี


ผมมองไปที่หน้าอกของไม้ฉาก เอ๊ะ … นั้นมันรอยอะไร
จ้ำๆ เต็มเลย
ผมเลยลุกขึ้นมานั่งมองหน้าไม้ฉาก แล้วสำรวจตัวไม้ฉากอีกที
ไม้ฉากทำหน้า งง ที่อยู่ๆผมก็ลุกขึ้นนั่ง

“มองอะไรอะ” ไม้ฉากถามผม
แต่ผมไม่ได้ตอบ มองไปทั่วๆตัวไม้ฉาก
มันมีรอยจ้ำๆตั้งแต่คอลงมายันหน้าอก ไล่ลงมาจนหน้าท้อง
ไม้ฉากยังส่งสายตาที่มีแต่คำถามมาให้ผม

“ไม้ นี้มันรอยจ้ำๆอะไรอะ”
พอถามออกไป ผมก็อยากจะด่าตัวเอง
เป็นคำถามที่ปัญญาอ่อนมาก คือ ใครๆก็ดูออกนะว่ามันคือรอย คิสมาร์ค - -‘


“55555+ ว่าแล้วมึงต้องเป็นแบบนี้ เอางี้นะ จะบอกแค่ว่า ..
เมื่อคืนอะมึงถามกูว่ากูคิดไงกับมึงกันแน่ แล้วกูก็บอกมึงไปว่ากูชอบมึง ...
โอเคนะ ที่เหลือนั่งคิดเอา กูไปอาบน้ำแหละ”


พูดจบไม้ฉากมันก็เอามือมาขยี้ๆหัวผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
เมื่อคืน … ผมถามมันหรอว่าคิดไงกับผม??

ผมกล้าขนาดนั้นเลย??


ปั้นสิบค่อยคิดๆดิวะ เมื่อคืนมึงทำไรลงไป
ผมลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า เพราะจะหาเสื้อยืดให้ไม้ฉากใส่
พอเดินผ่านกระจกแค่นั้นแหละ ,, รอยจ้ำๆเต็มตัวเลย
เห้ยยย .. ไม้มีรอยคิสมาร์ค ผมมีรอยคิสมาร์ค


ยะ อย่า อย่าบอกนะ วะ ว่า ว่า … TT’



นึกดิปั้น นึกดิ …
ผมนั่งนิ่งๆสักพัก พยายามนึกถึงเรื่องเมื่อคืน



นั่นไง ,, จำได้แหละ
ปั้นสิบเอ้ยยยย ,, ทำไมอ่อยเค้าแบบนั้นละเนี้ย
ผมเริ่มก่อน ผมทำให้มันก่อน แถมยังไปนั่งคร่อมบนตัวมันอีก
โอ้ยยย ปั้นสิบเอ้ยย >///////<



ผมกำลังนั่งเขินอายกับการกระทำของตัวเอง
ไม้ฉากก็เดินออกจากห้องน้ำมา แล้วมาหยุดตรงหน้าผม
ก่อนจะโน้นตัวลงมา ให้ระดับหน้าเราเท่ากัน

“จำได้ยังครับแฟน” ไม่พูดเฉยๆนะครับ ดันยิ้มหวานให้อีก
หื้มม ,, ,มึงหล่อจนกูละลายละครับบ อย่ามายิ้มเลย

ผมได้แต่ก้มหน้าหลบสายตามัน มันก็หัวเราะ

“ถ้าจำไม่ได้ มาทบทวนกันหน่อยไหม”
 ไม้ฉากมันเชยคางผมขึ้น ก่อนจะจูบผม
เป็นจูบเบาๆครับ ไม่มีแลกลิ้นจุ๊บจ๊วบอะไร

“จำได้ยัง” มันผละปากออก ก่อนจะถามผมอีกครั้ง
ผมพยักหน้าให้มัน แต่ไม่ได้ตอบออกไป

“สงสัยจำไม่ได้ งั้นจัดแบบเมื่อคืนเลยเนอะ”
ก่อนที่มันจะผลักตัวผมนอน
ผมรีบดันตัวมันไว้ “จำได้แล้ว จำได้แล้ว”
มันก็ยืนหัวเราะชอบใจใหญ่เลย

“555555555+ เห็นเงียบๆ นึกว่าจำไม่ได้ไง”
พูดเสร็จมันก็เดินไปหยิบเสื้อตัวเก่าของมันมาใส่
ก่อนจะหันมาบอกผมให้รีบอาบน้ำ

“ปั้นรีบอาบน้ำดิ เดี๋ยวไม้จะกลับละนะ แม่มารอแล้ว”

“จะไปวันนี้เลยหรอ” ผมจำได้ครับ มันบอกจะไปเข้าค่ายติว

“อืมม ไปวันนี้เลยอะ ไม่รู้จะได้คุยด้วยหรือเปล่านะ ที่ค่ายจะโหดแค่ไหนไม่รู้”
ไม้ฉากแต่งตัวไปก็บอกผมไป
ผมเลยเข้าไปใกล้ๆไม้ฉาก

“ก็แค่ 1 เดือนเอง ตั้งใจติวอะ” ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้มัน

“ถ้าทำตัวน่ารักแบบนี้ แค่วันเดียวก็ไม่อยากไป” ไม้ฉากดันส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้แทน
ผมเลยรีบเข้ามาอาบน้ำแต่งตัวเลยครับ
ไม่น่าไว้ใจมันจริงๆ แค่เมื่อคืนก็ หื้มมมมม ไม่คิดแล้วๆ
รีบอาบน้ำดีกว่า  นี้ก็อายจนไม่รู้จะทำหน้าไงแล้วเนี้ยยย ^/////^


พอผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ไม้ฉากก็ยืนทำอะไรไม่รู้อยู่ตรงหน้ากระจก

“ทำไรอะไม้” ผมหยิบเสื้อในตู้มาใส่ แล้วก็หันไปมองไม้ฉาก

“ก็พยายามจัดเสื้อให้ปิดรอยที่คอนี้แหละ มันเด่นมาอยู่ 1 รอยอะ”
ว่าแล้วไม้ฉากก็หันมามองผม แล้วชี้ๆให้ดู

“ไม่เห็นหรอก ใส่เสื้อฮู้ดคลุมไว้ดิ” ผมยื่นเสื้อคลุมให้ไม้ฉาก
มันรับไปใส่ ก่อนบอกว่า

“ละจะไม่ร้อนสินะ 555”
มันยังหัวเราะอย่างชอบใจ ไม่ได้มีท่าทีกังวลกับรอยจ้ำที่เด่นชัดตรงคอเลย

“อย่ามาขำนะ เดี๋ยวแม่เห็นจะทำไง”
ผมมาสำรวจรอยจ้ำของผมที่พ้นขอบเสื้อออกมาบ้าง
TT เยอะกว่าอีกยังไม่บ่นเลย

“ไม่เห็นหรอก ช่างเค้า ปะๆไปกินโจ้กกัน แล้วเดี๋ยวไม้มาส่ง ละจะกลับบ้าน”
ไม้ฉากพูดจบก็เดินเข้ามาจับมือผม
ก่อนจะพาผมไปร้านโจ้กของเปา



พอเดินเข้าไปในร้านก็เจอคุณยูโรครับ กำลังช่วยแม่เปาขายโจ้กอยู่

“เปาไปไหนวะ” ผมถามยูโรที่กำลังเก็บถ้วยใส่โจ้ก

“ไม่สบาย นอนอยู่ข้างบนอะ” ยูโรไม่ได้หันมามองผม
แต่สั่งให้ผมไปนั่งรอที่โต๊ะ เดี๋ยวจะเอาโจ้กมาให้
สักพักมันก็เอาโจ้กมาให้ผมกับไม้ฉาก แล้วรวมกันของมันด้วย

“ทำลูกเค้าป่วย เลยลงมาช่วยแม่เค้าขายของสินะ” ไม้ฉากพูดกับยูโร

“แหม่คุณไม้ ปากดีจังนะครับ นี้ก็พาลูกเค้ามากินข้าวเพราะเมื่อคืนใช้แรงงานลูกเค้าเยอะสินะ”
ยูโรเริ่มกัดๆแซวๆผมกับไม้ฉากละครับ

“มึงพูดไร บ้าบอนะ รีบกินเลยไม้ฉาก แม่รออยู่” ผมรีบหันไปสั่งให้ไม้ฉากรีบกิน
ก่อนจะไปบอกยูโรให้หยุดพูด

“โหยยยย กูนึกว่าจะไม่กล้ากัน นี้รอยอะไรครับคุณปั้น บ้านคุณยุงเยอะหรออออ”
นั้นไง ยูโรมันเห็นจนได้

“เออๆยูโร ทำไงให้รอยมันจางๆวะ นี้อะกูมีเด่นๆมารอยนึง แม่เห็นแน่ๆวะ”
TT ไม้ฉากกก!! มึงอายมันหน่อยได้ไหม
ไม้ฉากนอกจากไม่อายแล้วยังถอดเสื้อฮู้ด ให้ยูโรมันดูรอยคิสมาร์คที่คอ

“ร้ายไม่เบานะพวกมึง มึงก็ใช้รองพื้นทาสิ มันก็จะทำให้มองไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ ถ้าไม่สังเกตอะ”
ยูโรแนะนำไม้ฉาก

“ยังไงๆ มีปะวะ ยืมก่อนๆ” เออดีครับ .. มันหยุดกินโจ้กแล้วหันไปสนใจกับสิ่งที่ยูโรพูด

“มีๆ เปาใช้บ่อย เดี๋ยวกูขึ้นไปเอาให้”
มันพูดเสร็จก็เดินขึ้นไปบนชั้น 2 ของร้าน
ก่อนจะลงมาพร้อมกระปุกครีมเล็ก 1 กระปุก

“ทาบางๆนะ แล้วค่อยใช้แป้งซับๆเบาๆ กูว่ามึงใช้รองพื้นสีนี้ได้ เพราะผิวมึงพอๆกับพวกกู”
เดี๋ยวๆก่อนนะนี้พวกมึงคุยอะไรกันน - -‘

“เออคือ พวกมึงครับ คุยอะไรกันเนี้ย” ผมรีบพูดแทรกไปในบทสนทนาของมัน 2 คน

“มึงเองก็พกบ้างนะ ถ้าม๊ามึงกลับมาวันนี้ โดนถามตายเลยปั้นสิบ”
ยูโรหันมามองผม ก่อนจะกินโจ้กต่อ
ไม้ฉากก็หันไปทานโจ้กต่อแล้ว แต่มือก็อ่านๆส่วนประกอบ สรรพคุณต่างๆข้างๆกระปุกรองพื้นที่ได้มา
พอทานโจ้กเสร็จกันหมดแล้ว ยูโรก็บอกจะทารองพื้นที่คอให้ไม้ฉาก

“ไม้ๆ กูทาให้ละกัน” พูดเสร็จก็ย้ายไปนั่งใกล้ๆไม้ฉาก แล้วลงรองพื้นให้
คือ มันมืออาชีพมากครับ 55555


สักพักก็เสร็จครับ รอยที่ดูชัด   ๆในตอนแรก ตอนนี้มองไม่ค่อยเห็นละครับ
เออ ... ยูโรมันเก่งวะ



พอยูโรมองผลงานของตัวเองเสร็จก็ย้ายมานั่งข้างๆผม แล้วลงมือทารองพื้นลบรอยให้ผม
ไม้ฉากหยิบโทรศัพท์มารับ ทำหน้าเครียดเล็กน้อย ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ปั้น ไม้กลับไปส่งปั้นไม่ทันแล้วนะ พ่อบอกให้รีบกลับบ้านอะ เดี๋ยวต้องเดินทางแล้ว”
มันทำหน้าสลดลงจริงๆครับ ก็นะ … อนาคตนี้ครับ
พวกผมเป็นลูก ถ้าพ่อแม่บอกว่าสิ่งไหนดี ก็ได้แต่ยินดีแล้วทำตามแค่นั้น

“อืมม ไม้รีบไปเหอะ รอยมองไม่เห็นแล้ว แม่ไม่ว่าหรอก” ผมหันไปมองไม้ฉากอีกครั้ง

“เรื่องรอยอะไม่กลัวหรอกช่างมันเถอะ แต่ตั้ง 1 เดือนเลยนะ”
มันจะงอแงทำไมเนี้ย ผมซะอีกที่อยากจะงอแง TT’

“ไม่เป็นไร ปั้นรอนะ ไปถึงก็ตั้งใจติวแล้วทำให้สำเร็จแบบที่แม่หวังนะ ถ้าว่างหรือมีโอกาสก็ติดต่อมา รู้ไหมครับ”
ระหว่างที่ผมกับไม้กำลังคุยกัน ยูโรก็รู้งานครับ เดินออกไปช่วยแม่เปาขายโจ้กต่อ

“อืมม ครับผม อย่างอแงนะ แล้วจะรีบโทรมาหา สัญญา” ไม้ฉากจับมือผมไว้

ผมเลยพยักหน้าให้ “สัญญาแล้วนะ”


ผมกับไม้ฉากยิ้มให้กันได้แป๊บเดียวครับ แม่ไม้ฉากก็โทรมาตาม
ไม้ฉากหยิบมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะมองหน้าผม

“ต้องไปแล้วละ แล้วจะรีบโทรมานะ” พูดเสร็จไม้ฉากก็ลุกขึ้น แต่ไม่ยอมเดินไปซะที
ผมเลยบอกให้รีบๆไป ยิ่งช้าแม่จะยิ่งด่า
ไม้ฉากเลยรีบเดินออกไป  พอขึ้นนั่งบนรถได้ก็ยังไม่ยอมขี่ออกไป
มองผมจนผมต้องโบกมือบ๊ายบายให้
ไม้ฉากพยักหน้าแล้วก็ขี่รถออกไป
เห้ออออ .. 1 เดือนเองเว้ยยย
อย่างอแงนะปั้นสิบ ‘



ผมกำลังจะลุกขึ้นไปจ่ายเงิน แต่ยูโรเดินมาหาที่โต๊ะก่อน

“ยินดีด้วยครับคุณปั้น ได้ผัวสมใจ” ดูปากมัน - -
กวนตรีนนนจริงๆ

“ยังไม่ได้กันเว้ยย ไม่ไวไฟเหมือนมึงกับเปาหรอก ทำเป็นไม่บอกกู แม่งงง “
ผมรีบพูดวกเข้าเรื่องของมันก่อนเลยครับ 5555+

“เออนะ เดี๋ยวบ่ายๆเข้าไปหาที่บ้าน ช่วยแม่เก็บร้านก่อน แล้วป๊าม๊ามึงจะมาวันไหน กูต้องนอนด้วยไหมคืนนี้”
ยูโรเก็บชามใส่โจ้กไปก็ถามผมไป

“คงงั้นอะมึง งั้นกูกลับก่อนนะ แล้วจะเข้ามาหากูโทรมาก่อนด้วย เผื่อฝากซื้อข้าว”
ผมยื่นเงินค่าโจ้กให้มัน ก่อนจะเดินออกมาเรียกรถกลับบ้าน




พอมาถึงบ้าน ผมก็ไปเอามือถือกับที่ชาร์ตแบตลงมาชาร์ตที่หน้าทีวี
ก่อนจะกดโทรหาป๊ากับม๊า

ป๊า :: ไงปั้น ตื่นเช้าจังลูก

ผม :: ชินนะครับ นึกว่าเปิดเทอมอยู่ แล้วป๊าจะกลับวันไหน

ป๊า :: อีก 2 วันม๊าจะลงไปรับปั้นมากรุงเทพนะ มาดูคอนโดกัน แล้วกลับบ้านพร้อมกันอีกที

ผม :: โอเคครับ ปั้นจะเก็บเสื้อผ้ารอ

ป๊า :: ครับ ปิดบ้านดีนะลูก อย่าเปิดเตาแก๊ซละ หาอะไรกินข้างนอกเอา แล้วอีก 2 วันเจอกันครับ

ผม :: ครับป๊า ป๊ากับม๊าดูแลตัวเองด้วยนะ

ป๊า :: ครับผม ป๊าวางก่อนนะลูก



แล้วป๊าก็วางมือถือไป TT’ คิดถึงป๊ากับม๊าอะ
หลังจากที่ลุงธีระเอาเรื่องโชกุนมาบอกป๊ากับม๊า
ทำให้บ้านผมดูห่างเหินกันไปเลย เพราะป๊าม๊าแทบไม่อยู่บ้านด้วยกันกับผมแบบทุกที



ผมเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วก็เปิดแชตที่มีคนแจ้งมา
งืมๆ เพื่อนๆในห้อง เจ๊มิ้ว ( รายนี้คุยทุกวันครับ ทักกันนิดหน่อย หรือเมาท์กันนานๆมีตลอด )
แล้วก็พี่อุ้มรัก

อุ้มรัก :: พี่ไม่ว่างประมาณ 1 เดือนนะ อาจจะไม่ได้ติดต่อมาเท่าไหร่

อุ้มรัก :: ก็ไปติวทหารนั้นแหละ



คือ ผมถามพี่หรือเปล่าครับ เหมือนจะไม่ได้ถามนะ
ผมไม่ค่อยคุยกับพี่อุ้มเท่าไหร่ แต่พี่อุ้มก็จะส่งไลน์มาหาผมเรื่อยๆ
ส่งมาเหมือนเล่าเรื่องต่างๆให้ผมได้รู้ โดยที่ผมไม่ต้องถามเลย


อุ้มรัก :: รู้ปะโลกกลมมาก คนที่ไปติวกับพี่อะเป็นลูกเพื่อนแม่

อุ้มรัก :: แล้วลูกเพื่อนแม่คนนี้ ชื่อว่า ไม้ฉาก

อุ้มรัก :: สนใจอยากรู้เรื่องแล้วละสิ แต่กว่าปั้นจะติดต่อมาพี่คงเข้าค่ายติวแล้วถ้าว่างพี่จะโทรหานะครับ

อุ้มรัก :: ดูแลตัวเองดีๆ พี่ยังจีบปั้นอยู่เหมือนเดิม



เอิ่มมม ,, พี่อุ้มไปกับไม้ฉาก
แม่พี่อุ้ม กับแม่ไม้ฉากเป็นเพื่อนกัน


ชิบบบหายยยยแล้ววว .. พี่อุ้มเล่าอะไรให้แม่ไม้ฉากฟังบ้างวะเนี้ยยยย !!!
แล้วทำไมไม้ฉากมันไม่บอกอะไรเลยวะ
เครียดเลยไงทีนี้ .. 1 เดือนที่คิดว่ารอไหว
ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วละดิ - -‘



ผมเปิดไปที่แชตของเจ๊มิ้ว เจ๊มิ้วก็ยังทักทายผมตามปกติแหละครับ
เป็นไงบ้าง / คบกันยัง / มันมาหายัง / มีไรบอก / ฝันดีๆ
อยู่ไม่กี่คำนี้แหละคะ ,, แต่ก็ถือว่าโอเคนะ จากคนที่ไม่รู้จักกันเลย
ตอนนี้กลับมาทักทายกันมาสนิทกันเหมือนคนสนิทกันมากกก

เออใช่ .. จะไป กทม นี้หว่า .. นัดเจ๊มิ้วดีกว่า =)


ปั้นสิบ สิตางค์::  เจ๊มิ้วววว

m’ m :: จ๊า .. ไงเปนไงบ้าง ไม้มาหาป่าวว

ปั้นสิบ สิตางค์::  มาๆ ๆ >////<

m’ m :: เล่า

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็ไม่มีอะไร มันมาหาแล้วก็มานอนเป็นเพื่อน เพราะป๊าม๊าไม่อยู่

m’ m :: อร๊ายยยยยย แล้วไงต่อแก

m’ m :: เจ๊ฟินนนนค่า 55555

ปั้นสิบ สิตางค์::  เจ๊ใจเย็นๆ ไม่มีไรมากอะ แค่มานอนเป็นเพื่อนเฉยๆ

m’ m :: แค่นั้นเองอะนะ เห้ออ ไม่ใจเลยวะไม้ฉากเนี้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: โห่วว เจ๊จะให้ทำไรละ บ้าแล้ววว

m’ m :: ก็นะ 55555555+ เออ แล้วมันว่าไงบ้างปะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็มันขอปั้นคบแล้ว

m’ m :: กรี๊ดดดดดดดดดดดด ขอคบหรอ?? เห้ยย แกมีแฟนแล้วดิ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ใช่แย้วววว ^//////^

m’ m :: สมหวังแล้ว เย่เย้

ปั้นสิบ สิตางค์:: กลัวมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นดิเจ๊มิ้ว

m’ m :: เอานะแก ทุกอย่างมันต้องเริ่มต้นก่อนทั้งนั้นแหละ จะเกิดอะไรว่ากันอีกที

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับๆ

ปั้นสิบ สิตางค์::  เออเจ๊ๆ อีก 2 วันปั้นจะไป กทม อะ เจ๊อยู่ป่าวว เจอกันๆ

m’ m :: ไม่แน่ใจเลยอะ เดี๋ยวไงโทรคุยกันใกล้ๆวันเนอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  โอเคเลย ถ้าไม่เจอครั้งนี้ไม่เปนไร อีกไม่กี่เดือนก็ไปอยู่ กทม แล้ว เจอกันบ่อยแน่ๆ

m’ m :: ย่ะ ขอให้มาเจอเถอะ กลัวติดแฟนละลืมพี่จริงๆ 55555

ปั้นสิบ สิตางค์::  โหยย เจ๊อะ

m’ m :: พี่จะทำงานต่อละนะ

m’ m ::เป็นแฟนแล้วก็อย่าลืมอะ ทำตัวดีๆ ส่งข้อความไปหา ส่งไลน์ไปหาทุกวันห้ามขาดนะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  คร๊าบบบบบแม่



แล้วเจ๊มิ้วก็ไปทำงานต่อ 55555+
บ่นเป็นแม่เลย แต่ที่เจ๊แนะนำมาก็ดีนะ ส่งข้อความไปหางั้นหรออ
อืมมม ลองดูดีกว่า
ผมเลยส่ง sms ไปหาไม้ฉาก



ผม :: ถึงไหนแล้วไม้ เดินทางดีๆนะ สะดวกเมื่อไหร่ก็ติดต่อมา คิดถึงครับ


โอ้ยย อ่านอีกรอบแล้วเขิน 5555+
คิดถึงครับ .. เดี๋ยวนี้กล้าใช้คำนี้แล้วสินะ
เมื่อก่อนไม่กล้าใช้เลย ..
ผมวางมือถือข้างๆ สักพักก็มีเสียงข้อความเข้ามา



ไม้ฉาก :: ออกจากบ้านแล้วละ มือถือแบตจะหมดด้วย แลวจะรีบติดต่อไปหานะ คิดถึงแฟนครับ =)



หื้มมม … ตายยสิเจอแบบนี้
หลงรักตายยครับ >/////<

คิดถึงแฟนครับ
คิดถึงแฟนครับ
คิดถึงแฟนครับ[/b]


มึงน่ารักเกินไปแล้วนะไม้ฉากกกกกก !!!



ผมวางมือถือไว้ข้างๆตัว ก่อนจะนั่งดูทีวีไปเรื่อยๆ
เพราะวันนี้ได้พักผ่อนเต็มที่แล้ว หลังจากอ่านหนังสือหนักมาตลอดหลายวัน

ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้เหมือนกันครับ
มาตื่นอีกทีตอนได้ยินเสียงเปากับยูโรกำลังเถียงกัน
เถียงกันของมันคือ แย่งขนมกันกินแค่นั้นนะครับ
55555555+ ไม่ได้ทะเลาะกัน


“ไอ่เชรี้ยยู กูจะกินอันนี้ อันนี้กูเลือกมานะ” เปาดึงถุงขนมคืน

“เปามึงนี้งกวะ แบ่งๆกันกินดิวะ” พูดเสร็จก็ดึงถุงขนมคืน

“แล้วตอนอยู่ร้านทำไมมึงไม่ซื้อละ” คราวนี้เปาตบหัวยูโรก่อนที่จะดึงขนมคืนด้วยครับ
มึง 2 คนนี้ .. แค่ขนมห่อเล็กๆจะเถียงกันทำไม


“เอามานี้มะกูกินเอง” ผมลุกขึ้นไปดึงขนมจากมือเปามากิน
พวกมันเลิกเถียงกัน ก่อนที่ยูโรจะดึงขนมคืน

“ของเมียกู มึงอย่ายุ่ง” แล้วก็ดึงขนมไปคืนให้เปา
ที่ตอนนี้นั่งทำหน้าเอ๋อมากที่ได้ยินคำว่าเมียจากปากยูโร


“5555555 สรุปนี้เปาเป็นเมียมึงจริงๆใช่ป่ะวะ” ผมรีบถามยูโร

“เชรี้ยยย .. เปากูลืมกูขอโทษ” ยูโรรีบยกมือไหว้เปา ที่ตอนนี้มองยูโรด้วยสายตาที่แบบว่า
5555+ ยากจะคาดเดาครับ

“เอานะ สักวันกูก็ต้องรู้” ผมรีบพูดก่อนที่เปาจะด่ายูโรครับ

“อืมมม กูก็เบื่อจะปิดบังละเหมือนกัน กูคบกับยูโรอยู่จริงๆ “
ผิดคาดครับ เปาออกมายอมรับเอง 5555+

“แต่กูไม่ชอบที่มึงพูดว่ากูเป็นเมียมึงเว้ยยย” เปาถีบเข้าไปเต็มๆท้องยูโรเลยครับ
55555555+ สมน้ำหน้า
ยูโรหัวเราะ แต่ก็นอนเอามือกุมท้องตัวเอง
นี้มึงโดนเมียถีบ มึงยังจะขำได้อีกนะยูโร
อาการหนักละมึงเนี้ยยย!!


“พวกมึง 2 คนคบกันได้ไงวะ” ผมรีบเปิดประเด็นตอนที่เปามันอารมณ์ดีครับ

“มึงอยากรู้จริงๆหรอ ถ้ารู้แล้วมึงอาจเกลียดกูก็ได้นะ” ยูโรมันไม่ขำละครับ
แต่ทำเสียงจริงจังแทน


“เพื่อนนะมึง .. จะเกลียดกันได้ไงละ” ผมรีบตอบออกไป

“อืมม งั้นกูจะเล่าให้ฟัง”

ติดตามตอนหน้านะคะ ตอนที่ใครหลายๆคนขอมา
#ทีมยูโรเปา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-04-2015 15:58:38
ตอนนี้อาจดูนิ่งๆเรื่อยๆหน่อยนะคะ =)
อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนน๊าาา

ถ้ามีคำผิดพลาดยังไงเจขออภัยด้วยนะ
เดี๋ยวจะรีบแก้ให้
และขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังใจด้วยค่าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-04-2015 16:02:57
 :-[   คือมันดีอะ

ทีมยูโรเปาด้วยคนค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 27-04-2015 16:46:38
มาแล้วสิน้าา เปาเปากับยูโรวว~ :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 27-04-2015 17:37:28
อยากจะบอกว่า สำหรับเราแต่ละตอนนี่ไม่มีอะไรนิ่งเงียบนะ
เร้าใจ แล้วก็ลุ้นทุกตอน ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-04-2015 18:38:46
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-04-2015 19:49:00
รออะ น่ารักเหมือนเดิมนะไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 27-04-2015 19:54:11
รอคอยมานาน #ยูโรเปา  :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-04-2015 21:43:46
 :haun4:
ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้..ไม้ฉาก

โอ๊ยยยยยย..ยังงี้ปั้นสิบหลงแฟนแย่รุย
 :impress2:


 :L2:
อ่านเรื่องนี้เท่าไหร่ก็ไม่เบื่อนะ..มูเจ

เค้ามารอตัวเองที่เล้าทุกคืนเลย
จุ๊บๆๆๆๆๆ
+1
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 28-04-2015 12:14:17
ยูโรรรรรรรรร เล่าเร็วๆเลย ค้าง 5555  :ling1: :z3: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-04-2015 13:18:34
ขอเสียงทีมยูเปาหน่อยย~

เดี๋ยวกำลังอัพนะฮับบ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-04-2015 13:29:50
 :hao6:  อะฮิ้ว  รอค่ะๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-04-2015 13:30:28
นั่งรอเปายูโร

คิดถึงปั้นสิบนะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 24 || P.15 || 27-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-04-2015 13:38:01
เข้ามารอจ้าา..^^
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-04-2015 15:06:16
Ch 25 ทีมยูเปา || ยูโร




“อืมม งั้นกูจะเล่าให้ฟัง”

ผมบอกกับปั้นสิบที่ตอนนี้นั่งมองหน้าผม แววตามันนี้โคตรอยากจะรู้เรื่องมากๆครับ
ผมไม่ได้คิดจะปิดบังหรอก เพราะยังไงสักวันก็ต้องรู้กันว่าผมกับเปา เป็นอะไรกัน
แต่กว่าจะมีวันนี้ ….. ผมเริ่มต้นด้วยความผิด
ผิดจนที่เปาไม่น่าจะให้อภัย และถ้าเพื่อนๆรู้ผมคงจะโดนเกลียดแน่ๆครับ


ย้อนไปเมื่อตอนต้นปี ผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนกับครอบครัว
พ่อแม่ผมไปฉลองปีใหม่กันที่กะบี่ และ ปกติผมอยู่บ้านคนเดียวครับ
พ่อกับแม่แวะมาหาบ้างเป็นบางครั้ง เพราะท่านทั้งสองทำธุรกิจที่กะบี่
แล้วทีนี้เปามันก็โทรมาบอกว่า ฟ้าใส แฟนมันจะมาหา
ฟ้าใส เป็นสาวเชียงใหม่ ขาวๆตัวเล็กๆ สเปคชายไทยครับ
555555555+ ฟ้าใสกับเปาคบกันมาจะ 2 ปีได้ละมั้ง
พอเปามันบอกว่าแฟนมันจะมา ผมโคตรหงุดหงิดเลย
เพราะคิดว่าจะได้ไปเที่ยวปีใหม่กับมัน 2 คนซะหน่อย
เห้อออ เบื่อชะนี - -‘


อ่านไม่ผิดหรอก .. ผมเรียกฟ้าใสว่า ชะนี 555
ผมไม่ได้เป็นกะเทยครับ ไม่ตุ๊ดไม่แต๋วด้วย
ผมเป็นเกย์ครับ ยอมรับแบบ แมนๆ
ก็คบกันผู้ชายมาตลอดนะ แต่เพื่อนไม่ค่อยรู้กันเท่าไหร่
เพราะคนที่ผมคบตอนนี้เป็นอาจารย์ประจำชั้น
หึหึ คบมาได้เกือบปีละครับ

ก่อนหน้านั้นก็คบกับคนนอกโรงเรียน พวกเด็กพานิช เด็กช่าง เด็กโรงเรียนอื่นๆก็ว่าไปครับ
แต่ไม่คบกับเด็กโรงเรียนเดียวกัน และปั้นสิบมันก็รู้เรื่องผมกับอาจารย์ที่ปรึกษาด้วยยย
มาเข้าเรื่องผมกับเปาต่อดีกว่าครับ




“เออ ฟ้าใสมาครั้งนี้ กูว่าจะพาไปนอนโรงแรมวะ
ไม่เอาเข้าบ้านละญาติกูเยอะมาก กูต้องไปจองโรงแรมก่อน ไม่รู้จะมีห้องว่างหรือเปล่า”

เปามันนั่งอ่านการ์ตูนอยู่ในห้องนอนผม
มันช่วยแม่เก็บร้านเสร็จ ก็ชอบแวะมาอ่านการ์ตูน มาเล่นเกมส์ที่บ้านผมประจำ

“ทำไมจะต้องพาไปนอนโรงแรมวะ นอนบ้านแหละดีแล้ว” ผมเหล่ไปมองมันนิดหน่อย
คือ มึงจะพากันไปโรงแรมเพื่อ?????   ซั่มมมมกันไม่ถนัดหรือไงญาติเยอะเนี่ยยย!

“ฟ้าใสมันบอกทำตัวไม่ถูก ญาติกูเยอะ กูเลยจะพามันไปนอนโรงแรม มันจะได้ไม่บ่นอะไรมาก”
มันก็ยังคงอ่านการ์ตูนไป ตอบไป

“ก็มานอนบ้านกูดิ ห้องว่าง ไม่มีใครอยู่ มึงจะได้ไม่เสียเงินด้วยไงละ” ผมยื่นข้อเสนอให้มัน
ซึ่งผมคิดว่ามันสนใจนะ เพราะมันวางการ์ตูนลงละส่งยิ้มให้ผมแทน
เชรี้ยยยเปา ,, ยิ้มน่ารักวะมึงง!!



“มึงพูดจิงๆปะ งั้นกูพามานอนบ้านมึงนะ
กูคิดตั้งนาน กลัวว่าพามันไปโรงแรมถ้าเจอคนรู้จักพ่อแม่กูละแย่แน่ๆ
เค้าคงเอาไปบอกที่บ้านว่ากูพาผู้หญิงเข้าโรงแรม 55555 ขอบใจมากๆมึง”

มันยิ้มให้ผมอีกรอบ ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปคุยกับฟ้าใส บอกว่าจะพามานอนบ้านผมแทน
แล้วมันก็จมดิ่งไปกับการสนทนากับแฟน จนลืมไปแล้วมั้ง … ว่ามึงอยู่บ้านกู!!
ทำไมไม่ชวนกูคุยละคร๊าบบบบ !!!!


ผมเบื่อๆเซ็งๆมันเลยกดไลน์ไปหาแฟนผม เค้าชื่อ อาจารย์ตั้น


ยู โร โร :: อาจารย์ทำรายยยย

ต. ตั้น :: รอเด็กทัก 555

ยู โร โร :: อ้าวว รอใคร เดี๋ยวนี้มีเด็กอ่ออ นอกใจยูอีกละ ตลอดดดด

ต.ตั้น :: ก็รอยูแหละ วันนี้จะมาค้างที่นี้ หรือให้ตั้นไปหา

ยู โร โร :: มาบ้านยูละกันนะ ซื้อข้าวมาด้วยยย ไม่อยากออกไปไหนเลย คนเยอะอะ

ต.ตั้น :: ครับๆ สั่งจริงๆเลยนะ

ยู โร โร :: ผลัดกันไง ตอนอยู่โรงเรียนตั้นชอบสั่ง 5555555 ออกนอกโรงเรียนมาตั้นก็ต้องมาฟังยูสั่ง มันถูกที่สุดแล้วละ

ต.ตั้น :: 5555 เพื่อนกลับแล้วก็โทรมานะ คิดถึงจะแย่

ยู โร โร :: คิดถึงจะแย่ หรืออย่างอื่นที่แย่ เอาดีๆ

ต.ตั้น :: กวนตรีนนนนน อย่างอื่นไม่แย่หรอก ทำเองได้ ;P

ยู โร โร :: มันจะเหมือนที่ยูทำให้หรออออ งั้นคืนนี้ทำให้ดูหน่อยนะ

ต.ตั้น :: ถ้าไปนอนกับแฟนละต้องทำเอง นอนอยู่บ้านดูหนังโป๊เถอะ เหอๆ

ยู โร โร :: เดี๋ยวบริการให้ถึงใจเลยจ๊ะเมียจ๋า 55555+

ต.ตั้น :: ไม่คุยด้วยละ โทรมาตามละกันนะ

ยู โร โร :: ครับบบ




ถามว่าผมรักอาจารย์ตั้นหรออ?? ก็เปล่านะ
แต่เห็นแกแสดงออกมากๆว่าชอบผม ตอนอยู่ในโรงเรียน
ก็เลยแกล้งๆแซวแกเล่นๆ จนวันหนึ่งผมยกหนังสือไปส่งแกที่ห้องพักครู
อาจารย์ตั้นก็นั่งตรวจงานอยู่คนเดียว ผมเลยไปนั่งยองๆข้างโต๊ะ

“ทำรายยย” ผมเกาะขอบโต๊ะ แล้วก็ถามอาจารย์ไป

“กินขนมมั้ง” นั้นนไง กวนตีนจริงๆ

“อ่ออ อร่อยไหม” แกโยนมุขมา ผมก็รับมุขครับ 555

“นั่งตรวจงานอะ เหนื่อยก็เหนื่อย ไม่สบายด้วย ว่าจะขอกลับช่วงบ่าย”
อาจารย์ส่งสายตาวิ้งๆวับๆมาให้
คืออาจารย์ไม่สบาย หรืออาจารย์จะอ่อยผม เอาแน่ๆ 5555555555+

“งั้นผมไปส่งที่บ้านนะครับ อาจารย์จะขับรถไหวหรอ” ผมยื่นข้อเสนอให้อาจารย์ตั้น

“จะดีหรอ ให้เด็กนักเรียนไปส่ง” อาจารย์ตั้นมีท่าทีลังเล

“ดีที่สุดละครับ งั้นผมไปรอที่ 7-11 ปากซอยโรงเรียนนะ”
ผมพูดเสร็จก็หยิบปากกาบนโต๊ะมาจดเบอร์ผมแล้วส่งให้อาจารย์ตั้น

“โทรมาด้วยนะครับ  อย่าให้รอเก้อละ” ผมส่งยิ้มให้อาจารย์ก่อนเดินออกจากห้องไป


แล้วก็โทรมาจริงๆครับ 5555555+ ผมขับรถไปส่งอาจารย์ตั้นที่บ้าน
แล้วสุดท้าย … ก็จบลงที่เตียง แบบที่คิดไว้ไม่มีผิด
จากวันนั้นจนวันนี้ แทบจะไม่มีวันไหนไม่ได้กัน - -
ไม่ถึงขั้นสอดใส่กระแทกกระทั้นก็ต้องได้จับได้ชักตลอดอะ’
บางทีในโรงเรียนอาจารย์ตั้นแกก็ลากผมเข้าห้องน้ำอาจารย์
จนผมเบื่อมากก คือ ไม่ได้ต้องการขนาดนั้นอะครับ
555555+ หลังๆมาผมเลยทำตัวติดเพื่อนๆแทน
แต่เพื่อนนี้ดิ ชอบไปติดคนอื่น
ปั้นสิบไปติดไม้ฉาก คะน้าไปติดเลน่อน แล้วเปาดันไปติดฟ้าใสอีก  เห้ออออ



“มึงทำหน้าหื่นมากตอนคุยไลน์ คุยกับใครวะ” เปามันเลิกคุยกับฟ้าใสเมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
มันถามผมตอนที่ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง

“เด็กกูแหละนะ” ผมบอกปัดๆไป แล้วไปนั่งรื้อกองซีดี
กะว่าปิดยาวๆแบบนี้ต้องดูหนังแผ่นครับ 555555+ มันได้อารมณ์กว่าดูผ่าน youtube อีกนะ

“งั้นกูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ฟ้าใสมาถึง กูจะพาเข้ามาหามึง”
มันพูดเสร็จก็โบกมือให้ผม แล้วเดินออกจากบ้านผมไป
 



เห้อออ ,, จริงๆแล้วผมเองก็มีความลับที่ไม่สามารถบอกใครได้เหมือนกันครับ


ผมคิดว่า … ผมชอบเปามันนะ


ผมเข้าใจปั้นสิบ เรื่องที่มันอาจจะชอบไม้ฉาก
เพราะผมเองก็รู้สึกแบบนั้นกับเปาเหมือนกัน
ตั้งแต่ ม.1 ในวันปฐมนิเทศที่เจอกันวันแรกแล้วด้วยซ้ำไป
มันน่ารักดีครับ จะหล่อก็ไม่หล่อ กึ่งๆนะ ขาวๆ มันชอบยิ้มของมันไปเรื่อย
มันชอบมานอนเอาหัวอิงไหล่ผม เพราะมันต้องตื่นเช้ามาขายโจ้ก
เวลามาเรียนมันจะแอบซบๆไหล่ผมหลับตลอด
ชอบเอาข้าวมาให้ผมที่บ้าน แล้วก็บ่นๆผมที่ไม่ยอมออกไปซื้อเอง
5555+ ถ้าพูดในกลุ่มผมจะสนิทกับเปามากที่สุด
ตอนแรกผมก็คิดว่าผมคงแค่หวงเพื่อนตัวเอง
ที่มันไปสนิทกับคนอื่น ที่มันไปมีแฟน ….
แต่ผมเพิ่งจะเข้าใจตัวเองก็ตอนที่มันบอกผมว่ามันคบกับฟ้าใส
ตอนนั้นโคตรเจ็บเลยครับ มันเหมือนกับว่า ... เหลือผมคนเดียว
เพราะมันทุ่มเททุกๆอย่างให้ฟ้าใสมากๆ
ผมเฝ้ามองมันด้วยความรู้สึกของคนที่แอบรักเพื่อนตัวเองมาตลอด
ไม่กล้าจะบอกมัน และไม่อยากให้มันรู้ว่าผมเป็นเกย์
กลัวว่ามัน … จะรังเกียจแล้วเดินออกไปจากชีวิตผม


เห้ออออออ ,, นี้แหละนะ ‘ ไม่น่าเป็นเพื่อนสนิทกันเลยจริงๆ




พอเช้าวันต่อมา


อาจารย์ตั้นก็กลับไปแต่เช้าครับ เพราะจะรีบกลับบ้านที่ขอนแก่น
ผมโทรถามเปาว่าจะมากี่โมง เปาก็บอกแค่ว่าเครื่องลงบ่ายๆ
ผมก็เลยบอกมันว่าจะมาก็บอกละกัน เก็บบ้านรอแล้ว
วันนี้เป็นคืนวันที่ 31 ธันวาคมครับ ผมเริ่มเหงาแล้วสิ 5555555555
เห็นบ้านอื่นเริ่มเปิดเพลง เริ่มเตรียมของกินละ เหงาเลย
ผมตัดสินใจออกไปซื้อหมู ซื้อผัก และเครื่องดื่มมาทำกับข้าวกินคืนนี้
กับเปาและฟ้าใส .. อย่างน้อยก็มีเพื่อนวะ


พอกลับมาก็เจอเปานั่งทำหน้าหงอยอยู่ที่หน้าบ้านละครับ

“อ้าวว ทำไมไม่โทรมาบอกวะ มานานยัง” ผมรีบเปิดประตูบ้านให้มันเข้าบ้าน
มันช่วยผมหิ้วของ แล้วเดินเอาไปเก็บในบ้าน
ก่อนจะมานั่งทำหน้าเศร้าที่โซฟาแทน

“เป็นไรทำไมไม่พูด แล้วนี้ฟ้าใสยังไม่ลงเครื่องหรอวะ?? จะเย็นละนะ”

ผมดูเวลาตอนนี้ก็สี่โมงเย็นแล้ว ทำไมมันไม่ไปรับฟ้าใส

“ไม่มาแล้ววะ” เปาตอบเสียงเศร้าๆ

“อ้าวว ติดธุระหรอวะ” อ่ออ ที่เศร้านี้คือ แฟนไม่มา
55555555+ เย่เย้ ทำไมกูดีใจ - -‘

“คงไม่มาตลอดแล้ว ฟ้าใสบอกเลิกกู”
พูดแค่นั้นเปามันก็เอาหน้าซบลงกับฝ่ามือ แล้วร้องไห้


เห้ยยย .. นี้มึงโดนบอกเลิกในวันปีใหม่เลยเนี้ยนะ


ผมเลยไปนั่งข้างๆมัน

“ไม่เป็นไรมึง ฉลองกับกูก็ได้ มึงนอนร้องไห้ไปให้พอใจเลย
เดี๋ยวกูไปเตรียมกับข้าวก่อน แล้วคืนนี้มาเมากันมึง
ดื่มๆเพื่อลืมเทอ 5555+”

ผมเอามือไปจับหัวมันโยกไปมา มันเอามือปัดๆออก ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา
ผมเลยลุกมาทำกับข้าว
เย่เย้ ,, อารมณ์ดีแล้วกู แต่อารมณ์นี้มาคนละแนวกับเปาเลย - -


ผมหมักหมูไป เตรียมผักไป จัดสถานที่ง่ายๆครับ กินกันตรงหลังบ้านนี้แหละ
555555+ ผมเตรียมของต่างจนเสร็จก็เกือบจะ 2 ทุ่มแล้ว
เลยเดินไปปลุกเปาให้มากินข้าว มันร้องไห้จนหลับไปอะครับ
ตาบวมมาก - - พาลทำให้ผมเกลียดฟ้าใสมากกว่าเดิมเลยจริงๆ


“ไหวไหมมึง กินข้าวกินยานอนเหอะ” ผมดึงมันให้ลุกขึ้นยืม

“ไหว แต่อยากแดกเหล้า อยากเมา ไปหาเหล้ากินกัน”
มันไม่พูดเฉยๆนะครับ เดินตรงไปเปิดตู้เย็นบ้านผม ก่อนจะหยิบเบียร์ออกมา 2 ขวด

“เดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ไหวหรอกมึง”
ผมดึงเบียร์จากมือของมันมาถือเอง ก่อนจะเดินนำมันออกมาที่โต๊ะหลังบ้าน

“กูบอกแม่แล้วว่านอนบ้านมึง รีบๆเปิดดิวะ งกเหรอเบียร์แค่นี้เอง” เออดีนะ มาด่ากูอีก กูอุตส่าห์เป็นห่วง


ในเมื่อมันอยากกิน ผมก็จัดให้ครับ
คืนนั้นมันกินหมูกระทะไปนิดเดียวเอง แต่แดกเบียร์ไปคนเดียว 6 ขวด ไม่รวมเหล้าเพียวๆอีกนะ
สรุปคือเมาครับ เมากันทั้งคู่อะ แต่ผมยังพอมีสติ
เคลียร์โต๊ะเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ค่อยล้าง 5555+
แล้วมาแบกคุณเปาขึ้นห้องนอนอีก โอ้ยยย เห็นผอมๆงี้พอเมาละตัวหนักชิบบหายย


ผมวางมันลงบนที่นอน ก่อนจะห่มผ้าให้มัน แล้วผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำครับ
ถึงจะเมาแต่อาบน้ำก่อนนอนทุกคืนนะ เป็นโรคจิตครับถึงค่ำๆจะอาบน้ำแล้วก็เหอะ
แต่ถ้าจะนอนต้องอาบอีกรอบอยู่ดี 555555555+



พอผมเดินออกจากห้องน้ำมา ก็เจอคุณเปาแม่งเมาละถอดเสื้อผ้า ไม่ห่มผ้าห่มอีกนะ - -
ผมหยิบเสื้อกับกางเกงของมันไปวางไว้ในตะกร้าซัก ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้มันอีกครั้ง
เหลือแต่บ๊อคเซอร์  ไม่หนาวหรือไงวะไม่ยอมห่มผ้า
เห้อออ .. ผมรีบแต่งตัวแล้วไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เปา
ก็เช็ดตัวไปปกตินี้แหละครับ สติผมก็จะดับละ ง่วงก็ง่วง เมาก็เมา
เช็ดๆตัว เช็ดหน้ามันจนคิดว่ามันน่าจะสะอาดแล้วอะนะ 5555555
เลยเดินเอาผ้าขนหนูไปเก็บ ล๊อคห้องนอน ปิดไฟเรียบร้อยก็ล้มตัวไปนอนข้างๆมัน


คือ .. ถ้ามันหลับแบบปกติไปคงไม่มีปัญหาอะไรอะครับ


แต่เปามันดันละเมอร้องไห้ บ่นโวยวายที่ฟ้าใสทิ้งมัน
ผมเลยดึงมันเข้ามากอด ,, มันก็ยิ่งซุกเข้าหาอกผม แล้วกอดผมแน่นๆ
หื้มมม ,, เมาก็เมา มาเจอคนที่แอบรักมากอดมาซุกอกอีก
อารมณ์แม่งเตลิดหมดละครับ .. ตอนนั้นสาบานได้ ผมแค่อยากจูบมันเฉยๆนะ
ผมเลยก้มไปจูบเปามัน แต่มันดันจูบตอบ

จากจูบนิ่งๆ ที่คิดว่าอยากจะ Goodnight kiss มันเฉยๆ ทำให้ผมลืมความคิดแรกไปเลยครับ
ผมลองจูบเม้มที่ปากมันแรงๆ พอมันเผยอปาก ผมก็รีบสอดลิ้นเข้าไป ลิ้นร้อนๆของมันเกี่ยวพันลิ้นผมไว้
ลิ้นทั้งสองเกี่ยวกระหวัดกันเต็มไปด้วยความต้องการ 
ตอนนี้ผมเองที่คุมสติไม่ได้ เลื่อนมือไปบีบเค้นที่สะโพกเปามัน จนมันร้องครางออกมา

“อื้มม ห์”

ผมผละจากคอลงมาไซร้ซอกคอขาวๆของเปา ทั้งดูดเม้มไปทั่วคอ
ก่อนจะเลื่อนลงมาหยอกล้อกับยอดอกของมัน ที่ตอนนี้ยอดอกของมันแข็งเป็นไต
มืออีกข้างก็ลูบไล้ไปทั่วท้องน้อยของมัน

“อ่ะ อ่า ยะ ยู ”

เสียงร้องของเปา ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผม
มันเรียกชื่อผมแบบนี้แปลว่ามันรู้ตัวแล้วสินะ
เปาพยายามใช้มือผลักตัวผมออก 
ผมเลื่อนมือไปตรงขอบกางเกงของเปาแล้วรูดลงมาช้าๆ
เปามันก็พยายามขัดขืนอย่างเต็มที่ แต่ผมหยุดไม่ได้แล้วจริงๆ


“อะ...ยะ ยู ..มึงจะ ทะ ทำ อะ อ๊า ,, อะไร " เปามันพูดออกมาอย่างยากลำบาก
ผมเอามือเข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวของมันแล้วรูดขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ


"อ่าห์ อะ ยะ หยุดๆ ยะ ยู อื้มม”
เปามันครางออกมาไม่หยุด แล้วยังเรียกชื่อผม
ยิ่งมันเรียกชื่อผมแบบนี้
ผมยิ่งหยุดไม่ได้จริงๆ ทั้งเสียง ทั้งร่างกายมันตอนนี้


โคตรเอ็กซ์มากๆ


ยิ่งเปามันร้อง ผมก็ยิ่งเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

"..พอ..พอเถอะ..อ๊า" มือมันปัดป่ายไปทั่ว ทั้งเอื้อมมาจิกตัวผม

"กูรักมึงนะเปา" ผมกระซิบบอกมัน ก่อนจะเร่งจังหวะมือให้เร็วขึ้นอีก

"อ๊าห์"

ร่างของเปากระตุกเกร็งพร้อมทั้งของเหลวสีขาวขุ่นที่พุ่งทะลักออกมาเปรอะเปื้อนมือผม
ผมเลยรีบเอาน้ำขุ่นๆเหลวๆของมันไปป้ายเป็นใบเบิกทางที่ช่องทางเบื้องล่าง


"มึง อ๊า~ กู เจ็บ ยูปล่อย!!"
เปามันร้องอย่างเจ็บปวด เมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่ผมยัดเยียดเข้าไปในตัวมัน

"ทนหน่อยนะ แป๊บเดียวก็หายเจ็บแล้วมึง อย่าดิ้นดิวะ" 
ผมบอกกับมัน  แล้วสอดนิ้วกดแทรกเพิ่มเข้าไป เปามันยิ่งร้องครางเมื่อผมชักนิ้วเข้าออก
ยิ่งเห็นมันร้องผมเลยยิ่งพยายามกวาดนิ้วหาจุดของมัน

"อ่าห์ ,, อ่า” เปาร้องครางออกมาอย่างสุดเสียง
เมื่อผมกดเน้นไปที่จุดของมัน
ผมชักนิ้วเข้าออกซักพักก็หยุด แล้วจับเรียวขาของเปาแยกออก
พร้อมกับสอดใส่น้องชายของผมที่แข็งตัวรอนานแล้วใส่เข้าไป


"อ่าห์ ..จะ...เจ็บ... ฮึก.." เปามันร้องออกมา แล้วปนสะอื้นเล็กน้อย
เพราะขนาดของผมใหญ่กว่านิ้วที่ถอนออกมาหลายเท่า 
แขนทั้งสองข้างของมันพยายามดันตัวของผมออก
ผมจับมือทั้งสองข้างของมันชูขึ้นไปเหนือหัว
ก่อนจะก้มลงประกบปากจูบเพื่อดึงดูดความสนใจแต่มันเม้มปากไม่ยอมให้ผมจูบ 
ผมไม่ไหวละครับ ก็ของมันทั้งตอดทั้งรัด ทั้งๆที่เพิ่งจะสอดไปได้นิดเดียว

ผมค่อยๆดันตัวเข้าไป โดยที่มันก็ร้องขอให้ผมหยุดๆ แต่ผมหยุดไม่ได้จริงๆ
จนกระทั่งแก่นกายของผมเข้ามาได้ทั้งหมดแล้ว ผมก็เริ่มขยับเข้าออกละครับ
นิ่งไว้ๆนานไม่ไหว มันตอดของผมมากๆ
รู้สึกดีกว่าตอนเอากับอาจารย์ตั้นอีก


"อ๊าห์   ไอ้เหี้ยยู ยะ อย่า ..อย่าขยับ..กูเจ็บ! พะ พอ พอ  พอแล้ว...ไม่เอา..ฮึก"
เปามันเอามือมากอดรอบคอผมแน่นเลยครับ
เสียงครางอย่างกระเส่าก็ยังคงดังออกมาเป็นระยะ
หื้มมม ,, เป็นตัวกระตุ้นชั้นดีเลยครับ
ตอนนี้ผมขยับกายเร็วขึ้นเรื่อยๆ แล้วก้มลงกระซิบข้างหูของเปา


"กูขอโทษนะเปา กูรักมึงจริงๆ อื้มม อะ มะ มึง ,, มึงตอดแน่นมากเลยเปา อะอ่าห์"
ผมพูดอย่างติดขัด อารมณ์ตอนนี้คือผมแทบควบคุมสติไม่อยู่ แล้วจริงๆครับ
กระแทกใส่มันไม่ยั้งเลยจริงๆ ผมกระแทกใส่เปามันจนทั้งห้องมีแต่เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ
สลับกับเสียงครางของมันกับของผม
จนตอนนี้ทั้งผมกับมันก็กระตุกเกร็งพร้อมทั้งปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน


ผมพลิกตัวลงมานอนข้างๆมัน แต่ยังไม่ได้ถอนแก่นกายออก

“เปากูขอโทษ กูรักมึงนะเว้ย” ผมกอดมันไว้ แล้วก้มลงจูบซับที่ไหล่มัน
พร้อมทั้งบอกรักมันซ้ำๆ

“รักหรอ ที่มึงกับกูมันคือรักหรอวะยู ปล่อยกูได้แล้ว”
มันยังดิ้น แต่ก็พูดไปหอบไป

“มึงฟังกูก่อน กูรักมึงจริงๆ” ผมพยายามกอดมันไว้แน่นๆ
เชรี้ยยเอ่ยยจะขยับทำไมวะ ไม่ได้ถอดออกเลย ยิ่งดิ้นยิ่งกระตุ้น

“รักพ่องงสิ กูเป็นผู้ชายนะ ปล่อยย!! “
มันยังคงดิ้นต่อ ทั้งมือที่มาสัมผัสตัวผม ทั้งช่วงล่างที่เสียดสีกันไปมา
น้องชายผมก็ตื่นอีกรอบละครับ  - - ‘ ( ใช้เวลามาหื่นไหมยูโร )

ผมเลยขยับตัว โดยที่ไม่ถอดออกจากตัวเปา
มันร้องสะดุ้งทันทีที่ผมขยับ

“อ่าห์ ,, เอาออกไปได้แล้ว อื้มม เจ็บ”
เจ็บแต่ร้องครางซะ ,, กูจะปล่อยมึงทำไมละ

“เจ็บหรือเสียววะ ไหนๆมึงก็เกลียดกูแล้ว ขอกูอีกรอบนะ”
ผมพูดเอาแต่ใจใส่มัน พร้อมทั้งเริ่มดูดเม้มที่ยอดอกของเปา
มันพยายามร้องห้าม และผลักผมออก แต่มันเมาเกินไปที่จะคุมสติได้
คืนนั้นมันเสร็จผมไปไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ



แต่วันรุ่งขึ้นผมตื่นมาตอนเที่ยง ,, เปาหายไปแล้ว

คือ .. มึงเดินไหวได้ไงวะ???

ขนาดกูทำกูยังหมดแรง แล้วมันโดนกระแทกใส่ขนาดนั้น????



ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาดูข้างล่างก็ไม่เจอมัน
เลยรีบไปหามันที่บ้าน แต่ป้ายแปะหน้าบ้านมันบอกว่าหยุด แล้วจะไปตามมันที่ไหนวะ??
ผมพยายามโทรหามันแต่ก็โทรไม่ติด
ในเมื่อติดต่อไม่ได้ ผมเลยกลับไปที่บ้าน แล้วพยายามคิดถึงสิ่งที่ตัวผมทำ
ผมโคตรเลวเลยครับ .. ผมข่มขืนมัน
ทั้งๆที่มันร้องไห้ ร้องขอให้ผมหยุด แต่ผมก็ไม่ยอมหยุด
นี้แหละครับ … สิ่งที่ผมไม่อยากบอกใครๆ


กว่าผมจะตามง้อตามอธิบายกับเปาได้ โคตรนาน
โดนมันเตะมันต่อยมันถีบสารพัด
แล้วไหนจะต้องมาเคลียร์กับอาจารย์ตั้นอีก
อาจารย์ตั้นกลับจากบ้านมา มาจัดหนักกับผมอีก
ผมไม่มีอารมณ์อยู่แล้วละ เพราะนึกถึงแต่เปา
อาจารย์ตั้นเห็นรอยกัดตามตัวผมที่เปามันทำไว้
แกก็โกรธ ทั้งดูดทั้งกัดผม จนเป็นรอยเต็มไปหมด
พอเปิดเทอมมาผมต้องไปสอบ พอเปาเห็นหน้าผมมันก็หลบอยู่แล้ว
แต่ตามันมองมาที่รอยตรงคอผมแทน - -‘
มันก็เข้าใจผิดไปใหญ่เลยครับ  เห้ออ อออ



เอาเป็นว่ากว่าผมจะได้เมียคนนี้มา ผมเกือบตายครับ
555555555+ ตอนนี้เปามันตกลงคบกับผมละครับ
หวานมากก ถีบกัดเตะต่อยใช้งานผมสารพัด
แต่ผมก็รักมันครับ และหวังว่าคู่ไอ่ปั้นกับไม้จะหวานเท่าคู่ผมนะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-04-2015 15:12:16
ถ้ามีคำผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ
คำใน "       " เป็นคำสนทนาที่เพื่อนคุยกัน อาจจะใช้คำผิดไป
แต่เจเอามาใช้ให้ดูเหมือนเราแชต เราคุยกับเพื่อนนะคะ

ทีมยูเปา .. หวังว่าคงไม่ผิดหวังนะคะ
555555+ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆ + ที่ให้กันนะคะ
แล้วตอนหน้ามาดูไม้ฉากตอนอยู่ค่ายกันคะ
จะสนุก จะคิดถึงแฟนแค่ไหน
ติดตามกันน๊าา =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-04-2015 15:16:17
 :a5:  ปล้ำกันจนรักจ้าคู่นี้ ฮาร์ดคอร์จริงๆ
ยูโรนี่ตัวพ่อเลยนะ
ว่าแต่หนูเปาอึดมากเดินกลับบ้านไหวได้ไง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 28-04-2015 15:26:10
เหยยยย คือดีงามอ่ะแกร  :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 28-04-2015 15:59:13
จบปล้ำทำเมียเลยสินะยูโร่ :hao6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-04-2015 18:11:14
เป็นผู้ชายเดี๋ยวนี้ก็ต้องระวังนะ โดนผู้ชายด้วยกันปล้ำได้ง่ายๆ
แต่อิคนอ่านนี่ฟินมากฮ่ะ 555 แอร๊ยยยย  ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 28-04-2015 18:41:56
 o13  o13  o13 สุดยอด  #ทีมเปายูโร
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 28-04-2015 19:28:14
ยูอย่างฮาร์ดคอร์  :m20:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 28-04-2015 21:41:29
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-04-2015 22:02:39
ยูขั้นเทพ3

เอาครูเป็นเมีย

ข่มขืนเพื่อนเป็นเมีย..อีก


ไม่รุก..ไม่ใช่ยู
ฟูฟ่องละอองฟิ้วววววว

ฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-04-2015 22:06:13
 :mew1:
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-04-2015 08:18:29
ยูโรโชคดีนะคะที่เปายังยอมยกโทษให้ ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 25 || P.15 || 28-04-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-04-2015 11:26:30
โห!! ยูโรแม่งเลวอ่ะ แต่ยังดีที่รับผิดชอบและง้อเปานะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 1-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-05-2015 16:00:03
Ch 26 คิดถึง??? || ปั้นสิบ




“เลวมากกกก”

นั้นคือคำที่ผมพูดคำแรกหลังจากที่ฟังยูโรเล่า
มึงข่มขืนเพื่อนตัวเอง .. โห้ยยย ถึงว่าละช่วงนั้นมันมึนตึงใส่กัน

“กูก็บอกแล้วไง ว่ากูไม่อยากเล่า กลัวพวกมึงเกลียด” ยูโรรีบตอบกลับผมมา

“แต่เสือกทำ แล้วไม่กลัวกูเกลียดบ้างละ”
เปาสวนกลับยูโรทันที พร้อมทั้งส่งเท้าไปถีบยูโรอีกรอบ
แต่รอบนี้ยูโรจับเท้าเปาได้ครับ เลยไม่เจ็บตัว 555

“โอ๋ๆที่รักจ๋า .. มันผ่านมาแล้วเนอะ เค้าขอโทษ ก็รักอะ ถ้าไม่ทำแบบนั้นจะมีโอกาสบอกรักปะละ”
ยูโรรีบออดอ้อนเปาเลยครับ … มึงนี้มันร้ายยยยยยยย!!


ผมนั่งดูพวกมันแสดงความรักกันแบบหวานซึ้ง??
เปาถีบยูโรหลบ
เปาเตะ ยูโรหลบ
เปาตบเต็มๆหน้ายูโรร้อง 55555555



จนตอนนี้เกือบสองทุ่มละครับ เปาขอตัวกลับบ้านก่อน
ยูโรเลยบอกจะไปส่งเปาแล้วจะซื้อข้าวมาให้ผมกิน
ผมก็ยิ้มสิครับมีคนซื้อข้าวให้กิน 55555555+

นั่งดูทีวีรอยูโร ก็หยิบมือถือมาเล่น นึกถึงไม้ฉากว่าป่านนี้จะถึงค่ายหรือยัง
จะติดต่อมาไหม .. ทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่านะ
แล้วสักพักเสียงมือถือก็ดังขึ้น …. แต่คนที่โทรเข้ามาไม่ใช่ไม้ฉากครับ

“พี่อุ้ม”


พี่อุ้ม :: สวัสดีครับ ทำอะไรอยู่

ผม :: นั่งเล่นมือถือครับ

พี่อุ้ม :: พี่มาถึงค่ายติวแล้วนะ เลยโทรมาบอก

เออ .. ผมอยากรู้หรอ?? เคยบอกหรอวะว่าถึงแล้วให้ติดต่อมา???

ผม :: อ่า ครับ

พี่อุ้ม :: 5555 คิดในใจละสิว่าพี่โทรมาทำไม

ผม :: นิดหน่อยครับ 5555

รู้ได้ไงวะพี่อุ้ม ว่าผมคิดแบบนั้น 

พี่อุ้ม :: โทรมารายงานให้ไงว่าไม้ฉากก็ถึงแล้ว ชาร์ตแบตมือถืออยู่ แล้วตอนนี้กำลังไปอาบน้ำ

ผม :: ขอบคุณครับพี่อุ้มที่บอก ปั้นจะได้สบายใจว่ามันถึงแล้วเรียบร้อย

พี่อุ้ม :: พูดแบบนี้พี่เจ็บนะ ไม่ห่วงพี่บ้างหรอ

ผม :: ห่วงสิครับ ก็พี่อุ้มเป็นพี่ผมนี้

พี่อุ้ม :: พี่ 555+ โอเคตอนนี้ได้แค่นี้ก็ดีแล้วเนอะ  ถ้ายังไงพี่จะโทรรายงานให้ละกันนะ แต่สบายใจได้ค่ายนี้ไม่มีผู้หญิง

ผม :: มีก็บ้าแล้วสิ ติวนายร้อยนะพี่อุ้ม 5555555

พี่อุ้ม :: แต่เอ๊ะ ,,, ไม้ฉากก็ชอบผู้ชายนิ

ผม :: ห๊า อะไรนะพี่

พี่อุ้ม :: อ้าววก็ปั้นเป็นผู้ชาย ไม้ฉากชอบปั้น เพราะงั้นไม้ฉากก็ชอบผู้ชายสิใช่ไหม

เอออ .. จริงวะ - -‘

ผม :: ไม่หรอกมั้งพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: 555555555555 ล้อเล่นแค่นี้เสียงอ่ออยเสียงเบาลงเลยนะ ไม่ต้องห่วงพี่จะดูแลให้

ผม :: ขอบคุณครับ

ผมพูดกับพี่อุ้มต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะวางสายไป


อืมม ,, ถึงค่ายแล้วไม่โทรมาบ้างเลยนะ ทีพี่อุ้มยังว่างโทรมาเลย
เชอะ ,, น้อยใจแหละนะ ไอ่บ้า TT


ยูโรหิ้วถุงข้าวเดินเข้าบ้านมาพอดี ก็ทักผมขึ้น

“ทำหน้าเป็นตูด เป็นไรอีกละ” มันพูดแล้วก็ยื่นถุงใส่กับข้าวให้
ผมรับแล้วเดินมากินข้าวในห้องครัว ยูโรมันก็เดินตามมานั่งด้วย

“เป็นไรเล่ามาดิ” มันนั่งเล่นมือถือรอผมกินข้าว

“ก็พี่อุ้มโทรมา” ผมเขี่ยกับข้าวในจานไปมา .. เห้ออ ไม่อยากกินไรเลย

“โทรมาแล้วไง” มันเงยหน้ามามองผม พร้อมสายตาที่แบบว่า “แล้วไงวะแค่โทรมา” 555

“ก็พี่อุ้มไปเข้าค่ายกับไม้ฉากอะ แต่พี่อุ้มโทรได้ ไม้ฉากโทรมาไม่ได้อะมึง”
ผมวางช้อนลง  ไม่กินมันแล้วข้าว … นอยยด์

“มึงทำตัวตุ๊ดมากอะ” ยูโรมันด่าผมครับ

“ตุ๊ดพ่องงงสิ ไม่ได้ตุ๊ดเว้ยยย” ผมโวยวายๆ นิสัยเอาแต่ใจนี้ผมถนัดเลยละ

“มึงจะมาน้อยใจงอแงอะไรเด็กๆวะ พี่อุ้มมันโทรได้ก็ไม่ได้หมายความว่าไม้มันจะว่าง
มันอาจจะเตรียมที่นอน เก็บของอะไรของมันไปดิวะ มึงอย่ามาบ้า”

ยูโรด่าผมรัวๆเลยครับ
เออ .. ก็จริงของมันนะ นี้กูบ้าอะไรเนี้ยยย

“เออ กูก็ลืมคิด ขอบใจนะยูโรที่เตือนสติกู ขอให้เปาไม่มีชู้นะ” ผมยิ้มให้ยูโรก่อนจะกลับไปทานข้าวต่อ

“เชรี้ยย ปากดี กูขอให้ไม้ฉากมีชู้”
พูดเสร็จมันก็เดินไปคุยโทรศัพท์ที่โซฟาหน้าทีวี
นี้มึง 2 คนเพิ่งห่างกันเมื่อกี้เองนะ มีโทรคุยกันต่ออีก
จ๊ะ ,,, ทำร้ายคนไกลแฟนสุดๆ


ผมนั่งกินข้าวไปเรื่อยๆ พอกินเสร็จก็เก็บของเรียบร้อย ปิดไฟตามที่ป๊าสั่งทุกอย่าง
ก่อนจะชวนยูโรไปนอนเล่นบนห้องนอน  ยูโรเลยรีบขึ้นไปก่อนเลยครับ
ปล่อยให้ผมล๊อคบ้านคนเดียว - -‘
พอขึ้นมาบนห้องคุณยูโรก็นั่งเล่นเกมส์เพลย์ละ
แถมใส่สมอทอคคุยโทรศัพท์กับเปาด้วย
เอออออออ … แทบจะไม่ห่างกัน
ไม่เอามานอนด้วยเลยวะ ห๊ะ!


ผมหมั่นไส้มัน เลยเดินไปปิดหน้าจอเกมส์ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ 5555555555
เสียงยูโรโวยวายตามมา แต่ผมไม่ได้ยินละครับ
อาบน้ำสบายใจ =)
 




ผ่านไป 2 วันแล้ว ไม้ฉากก็ไม่ติดต่อมาซะที
จนตอนนี้ผมมา กทม. กับม๊าละครับ มาดูคอนโดที่ลุงธีระหาให้
แต่ไม่ได้เจอโชกุนเพราะลุงธีระพาโชกุนไปรักษาที่เมืองนอกแล้ว
ผมก็ยุ่งๆกับการซื้อของจัดห้อง แล้วก็ยุ่งเรื่องธุรกิจของลุงธีระ
จนไม่มีเวลาโทรนัดเจ๊มิ้วออกมาเจอกันแบบที่คิดไว้
และไม้ฉากก็หายไปจากชีวิตผมเลยครับตลอด 1 อาทิตย์


เหลือเวลาอีกแค่ 2 อาทิตย์ผมจะสอบแอดมิดชั่นแล้ว
เลยขอให้ม๊าพากลับบ้านไปเตรียมตัวอ่านหนังสือ
ม๊าก็ตกลงว่าจะพากลับบ้านในวันพรุ่งนี้
ม๊าคิดถึงบ้านเหมือนกัน 5555
ม๊าบอกที่กรุงเทพหาข้าวกินยาก กินอาหารบนห้างจนเบื่อแล้ว


วันนี้ผมเลยมาอยู่ที่คอนโดใหม่ของผมรอป๊ากับม๊าที่ออกไปติดต่องานกับลูกค้า
ตอนที่ผมกำลังเดินขึ้นห้อง ผมเจอกับพี่เจและแฟรงค์โดยบังเอิญ
เค้า 2 คนกำลังจะลงไปข้างล่างครับ เดินสวนกันที่ลิฟท์
พี่เจน่ารักมาก ขนาดใส่ชุดช๊อปยังน่ารักเลย
ส่วนแฟรงค์ใส่ชุดเสื้อยืดขาสั้นธรรมดา ในมือถือถุงใส่แพมเพิส
สงสัยเอาไปให้ทีชเชอร์แน่ๆ โอ้ยย ... อยากเจออะ >///<
แฟรงค์ส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไป

หื้มมม เค้า 2 คน เป็นแฟนกันจริงๆไหมอะ ??
ทำไมเหมือนเพื่อน เหมือนพี่น้องทั่วไปเลย ไม่มีจับมือกอดคออะไรเลย
หรือเราเข้าใจผิด????
แล้วทำไมในเพจบอกว่าเป็นแฟนกัน รูปในไอจีก็มีรูปคู่บ่อยนะ แต่หลังๆไม่ค่อยมี
อืมมมม … ช่างเค้าเหอะ ,,, ตอนนี้อยากเห็นทีชเชอร์แล้ว
เค้าเอาทีชเชอร์ไปเลี้ยงที่ไหนนะ ไม่ได้มาเลี้ยงที่คอนโดนี้หรือไงกัน


ผมเดินคิดไปเรื่อยๆ จนเปิดห้องมานั่งเล่นที่ซฟาหน้าทีวีละครับ
ตอนนี้ห้องผมตกแต่งเสร็จหมดแล้ว ทีวี ตู้เย็น ห้องครัวทุกอย่างพร้อมมากๆ
ม๊าบอกว่าสอบเสร็จแล้วก็ให้มาอยู่ที่กรุงเทพเลย
มาหาเรียนพิเศษเพิ่มเติมเอา พวกวิชาคอมพิวเตอร์ วาดรูป หรือภาษาต่างๆ
เพราะป๊ากับม๊าจะมาอยู่บ้านลุงธีระอีกเป็นเดือนๆเลย TT

ผมนั่งมองไปรอบๆ นั่งคิดไปว่าอยากเพิ่มตรงไหนยังไงอีกไหม
เสียงโทรศัพท์ก็ปลุกให้ผมตื่นจากโลกส่วนตัวครับ
เป็นเสียงเรียกเข้าที่ผมรอมาเป็นอาทิตย์

“ ไม้ฉาก “
>///////<

ไม้ฉาก :: รับไวเลยนะ

ผม :: คิดถึงจะตาย ทำไมเพิ่งโทรมาเนี้ย

ไม้ฉาก :: อืมมๆ กว่าจะเข้าที่เข้าทางอะ แล้วติวหนักมากด้วย ขอโทษที

ผม :: ไม่เป็นไร ไม่งอนแล้วละ นี้เลิกติวละหรอ

ไม้ฉาก :: อาจารย์ให้พักกินข้าวนะ แล้วสี่โมงไปติวต่อจนหกโมงเย็น

ผม :: แล้วก็เสร็จละใช่ไหมอะ

ไม้ฉาก :: ไม่เลย หกโมงเย็นถึงสามทุ่มให้เล่นกีฬาอะ ว่ายน้ำ ฟุตบอล อะไรก็ได้ แล้วสามทุ่มติวต่อจนห้าทุ่ม

ผม :: โหยยหนักไป

ไม้ฉาก :: พวกเพื่อนๆไม้หนักกว่า มันติวกันอะตั้งแต่เที่ยงคืนยันตีสาม สุดยอดมากๆ

ผม :: นี้ไม้นอนตี 3 ทุกวันเลยหรอเนี้ยย

ไม้ฉาก :: ใช่ๆ ง่วงนอนมากอะ เลยไม่ได้โทรหาปั้นเลยไง ขอโทษนะครับ

ผม :: อืออ ไม่เป็นไรหรอก ตั้งใจแหละดีแล้ว อีกไม่กี่อาทิตย์ก็กลับมาแล้วนิ

ไม้ฉาก :: ช่ายยยยยยยยย คิดถึงจะตายแล้ว

>///< ไม้ฉากส่งเสียงอ้อนเต็มที่มากกก … ใจเต้นตึกตักเลย

ผม :: คิดถึงมากกว่าอีกอะ รอตั้งนาน นึกว่าต้องรอเป็นเดือน

ไม้ฉาก :: จริงๆมันก็โทรได้แหละ แต่กำลังติวไง นี้เพิ่งลงตัวเลยได้โทรหา ต่อไปนี้จะโทรหาบ่อยๆนะ

ผม :: ไม่เป็นไรหรอกนะ เอาไว้ว่างจริงๆค่อยโทรมาก็ได้ เค้าไม่เป็นไรแล้ว

ไม้ฉาก :: เป็นเด็กดีงี้ เดี๋ยวกลับไปให้รางวัลใหญ่เลย

ผม :: จริงป่าวววว?? ให้อะไรอะ

ไม้ฉาก :: อะไรดีน๊า อะไรดี 5555+ ปรึกษายูโรก่อนนะ

ผม :: โห้ยยย ถ้าปรึกษามันนี้ไม่เอาดีกว่า

ไม้ฉาก :: ทำไมละ ยูโรมันเก่งจะตายรู้เรื่องเยอะแยะ ปั้นก็ไปเรียนกับยูโรมานี้ เก่งเลยคืนนั้น

หื้มม .. มึงจะมาคืนนั้น คืนนี้ คืนไหนทำไมเนี้ยย กูเขินเว้ยยย

ผม :: พอพอก่อนเลย นี้ๆวันนี้อยู่คอนโดใหม่ละนะ

ไม้ฉาก :: 55555+ เปลี่ยนเรื่องเลยนะ

ผม :: เออนะ .. มาจัดห้องแล้วซื้อของเข้าห้องแล้วด้วย น่าอยู่มากๆเดี๋ยวถ่ายรูปส่งไลน์ให้ดู

ไม้ฉาก :: ผ้าปูที่นอนเอาลายไหนอะ ชอบคุมะนะ


เดี๋ยวว … มึงผู้ชายสาวแบ้วหรอไง ชอบคุมะ - -‘
เข้ากับหน้าตามึงมากกกเลยนะไม้ฉาก

ผม :: แบ้วชิบหายเลย จะให้กูหาลายคุมะมาจริงๆหรอ

ไม้ฉาก :: พูดไม่เพราะอีกละ

ผม :: เอาลายนี้จริงอะ งั้นยกอีกห้องให้ละกัน มี 2 ห้องนอน

ไม้ฉาก :: อย่าแอบมาขอนอนห้องเค้าละกัน 55555 เดี๋ยวไม้ต้องไปกินข้าวแล้วอะจะขึ้นติวต่อละ

ผม :: โอเคครับ ดูแลตัวเองดีๆนะ ว่างแล้วโทรมานะครับ

ไม้ฉาก :: ครับ ,, คิดถึงปั้นนะ อย่างอแงนะครับ แล้วเจอกันอีกไม่กี่อาทิตย์เอง

ผม :: คิดถึงไม้เหมือนกันนะ รีบๆกลับ แล้วสอบให้ได้ด้วยนะ

ไม้ฉาก :: ครับ บ๊ายยบาย


จบคำนี้ก็แปลว่า …. ไม้ฉากวางสายไปละครับ
5555+ จบคำว่า บ๊ายยบายย นั้นคือไม้ฉากจะวางสายทันที
โดยไม่ได้ฟังเสียงจากอีกปลายสายว่ายังพูดอะไรอยู่หรือเปล่า
แต่ ...... แค่นี้ก็ดีใจมากแล้ว >////////////<


ผมกำลังนอนเล่นบนโซฟาก็มาสะดุดกึ๊กกับเสียงเรียกเข้าจากอีกคน

“พี่อุ้ม”


เอออ ทำไมกูฮอตตครับ … ผู้ชายโทรมาเยอะจิง
วางจากแฟนปุ๊บ คนที่ตามจีบก็โทรมา
ดูเป็นผู้ชายฮอตเว่อร์ .. มีแต่ผู้ชายมาจีบ
(สมัยนี้ ผู้หญิงยังจำเป็นไหมมม ตอบบบบบ!)


พี่อุ้ม :: คุยกับไม้เสร็จแล้ว คุยกับพี่บ้างนะครับ

ผม :: 555 ได้ยินด้วยหรอ

พี่อุ้ม :: ก็ไม้มันนั่งคุยที่โรงอาหารไง ก็ต้องโทรหาปั้นแหละนะ ยิ้มขนาดนั้น

อร๊ายยยย ,, ไม้ฉากยิ้มตอนคุยกับผม ^////^

ผม :: ครับๆ พี่อุ้มติวหนักไหมครับ

พี่อุ้ม :: หนักมากครับ แต่พี่ชินนะเพราะปีก่อนพี่ก็ติว

ผม :: อ่อครับๆ อย่าหักโหมมากนะเดี๋ยวไม่สบาย

พี่อุ้ม :: ได้ยินปั้นพูดแบบนี้พี่ก็หายเหนื่อยเลยครับ 5555+

ผม :: เว่อร์อีกละพี่อุ้ม ไม่รีบไปกินข้าวหรอครับเห็นไม้บอกว่ามีติวต่อ

พี่อุ้ม :: พี่กินแล้ว ใช่ๆเดี๋ยวมีติวต่อนะ

ผม :: ครับผม สู้ๆนะพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: เอออนี้ปั้นสิบ …

ผม :: ครับพี่

พี่อุ้ม :: รู้จักคนชื่อ มิ้ว ไหม



มิ้ว??
เห้ยยย … ทำไมพี่อุ้มถาม
มิ้วไหนวะ เจ๊มิ้วหรือป่าว?? ยังไง???


ผม :: มะไม่ไม่รู้ครับพี่ทำไมหรอ

พี่อุ้ม :: อ่อมันมีรูปผู้หญิงในมือถือไม้ฉากนะ เป็นรูปผู้หญิงคนเดียวที่มีในเครื่องด้วย พวกเพื่อนๆมันเลยถามไม้ฉากว่าเป็นใคร เห็นไม้ฉากมันตอบว่าชื่อ มิ้ว แล้วยิ้มๆ นึกว่าเพื่อนกลุ่มเดียวกับปั้นสิบซะอีก

ผม :: ไม่ใช่ครับ เพื่อนของไม้ฉากที่ขอนแก่นละมั้งพี่

พี่อุ้ม :: ครับๆ งั้นพี่ไม่กวนละ ยังไงพี่ว่างพี่จะโทรมาหาใหม่นะ

ผม :: ครับ สวัสดีครับ




ผมกดวางสายไปด้วยใจที่ …….. เจ็บแปลกๆ
ไม้ฉากยังเก็บรูปพี่มายไว้ในเครื่อง แล้วทำไมต้องยิ้มๆละ
เก็บไว้ทำไมวะ?? แล้วมีแค่รูปพี่มายคนเดียวอีกนะในมือถือ
โอ้ยยย … นี้ยังไงวะเนี้ยย!!


ผมเลยกดแชตไปหาเจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์::  เจ๊มิ้วววว

m’ m :: ว่าไงแก


จริงๆแล้วผมยังสงสัย ทำไมทักแล้วเจ๊มิ้วตอบได้ตลอด 555
เจ๊ทำงานบ้างไหม?? หรือเจ๊สิงตัวเองในเฟสในไลน์ - -

ปั้นสิบ สิตางค์::  มีเรื่องเครียดมาอีกแล้วอะ

m’ m :: อะไรอ่า

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็พี่อุ้มอะมันบอกว่าไม้ฉากเก็บรูปคนชื่อมิ้วไว้ในโทรศัพท์อะ มีรูปมิ้วคนเดียวด้วย

m’ m :: มันอาจจะยังไม่ได้ลบป่าว แกอย่าคิดมากดิวะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็ไม่รู้ดิทำไมต้องเก็บอะ แล้วพี่อุ้มบอกพอเพื่อนๆถามมันก็ตอบยิ้มๆด้วย

m’ m :: แต่มันไม่ได้ติดต่อมาเลยนะตั้งแต่วันนั้นอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  อืมมม เห้ออออออ เซ็งเลยอะเจ๊

m’ m :: หึงอะไรละ แกก็รู้ว่ามิ้วไม่มีตัวตน

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็ไม่รู้ดิ

m’ m :: มากลัวว่ามันจะรู้ความจริงดีกว่าอีกนะ ถ้ามันรู้ขึ้นมาละก็ … จบเลยทุกอย่าง

ปั้นสิบ สิตางค์::  มันจะรู้ได้ไงละ ผมไม่บอก พี่ไม่บอก ก็จบ

m’ m :: อืมม ภาวนาขอให้จบแค่นั้นวะแก

 m’ m :: พี่มีงานต่ออะ แล้วไงค่อยคุยกันนะแก

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับๆเจ๊ แล้วคุยกัน


เห้อออออ ,,, มีเรื่องให้คิดเยอะอีกจนได้นะ



คืนนั้นผมเดินทางกลับบ้านกับม๊า ส่วนป๊าไม่ได้กลับมาด้วยครับ
ไม้ฉากก็ไม่ได้ติดต่อมาหาอีก
ผ่านไป 1 วัน

2 วัน

3 วัน

เห้ออ .. ไม่นับละ

ผมนัดติวกับพวกคะน้า เลน่อน ยูโร และเปาที่บ้านของผมนี้แหละครับ
อ่อ... ไนซ์มันไม่ติว ไม่สอบ เพราะมันได้โค้วต้าเข้านิเทศเอกการแสดงไปแล้ว
ช่วงนี้มันก็ทำตัวน่าสงสัย โทรไปหามันบางทีก็พูดโวยวายคนเดียว
เอาไว้สอบเสร็จค่อยนัดเจอมันดีกว่า .. ใจคงเคว้งน่าดู พ่อแม่มันเพิ่งเลิกกันด้วย
ตอนนี้คู่แฝดสุดจี๊ดดเพื่อนผม พู่กัน กับ จานสี ก็กลับมาจากเมืองนอกแล้ว
มาต่อมหาวิทยาลัยอินเตอร์ที่กรุงเทพนี้แหละครับ
นับวันรอรวมกลุ่มแล้วตอนนี้ =)

ถ้าพวกมันรู้ว่าผมกับไม้ฉากเป็นแฟนกัน .. พวกมันจะทำหน้ายังไงนะ???


“กูว่านะปั้นสิบมันคงอาการหนักวะ นั่งยิ้มคนเดียวอีกละ” เสียงคะน้ากำลังนินทาผมกับพวกยูโรครับ

“ถ้าจะนินทาดังขนาดนั้นวันหลังเรียกกูไปนั่งคุยด้วยเลยสิคะน้า”
ผมหันไปมองหน้ามัน แต่คะน้านะครับ กลัวที่ไหน มันยิ้มให้ผม แล้วพูดต่อ

“เออ งั้นก็เขยิบเข้ามาสิจะได้นินทาสะดวกๆ”
5555555+ เอากับคะน้ามันสิครับ

“เชิญพวกมึงนินทาเลย กูเลเวลหน้าด้านอัพแล้ว ไม่แคร์เว้ยยย”
ผมพูดเสร็จก็เดินไปหยิบขนมกับน้ำออกมาให้พวกมันกิน
วันนี้ม๊าผมไปร้านครับ ตามเคลียร์บิลที่ค้างๆไว้ กลับมาบ้านทีไรบ่นให้ผมฟังทุกที
บางทีการโตเป็นผู้ใหญ่นี้มันน่ากลัวนะครับ =(


ผมยกขนมมาให้พวกมัน แล้วนั่งเล่นมือถือ
รอเวลาจะติวกันต่อ ตอนนี้พักกันก่อนครับ
เจ๊มิ้วทักแชตมาหาผม แจ้งเตือนเยอะเลย
มีอะไรวะเนี้ยยย??? ปกติเจ๊ไม่ทักขนาดนี้นะ

 
 
m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้นโว้ยยยยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับเจ๊

m’ m :: โอ้ยย กว่าจะตอบ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ทำไมอะเจ๊มีไร  ปั้นนั่งติวกับเพื่อนอยู่

m’ m :: ไม้ฉากโทรมาเว้ยย แต่พี่ไม่ได้รับสาย



เห้ยยยย ไม้ฉากโทรหาเจ๊มิ้ว???
เพื่อ?????
อะไรของมึงวะ???

กูรอตั้งหลายวันไม่โทรมา แต่โทรหาเจ๊มิ้ว????


ปั้นสิบ สิตางค์::  เอาไงอะเจ๊ แล้วมันโทรทำไมอะ ไม่ได้โทรนานแล้วไม่ใช่หรอ

m’ m :: เออนั้นดิ เอาไงวะ นี้โทรเข้ามาอีกละ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ห๊ะ ,, ตอนนี้เลยหรอ



ผมหันไปมองนาฬิกา เออ มันกำลังพักนี้หว่า
เออ ดี๊ดี ไม่โทรหากู … เชรี้ยยยยไม้!!!!


m’ m :: มันวางไปแล้วเอาไง ให้โทรกลับไหม?

ปั้นสิบ สิตางค์::  อืมม เจ๊โทรกลับก็ได้ แล้วถามมันว่ามีไร

m’ m :: โอเค งั้นแกรอแป๊บนะ



เจ๊มิ้วหายไปเกือบ 5 นาทีละครับ
โอ้ยยย แต่สำหรับผมมันนานมากกก
คุยอะไรกันวะ???

สักพักเจ๊มิ้วก็โทรมาหาผม แทนที่จะพิมพ์แชตแบบทุกทีครับ

เจ๊มิ้ว :: ปั้นๆ

ผม :: ครับเจ๊ ว่าไงครับ

ตอนนี้ผมเดินออกมาคุยโทรศัพท์ที่ห้องครัว

เจ๊มิ้ว :: เออ ตอนแรกพี่โทรไปหามันใช่ไหมก็ถามว่าไม้มีไรไหม เห็นโทรมา 2-3 ครั้งแล้ว มันบอกว่าอ้าวว ไม้โทรหาหรอ

ผม :: กวนตีนวะ

เจ๊มิ้ว :: เออ ละทีนี่พี่ก็บอกว่าใช่ๆ นี้มิ้วเลยโทรกลับ ไม้มีอะไรหรือเปล่า มันก็บอกว่าไม่มีครับ แล้วถามว่าพี่สบายดีไหม หายไปไหนมา นี้ไม้มาติวนายร้อยที่ปทุม  พี่เลยบอก อ่ออ มิ้วไม่สบายเลยไม่ได้ติดต่อหาใครนะ แล้วบอกให้มันตั้งใจติวด้วย มันก็ครับๆ แล้วก็บอกว่ายังไงคุยกันใหม่นะ ไม้จะไปติวแล้ว

ผม :: คืออะไรอะ มันทำงี้ เพื่อ??

เจ๊มิ้ว :: แล้วมันโทรหาแกปะ

ผม :: ไม่เลยอะ ไม่ได้โทรมา 3-4 วันแล้ว เมื่อกี้ก็ไม่ได้โทรมา แต่โทรหาเจ๊ได้อะ เสียงมันเป็นไงบ้างอะ

เจ๊มิ้ว :: เออ ยังไงแน่วะแก เสียงโคตรสดใสอะแก มีเสียงเพื่อนๆอยู่ข้างๆด้วย น่าจะเยอะอยู่ แล้วจะเอาไงต่อ

ผม :: ถ้ามันโทรมาเจ๊ก็คุยกับมันไปก่อนละกัน แล้วไงเจ๊บอกปั้นด้วยนะ

เจ๊มิ้ว :: อืมๆ แล้วแกโอเคปะเนี้ยย

ผม :: อืมม ไม่ค่อยเท่าไหร่อะเจ๊ เดี๋ยวจะไปติวต่อละ ใกล้สอบแอดมิดชั่นละด้วย

เจ๊มิ้ว :: อย่าคิดมากๆ ยังไงมีไรจะรีบโทรหานะ ถ้าแชตละแกไม่ตอบอะ

ผม :: ครับ ขอบคุณนะเจ๊

เจ๊มิ้ว :: โอเค ตั้งใจติวเถอะ แค่นี้นะ



แล้วเจ๊มิ้วก็วางสายไป
แต่ใจผมนี้ดิ ,,, คือ ยังไงวะ
ไม้ฉาก มึงคิดอะไรอยู่วะ???
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-05-2015 16:02:01
เหมือนเดิมเลย ,, ถ้ามีคำผิดประการใดๆ เจขออภัยด้วยนะคะ
เดี๋ยวว่างแล้วจะรีบตามแก้ไขคะ

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุก + 1 ที่ให้กันด้วยนะคะ

^____^
แล้วมาติดตามกันนะ
ทำไมไม้ฉากถึงยังติดต่อเจ๊มิ้ว???
นั่นนะสิ ,, ทำไมทำงี้อะ

เจ้าปั้นสิบของเรา จะงอแงเอาแต่ใจต่ออีกแค่ไหน ..
ยังไงฝากติดตามกันด้วยนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-05-2015 16:04:14
ไม้ฉากทำอะรายยยยย

คงไม่ได้นอกใจปั้นสิบ แต่ไม่รุ่เหตุผลว่าทำทำไม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-05-2015 16:09:45
หนูปั้นจ๊ะ อย่าเพิ่งเวิ่น
เห็นด้วยที่ว่ายูโรเลวมาก. ขอให้รักกันจริงๆกับเปานะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-05-2015 16:55:35
เรามองยังไงๆ ก็ฝีมืออุ้มรักชัวร์ๆ เพราะพี่เธอเล่นมากรุยทางเรื่องเจ๊มิ้วไว้กับปั้นตั้งแต่ทีแรก ทั้งทักเรื่องรูป แล้วก็หย่อนเรื่องที่ไม้อาจจะมีซัมธิงกับคนที่มาติวที่เดียวกันอีก (<< สร้างรากฐานความระแวงไว้สักนิดหน่อย) ทีนี้สลักระเบิดเริ่มหลุดออกมาทีละนิดๆ ก็ตอนที่ใช้โทรศัพท์ยิงเบอร์ไปหาเจ๊มิ้วไงคะ (มีความเป็นไปได้ที่โทรศัพท์ตกไปอยู่ในมือของคนอื่น เพราะโดยนิสัยแล้วไม้ฉากไม่ชอบพกโทรศัพท์ติดตัวสักเท่าไร) แล้วตอนที่ไม้คุยกับเจ๊มิ้วเรามองว่าเป็นแค่การทักทายกันตามปกติแค่นั้น ดูไม้ยังงงๆ เลยว่าตัวเองโทรไปหาเจ๊มิ้วตอนไหน

จุ๊ๆ อุ้มรักทำตัวได้ใสมากกกก.. ที่หมั่นโทรมาหาปั้นเนี่ย เพื่อให้เกิดการเปรียบเทียบใช่มะ?? ดูเหมือน (จะ) หวังดี ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วหวังผลให้ไม้ฉากกับปั้นสิบผิดใจกันชัดๆ เราว่าเรื่องแบบนี้เราจะคิดมากก็ไม่แปลกเลยค่ะ (เข้าข้างตัวเองขั้นสุด :laugh: ) เพราะถ้ามัวแต่คิดน้อยอย่างปั้น แล้วปล่อยให้อุ้มรักเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างปั้นกับไม้แบบนี้ (ซึ่งตอนนี้ปั้นกำลังเป็นอยู่) บอกได้คำเดียวว่าแย่แน่ๆ เชื่อใจไม้ฉากอีกสักหน่อยก็คงจะไม่เสียหายเท่าไรหรอกนะคะปั้นสิบ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-05-2015 18:44:25
เห็นด้วยกับคุณ Mouse2U นะ

ฝีมืออุ้มแน่ๆ ร้ายนัก

จอมวางแผนเลย ไปติวแท้ๆแต่ดันไปวาวแผนอะไรไม่รู้
ที่ปีก่อนๆสอบไม่ติดก็น่าจะเป็นเพราะแบบนี้แหละนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-05-2015 19:06:38
ต้องมีใครเอาโทสับไม้ฉากโทรหามิ้วแน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 01-05-2015 19:15:28
พี่อุ้มมาแบบใสๆมากกกห หึ !  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 01-05-2015 21:54:11
เห็นด้วยกับ คุณ Mouse2U เลยอ่ะเราก็คิดแบบนี้
ไม่ดีเลยนะอุ้ม ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ เข้าไปติวนายร้อยไม่ได้ช่วยให้ความแมนมันเพิ่มขึ้นเหรอ อย่ามาแอ๊บใส ทำให้เค้าผิดใจกัน แต่จะยังไงมันก็ขึ้นอยู่กะปั้นว่าจะหนักแน่หรือเป็นไปตามที่อุ้มชักจูงไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 01-05-2015 22:15:29
อะไร? ยังไง?

ดูมันแปลกๆ ..มีกลิ่นตุๆ

เดี๋ยวก็จะได้รู้แน่
ว่าใครกัน..เน่า

ตอนนี้..ยังไว้ใจไม้ฉากอยู่
ไม่น่าจะเป็นคนกะล่อน..เจ้าชู้

เอ๊ะ..ใช่หรือไม่ใช่
 :hao3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 01-05-2015 23:04:25
มันต้องมีเหตุซิ เราค่อนข้างเชื่อใจไม้นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 03-05-2015 15:44:17
ปั้น ฉะ ไม้ฉากเลย หึหึ ตายแน่  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-05-2015 17:05:16
ทืบไม้ฉากสิ 555555

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 05-05-2015 21:59:51
พรุ่งนี้มาอัพนะคะ เพิ่งเดินทางมาถึงบ้าน :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 26 || P.16 || 01-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-05-2015 22:09:27
รับทราบค่าา ^^~
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-05-2015 15:10:12
Ch 27  ต้องการอะไร? || ปั้นสิบ



“มึงเป็นไรหรือป่าววะ”
ยูโรส่งเสียงทักผม ตอนที่ผมวางสายจากเจ๊มิ้วแล้วกลับมานั่งที่เดิม

“อืมม ไม่เป็นไรวะ ติวต่อไหม หรือแยกย้ายดีวะ” ผมถามเพื่อนๆ เพราะนี้ก็ติวกันมานานแล้ว

“แยกย้ายไปพักดีไหมวะ  ดูมึงหน้าซีดๆ ไม่สบายป่าวปั้น” เลน่อนที่นั่งใกล้ๆผม เอามือมาจับที่หน้าผากผม

“ไม่เป็นไรหรอก แค่กูเพลียๆนะ” ผมดึงมือมันออกจากหน้าผาก ก่อนจะบอกมันไป

เพลียสิวะ ,, เพลียใจนี้แหละ
เห้ออออ !!!


“งั้นปั้นนอนพักเหอะ พวกเรากลับก่อนดีกว่า แล้วพรุ่งนี้ค่อยนัดกันอีกที” คะน้าพูดตัดสินออกมา
ก่อนที่ทุกคนจะเก็บของใส่กระเป๋า
คะน้ากับเลน่อนกลับไปก่อนแล้ว เพราะเลน่อนต้องแวะไปทานข้าวบ้านคะน้าด้วย
คือ ,, คู่มึงเดินไปไกลมาก ถึงขั้นกินข้าวกับครอบครัวแล้ว
ยัง ยังไม่ได้ถาม .. เดี๋ยวค่อยจัดทีเดียว
ตอนนี้กลัวจะช๊อคแบบคู่ของยูโรเปา 555555+

เปาโบกมือให้ผม ก่อนจะออกไปรอยูโรที่หน้าบ้าน

“เรื่องไม้ฉากหรอวะปั้นสิบ” ยูโรมันยังนั่งหล่ออยู่ที่เดิมครับ ไม่ยอมลุกไปไหน

“กูปิดมึงไม่ได้เลยสินะ” ผมถอนหายใจ ก่อนจะไปนั่งโซฟาข้างๆมัน

“ในชีวิตมึงจะมีกี่เรื่องกันวะ ที่ทำให้มึงเครียดอะ กูถามจริงๆ”
โหวว ยูโร พูดงี้ได้ไง
ก็มีเยอะนะเว้ยย ขนมที่อยากกินหมด การ์ตูนที่อยากอ่านไม่มีเล่มต่อ

“ก็มีนิดหน่อยวะ” ผมลังเลที่จะบอกมันเรื่องเจ๊มิ้ว เพราะมันเคยเตือนผมแล้ว
ในตอนแรกที่มันรู้เรื่อง คือ ตอนนั้นมันเล่นมือถือผมอยู่ แล้วเจ๊มิ้วทักมาพอดี
มันเลยได้อ่านไปบ้าง แต่มันก็ไม่ได้ยุ่งอะไรเรื่องนี้
เพราะผมกับมัน ต่างรู้ความลับของกันและกัน 55555+

“เออ ถ้าอยากบอกรีบบอกนะ กูรอฟังอยู่ งั้นกูไปละ วันนี้พ่อแม่กูมา”
ยูโรพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปหาเปาที่รออยู่หน้าบ้าน
หื้มม ,, ทำไมตอนแรกมึงทะเลาะกันจะตาย
แล้วตอนนี้มาหวานกันแบบนี้ละวะ
โอ้ยยย .. อิจฉา TUT


พอเพื่อนๆกลับกันไปหมดแล้ว ผมเลยขึ้นมานอนพักบนห้องนอน
เพราะม๊าไปร้านยังไม่กลับมา 

เห้อออ .. เหนื่อยเนอะชีวิตเนี้ยยย’


ไม้ฉาก .. คิดถึงปั้นบ้างไหม?
ไม้ฉาก .. โทรหาเจ๊มิ้วทำไม?
ไม้ฉาก .. เรายังคบกันอยู่ไหม?


จะนอนหลับไหมเนี้ยย… คำถามบ้าบอแม่งเต็มหัวเลย
เห้อออ ,, ผมหยิบมือถือมาเล่นแทน
เพราะนอนไม่หลับละ
มีแจ้งไลน์มาจากพี่อุ้ม
นี้ก็ขยันส่งมาจัง ,, ไปติวทำไมว่างวะ
แล้วอีกคนที่ไปติวด้วย ทำไมมันไม่ว่างบ้าง - -‘

ไม้ฉากมันไม่ได้สมัครเน็ตครับ มันเลยเล่นเน็ตไม่ได้
แม่มันไม่ให้สมัครแพ๊คเก็ต มือถือมันเลยต้องรอไวไฟอย่างเดียว


อุ้มรัก :: มีเทสย่อยทุกวัน ไม้ฉากได้คะแนนอันดับ 2 ของคลาสติวตลอด

อุ้มรัก :: ดึงข้อ (เวลาสอบตำรวจ/ทหาร ต้องมีสอบ) ก็ดึงได้เยอะกว่าคนอื่นเลยนะ

อุ้มรัก :: เก่งสมกับที่ปั้นชอบจริงๆ

อุ้มรัก :: พี่ไม่ต้องรายงานก็ได้มั้งเรื่องนี้ ไม้ฉากขยันโทรหาจะตายเนอะ

อุ้มรัก :: ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ

อุ้มรัก :: พี่คิดถึงปั้น



เหอๆ ขยันโทรหาจะตาย … คืออะไรครับ?
Whattttttttttttttttt !!!!

Mr.Pun-10 :: 555+ ขอบคุณที่บอกนะครับ

Mr.Pun-10 :: ปั้นก็เพิ่งรู้จากพี่อุ้มนี้แหละครับ



ผมตอบพี่อุ้มไปได้สักพักพี่อุ้มก็ตอบกลับมา

อุ้มรัก :: พี่โทรหาได้ไหม

ว่างหรือไงครับพี่??
ผมหันไปมองนาฬิกา ก็ตอนนี้มัน 6 โมงเย็นแล้วนิเนอะ
มันพักตอนเย็นของไม้ฉากแล้วนิ แล้วทำไมมันไม่โทรมา???


Mr.Pun-10 :: ถ้าพี่ว่างก็โทรมาได้ครับ

กดส่งไปไม่ทันถึง 5 นาที พี่อุ้มก็โทรกลับมา

พี่อุ้ม :: ทำไรอยู่ครับ
ไม่ต้องมาทำเสียงร่าเริงใส่ คนยิ่งเบื่อๆอยู่

ผม :: นอนครับ

พี่อุ้ม :: ทำไมนอนเวลานี้ละ ไม่สบายหรอปั้น

ผม :: นิดหน่อยครับ

พี่อุ้ม :: งั้นปั้นรีบพักนะครับ ว่างเมื่อไหร่ทักไลน์มานะ พี่จะรีบโทรหา


T_T ทำไมแฟนกูไม่เป็นแบบนี้วะ

ผม :: พี่อุ้มครับ

พี่อุ้ม :: ครับ ว่าไงครับผม

ผม :: ไม้ฉากทำไรอยู่ครับพี่

พี่อุ้ม :: เห็นเดินคุยโทรศัพท์อยู่นะ แต่ตอนนี้ไปไหนไม่รู้อะครับ พี่ก็นึกว่าโทรหาปั้นซะอีก

ผม :: อ่อ ไม่ใช่ครับ

พี่อุ้ม :: อ้าววหรอ เห็นคุย 2-3 ครั้งแล้วนะวันนี้

ผม :: ครับ งั้นปั้นนอนก่อนนะพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: ครับผม พี่คิดถึงปั้นนะ



ผมไม่รู้จะตอบยังไง เลยกดวางสายเลย
วันนี้ไม้ฉากคุยโทรศัพท์ 2-3 ครั้งแล้วงั้นหรอ?
คือไรวะไม้ฉาก?? ทำแบบนี้มึงต้องการเชรี้ยไรวะ??


ผมกดโทรไปหาไม้ฉาก แต่ก็เจอฝากข้อความ
เออดี .. ปิดเครื่องพ่องงงงมึงสิครับ
ทีกูโทรหา โทรไม่ติด แต่มึงโทรหาคนอื่นได้เนี้ยยนะ!!

หรือพี่อุ้มแกล้งพูดให้เราสงสัยไม้ฉาก???

ลองถามเจ๊มิ้วดีกว่าว่าไม้ฉากโทรมาหาหรือป่าวว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊อยู่ไหม?

m’ m :: ถามแปลก ฉันก็อยู่ตลอดอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555+ เจ๊ไม่ไปทำอย่างอื่นบ้างอ่อ???

m’ m :: ทำ แต่งานฉันอยู่กับคอมวะ

m’ m :: ทักมาได้พอดีมาก กำลังจะพิมพ์บอกเลยว่าไม้ฉากโทรมาหา
แต่งานมันเข้ามาเต็มโต๊ะเลยไม่ทันได้บอก

ปั้นสิบ สิตางค์:: โทรมาตอนไหนอีกอะ

m’ m :: เมื่อกี้นี้อะ ก่อนหน้าแกทักมา 10 นาทีได้มั้ง

ปั้นสิบ สิตางค์:: เหรอ มันว่าไงบ้างอะ

m’ m :: มันบอกว่าเลิกติวแล้ว กำลังจะไปเล่นบอล นี้กำลังเดินไปเนี้ยแหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: โทรรายงานดีเนอะ ดี๊ดี!

m’ m :: แกอย่าโกรธฉัน TT ฉันกลัวว

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555+ จะโกรธเจ๊ทำไมละ บ้าแล้วว

m’ m :: อืมๆต่อๆ พี่ก็เลยถามมันว่า แล้วเล่นกีฬาเสร็จทำไรต่อ
มันก็บอกว่าติวต่อจนสี่ทุ่มอะ พี่ก็เลย โอเคๆ ไปเล่นบอลเถอะ มันก็บอกว่า ครับๆแล้วจะโทรหา แล้วก็วางไป

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊คิดว่าไงอะ

m’ m :: คิดอะไรอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็ที่มันคุยกับเจ๊แบบนี้อะ เจ๊ว่ามันคิดไรกับมิ้วไหม

m’ m :: บางทีก็เหมือนคำพูดบอกปกตินะ เหมือนเล่าให้ฟังอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: แต่ตอนนี้มันคบกับปั้นละนะเจ๊ ทำไมมันไม่โทรหาปั้นละ?

m’ m :: เออนั้นดิ


น้ำตาคลอมาเต็มตาละ …
มึงทำงี้ได้ไงวะไม้ฉาก!!!


ผมร้องไห้ครับ .. ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ร้องไห้ขนาดนี้เพราะไม้ฉาก
มันอัดอั้นในใจ มันทรมาน มัน ..... อธิบายออกมาไม่ได้ว่ารู้สึกยังไง
รู้แค่ว่า … มันเจ็บ


ร้องไห้จนหลับไปเลยครับ ตื่นมาอีกทีเพราะม๊ามาปลุกให้ไปอาบน้ำ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงไปทานข้าว
เห็นม๊านั่งทำบัญชีอยู่ เลยไม่ได้เข้าไปชวนคุยแบบทุกที
นี้ก็อีกเรื่อง ,, เมื่อไหร่ลุงธีระจะกลับนะ สงสารป๊ากับม๊า
ไม่ได้ไปสวีตด้วยกันเลย เมื่อก่อนไปบ่อยมาก



ผมทานข้าวเสร็จแล้วก็เดินขึ้นมาบนห้อง
เตรียมอ่านหนังสือต่อครับ
ไม่เอาละ .. เรื่องไม้ฉาก ลืมๆมันไปก่อนดีกว่า
อีกแค่ 1 อาทิตย์จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว
ตั้งใจหน่อยปั้นสิบ ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเองหน่อย

ผมนั่งทำสมาธิสักพักก็ลงมืออ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัดต่อ
จนตี 2 ครับ เลยหยิบมือถือมาเล่น
เพราะเดี๋ยวจะนอนละ เอามาดูก่อนว่าเพื่อนๆมันนัดติวกันอีกไหม
เจอมิสคอลจากเจ๊มิ้ว 5 สาย
จะโทรกลับตอนนี้ก็ดึกไปนะ แต่ … มันมิสคอลเมื่อ 10 นาทีก่อนนี้เองนินา
ผมกดเข้ามาอ่านแชตเฟส เจ๊มิ้วส่งมาเพียบครับ
TT’ ผมปิดเสียงมือถือตอนอ่านหนังสือ เลยไม่ได้ยินเสียงโทรเข้าหรือเสียงแจ้งเตือน


m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้นเว้ยย

m’ m :: โทรหาไม่รับ

m’ m :: มันโทรมาอีกแล้วแก

m’ m :: มันบอกว่าออกมาร้านนมกับเพื่อน

m’ m :: พี่เลยถามว่า อ้าวว เข้าค่ายเข้าให้ออกมาได้หรอ

m’ m :: มันบอกว่าได้ๆ ที่นี้ 7-11 อยู่ตรงข้ามกับค่ายเลย แล้วข้างๆ 7-11 มีร้านนม
มันกับเพื่อนมาอาศัย wi-fi ร้านนมเล่นกัน พี่เลยบอก อ่อๆ ทำไมต้องเล่นด้วยละ
มีคนรอในเฟสหรอ มันก็บอกว่าไม่มี ในไลน์ก็ไม่มี มันบอกแบบนี้เว้ยยย

m’ m :: ละทีนี้มันก็ถามพี่ว่าจะนอนกี่โมง พี่บอกจะนอนแล้วละ มันเลยบอกว่าครับๆ งั้นฝันดีนะ พรุ่งนี้จะโทรหา

m’ m :: แกว่าไงวะปั้น

m’ m :: โอ้ยย ละโทรหาทำไมไม่รับวะ

m’ m :: อ่านแล้วรีบติดต่อมานะ




คือ … มันเล่นเน็ตงั้นหรอ??
ผมรีบเข้าเฟสไปดู มันแจ้งว่าออนไลน์เมื่อ 3 ชั่วโมงที่ผ่านมาจริงๆ
แต่มันไม่ได้อัพอะไรเลย และไม่ได้ทักผมมาทั้งเฟส ทั้งไลน์


มึงจะทำแบบนี้จริงๆใช่ไหม????
ผมนั่งสงบสติอารมณ์สักพักหนึ่ง ก็ตอบเจ๊มิ้วไป


ปั้นสิบ สิตางค์:: ขอโทษทีเจ๊มิ้ว พอดีปั้นอ่านหนังสืออะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เรื่องไม้ฉาก ก็ไม่รู้สิเจ๊ ว่าจะยังไง เพราะมันไม่ได้ติดต่อปั้นมาเลย

ปั้นสิบ สิตางค์:: รบกวนเจ๊ลองคุยกับมันไปก่อนได้ไหม ปั้นก็อยากรู้ว่าถ้ามันออกค่ายแล้ว มันจะทำไง

m’ m :: แกจะให้คุยจนออกค่ายเลยหรอวะ

m’ m :: แกไม่เจ็บหรือไง



TT โคตรเจ็บอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ็บสิ แต่ปั้นไม่รู้จริงๆว่ามันทำแบบนี้มันต้องการอะไร

ปั้นสิบ สิตางค์:: ปั้นรบกวนเจ๊อีกนิดละกันนะ พี่ฟาร์มจะว่าไหม

m’ m :: เหอๆ ปล่อยๆพี่แกไปเหอะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: 555+ ทำไมงะ ทะเลาะกันอีกละหรอ

m’ m :: เออดิ ทะเลาะกันได้ทุกวัน

m’ m :: เรื่องไม่เป็นเรื่องอะแก


555555+ เจ๊มิ้วกับพี่ฟาร์มชอบทะเลาะกันครับ แต่ไม่ได้รุนแรงอะไรนะ
เป็นเรื่องที่เจ๊มิ้วไม่อยากรอสไกป์ แต่พี่ฟาร์มบอกให้รอ เรื่องซื้อของ เรื่องใช้เงิน ตามประสาแหละครับ
ผมคุยกับเจ๊มิ้วสักพักก็ขอตัวนอนพักก่อน เพราะนี้ก็ตี 3 แล้ว
พรุ่งนี้พวกเพื่อนๆผมจะมาติวกันแต่เช้าด้วย


เห้อออ .. ฝันดีนะไม้ฉาก
กูไม่รู้จริงๆ มึงต้องการอะไร
ทำในสิ่งที่มึงอยากทำไปเถอะ แล้วสอบเสร็จ
กูจะไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้แน่ๆ !



หลังจากวันนั้นมา
เจ๊มิ้วก็ยังคงบอกเสมอว่าไม้ฉากจะโทรมาหาช่วงเวลา สามโมงถึงสี่โมงเย็นเสมอ
และโทรมาตอนเที่ยงคืน หรือตีสองประจำ
แต่... ไม้ฉากไม่เคยโทรมาหาผมเลย
เอาละสินะ .. สอบก็จะสอบ แล้วยังมาเครียดกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีก
โอ้ยยย ไม้ฉากเว้ยยยยย
ก่อนจะคบเป็นแฟนก็ทำให้กูนอยด์ไปเป็นล้านรอบละ
พอคบกันไม่กี่วัน มาทำตัวแบบนี้
มึงจะเอาไงวะ ว่ามาเลยดีกว่า
แม่งงงง … หงุดหงิดดด!!!


แต่ผมก็ได้แค่หงุดหงิดไปแบบนั้นแหละครับ
ผมก็โทรหามันนะ แต่โทรไม่ติด เหมือนมันปิดเครื่องไว้ตลอด
แล้วจะเปิดเฉพาะเวลาโทรหาเจ๊มิ้วแค่นั้น
วันนี้เป็นวันที่มันต้องไปสอบครับ
ผมรู้ได้ไงนะหรอ ก็พี่อุ้มโทรมาหาผมแต่เช้านะสิ

พี่อุ้ม :: ปั้นครับ

เห้ออ .. ขยันโทรมาจังงงง!

ผม :: ครับพี่

พี่อุ้ม :: ขอกำลังใจหน่อย พี่กำลังไปสอบ

ผม :: สู้ๆครับ พี่ทำได้อยู่แล้ว

พี่อุ้ม :: ขอบใจนะ แล้วนี้ให้กำลังใจไม้ฉากยัง

ผม :: ยังครับ ไม่เห็นโทรมานะ

พี่อุ้ม :: อ่อหรอ อืมมมมมมม

ผม :: พี่มีอะไรหรือเปล่าครับ

พี่อุ้ม :: ไม่มีๆจ๊ะ งั้นพี่ไปสอบละนะ

ผม :: ครับ

พี่อุ้ม :: พรุ่งนี้พี่จะกลับขอนแก่นแล้ว ถ้ายังไงพี่จะแวะไปหานะ

ผม :: เอาไว้ผมสอบเสร็จก่อนดีกว่าครับ อีก 2 วันผมจะสอบแล้วด้วย

พี่อุ้ม :: เอาตามนั้นก็ได้ครับ ตั้งใจอ่านหนังสือนะ

ผม :: ครับ



จริงๆ ตลอดเกือบ 1 เดือนที่ผ่านมา ไม้ฉากโทรมาหาแค่ตอนที่ผมอยู่ กทม. วันนั้นวันเดียว
แต่พี่อุ้มโทรมาแทบทุกวัน และไม้ฉากก็โทรหาเจ๊มิ้วทุกวันเหมือนกัน

พรุ่งนี้พี่อุ้มจะกลับแล้วสินะ ,, ไม้ฉากก็คงจะกลับเหมือนกัน
ผมก็อยากรู้ครับว่าไม้ฉากมันจะทำยังไงต่อ


ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊

m’ m :: มันโทรมาขอกำลังใจแต่เช้า พี่หลับอยู่ แม่งให้พรมั่วไปหมด

ปั้นสิบ สิตางค์:: 5555+ ขอบคุณครับเจ๊ อย่างน้อยมันก็มีกำลังใจสอบ

m’ m :: แกพูดแบบนี้แปลว่ามันไม่ได้โทรหาแกใช่ไหม

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับไม่ได้โทร

m’ m :: เห้อออ ปั้นเอ้ยยย ไหวไหมเนี้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่ไหวแล้วเจ๊ แต่มันยังไม่ถึงเวลาเสียใจ ปั้นจะสอบแล้ว
ให้สอบผ่านพ้นไปก่อน ปั้นจะจัดการทุกอย่างให้มันจบ

m’ m :: แกๆ ใจเย็นดิวะ มันอาจมีเหตุผลนะเว้ย

ปั้นสิบ สิตางค์:: เหตุผลอะไรหรอเจ๊ เหตุผลที่โทรหาเจ๊ได้ แต่โทรหาแฟนไม่ได้งั้นหรอ

m’ m :: ปั้นสิบ เจ๊ขอโทษ

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊ไม่ได้ผิดอะไร ปั้นขอโทษเจ๊ที่โวยวายใส่



ผมอิจฉาเจ๊มิ้ว … นั้นคือสิ่งที่ผมเป็น
ตอนแรกผมก็ไม่เชื่อว่าไม้ฉากโทรหาเจ๊มิ้วนะ
เพราะผมมั่นใจว่าไม้ฉากจะไม่นอกใจหรือหักหลังผม
แต่เจ๊มิ้วแคปหน้าจอที่โทรเข้ามาให้ดู แคปช่วงที่คุยมาให้ดู
เบอร์โทรใช่ เป็นของไม้ฉาก ... แล้วแบบนั้นจะให้เข้าใจว่าไง???


m’ m :: ถ้าแกสั่งให้พี่หยุด พี่จะหยุดจะหายไป แกจะเอาไง

ปั้นสิบ สิตางค์:: ไม่ละเจ๊ มันกำลังสอบ ถ้าเจ๊หายไปเดี๋ยวมันไม่มีกำลังใจสอบ อยู่กับมันอีกหน่อยเถอะ มันจะสอบเสร็จแล้ว

m’ m :: อืมมม เอาตามที่แกบอกก็ได้ แกก็ไปอ่านหนังสือเหอะ อย่าคิดมากนะ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ครับ งั้นปั้นอ่านหนังสือต่อละนะ



ผมปิดมือถือทันทีที่คุยกับเจ๊มิ้วเสร็จ
ไม่ต้องสนใจสักระยะ น่าจะดีกว่า …
ผมเรียกสติตัวเองสักพักก็อ่านหนังสือต่อ
วันนี้พวกผมไม่ได้นัดติวครับ ใกล้สอบแบบนี้เริ่มอ่านกันเองแล้ว

ปั้นสิบ .. ชีวิตเรา หน้าที่เรา เพื่อป๊าเพื่อม๊า
แกต้องตั้งใจเว้ยย สติมา ๆ ๆ


ผ่านพ้นไปแล้วครับสำหรับวันหนักหนาในชีวิต
อ่านหนังสือกันจนจะตายย
ไปเจอข้อสอบ o-net  เอาซะจะตายจริงๆ

พวกผมสอบเสร็จแล้วครับ
จบหน้าที่เด็ก ม.ปลาย อย่างสมบูรณ์แบบ
วันนี้ไม่มีการฉลองครับ แยกย้ายกันกลับไปนอน
555555+ หน้าตาแต่ละคนคือ ได้นอนไม่เกิดวันละ 3 ชั่วโมง
เพราะด้วยความที่พวกผมคาดหวังในคณะและมหาวิทยาลัยแตกต่างกัน
แต่คะแนนสูงกันทั้งนั้น เลยพยายามกันมากจริงๆ


“กูนึกว่าจะตายก่อนสอบเสร็จ” เสียงยูโรบ่นโอดโอ้ยมาตลอดทางที่เดินมารอรถม๊ามารับ

“ตายห่าอะไร มึงหลับก่อนกูตลอดอะ ปลุกก็ไม่ตื่น” เปามันถีบยูโร แล้วก็บ่น
มึง 2 คนแสดงความรักกันเบาๆหน่อยเหอะ 5555+

“มึงกลับไปนอนเลยนะปั้น หน้ามึงซีดมาก แล้วเปิดมือถือด้วย พรุ่งนี้กูจะได้บอกเวลานัด”
ยูโรมันสั่งผม 555+ คือ ผมปิดมือถือมาตั้งแต่วันนั้นแหละครับ
นี้ 5 วันแล้วผมยังไม่เปิดมือถือเลย
แล้วพรุ่งนี้จะนัดกันไปกินหมูกระทะด้วย

“ครับๆ กูไปละนะม๊ากูมาแล้ว” ผมหันไปโบกมือลายูโรกับเปา ก่อนจะเดินไปขึ้นรถ


“ม๊าสวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้ม๊า ก่อนจะปิดประตูรถ

“สอบได้ไหมครับ” ม๊าถามผมตอนที่เลี้ยวออกจากซอยโรงเรียนมา

“ได้สิม๊า นี้ปั้นสิบนะเก่งอยู่แล้ว” ผมยิ้มอวดม๊า
ก็ทำได้จริงๆแหละครับ เพราะทำแบบฝึกหัดบ่อยด้วยมั้งเลยทำได้

“ไม่ทักกันเลยนะ”
สะ เสียง เสียงนี้มัน

ไม้ฉาก!!

ผมหันไปมองที่นั่งด้านหลัง ไม้ฉากก็ลุกขึ้นมานั่งยิ้มแฉ่งให้ผม
ทำไมเมื่อกี้ผมมองไม่เห็นวะ หรือผมไม่ทันสังเกต
แต่ … มึงมาได้ไง???


“มึงมานั่งบนรถม๊ากูได้ไง” ผมหันไปถามมันเสียงแข็ง

“ก็ไม้ไปหาปั้นที่บ้าน แล้วม๊าบอกว่าปั้นมาสอบ ม๊ากำลังจะมารับ ไม้เลยติดรถมาด้วย”
ไม่ต้องมายิ้มเลย ,, กูเกลียดมึงอยู่


“มึงมีธุระอะไร” ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด

“ปั้นครับ คุยกับเพื่อนดีๆสิลูก ไม้เค้ายังไม่พูดมึงกูเลย ทำไมปั้นพูดละ” ม๊าหันมาดุผม
ผมเลยนั่งเงียบไปตลอดทางจนถึงบ้าน


พอถึงบ้านม๊าก็ไม่เอารถเข้าบ้าน แต่จอดหน้าประตูรั้วแทบ

“ม๊าไม่เอารถเข้าบ้านหรอครับ” ผมถามม๊า ก่อนจะเปิดประตูรถ
แต่ไม้ฉากมันเปิดประตูรถลงไปนานแล้ว

“ม๊าจะไปหาป๊านะลูก เดี๋ยวคืนนี้ไม้ฉากจะนอนเป็นเพื่อนปั้นนะ แล้วยังไงวันมะรืนม๊ากับป๊าจะรีบกลับ”
ห๊ะ ,, ไม้ฉากจะนอนเป็นเพื่อนงั้นหรอ?
หึหึ ไม่อยากนอนกับมันหรอกม๊า !!

“ไม่เอาอะม๊า ให้ปั้นไปด้วยนะ นี้ปั้นสอบเสร็จแล้ว” ผมงอแงใส่ม๊าทันที

“ไม่เอาลูก ไปครั้งนี้ม๊าจะไปรับป๊านะ แล้วครั้งหน้าปั้นค่อยไปนะ คราวหน้าไปอยู่ยาวแน่นอน”
ม๊าพยายามพูดให้ผมใจเย็น แต่ผมไม่ใจเย็นแล้วครับ ไม่อยากอยู่กับไม้ฉาก!!!!

“ม๊า ... “ ผมยังงอแงไม่ยอมลงจากรถ

“ปั้นครับ เข้าบ้านได้แล้ว เดี๋ยวม๊าต้องรีบไป นี้ม๊าขับรถไปคนเดียวนะ เดี๋ยวจะถึงกรุงเทพดึก ไม่ห่วงม๊าหรอลูก”
อ้าวว ม๊าพูดงี้ผมก็งอแงไม่ได้แล้วครับ

“ครับก็ได้ครับม๊า ขับรถดีๆนะครับ ถึงแล้วโทรหาปั้นด้วย” ผมโผเข้าไปกอดม๊า ก่อนจะลงจากรถ

“ปั้นเปิดมือถือด้วยนะ แล้วไงม๊าโทรมาหา”
พูดจบม๊าก็ขับรถออกไป

เห้อออ ,, นี้ผมต้องอยู่กับไม้ฉากจริงๆงั้นหรอ
ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงดีใจ
แต่ตอนนี้ เวลานี้ .. ผมเกลียดไม้ฉาก
ไม่อยากอยู่ใกล้ ไม่อยากเห็นหน้ามันด้วยซ้ำไป!!


ผมเดินเข้าบ้านไปอย่างเชื่องช้า เพราะไม่รู้จะทำหน้ายังไงเวลาที่ไม้ฉากมันมองมา
พอเดินเข้าบ้านได้ ก็มันก็ดึงผมไปกอดแน่นเลยครับ
คือ มึงทำเชรี้ยไรเนี้ยย
บ้านก็ยังไม่ได้ปิด ไม่กลัวใครเห็นเลยหรือไงวะ
ผมดิ้น ๆ ให้มันปล่อย แต่มันไม่ปล่อย
แล้วยังเสือกปิดประตูด้วย เหมือนจะได้ยินความคิดผม - -‘

“คิดถึง” มันกอดผมแล้วพูดคำนี้เป็นสิบๆรอบ
คิดถึงบ้านพ่องงงมึงไหมละ หายไปเป็นเดือน โทรหาแต่ผู้หญิง
แล้วอยู่ๆโผล่มาแล้วบอกว่าคิดถึงเนี้ยย
ใครจะเชื่อมึง!!!


ผมดิ้นจนมันปล่อยผมออก

“ไม่คิดถึงไม้หรอครับ?” ไม้ฉากส่งสายตาอ้อนมาให้ผม
คือ มึงไม่ต้องมองเลย กูจะใจอ่อนละเนี้ย
เอ้ยย ... กูไม่ใจอ่อนหรอกนะ
ผมไม่ได้ตอบอะไรมันครับ แต่เดินขึ้นมาบนห้อง ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ
เดินออกมาก็เจอมันนอนเล่นบนเตียงผมละครับ


มึงรู้จักคำว่าละอายใจบ้างปะวะ?
ทำผิดกับกูแล้วยังจะมาหน้าระรื่นอีก
โอ้ยย หงุดหงิดเว้ยย !!

ผมไม่ได้สนใจมัน ไม่ได้ยิ้มให้มันด้วยซ้ำ
ตากผ้าเช็ดตัวเสร็จ ผมก็ล้มลงนอนเลยครับ
มันก็ยังจะดึงผมเข้าไปกอดอีก
T T นี้มึงจะทำให้กูร้องไห้ให้ได้เลยใช่ไหม??
น้ำตากูจะมาละนะมึง !!


“โกรธไม้หรอที่ไม่ได้โทรหาเลยอะ” มันดึงผมไปกอด แล้วเอามือมาเล่นผมของผม

“แต่ออกค่ายมาแล้วไม้ก็รีบโทรหาเลยนะ แต่ปั้นปิดมือถือ นี้วันนี้ขอแม่มาบ้านพ่อได้ พอถึงบ้านพ่อก็รีบขออนุญาตพ่อแล้วมาหาปั้นเลย”
หรอออ !! กูอยากเชื่อมากเลยไม้ฉาก
 
ผมเงยหน้าไปมองหน้ามัน
“แล้วทำไมตอนอยู่ค่ายไม่โทรมาเลยละ”

ไม้ฉากก้มลงมาจูบที่หน้าผากผม ก่อนจะตอบ

“ว่างแค่ 1 ชั่วโมงเองส่วนมากนะ ไม้ก็เข้าไปหาอาจารย์ตลอด
เพราะมีบางที่ไม่เข้าใจ กลางคืนไม้นอนดึกว่าใคร เพราะไม้ไม่ได้เก่ง ไม้เลยต้องพยายามกว่าคนอื่นอะ “

แล้วมึงโทรหาเจ๊มิ้วทำไม?? ไม่อยากถามออกไป ถ้าถามไปคือทุกอย่างจบหมด


“แล้ววันไปสอบละ ทำไมไม่โทรหาปั้น” ผมก็ยังถามมันต่อ อยากรู้มันจะว่าไง

“เอาจริงๆนะปั้น มือถือไม้หาย หายไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เข้าค่ายแล้วอะ ไม้จะติดต่อปั้นได้ไง”

ห๊ะ ,, มือถือหาย
นี้มึงโกหกขนาดนี้เลยหรอ
จะหายได้ไง ในเมื่อมึงยังโทรหาเจ๊มิ้ว กูยังเห็นเลยว่าเป็นเบอร์มึง
นี้ยังไงแน่วะ?


เจ๊มิ้ว หรือไม้ฉากที่โกหก????

โอ้ยยยย … อะไรกับชีวิตวะเนี้ยย!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-05-2015 15:13:27
ถ้ามีคำผิดประการใดๆ เจขออภัยด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุก + 1 ที่ให้กันด้วยนะคะ
 :mew1:

ยังไงฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-05-2015 15:16:35
ตกลงใครโกหกใคร น้องงานนี้น้องเจ๊มิ้วมีเอี่ยวไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-05-2015 15:18:09
 :hao7:  ทำไมเราเชื่อไม้ฉากอะ เราว่ามิ้วเองก็จำเสียงไม้ฉากไม่ได้หรอก
ไม่เหมือนปั้นที่ต้องจำเสียงไม้ได้ชัวร์ๆ
พี่อุ้มน่าสงสัยที่สุดอะงานนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 07-05-2015 16:05:00
ฝีมือ อุ้มรัก แน่ๆเลย   :beat: :beat: :beat:
ทำให้ความรักแตกแยก จัดการเลย ปั้นสิบบบบบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-05-2015 16:43:59
พี่อุ้มชัวร์ พี่อุ้มงานสร้างความร้าวฉานคืองานของพี่หรอกค่ะ จะจีบน้องปั้นต้องใช้ความจริงใจซิค่ะพี่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-05-2015 17:04:29
อยากจะถามอุ้มค่ะว่าตอนติวตอนสอบทุ่มเทแบบนี้หรือเปล่าคะถึงได้ไม่ติดปีที่แล้ว?

ไม่รู้สิถ้าหากว่าไม้ฉากทำแบบนั้นจริงๆก็ไม่น่าเชียร์แล้วค่ะ
แต่คิดว่าอุ้มน่าจะเป็นตัวการมากกว่านะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-05-2015 17:06:06
อยากจะบอกเหลือเกินค่ะว่าตอนที่เราได้อ่านประโยคนี้ ' เห้ออ .. ขยันโทรมาจังงงง!!! ' จบปุ๊บ เราก็คิดต่อทันทีเลยว่า ' นี่ก็ขยันอ่อยเขาจริ๊งงง!!! ' คือเราไม่เข้าใจไงคะว่าปั้นสิบจะทำตัวใสไปไหน? รู้ทั้งรู้ว่าอุ้มรักคิดไม่ซื่อกับตัวเองก็ยังจะ 'หว่านความหวัง' ให้เขาอยู่นั่นล่ะ ไม่ต้องมาโลกสวยเลยค่ะ ถึงแม้ว่าปั้นสิบจะปฏิเสธไปอย่างชัดเจนแล้วว่าต้องการคบกับไม้ฉากเท่านั้น แต่มันก็ไม่ได้เข้าไปฝังอยู่ในสมองส่วนความจำของอุ้มรักไงคะ ขนาดว่าอุ้มรักแสดงเจตนารมณ์เสียชัดว่าจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะจีบปั้นสิบอย่างเด็ดขาดขนาดนั้น ปั้นสิบยังจะเปิดโอกาสให้อุ้มรักเข้ามาในขีวิตตัวเองอยู่อีกนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นตอนที่อุ้มรักตัดใจได้แล้วก็ว่าไปอย่างนะคะ 

ไม่ปลื้มความคิดของปั้นสิบที่ว่า ..จะเชื่อใครดีนะระหว่างไม้ฉากกับเจ๊มิ้ว? เลยค่ะ คือแล้วอุ้มรักล่ะ เอาไปไว้ที่ไหนเสียแล้วคะ ทั้งๆ ที่เป็นตัวจุดประเด็นนี้ขึ้นมาแท้ๆ ปั้นสิบเป็นอะไรมากหรือเปล่า ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่รู้จักกับไม้ฉากมา มันไม่ได้ช่วยให้ปั้นสิบรู้จักตัวตนของไม้ฉากมากขึ้นเลยเหรอคะ ถึงได้เที่ยวเชื่อลมปากของคนบางคน (<< ทดชื่อไว้ในใจนะคะ :a14: ) ที่ตัวเองเพิ่งจะรู้จักได้ไม่นานแบบนั้น เราว่าคงต้องยืมคำนี้มาให้ปั้นสิบใช้บ้างแล้วนะคะเนี่ย อย่าง #ดึงสติกันหน่อยน่า ไงล่ะค่ะ ทบทวนหน่อยไหมล่ะว่าอะไรเป็นอะไร อย่าคิดฟุ้งซ่านให้มากนัก

สงสัยอะไรไม้ฉากก็ถามไปเสียสิ อุตส่าห์มาให้เห็นตัวเป็นๆ ขนาดนี้แล้ว มัวแต่มานั่งฟึดฟัดฮึดฮัดอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกค่ะ ปั้นสิบเป็นคนพูดเองนี่นาว่าถ้าสอบเสร็จแล้วจะเคลียร์กับไม้ฉาก แล้วนี่ตกลงจะเอายังไงกันแน่คะ? หรือถ้าไม้ฉากถามว่า 'แล้วปั้นรู้ได้ยังไงว่าตอนอยู่ที่ค่ายไม้ทำอะไรบ้าง' แบบนั้น ก็บอกไปตรงๆ เสียเลยสิคะว่ารู้มาจากอุ้มรัก เพราะถ้าให้ไม้ฉากได้รู้จากปากของอุ้มรักเองว่า ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาอุ้มรักคุยกับปั้นสิบมาตลอด คราวนี้ล่ะแม่เอ้ยย จากที่ตอนแรกทะเลาะกันเรื่องเจ๊มิ้ว กลับกลายเป็นต้องมาทะเลาะกันเรื่องอุ้มรักแทนแน่นอนเลย หึหึ คนมีชนักติดหลังก็แบบนี้แหละนะคะปั้นสิบ เวลาทำอะไรลงไปก็ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนไง

หนักแน่นหน่อยไหมล่ะ? อย่าทำตัวให้ไม้ฉากปวดประสาทไปมากกว่านี้เลยค่ะปั้นสิบ แค่เรื่องคุณแม่ที่ยังไม่รู้เลยว่าจะออกหัวหรือก้อยก็ว่าหนักแล้วนะ อย่าทำให้ไม้ฉากถึงกับมีความคิดที่ว่า
 
'รู้อย่างนี้ไม้เชื่อคำพูดของแม่ตั้งแต่แรกเสียจะดีกว่า เพราะดูเหมือนว่าการเปลี่ยนสถานะของปั้นสิบจากเพื่อนมาเป็นแฟนมันไม่ส่งผลดีต่อตัวพวกเราเลย (พวกเราในที่นี้คือไม้ฉากกับปั้นสิบนะคะ) อย่างตอนที่เป็นเพื่อนกันนั้นเราต่างฝ่ายต่างก็มีแต่ความปรารถนาดีให้แก่กัน แต่ทำไมพอกลายมาเป็นแฟนถึงได้มีแต่บั่นทอนกำลังใจกันแบบนี้'

ปั้นสิบอยากให้ไม้ฉากมีความคิดอย่างประโยคข้างต้นนั่นเหรอคะ? ถ้าไม่อยากก็ช่วยเปลี่ยนแปลงความคิดและดึงสติของตัวเองกลับมาไตร่ตรองถึงต้นสายปลายเหตุที่แท้จริงตอนนี้ก็ยังไม่สายหรอกนะคะ เหอะ!

เรายังยืนยันเหมือนเดิมเลยค่ะว่าเราเชื่อใจไม้ฉาก มากกว่าเชื่อคำลวงของตัวร้ายอย่างอุ้มรักมากโขเลยล่ะค่ะ หุหุ

ยาวไปไหมเนี่ย.. :-[
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 07-05-2015 17:06:55
มันยังไงนะ มีคนสวมรอยไม้ฉากเหรอ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 07-05-2015 18:38:13
อยากจะบอกเหลือเกินค่ะว่าตอนที่เราได้อ่านประโยคนี้ ' เห้ออ .. ขยันโทรมาจังงงง!!! ' จบปุ๊บ เราก็คิดต่อทันทีเลยว่า ' นี่ก็ขยันอ่อยเขาจริ๊งงง!!! ' คือเราไม่เข้าใจไงคะว่าปั้นสิบจะทำตัวใสไปไหน? รู้ทั้งรู้ว่าอุ้มรักคิดไม่ซื่อกับตัวเองก็ยังจะ 'หว่านความหวัง' ให้เขาอยู่นั่นล่ะ ไม่ต้องมาโลกสวยเลยค่ะ ถึงแม้ว่าปั้นสิบจะปฏิเสธไปอย่างชัดเจนแล้วว่าต้องการคบกับไม้ฉากเท่านั้น แต่มันก็ไม่ได้เข้าไปฝังอยู่ในสมองส่วนความจำของอุ้มรักไงคะ ขนาดว่าอุ้มรักแสดงเจตนารมณ์เสียชัดว่าจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะจีบปั้นสิบอย่างเด็ดขาดขนาดนั้น ปั้นสิบยังจะเปิดโอกาสให้อุ้มรักเข้ามาในขีวิตตัวเองอยู่อีกนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นตอนที่อุ้มรักตัดใจได้แล้วก็ว่าไปอย่างนะคะ 

ไม่ปลื้มความคิดของปั้นสิบที่ว่า ..จะเชื่อใครดีนะระหว่างไม้ฉากกับเจ๊มิ้ว? เลยค่ะ คือแล้วอุ้มรักล่ะ เอาไปไว้ที่ไหนเสียแล้วคะ ทั้งๆ ที่เป็นตัวจุดประเด็นนี้ขึ้นมาแท้ๆ ปั้นสิบเป็นอะไรมากหรือเปล่า ตลอดเวลาสิบกว่าปีที่รู้จักกับไม้ฉากมา มันไม่ได้ช่วยให้ปั้นสิบรู้จักตัวตนของไม้ฉากมากขึ้นเลยเหรอคะ ถึงได้เที่ยวเชื่อลมปากของคนบางคน (<< ทดชื่อไว้ในใจนะคะ :a14: ) ที่ตัวเองเพิ่งจะรู้จักได้ไม่นานแบบนั้น เราว่าคงต้องยืมคำนี้มาให้ปั้นสิบใช้บ้างแล้วนะคะเนี่ย อย่าง #ดึงสติกันหน่อยน่า ไงล่ะค่ะ ทบทวนหน่อยไหมล่ะว่าอะไรเป็นอะไร อย่าคิดฟุ้งซ่านให้มากนัก

สงสัยอะไรไม้ฉากก็ถามไปเสียสิ อุตส่าห์มาให้เห็นตัวเป็นๆ ขนาดนี้แล้ว มัวแต่มานั่งฟึดฟัดฮึดฮัดอยู่แบบนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกค่ะ ปั้นสิบเป็นคนพูดเองนี่นาว่าถ้าสอบเสร็จแล้วจะเคลียร์กับไม้ฉาก แล้วนี่ตกลงจะเอายังไงกันแน่คะ? หรือถ้าไม้ฉากถามว่า 'แล้วปั้นรู้ได้ยังไงว่าตอนอยู่ที่ค่ายไม้ทำอะไรบ้าง' แบบนั้น ก็บอกไปตรงๆ เสียเลยสิคะว่ารู้มาจากอุ้มรัก เพราะถ้าให้ไม้ฉากได้รู้จากปากของอุ้มรักเองว่า ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาอุ้มรักคุยกับปั้นสิบมาตลอด คราวนี้ล่ะแม่เอ้ยย จากที่ตอนแรกทะเลาะกันเรื่องเจ๊มิ้ว กลับกลายเป็นต้องมาทะเลาะกันเรื่องอุ้มรักแทนแน่นอนเลย หึหึ คนมีชนักติดหลังก็แบบนี้แหละนะคะปั้นสิบ เวลาทำอะไรลงไปก็ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีก่อนไง

หนักแน่นหน่อยไหมล่ะ? อย่าทำตัวให้ไม้ฉากปวดประสาทไปมากกว่านี้เลยค่ะปั้นสิบ แค่เรื่องคุณแม่ที่ยังไม่รู้เลยว่าจะออกหัวหรือก้อยก็ว่าหนักแล้วนะ อย่าทำให้ไม้ฉากถึงกับมีความคิดที่ว่า
 
'รู้อย่างนี้ไม้เชื่อคำพูดของแม่ตั้งแต่แรกเสียจะดีกว่า เพราะดูเหมือนว่าการเปลี่ยนสถานะของปั้นสิบจากเพื่อนมาเป็นแฟนมันไม่ส่งผลดีต่อตัวพวกเราเลย (พวกเราในที่นี้คือไม้ฉากกับปั้นสิบนะคะ) อย่างตอนที่เป็นเพื่อนกันนั้นเราต่างฝ่ายต่างก็มีแต่ความปรารถนาดีให้แก่กัน แต่ทำไมพอกลายมาเป็นแฟนถึงได้มีแต่บั่นทอนกำลังใจกันแบบนี้'

ปั้นสิบอยากให้ไม้ฉากมีความคิดอย่างประโยคข้างต้นนั่นเหรอคะ? ถ้าไม่อยากก็ช่วยเปลี่ยนแปลงความคิดและดึงสติของตัวเองกลับมาไตร่ตรองถึงต้นสายปลายเหตุที่แท้จริงตอนนี้ก็ยังไม่สายหรอกนะคะ เหอะ!

เรายังยืนยันเหมือนเดิมเลยค่ะว่าเราเชื่อใจไม้ฉาก มากกว่าเชื่อคำลวงของตัวร้ายอย่างอุ้มรักมากโขเลยล่ะค่ะ หุหุ

ยาวไปไหมเนี่ย.. :-[


โดนทุกบรรทัด ขอบคุณที่เขียนออกแบบใจเราคิด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 07-05-2015 20:39:05
 งื้ออออ   อย่าดุปั้น   ปั้นไม่รู้ ปั้นคิดไม่ถึง ปั้นงง ปั้นยังเด็กอยู่นะ 
แต่ป้าก็ว่าสมควรโดนพี่ๆเขาดุนะลูก หนูมองข้ามตัวปัญหาไปได้ไงคะ
 อ๊ะ โอ๋ๆๆๆๆๆๆ   ไม่ว่าค่ะ  ไม่ว่า  หึ่ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 07-05-2015 20:51:45
ดูจากรูปการณื พี่อุ้มแม่งตอแหล
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-05-2015 22:39:04
มันเหมือนผงเข้าตา
ตัวเราเองจึงไม่สามารถเห็นมันและเขี่ยออกได้ตรงจุด
ถ้ามันระคายเคืองตามากๆ ก็ทำได้แค่ขยี้ๆๆๆๆๆๆ จนตาช้ำ

แต่ถ้าให้คนอื่นช่วยเขี่ยออกให้
...จะทำได้ง่ายกว่าเพราะสามารถเห็นผงที่อยู่ในตาของเราได้ตรงจุด..

กรณีของปั้น..ก็เฉกเช่นเดียวกัน
หุหุ


ป้อล่อ..ยังเชื่อใจอยู่นะ ไม้ฉาก
อย่าทำให้ FC ผิดหวังก็แล้วกัน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 08-05-2015 00:08:21
ความเชื่อใจต่อไม้ฉากเริ่มสั่นคลอนเล็กน้อย 555
ก็ต้องดูว่าใครโกหก ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 08-05-2015 00:11:30
 :hao4:  บอกตรงๆเราก็ไม่ค่อยชอบนิสัยไม้ฉากมานานแล้วอะ ไม่มีความชัดเจนอะไรซักอย่าง อย่างน้อยถ้ามือถือหายก็น่าจะพยายามติดต่อแฟนตัวเองปะล่ะ ไม่ใช่หายไปแบบนี้ นี่ไม่อยากจะโทษพี่อุ้มฝ่ายเดียวนะ ส่วนเรื่องเจ้มิ้วอีก เจ้ดูระรื่นมากอะเวลาไม้โทรมา ก็เห็นๆอยู่ว่าปั้นจะไม่ไหวแล้ว ทำตัวแบบนี้ไม่ดีเลยนะเจ้มิ้ว 

ปล. คอมเม้นไม่ดีเพราะอินไปหน่อย ขออภัยด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 27 || P.16 || 07-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-05-2015 00:39:15
คนเขียนชอบแกล้งคนอ่านอะ. มีเรื่องให้เข้าใจผิดกันตลอดๆๆๆๆ.
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-05-2015 21:15:07
Ch 28  ต้องง้อสิ! || ปั้นสิบ


“เอาจริงๆนะปั้น มือถือไม้หาย หายไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่เข้าค่ายแล้วอะ ไม้จะติดต่อปั้นได้ไง”
ไม้ฉากมันบอก ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดอีก
คือ ,, กอดแน่นไป อึดอัดแล้ววว !

ผมผลักมันออก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง
“ไม่ต้องมากอดเลย มือถือมึงจะหายได้ไง ก็พี่อุ้มบอกว่ามึงคุยโทรศัพท์”

ผมโวยวายใส่มันทันที ไม่เข้าใจว่ามันจะโกหกทำไม แล้วโกหกได้โคตรทุเรศมาก
ในเมื่อเห็นอยู่ว่าเบอร์ที่โทรหาเจ๊มิ้วก็เป็นเบอร์มัน

“มึงคุยกับพี่อุ้มงั้นหรอ” ไม้ฉากลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะถามผมเสียงแข็ง

“อืม ก็พี่อุ้มโทรมาหา” ผมมองหน้ามันแล้วก็ตอบไปตามจริง

“กูบอกมึงแล้วนะว่าไม่ให้คุย มึงเป็นแฟนกูอยู่ป่าววะปั้น ทำไมไปคุยกับคนอื่น”
มันเริ่มโวยวายบ้างละครับ นี้มึงโวยวายกลบเกลื่อนความผิดที่มึงทำหรือไงวะ

“พี่เค้าโทรมา กูโทรไปที่ไหนกันละ มึงอย่ามานอกเรื่อง มึงคุยโทรศัพท์กับใคร มึงบอกมาเลย”
ผมไม่ยอมให้มันกลบเกลื่อนมาโวยวายใส่ผมหรอกครับ
มันนั่นแหละที่ผิด

“กูไม่ได้คุย มือถือกูหายเว้ยย!!!”
 ดูมันดิครับ เจ๊มิ้วก็บอกว่ามันโทร แล้วมันยังจะปฏิเสธอีกนะ

“มึงจะไม่บอกก็ได้นะไม้ฉาก มึงทำอะไรมึงรู้อยู่แก่ใจมึง”
มันหันมามองหน้าผม โอ้ยย สายตามึงจะดุทำไม
มึงนั้นแหละผิด ไอ่บ้าเอ้ยยย !
แต่ผมไม่สนใจละครับ ล้มตัวนอน ดึงผ้าห่มมาห่มละ เหนื่อยมาตั้งหลายวัน

“เออ ถ้ามึงเชื่อมันมากกว่าคนที่มึงบอกว่ารัก มากกว่าแฟนมึงเอง ก็แล้วแต่มึงละกัน”
มันพูดจบก็เดินออกจากห้องนอนไปเลยครับ


อะไรของมึงวะ แค่มันบอกว่าคุยกับรุ่นพี่ คุยกับเพื่อน เออก็แค่นั้น
ผมไม่ได้ต้องการว่ามันจะสารภาพเรื่องเจ๊มิ้ว
แค่อยากให้มันยอมรับว่า มันคุยโทรศัพท์จริงๆ แค่นั้นเอง
ทำไมต้องโกหกว่ามือถือหาย อันนี้ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ
เรื่องของมึงเหอะ กูไม่ง้ออะไรมึงละจริงๆ
ผมนอนหลับไป โดยไม่ได้ลงไปตามหาว่ามันอยู่ในบ้าน หรือกลับบ้านไปแล้ว
มาสะดุ้งตื่นอีกทีก็ตอนที่ยูโรมาถีบผมตกเตียงนี้แหละครับ

“ตื่นเว้ยย ตื่นๆ ๆ “
ยูโรมันถีบผมเสร็จก็ตะโกนเรียกผม
จริงๆมึงควรเรียกกูก่อน แล้วค่อยถีบนะไอ่เชรี้ยยยยูโร!

“มึงจะถีบทำไมวะ ปลุกดีๆดิ”
ผมลุกจากพื้น ถือหมดที่ตกมาพร้อมผมด้วยมาวางบนที่นอน

“นี้มัน 3 ทุ่มกว่าละ มึงจะหลับยันพรุ่งนี้หรือไงละ”
นั่นๆ ด่าแล้วยังถือขนมมากินบนเตียงกูอีก

“มึงอย่ากินขนมบนที่นอน มดจะขึ้น”
ผมดึงมันให้ลงมาจากที่นอน ก่อนจะเก็บหมอน แล้วจัดผ้าคลุมเตียงดีๆ

“กูไม่ได้อยากมาหรอกนะ ถ้าผัวมึงอะไม่ไปบอกให้กูมาปลุกมึงแดกข้าว”
มันพูดมาก็มองผมอย่างหมั่นไส้
ผัว??  ผัวอะไรของมึง

“ผัวพ่องงมึงสิ “ ผมตื่นมาละหงุดหงิดต่อเลย  - - ‘
ไม้ฉาก ,, มึงปลุกกูไม่ได้หรือไง ต้องเหาะไปให้ยูโรมาปลุกกูเนี่ย

“ไปทำไรให้มันโกรธอีกละ”
ยูโรมันก็ยังนั่งกินขนมต่อ คือ โอ้ยย มดจะขึ้นห้องเว้ยยูโร

“กูนี้สมควรจะโกรธมัน ไม่ใช่มันจะโกรธกู” ผมเดินไปปัดๆตรงโต๊ะที่ยูโรนั่งกินขนม
คือมันอาจจะไม่หกหรอกนะ แต่ผมไม่ชอบมดครับ มันเห็นละคันๆอะ

“เออๆ กูลงไปกินข้างล่างก็ได้ จ้องยังกับมดมันจะโผล่ออกมาทันทียังงั้นแหละ”
555555 ยูโรมันรู้ครับว่าผมไม่ชอบมด


ตอนนี้ผมกับยูโรลงมาข้างล่างละครับ
เจอเปากำลังเทกับข้าวใส่จานรออยู่ที่ห้องครัว

“กูให้ไปตามมากินข้าว ไม่ใช่ให้มึงไปหลับกับปั้น หายไปโคตรนานเลยนะ”
เปาบ่นยูโรทันทีที่เดินเข้ามาในห้องครับ  55555

“มันอะขี้เซา กว่าจะลุก มาๆเค้าเทข้าวเอง ตัวไปนั่งเถอะ”
ห๊ะ ,, มึงแทนตัวเองกันว่าไงนะ เค้า – ตัว
โอ้ยย ขำวะเชรี้ยยยยูโร มึงจะมุ้งมิ้งไปละนะ

“ไม่ต้องเสือกจะขำละ อิจฉากูก็บอก”
มันเหมือนจะรู้ครับว่าผมแอบขำมัน 55555+

ผมเดินไปหยิบน้ำออกมา ก่อนจะเทใส่แก้วละเอาไปให้ยูโรกับเปา แล้วของตัวผมเอง
พวกผมทานข้าวกันเสร็จแล้ว ก็ย้ายกันมานั่งดูทีวีกันครับ
เปาเอาที่นอนมาปูนอน แล้วเปิดซีดีดู ส่วนผมกับยูโรนั่งบนโซฟา
คือ .. พวกมึงจะมานอนกับกูหรือไงเนี้ย เตรียมของมาพร้อมมาก

“มึงจะนอนบ้านกูหรอ” ผมหันไปถามยูโร

“เออสิครับ ก็ผัวมึงสั่งให้กูมานอนเป็นเพื่อนมึง เพราะม๊ามึงไม่อยู่
กับข้าวเมื่อกี้มันก็ไปซื้อมา แล้วขนมที่กูกำลังจะกินมันก็เป็นคนซื้อมา
บอกว่าฝากปั้นสิบด้วยนะ”
พูดจบมันก็แกะขนมกิน
คือ มึงง้อกูตรงๆก็ได้ ทำไมต้องไปให้ยูโรกับเปามาอยู่เป็นเพื่อนกูวะ
หรือว่ามึงจะกลับไปคุยโทรศัพท์กับเจ๊มิ้ว???

เออ นึกขึ้นได้ยังไม่ได้เปิดมือถือนี้หว่า -_-^
ผมรีบวิ่งขึ้นมาหยิบมือถือ แล้วลงมานั่งกับยูโรเหมือนเดิม

“เออ มือถือมันหาย มันบอกติดต่อมันไม่ได้ให้โทรเข้าเบอร์พ่อมันนะ มึงมีแล้วใช่ปะ”
ยูโรมันย้ายลงไปนอนข้างๆเปาละครับ
T_T จะมาสวีตอวดกูอีกละนะพวกมึงเนี้ยยย

“หายจริงหรอวะ” ผมบ่นขึ้นมาเบาๆ แต่ยูโรหูดีครับ

“มันบอกหายตั้งแต่เข้าค่ายอะ “ ยูโรดูหนังไป ก็ตอบผมไปด้วย

“เชื่อได้แน่หรอวะมึง” ผมก็ยังโต้ตอบมันไป
แต่มือนี้กดเข้าไปอ่านแชตที่เจ๊มิ้วส่งมาละครับ

“อะไรทำให้มึงคิดแบบนั้นวะ” ยูโรเริ่มหันมามองหน้าผมละครับ

“อืมม มีละกัน เดี๋ยวกูบอก มึงดูหนังไปก่อนเหอะ”
มันพยักหน้าก่อนจะหันไปสนใจหนัง กับสนใจเปาต่อ - -‘


เจ๊มิ้วส่งแชตมาหาเยอะเหมือนกันนะ
พี่อุ้มก็ส่งมา มีของเพื่อนๆนิดหน่อย เพราะจะสอบเลยไม่ค่อยมีคนว่างมาแชตกันเท่าไหร่
ผมเปิดของเจ๊มิ้วมาอ่านก่อน


m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: นี้แกเป็นไรไปเนี้ย หายไปไหน โทรหาก็ไม่ติด

m’ m :: ไม้มันกำลังจะกลับขอนแก่นแล้วนะแก

m’ m :: แกลบแชตพี่ทิ้งยัง แกอย่าลืมลบเบอร์พี่นะเว้ย

m’ m :: เผื่อมันไปหาแกแล้วหยิบมือถือมาดู

m’ m :: เห้ยย ปั้น หายไปไหน หลายวันแล้วนะเป็นไรไปแก

m’ m :: ถ้ายังไงแกติดต่อมานะเว้ยย

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ปั้น

m’ m :: ไม้มันโทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว แกทำไรอยู่ โทรหามันยัง

m’ m :: นี้ปั้นสิบ แกเป็นไรไปวะ โกรธอะไรพี่หรือป่าว


แล้วก็มีแจ้งเตือนว่ามีสายโทรเข้ามาไม่ได้รับ
จากเบอร์เจ๊มิ้ว เบอร์พี่อุ้ม เบอร์แม่ กับเบอร์พ่อของไม้ฉาก
แต่ไม่มีเบอร์ไม้ฉากเลย  แต่เจ๊มิ้วบอกว่าไม้ฉากยังโทรหาเจ๊มิ้วอยู่ ยังไงแน่วะเนี้ย
ผมเลยพิมพ์ตอบเจ๊มิ้วไป

ปั้นสิบ สิตางค์:: ขอโทษครับเจ๊ พอดีปั้นปิดมือถือนะ เตรียมสอบเลยไม่ได้สนใจมือถือเลย

m’ m :: โอ้ยยแก ฉันนึกว่าแกเป็นไร นี้จะร้องไห้แล้วเนี้ย

ปั้นสิบ สิตางค์::  โอ๋ๆ 5555 มาแล้วไงเจ๊ เหงาอะดิ

ผมแกล้งแหย่เจ๊มิ้วเล่น จริงๆผมรู้จักเจ๊มาก็นานนะ แต่ยังไม่เคยเจอกันเลย

m’ m :: ไม้ไปหาแกยัง

ปั้นสิบ สิตางค์::  มาละครับ ทะเลาะกันไปละด้วย

หมั่นไส้คู่รักตรงหน้านี้จังวะ บ้านก็ไม่ได้หนาวนะมึงจะกอดกันแน่นไปไหนเนี้ยยย - -‘

m’ m :: อ้าวว ทะเลาะอะไรกันอะแก

ปั้นสิบ สิตางค์::  ก็ถามมันแหละว่าทำไมไม่โทรมาหาบ้าง

m’ m :: แล้วมันตอบว่า?

ปั้นสิบ สิตางค์::  มือถือมันหาย

m’ m :: เห้ยย ทำไมตอบยังงั้นละ ก็มันยังโทรเข้ามาอยู่เลย พี่ก็แคปให้แกดู เบอร์มันจริงๆอะ ใช่ไหมแกเห็นใช่ไหม

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับ เห็น ก็นั้นแหละปั้นเลยโกรธมัน มันก็ดันมาโกรธปั้นกลับอีก หาว่าปั้นรู้มาได้ไง

m’ m :: แกบอกเรื่องมิ้วหรอ???

ปั้นสิบ สิตางค์::  ป่าวๆ ปั้นบอกว่าพี่อุ้มบอก มันเลยโกรธ

m’ m :: พี่อุ้มคือ??

ปั้นสิบ สิตางค์::  เออ ปั้นลืมเล่าไป พี่อุ้มเค้ามาจีบปั้น แล้วบังเอิญแม่พี่อุ้มกับแม่ไม้ฉากเป็นเพื่อนกัน
แล้วพากันไปติวนายร้อยทั้งคู่อะ

m’ m :: โลกกลมไปอีกสิ แล้วคนที่ชื่อพี่อุ้มมันรู้ไหมว่า ไม้กับปั้นเป็นแฟนกัน

ปั้นสิบ สิตางค์::  รู้ครับ

m’ m :: อืมม แล้วโทรรายงานปั้นแบบนี้ คืออะไรอะ?? ยุยงให้ทะเลาะกัน หรือหวังดี

ปั้นสิบ สิตางค์::  อาจจะหวังดีมั้งครับ

m’ m :: แก อย่ามองคนเป็นคนดีทุกคนสิวะ

m’ m :: พี่เองก็อาจจะไม่ดีก็ได้นะเว้ยย

ปั้นสิบ สิตางค์::  อ้าวว เจ๊อะ กับพี่อุ้มอะปั้นไม่ได้มองดีมากนักหรอกนะ แต่กับเจ๊อะปั้นเชื่อใจเจ๊นะ

m’ m :: อร๊ายย ขอบใจนะแกที่เชื่อฉัน แล้วนี้แกจะเอาไงต่อ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ไม่รู้อะ ก็มันไม่ง้อปั้น แถมมาโกรธใส่ปั้นอีก

ปั้นสิบ สิตางค์::  จริงๆม๊าบอกให้มันนอนเป็นเพื่อนปั้นนะเพราะม๊าไม่อยู่
แต่มันไม่ยอมนอน ไปเรียกให้เพื่อนปั้นมาอยู่กับปั้นแทน

m’ m :: สงสัยมันโกรธแกมากแน่ๆ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ปั้นควรจะโกรธมันมากกว่าซะอีก

m’ m :: ไม่สิปั้น แกต้องมองดีๆ ถ้ามันบอกว่ามือถือหายจริงๆละ
แกเองนั้นแหละที่ผิดที่ไปคุยกับคนชื่ออุ้มอะไรนั้นอะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  แต่มันโทรหาเจ๊จริงๆนะ เจ๊ก็ได้คุยนิ

m’ m :: อืมมวะ โอ้ยย ทำไมวกวน ซับซ้อนงี้วะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  เห้อออ นั้นสิเจ๊


เจ๊มิ้วหายไปสักพัก ผมก็ไปดูเฟส ดูไอจีเล่นไปเรื่อยๆ
จนเจ๊มิ้วทักมาอะครับ

m’ m :: แกๆ ฉันไปปรึกษาพี่ฟาร์มมาละ

ปั้นสิบ สิตางค์::  พี่ฟาร์มว่าไงอะ

555+ เจ๊มิ้วกับพี่ฟาร์มนี้น่ารักดีครับ ให้คำปรึกษาผมตลอด
แล้วพี่ฟาร์มก็ใจดีมากๆยอมให้เจ๊มิ้วคุยกับผู้ชายเพื่อช่วยความรักของผม

m’ m :: พี่ฟาร์มบอกว่าให้แกอะโทรไปง้อให้ไม้ฉากกลับมานอนด้วย

ปั้นสิบ สิตางค์::  อ้าวว ทำไมงะ มันโกหกปั้นนะ

m’ m :: แก มันอาจจะไม่โกหกก็ได้นะ พี่ก็มาคิดอีกที เวลาคุยมันก็แปลกๆนะ
แล้วอีกอย่างนะตอนไม้ฉากขอวางสายมันดูขาดๆอะไรไปอยู่นะ

ปั้นสิบ สิตางค์::  ขาดอะไรอะเจ๊

m’ m :: คำว่า บ๊ายบาย ไง ไม้ฉากไม่ได้พูดคำนี้เลยนะ ปกติมันชอบพูดก่อนวางสายทุกครั้งเลย

m’ m :: พอแกมาบอกว่ามือถือมันหาย พี่ก็ลองคิดดู แกบอกว่ามันจะปิดเครื่องตลอดใช่ไหม

ปั้นสิบ สิตางค์::  ใช่เจ๊ แล้วจะเปิดเครื่องเฉพาะโทรหาเจ๊แค่นั้น

m’ m :: แล้วหลังจากที่พี่คุยกับไม้ฉากเสร็จ แกจะทักมาตลอดเลยว่าพี่คุยกับไม้ฉากยัง
นั้นเพราะคนชื่ออุ้มโทรหาแกหรือป่าว

ปั้นสิบ สิตางค์:: ใช่ๆ พี่อุ้มจะบอกว่าเห็นไม้ยืนคุยโทรศัพท์อะไรแบบนี้อะ

m’ m :: แกว่ามันแปลกๆไหมละ

ปั้นสิบ สิตางค์::  นั้นสิเจ๊ ,, โอ้ยยย งง ไปหมดละ

m’ m :: งั้นคืนนี้แกให้ไม้ฉากมานอนกับแกนะ แล้วรอดูว่าจะมีเบอร์ไม้ฉากโทรหาพี่หรือป่าว ตกลงไหม

ปั้นสิบ สิตางค์::  แต่มันโกรธปั้นอยู่อะ มันจะมาหรอ

m’ m :: โอ้ยย แก ง้อมันสิ มันหึงไง

ปั้นสิบ สิตางค์::  แล้วถ้ามันโกหกปั้นละ

m’ m :: ถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน แต่เวลานี้อะ ง้อมันก่อน โอเคไหมม

ปั้นสิบ สิตางค์::  งืมๆก็ได้ครับ

m’ m :: ลบแชตเจ๊ออก แล้วอย่าลืมลบเบอร์เจ๊ออกจากเครื่องแกด้วย
ถ้าทำได้บล๊อคแชตเจ๊ไปก่อนเลย แล้วพรุ่งนี้ไม้ฉากไม่อยู่แล้วทักมา

ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับๆ ขอบคุณครับเจ๊



เห้อออ ,, ทำไมมันดูยุ่งวุ่นวายแบบนี้วะเนี้ยยยยย


ผมเลือกที่จะทำตามที่เจ๊มิ้วบอก กดลบเบอร์ กดบล็อกเฟสเรียบร้อยแล้ว
แต่ไม่กดอ่านไลน์จากพี่อุ้ม รู้สึกเกลียดมานิดๆ
ถ้าทุกอย่างเป็นเพราะพี่อุ้ม นี้ก็โคตรไม่น่าให้อภัยเลยละจริงๆ

แล้ว ,, จะง้อไม้ฉากยังไงดีวะเนี้ย - -‘
ผมกำลังลังเลว่าจะทำไงดี เบอร์พ่อไม้ฉากก็โทรเข้ามาครับ

ไม้ฉาก :: นอนยัง
หึหึ มาทำเสียงโหดใส่ ถ้าจะงอนแล้วจะโทรมาถามทำไมวะ ห๊ะ?!

ผม :: ยัง

ไม้ฉาก :: ทำไมยังไม่นอน

จะตอบว่าหาวิธีง้อแฟน นี้มันจะดีใจปะวะ 5555+

ผม :: ไม้

ไม้ฉาก :: อะไร

โอ้ยย เดี๋ยวกูโกรธกลับบ้างหรอก เรียกชื่อดีๆละ ยังจะมาทำเสียงแข็งใส่

ผม :: อยากกินน้ำเต้าหู้
ไม้ฉากเงียบไปสักพักก็ตอบกลับมา

ไม้ฉาก :: เดี๋ยวเอาไปให้ ออกมารอหน้าบ้านละ

ผม :: ไม่มานอนด้วยกันหรอ

ม๊า ป๊า .. ผมอ่อยผู้ชายย >/////<
นี้ผมชวนมันมานอนด้วยหรอเนี้ยยย ‘ มึงแรดมากกปั้นสิบ

ไม้ฉาก :: นอนด้วยได้หรอ
555+ มันทำเสียงอ่อนลงละครับ โหววว นึกว่าจะแน่

ผม :: อืมม คิดถึง

ไม้ฉาก :: เห้อออ  นึกว่าจะไม่ได้ยินคำนี้ละซะอีก

มันถอนหายใจ แล้วก็ทำเสียงร่าเริงแบบเดิมละครับ
นี้ ,, มึงปรับอารมณ์ไวไปไหมม?

ไม้ฉาก :: เดี๋ยวซื้อน้ำเต้าหู้ไปให้นะครับ แล้วเจอกันนะ บ๊ายยบายยย
มันก็กดวางสายไปเลยครับ ฟังกูบ้าง ,, กูจะสั่งว่าอย่าลืมปลาท่องโก๋ด้วย - -


ผมนั่งเช็คมือถืออีกรอบ แล้ววางมือถือไว้ข้างๆ ก่อนจะไปสนใจดูหนังกับยูโรเปาต่อ
สักพักไม้ฉากก็เปิดประตูเข้ามาละครับ

“ไหนมึงบอกไม่มาไง” ยูโรทักไม้ฉาก

“เรื่องของกูละกันนะ กินน้ำเต้าหู้ปะ กูซื้อมาเผื่อ”
ไม้ฉากชูถุงใส่น้ำเต้าหู้ให้ยูโรดู
ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัว 

“ยังไงเนี้ยมึง ยังไง?” ยูโรมันเลยหันมาถามผม

“ก็ไม่มีอะไร กูแค่อยากกินน้ำเต้าหู้”
ผมยิ้มกวนๆส่งไปให้มัน
ก่อนที่มันจะชวนเปาเดินไปกินน้ำเต้าหู้
พอกินน้ำเต้าหู้เสร็จ ก็นั่งคุยกับสักพักครับที่หน้าทีวี

“กูไม่กลับนะ ดึกแล้ว กูจะนอนที่นี้” ยูโรบอกผมกับไม้ฉาก

“มึงก็นอนไปดิ กูไล่มึงหรือไงละ” ผมตอบมันอย่างหมั่นไส้
คือ มันยังนอนกอดเปาอยู่ครับ เปามันหลับไปแล้ว
555555 ทำไมผมมองเปามันดูบอบบางกว่าเดิมวะ - -
หรือเพราะมันเป็นแฟนยูโร หรือเพราะอะไร 555+

“มึงก็รีบขึ้นไปนอนดิวะ ไฟมันแยงตากู” ยูโรมันไล่ผมให้ไปนอน
เออ นี้คือบ้านกูหรือบ้านมึงครับเนี้ยย

“เออๆ “ ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเตรียมจะขึ้นห้องนอน

“จะให้นอนตรงไหน” เสียงไม้ฉากถามขึ้นมาครับ
มึงนี้กวนตีนนะเป็นแฟนกูปะเนี้ย จะนอนข้างล่างก็นอนเหอะ - -^

“อยากนอนไหนก็นอนตรงนั้นแหละ” ผมพูดจบก็เดินขึ้นห้องนอน

แต่ได้ยินเสียงยูโรบอกไม้ฉากว่า “โชคดีนะมึง จัดหนักๆ”
พ่องงงงมึงสิยูโร จัดหนักบ้าไรของมึง o___O

ผมเดินเข้าห้องได้สักพัก ไม้ฉากก็ตามเข้ามาครับ

“ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวจะปัดที่นอนให้” ไม้ฉากมันไล่ผมไปอาบน้ำ
ก่อนที่มันจะปัดที่นอนให้ผม
พอผมอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาก็เห็นไม้ฉากมันหลับไปละครับ
นี้คือ ,, มึงมานอนเฝ้าจริงๆสินะ - -

ผมเลยปิดไฟแล้วล้มตัวนอนบ้าง พอปิดไฟได้สักพัก ไม้ฉากก็ดึงผมเข้าไปกอด

“เปิดไฟไว้สิ กลัวความมืดไม่ใช่หรอ” 
ตอนนี้กูกลัวมึงมากกว่าความมืดอีก
มือมึงจับไปไหนทั่วตัวกูแล้ววว

“ไม่เป็นไรอะ ไม้ก็นอนข้างๆไม่กลัวหรอก” อ้อนมันไว้ๆ มันจะได้ไม่โกรธ

“พูดดีเนอะ จะอ้อนเอาไร” ไม้ฉากหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่
เน้นนนว่าฟอดใหญ่ครับ

“ป่าวอะ กูขอโทษนะที่คุยกับพี่อุ้มอะ” ผมเอามือไปจับแก้มมัน
มึงนี้ผอมจนแก้มไม่ค่อยมีให้หยิกเล่นเลยนะไม้ฉาก ทำไมของกูมันออกแก้มเยอะจังวะ - -

“เห้ออ จะอารมณ์เสียก็ตอนนี้แหละ”
มันปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ก่อนจะพลิกตัวไปนอนหงาย
นี้กูต้องง้อแล้วสินะ .. เห้ออ เอาวะปั้นง้อมันหน่อยยย มึงผิดจริงๆแหละ
แล้วถ้าไม้มันผิดจริงนะ .. มึงค่อยโกรธมันให้เต็มที่!!!
ผมเลยขยับตัวไปนอนซบอกมันแทน
TT ม๊าป๊าครับบ ปั้นกำลังรุกผู้ชายยย

“ขอโทษนะครับ ต่อไปปั้นจะไม่คุยแล้ว นี้ก็ไม่ได้อ่านไลน์จากพี่อุ้มเลย เค้าทักมา”
ผมพยายามทำเสียงอ้อนๆ เอาตัวไปซุกๆอกไม้ฉาก

“ก็คุยได้ แต่อยากให้เชื่อใจกันบ้างอะ มันน้อยใจแค่นั้นเอง”
กูสิควรน้อยใจ ,, - -^

“ครับ ปั้นขอโทษนะ ๆ ถือว่าหายกันที่ไม้ไม่โทรมาหาปั้นด้วย โอเคไหม?
จะงอนกันทำไมละ ไม่ได้เจอกันตั้งเดือนหนึ่งละนะ ไม่งอนนะครับ นะ นะ นะแฟน”

ผมเอามือจิ้มๆที่อกไม้ฉากเล่น จนมันเผลอหัวเราะออกมา

“555 โอเคๆหายแล้วๆ อย่าเอามือมาจิ้มๆสิ “ ไม่พูดเปล่าๆครับ มันรวบมือผมไปจับไว้

“สัญญาก่อน ว่ามีไรจะถาม จะใจเย็นใส่กันมากกว่านี้ โอเคไหม”
ขนาดห้องที่ว่ามืด ยังมองเห็นสายตาวิ้งๆวับๆที่ไม้ฉากมันมองมา

“อืมม สัญญา” ผมส่งยิ้มให้มัน ก่อนที่มันจะพลิกตัวมาคร่อมตัวผมไว้

“ไหนๆก็คืนดีกันแล้ว ขอรางวัลหน่อยได้ไหม”
หื้มมม ,, รางวัลอะไรวะ >/////<

“รางวัลอะไร ผลสอบยังไม่ออกเลย” เอาไงวะกู จะรอดไหมคืนนี้?

“ขอจูบหน่อยได้ไหมครับแฟน คิดถึงใจจะขาดแล้วครับ”
งื้ออออ ทำไมมึงทำตัวน่ารักวะ

“อื้อมม อืออ ,, มะ ไม้ อืมม “ ไม่ทันอนุญาตเลยครับ
ไม้ฉากมันจูบผมแบบหนักหน่วงมาก ผมหายใจแทบไม่ทัน

“รักปั้นนะ” ไม้ฉากผละจากจูบมาไซร้ที่ซอกคอผม ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ข้างหูผม

“ปั้นก็รักไม้เหมือนกัน” ผมโอบกอดไม้ฉากไว้แน่น
ไม้ฉากก็ยังคงจูบไซร้ที่ซอกคอผม สักพักไม้ฉากก็ขยับตัวแล้วล้มลงมานอนข้างๆผมเหมือนเดิม

“กลัวห้ามใจไม่ไหว นอนกันเหอะ” ไม้ฉากส่งสายตาที่มีความหมายมากๆมาให้ผม
ตามัน เสียงมัน … ทำไมจะไม่รู้ละครับว่าหักห้ามอารมณ์ตัวเองมันทรมานแค่ไหน

“พรุ่งนี้ไปซื้อมือถือกับไม้นะ” ไม้ฉากดึงผมไปกอด ก่อนจะชวนผมไปซื้อมือถือ
หรือมือถือมันหายจริงๆวะ?? ต้องรอถามเจ๊มิ้วพรุ่งนี้แล้วละ

“อืมม ครับ นอนกันเถอะ ฝันดีนะ”
ผมขยับตัวเองให้เข้าไปชิดอกอุ่นๆของไม้ฉาก

“ฝันดีครับแฟนของไม้”
 งื้มมมมมม >///////<
ทำตัวน่ารักวะ ,, ดีแล้วที่ง้อให้มันมานอนด้วย


คนที่โทรหาเจ๊มิ้วคือไม้ฉาก หรือใครก็ตาม มันเป็นเรื่องของพรุ่งนี้
แต่วันนี้ คืนนี้ ผมมีไม้ฉาก คนที่ผมคิดถึงมาตลอดแล้ว
เกลียดตัวเองที่งี่เง่ามากๆ สัญญากับตัวเองไว้เลย
ว่าจะไว้ใจ เชื่อใจไม้ฉากมากกว่านี้


ฝันดีนะครับแฟนของปั้น <3
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-05-2015 21:19:45
ถ้ามีคำผิดเจขออภัยด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ทุกๆ +1 นะ

ตอนนี้อาจดูเฉยๆไปบ้าง ก็ง้องอนกันตามประสาความงี่เง่าของปั้นนั้นแหละคะ
555+

แต่ตอนหน้า .. รับรองคะได้ทราบแน่ๆว่าความวุ่นวายเหล่านี้คืออะไร
แอบสปอยย .. ว่าทุกคนต้องอยากเม้นต์กันยาวววแน่ๆคะ =)

ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-05-2015 21:25:19
 :hao3:  บ๊าบบายนั่นไงล่ะ. ชัดเลย

เจ้มิ้วช่วยได้. เด็กน้อยเอ๊ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-05-2015 21:35:39
ถึงยังไงไม้ฉากก็ไม่สามารถโกรธปั้นสิบได้นานเลยนะค้าา หุหุ .. :mew3: ความลับไม่เคยมีในโลกจริงๆ นั่นล่ะนะคะ แล้วเราต้องเตรียมเครื่องประหารไว้สำหรับตอนหน้าด้วยหรือเปล่าคะเนี่ย (เกี่ยว? :really2: )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-05-2015 21:36:36
รอเมนท์ยาวดีกว่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 08-05-2015 21:40:35
รอดราม่าเรื่องเจ้มิ้ว คงหนักกว้าเรื้องแม่ไม้อะเราว่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 08-05-2015 21:40:43
โอเค ความเชื่อใจต่อไม้ฉากกลับมาล่ะ //กุเชื่อคนง่าย 555
ว่าแต่จะเป็นอุ้มทำจริงๆรึ ถ้าจริงนี่ "เกลียด" เลยนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 08-05-2015 21:50:27
พี่ฝันดีแน่ๆเลยน้องป้ันสิบ  ขอบคุณนะคะที่มาต่อและคลายปมออกบ้าง  ไม่ง้ันเครียดตามข้ามคืนแน่ๆ
ตอนนี้ก็รอนางเอกพี่มิ้ว  ขี่ม้าขาวมาช่วยละกัน  รอตอนต่อไปค่ะ 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 08-05-2015 22:05:11
อยากบอกนะว่าตอนหน้า ไมฉากรู้เรื่อง มิ๊ว แกล้งคุย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 08-05-2015 22:09:33
หึหึ ไอ้พี่อุ้ม มรึงตายยยยยย  :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-05-2015 22:23:33
ไม้ทีเหรอที่โทรหาเจ้?

หรือว่าอุ้ม?

....

เจ๊จำเสียงไม่ได้เรอะว่าเสียงของไม้ฉากจริงหรือเปล่า อาจจะผิดคนก็ได้มั้งงงง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-05-2015 23:27:13
อีพี่อุ้มชัวร์ๆๅ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 28 || P.17 || 08-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-05-2015 00:27:52
ถ้าจะมาโกหกกันหน้าตายขึ้นมาจริงๆ
ได้มากขนาดนี้...ก็แนบเนียนขั้นเทพ

อย่าว่าแต่จะเป็นปั้นเลย
เป็นกรู..กรูก็ยอมอ่ะ
จะยอมโง่ให้โดนหลอก
ถ้าเจอสันดานจอมมารขนาดนี้

แต่ ณ นี้ ยังเชื่ออยู่นะว่าไม้พูดจริง

รอมาเฉลยตอนหน้าดีกว่า
ใคร..แม่งตอแหล

ขอบคุณม่อก..มูเจ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||พิเศษมิ้ว || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-05-2015 01:31:07
พิเศษ  เรื่องที่ปั้นไม่รู้ || มิ้ว




ปั้นสิบ สิตางค์::  ครับๆ ขอบคุณครับเจ๊

เห้อออ เด็กน้อยเอ้ยย เจ๊ไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอกนะปั้นสิบ
จริงๆแล้ว มิ้วก็มีเรื่องปิดปั้นไว้เหมือนกัน
ไม่ใช่ว่ามิ้วแอบชอบไม้ฉาก หรือหลงรักในบทบาทที่ตัวเองเป็นหรอกนะ
ก็บอกปั้นไปแทบทุกเรื่อง และให้อ่านแทบทุกอย่างที่ไม้ฉากบอกมา
แต่ก็มีอยู่ไม่กี่เรื่อง ที่ยังไม่ได้บอกปั้นสิบไป …


ตอนที่เลิกคุยกับไม้ฉากแรกๆ ก็ไม่ได้ติดต่อไปหาเหมือนที่บอกปั้นสิบไปนั้นแหละ
แต่ได้คุยกับปั้นสิบช่วงหนึ่งมันบอกว่าไม้ฉากกำลังสอบ
ไม่รู้ตอนนั้นคิดบ้าไรขึ้นมา เลยโทรไปหาไม้ฉาก
ไม้ฉากก็รับสายนะ แล้วถามว่า “มิ้วหายไปไหนมา”
คือ .. มันรอหรอวะ? ในตอนนั้นคิดแบบนั้นจริงๆ

ก็เลยบอกว่า “ไม่ได้ไปไหน พอดีไม่สบายนะ ตอนนี้กลับมาแล้วไง”

ไม้ฉากมันก็ “ครับๆ ไม้กำลังจะสอบอะ แล้วค่อยคุยกันนะ”

จริงๆมันควรจะ “โอเคๆแล้วคุยกัน”
แต่วันนั้นมิ้วไม่ได้ตอบแบบนั้นไง  ดันถามไปว่า

“สอบวิชาอะไร เราช่วยติวไหม?” อืมมมม

ไม้ฉากมันเลยบอกว่า “จริงปะ งั้นช่วยหน่อยวิชาสังคมอะ”

ก็เลยต้องเปิดคอม หาข้อมูลข้อสอบวิชาสังคม ม.6 มา
แล้วก็อ่านถามตอบกับไม้ฉากไป 60 ข้อ
จนแบบพี่ฟาร์มสไกป์มาแล้ว เลยขอวางสาย

ไม้ฉากก็บอก “ขอบใจนะครับ ฝันดีนะ บ๊ายบาย”

แต่ไม่ได้คิดอะไรนะ แค่อยากให้ปั้นมันทำแบบนี้กับไม้ฉากบ้าง
จริงๆคือ ไม้มันคุยไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเราจะหาเรื่องชวนคุยไม่ได้ใช่ไหมละ?

หลังจากวันนั้นมา มิ้วเลยชอบบังคับให้ปั้นโทรหาไม้บ่อย
หรือไม่ก็ส่งข้อความไปหา ถึงมันไม่ตอบแต่อยากให้ปั้นมันส่ง เช้ากับก่อนนอนก็ยังดี
สำหรับผู้หญิงเรามองว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้มันคือความใส่ใจนะ มันดูน่ารักดี
แต่ไม่รู้ผู้ชายเค้ามองกันแบบไหน 555+


แล้วอีกเรื่องที่ไม่ได้บอกปั้น คือ หลังจากวันนั้นมามิ้วก็ยังคุยกับไม้ฉาก
ถึงจะหายๆไปช่วงไม้ฉากปิดเครื่องบ้าง หรือไม่รับสายบ้างก็เหอะ
แต่ก็ส่ง sms หาไม้ฉากทุกวัน วันละ 1 ข้อความ 
แต่เป็นข้อความทั่วไปนะ เช่น ตื่นยัง วันนี้ตั้งใจเรียนนะ ดื่มน้ำเยอะๆละ ประมาณนี้
แต่ไม้ฉากไม่เคยตอบกลับมานะ
จนหลังๆมาเลิกคุยจริงๆ คือ หายไปเลย
เพราะงานมิ้วก็เยอะ แล้วเหมือนไม้ฉากจะสอบมั้ง
เห็นปิดเครื่องตลอด มิ้วเลยไม่ทันได้ใส่ใจอะไร


มาตกใจอีกทีก็ตอนที่ไม้ฉากโทรเข้ามาหา
แต่คือตอนนั้นรู้แล้ว่าไม้ฉากมาเข้าค่ายติว เพราะปั้นสิบบอก
และก็คือรู้แล้วว่าไม้ฉากกับปั้นสิบเป็นแฟนกัน
พอเห็นเบอร์ไม้ฉากโทรเข้ามาก็ตกใจนะว่า "เห้ยย โทรมาทำไม" ประมาณนี้

ก็เลยบอกปั้นสิบว่าไม้ฉากโทรมานะ พอปั้นสิบบอกให้คุยก็เลยโทรกลับไป
ก็เสียงมันสดใสเฮฮามาก ไม่เหมือนตอนอยู่บ้านเลย
แล้วชวนคุยเยอะมากๆ  เล่าโน้นนั้นนี้ให้ฟังเยอะมากจริงๆ
แล้วโทรมาช่วงพักตลอด แต่... มิ้วก็ผิดอีกนั้นแหละ
ไม่ได้เล่าให้ปั้นสิบฟัง คือ อันนี้มีเหตุผลนะ

เพราะปั้นมันกำลังจะสอบ ก็ไม่อยากให้มันคิดมาก ก็บอกเท่าที่จะบอกได้แค่นั้นแหละ
ตอนอยู่ค่ายไม้ฉากโทรมาหามิ้วทุกวัน ย้ำคะว่าทุกวัน
ไป 7-11 ก็บอก ไปนั่งร้านนมก็บอก ติวเสร็จตี 3 ก็โทรมาหา
แต่ที่คิดไม่ถึงเลย คือ วันนั้นไม้ฉากโทรมาบ่ายสามแล้ว

มิ้ว :: ฮัลโหลพักละหรอ

ไม้ฉาก :: ครับ พักละ นี้กำลังไปดาดฟ้า

มิ้ว :: ไปทำอะไรละ ร้อนนะตาย

ไม้ฉาก :: มาเก็บกางเกงในอะดิ

ห๊ะ ,, ไม้ฉากบอกขนาดนี้เลยหรอวะ

มิ้ว :: 5555+ บ้า

ไม้ฉาก :: จริงๆ นี้ไม่ได้ซักจนไม่มีใส่อะ เลยเพิ่งได้ซักละเอามาตากเมื่อเช้า

มิ้ว :: ทำไมเทอลืมแบบนี้ละ

ไม้ฉาก :: 5555+ ตอนนี้ก็ไม่ได้ใส่

หื้มม ,, ไม้ฉาก ทำไมหมดมาดคุณชายไปได้ละ

มิ้ว :: รีบๆเก็บสิ จะได้รีบใส่ไง

ไม้ฉาก :: ไม่ใส่แล้ว สบายดี 555+


นั้นคือเรื่องที่ผิดคาดกับที่ภาพที่ตั้งไว้มากๆ
ยังนะยังไม่จบ แล้วทีนี้ก็โทรมาเหมือนเดิมแหละคะ

ไม้ฉาก :: ทำไรอยู่ครับ

มิ้ว :: ทำงานเรื่อยๆอะ ไม้ฉากติวเสร็จละหรอ

ไม้ฉาก :: อืมเสร็จละดิ


แล้วได้ยินเหมือนมันหันไปคุยกับเพื่อนว่า ขาวๆอะไรซะอย่างแหละ
มิ้วก็ .. ดูรูปโป๊ปะวะ 5555+

มิ้ว :: อะไรขาวๆ เธอดูรูปโป๊หรอ

ไม้ฉาก :: 5555+ อืมม นี้นะตั้งกรุ๊ปกันในไลน์ด้วย มันส่งแต่รูปโป๊มา

มิ้ว :: ไม้ก็เซฟเต็มเมมเลยงั้นดิ 55

ไม้ฉาก :: รู้ได้ไงกัน เมมไม่พออะ

มิ้ว :: โอ้ยยเทอน่าเกลียดนะ

ไม้ฉาก :: 555+ มิ้วไม่เล่นไลน์ละหรอ

มิ้ว :: ไม่ค่อยออนอะทำไมหรอ

ไม้ฉาก :: ออนดิ มีไรจะให้ดู

มิ้ว :: จะส่งรูปโป๊มาให้หรอ

ไม้ฉาก :: รู้ได้ไง เก่งอีกละ มาๆไวๆทักมานะ



ตอนนั้นลืมคิดไปนะว่าไม้มันมีเน็ตเล่นได้ไง
มิ้วก็ไป login เข้าไลน์ในคอมแทน พอเห็นชื่อไม้ฉากก็ทักไป
สักพักมันก็ส่งรูปมาให้ ,, เป็นรูปกลุ่มผู้ชาย 7-8 คนใส่แต่บ๊อคเซอร์
แล้วไม้ฉากก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วยนะ
เหมือนถ่ายในห้องน้ำ แล้วทุกคนโชว์กล้ามหน้าท้องหมด
คือ ไม้ฉากจะส่งมาเพื่ออะไรคะ????

นั้นเป็นอีกเรื่องที่มิ้วไม่ได้บอกปั้นสิบ จนมาวันที่มิ้วติดต่อปั้นสิบไม่ได้
วันนั้นคือวันที่ไม้ฉากจะกลับบ้านละ กำลังรอแม่มารับประมาณนี้แหละนะที่ไม้ฉากบอก

ไม้ฉาก :: กลับบ้านละอาจไม่ค่อยได้คุยนะ

มิ้ว :: โอเคไม่เป็นไรหรอก

ไม้ฉาก :: จะเหงาปะ ก็ตอนอยู่ค่ายคุยกันตลอดอะ

มิ้ว :: ไม้เหงาปะละ ถ้าไม้เหงามิ้วก็เหงาอะ

ไม้ฉาก :: เหงาสิ คิดถึงเลยละ

ห๊ะ ,, คิดถึงงั้นหรอ

มิ้ว :: ขอให้จริงเถอะ ระวังแฟนจะว่าเอานะ

ไม้ฉาก :: ยังไม่มีเลย จะว่าได้ไง

อ้าววว .. ละปั้นสิบละวะ??
ไอ่นี้มันยังไงแน่เนี้ยย

มิ้ว :: แล้วไม้คิดไงกับมิ้วอะ

ไม้ฉาก :: ทำไมอะ

มิ้ว :: คือตอนนี้เราเป็นอะไรกันอะ มิ้วอยากรู้

ไม้ฉาก :: ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนก็ได้นิ อยากเป็นแฟนหรอ

มิ้ว :: ไม่อะ มิ้วไม่ได้รีบ แต่ตอนนี้ไม้ชอบมิ้วบ้างไหม

ไม้ฉาก :: ชอบสิ

โอ้ยยยปั้นสิบบบ ไหนบอกว่ามันขอคบแกละไง แบบนี้คือไรวะ???

มิ้ว :: แค่นี้ก็พอแล้ว

ไม้ฉาก :: แม่มาละอะ แล้วคุยกันนะครับ

มิ้ว :: คะ



นี้คือสิ่งที่คิดมาตลอดว่าจะบอกปั้นสิบดีไหม
พอตอนไหนตัดสินใจจะเล่าให้มันฟัง มันดันปิดเครื่องตลอด
มันจะเป็นไรไหมวะ กังวลสารพัด


พอวันนี้มันติดต่อมา .. มันบอกว่าไม้ฉากไปหามันที่บ้านแล้ว
แล้วบอกว่าที่ไม่ได้ติดต่อหาเพราะมือถือหาย
คืออะไรวะ???

ไม้ฉากไม่ใช่คนดีจริงๆงั้นหรอวะ??
อ่านที่ปั้นมันบอกแล้วเครียดมากๆ เลยลองปรึกษาพี่ฟาร์ม
แต่ก็บอกไม่หมดหรอกนะ กลัวพี่ฟาร์มด่า 5555+
พี่ฟาร์มบอกให้คิดดีๆ มันแปลกไปจากเดิมมากไหม ให้ลองพยายามนึก
ก็เลยลองนั่งคิดดู ลักษณะการพูดดูแปลกไปจริงๆ
มันดูเจ้าชู้นิดๆ เสียงหรอ ,, อืมม ผู้ชายอะนะแยกแยะยากนิดหน่อย เพราะมันบอกว่าเจ็บคอ - -
แต่ที่แปลกไปจนสัมผัสได้คือคำลงท้ายตอนจะวาง
ไม้ฉากมันชอบพูดคำว่า บ๊ายบาย
แต่ไม่ได้ยินมันพูดเลย ,,
ใครมาแอบอ้างงั้นหรอ
แต่มันจะรู้จักมิ้วได้ไงวะ???


คงต้องรอคืนนี้ว่าไม้ฉากจะโทรมาไหม
ถ้าโทรมาแปลว่าไม่ใช่ไม้ฉากตัวจริง
แต่ถ้าไม่โทรมา ….. แสดงว่า คนๆนั้นคือไม้ฉากสินะ

ปั้นสิบ ,, เจ๊ขอโทษวะแก ไม่เคยอยากปิดบังเลยนะเว้ยยย
ถ้าสักวันแกรู้ว่าจริงๆแล้ว พี่คนนี้มีเรื่องปิดบังแกอยู่ แกจะทำยังไงวะ???


นี้ก็ดึกละเลยเวลาที่มันจะโทรมาหาแล้วด้วย
คงไม่โทรแล้วมั้ง ,, ไปอาบน้ำดีกว่า
มิ้วเลยวางมือถือไว้ที่โต๊ะทำงานข้างล่าง แล้วเดินขึ้นไปบนห้องนอนไปอาบน้ำ
โดยที่ลืมล๊อคเอ้าท์ไลน์ของมิ้วที่เอาไว้คุยกับไม้ฉากออกจากคอม
และลืมหยิบมือถือขึ้นไปบนห้องด้วย - -"
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-05-2015 01:31:47
เอาเจ๊มิ้วมาฝากก่อนนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 09-05-2015 03:24:26
มันย๗งไงกันแน่นะเนี่บยยย  อยากรู้มากๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-05-2015 03:48:37
อีเจ๊มิว อีอ้วนร้อยโล. มาหยอดไม้ฉากนะ อีอ้วนนนนนนน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 09-05-2015 04:01:20
เพลียเบาๆให้กับปัญหาต่างๆที่กำลังเข้ามา

คือรู้นะว่าเจ้มิ้วไม่ได้คิดอะไร
แต่การที่ส่งข้อความไปหาไม้ฉากทุกวัน คือไรหว่า
เราก็มีเพื่อนผู้ชายนะ แต่งงานมีเมียแล้ว
แต่มันก็ส่งไลน์มาหาเราทุกวัน ไม่ก็โทรมาหา
ทีแรกๆก็รับ ก็ตอบ แต่สักพักมันรู้สึกได้เองแหละว่าไม่ปกติ
คือมัน normal sense มากอ่ะ เป็นใครก็ต้องรู้สึก ก็ไม่รับ ไม่ตอบเลย
ก็เลยรู้สึกงงๆกับความคิดขณะนั้่นของเจ้มิ้ว ว่าทำไปทำไม??????
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-05-2015 08:13:47
ไอ้หยา

เจ๊มิ้วลืมแบบนี้เรื่องจะตามมาแหงเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-05-2015 08:19:07
บอกได้แค่ว่าไม้และปั้นต้องหนักแน่นมาก
จากนี้จะไม่มีความลับ. ทำได้ไหม ค่อยๆคุยกันใจเย็นๆ.
ความลับไม่มีในโลกน่ะเรื่องจริง
รอวันเปิดโปงเรื่องพี่อุ้มเจ้มิ้ว.  :katai5:  แล้วจะเม้นยาวทีเดียว ฮา
เราเชื่อในไม้ฉากนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-05-2015 22:10:35
คนเรา..ถ้ากระทำสิ่งใดลงไป
ด้วยจิตใจที่หวังดีและบริสุทธิ์ใจ
ไม่ต้องคิดและกลัวไปว่าคนอื่นเค้าจะมองเราว่าเป็นอย่างไร
เพราะสักวันหนึ่งเค้าก็จะเห็นถึงเจตนาจริงๆ ของเรา..เมื่อถึงวันนั้น

..ดั่งทองแท้ที่ไม่กลัวไฟเผา..
หุหุ

อ่านแล้วติดหนึบ สนุกมาก..เจ้มู
ตามติดกะทู้นี้..วันละหลายๆรอบเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-05-2015 16:47:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 10-05-2015 16:57:06
วันนี้เจ้มิ้วจะมาเล่าอะไรต่อ  รึป่าวน๊อ  มารอค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 10-05-2015 18:17:34
รอเหมือนกันนะ
ไม้ฉาก+ปั้นสิบ


เจ้มู..มาเล่าต่อซะดีดี
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-05-2015 21:12:28
เอ้อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-05-2015 23:15:55
ลมแรงคะ ทำให้การอัพ อัพไม่สำเร็จ
ขอเป็นวันพรุ่งนี้นะ =)


สปอยให้ เผื่อจะเตรียมเมนต์กัน 555555+



Ch 29  ผมเป็นตัวร้าย || อุ้มรัก


“น้าฝากน้องด้วยนะอุ้ม” เสียงแม่ของไม้ฉากฝากฝังลูกชายสุดที่รักไว้กับผม

“ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ อุ้มจะดูแลน้องให้” หึหึ จะดูแลให้อย่างดีครับ




แล้วพบกันพรุ่งนี้นะคะ
ฝันดีค่าทุกคน =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ || P.17 || 09-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-05-2015 23:17:08
อุ้มรักรังแกไม้ฉากเหรออออออออออออ


 :z3:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-05-2015 15:30:07
Ch 29  ผมเป็นตัวร้าย || อุ้มรัก


“น้าฝากน้องด้วยนะอุ้ม” เสียงแม่ของไม้ฉากฝากฝังลูกชายสุดที่รักไว้กับผม

“ครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ อุ้มจะดูแลน้องให้” หึหึ จะดูแลให้อย่างดีครับ

แล้วแม่ไม้ฉากก็หันไปสั่งโน้นสั่งนี้กับไม้ฉากอีกสักพัก ก็กลับไป

“นี้มึงลูกแหง่มากเหมือนกันเนอะ กว่าจะร่ำลาแม่เสร็จ “ ผมเดินเข้าไปหาเด็กชายตัวยักษ์ 555
ต้องมาเห็นภาพครับ แม่มันนี้ห่วงซะทุกอย่างเหมือนลูกอยู่แค่อนุบาล
แต่จริงๆลูกนี้ตัวสูงจะชนขอบประตูอยู่ละ,,, ห่วงกันเว่อร์ซะจริงเชียวววว

“พอดีเมื่อคืนไปร่ำลาแฟนมาไม่ได้อยู่กับแม่ครับ แม่เลยมาสั่งโน้นสั่งนี้ในวันนี้”
ไม้ฉากมันพูดจบก็ส่งยิ้มมาให้ผมครับ
กูไม่หลงอะไรกับรอยยิ้มมึงหรอกนะ แต่หน้ามันกวนตีนมากจริงๆ
ไปร่ำลาแฟนมางั้นหรอ?
มันมีแฟนตอนไหนวะ?
ใครแฟนมัน?
หรือน้องปั้นสิบ?

เห้ยยย ,, ไม่ใช่มั้ง?????

ผมรีบเดินตามมันไปที่หอนอน เพราะแม่มันฝากผมให้ดูแลนิครับ ก็เลยตามไปดูแลซะหน่อย
จริงๆเดินตามไปหาเรื่องแกล้งมัน เมื่อกี้เห็นรอยคิสมาร์คที่คอมันเด่นมาก
แม่งง ,, ถ้าเป็นแฟนกับน้องปั้นสิบละก็ …
โอ้ยยยย กูไม่ยอมเว้ยยย!!


มันก็เข้ากับเพื่อนๆคนอื่นได้ดีนะครับ ทักทายคนนั้นคนนี้ไปตลอดทาง
พอถึงหอนอนมันก็เลือกที่จะนอนเตียงที่ไกลจากเตียงผม
เหอๆ กูก็ไม่ได้อยากนอนใกล้มึงเลยครับบบ
ผมนั่งดูมันเก็บของ จัดของ ไปเรื่อยๆ แต่ผมก็ยังไม่เห็นมันโทรหาใครเลยนะตั้งแต่มันมา
อืมมม หรือว่าแฟนมันจะไม่ใช่ปั้นสิบวะ??

ผมโทรหาน้องปั้นดีไหมเนี้ยย ,, เมื่อคืนก็ส่งไลน์ไปหา
แต่น้องปั้นไม่ได้ตอบอะไร
โทรหาซะหน่อยดีกว่า ไม่ได้คุยกันหลายวันแล้วเหมือนกัน ..
คิดถึงใจจะขาดด 55555555+

เมื่อก่อนผมเจ้าชู้มากครับ ยอมรับมากๆ แต่พอมาเจอปั้นสิบ
ผมแทบไม่มองใครเลย เด็กคนนี้มันน่ารักครับ อาจจะดูหน้านิ่งๆเฉยๆนะ
แต่ไม่รู้สิ ผมว่ามันมีเสน่ห์มากๆ
ยิ่งตอนที่เจอมันครั้งแรก เห็นมันจูบกับไอ่ไม้ฉากนี้แหละ
แล้วปั้นสิบทำหน้าเคริ้มนี้นะ  หื้มมม ทำหน้าสุดๆอะ
ยากจะบรรยาย แต่รู้แค่ว่าตอนนี้หลงรักมากๆ

ผมไม่เคยเป็นขนาดนี้มาก่อนเลยครับ
ขับรถข้ามจังหวัดเช้าเย็นเพื่อไปให้ปั้นสิบไล่กลับบ้าน
คือ ผมเอาขนมไปฝากที่โรงเรียนแหละครับ พอปั้นสิบเห็นหน้าผมก็ไล่ผมกลับ
แล้วไม่ได้สนใจเลยว่าผมนั่งรอ ไม่ได้ถามผมด้วยว่ากินข้าวหรือยัง หรือบอกให้ผมขับรถดีๆ
555555 แต่ผมไม่ยอมแพ้อะครับ
ยังไงๆ ผมก็จะจีบให้ได้ =)
ต้องหาจุดอ่อนของไม้ฉากให้ได้ ว่าแล้วไปโทรหาปั้นสิบดีกว่าครับ

ตอนที่ผมกดโทรหาปั้นสิบ ผมหันไปมองเด็กโข่งที่แม่มันหวงซะเหลือเกินว่ามันทำอะไรอยู่
ไม้ฉากมันชาร์ตแบตมือถือไว้ครับ แล้วก็เดินเข้าเดินออกห้องอยู่แบบนั้น
ทำความรู้จักคนไปจนจะหมดหอนอนแล้วละนะ
เหอะๆ หล่อแล้วนิสัยดี ,, มันยังมีหรอวะเนี้ย??

รอสายน้องปั้นสิบสักพัก น้องปั้นสิบก็รับสายครับ
โอ้เย๊เย้ ,, น้องปั้นรับสายละเว้ยยย

ผม :: สวัสดีครับ ทำอะไรอยู่

น้องปั้นสิบ :: นั่งเล่นมือถือครับ
รอไอ้ไม้ฉากอยู่อะสินะ –“-

ผม :: พี่มาถึงค่ายติวแล้วนะ เลยโทรมาบอก
ไม่ต้องถามครับ ผมยินดีจะบอก 5555

น้องปั้นสิบ :: อ่า ครับ
ทำไมทำเสียงผิดหวังแปลกๆละครับ T^T

ผม:: 5555 คิดในใจละสิว่าพี่โทรมาทำไม

น้องปั้นสิบ :: นิดหน่อยครับ 5555
ตอบซะตรงเลยเชียววTT

ผม:: โทรมารายงานให้ไงว่าไม้ฉากก็ถึงแล้ว ชาร์ตแบตมือถืออยู่ แล้วตอนนี้กำลังไปอาบน้ำ
ก็คงกำลังไปอาบละมั้ง เดินถอดเสื้อโชว์หน้าท้อง โชว์ซิกแพ๊คขนาดนั้น
ละนั้น .. เหยดดดดด รอยจ้ำเต็มหน้าอกเลย
กูนึกว่ามึแค่คอรอยเดียวซะอีก
นี้มึงไปร้อนแรงกับใครมาวะ !!!

น้องปั้นสิบ :: ขอบคุณครับพี่อุ้มที่บอก ปั้นจะได้สบายใจว่ามันถึงแล้วเรียบร้อย
อ่ออ พูดแบบนี้แปลว่าเมื่อคืนคงไปร่ำลากันมาละสินะ
ทำไมเจ็บแปลกๆวะกู - -‘

ผม:: พูดแบบนี้พี่เจ็บนะ ไม่ห่วงพี่บ้างหรอ

น้องปั้นสิบ :: ห่วงสิครับ ก็พี่อุ้มเป็นพี่ผมนี้

หึหึ ตอนนี้พี่ก็ได้ครับ

ผม:: พี่ 555+ โอเคตอนนี้ได้แค่นี้ก็ดีแล้วเนอะ  ถ้ายังไงพี่จะโทรรายงานให้ละกันนะ แต่สบายใจได้ค่ายนี้ไม่มีผู้หญิง

น้องปั้นสิบ :: มีก็บ้าแล้วสิ ติวนายร้อยนะพี่อุ้ม 5555555

ผม:: แต่เอ๊ะ ,,, ไม้ฉากก็ชอบผู้ชายนิ

น้องปั้นสิบ :: ห๊า อะไรนะพี่

ผม:: อ้าววก็ปั้นเป็นผู้ชาย ไม้ฉากชอบปั้น เพราะงั้นไม้ฉากก็ชอบผู้ชายสิใช่ไหม

น้องปั้นสิบ :: ไม่หรอกมั้งพี่อุ้ม

เสียงร่าเริงเมื่อกี้หายไปไหนหมดครับ 5555+ กังวลแล้วอะดิ

ผม:: 555555555555 ล้อเล่นแค่นี้เสียงอ่ออยเสียงเบาลงเลยนะ ไม่ต้องห่วงพี่จะดูแลให้

น้องปั้นสิบ :: ขอบคุณครับ



ผมวางสายจากน้องปั้นสิบ แล้วก็มั่นใจขึ้นมาอีกนิดนึง
เออ ไม่นิดละครับ ผมว่าแฟนไม้ฉาก กับเจ้าของรอยสวยๆตามตัวมัน
น่าจะเป็นปั้นสิบครับ -_-‘

ทำไมไม่เป็นกูวะครับ ทำไมต้องไม้ฉาก  โว้ยยยยยยย
ค่ายนี้เริ่มไม่สนุกละดิ เห้ออออ


ผ่านการติวอย่างหนักไปเกือบ 1 อาทิตย์
ผมก็ยังไม่เห็นไม้ฉากมันจะหยิบมือถือมาโทรหาใคร เอ่ออคือ มึงครับๆ
แฟนมึงเค้ารออยู่นะเว้ยย ไม่รู้หรอกนะว่าคบกันจริงไหม
แต่ไม่คิดจะโทรหาปั้นสิบบ้างหรอวะ
มันเกินไปหน่อยไหม?
ผมโทรหาปั้นสิบแทบทุกวันครับ
รับบ้างไม่รับบ้าง แล้วแต่ใจปั้นสิบเค้านะครับ
พอคุยกันก็เหมือนอยากจะถามเรื่องไม้ฉาก แต่ก็ไม่ยอมถาม
ผมก็ไม่อยากบอกครับ ที่จริงก็ติวหนักมากเวลาพักแทบไม่มีหรอก
แต่ผม ... คิดถึงปั้นสิบครับ
จริงๆคนเราต่อให้ยุ่งแค่ไหนก็เถอะนะ เวลาแค่ 5 นาทีเพื่อคนที่เรารัก ผมว่าเราหาเวลาได้นะ

จริงๆก็ใกล้จะปิดคอร์สติวแล้วเหลืออีกไม่กี่อาทิตย์ ผมยังหาจุดอ่อนมาเล่นงานไม้ฉากไม่ได้เลย
ถ้ามันกลับไปหาปั้นสิบ คงได้จัดหนักกันอีกแน่ๆ
นี้แค่ร่ำลากันมาคืนเดียว ร่องรอยหลักฐานนี้เพียบบ
แล้วนี้ไม่เจอกันเป็นเดือนๆ น้องปั้นสิบผมจะเหลืออะไรละครับ โดนไม้ฉากมันจัดหนักแน่ๆ - -‘
(อิป้าไม่อยากขัดหรอกนะลูก แต่ไม่แน่นะคนที่จัดหนักอาจจะไม่ใช่ไม้ฉากก็ได้ 555+ หนูไม่รู้อะไร
เห็นใสๆแบบน้องปั้นสิบนะ จริงๆมันร้ายยยยยย 5555  ป้าเชื่อว่าหลายๆคนเห็นด้วยกับป้านะ ^^ )



แล้วโชคก็เข้าข้างผมครับ วันนั้นพวกผมติวรอบดึกกัน ก็มีคนมาติวกันแค่ 6-7 คน
ที่เหลือหนีไปนอนละครับ ยอมแพ้กันไปเยอะ
ก็นั่งพักกันระหว่างจะเปลี่ยนวิชาติว เลยนั่งคุยนั่งกินขนมกัน
เพื่อนผมในกลุ่มชื่อ ไกด์ มันก็เปิดประเด็นขึ้นมา

ไกด์ :: พวกมึงมีแฟนกันยังวะ สวยไหม เอามาอวดกันหน่อยดิ
ผู้ชายรวมกันก็เม้าท์กันไม่แพ้ผู้หญิงนะครับ 555+
ทุกคนก็อวดแฟนกันใหญ่ครับ แฟนไกด์มันสวย มันเลยอยากอวด

ผม :: กูไม่มีแฟนวะ ถึงมีก็คงไม่สวย กูชอบผู้ชายมากกว่า
พอผมตอบไปทั้งห้องหันมามองผมแล้วยิ้มขำๆ

ปาล์ม :: กูว่าละเชียวเวลาอาบน้ำชอบมองตูดกู ไม่นะเว้ยยย กูไม่ยอมเสียตูดกับมึงแน่ไอ้พี่อุ้ม
นี้มึงจะเคารพกูหรือจะยังไงเอาซะอย่าง จะพี่ หรือจะไอ้ - -

ผม :: เห็นงี้กูก็เลือกวะ 55555+
แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน ก่อนที่ไกด์จะถามไม้ฉาก

ไกด์ :: ไหนวะแฟนมึง ห้ามบอกว่าไม่มีนะ รอยเต็มตัวมาเลยตอนเข้าติววันแรก เอามาดูดิแจ่มแค่ไหน

ไม้ฉาก :: 555 กูมีแฟนแล้ว แต่ไม่มีรูปในมือถือเว้ยย

มันยอมรับว่ามีแฟนแล้วจริงๆ แต่ไอ่เชรี้ยยยจะหยามกันว่างั้น
ตอบแล้วหันมาส่งยิ้มเยาะใส่กูเนี้ยย เตะปากลูกเพื่อนแม่นี้จะผิดปะวะ
หมั่นไส้โว้ยยย!!

พอร์ท :: อย่ามามั่ว กูเห็นรูปผู้หญิงในมือถือมึง มีอยู่ 2-3 รูป

ไกด์ :: ไหนๆวะมาดูดิ แจ่มไหมมึง


แล้วพวกมันก็หยิบมือถือไม้ฉากไปเปิดดู
เจ้าตัวมันไม่ได้มีท่าที่จะยื้อแย่งมือถือกลับมานะครับ
จริงอย่างที่มันบอกครับ
มือถือมันไม่มีรูปปั้นสิบครับ มีแต่รู้วิว 5-6 รูป แล้วก็รูปผู้หญิงสวยๆแบบที่พอร์ทมันบอก

ไกด์ :: ไหนบอกไม่มีไงวะ แล้วนี้ใครโคตรแจ่มอะมึง หุ่นแม่งได้อะ ถึงว่ารอยเต็มตัวเลยนะมึง

ปาล์ม :: เห็นหน้ามึงนิ่งๆ ร้ายไม่เบาวะ

ไม้ฉาก :: ไม่ใช่แล้วพวกมึง นี้เป็นรุ่นพี่กู เคยคุยกันเฉยๆ รูปแฟนกูไม่มีในมือถือกูไม่ได้เก็บไว้เลย

พอร์ท :: รุ่นพี่มึงจริงๆหรอวะ สวยวะ

พวกมันก็ยังนั่งดูรูปผู้หญิงในมือถือไม้ฉาก ซูมบ้าง ขยายบ้าง คือมึงจะดูอะไรกันวะ - -

ไม้ฉาก :: เค้าเคยมาจีบกูนะ แต่พอดีกูกำลังจะคบกับแฟนกูพอดี เลยไม่ได้คุยกันต่อ

พอร์ท :: เป็นคนดีว่างั้นสินะมึงไม่จับปลาหลายมือ แต่ว่าพี่เค้าชื่อว่าอะไรวะ

ไม้ฉาก :: ชื่อพี่มิ้วนะ พอได้แล้วเอามือถือกูมานี้ แล้วติวต่อได้ละพวกมึง จะได้รีบนอน

ไม้ฉากดึงมือถือกลับมา ก่อนที่พวกไอ้ไกด์มันจะบ่นนิดหน่อย แล้วก็เริ่มติวกันต่อ


ช่วง 2-3 วันนั้นเทสย่อยเยอะครับ เลยไม่ทันจะคิดอะไรมาก
จนมาวันนี้อาจารย์ที่ติวปล่อยให้พักทานข้าวไวกว่าปกติ
ผมเลยมีเวลามานั่งอ้อยอิ่งคิดโน้นคิดนี้ได้
กำลังคิดว่าจะโทรหาปั้นสิบ ก็ดันเห็นไม้ฉากนั่งคุยโทรศัพท์ที่โรงอาหาร
ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาครับ ยิ้มแก้มจะแตกแบบนี้
คงคุยกับปั้นสิบแน่ๆ ผมนั่งมองมันคุยโทรศัพท์จนมันวางครับ
ผมเลยกดโทรหาน้องปั้นสิบต่อ
พอปั้นสิบรับ ,, เสียงผิดหวังมันชัดเจนไปนะครับปั้นสิบ TT’
ผมทักทายปั้นสิบไปสักพักก็นึกอะไรสนุกๆออกละครับ
เลยถามปั้นสิบไป …

ผม :: เอออนี้ปั้นสิบ …

น้องปั้นสิบ :: ครับพี่

ผม:: รู้จักคนชื่อ มิ้ว ไหม

น้องปั้นสิบ :: มะไม่ไม่รู้ครับพี่ทำไมหรอ


อืมมม ม,,, ตอบเสียงขาดๆแปลกๆ แล้วเงียบไปนานกว่าจะตอบ
มันต้องรู้จักแน่ๆ หรือยังไงวะ?

ผม:: อ่อมันมีรูปผู้หญิงในมือถือไม้ฉากนะ เป็นรูปผู้หญิงคนเดียวที่มีในเครื่องด้วย
พวกเพื่อนๆมันเลยถามไม้ฉากว่าเป็นใคร เห็นไม้ฉากมันตอบว่าชื่อ มิ้ว แล้วยิ้มๆ
นึกว่าเพื่อนกลุ่มเดียวกับปั้นสิบซะอีก

ผม:: ไม่ใช่ครับ เพื่อนของไม้ฉากที่ขอนแก่นละมั้งพี่

มันเรียนชายล้วนปะละที่ขอนแก่นอะ แล้วมีเพื่อนผู้หญิงนี้คืออะไร???

พี่อุ้ม :: ครับๆ งั้นพี่ไม่กวนละ ยังไงพี่ว่างพี่จะโทรมาหาใหม่นะ

ผม:: ครับ สวัสดีครับ



พอวางสายปุ๊บ … ผมก็รีบทานข้าวละไปติว
แต่ก็นั่งติวไปคิดไปด้วย
ผมว่าปั้นสิบต้องรู้จักคนชื่อมิ้วนะ เพราะกว่าจะตอบเหมือนนิ่งไปสักพัก
พอตอบกลับมาก็เสียงติดอ่างมาเลย มันมีพิรุธมากๆ
อยากรู้จักสาวสวยที่ชื่อมิ้วแล้วสิ
ทำไงดีวะ???


ผมนั่งคิดเพลินไปจนอาจารย์ปล่อยคลาสติว
คนอื่นเดินกลับไปหอนอนเพื่อเตรียมตัวเล่นกีฬาต่อละ ผมเพิ่งจะเก็บหนังสือ
ผมชอบนั่งหลังห้องครับ เพราะผมติวมาแล้วเมื่อกีก่อน แล้วปีนี้ผมก็อ่านมาแล้วเกือบทั้งปี
นั่งหลังห้องชิลๆดีกว่า
ตอนที่ผมกำลังจะเดินออกตรงประตูหน้าห้อง สายตาดันไปเห็นมือถือใครสักคนในคลาสลืมไว้ใต้โต๊ะ
ปกติผมเป็นคนชอบสังเกตครับ ตาชอบมองนั้นมองนี้ไปเรื่อยๆ
(แถวๆบ้านพี่เรียกว่าชอบเผือกคะน้องอุ้ม )

ผมเลยเดินไปหยิบขึ้นมาดู เดี๋ยวกลับไปถึงหอนอนจะได้คืนพวกมันได้
เดี๋ยวไม่มีหนังโป๊ดูพวกมันจะแย่ 5555+
มันเป็นอีกเรื่องที่พวกผู้ชายมารวมกันแล้วคือต้องพูดต้องแบ่งปันกันดูครับ

ผมกดเปิดมาดูเป็นของใครวะเนี้ย หน้าจอไม่ตั้งรูปอะไรซะอย่างเลยนะ
ผมเลยไปเปิดที่คลังรูปภาพ … เห้ยยยย นี้มันรูปคนชื่อมิ้วนี้หว่า
จำได้สิครับ เพราะวันนั้นผมก็ดูกับพวกไกด์มันนั้นแหละ 555
งั้นนี้ก็มือถือไม้ฉากละสินะ
ผมกดดูเบอร์โทรออกเป็นเบอร์ปั้นสิบจริงๆครับ
แม่งงตั้งชื่อกันซะกูอยากจะพังโทรศัพท์ทิ้ง

“เตี้ยจ๋า”
นี้มึงแมนมากนะ แต่ตั้งชื่อในมือถือนี้คือกูยอมอะ ยอมใจกับมึงเลยครับ
เตี้ยจ๋า –“-  โอ้ยยยยยยยยยยย !

มือถือไม้ฉากอยู่กับผมแล้วนิหว่า
หาอะไรสนุกๆทำดีกว่ามั้ยยย ^_____^
ผมเลื่อนๆเบอร์หาเบอร์ของคนชื่อมิ้วครับ
อยากรู้จักยังไงไม่รู้สินะ ,, 55555+
มันเมมไว้จริงๆครับ “พี่มิ้ว”
ทีงี้เมมชื่อปกติ ทีปั้นสิบนี้มึงเรียกซะ “เตี้ยจ๋า”
อ่านกีที่ๆก็ขนลุกวะ !!
แต่วันนี้ไม่แกล้งอะไรมันละดีกว่า ผมเลยปิดมือถือมันแล้วก็เก็บใส่กระเป๋ากางเกงผม
555555 ไม่คืนครับ ผมเก็บมือถือหล่นได้ ไม่มีเจ้าของ
ฉะนั้นมันก็เป็นของผมสิครับ ,, คุณว่าจริงไหมละครับ =)


ผ่านไป 3 วัน วันนี้ผมค่อนข้างจะว่างละครับ
ผมลาป่วยไม่เข้าติวครับ 555555+
จริงๆง่วงนอน เพราะติวกันดึกมาหลายคืน
วันนี้นอนที่หอนอนคนเดียวครับ เลยหาอะไรสนุกๆทำ
นั้นคือ .. โทรหาพี่มิ้วที่อยู่ในเครื่องไม้ฉากครับ

ผมกดโทรไปหาพี่มิ้วของไม้ฉาก ผมโทรไปหา 3-4 ครั้งก็ไม่รับสาย
เอ๊ะ ,, หรือว่าคนละมิ้ววะ ปกติแล้วถ้าเค้ามาจีบเรา
พอเราโทรหาเค้าต้องอยากรับใช่ปะวะ?
ผมเลยลองกดโทรอีกรอบ ก็ไม่รับครับ
กำลังคิดว่าจะปิดเครื่องแล้วเอาไปซ่อนเหมือนเดิม
คนชื่อ พี่มิ้ว ก็โทรกลับมาครับ
หึหึ ,, ความสนุกมันก็เริ่มขึ้นนะสิครับ =)


ผม :: สวัสดีครับ

พี่มิ้ว :: สวัสดีจ๊ะไม้ฉาก โทรหาพี่มีอะไรเอ่ยย

หื้มมม ทำไมเสียงน่ารักวะ ,, นี้มึงโง่มากอะไม้ฉากที่ทิ้งคนสวยไป
แต่เป็นกู กูก็เลือกปั้นสิบนะ 555+

ผม :: อ้าวว ไม้โทรหาหรอครับ
เรื่องแรดๆขอให้บอก ผมก็เก่งนะครับ 555555555

พี่มิ้ว :: ใช่สิโทรมาตั้ง 2-3 ครั้ง พอดีพี่ทำงานนะเลยเพิ่งโทรกลับ มีอะไรหรือป่าวคะ

ผม :: ไม่มีครับ พี่มิ้วหายไปไหนมาครับไม่ได้คุยกันนานเลยเนอะ พี่สบายดีไหมครับ

เออ ปกติมันแทนตัวว่าไง แล้วเรียกพี่มิ้วเค้าว่าไงวะเนี้ย - -
 
พี่มิ้ว :: พอดีพี่ไม่สบายนะเลยไม่ได้โทรหา ตอนนี้โอเคขึ้นละคะ

ผม :: นี้ไม้มาติวนายร้อยที่ปทุมครับ พี่อยู่ไหนครับ

พี่มิ้ว :: พี่อยู่ กทม. นี้แหละคะ ยังไงตั้งใจติวนะ


พอดีพวกเพื่อนๆมันเริ่มกลับมาหอนอนครับ เสียงเริ่มดังละ
ผมเลยบอกพี่มิ้วไปว่า ครับๆ แล้ววางสายไป
5555+ เหมือนจะเชื่อสนิทใจว่าผมเป็นไม้ฉากนะ

ผมกดปิดเครื่องของไม้ฉาก ก่อนจะซ่อนไว้ตรงใต้ที่นอนผม 
ก่อนจะลุกมาล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปทานข้าว
แล้วไปติวกับเพื่อนๆต่อ แต่ก็ไม่ลืมนะครับที่จะส่งไลน์ไปหาปั้นสิบ ^^

อุ้มรัก :: มีเทสย่อยทุกวัน ไม้ฉากได้คะแนนอันดับ 2 ของคลาสติวตลอด

อุ้มรัก :: ดึงข้อก็ดึงได้เยอะกว่าคนอื่นเลยนะ

อุ้มรัก :: เก่งสมกับที่ปั้นชอบจริงๆ

อุ้มรัก :: พี่ไม่ต้องรายงานก็ได้มั้งเรื่องนี้ ไม้ฉากขยันโทรหาจะตายเนอะ

อุ้มรัก :: ตั้งใจอ่านหนังสือนะครับ

อุ้มรัก :: พี่คิดถึงปั้น


แต่ปั้นสิบไม่ได้กดอ่านครับ ไม่เป็นไรหรอกปกติก็แบบนี้ตลอด
พอติวเสร็จแล้วทุกคนลงไปเล่นกีฬากันหมด ผมเลยขึ้นมาบนหอนอน
เอามือถือที่ซ่อนไว้มากดโทรหาพี่มิ้ว บอกพี่มิ้วว่าติวเสร็จแล้วกำลังไปซ้อมกีฬานะครับ
พี่มิ้วก็บอกแค่ว่า ดื่มน้ำด้วยนะ ดูแลตัวเองดีๆ แล้วก็วางสายไป
ผมก็ปิดเครื่องแล้วซ่อนมือถือไว้ที่เดิม

ตอนที่ผมกำลังลงจากหอนอนไปเล่นกีฬาน้องปั้นก็ทักไลน์มาครับ
ผมเลยรีบตอบไลน์ และขอโทรไปหา
ก็ไม่พลาดครับ ตอนคุยก็พยายามบอกให้รู้ว่าไม้ฉากคุยโทรศัพท์บ่อยมากๆเลย
ปั้นสิบได้ยินแบบนั้น ทำเสียงอ่อนลงแทบทุกครั้ง คงอยากโทรหาไม้ฉากแย่แล้วละครับ
แต่ขอโทษทีนะครับน้องปั้นสิบ โทรศัพท์มันอยู่กับพี่ครับ 5555555+

ผมก็ยังโทรหาพี่มิ้วแทบทุกวัน สลับกับโทรไปหาปั้นสิบหลังจากโทรหาพี่มิ้วแล้ว
เพราะผมยังเชื่อนะว่าปั้นสิบรู้จักพี่มิ้ว  ไม่รู้เหมือนกันทำไมรู้สึกแบบนั้น
แต่ไม่เป็นไรหรอก ผลสุดท้ายยังไงๆต้องทำให้ปั้นเลิกกับไม้ฉากให้ได้ =)


จนตอนนี้ออกค่ายละครับ แต่ผมยังคงโทรหาพี่มิ้วตลอดนะ
พี่มิ้วก็ดีนะครับ คุยกับผมตลอด คือ เค้าไม่ทันสังเกต หรืออะไรผมก็ไม่ทราบ
ผมว่าเสียงผมไม่เหมือนไม้ฉากนะ แต่เค้าก็คุยกับผมตลอด 555+
เมื่อคืนผมให้ถือสายรอผมฟังเพลง พี่มิ้วก็ถือสายไปกับผมด้วย จนผมหลับไปอะครับ
ตื่นมาผมเรียก พี่มิ้วๆ .. พี่มิ้วยังตอบอยู่เลย คือ พี่มิ้วคงรักไม้ฉากมากแน่ๆ
เพราะถือสายรออีกคนโดยที่อีกคนไม่พูดอะไรเลยได้นานเป็นชั่วโมงแบบนี้
เสียดายที่ผมไม่ชอบผู้หญิง ไม่งั้นผมคงจีบเองแล้วละครับ

วันนี้ผมก็จะโทรหาพี่มิ้วอีก แต่เพิ่งกลับมาจากบ้านเพื่อน เลยโทรดึกเลย
พอผมเปิดมือถือไม้ฉาก ก็เชื่อมต่อไวไฟก่อนครับ
ต้องเช็คนิดนึงว่าปั้นสิบได้อัพอะไรเกี่ยวกับไม้ฉากไหม
ไม่ใช่มันอยู่ด้วยกัน แล้วพี่มิ้วรู้ละงานจะจบซะก่อนครับ
ผมเปิดดูเฟสบุ๊คแล้วยังคงเงียบอยู่ สงสัยปั้นสิบยังคงสอบไม่เสร็จ
ส่วนไม้ฉากมันคงโดนแม่ตามติดแน่นอน เพราะหลังออกค่ายมาได้ 1-2 วัน
ผมยังเห็นมันขับรถมาส่งแม่มันทานข้าวกับแม่ผมอยู่เลยครับ

ผมกำลังจะกดโทรหาพี่มิ้วแบบทุกคืน ก็มีไลน์เด้งขึ้นมาที่หน้าจอมือถือซะก่อน

m ✪ ::ไม้ฉาก ไปดูหนังกันไหม?

ห๊ะ ,, พี่มิ้วทักไลน์หาไม้ฉากงั้นหรอ??
ปกติไม่เห็นชวนคุยไลน์เลยนะ
เอาไงดี ,, ถ้าไปตอนนี้ก็เท่ากับรู้ความจริง
หรือว่าไป แต่บอกว่าไม่ฉากติดธุระดี?

m ✪ ::หรือว่าไม้ฉากไม่อยากเจอมิ้วคะ??

m ✪ ::คุยกันมาตั้งนานละนะ ไม่อยากเจอมิ้วหรอคะ??



อืมมม ,, เอาไงดีวะอุ้ม
นัดไปก่อนละกัน แล้วไปลื่นไหลกันวันนัด 555555+

┗ ไม้ฉาก ™ :: งั้นเจอกันวันไหนดีครับ?

┗ ไม้ฉาก ™ :: ไม้โทรหานะ

m ✪ :: ไม่เป็นไรคะ วันนี้นอนกับแม่ คุยในนี้แทนนะ

อ่ออ ที่แท้คุยโทรศัพท์ไม่ได้นี้เอง 55+ น่ารักดีเหมือนกันเนอะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: ได้ครับ แล้วพี่สะดวกเจอที่ไหนดีละครับ

m ✪ :: ไม้มากรุงเทพเมื่อไหร่ละ

┗ ไม้ฉาก ™ :: อีก 2 วันครับ จะเข้าไปรอผลสอบด้วยนะ


อีก 2 วัน ผมกับไม้ฉากต้องเข้า กทม. จริงๆครับ
ไปรอผลสอบ ถ้าผ่านก็ต้องไปรายงานตัวเพื่อสอบความสามารถทางกีฬาต่อ

m ✪ :: งั้นมาถึงแล้วโทรหามิ้วนะคะ นี้เบอร์มิ้วนะ ถ้าโทรเบอร์นั้นไม่ติดโทรมาเบอร์นี้ได้เลย 091-730xxxx

┗ ไม้ฉาก ™ :: ได้ครับ คืนนี้ไม่มีคนนอนเฝ้าเลย เหงาๆนะเนี้ย

m ✪ :: 555+ วีดีโอคอลกันไหมละ??

┗ ไม้ฉาก ™ :: ไหนนอนกับแม่ไง คอลได้หรอ

m ✪ :: เออนั้นสินะ งั้นคืนนี้มิ้วนอนก่อนนะคะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: ครับผม แล้วอีก 2 วันเจอกันนะ

m ✪ :: คะ ฝันดีคะ

┗ ไม้ฉาก ™ :: ฝันดีครับ



อื้มมม ,, อีก 2 วันสินะ
ยังไงๆก็ไป กทม. กับไม้ฉากอยู่แล้ว 555+ ผมว่าผมมีหนทางลื่นไหลแล้วละครับ
แล้วถ้างานนี้  ปั้นสิบจะตามติดไม้ฉากไปด้วยตอนไป กทม.  ก็ยิ่งสนุกครับ  55555+
แล้วเจอกันครับพี่มิ้ว ^________^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-05-2015 15:34:44
สวัสดีคะ =)
ก่อนอื่นเจแนะนำหน่อยนะคะ
เจเป็นคนเขียนนิยายแบบไม่เร่งรีบคะ
คือไม่เร่งรีบในบทเนื้อหาต่างๆ
มันอาจจะมีบทเยอะบทน้อยก็ว่ากันไป

บทเจไม่หวือหวา ไม่ได้เร้าใจอะไรมาก
อยากที่บอกเจเอาเรื่องจริงมารีเมค ซึ่งเรื่องจริงมันเยอะมาก
คนเรามันเดินเนื้อเรื่องชีวิตกันไม่ได้เร่งรีบซะทุกอย่าง

ถ้านิยายเจอืดๆไป หรือน่าเบื่อไป ตรงนี้เจต้องขออภัยจริงๆนะคะ
เจจะพยายามลงไวๆไม่ให้ขาดตอนนะ

และขอบคุณจริงๆกับทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆข้อเสนอแนะที่ให้เจมา
และขอโทษนะคะถ้ามีคำผิด
พอดีเจกำลังพยายามแก้ไขคำผิดในเรื่องของ My tutor ที่กำลังจะทำรีปรินส์นะคะ
55+ พอดีทำรีปรินส์เองเพราะลดต้นทุน หนังสือจะได้ไม่มีราคาแพง
เลยทำให้ช้าไปหมดซะทุกอย่าง
เลยไม่ทันได้ทวนคำผิดของเรื่องนี้

ยังไงฝากไม้ฉากปั้นสิบและเพื่อนๆด้วยนะคะ
ชอบไม่ชอบยังไงแนะนำติชมเจได้ทุกช่องทางเลยคะ

ขอบคุณมากๆคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 12-05-2015 15:35:35
  :katai1:

พี่อุ้มนี่มารผจญจริงๆ

(แอบฮา เตี้ยจ๋าของไม้ฉาก ><)

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Doranaii ที่ 12-05-2015 16:01:59
และแล้วปั้นก็จะรู้ความจริงแล้วสินะ หึหึ อยากรู้จังว่าผลจะเป็นแบบไหน  :z2: :z2:
ไอ้พี่อุ้มนี่มันคิดอะไรสั้นจริงๆ หึหึ ตายแน่ๆ อุ้มรัก  :z10: :z6: :beat: เกลียดเข้าไส้เลยจริงๆ
รู้ความจริงแล้ว หน้าอุ้มรักคง  :a5: o22
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-05-2015 16:19:52
สัมผัสได้ว่ามีมิ้วตัวจริงมาเล่นด้วย. ไม่ใช้เจ้มิ้วร่างเงาคนเดียวนะที่คุยกับไม้ฉากและอุ้ม
ไปป่ะ จูงมือกะอุ้มรักไปไกลๆไม่ต้องมายุ่งกับปั้นฉากอีก. วุ้นวายแท้.  :mew5: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-05-2015 17:25:46
ชาย 3 หญิง 1
รักนี้วุ่นแน่ๆ

มิ้วตัวจริงออกตัวแล้ว
แผลงฤทธิ์เดช..แรงดีจริงๆ

ใครไม่แน่จริง คงต้องขอบาย ลีฟออกไปจากเกมนี้ก่อนเลย
จะต้องเหลือไว้แต่... God & Angel เท่านั้น

+1 นะเจ้มู
จุ๊บๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-05-2015 17:33:20
สรปแล้วพี่อุ้มนี่เอง  ร้ายอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-05-2015 18:05:14
ถามอีกทีนะอุ้ม  ตอนเรียนทุ่มเทแบบนี้หรือเปล่าหา?

ปั้น-มิ๊วผิดที่ไปหลอกคนอื่น  เอารูปเขามาใช้  มิ๊วสานต่อนี่สิที่น่าตกใจตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะห่างกันแค่ระยะทางยังไม่พอยังจะมาห่างใจอีกหรือ?

ตอนนี้มันอิรุงตุงนังไปหมดสวมรอยกันมั่วซั่ว  ก็นะอยู่ในโลกของเน็ตก็กล้าทำในสิ่งที่ปกติจะไม่กล้า ไม่ควร ไม่ทำกัน

เดาเอาว่าช่วงแรกๆมีการติดต่อกันจริงระหว่างมิ๊วกับไม้ฉากแต่ไม่ได้มีอะไรมากเหมือนพี่กับน้องหรือเพื่อนคุยกัน (แนวข้อสอบอะไรแบบนี้) จากนั้นก็น่าจะเข้าของรูปตัวจริงสวมรอยบ้างเป็นบางครั้ง  อุ้มมาสวมรอยต่อ (ว่าแต่ไปติวนายร้อยนี่ก็น่าจะเข้าใจความผิดในสิ่งที่ทำด้วยนะอุ้ม) หลังๆที่นัดกันนี่ก็คิดว่าน้องสาวมิ๊วเจ้าของรูปมาสวมรอยเป็นมี๊วต่อ   ดีเหมือนกันเรื่องจะได้แตกเสียที จะได้เริ่มต้นกันใหม่

คนเขียนคะ  ไม่ทราบมาก่อนเลยว่า Tutor มีปริ๊นท์ออกมาแล้วจนคุณรีปริ๊นท์อีกรอบนี่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-05-2015 19:09:09
ถามอีกทีนะอุ้ม  ตอนเรียนทุ่มเทแบบนี้หรือเปล่าหา?

ปั้น-มิ๊วผิดที่ไปหลอกคนอื่น  เอารูปเขามาใช้  มิ๊วสานต่อนี่สิที่น่าตกใจตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะห่างกันแค่ระยะทางยังไม่พอยังจะมาห่างใจอีกหรือ?

ตอนนี้มันอิรุงตุงนังไปหมดสวมรอยกันมั่วซั่ว  ก็นะอยู่ในโลกของเน็ตก็กล้าทำในสิ่งที่ปกติจะไม่กล้า ไม่ควร ไม่ทำกัน

เดาเอาว่าช่วงแรกๆมีการติดต่อกันจริงระหว่างมิ๊วกับไม้ฉากแต่ไม่ได้มีอะไรมากเหมือนพี่กับน้องหรือเพื่อนคุยกัน (แนวข้อสอบอะไรแบบนี้) จากนั้นก็น่าจะเข้าของรูปตัวจริงสวมรอยบ้างเป็นบางครั้ง  อุ้มมาสวมรอยต่อ (ว่าแต่ไปติวนายร้อยนี่ก็น่าจะเข้าใจความผิดในสิ่งที่ทำด้วยนะอุ้ม) หลังๆที่นัดกันนี่ก็คิดว่าน้องสาวมิ๊วเจ้าของรูปมาสวมรอยเป็นมี๊วต่อ   ดีเหมือนกันเรื่องจะได้แตกเสียที จะได้เริ่มต้นกันใหม่

คนเขียนคะ  ไม่ทราบมาก่อนเลยว่า Tutor มีปริ๊นท์ออกมาแล้วจนคุณรีปริ๊นท์อีกรอบนี่

My tutor ฉบับสมบูรณ์จริงๆพร้อมกับตอนพิเศษยังไม่ได้พิมพ์คะ
เจอาจใช้คำผิด 555+ เจแค่ปรินส์ใส่ A4 กับหน้าปกการ์ตูนธรรมดานี้แหละคะ
มาใส่ปกเข้าเล่มและให้กับพี่ เพื่อนๆ หลายๆคนลองอ่านคะ

แต่ในรูปแบบนิยาย A5 พร้อมตอนพิเศษนั้น กำลังจัดทำคะ
ยังไม่รู้เลยจะมีคนสนใจไหม แต่อยากเห็นนิยายตัวเองในแบบปกสวยๆเล่มสวยๆดูสักครั้งคะ
ทำเอง ปรินส์เองหมดคะ ลดต้นทุนมากๆ =)


้ถ้าสนใจกระซิบบอกกันได้นะ >/////<
อันเก่าปกแบบนี้คะ แอบมีถุงผ้าไว้ใส่หนังสือคะ 555+

ปกใหม่กำลังอยู่ในขั้นตอนการตัดสินใจแบบอยู่ค่าา

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-05-2015 20:18:24
อุ้มรักนี่ไม่ทำให้เราผิดหวังเลยนะคะเนี่ย (คือเป็นอย่างที่คาดเอาไว้ไม่มีผิดเลยล่ะค่ะ ) ดูจะภาคภูมิใจเสียเหลือเกินนะคะกับสิ่งที่กำลังทำอยู่ เราไม่แปลกใจสักนิดแล้วค่ะ ว่าทำไมเมื่อปีที่แล้วอุ้มรักไม่ได้เริ่มต้นเป็นนายร้อยกับเขาเสียที ก็เพราะเอาเวลาไปทำอย่างอื่นเสียหมดอย่างนี้นี่ไงล่ะคะ อีกอย่าง เราว่าอุ้มรักไม่คู่ควรกับการเดินทางสายนี้สักเท่าไรเลยค่ะ เพราะถ้าว่ากันตามจริงแล้วอุ้มรักไม่ผ่านตั้งแต่หัวข้อการมีคุณธรรมและจริยธรรมเป็นพื้นฐานในจิตใจแล้วล่ะค่ะ ขนาดความซื่อสัตย์และรับผิดชอบต่อคำพูดตนเอง (เรื่องที่รับปากกับคุณแม่ไม้ฉากว่าจะดูแลลูกเขาในระหว่างที่อยู่ที่นี่นั่นล่ะค่ะ นี่อะไรนอกจากจะไม่ดูแลแล้วยังเน้นหนักไปทางทำลายเสียมากกว่าอีก) ยังไม่มีแบบนี้ แล้วจะเป็นที่พึ่งของประชาชนในภายภาคหน้าได้ยังไงกัน ของแบบนี้ถ้ามองข้ามไปนี่สิคะที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง เพราะการโกหกทั้งต่อตนเองและผู้อื่นจากเรื่องเล็กๆ แบบนี้นี่แหละค่ะ ที่มักบ่มเพาะให้บุคคลนั้นๆ มองว่าเป็นสิ่งที่ไม่ผิด และก็จะกระทำต่อไปเรื่อยๆ จนติดเป็นนิสัย

ไม้ฉากอาจจะมีส่วนผิดอยู่บ้างก็ตรงที่ไม่ยอมหาทางติดต่อไปบอกปั้นสิบว่าโทรศัพท์ของตัวเองนั้นหายไป ส่วนสำหรับปั้นสิบเราว่าก็ทำไม่ถูกเหมือนกันค่ะที่มาตัดสินไม้ฉากจากคำบอกเล่าของคนอื่นแบบนั้น แต่เราก็เข้าใจไม้ฉากเหมือนกันนะคะ ว่าเมื่อไม้ฉากก้าวเข้ามายังจุดนี้แล้วนั้น หน้าที่สำคัญที่ต้องทำเป็นอันดับแรกเลยก็คือ การเก็บเกี่ยวความรู้ให้ได้มากที่สุด แล้วเรื่องที่ไม้ฉากไม่ได้แตะโทรศัพท์เลยนั้นเราว่าเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติของไม้ฉากไปแล้วล่ะค่ะ เพราะก่อนหน้าที่ไม้ฉากจะมาติวไม้ฉากก็เป็นแบบนี้มาเสมอ ไม่ใช่ว่าเพิ่งจะมาเปลี่ยนเอาตอนนี้เสียเมื่อไรใช่ไหมคะ? เราว่าปั้นสิบมีปัญหาอย่างมากก็ตรงที่ชักจูงใจและปล่อยให้คำพูดของคนอื่นเข้ามามีอิทธิพลต่อตัวเองได้ง่ายเกินไปนี่ล่ะค่ะ

แล้วที่ไม้ฉากทุ่มเทเวลาทั้งหมดเพื่อการติวนั้น ก็ไม่ใช่ทำเพื่อใครอื่นเลยไม่ใช่เหรอคะ? อย่างเป้าหมายแรก..ก็เพื่อทดแทนคุณมารดาและทำให้ท่านได้ภาคภูมิใจที่ตัวเองนั้นประสบความสำเร็จตามความคาดหวังของท่านได้แล้ว และเป้าหมายที่สอง..ก็เพื่อที่จะกางปีกโผบินไปในทิศทางที่ตัวเองต้องการ และหนึ่งในนั้นก็คงไม่พ้นเรื่องคู่ครองในอนาคตของตนเองอย่าง 'ปั้นสิบ' นั่นล่ะนะคะ คือเด็กตัวแค่นี้แต่ต้องมาแบกรับความหวังของใครต่อใครตั้งมากมาย เขาก็ต้องการกำลังใจบ้างเหมือนกันนะคะ แต่ทำไมปั้นสิบถึงไม่เข้าใจไม้ฉากบ้างล่ะ..หืม?

สำคัญเลยก็คือ เราว่าเป้าหมายของไม้ฉากดูเป็นเป้าหมายที่แตกต่างจากอุ้มรักโดยสิ้นเชิงเลยนะคะ เพราะที่เรามองเห็นได้เด่นชัดตอนนี้ก็มีแค่เพียง เป้าหมายในการสร้างความร้าวฉานให้เกิดขึ้นระหว่างไม้ฉากกับปั้นสิบแค่นั้นเองค่ะที่เรารับรู้ได้ บางทีเราก็สงสัยเหมือนกันนะคะว่าที่อุ้มรักมาติวครั้งนี้เนี่ย เป็นเพราะอยากจะมาทำลายความสัมพันธ์ของไม้ฉากกับปั้นสิบเพียงอย่างเดียว ส่วนเรื่องที่จะได้ความรู้ไปมากน้อยแค่ไหนนั้นอุ้มรักไม่แคร์ เพราะดูมีความมุ่งมั่นน้อยกว่าเป้าหมายข้างต้นมากพอดูเลยล่ะค่ะ กับคนที่ไม่รู้หน้าที่ที่แท้จริง ณ เวลานี้ ของตัวเองแบบนี้ ก็ไม่คู่ควรที่ปั้นสิบจะต้องหันมารักมาสนใจมากกว่าไม้ฉากก็ถูกแล้วล่ะนะคะ (หรือเปล่า?) ระหว่างนี้ก็นอนเก็บเกี่ยวฝันหวานไปให้พอเลยนะคะอุ้มรัก ก่อนที่จะถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาแล้วพบว่า ไม่มีอะไรเลยสักอย่างที่เป็นจริง

ปล. ตอนต่อไปจากนี้จะมีมาม่ามาเสิร์ฟหรือเปล่าคะเนี่ย เพราะดูเหมือนว่า ความสะเพร่าของเจ๊มิ้วที่วางโทรศัพท์ทิ้งไว้ไม่เป็นที่กำลังส่งผลให้ 'มายด์' เจ้าของรูปตัวจริงสำแดงอิทธิฤทธิ์ที่แท้จริงเสียแล้ว เรายังไม่ลืมหรอกนะคะว่ามายด์มีไม้ฉากเป็นเป้าหมายมาตั้งแต่ครั้งกระโน้น รอตอนต่อไปจ้า ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 12-05-2015 21:04:17
ถามอีกทีนะอุ้ม  ตอนเรียนทุ่มเทแบบนี้หรือเปล่าหา?

ปั้น-มิ๊วผิดที่ไปหลอกคนอื่น  เอารูปเขามาใช้  มิ๊วสานต่อนี่สิที่น่าตกใจตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วนะห่างกันแค่ระยะทางยังไม่พอยังจะมาห่างใจอีกหรือ?

ตอนนี้มันอิรุงตุงนังไปหมดสวมรอยกันมั่วซั่ว  ก็นะอยู่ในโลกของเน็ตก็กล้าทำในสิ่งที่ปกติจะไม่กล้า ไม่ควร ไม่ทำกัน

เดาเอาว่าช่วงแรกๆมีการติดต่อกันจริงระหว่างมิ๊วกับไม้ฉากแต่ไม่ได้มีอะไรมากเหมือนพี่กับน้องหรือเพื่อนคุยกัน (แนวข้อสอบอะไรแบบนี้) จากนั้นก็น่าจะเข้าของรูปตัวจริงสวมรอยบ้างเป็นบางครั้ง  อุ้มมาสวมรอยต่อ (ว่าแต่ไปติวนายร้อยนี่ก็น่าจะเข้าใจความผิดในสิ่งที่ทำด้วยนะอุ้ม) หลังๆที่นัดกันนี่ก็คิดว่าน้องสาวมิ๊วเจ้าของรูปมาสวมรอยเป็นมี๊วต่อ   ดีเหมือนกันเรื่องจะได้แตกเสียที จะได้เริ่มต้นกันใหม่

คนเขียนคะ  ไม่ทราบมาก่อนเลยว่า Tutor มีปริ๊นท์ออกมาแล้วจนคุณรีปริ๊นท์อีกรอบนี่

My tutor ฉบับสมบูรณ์จริงๆพร้อมกับตอนพิเศษยังไม่ได้พิมพ์คะ
เจอาจใช้คำผิด 555+ เจแค่ปรินส์ใส่ A4 กับหน้าปกการ์ตูนธรรมดานี้แหละคะ
มาใส่ปกเข้าเล่มและให้กับพี่ เพื่อนๆ หลายๆคนลองอ่านคะ

แต่ในรูปแบบนิยาย A5 พร้อมตอนพิเศษนั้น กำลังจัดทำคะ
ยังไม่รู้เลยจะมีคนสนใจไหม แต่อยากเห็นนิยายตัวเองในแบบปกสวยๆเล่มสวยๆดูสักครั้งคะ
ทำเอง ปรินส์เองหมดคะ ลดต้นทุนมากๆ =)


้ถ้าสนใจกระซิบบอกกันได้นะ >/////<
อันเก่าปกแบบนี้คะ แอบมีถุงผ้าไว้ใส่หนังสือคะ 555+

ปกใหม่กำลังอยู่ในขั้นตอนการตัดสินใจแบบอยู่ค่าา

พึ่งรู้ว่าmy tutor มีรวมเล่มด้วย :ling2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-05-2015 21:18:59

พึ่งรู้ว่าmy tutor มีรวมเล่มด้วย :ling2:

กำลังจัดทำฉบับสมบูรณ์นะคะ เลยไม่ได้ลงประกาศไว้
ตอนแรกปรินส์ A4 ธรรมดานี้แหละคะ 555+
และกำลังพยายามทำเองทุกอย่างคะเพื่อให้ได้ราคาที่ทุกคนสามารถซื้อเก็บไว้ได้
ยังไงสนใจกระซิบบอกเจได้นะ

หรือถ้าพร้อมแล้วเจจะประกาศลงที่เรื่อง My tutor คะ
ตอนนี้กำลังแก้ไขคำผิดและปรับปรุงเนื้อหา
ส่วนตอนพิเศษจัดทำเรียบร้อยครบทุกคู่แล้วค่า =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-05-2015 21:42:15
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 12-05-2015 21:49:59
ถึงจะเคยบอกว่า ถ้าเป็นอุ้มทำจริงๆจะ "เกลียด" ก็เถอะ
แต่ลึกๆก็ไม่อยากให้ใช่นะ แต่...สุดท้ายก็ใช่จนได้
แย่มาก เกลียดว่ะคนอย่างนี้ ไม่มีเหตุผลใดให้น่าเห็นใจเลย
เออ... ถ้าตัวเองมาก่อน แล้วปั้นเปลี่ยนใจไปหาไม้ ก็ว่าไปอย่าง ยังจะพอมีเหตุผลให้แค้นเคืองบ้าง
เราก็เคยแอบชอบ รึชอบคนอื่นนะ แต่เขาก็ไม่ได้ชอบเรา
เราก็โอเค ยอมรับ แล้วใช้ชีวิตต่อไป ไม่เห็นต้องทำเรื่องแย่ๆแบบนี้เลย
คนอย่างนี้รึจะมาสอบเป็นนายร้อยตำรวจ แค่คำว่า "คุณธรรม" กับ "ลูกผู้ชาย" ยังหาไม่ได้จากคนๆนี้เลย
หวังว่าในอนาคตจะสำนึกได้นะ ว่าทำอะไรลงไป!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kinny ที่ 13-05-2015 23:26:04
 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:  รักคนเขียนที่สุดอ่ะ  ตามอ่านยิ่งกว่าอ่านหนังสือสอบอ่ะ  ถ้าเป็นไปได้แทรกReal life หน่อยดิครับบบบ แบบเผือก และมโนมากเลย เหมือนเชียร์ฟุตบอล  สปอยล์บางนะคนดี   :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: อีกครั้ง   ชอบการเขียนแบบนี้มากเลยยยยย   :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-05-2015 21:34:17
เราเอามาสปอยยละ =)


"ไม้ฉากละคะ" เสียงพี่มิ้วถามผม

“อ่ออ มันไปกับปั้นสิบครับ ไม่ว่างแล้วละเลยส่งผมมาแทน” ผมดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งตรงกันข้ามกับพี่มิ้ว

“เอ๊ะ นี้เค้า 2 คนคบกันแล้วงั้นหรอคะ” พี่มิ้วทำหน้าตกใจก่อนจะถามผมออกมา

นั้นไง ,, แสดงว่าพี่มิ้วรู้จักปั้นสิบจริงๆสินะ

“ทำไมหรอครับ รู้จักปั้นสิบด้วยหรอครับ” ผมลองหยั่งเชิงถามออกไป

“รู้สิคะ ก็พี่มิ้ว บอกว่า เออ ,, ไม่มีอะไรคะ แล้วอุ้มจะกลับเลยไหมคะหรือจะทานข้าวด้วยกันก่อน”
พี่มิ้ว? อ้าวว แล้วคุณเป็นใครครับ

ผมว่ามันน่าจะสนุกละสิครับ ,, คนตรงหน้าผมอาจจะไม่ใช่พี่มิ้วที่ผมเคยคุย
และที่แน่ๆ ปั้นสิบรู้จักกับพี่มิ้วแน่นอน
แล้วประเด็น .. ไม้ฉากรู้เรื่องราวนี้มากน้อยแค่ไหนกัน

พี่มิ้ว ไม้ฉาก ปั้นสิบ และผู้หญิงคนนี้ ,, = ความลับ



ติดตามอ่านตอนหน้านะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-05-2015 21:40:00
ม่ายยยย!!! :serius2: เหมือนเห็นลางร้ายค่อยๆ คืบคลานเข้ามาเลยค่ะ แล้วสองคนนี้จะผนึกกำลังรวมกันไหมคะเนี่ย? กรี๊ดดด~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 14-05-2015 22:10:41
แงๆๆๆๆๆ  เค้าไม่อยากกินมาม่า  กลัวอืด  & อ้วน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: mommymint ที่ 16-05-2015 06:36:28
รอๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่จะมาน๊าาาาาา  :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-05-2015 02:39:14
ช่วงนี้หน่วงๆใจกับ Real Life ไม้ปั้น
555+ มาตามติดน้องไนซ์กันก่อนนะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45837.0

และพรุ่งนี้บ่ายๆเย็นๆจะอัพไม้ปั้นคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 29 || P.18 || 12-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-05-2015 09:26:24
 :call:   ลุ้นๆๆ. ถึงจะดูวายป่วงแค่ไหนก็รอค่ะ. มันถึงเวลาต้องเล่นกันซึ่งๆหน้าบ้างแล้ว คนพวกนี้
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-05-2015 14:18:01
Ch 30 พี่มิ้ว กับความลับ ?? || อุ้มรัก




หลังจากนัดพี่มิ้วไว้ที่กรุงเทพแล้ว
วันต่อมาผมก็โทรออกไม่ได้แล้วครับ
สงสัยไม้ฉากมันไปแจ้งระงับแล้วละ 5555+
กว่าจะรู้ตัวนะมึง กูโทรหมดไปหลายพันแล้วละ
ไม่หมดได้ไงละครับ ถือสายกับพี่มิ้ววันละ 2-3 ชั่วโมงแทบทุกวัน
จะเป็นเดือนแล้วนี้ครับ 55555555+ สมน้ำหน้า!


แต่ก็ไม่คิดมากครับ เพราะตอนนี้ผมเอาซิมใหม่ใส่เครื่องไม้ฉากแล้วโทรไปหาพี่มิ้วแทน
แต่โทรไปเบอร์เดิมไม่ติด เลยโทรไปเบอร์ใหม่ที่พี่มิ้วให้ไว้
ผมว่าผมเริ่มจะติดพี่มิ้วแล้วละครับ  คือ ว่างๆเหงาๆผมก็กดโทรหา
ยิ่งหลังจากนัดกันแล้ว พี่มิ้วคุยเก่งขึ้นมากๆ ชวนคุยเยอะมาก
แล้วดูเสียงจะสดใสขึ้นมากๆด้วย
ไม้ฉากนี้มึงทิ้งผู้หญิงแบบนี้ได้ไงวะ เสียดายของวะ


และแล้วผมก็มา กทม. ครับ
แต่ไม้ฉากมันขอมากับบ้านปั้นสิบ ไม่รู้ทำไมแม่มันยอม
ถ้าแม่มันรู้ว่าไม้ฉากปั้นสิบเป็นอะไรกัน เค้าจะยอมไหมวะ??
น่าลองแหย่ๆ พูดให้แม่มันคิดดูเหมือนกันเนอะ
55555+ จะรออะไรละครับ
เจอกันครั้งหน้าก็ต้องจัดสิครับบบ =)



ผมมานอนบ้านอาแถวๆรังสิต ส่วนไม้ฉากเหมือนจะนอนที่คอนโดปั้นสิบแถวเอกมัย
เหมือนจะเป็นคอนโดที่คุณลุงปั้นสิบซื้อให้ เพื่อไว้อยู่ตอนเรียนในกรุงเทพ
ตัวมันติดหนึบกันขนาดนี้ จะแยกมันออกจากกันยังไงดีละ??
เดี๋ยวค่อยคิดครับ เพราะเรื่องแยกไม้ฉากปั้นสิบออกมา
ไม่น่าจะยากเกินกว่าความสามารถผมหรอกครับ

พอมาถึงบ้านอา ผมก็เก็บของเข้าที่ก่อนเลย เพราะคาดว่าจะอยู่นาน
ทำอะไรเสร็จก็เกือบเย็นๆแล้วครับ เลยโทรหาพี่มิ้ว
เผื่อเย็นนี้จะได้นัดเจอกันซะเลย 5555+
เออ แล้วกูจะนัดเค้าในสถานะไหนวะเนี้ย?
ลืมเลยว่าเป็นไม้ฉากอยู่ แต่ก็เอานะ ช่างมัน
ไปแถเอาตอนที่เจอหน้ากันก็ได้ ^^ ไม่ซีเรียสครับ


ว่าแล้วก็กดโทรไปหาพี่มิ้ว


พี่มิ้ว :: ถึงแล้วหรอคะไม้
เสียงยังสดใสเหมือนเคยผู้หญิงคนนี้

ผม :: ครับ ถึงแล้วละ พี่มิ้วทำอะไรอยู่ครับ

พี่มิ้ว :: พี่มาซื้อโน้ตบุ๊คใหม่นะ ที่เซียร์รังสิต และไม้ละ ทำอะไรอยู่

อ้าวว ,, ใกล้ๆกันนี้หว่า 5555+ ลงล๊อคสิครับ

ผม :: ผมมีของฝากให้พี่มิ้วด้วยนะ เดี๋ยวผมไปหาได้ไหมครับ

พี่มิ้ว :: อยู่แถวนี้หรอคะ

ผม :: ผมอยู่ตรงหลังฟิวเจอร์พาร์ครังสิตครับ ไปไม่ไกลนะ
เอางี้ไม่เกิน 1 ชั่วโมง ผมไปรอพี่มิ้วที่ Mc หน้าเซียร์นะ

พี่มิ้ว :: เอางั้นก็ได้ ตอนนี้พี่เหลือแค่รอลงโปรแกรมโน้ตบุ๊คแค่นั้นเอง

ผม :: ครับ แล้วเจอกันนะพี่มิ้ว


นัดแนะกันเสร็จผมก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยครับ
ส่วนของฝากก็หาเอาจากบ้านอานี้แหละ
อาผมมีขนมจากเมืองนอกเยอะ เพราะลูกน้อง หรือเพื่อนๆอาไปต่างประเทศกลับมาต้องเอามาฝากอาทั้งนั้น
พอเลือกของฝากเสร็จแล้ว ตรวจตราการแต่งตัวนิดหน่อย
โอเค ,, พร้อมละ ออกไปเจอพี่มิ้วได้ 5555+



40 นาทีต่อมาผมมาถึงเซียร์แล้วครับ
จอดรถเสร็จเรียบร้อยละ ก่อนจะลงรถก็ปิดเครื่องที่ใส่เบอร์ไม้ฉาก แล้วเอามือถือไว้ในเกะรถ
ก่อนจะหยิบของฝากสำหรับพี่มิ้ว แล้วเดินไปที่ Mc ที่นัดพี่มิ้วไว้

พอเดินเข้ามาผมก็พยายามมองหาพี่มิ้ว  โดยจำจากรูปที่เห็นเอาครับ
หลังๆมาผมขอให้พี่มิ้วถ่ายรูปส่งมาแทบทุกวัน
เลยพอจะจำหน้าได้แล้วละ ถ้าหน้าพี่มิ้วเหมือนในรูปอะนะ 555
สมัยนี้ต้องบวกลบคูณหารเยอะครับ
เพราะกว่าจะลงรูปกันได้นี้ผ่านมาหลาย app มากๆ


ผมยืนมองไปรอบๆร้านสักพักครับ ก็เจอพี่มิ้ว
เห้ยยย ,, ตัวจริงสวยวะ
วันนี้ไม่ค่อยแต่งหน้า ดูใสๆ น่ารักดี
ใส่เสื้อยืดพอดีตัว กับยีนส์สั้นๆ รองเท้าผ้าใบ อืมม แต่งแนว sport girl สินะ
555 สมน้ำหน้าไม้ฉากมันวะ ผู้หญิงสวยๆงี้มึงทิ้งลงเนอะ

เป็นผมนะก็เลือกทั้งปั้นทั้งพี่มิ้วแหละครับ
เพราะยังไงๆมันก็รับคนละทาง เอ้ยยยย ไม่ใช่สิ
ถึงยังไงๆก็อยู่คนละที่กัน  555+

ผมเดินเข้าไปหาพี่มิ้วทันทีครับ ไม่น่าจะต้องรีรอนะ
เดี๋ยวพี่มิ้วโทรตามจะรู้ว่าไม้ฉากปิดเครื่อง
เดี๋ยวจะสงสัยซะป่าวๆ


“สวัสดีครับ ใช่พี่มิ้วหรือป่าวครับ”  ผมเดินเข้าไปยืนตรงหน้าพี่มิ้ว
ซึ่งพี่มิ้วมีทีท่า งงๆ ก่อนจะยิ้มให้ผม

“ใช่คะ อืมม ไม่ทราบว่า เออ คือ .... “
พี่มิ้วคง งงๆ อะครับไม่รู้จะเรียกอะไร เพราะไม่เคยเห็นหน้าผม

“ผม อุ้มรัก ครับ เพื่อนของไม้ฉาก “ ผมแนะนำตัว แล้วยิ้มให้พี่มิ้ว

"ไม้ฉากละคะ" เสียงพี่มิ้วถามผม

“อ่ออ มันไปกับปั้นสิบครับ ไม่ว่างแล้วละเลยส่งผมมาแทน” ผมดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งตรงกันข้ามกับพี่มิ้ว

“เอ๊ะ นี้เค้า 2 คนคบกันแล้วงั้นหรอคะ” พี่มิ้วทำหน้าตกใจก่อนจะถามผมออกมา
นั้นไง ,, แสดงว่าพี่มิ้วรู้จักปั้นสิบจริงๆสินะ

“ทำไมหรอครับ รู้จักปั้นสิบด้วยหรอครับ”
ผมลองหยั่งเชิงถามออกไป

“รู้สิคะ ก็พี่มิ้ว บอกว่า เออ ,, ไม่มีอะไรคะ
แล้วอุ้มจะกลับเลยไหมคะหรือจะทานข้าวด้วยกันก่อน”

พี่มิ้ว? อ้าวว แล้วคุณเป็นใครครับ

ผมว่ามันน่าจะสนุกละสิครับ ,, คนตรงหน้าผมอาจจะไม่ใช่พี่มิ้วที่ผมเคยคุย
และที่แน่ๆ ปั้นสิบรู้จักกับพี่มิ้วแน่นอน
แล้วประเด็น .. ไม้ฉากรู้เรื่องราวนี้มากน้อยแค่ไหนกัน


“ถ้าพี่มิ้วไม่ว่าอะไร ผมขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ”
ผมส่งยิ้มให้พี่มิ้ว ซึ่งพี่มิ้วก็ยิ้มตอบกลับมา

“ได้สิคะ ไหนๆก็มาแล้วนินา  งั้นจะทานอะไรดีคะ”
พี่มิ้วสบตากับผม ซึ่งถึงผมจะชอบผู้ชาย
แต่ไม่ใช่ว่าไม่เคยผ่านผู้หญิงมาก่อนครับ มองๆแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ใช่เล่นนะ
555555 ทั้งๆที่รู้ว่าผมเป็นเพื่อนไม้ฉาก แต่ก็ยังส่งสายตาเชิญชวนขนาดนี้
อืมม ,, ไม่ธรรมดา

“ผมไม่ใช่เด็กกรุงเทพด้วยสิครับ พี่มิ้วมีร้านแนะนำหน่อยไหมละครับ
อ่อ นี้ของฝากจากไม้ฉากนะครับ”

ผมยื่นถุงขนมให้พี่มิ้ว ซึ่งพี่มิ้วก็แค่รับไปครับ แต่ไม่ได้เปิดดูในถุงว่ามีอะไรบ้าง

“อืมม พี่มีร้านแนะนำนะ แต่ว่าไกลจากแถวนี้หน่อย สะดวกไปด้วยกันไหมละคะ”
ท่าทางตอบกลับมา มีเอนหัว ส่งยิ้มให้ด้วยครับ
นี้เค้าเรียกว่าไงเนี้ยย .. พี่มิ้วเป็นคนยังไง 55555+


“แค่พี่มิ้วไปด้วย ไกลยังไงอุ้มก็ไปครับ” เอาสิ ยิ้มอ่อยมา ผมก็อ่อยกลับละครับ 55+

“เหมือนพี่คุ้นๆเสียงอุ้มเลยนะ เหมือนเคยได้ยิน”
เออเอาละไง งานจะเข้าละไงกู

“สงสัยได้ยินตอนที่ไม้มันอยู่ค่ายนะครับ อุ้มชอบตะโกนแทรกไปเวลามันคุยโทรศัพท์”

“หรอ ,, อืมมม ช่างเถอะ ไปกันเลยไหม?”
พี่มิ้วไม่ติดใจอะไรครับ ชวนผมไปทานข้าวต่อ

“พี่มิ้วมายังไงครับ เอารถมาไหม?”
ผมถามพี่มิ้ว ตอนที่เข้าไปช่วยพี่มิ้วถือของ

“ไม่ได้เอามาคะ นั่ง Taxi มา”

“แต่ผมเอารถมา งั้นไปรถผมนะครับ”
พี่มิ้วส่งยิ้มตอบรับกลับมา
ผมเลยเดินนำพี่มิ้วมาที่รถ ก่อนจะขับรถไปที่ร้านอาหาร ตามที่พี่มิ้วบอกทาง
ร้านที่พี่มิ้วพาไป ไกลจริงๆครับ แต่บรรยากาศดี และอาหารอร่อย
พี่มิ้วคุยเก่งมากๆ และตลอดการคุยกันไม่มีเรื่องไม้ฉากเข้ามาเลย
เออคือ นี้พี่มิ้วไม่คิดยังไงบ้างหรอว่าทำไมไม้ฉากไม่มา
ทำไมไม่โทรหาไม้ฉาก หรือสงสัยอะไรในตัวผมบ้างก็ได้นะ
หรือผู้หญิงเป็นแบบนี้ทุกคน???


“คิดอะไรอยู่คะอุ้ม” พี่มิ้วเรียกสติผม
หลังจากที่ผมนั่งเหม่อคิดอะไรเพลินๆอยู่

“ก็คิดว่าทำไมพี่มิ้วน่ารักจังนะครับ” หยอดนิดนึงงง =)

“ชมกันแบบนี้เลย มิ้วต้องตอบยังไงดีเนี้ย”
พี่มิ้วหันไปมองทางอื่นกลบเกลื่อนอาการเขิน
เขินจริงๆใช่ไหม? ผมไม่แน่ใจในตัวผู้หญิงข้างหน้าซะเท่าไหร่ครับ 555+

“ก็ไม่ต้องตอบก็ได้ น่ารักก็น่ารักสิเนอะ” ผมก็ยังรุกต่อครับ

“ไม่เอาละอุ้มแซวอยู่ได้ อิ่มยังคะ เรากลับกันเลยดีไหม?”
พี่มิ้วมองนาฬิกาที่ข้อมือก่อนจะชวนผมกลับบ้าน

“ก็ดีครับ พี่มิ้วจะได้พักผ่อน อีกอย่างพรุ่งนี้ผมกับไม้ฉากต้องไปลุ้นผลสอบด้วย”
ผมเรียกคิดเงิน ก่อนจะโชว์ป๋าจ่ายค่าอาหารมื้อนี้เอง
ถึงแม้พี่มิ้วจะยื่นเงินให้ แต่ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรๆ
จนตอนนี้ผมกำลังขับรถไปส่งพี่มิ้วที่บ้านครับ

“เดี๋ยวจอดตรงรั้วสีขาวนะคะ นั้นบ้านมิ้วเอง”
พี่มิ้วชี้ให้ผมดูรั้วสีขาว ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งหนึ่ง
เป็นหมู่บ้านของคนที่ค่อนข้างมีเงินครับ เป็นบ้านหลังใหญ่พร้อมเนื้อที่กว้างพอสมควรครับ
พอถึงหน้าบ้านที่พี่มิ้วบอก พี่มิ้วก็หันมาบอกผม

“ขอบใจนะคะอุ้ม แล้วยังไงคราวหน้าไปทานข้าวกันอีกเนอะ มิ้วเลี้ยงเอง”
พี่มิ้วหิ้วของเต็มมือเลยครับ ผมบอกจะหิ้วลงไปส่งแต่พี่มิ้วไม่ยอม

“ยินดีครับผม แล้วยังไงอุ้มขอโทรหาพี่มิ้วได้ไหม”
ผมถอดสายเบลท์ให้พี่มิ้ว ก่อนจะขออนุญาตโทรหา

“ได้เลยคะ แล้วโทรคุยกันเนอะ มิ้วขอเข้าบ้านก่อนนะ ขับรถดีๆนะคะ”
พี่มิ้วพูดพลางก็เปิดประตูรถลงไป

“ครับผม” ผมจอดรถรอจนพี่มิ้วเปิดประตูรั้วบ้านเสร็จ
พี่มิ้วหันมาโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินเข้าบ้านแล้วปิดรั้วบ้านไป


ผมขับรถกลับบ้านอาไปก็คิดไปว่า .. ทำไมพี่มิ้วไม่สงสัยที่ไม้ฉากไม่มา
ทำไมพี่มิ้วไม่สงสัยติดใจเรื่องเสียงที่เหมือนกันขนาดนี้ของผมกับไม้ฉากที่พี่มิ้วได้คุยมาตลอด 1 เดือน
ทำไมพี่มิ้วมีท่าทีเหมือนรู้จักปั้นสิบ
แล้วทำไมบางที ,, พี่มิ้วชอบหลุดคำว่า อ่อ พี่มิ้วเคยบอก
คือหลุดมาหลายครั้งมาก


สรุปแล้ว ,, ผู้หญิงคนนี้เป็นพี่มิ้วจริงๆ หรือเป็นใครกันแน่???



พอถึงบ้านอาผมก็รีบอาบน้ำ
แล้วเอามือถือไม้ฉากมาเปิด ก่อนจะกดโทรหาพี่มิ้ว
ซึ่งพี่มิ้วไม่ได้รับสายครับ
สงสัยอาบน้ำอยู่แน่ๆ ผมเลยไลน์ไปหาพี่มิ้วแทน
ก็ยังดีที่ไลน์ของมันยังเล่นต่อได้
แสดงว่ามันยังไม่ได้  Login ไลน์ใหม่ 555+


┗ ไม้ฉาก ™ :: วันนี้ขอโทษนะ ไม่ได้ไปตามนัด

m ✪ :: นัดอะไรคะ??


อ้าวว ทำไมมาแบ้ว ก็วันนี้เพิ่งเจอกัน?
ยังไงวะพี่มิ้ว????


┗ ไม้ฉาก ™ :: อ้าวว ก็ที่เรานัดกันไว้ที่เซียร์ไงครับ

พี่มิ้วหายไปสักพักก็พิมพ์ไลน์กลับมา

m ✪ :: เดี๋ยวคุยกันนะไม้ฉาก


หมายความว่าไง ผมพยายามโทรเข้าไปหาแต่พี่มิ้วก็ไม่รับสาย
ผมเลยตัดใจปิดเครื่องไม้ฉากไปครับ
แล้วไปอาบน้ำ ก่อนจะเอาเบอร์ผมเอง โทรหาพี่มิ้วในสถานะของ อุ้มรัก
พอโทรเข้าไป รอสายไม่นานพี่มิ้วก็กดรับสาย


พี่มิ้ว :: ถึงแล้วหรอคะ

ผม :: ครับ พี่มิ้วทำอะไรอยู่

พี่มิ้ว :: คุยกับพี่สาวอยู่นะ ยังไงเดี๋ยวมิ้วโทรกลับนะ


แต่พี่มิ้วยังไม่ทันจะวางสาย ผมก็ได้ยินเสียงพี่สาวพี่มิ้วดังเข้ามา

“มายด์ มาคุยให้รู้เรื่องก่อน นัดกับไม้ .... “


ตู้ดดด ตู้ดดด


เห้ยยย สายตัด!!
มายด์ คือใคร??? พูดถึงเรื่องนัดกับไม้ฉากด้วย
เดี๋ยวดิ ,, หรือสิ่งที่ผมสงสัยจะเป็นเรื่องจริงวะ

คนที่มาหาผมไม่ใช่พี่มิ้ว??
แล้วคนที่ผมทักไลน์ไปเมื่อกี้คือพี่มิ้วจริงๆไหม?

อ้าวว ,, ทำไมกูมึนวะครับ
พี่มิ้ว ,, พี่คือใครกันแน่????



ผมรอสายพี่มิ้วจนตี 2 พี่มิ้วก็ไม่โทรกลับครับ
ผมเลยนอนหลับไปก่อน เพราะพรุ่งนี้ผมต้องตื่นมาลุ้นผลสอบแต่เช้า




เช้าวันประกาศผลสอบนายร้อย


ผมตื่นมาตอน 9 โมงเช้า แม่ผมโทรมาปลุกครับ
ผมลุกมาอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปนั่งเล่นคอมที่โต๊ะทานข้าว
กดรีเฟรสเวปรัวๆ ว่าเมื่อไหร่จะประกาศผล
ระหว่างที่รอผลสอบ ผมก็กดโทรหาพี่มิ้ว แต่พี่มิ้วไม่รับสาย
เอาไงครับ?? เป็นไรหรือเปล่านะ???

แต่ไม่ทันได้กดโทรอีก หน้าจอที่ผมรีเฟรสๆก็แสดงผลละครับ
เห้ยยย ,,, ชื่อ ชื่อผม
ผมสอบผ่านครับ
เย้!!!!

เหลือแต่สอบดึงข้อ สอบกีฬาอีกรอบ ไม่เป็นไรมีเวลาเตรียมตัวอีก 1 อาทิตย์
ผมรีบกดโทรไปบอกแม่ ซึ่งแน่นอนครับ แม่ผมดีใจมาก
ถามผมว่าไม้ฉากสอบผ่านไหม ผมก็เลยมาหาชื่อไม้ฉากจากประกาศ
ซึ่งก็ไม่พลาดเช่นกันครับ มันสอบผ่าน
ถ้ามันไม่ผ่าน ผมก็แย่แล้วละครับ
เพราะตอนติว ทำข้อสอบกี่ครั้งๆ มันได้อันดับ 1 อันดับ 2 ตลอด
ส่วนผมได้อันดับ 9 – 12 ตลอดครับ 555+

พอผมบอกแม่ไปว่าไม้ฉากก็สอบได้
แม่ผมดีใจกว่าผมสอบได้อีกครับ
คือ แม่เป็นแม่ใครแน่ครับเนี้ยยย -"-

ผมคุยกับแม่ต่อนิดหน่อย ก่อนจะวางสายไป
ผมไม่รอช้าครับ โทรบอกปั้นสิบของผมก่อนเลย


รอสายไม่นานปั้นสิบก็รับครับ


ปั้นสิบ :: ครับพี่อุ้ม

ผม :: พี่สอบนายร้อยผ่านแล้วนะครับ

ปั้นสิบ :: ยินดีด้วยครับพี่ ผมเห็นชื่อพี่แล้วละ รอบต่อไปสู้ๆนะครับ

ผม :: ขอบใจนะ แล้ววันนี้ว่างไหมครับ ออกมาฉลองกันหน่อยไหม

ปั้นสิบ :: วันนี้ผมมีนัดแล้วครับ พอดีเพื่อนๆมาจากเมืองนอกนะ
อะ ,, ไม้เดี๋ยวก่อนสิ
คือพี่อุ้มครับเดี๋ยวค่อยคุยนะครับ




พูดเสร็จก็ตัดสายไปเลยครับ

คือ ,, ไม้เดี้ยวก่อนสิ??
คือ มึงทำอะไรกันวะ !!!!

ไม่อยากจะคิดต่อเลย เสียง “อะ” กับเสียงเรียกชื่อ “ไม้” จากปากปั้นสิบ
แค่นี้ก็พอทราบละครับ
ยิ่งคิดยิ่งแค้นครับ ,, แล้วนี้จะไปฉลองกับใครดีวะเนี้ยย??



หาทางแยกไม้ฉากปั้นสิบตอนนี้ไม่ได้
งั้นก็เตรียมแยกกันเร็วๆนี้ละกันนะ
ผมกดโทรหาพี่มิ้วอีก พี่มิ้วก็ไม่รับสาย
พอเอามือถือไม้ฉากมาเปิดดู
ไลน์ของพี่มิ้วก็หายไป บทแชตที่เคยคุยกัน
ก็กลายเป็น ห้องว่าง


นี้พี่มิ้วลบแอคเค้าท์ไลน์งั้นหรอ??
มีเรื่องอะไรกันแน่วะ????



อืมม พี่มิ้วบอกว่าเรียนมหาลัยอะไรนะ ,, ผมพยายามนึกถึงตอนที่คุยกัน
ก็นึกขึ้นได้ละครับ
พี่มิ้วเรียนนิเทศ มหาลัยแถวๆประชาชื่นนี้หว่า
ไปหาดีกว่า =)


ไม่รอช้าละครับ ผมขับรถออกจากบ้านไปรอพี่มิ้วที่หน้าคณะ
แต่คือ .. วันนี้มีเรียนปะวะ???
ช่างมันเหอะไม่เจอที่มหาลัย ก็ไปหาที่บ้านได้นี้หว่า ^^




ผมขับรถมาเกือบ 1 ชั่วโมงครับ ก็มาถึงหน้าคณะพี่มิ้ว
แต่เอะ ,, คนเยอะแยะแบบนี้ พี่มิ้วอยู่ตรงไหนวะ??
ผมเดินเข้าไปตรงลานกว้างหน้าคณะ พยายามมองหาพี่มิ้ว
แต่ก็หาไม่เจอ จะถามใครดีละเนี้ยย
พยายามสอดส่องสายตามองหา คนที่ผมน่าจะถามหาพี่มิ้วได้
แต่แล้ว ,, ผมก็เจอพี่มิ้วครับ
ใส่ชุดนักศึกษายิ่งน่ารัก ^____^
ผมกำลังจะเดินเข้าไปหา แต่ก็มีเพื่อนตะโกนเรียกให้กลุ่มพี่มิ้วหยุดเดินก่อน


“เห้ยยย มายด์ๆ แกลืมมือถือไว้ในห้อง มีคนชื่ออุ้มโทรมาหาวะ แต่เราไม่ได้รับสายนะ”


คือ??????
นี้สรุปแล้ว ,, พี่ชื่อมิ้ว หรือชื่อมายด์ กันแน่ครับ???


พี่มิ้วหรือพี่มายด์ที่เพื่อนเรียก เดินเข้าไปรับมือถือจากเพื่อน
ก่อนจะขอบใจเพื่อน แล้วรับโทรศัพท์มาดู แล้วก็ชวนเพื่อนเดินไปซื้อน้ำต่อครับ
ผมก็เดินตามมาเงียบๆ
พอถึงร้านน้ำ พี่มิ้วหรือพี่มายด์นี้แหละ - -‘ แยกตัวออกมากดโทรศัพท์
ซึ่งผมไม่ต้องคิดนานครับ
มือถือผมสั่น .. แสดงว่าโทรหาผม


ผมกดรับสาย ,,


ผม :: ครับ

พี่ ???   :: ขอโทษทีนะพอดีลืมมือถือนะ มีอะไรหรือเปล่าคะอุ้ม

ผม :: มายด์ ....



ผมลองเรียกชื่อนี้ดู ได้ผลครับ
พี่มิ้วหรือพี่มายด์ ,, เออนั้นแหละครับ -"-
มองซ้ายมองขวาใหญ่เลย


ผม :: ไม่ต้องหันซ้ายหันขวามองหรอกครับ
ผมอยู่แถวนี้แหละ สรุปแล้วพี่ชื่ออะไรแน่ครับ


เสียงเงียบไปครับ แต่ไม่ยอมตอบกลับมา

ผม :: ถ้าพี่ไม่ตอบ ผมจะเดินเข้าไปหาแล้วนะครับ

พี่ ????  :: อืมม ,, มายด์


นั้นไง ,, ชื่อพี่มายด์
แล้วพี่มิ้ว คือ ใคร ??


ผม :: ทำไมต้องโกหกละ พี่มิ้วจริงๆอยู่ที่ไหนครับ?

พี่มายด์ :: คือพี่มีเหตุผลนะอุ้ม ฟังพี่ก่อน

ผม :: พี่มายด์ขึ้นเรียนก่อนเถอะครับ เดี๋ยวยังไงอุ้มนั่งรอแถวนี้นะ เลิกเรียนค่อยคุยกัน

พี่มายด์ :: ไม่เอาดิ โกรธพี่หรือเปล่า พี่ทำเพราะความจำเป็นจริงๆนะ

ผม :: ไม่ครับ ผมรอฟังคำอธิบายจากพี่นะ ขึ้นเรียนก่อนเถอะครับ


ผมเห็นเพื่อนพี่มายด์มายืนรอแล้ว ผมเลยบอกให้พี่มายด์ขึ้นไปเรียนก่อน
พี่มายด์กดวางสายก่อนจะมองไปรอบๆ แล้วก็เดินตามเพื่อนขึ้นไป



ผมว่า .. เรื่องนี้ไม่ธรรมดาแล้วละ
พี่มิ้ว ไม้ฉาก ปั้นสิบ และพี่มายด์ ,, = ความลับ

รู้สึกเหมือนการจะได้กอดปั้นสิบ ,, อยู่ไม่ไกลแล้วละครับ =)



---------------------------------------
เจ๊มิ้ว ' talk

โอ้ยย ไอ่ปั้นสิบทำไมโทรหาไม่ได้วะ
บล๊อคเบอร์อยู่นั้นแหละ แสดงว่ามันอยู่กับไม้ฉาก
มันจะรู้ไหมเนี้ยยว่างานเข้าแล้ว

ไม้ฉากมันนัดมิ้ว เอ้ยย ไม่ใช่ไม้ฉากดิ
อุ้มรัก ไออุ้มวายร้ายนั้นมันนัดมายด์ออกไปเจอแล้ว

T_____T ติดต่อปั้นสิบก็ไม่ได้
ด่าน้องตัวเองมันก็เถียงแล้วหนีไปเรียนแต่เช้า
โอ้ยยย ,, ทำไงดีวะกู '


ปั้นสิบ .. แผนมันกำลังจะแตกแล้วนะแก
ติดต่อมาไวๆเถอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-05-2015 14:21:02
มูเจ ,,, talk talk

ก่อนอื่นขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ และ +1 นะคะ
และขอโทษสำหรับคำผิด เจตามแก้ไขให้อยู่เนอะ =)

บทเรื่องราวจากนี้มันค่อนข้างหน่วงใจมากจริงๆคะ
 Real Life เป็นอะไรที่ซับซ้อน
และการกลั่นมันออกมาเป็นคำพูด เป็นบทอธิบายความรู้สึกของแต่ละฝ่าย
มันค่อนข้างยากนิดหน่อย ..

ยังไงหน่วงๆบ้าง
บทดูพีึคๆ หรือน่าเบื่อบ้าง อย่าว่ากันเลยเนอะ

สภาพจิตใจคนเขียนเองตอนนี้ ,, ยังตอบไม่ถูกเลยคะ
55555+

ฝากด้วยนะ ,, เรื่องราวจากนี้ไปมันทุกรสชาติจริงๆคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-05-2015 14:35:36
 :serius2:  สอบติดได้ไงวะพี่อุ้ม

อิอิ. มายด์มีบทแล้วเนอะแต่รีบๆหมดบทจะดีกว่า
ขอบคุณค่ะ
ลุ้นไม้ฉากต่อไป หวังว่ารู้แล้วคงไม่โกรธ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-05-2015 19:07:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 17-05-2015 19:15:08
อุ้มเป็นคนที่ไม่คบด้วยอย่างที่สุด  ถ้าหากว่ารับราชการพร้อมกันนะอุ้มจะรุ่งมากๆในขณะที่ไม้ฉากจะเป็นคนที่เก่งแต่อาจจะไม่รุ่งเท่าอุ้มเพราะว่าซิกแซ็กไม่เป็น

อุ้มเป็นคนเจ้าวางแผนไม่แคร์ว่าสิ่งที่คนทำผิดหรือถูก  ไปติงนายร้อยแท้ๆสำนึกดีๆไม่มีให้เห็น หิริโอตัปปะไม่มีมาแผ้วพาน  เก็บโทรศัพท์ได้แอบเอาของเขาไปใช้จนค่าโทรเท่าไหร่แล้ว?  ในฐานะแฟนก็เลวมากๆคือเรียกว่าถ้ามีโอกาสก็นอกใจแน่ๆ อุ้มนี้น่าจะเป็นเสือไบนะ  เราคิดว่าอุ้มไม่ได้รักปั้นจริงๆน่าจะประมาณชอบแล้วก็อยากได้มาเป็นแฟน มาตอนนี้ก็จ้องเอาชนะไม้ฉากแยกสองคนนั้นออกจากกัน

คิดว่าจากนี้ไปมายด์จะเล่าให้อุ้มฟังหมดแล้วอุ้มก็จะเอาเรื่องนี้ไปแบล็คเมล์ปั้นให้คบตัวเองหรือบอกไม้ฉากเพื่อแยกสองคนนั้นโดยทำให้ผิดใจกัน   เราว่าดีนะที่เรื่องจะแตก  ไม้ฉากอาจจะโกรธแต่ก็จะเป็นการเคลียร์เรื่องราวกัน ไม้ฉากเองก็มีคุยกับพี่มิ๊วๆอยู่  แต่ก็หันมาคบกับปั้นก็เพราะว่าน่าจะแน่ใจแล้วว่ารักปั้น  พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสเน้  สู้ๆค่ะ    เราว่าอุ้มก็เอามายด์ไปเถอะ  ศีลเสมอกันดี
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 17-05-2015 20:11:02
 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 17-05-2015 20:30:38
เห็นบอกว่าดัดแปลงจากชีวิตจริง
เอ่อ... ไอ้(เชี่ย)อุ้มมันติดนายร้อยจริงๆหรอคะ????
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 17-05-2015 22:30:27
อุ้มรักเป็นผู้ชายที่น่าขยะแขยงดีนะคะ อี๋~ ความคิดความอ่านนี่ไม่เหมาะแก่การเป็น 'มนุษย์' เลย ทำตัวเยี่ยงสัตว์เดรัชฉานที่ไม่สนว่าผัวเขาเมียใคร พอถูกใจก็ลากมาปู้ยี่ปู้ยำ เสร็จสมอารมณ์หมายเมื่อไรก็สะบัดตูดทิ้งไปในทันที สกปรก! เป็นบุคคลที่ถ้าได้เจอไม่ว่าเมื่อไรก็ตามแต่ ควรที่จะเฟดตัวออกมาให้ห่างในทันทีทันใดเลยจริงๆ เพราะคบๆ ไปไม่รู้ว่าจะโดนเหยียบหัวแล้วถีบส่งตัวมันเองไปยังจุดหมายตอนไหน ยิ่งมาทำงานรับราชการแบบนี้ด้วยแล้ว อีกไม่นานลิ้นอุ้มรักคงจะสึกสินะคะ เพราะว่าเลียไปหลายแข้งเกิ๊นน!

และการพบเจอกันของอุ้มรักกับมายด์ เป็นอะไรที่เรียกได้ว่าเลวร้ายสุดๆ เลยล่ะค่ะ เพราะคนนึงก็หญิงร้าย อีกคนก็ชายเลว สองคนนี้นี่กินกันไม่ลงเลยจริงๆ (ยกนิ้วให้เลยค่ะ) หลังจากที่ความลับของปั้นสิบกับเจ๊มิ้วเปิดเผย (คาดว่ามายด์ต้องปากเปราะพูดความลับนั้นออกมาแน่ๆ) ดูท่าแล้วมีความเป็นไปได้สูงที่สองคนนี้จะช่วยกันวางแผนทำลายความสัมพันธ์ของไม้ฉากกับปั้นสิบ 'บนเตียงเดียวกัน' ต่อแน่ๆ เลยนะคะ  เพราะถึงอย่างไรก็ได้ประโยขน์กันทั้งสองฝ่าย

ส่วนเจ๊มิ้ว (ผู้ที่จ่อปลายมีดเข้าข้างหลังของปั้นสิบแบบเงียบๆ อยู่นาน) นั้น ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าน้องสาวของตัวเองมีนิสัยอย่างไรก็ยังจะดันทุรังคุยกับไม้ฉากต่ออีก ไม่ต้องมาอ้างเลยค่ะว่าเป็นเพราะปั้นสิบให้คุยเอง จุ๊ๆ ไม่ต้องมาอ้าง~ คนหวังดีที่ไหนเขาจะคุยกับแฟนคนอื่นได้เป็นเดือนๆ กันคะถ้าไม่หวังผลลัพธ์ที่อาจจะได้ตามมา หรือไม่จริง? อีกอย่างถ้าเจ๊มิ้วยกเหตุผลขึ้นมาพูดว่าทำแบบนี้มันเป็นสิ่งที่ไม่ดี หรือทำแบบนี้ต่อไปจะส่งผลเสียที่ร้ายแรงอย่างไรบ้างถ้าเกิดว่าไม้ฉากรู้ความจริงขึ้นมา ปั้นสิบก็จะต้องรับฟังแล้วเก็บเอากลับไปคิดบ้างแน่ๆ ค่ะ (ถึงตอนนั้นจะจิตตกสักแค่ไหน แต่ปั้นสิบจะต้องฉุกคิดขึ้นมาได้บ้างไม่เวลาใดก็เวลาหนึ่งนั่นล่ะ) สำคัญเลยคือ ถ้าการห้ามปั้นสิบมันยากนัก ก็ห้ามตัวเองแทนเสียสิคะ แต่นี่อะไร! นอกจากจะไม่หักห้ามใจแล้ว ยังดูลั้นลาเสียเหลือเกิน ดูๆ ไปแล้วก็เป็นพี่น้องที่ไม่ค่อยต่างกันเท่าไรเลยนะคะ เหอะ!

เราเชียร์ให้ความแตกไวๆ นะคะ เพราะถ้าหากปล่อยให้ความลับ (ที่ไม่เคยมีในโลก) ยาวนานยิ่งกว่านี้ รอยแผลที่จะเกิดขึ้นในใจของไม้ฉากก็จะยิ่งลึกลงไปมากกว่าเดิมอีก พอถึงตอนนั้นคำว่า 'ให้อภัย' ที่ปั้นสิบควรได้รับก็จะถูกยืดเวลาให้ยิ่งนานกว่าเดิมหลายเท่าตัวเลยล่ะ อีกอย่างปั้นสิบโตแล้วนะคะ ควรที่รับมือกับปัญหาต่างๆ ที่ตัวเองเป็นคนผูกด้วย 'สติที่ครบ' นะคะไม่ใช่ 'สติที่แตก' ถึงตอนผูกจะผิดวิธีไปบ้าง แต่ตอนแก้ก็ควรที่จะใช้ความจริงและจริงใจเข้าสู้ อย่าได้กลัวสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นจนพลาดพลั้งตกลงไปอยู่ในบ่วงมารเข้าเสียก่อนล่ะ ฝากให้ปั้นสิบเก็บเอาไปคิดด้วยนะคะ..^^

ขออภัยด้วยค่ะ ที่มีคำหยาบคายมากไปสักหน่อย o1
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 17-05-2015 22:47:06
ก็ไม่อยากว่าอุ้มหรอกนะ รู้อยู่ว่ารักก็อยากให้เค้าเป็นของเราไม่ว่าจะวิธีไหน แต่ไม่ชอบอุ้มเลยที่ทำเหมือนจะจับปลาสองมือคือจะเอาทั้งปั้นกับมายด์เลยถ้ามีโอกาส และสรุปว่าอุ้มนี่เป็นเกย์หรือไบกันแน่เห็นบอกว่าเคยกับหญิงด้วย(หรือเราอ่านผิด)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 17-05-2015 23:46:25
เรื่องราวเลวร้ายกำลังใกล้เข้ามาทุกที

จะมากหรือน้อย จะแรงหรือเบา
ก็ขึ้นอยู่กับปั้นสิบกับไม้ฉาก
ว่าจะยังรักษาความรักของกันและกันไว้ได้หรือเปล่า

คุณได้ไปต่อ หรือ คุณไม่ได้ไปต่อ
มาช่วยกันอ่าน ช่วยกันลุ้น
+1 ให้ เจ้มู

..บ๊ายบาย..
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-05-2015 00:43:01
เจออก รพ. วันอังคารนะ
แล้วจะรีบอัพให้นะคะ :)

ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์น๊าาา ツ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-05-2015 06:47:21
รอจ้า ^^~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-05-2015 23:54:06
วันนี้เจเอาตัวเต็มมาลงไม่ทัน
เอาสปอยไปก่อนเนอะ =)


เรื่องเล่าในคอนโด || ไม้ปั้น


ผมเดินไปห้องนอนไม้ฉาก
เห็นผ้าปูที่นอนลายคุมะแล้วก็นั่งขำ

ตัวโตซะป่าวว..ชอบคุมะ -"-

มันอาบน้ำอยู่แน่ๆ ไปหาหนังมาเปิดรอมันดีกว่า
คือ.. คืนนี้นัดมาดูหนังซีดีที่ห้องมันครับ 
นอนคนละห้องครับ ผมยังนอนกันคนละห้อง 555

ผมกับมันชอบหนังคล้ายๆกัน
พอเปิดเครื่องเล่นเปิดทีวี ก็เห็นว่ามันดูหนังค้างไว้

"ดูไรวะ ไม่ชวนเลยย" ผมคิดในใจ
ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเตียงมันละกด play

พอหนังฉายเท่านั้นแหละ,, ขนมที่กำลังจะหยิบเข้าปากถึงกับหล่นนเต็มที่นอน

ไอ่ไม้ฉากกกก!!
มึงดูหนังโป๊หรอเนี้ยย o_o
แล้วคือไม่โป๊ธรรมดานะครับ โป๊แบบ ชายชาย '

ผมกำลังพยายามจะหารีโมทมากดปิด
แล้วเมื่อกี้กูโยนไปไว้ไหนวะ??
ตอนที่ผมกำลังหารีโมทไม้ฉากมันก็ออกจากห้องน้ำพอดีครับ -"-

"มึงกดดูไม่ชวนกูเลยนะ"

เดี๋ยวๆนะ นี้มันหนังโป๊  มันใช่เรื่องปะวะที่กูต้องชวนมึงดู
เอ้ยยย ไม่ใช่สิ   มันใช่คำถามนี้หรือไง
มึงต้องตกใจบ้างดิที่กูรู้ว่ามึงแอบดูหนังโป๊เนี้ยย

"คือ.. มะมึงมึงดูแบบนี้ด้วยหรอ"

ทีวีก็ยังปิดไม่ได้ ไม้ฉากก็เดินมานั่งปลายเตียงนั่งดูแบบสบายใจ

-"- มึงนึกว่ากำลังดูเทเลทับบี้หรือไง ?!


"ยูโรให้มาดูอะ ศึกษาไว้ๆ"  มันหันมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
แต่ทำไมผมคิดว่ามันดูหน้ากลัวๆแปลกๆ


มึงนี้นะ... สรรหาอะไรมาให้แฟนกูดูเนี้ยยูโร!!



จบบบบ 55555+  แล้วเรามาติดตามกันว่า
คอนโดแห่งนี้จะมีความลับอะไรไหมม?
โถปลาทอง หรือ โคมไฟ หัวเตียงต่างๆ จะโผล่มาออกไหม
แล้วเจอกันในตอนหน้านะคะ =)

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะ เดี๋ยวเจจะรีบมาอัพให้
พอดีเพิ่งออกจาก รพ. มือมันยังบวมนะคะ เลยจับเม้าท์ไม่ถนัด

อย่าเพิ่งหนีไม้ฉากปั้นสิบกันน๊าา >//////<
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 20-05-2015 23:56:04
โถปลาทองตอนนี้ไม่น่ากลัวเท่าอุ้มรัก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-05-2015 23:59:21
หายไวๆ นะค้าา :L2: .. ท่าทางไม้ฉากจะกลายเป็นศิษย์ของยูโรแบบเต็มขั้นแล้วสิน้า รอค่า~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 30 || P.18 || 17-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-05-2015 23:09:56
กว่าปั้นจะรู้

ไม้คงดูไปหลายรอบ
จนจำ เข้าใจทะลุปรุโปร่ง

ไปแล้วล่ะม้างงงง

โดนซะเหอะนะ
ปั้นจ๋า

ฮ่าฮ่า
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-05-2015 14:49:37
Ch 31  แม่กับม๊า || ปั้นสิบ


เสียงมือถือดังขึ้นมา ปลุกผมให้ตื่นมาควานหามือถือที่อยู่ใกล้ๆตัว

“ปั้นครับ ตื่นยังลูก” เสียงม๊าถามขึ้นมาตอนผมกดรับสาย

“ครับม๊า จะตื่นแล้วครับ” ผมพลิกตัวไปมองหาคนข้างๆ
ยังไม่ลืมใช่ไหมครับว่าเมื่อคืน ,, ผมตามใครมานอนด้วย ^////^
แต่อ้าวว ,, มันหายไปไหนเนี้ยย??

“พรุ่งนี้ม๊าจะกลับไปรับนะครับ ปั้นเตรียมกระเป๋าเลยนะ มาอยู่กรุงเทพกันสักเดือน  2เดือน รอผลสอบลูกด้วย”

“ครับ แล้วม๊าจะมาคนเดียวหรือว่าป๊าจะมาด้วยครับ”
ผมลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
ไม้ฉากมันไปไหนของมันแต่เช้าวะ???

“ม๊าไปคนเดียวลูก ป๊าบินไปดีลงานลูกค้าที่สิงคโปร์ครับ งั้นปั้นรีบตื่นนอนนะลูก ไปไหนปิดบ้านดีๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”

“ครับ ม๊าขับรถดีๆนะ รักม๊านะครับ”

พอพูดจบม๊าก็วางสายไป ผมวางมือถือไว้บนที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นมาหยิบผ้าเช็ดตัว
เตรียมจะเข้าไปอาบน้ำ ล้างหน้า ,, แล้วค่อยลงไปหาไม้ฉากมัน
สงสัยตื่นแล้วลงไปนั่งเล่นกับยูโรกับเปาแน่ๆ
กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำครับ มาสะดุดตากับโพทอิทที่แปะไว้หน้าห้องน้ำ

“เตี้ย
กลับไปหาพ่อแป๊บนะ ตื่นแล้วลงมาทานข้าวด้วยละ
ไม้ไปซื้อมาให้แล้ว ,, เดี๋ยวจะรีบมาหา
รักนะครับ
ไม้เอง ,, ไม่ใช่ใคร ;p “



เดี๋ยวๆนะ มึงมีโมเม้นต์แบบนี้ด้วยหรอวะ
อ๊ากกกกกก >/////////<


ผมแปะโพทอิทไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
แต่ก็ต้องมายิ้มอีกรอบ เพราะแปรงฟันผม มีคนบีบยาสีฟันป้ายให้พร้อมใช้แล้ว ,,
จะใครอีกละครับที่ทำแบบนี้ ,, แฟนผมครับแฟมผม =)



ผมอาบน้ำแต่งตัว ลงมาข้างล่าง ก็ไม่เจอเปากับยูโรครับ
ลืมคิดไปว่ามันต้องไปช่วยแม่เปิดร้าน ป่านนี้คงอยู่ที่ร้านเปานั้นแหละครับ
ผมเดินไปนั่งทานข้าวที่ไม้ฉากซื้อมาให้ เป็นโจ้กใส่ไข่ กับปาท่องโก๋
น่าจะจากร้านเปาครับ ,,
คือ มันใส่ใจมาก เมื่อคืนก่อนจะนอน ผมแอบบ่นมันเรื่องที่มันชอบตัดสายใส่
เพราะผมจะสั่งปาท่องโก๋ด้วย มันเลยบอกว่า รีบๆนอนนะ เช้ามาไม้จะซื้อมาให้
แล้วมันก็ซื้อมาให้จริงๆครับ ‘

“หลอนวะ นั่งแดกข้าวละยิ้มคนเดียว”
ไนซ์ส่งเสียงมาแซวผม ก่อนจะมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

“นี้มึงมาได้ไงวะเนี้ย”
ผมถามมันแต่ก็ส่งถ้วยเปล่าให้ เพราะมันกำลังดึงถุงโจ้กออกมา

“ก็มารอรับพวกมึง 2 คนไปขอนแก่นไง ไม่รู้เห็นกูเป็นพลขับหรือไงกัน โทรตามกูแต่เช้า”
มันบ่นๆ แล้วก็ก้มหน้ากินโจ้กไปครับ

“ไปไหนนะ ขอนแก่น กูเนี้ยหรอ”
ผมยังถามย้ำมันอีกครั้ง เพราะเมื่อคืนไม่ได้คุยกันว่าจะไปขอนแก่น แค่ไม้มันชวนไปซื้อมือถือใหม่เฉยๆ

“เออนะ มึงรอถามมันละกัน กูจะกินข้าว นอนก็ไม่พอ แม่งง ทั้งผีทั้งคน กวนกูชิบหาย”
เดี๋ยวนะ,, ทำไมมึงบ่นเก่งวะไนซ์ -_-^

“มึงโดนผีหลอกหรอวะไนซ์?”
ผมเริ่มไม่สนใจโจ้กตรงหน้าละครับ 555+ เรื่องผีนี้โคตรชอบฟัง แต่ก็กลัว

“โอ้ยย หยุดเผือกแป๊บนึงครับคุณปั้น รีบๆกินครับ”
มันหงุดหงิดไรมาอะ ถามนิดหน่อยเอง TT
ผมเลยไม่ถามมันต่อครับ สงสัยอารมณ์มันยังไม่เข้าที่
เพราะพ่อแม่มันหย่ากัน แม่มันพยายามฆ่าตัวตายอีก
นี้แม่มันเพิ่งออก รพ. ได้ 2 อาทิตย์เองครับ
พอพวกผมทานมื้อเช้าเสร็จแล้วก็ไปนั่งรอไม้ฉากกันที่หน้าทีวี

“ทำไมไม้มันช้าจังวะปั้น มึงโทรตามมันดิ”
ไนซ์ทำเสียงหงุดหงิดๆก่อนจะสั่งให้ผมกดโทรหาไม้ฉาก

“มือถือมันหาย แล้วกูจะโทรหาได้ไงวะ? มึงคิดดิ คิดก่อนมาสั่งกู”
ผมหันไปบอกมัน
"เบอร์พ่อมันไง เมื่อเช้ามันเอาโทรมาหากูอะ" มันตอบเสร็จละก็นั่งเหม่อๆ
เออคือ ,, อยากถามมากๆว่า มึงโอเคไหมม? แต่คิดว่าไม่ควรถาม เดี๋ยวมันด่า
ผมนั่งดูทีวีไปสักพัก ไม้ฉากก็แบกกระเป๋าเป้เข้ามาในบ้านครับ

“เห้ยย นี้ไม้จะไปไหน เอากระเป๋ามาทำไม?” ผมถามมัน ตอนที่มันกำลังแย่งรีโมทผมไปปิดทีวี

“ก็จะกลับบ้านที่ขอนแก่นอะ เลยเอากระเป๋ามาเลย ไปกันเลยไหม จะได้ถึงที่โน้นเที่ยงๆ”
คือ ,, กูก็ยังไม่เข้าใจว่า สรุป กูต้องไปขอนแก่นใช่ไหมวะ??

“เดี๋ยวนะ ,, กูต้องไปด้วยหรอ?”
ผมยังไม่ยอมลุกขึ้น ตามแรงดึงของไม้ฉาก ที่มันมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นยืน

“เอางี้นะมึง 2 คน เคลียร์กันดีๆ กูจะออกไปรอที่รถ แล้วรีบตามมาอะ” ไนซ์พูดเสร็จก็เดินออกไป

“ปั้นไปส่งไม้หน่อยดิ ก็ที่นี้มันไม่มีศูนย์บริการของมือถือยี่ห้อไม้ไง” มันส่งยิ้มมาให้ผมครับ
ยิ้มทำแป๊ะไรละ ,, กูเขินตั้งแต่เช้าแล้ว ^////^

“ใช้มือถือยี่ห้อไหนวะ มีที่ขอนแก่นที่เดียวหรือไงเนี้ย ห๊า??!! “
ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเงินกับมือถือ

“เอานะ ไปก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากัน “
พูดเสร็จก็จูงมือผมออกจากบ้านเลยครับ
แล้วยังปิดบ้านล๊อคบ้านให้ด้วย ,, เอออ นี้บ้านกูปะวะ??
พอขึ้นรถมาได้ ไนซ์ก็แซะนิดหน่อยครับ 555+


พวกผมมาถึงขอนแก่นเกือบๆเที่ยงครึ่ง ไนซ์ส่งผมกับไม้ฉากที่เซนทรัล
ก่อนที่มันจะขอตัวไปเก็บของที่หอ
ตอนนี้ไนซ์เริ่มมีถ่ายละครละครับ เลยทำให้เวลาที่มีค่อยข้างจำกัด
พอไนซ์ขับรถออกไป ผมเลยหันมาถามคนข้างๆ

“แล้วเอาไง ไปไหนต่อครับคุณชาย”
ไม้ฉากมันก็ขำๆ กับคำสุภาพที่ผมบอก ก่อนจะจูงมือผมให้เดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าตรงหน้า

“ไปซื้อมือถือไง” พูดแค่นั้นละครับ ก็พาขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นที่ขายมือถือ
เดินใกล้ตลอดเลยครับ จับมือผมด้วย ,, นี้หรือเปล่าคือสาเหตุที่มันพามาเดินห้างที่ขอนแก่น
แทนที่จะเดินห้างเล็กๆแถวบ้านผม

“เออ ไม้ฉาก กูถามไรหน่อยดิ?”
ระหว่างที่เดินหาร้านมือถือ ผมก็เอ่ยปากถามมันขึ้นมา

“พูดกูอีกละ อืมม ถามมาๆ” มันทำหน้าบึ้งๆใส่ผมละครับ ก็คนมันชินปากละนิหว่า

“ที่พามาเดินห้างที่ขอนแก่น เพราะว่าจะได้จับมือแบบนี้ได้ โดยที่ไม่อายใครหรอวะ?”
ผมถามเสร็จก็ชูมือข้างที่เราจับมือกันไว้ให้มันดู

“เตี้ยครับ มึงลืมไปไหมว่ากูเรียนที่ขอนแก่น  กูก็เดินจับมือมึงที่ขอนแก่น ใหญ่กว่าห้างบ้านมึงอีกครับ คนเดินเยอะกว่าอีก ,, ที่ไหนที่ควรอาย?”
มันพูดเสร็จก็ดีดหน้าผากผมซะแรงเลยครับ

“อ้าวว แล้วมาทำไมถึงขอนแก่นอะ ห้างแถวบ้านก็มีขาย”
ผมก็ยังถามมันต่ออีก แต่ตอนนี้ถึงร้านมือถือที่มันต้องการละครับ

“อยากมาเดินด้วยกันหลายๆที่บ้าง แล้วจะแวะมาเอาของด้วย
เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเข้ากรุงเทพแล้วไง ไปรอผลสอบ ทำไมอะครับ มาส่งไม้เก็บของไม่ได้หรอ”

มันหันมาทำหน้าอ้อนใส่ผม ,, คือ โอ้ยยย กูเขินหนักมาก
คนขายมือถือก็ส่งยิ้มน้อยๆให้พวกผม 2 คน คิดว่าเค้าคงได้ยินอะครับ 555 เล่นมายืนคุยที่หน้าร้านเลยนิ

“ได้ครับได้ครับ  ปล่อยมือก่อนไหม จะได้เลือกมือถือได้ไง” ต้องยอมเค้าละครับ ส่งยิ้มมาซะขนาดนั้น

“ปั้นใช้ 6พลัสหรอ” ไม้ฉากปล่อยมือผมจริงๆครับ แต่เปลี่ยนเอามือมาโอบเอวผมไว้

“อืมม ใช่ๆ ใช้สีทองอะ ไม้ละจะเอารุ่นไหน มีงบกี่บาทเนี้ย” ผมก้มหน้าไปมองมือถือข้างหน้า
อืมม แบบไหนเหมาะกับไม้นะ มีหลายยี่ห้อน่าเล่นทั้งนั้น
ผมกำลังคิดไปเพลินๆ ไม้ก็บอกคนขาย

“พี่ครับ เอา 6พลัส สีขาวครับ” ผมเลยหันไปมองหน้าไม้ฉากเล็กน้อย

“มึงชอบใช้ซัมซุงไม่ใช่หรอวะ ทำไมเอา 6พลัสแบบกูอะ” มันทำหน้าบึ้งอีกละครับ

“3 คำละนะคำหยาบวันนี้อะ อืมม เอาเหมือนๆกันดีแล้ว” มันตอบเสร็จก็หันไปดูมือถือที่คนขายมาวางไว้ตรงหน้า

“ปั้นๆช่วยไม้ดูหน่อย ว่าโอเคไหม?” มันดึงตัวผมไปยืนข้างหน้า ก่อนจะขยับมายืนชิดตัวผมมากขึ้น

“ปั้นว่าไงอะ” โอ้ยยย มึงจะมาพูดใกล้ๆต้นคอกูทำไมเนี้ยย?
ด้วยความที่ว่ามันสูงกว่าผมครับ ปากมันเลยอยู่ใกล้ๆซอกคอผม ตอนนี้ละพูดออกมาก็นะ
เหอๆ ,, มึงมันร้ายยย!!!

ผมหันไปสนใจมือถือตรงหน้าครับ จะได้ซื้อเสร็จๆไป แม่งงง มันแกล้งผมแน่ๆครับตอนนี้
ตอนที่ผมเลือกมือถือให้มัน มันก็ถามนั้นถามนี้ ก้มมาถามให้ปากมันเฉียดๆกับต้นคอผมอยู่นั้นแหละ
มึงไม่อายคนรอบข้างเลยใช่ไหมมม? ถ้ามองจากข้างนอกนี้เหมือนมันจะสิงตัวผมอยู่ละครับ -_-^


ผมเลือกมือถือให้มันเสร็จละ ติดฟิล์มกันรอย เรียบร้อยละครับ
ไม้ฉากจ่ายเงินเสร็จแล้วก็จูงมือผมไปติดต่อขอซิมใหม่อีก
ค่ารายเดือนมือถือมันโคตรแพงเลยครับ 1986 บาท
มันบอกว่าปกติมันใช้แค่ 299 เองต่อเดือน
นี้ขึ้นมาขนาดนี้ แม่มันรอด่าแล้วละครับ
แต่ก็ปิดเบอร์ไม่ได้ครับ เพราะจดทะเบียนในชื่อแม่มัน เลยซื้อซิมแบบเติมเงินมาใช้ก่อน
พอจัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งทานฟูจิ รอไนซ์ครับ เพราะมันบอกว่ามันจะแวะมาทานข้าวด้วย
ระหว่างที่นั่งรออาหาร และรอไนซ์ ไม้ฉากมันก็นั่งเมมเบอร์เพื่อน เท่าที่มันจะจำได้ครับ
และกดโทรบอกแม่มันก่อนว่าได้เบอร์ใหม่แล้ว

ไม้ฉาก :: แม่ครับ เบอร์ใหม่นะครับ แม่ต้องมาปิดเองเพราะเป็นชื่อแม่ ครับๆ สวัสดีครับ

มันวางสายเสร็จละก็เมมเบอร์อื่นๆต่อ

“แม่ว่าไงบ้างอะ” ผมหันไปถามมัน ตอนนี้มือถือผมก็อยู่กับมันครับ เลยไม่รู้จะทำไร - -‘

“แม่บอกจะมาปิดเองอะ “ มันพูดเสร็จก็ยื่นมือถือของผมคืนมาให้

“ดูดิๆ เมมเบอร์ให้ละนะ” มันบอกให้ผมดูชื่อที่มันเมมเบอร์ไว้ให้ผม


“แฟนหล่อ!”


คือ ,, โอ้ยยยยย เมมแบบนี้จริงปะเนี้ยมึง?? กูเขินละ
แต่ทำไมมึงมั่นหน้ามากว่าหล่อเนี้ยย 555+ ถึงจะหล่อจริงๆก็เหอะนะ


“เอาแบบนี้จิงอะมึง?” ผมเงยหน้าไปถามมัน
มันก็ยิ้มก่อนจะพยักหน้า  เหอๆ สรุปกูต้องใช้สินะ ชื่อนี้

“แล้วไม้เมมชื่อปั้นว่าไร ไหนๆดูดิ” ผมดึงมือถือมันมาดู


“เตี้ยจ๋า”



ไม้ฉากกกก!!!!!!!!
>/////////<
เงียบครับ ,, อายจนพูดไรไม่ออกแล้วครับ
ไม้ฉากนั่งมองหน้าผม ก็ยิ้มน้อยๆ แบบแซวๆมาให้
เออดีนะ ทำกูเขินแล้วมาแซวกูอีก ดีมากก!!!!!


“เขินตัวแดงไปหมดแล้วเตี้ย” ดูมันครับดูมัน

“เตี้ยอะไรละ พอๆตั้งดีๆดิวะ ปั้นสุดหล่อก็ได้ ปั้นสิบครับ
แบบนี้ก็ได้ นี้มาเตี้ยจ๋า โหยยยไม้อะ เปลี่ยนดิๆๆนะ นะ นะ”

ผมเขย่าแขนไม้ฉาก อ้อนๆให้มันเปลี่ยนชื่อ แต่มันก็แค่ ขำๆ ไม่เปลี่ยนครับ

“แม่ขอนั่งด้วยได้ไหมไม้ฉาก ปั้นสิบ”
เห้ยย !! เสียงแม่ไม้ฉากนี้หว่า o_O

ผมหันไปมอง เห็นแม่ไม้ฉากยืนมองพวกผมอยู่ แล้วหลังแม่ไม้ฉากเป็นไนซ์ครับ
เอิ่มม มึงมาปกติก็ได้ไนซ์ ไม่น่าหาของขวัญอะไรมาเซอร์ไพร์กูเลย TT

“ว่าไง แม่นั่งด้วยได้ไหม?” เสียงแม่ถามอีกรอบ ดึงสติผมกลับมาละครับ
ผมรีบปล่อยแขนไม้ฉากออก ดีนะนั่งคนละฝั่ง ,, ไม่งั้นแย่แน่ๆ

“สวัสดีครับ เชิญนั่งครับแม่” ผมลุกขึ้นสวัสดีแม่ไม้ฉาก
ไม้ฉากก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะให้แม่เข้าไปนั่งด้านใน แล้วไม้ฉากนั่งด้านนอก ฝั่งเดียวกับแม่
ส่วนไนซ์นั่งฝั่งเดียวกับผมครับ


พวกผมขอเมนูเพิ่มแล้วสั่งอาหารเพิ่ม สักพักอาหารก็ทยอยมาครับ
ทานไปแบบเงียบๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม
เหมือนแม่ไม้ฉากมองผมตลอดเวลา
เออคือ ,, ทำไมอึดอัดแบบนี้วะกู -_-‘

พอทานเสร็จแล้ว ช่วงรอของหวานของไนซ์ครับ มันชอบของหวานมาก
แม่ไม้ฉากก็ถามขึ้นมา

“เมื่อกี้กำลังทำอะไรกันอยู่ เห็นดึงมือดึงแขนกัน”
ถามเสร็จก็มองมาทางผมครับ ,, เออ ถามลูกคุณแม่ดีกว่าไหม
ฮืออ ,, กลัวอะ

“อ่อ ผมเมมเบอร์มือถือนะครับ แล้วเอาให้ปั้นดูว่าตั้งแบบนี้ดีไหม ปั้นมันบอกให้เปลี่ยนก็แค่นั้นแหละครับ”
ไม้ฉากหันไปตอบแม่ครับ แต่ทำไมเหมือนมีความรู้สึกเย็นยะเยือกแปลกๆ

“เมมว่าอะไรละ แม่ขอดูได้ไหมไม้ฉาก” แม่ไม้ฉากยื่นมือไปขอมือถือจากไม้ฉาก
เห้ยย ไม้ฉากอย่าให้นะเว้ยยย !!

เป็นคุณละครับ ถ้าเจอคำว่า “เตี้ยจ๋า” คุณคิดว่าไง??
เพื่อนกันใช่ไหมเมมแบบนี้????


ไม้ฉากยื่นมือถือไปให้แม่ดู พอแม่เปิดดูก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ
เออ คือ ,,  แม่ครับ? ไม่พูดอะไรหน่อยหรอ??


พอไนซ์ทานของหวานเสร็จ แม่ไม้ฉากก็ขอไปพบลูกค้าก่อน แล้วบอกให้ไม้ฉากกลับพร้อมกัน
ผมเลยเดินเล่นรอแม่ไม้ฉากกัน  ระหว่างที่รอไนซ์ยืนเลือกแหวน
ผมเลยถามไม้ฉากถึงเรื่องเมมชื่อในมือถือ

“ทำไมแม่ไม่ว่าไรอะ” ไม้ฉากเลือกแหวนกับไนซ์ด้วย หันหน้ามามองผม

“อะๆ มาหยิบไปดูดิ “ ไม้ฉากบอกให้ผมไปหยิบมือถือจากกระเป๋าเสื้อมาดู
พอผมเปิดมาดูก็ยิ้มเลยครับ ,,

“ตัวเล็ก”


 น่ารักกก >///<
ผมชอบครับ 555+ มันดูดีกว่าเตี้ยจ๋ามากๆอะ


ผมรอพวกมันเลือกซื้อของสักพักครับ ก็เดินไปหาแม่ไม้ฉาก
เพราะแม่ไม้ฉากโทรมาตามแล้ว


“สรุปมึงไม่กลับใช่ไหมวะ กูกับปั้นจะได้กลับเลย” ไนซ์ถามไม้ฉากตอนที่เดินไปจะถึงตรงที่แม่นัดแล้ว

“อืมม คงยังไม่ได้กลับวะ แต่พรุ่งนี้ก็ไปบ้านพ่อแล้วละ
เพราะกูต้องไปกรุงเทพ มึงอะจะเข้ากรุงเทพเมื่อไหร่วะไนซ์”

ไม้ฉากเดินจับมือผมไป ก็คุยกับไนซ์ไป คือ เนียนๆอยู่ก็เดินมาจับมือ
แล้วไม่มองด้วยว่า .. กูเขินขนาดไหนน!!!

“ยังๆ อีกอาทิตย์อะถึงจะเข้า เพราะจะพานีซไปเรียนที่ กทม.ด้วยกันนะ เลยยุ่งๆเรื่องย้ายอยู่”
ไม้ฉากพยักหน้าเข้าใจ
ตอนนี้พวกผมถึงตรงจุดนัดละครับ แต่ว่าแม่ของไม้ฉากยังไม่มา
ไนซ์มันขอตัวไปคุยโทรศัพท์ใกล้ๆ ส่วนไม้ฉากมันก็ยืนจับมือผมอยู่แบบนั้นละครับ
คุยเล่นกันไปมา จนแม่ไม้ฉากมา

“แม่กลับเลยไหมครับ หรือจะแวะที่ไหนก่อน”
ไม้ฉากถามแม่ที่กำลังเดินเข้ามาหา
แม่ไม้ฉากมองมือที่ไม้ฉากจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย
ผมเห็นแม่เงียบๆไปแล้วมองอยู่นิ่งๆ ผมเลยพยายามจะดึงมือออก
แต่ไม้ฉากมันยิ่งจับแน่นขึ้นกว่าเดิม
ฮือออ ปล่อยเถอะมึง ,, แม่มึงแทบจะฆ่ากูแล้วเนี้ยยย

“ไม้กลับบ้านได้แล้ว”
แม่ไม้ฉากพูดแค่นั้นแหละครับ ก่อนจะเดินนำออกไป
ไม้ฉากหันมาบอกผม

“กลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้จะไปหา” มันเอามือมาขยี้ๆหัวผมเล่น

“โทรมาด้วยนะ เดี๋ยวถึงบ้านจะโทรหา”
ผมบอกไม้ฉาก ไม้ฉากมันยิ้มให้ผม แล้วก็เดินตามแม่ไป
คือ ,, ทำไมมึงจับมือกูไว้วะ ต่อหน้าแม่เลยนะไม้ฉาก
แล้วแม่ไม้ฉากก็ยืนมองแบบนั้นอะ ,,  โอ้ยย ไม่เข้าใจไม้ฉากเลยเว้ยย!
แม่มันจะด่าปะวะ???


“ไม่ต้องคิดมากหรอกมึง สักวันแม่มันก็ต้องรู้” ไนซ์ครับ เดินเข้ามาหาเงียบๆ กูตกใจหมด

“รู้เรื่องไรวะ” ผมหันไปถามมัน

“เรื่องที่มึง 2 คนเป็นแฟนกันไง แต่กูว่าวันนี้ประชาชนที่เดินห้างนี้คงรู้แหละ ตัวติดกันชิบบหายย!”
ไนซ์ทำหน้าแซวผมครับ  มึงนี้นะ ,, เอาความจริงมาพูด 555555+


ผมกับไนซ์กลับมาถึงบ้านก็ เกือบๆ 2 ทุ่มครับ
ไนซ์ขอโทษที่คืนนี้นอนเป็นเพื่อนไม่ได้ ซึ่งผมก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะอยู่คนเดียวได้ไม่มีปัญหา
ผมลงจากรถไนซ์แล้ว กำลังจะไขกุญแจเข้าบ้าน
แต่ ,, ทำไมประตูรั้วไม่ได้ล๊อควะ??
ลืมงั้นหรอ??
ไม่น่าใช่สิ เห็นอยู่ว่าไม้ฉากมันกดล๊อคแล้ว ผมเดินเข้าบ้านไปอย่าง งงๆ
อ้าวว ประตูบ้านก็ไม่ได้ล๊อคอีก?
หรือว่าม๊ากลับมาแล้ว?
ผมเลยตะโกนเรียกหาม๊า

“ม๊า ม๊าครับบ”
ไม่มีเสียงตอบรับ ,, เอาไงละไม่กล้าเข้าบ้านเลยเนี้ย
กลัวขโมยอะดิ .. ผมลองตะโกนอีกรอบ

“ม๊า ม๊าครับ อยู่หรือเปล่า”
ใจคอไม่ดีเลย โทรหายูโรดีกว่า ตอนที่ผมกำลังจะกดโทรหายูโร
ม๊าผมก็เดินมาหน้าประตูพอดี

“กลับมาซะค่ำเลยนะปั้น  รีบไปอาบน้ำได้แล้ว เสื้อผ้าก็ยังไม่เก็บ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วนะ”
หื้มม ทำไมม๊าดุอะ ,, ปกติถ้าเป็นแบบนี้ม๊าก็จะเก็บกระเป๋าให้ครับ แล้วก็มาถึงบ้านไม่ได้ดึกอะไร เท่าไหร่นะ -_-“

“ครับม๊า” ผมรีบเดินเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะมานั่งเก็บเสื้อผ้า
แต่เมื่อกี้ก่อนอาบน้ำส่ง SMS ไปบอกไม้ฉากละว่าถึงแล้ว
มันก็ยังไม่ตอบกลับมา สงสัยกำลังเก็บกระเป๋าเหมือนกันละมั้ง
ผมเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว กำลังปัดที่นอน เตรียมจะนอน
ม๊าก็เปิดประตูเข้ามา ,, เออคือ ม๊าครับปกติม๊าต้องเคาะประตูก่อนไหมอะ??
ม๊าต้องถามก่อนว่านอนยัง แต่นี้เปิดประตูเข้ามาเลย ผมว่ามันไม่ปกติแหละนะ

“ม๊ายังไม่นอนหรอครับ” ผมทำใจดีสู้เสือครับ ถามม๊าดู

“ม๊ามีเรื่องจะถามปั้นนะ ปั้นตอบม๊าได้ไหม?” นั้นไงเสียงเครียดมาละ

“ครับม๊า”

“นี้หมายความว่าไงปั้น?”
ม๊าชูโพทอิทคุ้นตาให้ผมดู
เห้ยย นั้นมันโพทอิทจากไม้ฉากนี้หว่า
ผมมองไปที่หน้าห้องน้ำ จริงๆด้วยมันหายไป ,,

“ครับ” ก็ตอบได้แค่นี้ละ จะให้พูดว่าไงอะครับ

“ม๊าอยากให้เราอธิบาย นี้ไม้ฉากเขียนให้เรางั้นหรอ?”
ถามตรงไปไหมม??

“ครับ”
ผมก็ตอบได้แค่คำนี้คำเดียวจริงๆนั้นแหละครับ

“ปั้น ,, ลูกกับไม้ฉากเป็นอะไรกัน ตอบม๊าหน่อยได้ไหม? ม๊าคิดมากไปหมดแล้วนะ”
ม๊าพูดจบก็ร้องไห้ครับ,, ม๊าครับ ปั้นไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ


ผมยืนนิ่งแบบนั้นไม่รู้ว่าควรทำไงดี จนมือถือของม๊าดังขึ้นมา
ม๊ามองเบอร์คนที่โทรเข้ามา แล้วก็หันมาบอกผม

“คิดดีๆนะปั้นสิบ นอนได้แล้วพรุ่งนี้ม๊าจะเดินทางแต่เช้า” พูดจบม๊าก็เดินออกไป



คือ???
โอ้ยย ยังไงดีวะชีวิต??
ม๊ารู้หรอ? ม๊าเข้าใจว่าไง?
ผมกดโทรไปหาไม้ฉาก แต่มันก็ปิดเครื่องครับ
นี้มันอะไรกันวะเนี้ยยย!!!!!


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-05-2015 14:52:36
มีคำผิดประการใด เจขออภัยด้วยนะคะ =)
ขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำ และคอมเมนต์ +1 ด้วยคะ

.. มันถึงจุดๆที่แม่กับม๊าเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์แล้วละ
ก็อยากให้เป็นกำลังใจให้ปั้นไม้ผ่านจุดๆนี้ด้วยนะคะ

อ่ออ แล้วคนที่ถามถึง Real Life นั้น
ลองฟังเพลง "หน่วง" ดูคะ ,,
เจตอบได้แค่นั้นจริงๆ =)

แล้วเจอกันตอนหน้าคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-05-2015 15:05:07
 :hao3:   ปั้นเป็นเด็กน้อยจริงๆแหละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-05-2015 15:18:42
:hao3:   ปั้นเป็นเด็กน้อยจริงๆแหละ

ง้องแง้งมากก นี้บางวันยังมาเถียงมาทะเลาะกับเจเลยคะ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 25-05-2015 15:36:57
ปั้นสิบหนูอย่าเพิ่งมาอ่อนแอตอนนี้นะคะลูก หัดดูไม้ฉากเป็นตัวอย่างบ้างค่ะ งัดกับคุณแม่น่าดู~ นี่คุณแม่ๆ เขาเข้าใจผิดว่าตอนนี้เป็นช่วง ร.ศ 112 กันอยู่ใช่หรือเปล่าคะเนี่ย ความคิดความอ่านนี่คร่ำครึได้อีก! ลูกน่ะเราเลี้ยงเขาได้แค่ตัวเท่านั้น ไม่มีใครเคยบอกคุณแม่ๆ เลยเหรอคะ..หืม? อีกอย่างน้ำตาไม่ใช่คำตอบของทุกอย่างนะคะคุณม๊า ถ้ารักลูกจริงก็ช่วยรักคนที่ลูกรักด้วยจะดีมากเลยค่ะ ..รอตอนต่อไปน้า ^^ 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 25-05-2015 15:56:08
ไม่ต้องเครียดนะปั้นบอกม๊าตรงๆไปเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 25-05-2015 18:42:26
ต้องตั้ง "สติ" กันให้ดีๆเลยนะทั้งคู่
เป็นกำลังใจให้จ้าาา  ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-05-2015 18:51:58
เอ้า เอาแล้วซิ พวกแม่ๆ เริ่มสงสัยแล้วอ่ะ ปั้นจะบอกหรือเปล่า และพวกแม่ๆ จะยอมรับได้มั้ย

ลุ้นอ่ะ จะคอยเชียร์นะปั้นสิบไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 25-05-2015 19:21:58
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 25-05-2015 23:25:36
โหยยยยยยยย
เจอทั้ง 2 ด่านเลย

หนักหนาสาหัสเอาการอยู่นะ
แม่+แม่ ออกตัวแรงได้ขนาดนี้

ส่งใจไปช่วยนะ
ไม้ฉาก+ปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-05-2015 05:07:20
ก็นะ  มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกเพราะว่าทั้งปั้นและไม้ก็เพิ่งจะเริ่มเข้าไปเรียนต่อกันทั้งคู่   เด็ก 18 ยังไงก็เป็นเด็กในสายตาพ่อแม่เสมอ

ไม้นี่แรงพอตัวกับแม่แค่ถ้าหากว่าแม่ไม่ได้ทำไม้ก่อนคือไม่รักษาคำพูดไม้ก็คงไม่ออกตัวแรงขนาดนี้

ท่าจะยากในอนาคต  คิดว่าพ่อแม่ของทั้งคู่จะจับคู่นี้แยก ยังไงก็แยกอยุ่แล้วเพราะเรียนกันคนละที่  พ่อแม่ก็คงได้แต่หวังว่าเวลาระยะทางจะทำให้สองคนนี้ห่างกันออกไปเอง  ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 31 || P.19 || 25-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-05-2015 06:58:39
ไมม๊าต้องร้องไห้?? รังเกียจว่าลูกจะเปนตุ๊ด??

อคติในบ้านแรงยิ่งกว่านอกบ้านซะอีก

สุ้ๆนะปั้นไม้
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-05-2015 16:38:11
Ch 32  BKK#1 || ปั้นสิบ ( 1%)



ในเมื่อติดต่อไม้ฉากไม่ได้ ผมก็ปล่อยวางละครับ
ช่างมันเถอะ ,, จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างมัน
รีบนอนดีกว่า เห้อออออ ,, วันนี้เหมือนมันจะสุข มันก็สุขนะ
แต่มันเหมือนมีอะไรมาหน่วงในหัวใจแปลกๆ


ตื่นมาตอนเช้า ม๊าเข้ามาปลุกครับ บอกให้รีบอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว
เกรงว่าจะไป กทม. ดึกเกินไป
เราไปรถตู้ของบริษัทครับ ม๊าบอกจะเอาไปส่งลูกค้าพอดี
เออก็ลืมถามว่าม๊ามายังไง เพราะไม่เห็นรถจอดอยู่ที่โรงจอดรถเลย???


พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็สะพายกระเป๋าเดินทางลงมาหาม๊าข้างล่าง
เจอแม่ของไม้ฉาก กับ ไม้ฉากนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก
เออคือ ,, มาได้ไงวะ??
แล้วไม่ต้องมายิ้มให้เลยนะ .. กูโทรหาเสือกปิดเครื่อง แม่งงง!!!


“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้าไปสวัสดีแม่ของไม้ฉาก ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับม๊าผม

“สวัสดีจ๊ะปั้นสิบ วันนี้น้ามาขอติดรถไปกรุงเทพด้วยคนนะ” แม่ไม้ฉากพูดเสร็จก็ส่งยิ้มมาให้ผม
เหอๆ ทำไมยิ้มมันดูแปลกๆวะ –“-
แล้วที่บอกว่าจะไปด้วยนี้หมายความว่าไง???

“อะ ครับๆ “ ผมวางกระเป๋าลงข้างๆโซฟา ก่อนจะนั่งลงโซฟาข้างม๊า

“พอดีไม้ฉากจะเข้าไปรอฟังผลสอบนายร้อย ม๊าเลยคุยกับแม่ไม้ฉากแล้วว่าไหนๆก็ไปเหมือนกัน
ก็เอารถไปคันเดียวนี้แหละ แล้วเดี๋ยวให้ไม้ฉากกับคุณแม่พักที่คอนโดกับเราด้วย”

ห๊ะ ,, ช๊อกรอบที่เท่าไหร่แล้ววะวันนี้ TUT
แม่กับไม้ฉากจะไป กทม. ด้วย แล้วยังจะไปพักที่คอนโดด้วยอีก!!!

“ครับม๊า” ผมทำได้แต่ยิ้มให้ม๊า
แล้วหันไปยิ้มให้แม่ของไม้ฉาก ก่อนจะมองหน้าไอ่ตัวแสบ
เชอะ!! มานั่งส่งยิ้มให้อีก เมื่อคืนกูเครียดจะตายมึงหายไปไหนมาวะ??!


“ปั้นจะทานข้าวก่อนไหมลูก หรือจะไปทานบนรถ”

“ไปทานบนรถก็ได้ครับ ปั้นยังไม่ค่อยหิวเลย”

“จ๊ะ ,, งั้นเราเดินทางเลยดีกว่า เชิญคะพี่หน่อย น้องไม้ฉากด้วยลูก”
ม๊าผมเดินนำแม่ไม้ฉากออกไป
ผมกำลัง งงๆ กับสิ่งที่ม๊าทำ กับแม่ไม้ฉากทำ เลยยังนั่งนิ่งๆอยู่

“เตี้ย รีบๆลุกดิ รออยู่คนเดียวเนี้ยแหละนะ แต่เช้าแล้ว”
ไม้ฉากมาถือกระเป๋าเป้ให้ผม ก่อนจะเอามือมาขยี้ๆหัวผมเล่น

“ไม่ต้องพูดเลย เมื่อคืนปิดเครื่องทำไม”
ผมปัดมือมันออก ก่อนจะลุกขึ้นยืน แล้วเดินตามม๊าออกมาหน้าบ้าน

“ชาร์ตแบตไว้ข้างล่าง งอนหรอ ขอโทษนะ” มันเดินมากอดคอผม

“เห้ยย เดี๋ยวแม่กับม๊าก็เห็นหรอก ปล่อยย” ผมรีบดึงมือมันออก แต่มันก็ล๊อคคอผมแน่นเลยครับ

“กลัวไรวะมึง สักวันเค้าก็ต้องรู้ ยิ้มหน่อยสิครับ” ผมหันไปมองหน้ามัน มันยิ้มครับ ยิ้มจริงๆ
แต่มึงช่วยมองหน้าผู้หญิง 2 คนข้างหน้ามึงหน่อยไหม!!
แม่ไม้ฉากส่งสายตาไม่พอใจชัดเจนเลยครับ ส่วนม๊าผมทำท่าเหมือนจะร้องไห้
เห้ออ ,, ไป กทม. ครั้งนี้จะสนุก หรือจะเศร้าวะกู TT




---------------------------------------------------------------
เดี๋ยวเจรีบมาต่อให้นะคะ =)
จริงๆจะรอครบ 100% ค่อยลง แต่เอาลงสปอยไปก่อนเนอะ 555+
ไม่อยากให้มันค้างนานๆ


มาลุ้นกันว่าไป กทม. ครั้งนี้จะสนุก จะฮา หรือจะเศร้า
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ


^___________________________^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 27-05-2015 16:47:28
เอาจริงๆ ปั้นสิบกับไม้ฉากก็ทำตัวเหมือนเดิมไปนั่นล่ะค่ะ ไม่จำเป็นที่จะต้องเปลี่ยนอะไรเลย~ คุณแม่ๆ เขาอยากจับตาดูหรืออะไรก็ตามแต่ ปล่อยให้ท่านทำไปเถอะค่ะ ใช่ว่าสองคนคบกันแล้วจะพากันไปในทางที่ไม่ดีเสียหน่อยนี่นา~ ^^

รอฉบับเต็มนะค้าา :จุ๊บๆ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 27-05-2015 17:03:36
ปูเสื่อรอเลยค่ะ  ไม่พลาด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-05-2015 18:05:48
1%!!!

:pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-05-2015 18:13:29
ถึงเวลาฝ่าด่านมารดาแล้วจ้า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 > 1% || P.19 || 27-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-05-2015 18:55:53
ม๊ากับแม่ไม้ฉากยังงัยกันนะ รอๆๆๆ :mew5:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-05-2015 16:33:09
ต่อ ::



พอขึ้นรถได้ ก็ต่างคนต่างเงียบละครับ
ไม้ฉากกับแม่นั่งแถวที่ 2  ส่วนผมกับม๊านั่งแถวที่ 1 ครับ
มีเสียงคุยของม๊าผมที่คุยกับแม่ไม้ฉากเป็นระยะๆ
จนมาถึงร้านลูกค้าของม๊า ที่อยู่โคราช 
ม๊าลงไปจัดการเรื่องงาน  เลยเหลือแค่ผม  ไม้ฉาก และแม่ของไม้ฉากอยู่บนรถ
บรรยากาศมันเย็นๆแปลก ๆ  555+
คือจริงๆผมคงคิดไปเองนั้นแหละ


ผมก็นั่งเล่นเกมส์ในมือถือไป  จนได้ยินเสียงเพลงดังขึ้นมา

“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ  ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
แล้วก็ได้ยินไม้ฉากคุยกับใครสักคน
เอิ่มมม เมื่อกี้เสียงริงโทนสินะ - -‘ 


ไม้ฉาก :: เออไง กำลังไป กทม.อืมมๆ ไปกับปั้น 55555555+ สวีตพ่องงงสิ แม่กูกับม๊าของปั้นก็ไป  แล้วมึงไปเมื่อไหร่ เออๆ ถึงแล้วโทรมาอะ จะได้ไปเที่ยวกัน โอเคมึง
สวีต??? โอ้ยยยย ไม่อยากจะคิดเลยว่าแม่ไม้ฉากทำหน้ายังไง

“ปั้นๆ ไอ้ไนซ์มันชวนไปกินข้าว กับพวกพู่กัน  จานสี นะ เดี๋ยวมันถึงกรุงเทพแล้วมันจะบอกอีกที”
ไม้ฉากเอื้อมมือมาสะกิดไหล่ผม แล้วบอกให้รู้ว่าเมื่อกี้ไนซ์โทรมา

“อืมๆ แล้วมันเข้า กทม. เมื่อไหร่อะ” ผมปัดมือมันที่ยังจับไหล่ผมอยู่ออก
คือมึงนั่งกับแม่นะเว้ยย  ยื่นมือมาจับไหล่กูแบบนี้ แม่มึงละครับบบ T^T

“มะรืนมั้ง? มึงนั่งทำไรเนี้ยย เงียบเลย” ไม้ฉากมันไม่ยอมดึงมือกลับไปซะทีครับ แถมยังชวนคุยอีก

“ไม้นั่งดีๆ อย่าไปกวนน้องปั้นเค้าสิ มือนะดึงกลับมาได้แล้ว ทำอะไรสำรวมหน่อยนะเรา”
นั่นไงครับ  เสียงแม่ไม้ฉาก ,, เริ่มละไง - -‘
มึงนะมึง ,, นั่งเฉยๆไม่ได้ใช่ไหมเนี้ยย ดูดิแม่ดุเลย

“สำรวมอะไรครับแม่ ไม้ก็แค่ยื่นมือไปสะกิดปั้นสิบแค่นี้เอง ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลย
ถ้าแม่เห็นไม้กอดปั้นก่อน แม่ค่อยว่าไม้ก็ได้นะครับ”

เอิ่มมม นี้กูนั่งอยู่ตรงกลางสงครามแม่ลูกหรือไงวะ??!!
มึงกินยาผิดขวดใช่ไหม ถึงกล้าเถียงแม่อะไม้ฉาก ,,
ไม่ใช่ละๆ ไม้ฉากมึงต้องเชื่อฟังแม่ดิวะ ไม่ใช่แบบนี้

“ไม้ฉาก แม่คิดว่าเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ อย่าพูดแบบนี้กับแม่อีก”
แม่ไม้ฉากคงโกรธมากๆครับ เพราะเสียงดุกว่าทุกทีมาก

“ถ้าสิ่งที่ไม้ทำมันผิด ไม้จะยอมรับครับ แต่ถ้าไม้ยังไม่ได้ทำผิด และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ไม้ก็ยืนยันที่จะทำ”
โหววว นี้คือทะเลาะอะไรกันมาก่อนหรือไงครับ????


ไม่ทันที่แม่ไม้ฉากจะขึ้นเสียง ม๊าผมก็เปิดประตูรถตู้ แล้วขึ้นมานั่ง
เห้ออ ,, ม๊าเป็นผู้ช่วยชีวิตมากๆครับ รักม๊านะ >_<

“พี่หน่อยคะ หิวหรือยังคะ จะแวะทานข้าวกันก่อนไหมคะ” ม๊าผมชวนแม่ไม้ฉากคุย
ผมไม่อยากฟังละครับว่าคุยอะไรต่อ เลยเลือกจะใส่สมอทอคฟังเพลงแทน
ฟังเพลงไปสักพักก็มีเสียง SMS เข้า  ผมกดอ่านก็ถึงกับยิ้มเลยครับ


แฟนหล่อ!::
ตกใจปะเมื่อกี้อะ ไม่ต้องคิดมากนะ ขอโทษที่ทำตัวไม่ดีแบบนี้ แต่ไม้มีเหตุผลนะเตี้ย  รู้หรอกว่ากำลังบ่นไม้ใช่ป่ะ?


// เหอๆ มึงรู้ได้ไง กูด่ามึงเยอะเลยละ นิสัยไม่ดี เถียงแม่


ผม ::
อืมม อย่าเถียงแม่ดิ  ไม่บ่นแล้วจะฟังเพลง อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึง ทำไรอยู่?



แฟนหล่อ!::
ฟังเพลงเหมือนกันอะแหละ อยากกอดแล้วอะ T_T


//  หื้มมม มึงงงงง ,, กูเขิน >////<


ผม ::
อย่ามางอแงเลย ,, อยากกอดมากกว่าอีกเหอะ



มันเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเล่น แล้วก็ดึงมือกลับไป
หื้มม ฉากเมื่อกี้ภาวนาแม่มึงจะไม่เห็นนะ เออ ม๊ากูด้วย
มึงนี้จะแสดงออกมากไปละนะ -_-‘



ผมมาถึง กทม. ประมาณ 2 ทุ่มครับ
แวะทานข้าวกันมาเรียบร้อยก่อนเข้าคอนโด
พอถึงห้องปุ๊บ ไม้ฉากก็ถามเลยทันที

“ไหนห้องไม้อะ คุมะ หรือป่าว?” ไม้ฉากพูดแล้วก็เดินเข้ามาใกล้ๆผม

“อืมม ไปดูเองดิ ห้องตรงใกล้ๆประตูนั้นแหละ  ไม่รู้จะจัดถูกใจปะนะ”
ผมชี้ไปทางห้องเล็กอีกห้อง ที่ผมจัดไว้ให้มันนั้นแหละครับ
วันนั้นพอมันบอกชอบคุมะ ผมก็ออกมาซื้อ แล้วก็ซื้อของแต่งห้องนิดหน่อย ก่อนจะมาจัดห้องทิ้งไว้ให้มัน
แต่ผมคงลืมนึกไปว่า ,, แม่ไม้ฉากกับม๊าผมก็อยู่ -_-^

“นี้ไม้ตั้งใจจะมาอยู่กับปั้นแต่แรกแล้วหรอ”
เสียงแม่ไม้ฉากครับ ถามขึ้นหลังจากที่ยืนมองพวกผมอยู่นานแล้ว

“ครับ” ไม้ฉากมันตอบแม่มันหน้าตาเฉยเลยครับ
ก่อนจะหิ้วกระเป๋าของตัวมันเองกับของแม่มันไปไว้ในห้อง

“ปั้นสิบครับ เอาของไปเก็บในห้องเถอะลูก เดี๋ยวจะได้อาบน้ำแล้วพักผ่อนกัน”
ม๊าผมเดินเข้ามาจับไหล่ผม ก่อนจะบอกให้ผมเข้าห้องนอนไป

“ครับม๊า” ผมก็เดินถือของของม๊ากับของผมเข้าห้อง
ม๊ากับแม่ไม้ฉากยังนั่งคุยกันอยู่ข้างนอก
ผมจัดของใส่ตู้เสื้อผ้าหมดแล้ว เลยอาบน้ำ แล้วมานั่งเล่นมือถือรอม๊า
แต่เห็นมีแจ้งเตือน SMS ค้างไว้เลยกดอ่าน

แฟนหล่อ! ::
ชอบคุมะลายนี้มาก ขอบใจนะครับห้องน่านอนมากๆ แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามีแฟนมานอนด้วย



หึหึ ,, ทำไมมึงอ่อยแบบนี้ครับไม้ฉาก >_<
มันน่ารักขึ้นทุกวันจริงๆครับ ,, หยอดตลอด
ผมนี้ใจสั่นไม่รู้จะกี่รอบแล้ววันนี้ 555+
หลงรักแฟนตัวเองรอบที่เท่าไหร่แล้วปั้นสิบบบบบ !



ผม ::
 มานอนด้วยกันดิ มาๆ 5555+



ผมส่งไปแกล้งมันเล่นครับ เพราะมีด่านหน้าห้องทั้งแม่มันเองแล้วไหนจะม๊าผมอีก มันคงเข้ามาไม่ได้หรอก
ผมนอนคว่ำบนเตียง เล่นเกมส์ในมือถือแล้วก็ใส่สมอทอคฟังเพลงไปเรื่อยๆครับ
มันก็ไม่ตอบข้อความกลับมาซะที ,, สงสัยแม่มันเข้าห้องแล้วแน่ๆ
5555+ สมน้ำหน้า
ผมคิดอะไรเพลินๆ สักพักก็มีคนมานอนทับตัวผมไว้

“คิดว่าไม่กล้าหรอไงเตี้ย”
เห้ยยย .. ไม้ฉาก!

ผมพยายามพลิกตัว แต่ไม้ฉากมันดันจับให้ผมนอนตะแคง แล้วมันก็ขยับตัวมานอนข้างๆ
ก่อนจะกอดผมไว้แนบกับตัวมัน

“คิดถึงอะ” พูดเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมาหอมหน้าผากเลย
>/////<

“แล้วเข้ามาได้ไง น้าหน่อยกับม๊าไม่อยู่หรอ”
ผมพยายามจับมือซุกซนของไม้ฉากไว้ ก็มันเล่นจับตรงนั้นตรงนี้ไปหมดละ ,, มือไวจริงๆ

“ไม่อยู่อะ ออกไปข้างนอกกัน” มันพูดเสร็จก็สอดมือเข้ามาในเสื้อผม

“อ๊ะ ,, เอามือออกไปเลย ไม้ฉาก”  มันเอามือมาลูบไล้ตามแผ่นหลังผม
ผมเลยบอกให้มันเอามือออกไป มันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แต่ไม่ยอมเอามือออก –“-

“อืมม เดี๋ยวจะออกไปแล้ว  ขอจูบหน่อยดิ กู๊ดไนท์คิส คิส อะ น่ะ นะ น๊า”
ผมได้แต่ยิ้มให้กับมัน เพราะมันทำหน้าอ้อนมากครับ 555+
เป็นเพื่อนกันมานาน  ไม่เคยเห็นมุมแบบนี้ของมันเลย

“อืม” พอผมตอบอนุญาตเสร็จ ไม้ฉากก็เลื่อนปากมาจุ๊บปากผม
จุ๊บเบาๆครับ ไม่ได้จูบดิสคิสอะไร

“เอาแค่นี้พอ มากกว่านี้กลัวใจตัวเอง ฝันดีนะครับ รักปั้นนะ”
ไม้ฉากบอกผม ก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

“รักไม้เหมือนกันนะ อย่าเถียงแม่เยอะดิ เดี๋ยวแม่โกรธนะ”
ผมลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะเดินมาส่งมันที่ประตูหน้าห้อง

“จะพยายามละกันครับ นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเจอกันนะ”
ไม้ฉากส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

โชคดีนะที่แม่ไม้ฉากกับม๊าผมยังไม่กลับมา ,, ไม่งั้นคงเจอสายตาแปลกๆอีกแน่
ตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าม๊าผม กับแม่ไม้ฉาก ไปคุยกันตอนไหน
แล้วมา กทม. พร้อมกันได้ยังไง???
เห้ออ ผมนอนคิดอะไรไปเพลินๆ ก็ผลอยหลับไป
คงเพราะเดินทางเหนื่อย ,, และเครียดกับภาวะอึดอัดจากบนรถละครับ


ตื่นมาตอนเช้าเพราะม๊ามาปลุก บอกว่าให้ไปหาป๊าที่บ้านลุงธีระ
ผมก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จะเดินมาหยิบมือถือ
แต่ก็หามือถือไม่เจอครับ เลยหันไปถามม๊าที่นั่งดูทีวีอยู่ที่ปลายเตียง

“ม๊าครับ  ม๊าเห็นมือถือปั้นไหม?” ม๊าหันมามองหน้าผม ก่อนจะหันไปดูทีวีต่อ

“เห็นครับ แบตหมดนะม๊าเลยชาร์ตแบตให้ อยู่ข้างนอกโน้นนะ”
แบตหมด?? หมดได้ไงวะ เมื่อคืนก็มีตั้ง 90% ก่อนที่จะผลอยหลับไป

“ไปกันได้ยังปั้นสิบ ป๊าคงรอทานข้าวแล้วละ”
ม๊ากดปิดทีวี ก่อนจะเดินออกจากห้องไป ผมเดินตามม๊าออกมา ก็เห็นมือถือผมวางไว้ที่โต๊ะจริงๆครับ

“ม๊า แล้วน้าหน่อยกับไม้ฉากจะไปกับเราไหมครับ” ผมหยิบมือถือมาเปิดดู ก่อนจะถามม๊า

“ไม่ไปจ๊ะ น้าหน่อยพาไม้ฉากไปหาญาติแถวๆพระราม 3 ทำไมจ๊ะห่างกันไม่ได้เลยหรอ”
ม๊าหันมามองหน้าผม .. แต่แววตาม๊าที่มองมาหาผม ผมไม่เข้าใจจริงๆครับ?
ผมอ่านสายตาม๊าไม่ได้แบบทุกที ,, ม๊ากำลังคิดอะไร??

“ม๊าว่าไงนะครับ?” ผมถามม๊ากลับไปอีกที
ม๊าไม่ว่ายังไง แต่เดินออกจากห้องไป ผมเลยเดิมตามม๊าออกมา
ก่อนจะล๊อคห้องแล้วเดินไปหาม๊าที่หน้าลิฟท์

ตอนที่ยืนรอลิฟท์อยู่ ผมก็กดดู SMS เพราะจะถามไม้ฉากว่ากินข้าวหรือยัง?
แต่พอเปิดดู SMS ผมไม่เหลืออะไรเลยครับ ไม่มีข้อความเข้า ไม่มีข้อความออก
ไม่มีเหลือเลยที่ส่งคุยกับไม้ฉาก?!!
เกิดอะไรขึ้นกับมือถือผม ?
ผมหันไปมองม๊า ,, ม๊าก็ยืนมองผมอยู่เหมือนกัน

“ม๊าดูมือถือปั้นหรอครับ?” ผมตัดสินใจถามม๊าไปตรงๆ

“ใช่ ,, ม๊าดูไม่ได้หรอ?” ม๊า ,, ทำไมทำงี้อะ T^T

“ได้ครับ” ผมตอบม๊าไปแล้วตัดสินใจ ยื่นมือถือผมให้ม๊า

“ถ้าม๊าอยากรู้ ม๊าเก็บไว้เลยก็ได้ครับ” ม๊าไม่ยอมยื่นมือมารับมือถือ
ผมเลยเอาไปใส่ในกระเป๋าถือม๊าเอง แล้วยืนรอลิฟท์เฉยๆ ไม่พูดไม่เล่นกับม๊าเหมือนทุกที
จนลิฟท์มา เราก็เดินเข้าลิฟท์กันไปเงียบๆ และเดินออกมาขึ้นรถกันเงียบๆ


ผมโกรธม๊าครับ ,, ถึงสิ่งที่ม๊าทำจะไม่ผิด แต่มือถือมันคือของส่วนตัวของผม
ถ้าม๊าอยากดู อยากรู้อะไร ทำไมม๊าไม่ถาม??
ม๊าทำแบบนี้ ,, ผมก็อยากรู้ครับว่าม๊าต้องการอะไร??

พอมาถึงบ้านลุงธีระ ผมก็เดินเข้าไปสวัสดีป๊าที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่

“ไหนลูก ตัวโตขึ้นหรือป่าว ป๊าไม่ได้เห็นเรานานเลย คิดถึงจัง” 
พอป๊าพูดเสร็จก็อ้าแขนออก เหมือนจะให้ผมเข้าไปกอด
ผมเลยเดินเข้าไปกอดป๊า

“ปั้นก็คิดถึงป๊าครับ” ผมกอดป๊าก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ข้างๆป๊า
แล้วทานข้าวไปเงียบๆ

“ปั้น เดี๋ยวไปคุยกับป๊าที่ห้องทำงานนะลูก”
ป๊าบอกผมก่อนจะลุกออกจากโต๊ะทานข้าว
ผมก็นั่งทานไปเงียบๆ ไม่ได้คุยกับม๊าที่นั่งทานข้าวอยู่บนโต๊ะเดียวกับผม
พอทานเสร็จผมก็ลุกออกจากโต๊ะ ก่อนจะไปหาป๊าในห้องทำงาน

“ทะเลาะอะไรกับม๊ามาละ” ป๊าถามผมทันทีที่ผมนั่งลงบนโซฟาในห้องทำงาน

“ไม่ได้ทะเลาะครับ” ก็ไม่ได้ทะเลาะจริงๆนะ

“ปั้นฟังป๊านะ สิ่งที่ม๊าทำไปเพราะเค้าเป็นห่วงปั้น แต่สุดท้ายแล้วปั้นจะเป็นยังไงก็ตามแต่ ป๊ากับม๊ารักปั้นนะลูก”
ผมน้ำตาคลอทันทีที่ได้ฟังป๊าพูด ผมก็รู้ว่าป๊ากับม๊ารักผม
แต่ผมก็ยังยืนยันว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด หรือทำอะไรเสียหายเลยจริงๆ
ที่วันนี้ผมไม่คุยกับม๊า ก็แค่ผมไม่พอใจว่าทำไมม๊าต้องมาแอบอ่านมือถือผม
แล้วยังมาลบข้อความต่างๆของผมอีกเท่านั้นเอง
ป๊าได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วหันไปอ่านเอกสารต่อ สักพักม๊าก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะนั่งโซฟาใกล้ๆผม

“ปั้น ,, ม๊าขอโทษละกันที่ไปแอบอ่านมือถือปั้น แต่ม๊าไม่ได้ตั้งใจจะลบข้อความอะไรเลย
ม๊าใช้ไม่เป็น มารู้อีกทีก็กดลบอะไรไปหมดแล้ว”
ม๊ายื่นมือถือคืนให้ผม

“ปั้นก็ขอโทษม๊าที่ทำนิสัยไม่ดีใส่ม๊า แต่ปั้นอยากให้ม๊าไว้ใจปั้น ว่าปั้นไม่ได้ทำอะไรไม่ดี ไม่ได้ทำผิดอะไร”
ผมยื่นมือไปรับมือถือคืน ก่อนจะยกมือไหว้ม๊า

“เรื่องของไม้ฉากละลูก บอกม๊าได้ไหมว่าคืออะไร?”
ม๊าน้ำตาคลอ ก่อนจะถามผมออกมา
ผมรู้ว่าม๊าไม่ชอบพวกเกย์ เพราะม๊าเคยบอกไว้แล้ว

“เอ่อ คือ .. ปั้น” ผมพูดไม่ออกครับ จะบอกม๊ายังไงดีละ?

“มีอะไรก็พูดออกมาเถอะปั้นสิบ ยังไงๆครอบครัวเราก็มี 3 คนนะลูก
จะดีจะเลวยังไง ปั้นก็ยังเป็นลูกของป๊าของม๊า”

ไหนๆป๊าก็พูดขนาดนี้แล้วนิครับ  เห้ออ ,, เอาวะ!

“ปั้น เอ่ออ ,, ปั้นคิดว่าปั้นชอบไม้ครับ”
ผมตอบไปก็หลับตาหยี ลุ้นกับคำตอบจากปากป๊ากับม๊า

“เห็นไหมป๊า .. ม๊าบอกแล้วว่าลูกเราเป็นเกย์” ม๊าพูดเสร็จก็ร้องไห้โฮเลยครับ
เออ .. ผมผิดตรงไหน???

“ม๊าครับ .. ไม่ร้องไห้สิครับ ปั้นขอโทษครับ ม๊า ไม่ร้องนะ” ผมเดินเข้าไปโอบกอดม๊าไว้
แต่ม๊าก็ยังร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ จนป๊าต้องเดินเข้ามาโอบกอดม๊าไว้แทน

“ไม่ต้องขอโทษหรอกลูก การเป็นเกย์ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ปั้นไม่ได้ผิดอะไร
ตัวป๊ากับม๊าเองต่างหากที่ตั้งความหวังในชีวิตปั้นมากไป”
ป๊าเอื้อมมือมาลูบหัวผม

“ป๊า .. ปั้นขอโทษครับ”
ผมร้องไห้ออกมาบ้าง
เป็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่อึดอัดนะครับ การรักผู้ชายสักคน แล้ววันนึงเค้ารักเราตอบกลับมา มันเหมือนจะแฮปปี้
แต่จริงๆแล้ว สายตาของคนรอบข้าง ความรู้สึกของครอบครัว มันก็ยังคงอึดอัดอยู่ในใจ

“ป๊าไม่ได้ส่งเสริมในสิ่งที่ปั้นเป็นหรอกนะ แต่ป๊าให้อิสระปั้นในสิ่งที่ปั้นรู้สึก
ไม่แน่มันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันที่ปั้นกับไม้ฉากมีให้กันมาตลอดเวลาหลายปีก็ได้ 
จะทำอะไรปั้นคิดดีๆลูก ท้ายที่สุดแล้วมันอาจจะเหลือแค่ความรู้สึกเพื่อนกันก็ได้”

ผมพยักหน้ารับกับคำที่ป๊าบอก  แต่ไม่ได้ตอบอะไรป๊าไป
ส่วนม๊าก็ร้องไห้อยู่กับอกป๊าแบบนั้น ไม่ยอมพูดอะไรออกมา

“ปั้นแวะไปดูหลานให้ป๊าหน่อยนะ ตามที่อยู่นี้ เป็นบ้านของคนที่ชื่อเจ
เค้าเอาหลานไปเลี้ยงที่นั้น แล้วปั้นก็กลับคอนโดได้เลย วันนี้ม๊าจะอยู่กับป๊าที่นี้แหละ ปั้นหาข้าวทานเองได้ใช่ไหม”

ผมพยักหน้ารับคำป๊าไป ก่อนที่ป๊าจะเดินไปหยิบที่อยู่ของพี่เจมาให้ผม
ม๊าจับมือผมไว้ ก่อนจะมองหน้าผม

“คิดดีๆนะลูก ปั้นเป็นลูกชายของม๊า ปั้นจะไม่ทำให้ม๊าเสียใจใช่ไหมครับ”
ม๊ามองผม ในแววตาม๊ามีแต่สายตาที่ผิดหวัง
ทำไมครับม๊า ทำไมปั้นรักกับไม้ไม่ได้หรอครับ???

“คุณ อย่าพูดแบบนั้นสิ ให้ลูกได้เลือกชีวิตของลูกเอง”
ป๊ายื่นกระดาษที่อยู่ให้ผม ก่อนจะบอกให้ผมออกมาจากห้อง
ผมเดินออกมาด้วยความรู้สึกที่มันมากมายจริงๆครับ

สรุปแล้ว ,, ที่บ้านผมรับรู้เรื่องไม้ฉากแล้ว
ป๊าให้อิสระที่จะรู้สึกแบบนี้ได้ แต่อยากให้คิดดีๆ
ส่วนม๊าไม่อยากให้ผมเป็นเกย์
แล้ว ,, ผมควรทำยังไงดี????


ถ้าผมไม่ได้เป็นเกย์ ,, แต่ผมรักแค่ไม้ฉากคนเดียวได้ไหมครับม๊า??




ผมนั่งรถ Taxi ไปตามที่อยู่ที่ป๊าให้ แต่ไม่รู้จะไปบอกว่าเป็นใครดีถึงจะมาเจอทีชเชอร์ได้
เลยนั่งอยู่บน Taxi ดูที่หน้าบ้านสักพัก จนโชเฟอร์ Taxi ถามว่า
“น้องทำไมไม่ลงไป  มาดูลาดเลาจะขโมยของหรอ”

ผมเลยรีบตอบพี่โชเฟอร์ไปว่า
“ไม่ใช่ครับ ผมมารอดูหลานนะ เค้าไม่ให้ผมเยี่ยมหลาน”

คนขับ Taxi พยักหน้ารับรู้แต่เหมือนจะไม่เชื่อ ผมเลยให้เค้ามาส่งผมที่คอนโด
ระหว่างทางที่จะไปคอนโด ไม้ฉากก็โทรมาหา

“อยู่ไหนเตี้ย”
หื้มม มึงจะมาทำเสียงอารมณ์ดี กูกำลังเครียด

“กำลังกลับห้อง ไม้อยู่ไหน” ผมมองออกไปข้างนอกรถ อย่างเบื่อหน่าย เห้ออ มีแต่ปัญหาจริงๆ

“อยู่ห้องครับ ดูหนังอยู่” เหอๆ มึงนี้ดีจริงๆ

“ห้องใคร” มันไปดูหนังบ้านญาติหรือไงวะ??? ปล่อยกูเหงาที่คอนโดอีกละดิ TT

“ก็ห้องของเราไง ไม้มาถึงคอนโดแล้ว รีบๆกลับมานะ มาลุ้นผลสอบกัน ผลสอบนายร้อยออกวันนี้”
ห้องของเรา >____<

“ครับ อีก 5 นาทีจะถึงแล้วครับ”

“งั้นมาห้องไม้เลยนะ ไม้จะอาบน้ำรอ”

อาบน้ำรอ???
เอิ่มมม ,, คำนี้ชวนคิดไกลนะไม้ฉากก  5555+

“มีหนังดูเยอะหรอ?”

“มีเยอะเลยไปซื้อมา เมื่อกี้ไปส่งแม่ขึ้นเครื่องกลับขอนแก่นมานะ เลยแวะซื้อหนังมาดู รีบๆมา แค่นี้นะบ๊ายบายยย”

รู้ใช่ไหมครับ ,, จบคำนี้แล้วหมายความว่าไง??
มันวางสายละครับ -_-‘
ไม่ปล่อยให้กูถามเลยว่าจะกินขนมอะไรไหม จะซื้อขึ้นไป!!

แต่เดี๋ยวนะ ,, ไปส่งแม่กลับขอนแก่น??
งั้นแปลว่า .. คืนนี้ผมได้อยู่กับไม้ฉาก 2 คนอะดิ ?????
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-05-2015 16:35:10
มาต่อจนจบตอนคะ
เดี๋ยวตอนต่อไป มาร่วมลุ้นผลสอบนายร้อยกัน =)
ไม้ฉากจะได้รางวัลไหม?
แล้วความลับในคอนโด จะมีไหมน๊าาา ,,

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ และขอโทษด้วยน๊าสำหรับคำผิดต่างๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-05-2015 17:37:04
คุณป๊า คือดีงามแท้ค่าา :heaven ต้องได้อย่างนี้สิ~ โล่งใจตามน้องปั้นไปด้วยเลยจ้า ^^ ส่วนคุณม๊า..ปล่อยวางเสียบ้างจะดีกว่าน้า~ หรือถ้ายังปล่อยไม่ได้จริงๆ แบบนี้คงต้องวานให้คุณป๊าช่วยกล่อมคุณม๊าอีกแรงแล้วสินะคะเนี่ย ><'
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-05-2015 18:33:38
พอแม่ไปงานหื่นก็มา. ปั้นพร้อมยัง ?    :mew1: 
ยกนิ้วให้คุณป๊าค่ะ. ไม้ฉากถนอมน้องด้วยนะ.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-05-2015 18:42:28
คีย์เวิร์ดคือคุณป๊าสินะ

ว่าแต่พี่อุ้มเปนไงบ้าง(ที่ถามถึงคืออยากถีบพี่แกไปไกลๆ)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 28-05-2015 19:33:14
มาต่อเร็วๆนะคะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 28-05-2015 20:55:24
 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 28-05-2015 21:52:14
งืมมๆ เหมือนจะสบายใจนะที่ปั้นบอกพ่อแม่ไป
แต่ก็ไม่สบายใจตรงที่แม่ปั้นยังรับไม่ได้อยู่

แต่เราว่าที่หนีกกว่าแม่ปั้นก็แม่ไม้อ่ะ เหอๆ  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 28-05-2015 22:53:29
ไม้ฉาก
เป็นคนอ่อนนอกแข็งใน
คงจะรับมือแม่ได้..พอตัวอยู่

ไม่ได้หล่อแค่หน้าตา
หัวใจก็หล่อด้วย

น่าอิจฉาปั้นสิบ
หุหุ

แต่ตอนนี้ป๊าของปั้น
แย่งซีนพระเอกไปหมดเลย

ป๊าน่ารักมาก
แนวเดียวกับพ่อของตรูเลย
อิอิ

+1 ให้นะเจ้มู
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 28-05-2015 23:47:28
แม่ไม้ฉากเปิดทางแล้ววว ปั้น ไม่รอด 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-05-2015 03:16:52
รวดเดียวจบ มันจะเปงไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 30-05-2015 08:45:00
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่จริงๆนะ
แอบเป็นห่วงตลอดอ่ะ รู้สึกอะไรมันไม่มั่นคงหลายๆอย่างไงไม่รู้?
โดยเฉพาะความไม่มั่นคงในอารมณ์ของปั้นสิบ 555
คนเขียนบรรยายให้รู้สึกงี้จริงๆนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 31-05-2015 15:52:20
 :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:= ปั้นสิบ  รออยู่นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 31-05-2015 17:39:20
เอาใจช่วยทั้งคู่อ่ะ รอตอนต่อไปน๊าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-06-2015 09:02:20
เดินทางกลับวันนี้คะ ถึงบ้านแล้วจะรีบอัพนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-06-2015 09:32:02
รอนะค้า ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 04-06-2015 02:23:53
ปูเสื่อรออ่านอยู่นะคับ ขอบคุณมากคับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 04-06-2015 09:16:26
 :impress3: :impress3: :impress3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-06-2015 09:27:15
อัพวันนี้นะคะ =)
แอบเอาสเตตัสไลน์ของ ไม้ปั้น มาให้ดูคะ
บางทีก็อิจฉาเบาๆ 555555555+

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 32 || P.20 || 28-05-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 04-06-2015 09:43:06
รออ่านอยู่นะคับ กำลังน่าติดตามเลย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-06-2015 16:10:17
Ch 33  รางวัล || ปั้นสิบ



ผมกลับมาถึงคอนโด ก็เดินเข้าไปหาไม้ฉากที่ห้องนอน
คือ เดี๋ยวค่อยกลับมาอาบน้ำ ขอดูก่อนว่ามันมีหนังอะไรน่าดูบ้าง
ถ้าไม่มีไรน่าดู ผมกะว่าจะชวนมันออกไปดูหนังที่ห้างแถวๆคอนโดแทนครับ
มันนอยด์ๆ เบื่อๆ ไงไม่รู้อะ - -‘


ผมเดินไปห้องนอนไม้ฉาก
เห็นผ้าปูที่นอนลายคุมะแล้วก็นั่งขำ
ตัวโตซะป่าวว..ชอบคุมะ -"-

สงสัยมันอาบน้ำอยู่แน่ๆ ไปหาหนังมาเปิดรอมันดีกว่า
ดูจากถุงใส่ซีดีหนังที่มันวางไว้บนเตียงก็รู้ละว่ามันซื้อมาเยอะจริงๆ
ผมกับมันชอบหนังคล้ายๆกันครับ เลยดูหนังด้วยกันได้
พอเลือกหนังที่อยากดูได้ ผมก็เปิดเครื่องเล่นเปิดทีวี ก็เห็นว่ามันดูหนังค้างไว้

"ไหนบอกว่าจะรอวะ?  แล้วนี้มันดูไรค้างไว้เนี้ย" ผมคิดในใจ
ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนเตียงมันละกด play
พอหนังฉายเท่านั้นแหละ,, ขนมที่กำลังจะหยิบเข้าปากถึงกับหล่นเต็มที่นอน

ไอ้ไม้ฉากกกก!!
มึงดูหนังโป๊หรอเนี้ยย o_o
แล้วคือไม่โป๊ธรรมดานะครับ โป๊แบบ ชายชาย '

ผมกำลังพยายามจะหารีโมทมากดปิด
แล้วเมื่อกี้กูโยนไปไว้ไหนวะ??
ตอนที่ผมกำลังหารีโมทไม้ฉากมันก็ออกจากห้องน้ำพอดีครับ -"-

"มึงกดดูไม่ชวนกูเลยนะ"

เดี๋ยวๆนะ นี้มันหนังโป๊  มันใช่เรื่องปะวะที่กูต้องชวนมึงดู
เอ้ยยย ไม่ใช่สิ   มันใช่คำถามนี้หรือไง
มึงต้องตกใจบ้างดิที่กูรู้ว่ามึงแอบดูหนังโป๊เนี้ยย

"คือ.. มะมึงมึงดูแบบนี้ด้วยหรอ"

ทีวีก็ยังปิดไม่ได้ ไม้ฉากก็เดินมานั่งปลายเตียงนั่งดูแบบสบายใจ

-"- มึงนึกว่ากำลังดูเทเลทับบี้หรือไง ?!


"ยูโรให้มาดูอะ ศึกษาไว้ๆ"  มันหันมาส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
แต่ทำไมผมคิดว่ามันดูหน้ากลัวๆแปลกๆ

มึงนี้นะ... สรรหาอะไรมาให้แฟนกูดูเนี้ยยูโร!!


ผมรีบลุกมายืนข้างๆเตียง ก่อนจะบอกไม้ฉาก

“งั้นกูไปอาบน้ำนอนละนะ มึงดูของมึงไปคนเดียวเลย”
พูดเสร็จผมก็รีบออกจากห้องเลยครับ
แต่ไม้ฉากมันดึงมือผมไว้
มึงจะดึงทำไมเนี้ยยยย T^T

“รีบไปไหนอะ มันต้องดูด้วยกันนะ ยูโรสั่งมา”
ฮืออ มึงจะเชื่อยูโรมันทำไมละ
มันดึงผมให้ไปนั่งตักมัน แล้วมันก็เลื่อนเอามือมากอดเอวผมไว้

“กูไม่ชอบดูหนังโป๊วะมึง ปล่อยกูได้แล้ว กูอยากอาบน้ำ”
ผมแกะเอามือของไม้ฉากที่กอดเอวผมอยู่ออก

“ก็ด้ายยยยยย งั้นรีบอาบน้ำนะครับ แล้วมานอนดูด้วยกัน”
นอนดูด้วยกันบ้าอะไรเนี้ยย ผมรีบเดินออกจากห้องไม้ฉากออกมา

อันตรายย !!

มึงอะมันตัวอันตรายไม้ฉาก ,, ทำตัวหื่นมากก >////<
แล้วนี้กูยิ้มทำไมครับ ,, โอ้ยย บ้าไปแล้วแน่ๆ


ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็เดินออกจากห้องมา
คิดไว้ว่าไม้ฉากมันน่าจะเลิกดูหนังของยูโรละมั้งนะ
เปิดประตูห้องนอนไป เห็นไม้ฉากเปิดการ์ตูนดูละครับ
เห้ออ ,, ค่อยโล่งใจหน่อย 55555
(โล่งใจหรือแอบเสียใจ เอาดีๆ)

ไม้ฉากกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา แล้วตบที่นอนข้างๆ
คือ จะเรียกก็ได้ปะวะ
บอกว่ามานี้ๆนอนตรงนี้ ,, แค่กวักมือกับตบที่นอน กูจะเข้าใจไหมละ
( แล้วเข้าใจป่ะละ )
ผมเดินเข้าไปล้มตัวนอนลงข้างๆมัน (สุดท้ายก็เข้าใจ 555)

“คืนนี้ดูการ์ตูนก็พอเนอะ ไม้ง่วงมากเลยอะ เมื่อคืนกว่าจะได้นอน”
ไม้ฉากดึงตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะพูดงัวเงียข้างๆหู

“อืออ ง่วงก็นอนเถอะ เดี๋ยวปั้นปิดทีวีให้เอง” ผมตอบมันไป
ไม้ฉากส่งเสียงตอบมาแค่ “อืออ” ก่อนจะผล็อยหลับไป

เอาจริงๆวันนี้ผมเองก็เจอเรื่องราวมาเยอะมากครับ
ทั้งเหนื่อย ทั้งอึดอัดใจ ตอนแรกอยากจะหาใครสักคนมารับฟังเรื่องราวของผม
แต่แปลกนะ ,, แค่นอนกอดกับไม้ฉาก แค่ได้อยู่ใกล้ๆ
ความเครียดที่มีมันหายไปไหนหมดนะ?


ผมนอนฟังเสียงหายใจเข้าออกของไม้ฉาก ที่ตอนนี้น่าจะหลับสนิทไปแหละ
ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง จะเดินไปปิดทีวี แต่ไม้ฉากตื่นขึ้นมาก่อน

“จะไปไหน” อ้าวว นึกว่าหลับสนิทไปแล้ว

“ไปปิดทีวีนะ นอนเถอะ” ผมบอกไม้ฉาก
ก่อนจะรีบปิดทีวี แล้วกำลังจะเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง

“ไปไหน” อืมม คือ มึงพูดเป็นแค่คำนี้หรือไงครับไม้ฉาก

“ก็กลับไปนอนไง” ผมตอบมันไป

“มานอนนี้ดิ อยากกอดอะ” มันลุกขึ้นมานั่ง แล้วทำหน้างอแง
คือ มึงหล่ออะใช่ ,, แต่พอทำหน้างอแงแล้วแบบ ,,
โอ้ยยย น่ารักเว้ยยย !!


ผมได้แต่ยืนอมยิ้ม ก่อนจะเดินไปนอนกับไม้ฉาก
พอผมล้มตัวนอนได้ ไม้ฉากดึงผมเข้าไปกอดเลยครับ

“ต้องนอนด้วยกันแบบนี้ทุกคืนเลยนะ เวลาที่อยู่ด้วยกันมันน้อยอะ นะครับ”
ไม่พูดเฉยๆนะ เอาหน้ามาซุกไซร้ที่คอผมอีก

“อืม ครับๆ ไหนบอกจะนอน” คือมันไม่แค่จะซุกไซร้มาที่คอแล้วละครับ
มือไม้มันเริ่มเปะปะตามตัวผมละ
มึงนี้มัน ,, มือปลาหมึกจริงๆ

“กู๊ดไนท์คิสครับ” ไม้ฉากพูดจบก็จูบปากผม
ก่อนจะอ้อยอิ่งไม่ยอมถอดปากออกไป
จูบจนพอใจแล้ว ไม้ฉากก็ถอนปากออก

“ฝันดีครับ” แล้วส่งยิ้มมาให้ผม

“ฝันดีเหมือนกันนะ นอนได้แล้ว” ผมจุ๊บที่คางของไม้ฉาก
ก่อนจะซุกตัวไปหาอกอุ่นๆ  ที่ช่วงนี้ได้ซุกบ่อยเหลือเกิน 555+
เป็นค่ำคืนที่ผมกับไม้ฉากได้นอนกอดกันอีกคืน ,, และหวังว่ามันจะมีคืนที่ดีแบบนี้ตลอดไปนะ



เช้าวันต่อมา


ผมตื่นก่อนคุณชายไม้ฉากครับ ผมค่อยๆเอาแขนของไม้ฉากที่พาดไว้บนตัวผมออก
แล้วกลับมาที่ห้องนอนของผม อาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็ไปปลุกคุณชายครับ

“ไม้ ไม้ตื่นได้แล้ว วันนี้ประกาศผบสอบนะ ไม้”
ผมเขย่าๆตัวไม้ฉาก สักพักมันก็งัวเงียๆ

“อืมๆ ครับๆ” ไม้ฉากลุกขึ้นมานั่ง แต่ก็ไม่ยอมลุกไปเข้าห้องน้ำซะที
นี้มึงไม่โดนแม่บ่นบ้างหรอวะ ปลุกยากกมาก - -‘

“รีบๆอาบน้ำนะ เดี๋ยวปั้นลงไปซื้อข้าวมาให้”
ผมเห็นมันพยักหน้า ก็เลยลงมาซื้อข้าว ซื้อขนมที่ข้างล่างคอนโด
พอซื้ออะไรเสร็จแล้วก็รีบกลับมาที่ห้องครับ
กลัวมันจะรอนาน ,, คิดแล้วก็เขินนะ
เหมือนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเลย >/////<


พอผมเดินเข้าห้องมาก็ยังไม่เห็นไม้ฉากออกมาข้างนอก
ผมเลยวางของไว้ที่ห้องครัว แล้วเดินเข้ามาตามไม้ฉาก
อย่าบอกนะว่ายังไม่ตื่นเนี้ย –“-


พอเปิดประตูห้องไปก็เจอไม้ฉากนั่งอยู่บนที่นอน มีโน้ตบุ๊ควางไว้บนตัก

“ปั้นๆ มาเร็วๆมานั่งนี้ ผลสอบจะออกแล้ว นี้รีเฟรสระบบหลายรอบแล้วอะ มาลุ้นกันๆ”
ไม้ฉากเอามือตบตรงที่นอนข้างๆ ผมเลยรีบเดินไปนั่งข้างๆไม้ฉาก
ก็ลุ้นมากอะว่ามันจะติดไหม เห็นเค้าบอกกันว่ามันยากมาก
ปีก่อนพี่อุ้มยังสอบไม่ติดเลย ,, แต่เอ๊ะ ... พี่อุ้มก็น่าจะลุ้นอยู่เหมือนกันแน่ๆ
พี่อุ้มส่งไลน์มาบอกตลอดครับว่าทำอะไรอยู่ไหน
แต่ผมไม่ได้คุยอะไรมากไปกว่าตอบไปว่า “ครับๆ”
เพราะยูโรกับเปาบอกว่า ถ้าไม่คิดอะไรอย่าคุยแบบสนิทมาก เพราะบางทีเค้าอาจคิดว่าเรามีใจ
แล้วที่สำคัญเดี๋ยวไม้ฉากจะหึง 555+

ผมเดินไปนั่งบนที่นอนใกล้ๆไม้ฉาก
ส่วนไม้ฉากก็เอาโน้ตบุ๊ควางไว้บนตัก แล้วกด F5 รีเฟรสๆตลอด
คือจริงๆนะ ถ้ามันไม่กดย้ำๆมันอาจโหลดแล้วก็ได้นะ
สงสารปุ่ม F5   โดนกดๆจิ้มๆแบบนี้ ช้ำแน่ๆ 5555+
สักพักหน้าจอก็ขึ้นละครับ ไม้ฉากเลื่อนๆหาชื่อตัวเอง

“ปั้น นี้ชื่อไม้ เย้ ไม้สอบติดแล้ว”

ไม้ฉากหันมายิ้มกับผม ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด
มึงเก่งครับ แต่กอดกูแน่นไป - -‘
โน้ตบุ๊คจะพังแล้วเว้ยยย ปล่อยยย!!!
ผมดันตัวมันออก ก่อนจะบอกมัน

“โทรบอกแม่ก่อน อย่าเพิ่งมากอด”
ผมผลักมันออก เพราะแค่ดันเมื่อกี้ไม่ได้ผลครับ
มันกอดผมแน่นกว่าเดิมอีก - -‘

“เออใช่ งั้นรอแป๊บนะครับ” พูดจบก็จุ๊บหน้าผากผม
ก่อนจะหันไปหยิบมือถือมาโทรหาแม่
รออะไรละ? ไอ่บ้าเอ้ยยย
บ๊องงไปกันใหญ่ละ ,, พอมาเป็นแฟนกันแล้วรู้สึกเลยว่า มาดคุณชายมันหายไปไหนหมดวะ
555555+ ตอนเป็นเพื่อนกัน มันโคตรรเนี้ยบบทุกอย่าง
พอเป็นแฟนเท่านั้นแหละ ,, หื้มมมม ไม่อยากจะพูดเลยจริงๆ


มันเดินออกไปคุยกับแม่ที่ระเบียงห้อง
คอนโดชุดห้องนี้เป็นห้องมุมครับ มีระเบียงห้องทั้งห้องผม และห้องของไม้ฉาก
ผมนั่งดูรายชื่อผลสอบของไม้ฉากอีกครั้ง ก็ยิ้มภูมิใจไปกับมัน
อีกไม่กี่เดือนผลสอบแอดมิดชั่นผมก็จะออกแล้วเหมือนกัน
ไม้ฉากจะอยู่กับผมในวันสำคัญวันนั้นของผมไหมนะ??


ไม้ฉากคุยโทรศัพท์กับแม่เสร็จก็เดินมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม
ก่อนจะเปิดอ่านรายละเอียดของการสอบความสามารถทางกีฬาต่อ
ผมก็นั่งดูมันอ่านรายละเอียดต่างๆอยู่ จนพี่อุ้มโทรเข้ามาหาครับ

ผม  :: ครับพี่อุ้ม
พอผมกดรับสาย ไม้ฉากมันจ้องหน้าผมเลยครับ 555+

พี่อุ้ม  :: พี่สอบนายร้อยผ่านแล้วนะครับ

ผม  :: ยินดีด้วยครับพี่ ผมเห็นชื่อพี่แล้วละ รอบต่อไปสู้ๆนะครับ

ไม้ฉากเอาโน้ตบุ๊คไปวางไว้ที่โต๊ะหนังสือ ก่อนจะกลับมานั่งข้างๆผมเหมือนเดิม

พี่อุ้ม  :: ขอบใจนะ แล้ววันนี้ว่างไหมครับ ออกมาฉลองกันหน่อยไหม

ผม :: วันนี้ผมมีนัดแล้วครับ พอดีเพื่อนๆมาจากเมืองนอกนะ

ไม้ฉากมันผลักผมให้นอนลง ก่อนจะขึ้นมาคร่อมบนตัว ผมรีบเอามือยันอกมันไว้

“อะ ,, ไม้เดี๋ยวก่อนสิ”
แต่ดูทีท่ามันแล้วมันคงไม่หยุดแน่ๆ ผมเลยหันไปบอกพี่อุ้ม

ผม ::  คือพี่อุ้มครับเดี๋ยวค่อยคุยนะครับ


ผมกดวางสาย แล้วก็หันมามองหน้าไม้ฉาก

“ลงไปเลย ปั้นคุยโทรศัพท์อยู่ ทำไมทำงี้อะ”
นอกจากไม้ฉากจะไม่ลงจากตัวผมแล้ว ยังหยิบเอามือถือผมโยนไปข้างๆที่นอน

“มันสำคัญกว่าไม้หรอ”

เออ เจอคำถามนี้เอาซะนึกออกเลยถึงคำเตือนของยูโรกับเปา

“ไม่ใช่ ยังไงๆไม้ก็สำคัญ แต่พี่เค้าสอบผ่านเหมือนกันไง เค้าโทรมาเลยแสดงความยินดีด้วยเฉย”
ผมเปลี่ยนมือจากที่ยันอกไม้ฉากไว้ มาเล่นผมของมันแทน

“ไม่ชอบ” มันตอบแค่นั้นละครับ เข้าใจเลยว่าครั้งต่อไปห้ามรับสายอีก
ไม้ฉากพูดจบก็ก้มหน้าลงมาไซร้คอผม ก่อนจะดูดเม้มคอผมแรงๆ จนผมต้องร้องห้าม

“อะ ไม้อย่าดูด เดี๋ยวเป็นรอย ม๊าจะด่า” ไม้ฉากมันได้ยินครับ
มันเลิกดูดตรงคอแหละ  แต่ถอดเสื้อผมออกแทน

“ไม่ดูดคอก็ได้ แต่ที่อื่นที่ม๊าไม่เห็นได้ใช่ไหม” โอ้ยยย นี้มึงเข้าใจว่าไงเนี้ยยย
พูดจบไม้ฉากก็ก้มลงมาหยอกเย้าเล่นกับยอดอกของผม
มืออีกข้างก็เขี่ยยอดอกของผมจนแข็งเป็นไตสู้กับมือของไม้ฉาก

“อ๊ะ อ๊า ,, ไม้ พะ พอก่อน” นอกจากไม้ฉากไม่หยุดแล้ว ยังดูดยอดอกของผมซะแรง
จนผมต้องเผลอครางออกมาด้วยความเสียว

“อ๊า ,, อื้มม “ ผมเผลอจิกหัวไม้ฉากไป

“อย่าจิกหัวดิ ถ้าห้ามใจไม่ได้เผลอปล้ำขึ้นมา อย่ามาร้องนะ” ดูมันดิครับ
 กวนตีนมาก ผมรีบผลักมันออก ก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดตัวไว้

“ก็อย่าทำแบบนี้ดิ ไปกินข้าวได้แล้ว ซื้อมาให้แล้วนะ”
ไม้ฉากมันนั่งยิ้มๆ แต่ไม่ยอมลุกไปไหนซะที

“แล้วเอาผ้ามาปิดทำไม อายอ่อ?” มันส่งยิ้มมาให้ผม
โอ้ยยเชรี้ย ,, เออ กูอาย !

“อายดิ ใครจะหน้าด้านไม่อายละ” ผมรีบหยิบเสื้อมาใส่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างๆเตียง

“รีบอาบน้ำเถอะนะ เดี๋ยวไปเตรียมกับข้าวรอ” ผมพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกมาจากห้อง
แต่ไม้ฉากดันพูดออกมาซะดังเลยครับ

“หนีไปเถอะนะ คืนนี้ไม่รอดอยู่ดี”
ผมหันไปมองหน้ามัน มันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
โอ้ยยย ,, ไอ่บ้าเอ้ยย พูดมาได้



ผมเตรียมตั้งโต๊ะทานข้าวรอไม้ฉาก
นั่งรอสักพักไม้ฉากก็เดินออกมา
เราทานข้าวกันไป ดูทีวีไป ไม้ฉากพูดเรื่องข่าวต่างๆให้ผมฟัง
วิเคราะห์ตามแบบที่มันเข้าใจนั้นแหละครับ
แต่ว่ามันก็เพลินดีนะ ได้ฟังมันคุยไปเรื่อยๆ
พอทานข้าวเสร็จก็ช่วยกันล้างจาน เก็บจานจนเรียบร้อย
ก็มานั่งเล่นที่หน้าทีวี ก่อนที่ไม้ฉากจะถามขึ้นมา

“วันนี้เรานัดไอ้แฝดหรอ?”

“ไม่ได้นัดอะ”
ผมตอบไป แต่ก็เปลี่ยนช่องหาการ์ตูนดูไปด้วย

“อ้าวว เห็นบอกพี่อุ้มไป นึกว่านัดไว้ซะอีก” บางทีบทจะโง่ก็โง่เนอะ

“ไม่ได้นัดหรอก แต่ไม่อยากออกไปกับพี่อุ้มนะ กลัวคนแถวนี้จะหึง” ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก
ไม้ฉากเองก็มองหน้าผมเหมือนกันครับ 555+

“ไม่หึงหรอกนะ จะจับปล้ำต่อหน้าเลย ลองไปดูดิ” หื้มมม มึงนี้ติดนิสัยยูโรมาหรือไงว่ะ
เอะอะเป็นปล้ำ ปล้ำตลอดเลย

“หื่นมากไปละนะเดี๋ยวนี้ หรือว่าปกติหื่นอยู่แล้ว” ผมรีบขยับตัวออกห่างจากไม้ฉาก
จนมันเองหัวเราะออกมา

“บ้าปะ หื่นที่ไหนกัน เค้าเรียกว่าการแสดงความเป็นเจ้าของ”
พูดเสร็จเดินเข้าห้องนอนของมันไป
แสดงความเป็นเจ้าของอะไรของมึง 5555+ เป็นหมาปะเนี้ย?

มันหายไปสักพักก็เดินออกมาพร้อมกับมือถือ แล้วก็โน้ตบุ๊ค

“แล้วม๊าจะมาวันไหน”
ไม้ฉากถามผม ตอนที่มันเปิดโน้ตบุ๊ค

“ไม่รู้สิ ม๊ากับป๊าไม่ได้บอกไว้ แล้วแม่อะทำไมกลับขอนแก่นง่ายจัง”
ผมมองจอโน้ตบุ๊คว่ามันกำลังทำอะไร
ตอนนี้มันกำลังเปิดระเบียบการของนายร้อยดูครับ

“ไม้ทีจะบวชเณรนะ พ่อโทรมาบอกให้แม่กลับไปจัดการให้ คงไม่ได้มาเร็วๆนี้หรอก เพราะเมื่อเช้าตอนโทรหากำลังยุ่งเลย”
ไม้ฉากเลื่อนไปอ่านเรื่องการสอบสมรรถภาพทางร่างกาย

“อือๆ งั้นไม้อ่านรายละเอียดพวกนี้ไปนะ ปั้นไปโทรหาม๊ากับป๊าก่อน เผื่อจะให้ไปช่วยงาน”
ไม้ฉากหันมามองหน้าผมก่อนจะบอกผมว่า

“โทรตรงนี้แหละ จะไปโทรที่อื่นทำไม” ไม่ต้องทำหน้าดุก็ได้ครับ โทรที่นี้ก็ได้
ผมเลยกดโทรไปหาม๊า

ผม :: ม๊าครับ ทำอะไรอยู่ครับ

ม๊า :: กำลังคุยกับป๊านะ ปั้นโทรมาก็ดีเลยลูก บอกป๊าให้หน่อยว่าไม่ให้เอาม๊าไปสิงคโปร์

ผม :: ไปสิงคโปร์ทำไมครับม๊า

ม๊า :: ก็ป๊านะสิจะไปดีลงานกับลูกค้า แต่จะพาม๊าไปด้วย ม๊าไม่อยากไป


แล้วสักพักก็ได้ยินเสียงป๊าดังแทรกเข้ามา

“ช่วยกันสิคุณ ผมไปคนเดียวจะตัดสินใจอะไรก็ไม่เต็มที่”

“ไม่เอา ฉันจะอยู่กับลูก ทุกทีคุณก็ไปคนเดียวได้นิ”

“คุณอย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหม”


ก่อนที่ป๊าจะแย่งมือถือป๊ามาคุยเอง

ป๊า :: ปั้นครับ อยู่คนเดียว 2-3 วันได้ไหมลูก

ผม :: ได้ครับป๊า นี้เดี๋ยวไนซ์ กับพวกไอ้แฝดก็จะมาหาปั้นที่คอนโดครับ

ป๊า :: อ่อๆ พวกแฝดก็มาหรอลูก งั้นดูแลตัวเองดีๆ ว่างแล้วไปสืบเรื่องหลานด้วยนะ

ผม :: ได้ครับป๊า เดี๋ยวปั้นว่าจะแวะไปอยู่เหมือนกันครับ

ป๊า :: ครับลูก ป๊าโอนเงินค่าขนมเข้าบัญชีแล้วนะ แล้วมีอะไรโทรมาหาป๊ากับม๊าได้ตลอดนะลูก

ผม :: ครับป๊า อ่ออป๊าครับๆ

ป๊า :: ครับ

ผม :: ไม้ฉากสอบนายร้อยได้แล้วนะครับ

ป๊า :: ดีๆลูก บอกไม้ฉากด้วยนะว่าป๊ายินดีด้วย แล้วยังไงกลับมาแล้วป๊าจะพาไปฉลองนะลูก ป๊าวางก่อนละนะ

ผม :: ครับ สวัสดีครับป๊า


ผมวางสายจากป๊า แล้วก็หันไปมองไม้ฉาก ที่ตอนนี้จดจ่อกับหน้าจอโน้ตบุ๊คมาก

“ป๊าบอกยินดีด้วย เดี๋ยวกลับมาจากสิงคโปร์จะพาไปเลี้ยง” ไม้ฉากพยักหน้า
แต่ก็อ่านรายละเอียดของมันต่อ ผมเลยนอนตักไม้ฉาก
ไม้ฉากขยับตัวให้ผมนอนตัก แล้วหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะอ่านต่อ
ผมนอนมองมันอ่านเอกสารต่างๆ แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้บอกมันเรื่องป๊ากับม๊านี้หว่า

“ไม้” ผมเรียกมันรอบแรก มันไม่ตอบอะไร

“ไม้” ผมเรียกรอบที่ 2 มันก็ไม่ตอบอะไรอีก

“มะ” ไม่ต้องเรียกรอบที่ 3 ละครับ มันก้มลงมาจูบปากผมโคตรแรงเลยครับ

“เรียกทำไม อ่านเอกสารอยู่เห็นไหม ป๊ะ” ฮือออ จูบแรงทำไมอะ เจ็บนะเว้ยย

“ก็ขานรับดิ โอ้ยย เจ็บปากหมดเลย นิสัยไม่ดีวะ” ผมเอามือมาถูๆปาก แล้วก็บ่นๆมันไป
มันดันขำครับ ไม่ได้มาง้ออะไรผม

“ก็ว่ามาสิ ได้ยินตั้งแต่ครั้งแรกละเหอะ”
 
“จะบอกว่าเมื่อวานอะ ปั้นบอกป๊ากับม๊าเรื่องของเราละนะ”

“ห๊ะ จริงปะ”
ตอนนี้มันเลิกสนใจโน้ตบุ๊คละครับ
ก้มหน้าลงมามองหน้าผมใหญ่เลย

“อือจริง เหมือนว่าม๊าจะรู้มานานแล้วอะ แล้วเมื่อวานป๊าถามเลยยอมรับไปตรงๆเลย”
มันทำหน้าอึ้งมากครับ สงสัยมันคิดว่าผมจะไม่กล้าครับ

“แล้วป๊ากับม๊าว่าไง” มันทำหน้ากังวลขึ้นมาเลยครับ
ผมเลยยื่นมือไปจับหน้ามันไว้

“ป๊าไม่ว่าไรหรอกบอกว่าให้ทำตัวดีๆ ส่วนม๊าก็ไม่ยอมรับ
แต่ก็ขัดใจป๊าไม่ได้ เพราะป๊าบอกให้อิสระปั้น ว่าปั้นจะเป็นยังไงจะคบใคร”

ไม้ฉากมีสีหน้ากังวลชัดกว่าเมื่อกี้อีกครับ

“ม๊าไม่อยากให้ปั้นคบไม้หรอ?” คือ มึงทำหน้าเศร้าอย่างเดียวกูก็ใจไม่ดีแล้วนะ
ทำไมต้องทำเสียงเศร้าอีกวะครับ

“ไม่ใช่อย่างนั้น อย่าคิดมากนะ ตอนนี้ป๊าไม่ว่าอะไรก็ดีแล้วไง” ผมเอามือจิ้มๆแก้มไม้ฉาก
มันไม่ยอมยิ้มซะที คือ กูก็เครียดนะเว้ยยย มึงอย่าเครียดดิวะ T_T

“กลัวอะ กลัวม๊าปั้นบอกให้เลิกคบกับไม้”

“บ้า! ถ้าม๊าสั่งให้เลิกคบจริงๆ ไม้จะเลิกคบปั้นหรอ”
ผมถามมัน
มันก็ส่ายหัวไปมาใหญ่เลยครับ เมื่อกี้ยังจะปล้ำกูอยู่เลย ทีงี้มาทำตัวเด็ก
ไอ่บ้าเอ้ยยยย

“อืมม ไม้ไม่เลิก ปั้นก็ไม่เลิก อย่าคิดมากนะครับ ปั้นรักไม้นะ”
ไม้ฉากมันยิ้มละครับ 555555+

“ไม้ก็รักปั้นสิบนะ” พูดเสร็จก็บีบจมูกผม
ก่อนจะหันไปสนใจรายละเอียดที่มันจะต้องไปสอบต่อ
คือ เมื่อกี้เครียด ,, เครียดแค่นั้นอะนะ 5555 ปรับอารมณ์ไวจริงๆแฟนผม


ผมเลยนอนฟังเพลง ส่ายหัวโยกไปตามเพลง ลืมไปเลยว่านอนบนตักมัน 555
สักพักผมก็ตะแคงเอาหน้าเข้าไปหาตัวไม้ฉาก

“ปั้น ลุกขึ้นได้แล้ว”
ไม้ฉากพยายามจะดันหัวผมให้ลุกขึ้นจากตักมัน
แต่ผมก็ทำหัวหนักๆไม่ยอมลุกขึ้น 555+

“ไม่เอา อยากนอนอะ สบายดี ตักไม้นุ๊มนุ่ม”
ผมพูดเสร็จก็ส่ายหัวไปมาบนตักมันอีก

“คือเตือนละนะว่าให้ลุก มึงไม่ลุกเองนะ งั้นถ้ามีอะไรก็รับผิดชอบกูด้วยละกัน”
อะไรของมึงครับบบ??!
ผมก็นอนเล่นต่อไป ส่ายดุ๊กดิ๊กๆ แกล้งมันไปเรื่อยๆ 555+

จนสักพักผมก็เข้าใจคำว่า “ถ้ามีอะไรก็รับผิดชอบกูด้วยละกัน”
ก็จะอะไรละครับ อยู่ๆลูกชายมันก็ลุกซะงั้น
ผมนอนกลิ้งไปทับเลยรู้สึกได้ว่ามันพองขึ้นแล้วละ
ผมหยุดดิ้นละเงยหน้าไปมองหน้ามัน
มันก็กำลังก้มมามองหน้าผมพอดี

“กูบอกให้ลุกนานละนะ หึหึ ดิ้นจนกูลุกแล้วเนี้ยย”
มันบ่นๆผม ก่อนจะดึงผมให้ลุกออกจากตักมัน
555+ ปั้นสิบซะอย่าง กะกะกลัวที่ไหนนน
ผมไม่ลุกครับ พลิกตัวเอาหัวไปนอนทับลูกชายมัน จนมันซี้ดดปากเลยครับ

“อ๊ะ ปั้น .. ลุกเถอะ ไม้ไม่ได้อดทนอะไรเก่งขนาดนั้นหรอกนะ”
พูดซะขนาดนี้แล้วนี้ครับ ผมเลยลุกขึ้นนั่ง มันเลยหยิบหมอนอิงหลังมาวางที่ตักมันแทน

“นี้มึงทะลึ่งใหญ่ละนะ นิดหน่อยๆทำเป็นลุก” ผมแกล้งๆแหย่มัน

“มึงลองไหมละให้คนที่มึงรักมานอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนตัก เชรี้ยยย ไม่ลุกบ้างกูให้เตะเลย”
ไม้ฉากหันมาตอบผม ก่อนจะทำหน้าหงุดหงิดแล้วหันไปสนใจโน้ตบุ๊คแทน
555+ น่าสงสารเค้านะครับ

ผมนั่งมองมันอ่านเอกสารไปเรื่อยๆ ปากมันก็บ่นผมไป เลื่อนเม้าท์ไป
ดูเหมือนสติมันจะไม่มีละครับ 555+
กูขอโทษวะมึง ,, ก็ไม่ได้มีเจตนานี้หว่า
แต่จะว่าไปมันก็ไม่ได้ทำอะไรผมมากไปกว่าจูบเลยนะ
ทั้งๆที่สถานที่ โอกาส และบรรยากาศมันอำนวยทุกอย่างแต่มันก็ไม่ทำอะไรผม 
(เสียดายหรือว่ายังไงกัน?)

แต่เออมันสอบผ่านนี้หว่า   ,, ให้รางวัลอะไรดีวะ
พาไปกินข้าวดีกว่า =)

“ไม้ๆ ไม้สอบผ่านนายร้อยแล้วนิ อยากได้รางวัลอะไร ไปกินข้าวกันไหม ปั้นเลี้ยงเอง”

ผมส่งยิ้มให้มัน หวังว่ามันจะหายงอนผม 5555+

“อืมมม ใช่ สอบผ่านแล้วนี้หว่า ,, จะให้รางวัลจริงๆดิ”
ไม้ฉากทำหน้าตาสดขึ้นมาทันทีเลยครับ
เอ่ออ ,, นี้กูพูดอะไรผิดไปป่าววะ?

“ก็ก็ให้อะ จะเอาอะไรละ เกมส์เพลย์ เสื้อ กางเกง รองเท้า
แต่สอบผ่านรอบแรกเองนะ ห้ามเอาแพงอะ เดี๋ยวรอบ 2 ไม่มีเงินซื้อให้”

ผมลุ้นกับคำตอบมันมากครับ แล้วก็คำนวณเงินในบัญชีไปด้วย 555+
กลัวมันขอรางวัลแพงครับ  เดี๋ยวเงินไม่พอ

“ช่วยหน่อยดิ” มันตอบมาแค่นี้แหละครับ

ช่วย?

“อะไรอะ”  ผมถามมันไป

“นี้ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้ง” มันเริ่มส่งหน้างอนๆกลับมาหาผมละครับ

“ก็อะไรละ พูดให้ชัดๆดิ กูไม่รู้จริง”
สักพักไม้ฉากก็เอาหมอนอิงออกจากตัก แล้วก้มลงไปมอง

“เข้าใจยังครับปั้นสิบ”
โอ้ยยย ,, มึงทำเสียงอ่อนทำไมเนี้ยยยย >//////<

“ไม่เอาอะ ขออย่างอื่นดิวะ” ผมรีบปฏิเสธทันทีครับ ไม่ใช่รังเกียจนะ
แต่ผมอาย 555 เรื่องคืนนั้นผมเมาครับ เลยเอาความกล้าจากไหนมาไม่รู้
แต่นี้ไม่ได้เมา แล้วคือ อายครับ อายมาก

“อืมม กูพูดไปงั้นแหละ ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ นี้จะเที่ยงละ สั่งอะไรมากินดีละ?”
ไม้ฉากหันไปมองจอโน้ตบุ๊คต่อ แต่ก็พอเข้าใจครับว่ามันผิดหวัง
มันคงรวบรวมความกล้ามามากพอเหมือนกัน ถึงกล้าขอให้ผมช่วย
ผมชั่งใจอยู่สักพักก็เลยบอกกับมันไป








“ไม้ ,, ให้ปั้นช่วยนะ”
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-06-2015 16:12:33
ตอนต่อไปเจพยายามจะลงต่อคืนนี้นะคะ
ผิดพลาดประการใดเจขออภัยด้วยนะ
และขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำคะ

^___^ ถ้าเนื้อเรื่องเดินช้า อย่าว่ากันนะ
เจพยายามเดินไปตามเค้าโครงของไม้ปั้นนะคะ
ไม่อยากตัดโมเม้นต์ไหนทิ้งเท่าไหร่
เจคิดว่ามันน่ารักดี 5555+

ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ
ตอนนี้กำลังจะทำเพจนะคะ เดี๋ยวเสร็จแล้วยังไง
เจมาโพสให้นะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-06-2015 16:49:00
สมใจเลยสินะคะไม้ฉากกับประโยคสุดท้ายของปั้นสิบน่ะค่าา~ :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 04-06-2015 17:02:00
เย้  มาต่อแล้ว  แถมพิเศษคืนนี้อีกตอน  รวดเร็วมากค่ะ  รอค่ะรอ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-06-2015 17:41:12
มารอการมอบรางวัลค่ะ. มอบกันสองต่อสองแต่คนอ่านขอเป็นสักขีพยานค่ะ

ปั้นอย่าใจร้ายนักเลย กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน แถมตัวเองนั่นแหละขยันยั่วจริ๊ง.   :hao6:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-06-2015 20:00:40
"ไม้  ให้ปั้นช่วยนะ" ได้ยินประโยคนี้นี่ไม้คงหูตั้งหางกระดิ๊กแน่ๆ เลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 04-06-2015 20:04:46
รอ รออออออ :impress:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 04-06-2015 20:41:37
ปั้นสิบฝึกไว้ จะได้เก่งๆเนอะไม้ :hao6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 04-06-2015 21:49:26
รอ รอ รอ คับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 04-06-2015 23:21:53
คืนนี้เจอัพไม่ได้นะคะ
แม่ให้ขึ้นห้องตั้งแต่สามทุ่มครึ่งละอะ
ขอโทษด้วยนะคะ
 :mew6:


พรุ่งนี้สัญญาเลย,,, ลงแน่นอน
เตรียมหมอนมาจิกมาฟินได้ 5555


ฝันดีนะคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 04-06-2015 23:29:51
รับทราบค่าา.. :mew4: รอน้า~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-06-2015 02:05:22
หึหึ ไม่นานแน่ๆ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 33 || P.20 || 4-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 05-06-2015 22:49:29
ฝากลิงค์เพจด้วยนะคะ

https://m.facebook.com/profile.php?id=1394215804239996

อยากทราบ Real Life ของไม้ปั้น
หรือโมเม้นต์พิเศษเล็กๆของ พี่เจแฟรงค์และเพื่อนๆ
ติดตามได้จากเพจนะคะ :)


ส่วนตอนต่อไป.. รอแป๊บนึงนะคะ
ต่อรองเวลากับหญิงแม่ก่อน
555+
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-06-2015 17:48:57
Ch 34  เข้าใจผิด? || ไม้ฉาก


“ไม้ ,, ให้ปั้นช่วยนะ”

เสียงของปั้นสิบ ทำให้ผมหยุดชะงักทันที
แล้วหันไปมองหน้ามัน
ปั้นสิบก้มหน้านิ่ง แต่หน้ามันแดงมาก แดงมาถึงหู
5555555+
จริงๆแล้วผมไม่ได้อยากให้มันช่วยหรอกครับ
เรื่อง sex สำหรับผม ผมคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาหรอก
แค่แทะเล็มนิดหน่อย พอให้ได้เห็นเจ้าเตี้ยมันเขินอายเท่านั้นเอง
ยิ่งมันหน้าแดง มันยิ่งน่ารัก
ไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่คบกันมาหลายปี มันจะน่ารักได้ขนาดนี้

“ช่วยจริงอะ” ผมถามย้ำกลับไป
ปั้นสิบพยักหน้าแทนคำตอบ ผมเลยดึงตัวปั้นสิบมาชิดกับตัวผม

“ถ้าช่วยจริงๆก็เงยหน้าหน่อยดิ ก้มแบบนี้จะช่วยได้ไงละครับ”
ผมก้มลงไปพูดข้างๆหูปั้นสิบ
ตอนนี้เจ้าตัวเล็กของผมเงยหน้าแดงๆของมันมามองหน้าผมละครับ
หื้มมม ,, อย่ามาทำหน้ายั่วยวนได้ไหมมมมมมม ^//////^


“จะเริ่มไงละ คนทำไม่เป็นนี้หว่า แล้วทำไมไม้ดู อืมมม ดู “
ปั้นสิบพูดติดอ่างละครับ 555+

“ดูอะไรครับ ไหนพูดสิ” ผมดึงปั้นสิบให้มานั่งตักผม
อื้มม ไม่อยากทำอะไรมันจริงๆหรอกนะ
แต่ผมคงคิดผิดมากๆ จับมันมานั่งตักเนี้ยย - -‘
ทับลูกชายผมเต็มๆเลย

“ก็ดูเก่งเรื่องแบบนี้จัง” พอได้ยินคำที่ปั้นสิบพูดออกมา ผมก็หัวเราะเลยครับ

“55555555 เก่งเลยหรอ นี้ขนาดยังไม่เคยโดนนะรู้ได้ไงว่าเก่ง”

“โห้ยยยย อย่ามาขำนะ จะให้ช่วยไหมเนี้ย แม่งงง ขำอยู่ได้”

พูดเสร็จละมาทำหน้างอนๆใส่อีกนะเตี้ยเอ้ยยย
หลงรักจะตายอยู่แล้วเนี้ย

“ช่วยสิๆ ทำให้หน่อยนะ” ผมพูดเสร็จก็ส่งตาหวานๆ ปิ๊งๆไปให้ปั้นสิบ
ดูท่าทางเงอะงะของปั้นสิบ แล้วยิ่งน่ารัก
มันนั่งบนตักผมครับ แล้วเอามือมาเกาหัว เหมือนกำลัง งงๆ ว่ากูควรเริ่มยังไง
55555555+

“ทำไงละ บอกดิ โอ้ยยย เขินนะเว้ยย” นั่นไง พี่ปั้นสิบท่านเริ่มโวยวายละครับ

“ก็ทำแบบที่ทำครั้งก่อนดิ” ผมก็รอดูปั้นสิบอีกว่ามันจะทำไง ตอนนี้มันเริ่มนั่งนิ่งละครับ 555+

“อ้าว ไม่ทำละ....”


“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ  ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
เสียงเรียกเข้ามาขัดจังหวะจริงๆ -_-‘


มันรีบโน้มตัวไปหยิบมือถือมายื่นให้ผมเลยครับ
ผมรับมือถือจากมันมาแล้วกดรับสาย ปั้นสิบมันทำท่าจะลุกออกจากตักผม
ผมเลยดึงมันเข้ามา แล้วกอดตัวมันไว้

“อะไรมึง ชอบโทรมาตอนแบบเนี้ย” ผมโวยวายใส่ไนซ์เลยครับ ชอบโทรมาขัดจังหวะอะมัน

“ทำไมอะ มึงกำลัง ดึ่ม ดึ่ม กันอยู่หรอ”
ดูมันใช้คำสิครับ กวนตีนนมาก

“อืมม แล้วมึงมีอะไร?” พอผมตอบกลับไปแบบนั้น
ปั้นสิบกัดเข้ามาเต็มๆไหล่ผมเลยครับ
55+ ก็ผมกอดมันอยู่ มันเอาคางมาเกยตรงไหล่ผมไว้พอดี
มันเลยได้ยินคำที่ไนซ์พูดออกมาหมดละครับ

“555+ กูอยู่กรุงเทพ จะชวนแดกข้าวครับ ไปกันมึง”
เจ้าตัวเล็กของผมรีบเลยครับ มาคว้ามือถือจากมือผมไป

“ไปๆ ๆ ปั้นไป ไนซ์อยู่ไหน ปั้นอยากกินชาบูชิ” หึหึ อ้อนไนซ์ใหญ่เลยนะ เดี๋ยวเถอะ!

“ได้เลยครับ ปั้นอยากไปไหน ป๊าไนซ์จัดให้” ดูมัน ดูมัน ,, เดี๋ยวก็เตะเพื่อนโชว์แฟนซะนิ

“เย่เย้ งั้นไปเจอกันที่ไหนดี สยามไหม? อยากไปเดินอะ”

“โอเคเลย งั้นไปเจอกันที่สยามนะ ถึงแล้วโทรมา”

“อืมมม เจอกันๆ”

พอมันนัดกันเสร็จก็กดวางสายเลยครับ
คือ ,, กูยังไม่ได้ตกลง -_-‘


“ไนซ์เลี้ยงชาบูชิ รีบไปเถอะไม้” พูดเสร็จมันรีบลงจากตัวผม แล้ววิ่งเข้าห้องเลยครับ
5555+ ผมหลงมันหนักขึ้นทุกวันเลยครับ เห็นมันทำอะไรก็ดูน่ารักไปหมด
เห้อออ ,, ปั้นสิบครับ น่ารักกับไม้แบบนี้นานๆนะ = )


ผมกับปั้นสิบออกมาหาไนซ์ที่สยามแล้วครับ เจอไนซ์เดินทำหน้ายุ่งมาหาที่ร้าน Mc

“มึงเป็นไรวะไนซ์ ทำหน้ายุ่งเชียว” ผมทักมัน ตอนที่มันกำลังดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆผม

“อืออ เบื่อวะ ไม่มีไรหรอก ไปกินกันเลยปะวะ”

“ไปเลย ปั้นหิวมาก”

ปั้นสิบรีบบอกเลยครับ ก็น่าจะหิวแหละ นี้มันบ่ายสามแล้วนี้ครับ
พวกผมพากันไปกินชาบูชิ แล้วต่อด้วยพากันมาเดินเล่นที่สยามต่ออีก
จนตอนนี้ 3 ทุ่มแล้วครับ เลยแยกย้ายกันกลับ

“เออ กูกลับเลยนะ เพราะพรุ่งนี้กูมีแคสงานเช้า” ไนซ์โบกมือลาพวกผม

“โชคดีวะมึง แล้วไงโทรหาพวกกูด้วย” ผมปิดประตูรถแท็กซี่ให้มัน ก่อนจะโบกมือลามันอีกที

“กลับเลยไหมอะไม้” เจ้าตัวเล็กถามผม ตอนที่ผมเดินกลับมาหา
ปั้นสิบไม่ได้เดินไปส่งไนซ์ครับ เพราะคนมันเยอะ ผมเลยให้มันยืนรอแถวๆหน้า 7-11 แทน

“กลับเลยดิ อิ่ม เหนื่อย และเมื่อยมาก”
ผมรีบจับมือปั้นสิบไว้ ก่อนจะพาเดินไปเรียกแท๊กซี่กลับคอนโดกัน


พอมาถึงคอนโดพวกเราก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำเลยครับ
คือ มันร้อนมาก แล้วเดินเบียดๆกันหลายๆคน โอ้ยยยย ยิ่งร้อน ยิ่งเหนียวตัวครับ
พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งรอปั้นสิบสักพัก แต่ปั้นสิบไม่เข้ามาซะที
เลยเดินไปตามปั้นสิบที่ห้อง


“ก๊อก ก๊อก”

“ปั้นสิบนอนยัง ไม้เข้าไปนะ”
ไม่มีเสียงตอบรับครับ ผมเลยเปิดประตูเข้าไป
แต่ปั้นสิบยังอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย = =
นี้มึงจะอาบน้ำนานชิงแชมป์โลกหรือไงวะ
นานมากแล้วนะเว้ยยยย !!!!


ผมเลยไปนอนเล่นบนเตียงรอปั้นสิบ
อืมม เอามือถือชาร์ตแบตบนหัวนอนเลยหรอเตี้ย
ระเบิดขึ้นมาทำไงเนี้ยย
ผมยังไม่เอามือถือมาชาร์ตแบตในห้องเหมือนเคยครับ
เพื่อความปลอดภัย 555+


ผมหยิบมือถือของปั้นสิบมาเล่น
โห้ววว ไลน์นี้คนทักเยอะไปไหนครับ
ผมเลื่อนๆดู มีของพี่อุ้มรักค้างไว้ 20 กว่าข้อความ
หึ ,, หมั่นไส้
ผมเลยกดบล็อกไลน์พี่อุ้มไป 5555+
ก่อนจะยิ้มแบบผู้ชนะ แล้ววางมือถือไว้ที่เดิมครับ
นอนเล่นสักพักปั้นสิบก็เดินออกมา


“เห้ยย เข้ามาได้ไง” ปั้นสิบร้องตกใจซะเสียงดังเลยครับ
มึงจะตกใจทำไมเนี้ยยยย 555+

“ก็เรียกแล้วไม่มีคนตอบ เลยเปิดประตูเข้ามาหาไง ไม่ได้หรอ”
ผมมองปั้นสิบที่ตอนนี้เอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวใหญ่เลยครับ
มันใส่แค่กางเกงนอนขาสั้นออกมาจากห้องน้ำ ไม่ใส่เสื้อครับ
คือ มึงจะปิดทำไมครับ นมก็มีเท่านั้นแหละ
แค่ อื้มมม  .. แค่นั้นแหละนะ
แล้วกูจะกลืนน้ำลายทำไมวะเนียยย T_T
ไปติดนิสัยหื่นยูโรมาซะเยอะเลย ไม่น่าให้มันมาบิ้วเลยจริงๆ

“แล้วทำไมไม่นอนเนี้ย เข้ามาเอาไร” ปั้นสิบใส่เสื้อเสร็จแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดผมต่อ

“ก็มาชวนไปนอนห้องโน้นอะ อยากกอด” ผมพูดพร้อมกับดึงปั้นสิบให้นั่งลง
พอปั้นสิบนั่งลง ผมก็กอดเลยครับ กอดจากด้านหลัง
ก่อนจะเอาหน้ามาซุกๆตรงคอปั้นสิบไว้

“นอนห้องนี้ไม่ได้หรอ ห้องนี้กว้างกว่านะ”
ปั้นสิบมันแกล้งสะบัดผมเปียกๆใส่หน้าผมครับ แล้วมันก็ขำคิกคักๆ

“ห้องนี้ไม่มีคุมะอะ ไปห้องโน้นกันๆ”
5555 คือนอนห้องนี้ก็ได้ครับ แต่ผมอยากชวนไปห้องผมมากกว่า

“อืมๆก็ได้ๆ ไปรอที่ห้องก่อนสิ เดี๋ยวเช็ดผมแห้งแล้วจะตามไป”
ปั้นสิบลุกขึ้นยืนก่อนจะเช็ดผม แล้วเดินไปทาครีม
หื้มม นี้มันทาครีมก่อนนอนด้วยอ่อ??
ถึงว่าละ ตัวห๊อม หอม ^___^

“ครับๆ ไม้รอที่ห้องนะ เปิดการ์ตูนดูกันเนอะ”
ผมพูดเสร็จก็เดินไปหอมแก้มปั้นสิบ แล้วรีบกลับมาที่ห้องเลยครับ
กำลังจะใส่แผ่นหนังการ์ตูน แต่ก็นึกอะไรสนุกๆออกละครับ
555+ ใส่หนังการ์ตูนที่ยูโรให้มาดีกว่า
ผมจัดการใส่แผ่นหนังเรียบร้อยแล้ว ก็ไปนอนรอบนเตียงครับ
หยิบมือถือมาเล่นนิดหน่อย



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-06-2015 17:49:28
สักพักปั้นสิบก็เดินเข้ามา
มันทาแป้งมายังกับเด็ก หน้าขาวมาเลย
เห้ออ แฟนกู นี้มันเด็ก ป.2 หรือไงวะ 555+

“เปิดการ์ตูนเลยๆ มาแล้วๆ” ปั้นสิบกระโดดขึ้นที่นอน ก่อนจะมุดตัวเข้ามาในผ้าห่มผม

“อืมม เปิดละนะ” ผมกด play แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียง
ก่อนจะค่อยๆเขยิบไปนอนใกล้ๆปั้นสิบ
พอหนังเริ่มเล่น .. แรกๆปั้นสิบก็ดูครับ มันเป็นการ์ตูนนี้แหละครับ
แต่เป็นการ์ตูนแบบว่า .. อะนะ ยี่ห้อพี่ยูโรจัดให้ คงทราบกันดีนะครับ
ว่าจะเป็นการ์ตูนแนวไหน 555


ปั้นสิบก็นอนดูการ์ตูนอย่างสนใจครับ ผมดึงปั้นสิบให้มานอนหนุนแขนผมไว้
ปั้นสิบก็ขยับตัวมานอนอย่างว่าง่ายครับ
แถมมากอดผมไว้ด้วย หื้มม น่ารัก >///<

พอถึงตอนที่ตัวเอกของเรื่องจะได้กัน ปั้นสิบเงยหน้ามามองหน้าผม

“สรุปการ์ตูนโป๊อ่อ” นี้คือมึงเพิ่งรู้ 555555555+
มันจูบกันมาตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วนะเว้ยยย

“อืออ ก็งั้นแหละ ปิดไหมละ”
ผมทำท่าจะลุกไปปิด แต่ปั้นสิบเอาหัวมานอนทับอกผมไว้

“ไม่ต้องหรอก ดูต่อเถอะสนุกดี”

ห๊า .. สนุกดี?

ตอนนี้ใจผมเต้นดังมากเลยครับ ปั้นสิบนอนซบตรงอกผม
แล้วจอทีวีข้างหน้า กำลังนัวกันได้มันส์มาก
ถึงจะเป็นการ์ตูนก็เถอะนะ ,, ผมรู้ว่าพวกคุณก็เคยดู 555+
ภาพมันสวย และน่าดูกว่าหนังโป๊จริงๆอีกครับ
ก็ผ่านไปได้สักพัก บทนัวเนียกันก็มาอีกละครับ
คือ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนเท่าไหร่หรอกนะ ถึงจะไม่ได้อยากทำก็เถอะ
แต่ดูไปเรื่อยๆแล้วมันก็มีอารมณ์บ้างแหละ
แล้วปั้นสิบนอนซบอกผมอีก มือมันกอดตรงเอวผมไว้

“อืมม ปั้นๆ ไม้ว่าเราเปลี่ยนเรื่องดูกันไหม” ผมเป็นฝ่ายชวนปั้นสิบเปลี่ยนเรื่องครับ
ไม่ไหวแหละ ดูแล้วใจเต้นแทบบ้า
ตอนแรกจะแกล้งปั้นสิบ สุดท้ายหาเรื่องให้ตัวเองชัดๆ

“ไม่เอา จะดูอะ ทำไมอะ มีอารมณ์หรอ” ปั้นสิบเงยหน้ามามองหน้าผม
คือ มึงถามเฉยๆก็ได้มั้ง ไม่ต้องเงยหน้ามามองหรอก
กูอายเว้ยยย ^/////^

“ก็นิดนึงแหละ หรือว่าปั้นไม่มีอะ” ผมแกล้งถามกลับไปบ้าง

“อืม” ปั้นสิบตอบมาแค่นั้นแหละครับ แต่ขยับตัวมาชิดตัวผมมากกว่าเดิม
หื้มม ทำแบบนี้กูยิ่งไม่ไหวนะเว้ยยย
ตัวมันห๊อมหอมครับ ทั้งกลิ่นแชมพู กลิ่นสบู่ แล้วมานอนชิดตัวแบบนี้อีก
ผมอดทนต่อครับ นอนดูการ์ตูนต่อ คือ ทำไมการ์ตูนเรื่องนี้มันยาวจังวะ 555
มึงจะเอากันทั้งเรื่องหรือไงครับบ -_-‘

ตอนนี้มือปั้นสิบมันไม่อยู่นิ่งละครับ จากที่พาดๆมากอดเอวผมเฉยๆ
มันเลื่อนมือมาลูบไล้เล่นที่หน้าท้องผมละครับ
T^T กูเสียวววเว้ยย

“ปั้นสิบครับ ไม่ซนสิ เอามือออกมาได้แล้ว” ผมดึงมือของปั้นสิบออกจากตรงหน้าท้อง
แต่ปั้นสิบเลื่อนมือมาจับลูกชายผมเต็มๆเลยครับ

“อ๊ะ .. อื้มมม ปั้นสิบ อ่าห์ ~ อย่าจับสิ”
ผมถึงกับร้องเสียงหลงเลยครับ ปั้นสิบจับมาเต็มๆมือแบบนี้ แล้วผมไม่ทันระวังตัวด้วย

“อย่าดังสิ ปั้นจะดูการ์ตูน” เออครับ ไม่ดังครับแฟน แต่มือ มืออะครับ ปล่อยได้ไหม T^T

“มือ อ๊ะ ,, มืออะเอาออกก่อนสิ อื้มมม” ปั้นสิบมันไม่เอามือออกครับ
แต่ลูบไล้ลูกชายผม  ผ่านกางเกงนอนของผม

“ปั้นจะช่วยไง ต่อจากเมื่อกลางวัน”
ปั้นสิบตอบเสียงอู้อี้ออกมา แต่ไม่ได้เงยหน้ามามองหน้าผม
พอพูดเสร็จปั้นสิบก็ดึงกางเกงนอนผมลง ก่อนจะใช้มือจับรูดลูกชายผมของผมขึ้นลงเป็นจังหวะ

“อ๊ะ ,, ปั้น อื้มม” ผมส่งเสียงครางออกมา
แต่อืมม มึงนอนให้ปั้นสิบทำไม่ได้นะ นี้มันเสียเชิงชายมากนะไม้ฉาก
ผมเลยขยับตัวเองขึ้นมานั่งพิงกับหัวเตียง
ปั้นสิบเลยลุกมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหว่างขาผมแทน
มือมันยังทำหน้าที่ได้ดีครับ ไม่ห่างจากลูกชายผมเลย - -‘
เก่งเกินไปแล้วนะคุณปั้นสิบบบ

จากที่ผมจะเป็นฝ่ายรุกปั้นสิบ กลายเป็นว่ายิ่งผมขยับตัวมานั่ง ทำให้ปั้นสิบมันเข้าที่ของมันได้ดีกว่าเดิมครับ
ปั้นสิบถอนมือออกก่อนจะก้มลงมาใช้ปลายลิ้นเลียตรงยอดปลายของลูกชายผม
ที่ตอนนี้มีน้ำปริ่มๆ เตรียมจะออกมาเต็มที่แล้ว
หื้มม ,, นี้ไปแอบดูหนังโป๊ที่ไหนมาครับแฟน ลีลาท่าทางไม่ไหวแล้วนะ
อยากอดทนรอวันที่ประกาศผลนายร้อยชัดเจนกว่านี้ ค่อยขอของขวัญ
แต่ถ้าปั้นสิบยังทำตัวน่ารักแบบนี้ .. กลัวจริงๆ
กลัวจะจัดการปั้นสิบซะคืนนี้นี้สิ!!


“อื้มม ปั้นครับ ,, มะ ไม่ต้อง อ่าห์ “
ผมพูดไปก็ต้องร้องครางออกมา เพราะปั้นสิบใช้ปากกับลูกชายผมซะ
อืมม  ยิ่งกว่าคืนที่ปั้นสิบเมาอีกครับ
ผมเด้งสะโพกรับกับจังหวะปากของปั้นสิบ

“พะพอพอก่อนปั้น ,, มะ มะ ไม้ อื้มมมห์  “ ผมผลักหัวปั้นสิบออก
เพราะผมจะเสร็จละครับ ไม่อยากให้น้ำมันเปื้อนปั้นสิบ
แต่มันดื้อมากครับ ยิ่งผมผลักออก มันยิ่งดูดแรงๆเข้าไปใหญ่
ผมเลยปล่อยให้น้ำแตกออกมาเต็มปากปั้นสิบเลย มันก็เก็บซะเรียบ
เริ่มไม่ไว้ใจยูโรแหละนะ - -‘ มึงสอนอะไรแฟนกูวะ????

พอปั้นสิบซับจูบมาที่ท้องน้อยผม ก่อนจะเงยหน้ามายกยิ้มให้ผม
อืมม ทำหน้าทำตา มันน่าหมั่นเขี้ยวจริงๆ
ผมเลยดึงปั้นสิบขึ้นมากอด แล้วจูบซับที่ไรผมที่มีแต่เหงื่อของปั้นสิบ

“ขอบคุณนะครับ” ปั้นสิบซุกหน้าเข้ามาที่อกผม

“อืออ ของขวัญรอบแรกไง รอบนี้สอบให้ผ่านนะ แล้วจะให้ของขวัญอีก”
พูดเสร็จก็เงยหน้ามาจูบที่คางผมเบาๆ
โอ้ยยย ,, ทำไมมึงน่ารัก????
ผมเลยพลิกตัวกลับมาคร่อมปั้นสิบไว้

“ไหนๆปั้นก็ช่วยไม้แล้ว ,, งั้นให้ไม้ช่วยบ้างนะ”
พูดเสร็จผมก็ไม่รอคำตอบจากปั้นสิบละครับ ,,
ก้มไปจูบปากปั้นสิบ ก่อนจะค่อยๆสอดแทรกปลายลิ้นอุ่นๆ
เข้าไปควานหาความหวานจากปากของปั้นสิบ
ปั้นสิบเลื่อนมือมากอดรอบคอผมไว้ ก่อนจะจูบตอบรับกลับมา

T_T ขอเปลี่ยนความคิดได้ไหมครับบ ,, จัดการตอนนี้เลยได้ไหม
ดูมันดิ ,, ยั่วกันชัดๆ ผมค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
ก่อนจะซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวๆของปั้นสิบ

“อ่ะ,, ไม้ อย่าทำเป็นรอยนะ” ขนาดเสียงมันร้องห้าม ผมยังว่ามันน่าฟังเลย
(อาการหนักมากครับไม้ฉาก - -‘)

“อืมม ครับ” ผมตอบปั้นสิบไป ก่อนจะค่อยๆดึงเสื้อนอนของปั้นสิบออก
ปั้นสิบก็ขยับตัว ช่วยให้ผมถอดเสื้อออกได้อย่างง่าย
ผมก้มตัวไปใช้ลิ้นเลียหยอกเย้ากับยอดอกของปั้นสิบ
มืออีกข้างก็คลึงเค้นยอดอกอีกข้างไว้

“ไม้ อืมม ,, ไวๆเถอะ ปั้น อ่าห์ ,, จะไม่ไหวแล้วนะ”
ผมเงยหน้าไปมองปั้นสิบ ตอนนี้มันนอนเอามือปิดหน้าไว้ละครับ
ขนาดว่ามีแค่แสงไฟจากทีวีเท่านั้น ยังมองเห็นว่ามันหน้าแดงมากแค่ไหน

“ครับๆ “ ปั้นสิบขอมาขนาดนี้ ไม้จัดให้ครับ
ผมดึงกางเกงนอนปั้นสิบออก ก่อนจะใช้ปากครอบเข้ากับลูกชายของปั้นสิบ
ปั้นสิบทั้งจิกผมทั้งกดหัวผมใหญ่เลยครับ
ผมใช้ปากช่วยปั้นสิบอยู่พักหนึ่ง ปั้นสิบก็กระตุกตัวเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยน้ำออกมาเต็มปากผม
ผมยังวนเวียนจูบซับที่หน้าท้องปั้นสิบ มือก็คลึงแถวๆต้นขา แถวๆสะโพกของปั้นสิบ

“อื้มม ไม้ ไม้ครับ อ่ะ ,, ไม่กัดสิ” ปั้นสิบดึงตัวผมให้ขึ้นมานอนทับตัวปั้นสิบไว้
อืมม มึงคิดดีแล้วสินะ ให้กูนอนทับเนี้ยย
ช่วงสะโพก ช่วงล่างของเราเบียดกันไปมา จนปั้นสิบเองที่ส่งเสียงร้องออกมาก่อน

“อ่ะ ,, อย่าขยับได้ไหมไม้ฉาก มะ มัน อื้มมม”
พูดเฉยๆก็ได้ จะกัดปากทำไมครับ ? ทำหน้าเชิญชวนมากไปแล้วนะปั้นสิบบบบ!

“ไม้ไม่ได้ขยับ ปั้นนั้นแหละขยับทำไมครับ”
จริงๆคือผมเองแหละครับที่ขยับตัวเบียดช่วงล่างเข้าไปหาปั้นสิบ 555+

“หื้มม ลงไปเลย โทษปั้นตลอด” ปั้นสิบออกแรงผลักตัวผมให้ลงจากตัวปั้นสิบ
ผมเลยพลิกตัวมานอนข้างๆปั้นสิบแทน แล้วดึงปั้นสิบมากอด

“ให้ของขวัญแค่นี้เองหรอ” ปั้นสิบนอนซุกอกของผมอยู่
ผมก็เอามือมาเขี่ยผมปั้นสิบเล่น ผมมันมีแต่เหงื่อเต็มไปหมดละ

“แค่นี้ก็พอแล้วละ ตั้งใจสอบปฏบัติให้ได้สิ คราวหน้าอยากได้อะไรทำให้หมดเลย”
หื้มมมม ปั้นสิบ o_O
พูดแบบนี้คือ .. เป็นพยานนะว่าปั้นสิบพูดแล้ว 555

“สัญญาละนะ ได้เลย” พอผมพูดจบก็ก้มลงไปจูบที่หน้าผากปั้นสิบ
ก่อนจะเอ่ยปากชวนปั้นสิบไปอาบน้ำ

“ไปอาบน้ำกันเถอะ เหงื่อออกกันทั้งคู่เลย”
ปั้นสิบพยักหน้าก่อนจะยันตัวเองลุก แล้วรีบหากางเกงนอนกับเสื้อมาใส่
คือจริงๆไม่ต้องรีบก็ได้มั้ง เห็นหมดละเถอะนะ 5555+
ปั้นสิบทำท่าจะเดินออกไปนอกห้อง ผมเลยรีบลุกขึ้นไปดึงแขนไว้

“ไปไหนอะ ห้องน้ำอยู่นี้”

“ก็ไปอาบที่ห้องปั้นไง ไม้ก็อาบที่นี้ดิ”

หึหึ นี้ไม่เข้าใจคำว่า “อาบน้ำกัน” อีกใช่ไหมปั้นสิบบบ!

“อาบที่นี้แหละอาบด้วยกันนะ” พูดเสร็จก็รีบดึงปั้นสิบเข้าห้องน้ำครับ
เป็นการอาบน้ำที่ใช้เวลานานมากก ,, ถ้าอยากรู้ว่าทำไมถึงนาน
อันนี้ต้องลองถามหลอดไฟในห้องอาบน้ำแล้วละครับ 5555555+


พออาบน้ำเสร็จก็ปิดทีวีแล้วรีบเข้านอนกันละครับ
เพราะพรุ่งนี้ตกลงกันไว้ว่าจะไปดูสถานที่สอบปฏิบัติก่อน
จะได้รู้ว่าสนามที่ใช้สอบวิ่ง กับบาร์ที่ใช้สอบดึงข้อเป็นแบบไหน
ตอนนี้ปั้นสิบนอนหลับสนิทไปแล้ว ,, แถวมานอนซุกกับอกผมอีก
ถ้ารู้ว่าเป็นแฟนกันแล้วมันมีความสุขแบบนี้ ,, ผมน่าจะรู้ใจตัวเองไวกว่านี้นะครับ
ไม่น่าปล่อยเวลามานานขนาดนี้เลย = )

“ปั้นสิบครับ … ปั้นจะรู้ตัวไหม ว่าปั้นน่ารักขึ้นทุกวันเลยนะ
ไม้รักปั้นนะ ต่อให้ใครไม่เข้าใจในสิ่งที่ไม้เป็นก็ตามเถอะ ขอแค่ปั้นเข้าใจและเชื่อใจไม้ก็พอแล้ว”

พอผมพูดจบก็ก้มลงไปหอมแก้มหอมๆของปั้นสิบ ก่อนจะนอนหลับไปด้วยความสุขที่เต็มอิ่มในหัวใจ



เช้าวันต่อมา

“ปั้นสิบ ปั้นครับ” วันนี้เจ้าตัวแสบมันตื่นสายกว่าผมครับ
5555+ เมื่อคืนช่างพูดช่างยั่วดีนัก ไปแช่น้ำนานไม่สบายปะวะ?
ผมรีบเอามือไปอังที่หน้าผากปั้นสิบ อืมม ตัวอุ่นนิดๆ

“ปั้นๆ ตื่นก่อนๆ เช้าแล้วนะ”
ปั้นสิบขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตามามองหน้าผม

“มอร์นิ่งคิสคิสคิสก่อนสิ” อ้าววว ,, ตื่นมาก็ยั่วเลยหรือไงเนี้ยย
ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วยิ้มให้กับความน่ารักของปั้นสิบ
ผมยื่นหน้าไปจุ๊บปากปั้นสิบเบาๆ

“มอร์นิ่งคิสครับ” ปั้นสิบยิ้มกว้างเลยครับ 5555+
เจ้าบ้าเอ้ยยย ,, ตื่นมาก็แจกความสนใสเลยหรือไงเนี้ยย

“ไม้ ,, เมื่อคืนปั้นฝันด้วยแหละ”
นอกจากจะไม่ยอมลุกขึ้นแล้ว ยังนอนเล่าความฝันให้ผมฟังอีกครับ
ผมอาบน้ำเสร็จละครับ กำลังแต่งตัวอยู่ ก็ยืนฟังปั้นสิบเล่าเรื่องความฝันของตัวเองไป

“ฝันว่าอะไรอะ”

“ฝันว่าไม้บอกรักปั้น แล้วยังหอมปั้นอีกนะ ขี้ขโมยมากๆมาแอบหอมตอนปั้นหลับละ”

พูดเสร็จก็เอามือมาปิดหน้าตัวเอง ไม่รู้ว่าอาย หรืออะไร 555+

“ไม่ได้ฝันซะหน่อย ไม้พูดจริงๆ” พอผมพูดจบเจ้าตัวเล็กรีบลุกมานั่งเลยครับ

“จริงอะ นี้ไม้แอบลักหลับปั้นหรอ” ปั้นสิบทำหน้าตกใจ ก่อนจะก้มลงไปมองเสื้อผ้าตัวเอง
เดี๋ยวๆนี้ฝันว่าอะไรแน่? แล้วลักหลับมันคืออะไร??

“เดี๋ยวๆนะปั้น นี้ปั้นฝันว่าไม้ทำอะไรแน่เนี้ยย”
ปั้นสิบหน้าแดงขึ้นมาเลยครับ ก่อนจะบอกว่า

“ไม่ได้ฝันว่าทำไร โอ้ยยย มองอะไรละ” พูดเสร็จก็วิ่งออกจากห้องผมไปเลยครับ
555555+ ฝันทะลึ่งแน่ๆทำหน้าตาแบบนี้ โอ้ยยยย เจ้าบ้า!
ตื่นมาก็ทำตัวน่ารักให้หลงรักอีกแหละ = )


ผมแต่งตัว เก็บที่นอนเสร็จแล้วก็ออกมาเตรียมนม กับขนมปังปิ้ง ไข่ดาวไว้ให้ปั้นสิบ
เดี๋ยวค่อยไปทานข้างนอกครับ เพราะมีนัดกันไว้ว่าจะไปดูสถานที่สอบ
ตอนที่นั่งรอปั้นสิบแต่งตัว พี่อุ้มก็โทรมาหาผมครับ
อืมม สงสัยแม่ให้เบอร์ใหม่ไปแน่ๆ
เห้อออ ไม่อยากจะคุยด้วยเลยอะ ไม่รู้ทำไมไม่ชอบผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ

ผม :: สวัสดีครับพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: ไม้ วันนี้ว่างไหม

ผม :: ก็ว่าจะไปดูสถานที่สอบครับ พี่มีอะไรไหม?

พี่อุ้ม :: เออ พี่ก็ว่าจะโทรมาชวนไปดูสถานที่สอบเหมือนกัน แล้วไปไง ให้พี่ไปรับไหม

เหอๆ มารับ? หรืออยากมาเจอปั้นสิบ เอาแน่ๆครับพี่

ผม :: ไม่เป็นไรครับ ผมกับปั้นว่าจะนั่ง Taxi ไปครับ จะกะเวลาเดินทางด้วย เผื่อวันจริงนะครับ

พี่อุ้ม :: เอางั้นหรอ โอเค งั้นมาเจอกันสถานที่สอบนะ

ผม :: พี่ไปก่อนเลยครับ ผมไม่แน่ใจว่าจะแวะที่ไหนกันก่อนไหม

คือ ผมไม่อยากไปกับพี่อะครับ พี่รู้ตัวยังวะ - -

พี่อุ้ม :: คือแม่ของไม้โทรหาพี่ ว่าให้พี่ชวนไม้ออกมาดูสถานที่สอบ ก็มาเจอกับพี่ก่อนให้แม่เค้าสบายใจหน่อยละกัน หรืออยากให้แม่เค้าลงมาหาเองละ
เหอๆ เอาแม่มาอ้างอีกละ เห้ออออ เกลียดวะแม่ง!!!

ผม :: ก็ได้ครับ อีกประมาณ 2 ชั่วโมงละกันครับ ตอนนี้ปั้นเพิ่งอาบน้ำ

พี่อุ้ม :: อ่อถึงว่าละไม่รับสายพี่ โอเคไงเดี๋ยวมาถึงแล้วโทรหาพี่ละกันนะ

นี้คือมึงโทรหาแฟนกูก่อนแล้วงั้นสินะไอ่พี่อุ้ม!!
หื้มมม อารมณ์ไม่ดีละเนี้ยยยย

ผม :: ครับ


พอพี่อุ้มวางสายไป ผมก็นั่งรอปั้นสิบอีกสักพัก ปั้นสิบก็เดินออกมา

“บอกแล้วไงอย่าดูดตรงคอ ดูดิเป็นรอยเลย”
ปั้นสิบบ่นงึมงัมๆก่อนจะนั่งลง แล้วกินนม กินขนมปัง
555+บ่นนะ แต่แอบเห็นมันยิ้ม คือ มึงเอาไงแน่ครับคุณปั้นจะบ่นจะด่าหรือจะดีใจ????


พวกผมทานมื้อเช้าด้วยกันเสร็จแล้วก็พากันมาเรียก Taxi มาดูสถานที่สอบ
แต่ปั้นสิบขอแวะไปดูบ้านหลานสาวก่อน พอมาถึงบ้านของพี่เจกับแฟรงค์
ปั้นสิบก็ให้ Taxi จอดรออยู่ตรงฝั่งตรงข้ามบ้านครับ

“ทำไมไม่เข้าไปอะปั้น มาจอดรอแบบนี้อะนะเหมือนโจรมาดูลาดเลาเลย”
ผมคิดว่าพี่คนขับ Taxi น่าจะคิดแบบผมนะ

“ไปไม่ได้อะ ไปแล้วจะบอกว่าไง บอกว่าเป็นญาติกับโชกุนงั้นหรอ
เค้าคงไล่ออกมาแน่ๆ จอดรอดูสักพักเผื่อเค้าอุ้มหลานปั้นออกมาข้างนอก”

ปั้นสิบหันมาบอกผม แล้วก็หันไปมองที่รั้วบ้านต่อ
คือ เค้าจะอุ้มเด็กเล็กๆมาตากแดดไหมอะเวลาใกล้เที่ยงเนี้ยย 555+
ผมไม่อยากพูดออกมาครับ กลัวปั้นสิบหันมาด่า


ตลอดเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงที่รอดูอยู่แบบนั้น
ผมเห็นมีรถมาจอด 2 คัน มีเด็กผู้ชายวัยรุ่น น่าจะรุ่นเดียวกับผมนี้แหละครับ
ใส่ชุดนักเรียนด้วยเดินเข้าไป 2-3 คน แล้วมีคนแต่งชุดนักศึกษาเข้าไปอีก 4 คน
เออคือ นี้มันบ้าน หรืออะไรวะ????
บ้านคนที่เลี้ยงหลานปั้นสิบ เป็นบ้านยังไงแน่ มีแต่วัยรุ่นเข้าไปเต็มไปหมดเลย

ปั้นสิบกดโทรศัพท์ไปหาป๊า ได้ยินปั้นสิบบอกป๊าแค่ว่า

ปั้นสิบ :: ป๊า ปั้นมารอที่หน้าบ้านหลานละนะ ไม่เห็นหลายเลย
เห็นแต่เด็กวัยรุ่นแบบปั้นอะเข้าไป 7-8 คน ยังไม่ออกมาเลยครับ ,,
ครับ ปั้นจะกลับละครับมาจอดนานกลัวเค้าจะเข้าใจผิด ครับป๊า แล้วเจอกันครับ

พอมันวางสายเสร็จ มันก็บอกให้ Taxi ออกรถ ไปสถานที่สอบของผม

“ป๊าว่าไงบ้างอะ” ผมจับมือมันมาวางไว้ที่หน้าตักผม

“ป๊าบอกว่าให้กลับเลย แล้วค่อยๆไปดู ตอนนี้คนของลุงธีระก็อยู่ดูแถวๆนั้นแล้วเหมือนกัน”
อืมมม มันดูแปลกๆเนอะ ผมไม่อยากเสนอความคิดเห็นอะไรครับ เพราะถือว่ามันเป็นเรื่องของครอบครัวปั้นสิบ
และมันค่อนข้างละเอียดอ่อนเกินกว่าที่ผมจะเสนอความคิดเห็นได้

“ครับ แล้วไงเราแวะมาใหม่เนอะ”
ปั้นสิบหันมายิ้มให้ผม แต่ในรอยยิ้มนั้นมันดูมีความกังวลอย่างชัดเจนครับ


ผมนั่ง Taxi มาเกือบ 30 นาทีก็มาถึงสถานที่สอบครับ
เดินลงมาดูตามบอร์ทที่เค้าแปะประกาศรายชื่อ และบอกวันเวลาต่างๆที่จะสอบปฏิบัติ
ผมเอากระดาษจดจากที่บ้านมาด้วย มาเช็คดูว่าตรงกับที่ผมจดมาหรือป่าว
ปั้นสิบขอเดินไปซื้อน้ำที่ร้านค้าใกล้ๆ ผมเลยยืนดูบอร์ดประกาศคนเดียว

“ไม้ฉากหรือป่าวคะ” ผมหันไปมองตามทางของเสียงที่ทักผมมา
เห้ยย ใครวะ ,, ผู้หญิงตรงหน้าผมสวยมากครับ
อืมม ไม่สวยมากนะ ผมว่าน่ารักมากกว่าครับ
ผมยังยืน งง แต่ว่าหน้าคุ้นๆนะ

“นี้ไม้ฉาก จำมิ้วไม่ได้หรอ?”

มิ้ว ,, มิ้วไหนวะ
เห้ยยยยย พี่มิ้ว


“อ่อครับ พี่มิ้วที่เคยคุยไลน์กับไม้ใช่ไหม”
ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกครับ

“ใช่แล้ว บังเอิญจังมาเจอกันที่นี้ ไม้ฉากก็สอบติดใช่ไหมละ พี่เห็นชื่อแล้วละนะ”
พี่มิ้วเดินมาที่บอร์ด ก่อนจะจิ้มๆที่ชื่อผมในบอร์ด

“นี้ไงชื่อไม้ฉาก ตอนเห็นครั้งแรกตื่นเต้นมากๆ อยากโทรมาแสดงความยินดีด้วย แต่ไม่กล้าโทรหา กลัวไม้ฉากรำคาญนะ”
พี่มิ้วทำหน้าเศร้าลงทันทีที่พูดจบ

คือ .. คงจำกันได้นะครับว่าผมเคยคุยกับพี่มิ้ว แม้จะช่วงระยะเวลาหนึ่งก็เถอะนะ
แต่สำหรับผม ผมทำผิดกับพี่มิ้วครับ ผมพูดกับพี่มิ้วเหมือนผมมีใจกับพี่มิ้วมากๆ
แล้วพอผมมั่นใจในความรู้สึกที่มีให้ปั้นสิบ ผมก็บอกปัดผู้หญิงตรงหน้า แบบตรงๆ
ในวันนั้นพี่มิ้วไม่ได้ด่าผมเลยครับ แถมยังบอกว่าเข้าใจผมด้วยซ้ำไป
นี้เป็นการเจอกันครั้งแรกของผมกับพี่มิ้ว
แต่พี่มิ้วบอกเคยเห็นผมมาแล้ว และชอบผมตั้งแต่แรกเห็นเลยละครับ ^////^
เขินทำไมวะไม้ฉาก - -‘ ไม่ใช่เวลานะเว้ยยย!!

“อ่อครับ ไม่รำคาญหรอกครับ แล้วพี่มิ้วมากับใครครับ”
พี่มิ้วหันมายิ้มให้ผม โอ้ยย ผู้หญิงคนนี้ยิ้มสวยจริงๆครับ

“มาหาเพื่อนนะคะ เพื่อนพี่ก็สอบติดเหมือนกัน ,, อ๊ะนั่นไงเพื่อนพี่มาแล้ว”

ผมมองไปทางที่พี่มิ้วชี้มือ เห็นชัดเลยครับเพื่อนพี่มิ้ว

พี่อุ้ม!!!

โลกกลมไปไหมม?????

“อ้าววมิ้ว มานานแล้วหรอ” พี่อุ้มทักพี่มิ้วทันทีที่เดินมาถึง

“สักพักแล้วนะพอดีเจอกับไม้ฉาก เลยมาแสดงความยินดีกับไม้ฉากนะจ๊ะ”
พี่อุ้มหันมามองหน้าผม

“รู้จักกันด้วยหรอมิ้ว” ไม่ต้องทำเสียงโหดครับพี่ ผมไม่แย่งแฟนพี่หรอกนะ
แต่เดี๋ยวก่อนนะไหนใครบอกว่าพี่อุ้มชอบผู้ชายไง ทำไมมากับพี่มิ้ววะ???

“อือ ก็คนนี้แหละที่มิ้วเคยบอกอุ้มไง”
เคยบอก? พี่มิ้วบอกอะไรพี่อุ้มครับ

“อ่อที่มิ้วบอกว่าหลงรักมากๆนั้นนะหรอ โหวว แล้วไม่รีบบอกเราแต่แรกละ
แม่เรากับแม่ไม้ฉากรู้จักกันด้วยนะ ไหนๆก็รู้จักกันหมดแล้วนี้ ไปทานข้าวด้วยกันนะ มิ้วเองคงอยากไปกับไม้ฉากละดิ”

หึหึ พี่อุ้มครับ อย่าๆอย่าหาโอกาส ผมรู้ว่าพี่อยากไปกับปั้นสิบ
เออปั้นสิบ ,, ไปไหนวะ?


ผมหันไปมองที่ร้านน้ำ ก็ไม่เห็นปั้นสิบ ,, นี้มันเดินหลงไปไหนวะเนี้ย
ยิ่งงงๆ กับเส้นทางอยู่
ผมยืนมองไปรอบๆสักพักปั้นสิบก็เดินเข้ามา

“ไม้ๆ ร้านนี้น้ำมันไม่เย็นเลยอะ ปั้นไปซื้อร้านตรงโน้นมา” ปั้นสิบเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วก็บอกผม
พร้อมทั้งยื่นน้ำเย็นมาให้ผม
ผมกำลังจะเอื้อมมือไปรับน้ำ แต่ปั้นสิบดันปล่อยขวดน้ำก่อน
น้ำตกลงพื้นเลยครับ ,, เตี้ยยเอ้ยย ซุ่มซ่ามอีกละนะ

ผมก้มลงไปหยิบขวดน้ำก่อนจะเอาไปทิ้งที่ถังขยะใกล้ๆ
พอเดินกลับมาก็เห็นปั้นสิบหน้าซีดๆครับ

“ปั้น เป็นอะไรนะทำไมหน้าซีดๆแบบนั้น”
ผมเอามือมาอังหน้าผากปั้นสิบดู เมื่อเช้ามันตัวอุ่นๆ หรือว่าไข้ขึ้นวะ?

“ปะป่าวป่าวนะ” ปั้นสิบปัดมือผมออก

“เออนี้ปั้นสิบ นี้พี่มิ้วเพื่อนพี่อุ้ม” ผมแนะนำพี่มิ้วให้ปั้นสิบรู้จัก
ก็นะ ,, บริสุทธิ์ใจนิครับ ผมมีแต่ปั้นสิบคนเดียวอยู่แล้ว

“แนะนำผิดหรือป่าวไม้ฉาก ต้องบอกว่านี้พี่มิ้ว ที่หลงรักไม้ฉากมากกว่าสิ”
หื้มมไอ้พี่อุ้มครับ มันหาเรื่องร้าวฉานมาให้ครอบครัวผมละไง

“เห้ยยพี่อุ้ม ทำไมพูดงี้ละ” ผมรีบหันไปถามพี่อุ้ม
จนลืมมองหน้าปั้นสิบเลยครับว่าตอนนี้ปั้นสิบทำหน้ายังไง

“สวัสดีคะปั้นสิบ ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ” พี่มิ้วยิ้มให้ปั้นสิบ ก่อนจะส่งเสียงไปทักทายปั้นสิบ

“พี่มายด์?” ปั้นสิบเรียกชื่อใคร?

“มายด์ไหนปั้น นี้ชื่อพี่มิ้ว” ผมเดินไปจับไหล่ปั้นสิบไว้ แต่ปั้นสิบสะบัดตัวผมออก

“ไม้ กลับบ้านกันเถอะ” ปั้นสิบพูดเสียงสั่นเลยครับ
คือ เป็นไรหรือป่าววะปั้น?

“ไม่สบายหรอปั้น งั้นกลับบ้านกันนะ”
ผมตัดสินใจจะพาปั้นสิบกลับคอนโดครับ เลยหันไปบอกพี่อุ้มกับพี่มิ้ว

“พี่มิ้วครับ สงสัยปั้นไม่สบาย ยังไงไม้ขอตัวก่อนนะครับ พี่อุ้มครับแล้วเจอกันวันสอบครับ”
ผมกำลังจะหันหลังพาปั้นสิบเดินออกไป
แต่พี่มิ้วก็เรียกผมไว้ก่อน

“แล้วยังไงคืนนี้พี่โทรหานะคะ อยากนอนฟังเพลงกับไม้อีก” ผมหันมามองพี่มิ้ว
พี่มิ้วส่งยิ้มให้ผม พอผมหันมามองคนข้างๆ
ปั้นสิบกลับหน้าซีดกว่าเดิม


เออ ,, มึงเข้าใจกูผิดหรือป่าววะปั้น?


“ปั้น คือ กูอธิบายได้นะเว้ยย” ผมรีบบอกปั้นสิบทันทีครับ

“ไม่ต้องพูดอะไรตอนนี้ กูอยากกลับห้อง”
พูดเสร็จปั้นสิบก็เดินไปเรียก Taxi เลยครับ
ผมต้องวิ่งตามมา เกือบไม่ทัน Taxi



เห้ออ ,, ปั้นสิบโกรธอะไรวะ??
ขอร้องละอย่าเข้าใจผิดนะเว้ยยย !!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-06-2015 17:52:49
มีคำผิดยังไง เจต้องขออภัยด้วยนะคะ จะรีบตามแก้ให้นะ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับ +1 และคอมเม้นต์นะคะ

เดี๋ยวตอนต่อไปจะรีบลงค่าา เขียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 07-06-2015 18:37:00
พลาดไปตอน ขอตามอ่านก่อนจ้าาา ^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-06-2015 18:47:10
ปั้นเรียนผูกต้องเรียนแก้นะลูก.  หนูก็รู้นี่
ไอ้พี่อุ้มนี่ก็แหม. เจ้าแผนการเนาะแต่อย่าหวังเลยว่าไม้มันจะหวั่นไหว. ตอนนี้อยู่ใกล้เชื่อว่าเคลียร์กันได้ชัวร์

ตอนหวานๆกันมันสุดยอดมากค่ะ. ฟรุ้งฟริ้ง    :pig4: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-06-2015 19:31:28
ตลอดมานี่อ่านเรื่องอุ้มแล้วแบบว่าคิดว่าร้ายแต่มาเจอตอนนี้เลวแล้วค่ะ  ทำอะไรไม่แคร์เลยว่าตัวเองจะล้ำเส้นอะไรของใครหรือเปล่า เลยเส้นความถูกต้องและสิ่งที่ไม่ควรทำมาหลายข้อมากๆ   ศีลเสมอกันกับมายด์เลย

จะว่าไปก็ดีเหมือนกันที่เรื่องมิ๊ว-ปั้นจะได้เ้ปิดเผยออกมา ไม้ก็น่าจะรับได้อยู่ ถ้ารับไม่ได้ก็ปล่อยปั้นไป  เจ็บแต่จบ ตัวเองก็มีส่วนที่ทำอะไรลับหลังปั้นเหมือนกัน ถ้าเคลียร์กันได้จะได้เริ่มต้นกันใหม่ไม่มีอะไรค้างคา แค่เรื่องพ่อแม่ก็สุดอึนแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-06-2015 19:39:40
อันนี้มีคนข้อความมาถามผ่านทาง thaiboy นะ
เจขอตอบและชี้แจงในเพจและตรงนี้ด้วยละกันนะคะ

ทำไมเดินเรื่องช้า?

:: อันนี้เจเคยแจ้งแล้วนะคะว่านิยายเรื่องนี้มาจากเรื่องจริง
การจะเขียนอธิบายโมเม้นต์ของไม้ฉากปั้นสิบออกมาเป็นตัวหนังสือได้
เจเก็บรายละเอียดมากคะ เพราะทุกๆส่วนทุกๆอย่างมันมีโมเม้นต์สำคัญ
อันนี้ที่เขียนลง เอาจริงๆยังข้ามไปเยอะนะ
เจไม่อยากให้แบบว่าโผล่มาตอนนี้ อ้าวว ทำไมไม้ฉากมันหื่นจัง จะปล้ำปั้นสิบละ ทำไมปั้นสิบอ่อยจังอะไรแบบนี้
เจอยากให้เห็นพัฒนาการความรักของสองคนนี้ว่า พอข้ามความรู้สึกของเพื่อนมาแล้ว เค้าสองคนเป็นแบบไหน
เหมือนกับเราตอนเริ่มมีความรักแรกๆ มันจะมีจุดๆหนึ่งที่เรียกว่า "หลง" หลงมากก
อยากอยู่ใกล้ อยากทำอะไรๆด้วยกัน ไปกินนั้นกินนี้ ประมาณนี้ ,,
เจเลยพยายามเดินเรื่องช้านิดนึง ไม่อยากข้ามโมเม้นต์ที่ไม้ฉากปั้นสิบกำลังพัฒนาความรู้สึกของตัวเอง
ถ้ามันช้ามากจนน่าเบื่อไป ,, เจต้องขอโทษด้วยนะคะ
สัญญาว่าจะพัฒนางานเขียนตัวเองให้ดียิ่งขึ้นนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดเลย

 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Rain ที่ 07-06-2015 19:40:44
เพิ่งมาอ่านค่ะ สะดุดตากับคำว่า มาเฟียเหม่งน้อยมาก 5555555 ครอบครัวเดียวกันนนนนนนนน >/////<
อ่านๆมาหมั่นอิไม้ฉากมาก โดยเฉพาะอ่านแล้วไม่ตอบ ไม่ก็ตอบสั้นๆเนี่ย ฮึ้ยย
❤️กตวว  :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-06-2015 19:43:30
เพิ่งมาอ่านค่ะ สะดุดตากับคำว่า มาเฟียเหม่งน้อยมาก 5555555 ครอบครัวเดียวกันนนนนนนนน >/////<
อ่านๆมาหมั่นอิไม้ฉากมาก โดยเฉพาะอ่านแล้วไม่ตอบ ไม่ก็ตอบสั้นๆเนี่ย ฮึ้ยย
❤️กตวว  :mew1:

เราบ้านเดียวกันไหมม?
5555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-06-2015 20:01:56
ตายแน่ปั้น จะทำยังไงดีเนี่ย สารภาพกับไม้ก่อนดีหรือเปล่า อาจจะมีเคืองบ้าง
แต่ก็ดีกว่ารู้จากคนอื่นนะเออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-06-2015 21:21:29
งานเข้าแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ ความจริงจะได้เปิดเผยออกมาเสียที ไม่อย่างนั้นปั้นสิบก็ต้องมีชนักติดหลังต่อไปอีกนานเลย หนูอย่าเพิ่งสติแตกไปเสียก่อนนะคะปั้นสิบ ท่องเอาไว้ค่ะ 'สติๆๆๆ' แล้วค่อยปรึกษากับเจ๊มิ้วอีกทีหนึ่ง แต่ไม่ใช่ให้หาทางออกโดยการปิดบังต่อไปนะคะ หนูต้องสารภาพค่ะ แล้วก็ให้เจ๊มิ้วออกมายืนยันความจริงด้วยอีกแรงหนึ่ง ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับไม้ฉากแล้วค่ะว่าจะตัดสินใจยังไงต่อไป เชื่อไม่เชื่อไม่รู้ล่ะ รู้แค่ว่าตัวปั้นสิบเองได้พูดความจริงออกไปทั้งหมดแล้วก็พอนะคะ สู้ๆ เข้าค่ะ ไม่ไหวยังไงก็เล่าให้ยูโร(ที่ก็รู้เรื่องนี้ด้วยอีกคน)รู้บ้างก็ได้ ปั้นสิบจะได้ไม่อึดอัดใจจนเกินไปนัก

ส่วนสองคนนั่นเราไม่มีอะไรจะมอบให้นอกจากคำว่า 'สตอเบอรี่' ค่ะ หวังดีประสงค์ร้ายกันเหลือเกิน คงต้องขอบคุณความขี้เผือกของอุ้มรักด้วยนะคะเนี่ยที่แอบขโมยมือถือของไม้ฉากไปดูจนได้รู้ความลับที่ไม่ควรรู้เข้า และที่เสนอหน้ามาเปิดเผยความลับของปั้นสิบถึงที่แบบนี้น่ะต้องขอบคุณจริงๆ ค่ะ o18 ความลับของปั้นสิบจะได้ไม่ยาวนานจนเรื้อรังไปมากกว่านี้ไงคะ สำหรับเราแค่คิดว่า ยิ่งนานเรายิ่งโกรธนะ แต่ถ้าบอกให้ได้รู้เร็วก็มีสิทธิ์หายเร็วด้วยน่ะค่ะ (ถึงแม้ว่าจะได้รู้มาจาก 'คนอื่น' อีกทีนึงก็เถอะ) เราว่าไม้ฉากเป็นคนมีเหตุผลมากพอนะคะ แต่กับปัญหานี้อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยแค่นั้นเอง

แต่ในระหว่างที่ตัดสินใจก็อย่าไขว้เขวจนไปหลงรูปของสตรีนางนั้นเข้าเสียล่ะ คือน่าระแวงมากเลยค่ะ ว่ายัยนี่จะต้องมาป้วนเปี้ยนรอบตัวไม้ฉากอีกแน่นอนเลย เราเห็นอยู่นะว่าเธอน่ะ 'อ่อย' ไม้ฉากสุดฤทธิ์เลยหนิ สั่นระริกเลยไม่ใช่เหรอค้าา~ :ruready
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 07-06-2015 23:10:06
สนุกมากคับ น่าติดตาม มาup บ่อยๆนะคับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-06-2015 02:12:39
รีบบอกด้วยตัวเองนะ มันน่าจะดีกว่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 08-06-2015 20:37:42
ไม้จับปั้นมันกดเลยเหอะถ้าจะยั่วกันขนาดนี้ 4444 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 08-06-2015 22:52:52
ปั้นรีบบอกเหอะก่อนที่ไม้จะรู้จากปากคนอื่นนนนน เรื่องมันจะแย่ยิ่งกหว่านี้น๊าาาา  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-06-2015 16:39:03
ขออนุญาตทำสารบัญมาฝากนะค้าา..^^

Ch 1     บทนำ || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2961752#msg2961752)
Ch 2     ความเปลี่ยนแปลง || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2962119#msg2962119)
Ch 3     รู้ใจตัวเอง || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2963118#msg2963118)
Ch 4     คำตอบ || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2963901#msg2963901)
Ch 5     แผนของเจ๊มิ้ว || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2964855#msg2964855)
Ch 6     แผนเจ๊มิ้ว 2 || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2967008#msg2967008)
Ch 7     แผนเจ๊มิ้ว 3 || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2967951#msg2967951)
Ch 8     แผนเจ๊มิ้ว 4 || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2969724#msg2969724)
Ch 8     ต่อ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2970311#msg2970311)
ตอนพิเศษ   มิ้วมายด์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2970340#msg2970340)
Ch 9      ของขวัญปีใหม่ || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2971791#msg2971791)
Ch 10    ไม้ฉาก ตระกูลไม้ || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2973784#msg2973784)
Ch 11    ไม้ฉากครับผม || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2977456#msg2977456)
Ch 12    สถานะพิเศษ || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2978161#msg2978161)
Ch 13    งอนครั้งแรก || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2980863#msg2980863)
Ch 13    ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2981217#msg2981217)
Ch 14    one kiss || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2982537#msg2982537)
Ch 15    First kiss || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2984100#msg2984100)
Ch 16    ม๊าของผม || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2987954#msg2987954)
Ch 17    พี่อุ้มรัก?? || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2988585#msg2988585)
ตอนพิเศษ   แนะนำตัว || อุ้มรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2988773#msg2988773)
Ch 18    หวั่นไหว? || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2991933#msg2991933)
Ch 19    หนักแน่น ! || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2995579#msg2995579)
Ch 19    ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2995963#msg2995963)
Ch 20    สิ่งที่รอ || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg2998303#msg2998303)
Ch 20    ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3008600#msg3008600)
Ch 21    ต้องรออีกนานไหม? || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3017527#msg3017527)
Ch 21    ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3019191#msg3019191)
Ch 22    รอหน่อยนะ || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3026108#msg3026108)
Ch 23    อดใจไว้รอ || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3033039#msg3033039)
Ch 24    สัญญานะ || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3038358#msg3038358)
Ch 25    ทีมยูเปา || ยูโร  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3039495#msg3039495)
Ch 26    คิดถึง??? || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3042956#msg3042956)
Ch 27    ต้องการอะไร? || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3050370#msg3050370)
Ch 28    ต้องง้อสิ! || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3051897#msg3051897)
ตอนพิเศษ   เรื่องที่ปั้นไม่รู้ || มิ้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3052277#msg3052277)
Ch 29    ผมเป็นตัวร้าย || อุ้มรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3056333#msg3056333)
Ch 30    พี่มิ้ว กับความลับ ?? || อุ้มรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3061664#msg3061664)
Ch 31    แม่กับม๊า || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3071177#msg3071177)
Ch 32    BKK#1 || ปั้นสิบ ( 1%) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3073702#msg3073702)
Ch 32    ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3074643#msg3074643)
Ch 33    รางวัล || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3081837#msg3081837)
Ch 34    เข้าใจผิด? || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3085158#msg3085158)
Ch 35    ความจริง|| ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3090857#msg3090857)
Ch 36    ความจริง ภาค 2 || ปั้นสิบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3091993#msg3091993)
Ch 37    ทางเลือก || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3094172#msg3094172)
Ch 38    ไม้-มิ้ว || ไม้ฉาก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3094623#msg3094623)
ตอนพิเศษ   โมเม้นต์พี่มิ้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.msg3094638#msg3094638)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-06-2015 08:34:50
ขอบคุณมากคะ  @Mouse2U
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 34 || P.21 || 7-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-06-2015 10:45:41
ยินดีจ้าา ..^^.. :a11:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-06-2015 02:59:11
Ch35  ความจริง|| ปั้นสิบ



“ไม้ๆ ร้านนี้น้ำมันไม่เย็นเลยอะ ปั้นไปซื้อร้านตรงโน้นมา”
ผมวิ่งเอาน้ำเย็นๆมาให้ไม้ฉาก เห้ออ ร้านไกลมากเดินซะเหนื่อยเลย
แต่เอะ,, ใครยืนกับไม้ฉากนะ
ผมยื่นน้ำไปให้ไม้ฉาก แล้วก็หันไปดูคนที่มายืนคุยกับไม้ฉาก

พี่อุ้ม แล้วก็พี่มายด์

ห๊ะ!!

พี่มายด์??!!!!




มะ มา มา ได้ไง
ผมไม่รู้เลยว่าไม้ฉากยื่นมือมารับขวดน้ำไปหรือยัง
หรือตอนนี้ทุกคนจะทำหน้ายังไง
ผมไม่ทราบเลยครับ
รู้แค่ตอนนี้ใจมันเต้นแรงมากๆ เย็นๆไปทั้งตัว เหมือนคนจะเป็นลม

พี่มายด์ มากับพี่อุ้มได้ไง?
ไปเจอกันได้ไง??
ไม่น่าเป็นไปได้ว่ารู้จักกัน ,, คือยังไงวะ??


“ปั้น เป็นอะไรนะทำไมหน้าซีดๆแบบนั้น”
ไม้ฉากเอามือมาจับไหล่ผมไว้ ก่อนจะเอามือมาอังๆที่หน้าผากผม

“ปะป่าวป่าวนะ” โอ้ยยทำไมเสียงสั่นวะปั้นสิบ
ใจเย็นๆ ตั้งสติก่อน  ผมปัดมือไม้ฉากออก
ไม้ฉากมันก็ทำหน้ากังวลเล็กน้อย เออ คือ มึงรู้อะไรมาบ้างวะไม้???
T^T

“เออนี้ปั้นสิบ นี้พี่มิ้วเพื่อนพี่อุ้ม”

พี่มิ้ว??
เห้ยยยย ไม่ใช่แล้วละ

“แนะนำผิดหรือป่าวไม้ฉาก ต้องบอกว่านี้พี่มิ้ว ที่หลงรักไม้ฉากมากกว่าสิ”
เสียงพี่อุ้มครับ พี่มิ้วงั้นหรอ?? แปลว่าพี่อุ้มรู้เรื่องแล้ว?

ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม ที่ตอนนี้ยืนส่งยิ้มมาให้ผม
คือ มึงไม่ต้องยิ้มครับ? คือมึงรู้อะไรมาไอ้พี่อุ้ม!!!!!


“เห้ยยพี่อุ้ม ทำไมพูดงี้ละ” ไม้ฉากมันรีบปฏิเสธเลยครับ
คือไม้ครับ ,, นี้ไม่ได้หึงเลยครับ
นี้กลัวมากกว่า T^T กล้วไม้รู้ความจริง
แต่ถ้าไม้ฉากมันพูดแบบนี้ก็แสดงว่ามันยังไม่รู้ความจริงว่าคนตรงหน้าเป็นพี่มายด์ ไม่ใช่มิ้วที่คุยกับมัน

“สวัสดีคะปั้นสิบ ยินดีที่ได้เจอกันนะคะ” พี่มายด์มายืนตรงหน้าผมครับ
ก่อนจะทักผมด้วยรอยยิ้มที่หวานแปลกๆ
คือ ผมไม่ได้อยากเจอพี่คับ TUT 

พี่มิ้วตัวจริงไปไหนวะ??

“พี่มายด์?” ผมลองเรียกชื่อพี่มายด์ไป
แต่พี่มายด์ก็ยืนส่งยิ้มนิดๆมาให้ผม ไม่ได้พูดอะไรออกมา
ถ้าผมมองไม่ผิดเหมือนพี่มายด์ขยิบตาให้ผม
ขยิบทำบ้าไรละ ,, อย่ามาแย่งไม้ฉากจากปั้นไปนะพี่มายด์

คือ ผมเองก็เอะใจนิดนึงแล้วละครับ
ตั้งแต่ที่พี่มายด์อนุญาตให้ใช้รูปพี่มายด์มาใช้คุยกับไม้ฉากได้
แล้วยังใจดีนะครับ ถ่ายรูปส่งมาให้ตลอดเลย
ไม่คิดว่าจะมีวันที่พี่มายด์ ออกมายืนตรงหน้าไม้ฉากในฐานะพี่มิ้วเลยจริงๆ


“มายด์ไหนปั้น นี้ชื่อพี่มิ้ว” ไม้ฉากมันเดินมาจับตัวผมไว้ พร้อมทั้งบอกว่าคนตรงหน้ามันคือพี่มิ้ว

“ไม้ กลับบ้านกันเถอะ” ผมยืนตรงนี้ต่อไม่ไหวแล้วครับ
ผมกลัว กลัวว่าทั้ง 2 คนจะบอกไม้ฉาก
ตอนนี้ผมไม่กล้าจริงๆที่จะบอกไม้ฉากถึงเรื่องราวทั้งหมด
จริงๆผมคิดว่าให้พี่มิ้วหายไปจากชีวิตไม้ฉากแบบทุกวันที่ผ่านมาก็ดีแล้ว
แต่ไม่คิดว่า .. พี่อุ้มกับพี่มายด์จะรู้จักกัน แล้วยังพากันมาเจอไม้ฉากแบบนี้

ผมกลัว … กลัวไม้ฉากเดินหายไปจากชีวิตผม ‘


พอผมเดินออกมาจะขึ้น Taxi ผมได้ยินพี่มายด์จะโกนมาบอกไม้ฉาก

“แล้วยังไงคืนนี้พี่โทรหานะคะ อยากนอนฟังเพลงกับไม้อีก”
แปลว่าพี่มายด์รู้ทุกอย่างที่พี่มิ้วกับไม้ฉากคุยกัน

ตอนที่พี่มิ้วคุยกับไม้ฉากในช่วงแรกๆ คือ ถือสายคุยกับไม้ฉากจริงๆครับ
ตรงนี้ผมทราบ เพราะตอนนั้นพี่มิ้วก็ถ่ายรูปมาให้ดูว่าไม้ฉากถือสายอยู่นะ หลับไปแล้ว
แล้วเจ๊มิ้วถึงมาเล่นแชตเฟสกับผมในคอมแทน

แต่ไม้ฉากมันคงเข้าใจว่าผมโกรธมันเรื่องที่พี่มิ้ว (พี่มายด์) มาเจอมันวันนี้
มันเลยพยายามบอกว่ามันอธิบายได้นะ แต่ผมเองไม่อยากฟังอะไรครับ
เพราะไม่ใช่มันที่ควรจะอธิบาย
แต่เป็นผม .. ที่ควรจะอธิบายความจริงให้มันทราบมากกว่า


พอขึ้นมาบน Taxi ผมก็นั่งเงียบตลอดทางครับ
ไม้ฉากดึงตัวผมไปนั่งใกล้ๆก่อนจะจับมือผมไว้แน่นเลย

“ปั้นครับ เชื่อใจไม้นะ ไม้กับพี่มิ้วไม่มีอะไรจริงๆ
วันนี้พี่มิ้วเค้ามากับพี่อุ้ม ถ้าปั้นอยากรู้เรื่องพี่มิ้ว ไม้อธิบายได้หมดเลยนะ”

ไม้ฉากมันดึงตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะกดหัวผมให้นั่งซบกับอกมัน
เออคือบน Taxi นะครับไม้ฉาก - - ไม่อายลุงคนขับเค้าหน่อยหรอมึงงง!


ยิ่งฟังไม้ฉากพูดแบบนั้น ความรู้สึกผิดมันยิ่งจุกในอกผมครับ
สับสนมากๆ ควรทำไงดี บอกเลยดีไหม?
แต่ผมก็ไม่รู้ว่าทางพี่อุ้มทราบเรื่องแค่ไหน
แล้วบอกอะไรไม้ฉากบ้าง
ผมก็ซบลงไปกับอกไม้ฉากครับ ไม่อยากนึกถึงวันที่ไม้ฉากมันหันหลังให้ผมแล้วเดินจากไปเลย

ผมกำลังนั่งซบกับอกไม้ฉากอยู่ ก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือไม้ฉากดังขึ้นมา

ไม้ฉาก :: สวัสดีครับแม่ ครับ ,, มาดูที่สอบแล้วครับ เจอครับ อือออ
แม่จะให้ไม้ไปใช่ไหมครับ ได้ครับ ครับ กำลังจะถึงห้องแล้วครับ ครับ สวัสดีครับ


ผมดันตัวออกมานั่งพิงกระจกแทน เพราะใกล้ถึงคอนโดแล้วครับ

“แม่โทรมาหรอ” ผมหันไปถามไม้ฉาก

“อืมใช่ คืนนี้ไม้ต้องกลับขอนแก่นนะ ไปงานบวชไม้ทีนะ เดี๋ยวแปะมารับ”

“อืออ แล้วจะกลับมาไหม?” มึงต้องกลับมานะไม้ฉาก
ทำไมต้องกลับวันนี้พอดีอะTT ยิ่งกลัวไม้ฉากทิ้งอยู่

“ครับ งานบวชไม้ทีเสร็จแล้ว ไม้จะรีบกลับมาหาเลยนะ อยู่คนเดียวได้ไหม”
โอ้ยย ทำไมมึงเป็นแฟนที่ดีแบบนี้วะเนี้ยย

“อืออได้สิ แต่ถ้าไม้ไปนานเกิน ปั้นอาจอยู่ไม่ไหวนะ”
พูดแล้วน้ำตาผมจะไหล ไม่ได้เว่อร์วังอะไรหรอกนะครับ
คือ ในเวลาตอนนี้ผมอยากอยู่กับไม้ฉาก อยากมีเวลาด้วยกันมากๆ


พอมาถึงคอนโด ก็เจอกับแปะของไม้ฉาก ที่มานั่งรออยู่แล้วที่ล๊อบบี้คอนโด

“แปะ สวัสดีครับ เดี๋ยวไม้ไปเก็บของก่อนนะ แปะขึ้นไปรอข้างบนไหม”
ไม้ฉากเดินเข้าไปสวัสดีแปะ ผมก็เลยเดินตามไปด้วย

“ไม่ละ นั่งข้างล่างรอดีกว่า ไม่อยากขึ้นลิฟท์สูงๆ อ่ออ ปั้นสิบหล่อขึ้นนะเราไม่ได้เจอกันนานเลย”
ผมเคยเจอกับแปะตอนที่แปะไปที่บ้านพ่อของไม้ฉากครับ

“ขอบคุณครับ แต่หล่อสู้ไม้ฉากไม่ได้หรอกครับ”
แป๊ะได้แต่หัวเราะ ก่อนจะบอกให้ไม้ฉากรีบไปเก็บของ เพราะกว่าจะถึงขอนแก่นคงเช้าพอดี

ผมกับไม้ฉากขึ้นลิฟท์มาที่ห้อง พอถึงแล้วไม้ฉากก็ไปอาบน้ำ ผมเลยไปเก็บเสื้อผ้าให้ไม้ฉาก
อารมณ์เหมือนส่งสามีไปชายแดนใต้ 5555555+
พอไม้ฉากอาบน้ำเสร็จก็เดินมากอดผมไว้
หื้มม เปียกหมดละตัวผม มันไม่ยอมเช็ดตัวแล้วมากอดผมเนี้ยย

“ไม้ต้องคิดถึงปั้นมากแน่ๆ  อยู่ได้นะครับ เดี๋ยวรีบมาหานะคนดี”
ไม้ฉากพูดจบก็โน้มหน้ามาจูบผม  พอผมจะผละหน้าออกมา ไม้ฉากมันก็ไม่ยอมครับ
ทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ ก่อนจะกดท้ายทอยผมให้เข้ามาจูบอีก
จนคุณไม้ฉากเค้าพอใจนะครับ เลยเลยถอดริมฝีปากมาไซร้คอผม

“อืออ ไม่เอานะไม้ เดี๋ยวคอปั้นเป็นรอย” ผมผลักไม้ฉากออกเบาๆ

“ก็มันคิดถึงไง นี้ไปกี่วันไม่รู้เลย ปั้นไม่คิดถึงไม้หรอ”
พูดเฉยๆก็ได้อย่ามาทำหน้างอนใส่ได้ไหม - -‘

“คิดถึงสิครับ ก็รีบกลับมาไวๆนะ ห้ามไปม่อสาวที่ไหนละ”
ผมพูดไปก้หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กที่อยู่บนเตียงมาเช็ดตัวให้ไม้ฉาก

“ไม่ม่อใครที่ไหนหรอก แฟนไม้น่ารักจะตาย เนอะ เนอะ”
พูดเสร็จก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้วผมไปอีก 1 ฟอดใหญ่

“รีบแต่งตัวเถอะ แปะรอนานแล้ว”
ไม้ฉากพยักหน้า ก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาแต่งตัว
พอไม้ฉากแต่งตัวเสร็จแล้วผมก็เดินลงมาส่งไม้ฉากข้างล่างครับ
แปะมาจอดรถรอที่หน้าคอนโดแล้ว พอลงมาถึงไม้ฉากก็ขึ้นรถไปกับแปะเลย


ผมเลยรีบเดินขึ้นมาบนห้อง เพราะจะรีบโทรหาเจ๊มิ้ว
แต่โทรเท่าไหร่ก็โทรไม่ติด ผมเลยเปิดคอมรีบออนเฟสเลยครับ
ปลดบล็อกเจ๊มิ้วก่อนอันดับแรก แล้วทักแชตไปทันที

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว

ปั้นสิบ สิตางค์:: เจ๊มิ้ว


ผมทักไปรัวๆมาก เจ๊มิ้วก็ยังไม่อ่านซะที ปกติแกจะออนตลอดแทบทั้งวัน
โอ้ยย เครียดวะ
ระหว่างที่ผมนั่งรอให้เจ๊มิ้วตอบแชตเฟส
ไม้ฉากก็ส่ง SMS มาหา

แฟนหล่อ!::
ถึงแล้วจะโทรไปหานะ ลืมชาร์ตแบต คิดถึงครับ


หื้มมม ,, ยิ่งมันทำตัวน่ารักมากเท่าไหร่ ผมยิ่งเกลียดตัวเองครับ

ผม ::
รักไม้นะ ถึงแล้วโทรมานะครับ


สักพักไม้ฉากก็ตอบกลับมา

แฟนหล่อ!::
รักปั้นเหมือนกันครับ


เห้ออออ ,, ทำไมวะ ทุกอย่างกำลังไปได้ดี ทำไมพี่มายด์ต้องโผล่มาตอนนี้ด้วยTUT

m’ m ::      กรี๊ดดดแกไปไหนมา

เจ๊มิ้วตอบแชตเฟสละครับ

m’ m ::      แกรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

m’ m ::     ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วนะแก

ปั้นสิบ สิตางค์:: เรื่องพี่มายด์ใช่ไหมครับ

m’ m ::     เออดิ

m’ m ::     เห้ยย แกรู้ได้ไง


ว่าแล้วเชียววว เจ๊มิ้วต้องพยายามติดต่อผม
เรื่องมันเกิดขึ้นมานานแค่ไหนแล้วเนี้ยยย T_T

ปั้นสิบ สิตางค์:: ก็วันนี้ปั้นเจอพี่มายด์ แล้วไม้ฉากก็เจอเหมือนกัน

m’ m ::     เห้ยยยยยยยยยย

m’ m ::     นี้มายด์ไม่กลับบ้านมา 2 วันแล้ว

m’ m ::     พี่โทรหามันก็ไม่รับสาย

ปั้นสิบ สิตางค์:: แล้วพี่มายด์ไปรู้จักพี่อุ้มได้ไงอะพี่มิ้ว

m’ m ::     ทำไมอะแก อย่าบอกนะว่ามันไปด้วยกัน

ปั้นสิบ สิตางค์:: ใช่พี่ เค้ามาด้วยกัน แล้วพี่อุ้มยิ้มแปลกๆ แล้วเรียกพี่มายด์ว่ามิ้วด้วยอะ

m’ m ::     ผู้ชายคนนี้ไม่ไหววะปั้น แกรู้ไหมว่าเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะพี่อุ้มคนนี้เนี้ยแหละ

ปั้นสิบ สิตางค์:: ยังไงอะพี่

m’ m ::     ตอนนี้แกสะดวกคุยละใช่ป่ะ พี่โทรไปหานะ พิมพ์แล้วมันไม่ได้อารมณ์

ปั้นสิบ สิตางค์:: โอเคครับพี่ โทรมาเลย


ผมกด Logout จากเฟสบุ๊ค ปิดคอมเรียบร้อยแล้วครับ สักพักเจ๊มิ้วก็โทรมา

พี่มิ้ว :: นี้เบอร์ใหม่พี่นะ เบอร์เก่าพี่อยู่ดีๆมันก็ไม่มีสัญาณซะงั้นอะแก

ผม :: ครับ พี่เล่ามาเลยว่าพี่อุ้มมันทำไม

พี่มิ้ว :: คืองี้แก แกจำได้ไหมว่าตอนที่ไม้ฉากอะเข้าค่ายติวมันโทรมาหาพี่

ผม :: ครับจำได้

พี่มิ้ว :: เออแล้วที่พี่บอกว่าให้ไม้มานอนกับปั้นอะ แล้วมาดูกันว่าจะมีคนโทรมาหาพี่อยู่ไหม สรุปไม้ฉากไม่ได้โทรมาพี่เลยนะคืนนั้นอะ แล้วคือพี่ก็รอแกโทรมาหลายวันมาก แต่สุดท้ายก็ไม่มีคนโทรมาเว้ยย พี่ก็เออ คิดว่าแกคงอยู่กับไม้ฉากเลยไม่ได้โทรมา แต่สรุปแล้วเป็นที่มือถือพี่เอง ไอ้พี่ฟาร์มมันโทรหาพี่ไม่ติดมันเลยโทรหาแม่พี่ พี่เลยถอดซิมมาดู ซิมพี่มีรอยข่วนตรงสีทองๆอะในซิม ซิมมันเลยไม่ดี


หื้มมม เป็นรอยข่วน ใส่ซิมไว้ในเครื่องเนี้ยนะมีรอยข่วนจนซิมถึงกับใช้งานไม่ได้ มันแปลกๆละนะ - -

พี่มิ้ว :: เออแล้วทีนี้พี่ก็คิดว่า โอเค ไม้ฉากมันคงไม่ติดต่อมาละเพราะหายไปหลายวันใช่ปะละ แต่แล้วแกอยู่ๆไม้ฉากก็ทักไลน์พี่มาเว้ย

ผม :: ทักว่าไงอะครับ


ไม่น่าเป็นไปได้แล้วละ เพราะไม้ฉากเพิ่งซื้อมือถือใหม่แล้วยังไม่ได้สมัครไลน์เลย

พี่มิ้ว :: มันทักมาว่า วันนี้ขอโทษนะ ไม่ได้ไปตามนัด

ผม :: นัด? นัดอะไรอะพี่

พี่มิ้ว :: งง ใช่ปะละ พี่ก็ งง เว้ยยพี่เลยถามมันไปว่านัดอะไร

ผม :: แล้ว??

พี่มิ้ว :: มันก็บอกว่า  ก็ที่เรานัดกันไว้ที่เซียร์ไงครับ พอมันบอกว่านัดที่เซียร์พี่นึกถึงมายด์เลย เพราะวันนั้นมันไปซื้อคอมใหม่ที่เซียร์ พี่เลยรีบวิ่งไปหามายด์บนห้อง มันก็ไม่ยอมคุยกับพี่ พี่เลยรีบลงมา Logout ออกจากไลน์ แล้วขึ้นไปถามมันอีกรอบ มันไม่ตอบอะไร มันบอกแค่มันไปกับคนชื่ออุ้ม พอตอนเช้ามาพี่กะจะไปคุยกับมันดีๆ มันก็ออกไปเรียน แล้วเนี้ยยังไม่กลับบ้านเลย ไปโผล่หาแก ไปกับคนชื่ออุ้มอีกอะ

ผม :: พี่อุ้มงั้นหรอ โอ้ยยย พี่มิ้ว ปั้นเครียดอะ ปั้นกลัวไม้ฉากรู้

พี่มิ้ว :: พี่กลัวมากเลยแก แล้วพี่ติดต่อแกไม่ได้เลยอะ จะเอาเบอร์ใหม่โทรหาก็กลัวอยู่กับไม้ฉาก

ผม :: ก็อยู่กับมันทุกวันเลยพี่มิ้ว แต่นี้มันกลับไปงานบวชน้องชายมัน ปั้นเลยเพิ่งได้มาติดต่อพี่เนี้ยแหละ

พี่มิ้ว :: แล้วแกจะเอาไงต่ออะ ท่าทางคนชื่ออุ้มจะร้ายน่าดูนะ

ผม :: ไม่รู้เลยอะพี่ ไม่รู้พี่มายด์บอกอะไรไปบ้างยังอะ

พี่มิ้ว :: พี่ขอโทษนะเว้ยแกที่น้องพี่ทำแบบนี้

ผม :: จริงๆมันผิดที่ผมแต่แรกแล้วละที่คิดจะทำแบบนี้กับไม้ฉาก

พี่มิ้ว :: พี่ผิดเองแหละแก ทำไงดีวะ


อืมมม นั้นดิทำไงดีวะ T_T

พี่มิ้ว :: แก … แกคิดเหมือนพี่ไหมว่าที่ผ่านมาอะคนที่โทรหาพี่ตลอดอาจจะไม่ใช่ไม้ฉาก

ผม :: ยังไงอะ

พี่มิ้ว :: ก็แกบอกว่าไม้ฉากมันทำมือถือหาย แล้วมันจะโทรหามิ้วได้ไงจริงไหมละ


เออ จริงวะ!!

ผม :: จริงด้วยพี่ ค่าโทรศัพท์ไม้ฉากตั้งพันเก้าอะพี่

พี่มิ้ว :: ใบแจ้งหนี้ต้องมีแต่เบอร์พี่แน่ๆ เพราะมันโทรมาคุยนานมากอะ

ผม :: คนที่ทำแบบนี้คือพี่อุ้มงั้นหรอ???

พี่มิ้ว :: ก็น่าสงสัยคนเดียวปะละ


อืมมม ก็จริงอย่างที่พี่มิ้วพูดนะ

ผม :: ผมควรโทรไปหาพี่อุ้มไหมอะพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: ลองนิ่งดูก่อนไหม พี่ว่านะตอนนี้มันอาจอยากให้ปั้นโทรไปหาอยู่ก็ได้นะ

ผม :: ให้ปั้นอยู่เฉยๆแบบนี้หรอพี่ ปั้นทำไม่ได้อะ นี้ก็ร้อนอกร้อนใจแย่แล้ว

พี่มิ้ว :: แต่ถ้าแกโทรไปมันจะยิ่งบ่งบอกไหมว่าแกกำลังร้อนตัว


เออวะ จริงอย่างที่พี่มิ้วพูด
บางทีเราทำตัวนิ่งๆไปก่อน ดูเชิงไปก่อนน่าจะดี

ผม :: ครับเอางั้นก็ได้พี่

พี่มิ้ว :: แกไหวปะวะ ถ้าไม้มันรู้ความจริงอะ

ผม :: ถ้ามันถึงวันนั้นจริงๆ ปั้นก็คงต้องยอมรับสิ่งที่จะเกิดแหละ ปั้นผิดเองนิครับ

พี่มิ้ว :: แก พี่ขอโทษ

ผม :: ไม่เป็นไรพี่ พี่ช่วยผมมาเยอะแล้ว อะไรจะเกิดก็คงต้องยอมปล่อยมันไปละครับ

พี่มิ้ว :: อื้ออมีไรรีบโทรมานะแกเบอร์นี้เลย

ผม :: ครับพี่มิ้ว ขอบคุณมากนะ

พี่มิ้ว :: โอเคแก พี่วางก่อนละแล้วไงแชตคุยกัน

ผม :: ครับ


ตอนนี้พี่มิ้ววางสายไปแล้วละครับ
เห้อออ ,, ปัญหาครั้งนี้คงหนักน่าดูเลยอะ

พี่อุ้ม ,, พี่ทำแบบนั้นจริงๆหรอครับ?
พี่ทำเรื่องเลวร้ายได้ขนาดนี้เลยหรอ?

ถ้าเป็นแบบที่พี่มิ้วคิด ,, ก็แสดงว่าพี่อุ้มขโมยมือถือไม้ฉาก
แล้วจัดฉากทุกๆอย่างงั้นหรอ?
โอ้ยยยย ,, ทำไมยิ่งคิดยิ่งเครียดวะ

ผมตัดสินใจเดินไปอาบน้ำ ยังไงก็ทำตัวให้เย็นก่อนละกันค่อยคิดอีกที
พอผมอาบน้ำเสร็จก็มาต้มมาม่าครับ ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย TT
ช่วงที่รอน้ำเดือด พี่อุ้มก็โทรมาหาผมครับ เบอร์พี่อุ้มเด่นชัดเลย

ผม :: สวัสดีครับ

พี่อุ้ม :: ทำอะไรอยู่ครับน้องปั้น

ผม :: ต้มมาม่าครับ

พี่อุ้ม :: คิดถึงนะครับ วันนี้เจอกันก็ไม่ได้คุยเลย

ผม :: ครับ


เอาไงดีวะปั้นสิบ ,,  ถามไปเลยดีไหมวะ???
หรือรอดูเชิงแบบที่พี่มิ้วบอกดี???

พี่อุ้ม :: วันมะรืนมีธุระที่ไหนไหม

ผม :: ไม่แน่ใจอะ พี่อุ้มมีอะไรหรือป่าวครับ

พี่อุ้ม :: อ่อ พอดีพี่อยากไปสยามนะ เลยอยากชวนปั้นไปเดินเล่นด้วยกันหน่อย

ผม :: ถ้ายังไงปั้นจะโทรบอกนะครับ

พี่อุ้ม :: อืมมมม วันนี้พี่มิ้วของไม้ฉากสวยดีนะ



นั่นไง ,, เข้าเรื่องจนได้

ผม :: ครับสวยดี

พี่อุ้ม :: ปั้นเคยรู้จักมาก่อนไหมพี่มิ้วคนนี้นะ

ผม :: ทำไมหรอครับพี่อุ้ม พี่มีอะไรก็พูดตรงๆได้นะ


เริ่มจะดึงสติไม่ไหวละครับ เหมือนโดนเล่นสงครามประสาท

พี่อุ้ม :: ก็ป่าว พี่แค่ถาม

ผม :: ครับ

พี่อุ้ม :: เคยรู้จักสินะ


ผมเงียบแทนคำตอบครับ เพราะตอบอะไรไปคงโดนพี่อุ้มรุกหมดแน่ๆ

พี่อุ้ม :: อืมมมม ถ้าไม้ฉากรู้เรื่องบางอย่างตอนนี้ ไม่รู้ว่าวันสอบปฏิบัติจะเป็นไงบ้างน๊า

เห้ยยย ,, นี้มึงขู่ใช่ไหมพี่อุ้ม??

ผม :: ผมว่าไม้ฉากเค้าแยกแยะออกครับว่าเรื่องไหนสำคัญกับชีวิตเค้า และไม้ฉากเป็นคนที่มีเหตุผมมากพอ

พี่อุ้ม :: หึหึหึ ดูจะรู้ใจกันซะจริงๆนะปั้นสิบ แต่ถ้าไม่ใช่แค่ไม้ฉากคนเดียวที่รู้ละ 
ถ้าเรื่องที่พี่อยากจะพูดมันบังเอิญไปพูดกับแม่ไม้ฉากด้วย ,, ปั้นว่าแม่ไม้ฉากเค้าจะทำยังไงน๊า


นี้เอาแม่มาขู่???
โอ้ยยย ไหนบอกชอบกูไงวะ ที่มึงทำนี้เค้าไม่เรียกว่าชอบละเว้ยยย!!!!!

ผม :: พี่อุ้มต้องการอะไรในสิ่งที่พี่ทำกันแน่

พี่อุ้ม :: นึกว่าจะไม่ถามซะอีก 555555


โอ้ยย เกลียดเสียงหัวเราะแบบนี้วะแม่งงง!!!!!

พี่อุ้ม :: ถ้าพี่พูดไปแล้วปั้นจะให้พี่ไหมละ

ผม :: ก็ไม่รู้สิครับ ไม่รู้ว่าปั้นควรจะให้พี่หรือป่าว

พี่อุ้ม :: มันง่ายมากเลย ถ้ามันแลกกับอนาคตของไม้ฉาก ง่ายมาก

ผม :: ว่ามาสิครับ

พี่อุ้ม :: แค่มาอยู่กับพี่ จนกว่าจะถึงวันสอบปฏิบัติแค่นั้นเอง

ผม :: ทำไมต้องไปอยู่กับพี่ด้วยละครับ


มึงเป็นง่อยหรือไงละ ต้องหาคนไปเฝ้าเนี้ยยไอ้พี่อุ้ม??!!

พี่อุ้ม :: พอดีพี่เป็นคนปากพล่อยนะ กลัวเวลาอยู่คนเดียวแล้วจะลืมตัวโทรไปคุยกับแม่ กับแม่ของไม้ฉากนะสิ

เหอๆ เชรี้ยยยย!!!!
ขอด่าหน่อยเถอะแม่งงง ไม่ไหวแล้วเว้ยยย!!!!

ผม :: ไม่ดีกว่าครับ ถ้าพี่อยากปากพล่อยอะไรก็เชิญพี่ตามสบายเลยครับ

พี่อุ้ม :: เก่งนิเรา แน่ใจนะสิ่งที่พูดมา

ผม :: ครับ แล้วพี่อุ้มมีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีผมจะได้วาง

พี่อุ้ม :: แล้วสักวันปั้นจะต้องเสียใจที่พูดแบบนี้กับพี่

ผม :: ปั้นยอมเสียใจครับ ดีกว่าต้องเอาตัวไปเกลือกกลั้วกับขโมยชั้นต่ำแบบพี่อุ้ม
อย่าคิดว่าเรื่องที่พี่ทำจะไม่มีใครรู้นะ ถ้าสิ่งที่ปั้นทำมันเลว พี่ก็เลวพอๆกับปั้นแหละครับ

พี่อุ้ม :: หึ ปากดีนะครับน้องปั้น แล้วพี่จะทำให้ปั้นสิบต้องมาร้องขอจากพี่ให้ได้ 
และจะทำให้มาร้องครางใต้ร่างพี่ให้ได้แน่นอน!

ผม :: เลว!!


พูดจบผมก็กดตัดสายเลยครับ ,, นี้นอกจากจะเลวแล้วยังมีแต่ความคิดทุเรศอีก
ถ้ามันทำแบบที่มันพูดจริงๆ ผมควรทำไง??
บอกไม้ฉากเองเลยดีไหมวะ? ดีกว่าที่ไม้จะรู้จากปากคนอื่น
โอ้ยยยย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวเว้ยยยย!!!!!

เห้อออ เสียงมือถือดังมาอีกละ ใครอีกละเนี้ยย!!!
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดู เป็นเบอร์เจ๊มิ้วครับ

ผม :: ครับพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: ปั้นๆ เมื่อกี้มายด์มันโทรมา มันอยากนัดเจอเรา 2 คนอะ แกว่าไง

ผม :: นัดทำไมอะครับ

พี่มิ้ว :: มันบอกว่ามันโดนบังคับ มันอยากเล่าให้พวกเราฟังในสิ่งที่อุ้มมันจะทำ
มันบอกว่าอยากเตือนปั้นสิบก่อนอะ ถือว่ามันไถ่โทษในสิ่งที่มันทำ


ไว้ใจได้ปะวะ?????
นั้นคือสิ่งที่ผมคิดในใจครับ

ผม :: พี่มิ้วว่าไงอะ

พี่มิ้ว :: ลองไปไหมละ เพราะมายด์เองมันก็ไม่ได้แย่ไม่ได้เลวนะ มันอาจจะอยากไถ่โทษจริงๆก็ได้

ผม :: งั้นพี่มิ้วนัดเลยละกันครับ ได้เรื่องยังไงบอกผมนะ

พี่มิ้ว :: โอเค



ผมวางสายจากเจ๊มิ้วแล้วก็ถอดปลั๊กน้ำร้อน แล้วเดินเข้าห้องนอนเลยครับ
ไม่กินมันละมาม่าเนี้ยยย ,, ชีวิตกูดราม่ากว่าเยอะ!!

เห้ออออ ไม้ฉาก ,, ไม้จะอภัยให้ปั้นไหม???
เพราะผมก็ไม่รู้ถ้าไม้ฉากรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว จะยังอภัยให้ผมอยู่ไหม??
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-06-2015 03:03:21
ผิดยังไงเจขอโทษด้วยนะคะ พอดีมาต่างจังหวัด เอาไฟล์ติดมาอัพด้วย
ใช้โน้ตบุ๊คไม่ค่อยถนัดมือเท่าไหร่คะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ คำแนะนำ และ +1 ที่ให้เจมาเสมอนะคะ
ติดตามข่าวจากเพจได้นะคะ

ตอนหน้าความจริงที่ปิดไว้มานาน ,, จะเปิดเผยจริงๆไหม
ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ

อัพพรุ่งนี้ดึกๆคะ =)


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-06-2015 03:17:39
โห  อุ้มตอนนี้เลวแบบไม่กั๊กเลย
คือออกมาหมดเลย ความชั่วที่มีสั่งสมมา
มายด์ก็ไว้ใจไม่ได้หรอก
จริงๆแล้วถ้าหากว่าบอกความจริงไปแล้วไม้ฉากรับไม่ได้ก็ต่างคนต่างถอยออกมาก่อน
ค่อยๆคิดใคร่ครวญว่ารักกันมากขนาดที่จะก้าวข้ามเรื่องนี้ไปด้วยกันหรือเปล่า
ติ่นเต้นลุ้นเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-06-2015 07:09:27
ปั้นสิบชิงบอกไม้ฉากก่อนเลย มารุ้จากคนอื่นนี่เจบมากกว่า

พี่อุ้มทำไมอยากได้ปั้นสิบขนาดนี้นะ แค่เพราะน้องน่ารักเหรอ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 13-06-2015 08:16:47
โอยยยย.. ขุ่นพระ
ในที่สุดฉากหนักหน่วงก็กำลังจะมาถึงแล้ว ฮืออออ...
ไม่คิดว่าอุ้มจะร้ายอลังได้ขนาดนี่

ปั้นสิบลูก รีบบอกความจริงไม้ด่วน.. T__T

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 13-06-2015 08:48:17
ขนาดเจ๊มิ้วเป็นที่พี่สาวแท้ๆ ยังตามน้องสาวตัวเองไม่ทันเลย แล้วมีอะไรมารับประกันกันคะ ว่าที่มายด์บอกว่าถูกอุ้มรักข่มขู่นั้นคือเรื่องจริง และที่เราเห็นว่าขัดแย้งกันสุดๆ ก็ตรงที่เจ๊มิ้วพูดว่า 'มายด์ไม่ได้เป็นคนเลวอะไรขนาดนั้นหรอกน่ะ' เราไม่เชื่ออ่ะ เราว่าเจ๊มิ้วประเมินน้องสาวตัวเองได้ต่ำเกินไปมากค่ะ เพราะขนาดซิมโทรศัพท์เธอยังสามารถแอบมาขูดขีดได้แบบนี้แล้ว เรื่องอื่นก็ไม่เกินความสามารถของคนร้ายๆ อย่างเธอไปได้หรอกค่ะ แล้วเรื่องผู้ชายทางออนไลน์ก็อีก กี่คนกันแล้วล่ะคะที่เจ๊มิ้วเป็นคนคุย แล้วมายด์ก็ใช้วิชามาร(ยา)จกเอามาเป็นของตัวเองน่ะ กี่คนกันแล้วคะ หืม?

เราว่าตอนนี้และนาทีนี้ปั้นสิบเชื่อตัวเองจะดีที่สุดค่ะ ในเมื่อก็รู้ทั้งรู้ว่าไม่วันใดก็วันหนึ่งไม้ฉากต้องรู้ความจริงเรื่องนี้อยู่ดี แล้วจะยังลังเลอยู่อีกทำไมกันคะ คนเรากล้าทำก็ต้องกล้ารับค่ะปั้นสิบ ส่วนเรื่องผลกระทบที่จะตามมาเราว่าอย่าเพิ่งไปคิดถึงมันเลยค่ะ มันเป็นเรื่องของอนาคต ที่สำคัญอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดนะคะ รู้ไว้แค่นั้นก็พอ

อีกอย่าง..สู้ให้ไม้ฉากรู้ความจริงจากปากของปั้นสิบเป็นคนแรกจะดีกว่า ให้ได้รู้ไปเลยค่ะว่าปั้นสิบไม่ได้อยากจะปั่นหัวหรือกลั่นแกล้งอะไรไม้ฉากทั้งนั้น นอกไปเสียจากอยากพิสูจน์ความรู้สึกของไม้ฉากที่มีต่อตัวของปั้นสิบเอง เพียงแค่ปั้นสิบแสดงความจริงใจต่อสิ่งที่ทำออกมาก่อนก็พอแล้วล่ะค่ะ เพราะถ้าช้าไปกว่านี้เราว่าเรื่องทุกอย่างจะต้องแย่ลงยิ่งกว่าเดิมแน่นอน อย่าลืมสิคะว่าตอนนี้ตัวชงยิ่งเยอะๆ อยู่ด้วยน่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 13-06-2015 11:54:20
สงสารความคิดปั้นสิบ  บอกความจริงไปเลยลูก ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร
ที่ทำไปเพราะรักและอยากรู้และทดสอบความรู้สึกของของไม้ฉากเท่านั้น
ไม่ต้องเครียดพูดความจริงไปเลย  อย่าไปเต้นตามไอ้พี่อุ้มอย่างนี้กีแล้ว
มีอะไรปรึกษาพี่มิ้ว  คิดว่าไม้ฉากน่าจะเข้าใจ  เอาใจช่วยนะจ๊ะ  ขอให้ผ่าน
ไปด้วยดี  สู้สู้ครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-06-2015 12:08:30
 :mew5:   ชิบหายละ. ไอ้เชี่ยอุ้มนี่มันจะแบล็คเมล์ทุกคนรอบตัวเลยใช่ไหม.  เราว่ามายด์ก็คงโดนแล้วอะ. หายออกจากบ้านไปแบบนั้นคงเป็นเรื่องน่าอับอาย ใช่มะ

ถ้าเป็นสมัยก่อนต้องตัดหัวอุ้มเสียบประจาน ตัวอันตรายแบบนี้ไม่เก็บไว้ให้หนักแผ่นดินหรอกมีแต่จะยุแยงให้คนเขาแตกกัน

น้องปั้นรู้ตัวแล้วรีบๆแก้เกมด่วน. แท้กทีมกับแม่ไม้ฉากด้วยเลย ถ้าเป็นไปได้นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 13-06-2015 12:17:23
อิอุ้มแม่งเลวมากกกกก  :z6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 35 || P.21 || 13-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 13-06-2015 19:16:45
เชี้ยพี่อุ้ม โคตรร้ายอยู่ดีๆก็โผล่มาทำให้คนอื่นเขาแตกแยก !!!
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-6-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-06-2015 02:42:49
Ch 36  ความจริง ภาค 2 || ปั้นสิบ



ผมตื่นเช้ามาเพราะไม้ฉากครับ มันโทรมาปลุกผม

“ปั้นสิบบบบบบ ตื่นเถอะ” ผมงัวเงียกดรับสาย
ก่อนจะมองดูเวลา นี้มันเพิ่งตี 5 นะเว้ยยยย

“เออคือ เพิ่งตี 5 จะให้กูรีบตื่นทำไมครับเนี้ยยย”
ผมตอบมันไปก็หงุดหงิดไปเพราะกว่าจะได้นอนเมื่อคืนก็ดึกเหมือนกัน
มัวแต่กังวลเครียดเรื่องพี่อุ้ม กับ พี่มายด์

“ก็นี้ไม้มาถึงบ้านละไง เลยโทรหาก่อนเลย คิดถึงอะ ทำไมต้องดุไม้ด้วยละ”
โหวววพูดมางี้ ไม่หงุดหงิดละ ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์นิดๆ
ก่อนจะตอบไม้ฉากไป

“คิดถึงเหมือนกันครับ แล้วนี้อาบน้ำแต่งตัวยัง งานเริ่มกี่โมง”

“ยังเลย ลงรถแล้วก็โทรหาปั้นเลยละ งั้นปั้นนอนต่อก็ได้ ไม้ไปอาบน้ำก่อนละ”

เออ,, ตาสว่างละครับ 55555

“ไม่นอนต่อละดีกว่า วันนี้ปั้นออกไปใส่บาตรใกล้ๆคอนโดดีกว่า แล้วยังไงไม้โทรมานะ”

“ครับ มันยังไม่สว่างเท่าไหร่ ดูแลตัวเองด้วยนะปั้น”

นี้มึงห่วงอะไรเนี้ย กรุงเทพมันเคยมืดค่ำด้วยหรอวะ?
คอนโดผมตั้งอยู่ใกล้กับ BTS เอกมัยเลยครับ
มีแต่ร้านอาหาร มีซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมง
ผมไม่เคยเห็นถนนเส้นนี้เงียบเหงาเลยครับ

“อะเคครับ รีบไปอาบน้ำได้แล้วเดี๋ยวแม่บ่น”

“ครับ บ๊ายบาย”

คำนี้ไม่ได้ยินมานานครับ 5555
บ๊ายบายแล้วตัดสายทันที ,, มีแค่คนนี้คนเดียวครับ >> ไม้ฉาก

ผมวางมือถือลงข้างที่นอน ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัว
เตรียมลงไปใส่บาตรครับ
พอผมใส่บาตรเสร็จ ก็หาข้าวเช้าทานแถวๆตลาดข้างคอนโดนั้นแหละครับ
เกือบจะเก้าโมงเช้า ผมเลยเดินกลับห้อง
พอเดินเข้าโดมากำลังจะไปขึ้นลิฟท์ ก็มีเสียงที่ผมไม่อยากได้ยินทักขึ้นมา

“ไปไหนมาแต่เช้าครับน้องปั้น”
เสียงไอ้พี่อุ้มครับ
ผมหยุดเดินก่อนจะหันไปมอง ,, เป็นมันจริงๆ

“ไปใส่บาตรครับ” พี่อุ้มเดินเข้ามาหา

“พี่ผ่านมาแถวนี้นะครับ เลยแวะมาหา อืมมม ไม่ชวนพี่ขึ้นไปบนห้องหน่อยหรอครับ”
ผ่านมา? แต่เช้าเนี้ยนะ
มึงตลกไปละมั้งไอ้พี่อุ้ม!!!

“คงไม่สะดวกอะครับ เพราะนั้นมันห้องของไม้ฉากด้วย พี่อุ้มมีอะไรหรือป่าวครับ”
ผมพยายามตอบไปอย่างใจเย็น

“ก็อยากมานั่งทานข้าวด้วย มาคุยด้วยนะ” มึงยิ้ม?
โหววว เมื่อคืนพูดขนาดนั้นละวันนี้ยังหน้าด้านมาหา แล้วเสือกยิ้มได้อีก
นี้เรียกว่าอะไรดีวะ???

“งั้นปั้นขอโทษด้วยนะครับ พอดีปั้นไม่มีธุระอะไรจะพูดกับพี่ ขอตัวก่อนนะครับ”
พูดเสร็จผมก็เดินมากดลิฟท์ขึ้นมาบนห้องเลยครับ


พอขึ้นมาถึงบนห้อง ผมก็รีบกดโทรไปหายูโรเลยครับ
อาจารย์ยู ช่วยปั้นด้วย 555555
คือ ผมว่ามันน่าจะให้ข้อคิดอะไรดีๆกับผมได้นะ

ยูโร :: เป็นไงมึงโดนไม้สอยยัง

เออมึงทักกูดีๆได้ไหมวะยูโร แต่ละอย่างที่พูดมานี้สื่อถึงตัวมึงได้ดีเลยนะ

ผม :: สอยห่าไรละ

ยูโร :: อ้าวว กูอุตส่าห์ให้ของขวัญมันไปซะเยอะเลย ไม้ฉากแม่งงงง ไม่ได้เรื่องเลยวะ

ผม :: พอๆเลยมึง นี้มึงให้อะไรแฟนกูมาเนี้ย


ไม้ฉากกับยูโร มึง 2 คนชอบแอบไปคุยกันนอกรอบตลอด
แล้วแนะนำอะไรให้กันบ้างวะเนี้ยย
วันก่อนก็หนังโป๊ละนะ หวังว่าคงไม่มีอะไรนอกจากนั้นอีกนะมึง - -

ยูโร :: 5555 ชุดจัดเต็มอะมึง มึงยังไม่เห็นหรอวะ

ผม :: กูนอนคนละห้องเว้ยยย


ยูโรมันหัวเราะครับ แล้วยังหันไปบอกเปาด้วยว่าพวกผมแยกห้องกันนอน

ยูโร :: พวกมึงมันเด็กอนุบาลหรือยังไงวะ แยกห้องกันนอน โหยยยย เป็นกูจับปล้ำไปตั้งแต่คืนแรกละสัสสสส

หื้ออออ เอาความชั่วตัวเองมาพูดอีกละนะมึง

ผม :: พอดีแฟนกูไม่เลวแบบมึงครับ

ยูโร :: มึงลองไปค้นห้องมันดีๆก่อนค่อยพูดก็ได้นะปั้นสิบ ว่ามันไม่เลวแบบกูแน่หรอออออ 5555


หื้อออ ยูโรพูดงี้ แปลว่ามันต้องรู้อะไรมาแน่ๆเลยอะ - -

ผม :: อะไรวะมึง

ยูโร :: ลองค้นก่อนดิ อาจเจออะไรเด็ดๆนะเว้ยยมึง


อะไรเด็ดๆ ,, อืมมม ลองไปค้นดูดีกว่า

ผม :: งั้นเดี๋ยวกูโทรไป

ยูโร :: 5555 ไม่ต้องไปหาอะไรให้มันซับซ้อนนะ มึงคิดง่ายๆที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ปลอดภัยที่สุด 555555


ยูโรมันหัวเราะแปลกๆ มันวางสายไปแล้วครับ
ผมเดินเข้ามาในห้องคุมะของไม้ฉากมันครับ
ใช้คำว่าห้องคุมะ ,, ถูกต้องละครับ

ผ้าเช็ดเท้า ลายคุมะ
ผ้าห่ม ลายคุมะ
ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนครบเซ็ต ลายคุมะ
ชุดของใช้ในห้องน้ำ ลายคุมะ
ผ้าเช็ดตัว ลายคุมะ
ตุ๊กตาบนเตียง ก็คุมะ

55555 ผมหาซื้อมาจัดให้มันเองครับ

ผมเดินไปค้นในตู้เสื้อผ้า ก็ไม่เจออะไร
ไปค้นในห้องน้ำก็ไม่เจออะไรที่แปลกไปจากปกติเลย

อื้มม หรือยูโรมันจะแกล้งผมเล่นวะ?
ผมลงมานั่งบนเตียงก่อนจะมองไปรอบๆห้องอีกครั้ง’
ก็มาสะดุดตากับลิ้นชักของโต๊ะข้างที่นอนครับ

“ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ปลอดภัยที่สุด”

คำพูดของยูโรมันลอยเข้ามาในหัวผมเลยครับ
อื้มม หรืออาจจะเป็นที่ตรงนี้วะ??

ผมเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชัก ก็เจอกับกล่องกระดาษสีดำ 1 กล่อง
เอ๊ะ ,, คือกล่องอะไรวะ??
ผมหยิบมันออกมาจากลิ้นชัก ก่อนจะเปิดดูของข้างในครับ
หื้อออออออ .. เต็มๆตาครับ
VCD จัดมาแบบเต็มครับ ทั้งการ์ตูน ทั้งภาพสด
เจลหลอดสีฟ้า ยี่ห้อบ่งบอกเต็มที่เลยครับ เป็นแบบที่นิยมใช้กันทั่วไป
ถุงยางอนามัยอีกหลายกล่อง

คือ ของไม้ฉาก???

ผมรีบกดโทรไปหายูโรเลยครับ

ยูโร :: 55555 เชื่อยังว่าไม้มันร้ายกว่ากูเยอะ

ผม :: ของมึงทั้งนั้นแหละใช่ไหม ไม้มันหาซื้อเองไม่ได้หรอก

ยูโร :: เออกูเป็นคนซื้อ แต่มันเป็นคนสั่ง


เห้ยยจริงดิ ,, ไม้ฉากนี้มึง
โอ้ยยยย เขิน >///////<

แต่เดี๋ยวนะไม่ได้จะโทรหายูโรเพราะเรื่องนี้นิหว่า
จะมานั่งยิ้มเขินทำบ้าไรวะกู - -

ผม :: เออมึง ไม่ใช่เรื่องนี้สิวะที่กูโทรมา กูมีเรื่องอยากปรึกษามึงวะ

ยูโร :: เรื่องไรวะมึง? ไม้ฉากมันไม่เริ่มก่อนหรอ หรือมึงอยากจับมันกด


โอ้ยยย ไอ้เชรี้ยยยยูโร
มึงคิดไกลกว่าเรื่องนี้หน่อยได้ไหมวะเนี้ยยยยย - -

ผม ::  มึงหมกมุ่นไปละเชรี้ยย ไม่ใช่เว้ยย

ยูโร :: 555 กูก็ล้อมึงเล่นนะ มีเรื่องไรวะมึง


เห้ออ กว่าจะเข้าเรื่องได้ ทำเหนื่อยไปเยอะเลยนะมึง

ผม :: มึงจำเรื่องพี่มิ้วได้ไหมวะ

ยูโร :: อืมมมม พี่มิ้ว เดี๋ยวก่อนนะใช่คนที่มึงให้โทรหาไม้ฉากปะวะ

ผม :: เออนั้นแหละ

ยูโร :: ทำไมอะมึง ก็ไม้ฉากเลิกคุยไปแล้วไม่ใช่หรอ

ผม :: ถ้ามันแค่นั้นนะกูจะดีใจมากกกก

ยูโร :: เห้ยยยนี้มึงอย่าบอกว่า …. ไม้ฉากมันยังติดต่อกับพี่มิ้วอะไรนั้นอะ

ผม :: ไม่ใช่มึง คือ มันซับซ้อนกว่านั้นวะ

ยูโร :: มึงก็เล่ามาดิวะ จะอ้ำๆอึ้งๆทำไมเนี้ยยย


ต่อมเผือกมันทำงานแล้วแน่ๆครับ 555555

ผม :: คือว่าเมื่อวานอะกูกับไม้ไปดูสถานที่สอบปฏิบัตินายร้อย แล้วกูบังเอิญไปเจอพี่อุ้ม

ยูโร  :: คนที่มาตามจีบมึงปะพี่อุ้มเนี้ย

ผม :: ใช่ๆ คือมึงรู้เรื่องที่แม่พี่อุ้มกับแม่ของไม้รู้จักกันแล้วใช่ปะละ
อืมมม ทีนี้ไปดูสถานที่สอบกันก็เจอกับพี่อุ้ม แล้วก็พี่มายด์อะมึง

ยูโร :: พี่มายด์ไหนอีกวะ แล้วเจอแล้วมันทำไมอะ


เห้ออออออ นี้กูต้องเล่าใหม่ทั้งหมดปะวะ?

ผม :: ก็พี่มายด์คนนี้คือน้องของพี่มิ้วไงมึง คนที่พี่มิ้วเอารูปมาใช้นั้นแหละ

ยูโร :: ชิบหายแล้ววว งั้นไม้ฉากมันก็รู้ความจริงแล้วงั้นดิวะ

ผม :: ยังวะมึง ที่มันน่าตกใจกว่านั้นคือ พี่อุ้มเรียกพี่มายด์ว่า มิ้ว

ยูโร :: อุต๊ะ คุณพระช่วย!!


คุณพระคงไม่ช่วยแล้วละมึง TT

ยูโร :: เห้ยยยยังไงวะ พี่อุ้มโดนพี่มายด์คนนั้นหลอกป่าวมึงว่าชื่อมิ้ว หรือว่า เห้ยยยย ยังไงวะ กูเครียดแทนเลยมึง

ผม :: คือพี่อุ้มอะขโมยมือถือไม้ฉากไปโทรหาพี่มิ้ว แล้วนัดเจอกัน แต่คนที่ออกไปคือพี่มายด์ โดยที่พี่มิ้วตัวจริงไม่รู้เรื่องเว้ยย

ยูโร :: เชรี้ยยยย ซับซ้อนชิบหายย สรุปแล้วเอาง่ายๆนะ พี่อุ้มมันรู้ว่าพี่มิ้วเอารูปพี่มายด์มาแอบอ้าง แล้วก็พาพี่มายด์ไปเจอไม้ฉากในนามของพี่มิ้ว กูพูดถูกปะวะ เชรี้ยย งงๆ ยังไงไม่รู้วะ

ผม :: เออแบบนั้นแหละมึง กูควรทำไงดีวะ

ยูโร :: แล้วตอนนี้มึงได้คุยกับพี่มิ้วตัวจริงยังวะ

ผม :: อือ ได้คุยแล้วพี่เค้าก็กังวลเหมือนกัน แล้วกูได้คุยกับพี่อุ้มแล้วนะมึงเรื่องนี้อะ

ยูโร :: เหยดดดดทำไมมึงกล้าวะ ถ้าพี่เค้าไม่รู้เรื่องละไม่เท่ากับว่ามึงเป็นคนเปิดเผยความลับทั้งหมดเองหรอวะ

ผม :: กูไมได้เริ่มเว้ยย พี่อุ้มมันขู่กูว่ามันจะบอกไม้ฉากกับแม่ไม้ฉาก

ยูโร :: โอ้ยยยเลวชิบหายย แล้วมึงว่าไง

ผม :: กูก็บอกว่าไม่เป็นไร ไม้ฉากมันแยกแยะออก
แต่มันก็พูดว่ามันจะทำให้กูไปอ้อนวอนมันให้ได้ แล้วบอกว่าจะทำให้กูไปร้องครางใต้ร่างมันอีกนะมึง

ยูโร :: โรคจิตแล้วแน่ๆคนแบบนี้ มึงอย่าเครียดวะ
กูว่านะมึงตัดสินใจบอกไม้ฉากไปเลยดีกว่า อย่างน้อยๆรู้จากปากมึงก็ดีที่สุดแล้ว ดีกว่ารอให้รู้จากคนอื่น

ผม :: แล้วมันจะไม่โกรธกูหรอวะ ถ้ามันรู้ความจริงเรื่องพี่มิ้ว

ยูโร :: มึง ,, มันไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรขนาดนั้นปะวะ
อีกอย่างนะมึงไม่ได้ไปหลอกเอาทรัพย์สินอะไรของไม้ฉากนะเว้ยย
แล้วไม้ฉากก็ขอจบกับพี่มิ้วเองด้วย มันคือจบไปแล้วปะวะ


หื้ออออ ,, มันเหมือนง่าย แต่ทำไมกูรู้สึกยากๆในใจวะ -_-‘

ผม :: กูควรบอกใช่ไหมวะ

ยูโร :: อืมม ให้มันรู้จากปากมึงดีกว่า ถ้ามันพูดยากมากนัก
มึงก็พลีกายถวายชีวิตไปเลย พอมันได้มึงเสร็จมึงก็สารภาพ 5555 ยังไงๆมันก็ไม่ทิ้งเมียรักของมันหรอกนะ


ไอ้เชรี้ยยยยตอนแรกก็แนะนำซะดีเลย หลังๆมาออกแนวสายหื่นอีกละ
T^T มึงนี้มันหลีกหนีไปพ้นเลยสินะเรื่องนี้

ผม :: หื้ออตอนแรกอะดูดีนะ หลังๆมาเรท 18+ อีกละ

ยูโร :: 5555 มึงไม่ต้องเครียดหรอกบอกมันไปเถอะ ทางที่ดีเรียกพี่มิ้วมาเจอด้วย
แล้วก็คุยต่อหน้านั้นแหละ พี่มิ้วก็อายุมากแล้วนิ เค้าอาจจะมีวิธีการพูดให้ไม้มันไม่โกรธมากไปกว่าเดิมก็ได้

ผม :: เอางั้นหรอวะ กูจะลองถามพี่มิ้วดู ยังไงก็ขอบใจมากนะมึง

ยูโร :: ด้วยความยินดีครับมึง แล้วยังไงอีก 3-4 วันกูเข้าไปหาที่ กทม.

ผม :: โอเคมึงแล้วไงโทรหากู

ยูโร :: อือๆ ไม่ต้องคิดมากมึง ทำในสิ่งที่ถูกที่ควรซะก่อนที่จะมีคนไม่หวังดีทำลายชีวิตคู่ของมึง มีไรก็โทรมานะเว้ย

ผม :: แต๊งกิ้วเว้ยย


เห้อออ คุยกับยูโรแล้วสบายใจขึ้นมานิดนึงแล้วละ
ทำความสะอาดห้องแก้เครียดดีกว่า
ผมทำความสะอาดห้องคุมะ ก่อนจะไปทำความสะอาดห้องนอนผม
ห้องรับแขก ห้องน้ำ ห้องครัว
กว่าจะเสร็จก็บ่าย 2 ครับ
เลยไปอาบน้ำ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เตรียมตัวจะออกไปทานข้าวข้างนอก
จะได้ซื้อหนังสือมาอ่านด้วย
แต่ไม่ทันได้ออกจากห้องเลยครับ ไม้ฉากก็โทรมาหา =)

ไม้ฉาก :: เสร็จพิธีแล้วนะ เดี๋ยวจะกลับเย็นนี้เลย

ผม :: หื้ออ แม่ไม่ว่าหรอ


กลับมาไวมาก เย่เย้ >///<

ไม้ฉาก :: ไม่ว่าหรอก เพราะแปะบอกให้นั่งรถกลับมาเป็นเพื่อนแปะนะ 5555

ผม :: ไปอ้อนแปะมาอะดิรู้หรอกนะ

ไม้ฉาก :: ช่ายยยย ก็คนมันคิดถึงแฟนนิน๊า หรือแฟนไม่คิดถึงเค้า


หึหึ มาโหมดอ้อนแบบนี้ เป็นใครก็ยอมครับ 5555

ผม :: คิดถึงสิ คิดถึงมาก อยากกอดมากๆ

ไม้ฉาก :: น่ารักจังครับแฟน เดี๋ยวคืนนี้ไปถึงแล้วมานอนกอดกันนะ


รู้สึกดีที่เก็บห้องวันนี้พอดี 5555

ผม :: ครับ เดี๋ยวไปซื้อขนมกับผลไม้ที่ไม้ชอบทานมาใส่ในตู้เย็นไว้รอนะ

ไม้ฉาก :: หื้มมมทำไมทำตัวน่ารักแบบนี้เนี้ยย กะจะให้หลงตายเลยใช่ไหม


555555 หลงตาย ,, มันใช่คำพูดซะน่ารักเลยอะ

ผม :: ใช่ๆ จงรักกู จงหลงกู ปั้นร่ายคาถาใส่ไม้ทุกวันอะ

ไม้ฉาก :: 55555 ถึงว่าละ รักจนโงหัวไม่ขึ้นละเนี้ยยย

ผม :: พอๆเลย แล้วทานข้าวยังครับ

ไม้ฉาก :: กำลังจะไปทานครับ งั้นไม้ไปทานก่อนนะ
ยังไงจะโทรหาอีกทีตอนใกล้ถึงคอนโดเลยนะครับ เพราะยังไม่ได้ชาร์ตแบตเลย

ผม :: ครับ เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ

ไม้ฉาก :: เดี๋ยวจะบอกแปะให้นะ 5555 แปะเป็นคนขับไง แล้วเจอกันครับ บ๊ายยบายยย


ผมรีบออกไปซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวคอนโดเลยครับ
เลือกซื้อขนมกับน้ำผลไม้ และเลือกซื้อผลไม้จากตลาดสดใกล้ๆคอนโดมาเก็บไว้ให้ไม้ฉาก
พอหิ้วของกลับมาถึงห้อง ก็รีบจัดเรียงของใส่ไว้ในตู้เย็น
เห้อออ ,, เหนื่อยมาก 5555 แต่ก็มีความสุขมากๆเหมือนกัน
นี้ก็ 4 ชั่วโมงแล้วที่ไม้ฉากส่ง sms มาบอกว่าออกจากขอนแก่นแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงคงจะมาถึงแล้วละ
ผมเลยกดโทรไปบอกพี่มิ้วก่อนว่าวันนี้ไม้ฉากกลับมาแล้ว เพราะกลัวเจ๊มิ้วติดต่อไม่ได้อีก

พี่มิ้ว :: กำลังจะโทรหาแกพอดีเลย

ผม :: ใจตรงกันเนอะเจ๊ 55555 ว่าไงครับ

พี่มิ้ว :: มายด์มันนัดเจออะวันนี้ ไปไหม


วันนี้เลยหรอ ?
ผมหันไปมองนาฬิกา แล้วก็คิดอยู่แป๊บนึง
คือ จริงๆมันก็มีเวลาพอนะที่จะออกไปเจอ
เพราะคงไม่ได้คุยอะไรกันนานมากเท่าไหร่

ผม :: ก็ได้นะพี่มิ้ว นัดกันที่ไหนอะ

พี่มิ้ว :: ก็แถวๆคอนโดปั้นดีไหม ยังไงๆมันก็เดินทาง BTS สะดวกอยู่แล้ว

ผม :: งั้นไปนั่งคุยกันในซุปเปอร์แถวคอนโดปั้นก็ได้ มันมีที่ให้นั่งรอด้วยอะ

พี่มิ้ว :: โอเคเลยงั้นอีกชั่วโมงเจอกันนะ พี่ต้องไปรับมายด์ที่บ้านเพื่อนก่อนนะ

ผม :: ได้ครับพี่ ใกล้มาถึงแล้วพีมิ้วโทรมานะ ผมจะได้ลงไปรอ

พี่มิ้ว :: โอเค แล้วไงเดี๋ยวเจอกันนะแก

ผม :: ครับ


นี้เป็นการเจอกันครั้งแรกของผมกับพี่มิ้วครับ 5555
ไม่มีคำว่าตื่นเต้นละ เพราะมันเหมือนเราคุยกันมานาน
แล้วยิ่งมาเจอเรื่องราวแบบนี้อีก ผมยิ่งรู้สึกผูกพันกับพี่มิ้วมากๆ
เหมือนกับพี่เค้าเป็นพี่สาวของผมแท้ๆเลยก็ว่าได้ครับ


ตอนแรกผมตั้งใจจะทำกับข้าวง่ายๆทานเป็นมื้อเย็น
แต่พี่มิ้วบอกจะมาหา เดี๋ยวค่อยทานในซุปเปอร์ก็ได้
ผมเลยนั่งดูทีวีรอไปเรื่อยๆ จนพี่มิ้วโทรมาบอกว่าใกล้มาถึงแล้ว
ผมเลยลงไปรอที่ซุปเปอร์ใกล้ๆคอนโด
นั่งรอแป๊บเดียวครับ พี่มิ้วกับพี่มายด์ก็มา
จริงๆผมเคยเห็นพี่มิ้วในวีดีโอคอลและรูปถ่ายมาบ้างละครับ
มาเจอวันนี้ก็น่ารักไปคนละแบบกับที่เคยเห็น
ไม่ได้อ้วนมากแบบที่คิด แต่ก็อ้วนครับ 5555
ส่วนพี่มายด์ ,, ยังสวยแบบเดิมครับ
พอมองหน้าพี่มายด์ที่ไร ใจผมมันสั่นๆแปลกๆทุกที
มือมันเย็นไปหมด เหมือนจะเป็นลม T^T

พี่มิ้ว :: โหยยยแกน่ารักวะ

พี่มิ้วเดินเข้ามาหาผม ผมก็ยกมือไหว้ทั้งพี่มิ้วทั้งพี่มายด์เลยครับ

ผม :: พี่มิ้วก็ไม่อ้วนแบบที่คิดนะ

พี่มิ้ว :: 5555 แต่ก็อ้วนใช่ไหมละ

ผม :: เอานะ ยังไงพี่ฟาร์มก็รักอยู่แล้ว


555 เป็นการเจอกันครั้งแรก แต่ไม่มีการเขินอายกันเลยครับ

พี่มิ้ว :: แล้วนี้แกกินไรมายัง

ผม :: ยังเลยอะครับ ว่าจะซื้อในซุปเปอร์นี้ทานเอาอะ

พี่มิ้ว :: ดีเลยพี่ก็ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน

พี่มายด์ ::  งั้นพี่มิ้วกับปั้นสิบไปซื้อข้าวเถอะ มายด์นั่งโต๊ะให้


หื้ออออ พี่มิ้วหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามว่าเอาไง ผมก็พยักหน้าให้พี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: อือ งั้นมายด์เฝ้าของนะเดี๋ยวพี่ซื้อน้ำมาให้ ไปซื้อข้าวกันปั้นสิบ

ผมเดินตามพี่มิ้วมาเลือกซื้ออาหาร กับน้ำดื่มครับ ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ
พี่มายด์กำลังเล่นแชตกับเพื่อนละมั้ง เห็นพิมพ์ใหญ่เลย

พี่มิ้ว :: อืมมนี้ น้ำแดงของมายด์

พี่มายด์ :: ขอบคุณคะ


อืมมม ก็ดูเป็นคู่พี่น้องที่รักกันดีครับ

ผมกับพี่มิ้วทานข้าวไปก็คุยกันเรื่องบ้านมาเฟียเหม่งน้อยบ้าง
คุยเรื่องยูโรเปาบ้าง เพราะผมเคยเม้าท์กับพี่มิ้วเรื่องยูโรเหมือนกัน
5555 คุยกันไปกินกันไปจนอิ่มครับ ผมเลยอาสาเก็บจานข้าวไปไว้เอง
พอกลับมาที่โต๊ะ ไม่ทันจะลงนั่งเลยครับ
พี่มายด์ก็พูดขึ้นมาก่อน

พี่มายด์ :: นี้ก็สองทุ่มกว่าละ ก็เข้าเรื่องเลยดีกว่าไหม

พี่มิ้ว :: อื้มม มายด์ว่ามาสิ มายด์บอกให้พี่นัดปั้นมาให้ไม่ใช่หรอ

พี่มายด์ :: อืมมม งั้นมายด์พูดเลยละกันนะ

ผม :: ครับ


ตื่นเต้นแปลกๆ คงเพราะพี่มายด์มีสีหน้าที่จริงจังด้วยละมั้ง

พี่มายด์ :: ก็ตอนที่พี่มิ้วมาบอกว่าขอยืมรูปหน่อยได้ไหม
จะไปคุยกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งวันนั้นมายด์ถามพี่มิ้วแล้วว่าคุยกับใคร แล้วเอาไปคุยทำไม

พี่มิ้ว :: อืมม พี่ก็บอกปั้นสิบเหมือนกันเรื่องนี้

พี่มายด์ :: แล้วพี่มิ้วก็บอกว่าจะไปคุยกับคนชื่อไม้ฉาก พอดีปั้นสิบมันอยากรู้ความจริงบางอย่าง
จริงๆวันนั้นมายด์ก็ไม่อยากให้พี่มิ้วทำแบบนี้หรอกนะ เพราะมันตั้งหลายครั้งแล้วที่พี่มิ้วใช้รูปมายด์ไปคุยกับผู้ชายคนอื่นๆ
แต่นี้มายด์เห็นว่าพี่มิ้วอยากช่วยปั้นสิบมากๆ มายด์ก็เลยไม่ขัดอะไรพี่มิ้ว
แต่พอคุยไปเรื่อยๆ พี่มิ้วเหมือนติดใจไม้ฉากอะ ไม่ยอมหยุดคุยซะที ทั้งๆที่มายด์ก็เคยบอกพี่มิ้วแล้วนะว่าพอเถอะ

พี่มิ้ว :: เดี๋ยวก่อนนะมายด์ แกเคยบอกพี่ด้วยหรอ มีแต่แกที่เอาไอแพดไปพิมพ์ข้อความให้ไม้ฉากตอนปีใหม่อะตั้ง 2-300 ข้อความ


หื้มม นี้นัดมาคุยให้เข้าใจอะไรกันแน่วะ??

พี่มายด์ :: ก็อยากช่วยปั้นสิบให้มันจบๆไป มายด์สงสารพี่มิ้ว ไหนจะมาทะเลาะกับพี่ฟาร์มอีกเพราะเรื่องของไม้ฉาก
ก็เลยอยากช่วยให้มันจบๆไป พอดีมายด์รู้จักกับอุ้มตอนที่มายด์ไปแนะแนวมหาลัย มายด์เลยไปปรึกษาอุ้ม


ห๊ะ ,, ปรึกษาอุ้ม เดี๋ยวนะมันไม่ใช่แล้วละ

ผม :: พี่มายด์ครับ ผมว่าไม่ใช่แล้วละนะ

แต่พี่มายด์ก็ไม่ได้ฟังที่ผมท้วงไปเลยครับ

พี่มายด์ :: พี่ปรึกษาอุ้มแล้ว อุ้มเลยแนะนำให้บอกไม้ฉากตรงๆ วันนั้นที่ไปหาไม้ฉากนะก็ตัดสินใจจะบอกนะ แต่เห็นหน้าไม้ฉากตอนเห็นหน้ามายด์แล้วเรียกว่ามิ้ว ตอนนั้นมายด์แบบสงสารไม้ฉากจริงๆ นึกโกรธปั้นสิบเหมือนกันนะว่าทำไมต้องมาทำแบบนี้กับไม้ฉาก แล้วยังดึงพี่มิ้วให้ต้องมาร่วมโกหกไม้ฉากอีก

คือ ไม่ใช่แล้วละนะ - -

พี่มิ้ว :: มายด์พูดอะไรนะ

พี่มายด์ :: พี่มิ้วพอเถอะอย่าช่วยอะไรปั้นสิบ อย่าทำให้ตัวเองกลายเป็นคนชอบโกหกตอนอายุมากแล้วเลย
พอเถอะนะพี่มิ้วสงสารไม้ฉากบ้าง


เดี๋ยวๆนะ เดี๋ยวก่อน คือ กู งง มากครับ!!

ผม :: ไม่ใช่แล้วพี่มายด์ มันไม่ใช่เรื่อง…..


“ไม้ฉากได้ของครบยัง แปะจะรีบกลับบ้าน”

เสียงแปะของไม้ฉาก

ไม้ฉาก!!!!

ผมรีบหันไปมองเลยครับ
ไม้ฉากยืนถือตะกร้าใส่ขนม น้ำผลไม้ ยืนนิ่งมองพวกผมอยู่

“ไม้ เออคือ “
ไม่มีเสียงพอที่จะพูดอะไรต่อเลยครับ มันจุกอยู่ที่คอหมดแล้ว

“อ้าววปั้นสิบมารอไม้ฉากหรอ แปะแวะมาส่งให้แล้วนะ รีบร้อนบอกให้แปะรีบๆขับ กลัวมาถึงดึก”
มันรีบกลับมา ,, เพราะผม?

“แปะครับ วันนี้ไม้ขอไปนอนกับแปะนะครับ นึกขึ้นได้ว่ามีหนังที่อยากดูในห้องของแปะนะ”
พอพูดจบไม้ฉากมันก็วางตะกร้าใส่ของลงกับพื้น แล้วเดินออกไปเลยครับ
แปะทำหน้า งงๆ ก่อนจะเดินตามไม้ฉากออกไป

พี่มิ้ว :: ปั้น รีบตามไปดิ ไม้ฉากได้ยินอะไรไปบ้างไม่รู้เนี้ย

ผม :: ครับ


ผมรีบวิ่งตามไม้ฉากออกไป แต่รถของแปะออกไปแล้วครับ
ผมรีบกดโทรไปหาไม้ฉาก แต่ก็ปิดเครื่องไปแล้ว

ไม้ ,, มึงเข้าใจกูผิดนะเว้ยย
ผิดป่าววะ? ผิดสิเพราะสิ่งที่พี่มายด์พูดมันไม่ใช่ความจริงทั้งหมด

ผมรีบวิ่งกลับมาหาพี่มิ้วกับพี่มายด์อีกครั้ง ก็เจอพี่มิ้วกำลังขึ้นเสียงใส่พี่มายด์เลยครับ

พี่มิ้ว :: มึงพูดแบบนั้นได้ไงมายด์ ไหนบอกว่าจะพูดกับปั้นสิบเพราะไถ่โทษไง

พี่มายด์ :: ก็นี้ไงมายด์ช่วยแล้วไง ช่วยให้ไม้ฉากรู้ความจริง พี่มิ้วจะได้บาปน้อยลงที่ไปโกหกไม้ฉากไง

พี่มิ้ว :: มึงมีหัวใจปะมายด์ นี้ปั้นสิบก็อยากจะสารภาพอยู่แล้วแต่สิ่งที่มมายด์พูดไปมันไม่ใช่
ไม้ฉากมันเข้าใจผิดไปหมดทุกอย่างแล้ว

พี่มายด์ :: สิ่งที่มายด์พูดมันอาจจะไม่ตรงซะทุกอย่าง แต่ความจริงพี่มิ้วกับปั้นสิบก็โกหกไม้ฉากเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ


พี่มิ้วคงฟิวส์ขาดละครับ ตบหน้าพี่มายด์อย่างแรงเลยครับ

พี่มิ้ว :: ความจริงคืออะไรมายด์ก็รู้ แล้วสิ่งที่มายด์ทำมันถูกแล้วหรอ
คนที่ตัดสินใจว่าควรบอกไม้ฉากไหมคือปั้นสิบ ไม่ใช่มายด์ ไปขอโทษปั้นสิบเดี๋ยวนี้นะมายด์

พี่มายด์ :: แล้วสิ่งที่พี่ทำละ คบกับแฟนของน้องสาวตัวเอง มันถูกแล้วหรอไง


คบกับแฟนของน้องสาว??
มันคือเรื่องอะไรวะ?????

พี่มิ้ว :: พี่คบกับหลุยส์ตอนที่มายด์เลิกกับหลุยส์แล้วนะ พูดให้มันชัดเจนหน่อยมายด์

นี้คือศึกสายเลือดปะวะ?? โอ้ยยยย ปวดหัววะ

พี่มายด์ :: ถ้าพี่บอกว่ามายด์เลว พี่มิ้วกับปั้นสิบก็เลวเหมือนกันที่ล้อเล่นกับความรู้สึกของไม้ฉาก!!!!

พูดจบพี่มายด์ก็เดินออกไปจากร้านเลยครับ
เหลือพี่มิ้วที่ยังคงยืนน้ำตาคลออยู่ตรงหน้าผม


ใช่สิ ,, สิ่งที่ผมทำมันเลว
และตอนนี้ผมเองก็ไม่มีไม้ฉากอีกแล้ว!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-06-2015 02:44:15
มีคำผิดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
และขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆคำแนะนำ และ +1 กำลังใจที่ให้เจนะคะ

แล้วติดตามตอนหน้ากันนะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 14-06-2015 03:33:37
เอาอีมายด์ไปเก็บด่วน!! ชอบโทษคนอื่นทั้งๆที่ไม่ได้ดูตัวเองเลย
มิ้วผิดที่เอารูปมายด์ไปคุยกับคนอื่น แต่มายด์ก็ไม่ควรมาสวมรอยแทนป่ะ
พอเห็นมิ้วคุยกับคนนั้นแล้วตัวเองชอบเลยขอ ทั้งๆที่ผชไม่ได้ชอบนิสัยตัวเองเลย
พอแฟนเก่ามาคบกับมิ้วเลยแค้นว่างั้น ทั้งที่มิ้วคุยมาก่อนด้วยแท้ๆ เห็นแก่ตัวมากไปป่ะ
 :z6: :z6: :z6:

ส่วนปั้นก็ขอให้ง้อฉากไม้ให้ได้เร็วๆน๊าาา ฉากไม้ฟังปั้นก่อนนะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 14-06-2015 05:51:40
เลวยกกำลังสองมาเป็นแพ็คคู่เลยสินะ อุ้ม-มายด์
ความผิดตัวเองมองไม่เห็นกันหรอก ที่จริงก็ผิดกันหมด เสียแต่ผิดมากผิดน้อยเท่านั้น
ตอนนี้ปล่อยไม้ไปก็ดี  รั้งยังไงก็ไม่ฟังแน่ๆ  ให้เย็นลงสักนิดก็ค่อยพยายามอธิบาย
แต่ถ้ายังไงก็ไม่ฟังก็คงต้องแล้วแต่ตัวไม้เองว่ารักปั้นมากพอที่จะฟังหรือเปล่า

ระหว่างนั้นก็ขอจัดการอุ้มกับมายด์ก่อนแล้วกัน ฝนตกขี้หมูไหลคนจัญไรมาปะกันค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 14-06-2015 06:31:15
อิมายสตอ มาก น่าตบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-06-2015 07:10:29
มายด์งงอะไรอยู่หรือเปล่าคะ? กินยาลืมเขย่าขวด? เรื่องหลุยส์กับเรื่องของปั้นสิบมันคนละเรื่องกันไหมล่ะ? อีกอย่างถ้าให้พูดกันตามจริงแล้วใครกันแน่ที่แย่งแฟนคนอื่นถ้าไม่ใช่ตัวของเธอเองน่ะ กับหลุยส์ที่เจ๊มิ้วเป็นคนคุยและไหว้วานให้เธอสวมรอยไปเจอแค่ครั้งเดียว แต่พอกลับมาที่บ้านเธอก็มาขอหลุยส์กับเจ๊มิ้วเลยไม่ใช่เหรอคะ? เหตุผลก็คือ เธออยากได้~ จากแค่อยากให้สวมรอยแค่ครั้งเดียวแต่เธอก็ลากเวลายาวมาตั้งหลายปีเลยนี่คะ แล้วตอนนี้ยังจะมาเรียกร้องอะไรอีกในเมื่อผู้ชายเขาไม่ต้องการเธอแล้วน่ะค่ะ น่าสมเพชชะมัดเลยนะคะ มีน้องสาวแบบนี้นี่อย่างกับมีกรรมติดตัวตลอดเวลาเลยเนอะ

มายด์ = ผู้หญิงด้อยปัญญา ร่วมกันโกหกอะไรเอาไว้กับอุ้มรักก็เตรียมตัวถูกคนเขายี้แรงๆ ไว้บ้างก็ดีนะคะ เพราะเธอกับอุ้มรักก็หลอกลวงคนอื่นไม่ได้ต่างไปจากเจ๊มิ้วกับปั้นสิบเท่าไรหรอกค่ะ จะต่างหน่อยก็ตรงจุดประสงค์ 'เลวๆ' ที่อยู่ในใจของเธอทั้งสองคนนั่นล่ะ

พฤติกรรมน่ารังเกียจ..
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-06-2015 07:58:53
 :z6:   จะไม่ทนชะนีแบบนี้. เป็นจุดบอดของเผ่าพันธุ์จริงๆ
น่าถีบมากๆ.
ไม้ฉากปั้นสิบเป็นแฟนกันแล้วก็พิสูจน์สิว่าคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ อย่าให้มันต้องไปวนลูปที่การปั้นปึ่งลองใจกันอีกเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-06-2015 08:31:02
จ้างคุณมูเจเอาอีนังมายด์ถีบลงทะเลเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 14-06-2015 09:21:04
อึ้งค่ะอึ้ง เเล้วทำไมจัดฉากได้เฉพาะเจาะจง ตอนไม้ฉากมาพอดี
จริงๆมันไม่เลวร้ายอะไรมากนะ  ขอให้ไม้ใจเย็นๆสักหน่อย  ป้ันค่อยเคลีย
เอาใจช่วยอย่างแรง  มาต่อไวไวนะคะ   รักมูเจมั๊กๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 14-06-2015 10:27:05
โอยยยยยยยยยย มายด์  :katai1:
ทีมายด์เป็นแบบนี้เพราะ ปรึกษาอุ้มด้วยรึเปล่า
บวกกับที่พี่ตัวเองไปคบแฟนเก่าตัวเอง

งานงอกแล้วปั้นสิบ
จริงๆก็คิดอยู่นะว่า มิ้วจะเอามายด์มาด้วยทำไม
แค่มิ้วมาอธิบายให้ไม้ฉากก็พอแล้วมั้ง

ตอนต่อไปเข้าสู่ฉากหนักหน่วงแน่เลย ฮือ..  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 14-06-2015 13:02:40
มายด์จะพูดอะไรดูตัวเองก่อนนะว่าดีพอที่จะสั่งสอนปั้นหรือเปล่า ในเมื่อตัวเองตังหากที่แย่งแฟนพี่นะ
แล้วทำมาพูดดีว่าพี่แย่งแฟนตัวเองนี่คืออะไร พิจารณาตัวเองก่อนนะที่จะทำให้คนอื่นเขาวุ่นวายอ่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-06-2015 18:14:05
มายด์อายุเท่าไหร่ไม่รู้จักคำว่าแยกแยะเหรอวะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-06-2015 16:39:43
“ถ้าฉันหายไปจากชีวิตเธอจะเสียใจบ้างหรือเปล่า
จะถามหาใจฉันคืนมาไหม อยากรู้…..”


คืนนี้พบกันนะค่าา =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-06-2015 16:50:10
รับทราบจ้าา..^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 36 || P.22 || 14-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-06-2015 21:27:35
ยังตามอ่าน..เรื่องนี้อยู่
อ่านทุกตอน ไม่ให้พลาด
(แต่ไม่ได้ login อิอิ)
เข้ามาเม้นท์ให้..ตอนล่าสุดนะ

ตราบใดที่เหี้ยยังไม่เลิกสันดานเดิม
ชอบลักกินขโมยกินตามสันดานของเหี้ย

ไอ่ตัวผู้และตัวเมียที่ชื่ออุ้ม ชื่อมายด์
มันสองตัวนี้ก็ยังจะไม่เลิกทำสันดานเหมือนเหี้ย

เหี้ยกับเหี้ย
มันก็เลยช่วยกันทำเรื่อง เหี้ยเหี้ย ขึ้นมา

แมร่งงงงง..อ่านแล้วโคตรจะแค้นเหี้ย

คืนนี้มาต่อนะ..มูเจ
จะรอ อยากกระทืบเหี้ย

+1 ให้นะจ๊ะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-06-2015 23:14:44
Ch 37  ทางเลือก || ไม้ฉาก


“ถ้าฉันหายไปจากชีวิตเธอจะเสียใจบ้างหรือเปล่า
จะถามหาใจฉันคืนมาไหม อยากรู้…..”


*กดฟังเพลงไปด้วยกันนะคะ
https://www.youtube.com/v/dhHGpPYIofQ


“จะบิ้วอารมณ์ตัวเองอีกนานปะวะ”
เห้อออ ไอ้ไนซ์แม่งงงง ,,
คนกำลังฟังเพลงได้อารมณ์เลยมากดปิดทำไมวะเนี้ย

“แล้วมึงจะยุ่งทำไมวะ ไม่มีงานหรือไง”
ไนซ์มันไม่ตอบครับ แต่เดินมานั่งเบียดบนโซฟาที่ผมกำลังนอนอยู่
ผมเลยต้องลุกมานั่งแทน - -‘

“มีถ่ายงานตอนบ่ายวะ แต่ไม่อยากไป
กลัวมึงจะมาตายในห้องกูเนี้ยแหละ มึงเป็นอะไรวะ
มานอนกับกู 3 วันแล้วนะ ทำไมไม่ไปหาปั้นมัน”

เห้อออ ,, ถ้ากูกลับไปได้กูไปนานแล้วละนะ
ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงบ้าง?

“ถ้ากูอยู่ที่นี้ไม่ได้ กูกลับไปอยู่กับแปะก็ได้นะ”
ผมทำท่าจะลุกขึ้น ไนซ์มันก็ดึงมือผมให้ลงมานั่ง

“กูแค่ถามครับ คือ เป็นห่วงนะ มึงเข้าใจไหมม ว่ากูเป็นห่วงเว้ยยย”
ผมก็รู้แหละว่ามันเป็นห่วงเพราะวันแรกที่ผมมาหามัน มันไม่ถามอะไรผมสักคำ
บอกให้อยู่ที่นี้ได้จนกว่าผมจะสบายใจ
เหมือนมันรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว ตอนแรกผมนึกว่าปั้นโทรมาบอกมัน
แต่มันบอกว่าปั้นยังไม่ได้โทรมาหามันเลย

“อืมมม กูไม่ตายหรอกมึงไปทำงานเถอะ”
มันมองหน้าผมเหมือนกับว่าไม่มั่นใจ
หน้ากูเหมือนคนอยากตายมากหรือไงวะ???

“แน่ใจนะมึง กูเพิ่งซื้อคอนโดด้วยละ
ถ้ามึงมาตายที่นี้จริงๆ กูขายห้องต่อใครไม่ได้นะเว้ยย”

ดูปากมันสิครับ น่าเตะปากมันจริงๆ

“ห่วงกูมากสินะมึงเนี้ย เออ คนมีปัญญาอย่างกูไม่ทำเรื่องโง่ๆหรอก
ไปห่วงปั้นมันโน้น ป่านนี้แม่งฟูมฟายตายห่าละมั้ง ไม่โทรมาหาเลยเนี้ย”

ครับ .. ปั้นสิบยังไม่โทรมาหาผม

“มึงรอมันโทรมาว่างั้นเหอะนะ ถ้ามันไม่โทรมามึงก็โทรไปดิ ยากตรงไหนวะ?”
ยากสิไนซ์ เพราะเรื่องนี้กูไม่ผิดไง ทำไมกูต้องโทรวะ?

ผมไม่ได้ตอบไนซ์ครับ แต่นั่งเหม่อมองไปข้างนอกแทน
ห้องของไนซ์มองวิวข้างนอกได้ด้วยครับ คือ คงแพงน่าดูแหละ
มันบอกว่าตากับยายมันซื้อให้เป็นของรับขวัญ

“โอเคๆ มึงไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร งั้นมึงก็นอนคิดอะไรให้เพลิดเพลินใจไปละกันนะ กูไปทำงานแล้วละ”
ไนซ์มันตบหัวผมซะแรงเลยครับ ก่อนจะเดินไปแต่งตัว

ผมก็ยังนั่งนิ่งๆอยู่ที่เดิม จนไนซ์มันเตรียมตัวออกจากห้อง

“กูไปก่อนนะ ถ่ายงานเสร็จแล้วจะซื้อข้าวมาให้กิน”

“อืออ แล้วเพื่อนมึงที่มานอนกับมึงเมื่อคืนอะ ไม่ออกไปพร้อมมึงหรอ”


เมื่อคืนไนซ์เอาเพื่อนกลับมาด้วย 1 คนครับ โคตรหล่อ 555+
กะจะแซวมันเหมือนกันว่าเพื่อน หรือใครกันแน่
แต่ยังไม่เห็นเค้าเดินออกจากห้องเลยไม่กล้าแซว

“เพื่อนอะไรมึง กูไม่พาใครมานอนที่ห้องหรอกนะ นี้ก็มีมึงคนแรกเนี้ยแหละ”
ไนซ์มันทำหน้า งง ใส่ผมเลยครับ
เดี๋ยวดิ , , ก็กูเห็นจริงๆอะยังเห็นมึงยืนเถียงกับเค้าหน้าตู้เย็นเลย
หรือว่าผมโดนผีหลอกวะ???

“มึงอย่ามาอำดิวะ กูกลัวผีนะเว้ยย”
ผมรีบวิ่งไปหามันเลยครับ 555555+
ไนซ์มันทำหน้าหงุดหงิดอะไรไม่รู้ครับ ก่อนจะผลักผมออก

“เออๆ กูแกล้งมึงเล่นนะ เพื่อนกูกลับไปแต่เช้าแล้วละ
แล้วไม่ต้องสงสัยอีกนะว่าทำไมมึงไม่เห็น กูเดินออกมาเห็นมึงหลับแล้วกรนโคตรดังอะ”


กรน? โอ้ยยยไม่จริงอะมึง กูไม่กรนนะ ปั้นไม่เคยบอกเลยว่ากูกรน - -

“จริงอะมึง? กูกรนด้วยหรอวะ” ผมถามมันกลับไปเพื่อความแน่ใจ
มันหัวเราะครับ แล้วเดินออกจากห้องไป
เกลียดวะหัวเราะใส่แล้วไม่พูดไม่จาเนี้ยยย

ผมเดินกลับมานั่งที่โซฟาหน้าทีวีอีกรอบ
ซึ่งตอนนี้มันเป็นที่นอนของผมมา 3 วันแล้วครับ
คอนโดไนซ์มี 2 ห้องนอน
แต่อีกห้องเป็นของน้องนีซครับ ผมเลยนอนโซฟาดีกว่า


3 วันแล้วสินะที่ผมไม่ได้เจอปั้นสิบ ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้กอดมันแบบทุกวัน
จริงๆเรื่องราววันนั้นผมเองก็ยังไม่เข้าใจอะไรมากหรอกครับ
ยังรอ ,, รอ ปั้นสิบมาอธิบายทุกๆอย่าง
แต่มันไม่ติดต่อมาเลย


3 วันก่อน
ระหว่างทางกลับเข้า กทม.

“แปะขับไวๆสิ เดี๋ยวกลับไปถึงดึก”
ผมเร่งให้แปะขับรถไวกว่าเดิม
เพราะแปะขับรถชิมวิวมาก คือ ขับช้ามากครับ

“จะรีบไปไหนละไม้ฉาก ถึงดึกก็นอนบ้านแปะไง” แปะหันมาส่งยิ้มให้ผม
แหม่ ,, หมั่นไส้รอยยิ้มแปะได้ไหมเนี้ย
จะสบายอารมณ์ไปละนะ คนมันคิดถึงแฟนไงแปะ โหยยยย ไม่รู้ใจหลานเลยนะ

“ไม่เอา ปั้นมันอยู่คนเดียวอยากกลับไปอยู่กับมัน”
ผมตอบแปะไปตามความจริงแหละครับ เป็นห่วงมันจริงๆ
ทิ้งให้มันอยู่คนเดียวมาตั้ง 1 คืนแล้ว 5555+
คืนนี้ต้องนอนกับมันสิ  อยากกอดจะแย่ >///////<

“แสดงออกชัดเจนเลยสินะเดียวนี้ ไงละเรารู้ใจตัวเองแล้วหรอไง”
แปะหันมาถามผม พร้อมทั้งส่งยิ้มแบบแซวๆมาให้
หืมมม แสดงออกไรละแปะ บ้าบ้าบ้าบ้า

“อะไรครับแปะ รู้จงรู้ใจอะไรกันละ”
ผมหันไปมองวิวด้านนอกกระจกแทนครับ
เพราะผมรู้เลยว่าตอนนี้ผมกำลังยิ้มอยู่
5555+ แค่คิดถึงปั้นสิบมันก็ยิ้มได้เองแล้วครับ

“โอ้ยยย มีหรอไม้ฉากเพื่อนกันจะติดกันขนาดนี้
แปะผ่านโลกมาก็เยอะนะ ทำไมแปะจะมองไม่ออก”

ผมแสดงออกชัดขนาดนั้นเลยหรอครับ????

“แปะไม่ว่าหรอ ถ้าไม้ อืมมม คือ ไม้กับปั้นจะ จะ “
ติดอ่างซะงั้น - - พอจะพูดเรื่องนี้ทีไรมันจะพูดไม่ออกทุกที
ไม่ใช่ไม่กล้านะครับ แต่มันเหมือนกลัว
กลัวแปะจะไม่เข้าใจเหมือนที่แม่ผมไม่เข้าใจนะครับ
เพราะตอนนี้แม่ผมเองยังไม่ยอมเข้าใจเลย -_-‘

“ว่าเรื่องอะไรละ เรื่องที่ไม้กับปั้นเป็นแฟนกันงั้นหรอ”

เห้ยยยย ,, แปะรู้?

“แปะรู้ด้วยหรอ?”
ผมหันไปมองแปะด้วยสีหน้าที่ตกใจมากครับ
คือ ถ้าแปะรู้ผมว่าทุกคนในครอบครัวคงรู้หมด
เพราะแปะอยู่ กทม. นานๆครั้งถึงจะกลับบ้าน

“โอ้ยยยไม้ฉาก แปะจะบอกให้นะว่ามันมองออกได้ง่ายมาก มาก มาก มาก “
มากจริงๆครับ แปะย้ำซะผมพอจะเข้าใจเลยว่าทำไมแม่ผมถึงจับได้ว่าผมกับปั้นสิบคบกัน

“55555+ ครับ ง่ายก็ง่ายครับแปะ ย้ำซะขนาดนั้นเลย ไม้ก็เขินเป็นนะ”
แปะได้แต่ยิ้มครับ ยิ้มจนผมจะเขินอีกรอบละครับ

“รักษากันและกันไว้ดีๆนะไม้ รู้ไหมรักแบบนี้มันไม่มีคำว่า ยืนยาว หรือคำว่า มั่นคง เท่าไหร่หรอกนะ”

ผมหันไปมองหน้าแปะอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แปะมีสีหน้าเศร้าลงมากครับ
ไม่มีรอยยิ้มแบบเมื่อกี้แล้ว

“ไม้ก็พยายามอยู่ครับแปะ กลัวว่าแม่จะไม่ยอมเข้าใจ
และยังต้องห่วงเรื่องที่บ้านของปั้นสิบ แต่ไม้ก็จะพยายามรักษาความรักของไม้ไว้ครับ”

แปะได้แต่ส่งยิ้มจางๆมาให้ผม ก่อนจะขับรถต่อไปโดยที่ไม่ได้พูดคุยแบบครั้งที่ผ่านมา
อืมมมม ,, แปะเป็นอะไรไปนะ??


สองทุ่มครึ่ง
ผมก็มาถึงที่คอนโดแล้วครับ แต่แปะหิวข้าว
ผมเลยชวนแปะแวะซุปเปอร์มาเก็ตใกล้ๆคอนโด
เพราะจะซื้อขนมกับน้ำผมไม้ไปให้ปั้นสิบด้วย
คือพวกผมชอบทานน้ำผลไม้ครับ
เพราะผมเองไม่ค่อยทานผักเท่าไหร่ ส่วนปั้นสิบก็ไม่ชอบทานผลไม้
55555555+ เลยเลือกที่จะทานน้ำผลไม้มาชดเชยแทน
ถึงน้ำตาลจะสูงเถอะนะแต่ดื่มไม่มาก ไม่น่าจะอ้วนละเนอะ


พอเดินมาเลือกซื้อของได้สักพัก ผมเหมือนจะเห็นปั้นสิบเดินผ่านหน้าผมไป
ผมเลยเดินตามหาในซุปเปอร์ ก็มาเจอปั้นสิบนั่งทานข้าวอยู่ตรงที่นั่งในโซนที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตจัดให้
นึกในใจว่าปั้นสิบมากับใครกัน?
ปกติปั้นสิบจะไม่ลงจากคอนโดตอนค่ำๆครับ มันกลัวผีในลิฟท์ 5555+
พอเดินเข้าไปใกล้ๆ กำลังจะเรียกปั้นสิบ
แต่ก็เห็นพี่มิ้วครับ นั่งอยู่กับปั้นสิบด้วย


พี่มิ้ว?????

พี่มิ้วกับปั้นสิบ รู้จักกันงั้นหรอ???
ไม่น่านะ ,, หรือจะเคยเจอกันที่ขอนแก่น
แต่ปั้นสิบไม่ได้เรียนที่ขอนแก่นจะเจอกันได้ไง
เอะ ,,หรือรู้จักผ่านพี่อุ้ม?
แล้วนี้พี่อุ้มไปไหน ผมองไปรอบๆก็ไม่เห็นพี่อุ้ม

ผมยืนนิ่งๆมองดูปั้นสิบกับพี่มิ้ว และผู้หญิงอ้วนๆอีกคนคุยกัน
คุยไรกันวะ? ทำไมไม่ได้ยิน
อยากจะเขยิบไปยืนใกล้ๆ แต่ก็ไม่รู้ทำไมผมไม่กล้าขยับเข้าไป
แต่ด้วยความอยากรู้ครับ ผมขยับเข้าไปใกล้ๆ
จนได้ยินเสียงพี่มิ้วพูด หรือเพราะพี่มิ้วพูดดังกว่าเดิมผมก็ไม่แน่ใจครับ

พี่มิ้ว(?) :: พี่ปรึกษาอุ้มแล้ว อุ้มเลยแนะนำให้บอกไม้ฉากตรงๆ
วันนั้นที่ไปหาไม้ฉากนะก็ตัดสินใจจะบอกนะ แต่เห็นหน้าไม้ฉากตอนเห็นหน้ามายด์แล้วเรียกว่ามิ้ว
ตอนนั้นมายด์แบบสงสารไม้ฉากจริงๆ นึกโกรธปั้นสิบเหมือนกันนะว่าทำไมต้องมาทำแบบนี้กับไม้ฉาก
แล้วยังดึงพี่มิ้วให้ต้องมาร่วมโกหกไม้ฉากอีก



พี่มิ้วแทนตัวเองว่ามายด์?
นึกโกรธปั้นสิบ??
ดึงพี่มิ้วมาร่วมโกหก
??

เดี๋ยวนะนี้มันเรื่องอะไรกัน??


มายด์ งั้นหรอ??


งั้นที่ปั้นสิบเรียกว่า มายด์ ในวันนั้น
ก็แปลว่าปั้นสิบรู้จักมายด์อยู่แล้ว
แล้วพี่มิ้ว คือใครวะ?

พี่ผู้หญิงอ้วนๆ  :: มายด์พูดอะไรนะ

พี่เรียกเค้าว่ามายด์ แล้วพี่เป็นใครละครับ?
โอ้ยย อยากเดินเข้าไปถามวะ
หัวข้อมันคือเรื่องของผมแน่นอนแล้วละครับ
เพราะได้ยินชื่อผมชัดเจนมาก

พี่มายด์ :: พี่มิ้วพอเถอะอย่าช่วยอะไรปั้นสิบ
อย่าทำให้ตัวเองกลายเป็นคนชอบโกหกตอนอายุมากแล้วเลย
พอเถอะนะพี่มิ้วสงสารไม้ฉากบ้าง


พี่มิ้ว?
พี่อ้วนๆนี้คือพี่มิ้ว?
ที่ผมคุยด้วยตลอดงั้นหรอ??

คือ คือ คืออะไรวะเนี้ยยยย!!!!

ปั้นสิบ :: ไม่ใช่แล้วพี่มายด์ มันไม่ใช่เรื่อง


“ไม้ฉากได้ของครบยัง แปะจะรีบกลับบ้าน”
โอ้ยยย แปะมาทักทำไมตอนนี้
ปั้นสิบที่กำลังจะพูด หยุดชะงักเลยครับ
แล้วหันมามองหน้าผม ก่อนจะเรียกชื่อผมออกมา

“ไม้ เออคือ “
คืออะไร? พูดต่อดิปั้น?
แต่มันก็ไม่พูดต่อครับ

“อ้าววปั้นสิบมารอไม้ฉากหรอ แปะแวะมาส่งให้แล้วนะ รีบร้อนบอกให้แปะรีบๆขับ กลัวมาถึงดึก”
แปะ  - -‘ หันไปทักปั้นสิบครับ
คือถ้าตอนนี้แปะพอจะสังเกตบ้าง
คงจะมองเห็นว่าหน้าแต่ละคนคือ ตกใจ กันทั้งนั้นแหละครับ

“แปะครับ วันนี้ไม้ขอไปนอนกับแปะนะครับ
นึกขึ้นได้ว่ามีหนังที่อยากดูในห้องของแปะนะ”

ผมวางตะกร้าใส่ของลงกับพื้นแล้วเดินออกไปรอแปะที่รถครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงเลือกจะเดินออกมา
ผมสับสนครับ สรุปแล้วเรื่องมันเป็นยังไงแน่???

ปั้นสิบกับคนที่ชื่อมายด์ แล้วไหนจะพี่มิ้ว ถึงความจริงพี่มิ้วจะอ้วนๆ
เรื่องนี้ผมไม่ได้ติดใจครับ ติดใจแค่พี่มิ้วเอารูปมายด์มาทำไม?
แล้วทำไมเรื่องนี้ปั้นสิบมาเกี่ยวข้องด้วยมากว่า

แปะตามมาที่รถ แล้วถามผมว่า
“มีไรหรือป่าวไม้”

“แปะรีบไปเถอะครับ เดี๋ยวไม้เล่าให้ฟัง”
แปะพยักหน้า ก่อนจะขึ้นรถแล้วขับออกไป

“แน่ใจใช่ไหมจะไปนอนบ้านแปะนะ”
แปะถามผมอีกครั้งตอนที่ขับรถออกมาแล้ว

“ผมไม่รู้ครับแปะ แค่ไม่อยากอยู่ที่นั้น ในเวลาตอนนั้นเท่านั้นเอง”
แปะไม่ตอบว่าอะไร แต่ไปจอดรถที่สวนสาธารณะใกล้ๆกับบ้านแปะ

“แปะบอกไม้ไปเมื่อกี้เองจำได้ไหม
ว่าให้รักษากันและกันไว้ดีๆนะ แต่นี้ไม้เพิ่งเจอกับปัญหาแล้วก็หนีมา
ไม่มั่นคงเอาซะเลยนะไม้ฉาก”

แปะหันมามองหน้าผม แต่ไม่มีสีหน้าว่าโกรธหรือโทษผม มีแต่รอยยิ้งบางๆมาให้

“แต่แปะครับ สิ่งที่เค้าพูดเกี่ยวกับผมนะ”

“ใช่มันเกี่ยวกับไม้ แต่เค้าไม่ได้ประสงค์ร้ายกับไม้ไม่ใช่หรอ
ทำไมไม่กลับไปคุยกับปั้นสิบละว่าเรื่องราวทั้งหมดมันคืออะไร
หนีมาแบบนี้มาคิดเองแบบนี้ แล้วจะเข้าใจกันไหม?”

เออ นั้นดิ ,, ทำไมวะกู
แล้วจะกลับไปตอนนี้เสียฟอร์มแย่เลยปะวะ?
ทำไมปั้นสิบไม่โทรมาตามเนี้ยย?
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูก็ อ้อออ .. แบตหมด TT

“งั้นนอนบ้านแปะก่อนละกัน คิดได้แล้วจะกลับไปนอนกอดแฟนก็บอก”
แปะพูดเสร็จก็สตาร์ทรถ พาผมกลับไปที่บ้านครับ
คืนนั้นผมนอนไม่ค่อยหลับ
คิดเรื่องปั้นสิบ พี่มิ้ว มายด์ วนไปวนมา จนผล่อยหลับไป
ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่แปะมาปลุกครับ

“ไม้ฉาก ไม้ ตื่นลูกตื่น”
ผมงัวเงียตื่นมามองหน้าแปะ
เออ นอนบ้านแปะนี้หว่า ทำไมตื่นสายอีกวะเนี้ยย!!

“แปะจะไปทำงานแล้วนะ ไม้จะออกไปไหนก็ล๊อคบ้านให้แปะด้วย
แล้วจะกลับมานอนกับแปะอีกไงก็โทรมาบอกแปะละกันนะ”

ผมยกมือไหว้แปะ แปะยิ้มให้ผมแล้วก็เดินออกจากบ้านไป


เอาไงดีวะไม้ฉาก??
จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือจะกลับไปหาปั้นสิบดี
อยากกอดจะแย่แล้วอะ TT

ไม่ได้โกรธอะไรมากมายหรอก  คือ อาจจะไม่เข้าใจนิดหน่อยแหละ
ถ้าปั้นสิบมันอธิบายมาก็พยายามจะเข้าใจ
เพราะยังไงสุดท้ายก็รักมัน และคิดว่าสิ่งที่มันทำคงมีเหตุผล
แต่ตอนนี้มัน ,,, ยังไม่โทรมาเลย

ผมเลยตัดสินใจโทรหาไนซ์แทนครับ

ผม :: ไนซ์ มึงอยู่ไหนวะ?

ไนซ์ :: คอนโด มึงจะมาก็มา เดี๋ยวกูส่งข้อความบอกที่อยู่ มึงยังไม่สมัครไลน์ใช่ไหม

ผม :: อือ

ไนซ์ :: โอเค แล้วไงมาหากูละกัน



ผมกดวางสาย ก่อนจะรีบไปอาบน้ำแล้วออกไปหาไนซ์ตามที่อยู่ที่มันบอก
พอมาถึงมันก็ไม่ถามอะไรครับ บอกผมให้อยู่นานแค่ไหนก็ได้
แล้วมันก็ออกไปทำงาน
นี้สินะเพื่อน ,, คบกันมาเป็นสิบๆปี
ไม่ต้องถามเซ้าซี้ อยากเล่าคือเล่า
แต่คือ ... บางทีกูรอให้มึงถามอะไนซ์
กูอยากเล่า T^T


ในเมื่อมันไม่ถาม ผมก็ไม่เล่าครับ 5555+
ก็อยู่กับมันมาจนวันนี้แหละครับ 3 วันแล้ว
ปั้นสิบ ,, ไม่ติดต่อมาเลย
แล้วอีกแค่ 3 วัน ผมจะสอบปฏิบัติแล้ว
กำลังใจอยู่ไหนนนนนน T___T


ในเมื่อตอนนี้ไนซ์มันออกไปทำงานแล้ว
ผมว่าผมออกไปหาซื้อหนังสือมาอ่านดีกว่าครับ
ลุกไปอาบน้ำ พอออกจากห้องน้ำมาผมก็กดต่อสายไปหายูโรครับ
ท่านอาจารย์ยู ช่วยศิษย์ด้วย 5555+

ยูโร :: ถ้าไม่ได้มารายงานผลงานที่สอนไป ไม่คุยด้วยนะครับ
เอออ คือ กูก็กะจะใช้วิชาความรู้ที่มึงสอนมาเหมือนกันครับ
แต่เพื่อนมึงอะไม่ง้อกู - -

ผม :: ไปบอกเพื่อนมึงดีกว่าปะยู นี้กูงอนมันมา 3 วันแล้วยังไม่โทรมาง้อกูเลย

ยูโร :: 5555 เออๆดีๆ อีกคนกลัวโดนด่า อีกคนรอให้ง้อ
นี้มึงไม่เสียดายเวลาที่เอาแต่งอนกันบ้างหรือไงวะ


กลัวโดนด่า? งั้นแปลว่าปั้นโทรมาหายูโรแล้วสินะ

ผม :: ก็จะให้กูทำไงละ
ระหว่างที่ผมคุยกับยูโยอยู่ก็มีสายโทรเข้ามาครับ
เป็นเบอร์แปลกๆไม่คุ้นตาเท่าไหร่

ผม :: เออๆ เดี๋ยวโทรกลับนะยู มีคนโทรเข้ามาวะ

ยูโร :: กูไม่ว่าง ปิดให้บริการปัญหาหัวใจ 5555


แล้วมันก็กดวางสายไปครับ ผมเลยกดรับเบอร์ที่โทรเข้ามาต่อ

ผม :: สวัสดีครับ

พี่มายด์ :: ไม้ฉาก นี้พี่มายด์นะ


เหอๆ โทรมาทำไมอะ?

ผม :: ครับ

พี่มายด์ :: ตอนนี้ไม้อยู่ไหนคะ พี่มีเรื่องอยากคุยด้วย

ผม :: เอาเบอร์ผมมาจากใครครับ

จริงๆไม่น่าถามนะ พี่อุ้มให้มาแน่ๆ

พี่มายด์ :: อุ้มบอกมานะ ไม้ฉากว่างไหม ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหมคะ

ผม :: ครับ ก็ว่าง จะให้ไปเจอที่ไหนละครับ

พี่มายด์ :: สยามไหม สะดวกดี

สยาม ,, สะดวกตรงไหนครับพี่ คนก็เยอะ วุ่นวายจะตาย

ผม :: อืมครับ

พี่มายด์ :: งั้นมาถึงแล้วโทรมานะคะ

ผม :: ครับ



แล้วพี่มายด์ก็วางสายไปครับ
คือ เคยเป็นกันไหม?
เห็นหน้าแล้วรู้สึกไม่ไว้ใจ รู้สึกแปลกๆ
พี่มายด์เป็นคนสวยนะครับ แต่พอได้คุยได้เห็นแล้วผมว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้สิ
เออ เจอพี่มายด์ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ถามความจริงเรื่องพี่มิ้ว กับปั้นสิบด้วย
ผมรีบแต่งตัว แล้วออกจากห้องไนซ์

พอถึงสยามก็โทรหาพี่มายด์ว่าอยู่ที่ไหน ซึ่งพี่มายด์บอกกำลังเดินทางมา
ให้ผมไปรอที่ Mc ตรงพารากอนแทน
อืมม ผมเคยมานั่งกิน Mc ที่พารากอนบ่อยครับ
ปั้นสิบลากมาบ้าง  ไนซ์ก็ชอบนัดมาเจอกันที่นี้
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่นัดที่อื่น

พอผมเดินมาถึง Mc ก็นั่งรอพี่มายด์ครับ
ไม่โทรหาละครับ มาถึงเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ
ระหว่างที่ผมนั่งรอพี่มายด์อยู่
ผมก็หันไปเห็นปั้นสิบกับพี่มิ้วเดินเข้าร้านมา

ปั้นสิบมากับพี่มิ้ว?

เออคือ มึงทุกข์ใจบ้างไหมเนี้ยยที่กูไม่กลับห้อง?
มาเดินพารากอนสบายใจเลยนะ
มันยืนคุยกับพี่มิ้วครับ ยิ้ม หัวเราะตลอดเลย
มึงไม่เศร้าเลยสินะที่ทำกับกูอะปั้น?
จากที่ตั้งใจว่าเย็นนี้จะแวะไปให้มันง้อที่คอนโด
ตอนนี้ผมโกรธแทนละครับ
แต่ก็ดีนะ มาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย
ผมเลยเดินเข้าไปหาพี่มิ้วที่ยืนรอปั้นสิบอยู่
ปั้นสิบมันเดินไปซื้อเฟรนซ์ฟรายส์ ของชอบมันเลยครับ

“สวัสดีครับพี่มิ้ว” ผมเดินเข้าไปทักทายพี่มิ้ว
พี่มิ้วหันมาทำหน้าตกใจเลยครับ
เออพี่ครับ ผมหล่อนะครับ ทำหน้าอย่างกับเจอผี

“สวัสดีจ๊ะไม้ฉาก มากับใครอะ”
พี่มิ้วทักทายผม ก่อนจะยิ้มให้นิดหน่อย

เสียงนี้สิ ,, คุ้นหูมากครับ
พี่มายด์สวยนะครับ เพราะผมชินกับรูปพี่มายด์
แต่น้ำเสียงกับลักษณะการพูดของพี่มายด์ มันขัดๆกับความรู้สึกผมครับ
พอได้ยินเสียงพี่มิ้ว แล้วค่อยชินหูหน่อย
ถึงรูปร่างจะไม่ชินสายตาก็เถอะนะ
แต่ก็มีเค้าหน้าตาคล้ายๆกันครับ
แค่พี่มิ้วอ้วนกว่า (มาก) แค่นั้นเอง

“มาคนดียวครับ พี่จะไปไหนต่อไหม”
ผมถามพี่มิ้วที่ตอนนี้หันไปมองปั้นสิบครับ
แต่คงไม่กล้าส่งเสียงเรียกเพราะผมยืนอยู่ข้างๆ

“ก็เดี๋ยวทาน Mc เสร็จจะแยกกันกลับละคะ พาน้องปั้นมาหาหมอ”
ปั้นมาหาหมอ?
มันเป็นไรของมันวะ??

สักพักปั้นสิบก็ถือถาดอาหารเดินเข้ามาครับ
มันมีสีหน้าตกใจ แต่ก็เดินเข้ามาหาผมครับ

“ไม้”
อืมม นึกว่าจะไม่ทักซะแหละ

“คุยกันหน่อยไหม?”
ผมพูดเสร็จก็แย่งถาดอาหารมันมาถือ ก่อนจะเดินนำไปที่โต๊ะครับ
พี่มิ้วกับปั้นสิบก็เดินตามมา
พอมาถึงที่โต๊ะผมก็เลยถามปั้นสิบ

“ปั้น มีอะไรอยากพูดไหม?”
คือ ไม่อยากเล่มเกมส์จ้องหน้าละครับ
ไม่อยากโกรธมันนานๆด้วย
มันหน้าซีดๆ สงสัยจะไม่สบายจริงๆ

“คือ ปั้นเป็นคนบอกให้พี่มิ้วแอดไลน์ไปจีบไม้จริงๆ”
หึ ไม่อ้อมค้อมเลยจริงๆนะครับ พูดออกมาตรงมาก

“ทำไมละ” ผมถามกลับไป
แต่พี่มิ้วทำท่าจะพูด ผมเลยยกมือห้าม
คือ เดี๋ยวพี่ได้พูดแน่ครับ แต่ตอนนี้ขอผมคุยกับแฟนผมก่อน

“ก็ตอนนั้นปั้นบอกชอบไม้ไป ไม้ตอบแค่ อ่า ,,
แล้วไม้ก็ไม่ติดต่อมา ปั้นเลยมาปรึกษาพี่มิ้ว
แล้วอารมณ์หมั่นไส้อะคนบอกชอบแท้ๆแล้วตอบมาแค่นี้
เลยอยากให้พี่มิ้วช่วยจีบไม้ดู อยากรู้ไม้จะคุย จะเป็นยังไงบ้าง”

นี้กูเป็นของเล่นหรือไง? ก็ทำไมไม่ถามว่าตอบ อ่า แล้วหายไปเพราะอะไร
แล้วมาหมั่นไส้ผมอีกนะ เออดี!

“แล้วถ้าวันนั้นไม้เลือกพี่มิ้วละจะทำไงต่อ”
อืมม ทำไงต่อครับคุณแฟน มันน่าตีจริงๆวะ

ปั้นสิบนั่งน้ำตาคลอ ก้มหน้าอย่างเดียวเลยครับ
ผมหันไปมองนอกร้าน Mc แทนเพราะกลัวจะใจอ่อนแล้วไปกอดมัน
อารมณ์ตอนนี้ผมไม่ได้โกรธแล้วครับ
ก็พอเข้าใจแหละตอนนั้นผมเองก็ผิดหลายๆอย่าง
แต่ตอนนี้เหมือนที่ยูบอกครับ จะเสียเวลางอนกันไปทำไม?
ผมก็ไม่อยากงอนแล้ว แต่อยากให้มันพูดความจริงออกมา
อยากให้มันง้อ - -'


ตอนที่ผมมองไปข้างนอกร้าน ผมเหมือนเห็นพี่อุ้มครับ
แต่เดินผ่านไปไวมาก เลยไม่มั่นใจว่าใช่ไหม
สักพักพี่มายด์ก็โทรมาหาครับ

ผม :: อยู่ไหนแล้วครับ

พี่มายด์ :: พี่ติดธุระด่วนนะคะ คงไม่ได้ไปหาแล้ว
ขอโทษทีนะไม้ฉาก ยังไงพี่นัดเจอไม้อีกทีนะ


เสียงเพลง ,, มันเหมือนกับเพลงที่ร้าน Mc กำลังเปิดเลย
ผมเลยหันไปมองรอบๆร้าน

พี่มายด์ :: งั้นพี่วางก่อนนะคะ ขอโทษทีนะไม้

ผม :: ครับ



ผมหันมามองปั้นสิบ ที่เอาแต่ก้มหน้า
ส่วนพี่มิ้วก็ได้แต่จับมือปั้นสิบไว้
เออคือพี่ครับ ,, นั้นแฟนผมครับพี่ จะจับมือกันเพื่อ??


“เอ้า ว่าไงละ ถ้าไม้ชอบพี่มิ้วจริงๆปั้นจะทำไง?”
ผมถามปั้นสิบอีกรอบ

“ไม่ได้คิดเหมือนกัน”
เออดีครับ ไม่ได้คิดเหมือนกัน
แต่คิดแผนให้ผมกับพี่มิ้วจีบกันซะงั้น

“แล้วพี่มิ้วละครับ ถ้าไม้ชอบพี่จริงๆ พี่จะทำไง”
ผมหันไปถามพี่มิ้วครับ

“พี่ก็คงต้องบอกไม้ตรงๆมั้งคะว่าพี่แค่ลองใจไม้เฉยๆ”
เออครับ พี่ก็พูดไปนะถ้าพี่อยากบอกคงบอกผมนานแล้วละ - -

“ถ้าพี่บอก ผมก็ต้องโกรธปั้นสิบอยู่ดี ทำไมพี่ไม่บอกละครับ ปล่อยจนมาถึงวันนี้ทำไม?”
พี่มิ้วหันไปมองปั้นสิบอีกครั้งก่อนจะตอบผม

“พี่คงจะยอมรับผิดเอง ไม่ให้เรื่องไปถึงปั้นสิบคะ
แต่ไม้ฉากเรื่องนี้พี่คิดเองนะ ปั้นไม่ได้เป็นคนคิด
อย่าโกรธปั้นเลยนะ มันทำทุกอย่างเพราะมันรักไม้จริงๆ
มันเครียดมากตอนนั้น มันทั้งสับสนกับความรู้สึกของมันเองว่ามันคิดยังไงกับไม้
พอมันรู้ใจตัวเองมันก็กล้าๆกลัวๆที่จะพูด
ไม้ ,, ปั้นสิบรักไม้นะ”

ผมก็เครียดครับพี่มิ้ว - -
ตอนนั้นผมเองก็สับสนมากครับ
ยังดีว่าตอนนั้นผมมีพี่มิ้วมาทำให้ผมตัดสินใจได้ว่า
จริงๆแล้วผมรักใครกันแน่

“ถ้ารักกันคงไม่ทำแบบนี้หรอกครับ จริงไหมปั้น”

ผมถามปั้นสิบอีกครั้ง

“ไม้ แต่ปั้นรักไม้จริงๆนะ ปั้น ปั้นขอโทษ” ปั้นสิบพูดไปก็น้ำตาคลอไป

“อย่าพูดเลยปั้น ถ้าปั้นรักไม้จริงๆ ปั้นบอกไม้ตั้งแต่เราคบกันแล้วละ
แล้วถ้าไม้รักพี่มิ้วขึ้นมาจริงๆละ วันที่พี่มิ้วบอกว่าลองใจไม้เฉยๆ ปั้นคิดว่าไม้จะไม่เจ็บหรอ?”

ผมขึ้นเสียงใส่ปั้นสิบ จนมันเอามือเช็ดน้ำตาตัวเองเลยครับ

ปั้นสิบกับพี่มิ้วนั่งเงียบทั้งคู่เลยครับ
เออดีนะ ,, เงียบกันมา 3 วันแล้วจะเงียบกันต่อไปอีกสินะ - -


“พี่มิ้วครับ แล้วพี่จะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นยังไงครับ?”

ผมหันไปถามพี่มิ้ว

“คือพี่ก็คงทำได้แต่ขอโทษไม้เท่านั้นแหละนะ
พี่ไม่ได้อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้จริงๆ”

อืมม ง่ายดีเนอะ - -


“ความรู้สึกคนทั้งคนพี่พูดได้แค่นี้หรอ? ปั้นอีกพูดได้แค่นี้งั้นหรอ?”

“ไม้อยากให้ปั้นทำไรละบอกมาสิปั้นจะทำให้”
เป็นครั้งแรกที่ปั้นสิบหันมามองหน้าผม

“อืมม ไม้อยากให้พี่ทำไงไม้บอกได้เลยนะ พี่ยินดีจะทำให้” พี่มิ้วก็พูดอีกคนครับ

“แน่ใจใช่ไหมว่าอะไรก็ได้”
ผมถามย้ำอีกครั้ง

ปั้นสิบกับพี่มิ้วพยักหน้าทั้งคู่ครับ
อืมม ได้เลย ,, อะไรก็ได้ : )

“งั้นพี่มิ้วครับ” ผมหันไปยิ้มให้กับพี่มิ้ว

“อะคะว่าไงคะไม้อยากให้พี่ทำอะไร”
พี่มิ้วหันไปมองหน้าปั้นสิบ แล้วก็รีบตอบผมกลับมา



“พี่มิ้วคบกับไม้นะครับ”
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-06-2015 23:16:39
ชักจะวุ่นแล้วสินะ - -
ยังไงฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ
ว่าจะเป็นยังไงต่อ

ถ้ามีคำผิดยังไงเจต้องขออภัยทุกคนด้วยนะ
พอดีฝนตก เจกลัวเน็ตมันตัดนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ และคำแนะนำดีๆที่มีให้เจทุกครั้งนะคะ
ขอบคุณ +1 กำลังใจที่ให้เจด้วยนะคะ

ฝันดีคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-06-2015 23:24:03
หา ไม้ ลื้อพูดอะไรนะ? ให้แก้ตัวใหม่อีกรอบ

ท่าจะเครียดไปอีกหลายตอน ทั้งเรื่องนังมายด์ เชี้_อุ้ม ปั้นสิบ พี่มิ้ว(รอดตัวเพราะมีแฟนแล้ว)

เคลียร์ไปเรื่องเดียวคือเรื่องที่ปั้นสิบสารภาพแล้ว

นี่กะลังชั่งใจอยู่ว่าให้จบดราม่านี้แล้วค่อยกลับมาอ่านดีไหม = = ท่าทางยืดเยื้ออึดอัดอีดหลายสิบตอน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-06-2015 23:26:09
หา ไม้ ลื้อพูดอะไรนะ? ให้แก้ตัวใหม่อีกรอบ

ท่าจะเครียดไปอีกหลายตอน ทั้งเรื่องนังมายด์ เชี้_อุ้ม ปั้นสิบ พี่มิ้ว(รอดตัวเพราะมีแฟนแล้ว)

เคลียร์ไปเรื่องเดียวคือเรื่องที่ปั้นสิบสารภาพแล้ว

นี่กะลังชั่งใจอยู่ว่าให้จบดราม่านี้แล้วค่อยกลับมาอ่านดีไหม = = ท่าทางยืดเยื้ออึดอัดอีดหลายสิบตอน

 :o12: ไม่เอาาาา ไม่หนีเจไปสิ
สัญญาว่าไม่ยือเยื้อ 5555+

รักกันๆ ไม่หนีกันไปไหนนะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-06-2015 23:32:36
หา ไม้ ลื้อพูดอะไรนะ? ให้แก้ตัวใหม่อีกรอบ

ท่าจะเครียดไปอีกหลายตอน ทั้งเรื่องนังมายด์ เชี้_อุ้ม ปั้นสิบ พี่มิ้ว(รอดตัวเพราะมีแฟนแล้ว)

เคลียร์ไปเรื่องเดียวคือเรื่องที่ปั้นสิบสารภาพแล้ว

นี่กะลังชั่งใจอยู่ว่าให้จบดราม่านี้แล้วค่อยกลับมาอ่านดีไหม = = ท่าทางยืดเยื้ออึดอัดอีดหลายสิบตอน

 :o12: ไม่เอาาาา ไม่หนีเจไปสิ
สัญญาว่าไม่ยือเยื้อ 5555+

รักกันๆ ไม่หนีกันไปไหนนะ =)


ฮัดช่าาาาาาาา เซฟหน้าจอเลยค่ะ 55555+

 :กอด1: โอ๋ๆๆ แหย่เล่น เห็นคุณมูเจออนไลน์อยู่อ่ะ ;p

(เอาตามจริง เคสนี้อาจเกิดขึ้นได้จริงๆนะ เพื่อนเราเคยคิดแบบนี้ด้วยว่าให้ไปลองใจผช แต่อันนั้นมันคู่ช-ญปกติ แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ทำเพราะฮิมมาขอเป็นแฟนซะก่อน  :man1:)


หวังว่าไม้ฉากจะลงโทษปั้นสิบเบาๆนะ น้องเขาป่วยอยู่  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-06-2015 23:44:52
หา ไม้ ลื้อพูดอะไรนะ? ให้แก้ตัวใหม่อีกรอบ

ท่าจะเครียดไปอีกหลายตอน ทั้งเรื่องนังมายด์ เชี้_อุ้ม ปั้นสิบ พี่มิ้ว(รอดตัวเพราะมีแฟนแล้ว)

เคลียร์ไปเรื่องเดียวคือเรื่องที่ปั้นสิบสารภาพแล้ว

นี่กะลังชั่งใจอยู่ว่าให้จบดราม่านี้แล้วค่อยกลับมาอ่านดีไหม = = ท่าทางยืดเยื้ออึดอัดอีดหลายสิบตอน

 :o12: ไม่เอาาาา ไม่หนีเจไปสิ
สัญญาว่าไม่ยือเยื้อ 5555+

รักกันๆ ไม่หนีกันไปไหนนะ =)


ฮัดช่าาาาาาาา เซฟหน้าจอเลยค่ะ 55555+

 :กอด1: โอ๋ๆๆ แหย่เล่น เห็นคุณมูเจออนไลน์อยู่อ่ะ ;p

(เอาตามจริง เคสนี้อาจเกิดขึ้นได้จริงๆนะ เพื่อนเราเคยคิดแบบนี้ด้วยว่าให้ไปลองใจผช แต่อันนั้นมันคู่ช-ญปกติ แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ทำเพราะฮิมมาขอเป็นแฟนซะก่อน  :man1:)


หวังว่าไม้ฉากจะลงโทษปั้นสิบเบาๆนะ น้องเขาป่วยอยู่  :ling1:
แคปเลยๆ เจเตรียมตอนต่อไปไว้แล้ว
อัพพรุ่งนี้ 555555+
วันนี้เน็ตมันงอแง ,, กรณีนี้เกิดจริงๆกับหลายๆคนนะ
บางคนก็บอกว่า,, แม่สื่อแม่ชักมักได้เอง 5555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 16-06-2015 00:01:03
ไม้ ที่พูดนี่คือลองใจปั้นใช่มั้ยยยยย?!
 :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 16-06-2015 00:21:49
เราก็พอเข้าใจอยู่หรอกนะคะว่าแค่พูดขอโทษออกมาคำเดียวก็ไม่ใช่ว่าเรื่องทุกอย่างจะต้องจบลงเดี๋ยวนั้นเลย แต่มีความจำเป็นตรงไหนกันคะที่ไม้ฉากต้องทำแบบนี้ อีกอย่างเรื่องที่ไม้ฉากถามปั้นสิบว่า 'ถ้าไม้ฉากหลงรักเจ๊มิ้วขึ้นมาจริงๆ แล้วมารู้ทีหลังว่าเรื่องทุกอย่างที่ผ่านมาเป็นแค่การลองใจ..ไม้ฉากจะทำยังไง?' เราขอถามหน่อยสิคะว่าเรื่องที่ไม้ฉากสมมติขึ้นมามันได้เกิดขึ้นมาจริงๆ หรือยัง? สรุปก็คือ ยัง แล้วไม้ฉากจะต้องตีโพยตีพายในเรื่องที่มันไม่จริงทำไมกันล่ะคะ

เฮ้อ~ ความจริงไม่ต้องคืนดีกันในเร็ววันนี้ก็ได้ แต่ที่เราไม่เข้าใจก็ตรงที่ไม้ฉากเลือกที่จะทำร้ายใจของปั้นสิบกลับคืนไปบ้างนี่ล่ะค่ะ? จะทนทำไปทำไมกันคะทั้งๆ ที่ใจก็ยังรักอยู่ คือถ้าเกลียดกันก็ว่าไปอย่างค่ะเราจะไม่ห้ามสักคำเลย อาจจะฟังดูเหมือนคิดง่ายๆ นะคะ แต่เราว่าเอาเวลาที่จะต้องเสียไปกับการเอาคืนหรืออะไรก็ตามแต่ที่ไม้ฉากจะสรรหามานิยาม ไปเปิดใจคุยกันกับปั้นสิบให้เคลียร์ๆ ไปเลยดีกว่าไหมล่ะ จะคบหรือจะเลิกก็คุยให้มันชัดเจนกันไปเลย ดีกว่ามานั่งทำร้ายกันไปกันมาแบบนี้เป็นไหนๆ นะคะ

ลืมไปหรือเปล่าว่ากว่าทั้งสองคนจะข้ามผ่านความสับสนจนได้รู้ว่าใจตรงกันน่ะต้องใช้เวลากันไปตั้งเท่าไร อย่าให้ความผิดพลาดเพียงแค่ครั้งเดียวทำให้ทุกอย่างต้องเปลี่ยนไปในอีกแง่หนึ่งเลยค่ะ  เพราะ 'เวลาไม่เคยไหลคืนย้อนกลับ' หรอกนะคะ.. :amen:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 16-06-2015 00:23:12
อือหือ.. น้องไม้ฉาก!
เอาคืนที่ปั้นทำหรอคะ..

สงสารปั้นอ่า แต่สงสัยว่ามายด์กับอุ้มนี่อะไรยังไง?
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ค้างสุดดดด  :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-06-2015 02:34:18
งะ ประชดกันไป ประชดกันมา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 16-06-2015 03:38:23
ปั้นเลิกยุ่งเถอะ ถ้าไม้คิดจะคบพี่มิ้ว
เป็นพระเอกที่ไม่อยากเชียร์เลย
ตั้งแต่ตอนที่ยอมคุยกับพี่ครั้งแรกแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-06-2015 04:28:43
เอางี้เลยเหรอ?
พยายามเข้าใจนะว่าต่างคนต่างก็อายุยังน้อยกัน ก็ขาดวุฒิภาวะกัน
จริงๆแล้วปั้นควรจะอธิบายมากกว่านี้ คืออธิบายว่าความกลัวทำให้ปั้นทำปบบนี้เพราะว่ารู้สึกเจ็บกลัวหรืออย่างไร
ถ้าหากว่าไม่พูดไม้ก็ไม่เข้าใจแน่ๆ
เรื่องมายด์อยากจะคิดว่าอยากช่วยนัดให้มาเจอกันเพราะรุ้ตัวว่าผิดนะแต่ก็ไม่แน่ใจว่าทำเพื่อหวังผลอะไรหรือเปล่า
กลัวว่าจะมาทำเพื่อหาหลักฐานไปบอกแฟนมิ๊วว่ามิ๊วนอกใจ
ยังไงก็ขอให้ไม้-ปั้นเคลียร์กันก่อนสอบปฏิบัติ  อยากให้ไม้แค่ทำให้ปั้นเจ็บเฉยๆแต่ก็นะ  เด็กค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 37 || P.22 || 15-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-06-2015 06:16:29
อ้าวๆๆๆไม้อย่าทำอย่างงี้เดี๋ยวปั้นก็ร้องไห้หรอกนะ ปั้นเค้าสำนึกผิดแล้วอย่าตั้งแง่ตั้งงอนเลยเดี๋ยวเรื่องก็ไปกันใหญ่หรอก
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-06-2015 15:05:24
Ch 38  ไม้-มิ้ว || ไม้ฉาก


“พี่มิ้วคบกับไม้นะครับ”

พอผมพูดคำนี้ไป ทั้งพี่มิ้ว ทั้งปั้นสิบถึงกับหันมามองหน้ากันเลยครับ

“คือไม้ฉาก เออคิดดีๆก่อนนะ นี้พี่มิ้วนะคะ อ้วนร้อยกว่าโลเลยละ แล้วคือพี่มีแฟนแล้วด้วย”

พี่มิ้วรีบพูดมากครับ เออผมทราบครับว่าพี่หนักร้อยกว่าโล - -

“ครับ ก็ร้อยกว่าโลแล้วไงครับ พี่ก็มีแฟนด้วย แต่ก็ยังโทรมาจีบผมอีกก็ไม่เห็นเป็นไรนิครับพี่มิ้ว
เราก็แค่กลับมาโทรหากัน คุยกันเหมือนเดิมแค่นั้นเอง”

หน้าเหวอกันใหญ่เลยครับตอนนี้ 5555

“ถ้าโกรธปั้นก็บอกปั้นตรงๆเถอะ อย่าไปทำแบบนี้กับพี่มิ้วเลยไม้ พี่มิ้วเค้าลำบากเพราะปั้นมาเยอะแล้ว”

เจ้าเตี้ยเอ้ยยย หน้างอจนปากจะชนจมูกอยู่แล้วยังจะมาทำปากดีอีกนะ

“ไม่ได้โกรธ ไม้ไม่ได้โกรธปั้นเลย”

“แล้วไม้ทำแบบนี้ทำไม ก็รู้ว่าปั้นรักไม้ แต่ไม้ยังจะไปขอพี่มิ้วคบอีกเนี้ยนะ”

หึ ทีงี้บอกรักบ่อยจริงๆนะคุณปั้น ปกตินี้แทบจะไม่ค่อยพูดให้ได้ยิน

“ก็ปั้นบอกให้พี่มิ้วมาจีบไม้ไม่ใช่หรอ ก็นี้ไงไม้ก็คบพี่มิ้วให้ปั้นแล้วนี้ไง มีอะไรที่ไม้ไม่ทำให้ปั้นอีกงั้นหรอ?”
เอาดิ ,, ก็อยากให้มันเป็นแบบนี้เองไม่ใช่หรือไง ทำให้แล้วยังจะไม่พอใจอะไรอีกครับ ^__^

“ไม่ใช่แบบนี้สิไม้ คือ โอ้ยย พี่จะอธิบายไงดีวะเนี้ย”
พี่มิ้วนี้ถึงกับเอามือกุมขมับครับ 55555 ตอนทำไม่คิดนะพี่มิ้ว ทีงี้มาเครียด

“ก็ไม่เห็นต้องคิดมากนิครับพี่มิ้ว เป็นแฟนไม้มันไม่ดีตรงไหน ไม้หล่อนะ หรือพี่มิ้วว่ามันไม่จริง”
555+ ผมหล่อนะครับ แต่ทำไม 2 คนตรงหน้าผมทำหน้าไม่เชื่อละ -_-‘

“แต่ว่าไม้ฉาก มัน..”
พี่มิ้วพยายามจะพูดต่อครับ แต่ผมก็ชิงพูดก่อน

“เอาตามที่ไม้พูดดีแล้วครับ เพราะพี่มิ้วกับปั้นพูดเองว่าให้ไม้ทำอะไรก็ได้ ก็นี้ไงไม้เลือกแบบนี้”
ผมพูดเสร็จก็ส่งยิ้มไปให้พี่มิ้ว กับปั้นสิบ ที่ตอนนี้ทำหน้า งง กับสิ่งที่ผมพูด

“เอางี้นะไม้กับปั้นกลับไปคุยกันก่อนดีกว่า แล้วจะเอาไงโทรหาพี่
พี่พร้อมจะทำทุกอย่างให้ไม้ฉากนะ แต่ให้พี่ไปคบด้วยเนี้ย พี่ทำไม่ได้จริงๆ”

พี่มิ้วพูดแล้วทำหน้าจริงจังมากครับ แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืน  ผมเลยดึงแขนพี่มิ้วไว้

“ไม่เอาสิครับพี่มิ้ว นี้ผมเลือกแล้วเอาตามนี้แหละครับ
เดี๋ยวเราแวะไปส่งปั้นก่อน แล้วเราค่อยไปคุยกันนะพี่มิ้ว”

ผมส่งยิ้มหวานให้พี่มิ้ว แต่พี่มิ้วหันไปมองหน้าปั้นสิบแทน

ในเมื่อทุกคนต่างเงียบไปแบบนั้น ผมเลยชวนพี่มิ้วกับปั้นสิบกลับ

“กลับเลยไหมปั้น เดี๋ยวไม้จะได้ไปคุยกับพี่มิ้วต่อ ที่นี้เสียงดัง ไม้ไม่ชอบเลยอะ”
แต่พี่มิ้วกับปั้นก็ยังนั่งเงียบๆ ผมเลยเดินไปดึงตัวปั้นให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะหันไปมองพี่มิ้ว

“กลับเถอะพี่มิ้ว ไปส่งปั้นกัน”
ผมพูดเสร็จก็ดึงแขนทั้งสองคนเดิมออกมาหน้าพารากอน
ก่อนที่จะเรียกแท็กซี่ แล้วยัดตัวพี่มิ้วกับปั้นสิบขึ้นแท็กซี่
พอขึ้นมาบนแท็กซี่ทุกคนก็นั่งเงียบครับ
ผมเลยเป็นฝ่ายบอกทางแท็กซี่เอง

จนมาถึงหน้าคอนโดปั้นสิบ

“ปั้นถึงคอนโดแล้ว” ผมลงจากรถไปเปิดประตูให้ปั้นสิบ
ปั้นสิบมองหน้าผม ก่อนจะเดินจากรถแล้วเดินเข้าคอนโดไป
ผมมองตามหลังปั้นสิบไปจนแน่ใจว่าปั้นสิบขึ้นห้องไปแล้ว
เลยเข้าไปนั่งคู่กับพี่มิ้ว

“ไม้ ไม่ตามปั้นสิบไปละ” พี่มิ้วมองหน้าผม แล้วใช้มือดันตัวผมให้ลงจากรถ

“พี่มิ้วบอกทางไปบ้านพี่มิ้วเถอะนะ แท็กซี่จอดรอนานแล้ว”
ผมไม่ยอมลงครับ แถมบอกพี่มิ้วให้รีบบอกทางคนขับ
เพราะเค้าหันมามองนานแล้ว
พี่มิ้วเลยบอกทางไปบ้านให้แท็กซี่
ระหว่างทางผมก็นั่งเงียบไปตลอดครับ ส่วนพี่มิ้วก็แชตกับแฟนมั้งครับ
หรือกับปั้นสิบ ผมก็ไม่แน่ใจ เพราะไม่ได้ก้มไปอ่านว่าคุยอะไร


สักพักรถแท็กซี่ก็มาจอดที่รั้วสีขาวหน้าบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง
พี่มิ้วส่งเงินให้ผม ก่อนจะขยับตัวไปเปิดประตู

“เงินอะไรครับพี่มิ้ว” ผมดึงแขนพี่มิ้วให้หันมาคุยกับผม

“ก็ค่าแท็กซี่ไง เดี๋ยวไม้นั่งคันนี้กลับเลยละกันนะ ในหมู่บ้านพี่หาแท็กซี่ยาก”
พี่มิ้วพูดเสร็จก็เดินลงจากรถ
ผมเลยยื่นเงินไปจ่ายให้แท็กซี่ ก่อนจะเดินลงจากรถตามพี่มิ้วเข้ามาในบ้าน

“เห้ยยย ทำไมไม่กลับบ้านไม้ฉาก” พี่มิ้วกำลังจะปิดรั้วบ้าน หันมาเห็นผมเดินตามเข้ามาพอดี

“ก็เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะครับพี่มิ้ว” พูดจบผมก็เดินเข้าบ้านพี่มิ้วเลยครับ
พี่มิ้วรีบวิ่งตามผมเข้าบ้านมา

“ไม้ฉาก เข้าบ้านคนอื่นขออนุญาตเจ้าของบ้านก่อนสิ” พี่มิ้ววางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ แล้วก็บ่นผม

“เข้าบ้านแฟน ไม่ต้องขอก็ได้มั้งครับ” ผมหันไปยิ้มยียวนให้พี่มิ้ว ก่อนจะลงไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี

“เดี๋ยวนะไม้ฉาก ตอนแรกพี่คิดว่าไม้อาจจะล้อปั้นเล่น แต่นี้เอาจริงดิ?”
พี่มิ้วทำหน้าตกใจนิดนึง ก่อนจะไปเอาน้ำมาให้ผมดื่ม แล้วพี่มิ้วก็นั่งโซฟาใกล้ๆผมครับ

“เอาจริงอะไรละพี่มิ้ว เดี๋ยวแฟนพี่มิ้วก็มาต่อยผมตายพอดี 5555 ” ผมพูดไปก็หัวเราะไปด้วย
ถ้าพี่มิ้วเชื่อ งั้นป่านนี้ปั้นสิบคงร้องไห้แย่แล้วละมั้ง

“โอ้ยยแกฉันละตกใจหมด งั้นรีบโทรบอกปั้นสิบก่อนดีกว่า” พี่มิ้วทำท่าจะหยิบมือถือมาโทรหาปั้นสิบ

“ไม่เอาพี่มิ้ว เดี๋ยวไม้ไปบอกเอง” ผมรีบห้ามพี่มิ้วครับ
เรื่องปั้นเอาไว้ก่อน เดี๋ยวยังไงก็กลับไปกอดแน่ๆแหละ 5555+

“อ้าวว ตอนนี้มันคงร้องไห้อีกแล้วแน่ๆ เมื่อ 2-3 วันก่อนก็ร้องไห้จนไม่สบาย พี่เพิ่งพาไปหาหมอมานะ”
พี่มิ้วทำหน้า งง ใส่ผมอีกละครับ
นี้พี่มิ้ว ,, นอกจากจะอ้วนแล้วยังชอบทำหน้า งง อีกนะ - -‘

“เอานะพี่มิ้ว เรื่องปั้นอะ เดี๋ยวคืนนี้ไม้ไปเคลียร์เอง แต่ตอนนี้มาเคลียร์เรื่องของเราก่อน”

“เรื่องของเรา?” อีกละพี่มิ้วทำหน้า งง อีกแล้ว 555555+

“พี่แค่ทำตามที่ไม้บอก แค่นั้นพอ โอเคไหม”
พี่มิ้วทำหน้าไม่เข้าใจหรอกครับ แต่ก็พยักหน้า
เออนะ ,, เป็นคนแบบนี้สินะเลยยอมช่วยปั้นสิบ แล้วโดนน้องสาวตัวเองหลอกอีก

“พี่มิ้วโทรหาพี่มายด์ให้หน่อยได้ไหมครับ”

“โทรทำไมอะ นี้อย่าบอกนะว่าไม้ชอบมายด์มันอะ”

พี่มิ้วทำหน้าตกใจแทนหน้า งง ละครับ เออคือ พี่มิ้ว 3 หน้า
ตั้งชื่อให้เลยละกัน หน้านิ่ง หน้างง หน้าตกใจ 555+

“ไม่ได้ชอบ แค่มีเรื่องอยากพิสูจน์นิดหน่อยเอง ช่วยหน่อยนะครับ”
ผมหันไปอ้อนพี่มิ้ว พี่มิ้วก็พยักหน้าก่อนจะหยิบมือถือมากดหาพี่มายด์

“แต่เดี๋ยวก่อน โทรแล้วให้พูดว่าไรอะ” เออครับ ยังไม่ทันรู้เลยกดโทรออกไปแล้วด้วย
ดีนะนึกขึ้นได้กดวางแล้วหันมาถามก่อน
พี่มิ้วเอ้ยยย - -‘

“555 ถามว่ามายด์จะกลับมาบ้านไหม พอดีพี่จะไปข้างนอกกับไม้
แล้วถ้าพี่มายด์ถามว่าไม้อยู่นี้ด้วยหรอ ให้ตอบไปว่าใช่นะครับ พี่มิ้วเปิดโฟนด้วย ไม้อยากได้ยิน”

พี่มิ้วฟังผมพูดเสร็จก็กดโทรหาพี่มายด์อีกรอบครับ

พี่มิ้ว :: มายด์ วันนี้กลับบ้านไหม

พี่มายด์ :: กลับ ถามทำไมอะ

เออ พี่น้องบ้านนี้คุยกันเหมือนเพื่อนเลยเนอะ - -‘

พี่มิ้ว :: แล้วจะกลับกี่โมง พี่จะออกไปข้างนอกกับไม้ฉากนะเลยโทรมาถามก่อน เผื่อมายด์กลับมาไม่เจอใคร

พี่มายด์ :: ไปกับใครนะ ไม้ฉากหรอ

พี่มิ้ว :: อืมม กับไม้ฉาก ทำไมทำเสียงตกใจขนาดนั้นละ


พี่มายด์ทำเสียงตกใจมากครับ 55555

พี่มายด์ :: นี้พี่มิ้วกับไม้ฉากคบกันหรอ?
รู้ได้ไงว่าคบ? อยู่ด้วยกันไม่ต้องคบกันก็ได้มั้ง
แปลว่าสิ่งที่ผมคิดเป็นเรื่องจริงครับ ^^

พี่มิ้ว :: ก็แบบนั้นแหละ แล้วจะกลับกี่โมง

พี่มายด์ :: กำลังกลับ รอมายด์ถึงบ้านก่อนพี่ค่อยไปละกันนะ มายด์ไม่มีกุญแจบ้าน

พี่มิ้ว :: กลับมาไวๆนะ พี่กับไม้รีบไปธุระต่ออีก


พี่มายด์กดวางสายไปแล้วครับ
พี่มิ้วหันมามองหน้าผม

“แบบนี้ใช่ไหม แล้วให้ทำไรต่ออะ”

“ก็ไม่ทำไงอะครับ รอพี่มายด์กลับมา แล้วพี่มิ้วก็ออกไปส่งผมหาปั้นสิบ”

ผมตอบพี่มิ้วไป แล้วก็มองไปรอบๆบ้านพี่มิ้ว
ตกแต่งสวยดีครับ บ้านหลังใหญ่นะแต่ทำไมเงียบๆไม่รู้สิ

“เออดีเนอะ เข้าๆออกๆบ้าน นี้ปกติพี่ไม่ออกไปไหนบ่อยแบบนี้หรอกนะมันเหนื่อย”
พี่มิ้วนั่งถอนหายใจ ก่อนจะหยิบมือถือมาโทรออก

“โทรหาใครอะพี่มิ้ว” ผมหันไปถามพี่มิ้ว

“นี้แก ฉันต้องบอกแกหมดเลยหรือไง โทรหาแฟนฉัน
ทำไมจะคุยอีกหรือไง”
พี่มิ้วเริ่มทำหน้าหงุดหงิดละครับ
555555 พี่มิ้วมีหน้าที่ 4 แล้ว

“ตามสบายครับพี่ 555”
ผมเลยหยิบมือถือมากดส่ง SMS บอกไนซ์ว่าคืนนี้ไม่กลับไปนอนที่ห้อง
ยังครับยังไม่ได้สมัคร Line ยังรู้สึกว่ามันยังไม่จำเป็นอยู่ 555

พี่มิ้ว :: พี่ฟาร์ม อืมมม อยู่กับไม้ฉากนะ นั้นแหละบังเอิญเจอ ... อืมม เดี๋ยวเล่าให้ฟัง แต่เดี๋ยวเค้าออกไปส่งไม้ฉากอีกรอบอะ กลับมาค่อยเฟสทามคุยกันนะ คิดถึงง๊ะ .. ปวดหัวเลย ครับบบบบบบ จะรีบโทรหานะ
พูดกับแฟนนี้อ้อนด้วยนะพี่มิ้ว ,, แต่เอาจริงๆพี่มิ้วตอนคุยกับผมก็ไม่ต่างจากคุยกับพี่ฟาร์มอะไรนี้เท่าไหร่  ละมั้งนะ

“อ้าววคุยแป๊บเดียวเองหรอครับ” ผมหันไปถามพี่มิ้ว ที่ตอนนี้นั่งนวดๆขมับตัวเองอยู่

“คุยนานทำไมละค่าโทรมันแพง” พี่มิ้วหันมาส่งสายตาดุๆให้ผม
คือพี่มิ้วคงไม่กลัวผมโกรธแล้วละครับ ส่งสายตาดุใส่แล้วนิ 555

“แล้วแฟนพี่ไม่ว่าหรอ” อืมมม จะถามนานละตั้งแต่พี่โทรหาผม แฟนพี่ไม่ว่าบ้างหรือไง?

“แฟนพี่รู้ตั้งแต่แรกแล้วไม่ได้ว่าอะไร แต่ไม่ต้องมาคิดนะว่าแฟนพี่ส่งเสริมอะ
พวกพี่มีเหตุผลพอนะที่ทำลงไป ถึงมันจะดูเลวร้ายในสายตาคนอื่น
แต่พี่คิดว่าไม้น่าจะรู้นะว่าพี่ไม่ได้มีเจตนาโกหกอะไรไม้เลย”

มันก็จริงแหละครับ หลังๆเราคุยกันเรื่องข่าวสารบ้านเมือง คุยเรื่องเรียนซะส่วนใหญ่

“ครับ ไม้รู้ครับ”

ตอนนี้ผมนั่งฟังเพลงจากมือถือพี่มิ้วครับ คือพี่มิ้วกดเปิดไว้แล้วเดินไปกินยา
สักพักพี่มายด์ก็เดินเข้าบ้านมา

“อ้าวว ไม้ฉากสวัสดีจ๊ะ” 555+ แอ๊บเสียงมาเลย

“ครับสวัสดีครับพี่มายด์” ผมส่งยิ้มไปให้พี่มายด์ ก่อนจะตะโกนบอกพี่มิ้ว

“พี่มิ้วครับ พี่มายด์มาแล้ว” พี่มิ้วเดินออกมาจากห้องครัว ก่อนจะลงมานั่งข้างๆผม

“งั้นมายด์อยู่บ้านก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา ออกไปส่งไม้ฉากก่อน” พี่มิ้วพูดเสร็จก็หันมายิ้มให้ผม
เออครับพี่เล่นเนียนมากอะพี่มิ้ว นอกจากจะยิ้มแล้วยังเอื้อมมือมาจับมือถือจากมือผมด้วยนะครับ

“ไปกันได้แล้วไม้ แล้วเอามือถือมาคืนด้วย”
ผมเลยจับมือพี่มิ้วเลยครับ พี่มายด์มองการกระทำของผมกับพี่มิ้วตลอดครับ

“ขอดูก่อน เดี๋ยวคืนให้” พี่มิ้วก็ยื้อแย่งมือถือคืนครับ
ถ้ามองอย่างคนอื่นมองก็คงเหมือนแฟนหยอกกัน เล่นกันละครับ
แต่ผมที่เล่นกับพี่มิ้วแบบนี้ ผมคิดจะแกล้งพี่มิ้วครับ
พอดีแฟนพี่มิ้วเฟสทามมา แล้วผมกดรับ 55555555+
ตอนนี้แฟนพี่มิ้วเลยเห็นหน้าผม หน้าพี่มิ้ว แล้วได้ยินเสียงผมกับเสียงพี่มิ้วด้วย
พอพี่มิ้วแย่งโทรศัพท์ไปได้ก็รีบกดปิดเฟสทามเลยครับ
5555555 กลัวแฟนนี้น๊า ,,

“งั้นไม้กลับก่อนนะครับพี่มายด์ เดี๋ยวเราคงได้เจอกันบ่อยๆแล้วละเนอะ” พูดเสร็จผมก็ยื่นมือไปให้พี่มิ้วจับ
พี่มิ้วมองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนจะยื่นมือมาจับมือผม

“พี่ไปก่อนนะมายด์ เดี๋ยวจะรีบมา”
พูดจบแล้วพี่มิ้วกับผมก็เดินออกมาขึ้นรถพี่มิ้วที่จอดอยู่ที่โรงจอดรถ
ก่อนที่พี่มิ้วจะขับรถมาส่งผมครับ


พี่มิ้วขับรถมาส่งผมที่คอนโดปั้นสิบ
“เห้ออแกนะแก ,, ฉันละปวดหัว ถึงแล้วลงไปได้แล้วละ”
พี่มิ้วถอนหายใจรอบที่ร้อยละมั้งครับ ตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านมา 55555+

“ไปซุปเปอร์ด้วยกันก่อนดิพี่มิ้ว” ผมชวนพี่มิ้วลงไปซื้อของด้วยกัน

“ไม่เอาแล้วแก ฉันเหนื่อยมากก แกไปได้แล้วไม้ฉาก” พี่มิ้วไล่ผมละครับ 555555

“ไล่แฟนไม่ดีเลยนะพี่มิ้ว” ผมแกล้งเอนหัวไปซบไหล่พี่มิ้ว
พี่มิ้วรีบขยับตัวหนีเลยครับ เอ๊ะ,, ผมหล่อนะพี่มิ้ว ทำไมหนีผมอีกแล้วเนี้ย

“ฉันขอคืนคำที่บอกว่าแกหล่อและแสนดีได้ไหม
ตัวจริงแกโคตรกวนตีนเลยไม้ฉาก ลงไปได้แล้ว
ฉันจะรีบไปง้อแฟน เล่นอะไรไม่รู้แกดูดิพี่ฟาร์มงอนแล้วเนี้ยย โอ้ยย เหนื่อยใจ”

55555 พี่มิ้วบ่นยาวเลยครับ
เลิกแกล้งก็ได้ครับพี่มิ้ว

“โอเคๆ ขอบคุณที่มาส่งนะครับ แต่เรื่องเป็นแฟนกันคงต้องเล่นด้วยกันอีกสักระยะ
ยังไงบอกแฟนพี่ให้เข้าใจด้วยนะครับ  อ่ออ ,, แล้วเดี๋ยวคืนนี้จะโทรไปกู๊ดไนท์นะแฟน”

พูดจบผมก็ลงจากรถเลยครับ เพราะถ้าลงมาช้าพี่มิ้วเอางวงฟาดผมแน่ๆ
เอ้ยย พี่มิ้วคงผลักผมลงจากรถแน่ๆ 55555


ผมเดินไปซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆคอนโด ซื้อน้ำผลไมกับขนมไปฝากปั้นสิบ
ก่อนจะเดินขึ้นมาหาปั้นสิบที่ห้อง

ก๊อก ก๊อก

ไม่มาเปิดอีกนะ - -‘

ก๊อก ก๊อก

ปั้นสิบเดินมาเปิดประตูละครับ ,, แต่คราวหลังมึงถามก่อนนะว่าใคร
ไม่ใช่เปิดรับคนอื่นไปหมดแบบนี้ ไอ้เตี้ยเอ้ยยยย!!!

“มาทำไม” อืมม ดูคำถามมันสิครับ

“มานอน ไม่ได้หรอ?” ผมก็ทำหน้ากวนๆกลับไปละครับ
หมั่นไส้มัน ,, ทำหน้างอนตลอด ผมสิควรจะงอนมัน

“ได้” มันพูดแค่นั้นแหละครับ แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของมันไป

ผมเดินตามเข้ามาในห้อง ก่อนจะเอาน้ำผลไม้ไปเก็บในตู้เย็น
เออคือ ,, ตู้เย็นมีแต่น้ำผลไม้กับขนมที่ผมชอบเต็มตู้เลยครับ
มีโพสอิทแปะไว้หน้าตู้เย็นด้วย

“กินน้ำผลไม้เย็นๆ ไม้จะได้สดชื่นเนอะ : ) “

โหยยยย น่ารักวะ >///////<


ผมรีบกลับเข้าไปในห้องนอนคุมะเลยครับ อาบน้ำแต่งตัว
เสร็จแล้วก็มาเปิดประตูห้องนอนปั้นสิบ ,, ไม่ต้องเคาะละครับ
มันเล่นตัวแน่ๆ ดูจากหน้าก็รู้ว่ามันงอน
หื้อออ มันปิดไฟมืดทั้งห้องเลยครับ ผมเอามือถือมากดเปิดเพื่อจะได้มองเห็นเตียงนอน
พอเดินคลำๆทางไปถึงเตียงนอนได้ ก็วางมือถือก่อนจะล้มตัวไปนอนใกล้ๆปั้นสิบ
เตียงเย็นมากครับ นี้มันเปิดแอร์ไว้เลี้ยงเพนกวินหรือไงวะเนี้ย
ผมรีบดึงผ้าห่มมาห่ม ก่อนจะดึงมันเข้ามากอด

“ปล่อย” อืมมม ยังจะปากดีอีก
มือก็ยันอกผมให้ปล่อย

“ไม่ปล่อย” เอาดิ ,, ยิ่งดิ้นยิ่งกอด
มันก็ดิ้นๆสักพักครับ แล้วก็หยุด สงสัยจะเหนื่อยเพราะมันหอบเลยครับ

“แล้วเปิดแอร์ทำไมขนาดนี้เนี้ย” ผมบ่นเสร็จก็เอื้อมตัวไปเปิดไฟหัวเตียง
ก่อนจะยอมปล่อยอ้อมกอดที่กอดปั้นสิบไว้ เดินไปปรับแอร์ครับ
มันตั้งไว้ 17 องศา,, เออ หนาวตายพอดีปั้นสิบ!!!

ผมกำลังจะเดินกลับไปที่เตียงนอน
ก็เหลือบไปเห็นโพทอิทกับรูปผม รูปปั้นสิบแปะเต็มกระจกเลยครับ
ผมเลยเดินเข้าไปอ่าน
หื้มมม ,, ยิ้มหน้าบานเลยครับ

ก็มันเขียนคำสารภาพผิด เขียนว่ารักผมตอนไหน เขียนว่ารู้สึกดียังไงที่ได้อยู่ด้วยกัน
แล้วมีรูปที่ถ่ายด้วยกันแปะเต็มกระจกเลยครับ
(เดี๋ยวโมเม้นต์นี้เจลงให้ตอนพิเศษนะคะ ,, รับรองว่าหวานมากคะ)


ผมไปนั่งลงใกล้ๆปั้นสิบ ที่ตอนนี้นอนขดตัวอยู่บนที่นอน

“ไหนคนขี้งอนอยู่ไหนนะ”
ผมก้มหน้าลงไปใกล้ๆปั้นสิบ
มันก็ยิ่งขดตัวเข้ากับผ้าห่มใหญ่เลยครับ
5555+ นี้สรุปผมงอนมัน หรือมันงอนผมกันแน่เนี้ยย

ผมดึงผ้าห่มออก ปั้นสิบลุกมานั่ง แล้วมองหน้าผม
มันงอนครับ ปากมันนี้จะชิดจมูกอยู่แล้ว

“เอาผ้าห่มมา” มันยื่นมือมาขอผ้าห่มจากผม

“ไม่ให้ หนาวหรอ” ผมก็ทำหน้ายียวนใส่มันครับ

“อืมม เอามา” เปลี่ยนจากทำหน้างอ แล้วมากัดปากแทน
เออกัดเข้าไป ปากจะแตกอยู่แล้วนั้นน

“เค้าว่าหนาวเนื้อห่มเนื้อจึงหายหนาวนะ”
พูดเสร็จผมก็ดึงตัวปั้นสิบมากอด
คราวนี้มันไม่ดิ้นละครับ

“หายหนาวไหม” ผมถาม

“หึ ไม่หาย”
ปั้นสิบพูดเสร็จก็ดึงผ้าห่มมาห่มครับ
แต่ก็ยังซุกอยู่กับอกผมนั้นแหละครับ
555+ สรุปจะงอน? หรือจะยังไงดี?

“จะหายได้ไงละ ก็มีเสื้อผ้ากันอยู่ เอาเนื้อกับเนื้อดิ หายหนาวแน่ๆ”
ผมพูดเสร็จก็พลิกตัวมาคร่อมปั้นสิบ
ปั้นสิบเอามือมาดันอกผมไว้
คือเดี๋ยวตัดมือทิ้งเลย ชอบดันอกอยู่นั้นแหละไอ้เตี้ย - -‘

ผมไม่สนใจหรอกครับ ผมก้มหน้าลงไปเอาปากไปจูบกับปากงอนๆของปั้นสิบ
ปากมันเย็นเฉียบเลยครับ ,, ผมจูบย้ำๆที่ปากของปั้นสิบ จนมือที่ดันอกผมอยู่
เปลี่ยนมากอดรอบคอผมไว้
ผมเลยหยุดจูบปั้นสิบ ก่อนจะมองหน้าปั้นสิบชัดๆอีกครั้ง

“คิดถึง”
ปั้นสิบบอกผมครับ

“คิดถึง”
ปั้นสิบยังย้ำคำนี้อีกครั้ง
ก่อนจะโน้มคอผมลงไปแล้วเป็นฝ่ายจูบผมก่อน
ไม่มีดิฟคิส แค่ปากสัมผัสกันเท่านั้นเอง

“อยากจูบมากกว่านี้ แต่กลัวไม้ติดไข้”
เจ้าตัวเล็กของผมผละหน้าออกมา ก่อนจะบอกกับผม
หื้มม ,, ผมละอยากจะติดไข้จริงๆ - -‘

“คิดถึงนะครับ”
ผมส่งยิ้มให้ปั้นสิบอีกครั้ง ก่อนจะล้มนอนข้างๆปั้นสิบ
แล้วดึงปั้นสิบมากอด

“คิดถึงอะไร ไปอยู่กับพี่มิ้วเนี้ยนะ”
ไม่พูดเฉยๆครับ กัดหน้าอกผมซะแรงเลย คือมันนอนซบอกผมอยู่พอดีครับ

“โอ้ยย อย่ากัดดิ” ผมเอามือลูบๆรอยที่ปั้นสิบกัด
แต่มันดึงมือผมออก ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนอนผมออก
เออคือ ,, ไม่สบายไม่ใช่หรอครับ
พอผมเอื้อมมือไปจะถอดเสื้อมันบ้าง ปั้นสิบก็ตีมือผมครับ
ผมก้มไปมองหน้าปั้นสิบ ปั้นสิบก็ส่งสายตาดุๆมาให้
เออครับ ,, ไม่ทำก็ไม่ทำ
แต่เดี๋ยวนะนี้ใครงอนใครวะ??

“ทีปั้นละให้ไม้คุยกับพี่มิ้วตั้งนาน ไม่หวงหรอ”
ผมทำได้แต่เอามือลูบผมปั้นสิบเล่นครับ

“หวงสิ”
เอ่อคือ ตอบเฉยๆก็ได้
ปั้นสิบมันจูบแล้วยังฝากรอยเต็มอกผมละครับ
จากที่นอนกอดอยู่ดีๆ ตอนนี้ผมนอนหงายแล้วปั้นสิบพลิกตัวมานอนบนตัวผมแทนละครับ
ปากมันก็จูบไล้แถวๆอกผม มือมันก็ยังมาหยอกเย้าเล่นกับยอดอกผมอีก

“อื้มมม ,, ไหนไม่สบายไง”
ผมถามปั้นสิบไป
แต่มันเอามือมาปิดตาผมไว้ แล้วเอาลิ้นมาไล้เลียรอบๆยอดอกผม

“อ่ะ,, ปั้นครับ อื้มม”
นี้มันยั่ว หรือมันอะไรเนี้ยย
ไอ้ตัวเล็ก!!!!

“โอ้ยยย” เสียงผมนี้แหละครับ
ปั้นสิบมันกัดนมผม T^T
ไอ้เตี้ยซาดิสต์!

“กัดทำไมเนี้ยเจ็บนะ” ผมรีบเอามือมาจับเลยครับ
ส่วนปั้นสิบมันนั่งหัวเราะ - -‘

“หมั่นไส้ พูดมาเลยไปขอพี่มิ้วคบทำไม?”
อืมมนะ สรุปปั้นสิบลืมไปแล้วละที่หลอกผม ตอนนี้มางอนผมกลับซะงั้น

“ก็อยากคบไง ไม่ได้หรอ” ผมก็ทำหน้ากวนๆตอบกลับไปครับ

“สรุปจะจะคบจริงๆหรอ?” ทำหน้าหงอยลงทันทีเลย
แต่คือ ,, ลงจากตัวไม้ก่อนได้ไหมปั้น
มันนอนทับตัวผมเหมือนผมเป็นโซฟาเลยครับ - -‘

“ก็คบแหละนะ ,, โอ้ยย”

ปั้นสิบเอามือทุบอกผมครับ T^T ทำไมมันรุนแรงจังเนี้ย
เดี๋ยวกัดเดี๋ยวทุบ

“ไม่เอาดิ พูดมาดีๆ โกรธปั้นก็ลงโทษปั้น อย่าดึงพี่มิ้วมาทำแบบนี้”
พูดไปก็เอาหน้ามามุดๆอกผมอีก
เดี๋ยวได้เคลียร์กันตามแบบที่อาจารย์ยูโรสอนมาแน่ๆ - -‘

“ลงโทษปั้นอะลงโทษแน่ๆ รอสอบเสร็จก่อนเถอะเตรียมตัวไว้รอเลย”
ผมขยับตัวให้ปั้นสิบลงมานอนข้างๆแทนครับ
ถ้ามันยังนอนบนตัวผม แล้วยังดิ้นไปดิ้นมาแบบนั้นอีก
ผมนี้แหละ ,, จะอดใจกับมันไม่ไหว !

“แล้วไปขอพี่มิ้วคบทำไม?”
มันยังถามคำเดิมครับ

ก็คงต้องอธิบายแล้วสินะ
“คืองี้วันนี้ที่เราไปเจอกันที่ Mc นะ จริงๆแล้วพี่มายด์โทรมานัดไม้ให้ไปเจอ”

“ห๊ะ พี่มายด์นัดหรอ นี้ไม้กับพี่มายด์ติดต่อกันหรอ”
ฮืออ ,, ถามดีๆก็ได้ มือนี้ทุบมาเต็มๆอกเลย

“เดี๋ยวก่อนฟังก่อนทำไมชอบทำร้ายร่างกายวะเนี้ย เดี๋ยวปล้ำแม่งงเลยนะ”
ผมจับข้อมือปั้นสิบไว้ ก่อนจะดึงมือมันให้มากอดเอวผมไว้แทน

“เล่าต่อดิ อย่าให้รู้นะว่านอกใจอะ เอาให้ตายเลยคอยดูดิ”
หึ ,, ดุจริงๆนะตัวเล็ก

“เอาให้ตายเลยหรอ เอาจนตายไรงี้ปะ ตายคาอกเลยไหม”
ผมพูดเสร็จก็ก้มไปหอมแก้มปั้นสิบฟอดใหญ่เลยครับ
หมั่นเขี้ยว ,, ทำแก้มพองๆ ปากงอนๆ อยากจะกัดปากมันจริงๆ
(ซาดิตส์ไปกันใหญ่ละนะแก 2 คน - -‘ )

“โอ้ยยเล่าต่อเถอะนะ” ปั้นสิบหยิกเอวผมครับ - -‘
ทำไมแฟนผมโหด?

“อืมม แล้วทีนี้ตอนที่นั่งรอพี่มายด์อะก็เห็นปั้นกับพี่มิ้วพอดี
ไม้ก็เลยเดินไปหานั้นแหละ พอมาคุยกันที่โต๊ะ พี่มายด์ก็โทรมา
แต่ตอนที่คุยโทรศัพท์กันอะไม้เหมือนได้ยินเพลงจากฝั่งพี่มายด์ มันเหมือนเพลงจากร้าน Mc ที่เรานั่งไง
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร ก็คุยกับปั้นกับพี่มิ้วต่อ อื้มม แล้วมันเหมือนเห็นพี่อุ้มเดินผ่านหน้าร้านไป
ตอนแรกก็คิดว่าตาฝาด เลยมองไปข้างนอกร้านอีกครั้ง ผ่านทางกระจกที่กั้นไว้
แล้วปั้นก็รู้ใช่ปะว่ากระจกกั้นร้าน บางทีมันมองเห็นเงาสะท้อนใช่ไหมละ
ไม้เหมือนมองเห็นพี่มายด์นั่งอยู่โต๊ะข้างหลังเราอะ
แต่มันเป็นโต๊ะโซฟา ที่พนักพิงสูงๆ เลยทำให้พี่มิ้วกับปั้นมองไม่เห็นโต๊ะที่นั่งข้างหลังไง”


ปั้นสิบเอามือปิดปากผมไว้ แล้วก็พูดขึ้นมา

“พอไม้เห็นพี่มายด์ ก็เลยเล่นบทโหดพูดไม่ดีใส่ปั้น แล้วยังขอคบพี่มิ้วใช่ไหม?”
หึหึ ฉลาดแล้วสินะแฟน

“อืมมใช่ แล้วไม้ก็ไปบ้านพี่มิ้ว รอจนพี่มายด์มาก็แกล้งจับมือพี่มิ้วต่อหน้าพี่มายด์ แล้วให้พี่มิ้วมาส่งเนี้ยแหละ”

“แล้วไม้ทำแบบนี้ทำไมอะ?”

“ไม้ว่านะวันนี้คงไม่ได้บังเอิญเจอพี่มิ้วกับปั้นหรอก มันเหมือนพี่มายด์อยากให้ไม้มา แล้วเจอกับพี่มิ้วกับปั้นมากกว่า ไม้ก็แค่เล่นไปตามเกมส์แค่นั้นเอง”

“อืมมมม ทำไมพี่มายด์ต้องทำแบบนั้นนะ”

อืมม นั้นสิ ,, ผมก็อยากรู้เหมือนกัน

“ไม่รู้เหมือนกันอะ แต่พี่อุ้มต้องรู้เห็นเป็นใจแน่ๆ ปั้นว่าไหม?”

“อืมม อาจจะแหละนะ แล้วเอาไงต่อ”
ปั้นสิบกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม

“ก็เล่นตามเกมส์ไปก่อน แต่ปั้นสิบห้ามเล่นกับความรู้สึกไม้แบบที่ผ่านมาอีกนะรู้ไหม
จริงๆไม้โกรธปั้นนะเรื่องพี่มิ้ว แต่ตอนนั้นไม้ทำตัวไม่ดี ไม้ก็รู้
ถือว่าไม้ก็ผิดด้วยเหมือนกัน เอาเป็นว่าเริ่มต้นใหม่ละกัน ห้ามโกหกอีก โอเคไหมครับ”

ผมก้มหน้าไปมองปั้นสิบ
ปั้นสิบก็ส่งยิ้มกลับมาให้

“โอเคครับ งั้นตอนนี้ดีกันแล้วนะ”
ปั้นสิบชูนิ้วก้อยมาตรงหน้าผม
555+ เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้

“ครับดีกันแล้ว” ผมยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของปั้นสิบ
ปั้นสิบหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ
อืมม สรุปนี้มีแฟนหรือมีน้องชายวะ -_-‘


“นอนได้แล้วปั้นสิบ ,, พรุ่งนี้ไม้ต้องไปฟิตร่างกายอีก ใกล้จะสอบแล้ว”
ผมดึงผ้าห่มมาห่มให้ปั้นสิบ ก่อนจะบอกให้ปั้นสิบนอน
แต่ปั้นสิบมันซนครับ เลื่อนเอามือมาลูบไล้ตรงหน้าท้องผม

“นั้นสิต้องไปฟิตแล้ว ซิคแพ๊คหายแล้วเนี้ย”
T^T บอกตรงๆก็ได้จะลูบไล้เล่นทำไม มันเสียวเว้ยยย!

“เอามือออกมาได้แหละ ไม่งั้นได้ฟิตมันคืนนี้แน่แหละนะ”
ผมดึงมือปั้นสิบให้มากอดเอวผมเหมือนเดิม
ปั้นสิบก็หัวเราะคิกคักๆ ก่อนจะมุดเข้ามาซุกที่อกผม

“รักไม้นะ ปั้นขอโทษนะครับ”
ผมได้แต่กอดกระชับตัวปั้นสิบให้แน่นขึ้น

“ไม้ก็รักปั้นนะ ฝันดีนะครับ”

คืนนี้คงเป็นคืนที่เรา 2 คน ,, นอนหลับอย่างมีความสุขที่สุดแน่ๆครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-06-2015 15:23:23
 :-[     เขินไปกับปั้นสิบด้วยเลยค่ะ
ว่าแต่มือไม้หนูปั้นนี่ทั่วถึงเกินไปนะคะ แหม ไม้ฉากต้องใช้ความอดทนอีกแล้ว
ใช่ค่ะ ไม้ฉากร้าย แบบนี้แหละถึงเอาอยู่
เราเข้าใจที่พี่ฟาร์มพูดมานะ คนจะสอบแล้วอะไม่มีเวลามานั่งกังวลเรื่องสารพัดทางฝั่งพี่มิ้วหรอก ถ้ากลับไทยแล้วเคลียร์ลงตัวก็คบกันต่ออะ ดูพี่แกไม่งี่เง่า พี่มิ้วก็สู้ๆละกัน จัดการทีละเรือง

 :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-06-2015 15:23:45
โมเม้นต์พี่มิ้ว

Milk.m ::
พี่ฟาร์มขอโทษ อย่าโกรธดิ ไม้มันแกล้งมิ้วเฉยๆ
เฟสทามมานะ คิดถึงอยากอ้อนอะ วันนี้ไม่สบายกว่าเดิมอีก
พี่ฟาร์มเฟสทามมานะคะ = )


กำลังส่ง mail  ไปง้อพี่ฟาร์มคะ
โกรธอะไรไม่รู้เฟสทามหาก็ไม่รับ เลยต้องมาส่งเมลไปหาแทน จะอ่านไหมเนี้ยยย??
กดรีเฟรชรัวๆเลยคะ แล้วก็เจอเมลตอบกลับมาจากพี่ฟาร์ม >////<


Mr.Fram  ::
อือ แกล้งกันจนมายด์โทรมาบอกพี่ถึงที่นี้ว่ามิ้วคบกับไม้ สวีตกันมากจับมือกันอีก
เรื่องของหลุยส์พี่ก็ยอมเข้าใจไปแล้วนะ แต่นี้ถ้ามิ้วจะคบกับไม้เพื่อชดเชยความรู้สึกให้เหมือนที่มิ้วคบกับหลุยส์
พี่ไม่เอาแล้วละนะมิ้ว ,, พี่รอมิ้วมากี่ปีแล้วคะ? กี่ปีที่พี่ยอมมิ้วทุกอย่าง เข้าใจมิ้วทุกอย่าง ,, ถ้ามิ้วจะคบกับไม้ก็คบกันไปเถอะคะ สถานะของเราตอนนี้ถอยออกมาคนละก้าวก่อนละกัน ถ้ามิ้วเคลียร์เรื่องราวต่างๆได้แล้ว
และพร้อมจะเป็นมิ้วของพี่ฟาร์มคนเดียวเมื่อไหร่ เราค่อยกลับมาใช้สถานะแฟนนะคะ
เราคบกันแบบคนโตนะมิ้ว ต่างคนต่างมีเรื่องต้องรับผิดชอบ พี่อยู่อังกฤษ มิ้วอยู่เมืองไทย เวลามันต่างกันมาก
แต่พี่กับมิ้วก็พยายามมีเวลาให้กันเสมอ แล้วถ้ามันต้องแบ่งเวลาไปให้คนนั้นคนนี้ของมิ้วอีก
เวลาของพี่คงไม่เหลือแล้วละคะ เอาตามนี้แล้วกันนะมิ้ว ช่วงนี้พี่จะสอบแล้วด้วย
แล้วพี่ใกล้กลับเมืองไทยจะเมลมาบอกคะ รักษาสุขภาพด้วยนะ / พี่ฟาร์ม


คือ ,, โดนบอกเลิก?
อะไรวะ อะไรวะเนี้ย !!!



------------------------------------------------
ไม่ยืดเยื้อนะ ,, 5555+ เฉลยกันไปแบบไม่ขัดใจคะ
จริงๆแล้วคนที่ร้ายที่สุดอาจจะไม่ใช่มายด์หรืออุ้มนะ

ไม้ฉากมันร้ายยคะ =)

มีคำผิดยังไงเจขออภัยด้วยนะคะ
คำแนะนำ คอมเมนต์ต่างๆ ,, และ +1 ที่ให้เจ
เจต้องขอขอบคุณมากๆคะ

https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996
ฝากเพจด้วยนะคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 16-06-2015 15:37:03
อุ๊แหม่


ไม่เสียแรงที่เทคะแนนให้ไม้ฉาก

คนอ่านก็ฝันดีค่ะคืนนี้ อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-06-2015 15:41:52
อุ้มกัยมายด์เนี่ยเทพอุ้มสมจริงๆ
ขอใช้คำแรงๆหน่อยนะ มายด์เนี่ยทำสารพัดกับพี่สาวก็เพราะคว-อันเดียวเนี่ยนะ
นี่ก็มาทำกับมิ๊วเรื่องฟาร์มอีก
เป็นห่วงจริงๆนะ คนเราคบกันโดยมีระยะห่างกันมักจะไม่รอด นี่ยังมาเจอคนเพ็จทูลอย่างมายด์อีกจะไปเหลือหรือ?
สงสัยพี่มิ๊วต้องตบมายด์หลายๆรอบๆหรือเปล่านี่?
ยังไงก็หวังว่าฟาร์ม*มิ๊วจะกลับมาคืนดีกันนะ  เป็นห่วงจริงๆนี่ก็โดนบอกเลิกเฉยเลย คงจะสะใจมายด์แล้วสิ ไม่แน่นะอาจจะรอเสียบแทนที่มิ๊วกับฟาร์มอยู่กระมัง

ไม้ร้ายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ดีแล้วที่ดีกันกับปั้นแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 16-06-2015 15:46:59
ในเมื่อก็ดีกันแล้ว ปั้นสิบอย่าลืมเล่าให้ไม้ฉากฟังถึงพฤติกรรมของอุ้มรักที่เที่ยวโทรศัพท์มาข่มขู่ปั้นสิบบ้างนะคะ เพราะก็ไม่รู้ว่าขานั้นจะมาไม้ไหนอีกเหมือนกันน่ะค่ะ

ส่วนฟาร์ม..หูเบาไปนะคะบางที~ อยากรู้อะไรทำไมไม่มาถามแฟนตัวเองตรงๆ ล่ะคะ ไปฟังทำไมกับคำพูดของคนอื่นถึงจะเป็นน้องสาวแฟนก็เถอะ สนิทกันหรือก็ไม่? เฮ้อ~ แต่ห่างๆ กันไปก่อนแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะค่ะเราว่า กลับไปทบทวนความรู้สึกของตัวเองกันอีกสักหนก็คงจะไม่เป็นไรหรอกเนอะ เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้นมาบ้าง เป็นห่วงอย่างเดียวก็ตรงที่ตอนนี้เจ๊มิ้วเคว้งแล้วนี่ล่ะ คงจะไม่เหงาจนถึงกับขนาดตกหลุมรักไม้ฉากอีกหนหรอกนะคะ :try2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-06-2015 17:44:09
อ้าวไงเป็นพี่มิ้วที่รับเคราะห์มากที่สุดล่ะ พี่ฟาร์มฟังพี่มิ้วก่อนมันไม่มีอะไรเลยจริงๆ นะ
ไม้ฉาก-ปั้นสิบมาเคลียร์ให้พี่มิ้วเลยนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 16-06-2015 21:04:51
งานพี่มิ้วงอกซะแล้ว  มายด์นี่สุดยอดจริงๆเหมาะสมกับอุ้มมาก  ถ้าจับคู่กันคงจะเยินกันไปข้าง
ตอนนี้เอาใจช่วยพี่มิ้วก่อนขอให้เตลียกันได้เร็วๆ  เอาใจช่วยค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 16-06-2015 21:47:34
ไม้ฉากร้ายกาจกว่าที่คิดนะ  แต่ปั้นสิบอย่าลืมเล่าที่พี่อุ้มโทรมาขู่นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-06-2015 23:21:51
เอาคืนสินะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-06-2015 23:27:04
คืนนี้ไม่ได้อัพนะ ,,
ตอนหน้า,, พวกแม่ๆกลับมาละค่าาา


แล้วพบกันตอนหน้าคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 17-06-2015 00:45:21
 :L2:
เอาดอกไม้มาให้คนน่ารักที่สุดของตอนนี้
..พี่มิ้ว..

ไม้ฉากร้ายว่ะ
 :hao7:

แต่มีดีที่รักปั้น..มั่นคงมาก
อิจฉาปั้นนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 17-06-2015 01:24:44
เฮ้ออออ.. โล่งอก
นึกว่าจะหน่วงกว่านี้ ดีนะไม้เข้าใจปั้น  :katai2-1:

รอดูคู่อุ้มมายด์ว่าวางแผนอะไรกัน
แต่ส่วนตัวคิดว่า อุ้มคิดวางแผนให้ไม้ปั้นทะเลาะกันแล้วตัวเองก็ไปปลอบปั้น แล้วให้มายด์ไปปลอบไม้ อะไรประมานนี้เปล่าหว่า 5555

รออ่านตอนต่อไปนะค้า
ปล. คุณแม่ๆ รีบกลับมากันทำไม 55 ไม้ปั้นก็อดสวีทกันอ่าสิๆ  :katai5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-06-2015 16:32:20
คืนนี้เจอัพไม้ฉากปั้นสิบนะคะ
แล้วจะแจ้งความคืบหน้ารวมเล่ม My Tutor ให้ทราบคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-06-2015 16:53:10
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 17-06-2015 22:45:44
อัพคืนนี้เหรอคะ  งั้นรออ่านน้า

 :katai5:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-06-2015 23:11:22
Ch 39  เปิดตัวแฟน || ไม้ฉาก
   


“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ  ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
ผมงัวเงียตื่นมารับสาย
ปั้นสิบเลยพลิกตัวไปนอนกอดผ้าห่มแทน
เมื่อคืนปั้นมันนอนกอดผมจนเช้าเลยครับ ^/////^

เบอร์แม่นี้เอง โทรเข้ามาแต่เช้าเลย
เพิ่งเจ็ดโมงเช้าเองนะ มีอะไรด่วนหรือป่าวว????

ผม :: สวัสดีครับแม่

แม่ :: วันนี้แม่เข้ากรุงเทพนะ ไม้มารับแม่ที่ดอนเมืองหน่อยสิลูก

ผม :: อ้อ ได้ครับแม่ แล้วแม่จะมานอนกับไม้หรือไปนอนบ้านแปะครับ

ตอนนี้ปั้นสิบมันพลิกตัวกลับมากอดผมละครับ
แถมยังเอาหน้ามานอนแนบตรงท้องผมอีก

แม่ :: ไปนอนกับไม้ลูก แม่มาวันเดียวนะ สะดวกหรือป่าว
เหอๆ จะให้ตอบว่าไงละครับแม่ ถามมาแบบนี้ TT

ผม :: สะดวกสิครับแม่ เพราะคอนโดปั้นสิบมีตั้ง 2 ห้องนอน

แม่ :: งั้นบอกปั้นให้แม่ด้วยนะ อีก 2 ชั่มโมงเจอกันนะครับ

ผม :: ครับ


พอกดวางสายจากแม่เสร็จก็รีบดันหัวปั้นสิบออกเลยครับ
มันแกล้งผมอะครับ  มันไม่ได้นอนนิ่งๆ
นี้มันนอนแล้วเอาแก้มมานาบกับท้องผมเลย
หื้ออออ เดี๋ยวเถอะนะ อดทนไม่ไหวขึ้นมาละก็อย่ามาร้องละกัน - -‘

“แม่จะมาหรอ” ปั้นสิบขยับเอาหัวมานอนหนุนแขนผมแทน

“ครับ เดี๋ยวจะไปรับแม่ละอะ ปั้นไปด้วยกันไหม”
ผมดึงเจ้าตัวเล็กมากอด มาหอมแก้ม
ผมชอบนะ ,, นอนกอดนอนเล่นกันตอนเช้าๆแบบนี้
แก้มปั้นสิบมันหอมครับ หอมกลิ่นแป้งเด็ก
แรกๆผมชอบหอมเบาๆ หอมหลายๆครั้ง
แล้วสุดท้ายหมั่นเขี้ยวมันหอมแรงๆจนมันตีอะครับ 5555

“เห้ยยย อย่าหอมแรงดิวะ  เจ็บแก้มไปหมดแล้วเนี้ยย  ไม้แม่งง ซาดิตส์วะ”
พูดเสร็จก็ผลักตัวผมออก ก่อนที่มันจะลุกนั่งแล้วมองหน้าผม

“ก็มันหอมไง ว่าแต่ไม้ซาดิตส์ ดูตัวเองทำไม้ดิ”
ผมดึงผ้าห่มออก โชว์รอยดูด รอยหยิก รอยทุบที่ปั้นสิบกระหน่ำทำร้ายผม TT

“5555 สมน้ำหน้า”
มันหัวเราะเสร็จก็เดินเขาห้องน้ำไปเลยครับ
หื้มมม เตี้ยเอ้ยยย!!!

ผมเก็บที่นอนให้ปั้นสิบ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องคุมะของผม
เก็บของในห้องให้เรียบร้อย ซ่อนกล่องลับที่อาจารย์ยูให้มาด้วย 5555+
แม่ผมเห็นมีช๊อคอะครับงานนี้ พอเก็บของเสร็จก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว
พอออกจากห้องนอนมาก็เจอปั้นสิบรออยู่ที่โต๊ะทานข้าวแล้วครับ

“รีบมากินเร็วๆ ปั้นชงโอวันตินกับปิ้งหนมปังไว้ให้แล้ว”
ปั้นสิบกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ
หื้มมม ,, นี้สินะความสุข

รู้สึกตัวเองคิดถูกแล้วที่ไม่หาเรื่องงอนปั้นสิบต่อ
รู้สึกตัวเองโชคดีที่เลือกปั้นสิบ : )
แฟนผมโคตรน่ารักเลยใช่ไหมละครับ
(เหอๆ โคตรจะหลงแฟนอะนะ )


พอพวกผมทานมื้อเช้าเสร็จ ผมก็ชวนปั้นสิบให้ออกไปรับแม่ด้วยกัน

“ปั้นไปรับแม่ด้วยกันเหอะนะ เผื่อแวะทานข้าวก่อนไง แล้วค่อยกลับเข้าห้อง”
ผมเดินตามปั้นสิบมานั่งที่โซฟา แต่ไม่ได้นั่งคนละตัวนะครับ
นั่งทับลงไปบนตัวปั้นสิบนั้นแหละ 5555

“อืมม ก็ได้ จะไปเลยไหมอะ”
นอกจากจะไม่ผลักออกแล้ว ปั้นมันยังขยับตัวนิดหน่อย
ให้ผมนั่งพอดีกับตักของมัน แล้วเอามือมากอดเอวผมไว้

“ไปเลยก็ได้ครับ กลัวแม่จะรอ” ผมทำท่าจะลุกขึ้น
แต่ปั้นสิบก็กอดเอวผมไม่ยอมปล่อย
นี้ยังไงกันครับแฟน  ,, จะไปไหมครับบบบบ

“เอ้า ปล่อยก่อนสิครับ เดี๋ยวค่อยกลับมากอดใหม่นะ”
ผมหันไปมองหน้าปั้นสิบ แต่ปั้นสิบทำหน้างอใส่อีกละครับ

“ลืมไปหรือไงว่าวันนี้แม่มา จะมากอดได้ไงละ”
เออนั้นดิ ลืมไปเลย 555555 ถึงว่าละกอดเอวไว้ไม่ยอมปล่อยเลย

“โอ๋ๆแม่มาแค่วันเดียวเอง พรุ่งนี้ก็กอดกันเหมือนเดิมเนอะ”
ปั้นสิบพยักหน้าให้ผมก่อนจะปล่อยมือที่กอดเอวผมออก
ผมดึงปั้นสิบให้ลุกขึ้นยืน แต่กว่าจะออกจากห้องได้นี้แกล้งกันจนเจ็บตัวไปหมดครับ
คือผมดึงปั้นสิบให้ลุกพอปั้นสิบลุกมาได้นิดหนึ่งผมก็ปล่อยมือ 555
ปั้นสิบมันก็ล่วงลงไปนั่งเหมือนเดิม มันก็ไล่ตีผม
กว่าจะออกจากห้องได้นี้ตัวแดงไปหมดครับ รอยต่อยทั้งนั้น 555555+

พอมาถึงสนามบินดอนเมือง ก็รอแม่แค่แป๊บเดียวครับ แม่ก็เดินออกจากเกทมาหา

“สวัสดีครับแม่” ผมกับปั้นสิบยกมือไหว้แม่ แม่ก็ยิ้มรับไหว้พวกผมครับ
หื้มม อารมณ์ดีแปลกๆนะ ปกติถ้าเห็นปั้นสิบ แม่จะชักสีหน้านิดๆครับ

“หวัดดีจ๊ะไม้ หวัดดีจ๊ะปั้นสิบ ทานอะไรกันมาหรือยัง”
แม่เดินเข้ามากอดผม แล้วหันไปทักปั้นสิบ

“อ่อ เมื่อเช้ารองท้องกันมานิดหน่อยแล้วครับ แต่ยังไม่ได้ทานข้าวกันเลย” ปั้นสิบตอบแม่ผม

“ดีจ๊ะ งั้นเดี๋ยวเราไปทานข้าวกัน แม่นัดน้องอุ้มไว้ด้วย”
พูดเสร็จแม่ก็เดินนำพวกผมออกมาเรียก Taxi

นัดน้องอุ้ม - -‘

ไอ้พี่อุ้มอีกแล้วสินะ ,, เห้ออออ ไม่อยากจะเจอหน้ามัน


พวกผมก็ทำได้แค่ขึ้น Taxi แล้วนั่งกันไปเงียบๆ
จนถึงร้านอาหารที่แม่บอกทาง Taxi ไปนั่นแหละครับ

“เข้าไปในร้านกันลูก ป่านนี้น้องอุ้มคงมารอแล้วละจ๊ะ”
โห้ยย น้องอุ้มคงมารอ
ปล่อยให้มันรอไปเถอะครับแม่

พวกผมเดินตามแม่เข้ามาในร้าน พอถึงโต๊ะที่พี่อุ้มนั่งรอ
ผมกับปั้นสิบถึงกับหันมามองหน้ากันเลยครับ
ก็พี่มายด์ นั่งอยู่ข้างๆพี่อุ้มด้วยนิครับ

“พี่มายด์” เสียงปั้นสิบเรียกพี่มายด์

“อ้าว นี้ปั้นก็รู้จักหรอลูก” แม่ผมหันไปถามปั้นสิบ

“อ่อครับ รู้จักครับ” ปั้นสิบรีบตอบแม่ผม ก่อนจะหันมาสบตาผม
เห้ออมาด้วยกันได้ไงวะ?  นี้อาจจะไม่ได้นัดทานข้าวเฉยๆแล้วละมั้ง
ผมเลือกจะนั่งข้างๆปั้นสิบ แต่พอแม่ผมพูดออกมาทำให้ผมกับปั้นสิบต้องตกใจอีกรอบครับ

“อ้าวไม้ จะตามไปนั่งข้างๆปั้นสิบทำไม มานั่งข้างๆแฟนเราสิ”

แฟน?

ก็ปั้นสิบแฟนผม ผมนั่งก็ถูกแล้วนิ
แม่ งง อะไรครับเนี้ยยย
คือ แม่ผมทราบแล้วครับเรื่องผมกับปั้น
เพราะผมสารภาพไปตั้งแต่ก่อนมากรุงเทพแล้ว

“นี้ไม้ก็นั่งถูกแล้วนิครับ” ผมก็ยั่งยืนยันคำเดิมว่าผมนั่งถูกที่แล้ว

“เลิกล้อแม่เล่นได้แล้วนะไม้ฉาก เดี๋ยวน้องปั้นอีกคนนะ ล้อแม่เล่นจนแม่ตกใจกันหมด”

ล้อเล่น?
เดี๋ยวก่อนนะ นี้มันเรื่องอะไรวะ?

“ล้อเล่นอะไรครับแม่?”
แม่ดึงผมมาให้นั่งข้างๆพี่มายด์
แล้วแม่ก็นั่งข้างๆผมอีกที
ตอนนี้พี่อุ้มมันขยับไปนั่งข้างๆปั้นสิบแทนละครับ
เหอะๆ ,, ฉวยโอกาสจริงๆนะมึงไอ้พี่อุ้ม !

“ก็เรื่องที่ไม้ชอบปั้นไง ตอนแรกแม่ตกใจมากเลยนะ
จนพี่อุ้มเรานะมาบอกแม่เรื่องน้องมายด์ แม่กับม๊าของปั้นสิบละโล่งใจกันเลยละลูก”


พี่อุ้มบอกแม่เรื่องพี่มายด์?
บอกอะไรวะพี่?


ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม แต่พี่อุ้มก็ยิ้มออกมาเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไร

“ก็พี่เห็นเรากังวล กลัวแม่จะว่าเรื่องมีแฟน พี่เลยไปบอกแม่ให้ไงละ”

กังวล?

โอ้ยย ผมไปกังวลตอนไหนวะเนี้ยยพี่อุ้ม !!!


“กังวลอะไรพี่อุ้ม” ผมเริ่มขึ้นเสียงกับพี่อุ้มละครับ คือ มึงทำเชรี้ยอะไรวะ!

“ไม้ฉาก อย่าว่าพี่อุ้มเค้าเลย มายด์เองแหละที่ไปปรึกษาพี่อุ้มเรื่องของเรา”

เรื่องของเรา?

พี่มายด์ไม่พูดเฉยๆนะครับ มือก็มาจับแขนผมด้วย
ผมรีบดึงมือพี่มายด์ออก ก่อนจะหันไปถามพี่มายด์

“เรื่องของเรา ยังไงพี่มายด์”
พี่มายด์ก็ทำได้แต่ยิ้มครับ ไม่ตอบอะไรออกมา

“เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน แม่ว่าเราสั่งอาหารกันก่อนดีกว่านะ” แม่ผมก็รีบสั่งอาหารเลยครับ
แต่ผมไม่มีอารมณ์จะกินแล้วสิ หันไปมองปั้นสิบ มันก็กำลังทำเป็นอ่านเมนูอาหาร
เพราะเมื่อก่อนหน้านี้ผมหันไปมองมัน พี่อุ้มพยายามชวนมันคุยครับ

เห้ออ น่ารำคาญจริงๆเลย


“ไม้ทานอะไรดีคะ” เสียงพี่มายด์ครับ
หึ ยังจะมาแบ้วอีก

“ไม่ทานครับ พี่มายด์ทำแบบนี้ทำไม” ผมไม่ได้พูดเสียงเบาครับ
พูดดังๆปกตินี้แหละ แต่พี่มายด์ก็ยังยิ้มให้ผมอีก

“ก็เราจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันได้ไงคะ แม่ก็ยอมรับแล้วด้วย
ไม่ต้องปิดบังแม่อีกแล้วด้วย ไม้ไม่ดีใจหรอ”

หื้มมม เรียนวิชาปั้นน้ำเป็นตัวมาจากไหนครับพี่?

“ยอมรับอะไรพี่มายด์ อย่าพูดอะไรให้แม่ของไม้เข้าใจผิดซิครับ”
ผมนั่งนับ 1 2 3 ในใจ กลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหวต่อยผู้หญิงซะจริงๆ !!!!

“นี้ไม้ฉาก จะไปว่าแฟนตัวเองทำไมลูก มีแฟนได้แม่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรซะหน่อย”
แม่ผมสั่งอาหารเสร็จแล้วก็หันมาดุผมครับ

“แต่แม่ครับ พี่มายด์ไม่ได้เป็นแฟนไม้นะครับแม่”
ผมหันไปบอกแม่ตรงๆ ก่อนจะหันไปมองปั้นสิบ
ที่ตอนนี้โดนพี่อุ้มรุกหนักมาก
พี่อุ้มมันขยับเก้าอี้มานั่งซะชิดปั้นสิบเลยครับ

“แม่เข้าใจนะลูก ที่ไม้จะโกรธน้องมายด์เค้า เรื่องที่เค้าโกหกว่าชื่อมิ้วนะ
แต่ไม่น่าจะโกรธนานนะ เพราะถึงเค้าจะโกหกว่าเค้าชื่ออะไร
แต่เวลาเค้าคุยกับไม้ มันก็คือตัวเค้า คือความรู้สึกดีๆที่เค้ามีให้ไม้นะ
เป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงนะไม้ฉาก”

โอ้ยยยอะไรวะเนี้ย แม่พูดอะไร งง ไปหมดแล้ว

“แม่ครับ ผม งง ไปหมดแล้ว เรื่องโกหกเรื่องอะไรนะ ผมไม่เข้าใจครับ”
ปวดหัวครับ ยิ่งแม่พูดผมยิ่ง งง
ตอนนี้แม่ผมเริ่มหันไปมองหน้าพี่อุ้มแล้วครับ
เหมือนจะถามพี่อุ้มว่า ความจริงคืออะไรกันแน่?

“ไม้ จำไม่ได้หรอก็ที่ไม้ไปเล่าให้พี่ฟังตอนเข้าค่ายไง เรื่องมิ้วนะ”
พี่อุ้มมันจะโกหกอะไรอีกวะ แล้วกูไปเล่าอะไรตอนไหน?

“เล่าอะไรพี่อุ้ม”


“ก็เรื่องที่คุยกับพี่มิ้วมาตั้งแต่ช่วงธันวา คุยกันตลอด
แชตหากันตลอด แล้วยังเอารูปพี่มิ้วมาให้พี่ดู แล้วถามพี่ว่าพี่รู้จักพี่มิ้วไหม
แล้วพี่บอกไม้ไปว่ารู้จักแต่ว่าคนนี้ชื่อมายด์นะ  ตอนนั้นไม้ก็ทำหน้า งงๆ
แล้ววันที่เราไปดูสถานที่สอบอะ พี่ก็พามายด์ไปเจอไม้ แต่วันนั้นปั้นสิบไม่สบาย
ไม้เลยกลับก่อน มายด์มันกลัวว่าไม้จะไม่เข้าใจ
พี่เลยไปคุยไปอธิบายให้แม่ของไม้เข้าใจไง
ไม้จะได้สบายใจด้วยว่าแม่ไม้ไม่ได้ห้ามเรื่องคบกับมายด์”

หื้มมม ,, อะไรของมึงครับพี่อุ้ม!!!

“ใช่ลูก อุ้มเอามือถือของลูกมาให้แม่ดู แม่ก็ได้อ่านแชต 
แล้วยังเห็นรูปของน้องมายด์ในเครื่องด้วยนะลูก”


มือถือ?? อ่อออออออออ มือถือที่หายไปนั้นหรอ
ผมเริ่มเข้าใจอะไรๆนิดๆละครับ


“แม่ครับ ไม้เป็นแฟนกับพี่มายด์ไม่ได้จริงๆครับ”

ผมหันไปบอกกับแม่ตรงๆ
แม่มีสีหน้าตกใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าปั้นสิบ
คือแม่มองหน้าผมสิ ไปมองหน้าปั้นสิบทำไม
ปั้นสิบมันยิ่งหลบหน้าแม่ครับ แม่เล่นจ้องซะขนาดนั้น

“ทำไมไม่ได้” แม่เปลี่ยนเป็นเสียงดุขึ้นทันทีเลยครับ

“ไม้เคยคุยกับพี่มิ้ว นั้นคือเรื่องจริงครับแม่ และตอนนี้ไม้ก็คบกับพี่มิ้วจริงๆ”
แม่ยิ้มขึ้นมานิดหน่อยละครับ

“ก็คบกันแล้วก็ดีแล้วไงลูก พี่เค้าเคยโกหกอะไรไปก็อภัยให้เค้านะ
ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรซะหน่อย แล้วอีกอย่างนะไม้
เราต้องรู้จักอภัยและให้โอกาสคนอื่นนะลูก”
แม่พูดไปก็ยิ้มไปด้วย
อืมมม ท่าทางแม่ผมจะอารมณ์ดีก็เพราะผมมีแฟนเป็นผู้หญิงสินะ

“ครับ แต่พี่มิ้วที่ผมคบ ไม่ใช่คนนี้ครับแม่”
จากที่แม่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก แม่ผมถึงกับชะงักเลยครับ
พี่อุ้ม กับ พี่มายด์ก็เหมือนกัน
ส่วนปั้นสิบนี้วางแก้วน้ำที่กำลังดื่มซะดังเลยครับ

“หมายความว่าไงไม้”

“ก็หมายความว่าจริงๆแล้วพี่มิ้วที่ผมคุย
เค้าชื่อพี่มิ้วจริงๆนั้นแหละครับ เค้าแค่ใช้รูปพี่มายด์มาหลอกผม
แต่ผมเจอตัวจริงเค้าแล้วนะครับแม่ และผมก็ตกลงที่จะคบเค้าไปแล้ว”

ผมยิ้มให้แม่ ซึ่งตอนนี้แม่ผมมีสีหน้าไม่ต่างอะไรกับพี่มายด์ หรือพี่อุ้ม
คือ ทำหน้า งง นั้นแหละครับ 5555555

“โอ้ยยไม้ฉาก แม่ปวดหัวไปหมดแล้ว
ถ้าไม้บอกว่าน้องมายด์ไม่ใช่แฟนไม้ แล้วไหนมิ้วไหนอยู่ไหน ไปพามาให้แม่รู้จักหน่อย”

“ครับแม่ กำลังมาครับ พอดีผมตั้งใจชวนพี่มิ้วมาทานข้าวกับแม่อยู่แล้วครับ
แต่นัดไว้ตอนบ่าย พอแม่บอกว่าจะมาทานข้าวเลย ผมเลยส่งข้อความไปบอกแล้วครับ
อีกสักพักคงมา ตอนนี้แม่ทานข้าวก่อนนะครับ”

ผมยิ้มให้แม่ ก่อนจะตักกับข้าวให้แม่ทาน

คือ ผมมาถึงตอนแรกพอเห็นพี่มายด์กับพี่อุ้ม ผมไม่ค่อยไว้ใจครับ
เลยส่ง SMS ไปหาพี่มิ้ว บอกให้พี่มิ้วตามมาหาหน่อย พี่มิ้วส่งมาว่า โอเค
ตอนนี้ผมนั่งทานข้าวไป ก็มองหน้าพี่อุ้ม กับพี่มายด์ไปด้วย
แต่ละคนทำหน้าแบบบรรยายยากมากครับ
เหมือนจะรู้สึกผิด ก็ไม่น่าจะใช่
จะว่ากลัวแม่ผมด่า ก็ไม่น่าใช่อีกนั้นแหละครับ
เพราะพี่มายด์ยังตักกับข้าวเอาใจแม่ผมอยู่เลย
หึ ,, หน้าหนามากครับ เป็นคนอื่นเจอหักหน้าตรงๆแบบนี้
ผมว่าไม่กล้าจะนั่งยิ้มอยู่แบบนี้หรอกครับ

ผมนั่งทานข้าวไปสักพัก พี่มิ้วก็โทรมาหาครับ
ผมหันไปยิ้มให้ปั้นสิบนิดหนึ่ง ก่อนจะกดรับสายพี่มิ้ว

ผม :: ถึงไหนแล้วครับ

พี่มิ้ว :: หน้าร้าน แกเดินออกมาเลยนะ
พี่ไม่เดินเข้าไปคนเดียวแน่ๆ แล้วนี้มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ยยย

ผม :: 555 ไม้เดินออกไปรับนะ


พี่มิ้วกดวางสายก่อนที่ผมจะพูดจบอีกครับ สงสัยหงุดหงิดมากแน่ๆ


“แม่ครับ เดี๋ยวไม้ออกไปรับพี่มิ้วก่อนนะครับ”
ผมบอกแม่ แล้วยิ้มให้ปั้นสิบ ซึ่งปั้นสิบก็พยักหน้ากลับมาให้
ผมเลยเดินออกมาหาพี่มิ้วหน้าร้านครับ
พอพี่มิ้วเห็นหน้าผม ก็ส่งสายตาดุๆมาให้ผมทันทีเลยครับ

“แก นี้มันเรื่องอะไร บอกมา”
โหยยย ทำไมต้องขึ้นเสียงครับพี่มิ้ว

“เอานะพี่มิ้ว ไปแสดงตัวเป็นแฟนก่อน เดี๋ยวอธิบายให้ฟังนะ เอาเนียนๆเลยนะ ช่วยไม้กับปั้นหน่อย”
ผมรีบดึงแขนพี่มิ้วให้เดินตามเข้ามาในร้านเลยครับ
พอเดินเข้ามาใกล้ๆโต๊ะแม่ก็เปลี่ยนมาจับมือแทน

“แม่ครับ นี้พี่มิ้วแฟนไม้ครับแม่”

แม่ผมหันมาเห็นพี่มิ้วก็ทำหน้าตกใจเลยครับ
ก็ผมหุ่นนายแบบขนาดนี้ ส่วนพี่มิ้วหนักตั้ง 104 กิโลอะครับ
555+ แต่วันนี้พี่มิ้วใส่ชุดทำงานมา เลยดูไม่อ้วนใหญ่มากเท่าไหร่ครับ

“สวัสดีคะแม่” พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผม ก่อนจะส่งยิ้มเรียบร้อยๆให้แม่ผมครับ
คือ พี่มิ้วกับพี่มายด์ เอาจริงๆหน้าคล้ายกันมากครับ
เพียงแต่พี่มายด์ผอม และพี่มายด์จะแต่งหน้า ทาปากตลอด
ส่วนพี่มิ้วแต่งบางๆครับ  น่ารักไปคนละแบบ

“พี่มิ้วนั่งตรงนี้ละกันครับ”
ผมดึงเก้าอี้ว่างข้างๆปั้นสิบ ให้พี่มิ้วนั่งครับ
อย่างน้อยนั่งใกล้กันแบบนั้น พี่มิ้วกับปั้นสิบจะได้อุ่นใจว่ามีพวก 555+

มาลองคิดเล่นๆสนุกๆกัน  ,,
ปั้นสิบพี่มิ้ว vs พี่อุ้มพี่มายด์
ผมว่าสูสีเหมือนกันนะ 5555+
แฟนผมก็ร้ายนะครับ ทุบตีผมซะเจ็บช้ำไปทั้งตัว
ส่วนพี่มิ้วนี้คงลงมวยปล้ำหญิงได้ไม่ยาก ทุ่มทีนึงพี่มายด์อาจจะแพ้น๊อค
(ไปไกลแหละ แกคิดอะไรไปไกลแล้วเว้ยยไม้ฉาก !! )

“มายด์จะออกมาเจอกับคุณแม่น่าจะบอกพี่ด้วยนะ จะได้มาพร้อมกัน”
พี่มิ้วทักพี่มายด์ครับ 5555 เปิดประเด็นก่อนเลยด้วย เจ๋งวะพี่มิ้ว = )

“เออนี้ หนูรู้จักน้องมายด์ด้วยหรอ” แม่ผมหันไปถามพี่มิ้ว

“คะแม่  มิ้วกับมายด์เป็นพี่น้องกันคะ
ก่อนอื่นมิ้วกราบขอโทษคุณแม่มากๆนะคะ
ที่ทำให้คุณแม่รู้สึกสับสนในตอนนี้ คือเรื่องราวจริงๆมันผิดที่มิ้วเองคะแม่”

พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผมอีกครั้ง แทบจะกราบอกแม่ผมเลยครับ 5555

“มันเป็นยังไงละลูก ไหนเล่าให้แม่ฟังหน่อยสิ”

แม่ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่มิ้วที่ยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษแม่ไว้

“คือเรื่องมันเป็นเพราะมิ้วคะแม่ มิ้วแอบชอบไม้นะคะ
แต่ด้วยความที่มิ้วอายุมากแล้วยังอ้วนแบบที่แม่เห็น
มิ้วเลยไม่กล้าที่จะเอาตัวเองไปคุยกับไม้ เลยมาบอกมายด์ว่าพี่ขอยืมรูปหน่อย
แต่แม่คะมิ้วไม่มีเจตนาจะโกหกอะไรไม้นะคะ มิ้วแค่อยากคุยกับไม้เฉยๆนะคะ
ก็คุยกับไม้แค่ไม่กี่อาทิตย์แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก”

หื้ออ พี่มิ้วรับผิดเองหมดเลยอะ - -‘

“แล้วที่น้องมายด์กับน้องอุ้มมาบอกแม่ละ”
แม่ผมเริ่มหันไปมองหน้าพี่อุ้มกับพี่มายด์ละครับ 555

“ที่มายด์กับอุ้มมาบอกแม่ ก็อาจจะเป็นเพราะมายด์ไม่อยากให้ไม้โกรธมิ้วนะคะแม่
 มิ้วกับมายด์เป็นพี่น้องกันจริงๆคะ มายด์คงเห็นมิ้วทุกข์ใจที่ต้องโกหกไม้
เลยจะรับผิดแทนมิ้ว ยังไงมิ้วต้องขอโทษแม่ ขอโทษทุกๆคนอีกครั้งนะคะที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมดเลย ,,
 มายด์กับอุ้มพี่ขอบใจมากนะจ๊ะ”

เออคือมีรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมไหมครับ
ผมจะเอามาให้พี่มิ้ว  โหววววว เนียนมากครับ
พี่มายด์กับพี่อุ้มถึงกับหน้าเสียไปเลยครับ เจอพี่มิ้วมามุขนี้

“แล้วสรุปตอนนี้มิ้วกับไม้ยังไงกัน” แม่ผมหันมาถามผมครับ

“ก็ไม้ตกลงคบกับพี่มิ้วเค้าไปแล้วครับแม่ ไม้ไม่โกรธที่พี่มิ้วเคยโกหกไม้ครับ
เหมือนที่แม่บอกว่าเราควรรู้จักอภัยให้กันนะครับ แล้วอีกอย่างพี่มิ้วเค้าก็ใส่ใจไม้ดีครับ
แม่คงไม่ว่าอะไรไม้ใช่ไหมที่คบกับพี่มิ้ว”

ผมส่งสายตาที่คิดว่าอ้อนที่สุดไปให้แม่ครับ
แม่ผมได้แต่ถอดหายใจนิดนึง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ

“แม่ไม่ว่าอะไรไม้หรอก ถ้าไม้ว่าดีก็ดีไป ยังไงแม่ฝากน้องด้วยนะมิ้ว”
แม่ผมหันไปยิ้มให้กับพี่มิ้วครับ
เอ้า,, ยอมง่ายๆเลยหรอแม่ 5555+

พอคุยกันเข้าใจแล้วแม่ก็บอกให้ทานข้าวต่อ
พวกผมทานข้าวกันไปได้สักพัก พี่อุ้มกับพี่มายด์ก็ขอตัวกลับก่อน
เพราะพี่มายด์มีเรียนต่อครับ ส่วนพี่อุ้มบอกกับแม่ว่าจะไปซ้อมว่ายน้ำ

พอพี่อุ้มกับพี่มายด์กลับไปแล้ว แม่ผมก็นั่งคุยกับพี่มิ้วอย่างถูกคอเลยครับ
มียิ้ม มีขำ เดี๋ยวก็เอามือมาจับไหล่ หัวเราะคิกคักใหญ่เลยครับ
เรื่องที่คุยก็ทั่วๆไปอะครับ ถามว่าพี่มิ้วทำงานที่ไหน ที่บ้านทำงานอะไร
พอดีพี่มิ้วถนัดเรื่องทางธุรกิจครับ แม่ผมเลยชอบเพราะคุยกันไปในเรื่องเดียวกันเลย
ผมกับปั้นสิบได้แต่มองหน้ากันแล้วอดยิ้มไม่ได้
ก็พี่มิ้วนะสิครับ คุยไปก็แอบส่งสายตาดุๆมาให้ทั้งผมทั้งปั้นสิบเป็นระยะ
55555555+ เรานั่งคุยกันหลายชั่วโมงเหมือนกันครับ
จนพี่มิ้วต้องเอ่ยปากขอกลับเข้าไปทำงานต่อ

“แม่คะ เดี๋ยวมิ้วต้องกลับไปทำงานแล้วนะคะ แม่จะกลับขอนแก่นวันไหนคะ”

“แม่จะกลับพรุ่งนี้จ๊ะ มิ้วไปทำงานเถอะลูก แล้วตอนเย็นถ้าว่างแล้วยังไงเรานัดกันทานข้าวอีกทีนะลูกนะ”

แม่ผมท่าทางจะถูกใจพี่มิ้วเข้าแล้วละครับ 555+

“คะแม่ งั้นมิ้วขอตัวก่อนนะคะ” พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผม
ก่อนจะหันไปยิ้มให้ปั้นสิบ
แล้วพี่มิ้วก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าให้
555+ คืออะไรพี่มิ้ว?

“อ่อแม่ครับ งั้นไม้ขอไปส่งพี่มิ้วก่อนนะครับ”
พอแม่พยักหน้าให้ผมเลยเดินนำพี่มิ้วออกมาที่หน้าร้าน

“กราบขอบพระคุณนะครับพี่มิ้วที่มาช่วยผม”
ผมยกมือไหว้พี่มิ้ว ซึ่งพี่มิ้วก็ทำหน้าเฉยๆครับ
ไม่ได้ยิ้ม หรือทำหน้าดุผมแบบทุกที

“อืมม ฉันช่วยแกขนาดนี้แล้ว รักน้องชายฉันให้มากๆละ”

“แน่นอนครับพี่มิ้ว ไม้รักปั้นมากอยู่แล้วละ”

พี่มิ้วยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะพูดคำๆหนึ่งออกมา

“รักกันให้นานๆแก รักกันให้มันคุ้มกับสิ่งที่พี่เสียไป”
พี่มิ้วพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกจากร้านไป

สิ่งที่พี่เสียไป?
พี่มิ้วเป็นอะไรไปวะ? เดี๋ยวค่อยถามหลังจากแม่กลับดีกว่า


ผมเดินเข้าร้านมาก็เห็นแม่ผม คุยยิ้มแย้มกับปั้นสิบครับ
เหอๆ ไม่น่าเป็นไปได้เลยจริงๆ

“มิ้วกลับละหรอลูก” แม่หันมาถามผมตอนที่ผมเดินมาถึงโต๊ะ

“ครับแม่ มีงานเข้ามาเยอะวันนี้อาจจะไม่ว่างแล้วนะครับ
ยังไงมื้อเย็นนี้เราทานกันแค่ 3 คนก็ได้ครับ”

แม่ผมไม่ตอบอะไรครับ ก่อนจะชวนผมกับปั้นสิบไปเดินซื้อของที่สำเพ็ง ลากยาวไปเสือป่า
แล้วก็กลับมาถึงห้องเกือบ 2 ทุ่มครับ
แทบหมดแรง ผู้หญิงเป็นเพศที่เดินช๊อปปิ้งได้ไม่เหนื่อยจริงๆครับ
ผมกับปั้นสิบขาลากเลย ทั้งหิ้วของ ทั้งเดินวนไปมาตามที่แม่เดิน

“ปั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
ปั้นสิบบอกกับแม่ผม ตอนที่เราเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว

“ขอบใจมากนะปั้นสิบ อาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะ
แม่กับไม้ก็จะเข้าห้องแล้วเหมือนกันจ๊ะ”

แม่ผมพูดมาแบบนี้ แปลว่าคืนนี้ได้เวลาแยกย้ายแล้วละครับ
ปั้นสิบส่งยิ้มให้แม่ผมนิดหน่อย ก่อนจะหันมาสบตาผม
แล้วเดินเข้าห้องนอนไป

ผมก็เดินตามแม่เข้ามาในห้องคุมะของผมครับ
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ปูที่นอนลงบนพื้นข้างๆที่นอน
ให้แม่นอนบนเตียงครับ
แม่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เปิดดูตารางหุ้น ดูข่าวเศรษฐกิจใน ipad ไป

ผมอยากออกไปหาปั้นสิบ TT
ไม่รู้ไข้จะกลับไหม เพราะปั้นสิบไม่สบายอยู่
แล้ววันนี้โดนแม่พาไปเดินไกลขนาดนั้น
แต่คงออกไปไม่ได้แน่ๆจะกดโทรไปหา แม่ก็คงสงสัย
เอาไงดีวะ???
ผมนั่งนึกไปเรื่อยๆ จนมาบิงโกตรงชื่อคนๆนี้ครับ

พี่มิ้ว : )



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 38 || P.23 || 16-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-06-2015 23:13:07
ต่อ ........


ผมส่ง sms ไปบอกพี่มิ้วว่า 
“เดี๋ยวไม้โทรหา พี่มิ้วโทรหาปั้นให้หน่อยแล้วประชุมสายกันนะ”

ผมรอ sms ตอบกลับจากพี่มิ้วครับ
จนพี่มิ้วส่งกลับมาว่า “อือ”
ผมเลยหันไปขออนุญาตแม่

“แม่ครับ ไม้ขอโทรหาพี่มิ้วได้ไหมครับ”

แม่หันมามองผมนิดนึง
ก่อนจะบอกผมว่า “โทรหามิ้วแน่นะ”

แปลว่าแม่ผมเองก็ยังไม่เชื่อสนิทใจครับว่าผมคบพี่มิ้ว

“จริงครับแม่ เดี๋ยวไม้เปิดโฟนให้แม่ได้ยินด้วยก็ได้ครับ”
ผมพูดเสร็จก็กดโทรไปหาพี่มิ้ว
ภาวนาว่าขอให้พี่มิ้วรับสายเสียงหวานๆหน่อยเถอะนะ 5555

ผม :: ถึงบ้านยัง

พี่มิ้ว :: เพิ่งถึงสักพักเองคะ ไม้อาบน้ำยัง

โอ้ยย พี่มิ้วแม่งงรู้ใจ >///<

ผม :: อาบละครับ พี่มิ้วละอาบยัง เดี๋ยวแป๊บนะ
ผมหันไปมองแม่นิดนึง ก่อนจะขอแม่ปิดโฟน

“แม่ครับไม้กดปิดโฟนละนะ”
แม่ผมยิ้มให้ผมแล้วพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต
พอกดปิดโฟนแล้วผมก็คุยต่อละครับ
แม่ผมใส่หูฟังดูซีรี่เกาหลีไปละครับ 5555

ผม :: ปิดโฟนละเมื่อกี้หาหูฟังนะเลยเปิดโฟนไว้
555 แถได้เนียนจริงๆผม

พี่มิ้ว :: หร๊า ไม่ใช่ว่าแม่นั่งข้างๆนะ เออ พี่ต่อสายให้ละจะคุยก็คุยไป พี่ไม่แอบฟังหรอก

ปั้นสิบ :: คุยด้วยกันแหละพี่ จะไปไหนอะ

พี่มิ้ว :: อาบน้ำสิแก ฉันเพิ่งถึงบ้าน คุยไปเถอะนะ ฉันโทรฟรี

ผม :: ขอบคุณครับ

ปั้นสิบ :: ครับพี่

ผม :: ฟังเพลงปะที่รัก

ปั้นสิบ :: บอกใครครับน้องไม้แฟนพี่มิ้ว 5555

ผม :: อย่ามางอนนะ เข้าใจกันใช่ไหม



“อะไรลูก พี่มิ้วเค้างอนอะไร” อ้าวว เสียงแม่ครับ
นี้แม่แอบฟังนิ  - -

“อ่ออป่าวครับแม่ พอดีก่อนพี่มิ้วขึ้นรถ ผมแกล้งบอกว่าพี่มายด์น่ารักนะครับ”

ปั้นสิบ :: ต อ . .. . มาก
ปั้นสิบมันเว้นคำๆนึงไว้ครับ 5555 นี้มันด่าผมหรอเนี้ยยย

“แล้วไปอย่าไปแกล้งพี่เค้าบ่อยสิเรา
คุยกันดีๆ แม่ปิดไฟนอนก่อนนะ ไม้ก็รีบนอนนะลูก”

“ครับแม่”

แม่ปิดไฟแล้วครับ ผมเลยหันไปคุยโทรศัพท์ต่อ

ผม :: ฟังเพลงไหมละ

ปั้นสิบ :: ร้องมาสิ รู้หรอกว่าคุยลำบากใช่ปะละ

ผม :: รู้ใจวะ

ปั้นสิบ :: พูดเพราะๆสิ เดี๋ยวแม่ด่านะ 555555555

ผม :: ไม่ต้องมาแซวหรอกนะ งั้นเดี๋ยวนอนหลับเลยก็ได้นะ ไม้ร้องเพลงกล่อม

ปั้นสิบ :: จะถือสายนอนด้วยกันหรอ

ผม :: จริงๆอยากวิดีโอคอลด้วยซ้ำ คิดถึงจะบ้า

ปั้นสิบ :: เอาดิๆ เผื่อพี่มายด์โผล่มาในห้องพี่มิ้ว 5555555555

พี่มิ้ว :: ไม่คอลกับพวกแกหรอก จะวีดีโอกันยังไงวุ่นวายไปหมด จะร้องก็ร้องเลย ฉันจะกดปิดไมค์ปิดเสียงละ

ปั้นสิบ :: ฟังด้วยกันดิพี่

พี่มิ้ว :: คุยกันเถอะ พี่วางมือถือไว้บนห้องนอนนี้แหละ พี่จะลงไปส่ง mail ข้างล่างนะ

ผม :: ล๊อคห้องได้ปะพี่มิ้ว กลัวพี่มายด์

พี่มิ้ว :: คะๆคุณท่านทั้งสอง นี้มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี้ย

5555+ พี่มิ้วกลับมาบ่นอีกละครับ

ปั้นสิบ :: คนสวยของปั้น ขอบคุณนะครับ

ผม :: คนสวยของไม้ด้วย

พี่มิ้ว :: ไม่อยากสวยในสายตาพวกแก คุยกันไปเถอะ พี่ไปส่ง mail ก่อนละ

ผม / ปั้นสิบ :: ครับบบบ

ปั้นสิบ :: พี่มิ้วไปละอะ เกรงใจนะ ไม้จะวางเลยป่าวว

ผม :: ปั้นนอนเลย ไม้จะร้องเพลงให้ฟัง แล้วจะวาง

ปั้นสิบ :: ก็ได้ครับ งั้นนอนฝันดีนะครับ

ผม :: ฝันดีเหมือนกันนะ

ปั้นสิบ :: อยากกอด อยากหอม อยากให้กอด อยากให้หอมมากๆ

หึหึ เดี๋ยวนี้ทำไมช่างยั่วจังวะแฟน?

ผม :: พรุ่งนี้เนอะได้ครบหมดเลย เดี๋ยวแถมให้ด้วย 555

ปั้นสิบ :: บ้า นอนแล้วนะครับ พรุ่งนี้เช้าเจอกันที่โต๊ะทานข้าวนะ ปั้นจะทำข้าวเช้ารอ

ผม :: เย้ ,, ขอบคุณนะครับแฟน

ปั้นสิบ :: รักนะครับ

ผม :: รักที่สุดครับ นอนนะเดี๋ยวไม้ร้องเพลงให้ฟัง

ผมได้ยินเสียงปั้นสิบขยับตัวนิดหน่อยครับ คิดว่าคงล้มตัวลงนอนแล้ว
ผมเลยร้องเพลงให้ปั้นสิบฟัง
มันเป็นครั้งแรกที่เรานอนโทรคุยกันแบบนี้
และผมก็ร้องเพลงให้ปั้นสิบฟังครั้งแรกด้วยครับ

ผม :: อยากจะขอบคุณ ที่รู้ใจเข้าใจ สิ่งดีดีที่ให้มา…
โอ้ยยแอบอายเสียงตัวเอง 555

ปั้นสิบ :: ไม่เอาๆ ร้องพรุ่งนี้เถอะนะ
ปั้นสิบมันเบรคครับไม่ให้ผมร้องต่อ สงสัยผมจะร้องเพลงเพราะเกินไปแน่ๆ - -

ผม :: อ้าวว ทำไมละ

ปั้นสิบ :: อยากเห็นหน้าตอนร้องอะ นะครับ นะครับ

ผม :: 555 ได้ครับได้ งั้นฝันดีนะครับ

ปั้นสิบ :: นี้ๆ  ... อยากจะขอบคุณ ที่สัญญาว่าใจ ไม่มีวันห่างเหิน
5555+ พรุ่งนี้มาร้องด้วยกันนะ

ยังจะมาต่อเพลงอีก เจ้าบ้าเอ้ยย!

ผม :: ครับ

ปั้นสิบ :: เกรงใจพี่มิ้ว วางละนะ

ปั้นสิบกดวางสายไปแล้วครับ
ผมเลยกดวางสายด้วย


อื้ออ อย่างน้อยๆตอนนี้ผมกับปั้นสิบ
ก็ไปไหนด้วยกันได้โดยไม่อึดอัดละครับ
แต่ผมไม่คิดจะโกหกแม่เรื่องพี่มิ้วเลยนะครับ
มันเป็นช่วงเวลาที่พี่มายด์กับพี่อุ้มเข้ามาทำแบบนี้พอดี

มะรืนนี้ผมจะสอบปฏิบัติแล้วครับ สอบเสร็จเมื่อไหร่
ผมจะคุยกับพี่อุ้มให้รู้เรื่องอีกครั้ง แล้วผมจะบอกแม่อีกครั้งว่าจริงๆแล้ว

แฟนผมชื่อ ปั้นสิบ ,, และผมก็รักแฟนผมมากๆครับ


---------------------------------------------------------
แต่ ...ใครจะรู้ว่าสิ่งที่ไม้ฉากตัดสินใจทำไป
มันเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ของทั้งคู่อย่างที่คิดไม่ถึงจริงๆ





โมเมนต์พี่มิ้ว

Milk Talk ::
จริงๆไม่ได้ไปไหนหรอกคะ ก็นั่งเล่นโน้ตบุ๊คข้างๆมือถือนั้นแหละ
ฟังเด็กน้อยสองคนมันจีบกันอยู่ 555 น่ารักดี
ดีใจกับปั้นสิบมันที่วันนี้มันมีความสุขกับคนที่มันรัก
อืมมม ,, แล้วเราละ?

ลองเข้า mail ก็ไม่มีอีเมลเข้ามาแบบทุกวัน
นี้ใช่ไหม ,, การสูญเสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไป
สมควรแล้วละ ,, ยุ่งกับเรื่องคนโน้นคนนี้จนลืมคนสำคัญของตัวเอง

พี่ฟาร์ม ,, หวังว่าพี่คงมีความสุขกับชีวิตที่ไม่มีมิ้วแล้วนะคะ


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-06-2015 23:18:29
มีคำผิดยังไงเจขออภัยด้วยนะคะ
และก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ คอมเมนต์ต่างๆ ,, และ +1 ที่ให้เจด้วยนะคะ

^____^ ว่าจะไม่หน่วง แต่ก็หน่วงแปลกๆเนอะ
ฝากติดตามโมเม้นต์ Real Life ไม้ปั้นได้ที่เพจนะ
เดี๋ยวจะแอบลงรูปให้ 555+

แล้วพบกันตอนหน้าคะ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 17-06-2015 23:22:22
 :really2:

พี่มิ้วนี่เลิศมาก จากตอนแรกที่มีบท ไม่คิดว่าจะรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้ (เทพซะด้วย  o13)

ว่าแต่พี่มิ้วเสียอะไรไปนะ แฟนเหรอ?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 17-06-2015 23:28:48
มีคำผิดยังไงเจขออภัยด้วยนะคะ
และก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ คอมเมนต์ต่างๆ ,, และ +1 ที่ให้เจด้วยนะคะ

^____^ ว่าจะไม่หน่วง แต่ก็หน่วงแปลกๆเนอะ
ฝากติดตามโมเม้นต์ Real Life ไม้ปั้นได้ที่เพจนะ
เดี๋ยวจะแอบลงรูปให้ 555+

แล้วพบกันตอนหน้าคะ

ช่วยแปะเพจในลายเซ็นได้ไหมค้าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-06-2015 23:41:27
มีคำผิดยังไงเจขออภัยด้วยนะคะ
และก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ คอมเมนต์ต่างๆ ,, และ +1 ที่ให้เจด้วยนะคะ

^____^ ว่าจะไม่หน่วง แต่ก็หน่วงแปลกๆเนอะ
ฝากติดตามโมเม้นต์ Real Life ไม้ปั้นได้ที่เพจนะ
เดี๋ยวจะแอบลงรูปให้ 555+

แล้วพบกันตอนหน้าคะ

ช่วยแปะเพจในลายเซ็นได้ไหมค้าาา

เรียบร้อยคะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 17-06-2015 23:58:52
มิ้วนี่คือตัวแปรทุกอย่างจริงๆ 5555
แต่สงสารมิ้วอ่า ถ้าต้องเสียฟาร์มไป มีแอบงงตอนนึงตอนที่คบหลุยส์ สรุปคบหรอคะ หรือแค่เคยชอบเฉยๆ ?

รอดูตอนต่อไปค่า ตอนนี้ไม้ปั้นสวีทมาก น่ารักกกก 
:o8:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 18-06-2015 00:00:40
อ่อย สงสารมิ้ว

แล้วความสัมพันธ์ของไม้กับปั้นจะเปลี่ยนไปยังไงนิ ชักหวั่นๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 18-06-2015 00:15:28
พูดให้ถูกคือผิดที่ปั้นกับพี่มิ้วที่ไปลองใจไม้ก่อน
เลยเกิดเหตุการณ์ต่างๆตามมา
แต่มันน่าเบื่อที่ไม้เล่นไม่เลิกไปแกล้ง
พี่ฟาร์มเลยเข้าใจผิด ซวยจริงๆนะ

ปล ยังคงคิดว่ามิ้วมายด์สองพี่น้องนิสัยไม่ธรรมดาทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-06-2015 00:28:45
บางทีก็มีเรื่องให้ไม่เข้าใจกันเยอะไปนะ นี้จะเกิดไรขึ้นอีกอะ เนื้เรื่องเครียดมากๆเลยครับ เราอยากให้ดูผ่อนคลายกว่านี้อะ ดูทุกอย่างจะติดขัดไปหมด มีเรื่องให้เข้าใจผิดกันง่ายๆมากเกินไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-06-2015 00:57:34
บางทีก็มีเรื่องให้ไม่เข้าใจกันเยอะไปนะ นี้จะเกิดไรขึ้นอีกอะ เนื้เรื่องเครียดมากๆเลยครับ เราอยากให้ดูผ่อนคลายกว่านี้อะ ดูทุกอย่างจะติดขัดไปหมด มีเรื่องให้เข้าใจผิดกันง่ายๆมากเกินไป

ค่า,,ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ :)
พอดีเจอิงมาจากคู่ของน้องที่รู้จักนะคะ
เค้าบอกมาในรูปแบบนี้จากเรื่องจริง
เจเลยพยายามจะเขียนออกมาให้เก็บเค้าโครงจริงให้มากที่สุด

ยังไงเจจะพยายามเขียนให้ดีขึ้นนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-06-2015 00:58:46
งะจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-06-2015 02:44:36
ต่อให้พี่มิ๊วเทพแค่ไหนไม้ก็ไม่สมควรทำอะไรแบบนี้หรอก เพราะนี่ก็แค่เยื้อเวลาปะทะแม่ออกไปเท่านั้นเอง
สงสารพี่ิ๊มิ๊วมากกว่าที่เสียแฟนไปจากการกระทำของน้องสาว  มายด์นี่ขอบอกเลยนะว่าเลวจริงๆ  จิตใจสกปรกมากๆน่าจะจับคู่กับอิอุ้มไปเลย ได้โปรดพากันไปผุดไปเกิดเถอะ  อยากรู้มากๆว่านางทำหน้ายังไงที่ต้องมาเจอกับพี่สาวที่ตัวเองทำร้ายเขาแยยหน้าด้านๆแบบนี้?

ขอให้ฟาร์มรู้สึกตัวเร็วๆเถอะ มิีวเป็นผู้หญิงที่จิตใจดีนะ คนอื่นอาจจะคิดว่านางเผือกเรื่องคนอื่นตลอดแต่มิ๊งช่วยเพราะเจตนาดีไม่ใช่เจตนาแอบแฝง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: SM_day ที่ 18-06-2015 03:21:07
ยังอ่านไม่ทันแต่ขอวาป์ทมาเม้นก่อน คือคุนน้องปั้นค่ะ ตอนที่แผนเจ๊อ่ะ ถ้าเป็นคุณพี่คุณตัดใจเลยค่ะ ถ้าในชีวิตจริงอ่ะนะมันส่อแววอนาคตว่าอิไม้ฉากเนี่ยจะไม่ซื่อสัตแน่นอน เคยเจอมากับตัว ออนอยู่ไม่ตอบแชตเราแต่ตอบแชทเพื่อนเราละคือคุยกันในยอกล้ออะบะรึ่มทึ่มทก คือน้ำตาตกในเลยอ่ะ ไม่ร้องไห้สักแอะแต่แบบจุกเหี้ยๆ อีกอาทิตนึงบอกเลิกเลยค่ะ เช็ดๆละทิ้ง ต้องทิ้งนางเลย สวยๆเริ่ดๆ #ดราม่าชีวิตเกย์ #ชีวิตจริงยิ่งกว่าในนิยาย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-06-2015 04:37:15
ไม้ฉากมาเคลียให้พี่มิ้วด้วยนะเออ ส่วนมายด์ทำไมนิสัยแบบนี้เนี่ยนั้นพี่สาวแท้ๆ ของตัวเองยังทำกันได้แบบนี้แย่ที่สุด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kinny ที่ 18-06-2015 06:42:08
 :sad11: :sad11: :sad11: ถูกมั้ยเนี่ย  เรื่องง่ายยิ่งทำให้ยากขึ้นอ่ะ  เหมือนแม่โดนหลอกอีกรอบ  เฮ้อ  แค่คิดยังหน่วง  ปั้นเอ้ย เหนื่อยโคดๆๆ  ไม้เอ้ย ยากมากๆๆ  อุ้มเอ้ย เชี่ยยยสุดๆ น่ารักมีคนเดียวหรือไง มาเอาเราดีกว่า อุ้ย เผลอ!!  มายด์เอ้ย ด้านสุดๆๆ มิ้วเอ้ย เผือกสุดๆ  คนอ่านแบบเรา เชียร์สุดๆๆๆๆ :call: :call: :call:

ยากกว่าจะจบ เศร้าอีกนาน  :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 18-06-2015 12:21:25
ไม้ฉากจะผูกปมให้มันยิ่งแก้ยากขึ้นไปอีกทำไมคะเนี่ย เพราะในเมื่อเรื่องที่อุ้มรักกับมายด์บอกมาก็โกหกทั้งเพอยู่แล้ว ก็พูดก็บอกความจริงคุณแม่ไปเสียก็สิ้นเรื่อง จะยึกๆ ยักๆ ขยักขย่อนคำพูดเอาไว้ทำไม? หงุดหงิดค่ะ บอกเลยว่าอ่านไปคิ้วเราก็ขมวดเป็นปมตามปัญหาของไม้ฉากไปด้วยแล้วนะคะเนี่ย ขัดใจสุดๆ ไปเลยค่าา :serius2: เฮ้อ~ ทำไมเรารู้สึกว่าไม้ฉากยิ่งแก้ก็ยิ่งแย่ลงไปทุกทีเลยล่ะคะ :ling2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-06-2015 14:13:14
 :z6:  ให้อุ้มกับมายด์   :beat: 

 :katai1:  สงสารปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 18-06-2015 14:17:37
 สงสารมิ้ว  พี่ฟาร์มทำไมหูเบาจัง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-06-2015 20:35:56
วันนี้ไม่ได้อัพนะคะ แต่แวะมาชี้แจงเนอะ =)

กรณีพี่มิ้วกับพี่ฟาร์มนะคะ
คือ พี่ฟาร์มไม่ได้หูเบาเพราะเชื่อมายด์คะ
เพียงแต่ในส่วนของการคบกันของพี่มิ้วกับพี่ฟาร์ม
เป็นเรื่องที่พี่ฟาร์มชอบพี่มิ้วก่อนคะ แล้วมาขอพี่มิ้วคบตอนที่พี่มิ้วกำลังเลิกกับแฟนใหม่ๆ
พี่มิ้วก็บอกว่าคุยกันได้ แต่พี่มิ้วคงลืมแฟนเก่าที่คบกันมา 6 ปีไม่ได้ง่ายๆ
พี่ฟาร์มบอกไม่เป็นไร ยินดีจะรอ ขอให้คบกันเถอะ พี่ฟาร์มจะรอจนพี่มิ้วลืมคนเก่าได้คะ
พี่มิ้วก็คบกับพี่ฟาร์มมาตลอด 3 ปี และลืมคนเก่าไปได้นานแล้วคะ
แต่กรณีหลุยส์ที่หลายคนสงสัยกันว่าคบไหม
ไม่เชิงคบกันแบบแฟนนะคะ เหมือนการดูแลและชดเชยให้หลุยส์มากกว่าคะ
จะเรียกชดเชยคงไม่ถูก เหมือนการอยู่ข้างๆหลุยส์ในแบบฐานะพี่กับน้องนะคะ
รอจนหลุยส์ทำใจเรื่องพี่มายด์ได้ และพี่หลุยส์เดินจากไปเอง
ืืุทุกวันนี้ยังเป็นพี่น้องที่ยังปรึกษากันได้อยู่
พี่มิ้วก็ไม่ได้คบคนอื่นคะ ก็มีพี่ฟาร์มที่พี่มิ้วต้องรอตี 2 ทุกวันเพื่อจะคุยกับพี่ฟาร์ม
เพราะเวลาต่างกันหลายชั่วโมง
พี่มิ้วกับพี่ฟาร์มมีโครงการจะแต่งงานกันหลังจากที่พี่ฟาร์มเรียนจบ
แต่ก็มีเหตุการณ์แบบที่ได้อ่านกันมานั้นแหละคะ

ส่วนในเรื่องของไม้ฉากปั้นสิบ
ว่าทำไมเข้าใจผิดบ่อย ทำไมหน่วง ทำไมทำให้ยาก หรืออะไรก็ตาม
ในเรื่องจริงกว่าจะผ่านในจุดๆนี้ค่อนข้างยาก และมีหลายเหตุการณ์ที่หน่วงกว่าที่เจเอามาเขียน
แต่เจก็กลัวทุกคนจะหน่วงจะเบื่อกันเลยกระชับเนื้อหาเข้ามา
เลยอาจจะทำให้อ่านแล้วดูแปลกๆหรือดูขัดๆไปบ้าง
เจขอโทษด้วยนะคะ

ยังไงต่อจากนี้ไปเจจะพยายามเขียนและแต่งออกมาให้ดีกว่าเดิมนะ :)

ตอนแรกเจกังวลคะว่าหลายคนจะเบื่อในบทเนื้อหา
เพราะมีคนทักมาบอกว่าเจเดินเนื้อเรื่องช้าไป เจเลยพยายามเขียน
แต่พอเดินเรื่องไวไปมันเหมือนเจข้ามหลายๆโมเม้นต์ไป
เจฝากขอโทษคนๆนั้นด้วยนะคะ เจขอกลับไปเขียนแบบเรื่อยๆตามแบบที่เป็นเจดีกว่าคะ

ยังไงก็ฝากนิยายของเจด้วยนะคะ
มันช้าบ้างไวบ้าง ก็เป็นกำลังใจให้เจด้วยนะ
ติชมแนะนำได้เสมอคะ เจยินดีมากๆ

และฝากเป็นกำลังใจให้น้องไม้กับน้องปั้นด้วยนะค่าา :)

คืนนี้ฝันดีค่าา ,, มีโมเม้นต์ที่ได้มาจะอัพเดทในเพจนะ พอดีในเล้าอัพรูปยากคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 18-06-2015 21:23:31
พึ่งอ่านไปได้ไม่ถึงสิบบทน่ะจ้ะ ตามมาจากเรื่อง My Tutor ด้วยจ้ะ เพราะประทับใจเรื่องที่แล้วมาก :katai2-1: เรื่องนี้อ่านแล้วแบบคนละแบบกับเรื่อง My Tutor เลยน่ะ เป็นอะไรที่แบบเข้ายุคสมัยมากกกกกกกกกกกกกก คุยไลน์กันทั้งเรื่อง จนบางทีอ่านแล้วขอบอกว่ามึนน่ะ มันไม่ค่อยเข้ากับนิสัยเราเท่าไหร่น่ะ แต่มันก้อบ่งบอกได้ถึงอุปนิสัยของวัยรุ่นได้ดีทีเดียวน่ะ ความรักของวัยรุ่นนั้นมักจะคลำผิดคลำถูกกันบ้างน่ะ เป็นช่วงของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มันเลยเป็นอะไรที่หาอะไรที่ลงตัวยากมาก ๆ แล้วเท่าที่อ่านมา บอกได้เลยว่าปัญหากำลังจะตามมาอีกเพียบน่ะ รักทางไกลด้วยน่ะ อ่านไปอ่านมาก้อรู้สึกว่ามันรู้สึกบอกไม่ถูกว่าจะชอบหรือไม่ชอบดีน่ะ  :katai1: แต่ยอมรับว่าน่าติดตามทีเดียวน่ะ  :mew2: ยังไงจะขอติดตามไปเรื่อย ๆก่อนน่ะจ้ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-06-2015 21:52:38
พึ่งอ่านไปได้ไม่ถึงสิบบทน่ะจ้ะ ตามมาจากเรื่อง My Tutor ด้วยจ้ะ เพราะประทับใจเรื่องที่แล้วมาก :katai2-1: เรื่องนี้อ่านแล้วแบบคนละแบบกับเรื่อง My Tutor เลยน่ะ เป็นอะไรที่แบบเข้ายุคสมัยมากกกกกกกกกกกกกก คุยไลน์กันทั้งเรื่อง จนบางทีอ่านแล้วขอบอกว่ามึนน่ะ มันไม่ค่อยเข้ากับนิสัยเราเท่าไหร่น่ะ แต่มันก้อบ่งบอกได้ถึงอุปนิสัยของวัยรุ่นได้ดีทีเดียวน่ะ ความรักของวัยรุ่นนั้นมักจะคลำผิดคลำถูกกันบ้างน่ะ เป็นช่วงของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มันเลยเป็นอะไรที่หาอะไรที่ลงตัวยากมาก ๆ แล้วเท่าที่อ่านมา บอกได้เลยว่าปัญหากำลังจะตามมาอีกเพียบน่ะ รักทางไกลด้วยน่ะ อ่านไปอ่านมาก้อรู้สึกว่ามันรู้สึกบอกไม่ถูกว่าจะชอบหรือไม่ชอบดีน่ะ  :katai1: แต่ยอมรับว่าน่าติดตามทีเดียวน่ะ  :mew2: ยังไงจะขอติดตามไปเรื่อย ๆก่อนน่ะจ้ะ

ขอบคุณมากคะ เรื่องนี้ค่อนข้างต่างจาก My Tutor คะ
ทั้งเรื่องของครอบครัว และการเริ่มต้นของทั้งคู่คะ
ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ
แนะนำติชมได้คะ =)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-06-2015 22:56:42
เข้าใจนะคะว่ามาจากชีวิตจริงจะเปลี่ยนอะไรก็ลำบากเพราะจะดูเป็นไม่สมเหตุสมผลไปเสีย  เรื่องจังหวะการเดินเรื่องเราโอเคนะเข้าใจค่ะ ไม่ซีเรียสเรื่องนี้

เราเข้าใจผิดเรื่องของหลุยซ์กับพี่มิ๊ว   แต่เราคิดว่าเราไม่ผิดที่กังขาเรื่องเจตนาของมายด์  มายด์กำลังเอาคืนพี่มิ๊วอย่างน่าเกลียดและไร้ยางอายที่สุด โทรไปฟ้องพี่ฟาร์มโดยไม่บอกพี่ฟาร์มว่าตัวมายด์เองทำอะไร  ถึงได้บอกว่าอุ้มกับมายด์นี่เป็นคู่เทพอุ้มสมจริงๆเพราะว่าโสมมทั้งคู่  จากที่เคยเป็นว่าอุ้มขู่เข็ญแต่ตอนหลังท่าทางมายด์บอกเลยว่านางเอ็นจอยกับการกระทำของตัวเองเรื่องนี้มากๆ คนเราต้องรู้ตัวนะว่าพอถึงจุดๆหนึ่งต้องสมควรหยุดได้แล้ว แต่มายด์ไม่หยุด

สิ่งที่ไม้ฉากทำไปส่วนหนึ่งเราเข้าใจนะ แม่ของไม้นี่รับมือได้ยากมากๆ  นางตระบัดสัตย์ตัวเองหลายครั้งแล้วเรื่องอนาคตของไม้ฉาก แล้วไม้ ณ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรที่สามารถรับมือแม่ตัวเองได้เลย   เรื่องไม้กับปั้นอาจจะต้องรอจนเรียนจบมีงานทำกันแล้วก่อนที่จะสามารถรับมือพวกแม่ๆได้เต็มที่     เรื่องนี้อาจจะเป็นการยืดการเผลิญหน้าไป ซึ่งเราคิดว่าทั้งไม้และปั้นยังไม่พร้อมกันทั้งคู่แต่ก็น่าจะส่งผลไปยังอนาคตของทั้งคู่แน่ๆ

ที่ทำให้เรากังวลมากๆก็คือคู่ฟาร์ม-มิ๊ว  เรารู้ว่าทั้งสองคนมีแผนแต่งงานหลังฟาร์มเรียนจบแต่มาเกิดเรื่องนี้ขึ้นทำให้เรานึกใจหายกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 19-06-2015 00:06:22
ทั้งคู่ยังอยู่ในวัยนี้
ต้องพึ่งพาพ่อแม่อยู่มาก
ยังโตไม่พอที่จะเผชิญโลกด้วยตัวเองเพียงลำพัง

ไม้กับปั้นยังต้องแคร์พ่อแม่
ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลกับความเป็นจริง

ขนาดเราๆ สามารถยืนได้ด้วยตัวเองขนาดนี้
ยังไม่อาจจะปฏิเสธเลยว่า
..ทุกวันนี้ก็ยังต้องแคร์อยู่..

คงจะมีส่วนน้อยที่จะกล้าหักหาญน้ำใจซึ่งๆหน้า
ด้วยเหตุผลเพราะ..ท่านเป็นพ่อแม่ของเรา

ขอบคุณนะ..มูเจ
+1 จัดไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-06-2015 22:43:53
คืนนี้ขออู้อีก 1 คืนนะคะ
พรุ่งนี้จัดตอนต่อไปให้ค่า :)

Status ตอนนี้ ,, พี่ฟาร์มกับพี่มิ้ว
พับโครงการแต่งงานไปแล้วคะ
 :mew4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-06-2015 00:37:02
อ้างถึง
Status ตอนนี้ ,, พี่ฟาร์มกับพี่มิ้ว
พับโครงการแต่งงานไปแล้วคะ
โธ่เอ๋ย  มิ๊วเอ๊ย   ป้าไม่รู้จะว่ายังไงแล้วค่ะ  ป้าสงสารหนู  หนูจะเจ็บขนาดไหนเนี่ย?
อยากร้องไห้เลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-06-2015 12:13:29
"เค้าบอกกันว่า คืนดีๆที่น่าจดจำ มันต้องเป็นทะเลวะ.. งั้นเราไปเที่ยวทะเลกันดีไหมปั้น?"

เอาละสิ,, ไม้ฉากมันชวนปั้นไปทะเล
คืนที่น่าจดจำนี้จะหวานนนน~ ยิ่งกว่าทะเลไหม
ติดตามอ่านได้ตอนหน้านะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-06-2015 13:13:56
เหมือนๆ กับว่า ทะเลหวานของไม้ฉากกับปั้นสิบในครั้งนี้ เป็นดั่งสัญญาณเตือนว่าพายุกำลังจะกระหน่ำเข้ามาในไม่ช้าเลยนะคะ -.-"

รอตอนต่อไปจ้าา..
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 20-06-2015 17:45:04
สงสารมิ้ว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-06-2015 22:53:13
เจอู้ไปหลายวัน 5555 คืนนี้ก็อู้อีกคะ
แต่แอบเอารูปหนุ่มน้อยมาฝากกัน
จะเป็นใครนั้น .. ลองทายๆกันดูคะ  :)

ปล .  ขออนุญาตลบรูปนะคะ'

สิ่งที่ไม่สามารถนำกลับมาได้มีสองอย่าง คือ เวลา และ คำพูด.
( Ig status )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-06-2015 23:12:14
หนุ่มน้อยคนนี้ดูแล้วตัวไม่สูงซักเท่าไหร่

น่าจะเป็น"ไอ่เตี้ย"ของ"แฟนผมหล่อ"นะ

โอ้โห..น่ารักยังงี้
หนุ่มๆถึงแย่งกัน

อุ้มรัก..ยอมเลว
ฮ่าฮ่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-06-2015 23:14:40
หนุ่มน้อยคนนี้ดูแล้วตัวไม่สูงซักเท่าไหร่

น่าจะเป็น"ไอ่เตี้ย"ของ"แฟนผมหล่อ"นะ

โอ้โห..น่ารักยังงี้
หนุ่มๆถึงแย่งกัน

อุ้มรัก..ยอมเลว
ฮ่าฮ่า


อุ้ยยย,, เห็นข้างหลังก็เดาได้เลยใช่ไหม 5555
ยังๆไม่เฉลย ,, จะมีรูปมาอวดเรื่อยๆคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 21-06-2015 23:33:22
โอ้ยยย คิดถึงน้องในรูปอ่ะค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-06-2015 23:48:03
โอ้ยยย คิดถึงน้องในรูปอ่ะค่ะ  :hao7:

เอ้,,, น้องอะไรน๊าา~ พรุ่งนี้หายคิดถึงแน่นอนคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 39 || P.23 || 17-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-06-2015 11:31:18
แอบแปะโมเมนต์น่ารักๆไว้ในเพจนะ
ตามไปดูกัน
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-06-2015 23:05:20
Ch 40 ด่านเพื่อน || ปั้นสิบ


วันนี้ผมมาส่งไม้ฉากสอบปฏิบัติครับ
บรรยากาศสุดยอดมาก บางครอบครัวขนกันมาทั้งบ้านครับ
ส่งเสียงเชียร์อย่างกับแข่งกีฬาระดับชาติเลย

“ไม้ๆ ทำไมเค้ามาเชียร์กันเว่อร์ขนาดนี้วะ ดูโน้นดิเอากลองมาตีด้วยอะ”
ผมชี้ไปทางครอบครัวหนึ่ง ที่กำลังตีกลองเชียร์ครับ

“ก็แบบนี้แหละ ใครๆก็อยากให้ลูกเป็นนายร้อยห้อยกระบี่กันทั้งนั้น”
ไม้ฉากมันหันไปมองแป๊บนึง ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“แล้วทำไมบ้านไม้ไม่มาอะ ไม่น่าพลาดนะงานนี้”
จริงๆครับ ปกติเวลามันแข่งกีฬาว่ายน้ำ หรือเทควันโด
บ้านมันก็จัดเต็มเหมือนกันแหละครับ 555

“ไม้ขอไม่ให้มาเองแหละ มาแล้วมันกดดันยังไงไม่รู้”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็ดึงให้ผมมานั่งที่ม้านั่งใกล้ๆบอร์ดที่มาดูรายชื่อครั้งก่อน

“เดี๋ยวรอไม้ที่นี้นะ ไม้ไปเปลี่ยนชุดแล้วไปรายงานตัวก่อน เดี๋ยวมาหา”
ไม้ฉากวางมือถือกระเป๋าเงินไว้ตรงหน้าผม
ก่อนจะดึงแก้มผมแรงๆ แล้วมันก็วิ่งไปครับ
ด่าไม่ทันเลย แม่งงง ,, ชอบดึงแก้ม


เดี๋ยวนี้ไม้ฉากมันน่ารักมากอะครับ
มันใส่ใจผมมาก ชอบมากอด มาหอมอยู่ใกล้ๆตลอด
เมื่อวันก่อนแม่มันเพิ่งกลับขอนแก่น พอแม่มันกลับแค่นั้นแหละครับ
มันลากผมให้ไปนอนดูหนังที่ห้องมัน   ดึงผมไปนอนกอด เอาเท้ามาก่ายตัวผมไว้
คือเอาง่ายๆไม่ปล่อยออกไปไหนเลย ต้องนอนชิดๆใกล้ๆตลอด
พอดูหนังเสร็จ มันก็เอาเกมส์เพลย์ออกมาเล่นครับ
ผมเลยกะว่าจะออกมานั่งดูการ์ตูนข้างนอก คือ ,, ผมติดการ์ตูน
555+ ดูได้หมดแหละขอให้เปิดช่องการ์ตูนทิ้งไว้เหอะนะ
พอผมลุกออกจากเตียงแค่นั้นแหละครับ

“ไปหนายยยยยยย”
หึหึ ทำเสียงยานนนเพื่อ?

“ไปดูทีวีข้างนอกอะ นั่งในห้องนอนละมันไม่ทึบๆไงไม่รู้ ไม้ก็เล่นไปดิ หิวข้าวก็เดินออกมานะ”
พูดเสร็จผมก็วิ่งออกมาเลยครับ เพราะหน้าตาพี่ไม้ท่านไม่น่าไว้ใจ
เดี๋ยวมันดึงแขนไว้อีก เพราะมันดึงตั้งแต่เช้าละครับหลายสิบรอบมากก - - ‘


ผมเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วก็เดินไปหยิบนมในตู้เย็นกับขนม
พอกลับมาที่หน้าทีวีก็เจอเลยครับ - -
ไม้ฉากมันยกเครื่องเกมส์มาเล่นหน้าทีวีครับ
ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วส่งยิ้มให้ด้วยนะ
คือ มึงไม่ต้องยิ้มมม ,, ,มึงตามออกมาทำไมเนี้ยยยย

“มานั่งนี้ๆ” ไม้ฉากมันเอามือตบๆที่ว่างข้างๆมัน
ผมจะทำไงได้ละครับ ก็ต้องเดินไปนั่งนะสิ
ไม่ไปเดี๋ยวก็มากระชากแขนไปนั่งอีกอยู่ดีอะ
ไหนๆก็นั่งด้วยกันละนิ ผมเลยขอมันเล่นเกมส์บ้างครับ

“เห้ยๆมึงเล่นด้วย กูอยากเล่น”
ผมหยิบจอยส์เกมส์มารอเลยครับ
แต่มันไม่ยอมกดเริ่มเกมส์ใหม่ซะที
ผมเลยหันไปมองหน้ามัน แต่มันดันโน้มหน้ามาจูบผมซะก่อน
ไอ้บ้า,, >///////////<

“บอกแล้วใช่ปะห้ามพูดกูมึง ห้ามไม่เคยฟัง แต่ก็ดีนะพูดบ่อยๆกูจะได้จูบบ่อยๆ”
มันพูดเสร็จก็ยิ้มอีกละครับ มึงแดกยามาปะเนี้ยย ยิ้มอยู่นั้นแหละ

“ปั้นๆ เมื่อกี้ไม้พูดคำว่า กู อะ ,, มาลงโทษไม้หน่อย”
โอ้ยยย สติอยู่ไหนน ทำไมทำตัวน่ารักวะไม้ฉาก ^////^
ผมก็นิ่งครับ ไม่ได้ไปทำโทษตามที่มันขอ
จนมันหงุดหงิดเองนั้นแหละครับ
ก่อนจะหันมาจูบปากผมอีกรอบบฃ
เหวอเลยสิ กำลังจะถามมันว่าไหนอะเล่นเกมส์

“เล่นเกมส์กัน” หึหึ จูบไปหลายรอบละนิ พอใจแล้วดิ
หมั่นไส้มันครับ พอจูบผมเสร็จชวนผมเล่นเกมส์ต่อ
แล้วคือมึงดูหน้ากูบ้างไหม หน้ากูแดงขนาดไหนน
โอ้ยยย ,, มันเขินมากครับ ร้อนไปจนหูอะ ผมว่าหน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ
ดูมันทำหน้าทำตาสิครับ ตามันเป็นประกายมาก มองทีไรก็เขินทุกที
แล้วเอะอะจูบ เอะอะกอดตลอด … 55555+ มึงมันหล่อ!!!
โอ้ยย ไม่ใช่ดิ มึงมันบ้าแล้วไม้ฉาก : )


พอมันเปิดเกมส์ใหม่ มันก็สอนผมเล่นครับ สอนผมเล่นได้ดีมาก
คือ มันไม่ยอมปล่อยจอยส์เกมส์คืนให้ผม สรุปแล้วมันเล่นคนเดียว -_-‘
ผมไม่อยากไปแย่งมันเล่น เลยล้มตัวมานอนตักมัน แล้วเล่นมือถือแทน
นี้แหละครับเวลาที่อยู่ด้วยกันก็ประมาณนี้แหละ 555+



ระหว่างที่นั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงมือถือไม้ฉากดังขึ้นมา

“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ  ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
ผมเลยเอื้อมมือไปรับ  อ่ออ ,, พี่มิ้วนี้เอง

ผม :: พี่มิ้วอยู่ไหนแล้ว

พี่มิ้ว :: กำลังเดินเข้ามาเนี้ย อยู่ตรงไหนละ คนเยอะมากเลยอะแก

บ่น บ่น พี่มิ้วบ่นใหญ่ละครับ วันนี้พี่มิ้วมาดูไม้ฉากสอบครับ
และก็ตอนนี้พี่มิ้วคบกับไม้ฉากครับ
แต่แค่ในนามนะครับ และแม่ของไม้ฉากท่าทางจะชอบพี่มิ้วน่าดูเลยละครับ

ผม :: ปั้นอยู่ใกล้ๆตึกอำนวยการอะพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: เห็นละ แค่นี้นะ


พี่มิ้ววางสายได้แป๊บเดียวก็เดินมาถึงโต๊ะ

“โคตรจะร้อนเลยแก แล้วไม้ไปไหนเนี้ย” พี่มิ้วมาถึงก็บ่นๆต่อ 555+
มันก็ร้อนจริงๆอะแหละ ยิ่งพี่มิ้วอ้วนแบบนี้ด้วยก็คงยิ่งร้อน

“ไปรายงานตัวอะพี่ คนเยอะเนอะ นั่งรอนี้แหละไม่อยากเดินตามไปไหนละ”
ผมเอากระดาษของไม้ฉากมาพัดๆให้พี่มิ้ว
พี่มิ้วจะได้ใจเย็นลงบ้าง


ผมกับพี่มิ้วไม่ได้คุยอะไรกันมากครับ
ก็มองไปรอบๆบ้าง หันมาเม้าท์บ้านคนนั้นเอากลองมา บ้านคนนี้เอาคนมาเชียร์
เอาง่ายๆคือ นินทาคนอื่นบ้าง ตามที่สายตามันมองเห็นพอดีอะครับ 555

“เออพี่มิ้ว นี้พี่บอกพี่ฟาร์มยังเรื่องไม้อะ ให้ปั้นบอกให้ไหม”
ผมนึกขึ้นได้ครับว่ายังไม่ได้บอกพี่ฟาร์มเรื่องที่จะยืมพี่มิ้วมาโมเมกับแม่ของไม้ฉากมันก่อน
คือพวกผมไม่ได้คิดจะโกหกแม่ครับ แต่ไม้ฉากบอกอยากให้ผ่านเรื่องสอบนี้ไปก่อน
เพราะถ้าบอกไปตอนนี้พี่อุ้มมันต้องหาเรื่องใส่ไฟให้เรื่องราวยิ่งแย่ลงแน่ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกแก พี่ฟาร์มเค้าคงไม่สนใจแล้วละ”
พี่มิ้วหันมาตอบผม ก่อนจะเบือนหน้าออกไปมองทางอื่น
อืมมม พี่มิ้วเป็นไรป่าววะ?? ดูสีหน้าแล้วไม่ค่อยโอเคเลยแหะ - -‘

“พี่มิ้วครับ เป็นอะไรหรือป่าว  บอกพวกผมได้นะ”

“อืมม ไม่มีอะไรหรอกแก”

พี่มิ้วก็ไม่ยอมบอกอยู่ดีอะครับ

ผมนั่งรอกันไปจนเมื่อยก้น 5555
คือไม้ฉากมันหายไปแทบทั้งวันครับ
ตั้งแต่ 9 โมงเช้า เดินกลับมาหาผมอีกทีก็บ่าย 2 แล้ว

“ป่ะ กลับกันเถอะ” ไม้ฉากเดินมาถึงก็ชวนกลับเลยครับ

“นี้สอบแล้วหรอ” พี่มิ้วถามไม้ฉาก 55555+
พี่มิ้วกำลังอ่านหนังสืออยู่ถึงกับเงยหน้ามาถาม

“โหววมาแต่เช้าแล้วนะ นี้สอบเสร็จแล้ว จะอยู่ทำไมละครับ”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็ช่วยผมเก็บของบนโต๊ะ

“แล้วสอบเป็นไงบ้าง” ผมถามบ้างครับ 5555+
เดี๋ยวจะหาว่าไม่สนใจ
เดี๋ยวนี้มันชอบน้อยใจผม - -‘
แบบบางทีลืมบอกฝันดี หรือตื่นมาละไม่ยอมปลุกมัน
ไม่ยอมกู๊ดมอร์นิ่งคิสมัน มันก็จะงอนครับ
มันบ้ามาก 555+ งอแงยังกับเด็กๆ

“สบายมาก เตรียมรางวัลรอได้เลย”
หึหึ พูดถึงรางวัลแล้วมันก้มหน้ามาแทบชิดหน้าผมครับ
แล้วยังส่งยิ้มมาให้ด้วยอีกนะ .. มึงน่ากลัวมากไอ้บ้าไม้!!!

“ให้มันได้ก่อนเถอะนะ อยากได้อะไรบอกมาเลย ให้หมดทุกอย่าง”
ผมก็ไม่น้อยหน้าครับ รีบบอกเลยอยากได้ไรให้หมดอะ
เสื้อผ้ามันก็คงไม่เอาหรอก เดี๋ยวสอบผ่านก็เข้าโรงเรียนละจะใส่ตอนไหน
ตอนนี้ผมตั้งใจไว้ว่าจะซื้อนาฬิกาครับ เห็นมันออกรุ่นใหม่มา สวยดี

“พี่มิ้วเป็นพยานนะ ปั้นมันบอกว่าอะไรก็ให้อะ” ดูความกวนทีนของมันสิครับ
หันไปบอกให้พี่มิ้วเป็นพยานให้อีกอะ ,, มึงนี้มันร้ายจริงๆ


“จะกลับกันแล้วหรอคะ”
หื้มมม เสียงที่ไม่อยากได้ยิน
เสียงพี่มายด์ครับ - -‘

“ครับจะกลับแล้ว” ไม้ฉากหันไปตอบพี่มายด์
สักพักพี่อุ้มก็เดินตามเข้ามาครับ

“ไปเชียร์พี่ไหมครับน้องปั้น เดี๋ยวพี่กำลังจะสอบแล้วเนี้ย”
 พี่อุ้มมันชวนผมให้ไปเชียร์มันครับ
คือ มึงบ้าหรือป่าวพี่ ?
พูดแย่ๆ ทำแย่ๆกับผมแล้วคิดว่าผมจะไปเชียร์อีกงั้นหรอ??

“ไม่ละครับ ปั้นจะกลับแล้ว” ผมรีบลุกขึ้นมายืนข้างๆพี่มิ้วเลยครับ
เพราะว่าพี่อุ้มมันทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม

“งั้นกลับกันเหอะ” ไม้ฉากพูดเสร็จก็เดินจับแขนพี่มิ้ว
แล้วมืออีกข้างก็โอบหลังผมให้เดินออกมา

“ถ้ามึงคิดว่ามึงทำแบบนี้จะโกหกแม่มึงได้ กูบอกเลยว่ามึงคิดผิดไม้ฉาก
ไม่สงสารพี่มิ้วเค้าบ้างหรอวะ เอาเค้ามาเป็นเครื่องมือในการโกหกครอบครัว
เพื่อให้ตัวเองคบผู้ชายได้ แถวบ้านกูเค้าเรียกหน้าตัวเมียวะ”

หื้ออ ,, ไอ้พี่อุ้ม!
ช่างกล้าพูดนะ ,, ไม้ฉากหยุดเดินเลยครับ
ผมนี้กำลังจะหันไปด่าพี่อุ้มเลย แต่ไม่ทันพี่มิ้วครับ

“คำพูดบางอย่างก็ส่อให้เห็นถึงสันดานได้เลยนะคะน้องอุ้ม”
โอ้ยยย เจ็บ .. 555+ พี่มิ้วพูดทีเจ็บเลย
ไม้ฉากมันยิ้มเยาะเย้ยใส่พี่อุ้มเลยครับ
นี้บ้านผมเรียกว่าด่าแบบคนมีการศึกษาครับ

“พี่มิ้ว อย่ายุ่งดีกว่านะ มาร่วมมือคนอื่นโกหกพ่อแม่แบบนี้แหละเวรกรรมเลยตามทัน
โดนพี่ฟาร์มทิ้งเลย สมน้ำหน้า”

โหยยยพี่มายด์ นี้พี่น้องกันจริงปะครับ?
แต่เดี๋ยวก่อนนะ .. พี่มิ้วโดนพี่ฟาร์มทิ้ง?
ถึงว่าละเมื่อกี้ถึงพูดแบบนั้น ...

“พี่มิ้ว จริงหรอครับ” ไม้ฉากหันไปถามพี่มิ้ว

“มันเป็นเรื่องของพี่กับพี่ฟาร์ม ไม่ได้เกี่ยวกับพวกแกหรอกนะ”
พี่มิ้วหันมายิ้มให้พวกผม ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่มายด์

“เวรกรรมไม่ได้ตามพี่หรอก มันเป็นเรื่องที่พี่กับพี่ฟาร์มคุยกันแล้ว
แต่พี่คิดว่ามายด์ไม่น่าพูดเรื่องเวรกรรมนะ เพราะสิ่งที่มายด์ทำ มายด์ยังไม่กลัวเวรกรรมเลย”

หึ ศึกสายเลือดอีกละครับ

“พี่มิ้ว!!!!”พี่มายด์ขึ้นเสียงใส่พี่มิ้วเลยครับ
ไม่ขึ้นเสียงเฉยๆด้วย เดินเข้ามาจนจะถึงตัวพี่มิ้วอยู่แล้ว แต่พี่อุ้มมาดึงตัวพี่มายด์ไปก่อน

“มายด์ไปเถอะ เดี๋ยวสอบไม่ทัน” พี่อุ้มจับตัวพี่มายด์ไว้ แล้วหันมามองหน้าไม้ฉาก

“มึงกับกู ได้เห็นดีกันแน่” พูดเสร็จพี่อุ้มก็ลากพี่มายด์เดินไปทางที่สอบปฏิบัติครับ

นี้มันอะไรวะเนี้ย? พี่อุ้มมันโกรธแค้นอะไรไม้ฉากหนักหนาวะ??



พวกผมเดินกันมาจนถึงหน้าโรงเรียน ก่อนที่พี่มิ้วจะขอแยกกลับไปก่อน

“พี่กลับก่อนนะ แล้วยังไงพวกแกก็โทรหาพี่ละกัน
ไม่ต้องไปฟังมายด์มันมากหรอก พี่กับพี่ฟาร์มรักกันมาตั้งหลายปี
จะแต่งงานกันอยู่แล้ว ไม่มาเลิกกันเพราะเรื่องพวกแกหรอกนะ”
พี่มิ้วบอกกับพวกผม
แต่สีหน้าพี่มิ้วไม่ได้ยิ้มแบบคำพูดเท่าไหร่เลยครับ

“ขอโทษนะพี่มิ้ว เดี๋ยวไม้จะไปบอกแม่เอง”
ถึงพี่มิ้วจะพูดแบบนั้น
แต่ไม้ฉากมันกังวลครับ เป็นใครก็ต้องกังวลแหละ
ดึงเค้าเข้ามาวุ่นวายจนทำให้คนรักของเค้าไม่เข้าใจแล้วเลิกรา ผมว่ามันแย่นะ แย่มากๆด้วย

“ไม่เป็นไรแก พวกแกสองคนรักกัน แล้วต้องเชื่อใจ
ต้องพยายามพากันไปในทางที่ดีนะ รู้ปะเนี้ย
ความรักแบบพวกแกยังต้องเจอเรื่องอีกเยอะ .. มั่นคงเข้าไว้นะ พี่กลับก่อนละ”

พูดเสร็จพี่มิ้วก็ขึ้น Taxi  กลับบ้านครับ


เห้อออ .. เพราะพวกผมจริงหรือป่าวนะที่ทำให้พี่มิ้วกับพี่ฟาร์มเลิกกัน
ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นเลย : (




ระหว่างที่พวกผมนั่ง Taxi กลับมาคอนโด

“กังวลเรื่องพี่มิ้วหรอ” อยู่ๆไม้ฉากมันก็ถามผมขึ้นมา

“อืมมนิดหน่อยแหละ กลัวเป็นเพราะเรื่องของเราทำให้พี่เค้าเป็นแบบนี้อะ”
เห้ออ ไม่นิดหน่อยแหละนะเอาจริงๆ เครียดมากเลยดีกว่า

“ไม้สัญญาว่าไม้จะบอกกับแม่เรื่องที่เราคบกัน
อีกแค่ 5 วัน ผลสอบจะออกแล้ว ไม้จะไปบอกพวกเค้าเองนะ”

ไม้ฉากดึงผมให้ไปนอนซบไหล่มัน ก่อนจะจับมือผมไว้


อืมม ,, อีกไม่กี่วัน เรื่องราวโกหกแบบนี้มันจะจบไป
ขอโทษนะครับพี่มิ้ว พี่ฟาร์ม.



พอมาถึงคอนโด พวกผมก็แวะซื้อกับข้าวแถวๆคอนโดขึ้นไปทานครับ
ระหว่างเดินผ่านล๊อบบี้โรงแรม ผมก็เจอกับแฟรงค์แล้วก็น้องทีชเชอร์ครับ >////////<
ตัวขาวมากๆ เห็นแล้วอยากเดินเข้าไปขออุ้ม
แต่ก็เห็นแป๊บเดียวครับ เพราะแฟรงค์เดินไปขึ้นรถที่หน้าคอนโด
สงสัยพี่เจมารับแน่ๆ ..


“นั้นคนที่ปั้นเคยให้ดูรูปนี้ใช่ไหม”
ไม้ฉากมันถามผมระหว่างขึ้นลิฟท์กลับมายังห้องพัก

“อืมมใช่ แล้วเด็กคนนั้นก็หลานของปั้นเอง น่ารักเนอะๆ ผิวข๊าวขาว”
ผมรีบอวดเลยครับ
ค่อนข้างภูมิใจนิดนึงที่ทีชเชอร์ขาวแบบพวกผม 5555+

“ครับๆ ข๊าวขาว” หื้มมมมม ไม้ฉากพูดแล้วมองหน้าผมนี้มันหมายความว่าไงเนี้ย?

“อย่ามองแบบนั้นดิวะ แม่งงง น่ากลัววะ”
ผมรีบพูดแล้วเดินออกนอกลิฟท์ก่อนเลยครับ 55555
ไม้ฉากมันก็เดินตามมานะ แล้วก็ยิ้มแบบตาเป็นประกาย ..
มองแล้วมันแบบว่า  หื้มมมมม ,, จะละลายให้ได้อะ >//////<


พอพวกผมทานข้าวอาบน้ำเสร็จก็มานั่งเล่นเกมส์กันที่โซฟาหน้าทีวี
คือตอนนี้แทบจะย้ายตัวเองมานอนหน้าทีวีครับ
เพราะไม้ฉากติดเกมส์มาก ส่วนผมก็กำลังติดการ์ตูน
ไม้ฉากมันนั่งเล่นเกมส์ไป แล้วผมก็นั่งพิงตัวมันไว้แล้วดูการ์ตูนในโน้ตบุ๊คของมัน
55555555+ ทั้งห้องมีแต่เสียงเกมส์ สลับไปกับเสียงเพลงที่เปิดทิ้งไว้
นานๆทีจะมีเสียงพวกผมเถียงกันบ้าง คุยเล่นกันบ้างครับ
ระหว่างที่พวกผมกำลังเล่นเกมส์กับดูการ์ตูนกันอยู่
โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา เป็นเสียงเรียกเข้ามือถือผมเอง
ผมเลยหยิบขึ้นมาดูเป็นเบอร์ของไนซ์ครับ
แหม่ ,, พ่อดาราคิวทองโทรหาด้วย สงสัยจะว่าง

ผม :: ไงครับดารา

ไนซ์ :: กวนตีนนะเตี้ย นี้มึงอยู่ไหนกัน

ผม :: อยู่ห้อง วันนี้ไปส่งไม้สอบปฏิบัติมาอะ แล้วนี้มึงอยู่ไหน

ไนซ์ :: เอาแบบเรื่องจริง หรือเรื่องโกหก

อ้าวว มีงี้อีก มึงเพี้ยนไปละแน่ๆไอ้ไนซ์เอ้ยยย

ผม :: เอาที่มึงสบายใจอะ

ไนซ์ :: 55555555555 กูอยู่หน้าห้องมึง


ห๊ะ ,, หน้าห้อง!!???
พอมันพูดเสร็จ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังเลยครับ
แล้วมึงจะโทรมาทำไมเนี้ยยย!!

ผม :: แล้วมึงโทรมาเพื่อ???
มันยังไม่กดวางสายครับ ผมเลยถามมันกลับไป

ไนซ์ :: เพื่อที่พวกมึงจะได้มีเวลาใส่เสื้อผ้าก่อนไง 5555555555

โอ้ยย อะไรของมึงเนี้ยย!!
มันหัวเราะเสร็จก็วางสายไปเลยครับ ใส่เสื้อผ้าบ้าอะไร กูยังไม่ได้ถอดเลยเว้ยย!!!




/ มีต่อคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-06-2015 23:29:02
ต่อ


“ใครมาอะดึกขนาดนี้” ไม้ฉากมันวางจอยส์เกมส์แล้วหันมาถามผม

“ไนซ์มาอะ มันโทรมากวนตีนทั้งๆที่ยืนอยู่หน้าห้อง”
ผมวางมือถือแล้วเดินไปที่หน้าประตู
ไม้ฉากมันก็รีบวิ่งมายืนกอดคอผมไว้เลยครับ
อะไรของมึง - -‘


พอผมเปิดประตูเท่านั้นแหละ ,, โคตรเซอร์ไพร์เลยครับ

“สวัสดีเว้ยยยยยยย!”
พู่กัน จานสี ไนซ์ ยืนอยู่หน้าห้องครับ

“พู่กัน จานสี .. เห้ยย มาเมื่อไหร่วะ”
ผมเรียกชื่อเพื่อนทั้ง 2 เสร็จก็วิ่งเข้าไปกอดเลยครับ
คิดถึงมากก เจอกันแค่ปีละครั้งเอง

“คิดถึงกูใช่ไหมละไอ้ข้าวปั้น 5555”
พู่กันมันดึงผมไปกอดครับ เพราะเมื่อกี้ผมกอดจานสี 555

“อืออดิวะ คิดถึงมึง แต่ไอ้เชรี้ยย กูชื่อปั้นสิบเว้ย”
ผมผลักมันออกเลยครับ แม่งง กวนตีนน ชอบเรียกผมว่าข้าวปั้น

“55555+ ปั้นสิบก็ปั้นสิบ แต่ชอบข้าวปั้นมากกว่า”
ผมยังยืนหยอกล้อกับพู่กัน จานสีอยู่หน้าห้อง
จนไม้ฉากอะครับ เดินมาดึงตัวผมออกจากเจ้าแฝด

“จะยืนกอดกันอีกนานปะ กูยืนตรงนี้ทั้งคนนะ”
ไม้ฉากมันจ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ 5555+
อย่าบอกนะว่ามึงหึง?
นี้เพื่อนนะครับคุณชายไม้ฉาก
แต่ท่าทางพู่กัน กับจานสีมันจะยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ไม้ฉากพูดครับ
มันเลยวิ่งเข้าไปกระโดดกอดไม้ฉากกันทั้งคู่เลย
แต่ไนซ์มันคงอ่านสายตาไม้ฉากออก และมีแค่มันที่รู้เรื่องผม

“หึหึ บอกอีกคน แต่อีก 2 คนวิ่งไปกอดแทน งานหึงก็มาครับ 555+”
ไอ้เชรี้ยไนซ์แม่งง พูดเสร็จแล้วส่งมายิ้มเยาะเย้ยใส่ผม ก่อนจะเดินเข้าห้องไป


ผมเลยเดินตามเข้ามาแล้วปิดประตูห้อง หันไปอีกที
เจ้าคู่แฝนรักยมมันก็จองเกมส์เพลย์ละครับ แถมด้วยเด็กโข่งอีกคนที่แย่งกันเล่นเกมส์
ไม้ฉากกก ,, ,มึงนี้มันเด็กอะไรขนาดนี้เนี้ยยย
ผมได้แต่ส่ายหน้าช้าๆกับภาพตรงหน้า
แล้วเดินไปนั่งข้างๆไนซ์แทนครับ

“มึงไปไหนกันมาวะ มาซะดึกเลย”
ผมเอื้อมมือไปยกโน้ตบุ๊คมาไว้ที่ตักผม
เมื่อกี้ดูการ์ตูนค้างไว้ครับ 555

“ไปรับไอ้แฝดมานี้ไง พามันไปกินข้าวแล้วก็เลยมาหาพวกมึงนี้แหละ
เมื่อกี้ทำไรกันอยู่วะ ฮั่นแหน่ ฮั้นนนแน๊”

ฮันแหน่ ,, อะไรของมึ๊งงง!!

“อะไรมึงอะไร ก็นั่งดูการ์ตูนนี้ไง ส่วนไม้มันก็เล่นเกมส์”
แต่ไนซ์มันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อครับ - -‘

“เออ กูก็ไม่ได้ว่าอะไรไง ร้อนตัวหรอมึง 55555”
โอ้ยยไอ้เชรี้ยไนซ์ ,, แซวแล้วยังมาส่งสายตายิ้มแบบแซวๆให้อีกอะ
ใครไม่เขินนี้ให้เตะเลยครับ ^/////^


“เห้ยยพวกมึงคุยไรกันอะ กูคุยด้วยดิวะ”
จานสีมันเดินมานั่งเบียดผมละครับ
สงสัยแย่งพู่กันกับไม้ฉากเล่นไม่ไหวแน่ๆ ครับ
จริงๆอะไม้ฉากกับพู่กันมันเคยเล่นเกมส์ด้วยกันข้ามคืนข้ามวันมาแล้วครับ 555+

“ไม่ได้คุยไรกัน แล้วนี้ทำไมมึงสูงกว่ากู”
ผมเอามือไปขยี้หัวจานสีเล่น
เพราะจริงๆพวกไอ้แฝดมันตัวเล็กกว่าผมครับ
แต่กลับมาปีนี้มันสูงกว่าผมอีก T^T
ทำไมกูตัวเล็กคนเดียวละเนี้ยยยย

“ก็มึงมันเด็กน้อยนี้หว่า .. ไหนๆมาหอมทีดิ”
จานสีพูดเสร็จก็ดึงผมไปหอมเลยครับ แล้วตัวมันนี้นั่งแทบจะทับตัวผมอยู่ละ

“พอได้ยัง” หึหึ เสียงดุมาแต่ไกล 555
จะใครที่ไหนละครับ
ไม้ฉากอะดิ แล้วไม่พูดเฉยๆส่งสายตาดุมาเลยครับ

“พออะไร เกมส์ยังไม่จบเลย”
555+ พู่กันมันไม่รู้เรื่องอะไรครับ หันมาถามไม้ฉาก แล้วทำหน้า งงๆ

“ไม่เล่นละ แล้วพวกมึงจะนอนไหนกัน นี้ดึกละนะ”
ไม้ฉากกดปิดเครี่องเล่นเกมส์เลยครับ
ก่อนจะดึงตัวจานสีออก แล้วขยับมานั่งแทนที่จานสี
แต่คือ ,, มึงตัวใหญ่กว่าจานสีนะเว้ยยย!!
คือ มันนั่งทับตักผมไปเลยครับ

“นอนนี้แหละ กูตั้งใจชวนพวกมึงไปวัด”
จานสีมันก็ไม่ได้คิดอะไรครับ
ไม้ฉากมาดึงมันออกจากโซฟา มันก็ลงไปนั่งตรงพื้นแทน
กูขอโทษแทนแฟนกูด้วยนะจานสี 55555+

“เดี๋ยวๆใครชวนมึงนอนห๊ะไอ้จาน” ไม้ฉากหันไปถามจานสีครับ
แล้วเรียกย่อๆว่าจานด้วย
คือจานสีอะมันไม่ชอบให้เรียกว่าจาน จะเรียกมันสั้นๆมันให้เรียก สี
ส่วนพู่กัน ก็ไม่ชอบให้เรียกว่าพู่ ชอบให้เรียกว่า กัน มากกว่า

“โห้ยย เชรี้ยฉาก กูชื่อจานสี เรียกสั้นๆก็เรียก สี ดิวะ”
มันเถียงเลยครับ แล้วเรียกไม้ฉากว่า ฉาก ด้วยนะ 555555+

“กูชื่อไม้ฉาก มึงก็เรียกกูดีๆดิ”
เอาละสิ เถียงกันไปมาแบบเด็กๆอีกละ - -‘
พวกมึงนี้ตัวโตซะเปล่านะ เถียงกันโคตรปัญญาอ่อนเลย

“พอๆเลยพวกมึง เดี๋ยวไม้กับปั้นนอนห้องเล็กละกัน
ส่วนกู กับไอ้แฝดจะนอนห้องใหญ่ คอนโดมึงมีห้องเล็กกับห้องใหญ่เหมือนของกูใช่ไหม”

ไนซ์มันมาระงับศึกครับ 555+ แล้วแบ่งห้องให้นอนด้วยนะ
หื้มม ได้จากไม้ฉากมากี่บาท มาจับคู่กูนอนกับมันเนี้ยย!!!

“ไม่เอาอะ จานสีจะนอนกับปั้น”
พูดเสร็จมันขยับมานั่งกอดขาผมเลยครับ
ไม้ฉากแทบจะเตะจานสี แต่ดีที่ผมหยิกขาไม้ฉากไว้ก่อน

“เอานะมึงนอนกับกูนี้แหละ แยกย้ายกันเถอะ มึงจะไปวัดเช้าไม่ใช่หรอ?”
ไนซ์พยายามห้ามศึกอีกรอบครับ แต่ท่าทางจะไม่เป็นผล
เพราะพู่กันดันกระโดดมาทะเลาะด้วยอีกคน

“กูก็อยากนอนกับปั้น กับไม้ฉาก ไม่เอาอะกูจะนอนกับพวกมัน”
เอาละดิ แม่งงง งอแงกันใหญ่
พวกมึงนี้เป็นลูกรักลูกยมใช่ไหมม งอแงเป็นเด็กเลย

“พอๆเลย เอางี้ขนผ้าห่มมานอนด้วยกันหมดนี้แหละ เดี๋ยวกูนอนติดปั้นสิบเอง
แล้วไม้ฉากนอนข้างๆกู แล้วก็พวกมึงไอ้แฝด ห้ามเถียงกูด้วย รีบไปล้างหน้าเลยไม่งั้นกูไม่ไปวัดกับพวกมึงแน่ๆ”

ไนซ์ออกคำสั่งกับไอ้ 3 ตัวแสบละครับ
ผมก็นั่ง ขำ ท่าทางขัดใจของไม้ฉาก 5555+


พอพวกผมแยกมายกของในห้องคุมะของไม้ฉาก
มันก็รับดึงผมไปกอดเลยครับ

“อืออ ไม้ ปล่อยดิ กะกอด อืมม ,, กอดแน่นไป”
มันกอดแน่นจริงๆครับ ไม่ได้เล่นตัวไม่ให้มันกอดอะไรแบบนี้หรอกนะ แต่มันกอดแน่นไปจริงๆ

“กูพูดหลายรอบละยังปล่อยให้มันกอดมันหอมอีก จะให้กูหึงให้ได้เลยสินะ”
หึหึ ไหนบอกไม่พูดกูมึงไง ,, มึงเต็มๆหูกูเลยนะ
พูดเสร็จมันก็ปล่อยผมออก ผมเลยจับหน้ามันไว้ครับ

“ไหนใครบอกไม่ให้พูดกูมึง แล้วเมื่อกี้ใครพูด”
มันทำหน้าบึ้งๆใส่ผมครับ นี้มึงทำหน้างอนใช่ไหม
โอ้ยย น่ารักตายยละไอ้บ้าไม้ 555555

“ก็จะพูดอะ ทำไมละ”
เออดูครับดู ,, ทีผมพูดละจับจูบๆ ทีตัวเองพูดละเถียง
ผมเลยกอดรอบคอไม้ฉากไว้ ก่อนจะโน้มคอมันลงมา .. ทำโทษที่มันพูดกูมึง
>//////< โอ้ยยเขิน .. จูบไม้ฉากก่อนอีกต่างหากกก

“ทำโทษ ,, พูดไม่เพราะ” หึหึ มันยิ้มละครับ
แต่มือ มือ มือมึงอะจะมากอดเอวกูทำไม - -‘

“เอาอีกดิ เมื่อกี้พูดคำว่ากูเยอะเลย นี้ก็พูด จูบกูอีกดิ นะ นะ นะ “
มึงนี้มัน…. เจ้าเล่ห์จริงๆเลยนะ
มันกำลังโน้มหน้าจะมาจูบผมครับ
แต่ไม่ทันที่ปากมันจะสัมผัสกับปากผม

“ก๊อก ก๊อก”

“มึงออกมานอนด้วยกันเลย ไวๆ “ เสียงจานสี

“ไม้ฉาก มึงออกมาเลย มาเล่นเกมส์ต่อ” เสียงพู่กัน

“5555 ออกมาเถอะเสียงดังเดี๋ยวข้างห้องด่า” เสียงไนซ์


เออดี ,, ให้มันได้แบบนี้ดิ 55555+


ผมหันไปมองหน้ามันแล้วก็ขำครับ มันทำหน้าแบบโคตรเซ็งอะครับ

“ไปนอนกับเพื่อนกัน ยังไงปั้นก็อยู่กับไม้ทุกวัน นอนกอดกันทุกวันอยู่แล้วเนอะ”
ผมรีบอ้อนก่อนเลยครับ เดี๋ยวมันไม่ยอมเปิดประตู แล้วพวกข้างนอกมันจะเคาะห้องอีก

“อย่าให้ไอ้เด็กแฝดมากอดมาหอมอีกนะ” เออ เอากับมันสิ นั้นเพื่อนนะครับ

“นั้นมันเพื่อนเรานะ 5555+ หึงหรอ” ผมแกล้งเอียงคอถามมัน

“จะใครก็หึงทั้งนั้นแหละ อยากให้หึงโหดไหมละจะทำให้ดู”
มันส่งสายตาไม่น่าไว้ใจละครับ ไม่กล้าจะเสี่ยงเลย

“มะไม่ดีกว่าครับ ปั้นรักไม้นะ อยากให้ไม้กอดคนเดียวเลย ปะไปข้างนอกกัน”
พอมันยิ้ม ผมก็รีบขยับตัวแล้ววิ่งไปที่ประตูเลยครับ
พอเปิดห้องเท่านั้นแหละ พวกมันวิ่งเข้าห้องมากันทั้ง 3 คนเลย

“ช้าจังทำไรเนี้ย” เสียงพู่กันถามครับ

“ขนที่นอนไปเลย ไม่ต้องถามนะ จะเล่นปะเนี้ยเกมส์อะ”
ไม้ฉากมันโยนหมอนให้พู่กันถือ
พู่กันมันอยากเล่นเกมส์อยู่แล้วนี้ครับ เลยยอมทำตามที่ไม้ฉากสั่งทุกอย่าง

“เห้ออพวกมึง อย่านอนดึกนะ พรุ่งนี้ไปวัดเช้านะเว้ยย ลำปางเลยนะมึง”
ห๊ะ ,, ไนซ์บอกว่าอะไรนะ ? ลำปาง??

“เดี๋ยวก่อน ลำปางอะไรวะ” ผมหันไปถามไนซ์

“ก็พวกเราจะนั่งเครื่องไฟท์เช้าไปลำปางกัน เพื่อที่จะไหว้พระธาตุลำปางหลวงไงละ”
หื้มม ,, นี้มึงจะไปไหว้พระกันไกลขนาดนั้นเลย???

“ทำไมไปไกลจังวะ” ไม้ฉากหันมามองหน้าไนซ์
ตอนที่ไม้ฉากหันมา พู่กันมันก็ต่อยๆตัวเกมส์ของไม้ฉากใหญ่เลยครับ
ไอ้นี้เล่นทีเผลอ ไม้ฉากมันก็รู้นะแต่ก็ยอมให้พู่กันมันเล่น 555+

“ไม่ไกลๆ ไปหาป๊าด้วย ตอนนี้ป๊าแต่งงานใหม่ที่โน้นอะ ไปส่งหน่อยนะไม่กล้าเจอหน้าป๊าวะ”
จานสีมันบอกเหตุผลว่าทำไมต้องไปถึงลำปางครับ
ป๊ากับแม่ของพวกมันเลิกกัน พวกมันเลยไปอยู่กับแม่ที่เมืองนอก
ถ้ามันกลับไทยมันก็จะนอนบ้านผม หรือไม่ก็นอนบ้านไม้ฉากครับ
นี้คงเป็นการไปหาป๊าในรอบหลายๆปีที่ผ่านมาแน่ๆ

“อือ ไปก็ได้ งั้นกูนอนก่อนเลยละกันนะ เดี๋ยวตื่นไม่ไหว”
ผมพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนเลยครับ

“งั้นกูนอนด้วย” จานสีพูดเสร็จก็เตรียมจะลากผ้าห่มมานอนข้างๆผม
แต่ไนซ์มันห้ามไว้ก่อน

“จานสีมึงนอนข้างๆกูนี้แหละ”
ตอนแรกจานสีมันจะไม่ยอมครับ  แต่สุดท้ายก็ยอม

พวกผม 3 คนนอนหลับกันไปก่อน ทิ้งเจ้าพวกบ้าเกมส์ให้มันเล่นกันต่อไป
แต่ถ้าจำไม่ผิดเมื่อคืนเหมือนมีริมฝีปากอุ่นๆมาจูบที่หน้าผากผม
พร้อมกับคำที่ผมได้ยินทุกๆคืน “รักปั้นนะ ฝันดีครับ”
แต่ผมง่วงเกินกว่าจะลืมตามามอง เลยได้แต่บอกมันในใจไปว่า  ,, “ปั้นก็รักไม้เหมือนกันครับ”



ตื่นเช้ามาเพราะเสียงไนซ์มันโวยวายครับ

“ตื่นเลยพวกมึง อีก 1 ชั่วโมงต้องเช็คอินแล้วนะเว้ยย!!
~ไอ้แฝดตื่นเลย กูเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าให้มึงแล้ว เร็วๆดิวะ”

โอ้ยย มึงบ่นจังวะไนซ์
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาก็เห็นไม้ฉากมันกำลังทำอะไรไม่รู้อยู่ที่ห้องครัว ไนซ์กำลังปลุกไอ้แฝด
ผมเลยลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอนผมครับ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมานอกห้อง
เจอหน้าไม้ฉากที่โต๊ะอาหาร มันส่งยิ้มให้ผมแต่เช้าเลยครับ

“อรุณสวัสดิ์ครับ ไม้เก็บกระเป๋าเผื่อปั้นละนะ กันไว้ก่อนเผื่อต้องค้างคืน”
โอ้ยยแฟนผมครับ แฟนผม 5555+

“ขอบใจนะ แล้วนอนกี่โมงเมื่อคืนอะ” ผมนั่งกินโอวัลตินข้างๆไม้ฉาก

“ก็หลังจากปั้นไม่นานหรอก”
ผมนั่งคุยกับไม้ฉากสักพัก พวกไนซ์กับเด็กแฝดก็มานั่งทานขนมปังกับดื่มนมข้างๆ
แล้วพวกเราก็ออกเดินทางครับ
จริงๆเกือบขึ้นเครื่องไม่ทัน 55555 แต่สุดท้ายพวกผมก็มาถึงลำปางครับ



ลำปางตอนเกือบๆเที่ยง อากาศโคตรจะร้อน
ไหนใครบอกว่า .. ลำปางหนาวมากไงวะ
ตอนนี้กูแทบอยากจะถอดเสื้อเดินละครับ

“โคตรร้อนอะมึง กูว่ากลับเข้าบ้านป๊าก่อนไหม วันหลังค่อยมาทำบุญ” เสียงจานสีบ่นครับ 555+
พวกมันชินแต่อากาศเย็นๆจากเมืองนอกนิครับ มาเจออากาศร้อนแบบนี้เข้าถึงกับตัวแดงเลย

“ไม่เอาดิวะ ตั้งใจมาทำบุญแล้วก็ทำบุญก่อนเถอะ” ไนซ์มันไม่ยอมครับ
แถมมันยังพาผมมาเรียกรถ แล้วบอกจุดหมายปลายทางไปที่พระธาตุลำปางหลวง

ผมกับไม้ฉากยังไงก็ได้ครับ นานๆได้มาแอ่วเหนือ
จะพาไปไหนพวกผมก็ตื่นเต้นทั้งนั้นแหละ 555+
คนอีสานนิครับ ชีวิตมีแต่กรุงเทพ แล้วก็แถวอีสานแทบทุกจังหวัด ส่วนภาคใต้ไปบ่อยครับ ไปทะเล : )


พอมาถึงวัดพระธาตุลำปางหลวง พวกผมก็เข้าไปกราบไหว้พระธาตุ
พอเดินไหว้พระ ถ่ายรูปกันเสร็จแล้วกำลังจะกลับกันแล้วละ
ก็เดินไปเจอกับจุดที่เค้าให้เราทำบุญเพื่อที่จะถวายผ้าไตรไว้ห่มคลุมพระธาตุ
ผมเลยเดินเข้าไปดึงแขนไม้ฉาก ชวนให้ไปทำบุญกัน
พอเดินมาถึงจุดทำบุญ ผมก็เอาเงินใส่กล่องทำบุญ แล้วเค้าให้เขียนชื่อลงที่ผ้าไตรครับ
ผมก็ก้มลงไปเขียน ไม้ฉากมันก็ยืนข้างๆ ก็เขียนกันเสร็จแล้วละ
ก็นึกขึ้นได้ครับว่าลืมไปว่ามากับเพื่อน 5555555+
ไม้ฉากเลยโทรหาไนซ์
ไนซ์มันก็บอกว่าให้ลงมาที่รถเลย เพราะพวกผมเหมารถมากัน
พอขึ้นรถเสร็จแล้วพวกสองแฝดก็เดินตามมาครับ

“พวกมึงไปแวะที่ไหนมาเนี้ยมาถึงช้ากว่ากูอีก”
ผมทักไอ้แฝด แต่พวกมันไม่ได้ตอบครับ
ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร สงสัยพวกมันจะเหนื่อย

ก็เลยนั่งเงียบๆจนไปถึงบ้านป๊าของพู่กันกับจานสี
แต่ป๊ามันไม่อยู่ครับ ป้าแม่บ้านจำหน้าพู่กันกับจานสีได้เลยเชิญให้เข้ามารอในบ้าน
ทำไมจะจำไม่ได้ละครับ ป๊ามันติดรูปของพู่กันจานสีเต็บบ้านเลย - -‘

“ไหนมึงบอกไม่ค่อยติดต่อกับป๊าไง ทำไมรูปพวกมึงเต็มบ้านป๊าเลย” ไม้ฉากมันถามไอ้พวกแฝดครับ

“กูไม่ได้บอกว่าไม่ติดต่อ แต่แค่ไม่ได้เจอ กูส่งจดหมายมาหาป๊ากูตลอดนะ”
จานสีตอบเสร็จ ก็หันไปคุยอะไรกับพู่กันไม่รู้ครับ
ผมว่ามันแปลกๆนะ ตั้งแต่ที่วัดละเนี้ย - -‘


ผมก็นั่งดูรูปจากกล้องของไม้ฉากไปเรื่อย
ไนซ์เดินออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก
ในห้องเลยมีแค่ผมกับไม้ฉาก และพู่กันกับจานสี

“ไม้ ปั้น พวกมึงเห็นว่ากูเป็นเพื่อนปะวะ”
เอาละดิ พู่กันพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ

“มึงมีอะไรก็พูดเลยวะ อย่าถามแบบนี้ ไม่งั้นกูโกรธมึงแน่ๆ”
ไม้ฉากดึงกล้องไปเก็บ ก่อนจะหันไปจ้องหน้าพู่กัน

“กูสิต้องโกรธพวกมึง” อ้าวว อะไรของมันวะ

“มึงโกรธอะไรวะ มึงพูดดิ” ไม้ฉากยังถามมันต่อครับ

“พวกมึง 2 คน เป็นแฟนกันหรอวะ”
ห๊ะ ,, พู่กันมึงรู้?

“มึงรู้ได้ไง” ไม้ฉากมันไม่มีทีท่าจะแปลกใจเลยครับ ส่งยิ้มกลับไปถามพู่กันอีกต่างหาก

“มึงตอบกูก่อน”
แล้วทำไมมึงต้องทำเสียงดุด้วยละพู่กัน T^T

“อืมม ใช่กูกับปั้นคบกันอยู่” โอ้ยยไอ้ไม้เว้ยย ตอบแบบภูมิใจไม่พอนะ
ดึงผมไปกอดคออีกครับ ผมหันไปมองหน้าพู่กันจานสี
มันก็มองหน้าผมกลับมาแต่ไม่ได้ยิ้มให้ครับ
หรือว่าพวกมันจะรับไม่ได้??

“พวกมึงรังเกียจกูหรอ?” ผมเอ่ยปากถามพวกแฝดครับ

“ก็ไม่อะ แต่กูตกใจเฉยๆ”
พู่กันพูดเสร็จก็ส่งกล้องถ่ายรูปของมันมาให้ผม
ผมเอื้อมมือไปรับมาดู ก็พอเข้าใจครับทำไมมันถึงคิดว่าผมกับไม้ฉากคบกัน
เพราะทุกรูปที่มันถ่ายมีแต่ภาพที่ไม้ฉากมองหน้าผม เดินจับมือผม คอยกางร่มให้ผมด้วยครับ
แล้วรูปสุดท้ายคือ ตอนที่ผมกำลังก้มไปเขียนชื่อบนผ้าไตร ไม้ฉากมันจับมืออีกข้างของผมไว้
แล้วก็ยิ้มมองดูผมเขียนชื่อลงผ้าไตร

“ตอนแรกกูก็ไม่เชื่อหรอกนะ แต่พอกูเดินตามมึงไปตอนที่ทำบุญผ้าไตรอะ
กูว่ากูมั่นใจว่าพวกมึงไม่ใช่แค่เพื่อนแน่ๆ”

พอพู่กันพูดจบ จานสีก็พูดต่อเลย

“กูรู้ตั้งแต่เมื่อวานละ”
อ้าววจริงดิ ผมหันไปมองหน้ามันอย่างตกใจ

“ทำไมมึงรู้อะ” ผมก็ยังถามมันอีกรอบ แต่ไม้ฉากมันหัวเราะครับ
หัวเราะบ้าไรละ มึงนั้นแหละตัวดีเลยย!!

“แหม่ ไม้ฉากมองพวกกูแทบจะฆ่าตอนที่กอดมึงอะ
กูเลยแกล้งไปนัวเนียมึง มันนี้แทบจะเหวี่ยงกูออกนอกห้อง
แต่กูมามั่นใจก็ตอนที่พวกเรานอนนี้แหละ”

จานสีมันหยุดพูดแล้วหันไปมองหน้าไม้ฉากนิดหนึ่ง แล้วก็พูดต่อครับ

“ปิดไฟหลับกันหมดแล้วนี้แหละ กูเห็นไม้ฉากเดินไปนอนข้างๆมึง
แล้วยังก้มลงไปจูบมึงอีกละมั้ง มันมืดอะ แต่กูเห็นมันนอนข้างๆมึง”

ไม้ฉาก T^T มึงนี้นะ ...
พอไม้ฉากฟังจบก็หัวเราะครับ

“กูอุตส่าห์เดินเบาๆละนะมึงยังจะตื่นมาเห็นอีก” นี้มึงไม่อายเพื่อนเลยนะ - -

“สรุปพวกมึงคบกันหรอวะ” จานสียังถามย้ำอีกครั้ง

“อืม กูรักปั้นสิบ กูกำลังคบกันอยู่ พวกมึงรังเกียจไหมละ” ไม้ฉากดึงผมเอาไปกอดไหล่ไว้
ผมนี้โคตรลุ้นเลยครับ ผมไม่ได้อยที่ใครจะรู้ แต่ผมกลัวเพื่อนสนิทของผมจะรังเกียจเท่านั้นเอง

“ไม่อะ กูแค่ตกใจ ถ้าพวกมึงรู้เรื่องของกู พวกมึงอาจตกใจกว่าก็ได้ จริงไหมวะพู่กัน”
จานสีมันหันไปถามพู่กัน แต่พู่กันมันก็แค่พยักหน้าครับ

“งั้นสรุปพวกมึงรับได้นะ” ไม้ฉากถามย้ำอีกรอบ คือมึงจะถามทำไมละครับ

“อืมได้ดิ” พอพู่กันกับจานสีพูดจบ
ไม้ฉากก็ดึงผมไปหอมแก้ม แล้วก็กอดผมเลยครับ
ผมนั่งเหวอเลย ตั้งตัวไม่ทัน
พู่กันกับจานสีก็หัวเราะ สักพักพู่กันก็พูดขึ้นมา

“โอ้ยยกูรับได้ แต่ไม่ให้มาหวานให้กูเห็นเว้ยย”
พอพูดจบพวกมันก็ดึงตัวผมออกจากไม้ฉาก
ไม้ฉากก็วิ่งไล่จับพู่กันใหญ่เลยครับ
สุดท้ายพวกมันก็วิ่งไล่จับกันยังกับเด็กๆ - -‘
มึงจะเข้ามหาลัยกันแล้วนะเว้ยยย!!!


ผ่านไปอีก 1 ด่านสินะ .. เพื่อนสนิทที่คบกันมานับสิบปี
รับในสิ่งที่ผมกับไม้ฉากเป็นได้
มันจะเหลืออีกกี่ด่านกัน??
ผมกับไม้ฉากจะได้บอกกับใครๆได้เต็มปากซะทีว่าตอนนี้

พวกเรารักกัน!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-06-2015 23:39:11
มาอัพดึกอะคะ ขอโทษทีนะ
มาบอกว่าขอบคุณนะคะสำหรับคอมเมนต์ดีๆที่ให้กัน
ขอบคุณคำแนะนำ คำติชมดีๆที่มีเสมอ

ถ้าวันนี้มีคำผิดเจขออภัยด้วยนะคะ :)
ตอนหน้าจะไปทะเลกันแล้วว
เย่เย้ '


เอารูปจากกล้องพู่กันมาลงให้ดู
ทำไมน๊าา ,, พู่กันเห็นภาพนี้เลยมั่นใจว่า
ไม้ฉากกับปั้นสิบไม่ใช่แค่เพื่อน ..

ช่วยเจดูหน่อยคะว่าทำไมพู่กันถึงคิดแบบนั้น :)

ปล.ขอลบรูปนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-06-2015 23:50:01
เด็กแฝดน่ารักมากเลยค่าา >\\\\< ชอบตอนที่เข้าไปนัวเนียปั้นสิบมากเลยค่ะ น่าเอ็นดูยิ่งนัก~ :-[ .. รู้สึกว่าจะมีแค่ไนซ์ไหมคะเนี่ยที่ดูจะเป็นผู้ใหญ่คอยปรามเด็กๆ ที่สุดแล้วล่ะเน้อ..

แต่มายด์น่ะ..กระดากปากบ้างไหมคะนั่น ถึงได้พูดเรื่องเวรกรรมออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนี้ ไม่ได้ย้อนดูตัวเองบ้างเสียเลย -*- สาแก่ใจนักค่ะตอนที่ทั้งสองคนถูกเจ๊มิ้วตอกหน้ากลับไปเช่นนั้น ไม่ไหวๆ รับพฤติกรรมแบบนี้ไม่ได้จริงๆ

ส่วนในภาพนั้นเป็นเราก็คิดค่ะ เหมือนๆ กับว่ามีลำแสงแห่งความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาแผ่ออกมาอย่างไรอย่างนั้นเลยเชียว น่าร๊ากกกกก :m3: ..
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 23-06-2015 00:06:42
เอ้อ ในรูปนี่ตัวจริงเลยรึเปล่าคะ
ถ้าใช่นี่ฟินมากค่า รัศมีสีชมพูปนม่วงนิดๆนี่แผ่ออกมารอบๆตัวเลยน้า หึหึ   :hao6:

แต่ตอนนี้หน่วงๆตรงมิ้วอ่า สงสาร
มายด์เป็นน้องน่าจะเข้าใจพี่นะ
ดันไปเข้าข้างอุ้ม ที่พึ่งเข้ามาเพื่อหาผลประโยชน์จปากมายด์ซะงั้น

อุ้มหลังๆเริ่มเยอะอ่ะ ขี้ตื้อ น่ารำคาญ
อยากให้ผ่านด่านพ่อแม่ไวๆ จะได้ตัดพวกที่มันพูดไม่รู้เรื่องออกไป ฮึ่มมม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-06-2015 00:53:32
เอารูปจากไหนมาฟินนน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-06-2015 04:53:16
น่ารักมากๆค่ะ    สำหรับเราไม่ได้เห็นออร่าอะไรหรอกค่ะ  แต่เห็นเห็นความผูกพันธ์ของทั้งคู่ค่ะ   อย่างคู่รักช-ชที่ต่างประเทศหลายๆคู่ก็ไม่ได้แสดงอะไรนะคะ  เดินไปไหนมาไหนด้วยกันแต่เห็นได้จากสายตาที่มองตามกัน บางทีก็เป็นโมเมนท์ที่เขาคุยกันแล้วก้มหรือเอียงหน้ามาคุยกัน  ส่วนใหญ่ที่เห็นจะเป็นคู่ธรรมดาที่ไม่ออกสาวหรือออกอาการมาก  ส่วนใหญ่ทั่วไปก็มีแสดงความรักกันโดยไม่มีกั๊กกันแบบเปิดเผย

อ่านถึงมิ๊วแล้วเราน้ำตาซึมนะ  เพราะไม่ว่าใครก็ไม่สมควรที่จะเจอสภาพแบบนี้  มิ๊วเป็นคนดี  แค่ทนมายด์มาได้ตั้งหลายปีนี่ก็ต้องเรียกว่าเทพแล้ว   อ่านจากในเฟซเห็นมีตอนหนึ่งที่ฟาร์มโพสต์เรื่องไม่มีน้องแล้วเจ็บอะไรแบบนี้อยากถามว่าฟาร์มต้องการอะไร  ทำไมไม่พูดไม่คุยกันก่อนจะทำการตัดไปแบบนี้ พี่เจ็บเป็นคนเดียวเหรอ? น้องมิ๊วไม่เจ็บสินะ   น่าจะคุยกันแบบเปิดอกไปจะจบก็จะได้จบไปไม่ค้างคาแบบนี้  มิ๊วควบคุมตัวเองได้เยี่ยมมาก   เยี่ยมยิ่งกว่านางเอกทั่วไปเพราะว่ามีวุฒิภาวะ ไม่บ่อยนะที่อ่านนิยายช-ชแล้วเจอตัวละครหญิงที่ทำให้เราชอบได้

ฝากบอกมายด์นะว่า ภาษาอังกฤษมีไว้ว่า What goes around comes around.  คุณทำสิ่งใดไง้คุณก็ได้แบบนั้น   เราอยากจะเสริมว่า เราจะภาวนาขอให้คุณได้คืนในสิ่งที่คุณทำกับมิ๊วล้านเท่า  คนอย่างมายด์ไปอยู่ที่ไหนก็มีแต่จะเป็นเสนียดแก่ที่นั้นๆ  ขอให้ชาตินี้ทั้งชาติอย่าได้สลัดอิอุ้มออกได้เลยนะ   แกสองคนเหมาะสมกันมาก  เลวกับเลวกว่ามาเจอกัน   ขนลุกเมื่อนึกถึงว่าคนอย่างอิอุ้มจะมาเป็นตำรวจ  บรื๊อออออ

ยังไงก็ขอให้ฟันฝ่าไปด้วยกันได้นะ ไม่-ปั้น ป้าเอาใจช่วย   เพื่อนๆน่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kinny ที่ 23-06-2015 05:35:29
 :ling1: :ling1: :ling1:ดีใจจังเลย พี่เจเอาให้ดูจริงๆๆ  เอาอีกนะพี่เจครับบบบ  เขียนอีก เอามาม่าเยอะ อยากร้องไห้ (โรคจิตปะเนี่ย) 

     สมกันเนอะ  เขียนเยอะๆนะ เป็นกำลังใจจ้าาาาา :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-06-2015 08:22:00
ฝากอัพเดทสารบัญนิดนะค้าาา


ปอลอ รูปล่าสุดนี่ดาเมจแรงมาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 23-06-2015 08:25:12
อีกสองด่านค่ะคุณน้องปั้น

ด่านแม่ไม้กับด่านแม่ปั้นอ่ะแหละ อิอิ

ถ้าฝ่าได้ด่านตอนไปคืนความห่าง

เพราะถ้าไม้มันติดนายร้อยมันต้องอยู่ค่ายฝึกเป็นปี ๆ อีก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-06-2015 08:32:12
 :impress2:  ดีแล้วเด็กๆ ทำบุญร่วมกันมากๆนะ
จะได้สมหวังกันไวๆ  :mew1: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 23-06-2015 10:49:35
เห็นใจมิ้วนะ  คนที่ชอบช่วยและรับฟังคนอื่นมักเป็นอย่างนี้นะ พอถึงคราวตัวเองมีปัญหามักไม่บอกใคร
ถ้าเป็นคนอื่น คงโทษไม้ฉากไปแล้วอะ แต่มิ้วไม่ปริปากเลย

ในรูป น้องปั้นก้มหน้า มองไม่ชัด แต่คงน่ารักอยู่ละ  ส่วนไม้ฉากนี่เห็นแค่ด้านข้างก็รู้ละว่าหล่อ ฮา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-06-2015 22:07:21
Ch 41  ด่านแม่  || ปั้นสิบ


สรุปแล้วทริปลำปางวันนั้นพวกเราไม่ได้นอนค้างครับ
เพราะป๊าของไอ้แฝดไม่กลับบ้าน เราเลยกลับกรุงเทพคืนนั้นเลย

“แล้วพวกมึงจะนอนไหนครับ”
ไนซ์หันมาถามพู่กันกับจานสี ตอนที่พวกเรามาถึงดอนเมืองแล้ว

“นอนกับไนซ์” เสียงพู่กันตอบขึ้นมา

“เห้ยย นอนกับกูก็ได้นะ เดี๋ยวไนซ์ไปทำงาน  พวกมึงก็หาข้าวหาอะไรกินลำบากอีก”
ผมรีบบอกกับพู่กัน  เพราะไนซ์มันมีคิวถ่ายงานเยอะแล้วครับ

“ไม่อยากไปเห็นคู่รักมันสวีตกัน กูอิจฉา” เสียงจานสีครับ 555+

มันยังบ่นไม้ฉากไม่หยุดเรื่องที่ไม้ฉากมาคบกับผม
แล้วมันก็ชอบมาอ้อนมากอดผมต่อหน้าไม้ฉาก
ทำให้ไม้ฉากมันทำหน้าหงุดหงิดตลอดเวลาเลยละครับ
มันก็บ้า ,, นั้นมันเพื่อนเว้ยยย !!

“ไปก็ได้ มี 2 ห้องนอน พวกมึงก็นอนอีกห้อง กูกับปั้นก็นอนอีกห้องไงละ ไปป่าววว”
ไม้ฉากหันไปชวนแฝดให้ไปนอนที่ห้องด้วยครับ

“อืมม เอาไงดีอะ กันว่าไง” จานสีหันไปถามพู่กันอีกครั้ง

“เอางี้ละกัน เดี๋ยวกูไปนอนโรงแรมดีกว่า สบายกว่าเยอะ
แล้วพรุ่งนี้จะไปไหนค่อยโทรหา โอเคไหม”

พู่กันมันหันไปหยักหน้าให้กับแฝดน้องมันครับ
จานสีก็ยิ้ม คือ พู่กันมันว่าไง จานสีมันก็ไม่ขัดใจหรอกครับ 5555+

“งั้นเดี๋ยวกูไปส่งเพราะกระเป๋ามึงอยู่บนรถกู
ไม้ ปั้น งั้นแยกกันตรงนี้เลยละกันนะ เพราะกูมีงานต่อ”

ไนซ์หันมาตบไหล่ของไม้ฉากเบาๆ
ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายพวกผม แล้วก็เดินนำพู่กันกับจานสีออกไป

“งั้นก็กลับห้องเรากันเถอะนะ”
ไม้ฉากหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะจับมือผมออกไปเรียก Taxi กลับคอนโด




ช่วงเวลาก่อนผลสอบของไม้ฉากจะออก
พวกผมก็ไม่ได้ไปไหนมากครับ   แค่ ....

วันแรก

2แฝดมันมาป่วนที่ห้องพวกผม ก่อนที่พู่กันจะชวนไม้ฉากกับผมออกมาหาซื้อแผ่นเกมส์
ผมกับจานสีเลยปล่อยให้พู่กันกับไม้ฉากไปเลือกซื้อแผ่นเกมส์
แล้วพวกผมก็ไปซื้อของใช้เข้าห้องแทนครับ
เพราะว่าม๊าผมยังไม่กลับจากสิงคโปร์ ผมเลยต้องหาของใช้เข้าห้องเอง
แล้ววันนั้นทั้งวัน 2 แฝดมันก็นอนที่ห้องผมครับ


วันที่ 2 

มันชวนพวกผมไปเที่ยวสวนน้ำครับ ก็สวนสยามนี้แหละ
เพราะพู่กันอยากเล่นเครื่องเล่น จานสีอยากเล่นน้ำ มันเถียงกันไปมา
ไม้ฉากเลยสรุปให้ว่าไปสวนสยาม เพราะมันมีทั้ง 2 อย่าง 5555+



วันที่ 3 ก่อนวันที่ผลสอบไม้ฉากจะออก

พวกมันชวนผมออกไปเดินซื้อของที่สยาม แล้ววันนี้ก็มีเหตุให้มาเจอพี่อุ้มจนได้ครับ
ก็ตอนที่พวกผมกำลังยืนเลือกกันว่าจะดูหนังเรื่องอะไรกันดี
พี่อุ้มก็เดินเข้ามาทักผมครับ

“สวัสดีครับปั้นสิบ พี่ทักไลน์ไปไม่ตอบเลยนะ”
เหอๆคงตอบได้อะนะครับ ไม้ฉากมันบล็อกพี่ไปละครับ

“อ่ออ กดบล็อกไปละครับ” ไม้ฉากมันดึงผมเข้ามาชิดกับตัวมัน
ก่อนจะบอกพี่อุ้มไปตรงๆว่าบล็อกไลน์พี่อุ้มไปแล้ว

“หึ มึงสินะกดบล๊อคอะ เลวชิบหาย ยุ่งไรด้วยวะ นี้มันเรื่องของกูกับปั้นนะเว้ย”
พี่อุ้มเดินเข้ามาผลักอกไม้ฉาก จนไม้ฉากเซเลยครับ
เพราะมันยืนกอดคอผมอยู่ แล้วไม่ทันตั้งตัวด้วย

“ก็นี้แฟนกู มึงเสือกไรด้วยละ” ไม้ฉากมันก็ไม่ยอมครับ
เดินเข้าไปผลักอกพี่อุ้มบ้าง ตอนนี้ 2 แฝดมันมองหน้าผมใหญ่เลยครับ
เหมือนจะถามว่าพวกมึงมีเรื่องอะไรกัน - -‘
แต่ไม่ทันที่พวกผมจะได้ห้ามไม้ฉากกับพี่อุ้ม
ผู้ชายที่เดินมากับพี่อุ้มก็ดึงแขนพี่อุ้มไว้

“อุ้ม ไปกันได้แล้ว วันนี้มากับยอร์ชนะ ทำอะไรให้เกียรติยอร์ชบ้าง”
พี่อุ้มมันสะลัดแขนเลยครับ

“เกียรติอะไรมากมายวะ ไม่พอใจก็กลับไปดิ” พี่อุ้มมันหันไปไล่ยอร์ชครับ
โหยยย สงสารอะ ทำไมไปขึ้นเสียงใส่พี่เค้าละ
คือพี่ยอร์ชแต่งชุดนักศึกษาอะครับ 
เค้าก็มองพี่อุ้มสักพักหนึ่งก่อนจะก้มเก็บหนังสือ 2 -3 เล่มที่อุ้มปล่อยให้ตกลงพื้น แล้วเดินออกไปเลยครับ

“ไปตามเมียมึงเหอะ อย่ามายุ่งกับแฟนกูเลยพี่อุ้ม” ไม้ฉากบอกกับพี่อุ้มครับ
แต่คือมึงจะหยาบคาย หรือจะสุภาพ เลือกมาซะอย่างไหม?

“หึ กูยุ่งแน่ แล้วกูจะทำให้แฟนมึงมาเป็นเมียกูให้ได้ มึงคอยดูละกันไม้ฉาก!”
พูดจบพี่อุ้มมันก็เดินตามพี่ยอร์ชไปครับ
โถ่ววนึกว่าจะแน่ สุดท้ายก็ตามแฟนไป

แต่เดี๋ยวนะ ,, นี้จะมาทะเลาะกันเพื่ออะไรเนี้ย
แล้วอะไรของมึงพี่อุ้ม จะมาเอากูทำเมีย
โอ้ยย กูผู้ชายนะคร๊าบบบบ!!!


“ฮอตนะมึง มีผู้ชายมาทะเลาะกันเพราะมึงด้วย” พู่กันครับ เดินเข้ามาเขย่าแขนผม
แล้วก็พูดเสียงแซวๆผม แต่คือมึง มันใช่เวลามาแซวไหมเนี้ยย
ดูหน้าไม้ฉากก่อนไหม??
คือไม้ฉากมันทำหน้าโกรธพี่อุ้มมากครับ แล้วยังหันมาจ้องหน้าผมอีก
คือ กูไม่ได้ทำอะไรผิดนะมึง ,, มองทำไมครับ?

“กูไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ห้ามมองกูแบบนั้นดิวะ” ผมรีบออกตัวก่อนเลยครับ
เพราะไม้ฉากมันจ้องหน้าผมแบบ หื้ออ ถ้ามันขย้ำผมได้มันทำไปละครับ
(ขย้ำ?? เดี๋ยวนะนี้คนหรือเสือ 5555 )

“กลับเถอะวะ กูไม่อยากดูแล้ว” ไม้ฉากมันชวนพวกผมกลับครับ
ไอ้แฝด 2 คนเริ่มทำหน้าเบ้ละครับ
มันอยากดูหนังแล้วดันชวนมันกลับห้อง 5555+

“ไม่เอาอะไม้ กูอยากดูหนัง กลับห้องไปมึงกับกันก็เล่นแต่เกมส์ กูเบื่อ” จานสีเริ่มบ่นบ้างละครับ

“เออๆกลับห้องเถอะ กูอยากเล่นเกมส์” พู่กันเอาบ้างครับ แต่ดันอยากทำคนละอย่างกับจานสี - -‘

“ไม่เอาดิกัน แกมัวแต่เล่นเกมส์อะ เค้าเบื่อนะเว้ยย” จานสีเริ่มหันไปงุ้งงิ้งๆกับพู่กันละครับ

“ไม่เอาเหมือนกัน เค้าจะเล่นเกมส์
ถ้าแกเบื่อแกก็มานั่งดูเค้าเล่นดิ เดี๋ยวเค้าแบ่งให้เล่นเอาป่าว”

พู่กันมันก็เริ่มหันไปหว่านล้อมจานสีครับ
คือจริงๆถามกูบ้างไหมอะ? 55555+
แต่ผมยังไงก็ได้ครับ ไม่เคยขัดใจใครเค้าหรอกนะ

“กลับนะปั้น เดี๋ยวคืนนี้ก็เริ่มประกาศผลสอบละ
เอางี้ปะ ซื้อเบียร์ไปนั่งลุ้นผลสอบกูกันเถอะ”

ไม้ฉากมันรีบเสนอเลยครับ เจ้าแฝด 2 คนหันมาหูผึ่งเลย

“เอาๆกูอยากกิน” พู่กัน

“กูอยากเมา” จานสี

ตอนนี้ไม้ฉากมันยิ้มอย่างผู้ชนะครับ เพราะทุกคนตกลงกลับห้อง
ไปนั่งเล่นเกมส์ กินเบียร์ รอผลสอบของไม้ฉากครับ



ไม้ฉากกับพู่กัน นั่งเล่นเกมส์รอที่ห้อง
ส่วนผมกับจานสีเดินลงมาซื้อของที่ซุปเปอร์ใกล้ๆคอนโด
ระหว่างที่ซื้อของอยู่ที่ซุปเปอร์ ยูโรมันโทรมาหาผมครับ

ผม :: ไงครับมึง อยู่ไหนวะ

ยูโร :: กูจะไปกรุงเทพ มึงอยู่กรุงเทพปะวะ หรืออยู่ไหนเนี้ย

คือผมไลน์ไปบอกมันตอนไปลำปางครับ ว่าตอนนี้อยู่ลำปาง
แล้วก็ไม่ได้บอกมันว่ากลับมาแล้ว 555+

ผม :: กรุงเทพเนี้ยแหละ มึงมาวันไหนวะ

ยูโร :: พรุ่งนี้สายๆอะ ขับรถไปกับเปา จะพามันไปช๊อป 555+

ผม :: โอ้ยยยย โคตรป๊าเลยสัสสส พาเมียมาช๊อปถึงกรุงเทพ

ยูโร :: ไม่ใช่อะไรหรอก กูนั่งคุยกันละ คือยังไงๆพวกกูอาจจะแอดไม่ติดไง
เลยว่าจะไปสมัครเอกชนดู แล้วจะเช้าตึกขายโจ้กด้วย

โหววว ยูโรแม่งคิดการณ์ไกลมาก แล้วกูดิ .. วันๆทำไรวะเนี้ย

ผม :: มึงดีอะวางแผนอนาคตแล้ว ละเปามันว่าไง

ยูโร :: เปามันก็บอกว่าดีเหมือนกัน แม่มันจะได้ไม่ต้องลำบากหาเงินส่งมันมาก

ผม :: แล้วแม่เปารู้เรื่องพวกมึงยัง?

นี้แหละ ,, สิ่งที่ผมกังวล กลัวแม่มัน ครอบครัวพวกมันจะรับไม่ได้แบบบ้านผม

ยูโร :: พวกกูไม่ได้บอกตรงๆอะนะ แต่แม่คงรู้บ้างแล้วละ กูมาค้างที่นี้ตลอดอะ
กลางคืนแม่คงได้ยินเสียงเปาบ้างแล้วละ มันร้องดังทุกคืน

สักพักเหมือนได้ยินเสียง เพี้ยยยยยะ! ครับ
5555+ แล้วยูโรก็หันไปบ่นอะไรเปานิดหน่อย ก่อนจะหัวเราะออกมาชุดใหญ่เลย

ผม :: มึงก็ชอบไปแกล้งมัน เดี๋ยวมันก็ถีบมึงเข้าให้หรอก
เออ เข้ามาเมื่อไหร่โทรหากูเลย นี้พู่กันจานสีก็อยู่

ยูโร :: จริงดิ เออๆ งั้นพรุ่งนี้กูไปนอนกับมึงนะ จะได้รวมตัวด้วย บอกมันนะว่ากูคิดถึง

ผม :: เออ กูจะบอกให้ พรุ่งนี้ขับรถดีๆละมึง แล้วเจอกัน



พอผมวางสายจากยูโรเสร็จก็รีบเดินตามหาจานสีเลยครับ
คือผมมาเดินซุปเปอร์กับมัน 2 คน  แล้วตอนนี้มันเดินไปไหนวะเนี้ยย
เดินวนในซุปเปอร์แป๊บหนึ่งก็เจอละครับ มันไปยืนมุมขายถุงยางอนามัย
ไอ้เชรี้ยยยย .. ยืนเลือกแบบไม่อายเลยนะมึง
คือผมไม่รู้นะว่าคนอื่นจะอายไหมเวลายืนตรงหน้าของพวกนี้ แล้วมีคนเดินผ่านไปผ่านมา
แต่ผมอะ อายครับ .. ไม่เคยซื้อ ไม่เคยคิดว่าจะต้องมายืนเลือกด้วยครับ
แต่จานสีมันยืนเลือก หยิบออกมาอ่านสรรพคุณต่างๆ
โอ้ยย มันต่างกันหรือไงวะมึง เลือกนานมากก

“จานสี เออ..คือ มึงจะเลือกอีกนานปะวะ?”
ผมกระซิบถามจานสีเบาๆครับ แต่มันเสือกตอบกลับมาโคตรดัง

“ก็ต้องเลือกหน่อยดิวะ หรือว่ามึงไม่เคยเลือก” มันหันมามองหน้าผม
ผมก็แค่ส่ายหัวให้มันครับ ก็กูไม่เคย แล้วมันผิดหรือไงวะ?

“มึงกับไม้ยังไม่ได้กันอีกหรอวะ กูเห็นไม้มันแทบจะสิงร่างมึงอยู่แหละ”
โอ้ยยยไอ้เชรี้ย  หน้ากูบอกยี่ห้อว่าเคยโดนหรือไงละ
ผมเดินหนีมันเลยครับ ไม่ไหว .. อายยยยย!!!


ผมยืนรอมันสักพัก มันก็หิ้วตะกร้าเดินเข้ามาหา ทำหน้าลั๊ลลามากๆครับ
คือมึงดีใจอะไรหนักหนาเนี้ยที่ซื้อถุงยางอนามัยได้เนี้ย ห๊า!!
แต่มันจะซื้อทำไมวะ? ,, ในเมื่อ 2 แฝดมันตัวติดกันหนึบเลย
แล้วยังอยู่กับพวกผมตลอดเวลาด้วย?


ผมก็ไม่ได้ถามมันครับ พอจ่ายเงินเสร็จก็เดินถือของขึ้นมาบนห้อง
แล้วก็จัดโต๊ะเล็กๆใกล้กับหน้าจอทีวีที่พวกมันเล่นเกมส์กันนั้นแหละ
พวกผมก็นั่งฟังเพลง นั่งคุยกันไปด้วย
ไม้ฉาก พู่กัน จานสี ก็สลับกันเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ
จนเกือบๆเที่ยงคืน ไม้ฉากเลยบอกให้ผมหยิบโน้ตบุ๊คมาให้
พอเปิดโน้ตบุ๊คได้ ทุกคนก็วางแก้วแล้วรีบมารุมดูหน้าคอมกันหมดเลยครับ 555
ไม้ฉากมันก็มองหน้าพวกผมทีละคนๆ ก่อนจะหันไปมองหน้าจอคอม
ใส่ website ที่จะประกาศผล ช่วงที่รอโหลดนี้นานมากครับ
น่าจะเพราะต่างคนต่างแย่งกันเข้า website เลยทำให้ทาง server ทำงานหนัก


รอกันเกือบ 10 นาทีครับก็เข้าหน้าจอประกาศผลได้
ผมเห็นไม้ฉากถอนหายใจหลายครั้งมาก คงกำลังเครียดแน่ๆ
ผมเลยเอื้อมมือไปจับมือไม้ฉากไว้ ซึ่งมันก็หันมามองหน้าผมครับ

“ไม่เป็นไรนะไม้ ,, ยังไงๆไม้ก็ทำดีที่สุดแล้ว”
พอผมพูดจบ ไม้ฉากมันก็ยิ้มให้ผมครับ
ผมดึงมือกลับมาจับไหล่ไม้ฉากแทน 

ไม้ฉากมันก็เลยเลื่อนๆเม้าท์หาชื่อของมัน
เลื่อนผ่านไปรอบแรกจนหน้าสุดท้ายไม่เจอครับ
เฮ้ยยย ,, ไม่ติดหรอวะ .. ไม่น่าใช่นะ

พู่กันมันเลยบอกว่า อีกรอบ เอาช้าๆนะ
เพราะทุกคนเริ่มมึนครับ กินหมดไปเกือบลังแล้วด้วย
คราวนี้ไม้ฉากมันเลยเลื่อนช้าๆครับ
แล้วในที่สุดก็เจอครับ

เย้เย้!!!!
มันสอบติดแล้ววววว >///////<

 







มีต่อนะคะ >>>
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 40 || P.24 || 22-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-06-2015 22:22:25
ต่อ


พู่กันกับจานสีกระโดดกอดไม้ฉากเลยครับ
คือบางทีพวกมึงก็อายุเท่ากูไหมอะ?
แต่ทำไมดูมันเหมือนเด็กน้อยไงไม่รู้ มันชอบทำอะไรแบบน่ารักๆ
บางทีก็น่ารำคาญ แต่สุดท้ายก็น่ารักอยู่ดี 5555

“มึงเก่งมากเลยวะไม้ โอ้ยยดีใจวะมีเพื่อนเป็นตำรวจ”
พู่กันที่กอดด้านหลังไม้ฉากพูดครับ
ส่วนจานสีอะมันกอดแขนแล้วก็หัวซบไหล่ไม้ฉากด้วย
เห็นภาพแบบนี้แล้วผมยอมครับ ไม่รู้จะแทรกเข้าไปตรงไหน 555

ไม้ฉากมันตรวจดูอีกครั้ง พอเห็นว่ามีชื่อมันจริงๆ  มันก็ปิดโน้ตบุ๊คเลยครับ
แล้วลุกขึ้นยืน ก่อนจะสะบัดเจ้าแฝดออกจากตัว 555+

“โอ้ยยพวกมึงตัวหนักแล้วนะเว้ยย กระโดดกอดกูมาได้ ปล่อยเลยๆ”
ไม้ฉากมันดึงแขนจานสีออกครับ
เพราะจานสีเล่นกอดแขนมันซะแน่นเลย 555+

พอจานสีหลุดจากแขนมันแล้ว มันก็เดินมาประชิดตัวผมเลยครับ
อืมม ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆวะ 5555+
ก็ไม้ฉากมันยืนประชิดตัวผม แล้วจับมือผมด้วยครับ
ผมก็เงยหน้าไปมองหน้ามัน
มันส่งยิ้มมาให้ผม พร้อมทั้งดึงผมเข้าไปในห้องคุมะของมัน

“เห้ยยย มึงทำอะไรเนี้ยไม้ฉาก”
พอมันเหวี่ยงผมเข้ามาในห้องได้ ผมก็รีบถามเลยครับ
แต่ไม้ฉากมันไม่ตอบผม มันชะโงกหน้าออกไปบอกพวกแฝดแทน

“กูเข้านอนเลยนะ พวกมึงปิดทีวีแล้วรีบๆนอน พรุ่งนี้กูจะพาไปข้างนอก”

ไอ้พวกแฝดเหมือนจะเป็นใจครับ ตอบกลับมาอย่างพร้อมเพรียงกันเลย

“ครับผม”

โอ้ยย มึงเป็นลูกน้องไม้ฉากหรือไงละ!


พอพวกแฝดมันตอบรับมาแล้ว
ไม้ฉากก็ปิดประตูห้อง ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม

“ไม้ อย่าทำหน้าแบบนั้นดิวะ กูกลัวแล้วนะเว้ย”

ไม้ฉากมันก็หัวเราะครับ

“555+ กลัวอะไรละ”
พอมันเดินเข้ามาชิดตัว ผมก็เอามือมาดันอกมันไว้ก่อนเลย

“ก็ดูหน้ามึงดิ โคตรจะหื่นอะสัสส ไม่กลัวได้ไงละ”
มันทำหน้าแบบนั้นจริงๆครับ ตามันวิ้งวับมาก
ไม้ฉากดึงมือผมออกจากอกของมัน ก่อนจะดึงผมเข้ามากอด

“ปั้น.. ไม้ทำได้แล้ว ไม้ทำตามที่แม่ขอได้ทุกอย่างแล้ว”
ผมก็เลยกอดตอบมันไปครับ

“อือปั้นรู้แล้ว ไม้ของปั้นเก่งที่สุดอะ”
ไม่รู้ไม้ฉากมันร้องไห้หรือป่าว แต่มันยืนกอดผมอยู่แบบนั้นเกือบ 5 นาทีได้มั้งครับ
ผมเห็นมันนิ่งไปเลยขยับตัวจะหันไปมองหน้ามัน มันเลยผละผมออกจากกอดที่มันกอดไว้

“พรุ่งนี้ไม้จะไปบ้านนะ ไม้จะไปบอกแม่ ว่าไม้ทำได้แล้ว และก็ไม้จะบอกแม่ว่าไม้รักปั้น”
เห้ยยย เอาจริงหรอวะ???
ผมเงยหน้าไปมองหน้ามันอีกครั้ง
มันไม่ได้พูดอะไรครับ ก่อนจะพยักหน้าให้ผมนิดนึง

“แล้วแม่ของไม้จะไม่ว่าเอาหรอ เราโกหกเค้าเรื่องพี่มิ้วไปนะ” ผมก็ยังกังวลอยู่ดีครับ

“ไม่อยากหนีอีกแล้วอะ ไม้อยากกอดปั้น อยากกอดปั้นที่เป็นของไม้จริงๆ
ไม่อยากต้องคบพี่มิ้วเป็นแฟน แล้วต้องโทรหาพี่มิ้วเพื่อที่จะได้คุยกับปั้น  ...
ไม้ไม่อยากทำร้ายพี่มิ้ว ไม่อยากทำให้ปั้นเสียใจ และไม้คิดว่า .. ยังไงๆเราก็หนีความจริงไปได้ไม่นานหรอก”

อืมม มันก็จริงนะครับที่ไม้ฉากพูด

“ถ้าไม้ตัดสินใจแบบนั้นแล้ว ปั้นก็แล้วแต่ไม้นะ ยังไงๆปั้นก็รักไม้”
พอผมพูดจบ ไม้ฉากมันก็โน้มหน้าลงมาจูบผมเลยครับ
เป็นจูบที่อ้อยอิ่งมากๆ ไม่ได้จาบจ้วงที่จะต้องการไปกว่านั้น

“ของขวัญของไม้ละ” หืออออ พูดเฉยๆกูก็จะละลายแว
ทำไมต้องทำเสียงอ้อนขนาดนี้ แล้วตามันนี้สิครับ มองผมทีแทบจะละลาย

“ซื้อนาฬิกามาให้แล้ว รุ่นใหม่ด้วยนะ” ผมตอบมันไป แล้วดันตัวมันออกนิดหนึ่ง
คือถ้าไม่ดันตัวมันออก ผมว่านะ ผมกับมันได้สิงร่างกันแน่ๆ
ตัวมันเบียดเข้ากับตัวผม แบบชิดกันแทบทั้งตัว

“ปั้นก็รู้ว่าไม้อยากได้อะไร” มันโน้มหน้ามาพูดใกล้ๆหูผมครับ
รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆของมันเลย
โอ้ยยย ,, ทำไมใจเต้นขนาดนี้วะเนี้ยยย

“ขอเตรียมใจก่อนได้ไหม”
คือผมไม่ได้เล่นตัวนะ แต่ขอเตรียมใจก่อนละกันนะครับ 5555+
จริงๆแล้วเขิน >//////<

ไม้ฉากมันหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเลยครับ
ก่อนจะดึงตัวผมให้ไปนอนลงบนเตียง
เออคือ กูบอกมึงว่ากูขอเตรียมใจก่อนเว้ยยย!!!


ตอนแรกผมนึกว่ามันจะขึ้นมาคร่อมตัวผม
แต่ป่าวครับ มันมานอนข้างๆผมแทน
เอ๊ะ ,, นี้กูหวังอะไรอยู่ไหม? 555555555


"เค้าบอกกันว่า คืนดีๆที่น่าจดจำ มันต้องเป็นทะเลวะ.. งั้นเราไปเที่ยวทะเลกันดีไหมปั้น?"
ไม้ฉากมันพลิกตัวมานอนมองหน้าผม
เออคือ ,, ต้องไปถึงทะเลเลยหรอวะ?
ที่นี้ก็ได้ไหมอะ  แต่เดี๋ยวๆ นี้กูคิดอะไรเนี้ยย 5555


ผมก็ได้แต่อมยิ้มครับ ไม่ได้ตอบมัน
มันเลยดึงผมเข้าไปกอด

“อดใจไว้ก่อนเนอะ ให้พรุ่งนี้ไม้ไปหาแม่ก่อน   อืออออ ปั้นว่า .. แม่จะโกรธไม้หรือป่าว?”
ไม้ฉากมันถอนหายใจอีกละครับ สงสัยมันคงกังวลจริงๆ
ก็แน่ละไหนจะโกหกเรื่องพี่มิ้ว แล้วไหนจะเรื่องที่ผมคบกับมันอีก
เห้อออออ ,, เราจะทำยังไงกันดี?

“ไม่ต้องห่วงนะไม้ ถ้าแม่โกรธ เราก็ทำให้แม่หายโกรธกัน
แม่ทุกคนรักลูกทั้งนั้นแหละ แม่ของไม้ก็เหมือนกัน แม่ไม่ทำให้ไม้ต้องเสียใจหรอก”

ผมบอกกับไม้ฉากไปแบบนั้น .. แต่ใจผมนี้สิครับ เครียดหนักเลย
แม่มันจะรับได้หรอวะ??
แล้วไหนจะม๊าอีกคน .. เห้อออออ
ทำไมการที่จะรักใครสักคนมันต้องเครียดขนาดนี้เลยหรอวะ
ผมเคยอ่านเจอนะ .. ว่ารักไม่มีถูกไม่มีผิด ไม่มีการแบ่งเพศ แบ่งวัย
แต่ทำไม …. สิ่งที่ผมกับไม้ฉากเป็นมันถึงดูจะผิดร้ายแรงซะเหลือเกิน

“เห้ออออ”
ผมถอนหายใจตามไม้ฉากเลยครับ

“หื้ออ  ไม่เอาๆไม่เครียดกันดีกว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดเนอะ ขอแค่ปั้นอยู่ข้างๆไม้ก็พอ
อดทนได้ไหมปั้น ถ้าทุกอย่างมันไม่เป็นแบบที่เราหวัง
ปั้นจะอดทนไปกับไม้ได้ไหมม ถ้าแม่ของไม้ไม่ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น”

ยิ่งมันพูดแบบนี้ ผมยิ่งกลัวครับ
ก็เลยขยับตัวมุดๆเข้าไปกับอกมันมากกว่าเดิม : (

“มันจะนานแค่ไหนวะ?”
ผมถามออกไปอย่างที่ใจผมอยากรู้จริงๆครับ
มันจะอีกนานแค่ไหน?

“ไม่นานหรอก เชื่อในตัวกูนะ”
ไม้ฉากจูบลงที่หน้าผากผม
ผมเลยเงยหน้าไปมองมัน
มันยิ้มครับ .. ถึงมันจะเป็นยิ้มที่ไม่ได้สดใสมากก็ตาม
แต่มันก็ยิ้มให้ผม ..
ทำไม .. มึงทำตัวน่ารักขนาดนี้วะ >////<


“จูบปั้นหน่อยได้ปะ?”
พอผมพูดจบไม้ฉากมันก็ทำหน้าตกใจครับ

“หื้มม ว่าไงนะครับ ไม้ไม่ได้ยินเลย”
หึหึ เสือกจะมาหูไม่ดีเอาซะตอนนี้เนอะ!!!

“จูบกูหน่อยนะ กูอยากจูบกับมึง”
รอบนี้มันคงได้ยินชัดเต็ม 2 หูละครับ
มันยิ้มหน้าบานเลย ตามันกลับมามีประกายวิ้งวับอีกละครับ
เอ่ออนี้คิดถูกคิดผิดวะ??

“แค่จูบนะ ห้ามทำมากกว่านั้น” ผมรีบบอกเลยครับ
เพราะมันขยับตัวจะมาคร่อมตัวผม

“หื้ออออ งั้นไม่จูบอะ” ดูมันดิครับ เล่นตัวนะ หมั่นไส้วะ
ไม่จูบก็ไม่จูบเว้ยยย!!!

ผมเลยเอามือไปกอดรอบคอมันไว้ แล้วโน้มตัวมันลงมา
จนหน้ามันจะชิดกับหน้าผมละครับ

“ไม้ครับ ,, จูบปั้นหน่อยนะ นะ นะครับ”
เอาดิ ,, ผมอ้อนมันสุดๆละครับ 5555+

“โหยยยมึงนี้ขยันยั่วจริงๆเลยนะ”
มันบ่นเสร็จก็โน้มหน้ามาจูบผมครับ
5555+ ก็แค่นั้นแหละ ,, เชอะ!
ดูก็รู้ใช่ไหมครับ ,, ว่าใครชนะ : )

( เออน้องปั้น .. หนูอะโดนเค้าจูบนะลูก
ไอ้ตัวหื่นอย่างไม้ฉากมันก็ชอบใจสิค่า นี้หนูคิดว่าหนูชนะหรอ? 55555+ )


ไม้ฉากมันก็แทะๆเล็มๆซอกคอของผมนิดหน่อย มือไม้มันก็จับนั่นจับนี้ไปเรื่อย
พอมันแทะเล็มผมสมใจมันแล้ว มันก็บอกให้ผมไปอาบน้ำแล้วรีบมานอน
เพราะมันกลัวว่ามันเองจะห้ามใจไม่ไหว
คือเอาจริงๆ ,, ที่มึงทำอะ กูก็ห้ามตัวเองแทบไม่ไหวแล้วเว้ยยยย!!!!!!



ก๊อก ก๊อก
ปั้นๆ ตื่นน มึงตื่นดิวะ

ก๊อก ก๊อก
ไม้ ไม้เว้ยยย หลับหรือตายวะเนี้ยย ตื่นเว้ยย!


จริงๆผมตื่นนานละครับ ตั้งแต่มันเคาะห้องละ
แต่ไม่อยากลุก 5555+  แกล้งไอ้เด็กแฝดมัน
ผมนอนพลิกตัวเข้าไปกอดไม้ฉากไว้ครับ 555
เดี๋ยวก็ต้องตื่นแล้วละ  เพราะไม้ฉากมันจะไปหาแม่
ไม้ฉากมันคงตื่นแล้วเหมือนกันแต่มันไม่ยอมลืมตา
พอผมพลิกตัวเข้าไปซุกๆอกของมัน
มันก็ขยับตัวให้ผมนอนหนุนแขนมันสบายๆเลยครับ
นอนเล่นไปมาเริ่มจะเคลิ้มครับ 5555
แต่ก็มาสะดุ้งอีกครั้งเพราะเสียงของคนๆนี้ครับ


“ปั้นสิบ!!”

เห้ยย นั้นมันเสียงม๊านี้หว่า
ผมลืมตามาก็ตกใจแทบแย่ครับ
ม๊าผมเดินเข้ามาในห้องแล้ว
และคือผม .. . นอนกอดกับไม้ฉากอยู่

“ม๊า”
เออ ,, มันเหมือนมีอะไรจุกอยู่ที่อกครับ พูดไม่ออกเลย
จะปฏิเสธก็คงยาก เพราะภาพที่ม๊าเห็นมันก็ชัดเจนไปแล้ว : (

ม๊าไม่ได้พูดอะไรครับ เดินเข้ามากระชากตัวผมให้ลุกขึ้น
แล้วม๊าก็เอากระเป๋าถือฟาดลงที่ตัวผม
ผมก็พยายามใช้มือกันไว้

“ม๊า อย่าตีปั้นเลยครับ”

“ม๊า ปั้นเจ็บนะม๊า”


ผมพยายามหลบกระเป๋าม๊า ปากก็ร้องบอกม๊าไป แต่ม๊าก็ไม่ยอมหยุดครับ
ไม้ฉากมันเลยมาดึงผมเข้าไปกอด แล้วเอาตัวเองมารับกระเป๋าจากม๊าผมแทน

“ไม้ ออกไปก่อนเถอะ เดี๋ยวม๊าจะยิ่งโกรธ”

ผมพยายามผลักไม้ฉากให้ออกไป แต่มันก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น
ม๊าผมก็ยังคงฟาดกระเป๋าถือลงมาใส่ไม้ฉากครับ
จนสักพักพู่กันกับจานสีมันมาดึงม๊าผมไว้

“พอเถอะครับม๊า เดี๋ยวไม้ฉากมันจะตายซะก่อน”
จานสีมันพูดไปด้วยก็ดึงม๊าของผมไว้ด้วยครับ

“ไป ออกไปจากห้องฉันเดียวนี้”
ม๊าผมไล่ไม้ฉากให้ออกไปจากห้องครับ

ผมเงยหน้าไปมองไม้ฉาก และบอกให้ไม้ฉากออกไปก่อน
“ไม้ กลับไปบ้านก่อน แล้วค่อยคุยกัน ออกไปเถอะเดี๋ยวไม้เจ็บกว่านี้นะ”


แต่ไม้ฉากมันส่ายหน้าครับ
“ไม่ ไม่ไป ถ้าไม้ไป ปั้นก็โดนม๊าตีอยู่ดี อยู่ด้วยกันแบบนี้แหละ”
พูดจบมันก็กอดผมครับ
ม๊าผมก็ยิ่งกรี๊ดใหญ่เลย
คือเอาจริงๆ ผมไม่เคยเห็นม๊าเป็นแบบนี้มาก่อนเลยครับ

“ไม้มึงไปก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากันนะมึง เดี๋ยวม๊าของปั้นมันช๊อคนะเว้ย”
พู่กันมาดึงไม้ฉากให้ออกมาจากห้อง

“ไปเถอะไม้เดี๋ยวยังไงโทรหากันอีกที ม๊าไม่ทำไรปั้นหรอก”
ผมผลักไม้ฉากออกไปจากห้อง
ไม้ฉากตอนแรกก็ฝืนตัวเองไม่ยอมเดินตามแรงดึงจากพู่กัน
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมเดินตามไปครับ เพราะม๊าผมเริ่มโยนข้าวข้องในห้องใส่ไม้ฉาก
พอไม้ฉากออกจากห้องไปแล้ว ม๊าก็หันมามองหน้าผม

“เก็บของ แล้วไปกับม๊าเดี๋ยวนี้!!”



ตอนนี้ผมกำลังนั่งบนรถกับม๊าครับ
ไม่รู้ว่าม๊าจะพาไปที่ไหนหรอกครับ ม๊าบอกให้มาก็มา
แต่ในใจผมนี้คือเป็นห่วงไม้ฉากมากๆ
เพราะมันโดนกระเป๋าฟาดไปขนาดนั้น
แล้วตรงกระเป๋าถืออะมันจะมีตรงส่วนล๊อคกระเป๋าที่มันจะแข็งๆหน่อยใช่ไหมละครับ
ขนาดผมโดนไปไม่กี่ที คือ แขนม่วงเลยอะครับ

ผมนั่งมองเหม่อไปนอกรถ ก็ได้แต่หวังว่าม๊าจะใจเย็นลงแล้วฟังคำพูดจากผมบ้าง

“ดึง ดึ๊ง”


เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังเข้ามา ผมเลยรีบยกมือถือขึ้นมาดู
เป็นจานสีครับ ส่งข้อความมาหา


Jan-si ❥twin :: อยู่ไหนวะมึง

Mr.Pun-10  :: ม๊าพาไปไหนไม่รู้วะ แล้วพวกมึงอยู่ไหนกัน

Jan-si ❥twin :: ดอนเมือง กำลังจะไปขอนแก่น


อืมม ดีแล้วละที่ไม้ฉากเลือกจะกลับบ้าน

Mr.Pun-10  :: ไม้ฉากเป็นไงบ้างวะ

ตอนนี้ม๊าของผมเริ่มหันมามองแล้วครับ
อย่าบอกนะม๊า .. ว่าจะยึดมือถือปั้น??

“คุยกับใคร” นั่นไง ม๊าส่งเสียงดุมาถามเลยครับ

“จานสีครับ” ผมตอบม๊าเสร็จก็รีบขยับตัวมานั่งชิดประตูเลยครับ
คือไกลจากม๊าก่อนดีกว่าครับ

ผมรอสักพักจานสีก็ส่งรูปมาให้ครับ
เป็นรูปไหล่ของไม้ฉาก T^T
เป็นแผลถลอกเลือดไหลเลยอะครับ

Jan-si ❥twin :: สงสัยโดนที่ล๊อคกระเป๋าม๊าละมั้ง แต่ทำแผลแล้วนะ

Mr.Pun-10  :: กูฝากมันด้วยนะเว้ยย

Jan-si ❥twin :: อืม ไม่ต้องห่วง มึงดูแลตัวเองด้วยนะ

Mr.Pun-10  :: อือออ มึง .. บอกมันด้วยว่ากูขอโทษ

Jan-si ❥twin :: เอานะมึง ไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องหรอก กูกำลังจะขึ้นเครื่องแล้ว ถ้าถึงขอนแก่นแล้วกูโทรหานะ

Mr.Pun-10  :: อืออ



ผมเก็บมือถือวางไว้ที่หน้าตัก แล้วก็มองเหม่อออกไป
ใจตอนนี้ผมมันไปขอนแก่นแล้วครับ
ไม้ฉากมันมีแผลขนาดนั้น มันจะเจ็บมากไหมวะ??

แต่ ,, ทำไมถนนรอบๆมันคุ้นๆตาวะ

“ม๊า นี้กำลังจะไปไหนครับ”

ผมหันไปถามม๊า
เพราะถนนรอบข้าง มันเหมือนกับว่าผมกำลังจะไปดอนเมือง!!


ม๊าส่งยิ้มมาให้ผม แต่เป็นยิ้มที่น่ากลัวมากๆครับ
แต่คำตอบของม๊า ,, ทำให้ผมเจ็บกว่าครับ

“ไปสิงคโปร์!”
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-06-2015 22:31:30
ฮืออ ,, อยากจิร้องไห้
สงสารไม้ฉากกับปั้นสิบ
ท่าทางจะเจ็บน่าดูเลยค่ะ




ยังไงก็หน่วงกันหน่อยนะ : (
เดินเรื่องช้าอย่าว่ากันนะคะ
มันเป็นไปตามที่มันควรจะเป็นจริงๆ

ขอโทษด้วยนะคะถ้ามีคำผิด เดี๋ยวเจจะรีบแก้ให้
แล้วก็ขอบคุณด้วยคะสำหรับคอมเมนต์ คำแนะนำ คำติชมต่าง
และขอบคุณจริงๆที่แวะไปพูดคุยกันในเพจ  :)

จะมาอัพต่อให้ไวที่สุดคะ
 :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 23-06-2015 22:59:20
โอ้ยยย

ทำไมคุณแม่ถึงต้องมาไวขนาดนี้ด้วยคะ

 :z3: อยากให้คุณลูกเคลียร์กันก่อนจัง แต่คุณแม่มีลางสังหรณ์หรืออะไร ทำเสียเรื่องทุกที
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 23-06-2015 23:20:17
เย้ยยย. นั่นรอยช้ำของจริงใช่ม้ายยย สงสารเด็กๆอะ. คุณม้าก็รุนแรงไปนะ

อย่างว่าแหละปั้นเป็นลูกชายคนเดียวด้วย แม่คงต้องใช้เวลาพักใหญ่กว่าจะรับได้  ทั้งที่จริงๆ ลูกก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย เฮ้อ

เราไม่กลัวนิยายดราม่านะ. ขอแค่ดราม่าให้สมเหตุสมผล จะบีบหัวใจแค่ไหนก็อ่านไหว
ปัญหาใหญ่สุดสำหรับเราในการอ่านเรื่องนี้คือ  คุยไลน์เยอะมาก ซึ่งป้าก็อายุไม่น้อยแล้วลูกเอ๊ย 555+  อ่านข้อความแบบนั้นแล้วปวดหัวปวดตา. เจอไลน์เป็นพรืดเมื่อไหร่ สารภาพว่าเราจะอ่านข้ามๆ อะ 
แต่หลังๆ นี้ ข้อความแบบนั้นก็ไม่ค่อยมีแล้ว เราก็อ่านได้สบายขึ้น

ส่วนที่ว่าเรื่องเดินช้า   เราก็เฉยๆ นะ. ไม่รู้สึกว่าช้าหรือเร็วอะไร มันก็เป็นไปตามจังหวะของมัน
แค่น้องนักเขียนค่อนข้างอัพเร็วและสม่ำเสมออย่างตอนนี้ เราไม่ต้องรอจนเหนื่อยใจ เราก็โอเคละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-06-2015 23:34:25
ช่วงนี้จะพยายามอัพไวคะ ,, อยากให้เรื่องเดินมาถึงปัจจุบันไวๆ :)

แต่ถ้าช่วงไหนอัพไม่ได้จะแจ้งก่อนนะคะ..
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ดีๆ แนะนำติชมได้คะ
เจจะได้นำไปพัฒนา :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 24-06-2015 00:13:34
ขอบคุณมากคับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-06-2015 02:02:50
เห้อ!! มนุษย์แม่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-06-2015 02:52:07
นี่ขนาดเจอแค่นอนกอดกันนะ  ถ้าเจอตอนอินแอ็คชั่นแล้วม๊าจะทำยังไง

เราไม่เห็นด้วยกับการตบตีใช้กำลัง  จะเป็นพ่อแม่หรือผู้ปกครองหรือครูบาอาจารย์ คุณก็ไม่มีสิทธิที่จะไปทำร้ายใครไม่ว่าคุณจะอ้างอะไรก็ตาม  จากใจคนเป็นแม่นะ  คุณเลี้ยงลูกมาเพื่อให้เขาเติบโตและสามารถอยู่เองได้ ใช้ชีวิตในส่วนของเขา  ลูกไม่ใช่เครื่องสนองความต้องการของคุณ เขาไม่ได้เลือกที่จะมาเกิดกับคุณ  หน้าที่ของคนเป็นพ่อแม่คือซัพพอร์ทให้ลูกสามารถเดินด้วยตัวเอง เลือกเองได้ อย่าคิดแทนเขา  สิ่งที่คุณชอบไม่ได้หมายความว่าเขาต้องการ  โลกที่คุณอยู่ไม่ได้หมายความว่าลูกของคุณจะได้อยู่ในอีก 10ปีข้างหน้า

เห็นรอยช้ำแล้วโกรธมากๆค่ะ  ถ้าเกิดในประเทศที่เราอยู่นะคะ ม๊าของปั้นสิบมีได้โดนตำรวจจับแน่ๆ เพราะว่าทำร้ายคนถึง 2 คน
ที่ว่าม๊าของปั้นสิบเหมือนมีลางไม่ใช่หรอกค่ะ   เราว่านางประมวลความเป็นไปได้มากกว่าเพราะว่าเป็นวันที่ประกาศผลสอบของไม้ น่าจะมีการฉลอง และอาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น  อีกอย่างม๊าเป็นน้องสาวของคุณธีระพ่อโชกุนใช่ไหมคะ? งั้นเราก็พอจะเดานิสัยและการเลี้ยงดูแบบแย่ๆของผู้ใหญ่ได้   ป๊าของปั้นสิบกับแปะของไม้เสียอีกที่ดูเข้าใจมากกว่า

เรื่องการดำเนินเรื่องเราโอเคนะ ไม่ได้ช้ามากเพราะว่าค่อยเป็นค่อยไป   เรามีปัญหาคล้ายกับเมนท์ข้างบนในเนื้อเรื่องส่วนที่เป็นไลน์เพราะว่าไม่ชิน แต่เราอายุมากแล้วก็เรียกว่าเป็นเรื่องความแตกต่างด้านเจนเนอเรชั่นก็แล้วกัน   เห็นมาเยอะแล้วที่นิยายแบบเนื้อหาแบบไลน์นี่เป็นขนบนิยมสมับใหม่ อาจจะเพราะว่าคนรุ่นใหม่นิยมอ่านแบบนี้มากกว่าที่จะอ่านนิยายที่มีการบรรยายตามแบบดั้งเดิม  สำหรับเราที่ชินแบบเดิมเหมือนกับมีส่วนที่หายไปเพราะว่าเนื้อเรื่องแบบนี้มีแต่บทสนทนาให้อ่าน   ไม่ได้ว่าการเขียนของคุณนะคะคนเขียนแค่ยกตัวอย่างมาเปรียบเทียบเสมอ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 24-06-2015 10:58:54
ก็นะความรู้สึกของคนเป็นแม่ เข้าใจค่ะที่จะโกรธถ้าเปิดประตูเข้ามาเจอภาพนี้

เอาใจช่วยทั้งคู่นะคร๊าาาาา ขอให้ผ่านไปด้วยดี 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-06-2015 11:25:28
 :z3:    :hao5:  เห็นรอยแผลยิ่งสงสาร ฮือออ โดนจับแยกแล้ว
เกย์ไม่ใช่ไวรัสนะคะคุณแม่ ยิ่งห่างกันมีแต่จะยิ่งคิดถึงยิ่งรักกัน
เราเชื่อว่าถ้าคุยกันดีๆพ่อแม่ลูกยังน่าจะปรับความเข้าใจกันได้นะแ่อาจจะใช้เวลาทำใจนิดนึง
ขุ่นแม่ตามโลกไม่ทันระวังจะตกโลกนะคะ
ขอบคุณเจมากๆจ้าที่มาอัพเดทเรียลไทม์ตลอด  :L2: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-06-2015 11:28:32
ไม้ฉากเจ็บแย่เลยช้ำสักขนาดนั้นอ่ะ ตอนนี้อารมณ์คุณแม่ของปั้นเหมือนพายุลูกใหญ่ๆ เลย
หวังว่าปั้นกับไม้จะผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 24-06-2015 11:57:37
คม๊าคงคิดจะแยกปั้นสิบกับไม้ฉากสินะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 41 || P.25 || 23-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-06-2015 18:27:10
ไม่ชอบตรงที่อาละวาดโดยไร้เหตุผลนี่ล่ะค่ะ เป็นอะไรมากไหมนั่น? ถึงการนอนกอดกันเฉยๆ ของไม้ฉากกับปั้นสิบจะพาลให้คิดต่อยอดไปเป็นอื่นได้ก็จริง แต่คุณแม่ก็ควรที่จะมีสติมากกว่านี้ไหมล่ะคะ? ไร้เหตุผลสุดๆ ทำอะไรไม่คิดถึงจิตใจลูกตัวเองบ้างเลย ปากมีก็ไม่ถามหรอกนะว่าทำไมถึงมานอนกอดกันแบบนี้ เอาแต่กรี๊ดอย่างเดียวเลย เฮ้อ~ เรานี่ถึงกับส่ายหน้าระอาให้กับเขาเลยนะคะเนี่ย พูดไม่ออกเลยค่ะ ที่รู้ๆ คือถ้าเรามีลูกเราจะ 'ไม่ทำ' แบบที่คุณม๊าทำแน่นอน ลูกเราขอแค่เป็นคนดีก็พอแล้วล่ะค่ะ

ปล. ในรูปนั่นหนักอยู่เหมือนกันนะคะ คุณม๊าปั้นสิบนี่เหลือเกินจริงๆ ถ้ามีใครมาตีปั้นสิบแบบนี้บ้างคุณม๊าจะรู้สึกยังไงคะ..ถามหน่อย?
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-06-2015 20:58:39
Ch 42  ของหวานอิมพอร์ต || อุ้มรัก



“อะ .. อ๊า มันเจ็บนะอุ้ม เบาๆดิ  ยะ อย่า กระแทกแรง อื้มมมม ม .. ”

เสียงของยอร์ช คู่ขาของผมมันบ่น
บ่นทำบ้าไรหนักหนาวะ
ผมไม่ได้สนใจหรอกครับว่ามันจะเจ็บแค่ไหน
ผมก็ใส่ไปไม่ยั้งครับ คิดถึงเรื่องเมื่อบ่ายแล้วเจ็บใจไม่หาย
ทำไมผมต้องแพ้ไอ้เด็กนั้นด้วย
แล้วยอร์ชที่ไม่เคยทำตัวน่าเบื่อก็มาทำตัวน่าเบื่อใส่ผมอีก
โอ้ยย หงุดหงิดเว้ยย


พอผมทำภารกิจกับยอร์ชเสร็จ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวขับรถกลับมาบ้านอา
ตอนออกมาผมไม่ทันได้ฟังหรอกครับว่ายอร์ชมันบ่น มันด่าอะไรผมบ้าง
ก็แค่เจอกันที่เที่ยว แล้วก็มาจบที่เตียง ก็แค่นั้น
ยอร์ชเป็นคนขาวๆ สะอาดๆครับ มาดแบบลูกคุณหนูเลย
แต่เรื่องบนเตียงนี้ เหอๆ ช่างแตกต่างจากภาพลักษณ์ภายนอกมาก



พอผมขับรถมาถึงบ้านอา ก็เริ่มจะเซ็งครับ
คือ อาผมไม่อยู่บ้าน แล้วผมจะมานั่งบ้าทำไมคนเดียวที่บ้านละ
โทรหามายด์ให้ออกมาหา มายด์ก็บอกว่าพี่มิ้วเข้า รพ.
คือ ปกติมึงก็ไม่ได้ใส่ใจพี่ปะวะ? วันนี้เสือกอยากเป็นคนดี
เหอๆ แม่งง น่าเบื่อวะ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเลย


จากวันที่ผมรู้ว่ามิ้วมายด์เป็นใคร ผมก็พามายด์มาที่บ้านครับ
ตอนแรกก็ฟังมายด์อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดครับ
พอฟังแล้วโคตรอิจฉาไม้ฉากมัน ที่น้องปั้นลงทุนทำผิดขนาดนั้นเพื่อที่อยากจะรู้หัวใจมัน
แล้วมันก็เสือกหัวใจตรงกันอีก . . . ยิ่งตอกย้ำให้ผมโคตรเกลียดมันเข้าไปใหญ่ครับ

คืนนั้นมายด์มาค้างกับผมครับ คือ .. ตั้งแต่วันที่ผมตามไปหามายด์ที่มหาลัย
มายด์มาคุยกับผมที่บ้านอา แล้วมายด์ก็อยู่กับผมตลอดครับ
ผู้หญิงก็แบบนี้ทุกทีแหละนะ .. ได้กันแค่ครั้ง 2 ครั้ง คิดจะมาจับมาจองเป็นเจ้าของชีวิต
ถ้าไม่ติดว่าต้องใช้มันนะ ผมไม่เอามาอยู่ด้วยหรอกครับ
น่าปวดหัวจริงๆเลย !



พอผมรู้ความลับของปั้นสิบแล้ว ผมคิดว่าอะไรๆมันน่าจะง่ายขึ้น
แต่เหมือนอะไรๆก็ไม่เข้าข้างผมเลยครับ
วันที่ผมพามายด์ไปเจอไม้ฉากปั้นสิบวันแรก ผมคิดในใจแล้วละ
ผมต้องต่อรองกับน้องปั้นได้แน่ๆ แต่ไม่ใช่เลยครับ
ปั้นสิบกลับยิ่งเกลียดผมเข้าไปใหญ่ ..
เห้อออ ทำไมโชคต้องไปเข้าข้างไม้ฉากมันตลอดด้วยวะ !!

ตอนนี้ผมกำลังโทรหาปั้นสิบ แล้วคือปั้นมันเถียงผม
แล้วก็มันไม่เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ครับ
ผมเลยโกรธแล้วบอกกับปั้นสิบไปว่า ....

ผม :: หึ ปากดีนะครับน้องปั้น แล้วพี่จะทำให้ปั้นสิบต้องมาร้องขอจากพี่ให้ได้ 
และจะทำให้มาร้องครางใต้ร่างพี่ให้ได้แน่นอน!


ปั้นสิบตอบมาแบบไม่ลังเลยครับ “ เลว!!”
แล้วก็กดวางสายไป

พอผมโยนโทรศัพท์ไว้บนเตียง  มายด์มันก็ยิ้มเยาะเย้ยผม

“ปั้นไม่เล่นด้วยละสิ”
หึ ก็ได้ยิน แล้วจะถามทำไมวะ?

“อือ แม่งเล่นตัวมากอะ ถ้าได้มาเป็นเมียเมื่อไหร่นะ จะเอาให้แม่งงลุกไม่ไหวเลย คอยดูดิ”

“นี้อุ้ม ถามจริงๆเถอะชอบปั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ”

พอมายด์ถามคำถามนี้ออกมา ,, ผมก็เริ่มถามตัวเองแล้วละครับ
ว่าผมชอบปั้นสิบมากขนาดนั้นจริงๆ หรือผมแค่อยากเอาชนะ?

“ไม่รู้ดิ เมื่อก่อนชอบนะ เหมือนรักแรกละมั้ง แค่เห็นหน้าก็ชอบ”
ผมนั่งนึกถึงวันแรกที่ผมได้เจอกับปั้นสิบ แล้วผมก็เผลอยิ้มออกมา
จนมายด์มันบ่นออกมาเลยครับ

“ตอนนี้อุ้มก็มีมายด์แล้ว พอแค่นี้ไม่ได้หรออุ้ม”
ไม่ใช่แค่พูดนะครับ แต่มายด์เดินมานั่งตักผมเลย
เออคือ .. ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกครับ ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร

“ก็อุ้มให้มายด์เป็นผู้หญิงคนเดียวของอุ้มแล้วไงครับ หื้มม ไม่พออีกหรอครับคนสวย”

มายด์ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะโน้มตัวมาจูบผม
แล้วทุกอย่าง .. มันก็เป็นไปตามจังหวะและอารมณ์ของมันแหละครับ


พอผ่านภารกิจร้อนแรงไปได้ ผมก็นอนคิดว่าผมควรทำยังไงต่อดี
คำถามที่มายด์ถามมา มันก็ยังวนเวียนในหัวผมไม่ได้หายไปไหน
ผมรักปั้นสิบขนาดนั้นเลยหรอ? หรือสิ่งที่ผมทำเพราะผมแค่อยากเอาชนะกันแน่
จริงอยู่ที่คนอย่างอุ้มรัก ,, ไม่เคยที่จะไม่ได้เหยื่อที่ตนต้องการ
แต่ผมก็ไม่เคยต้องทำตัวได้โคตรรน่าสมเพชขนาดนี้เพื่อคนเพียงคนเดียว

หรือ  ผมจะรักปั้นสิบ?

“ยังคิดเรื่องปั้นอยู่อีกหรอคะ” มายด์พูดเสร็จก็พลิกตัวมากอดผมไว้

“อืออ ก็คิดนะ มายด์ว่าอุ้มควรทำไงดีอะ”
ผมขยับเข้าไปหอมไซร้ซอกคอของมายด์
มายด์ไม่มีผลักออกหรอกครับ 555+
มีแต่ดึงผมเข้าไปตรงนั้นตรงนี้ตลอดเวลา

“อ๊ะ ,, อุ้ม อย่าสิคะ ถ้าทำแบบนี้จะคิดออกไหมละ”
มายด์จิกหลังผมซะแรงเลยครับ จริงๆผมไม่ชอบหรอกนะ
ที่ให้คู่นอนของผมมาฝากรอยแผลอะไรตามร่างกาย
ผมว่ามันดูสกปรก แต่กับมายด์ถือว่าเป็นข้อยกเว้นครับ
เพราะผมต้องพึงพาความสามารถ(?) ของมายด์อีกนาน

“โอเคไม่ทำก็ได้ครับ .. มายด์คิดออกไหมว่าอุ้มควรทำไงดี”
ผมขยับตัวขึ้นมานอนหงายเหมือนเดิมละครับ
มายด์ก็เลยขยับตัวมานอนหนุนแขนผม

“เอางี้ดีไหม อุ้มรู้จักกับแม่ของไม้ฉากใช่ไหมละ”

“อืออ รู้จัก แล้วทำไมหรอ?”

“ก็ไปบอกกับแม่ของไม้ฉากสิ ว่าไม้ฉากคบกับมิ้วอยู่แล้วเดี๋ยวมายด์จะไปแสดงตัวเป็นมิ้วเอง
แล้วถ้าเจอไม้ฉากครั้งหน้ามายด์จะโมเมเป็นแฟนไม้ฉาก
อุ้มก็รีบเข้าไปใกล้ชิดกันปั้นสิบอย่างที่อุ้มต้องการไงละ”


ผมนอนฟังสิ่งที่มายด์พูดแล้วก็คิดได้ครับว่า .. ผู้หญิงคนนี้แม่งงไม่น่าคบเลย 5555+
แต่ก็ยอมรับว่าสิ่งที่มายด์พูดมา มันเข้าท่าดีครับ
ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาโทรหาแม่ไม้ฉาก ..
แต่รู้สึกเหมือนจะติดเรื่องงานบวชไม้ทีน้องชายของไม้ฉากมันครับ
และที่ผมทราบมาก็คือ ไม้ฉากจะเดินทางกลับเข้า กทม. วันพรุ่งนี้
หึหึ มีเรื่องน่าสนุกแล้วสิ

ในเมื่อไม้ฉากมันยังไม่รู้ว่ามิ้วตัวจริงตัวอ้วนมากแค่ไหน  ผมก็น่าจะทำให้มันรู้
ก็สงเคราะห์มันหน่อย มันอาจจะโกรธที่ปั้นสิบไปโกหกมันก็ได้

“มายด์ .. อุ้มมีอะไรให้มายด์ช่วย”
ผมก้มลงไปหอมแก้มมายด์ ที่นอนเล่นมือถืออยู่ข้างๆผม

“อืมม อะไรคะอุ้ม” มายด์ยิ้มเขินๆ ก่อนจะถามว่าจะให้ช่วยอะไร

“มายด์โทรไปนัดเจอมิ้วได้ไหม”
มายด์เปลี่ยนสีหน้าเลยครับ จากที่ยิ้มๆอยู่นี้หน้าบึ้งทันทีเลย

“ทำไมละ อุ้มจะไล่มายด์กลับบ้านแล้วใช่ไหม จะไปนอนกับเด็กที่ไหนอีก”

เห้ออนี้ไง ,, ที่ผมบอกว่าผู้หญิงมันงี่เง่า ชอบมโน และคิดไปเอง

“ป่าวครับ แค่อยากให้นัดมิ้วมาเจอ แล้วนัดปั้นสิบมาเจอด้วยไง”

มายด์ก็ยังทำหน้า งง ใส่ผมอีกครับ

“ก็เมื่อกี้อุ้มโทรไปหาแม่ของไม้ฉากมา แม่ไม้ฉากบอกว่าไม้ฉากจะกลับ กทม. วันพรุ่งนี้
มายด์มองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนจะพยักหน้าเหมือนเข้าใจ

“จะให้มายด์เป็นคนเฉลยความจริงให้ไม้ฉากรู้สินะ”
ฉลาดนิเรื่องแบบนี้ 5555+

“ใช่ ให้มันได้ยินตอนนี้ยิ่งดี ให้มันเสียใจจนไม่มีสติจะไปสอบ
เสียทั้งแฟน เสียทั้งเรียน สมน้ำหน้ามัน 555+”

คืนนั้นผมกับมายด์ก็วางแผนกันว่าจะพูดยังไงแบบไหนดี
แต่เรื่องพูดให้ไม้ฉากได้ยิน ผมไม่กังวลครับ
เพราะคนอย่างมายด์พูดเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีดำได้โคตรจะง่าย

พอมาถึงเหตุการณ์ที่นัดพี่มิ้ว กับปั้นสิบมาคุย ,, ทุกอย่างก็ตรงตามแผนหมด
ไม้ฉากมันแวะซุปเปอร์พอดีครับ ทำไมผมรู้นะหรอว่ามันจะแวะ
ก็คนอย่างไม้ฉาก มันชอบกินนมก่อนนอนครับ ตอนเข้าค่ายติว แม้จะดึกแค่ไหนก็เหอะ
ถ้านมมันหมด หรือเหลือแค่ 2 กล่อง มันจะเดินลงไปซื้อมาเก็บไว้ตลอด
ผมเลยคิดว่ามันน่าจะแวะมาซื้อก่อนขึ้นห้องแน่ๆ


หลังจากที่ไม้ฉากมันรู้ความจริงในวันนั้น
แล้วผมยังให้มายด์แกล้งนัดมันมาเจอพี่มิ้วกับปั้นสิบที่พารากอนอีกครั้ง
ตอกย้ำไปให้มันชัดเจนเลยว่า ปั้นสิบหลอกมัน
มันจะได้เสียใจ .. แต่ผมคิดผิดทุกอย่างครับ

จากที่ผมจะแยกมันจากปั้นสิบ
กลับกลายเป็นว่ามันดันยอมรับกับแม่ว่ามันคบพี่มิ้ว
พี่มิ้วอ้วนๆนะครับ - -‘
แม่ไม้ฉากเลยไม่ห้ามไม้ฉากเรื่องมาอยู่คอนโดของปั้นสิบอีก
เพราะเป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบๆปีแล้ว

กลายเป็นผมนี้สิครับ เข้าหน้าแม่มันไม่ติด
เพราะไปโกหกแม่มันเรื่องมายด์
ซวย ซวยจริงๆ!!!


เห้อออออ ,, อุตส่าห์ไปนอนกับยอร์ชเพื่อจะลืมเรื่องปั้นสิบ
วันนี้เสือกไปเจอที่สยามอีก .. ยิ่งสร้างความรำคาญในใจผมครับ
ทำไงดีวะ???

ผมนอนคิดไปจนหัวแทบแตก … แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ว่า..
คืนนี้มันจะประกาศผลสอบนิครับ ,, ยังไงๆมันก็ต้องขอรางวัลปั้นสิบแน่
ถ้ามันสอบติดมันก็ขอรางวัลฉลอง  ถ้ามันสอบไม่ติดมันก็ได้ของปลอบใจ
เพราะ ดูจากร่องรอยมันในวันเข้าค่ายติว
มันส่งท้ายกันซะ ,, ตัวไม้ฉากมีแต่รอยจ้ำๆเต็มตัว
แล้วนี้วันฟังผลสอบ ,, มันจะไม่จัดหนักกันหรอ
555+ เพราะถ้าเป็นผม ไม่ต้องหาสถานการณ์อะไรหรอกครับ
อยู่กับปั้นสิบ เวลาไหนผมก็ทำ .. คนบ้าอะไรหุ่นแม่งงน่ากดสุดๆ
(หื่นไปลูก .. ใจเย็นนะอุ้มเอ้ยย!)

ผมเลยกดโทรไปหาแม่ของไม้ฉากเลยครับ

แม่ของไม้ฉาก :: ว่าไงน้องอุ้ม

ผม :: สวัสดีครับ พอดีวันนี้อุ้มไปเจอไม้ฉาก กับปั้นสิบมาครับ

แม่ของไม้ฉาก :: อ้าววหรอลูก เป็นไงบ้างพากันไปทานข้าวไหม แล้วพี่มิ้วมากับไม้ฉากหรือป่าว

ผม :: ไม่เห็นพี่มิ้วครับ  เห็นแต่ไม้ฉากเดินจับมือกับปั้นสิบ

5555+ ผมไม่ได้ใส่ไฟนะ จริงๆอันนี้เรื่องจริง

แม่ของไม้ฉาก :: แถวนั้นคนเยอะหรือป่าว บางทีไม้อาจจะกลัวน้องปั้นหลงก็ได้นะ เพราะน้องปั้นตัวเล็ก
น้องปั้นงั้นหรอ 555+ เพราะคุณแม่ยังไม่รู้เรื่องไงละครับ ก็เรียกซะเพราะเลยสิ

ผม :: คุณน้าครับ ไม้ฉากกับปั้นสิบเป็นแฟนกันจริงๆนะครับ
วันนี้ผมเข้าไปทักปั้นสิบ ไม้ฉากยังเดินมาผลักอกผมเลยครับ บอกว่าอย่าไปยุ่งกับแฟนผม

แม่ของไม้ฉาก :: น้องแกล้งอุ้มเล่นมั้ง ก็ไม้คบอยู่กับพี่มิ้วนิลูก

ผม :: คุณน้าครับ แต่พี่มิ้วเค้าเคยโกหกไม้ฉากเพื่อช่วยปั้นสิบมาละนะครับ
ครั้งนี้เค้าอาจจะโกหกคุณน้าเพื่อช่วยไม้ฉากกับปั้นสิบก็ได้

แม่ของไม้ฉากได้ยินแบบนั้นถึงกับนิ่งไปเลยครับ 55555
แปลว่าแม่ของไม้ฉากเริ่มจะลังเล ผมเลยต้องรีบพูดครับ


ผม :: ถ้าเค้า 2 คนคบกันจริงๆ คืนนี้ประกาศผลสอบนายร้อยด้วย
ผมกลัวว่าพวกเค้าจะ เอ่ออ อืมมม เกินเลยไปกว่านี้ครับ

แม่ของไม้ฉาก :: จะเอาไงดีละ น้าเข้า กทม. ไม่ได้ด้วยสิ งานที่ร้านกำลังยุ่งเลย

555+ เค้าล๊อคแล้วดิ แม่ไม้ฉากเริ่มกังวลละ

ผม :: ผมก็ไม่กล้าไปครับ กลัวไม้ฉากต่อย เพราะผมสู้แรงน้องไม่ได้นะครับ

แม่ของไม้ฉาก :: ขอบใจมากนะอุ้ม เดี๋ยวน้าโทรไปปรึกษากับม๊าของปั้นสิบก่อน
แล้วพรุ่งนี้ยังไงน้าวานเราไปดูไม้ฉากด้วยนะ

ผม :: ยินดีมากครับคุณน้า



พอแม่ก็ไม้ฉากวางสายไป ผมก็เริ่มยิ้มอารมณ์ดีละครับ 555555555555+
กูเล่นงานมึงตรงๆไม่ได้ ,, กูเล่นทางแม่มึงก็ได้ครับไม้ฉาก !
มึงไม่ชนะกูทุกเรื่องหรอกนะ !


คืนนั้นผมไม่ออกไปเริงราตรีที่ไหนครับ ลุ้นผลสอบอยู่ที่บ้าน
และผมก็สอบติด เป็นปีแรกเลยนะเนี้ยย
ผมลองหาชื่อของไม้ฉากดู สรุปมันก็ติดครับ
หึหึหึ มึงมันเก่ง ,, ป่านนี้คงกำลังมีความสุขเต็มที่สินะ
แต่พรุ่งนี้ ,, ฝันที่มึงวางไว้มันจะล่มสลายเว้ยยย  555555+



วันรุ่งขึ้น

ผมรีบขับรถออกจากบ้านอาแต่เช้า เพื่อไปนั่งรอปั้นสิบที่ล๊อบบี้คอนโด
ไปรอดูผลงานฮะ ,, เพราะแม่ของไม้ฉากบอกมาว่าม๊าของปั้นสิบจะกลับจากสิงคโปร์มาดูให้ 55555
ผมนั่งจิบกาแฟไป อ่านหนังสือพิมพ์ไป ( ใต้คอนโดปั้นสิบมีร้านกาแฟ)
สักพักก็เห็นม๊าของปั้นสิบเดินขึ้นลิฟท์ไปแล้วครับ 555555555+

เกือบ 1 ชั่วโมงครับ ไม้ฉากก็เดินลงมาพร้อมๆคู่แฝด
หื้มม น่ารักจังวะ ตั้ง 2 คน
เดี๋ยวๆไม่ใช่เวลามองหาเหยื่อเว้ยยย

ระหว่างที่ไม้ฉาก กับเด็กแฝดหยุดนั่งที่เก้าอี้หน้าคอนโด
ผมเลยเดินเข้าไปทักทายครับ
ทักทายจริงๆ ผมไม่มีเจตนาอื่นใดแอบแฝงเลย 555

“ยินดีด้วยนะไม้ฉาก สอบติดนายร้อยตั้งแต่ปีแรกเลย”
ผมเดินไปหยุดตรงหน้าไม้ฉาก
สภาพของมันนี้สะบักสะบอมมาเลยครับ 555

“มึงมาทำไม” มันหันมาจ้องหน้าผมครับ หน้ามันโคตรดุเลย
สัสสส ยืมมาเฝ้าบ้านหน่อยดิ ถามนิดถามหน่อยทำหน้ากวนตีน

“กูมากินกาแฟ ไม่ได้หรอวะ” ผมตอบมันไปแล้วก็ส่งหน้ายิ้มๆให้มัน
ตาผมสำรวจร่างกายมันไปด้วย
หึ ตรงไหล่มีเลือดซิบๆ
นี้แสดงว่าม๊าของปั้นสิบจัดหนักเหมือนกันสินะ

“ไม้ไปเหอะ อย่าเสียเวลาคุยเลย”
ไอ้เด็กแฝดตัวเล็กๆหน้าขาวๆคนหนึ่ง มันผลักผมออก
ก่อนจะเดินไปพยุงไม้ฉากไปขึ้น Taxi
โหยยนี้มึงทำบุญเชรี้ยไรมาวะ เพื่อนๆรอบกายมึงน่ารักทุกคนเลย

ผมกลับไปนั่งกินกาแฟต่อ ก่อนจะกดโทรไปบอกแม่ผมครับว่าผมสอบติด
เมือคืนมันดึกแล้วผมเลยไม่ได้โทรบอก แม่ผมดีใจใหญ่เลยครับ
รีบบอกให้ผมรีบกลับขอนแก่นในวันนี้เลย ซึ่งผมก็ตั้งใจอยู่แล้วละ
เพราะต้องไปทำเรื่องลาออกจากมหาลัยด้วย

ผมนั่งรอไปอีกเกือบ 1ชั่วโมงกว่าๆ ครับ ปั้นสิบกับม๊าก็เดินลงมา
ตาปั้นสิบนี้แดง บวม ไปหมดเลย สงสัยร้องไห้ตลอดแน่ๆ
พอเห็นว่าปั้นสิบกับม๊าออกไปแล้ว ผมก็กลับไปบ้านอา
เก็บของอะไรเรียบร้อยแล้วก็ขับรถกลับขอนแก่น
ไม่ได้โทรบอกมายด์หรอกครับว่าจะไม่อยู่
เพราะตอนนี้มายด์ไม่ได้อยู่ในเกมส์ของผมแล้ว
ผมก็ไม่จำเป็นต้องใช้มายด์อีก 555+
ถือซะว่าผมได้ของหวานมากินเล่นระหว่างรอกินปั้นสิบละกัน




พอมาถึงขอนแก่นตอนสองทุ่ม
เข้าบ้านไปก็เจอกับแม่ของไม้ฉากครับ
แวะมาคุยกับแม่ผม

“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับคุณน้า” ผมยกมือไหว้แม่ กับแม่ของไม้ฉาก

“ยินดีด้วยนะจ๊ะอุ้ม” แม่ของไม้ฉากแสดงความยินดีกับผม ที่ผมสอบติดนายร้อย

“ขอบคุณครับ น้องก็ติดเหมือนกันนิครับ ยินดีกับคุณน้าด้วยนะครับ”
ผมหันไปยิ้มและพูดแสดงความยินดีตอบกลับไป
แต่จะว่าไป .. ป่านนี้มันเป็นไงบ้างวะ?

“นี้ก็กลับมาถึงเมื่อตอนเที่ยง ... เป็นเหมือนที่อุ้มบอกน้าจริงๆ เห้ออ น้ากลุ้มใจมากเลยอุ้ม”
แม่ของไม้ฉากเริ่มต้นพูดละครับ จริงๆคือจะกลุ้มทำไมละครับ
ก็แค่ลูกชายชอบผู้ชายด้วยกัน แม่ผมยังชิลๆเลย : )

“เดี๋ยวพอเข้าโรงเรียนแล้วก็ไม่มีเวลาได้ติดต่อกันแล้วละครับคุณน้า
เรียนหนัก ฝึกก็หนัก ยังไงเดี๋ยวอุ้มช่วยดูให้ครับ”

หึหึ จะดู จะแล ให้อย่างดีครับ

“ยังไงน้าฝากน้องด้วยนะอุ้ม”
แม่ไม้ฉากทำหน้าหนักใจมากเลยครับ
ผมก็ได้แต่รับปากไปแบบนั้นแหละครับ
แม่ของไม้ฉากนั่งคุยกับแม่ผมต่อสักพักก็ขอตัวกลับ


ผมนั่งทานข้าวกับพ่อและแม่ นั่งคุยเล่นกันจนเกือบสี่ทุ่มแล้วครับ
พ่อแม่ผมเลยขึ้นนอนก่อน แต่ผมยังไม่ง่วงเนี้ยดิ
555+ ก็ต้องออกตะเวนราตรีสิครับ
ไม่ต้องนัดเพื่อนให้ยุ่งยากครับ
ปิดเทอมแบบนี้พวกมันกลับบ้านกันหมดแน่นอน
ก็ไปหาเอาข้างหน้าก็ได้ ,, เพื่อนมีเยอะแยะ


ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขับรถคู่ใจมายังร้านเหล้าประจำเลยครับ
วันนี้คนค่อนข้างเยอะเหมือนกันนะ ,, หวังว่าจะมีอาหารตาให้ได้มองบ้าง
ผมเดินไปนั่งที่เค้าท์เตอร์บาร์ สั่งเครื่องดื่มมานั่งกิน แล้วก็มองไปรอบๆร้าน
หึ ,, ,มีแต่หน้าเดิมๆ
เอาจริงๆนะผมเจอคู่ขาเก่าๆของผมประมาณ 5 คนได้ครับ
แต่มันก็มากับสามีใหม่ของมันทั้งนั้นแหละ
มีบางคนเริ่มส่งสายตาให้ผมบ้างละ
ยังไงๆคืนนี้คงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ 555+

ผมก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ
กดไลน์คุยกับมายด์ไปด้วย ตอนนี้มายด์มันเริ่มงอแงแล้วครับ
จะให้ผมรีบกลับกรุงเทพให้ได้ คือ กูเพิ่งกลับมาเว้ยยย
มึงบ้าหรือไงละ ,, แต่ผมก็บอกมายด์ไปแต่แรกแล้วละว่าผมชอบผู้ชาย
แต่… ผู้หญิงด้วยก็ได้ 5555+


นั่งกินไปเรื่อยๆจนเกือบจะเที่ยงคืน ก็มีคนเดินเข้ามาชนผมครับ
โหยย แม่งแทบสำลักเหล้า
ผมหันไปเตรียมจะหาเรื่องเต็มที่เลยครับ

“เห้ยยมึงเดินยังไงวะเนี้ย”
พอหันมาแค่นั้นแหละ .. เหยดดดด ด่าไม่ออกเลยครับ
หน้าตาโคตรน่ารักเลยครับ ยืนยกมือไหว้ผมใหญ่เลย

“ขอโทษครับ จานสีขอโทษ เมื่อกี้มีคนมาชนอะ ขอโทษนะครับ”
โหยยย เสียงแม่งก็น่ารัก
แต่ทำไมมันน่าคุ้นๆวะ

“อือ ไม่เป็นไร แล้วนี้เป็นไรหรือป่าว”
ผมรีบเอื้อมมือไปจับไหล่เจ้าตัวเล็กข้างหน้า

“อ่อไม่เป็นไร ยังไงจานสีขอโทษด้วยนะครับ”
พูดเสร็จมันก็ยิ้มให้ผมอีกครับ
คือมึง มึง ทำไมน่ารักแบบนี้วะเนี้ยย
ตัวเล็กกว่าปั้นสิบอีกอะครับ >/////<


“ชื่อจานสีหรอ ชื่อน่ารักดีนะ”
ผมแกล้งชวนมันคุย แต่มันทำหน้าเหมือนไม่ได้ยิน
ผมเลยก้มลงไปพูดใกล้หูมัน
แต่คือพอก้มลงไปผมอะสติแทบจะหาย
คือตัวมันหอมมากครับ ทั้งๆที่ในร้านมีแต่กลิ่นบุหรี่ กลิ่นเหล้า

“ชื่อจานสีหรอ ชื่อน่ารักดี เราชื่ออุ้มนะ”
มันก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนะเลื่อนหน้าเข้ามาจนปากมันจะโดนหน้าผมอยู่แล้วครับ

“ยินดีที่ได้รู้จักครับอุ้ม”
ไอ้เชรี้ยยยย .. อยากได้คนนี้วะ!


ผมรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อตเลยครับ อยู่ๆจานสีมันก็หอมผม
คือจะเรียกว่าหอมคงไม่ใช่ เหมือนมีคนมาเดินชนมันแล้วหน้ามันอยู่ใกล้ผมพอดีครับ
เลยได้จังหวะสวยๆพอดี ,, หอมมาเต็มๆแก้ม
ปากแม่งงโคตรนิ่มม ^///^

“เห้ยย ขอโทษๆ เราว่าเราออกไปข้างนอกดีกว่า
อยู่ตรงนี้ต่อมีหวังเราทำนายเจ็บตัวแน่ๆอะ”

จานสีมันพูดออกมาน่ารักมากครับ แต่ผมไม่เจ็บตัวหรอก
มันนั้นแหละ ,, จะเจ็บตัว 5555+


จานสีเดินออกไปหน้าร้านแล้วครับ ผมจะรออะไรละ
รีบคิดเงินแล้วรีบเดินตามออกมาเลยครับ เห็นจานสียืนอยู่หน้าร้านพอดี

“จานสี กลับยังไงครับ”
พอออกมานอกร้าน แสงไฟมันสว่างขึ้น
โอ้ยยย คนตรงหน้าผมยิ่งโคตรน่ารักเลยครับ

“กำลังหารถกลับนะ วันนี้เราออกมาคนเดียว แล้วอุ้มละกลับยังไง”
โป๊ะเช๊ะมากครับ ,, เข้าทางผมแล้วสิ

“ให้เราไปส่งไหม?”
จานสีมีท่าทางลังเล

“แถวนี้ไม่มีรถรับจ้างหรอก เชื่อเราได้ อ๊ะนี้กระเป๋าตังค์เรา
มีบัตรประชาชนด้วย เราไม่พาจานสีไปทิ้งหรอกนะ”

จานสียื่นมือมารับกระเป๋าเงินผมไป ก่อนจะหัวเราะออกมา

“555 บ้านะ,, ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ยังไงรบกวนไปส่งเราหน่อยนะ”
โอ้ยยพูดแล้วยิ้มมาให้แบบนี้ คือ อ่อยใช่ปะวะ????



ผมรีบเดินนำจานสีไปที่รถเลยครับ
ระหว่างทางไปบ้านของจานสี ผมพยายามชวนคุย
แต่ดูท่าทางแล้วของหวานตรงหน้าผม ,, คืนนี้คงกินไม่ได้ง่ายๆ
ไม่เป็นไร ,, กินวันไหนก็ได้ ของหวานแบบจานสี
กินได้ไม่เบื่อแน่ๆครับ : )



จานสีชวนผมคุยตลอดทางเลยครับ บางทีก็ร้องเพลงไปด้วย
ผมเพิ่งรู้ว่าจานสีเรียนอยู่เมือกนอก วันนี้กลับมาเที่ยวหาเพื่อนเฉยๆ
โอ้ยยย ,, ขนมหวานอิมพอร์ตตซะด้วยย 5555

“จอดข้างหน้านะครับ บ้านหลังใหญ่ๆนั้นแหละ”
จานสีบอกผมเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาในซอยๆหนึ่ง
แต่เอ๊ะ ,, ทำไมมันดูคุ้นตาจังวะ

พอมาจอดหน้าบ้าน เห็นป้ายชื่อที่ติดที่รั้วหน้าบ้าน ผมจำได้ทันทีครับ

“บ้านไม้ฉาก!!!!”



“นี้บ้านจานสีหรอ” ผมหันไปถามจานสี
ที่ตอนนี้เตรียมตัวจะลงจากรถผมละครับ

“ไม่ใช่ๆ บ้านเพื่อนเรานะ ช่วงนี้เราพักที่นี้
ยังไงก็ขอบใจมากนะอุ้ม กลับบ้านดีๆนะครับ”

จานสีโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินลงจากรถไป


เห้ยยย ,, ทำไมมันบังเอิญแบบนี้วะ
ไอ้ขนมหวานอิมพอร์ตของผมเป็นเพื่อนของไม้ฉาก
ถึงว่าละทำไมหน้าคุ้นๆ เมื่อเช้าผมเพิ่งเจอมันที่คอนโดปั้นสิบนี้เอง
ชักน่าสนใจมากกว่าเดิมแล้วสิ


ผมรีบเดินลงจากรถเลยครับ
จานสีหันมามองหน้าผม อย่างสงสัย

“อ้าวว ไม่กลับอีกหรอ”
หึ ยิ่งทำหน้า งงๆ ยิ่งน่ารักวะ

“ก็ขอเบอร์จานสีหน่อยได้ไหม เผื่อช่วงที่จานสีอยู่ที่นี้เราขออาสาพาไปเที่ยว”
พอได้ยินว่าพาไปเที่ยว ,, จานสีมันยิ้มกว้างเลยครับ
หึหึ เด็กน้อยแบบนี้สิ .. แดกง่ายดี !

“ใจดีจังอะ นี้ๆเบอร์เรานะ 087-xxxxxxx แล้วเดี๋ยวอุ้มยิงเบอร์มาหาเราด้วยนะ”
ผมรีบกดเบอร์แล้วยิงไปเลยครับ จานสีชูมือถือให้ผมดูว่าสายเข้ามาแล้ว
ก่อนจะโบกมือให้ผม แล้วเดินเข้าบ้านไม้ฉากไป


ไม้ฉาก ,, กูอาจจะแยกมึงกับปั้นไม่ได้
กูอาจจะทำลายมึงไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้กูมีวิธีแล้ววะ ที่จะทำให้มึงเจ็บ และเจ็บมากซะด้วย !



ผมขับรถกลับเข้าบ้านมาเกือบๆตี 2 แล้วครับ
ลุงยามหน้าบ้านมีท่าทางตกใจมาก
เพราะปกติถ้าผมออกไปร้านเหล้าผมจะไม่กลับบ้าน
5555+ แปลกใจอะไรละครับ เพิ่งเจอของหวานน่ากินๆ ต้องเก็บไว้กินนานๆสิ

ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ลองโทรไปหาจานสีดูครับ
รอสายไม่นานจานสีก็รับ

จานสี :: ถึงบ้านแล้วหรอครับ
เสียงแม่งง ,, น่ารักวะ

ผม :: ถึงแล้ว ละนี้จานสีทำไรอยู่

จานสี :: ก็นอนเล่นกับพี่ แล้วก็เพื่อนนะ

หมายถึงแฝดอีกคนสินะ แล้วก็คงจะเป็นไม้ฉาก

ผม :: อ่ออ งั้นอุ้มไม่กวนละดีกว่า พรุ่งนี้จานสีมีแพลนไปไหนไหม

จานสี :: ไม่มีเลยอะ เบื่อมากก

อะห๊ะ ,, เข้าทางผมสิครับบ

ผม :: ไปดูหนังกันไหม?

จานสี :: จริงๆนะ ไปสิๆ อุ้มจะพาไปหรอ

ผม :: ใช่ๆ งั้นพรุ่งนี้ตื่นแล้วโทรมาหาอุ้มนะครับ

จานสี :: โอเคเลย ,, ฝันดีนะครับ จุ๊บๆ ,,
เอ้ยย ขอโทษ มันติดปากอะเราชอบพูดแบบนี้เวลาบอกฝันดี

ผม :: น่ารักดีไม่เป็นไรเลย มาจุ๊บจริงๆก็ได้นะ

จานสี :: บ้านะ ,,

ผม :: 5555 แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ



เหมือนกับว่าตอนนี้อะไรๆก็เข้าข้างผมครับ
555+ ไม้ฉากปั้นสิบโดนจับแยกกัน
แล้วผมยังบังเอิญเจอขนมหวานน่ากิน
ที่สำคัญเป็นเพื่อนของไม้ฉากอีกต่างหาก
หึหึ .. แล้วมึงจะได้รู้ไม้ฉาก
ว่าการที่มึงทำตัวแบบนี้กับกูจะเป็นไง!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-06-2015 21:03:58
พักหน่วงจากไม้ปั้น มาเจอพี่อุ้มหน่อยเนอะ
^___^

พี่อุ้มจะได้กินขนมหวานอิมพอร์ตไหมน๊าาาาาา,,
แอบลุ้นเหมือนกัน เพราะท่าทางจานสีจะไม่รู้ตัวเลยว่าภัยจะถึงตัว
ฝากติดตามกันตอนต่อไปด้วยนะ

ขออภัยสำหรับคำผิดนะคะ เดี๋ยวหมดเวทีปฏิรูปจะตามแก้ที่ละตอนๆคะ
เย่เย้~ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์และ +1 ด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 24-06-2015 21:10:05
ถ้าอุ้มทำร้ายจานสี

จะกระทืบลื้อแทนนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-06-2015 21:24:30
ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็ว่าแต่อุ้มรักไม่ได้แล้วนะคะเนี่ย เพราะจานสีไม่ระวังตัวเองบ้างเลย โตแล้วไม่ใช่เด็กๆ ทำไมถึงได้ไว้ใจคนแปลกหน้าขนาดนี้ก็ไม่รู้ จานสีนี่ทำเราเครียดหนักยิ่งกว่าเรื่องของไม้ฉาก-ปั้นสิบ แล้วนะคะตอนนี้น่ะ โอ๊ย!!! เกลียดอุ้มรักมากๆ เลยค่าา :katai1: เมื่อไรจะตายๆ ไปสักทีก็ไม่รู้ (ขออภัยที่หยาบคายค่ะ ^^ แต่ไม่ด่าก็ไม่ได้จริงๆ) ตัวกาลกิณีโดยแท้~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-06-2015 21:30:29
 :katai1:    อุ้มนี่มันอุ้มเอาความฉิบหายมาจริงๆ ไม่ใช่อุ้มรักอย่างชื่อมัน
เข้าใกล้ใครได้เสนียดติดตัวตลอด. จานสีก็ระวังตัวหน่อยสิแบ๊วไปรึเปล่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 24-06-2015 21:54:40
จานสีจำอุ้มไม่ได้หรอออ

แอบคิดไปว่านี่อาจจะเป็นแผนน 55555
รอตอนต่อไปอยู่น๊าาา

ปล.ปั้นสิบจะเป็ยยังไงบ้างอ่ะ ต้องไปสิงค์โปรจิงอ่ะ ไม่ยอมมมมม!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 24-06-2015 22:13:56
เออ แอบคิดว่าเป็นแผนของไม้ฉากเหมือนกันอะ ดูจานสีจงใจไปเจออุ้มยังไงก็ไม่รู้

แถมเจอกันที่คอนโดปั้นแล้วไม่ใช่รึ ไหงจำกันไม่ได้

ว่าแต่ อุ้มนี่เป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ตอนมาติวหนังสือให้พวกปั้นสิบ ก็ยังดูน่ารักอยู่นะ ตอนนี้นี่เหมือนกลายร่างเป็นปีศาจเต็มตัวละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kinny ที่ 24-06-2015 22:35:11
 :katai2-1: :katai2-1:  ขอเก็งข้อสอบพี่เจค้าบบบบบบ    พี่เจบอกว่าไม้ฉากมันร้ายยยยยยยยยยย   อิอิ 


                               เต็ม 100 เลยยยยยยย  ให้ไม้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m9: :m9:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-06-2015 22:50:18
ไม้ฉากวางแผนอะไรกับพวกแฝดล่ะเนี่ย อยากรู้จริง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 24-06-2015 23:19:10
โหย อุ้ม... ร้ายไปป่ะ!? นี่จะมาเป็นตำรวจด้วย
รู้สึกสงสารประชาชาอย่างเราขึ้นมาทันที

ใครทำอะไรก็ระวังรับกรรมแบบนั้นไปนะบอกเลย
โกรธแทน ไม้ฉากมากๆ

ละจานสีอีก หวังว่าคงไม่โดนฟันนะ!  :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-06-2015 03:49:42
เหี้ยยยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 25-06-2015 15:08:30
เป็นแผนของไม้ฉากและสองแฝดหรือเปล่านะ  น่าคิด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-06-2015 18:13:44
แวะมาบอกว่า... คืนนี้อัพ แต่ดึกนิดนึงนะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 25-06-2015 18:24:03
ดึกแค่ไหนนะ  รออ่านนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 42 || P.25 || 24-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 25-06-2015 22:19:42
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-06-2015 23:32:35
Ch 43  ขนมหวานอิมพอร์ต 2 || อุ้มรัก



เช้ามาผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัว ลงมาทานข้าวกับพ่อแม่ครับ
เสร็จแล้วก็นั่งดูทีวีอยู่ในบ้าน  มือก็จับมือถือไว้ตลอด
อื้มมม ,, ไอ้ขนมหวานมันจะโทรมาไหมวะ?
(น้องเค้าชื่อจานสีนะแก - - )


“อ้าวว ไม่ออกไปไหนอีกหรอ ทำตัวแปลกนะเรา เมื่อคืนก็กลับมานอนบ้าน”
แม่ผมเดินมานั่งโซฟาข้างๆ แล้วก็ถามผมครับ
คือแม่ครับ ,, ลูกกลับมานอนบ้านมันแปลกหรอครับ - -‘

“แม่คร๊าบบบบ พูดแบบนี้ลูกชายแม่เสียหายหมดนะครับ”
ผมขยับตัวเข้าไปเอาหัวซบๆไหล่แม่ ขออ้อนหน่อยนะจ๊ะแม่จ๋า

“ฉันพูดนะถูกแล้ว ฉันเลี้ยงแกมาตั้งแต่เกิดทำไมจะไม่รู้นิสัยแก”
แม่พูดเสร็จก็ผลักหัวผมออกเลยครับ 5555 แม่ผมสายดาร์กนะครับบบบ

“เบื่อๆแล้วมั้ง อีกอย่างจะเข้าเรียนตำรวจแล้วอยากเป็นคนดีทำตัวดีๆบ้างไม่ได้หรอครับคุณนาย”
พอผมพูดจบ แม่ก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาที่แบบว่า .. เอ่ออคือ นี้ผมลูกชายคนเดียวเลยนะ
มองด้วยสายที่ไม่ได้เชื่อลูกเลยครับ 55555

“แกบอกฉันมาดีกว่าไปติดใจใครที่ไหนมาอีก ตอนแกหลงตาปั้นสิบปั้นขลิบไรนั้น แกก็เป็นแบบนี้”
555+ ทำไมแม่รู้ทันผมละ
แต่เอ่ออ ,, พูดถึงปั้นสิบแล้วนึกขึ้นได้ ว่าไม่ได้โทรไปหาเลย
เดี๋ยวโทรไปหาซะหน่อยดีกว่า ^^

“ก็มีนะแม่ แต่ไม่ได้จริงจังอะไรมาก ผมยังชอบน้องปั้นเหมือนเดิม”
พอตอบแม่เสร็จผมก็หยิบมือถือมาส่งไลน์ไปหาปั้นสิบ
แต่ลืมไปว่าปั้นสิบบอกว่าบล็อกไลน์ผมไปแล้ว
เออ ,, โทรไปก็ได้มั้งง เอาไงดีวะ?

“อุ้ม แม่ขอเถอะลูก อย่าไปยุ่งอะไรกับน้องปั้นเค้าเลย
ถ้าเค้าจะชอบพอกันกับตาไม้ฉาก ก็ปล่อยเค้าไปเถอะลูก อุ้มของแม่หล่อ
รวยขนาดนี้มีหนุ่มๆสาวๆอีกเยอะรอจะเข้ามาหาลูก”

แม่เอื้อมมือมาลูบหัวผมด้วยครับ
เห้อออ ,, ทำไมต้องเรื่องไม้ฉากอีกแล้ววะเนี้ยยย
ได้ยินแม่พูดแบบนี้ผมยิ่งเกลียดมันครับ

“แม่ครับ คนที่เข้ามาหาอุ้มแต่ละคน อุ้มไม่ได้รักไม่ได้ชอบนิ
อุ้มชอบปั้นสิบ ยังไงๆอุ้มก็ต้องเอาปั้นสิบมาเป็นของอุ้มให้ได้”

ผมตอบแม่ด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังครับ ลืมตัวใส่อารมณ์ไปเต็มที่เลย
คือไม่ค่อยพอใจที่แม่ไม่เข้าข้างผม แต่ดันไปบอกให้ผมเลิกยุ่งกับปั้นสิบเพราะปั้นสิบมันมีไม้ฉากอยู่แล้ว
หึ ,, มีได้ก็ทำให้ไม่มีได้เหมือนกันแหละนะ


“โอ้ยยยๆ ฉันเลี้ยงลูกมาผิดใช่ไหมเนี้ยย แกจะทำยังไงก็แล้วแต่แก
แต่แกอย่าทำให้ฉันกับพ่อแกเสียหน้าละกัน รู้ไหมเจ้าลูกไม่ได้เรื่อง”

แม่ไม่ลูบหัวละครับ ยกมือมาตบหัวผมเต็มๆเลย ก่อนจะเดินออกจากห้องดูทีวีไป
ผมได้แต่ยกมือมาลูบหัวปรอยๆ โถ่วววแม่ครับ .. ผมเจ็บนะเนี้ยยย


พอแม่เดินออกจากห้องไปแล้ว ผมก็ลองโทรไปหาปั้นสิบดู
แต่ก็ปิดเครื่อง ,, เออ จะติดต่อยังไงละเนี้ย
ไม่เป็นไรครับ ไปเจอกันที่ กทม. ก็ได้ ตอนนี้ผมกินของหวานรอก่อนได้ครับ
ผมรอโทรศัพท์จากจานสีจนเกือบสิบโมงเช้าครับ ไม่ไหวละไม่อยากรอ
ผมเลยกดโทรไปหาจานสีเองเลยครับ
รอสายไปไม่นานเท่าไหร่ ก็มีคนรับสาย

ผม :: สวัสดีครับจานสี
จานสี :: หื้ออ ใครอะครับ

ยังไม่ตื่น?
เสียงนี้คือ .. งัวเงียโคตรน่ารัก >/////<

ผม :: อุ้มครับ ยังไม่ตื่นหรอ งั้นอุ้มโทรมาใหม่ก็ได้

จานสี :: อ่ออ ขอโทษทีนะเมื่อคืนสีนอนดึกมั๊กมากมากมากเลยย

สงสัยจะดึกมากจริงๆ ย้ำคำว่ามั๊กมากเยอะเลยครับ
แต่มันทำเสียงเล็กๆ มันดูงุ้งงิ้งมากๆ

ผม :: งั้นนอนต่อเถอะครับ ตื่นแล้วโทรหาอุ้มด้วยนะ

จานสี :: ครับผม

พูดเสร็จจานสีก็วางสายเลยครับ สงสัยจะหลับต่อจริงๆ
เออแล้วผมจะทำอะไรต่อดีละ 55555555
ตื่นซะเช้าเลย .. จะเข้าไปก่อกวนแม่ที่ห้องก็กลัวจะโดนตีกบาลแตก
ไปมหาลัยดีกว่า ,, เพราะยังไงๆก็ต้องไปทำเรื่องลาออกอยู่แล้ว


มหาวิทยาลัย
ผมขับรถเข้ามาที่คณะวิศวะ ,, ก็เจอกับรุ่นน้องหลายๆคนแวะเวียนมาดูบอร์ดประกาศรายชื่อ
คือมันมีคนที่สอบตรงได้แล้วก็มาสอบสัมภาษณ์ มีพี่ ปี3 มาเรียนซัมเมอร์
เลยทำให้ตึกเรียนต่างๆไม่ได้เงียบเหงาครับ
ผมเดินเล่นไปตามทางที่ผมเคยเดินเวลาที่มาเรียน
คิดแล้วก็ใจหายนะครับ 1 ปีที่เรียนที่นี้ ทั้งผ่านการรับน้องที่เค้าบอกว่าโหดแสนโหด
ทั้งเรียนที่หนักมากๆเหมือนกัน ผมก็ผ่านมันมาแล้ว
ผูกพัน ,, มันก็แน่นอนละครับ ใช้ชีวิตทั้งวันที่แห่งนี้นินา
ผมเดินคิดอะไรไปเพลินๆ จนมาหยุดตรงๆที่ผมได้เจอกับปั้นสิบ

“เออดีนะ ,, คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย สุดท้ายแม่งเดินเลยคณะ”
ผมนั่งลงตรงที่ๆปั้นสิบเคยมานั่งกับไม้ฉาก
คือไม่ได้ตั้งใจมาตรงนี้เลยครับ ก็เดินเล่นมองตึกไปเรื่อยๆ มารู้ตัวอีกทีผมก็มาหยุดอยู่ตรงนี้
ไหนๆก็นั่งแล้วนิ มาคิดถึงเจ้าตัวเล็กในวันนั้นดีกว่า

ปั้นสิบที่ก้มลงไปขอจูบกับเพื่อนที่นอนตัก ,, หน้าตาเขินอายเวลาโดนจูบ
มันน่ารักมากครับ ,, ผมตรงหลุมรักมันเลยก็ว่าได้
แล้วตอนที่ผมเข้าไปคุยกับมันตอนแรก
หน้าตาซื่อๆของมัน ยิ่งทำให้ผมใจเต้นแรงครับ
จะมีวันนั้นไหมวะปั้น ,, วันที่ปั้นจะหันมามองพี่บ้าง


เห้อออ .. คิดแล้วก็เหนื่อยวะ นี้กูกำลังทำอะไรอยู่วะ???
จะให้หยุดเรื่องปั้นสิบ .. ตอนนี้ผมก็หยุดไม่ได้แล้วครับ
ผมอยากมีปั้นสิบข้างๆ อย่างให้ปั้นสิบมันยิ้มอ่อนโยนกับผมบ้าง
ตอนนี้ขอแค่มันยิ้มให้ผมแบบวันแรกๆ ผมก็ดีใจแล้วครับ
แต่...... มันไม่มีเลย
นับวันปั้นมันยิ่งเกลียดผม ,, ผมทำผิดมากหรือไง
แค่อยากทำทุกอย่างเพื่อให้ปั้นสิบมาสนใจ
ถ้าพูดจริงๆไอ้ไม้ฉากมันแทบไม่ต้องทำอะไรเลยมากกว่า
แค่คิดถึงชื่อมันก็เกลียดแล้วครับ คนบ้าไรวะมีแต่โชคเข้าข้างตลอด
และมันต้องชนะผมตลอด  ขนาดพ่อผมยังชมมันตลอดเลย
โอ้ยยย .. นี้มานั่งคิดเรื่องมันทำไมเนี้ยย!!!!



เบื่อๆแบบนี้โทรหาใครดีวะ
ผมหยิบมือถือมาเลื่อนๆดูว่าจะไปหาใครที่ห้องได้บ้าง
แต่ก็มีสายเรียกเข้าจากจานสีเข้ามาก่อน
หึ นี้ไงของแก้เบื่อ วันนี้จะได้ลองลิ้มชิมรสขนมหวานอิมพอร์ตชิ้นนี้ไหมนะ?


ผม :: ครับจานสี

จานสี :: ขอโทษนะที่ตื่นสาย คือเมื่อคืนนอนดึกจริงๆ

555+ โทรมาขอโทษด้วยเว้ยย น่ารักดีๆ

ผม :: ไม่เป็นไรหรอกนะ แล้วพร้อมยังไปดูหนังกัน

จานสี :: เห้ยย เอาจริงดิ

ผม :: จริงๆ ไปไหมละ เซนทรัลเนี้ยใกล้

จานสี :: อืมม ก็ได้ งั้นเจอกันที่หน้าโรงหนังเลยนะ

ผม :: เดี๋ยวๆ ให้อุ้มไปรับไหมละ

จานสี :: ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ก็เกรงใจแย่แล้ว งั้นเดี๋ยวเจอกันนะครับอุ้ม

ผม :: ครับ


พอจานสีวางไป ผมก็เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะยืนมองที่ๆปั้นสิบเคยนั่งอีกครั้ง

“ปั้น .. พี่จะทำทุกอย่างให้ปั้นรู้ว่าพี่รักปั้น และจะทำทุกอย่างให้ได้ปั้นมา รอพี่นะ”
พอพูดจบผมก็เดินกลับมาที่รถ แล้วขับรถไปหาจานสีที่หน้าโรงหนัง

ผมมาถึงหน้าโรงหนังก็เจอจานสีแล้วครับ

“อุ้ม ทางนี้ๆ” พอผมเดินเข้าไปใกล้หน้าโรงหนัง จานสีก็ตะโกนเรียกผมครับ
แต่งตัวน่ารักมาก เสื้อกล้ามสีเขียวขี้มากับกางเกงขาสั้น แล้วผิวก็ขาว
แม่งงง ,, น่ากินมาก เอ้ยย น่ารักมาก

“รอนานไหม ขอโทษทีนะเมื่อกี้แวะเข้ามอมานะ” ผมรีบเดินเข้าไปหาจานสีก่อนจะขอโทษที่มาช้า

“ไม่เป็นไรหรอก นี้เราซื้อตั๋วหนังแล้วนะ ซื้อขนมแล้วด้วย” จานสีชูป๊อปคอร์นและน้ำในมือให้ผมดู

“คนละกี่บาท เดี๋ยวเราเอาเงินให้” ผมเอื้อมมือไปหยิบกล่องป๊อปคอร์นกับแก้วน้ำมาถือให้จานสี
เพราะตอนนี้มันถือของดูพะรุงพะรังมากเลยครับ
 
“ไม่เป็นไร จานสีเลี้ยงเอง ขอบคุณอุ้มด้วยไงที่ไปส่งเราเมื่อคืน”
จานสียืนส่งยิ้มให้ผม ... เอาจริงๆนะ มันน่ารักจริงๆ
ท่าทางการพูด การแต่งตัว มันน่ารักมากๆครับ

“งั้นหนังจบแล้ว ให้อุ้มเลี้ยงข้าวนะ ตกลงไหม”
ผมเดินนำจานสีมานั่งตรงเก้าอี้ตรงทางเข้าโรงหนัง
เพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาฉาย

“ถ้าอุ้มเลี้ยงข้าวแบบนี้ จานสีจะตอบแทนไงดีละ” จานสีทำท่าคิดใหญ่เลยครับ
ทำหน้ายุ่งๆ คิ้วขมวดด้วยนะ 55555

“อืออ นั้นดิ เอาไงดีนะ” ผมเลยแกล้งพูดแหย่ไปบ้าง จานสีก็ยิ่งทำหน้ากังวลใหญ่เลยครับ
คือจริงๆไม่ต้องเลี้ยงอะไรกลับก็ได้ ถ้าเป็นเด็กๆคู่ขาผมคนก่อนๆนะ
ไม่มีหรอกจะมาซื้อขนมซื้อตั๋วหนังรอ
แล้วไม่มีมายืนคิดจะเลี้ยงตอบแทนผมด้วยครับ
จานสีเป็นเด็กแปลกๆดีครับ  มองแล้วทำให้ยิ้มได้ตลอดเลย

“อย่าเพิ่งคิดมากเลย ไปดูหนังกัน” ผมเดินนำจานสีเข้าไปในโรงหนัง
จานสีก็บ่นงึมงัมๆ พยายามถามผมตลอดว่าเอาไรดีอะ
เลี้ยงไรดี 555 คือเอาง่ายๆนะ
จานสีก็บอกผมมาสิครับว่าไม่ต้องเลี้ยงแล้ว เดี๋ยวแชร์กันออกอะไรแบบนี้
แบบสคริปของหนังไทยไง .. ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวฉันออกเงินเอง เกรงใจคุณแย่
แบบนี้ก็ได้ .. แต่จานสีไม่คิดแบบนั้นครับ 555+

พอหนังเริ่มฉาย จานสีก็ดูจะลืมๆเรื่องที่คิดมากก่อนหน้านี้แล้วครับ
ดูหนังไปก็สะกิดผมไปตลอด
ไม่ได้สะกิดพิศวาสอะไรผมหรอกนะ สะกิดถามตลอดทั้งเรื่องอะ

“พระเอกมันไปไหนอะ”

“เห้ยยๆ นางเอกจะโดนฆ่าหรอ”

“ทำไมตัวร้ายมันร้ายจัง”

“อุ้มๆ มันจูบกันแล้วอะ อร๊ายยย”


5555+ คือแรกๆก็รำคาญอะนะ หลังๆก็น่ารักวะ
มันเป็นธรรมชาติเลยครับ หน้ามันโคตรอินกับหนังเลย
ผมแทบไม่ได้มองจอหนังครับ มัวแต่หนังมองหน้าจานสี
พอออกจากโรงหนังมาผมก็พาจานสีไปทานบะหมี่ ฮาจิบังต่อ แล้วก็ไปส่งจานสีที่บ้านไม้ฉาก

ระหว่างทางจานสีก็พูดเรื่องหนัง พูดเรื่องเพลง
พูดเรื่องพู่กันพี่ชายที่เอาแต่ติดเกมส์ให้ผมฟัง
คือเหมือนสนิทกันมาเป็นปี ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันเมื่อคืน 5555
พอมาถึงหน้าบ้านไม้ฉาก ผมก็จอดรถแล้วหันมามองหน้าจานสี

“ขอบคุณที่เลี้ยงหนังนะครับ ป๊อปคอร์นกับน้ำด้วย”
จานสีเอาเบทท์ออกแล้วก็ทำหน้าตกใจ

“เห้ยยจริงด้วย อุ้มเลี้ยงบะหมี่จานสีนี้ แต่จานสีไม่ได้ตอบแทนอุ้มเลย”
555555 นึกออกแล้วหรอ

“เออจริงด้วย จานสีจะให้ไรอุ้มอะ” ผมแกล้งทำหน้าคิดๆ แล้วมองหน้าจานสี
จานสีนี้ถึงกับเอามือกุมขมับครับ 5555
สักพักเหมือนจานสีคิดได้ละครับ หันมายิ้มให้ผม

“งั้นเอาแบบที่จานสีชอบขอบคุณกับม๊ากับแด๊ดดี้ละกันนะ”
พอพูดจบจานสีก็ขยับตัวมาใกล้ๆผม หน้านี้แทบจะชิดกันอยู่ละครับ
ก่อนจะจุ๊บที่ปากผมเบาๆ  แล้วผละหน้าออกไป
ผมนี้กำลังอึ้งเลยครับ จานสีจุ๊บผม
โอ้ยยย ,, มึงอ่อยประเนี้ยยไอ้เด็กบ้า

“Thanks  kiss ครับอุ้ม”   ยิ้มนี้เป็นยิ้มน่ารักๆ ไม่มีเสแสร้งเลยครับ
ผมทำตัวไม่ถูกเลย ใจนี้เต้นโคตรแรงอะครับ
จานสีทำคิ้วขมวดนิดหน่อย ก่อนจะเอื้อมเอามือมาจับที่อกผม

“เห้ยยย “ ผมร้องออกมาเพราะตกใจที่อยู่ๆจานสีเอามือมาจับที่หน้าอก

“ขอโทษๆ ก็หัวใจอุ้มเต้นแรงมากอะ เป็นไรหรือป่าว”
ดูมันถามสิครับ ,, ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย - -‘

“ก็จานสีมาทำแบบนี้ ใครก็ใจเต้นแรงทั้งนั้นแหละนะ”
ผมรีบตอบแล้วพยายามปรับเสียงให้ไม่สั่น
แค่เด็กมันทำแบบนี้ถึงกับสั่นเลยหรอวะอุ้มเอ้ยยย ใจเย็นๆ ลูกใจเย็น

“ 5555+ ขอโทษๆนะ เวลาม๊าทำกับข้าวให้ จานสีก็ thanks kiss แบบนี้ตลอดแหละ อุ้มไม่ชอบหรอ”
คือมึงถามเฉยๆกูก็สติจะแตกแล้ว นี้ยังมาเอียงหัวน่ารักๆ แบ้วๆใส่อีก
โอ้ยย แทบจะจับมันกินซะตอนนี้ให้ได้ ไอ้ขนมหวาน!!!

“ป่าวๆชอบดิ 555 เออแล้วคืนนี้ออกไปนั่งดริ้งอีกไหม?”
เมื่อคืนมันไปคนเดียวครับ ลองถามดูเผื่อคืนนี้มันออกไปอีก ผมจะได้ตามไปนั่งด้วย

“อาจจะไปแหละ เพราะพวกมันติดเกมส์กันสุดยอดดเลย
จานสีโคตรเบื่อ เพื่อนอีกคนก็ดันไปเมืองนอกด่วน ไม่มีคนเล่นด้วยเลยอะ”

 เอาจริงๆมึง 18 ละไม่ใช่หรอจานสี จะต้องมีเพื่อนเล่นอะไรอีก - -‘

“งั้นเดี๋ยวอุ้มมารับ ไปนั่งฟังเพลงกัน โอเคไหม”
ผมเอื้อมเอามือมาวางที่หน้าขาของจานสี แล้วบีบเบาๆ จานสีก็ก้มมามองที่มือผม
แต่มันก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ  แล้วก็ไม่ได้ปัดมือออกด้วย
ผมก็ได้ใจสิครับ บีบขามันเบาๆ แล้วใช้นิ้วโป้งเขี่ยๆตรงขามันไปด้วย
สักพักจานสีก็หันมายิ้มให้ผม  แล้วโน้มหน้ามากระซิบใกล้ๆหูผมครับ

“แล้วคืนนี้เจอกันครับ”
พอมันพูดจบ ก็ลงจากรถไปเลยครับ
โอ้ยยย .. ร้อยทั้งร้อยแม่งอ่อยอะทำแบบนี้
ผมว่า .. คืนนี้ผมคงได้กินขนมหวานอิมพอร์ตแล้วแน่ๆครับ : )


ร้านเหล้า

ตอนนี้สามทุ่มกว่าละครับ ผมมานั่งรอจานสี
เพราะมันส่งข้อความมาบอกว่าให้มาเจอกันที่ร้าน
ผมก็นั่งชิวๆไปได้สักพักมันก็เดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะ เพราะผมส่งข้อความไปบอกว่านั่งตรงไหน

“เฮ้ ,, หวัดดีครับอุ้ม” มันเดินเข้ามาทักทายผมด้วยเสียงที่แม่งง เมามาแล้วแน่ๆ 55555+
วันนี้มันเอาแฝดพี่มันมาด้วยครับ แล้วใส่เสื้อกล้ามคอกว้างๆ แขนเว้าเยอะๆมาเหมือนกันอีกทั้งคู่ด้วยนะ
จานสีมันใส่สีเขียวขี้ม้า แต่พู่กันมันใส่สีน้ำเงินครับ
ขับกับสีผิวพวกมันมากจริงๆ เลยยิ่งทำให้พวกมันยิ่งเด่น
แล้วมันเอาพี่มาทำไมวะ - -‘ อดกินของหวานอีกแน่ๆสิกู

“หวัดดี” พู่กันมันเดินมาตบไหล่ผม ก่อนจะนั่งลงตรงฝั่งตรงข้าม
จานสีก็เดินไปนั่งข้างๆพู่กัน

“เราพู่กันนะ ขอบใจนะที่วันนี้พาน้องเราไปดูหนัง”
พอสั่งเครื่องดื่มเสร็จพู่กันก็หันมาบอกขอบใจผม

“อ่ออ ไม่เป็นไร พอดีเราก็ว่างๆนะ” ผมยกแก้วขึ้นชนกับพู่กันที่ยื่นแก้วมาตรงหน้าผม
ก่อนจะหันไปยิ้มให้จานสี  หน้าตามันเหมือนกันมากเลยครับ
แต่พู่กันจะมีกล้ามมากกว่า จานสีนี้คือ .. เหมือนผู้หญิงมากๆอะครับ
หญิงห้าวๆ แบบเจ้าฮะ 5555+ ก็ทอมบอยนั้นแหละ


พวกผมก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ฟังเพลง กินเหล้ากันไป
จนสักพักจานสีขอไปเข้าห้องน้ำ เลยเหลือแค่ผมกับพู่กันนั่งอยู่ด้วยกัน 2 คน

“ทำไมเราคุ้นๆหน้านายวะ” เออๆ มันเมาละครับ เริ่มมี วะ แล้ว 555
มึงจะไม่คุ้นได้ไง ก็เจอกันมา 2 รอบแล้วนี้หว่า

“หรออ เราหน้าโหลมั้ง 5555+”  ผมก็ตอบกวนๆตีนไปแบบนั้นแหละครับ
ไม่อยากบอกวันนี้ ,, เดี๋ยวคืนนี้ผมจะอดกินของหวาน
เพราะเมื่อกี้ตอนนั่งฟังเพลงอยู่ ผมก็จับมือ จับขาของจานสีไปด้วย
จานสีก็ไม่ได้ปัดออกนะครับ มีมองแบบส่งสายตากลับมาให้
หึหึ จานสีนี้ก็ไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะ 555555555+

“ไม่ดิไม่โหลเราคุ้นหน้านายจริงๆ เราเคยเจอกันมาก่อนไหม?”  
เอาละไง พู่กันมันเริ่มขยับมานั่งใกล้ๆผมแล้วครับ
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบ จานสีก็เดินกลับมาที่โต๊ะละครับ 555+
รอดตัวไป มันยังจำผมไม่ได้ครับ
เอาจริงๆ ครั้งก่อนๆที่เจอกันมันก็แค่ผ่านๆตานะ
เพราะมัน 2 คนตอนเจอผมครั้งก่อนมันก็เอาแต่คุยเล่นกัน
แล้วตอนมาเจอที่หน้าคอนโดมันก็มัวแต่ห่วงเพื่อนมันอยู่
มันไม่น่าจะทันสังเกตหรอครับ

“กัน ทำไรอะ” จานสีเข้ามานั่งแทรกระหว่างผมกับพู่กัน
ก่อนที่มันจะหันไปมองหน้าพู่กัน

“ป่าวว เราว่าอุ้มหน้าคุ้นๆอะ สีว่าไงละ”   เออเวรละไง เสือกชวนกันให้มามองหน้าผมอีก
ผมแสร้งยกแก้วเหล้ามาดื่ม ก่อนจะบ่นๆออกมา

“จ้องกันขนาดนี้ เหล้าไม่อร่อยละนะ 5555+”
จานสีมันเลยหันไปตีพู่กันครับ

“คนเรามันก็หน้าเหมือนๆกันแหละ ทีเรายังหน้าเหมือนกันเลย”
เออ จานสีครับ นั้นมันแฝดนะครับ มันก็ต้องเหมือนกันดิ
ไหวไหมวะเนี้ยย - -‘

“แกเป็นแฝดฉันไม่เหมือนก็แปลกแล้วไอ้บ้า”
พู่กันมันตะโกนใส่หน้าจานสีครับ แล้วก็เดินออกจากโต๊ะไป
สงสัยจะไปเข้าห้องน้ำ เพราะเห็นเดินไปทางหลังร้าน


ตอนนี้เหลือ 2 คนแล้ว ,, ได้เวลาแทะเล็มขนมหวานละครับ
ผมขยับตัวไปชิดตัวจานสีกว่าเดิม ก่อนจะก้มหน้าไปใกล้ๆหูจานสี

“วันนี้เอาพี่มาด้วยก็ไม่บอกนะ”   พูดเสร็จผมก็ก้มหน้าลงซบกับไหล่ของจานสี
ถ้าจานสีไม่ชอบก็ต้องผลักออกใช่ไหมครับ แต่ไม่ครับ จานสีไม่ได้ผลักออก
แต่เอนหัวมาทับหัวผมไว้ด้วย 5555+

“บอกแล้วจะเซอร์ไพร์ปะละ”  
พูดแล้วก็หัวเราะ .. แม่งง หมั่นไส้เสียงหัวเราะแบบนี้จังวะ!

“ไม่อยากมากับอุ้มแค่ 2 คนก็บอกดิ” ผมแม่งทำเนียนเลยครับ
แกล้งงอน เอามือไปกอดเอวจานสีเลยครับ
5555+ หน้าก็ซุกไปไซร้คอจานสี  หื้มมมม.. ตัวมันหอมมากครับ
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันละจานสีจะมีกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆติดตัวตลอดเลย
จานสีมันหัวเราะคิกคักๆ ชอบใจครับ

“อย่าซนสิครับ”   ก่อนจะขยับตัวนิดหน่อย 
แล้วเอามือมาดันหัวผมออก  ผมก็เลยยอมขยับตัวออกมา
แค่นี้ก็รู้แล้วครับ .. ว่าจานสีก็น่าจะเล่นด้วยกับผม
ขนมหวานอิมพอร์ตตรงหน้าผม .. ท่าทางจะได้กินแล้วละครับ
ติดแต่ว่า......

“เห้ยยย นั่งชิดกันไปนะ”   พู่กันเดินมาแทรกผมเลยครับ 555+
ติดแต่เนี้ยแหละครับ ,, จานสีมันเอาพู่กันมาด้วย
เสียดายยย !!!

“5555+ อะไรละบ้าแล้ว กลับเลยไหมอะเดี๋ยวไม้ฉากมันบ่น”   จานสีหันมาชวนพู่กันกลับบ้านละครับ

“อือดีเหมือนกัน งั้น …. ลาก่อนครับอุ้ม”
พู่กันหันมายกมือไหว้ผม ก่อนจะดึงมือจานสีให้ลุกขึ้นยืน

“ไปก่อนนะอุ้ม แล้วเจอกันครับ”  
จานสีโบกมือบ๊ายบายให้ผมแล้วก็เดินตามพู่กันออกไป

โอ้ยย ,, วันที่ 2 แล้วนะเว้ยยย ทำได้แต่มองอีกแล้วสินะ
ผมรีบลุกตามเลยครับ ยังไงๆขอแค่ให้ได้ไปส่งเถอะนะ

ผมเดินตามมาทันครับ จานสีกำลังยืนอยู่หน้าร้าน
แต่พู่กันหายไปไหนไม่รู้ หรืออยู่แถวๆนั้นละมั้ง
ผมไม่ทันได้สังเกต

“เดี๋ยวเราไปส่งนะ” ผมเดินไปฉุดแขนของจานสีไว้
แต่จานสีกำลังเปิดกระเป๋าตังค์อยู่ พอผมไปฉุดแขน กระเป๋าตังค์จานสีก็ตกลงพื้นเลยครับ

“เห้ยๆ ขอโทษๆ”   ผมรีบเข้าไปช่วยเก็บกระเป๋าตังค์ให้จานสี
จานสีมันก็ก้มลงไปเก็บกระเป๋าตังค์ของมันใหญ่เลยครับ

“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเราเก็บเอง”
มันก็รีบเก็บบัตรต่างๆที่หล่นออกมาใส่กระเป๋า
แต่ผมนี้ดิ มือโคตรจะดีเลยครับ ดันไปหยิบได้ถุงยางอนามัย
ผมหยิบมาแล้วก็ถือค้างไว้เลยครับ ,, หน้าใสๆแบบจานสี คือ เอ่ออ .. มึงพกเองเลยดิ?
จริงๆมันไม่ใช่เรื่องแปลกนะที่ผู้ชายจะพกถุงยางอนามัย
แต่มันไม่เข้ากับหน้าใสๆของมันเลยครับ 5555+

“เห้ยยยยยย” พูดเสร็จก็รีบมาหยิบคืน
5555+ แต่ผมไวกว่า รีบกุมมือจานสีไว้ครับ

“พกด้วยหรอไงเรา”   พูดเสร็จก็ไม่ปล่อยมือนะครับ 55555
ก้มลงไปมองหน้าจานสี มันนี้หน้าแดง แดงไปยันหูอะ

“โหวว ก็ผู้ชายอะก็พกดิ ปล่อยมือได้แล้ว”
555555+ ไม่แกล้งละก็ได้ หน้ามันแดงมากจนอยากจะกัดแก้มให้ขาด!

“แต่พี่ไม่ได้พกมาอะ ทำไงดีละ”
ผมแกล้งแหย่ๆถามจานสี ที่ตอนนี้เก็บกระเป๋าตังค์เข้ากางเกงเรียบร้อยละครับ
พอจานสีได้ยินแบบนั้นก็หันมายิ้มให้ผม
ตอนแรกนึกว่าจะอายไม่กล้าสบตา
แต่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่เลย
มันหันมาสบตาผมครับ แล้วยิ้มนิดๆให้ผมด้วย

“นั้นดิทำไงดีอะ จานสีมี … แต่คืนนี้อาจจะไม่ได้ใช้”
โอ้ยยยยย ,, ไอ้เชรี้ยยยย ไอ่เด็กคนนี้มันยั่วผมใช่ไหมมมมมมม!!!
 

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.23 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-06-2015 23:39:56
มาแล้วๆ เน็ตมันเสีย นี้แชร์เน็ตมือถือมาอัพ 5555+ พยายามมาก
ขอบคุณทุกคนเลยนะคะที่รอเจ ,, มาตามสัญญาแล้ว :)

มีคำผิดอย่าเพิ่งโกรธหนูนะ  รีบอัพมากกกลัวเน็ตมันแรงไม่พอ
แนะนำติชมได้เต็มที่นะ : )
แวะไปเม้าท์ด้วยกันที่เพจก็ได้ค่าาาาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-06-2015 00:23:41
ไม่มีอะไรจะพูดเลยค่ะ เรารู้สึกเกลียดอุ้มรักเสียจนแม้แต่ความในใจของอุ้มรักเราก็ไม่อยากรู้ค่าา :serius2: แต่ก็ยังอ่าน? -*-

ส่วนจานสีนี่อ่อยแรงดีนะคะ คือถ้าบอกว่าเล่นละครอยู่ ก็คงต้องบอกว่าสมจริงมากๆ เล่นเสียเราเชื่อสนิทใจเลยว่าหนูไม่ธรรมดาจริงๆ แต่ถ้าเป็น 'ตัวตนจริง' ก็แล้วแต่เลยค่าา ตามสบายเลย~ -.-

ตอนนี้เดาทางไม่ถูกเลยจริงๆ นะคะเนี่ย

รอตอนต่อไปนะค้าา..^^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-06-2015 02:29:36
จิงหรือแผนละเนี่ยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-06-2015 05:34:21
อ่อยได้โล่ห์. จานสีไปฝึกที่ไหนมาคะหนูโปรมากๆ
รอลุ้นอยู่นะคะว่าจะแผนซ้อนแผนหรือไม่.  :katai2-1:  ถ้าจานเสร็จอุ้มบอกเลยว่าโคตรเสียดายอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-06-2015 06:14:38
อยากจะคิดแบบนี้นะ   จานสีอยู่ต่างประเทศมาก็น่าจะมีสกิลการเอาตัวรอดอยู่ระดับหนึ่ง  น่าจะมองออกว่าอุ้มกำลังหลีอยู่ น่าจะกะหลอกกินฟรี ระหว่างที่รอปั้น มองไปในแง่หนึ่งก็คือจานสีก็อาจจะสนใจและคบเล่นๆเป็นการส่วนตัวไม่คิดที่จะผูกพันธ์  ตัวอุ้มเองก็อาจจะตกหลุมจานสีได้ง่ายๆเหมือนกันเพราะว่าอุ้มไม่เคยเจอคนแบบจานสี   คนอื่นมีแต่อยากจะเข้ามาเยื้ออุ้ม  แต่ท่าจานสีอาจจะไม่  เราว่าหลุมดำรออุ้มอยู่นะ   เหมือนกับที่อุ้มตามปั้นเป็นเหาฉลามเพราะว่าปั้นไม่สนใจไม่เอาตัวเอง

เรามองว่าอุ้มเลวแต่จริงๆแล้วผู้ชายอย่างอุ้มมีเยอะแยะดาษดื่นทั่วไปในสังคมไทย ที่คิดถึงแต่ตัวเอง ความต้องการของตัวเอง อุ้มเลยเกลียดไม้เพราะว่าไม้ได้สิ่งที่อุ้มต้องการโดยไม่ได้ออกแรง (ปั้น  นายร้อย  ความชื่นชมจากพ่อและคนอื่น)   แต่อุ้มไม่ได้มองไม้ในสื่งที่ไม้มี (แม่ที่บังคับ   ผู้ปกครองที่ไม่เห็นด้วยกับการเป็นชายรักชาย  การที่ไม้ไม่สามารถได้เรียนหรือทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการจริงๆ) อุ้มเลือกมองเพื่อหาความชอบธรรมในการกระทำของตัวเอง

เพื่อนอิมพอร์ทของไม้อาจจะก้าวหน้าขนาดจัดการหลอกอุ้ม ไงก็ขอให้เป็นแบบหลอกกินอุ้มแล้วทิ้ง 5555 (จานสีอ่อย  แล้วสลับตัวให้พู่กันซั่ม)    ไม่ถ้าหากว่าจานสีชอบอุ้มจริงๆแม้ว่าจะโดนห้ามก็อาจจะเยียวยาใจของอุ้มได้บ้าง แต่เราไม่ค่อยเชื่อว่าอุ้มเปลี่ยนสันดารได้หรอก    ขอบคุณมากค่ะคุณเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-06-2015 06:57:52
พออ่านตอนนี้รู้สึกอยากให้อุ้มมีรักแท้กับจานสีแต่คงยากหน่อยเพราะไม้ฉากกับปั้นคงจะไม่ยอมแน่ๆ แต่ก็หวังนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 26-06-2015 09:57:09
อุ้มนี่รักหรืออะไรปั้นกันแน่. อยากเอาชนะมากกว่ามั้ง รักเค้าแต่ทำร้ายเค้าต่างๆนานา. สยองมันจะมาเป็นตำรวจ

เราคิดว่าจานสีไม่น่าจะเสร็จอุ้ม. อ่านๆ มาเนี่ยมีลางว่าจานสีมีคู่แล้วไม่ใช่อุ้มแน่นอน คนใกล้ๆ ตัวน่ะแหละ. เจนรู้เจนสัมผัสด้ายยยย


ปล. เบื่ออุ้มรัก. คิดถึงปั้นสิบ อยากอ่านพาร์ทของปั้นแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 26-06-2015 10:53:10
 จากที่อ่านมา เราว่าอุ้มไม่ได้ชอบปั้นจริงๆหรอก แค่หลงมากกว่าหรือไม่ก็อยากเอาชนะไม้!

แต่จานสีน่ารักน่าฟัดมาก เราเป็นอุ้มเราก็คิดนะว่าอ่อยแน่ๆ ทำแบบนี้

อยากให้สองคนนี้รู้ตัวเร็วๆเหมือนกันนะว่าอุ้มคือใคร
ไม่งั้นวุ่นวายแน่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 43 || P.26 || 25-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 26-06-2015 20:22:35
มันต้องเป็นแผนแน่ๆไม้ฉากต้องอยู่เบื้องหลัง ว่ามั้ย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 26-06-2015 22:26:53
Ch 44 แฝดวุ่น || ไม้ฉาก



นี้มันจะตี 1 แล้วนะ ไอ้เด็กแฝดมันไปไหนกันวะเนี้ย
จะโทรหาก็ไม่มีโทรศัพท์ แม่ยึดไปตั้งแต่วันที่มาถึงละครับ

ก็เมื่อวานผมมาถึงบ้านแม่ก็ตอนเที่ยงครับ พาร่างอันสภาพสะบักสะบอมกลับมาเลย
แทนที่แม่เห็นว่าผมเจ็บตัวมาขนาดนั้นจะรีบเข้ามาโอ๋
ป่าวเลยครับ คือ แม่บอกให้พู่กันจานสีขึ้นไปรอบนห้อง
แล้วเรียกให้ผมตามเข้าไปที่ห้องทำงานของแม่
แค่นี้ก็พอจะรู้ชะตากรรมละครับ - -‘

“มึง โอเคไหมวะ?” พู่กันถามผมอีกครั้ง
แต่ผมก็บอกให้มันเดินขึ้นไปบนห้องครับ

“อือ กูโอเค ไปอาบน้ำเถอะ ขอบใจมาก”
พอบอกกับพวกมันเสร็จ ผมก็เดินมาหาแม่ในห้อง

“หึ ไงละเรา โกหกแม่มันสนุกมากไหม”
ผมก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู ไม่ได้เดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ในห้องทำงานแม่

“แม่ถาม ตอบสิไม้ฉาก!!!”
แม่เริ่มโวยวายใส่ผม เพราะผมไม่ยอมตอบท่าน

“ไม่ครับ” ผมตอบแม่กลับไป แล้วก็ขยับไปยืนที่หน้าโต๊ะทำงานแม่

“ไม่ แล้วทำแบบนี้ทำไม ไปดึงให้คนนั้นคนนี้มาโกหกแม่ แค่เพราะตัวเองอยากอยู่กับปั้นสิบ
สิ่งที่ไม้ทำ มันดีหรือไงลูก มันสมควรแล้วหรือไง”

แม่ยิ่งพูดก็ยิ่งขึ้นเสียงใส่ผม คือ .. แม่ถามผมหน่อยได้ไหมว่าผมเจ็บไหม?
มาถึงก็ใส่เต็มที่เลย ‘

“ไม่สมควรครับ”
ผมก็ตอบไปตามความจริงครับ เพราะจริงๆเราไม่ควรโกหกพ่อแม่

“แล้วไม้ทำทำไม เพราะปั้นสิบหรอ ปั้นสิบมันสั่งให้ไม้ทำหรอลูก”

“ไม่ใช่ครับแม่  ปั้นไม่ได้สั่งอะไรเลย ทุกอย่างไม้ทำเอง”

จริงๆปั้นไม่เคยสั่งให้ผมทำแบบนี้เลยครับ ที่เรื่องมันเกิดขึ้นก็เพราะตัวผมเอง

“ไม้ไม่รักแม่หรอ ไม้ถึงทำให้แม่เสียใจแบบนี้”
โหววว แม่ไปกันใหญ่แล้ว ,, แม่ผมจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่มีแต่คำตำหนิ

“แม่ครับ ไม้รักแม่ รักมากๆ ไม้ทำทุกอย่างที่แม่ต้องการหมด
แม่บอกให้ไม้ไปสอบตำรวจ นี้ไม้ก็สอบได้แล้ว แม่ยังไม่ได้ยินดีกับไม้เลยด้วยซ้ำ
มาถึงแม่ก็ว่าไม้เรื่องปั้นสิบ เรื่องพี่มิ้ว ... ใช่ครับ ไม้โกหกแม่
เพราะถ้าไม้พูดตรงๆแม่จะยอมให้ไม้อยู่กับปั้นหรอครับ”

ในเมื่อแม่ใส่มาเต็มที่ ผมก็ตอบแม่เต็มที่เหมือนกันละครับ

“ไม้รักมันจริงๆหรอ”

“ถ้ามันที่แม่พูดออกมาหมายถึงปั้นสิบละก็ ใช่ครับ 
ไม้กับปั้นรักกัน แล้วไม้ก็คิดว่าไม้ไม่ได้ทำอะไรผิด
แม่อยากให้ไม้สอบอะไรทำอะไรไม้ทำเพื่อแม่ได้หมดทุกอย่างแล้ว
 แต่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่ไม้จะขอแม่ .. ขอให้ไม้กับปั้นได้รักกันเถอะนะครับแม่”

ผมพยายามพูดดีๆกับแม่ เพราะไม่อยากจะร้อนไปตามอารมณ์แม่ครับ
มันไม่ใช่เรื่องที่ดีที่เราต้องมาทะเลาะกับพ่อแม่ ผู้มีพระคุณกับเรา เพราะเรื่องความรัก
แต่ผมแค่อยากอธิบายให้แม่รู้ว่า .. ผมไม่ได้ตั้งใจโกหก และผมกับปั้นไม่ได้พากันไปเกเรที่ไหน

“ไม้ไปสำนึกผิดก่อนนะ สิ่งที่ไม้ทำมันผิดมากรู้ไหม อย่ามาต่อรองอะไรกับแม่”
แม่ชี้นิ้วไปทางประตูครับ นั้นมันหมายถึง ให้ผมออกจากห้องทำงานของแม่ได้แล้ว

“แต่แม่บอกว่าถ้าไม้สอบนายร้อยติดแล้ว ไม้จะทำอะไรก็ได้นิครับแม่”
ผมไม่ยอมเดินออกไปจากห้อง แต่ผมร้องถามถึงข้อสัญญาที่แม่เคยบอกในวันนั้น

“ความเป็นแม่ มันมีภาระต้องรับผิดชอบลูกไปจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะตายจากกันไป
ตอนนี้ไม้ยังเป็นลูกของแม่ ฉะนั้นแม่สั่งหรือสอนอะไรไม้ไป นั้นมันคือสิ่งที่แม่คิดว่ามันดีกับไม้แล้วทั้งนั้น
แม่ให้ไม้ไปสอบตำรวจ ก็เพื่อที่ไม้จะได้เป็นข้าราชการมีเงินเดือนมีสวัสดิการดีๆ ไม่ต้องมาค้าขายมาเหนื่อยแบบแม่
ไม้สอบติดมันก็ดีแล้ว แล้วไม้จะมาต่อรองขออะไรกับแม่อีก”

โหววววแม่ ทำไมแม่ไม่รักษาสัญญา!!!!!!

“แต่แม่ครับ แม่บอกไม้ว่า..”
ผมพยายามจะอธิบายกับแม่ แต่แม่ก็ตัดบทขึ้นมาก่อน

“ออกไป แล้วเอามือถือวางไว้บนโต๊ะนี้ด้วยนะ ไม้ไม่มีสิทธิ์ออกไปไหนจนกว่าจะถึงวันรายงานตัว แม่จะพาไปเอง”
แม่พูดจบก็เอามือตบโต๊ะเสียงดังมากเลยครับ


นี้สินะโลกของผู้ใหญ่ ,, โลกของความเป็นแม่
ผมไม่อยากเถียงแม่ครับ เพราะมันบาป
และอีกอย่างผมเองก็โกหกแม่แค่นั้นมันก็บาปพออยู่แล้ว
ผมวางมือถือไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้อง

“แม่ว่าไงบ้างวะไม้” พอเดินเข้าห้องนอนมาก็เจอเจ้า 2 แฝดถามทันทีเลยครับ

“แม่กูไม่ถามเลยว่ากูเจ็บไหม ไม่บอกว่าดีใจด้วยนะที่กูสอบได้ ไม่ชมเลยว่ากูเก่ง”
ผมพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอน เอาหน้าฟุบกับหมอนเลยครับ
พยายามที่จะไม่ร้องไห้ พยายามที่จะเข้มแข็ง
แต่สุดท้ายความน้อยใจมันก็ชนะครับ มันชนะกำแพงความแข็งแรงที่ผมมีมาเสมอ
ผมนอนร้องไห้ ฟุบหน้าลงกับหมอนแล้วร้อง ร้องจนที่แบบว่า พู่กันจานสีมันไม่พูดปลอบอะไร
คนหนึ่งนั่งจับขาผมไว้ อีกคนก็ลูบหัวผม
ซึ่งในเวลาแบบนี้ … การกระทำแค่นี้มันก็ดีที่สุดแล้วครับ


อย่างที่ผมเคยบอก .. ผมไม่ใช่คนเก่ง
แต่ที่ผมพยายามเรียนให้เก่ง เพราะผมไม่อยากให้แม่ต้องมาเหนื่อยมาบ่นผม
ไม่อยากให้แม่มากังวลว่าผมจะเหลวไหลยังไง
ผมทราบดีครับว่าแม่ทำงานหนัก และแม่เสียสละที่จะห่างจากพ่อ
แล้วมาทำงานหาเงินเพื่อครอบครัว
แม่สั่งอะไรผมทำตามทุกอย่าง ผมไม่เคยไปเที่ยวเล่นกับเพื่อน
ไม่เคยทำตัวแบบที่วัยรุ่นควรจะเป็น
ผมมีปั้นสิบเป็นกำลังใจ มีไนซ์ พู่กันจานสี เลน่อน และพวกยูโร เปา และสาวคะน้า
คอยแนะนำเรื่องเรียน คอยให้กำลังใจมาตลอด
ผมอยากเรียนให้เก่งแบบปั้นสิบ เพราะอยากมาเรียนมหาลัยกับมัน
ตอนนั้นผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าผมรักมันแบบไหน แต่ผมอยากอยู่กับมัน
อยากอยู่กับพวกไนซ์ด้วย มันคงจะสนุกดีนะ
ถ้าเราใช้ชีวิตมหาลัยกับเพื่อนบ้าง


ผมเชื่อแม่ทุกอย่างว่าถ้าจบ ม.6 ผมจะเรียนอะไรก็ได้
แต่แม่บอกให้สอบนายร้อยก่อน ผมก็ยอมครับ
พอผลสอบออก ... แค่คำชมจากปากแม่
ผมยังไม่ได้ยินเลย : (


ตั้งแต่เด็กจนโต ผมพยายามมากๆที่จะต้องได้เรียนดีเด่นมาตลอด ผมกิจกรรมเด่นมาตลอด
กีฬาก็ไปแข่งขันชนะมาเสมอ แต่ผมไม่เคยได้ยินคำว่า ,, “ไม้ฉากเก่งมากลูก”
ผมไม่เคยได้ยินคำนี้เลยครับ … ผมอดทนรอมาเสมอ
นึกว่าวันนี้แม่จะกอดผม จะบอกผมว่าผมทำดีแล้ว ผมเก่งแล้ว
สุดท้าย .. ก็ไม่มีคำๆนี้จากปากแม่
มีแต่คำด่าเรื่องที่ผมรักปั้นสิบ
ทำไมละครับแม่ ,, ไม้ไม่เคยเป็นลูกที่ดีกับแม่เลยหรอครับ??????



ผมนอนร้องไห้จนหลับไปเพราะความเพลียของร่างกาย
ตื่นมาอีกทีก็ค่ำๆละครับ เจอพู่กันกับจานสีนอนหลับอยู่ข้างๆเตียง
คือมึง 2 คนพี่น้องก็นอนกอดกันอีกนะ
มันเป็นพี่น้องฝาแฝดที่ตัวติดกันมากครับ ไปไหนไปด้วยกันตลอด
และจานสีจะยอมพู่กันตลอดด้วย
ผมเคยถามนะว่าทำไมมึงต้องยอมพู่กันด้วยวะ พู่กันมันเป็นพี่นะ
แต่จานสีมันบอกว่า .. ตัวมันอะเป็นพี่
ผมก็เลย งง ก็ถามกลับไปว่า มึงออกมาทีหลังจะเป็นพี่ได้ไง
มันก็ตอบมาแบบยิ้มๆครับ .. กูเสียสละให้น้อง กูรักน้องกูเลยถีบน้องออกมาก่อน แล้วกูก็ออกมาทีหลังไง
เอิ่มมม ,, ดูมันคิดดิครับ - -‘


พอตื่นมาก็ปลุกมัน 2 คนลงไปทานข้าว ลงมาที่โต๊ะทานข้าวไม่เจอแม่ครับ เจอแต่ไม้ที
ที่มานั่งทำตัวอ้วนอยู่ที่โต๊ะกินข้าว

“แม่ไปไหน” ผมนั่งลงข้างๆไม้ทีแล้วก็ถามหาแม่

“บ้านเพื่อนมั้ง สั่งข้าวมาให้พวกพี่แล้ว แม่ก็ออกไปครับ” ไม้ทีตอบเสร็จก็กินข้าวต่อ
มันไม่ค่อยสนโลกมากหรอกครับ สนแต่เรื่องกิน กับเกมส์

ผมเลยบอกให้พู่กันกับจานสีรีบกินข้าว เพราะเหมือนว่าเรายังไม่ได้ทานอะไรกันมาแต่เช้าเลยครับ
ทานข้าวเสร็จแล้วผมก็ขึ้นมาอาบน้ำแล้วก็นอนเล่นกัน
ไม้ทีมันไม่อยากอยู่ข้างล่างคนเดียวมันก็หอบเกมส์มาเล่นในห้องนอนผม
ซึ่งเป็นสิ่งที่พู่กันมันรอครับ 5555 มันติดเกมส์มาก มาก มาก
เอาเป็นว่าแค่มีเกมส์กับน้ำเปล่า .. พู่กันสามารถอยู่ได้ทั้งวันครับ
ผมเลยนั่งเล่นเกมส์แก้เครียดกับพวกมันไป

ป่านนี้ปั้นสิบเป็นไงบ้างวะ???
ผมรู้ว่าปั้นสิบไปสิงคโปร์เพราะว่าปั้นสิบส่งข้อความมาบอกจานสี
พอผมให้จานสีโทรกลับไปก็ปิดเครื่องไปแล้วครับ

ปั้น ,, จะร้องไห้งอแงหรือป่าว? ไปสิงคโปร์อากาศที่นั้นจะเป็นยังไงบ้าง
จะดูแลตัวเองใช่ไหม? อีกไม่นานเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
อดทนนะ อดทนไปด้วยกันนะครับ .




ผมก็ได้บอกตัวเองในใจไปแค่นั้นแหละครับ
แม่จะให้ผมออกไปไหนหรือป่าวยังไม่รู้เลย
เห้อออ ผมนั่งมองพู่กันกับไม้ทีเล่นเกมส์ไป ก็เหม่อคิดเรื่องปั้นสิบไปด้วย

มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่พู่กันมันสะกิดถามว่าเห็นจานสีไหม
เออ ... จานสี?
ผมหันไปมองรอบๆห้องก็ไม่เห็นจานสี แล้วมันหายไปไหนวะ

“จานสีไปไหนวะมึง” พู่กันยังถามซ้ำคำเดิม แต่มือกับตามันก็เล่นแต่เกมส์ครับ
คือมึงห่วงจานสีจริงไหมเนี้ย?

“ไม่รู้ดิ จะไปตามหาปะละ” ผมลองถามมันดู เผื่อมันจะลงไปตามหาจานสี

“ไม่อะ เดี๋ยวมันคงมาแหละ น้องกูเก่ง” มันหันมาส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะหันไปเล่นเกมส์ต่อ
เออน้องมึงอะเก่ง แต่เก่งที่เมืองนอก นี้มันเมืองไทยเว้ยยยย!!!


ผมเห็นมันไม่ได้สนใจที่จานสีหายไป ผมก็เลยไม่สนใจบ้าง 5555+
ก็น้องมันอะนะมันคงรู้จักกันดี
พู่กันกับไม้ทีเล่นเกมส์ไปจนเกือบเที่ยงคืนครับ
ผมเลยบอกให้ไม้ทีไปนอน คือ ผมรู้ว่าแม่กลับมาแล้ว
แต่แม่ไม่มาตามไม้ทีไปนอน เพราะเห็นว่าไม้ทีอยู่กับผม
ไม้ทีก็ไม่ได้งอแงอะไรครับ มันก็เลิกเล่นเกมส์แล้วกลับไปห้องนอนของมัน
ผมก็เล่นเกมส์กับพู่กันสักพัก จานสีก็กลับมาครับ

“ไปไหนมา” พู่กันมันรีบถามเลยครับตอนที่จานสีเดินเข้าห้องมา

“ไปร้านเหล้ามา พู่กันสนใจด้วยหรือไงละ” อ้าววว ตอบกวนตีนด้วย 5555

“แล้วนี้กลับมายังไง เคยบอกละนะอย่านั่งรถโดยสารคนเดียว” พู่กันมันดุจานสีใหญ่เลยครับ
เออ เพิ่งเห็นว่ามันเป็นพี่ก็ตอนดุน้องเนี้ยแหละ

“อุ้มมาส่ง”
อุ้ม?
โอ้ยย เกลียดชื่อนี้วะ .. ตัวไม่มาชื่อยังตามมาหลอกหลอนอีกนะ

“ใครวะอุ้ม” พู่กันเดินไปใกล้ๆน้องมันแล้วก็ถามเสียงดุเลยครับ

“ไม่รู้ดิเพิ่งเจอกันร้านเหล้าเนี้ยแหละ จะถามไรมากละ เค้าแค่มาส่งเฉยๆ”
จานสีมันก็ผลักๆตัวพู่กันออก เพราะพู่กันยืนชิดกับน้องมันมาก
มากจนแบบว่า สิงร่างน้องมึงเลยไหมละ????

“มึงนี้ระวังบ้างเหอะนะ” ผมหันไปบ่นจานสีบ้างครับ
มันก็แค่หยักไหล่  ทำหน้าทำตากวนตีนให้ผม - -‘

สักพักจานสีก็ไปอาบน้ำ แล้วพู่กันก็ไปอาบน้ำต่ออีกที
คืนนั้นเรานอนคุยกันจนเกือบเช้าอะครับ ใครหลับก่อนนี้ยังไม่รู้เลย 5555
แต่พอผมกับพู่กันตื่นนอนมา จานสีก็หายไปอีกละครับ
คือ ,, มึงเป็นนินจาหรือไงวะ?
แว๊ปไปแว๊ปมา ,, แต่เช้านี้พู่กันมันไม่โวยวายตามหาน้องละครับ
มันบอกว่าอยากแรดไปไหนก็ไป
เอิ่มมม น้องมึงผู้ชายครับ - -‘ ไปด่าน้องว่าแรดได้ไงละ

วันนี้ผมนั่งอ่านหนังสือ ส่วนพู่กันก็เล่นเกมส์ครับ
รอจนเกือบเย็นๆเลยอะจานสีก็เดินเข้าบ้านมา

“กลับมาละจ๊ะ” จานสีรีบวิ่งไปกอดพู่กันเลยครับ
หึหึ รู้ตัวสิว่าพี่มันโกรธอะรีบอ้อนเลยนะ

“ไม้ๆมึงลงไปข้างล่างแป๊บดิ กูอ้อนพู่กันเสร็จกูลงไปเรียก”
จานสีมันหันมาไล่ผมครับ เออคือพี่ครับนี้ห้องนอนผม - -

ผมก็ยอมครับยอม เดินลงมานั่งเล่นกับไม้ทีที่หน้าทีวีข้างล่างแทน
รอจนเกือบ 2 ชั่วโมงอะครับ พู่กันมันก็ลงมาตามผม

“ขึ้นห้องได้แล้วนะมึง”
หึหึ เชรี้ยยย อยากไล่ก็ไล่ อยากเรียกก็เรียก
เกลียดมึงจริงๆไอ้แฝด!!

ผมนั่งดูทีวีกับไม้ทีต่อสักพักก็เดินขึ้นห้องมาครับ เห็นพวกมันเตรียมตัวออกไปข้างนอกแหละ

“พวกมึงจะไปไหนกันเนี้ยย”

“ไปล่าเหยื่อ 5555+”
พู่กันพูดจบก็เดินกอดคอจานสีออกจากห้องไป
ทิ้งผมอีกแล้วอะ TT


ผมก็นั่งอ่านหนังสือวรรณกรรมอะไรของผมไปเรื่อยๆแหละครับ จนตอนนี้ ตี 1 กว่าแหละ
มันสองคนยังไม่กลับมา ,, เริ่มเครียดแล้วสิครับ
มันจะเป็นอะไรไหมนะ? จะเมาแล้วกลับบ้านไม่ถูกหรือป่าว?
คิดสารพัดอะครับ ..
ผมนั่งรอไปเรื่อยๆ
ตี 2 ยังไม่มา

ตี 3 ยังไม่มีวี่แวว

ตี 4 ไอ้เชรี้ยเอ้ยย ไอ้เด็กแฝด กูเป็นห่วง


รอจนตี 5 อะครับ รู้สึกว่าไม่ไหวแล้วละ มันไม่ใช่ละ
ป่านนี้คือมันควรจะกลับมาได้แล้ว หรือว่ามันโทรหาผมให้ผมไปรับ
แต่มือถือผมอยู่กับแม่ครับ ,, ผมเลยตัดสินใจไปเคาะห้องนอนแม่


“แม่ แม่ครับ แม่”
เรียกแม่อยู่หลายครั้งเหมือนกันครับ แม่ถึงเดินมาเปิดประตูให้

“มีอะไรไม้ มาเรียกแม่เวลานี้เนี้ย”
คือ แม่ไม่ได้ทำหน้าดุนะครับ ทำหน้าตาตกใจมากกว่า

“พู่กันจานสียังไม่กลับเลยอะครับแม่ มันโทรมาหาไม้หรือป่าว พอดีมือถือไม้อยู่กับแม่อะ”

“ตายแล้วนี้มันตี 5 แล้วนะตาไม้ ทำไมเราเพิ่งมาบอกแม่ จะเป็นอะไรกันหรือป่าวเนี้ย รอเดี๋ยวนะ”
แม่พูดจบก็วิ่งหายไปในห้องนอนครับ แล้วก็เดินออกมายื่นมือถือให้ผม

“มีไหม มีคนโทรมาหรือป่าว”
ผมหยิบมือถือมาดู ก็เจอเบอร์จากพู่กันครับโทรมา 124 misscall

“แม่ครับ 124 misscall เลยอะ พู่กันมันจะเป็นไรไหมอะแม่”
ผมรีบยื่นมือถือให้แม่ดู พอแม่เห็นแม่ผมหน้าซีดเลยครับ
คือ ม๊าของพู่กันกับจานสีเพิ่งโทรมาคุยกับแม่ผมเมื่อเช้าอะครับว่าฝากลูกชายหน่อย
แล้วนี้ลูกเค้าหายไป แม่ผมยิ่งเครียดสิครับ

“โทรกลับไปสิลูก” แม่รีบยื่นมือถือกลับมาให้ผม
ผมก็รีบโทรกลับไปหาพู่กันเลยครับ
รอไม่นานพู่กันมันก็รับสาย

พู่กัน :: มึงทำไมเพิ่งรับวะไอ้เชรี้ยย
รับปุ๊บมันก็ด่าผมทันทีเลยครับ

ผม :: โทษทีมึง มือถือกูอยู่กับแม่ไง แล้วนี้พวกมึงอยู่ไหน
ผมรีบขอโทษเพื่อน แล้วรีบถามเลยครับว่ามันอยู่ไหนกัน

พู่กัน :: โรงพยาบาล
เห้ยยย!! โรงพยาบาล

ผม :: ใครเปนไรวะมึง โรงพยาบาลไหน

พู่กัน :: โรงพยาบาล xxx รีบๆมาเถอะกูให้น้ำเกลืออยู่ สาสสส

ผม :: เดี๋ยวกูรีบไป



มันกดตัดสายไปละครับ โอ้ยยย เพื่อนผมเข้า รพ.
แล้วคือมันไม่มีญาติที่ไหนมันโทรหาผมตลอด
เข้าใจไหมครับแบบอารมณ์ไม่มีที่พึงแล้ว มีคนอยู่คนเดียว
แล้วมีแค่เบอร์เดียวที่จะติดต่อได้ แต่มันไม่ยอมรับสายอะ

ผมรีบบอกแม่ว่าไอ้แฝดมันเข้า รพ. ให้แม่รีบพาผมไป
แม่ก็บอกให้ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลงไปรอที่รถเลย
ไม่เกิน 10 นาทีครับ พวกผมก็ออกจากบ้าน
ไปถึง รพ. ก็รีบไปที่ห้องฉุกเฉินถามพยาบาลจนพยาบาลพาไปที่เตียงของพู่กันจานสี

จานสีหลับอยู่  ที่มือยังให้น้ำเกลือ ส่วนพู่กันอะตื่นครับให้น้ำเกลือเหมือนกัน

“แม่ครับ แม่ไปติดต่อเรื่องบัตร เรื่องห้องพักเถอะครับ ผมจะถามเพื่อนเอง”
ผมบอกให้แม่ออกไปก่อน เพราะผมเห็นรอยจ้ำๆที่คอของจานสี
คือ .. มันคงมีเรื่องที่พู่กันมันพูดยากแน่ๆ
ทางที่ดีให้แม่ไปข้างนอกก่อนดีกว่าครับ
แม่ผมลังเลนิดหน่อย แต่ก็ยอมเดินออกไป

“มึง ใครทำมึง” ผมถามพู่กัน ที่ตอนนี้นอนมองหน้าผม
แล้วตากับหน้ามันแดงมากๆครับ เหมือนคนที่ร้องไห้มาอย่างหนักอะ

“กูไม่ได้โดนอะไร แต่น้องกูอะโดน”
พูดเสร็จมันก็หันไปมองเตียงข้างๆ ที่มีจานสีนอนหลับอยู่

“โดนอะไรวะมึง อย่าบอกนะว่า เออ ว่า . .”

“มอมยาแล้วข่มขืน”

ผมไม่อยากพูดคำๆนี้ออกมาครับ แต่พู่กันมันก็ตอบออกมา
พอผมได้ยินคือ ช๊อคครับ ช๊อคมาก

จานสี .. โดนข่มขืน!


แต่มันผู้ชายนะเว้ยย จะโดนได้ไง?

“ใครทำ”
ผมมีคำพูดเยอะกว่านี้ครับ แต่คำที่ออกจากปากผมได้มีแค่คำถามคำนี้คำเดียวจริงๆ

“คนที่จานสีไปเที่ยวด้วย ชื่อ อุ้ม อะ”

อุ้ม!
คนชื่ออุ้มคือเลวทุกคนปะวะ?


ระหว่างที่ผมยืนนิ่งๆอยู่ข้างเตียง พยาบาลกับแม่ผมก็เดินเข้ามาหาครับ

“เดี๋ยวเราจะย้ายพู่กันจานสีเข้าห้องพิเศษนะ แม่จองให้นอนเตียงคู่กันเลย
จะได้ดูแลกันสะดวก”

ผมพยักหน้ารับกับคำที่แม่บอก แต่ใจผม สติผมตอนนี้คือ
ทำไมต้องเป็นจานสี?

มันเป็นคนที่มองโลกแง่ดีมาก โลกของมันสวยมากครับ
ไม่เคยจะด่าหรือว่าร้ายใครเลย
ชีวิตมัน โลกของมันมีแต่พู่กัน
แต่วันนี้มันกลับโดนคนชื่ออุ้ม มาป้ายสีดำใส่โลกสีขาวของมัน

“แล้วพี่พยาบาลครับ เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ”
ตอนที่พยาบาลย้ายตัวพู่กันกับจานสีไปห้องพัก
ผมเลยถือโอกาสนี้ถามพี่พยาบาลถึงอาการของเพื่อนๆผมครับ

“โดนวางยากันมาทั้งคู่เลยคะ คนพี่นะโดนวางยานอนหลับอย่างแรง
ส่วนคนน้องโดนวางยาเสียสาวนะคะ ที่มันกำลังเป็นข่าวกันเยอะๆนะ น่าสงสารนะคะ สมัยนี้ขนาดผู้ชายยังไม่ปลอดภัยเลย”

คือ พี่พยาบาลเดินนำผมไปแล้วครับ
ผมเดินต่อไม่ไหวแล้วจริงๆ

เพื่อนผมโดนวางยา ,, ยาสกปรกๆแบบนี้มันทำร้ายเพื่อนผม
พู่กัน จานสี .. กู ... โอ้ยยย เชรี้ยเอ้ยยยอะไรกันวะเนี้ย
มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ



ผมยืนสงบสติอารมณ์สักพักก็เดินไปที่ห้องพักของไอ้แฝด
ตอนนี้จานสีก็ยังนอนหลับไม่รู้สึกตัวครับ
ผมเดินเข้าไปจับมือมันไว้ .. อยากบอกมันว่าผมขอโทษที่ไม่ได้ห้ามมันไม่ให้ไปเที่ยว
แต่ยิ่งจับตัวมันยิ่งสงสาร คือ รอยคิสมาร์ค รอยจูบอะครับ มียันข้อมือเลย
คือคนทำถ้ามันไม่ซาดิสต์ก็ต้องบ้ากามมากแน่ๆ


ผมจัดผ้าห่มให้จานสีเสร็จแล้วก็เดินมานั่งข้างๆเตียงพู่กัน

“มึงพักเถอะ  ตื่นมาค่อยว่ากัน”
ผมลูบหัวพู่กัน ไอ้เพื่อนตัวน้อยของผม
น่าสงสารมันจริงๆ

“กูหลับไม่ลงหรอก กูเห็นทุกอย่าง กูเห็นตอนที่จานสีโดนไอ้เชรี้ยนั้นปล้ำ”
โหยยย พู่กันเห็นทุกอย่าง ,, เป็นผมใจสลายละครับ
ถ้าผมต้องเห็นน้องผมโดนทำร้ายแบบนี้อะ T^T

“แต่กูช่วยน้องไม่ได้ มันวางยากู กูไม่มีแรงเลยมึงไม่มีเสียงด้วย แต่ก่อนที่กูจะหมดสติอะกูกดถ่ายคลิปไว้ด้วย
เห็นหน้าคนทำชัดอยู่นะ กูเอาไปแจ้งความได้ไหมวะ?”

เออใช่ ผมลืมนึกถึงเรื่องแจ้งความไปได้ไง ,, โชคดีของแฝดมันที่มีคลิปวิดีโอ

“ได้ดิ มือถือมึงอยู่ไหน กูขอดูไอ้หน้าเชรี้ยนี้หน่อย”
ผมรีบถามหามือถือของพู่กันเลยครับ พู่กันบอกว่าน่าจะอยู่ในถุงเสื้อผ้าตรงหัวเตียงแหละ
เพราะตอนเปลี่ยนชุดพยาบาลบอกว่าเก็บมือถือใส่ถุงให้
ผมเลยเดินไปค้นถุงเสื้อผ้ามาดู ตอนที่ผมค้นหามือถืออยู่
แม่ผมก็เดินเข้ามาในห้องพอดี

“แม่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วนะ แล้วนั้นทำอะไรนะไม้ฉาก”
ผมนั่งลงตรงโซฟาในห้องพัก ก่อนจะหันมามองผม

“อ่อหามือถือครับแม่ พู่กันบอกถ่ายรูปคนทำร้ายพวกมันไว้ได้อะครับ ไม้จะไปเอาเรื่องมัน”
ผมค้นกระเป๋ากางเกงพู่กัน แล้วก็เจอมือถือครับ

“นี้ไงครับแม่ มือถือของพู่กัน”
ผมหยิบมือถือมานั่งข้างๆแม่ ก่อนจะเปิดมือถือของพู่กัน

“จะได้แจ้งความจับพวกมัน คนพวกนี้พ่อแม่มันไม่สั่งสอนหรือยังไงกันนะ”
แม่ผมก็บ่นๆไปครับ เพราะตอนนี้กำลังเปิดเครื่อง
พอเปิดเครื่องเสร็จก็ค้นหาคลิป มาเจอคลิปล่าสุด ผมก็กดดูเลยครับ

“พี่อุ้ม ทำไมจานสีมึนๆแปลกไม่รู้อะ”

“เมาหรือป่าวจานสี ดูพู่กันสินอนหลับไปแล้ว”

เสียง?? ทำไมคุ้นหูวะ

“จานสีร้อนอะพี่อุ้ม ร้อนไปทั้งตัวเลย”

“ไหนครับ ตรงไหนบ้าง”

“อ๊ะ ,, พี่อุ้มอย่าจับสิครับ มันร้อนแปลกๆไงไม่รู้ พี่อย่าจับตัวผมสิ”



ผมพยายามมองหน้าผู้ชายที่ชื่ออุ้มในคลิป
ตอนนี้ใจผมสั่นแปลกๆครับ คือ เสียงมันคุ้นหูมากๆ
ในคลิปตอนนี้เป็นตอนที่คนชื่ออุ้มเอนเบาะของจานสี
แล้วข้ามมานั่งคร่อมจานสีที่เบาะนั่งของจานสี
คือเลวมากครับ ในรถ ,, มันปล้ำเพื่อนผมในรถ!!

ผมกำลังจะปิดคลิปครับ เพราะทนดูต่อไม่ได้แล้วจริงๆ แม่ผมเอามือปิดหน้าเลยครับ

“จานสีอย่าดันสิครับ”
เสียงนี้อีกแล้ว .. มันคุ้นมากจริงๆ


ผมเลยเอาจอมือถือเข้ามาใกล้อีกนิดแล้วเพ่งมองดูคลิปอีกครั้ง
ชัดเลยครับ นี้มัน.....



ไอ้พี่อุ้ม!!!!




“อุ้ม”
แม่ผมครับ เสียงแม่ผมพูดออกมา
ยิ่งแม่ผมพูดชื่อออกมายิ่งตอกย้ำครับว่า


พี่อุ้ม หรือไอ้เชรี้ยอุ้ม!!!
มันทำร้ายเพื่อนผม!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 26-06-2015 22:29:34
อินเตอร์เน็ตยังเกเรอยู่คะ เจเลยอัพได้สั้นๆนะ
ตอนนี้หน่วงใจจังเลยเนอะ
สงสารจานสี T^T

เดี๋ยวยังไงพรุ่งนี้มาติดตามตอนต่อไปกันนะคะ
มีคำผิดยังไงจะรีบตามแก้เลยถ้าเน็ตบ้านเจเลิกเกเร
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ

แวะสอบถาม คุยกันได้ที่เพจนะคะ :)

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์คะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-06-2015 22:33:50
 :ling2:

พี่อุ้มแมร่งเลวจริงไรจริง

เชิญเข้าคุกไปเถอะค่ะ อย่าปล่อยคนแบบนี้ไว้เด็ดขาด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-06-2015 22:39:31
สงสารจานสี. ฮือๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 26-06-2015 22:41:22
ช็อคมาก  จานสีไม่น่าเลย  ไอ-ห้อุ้ม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 26-06-2015 22:52:23
อ้าว กรรมของเวร เดาผิดหรือนี่ อุตส่าห์คิดว่าเป็นแผน ฮือ สงสารสองแฝด
โมโหแม่ไม้ฉาก เกลียดอุ้มรัก

นี่มันผิดกฎหมายนะ ควรแจ้งความไปเลย เจอคดีอย่างนี้ มันจะอดเป็นนายร้อยมะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-06-2015 23:08:18
พี่เจนี่เรื่องจริง จริงๆใช่มั้ยทำไมอุ้มถึงเลวแบบนี้เราไม่คิดว่าอุ้มจะกล้าใช้ยา สงสารจานสีขอให้เข้มแข็งไวๆ นะคะ เราไม่รู้ว่าเรื่องผ่านมานานหรือยังแต่เราก็ขอให้ผ่านมันไปด้วยดีนะคะ รีบๆลืมเรื่องร้ายไปซะถึงมันจะยากก็ต้องเข้มแข็งนะคะ สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-06-2015 23:11:52
อุ้มรัก..คนสารเลว!!! :z6: ต้องแจ้งความค่ะ คนพรรค์นี้อย่าได้ปล่อยให้ลอยนวล งานนี้อุ้มรักหมดอนาคตแน่ๆ มีประวัติติดตัวแบบนี้ทาง ร.ร.นายร้อยคงถีบหัวส่งออกมาตั้งแต่ยังไม่ทันได้เข้าเรียนแน่นอนเลยนะคะ

ที่สำคัญ..จะดีกว่านี้มากถ้าสองแฝดดูแลตัวเองด้วย คืออย่างน้อยๆ ก็ยังพอเป็นปราการด่านแรกที่ช่วยป้องกันผู้ไม่ประสงค์ดี (อย่างอุ้มรัก) ได้อีกทางหนึ่ง ที่คราวนี้มันเกิดเรื่องขึ้นก็เป็นเพราะว่าทั้งสองคนระวังตัวน้อยไป แถมยังไว้ใจคนแปลกหน้าง่ายๆ อีกต่างหาก

แต่ถึงยังไงจานสีก็น่าเห็นใจอยู่ดีนั่นล่ะค่ะ T^T  ฟู่ว~ ขอให้สองแฝดเข้มแข็งให้ได้โดยไวก็แล้วกันนะคะ ส่วนอะไรที่มันเป็นอัปมงคลต่อชีวิตก็ขอให้มันหลุดออกจากชีวิตได้โดยง่าย.. :กอด1:

ปล. อุ้มรักนี่สกปรกยิ่งกว่าเชื้อโรคร้ายอีกนะคะเนี่ย น่าขยะแขยงมากๆ o21
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 26-06-2015 23:12:26
อนาคตดับแน่ๆอุ้มเอ้ยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 27-06-2015 00:24:07
โอ้ยยยยย อีพี่อุ้ม!!!!
คือไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าจริงๆ แบบอ่านแต่ละตอนมานี่ก็ว่าเลวแล้วนะ... นี่คือแบบ ข่มขืน... !!!! สารเลวนี่ยังน้อยไป!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-06-2015 00:29:01
ช็อคจนอึ้ง    อุ้มทแบบนี้จริงๆแลยเหรอ?   ถ้าจริงนะ  อุ้มก็เลวมากๆ เลวเกินเยียวยา  ดีนะที่มีคลิป เอาเรื่องได้  อย่าให้มันมีที่ยืนในสังคม แม่ไม้รู้จักแม้อุ้มเอาเรื่องได้เลย   เอาให้หมดอนาคตเลย  สงสารจานสีและพู่กันมากๆ   

แม่ไม้ใจทำด้วยอะไร   เดี๋ยวเจอแบบยอมหักไม่ยอมงอหรอก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-06-2015 07:01:25
เจ็บปวดไปถึงตับไต นี่หรือเมืองพุทธ นี่เหรอคนที่จะเป็นข้าราชการในอนาคต
ไม่มีอะไรแย่ไปกว่าแฝดต้องมาทนดูเรื่องโหดร้ายของแฝดอีกคน
ปลงอยู่แล้วว่ามันคงไม่ติดคุกหรอกก็เห็นๆกันอยู่จากสังคมทุกวันนี้. คุกไม่ได้มีไว้ขังคนรวย

ตอนแรกไม่คิดว่าไอ้เชี่ยนั่นจะอ่อนด๋อยขนาดใช้ยากับเด็ก แต่คนมันชั่วมันก็ถนัดเรื่องชั่วทุกแขนงแหละ

รอคุณเจมาอัพเดทนะคะ ตอนนี้ขอไปทำใจก่อน.  :ling2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 27-06-2015 17:28:46
อ่านแล้วแบบบบ
ทำใจไม่ได้อ่าาา
คือแบบบ ไม่คิดว่สอุ้มจะเลวววได้ขนาดนี้
คือวางยา ข่มขืน มันเลวไปมั้ยยย
แฝดอีกคนเห็นแฝดตัวเองโดนข่มขืน แล้วช่วยอะไรไม่ได้อีก
ทั้งพู่กันและก็จานสี คงรู้สึกแย่มาก
ยิ่งจานสี ที่โดนข่มขืนยิ่งน่าสงสาร :hao5: :hao5:
ไปลงนรกซะไอ้อุ้ม แกมันเหี้.... มากกกกกก :fire:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 27-06-2015 17:46:35
ถ้าปล่อยมันไปโดยไม่เอาเรื่องหรือมันยังมีความสุขมีคู่กับคนอื่นเค้านี่ราคงอ่านต่อไม่ไหวจริงๆอ่ะ
มันโหดร้ายเกินจะทนจริงๆอ่ะครับ แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-06-2015 23:06:30
อยากอัพใจจิขาดด ,, แต่ 3BB ไม่มาซ่อมเน็ตให้เลยค่า tt'

พรุ่งนี้ถ้ายังไม่มาซ่อมเดี๋ยวจะแว๊ปไปอัพที่ทำงาน :')
รอหนูก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะรีบมาอัพให้ .

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ค่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-06-2015 00:06:37
เหี้ยยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 28-06-2015 19:21:48
 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-06-2015 19:53:26
เจจะลง ch 45 แต่มีแบ่งพาทย่อยนะคะ

ch 45.1 || ไม้ฉาก
ch 45.2 || อุ้มรัก
ch 45.3 || แฝด

แจ้งไว้ก่อนนะ .... เดี๋ยวอัพให้จ๊า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-06-2015 20:28:57
เหี้ยยยย

อุ้ยยยย,, ถ้าเมนต์ว่าตัวละครหรือว่าใครก็ใช้ขีด ใช้เว้นวรรค ใช้คำแปลงนิดนึงนะคะ

แหะๆ ยาวกว่านี้นิดนึงก็ได้ แบบว่า อุ้มเ-ยมาก เห้-มาก
อะไรแบบนี้เนอะ ,,


ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-06-2015 20:35:44
เหี้ยยยย

อุ้ยยยย,, ถ้าเมนต์ว่าตัวละครหรือว่าใครก็ใช้ขีด ใช้เว้นวรรค ใช้คำแปลงนิดนึงนะคะ

แหะๆ ยาวกว่านี้นิดนึงก็ได้ แบบว่า อุ้มเ-ยมาก เห้-มาก
อะไรแบบนี้เนอะ ,,


ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์นะคะ


เมนท์แบบนุ้นแปลว่าไม่ไหวจะเคลียร์กะพี่อุ้มค่ะ

จับเข้าซังเตด่วน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 44 || P.26 || 26-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 28-06-2015 23:43:55
อยากรู้ว่าแม่ขอไม้ฉากจะสำนึกอะไรได้บ้างมั้ย

แม่เค้าโทมาฝากฝังฝห้ดูแลลูกเค้า เป็นยังไงล่ะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-06-2015 23:46:28
Ch 45.1  แฝดวุ่น 2 || ไม้ฉาก




“อุ้ม”
แม่ผมอุทานชื่อพี่อุ้มออกมา ตอนที่ได้เห็นหน้าคนในคลิปชัดๆ

“โธ่จานสี ไม่น่าเลยลูก แล้วจะเอาไงดีตาไม้”
เอ่อ ,, ผมสิควรถามแม่ว่าเอาไงดี - -‘

“แจ้งความครับแม่ เค้าทำร้ายเพื่อนไม้ แบบนี้ต้องแจ้งความ”
ผมยืนยันกับแม่ว่าจะต้องแจ้งความ ตอนนี้ผมเก็บมือถือของพู่กันไปแล้ว
ดูต่อไม่ไหวจริง ถึงมันจะมืดแต่ได้ยินเสียงจานสีชัดเลยครับ


จานสี ,, มึง โอ้ยยยย เกลียดมึงจริงๆไอ้เชรี้ยพี่อุ้ม
ผมไม่เข้าใจเลยครับทำไมตั้งแต่รู้จักพี่อุ้มมา
ผมไม่มีความรู้สึกดีๆกับผู้ชายคนนี้เลย
แล้วถ้าปั้นสิบรู้เรื่องนี้ ,, มันจะเป็นยังไงบ้าง
เพราะมันรักเพื่อนมากครับ ยิ่งไอ้แฝด 2 คนนี้ปั้นสิบมันยิ่งรัก
เมื่อก่อนพู่กันจานสีตัวเล็กกว่าปั้นสิบครับ
55555555+ มันเลยรู้สึกเป็นห่วงมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ

“จะแจ้งได้หรอไม้ นี้มันผู้ชายกับผู้ชายนะ”
พอแม่ผมพูดออกมา ผมนี้หันไปมองหน้าแม่เลยครับ

“แม่ครับ ผู้ชายมันไม่ใช่คนหรอครับ?”
เออ.. จริงไหมครับ ผู้ชายมันไม่สามารถโดนกระทำได้หรอ?
มันไม่มีแค่ผู้หญิงหรอกนะที่โดนกระทำชำเราฝ่ายเดียว
สมัยนี้ผู้ชายโดนลวนลามเยอะแยะไป แต่เค้าไม่ค่อยแจ้งความกัน
เพราะความคิดของผู้ใหญ่ส่วนมากเป็นแบบนี้หรือป่าว???

“ไม้ แต่แม่ว่าเราลองโทรไปบอกพ่อแม่ของอุ้มก่อนดีไหม”
หื้มม ม,, แม่คิดอะไรอยู่? ทำไมไม่แจ้งความไปเลยละ??

“ทำไมต้องโทรครับแม่ เราไปแจ้งความเลยเดี๋ยวเค้าก็ตามพ่อแม่พี่อุ้มมาเองแหละครับ”
ผมพูดเสร็จก็ลุกไปยืนข้างๆเตียงของพู่กัน

“โอเคไหมวะพู่กัน กูจะไปแจ้งความนะ”

ผมนั่งลงบนเตียงคนไข้ของพู่กัน ก่อนจะถามมัน เพราะมันไม่ได้นอนหลับ

“กูไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่วะ เพราะม๊ากูก็ทำการค้า คนรู้จักม๊ากูเยอะ กูกลัวม๊าอาย”
โอยยย ทำไมแต่ละคนไม่มีใครสู้เลยวะ
ปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไปทำกับคนอื่นอีกดิวะ !!!!

“มึง ปล่อยไปแบบนี้มันยิ่งได้ใจปะวะ? ทำไมไม่เอามันติดคุกไปเลย
มึงกลัวมันหรอ เรื่องม๊าอะกูว่าม๊ามึงต้องเข้าใจวะ เรื่องค้าขายกับเรื่องลูก กูว่ายังไงลูกก็สำคัญกว่า”

ผมหันไปมองหน้าพู่กัน แต่พู่กันมันก็หันไปมองจานสีที่เตียงข้างๆ

“บางทีพวกกูอาจผิดเองก็ได้ที่ไว้ใจคนแปลกหน้ามากไป
จริงๆเรื่อง sex สำหรับพวกกูไม่ใช่เรื่องใหญ่ ปล่อยมันไปเถอะมึง”

พู่กันจับข้อมือผมไว้ ก่อนจะบอกว่าจะไม่เอาเรื่องพี่อุ้ม
คือ ไม่ได้ดิวะ ทำไมวะ เห้ยยย เป็นอะไรกันไปหมดวะเนี้ยยย

“พู่กัน ถึงเราจะไม่แจ้งความแต่น้าจะพาอุ้มกับครอบครัวมาขอโทษพู่กันกับจานสีนะลูก”
แม่ผมเดินเข้ามายืนข้างๆเตียงคนไข้ของพู่กัน

“ครับคุณน้า ขอแค่เค้ามาขอโทษจานสีก็พอครับ ผมไม่เป็นไรจริงๆ”
พู่กันยกมือขอบคุณแม่ผมที่จะไปคุยกับครอบครัวพี่อุ้มให้

“งั้นพู่กันนอนพักนะ น้าจะไปบ้านอุ้มตอนนี้เลย ไปไม้ฉากขับรถไปส่งแม่”
แม่ผมพูดจบก็เดินออกจากห้องไป ผมได้แต่หันไปมองแม่ที มองพู่กันที
คือ ผมไม่เข้าใจเว้ยยย!!!

“พู่กัน ทำไมวะมึง คือ กูไม่เข้าใจ ทำไมมึงไม่เอาเรื่องมัน? มีอะไรมากกว่านั้นหรือป่าว”
ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วครับ ว่าเรื่องนี้มันจะเป็นแบบที่ผมเห็น
มันมีอะไรมากกว่านั้นหรอ? พู่กันเลยไม่อยากแจ้งความ? หรือยังไง?

“เอาเถอะ มึงไปลากไอ้เชรี้ยอุ้มมาที่นี้ก็พอ เชื่อกู สิ่งที่กูกับจานสีเจอ ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย
กูไม่มายเลยจริงๆ  สิ่งที่มึงต้องทำตอนนี้ไปลากคอมันมา แล้วที่เหลือกูจัดการเอง”

พู่กันผลักผมให้ลุกออกจากเตียง พอผมหันไปมอง มันก็พยักพเยิดหน้าให้ผม
มึงจะพยักหน้าทำบ้าไร กูไม่เข้าใจอยู่ดีแหละนะ - -‘


โอ้ยย อยากให้ปั้นสิบอยู่ด้วยจริงๆ นี้กูโง่ที่ไม่รู้ว่าพู่กันหมายถึงอะไร
หรือว่ากูตามโลกไม่ทันวะเนี้ยย ,, ปั้นสิบครับบบบ ฮือออ คิดถึงจะบ้าแล้ว
ไม้ทำไรไม่ถูกเลยอะไม่มีปั้นข้างๆ
ผมอาจจะเป็นพวกเข้าใจคำพูดคนอื่นยากมั้งครับ
แต่ปั้นสิบมันแปลภาษาของพวกแฝดได้ง่ายกว่าผม
คิดถึงปั้นอะ คิดถึง T^T


ผมเดินมาหาแม่ที่รถ แล้วก็ขับรถพาแม่ไปบ้านพี่อุ้ม
ตลอดทางที่ไปบ้านพี่อุ้ม แม่ก็บ่นครับ
บ่นเรื่องพวกผิดเพศนี้แหละ เห็นไหมจิตใจไม่ปกติ ทำรุนแรง บลาๆ
อยากให้ถึงไวๆจัง ไม่อยากฟังอะไรแบบนี้
คือผมเข้าใจว่าแม่มีความคิดด้านลบกับเรื่องเหล่านี้
แล้วยิ่งพี่อุ้มมาทำเชรี้ยๆกับเพื่อนผมอีก
แม่ผมยิ่งแอนตี้ครับ ดีแต่ว่าวันนี้ผมไม่เถียงเค้าเลยไม่วกมาเรื่องผมกับปั้น
พอมาถึงบ้านพี่อุ้ม แม่ก็ทำท่าจะลงจากรถ

ผมเลยเรียกแม่ไว้ก่อน

“แม่ครับ ช่วยคิดว่าพู่กันกับจานสีเป็นลูกชายของแม่นะครับ
ถ้าลูกของแม่โดนทำแบบในคลิปนั้น แม่จะแก้ไขปัญหายังไง
อย่าเห็นแก่อำนาจของพ่อพี่อุ้ม อย่าเห็นความเป็นเพื่อนของแม่กับแม่พี่อุ้มนะครับ”


แม่ผมจ้องหน้าผมนิ่งเลยครับ

“แม่ก็มีความเป็นคนมากพอนะไม้ฉาก แม่ไม่ทำอะไรเพื่อผลประโยชน์ของเพื่อนหรือของใครหรอก
พู่กันกับจานสีแม่ก็รักเหมือนลูกแท้ๆ เพราะรู้จักกันมาเป็นสิบปี
อย่ามองว่าแม่จะทำตัวร้ายมากไปเลยไม้ฉาก อย่างน้อยๆแม่ก็เป็นแม่ของไม้นะ ช่วยมองแม่ดีๆหน่อยเถอะ”

พูดจบแม่ก็ลงจากรถไปเลยครับ


เอ่อคือ ,,, อันนี้ผมรู้ว่าผมพูดแรงไป แต่คือเจตนาของผมอาจจะไม่ใช่แบบที่แม่เข้าใจก็ได้นะ
ผมว่าผมต้องหัดเรียนรู้วิธีการพูด และการตีความหมายของคำพูดของคนอื่นบ้างละครับ
T^T เหมือนว่าผมจะพูดอะไรแย่ๆไปเยอะเลยวันนี้


พอเข้ามาในบ้าน แม่ของพี่อุ้มก็ยิ้มเดินมาต้อนรับเลยครับ

“ไงจ๊ะ วันนี้ลมอะไรหอบเพื่อนฉันมาแต่เช้าเนี้ย” แม่พี่อุ้มเดินมาจับมือแม่ผมไว้
ก่อนจะจูงมือแม่ผมไปนั่งที่ห้องรับแขก
ผมก็ยกมือสวัสดี แล้วก็เดินตามไปนั่งข้างๆแม่

“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ ฉันมีเรื่องจะมาคุยกับเธอนะ แล้วนี้ตาอุ้มไปไหน”
แม่มองไปรอบๆบ้าน เหมือนจะมองหาพี่อุ้มครับ

“เพิ่งกลับมาตอนตี 3 ตี 4 นี้เอง ยังไม่ตื่นเลยจ๊ะตอนนี้ เธอมีธุระอะไรกับตาอุ้มหรือป่าว”
แม่พี่อุ้มถามแม่ผม ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้

“คุณน้าช่วยตามพี่อุ้มมาหน่อยได้ไหมครับ พอดีไม้มีธุระกับพี่อุ้มนะครับ”
ผมหันไปบอกคุณน้า แล้วก็นั่งคิดไปว่าผมใช้คำพูดถูกและเหมาะสมแล้วใช่ไหม?
คือผมเกรงใจนะครับที่จะรบกวนผู้ใหญ่ให้ไปตามเด็กมาหาผม ซึ่งเป็นเด็กกว่า
(อย่าเพิ่ง งง กับไม้ฉากนะคะ ตัวจริงมันก็ งงๆ อึนๆกับคำพูดมันเองแบบนี้แหละคะ)


แม่พี่อุ้มหันมาสบตากับแม่ผม ก่อนจะบอกให้รออแป๊บหนึ่ง  แล้วก็เดินหายไปจากห้องรับแขก

“ไม้ฉาก สงบสตินะลูก อย่าพูดอย่าทำอะไรที่เป็นการรุนแรง
เรื่องแบบนี้ให้ผู้ใหญ่จัดการจะง่ายกว่าและจะดีกว่า”

แม่ผมจับมือผมไว้ แล้วพูดเตือนสติผม
คือผมก็ไม่อยากพูดอะไรครับ จริงๆ


ผมนั่งรอสักพัก แม่พี่อุ้มก็เดินเข้ามากับพ่อของพี่อุ้มครับ
เท่าที่ผมทราบนะพ่อพี่อุ้มเป็นตำรวจครับ ยศสูงอยู่เหมือนกันแหละครับ

“เดี๋ยวตาอุ้มกำลังลงมานะ มีอะไรกันหรือป่าว ดูจากสีหน้าแล้วผมว่าไม่น่าจะใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่เลย”
อื้มมม คุณพ่อฉลาดมากครับ สมกับเป็นตำรวจ สังเกตสีหน้าด้วย

“เดี๋ยวรอตาอุ้มทีเดียวเลยละกันนะคะ จะได้พูดรอบเดียว”
แม่ผมตอบพ่อพี่อุ้มไปแบบนั้น ก่อนจะหันไปสบตากับแม่ของพี่อุ้ม
ที่ตอนนี้เริ่มมีสีหน้ากังวลแล้วละครับ

“คงจะเรื่องไม่ดีสินะ ยังไงรออุ้มแป๊บนะครับ”
พ่อพี่อุ้มพูดจบก็หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่าน



พวกผมรอคุณชายอุ้มเกือบ 10 นาทีครับ พี่อุ้มท่านก็เดินลงมา
พอเห็นหน้าแม่ผมพี่อุ้มก็ยกมือสวัสดีแม่ผม
แล้วก็หันมายกยิ้มให้ผมนิดหนึ่งแล้วก็ไปนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามกับผมครับ

“เอาละอุ้มมาแล้ว ไหนมีอะไรก็พูดเลย ผมมีงานต่ออีก”
พ่อพี่อุ้มพับหนังสือพิมพ์แล้วก็หันมามองแม่ผม
แม่ผมหันมามองผมนิดหนึ่ง ก็เริ่มพูดเลยครับ

“คือวันนี้ที่มาเพราะเรื่องของน้องอุ้มกับจานสีนะ อุ้มรู้จักจานสีใช่ไหมลูก”
โอ้ยยแม่ครับ ยังจะพูดเพราะกับมันอีก
พี่อุ้มมันไม่ได้ทำสีหน้าตกใจอะไรเลยครับ ยิ้มตอบกลับมาอีกด้วยซ้ำ


“ครับรู้จักครับ บังเอิญเจอกัน 2-3 ครั้งแล้วครับ เมื่อคืนก็ไปกินเหล้ากันมา มีพู่กันไปด้วยครับ”
แม่ผมถึงกับเอามือทาบอก ที่พี่อุ้มยอมรับออกมาตรงๆ แล้วยังพูดไปยิ้มไปด้วยนะครับ
คือมึงไม่สลดกับสิ่งที่มึงทำเลยสินะ!!!!!


“แล้ว ........ เอ่อ .. อุ้ม กับ จานสี คือ”
แม่ผมพูดไม่ออกครับ คือผมว่าถ้าผมเป็นแม่ผมก็คงพูดไม่ออกนะ
ตอนแรกแม่ผมคงคิดว่าไม่ใช่พี่อุ้มคนนี้แน่ๆ
หรือคิดว่ามาเจอแล้วพี่อุ้มคงทำหน้ารับผิดบ้าง
แต่นี้ยิ้มแจ่มใสมากครับ มันเหมือนอะไรนะ ,, พวกเลือดเย็น
ที่ทำร้ายคนอื่นมาอย่างทุเรศ แล้วยิ้มให้กับสิ่งที่ตัวเองทำ

“ผมพูดเองครับแม่ คือ พี่อุ้มครับ พี่ทำร้ายจานสีทำไมครับ”
ผมพูดตรงประเด็น จนพ่อกับแม่พี่อุ้มหันไปมองหน้าพี่อุ้มเลยครับ
ส่วนพี่อุ้มเองก็ยังยิ้มนะครับ แล้วผมคิดว่ารอยยิ้มนั้นมันกวนตีนมากจริงๆครับ

“ทำร้าย 5555+ ทำร้ายอะไรกันครับน้องไม้ฉาก”
ดูมันตอบสิครับ .. กวนตีนไหมละ??
ไม่ไหวละครับ ,, คือเพื่อนผมถึงขั้นนอน รพ. แล้วมันบอกว่าไม่ได้ทำ
แถมยังยิ้มลอยหน้าลอยตาตอบผมอีกนะ!!

“ก็ที่มึงปล้ำเพื่อนกูบนรถไงไอ้เชรี้ยย!!”


ผมนี้ไม่ไหวละครับ
พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืนแล้วพุ่งไปชกหน้าพี่อุ้มเลยครับ
เพราะพี่อุ้มมันไม่ทันได้ตั้งตัว พอผมต่อยมันมันก็เซเลยครับ
มันหันกลับมามองหน้าผม แล้วก็ลุกขึ้นยืนแล้วพุ่งจะมาชกผม
แต่พ่อพี่อุ้มมาดึงตัวพี่อุ้มไป ส่วนแม่ผมกับแม่พี่อุ้มก็มาดึงตัวผม

“พอนะไม้ฉาก แม่บอกให้ใจเย็นๆไง” เสียงแม่ผมดุผมครับ

“ใจเย็นๆสิไม้ฉาก มีอะไรค่อยๆคุยทำไมต้องลงไม้ลงมือแบบนี้
โถ่วว ตาอุ้มเจ็บไหมลูก”
นี้เสียงแม่พี่อุ้มครับ - -‘

“มึงต่อยกูทำไมวะ” พี่อุ้มผลักพ่อออก แล้วหันมาชี้หน้าผม
มึงยัง ยังไม่รู้ตัวอีกนะ ไอ้เชรี้ยเอ้ยยย!!

“มึงทำอะไรกับเพื่อนกู  แล้วนี้มึงยังบอกว่าไม่ได้ทำอะไรอีกงั้นหรอวะ”
ผมก็ไม่ยอมเหมือนกันครับ หันไปตอบพี่อุ้ม
ตัวนี้ก็จะพุ่งไปหามันละ อยากต่อยมันมากๆ แต่แม่ผมกอดผมไว้ครับ

“แม่ครับ แม่ปล่อยไม้เถอะครับ” ผมบอกให้แม่ปล่อย คือผมไม่กล้าผลักแม่ กลัวแม่เจ็บ

“ไม้ แม่บอกให้ใจเย็นๆไงละ” แม่ไม่ยอมปล่อยครับ กอดผมแน่นกว่าเดิมอีก

“ไม้บอกแล้วให้ไปแจ้งความ แม่ทำไมไม่ยอมเชื่อไม้ละ มันไม่สำนึกหรอกนะ”
ผมไม่ดึงดันจะเข้าไปต่อยพี่อุ้มละครับ เพราะกลัวว่าแม่จะเจ็บตัวเพราะผม

“เดี๋ยวนะใจเย็นกันก่อนทั้ง 2 คน แล้วนั่งลงคุยกันดีๆ จะทำอะไรไว้หน้าฉันบ้าง”
พ่อพี่อุ้มพูดเสียงดังแบบผู้มีอำนาจครับ
พี่อุ้มทำท่าหงุดหงิดนิดหน่อย แต่ก็ยอมนั่งลง แม่พี่อุ้มเลยไปนั่งข้างๆพี่อุ้ม
เอากระดาษมาซับเลือดที่มุมปากให้พี่อุ้มครับ
ผมก็เลยนั่งบ้าง แม่ก็นั่งประกบไม่ห่างเลยครับ ผมไม่ทำอะไรแล้วครับแม่ - -‘

“ไม้ฉากไหนพูดมาสิว่าอุ้มมันไปทำอะไรให้ ถึงโกรธขนาดมาต่อยตีลูกฉันถึงในบ้าน
ถ้าเหตุผลไม่ดีพอ ฉันแจ้งความจับเธอได้นะ บุกรุกแล้วทำร้ายร่างกายนะ
สอบเป็นนายร้อยแล้วแท้ๆ ทำไมไม่รู้จักยั้งคิดยั้งทำ”

โหววว คุณลุงครับด่าผมมาเป็นชุด เอาเวลาไปด่าลูกดีกว่ามั้ย?

“ขอโทษครับ ที่ไม้มาวันนี้เพราะว่าพี่อุ้มปล้ำเพื่อนของไม้ครับ”
ตอนที่ผมพูดผมก็หันไปมองหน้าพี่อุ้ม
แต่หน้าตามันอะครับไม่มีคำว่าสลดเลยครับ น่าถีบหน้ามันมากๆ
เมื่อกี้ไม่น่าต่อยเลย ถีบแม่งเลยก็ดี!

“ปล้ำของไม้ฉากเนี้ย แน่ใจนะว่าอีกฝ่ายไม่ได้ยินยอม
เรื่องลูกฉันมีรสนิยมยังไงฉันทราบดี เลยอยากถามดีๆว่าอีกฝ่ายเค้ายินยอมด้วยหรือป่าว”

เหอะ ,, เริ่มเกลียดตาลุงนี้แหละครับ

“เอาเป็นว่าเดี๋ยวไม้เอาคลิปให้ดูละกันครับ”
ผมว่าการพูดกับคนบ้านนี้มันยากครับ ผมเอามือถือพู่กันติดมาด้วย
เลยเปิดคลิปแล้วยื่นไปให้พ่อของพี่อุ้มดู

“คลิป? คลิปอะไร?” พี่อุ้มมันเริ่มถามมาบ้างละครับ
แต่มันก็ยังทำหน้านิ่งๆนะ อันนี้ผมนับถือมันครับมันยั้งสติได้ดีกว่าผม

“เงียบไป” พ่อพี่อุ้มหันไปดุพี่อุ้ม แล้วรับมือถือจากผมไปดูคลิป


เสียงที่ดังออกมาจากคลิป ก็เหมือนที่ผมได้ยินที่โรงพยาบาลครับ
ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม มันก็ยังทำหน้านิ่งๆ
แต่พอมันหันมาสบตาผมมันกลับยกยิ้มกวนตีนมาให้ผมแทน
พ่อพี่อุ้มปิดคลิป แล้วหันไปมองหน้าพี่อุ้มนิดหนึ่ง
ก่อนจะหันมามองผม

“ก็ไม่เห็นมีตรงไหนบอกว่าลูกฉันไปขืนใจเค้านิ คนที่ชื่อจานสีอะไรนั้นดูเต็มใจ
ลูกชายฉันไม่สิ้นไร้ขนาดต้องขืนใจใครหรอกมั้ง”

โหวววว นี้มัน ..
ผมพูดไรไม่ออกเลยครับ หันไปมองหน้าแม่ แม่ก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตา
เห้ออ ,, จานสี กูจะช่วยมึงได้ไงวะ?


“แล้วตอนนี้เพื่อนไปไหนละ ไม่เอามาคุยด้วยกันเลย
ว่าต้องการอะไรถึงพูดว่าลูกฉันปล้ำ  ไปเรียกเพื่อนมาสิ”

พ่อพี่อุ้มเสียงดังและดุกว่าเดิมอีกครับ เห้ออ นี้ผมจะแพ้ทางจริงๆหรือไงกัน?

“มาไม่ได้หรอกคะ เด็ก 2 คนนั้นเข้าโรงพยาบาล”
แม่ผมหันไปตอบพ่อพี่อุ้มแทนผมครับ

“เข้าโรงพยาบาล?” พี่อุ้มมันทำเสียงตกใจครับ?
ตกใจมากสินะ !! ทำเพื่อนกูขนาดนั้นจะให้มันลอยหน้าลอยตาแบบพี่หรือไง!?

“เป็นอะไรถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล นี้ตาอุ้มแกไปทำเค้ารุนแรงขนาดเข้าโรงพยาบาลเลยหรือไงวะ
วันหลังทำอะไรเบาๆหน่อยสิ”

พ่อพี่อุ้มหันไปดุพี่อุ้มครับ แต่.. มันใช่คำที่ควรออกจากปากคนเป็นพ่อหรอครับ???

“อุ้มไม่ได้ทำอะไรแรงเลยพ่อ ปกติทั่วไปนะ”
ไอ้เชรี้ยพี่อุ้มก็เสือกตอบพ่ออีกครับ
แม่ผมกับแม่พี่อุ้มนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว - -‘


“แล้วมานี้จะเรียกร้องค่าเสียหายอะไรให้เพื่อนหรอ
เอาเท่าไหร่ละค่าตัวนะ จะได้จบๆเรื่องฉันจะได้ไปทำงาน”

พอพ่อพี่อุ้มพูดคำนี้มา ผมหมดความอดทนเลยครับ

“ไม่เอาครับ พอดีบ้านพู่กันกับจานสีทำธุรกิจส่งออกผ้าไหมครับ
ป๊าก็มีโรงงานทำเครื่องเซรามิคที่ลำปาง บ้านเค้ารวยพอแล้วครับ”

พอผมตอบกลับไป พ่อพี่อุ้มกลับยิ้มครับ
คือลุงยิ้มทำไม?

“เออๆรวยก็ดีแล้วไม่เรียกร้องอะไรสักบาทก็ดี
ถือว่าเด็กมันสนุกด้วยกันไป งั้นจบเรื่องนะ”

พ่อพี่อุ้มพูดจบก็ทำท่าจะลุกขึ้นละครับ
ผมเลยลุกขึ้นยืนก่อน และชวนแม่กลับ

“แม่ครับไปโรงพักดีกว่า ผมบอกแม่แล้วว่าต้องแจ้งความ”
พอผมพูดจบ แม่ก็ดึงแขนผมให้นั่งลง พ่อพี่อุ้มก็นั่งลงเหมือนเดิม
ก่อนจะหันมามองผมด้วยแววตาที่ดุมาก

“ทำไมต้องแจ้งความไม้ฉาก ฉันว่าฉันเสียเวลามาแต่เช้าแล้วนะ”
ลุงเสียเวลาคนเดียวปะครับ? ผมกับแม่ แล้วไหนจะเพื่อนผมอีก?

“พี่อุ้มวางยาเพื่อนผม ทำให้เพื่อนผมต้องเข้าโรงพยาบาล
ผมมาบอกคุณลุงกับคุณน้าเพราะเห็นว่าเป็นคนรู้จักกัน
น่าจะคุยกันและตกลงกันได้ เพื่อนผมแค่อยากให้ทางคุณลุงกับพี่อุ้มไปขอโทษ
ไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่ถ้าคุยกันไม่เข้าใจ ผมก็จะแจ้งความครับ”

ตอนนี้พ่อพี่อุ้มนั่งนิ่งเลยครับ
ส่วนไอ้พี่อุ้มนี้นั่งเอ๋อเลย หึหึ เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่เลยแล้วนี้อะไร ทำไมไม่ยิ้ม?

“เดี๋ยวนะตาไม้ ถ้าไปแจ้งความ อุ้มก็ต้องโดนดำเนินคดี
แล้วเรื่องเรียนนายร้อยก็ต้องยุติ ไม่นะไม่นะคุณ คุณคะช่วยลูกด้วยเถอะคะ นะคะคุณ”

แม่พี่อุ้มพูดเสร็จก็ร้องไห้โฮเลยครับ ดึงพี่อุ้มที่ยังนั่ง งง เข้าไปกอด

“เดี๋ยวนะ แม่อย่าเพิ่งโวยวายสิ”
พี่อุ้มมันพูดครับ แล้วก็ดึงแขนแม่ที่กอดไว้ออก ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“เพื่อนมึงโดนวางยา โดนใครวางยาวะ?”

ดูมันถามสิครับ!
กวนตีนเกินไปละนะ ไอ้เชรี้ยพี่อุ้ม!!

“ก็มีแต่หมาอย่างมึงนั้นแหละที่วางยาเพื่อนกู จะมีหมาที่ไหนอีกละ”
พอผมพูดจบ พี่อุ้มก็สวนขึ้นมาเลยครับ

"กูจะวางยาทำไม คนอย่างกูไม่เคยวางยาใคร กูทำเฉพาะคนที่เต็มใจทำกับกู"
พี่อุ้มพูดเสียงดังเลยครับ แต่มันจะไม่วางยาได้ไง
ในเมื่อพยาบาลก็บอกว่าเพื่อนผมโดนวางยา

"พยาบาลก็บอกว่าเพื่อนกูโดนวางยา มึงจะมาบอกว่าไม่ได้วางยาอีกได้ไง แล้วเพื่อนกูจะไปเอากับมึงได้ไง
เชรี้ยยย!!"

ผมก็จะอดทนต่อไม่ไหวละครับ พี่อุ้มมันแถไปเรื่อยเลยจริงๆ

พอพี่อุ้มตอบมาทำให้ผมถึงกับ งง เลยครับ

"จานสีเป็นคนชวนกูเอง”

ห๊ะ ,, จานสีเป็นคนชวน????



จบพาทไม้ฉากคะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-06-2015 23:50:12
เน็ตเจดีแล้ว ,, มาทยอยอัพแต่ละพาทในตอนที่ 45 แล้วนะคะ
ลองอ่านดูเนอะ ,, แล้วมาดูกันว่ามันยังไงกันแน่นะ?

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ และทุกๆกำลังใจน๊าา
เดี๋ยวมีคำผิดยังไงเจจะมาแก้ไขให้ ยังไงขออภัยด้วยนะคะ
พอดีเจเพิ่งเปิดร้านใหม่นะคะ เลยยุ่งๆเรื่องจัดร้านและเพิ่งทำบุญร้านไป

แล้วยังไงพบกันพาทของอุ้มรักคะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 29-06-2015 00:44:46
ไม่แปลกใจเลย ว่าทำไมอุ้มถึงได้มีนิสัย(โคตรเหี้ย)แย่อย่างงี้
เพราะพ่อแม่มีอำนาจชื่อเสียงเงินทองนี่เอง และยังไม่พอ
เข้าข้างลูกแบบผิดๆอีกด้วย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-06-2015 01:00:00
ไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไมอุ้มรักถึงได้เลวไร้ที่ติขนาดนี้ ถ้าไม่เป็นเพราะการเลี้ยงดูผิดๆ ของ 'พ่อ' และ 'แม่' ที่ขยันสปอยล์ลูกของตัวเองเหลือเกิน งงเลยค่ะที่บอกว่ารักลูกนักรักลูกหนา แต่สิ่งที่มอบให้ลูกแต่ละอย่างนี่ช่างน่าผิดหวังเสียจริง

คนแม่ก็โอ๋ลูกไม่ดูตาม้าตาเรือ ส่วนคนพ่อก็นะ..ถ้าไม่มียศอยู่บนบ่าก็เป็นได้แค่คนไร้ค่าคนหนึ่งเท่านั้นล่ะค่ะ เพราะว่าเกียรติของคนพรรด์นี้มีได้ไม่เสมอกับเครื่องแบบที่ตนต้องสวมใส่สักนิดเดียวเลย มีอำนาจอยู่ในมือแท้ๆ แต่ใช้ไม่เป็นแบบนี้ระวังความ..หายจะย้อนเข้ามาหาตัวเข้าสักวันก็แล้วกันค่ะ

และถ้าไม่เป็นการเข้าใจผิดจนเกินไปนักอุ้มรักคงจะมีคุณพ่อ(ง)เป็นไอดอลสินะคะเนี่ย ถึงได้แสดงกิริยาแย่ๆ ออกมาเกลื่อนกลาดเสียขนาดนี้ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นจริงๆ เลยเนอะ เพราะมีแววว่าถ้าอุ้มรักได้เป็นตำรวจเต็มตัวเมื่อไรคงจะเจริญรอยตามพ่อของตัวเองแบบไม่มีบิดพลิ้วเลยเชียวล่ะ

ปล. สังคมยังต้องการ 'คนดี' อยู่นะคะ เผื่อว่าครอบครัวนี้จะเข้าใจอะไรผิดไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-06-2015 01:22:32
งงงงง. เรื่องจริงเป็นไงหว่าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: kinny ที่ 29-06-2015 07:53:30
 :z3: :z3: :z3:มาก็ช้า. เอามาม่าให้กินอีก เปลี่ยนชื่อเรียกล่ะจากพี่เจ. >>>>คุณยายวรนาถ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-06-2015 08:20:59
เครียดอะ. รอตอนต่อไปดีกว่า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 29-06-2015 09:20:58
สรุปงง วางยาไม่วางยาไม่กระจ่างเลยอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 29-06-2015 10:52:07
งงเลยค่า ตอนนี้
ถ้าจานสีวางยาพี่ตัวเองก็ตลกละะะะะ

แต่ถ้าจริงนี่โคตรเงิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 29-06-2015 12:41:16
คือจิงอ่ะะ!! หรือว่าที่จานสีทำแบบนี้เพราะจะเรียกร้องความสนใจจากพู่กันช่ะ? ที่อาแต่เล่นเกมส์ไม่สนใจตัวเองเลอไรงี้
แบบดูเหมือนสองคนนี้จะพี่น้องท้องติดกันรึเปล่า(?)....ความสัมพันมันเกินพี่น้องฝาแฝดดดล่ะมั้งงง 555
ค้างอ่ะะ รอตอนต่อไปปป :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 29-06-2015 15:07:16
เอิ่มมมมม ยังไงเนี่ยยย

พู่กันดูชิวไปนะ เรื่องแจ้งความ แถมอุ้มทำหน้างงเรื่องวางยาอีก
เด็กแฝดวางแผนอะไรหรือเปล่าอะ
ไม่อยากเดาแระ เดี๋ยวผิดอีก ฮา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 29-06-2015 18:54:20
 :pighaun:คือเรื่องเปนไงไม่รู้
จะเป็นแผน หรือโดนอุ้มข่มขนจริงๆ
แต่รู้แค่ว่า พ่อแม่รังแกฉันจริงๆ สำหรับอุ้ม
คือแม่ก็โอ๋ลูกจริงๆ
พ่อก็พูดจาได้แย่พอๆกัน
คงใช่เงินฟาดหัวทุกคนสินะ
 :fire:  :m31:

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-06-2015 22:27:46
วันจันทร์ เจมีนัดกับหมอที่มหาราชเชียงใหม่นะคะ
คงอัพให้ไม่ทัน ,, เดี๋ยวพรุ่งนี้มาติดตามพาทพี่อุ้มกันนะ♡

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ค่าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-06-2015 22:30:28
รอนะค้าา.. :impress:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.1 || P.27 || 28-06-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-06-2015 04:56:46
เริ่มสับสน....อิอุ้มแกจะโกหกอีกไหมเนี่ย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-07-2015 21:53:48
Ch 45.2  พิษขนมหวาน || อุ้มรัก



"มึงจะมาบอกว่าไม่ได้วางยาอีกได้ไง
แล้วเพื่อนกูจะไปเอากับมึงได้ไง เชรี้ยยย!!"

เสียงไม้ฉากครับ มันมาหาเรื่องผมแต่เช้า แล้วบอกว่าผมไปวางยาเพื่อนมัน
ใครจะยอมละครับ ,, ในเมื่อผมไม่ได้ทำ
ผมเลยตอบมันไปแค่ว่า ....

"จานสีเป็นคนชวนกูเอง”



เรื่องเมื่อคืนหลังจากออกมานอกร้านแล้ว
ผมไปกระชากแขนจานสี  กระเป๋าจานสีเลยตก
ผมก็เข้าไปช่วยเก็บครับ เผอิญไปเจอถุงยางอนามัย
ก็เลยแกล้งแซวจานสีไปว่า พกด้วยหรออะไรประมาณนี้
ก็แกล้งส่งสายตาไปให้ด้วยแหละ คือ จริงๆอะอยากกินขนมหวานอิมพอร์ตจะแย่แล้ว
555+ แต่ไม่กล้าชวนไง เพราะไม่รู้เค้าจะไปกับเราไหม ละอีกอย่างมันเอาพี่ชายมันมาด้วย


“นั้นดิทำไงดีอะ จานสีมี … แต่คืนนี้อาจจะไม่ได้ใช้”
พอจานสีตอบมาแบบนี้ ผมเลยลองถามหยั่งเชิงดูเลยครับ
แต่เปอร์เซ็นต์ตอนนี้อะ 70-30 ละ ได้แน่ๆ 555+

“งั้นไปใช้กับพี่ปะละ” พอผมพูดคำนี้จบ  จานสีนี้หน้าแดงขึ้นมาเลยครับ

“พี่อุ้มแม่งงกล้าเกินไปละ”
จานสีขยับตัวหนีผมเล็กน้อย
ก่อนจะพูดกับผมแล้วหันไปมองทางอื่น
คือสงสัยมองหาพู่กัน เพราะผมก็ยังไม่เห็นเลยออกมาตั้งนานแล้ว

“ก็ถามตรงๆไง ถ้าไม่ชอบไม่ถามหรอกนะ” ผมก็ขยับไปยืนชิดๆจานสีเลยครับ
จานสีมันก็ไม่ได้ขยับตัวหนีนะ แต่หันมามองหน้าผมแล้วยิ้มๆให้

“แต่พู่กันมาด้วยนะ” โป๊ะเชะสิครับตอบแบบนี้ ถ้าพู่กันไม่มา คือ ไปแน่ๆอะนะ

“งั้นไปตอนนี้เลยปะละ พู่กันไม่อยู่” ตอนนี้แทบจะไม่อยากรอครับ
จานสีมันหน้าแดง แดงมาถึงคออะครับ
แล้วยืนยิ้มอายๆอยู่ข้างๆผมด้วยนะ

“บ้าแล้ว มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิ เดี๋ยวเพื่อนอีกคนจะว่าไง อะ,,นั้นไงพู่กันมาละ”
จานสีก็ชี้ไปด้านหลังครับ พู่กันมันเดินมาแล้วจริงๆ
โอ้ยย แม่งง .. ไม่น่ามาไวเลยอะ
ไม่งั้นก็ได้ชวนไปหลังร้านแล้ว
คือ ผมมาร้านนี้ประจำจนรู้หมดละครับว่ามุมไหนสะดวก มุมไหนไปใช้งานได้ 555

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง เผื่อพู่กันลงรถแล้วจานสีอยากไปกับพี่ต่อไง”
ผมก้มลงไปกระซิบข้างๆหูจานสี
พอผมจะถอนหน้าออกมา จานสีมันก็เหมือนกับว่าหันหน้ามามองผมอะครับ
แต่ผมกำลังถอนหน้าออกพอดี  ปากผมกับปากจานสีคือชนกันเลยอะ แต่ไม่ได้จูบนะ

“ไม่น่าขยับเลยเมื่อกี้อะ ไม่งั้นก็โดนเต็มๆแล้ว”
ผมแกล้งแซวจานสี ก็ตอนนี้เรามองหน้ากันอยู่ครับ
ระดับสายตา ระดับหน้า ระดับจมูก ระดับปาก ตรงกันทุกอย่าง

“ตอนนี้ก็โดนเต็มๆได้เหมือนกันแหละนะ”
พอจานสีมันพูดจบ มันก็เลื่อนปากมาจูบปากผม
ทั้งจูบทั้งเม้มทั้งกัดเบาๆ กับปากผม จนผมสติกระเจิงละครับ
เลยเอามือไปจับท้ายทอยจานสีไว้
คือไม่อายละจริงๆ หน้าร้านก็หน้าร้านเถอะ
แต่ไม่ทันได้จูบดิฟคิสเลยครับ
พู่กันมันก็ส่งเสียงมาซะดังเลย - -‘
ตั้งนานไม่โผล่ เสือกจะมาตอนที่กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม !

“เห้ยยย ทำไรกัน”
จานสีพอได้ยินเสียงพี่ มันก็ผลักผมออกเลยครับ
ผมก็ตกใจ เลยรีบขยับตัวออกจากจานสี ก่อนจะหันไปมองหน้าพู่กัน

“ไปไหนมา รอนานมากแล้วนะพู่กัน”
จานสีมันหันไปดุพี่มันครับ ผมเลยรีบเดินไปเอารถมารับพู่กันกับจานสี
แต่ยอมรับเลยครับ จูบเมื่อกี้ของจานสี ทำเอาผมสติแตกจริงๆ
ปากมันโคตรจะนิ่ม แล้วมันจูบแบบค่อยๆจูบ ค่อยๆกัดเบาๆ พอให้สติผมกระเจิง
มันทำให้ผมโคตรจะมีอารมณ์จริงๆครับ
ปกติคู่ขาผมแต่ละคน ไม่ค่อยมาเล้าโลมน่ารักๆแบบนี้เลยครับ
แม่งง พวกมันมาถึงก็จูบแบบอดยากมานาน แบบนั้นผมไม่ชอบเลยครับ
มันทำให้ไม่น่าค้นหา แล้วเกมส์รักคืนนั้นมันจะจบลงไวมาก



ผมขับรถมารับพู่กันกับจานสีที่หน้าร้าน
จานสีนั่งเบาะหน้า  พู่กันมันนั่งเบาะหลังครับ
พอขึ้นมาบนรถได้แล้ว พู่กันมันก็บอกให้ผมเปิดเพลงดังๆ

“เปิดเพลงดังๆเลยพี่อุ้ม แล้วเดี๋ยวขับรถเล่นก่อนได้ไหมอะ ยังไม่อยากกลับบ้าน”
คือมึงอะส่วนเกินมากๆพู่กัน ละเสือกมาสั่งกูอีกนะ - -‘


ผมก็ตามใจมันขับ ดีเหมือนกันจะได้นั่งหาวิธีพาจานสีไปนอนด้วยคืนนี้
ผมขับรถไปก็เอื้อมไปจับมือจานสีที่นั่งเบาะข้างๆ
จานสีก็ดึงมือออกบ้าง ผมก็จับขาไปเรื่อยแหละครับ
ขับรถไปเรื่อยๆ จานสีก็บอกว่าแวะซื้อน้ำเถอะ หิวน้ำ ผมก็เลยแวะ 7-11

“พู่กันลงไปด้วยกันไหม” จานสีหันไปถามแฝดมันครับ
แต่พู่กันส่ายหัวไปมา
ผมเลยลงไปซื้อของกับจานสี
ก็เลือกซื้อขนม น้ำเปล่า แล้วก็น้ำโค้ก พอเดินมาคิดเงินที่เค้าเตอร์
ผมก็แกล้งๆแหย่จานสีมันครับ
เอามือจิ้มๆเอวมัน พอมันหันมามองหน้า ผมก็ชี้ๆไปที่โซนขายถุงยางอนามัย
จานสีมันหันไปมองตาม แล้วก็หันมายิ้มให้ผม

“ไม่เอาอะอันเดียวก็พอละ ปกติไม่ค่อยชอบใช้เท่าไหร่”
พูดเสร็จมันก็จ่ายเงิน แล้วเดินออกนอกร้านไปเลยครับ
ทิ้งให้ผมยืนหน้าแดงเอง อายเองกับสิ่งที่มันพูดเลย
แม่งงงง ,, อ่อยชิบบบหายยละเด็กคนนี้

ปกติผมใช้ตลอดนะเวลานอนกับใคร จะไม่ใช้ก็แค่เวลาเมามากๆ
หรือคนๆนั้นเป็นเด็กที่ผมไปเปิดซิงไรงี้ผมไม่ใช้
( อย่าทำตามนะคะ ต้องพกถุงและใช้ด้วยนะ เพื่อป้องกันโรคติดต่อนะคะ )



พอผมเดินตามมันขึ้นมาบนรถ พู่กันมันก็สั่งให้ผมหยิบน้ำมาให้มันครับ
คือจริงๆน้ำอะอยู่ใกล้ๆมันแหละ แต่มันดันมาสั่งผม
นี้ถ้าไม่ติดว่าอยากได้น้องมันนะ ไม่ทำตามหรอกจริงๆ
ผมก็หยิบน้ำเปล่าให้พู่กัน ก่อนจะหยิบน้ำโค้กให้จานสีกิน
เสร็จแล้วผมก็ขับรถต่อครับ จานสียื่นน้ำมาให้ผมกินด้วยละ
โอ้ยย น่ารักเกินไปแล้วนะ >//////<

ผมก็กินครับ สักพักผมรู้สึกว่ารถมันเงียบๆไป
ปกติต้องมีเสียงพู่กันร้องเพลงโวยวายนี้หว่า เลยมองดูกระจกหลัง
ตอนนี้พู่กันมันหลับไปละครับ ผมเลยหันไปมองจานสี

“พู่กันมันหลับละหรอ เงียบเลย”
จานสีเลยหันไปมองพู่กันนิดหนึ่ง ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“อือ หลับง่ายอะ แล้วตื่นยากด้วยนะ เสียงดังแค่ไหนก็ตื่นยาก”
ไม่พูดเฉยๆนะครับ จานสีเอื้อมมือมาจับที่หน้าขาผม
ผมก้มลงไปมองมือจานสี ที่ตอนนี้มันค่อยๆเลื่อนมาเรื่อยๆ
จนจะมาโดนกับลูกชายผมอยู่ละครับ
อ่อยขนาดนี้อะนะ จะรออะไรละครับ ผมเลยตีรถเข้าข้างทาง
แล้วมันดึกมากแล้วละ มันไม่มีรถผ่านไปผ่านมาเพราะเป็นทางเข้าหมู่บ้านครับ
จริงๆอีกไม่ถึง 5 กิโลก็เข้าบ้านไม้ฉากแล้วอะนะ 5555+

พอจอดรถได้ผมก็จับมือจานสีที่ตอนนี้เลื่อนมากุมลูกชายผมได้ละครับ

“หื้มม มือซนจังนะครับ”
ผมจะดึงมือจานสีออก แต่จานสีไม่ยอมครับ
จานสีมันใช้นิ้วโป้งลูบไล้ลูกชายผมผ่านกางเกงยีนส์
คือ โอ้ยย จะไม่ไหวละเหอะนะ

“อย่าซนสิครับ ไม่กลัวพู่กันตื่นหรอ”
ผมจับมือจานสีอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันยอมให้ผมดึงมือออกละครับ
จานสีหันไปมองพู่กันอีกครั้ง แล้วก็หันมายิ้มให้ผม

“ต่อให้พี่อุ้มโยกผมแรงแค่ไหน มันก็ไม่ตื่นหรอกนะ”
หึ ปากดีจริงๆ
ผมโน้มหน้าเข้าไปจูบจานสี
ก่อนจะใช้มือประคองหน้าจานสีให้หันหน้ามารับจูบจากผม
จานสีก็ไม่ยอมผมเท่าไหร่หรอกครับ แค่เอื้อมเอามือมากอดรอบคอผมไว้
ก่อนจะจูบตอบกลับผมมา สักพักจานสีก็ถอนจูบออก
ก่อนจะพูดกับผมว่า ...

“พี่อุ้ม ทำไมจานสีมึนๆแปลกไม่รู้อะ”
เมาแล้วดิเจ้าเด็กขี้อ่อยยย 5555+

“เมาหรือป่าวจานสี ดูพู่กันสินอนหลับไปแล้ว”
ผมปรับแอร์ให้จานสี คือจริงๆในรถมันหนาวมากครับตอนนี้

“จานสีร้อนอะพี่อุ้ม ร้อนไปทั้งตัวเลย”
จานสีบ่นว่าร้อน แล้วก็ดึงเสื้อขึ้นมาพัด
หน้าท้องแม่งโคตรขาว ขนาดในรถมืดๆยังมองเห็นเลยอะ -,,-

“ไหนครับ ตรงไหนบ้าง”
ผมเอื้อมมือไปจับแขนจานสี อยากรู้ว่าตัวร้อนหรือป่าว
แต่พอผมจับตัวจานสี มันก็ยิ่งส่งเสียงออกมา
ผมว่าเสียงมันอะครับ ,, อ่อยมาก

“อ๊ะ ,, พี่อุ้มอย่าจับสิครับ มันร้อนแปลกๆไงไม่รู้ พี่อย่าจับตัวผมสิ”
จานสีก็ยิ่งดึงเสื้อออกมาพัดใหญ่ละครับ
เห็นหัวนม เห็นหน้าท้องไปหมด
แม่งง อารมณ์ผมนี้ไปไกลละครับ
เลยโน้มหน้าไปกระซิบกับจานสี

“พี่ขอได้ไหมครับจานสี”
เอาจริงๆนะ กูจะขอทำไมวะ เด็กมันเสนอให้ขนาดนี้ละ - -

“ถ้าพี่อุ้มโง่จนดูไม่ออก จะไม่ทำต่อก็ได้นะ”
เอาสิ .. ดูเด็กมันตอบผมสิคนับ
ผมเลยเอื้อมมือไปปรับเอนเบาะให้จานสี ก่อนจะข้ามไปคร่อมตัวจานสีไว้

“บนรถแบบนี้อึดอัดไหม”
ผมกระซิบถามจานสี ทั้งๆที่ตอนนี้ผมก็ไซร้ซอกคอขาวๆจานสีอยู่

“ตื่นเต้นดีครับ” จานสีกระซิบตอบผมกลับมา แต่จานสีทั้งจูบทั้งดูดคอผม
มือจานสีก็เลื่อนเข้ามาลูบไล้หน้าท้องผมทั้ง 2 ข้างเลยครับ
ผมก็ไม่รอช้าครับ รีบถอดเสื้อจานสีออก
ปากก็ไซร้ซอกคอขาวๆของจานสี
คือบนรถมันแคบด้วยแหละ เลยทำให้ผมกับจานสีตัวยิ่งแนบชิดกันมากกว่าเดิม

ผมเลื่อนลงมาหยอกล้อกับยอดอกของจานสี ซึ่งเจ้าตัวเล็กแอ่นอกให้ผมทั้งดูดทั้งเลียเลยครับ
เสียงจานสีร้องครางเบาๆ เวลาที่ผมบีบเค้นที่สะโพก และดูดเลียที่ยอดอกของจานสี

“อ๊ะ ,, พี่อุ้ม พะ พอก่อนเถอะครับ “
จานสีร้องบอกให้ผมหยุดก่อน แต่มือก็กดหัวผมเข้าไปแนบชิดกับหน้าอกของตัวเอง
555+ เอาไงครับตัวเล็ก
ผมว่าขนมหวานของผมนี้มันหวานจริงๆนะครับ ทั้งหอมทั้งหวาน

“หื้มม พี่ขอใส่ได้ไหมครับ นะ นะ พี่จะไม่ไหวแล้ว”
ผมพูดเสร็จก็เลื่อนมือมาปลดกางเกงจานสี
แต่จานสีจับมือผมไว้ พร้อมทั้งบอกว่า

“ตัวพี่อุ้มใหญ่ขนาดนี้ จะใส่มายังไงละครับ มันแคบนะ”
เออนั้นดิ กระแทกไม่ไหวแน่ๆ ถ้าเป็นเบาะหลังอะป่านนี้เสร็จไปนานละ
แต่ดันมานั่งเบาะหน้าอีก จะชวนไปข้างรถก็คงไม่ไหว

“พรุ่งนี้นะครับ นะ นะ จานสีไม่เอาพู่กันมาด้วย นะครับ” จานสีพูดไปก็หอบไปด้วย
มือก็ลูบไล้ตามตัวผม คือ ปากอะห้ามแต่มืออะซนจริงๆ

“แต่วันนี้มันอยากแล้วอะ ทำไงอะ” ผมก็ยังพูดเอาแต่ใจบ้าง
คือจริงๆผมไม่เคยต้องรอนะ จะเอาคือต้องได้เอา
แต่นี้ผมรอจานสีมาหลายวันละ พอจะได้กลับโดนเบรก

“เดี๋ยวจานสีช่วยนะ” จานสียกยิ้มให้ผม
แล้วจะช่วยไงละ?

“พี่อุ้มลงไปก่อนสิ คร่อมไว้แบบนี้จานสีขยับตัวไม่ถนัด”
จานสีบอกให้ผมลงไปจานรถก่อน
ผมก็ขยับตัวลงไปยืนนอกรถ สักพักจานสีก็ลุกออกมายืนข้างๆรถ
แล้วผลักให้ผมลงนั่งที่เบาะรถแทน

“ถ้าทำแบบนี้แล้ว คงช่วยให้พี่อุ้มรอจานสีพรุ่งนี้ไหวนะ”
จานสีพูดเสร็จก็ดึงเสื้อผมออก แล้วก้มลงมาจูบไล้ที่หน้าท้องผม
มือทั้ง 2 ข้างก็ปลดกระดุมกางเกง แต่ผมจับมือจานสีไว้ครับ

“งั้นรอพรุ่งนี้ดีกว่าครับ ทำแค่นี้กลับไปพี่คงคิดถึงจานสีแย่”
ถึงผมจะต้องการแค่ไหน แต่ผมรอกินขนมหวานดีๆบนเตียงนุ่มๆดีกว่า

“เอาแบบนั้นหรอครับ พี่อุ้มทนไหวหรอ” จานสีลงมานั่งคร่อมตัวผม
แล้วนั่งทับกับลูกชายผมเต็มๆเลยครับ แล้วไม่นั่งเฉยๆนะ
ทั้งบดทั้งเบียดช่วงล่าง คือ .. จะไม่ไหวก็ตอนนี้แหละนะ

“ไหวครับ แต่ถ้าพรุ่งนี้จานสีไม่มาหา พี่คงเสียใจแย่”
ผมพูดไปก็นัวเนียเล่นกับตัวจานสีไปด้วย
เอาวะ .. ไม่ได้กินเต็มที่ขอแทะๆเล็มๆหน่อยละกัน

“อื้มม พะ พี่อุ้มครับ อ่ะ”
จานสีร้องออกมาตอนที่ผมเผลอไปกัดเข้าที่ยอดอกของจานสี
คือมันเขี้ยวครับ หอมไปหมด เนื้อก็นิ่ม >//////<

“งั้นพี่ไปส่งที่บ้านนะครับ แล้วพรุ่งนี้พี่มารับบ่ายๆ” จานสียิ้มแล้วก็พยักหน้าให้ผม
ผมก็นัวเนียจานสีต่ออีกนิด ก่อนจะยอมกลับไปนั่งที่คนขับ
แล้วไปส่งจานสีกับพู่กันที่บ้านไม้ฉาก



ผมก็ไปส่งทั้ง 2 คนที่หน้าบ้านนะครับ
แล้วทำไมไม้ฉากมาโวยวายว่าผมไปปล้ำเพื่อนมัน
แล้วยังวางยาอีก?

ตอนแรกที่ไม้ฉากมันมาโวยวาย ผมแอบสะใจ
เพราะมันคงเห็นรอยดูดตามตัวของจานสี ซึ่งผมอะจงใจทำให้มันเสียใจอยู่แล้ว
พอมันมาโวยวายกับผม แรกๆผมก็ยิ้มแบบสะใจให้มัน
แต่พอมันพูดว่าวางยา กับปล้ำเพื่อนมัน แล้ว 2 แฝดนั้นนอน รพ. อีก
ผมโคตรจะ งง เลยครับตอนนี้


“เอางี้ละกัน เราไปหาเด็ก 2 คนนั้นที่โรงพยาบาลก่อน จะเอาไงค่อยว่ากัน”
พ่อผมพูดปิดบทสนทนา ก่อนจะพาผมมาขึ้นรถคันใหญ่ของบ้าน แม่ก็นั่งประกบผมข้างๆ
แล้วไปโรงพยาบาลครับ
ผมขึ้นรถมายัง งงๆ เลยว่า มันเกิดขึ้นได้ไง ทั้งๆที่ผมไปส่งมันที่บ้านแล้วแท้ๆ


พอมาถึงโรงพยาบาล แม่ของไม้ฉากก็พาผมกับพ่อแม่มาที่ห้องพัก
ซึ่งไม้ฉากมันขึ้นมาหาเพื่อนมันก่อนแล้ว
แต่ก่อนจะเข้าห้องพักของ 2 แฝด พ่อผมได้สอบถามพยาบาล
เค้าก็บอกว่า 2 คนนั้นโดนวางยาจริงๆครับ
เห้ยยย ได้ไงวะ??? ผมไม่ได้ทำอะ


ผมเดินตามพ่อเข้ามาในห้องพักของพู่กันกับจานสี
ซึ่งตอนนี้พู่กันอะหลับอยู่ ส่วนจานสีก็นอนหลับอยู่เหมือนกัน
ทำไมพวกมัน 2 คนถึงเข้า รพ. วะ
แล้วยังให้น้ำเกลืออีก ???


“คุณลุงเห็นสภาพเพื่อนผมแล้วใช่ไหมครับ ผมไปแจ้งความได้ยังครับ”
ไม้ฉากมันถามกับพ่อผม คือ มึงเป็นเชรี้ยไรละครับ
เอะอะๆจะไปแจ้งความเนี้ยห๊ะ!!
กูยังไม่ได้เอาเพื่อนมึงเลยเว้ยยย!!!

ผมเดินเข้าไปชิดเตียงจานสี แต่ไม้ฉากมันเดินมากั้นผมไว้ครับ

“มึงจะทำอะไรเพื่อนกู”
พ่อแม่กูก็อยู่ แม่มึงก็อยู่ คือ กูจะทำไรได้วะ?
ไม่คิดเลยนะแม่งงง ~

“ก่อนถามอะหัดมองรอบๆบ้าง คนเต็มห้องแบบนี้กูจะทำอะไรได้ กูแค่อยากเห็นว่าจานสีมีสภาพยังไงบ้าง”
ผมผลักไม้ฉากออกไป ก่อนจะก้มลงไปมองจานสีที่นอนหลับตาพริ้มอยู่
มึงน่ารักมากจานสี ,, แต่คือตื่นมาตอบกูก่อนว่าเรื่องทั้งหมดคืออะไร????

ผมจับมือจานสีมาดู ก็เห็นรอยดูดที่ข้อมือ
เดี๋ยวนะกูดูดตรงนี้ด้วยหรอวะ??

ผมเอื้อมเอามือไปจับดูที่คอของจานสี
โหยยยย รอยดูดเพียบเลย
แต่เมื่อคืนกูไม่ได้ทำขนาดนี้นะเว้ยยย
คือ ผมอะไม่ค่อยชอบฝากรอย และไม่ชอบให้ใครมาทำรอยกับผมอยู่แล้ว
พอมาเห็นรอยจ้ำตรงคอกับข้อมือจานสี ผมเลยตกใจครับ
เมื่อคืนผมไม่ได้เมานะจริงๆ
เห้ยยย เกิดอะไรขึ้นวะเนี้ยย?
หรือกูจะเมาวะ???


ผมกำลังยืนสับสนอยู่ใกล้ๆเตียงจานสี
สักพักจานสีมันก็ลืมตามามองผมครับ
ไม้ฉากมันเห็นว่าเพื่อนมันตื่นเลยวิ่งเข้ามาหา

“จานสี มึงเป็นไงบ้างวะ”
ไม้ฉากประคองจานสีให้ลุกมานั่ง ปรับเบาะให้
เอาหมอนมารองหลังให้ แล้วไปหยิบน้ำมาให้จานสีดื่ม
คือ มึงสับสนอะไรไหม?
เพื่อนกันดูแลกันดีขนาดนั้นเลยดิ
ไม่ชอบเลยวะ แม่งงเอ้ยยย แล้วจานสีจะยิ้มทำไมเนี้ยย
มองหน้าไม้ฉากแล้วยิ้มอ่อนๆให้ ,, คืออะไรวะภาพตรงหน้าเนี้ยยห๊า!!

นี้เพื่อนนะไม่ใช่เมีย ห่วงอะไรเวอร์ฉิบหายย
เดี๋ยวๆนะ นี้กูหงุดหงิดทำไมวะเนี้ยย


ผมส่ายหัวให้กับความคิดของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปหาจานสีอีกครั้ง

“จานสีครับ เป็นแบบนี้ได้ไง”
ผมเอื้อมมือไปจะจับแก้มจานสี แต่จานสีมันปัดมือผมออกครับ

“ออกไปนะไอ้คนบ้า ฮืออ ไม้ให้มันออกไป”
จานสีโวยวายใส่ผมใหญ่เลยครับ จนพ่อผมต้องบอกให้ผมออกมาก่อน
ผมก็เดินออกมานั่งตรงโซฟากับพ่อ แล้วมองหน้าจานสีไปด้วย
จานสีเป็นไรวะ? เมื่อคืนไม่ใช่แบบนี้นี้หว่า??
โอ้ยย ใครก็ได้ตอบกูทีเถอะ!!!!!


“อย่าให้ถึงกับแจ้งความกันเลยนะ รอเด็กมันตั้งสติได้ก่อน ค่อยๆสอบถามดูละกัน”
พ่อผมบอกกับแม่ของไม้ฉากครับ
คือถ้าแจ้งความตอนนี้ อนาคตผมดับวูบเลยครับ T^T

“ผมอยากคุยกับจานสี ได้ไหมครับ” ผมเอ่ยปากขออนุญาตจากแม่ของไม้ฉาก
ซึ่งแม่ของไม้ฉากก็หันไปมองไม้ฉาก ก่อนจะหันมามองหน้าผมอีกครั้ง

“ต้องแล้วแต่จานสีเค้านะลูก” พอแม่ของไม้ฉากตอบมาแบบนี้ ผมเลยหันไปมองจานสี
จานสีกำลังอ้อนไม้ฉากอยู่หรือไงเนี้ยย มีจับมือไม้ฉากมาจับตรงคอ จับตรงหน้าอกอีก
หึ แม่งงง นี้อะไรเนี้ยจานสี ??
ทำไมกูหงุดหงิดวะที่เห็นเจ้าเด็กบ้านั้นมันยิ้มหวานให้ไม้ฉาก!


ผมลองเดินเข้าไปใกล้ๆจานสีอีกรอบ
คราวนี้จานสีบอกให้ไม้ฉากออกไปก่อน
ตอนแรกมันทำท่าจะไม่เดินออกไปครับ
แต่พอจานสีบอกให้มันไปนั่งกับพวกแม่ๆรอก่อน
มันเลยเดินออกไป
นี้มึงห่วงมากเกินไปละไอ้เชรี้ยไม้!!


ผมนั่งลงบนเตียงนอนของจานสี ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือจานสีไว้

“ใครทำอะไรจานสีครับ บอกพี่ได้ไหม”
พอผมพูดคำนี้ออกมา จานสีก็ร้องไห้ครับ
ผมเลยไปโอบกอดแล้วลูบหลังปลอบจานสี

“โอ๋ๆไม่ร้องนะจานสี บอกพี่ได้ไหมว่าใครทำจานสีแบบนี้”
ผมพูดคำนี้ดังๆครับ ให้พ่อแม่ และแม่ของไม้ฉากกับไม้ฉากได้ยิน
แล้วผมก็ก้มไปกระซิบกับจานสี

“จานสีกำลังเล่นอะไรอยู่?”
จานสีมันก็ยังร้องไห้เหมือนเดิมครับ
แต่มันยอมซบกับอกของผม

“ไม่ได้เล่นครับ แค่อยากบอกพี่อุ้มว่า...”
จานสีมันไม่ยอมพูดต่อครับ ผมก็เลยต้องกอดปลอบมันต่อไป
คือภาพที่ทุกคนเห็นคือผมกอดปลอดจานสีให้หยุดร้องไห้
แต่ระหว่างผมกับจานสี กำลังมีบทสนทนาเบาๆที่ได้ยินกันแค่ 2 คน

“ว่าอะไร ทำไมถึงทำกับพี่แบบนี้ละ”
ผมก้มลงไปถามจานสีอีกครั้ง

“ก็เหมือนที่พี่ทำกับปั้นสิบ กับไม้ฉากไงละครับ”
พอจานสีพูดคำนี้ออกมา ผมก็ผลักจานสีออกเลยครับ
นี้มันเป็นแผนใช่ไหม?
ไอ้เด็กเวรนี้รู้แต่แรกแล้วว่าผมเป็น อุ้ม ที่ไปก่อกวนไม้ฉากกับปั้นสิบ
ที่มันอ่อยผมเพราะแบบนี้นะหรอ?
โอ้ยยย มึงมันแสบบ!!!!!


“โอ้ยยย พี่อุ้มผลักผมทำไมครับ ผมเจ็บนะ”
พอผมผลักจานสีออก จานสีมันก็ร้องโอ้ยยเสียงดังเลยครับ
ผมก็เลยรีบกอดมันอีกรอบ ก่อนจะพูดดังๆว่า “พี่ขอโทษๆ”


“ทำไมทำกันได้ขนาดนี้ แค่ช่วยเพื่อนจริงๆงั้นหรอ”
ผมกัดฟันถามจานสี ตอนนี้อยากจะฉีกคนตรงหน้าเป็นชิ้นๆครับ
มันหลอกผม หลอกจนผมเองรู้สึกโง่มากๆ
ตอนแรกคิดว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าไม้ฉาก แต่ตอนนี้ผมรู้สึกแพ้ย่อยยับมากเลยครับ

“คนเลวๆแบบพี่ มันต้องเจอเลวๆแบบผมสิครับ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน!”

จานสีตอบผมออกมาเบาๆ ก่อนจะผลักผมออก
แล้วโวยวายเรียกหาไม้ฉาก
ไม้ฉากเดินมาดึงผมออก แล้วกอดจานสีแทนครับ
มึง มึง . . . .

ไอ้แฝด ,, มึงมันร้ายยย!!!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-07-2015 22:00:09
อัพแล้วน๊าา : )
พอดีเจเพิ่งกลับจาก รพ. กำลังปรับตัวกับยาใหม่นะคะ
เลยทำให้อัพช้าไป ยังไงจะกลับมาอัพวันต่อวันเหมือนเดิมละนะ
คิดถึงปั้นสิบกันยังงง??
555+ ตอนนี้มาดูแฝดวุ่นกันก่อนเนอะ '


ขอโทษด้วยนะคะสำหรับคำผิด แล้วก็ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์เลย
ตอนหน้า 45.3 พาทของแฝดแล้วนะคะ
มาอ่านมุมมองของแฝดดูเนอะ : )


My Tutor พี่เจน้องแฟรงค์ใกล้ปิดรอบแล้วน๊าาา ,,
ใครสนใจสั่งจองได้อยู่นะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 01-07-2015 22:07:40
แปะก่อนเนอะ รักษาสุขภาพด้วยนะคนเขียน

/แรงพอกันทั้งอุ้มและจานสี มวยถูกคู่ ปรบมือจ้า ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 01-07-2015 22:09:50
มันต้องแบบนี้สิ :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-07-2015 22:12:06
อ่านจบปุ๊บคือหัวเราะดังมากเลยค่ะ ^^

5555555 :m20: ..

เล่นเอาเสียใจหายใจคว่ำหมดเลย ดีแล้วล่ะค่ะที่จานสีไม่เป็นอะไร ^_________^ แสบจริงๆ~

สมน้ำหน้าก็แค่ใครบางคนที่เสียรู้เด็กๆ เท่านั้นล่ะน้าา แต่แบบนี้ก็น่ากลัวว่าอุ้มรักจะไม่ยอมจบเหมือนกันนะคะเนี่ย แบบแก้แค้นกันไปกันมา.. o8
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 01-07-2015 22:25:44
 :z13: :z13: :z13:
ไว้ก่อนเด่วกับมาอ่านน๊าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 01-07-2015 22:27:42
กร๊ากกก ขำอุ้ม

เด็กแฝดนี่รักเพื่อนจริงๆ ลงทุนทำขนาดนี้
ไอ้รอยบนตัวจานสีนี่ พู่กันเป็นคนทำใช่มะ สารภาพมาเดี๋ยวนี้

ป.ล. คนเขียน ขอให้หายไวๆ สุขภาพแข็งแรงนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 01-07-2015 22:28:58
แฝดดดดนี่มันร้ายยยยนะเนี่ยยย
แต่ก็ชอบอ่ะ ไงล่ะไอ่พี่อุ้มมมมโดเอาคืซะมั่งง
555555 สะใจหนักมากกกก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-07-2015 22:53:41
หูยยยย จานสีไม่น่ารีบเฉลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 01-07-2015 23:45:58
โอวเอ็มจี.. จานสีพู่กัน พวกเธอร้ายมากกกก
ก็ว่าละ ทำไมมันแปลกๆ แบบจะว่าอุ้มเลว ก็อืมมม...
เหมือนมันมีอะไรบางอย่างบอกว่าไม่ใช่อุ้มอ่ะ พาร์ทที่แล้วเลยเม้นไปแบบงงๆ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-07-2015 00:17:14
อูยย!! ขออภัยในการเม้นครั้งก่อน แต่เกลียดอุ้มจิงๆ เรยด่าออกไป

แต่แฝดก้อร้ายสุดติ้ง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 02-07-2015 20:11:06
แล้วใครทำรอยล่ะ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-07-2015 20:22:56
โล่งงงงงง.  ขอบคุณค่ะคุณเจ. ดูแลสุขภาพและสู้ๆนะคะ
รอแฝดร้ายมาเล่าต่อจ้า
มันต้องแบบนี้สิจานสีพู่กัน.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.2 || P.27 || 1-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 02-07-2015 20:39:48
โดนสะมั่งนะพี่อุ้ม ทำไม้ฉากไว้เยอะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-07-2015 22:08:42
Ch 45.3 ผมไม่ร้ายนะ || จานสี



“เป็นไงบ้างวะจานสี อยากให้มึงตื่นไวๆ แต่ก็ไม่อยากให้มึงตื่นมาแล้วเสียใจเลยวะ”
หื้ออ เสียงใครวะ?
แล้วมือใครที่มาลูบหัวผมแบบนี้??


ผมพยายามลืมตาขึ้นมอง แต่ตามันหนักๆครับ ลืมไม่ได้ซะที
ผมไม่ฝืนตัวเองละดีกว่า ลืมตาไม่ไหวก็ไม่ลืมละครับ
แล้วคนเมื่อกี้ไปไหนแล้ววะ??


ผมกำลังจะหลับอีกรอบแล้วละ  แต่แล้วก็ได้ยินเสียงดังโวยวาย
หื้อออ นี้มันเวลานอนเว้ยย มาโวยวายทำไมกันวะ
ห้องไม้ฉากเล็กนิดเดียว พวกมึงเข้ามากันทำไม
แต่เดี๋ยวๆ ห้องนอนไม้ฉาก?


ไม่ใช่สิเมื่อคืนกูไม่ได้กลับบ้านนี้หว่า
โอ้ยยย มึนหัว T_T
ที่นี้ที่ไหนวะเนี้ย?



“มึงจะทำอะไรเพื่อนกู”
เสียงไม้ฉากนี้หว่า มันถามใครวะ
โอ้ยย แล้วทำไมกูลืมตาไม่ไหววะเนี้ยยย

ผมพยายามจะลืมตาให้ได้ แต่ตามันหนักๆครับ
แล้วผมก็ปวดตัวมากด้วย T^T

“ก่อนถามอะหัดมองรอบๆบ้าง คนเต็มห้องแบบนี้กูจะทำอะไรได้
กูแค่อยากเห็นว่าจานสีมีสภาพยังไงบ้าง”

เสียงนี้มัน....




พี่อุ้ม?


ผมรีบลืมตาเลยครับ ใช้แรงทั้งหมดที่มีเลย
พอลืมตามาได้ เห็นพี่อุ้มมันนั่งข้างๆที่นอนผมจริงๆ
ผมเลยมองไปรอบๆห้อง
นี้มัน รพ.?
พู่กันนอนอยู่เตียงข้างๆผม
ผมพยายามคิดทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน




เมื่อคืนพี่อุ้มมันไปส่งผมกับพู่กันที่หน้าบ้านไม้ฉาก
แต่ก่อนหน้านั้น ....




โอ้ยย  กูทำอะไรลงไปวะเนี้ยยย T^T
ผมยั่วไอ้พี่อุ้ม ,, แล้วเกือบโดนมันปล้ำจริงๆ
ไม่น่าเลยแม่งงง ,, ไม่น่าหลงกลทำตามแผนของพู่กันเลย


ก็ผมไปเที่ยวไง  คืนแรกแล้วก็เจอพี่อุ้มครับ
ผมก็ว่ามันน่ารักดี ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก
ตอนแรกนึกว่ามันจะลวนลามจะชวนผมไปนอนด้วยไรงี้
แต่ก็เปล่านะ มาส่งด้วยละครับ
ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆครับว่ามันเป็นคนเดียวกับที่มาวุ่นวายกับไม้ฉากปั้นสิบ


อีกวันผมก็ไปดูหนังกับพี่อุ้มอีกครับ
มันน่ารักนะครับ ตอนดูหนังผมก็ถามเยอะมาก
พีอุ้มก็ตอบหมดไม่มีท่าจะรำคาญด้วย
5555+ แล้วพี่เค้าพาไปเลี้ยงบะหมี่
ผมก็ลืมซื้อขนมตอบแทนเค้าไป
แล้วผมเป็นพวกไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร
ยิ่งคนที่เพิ่งรู้จักด้วย
ก็เลย Thanks kiss แบบที่ทำกับแม่กับป๊า
แต่ลืมไปว่าที่นี้เมืองไทย T^T


พอพี่อุ้มชวนไปนั่งฟังเพลงคืนนี้ ผมก็ตกลงทันทีครับ
ก็อยู่บ้านมันน่าเบื่อไง พู่กันกับไม้ฉากก็เล่นแต่เกมส์
พอตกลงนัดกันเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินเข้ามาในบ้าน
แต่พอเจอพู่กัน รู้เลยว่ามันงอน
5555 ตื่นมาละไม่เจอผม จะไม่งอนได้ไงละ
ผมเลย ง้อๆพู่กัน แต่ตอนง้ออะอายไม้ฉาก
เลยไล่ไม้ฉากลงไปข้างล่าง 555+ กล้ามากไล่เจ้าของห้อง
พอไม้ฉากลงไปข้างล่าง ผมก็นอนข้างๆพู่กัน
กอดๆมัน ง้อๆอ้อนๆ เอาหัวมุดๆอกมัน
ตอนแรกมันไม่ยอมกอดผมครับ นอนคว่ำเอาหน้าฟุบกับหมอนเลย
แต่สักพักก็ดึงผมไปกอด 55 แพ้ลูกอ้อนผมตลอด


“ไปไหนมา” ถามเฉยๆก็ได้ จิกผมทำไมเนี้ยย

“เจ็บๆ อย่าจิกหัวดิ ผมหลุดหมดพอดี”
ผมรีบตีๆแขนพู่กัน ให้มันเอามือที่จิกหัวผมออก
สักพักมันก็ยอมปล่อยครับ ก่อนจะจ้องหน้าผม

“ไปไหนมา”
ถามอีกละ พูดเป็นคำเดียวหรือไงวะ?

“ไปดูหนังมา”
ผมเอานิ้วจิ้มๆแก้มมันเล่น แต่มันไม่เล่นด้วยสะบัดหน้าหนี
555 ขี้งอนวะ

“กับใคร” เออ หันหน้าหนีละยังมาถามเสียงดุอีกนะ

“อุ้ม ไปกับคนชื่ออุ้ม หน้าโคตรจะคุ้นๆเลยแต่นึกไม่ออกว่าใคร”
พอผมพูดเสร็จ พู่กันมันก็หันมามองหน้าผมเลยครับ

“อุ้มไหน รู้จักได้ไง แล้วไปทำไมไม่บอก”

มาเป็นชุดเลยนะมึง ไอ้พี่บ้า !

“อุ้มไหนไม่รู้ เจอเมื่อคืนที่ร้านเหล้า จะบอกแล้วแต่เห็นหลับเลยไม่ปลุก”

ผมก็ตอบมันไปเป็นชุดเลยครับ 555+

“มีรูปปะ น่ารักหรอ เลยไปกับมันอะ”

ผมก็แกล้งพยักหน้า “น่ารักมากกกก”
พู่กันมันหมั่นไส้ผมครับ เลยเอามือมาเขกหัวผมซะแรงเลย
ก่อนจะล้วงมาเอามือถือในกระเป๋ากางเกงผม

“เห้ยย อย่าล้วงดิวะ”
ผมก็โวยวายใส่มัน แต่มันอะดันผมออก
แล้วลุกไปนั่งดูมือถือผมที่เตียงนอนแทน

“หน้าคุ้นๆวะ เหมือนเคยเจอ”
พู่กันมันพูดออกมาตอนที่ดูรูปพี่อุ้ม

“ใช่มะๆ หน้าคุ้นๆเนอะแต่นึกไม่ออกอะ”
ผมก็ตามไปนอนหนุนตักมันบนเตียงต่อ
แต่มันนั่งคิดไรไม่รู้ ผมเลยไม่ได้สนใจ
นอนเล่นไปมาบนตักมันนั้นแหละครับ 5555

“เห้ยยนึกออกแล้ว”
พู่กันอยู่ๆก็ลุกขึ้นยืน แล้วเอามือชี้ๆที่มือถือผม

“นี้มันไอ้พี่อุ้ม ที่เราเจอที่สยามกับไม้ ปั้นไง แล้วมาเจออีกทีหน้าคอนโดอะ”
พอพู่กันพูดแบบนี้ผมก็นึกออกเลยครับ ว่าเคยเจอกันมาแล้ว
มิน่าละทำไมหน้ามันคุ้นๆ


“เออใช่ๆ ถึงว่าหน้าคุ้นๆ” ผมก็ตอบพู่กันไป
ก่อนจะดึงมือถือมามองรูปพี่อุ้มอีกครั้ง

“แล้วนี้ไปนอนกับมันมาละหรอไง” จานสีกระชากผมเข้าไปชิดกับอก
แม่งง ถามกวนตีน
นี้ผู้ชายนะ ไม่ได้ยอมใครง่ายๆเว้ยย !

“บ้าหรือไงละ ไม่ได้จะนอนกับใครง่ายๆนะ” ผมรีบผลักมันออกเลยครับ

“ไหนมาพิสูจน์ดิ”
พู่กันมันถอดเสื้อกล้ามผมออก ก่อนจะมองตามตัวผม

“อืออ ไม่มีรอยจ้ำ ไม่ได้ทำแน่นะ”
ดูมันสิครับ กวนตีนอีกละ

“เออไม่ได้ทำเว้ยย มีผัวกวนตีนๆคนเดียว พอใจยังละ”
พอผมตอบมันไปมันก็ยืนหัวเราะ


เกลียดขี้หน้าแม่งงง!!
เสือกหน้าเหมือนกันอีก - -‘

“นี้ๆมาแกล้งมันดีกว่า โทษฐานที่มันมาแกล้งเพื่อนเรา”
พู่กันมันผลักผมนอนราบไปบนเตียง ก่อนจะขึ้นมาคร่อมตัวผม

“นั่งคุยดีๆก็ได้ จะคร่อมทำไมละ”
ผมผลักมันออก แต่มันก็ทิ้งตัวลงมานอนทับผมเลยครับ
T^T ไอ้เชรี้ยยยพู่กันนนน !


“นี้มันบ้านไม้ฉากนะ ลุกเลยย” ผมพยายามดันมันออก
มันกัดแขนผมแรงๆ 1 ครั้งละก็ลุกมานั่ง ก่อนจะทำเสียงฮึดฮัดๆไม่พอใจผม

“ตลอดอะตั้งแต่มาเมืองไทยละนะ” บ่นงุ้งงิ้งๆ น่ารักตายอะ
ผมลุกขึ้นมานั่งพิงเตียงไว้ ก่อนจะดึงมันมากอด

“ไหนๆแกล้งไรมันพูดมา”
พอผมกอดมัน มันก็ยิ้มหน้าบานเลยครับ
นี้มึงเป็นพี่ หรือเป็นอะไรเนี้ยยย -_-‘

“ก็คืนนี้นัดมันมาร้านเหล้า” พอพู่กันบอกว่าร้านเหล้า
ผมก็นึกออกว่าวันนี้นัดพี่อุ้มไว้แล้ว 555

“นัดไว้แล้ว” ผมหันไปยิ้มให้พู่กันเลยครับ
นึกว่ามันจะชมที่นัดไว้เรียบร้อย
มันดันก้มมากัดแขนผมอีกรอบ

“มึงนี้นะถ้าไม่ถามนี้จะบอกไหม ห๊ะ!!!”
กลายเป็นว่าโดนด่าแทน 555555 เค้าผิดอารายยยยยย

“เออนัดแล้วก็นัด ก็ให้มันกลับมาส่งเรา สีก็ยั่วๆมันไป แต่ไม่ต้องยอมมันนะ
เค้าจะอัดคลิปแล้วที่เหลือเค้าจัดการเอง โอเคไหม”

พู่กันมันหันมาถามผม พร้อมกับยกมือทำท่าโอเค
ผมก็โอเคๆตามมันนั้นแหละ ยังไงก็ได้
ขอให้ได้ไปเที่ยว ไปนั่งฟังเพลงเถอะ ยอมหมดอะ
5555+ ไม่อยากอยู่เฉยๆเบื่ออะ



พอตอนเย็นเรามาก็ร้านเหล้ากัน
เจอกับพี่อุ้ม มันก็ทำหน้าตกใจที่เห็นพู่กัน
พวกผมก็ทำตัวเฉยๆครับ มันก็จับโน้นจับนี้ผมไปเรื่อยแหละ
ผมก็ไม่ได้ปัดอะไรมากมาย คือ พู่กันมันสั่งว่าให้มาอ่อย
ก็อ่อยครับ อ่อยตามที่มันสั่ง
ก็พอออกจากร้านมากับพู่กัน มันก็บอกให้ผมยืนรอพี่อุ้ม
เดี๋ยวพี่อุ้มออกมาให้ยืนคุยสักพัก แล้วมันจะกลับมาหา


ผมก็ยืนเล่นรอพี่อุ้มสักพักครับ พี่อุ้มก็ออกมาจริงๆ 555+
แล้วก็มากระชากแขนผมจนของหล่น แล้วก็นั่นแหละครับ
มาช่วยๆเก็บของ แล้วดันไปหยิบเอาของดีเข้าให้
ผมโคตรจะอายยย >//////<

แต่มันก็เข้าทางที่พู่กันสั่งไว้ครับ ผมก็อ่อยเต็มที่เลยละ
จนมาเกิดเรื่องราวบนรถอะ
ผมแทบจะห้ามตัวเองไม่ไหว คือ มันร้อนไปทั้งตัวเลย
แล้วพี่อุ้มมันจับตรงไหนผมก็เสียวไปหมด
อยากให้พี่อุ้มกอดแรงๆ จูบแรงๆ
แต่ยังดีที่นึกได้ว่า พู่กันมันอยู่ด้วย
ผมเลยบอกปัดพี่อุ้มไป ดีที่พี่อุ้มมันยอมหยุด
เพราะถ้าพี่อุ้มมันรุกมาจริงๆ ผมเองก็คงห้ามร่างกายตัวเองไม่ไหวครับ



พอพี่อุ้มมันส่งพวกผมลงรถแล้ว ผมก็จะเดินเข้าบ้านไปนอน
แต่พู่กันมันดึงผมให้หยุดเดิน

“อะไรอีกพู่กัน ทำแค่นี้ก็พอแล้วนะ เค้าจะเข้าไปอาบน้ำ มันร้อน”
ผมพยายามจะดึงมือออก แต่พู่กันมันดึงผมเข้าไปกอดซะแรง

“โอ้ยย อะไรเนี้ย อย่ากอดดิวะ นี้มันหน้าบ้านนะเว้ยย ปล่อย”
ผมก็พยายามดิ้น แต่ยิ่งดิ้นร่างกายผมอะยิ่งร้อน
แล้วอาการหนึบๆตรงนั้นมันคืออะไรวะ?

“จะเข้าบ้านได้ไงละ ร่างกายมึงอะต้องการกูอยู่”
พู่กันมันพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปตรงข้างๆรั้วบ้านไม้ฉาก

“อะไรอะ ไม่เอานะพู่กัน เข้าบ้านเถอะ”
ผมก็ผลักหน้าพู่กันออก มันยิ้มกวนตีนมาก
เป็นพี่น้องที่หน้าเหมือนกัน แต่มันชอบยิ้มเจ้าเล่ห์
เกลียดดด!

“อย่าดิ้นสิวะ อีกนิดเดียวก็เป็นไปตามแผนแล้วนะเว้ยย”
ดูพู่กันมันพูดสิครับ .. แม่งงงงง !

“แผนอะไรอะ ไหนบอกแค่ยั่วในร้านไง นี้ลามมาถึงรถเลยนะ
ไม่เห็นหรอมันเกือบปล้ำเค้าจริงๆแล้วนะเว้ยย”

ผมเถียงพู่กันขาดใจเลยครับ คือจริงๆนะ ผมอะแทบจะยอมพี่อุ้มแล้วจริงๆ

“ก็เห็นไง เลยจะมาลบรอยให้ มานี้ดิ อย่าดิ้น”
พูดเสร็จพู่กันมันก็ดึงผมไปกอด แล้วก็จูบผมแบบที่มันชอบจูบ
ผมดิ้นขัดขืนมัน ได้ยินแต่มันบอกกับผมว่า

“นอนซะนะ แล้วพี่จัดการทุกอย่างเอง”
แล้วสุดท้ายผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลยครับ
มารู้สึกตัวก็ตอนนี้แหละ
งง มากมานอน รพ. ได้ไง
แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้างวะ?


รู้แต่ว่าแสบไปทั้งตัว ผมก้มมองข้อมือตัวเออง
มีแต่รอยดูด รอยกัด
ผมเอามือมาลูบๆที่คอก็แสบไปหมดครับ
ตามตัวอีก นี้อย่าบอกนะว่ามันมีแต่รอยดูด รอยกัด
พี่อุ้มก็ไม่ได้ทำ หรือว่าจะเป็น .....

ผมพยายามมองพู่กัน แต่มันก็หลับไม่ยอมตื่น
โอ้ยย สบายไปละนะมึงไอ้พี่บ้าเอ้ยย!!





สักพักพี่อุ้มก็ไม้ฉากก็เดินมาหาผม มาเถียงไรไม่รู้นี้แหละ
ไม้ฉากมันคงเป็นห่วงผมจริงๆ เพราะจากสายตามันนี้คือเป็นห่วงมากๆอะ

จนพี่อุ้มมันเดินมากอดผม แล้วกระซิบถามว่าผมทำแบบนี้ทำไม
ผมพยายามจะหาข้ออ้างครับ เพราะคนวางแผนมันคือพู่กัน T^T
แต่มันดันหลับซะงั้น โอ้ยยยย อะไรวะเนี้ยยย

“ทำไมทำกันได้ขนาดนี้ แค่ช่วยเพื่อนจริงๆงั้นหรอ”
พี่อุ้มกระซิบถามผมอีกครั้ง
เสียงพี่อุ้มนี้คือทั้งโกรธทั้งแค้นอะครับ
ฮืออ ,, กลัวนะเว้ยยยย

ผมทำอะไรไม่ได้ครับ ได้แต่ตอบตามน้ำไป
เดี๋ยวค่อยไปถามพู่กันว่านี้มันคือเรื่องอะไรกันแน่
ผมเงยหน้าไปมองพี่อุ้มนิดหนึ่ง ก่อนจะรีบหลบสายตาพี่อุ้ม

“คนเลวๆแบบพี่ มันต้องเจอเลวๆแบบผมสิครับ ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกัน!”

ผมหันไปดูสีหน้าพี่อุ้มอีกครั้ง
แต่มันทำให้ใจผมสั่นแปลกๆ

ทำไมกูรู้สึกผิดวะ?
ทำไมสายตาพี่อุ้มมันดูเสียใจมากขนาดนี้?
เพราะอะไรกันอะ??



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-07-2015 22:11:33
เดี๋ยวพรุ่งนี้เจมาต่อตอนนี้จนจบนะ
ตอนนี้้ขอไปนอนพักก่อน ,, ยารอบนี้ไม่ไหวจริงๆ
เพลียมากกก T^T

จริงๆแล้วคนที่มันร้ายที่สุดคือใครกันน๊าา 555+
พอจะเดาทางกันออกยังเอ่ยยย

มีคำผิดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
แล้วก็ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์เลย
สัญญาว่าตอนหน้าจะมายาวๆ

ฝันดีนะคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 02-07-2015 22:39:59
อ่านจบแล้วรู้เลยว่าใครร้ายที่สุด หึหึ
แต่อ่านแล้ว...เอ พี่น้องคู่นี้มีซัมติง ตั้งแต่พาร์ทก่อนๆละ ยังไงค้า... ?

ปล. พักผ่อนเยอะๆนะคะ ♡
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 02-07-2015 22:49:12
จานสีอย่าหวั่นไหวง่ายๆ แบบนั้นสิคะ กับคนที่ดีแต่ตีสองหน้าอย่างอุ้มรักเชื่อถืออะไรไม่ได้หรอกค่ะ ยิ่งกับสีหน้าหงอยๆ นี่ยิ่งไม่น่าไว้ใจเข้าไปกันใหญ่เลย ตลอดมาที่ทุกคนพลาดพลั้งไปก็เพราะว่าสีหน้าแบบนี้ของอุ้มรักไม่ใช่เหรอคะ? เราว่าระวังตัวไว้หน่อยก็ดี~ o8

แต่แฝดอีกคนนี่สิ~ หนูทำอะไรน้องจานสีระหว่างที่หลับอยู่กันคะพู่กัน? ^^ บอกเลยว่าตอนนี้เราคิดเลยเถิดไปกันใหญ่แล้วนะคะเนี่ย ทั้งที่จานสีบอกว่าตัวเองมีผัวกวนตีน? แล้วก็ที่ทั้งสองคนจูบกัน (ดีฟคิสด้วยหรือเปล่าไม่รู้น้า ><) โง้ยยย หยุดความคิดของตัวเองไม่ได้แล้วค่าา :hao7:

รอให้พู่กันมาเฉลยให้ฟังดีกว่าเน้อ.. :-[

ปล. พู่กันคะช่วยดึงๆ จานสีไว้ด้วยเน้อ น่ากลัวว่าจะตกหลุมพลางของอุ้มรักอีกรอบหนึ่งเสียเหลือเกิน~ :ling2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 03-07-2015 00:55:32
วุ่นวายกานไปหมดแว้วววว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-07-2015 09:09:10
 :hao7:  พู่กันเอ๊ย นั่นสินะ ใครกันหนอที่ร้ายที่สุดในเรื่อง จะรอพิสูจน์ต่อไปนะคะคุณเจ อิอิ
อู้ย twincest ของโปรดเลยอะค่ะ จานสีรับบทหนักหน่อยนะลูก แล้วก็อย่าไปยอมไอ้พี่อุ้มมันง่ายๆ
ดัดหลังมันให้สุด  :mew1: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 2-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 03-07-2015 22:19:58
วันนี้เจคงไม่ได้อัพนะคะ เพิ่งเลิกงานมา
แต่เอาจดหมายแปลกๆมาฝาก ซึ่งมันส่งไปที่บ้านไม้ฉาก ในตอนหน้านี้ ,,
มาลองดูกันว่าจดหมายฉบับนี้มันมีอะไรน๊า : )
ใครรู้แล้วอย่าแอบเฉลยนะ ทัก inbox มาบอกเจได้เลยจ๊าาา

จดหมายอยู่ในเพจนะคะ ตามๆไปดูกัน '
เดี๋ยวพรุ่งนี้เจมาอัพให้จ๊าาา
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 6-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 06-07-2015 09:50:55
Ch 45.3   ผมมันร้าย || พู่กัน



“นอนซะนะ แล้วพี่จัดการทุกอย่างเอง”
ผมพูดกับน้องชายที่รักของผม ที่ตอนนี้ค่อยๆหลับไปในอ้อมกอดของผมเอง
เห้ออ ,, มึงนี้นะอ่อนต่อโลกสุดๆ จะโดนไอ้เชรี้ยนั้นงาบไปแล้ว
ไม่รู้จักระวังตัวเลยจริงๆ


ผมค่อยๆวางร่างจานสีลงกับพื้น ให้มันนอนพิงกำแพงไว้
แล้วกดโทรเรียกรถรับจ้างที่ผมไปนัดแนะไว้แล้วตอนที่ออกมาจากร้านเหล้า
ช่วงที่รอรถรับจ้างมา ผมก็เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อให้จานสี
มึงคงทรมานสินะ ร่างกายต้องการขนาดนั้นแล้วโดนยานอนหลับอีก
พี่ขอโทษนะจานสี พี่ก็อยากช่วย แต่พี่ไม่อยากทำผิดมากกว่านี้แล้ว . .. .


ผมนั่งรอสักพักรถกระบะคันหนึ่งก็มาจอดใกล้ๆกับจุดที่ผมนั่งอยู่
พอมองเห็นคนที่เดินลงจากรถมาเป็นคนที่ผมจ้างไว้ ผมก็เลยให้เค้าเปิดประตูรถให้
ก่อนที่ผมจะอุ้มจานสีไปไว้บนรถ


ช่วงระหว่างไปโรงพยาบาลผมก็แค่ .. ทำร่องรอยบนตัวน้องชายผมแค่นั้นครับ
พอถึงโรงพยาบาล ก็ตรงดิ่งเข้าห้องฉุกเฉินเลย แล้วคนที่ผมจ้างมาก็บอกแค่ว่า
บังเอิญเจอพวกผมกลางทาง ตรงกับที่สั่งไว้เดะ
แน่นอนสิครับ จ้างมาแพงนิ 5555555+

หมอก็สอบถามอาการจากผม ผมก็แค่ตอบไปคร่าวๆว่า

“โดนคนที่ร้านเหล้าจะข่มขืนครับ แต่ดีที่ไหวตัวทัน”
แค่นั้นเองครับ เค้าก็เจาะเลือด และให้น้ำเกลือ  และพยายามช่วยผมติดต่อไม้ฉากตามเบอร์ที่ผมแจ้งไว้



ตอนนี้ผมได้ยินเสียงคุยดังมากเลยครับ เลยลืมตาขึ้นมา
โห้ววววว มากันเต็มห้องเลย  .. แล้วนั่นไอ้เชรี้ยอุ้มกอดจานสี!!
ละมึงนะมึงจานสี โอ้ยยยย จะบอกกับมันยังไงดีวะเนี้ยย
ว่าหวงตัวบ้างง T^T 

“ปล่อยน้องกูได้แล้ว” ผมลุกขึ้นมานั่ง แล้วก็หันไปบอกพี่อุ้ม
พี่อุ้มมันหันมามองผมด้วยสายตานื้คือโคตรแค้นอะครับ
ก่อนจะยอมปล่อยจานสีออก จานสีมันหันมาส่งสายตาดุๆให้ผม
ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

“ไม้ เค้าเพลียอะ เค้าขอนอนได้ไหม?”
จานสีหันไปอ้อนไม้ฉากแทนละครับ ,, มันน่ารัก มันชอบแทนตัวว่า "เค้า"
>////////< แล้วเวลามันงอนนะมันจะจีบปากจีบคอ ทำตัวมุ้งมิ้ง 55+

“ครับ จานสีนอนเลยนะ ที่เหลือไม้กับแม่จะจัดการให้เอง”
ไม้ฉากดึงผ้าห่มมาห่มให้จานสี ก่อนที่จานสีจะหลับตาแล้วคิดว่าน่าจะหลับไปแล้วละ
เพราะผมเองนี้แหละป้อนยานอนหลับจานสี
ตอนที่ผมดึงจานสีมาจูบ ผมก็ป้อนยานอนหลับจานสีไปเต็มๆเลยครับ 1 เม็ด
คือยามันแรงมาก ขนาดผมกินแค่เสี้ยวเดียวของยานอนหลับ ผมยังเพลียขนาดนี้
จานสีโดนไปเต็มๆจะไม่ง่วงหรอครับ ,,


พี่ขอโทษนะ ... แต่ตอนนั้นถ้าไม่ให้ยานอนหลับแรงขนาดนี้  จานสีก็ต้องเจ็บตัวเพราะผมอยู่ดี
ผมว่ายอมให้น้องผมหลับดีกว่าครับ - -‘


“มึงมาทำไม” พอผมเห็นว่าน้องผมนอนไปแล้ว ผมเลยหันมาถามพี่อุ้ม

“มาดูไง ว่าทำไมพวกมึงถึงนอน รพ.”
มันหันมาจ้องหน้าผมมากกว่าเดิมอีกครับ แต่มันไม่ยอมลุกออกมาจากเตียงของจานสี!

“มึงทำเลวๆอะไรไว้ละ ยังต้องถามอีกหรอ” ผมก็มองหน้ามันตอบครับ กลัวทำไม 55+

“พู่กันพูดความจริงมาเถอะ ทำแบบนี้พี่ว่าไม่สนุกหรอกนะ
ถ้าไม้ฉากมันแจ้งความ พี่ก็จบหมดเลยนะ บอกกับพ่อแม่พี่เถอะว่าพี่ไม่ได้ทำอะไรพวกเราเลย”

พี่อุ้มมันทำหน้าขอร้องมากครับ ผมว่าพี่อุ้มมันคงเครียดแล้วละ
เพราะถ้าแม่ไม้ฉากแจ้งความ อนาคตที่จะเป็นนายร้อยก็จบเห่จริงๆครับ

ผมหันไปยกมือไหว้พ่อแม่ของพี่อุ้ม ก่อนจะหันมามองหน้าพี่อุ้มอีกครั้ง

“พี่สัญญาได้ไหมละว่าจะไม่ยุ่งกับพวกผมอีก
ทั้งผม จานสี ไม้ฉาก แล้วก็ปั้นสิบด้วย ถ้าพี่สัญญาผมก็จะไม่เอาเรื่องพี่”

พอผมพูดจบพี่อุ้มมันก็กำหมัดแน่นเลยครับ

“กูจะสัญญาทำไมละ กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้ทำ”
พี่อุ้มมันแทบจะพุ่งมาต่อยหน้าผม แต่ไม้ฉากเดินมาขวางไว้ก่อน

“อุ้ม! มานั่งตรงนี้เลย พ่อจะคุยเอง”
เสียงพ่อพี่อุ้มครับ ก่อนจะเรียกพี่อุ้มกลับไปนั่งที่โซฟา
พี่อุ้มทำท่าจะไม่ยอมเดินกลับไปที่โซฟา แต่พอพ่อพี่อุ้มเรียกอีกครั้งพี่อุ้มก็เดินกลับไปนั่งข้างๆแม่ครับ

“เอาละไหนเล่ามาสิ มันเป็นยังไง ฉันเป็นตำรวจ ผิดถูกว่ากันตรงๆ ฉันไม่เข้าข้างลูกหรอก”
พ่อพี่อุ้มเดินมานั่งข้างๆเตียงผม ก่อนจะบอกให้ผมเล่าเรื่องให้ฟัง

“เมื่อคืนพวกผมไปดื่มกับพี่อุ้มที่ร้านเหล้ามาครับ แล้วพี่อุ้มอาสามาส่งที่บ้าน
พวกผมก็เห็นว่าพี่อุ้มรู้จักกับไม้ฉาก ก็น่าจะปลอดภัยดี เลยยอมให้พี่อุ้มมาส่ง
แต่พอมาถึงกลางทางพี่อุ้มยื่นน้ำให้พวกผมดื่ม พวกผมก็รับมาดื่มเพราะรู้สึกคอแห้งกันอยู่แล้ว”


“มึงบอกให้กูแวะซื้อเองนะเว้ยย “ เสียงพี่อุ้มพูดแทรกขึ้นมา
แต่พอพ่อพี่อุ้มหันไปมอง พี่อุ้มก็สงบปากสงบคำครับ

“ครับพอดื่มน้ำไปแล้ว ผมรู้สึกง่วงนอนครับ ส่วนน้องชายผมรู้สึกร้อน
ผมพยายามจะเรียกน้องชายแต่ตามันหนักมาก จนเห็นพี่อุ้มมันขึ้นคร่อมตัวน้องผม
แต่ผมทำอะไรไม่ได้ครับ มันหนักไปทั้งตัว แล้วก็หมดสติไป มารู้สึกอีกทีก็ตอนที่มีคนมาเขย่าๆเรียก
แล้วก็มาตื่นที่โรงพยาบาลนี้แหละครับ”


“มึงโกหก มึงพูดความจริงดิไอ้เชรี้ยแฝด” เสียงพี่อุ้มอีกนั้นแหละครับ 555
ถ้าพ่อแม่มันไม่อยู่ในห้อง  ป่านนี้มันคงต่อยผมไปแล้วละ

“เป็นจริงอย่างที่เทอพูดใช่ไหม รู้ไหมว่าถ้าโกหกมันจะมีโทษถึงเข้าคุกนะ”
พ่อพี่อุ้มบอกกับผม เสียงเรียบๆนิ่งๆนะ แต่ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนขมขู่ยังไงไม่รู้สิ

“ครับจริงครับ ลองตรวจสอบในรถพี่อุ้มได้ ผมว่าหลักฐาน รอยนิ้วมือต่างๆน่าจะยังไม่หายไป ถ้าพี่อุ้มไม่ล้างรถนะครับ”
ผมยังยืนยันคำเดิม และยังมองหน้าพ่อพี่อุ้ม และไม่ได้หลบสายตาพ่อพี่อุ้มเลยสักนิดเดียว

“อืมมม งั้นเรามาพิสูจน์กัน”
พ่อพี่อุ้มพูดเสร็จก็กดโทรศัพท์ไปหาลูกน้อง ให้ไปตรวจสอบรถพี่อุ้มที่บ้าน
ช่วงที่รอข่าวจากลูกน้องพ่อพี่อุ้ม  ไม้ฉากก็เข้ามาเช็ดตัวให้ผม แล้วก็เอาข้าวต้มกับน้ำดื่มมาให้
ส่วนจานสียังนอนหลับเหมือนเดิมครับ แต่ผมเชื่อนะว่าถ้ามันตื่นแล้ว มันคงงอนผมไปอีกหลายวัน


พวกผมรอเกือบ 2 ชั่วโมงครับ ลูกน้องพ่อพี่อุ้มก็เดินเข้ามาในห้อง

“ขออนุญาตครับท่าน ที่ท่านให้ผมไปตรวจสอบรถคุณอุ้ม ผลจาก Lab ออกมาแล้วครับ”
พ่อพี่อุ้มยื่นมือไปรับเอกสาร ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่อุ้มอีกครั้ง

“พูดมาเลย ฉันไม่อยากอ่าน” พ่อพี่อุ้มวางเอกสารลง แล้วรอฟังรายงานจากลูกน้อง
เหอๆ ทำเป็นวางท่าใหญ่โต อ่านหนังสือไม่ออกอะดิ - -‘

“คือ เราพบรอยนิ้วมือของเด็ก 2 คนนี้บนรถจริงๆครับ
ขวดน้ำดื่มมีรอยนิ้วมือของคุณอุ้มจริงๆ และในน้ำเปล่าที่เหลืออยู่มียานอนหลับผสมอยู่จริงๆครับ”

“เห้ยย ไอ้เชรี้ยยไม่จริง มึงตรวจผิดแน่ๆ พ่อครับไม่จริงนะครับ”
เสียงพี่อุ้มโวยวายดังขึ้นมาอีกละครับ
แต่พ่อพี่อุ้มก็แค่หันไปมองหน้าพี่อุ้มก็เงียบไป

“ครับในกระป๋องน้ำโค้กนั้นมียา sex จริงๆ และเราเจอห่อยานี้ตกอยู่ใต้ที่นั่งคนขับครับ
และมีรอยนิ้วมือของคุณอุ้ม มีถุงยางอนามัยที่มีรอยนิ้วมือของคุณอุ้มอีกเช่นกันครับ
จากรูปการณ์แล้วคำทีเด็กแฝดบอก มีน้ำหนักมากกว่าครับ”

พอลูกน้องพ่อพี่อุ้มรายงานจบ พ่อพี่อุ้มก็เดินเข้าไปตบหน้าพี่อุ้มอย่างแรงเลยครับ

“กูเลี้ยงมึงมาให้เป็นคนนะไม่ใช่สัตว์ ทำไมทำตัวแบบนี้
เค้าไม่ยินยอมถึงจะวางยาเลยหรอไง กูสอนให้มึงไม่เอาเปรียบคนอื่น ทำไมทำตัวแบบนี้ห๊ะ!!!!!!”

โอ้ยย สงสารเลยอะ โดนตบจนหน้าหันเลยอะ

“พ่อครับ อุ้มไม่ได้ทำจริงๆนะพ่อ โธ่ … พ่อเชื่ออุ้มเถอะ”
พี่อุ้มเดินมาจับแขนพ่อใหญ่เลยครับ แต่พ่อสะบัดมือออกอย่างแรงเลย
มันจะรุนแรงเกินไปปะวะ?????

“คือคุณลุงครับ ผมไม่เอาเรื่องก็ได้ครับ แต่ขอแค่พี่อุ้มขอโทษผม
จานสี ขอโทษไม้ฉาก กับปั้นสิบ แล้วก็สัญญาว่าจะเลิกวุ่นวายกับพวกผม ก็พอละครับ”

“เอายังงั้นจริงๆใช่ไหม”
พ่อพี่อุ้มนี้รีบวิ่งมาจับแขนผมเลยครับ
เหอๆดีใจอะดิ ผมไม่เอาผิดกับลูกชายเค้าเนี้ยยยย!

“ครับจริงๆครับ แต่พี่อุ้มจะยอมไหมครับ” ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม
แต่มันส่งสายตาอาฆาตมาให้ผมแทน ,, น่ากลัวเหมือนกันวะ - -‘

“ยอม ยังไงมันก็ต้องยอม ฉันจะสั่งมันเอง แล้วจากนี้ฉันจะส่งลูกน้องประกบแล้วคุ้มเข้มมันเอง
ขอบใจมากนะหนู  เรื่องนอนโรงพยาบาลทุกอย่างทางฉันจะรับผิดชอบเอง”

พ่อพี่อุ้มยังจับมือผมไปเขย่าๆอีกนั้นแหละครับ
นี้สินะความเป็นพ่อเป็นแม่ ปกป้องลูกทุกทางจริงๆ

“ครับ ขอบคุณครับ” ผมฝืนใจยกมือไหว้ขอบคุณพ่อ แม่ และพี่อุ้มอีกครั้ง

“ไหนๆเรื่องราวก็คุยกันเข้าใจแล้ว ให้น้องแฝดเค้าพักผ่อนเถอะนะคะ เรากลับกันเถอะคะคุณ”
แม่พี่อุ้มชวนพ่อพี่อุ้มกลับ
พ่อพี่อุ้มหันมามองพวกผมอีกครั้ง ก่อนจะขอตัวกลับไปก่อน
แม่ไม้ฉากเลยขอตัวไปส่งพ่อแม่พี่อุ้ม และขอกลับไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะกลับมาเฝ้าพวกผม


พอทุกคนกลับไปแล้ว ผมก็ลงจากเตียง เดินลากเสาน้ำเกลือมาเตียงของจานสี

“มึงจะทำไรพู่กัน กลับไปนอนที่เตียงเถอะนะ จานสีไม่เป็นไรแล้ว” ไม้ฉากมันเดินมาจับเสาน้ำเกลือให้ผม
ก่อนจะจับตัวผมไว้ ไม่ให้ผมนั่งบนเตียงจานสี

“ไม่เป็นไร กูอยากนอนกับจานสี” ผมยังยืนยันคำเดิม
ไม้ฉากคงรู้ว่าห้ามผมไม่ได้ เลยช่วยผมจับสายน้ำเกลือ แล้วจัดท่าให้ผมนอนลงบนเตียงจานสี

“นอนได้แน่นะมึง เดี๋ยวสายน้ำเกลือก็พันกันพอดีอะ”
ไม้ฉากมันก็ยังบ่นเหมือนเดิมแหละครับ 55555555+

“อืมมได้ มึงไปซื้อน้ำผลไม้ให้หน่อยดิ อยากกิน”
ผมสั่งไม้ฉากให้ออกไปซื้อน้ำผลไม้ให้ ไม้ฉากมันก็ยอมเดินออกไปซื้อให้ครับ
พอทุกคนออกไปนอกห้องหมดแล้ว ผมก็ดึงจานสีมากอดให้ชิดกว่าเดิม

“พี่ขอโทษนะจานสี  พี่รู้ว่าพี่เห็นแก่ตัวที่ทำร้ายจานสีแบบนี้ ... “
ผมก้มลงมามองหน้าจานสี ที่นอนหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดผม

“แต่พี่ไม่อยากเห็นจานสีพูดถึงคนอื่นแล้วทำหน้าชื่นชมแบบนั้น
อีกไม่นานนะ เราจะกลับไปมีแค่เราแล้ว ตื่นมาแล้วอย่าโกรธพี่นะครับ”

ผมก้มลงไปหอมที่หน้าผากจานสี ก่อนจะนอนกอดจานสีจนหลับไป










“กึ๊ก” เสียงปิดห้องเพิ่งจะดัง หลังจาก 2 แฝดหลับไปแล้ว
พร้อมๆกับไม้ฉากที่ยืนนิ่งอยู่หน้าห้อง ด้วยสีหน้าที่ตกใจ และสับสนกับสิ่งที่ได้เห็น และได้ยิน.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 6-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-07-2015 10:21:23
 o13  o13  :mew1:  โอ๋ๆ พู่กันทำได้แล้ว ทำไปเพราะเพื่อนและเพราะหึงด้วย แหม

ไม้ฉากอึ้งดิ แต่นายทำได้ดีนะ สมจริงที่สุด
ขอบคุณค่ะมูเจ   :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 6-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 06-07-2015 10:33:59
พู่กันร้ายมาก แต่ร้ายแบบดีกว่าอุ้มร้ายอ่ะ
อุ้มร้ายแบบชั่วช้า เจอแบบนี้ก็ดี จะได้ไม่มายุ่งกับไม้ฉากปั้นสิบอีก..
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 6-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-07-2015 10:44:43
จะว่าไปก็สงสารพี่อุ้มนะ เราว่ามันแรงไปนิด แต่ก็นะ
กลัวอยู่อย่างว่าพี่อุ้มจะผูกใจเจ็บเพราะทำแรงเกินไปนี่ล่ะซิ เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 45.3 || P.28 || 6-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 06-07-2015 16:06:00
เข้ามาอ่านหลายตอนเลย
รู้สึก...พี่อุ้มเร้าจายยยย
 :haun4:



เค้าอยากแดรกพี่อุ้ม
แดรกเยอะ ๆ รุย
 :m3:

+1 นะ มูเจ

หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-07-2015 01:00:48
Ch 46  จดหมายลับ || ไม้ฉาก



หลังจากที่พู่กันจานสีนอนพักที่โรงพยาบาลได้ 2 วัน
ก็แข็งแรงพร้อมจะออกโรงพยาบาลแล้วครับ
ผมเก็บทุกสิ่งที่ผมได้เห็น และสงสัยไว้ในใจ
เพราะถ้าเพื่อนผมอยากบอกมันคงบอกผมเอง


เห้ออออ เกือบ 1 อาทิตย์ละครับที่ผมติดต่อปั้นสิบไม่ได้เลย
ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างเจ้าเตี้ยยยยย T^T
จะคิดถึงจนร้องไห้หรือป่าวนะ ..
หวังว่าปั้นคงดูแลตัวเอง และทานข้าวทุกมื้อนะครับ



พอผมพาพู่กันจานสีกลับมาถึงบ้าน ก็เจอกับไม้ทีครับ นั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าทีวี
แปลกแหะ ,, เล่นเกมส์ได้ตั้งแต่เช้าแบบนี้แม่ไม่ด่า?

“แม่ไปไหนที?”
พู่กันพุ่งไปนั่งข้างๆไม้ทีตั้งแต่เดินมาถึงละครับ ส่วนจานสีก็ลงไปนอนข้างๆพู่กัน
ตั้งแต่ออกโรงพยาบาลตัวมันติดกันยิ่งกว่าเดิมอีก 555+ ไอ่แฝดเพี้ยนน!


“ไปบ้านป๊า มาตอนเย็นๆ” ไม้ทีตอบแค่นั้นละครับ แล้วก็หันไปสนใจกับเกมส์ต่อ
ผมก็เดินเข้าห้องครัวไปเตรียมหาข้าวให้น้องชาย กับเพื่อนแฝดของผมทาน
ผมอยู่ในห้องครัวเกือบครึ่งชั่วโมงครับ เดินออกจากห้องครับมาก็เจอกับยูโร แล้วก็เปานั่งอยู่ในห้องรับแขก

“เห้ยยย มาได้ไงวะท่านยูโร”
ผมเดินเข้าไปตบบ่ายูโรที่มันนั่งบนโซฟา แล้วเปานั่งข้างๆไม้ที
สงสัยจะขอไม้ทีเล่นเกมส์แน่ๆ 55555+

“พาเปามารายงานตัวที่ ม.ขอนแก่นอะ มันสอบตรงติดเภสัช”

ยูโรหันมาตอบผม แล้วก็หันไปสนใจเกมส์ต่อครับ
เกมส์กับผู้ชาย นี้ไปด้วยกันได้จริงๆครับ 55555+


พวกผมแย่งไม้ทีเล่นเกมส์ จนไม้ทีมันรำคาญครับ
บอกว่าเล่นกันไปเถอะ มันจะไปเล่นคอม แล้วมันก็วิ่งหายไปในห้องทำงานแม่ครับ
สงสัยไปเล่นคอมของแม่ พวกเพื่อนผมก็สนุกใหญ่เลยทีนี้ คนป่วยก็ลืมตัวเลยว่าป่วย
พวกมันแทบจะไม่คุยอะไรกันครับ เล่นเกมส์กันจนจานสีอะบ่น

“หิว หิว หิว ได้ยินไหมพู่กันเค้าหิว”
เออ กวนเลยกวนมันเลยจานสี 555+ ผมไม่ได้เล่นครับเพราะแย่งกับพวกมันไม่ทัน
มันแบ่งเป็น 2 ทีม พู่กันจานสี กับ ยูโรเปา
ผมนี้ดิไม่มีคู่ ถ้าปั้นสิบอยู่ก็คงดีเนอะ
คงจะสนุกกว่านี้แน่ๆ ,, เห้อออ ป่านนี้ทำอะไรอยู่นะ???


“ครับๆไปกินข้าวกัน” พู่กันกดปิดเกมส์แล้วหันไปตอบจานสี

“เห้ยยย ปิดทำไมวะเนี้ยย กำลังจะชนะแล้วนะ” ยูโรมันโวยใส่พู่กันเลยครับ
โหยย แฝดมันร้ายวะ  รู้ตัวว่าจะแพ้กดปิดเกมส์เลย 5555+

“กินข้าวกันไง เดี๋ยวมาแข่งต่อๆ” พู่กันหันไปยิ้มให้ยูโร
ก่อนจะลุกขึ้นแล้วพาจานสีไปกินข้าว
ยูโรกับเปาคงรู้ตัวครับว่าเถียงไม่ได้ เลยชวนกันไปกินข้าวด้วย

“เดี๋ยวบ่ายๆกูจะไปมหาลัยละนะ พวกมึงไปไหนกันไหมวันนี้” ผมกำลังตักข้าวให้เปา
ยูโรมันก็หันมาบอกพวกผม

“อืมม ไม่มีที่ไปวะ กูรอไปรายงานตัวอีก 2 อาทิตย์แหนะ
ส่วน 2 แฝดนี้อีกอาทิตย์เดียวก็กลับแล้ว”

พู่กันจานสีก็หันมาพยักหน้าให้ยูโร

 “ใช่ๆอาทิตย์หน้าจะกลับแล้ว”

พู่กันครับ เคี้ยวข้าวไปพูดไป นี้ถ้าปั้นสิบอยู่นะ บ่นพู่กันแน่ๆ 555+ ว่าทำไมไม่กินให้หมดก่อนค่อยพูด


เห้อออ … ทุกอย่างในชีวิตผมคงคิดถึงแต่ปั้นสิบละครับ
มันเกี่ยวข้องกับปั้นสิบทุกๆอย่างเลย
ทั้งกินข้าว อยู่กับเพื่อน เล่นเกมส์ ดูหนัง ฯลฯ
มันมีแต่ปั้นสิบ ๆ ๆ อยู่ในความคิดทั้งหมดแล้วตอนนี้
T^T คิดถึง …… มากจริงๆ



พอพวกผมทานข้าวกันเสร็จ ยูโรกับเปาก็ขอตัวไปมหาลัยก่อน
แต่ก็บอกว่าเย็นๆจะแวะเข้ามาหา
ผมเลยไม่ทันเล่าเรื่องพี่อุ้มให้มันฟัง 555 เอาไว้มันมาหาตอนเย็นค่อยเล่าละกัน
ตอนนี้จานสีทานยาแล้วก็นอนไปละครับ ส่วนพู่กันมันไปตามไม้ทีมาเล่นเกมส์ต่อ
อืมมนะ ,, ไม่พักเลยสินะมึงเนี้ยย เจ็บป่วยอีกรอบก็แย่พอดีเลย


ผมนั่งอ่านหนังสือไป ก็ดูพวกมันเล่นเกมส์ไปด้วย จนเกือบๆ สี่โมงเย็นครับ
ยูโรกับเปาก็กลับมา แต่มันดันลากพี่อุ้มกลับมาด้วย

“มึงมาทำไม” พู่กันรีบวางจอยส์เกมส์เลยครับ
ผมเลยบอกให้ไม้ทีกลับเข้าไปในห้องทำงานแม่ก่อน

“มีธุระอะไรครับพี่อุ้ม” ผมเดินเข้าไปยืนแทรกระหว่างพู่กันกับพี่อุ้ม
ส่วนจานสีก็ยังนอนหลับบนโซฟาไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมแหละครับ

“ก็แค่แวะมาดูอาการจานสีนะ ว่าหายดีหรือยัง”
พี่อุ้มหันไปมองจานสี แต่พู่กันมันเดินไปปลุกจานสีแล้วละ

“เออพี่เค้าแค่มาเยี่ยมทำไมวะ มีไรกันปะเนี้ย ทำไมพวกมึงดูแบบว่า แปลกๆวะ”
ยูโรครับ มึงไม่รู้เรื่องเลยสินะ
ว่ากำลังชักศึกเข้าบ้านเนี้ย - -‘
เปาก็ยืน งงๆ แต่ก็ผลักยูโรให้เข้ามานั่งที่โซฟาข้างๆพู่กัน

“ไม่มีอะไรครับยูโร พอดีพี่กับไม้ฉากเข้าในผิดกันนิดหน่อย” พี่อุ้มถือวิสาสะมานั่งข้างๆจานสี
คือมันเป็นโซฟาเดี่ยวที่วางใกล้ๆกับโซฟาที่จานสีนอนอะครับ

“พี่อุ้มครับ เราว่าเราตกลงกันแล้วนะครับ อย่าให้ผมต้องโทรไปบอกพ่อพี่เลย”
ผมยังพยายามจะใจเย็นครับ เพราะคิดว่าน่าจะคุยกันเข้าใจ
แต่พู่กันมันไม่พอใจมาก มันแสดงออกโคตรชัดเจนอะครับ
จนจานสีต้องบอกว่าให้พู่กันใจเย็นๆ

“พี่แค่แวะมาเยี่ยม พอดีเมื่อเช้าพี่แวะไปที่โรงพยาบาล
เค้าบอกว่าออกโรงพยาบาลแล้ว พี่เลยมาหาที่บ้านนะ เอาผลไม้มาให้
พอดีคุณอาพี่ได้ผลไม้มาจากเมืองนอกเยอะ พี่เลยเอามาฝาก”

พี่อุ้มพูดเสร็จก็ยื่นกระเช้าผลไม้มาให้ผม
ผมก็รับมาถือไว้ ก่อนจะส่งไปให้พี่คนงานในบ้านถือไปเก็บในห้องครัว

“ขอบคุณนะครับ เสร็จธุระแล้ว พี่อุ้มเชิญกลับเถอะครับ” ผมก็ยังจะพยายามพูดดีๆนะครับ
เพราะถ้าผมร้อนตอนนี้ รับรองว่ามีเรื่องแน่ๆ

“กลับไปดิวะ ที่คุยที่โรงพยาบาลยังไม่เข้าใจหรือไง ไปไกลๆเลย อย่ามาใกล้จานสี”
พู่กันนี้ดุ อย่างกับหมาแม่ลูกอ่อน - -‘

“เห้ยยพู่กัน ใจเย็นๆดิ พี่เค้าแวะมาแป๊บเดียวเอง”
ก็ยังคงเป็นยูโรที่ไม่รู้เรื่องอะไรเหมือนเดิมนั้นแหละนะ 55555

“กูว่ามึงอะแหละที่เงียบๆนะยูโร”
เปาหันมาด่ายูโร แล้วเอามือตบปากยูโรอย่างดังเลยครับ
พวกมันนี้ .. คู่รักฮาร์ดคอร์จริงๆ


พอยูโรเงียบลงไปได้ พี่อุ้มก็มองไปทางจานสีอีกรอบ
ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือจานสี

“เอ่ออพี่อุ้ม มีอะไรกับจานสีหรือป่าวครับ” จานสีดึงมือออกมา
แล้วอีกมือก็ต้องคอยจับตัวพู่กันไว้ ตอนนี้ละสงสารจานสีจริงๆ
ทั้งหมาบ้าแบบพู่กัน ทั้งหมาป่าแบบพี่อุ้ม ขนาบข้างเลย

“พี่มาดูให้แน่ใจนะว่าจานสีแข็งแรงดีแล้ว แล้วพี่ก็อยากมาขอโทษด้วย”
พี่อุ้มพูดกับจานสีโคตรดีเลยครับ ส่วนยูโรมันก็สะกิดๆผมตลอดเลย

“เห้ยยไม้ มีเรื่องไรกันวะ”
คือมึงอย่าเพิ่งอยากรู้ตอนนี้ได้ปะวะ?

“เอานะเดี๋ยวกูบอก เงียบๆไปก่อนได้ไหม”
ผมหันไปตอบยูโร แล้วหันไปมองจานสีอีกรอบ

“ขอโทษอะไร ออกไปได้แล้วพี่อุ้ม ไม่งั้นพู่กันโทรบอกตำรวจจริงๆนะ”
พู่กันมันยกมือถือขึ้นมาพร้อมจะโทรออกมากเลยครับ แต่จานสีอะดึงมือถือไป

“พอเถอะนะพู่กัน พี่เค้ามาถึงบ้านละคงไม่กล้าทำไรหรอก” จานสีบอกกับพู่กัน
แล้วหันมามองหน้าผม เหมือนจะบอกให้ผมช่วยห้ามพู่กันอีกแรง

“พู่กัน มึงก็ลองๆฟังพี่เค้าหน่อยละกัน พี่อุ้มเค้ามาคนเดียว
ละดูพวกเราดิตั้ง 4-5 คน คงไม่มีเรื่องอะไรร้ายแรงหรอกนะ”

ผมเลยหันไปบอกพู่กันอีกแรง แต่พู่กันมันไม่พอใจครับ

“เออแล้วแต่พวกมึงละกัน” พูดเสร็จมันก็วิ่งขึ้นไปบนห้องเลยครับ
เห้อออ .. กูละหน่ายใจไอ้พวกแฝด


“มึง ไปดูมันให้กูหน่อย” จานสีหันมาบอกผม

“แล้วมึงอยู่ได้หรอวะ” ผมก็ไม่อยากทิ้งจานสีครับ ไม่ค่อยไว้ใจพี่อุ้มเท่าไหร่

“อืมม ไปเถอะ พี่อุ้มไม่ทำอะไรกูหรอกนะ” พอจานสีพูดแบบนี้
ผมจะทำไงได้ละครับ ก็ต้องยอมสินะ แต่ผมไม่ขึ้นไปเองครับ
5555+ เรื่องอะไรจะทิ้งเพื่อนละ

“ยูโร เปา ขึ้นไปอยู่กับพู่กันหน่อย” ผมหันไปบอกยูโร กับเปาให้ขึ้นไปแทนครับ
พวกมันก็พยักหน้า แล้วเดินขึ้นห้องไป

“กูขอนั่งตรงนี้ละกันนะ” ผมขยับไปนั่งชิดขอบโซฟาอีกด้าน
แล้วปล่อยให้จานสีได้คุยกับพี่อุ้ม

“พี่อุ้มพูดมาเลยครับ” จานสีหันไปบอกพี่อุ้ม
พี่อุ้มมันก็เอื้อมมือมาจับมือจานสีอีก
คือ ,, ตรงเนี้ยแหละที่กูจะไม่ไว้ใจอะนะ จะจับมือทำบ้าไรวะพี่อุ้ม!!!

จานสีก้มลงไปมองนิดหน่อย แต่ก็ไมได้ดึงมือกลับมา
นี้ก็อีกคน … เห้อออออ พอๆกันเลย


“คือพี่มาขอโทษจานสีนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ พี่ก็ไม่รู้นะว่าเรื่องราวจริงๆเป็นยังไง
แต่พี่ก็ยอมรับผิดทุกอย่าง จานสียกโทษให้พี่นะครับ”

พี่อุ้มพูดเฉยๆก็ได้มั้งครับ จากที่มันจับมือจานสีแค่มือเดียว
ตอนนี้ 2 ข้างเลยครับ จับมือจานสีซะแน่นเลย

“ครับจานสีไม่โทษพี่อุ้มหรอก จานสีก็ผิดเหมือนกัน  พี่อุ้มอย่าโกรธจานสีนะครับ”
จานสีดึงมือออกมา แล้วก็หันไปยิ้มให้พี่อุ้ม
ดีแล้วละที่พู่กันไม่อยู่ ถ้าอยู่ละก็ …. เรื่องยาวกว่านี้แน่

“พี่ไม่โกรธจานสีหรอก แล้วตอนนี้จานสีดีขึ้นยังครับ”
เคยมีคนบอกพี่อุ้มไหม ว่าเวลาพี่อุ้มพูดจาดีๆนี้โคตรน่าหลงไหลมากครับ
ดูเป็นผู้ชายสุขุม ผู้ชายอบอุ่นมากๆอะ

“ดีขึ้นแล้วครับ พี่อุ้มกลับไปเถอะนะ เดี๋ยวพู่กันมันโกรธ”
จานสีบอกให้พี่อุ้มกลับ แต่พี่อุ้มมันกลับยิ้มบางๆ แล้วเอามือลูบหัวจานสีแทน

“อืมม พี่จะกลับแล้วก็ได้ แต่พี่ขอโทรหาจานสีได้ไหมครับ”
เอาละไง ,, ไอ้พี่อุ้มคิดไรอยู่เนี้ยยย!!!

“อย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวเรื่องมันจะบานปลายกว่านี้
จานสีว่าพอกันแค่นี้ดีกว่า ต่างคนต่างอยู่เถอะนะพี่อุ้ม”

จานสีหันไปบอกพี่อุ้ม แต่เสียงมันสั่นๆ
มึงร้องไห้?
หรือยังไงวะจานสี
ผมว่ามันจะไม่ปกติแล้วนะครับ … บรรยากาศมันแปลกๆยังไงไม่รู้ดิ - -‘


“คุยกันแบบพี่น้องก็ไม่ได้หรอครับ พี่แค่อยากคุยด้วย จ
ริงๆเราอาจเริ่มต้นไม่สวยเท่าไหร่นะ แต่ถ้าเราจะสานต่อให้มันดีกว่าเดิมได้ไหม?”

พี่อุ้มมันก็ไม่ยอมเหมือนกันครับ ยังจะรุกต่อไปอีก
ผมว่านะ จานสีมันจะใจอ่อนแน่ๆเจอแบบนี้
ขนาดผมนั่งฟังเงียบๆ ผมยังรู้สึกแปลกๆเลย

“พี่อุ้มครับ ไม้ว่าพี่อุ้มกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวพู่กันลงมามันจะวุ่นวายไปกว่านี้”
ผมเลยต้องออกมายุติบทสนทนาเอง
พี่อุ้มหันมามองผม ก่อนจะหันไปมองจานสีอีกครั้ง
จานสีมันพยักหน้าให้พี่อุ้ม คือ พยักหน้าทำไมวะมึง - -‘
พี่อุ้มก็เลยขยี้ผมจานสีเล่น

“พี่กลับก่อนนะ รักษาสุขภาพด้วย”
แล้วก็หันมายิ้มกวนตีนๆให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไป



พอพี่อุ้มออกไปแล้ว ผมก็บอกให้พี่คนงานในบ้านล๊อคประตูบ้านดีๆ
มีใครมาหาให้เข้ามาถามก่อน อย่าอนุญาตให้ใครเข้าบ้านง่ายๆ

“มึง มีอะไรกับพี่อุ้มมากกว่าที่กูรู้หรือป่าว”
ผมถามจานสี แล้วก็ลงไปนั่งข้างๆมัน

“ไม่หรอก มึงคิดมากไปได้นะ นี้กูต้องตามไปง้อพู่กันปะวะ เห้ออออ”
จานสีหันไปมองข้างบน แล้วก็ถอนหายใจ

“อืมม สงสัยวะ 555+ พี่มึงอะ ไปง้อดิปะ”
ผมผลักหัวมันให้ลุกขึ้นไปง้อพู่กัน
มันอิดออดนิดหน่อย ก่อนจะยอมเดินขึ้นไปบนห้อง
สักพักพวกยูโรกับเปาก็เดินลงมา

“ถ้ากูมีแฝดจะปวดหัวแบบ 2 คนนี้ปะวะ” เหอๆ ยูโรแม่งไม่น่าถามนะคำนี้อะ 555+

“ถ้ามึงมีแฝดนะ กูว่าโลกคงพังอะ” เปาตอบแทนผมครับ 555+ ผมก็คิดเหมือนเปานั้นแหละ
ถ้ามียูโร 2 คน … ผมคิดละสงสารเปาครับ
ก็รู้ๆกันอยู่นะ แค่ยูโรคนเดียว เปาก็แทบจะไม่มีแรงลุกมาเจอแสงเจอคนละครับ
ถ้ามี 2 คน ผมว่าเปาน่าจะนอนยาวอะ 555+

“พอๆเลย กูรู้นะมึงคิดอะไรอะไม้ฉาก มองกูในแง่ดีๆหน่อยเหอะนะ” ยูโรรีบหยุดความคิดผมทันที

“ก็รู้นิว่ากูคิดไง 555+ เออ แล้วรายงานตัวละเรียบร้อยนะ” ผมหันไปถามเปา
เปามันก็พยักหน้า แล้วยิ้มๆ คือมึงพูดน้อยมากเลยเปา
ปกติเปามันพูดน้อยจริงๆครับ ยูโรกับคะน้าจะพูดเยอะที่สุด
เออว่าไป ,, คะน้ากับเลน่อยหายไปไหนวะ??

“คะน้าไปไหน เงียบเลย” ผมถามยูโรกับเปา พวกมันก็หัวเราะ
เออคือ หัวเราะกันทำไม กูไม่รู้เรื่องเลยนะเว้ยย

“คะน้าอะนะ 555+ มันไปเป็นลูกช้างแล้ว มันติดตรง มช.” ยูโรหยุดหัวเราะได้ก็ตอบผมครับ
โอ้ยยย คะน้าเก่งมากอะ ติด มช.

“เก่งอะ แล้วเลน่อนละวะ หายเงียบตามคะน้าเลย”
ผมหันไปถามยูโรอีกรอบ คราวนี้มันตบหัวผมเลยครับ

“มึงจะถามหาเลน่อนกับพวกกูได้ไง เลน่อนอะมันเพื่อนมึงเว้ยย”
เออนั้นดิ .. ผมไปถามมันทำไม

“แต่กูรู้ 55555+”
ดูความกวนตีนของมัน รู้แล้วยังมาตบหัวผมอีก

“แล้วจะตบหัวกูทำไมวะเนี้ยยย!!”
ผมจะหันไปตบมันคืน แต่มันหนีครับ เอาตัวไปหลบตรงแขนเปา
หึ มึง ,, อย่าให้เผลอๆละ

“เลน่อนมันก็ตามคะน้าไปเชียงใหม่ไง 555+
มันแอดลง มช. หมดอะทุกอันดับ นี้ก็ลุ้นชิบหายยแล้ว 555+”

โหยยย เลน่อน ,, มึงสุดยอดอะ มช.คะแนนสูงจะตาย

“แล้วถ้ามันแอดไม่ติดละ” ผมหันไปถามยูโร
คราวนี้มันจะมาตบหัวผมอีกละครับ  แต่ผมหลบทัน

“มึงก็แช่งเพื่อน ถ้ามันไม่ติด ราชภัฎก็มีมั้งมึง ไหนจะเอกชนมีเพียบ
ยังไงๆมันคงอยู่กับคะน้าแหละ พวกนั้นมันเข้าทางพ่อทางแม่
อนาคตมันไกล แล้วมึงอะ อนาคตไกลไหม ไหนว่ามาสิ”

เจอแบบนี้ ก็ไม่รู้จะตอบยังไง เหอๆ

“กูว่าไกลวะ ก็ปั้นสิบไปอยู่สิงคโปร์ขนาดนี้ไม่ไกลได้ไง” เสียงพู่กันครับ ดังมาก่อนตัวอีก
เออ หายงอนน้องละมากวนตีนได้ละสินะ
แม่งงงง ,, หมั่นไส้พวกมึงหมดเลย T^T
ปั้นคร๊าบบ ,, เค้าโดนรุมอะ ฮืออออ


“พอเลยพวกมึง แต่ละคนตอกย้ำกูทั้งนั้น นี้บ้านกูปะวะ ทำไมกูโดนทำร้ายคนเดียวแบบนี้เนี้ย”

ผมบ่นๆไปตามประสาผมแหละครับ แล้วพวกมันก็ไปเล่นเกมส์เหมือนเดิม
คราวนี้จานสีไม่ลงมาครับ แต่นอนบนห้องแทน
เพราะมันบอกกับพู่กันว่าเหนื่อย ไม่อยากลงมานอนที่โซฟามันนอนไม่สบาย
ผมก็นั่งดูพวกมันเล่นเกมส์ไปสักพัก คนงานที่บ้านก็เดินมายื่นจดหมายให้

“จดหมายคะคุณไม้” ผมยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วก็ยื่นมือไปรับจดหมายมาดู

จดหมายอะไรวะ ไม่จ่าหน้าซองอีกต่างหาก
พอแกะออกมาดู ก็เจอจดหมายชวนไปเข้าค่าย
สงสัยจดหมายขอเงินช่วยกิจกรรมละมั้ง
บ้านผมโดนบ่อยครับ พวกขอเงินสนับสนุนกิจกรรมต่างๆ
แต่อันนี้แปลก ไม่ยอมบอกเบอร์ติดต่อ
แล้วแม่ผมจะติดต่อไปช่วยเหลือยังไงละ เหอๆ สงสัยลืมละมั้ง

“จดหมายอะไรวะไม้” พู่กันดึงจดหมายจากมือผมไปอ่าน
คือ กูว่านะต้องให้จานสีอบรมมึงบ้างแล้วละเรื่องมารยาทเนี้ยย - -‘

“ในระหว่างวันที่ 26 ที่จะถึงนี้ ทางโครงการจะมีการอบรมเรื่องการออกค่ายอาสาพัฒนาที่
โรงแรมเซ็นทรัล  ซึ่งมีสาขาอยู่ทั้งกระบี่  กรุงเทพ  เชียงใหม่  ซึ่งในโครงการนี้จะมีการปั้นก้อนดิน
เพื่อนสร้างห้องสมุดแก่น้องๆ  หวังว่าท่านจะเข้าร่วมโครงการนี้กับเรา  มีน้องๆรอการช่วยเหลือจากท่านอยู่นะคะ 
สนใจเข้าร่วมโครงการ กรุณานำใบประกาศนี้มายื่นได้ที่เค้าเตอร์โรงแรมค่ะ”

พู่กันมันอ่านเสร็จแล้วก็ขยำกระดาษแล้วโยนทิ้ง

“ไร้สาระวะ แบบนี้อะขอเงิน อาจจะหลอกลวงด้วยนะบางทีอะ”
พูดเสร็จมันก็หันไปเล่นเกมส์ต่อ
คือมีใครเคยบอกไหมว่ามึงมารยาทแย่มาก อ่านเสร็จละยังมาขยำกระดาษคนอื่นทิ้งอีก
ผมได้แต่ส่ายหน้าให้กับพวกมันครับ เดินไปหยิบกระดาษที่พู่กันมันขยำๆ
แล้วก็เดินขึ้นมาหาจานสีที่ห้อง
เห็นจานสีกำลังเล่นมือถืออยู่ พอผมเดินเข้ามาจานสีก็เก็บโทรศัพท์ไว้ข้างๆตัว

“พวกมันทำไรกันอะ” จานสีขยับตัวลุกขึ้นนั่ง แล้วก็ถามหาพวกพู่กัน กับยูโรเปา

“เล่นเกมส์นั้นแหละ นี้จะเย็นละ ไม่รู้ว่าแม่จะกลับกี่โมง ถ้าแม่มาดึก สั่งพิซซ่ามากินละกันนะ”
ผมพูดเสร็จก็ไปนั่งเล่นกีต้าร์ จานสีมันขยับมานั่งข้างๆผม

“คิดถึงปั้นไหม?” จานสีคือมันคงเพลียมากแน่ๆ เสียงมันเบาๆ งุ้งๆงิ้งๆ 5555+

“อืมมม คิดถึงสิ มากๆด้วย” ผมตอบจานสีไป ก็นั่งเหม่อมองไปข้างนอก

เห้อออ ,,

เคยไหม?
คิดถึงแต่สัมผัสไม่ได้ เจอไม่ได้ โทรหาไม่ได้ T^T
รู้แต่ว่าคิดถึง โคตรรรรรรคิดถึง ,,


“แล้วนี้ถือไรขึ้นมาอะ”
จานสีหันไปหยิบกระดาษที่ผมถือติดมือขึ้นมาดู

“อือ สงสัยจดหมายขอเงินสนับสนุนโครงการอะแหละ” ผมตอบจานสีเสร็จก็ไม่ได้หันไปสนใจครับ
หยิบกีต้าร์มานั่งเล่นต่อ จนยูโรเดินขึ้นมาบอกว่าจะกลับแล้ว

“กูกลับแล้วนะมึง นั่งเหม่ออะไร เมียตายหรอ” เหอๆ ปากมึงนะยูโร

“มึงรีบกลับไปเลย ปากดี!” ผมชี้หน้ามัน แล้วก็เดินลงมาข้างล่าง
จะเดินไปส่งมันหน้าบ้านนั่นแหละครับ เพราะมันขับรถมากับเปาแค่ 2 คน

“กลับดีๆนะมึง แล้วยังไงโทรมาบอกด้วย” ยูโรบีบแตรดังๆ 2-3 ครั้งแล้วก็ออกรถไป
มึงมันบ้ายูโร! บีบแตรทำไมเนี้ยย ชาวบ้านได้แตกตื่นหมด
ปวดหัวครับ ,, เพื่อนแต่ละคนท่าทางจะไม่ค่อยเต็มกันเท่าไหร่แล้วละ
555+ ไม่ขาดก็เกินแล้วละครับงานนี้



ผมเดินกลับเข้ามาในบ้านก็เห็นพู่กันนั่งเล่นเกมส์กับไม้ทีต่อ
คือ .. มึงไม่ห่วงน้องมึงแล้วหรอวะ? 5555+
ผมเลยไม่สนใจครับ หันไปถามคนงานในบ้านว่าแม่จะกลับมากี่โมง
เค้าก็ตอบว่าไม่รู้ ผมเลยโทรสั่งพิซซ่ามากิน
เพราะคนทำงานในบ้านจะไป – กลับครับ ไม่ได้อยู่ที่บ้านด้วย


พอพิซซ่ามาถึงแล้ว ผมก็เรียกให้พู่กันกับไม้ทีมานั่งกินในห้องอาหาร
พวกมันก็ยอมครับ ปิดเกมส์แล้วล้างมือมานั่งทานพิซซ่า

“น้องกูอะ” เออครับ เพิ่งนึกออกหรือไงวะ

“เดี๋ยวกูไปตามเอง พวกมึงกินไปกันก่อนเถอะ”
ผมพูดเสร็จก็ลุกขึ้นแล้วเดินมาตามจานสีบนห้อง
แต่จานสีคุยโทรศัพท์อยู่ครับ พอผมเปิดประตูเข้าห้องไปจานสีก็วางสาย

“พิซซ่ามาแล้วหรอวะ” จานสีมันทำตัวมีพิรุธมากครับ อยู่ๆก็ถามพิซซ่า

“อืมม มาแล้ว ไปกินเถอะ” ผมก็ยืนรอมันอยู่ที่หน้าประตูห้องนั้นแหละครับ 555+

“โอเค ลงไปก่อนเลยเดี๋ยวลงตามไป” ทำตัวโคตรน่าสงสัยอะ
แต่ผมไม่ชอบเซ้าซี้ครับ
ก็เลยเดินลงมาก่อน สักพักจานสีมันก็เดินตามลงมา


พวกเรานั่งทานพิซซ่าไปกับเรื่อยๆ คุยกันไปด้วย
ไม้ทีมันท่าทางจะชอบพู่กันจานสีครับ คุยสนุกกับพวกพู่กันจานสีใหญ่เลยละ
พอพวกเราทานพิซซ่าเสร็จแล้ว ผมก็ไล่ให้ไม้ทีไปอาบน้ำ
พู่กันกับจานสีช่วยผมเก็บโต๊ะ แล้วก็ย้ายไปนั่งดูทีวีกัน
พอผมพาไม้ทีเข้านอนเสร็จแล้ว ก็มานั่งดูทีวีกับพวกมัน

“เออไม้ฉาก กระดาษวันนี้อะที่ไม้ขยำทิ้งอะ ทำไมไม่อ่านก่อนอะ” จานสียื่นกระดาษแผ่นเดิมกลับมาให้ผม

“อ่านแล้วนะ ว่าจะเอาไปไว้ให้แม่ในห้องเหมือนกัน คงขอเงินสนับสนุนแหละมั้ง” ผมดึงกระดาษกลับมาถือไว้
ก่อนจะอ่านข้อความในกระดาษอีกที เห้อออ ลืมใส่เบอร์ติดต่อมาได้ไงกัน

“แต่เค้าสนนะ เค้าอยากไปอะพู่กัน” จานสีแย่งกระดาษกลับไป แล้วก็ไปอ้อนพู่กันต่อครับ

“จะไปที่ไหนอะ มันบอกโรงแรมมาทุกสาขาเลยมั้งเนี้ย”
พู่กันอ่านจดหมายอีกรอบแล้วก็จิ้มๆนับจำนวนสาขาโรงแรมที่ระบุมาในจดหมาย
ก็จริงอย่างที่มันบ่นครับ ผมอ่านหลายรอบละ ระบุมาตั้ง 3 ที่

“เค้าจะไปกระบี่” จานสียกมือแล้วรีบบอกจังหวัดที่อยากไปเลยครับ

“กระบี่หรอ มันร้อนอะ ไม่อยากไปทะเล” พู่กันก็ค้านน้องซะไวเลย - -‘

“กระบี่ก็น่าสนนะ กูเบื่อกรุงเทพแล้ววะ เชียงใหม่ก็ไม่อยากไป เดี๋ยวนี้คนเยอะ” ผมก็เลยออกความคิดเห็นบ้าง

“ใช่มะๆ ไปกระบี่กันเหอะนะ” จานสีได้ที อ้อนต่อเลยครับ

“แต่เราจะติดต่อโครงการยังไงละ ในเมื่อมันไม่มีเบอร์ให้ติดต่อ ถ้าเราไปแล้วที่เต็มอะจะทำไง” พู่กันพูดน่าคิดครับ

“เค้าไม่ได้บอก แต่เค้าก็บอกท้ายจดหมายนี้ว่า ...
สนใจเข้าร่วมโครงการ กรุณานำใบประกาศนี้มายื่นได้ที่เค้าเตอร์โรงแรมค่ะ”

จานสีเอานิ้วไปชี้ๆตรงท้ายจดหมาย
เออจริงด้วยวะ 5555555+ ผมไม่ทันได้อ่านละเอียดขนาดนั้น

“แต่แม่ไม้ฉากจะยอมให้ไปหรอ” พู่กันอีกละครับ พูดความจริงทุกทีเลยนะ
นั่นสิ แม่จะยอมหรอ T^T

“ถ้าจานสีขอได้ ต้องไปนะตกลงไหม” จานสีส่งยิ้มหวานให้พวกผม
เหมือนจะมั่นใจครัวว่าต้องได้แน่ๆ เอาวะลองเชื่อมันซะหน่อย

“อืมม ถ้าจานสีขอได้ ก็ได้สิ”

“เย้ ได้ไปทะเลแล้ว”
จานสีลุกขึ้นมาเต้นดีใจใหญ่เลยครับ
ส่วนพู่กันก็ได้แต่มองน้องมันแล้วก็ยิ้มตลอดเลย
เห้อออ พวกมึง 2 คนนี้มันแค่พี่น้องใช่ไหมวะเนี้ยยย???



คืนนั้นแม่กลับดึกมากครับ พวกผมไม่ได้อยู่รอ ขึ้นมานอนก่อน
แต่พอตื่นเช้ามา แม่ก็เรียกผมเข้าไปคุยด้วย

“ไม้ฉาก ทานข้าวเสร็จแล้วตามแม่มาในห้องทำงานนะ”
แม่พูดจบก็เดินออกจากโต๊ะทานข้าวไป ผมหันไปมองหน้าพู่กันกับจานสี
พู่กันส่ายหน้าไปมา ส่วนจานสีส่งยิ้มให้ผมซะหน้าบานเลยครับ
สงสัยมันจะไปบอกแม่แล้วแน่ๆ
เห้ออ โดนบ่นแต่เช้าแน่ๆกู T^T


พอผมทานข้าวเสร็จก็เดินเข้ามาหาแม่ให้น้อง

“ไม้ฉากจะไปร่วมโครงการปั้นบ้านดินกันหรอ” พอผมนั่งปุ๊บ แม่ก็ถามเลยครับ

“ครับ เห็นพวกพู่กันจานสีมันบอกว่าอยากไปนะครับ” ผมก็ตอบไปตามความจริงนั้นแหละ
ตอนนี้หายใจไม่ทั่วท้องละ ไม่อยากโดนด่า - -‘
คือรู้สึกว่าช่วงนี้จะโดนมาเยอะมากแล้วไง

“ไปแล้วก็ดูแลกันดีๆละกัน อีก 2 – 3 วัน แม่ของพู่กันกับจานสีก็จะตามไป”
ห๊ะ ,, แม่บอกว่าไงนะครับ?

“แม่ให้ไปหรอครับ?”
ผมถามแม่อีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

“ใช่ แม่ให้ไป เพราะไม้ก็โตแล้ว และไม้ก็ทำให้แม่ดีใจและภูมิใจมามากแล้ว
ไปเที่ยวกับเพื่อนให้สนุกเถอะลูก กลับมาแล้วก็ต้องเข้าโรงเรียนแล้วละนะ”

โอ้ยยย แม่ชม   น้ำตาไหลเลยครับ T^T คำๆนี้รอมานานมาก
แม่บอกว่าแม่ดีใจ ,, แม่ภูมิใจในตัวผม
เย้!!!!

“ขอบคุณครับแม่” ผมเดินเข้าไปกอดแม่
ซึ่งมันน่าจะเป็นกอดที่ผมขาดหายไปนานจริงๆครับ
ไม่ได้กอดแม่มาตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี้ยย?

“เอาละ ไปเก็บของได้แล้ว ตอนบ่ายก็ต้องไปขึ้นเครื่องกันแล้วนี้”
แม่ผละผมออกจากอ้อมกอด แล้วแอบเช็ดน้ำตา 555+ เช็ดน้ำตาจริงๆนะผมเห็น

“ไปวันนี้หรอครับแม่?” ไวไปไหม นี้มันวันที่เท่าไหร่แล้ววะ??

“วันนี้วันที่ 26 แล้วนะลูก รีบๆไปเก็บของสิ แม่โทรจองตั๋วเครื่องบินให้แล้ว”
พอแม่พูดจบผมก็รีบวิ่งมาเก็บของเลยครับ


เจ้า 2 แฝดเก็บของเสร็จเรียบร้อย พวกมึงพร้อมมากเลยนะจริงๆ
ผมเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ลงมาข้างล่าง
แม่บอกว่าไปส่งพวกผมไม่ได้ เพราะมีนัดคุยงานลูกค้าต่อ
แต่ก็กำชับให้ผมโทรมารายงานตัวตลอด ห้ามหายไปไหน
พอพวกผมไหว้ลาแม่เสร็จแล้ว
คนขับรถก็พาพวกผมมาที่สนามบินครับ


“ทำไมแม่กูยอมง่ายจังวะ” ผมถามจานสี
ระหว่างที่นั่งรอเครื่อง ตอนนี้อยู่สนามบินละครับ

“ง่ายๆนิดเดียว ก็โทรไปบอกม๊ากูให้โทรมาขอให้ไงครับ” พู่กันมันตอบแทนจานสีครับ
555+ พวกมันนี้นะ จริงๆเลย

“แล้วถ้าแม่กูรู้ว่าม๊ามึงไม่มาละ จะทำไง” ผมรีบถามก่อนเลย
เพิ่งจะดีกับแม่ มีหวังงานเข้าอีกแน่ๆ

“ใครบอกละว่าแม่กูไม่มา เค้าจะมาแต่จะตามมาทีหลังเว้ยย ป่านนั้นพวกเราก็ยิ้มเริงร่ากันเต็มที่แล้ว”
พู่กันหัวเราะใหญ่เลยครับ นี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่พวกผมได้ไปทะเลด้วยกัน

“เห้ยๆ พวกกูก็ไปนะเว้ยย” เสียงของยูโรนี้หว่า
พอผมหันไปก็เจอยูโรกับเปา ลากกระเป๋าเดินเข้ามา

“พวกมึงก็ไปหรอ” ผมเดินไปรับกระเป๋าจากยูโรกับเปามาวางไว้ใกล้ๆกับกระเป๋าผม

“แน่นอน จะพลาดได้ไงวะ นี้คะน้ากับเลน่อนก็จะนั่งเครื่องจากเชียงใหม่ตามไปเหมือนกัน
ส่วนพ่อดาราคิวทองบอกว่าอีก 1 – 2 วันจะตามไป”
ยูโรตอบเสร็จก็ยกยิ้มเท่ห์ๆให้ผม
โอ้ยย มึงหล่อบาดจิตมากมั้ง มายิ้มให้กูเนี้ยย 555 +

“นี้สรุปพวกเราไปพร้อมหน้าหมดเลยดิ ขาดก็แต่ปั้นสิบเนอะ”
พอเปาพูดแบบนี้ ผมก็หุบยิ้มเลยครับ
จริงๆด้วย ,, ขาดก็แต่ปั้นสิบ T^T

“เอางี้นะ ,, พวกมึงอ่านจดหมายกันดีๆแล้วใช่ไหม กูถามจริงๆ”
จานสีมันหันมาถามพวกผมอีกครั้ง

“อืมม ดีแล้วดิ” ผมก็ตอบจานสีไปตามจริง อ่านจนจะท่องได้แล้วครับ

“มึงคิดว่าจดหมายฉบับนั้น ไม่มีอะไรจริงๆงั้นหรอ”
อ้าววว ,, จานสีพูดงี้หมายความว่าไงวะ???

“หมายความว่าไงอะมึง บอกกูดิ” พู่กันมันรีบถามจานสีเลยครับ

“ไม่บอกอะ อีกหลายชั่วโมงจะถึงกระบี่ พวกมึงลองอ่านดีๆ แล้วตีความได้ไงบอกกูด้วยละกัน”
พูดเสร็จจานสีก็ชวนพวกผมเข้าไปเช็คอิน แล้วเดินเข้าเกท เตรียมตัวไปกระบี่ละครับ


แต่ในจดหมายฉบับนั้น ,, มันมีอะไรวะ???
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-07-2015 01:04:56
เย้ ,, วันนี้มาดึกไปหน่อยนะคะ
วันที่ 07.07.2015 เป็นวันเกิดไม้ฉากนะคะ
ยังไงร่วมอวยพรให้ไม้ฉากกันหน่อยน๊าาา : )
เหมือนเดิมเลยย ,, มีคำผิดต้องขออภัยด้วยจริงๆ
และขอขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆกำลังใจที่ให้กันเสมอนะคะ


มาช่วยไม้ฉากกับเพื่อนๆ ตีความในจดหมายหน่อยเร็วๆ
ใครรู้แล้วแอบไปบอกเจใน inbox ได้น๊าา

(http://i57.tinypic.com/wwadjt.jpg)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 07-07-2015 09:12:37
ลองดูฟูลสต็อป กับการแบ่งประโยคดีๆครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-07-2015 09:38:10
ขัดใจจานสีจังเลยค่าา คือเราไม่ชอบ 'ความหวั่นไหว' ในตัวของน้องเขาเท่าไร (ทุกคนมีเราเข้าใจ แต่ดูเหมือนน้องเขาจะเยอะไปสักหน่อย เอ~ หรือว่าเราจะดิบเกินไปเลยไม่เหมือนคนอื่นเขาน้าา :laugh: ) แถมยังไว้ใจคนที่เพิ่งรู้จักกันได้ง่ายๆ แบบนี้อีก o16 เราไม่ได้หมายความว่าให้จานสีเกลียดอุ้มรักที่ทำกับปั้นสิบ -ไม้ฉากแบบนั้นนะคะ แต่ก็ควรคิดสักหน่อยไหมล่ะว่าคนอย่างอุ้มรักที่อยู่ดีๆ ก็เข้ามาหาจานสีที่เป็นเพื่อนกับคู่กรณีกันนี่มันมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล? เฮ้อ~ แต่ก็เอาเถอะค่ะ ถ้าตกหลุมรักหรือชอบเขาเข้าแล้วจริงๆ เราก็คงจะห้ามไม่ได้ล่ะนะ

รอตอนต่อไปนะคะอยากรู้เหมือนกันว่าในจดหมายนั่นมีอะไรซ่อนอยู่กัน น่าสงสัยไม่ใช่น้อย~

ปล. สุขสันต์วันเกิดนะคะไม้ฉาก :a13: คิดสิ่งใดก็ขอให้สมดังปรารถนาทุกๆ อย่างเลย ส่วนอุปสรรคที่มี ก็ขอให้ในระหว่างทางราบเรียบและข้ามผ่านไปสู่จุดหมายได้ในเร็ววันก็แล้วกันเน้ออ.. :L2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-07-2015 09:54:11
ไปหาปั้นสิบกัน อิอิ   :mew1: 
พี่อุ้ม เอาจริงใช่ไหมเนี่ย วุ่นวายจะแย่แล้วนะ สงสารแฝดอะ ดูมันเป็นอะไรที่ยาก ยากกว่าไม้กับปั้นอีก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 07-07-2015 11:39:11
เข้าใจอารมณ์จานสีนะ

เพราะเรายังเห็นใจอุ้มเลย มันแรงเหมือนกัน ใส่ร้ายระดับอาชญากรรมเลย อาจนำไปสู่การติดคุกได้
จานสีคงรู้สึกผิด ยิ่งเห็นอุ้มทำหน้าเหมือนเสียใจ (ไม่รู้เสียใจจริงเปล่า) เลยใจอ่อนมั้ง

แต่อุ้มจะเบนเป้าหมายละใช่มั้้ย อย่ามายุ่งกับปั้นอีกเลยนะ ขอร้อง ฮา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 07-07-2015 13:22:19
เราลองเดาๆ คำใบ้ในจดหมายนะ คืออ่านแค่ตรงจุดฟูลสตอปหรอ เหมือนขอความช่วยเหลือรึเปล่าคะ เราพยายามแกะมาก 5555 ยังไงมาเฉลยด้วยนะค้า..

ส่วนเรื่องของจานสี น้องเผลอชอบอุ้มรึเปล่าคะ หรืออาจจะแค่แบบรู้สึกดี หวั่นไหวนิดๆ แต่ไม่แนะนำน้า ถึงภายนอกอุ้มเหมือนจะดูดี แต่ที่ทำกับมายด์ไว้ ก็ไม่ไหวน้า...

ปล. สุขสันต์วันเกิดนะคะ ไม้ฉาก ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆค่ะ ติดอะไรก็ขอให้สมหวังทุกเรื่อง ดูแลปั้นสิบดีๆนะคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.28 || 7-07-58 || Up 1 % ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-07-2015 20:10:55
Ch 47  กระบี่ vs Friends || ไม้ฉาก
up 1%




ตอนนี้พวกผมอยู่บนเครื่องละครับ
จานสีบอกให้ผมอ่านจดหมายแล้วคิดให้ดีๆ แต่จดหมายตัวจริงอะอยู่กับมัน
แล้วมันส่งเป็นไฟล์รูปให้พวกผมแทน - -‘

“มึงยังคิดไม่ออกหรอ” เปามันสะกิดๆถามผม
ตอนนี้ผมนั่งข้างๆเปา ถัดจากเปาไปเป็นยูโร
ส่วนพี่แฝดทั้ง 2 นั่งข้างหน้าพวกผมครับ

“อือ มันดูยากวะ ซูมก็แล้ว อ่านจนท่องได้แล้วเนี้ย มันมีอะไรวะ”
ผมยื่นมือถือให้เปาดู เปามันก็แค่ยิ้มนิดๆครับ แต่ไม่พูดอะไรต่อ

“จะไปยากอะไร มึงก็ไม่ต้องไปตีความหมายอะไรหรอก ดีไม่ดีนะไอ้แฝดอาจจะแกล้งมึง”
ยูโรหันมาบอกผม  ก่อนจะดึงเปาให้ขยับไปใกล้ๆ มันจะได้ซบไหล่เปา
แมนอะ แมนโคตร .. นั่งซบไหล่เมีย ไอ้ยูโรเอ่ยยยยย!!!!


อื้มมม ,, แต่เอาจริงๆมันก็ตะขิดตะขวงใจเหมือนกันแหละ
จดหมายเหมือนของบสนับสนุน แต่ไม่มีเบอร์ติดต่อ
หรือชื่อเจ้าของโครงการเลย เอ่,,, นี้มันแผนการอะไรของแฝดหรือป่าววะ???
จานสียิ่งทำตัวน่าสงสัยอยู่
ผมนั่งคิดอะไรเพลินๆไปเรื่อยครับ จนตอนนี้ผมมาถึงกระบี่แล้ว
พอเราไปยืนรอรับกระเป๋ากันเรียบร้อยแล้ว ก็รอรถจากโรงแรมมารับ


“คิดออกยังไม้” จานสีเดินมาตบบ่าผม

“ยังวะ แต่ก็คิดว่ามันมีอะไรแปลกๆเหมือนกันแหละ” พอผมตอบมันเสร็จ มันก็หัวเราะผมครับ

“มึงนี้นะบางเรื่องควรฉลาดละเสือกโง่  กูไม่แปลกใจเลยทำไมยังไม่ได้ไอ้ปั้น”
พู่กันครับ พู่กัน กูไม่ไวไฟเหมือนมึงเว้ยยย !!

“พูดงี้มึงรู้แล้วอะดิ”

“รู้สิครับ” พู่กันมันยืดอกแบบโคตรจะภูมิใจอะครับ
แม่งงง หมั่นไส้ !!!

“รู้แล้วก็บอกมาดิ มัวแต่เต๊ะท่าหล่ออยู่ได้”
พู่กันมันเดินไปหยิบกระดาษจากมือของจานสีมา
แล้วก็ยื่นมาให้ผม

“กูไม่บอกหรอก แต่กูจะใบ้มึงอีกรอบ ,, มึงดูการวางรูปแบบของประโยคดีๆ
มันแปลกตาไปไหม อะไรที่มันดูวางไม่เป็นที่ หรือเตะตามึงอะ
มึงลองดูละกัน ขอให้มึงแก้โจทย์นี้ทันก่อนที่จะถึงโรงแรมนะ”
 
ผมยื่นมือไปรับจดหมายมาดูอีกครั้ง
เปากับยูโรเดินมาตบบ่าผม เหมือนให้กำลังใจ ก่อนจะเดินไปขึ้นรถตู้
จานสีกับพู่กันก็เดินตามไปอีกคู่ ผมเลยต้องลากกระเป๋าแล้วเดินตามพวกมันไป


“คุณน้าครับ อีกนานไหมครับว่าจะถึงโรงแรม” จานสีเอ่ยถามคุณน้าคนขับรถตู้โรงแรม

“อีกประมาณ 20 นาทีครับ” คุณน้าคนขับหันมาส่งยิ้มให้ ก่อนจะขับรถออกไป

“ไม้ มึงมีเวลา 20 นาทีนะเว้ยย ตั้งใจหน่อย” เปาครับ หันมาสั่งผม
แต่เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมทุกคนเหมือนแก้ได้แล้วละ เหลือแต่ผมหรอ???

“กูคนเดียวที่ยังแก้ไม่ได้หรอวะ?”
ผมหันไปมองหน้าเพื่อนๆ ซึ่งพวกมันก็พยักหน้าตอบผมมาทุกคนเลยครับ
ตายยละ ,, ทำไมผมช้ากว่าเพื่อนละ ปกติเรื่องเชาว์ปัญญาผมไม่เคยแพ้นะ


ผมตั้งใจอ่านจดหมายอีกครั้ง มันก็เหมือนเดิมครับ
ลองมองรูปประโยคแบบที่พู่กันบอก ,, อืมมมมม มันดูแปลกๆไปจริงๆด้วย
แต่ตรงไหนวะ ที่ทำให้จดหมายฉบับนี้มันดูติดๆตา ขัดๆตา ยังไงไม่รู้

“เอาปากกาไหมมึง เผื่อจะช่วยให้มึงแบ่งคำง่ายขึ้น” จานสียื่นปากกามาให้ผม
แต่พวกยูโร กับพู่กัน มันนั่งขำผมครับ
คือ ,, มันน่าขำตรงไหนวะเนี้ยยย!!!!!!
โอ้ยยย เอาปากกามาก็แค่นั้นแหละ นึกไม่ออกอยู่ดีอะ T^T



“มึงอย่ารนดิวะ ไม่ยากเลย” จานสีเป็นคนเดียวที่ไม่หัวเราะผมครับ
ตั้งสติหน่อยไม้ฉาก !!!
ผมใช้ปากกาวงกลมตรงคำที่มีจุดๆข้างหลัง
เพราะผมว่ามันวางจุดผิดที่ และนี้มันภาษาไทยนะ
จบประโยคไม่น่าใส่จุดแบบนี้ปิดท้ายคำ
พอผมวงกลมคำได้ ก็มองหาจุดที่ผมสงสัยอีก
แต่เดี๋ยวนะ ….

“ 26  โรงแรมเซลทรัล  กระบี่ ปั้น รอ อยู่ ที่ โรงแรม”



ตึก ตึก ตึก

เสียงหัวใจผมเต้นโคตรดังเลยครับ
รอบๆตัวผมได้ยินแต่เสียงเฮ เสียงโห่ร้องของพู่กันกับยูโร

“ไอ้เชรี้ยไม้ เรื่องที่มันง่ายๆนี้คิดโคตรนานเลย ดีนะที่มึงคิดทัน 5555” ยูโรหันมาตบหัวผม
แต่ผมไม่โกรธละครับ  อารมณ์ตอนนี้ถ้าพู่กันถีบผมยังยิ้มเลยครับ

“มึง ปั้นอยู่ที่โรงแรมหรอวะ จดหมายนี้ปั้นส่งมาใช่ไหมวะมึง”
ผมถามพวกมันอีกครั้ง แต่เสียงผมนี้คือสั่นไปหมดละครับ
พูดผิดๆถูกๆไปหมดแล้ว ตื่นเต้นจนเสียงหัวใจจะดังกว่าเสียงพูดแล้วครับ

“อืมม ก็ตามที่มึงพูดมานั้นแหละ” จานสีส่งยิ้มให้ผม
ก่อนจะหันไปบอกให้พู่กันเตรียมตัวลงรถ


ตอนนี้รถตู้มาจอดที่หน้าโรงแรมแล้วครับ
พอผมเดินมาจากรถได้ก็รีบพุ่งไปที่ล๊อบบี้โรงแรมเลย
หันมองซ้ายขวา มองไปรอบๆก็ไม่เจอปั้นสิบ
หรือว่าพวกมันจะหลอกผมอีกวะ???


“ไหนวะปั้นสิบ นี้พวกมึงหลอกกูปะเนี้ย”

ผมถามพู่กันทันทีที่มันหิ้วกระเป๋าเดินตามเข้ามาในโรงแรม

“โง่อีกแล้วนะ ในจดหมายบอกว่าถ้าสนใจให้ติดต่อที่เค้าเตอร์โรงแรม มึงไปติดต่อยังละ”
พู่กันเดินนำผมไปยังเค้าเตอร์โรงแรม ก่อนจะบอกกับพนักงานต้อนรับว่า ...

“มาเรื่องปั้นก้อนดินครับ” พนักงานยิ้มรับ ก่อนจะหันไปหยิบพวงกุญแจส่งมาให้พู่กัน

พอได้พวงกุญแจแล้วพู่กันก็เดินมาหาพวกผม

“แค่นี้เอง แค่มึงทำตามที่จดหมายบอก ยากตรงไหนวะไม้ฉาก”

“โอ้ยยพวกมึงอย่าแกล้งกูดิวะ เอากุญแจมา ปั้นสิบอยู่ไหน พวกมึงแม่งงงง!!!”
ผมเริ่มโวยวายใส่พวกมันแล้วครับ คือพวกมันรู้มาตลอดอะ แต่ไม่บอกผม
แล้วนี้คือมาถึงที่ละ ผมยังไม่เจอปั้นสิบเลย
แล้วพวกมันยังลีลาอีกนะ โอ้ยยย  T^T

“มึงใจเย็นๆดิวะ 5555+” ยูโรครับ เสียงหัวเราะของมันนี้คือโคตรจะสะใจอะ

“อะนี้ห้องของมึง รีบไปเลยไป แม่งงง รีบร้อนจังนะ”
จานสียื่นกุญแจห้อง 1212 มาให้ผม
ผมไม่สนใจกระเป๋าละครับ วิ่งไปกดลิฟท์แล้วรีบไปที่ชั้น 12 ทันที
เหอๆ ลิฟท์แม่งก็ช้าวะ กูวิ่งไวกว่ามั้งเนี้ยยย
คือถ้ามีคนกดลิฟท์ระหว่างชั้นตอนนี้ผมโคตรโกรธอะครับ

“ตึ้ง”

เสียงลิฟท์เปิด เมื่อมาถึงชั้น 12
ผมเดินมองป้ายหน้าห้องไปเรื่อยๆ หาห้อง 1212
ใจก็เต้นแรงมาก มันทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว
ตื่นเต้นที่จะได้เจอปั้นสิบ แต่ก็กลัวว่าพวกมันจะโกหกผม


พอมาถึงหน้าห้อง 1212
ผมยืนทำใจนิ่งๆอยู่แป๊บหนึ่ง ก็ไขกุญแจเข้าไป
อื้มม พอเดินเข้ามาในห้องผมก็มองหาปั้นสิบ
ที่เตียงนอนไม่มี หรือว่าอยู่ในห้องน้ำ
ผมเดินไปดูในห้องน้ำก็ไม่มี

เห้ออออ นี้ผมโดนพวกมันหลอกจริงๆสินะ
ผมนั่งลงที่ปลายเตียง … ถอนหายใจโคตรจะแรงอะครับ
น้ำตาแม่งงก็จะไหล ,, แบบมันหวังว่าจะเจอปั้นสิบอะ

ระยะเวลาแค่ไม่กี่นาทีจากชั้นล่างมาชั้น 12
มันนานมากสำหรับผม ,,
พอเปิดห้องมาไม่เห็นปั้นสิบ ทุกอย่างมันดับลงทันทีเลยครับ



“พวกมึงทำไมต้องหลอกกูด้วยวะเนี้ยย!!”

ผมก้มหน้าลงกับฝ่ามือตัวเอง เอามือเช็ดน้ำตาที่มันคลอออกมา
ทั้งคิดถึงปั้นสิบ ทั้งผิดหวังที่ไม่ได้เจอ  ทั้งโกรธเพื่อน .. สารพัดอะครับอารมณ์ตอนนี้




แต่สักพักก็มีคนมากอดผมจากทางด้านหลัง



“ร้องไห้ทำไมครับ”
เสียงที่คุ้นหู มาพร้อมๆกับอ้อมกอดที่คุ้นเคยครับ




ปั้นสิบ!!!
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-07-2015 20:12:36
วันนี้เจมาอัพแค่ 1% ก่อนเนอะ
พอดีเจปรับยาแล้วมันเพลียๆนะคะ เลยนอนดึกไม่ไหว

ตอนนี้ปั้นสิบกลับมาแล้ว ,, ตอนต่อจากนี้จะหวานแค่ไหนติดตามกันด้วยนะ
มีคำผิดยังไงขออภัยไว้ก่อนเนอะ
แล้วก็ขอบคุณคะสำหรับคอมเมนต์ที่มีให้เจเสมอเลย

วันนี้ 07.07.2015 วันเกิดไม้ฉากนะคะ
อย่าลืมอวยพรให้ไม้ฉากกันนะ = )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-07-2015 20:43:02
55555555555
ขำไม้ฉาก รู้ตัวช้าดีจริงๆ  :hao7:

(แต่ปั้นนี่แผนสูงจริง ไอเดียเกร๋นะคะน้อง)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-07-2015 20:58:54
 :mc4:   ปั้นสอบโอ๋คนขี้แยหน่อยเร้ว
ปั้นสิบคงเป็นของขวัญที่ดีที่สุดและที่อยากได้มากที่สุดอยู่แล้วงั้นเราขอให้มีอะไรๆดีๆเกิดขึ้นในห้อง1212สมใจหวังก็แล้วกันนะ. 
ไปเถิดทั้งคู่ไปสู่ประตูสวรรค์.  :hao6:   แม่ยกลุ้นกันเหนื่อยแล้วบอกตรงๆ

อิอิ. ขอบคุณค่ะคุณเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-07-2015 22:49:42
ไม้ฉากจัด. ฟูลออปชั่น. ให้ปั้นสิบ. ที่กระบี่.
 :oo1:
ฮ่าฮ่า



 :a13:
มีความสุขมากๆนะ
นนต.ไม้ฉาก


 :กอด1: มูเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-07-2015 23:06:26
อ้อยยยยย!! เจอก่อนจากหรือไงนี่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 08-07-2015 11:53:46
ไม้ฉากร้องไห้เลยเหรออออ  สุขสันต์วันเกิดนะไม้ฉาก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-07-2015 20:33:41
จะมาบอกว่าวันนี้ไม่อัพคะ 555+
ไปหาหมอมาเมื่อเช้าหมอยังสั่งให้พักต่อ
ก็เลยแว๊ปปมาสปอย>/////<



“คิดถึง” ปั้นสิบมันบอกผมครับ

“คิดถึงมากกว่า”  ผมดึงปั้นสิบให้นั่งลงบนเตียง
เรา 2 คน นั่งมองหน้ากันอยู่แบบนั้น
จนกระทั่ง ......


โอเค ,, ที่เหลืออ่านต่อพรุ่งนี้น๊าาา : )



มีคนแอบไปกินอาหารเกาหลี ฉลองวันเกิดมาแหละ '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-07-2015 20:41:08
ว้ายๆเค้าเห็นคนหน้าหม้อในรูปด้วยล่ะ. นั่งหน้าหม้อไฟเชียว.   :katai2-1:   รอจ้า. พักผ่อนมากๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-07-2015 21:06:51
เปิดตัวหน้าชัดไปหน่อย ไม่เป็นไรเหรอคะ คุณเจ?

ภาพข้างหลังโอเคนะ   แต่ภาพเห็นหน้านี่ เรากังวลเรื่องความเป็นส่วนตัวของน้องค่ะ ยิ่งถ้าหากว่าแชร์กันไปเรื่อยๆแล้วก็

เรื่องพู่กัน + จานสีกับอุ้มนี่ไม่รู้สิ ใจจริงแล้วห่วงเพราะว่าทำกันแรงมากๆ  ยิ่งตอนหลังจานสีกับอุ้มมามีท่าทีกันแล้วแบบ.....น่ากังวล  ห่วงนั่นแหละ  กลัวว่าอุ้มจะทำอะไรที่ย้อนรอยสองคนนั้น

ปั้นกับไม้มาเจอกันหวังว่าสถาณการณ์ที่บ้านน่าจะลงเอยหรือดีขึ้นแล้วนะ

คนแก่บ่นไปแหละค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-07-2015 21:21:22
ขอบคุณที่เตือนค่า ,, เจลืมนึกถึงข้อนี้ไปเลย
ยังงั้นขออนุญาติเอาออกก่อนนะคะ

^____^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Tinton ที่ 08-07-2015 22:51:33
ไม้ฉากถึงกับร้องไห้เลย โอ๋ๆๆๆ 555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-07-2015 00:08:21
เจปรับยาอยู่น๊าา,, เดี๋ยวรีบมาอัพให้นะคะ
ยังไงฝากเพจด้วยนะคะ ,, มีบางโมเม้นต์บางเรื่องจะปจ้งให้ทราบในเพจเนอะ ,,


ฝันดีนะคะ..รักษาสุขภาพกันด้วย~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-07-2015 00:44:30
พรุ่งนี้เจมาอัพนะคะ :')
แอบอู้ไปหลายวันเลย,, ยังไม่ลืมกันใช่ไหมมม?

เอาเตตัสหนุ่มๆมาฝาก
(http://i62.tinypic.com/2ms4k8m.jpg)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 14-07-2015 08:48:04
รออ่านนะค้าาาาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 14-07-2015 22:47:49
รออยุ่จ้า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 46 || P.28 || 7-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ineverlove ที่ 14-07-2015 22:57:55
รอ ฉากหน้าเข้าด้ายเข้าเข็มแน่ๆ เลย หายไปนานแบบนี้ :haun4:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-07-2015 00:17:25
Ch 47  กระบี่ vs Friends || ไม้ฉาก
ฉบับเต็ม .. ต่อจาก 1% ครั้งก่อนนะคะ




แต่สักพักก็มีคนมากอดผมจากทางด้านหลัง

“ร้องไห้ทำไมครับ”
เสียงที่คุ้นหู มาพร้อมๆกับอ้อมกอดที่คุ้นเคยครับ


ปั้นสิบ!!!

ผมรีบจับแขนเล็กๆนั้นไว้ ก่อนจะหันหน้าไปดู
ปั้นสิบ ปั้นสิบจริงๆด้วย T^T


“ปั้น”
น้ำตามาเลยละงานนี้ โอ้ยย อายก็อาย แต่ห้ามไม่ไหวแล้วอะ

“เห้ยยร้องไห้ทำไม ไม่ดีใจหรอเห็นกูอะ”
ปั้นสิบยกชายเสื้อกล้ามมาซับน้ำตาให้ผม
แม่งงง มาถึงก็อ่อยเลยนะ ท้องมึงมีกล้ามด้วยอะ ขาววอีก -,,-
(เอ้ยย   ไม่ใช่เวลาหื่นเว้ยยไม้ฉาก)


“ก็กูคิดถึงอะ  นึกว่าพวกมันแกล้ง เมื่อกี้มองหาแล้วไม่เจอด้วย   ฮึก ,, แล้วมึงไปซ่อนกูทำไมอะ”
ผมพูดว่ามันไปก็สะอื้นไปด้วย .. หมดกันกู ภาพลักษณ์โคตรแมนของกู
ตอนนี้ร้องไห้ให้ปั้นสิบปลอบเฉยเลย


“5555 โอ๋ๆ กูไม่ได้แอบ กูนอนอยู่ตรงระเบียงห้อง ทำไมมึงไม่เดินให้ทั่วๆห้องละ”
ปั้นสิบเอามือมาขยี้ผมเล่น แล้วก็เอามือมาเช็ดๆน้ำตาให้ผม

“ก็กูนึกว่าโดนหลอกอะ” ผมก็พยายามจะหยุดน้ำตาตัวเองนะครับ
แต่ยิ่งมันมาโอ๋ ยิ่งมันมากอด ผมยิ่งร้องไห้

“มึงอะ ไม่แมนแบบนี้จะดูแลกูได้หรอ ไม่เอาดิไม่ร้องนะ”
คราวนี้ปั้นสิบดึงผมไปกอดเลยครับ
แล้วคือมันอะนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียง พอมันดึงผมไปกอด
หน้าผมก็อยู่ตรงท้องมันพอดี 5555+

“คิดถึง” ปั้นสิบมันบอกผมครับ

“คิดถึงมากกว่า” ผมดึงปั้นสิบให้นั่งลงบนเตียง
ตอนนี้ผมกับปั้นสิบ นั่งมองหน้ากันนิ่งๆ


แต่ก่อนที่ผมจะอ้าปากพูดอะไรกับปั้นสิบต่อ
เสียงมารทั้งหลายก็ดังมาเลยครับ

“ปิดประตูห้องบ้างสิพวกมึง นี้ถ้าคนอื่นผ่านมาเห็นทำไงวะเนี้ยย” จานสีบ่นใหญ่เลยครับ 555+

“ทำไมไม่จูบวะ แพ้พนันยูโรเลยอะ” พู่กันบ่นอิดออดๆ ก่อนจะควักกระเป๋าเงินมาหยิบเงินให้ยูโร

“เอาเงินมาเลยมึง   กูบอกแล้วว่ามันไม่จูบกัน” ยูโรยื่นพิงประตูห้อง แล้วก็แบมือไปรอรับเงินจากพู่กัน

ดูมันแต่ละคนสิครับ - -‘

“พวกมึงแอบดูหรอเนี้ย”
ปั้นสิบมันลุกไปยื่นข้างๆเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี้ย
เมื่อกี้ยังนั่งจับมือผมอยู่บนเตียงอยู่เลย

“ปั้น มึงถามใหม่อีกครั้งได้นะ กูไม่ได้แอบ พวกมึงนั้นแหละจะโชว์หนังสดให้พวกกูดู ประตูห้องก็ไม่ปิด”
เปามันเดินเข้ามาตบหัวปั้นสิบ แล้วก็บ่นที่ผมไม่ยอมปิดประตู

“เอ่อกูลืมเองอะ มัวแต่วิ่งเข้ามาดูปั้นมัน  งั้นพวกมึงก็เห็นกูร้องไห้อะดิ”
ผมหันไปมองหน้าพวกมันรายคนเลยครับ
แต่ละคนหัวเราะเยาะเย้ยผมมาก อายสิกู อายมากก T^T

“เค้านึกว่าโดนหลอกอะ ปั้นอะหลบเค้าทำไม”
ยูโรมันแกล้งทำท่าร้องไห้ แล้วเอามือไปทุบๆอกพู่กัน

“โอ๋ๆไม่ร้องนะครับไม้  เดี๋ยวคืนนี้ปั้นให้เบิ้ล 2 รอบเลย”
พู่กันมันก็ทำท่าเข้าไปกอดยูโร ก่อนจะชูนิ้วมาสองนิ้ว

“2 รอบบ้าอะไรพวกมึง ไปแดกข้าวเลย กูรอพวกมึงนานมาก ข้าวก็ไม่ได้กิน”
ปั้นสิบเดินเข้าไปแทรกกลางของยูโรกับพู่กัน
ก่อนจะโวยวายใส่พวกมัน 2 คน 5555+ แล้วก็หันมาชวนพวกผมไปทานข้าวครับ

“มึงอะไปล้อปั้นมันทำไม ดูดิมันอายหน้าแดงหมดแล้ว”
เปาเดินไปตบหัวยูโร ก่อนจะหยุดยืนข้างๆยูโร
แล้วก็ชี้หน้าปั้นสิบ ที่ตอนนี้ยืนหน้าแดงอยู่หน้าห้องละครับ

“พวกมึงอะพอๆกันเลย ไม่ต้องมาล้อกู จะแดกไหมอะข้าว”
พอสิ้นคำของปั้นสิบ ทุกคนก็ตอบพร้อมเพรียงกันมากครับ

“กิน”

เพราะตอนนี้ก็จะเย็นละครับ ได้ทานแต่มื้อเช้าที่บ้าน
หลังจากนั้นก็กินแต่ขนมมานิดหน่อย


พวกผมก็เลยเดินลงลิฟท์มาหาร้านอาหารข้างๆโรงแรมทาน
ระหว่างที่เดินออกมาหน้าโรงแรม และกำลังหาร้านอาหารกันอยู่
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆปั้นสิบ ก่อนจะเนียนครับ จับมือปั้นสิบแล้วก็ชี้ไปทางทะเล

“ปั้นๆ ทะเลสวยเนอะ”

“อืมม สวยดิ เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปสระมรกต สวยมากๆ”
ปั้นสิบมันหันไปมองทะเล
แล้วก็หันมาบอกกับผมก่อนจะยิ้มกว้างให้ผมครับ
อยากมีความสุขแบบนี้นานๆ >////<


ตอนนี้พวกผมก็เดินตามเพื่อนๆเข้ามาในร้านอาหารละครับ

“คือเอาจริงๆนะ พวกเราก็แมนๆอะ มากัน 5-6 คน พวกมึงจะเดินจับมือกันทำไมวะ กลัวหลงหรอ?”
ไม่ทันที่พวกผมจะได้นั่งเลยครับ  พู่กันมันก็แซวเลย
ปั้นสิบก้มมามองมือที่ผมจับไว้ แล้วก็หน้าแดงเลยครับ มันจะดึงมือออก
แต่ผมไม่ยอม จับมันแน่นกว่าเดิมอีกครับ 555+

“แน่นอนอะ กูกลัวแฟนกูหาย แล้วมึงจะทำไมครับ”
พวกมันก็โห่ร้องแซวกันใหญ่ ปั้นสิบแม่งก็เขินซะรุนแรง
ต่อยผมเข้ามาเต็มๆอกเลย

“พอเลยพวกมึง ว่าจะเลี้ยงซะหน่อย แม่งงง ไม่เลี้ยงละ”
พอมันดึงมือมันออกจากมือผมไปได้
มันก็ดึงเก้าอี้ออกมานั่ง ก่อนจะบ่นๆว่าเพื่อนมันต่อ


พวกผมก็ทานข้าว คุยกันเถียงกันบ้างไปเรื่อยๆ
จนเรียกเช็คบิลแล้วเดินออกจากร้านมาก็ทุ่มกว่าๆแล้วครับ

“คืนนี้เอาไง ไปไหนต่อวะ”
พู่กันขาแดนซ์รีบถามทันทีเลย

“ไม่ไปอะ กูจะนอนพัก นอนบ้านไม้ฉากมาหลายคืนกูโคตรจะเกร็งเลยอยากนอนสบายๆ”
จานสีก็ตอบปิดทางแดนซ์ของพี่มันเลยครับ 5555+

“กูอยากว่ายน้ำวะ กูเห็นที่โรงแรมมีสระนิ ไปว่ายน้ำกันมึง” ยูโรเสนอความคิดเห็น

“อืมม เอาดิ พรุ่งนี้จะได้ไปเล่นน้ำทะเลอย่างเดียว” ปั้นสิบก็เออออไปกับยูโรด้วย
เลยสรุปกันได้ว่า กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปเจอกันที่สระว่ายน้ำโรงแรม



พอมาถึงชั้น 12 ก็แยกย้ายกันเข้าห้อง 
ห้องพักพวกผมอยู่ติดๆกัน
ของผมกับปั้นสิบ 1212
ของยูโรเปา 1214
ส่วนพู่กันจานสี 1215


พอผมเดินเข้าห้องมาได้ ปั้นสิบก็ถามว่ากระเป๋าเสื้อผ้าผมอยู่ไหน
เออ .. นั้นดิอยู่ไหน? 55555+
รีบวิ่งมาหาปั้นสิบจนลืมยกกระเป๋าตัวเองขึ้นมา

“สงสัยอยู่กับพวกพู่กันมั้ง เดี๋ยวเดินไปเอาก่อน ปั้นเตรียมชุดก่อนเลย”
ผมพูดเสร็จก็เดินมาหน้าห้องพู่กันกับจานสี
กำลังจะยกมือเคาะห้องเลยครับ เสียงพู่กันก็โวยวายดังออกมา

“นี้กูบอกแล้วนะว่าอย่าติดต่อกับมัน  ทำไมวะอยากได้มันเป็นผัวมากใช่ไหม”

มันสองคนทะเลาะอะไรกันวะ???

“อย่ายุ่งกับชีวิตส่วนตัวคนอื่นมากได้ป่ะ   
เป็นพี่น้องกันนะเว้ย ไม่ใช่เจ้าของชีวิตกัน”

เอาละดิ จานสีดันเถียงเข้าไปอีก
ผมว่าเรื่องจะยาวนะครับ ผมเลยรีบเคาะประตูห้องพวกมันก่อนที่จะทะเลาะกันหนักกว่าเดิม

ก๊อก ก๊อก

“พู่กัน จานสี กูไม้ฉากนะเว้ย กระเป๋ากูอยู่กับมึงป่าววะ”
เสียงข้างในหยุดเถียงกันละครับ
สักพักพู่กันก็เปิดประตู  เอ้ออใช้คำว่าเปิดก็ได้มั้งครับ
แต่มันเหมือนกระชากประตูแรงๆมากกว่า - -‘

“อยู่ในห้องอะ เข้าไปเอาดิ กูไปรอที่สระว่ายน้ำก่อนนะ”
พู่กันเดินออกไปเคาะห้องเรียกยูโร
สักพักมันก็เดินไปสระว่ายน้ำกับยูโรก่อน
ผมเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าในห้อง แต่ก็เจอสภาพกระเป๋าเสื้อผ้าของพวกมันโดนรื้อซะกระจายเลยครับ


“มึงหยิบของมึงไปเถอะ ไม่ต้องสนใจหรอก มันอารมณ์ร้อนแบบนี้แหละ”
จานสีนั่งนิ่งๆอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี บอกกับผมที่กำลังยืนมองความวุ่นวายตรงหน้า

“เออคือ มึงโอเคไหมวะจานสี” ผมหันไปมองหน้ามัน
ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง

“อืมม โอเค กูชินแล้วละ” จานสีหันมาพยักหน้าให้ผม
จริงๆผมก็อยากถามต่ออะนะ แต่ก็ถ้ามันอยากบอกมันคงบอกละมั้ง?

ผมเดินถือกระเป๋ากลับมาที่ห้อง เจอปั้นสิบกำลังรื้อกระเป๋าอยู่

“หาอะไรวะ รื้อซะของกระจายไปหมดละ”
ผมวางกระเป๋าตัวเองไว้ข้างๆเตียง
ก่อนจะเดินไปนั่งดูปั้นสิบมันรื้อของที่เตียงนอน

“หากางเกงว่ายน้ำอะดิ  เหมือนจะหยิบมา แต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน”
มันพูดไปก็ค้นหาเสื้อผ้าในกระเป๋าต่อ
ผมมองดูสักพักแล้วเริ่มรำคาญครับ 555+
คือมันรื้อๆกระเป๋านะ แต่มันไม่หยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า
แบบนี้มันจะเจอไหมละครับ  ผมเลยจับข้อมือมันไว้

“มานี้ ไม้ทำให้”
ปั้นสิบมันมองหน้าผมนิดหนึ่ง ก่อนจะขยับตัวไปนั่งที่โซฟาข้างๆที่นอนแทน

“มึงต้องเอาเสื้อผ้าออกมาวางในตู้เสื้อผ้าก่อนดิวะ   ค้นแบบนั้นจะเจออะไรละ เสื้อผ้ายับหมด”
ผมหยิบเอาเสื้อผ้าของปั้นสิบมาวางในตู้เสื้อผ้า  แยกกองเสื้อ กับกางเกงอย่างละกอง
กำลังจะหันไปหยิบของในกระเป๋าต่อ แต่ปั้นสิบมันวิ่งเข้ามาขวางไว้ก่อน

“โอเคๆ ที่เหลือกูทำเอง มึงไปเตรียมของๆมึงเถอะนะ”
ปั้นสิบรีบดันๆผมให้ไปทางกระเป๋าผมที่วางไว้
ทำตัวน่าตลกอีกละ ,, เมื่อกี้ยังนั่งดูเฉยๆเลย
ผมก็ไม่เถียงอะไรครับ ไปแยกชุดตัวเองมาใส่ในตู้เสื้อผ้าบ้าง


พอผมแยกของๆผมเสร็จแล้ว กำลังจะเข้าไปเปลี่ยนใส่กางเกงว่ายน้ำในห้องน้ำ
หันไปก็เห็นปั้นสิบยืนอยู่กับกระเป๋ามันเหมือนเดิมนั้นแหละ

“อ้าวว หาไม่เจอหรอ มานี้มะ ที่เหลือกูทำให้”
ผมก็เลยจะเดินเข้าไปแยกผ้าที่เหลือให้มันต่อ แต่มันดันอกผมไว้

“เห้ยย นี้มันเหลือแต่กางเกงในกูแล้วว กูแยกเองนะ มึงไปเปลี่ยนชุดก็ไปดิวะ”
อ่อออ  นี้สินะที่ไม่ยอมให้แยกให้ 55555+
กางเกงใน 555+  พูดแล้วหน้าแดงด้วยนะครับ
โคตรจะน่ารักอะ >/////<

“โห่วว แค่กางเกงในเอง เยอะกว่านั้นก็เห็นมาละเถอะ จริงปะละ”
ยิ่งเห็นมันหน้าแดงยิ่งอยากแกล้งครับ 555+
ผมเลยดันตัวเข้าไปหามัน แต่มันก็ดันอกผมออก

“อย่ามาทะลึ่งเลย ไปไวๆเลย เดี๋ยวพวกมันก็ล้ออีกหรอก”
ปั้นสิบที่หน้าแดงอยู้แล้ว ตอนนี้แดงไปถึงหูแล้วครับ
เอาไว้แกล้งต่อคืนนี้ก็ได้ครับ เพราะยังอยู่ด้วยกันอีกหลายคืน 555+

“โอเคๆ งั้นกูไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนละ มึงก็รีบๆเก็บกางเกงในเข้าละ ถ้ากูออกมายังเก็บไม่เสร็จเดี๋ยวกูช่วย”
คราวนี้มันไม่ดันอกละครับ เล่นนั่งลงกับเตียงละเอาตีนมาถีบตัวผมเลย
ผมเลยเดินเข้ามาอาบน้ำเปลี่ยนใส่กางเกงว่ายน้ำ


พอผมเดินออกจากห้องน้ำมา ปั้นสิบมันก็รีบแทรกตัวเข้ามาในห้องน้ำ
แล้วรีบกดปิดล๊อคห้องน้ำเลยครับ  อะไรของมัน เนี้ยย 555+
ผมได้แต่นึกขำท่าทางของมัน   ผมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ มานั่งดูทีวีรอปั้นสิบ
จนสักพักปั้นสิบก็เดินออกจากห้องน้ำมา แต่มันไม่ได้ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำครับ
มันใส่เสื้อยืดทับไว้  เสื้อยืดยาวจนปิดกางเกงว่ายน้ำพอดี

“ไปยัง”
ผมมัวแต่นั่งมองมัน จนมันต้องตะโกนเรียกผม
มึงจะตะโกนทำไมวะ ห่างกันแค่ 3 ก้าวเนี้ย - -‘

“อ่ออ อืมมๆ ไปดิ”
ผมแกล้งทำท่าลุกขึ้นยืน แล้วแกล้งเซลงมานั่งอีกรอบ

“เห้ยย เป็นไรวะไม้”
ปั้นสิบมันตกใจที่เห็นผมเซลงมานั่ง
เลยวิ่งเข้ามาจับตัวผมไว้
ผมก็เลยดึงตัวมันเข้ามากอด มันเลยล้มมานั่งตักผมพอดีครับ

“ไม่ได้เป็นไรอะ แกล้งล้มเรียกร้องความสนใจจากแฟน”
พอผมตอบมันเสร็จ ก็เงยไปมองหน้ามัน
ปั้นสิบเอามือมาหยิกแก้มผมเลยครับ

“โอ้ยยๆ เบาๆดิ”

“มึงนี้มันติดเชื้อยูโรมาใช่ปะ  พอๆเลย  ไปว่ายน้ำเถอะเพื่อนๆรอ”

พอมันหยิกแก้มผมเสร็จก็ทำท่าจะลุกออกจากตักผม
แต่ผมไม่ยอมละครับ ตั้งแต่มายังไม่ได้กอดให้หายคิดถึงเลย

“จูบก่อนดิ เดี๋ยวจะปล่อย นะ นะ นะ จูบก่อน”
ผมยื่นหน้าเข้าไปจะจูบปั้นสิบ แต่มันดันเอามือมาปิดปากผมไว้
ให้มันได้งี้ดิ - -‘ แฟนใครวะแม่งงง!!!!

“ใจร้อนเนอะ อยู่ด้วยกันอีกตั้งหลายคืน  มึงจะจูบกูตอนนี้เลยใช่ไหม? แล้วคืนนี้จะไม่จูบ?”
อ้าวว ๆ ถามแบบนี้มีได้เสียดิ ( ทำเสียงแบบยูโร 555+)

“จูบหมดอะ ขอก่อนไม่ได้หรอวะ คิดถึงจะตายห่า ตั้งแต่วันที่แม่เข้าไปหาที่ห้อง
แล้วมึงก็ไม่ได้มาโอ๋กูเลย กูมีแผลด้วยนะ ดูดิๆ มีแผลเป็นด้วย”

ผมก็พูดงอแงใส่มันใหญ่เลยครับ 555+
รู้สึกว่าตัวเองทำตัวงี่เง่าแม่งงก็วันนี้แหละครับ
เมื่อตอนเจอกันร้องไห้ ตอนนี้ก็ยังงอแงจะให้มันจูบอีก
หมดกันละภาพลักษณ์อันโคตรจะแมนของผม - -‘

“เออไหนๆ ขอดูแผลหน่อยดิ” เหมือนมันเพิ่งนึกได้ครับ
มันปลดเชือกเสื้อคลุมอาบน้ำของผมออก ก่อนจะเปิดดูรอยแผลที่ไหล่ขวาของผม

“ยังเป็นแผลแดงๆอยู่เลย เจ็บมากไหมวะมึง ,, กูขอโทษแทนแม่กูด้วยนะ”
มันพูดเสร็จก็เอามือลูบที่แผลผมเบาๆ

“ถ้ามึงยอมให้กูจูบ เชื่อดิกูหายเจ็บเลย”
ผมยื่นหน้าไปตอบมัน แล้วก็ส่งยิ้มหวานๆให้มันด้วยครับ
เอาดิ ,, จะใจแข็งไม่ยอมให้แฟนจูบก็ให้มันรู้ไป

“มึงนี้มัน … จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม?” ปั้นสิบหันมามองหน้าผมดุๆ
แต่ก็ก้มลงมาจูบซับที่แผลผมเบาๆ
วินาทีที่ปากของปั้นสิบ สัมผัสกับเนื้อตรงไหล่ผม
ตัวผมโคตรจะตื่นเต้นเลยครับ มันเป็นความรู้สึกแบบ … อืมม รู้สึกดี ^/////^


ปั้นสิบก็ยังจูบซ้ำๆที่แผลผมอีกหลายครั้ง ผมก็เลื่อนมือไปจับที่ต้นขาปั้นสิบ
ลูบเค้นตรงสะโพกปั้นสิบ คือ มันใส่กางเกงว่ายน้ำไงครับ
ผ้ามันก็ลื่นๆ เย็นๆมือ ผมก็ลูบบีบเค้นไปเพลินมือเลย 55+
จนสักพักปั้นสิบมันเงยหน้ามามองหน้าผม

“มืออะมือ ,, เนียนนะ” โหววว แม่งง นิดหน่อยไม่ได้เลย

“นิดนึงเนอะ” ผมก็ยิ้มตอบมันไป

ปั้นสิบมันได้แต่ส่ายหัวไปมาให้กับความเอาแต่ใจของผม
ก่อนมันจะดึงมือผมออก แล้วลุกขึ้นยืน
แล้วเปลี่ยนมานั่งคร่อมตักผมแทน
ผมยังนั่งทำหน้า งงๆ ที่อยู่ๆมันก็ลุกมานั่งคร่อมตักผม
แต่ปั้นสิบมันยิ้มครับ ,, ยิ้มโคตรจะน่ากัดแก้มจริงๆ >////<

“แค่จูบนะ” พอปั้นสิบมันพูดจบ มันก็กอดรอบคอผม
ก่อนจะโน้มตัวเข้ามาจูบผมครับ
ผมที่กำลัง งงๆ อยู่ ก็ตกใจที่มันเปลี่ยนท่าทีไวมาก
เมื่อกี้งอแงแทบตายไม่ยอมจูบ แต่นี้ท่านั่งล่อแหลมมาก
แล้วยังจูบก่อนด้วย … หึหึ เข้าทางผมสิครับ
ผมกอดเอวปั้นสิบให้ชิดตัวผมเข้ามา ก่อนจะจูบกลับไป
แต่ผมไม่ได้สอดลิ้นเข้าไปหาปั้นสิบนะ
ก็แค่จูบๆ แล้วกดปากแรงๆใส่ ปั้นสิบมันทำเสียงฮึดฮัดนิดหน่อยครับ
555+ ก่อนจะเป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้ามาเอง : )

ก็ไหนๆพี่ปั้นเค้าทำให้ขนาดนี้แล้วนิครับ ผมเลยเลิกแกล้งปั้นสิบ
เป็นฝ่ายจูบตอบกลับไปแทน  ,, เราจูบกันสักพักจนปั้นสิบเปลี่ยนมือจากที่กอดรอบคอไว้
มาดันอกผมออกเบาๆ ผมเลยยอมผละปากออกจากปากปั้นสิบ
ให้ปั้นสิบได้หายใจบ้าง มันก็ทุบอกผมใหญ่เลยครับ
ที่ผมจูบแลกลิ้นมันไป โดยไม่ยอมให้มันหยุดหายใจบ้าง 555+

“มึงบ้า ,, ชอบแกล้งจังวะ” พูดไปก็หอบไป โคตรจะน่ารักอะแฟนผม
ผมก็ได้แต่นั่งยิ้มให้มันแค่นั้นแหละครับ สักพักปั้นสิบมันก็ขยับตัวลุกขึ้นยืน
ก่อนจะยื่นมือมาให้ผมจับ

“ไปได้แล้ว เพื่อนรออยู่”
ผมยื่นมือไปจับมือปั้นสิบไว้ ก่อนจะลุกขึ้นยืนอย่างว่าง่ายครับ

“งั้นคืนนี้มาต่อกันนะ” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูปั้นสิบ
ก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูห้อง เพราะมันง้างมือจะต่อยผมอีกละครับ 
จะยืนให้มันต่อยทำไมละ  หนีสิครับ   555555+


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-07-2015 00:19:46
ต่อ




ผมกับปั้นสิบลงลิฟท์มาชั้น 5  ที่เป็นสระว่ายน้ำ
ก็เห็นพู่กัน  ยูโร  เปา เล่นน้ำอยู่ในสระ
แต่จานสีนั่งเล่นมือถืออยู่ตรงเตียงอนข้างๆสระครับ
ผมเดินไปถอดเสื้อคลุมชุดว่ายน้ำ แล้วพาดไว้บนเตียงที่จานสีนอน

“ไม่เล่นหรอมึง”
ผมถามจานสี แล้วก็มองปั้นสิบที่กำลังถอดเสื้อยืดออก
เอ่ออคือ ,,  เปลี่ยนใจไม่ให้มันเล่นทันไหมวะ T^T

“ปั้น มึงไม่เล่นได้ปะวะ” ผมยกมือห้ามไม่ให้จานสีพูด แล้วหันไปพูดกับปั้นสิบ

“ทำไมอะ จะเล่น อยากเล่นอะ” ปั้นสิบวางเสื้อไว้ที่โต๊ะข้างๆเตียงที่จานสีนอน
แล้วก็เดินไปลงสระ ก่อนจะว่ายไปรวมๆกับยูโร  แล้วก็พู่กัน

“เออ กูพูดได้ยังวะมึง” จานสีถามผมขึ้นมา

“อืมม พูดมาดิ” อยู่ๆผมก็อารมณ์เสียครับ ก็ถึงมันจะค่ำๆแล้ว
แต่มีฝรั่งมานอนเล่นริมสระน้ำ มีมาว่ายน้ำอยู่บ้างเหมือนกัน
แล้วแต่ละคนก็หันมามองปั้นสิบ - -‘
ไม่อยากให้ใครมองมันเลยอะ แล้วมันใส่แค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวอีกนะ
เห้ออออ !!!  อยากจะจับขังแม่งไว้แต่ในห้องจริงๆเลยยย

“กูแค่จะตอบว่า กูไม่เล่น เพราะรอยตามตัวกูยังไม่หาย ไม่อยากให้ปั้นมันเห็น”
จานสีตอบผมเสร็จแล้วมันก็ใส่สมอทอคแล้วนั่งฟังเพลงของมันต่อ
ผมยืนมองจานสี สักพักก็ลงไปเล่นน้ำกับพวกเพื่อนๆ


พวกผมเล่นน้ำกันหลายชั่วโมงมากครับ
จนตอนนี้ฝรั่งที่มาเล่นน้ำกับพวกผมด้วย
ยกมือบ๊ายๆให้ แล้วแยกย้ายไปหมดแล้ว
ยูโรเลยชวนพวกผมขึ้นบ้าง

“กูว่าเลิกเล่นกันไหมมึง  แช่น้ำนานๆจนเหี่ยวหมดแล้วเนี้ย”

“อืมม ขึ้นเหอะ กูหนาวแล้ววะ” เปาพูดเสร็จก็ว่ายไปที่ขอบสระ
ยูโรเลยว่ายตามเปาไปด้วย
พู่กันก็เลยว่ายตามไปด้วยอีกคน
ผมหันไปมองปั้นสิบ มันก็แค่พยักหน้าให้ผม ก่อนจะว่ายไปที่ขอบสระ
ผมก็เลยตามพวกมันขึ้นมาเหมือนกัน

“คืนนี้แยกย้ายนอนหรือเอาไงวะ” ระหว่างที่พวกผมกำลังเช็ดตัว ใส่เสื้อคลุมกันอยู่
พู่กันมันก็ถามขึ้นมา

“ก็นอนพักสิวะ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไง” ยูโรที่กำลังเอาผ้าไปเช็ดผมให้เปาหันมาตอบ

“แต่กูยังไม่ง่วง  เล่นไพ่กันเถอะ” พู่กันมันงอแงอีกละครับ

“ไม่เล่น ไปนอนเถอะมึง  กูอยากนอนแล้ว” ผมตอบขึ้นมาบ้างครับ
ตอนนี้ปั้นสิบยืนตัวสั่นละ เพราะไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวมากันทั้งคู่เลย

“เอาไงค่อยว่ากันอีกทีเถอะ กูหนาว ไปอาบน้ำกันก่อน”
ปั้นสิบมันพูดเสร็จแล้วก็เดินนำพวกผมไปขึ้นลิฟท์เลยครับ
พวกผมเลยรีบช่วยกันเก็บของแล้วเดินตามมาที่ลิฟท์


พอถึงห้องก็รีบแยกย้ายกันไปอาบน้ำ
ปั้นสิบมันอาบน้ำก่อนครับ  ผมก็เตรียมชุดนอนไว้ให้มัน
พอมันอาบน้ำเสร็จ ก็เดินออกมาโดยใช้แค่ผ้าขนหนูพันตัวออกมา
ผมได้แต่มองครับ 555555+

“ถ้ามึงเอาแต่มอง แล้วไม่รีบไปอาบน้ำ กูจะบอกให้พู่กันมาเล่นไพ่ที่ห้อง”
โหววว ก็ดูมันพูดดักคอดิวะ
ผมเลยรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำครับ
พอออกมาก็เจอพู่กันเลยครับ นั่งเล่นอยู่ที่เตียงนอนผม
T^T พวกมึงนี้มันนน ,, ไม่เข้าใจกูเลยนะเว้ยยย !

“มึงมาทำไม” ผมถามมันไปก็หยิบชุดนอนที่เตรียมไว้มาใส่

“แวะเอาน้ำโค้กมาให้กิน  พอดีกูเทแล้วกินไม่หมด”
พู่กันมันตอบแล้วยิ้มแปลกๆครับ
ผมว่ามันไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไหร่เลยนะ ยิ้มแบบนี้ - -‘

“ไหนอะ เอามาดิกูจะกินให้” ผมถามหาโค้กที่มันบอก เพราะผมไม่เห็นมันถืออะไรเลย

“อ่ออ ปั้นสิบกินหมดแล้วอะ 5555 งั้นกูกลับละนะ”
พูดจบพู่กันมันก็เดินออกจากห้องไปครับ
ผมเลยเดินตามมันออกมาด้วย เพราะไม่เห็นปั้นสิบอยู่ในห้อง
ก็เดินตามพู่กันมาจนเจอปั้นสิบ นั่งเล่นอยู่กับจานสี แล้วก็เปา

“ยูโรอะ” ผมถามหายูโรเพราะไม่เห็นมันมานั่งเล่นในห้องนี้ด้วย

“กูอยู่นี้ครับ” ยูโรเดินเข้ามาตบบ่าผม
พอผมหันไปมอง มันก็ขยิบๆตาให้ผม
อะไรของมันวะ??

“อะไรของมึง” ผมถามมันเสียงเบาๆ

“กูเอาของฝากไปไว้ให้ละนะ อยู่ข้างๆที่นอน” ยูโรมันก็ตอบเสียงเบาๆกลับมา
ก่อนจะเดินไปนอนเล่นบนเตียงกันเปา แล้วก็จานสี

“ไม้ มึงมาเอาปั้นไปนอนดิ ไอ้ห่า นอนหลับละมั้งเนี้ย”
ยูโรมันเอามือผลักๆหัวปั้นสิบ ที่นอนเอาหัวหนุนตักจานสีอยู่

“หลับอะไร กูยังไม่หลับเลย”
ปั้นสิบลุกขึ้นมานั่ง
สักพักก็เดินออกมาหาผม

“จะเล่นห้องนี้ก่อนก็ได้นะ กูไปอาบน้ำอีกรอบก่อน กูร้อนมากอะ มึงดูดิเหงื่อออกโคตรเยอะ”
ปั้นสิบมันพูดเสร็จก็เดินกลับไปที่ห้อง
ผมหันไปมองหน้าพู่กัน ที่มันแท๊กมือกันยูโร
เอิ่มม ผมว่ามันไม่น่าไว้ใจแล้วดิ

“พวกมึงทำไรกับปั้นสิบ  บอกกูมา”

นอกจากมันจะไม่ตอบแล้วยังหัวเราะอีกครับ

“ก็ไม่มีอะไรมากมึง พอดีกูลองสั่งยาจากเวปมาอะ เลยเอามาลองกับปั้นดู ยาออกฤทธิ์ไวดีวะ”
พู่กันพูดเสร็จก็หัวเราะครับ
เดี๋ยวนะ .. ยาอะไร??

“ยาอะไรของมึงวะ”

“ไม้ มึงอย่ามัวมาถามเลย ไปดูปั้นเถอะ ป่านนี้แย่แล้วมั้งมึง”

จานสีบอกให้ผมกลับไปที่ห้อง
แล้วมันก็หันไปตบหัวพู่กันซะแรงเลยครับ

“มึงเอายาแบบนี้มาเล่นกับเพื่อนได้หรอ ไม่เคยโดนมึงไม่รู้หรอกนะว่ามันทรมานอะ”

อะไรวะ??

“ใช้ของที่กูวางไว้ข้างๆเตียงด้วยนะ รีบๆไปเถอะมึง”
ยูโรคอยห้ามไม่ให้จานสีตีกับพู่กัน แต่ก็ยังหันมาตอบผม
เปาได้แต่ส่ายหน้าครับ ก่อนจะเดินมาหาผม

“กูไม่รู้จะช่วยไงอะนะ  นี้เอาไว้ให้ปั้นกินตอนตื่นละกัน”
เปามันยื่นยามาให้ผม 2 เม็ด
ผมยื่นมือไปรับ แล้วก็มอง งงๆ

“ยาแก้อักเสบ กับยาแก้ไข ,, เอามาทำไมวะ?”

“ยูโรเอายาปลุก sex ผสมโค้กให้ปั้นกิน มึงเข้าใจยัง? รีบๆไปเถอะ ปั้นมันทรมานจะตายแล้วมั้ง”
พอเปาตอบเสร็จ มันก็ดันผมกลับไปที่ห้อง


ยูโร ,,, มึงเอาอะไรให้แฟนกูกิน!!!!!!
ไอ้เพื่อนเชรี้ยย!!!


ผมเดินเข้าไปในห้องอย่างกลัวๆ คือ ไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ
ตอนนี้ผมเป็นห่วงปั้นมัน กลัวมันจะทรมานมากกว่าครับ

ผมมองหาปั้นสิบที่เตียงก็ไม่เจอ หรือว่ายังไม่ออกจากห้องน้ำวะ??
ผมเอายาแก้อักเสบ กับยาแก้ไข้ไปวางไว้ข้างๆทีวี
กำลังจะเดินไปเคาะห้องน้ำเรียกปั้นสิบ
แต่มันก็เดินออกจากห้องน้ำมาก่อน  โดยที่ทั้งตัวยังมีหยดน้ำติดกับตัวอยู่
ผ้าขนหนูที่พันรอบเอวไว้ก็มัดหลวมๆ

“ไม้ ทำไมกูร้อนแบบนี้วะมึง”
เสียงมันโคตรจะเอ็กซ์อะครับ เสียงแหบๆ
แล้วตามันเยิ้มๆ  ตัวแดงๆ อีกนะ

“คือมึงกินน้ำเย็นๆหน่อยไหมจะได้ดีขึ้น”
ผมรีบเปิดตู้เย็นไปรินน้ำใส่แก้วให้ปั้นสิบ
ปั้นสิบรับน้ำไปกิน แต่ ….
มันกินแล้วน้ำก็หกไหลเลอะออกมาเปื้อนปาก
จนหยดลงมาเปื้อนตามตัวไปหมดเลยครับ
ผมมองภาพตรงหน้าแล้วได้แต่กลืนน้ำลาย ..
แม่งงง ,,, โคตรจะเอ็กซ์อะ
ทั้งท่าทาง ทั้งเสียง ทั้งตาของมันที่มองผมอีก

“อื้อออ ไม้ .. เค้าร้อนอะ”
ปั้นสิบมันดูทรมานมากอะครับ
ทำไงดีวะกู ,, จะช่วยไงดีละเนี้ย


ระหว่างที่ผมยืนคิดว่าจะช่วยมันยังไงดี
ปั้นสิบมันก็เดินจะไปห้องน้ำครับ แต่มันคงหน้ามืดมั้ง
เพราะมันทำท่าเซๆจะล้ม  ผมเลยวิ่งไปรับตัวมันไว้
(จริงๆก็ไม่ได้วิ่งหรอก  แค่เอื้อมมือไปรับเฉยๆ เพราะยืนใกล้กัน 555+)

“อ๊ะ ,, ทำไมรู้สึกแปล๊บๆอะ”
เสียงอ๊ะ ,,นี้จะทำผมสติแตก T^T

“เป็นไรหรือป่าวเนี้ย จะไปห้องน้ำหรอ?” ผมพยุงตัวมันไว้ แล้วถามมันอีกรอบ

“อืมม มันร้อน มันยังไงไม่รู้ดิ ไปแช่น้ำดีกว่า” ปั้นสิบมันพูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินต่อ

“คือ ปั้น มึงอยากจะ เอ่ออ .. คือ อยากไหมวะ”
ผมไม่รู้จะถามมันว่าไงอะครับ - -‘

“อยากอะไรอะ” ปั้นสิบแม่งงเสียงก็แหบ แล้วยังจะตอบมาอีกนะ

“ก็แบบนั้นอะ” ผมจะถามให้มันอ้อมไปทำไมเนี้ยย !!!!

ปั้นมันยืนมองหน้าผมสักพัก ก็ยิ้มนิดๆให้ผม

“แบบนี้หรอ”
พอปั้นสิบมันพูดเสร็จก็ดึงผมลงไปนอนบนเตียงเลยครับ

“เห้ยยปั้น”  ตอนนี้ผมล้มลงมานอนบนเตียงข้างๆปั้นสิบละครับ
ท่าแม่งง ,, ล่อแหลมสุดๆ
ผ้าเช็ดตัวปั้นสิบนี้เกือบจะหลุด
ผมเลยรีบเอามือไปจับไว้ให้

“ทำไมกูอยากให้มึงจับตัวกูวะ อยากให้จับตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ด้วยอะ”
ปั้นสิบมันพูดไปด้วยก็เอามือมาจิ้มที่หน้าอกผม ชี้ที่แก้มผม แล้วก็ชี้ที่ท้องผม

“แล้วอยากให้ทำอะไรอีกไหม”
ตอนนี้ปั้นสิบมันดึงมือผมให้ไปจับที่แขนมันครับ
ผมเลยลูบไล้ๆไปตามตัวมัน
ผมลูบไปตรงไหนมันก็ส่งเสียงครางออกมา
เล่นเอาซะผมแทบจะอดใจไม่ไหวแล้วครับ T^T

“อ่ะ .. กู อื้มม ไม้ ช่วยปั้นหน่อยนะ”
โอ้ยย แม่งงง  ทั้งร้องทั้งจับมือผมไปวางที่หน้าท้องมัน
ทำขนาดนี้แล้วถามสิว่าผมทนไหวไหม?

ตอบเลยว่า .. ไม่ไหวครับ - -‘

แต่ไม่อยากมีอะไรกับมันเพราะมันโดนฤทธิ์ยา


“ไม้ครับ ,, ช่วยทำให้ปั้นหน่อยได้ไหมครับ”


ปั้นสิบมันส่งสายตาโคตรจะเยิ้มเลยครับมาให้ผม
แล้วเสียงที่มันอ้อนวอนนั้นอีก

T^T เอาไงดีวะไม้??





เปา ' talk

ในระหว่างที่ไม้ฉากยังคงตัดสินใจว่าคืนนี้จะทำยังไงกับปั้นสิบต่อไปนั้น
ในห้องของพู่กันกับจานสี

“พอแล้วๆอย่าตีสิวะ คุยกันก่อน”
พู่กันปัดมือของจานสีออก
ยูโรก็ช่วยดึงจานสีออกด้วยอีกแรง

“มึงทำแบบนี้ทำไมวะพู่กัน นั้นเพื่อนนะเว้ยย
มันจะเอากันหรือไม่เอาก็เรื่องของมันดิ ทำไมต้องไปทำแบบนี้กับเพื่อนด้วย”

จานสีมันก็โวยวายด่าพู่กันต่อไป
จนผมที่ยืนมองอยู่นานแล้ว ก็ถามพู่กันอีกคน

“มึงเอาให้มันกินจริงๆหรอวะ”

คือผมได้ยินมันคุยกับยูโรที่สระน้ำครับ ว่าจะเอายาให้ปั้นสิบกิน
เพราะอยากให้ของขวัญที่เพื่อนทั้ง 2 กลับมาเจอกัน
และถ้ารอให้ไม้มันเริ่มก่อน คงผ่านคืนนี้ไปแบบเรียบง่าย
อาจจะแค่นอนจับมือกัน แล้วหลับไป 555+



พู่กันมันยิ้มหน้าบานเลยครับ ก่อนจะดึงกล่องเหล็กออกจากกระเป๋ากางเกง
แล้วเปิดออกมาหยิบยาออกมายื่นให้จานสี

“นับดูดิว่ามีกี่เม็ด”

จานสีรับยาออกมานับ

“12 เม็ด”

พู่กันมันก็ยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆไปให้จานสีอ่านอีกรอบ

“ยา ....... มีทั้งหมด 12 เม็ดต่อ 1 แผง”


เห้ยย หมายความว่าไงวะ?



ยูโรกับพู่กันมันหันไปหัวเราะให้กัน
ปล่อยให้ผมกับจานสี งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น

ถ้ายาของพู่กันยังเหลือ 12 เม็ดเท่าเดิม
แล้วมันเอาอะไรให้ปั้นสิบกิน?????

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-07-2015 00:21:23
เย้ .. ในที่สุดก็มาต่อตอน 47 จบจนได้
เจอาการดึขึ้นแล้วคะ เลยแวะมาอัพให้ละนะคะ
และพรุ่งนีั้ก็อัพตอน 48 ต่อแน่นอนคะ

ถ้ามีคำผิดยังไงเจขออภัยไว้ก่อนเนอะ
เดี๋ยวเจว่างปุ๊บจะตามมาแก้ไขให้จ๊า

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆคำแนะนำที่มีให้เจนะคะ
เจจะทำให้มันดีขึ้นคะ .. ขอบคุณมากๆค่าาา : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-07-2015 00:24:00
อ๊ากกกกก    ค้างอ๊ะ

ไม่รู้สินะ   ไม่อยากให้เพื่อนในกลุ่มคนไหนไปยุ่งกับอุ้มเลย  Bad News จริงๆอุ้มเนี่ย  โดยเฉพาะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น การที่กลับไปกินกันระหว่างอุ้มกับจานสีก็ไม่ศักดิ์สิทธิแล้วล่ะเรื่องที่กล่าวหาไว้   แถมเราว่าอุ้มมันตั้งใจมาแก้แค้นมากกว่า  คนแบบนั้นไม่มีทางสำนึกได้หรอก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-07-2015 01:50:22
อารายเนี่ยเด้กพวกนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-07-2015 06:15:34
ปั้นสิบหนูเมาดิบเหรอลูก. ไม้ก็ทำดีๆล่ะ. 555
เพลียคู่แฝดนิดนึง อืมทะเลาะกันตลอดอะแล้วจานสีก็ชอบอุ้มไปแล้วสินะ

สรุปว่าแม่ปั้นไปไหนแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-07-2015 07:34:54
ปั้นสิบหนูเมาดิบเหรอลูก. ไม้ก็ทำดีๆล่ะ. 555
เพลียคู่แฝดนิดนึง อืมทะเลาะกันตลอดอะแล้วจานสีก็ชอบอุ้มไปแล้วสินะ

สรุปว่าแม่ปั้นไปไหนแล้ว

ช่วงนั้นบ้านปั้นดูธุรกิจที่สิงคโปร์คะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 15-07-2015 08:49:42
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-07-2015 09:53:48
ก่อนจะลง Ch 48 ตอนค่ำๆดึกๆของวันนี้
ตอนนี้เรามาคุยกับพี่แฝดกันคะ


J ::  เอ้ออพู่กันคะ พี่ข้องใจมานานแล้วพี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม

พู่กัน :: คร๊าบบ ถามได้เลย

J :: คือพี่เห็นหนูมียาแบบนั้นตลอดเลย ไม่ทราบว่าหนูพกติดตัวตลอดเลยหรอคะ



พู่กันหัวเราะลั่นเลย ,, ก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ๆ


พู่กัน :: ก็พกไว้เผื่อมันฉุกเฉิน ก็จำเป็นต้องใช้ครับ

J :: เดี๋ยวๆนะ เรื่องฉุกเฉินอะไร ทำแบบนี้เข้าข่ายผิดกฎหมายนะลูก

พู่กัน :: เราก็ใช้กับคนที่สมยอมกับเราสิครับ

J :: โอเค ข้ามประเด็นนี้ไปละกัน  แล้วสรุปเอาอะไรให้ปั้นกินตอนไปกระบี่  มีคนอยากรู้เยอะเลย

พู่กัน :: 5555+ ก็เห็นแล้วว่าผมไม่ได้เอายาอะไรนี้ให้มันกิน

J :: จะบอกว่าปั้นมันเมาดิบอ่อ?? เห้ยยยย  ปั้นนี้มันร้ายยนะเนี้ย

พู่กัน :: ใช่ไหม ,, จริงๆผมไม่ร้ายซะหน่อย 555+



แต่เสียงหัวเราะพู่กันนี้ทำให้เจไม่ค่อยมั่นใจเลยคะ

จานสี :: พี่เจเชื่อมันหรอ ขนาดน้องมันยังทำเลย

จานสีที่นั่งนิ่งๆเริ่มพูดออกมาบ้าง

J :: เอ่อออ มันทำอะไรอะ

ต่อมเผือกทำงานเลยคะ 555+ เชื่อสิว่าหลายๆคนก็ตามลุ้นเรื่องราวของ 2 แฝดอยู่

จานสี :: อย่าให้พูดเลยพี่ แต่ที่แน่ๆอะ คืนนั้นปั้นมันไม่เมาดิบหรอก พู่กันมันต้องเอาไรให้ปั้นกินจริงๆ

พวกเราหันไปมองพู่กันอีกครั้ง พู่กันก็ได้แต่ยิ้มเจ้าเล่ห์ตามแบบของมันนั้นแหละคะ

พู่กัน :: อยากรู้หรอว่าเอาไรให้ปั้นกิน

J :: อืมม อยากรู้ดิ

พู่กัน :: ถ้าอยากรู้  รออ่านตอนหน้าสิครับบบบ : )



OK . บทสนทนาระหว่างเจกับพี่แฝดทั้ง 2 จบลงเท่านี้คะ
เชื่อแล้วละว่าพู่กันมันร้ายจริงๆ แล้วก็กวนทีนนนนมากด้วย - -'




แต่ .. เรื่องของแฝดก็น่าสนใจเหมือนกันเนอะ 5555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-07-2015 09:55:37
ไม่กินก้อดม 555+
มาต่อเถอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 15-07-2015 18:17:42
ยาอะไรน้ออออออ  อยากรู้อะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 15-07-2015 19:01:52
เหวยๆ เอาอะไรให้ปั้นกินคะลูกพู่
อ่อยไม้ขนาดนี้ คืนนี้มีแต่ได้กับได้ ??   :hao7:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ineverlove ที่ 15-07-2015 20:56:03
ถ้าปั้นเมาดิบ นี้โครตแรดเลยนะลูก ไม่นะเคะน้อยผู้น่ารัก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 15-07-2015 21:45:25
มารอน้องเจค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 16-07-2015 01:41:54
มาต่ออีกนะคับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 47 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-07-2015 05:59:29
แล้วปั้นกินอะไรเนี่ย ???
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 16-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-07-2015 23:10:55
Ch 48  กระบี่  VS Friends || ปั้นสิบ



“มึงไม่ล๊อคประตูห้องวะ” ตัวป่วนมันเดินเข้ามาในห้องผมครับ
ไม่ใช่ใครที่ไหน ,, พู่กัน นั้นเอง

“อือ กูกลับมาก่อน  สงสัยไม้ฉากมันไม่ได้ล๊อคแหละ  มึงอาบน้ำเสร็จกันละหรอ”
ผมหันไปมองหน้าพู่กัน ที่กำลังเดินมานั่งบนเตียงนอนในห้องพักผม

“เสร็จแล้ว  เออ แล้วไม้อะ อาบน้ำหรอ” พู่กันมันเอารีโมทไปกดเปลี่ยนช่องทีวี
แล้วก็ถามหาไม้ฉาก

“อืออ อาบน้ำ เพิ่งเข้าเมื่อกี้เอง” ผมก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดผม
ที่ตอนนี้เริ่มยาวละครับ ไม่เกรียนแบบเด็ก  ม.ปลาย แล้ว

“อ่อหรอ  แล้วไงวะมึง คืนนี้เตรียมตัวมีผัวยัง” ดูปากมันสิครับ - -‘

“ผัวพ่องงมึงสิ   กูเป็นแฟนกันไม่ได้คิดจะเอากันอย่างเดียวหรอกนะ”
ผมเหวี่ยงผ้าเช็ดตัวใส่หน้าพู่กันเลยครับ
มันหัวเราะคิกคักๆ แล้วเอามือดึงผ้าเช็ดตัวออก

“มันเป็นเรื่องธรรมชาติไง  แต่ไม้มันไม่กล้าหรอก มึงต้องเริ่มเอง”

“เริ่มเอง  ยังไงอะ”

“555555 ไหนว่าไม่คิดจะเอาไง มึงถามทำไม”

พู่กันมันนอนหัวเราะ แล้วเอามือมาชี้ๆหน้าผม แบบแซวๆ

“อ้าววว  กูไมได้คิดว่า เอ่ออ ต้องมีอะไรกัน กูแค่ถามมึงเฉยๆไงว่าเริ่มยังไง แค่อยากรู้เว้ยย”
อายเลยไงปั้นสิบเอ้ยย ,, โดนพู่กันแซวอีก ไม่น่าตกหลุมพรางของมันเลยวะ!!

“โอเคๆ ไม่แซวๆแล้ว กูมีของเล่นสนุกๆมาให้ รับรองคืนนี้มึงไม่ต้องทำไรเลย ตื่นมาอีกทีมีผัวเลย”
ผมทนไม่ไหวละครับ กับคำว่า ผัว ของมันเนี้ยย หลายรอบละ
เอื้อมมือไปตบหัวมัน มันดันรู้ทัน เอาหมอนมากันไว้ซะอีก

“ของเล่นของมึง....  กูไม่กล้าจะใช้หรอกนะ “ ผมส่ายหน้าให้กับพู่กันเลยครับ
เพราะผมรู้ว่ามันแสบแค่ไหน ,, มันเป็นพวกชอบท่อง website ครับ
แล้วชอบสั่งของแปลกๆมาตลอด
อีกอย่างชื่อเสียงมันตอนอยู่เมืองนอก ,, ดังมากกกกกกกกกกกกก
555+ คงเดาๆกันได้ใช่ไหมครับ ว่าจะดังในด้านไหน

“ไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์หรอกนะ กูไม่หื่นขนาดนั้น”
พู่กันลุกขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วหยิบเอากล่องเหล็กออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“หร๊า ,, มึงไม่หื่นจริงๆหรออออออออ” ผมแกล้งพูดเสียงยานๆใส่
มันก็หัวเราะอย่างเดียวเลยครับ


พู่กันมันหยิบเอาของออกจากกล่องเหล็กของมันมา 1 อัน
แล้วก็ยื่นมาให้ผม

“เอานี้ มึงเคี้ยวๆไป”
ผมก็ยื่นมือไปหยิบมาดู  พู่กันมันก็เก็บกล่องเหล็กของมันใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม

“อะไรอะ” ผมมองดูสิ่งที่พู่กันยื่นมาให้

มันคล้ายๆห่อชาอะครับ  เคยเห็นใช่ไหมชาที่ใส่ถุงสีขาวๆบางๆ ที่เอาไว้แช่น้ำแล้วดื่มนะครับ
แต่ที่อยู่ในมือผม มีขนาดเล็กมาก
ยาวประมาณ 1 ซม. ได้ เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าครับ

“หมาก.............” (ขอเว้นชื่อเต็มๆไว้นะคะ)


หมากงั้นหรอ ??


“เอาเข้าปากไปเถอะปั้น   อมๆไว้ประมาณ 5 นาทีอะ อมใต้ลิ้นเลยก็ได้”
พู่กันมันคะยั้นคะยอให้ผมกินหมากแปลกๆของมัน

“ไม่เอา กูไม่กิน ,, มึงบอกมาก่อนกินไปแล้วจะเป็นยังไง”
ผมไม่กล้ากินอะครับ  กลัว ,, ไม่กลัวตายหรอก
กลัวจะเป็นยาแปลกๆของมันนั้นแหละ
มันน่าเชื่อถือซะที่ไหนละ - -‘

“มันแค่จะทำให้มึงเมาแค่นั้น  มึงอมๆไว้แค่ 5 นาที
สักพักมึงจะร้อนๆวูบๆวาบๆตามตัว แล้วก็จะรู้สึกเหมือนคนเมา
เหมือนคนที่แดกเหล้ามาแล้วประมาณ 3-4 กลมอะ ,, กินไปเถอะนะ เดี๋ยวไม้มันออกมานะเว้ยยย”

ผมก็ยังลังเลๆ ไม่รู้จะกินดีไหม
แล้วทำไมผมต้องทำตัวเมาด้วยละ - -


ระหว่างที่ผมเผลอๆอยู่ พู่กันมันก็จับมือผมไว้
แล้วหยิบเอาเจ้าหมากนั้นละครับ
มาใส่ปากผม แล้วก็เอามือปิดปากผมไว้

“อมๆไป ห้ามคาย เพราะมันแพงมากกเว้ย”


ผมดึงมือมันออก แล้วจะวิ่งไปคายเอาเจ้าหมากนั้นออกจากปาก
แต่ไม้ฉากยังไม่ออกจากห้องน้ำซะที
นี้ก็อีกคน มึงอาบน้ำหรือเข้าไปหลับ
นานมากกกก !!


ผมเลยวิ่งมาห้องของจานสี แล้วขอเข้าห้องน้ำครับ
รสชาติมันแปลกๆ ไม่ขมนะครับ ออกจะหวานๆ แต่ก็มีบางทีเผ็ดๆ ฝาดๆ
ผมรีบบ้วนปาก แล้วก็ออกมานอนเล่นบนเตียงกับจานสี แล้วก็เปา
สักพักไม้ฉากก็เดินมาตามผม
มันก็ยืนคุยกัน เล่นกันไปสักพัก
ผมว่าไอ้เจ้าหมากนั้นน่าจะออกอาการแล้วครับ
อยู่ๆผมก็คอแห้ง   ร้อน ,, มันร้อนแบบไม่อยากใส่เสื้อผ้าอะ
อะไรโดนผิวก็ร้อนไปหมด   ผมเลยขอกลับห้องมาอาบน้ำก่อน
ไม้ฉากมันทำท่าจะตามผมมาด้วย
แต่ผมก็บอกให้มันอยู่กับเพื่อนไปก่อนก็ได้

“จะเล่นห้องนี้ก่อนก็ได้นะ กูไปอาบน้ำอีกรอบก่อน กูร้อนมากอะ มึงดูดิเหงื่อออกโคตรเยอะ”

พอบอกกับไม้ฉากเสร็จ ผมก็รีบกลับมาอาบน้ำเลยครับ
อยากจะเปิดอ่างแช่น้ำจริงๆ มันร้อนไปหมดทั้งตัว
สักพักผมรู้สึกหน้ามืดๆแล้วละ เลยพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำมา
ก็เจอไม้ฉากยืนอยู่ในห้องแล้ว 

“ไม้ ทำไมกูร้อนแบบนี้วะมึง”
พอเห็นมันยืนจ้องอยู่  ผมก็บอกมันไปว่าผมร้อน

มันยืนเก้ๆกังๆสักพักก็เปิดตู้เย็น รินน้ำแล้วส่งมาให้ผม
“คือมึงกินน้ำเย็นๆหน่อยไหมจะได้ดีขึ้น”

คอมันแห้งๆครับ แต่พอยกน้ำดื่ม มือผมสั่นซะงั้น
น้ำหกเลอะเทอะตามตัวไปอีก  ดีนะที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ
ไม่งั้นได้เปลี่ยนเสื้ออีกรอบแน่ๆ

ผมมองดูไม้ฉากที่ตอนนี้ยืนอยู่ไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ละครับ
มันยืนมองผมอยู่ .. ผมก็เริ่มอายแล้วสิครับ
เพราะไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย  แล้วมายืนต่อหน้ามันอีก
ถึงตอนเป็นเพื่อนกันจะใส่แบบนี้บ่อยเถอะนะ
แต่บรรยากาศตอนนี้ กับเมื่อก่อนมันต่างกันเยอะละครับ  555

“อื้อออ ไม้ .. เค้าร้อนอะ”
ผมบอกกับไม้ฉากอีกครั้ง  คือ กูร้อน
มึงควรจะไปเร่งแอร์  หรือเปิดระเบียงให้ลมเข้ามาดีกว่าไหม??
ยืนจ้องกูเนี้ย จะช่วยกูได้หรือยังไง
5555+ ตอนนี้ในใจผมเริ่มจะด่ามันแล้วครับ


มันร้อนในตัวครับ ไม่ได้ร้อนๆตามผิวหนังข้างนอก
ผมเลยคิดว่าจะไปเปิดน้ำใสอ่างแล้วนอนแช่เลยดีกว่า
แต่มันวูบๆครับ ผมเลยเซๆ
ไม้ฉากมันเข้ามาประคองได้ก่อน ที่ผมจะล้มลง
แต่พอมือไม้ฉากกับตัวของมันสัมผัสกับตัวผม
มันรู้สึกแปล๊บๆ เสียวๆแปลกๆ


“อ๊ะ ,, ทำไมรู้สึกแปล๊บๆอะ”
เห้ยย .. นี้เสียงผมหรอ??  ผมว่าเสียงผมมันแหบๆไปละนะ

“เป็นไรหรือป่าวเนี้ย จะไปห้องน้ำหรอ?”
ไม้ฉากมันพยุงตัวผมไว้ แล้วก็ถามผม

“อืมม มันร้อน มันยังไงไม่รู้ดิ ไปแช่น้ำดีกว่า”
ผมก็ตอบมันไป แต่ก็ไม่ได้ก้าวเดินไปไหนนะ
แต่จับตัวมันไว้นั้นแหละ แถมพิงตัวไปกับอกมันด้วย


เสียงหัวใจไม้ฉากมันเต้นดังมากครับ ขนาดผมพิงตัวมันไว้แบบนี้
ไม่ได้เอาหน้าแนบไปกับอกมันยังได้ยินเลย

“คือ ปั้น มึงอยากจะ เอ่ออ .. คือ อยากไหมวะ”
ดูมันสิครับ  ถามแล้วก็ทำเสียงติดอ่างอีกนะ  555+
จะถามว่ากูอยากไหม? ,, ถามตัวมึงดีกว่าปะวะ - -‘

“อยากอะไรอะ” ผมก็ได้ที แกล้งถามกลับมันไปซะเลย

“ก็แบบนั้นอะ”
โอ้ยยย ไม้ฉากเว้ยยย ,, โคตรจะอ้อมไปไกลมาก
เป็นเหมือนที่พู่กันมันพูดจริงๆครับ
คนอย่างไม้ฉากไม่กล้าเริ่มก่อนจริงๆเรื่องแบบนี้


เอาวะ ,, ไหนๆก็เมาหมากของพู่กันไปแล้วนิ
ถือซะว่าทำตามร่างกายกับหัวใจตัวเองต้องการ
ในตอนนี้ละกัน >//////<

ป๊าครับ .. ม๊าครับ
ปั้นไม่ได้เริ่มก่อนนะ ต้องโทษพู่กันนะครับ ที่ปั้นเป็นแบบนี้อะฤทธิ์ของหมากจากพู่กันล้วนๆ
(แรดเนอะ - -‘  // อันนี้ความหมั่นไส้ส่วนตัวของเจล้วนๆค่ะ)



ผมเงยหน้าไปยิ้มให้ไม้ฉากนิดหนึ่ง แล้วก็ถามไม้ฉากว่า ....

“แบบนี้หรอ”
พอพูดจบผมก็ดึงมันลงไปนอนบนเตียงครับ
แต่ผมลืมนึกไปว่าผมไม่ได้ใส่อะไรเลย
ทั้งตัวมีแต่ผ้าเช็ดตัวพันไว้
แต่ไม้ฉากมันเอามือมาจับเอวผมไว้พอดีครับ
เลยทำให้การล้มตัวลงมานอนครั้งนี้  ผมไม่ได้โป๊
(ตอนแรกคือตั้งใจจะโป๊ ,, อ่อยเต็มที่อะนะ // พู่กันได้กล่าวไว้)

“เห้ยยปั้น” เสียงไม้ฉากมันพูดออกมา ตอนที่ผมดึงตัวมันให้ล้มมาบนเตียง
เสียงหัวใจของผม และของไม้ฉาก
ดังพอๆกันเลยครับ

“ทำไมกูอยากให้มึงจับตัวกูวะ อยากให้จับตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ด้วยอะ”
ผมเอามือไปจิ้มที่หน้าอก  แก้ม และก็ที่ท้องของไม้ฉาก

ผมไม่ได้อยากแบบต้องมีอะไรกับมันนะ
แต่ที่ทำตอนนี้คือเมาจริงๆนั้นแหละ 
และก็อยากรู้ด้วยว่าถ้าผมเปิดทางขนาดนี้แล้ว
ไม้ฉากมันจะกล้าไหม....
(เผื่อฟลุ๊คได้สามีเลยว่างั้นเถอะนะ .. // อันนี้ยูโรเป็นคนกล่าวค่ะ )


แต่เหมือนไม้ฉากมันจะมีอารมณ์แล้วละครับ
มันเอามือมาลูบไล้ตามตัวผม  แล้วก็ถามผมซ้ำๆ ด้วยคำนี้ครับ

“แล้วอยากให้ทำอะไรอีกไหม”
แล้วคือหน้ามันอะ  มาอยู่แถวๆซอกคอผม
ไม่ว่าไม้ฉากสัมผัสตรงไหน มันก็เสียวแปร๊บไปหมดครับ

“อ่ะ .. กู อื้มม ไม้ ช่วยปั้นหน่อยนะ”
ไม้ฉากมันลูบไล้ตรงช่วงหน้าท้อง กับสะโพกผม
แล้วมันก็บีบเค้นเบาๆ
จนอารมณ์ผมกระเจิงหมดละครับ  ต้องส่งเสียงร้องครางออกมา
แต่ทำไมผมต้องการให้มันทำให้ผมมากกว่านี้
ไม่อยากได้แค่สัมผัส ,,
ทรมานร่างกายแปลกๆ ,, ตรงส่วนนั้นของผมก็เหมือนมันจะต้องการเหมือนกัน
เพราะอะไร??

หมากของพู่กันหรอ??
ไหนมันบอกว่าทำให้แค่เมาไงวะ??


ตอนนี้ไม้ฉากมันก็เบียดตัวเองเข้ามาชิดกับผม
จนแทบจะขึ้นมาคร่อมตัวผมอยู่แล้ว
หน้าของไม้ฉากก็ซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอผม

ไม่ไหวแล้วจริงๆ
ถ้าไม้ฉากมันยังทั้งลูบทั้งไล้ทั้งไซร้แบบนี้

อื้ออ … เอาไงละปั้นสิบ?
มึงจะยอมให้ยามันมีอำนาจเหนือความต้องการของตัวเองไหม?
หรือมึงจะอยากมีครั้งแรกแบบที่ตัวเองสติดีกว่านี้??

ผมอยากมีครั้งแรก  โดยที่ผมกับไม้ฉากมีสติกว่านี้
มีเพราะอารมณ์ในตอนนั้น
ไม่ใช่เพราะยากระตุ้นร่างกายตัวเองแบบนี้ครับ T^T



ผมค่อยๆผลักไม้ฉากออก  ก่อนจะมองหน้าไม้ฉาก

“ไม้ครับ ,, ช่วยทำให้ปั้นหน่อยได้ไหมครับ”

เอ้ยย ,, กูพูดอะไรไปเนี้ยย T^T
จะบอกว่า ไม้ช่วยอะไรปั้นหน่อยได้ไหม ไม่ใช้ทำให้ปั้นหน่อย
ไม้ฉากมันนิ่งไปนิดนึง แล้วก็ส่งยิ้มกลับมาให้ผม

“ปั้น ,, กูรักมึงนะ กูอยากเป็นเจ้าของมึง ทั้งร่างกาย ทั้งหัวใจมึง
ยิ่งตอนนี้มึงทำหน้าโคตรอ่อยกูแบบนี้ กูแทบจะทนไม่ไหวแล้ววะ”

ไม้ฉากมันขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้
แล้วเบียดช่วงล่างมาชิดกับตัวผมเลยครับ
ผมจะอ้าปากพูดแทรกออกมาบ้างว่าที่พูดเมื่อกี้ผมพูดผิด
แต่ก็ยังไม่มีโอกาสพูด ,, เพราะไม้ฉากมันเบียดตัวลงมาแบบนี้
มือมันก็จับแขนผมไว้ด้วย
ผมได้แต่กัดปากตัวเอง  บางครั้งก็หลุดครางออกมา

“อ๊ะ ,, อื้ออ ไม้ อะ อย่า อย่าขยับสิ”
ไม้ฉากมันเบียดอย่างเดียวไม่พอ มันทั้งขยับตัว ไม่อยู่นิ่งๆเลยครับ

“กูรู้ที่มึงมีอาการแบบนี้เพราะพู่กัน”
อ้าวว ,, มันได้ยินที่ผมกับพู่กันคุยกันด้วยหรอวะเนี้ย?
โอ้ยย อายอะ >///////<

“มึง อะ ,, อย่าขยับ  มึงรู้หรอ” ผมดันอกไม้ฉากไว้ ก็มันทะลึ่งอะ
ขยับตัวอยู่นั่นแหละ ,,

“อืมม รู้ ,, มึงอยากให้กูทำไหม?”
รู้ว่าผมเมาหมากมา แล้วยังเสือกจะถามอีก
บดตัวมาทับช่วงล่างขนาดนั้นแล้วนิ ,, กวนตีนนว่ะแฟน!!!

ผมไม่ได้ตอบครับ แต่นอนจ้องหน้ามัน
จนมันก้มลงมากัดปากผม ,, กัดปากครับ ไม่ได้จูบ

“กูแม่งงง ,, อยากจะกัดมึงแรงๆทั้งตัว อยากจะจูบมึง
อยากได้ยินเสียงมึงเรียกชื่อกู”

มึงเริ่มโรคจิตตามยูโรแล้วใช่ไหม?
ผมยกมือไปตีแขนไม้ฉาก เพราะมันทำท่าจะก้มลงมากัดผมอีก

“แต่กูอยากมีอะไรกับมึง  เพราะเราอยากมี เพราะอารมณ์มึงกับกูตอนนั้น
แล้วก็อยากมีเมื่อมันพร้อมแล้วจริงๆ กูไม่อยากทำกับมึงเพราะมึงโดนยาแบบนี้
มึงเข้าใจกูใช่ไหมปั้น?”

ไม้ฉากพูดจบก็ก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมเบาๆ
ผมเข้าใจมันครับ  เพราะผมก็คิดไม่ต่างจากมัน
จริงๆแล้วการที่ผมได้รักกับมัน
แค่นั้นมันก็ถือว่าเป็นสิ่งที่วิเศษสำหรับผมแล้ว
ผมไม่ได้คิด หรือมโนภาพตอนที่ผมกับมันต้องมามีอะไรกัน

“อืมม เข้าใจ ,, อ๊ะ ไอ้เชรี้ยย อย่าขยับดิวะ อื้มมม”
ผมเริ่มไม่เชื่อมันละครับ  มันเล่นขยับตัวไปมาอยู่นั้นแหละ
จนผมจะเสร็จไปละเนี้ย ,,

“แต่คืนนี้กูช่วยมึงได้นะ”
ไม้ฉากมันยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง  โอ้ยยย ,, มึงหล่อ หล่อมากไปละนะ

“ไม่เอาอะ ไม่ให้ช่วย ถ้ามึงช่วยมันคงไม่หยุดแค่มือหรือแค่ปากแล้วละ”
ผมดันตัวมันออก มันก็ยิ่งกดตัวลงมาทับผม

“ทำไมอะ ให้ทำเลยก็ได้นะ”
ยังมาทำหน้าทะเล้นอีก

“แล้วเมื่อกี้พูดมาซะดีเลยนะ ออกไปได้แล้ว มันหนัก”
ผมผลักมันออก มันก็หัวเราะผมใหญ่เลยครับ

“มันหนัก หรือมันเสียว  เอาดีๆดิ 555555+”
ไม้ฉากลุกออกจากตัวผมไปแล้ว ผมก็รีบเอามือดึงผ้าเช็ดตัวมาปิดตัวไว้

“ไม่ให้กูช่วยจริงๆหรอ” มันยังหวังดีครับ ถามซ้ำๆอีกครั้ง

“ไม่ต้อง  ถ้าอยากช่วยอะนะ ไปเตะไอ้เชรี้ยพู่ให้หน่อย ,, โคตรจะปวดหัวเลยตอนนี้”
ไม้ฉากมันช่วยดึงผมขึ้นมายืนข้างๆเตียง

“จะอาบน้ำไหม  จะได้ใส่เสื้อผ้าไง เดี๋ยวกินยาแก้ไข้หน่อยกันไว้ก่อน”
ไม้ฉากเอามือมาอังๆที่หน้าผากผม แต่ผมก็ส่ายหน้า

“ไม่กินๆ เดี๋ยวหลับก็หายแล้วละ”
พูดเสร็จผมก็เดินเข้ามาอาบน้ำ ก่อนจะออกมาแต่งตัว
แล้วก็นอนหลับไปเลยครับ
ไม่รู้ด้วยว่าไม้ฉากกลับมาจากห้องพู่กันกี่โมง
สงสัยพู่กันมันคงลืมอะครับ
ว่าถ้าผมเมา ,,, ผมจะหลับ แล้วหลับสนิทมาก  555555555+
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-07-2015 23:11:35
ต่อ ////





พอตื่นเช้ามาผมยังปวดหัวอยู่นิดๆครับ
ผมหันไปมองข้างๆตัว ก็ไม่เห็นไม้ฉาก
สงสัยมันไปห้องเพื่อนแล้วละมั้ง ,,
ผมก็เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว แล้วเข้าไปอาบน้ำ
ออกมาแต่งตัวเสร็จหมดแล้ว ก็ยังไม่เห็นไม้ฉาก
เลยเดินออกไปตามห้องพู่กันกับจานสี

จานสีเป็นคนมาเปิดประตูให้ครับ
หน้าจานสีไม่ยิ้มเลย โคตรจะหน้าบึ้งอะ
สงสัยพู่กันไปกวนอะไรจานสีอีกแล้วแน่ๆ
เห้ออ ,, ไอ้ป่วนเอ้ยยย

ผมเดินเข้ามาในห้อง ก็เห็นพู่กันยังนอนเล่นอยู่บนเตียง

“ไงครับ เดินไหวหรอครับเพื่อน”
ไม่ทันจะได้นั่งเลย ,, แม่งแซวละครับ !!

“ไหวสิ เพราะกูหลับสนิทมาก”
ผมหันไปยิ้มให้มัน 55+
พู่กันทำหน้าเหมือนไม่เชื่อครับ

“มึงจะบอกว่า ,, เมื่อคืนมึงกับไม้ฉากไม่มีอะไรกันงั้นหรอ”
จานสีรีบวิ่งมานั่งข้างๆผม แล้วถามอย่างตื่นเต้น
เดี๋ยวๆนะ คือ กูไม่ได้กันทำไมเหมือนมึงดีใจ???

“มึงจะดีใจทำไม ,, มึงคิดอะไรกับแฟนกูปะเนี้ย”
ผมหันไปถามจานสี  เลยโดนจานสีฟาดมาเต็มมือเลยครับ

“หึงให้พอดีครับพี่ปั้น ,, กูแค่ถาม ที่ดีใจเนี้ย ,,
เพราะกูสมน้ำหน้าพู่กันมัน มันพนันกับเปาไว้เยอะ 555555555+”

อ้ออ ,, เอากูไปพนันอีกแล้ว - -‘

“อืออ ไม่มีอะ ,, นอนหลับสบายมาก ไม่รู้ด้วยว่าไม้มานอนข้างๆไหม หรือมันไปไหนตอนนี้ 555+”
เอ่ออ ไม้ฉากไปไหนวะ? ว่าจะมาถามพวกมันนี้หว่า

“โธ่เอ้ยยย ,, ไอ้ไม้ ไอ้คนไม่มีน้ำยา” พู่กันทำหน้าหงุดหงิดแล้วบ่นๆๆไม้ฉาก

“ก็มึงอะให้กูกินอะไรไม่รู้ ทั้งๆที่รู้ว่าถ้ากูเมา แล้วกูจะหลับ แล้วหลับสนิทด้วย 555+”
ผมหันไปหัวเราะใส่พู่กัน  มันก็ยิ่งทำหน้าหงุดหงิดๆ ครับ

“แล้วมึงไม่อยาก ไม่มีอารมณ์เลยหรือไง”
จานสีไล่ให้พู่กันไปอาบน้ำ แล้วก็ถามผมเรื่องเมื่อคืน

“ตอนแรกอะมี แต่กูปวดหัว เพราะถ้ากูเมาอะ ไม่ว่าจะเมาอะไรก็เหอะ
กูจะปวดหัวมากๆ แล้วก็ง่วงมากๆด้วย แต่ถ้าเมื่อคืนแค่มึนๆ
หมากอะไรของไอ้พู่ไม่แรงขนาดนั้น  กูอาจจะเสียตัวแหละก็ได้ 5555 “

ผมตอบมันเสร็จก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปดูตรงระเบียง

“เออ แล้วไม้ไปไหน มึงรู้ป่าววะ”
ผมหันไปถามจานสีที่เดินตามผมมาที่ระเบียงด้วย

“ไปรับคะน้ากับเลน่อนที่สนามบิน กับพวกยูโรนะ”

เออ ,, ใช่ ,, คะน้าจะตามมานี้หว่า >////<

“เออ กูลืมเลย ,, งั้นวันนี้ไปเล่นทะเล ไปเที่ยวเกาะต่างๆกันให้มันส์เลยนะเว้ยยย”
ผมพูดเสร็จแล้วก็จะเดินออกจากห้อง  ไปเตรียมของไปเที่ยววันนี้
แต่จานสีกลับเรียกผมไว้ก่อน

“ปั้น ,, กูถามอะไรหน่อยสิ”

ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าจานสี

“มีไรอะ”

“มึงไม่ชอบพี่อุ้มหรอวะ  ไม่มีความคิดที่จะชอบพี่อุ้มเค้าเลยหรอ”

เอ่,, ทำไมมันถามถึงพี่อุ้ม??
แล้วมันไปรู้จักพี่อุ้มตอนไหนวะ??

“ไม่อะ ไม่คิดอะไรเลย รู้สึกเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง
จานสีมึงฟังกูนะ .. กูไม่ใช่เกย์ กูไม่ได้ชอบผู้ชายทุกคน กูชอบไม้ฉากคนเดียว ถ้าไม่ใช่มัน กูก็ไม่ชอบไม่รักใครอีก”

พอผมตอบมันเสร็จ  มันก็ยกมือถือที่ถือไว้ขึ้นมาคุย

“ได้ยินแล้วใช่ไหมครับ  อืมม ครับ หมดธุระแล้วนะ สวัสดีครับ”
มันพูดเสร็จก็เก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง

“มึงคุยกับใครวะ”
ผมถามมันอย่างสงสัย
คือมันทำตัวแปลกๆตั้งแต่ถามผมเรื่องพี่อุ้มแล้วละ

“พี่อุ้มนะ  มึงไม่ต้องสนใจหรอก ไปเตรียมของเถอะมึง เดี๋ยวพวกมันคงมาถึงแล้วละ”
พูดเสร็จจานสีก็ดันหลังผมให้ออกจากห้อง
ก่อนจะปิดประตูมันยังพูดแปลกๆอีกรอบครับ

“ถ้าสมมตินะ ว่ามึงชอบคนที่ไม่ควรชอบไปแล้ว มึงจะทำยังไงวะ”

“มึงทำตัวแปลกๆนะ  ถ้ากูชอบไปแล้วกูก็ชอบต่อไปวะ  เค้าไม่ควรชอบตรงไหนวะ??
เลวหรอ หรือว่าติดยา หรืออะไรไม่รู้ดิ แต่ถ้ากูชอบเค้า
แสดงว่าเค้าต้องมีมุมๆหนึ่งที่ทำให้กูชอบได้   
กูก็จะชอบต่อไป  ถึงไม่มีโอกาสได้รักกันได้คบกัน แต่อย่างน้อยกูก็เคยได้ชอบเค้า”

ผมตอบเสร็จแล้วก็ยิ้มให้จานสี
มันก็ยิ้งแห้งๆมาให้ผม 

“เดี๋ยวลงไปเจอกันที่ห้องอาหารนะ”
พูดเสร็จก็ปิดประตูเข้าห้องไปครับ


อืมม ,, กูมีเพื่อนเต็มๆบ้างไหมวะเนี้ย???




ผมเข้ามาเก็บผ้าขนหนู ครีมกันแดด กระเป๋าเงิน โทรศัพท์ ยาแก้แพ้ ใส่กระเป๋ากันน้ำ
เสร็จแล้วก็ลงไปห้องอาหารครับ
ไม่ต้องรอไม้ฉากหรอก เดี๋ยวมันคงไปเจอกันที่ห้องอาหารนั้นแหละ

พอผมเดินลงมาห้องอาหารก็เจอเพื่อนๆครับ
ครบเลย ,, ทั้งไม้ฉาก ยูโร เปา คะน้า เลน่อน
กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่

“โทรหาไม่รับอะ” ไม้ฉากลุกขึ้นมาจับมือผม
แล้วพาไปนั่งที่โต๊ะ

“อ่อ ไม่ได้เปิดเสียง แล้วตื่นมาไม่เจอไม้อะ เลยเดินไปตามที่ห้องพู่กัน”
ผมยิ้มให้ไม้ฉาก มันก็เอามือมาอังที่หน้าผากผม

“งั้นนั่งรอแป๊บนะ ไม้ไปตักข้าวมาให้”
พูดเสร็จไม้ฉากก็เดินไปตักอาหารเช้า ที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้มาให้ผม

“เออ มึงเป็นคนท้องหรอวะ ทำไมสามีมึงดูใส่ใจมากกกก”
คะน้าส่งเสียงทักทายผมครับ
555+ มันเป็นคำทักทายใช่ไหมมม????

“เมื่อคืนกูปวดหัวนะ มันคงเป็นห่วงละ แล้วนี้พวกมึงเช็คอินห้องยังวะ”
ผมหันไปมองไม้ฉากนิดหนึ่ง แล้วก็หันมาคุยกับคะน้าต่อ

“อือ เช็คอินแล้ว แต่เลน่อนจะไปนอนกับพู่กันกับจานสีอะ
กูเลยนอนคนเดียว  เปลี่ยวใจเลย”

คะน้าทำหน้าเศร้าๆ แล้วก็ยื่นมือไปรับจานขนมปังปิ้งจากเลน่อน
ที่เดินเข้ามาพร้อมๆกับไม้ฉาก

“ก็บอกแล้วว่าน่อนจะไปนอนด้วย เดี๋ยวนอนที่โซฟาก็ได้ไง คะน้าก็ไม่ยอม”
เลน่อนบ่นให้คะน้า แต่มันดูน่ารักมากครับ 555+
ตัวอ้วนๆ 2 คน แบ่งขนมปังกันกิน
แล้วคุยกันงุ้งงิ้งๆ คนหนึ่งทำหน้าบ่นๆดุๆ อีกคนยิ้มหวานใส่

“นี้มึงยังแยกห้องนอน อย่าบอกนะว่าเลน่อนมึงยังไม่ได้ .... .. “
ยูโรถือซ้อมอยู่ ก็เอาซ้อมชี้หน้าเลน่อน แล้วอมยิ้มแซวๆ

“ครับคุณยู ผมยังไม่ได้แตะต้องตัวเพื่อนคุณครับ ผมสุภาพบุรุษพอครับผม”
เลน่อนยืดอกอย่างภูมิใจครับ 5555+

“กูอ่อยแล้วอ่อยอีก  วัยรุ่นเซ็ง”
คะน้าแกล้งๆบ่น แล้วทำหน้าเซ็งๆ
แต่ผมว่าคะน้ามันชอบที่เลน่อนให้เกียรติมันแบบนี้ครับ

“5555+ คะน้า กูว่ามึงต้องพิจารณาตัวเองแล้วนะถ้าแบบนั้นอะ”
เปาครับ นานๆพูดที แต่พูดมาทีนี้คมกริบบ
เอาซะคะน้าจะร้องกรี๊ดใส่

พวกผมนั่งทานข้าวกันไปเกือบ 10 นาที
2 แฝดก็เดินเข้ามาในห้องอาหาร
พู่กันทำหน้าหงุดหงิด แต่จานสีทำหน้าตาเบื่อๆ
มึง 2 คน ทะเลาะกันอีกแล้วหรือไงเนี้ยย??

“พู่กันครับ  จะจ่ายเงินตอนไหนดี”
เปาหันไปทวงเงินค่าพนันจากพู่กันครับ

“เอาไว้ก่อนๆ วันนี้วันเที่ยวห้ามทวงเงินครับ”
พู่กันมันนั่งลงใกล้ๆเปา แล้วก็แย่งขนมปังเลน่อนกิน
สักพักจานสีก็เอาจานขนมปังปิ้ง กับไข่ดาวมาวางไว้ให้พู่กัน
แล้วมันก็เดินไปตักของมันอีกรอบ



พวกผมทานข้าวเสร็จแล้วก็พาไปไปตะเวนเที่ยวกระบี่
วันนี้ตั้งใจไปสระมรกตครับ ไปว่ายน้ำ ไปดำน้ำกัน
พวกผมกลับเข้ามาโรงแรมอีกทีเกือบๆ 6 โมงเย็น
พอมาถึงโรงแรมต่างก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ
เพราะเดี๋ยวจะมีปาร์ตี้ที่ทางโรงแรมจัดให้ ตรงหน้าหาดของโรงแรม

“เหนื่อยไหมปั้น” ไม้ฉากที่ตอนนี้แต่งตัวเสร็จแล้วถามผม
ตอนที่ผมเพิ่งเดินออกจากห้องน้ำมา

“อือ เหนื่อย แต่สนุกมาก ไม่ได้เที่ยวด้วยกันแบบเต็มที่ๆแบบนี้มาตั้งนานเนอะ”
ผมก็หยิบเสื้อผ้าที่ไม้ฉากเตรียมไว้ให้มาใส่
พอผมแต่งตัวเสร็จแล้ว กำลังจะเดินออกจากห้อง
ไม้ฉากก็ดึงข้อมือผมไว้

“วันนี้อย่าดื่มนะ ไม่อยากให้เมาอะ”
ตอนแรกก็ดึงข้อมือเฉยๆอะนะ
พอผมหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตู
มันก็เดินมากอดผมไว้ครับ

“อืออ ไม้ก็อย่าดื่มนะ”
ไม้ฉากจูบที่หน้าผากผมเบาๆ
ก่อนจะยิ้มให้ผม

“ไม่เมาหรอก  คืนนี้เรามีนัดกัน เนอะๆ”
พูดเสร็จแล้วก็ยกยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้ผม

“อย่าปากดีแค่ตอนนี้ละกันครับ”
ผมพูดเสร็จก็ผลักไม้ฉากออก ก่อนจะเปิดประตูออกไป
เจอจานสีกำลังขนกระเป๋าเสื้อผ้าออกจากห้องพอดี

“เห้ยย มึงจะไปไหน”
ไม้ฉากเข้าไปถือกระเป๋าให้จานสี แล้วก็ถาม

“กูจะไปนอนห้องคะน้า  กูเบื่อพู่กัน”
จานสีดึงกระเป๋าออกจากมือไม้ฉาก แล้วก็เดินไปเคาะห้องของคะน้า
ซึ่งอยู่ติดๆกันนี้แหละครับ

“มึงไม่บอกเค้าไปด้วยละ ทำไมมึงเบื่อกู”
พู่กันยืนพิงประตูห้องอยู่ แล้วมองไปทางจานสี

“อย่ามาปัญญาอ่อนวะพู่กัน  ถ้ามึงยังทำตัวแบบนี้อีก กูจะโทรบอกม๊า”
จานสีมันก็เถียงกลับเลยครับ  ไม่ยอมกันจริงๆ

“อย่าทะเลาะกันดิวะ เดี๋ยวไปกินข้าวเย็นกัน บาร์บีคิวอะมึง สนุกๆนะ”
ยูโรเปิดประตูห้องมายืนดูนานละครับ  มันเดินเข้าไปผลักพู่กันเข้าไปในห้อง

“อีก 30 นาทีเจอกันที่หน้าโรงแรมนะ พวกมึงไปกันก่อนเลย เดี๋ยวกูจัดการมันเอง”
พูดเสร็จยูโรก็ปิดประตูห้องไป


จานสีเข้าไปในห้องคะน้าแล้วครับ 
ผม ไม้ฉาก แล้วก็เปาเลยลงไปนั่งรอที่ล๊อบบี้แทน
ผมกับไม้ฉากก็นั่งเล่นมือถือ ถ่ายรูปกันบ้าง เล่นเกมส์ในมือถือกันไป
จนเปาสะกิดๆผม

“ปั้นๆ”

“อะไรวะเปา”
ผมหันไปมองมัน แล้วก็ดึงมือมันออก
เพราะมันไม่ใช่แค่สะกิดละครับ แทบจะหยิกเอาเนื้อผมไปด้วยละ

“นั้นมัน ....พี่อุ้มป่าววะ”

ห๊ะ ,, พี่อุ้ม??


ผมกับไม้ฉากรีบหันไปดูเลยครับ
เจอพี่อุ้มกำลังยืนเช็คอินอยู่ที่เค้าท์เตอร์พอดี

“มันตามมาได้ไง” ไม้ฉากแทบจะโยนมือถือทิ้ง
แล้วก็ถามออกมา
คือกูอยู่กับมึงตลอดปะวะ??
กูจะรู้ไหมมม T^T



“มึงๆหลบๆก่อน เร็วๆ”
เปามันกดหัวพวกผมลงครับ
คือพวกผมนั่งโซฟาที่พนักพิงมันสูงๆ
คือ ถึงไม่ก้มก็มองไม่เห็นอะนะ - -
แล้วคือผมกับไม้ฉากนั่งหันหลังให้เค้าท์เตอร์อยู่แล้ว
มีแต่เปาที่นั่งหันหน้าออกมาทางเค้าท์เตอร์คนเดียว


“หลบทำไมวะมึง”
ผมหันไปถามเปา

“ชิบหายแล้วมึง”
เปาสบถออกมาครับ อะไรชิบหายอะไรยังไงวะ

“โอ้ยย มึงก็ปล่อยมือออกสิวะ”

ไม้ฉากปัดมือของเปาออก ก่อนจะหันไปดู

“จานสี!!!!!”

ชิบหายจริงๆแล้วสินะ
จานสีลงมาหาพี่อุ้มที่หน้าเค้าท์เตอร์
แล้วหน้าจานสีโคตรจะยิ้มระรื่น
แตกต่างจากเมื่อกี้มากๆ

ผมไม่รู้ว่าจานสีมันคุยอะไรกับพี่อุ้มครับ
มันยืนคุยอยู่แค่ไม่กี่นาที พี่อุ้มก็โบกมือบ๊ายบายให้ แล้วเดินไปทางลิฟท์

“นั่งดีๆ เอามือถือ เอาหนังสือมาอ่าน” เปารีบยัดหนังสือใส่มือผม
ก่อนจะนั่งตัวตรงๆเหมือนเดิม

ผมยัง งง ครับ ,, คือ จานสีกับพี่อุ้ม
มันยังไงวะ? รู้จักกันตอนไหน?

“พวกมึงนั่งตรงนี้นานยังวะ”
จานสีเดินเข้ามาทักพวกผม

“อ้าว มึงมาแล้วหรอ แล้วยูโรอะ” เปาแม่งทำตัวโคตรเนียนครับ
ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เก่งมาก  ส่วนไม้ฉากนี้เนียนกว่า
เปิด youtube ดูการ์ตูนโคนัน - -‘

“เดี๋ยวก็คงมาอะ กูลงมาก่อน” จานสีนั่งเบียดกับผมในโซฟาอันเดียวกัน
ผมก็นั่งอ่านหนังสือไป จานสีก็หยิบมือถือมากดเล่น


สักพักพวกเพื่อนๆผมก็ลงมาครบละครับ
พวกผมก็พากันไปนั่งกินอาหารเย็นที่ทางโรงแรมจัดให้
นั่งจิบเบียร์กันบ้าง คุยกันไปด้วย
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีเรื่องอะไรมาเม้าท์กันเยอะแยะ
555+  ผมไม่ได้กินเบียร์ครับ อ้างกับเพื่อนไปว่าปวดหัว
แต่ไม้ฉากมันกิน เพราะยูโรมันบังคับ



จนเกือบๆห้าทุ่ม พวกเราก็แยกย้ายกันมานอน
เพราะวันนี้เหนื่อยมาก ตะเวนตามเกาะต่างๆ ทั้งดำน้ำ เล่นน้ำกันมาทั้งวัน
แล้วพรุ่งนี้ยังมีทัวร์ไปเกาะอีก


พอมาถึงชั้น 12  ที่พวกผมพัก
ก็เดินแยกเข้าห้องใครห้องมัน
จานสีก็ยังเดินเข้าไปในห้องของคะน้าครับ
พู่กันมันก็ไม่ได้ตามน้องมันกลับห้อง มันลากยูโรกับเลน่อนไปนอนเป็นเพื่อนแทน
เปาเลยต้องนอนคนเดียว

“มึงนอนคนเดียวได้ปะวะ” ผมถามเปาที่ยืนมองยูโรหอบหมอนออกจากห้อง

“สบายมากมึง กูอยากนอนสบายๆมานานละ”
5555+ เปาพูดแล้วก็ยิ้มๆ แต่ยูโรนี้สิครับทำหน้าหงอยมาก

“กูอยากนอนกอดมึงอะ” ยังครับยังยืนอ้อนเปาอยู่หน้าห้อง
พู่กันมันเดินยิ้มมาแต่ไกลเลยมาลากคอยูโรเข้าไปในห้องนอนมัน

“มึงก็เข้าห้องได้แล้วปั้นสิบ  ป่านนี้ไม้ฉากอาบน้ำรอแล้วมั้ง  คืนนี้จะรอดไหมมึง”
เปามันยิ้มแซวๆผม

“นอนเฉยๆไม่ได้หรอวะ คนเป็นแฟนกันต้องเอากันอย่างเดียวเลยดิ
ยิ่งพวกมึงแซวมากๆ กูยิ่งทำตัวไม่ถูกวะ”

ผมบอกกับเปาไปตรงๆ
คือทุกคนแซวได้นะ แต่แซวบ่อยๆไป ผมก็เขินๆไม้ฉากเหมือนกันครับ

“อย่าคิดมากดิวะ กูแค่แซว ถ้ามึงไม่โอเคกูไม่แซวก็ได้” เปามันยืนหัวเราะผมใหญ่เลยครับ

“ก็ไม่ขนาดนั้น  เออ,, มึงว่าพี่อุ้มกับจานสี มันยังไงๆไหมวะ”
ผมขยับเข้าไปกระซิบถามเปา

“อืมม ไม่น่าไว้ใจวะ คืนนี้กูว่าจะไปป่วนห้องสาวๆอยู่เนี้ยแหละ”
เปามันตอบผม แล้วก็หันไปมองที่ห้องคะน้า

“โอเคมึง ฝากด้วยนะถ้ามีอะไรเคาะห้องเรียกกูเลย”
ผมตบไหล่เปาเบาๆ เปามันหันมาพยักหน้าให้ผม
ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือแล้วล๊อคห้องนอนของมัน
เดินไปเคาะห้องของคะน้าแทน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-07-2015 23:20:20
เมื่อวาน 3BB เกเรคะเลยอัพไม่ได้
วันนี้มาอัพแล้วนะ 555+
แอบขัดใจพี่ๆป้าๆหลายๆคน
น้องยังไม่ได้ไม่เสียคะ ,, ใจเย็นๆเนอะ :)

มีคำผิดเจฝากไว้ก่อนนะ เดี๋ยวเจรีบแก้ให้จ๊าา
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์คำแนะนำต่างๆด้วยนะคะ

คืนนี้ถ้าไม่ดึกมากจะเอา Ch 49 มาลงคะ
แต่ถ้าดึกมากไปพบกันพรุ่งนี้เหมือนเดิมนะ .

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 17-07-2015 00:55:17
ลูกใครหว่า? ขาวจัง

ชอบความคิดของไม้นะ

แต่อยากตีจานสีมากๆ  รู้ว่านั่นคืองูก็ยังจะไปเล่นด้วย  ปกติเราไม่ใช่คนที่เจ้าคิดเจ้าแค้นแต่กับอุ้มนี่บอกตรงๆว่าไม่คำเดียว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 17-07-2015 09:51:07
เป็นห่วงจานสีอะ

แค่โทรคุยพอได้นะ  แต่ถึงขั้นนัดกันมาเจอแบบนี้ ไม่ไหวเลย อันตรายเกินไป

ไม้กะปั้นก็จะพลอยซวยไปด้วยนะนี่ ถ้าเกิดอุ้มไปบอกแม่ไม้เรื่องมาเที่ยวกระบี่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-07-2015 10:23:50
 :man1:   กอดปั้นกับไม้. พวกหนูน่ารักมาก
เรื่องพู่กันจานสี. แฝดป่วนเอ๊ย น่าจับฟาดก้นทั้งคู่เลย
เราว่าใจน่ะไปนานแล้วนะ พู่กันแกห้ามน้องไม่ได้หรอกมันอยากเล่นกับไฟ. ยั้งตอนนี้ก็คงไม่อยู่เพราะไอ้พี่อุ้มมันก้อเอาด้วย
ตบมือข้างเดียวไม่ดัง.  :katai1:   
เห้อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 17-07-2015 10:42:37
รักแท้ของพี่อุ้มอาจจะเป็นจานสีก็ได้นะ เราหวังและอยากให้พี่อุ้มหยุดที่จานสีอ่ะ
ส่วนเรื่องที่พี่อุ้มทำไม่ดีอะไรไว้ก็อยากให้เป็นบทเรียนและอย่าทำอีก
ก็อย่างว่าล่ะควรให้โอกาสคนที่ทำผิดได้กลับตัวบ้างไม่ใช่ว่าปิดโอกาสเลย
ไม่งั้นเค้าก็จะทำผิดซ้ำซากอยู่อย่างงั้น ให้มีคนอยู่ข้างๆ คอยช่วยดูแล คอยห้ามปปรามบ้าง
มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรอก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 48 || P.29 || 15-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-07-2015 10:59:41
รักแท้ของพี่อุ้มอาจจะเป็นจานสีก็ได้นะ เราหวังและอยากให้พี่อุ้มหยุดที่จานสีอ่ะ
ส่วนเรื่องที่พี่อุ้มทำไม่ดีอะไรไว้ก็อยากให้เป็นบทเรียนและอย่าทำอีก
ก็อย่างว่าล่ะควรให้โอกาสคนที่ทำผิดได้กลับตัวบ้างไม่ใช่ว่าปิดโอกาสเลย
ไม่งั้นเค้าก็จะทำผิดซ้ำซากอยู่อย่างงั้น ให้มีคนอยู่ข้างๆ คอยช่วยดูแล คอยห้ามปปรามบ้าง
มันก็ดีกว่าไม่ใช่หรอก

เห็นด้วยๆ เราก็แอบหวังนะเพราะเป็นห่วงจานสีจะต้องมาเสียตัวเสียใจถ้าคราวนี้พี่อุ้มยังไม่หยุดอีก ถ้าคบกันดีๆด้วยความจริงใจและชอบกันจริงมันก็ดีอะ คราวที่แล้วก็น่าจะมีบทเรียนแล้วหรือเปล่า แถมมาไกลได้ขนาดนี้แปลว่าพ่อก็ปล่อยให้มาได้น่ะสิ เหอะๆ อยากเผือกๆๆอ่าคุณเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-07-2015 03:11:07
Ch 49  กระบี่ VS Friends  2 ||  ปั้นสิบ



พอเปามันเดินเข้าไปในห้องคะน้าแล้ว
ผมเลยเดินกลับมาในห้องนอนของผมบ้าง

“ไม้ ไม้อยู่ไหน”
ผมเดินผ่านห้องน้ำ ก็เห็นว่าห้องน้ำเปิดประตูไว้ 
ไม่มีไม้ฉากในห้องน้ำ
บนเตียงก็ไม่มีไม้ฉาก
มันอยู่ไหนวะเนี้ย???

ผมเลยเดินออกมาที่ระเบียงห้อง
เห็นไม้ฉากนอนอยู่ที่เตียงนอนหลังห้องครับ

“จิบเบียร์กันไหม “ ไม้ฉากหันมาส่งยิ้มให้ผม
แล้วยื่นเบียร์ให้ผม 1 กระป๋อง

“ไหนว่าไม่กินไง วันนี้ก็กินกับเพื่อนมาแล้วนะ”
ผมยื่นมือไปรับเบียร์มาถือไว้
ก่อนจะลงไปนอนที่เตียงข้างๆไม้ฉาก

“ก็จิบๆ ไม่ได้กินจนเมาซะหน่อย”
ไม้ฉากยื่นมือมาดึงเบียร์ไปเปิดให้ผม ก่อนจะยื่นกลับมาให้


ผมก็นั่งจิบเบียร์กันที่ระเบียงนั้นแหละครับ
ไม่ได้คุยอะไรกันด้วย
ต่างคนต่างนิ่งอยู่ในความคิดของตัวเอง
จนไม้ฉากชวนผมกลับเข้าห้อง

“ไปอาบน้ำแล้วนอนเถอะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”
พูดเสร็จก็ยกเบียร์ในมือผมดื่มจนหมด แล้วดึงตัวผมเข้าห้อง


ไม้ฉากปิดประตูที่ระเบียง แล้วหันมาบอกให้ผมไปอาบน้ำ

“ไปอาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวไม้เตรียมชุดนอนให้”

พูดเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวมายัดใส่มือผม
แล้วก็ดันหลังผมให้เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เออคือ .. กูตามอารมณ์ไม่ทันนะครับพี่ไม้ - -‘

ผมเปิดน้ำใส่เต็มอ่างเลยครับ ก่อนจะลงไปนอนแช่น้ำ
โดนแต่แดด โดนแต่น้ำทะเลทั้งวัน แสบผิวไปหมดเลย
ผมนอนแช่น้ำไป ก็ฮัมเพลงไปด้วย
สักพักไม้ฉากมันก็เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา

“เห้ยย เข้ามาทำไม” ผมตกใจรีบหันไปถามมันเลยครับ

“มึงอาบน้ำช้า กูเลยเข้ามาอาบด้วยไง”
พูดเสร็จมันก็ถอดผ้าเช็ดตัวที่มันพันเอวไว้ออก
ก่อนจะลงมานั่งแช่น้ำกับผม
แล้วแบบว่า .. ไอ้เชรี้ยยยถอด
เสื้อผ้าออกหมดแล้วมาถอดผ้าเช็ดตัวโชว์ขนาดนี้
ไม่อายกูหรือไงวะเนี้ยย >////<


“เป็นอะไรหน้าแดงวะปั้น” ไม้ฉากถามผม

“ปะเปล่าเปล่าๆ  เดี๋ยวกูจะขึ้นละนะ แช่นานแล้วอะ”
ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่คือ ผมก็ไม่ได้ใส่กางเกงในอะ
โป๊หมดทั้งตัวแบบนี้จะกล้าลุกไหมวะกู
ไม่เมาด้วยเนี้ยแหละ ,, ยิ่งอายไปกันใหญ่


แต่ไม่ทันได้ลุกครับ ไม้มันดึงผมให้กลับลงมานั่งใหม่
แต่ดันนั่งหันหลังให้มันพอดี

“มานี้ๆ ไม้ถูกหลังให้”
พูดเสร็จมันก็เอาสบู่มาถูหลังผม
คือพี่ไม้ครับ   ,, ,มึงไม่รอคำตอบกูเลยนะ


ผมก็นั่งให้มันถูหลังให้ครับ
มือขวามันก็ถูหลังผมนะ แต่มือซ้ายมันอะเริ่มซุกซนละครับ
มาจับที่เอวผม
ผมหันไปมองหน้ามัน  แต่มันก็ไม่สำนึกครับ ยังส่งยิ้มหวานมาให้อีก
ผมก็เลยนั่งเฉยๆไป เพราะห้ามมันมันก็คงไม่หยุดละครับ
สักพักไม้ฉากมันก็ดึงผมเข้าไปนั่งใกล้ๆ
จนตอนนี้หลังผมชิดอยู่กับอกของไม้ฉากแล้ว

“เดี๋ยวไม้ถูสบู่ข้างหน้าให้ด้วย”

“ไม่ต้องก็ได้ อ่ะ ,, ไม้ มือมึงจะซนไปแล้วนะ”

ผมพยายามจะดึงมือมันออก แต่มันก็ไม่ยอมครับ
ก็มันเล่นใช้ 2 มือลูบไล้ตรงหน้าอก กับหน้าท้องผม

“อย่าดิ้นดิวะ  แค่ถูสบู่เอง ถ้ายิ่งดิ้นข้างล่างมันอาจจะตื่นได้นะ”
คือพูดดีๆก็ได้ไง แต่นี้มันมาพูดตรงข้างๆหู
พอพูดเสร็จก็งับที่ติ่งหูผมเบาๆ


“อ๊ะ ,, “ ทุกๆสัมผัส ทุกๆการกระทำของมัน
ทำให้ผมต้องร้องครางออกมาครับ


“แปลกเนอะ ใช้สบู่เหมือนกัน แต่ทำไมปั้นตัวหอมจัง”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็จูบไซร้ตรงซอกคอผม
มือข้างหนึ่งก็ยังลูบไล้ตรงหน้าท้อง
อีกข้างมาเขี่ยๆ หยอกเอินตรงยอดอกของผม
จนผมต้องแอ่นอกรับกับสัมผัสนั้น


ยิ่งผมมีปฏิกิริยาตอบรับทุกสิ่งที่ไม้ฉากทำ ดูเหมือนมันจะชอบครับ
มันจูบไซร้คอผม แล้วเลื่อนมาจูบหลังผม
ก่อนที่มันจะเลื่อนมือลงมาจับลูกชายผม
ที่ตอนนี้ก็ยอมรับอะครับ ว่ามันต้องการมากจริงๆ

“ให้ไม้ช่วยนะ” ไม้ฉากมันกระซิบเบาๆที่หูผม
ซึ่งเสียงมันทั้งแหบทั้งสั่น แล้วยังหอบด้วย

“อืมม” พอผมตอบไม้ฉากไป
มันก็อุ้มตัวผมให้ไปนั่งตักมัน แต่ยังนั่งหันหลังอยู่
ตอนนี้มือข้างหนึ่งมันก็บีบเค้นตรงหน้าอกผม
มืออีกข้างจับลูกชายของผมรูดขึ้นลง
ซึ่งผมก็เด้งตัวรับกับจังหวะนั้นไป
พอผมขยับตัวเด้งรับกับจังหวะมือของไม้ฉาก
ก้นผมกับกระแทกกับลูกชายของไม้ฉากเต็มๆเลยครับ
จนสุดท้าย ผมเองต้องเกร็งตัวสุดแรง
“อ่ะ ,, อื้มม ไม้ อ่าห์~”

ไม้ฉากมันคงรู้ว่าผมเสร็จไปแล้ว
มันเลยซบลงที่หลังผม
ก่อนจะจูบย้ำๆที่หลังผมเบาๆ
ส่วนผมถึงกับนั่งหอบครับ
ไอ้บ้าเอ้ยย ,, ตามมาในห้องน้ำ
แล้วยังจะมานัวเนียอีก ,, ไม่อยากมีประสบการณ์แรกที่ห้องน้ำนะเว้ยย
ผมนึกบ่นด่ามันในใจครับ
( แกก็เคลิ้มตามมันไม่ใช่หรอไง - - )


“พรุ่งนี้อยากเล่นน้ำทะเลกับเพื่อนๆปะ”
อยู่ๆไม้ฉากมันก็ถามผม
มึงจะถามทำไมครับ?? หอบแฮ่กอยู่ขนาดนี้

“อืมม อยากสิ คะน้าก็มา พรุ่งนี้เหลือทัวร์อีก 2 เกาะใช่ไหม อ๊ะ,, มึงอย่าจับตรงนั้นสิวะ”
มันยังนั่งเอาคางมาเกยไว้ที่ไหล่ผม
แต่มือมันนี้คือ ,, ซนมาก !!
จับนม จับน้องชายผม ไม่หยุดเลยครับ

“อะห๊ะ ,, เล่นก็เล่น”
ไม้ฉากมันพูดเสร็จก็ก้มมากัดไหล่ผม

“โอ้ยย มึงกัดทำไมวะเนี้ยย”
ผมรีบเอามือมาถูๆตรงรอยที่มันกัด
แล้วรีบดันตัวเองไปนั่งอีกด้านของอ่างอาบน้ำ

ไม้ฉากมันก็นั่งหัวเราะผมใหญ่เลยครับ
“กัดเพราะหมั่นเขี้ยว  มึงเนื้อนิ่มอะ”
มันพูดเสร็จก็ทำท่าจะขยับมาหาผม
จนผมต้องเบรกมันไว้ก่อน

“พอๆก่อน อย่ากัดๆ แต่งตัวเถอะ หนาวแล้วอะ”
ผมมองหน้ามัน แล้วก็พูดอย่างอ้อนๆ

“อืมม ปั้นขึ้นก่อนเลย ไปแต่งตัวรอเลยนะ เดี๋ยวไม้อาบน้ำเสร็จจะตามไป”

“อ้าวว ไม่ขึ้นพร้อมกันหรอ นี้อาบน้ำนานแล้วนะ”
ผมก็มองหน้ามัน แล้วถามมันอย่าง งงๆ

“อื้มมนะ เดี๋ยวไป ตัวเองสบายตัวแล้วนิ หึหึ ถ้ายังไม่ลุกออกไป กูไม่หยุดแค่เมื่อกี้นะ”
อ่ออ ,, ก็บอกมาสิวะจะทำไร 5555+
ผมจะรออะไรละครับ รีบลุกเลยครับ
คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวไว้ แล้วหันไปมองหน้าไม้ฉากอีกรอบ

“แต่กูทำให้ก็ได้นะ กูเป็นคนหล่อและใจดี”
ผมยิ้มทะเล้นๆให้มัน แต่มันนี้ดิ
มองกลับมา สายตาโคตรจะวิ้งวับ

“เหอๆ ถ้ามึงยังจะอยู่ในห้องน้ำกับกูต่อ พรุ่งนี้มึงคงไปเล่นทะเลไม่ได้แล้วละ
รีบๆไปแต่งตัวเลย เช็ดผมให้แห้งด้วยละ เดี๋ยวตามออกไป”

ผมมองหน้าไม้ฉากนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินออกมาแต่งตัว

เกือบ 10 นาทีครับ ไม้ฉากก็เดินออกจากห้องน้ำมา
แล้วก็แต่งตัว ทาแป้งอะไรของมันเสร็จ
มันก็ปิดไฟแล้วขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆผม

“โอเคละใช่ปะ” ผมขยับไปนอนชิดๆกับอกมัน
เพราะไม้ฉากมันดึงผมเข้าไปกอดครับ

“ถ้าไม่โอแล้วจะทำให้หรือไงครับ”
โอ้ยยย ,, มึงพูดเฉยๆก็ได้ ทำไมต้องมาทำเสียงหวานเสียงอ้อนวะ

“ไม่ 55555555+” ผมตอบมันเสร็จก็นอนๆมุดอกมัน
จนมันจั๊กกะจี้แล้วก็หัวเราะออกมา

“55+ นอนนิ่งๆดิ อย่าเอาหัวมาไซร้ๆแบบนั้น”
พูดไปด้วยก็เอามือมาดันหัวผมออก

“โอเคๆไม่แกล้ง 55 นอนกันๆ”
ผมขยับตัวมานอนหนุนแขนมันแทนครับ

“ฝันดีนะปั้นสิบบบบบบ”
ดูความกวนตีนของมันครับ ลากเสียงยาวๆ
แล้วเอามือมาหยิกแก้มผม

เออคือ ,, กูรู้ครับว่าแก้มกูเยอะ
แม่งง หยิกอยู่ได้ T^T

“โอ้ยย ไม่ฝันดีแล้ว เจ็บแก้ม”
พูดเสร็จผมก็นอนพลิกตัวมาอีกฝั่ง
ไม้ฉากมันก็ขำๆตามประสามันครับ
แล้วก็ขยับมานอนกอดผม
กอดจากด้านหลังแบบนี้ ,, ผมชอบครับ 555+
คือผมเป็นคนกลัวผีมาก ถ้าจะไปนอนที่ไหนก็ตาม
แม้แต่บ้านตัวเองก็เถอะ ผมจะหันหลังเข้ากำแพง
หรือเอาอะไรมาดันหลังไว้
จะได้รู้สึกว่ามันไม่โล่ง 55+ เพราะผมกลัวผีมากอด มาจับหลัง

ไม้ฉากนอนกอดผมอยู่แบบนั้น
แล้วเหมือนมันจะเงียบๆไปละครับ
สงสัยมันจะหลับแล้วมั้ง ,,


“วันนี้มึงผิดหวังปะ ที่กูไม่ได้ทำอะไรมึงอะ”
อ้าวว ,, นึกว่าหลับแล้วอยู่ๆมาถามอีก

“ไม่อะ มึงอย่าไปบ้าตามพวกยูโร หรือพู่กันเลย
กูไม่ได้ want อะไรขนาดนั้น คบๆกันไปแบบนี้แหละดีแล้ว
มึงอย่าลืมดิ มีเรื่องของบ้านเราอีกนะ ที่เรายังเคลียร์ไม่ได้”

เห้ออ ,, นี้แหละครับปัญหาใหญ่เลย
มาเที่ยวทะเลแบบนี้ ที่เห็นว่าสนุกแบบนี้
ไม่ใช่ว่าไม่คิดมากนะครับ

คิดตลอด กลัวตลอด ,, แต่ก็บอกตัวเองให้กอบโกยความสุขช่วงนี้มาให้ได้มากๆ
เพราะกลับไปแล้วไม่รู้เลยว่าจะต้องเจออะไร - -‘

“อืมม กูไม่ลืมหรอก แต่กูก็ยังยืนยันนะว่ากูจะคบมึงต่อไป
ถึงแม่กูจะไม่ชอบก็เถอะ ,, แต่กูก็เชื่อว่าสักวันเค้าจะรับได้”

ยิ่งมันพูดแบบนี้ มันก้ยิ่งกอดผมแน่นกว่าเดิม
ผมเลยเอามือมากุมมือมันไว้

“กูรักมึงนะ” ผมพูดกับมันได้แค่นี้จริงๆครับ

“กูก็รักมึงเหมือนกัน”
พูดเสร็จมันก็เอาหน้ามาซุกตรงคอผม
แล้วเรา 2 คนก็หลับไปทั้งๆที่ยังนอนกอดกันอยู่ : )



เช้ามาก็ตื่นเพราะเสียงยูโรครับ
มาเคาะประตูห้องซะดังเลย

“เห้ยย ตื่นเว้ยย จะได้เวลาไปขึ้นเรือแล้ว”
ขึ้นเรือ!!

ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งเลยครับ
ไม้ฉากงัวเงียตื่นขึ้นมามองหน้าผม
ก่อนจะยิ้มให้นิดหนึ่ง แล้วมันก็นอนหลับต่อ - -

ผมเลยเดินไปเปิดประตูห้องให้ยูโร

“อะไรของมึงครับ นี้มันกี่โมงเอง”
ผมยืนพิงประตูห้องไว้  ยูโรมันก็ยิ้มกวนตีนๆ
แล้วก็เดินเข้ามาในห้องผม ก่อนจะลงไปนอนข้างๆไม้ฉาก
ผมขี้เกียจคุยกับมันละครับ เลยเดินเข้าไปอาบน้ำล้างหน้า
นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกมา ก็โดนไม้ฉากด่าเลยครับ

“อื้ออ โชว์ โชว์แต่เช้า เข้าไปในห้องน้ำเลย”
พูดเสร็จก็เดินมาดันๆตัวผมให้เข้าไปในห้องน้ำ
แล้วก็ยื่นเสื้อผ้ามาให้ผมเปลี่ยน
ยูโรมันก็แซวใหญ่เลยครับ

“โอ้ยยยมึงนี้เป็นเอามากนะ ,, กูไม่จ้องนมเมียมึงหรอกนะ
รีบๆไปอาบน้ำแต่งตัวเลยปะ เดี๋ยวพวกกูลงไปรอที่ห้องอาหารนะ”

พูดเสร็จมันก็เดินออกไป ไม้ฉากตามไปปิดประตูห้อง
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำแล้ว ไม้ฉากก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
เกือบ 30 นาทีครับ พวกผมก็ลงมานั่งทานข้าวกับเพื่อนๆ


แล้วเราก็ไปเที่ยวตามทัวร์ที่เราซื้อไว้
กลับเข้าโรงแรมอีกทีเกือบๆ 6 โมงเย็น
แต่วันนี้เราจะไปทานอาหารทะเลร้านดังแถวๆนั้นครับ
เพราะพู่กันกับยูโรอยากจะแดนซ์ต่อหลังมื้ออาหาร
และคะน้า จานสี เปา เลน่อน อยากจะไปเดินซื้อของฝาก


พวกเราก็อาบน้ำแต่งตัวกันหมดแล้วครับ
มานั่งที่ล๊อบบี้โรงแรมเพื่อรอไนซ์
เพราะมันบอกว่ากำลังจะมาถึงแล้วให้รอมันก่อน


ระหว่างที่นั่งรออยู่นั้นแหละครับ
จานสีมันชวนคะน้าไปซื้อกาแฟ ที่ขายอยู่ในโรงแรม
ตอนนี้พู่กัน ยูโร เปา ไม้ฉาก ก็สนใจเกมส์ในมือถือครับ
มันแข่งกันอยู่ - -‘  อยู่ที่ไหนแม่งงก็เล่นเกมส์กันได้ตลอดจริงๆ


ผมก็หันไปมองดูจานสีกับคะน้าซื้อกาแฟ
สักพักก็เห็นพี่อุ้มมายินซื้อกาแฟกับพวกจานสีและคะน้าด้วย
แต่ผมไม่รู้ว่าเค้าคุยอะไรกัน คะน้าก็ไม่ยอมหันมาทางผมเลย
พี่อุ้มยืนอยู่ไม่ถึง 5 นาทีครับ ก็เดินออกไป
แต่ไม่ได้ถือกาแฟหรือเค้กติดมือไปนะครับ
มันมาทำไม?? มาคุยกับจานสีงั้นหรอ???


สักพักจานสีกับคะน้าก็เดินกลับเข้ามา
แต่ผมก็ไม่ได้ถามนะ ก็ลองดูๆต่อไปละกัน
เพราะตอนนี้พี่อุ้มมันก็ไม่ได้เข้ามากวนพวกผม
พี่อุ้มเค้าคงมาเที่ยวกับเพื่อนเค้าเหมือนกันแหละมั้งง???


ผมนั่งรอไนซ์ไม่นานครับ ไนซ์ก็มา
เซ็ทผมมาโคตรหล่อเลยครับ 555

“คือถ้าไนซ์จะหล่อมาแบบนี้ พวกกูขอไปแต่งหน้าแต่งตัวก่อนละกันนะ ไอ้เชี้ยยไนซ์
มึงแต่งมาเต็มยศขนาดนี้ พวกกูดับอะ ดับเลย”

ยูโรมันบ่นๆไนซ์ครับ แต่หน้ามันก็ยิ้มๆแหละ 555
ผมยืนทักทายกันนิดหน่อย แล้วก็ชวนกันไปร้านอาหาร


คืนนั้นผม ไม้ฉาก ไนซ์ เลน่อน พู่กัน ยูโร ไปนั่งฟังเพลงกันต่อ
ส่วนเปา คะน้า จานสี ขอไปเดินหาซื้อของฝาก
ที่มีขายแถวๆนั้น พู่กันมันเห็นว่าเปาไปกับจานสีด้วยมันเลยยอมให้ไปครับ

คือกินกันจนเมาแล้วอะครับ แต่ผมกับไม้ฉากไม่ได้เมานะ
เพราะรู้ว่าต้องลากเพื่อนๆกลับโรงแรมเลยไม่ได้ดื่มมาก

ผมมองไปรอบๆตอนนี้คือ ไนซ์มันคุยโทรศัพท์อยู่ครับ
ไนซ์นั่งมุมมืดนิดหน่อย เพราะกลัวคนจำหน้าได้
ส่วนเลน่อนกับคะน้านี้ยังกินอยู่ครับ กินกับแกล้มนะ 5555+
พู่กันนี้นอนฟุบไปกับโต๊ะละ มันเล่นเอาหมากบ้าบอของมันมาอมครับ
กินเหล้าด้วย อมหมากไปด้วย เมาครับไม่เหลือ
หันไปอีกทางก็เจอยูโรกำลังนัวเนียเปาเลยครับ
เปาก็ทั้งตบทั้งจิกหัวไม่ให้ยูโรมานัวเนีย 555+
แต่เหมือนขาดใครไปวะ??


ผมเองก็เริ่มมึนๆบ้างแล้วละ ก็จิบไปหลายแก้ว
ก็พยายามนึกว่าอะไรมันขาดๆไป เพราะมองแล้วเหมือนมีใครหายไป
จนไม้ฉากมาสะกิดถาม

“จานสีไม่อยู่ที่นี้ มันไม่ได้กลับมาพร้อมคะน้า กับเปา”
โหวว ตาสว่างเลยครับ
จานสีไม่ได้อยู่ในนี้!!

“เห้ยย ถามเปาดิไม้ อย่าให้พู่กันได้ยินนะ”
ไม้ฉากพยักหน้า ก่อนจะเดินไปใกล้ๆเปาแล้วกระซิบถาม
เปามันทำหน้าตกใจนิดหนึ่ง ก่อนจะผลักยูโรออกอย่างแรงเลยครับ
แล้วไปดึงมือคะน้ามาถาม

คะน้าก็ส่ายหัวอย่างเดียวเลย
ผมว่ามันเริ่มเครียดๆแล้วละ
กำลังคิดว่าจะเดินไปตามหาข้างนอก
แต่จานสีก็เดินเข้ามาหาที่โต๊ะก่อน

“มึงไปไหนมาวะ” ไม้ฉากมันเข้าไปถามกับจานสี

“อ้ออ กูนั่งเล่นริมทะเลนะ กูไม่อยากเข้ามาร้านเหล้า เหม็นบุหรี่”
จานสีหันมายิ้มให้พวกผม ก่อนจะเดินไปสะกิดๆพู่กัน
แต่พู่กันมันหลับไปละมั้งครับ เลยไม่ได้ตื่นมามองน้องมัน
พวกผมเลยชวนกันกลับครับ


คืนนี้คะน้านอนกับเลน่อนแล้วก็ไนซ์
ยูโรขอนอนกับเปาครับ อันนี้เพื่อนๆไม่ห้าม
เพราะถ้าห้ามมันคงโชว์หนังสดให้ดูแน่ๆ ปล่อยเค้าไปครับ 5555
พู่กันนอนกับจานสีเหมือนเดิม


ผมบอกไม้ฉากให้เข้าไปอาบน้ำก่อน ผมจะไปดูจานสีกับพู่กัน
ซึ่งไม้ฉากก็พยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องไป
คือพรุ่งนี้พวกผมจะแยกย้ายกันกลับแล้วครับ
พู่กันกับจานสีจะอยู่ต่ออีก 1 วัน เพราะรอม๊ากับแด๊ดมันมาจากเมืองนอก
ไม้ฉากก็จะกลับไปบ้านมันที่ขอนแก่น
ผมจะกลับไปสิงคโปร์
ส่วนยูโรเปามันจะเข้า กทม. พร้อมกับไนซ์
คะน้าเลน่อนจะกลับบ้านก่อน แล้วถึงจะไปเชียงใหม่อีกที


ผมเดินเข้าไปเห็นจานสีกำลังเช็ดตัวให้พู่กัน

“มึงไปกับพี่อุ้มมาหรอ”
ผมก็ถามมันตรงๆอย่างที่ผมอยากรู้และสงสัย

จานสีมันหันมามองหน้าผม

“มึงรอที่ระเบียงก่อนได้ไหม กูเช็ดตัวให้มันก่อน เดี๋ยวกูออกไปคุยด้วย”
ผมก็พยักหน้าให้มัน แล้วออกไปยืนที่ระเบียงรอ

สักพักจานสีก็เดินมายืนข้างๆผม

“อืมม กูไปเจอพี่อุ้มมา”
นั่นไง ,, เห้ออออ

“มึงรู้จักพี่อุ้มได้ไงวะ” ผมไม่รู้จริงๆครับว่ามันสนิทได้ไง
เพราะมันเจอพี่อุ้มที่ กทม. ตอนที่มันไปกับผม
(ปั้นยังไม่รู้เรื่องที่เกิดที่ขอนแก่นคะ)

“กูแค่ไปบอกลาพี่อุ้มมา พรุ่งนี้แม่กูจะมาแล้ว และกูก็จะกลับบ้านแล้วมึง
กูคงไม่ได้เจอพี่อุ้มเค้าอีกแล้ว กูแค่ไปบอกลาเค้าแค่นั้นจริงๆ”

จานสีมันพูดไป เสียงก็สั่นไปด้วย
มันร้องไห้???

“แล้วมึงกับพี่อุ้มเป็นอะไรกัน”
ผมก็ยังถามมันเหมือนเดิม

“มึงไม่ต้องรู้หรอก  เอาเป็นว่าตอนนี้กูกับพี่อุ้มไม่มีวันได้คุยกันอีกแล้วก็พอ
กูจะมีใครได้วะ ในเมื่อกูไม่ได้มีชีวิตคนเดียว กูยังมีพู่กันอีกทั้งชีวิต
กูทำอะไรตามใจตัวเองไม่ได้หรอก มึงไม่ต้องห่วงหรอกนะ”

จานสีตบบ่าผมเบาๆ 2-3 ที
แล้วก็เดินเข้าห้องไป

เห้ออ ,, หวังว่ามันจะไม่มีอะไรนะเว้ยยจานสี

ผมเดินกลับเข้ามาในห้องมัน

“งั้นกูกลับห้องก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าเจอกัน”
จานสีแค่พยักหน้าให้ผมครับ
ผมก็เดินออกจากห้องมา แล้วกลับเข้าไปที่ห้องของตัวเอง

แต่..
ทำไมห้องกูมืด???


โดนตัดไฟ? หรือยังไง


“ไม้” ผมเรียกแล้วมันก็ไม่ตอบอีกแล้วครับ
คือผมไม่ชอบความมือ T^T
สักพักไฟหัวเตียงก็เปิด ทำให้ในห้องยังมีแสงไฟอยู่บ้าง

ไม้ฉากเดินยิ้มเข้ามาหาผม ก่อนจะจับมือผมไว้ข้างหนึ่ง
มืออีกข้างก็ปิดประตูห้อง

“อาบน้ำไหม” ไม้ฉากถามผมอีกครั้ง

“อืมม อาบๆ นี้ไม้อาบยัง”
ไม้ฉากยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผม

“อาบแล้ว จะนอนแล้วด้วย รีบๆอาบนะ”
ผมรับผ้าเช็ดตัวมาแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
 


ออกจากห้องน้ำมาก็แต่งตัวที่ไม้ฉากเตรียมไว้ให้
ก่อนจะขึ้นไปนอนข้างๆไม้ฉาก
พอผมนอนห่มผ้าอะไรเสร็จแล้ว ไม้ฉากมันก็ปิดไฟ
แต่ตอนนี้ตาผมเริ่มปรับสภาพได้ละครับ ทำให้พอจะมองเห็นบ้าง

“พรุ่งนี้เรากลับไฟท์สี่ทุ่มใช่ไหม” ไม้ฉากมันดึงผมเข้าไปกอดแล้วก็ถาม

“ช่ายยยย กลับพร้อมกันหมด แล้วเราไปแยกกันต่อเครื่องที่กรุงเทพ”
ผมขยับตัวเข้าไปนอนชิดๆไม้ฉาก

“อืมม งั้นพรุ่งนี้กลางวันพวกเราก็นอนเล่นกันเฉยๆ ไม่ได้ไปดำน้ำที่ไหนแล้วใช่ปะ”
อื้มม จะถามอะไรมากมายครับคุณไม้ ,, ก็รู้กำหนดการณ์อยู่แล้วนิครับบ - -‘

“ไม่ไปไหนแล้วละ ก็นั่งคุยกันนี้แหละ เพราะอีกนานกว่าจะมาเจอกันอีกรอบ”
ผมก็ตอบไปด้วย นอนมองหน้าไม้ฉากไปด้วย

“อืมม” ไม้ฉากมันตอบแค่นั้นแหละครับ แล้วก็เงียบไป



“จูบหน่อยได้ปะ”
อยู่ๆไม้ฉากมันก็ขอผมจูบ
ก็ครับ ,, ขอก็ให้ ไม่ขอก็ให้ 555


ผมไม่ได้ตอบมันครับ แต่เอื้อมมือไปลูบไล้ริมฝีปากของไม้ฉาก
สักพักไม้ฉากก็จับข้อมือผมไว้ ก่อนจะพลิกตัวมาคร่อมตัวผม


เราสบตากันอยู่สักพัก มีแต่เสียงหัวใจที่ดังแข่งกัน
อยู่ๆใจผมก็เต้นแรง ,, ตื่นเต้น??
ตื่นเต้นอะไรวะเนี้ยยย ‘


ไม้ฉากค่อยๆโน้มหน้าลงมาจูบผม . . จูบที่นุ่มนวล
ไม่ได้จูบรุนแรงอะไร
ไม้ฉากมันทำตัวเก้ๆกังๆ มือมันเหมือนจะเลื่อนมาจับที่สะโพกผม แต่ก็เอาออก
จูบเน้นๆย้ำๆ พอผมจูบกลับ มันก็เหมือนจะสอดลิ้นเข้ามา แต่ก็ไม่ทำ
สักพักไม้ฉากก็ผละจูบออกไป แล้วพลิกตัวลงไปนอนข้างๆผมเหมือนเดิม


“เป็นอะไรหรือป่าว” ผมหันกลับไปถาม

“เออกูก็ไม่รู้วะ กูกลัว กลัวที่จะสัมผัสมึง กูกลัว .. จะหยุดตัวเองไม่ได้”
โธ่เอ้ยยยไม้ฉาก ,,  ผมมองมันที่ตอนนี้นอนเอามือข้างหนึ่งมาปิดหน้าไว้


ผมเอื้อมมือไปจับที่หน้าอกมัน ใจมันเต้นแรงมาก จนสัมผัสได้เลยครับ
ผมก็ไม่รู้ว่าควรจะทำไง ,, ไม้ฉากเองมันคงห้ามความรู้สึกตัวเองมากๆ
มันก็นะ ,, มาทะเลกับแฟน นอนห้องเดียวกัน
โดนเพื่อนสปอยแม่งงทุกวัน ,, ทั้งกอดทั้งอาบน้ำด้วยกัน
มันก็ต้องมีอารมณ์บ้างจริงไหมละ
แต่ไม้ฉากมันเลือกจะห้ามตัวเอง หยุดตัวเอง
เพราะไม่อยากทำให้ผมเจ็บ แล้วไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆไม่ได้
มึง ,, โคตรจะหล่อเลยวะ >/////<


ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันนะว่าตัวเองจะตัดสินใจยังไง
มารู้ตัวอีกที ผมเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง
ไม้ฉากมันก็เอามือที่ปิดหน้าไว้ออก แล้วมองหน้าผม

“เปิดไฟทำไมอะปั้น”
เอออคือ ,, จะให้บอกยังไงดีวะ??
ผมไม่ได้ตอบมันครับ แต่ขยับตัวไปหามัน
ไม้ฉากมันมองผม งงๆ 

“ทำอะไร”
ผมไม่ตอบแต่ตอนนี้ผมมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้ามันแล้วครับ
แล้วก็เอื้อมมือไปจับที่ขอบกางเกงของไม้ฉาก

“ปั้นทำให้นะ” ผมพูดแล้วก็ดึงกางเกงมันลงมา
ไม้ฉากมันทำหน้า งงๆ ครับ แต่ก็เอามือมาดันหัวผมไว้

“เห้ยย ไม่เอา  ไม่ต้องหรอกปั้น”
แต่ผมไม่ได้ฟังมันแล้วครับ  ผมดึงกางเกงมันลงมา
ก่อนที่ผมจะใช้มือกอบกุมส่วนกลางของมันไว้แล้วรูดรั้งเบาๆ
ผมก้มหน้าลงไป ใช้ปากครอบแก่นกายของไม้ฉากไว้
ก่อนจะรูดรั้งเป็นจังหวะ ไม้ฉากก็เด้งสะโพกรับ

"อื้มม , , อ่ะ ปั้น อื่มมม"
ไม้ฉากมันร้องครางออกมาบ้าง แล้วก็ใช้มือจิกหัวผมไว้
ไม่นานไม้ฉากก็ปล่อยออกมา 
สักพักผมก็ถอนปากออก
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งตัวเลยครับ
ไอ้คุณไม้ฉากก็เอื้อมมือมาจับต้นแขนผมไว้
ก่อนจะถอดเสื้อผมออกแล้วโยนไปอีกทาง
พอมันถอดเสื้อผมเสร็จก็จับผมลงไปนอนกับเตียง
แล้วไม้ฉากมันก็โน้มหน้าลงมาจูบผม
เป็นจูบที่หนักหน่วงร้อนแรงมาก
ซึ่งบอกได้เลยครับว่าอารมณ์ของไม้ฉากตอนนี้คือไม่ไหวแล้วจริงๆ
ผมก็ตอบรับจูบมันไป แต่ก็เกือบจะหายใจตามมันไม่ทันเหมือนกันครับ
เรียวลิ้นร้อนสอดเข้ามาในริมฝีปากผม
ผมตอบรับจูบจากไม้ฉากอย่างเร่าร้อนเหมือนกัน
เพราะอารมณ์ตอนนี้ผมก็หยุดตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

“อื้อ อื้ม...” ผมต้องร้องครางออกมา
เพราะมือของไม้ฉากมันลูบไล้ไปทั่วตัวผม
ก่อนจะมาหยอกเอินที่ยอดอกผม
และเบียดกายเข้ามาหาจนตอนนี้ตัวผมชิดกับตัวมันจนไม่มีที่ว่างเลยครับ

ไม้ฉากผละปากออกมา ก่อนจะซุกไซ้ริมฝีปากลงมาที่ซอกคอผม
มืออีกข้างก็ล้วงลงไปในกางเกงนอนผม

“อื้อออ อ่ะ”   มือของไม้ฉากกอบกุมเข้าที่แก่นกายของผม 
แล้วรูดรั้งไปมาตามจังหวะ
ริมฝีปากของไม้ฉากไซ้ไปทั่วหน้าอกผม  ก่อนที่มันจะดูดดุนยอดอกผม

“อื้อ อ่าห์  ไม้ครับ ไม้ .” ไม้ฉากมันเริ่มรั้งมือเร็วขึ้น
ปากก็ยังดูดที่ยอดอกของผม  แต่มันดูดแรงขึ้นตามอารมณ์ของมันตอนนี้
ผมหอบหายใจแรงขึ้นๆเรื่อยๆ
ไม้ฉากมันก็ยิ่งรูดรั้งรัวเร็วขึ้น
คือผมเสียวจนผมอยากจะหุบขา
แต่ไม้ฉากมันก็ใช้เข่าดันขาผมให้แยกออกจากกัน

“ไม้ อื้อ”

สักพักผมก็ต้องปลดปล่อยน้ำออกมา
ไม้ฉากมันสบตากับผม แล้วยิ้มให้ผม
คือหน้าแม่งโคตรเซ็กซี่ มีเหงื่อซึมออกมาตามหน้าผากของมัน


ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ไม้ฉากมันทำให้ผม
ด้วยอารมณ์ขนาดนี้จริงๆ

ไม้ฉากเอาช่วงสะโพกบดลงมาทับตัวผม
ก่อนจะมองหน้าผมอีกครั้ง

“กูอยากจะกินมึงทั้งตัวแล้วเนี้ยย”
ตาของมันโคตรจะเซ็กซี่เลยครับ
ผมได้แต่ยิ้มนิดๆให้มัน ก่อนจะตอบมันออกไป

“แล้วกูห้ามมึงหรือป่าวละ?”
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-07-2015 03:14:28
เค้ามาดึก ,, แต่เค้าก็มานะ :)
อ่านไปติดขัดไปบ้าง อย่าว่ากันเลย
หนูจะพยายามเขียนให้ดีกว่านี้นะ

พรุ่งนี้มีนัด รพ.เช้า
อ่ออ อีก 3 ชม. จะไป รพ. แล้ว 555+
แล้วจะรีบมาต่อให้นะคะ


มีคำผิดเจขออภัยไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวเจรีบแก้ให้
และขอบคุณนะคะทุกๆคอมเม้นต์เลย
มีอะไรอยากแนะนำจานสี หรือแนะนำหนุ่มๆในเรื่อง
แนะนำได้เลยนะคะ ^^

อ่ออ ,, เดี๋ยวมีโมเม้นต์จานสี ตอนซื้อกาแฟมาฝากคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-07-2015 03:46:15
ชอบไม้-ปั้นมากๆ  คือให้ความรู้สึกว่าคู้นี้รักกันมากๆ ไม่ได้อยากคบกันเพียงเพื่อเซ็กส์เท่านั้น  โมเมนท์นี้น่ารักมากๆ คือมีความคิดที่จะไปข้างหน้าด้วยกัน

เรื่องของอุ้มรักนั้น  ปกติเราไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้น  มองเหตุผลที่กระทำเสมอ  แต่ในกรณีของอุ้มนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่ให้โอกาสแต่มองไม่เห็นความละอายใจ หรือ อะไรเลย
ความละอายใจในส่วนที่เคยได้กระทำต่อผู้อื่น(ไม้,ปั้น + คนอื่น)  อาจจะไม่ร้ายแรงในแง่ของกฏหมายแต่ผิดที่เจตนาและการกระทำที่ไม่เลือกวิธี     จนมาถูกพู่กัน(กับจานสี)หักเหลี่ยม  ที่พู่กันทำเราก็ไม่ได้ว่าเป็นเรื่องที่ดี เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง   พ่อกับแม่ของอุ้มนั้นถึงจะเข้าใจใจตัวลูกแต่ก็ไม่ได้รู้เลยว่าลูกตัวเองเป็นคนแบบไหน สามารถทำได้ขนาดไหน   ยิ่งเราเห็นอุ้มสามารถตามจานสีมาถึงทะเลแบบนี้ในช่วงเวลาที่ผ่านมาหลังจากเกิดเรื่องไม่นานก็ยิ่งบอกว่าพ่อแม่อุ้มไม่ได้เคร่งครัดหรือควบคุมอะไรอุ้มเลย  ยิ่งดูจากเรื่องที่เกิดขึ้นอุ้มจะกลับตัวกลับใจได้เร็วขนาดนั้นหรือ? ไม่นานมานี้เองจานสีก็เพิ่งจะถามปั้นว่าคิดกับอุ้มยังไง

เราอาจจะคิดมากเกินไป  อุ้มอาจจะกลับใจได้  จานสีก็อาจจะเป็นตัวจริงของอุ้มก็ได้  เราดูจากสิ่งที่เกิดขึ้น   โอกาสสมควรให้กับคนที่คู่ควร  คนที่สำเหนียกรู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดไปและพร้อมที่จะกลับตัว  จานสีท่าทางจะชอบอุ้มถ้าหากว่าอุ้มรักตอบแบบจริงใจก็โอเคค่ะ    เราภาวนาขอให้เราระแวงไปเอง ขอให้อุ้มกลับใจและพร้อมที่จะปรับปรุงตัวและสุ้เพื่อจานสี  ตอนนี้ทุกอย่างเป็น what if  ค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-07-2015 05:59:12
อุ้ต้ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 18-07-2015 06:35:07
โอ๊ะโอ. คำสุดท้ายนั่นมัน.   :-[.  ต้องคืนนี้แล้วล่ะนะไม้ปั้น. จากนี้ไม่รู้จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่
สงสารพู่กันจานสีอ่า. ความผูกพันของแฝดมันไม่ธรรมดาเลย พี่อุ้มปล่อยน้องไปให้ได้จริงๆนะ
รอค่ะคุณเจ.  :L1:    :pig4:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 18-07-2015 06:55:27
อ่อยขนาดนี้ จัดหนักไปเลยไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-07-2015 13:14:44
เป็นรุกไปก็ไม่รุ่ง
งั้นมุ่งไปเป็นรับ
ซะเหอะ..ไม้ฉาก
 :m9:

สู้ปั้นสิบก็ไม่ได้
รุกอยู่ข้างเดียวเลย
 :hao6:

แต่ว่า...คิดถึงอ่ะ
รุกสุดเร้าใจ
อุ้มรักนะ..ตะเอง
 :haun4:

+1 ให้อีก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-07-2015 13:22:19
เป็นรุกไปก็ไม่รุ่ง
งั้นมุ่งไปเป็นรับ
ซะเหอะ..ไม้ฉาก
 :m9:

สู้ปั้นสิบก็ไม่ได้
รุกอยู่ข้างเดียวเลย
 :hao6:

แต่ว่า...คิดถึงอ่ะ
รุกสุดเร้าใจ
อุ้มรักนะ..ตะเอง
 :haun4:

+1 ให้อีก


Fc พี่อุ้มม :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 18-07-2015 13:57:37
กรี๊ดดดดด ตัดฉับได้ทำร้ายจิตใจเรามากกก 555  :hao5: ฉากไคล์แม๊กซ์เลยนะนั่น 5555

เราว่าดีแล้วที่จานสีจบกับอุ้มอ่ะ
ถ้าอุ้มดีกว่านี้เราว่า เราก็รู้สึกดีนะถ้าสองคนนี้คบกัน
แต่.. เหมือนคู่แฝดมีซัมติงนะ ยังไงน้อ..  :hao4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-07-2015 00:21:53
จานสี ‘ talk



“คะน้า ไปซื้อกาแฟกันเหอะ เบื่ออะนั่งเฉยๆ กว่าไนซ์จะมาอีกนานเลย หิวข้าวด้วย”
ผมหันไปชวนคะน้า ที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่ข้างๆ
ก่อนจะมองไปรอบๆ ไม้ฉาก พู่กัน ยูโร เปา นั่งเล่นเกมส์
ส่วนปั้นสิบนั่งเล่นมือถือ - -‘

ถ้าเป็นเรื่องกิน คะน้าไวครับ
“อืมเอาดิ เค้กอร่อย เมื่อเช้ากินในห้องอาหารไป ร้านนี้ก็คงจะอร่อยเหมือนๆกันแหละมั้ง”



พูดเสร็จผมกับคะน้าก็พากันเดินไปที่ร้านกาแฟในโรงแรม
ระหว่างที่ผมยืนดูเมนูอยู่
ก็มีกลิ่นน้ำหอมคุ้นๆ มันเป็นน้ำหอม cps chaps 
ใครเคยเข้าไปซื้อเสื้อผ้ากางเกงยีนส์น่าจะเคยได้กลิ่นนี้มาบ้างนะครับ
ผมกำลังจะหันไปมอง ก็ได้ยินเสียงพี่อุ้มถามขึ้นมา

“อะไรอร่อยอะ แนะนำพี่หน่อยสิ”

เออคือ จะหันไปคุย หรือจะทำยังไงดีวะ
พู่กันกับเพื่อนก็นั่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนี้ด้วย

“มอคค่า กับบราวนี้อร่อยคะพี่อุ้ม” คะน้ามันตอบแทนผมเลยครับ
อืมม ทำหน้าที่ได้ดีมากเพื่อน

“งั้นพี่ขอสั่งก่อนนะครับ พอดีพี่จะออกไปข้างนอกแล้ว”
พูดเสร็จพี่อุ้มก็สั่งกาแฟ และสั่งบราวนี่ไปก่อนผม

“พี่อุ้มจะไปเที่ยวไหนคะ นี้พวกหนูก็จะไปทานข้าวที่ร้าน xxx ตรงแถวๆตลาดนี้นะคะ”

“อ่อครับ พี่ก็คงอยู่แถวๆนั้นเหมือนกัน ยังไงเจอกันแล้วอย่าลืมชวนพี่ไปนั่งที่โต๊ะนะ”


ผมไม่ได้หันไปดูว่าพี่อุ้มทำหน้ายังไง
ผมยืนนิ่งๆฟังบทสนทนาของพี่อุ้มกับคะน้าอยู่ตรงนั้น
สักพักพี่อุ้มก็เดินมาขืนข้างๆผม
แขนพี่อุ้มมาชนกับแขนของผมเลยครับ
ผมเลยหันหน้าไปมองนดหนึ่ง พี่อุ้มก็ส่งยิ้มมาให้

“เท่าไหร่ครับ” พี่อุ้มหันไปถามพนักงาน

“150 บาทคะ” พอพนักงานตอบพี่อุ้มก็ยื่นเงินไปจ่าย
ก่อนจะเดินออกไป

“เดี๋ยวๆพี่อุ้ม ยังไม่ได้เอากาแฟกับขนมไปเลย”
ผมหันไปบอกพี่อุ้ม

“อืมม พี่ชิมแล้วบราวนี่หวานไม่มาก มอคค่าก็อร่อยกำลังดี  พี่คิดว่าจานสีน่าจะชอบนะ”
พอพูดเสร็จ พี่อุ้มก็เอานิ้วชี้มาแตะๆที่ปาก เหมือนจะบอกคะน้าว่าอย่าบอกใครนะ
คะน้าส่งสัญญาณตอบกลับไปว่าโอเค
มึงนี้ ,, เพื่อนใครกันแน่ครับคะน้า - -'
แล้วพี่อุ้มก็เดินออกไป


สรุปแล้ว...

พี่อุ้มแค่จะเดินมาสั่งมอคค่ากับบราวนี้ให้ผมแค่นั้นหรอ?
พี่อุ้ม ,, พี่กำลังทำอะไรครับ?
พี่กำลังทำให้ผม ... .

ตึ๊กก  ตึ๊กกก


หัวใจเต้นแรงมากเกินไปแล้วนะจานสี.

- end part -





// คงอัพไม่ทันแล้วละคะคืนนี้
ยังไงมาติดตามตอนต่อไปพรุ่งนี้น๊าา : )

บางทีพี่อุ้มมันก็มีโมเม้นต์น่ารักดีเนอะ ,,
หรือมันกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่
แต่ที่รู้ๆ ,, จานสีของเราตกหลุมพรางพี่อุ้มไปเต็มๆแล้วค่าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-07-2015 01:26:58
ยังไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-07-2015 08:23:33
จานสีชอบพี่อุ้มจริงๆอ่ะ?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-07-2015 08:41:02
 :hao7:  ไอ้ชอบน่ะชอบตั้งนานแล้ว จานสีเอ๊ย แต่ว่าปัญหาอยู่ที่ว่าจะเริ่มหรือจะจบกับพี่แก 

รอค่ะคุณเจ  :L2: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-07-2015 22:37:26
|| จานสี ||


เห้อออ กว่าจะจัดการเช็ดตัวให้พู่กันเสร็จ
คนบ้าอะไรวะ กินยาให้ตัวเองหลับ
ผมเห็นแล้วละว่ามันกินเหล้า แล้วกินยานอนหลับตาม
พู่กันมันมียาแบบนี้ในกระเป๋าตลอดแหละครับ

นี้ก็คงเช้ากว่าจะตื่น แต่บ่ายจะตื่นหรือป่าวยังไม่รู้เลย
ใช้แรงงานมากไป จนเริ่มหิวอีกละครับ
จะไปปลุกเพื่อนๆก็เกรงใจ
ผมเลยลงไปมาซื้อของที่ 7-11 แถวๆโรงแรม
เดินเล่นนิดหน่อย สูดอากาศทะเลเยอะๆ
มะรืนนี้ก็จะกลับไปต่างแดนแล้วด้วย
มาครั้งนี้เจออะไรเยอะดี : )

ผมกำลังจะเดินเข้าโรงแรม ก็บังเอิญเดินชนเข้ากับพี่อุ้ม
ที่กำลังจะเข้าโรงแรมเหมือนกัน

“ไปไหนมา” หื้ออ พี่อุ้มถามผมซะเสียงดุเชียว

“อ่ออ ไปซื้ออะไรกินนะ แล้วพี่อุ้มเพิ่งกลับมาหรอครับ”
ผมหันไปถามพี่อุ้ม แต่.. ดูจากเสื้อผ้าแล้วไม่น่าใช่นะ
ก่อนออกไปเห็นพี่อุ้มใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อยืด
แต่ตอนนี้มันใส่เสื้อยืดหลวมๆกับกางเกงบอล

“พี่ลงมาเดินเล่นนะ ดึกแล้วอย่าลงมาคนเดียวสิ ป่ะ ,, พี่ไปส่งที่ห้อง”
พูดเสร็จพี่อุ้มก็จับแขนผม แล้วดึงเข้าไปในโรงแรม

“ไม่อะ ยังไม่อยากกลับห้อง พู่กันมันหลับแล้ว เบื่อๆอยากนั่งเล่นข้างล่างนี้ก่อน”
ผมดึงตัวออกมาจากแรงดึงของพี่อุ้ม
พี่อุ้มหยุดเดินก่อนจะมองหน้าผม

“จะนั่งแถวนี้ได้ไง ใส่กางเกงสั้นซะขนาดนั้น แล้วเสื้อกล้ามอีก กลับห้องไปได้แล้ว”
แล้วมันทำไมวะพี่อุ้ม???
ก็อาบน้ำแล้ว ก็แต่งชุดนอนดิวะ .. ทำไม??

“ก็จะใส่แบบนี้ทำไมละ ไม่เอาไม่กลับห้อง อย่าดึงดิ”
ผมพยายามดึงแขนออกมา จนสุดท้ายพี่อุ้มลากผมมาที่ลิฟท์จนได้
เห้อออ ,, เบื่อวะ ไปไหนมีแต่คนบังคับตลอดเลย


ผมยืนรอให้พี่อุ้มถามว่าพักชั้นไหน แต่พี่อุ้มไม่ถามครับ
ผมเห็นมันกดชั้น 9 อืมม ผมก็เลยคิดในใจว่าเดี๋ยวมันออกไปผมค่อยกด
แต่พอถึงชั้น 9 แล้ว พี่อุ้มกลับดึงผมออกมาจากลิฟท์


“เห้ยย ดึงทำไม จานสีไม่ได้พักชั้นนี้”
ผมหยุดเดินเลยครับ แต่พี่อุ้มมันไม่ปล่อยแขนผม พยายามจะดึงไปอีก
จนผมเจ็บแขนไปหมดแล้ว

“มันเจ็บรู้ไหม จะดึงทำไมเนี้ยย” พอผมบอกว่าเจ็บพี่อุ้มก็ปล่อยแขน
แล้วรีบเอามือมาลูบๆแขนให้ครับ
“เจ็บหรอ พี่ขอโทษๆ “

โอ้ยย ใจเต้นระดับ 10
ทำแบบนี้ทำไมวะเนี้ยย !!


“อือ ไม่เป็นไรแล้วละ แต่นี้จะลากไปไหน”
ผมดึงแขนออกมาจากมือพี่อุ้ม ก่อนจะลูบแขนตัวเอง

“ก็ไปห้องพี่ไง เมื่อกี้จานสีบอกยังไม่อยากกลับห้องนิ”
เอ่ออคือ กูไม่กลับห้องกูครับพี่ ไม่ได้บอกจะมาห้องพี่ซะที่ไหนละ

“แต่ก็ไม่ไปห้องพี่อุ้มครับ”
ผมทำท่าจะเดินกลับไปที่ลิฟท์
พี่อุ้มมันไม่ได้เดินตามนะครับ แต่มันตะโกนคุยกับผม
เสียงมันดังเว้ยยยย !! ไอ้พี่อุ้มบ้า

“กลัวก็บอกดิ”

“กลัวอะไร ทำไมต้องกลัว”
ผมเถียงขาดใจครับ

“ก็กลัวใจตัวเองไง ถึงไม่กล้าไปห้องพี่แบบนี้”
โอ้ยย มึงพูดเฉยๆเถอะครับ จะยิ้มทำไมเนี้ยย
กูชอบ เอ้ยย .. กูหลง เอ้ยย .. เออๆ ช่างมันๆ
เอาเป็นว่าอย่ายิ้มก็พอ ^////^

“ไม่กลัว แต่ไม่อยากไป”

“ไม่กลัวก็มาดิ”
พูดเสร็จพี่อุ้มก็เดินนำผมไปที่ห้องครับ
แล้วเอาไงละ … ผมไม่ได้ตกลงว่าจะไปซะหน่อย



แต่... ผมก็เดินตามพี่อุ้มมาที่ห้องจนได้ครับ
โอ้ยย ,, จานสีทำไมมึงใจง่ายแบบนี้วะเนี้ยย!!!!



// พอก่อนๆ จริงๆจะอัพนะ แต่ 3BB เจมันติดๆดับๆ
พรุ่งนี้เจอตอนต่อของไม้ปั้น และตอนต่อของจานสีแน่นอนค่าา :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-07-2015 22:47:08
 :ling1:   ลง แดง. ได้. เลย. นะ แบบ นี้.   :katai1:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-07-2015 23:17:22
พรุ่งนี้ช่างจะมาเปลี่ยนเร้าท์เตอร์ให้ค่าา
เน็ตจะไม่พังแล้ววววว~

พรุ่งนี้เตรียมฟินเลยฮับบ,, 20 หน้าเอสี่
555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 49 || P.30 || 18-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 21-07-2015 07:16:53
อ่านที่ผ่านๆ มา มันมีนัยยะซ่อนอยู่หลายจุดมากว่าจานสีกะพู่กันไม่ใช่พี่น้องธรรมดา
โดยเฉพาะตอนที่จานสีบอกพู่กันว่าตัวเองมีผัวกวนตีนคนเดียวก็พอละ อ่านแล้วก็คิดว่าผัวคนนั้นจะเป็นใครได้นอกจากพู่กัน

แต่การที่จานสีหวั่นไหวกะอุ้มมันคืออัลไล   :serius2:

หรือว่าเราเข้าใจผิดเองเรื่องความสัมพันธ์ของพู่กันจานสี
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-07-2015 21:05:05
Ch 50  one night || ไม้ฉาก



“แล้วกูห้ามมึงหรือป่าวละ?”


พอปั้นสิบพูดคำนี้ออกมา มันก็มองหน้าผมแล้วยิ้มๆ
โอ้ยยย ใครสอนแฟนผมให้อ่อยขนาดนี้ครับ


“มึงพร้อมแน่นะ”
ผมถามปั้นสิบกลับไป ปั้นสิบมันหัวเราะเลยครับ
แม่งง อารมณ์กูกำลังได้ที่ หัวเราะมาที หมดกัน

“มึงทำเป็นไหม เอางี้ดีกว่า”
ปั้นสิบถามเหมือนท้าทายครับ


“ก็ลองดูละกันนะ ถ้าผมทำไม่ถูกใจ พี่ปั้นแนะนำด้วยนะครับ”


ผมยิ้มให้ปั้นสิบ ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าไปจูบปั้นสิบ
ซึ่งปั้นสิบเองก็กอดรอบคอผมไว้ และจูบตอบกลับมา
ผมสอดแทรกลิ้นเข้าไปคว้านหาลิ้นหวานๆของปั้นสิบ
แล้วมันก็ส่งลิ้นมาเกี่ยวพันกับลิ้นผม
ผมกับปั้นสิบจูบกันไปสักพัก
ผมก็เลยถอนปากออก ก่อนจะจูบไซร้ที่ซอกคอขาวๆของปั้นสิบ
แล้วก็กดสะโพกตัวเองลงไปถูไถเข้ากับลูกชายของปั้นสิบ ที่ตอนนี้เริ่มจะแข็งตัวแล้ว

“อ่ะ .. อื้มม ม”
ปั้นสิบส่งเสียงครางออกมายิ่งกระตุ้นให้ผมอยากจะเข้าไปในตัวมันไวๆ
ผมเลื่อนหน้าลงมาหยอกล้อเล่นกับยอดอกสีสวยของปั้นสิบ
แค่ผมลงลิ้นเข้าไปเลียยอดอกของปั้นสิบก็แข็งเป็นไตเลยครับ

“อ่ะ อ่าห์” ปั้นสิบยังคงร้องครางออกมาทุกครั้งที่ส่วนล่างของเราเบียดกัน
ผมเลื่อนมือมาบีบเค้นที่สะโพกของปั้นสิบ ปากก็ยังคงลงลิ้นเล่นกับยอดอกสวยๆ

“ไม้ อื้มม ไม่ไหวแล้วนะ อ่ะ อ่าห์”

“ครับ ปั้นอยากให้ทำอะไรละ”
ผมเงยหน้ามามองหน้าปั้นสิบ
ที่ตอนนี้ตาเยิ้มๆ แล้วปากแดงๆ ทำหน้าโคตรเอ็กซ์มาครับ ^//////^

“ทำเลยเถอะ”
ปั้นสิบเลื่อนมือมาจับที่แก่นกายผม
ผมยิ้มให้กับความขี้อ่อยของปั้นสิบ ก่อนจะจับมือของปั้นสิบออก
แล้วเอามาวางไว้ที่ไหล่ผมแทน

“ถ้าเจ็บก็จิก ก็กัดได้เต็มที่เลยนะ”
พอพูดเสร็จผมก็เลื่อนหน้าตัวเองลงไปยังจุดอ่อนไหวของปั้นสิบ
ก่อนจะใช้ลิ้นลงไปเลียไล้แก่นกายของปั้นสิบ

“อ่ะ อื้มมม ไม้ อ่าห์ “
ยิ่งปั้นสิบมันร้องครางออกมา แสดงถึงอารมณ์ของมัน
ผมยิ่งชอบใจครับ ยินดีจะทำทุกอย่างจริงๆเพื่อความสุขของมัน


ผมใช้ปากครอบไปที่แก่นกายของปั้นสิบ ก่อนจะขยับปากขึ้นลง
ปั้นสิบใช้มือจิกหัวผมกดเข้าไปแนบชิดกับแก่นกายของมัน
ผมก็ยิ่งเพิ่มความเร็วเข้าไปอีก  จนที่สุดปั้นสิบก็ปลดปล่อยออกมา


ผมเงยหน้าไปมองหน้าปั้นสิบ ที่ตอนนี้ยังนอนหอบน้อยๆอยู่
ก่อนจะอ้าขาของปั้นสิบออก แล้วเอื้อมไปเอาถุงผู้ช่วยครับ
มีครบเลย ทั้งเจล ทั้งถุงยาง พี่ยูโรเข้าเตรียมให้
ใช้เจลทาที่นิ้วแล้วสอดนิ้วเข้าไป

“อ่ะ .. ไม้ทำไมมันเย็นๆอะ”
มึงจะถามทำไมครับ นอนๆไปเถอะนะ - -‘


ผมค่อยๆสอดนิ้วที่สองลงไป ปั้นสิบก็ยังคงร้องครางออกมา
พอปั้นสิบมันเริ่มปรับสภาพได้ไม่เกร็งแล้ว ผมเลยเปลี่ยนมาสอดนิ้วลงไปอีก

“ไม้ อื้มมม ,, ตรงนั้น อะ “ ผมกดจุดที่ปั้นสิบบอกอีกครั้ง
แล้วถอนมือออก ก่อนจะรีบแกะถุงยางมาใส่
ปั้นสิบมันมองการกระทำของผมอย่างอายๆ
ก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
มึงนี้ ,, ทำตัวน่ารักทุกวินาทีเลยหรือไงวะเนี้ยยย


ผมเตรียมตัวเองพร้อมทุกอย่างแล้ว

“ปั้น .. หยุดไม่ได้แล้วนะ” ผมบอกกับปั้นสิบอีกครั้ง
ซึ่งมันก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้

“อื้มม “ พอปั้นสิบตอบกลับมา ผมก็ค่อยๆสอดแทรกแก่นกายผมเข้าไป

“อะ .. อ่าห์ มันแน่นมากอะ อื้มม “
ผมค่อยๆกดเข้าไป ปั้นสิบก็คงจะเจ็บเพราะมันเหมือนจะหุบขาเข้ามา

“ปั้น อ่ะ .. มะ ไม่ไหว อื้มม บอกนะ” ผมพูดไปก็ต้องครางไปครับ
มันตอดรัดทุกส่วนเลย ยิ่งสอดเข้าไปยิ่งรัด
ปั้นสิบไม่ได้บอกให้หยุด แต่มันเลื่อนมือของมันมาจับที่แก่นกายของมันเอง
ผมเลยดึงมือมันออก แล้วเอามือไปรูดรั้งแก่นกายของมัน

“อ่าห์ .. ไม้ อืมม” ผมค่อยๆดันกายผมเข้าไป
มือก็รูดแก่นกายของปั้นสิบไปด้วย
จนตอนนี้ผมเข้ามาได้หมดแล้วครับ

“ยะ อย่าเพิ่งขยับ”  ปั้นสิบเอามือดันท้องของผมไว้

“อื้มม มันตอดอะ “
ผมตอบมันไป แต่ก็ไม่ได้ขยับนะครับ
ผมกลัวปั้นสิบเจ็บ เพราะผมเห็นแล้วละว่าเลือดออก

สักพักปั้นสิบก็เอามือที่ดันท้องผมออก
ก่อนจะเปลี่ยนมากอดรอบคอผมไว้
ปั้นสิบพยักหน้าน้อยๆให้ผม ผมเลยรู้ว่า ,, ผมควรเริ่มขยับแล้ว


ผมเลยขยับสะโพกเข้าไปเบาๆ

“อ่ะ อื้ออออ “ ปั้นสิบร้องครางออกมาทุกครั้งที่ผมกระแทกเข้าไป
ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ทำไมต้องกระแทกเข้าไปแรงๆขึ้น
ทำไมต้องร้องเสียงกระเส่าขนานนี้

“ปั้น อื้มมม “ ปั้นสิบจิกไหล่ผม
มือที่รูดรั้งแก่นกายปั้นสิบอยู่ก็ยังเร่งมือเข้าไป
พร้อมๆกับจังหวะสะโพก ปั้นสิบเด้งตัวรับกับจังหวะของผมเบาๆ
ทั้งห้องมีแต่เสียงร้องครางของทั้งผมและปั้นสิบดังผสานกัน

“จะ สะ เสร็จ อะ อ่า” ปั้นสิบปลดปล่อยน้ำออกมาเต็มหน้าท้องผม
ผมเลยรีบเร่งจังหวะสะโพกตัวเอง เพราะตอนนี้ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกันครับ

“ปั้น ,, อีกนิดนะ อื้มม ม”
ผมโยกสะโพกเข้าไปอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางของปั้นสิบ
ผมล้มมานอนทับตัวปั้นสิบที่นอนหอบอยู่


“ยะ อย่าขยับสิ อื้มมม ยังเสียวอยู่” ปั้นสิบกอดตัวผมไว้แน่นๆ
ไม่ยอมให้ผมขยับ คือ จริงๆผมไม่อยากขยับหรอก
แต่ของปั้นสิบนั้นแหละมันตอดๆลูกชายผม
ไม่ต้องถามเลยครับรู้สึกยังไง ,,


อยากทำต่อ  .. มันมีความสุขที่ได้เห็นหน้าปั้นสิบแบบนั้น
ได้ยินเสียงแบบนั้น และร่างกายมันตอบสนองมาแบบนั้น


“ดีไหม?” ผมขยับตัวเองมามองหน้าปั้นสิบ
แต่ก็ไม่ได้ถอดออกนะครับ
ปั้นสิบเอามือมาบีบเค้นตรงสะโพกผม

“ต้องตอบด้วยหรอ” ดูมันครับ ลอยหน้าลอยตามาถามอีก ,,

“ไม่ต้องก็ได้ ดูจากเมื่อกี้ก็รู้ว่ามันดี”
ปั้นสิบใช้มืออีกข้างตบแก้มผมเบาๆ

“หลงตัวเองวะ ก็แค่นี้อะ ดีตรงไหน”
โหววว แม่งหยามกันชัดๆ
เลื่อนชั้นจากแฟนมาเป็นเมียแป๊บเดียว หยามแล้วอะ
ยอมได้ไงละ .. 555+

“งั้นอีกรอบละกัน จะได้รู้ว่าตรงไหนที่ดี”
พอผมพูดจบก็โน้มหน้าไปจูบปั้นสิบ
มันก็ยินดีรับจูบของผมโดยดีครับ
มือของปั้นสิบยังบีบเค้นอยู่ตรงสะโพกผม.
แล้วปั้นสิบเองที่กดสะโพกผมให้ลงมาทับตัวปั้นสิบไว้
แบบนี้เรียกว่า???


55555555+ อย่านะครับ อย่าว่าแฟนผม >////////<



คืนนั้นคือจบกี่รอบไม่รู้จริงๆ
มันเป็นครั้งแรกของผมและปั้นสิบ
ผมอยากให้เป็นความทรงจำที่ดี เป็นบทเรียนที่น่าจดจำ
และผมหวังว่า .. มันจะน่าจดจำจริงๆ : )





ผมตื่นเช้ามานอนมองหน้าปั้นสิบ ที่ตอนนี้นอนหนุนแขนผมอยู่
มืออีกข้างก็กอดเอวผมไว้ ..
ทำไมมันน่ารักขึ้นวะ?
หรือผมหลงแฟนตัวเอง 55555

“จะมองอีกนานไหม”
ปั้นสิบมันส่งเสียงมาถามผม แต่มันไม่ได้ลืมตา

“ก็ตื่นแล้วทำไมไม่ลืมตาละ” ผมก้มลงไปจูบที่ตาที่ของปั้นสิบ
มันยิ้มออกมา แล้วบอกผมว่า

“ไม่มีแรงจะลืมหรอกนะ นอนได้กี่ชั่วโมง ตอบหน่อยเถอะ”
พูดเสร็จก็ลืมตามามองหน้าผม
ผมมันยังดูเยิ้มๆ วิ้งวับอยู่เลย

“มองแบบนี้มีต่อรอบเช้าแน่ๆอะ”
ผมจับหน้าปั้นสิบไว้ ก่อนจะโน้มหน้าไปจูบ
แต่ปั้นสิบไม่ยอมให้ผมจูบนานครับ มันดันตัวผมออก

“ปล่อย!!   เมื่อคืนตั้งกี่สิบรอบ พอแล้วๆ”
ปั้นสิบมันพูดเสร็จก็ไอ แค่ก แค่กๆ

“ไม่สบายหรอ เป็นไรอะ” ผมรีบเอามือไปอังที่หน้าผากปั้นสิบ

“ไม่ได้เป็นไร คอแห้งเฉยๆ”
พูดเสร็จก็ยิ้มหวานให้ผม ก่อนจะขยับตัวมากอดผมแน่นๆ
แล้วเอาหน้าซุกอยู่ที่อกผม
คือ มันห้ามผมนะ แต่มันทำแบบนี้คืออะไร??


“งั้นไปอาบน้ำกัน จะได้ลงไปกินข้าวไง แล้วค่อยขึ้นมานอนพักนะ”
ผมลูบผมของปั้นสิบเล่น แล้วก็ชวนมันไปอาบน้ำ
ปั้นสิบลุกมานั่งแล้วแต่ไม่ยอมลุกออกจากเตียงครับ

“อ้าว ไม่ลุกมาอะ ไปอาบน้ำกัน” ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้ปั้นสิบ
เพราะมันโป๊อยู่ครับ สงสัยมันจะอาย
มันหน้าแดงๆ ตอนที่เห็นผมลุกขึ้นมาหยิบผ้าเช็ดตัว

“ปวดสะโพกอะ ลุกไม่ไหว” 55555555+
ปั้นสิบเอามือจับที่สะโพกตัวเอง
แล้วนวดๆไปด้วย

“งั้นไม้อุ้มนะ” ผมทำท่าจะเข้าไปอุ้ม แต่ปั้นสิบรีบยกมือมาห้าม

“ไม่เอาๆ ไม่ต้องมาแตะเนื้อต้องตัวเลย แม่งงง ทำกูเจ็บไปหมดเลย”

ผมเลยเดินเข้าไปเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างน้ำไว้ให้ปั้นสิบ
ก่อนจะเดินออกมาพยุงปั้นสิบที่กำลังเดินเกาะๆผนังมาที่ห้องน้ำ
5555+ บอกแล้วว่าจะอุ้มมา ก็ไม่ยอม


พอมันลงไปนอนแช่ในอ่างน้ำแล้ว ผมก็เดินไปอาบน้ำฝักบัวอีกฝั่ง
ในห้องน้ำมันจะแบ่งไว้ครับ
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวไว้ก่อนจะเดินเข้าไปหาปั้นสิบ

“ปะ พอได้แล้ว แช่นานแล้วนะ”
แต่ปั้นสิบมันส่ายหน้าครับ

“ไม่เอาอยากแช่อีก สบายตัวดี ดูนี้ดิเป็นรอยเต็มเลย”

ปั้นสิบมันเอียงคอให้ผมดู 5555+

“ก็ทำตัวน่ารักทำไมละ 55+ รีบขึ้นมาเถอะจะได้ไปทานข้าวกัน”
ปั้นสิบไม่ยอมครับ ส่ายหน้าอย่างเดียวเลย

“ไม้ เค้าหิวน้ำ”
อะครับ ,, เพิ่งได้เสียกันเมื่อคืน ตอนนี้วางอำนาจแล้วครับ
ใช้ให้ไปเอาน้ำมาให้แล้วไง - -‘
แฟนใครวะ ,, มันน่าตีจริงๆเลยย

“ไม่เอาครับ ออกไปกินเอง”
ผมก็ไม่ยอมครับ ยืนรออยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ

“ปั้นคอแห้งอะ หิวน้ำอะ เอาให้หน่อยดิ” มันก็ยังงอแงจะกินน้ำให้ได้

“ไม่ไปเอาให้หรอก อยากกินปะน้ำอะ มีให้กินจะกินปะ”
ผมแกล้งๆแหย่ปั้นสิบเล่น
มันทำหน้าดีใจเลยครับ คงคิดว่าผมจะเอาน้ำมาให้ดื่ม

“ไหนๆ กินๆ” พูดแล้วก็ยิ้มร่าเลย
อยากจะกดอีกสักรอบจริงๆ >/////<

“นี้ไง กินดิ” พูดเสร็จผมก็แอ่นสะโพกให้มัน
มันหน้าเหวอเลยครับ

“เอ่ออคือ ตอนแรกอะมึงอย่างกับเทพบุตร
เป็นเจ้าชายสายน้ำแข็งมากเลย แต่ตอนนี้กูขอถอนคำพูดวะ”

ปั้นสิบส่ายหน้าแบบคงปลงในสิ่งที่ผมเป็นอะครับ 5555+

“โหววมึงเปลี่ยนใจไม่ได้นะ ได้กูแล้วอย่าทิ้งกูสิ”
ผมลงไปนั่งขอบๆอ่างอาบน้ำ แล้วจับหน้าปั้นสิบให้หันมา

“ใครได้ใครมึงพูดดีๆ มึงอะทำกูเจ็บ กูยังไมได้ทำเลยนะ”
หึหึ คิดจะกดพี่มันไวไปไอ้น้อง

“เดี๋ยวกูให้มึงกดเลยเอาปะ”
ผมบอกมัน พอมันได้ยินมันรีบหันมาเลยครับ

“จริงปะให้กูทำนะ”
จะดีใจอะไรนักหนาวะเจ้าเตี้ยเอ้ยยย!!

“อืมม มาดิ ทำได้ก็มาเลย”

พอผมพูดจบปั้นสิบมันก็ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์เลยครับ
แต่มันก็ดูน่ารักอยู่ดีแหละ

มันจับผมให้นั่งหันหน้าไปที่อ่างอาบน้ำ ผมก็ขยับไปนั่งเอาขาแช่ลงไปในอ่างอาบน้ำ
แล้วปั้นสิบมันก็มานั่งตรงหว่างขาผม
ก่อนจะใช้มือถอดผ้าเช็ดตัวผมออก แล้วจับผมแยกขานิดหน่อย
แล้วจับลูกชายผมรูดรั้งขึ้นลง

“อื้มม “ ผมครางออกมาด้วยความชอบใจครับ
มือเล็กๆของมัน เปะปะไปมา เหมือนกล้าๆกลัวๆแต่ก็อยากทำ
สักพักมันก็ใช้ลิ้นเลียตรงปลายให้ผม
แล้วก็ใช้ปากครอบเจ้าส่วนอ่อนไหวของผมเข้าไป
รูดปากเป็นจังหวะ

“อื้มม ดีครับ ดีมาก “ ผมกดหัวปั้นสิบให้เข้ามาชิดกับแก่นกายของผม
จนที่สุดผมปล่อยน้ำรักออกมาเต็มปากของปั้นสิบ

“แล้ว อะ ต้องทำไงต่ออะ”
ดูมันสิครับ มาถามอีกนะ

ผมก็เลยบอกมันว่า .. “ไปที่เตียงสิ เดี๋ยวบอก”

มันรีบเลยครับ จับผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวไว้ แล้ววิ่งนำหน้าผมออกไปข้างนอกเลย
เดี๋ยวนะปั้นสิบ ,, ตอนแรกมึงบอกว่าปวดขานิทำไมวิ่งได้แล้วละ
ผมก็พันผ้าเช็ดตัวเสร็จก็เดินตามมันไปครับ
แต่ก็รู้ใช่ไหม ,, ว่าเกมส์นี้ใครจะเป็นคนเดินเกมส์ : )



10.30 น.


ตอนนี้ผมกับปั้นสิบอยู่ในลิฟท์แล้วครับ กำลังจะลงไปทานข้าวกับเพื่อนๆ

“อย่างอนดิ มานี้ๆมายืนใกล้ๆ” ผมดึงปั้นสิบเข้ามา
แต่มันก็ไม่ยอมครับ 555+

“มึงอะโกหกไหนบอกจะให้กูทำ นิสัยไม่ดีวะ”
พูดเสร็จก็ทำหน้าบึ้งใส่ผม โอ้ยยย น่ารักอะ ^//////^
ผมยกมือไปยิ้มแก้มของมันเล่น มันก็ปัดออกครับ

“ก็มึงน่ารักอะ กูอดใจไม่ไหวไง”
เมื่อกี้เป็นผมครับที่เก็บแต้มนำมันไปก่อนแล้ว 55555+
จัดมันไปหนักๆหลายยกเลยกว่าจะพามันไปอาบน้ำแล้วลงมา

พอถึงห้องอาหารมันก็ตรงดิ่งไปนั่งข้างๆไนซ์เลยครับ

“เดี๋ยวไปเอาข้าวมาให้นะ นั่งรอก่อน” ผมเดินไปบอกปั้นสิบ
แต่มันไม่ตอบผมครับ 5555
ผมตักข้าวไปก็มองมันไปด้วย สงสัยโดนเพื่อนๆแซว
เห็นมันเถียง แล้วก็ตีไหล่ยูโรใหญ่เลย

พอผมเดินเข้ามาที่โต๊ะ ยูโรมันก็แซวเลยครับ

“ดูพี่ไม้เรามีน้ำมีนวลนะครับ เมื่อคืนกินเยอะละสิ”


ผมหันไปมองปั้นสิบที่ตอนนี้หน้าแดง ก้มหน้าตักข้าวกินอยู่ข้างๆไนซ์

“มึงก็อย่าแซวดิวะ เมียกูอาย” พอผมพูดจบโดนไปเต็มๆครับ
ปั้นสิบทุบมาเต็มๆกลางหลัง

“เมียมึงกลายร่างแล้ววะ เหมือนเมียกูเดะ”
ยูโรพูดเสร็จก็โดนเปาจัดไปอีก 1 ทีเต็มๆหลังเหมือนกัน
พวกผมเลยสงบปากสงบคำครับ
นั่งทานข้าวไปเงียบๆ 5555 เค้าบอกว่าถ้าไม่เถียงเมียชีวิตจะเจริญ
ผมเชื่อแล้วครับ 555+

พอทานข้าวเสร็จแล้ว ผมก็นึกขึ้นได้ว่าไอ้แฝดไม่ได้ลงมา
“เออพู่กันจานสีวะ ไปไหน”

เปามันหันมาตอบผมครับ
“จานสีไม่สบาย พู่กันเลยสั่งข้าวขึ้นไป”

ผมพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะมองคะน้ากับเลน่อนที่พวกมันกินกันได้แบบ
ถ้ากูเป็นเจ้าของร้านอาหารกูร้องไห้อะ กินไม่หยุดจริงๆ

“แล้วพวกมึงจะไปไหนต่อวะ เครื่องออกตั้งสี่ทุ่ม”
ยูโรมันหันมาถามพวกผม

“กูจะไปดูของฝากบ้านคะน้า แล้วก็ที่บ้านกู พวกมึงไปด้วยกันไหม”
เลน่อนหันมาตอบ

“ไปๆ จะซื้อของฝากแม่” เปารีบตอบเลยครับ
ยูโรมันก็ต้องไปแน่นอน ไม่ต้องตอบเลย
5555+ ส่วนผมหันไปมองปั้นสิบครับ แล้วแต่ท่านผู้ทรงอำนาจ

“ไม่ไปอะจะนอน” จบครับ คำตอบเดียวคือ ไม่ไป
ผมก็เลยบอกกับพวกมันว่า

“ไม่ไปครับ ปั้นไม่ไป ไม้ก็ไม่ไป”
แล้วผมก็หันไปยิ้มให้ปั้นสิบ

ไนซ์ ยูโร เลน่อน คะน้า เปา พากันทำเสียง “อ๊วกกกก”
 5555 พวกอิจฉาก็แบบนี้แหละเนอะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-07-2015 21:15:32
ในระหว่างไม้ฉากปั้นสิบกำลังมีความสุขกัน
ในอีกมุมหนึ่งของพู่กันจานสี .....





Ch 50 Last night  || จานสี



เห้อออ กว่าจะจัดการเช็ดตัวให้พู่กันเสร็จ
คนบ้าอะไรวะ กินยาให้ตัวเองหลับ
ผมเห็นแล้วละว่ามันกินเหล้า แล้วกินยานอนหลับตาม
พู่กันมันมียาแบบนี้ในกระเป๋าตลอดแหละครับ

นี้ก็คงเช้ากว่าจะตื่น แต่บ่ายจะตื่นหรือป่าวยังไม่รู้เลย
ใช้แรงงานมากไป จนเริ่มหิวอีกละครับ
จะไปปลุกเพื่อนๆก็เกรงใจ
ผมเลยลงไปมาซื้อของที่ 7-11 แถวๆโรงแรม
เดินเล่นนิดหน่อย สูดอากาศทะเลเยอะๆ
มะรืนนี้ก็จะกลับไปต่างแดนแล้วด้วย
มาครั้งนี้เจออะไรเยอะดี : )

ผมกำลังจะเดินเข้าโรงแรม ก็ยังเอิญเดินชนเข้ากับพี่อุ้ม
ที่กำลังจะเข้าโรงแรมเหมือนกัน

“ไปไหนมา” หื้ออ พี่อุ้มถามผมซะเสียงดุเชียว

“อ่ออ ไปซื้ออะไรกินนะ แล้วพี่อุ้มเพิ่งกลับมาหรอครับ”
ผมหันไปถามพี่อุ้ม แต่.. ดูจากเสื้อผ้าแล้วไม่น่าใช่นะ
ก่อนออกไปเห็นพี่อุ้มใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อยืด
แต่ตอนนี้มันใส่เสื้อยืดหลวมๆกับกางเกงบอล

“พี่ลงมาเดินเล่นนะ ดึกแล้วอย่าลงมาคนเดียวสิ ป่ะ ,, พี่ไปส่งที่ห้อง”
พูดเสร็จพี่อุ้มก็จับแขนผม แล้วดึงเข้าไปในโรงแรม

“ไม่อะ ยังไม่อยากกลับห้อง พู่กันมันหลับแล้ว เบื่อๆอยากนั่งเล่นข้างล่างนี้ก่อน”
ผมดึงตัวออกมาจากแรงดึงของพี่อุ้ม
พี่อุ้มหยุดเดินก่อนจะมองหน้าผม

“จะนั่งแถวนี้ได้ไง ใส่กางเกงสั้นซะขนาดนั้น แล้วเสื้อกล้ามอีก กลับห้องไปได้แล้ว”

แล้วมันทำไมวะพี่อุ้ม???
ก็อาบน้ำแล้ว ก็แต่งชุดนอนดิวะ .. ทำไม??

“ก็จะใส่แบบนี้ทำไมละ ไม่เอาไม่กลับห้อง อย่าดึงดิ”

ผมพยายามดึงแขนออกมา จนสุดท้ายพี่อุ้มลากผมมาที่ลิฟท์จนได้
เห้อออ ,, เบื่อวะ ไปไหนมีแต่คนบังคับตลอดเลย

ผมยืนรอให้พี่อุ้มถามว่าพักชั้นไหน แต่พี่อุ้มไม่ถามครับ
ผมเห็นมันกดชั้น 9 อืมม ผมก็เลยคิดในใจว่าเดี๋ยวมันออกไปผมค่อยกด
แต่พอถึงชั้น 9 แล้ว พี่อุ้มกลับดึงผมออกมาจากลิฟท์

“เห้ยย ดึงทำไม จานสีไม่ได้พักชั้นนี้”
ผมหยุดเดินเลยครับ แต่พี่อุ้มมันไม่ปล่อยแขนผม พยายามจะดึงไปอีก
จนผมเจ็บแขนไปหมดแล้ว

“มันเจ็บรู้ไหม จะดึงทำไมเนี้ยย” พอผมบอกว่าเจ็บพี่อุ้มก็ปล่อยแขน
แล้วรีบเอามือมาลูบๆแขนให้ครับ

“เจ็บหรอ พี่ขอโทษๆ “

โอ้ยย ใจเต้นระดับ 10
ทำแบบนี้ทำไมวะเนี้ยย !!

“อือ ไม่เป็นไรแล้วละ แต่นี้จะลากไปไหน”
ผมดึงแขนออกมาจากมือพี่อุ้ม ก่อนจะลูบแขนตัวเอง

“ก็ไปห้องพี่ไง เมื่อกี้จานสีบอกยังไม่อยากกลับห้องนิ”
เอ่ออคือ กูไม่กลับห้องกูครับพี่ ไม่ได้บอกจะมาห้องพี่ซะที่ไหนละ

“แต่ก็ไม่ไปห้องพี่อุ้มครับ”
ผมทำท่าจะเดินกลับไปที่ลิฟท์
พี่อุ้มมันไม่ได้เดินตามนะครับ แต่มันตะโกนคุยกับผม
เสียงมันดังเว้ยยยย !! ไอ้พี่อุ้มบ้า

“กลัวก็บอกดิ”

“กลัวอะไร ทำไมต้องกลัว”
ผมเถียงขาดใจครับ

“ก็กลัวใจตัวเองไง ถึงไม่กล้าไปห้องพี่แบบนี้”
โอ้ยย มึงพูดเฉยๆเถอะครับ จะยิ้มทำไมเนี้ยย
กูชอบ เอ้ยย .. กูหลง เอ้ยย .. เออๆ ช่างมันๆ
เอาเป็นว่าอย่ายิ้มก็พอ ^////^


“ไม่กลัว แต่ไม่อยากไป”

“ไม่กลัวก็มาดิ”
พูดเสร็จพี่อุ้มก็เดินนำผมไปที่ห้องครับ
แล้วเอาไงละ … ผมไม่ได้ตกลงว่าจะไปซะหน่อย
แต่... ผมก็เดินตามพี่อุ้มมาที่ห้องจนได้ครับ



โอ้ยย ,, จานสีทำไมมึงใจง่ายแบบนี้วะเนี้ยย!!!!



พอผมเดินตามเข้ามาในห้อง พี่อุ้มก็ปิดประตู

“พี่มาคนเดียวหรอ” ผมยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงหน้าทีวี
เพราะห้องที่พี่อุ้มพัก ไม่ใช่ห้องใหญ่และมีระเบียงแบบห้องที่ผมพัก
เปิดประตูมาจะเจอห้องน้ำอยู่ซ้ายมือ และตู้เสื้อผ้าอยู่ขวามือ
เดินเข้ามาก็จะเจอเตียงขนาดใหญ่ 1 เตียง แล้วทีวี กับโต๊ะกระจกแต่งตัวอยู่ตรงปลายเท้า
แล้วมีเก้าอี้โซฟาอีก 2 อัน  อยู่ข้างๆเตียงครับ

“ใช่ พี่มาพักที่โรงแรมนี้คนเดียว ส่วนเพื่อนๆพี่พักอีกที่นะ”
พี่อุ้มพูดเสร็จ ก็เอากระเป๋าเงิน โทรศัพท์มาวางบนโต๊ะที่วางทีวี
ก่อนจะดึงแขนผมให้มานั่งที่โซฟา
แล้วพี่อุ้มก็นั่งอีกอันข้างๆกัน

“อืมม แล้วพี่ไม่ไปพักกับเพื่อนละครับ”
โอ้ย จานสีมึงจะอยากรู้ทำไมวะเนี้ย


พี่อุ้มมันนั่งมองหน้าผมก่อนจะยิ้มน้อยๆตรงมุมปาก
คือ พี่อุ้มมันหล่อครับ เวลามันยิ้มน้อยๆแบบนี้มันดูเจ้าเล่ห์แปลกๆ
55+ แต่คือ ชอบบ >///////<



“ก็จานสีพักที่นี้ไง พี่เลยมาพัก”
คือถ้าเปรียบหัวใจเหมือนแผ่นดิน แล้วมีแผ่นดินไหว
ตอนนี้ในหัวใจผมสึนามิคงมาถล่มแล้วครับ
ใจเต้นแรงมากก . …


“เพราะปั้นสิบหรือป่าว พี่อุ้มชอบปั้นนิครับ”
ผมหยิบโยเกิร์ตในถุง 7-11 มากินต่อ
เห้ออ เค้าตามปั้นมาเว้ยยย อย่า อย่าไปตื่นเต้นอะไรกับคนนี้เลยจานสี
ผมกินโยเกิร์ตไป ก็บอกตัวเองไปด้วย
พี่อุ้มมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อครับ หยิบมือถือมาเล่นซะงั้น
แล้วก็เปิดทีวีดู .. ผมนั่งกินโยเกิร์ตจนใกล้จะหมดแล้ว
พี่อุ้มมันถึงจะพูดครับ
อ่ออ มีมารยาทดีไม่ชวนพูดตอนคนอื่นกำลังกิน  5555
(เดี๋ยวๆ มันใช่เวลาชมไหมลูกเอ้ยย !)
 


“ขอกินบ้างดิ”

“มันหมดแล้ว ก็ไม่บอกตั้งแต่แรกละ”
ผมยื่นกล่องโยเกิร์ตให้พี่อุ้มดู
คือมันหมดแล้วจริงๆครับ 555

“ก็ไม่ได้อยากกินตอนแรกอะ อยากกินตอนนี้”
พอพี่อุ้มพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปหา
ก่อนจะใช้มืออีกข้างเอื้อมมากดท้ายทอยผมไว้

“เห้ยย พี่อุ้ม อ่ะ ….”



พี่อุ้มมันดึงผมเข้าไปจูบ  ค่อยๆจูบย้ำๆแรงขึ้นเรื่อยๆ
จนผมเจ็บปากไปหมดแล้ว
ผมใช้มืออีกข้างดันตัวพี่อุ้มออก  พี่อุ้มมันก็ยอมนะครับ
ขยับหน้าออกมานิดหนึ่ง ผมเลยได้หายใจบ้าง

“โยเกิร์ตอร่อยดี”
ไอ้เชรี้ยยย ,,, จะมาทำหน้ายิ้มอีกนะ

“ปะ ปล่อย .. “ ผมรีบดันตัวพี่อุ้มออก
พอพี่อุ้มมันปล่อยตัวผมแล้ว
ผมก็รีบลุกขึ้นแล้วจะเดินออกจากห้องละครับ


ไม่น่าเลย ไม่น่าเดินตามมันเข้ามาเลย
รู้อยู่แล้วว่ามันอันตาย
จานสีเอ้ยยย … มึงหาเรื่องให้ตัวเองทำไมเนี้ย


ผมเดินมาจนจะถึงประตูห้องแล้วครับ
แต่ไอ้พี่อุ้มมันดึงผมไว้ แล้วคือผมตัวเล็กกว่ามัน

“เข้ามาในชีวิตพี่แล้ว คิดจะออกไปง่ายๆงั้นหรอ “
พอพูดเสร็จมันเหวี่ยงตัวผมลงบนที่นอนเลยครับ
ดีนะที่มันกะถูกอะ เหวี่ยงไปโดนขอบโต๊ะ โดนมุมห้อง ผมมีตายอะครับ
แรงเหวี่ยงมันแรงมากจริงๆ
ถุง 7-11 แก้วโยเกิร์ตหล่นกระจายไปที่ไหนแล้วไม่รู้ครับ
รู้แต่ว่าพอหลังผมแตะไปที่เตียงนอน พี่อุ้มมันก็ขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้แล้ว

“พี่อุ้ม จะทำอะไร ปล่อยจานสีเถอะครับ”
ผมใช้มือดันอกพี่อุ้มไว้ แต่คือพี่อุ้มมันไม่ยอมครับ
มันจับแขนผมทั้งสองข้างกดไว้บนหัว

“จานสีละทำอะไรกับพี่ไว้บ้าง รู้ตัวบ้างไหม”
พี่อุ้มใช้มือข้างเดียวกดแขนผมไว้ มืออีกข้างก็ถอดเสื้อกล้ามของผม

“อื้ออ พี่อุ้มอย่าทำแบบนี้ จานสีขอโทษ พี่อุ้มยกโทษให้จานสีเถอะนะ”
รู้แค่กลัว ,, กลัวพี่อุ้มที่อยู่ตรงหน้า
เค้าไม่เหมือนพี่อุ้มที่ผมเจอวันแรกที่ร้านเหล้า ไม่ใช่คนที่ผมเคยอ้อน เคยฝันถึง


“แล้วชีวิตพี่ละ พี่จะไปไหน ทำอะไรก็โดนพ่อแม่ด่า
เข้าหน้าญาติๆไม่ติดแล้ว เพราะอะไร เพราะพี่เล่นยาหรอ ถามหน่อยสิจานสี ยาพวกนั้นมาจากไหน”

พอพูดเสร็จพี่อุ้มก็ก้มหน้าลงมาจูบไซร้ที่ซอกคอผม
พร้อมทั้งดูดเม้มแรงๆ  คือมันแรงมาก จนผมคิดว่ามันคงแดงไปหมดแล้ว


“ฮึก .. ฮืออ พี่อุ้มครับ พี่อุ้มอย่าทำจานสีเลย “
ผมพยายามบิดตัวเองออกจากการล๊อคตัวไว้ของพี่อุ้ม
ข้อมือที่พี่อุ้มกดไว้ตอนนี้มันเจ็บไปหมดแล้วครับ


“เจ็บหรอ จานสีเจ็บตรงไหนละครับ
วันนั้นบอกว่าพี่ทำร้ายพี่ล่วงเกินจานสีใช่ไหม
พี่โดนด่าไปแล้วแต่พี่ยังไม่ได้ทำเลย  มาต่อให้มันจบเถอะ”

พอพี่อุ้มพูดจบก็ยอมปล่อยมือผมออกครับ
แต่พี่อุ้มนั่งทับช่วงสะโพกผมไว้ ก่อนจะหยิบเอาของจากกระเป๋ากางเกงออกมา

“วันนั้นจานสีบอกว่าพี่เอายาเลิฟผสมน้ำให้ดื่มใช่ไหม งั้นวันนี้พี่ให้จานสีกินพร้อมกับพี่เลยละกัน”
พูดจบพี่อุ้มก็เอายาเม็ดเล็กๆเข้าปาก ก่อนจะก้มหน้าลงมา พยายามจะจูบปากผม
แต่ผมกัดปากไว้ จนสุดท้ายพี่อุ้มเอามือมาบีบปากผม จนผมอ้าปาก
แล้วพี่อุ้มก็เอาปากลงมาทาบกับปากผม พร้อมๆทั้งกับสอดลิ้นเข้ามา
อื้มม ,, รสชาติจูบมันแปลกๆ
พี่อุ้มเอายาให้ผมกินงั้นหรอ??



ต้องรีบแล้วจานสี ,, ต้องกลับไปที่ห้องแล้วนะเว้ย
ผมพยายามบอกตัวเอง แต่พี่อุ้มมันจูบผมแบบไม่ยอมให้ผมได้หายใจเลย
ลิ้นร้อนๆของพี่อุ้มเกี่ยวเข้ากับลิ้นของผม จนสุดท้าย
ผมเองต้องยอมแพ้กับทุกๆอย่าง จูบตอบกลับพี่อุ้มกลับไป

“หึ” เสียงพี่อุ้มหัวเราะออกมา  ก่อนจะค่อยๆไซร้ลงมาตามซอกคอผม

“อ่ะ ,,, พี่อุ้ม หยุดเถอะ อื้มมม “
พี่อุ้มจูบไซร้ลงมาจนถึงหน้าอกผม ก่อนจะใช้ลิ้นเลียไล้ไปที่ยอดอกผม

“อ่า ,, พะ พี่ อื้มม “
พี่อุ้มดูดยอดอกของผมแรงๆ จนผมต้องร้องออกมา
มืออีกข้างก็บดขยี้กับยอดอกอีกข้าง
มันไม่ได้มีอารมณ์ร่วมครับในตอนนั้น ผมเจ็บ เจ็บทุกๆครั้งที่พี่อุ้มดูดแรงๆ

“ยาจะออกฤทธิ์หรือยังครับจานสี” 
พี่อุ้มนั่งคุกเข้าตรงหว่างขาของผม ก่อนจะดึงกางเกงของผมลง
ผมพยายามจะหุบขาไม่ให้พี่อุ้มดึง แต่พี่อุ้มก็ดึงกางเกงของผมลงจนได้
พี่อุ้มนั่งมองร่างกายของผม แล้วยิ้มเหยียดๆ
คือมันเป็นยิ้มที่ผมไม่คิดว่าคนแบบพี่อุ้มจะยิ้มแบบนี้ออกมา

“สมกับที่พี่รอคอยจริงๆ” พี่อุ้มพูดเสร็จก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเอง
ช่วงที่พี่อุ้มถอดเสื้อกับกางเกงของตัวเอง ผมพยายามจะลุกขึ้น
แต่ไม่รู้จริงๆยาที่พี่อุ้มให้กินคือยาอะไร
มันร้อนตามร่างกายไปหมดครับ แต่ที่รู้ๆคือผมมึน มึนหัวมากๆ
เหมือนห้องมันหมุนไปหมด .. คิดถึงพู่กัน
ตอนนี้สิ่งที่ผมนึกถึงคือหน้าของพู่กันจริงๆ

พู่กัน .. ช่วยด้วย



นั้นคือเสียงสุดท้ายในใจผมจริงๆที่พอจะยังมีสติได้
พี่อุ้มกดตัวผมให้ลงไปนอนที่เดิม
ก่อนจะจูบไซร้ตามซอกคอผม และไซร้ลงมาตามหน้าอก
และมาหยุดตรงที่หน้าท้อง ทุกๆครั้งที่พี่อุ้มจูบ พี่อุ้มจะดูดเม้มไปด้วย บางครั้งก็กัด
จนผมต้องร้องครางออกมา ไม่ใช่แค่เสียวครับ แต่มันเจ็บ
มือผมปัดป้องไม่ให้พี่อุ้มจับส่วนที่อ่อนไหวของผม แต่พี่อุ้มก็ทำสำเร็จครับ
ตอนนี้มือพี่อุ้มจับเข้าไปที่แก่นกลางของผม
ก่อนจะรูดรั้งมันขึ้นลง ,, มืออีกข้างก็มาบดขยี้เข้าที่หน้าอกผม

“อ่ะ อ่าห์ พะ พี่อุ้ม อืมม”
ผมพยายามเอามือปัดมือพี่อุ้มออก แต่มันไม่มีแรงจะทำอะไรแล้วครับ
สุดท้ายผมก็ทำสิ่งที่น่าเกลียดที่สุดในชีวิตผม
นั่นคือการยอมอ่อนไปกับอารมณ์ในตอนนั้น
มือที่เคยปัดป้องกลับเรียกร้องหาอ้อมกอด
ผมเด้งสะโพกรับกับจังหวะมือที่พี่อุ้มรูดรั้ง
จนสุดท้ายผมก็ปลดปล่อยออกมา

“มีความสุขด้วยกันดีๆนะจานสี พี่จะทำให้จานสีมีความสุขแน่นอน”
พี่อุ้มมันโน้มหน้ามาจูบผม ก่อนจะจับขาของผมแยกออกจากกัน

“ไม่เอา พี่อุ้มครับ .. ยะ อย่าทำอะไรจานสีเลย”
ผมขอร้องพี่อุ้มไป ก็ร้องไห้ไป แต่ร่างกายผมขัดขืนพี่อุ้มไม่ได้
พี่อุ้มไม่ใช้นิ้วเปิดนำทาง ไม่ทำอะไรเลย
แต่ยัดลูกชายเข้ามาเต็มๆ

“อ่ะ ,, เจ็บบ พี่อุ้ม พะ พอเถอะ “
มันเจ็บร้าวไปทั้งร่างกายเลยครับ
แต่พี่อุ้มมันไม่ยอมหยุด มันยังดันลูกชายมันเข้ามา

“ซี๊ดด ,, อ่ะ จานสี “

พี่อุ้มมันดันตัวเองเข้ามาจนลูกชายของมันเข้ามาหมดแล้วครับ
ผมรู้สึกจุกๆในห้อง ก็ตัวมันใหญ่ขนาดนั้นลูกชายมันก็ใหญ่พอๆกัน

“อะ .. จะ เจ็บ เจ็บ” ผมร้องได้แค่เจ็บครับ
มันไม่ได้เสียวเลยนะ มันเจ็บ เจ็บเหมือนมันจะฉีกไปหมดแล้ว

พี่อุ้มหยุดตัวเองไว้นิดหนึ่ง ก่อนจะขยับตัวกระแทกเข้ามา

“อื้มม จานสี ตอดแรงมาก อ่ะ .. อ่าห์” มันกระแทกเข้ามาก็ร้องครางไปด้วย
มืออีกข้างของพี่อุ้มก็จับกับแก่นกายผมรูดรั้งไปด้วย

“อ่าห์ .. “ เสียงพี่อุ้มร้องครางออกมาตอนที่กระแทกสะโพกมาแรงๆ
จนสุดท้ายก็ปล่อยน้ำออกมาเต็มตัวผม


ผมไม่ได้ร้องครางออกมา ผมกัดปากตัวเองไว้
จนรู้สึกเลยว่าเลือดมันไหลแล้วละ
เพราะผมได้กลิ่นคาวเลือด

“สุดยอดเลย จานสีครับ อยู่กับพี่จนเช้าเลยนะ”
พี่อุ้มโน้มหน้าลงมาจูบปากผม ก่อนจะไซร้ลงมาตรงคอ
แต่ผมดันตัวพี่อุ้มไว้ ,,

“พอเถอะครับ พี่ได้ทุกอย่างที่พี่ต้องการแล้ว”
พูดไปก็หอบไป แรงกระแทกที่พี่อุ้มมันทำ ทั้งความเจ็บ ความเสียวมันยังไม่หายไป
แต่พี่อุ้มมันก็ได้แต่ยิ้มครับ ไม่ได้สนใจว่าผมจะพูดยังไง
แล้วมันก็เริ่มอีกครั้ง ,, รุกรานเข้ามาในส่วนที่ผมพยายามปัดป้องไว้
ร่างกายผมก็ตอบสนองพี่อุ้มไปทุกอย่าง


คืนนั้นผมไม่รู้เลยว่าโดนพี่อุ้มทำไปกี่รอบ
ผมตื่นมาก็เช้าแล้วครับ  รีบเอื้อมมือไปหยิบมือถือพี่อุ้มมาดู

“อ่ะ ..” แค่ผมขยับตัวไปหยิบมือถือตรงหัวนอน
ถึงกับปวดร้าวไปหมดครับ ปวดช่วงล่าง
ปวดมากๆ ผมกัดฟันขยับตัวไปหยิบมือถือจนได้

ตี 5. 45 น. โอ้ยย ป่านนี้พู่กันจะตื่นหรือยังวะเนี้ย
ผมพลิกตัวไปนอนหงาย ก่อนจะมองคนข้างๆ
พี่อุ้มนอนอยู่ข้างๆผม มือข้างหนึ่งยังวางพาดอยู่บนตัวผม
ตรงไหล่ และคอพี่อุ้มมีรอยดูด และรอยฟัน
ก็ไม่ใช่ใครแล้วละครับ ผมนี้แหละ
แม่งง คิดแล้วอายตัวเอง


เมื่อคืนผมยอมแพ้กับความรู้สึกตัวเอง
เพราะพี่อุ้มมันพูดกับผมว่า ...

“พี่ตามมาเพราะจานสี พี่ชอบจานสีนะ เริ่มต้นกันใหม่ได้ไหม
พี่จะเป็นคนดี จะเป็นแฟนที่ดีของจานสีนะ พี่สัญญา”



แค่ประโยคนี้จริงๆ ที่ทำให้ผมที่มันอ่อนไหวอยู่แล้ว
ยอมเดินตามเกมส์รักเมื่อคืน พอผมยอมอ่อนให้พี่อุ้มก็ไม่ได้ทำรุนแรงแบบตอนแรก
ยังใช้ลิ้น ใช่นิ้วช่วยทุกครั้งก่อนจะสอดใส่เข้ามา


ผมยิ้มให้กับพี่อุ้มที่นอนอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับที่แก้มพี่อุ้ม
ตื่นมาจะทำตัวแบบไหนนะ? 



ผมนอนมองหน้าพี่อุ้มอยู่หลายนาทีเหมือนกันครับ
จนมือถือพี่อุ้มสั่น เพราะมีไลน์เข้ามา
ผมเลยถือวิสาสะเปิดไลน์นั้นอ่าน
ก็เป็นแฟนกันแล้ว ไม่ผิดใช่ป่ะละ?
>///////<


ทศ :: ไอ้สาสสส เอายากูไปแล้วไม่จ่ายตังค์อีกนะมึง ได้เอาสมใจมึงยัง เด็กที่มึงตามมานะ

เกมส์ :: 5555+ ตามมาเอาถึงที่นี้เลยเว้ยย




ผมอ่านไปก็สงสัยไปว่าพี่อุ้มบอกเพื่อนว่าอะไร
เลยเลื่อนมือถือไปอ่านข้อความก่อนหน้านี้ พี่อุ้มมีตอบเพื่อนเป็นระยะ
แต่ผมต้องมาสะดุดกับคำของพี่อุ้ม ที่พี่อุ้มบอกเพื่อนก่อนจะมากระบี่

อุ้มรัก :: มึงไปกระบี่กันปะวะ กูจะตามไปแก้แค้นเด็ก ไอ้เชรี้ยมาบอกว่ากูใส่ยามัน

ทศ :: แล้วมึงได้ยัง

อุ้มรัก :: ถ้าได้กูจะอยากจะตามไปแก้แค้นหรอวะ ยังไมได้เลยไอ้เชรี้ยย

ทศ :: 55555+ กระจอกวะมึง จะตามไปเอาเค้าแล้วจะเอาได้ไง ขนาดอยู่ที่นี้มึงยังไม่ได้

อุ้มรัก :: กูแกล้งคุยดีๆกับมัน จนมันตายใจแล้วเว้ยย ไปครั้งนี้กูจะเอาแม่งให้ตายบนตัวกูเลย

ทศ :: ถ้ามึงออกค่าใช้จ่ายกูก็ไป

อุ้มรัก :: งั้นเตรียมตัวเลย พ่อกูรวย



ผมอ่านต่อไม่ไหวแล้วครับ
ที่พี่อุ้มพูดเมื่อคืน คือ แค่อยากหลอกผม
ที่พี่อุ้มทำคือแค่จะล้างแค้นงั้นหรอ??



ผมวางมือถือไว้ที่เดิม ก่อนจะค่อยๆดึงมือพี่อุ้มออก
แล้วพยายามลงจากเตียงมาหยิบเสื้อผ้าตัวเองขึ้นมาใส่
ก่อนจะหันไปมองพี่อุ้มอีกครั้ง


เจ็บ … มันเป็นรักครั้งแรกของผม


ผมรักพี่อุ้มครับ รู้ว่าพี่อุ้มไม่ใช่คนดีอะไร
รู้ว่าพี่อุ้มชอบปั้นสิบ ผมรู้ทุกอย่าง
แต่ผมรักพี่อุ้ม รักไปแล้วจริงๆ



ผมตัดสินใจเดินออกจากห้องพี่อุ้มมาขึ้นลิฟท์
แต่ตัวผมมันปวดร้าวระบมไปหมดครับ ได้แต่ค่อยๆเดิน ค่อยๆก้าวขา
เอามือจับกำแพงห้อง ไปเรื่อยๆ จนพาตัวเองมาถึงลิฟท์ได้
ผมรีบกดชั้น 12 ก่อนจะยืนนิ่งๆ ไม่ให้ขาสั่น



พอลิฟท์ถึงชั้น 12 แล้ว ผมก็เดินออกจากลิฟท์ไป
แล้วก็เจอพู่กัน ที่มานั่งรออยู่ตรงโซนรับแขกของชั้น
มันจะมีมุมโซฟาอยู่ตรงระหว่างชั้นครับ



พู่กันเดินมาประคองตัวผม

“พู่ .. “ ผมไม่มีแรงจะเรียกชื่อพู่กันแล้วครับ
กลัวพู่กันด่า กลัวไปหมด

“ไม่ต้องพูดอะไรหรอก รีบกลับไปนอนพักเถอะ”
พู่กันประคองตัวผมกลับเข้าห้องไป
ก่อนจะพามานอนที่เตียง
แล้วเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวผม
พอพู่กันถอดเสื้อผมออก มันก็ต้องกัดปากตัวเองไว้
มือมันก็กำหมัดแน่น แต่มันไม่ได้ตีหรือต่อยผม ไม่ได้ด่าผม

“พี่ขอโทษนะ” พู่กันพูดแค่นี้ครับ แล้วก็เช็ดตัวให้ผม
ก่อนจะยื่นยานอนหลับ และน้ำให้ผมดื่ม

“นอนซะนะ ตื่นมาทุกอย่างจะดีขึ้น” พอพูดเสร็จก็จะเดินออกไป

“พู่กัน อยู่กับเค้านะ” ผมดึงมือพู่กันไว้
พู่กันยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ผม
ก่อนจะมานอนข้างๆ แล้วเอามือกอดผมไว้

“นอนซะนะจานสี พี่จะนอนตรงนี้แหละ จะกอดจานสีไว้แบบทุกที”
แล้วพู่กันก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด
ผมรู้แค่ว่าผมเจ็บ , , เจ็บในทุกๆการกระทำที่ผมได้ทำไป
และผมเสียใจที่ผมเองก็ทำให้พู่กันเจ็บด้วยเช่นกัน




ผมแค่หวังว่า .. ถ้าผมตื่นขึ้นมา
ผมจะเป็นจานสีคนเดิม
และเรื่องเมื่อคืนมันจะเป็นแค่ฝันร้าย .. .....



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-07-2015 21:18:19
มันดูคนละอารมณ์เลยใช่ไหม??

อย่าว่ากันนะฉากแบบนั้นตอนไม้ปั้น
คือ มันเป็นครั้งแรกของเด็กน้อยเนอะ
เก้ๆกังๆ แต่มันก็ผ่านไปด้วยดี : )

ส่วนพู่กันจานสีและพี่อุ้มนั้น
ไม่มีคำพูดอะไรจริงๆคะ

ยังไงก็ขอโทษก่อนนะเรื่องคำผิดคำถูกต่างๆ
เจจะรีบแก้ไขให้ ตอนนี้กำลังเรียนรู้เรื่องการใช้ นะคะ คะ ค่ะ อยู่
ยังไงเป็นกำลังใจให้กันเรื่อยๆไปน๊าาา :)

ทักทายกันได้นะคะ ทั้งทาง inbox คอมเม้นต์ และทางเพจได้ทุกทางเลยคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-07-2015 21:21:52
 :hao5:   สุดขั้วจริงๆ. จบคู่หลักมันฟิน. จากนั้นก็เจ็บปวดสุดใจกับการหักหลังแก้แค้น
มารู้ตัวเอาตอนเช้าว่าเปื่อยไปทั้งตัวทั้งใจ
พู่กันเองก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน. เห้อ

ไอ้อุ้มมันเลวโดยสันดานจริงๆนั่นแหละ. มันเลวร้ายตรงที่คนแบบมันก็ยังจะทำระยำต่อไปแน่เพราะมันไม่เคยเรียนรู้ แถมมีพ่อแม่คอยให้ท้ายอีก. ปวดตับ เราเข้าใจนะว่าแก้แค้น แต่แล้วจุดเริ่มต้นมันมาจากใครล่ะ

ขอบคุณคุณเจจ้า.  :L1: 

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-07-2015 21:38:09
ว่าแล้วคนเราสันดานไม่ได้เปลี่ยนกันง่ายๆ   ต่อให้จากนี้อุ้มจะกลับมารักจานสีก็เถอะ   เอาเถอะ จานสีเอ๊ยอะไรที่เสียแล้วก็ให้มันเสียไป  ที่สำคัญจากนี้ไปต่างหาก   ถือเสียว่าชดใช้ให้อุ้มมันที่พู่กันทำไว้ก็แล้วกัน   อุ้มมันไม่รู้หรอกว่ามันเสียอะไรไป เสียโอกาสที่จะได้คนที่อาจจะรักมันมากๆไปคนหนึ่งเลยทีเดียว  แต่ก็นะคนพรรค์นี้ได้เพชรไปก็ไม่ได้มีค่าอะไรหรอก   น่าสงสารจานสีที่ครั้งแรกต้องมาเจออะไรเลวๆแบบนี้   ท้ายที่สุดคนที่รักจริงก็มีไม่กี่คนหรอก  อุ้มก็เลวต่อไปแล้วกัน

ถ้าหากว่าไม้ไม่ใส่ถุงยางนี่สงสัยปั้นท้องไปแล้วมั๊ง    เป็นครั้งแรกของทั้งคู่ที่น่ารักและดูดีมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-07-2015 00:50:38
สุดท้ายก้อเชรี้ยยยย!! แก้ไม่ได้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 22-07-2015 10:04:09
โอ่ย เรื่องของจานสีมาแย่งซีนฉากสำคัญของไม้ปั้นซะได้  :m15:
เราคิดว่า ไม่น่าโพสต์ต่อเนื่องกันนะ ไหนๆ ไม้กับปั้นก็เป็นคู่เอก ก็น่าจะให้เวลาคนอ่านได้ซึมซับกับความรักของทั้งคู่ก่อน
แสดงให้เห็นว่า หลังฉาก NC เค้าดูแลกันยังไง สวีทกับแบบไหน อีกสักตอน แล้วจากนั้นค่อยโพสต์ดราม่าให้คนอ่านเงิบ

พอโพสต์เรื่องติดกันทันทีแบบนี้ สำหรับเราคือ เราลืมเรื่องไม้ปั้นไปเลย ไปโฟกัสที่ชะตากรรมของจานสีละ

อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวเนาะ แล้วแต่น้องเจค่ะ เพราะเราเองก็เขียนไม่เป็น ฮา อ่านอย่างเดียว  สำหรับคนอื่นอาจโอเคแล้ว

ดีนะ ที่พู่กันคอยดูแล ไม่ซ้ำเติม
ในอนาคต ไม่อยากให้จานสีใจอ่อนกับอุ้มเลยจริงๆ ต่อให้อุ้มรักจานสีขึ้นมาจริงๆ แล้วมาของ้อคืนดีก็เหอะ
คนอย่างนี้ ควรได้รับบทเรียนอะไรซะบ้าง

ไม่ใช่ไม่ให้โอกาสนะ ถ้าตอนท้ายเรื่องอุ้มจะเป็นคนดี ก็ไม่ว่าเลย ยอมรับได้ แต่ไม่ควรลงเอยกะจานสี
เพราะมันจะทำให้เค้าคิดว่า ต่อให้ทำร้ายคนอื่นหนักหนายังไง สุดท้ายเค้าก็ได้ความรักมาง่ายๆ อยู่ดี และคงไม่มีวันสำนึก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-07-2015 10:25:14
ตอนแรกก็ว่าจะอัพห่างๆกัน แต่ติดไว้หลายตอนแล้ว
เลยอัพลงทีเดียว : )

เดี๋ยวฉากฟินๆ น่ารักๆ ของพี่ไม้กับผู้ทรงอำนาจของเค้านั้นจะมีมาเรื่อยๆคะ
พี่แฝดจะกลับบ้านแล้วด้วย .. เลยขอดับฟินไม้ปั้นส่งท้าย
ตามสไตล์ป่วนๆของพี่แฝดเค้าค่ะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-07-2015 10:32:00
พอได้อ่านที่คุณเจชี้แจงมาเราก็ได้แต่ทำใจว่า เออพี่แฝดคงโอเคนะ
แบบว่าคงจะผ่านมันมาได้และสบายดี   :เฮ้อ:
 :pig4: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 22-07-2015 11:48:46
พอได้อ่านที่คุณเจชี้แจงมาเราก็ได้แต่ทำใจว่า เออพี่แฝดคงโอเคนะ
แบบว่าคงจะผ่านมันมาได้และสบายดี   :เฮ้อ:
 :pig4:

พี่แฝดบอกว่า ที่เมืองนอก (เมืองที่เค้าอยู่ ) โหดกว่านี้คะ แค่นี้เบาๆ
ติดแค่ว่า .. ครั้งนี้จานสีมีใจให้เค้าไปด้วย  มันเลยดูจะยากสักนิด
แต่พี่แฝดบอก เดี๋ยวจะแว๊ปมาแย่งซีนฟินๆของไม้ปั้นบ่อยๆค่ะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 22-07-2015 19:20:40
ไอ่พี่อุ้มแม่งเลวมากกกก  :z6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-07-2015 21:23:34
มาสัมภาษณ์คู่ฟินกันหน่อย :)

ตอนมาเจอกันที่กระบี่ คิดไว้ไหมว่าคืนแรกจะเป็นยังไง?

ปั้น :: กะว่าโดนปล้ำแน่ๆ เพราะมันน่าจะหื่น 555+

ไม้ :: มองกันแง่ดีหน่อย ไม่ได้คิดไว้ไง เพราะไม่รู้ว่าปั้นมันจะมาด้วย
แต่พอเจอแล้วก็รู้สึกดี แต่ไม่ได้อยากจะมีอะไรแบบนั้น แค่อยากนอนกอด


ปั้น :: จริงอะ แค่กอดหรอ?

ไม้ฉากหันไปพยักหน้าแบบจริงจังมาก
ไม้ :: จริงๆเดะ นี้คิดอะไรเนี้ยย ทะลึ่งนะเรานะ



โอเคๆ แล้วพอผ่านคืนแรกไปละ คืนที่ 2 ที่นอนห้องเดียวกัน กับบรรยากาศทะเลแสนโรแมนติกนี้ละ

ไม้ :: คืน 2 แล้วอะ   คืนแรกได้กอดเต็มที่ไปแล้วนิครับ คืนนี้ต้องได้อะ
จริงๆ โดนพวกยูกับพู่กันสปอยมาเต็มที่มาก คือ ได้แน่ครับ


ปั้น :: 5555+ แต่ปั้นไม่ เพราะสนุกอยู่ เพื่อนมากันด้วย แล้วอีกวันคะน้าจะมาไง อยากเที่ยวมากกว่า

ไม้ :: หึหึ ก็ถึงถามก่อนไงละ ไม่งั้นจัดการไปแล้วละ โคตรจะอ่อย

ปั้น :: พูดดีๆ ใครอ่อย กล้าว่าหรอเดี๋ยวนี้อะ

ไม้ :: ไม่กล้าครับไม่กล้า




อย่าๆเพิ่งตีกัน .. แล้วคืนสุดท้ายนี้ละ ยังไงดี?


ปั้น :: ก็ไม่รู้ดิพี่ ถามทำไมเนี้ยย มันอายนะ

ไม้ :: 555+ จะเหลือหรอ จัดเต็มครับ

ปั้น :: หุบปากเลยย

ไม้ :: ทำไมอะ อันนี้ปั้นอ่อย จริงๆ ปั้นจับมือไม้ให้ไปจับตรง...


(ปั้นรีบเอามือปิดปากไม้ไว้)
ปั้น :: ก็ตามที่ได้รู้ครับ จะถามอีกไหมอะ?


อีกคำถามเดียว ,, หลังจากอื้มมผ่านไปแล้วคืนแรก เป็นยังไงบ้างค่ะ?

ปั้น :: ถามมานี้พี่อายบ้างปะ ผมยังอายที่จะตอบเลย

ไม้ :: ดีครับ ดีมากๆ รู้งี้ทำไปนานละ

(ปั้นหันไปตีไม้ฉากดัง เพี้ยะ!! )

ปั้น :: ติดเชื้อยูโรมาหรอไง

ไม้ :: ปั้นก็เอาเชื้อเปามาเหมือนกันแหละ เจ็บนะเว้ยย ตีมาได้

ปั้น :: แล้วทะลึ่งทำไมละ

ไม้ :: ก็เรื่องจริงอะ

ปั้น :: พอเลย อย่าพูด

ไม้ :: ทำไมอะ หรือปั้นไม่ชอบ?

ปั้น :: ก็รู้อยู่แล้ว จะถามทำไม

ไม้ :: อยากให้พูดอะ ไม่ได้หรอ : (


(มันจะตีกันทำไมวะ - -' )



ปั้น :: เอาไว้บอกคืนนี้ โอเคไหม?
(ส่งสายตาปิ้งๆ)

ไม้ :: งั้นพี่เลิกถามเถอะ ผมกลับละนะ
(พูดจบมันก็ลากแขนปั้นสิบ แล้วเดินจากไป)



โอเค ไปไหนต่อไม่รู้แล้วละ ,, แต่ถือว่าสถานะการณ์ตอนนี้
แฮปปี้สุดๆ >///////<

จะมาบอกว่าไม่ได้อัพนะคะ ,, พรุ่งนี้มาอัพให้น๊าา : )
ฝันดีค่าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-07-2015 21:32:25
ข้าวใหม่ปลามันน้อคู่ฟินเนี่ย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-07-2015 22:20:58
 :ling3:
ข้าวใหม่ปลามันน้อคู่ฟินเนี่ย

ดูก็รู้ว่าใครใหญ่ 55555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 23-07-2015 23:15:33
 :mew5:

พูดถึงจานสีก่อนดีกว่า คือแบบบบ
อีพี่อุ้ม สารเลววววววววว!!!!!
แบบไม่จบไม่สิ้น สงสารแฝดมาก ดีนะที่จานสีแอบอ่านไลน์ ไมงั้นก็คงโดนมันหลอกต่อไป!  :katai1:

ส่วนคู่หลัก หึหึหึหึ เค้าได้กันละข่าาาาาา  :hao6:
ปั้นโคตรอ่อยโคตรอ้อนอ่ะ อยากเป็นไม้ฉาก อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-07-2015 23:58:03
วันนี้เจติดงานคะ เลยไม่ได้มาอัพให้นะคะ
แอบเอาเตตัสของไม้ปั้นมาฝาก อีโมติคอน smile
เดี๋ยวคืนนี้เจขอเร่งทำงานก่อน พรุ่งนี้จะได้มาอัพตอนต่อไปให้ ,, รอหน่อยนะคะ ♡
ฝันดีค่าา

(http://i60.tinypic.com/5mkg3m.jpg)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 27-07-2015 12:21:45
เจ  หายยยยยยยยย  คิดถึงและเป็นห่วงนะคะ  สบายดีใช่ม๊าย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-07-2015 20:38:38
เจ  หายยยยยยยยย  คิดถึงและเป็นห่วงนะคะ  สบายดีใช่ม๊าย


ไม่หาย ๆ วันนี้เจมาแล้วนะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 50 || P.30 || 21-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-07-2015 21:26:17
ไม้ฉากกับปั้นสิบเค้าได้กันแล้ววววว
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-07-2015 00:24:16
Ch 51  โลกของความจริง || ปั้นสิบ




ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงครับ มีไอ้หล่อนอนหลับอยู่ข้างๆ
ทีแบบนี้ละหลับ ,, เมื่อคืนไม่ยอมนอน
คิดแล้วแค้นครับ T^T
พอยอมเข้าหน่อย ไม่หยุดเลยทีนี้ แล้วเมื่อเช้าก็หลอกผมอีก
มีแต่เสียกับเสียนะงานนี้ .. แต่ก็นะ 55555+
คิดแล้วเขินไม่หาย เมื่อคืนผมพูดแบบนั้นออกไปได้ไงวะ?
มันจะหาว่าผมอ่อยมันไหมเนี้ย?
แต่ช่างเถอะนะ มันผ่านมาแล้วนี้ครับ
แถมเมื่อกี้ยังโดนเพื่อนแซวอีก
หื้มมมมม ,, ก็ไม้ฉากมันแสดงตัวออกนอกหน้ามาก
ผมจะเดินไปหยิบอาหารมันก็มาเดินประคอง
เพื่อนชวนไปไหน มันก็หันมาบอกว่า

“แล้วแต่ผู้ทรงอำนาจเลยจ๊ะ”

ดูสิครับ จากเตี้ยครับ หรือปั้นสิบ กลายเป็นผู้ทรงอำนาจแล้ว
พอยูโรถามว่าทำไมเรียกแบบนี้ มันก็ยิ้มยียวนไปตอบยูโรครับ

“เค้าบอกให้เชื่อเมียเว้ย เมียว่าไงก็ต้องว่าตาม
เมียเลยเป็นผู้ทรงอำนาจ ตัดสินอะไรเด็ดขาดได้เต็มที่”


พอมันตอบเสร็จ เพื่อนๆผมนี้โห่ฮิ้วกันทั้งโต๊ะ - -‘
เล่นมาได้นะมุกแบบนี้ 555 แต่ก็สมเป็นมันนั้นแหละครับ



นอนนานๆก็เบื่อ ผมจะเก็บกระเป๋า แต่ไม้ฉากก็เก็บให้เรียบร้อยหมดแล้ว
ไปเล่นห้องพู่กันกับจานสีดีกว่า เมื่อเช้ามันก็ไม่ลงไปทานข้าว
ผมค่อยๆจับมือไม้ฉากที่กอดเอวผมไว้ออก แต่แค่จับเท่านั้นแหละครับ
มันลืมตามองหน้าผม แล้วก็ยิ้มให้
เออ ,, มึงละเมอ? หรือมึงเมา??


“จะไปไหนอะ” หื้มม มันถามเสร็จแล้วดึงผมเข้าไปกอด
นี้มันคิดว่าผมเป็นหมอนข้างใช่ไหม?

“ไปหาพู่กันกับจานสี  มึงก็นอนไปดิ กูเบื่อแล้ว ขี้เกียจนอน”
ผมพยายามดิ้นๆให้หลุดจากอ้อมกอดของมัน
แต่มันก็ก้มหน้ามาหอมผม แล้วก็กอดผมแน่นๆเหมือนเดิม

“ไม่นอนก็ได้ ป่ะ ,, งั้นทำอย่างอื่นกัน”
ดูจากน้ำเสียงแล้ว ,, มันทะลึ่งแน่ๆ

“ไม่เอา มึงอย่าหื่นแบบนี้ดิวะ กูกลัวนะเว้ยย”
ผมรีบขยับตัวหนีเลยครับ เพราะมันไม่ได้กอดผมแล้ว

“มึงคิดอะไรของมึงเนี้ย กูจะชวนไปว่ายน้ำเว้ยย ใครทะลึ่ง ไหนพูดมาดิ”
หื้มมม ,, ทำหน้าทำตากวนตีน !
เดี๋ยวถีบบแม่งง ,, หมั่นไส้

“ก็ไปดิ งั้นกูไปชวนเพื่อนๆก่อนนะ”
ผมพูดเสร็จก็รีบลุกจากเตียงเลยครับ
สถานการณ์ไม่น่าไว้ใจ ไม้ฉากมันชอบยิ้มแบบกรุ้มกริ่ม


พอวิ่งไปถึงหน้าประตู กำลังจะเปิดเลยครับ เสียงเคาะห้องดังมาก่อนเลย
ผมเลยรีบเปิดประตูออกไป

“ทำไมมึงเปิดไวจังวะ กูเคาะไปครั้งเดียวเอง”
คะน้าถามผม แต่มือมันยังยกค้างไว้อยู่เลยครับ 5555

“ก็กูกำลังจะเปิดห้องพอดีไง พวกมึงมาก็ดีแล้ว ไปว่ายน้ำกัน”
ผมชวนคะน้ากับเลน่อนไปว่ายน้ำเลยครับ

“ก่อนจะไปว่ายน้ำ กูว่าพวกเราเช็คผลแอดมิดชั่นก่อนดีไหม มันออกวันนี้เว้ยย”
คะน้าดันผมออก แล้วเดินเข้าไปในห้องพักของผม
ผมกำลังจะปิดประตู ยูโรกับเปาก็เดินตามเข้ามาพร้อมกับโน้ตบุ๊ค
ผมปิดประตูแล้วเดินตามพวกมันเข้ามาในห้อง


ไม้ฉากนอนอยู่ที่เดิมครับ คะน้าเปิดโน้ตบุ๊ค นั่งที่โซฟาข้างๆที่เตียงนอนกับเลน่อน
ยูโรเปานอนเล่นบนเตียง
เอ่ออคือ .. ห้องแคบลงมากเลยทีเดียว 5555+
ยัดกันมา 6 คน ดีน่ะ พู่กันกับจานสีไม่ตามเข้ามาด้วย
ไม่งั้นละต้องแบ่งกันไปยืนระเบียงห้องบ้างแล้วละ
มีขาดอากาศหายใจกันแน่ๆ


“เตี้ยมานอนนี้” ไม้ฉากเอามือตบที่นอนข้างๆ แล้วเรียกผม
จ๊ะ ,, เดี๋ยวมึง เดี๋ยวปั้น เดี๋ยวผู้ทรงอำนาจ ตอนนี้มาเตี้ยอีกละ
เอาเต็มที่เลย มึงอยากเรียกอะไรเรียกเลย เอาที่สบายใจนะไม้น่ะ
ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆไม้ฉาก เอาตัวพิงกับตัวของไม้ฉากไว้
ยูโรมันมองแบบแซวๆครับ แต่ไม่ได้พูดแซวอะไรออกมา

“เห้ยย มึง ระบบล่มวะ ลุ้นชิบหายแล้วเนี้ย” คะน้ากด F5 รัวๆครับ
ผมก็ลุ้นว่าโน้ตบุ๊คเปาจะพังไหม 5555

“มึงจะลุ้นทำไม มึงติด มช. แล้ว กดเบาๆดิวะ คอมเพิ่งซื้อนะเว้ย”
เปามันเริ่มโวยละครับ 555
แม่มันเพิ่งซื้อแม๊คบุ๊คให้ ตอนที่ติด ม.ขอนแก่น

“กูลุ้นให้เลน่อนเว้ย กูอะเก่ง ติดตรงไปแล้ว แต่เลน่อนมันโง่ จะติด มช. หรือป่าว กูยังไม่รู้เลยเนี้ย”
ดูมันสิครับ หันไปด่าแฟนตัวเองอีก
คือ คะน้าครับ มึงอ้วนนะ น้องๆพี่มิ้วเลย มีแฟนดีๆแบบเลน่อนแล้วรักษาหัวใจมันหน่อย
ด่าแฟนจังเลยนะ ผมก็สงสารเลน่อนมัน
แต่พอหันไปมอง เลน่อนมันนั่งยิ้มครับ - -‘
โอเค กูไม่เข้าใจเองแหละว่าพวกมึงชอบแบบนี้ รักกันแบบฮาร์ดคอร์


ผมก็รอให้คะน้ากดแป้บพิมพ์รัวๆ ตามน้ำหนักตัวมันนั้นแหละครับ
เปาก็พยายามจะดึงโน้ตบุ๊คกลับมา แต่มันก็กลัวโน้ตบุ๊คมันจะพัง

“น่อนนนนนน ติด ติดแล้วว”
คะน้าปล่อยโน้ตบุ๊คออกจากตัก จนเปารีบวิ่งถลาไปรับเลยครับ
เพราะคะน้ามันลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปกอดเลน่อน

“เชรี้ยคะน้า ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้หญิงนะกูถีบแล้วจริงๆอะ”
เปาหยิบโน้ตบุ๊คมาได้ก็บ่นคะน้าเลยครับ

“กูขอโทษนะเปา กูดีใจเว้ยย เลน่อนมันแอดติด มช.”
พูดเสร็จมันก็กอดเลน่อนอีกรอบ
เลน่อนมันยังไม่รู้ตัวเลยครับว่าติดคณะไหน
แต่ดูมันจะดีใจที่ได้กอดคะน้ามากกว่าอีกนะครับ  5555+

“สรุปมันติดคณะไหนวะ มึงก็กอดมันอยู่ได้ บอกมันก่อนดิ ว่าติดอะไร”
ไม้ฉากโยนหมอนใส่คะน้ากับเลน่อนเลยครับ
คือ ถ้าไม้ฉากไม่ทำ ผมว่ายูโรต้องทำครับ 555
คะน้ามันกอดเลน่อนแล้วกรี๊ดๆของมันอยู่คนเดียว
แล้วอีก 5 คน คือ รอฟังอยู่ -_-'

“ติดศึกษาศาสตร์  น่อนๆโทรบอกแม่ เร็วๆ”
พูดเสร็จคะน้าก็รีบบอกให้เลน่อนโทรบอกที่บ้าน
พวกมันเลยพากันไปที่ระเบียงครับ
จริงๆมันไม่เต็มใจเดินออกไปหรอกนะ
เพราะมันร้อนมาก แต่ยูโรมันไล่ให้ออกไปครับ

“ไง มึงจะเช็คก่อน หรือให้ยูมันก่อน”
เปามันหันมาถามผม ก็แน่นอนอะครับ ว่ายูมันต้องเช็คก่อน 555

“กูเสียสละให้ พวกมึงเช็คก่อนเลย”
ผมหันไปบอกยูโร ที่ตอนนี้ยกมือไหว้พระไหว้เจ้าของมันใหญ่เลยครับ

“สาธุ กูขอติด ม.ขอนแก่น ด้วยเถอะ”
เปามันคงรำคาญครับ ตบไปเต็มกบาลเลย
เพี๊ยยะ!!


“มึงเลือกแค่อันดับเดียว อันดับท้ายสุดด้วย กูบอกแล้วให้เลือกอันดับต้นๆ
คะแนนมึงถึง ,, ถ้ามึงติดที่อื่นนะ กูจะมีเมียใหม่”

เปากดรหัสของยูลงในเวปที่ประกาศผล แล้วก็บ่นยูโรไปด้วยครับ

“กูจะไปปล้ำเมียมึง คอยดูดิ” ยูโรก็เถียงกลับครับ
พวกมึงนี้มัน … คนยิ่งลุ้นๆอยู่

“อย่ามัวแต่เล่นดิวะ รีบๆกดเลย” ผมรีบบอกให้พวกมันเช็คผลสอบ


รอไม่นานครับ เปามันก็หันไปมองหน้ายูโร

“มึงเลิกกับกูไปเลย ไอ้เชรี้ยย กูพูดอะไรไม่เคยจะฟังอะ”
พูดเสร็จมันก็วางโน้ตบุ๊คไว้บนเตียงแล้วเดินออกจากห้องไปเลยครับ
ยูโรมันเลยรีบไปดูผลสอบของมัน

“เชรี้ยแล้วไง กูติด มน. พิษณุโลกเลยมึง”

“มึงรีบๆตามไปดิวะ เดี๋ยวมันหาเมียใหม่นะเว้ย” ไม้ฉากรีบบอกให้ยูโรตามไป

“กูจะปล้ำแม่งให้หมดเลยถ้ามันมีอะนะ เออๆแล้วไงเดี๋ยวกูมา ไปเคลียร์กับมันแป๊บ”
พูดเสร็จยูโรมันก็รีบตามเปาไปครับ



เหลือแค่ผมแล้วสินะ - -‘

“จะกลัวอะไรครับคุณ ยังไงๆคุณก็ติด ทำหน้าซีดจะเป็นลมไปได้”
ไม้ฉากลุกขึ้นมานั่ง แล้วหยิบโน้ตบุ๊คมา

“บอกรหัสมาครับ จะพิมพ์ให้”

“155XXXXXXXX”

พอผมตอบเสร็จ ก็นั่งลุ้นเลยครับ


“หวังไว้ที่ไหนอะปั้น” ไม้ฉากมันหันมาถามผม
แต่ไม่ยอมให้ผมดูหน้าจอโน้ตบุ๊ค

“วิศวะ มหาลัย xxxxx “
ผมตอบเสร็จก็จ้องตากับมันเลยครับ
มันก็จ้องหน้าผมนะ ทำหน้าเครียดๆอีกต่างหาก - -‘

“อืมม ก็ติดไง จะกลัวไรละ คะแนนปั้นเยอะจะตาย”
ห๊ะ ,, อะไรนะ?

“ติด กูสอบติดใช่ไหมวะ จริงๆนะมึง”
ผมรีบเข้าไปหยิบโน้ตบุ๊คออกมาดู
โอ้ยยย ผมแอดมินชั่นติดครับ
จะได้เจอพี่เจ แฟรงค์ จะได้เจอทีชเชอร์แล้ว >//////<

“เก่งจังครับ อยากได้อะไรบอกได้เลยนะ จะให้รางวัล”
ไม้ฉากดึงโน้ตบุ๊คไป ก่อนจะกดปิดแล้วเอาโน้ตบุ๊คไปวางไว้ที่โต๊ะข้างๆทีวี

“ให้ทุกๆอย่างจริงๆนะ” ผมหันไปถามมันอีกรอบ

“อืมม พูดมาเลย ให้หมดอะ”
ไม้ฉากมันเดินกลับมานั่งข้างๆผมบนเตียง


คะน้ากับเลน่อนเดินเข้ามาในห้องแล้วครับ

“อ้าวว ยูกับเปาไปไหนวะ แล้วมึงติดที่ไหนปั้น”

“กูติดที่นั่นแหละที่กูบอกมึงอะ ยูมันตามเปาไปที่ห้องละมั้ง
ยูมันติด มน. คนละที่กับเปา มันเลยงอนไปแล้ว”

พอผมตอบคะน้าเสร็จ ไม้ฉากมันก็ดึงผมเข้าไปกอด

“เห้ยๆ ทำไร กูยังอยู่ในห้อง พวกมึงนี้มันหน้าไม่อายนะ”
เลน่อนหันไปด่าไม้ฉากครับ นานๆทีมันจะแซวเพื่อน

“ที่มึงด่าว่ากูหน้าไม่อายนะ มึงถามตัวเองดีๆ นี้ห้องกู พวกมึงอะมายืนดูกูกอดกันทำไม”
เอิ่มม เอากับพี่ไม้เค้าสิครับ 55+

“อ่อครับๆ ผมขอโทษครับ” เลน่อนยกมือไหว้ไม้ฉาก
ก่อนจะชวนคะน้าลงไปหาขนมทาน

“เอ่อไงเดี๋ยวเจอกันบ่ายๆนะ”
คะน้าโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินตามเลน่อนออกไป



“เดี๋ยวนี้มึงหน้าด้านมากนะไม้ฉาก”
ผมดิ้นจนหลุดจากกอดของมัน
แล้วลุกมานั่งมองหน้ามันแทนครับ

“5555+ ก็อยากกอดอะ เดี๋ยวคืนนี้ก็แยกย้ายกันกลับแล้ว จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่เหอะ”
อืมมม นั้นดิ จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่??

“แล้วจะเศร้าทำไมละ  ไหนบอกว่าเข้าไปเรียนโรงเรียนนายตำรวจแล้วมันกลับบ้านได้ไง กลับได้ก็แวะมาหาได้นิ”
ผมเลยลงไปนอนให้มันกอดครับ 55555+ ก็อีกไม่กี่ชั่วโมงจะแยกย้ายกันแล้วจริงๆ
(อ่อยตลอดดดด)

“อืมม ไปรับที่โรงเรียนด้วยนะ”
พอมันพูดเสร็จก็ก้มมาหอมแก้มผม

“อืมม ไปรับแน่นอน” ผมตอบกลับไป

“แค่คิดก็เริ่มเบื่อแล้วเนี้ย จะฝึกหนักป่าววะ เห้อออ”
ไม้ฉากมันเอาหน้ามาซุกตรงคอผม แล้วก็ถอนหายใจอีกหลายรอบเลยครับ

“มึงเรียนอะไรอะ นายร้อยหรือนายสิบ”
ผมจะถามมันนานแล้วละเรื่องนี้ คือ นายร้อยต้องจบ ป.ตรี ก่อนไหม??

“นายสิบก่อนดิวะ  เรียน 1 ปี ก็มียศนายสิบ ไปเป็นตำรวจเลย”

“เห้ยย ดีวะ จะเป็นตำรวจแล้วดิ อ้าวว งั้นมึงก็ไม่มีวุฒิปริญญาอะดิ”

“มีสิเตี้ย จบนายสิบมา ตอนทำงานก็ลงเรียน ป.ตรี คณะนิติฯ ม.ราม ก็ได้ ที่ไหนก็ได้ จบ ป.ตรี แล้วค่อยไปสอบนายร้อยไง”

“อ่ออ ทำไมยุ่งยากจังวะ - -‘”

คิดเหมือนกันไหมว่ามันยุ่งยากเนอะ แล้วมันจะมีชีวิตวัยรุ่นไหมอะเนี้ยย?

“อืมม ชีวิตคนเรามันก็ยุ่งแบบนี้แหละนะ ไม่ชอบหรอ มีแฟนเป็นนายตำรวจเลยนะ
ถึงจะเป็นแค่ยศนายสิบ แต่ก็มีเงินเดือนแล้วนะเว้ยย ต่อไปนี้ก็จะขยันหาเงิน เก็บเงิน จะได้ไม่ต้องขอที่บ้านแล้วไง”

มันพูดเสร็จก็ดึงหน้าผมไปหอมอีกละครับ
คือ แก้มกูจะช้ำแล้วเว้ยยยยย ^////////^

“สู้ๆนะไม้ ,, กูเป็นกำลังใจให้”
ผมพลิกตัวหันไปนอนมองหน้ากับไม้ฉาก

“มึงก็สู้ๆละรู้ไหม ,, มีกูอยู่ข้างๆมึงตลอด”
หื้มมม ,, นี้กูตกหลุมรักมึงอีกแล้วใช่ไหม
ใจเต้นตึกตัก ตึกตัก ./////.


ไม้ฉากมันเอื้อมเอามือมาจับที่หน้าอกผม

“มึงใจเต้นแรงมาก”
หื้ออ กูรู้เว้ยย เพราะใครละ
มึง มึง มึงนั้นแหละ!!

“เออ กูรู้นะ เลิกยิ้มแบบนั้นซะทีดิ”
มันยิ้มแบบ โอ้ยย ,, จะละมุนไปไหนครับ

“55555+ รักกูอะดิ”

“โคตรหลงตัวเองอะ”

ผมพูดเสร็จก็รีบลุกนั่งเลยครับ มันทำท่าจะลุกมาคร่อมผมอีกละ
ไม่เอาแล้วนะคุณพี่ไม้  จากเมื่อคืนต่อเมื่อเช้า ตอนนี้ร่างกายบอบช้ำมาก 5555

“มึงนี้ทะลึ่งแบบยูเลยนะ พอๆ ไปกินข้าวกันดีกว่า”
ผมดึงให้มันลุกมานั่งครับ
มันก็หัวเราะคิกคักๆ ก่อนจะลุกมานั่งข้างๆผม

“โทรหาป๊ากับม๊ายังเรื่องผลสอบอะ”
เออ... ลืมเลย - -‘

“เออกูลืม งั้นมึงไปล้างหน้าเถอะ เดี๋ยวกูโทรหาป๊าก่อน”
ผมหยิบมือถือออกมากดโทรหาป๊า ส่วนไม้ฉากมันดึงผมไปหอมอีกรอบ
แล้วก็ลุกไปล้างหน้าล้างตา
คือ ,, แก้มผมช้ำอะครับ ผมดัดฟันด้วยไง
แล้วมันชอบกดหน้ามาหอมผมแรงๆ จนปวดแก้มไปหมดแล้วครับ  -- ‘


ผมกดโทรไปหาป๊า รอสายแป๊บเดียวครับป๊าก็รับสายแล้ว

ป๊า :: ว่าไง จะกลับมาหรือยัง
โหวว ป๊า รับสายเสร็จแล้วถามเลยนะจะกลับไปยัง 555+

ผม :: ไม่กลับได้ไหมอะ คิดถึงบ้าน อยากกลับอีสานบ้านเฮา

ป๊า :: 555 อย่ามาพูดดีเลย กลับมาที่นี้ก่อน เดี๋ยวม๊าเราความดันขึ้นพอดี

ผม :: ปั้นโทรมาบอกผลสอบครับป๊า

ป๊า :: ออกแล้วหรอ ไหนๆติดที่ไหนลูก

ผม :: ติดที่ป๊าต้องการเลยครับ

ป๊า :: เก่งมากไอ้เสือลูกป๊า แล้วต้องรายงานตัวเมื่อไหร่

ผม :: ต้องไปดูรายละเอียดที่มหาลัยอะครับป๊า ปั้นไม่กลับไปสิงคโปร์แล้วได้ไหมครับ
เดี๋ยวปั้นรอม๊ากับป๊าที่คอนโดได้ไหม ปั้นไม่อยากไปอะ นะป๊านะ

ป๊า :: ได้ๆสิ เดี๋ยวป๊าบอกม๊าให้ แต่เราอย่าทำให้ม๊าเสียใจอีกนะ รู้ไหม

ผม :: ครับป๊า แค่ที่ป๊ายอมให้ผมมา ผมก็ดีใจมากแล้วครับ ขอบคุณครับป๊า

ป๊า :: งั้นกลับไปรอที่กรุงเทพนะ เดี๋ยวป๊าจะรีบกลับไป

ผม :: ครับ สวัสดีครับ


ผมวางสายจากป๊าเสร็จ หันมาก็ตกใจเลยครับ
ไม้ฉากมันนั่งจ้องหน้าผมอยู่

“ไม่กลับไปแล้วใช่ปะ”

“อืม ไม่ไปแล้ว เดี๋ยวกลับคอนโดเลย”

ผมผลักหน้ามันออกไป เพราะมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมาก

“ดีมาก เดี๋ยวไม้รายงานตัวเสร็จแล้ว จะไปหาที่ห้องนะครับ”
พูดเหมือนง่ายเลยครับ 5555+ แม่มันจะยอมไหม?

“ไปปรึกษาแม่ก่อนดีไหม 555+ แม่มึงตามติดแจเลยนิ”
พอผมพูดแบบนี้ มันเบ้ปากใส่ผมเลยครับ

“มึงดับฝันกูมากเลยนะ เอาแม่มาพูดเนี้ย ไปๆกินข้าวกันเหอะ”
พูดเสร็จมันก็ดึงมือผมให้ลุกจากที่นอน ก่อนจะพาผมไปเคาะห้องเรียกเพื่อนๆครับ

“เปา ยู ไปกินข้าวกัน”
ไม้ฉากเคาะห้องของเปากับยูโร

“ไปก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป” เสียงยูโรตะโกนออกมา
เป็นอันว่ารู้กันครับ 5555

ไม้ฉากเดินไปเคาะห้องพู่กันอีก
สักพักพู่กันเดินออกมาเปิดประตูให้

“ว่าไงมึง”
พู่กันยืนนิ่งๆอยู่ที่หน้าประตู แล้วถามพวกผม
คือ มึงนิ่งไปไหม??

“ไปกินข้าวกันเถอะ” ผมเลยยิ้มแล้วเดินเข้าไปชวนมัน

“จานสีไม่สบายนะ กูสั่งมากินบนห้องแล้วละ พวกมึงไปเหอะ ขอบใจมาก”
พูดเสร็จมันก็จะปิดประตูห้อง แต่ไม้ฉากเอามือดึงประตูไว้ก่อน

“มีไรหรือป่าว” ทำไมบรรยากาศมันดูแปลกๆวะ

“ไม่มีหรอก พวกมึงไปกินข้าวเถอะ ยังไงซื้อนมเปรี้ยวมาฝากกูด้วยละกัน”
พอเห็นท่าทางของมันแล้วพวกผมก็ไม่อยากเซ้าซี้ถามครับ

“โอเค งั้นเดี๋ยวกูมานอนเล่นห้องมึงนะ”
พู่กันมันพยักหน้ารับ ก่อนจะปิดประตูห้องไป

“ไม่มีอะไรแน่ใช่ไหมวะ” ผมถามไม้ฉาก ตอนที่เราเดินเข้าลิฟท์กัน

“ไม่มีหรอก พวกมันเก่งกว่าเราอีก ไม่งั้นอยู่เมืองนอกกัน 2 คนพี่น้องไม่ได้หรอก”
อืมม ก็จริงอะ ถึงมันจะไปอยู่เมืองนอก แต่มันก็อยู่คนละรัฐกับแม่ของมันครับ
ผมไม่ได้ถามพวกมันว่าทำไมถึงแยกไปอยู่กันแค่ 2 คน
ก็คิดแค่ว่า ถ้ามันอยากเล่าก็คงเล่าครับ


ผมลงมานั่งทานอาหารกันที่ห้องอาหารของโรมแรมครับ
เดินเข้ามาก็เจอเลน่อนกับคะน้า
อาหารเต็มโต๊ะมาก คือ จัดหนักก่อนกลับไปเป็นลูกช้างสิน่ะ 5555

“แล้วพวกมันไม่มาหรอ” คะน้าหยิบกุ้งมาแกะ แล้วก็หันมาถามผม

“เดี๋ยวตามมาละมั้ง กินๆกันเหอะ เดี๋ยวอิ่มแล้วเราไปบุกห้องแฝดกัน”
ผมหันไปแย่งกุ้งของคะน้ามากิน
ก่อนจะหันไปมองไม้ฉากที่เดินไปหยิบอาหาร



หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-07-2015 00:24:59
ต่อ ////



พวกผมนั่งทานข้าวกันไปเกือบ 1 ชั่วโมงครับ ไม่มีใครลงมาเลย
ผมเลยไปซื้อขนมฝากพวกมันแทน
ไม่ไปห้องยูโรกับเปาแน่นอนครับ ปล่อยมันจัดการกันไปก่อน 5555
ตอนนี้พวกผมมากวนพู่กันกับจานสีแทน
ไนซ์ก็มานั่งเล่นในห้องนี้เหมือนกันครับ

“คือพวกมึง มากันทำไมวะ” พู่กันมันนอนอยู่ข้างๆจานสีครับ
ส่วนจานสีหลับสนิทมาก ไม่มีทีท่าจะตื่นเลย

“ก็พวกกูจะกลับคืนนี้แล้ว ก็คิดถึงมึงไม่ได้หรอ” ผมเดินไปนอนข้างๆพู่กัน
แต่โดนไม้ฉากนอนแทรกลงไปก่อนละครับ

“มึงเบาๆลงบ้างไม้ กวนตีนนะ”
ไนซ์ครับมันเห็นตอนที่ไม้ฉากรีบวิ่งมาแทรกตรงกลางระหว่างผมกับพู่กัน

“555+ ทำไม อิจฉาอ่อออออ” ไม้ฉากมันไม่สลดหรอกครับ หน้ามันหนา
มันลอยหน้าลอยตาถามไนซ์ใหญ่เลย

“จะอิจเพื่อ มึงดูกูก่อน”
พอไนซ์พูดจบมันก็ดึงผมเข้าไปหอมแก้มเลยครับ
ไม้ฉากก็เด้งตัวลุกมานั่ง แล้วดึงผมไปหอมบ้าง

“โอ้ยยพวกมึง กูเจ็บเว้ยยย” ผมโวยวายใส่มันสองคน
ก่อนจะลุกไปนั่งกินขนมกับคะน้าแล้วก็เลน่อนแทน

“พวกมึงกลับกรุงเทพกันหมดเลยหรอวะ”
พู่กันมันหันมาถามพวกผม

“อืออดิ กลับไปครั้งนี้กูตารางงานยาวมากเลย ไม่รู้จะได้พักเมื่อไหร่” ไนซ์มันพูดจบก็ถอนหายใจเลยครับ

“กูว่าจะไปบ้านก่อน แล้วค่อยไปเชียงใหม่วะ” คะน้าบอกบ้างละครับ

“อืมมๆ กูรอแม่วะ คงอยู่กระบี่อีก 2-3 วัน ยังไงกูเข้า กทม. แล้วกูโทรบอกพวกมึง ยังไงก็ดูแลตัวเองกันดีๆนะ”
พู่กันมันมาโหมดเอาการเอางานครับ ปกติมันจะเฮฮาออกบ้าๆ
แต่วันนี้ทำเอาพวกผมดูออกเลยว่ามันมีเรื่องกังวลใจ

“คือพู่กัน มึงมีเรื่องอะไรบอกพวกกูได้นะ” เลน่อนเป็นคนออกปากถามครับ
นานๆทีเลน่อนจะออกโรงนะเนี้ยย

“เป็น”

พู่กันมันพูดแล้วทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้

“เห้ยย รีบบอกมา มึงเป็นไร” ผมก็รีบเลยสิครับ
ผลักไม้ฉากให้ถอยห่างออกไป แล้วขยับไปนั่งใกล้พู่กัน
พู่กันมันลุกมานั่ง แล้วก้มหน้ามองเตียงตลอดเลย

“เป็นไรก็พูดดิวะ” ไม้ฉากเริ่มถามบ้างละครับ
อารมณ์พี่แกเริ่มมา  เสียงเริ่มโหดแล้ว

“เป็น เป็นคนที่รักเธอหมดใจ”
มันพูดเสร็จก็เงยหน้ามายิ้มแป้นเลยครับ แถมทำมือแบบไอเลิฟยูอีกนะ
พี่ไนซ์ กับพี่ไม้ท่านเลยประเคนเท้าเข้าไปถีบเต็มๆ

“ไอ้เชรี้ยกูนึกว่ามึงจะจริงจังได้นานแค่ไหนกันเชียว”
เลน่อนที่ตามมาถีบเป็นคนสุดท้ายครับ ดึงเท้ากลับมาแล้วก็บ่นให้พู่กัน

“โอ้ยยพวกมึง จะเครียดกันไปทำไมวะ พรุ่งนี้ มะรืนนี้แม่งงเครียดกว่านี้อีก จะเอาไรมากมาย”
อืมม มันก็พูดถูกครับ

“จริงของมึง พรุ่งนี้พวกเราแต่ละคนจะเป็นยังไงบ้างวะ”
เอาละดิ คะน้ามาโหมดเศร้าบ้างละครับ T^T

“มึงจะเศร้ากันทำไมเนี้ย แล้วพู่กันเขยิบไปกูอึดอัด”
จานสีขยับตัวแล้วครับ 5555555+

“มึงไหวแล้วหรอ” พู่กันรีบประคองน้องมันให้ลุกมานั่งครับ
เอ่ออคือ จานสีป่วยหนักขนาดนั้นเลยดิ???

“กินข้าวไหม พี่ไปสั่งให้ก่อนนะ” พูดเสร็จมันก็รีบวิ่งออกจากห้องไปเลยครับ
ไม่ได้รอฟังคำตอบจากน้องมันเลย - -‘

พอพู่กันมันออกจากห้องไปแล้ว ทุกสายตาเลยจับจ้องมาที่จานสี

“พวกมึงครับ ไม่ต้องมอง กูแค่เป็นไข้”
จานสีพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนอีกรอบ
พวกผมเลยนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ


พู่กันมันเอาข้าวมาให้น้องมันกินเสร็จ ก็เอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้น้องมัน
เอาจริงๆนะ โหมดแบบนี้ของพู่กัน ไม่คุ้นตาเลยครับ 5555+


เกือบสี่โมงเย็น พวกผมเลยแยกย้ายกันกลับห้องไปอาบน้ำครับ
เพราะจะไปทานข้าวกันก่อน แล้วไปนั่งเล่นที่สนามบินกัน
ห้าโมงครึ่ง พวกผมก็ออกจากโรงแรม ไปทานข้าวในตลาด
เดินเล่นกันนิดหน่อย แล้วไปที่สนามบินกันตอนสองทุ่มครับ
พู่กันกับจานสีไม่ได้มาส่งพวกผม แต่บอกไว้ว่าจะมาเจอกันอีกครั้งก่อนกลับเมืองนอก


พวกผมเข้ามาเช็คอินและขึ้นเครื่องตามเวลาที่จองตั๋วไว้
และมาถึง กทม. เกือบๆ เที่ยงคืน


“เอาไง ไปนอนกับพวกกูก่อนไหมคะน้า ยู เปา” ผมหันไปชวนเพื่อนๆ

“ก็คงต้องยังงั้นแหละค่ะ สะดวกไหมคะ”  คะน้ายอกย้อนครับ 5555+

“สะดวกสิวะ แค่ช้างตัวเล็กๆ ห้องกูรับไหวๆ”
ผมพูดจบปุ๊บคะน้าก็เอางวงมาฝาดผมเลยครับ
( นี้ก็ชอบแหย่เพื่อนจริงๆเลย )


พวกผมแยกย้ายกับไนซ์ที่สนามบิน เพราะไนซ์ต้องรีบไปพัก พรุ่งนี้มันมีงานเช้าครับ
พอมาถึงคอนโดผมก็เกือบจะตี 2 ละครับ
แยกย้ายกันนอนเลย
ผมกับไม้นอนในห้องใหญ่ คะน้านอนห้องคุมะ
ส่วนเลน่อน เปา ยูโร นอนหน้าทีวีครับ
กว่าพวกผมจะแยกย้ายเข้าห้อง
กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็เกือบๆจะตี 4 แล้วครับ

“ปั้น นอนหลับยัง”
ไม้ฉากที่นอนอยู่ข้างๆผม ถามขึ้นมา

“ยังอะ นอนไม่หลับเลย”
ผมก็ตอบกลับไปครับ คือนอนไม่หลับจริงๆนะ

“ทำไมไม่ง่วงหรอ หรือจะเช้าแล้วไม่อยากนอน”
ไม้มันพูดเสร็จก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ผม

“ไม่รู้ดิ รู้แต่นอนไม่หลับ แต่ก็ง่วงนะ”
อืมมม นั้นดิ ทำไมนอนไม่หลับ
ทั้งๆที่ง่วงมากเลย T^T

“กูรู้แล้วละทำไมมึงนอนไม่หลับ”
ผมเลยนอนพลิกตัวไปมองหน้ามัน

“ทำไมอะ”

“ก็กูไม่ได้นอนกอดมึงไง มึงเลยนอนไม่หลับ”

พูดเสร็จมันก็ดึงผมเข้าไปกอดครับ 55555

“เป็นไง ง่วงเลยใช่ไหม” ดูมันถามสิครับ คือมึงกอดกูไม่ถึง 1 นาทีเลยนะรู้สึก

“อืออ ง่วง” 555 เค้าถามมาแบบนี้ก็ต้องตอบเอาใจเค้าหน่อยสิครับ

“งั้นนอนหลับฝันดีนะครับ” พูดจบไม้ฉากก็หอมหน้าผากผม

“อือ ฝันดีนะ” ผมพูดเสร็จก็ซุกเข้าไปหาอกอุ่นๆของมัน
แล้วก็หลับไปเลยครับ จากที่ตอนแรกนอนไม่หลับ
มันนอนไม่สบายตัว พอไม้มันดึงผมเข้าไปกอด
อ้าววว ,, ทำไมสบายตัวแบบนี้ 555+
(อ้อนแฟนว่างั้นเหอะนะ ,, นี้ปั้นเป็นคนยังไงลูก )



เช้ามาผมรู้สึกหนักๆตัวครับ นี้โดนผีอำปะวะ?
ผมพยายามขยับตัวครับ ลืมตามองไปข้างๆ ไม่เห็นไม้ฉากแล้ว
แล้วนี้ใครนอนทับกูอยู่วะ??
ผมขยับๆจนคนที่นอนทับผมอยู่มันโวยวายครับ

“มึงจะดิ้นทำไมเนี้ย”
ชัดเลย ยูโรครับ

“มึงมานอนทับกูทำไม ลุกไปเลย” ผมดิ้นๆจนยูโรมันลุกขึ้นครับ

“เปาให้มาปลุกอะ เดี๋ยวพวกกูตกเครื่อง กลับขอนแก่นไม่ได้”
อ้าววว พวกมันจะกลับกันแล้ว??


ผมเลยรีบลุกไปอาบน้ำครับ เดินออกมาเจอเสื้อผ้าที่มีคนเตรียมไว้ให้แบบทุกที
คือ ไม้ฉากเตรียมชุดไว้ให้ผมตลอด ตอนไปกระบี่ ผมแทบไม่ต้องจับไม่ต้องทำอะไรเลยครับ
ผมแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินออกมาข้างนอก
เพื่อนๆผมทานข้าวกันเสร็จแล้วครับ
แต่ไม้ฉากมันนั่งรอผมอยู่ที่โต๊ะทานข้าว

“มาเร็วๆ เดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน” ไม้ฉากรีบบอกให้ผมไปนั่งทานข้าว
ผมก็รีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆมัน
ก่อนจะทานโจ้กที่มันเตรียมไว้ให้
พอทานโจ้กเสร็จแล้ว มันอีกนั้นแหละครับ ล้างจานล้างแก้วให้ผม


“แล้วพวกมึงขึ้นเครื่องกันกี่โมง” ผมถามเพื่อนๆผม

“อีก 3 ชั่วโมงจะขึ้นละ เดี๋ยวพวกกูจะไปดอนเมืองแล้วเนี้ย”
คะน้าพูดเสร็จก็รูดซิปกระเป๋าพอดีเลยครับ

“งั้นไปกันเลยไหมละ กูไปเอากระเป๋าเงินก่อน”
ผมทำท่าจะลุกไปหยิบกระเป๋ากับมือถือ
แต่ไม้ฉากมันกดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิม

“ไม่ต้องไปส่งเลย เพราะเดี๋ยวกลับมาคนเดียว อยู่ที่นี้แหละ”

“ไม่อะ กูจะไปด้วย”
ผมก็ยังยืนยันจะไปครับ

“ไม่ต้องปั้น มึงอย่าทำให้กูเป็นห่วง นอนพักซะ
แล้วก็ดูรายละเอียดมหาลัยด้วย ป๊ากับม๊ากลับมาจะได้ตอบเค้าได้”

ดูมันสิครับ ทำไมต้องทำตัวแบบนี้วะ
กูชอบนะเว้ยยย >//////<


“แล้วมึงจะมาหากูเมื่อไหร่” ผมดึงชายเสื้อมันไว้ แล้วเงยหน้าไปสบตากับมัน
ตอนนี้คือเพื่อนๆผมเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวบ้าง ไปนั่งเล่นในห้องคุมะรอบ้างแล้วครับ
555+ ดีมากๆ รู้งานดีจริงๆ

“กูจะมาหาให้ไวที่สุด แล้วกูก็ไม่คิดจะปิดบังแม่ด้วย เรื่องของกูกับมึง”
พอไม้ฉากมันพูดเสร็จ มันก็มานั่งเบียดๆกับผมบนโซฟาครับ

“มึงไม่กลัวแม่มึงด่าหรอวะ?” มันจะบอกแม่มันครับ รับรองบ้านแตกแน่ๆ

“กูกำลังจะเป็นตำรวจนะมึง ถ้ากูโกหกแม่ เท่ากับกูขาดจริยธรรม
กูผิดศีล 5 เลยนะ ถ้าเรื่องของตัวเองกูยังแก้ไขไม่ได้ กูจะไปแก้ไขปัญหาให้ประชาชนเค้าได้ไงวะ”

โหววว ดูความคิดมันสิครับ ,, สุดยอดอะจริงๆ

“เอ่อมึงครับ มึงเป็นตำรวจนะ ไม่ใช่ ส.ส.” ยูโรมันแซวไม้ฉากครับ 5555+

“อย่าลืมเลือกผมนะครับ ไอ้เชรี้ยยย!!”
ไม้ฉากหันไปตอบยูโรครับ 5555+ ก็ยังไปเล่นกับมันอีกนะมึงนี้

“อืมม มึงดูอารมณ์แม่ก่อนนะ ถ้าแม่มึงไม่โอเคก็อย่าเพิ่งไปบอก เดี๋ยวแม่มึงจะยิ่งด่าหนักกว่าเดิม”
มันก็แค่ยิ้มๆให้ผมเท่านั้นครับ

“อืมม เชื่อกูเถอะนะ อย่ากลัวแม่กูจนทิ้งกูไปก่อนละ มึงได้กูแล้วนะ ห้ามทิ้ง”
โอ้ยย เกลียดคำนี้วะ!!

“อย่า ,, พูดเรื่องนี้ทีไรกูเกลียดมึงทุกที หลอกกู!”
ไม้ฉากมันหัวเราะใหญ่เลยครับ ,, แค้นครับแค้น

“ไปกันได้ยัง เดี๋ยวตกเครื่อง” คะน้าเดินออกมาจากห้องคุมะกับเลน่อน

“ไปๆ แล้วไงเดี๋ยวเจอกันเว้ยปั้น” ยูโรเดินลากกระเป๋าออกมาที่หน้าประตู

“โอเคโชคดีนะพวกมึง แล้วนัดเจอกันอีกที ใครมา กทม. ก็แวะมาหากูได้เลยนะ”
ผมเดินไปตบบ่ายูโร ก่อนจะไปขยี้ผมคะน้าเล่น
ส่วนเลน่อนก็หันมายิ้มให้ผมแค่นั้นครับ

“อืมม เตรียมหาเมียให้เพื่อนมึงใหม่ได้เลยนะ ไป มน. รับรองมันแรดกว่านี้แน่”
เปาเดินตามยูโรออกจากห้องไป แต่ก็ไม่วายพูดจากันแซะยูโรมันครับ

“ไปก่อนนะปั้น รักษาสุขภาพดีๆ แล้วจะรีบมาหา”
ไม้ฉากบอกกับผมก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“มึงก็เหมือนกัน รักษาสุขภาพดีๆ แล้วติดต่อมานะ”
ผมบอกกับไม้ฉากที่ตอนนี้ยืนยิ้มมองหน้าผมอยู่
เรายืนมองหน้ากันนิ่งๆสักพัก
ก่อนที่มันจะดึงผมเข้าไปกอด

“จากนี้ไปมันคือชีวิตจริงแล้วนะมึง ห้ามทิ้ง ห้ามงี่เง่า และรักกูให้มากๆ
กูจะทำให้มึงเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลกให้ได้”

พูดจบมันก็กดจูบมาที่หน้าผากผมหนักๆ ก่อนจะเดินลากกระเป๋าตามเพื่อนๆไป
ไอ้เชรี้ยย,, ทำไมทำตัวหล่อวะมึง


ผมเดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตู แล้วทิ้งตัวลงกับพื้นเลยครับ
รู้แค่ว่าอยากร้องไห้ ,, มันตื้นตัน มันกลัว มันทุกๆอย่างจริงๆตอนนี้


ไม้ฉากบอกว่าจากนี้ไปมันคือชีวิตจริง
คือตัวผม คือไม้ฉาก คือความรักของเรา
ทั้งเรียน ทั้งพ่อ ทั้งแม่ ,, พวกผมจะต้องเจออะไรบ้าง?
มันจะหนักแค่ไหนวะ??



ผมกำลังนั่งร้องไห้ กำลังทำตัวอ่อนแออยู่แบบนั้น
จนไม้ฉากโทรมาหาครับ


ไม้ฉาก :: เตี้ย ร้องไห้หรือป่าว
หึหึ มึงมีตาทิพย์สินะ

ผม :: ม่ายยยย ฮึก .. . ม่ายร้อง
แต่เสียงกูนี้สะอื้นทำไม T^T

ไม้ฉาก :: ร้องทำไมมึง คิดถึงกูหรอ 5555+
หัวเราะทำบ้าไร มึง,, ไอ้บ้า
อ้าวว กูร้องไห้หนักกว่าเดิมเลย

ไม้ฉาก :: อย่าร้องดิเดี๋ยวปวดหัวนะเว้ย ไม่มีคนคอยดูแลนะ

ผม :: มึงก็มาดูแลกูดิ

ไม้ฉาก :: ครับ เดี๋ยวจะรีบมาหานะ ไม่เอาๆ หยุดร้องก่อนดิ

มึงปลอบแบบนี้ กูจะหยุดได้ไหมละ
ร้องไห้ต่อแม่งงเลย ,, T^T

ผม :: แล้วคืนนี้ใครจะกอดกู
 
ไม้ฉาก :: เดี๋ยววิดีโอคอลนอนด้วยกันไงครับ

ผม :: ใครจะเตรียมเสื้อผ้าให้กูตอนกูอาบน้ำ

ไม้ฉาก :: ไม้จัดแยกให้หมดแล้ว หยิบใส่เลย หยิบง่ายด้วย แยกหมดเลยละ กางเกงใน บ๊อคเซอร์ก็แยกให้หมดแล้ว

ผม :: มึงทำไมทำแบบนี้อะ

ไม้ฉาก :: กูแอบขโมยของมึงมาตัวนึงด้วยละ 5555+

ผม :: โรคจิตวะ ตัวที่เอาไปซักยัง

ไม้ฉาก :: ตอนแรกกูว่าจะไม่ซัก แต่ไม่ไหววะมึง กูกลัวคนบนเครื่องอ๊วกเพราะกลิ่นกางเกงในมึง กูเลยเอาตัวที่ซักมาแล้ว

ผม :: มึงมันบ้า

ไม้ฉาก :: 5555 ยิ้มยัง

ผม :: อืออ ยิ้มแล้ว

ไม้ฉาก :: เป็นแฟนตำรวจนะมึง อดทน เข้มแข็งนะครับ

ผม :: มึงยังไม่ได้เป็นตำรวจ

ไม้ฉาก :: เอ้อนะ จะงอแงใช่ปะ งั้นกูไม่คุยด้วยนะ

ผม :: ไม่เอาอะ มึงอะ ทิ้งกูอีกแล้ว ฮึก .. ฮืออ

ไม้ฉาก :: อ้าวว ร้องหนักกว่าเดิมเลย โอ๋ๆกูล้อเล่นนะมึงนะ นี้ๆกูโทรมาบอกมึงว่า

ผม :: ว่าอะไร

ไม้ฉาก :: มีกล่องของขวัญในห้องคุมะอะ ตรงใต้เตียงกูอะ ไปดูสิ

ผม :: มึงให้กูหรอ

ไม้ฉาก :: อืออ ไปดูนะ แล้วเดี๋ยวโทรหากู ตอนนี้เกือบถึงดอนเมืองละ ยังไงคุยกัน

ผม :: ครับ

ไม้ฉาก :: บ๊ายบายครับ



จบประโยคเดิมเป๊ะๆ
ผมรีบไปเปิดประตูห้องคุมะ แล้วค้นหากล่องของขวัญที่มันบอก ...
อยากรู้จังว่ามันจะให้อะไรผม : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-07-2015 00:26:42
มาส่งให้แล้วนะคะ :)
ผิดพลาดยังไงเดี๋ยวเจแก้ไขให้นะ
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆแล้ว ยังไงรักษาสุขภาพกันด้วยน๊าา '

พรุ่งนี้จะเป็นชีวิตจริงแล้วสิเนอะ
จะเข้มข้น จะเป็นยังไง มาติดตามและให้กำลังใจเด็กๆด้วยกันน๊า

 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-07-2015 00:38:56
บอกคำเดียว สู้ๆลูก  สู้แค่ตาย

ชอบที่ไม้บอกปั้นมากเรื่องที่จะไม่โกหกแม่   ผิดกับอีกคนลิบลับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 28-07-2015 00:41:22
ชอบความคิดไม้ฉากมาก ลูกผู้ชายกล้ารักก็ต้องกล้ารับ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-07-2015 00:58:51
อ้อยยย!! อยากมีฟิลแบบนี้บ้าง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-07-2015 06:11:56
รักเลยอะ  :mew1: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 28-07-2015 10:15:36
เห็นใจไม้ฉากนะ
อยากเรียนนายร้อยจริงหรือเปล่ายังไม่รู้เลย แม่นี่ก็บังคบจั๊งงงงงง
บังคับเรื่องเรียนไม่พอบังคับเรื่องรักอีก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 28-07-2015 10:15:50
จะแยกย้ายกันแล้ววว   :z3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 28-07-2015 16:08:10
ไม่ได้มาสปอยนะจริงๆ
แค่จะบอกว่าคืนนี้จะมาอัพแต่ดึก
แล้วก็แบบว่า ,, เจอแม่ เจอม๊า ครบเซตเลยจ๊าาา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 28-07-2015 16:13:17
 :3123:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 51 || P.31 || 28-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 28-07-2015 21:37:14
เข้าสู่โลกในความเป็นจริง  เป็นกำลังใจให้นะไม้ฉากและปั้นสืบ  ขอให้ผ่านทุกๆด่านโดยสวัสดิภาพ  สู้สู้ ครับบบบบบบ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-07-2015 00:45:16
Ch 52  ของขวัญ กับ ม๊า || ปั้นสิบ




ผมรีบเช็ดน้ำตา แล้วเดินเข้ามาในห้องคุมะของมัน

ใต้เตียง   ..   ใต้เตียง   ...   ใต้เตียง   ..

ผมเดินมาหยุดที่เตียงนอนของไม้ฉาก
แต่เอ่อคือ กูจะได้ของขวัญไหมเนี้ย?
ก็เตียงนอนของมันยกสูงก็จริงครับ แต่คือ ไม่มีที่ว่างให้มันยัดของใต้เตียงเลย
คือเตียงนอนมันเหมือนเอาไม้มาประกอบกันครับ
แล้วก็เอาไม้อัดแผ่นใหญ่ๆมาวางทับลงไป
แล้วเอาที่นอนมาวางทับอีกที


ผมหยุดคิดตั้งนานว่าจะหาของขวัญยังไง  หรือมันจะแกล้งอำผมเล่น??
สุดท้ายผมลองยกฟูกนอนออกครับ
แล้วดึงแผ่นไม้อัดที่รองใต้เตียงออกอีกชั้น 
ถึงจะเห็นกล่องของขวัญที่มันวางไว้
เล่นเอาหมดแรง - -‘


พอได้กล่องของขวัญมาแล้ว ผมเลยออกมานั่งแกะกล่องของขวัญข้างนอก
เพราะในห้องนอนคุมะไม่ได้เปิดแอร์  5555+ อยู่คนเดียวเปิดห้องเดียวพอครับ
ประหยัดช่วยชาติ : )



กล่องของขวัญที่มันให้ผม เป็นกล่องเล็กๆครับ
ห่อด้วยกระดาษสีขาวธรรมดานี้แหละ
ผมแกะของขวัญออกมาก็เป็นกล่องนาฬิกาครับ  ยี่ห้อที่ผมชอบด้วย
ผมกับไม้ฉาก ชอบนาฬิกา คือว่าสะสมเลยก็ว่าได้ครับ
แต่ยี่ห้อนี้มันแพง ขนาดผมเองยังได้แต่บ่นว่าชอบ
ไม่กล้าซื้อเลยครับ ราคาหมื่นกว่าบาทอะ - -‘

ก่อนหน้านี้เราเคยคุยกันว่านาฬิการุ่นไหนที่ชอบ
ผมก็เปิดรูปให้มันดู แล้วบอกรุ่นนี้สวยมากมึง อะไรแบบนี้อะครับ
แล้วไม้มันก็ซื้อมาให้ผมจริงๆ >/////<
ผมรีบแกะนาฬิกาออกมาดู ,, โอ้ยยย สวยแบบที่คิดไว้เลย
มันคือนาฬิกา ยี่ห้อ Luminox 3051


ผมกดโทรไปหามัน แต่ไม่ติด สงสัยกำลังอยู่บนเครื่อง
ผมเลยรีบถ่ายรูปนาฬิกา  แล้วอัพลงเฟสบุ๊ค และอินทราแกรม
แต่ไม่แท๊กหามันครับ เดี๋ยวแม่มันรู้ 5555+

“#ได้มาจนได้ #นาฬิกาในฝัน #luminox3051
#ขอบคุณนะไม้คนดี #ปลื้มสุดๆ”



พออัพเสร็จแล้วก็เอานาฬิกาออกมาใส่เลยครับ
น้ำตาจะไหล คือ ,, ของขวัญชิ้นแรกที่ราคาแพงขนาดนี้
แล้วที่สำคัญไม้ฉากมันซื้อให้ครับ >/////<

ผมนั่งชื่นชมนาฬิกาของผมอยู่ ก็มีเสียงแจ้งเตือนมือถือดังขึ้นมา
พวกเพื่อนๆผมนั่นแหละครับ คอมเม้นต์แซวกัน

ไนซ์ :: ขอเถอะ อยากได้ กูต้องถ่ายงานกี่วันถึงจะได้แบบนี้

พู่กัน :: หาผัวสิไนซ์ มึงได้โดยที่ไม่ต้องทำงานเลย 5555

จานสี :: ของก๊อปแน่นอน




เอิ่มม พวกมึงแต่ละคนนี้นะ ,,
นี้ตัวป่วนอีก 4 คนมันนั่งเครื่องไปกับไม้ฉากครับ
555+ ไม่งั้นพวกมันตามมาคอมเมนต์แน่นอน
ผมก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรพวกมันครับ
หยิบจดหมายฉบับเล็กที่ไม้มันเขียนไว้มาอ่าน



ปั้นสิบ

ของขวัญชิ้นแรกที่ไม้อยากให้ หวังว่าคงชอบนะ
ไม้ให้นาฬิกาปั้นวันนี้ เพราะอยากให้ปั้นรู้ว่า ....
เวลาต่อจากนี้ไป มันเป็นเวลาของเรา
เป็นเวลาที่เราจะใช้มันไปด้วยกัน
จะทุกข์ จะสุข จะเจอปัญหาอะไรก็แล้วแต่
จับมือกันไว้แบบนี้แล้วผ่านมันไปด้วยกันน่ะ
“ เวลาของเรา”

ปล. อย่าอยากได้อะไรแพงๆอีก กระเป๋าพี่แฟ่บละครับ T^T
ปล1. พี่ก๊อปคำพูดในเน็ตมา อย่าซึ้งเยอะละ ;p



ผมอ่านจบแล้วรีบถอดนาฬิกาแล้วก็เอาไปเก็บไว้ข้างๆที่นอนเลยครับ
คนกำลังซึ้ง ,, พออ่าน ปล. แล้วอยากถีบคนให้จริงๆ


พอเก็บของไว้ในห้องเสร็จแล้ว ผมก็มาเก็บห้องคุมะให้เรียบร้อย
ทำอะไรเสร็จหมดแล้ว ผมหยิบโน้ตบุ๊คมาเปิดดูรายละเอียดการไปรายงานตัวครับ
เพราะตอนอยู่กระบี่ รู้แค่ว่าติดที่ไหน แต่ไม่ทราบรายละเอียด
ผมก็นั่งดูรายละเอียดไปเรื่อยๆ จนยูโรมันโทรมาหา
แล้วไม้ฉากละ ทำไมไม่โทร????

ผม :: ไงมึง ถึงละหรอว่ะ

ยูโร :: ถึงแล้ว กูจะบอกมึงว่าไม้มันคงยังไม่ได้โทรน่ะ แม่มันมารอรับ

ผม :: เออๆขอบใจมึงที่บอก แล้วแม่มันทำหน้าไงวะ

ยูโร :: น่ากลัวมากมึง แม่มันมากับพี่อุ้มด้วยอะ

ผม :: เห้ยย เกี่ยวไรกับพี่อุ้มมันวะ หรือมันบอกกับแม่ไม้ฉากว่าพวกเราไปเจอกันที่กระบี่

ยูโร :: ไม่รู้วะมึง ยังไงรอมันโทรมาหาละกัน เดี๋ยวกูพาเปากับคะน้า เลน่อนกลับบ้านก่อน เอารถมาจอดไว้สนามบินเนี้ย

ผม :: ขับรถดีๆนะมึง

ยูโร :: รับทราบ!


ยูโรต้องขับรถอีกประมาณ 2 ชั่วโมงครับ
เพราะจังหวัดบ้านเกิดพวกผมห่างจากขอนแก่นไปอีกหลายร้อยกี่โล


เห้อออ ไม้ฉาก ,, มึงจะโดนแม่ด่าอีกป่าววะเนี้ย
อืมม ถ้าไม้ฉากมันคิดจะบอกแม่มัน
แล้วผมละ,, ควรบอกไหม???
โอ้ยย เครียดอีกแล้วกู T^T


ผมไม่รู้จะปรึกษาใครเลยครับ
สุดท้ายก็ต้องโทรไปรบกวนพี่มิ้วอีกจนได้



พี่มิ้ว :: ยังไงแก

ผม :: ว่างไหมพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: แกเคยเห็นฉันยุ่งไหมละ?

ผม :: 5555 ไม่เคยอะ

พี่มิ้ว :: 555 ฉันว่าง ทำไมแก มีไร อย่าบอกนะว่า ว่า ว่า

พี่มิ้วแม่งง จะแซวไรอีกวะเนี้ยย

ผม :: ว่าอารายพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: เปล๊า

เสียงสูงมาเลยนะ 555+

ผม :: อย่ามาๆ เสียงสูงใส่น้องนะ 55+ ไปกินข้าวกันไหมพี่มิ้ว

พี่มิ้ว :: อืมมได้เลย แกเลี้ยงนะโอเค ขอบใจมาก

ผม :: ก็ได้ๆ เจอกันที่ไหนว่ามาเลย

พี่มิ้ว :: แถวคอนโดแกไหมละ แกจะได้ไม่ต้องเดินทาง เดี๋ยวอีกชั่วโมงพี่ไปถึง

ผม :: ครับ งั้นมาถึงแล้วเอารถมาจอดที่คอนโดปั้นนะ

พี่มิ้ว :: อะเค เดี๋ยวเจอกัน

พูดเสร็จพี่มิ้วก็วางสายไป ,,


ผมเลยไปอาบน้ำแต่งตัวอีกรอบ
เปิดตู้เสื้อผ้ามาน้ำตาจะไหลครับ
มันแยกให้จริงๆ แบ่งให้เลยว่าเสื้อเชิ้ต เสื้อนักเรียนอยู่ฝั่งนี้ เสื้อยืดฝั่งนี้
กางเกงมันก็แยกกองให้ กางเกงขาสั้น ขายาว กางเกงยีนส์
แล้วที่ทำให้ผมอึ้ง และอายมาก
คือ ...  มันพับกางเกงในให้ผม เอิ่มมม ถ้าบ๊อคเซอร์อะผมไม่อายครับ
เพราะเราใส่นอนบ่อยๆ แต่นี้กางเกงในเลยอะ .////////.
พับแบบแยกสีให้ด้วย ,, โอ้ยยย จะดีไปไหนวะแฟน
ผมไม่กล้าหยิบเสื้อผ้ามาใส่เลยครับ กลัวทำตู้เสื้อผ้ารกเหมือนเดิม 555
สุดท้ายก็แต่งตัวเสร็จ ก่อนที่พี่มิ้วจะโทรมาหาพอดีครับ

ตอนนี้ผมลงมารอพี่มิ้วที่หน้าคอนโดแล้ว
เพราะพี่มิ้วบอกว่าไม่เอารถมาดีกว่า ขี้เกียจขับ
ยืนรอสักพักพี่มิ้วก็ลงจาก Taxi ก่อนจะเดินเข้ามาหา

“พี่มิ้ว อ้วนขึ้นปะเนี้ย”
เป็นคำทักทายดีๆจากผมให้พี่มิ้วครับ

“กลับบ้านละนะ สวัสดี” พี่มิ้วทำหน้านิ่งๆ แล้วทำท่าจะเดินไปเรียก Taxi

“5555 ล้อเล่นๆครับ ดูซูบๆไปไง เลยไม่อยากให้เครียด”
ผมดึงแขนพี่มิ้วให้เดินตามมาที่คาเฟ่เบเกอร์รี่เล็กๆแถวๆคอนโด

“ไม่สบายไงแก นอน รพ. หลายคืนมาก แต่ว่านี้เราจะไปกินอะไรกัน”
พี่มิ้วเดินตามมาครับ แต่ก็ถามตลอดว่าเราจะทานอะไร ผมก็ไม่ยอมตอบแต่เดินนำพี่มิ้วมาเรื่อยๆ
จนตอนนี้เรามาหยุดหน้าร้านเบเกอร์รี่ ที่มีน้องแมวอยู่เต็มร้านเลยครับ

“อร๊ายยยย แมว แมว แมว” พี่มิ้วพอเห็นแมวก็กรี๊ดเลยครับ คือ พี่มิ้วแกรักแมวมาก
ผมเลยตั้งใจจะพามากินเค้กร้านนี้ ตอบแทนพี่มิ้วที่คอยช่วยผมทุกๆอย่าง


พอเราเดินเข้าร้านมา สั่งเครื่องดื่ม สั่งเค้กกันเรียบร้อยแล้ว
ก็มานั่งที่โต๊ะรอเครื่องดื่ม
พี่มิ้วก็หันไปเล่นกับแมว ที่เดินมานั่งข้างๆ

“ว่ามาสิ มีอะไรถึงโทรหาพี่” พี่มิ้วเล่นกับแมวไปด้วย ก็เอ่ยถามผมออกมา

“คิดถึงไง ไม่เชื่อหรอ”
พอผมตอบกลับไปแบบนี้
พี่มิ้วก็หยุดเล่นกับแมว แล้วหันมามองหน้าผม

“แก พูดมาเถอะ มาคิดถึงอะไร ฟังแล้วขนลุก”
พูดเสร็จพี่มิ้วก็เบ้ปากใส่ผมครับ 55555

“5555 นิดนึงไม่ได้เลยสินะ คือ มีเรื่องจริงๆนั้นแหละ”
ตอนนี้เครื่องดื่ม กับขนมมาแล้วครับ

“เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าแกต้องมีเรื่อง พูดมาเลย ค่าปรึกษาชั่วโมงละ 200 “

“ค่าเค้กค่ากาแฟวันนี้ก็หมดแล้วละ นี้น้องนะ กันเองลดหน่อย”

พี่มิ้วส่ายหัวระอากับความ งก ของผมแล้วครับ

“ว่ามาเถอะ ฉันรวยแก ฉันไม่คิดเงินแกแล้วก็ได้” พี่มิ้วตักเค้กกินแล้วก็รอฟังผมพูด

“คืองี้พี่มิ้ว ตอนนี้ปั้นกับไม้ยังคบกันอยู่”
เอ่ออ กูคบกันมาตลอดนี้กว่า - -‘

“พูดเหมือนว่าแกเคยเลยกัน ตลกละน่ะไอ้ปั้น” พี่มิ้วก็แซวเลยครับ 555

“เออนั้นแหละ แล้วทีนี้เมื่อหลายอาทิตย์ก่อนอะ
ม๊าปั้นกับแม่ของไม้รู้เรื่องแล้วว่า พี่มิ้วอะไม่ได้เป็นแฟนกับไม้
คนที่เป็นแฟนไม้คือปั้น เค้าเลยแบบว่าโกรธมากอะ
ตอนนี้ไม้กับปั้นเหมือนโดนแม่ๆจับแยกกัน”

พี่มิ้วจะ งง ไหมวะ? ทำไมกูพูดเอง แล้ว งง เอง - -‘

“อืออ ฉันรู้แล้ว แม่ของไม้โทรหาฉันแล้ว แต่ม๊าของแกอะยังไม่โทรมา”
พี่มิ้วทำหน้านิ่งๆ เหมือนกับคิดอยู่แล้วว่าผมต้องพูดเรื่องนี้

“แม่มันว่าไงบ้างอะพี่”

“แม่มันไม่ได้ด่าอะไรฉัน แต่ขอให้ฉันอะช่วยแยกพวกแกสองคน
บางทีฉันก็คิดนะ ว่าแม่มองว่าฉันสวยมากขนาดจะแยกความรักของคน 2 คนได้ด้วยหรอ”

พี่มิ้วพูดเสร็จก็หัวเราะนิดหน่อย ก่อนจะกินเค้กต่อ

“ไม้มันเพิ่งกลับไปขอนแก่นเมื่อเช้านี้ แล้วมันบอกว่ามันจะบอกแม่ ว่ามันกับปั้นคบกันอยู่”
พี่มิ้วเงยหน้ามองหน้าผมนิดหนึ่ง ก่อนจะก้มไปกินเค้กต่อครับ

“ก็ถูกต้องแล้วที่มันคิดแบบนั้น”

“ไม่ดิพี่มิ้ว แล้วแม่มันจะไม่โกรธอีกหรอ”

“ปั้น คนเป็นพ่อเป็นแม่นะเว้ยย เค้าอยากเห็นลูกมีความสุขทั้งนั้นแหละ
ตอนแรกเค้าอาจจะไม่ยอมรับอาจจะแอนตี้
แต่แกก็ทำตัวให้มันดีๆ คบกันพากันไปในทางที่ดีๆ สักวันเค้าก็ต้องยอมรับได้”

อืมมม พี่มิ้วกินเค้กหมดแล้ว ก็อุ้มแมวมานั่งเล่นบนตักต่อ

“งั้นปั้นควรบอกม๊าด้วยไหมอะพี่มิ้ว”

“ถ้าไม้มันบอกแม่ เดี๋ยวแม่มันก็ต้องโทรคุยกับม๊าแก ทางที่ดีแกบอกม๊าแกไปเลยก็ได้”

“พี่มิ้ว มันจะแย่กว่าเดิมไหมอะ”

พี่มิ้วเอาแมวไปวางไว้ที่เดิม ก่อนจะนั่งมองหน้าผม
มองแบบ กูเบื่อนะ อะไรประมาณนี้ 5555+

“ไม่มีอะไรแย่หรอก ทุกสิ่งในชีวิตเราจะดีจะแย่อยู่ที่ตัวแกจะมอง กลัวหรอ กลัวเสียไม้ไปหรอ”
โหวว พี่มิ้วถามตรงจุดมากครับ

“กลัวสิพี่”

“อืมม ถ้ากลัวก็บอกป๊าบอกม๊าซะ แล้วใช้เวลาที่เหลือต่อจากนี้ให้ดี
ทำทุกอย่างให้เค้าเห็น สมัยนี้คู่เกย์คบกันนานๆมีเยอะแยะไป แกอย่าคิดอย่ากลัวไปก่อนเลยนะ
จำที่พี่บอกแกในวันแรกได้ไหม วันที่พี่บอกให้แกบอกชอบไม้มันอะ  โชคดีแค่ไหนแล้วที่แกได้บอก ...
เหมือนกันแก โชคดีแค่ไหนแล้วที่แกได้บอกป๊าม๊าด้วยตัวแกเอง ได้บอกเค้าเต็มๆปากแกเองว่าแกชอบไม้ฉาก
ดีกว่าให้เค้าฟังจากคนอื่น แล้วเข้าใจไปในทางที่ไม่ดี”

“พี่มิ้ว .... กลัวอะ”


นี้ผมกลายเป็นคนอ่อนแอได้ขนาดนี้เลยหรอวะ?
ผมกลัวครับ กลัวม๊าจับผมแยกไปอีก กลัวต้องไปอยู่สิงคโปร์อีก
ผมไม่อยากไปไหนไกลกว่านี้แล้ว
เพราะอีกไม่ถึงเดือน ไม้มันก็ต้องเข้าโรงเรียนตำรวจแล้ว
เราแต่ละคนต้องมีสิ่งที่ต้องรับผิดชอบของใครของมันแล้ว
แต่ ... ผมอยากอยู่ข้างๆมัน ไม่ว่ามันจะยืนข้างผมหรือไม่ก็ตาม
อยากให้มันรู้ว่าผมรัก และผมพร้อมจริงๆที่จะอดทน จะผ่านทุกอย่างไปกับมัน


“อย่ามาง๊องแง๊งนะ ไปๆกลับกันเถอะ อิ่มแล้ว”
พี่มิ้วพูดเสร็จก็เดินไปคิดเงินไปจ่ายเงินที่เค้าท์เตอร์
เอ่อคือ ไหนบอกให้ผมเลี้ยง 55555

“กี่บาทพี่ มาๆผมเลี้ยงเอง”
พอเดินออกจากร้านมาผมก็ถามราคาค่าขนมเมื่อกี้

“เก็บเงินไว้เถอะนะ พี่รวย รวยมาก”

พี่มิ้วพูดเสร็จก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี
เห้ออ คนอย่างพี่มีเรื่องต้องกังวลบ้างไหมนะ?
ยิ้มแย้ม และเป็นที่ปรึกษาให้น้องๆได้ตลอดเลยจริงๆนะพี่มิ้ว : )


พี่มิ้วเดินมาขึ้น Taxi ที่หน้าคอนโดผม ก่อนจะกลับบ้านไปพี่มิ้วบอกผมว่า

“โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกนะปั้น อย่าให้ความกลัว มาทำให้ปั้นต้องพลาดอะไรดีๆในชีวิตไป
พ่อแม่เค้าดุ เค้าด่า เค้าตี เพราะเค้ารักเรา ,, อย่ากลัวที่จะพูดความจริง จำไว้นะ โกหกพ่อแม่ มันบาป”



พอพี่มิ้วพูดเสร็จก็ขึ้นรถไป
ผมยืนมองจนรถ Taxi ที่พี่มิ้วนั่งออกไปจนลับตา
ก่อนจะเดินขึ้นห้อง
เดินด้วย คิดด้วยว่าควรทำไงดี
สุดท้ายผมก็ได้คำตอบแล้วครับ
ผมต้องบอกป๊าบอกม๊าบ้างแล้วละ : )




/// เจขอต่อพรุ่งนี้นะคะที่เหลือ '
ฝนมันตก เจกลัวเน็ตมันดับนะคะ


ราตรีสวัสดิ์ค่าาา : )



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-07-2015 00:53:41
เสี่ยไม้  ทุ่มเทมากๆ

ใจตุ่มๆต้อนๆเอาใจช่วยเด็กมัน

พี่มิ๊วท์เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้เด็กๆ   ผลบุญต้องตีกลับมาล้านเท่าแน่นอน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 29-07-2015 06:55:48
บอกไปเลยปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-07-2015 08:03:25
 :กอด1:  เอาใจช่วยเด็กๆ
พี่มิ้วคือดีงาม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 29-07-2015 10:00:02
อ่านสองตอนรวดเลย เฮ้อ.. เครียดแทนไม้กับปั้นมากๆ
อยากให้สมหวัง อยากให้มีความสุขกันทั้งคู่เลย  :hao4: อยากให้คุณแม่ทั้งสองคนเข้าใจนะ

ปล. ยินดีกับปั้นสิบด้วยค่ะ ที่ติด ม. ที่หวังไว้  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 29-07-2015 11:08:55
โอ้โห ไม้ทุ่นทุนมากลูกเอ๊ย  รักกันดีจริงๆ

ไม้กับปั้นก็เป็นเด็กดีทั้งคู่นะ หวังว่าสุดท้ายแล้วพ่อกับแม่จะเข้าใจและยอมรับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-07-2015 06:18:37
เห้อออ!! อีเชวี่ยนั้นไม่จบสินะ สาระเล ว ว ว ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 30-07-2015 12:57:48
กดดันแทน ปั้นไม้ สู้ๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 30-07-2015 22:53:47
เห้อออ!! อีเชวี่ยนั้นไม่จบสินะ สาระเล ว ว ว ว

 :m20: ฮ่าฮ่า..เข้าใจตรงกันนะ
อ่านแล้ว..หลุดขำ พรื้ดดดดดดดด ออกมาเลย
ได้จานสีแล้ว หายหัวไปเลย ตั้งใจมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะซินะ
เลวจริง..ที่รัก
หุหุ

 :pighaun:
ไม้ฉาก+ปั้นสิบ
จะรู้ไหมว่า..มีคนอ่านไป อิจฉาไป
อะไรจะรักๆ เมคเลิฟ กันได้ขนาดเน้

 :hao6:
อยากกกกกกก..มั่งอ่ะ
อิอิ

+1 ให้เจ้มิ้ว..นะแจ๊ะ
ยิ่งอ่านยิ่งหนุก ค่อดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 || P.31 || 29-07-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 31-07-2015 23:19:23
วันนี้วันเกิดคุณแม่ค่ะ เลยไม่ได้มาอัพให้น๊า :)
พรุ่งนี้กลับจากลาว แล้วจะมาอัพให้น๊าาา,,

อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
อากาศเปลี่ยนแปลงแล้ว
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-08-2015 03:31:25
Ch 52 ต่อ





พอกลับมาถึงห้อง ผมก็ลองโทรเกริ่นๆม๊าดูครับ

ม๊า :: ยังไงละเรา ไปแล้วไม่กลับมาหาม๊าเลยน่ะ

ผม :: ก็ปั้นจะรายงานตัวแล้ว ม๊าละครับ จะกลับมาหาปั้นไหม

ม๊า :: กลับครับ ม๊าจะไปพรุ่งนี้ น่าจะถึงคอนโดบ่ายๆ ปั้นจะไปไหนหรือเปล่าลูก

ผม :: ไม่ไปครับม๊า งั้นปั้นรอม๊าอยู่ที่ห้องนะ

ม๊า :: ครับคนเก่ง แล้วเดี๋ยวม๊าพาไปซื้อนาฬิกาที่เราอยากได้นะ

หื้มมมมม ม๊า~ แฟนผมซื้อให้แล้ว >/////<

ผม :: เอาอย่างอื่นดีกว่าครับ ไม่เอานาฬิกาแล้ว

ม๊า :: ทำไมละลูก แพงม๊าไม่ว่าหรอกนะ ม๊าให้รางวัลปั้นไงที่สอบเข้ามหาลัยได้

ผม :: ครับ แต่ตอนนี้ปั้นอยากได้อย่างอื่นแล้วครับ เดี๋ยวรอม๊ามาถึงก่อนนะปั้นจะบอก

ม๊า :: ครับ พรุ่งนี้เจอกันลูก ปิดห้องดีๆนะครับ

ผม :: ครับผม



พอวางสายจากม๊าแล้วผมก็เริ่มกังวลนิดๆแล้วละครับ
ว่าเวลาม๊ามานั่งตรงหน้าจริงๆผมจะกล้าบอกไหม??


ผมใช้เวลาว่างวันนั้นทั้งวันหมดไปกับการดูรายละเอียดของมหาลัย
จนตอนนี้เกือบๆ ห้าทุ่มแล้ว ผมกำลังเตรียมตัวเข้านอน
ไม้ฉากก็โทรมาหาครับ : )

ไม้ฉาก :: คิดถึงปะ
ดูมันครับ ,, จริงๆไม่ต้องถามน่าจะรู้นะว่าคิดถึงมากกกกกก~

ผม :: ต้องตอบไหม
555 เรื่องไรจะตอบจริงไหมละครับ ;p

ไม้ฉาก :: ไม่ต้องหรอก เพราะไม้รู้ว่าปั้นคิดถึงไม้มากกก 555
มึงจะมารู้ดีกว่ากูได้ไงครับบบบบบ

ไม้ฉาก :: อย่ายิ้มเยอะ เดี๋ยวปวดแก้มนะ 5555
หื้มมมมม >/////<

ผม :: รู้ได้ไงว่ากูยิ้ม อย่ามามั่วนะ แล้วนี้มึงทำไร คุยได้หรอ

ไม้ฉาก :: กำลังจะนอนแล้วละ วันนี้แม่พาไปไหว้พระมา ไปกับบ้านพี่อุ้มด้วย

ผม :: มึงญาติดีกันแล้วหรอวะ ถึงไปด้วยกันได้

ไม้ฉาก :: แทบจะตีกันตายคาวัด แต่มันแปลกนะมันไม่กวนตีนแล้วละ

ผม :: คงเบื่อแล้วมั้ง ก็ดีแล้ว

ไม้ฉาก :: มันถามหาจานสีด้วย กูว่าสองคนนี้แปลกๆวะ

ผม :: มีอะไรที่เกี่ยวกับแฝดแล้วไม่แปลกบ้าง มึงตอบสิ!!

จริงๆครับ เรื่องที่ทำให้แปลกใจ หรือเราสับสนต่างๆนี้ แฝดมันทำได้หมดครับ

ไม้ฉาก :: คือมันแปลกที่ว่าทำไมต้องถามไง มันชอบปั้นน่าจะถามหาปั้น ใช่ปะละ

ผม :: มึงไม่หึง?? ถ้ามันถามหากูอะ

เออนะ มันไม่ถามหาก็ดันอยากให้มันถาม ,, มึงปกติดีไหมเนี้ย??

ไม้ฉาก :: ไม่ใช่แบบนั้น ช่างมันๆ แล้วมึงจะนอนยังเนี้ย
เปลี่ยนเรื่องเลยเชียวว 5555

ผม :: ก็จะนอนแล้วละ  มึงอะจะนอนยัง?

ไม้ฉาก :: จะนอนแล้วเหมือนกัน


ผมกับไม้ฉากต่างถือสายไว้เงียบๆ จนไม้ฉากมันเริ่มพูดก่อน

ไม้ฉาก :: พรุ่งนี้ …. กูจะบอกแม่เรื่องของเราแล้วนะ

ผม :: อืมม กูก็จะบอกม๊าเหมือนกัน ม๊ามาถึงเมืองไทยบ่ายๆ

ไม้ฉาก :: มึงโอเคนะ?

ผม :: อืมม กูโอเค ,, มึงละ?

ไม้ฉาก :: โคตรจะโอเคมากๆ

ผม :: 555 งั้นพรุ่งนี้อย่าร้องไห้นะมึง

ไม้ฉาก :: อืมม มึงก็เหมือนกัน อย่าร้องไห้นะ

ผม :: กูไม่อ่อนแอขนาดนั้นหรอกนะ

ไม้ฉาก :: ถ้ากูไม่ได้โทรกลับไปหา ถ้ามึงทะเลาะกับแม่แล้วกูไม่ได้อยู่ข้างๆ มึงอย่าโกรธกูนะ ,, รอกู ได้ไหม?

ผม :: กูจะรอมึง ,, จนกว่ามึงจะติดต่อกลับมา

ไม้ฉาก :: กู รัก มึง รู้ใช่ไหม

ผม :: หึ ไม่รู้

ไม้ฉาก :: กวนตีนละนะ รู้ไม่รู้ พูดดีๆ

5555+ แค่นี้ก็ต้องมาขึ้นเสียง โด่วววว  ^__^

ผม :: รักมึงมากๆเหมือนกันนะ พรุ่งนี้สู้ๆนะมึง

ไม้ฉาก :: ครับ เหมือนกันนะปั้น

ผม :: รีบไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เจอศึกหนักกันอีก

ไม้ฉาก :: 555+ พูดอย่างกับจะออกรบ ,, อืมม ฝันดีครับ

ผม :: ครับ ฝันดีนะ

ไม้ฉาก :: อืมม บ๊ายยบาย




เห้ออ ,, ผมนอนมองหน้าจอมือถือที่ตอนนี้คนอีกปลายสายได้วางสายไปแล้ว
เอาจริงๆไม่อยากวางสาย
กลัว ,, ว่าพรุ่งนี้ต่างคนต่างจะไม่ได้มีโอกาสมาโทรหากันแบบนี้
จะไม่ได้ยินเสียงกันแบบนี้
แต่ … พวกเราก็ต้องยืนอยู่ในโลกของความจริง
ยังไงๆเราก็ลืมไปไม่ได้หรอก ว่าเรามีครอบครัวที่ต้องแคร์

พรุ่งนี้ ,, พรุ่งนี้แล้วสินะ
ด่านแม่ ด่านม๊า … ผ่านกันไปให้ได้นะไม้ ‘
เช้าวันรับศึก T^T



ผมตื่นนอนเช้ามากครับ รีบไปตลาด ไปตักบาตร ไปซื้อปลามาปล่อย
ทำบุญเอาฤกษ์เอาชัยก่อนละกันนะ ,,

พอกลับมาที่ห้อง ม๊าก็โทรมาบอกว่ากำลังจะขึ้นเครื่อง
ผมเลยส่ง sms ไปบอกไม้ฉาก
( ณ ตอนนั้นไม้ก็ยังไม่ยอมเล่นเน็ต ทั้งๆที่สมัครให้หมดแล้ว - -‘ )

ผม ::

วันนี้สู้ๆนะ ,, แล้วก็รักษาสุขภาพดีๆ รู้ใช่ไหมว่ากูอะ ,, รอเก่งมาก : )   กรมน.



พอส่งข้อความหามันเสร็จแล้ว ผมก็ไปเตรียมเอกสารที่จะใช้รายงานตัวเข้ามหาลัย
รอเวลาที่ม๊าจะมาถึง ...
และแล้วเวลาที่ผมรอก็มาถึงครับ


บ่ายโมงครึ่ง

“ม๊ากลับมาแล้วครับ” ม๊าผมเปิดประตูห้องเข้ามา แล้วก็เดินเข้ามากอดผม

“เดินทางโอเคดีนะครับม๊า” ผมก็กอดม๊ากลับไป ก่อนจะถามถึงการเดินทางของม๊า

“ดีจ๊ะ แล้วนี้ปั้นทำอะไรอยู่ครับ” ม๊าหันมามองกองเอกสาร ที่ผมกำลังจัดเรียงอยู่

“ปั้นเตรียมเอกสารไปรายงานตัวนะม๊า ม๊ามาเหนื่อยๆ นั่งพักก่อนนะครับ”
ผมพาม๊าไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะรินน้ำไปให้ม๊าดื่ม

“มานั่งกับม๊านิสิลูก ไปทะเลกับเพื่อนๆมาสนุกไหม”

เห้ยยย ,, ม๊ารู้ได้ไง??
คือผมมาทะเลกับพวกเพื่อนๆ คนที่รู้มีแค่ป๊าครับ
เพราะป๊าช่วยให้ผมได้มาเจอไม้ฉาก กับเพื่อน
และช่วยบอกกับม๊าให้ว่า ใช้ให้ผมมาตามหาหลาน ไม่ได้บอกว่าผมมาทะเล
ถ้าม๊าพูดแบบนี้ก็แปลว่า .....
เห้อออ ,, วันนี้ท่าทางจะยังทำบุญมาไม่พอแล้วมั้งปั้นเอ้ยยย

“ม๊ารู้หรอครับ?”
ผมนั่งลงข้างๆม๊า ก่อนจะมองหน้าม๊าอย่างกล้าๆกลัวๆ

“แม่ของพู่กันจานสีโทรมาหาม๊านะ ถามว่าม๊าไม่มากระบี่ด้วยกันหรอ แค่นั้นเอง”

หืมม แค่นั้นเองของม๊า แต่ม๊านี้ดิ ทำหน้านิ่งผิดปกติ

“ครับ ปั้นไปกับพู่กันจานสี ไนซ์ คะน้า เลน่อน ยูโร เปา  แล้วก็ . . . “
ผมไม่ได้บอกชื่อไม้ฉากในทันทีครับ แต่หันไปสบตากับม๊าก่อน  แล้วจึงพูดต่อ

“ไม้ฉากครับ”

“หึ นึกว่าจะไม่กล้าบอกม๊าซะอีกว่าไม้ก็ไป ปั้นก็รู้ว่าม๊าไม่ชอบ ทำไมยังทำ ห๊ะปั้นสิบ”

ม๊าเริ่มขึ้นเสียงใส่ผมละครับ ,, ท่าทางมันจะไม่ง่ายแล้วสิวันนี้

“คือม๊าครับ ปั้นไม่อยากโกหกม๊านะ แต่ตอนนี้ปั้นกับไม้คบกันอยู่ และ .. ปั้นรักไม้ครับ”
พูด ,, ผมพูดมันออกไปแล้ว
ผมไม่ได้หลบตาม๊าเลยครับ
พูดไปก็มองตาม๊าไปด้วย ,, ไม่ใช่ว่าผมจะกล้าดีอะไรกับม๊าหรอกนะครับ
แต่ผมอยากให้ม๊ารู้ว่าผมรักไม้จริงๆ


ม๊านั่งเงียบไปเลยครับ แต่ก็ไม่ได้โวยวายมาทำร้ายหรือทุบตีผมแบบวันนั้น

“ม๊าครับ ม๊าจะโกรธปั้นก็ได้ ปั้นรู้ว่าปั้นทำไม่ถูก ปั้นไม่เชื่อม๊า แต่ปั้นรักไม้ฉากจริงๆ
ปั้นไม่อยากโกหกม๊านะครับ ม๊า . . . .”


ผมเอื้อมมือไปจับมือม๊า แต่ม๊าก็ดึงมือออกครับ

“ปั้นจะเอาแบบนี้จริงๆใช่ไหม ยืนยันใช่ไหมว่าจะคบกับไม้แบบคนรัก”
ม๊าหันมามองหน้าผม สายตาที่ม๊ามองมา คือ แบบว่า .. ดุมากครับ

“ครับ ปั้นยืนยันแบบนั้น”
ผมก็ตอบม๊าไปตรงๆครับ มาขนาดนี้แล้ว มันคงไม่มีอะไรจะเสียแล้วละปั้นเอ้ยย

“แล้วคิดว่าแม่ของไม้ฉากจะยอมหรือไง”
อืม คำถามทิ่มแทงใจ ..
 
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ไม้ก็จะบอกแม่ของไม้เหมือนกัน
พวกผมไม่อยากโกหกแม่ ไม่อยากโกหกม๊า พวกผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับม๊า
 พวกผมก็ยังคุยกัน ไปไหนด้วยกันเป็นกลุ่ม ไม่ได้ทำตัวเป็นตุ๊ดเป็นสาวแบบที่ม๊าเข้าใจนะครับ”

มาขนาดนี้ละครับ มันหยุดไม่ไหวจริงๆ คำพูดที่อยากพูดผมก็พูดมันไปจนหมด

“แล้วปั้นคิดว่าม๊ามองยังไงหรอ?? ม๊ารู้ว่าไม้กับปั้นไม่มีใครเป็นตุ๊ด
ไม่ชวนกันไปแต่งหน้าหรอก แต่ปั้นลูก ,, ปั้นจะใช้ชีวิตยังไงในสังคม
ปั้นไม่อายหรอที่จะบอกใครๆว่า เห้ยๆเรามีแฟนเป็นผู้ชาย ปั้นไม่กลัวสายตาของคนอื่นที่มองมาหรอ”

ม๊าไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงดุๆครับ แต่ม๊าพูดเหมือนพยายามจะชักจูงใจผม

“ไม่อายครับม๊า เพราะปั้นไม่ได้ทำผิด ปั้นไม่ได้ไปยืนกอด จูบกันให้ใครเห็นนี้ครับ
ปั้นกับไม้รักกัน คบกันแบบคนรักก็จริง แต่เรื่องการวางตัวของพวกเราต่อสังคมนั้น พวกเรารู้ดีครับว่าควรทำยังไง”

ม๊าได้ยินที่ผมพูดก็ส่ายหน้า เหมือนจะไม่เข้าใจผมเลยครับ T^T

“ถ้ายังงั้นทำไมจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมไม่ได้ละปั้นสิบ”

“ไม่ได้หรอกครับม๊า .. เพราะปั้นรักไม้มากกว่าเพื่อนไปแล้วครับ”

พอตอบม๊าไป ผมก็นั่งนิ่งมองหน้าม๊า
อยากให้ม๊าได้เห็นถึงความตั้งใจที่ผมมีจริงๆครับ

“เอาไว้ให้ม๊าลองคิดดูก่อนละกันนะ ถ้าปั้นอยากให้ม๊าเข้าใจปั้น งั้นปั้นก็ให้เวลาม๊าด้วยละกัน”

เห้ยยย ,, ม๊าพูดแบบนี้แสดงว่าม๊าผมยอมรับแล้วใช่ไหมมม ??  >/////<

“ม๊า .. ปั้นขอบคุณมากๆครับ ที่ม๊าเข้าใจปั้น”
ผมพูดเสร็จก็ขยับตัวเข้าไปกอดม๊าเลยครับ

ม๊ากอดผมไว้ครับ แต่..

“ม๊าไม่ได้บอกว่าม๊าเข้าใจปั้น แต่ม๊าบอกว่าจะพยายามคิดดูก่อน”
เห้อออ ,, แต่อย่างน้อยม๊าไม่ห้ามก็ถือว่ามันน่าจะไปได้ด้วยดีนะครับ : )

“ไปทานข้าวกันเถอะลูก ม๊านัดเพื่อนไว้ด้วย แล้วเราอยากได้อะไรเป็นรางวัล นาฬิกาไหม?”
ม๊าค่อยๆปล่อยอ้อมกอดที่กอดผมออก

“อ่อ ปั้นอยากได้เครื่องคิดเลขครับม๊า เอาไว้ใช้เรียน”
ผมขยับไปนั่งใกล้ๆม๊า กอดแขนม๊าเล่น
คือผมลูกคนเดียวครับ เรื่องอ้อนม๊ากับป๊านี้งานถนัดเลย

“อ้าว แล้วนาฬิกาไม่อยากได้แล้วหรอครับ”
ม๊าเอามือมาขยี้หัวผมเล่น 55+
ท่าทางผมกับไม้จะได้รับอนุญาตจากม๊าแล้วแน่ๆ
ท่าทางม๊าดูอารมณ์ดีมากๆครับ


“อ่อคือว่า ปั้นได้มาแล้วครับ”
ผมชูข้อมือด้านที่ใส่นาฬิกาไว้ให้ม๊าดู

“อ้าวว ซื้อเองแล้วหรอครับ ไหนบอกว่าแพงไงลูก”
ม๊าจับข้อมือผมขึ้นมาดูนาฬิกา

“ไม่ได้ซื้อเองครับ อันนี้ไม้ซื้อให้ครับม๊า”
ผมพูดไปด้วยความรู้สึกภูมิใจ 555+ ออกแนวอยากอวดครับ
แหม่ ,, แฟนซื้อของให้ ใครๆก็อยากอวดใช่ไหมละ : )


“อ่อ อื้มๆ ไปแต่งตัวเถอะ เดี๋ยวเพื่อนม๊าจะรอนาน”
ม๊ารีบปล่อยแขนผมเลยครับ 5555
เอานะ .. ค่อยๆให้เวลาม๊าก่อนเนอะ
แต่อย่างน้อยก็ถือว่า .. วันนี้ผ่านไปด้วยดีครับ
ไม่รู้เลยว่าทางไม้ฉากจะเป็นยังไงบ้าง
หวังว่ามันจะผ่านไปด้วยดีเหมือนกันนะ ‘


ผมกับม๊ามาเดินพารากอนครับ
เพราะม๊านัดเพื่อนทานข้าวไว้ที่นี้
ตอนนี้ผมมานั่งในร้านอาหารรอเพื่อนม๊า
เห็นว่ากำลังวนหาที่จอดรถอยู่

“ปั้นจะทานอะไรลูก สั่งเลยนะ ร้านนี้อร่อยทุกอย่างเลย”
ม๊ายื่นเมนูอาหารมาให้ผม
ผมก็เลือกรายการอาหารไป นั่งรอสักพักครับเพื่อนม๊าก็มา

“สวัสดีจ๊ะตุ้ม นี้ปั้นสิบลูกชายเรา”
แม่ผมทักทายกับเพื่อนที่เดินเข้ามา ก่อนจะแนะนำผมกับน้าตุ้ม

“สวัสดีครับน้าตุ้ม ผมปั้นสิบครับ”


“สวัสดีลูก อ่ออ นี้ ลูกสาวน้านะลูก ชื่อบีมมี่”
น้าตุ้มดึงแขนบีมมี่เข้ามาชิดๆตัว
บีมมี่ชักสีหน้าไม่พอใจนิดๆครับ สงสัยแม่บังคับมาแน่ๆ

“สวัสดีค่ะ” บีมมี่ยกมือไหว้ม๊าผม
ก่อนจะหันมามองหน้าผมนิดหนึ่ง แต่ไม่ได้ทักทายอะไร

“นั่งลงๆก่อน นี้ฉันสั่งอาหารไป 3-4 อย่างแล้วละ เธออยากทานอะไรเพิ่มสั่งได้เลยนะ”
ม๊ายกมือเรียกพนักงานบริการเข้ามาเพื่อจะขอเมนูอาหารให้น้าตุ้ม


ผมกับบีมมี่นั่งฟังแม่ๆของพวกเราคุยกันไปเรื่อยๆ
จนผมอิ่มละครับ เลยขออนุญาตม๊าไปซื้อเครื่องคิดเลข

“ม๊าครับ เดี๋ยวปั้นขอไปซื้อเครื่องเขียนได้ไหมครับ ร้านตรงชั้นนี้แหละ”
ม๊าหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอนุญาต
ผมกำลังจะลุกออกจากโต๊ะไป บีมมี่ก็ขออนุญาตแม่ไปซื้อของเหมือนกันครับ

“เออปั้นสิบ เราขอไปด้วยคนสิ”

บีมมี่พูดเสร็จก็ลุกออกจากโต๊ะเลยครับ
ผมยืน งง แป๊บหนึ่งก็หันไปมองหน้าม๊า
ม๊าพยักหน้าให้ เหมือนบอกว่าให้ช่วยดูแลบีมมี่ด้วยประมาณนั้นละครับ
ผมเลยยิ้มให้ม๊า กับน้าตุ้ม ก่อนจะเดินตามบีมมี่ออกมา

“เธออยากซื้ออะไรหรอ เดี๋ยวเราพาไป”
ผมเดินข้างๆบีมมี่ ก่อนจะถามบีมมี่ครับ จะได้พาไปซื้อให้ถูกร้าน

“ไม่ต้องพูดสุภาพก็ได้ เรารุ่นเดียวกัน ปั้นแอดติดวิศวะใช่ไหม เราแอดติดบัญชีนะ มหาลัยเดียวกัน”
บีมมี่หยุดเดินแล้วหันมายิ้มให้กับผม

“อ่อจริงดิ งั้นดีใจด้วยนะที่แอดติด เก่งเหมือนกันนิติดบัญชีเลย”
รุ่นเดียวกันค่อยยังชั่วหน่อย ,, ตอนแรกโคตรเกร็งเลยครับ 555+

“ปั้นก็เก่ง ติดวิศวะเลย เออแล้วนี้นายจะไปซื้ออะไรอะ เราไปที่เดียวกับนายแหละ
เพราะไม่ได้อยากซื้ออะไร แค่ไม่อยากนั่งฟังแม่พูด เบื่ออะ”

บีมมี่หยักไหล่แบบเบื่อๆครับ 55+ อันนี้เข้าใจ ผมก็เบื่อ - -‘

“อ่อโอเค เราอยากได้เครื่องคิดเลขอะ งั้นไปร้านเครื่องเขียนละกัน”
ผมเดินนำบีมมี่มาที่ร้านขายเครื่องเขียน บีมมี่ก็เดินตามผมมาครับ ไม่ได้แยกไปดูของกิ๊ฟช๊อปในโซนอื่น
แต่มายืนดูผมเลือกเครื่องคิดเลขแทน

“ปั้น นายรู้ไหมว่าแม่เรานัดกันทานข้าววันนี้ทำไม”
อยู่ๆบีมมี่ก็ถามผมขึ้นมา

“อืมม คงทานข้าวกันเฉยๆมั้ง ปกติม๊าเราไม่ค่อยอยู่ กทม. ถ้าไม่อยู่บ้านที่ต่างจังหวัดก็ไปอยู่สิงคโปร์อะ”
ผมก็ยังก้มหน้าเลือกเครื่องคิดเลขต่อไป
คือ เรียนวิศวะมันมีคำนวณเยอะครับ การเลือกเครื่องคิดเลขที่มันสามารถใช้งานได้ครอบคลุมต้องใส่ใจกันหน่อย : )

“นายนี้ซื่อบื้อเนอะ”

อ้าววว บีมมี่ด่าผมทำไม
ผมเงยหน้ามามองบีมมี่ ที่ยืนจ้องหน้าผมอยู่แล้วครับ

“นี้ๆ มาว่าเราทำไมเนี้ย ก็เราไม่รู้นิ บีมรู้หรอว่าแม่เรานัดกันมาทำไม”
ผมพูดเสร็จก็ก้มลงไปเลือกเครื่องคิดเลขต่อครับ ตอนนี้ลังเลอยู่ 2 รุ่น

“อืมม รู้สิ ก็แม่เรากำลังจับคู่ให้เราสองคนไง”
พอบีมพูดจบ ผมแทบจะทำเครื่องคิดเลขในมือตกครับ

จับคู่???

บ้าไปแล้วแน่ๆ ผมบอกม๊าไปแล้วว่าผมรักกับไม้ฉากอยู่
นี้สินะ ที่วันนี้ม๊ายอมฟังแต่โดยดี

“กลับไปหาม๊ากันเถอะ”
ผมไม่เลือกซื้อของต่อแล้วครับ หันไปบอกบีมมี่ด้วยเสียงที่เครียดๆ
ไม่ให้เครียดได้ไงละ ,, อยู่ๆมาจับคู่ให้ผมได้ยังไงกัน

“จะไปทำไม นายคิดว่านายแก้ไขอะไรได้งั้นหรอ”
อืมมนั้นดิ แต่ต้องไปอะ ทิ้งไว้แบบนี้ไม่ได้หรอก

“แล้วทำไมบีมไม่ห้ามแม่บีมละ”
ผมหันไปถามบีม

“ห้ามไปก็เท่านั้น เดี๋ยวก็โดนด่าอยู่ดี อดทนอีกไม่ถึงเดือนก็เข้ามหาลัยแล้ว
อยากทำอะไรก็ค่อยทำก็ได้ นายเองก็มีแฟนอยู่แล้วใช่ไหมละ”

หืออ บีมถามโดนใจครับ 555

“มีแล้ว แฟนเราหล่อมาก”
อันนี้ไม่ได้อวดแฟนครับ ตอบแบบตรงๆ 5555555

“เห้ยย ยอมรับง่ายๆเลยดิว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย”  บีมหันมาหัวเราะผม

“อืมม โกหกทำไมละ ก็เรื่องจริงไง”

“ก็ดี แปลว่าเราทั้ง 2 คน ไม่ได้อยากคบกันแบบที่แม่ๆเราต้องการใช่ไหม”

“แน่นอนแหละ แต่ว่าบีมจะขัดแม่ได้หรอ”
ผมถามบีมอีกรอบ
เพราะดูแล้วน้าตุ้มก็ท่าทางจะดุเอาเรื่องครับ

“นี้ปั้นสิบ พ่อแม่อะเลี้ยงเราได้นะ แต่อย่าให้เค้ามาบังคับให้เราทำในสิ่งที่มันไม่ใช่เราดิ
ต่อให้เรา 2 คนต้องแต่งงานกันจริงๆนะ เดี๋ยวก็ต้องเลิก เพราะนายชอบผู้ชาย
ส่วนเราไม่อยากมีแฟน เพราะมันน่ารำคาญ”

โหยยย มาแบบตรงๆเลยแหะผู้หญิงคนนี้

“ก็จริงอะ งั้นทำเป็นเหมือนเรายังไม่รู้เรื่องละกัน”
ผมหันไปสนใจกับเครื่องคิดเลขต่อ แต่ผมคงเลือกนานไปครับ
บีมเลยถามขึ้นมา

“นี้ปั้นสิบ มันต่างกันยังไงวะเครื่องคิดเลข 2 อันนั้นอะ รูปแบบเหมือนกันเดะ!”
55555+ มันเหมือนกันจริงๆครับ แต่มันคนละยี่ห้อ

“ก็มันคนละยี่ห้อ เราก็อยากเลือกดีๆไปเลย เพราะต้องใช้ตลอด”
บีมมี่มันหยิบเครื่องคิดเลขของผมไปทั้ง 2 อันเลยครับ
ก่อนจะยื่นให้พนักงานคิดเงิน

“เห้ยย เรายังไม่ได้เลือกเลยนะบีม”
แต่บีมมันไม่ฟังครับ ยื่นบัตรเครดิตไปให้พนักงาน
ก่อนจะหยิบถุงเครื่องคิดเลขมายื่นให้ผม 1 ถุง แล้วบีมถือไว้อีก 1 ถุง

“อะ เราซื้อให้ นายก็ใช้ไปเถอะ ถ้ามันไม่ดี หรือนายอยากลองใช้อันนี้
ก็เอามาแลกกับเรา เพราะยังไงเราก็ต้องใช้เรียน โอเคปะ”

เออคือ ,, พูดง่ายมากกกก

“โหววทำไมเลือกง่ายๆแบบนี้อะ จะซื้ออะไรหัดคิดก่อนดิ มันแพงนะเว้ยยบีม เดี๋ยวเราจ่ายเงินคืนให้”
ผมเปิดดูราคาสินค้า ก่อนจะหยิบเงินมายื่นให้บีม แต่บีมไม่รับครับ

“นายไปเลี้ยงไอติมเราละกัน แล้วอีกอย่างนะอย่าคิดอะไรให้มันมากเลยปั้น
คนเราจะมีชีวิตได้นานแค่ไหนกันเชียว อยากได้ของก็แค่ซื้อ อยากคบใครก็แค่คบ คิดมากหน้าแก่ไวนะ”

เอิ่มมคือ ,, นับว่าบีมมี่เป็นผู้หญิงที่แปลกครับ
เราเพิ่งรู้จักกันแค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง แต่ตอนนี้คือผมกับบีมมี่เดินซื้อของด้วยกัน
คุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน อาจจะเพราะนิสัยห้าวๆของบีมมี่ด้วยมั้งครับ

พวกผมเดินซื้อของกันเกือบๆ ชั่วโมงครับ แล้วก็ชวนกันกลับมาหาแม่ที่ร้านอาหาร

“เป็นไงปั้นสิบ ได้ของไหมลูก” ม๊าหันมายิ้ม แล้วก็ถามผม

“ได้ครับม๊า พอดีบีมช่วยเลือกครับ”

“ใช่คะ บีมก็ซื้อมาเหมือนกัน แบบเดียวกับปั้นเลยคะคุณน้า”

บีมรีบเอาเครื่องคิดเลขขึ้นมาโชว์พวกแม่ๆเลยครับ
น้าตุ้มยิ้มพอใจกับการกระทำของบีมมากครับ
ม๊าผมเองก็ยิ้มเหมือนกัน
งั้นสิ่งที่บีมพูด ,, คงเป็นเรื่องจริงสินะ - -‘

ม๊านั่งคุยต่ออีกสักพักก็ขอตัวกลับก่อน

“ตุ้ม เดี๋ยวเราขอกลับก่อนนะ ตั้งแต่ลงเครื่องมาเรายังไม่ได้พักเลย”

“ได้สิ แล้วยังไงนัดกันทานข้าวอีกนะ”

“แน่นอนจ๊ะ ยังไงเราจะโทรหานะ”


ตอนที่ผมกับม๊าจะเดินแยกไปอีกทาง
บีมมี่ครับ เดินมาจับแขนผม

“ปั้นๆ เรายังไม่ได้แลกเบอร์กันเลยนะ ขอเบอร์หน่อยสิ”
พูดเสร็จบีมก็ยื่นมือถือมาให้ผม
ผมก็เลยเมมเบอร์ไปให้บีม

“แล้วไงโทรมาละกัน เผื่อไปเจอกันที่มหาลัย”
บีมโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินกลับไปหาน้าตุ้มที่ยืนยิ้มๆมองอยู่


ผมกับม๊ากลับมาที่รถ ระหว่างทางกลับไปที่คอนโดม๊าก็ถามผม

“บีมน่ารักดีเนอะลูก”
หึหึ ,, ก็ม๊าต้องการแบบนี้อยู่แล้วนิครับบบบ

“ก็น่ารักดีครับม๊า” ผมก็ตอบสั้นๆไม่ได้คิดอะไรมากครับ
จนเกือบๆจะถึงคอนโดนแล้วครับ
ไม้ฉากโทรเข้ามา

ไม้ฉากโทรมา!!
แปลว่าแม่ไม่ห้ามใช้มือถือ ไม่โดนแม่ทำโทษงั้นหรอ???

ผม :: เป็นไงบ้างไม้
ผมทักไม้ฉากไปก็หันไปมองหน้าม๊า
ที่ตอนนี้เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยละครับ

ไม้ฉาก :: คือแม่กูพูดง่ายมากอะ

ผม :: ยังไงวะ

ไม้ฉาก :: เค้านั่งฟังนิ่งๆ สงบๆ พอกูพูดจบเค้าก็บอกว่า ก็ลองๆดูกันไปละกัน
แต่จะให้ยอมรับเลยคงทำไม่ได้ แต่จะพยายามเข้าใจให้มากขึ้น

ผม :: เห้ยย ง่ายไปจริงๆ

ไม้ฉาก :: เออนั้นดิ แล้วทีนี้ไม้เลยขอไปกรุงเทพ แม่ก็บอกว่าจะไปนอนห้องปั้นหรอ
ยังไงซื้อผลไม้ไปฝากป๊าม๊าปั้นสิบด้วยอะ

ผม :: เห้ยยยย

ไม้ฉาก :: แปลกไหมละ

ผม :: จริงๆ ของกูก็เหมือนกัน

ไม้ฉาก :: ยังไงวะ

ผม :: กูอยู่บนรถอะ กำลังกลับคอนโด

ไม้ฉาก :: อยู่กับม๊าหรอ

ผม :: อืมมมใช่

ไม้ฉาก :: งั้นบอกรักก่อน

ผม :: มึงบ้าปะเนี้ยย อยู่บนรถกับม๊า

ไม้ฉาก :: ก็บอกรักไมได้หรอ

ผม :: อยู่กับม๊า

ไม้ฉาก :: 555 โอเคงั้นถึงแล้วโทรมานะ

ผม :: ครับ

ไม้ฉาก :: บ๊ายบายครับ



พอผมวางสายจากไม้ฉาก ม๊าก็หันมาถามผม

“ไม้โทรมาหรอ”

“อ่อครับ”
ผมตอบไปสั้นๆเพราะไม่รู้ว่าม๊าจะดุหรือว่าอะไรหรือป่าว

“อืม” ม๊าตอบแค่นี้แหละครับ


จนกลับมาถึงคอนโดม๊าก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ
แต่ขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง
ผมก็นั่งเล่นที่โซฟาหน้าทีวีรอสายจากไม้ฉาก

จนเกือบๆ ห้าทุ่มไม้ฉากก็โทรมาหา

ไม้ฉาก :: เดี๋ยวจะไปหาพ่อ นี้กำลังเตรียมของ

ผม :: อ้าวว ทำไมไปดึกอะ

ไม้ฉาก :: แม่เพิ่งทำงานเสร็จอะ

ผม :: ไม้ขับรถไปเองหรอ หรือให้คนขับรถขับไป

ไม้ฉาก :: ไม้ขับเองอะ ไปกับแม่กับไม้ที

ผม :: งั้นขับรถดีๆนะครับ

ไม้ฉาก :: แล้วพรุ่งนี้คุยกันนะปั้น

ผม :: อืมม ถึงแล้วส่งข้อความมาบอกด้วย

ไม้ฉาก :: ได้เลย ,, รักปั้นนะ

ผม :: รักมากๆเหมือนกัน ขับรถดีๆนะรู้ปะเนี้ย

ไม้ฉาก :: โอเคครับ รีบๆนอนนะ

ผม :: โอเคครับ

ไม้ฉาก :: บ๊ายบายครับ เดี๋ยวถึงแล้วจะส่งข้อความไปหา


เห้ออ ,, ไม้ฉากขับรถดึกๆแบบนี้ก็ห่วงมันเหมือนกันนะเนี้ย
เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นเช้าๆมาโทรหามันดีกว่า : )



เรื่องราวมันอาจจะดูเหมือนแม่กับม๊าของพวกเราเข้าใจง่ายๆ
แต่ใครจะรู้ละครับ .... ว่าการตัดสินใจบอกแม่กับม๊าในวันนี้
และการที่เค้าตอบรับมาง่ายๆแบบนี้
มันเปลี่ยนแปลงชีวิตพวกผม ... ไปแทบทุกอย่าง.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-08-2015 03:33:27
มาอัพตอนดึกๆ พอดีเพิ่งเคลียร์ที่บ้านเสร็จค่ะ : )
ตอนนี้มาต่อจากตอนที่แล้วนะค่ะ
ยังไงมีคำผิดตรงไหน สะดุดยังไงขออภัยด้วยน่ะ
แนะนำติชมได้เต็มที่เลยนะคะ
เจเปิดใจยินดีรับฟังค่าา ^__^

แล้วมาติดตามตอนหน้ากันน๊า
ฝันดีค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-08-2015 03:50:12
ในฐานะแม่นะ  ไม่รู้สิผิดปกติอ๊ะ สำหรับคนที่ผิดคำพูดกับลูกแบบแม่ไม้ หรือคนที่ซัดลูกกับแหนลูกจนเป็นแผลแบบแม่ปั้น   น่าจะมีแผนสูงไปกว่านั้น  บีมมี่เป็นเด็กรุ่นใหม่แต่การเข้ามาของบีมมี่จะทำให้ไม้เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? ขนาดเราคนอ่านยังตะหงิดๆใจชอบกลที่บีมมี่ซื้อเครื่องคิดเลขให้ปั้นแล้วก็ขอเบอร์มือถือ    คิดว่าสองแม่มีแผนสูงกว่านั้น ไม่ก็อาจจะคิดว่ารักวัยรุ่นหรือรักชองเพศที่สามไงก็ไม่ยืด

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-08-2015 04:14:31
ยังงายกานละนี่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-08-2015 08:26:01
 :mew5:    จ้ะ. ถ้าคิดว่าชะนีเปลี่ยนเกย์ได้ก็ทำไปเลยค่ะคุณแม่ๆ
สงสารแต่น้องบีม. สรุปก็เป็นเพียงเครื่องมือ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 52 ต่อ || P.31 || 2-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 06-08-2015 14:26:05
จะอัพเมื่อคืน แต่โดนแม่แย่งชิงคอมไปเล่นเกมส์เรียงเพชรราตรี 1001
แม่บอกว่า ..

แม่ :: เจไปอาบน้ำปะ เดี๋ยวแม่เล่นแป๊บเดียว
เจ :: อะเคแม่

อาบน้ำเสร็จมายืนกดดันแม่ต่อ
แม่ :: กินยายังอะ ไปกินยาก่อน เดี๋ยวจะจบเกมส์แล้ว
เจก็เดินไปกินยา หยอดยา เล่นกับแมวรอ


จนสี่ทุ่ม
เจ :: แม่ๆ เจขอใช้คอมบ้าง
แม่ :: แม่จะเล่นบ้างไม่ได้เลยหรือไง แล้วไม่สบายหายดีละหรอ
รีบไปนอนพักเลยนะ นอนดึกทุกวัน จะหายไหม


แล้วแม่ก็นั่งเล่นเกมส์ของแม่ต่อจนเที่ยงคืน ...

ไม่สามารถแย่งคืนมาได้จริงๆค่ะ ตอนนี้ใช้คอมที่ทำงานอัพก็ได้ 555
เดี๋ยวเจอกันช่วงบ่ายน๊าา :)
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-08-2015 23:20:29
Ch 53  แม่ของผม || ไม้ฉาก





“แม่ครับ  แม่พอจะมีเวลาคุยกับไม้หน่อยไหมครับ”
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จแล้ว ผมก็หันไปถามแม่ ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟา

“อื้ม มาสิ”
พอแม่พูดเสร็จ แม่ก็พับหนังสือพิมพ์วางไว้บนโต๊ะ
ก่อนจะบอกให้ไม้ทีไปเตรียมกระเป๋า เพื่อที่จะไปเรียนพิเศษ
ผมเดินเข้าไปนั่งโซฟาใกล้ๆกับแม่

“คือ ไม้จะบอกแม่นะครับ ว่าไม้คบกับปั้นสิบอยู่”
พอผมพูดจบ แม่นิ่งไปเลยครับ

เออคือ ,, ผมพูดตรงไปใช่ไหม?
ต้องอ้อมค้อมก่อนหรือป่าว?
คงไม่ต้องหรอกมั้งนะ ,, ผมว่าแม่เองก็คงรู้อยู่บ้างแล้วละ
ก็ตอนที่แม่ไปรอรับผมที่สนามบินกับพี่อุ้ม
ตอนนั้นใจผมนี้ไปละครับ โดนด่าแน่ๆ
แต่แปลกครับ แม่ไม่ด่าเลย
แถมยังพาผมไปวัด ไปทำบุญพร้อมๆกับครอบครัวพี่อุ้มด้วย
จะว่าแม่ไม่รู้ก็คงไม่ใช่ จดหมายลับจากปั้นสิบก็ไม่ได้ยากอะไร
ถ้าลองมองดีๆก็รู้ครับว่าเป็นจดหมายนัดให้มาเจอกัน
ผมว่าแม่ผมฉลาดอยู่นะ : )


“หึ พูดชัดถ้อยชัดคำดีจริงๆเลยนะภาคิน”
แม่หัวเราะในลำคอนิดหน่อย
เอาจริงๆ ผมไม่ชอบเสียงหัวเราะแบบนี้เลยครับ
มันดูฝืนๆ ดูแบบเหมือนมีเลศนัยบางอย่าง
แล้วมาชื่อเต็มยศขนาดนี้ ,, โกรธหนักชัวร์

“คือ ไม้ไม่อยากโกหกแม่ แล้วไม้ก็อยากไปไหนมาไหนกับปั้นแบบสบายใจ
ถ้าต้องมาคอยโกหกแม่ทุกๆครั้งที่อยากไปหาปั้น  อืมมม ไม้ว่ามันไม่ใช่อะครับ
แม่สอนไม้มาตลอดว่า อย่าเป็นเด็กขี้โกหก เพราะถ้าเราโกหกไปแล้ว 1 ครั้ง
ต่อจากนั้นถึงจะพูดความจริงแค่ไหนก็ไม่มีใครมาเชื่อเรา  ไม้เชื่อในคำสอนของแม่ทุกอย่างครับ
 ไม้เลยอยากบอกแม่ อยากให้แม่รับรู้ว่าตอนนี้ไม้คบกันปั้นอยู่ครับ”

ผมตอบแม่ไปด้วยเสียงที่มั่นคงชัดเจนครับ
ไม่มีเสียงสั่นเพราะกลัว ถึงแม้ตอนนี้จะกลัวอยู่จริงๆก็ตามเถอะ T^T

“แค่จะบอกให้แม่รับรู้  ก็หมายความว่าแม่ไม่จำเป็นจะต้องเข้าใจในสิ่งที่ไม้เป็นก็ได้ใช่ไหม”
แม่ตอบเสร็จก็หันมามองหน้าผม …
สายตาแม่ตอนนี้เอาจริงๆนะ จ้องเด็กที่ไหนก็ร้องไห้อะ
ขนาดผมยังอยากจะหลบสายตาเลย

“อยากให้แม่เข้าใจด้วยครับ”

“ไม้ฉาก .. รู้ไหมว่าแม่คาดหวังอะไรในตัวเราบ้าง”

“ทราบครับ”

“ที่ทราบนะ ทราบอะไรบ้าง ตอบแม่มาสิ”

ถามเสียงแบบนี้ ,, ก็คงต้องตอบใช่ไหม??

“แม่อยากให้ไม้รับราชการ แม่อยากให้ไม้เป็นคนเก่ง เป็นคนดี
แม่อยากให้ไม้เชื่อฟังแม่ ทำตามที่แม่สั่งทุกอย่าง แม่อยากให้ไม้เป็นพี่ชายที่ดีของที
และแม่อยากให้ไม้มีครอบครัวที่สมบูรณ์ มีเมียมีลูก”

ผมหยุดพูดก่อนจะมองหน้าแม่อีกครั้ง

“แม่ต้องการแบบนี้ใช่ไหมครับ”


“ใช่ แม่ต้องการแบบที่ไม้พูด ไม้ก็รู้ดีทุกอย่าง ทำไมไม้ยังเลือกที่จะขัดใจแม่”
แม่พูดเสียงเรียบๆครับ ไม่ได้มีเสียงโวยวาย
แต่แม่แสดงออกทางสีหน้าแทนทุกอย่างครับ
ตอนนี้รู้สึกเหมือนว่าเสียงผมจะหายไป
รู้สึกหัวใจมันโหวงๆ แปลกๆ

“ไม้ทำให้แม่ได้ทุกอย่างครับ แต่ตอนนี้ไม้รักปั้น แม่ก็รู้จักปั้น รู้จักครอบครัวปั้น
เค้าก็ดีนะครับ ครอบครัวเค้าก็พร้อมและเทียบเท่าบ้านเราทุกอย่าง
ปั้นก็เรียนเก่ง มารยาทก็ดี แม่ก็เคยชอบปั้นไม่ใช่หรอครับ ทำไมตอนนี้แม่ถึงไม่ยอมให้ผมคบกับปั้นละ”

เมื่อก่อนปั้นนี้เหมือนลูกรักของแม่เลยครับ 
ถ้าพวกผมรวมกลุ่มกันทีไร ปั้นสิบจะเป็นลูกรักที่แม่ต้องหาขนมมาแบ่งไว้ให้
เพราะมันจะแย่งขนมพวกผมไม่ทัน

“ใช่ แม่ชอบปั้นสิบ แม่ชอบครอบครัวปั้นสิบ เค้าพร้อมทุกอย่างทั้งฐานะ ชาติตระกูล และการศึกษา 
แต่ปั้นสิบเป็นเมียที่ดีไม่ได้ และปั้นสิบไม่สามารถคลอดหลานให้แม่ได้ ...
ปั้นสิบเป็นผู้ชายนะไม้ เป็นเหมือนไม้ฉากทุกอย่าง  ตรงไหนหรอไม้? ที่ไม้อยากให้แม่เข้าใจ”



เพราะปั้นสิบเป็นผู้ชาย ,, ทุกอย่างที่ปั้นสิบมี จึงเท่ากับศูนย์ใช่ไหมครับแม่?



“แม่อยากให้ไม้พูดว่า ,, แม่ครับ ไม้เป็นเกย์ .. แบบนี้ใช่ไหมครับ
แม่ถึงจะเข้าใจว่าทำไมไม้ถึงชอบปั้นสิบ ทั้งๆที่ปั้นสิบเป็นผู้ชาย”

“ไม้ฉาก!!!! อย่าพูดคำนี้ให้แม่ได้ยินนะ ,, แกไม่ใช่เกย์ และจะไม่มีวันเป็น!!”

ในที่สุด แม่ก็ระงับอารมณ์ไม่ได้ เผลอขึ้นเสียงใส่ผมจนได้ครับ

“ครับ ไม้ไม่ใช่เกย์ ปั้นสิบก็ไม่ใช่เกย์ แต่แค่ตอนนี้พวกผม 2 คนรักกัน
อนาคตผมไม่รู้ครับ แม่เข้าใจไม้เถอะ ไม้ทำเพื่อแม่ได้ทุกอย่างจริงๆ นะครับแม่
ไม้รักแม่ ไม้รักพ่อ และรักทีมากเหมือนเดิมทุกอย่าง ,, แต่ตอนนี้ไม้รักปั้นด้วย แม่เปิดใจให้ไม้นะครับ”

อึดอัด อยากร้องไห้มากครับ ,, เหมือนยิ่งผมอธิบายไปมากแค่ไหน
แม่ก็ไม่ยอมเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นซะที T__T



แม่เงียบไปสักพักก็เอื้อมมือมาจับมือผม

“เอาละไม้ฉาก แม่อาจจะยอมรับตอนนี้ไม่ได้
ไม้ให้เวลาแม่หน่อยละกันนะ แม่จะพยายามเข้าใจเรื่องของไม้กับปั้น”



ห๊ะ ,, ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม??


“แม่ เออคือ แม่พูดจริงๆใช่ไหมครับ”

“อืมม แม่พูดจริงๆ แม่จะพยายามเข้าใจ ไม้อย่าเพิ่งเร่งรัดอะไรแม่เลยนะ ให้เวลาแม่ด้วย”

“ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับ ไม้เชื่อว่าแม่ต้องรักปั้นแน่ๆ “

ผมพูดเสร็จก็ขยับไปกอดเอวแม่ไว้เลยครับ
เย้ ,,, ในที่สุดแม่ก็ยอมที่จะเข้าใจแล้ว


“แม่ครับๆ งั้นถ้าไปกรุงเทพไปนอนที่ห้องปั้นกันนะครับ”

ผมเงยหน้ามามองหน้าแม่ แต่ก็ยังกอดเอวแม่ไว้

“จ๊ะ แต่ถ้าไม้จะไปเที่ยวหาปั้นก่อน ก็อย่าลืมซื้อผลไม้เข้าไปฝากป๊าม๊าของปั้นด้วยละ
ไปรบกวนเค้าบ่อยๆ เกรงใจเค้านะ”

แม่พูดเสร็จก็ยิ้มให้ผม  แล้วยังเอามือมาลูบหัวของผมด้วย  >///////<


“แม่จะให้ไม้ไปหาปั้นได้หรอครับ? แม่พูดจริงๆนะ”

เห้ยยย แม่โคตรน่ารักเลย ,,โอ้ยยยย คิดไม่ผิดแล้วที่บอกแม่ไปตรงๆ


“อืมม แม่ให้ไป แต่ไม้ต้องขับรถให้แม่ก่อนนะ คืนนี้แม่จะไปบ้านพ่อ แล้วไปโคราชกัน ถ้าทำธุระที่โคราชเสร็จแล้ว
ไม้จะไปอยู่กับปั้น จนถึงวันรายงานตัวเลยก็ได้  เดี๋ยววันรายงานตัวเข้าโรงเรียน พ่อกับแม่จะตามไป”


นาทีนี้บอกได้เลยครับว่าสุขใจมากๆ แม่ผมน่ารักมากๆครับ
ถึงแม่จะดุ จะบ่นผมมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแม่ก็เข้าใจผม : )



พอคุยกับแม่เสร็จ แม่ก็ขอตัวไปทำธุระข้างนอก และพาไม้ทีไปเรียนพิเศษ
ผมก็เลยไปเก็บหนังสือเรียนลงกล่อง เพื่อที่จะเอาไปเก็บไว้ที่ห้องหนังสือ
เผื่อไม้ทีจะเรียนเหมือนผม
พอเก็บหนังสือเสร็จก็โทรไปหาปั้นสิบ
แต่ดูเหมือนมันจะอยู่กับม๊าบนรถครับ 55555

พอผมเล่าเรื่องแม่ของผมให้มันฟัง
มันก็ยังแปลกใจที่แม่ผมยอมเข้าใจง่ายๆ
แล้วมันยังบอกอีกนะว่าม๊ามันก็แปลกๆเหมือนกัน แต่ไม่ทันได้ถามครับ
มันไม่สะดวกจะพูด เพราะอยู่กับม๊าบนรถ
ผมก็แกล้งๆจะให้มันบอกว่ารักผม 555555555
แต่มันไม่ยอมบอกครับ ผมก็ไม่อยากแกล้งมันละ
เดี๋ยวม๊ามันด่า


พอวางจากปั้นสิบเสร็จ ผมก็เตรียมเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
แบ่งเป็น 2 กระเป๋าเลยครับ กระเป๋าไปอยู่กับปั้นสิบ 1 กระเป๋า
แล้วกระเป๋าสำหรับไปธุระกับพ่อแม่ที่โคราชอีก 1 กระเป๋า

พอเตรียมของเสร็จแล้วก็มาเก็บของในห้องให้เข้าที่
เพราะผมเป็นคนที่ชอบเก็บของไว้ที่เดิมครับ ไม่ชอบให้ใครมาหยิบจับของๆผมไป
เดี๋ยวคืนนี้จะเดินทางแล้วด้วย แล้วอีกหลายเดือนกว่าจะกลับมาบ้าน

กว่าจะทำอะไรเสร็จแม่ก็กลับมาพอดีครับ เลยไม่ได้โทรหาปั้นสิบ
จะได้โทรหาปั้นสิบอีกทีก็ 5 ทุ่มละครับ
แต่ก็แค่ได้บอกมันว่าจะไปหาพ่อ แล้วให้มันนอนก่อนได้เลย
มันก็ยังกำชับอีกด้วยว่า ถึงแล้วให้ส่ง SMS ไปบอก
แล้วบอกให้ผมขับรถดีๆ เดินทางปลอดภัย
เอาจริงๆอยากคุยอีก ,, คิดถึงมันมากกกกก
แต่เดี๋ยวรอก็ได้ครับ อีกไม่กี่วันก็จะได้อยู่กับมันแล้ว ^///////^


คืนนั้นผมมาถึงบ้านพ่อเกือบๆ ตี 3
ส่ง SMS รายงานตัวเสร็จแล้วผมก็นอนหลับเลยครับ
วันนี้ทั้งเก็บของ ทั้งขับรถ เพลียมากๆ


ตื่นมาอีกที 7 โมงเช้า แม่ปลุกให้รีบไปอาบน้ำ
เพราะจะเดินทางกันแล้ว
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้ว กำลังว่าจะลงไปทานข้าว
หันไปเห็นไม้ทียังนอนหลับอยู่เลยครับ
ไหนแม่บอกว่าจะเดินทาง????
ไอ้อ้วนทียังหลับอุตุอยู่เลย  - -‘


“แม่ครับ แม่ แม่ ทีมันยังไม่ตื่นเลย แม่จะไปแล้วหรอครับ”
ผมเดินลงมาหาแม่ ที่ตอนนี้นั่งดื่มกาแฟ และดูข่าวอยู่กับพ่อ

“ใช่ ทีไม่ไป มีแค่ไม้กับแม่ แล้วก็พ่อไป
เดี๋ยวทีจะอยู่กับคุณปู่คุณย่าที่นี้ เตรียมตัวเสร็จหรือยังละ”

“อ่อครับ ไม้ยังไม่ได้ทานข้าวเลยครับแม่”

พอตอบแม่เสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในห้องครัว แต่ห้องครัวไม่มีอะไรเลยครับ


“แม่ครับ แม่ไม่ได้ทำกับข้าวหรอครับ” ผมเดินออกมาหาแม่อีกรอบ

“แม่ไม่มีเวลาเตรียมนะ เราไปทานโจ้กที่ตลาดก็ได้ แล้วรีบไปรีบมาละไม้ฉาก”
แม่พูดเสร็จก็หันไปดูข่าวกับพ่อต่อ … เออคือ แม่ครับ แล้วแม่จะรีบผมทำไมละครับ - -‘


ผมขี่มอเตอร์ไซต์มากินโจ้กร้านเปา แน่นอนครับ เจ้ายูโรช่วยเปา กับแม่ของเปาเสริฟโจ้กอยู่

“อ้าวเห้ย มาได้ไงวะ” ยูโรหันมาเห็นผม มันก็ร้องทักครับ

“เออมาบ้านพ่อนะ เอาโจ้กใส่ไข่ที่หนึ่งนะเปา”
ผมหันไปสวัสดีแม่ของเปา แล้วก็สั่งโจ้ก

“โอเคไปนั่งรอได้เลย ยูกินพร้อมไม้ฉากเลยป่ะ”
ยูโรมันหันไปพยักหน้าให้กับเปา ก่อนจะเดินไปตักน้ำแล้วเดินมานั่งกับผม

“ไม่โดนแม่ด่าใช่ปะวะ” พอมันนั่งเก้าอี้ปุ๊บ ก็ถามถึงแม่ผมเลยครับ 555

“ไม่ด่าวะ แม่กูแปลกๆ” ผมหยิบน้ำมาดื่ม ก่อนจะหันไปมองหน้ามัน

“แปลกไงวะ แม่มึงมีปีกหรอ?” ดูมันสิครับ - -

“กวนตีนละนะ กูหมายถึงแม่กูอะเค้าดูแปลกๆ ไม่ด่ากูเรื่องไปเที่ยวกับปั้น
แล้วกูบอกว่ากูคบกับปั้นอยู่ เค้าก็ไม่ด่า แล้วนี้นะไปธุระกับเค้าเสร็จ
เค้าให้กูไปอยู่ กทม. กับปั้นก่อน จนกว่ากูจะไปรายงานตัวอะมึง”

“เห้ยยย แม่มึงผีเข้าแน่ๆไม้ฉาก”


“ผีบ้านพ่องงงสิครับ” พูดเสร็จผมก็ตบหัวยูโร
มันไม่ร้องเจ็บนะครับ  แต่มันหัวเราะ ..
สงสัยโดนเปาตีบ่อย มันเลยชินมือ 5555


“ไม้ กูว่านะแม่มึงอาจจะใจอ่อนแล้วก็ได้ แบบว่าไงอะ
ไม่รู้จะห้ามยังไงแล้วหรือป่าว”

เปาที่เอาโจ้กมาเสริฟก็เสนอความคิดเห็น
ซึ่งเอาจริงๆนะ เปายังดูมีความคิดกว่ายูโรครับ ไอ้นั่นมันติดจะเล่นซะเยอะไปหน่อย

“อืมม กูก็ขอให้เป็นแบบนั้นวะ” ผมรีบหยิบโจ้กมาทาน เพราะแม่บอกให้รีบกลับ

“เออแล้วนี้มึงจะย้ายไปขอนแก่นวันไหน” ผมกินไปคุยกับเปาไป
เพราะคิดว่าคุยกับยูโรคงจะได้ด่ากันก่อนจะคุยรู้เรื่องแน่ๆ

“ก็อาทิตย์หน้าแหละ เพราะอีก 3 อาทิตย์จะเปิดเทอมแล้วอะ”
เปาเห็นยูโรสำลักโจ้ก ก็ยื่นน้ำไปให้ดื่ม แล้วก็บ่นตามไปด้วย 5555

“ส่วนกูอะนะ ได้ภาคพิเศษที่เดียวกับมัน 5555 ไม่ต้องไปพิดโลกแล้วเว้ยย”
อ่อที่มันสำลักเมื่อกี้ เพราะมันรีบจะเล่าครับ 5555
ยูโรมันก็ตามเปาทุกที่จริงๆ
ขนาดว่าแอดมิดชั่นติด มน. มันยังไม่ไปเรียนเลยครับ
อิจฉาพวกมัน ได้อยู่บ้านเดียวกัน ช่วยกันทำงาน แล้วยังได้ไปเรียนที่เดียวกันอีก
และที่สำคัญพ่อแม่พวกมันเข้าใจครับ : )


“อืมมดีวะ ยังไงขอให้พวกมึงโชคดีนะเว้ยย แล้วยังไงถ้ากูรายงานตัวแล้วยังไม่ต้องเข้าโรงเรียน เดี๋ยวกูไปหาที่ขอนแก่น”
พอพูดจบผมก็หยิบเงินค่าโจ้กให้เปา ตอนแรกมันจะไม่รับครับ แต่ผมก็ยัดใส่มือมันจนได้
คือมากินบ่อยมาก แล้วมันก็ชอบให้กินฟรีตลอด

“รับๆไปเถอะ มึงอะให้พวกกูกินฟรีจนแม่มึงจะหมดตัวแล้ว”
เปามันหัวเราะนิดหนึ่งครับ ก่อนจะฟาดมือมาตีแขนผมซะดังเลย “เพี๊ยะ!!!”

“ปากมึงมงคลจริงๆนะ ร้านกูขายดีจะตาย ยังจะบอกว่าแม่กูจะหมดตัว รีบๆไปเลยมึง อิ่มแล้วก็ลุกไปเลย”
5555555 โดนมันไล่ละครับ
แต่มัน 2 คนนี้ปากพอๆกันจริงๆ รู้แล้วว่าทำไมอยู่ด้วยกันได้

“เออๆกูไปก่อนนะ แล้วยังไงเจอกัน โชคดีเว้ยๆ”
ผมโบกมือลายูโรกับเปา แล้วก็รีบขี่รถกลับบ้าน

กลับมาถึงแม่ก็บ่นนิดหน่อยครับที่ไปนานเกิน แต่พ่อก็ช่วยเบรกแม่ไม่ให้บ่นผม
แล้วก็พากันออกจากบ้านไปโคราช
ผมมาถึงโคราชเกือบๆเที่ยงครับ
ซึ่งเท่าที่พ่อบอกมาตอนเดินทาง
ว่ามาโคราชนี้ มาหาเพื่อนพ่อครับ เค้าได้สัมปทานเรื่องที่ดินของหลวง
แล้วจะให้พ่อผมช่วยจัดการเรื่องไม้ ต้นไม้
เค้าต้องตัดไม้ และบางต้นก็ต้องขุดเพื่อย้ายไปปลูกที่อื่น
ซึ่งพ่อผมเรียนจบด้านต้นไม้มาโดยตรงครับ
เค้าเลยโทรให้พ่อเข้ามาหา มาประเมินราคาค่าแรงต่างๆ


ตอนนี้พวกผมมาอยู่ในรีสอร์ทแห่งหนึ่งในโคราช
บรรยากาศดีมากๆครับ แต่ไม่ใช่รีสอร์ทที่ใหญ่อะไร เหมือนเป็นไร่ของครอบครัวมากกว่า

“อ้าวว ว่าไงเพื่อน ขับรถเหนื่อยไหม”
พอพวกผมจอดรถ ก็มีลุงคนหนึ่ง รูปร่างสูงใหญ่
ใส่แว่นตา ใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาว และกางเกงยีนส์เดินเข้ามาทักทายพ่อผม

“ไม่เหนื่อยๆ ไม่ได้ไกลมากเลย เป็นไงวะพล ไร่มึงอากาศดีมากเลยวะ วิวก็สวย”

“เรื่อยๆวะ นี้ก็เก็บเงินสะสมมาตั้งแต่เรียนจบ กว่าจะได้มาเลือดตาแทบกระเด็น 555
อ้าวว นั้นน้องหน่อยใช่ไหม ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ”


“กูก็มีเมียคนเดียวนี้แหละนะ ทักแบบนี้เมียกูได้ตบกูตายแน่ๆ” พ่อผมรีบร้องท้วงเลยครับ
555+ ก็แม่ผมเริ่มหันไปมองพ่อนิดๆละครับ ที่น้าพลเค้าถามว่านี้หน่อยใช่ไหม
คงประมาณคิดในใจว่า ไอ้แก่ ,, เคยพาสาวไหนมาหรือป่าว 555

“หน่อยก็คิดว่ามีสาวคนอื่นมาที่นี้กับพ่อตาไม้ก่อนหน้าหน่อยแล้วซะอีก”
แม่ยกมือไหว้ลุงพล ก่อนที่ลุงพลจะหัวเราะชอบใจ

“นี้ไม้ฉากสินะ หล่อเอาเรื่องนะเรา” ผมเลยหันไปยกมือสวัสดีลุงพลอีกครั้ง
ตอนลงรถมาผมยกมือไหว้ไปแล้วครับ แต่เหมือนลุงพลจะมองไม่เห็น

“เอาเรื่องมากเลยละ 555 “ พ่อผมตอบไปก็หัวเราะไป

“เข้าบ้านกันก่อนเถอะ อากาศเริ่มร้อนแล้ว”
ลุงพลพาผมกับพ่อและแม่เข้าไปในบ้าน
ผมยอมรับเลยครับ บ้านนี้สวยมาก ตกแต่งข้างในสวยมากจริงๆ แล้วไหนจะวิวตรงระเบียงอีก

“แล้วอรไปไหนวะ ทำไมไม่เห็นเลย” พ่อผมถามถึงน้าอร เมียของลุงพลครับ

“ไปรับยายหนูพิมที่ขนส่งในเมืองนะ ไม่ไหวๆเด็กสมัยนี้ ดื้อมาก ฉันละปวดหัวจริงๆ”

“บ่นเป็นคนแก่ไปได้ แกยังมีลูกสาวแค่คนเดียว ฉันนี้ลูกชาย 2 เลยนะ”
พ่อผมได้ทีครับอวดเลยว่ามีลูก 2

“แต่สมัยนี้ผู้หญิงเลี้ยงยาก ปล่อยไปไม่สนใจเดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อกลับมา
บางทีก็เอาแฟนแว้นซ์ๆกลับมาบ้าน โอ้ยยยย ฉันละนะยกหน้าที่ให้แม่อรคนเดียวเลย
ฉันหนีเข้าป่าเลยละ ไม่ไหวละ ฟังมันพูดทีนะ ฉันละอยากจะตีจริงๆ”

ลุงพลยังบ่นเรื่องลูกสาวต่อไปนิดหน่อย
ซึ่งในช่วงที่ลุงพลพูดเรื่องลูกสาว แม่ผมก็หันมามองหน้าผมเป็นระยะครับ
เหอๆ แม่จะนินทาอะไรผมครับบบบบ - -‘

“ลูกชายก็เหนื่อยคะพี่พล ยิ่ง 2 ไม้ไปอยู่กับหน่อยด้วย ยิ่งต้องบ่นมากเป็น 2 เท่า” แม่ผมเริ่มละครับ 55

“เออแม่ครับ ไม้ขอไปเดินตรงระบียงบ้านนะครับ” ผมขออนุญาตแม่ออกไปนั่งรับลมด้านนอก
ถ้ายังนั่งอยู่ สงสัยโดนแม่เผาจนหนังเกรียมแน่ๆ

“ไปสิลูก ลมเย็นกำลังดีเลยละ” ลุงพลยิ้ม แล้วบอกให้ผมออกไปนั่งรับลมได้
ผมเลยเดินออกมานั่งที่ระเบียงดูวิวข้างนอกแทน
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-08-2015 23:21:43
เออนี้ไม่ได้โทรหาปั้นเลยนิหว่า
ว่าแล้วก็หยิบมือถือมาโทรหาซะหน่อย ,, ยิ่งเตี้ยๆอยู่ เดี๋ยวคิดมากได้เตี้ยกว่าเดิมแน่ๆ 5555

ปั้นสิบ :: ฮัลโหลลลลล
5555 โหลยาวเลยนะไอ้เตี้ยเอ้ยยย!

ผม :: ทำไรอยู่

ปั้นสิบ :: นอนอะ

ผม :: ไม่สบายหรอ นี้มันก็บ่ายๆละนะ ทำไมยังนอนอยู่ละ

ปั้นสิบ :: ตื่นแต่เช้าแล้วละ ม๊าพาไปซื้อของเข้าห้อง จัดห้อง เพิ่งเสร็จเนี้ยแหละ เลยเข้ามานอน

555 โดนแม่ใช้ทำงานบ้านนี้เอง

ผม :: ดีแล้วๆ เดี๋ยวมะรืนนี้ไม้ไปหา ห้องจะได้สะอาดๆ

ปั้นสิบ :: เห้ยยมามะรืนหรอ เย้ ,, ,มาจริงๆนะมึง ห้ามโกหกนะ

เสียงร่าเริงเชียวนะมึง 5555

ผม :: อืมม ไปแน่นอน มีไรให้ปะละ

ปั้นสิบ :: หึ ไม่มี

ผม :: อุตส่าห์ไปหา ไม่ให้อะไรหน่อยหรอ

ปั้นสิบ :: ถ้าใช้คำว่าอุตส่าห์ ก็อย่ามาเลย หึหึหึ

อ้าวววว ,, กูพูดอะไรผิดวะ - -‘

ผม :: อะไรอะ โกรธอะไร กูพูดอะไรผิด อย่า หึหึ ดิ ไม่ชอบ

ปั้นสิบ :: ป่าวว จะนอนต่อละนะ แค่นี้นะ



แล้วมันก็วางสายใส่ผมครับ
เออคือ ,, ผมพูดอะไรผิดอะ?
ก็แค่กำลังจะอ้อนไหม?
แบบว่าอยากให้ตอบว่า มาสิจะให้กอด
มาสิจะหอมไรงี้ T^T
ทำไมไม่เป็นแบบที่คิดวะเนี้ยย ดันงอนใส่ผมอีก


ผมกำลังจะกดโทรกลับไปหาปั้นสิบ แต่แม่ผมกับน้าอรก็เดินเข้ามาหา


“ไม้ฉาก สวัสดีน้าอรเค้าสิลูก”

“สวัสดีครับน้าอร”
น้าอรเดินเข้ามาโอบกอดผม แล้วก็ผละออกไป

“หล่อมากเลยตาไม้ฉาก พี่หน่อยคะ เราไม่ได้เจอกันนานจนลูกเราโตขนาดนี้แล้วหรอเนี้ย เด็กสมัยนี้โตไวจริงๆคะ”
น้าอรหันไปคุยกับแม่ผมต่อ

“ใช่ค่ะ โตไว และเลี้ยงยากด้วย”

“ท่าทางไม้ฉากจะไม่ดื้อนะคะ ดูกิริยามารยาทแล้ว อรละชื่นชมพี่หน่อยจริงๆคะ
เลี้ยงลูกชายได้สงบนิ่ง สุขุม มากๆเลย ผิดกับยายหนูพิมของอร
อ้าวว แล้วนี้ไปไหนแล้ว บอกให้เดินตามมาแท้ๆ พี่หน่อยดูสิค่ะ จะไม่ให้อรโมโหได้ยังไง”

น้าอรหันไปมองรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของยายหนูพิม

“เดี๋ยวพี่หน่อยรอสักครู่นะค่ะ  อรขอเดินไปตามยายหนูพิมก่อน”
พูดเสร็จน้าอรก็เดินเข้าไปในบ้าน แม่ก็เลยเดินเข้ามานั่งข้างๆผม

“พ่อกับลุงพลไปดูที่นะ พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านไวๆ “
แม่หันมาตอบผม ก่อนจะนั่งนิ่งมองเหม่อออกไปข้างนอก
สักพักน้าอรก็เดินเข้ามา พร้อมๆกับเด็กผู้หญิง น่าจะวัย 16-17

“นี้พี่ไม้ฉาก สวัสดีพี่เค้าสิยายหนูพิม”
ยายหนูพิมยกมือขึ้นสวัสดีผม ก่อนจะเดินไปนั่งตรงที่นั่งว่างๆ
แล้วหยิบมือถือมาเล่นต่อ

“พี่หน่อยดูสิค่ะ แล้วจะบอกให้อรใจเย็นกับลูกได้ยังไง”
น้าอรเริ่มบ่นอีกละครับ จริงๆผมก็พอเข้าใจน้าอรนะ
เพราะยายหนูพิมทำท่าทางไม่สนใจคนรอบข้างเลยครับ
แม่ผมเห็นท่าทางของน้าอรแล้วว่าคงไม่สงบแน่ๆ เลยพาน้าอรเข้าไปคุยในบ้าน

“ไม้ฉาก นั่งคุยกับน้องพิมไปนะ แม่กับน้าอรจะไปเตรียมอาหารเย็น”
ผมหันไปตอบรับแม่ ก่อนจะมองออกไปตรงที่น้องพิมนั่ง
สักพักน้องพิมก็หันมามองหน้าผม

“ไปได้ซะที เห้อออ พี่ไม่เบื่อหรอ ที่แม่บ่นขนาดนี้อะ”
น้องพิมเก็บมือถือลง แล้วหันมาคุยกับผม

“ไม่เบื่อหรอก เพราะที่แม่เค้าบ่นไปก็เพราะเราทำผิดจริงๆ

“เหอะ ผิดตรงไหน พี่นี้น่าเบื่อกว่าที่คิดนะ”

น้องพิมทำหน้าเบื่อๆใส่ผม ก่อนจะหยิบมือถือมาเล่นต่อ

“ผิดตรงที่พิมไม่สนใจในสิ่งที่แม่พูดยังไงละ
อีกอย่างนะพิมอยู่กับวิวสวยๆแบบนี้ น่าจะอารมณ์ดีๆสิ
ทำไมทำท่าทางเบื่อหน่ายชีวิตขนาดนั้นละ”
ผมหันไปถามน้องพิม
ที่ตอนนี้กำลังนั่งจิ้มๆมือถือ

“ผู้ชายน่าเบื่อจัง พี่ดูสิ พิมบอกว่าพิมกลับบ้านๆ มันไม่เชื่อพิม ชวนพิมทะเลาะอีกละ”
พิมพูดเสร็จก็เดินเข้ามาหาผม แล้วยื่นมือถือให้ดู
สงสัยทะเลาะกับแฟนครับ ผมไม่ได้อ่านตามที่พิมบอก แต่หยิบมือถือพิมมาเก็บไว้

“ก็อย่าเพิ่งคุยกัน คนอารมณ์ร้อนๆคุยกัน คุยยังไงก็ไม่เข้าใจหรอก”

“อ้าวพี่ เอามือถือพิมมา เดี๋ยวพอพิมไม่ตอบ มันก็โทรมาหาเรื่องพิมอีก พิมรำคาญ”

พิมพูดจบก็แย่งมือถือคืนไปครับ
คนเราก็แปลกนะ รู้ว่ายังไงต้องทะเลาะ ก็ยังจะคุยด้วย
ผมว่าเงียบๆไปก่อน พอใจเย็นค่อยมาอธิบายกันไม่ดีกว่าหรอ?
ปากบอกว่ารำคาญว่าเบื่อ แต่ก็ยังคุยต่อ - -‘
ผมไม่เข้าใจเลยครับ


ผมนั่งมองพิมที่ทำหน้าหงุดหงิด บางทีก็น้ำตาคลอ ไปเกือบ 30 นาที
เอาจริงๆนะเด็กคนนี้นั่งบังวิว นั่งบังธรรมชาติตรงหน้าผมมาก - -‘


“โอ้ยยยช่างมึงเถอะไม่สนใจแล้ว”
พิมโวยวายขึ้นมา ก่อนจะเหวี่ยงมือถือใส่กับผนังบ้าน

“อ้าววพิม ทำไมทำแบบนั้นละ มือถือมันแพงนะ”
ผมเดินไปเก็บมือถือพิมมาดู แต่มันพังไปละครับ
ไอโฟนกระแทกกับผนังอย่างแรง ไม่เหลือ - -‘

“พ่อพิมมีเงิน ช่างมันเถอะนะ”
พิมพูดแบบไม่แยแสครับ สงสัยจะทำพังไปหลายอัน

“เออพี่ชื่อพี่ไม้ฉากใช่ไหม พี่เรียนที่ไหนอะ”
เริ่มหันมาสนใจผมละครับ แต่ผมไม่ชอบ - -‘
พูดจาไม่เพราะ มารยาท กิริยาไม่ดี

“พี่เพิ่งสอบติดโรงเรียนนายสิบนะ”

“เห้ยย พี่เป็นตำรวจหรอ อร๊ายย เท่ห์อะพี่”

น้องพิมทำหน้าตื่นเต้นดีใจ  แล้ววิ่งมานั่งข้างๆผม

“เพื่อนพี่หล่อๆมีไหม? หล่อๆแบบพี่อะ”

“อืมม มีสิ หล่อๆแบบดารา หล่อๆน่ารักๆแบบเกาหลีๆก็มี”

ไนซ์ กับ พู่กันและจานสีครับ 555
ไนซ์มันดาราแน่นอน ส่วนเกาหลีๆให้พู่กันกับจานสีมันละกัน

“ขอเฟสเพื่อนพี่หน่อย อะอ้าวว มือถือพัง - -“
น้องพิมทำท่าหยิบมือถือขึ้นมา แต่คงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามือถือพัง 55555555

“ก็ทำพังเองเมื่อกี้ จำไม่ได้หรือไง”

“จำได้ดิพี่ โห้ยยย เซ็งเลยอะ ไม่เป็นไรเดี๋ยวคืนนี้พี่แอดเฟสหาพิมด้วยนะ”

คือเราเพิ่งเจอกันปะครับ ทำไมพูดจาเหมือนสนิทกัน - -‘

“อะครับๆ”
ผมก็ตอบตามมารยาทแค่นั้นแหละครับ
พรุ่งนี้มะรืนนี้ผมก็จะไปหาแฟนแล้ว : )

“พี่มีแฟนแล้วหรอ” อยู่ๆน้องพิมก็ถามขึ้นมา
ผมหันไปมองหน้าน้องพิม ก่อนจะยิ้มให้

“ครับมีแล้ว”

“หึ ว่าแล้วเชียว หล่อๆแบบพี่ไม่น่าจะเหลือ”

น้องพิมเบะปากใส่ผม ก่อนจะเดินหนีเข้าไปในบ้าน

เห้ออ ผมเข้าใจแล้วครับว่าทำไมน้าอร กับลุงพลถึงเครียด
ผมได้คุยได้เห็นแค่ไม่กี่นาที ผมยังเครียดเลย


วันนั้นพ่อกับลุงพลกลับเข้ามาบ้านเกือบๆ 2 ทุ่ม
แล้วก็นั่งคุยนั่งดื่มกันต่อจนเกือบๆ ตี 2 ถึงแยกย้ายกันไปพัก
ส่วนแม่กับน้าอรก็นั่งดูซีรี่เกาหลีด้วยกัน
แล้วก็คุยกันเรื่องลูกๆไปจนเกือบๆ 5 ทุ่มก็แยกย้ายกันไปพัก
น้องพิมไม่ได้ออกมาทานข้าวกับพวกผม
แต่ออกมาให้ผมจดชื่อเฟสให้ แล้วก็แอดเฟสผมมาจริงๆครับ


Pim Pim ::
แต๊งรับแอดค่ะพี่ไม้สุดหล่อ


เป็นข้อความแจ้งเตือนในเฟสครับ น้องพิมทักผมมา - -‘
แต่ผมไม่ได้ทักตอบครับ

คืนนั้นผมนอนกับแม่  และที่สำคัญไม่ได้ชาร์ตแบตครับ
แม่ไม่ยอมให้ชาร์ตในห้องพัก ผมเลยไม่ได้ตามไปง้อปั้นสิบเลย
เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยง้อก็ได้ : )



วันต่อมา

พ่อกับลุงพลคุยธุระกันต่อในห้องทำงาน แม่กับน้าอรพากันไปเดินดูสวนรอบๆบ้าน
ผมนั่งอ่านหนังสือรอครับ  ส่วนน้องพิม ผมไม่เห็นเลยครับ

จนเกือบๆเที่ยงครับ พ่อก็บอกให้ผมเตรียมตัวเอาของขึ้นรถ
ผมเก็บของขึ้นรถตามคำสั่งพ่อ
ส่วนพ่อแม่ผมก็กำลังพูดลากับลุงพลและน้าอร
พอผมเก็บของเสร็จก็เดินเข้าไปยืนข้างๆแม่

“โชคดีนะนายตำรวจ แล้วมาเที่ยวหาลุงอีกนะครับ” ลุงพลเอื้อมมือมาตบบ่าผม
ผมก็ยกมือสวัสดีลุงพล แล้วยิ้มตอบกลับไป

แล้วเราก็ออกเดินทางกันตอนบ่าย 2
ระหว่างนั่งมาในรถ พ่อก็บอกกับแม่เรื่องงานที่ทำร่วมกันกับลุงพล
ส่วนแม่ก็เล่าเรื่องที่น้าอรเล่าให้แม่ฟัง เรื่องน้องพิม เรื่องคนงาน เรื่องที่ทางต่างๆ
จน 1 ทุ่มครับพวกผมก็กลับมาถึงบ้าน

“ไม้ฉาก พรุ่งนี้จะไปกรุงเทพหรอ”
ระหว่างที่ผมกำลังขนของลงจากรถ
พ่อก็หันมาถามผม

“ครับพ่อ” ผมวางกระเป๋าลงแล้วหันไปคุยกับพ่อ

“อืมม วันที่ไม้เข้าโรงเรียนพ่ออาจจะไม่ได้ไปส่ง
แต่ยังไงก็ตั้งใจเรียนนะลูก ทำตัวดีๆ ที่ผ่านมามันดีอยู่แล้วละ
ขอให้รักษาความดีนั้นไว้ตลอดนะไม้”

พูดเสร็จพ่อก็ดึงผมเข้าไปกอด
ผมก็กอดพ่อกลับไป

“ครับพ่อ ไม้จะไม่ให้ทำให้พ่อเสียใจครับ”
พ่อยิ้มให้ผมนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป

ผมเก็บของทุกอย่างลงจากรถ แล้วขับรถไปเก็บ
ทำอะไรเสร็จหมดแล้วผมก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำ พักผ่อน

“แม่ครับ ไม้เอาของไปเก็บหมดแล้ว รถก็เก็บเข้าโรงรถแล้ว เดี๋ยวไม้ไปอาบน้ำนอนแล้วนะครับ”

แม่หันมามองผมนิดหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าให้ แล้วหันไปดูทีวีต่อ


ผมเดินขึ้นมาบนห้อง แล้วรีบชาร์ตแบต
ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ
พอแต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบโทรไปง้อแฟนเลยครับ
55555+ เดี๋ยวพรุ่งนี้มันไม่ยอมให้นอนด้วย >//////<

ผม :: ปั้น ปั้น ปั้นสิบ
มันรับสายแต่ไม่ยอมพูดครับ

ปั้นสิบ :: ว่ามา
เสียงมึงโหดมากกกไอ้เตี้ย

ผม :: งอนหรอ 55555555555

ปั้นสิบ :: ไม่ขำเว้ยย ทำไมเพิ่งโทรมา

ผม :: แบตหมดอะ นี้เพิ่งถึงบ้าน เลยเพิ่งได้ชาร์ต

ปั้นสิบ :: เหอๆ หรอ

อ้าวว ,, มันเป็นไรของมันวะ - -

ผม :: ปั้นเป็นไรครับ บอกไม้สิ

ปั้นสิบ :: สาวที่ไหนมาโพสให้ในเฟสอะ ดูยัง

ผม :: ก็บอกว่ามือถือแบตหมด จะรู้ได้ไงละ

ปั้นสิบ :: แล้วกดรับแอดได้ไง ตอบบบ

ปั้นสิบมึงเริ่มจะกวนตีนละนะ ..

ผม :: ก็กดแล้วก็ไม่ได้สนใจอะ แบตจะหมดอยู่กับแม่ด้วย ใครจะเล่นมือถือ

ปั้นสิบ :: อืมมมหรอออออ  ไปสอนอะไรคนที่ชื่อพิมมา เห็นมาขอบใจ
มาโพสให้เป็นสิบๆโพสเต็มหน้าวอลไปหมดละ แม่งงง หมั่นไส้วะมึง นิสัยเลวมาก

ผม :: เดี๋ยวๆดิ กูไม่ได้ทำไรเลยนะ พิมก็ลูกของเพื่อนพ่อกู

ปั้นสิบ :: แล้วมึงบอกกูยังว่าไปนอนบ้านที่มีผู้หญิงอะ???

ผม :: ไม่ได้บอก ก็เห็นว่ามันไม่สำคัญอะไรไง

ปั้นสิบ :: เออกูไม่สำคัญไง



ตู๊ดดด ตู๊ดดดด



เออแฟน .. แฟนเป็นไร??
มาอารมณ์หงุดหงิดใส่ กดวางสายใส่
นี้เริ่มตามอารมณ์ไม่ทันละนะครับไอ้เตี้ย TT
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-08-2015 23:24:05
มาแล้วจ๊า ,, อาการดีขึ้นแล้วจ๊า
หูติดเชื้อนี้หนักใช่เล่นนะคะ ปวดหูนี้ทรมานกว่าปวดท้องอีก
ตอนนี้สุขภาพพร้อมแล้วคะ :)


เอาตอนไม้ฉากมาฝากละนะ
อุ้ยยย มีสาวๆโผล่มาตั้ง 2 คน
จะวุ่นวาย จะยุ่งแค่ไหนกัน
จะป่วนแบบมายด์ไหม หรือยังไง
ติดตามอ่านตอนหน้านะคะ ^^

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆคำแนะนำนะคะ
และหากมีคำผิดยังไงเจต้องขออภัยด้วยน๊าา : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-08-2015 17:49:31
ได้แต่หวังว่าคงจะไม่มีเรื่องยุ่งๆ ตามมานะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-08-2015 17:59:23
รักทางไกลอะเนาะเด็กๆ ไหนจะพ่อแม่แปลกๆอีกไม่รู้วางแผนอะไรกันลับๆหรือเปล่า  :hao3:

ขอบคุณจ้า ดูแลสุขภาพด้วย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-08-2015 18:29:31
เมนนางไม่มาสินะ5555
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 11-08-2015 23:23:14
รุมกระหน่ำ พาซ้ำเติม เริ่มจะเยอะ
คิดไปเถอะ คิดจะแยก คนทั้งสอง
คิดหาสาว ให้ยาวไกล ไว้คู่ครอง
คิดจับจอง มองให้ลูก ผูกไม่คลาย

ถ้าเป็นหวัด คัดจมูก พาราแก้
ถ้าเป็นแผล แน่ด้วยยา ทาก็หาย
แต่เป็นเกย์ เร่หาสาว ให้ลูกชาย
แก้ให้ตาย จะหายหรือ คืออะไร
ฮ่าฮ่า


แต่งกลอนให้(ก่อน)วันแม่
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 12-08-2015 06:31:33
555  ไอ้เตี้ย 

 o13 o13
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 53 || P.32 || 10-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-08-2015 00:13:58
สวัสดีวันแม่ค่าา :)

สัมภาษณ์สองหนุ่มกันดีกว่าค่ะ

Q :: พูดถึงคุณแม่ให้ฟังหน่อยได้ไหมค่ะ?

ไม้ฉาก :: แม่ผมหรอครับ เป็นแม่ที่ค่อนข้างเจ้าระเบียบ  ชอบให้ทำตามกฎกติกาที่ตกลงกันไว้ ไม่ชอบให้คุยโทรศัพท์ ไม่ชอบให้ติดพวกโซเชียลเท่าไหร่ แล้วก็ชอบให้ใช้เวลาไปกับกีฬา ดนตรี ผมเรียนพิเศษหมดแทบทุกอย่างครับ เรียนกีฬา ไปแข่งกีฬา ไปเรียนดนตรี เล่นกีต้าร์ แล้วก็แม่ชอบให้ไปวัดครับ ถ้ามีวันหยุดยาวๆแม่ชอบให้ไปปฏิบัติธรรม  อืมมม .. ผมว่าแม่ผมน่ารักน่ะ เป็นแม่ที่ใส่ใจลูกมากๆ และอดทน ยอมทำให้ผมทุกอย่าง  ไปรับไปส่งทุกที่ที่ผมต้องไป ไปนั่งรอนานๆก็ไปครับ  ผมอยู่กับแม่ตลอดครับ เว้นระยะแค่ตอนที่ผมไปเรียน นอกนั้นผมกับแม่อยู่ด้วยกันตลอด

ปั้นสิบ :: ม๊าของผมก็คล้ายๆแม่ของไม้ฉากครับ ม๊าของผมใจดีครับ ไม่ค่อยห้ามอะไรมาก อยากเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนๆก็ให้ไป ไม่อยากเรียนพิเศษก็ไม่ต้องเรียน อยากกินอะไรก็จะพาไปกินครับ ไม่ค่อยตามเฝ้าผมเท่าไหร่ แต่ขอให้กลับบ้านตรงเวลา จะไปไหนให้บอกไม่ใช่หายไปเฉยๆ ส่วนเรื่องมือถือนี้อิสระครับ เล่นได้เต็มที่ ม๊าผมเล่นเฟสด้วยครับ บางทีก็มาเม้นต์แซวๆผมในบางโพสที่ผมโพสไป



Q :: แล้วเคยโดนคุณแม่ตีกันไหมค่ะ?

ไม้ฉาก :: ไม่เคยครับ แม่ผมจะบอกเหตุผลมากกว่า แล้วจะมึนตึงใส่ 555+

ปั้นสิบ :: ใช่ๆ ไม่ตีครับ ม๊าบอกสมัยนี้คุยด้วยเหตุผลดีกว่า



Q:: โอเคที่พูดมาคือแม่ตอนที่ยังไม่ทราบเรื่องที่ไม้ฉากปั้นสิบคบกันใช่ไหม  แล้วตอนนี้ละแม่เป็นยังไงบ้าง

ไม้ฉาก :: อืมม ก็ยังเป็นแม่ที่ยังทำทุกๆอย่างเพื่อความมั่นคงในชีวิตผมในอนาคตข้างหน้า

ปั้นสิบ :: ครับ ก็คงคล้ายๆกัน ม๊าก็ยังคงเป็นม๊าคนเดิม ถึงจะไม่ยิ้มแบบก่อนๆ แต่ม๊าก็ยังเป็นม๊าที่คิดถึงอนาคตของผม .... ครับ


Q:: เออคือ .. พี่ถามอะไรผิดไหม?? งั้นเอาคำถามนี้ละกันนะ
ถ้าแม่บอกให้ไม้กับปั้นเลิกกันละ  เลือกได้แค่จะเลือกแม่ หรือ แฟน
เราจะเลือกอะไร


ไม้ฉาก :: เอ๊ะ ,, ปั้น เดี๋ยวมีธุระต่อใช่ไหม เราต้องไปซื้อของใช้เข้าห้องนิ

ปั้นสิบ :: อืมม นั้นดิ งั้นไปเลยไหม

ไม้ฉาก :: ไปกันเหอะ .. เออพี่ครับ กลับละนะครับ สวัสดีครับ

ปั้นสิบ :: บายยยย


/// แล้วก็เดินจากไป โดยไม่หันกลับมามองอีกเลย  5555+





แต่เจเชื่อนะคะ ,, ว่าแม่ทุกคนรักลูกของตัวเองแน่นอน
อาจจะคิดแทนลูกไปบ้าง แต่ทุกสิ่งที่แม่ทำ .. แม่ทำเพื่อลูกจริงๆค่าา


ขอให้คุณแม่ทุกๆคนสุขภาพแข็งแรงนะค่าา :)
สุขสันต์วันแม่ค่ะ




ปล. อัพพรุ่งนี้นะคะ



ด้วยรัก.
mynameis.
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-08-2015 22:30:55
Ch 54  ก่อนวันพรุ่งนี้ ... || ไม้ฉาก



ตื่นเช้ามาผมก็รีบนั่งรถเข้ากรุงเทพเลยครับ
แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่บอกว่าอีก 3 วันแม่จะตามมาหา
ระหว่างนั่งรถทัวร์เข้ากรุงเทพ ผมก็กดโทรหาปั้นสิบ
แต่มันก็ยังปิดเครื่องเหมือนเดิม - -
โกรธอะไรขนาดนี้ครับแฟนนนนน ,, โอ้ยย ยัง งง อยู่เลยว่าทำอะไรผิด
เห้อออ  ,, พูดอะไรก็ผิดตลอดเลยจริงๆ
เดี๋ยวเหอะนะ ขอให้ได้เจอก่อนเถอะ ,, จะทำให้งอนต่อไม่ได้เลยละ ^__^


ผมเลยเปิดเฟสดูว่าปั้นสิบโพสอะไรบ้างไหม
คือ ปกติผมจะไม่เปิดเน็ตครับ ถึงจะจ่ายรายเดือนแล้วก็เถอะ
แต่แม่บอกว่าถ้าเปิดเน็ตไว้ตลอดจะทำให้สัญญาณมือถือของเราไม่ดี
ทำให้คนโทรเข้ามาหาไม่ติด ผมเลยไม่ค่อยเปิดทิ้งไว้ครับ

พอเปิดเน็ตเท่านั้นแหละ ,, แจ้งเตือนเข้ามาเพียบ
แต่มีเฉพาะของเฟสนะครับ  ผมยังไม่ได้เล่นไลน์ 555+
มีแต่แจ้งเตือนมาจากของน้องพิม แล้วก็ปั้นสิบที่มาถูกใจทุกโพสที่น้องพิมโพส - -‘


Pim Pim ::
กลับแล้วก็ไม่บอกอะ

Pim Pim ::
แล้วมาหาพิมอีกนะคะพี่ไม้



แล้วก็อีกเยอะครับ ,, ซึ่งทุกอันพิมโพสหน้าวอลเลย ไม่ได้แชตเฟสมาคุย
ก็ไม่แปลกใจแล้วครับ ทำไมปั้นสิบถึงโกรธ 55555

ผมเลยกดไปดูที่หน้าเฟสของปั้นสิบบ้าง
มันโพสมาแค่อันเดียวครับ แต่ทำให้ผมอดจะขำออกมาไม่ได้ 55555



ปั้นสิบ สิตางค์ ::
เกลียดตัวเองชิบหายยยย ,, ทำไมอ่อนแอแบบนี้วะ?
แล้วคนอีกคนอะ มันจะรู้ไหมว่ากูรอมันอธิบายเรื่องบางเรื่องอยู่
ไม่รู้มีมือถือไว้อวดชาวบ้านหรือไง? ไม่โทรมาหา ติดต่อไม่ได้
มีเฟสก็เสือกไม่เล่น แล้วปล่อยให้ใครไม่รู้มาโพสเต็มหน้าวอล

แคร์กูบ้างไหม??
โอ้ยยยยย !!!



พี่ปั้นของผมจัดเต็มครับ 555555555
แล้วคือคอมเมนต์ของพวกเพื่อนๆผมนี้ฮากว่าครับ


Niceboy ‘ :: ยังว่างๆอยู่นะจ๊า 555 ถ้าผัวไม่รัก ทักแชตมา

Y u R o r o :: หงุดหงิดมีรอบเดือนหรอครับ ใส่แบบมีปีกไหมพี่จะไปซื้อให้

จ. จ า น :: ต้องจุดธูปเรียกมัน หรือไม่ก็ส่งกระแสจิตเอาอะ รับรองมันจะรีบติดต่อมา

พี่พู่สุดหล่อ :: กูว่ามีคนอื่นชัวร์ มันนอกใจมึงแน่ๆ อันนี้กูสัมผัสได้เลยละ ว่ามันมีชู้ 
(สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา)



ดูพวกมันแต่ละตัว ,, ช่วยปั้นสิบได้เยอะเลยนะ - -‘
ผมเลยตอบกลับไปบ้างครับ



ภาคิน ตระกูลไม้ :: ตอนนี้จะถึง กทม. แล้ว ไปที่คอนโดไม่เป็น ไม่รู้จักทาง
เงินเอามาไม่พอค่ารถกลับบ้านด้วย แบตมือถือก็จะหมด อยากกอดแฟน อยากกินข้าวกับแฟน
อดนอนมาหลายคืน เหมือนจะไม่สบาย ปวดหัว มึนๆไงไม่รู้ สงสัยต้องนอนรอให้แม่มารับอยู่หมอชิตแน่ๆ
กว่าแม่จะตามมารับไม่รู้จะทำยังไงเลย ไข้จะขึ้นไหม? อืมมมม ไอตลอดเลยอะ เจ็บคอ T^T



แล้วก็อมยิ้มนิดๆกับข้อความที่ตัวเองตอบไป มาลองวัดใจกันดู ,,
ว่ามันจะอ่านไหม หรือจะโทรมาหาผมไหม 5555
แต่ยูโรมันมาตอบเม้นต์แล้วครับ 5555

Y u R o r o :: มาเหนือเลยครับ กูยอม ./|\.

5555555555555555555  แล้วเตี้ยของพี่จะยอมไหมครับ?
ผมปิดสัญญาณเน็ตแล้วก็นั่งรอเวลาต่อไป อีกไม่กี่ชั่วโมงจะถึง กทม. ละ
เตี้ยครับบ ,, ยกโทษให้พี่ด้วยนะ 555 ติดต่อมาเถอะ
ถ้าไม่ติดว่าคนบนรถเยอะ แล้วผมนั่งหน้าด้วยแล้วนะ
จะเอามือถือมายกขึ้นไหว้ บนบานศาลกล่าว
ให้ปั้นสิบโทรมาหาแล้วครับ 555+



ผมมาถึง กทม. เกือบหนึ่งทุ่มครับ นั่งรถเกือบ 9 ชั่วโมง T^T
ปั้นสิบก็ไม่โทรมาหาครับ ไม่มีมาแม้แต่สายเดียว
เห้ออ ,, งอนไรเยอะแยะวะเนี้ยย
แล้วเอาไงต่อดีละ ,, จะไปหามันเลย หรือจะรอให้มันง้อดี?
ผมเดินลงมาจากรถทัวร์ แล้วก็ยังยืนคิดอยู่ว่าจะเอาไงต่อดี

“บอกว่าลงหมอชิต .. นี้เค้าเรียกหมอชิตหรือไง?”

เสียงนี้มัน ….
ผมรีบหันไปดูเลยครับ ,, ปั้นสิบมารอรับ >/////<
แต่ทำไมทำหน้าบึ้งจังละ 555+


“ทำไมไม่โทรมาหาอะ?”
ผมเดินเข้าไปขยี้ผมของปั้นสิบเล่น ตอนนี้ผมมันเริ่มยาวละครับ

“แล้วทำไมมึงไม่โทรมา ต้องรอกูโทรหาตลอดเลยหรือไงละ”
มันปัดมือผมออก แล้วก็ทำหน้าบึ้งๆใส่ผม
หึหึ ยังไงก็น่ารักกก 555555+
แต่เริ่มหมั่นไส้ละครับ

“ก็โทรแล้วมึงปิดเครื่องอะ” คราวนี้ผมดึงแก้มมันเลยครับ 555  ทำหน้าบึ้งดีนัก ,,

“โอ้ยยจะดึงทำไม มันเจ็บ” มันรีบเอามือมาจับแก้ม แล้วผลักไหล่ผม

“ก็ทำหน้าให้มันดีๆหน่อย ทำหน้าบึ้งอยู่ได้ เมื่อยแก้มไหมละ”
ยิ่งมันด่า ผมก็ยิ่งขำครับ 555

“ทำตัวดีนักนิ หึ ไหนบอกไม่สบายไง ยังทำหน้าระรื่นอยู่เลย” เอาแล้วไง ,, หาเรื่องละไง 555

“ก็เพิ่งลงรถ แอร์มันเย็น ตัวก็ยังเย็นดิ แล้วอีกอย่างนะเห็นหน้าปั้นแล้วด้วย เลยสดชื่นไง”
ผมนี้ยิ้มไว้ก่อนครับ ยิ้มอ้อนไว้ก่อนเลย

“แถได้ตลอดอะนะ  จะไปยังอะ แล้วทำไมเอาเงินมาน้อย ปกติมึงมีเงินในบัญชีตลอดนิ แม่ยึดหรอ?”

“กดมาน้อย ที่เหลือก็ยังอยู่ในบัญชี แม่ไม่ได้ยึด  ATM อยู่ในกระเป๋าตังค์นี้แหละ”

ผมพูดเสร็จก็ดึงแขนปั้นสิบให้เดินไปที่อื่น เพราะตรงนี้กลิ่นควันรถมันเยอะ

“อ่ออ นี้กูลืมคิดไปได้ไงวะ ว่ามึงจะมาได้ไงถ้าไม่มีเงิน แม่งงงง ,, ไม่น่ามารอรับเลยวะ”
ปั้นสิบบ่นไปก็ทำหน้าบึ้งใส่ผมไปด้วย 555+

“ห่วงกูก็บอกเถอะนะ นี้มารอนานยัง หิวข้าวไหม? “
ผมอยากจะกอดมันใจจะขาด ทำตัวแม่งงง น่ารักมากกก >////<

“มาตั้งแต่หกโมงละ วนไปหมอชิต วนมารอที่นี้อีก หิวจะตายละเนี้ย”
คือ บริษัทรถที่ผมนั่งมาเป็นของเอกชนครับ มันจะจอดอีกทีที่ไม่ใช่หมอชิต

“โอเคๆ งั้นไปทานข้าวกัน ไม้เลี้ยงเองนะ อย่าทำหน้าบึ้งดิ ยิ้มให้หน่อย ยังไม่เห็นปั้นยิ้มให้เลยอะ”
ผมหยุดเดินแล้วยืนจ้องหน้าปั้นสิบ มันก็ไม่ยอมยิ้มครับ

“ใครจะยิ้มสวยแบบน้องพิมละ เหอๆ”

พูดเสร็จมันก็เดินนำหน้าผมไปเรียกแท็กซี่เลยครับ
พอขึ้นมาบนแท็กซี่ได้ ปั้นสิบก็บอกทางไปคอนโด

“หึงหรอ?” ผมถามปั้นสิบที่นั่งเงียบๆมาตั้งแต่ขึ้นรถละครับ

“อือ ได้ไหมละ มีสิทธิ์หรือป่าวละ?”
โอ้ยยยยยยย ,, มันตอบแล้วทำเสียงเบาๆ
คือแบบ ถ้าไม่ติดว่านั่งแท็กซี่นะ จะดึงมันมากอดแน่นๆเลยครับ

“มีสิ หึงได้เลย แต่จริงๆแล้วนะกูก็รักมึงคนเดียวนะ มีมึงแค่คนเดียวด้วย ไม่ต้องคิดว่ากูจะมีใครหรอก”
ผมพูดเสร็จก็เอื้อมมือไปจับมือมันไว้
ปั้นสิบหันไปมองนอกหน้าต่าง
แต่ก็ยอมให้ผมจับมือไปจนถึงคอนโดเลยครับ


พอลงจากแท็กซี่  ปั้นสิบก็เดินเข้าไปในคอนโด
แต่ผมเรียกปั้นสิบไว้ก่อน

“ปั้นๆ ยังไม่ได้ทานข้าวเลย ไปทานข้าวก่อนดิ ไหนบอกว่าหิวไง”

“กูเตรียมไว้รอมึงตั้งแต่เช้าละ ขึ้นห้องเถอะเดี๋ยวไปอุ่นข้าวให้”

พูดเสร็จมันก็รีบเดินนำผมเข้าไปในคอนโดเลยครับ
5555 แล้วทำเป็นงอน เป็นหน้าบึ้งใส่
แต่ก็เตรียมกับข้าวรอเนี้ยนะ ,, หึหึ ทำไมมึงน่ารักวะ ^//////^


พอเดินขึ้นมาบนห้อง ,, ปั้นสิบมันก็แยกไปที่ห้องครัว
ผมเลยเดินเข้ามาเก็บของในห้องคุมะของผม
ปั้นสิบเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้แล้วครับ เป็นลายคุมะลายใหม่
หื้มมม ,, หอมน้ำยาปรับผ้านุ่มด้วย กลิ่นเดียวกับของปั้นสิบเลย
คือ มันใช้ยี่ห้ออะไรไม่รู้ครับ มันหอมแบบเป็นกลิ่นเฉพาะของมัน

ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมาหาปั้นสิบ
แต่ไม่เจอปั้นสิบในห้องครัว หน้าทีวีก็ไม่มี
สงสัยมันจะไปอาบน้ำครับ
ผมเลยเดินไปที่ห้องปั้นสิบ แต่พอจะเปิดประตูห้อง มันดันล๊อคห้องครับ
อะไรของมันวะ ,, ปกติก็ไม่เคยล๊อคนี้หว่า??

“ปั้น เปิดประตูหน่อยดิ ปั้นสิบ”
ผมก็เคาะๆประตูเรียกมัน แต่มันก็ไม่ออกมาซะที
เห้ออ ไม่ง้อละนะ จะงอนก็งอนต่อเถอะ


ผมเลยเดินมานั่งรอมันที่โซฟาหน้าทีวีแทนครับ
เปิดทีวีดูเรื่อยๆ สักพักปั้นสิบก็เดินออกจากห้องนอนมา
กลิ่นสบู่อ่อนๆ หื้มมม ,, หอมอะ
ผมเลยเดินเข้าไปหาปั้นสิบ ก่อนจะดึงมันเข้ามากอด

“คิดถึงมึงนะ เลิกงอนได้แล้ว”
ปั้นสิบไม่ได้ผลักผมออกครับ แต่กอดผมกลับมา

“อืออ ไม่ได้งอนแล้ว คิดถึงมึงเหมือนกัน”
พอมันตอบเสร็จผมก็ยิ่งกอดมันแน่นกว่าเดิม 55555
คิดถึงแบบ .. คิดถึงมากก กอดยังไงก็ไม่หายคิดถึงซะที

“พอๆ กอดแน่นไปแล้ว โอ้ยยย ไม้ มึงอย่าแกล้งดิวะ”

ผมกอดมันแน่นๆครับ พอมันจะผลัก ผมก็ยิ่งออกแรงกอดมัน 5555
สุดท้ายมันก็โวยวายใส่ผม

“โอเคๆไม่แกล้ง กินข้าวกันเถอะ ,,หิวแล้วๆ”
พูดจบผมก็เดินมานั่งกินข้าวที่ปั้นสิบเตรียมไว้ให้
เราก็นั่งทานข้าวไป คุยกันไป
ปั้นสิบให้ผมเล่าเรื่องไปโคราชกับพ่อแม่ ผมก็เล่าให้ปั้นสิบฟัง
ส่วนปั้นสิบก็เล่าเรื่องที่ไปทานข้าวกับแม่ แล้วเจอบีมมี่ให้ผมฟัง

“ทำมาเป็นงอนกูเรื่องพิม แล้วมึงอะ บีมมี่ อะไรยังไง มีไลน์กันอีกด้วย”
ผมล้างจานไปก็บ่นมันไปครับ
คือมันบอกว่ามันทำแล้ว อุ่นแล้ว ผมต้องล้างจาน
ผมก็เลยต้องมายืนล้างจาน แล้วบ่นๆมันไปด้วย

“อย่ามาบ่น บีมมี่อะลูกเพื่อนแม่ แล้วกูบอกเค้าละด้วยว่ากูมีแฟน หึ ,, แฟนกูหล่อด้วย
ไม่น่าพูดเลยแม่งงง,,, หล่อตรงไหนวะ”

ปั้นสิบมายืนปลอกผลไม้ใกล้ๆผม ปลอกไปด้วยก็บ่นผมไปด้วย

“หล่อ กูอะหล่อ มึงดูดีๆ แบบนี้เรียกว่าหล่อ”
ผมก็ยื่นหน้าไปแทบจะชิดหน้ามันละครับ 5555+

“โอ้ยย เดี๋ยวกูตกใจเอามีดแทงมึงทำไงละ อย่าเล่นแบบนี้ดิวะ”
ปั้นสิบรีบวางมีดในมือลง ก่อนจะผลักตัวผมออก
เออก็จริง เมื่อกี้ถ้ามันตกใจเอามีดในมือมาแทงผมทำไงวะ - -‘
อยากจะแกล้งมัน จนลืมไปเลยว่ามันถือมีด
(เด็กๆไม่ควรทำตามนะคะ ห้ามแกล้งคนที่ถือมีดอยู่ อันตรายเกิดได้ทุกที่นะ)


พอผมล้างจานเสร็จ ก็ถือจานผลไม้ที่ปั้นสิบทำไว้มานั่งกินที่หน้าทีวี
สักพักปั้นสิบก็เดินมานั่งข้างๆผม


“มึงว่าแม่เราแปลกๆไหมวะ”
อยู่ๆปั้นสิบก็ถามผม

“อืม กูว่าเค้าปล่อยเราง่ายไป” อันนี้ผมก็คิดมาตลอดครับ
ว่านิสัยแม่ผมไม่น่าปล่อยผมมาง่ายๆแบบนี้

“ม๊ากูถามว่ามึงจะมาหาหรอ พอกูบอกว่ามา ม๊ากูก็บอกว่าจะไปนอนบ้านลุงธีระ
แล้วบอกกูว่าถ้าไม้มาก็พากันไปไหว้พระเดี๋ยวไม้ไปเรียนตำรวจจะไม่มีเวลา”

ฟังปั้นสิบเล่าแล้วแบบ ,, หื้มมม ม๊ามึงบอกจริงหรอ??
วันนั้นยังไล่ทุบตีกูอยู่เลย

“เออมึง ,, เป็นแบบนี้กูกลัววะ ถ้าด่าแบบก่อนมันยังดีกว่านี้อะ” ผมบอกกับปั้นสิบ

“อืมม  นั้นดิ แล้วแม่มึงอะก็แปลกเหมือนกันใช่ปะ  หรือว่าแม่เราจะคุยกันวะ?”
พอปั้นสิบพูดแบบนี้ผมยิ่งคิดหนักเลยครับ
แม่จะมีแผนหรอ? ทำอะไรกันอีกเนี้ยย?

“มึงอย่าคิดมากเลยวะ ถ้ามันเป็นแผนของเค้าก็ดีนะ อย่างน้อยๆเรา 2 คนยังได้ใช้เวลาด้วยกันตั้งหลายวัน จริงปะ”
ผมพูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักปั้นสิบ  มันก็รู้หน้าที่ครับ ขยับให้ผมได้นอนสบายๆด้วย

“ก็จริงอะ งั้นพรุ่งนี้เราไปไหว้พระกันดีไหม มึงจะไปรายงานตัวเรียนแล้วนิ”
ปั้นสิบมองเหม่อไปข้างหน้า แล้วก็เอามือมาเล่นผมของผม

“ครับ แล้วนี้ปั้นรายงานตัววันไหนอะ”
ผมหยิบมือถือปั้นสิบมาดู 555 ต้องเช็คกันหน่อย ,, มันก็สาวๆเยอะนะครับ
เห็นเงียบๆแบบนี้ แชตพี่ปั้นไม่เคยเงียบครับ -_-‘

“ก็มะรืนนี้อะ ตื่นเต้นวะ กลัวเจอเพื่อนตัวใหญ่ๆ”
นี้มึงกลัวอะไรของมึงเนี้ยเตี้ย - -

“ผู้ชายก็ตัวใหญ่ทั้งนั้นแหละ แล้วพวกเรียนวิศวะ
ก็คงดำๆถึกๆ 55555555 ”

ผมเลื่อนๆแชตเฟสมันดู แล้วก็พูดกับมันไปด้วย
โหววแม่ง ,, คนทักแชตอย่างเยอะ
ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายอะ แชตมันค้างเป็นร้อยครับ มันไม่ได้กดอ่าน

“ไม่นะมึง กูลองดูจากเฟสละ คณะกูหล่อๆใสๆเพียบ”
หึหึ ,, หล่อๆ ใสๆ นี้มันหาข้อมูลมาแล้วด้วย –“-
ผมวางมือถือลงเลยครับ

“นี้มึงจะไปเรียนหรือไปทำไร แล้วหาข้อมูลอะไรของมึง ให้ดูคณะ ดูสถานที่ เสือกจะดูผู้ชาย ห๊ะไอ้เตี้ย”
ผมนอนมองหน้ามัน แล้วมันก็กวนตีนนะครับ ก้มลงมามองหน้าผม
แล้วยิ้มเย้ยๆใส่ ,, เดี๋ยวมึงเจอหึงโหดดด !!

“ก็ต้องดูไว้ดิวะ รุ่นพี่หน้าตาแบบไหน เวลาเจอจะได้ยกมือไหว้ได้ไง 
มึงเหอะเจอตำรวจหุ่นดีๆ แมนๆ ก้นแน่นๆ
กูยังสงสัยจะใส่กางเกงฟิตก้นกันทำไมวะ”

พอมันพูดจบ มันผลักผมตกโซฟาเลยครับ 5555+ ผมว่าสติมันไปละแน่ๆ
ดึงสติหน่อยไหมมึง???
ตำรวจใส่กางเกงฟิตก้น โอ้ยยยย ,, ไอ้เชรี้ยปั้น อะไรของมึง


“55555 มึงคิดอะไรของมึงเนี้ย แล้วไปดูก้นคนอื่นทำไม”
ผมลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาอีกรอบ แล้วก็ขำกับความคิดมัน

“มึงไม่ต้องมาขำเลย เดี๋ยวมึงก็ต้องใส่ ไม่ชอบอะ ไม่อยากให้ใส่”
คราวนี้มันเอาหัวมาถูๆกับไหล่ผมครับ
งื้อ ,,, แฟนอ้อน >/////<

“หวงกูหรอ ไหนตอบป๊าให้ชื่นใจหน่อยสิ”
ผมดึงตัวมันมากอด มันก็ยังเอาหัวมาถูๆกับไหล่ผมครับ

“อืออ หวงอะ ไม่อยากให้สาวๆมองหุ่นมึง ทำไมต้องใส่เข้ารูปอะ
มึงไปกินให้อ้วนๆเลย ไม่เอาแล้วซิ๊กแพ๊คมึงอะ
กูไม่ให้มีแล้ว กูเห็นมีเรียนว่ายน้ำด้วยอะมึง มึงต้องโชว์หุ่นมึงอะดิ ไปอ้วนเลยนะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปตะเวนกินกัน เยาวราชนะ ไหว้พระละกินซาลาเปา ติ่มซำ บัวลอย กินให้หมดเลยนะมึง”

โหยยยย คราวนี้มันเงยหน้ามามองหน้าผม แล้วบอกแผนเพิ่มน้ำหนักของมันใหญ่เลยครับ
คือถ้ากินตามที่มันบอกอะ ไม่ต้องได้อ้วนแล้ว ได้เข้า รพ. แน่ๆ
กินขนาดนั้น 555+ นี้สรุปได้แฟน หรือได้ลูกเนี้ยย ,, งอแงมากกก


“ครับๆ ไม่โชว์ๆ กินไรก็กินอะ ได้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้กินข้าวปั้นก่อนได้ไหม”
ผมดึงมันมาหอมแก้มเบาๆ  ถึงอยากจะฟัดแก้มมันแรงๆก็เหอะนะ
แต่ขอหอมเบาๆไปก่อน ตอนนี้สติมันไม่ค่อยมี 5555 เดี๋ยวมันจะบ้าใส่ผม

“มึงจะมากินอาหารญี่ปุ่นอะไรตอนนี้เนี้ยย ปิดหมดละมั้ง แต่แถวเอกมัยมีนะ เปิดทั้งคืนไปกินปะละ”
ปั้นสิบทำท่าทางนึกถึงร้านอาหารญี่ปุ่น ที่น่าจะเปิดดึกๆ

“มานี้ๆ เดี๋ยวกูพาไปกิน กูรู้ที่กิน”
ผมลุกขึ้นยืนแล้วจับมือปั้นสิบ เดินพามันไปที่หน้าห้องนอนมัน

“อือ งั้นไปเอากระเป๋าตังค์ก่อน ไปชุดนี้เลยนะ ขี้เกียจเปลี่ยน”
ยังครับ ยังไม่รู้ตัว 5555 มาถึงหน้าห้องนอนขนาดนี้ละ
ถ้าเป็นคนอื่นผมคงด่าว่ามันแอ๊บแบ้วละครับ ทำตัวใสซื่อ
แต่กับปั้นสิบที่ตอนนี้สติมันไม่ค่อยดี ,, ผมว่ามันซื่อใสจนอยากจะฟัดมันแรงๆ 5555

“อือๆ เข้าไปเหอะนะ ไม่ต้องเอาเงินไปซื้อหรอก ในห้องนี้ก็มีกิน”
พูดจบผมก็ผลักมันเข้าห้องเลยครับ
มันยังยืนทำหน้า งงๆ อยู่ 555+ อย่าให้เสียเวลาเลย
กว่ามันจะรู้ตัวว่าข้าวปั้นที่ผมอยากกินคืออะไร
ผมก็กินจนอิ่มละครับ : )




เช้าวันต่อมา


“ปั้น ปั้น ตื่นเถอะครับ”
ผมมาปลุกปั้นสิบ ที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียง
ตอนนี้เก้าโมงกว่าแล้วครับ ผมตื่นมาอาบน้ำ
แล้วไปเตรียมข้าวเช้าให้ปั้นสิบเรียบร้อยแล้ว
ปลุกมันมาเกือบ 5 นาทีละครับ
ยังไม่ตื่น และไม่ตอบอือ ออ อะไรด้วย


“ปั้น ตื่นเถอะ ถ้าไม่ตื่นจะกินอีกรอบละนะ”
พอพูดจบปุ๊บ มันลืมตามองผมเลยครับ
ส่งสายตาดุๆมาให้ 555+ คิดว่ากลัวไหมละ??
บอกเลย ,,, ไม่กลัว ;p


“กินอะไรอีก กูนอนนิ่งๆนี้เพราะใคร?
ไอ้เชรี้ยยย บอกว่าเบาๆ ใส่ซะแรง แล้วนี้กูจะลุกไหวไหม? ตอบกูสิ”

ตื่นละบ่นเลยครับ 5555555+ โอ้ยยย สติมึงมายังครับเตี้ย?

“ก็ไม่ต้องลุกไง กูเอาข้าวมาให้ เดี๋ยวกูเช็ดหน้าให้ด้วย”
มันมองผมแบบโคตรแค้นอะครับ 5555+
แต่ผมเห็นแล้วหมั่นเขี้ยว เลยก้มลงไปฟัดแก้มมันแรงๆ
คราวนี้มันลุกมานั่ง แล้วถีบผมซะแรงเลยครับ

“ไม้ กูบอกว่ากูเจ็บ อย่าหอมแรงๆดิวะ ดูปากกูดิ เป็นแผลหมดแล้ว เหล็กมันเกี่ยวปากกู”
มันยื่นหน้า แล้วอ้าปากให้ผมดู อืมม มันมีแผลจริงๆครับ
แล้วคือที่มันงอแงมากๆ เพราะมันเป็นไข้ - -‘

“มึงตัวร้อนอะ เห้ยย กูขอโทษๆนะ ป่ะ   ๆ กูพาไปห้องน้ำ แล้วเดี๋ยวไปกินข้าวกันนะครับ”
ผมประคองปั้นสิบให้ลุกจากเตียง แต่มันไม่ยอม

“เดินไหว ไปกินข้าวเหอะ เดี๋ยวตามออกไป”
พูดเสร็จมันก็ค่อยๆเดินเข้าห้องน้ำไป ผมไม่อยากขัดใจครับ
เลยมานั่งรอที่โต๊ะทานข้าว
สักพักปั้นสิบก็เดินออกมา แล้วเดินมากอดผมจากด้านหลัง

“กูขอโทษที่งอแง คือ กูเครียดเรื่องม๊า แล้วก็กลัวว่ามึงจะเปลี่ยนไป อืมมม ขอโทษนะ”
โอ้ยย ,, กลับไปกินข้าวปั้นต่อได้ปะ? 5555+

“ไม่ต้องห่วงนะ มาๆกินข้าวจะได้กินยา”
พาดึงมือมันให้มานั่งที่โต๊ะทานข้าว
กว่ามื้อเช้าของพวกผมจะเสร็จ ก็ปาไปเกือบจะสิบเอ็ดโมงแล้วครับ

“ไปไหว้พระไหม?” ผมถามปั้นสิบที่นอนอยู่บนโซฟาหน้าทีวี

“ไปดิๆ พรุ่งนี้กูจะได้เจอรับน้องไม่โหดมาก”
ปั้นสิบตอบเสร็จแล้วก็ลุกมานั่ง
ก่อนจะยื่นมือให้ผมดึงมันลุกขึ้น
ผมก็ดึงมันลุกขึ้น มันก็ทำตัวอ่อนๆ มายืนซบตัวผม

“ไหว้พระแล้วไปกินติ่มซำนะ อยากกินอะ เยาวราชๆ”
เออคือ สงสัยสติยังไม่มา จะพาไปกินเพิ่มน้ำหนักอีกละครับ 555+

“ครับๆ กินไรก็ได้ ไปกันเหอะ”
พูดเสร็จปั้นสิบก็เดินหายเข้าไปในห้องนอน
ผมก็เดินเข้ามาในห้องคุมะ หยิบกระเป๋าเงินกับมือถือ
ก่อนจะเดินออกจากห้องมาเจอปั้นสิบที่เตรียมตัวพร้อมแล้วเหมือนกัน


วันนั้นผมตะเวนไหว้พระกันที่วัดหัวลำโพง ก่อนจะเดินเล่นที่เยาวราช
และก็กินทุกอย่างตามที่ปั้นสิบต้องการ
อิ่มจนแน่นครับ - -‘’

กลับมาถึงห้องเกือบๆสามทุ่มแล้วครับ
ก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ ผมอาบน้ำห้องคุมะ ส่วนปั้นสิบอาบที่ห้องของตัวเอง
พอผมเดินออกจากห้องมา ก็เจอปั้นสิบกำลังเอาผ้าห่มมาปูนอนหน้าทีวี

“ไม่นอนในห้องอะปั้น” ผมไปช่วยปั้นสิบถือหมอนกับผ้าห่ม

“ไม่เอานอนนี้แหละ นอนในห้องเดี๋ยวเจ็บตัวอีก พรุ่งนี้จะตื่นเช้า”
มันตอบแล้วก็มองหน้าผม 5555+
เออคือนอนไหนก็เจ็บตัวหมดแหละนะ คิดเป็นเด็กไปได้
นอนข้างนอกห้องนอนแล้วยังไง?
ในห้องมีใครนอกจากเราสองคนอีกไหม?
โอ้ยยย ,, ใครเอาสติมันไปวะเนี้ยย 55555+


“ครับๆ ไม่ทำอะไรแล้วนะ มานอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไปมหาลัยเช้า”
ผมเดินไปปิดไฟ แล้วก็มานอนข้างๆปั้นสิบ
ทั้งผมกับปั้นสิบ ต่างนอนเงียบๆ ฟังเสียงรายการทีวีที่เปิดทิ้งไว้
จนปั้นสิบพูดขึ้นมาก่อน

“พรุ่งนี้จะมีอะไรเปลี่ยนไปไหมวะ?”
ผมก้มลงไปมองหน้าปั้นสิบ ที่ตอนนี้นอนตะแคงมามองหน้าผม

“มึงก็เป็นเด็กมหาลัย แล้วอีกวันจากนั้นกูก็จะเป็นนักเรียนตำรวจ”

“มึงว่าแม่พวกเราจะยอมรับได้จริงๆไหม”

“อย่าเพิ่งคิดเลยมึง ทำหน้าที่ของมึงให้ดี เข้าเรียนแล้วก็ตั้งใจเรียนให้เต็มที่
จะตามหาหลานก็ทำ กูก็จะตั้งใจอบรมให้ดี อีก 1 ปีกูก็จะรับราชการจะติดยศแล้ว
วันนี้เค้าอาจจะไม่ยอมรับเรื่องกูกับมึง เพราะเรายังเด็กด้วยกันทั้งคู่ แต่อีก 1 ปี หรืออีก 2 ปี
เค้าต้องยอมรับเราสองคนได้แน่ๆ มึงแค่เชื่อในตัวกูก็พอ … นะปั้นสิบ”


อ้าวว ,, มันร้องไห้ -_-‘

“มึงร้องทำไมเนี้ย”
ผมรีบดึงมันมากอด ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้มัน


“ก็มึงอะ ,, ฮึกก ,, เชรี้ยยทำไมชอบทำตัวหล่อวะ เกลียดมึงวะ”
อ้าวว 5555+ ปากบอกว่าเกลียดกู แต่กอดกูนี้ยังไงวะ?
ใครเอาสติแฟนผมไปครับ ,, ส่งคืนด่วนนนน !!
คืนนั้นกว่าปั้นสิบจะหายสะอื้น กว่าจะหลับ ,, เกือบจะเที่ยงคืนละครับ



พรุ่งนี้พวกผมกำลังจะโตขึ้น ,, พรุ่งนี้พวกผมจะแข็งแกร่งขึ้น
พรุ่งนี้ .. มึงจะตื่นขึ้นมาแล้วเจอกูยิ้มให้มึงเหมือนทุกๆวันแน่นอน : )

รักมึงนะ,, ไอ้เตี้ยของป๊าไม้’
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-08-2015 22:32:58
พรุ่งนี้ของเด็กน้อยทั้ง 2 จะเป็นยังไงต่อไปนะ?
แม่ๆกำลังคิดทำอะไรกันอยู่?
มาติดตามและเป็นกำลังใจให้เด็กๆกันนะคะ

ถ้ามีคำผิดเจขออภัยด้วยนะคะ และขอขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์
ยังไงแวะไปคุยกันได้ที่เพจน๊า : )

ปล. รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ ช่วงนี้เดี๋ยวฝน เดี๋ยวร้อน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-08-2015 22:46:04
มาไกลจริงๆคู่นี้ ผ่านอะไรต่อมิอะไรมาเยอะพอตัว
เจออุ้มเข้าไปก็กระอักแล้วเราว่า

แม่ๆอาจจะแค่รอให้เวลาแยกกันไปเองหรือเปล่า
ยังเด็กกัน แถมแยกกันด้วย ชีวิตจริงมันก็มีอะไรอย่างอื่นในชีวิตอีกเยอะ
แต่ถ้าหากว่าได้รักกันแล้วก็ให้รักกันไปนานๆนะ  (ทุกคู่ในโลกนี้แหละ   เราอยากให้โลกสวย)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-08-2015 22:56:47
ไม่มั่นคง ไม่มั่นใจ ไม่..ทุกเรื่อง
ไม่ต่อเนื่อง ไม่ชัดเจน ไม่..ไม่ไหว
ไม่ปลอดโปร่ง ไม่โล่งล้วน ไม่..ไม่ไป
ไม่มีใคร มีแต่ไม้ ใช่..ใช่เรา

+1 มูเจ
 :L2:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 13-08-2015 23:49:50
ปกติผมจะไม่ค่อยนิยมพูดอะไรซ้ำๆสักเท่าไหร่ แต่บางกรณีก็ยกเว้นนะครับ เพราะบางทีผมอาจจะแสดงทัศนะได้ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

ผมไม่แน่ใจว่านี่เรื่องนี้อิงเรื่องจริงรึเปล่า แต่ที่จะเมนท์ต่อจากนี้ ผมใช้สมมุติฐานว่ามันอิงเรื่องจริงละกันนะครับ

ผมไม่รู้ว่าคุณแม่ของไม้ฉากและปั้นสิบจะได้อ่านรึเปล่านะครับ แต่ผมก็ยังยืนยันสิ่งที่เคยเขียนไปนะฮะ ว่าการทำให้คนมี self-esteem เป็นสิ่งที่ควรทำ การสร้างความหวังลมๆแล้งๆแล้วปิดบังสิ่งที่ทำไว้จริงๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่นัก

ผมเข้าใจนะ ในมุมมองของแม่ ของคนที่ดูแลและเลี้ยงลูกมาทั้งชีวิต การที่เค้าจะทำอะไรที่ผิดกรอบสังคม มันดูยอมรับได้ยาก ไม่ใช่เฉพาะแค่กับเขา แต่ทั้งกับเราและสายตาที่คนอื่นมองเขาและมองเรา ถึงกระนั้น มันก็มีบางสิ่งที่ผมอยากให้ลองมองดู...

เราอาจจะเห็นแล้วสำหรับเคสที่ผ่านมาของกรณีศึกษา 'คาร์เมน' ว่ากระแสของคู่รักชายกับชาย ยังคงมีประเด็นที่ถูกวิพากษ์วิจารณ์ในสังคมได้อยู่ ในฐานะของแม่หรือผู้เลี้ยงดู ผมเข้าใจเต็มร้อยเลยครับว่ามันดูไม่ดี ไม่มีใครอยากให้ลูกตัวเองต้องรับความกดดันแบบนั้น ไม่มีใครอยากให้คนมองลูกเราไม่ดี และอาจเอามาเป็นจุดที่จะสร้างปัญหาให้ลูกเราในอนาคต

ซึ่งความคิดนี้อาจจะถูกก็ได้ ถ้าความรักของเด็กสองคนนี้เป็นแบบ eros หรือรักวัยรุ่นโรแมนติก ซึ่งมันสามารถจืดจางได้ มันสามารถเบื่อได้ เลิกได้ การสร้างความรักที่ไม่ยั่งยืนแบบที่ผิดมาตรฐานสังคมจะทำให้เกิดการดิสเครดิตในภาพลักษณ์ อันนี้ผมเข้าใจครับ

....แต่ถ้าเกิดมันไม่ใช่ล่ะ....

ถ้าเกิดว่าความรักที่สองคนนี้มีให้กัน มันลึกซึ้งและเกิดจากความผูกพันที่ถักทอขึ้นจากเวลาที่ใช้ร่วมกันมานานล่ะครับ... ถ้าเกิดมันเป็นความรักแบบ agape ล่ะ...

คุณจะรู้สึกดีไหม ถ้าในตอนที่เราแก่ชราลง แล้วลูกของคุณต้องพบเจอกับปัญหา หรือมรสุมชีวิต โดยที่คุณไม่สามารถที่จะเติมความเข้มแข็ง แก้ไขปัญหา และเคียงข้างเขาไปได้....
คุณจะรู้สึกดีไหม ถ้าในยามนั้น คนที่อยู่เคียงข้างเขา เป็นคนที่เราพยายามทำให้เขายอมรับ เป็นคนที่เขาอาจจะไม่ได้เกลียด แต่ก็ไม่ได้รักและสามารถพึ่งพิงได้อย่างสุดหัวใจ...
คุณจะรู้สึกดีไหม ถ้าลูกคุณต้องพยายามเก็บความรู้สึกเสียใจ เศร้า ทรมาน และปวดร้าวเอาไว้ โดยไม่มีคนที่เข้าใจและช่วยแบกรับมันไปได้.....
และคุณจะรู้สึกดีไหม ถ้าลูกของคุณ ต้องนอนร้องไห้หรือหยิบรูปถ่ายเก่าๆของใครบางคนออกมาดู เพียงเพื่อที่จะเติมกำลังใจให้ตัวเอง.....

มนุษย์เราผิดพลาดได้นะครับ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่คนเราทำกันทุกวัน แต่การเรียนรู้จากข้อผิดพลาดในอดีต รวมถึงประสบการณ์ของประวัติศาสตร์ที่มีมายาวนาน นั่นทำให้เรา 'หลีกเลี่ยง' ข้อผิดพลาดที่มีซ้ำๆซากๆได้

สิ่งหนึ่งที่ผมมองว่าเราควรมีไว้ติดตัว คือความตรงไปตรงมา ถ้าเราตัดสินใจที่ 'เลือก' เราต้องเคารพการตัดสินใจของเรา เราต้องยอมรับผลที่เกิดขึ้น เราไม่สามารถจะไปร้องไห้หรือระบายความอัดอั้นอะไรได้ เพราะนั่นคือสิ่งที่คุณได้ 'เลือก' แล้ว

เด็กสองคนนี้ตัดสินใจแล้ว ในแง่มุมของผู้ใหญ่ มันอาจเป็นการตัดสินใจที่ขลาดเขลา มันอาจเป็นการตัดสินใจที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่าผลจะลงเอยอย่างไร แต่อย่างน้อย มันก็เป็นการตัดสินใจที่จะตรงไปตรงมากับความรู้สึกของเขา เขากล้าที่จะยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นจากการตัดสินใจนี้ แล้วถ้าเช่นนั้น เราในฐานะผู้ใหญ่ เราในฐานะผู้ที่มีคุณวุฒิสูงกว่า ทำไมเราถึงไม่ให้โอกาสเขาพิสูจน์ในการตัดสินใจของเขาล่ะครับ ทำไมเราถึงจะไม่ให้ 'เวลา' ช่วยในการตัดสินใจผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น?

ถ้ามันเป็นความรักแบบอีรอส มันอาจจบลงในขณะที่คุณยังมีเรี่ยวแรง มีพลัง มีความสามารถที่จะประคับประคองและทำให้อนาคตของเขาสดใสได้ คุณยังสามารถทำให้เขาได้เรียนรู้จากข้อผิดพลาดของตนเองได้ คุณยังมีโอกาสที่จะ 'สอน'เขา

ในขณะเดียวกัน ถ้ามันเป็นความรักแบบอะกาเพ ในที่สุด ลูกของคุณจะมีที่พึ่งพิงที่เขาตามหา เลือดเนื้อเชื้อไขของคุณจะมีคนที่ให้ยึดเหนี่ยวและพักพิงนอกจากคุณ ในยามเหงา เศร้า หรือแม้แต่ท้อถอย เขาจะไม่ไร้ซึ่งกำลังใจ ความหวัง และเจตนารมย์ที่จะผลักดันให้เขากลายเป็นคนที่ดี ความรักจะพยายามทำให้เขาเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่ดีขึ้น แน่นอน คู่รักคนนั้นอาจไม่ได้ดีที่สุดเท่ากับเรา แต่อย่างน้อย สิ่งที่เขาจะทำให้ลูกของเรา และสิ่งที่ลูกของเรารู้สึกตอบกลับไป นั่นเป็นเรื่องจริง และเป็นสิ่งที่ยั่งยืน

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้คุณวางใจได้ในที่สุดหรือครับ....

สำหรับไม้ฉากและปั้นสิบ (ผมเดาว่าคุณมูเจย์ต้องมีคอนแทค) ผมมีคำแนะนำให้เพียงข้อเดียวครับ

จงเข้มแข็งไว้...

มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เปราะบางครับ โดยเฉพาะยามเมื่อถูกความรู้สึกเข้ามากระทบ ยิ่งกับความสัมพันธ์ของพวกคุณที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน ไม่ใช่คนทุกคนจะเปิดใจยอมรับได้ และผมเองก็ไม่สามารถที่จะพูดให้คนทั้งโลกฟังในแบบนี้ได้ ดังนั้นจงเข้มแข็งครับ จงเชื่อใจในกันและกัน มองให้เห็นว่าความรักที่เกิดขึ้นมันมีพื้นฐานมาจากอะไร และต้องเติมอะไรเข้าไปเพื่อให้มันยั่งยืน อย่าให้ความรู้สึกที่ฉาบฉวยมาทำให้ด้ายที่พยายามถักทอมานานต้องขาดสะบั้น ถ้าความรักที่พวกคุณมีให้กันนั้นไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ความเข้มแข็งจะเป็นสิ่งที่พวกคุณไม่จำเป็นต้องแสวงหาเพิ่มเติมเลย

ความสัมพันธ์ของคุณที่เมื่อยั่งยืน และกลายเป็นความผูกพันที่แข็งแกร่ง มันจะเป็นตัวอย่างที่แสดงให้เห็นว่าสังคมที่ดีควรขับเคลื่อนไปเช่นไร คุณจะมีส่วนช่วยเหลือและสร้างรากฐานของทัศนะที่ควรจะเป็นไปของสังคม เพื่อลดความเหลื่อมล้ำ เพื่อสร้างความเชื่อใจ และเพื่อทำให้ทุกชิ้นส่วนของสังคมพัฒนาจนเกิดเป็นสังคมที่ดีในที่สุด

อย่าหมดหวังกับตัวเอง และอย่าหมดหวังกับอีกคน เพราะพวกคุณมาได้ไกลมากแล้ว มาได้ไกลในแบบที่คนทั่วๆไปอาจคิดได้ไม่ถึงเสียด้วยซ้ำ ขอให้พยายามต่อไปนะครับ สร้างแสงสว่างและทำให้สังคมเห็นเสียที ว่าสิ่งที่เราควรจะมอง คือสิ่งที่อยู่ลึกและต้องสัมผัสได้ด้วยใจ ไม่ใช่เพียงแค่สิ่งที่จับต้องได้ด้วยตาเปล่าและกระแสสังคม....
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 13-08-2015 23:57:32
หวังว่สถ้าพวกแม่ๆมีแฟนอะไร
ก็ขอให้ล้มเลิกโดยไวนะ  :hao5:
อย่าขัดขวางความรักลูกๆอีกเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-08-2015 00:11:49
สู้ๆน้า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-08-2015 09:40:56
 :L2:  เอาใจช่วงทั้งไม้ทั้งปั้นเลยนะ เวลาที่อยู่ด้วยกันรักกันมันมีค่า อย่าเพิ่งไปคิดว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไง
ขอแค่เชื่อในความรักที่มีให้กันและเข้มแข็งไว้ก็พอ
ตอนนี้พวกแม่ๆคงแค่อยากให้ลูกรู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ โตแล้ว ไม่ใช่รักกันแบบเด็กๆไม่สนใจโลก
ต้องรู้ตัวแล้วว่าจะต้องเผชิญอะไรบ้าง พ่อแม่คงคอยดูว่าจะคบกันได้นานแค่ไหน คบแล้วส่งเสริมกันให้ดีหรือพากันเสีย
เราเดาใจแม่ๆว่าไม่อยากไปขัดขวางตอนนี้เพราะกลัวลูกจะเสียผู้เสียคนจนเสียการเรียนไป
ถ้าหันไปคบผู้หญิงได้ก็ดีไปแต่ถ้าไม่เวิร์คพ่อแม่คงทำใจแล้วล่ะเรื่องเกย์น่ะ ถึงตอนนี้จะยังแสลงอยู่ว่าลูกโตมากลายเป็นเกย์เฉยเลย แต่ถ้าปั้นและไม้พิสูจน์ตัวเองได้เราเชื่อว่าพ่อแม่จะเข้าใจเพราะไม่อยากใจร้ายจนต้องทนดูลูกเจ็บปวด

อืม ว่าแล้วก็คิดถึงทีชเชอร์นะ ปั้นเข้าปีหนึ่งแล้วคงได้เจอกับหลาน  :mew1: มูเจสู้ๆจ้า ขอบคุณ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 54 || P.32 || 13-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-08-2015 15:36:28
“รับน้องเสร็จยังอะปั้น ไปทานข้าวกัน?”
เสียงบีมมี่ตะโกนถามผม พร้อมๆกับเจ้าตัวที่กำลังวิ่งมาหาผมที่ใต้ตึก

“เสร็จแล้วละ ค่อยๆวิ่งเดี๋ยวก็ล้มหรอกบีม”
ผมรีบร้องเตือน เพราะใส่คัทชู แล้วก็วิ่งอีกนะ - -‘

“ถามกูก่อนไหม? ว่าอยากให้บีมมี่ไรนั้นไปกับเราหรือป่าวอะ”
เออคือ ,, เสียงป๊าครับ ป๊าไม้ มานั่งเก็กหน้าหล่อรอผมทั้งวันแล้ว
ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ที่ตอนนี้เปลี่ยนโหมดจากยิ้มๆอยู่ มาทำหน้าโหดละครับ

“เอ้ยย กูลืมเลยอะ กูขอโทษนะ เดี๋ยวกูบอกบีมเองๆ”
ผมรีบยกมือไหว้ขอโทษเลยครับ
แต่ไม่ทันที่ไม้ฉากจะพูดอะไร บีมก็วิ่งมาถึงผมแล้ว

“โอ้ยยเหนื่อย เราโทรหาปั้นละทำไมไม่รับ”
มาถึงก็บ่นเลยครับ หายใจก่อนดีไหมบีม?

“อ่อ มือถือปั้นอยู่กับเรานะ พอดีเราไม่รู้ว่าใครโทรมาเลยไม่รับ”
ไม้ฉากยกมือถือของผมให้บีมดู ก่อนจะยิ้มออกมา
แต่ยิ้มของไม้ฉากนี้คือ .... หึหึ เชือดเฉือนผมมาก T^T

“ปั้น ไม่ได้เมมเบอร์บีมไว้หรอไง ไหนบอกว่าเมมแล้ว?”
อ้าวว ยายบีมเอ้ยย ยังจะมาถามอีก ไม่ดูหน้าพี่ไม้เลยนะเว้ยยย !

“อ่อ เมมแล้วครับ แต่พอดีไม้ไม่รู้ว่าบีมไหน เลยลบทิ้ง มีอะไรหรือป่าวครับ”

อะครับ ,, พี่ไม้ครับ ใจเย็นครับ ใจเย็น T^T


ตอนหน้าพี่ไม้มาโหดค่ะ ,, เดี๋ยวติดตามตอนหน้านะคะ
เอามาสปอยไว้ก่อน 55555+
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-08-2015 22:32:03
Ch 55  วันที่ไกลห่าง || ปั้นสิบ



“น้องเรียนคณะไหนค่ะ”
เสียงจากพี่ๆสาวๆ  คอยถามผมมาตลอดทาง ตั้งแต่หน้าประตูมหาลัยแล้วครับ

“วิศวะครับ”
ผมตอบออกไป พร้อมกับเดินไปตามทางที่พี่เค้าชี้ให้ไป


“คนเยอะวะ แล้วมึงจะเจอคณะมึงไหมเนี้ยปั้น”
ไม้ฉากเดินตามผมมา แล้วก็คอยถือแฟ้มเอกสารให้ผม

“เจอดิ นั้นไงๆ มีป้ายแปะหน้าโต๊ะแล้ว” ผมมองเห็นโต๊ะรายงานตัวแล้วครับ
ผมรีบเดินให้เร็วขึ้น จนตอนนี้ผมมายืนหน้าโต๊ะรายงานตัว

“ชื่ออะไรครับ” รุ่นพี่ที่หน้าตาออกจะหล่อเข้มๆ (เข้มมาก) ถามผม

“สิตางค์ครับ” รุ่นพี่หล่อเข้มก็ก้มหน้าหารายชื่อผม
แต่ไม่ต้องหานานครับ ชื่อผมคือชื่อแรกของคณะเลยครับ 555
เรียงรายชื่อกันยังไงเนี้ย - -‘

“อ่อ เรานั้นเอง สิตางค์ เซ็นชื่อตรงนี้เลยครับ
แล้วเดียวเอาเอกสารรายงานตัวเดินตามพี่อ้วนๆคนนี้เข้าไปในหอประชุมเลยนะครับ”

พี่หล่อเข้มบอกกับผม ก่อนจะชี้ให้ดูเพื่อนที่นั่งข้างๆ
คือ พี่คนนั้นขาวมากครับ และก็อ้วนมากเช่นกัน

“ครับ ขอบคุณครับ”
ผมเซ็นต์ชื่อเสร็จแล้วก็ยกมือขอบคุณพี่หล่อเข้ม
ก่อนจะหันไปเอาแฟ้มเอกสารกับไม้ฉาก

“ไม้จะรอตรงไหน เดี๋ยวปั้นเข้าไปในหอประชุมอะ”
ไม้ฉากยื่นเอกสารให้ผม ก่อนจะมองไปรอบๆ

“อือ งั้นเดี๋ยวไม้ไปรอที่ใต้คณะก็ได้ เดี๋ยวเค้าคงให้ไปรวมกันที่คณะแหละมั้ง”
มันตอบเสร็จแล้วก็มองรอบๆตัว เพื่อจะหาคณะวิศวะ

“เออพี่ครับ เดี๋ยวรายงานตัวเสร็จแล้วไปที่คณะใช่ไหมครับ”
ไม้ฉากมันเดินเข้าไปถามพี่หล่อเข้มครับ

“ใช่ครับ เรามารายงานตัวด้วยหรอ ทำไมใส่ชุดไปรเวทละ”

“ไม่ใช่ครับ มารอไอ้เตี้ยนี้อะครับ ขอบคุณมากครับพี่”

ไม้ฉากตอบเสร็จแล้วก็เดินกอดคอผมมาที่หน้าหอประชุม

“เดี๋ยวๆไม้ รุ่นพี่กูละ เค้าบอกจะให้พี่อ้วนๆคนนั้นไปส่งกูอะ”
ผมหันกลับไปมองพี่อ้วนๆที่เหมือนจะนั่งรอผมอยู่
แต่คือ พี่เค้าทำแค่โบกมือบ๊ายบายให้ผมเท่านั้นครับ
สรุปพี่มานั่งอ้วนๆเฉยๆใช่ไหมมมมมม - -‘

“ให้พี่เค้านั่งเหอะ สงสารพี่เค้า มึงโตแล้วเข้าไปทำเรื่องเองไม่ได้หรอไง”

เอาละครับ ป๊าผมเริ่มบ่นละครับ เดี๋ยวนี้มันชอบบ่น
อะไรนิดหน่อยก็บ่น 5555 ไอ้หน้าแก่ !

“ทำได้ครับทำได้ งั้นมึงไปนั่งรอที่ใต้คณะเลยนะ เดี๋ยวกูตามไป”
ผมก้มมองซองเอกสารในมืออีกรอบ เรียกความมั่นใจก่อนจะเดินเข้าไปในหอประชุม
คือเอาจริงๆ ตื่นเต้นครับ รุ่นพี่เยอะแยะเลย
แล้วไหนจะเพื่อนใหม่อีก ใส่ชุดนักเรียนยืนเก้ๆกังๆกันเพียบ

“เอานะ มึงเก่งอยู่แล้วปั้น อย่ากลัวๆ เดินเข้าไป ยิ้มเยอะๆ ถ้ามีไรก็โทรมาหากูนะ”
ไม้ฉากมันเอามือมาตบไหล่ผมเบาๆ ก่อนจะดันหลังผมให้เดินเข้าไปในหอประชุม
แค่ก้าวขาเข้ามาแค่นั้นละครับ รุ่นพี่จากไหนไม่รู้เดินมารุมผมใหญ่เลย

“น้องคณะไหนคะ”

“น้องน่ารักจังเลย”

“ถ่ายเอกสารมาหรือยังค่ะ”

โอ้ยยย เหม็นน้ำหอมครับพี่ ฉีดหรืออาบเนี้ย?
ผมหันไปมองไม้ฉากที่ตอนนี้มันยืนขำผมอยู่หน้าหอประชุม
แล้วยกมือบ๊ายบายให้ผม ก่อนมันจะเดินหายไปครับ T^T 


“ปล่อยๆน้องเค้าสิครับ พวกคุณๆรุมขนาดนี้น้องจะเดินถึงโต๊ะรายงานตัวไหมละครับ”
มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยละครับ เป็นรุ่นพี่หน้าตาดีคนหนึ่ง
เดินแทรกกลุ่มพี่ผู้หญิงเข้ามาจับข้อมือผมไว้ ก่อนจะดึงผมให้เดินตามเข้าไป

“คณะไหนละ พี่จะพาไปรายงานตัว”
พี่พระเอกคนนั้นถามผม แต่ไม่ได้หันมามองหน้าผม

“วิศวะครับพี่ เดี๋ยวผมเดินไปเองก็ได้ครับ พี่แค่บอกทางผมก็พอครับ”

“อ่อออ คณะเดียวกันนี้หว่า พี่ชื่อเชน  เป็นพี่ปี 4 เรียนวิศวะ
โน้นนโต๊ะพวกเราสีแดงเลือดหมูตรงนั้น เดินไปรายงานตัวซะ
อย่ามัวแต่เดินหล่อให้สาวๆที่ไหนมารุมทึ้งละ”

โอ้ยยพี่เชน พูดเหมือนผมเป็นตัวอะไรซะอย่าง ,, โดนสาวๆรุมทึ้ง - -‘


ผมเดินไปรายงานตัวที่โต๊ะตามที่พี่เชนบอก
กว่าจะตรวจเอกสารอะไรเสร็จก็เกือบๆ 1 ชั่วโมงละครับ

“น้องปั้นสิบใช่ไหมครับ เดี๋ยวเอาป้ายชื่อห้อยคอไว้แบบนี้นะ แล้วเดินไปรอพวกรุ่นพี่ที่คณะเลย”
คือพี่ครับ - - ป้ายสีเจ็บปวดมาก
สีเขียวสะท้อนแสงอะครับ ,, ห้อยคอนี้นะ
เอิ่มมคือ ก็ต้องห้อยสิครับ เดี๋ยวโดนด่า
เห็นเค้าว่ากันมาว่าคณะวิศวะ รุ่นพี่รับร้องโหด
ไม่อยากโดนแกล้งต้องอย่าทำตัวเรื่องมาก


ระหว่างที่ผมกำลังเก็บเอกสารใส่แฟ้ม แล้วเอาป้ายชื่อมาห้อยคอ
ก็ได้ยินเสียงโวยวายดังมาจากโต๊ะรายงานตัว

“เห้ยยอย่าแกล้งดิพี่ ผมชื่อแฟรงค์ ครับ ไม่ได้ แฟ-รงค์
คนที่ไหนชื่อแฟ-รงค์ ลบขีดๆออกดิพี่อะ”


แฟรงค์??


ผมหันไปก็เจอแฟรงค์ที่ผมตามหามานานมากกพอดีครับ
กำลังยื้อแย่งป้ายห้อยคอกับรุ่นพี่อยู่

“มึงอย่ามาใช้สิทธิ์ผัวไอ้เจมาเหนือกว่าคนอื่นนะเว้ยย
ดูน้องคนนั้นดิยังยอมทำตามง่ายๆเลย รีบๆห้อยป้าย แล้วพาน้องใหม่ไปที่คณะ
เดี๋ยวกูตามไปไม่เจอมึงนะ มึงโดนสั่งซ่อมแน่ๆ”

พี่เชนเดินมาโบกหัวแฟรงค์เต็มแรงเลยครับ ก่อนจะชี้หน้าให้แฟรงค์หยุดงอแง

“เออก็ได้ๆ แม่งง จะฟ้องพี่เจคอยดูดิ ฟ้องไอ้แบงค์ด้วย แม่งง ทำร้ายร่างกายวะ นิสัยไม่ดี”
แฟรงค์พูดเสร็จก็เดินเข้ามาหาผม ก่อนจะยิ้มหล่อๆมาให้

“สวัสดี  นายชื่ออะไรอะ อ่อออ ,, ปั้นสิบ เออชื่อน่ากินวะ เราแฟรงค์นะ ไปคณะด้วยกันปะ”
หื้มมมม ทักทายกันครั้งแรกก็มากวนตีนละ - -‘
อยากกินกูจริงอะ 5555+ ป๊ากูดุนะมึง ( นี้ก็อ่อยเหลือเกิน ! )
แล้วถามเองตอบเองแล้วก็ลากมือผมเดินตามออกไปที่คณะด้วยอีก
เออคือ ,, มึงบังคับกูอยู่ไหมวะแฟรงค์??


ผมเดินตามแฟรงค์มาที่คณะวิศวะ
มองเห็นไม้ฉากนั่งอ่านหนังสือรออยู่ตรงโต๊ะใต้คณะ
มันก็หันมามองผมกับแฟรงค์ที่เดินมาด้วยกัน
มันเริ่มชักสีหน้าโหดใส่ละครับ T^T

“เออนายเราขอไปหาเพื่อนก่อนได้ไหม เพื่อนเรารออยู่อะ”
แฟรงค์หันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าให้ผม
แล้วมันก็เดินเข้าไปหาพวกรุ่นพี่ ส่วนผมก็เดินเข้ามาหาไม้ฉาก

“ใคร”
เดินเข้ามาหาปุ๊บ ถามโหดปั๊บ –“-

“ก็นั้นแฟรงค์ไง คนที่เอาทีชเชอร์หลานปั้นไปอยู่ด้วยไง”
ไม้ฉากหันไปมองแฟรงค์อีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้าให้ผม

“แล้วนั้นที่หัวเราะเอิ๊กอ๊ากอยู่กับพวกรุ่นพี่นั้นก็หลานปั้นปะ”
ผมหันไปมองตามที่ไม้ฉากบอกก็เห็นทีชเชอร์เล่นอยู่กับพวกรุ่นพี่ครับ

“เห้ยย ตัวจริงน่ารักวะ อยากฟัดอะมึง”

เด็กอ้วนเอ้ยย ผิวขาวด้วย อยากอุ้มบ้างอะ
จะเนียนเข้าไปอุ้มดีไหมวะ? หรือยังไงดี?

“เดี๋ยวก็คงได้เจอบ่อยๆแล้วละ อดใจไว้หน่อย แล้วจะไปรับน้องหรือยัง”
ไม้ฉากดึงแฟ้มเอกสารของผมไปถือไว้ก่อนจะถามผม

“จะไปแล้วละ เค้าให้ไปนั่งรวมตัวกันอะ”
ผมทำท่าจะเดินไปรวมกับพวกเพื่อนๆที่เริ่มเดินมาที่ใต้คณะ
แต่ไม้ฉากมันดึงแขนผมไว้ก่อน

“เป๋าตังค์กับมือถืออะ เอามานี้ดิ เดี๋ยวเค้ารับน้องไปกลิ้งกับพื้น ให้ลงบ่อน้ำทำไงละ”
หื้ออ ทำไมรับน้องมันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอวะ??

“ขนาดนั้นเลยหรอวะไม้”
ผมหันมามองหน้ามันอีกรอบ ก่อนจะถอดนาฬิกา หยิบกระเป๋าเงินกับมือถือมายื่นให้มัน

“ก็เท่าที่เคยอ่านเรื่องเล่ามาก็ประมาณนั้นอะ  รีบไปได้แล้ว กูนั่งรอตรงนี้นะ”
ไม้ฉากยื่นมือมารับของจากมือผม ก่อนจะขยี้หัวผมเล่น แล้วมันก็ลงไปนั่งที่เดิม

“อืมม เดี๋ยวมานะ”
พูดเสร็จผมก็เดินกลับเข้าไปรวมกับเพื่อนๆ

ตอนนี้พี่เชนที่ผมเจอที่ห้องรายงานตัวกลับมารับน้องที่คณะละครับ
ทีชเชอร์ก็ไปกับพี่เจแล้ว ซึ่งพี่เจมารับไปจากพวกพี่ๆครับ
พี่เจตัวจริงขาวๆตัวเล็กๆ น่ารักดีครับ ผมมองแล้วยังคิดในใจเลยว่า
คนพวกนี้หรอ,, ที่กล้าจะแย่งลูกไปจากโชกุน??
ไม่น่าเป็นไปได้เลย - -‘


กว่าจะรับน้องเสร็จก็ปาเข้าไปเกือบ 4 โมงเย็น
ผมนั่งฟังพี่ๆบอกวันเวลาที่จะนัดมาทำกิจกรรมเสร็จแล้ว
ก็เดินกลับมาหาไม้ฉากที่นั่งอ่านหนังสือรออยู่
มันรอเก่งมากครับ ผมหันมากี่รอบๆมันก็นั่งอยู่ที่เดิมตลอด

“น้องปั้นๆครับ” เสียงรุ่นพี่ปี 2 เรียกผมไว้

“ครับพี่” ผมหันไปหารุ่นพี่ที่เรียกผม

“อาจารย์อยากพบนะ ไปหาที่ห้องพักอาจารย์เลยนะ”
พอรุ่นพี่บอกผมเสร็จก็เดินกลับไปหากลุ่มพี่เจ
เพราะเพื่อนพี่เจเรียกให้พี่ปี 2 เข้าไปหา


ผมเดินกลับมาหาไม้ฉากที่โต๊ะ

“ไม้รออีกแป๊บนะ  อาจารย์เรียกพบอะ เดี๋ยวมาหา”

“ให้ไปด้วยปะ”

“อืมม ไม่เป็นไรรอที่นี้แหละ เดี๋ยวมานะ”

พูดเสร็จผมก็เดินไปทางห้องพักอาจารย์
อาจารย์เรียกไปเจอเฉยๆครับ
เพราะผมมีผลคะแนนเป็นอันดับ 1 ของคณะ
เลยได้เป็นเลขที่ 1 ของคณะเลยครับ 5555+


ระหว่างที่ผมยืนคุยกับอาจารย์อยู่
พี่เจกับแฟรงค์ก็เดินเข้ามารับทีชเชอร์
แต่ตอนนี้หนูทีชเชอร์ไปเล่นอยู่กับอธิการที่ห้องพักโน้นครับ
สุดยอดเลยจริงๆหลานผม  เล่นกับอธิการเลย 555

พอผมคุยกับอาจารย์เสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องพักอาจารย์
แต่พี่เจกับแฟรงค์ยังไม่เดินออกมา  ผมเลยยืนรออยู่แถวๆหน้าห้อง
ถ้าเราสนิทกับแฟรงค์ เราก็คงเข้าใกล้ทีชเชอร์ได้
ไหนๆก็เรียนด้วยกัน ,, ผมว่าผมทักทายแฟรงค์กับพี่เจหน่อยก็ดีนะครับ : )

พอพี่เจเดินออกมา ผมก็ยกมือสวัสดีพี่เจ
พี่เจก็หยุดทักทายผมครับ

“ อ่อ สวัสดีครับ เด็กใหม่วิศวะหรอ“
เสียงพี่เจโคตรจะนุ่มๆอะครับ

“ ครับผม “ ผมตอบกลับพี่เจไป แล้วหันไปยิ้มให้แฟรงค์ที่อุ้มทีชเชอร์อยู่

“ ชื่ออะไรละเรา แนะนำตัวหน่อยสิ“

“ผมชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ครับ ฝากตัวด้วยนะครับพี่เจ =) “

พี่เจทำหน้า งงๆ ที่ผมรู้จักชื่อพี่เจ

“อ้าวว รู้จักพี่ด้วยหรอ“

“รู้สิครับ ผมติดตามพี่มาตั้งแต่มีน้องทีชเชอร์นะครับ “

พูดจบผมก็หันไปมองทีชเชอร์ แล้วยิ้มให้แฟรงค์ครับ

“ครับๆ ยินดีต้อนรับเข้าคณะวิศวะนะ มีอะไรถามพี่ได้ “
พี่เจท่าทางเป็นมิตรมากครับ คนแบบนี้ทำร้ายโชกุนจริงๆงั้นหรอ
ผมเข้าใจอะไรผิดหรือป่าว?
หรือพี่เจเสแสร้ง??

“ขอบคุณครับพี่“

“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ“

พี่เจยิ้มให้ผม แล้วก็ขอตัวจะกลับก่อน
แต่ผมรีบร้องทักขึ้นมา เพราะสังเกตทีชเชอร์แล้วดูเหมือนหน้าจะแดงๆ

“เอ่ออ พี่ครับ แล้วทีชเชอร์สุขภาพเป็นไงบ้างครับ
มีหายใจเหนื่อยหอบง่ายอยู่ไหมครับ“

“ไม่มีนะ ร่าเริงปกติดีครับ“
ตอบเสร็จพี่เจหันไปมองทีชเชอร์เล็กน้อย

“ไปเถอะพี่เจ มืดแล้วเดี๋ยวยุงกัดลูก
เออ ปั้นสิบเรากลับก่อนนะ แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม เราก็เรียนวิศวะ“

กูจำได้ครับ ก็มึงลากแขนกูมานี้ครับคุณแฟรงค์ - -‘

“ครับ “ พอผมตอบรับเสร็จ
พี่เจกับแฟรงค์ก็พาทีชเชอร์กลับบ้านไป


ผมเดินกลับไปหาไม้ฉากที่นั่งรออยู่
ก็มีเสียงโวยวายดังมาแต่ไกลเลยครับ

“รับน้องเสร็จยังอะปั้น ไปทานข้าวกัน?”
เสียงบีมมี่ตะโกนถามผม พร้อมๆกับเจ้าตัวที่กำลังวิ่งมาหาผมที่ใต้ตึก

“เสร็จแล้วละ ค่อยๆวิ่งเดี๋ยวก็ล้มหรอกบีม”
ผมรีบร้องเตือน เพราะใส่คัทชู แล้วก็วิ่งอีกนะ - -‘

“ถามกูก่อนไหม? ว่าอยากให้บีมมี่ไรนั้นไปกับเราหรือป่าวอะ”
เออคือ ,, เสียงป๊าครับ ป๊าไม้ มานั่งเก็กหน้าหล่อรอผมทั้งวันแล้ว
ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ที่ตอนนี้เปลี่ยนโหมดจากยิ้มๆอยู่ มาทำหน้าโหดละครับ

“เอ้ยย กูลืมเลยอะ กูขอโทษนะ เดี๋ยวกูบอกบีมเองๆ”
ผมรีบยกมือไหว้ขอโทษเลยครับ
แต่ไม่ทันที่ไม้ฉากจะพูดอะไร บีมก็วิ่งมาถึงผมแล้ว

“โอ้ยยเหนื่อย เราโทรหาปั้นละทำไมไม่รับ”

มาถึงก็บ่นเลยครับ หายใจก่อนดีไหมบีม?

“อ่อ มือถือปั้นอยู่กับเรานะ พอดีเราไม่รู้ว่าใครโทรมาเลยไม่รับ”
ไม้ฉากยกมือถือของผมให้บีมดู ก่อนจะยิ้มออกมา
แต่ยิ้มของไม้ฉากนี้คือ .... หึหึ เชือดเฉือนผมมาก T^T

“ปั้น ไม่ได้เมมเบอร์บีมไว้หรอไง ไหนบอกว่าเมมแล้ว?”
อ้าวว ยายบีมเอ้ยย ยังจะมาถามอีก ไม่ดูหน้าพี่ไม้เลยนะเว้ยยย !

“อ่อ เมมแล้วครับ แต่พอดีไม้ไม่รู้ว่าบีมไหน เลยลบทิ้ง มีอะไรหรือป่าวครับ”
อะครับ ,, พี่ไม้ครับ ใจเย็นครับ ใจเย็น T^T

“อ่อไม่มีอะไรค่ะ ไม่ทราบว่านี้ใช่ไม้ฉากหรือป่าวค่ะ”
บีมหันไปยิ้มให้ไม้ฉาก

“ครับ ทำไมหรอครับ” โอ้ยย เค้ายิ้มให้ก็ตอบๆดิสิวะไม้ฉาก

“ปั้นเคยบอกว่ามีแฟนหล่อ ตอนนี้บีมเชื่อแล้วค่ะว่าหล่อจริงๆ”
บีมพูดเสร็จก็หันมามองผมแล้วยิ้มแบบแซวๆ

“ครับ ขอบคุณครับ”
แหม่ ,, พอบอกว่าหล่อ มันยิ้มเลยครับ หึหึ มั่นมากครับ - -‘

“เมื่อกี้บีมแค่แกล้งเล่นนะคะ อยากเห็นไม้ฉากหึงเฉยๆ อย่าถือสาบีมเลยนะค่ะ”
บีมยังหันไปคุยเล่นกับไม้ฉากต่อ
หื้มม ล้อเล่นแบบเมื่อกี้บ่อยๆไม่ดีนะบีม
ไม่ดูหน้าไม้ฉากเลยอะ ,, กูจะโดนมันเตะก้านคออยู่แล้วเว้ยยย

“ครับ เออเดี๋ยวผมขอพาปั้นสิบกลับเลยได้ไหมครับ
พอดีผมต้องไปเตรียมตัวรายงานตัวพรุ่งนี้เหมือนกันนะครับ”

เป็นการปฏิเสธการไปทานข้าวด้วยกันอย่างสุภาพมากครับ
บีมหันมายิ้มให้ผม แล้วก็ตอบไม้ฉากไป

“อ่อได้สิค่ะ ยังงั้นบีมกลับก่อนก็ได้ค่ะ หวังว่าโอกาสหน้าคงได้ไปทานข้าวด้วยกันนะคะ”
บีมพูดเสร็จก็หันมาโบกมือบ๊ายบายให้ผม ก่อนจะเดินออกไป
แต่ก่อนจะไปก็ยังไม่วายจะยิ้มแซวๆอีกนะครับ - -‘

“จบเรื่องนะ กลับได้ยัง?”
หื้ออ ทำไมต้องโหดวะ เมื่อกี้ยังสุภาพบุรุษใส่บีมอยู่เลย
พอบีมเดินออกไปมาโหดอีกละครับ

“มึงจะโหดเพื่อ?” ผมหันไปมองหน้ามัน แล้วก็ส่งยิ้ม
ยิ้มที่คิดว่ามันน่าจะยิ้มตามผมนะครับ 5555

“ก็มึงอะลืมนึกถึงกู กูนั่งข้างๆมึงแท้ๆ ข้าวยังไม่ได้กินทั้งวัน
พอผู้หญิงชวนไปกินข้าวมึงก็ตอบกลับเฉยเลย ถามกูบ้างไหมละ?
ว่ากูอยากไปไหม ไอ้เชรี้ยย พรุ่งนี้กูต้องไปรายงานตัวละนะ
มึงอะไม่อยากอยู่กับกูเหมือนที่กูอยากอยู่กับมึงเลยใช่ไหม?”

โหววว วันนี้พี่ท่านคงเก็บกดครับ ใส่มาเต็มเลย - -‘

“ขอโทษครับ ไปทานข้าวกันนะ”
ผมหยิบแฟ้มเอกสารมาถือ ก่อนจะดึงแขนไม้ฉากให้เดินตามผมออกมา

“กินแถวคอนโดนะ อยากกลับไปนอนละอะ ปวดหลัง”
โอเคเลยครับ ไม้ฉากว่างั้นว่าตามมัน
เพราะวันนี้มันมานั่งรอผมเกือบๆ 8 ชั่วโมง
โคตรจะอดทนมากๆ ,,

ผมกับไม้ฉากเลยมาทานข้าวแถวๆคอนโด ก่อนจะแวะซื้อของที่ซุปเปอร์ใกล้ๆ
ตอนที่ซื้อของอยู่ ผมเห็นรุ่นพี่ผมมาเดินซื้อของด้วยครับ
เป็นเพื่อนๆในกลุ่มของพี่เจ สงสัยวันนี้จะมาที่ห้องนี้แน่ๆ

ผมกับไม้ฉากซื้อของเสร็จแล้วก็เดินกลับมาที่ห้อง
ตอนเดินผ่านห้องพี่เจกับแฟรงค์ ไม่เห็นแม่กุญแจล๊อคไว้แบบทุกทีครับ
วันนี้ทีชเชอร์มานอนใกล้ๆผมแล้ว >////<
ขอให้ผมมีโอกาสได้อุ้มทีชเชอร์บ้างนะครับบ ‘


กลับมาถึงห้องพวกผมก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ
พอผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็มานั่งเปิดทีวีรอไม้ฉาก
อืมม ,, ทำไมมันยังไม่ออกมาวะ??
ปกติมันอาบน้ำไวกว่าผมอีกครับ
ผมเลยเดินไปเคาะห้องไม้ฉากดู
แต่เคาะตั้งนานมันก็ไม่ตอบ เลยเปิดประตูเข้าไป
ไม้ฉากอาบน้ำเสร็จแล้ว เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว
กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง - -‘
สงสัยจะเหนื่อย มันไปนั่งรอตั้งนานนี้ครับ
สงสารเลยอะ T^T


ผมเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆไม้ฉาก ก่อนจะบีบนวดที่ไหล่ให้มัน
มันลืมตามามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้ผม

“ทำไรอะเตี้ย” หื้มม มึงตื่นมาก็เรียกกูเตี้ยเลยสินะ - -‘

“นวดให้ไง มึงเมื่อยใช่ปะละ ไปรอกูตั้งหลายชั่วโมง”
พอผมตอบเสร็จมันก็ยิ้มให้ผมใหญ่เลยครับ
มึงยิ้มทำไม ,, กูจะละลายแล้วไอ่เชรี้ยยย ^/////^

“ปวดหลังอะ ขึ้นมานั่งแล้วนวดให้หน่อย”
พอมันพูดเสร็จมันก็นอนคว่ำเลยครับ
เออคือ ,, พอบอกจะนวดให้เอาใหญ่เลยนะเว้ยย
ผมขึ้นไปนั่งบนหลังไม้ฉาก ก่อนจะนวดต้นคอ นวดไหล่ นวดหลังให้มัน
มันก็สบายใหญ่เลยครับ บอกว่าดีๆ ตรงนั้นสิ ตรงนี้สิ
หึหึ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
ผมก็เลยไม่นวดให้มันครับ นั่งทับหลังมันนิ่งๆ
จนสักพักมันพลิกตัวกลับมานอนหงาย แล้วผมยังนั่งทับตรงหน้าท้องมัน

“อืมม จะว่าไปท่านี้ยังไม่เคยนะ”
พูดเสร็จก็ส่งสายตาวิ้งวั๊บมาให้ผม หื้มมม มึงนี้มัน ……. ^////^

“อย่ามาทะลึ่ง ลุกมานั่งเลย มึงเตรียมของเสร็จยังเนี้ย”
ผมกำลังจะลุกออกจากตัวมัน มันก็ไม่ยอมครับ
เอามือจับเอวผม แล้วกดให้นั่งเหมือนเดิม
พอผมส่งสายตาดุๆให้มัน มันก็ยิ้มๆแล้วก็ยอมปล่อยตัวผม

“เตรียมเสร็จแล้วอะ มึงว่ากูจะได้ฝึกที่ กทม. ปะวะ?”
มันลุกขึ้นมานั่ง แต่ก็ดึงตัวผมไปกอด แล้วเอาคางมาเกยที่ไหล่ผมไว้

“ฝึกที่ไหนก็ฝึกเถอะนะ ไหนบอกให้ตั้งใจเรียนไง มึงก็ต้องตั้งใจฝึกด้วย”

“แต่กูกลัวไม่ได้กลับมาหามึงตอนวันหยุดอะ”

พูดเสร็จก็เอาหน้ามาซุกกับหลังผม แล้วทำเสียงงอแงๆ

“อย่างอแงดิวะ มึงมาไม่ได้ กูก็ไปหามึงได้ไง เป็นไรเนี้ย งอแงทำไม”
ผมดึงมันออก แล้วหันไปมองหน้ามัน

“ก็ไม่รู้ดิ แม่พวกเราแปลกๆอะ แล้วกูก็กลัววะ
กลัวอะไรๆมันเปลี่ยนไป กูอยากมีมึงอะเตี้ย กูไม่อยากไปไหนแล้วอะ”

โอ้ยย ไม้ฉากโหมดงอแงครับ
เมื่อวานมันบอกผมเองว่าอย่ากลัวอะไร
วันนี้มันกลับมางอแง 55555+ ไอ้บ้า !

“งอแงอะไร ไหนบอกให้ตั้งใจทำหน้าที่ของตัวเอง
ไหนบอกให้เชื่อในตัวมึงไง มึงก็ต้องเชื่อในตัวกูด้วยนะรู้ป่าว”

ไม้ฉากก็ยังทำหน้างอแงอยู่ครับ จนผมต้องดึงมันมากอด

“นี้ไงกอดจากกูนะ ,, กอดนี้จะมีแค่มึง รู้ใช่ไหม?”
พอผมพูดไปแบบนี้ มันก็ยิ่งกอดผมแน่นเลยครับ
555+ ไอ้เด็กหน้าแก่


“มึงอะ ,, อย่ามาพูดแบบนี้กูจะร้องไห้นะเว้ย”

อ้าววว ดูมันดิครับ มางอแงอะไรเนี้ย 555

“ไม่เอาดิอย่าร้อง มาๆเดี๋ยวกูร้องเพลงให้ฟังเอาไหม”
คราวนี้มันเงยหน้ามามองผมเลยครับ

“เพลงไรๆ ร้องมาดิ มึงไม่ร้องเพลงให้กูฟังนานละ”
มันมองหน้าผมตาแป๋วเลยครับ 555+
มึงคาดหวังว่าเพลงกูจะเพราะมากใช่ไหม?

“กูแต่งเองเลยนะ แต่ยังไม่จบ แต่งได้ 3 ท่อน 55+ จะฟังไหม?”

“ฟังดิ เดี๋ยวๆก่อนนะ กูไปปิดไฟก่อน คืนนี้นอนกับกูห้องนี้นะ”

หื้อออ มึงบอกให้กูนอนด้วย แต่กูยังไม่ทันตอบเลย
มึงวิ่งไปปิดไฟข้างนอก ปิดประตูห้อง
แล้วมาปิดไฟในห้องนอน เปิดแต่โคมไฟหัวเตียงแล้ว
คือกูยังปฏิเสธได้ไหมวะ?


“555+ ถามหาพ่องงง ถ้ามึงจะปิดไฟขนาดนี้”
มันก็หัวเราะครับ แล้วดึงให้ผมนอนลงข้างๆมัน

“ไหนร้องเพลงมาดิ”
เอาจริงๆนะผมแต่งเนื้อแล้วละ แต่คือเป็นอะไรที่แบบว่ามันไม่น่าร้องเป็นเพลงได้ครับ
มันเหมือนเรียงความมากว่า 5555+

“จะฟังจริงๆหรอ เอาจริงๆกูให้มึงตัดสินใจอีกที”
มันทำหน้าคิดนิดหนึ่งก่อนจะส่ายหัวให้ผม

“งั้นไม่ฟังละก็ได้ นอนเหอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยร้องให้กูฟังตอนนั่งรถไปรายงานตัวละกัน”
แม่งง ,, ไม่แน่จริง 5555+ ฟังตอนนี้คงกลัวนอนไม่หลับอะดิ

“โอเค งั้นมึงนอนนะ พรุ่งนี้ไปรายงานตัวกัน”
ไม้ฉากยิ้มให้ผมแล้วดึงผมเข้าไปกอด

“ฝันดีนะปั้นสิบบบบบบ” มึงจะยานตรงชื่อกูทำไมเนี้ยยย 5555+

“อือ ฝันดีๆ”
พอผมพูดเสร็จ มันก็เอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง
ก่อนจะดึงผมไปกอดไว้หลวมๆ
เป็นการนอนกอดกัน ,, คืนสุดท้าย
ก่อนที่เรา 2 คนจะแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของใครของมัน



เช้าวันต่อมา


“ตื่นสิไม้ ไปอาบน้ำเร็วเดี๋ยวนั่งรถไปรายงานตัวไม่ทัน”
ผมปลุกไม้ฉากที่ยังนอนหลับอุตุอยู่เลยครับ
มันขยับตัวนิดหนึ่ง ก่อนจะลืมตามองผม

“งั้นกูไปอาบน้ำที่ห้องโน้นนะ เร็วๆละนี้มันแปดโมงแล้ว”
พอไม้ฉากได้ยินคำว่าแปดโมง มันรีบลุกมานั่งเลยครับ
ก็มันต้องรายงานตัวตอน9 โมงครึ่งอะครับ
ป่านนี้แม่มันมารอแล้วละนะผมว่า

“โอเคๆเดี๋ยวเจอกันข้างนอกนะ”
พูดเสร็จมันก็รีบเข้าไปอาบน้ำเลยครับ
ผมเลยรีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัว
ก่อนจะเดินออกมาเจอไม้ฉากกำลังชงโอวัลตินให้ผม

“ปั้นๆมากินขนมปังกับโอวัลตินก่อน ไม้ชงไว้ให้แล้ว”
โห้ยยมึง เวลาจะไม่พออยู่แล้วยังจะมาทำให้กินอีก
แล้วเดี๋ยวพอมึงไปเรียน กูจะทำยังไงวะเนี้ยย T^T

“อือ “

ผมตอบเสร็จแล้วก็ไปนั่งกินขนมปังกับโอวัลตินที่ไม้ฉากเตรียมไว้ให้


พอพวกผมทานมื้อเช้าเสร็จหมดแล้ว
ก็ลงมาขึ้น Taxi ไปโรงเรียนของไม้ฉาก
ระหว่างที่นั่งอยู่บน Taxi เราสองคนนั่งจับมือกันไปตลอดทาง
เพราะพวกเรารู้ว่าหลังจากไม้ฉากรายงานตัววันนี้
ไม้ฉากอาจจะต้องกลับไปกับแม่ และไม่รู้อีกกี่เดือนถึงจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง


“ร้องเพลงสิ อยากฟัง” ไม้ฉากพูดกับผม

“จะฟังจริงๆหรอ” ผมถามมันอีกครั้ง 555+
ขนาดผมยังไม่แน่ใจเลยว่ามันจะออกมาดี?

“อือ ร้องเถอะนะ ใกล้จะถึงโรงเรียนแล้ว ร้องให้ฟังหน่อย”
พูดเสร็จแล้วไม้ฉากก็บีบมือกระชับมือผมเข้ามาอีก
ผมเลยตัดสินใจร้องเพลง ที่เนื้อร้องและทำนองมันค่อนข้างจะ
เอ่ออ .. เพี้ยนมากครับ T^T


“ขอแค่เธอบอกกับฉัน
ว่าวันนี้ยังรักกัน
ขอแค่เธอบอกกับฉัน
ว่าเราจะกอดกันเมื่อพบกัน
ขอแค่เท่านั้น ,, เท่านั้นพอ”

พอผมร้องจบก็หันไปมองหน้าไม้ฉาก
คือตอนที่ผมร้องอะผมไม่กล้ามองหน้ามันครับ
กลัวตัวเองหลุดขำ 555+ เพราะมันเพี้ยนมาก

พอผมเงยหน้าขึ้นไป ไม้ฉากก็เอามือมาปิดตาผมไว้

“เสียงโคตรเพี้ยนอะไอ้เตี้ยเอ้ยย”
ว่ากูเสียงเพี้ยน แต่มึงเสียงสั่น คืออะไร?

“ร้องไห้ทำไมละ ซึ้งมากใช่ไหมกูตั้งใจร้องเลยนะ”
ผมดึงมือไม้ฉากออก ก็เห็นตามันแดงๆครับ
โคตรงอแงเลย แล้วมาว่าผม ,, โธ่เอ้ยยย ป๊าไม้หน้าแก่ ;p


“กูรักมึงนะปั้น”

“อืมม กูก็รักมึง”


เรานั่งจับมือกันไปแบบนั้น จนรถ Taxi มาจอดที่หน้าโรงเรียนของไม้ฉาก
และแม่ของไม้ฉากยืนรอพวกเราอยู่ที่หน้าโรงเรียนแล้วครับ.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 18-08-2015 22:37:03
 :hao5:

หม่ามี๊ออกมาแล้ว แล้วจะพาตัวพระเอกเราไปด้วยยยย

ปั้นสิบทนเหงาอีกแล้วง่ะ แง่มมมม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-08-2015 22:37:45

เจลงเพลงที่ปั้นแต่งในเพจนะ ไม่กล้าเอาลง youtube
มันเพราะมากกกก! 555555+
แต่เป็นเวอร์ชั่นผู้หญิงร้องนะค่ะ
ก็อย่าคาดหวังอะไรเลยค่ะ ถ้าปั้นเพี้ยน
เจว่าเวอร์ชั่นที่เจลง โคตรเพี้ยนค่ะ >/////<


ตอนนี้เด็กๆเริ่มเข้ามหาลัยกันแล้ว
จะต้องเจออะไรกันอีกบ้าง ก็อยากฝากทุกๆคนให้กำลังเด็กๆด้วยนะคะ
มีคำผิดยังไงเดี๋ยวเจตามแก้ให้ค่า
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะคะ :)

เจจะพยายามทำให้ดียิ่งขึ้นค่ะ '


(http://i62.tinypic.com/5lcj94.jpg)
จับมือกันก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีกนาน.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-08-2015 00:07:52
รักกานนนนน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 19-08-2015 00:22:45
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นนะเรื่องนี้

เหมือนจะไม่มีอะไรแต่แฝงไว้ในความมี

น่ากลัววว่ะ
แม่..แม่

มั่นคงอย่างเดียว
ท่องไว้ๆๆๆ
ไม้+ปั้น

กอดดดดด..เจ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-08-2015 01:34:29
อ้างถึง
ผมเดินไปรายงานตัวที่โต๊ะตามที่พี่ยิมบอก
กว่าจะตรวจเอกสารอะไรเสร็จก็เกือบๆ 1 ชั่วโมงละครับ
ปั้นคุยกับพี่เชนไม่ใช่หรือ? ไหงกลายเป็นยิม?

ใจเรายังห่วงสองคนนี้มากๆนะ  อย่าได้วางใจแม่ไม้เลยนะ  สงบเกินไป

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-08-2015 06:42:36
อ้างถึง
ผมเดินไปรายงานตัวที่โต๊ะตามที่พี่ยิมบอก
กว่าจะตรวจเอกสารอะไรเสร็จก็เกือบๆ 1 ชั่วโมงละครับ
ปั้นคุยกับพี่เชนไม่ใช่หรือ? ไหงกลายเป็นยิม?

ใจเรายังห่วงสองคนนี้มากๆนะ  อย่าได้วางใจแม่ไม้เลยนะ  สงบเกินไป

ขอบคุณค่า,, แก้ไขแล้วค่า :)
พิมพ์ไปก็นึกถึงตอนเปิดเทอมใหม่ๆ
ว่าช่วงนั้นยิมเริ่มนอกใจน้องอุ่นแล้ว
5555 มือก็พิมพ์ชื่อพี่ยิมไปด้วยเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-08-2015 07:34:39
 :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-08-2015 08:49:14
 :mew6: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-08-2015 15:19:00
If only  - ปั้นสิบ

“ขอแค่เธอบอกกับฉัน
ว่าวันนี้เรายังจะรักกัน
ขอแค่เธอบอกกับฉัน
ว่าเราจะกอดกันเมื่อพบกัน
ขอแค่เท่านั้น ,, เท่านั้นพอ”



PS . ขอบคุณน้องเบญที่ร้องเพลงนี้ให้จ๊า :)

https://youtube.com/v/EK-GMBkmmTw




* เอามาให้ฟังกันเผื่อบางคนไม่ได้เข้าเพจ .... จะได้ฟังกัน
เพี้ยนไปด้วยกัน  5555+
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 55 || P.32 || 18-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 19-08-2015 22:30:08
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-08-2015 22:37:15
Ch 56  รายงานตัว || ไม้ฉาก



ปั้นสิบร้องเพลงได้เพี้ยนมาก 555
แต่ก็น่ารักเพราะมันบอกว่าแต่งเอง
อยากจะจับมือกันแบบนี้ไปนานๆ
แต่ .. ความจริงตรงหน้าก็คือ  แม่ กับ พี่อุ้ม
ยืนกระวนกระวายรอผมอยู่ที่หน้าประตู


“เห้อออ แม่กูมารอแล้ว” ผมหันไปบอกปั้นสิบ
ที่มันเองก็นั่งทำหน้าเครียดไม่ต่างจากผมเท่าไหร่
ก็นี้มันเป็นครั้งแรกที่มันจะเจอแม่ผม
หลังจากที่แม่จับได้ว่าผมโกหกเรื่องพี่มิ้ว
แล้วก็หลังจากที่ผมบอกกับแม่ว่าผมคบกับปั้น

“กูกลัววะมึง  ดูหน้าแม่มึงดิ  นี้ขนาดว่าเค้ายังมองไม่เห็นเรานะ”
ผมหันไปมองหน้าแม่ผม  เอ่ออ ก็สมควรละครับที่ปั้นมันจะกลัว
ขนาดผมเองยังกลัวเลย ,,
ผมมาช้าครับ.....
แม่คงจะโกรธแล้วละ เพราะแม่ก้มมองนาฬิกาตลอด


“ความจริงนะมึง ยังไงก็ต้องเจอ ไปกันเถอะ”
ผมจ่ายเงินให้ลุงคนขับ Taxi ก่อนจะลงจากรถ


“แม่ครับ สวัสดีครับ”
ผมเดินเข้าไปไหว้แม่
แม่ก็หันมามองหน้าผมนิดหน่อย แต่เหมือนกำลังจะบ่นแหละครับ
แต่พอเห็นปั้นสิบเดินมากับผมด้วยก็ไม่บ่น

“สวัสดีครับน้าหน่อย”
ปั้นสิบมันไม่ยอมเรียกแม่ผมว่าแม่ครับ
มันเรียกว่าน้าหน่อยแทน
ผมแอบหันไปมองหน้ามันนิดหนึ่ง หน้ามันโคตรจะซีด
เห้อออ นี้ผมปกป้องแฟนตัวเองไม่ได้เลยหรอไงนะ?

“จ๊ะน้องปั้นมาส่งไม้ด้วยหรอ” แม่ผมหันไปยิ้มให้กับปั้นสิบ
เดี๋ยวก่อนนะ ,, แม่เนี้ยนะยิ้มให้ปั้นสิบ????


O_____o  มันเป็นเรื่องที่โคตรแปลกมากครับ


“ครับ น้าหน่อยมานานหรือยังครับ พอดีรถมันติดนะครับเลยมาถึงช้า”
ปั้นสิบรีบอธิบายให้แม่ฟังว่าทำไมมาถึงสถานที่รายงานตัวช้า

“ไม่เป็นไรหรอก น้าไปติดต่อที่จุดรายงานตัวมาแล้ว กรอกเอกสารให้ตาไม้เรียบร้อยแล้วจ๊ะ”
หื้มมม ทำให้เสร็จแล้ว??

“ทำได้ด้วยหรอครับแม่” ผมเอ่ยถามแม่ไปด้วยความสงสัย

“ได้สิไม้  พอดีพี่ไปยื่นรายงานตัวก่อนนะ น้าหน่อยเลยขอกรอกเอกสารให้ไม้เลย
ตอนนี้เหลือแค่ไม้ไปยื่นเอกสาร  รีบไปเถอะ เดี๋ยวคนจะเยอะ”

พี่อุ้มหันมาบอกผม แต่เอ่ออคือ พี่อุ้มพูดดีมากครับ
ไอ้ที่ชอบทำท่าทางกวนๆ นั้นหายไปเลย  - -‘
นี้อีกคนกินยาอะไรมาผิดหรือป่าว??


แม่เดินลากแขนผมเข้าไปข้างใน
ผมไม่ทันจะได้หันไปคุยกับปั้นสิบเลยครับ
แม่พาผมมายังโต๊ะรายงานตัว มีการเซ็นเอกสารเยอะแยะมากครับ
และแม่ก็จ่ายเงินค่าเทอมค่าของใช้ต่างๆไปประมาณสองหมื่นได้แหละนะ

“เอาละเสร็จสิ้นหมดแล้วนะ  แล้วอย่าลืมเข้าโรงเรียนตามวันเวลาที่กำหนดนะ 
นายภาคิน อืมม เลือกลงภาค 3 ศูนย์ฝึกที่นครราชสีมา
โอเคครับ เรียบร้อยนะครับ แล้วเจอกันนะ นสต.ภาคิน”

เจ้าหน้าที่ยื่นเอกสารกลับมาให้ผม พร้อมทั้งบอกให้ผมไปฝึกที่นครราชสีมา

นครราชสีมา นี้มัน โคราช ใช่ไหม?
เห้ยย ทำไมเป็นโคราชละ
ผมนึกว่าฝึกใน กทม. หรือแถวๆนครปฐมซะอีก


พอเดินออกมาจากโต๊ะที่รายงานตัวผมก็หันไปถามแม่

“แม่ครับ ทำไมผมได้ที่ภาค3 โคราชละครับ”

“มันอยู่ในใบสมัครเราไงไม้ฉาก เราเลือกลงภาค 3”

ผมเลือกลงงั้นหรอ??
ใบสมัครผมพี่อุ้มเป็นคนเขียนให้
ถึงว่าละ ตอนสอบผมได้มาสอบที่โคราช  ส่วนพี่อุ้มแยกไปกับรถตู้อีกคัน
โอ้ยย ไม้ฉากเอ้ยย มึงทำไมไม่ตรวจเอกสารอะไรก่อนจะสอบวะเนี้ยย
ไม่น่าพลาด ไม่น่าสะเพร่าเลย

“โคราชก็ดีแล้วลูก อากาศก็ดี แถมวันหยุดจะได้ออกมานอนที่บ้านลุงนพ แม่กับพ่อจะได้มาหาได้บ่อยๆ”
แม่ผมยิ้มให้ผม  แต่ยิ้มของแม่มันแฝงความสะใจนิดๆหรือป่าว?
หรือผมคิดไปเอง?

ทำไมอะไรๆมันเข้าล๊อคไปทุกอย่าง?
ปกติผมไม่เคยไปบ้านเพื่อนของพ่อเลย แล้วอยู่ๆก็ได้มาบ้านลุงนพที่โคราช
แล้วมารายงานตัวตอนนี้ ผมก็ได้ศูนย์ฝึกที่โคราช

ความบังเอิญ??
งั้นหรอวะ?


“เห้ยย เสร็จยังไม้”
เสียงปั้นสิบเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์

“อ่อเสร็จแล้วๆ เออนี้พี่อุ้มกับแม่ไปไหนอะ”
ผมมัวแต่คิดอะไรมาตลอดทางที่เดินกลับมาหาปั้นสิบ
จนไม่รู้เลยว่าแม่กับพี่อุ้มไปไหน - -

“น้าหน่อยบอกจะไปเอาชุดให้ไม้อะ พี่อุ้มเลยไปเอาด้วย”

“แล้วทำไมไม่เรียกว่าแม่แบบทุกทีละ เรียกน้าหน่อยทำไม”

ผมถามกับปั้นสิบ เพราะปกติมันก็เรียกแม่ผมว่าแม่
แต่วันนี้ดันเรียกว่า น้าหน่อย

“ดูหน้าแม่ด้วยนะไม้  กูจะกล้าไหมละ?  เออแล้วนี้ได้ฝึกที่ไหนวะ?”
เออคือ  เห้อออ ไม่รู้จะตอบยังไงเลย

“โคราชวะ ภาค 3 “
ปั้นสิบหน้าสลดไปนิดหนึ่ง แล้วก็ยิ้มมาให้ผม

“แค่โคราชเอง  งั้นวันไหนมึงได้พัก กูไปหานะ จะได้ไปเที่ยวกัน เค้าว่าที่โคราชที่เที่ยวเยอะ”
ปั้นสิบพูดเสร็จก็ยิ้มกว้างๆมาให้ผม

“จะไปหาจริงๆใช่ไหม  ห้ามให้กูรอเก้อนะ” ผมย้ำถามมันอีกที

“อืมมไปสิ” เห้ออ หน้าปั้นสิบตอนที่ยิ้มนี้เป็นอะไรที่โคตรจะสดใสเลยครับ

“ไม้ฉาก น้าหน่อยให้มาตามอะ เค้าต้องวัดตัวตัดชุด”
พี่อุ้มเดินเข้ามาบอกผม

“อะครับๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ป่ะปั้นไปวัดตัวกัน”
ผมยื่นมือไปจับมือปั้นสิบ แล้วกำลังจะเดินไปหาแม่

“พี่ว่าไม้ไปคนเดียวดีกว่าไหม  น้าหน่อยเค้าอดทนนานๆได้ด้วยหรอ?
เมื่อกี้ยืนเลือกชุดอยู่ก็มองมาที่ไม้กับปั้นตลอดนะ”

เออคือ ,, พี่อุ้มพูดซะผมกลัวเลยครับ
นั้นสินะผมก็ยังแปลกๆใจกับท่าทีของแม่ผมเหมือนกัน

“งั้นไม้ไปเถอะ เดี๋ยวปั้นรอแถวนี้แหละ”
ปั้นสิบปล่อยมือผม แล้วดันหลังผมให้เดินออกไป

“ไม่ต้องห่วงปั้นหรอก เดี๋ยวพี่อยู่รอเป็นเพื่อนเอง”
กูจะห่วงก็ตรงที่มึงบอกจะรอเป็นเพื่อนนี้แหละไอ้พี่อุ้ม !!
แต่ผมไม่มีทางเลือกครับ ก็ต้องรีบเดินไปหาแม่
เอาวะ ทำอะไรให้เสร็จ จะได้รีบกลับไปห้องกับปั้น : )

แต่ผมคงคิดผิด เพราะพอวัดตัวชุดทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว

“ปั้นจะกลับยังไงลูก” แม่ผมถามปั้นสิบ

“เออก็ นั่ง Taxi กลับครับ” ปั้นสิบหันมามองหน้าผม

“เดี๋ยวไม้กลับกับปั้นนะแม่ แล้วใกล้วันเข้าโรงเรียนไม้กลับไปหาที่บ้านพ่อ”
ผมรีบมายืนข้างๆปั้นสิบ เพราะคิดว่าแม่น่าจะยอมแบบที่ผ่านมา

“หมดเวลาเล่นสนุกแล้วไม้  กลับบ้านพร้อมแม่  เออนี้ตาอุ้มไปส่งน้องปั้นด้วยนะ”
แม่พูดเสร็จก็เดินออกไปเลยครับ ผมกับปั้นสิบยังยืนมองหน้ากันอยู่

“ไม้ฉาก อย่าให้แม่พูดซ้ำนะ รีบมาได้แล้ว เดี๋ยวจะกลับไปบ้านลุงนพดึก”


บ้านลุงนพ?
ไปทำไมอีกเนี้ย?


“รีบไปเถอะไม้ แล้วยังไงโทรคุยกัน”
ปั้นสิบรีบบอกให้ผมเดินตามแม่ไป
ผมเลยทำได้แค่โบกมือบ๊ายบายให้ปั้นสิบ
แล้วก็เดินตามแม่มาที่รถ

“แม่ครับ เราจะไปบ้านลุงนพทำไมอีกครับ”
ผมไม่ยอมเดินขึ้นรถ จนแม่ต้องเดินมาเปิดประตูรถให้ผม

“ไปกับแม่ก็พอไม้  มันหมดเวลาจะใช้ชีวิตสนุกสนานแล้วละ”
แม่พูดแค่นั้นก็เดินกลับไปฝั่งคนขับ
ผมดูแล้วไม่น่าจะขัดแม่ได้ ก็เลยขึ้นมาบนรถพร้อมๆกับคาดเบล์ท


พอรถออกจากกรุงเทพมาได้สักพัก แม่ก็ยื่นมือมาข้างหน้าผม

“อะไรครับแม่” ผมก็ งง ว่าแม่จะยื่นมือมาทำไม
หันไปถามแม่อีกครั้ง

“ขอมือถือให้แม่ด้วย”

ห๊า ,, มือถือ?


“อะไรนะครับแม่ นี้แม่อย่าบอกนะว่าแม่จะยึดมือถือไม้”
แม่หันมาพยักหน้าให้ผม
บ้า!!!  นี้มันเรื่องบ้าๆอะไรเนี้ย

“เพื่ออะไรครับแม่?”
ผมไม่ยอมยื่นมือถือให้แม่ครับ แต่หันไปถามแม่

“พูดกับแม่ดีๆนะไม้ฉาก  ทำไมกันเมื่อก่อนก็ไม่ติดมือถือ ตอนนี้ติดมากเลยหรือไง?”
แม่ ... ทำไมแม่ถามแบบนี้ละครับ T^T

“ป่าวครับ ไม้แค่ไม่เข้าใจทำไมแม่ต้องยึดมือถือไม้  ในเมื่อไม้ก็ไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ตั้งแต่พรุ่งนี้ไปไม้ต้องอยู่ช่วยงานลุงนพกับพ่อที่บ้านลุงนพ
จนถึงวันที่ไปรายงานเข้าโรงเรียน แม่จะไม่ให้ไม้พกโทรศัพท์
เพราะแม่อยากให้ไม้มีสมาธิกับการทำงาน  แม่มีเหตุผลพอไหมไม้ฉาก”



“แต่ไม้เปิดเป็นเวลาก็ได้นี้ครับแม่”
ผมก็ยังไม่ยอมยื่นมือถือให้แม่
จนแม่ต้องตีรถเข้าจอดข้างทาง

“เพราะปั้นสิบสินะ เห็นไหมว่าการที่ลูกคบกับปั้นสิบมันทำให้ลูกมาเถียงแม่ ไม่เชื่อฟังแม่แบบนี้”

“ไม่ใช่นะครับ มันไม่เกี่ยวกับปั้นสิบเลยนะแม่”

โธ่เอ้ยย ทำไมมันโยงไปที่ปั้นสิบได้อีกเนี้ยยย!!

“ถ้าไม่ใช่ก็เอามือถือมาให้แม่ แต่ถ้าไม่เชื่อฟังแม่ก็ลงจากรถไป”
หื้มม นี้แม่ไล่ผมลงจากรถ?
แม่ที่บอกว่าเข้าใจผมมาตลอด ไล่ผมลงจากรถ
กลางถนนสายทางหลวง ที่รถวิ่งกันเร็วๆนี้นะหรอ??

“แล้วแม่เคยฟังอะไรไม้บ้างไหมครับ  ถ้าแม่คิดว่าแม่ยึดมือถือไม้ไป
แล้วจะทำให้ไม้กับปั้นเลิกกัน  ไม้บอกได้แค่ว่า แม่คิดผิดครับ 
ปั้นมันอดทนรอไม้ได้  ต่อให้แม่จะห้ามไม้กับปั้นคุยกันหรือห้ามเจอกันแค่ไหน 
ไม้ก็จะหาทางไปหาปั้นให้ได้ครับ”

ผมพูดเสร็จก็หยิบมือถือมายื่นให้แม่
แต่แม่ไม่รับมือถือที่ผมยื่นไปให้ 
แม่หันไปกระชากพวงมาลัยแล้วขับรถออกไปอย่างเร็วเลยครับ


ตลอดทางมาบ้านลุงนพ  แม่ไม่คุยอะไรกับผมอีกเลย
พอมาถึงบ้านลุงนพ แม่เอื้อมมือมาหยิบมือถือของผมที่วางไว้ตรงคอนโซลหน้ารถไปด้วย

“อย่าทำตัวมีปัญหา อย่าทำให้พ่อต้องเครียดไปมากกว่านี้นะไม้”
แม่พูดก่อนจะลงจากรถไป

ผมทำอะไรหรอ??
นี้ผมทำให้พ่อเครียดอะไรกัน?

โอ้ยยย เชรี้ยยเอ้ยยย
ปัญหาอะไรวะเนี้ยย ,, ยังไม่ได้ทำอะไรซะอย่างเลย
ทำไมแม่ต้องมาโกรธ  แล้วบอกว่าพ่อเครียดเพราะผมอีก
อะไรวะ? ต้องทำยังไงวะ?
แล้วป่านนี้ปั้นจะทำอะไรอยู่??


เห้อออ ผมได้แต่ถอนใจก่อนจะเดินลงจากรถ
แล้วตามแม่เข้าไปในบ้าน


“มาแล้วหรอตาไม้  มาๆเป็นไงบ้าง เจอเพื่อนๆนักเรียนตำรวจเยอะไหม”
พ่อนั่งรอผมอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก รีบเดินเข้ามากอดผม

“สวัสดีครับพ่อ เจอเพื่อนเยอะเลยครับ”
นี้คือพ่อเครียดเพราะผมงั้นหรอ?
ทำไมพ่อยิ้มทักทายผมละ??

“พ่อครับ  ไม้ถามอะไรพ่อหน่อยได้ไหมครับ”
ผมผละออกจากกอดของพ่อ ก่อนจะมองหน้าพ่อแล้วเอ่ยถามพ่อไป

“ได้สิลูก มีอะไรหรอ?”
พ่อทำหน้าสงสัย ก่อนจะดึงมือผมให้ไปนั่งที่โซฟา

“ไม้ฉาก กลับไปที่ห้องได้แล้ว  ใช้ห้องเดินที่มาพักครั้งก่อนนะ”
แม่ยืนมองผมกับพ่อตั้งแต่ตอนที่ผมเดินเข้ามา แล้วกอดกับพ่อละครับ

“เดี๋ยวไม้ไปครับแม่  ไม้อยากคุยกับพ่อก่อน”
นาทีนี้ผมแทบไม่ได้สนใจเลยครับว่าแม่จะทำหน้าแบบไหน
ผมแค่อยากได้คำตอบว่าผมทำให้พ่อเครียดเรื่องอะไร?

“ไม้ฉาก นี้แกกล้าขัดคำสั่งแม่หรอไง”
แม่ผมไม่พอใจมากๆ ถึงกับขึ้นเสียงใส่ผม

“นี้คุณ เสียงดังมากไปแล้วนะ เกรงใจนพมันบ้าง”
พ่อหันไปดุแม่ ที่แม่ขึ้นเสียงใส่ผม

“มีอะไรก็ว่ามาไม้ฉาก” แล้วพ่อก็หันมาถามผมว่าผมมีเรื่องอะไร

“ไม้อยากถามพ่อว่า  สิ่งที่ไม้เป็นทุกๆอย่างทำให้พ่อเครียดหรือป่าวครับ”
พ่อทำหน้านิ่งไป ก่อนจะหันไปมองหน้าแม่ แล้วก็กลับมามองหน้าผม

“เรื่องไหนละ  ระบุมาสิพ่อจะตอบให้”

“ทุกๆเรื่องครับพ่อ”

มันจะมีกี่เรื่องกันที่พ่อจะไม่พอใจผม?
ผมก็อยากรู้เหมือนกัน
ผมตั้งใจเรียนมากๆ  ทำตัวเป็นลูก เป็นพี่ที่ดีมาเสมอ
ไม่เคยจะทำให้ท่านผิดหวังเลยสักครั้ง
อยากให้ทำอะไรแค่พ่อกับแม่สั่ง
ผมจะรีบทำให้ท่านทั้ง 2 อย่างรวดเร็ว
ไม่มีปฏิเสธเลยด้วยซ้ำ

แต่แค่เพราะวันนี้ผมมีแฟนชื่อปั้นสิบงั้นหรอ?
พ่อกับแม่ถึงมีท่าทีกับผมแบบนี้??


“ไม้ไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังเลย  ไม้เป็นเด็กเรียนดี  ไม้ไม่เคยงอแงให้พ่อเห็น
ตอนที่ไม้ปั่นจักรยานเป็นครั้งแรก ไม้หกล้มแผลเต็มขา แต่ไม้ก็ไม่ร้องไห้
ไม้มานะพยายามจนปั่นจักรยานได้  ไม้ไปอยู่กับแม่ที่ขอนแก่น  ไม้ก็เป็นพี่ชายที่ดี ไม้ดูแลแม่ ดูแลน้องแทนพ่อ
มันจะมีเรื่องไหนที่พ่อต้องเครียดอีกละไม้  แล้วยิ่งตอนนี้นะไม้ฉากของพ่อสอบเป็นนายตำรวจได้อีก
พ่อต้องมีเรื่องยินดีสิลูก”

“แต่แม่บอกว่าพ่อเครียดเพราะผม”

ผมพูดไปก็มองหน้าพ่อกับมองหน้าแม่สลับกันไปมา

“คุณบอกกับลูกแบบนั้นหรอ?”
พ่อหันไปถามแม่เสียงเครียดเลยครับ

“ใช่ ฉันบอกลูกไปแบบนั้น  คุณจะรู้อะไร วันๆคุณทำแต่งาน
คุณรู้บ้างไหมละว่าลูกชายของคุณตอนนี้เป็นยังไง”

แม่ผมก็เสียงดังขึ้นมาเลยครับ
ดังเลยครับแม่เอาเลยครับ
เค้าจะได้รู้กันว่าทำไมแม่ถึงไม่ชอบใจผม
ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรเสียหายเลย

แม่ผมพูดเสียงดังขนาดนี้  ลุงนพกับน้าอรและยายหนูพิมน่าจะได้ยินครับ

“ลูกเราเป็นยังไงละ คุณก็พูดสิ”
พ่อผมถามกับแม่เสียงเรียบๆ

“ก็ตาไม้กับตาปั้น อืมมม ก็...”
แม่ผมพูดติดอ่างอยู่แค่นี้ จนพ่อผมรำคาญครับ

“ก็อะไรละ ลูกเราสนิทกับตาปั้น ที่เป็นเพื่อนกันมา 10 กว่าปี มันจะทำไม ไม่ดีตรงไหน”
พ่อผมเริ่มขึ้นเสียงใส่แม่ เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่แม่เป็น

“ถ้ามันแค่เพื่อนกัน ฉันจะไม่ห้ามเลย  ลูกคุณมันเอาเพื่อนมาเป็นแฟน คุณรู้ไหมละ?”
แม่ผมเหมือนฟิวส์ขาดครับ ตอบกลับพ่อมาแบบดังมากจริงๆ

“คุณว่าอะไรนะ  ไม้ฉากเป็นแฟนกับปั้นสิบนะหรออ คุณเอาอะไรมาพูด ห๊ะหน่อย เอาอะไรมาพูด”
พ่อผมยืนขึ้นแล้วเดินไปชี้หน้าแม่ละครับ
กลายเป็นทะเลาะกันใหญ่แล้ว
เออคือที่นี้ไม่ใช่บ้านเรานะครับพ่อ แม่.

“ก็ไม้มันพูดมาเอง คุณไปถามลูกชายคนดีของคุณสิ”
พอแม่พูดเสร็จ พ่อเดินเข้ามาหาผมเลยครับ

“จริงหรอไม้ฉาก”
เอ่อคือ  ที่บอกว่าแม่น่ากลัว  พ่อผมน่ากลัวมากกว่าครับ
ใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้ม ที่เคยเรียกลูกเพราะๆ ตอนนี้พ่อกำลังโกรธแน่ๆ
เส้นเลือดปูดมาเต็มหน้าพ่อเลย

“ครับจริงครับพ่อ”
ในเมื่อมันเรื่องจริง ผมก็ต้องยอมรับครับ


ผมตอบไปแค่นั้นแหละครับ
ฝ่ามือของพ่อมาปะทะกับหน้าผมเต็มๆ

“เพี๊ยะ!!”


หน้าผมชามากๆ หัวตื้อไปหมดเลยครับ ณ เวลานั้น


“คุณ!!” แม่รีบวิ่งมาจับมือพ่อไว้
เพราะพ่อจะตบผมซ้ำอีกรอบ

“พอเถอะค่ะ ห้ามลูกดีๆก็ได้ ทำไมต้องลงไม้ลงมือกับลูก”
แม่ผมพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย

“เป็นชายชาตรี เป็นตำรวจนะไม้ ทำไมต้องไปเป็นอีตุ๊ดอีแต๋วแบบนี้!!
พ่ออุตส่าห์ไว้ใจเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานาน เวลามาหาพ่อขอไปนอนบ้านปั้น
พ่อไม่เคยจะห้าม  นี้แอบไปคบกันมานานเท่าไหร่แล้ว ห๊ะ!!”

พ่อขึ้นเสียงใส่ผมดังมากๆครับ ดังกว่าตอนแรกอีก

“คบได้เกือบๆ 3 เดือนแล้วครับ”

“ตาไม้  ยังจะมาต่อปากต่อคำกับพ่ออีก รีบกลับเข้าห้องไป”

แม่รีบบอกให้ผมกลับเข้าห้องไป

“ไม่ครับ  ไม้ไม่อยากโกหกพ่อ ยังไงๆไม้ก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้
เพราะไม้คบกับปั้นสิบจริงๆ ไม้รักปั้นจริงๆ  ทำไมละครับพ่อ การที่ไม้คบกับผู้ชายด้วยกัน
ไม้ทำผิดมากหรอครับ”


“ไม้ฉาก นี้กูเลี้ยงมึงมาให้เป็นลูกผู้ชาย มึงต้องแต่งงาน ต้องมีเมีย มีลูก
เอาหลานมาให้กูชมเชย มึงทำแบบนี้ กูจะเอาหน้าที่ไหนไปบอกญาติๆกู
คิดสิก่อนจะทำอะไรทำไมไม่คิด  ไปเลิกกับมันเลยนะไอ้ปั้น แล้วอย่าให้เห็นว่ายังติดต่อกันอีก”

พ่อพูดเสร็จก็เดินมาค้นตัวผม

“พ่อจะเอามือถือหรอครับ  แม่เอาไปแล้วครับ”
พอผมตอบเสร็จ แม่ก็ยื่นมือถือของผมให้พ่อ
พ่อหยิบมือถือมาได้ปุ๊บ  พ่อเหวี่ยงมือถือผมใส่ผนังเลยครับ
แตกไม่มีเหลือ ,,

“อย่าติดต่อกับมันให้พ่อเห็นอีก  แล้วพ่อจะลืมว่าไม้เคยพูดอะไรกับพ่อ”
พ่อพูดเสร็จก็หันหลังจะเดินออกไปจากห้อง

“ผมยังย้ำคำเดิมครับพ่อ ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แล้วผมก็ไม่คิดจะเปลี่ยนความรู้สึกผม”
พอผมพูดจบเท่านั้นแหละครับ
พ่อเดินมาประชิดตัวผม ทั้งต่อยหน้าผม แล้วถอดเข็มขัดมาฟาดผมไม่ยั้ง
แม่เข้ามาห้ามแล้ว แต่พ่อก็ไม่หยุด จนพ่อเหนื่อยครับพ่อถึงหยุด

“กลับไปในห้อง  แล้วอย่าพูดเรื่องนี้ให้พ่อได้ยินอีก 
ภาคิน จะต้องแต่งงาน จะต้องมีเมียเพื่อสืบทอดตระกูล ไม่มีวันเป็นพวกวิปริต”

พ่อพูดจบก็เดินออกจากห้องไป  แม่หันมามองผมแป๊บหนึ่ง
ก็วิ่งตามพ่อกลับห้องไป



เหอๆ ชีวิตนี้คืออะไรวะ?


เจ็บ ,, เจ็บทั้งหน้า ทั้งตัว
เจ็บไปหมด T^T



“พี่ไม้” เสียงพิมดังขึ้นมาข้างๆผม

“หึ เห็นฉากนี้จนได้สินะ พี่หมดหล่อเลยใช่ไหม?”
ผมยิ้มสมเพชให้กับตัวเอง แล้วหันไปมองพิม

“ป่าวเลย พี่เท่ห์มากๆ ที่ยึดหัวใจตัวเองเป็นหลักแบบนี้”
อ้าวว ซะงั้นไป - -'

“อะนี้ พิมเอายาหม่องมาให้ เดี๋ยวพิมกลับห้องละนะ
โดนพ่อทำโทษห้ามออกจากห้องเหมือนกัน”

พอพิมยื่นยาให้ผมเสร็จก็รีบวิ่งกลับห้องไป


ผมไม่มีแรงแม้แต่จะขยับตัวเองเลยครับ
มันหนักกว่าที่ม๊าของปั้นสิบตีผมซะอีก

ผมได้แต่ก้มหน้าร้องไห้กับตัวเองอยู่ตรงนั้น

ทำไมวะ?  ทำไม?
การที่ผมเป็นแบบนี้ มันผิดมากหรอ?
แล้วที่ผมเป็นลูกชายที่ดีมาตลอด
การที่ผมทำดีมาตลอด
สุดท้ายผมก็กลายเป็นลูกที่เลวๆคนหนึ่ง
เพียงเพราะ ,, ผมมีแฟนเป็นผู้ชาย?


เจ็บ ,, ทำไมเจ็บแบบนี้วะ
ผมเอามือกุมที่หน้าอกของตัวเองไว้
เจ็บในใจ ,, มันเจ็บในใจจริงๆ

ร่างกายผมแสบไปหมด เพราะมันคงเป็นรอยแผล
รอยแตกจากแรงฟาดของเข็มขัด
แต่ผมเจ็บในใจมากกว่า ...



ทำไมพ่อแม่ไม่เข้าใจผม?
ทำไมต้องทุบตีผมขนาดนี้ด้วย?




ปั้น ,, กู คิด ถึง มึง.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-08-2015 22:38:52
ใครที่บอกว่าแม่ของไม้ฉากโหด
ตอนนี้เปลี่ยนความคิดได้นะคะ - -'

สงสารไม้ฉากมาก ,, น้องจะผ่านช่วงเวลานี้ได้ยังไง?
ฝากให้ติดตามและเป็นกำลังใจให้น้องๆด้วยนะค่ะ

เดี๋ยวมีคำผิดตรงไหนเจตามแก้ให้ค่า
ขอบคุณทุกๆกำลังใจ และทุกๆคอมเมนต์นะค่าา : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-08-2015 01:58:45
เพลียยยย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-08-2015 02:55:16
ศีลเสมอกันไงคะ  ไม่งั้นเขาจะอยู่ด้วยกันได้หรือพ่อกับแม่ไม้?
อยากถามในฐานะคนที่เป็นพ่อแม่ของลูกว่าทั้งสองคนรักลูกจริงเหรอ?
ถ้าหากว่าไม้เป็นเกย์แล้วไม้ไม่ใช่ลูกของพ่อของแม่อีกต่อไปหรือ?
พ่อแม่ที่ไม่สามารถซัพพอร์ทลูกทางใจได้ ขอถามหน่อยว่าคุณอยากทำให้ลูกต้องโดดเดี่ยวไม่มีใครหรือ?  ในฐานะของพ่อแม่ต่อให้ทั้งโลกเป็นศัตรูกับลูก คุณก็ต้องอยู่กับลูก  วันหนึ่งถ้าหากว่าเขาพอมีกำลังที่จะลุกเดินคนเดียวแล้วเขาก็จะไปข้างหน้าด้วยตัวเขาเอง  ถึงไม่ชอบก็ทำไมไม่เฝ้ามองต่อไป  ถ้าหากว่าลูกไม่จริงจังเดี๋ยวก็คิดเองได้  คุณไม่คิดถึงลูกแต่คาดหวังให้ลูกมาคิดถึงคุณ   ไม้ 18 แล้ว   อีกไม่กี่ปีไม้ก็สามารถเดินได้เองโดยไม่ต้องอาศัยคุณแล้ว   คุณกำลังทำลายลูกคุณ  ฆ่าเขาทั้งเป็นเชียวนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 21-08-2015 07:49:52
เราไม่เข้าใจทำไมต้องลงมีลงไม้ซะขนาดนั้น ทำไมต้องตีลูกตัวเองซะขนาดนั้น ทำไมไม่พูดกันดีๆ ก็เข้าใจนะว่าโกรธแต่ทำไมนั่นลูกนะ เฮ้อ อ่านตอนนี้แล้วมีแต่คำถามว่าทำไมเต็มไปหมดเลย รู้สึกโกรธพ่อและแม่ไม้ฉากยังไงไม่รู้ทำไมไม่ยอมทำความเข้าใจทำไมไม่ค่อยๆ เปิดรับหน่อยกับปั้นก็รู้จักนิสัยว่าเป็นยังไง มันคงไม่ถึงกับแย่มากหรอกนะถ้าจะเปิดใจยอมรับสักหน่อยถึงจะรับไม่ค่อยได้ก็น่าจะเห็นใจและเข้าใจความรู้สึกของลูกบ้างไม่ใช่บังคับกันแบบนี้ แล้วทีนี่จะบอกปั้นยังไงล่ะไม้จะติดต่อกันยังไงถ้าเกิดหายไปเงียบๆ แบบนี้ปั้นจะเป็นห่วงนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-08-2015 08:01:45
 :mew5:   

อืม วิปริตก็วิปริตสิ ยังไงก็ลูกทั้งคน
เพลียมากพูดเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-08-2015 16:44:04
"หนีไปด้วยกันไหม?"


คำๆนี้เป็นคำพูดของใคร
คืนนี้พบกันค่า :)


 :mew3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 21-08-2015 19:41:46
พ่อแม่ ไม้ฉากโหดมากอ่ะ
ถ้าเราเจอพ่อแม่แบบนี้เราต้องเป็นเด็กเก็บกดแน่เลย

เฮ้อ สงสารไม้ฉากปั้นสิบ รักมีอุปสรรคมากๆ
 :mew6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 56 || P.33 || 20-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-08-2015 22:33:29
มุมมองของความคิด
ใช้ถูกผิดกฎสังคม
แต่ใจให้ขื่นขม
เพราะตราหน้าไม่เหมือนใคร

พ่อแม่บอกรักลูก
ใช้ผิดถูกทุกเรื่องไป
แต่ใจไม่สงสัย
ฉันทำลายหรือสร้างมัน

ความสุขอยู่ที่ไหน
ไม่ใช่ใครคิดแทนกัน
หวังดีแทนลูกนั้น
อาจกลับกลายตายทั้งเป็น


อ่านแล้ว..ก็พยายามจะเข้าใจ
ทั้งๆที่ไม่เข้าใจ

ถ้าเจอกับตัวเองล่ะก็
เฮ้ออออ..ชีวิตนี้คงจะขาดซึ่งความสุข
นะพ่อแม่
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-08-2015 00:55:14
Ch 57  หนีด้วยกันไหม? || ไม้ฉาก




กว่าผมจะหายสะอื้นได้ก็นานหลายชั่วโมงเหมือนกันครับ
ตอนนี้นาฬิกาตีบอกเวลาว่าตอนนี้มัน ตี1 แล้ว

“ไม้กลับเข้าห้องได้แล้ว”
เสียงของแม่ดังขึ้นมาจากหน้าห้องรับแขก

“ครับ” พอผมตอบแม่เสร็จ ก็พยายามพาตัวเองเดินกลับเข้าห้อง
แต่แค่ยืดตัวก็เจ็บไปทั้งตัวครับ
แผลมันกำลังจะแห้ง  มันตึง ปวดไปหมด

ผมยอมรับว่าผมแอบคิดอยู่เล็กน้อยว่าแม่จะเดินเข้ามาประคองผม
หรือเข้ามาดูแผลให้ผม  แต่ …..
แม่แค่ยืนมองผมในมุมๆเดิมของแม่เท่านั้น
น้ำตามาอีกละครับ
มันน้อยใจ มันมีคำถามมากมาย


ทำไมแม่ไม่เข้ามากอดผม ทำไมแม่ไม่มาทายาให้ผม
แม่ไม่รักผมหรอ?
หรือแม่รังเกียจลูกชายคนนี้ของแม่แล้ว?




พอเดินเข้ามาในห้องได้ ผมก็ล้มตัวลงนอนเลยครับ
ไม่มีแรงจะขยับไปหยิบยามาทา
หรือจะเดินเข้าไปอาบน้ำเลย
พรุ่งนี้แผลคงอักเสบ และคงมีไข้แน่ๆ




ไม้ฉาก ,, มึงไหวไหมมม ?



ผมได้แค่เฝ้าถามตัวเองในใจซ้ำๆแบบนี้จนผมหลับไป





“ไม้ ไม้ ตื่นได้แล้ว ต้องออกไปช่วยพ่อกับลุงนพทำงานนะ”
เสียงแม่ตะโกนมาปลุกผม

หื้มม ทำงาน?

นี้มันกี่โมงแล้ววะ  ผมลืมตามามองเวลาที่นาฬิกาบนข้อมือของตัวเอง
เจ็ดโมงเช้างั้นหรอ?


ผมลองขยับตัวดูแต่คือ ,, ปวดครับ ขยับตัวไม่ไหวเลย


“ไม้ฉาก แม่ปลุกนานแล้วนะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ หัดทำตัวเป็นเด็กดื้อแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
แม่ก็ยังคงยืนบ่นผมอยู่ที่หน้าประตูห้อง

“ไม้ลุกไม่ไหวครับแม่  วันนี้ไม้คงไปช่วยพ่อไม่ได้ครับ”
เสียงที่ตะโกนตอบแม่ไป ช่างแหบแห้งเหลือเกินไม้ฉาก
มาครบเซตเลยสินะ แผลอักเสบแน่ๆ



พอผมตอบแม่ไป แม่ก็เงียบไปครับ ไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับมา
ผมนอนทำใจอยู่สักพักก็พยายามลุกขึ้นเดินมาอาบน้ำ
แค่เปิดน้ำให้สัมผัสกับร่างกาย ,, ขาผมสั่นไปหมด
มันแสบแผลที่กลางหลังมากๆ
โอ้ยยยย ,, แผลคงเยอะน่าดูเลยมั้งเนี้ย
โดนเข็มขัดหนังของพ่อฟาดมาไม่ยั้งเลย
เมื่อคืนพ่อเอามือจับแขนผมไว้ข้างหนึ่ง
มืออีกข้างของพ่อก็ใช้เข็มขัดฟาดใส่หลังผม
ผมไม่ได้หลบพ่อเลย ผมคิดในใจแค่ว่า ..
ถ้ามันทำให้พ่อยอมรับผมได้ ผมยอมครับ
แต่สุดท้ายแล้ว ,, พ่อก็ไม่ได้เข้าใจในตัวผมเลย …..


พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็เดินมาเปิดผ้าม่านห้องนอน มองออกไปที่นอกระเบียงห้อง
ห้องนอนที่ผมได้ จะมองเห็นถนนที่จะเข้ามาในตัวบ้าน
มองเห็นรถผ่านไปผ่านมาตลอดเวลา



“พี่ไม้ พี่ไม้”
เสียงพิมเรียกผม ผมเลยหันไปมองข้างๆ
เพราะห้องของพิมจะอยู่ไม่ไกลจากห้องนอนของผม


“เห้ยย ยายพิมอย่าปีนข้ามมานะ  เดี๋ยวลื่นหล่นลงไป”

พิมกำลังพยายามปีนข้ามระเบียงจากห้องตัวเองมาที่ห้องผม


“พี่ไม้หลีกไปดิ พิมไม่ตกหรอกนะ ปีนประจำ”
พิมทำมือไล่ผมให้ยืนห่างๆจากจุดที่พิมจะปีนเข้ามา
ปีนประจำงั้นหรอ?? นี้เป็นลูกสาวแน่ๆใช่ไหมเนี้ยยย - -‘



ผมยืนมองพิมปีนข้ามระเบียงจากห้องตัวเอง จนมาถึงระเบียงห้องผม

“มาทายาให้”
พิมพูดเสร็จก็ยื่นถุงใส่ยาสำหรับทำแผลให้ผมดู

“ขอบใจนะพิม”
พอผมขอบใจพิมเสร็จแล้ว พิมก็เดินนำผมเข้ามาในห้องนอน
เอ่ออคือ ,, เธอเขินอายบ้างไหมยายหนูพิม
เดินเข้าห้องผู้ชายเนี้ยยย ห๊ะ?
ลุงนพน้าอรครับ ,, ผมไม่แปลกใจแล้วละว่าทำไมลุงนพกับน้าอรถึงหนักใจกับยายหนูพิม - -‘


“มาเร็วๆพี่ไม้ เดี๋ยวพิมจะไปแล้วนะ”
พิมกวักมือให้ผมเดินตามเข้ามาในห้อง

เอาวะ ,, ถ้าไม่ทายาเลยก็จะไม่หาย

ผมเดินตามพิมเข้ามาก่อนจะนั่งลงบนเตียง
พิมดึงเสื้อผมขึ้นก่อนจะทายาให้

“โคตรจะลึกอะ แผลแต่ละแผล เต็มหลังเลย  ไม่น่าเชื่อเลยว่าพ่อพี่ไม้จะโหดขนาดนี้”
พิมพูดไปด้วยก็ทายาให้ผมไปด้วย

“พี่คงไม่ดีจริงๆละมั้ง เค้าถึงลงโทษ พี่คงผิดจริงๆนั้นแหละ”
ผมพูดไปก็กัดฟันไป เพราะมันแสบแผลมากๆครับ
แล้วมือยายหนูพิมไม่มีคำว่าเบา  ทายาลงมาหนักๆ เช็ดแผลแบบไม่เบามือเลย

“แค่พี่มีแฟนเป็นผู้ชายเนี้ยนะผิด  ตลกแล้วละ
สมัยนี้เค้ามีกันเยอะแยะ ชายชาย หญิงหญิง แปลกตรงไหนกัน พ่อพี่ไม้หัวโบราณจัง”

เอิ่มมม นี้ยายหนูคนนี้เริ่มจะบ่นพ่อผมละครับ

“แล้วตีลูกแบบนี้อีก เหอะ! ไม่ได้นะเค้าไม่ให้ตีแล้ว
เค้าให้บอกเหตุผลกับลูกก่อน เอะอะทำร้ายร่างกายไม่ใช่เรื่องนะพี่ไม้แบบนี้”

เอาใหญ่เลยครับ พอไม่ห้ามก็ว่าพ่อผมใหญ่เลย

“ช่างเถอะพิม  ทายาให้พี่เสร็จแล้วใช่ไหม  ขอบใจมากนะ”
ผมเห็นพิมเริ่มเก็บยากับสำลีแล้ว เลยดึงเสื้อลง

“งั้นพิมเอายาวางไว้ตรงนี้นะ ยังไงก็พยายามทาเองให้ได้ละ
แล้วถ้าพ่อพิมโวยวายอะไรเสียงดังก็ไม่ต้องตกใจ  พิมไปละนะ”

พิมวางยาไว้ให้ผมเสร็จแล้วก็เดินไปที่ระเบียงห้องอีกรอบ

“นี้จะปีนกลับไปที่ห้องหรอ?”
ผมเห็นพิมยืนมองไปที่ถนนหน้าบ้าน

“ป่าว พิมจะไปแล้ว จะไม่กลับมาที่นี้อีกแล้ว”
เห้ยยย ยังไงวะ?

“เอาดีๆพิม  จะไปไหน”
ผมเดินเข้าไปจับแขนพิมไว้ ไม่ให้พิมปีนระเบียงไปข้างนอก
คือถัดจากห้องผมไป  ถ้าปีนระเบียงต่อไปอีกนิดจะเจอตรงระเบียงหน้าบ้านแล้วครับ
แค่นี้ก็วิ่งไปที่ถนนได้สบายเลย

“พิมจะไปแล้วพี่ไม้ พิมอยู่แบบนี้ไม่ได้หรอก พ่อพิมไม่เข้าใจพิมเลย
มีแต่ทำโทษแล้วขังพิมไว้ ไม่ให้พิมไปเรียน ไม่ให้เจอไม่ให้ติดต่อกับใคร  พิมต้องไปพี่  พิมอึดอัด”

พิมหันมาบอกผมทั้งน้ำตา
ก็คงจะอึดอัดจริงๆแหละครับ ลูกผู้หญิงคนเดียว
ยังไงๆก็ต้องเป็นความหวังของครอบครัว

“แต่หนีไปแบบนี้ แล้วพ่อแม่จะเสียใจนะพิม”

“พี่ไม้คิดว่าเค้าห่วงเราหรอคะ เค้าไม่เคยมาถามพิมเลยว่าพิมได้ทานข้าวไหม 
ก็เหมือนพี่ไม้ที่เจ็บขนาดนี้แม่พี่ไม้ พ่อพี่ไม้ยังไม่มาดูเลย 
แล้วแม่พี่ยังจะให้ไปช่วยพ่อขนต้นไม้อีก  เค้ารู้ถึงความเจ็บปวดของเราด้วยหรอค่ะพี่”

เอ่ออ ยายหนูพิม … พูดซะใจผมอ่อนลงเลยครับ
สงสารเด็กคนนี้จับใจ จะดึงเข้ามาปลอบก็ไม่รู้ว่ามันจะเหมาะสมไหม?


ผมยืนมองหน้ายายหนูพิมนิ่งๆ
และยายหนูพิมเองก็ซับน้ำตาตัวเองไปเรื่อยๆ จากที่สะอื้นๆอยู่
ตอนนี้หยุดร้องแล้วครับ


“พี่ไม้”

อยู่ๆยายหนูพิมก็เรียกผมเสียงใส

“ว่าไง กลับห้องได้แล้วมั้ง”
ผมเผลอเอ็นดูเด็กน้อยตรงหน้า  เลยเอื้อมมือไปลูบหัวยายหนูพิม
อายุคงแก่กว่าไม้ทีไม่กี่ปี  แต่การใช้ชีวิตต่างกันเหลือเกิน
ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าไม้ทีมาเผชิญกับปัญหาแบบนี้จะผ่านไปได้ไหม?


“หนีไปด้วยกันไหมพี่”
ห๊ะ ,, เดี๋ยวๆนะยายหนูน้อยยยย

“เห้ยยย  บ้าไปแล้ว พี่จะหนีไปกับเราทำไมละ? อย่าคิดอะไรแบบนี้นะ”

“นี้พี่ไม้คิดไปไหนเนี้ยย พิมไม่ได้จะชวนพี่ไปกับพิม แต่พิมอะชวนพี่หนีไปจากที่นี้ด้วยกัน”

พอพูดเสร็จพิมก็หยิบกระเป๋าเงินออกมาจากกระเป๋าเป้ใบเล็กที่พิมเอาติดตัวไว้

“นี้ ,, พิมให้พี่ไม้ติดตัวไว้ พี่ไม้จะไปหาแฟนพี่ไม้ที่กรุงเทพก็ได้ หนีไปจากที่นี้ด้วยกันนะ”
พิมเอาเงินแบงค์พันมายัดใส่มือผม  ก่อนจะยิ้มแล้วรอคำตอบจากผม


หนีงั้นหรอ?
หนีไปหาปั้นสิบ ไปใช้ชีวิตที่อยากใช้งั้นหรอ?



“พี่ไม้ไปกัน เพื่อนพิมมาแล้ว”
พอพูดเสร็จพิมก็กระชากแขนผมให้ปีนระเบียงไปกับพิม

“พี่ไม้เร็วๆ เพื่อนพิมมาจอดรถรอแล้ว”
ณ เวลาตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆครับว่าผมคิดอะไรอยู่
รู้แค่ว่าตัวเองตามพิมออกมา ปีนระเบียงตามพิมไป
แล้วก็วิ่งตามพิมไม่คิดชีวิตเลยครับ วิ่งกันแบบไวมาก
มาถึงถนนหน้าบ้านที่เพื่อนของพิมจอดรถรอไว้แล้ว
และตอนนี้พิมก็มาส่งผมที่สถานีขนส่ง


“พิมส่งพี่ไม้แค่นี้นะ  แล้วถ้ามีโอกาสอีกยังไงขอให้เราเจอกันนะพี่”
พูดเสร็จพิมก็โบกมือบ๊ายบายผม ก่อนที่เพื่อนพิมจะขับรถออกไป



เอาไงละไม้ฉาก ,, มึงตามน้องเค้ามาทำไม T^T


ถ้าหนี ก็เท่ากับหนีปัญหา
หนีต้องหนีตลอดชีวิต
ไหนจะอนาคต ไหนจะเรียน ไหนจะเงิน
แล้วพ่อแม่จะทุกข์ใจไหม?

แต่ …. ถึงกลับไปตอนนี้ ถ้าพ่อรู้ก็คงโดนพ่อทำโทษอีก
แล้วผมจะมีโอกาสเจอปั้นสิบไหม?




พวกคุณคิดว่าผมตัดสินใจยังไงครับ?




เจเอามาส่งให้ก่อนนะ ,, ตอนนี้ยังไม่จบนะค่ะ
ตอนนี้เจมีอบรมที่สีดารีสอร์ท จ.นครนายกค่ะ
สัญญาณไวไฟไม่มี ต่อเชื่อมเน็ตจากมือถือก็ลุ้นจนแทบจะขาดใจ

ยังไงเจจะตามมาอีกอีกส่วนที่เหลือนะ
ตอนนี้ลองมาเดากันเล่นๆว่าไม้ฉากจะไป หรือจะกลับ

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะค่ะ แล้วยังไงเจตามแก้คำผิดให้น๊า :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-08-2015 01:21:09
คิดหนักเลยค่ะตอนนี้   

เราอยากจะสนับสนุนให้ไม้กลับไปหาพ่อแม่นะ   แต่ว่าพ่อแม่ไม้นี้ไมไ่ด้คิดถึงลูกเลย   การตีลูกขนาดนี้นั้นสำหรับเราเห็นว่าเป็นการทำร้ายร่างกายอย่างหนักเลย ทำจนเลือดตกยางออก  ทำจนไม้กระดุกกระดิกตัวไม่ได้เพราะว่าเจ็บ  แถมแม่ยังจะมาบังคับให้ออกไปทำงานช่วยพ่อที่ต้องใช้แรงงาน    นี่ไม่ใช้กรณีเล่นๆแล้ว  คือมองไปในแง่ที่ว่าการทำร้ายร่างกายนี้ไม่จบแน่ๆ  แม่ของไม้ก็มีประวัติเรื่องการบีบบังคับลูกมาแล้ว   ฉะนั้นเราขอไม่สนับสนุนให้ไม้กลับบ้านไปเพราะว่าพ่อแม่ของไม้ไม่มีทางหันมาเข้าใจในตัวไม้แน่ๆ

มองจากทางเลือก  เราคิดว่าไม้เลย 18 แล้วสามารถตัดสินใจอยู่เองได้แต่จะต้องลำบากมากๆแน่ๆ   เริ่มต้นไม้น่าจะไปหาปั้นหรือเพื่อนเพื่อพักรักษาตัว น่าจะเป็นเพื่อนมากกว่าเพราะว่าพ่อแม่ไม้น่าจะไปหาปั้นเป็นคนแรกแน่นอน  น่าจะเป็นไนซ์เพราะว่าเพิ่งย้ายบ้านด้วย   เรื่องโรงเรียนไม้น่าจะเรียนต่อได้โดนอาศัยเงินกู้เพื่อการศึกษา ทางบ้านปั้นน่าจะช่วยได้ในการเซ็นต์รับรอง จากนั้นก็ค่อยหางานทำ ถ้าหากว่าไม้ไม่เรียนต่อนายร้อย แล้วหาทางเรียนต่อปีต่อไป  แรกสุดก็ต้องหาทางให้สามารถอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวก่อน  ไม้เกิน 18 แล้วพ่อและแม่ก็ไม่มีสิทธิ์เหนือไม้ตามกฏหมายแล้ว   หนีออกไปตั้งหลักก่อน เรื่องการตอบแทนพระคุณพ่อแม่กลับมาทีหลังก็ยังไม่สายเกินไป    ออกความเห็นแบบนี้ไม่ใช่ว่าเพราะว่าเราชอบ ช-ช  แต่ตอนนี้ประเด็นมันอยู่ที่การทำร้ายร่างกายแล้ว  ตราบใดที่พ่อแม่ไม้ยังไม่เข้าใจว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด และตัวพ่อแม่เองก็ไม่สามารถที่จะบังคับลูกเหมือนสมัยก่อนแล้ว  เพื่อนพ่อไม้ก้พอๆกันเลย บังคับจนลูกสาวต้องหนี  ควรคิดทั้งสองด้านนะว่าพ่อแม่เลี้ยงลุกยังไงจนลูกต้องหนีแทนที่จะมาคิดว่าลูกไม่รักดีถึงได้หนีออกจากบ้าน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-08-2015 02:21:41
เห้ออ!! พูดยากเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 23-08-2015 09:33:27
สงสารไม้ฉากที่สุด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 23-08-2015 10:16:26
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

ไม้ฉาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-08-2015 10:26:52
 :ling2:  เป็นความคาดหวังของพ่อแม่นี่มัน   :mew5: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 23-08-2015 10:29:15
ไม้ฉากคงไม่หนีไปหรอก แต่คงอยู่สู้ทำให้พ่อแม่ยอมรับ แต่ไม้ฉากอย่าลืมนะว่าพ่อแม่ของไม้ฉากเอาแต่ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ บอกลูกให้ทำอันนั้นอันี้ก่อนแล้วจะคิดเรื่องที่ไม้จะคบกับปั้น แต่พอไม้ทำได้ก็บ่ายเบี่ยงมาตลอด เป็นพ่อแม่ที่เชื่อถือไม่ได้
ยิ่งพ่อนี่ยิ่งแล้วใหญ่ลงมือกับลูกขนาดนี้ แนะนำว่าหนีเถอะ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 23-08-2015 10:46:22
เหอะ....ไม้ สู้สู้ เพื่อ ปั้น ดูพิมเป็นตัวอย่าง (พิมหนูทำไม่ถูกนะ..อิอิ)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 || P.33 || 23-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-08-2015 13:19:11
สู้ต่อไปนะ ไม้ฉาก อย่าหนีเลย อนาคตเราน่ะคิดดีๆ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-08-2015 16:46:55
ต่อ  /////



 ถ้าหนี ก็เท่ากับหนีปัญหา
หนีต้องหนีตลอดชีวิต
ไหนจะอนาคต ไหนจะเรียน ไหนจะเงิน
แล้วพ่อแม่จะทุกข์ใจไหม?

แต่ …. ถึงกลับไปตอนนี้ ถ้าพ่อรู้ก็คงโดนพ่อทำโทษอีก
แล้วผมจะมีโอกาสเจอปั้นสิบไหม?




พวกคุณคิดว่าผมตัดสินใจยังไงครับ?



ครับ ,, ผมตัดสินใจเดินเข้าไปซื้อตั๋วรถเข้ากรุงเทพ
ตอนนี้ผมขอแค่ไปให้เจอปั้นสิบ แล้วค่อยว่ากันอีกที
ระหว่างทางที่นั่งรถเข้ากรุงเทพ
และเริ่มๆไกลจากโคราชขึ้นทุกทีๆนั้น
ใจผมกังวล และคิดไปสารพัดอย่างครับ

พ่อแม่ผมจะรู้หรือยัง?

เค้าจะเสียใจไหม?

จะโกรธผมไหม?



ผมไม่เคยทำผิดกับพ่อแม่เลย ไม่เคยดื้อหรือเกเรกับพวกเค้าเลยสักครั้ง
แต่ตอนนี้ผมกำลังหนีเค้ามา ,, ผมกำลังทำผิด
และเป็นเรื่องที่ผิดมาก มากจริงๆ - -‘



ผมขอโทษครับพ่อ แม่ ....



พอมาถึง กทม. ก็เกือบๆจะห้าโมงเย็นได้แล้วครับ
เอาไงละทีนี้ ,, จะโทรหาปั้นสิบมันยังไง?
มือถือไม่มี มองไปรอบๆตู้โทรศัพท์ก็ไม่มี
เดี๋ยวนี้หายากจริงๆครับ ตู้โทรศัพท์ที่พร้อมจะใช้งานได้ - -‘


ผมเลยตัดสินใจนั่ง Taxi มาหาปั้นสิบที่คอนโด
มาถึงคอนโดปั้นสิบก็เกือบๆ  1 ทุ่ม
รถติดมาก แล้วคอนโดปั้นสิบก็อยู่ซะกลางเมืองหลวง
มาถึงแล้วยังต้องคิดอีกครับว่า ,, จะขึ้นไปได้ยังไง?

T^T อุปสรรคเยอะเนอะไม้เอ้ยยย


คอนโดของปั้นสิบ ถ้าเราจะขึ้นไปถึงแค่ชั้น 5 ไม่ต้องใช้คีย์การ์ดตอนกดเลือกชั้นครับ
เพราะชั้น 5 เป็นสระว่ายน้ำ เป็นจุดรับแขกได้
แต่ผมขึ้นไปสูงกว่านั้นเนี้ยดิ ,, ทำยังไงดี?

“ขอโทษครับ คุณใช่คนที่อยู่บนชั้น xx หรือป่าวครับ”
ระหว่างที่ผมยืนคิดหาทางขึ้นไปอยู่ ก็มีคุณพี่ยามเดินเข้ามาหาผม

“ใช่แล้วครับ พอดีผมกลับบ้านต่างจังหวัดนะครับ
แล้วไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา จะติดต่อเพื่อนข้างบนก็ไม่รู้จะโทรยังไง”

“งั้นผมพาขึ้นไปส่งที่ห้องให้ครับ”

พูดเสร็จพี่ยามก็ยื่นมือไปข้างหน้าพร้อมๆกับยิ้มเชิญผมไปที่ลิฟท์
บริการประทับใจ สมกับราคาค่าห้องมากครับ : )


พี่ยามเดินมาส่งผมจนถึงหน้าห้องของปั้นสิบ
แล้วยังเคาะประตูให้ด้วยนะครับ
เออ ,, อันนี้ก็บริการดีมากไปไหมครับพี่?


“สวัสดีครับ มา … อ้าวว ไม้มาได้ไง”
ปั้นสิบเปิดประตูออกมายิ้มให้กับคุณพี่ยาม ก่อนจะหันมาเจอหน้าผม

“พอดีผมเจอเพื่อนของคุณที่ข้างล่างนะครับ เลยมาส่งให้ คุณคนนี้พักกับคุณใช่ไหมครับ”
อ่ออ ที่มาเคาะห้องให้ก็เพราะกลัวว่าผมโกหกนี้เองสินะ - -‘

“ใช่ครับ ขอบคุณมากนะครับที่ขึ้นมาส่ง”
ปั้นสิบยกมือขึ้นไหว้พี่ยามอีกรอบ
พี่ยามยิ้มให้ปั้นสิบ และยิ้มให้ผม ก่อนจะขอตัวกลับไปข้างล่าง

“เข้ามาก่อนสิไม้ มาได้ไงวะเนี้ย แล้วทำไมไม่โทรมาบอก”
ผมเดินเข้าห้องมา ปั้นสิบก็ปิดประตู แล้วก็บ่นๆของมันละครับ

“ยังไง มาได้ไง แม่ไปไหน?”
ปั้นสิบยื่นน้ำมาให้ผมดื่ม ก่อนจะถามผมเป็นชุดเลยครับ

“มารถทัวร์ มาคนเดียว แม่อยู่โคราช”
ผมกินน้ำเสร็จก็หันไปตอบปั้นสิบ มันก็ทำหน้า งงๆ ก่อนจะมานั่งข้างๆผม

“มีอะไรหรือป่าว? ทำไมแม่ให้มาได้ละ?”
นี้สินะที่เรียกว่ารู้จักกันมานาน
เพราะมันรู้ดีครับว่าแม่ผมจะไม่ปล่อยผมให้มาคนเดียวแน่ๆ
ผมอาจเคยนั่งรถจากขอนแก่นไปหาพ่อ แต่เพราะที่นั่นมีพ่อมารอรับ แม่เลยยอม


“ปั้น ..  “
ผมหันไปมองหน้าปั้นสิบอีกครั้ง ไม่รู้จะเริ่มบอกมันถึงเรื่องราวที่เกิดได้ยังไง
จากที่ไม่อยากร้องไห้ ตอนนี้มันมาจุกอยู่ที่คอ น้ำตามาคลอเต็มตาเลยครับ


“ไม้ มึงเป็นไร บอกกูดิ”
ปั้นสิบเอื้อมมือมาจับหลังผม แต่มันโดนเข้ากับแผลที่มีอยู่เต็มหลังเข้าอย่างจัง


“โอ้ยย ย”
ผมรีบขยับตัวออกห่างจากมือของปั้นสิบ
มันเจ็บจี๊ดเลยครับ  T^T

“เห้ยย มึงเป็นไร กู กูขอโทษ ไม้มึงเป็นไร”
ปั้นสิบรีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษผม ก่อนจะถามผมเสียงสั่น
เออคือปั้น ,, มึงจะร้องไห้ทำไมเนี้ย
ปั้นสิบมันเห็นผมร้องโอดโอยเพราะเจ็บแผล
มันก็ร้องไห้สะอื้นขึ้นมาซะงั้น - -‘

“กูปวดแผลนะ มึงร้องไห้ทำไมเนี้ยย”
ผมเอื้อมมือไปขยี้หัวปั้นสิบ เห้อออ 
มึงนี้มันชอบทำตัวให้เป็นห่วงได้ตลอดเวลาเลยสินะ

“ก็มึงทำท่าทางทรมานมากอะ กูตกใจ”
มันพูดไปก็เช็ดน้ำตาไปด้วย
เอากับมันสิครับ ร้องไห้ง่ายไปแล้วไอ้เตี้ยย!!

“ว่าแต่มึงเป็นไรอะถึงมีแผล  ไหนให้กูดูแผลหน่อย”
มันไม่รอให้ผมตอบหรอกครับ ดึงเสื้อผมออกเลย

“เห้ยยไม้ นี้มึง ... มึง ไปโดนอะไรมาวะ”
พอปั้นสิบมันเห็นแผลที่หลังของผม มันก็รีบจับหน้าผมไว้
แล้วจ้องหน้าผม ก่อนจะถามซ้ำๆว่าผมไปโดนอะไรมา

“พ่อกูตี”

“เพราะกูหรือป่าว”

เป็นคำถามที่แผ่วเบามากครับ คำๆนี้จากปากของปั้นสิบ

“ไม่หรอก เพราะกูเองแหละ”
ผมยิ้มแล้วตอบมันไป จะให้บอกยังไงดีละปั้น
กูก็ไม่รู้จะหาคำไหนๆมาอธิบายเรื่องราวต่างๆได้เลยตอนนี้
ถ้าผมบอกมันไป มันก็คงบอกเลิกผม
และมันคงจะหายไปจากชีวิตผมแน่ๆ

แล้วผมละ ... จะอยู่ยังไง
12 เกือบ 13 ปี มันอยู่ในชีวิตผมมาตลอด
มันเป็นทั้งเพื่อน ทั้งน้อง ทั้งครูที่คอยสอนอะไรหลายๆอย่างให้ผม

ผมควรทำยังไง?



“งั้นมึงรอเดี๋ยวนะกูทำแผลให้  เลือดยังซิบๆอยู่เลย”
พูดเสร็จปั้นสิบก็วิ่งหายเข้าไปค้นของในตู้แถวๆห้องครัว
ก่อนจะเดินมาหาผม พร้อมกับขนมปังชิ้นโต

“อ่ะ ไม้กินขนมปังแล้วก็กินยาแก้อักเสบก่อน เดี๋ยวปั้นทำแผลให้ เรื่องอื่นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะ”
ผมยื่นมือไปรับขนมปัง กับน้ำและยาจากปั้นสิบ
ก่อนจะค่อยๆกินเข้าไป ปั้นสิบก็นั่งทำแผลให้ผม
ฝีมือทำแผลแตกต่างจากพิมมากครับ
ปั้นสิบค่อยๆเช็ดแผล ค่อยๆทายา
จะถามผมตลอดว่าเจ็บไหม อดทนแป๊บนะ เจ็บบอกนะตลอด
กว่าจะทำแผนเสร็จเกือบๆ จะ 1ชั่วโมงได้
ผมที่ถอดเสื้อให้ปั้นสิบทำแผลมาตลอด เริ่มจะหนาวละครับ

“ปั้น  เดี๋ยวไม้ขอนอนพักแป๊บนึงได้ไหม มันหนาวๆอะอยากนอนห่มผ้า แล้วค่อยคุยกัน”
ผมหันไปบอกปั้นสิบที่ตอนนี้กำลังเก็บของที่เอามาทำแผลให้ผม

“อืมม ไม้ใส่เสื้อแล้วไปนอนในห้องนะ เดี๋ยวปั้นไปเช็ดตัวให้”
ปั้นสิบเก็บของไปก็ตอบผมไป แต่ก็หันมายิ้มให้ผมตลอดครับ

“ครับ งั้นรีบๆตามเข้ามานะ”
ผมใส่เสื้อเสร็จก็เดินเข้าไปนอนในห้องปั้นสิบ


แค่หลังสัมผัสกับเตียงแค่นั้นละครับ ปวดร้าวไปทั้งตัว
แสบแผลมากๆ ผมยังยืนเก้ๆกังๆ ว่าจะนอนท่าไหนดี
จนปั้นสิบมันเดินเข้ามาในห้อง

“ทำไมยังไม่นอนอีกอะ”
เออครับ ,, ก็อยากนอนไวๆอะนะปั้น
แต่ ฮืออออ ,, เจ็บแผลเว้ยย T^T
ผมส่งหน้าเศร้าๆไปให้มันแทนครับ

“เจ็บแผลอ่อ?? นอนตะแคงดิ เดี๋ยวเอาตุ๊กตานุ่มๆมาหนุนหลังให้”
พูดเสร็จปั้นสิบก็รีบวิ่งไปเอาตุ๊กตาตัวใหญ่ๆที่มันวางไว้ตรงมุมห้องมารองข้างหลังผม
ผมก็ค่อยๆเอนตัวสัมผัสกับตุ๊กตานุ่มๆของปั้นสิบ
เห้อออ ,, ค่อยสบายตัวหน่อย

“ขอบใจนะปั้น”

“นอนหลับไปเถอะนะ แล้วตื่นมาต้องเล่าให้ฟังด้วยนะ”

ปั้นสิบมานั่งข้างๆเตียง ก่อนจะเอื้อมมือมาจับแขนผมเบาๆ
ผมเลยเอามืออีกข้างไปขับมือปั้นสิบไว้

“ครับ จะบอกทุกๆอย่างเลย  แต่ปั้นรู้ใช่ไหมว่าไม้รักปั้นมากนะ”

“หึหึ ลองไม่รักดูดิ มีเจ็บกว่านี้แน่ๆ”

อะครับบ พ่อคนเก่ง ,, ได้ทีละขู่เลยนะพ่อคุณ!

“แฟนเตี้ยๆ ปากหมาๆ นิสัยเอาแต่ใจๆ ชอบยั่วแบบนี้หายากจะตาย ไม่รักได้ไงกัน”
พอมันฟังผมพูดจบ มันยกมือเตรียมจะทุบผมละครับ

“เห้ยๆ เจ็บอยู่นะ”
ผมรีบร้องห้ามเลยครับ ถ้ามันทุบมาตอนนี้นะ มีหวัง ,, ช้ำในตายแน่ๆ

“เออกูลืมไป  ท่าทางจะเจ็บไม่เยอะนะปากยังดีอยู่เลย”
มันนี้มองผมแล้วเบ้ปากใส่ผมเลยครับ 5555+ 
คิดว่าน่ารักใช่ไหมเตี้ยยย ,,,
คิดถูกแล้วละ ,, น่ารักมากกก ^/////^

“ปากกูดีจริงอะ ไหนลองจุ๊บหน่อยดิจะได้รู้ว่ามันยังดีอยู่จริงๆหรือป่าว”
ผมยิ้มหวานไปให้ปั้นสิบ ตอนนี้มันมองผมแบบ .. “มึงเจ็บจริงๆหรือป่าว” อะไรแบบนี้อะครับ
555+ ดูจากสายตามันก็รู้ว่ากำลังด่าผมในใจ

“ไม่จุ๊บเว้ยย นอนไปเลย ตื่นแล้วรีบๆมาคุย” มันโวยวายใส่ผม
แต่พอผมทำหน้านิ่งๆใส่มัน
สุดท้ายมันก็ก้มลงมาจุ๊บที่ปากผมเบาๆครับ

“เกลียดวะ ทำตัว …. นิสัยเลวนะมึง”
ครับๆ จุ๊บแล้วจะด่าก็ด่าเหอะ 555+

“ปากนิ่มเนอะ แปลว่าปากกูยังดีอยู่  นี้อะไรในร่างกายกูเสียหายบ้างไม่รู้อะ มึงลองตรวจสอบให้หน่อยดิ”
ผมแกล้งมองตามันแล้วยิ้มๆ  คราวนี้มันลุกขึ้นยืนเลยครับ

“กูว่าตื่นมาคุยเถอะ ถ้าจะอ้อนทีนนขนาดนี้     ห๊ะ!!!”
55555+  แหย่นิดหน่อยก็ไม่ได้

“นอนๆละครับ อยู่ในห้องนี้ด้วยกันนะ อย่าไปไหนนะ”
ปั้นสิบมองตาผมดุๆ ผมเลยไม่กล้ากวนละครับ
หนาวๆ ร้อนๆตามตัวแปลกๆ สงสัยไข้จะขึ้นแล้วแน่ๆ
นอนก่อนละกันนะไม้ จะเกิดอะไรค่อยว่ากันอีกที


ผมรู้สึกอุ่นใจนะ อุ่นใจกว่าเมื่อคืน
เมื่อคืนมันทั้งหนาวกาย และหนาวใจ
มันเจ็บ มันกังวลสารพัด
ทั้งๆที่นั้นมีพ่อแม่ มีคนที่คอยคุ้มกันภัยให้ผมมาตลอด 17 ปี

แต่ตอนนี้ ที่นี้ ห้องนี้มีแค่ปั้นสิบ เพื่อนสมัยเด็กที่รู้จักกันมา 12 ปี
และผมหนีออกจากบ้านมา ,, ผมควรจะกังวล ควรจะกลัวมากกว่า
แต่ผมกลับอุ่นใจ และรู้สึกสบายตัวมากกว่าครับ 



ผมนอนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้เลยครับ
มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสที่แก้ม

“อืมม เย็น”
ผมยังไม่ได้ลืมตาเลยครับ แต่บ่นไว้ก่อนแล้วละ
เพราะน่าจะปั้นสิบแน่ๆที่มาแกล้งผมแบบนี้
สงสัยผมจะนอนนานมากไปแน่ๆ มันเลยมาแกล้งผม

“ไปตามหมอเร็ว  คนไข้ฟื้นแล้ว”

หื้มม ,, นี้มันเสียงใคร?

หมอ?

คนไข้?

เอ๊ะ ,, ที่นี้ที่ไหนวะ?
ผมรีบลืมตามมองไปรอบๆ

สายน้ำเกลือ?

กลิ่นฉุนๆ กลิ่นยา?

โรงพยาบาล ,, ผมอยู่โรงพยาบาลงั้นหรอ?



“ไหนหมอขอวัดไข้ และฟังเสียงหัวใจหน่อยนะครับ”
หมอท่าทางใจดี ยิ้มให้ผมก่อนจะทำการตรวจร่างกายให้ผม
หมอก็ตรวจวัดไข้ ตรวจดูแผลไปสักพัก ก็ยิ้มแล้วบอกกับผม

“ไข้เริ่มลดลงแล้วนะครับ เดี๋ยวนอนโรงพยาบาลอีกสักวันสองวันก็กลับได้แล้วละ ยังไงพักผ่อนให้มากๆ ดื่มน้ำเยอะๆนะ”

“ครับ  ขอบคุณครับ”

ผมยกมือไหว้หมอ แล้วหมอก็เดินออกไป
เหลือแต่พี่พยาบาลที่เช็ดตัวผมต่อ

“เอ่อไม่ทราบว่าเพื่อนที่พาผมมาส่งไปไหนครับ”
ต้องเป็นปั้นสิบแน่ๆที่พาผมมาส่งโรงพยาบาล
แต่ว่าตอนนี้มันหายไปไหนวะ?

“น่าจะลงไปซื้อของนะค่ะ  เมื่อกี้เดินไปบอกพี่ที่เค้าท์เตอร์ไว้ว่าฝากให้เข้ามาดูเราให้นะจ๊ะ”
พี่พยาบาลตอบเสร็จก็จะถอดเสื้อผมออก  แต่ผมร้องห้ามไว้ก่อน

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวให้เพื่อนผมเช็ดให้ก็ได้  ขอบคุณมากๆครับ”
พี่พยาบาลส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากห้องไป


ผมนอนมองเหม่อไปนอกหน้าต่างห้องสักพักปั้นสิบก็กลับมา

“ไปไหนมา” ผมไม่ได้หันไปมองหรอกครับ แต่คิดว่าเป็นปั้นสิบ
ผมจำกลิ่นมันได้ 5555 คือตัวมันหอมจริงๆนะ
หอมแบบเหมือนพวกน้ำยาปรับผ้านุ่มมั้ง ที่มันจะติดตัวมันตลอดเลย

“ไปซื้อนมมานะ ตื่นนานแล้วหรอ?”
ปั้นสิบเดินมานั่งข้างๆผม ก่อนจะเอามือมาอังที่หน้าผากผม

“ไข้ลดแล้ว เมื่อคืนตัวร้อนยังไฟ แล้วเพ้ออีก กูกลัวมึงชักเลยรีบพามาโรงพยาบาล”
พอพูดเสร็จปั้นสิบนั่งมองเหม่อไปนอกหน้าต่างเหมือนผมครับ

“ขอบใจนะครับ นี้สินะเค้าเรียกว่าโชคดี ได้แฟนดีนะเนี้ยถึงหายไว มานี้ดิเดี๋ยวให้รางวัล”
ผมพูดเสร็จก็ดึงตัวปั้นสิบเข้ามาใกล้ๆ จับหน้าปั้นสิบให้หันมาหาผม
แต่.... หน้าปั้นสิบเป็นรอยช้ำครับ โหนกแก้ม มุมปาก เป็นรอยช้ำม่วงๆเลย

“มึงเป็นไรปั้น ใครทำอะไรมึง”
ปั้นสิบน้ำตาคลอ แต่ก็ยังยิ้มให้ผม

“กูโดนแค่นี้เองมันยังน้อยกว่าที่มึงโดนอีก  เพราะกูจริงๆสินะแผลที่หลังมึง”

“ไม่ใช่ เพราะกูเอง กูทำตัวกูเอง มึงบอกกูสิว่าใครทำอะไรมึง”

ปั้นสิบมันไม่ยอมตอบครับ มันเอาแต่ก้มหน้า
น้ำตามันหลดลงบนมือผม
และมันก็สะอื้นหนักขึ้นๆ

“พ่อกูใช่ไหมปั้น มึงตอบดิวะ อย่าเอาแต่เงียบ”
พ่อผมแน่ๆ ทำไม … ทำไมมาทำกับปั้นสิบ
ถ้าผมไม่หนีมาหาปั้นมันคงไม่เจ็บตัวแบบนี้ใช่ไหม
เพราะผมอีกแล้วใช่ไหม?

“กู ฮึกก ... กูพามึงมาส่งโรงพยาบาลแต่เค้าบอกให้เอาญาติมา ฮึกก.. .
ม๊ากูไปสิงคโปร์ กูไม่รู้จะทำยังไง เลยโทรไปบอกแม่มึง”

ปั้นสิบยกมือป้ายน้ำตาตัวเอง  แต่ก็ยังสะอื้นอยู่ จนผมต้องดึงมันเข้ามากอด

“พอพ่อแม่มึงมาถึงโรงพยาบาล ฮึกกก .. ฮือออ พ่อมึงก็ต่อยกู”

“ปั้น .... กูขอโทษ”

ผมไม่อยากให้ปั้นมันเล่าต่อแล้วครับ
ผมดึงมันมากอดแน่นๆ

มันจะเจ็บแค่ไหนวะ?
ตัวเล็กกว่าผมตั้งเยอะ แล้วโดนพ่อผมตี ต่อย
แล้วโดนอะไรอีกบ้าง ,, กูไม่น่าเลย ไม่น่าเอาปัญหามาให้มึงเลย


“ไม่ใช่มึงที่ผิด กูผิดเองที่ทำให้มึงทะเลาะกับพ่อแม่”
ปั้นสิบมันร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ และผลักตัวผมออกเบาๆ
ตอนนี้มันตาแดง หน้ามันแดงไปหมดละครับ
มันร้องไห้มานานแค่ไหนแล้ว?
ตาช้ำไปหมด ,, เตี้ยเอ้ยยยย T^T



“เรากลับไปเป็นเพื่อนกันเถอะไม้”
เห้ยยยย … ปั้นสิบมึงพูดอะไรออกมาวะ


ผมกำลังจะเถียงกับมัน
แต่พ่อแม่ผมก็เปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง


“แค่กลับไปเป็นเพื่อนไม่พอหรอก  เลิกติดต่อกันไปเลย “
พ่อผมพูดออกมาเสียงดังมากครับ
ผมหันไปมองหน้าพ่อ ที่ตอนนี้มองผมกับปั้นสิบด้วยแววตาที่เกลียดชังมากๆครับ

“พ่อ .. “

“พูดจบแล้วก็ออกไปได้แล้ว”

พ่อผมเดินมากระชากตัวปั้นสิบให้ลุกออกจากเตียงผม
ปั้นสิบที่ตัวมันเล็กอยู่แล้วแทบกระเด็นเลยครับ เพราะพ่อผมเป็นคนตัวใหญ่

“พ่ออย่าทำปั้นแบบนั้นสิครับ”
ผมจะลุกขึ้นไปจับปั้นสิบ แต่แผลที่หลังก็ยังไม่หายดี แล้วจะสายน้ำเกลือนี้อีก
ทำให้ผมไม่ทันได้เข้าไปหาปั้นสิบ
พ่อผมก็ลากแขนปั้นสิบออกไปนอกห้องแล้วครับ

“ปั้น ... แม่ครับ แม่ช่วยปั้นหน่อยครับแม่”
แม่ผมได้แต่เดินไปนั่งที่โซฟา ไม่ได้เดินตามพ่อไป
ผมได้แต่ร้องไห้ ร้องหนักมากๆ ร้องจนปวดตาไปหมด
คอยแต่มองที่ประตูว่าพ่อ หรือปั้นสิบจะเปิดเข้ามาไหม
แต่ไม่เลย ... ทั้งพ่อ และปั้นสิบไม่ได้เดินกลับเข้ามาเลยตลอดทั้งวันนั้น
แม่ผมก็นั่งมองผมเงียบๆ ไม่ได้เดินเข้ามากอด หรือปลอบให้ผมหยุดร้อง


ทำไม?
นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม?
การเป็นคนดี เป็นคนที่ทุ่มเทให้การเรียน ไม่ขัดใจพ่อแม่มาตลอดเลย
พอผมมีแฟน ,, ต้องเป็นแบบนี้หรอครับ?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-08-2015 16:49:15
อัพตอนต่อให้แล้วนะคะ : )
ผิดพลาดยังไงเจจะรีบตามแก้ให้นะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ด้วยค่ะ

ตอนนี้ก็ต้องคอยติดตามต่อไปค่ะ
ว่าปั้นสิบกับไม้ฉากจะแก้ไขปัญหาตอนนี้ได้ยังไง

เห้อออ ,, หนักหน่วงเหมือนกันนะเด็กน้อยเอ้ยยย !
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-08-2015 17:15:55
สงสารไม้ฉากกับปั้นสิบจัง ทำไมคุณพ่อคุณแม่ไม่เข้าใจไม่เปิดใจกว้าง

ถึงมันจะเป็นเรื่องที่ยากแต่ทำไมไม่เห็นใจลูกบ้าง ชีวิตของลูกก็ต้องให้เค้าตัดสินใจกันเองเลือกทางเดินกันเองให้ลองผิดลองถูก

และเราที่เป็นพ่อแม่ก็ควรดูอยู่ห่างๆ และให้กำลังใจลูกไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่บังคับแบบนี้ไม่ให้ทางเลือกกับลูกเลย สงสารไม้ฉากอยาก

เรียนอะไรที่ชอบก็ไม่ได้เรียนเพราะโดนแม่บังคับและยังชีวิตตัวเองอีกที่ไม่มีสิทธิ์ที่จะเลือกแบบนี้ น่าสงสารเกินไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-08-2015 17:29:02
 :katai1:    :hao5:   เลี้ยงลูกแบบนี้ลูกไม่มีวันพบกับความสุขหรอก เพราะไม่เคยได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักหรือรักกับคนที่รัก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 24-08-2015 19:02:59
ไม่เข้าใจพ่อ แม่ ไม้ฉากเลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-08-2015 19:08:14
นี่ไงถึงบอกว่าสมควรแยกตัวออกมา    ปัญหาไม่มีทางหมดเพราะว่าไม้กับปั้นไม่ใช่ตัวปัญหา    ส่วนที่เป็นปัญหาก็ไม่ได้เข้าใจว่าตัวเองคือปัญหา  ฉะนั้นไม่มีทางที่ปัญหาจะหมดไป

ดูสภาพไม้ก่อนนะ   อาการถึงขนาดที่ต้องเข้าโรงพยาบาล พ่อแม่ที่ซ้อมลูกจนลูกต้องเข้าโรงพยาบาลคืออะไร?   พ่อกับแม่ไม้ไม่ได้เข้าใจหรือมองตรงนี้เลยนะ   แถมยังไปทำร้ายคนอื่นด้วย

คิดหรือว่าเวลาผ่านไปคนอย่างพ่อแม่ไม้จะปล่อยลูก? ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก   ไม้จะเป็นอิสระก็ตอนที่พ่อแม่ไม่สามารถทำอะไรได้อีกต่อไปแล้วเท่านั้น    ขนาดปั้นพยายามถอยความสัมมพันธ์ลงมาเหลือแค่เป็นเพื่อน พ่อไม้ก็ยังไม่พอใจเลย   แม่ไม้เองขนาดลูกเจ็บก็ยังเพิกเฉย   ที่พึ่งทางใจของไม้อยู่ตรงไหน?   พ่อแม่ไม้รักไม้ตราบเท่าที่ไม้ทำในสิ่งที่พ่อแม่ต้องการ    เรามองไม่เห็นความรักเลยนะ   สมมุติว่าไม้ไม่เอาไหน เรียนไม่เก่ง  เราว่าพ่อแม่ไม้ไม่มาดูดำดูดีไม้หรอก

เราสนับสนุนให้ไม้ออกมาพยายามสู้ด้วยตัวเอง    เด็กฝรั่งอายุ 17 - 18 จบมัธยมพ่อแม่ก็ให้แยกบ้านออกไปพยายามอยู่ด้วยตัวเอง จะได้เรียนรู้และโตเป็นผู้ใหญ่ได้ด้วยตัวเอง    ไม้มีเหตุผลที่น่าจะทำ ควรทำมากกว่าอีก

ขอโทษค่ะ  เราอินมากๆ เกลียดพ่อแม่แบบพ่อแม่ไม้มากที่สุด เพราะพ่อแม่แบบนี้ทำเป็นอย่างเดียวก็คือทำลายลูก ไม่สามารถเลี้ยงลูกให้มีความสุขได้   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 24-08-2015 22:49:09
อยากจะพูดอะไรๆมากมาย
แต่กลับพูดไม่ออก..ซะงั้น

โชคดีหรือโชคร้าย
ที่ทำให้เกิดมา

จบคำพูด

+1 ให้นะ..เจ
อ่านตอนนี้แล้ว..จี๊ดดดดดดที่สุด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-08-2015 23:02:32
เพลีย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-08-2015 23:30:34
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: หมดคำจะพูดกับพ่อแม่ไม้ 
สงสารไม้กับปั้นอยากให้เคลียร์ปัญหาให้ผ่านพ้นไปได้เสียที
แต่เจอพ่อแม่ขัดขวางแบบนี้คงหน่วงยาวววววววววววววววววววว

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 25-08-2015 10:11:28
นี่หรือพ่อแม่.  กล้าพูดว่ารักลูกได้ยังไง ทำร้ายร่างกายขนาดนี้

หนีไปเถอะไม้.   หนีไม่ได้หมายความว่าอกตัญญู มีโอกาสก็กลับมาดูแลพ่อแม่ใหม่
กตัญญูไม่ได้หมายความว่า ยอมตามโดยไม่ลืมหูลืมตา แม้จะรู้ว่าพ่อแม่ทำผิด
พ่อแม่ต้องได้รู้. ว่าเค้าไม่มีสิทธิ์บังคับและทำร้ายใคร แม้คนๆนั้นจะเป็นลูกก็ตาม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-08-2015 17:29:23
แม่เย็นชาเกินไปไหม เห้อออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-08-2015 21:24:30
พ่อแม่แบบนี้ สงสัยจะแก่ตายแบบไม่มีลูกหลานดูแล สันดาน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 57 ต่อ || P.33 || 24-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-08-2015 21:32:37
พ่อแม่แบบนี้ สงสัยจะแก่ตายแบบไม่มีลูกหลานดูแล สันดาน
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 58 || P.34 || 25-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-08-2015 23:33:37
Ch 58  แล้วผมเลือกอะไรได้ไหม? || ปั้นสิบ



“ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าอยู่ใกล้ลูกชายฉัน  กลับไปได้แล้ว!!!”
พ่อของไม้ฉากเหวี่ยงตัวผมเข้ากับกำแพงหน้าห้อง

“แต่ผมขอ...”



เพี๊ยะ!!


“ไป!!  ออกไปเดี๋ยวนี้!!   พวกแกขอฉันมามากพอแล้ว 12 ปีที่พวกแกสนิทกัน
แกพรากลูกชายของฉันไป แกทำร้ายไม้ฉาก แกรู้บ้างไหม!!”

พ่อของไม้ฉากจะเดินเข้ามาทุบตีผมอีก แต่พี่พยาบาลที่อยู่ๆแถวนั้น
เดินเข้ามาห้ามไว้ครับ พ่อไม้ฉากมีท่าทีไม่พอใจ
แต่ก็ไม่ได้พุ่งเข้ามาทำร้ายผมแบบตอนแรก

“อย่าให้ฉันรู้นะว่าพวกแกยังติดต่อกัน ไม่งั้นฉันจะทำให้พวกแกต้องเสียใจยิ่งกว่านี้แน่”
พอพ่อของไม้ฉากพูดเสร็จก็เดินออกไป  แต่ไมได้เดินเข้าไปในห้องพักของไม้ฉากครับ

“เป็นอะไรมากหรือป่าวค่ะ เดี๋ยวไปนั่งตรงโน้นก่อนนะ จะทำให้แผลให้”

พี่พยาบาลประคองตัวผมไปที่นั่งที่ม้านั่งใกล้ๆห้องพักพยาบาล

“ไม่ต้องทำแผลหรอกครับ ผมไม่เป็นอะไรมาก  ขอบคุณมากๆนะครับ”
ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่พยาบาล และบอกปฏิเสธการทำแผล
แผลแค่นี้เอง มันเทียบอะไรไม่ได้กับคนที่นอนอยู่ในห้องนั้นเลยด้วยซ้ำไป



ผมมองไปทางห้องพักของไม้ฉาก ,,
ถ้าผมไม่โทรไปหาแม่ไม้ฉาก ตอนนี้ผมคงได้อยู่ดูแลมันใช่ไหม?


เมื่อคืนไม้ฉากมันไข้ขึ้นสูง  ผมกลัวมันจะชัก เพราะว่าเช็ดตัวแล้วไข้ก็ไม่ลด
มันมีอาการเพ้อด้วย ร้องไห้ แล้วพูดอะไรฟังไม่รู้เรื่องออกมาตลอด
ผมเลยตัดสินใจโทรเรียกรถพยาบาลมารับตัวมัน
พอมาถึงโรงพยาบาล คุณพยาบาลเค้าบอกว่าต้องแจ้งผู้ปกครอง
ผมเลยต้องโทรบอกแม่ไม้ฉาก

ผม :: สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่ผมโทรมาดึก

แม่ไม้ฉาก :: มีอะไร

เสียงโคตรเย็นชาครับ มากๆ
ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลยครับ ณ ตอนนั้น

ผม :: พอดีผมโทรมาแจ้งเรื่องไม้ฉากนะครับน้าหน่อย

แม่ไม้ฉาก :: ไม้ ! นี้ไม้ฉากไปหาแกจริงๆงั้นหรอ

แก? ทำไมแม่ไม้ฉากพูดจาแบบนี้?
น้ำเสียงไม่ดีมากๆ  ไม่น่าจะใช้เสียงที่ผู้ใหญ่ที่ผมนับถือมาตลอด 10 กว่าปีพูดเลยนะ

ผม :: ครับ มาหาครับ แต่ตอนนี้ไม้ป่วยหนักเข้าโรงพยาบาลครับ

แม่ไม้ฉาก :: โรงพยาบาลอะไร

ผม :: โรงพยาบาล xxxx ครับ




กึ๊กก!

อะครับ ,, แม่ตัดสายไปโดยที่ไม่ถามอาการของไม้ฉากต่อเลยครับ
ก็คงรีบมาหามั้ง ,, ในเวลานั้นผมไม่ทันได้คิดอะไรครับ
วางสายจากแม่ไม้ฉากแล้วก็รีบมาดูแลมันในห้องพัก
คอยเช็ดตัวให้มันตลอด


จนเกือบๆ ตี 5 ได้ครับ
พ่อแม่ของไม้ฉากก็มาถึงที่ห้องพัก

“สวัสดี..”
ผมไม่ทันพูดจบประโยคเลยครับ
หมัดของพ่อไม้ฉากมาเต็มๆโหนกแก้มผมเลยครับ

“มึง ไอ้ปั้น ทำไมมึงต้องมาดึงลูกกูให้ตกต่ำลงไปอีก มึงวิปริตคนเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องเป็นไม้ฉากวะ”

ตกต่ำ?

วิปริต?


เห้ยย คืออะไรวะ?

“อะไรครับคุณลุง ผมทำอะไรครับ”
ปวดแก้มไปหมดเลยครับ หัวก็ตื้อๆ แรงหมัดของพ่อไม้ฉากทำให้ผมถึงกับมึนเลยครับ

“มึงดู สภาพของมันสิ กูทำโทษที่มันมาคบกับมึง สั่งให้มันอยู่แต่ในห้อง
มันยังหนีมาหามึงอีก ทำไมวะปั้น ทำไมต้องบอกให้ไม้มันหนีมา”


หนีมา?

โอ้ยย อะไรวะเนี้ยย
งง เว้ยยย!!


“หนีมา คืออะไรครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆ”
พ่อไม้ฉากไม่ได้ตอบครับ แต่ประเคนหมัดเข้ามาเต็มๆปากผม
กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเต็มปากเลยครับ

“มึงเลิกทำตัวแบบนี้เหอะนะ กูเอ็นดูมึงแบบลูกชายคนนึงมาตลอด 10 ปี
ถ้ารักไม้มันจริงๆ รักแบบเพื่อนก็พอได้ไหม”

“คุณลุงครับ ผมกับไม้ไม่ได้พากันไปเสียหายที่ไหนเลยนะครับ”

“หยุดพูดได้แล้ว!! ไป!! ออกไปจากห้องนี้!”

พ่อของไม้ฉาดตวาดไล่ผมออกจากห้อง
ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง
ถ้าผมเดินออกไปตอนนี้ ผมคงไม่ได้คุยกับไม้
และผมไม่รู้จริงๆมันจะเป็นครั้งสุดท้ายของผมกับไม้ฉากหรือป่าว?
แต่ผมไม่ทันได้ตอบหรอกครับ พ่อไม้ฉากดึงแขนผมออกไปนอกห้อง
ผมทำได้แค่ยืนแอบๆอยู่ตรงทางหนีไฟ ที่อยู่เยื้องๆกับห้องพักของไม้ฉาก
รอเวลาจนพ่อและแม่ของไม้ฉากเดินออกจากห้องไป
พี่พยาบาลที่เห็นเหตุการณ์ตอนผมโดนพ่อไม้ฉากลากออกมาหน้าห้องนั้นก็ดีแสนดีครับ
เดินเข้ามาบอกผม 2 – 3 ครั้ง

“เดี๋ยวพี่ไปดูให้นะ แล้วค่อยเข้าไป”

“ทำแผลหน่อยไหม”

“สู้ๆนะ”




พี่พยาบาลน่ารักมากครับ T^T



นั่นแหละครับ ,, เหตุการณ์ในห้องก็เป็นแบบที่เล่ามา
พ่อไม้ฉากเดินเข้ามาเจอผมอยู่กับไม้ฉากในห้อง
ก็จับผมเหวี่ยงออกมานอกห้องเหมือนเดิม ,,


ไม้ .. สิ่งที่เราทั้ง 2 คนเป็นมันไม่ถูกต้องใช่ไหมวะ?
แค่เรารักกัน .. มันคงไม่พอใช่ไหม?




เห้ออออ ,, ไปไหนต่อดีวะปั้น?
ผมนั่งถามตัวเองสักพัก ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหายูโร


ยูโร :: ไงมึง

ผม :: อยู่ไหนวะ

ยูโร :: ขอนแก่นดิ กูกำลังจัดห้อง

ผม :: เปาไปไหนอะ
 
ยูโร :: ไปรับน้อง แล้วมึงอะอยู่ไหน

ผม :: โรงพยาบาลวะ ไม้ไม่สบาย

ยูโร :: อ้าวว แล้วดีขึ้นยัง มันยังไม่ไปเข้าโรงเรียนตำรวจอีกหรอวะ

ผม :: อีก 3 วันก็เปิดโรงเรียนแล้วละมั้ง

ยูโร :: ปั้น มึงมีเรื่องไม่สบายใจหรือป่าว?

ผม :: หึ กูปิดอะไรมึงไม่ได้เลยสินะ

ยูโร :: ให้กูไปหาไหม กูไปได้นะเว้ย ออกค่าเครื่องให้กูก็พอ

ผม :: ไม่เป็นไรนะ กูยังไหว มึงเพิ่งย้ายไปขอนแก่น เตรียมตัวเปิดเทอมเหอะนะ

ยูโร :: ถ้ามีเรื่องอะไรรีบบอกนะ กูเป็นห่วงมึงนะเว้ยย

ผม :: โอเค ขอบใจมากมึง จัดห้องต่อเถอะ

ยูโร :: อืออ



ผมวางสายจากยูโรไปแล้ว ก็ไม่รู้อีกนั้นแหละครับว่าควรทำไงต่อจากนี้
เห้ออ กลับห้องก่อนแล้วค่อยคิดละกัน



ผมเดินลงมาเรียก Taxi กลับคอนโด
ระหว่างเดินขึ้นมาที่ห้อง ก็เดินสวนกับพี่เจ แล้วก็แฟรงค์
แต่ดูเหมือนพี่เค้าจะจำผมไม่ได้ ผมก็ได้แต่มองแล้วยิ้มๆให้เท่านั้นครับ
ตอนนี้เรื่องของผมมันเยอะจนผมล้า ไม่อยากไปตามเรื่องราวให้ใคร
แค่ตัวผมเองผมยังเอาตัวไม่รอดเลย

ผมเดินเข้ามาในห้อง แล้วตรงเข้าไปนอนในห้องคุมะของไม้ฉาก
ผมนอนร้องไห้ คิดถึงแต่เรื่องของไม้ฉากวนซ้ำๆไปมา


ไม้ .. หายไวๆนะเว้ยย
ขอบใจจริงๆกับทุกๆช่วงเวลาที่เคยมีกัน
กูรักมึง

.
.
.

ได้ใช่ไหม?






วันต่อมา เหตุการณ์ก็ยังเหมือนเดิม
ผมลืมตามองไปรอบๆห้องคุมะ
ของๆไม้ฉากยังอยู่ที่เดิม รูปถ่ายของผมและมันแปะเต็มผนังห้อง
รูปตอนไปกระบี่กับเพื่อนๆ รูปตอนที่ผมนั่งเล่นเกมส์แล้วมันแอบถ่ายไว้
แค่มองไปแบบนี้ ,, น้ำตาก็คลอเลยครับ


กว่าผมจะพยายามลุกขึ้นจากเตียง เพื่อกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้ก็เกือบเที่ยง
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็มานั่งอยู่หน้าทีวี
เปิดทีวีทิ้งไว้ พอให้ได้มีเสียงจากรายการต่างๆอยู่เป็นเพื่อนผม


“อ๊อดดดดด!!”

เสียงกริ่งหน้าห้องดังปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์
เห้ยย ใครมาวะ?
หรือว่าไม้หนีมาอีก!


ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูห้องทันที
เพราะเมื่อ 2 วันก่อนไม้ฉากให้พี่ยามขึ้นมาส่ง
ก็กดอ๊อดแบบนี้เหมือนกัน

“ไม้ มา ... อ้าวว ไนซ์ ”
คนที่ยืนยิ้มตรงหน้าผม กลายเป็นไนซ์ครับ ไม่ใช่ไม้ฉาก
นี้มึงรออะไรวะปั้น?
รอให้ไม้มันหนีพ่อแม่มาหาอีกงั้นหรอ?

“หน้าสลดเลยนะเห็นกูเนี้ย”
ไนซ์มันบ่นๆผม แล้วก็หันไปยกมือขอบคุณพี่ยามที่เดินขึ้นมาส่งมัน
ผมเดินนำมันเข้ามาในห้อง
สักพักไนซ์ก็ปิดประตูห้อง ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆผม

“สภาพแย่พอๆกันเลยนะพวกมึง 2 คน”
ไนซ์พูดเสร็จก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น

“มึงไปเยี่ยมไม้ฉากมาหรอวะ”
ผมรีบปัดมือมันออก ก่อนจะหันไปมองหน้ามัน

“อืมม ไปหามันมา”

“แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามันเข้าโรงพยาบาล”

เออนั้นดิ ,, เพราะผมไม่ได้โทรบอกเพื่อนคนไหนเลย
หรือว่าแม่มันจะโทรหาไนซ์?

“กูรู้ก็แล้วกัน  กูมานี้มาบอกมึงว่ามันไข้ลดแล้ว แผลยังอักเสบนิดหน่อย วันพรุ่งนี้จะกลับโคราช
แล้วเข้าโรงเรียนเลย”

เข้าโรงเรียนเลย,, สภาพแบบนั้นอะนะ - -‘

“มันไม่รอให้หายดีก่อนวะ มันจะไหวหรอ เค้าว่าตำรวจฝึกโหดมากนะเว้ยย ถ้าไข้กลับจะทำไง ถ้ามันเพ้อเพราะไข้ขึ้นใครจะดูมันวะ”
ผมก็บ่นออกไปอีกเยอะแยะเลยครับ จนไนซ์มันเอามือมาปิดปากผม

“ทำไมมึงบ่นเยอะจังวะปั้น ฟังกูก่อนดิเว้ยยย”
ก็กูห่วงแฟนกู ,, กูผิดหรือไงวะ - -

“ฟังกูอย่าเถียงตอนนี้เข้าใจไหม  พ่อมันบอกกับกูว่า จะให้ไปพักที่โรงเรียนเลย
เพราะถ้าเอาไว้บ้านมันต้องหนีมาหามึงอีกแน่ๆ เค้าไม่อยากฆ่าลูกชายตัวเอง
เค้าเลยตัดสินใจส่งเข้าโรงเรียนเลย เพราะยังไงกว่าจะเปิดเทอมจริงๆก็อีก 2-3 วัน
ไม้มันยังมีเวลาพักผ่อน และฟื้นฟูสภาพร่างกายมัน”

ทำไมพ่อไม้ฉากถึงโหดขนาดนี้วะ?
ถ้าไม้มันมาเจอผม มันต้องโดนพ่อมันทำร้ายหนักกว่านี้อีกงั้นหรอ??


“เพราะกูใช่ไหม ชีวิตไม้ฉากมันเลยเป็นแบบนี้   
ถ้ากูไม่รักมัน มันคงไม่โดนพ่อมันทำร้ายขนาดนี้ใช่ไหมวะไนซ์”

ผมเริ่มจะร้องไห้อีกละครับ ไม่ได้อยากอ่อนแอแบบนี้นะ
แต่อดคิดไม่ได้ว่า ,, มันเป็นเพราะผมที่หวั่นไหวที่รู้สึกรักไม้ฉาก จนต้องบอกรักมัน
จนต้องทำให้มันทะเลาะกับครอบครัว

“ไม่หรอกมึง ความรักไม่ผิดหรอก มันผิดตรงที่พวกมึงเป็นผู้ชายเหมือนกัน”
ความรักไม่ผิด . . .
ผิดที่ผม กับ ไม้ฉาก .. เราเป็นผู้ชาย
แล้วทำไมวะ?


ผู้ชายรักกันไม่ได้งั้นหรอ??


“ทำไมวะไนซ์ ผู้ชายรักกันไม่ได้หรอวะ พวกกู 2 คนมันดูน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรอวะมึง”
ผมหันไปถามไนซ์อีกครั้ง

“รักได้เว้ยปั้น  แต่มึงต้องเข้าใจว่าสังคมของพ่อแม่เค้าไม่เหมือนสังคมของเรา  พวกมึงรักกันได้ พวกมึงไม่ผิดในสังคมของพวกกู  แต่สังคมพ่อแม่เค้ามีเพื่อนเค้ามีหน้าที่การงานเค้ามีธุรกิจอีกมากมาย มันคงยากที่เค้าจะบอกใครๆว่า ลูกชายผมเป็นเกย์ครับ มึงเข้าใจไหมวะปั้น”


“อืมม เข้าใจ   กูควรทำยังไงต่อไปวะ”
เข้าใจนะเข้าใจ ,, แต่ผมจะใช้ชีวิตจากนี้ยังไงต่อไป?
ผมกับไม้ยังจะเป็นเพื่อนกันได้ไหม?

12 ปีที่ผมมีมันข้างๆตลอด
มีอะไรเราก็โทรปรึกษากันตลอด
อยู่ๆจะให้ผมตัดมันไปจากชีวิต ,,ผมทำไม่ได้


“ปั้น มึงรอได้ไหม กูเชื่อนะว่าไม้ฉากต้องหาทางออกได้แน่ๆ
มึงอย่างอแงดิวะ นี้มึงรู้ไหมไม้ฉากฝากกูมาบอกอะไรมึง”

ไนซ์มันเอื้อมมือมาจับที่แผลตรงมุมปากผม
เจ็บนะเว้ยยย ,, แต่มันก็จับเบาๆนั้นแหละครับ
แต่ผมเจ็บ T^T


“อะไรอะ”

“มันฝากกูมาบอกมึงว่า อย่าดื้อ อย่างอแง อย่าร้องไห้ ตั้งใจเรียนให้มากๆ และให้เชื่อในตัวมัน”


เชื่อใจตัวมัน ...

สมกับเป็นมึงจริงๆไอ้เชรี้ยไม้
ตัวไม่ได้มา ฝากคำพูดกับเพื่อนมา ก็เป็นคำพูดของมึง สมกับเป็นมึง


“ฮึกก ,, ไอ้เชรี้ยย ฝากบอกมันด้วย ถ้ามันไม่มาหากูไวๆ กูจะมีเมียเว้ยย”
ไนซ์มันดึงผมเข้าไปกอด แล้วก็หัวเราะผม
หัวเราะบ้าไรของมึงเนี้ยย
เพื่อนร้องไห้ เสือกหัวเราะ
ไม่สนใจละครับตอนนี้ ผมร้องไห้ให้ไนซ์มันกอดปลอบ
ร้องจนผมพอใจอะครับ 555

“พอยังปั้น เสื้อกูเปียก ไอ้สาดดด เสื้อแพงนะเว้ยย”
พอผมหยุดสะอื้น มันก็ดันตัวผมออก
ก่อนจะเอามือไปจับๆตรงหน้าอกมัน เมื่อกี้ผมร้องไห้ตรงอกมันครับ 555+

“กูรวย เดี๋ยวกูซื้อคืนให้” ผมก็หัวเราะกับท่าทางของมันครับ
มันทำหน้าแบบ ,, เสียดายเสื้อมากๆ แต่ก็ยิ้มนะครับ

“สบายใจขึ้นยังอะ”

“อืมม สบายขึ้นมานิดหนึ่งละ”

“เออดี กูจะได้ไปนอน พรุ่งนี้กูมีถ่ายงานเช้า”

ไนซ์พูดเสร็จก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะทำท่าออกไปจากห้องผมไป

“แล้วกูจะติดต่อไม้ได้ไงวะ”
อืมม นั้นดิ ผมจะติดต่อมันทางไหนได้?
มือถือไม่ได้ ไปหาไม่ได้
ให้รอแบบนี้ ,, ขาดใจตายแน่ๆ

“โอ้ยยไอ้เชรี้ยปั้น มันบอกให้มึงรอไง มึงจะติดต่อยังไงละ พ่อมันได้มาฆ่ามึงแน่ๆ”

ก็จริงของไนซ์มันครับ ,, แต่ก็อยากบอกอะไรกับมันบ้างอะ T^T

“งั้นกูฝากมึงไปบอกอะไรไม้หน่อยได้ไหมวะ?”

“บอกยังไงละ แม่มันนั่งเฝ้าชิบหาย นอกจากแต่ว่าคำพูดของมึงจะแต่งเป็นกลอนทำนองเสนาะ กูจะไปร้องให้มันฟัง”

ทำนองงั้นหรอ??

“ไนซ์ๆ งั้นมึงอยู่กับกูต่ออีกนิดได้ไหมวะ”
ไนซ์มันทำท่า งงๆ ครับแต่ก็ยอมนั่งลงที่เดิม

“อะไรของมึงอีก โอ้ยยย วุ่นวายนะพวกมึงเนี้ย”

“มึงว่ากูวุ่นวายหรอ ,, กูน้อยจะเว้ยไนซ์”

ผมแกล้งเบะปากใส่มัน  ไนซ์มันทำหน้าตกใจครับ  คงคิดว่าผมจะร้องไห้จริงๆมั้ง

“เห้ยๆ กูล้อเล่น มึงจะทำไรรีบทำเลย กูมีเวลาไม่นานนะ”

“ขอมือถือมึงหน่อยได้ไหม”

ผมยื่นมือไปขอมือถือของไนซ์ครับ มันก็ยื่นมือถือมาให้ผม

“เอาไปทำไร อัดเสียงไม่ได้นะ แม่มันจำเสียงมึงได้”

“กูไม่ได้พูด ก็มึงบอกว่ากูจะร้องทำนองเสนาะให้มันก็ได้ไม่ใช่หรอ?”

“ก็ใช่ ทำไม ,, อย่าบอกนะว่ามึงจะทำจริงๆ”

ไนซ์มันทำหน้าตกใจมากครับ 5555+

“กูร้องเพลงให้มันฟัง มันจำเสียงเพี้ยนๆ ผิดคีย์ของกูได้ แล้วอีกอย่างนะเพลงนี้อะกูแต่งเอง 5555+”

ไนซ์มันทำหน้าสยองมากครับที่ได้ยินคำว่าผมจะร้องเพลง
ทำไมกันหว่า ,, กูออกจะร้องเพลงเพราะ 555+

“คือมึงเอาจริงหรอวะ? กูสงสารไม้วะ?”

“หึ สงสารตัวเองก่อน เพราะมึงต้องฟังกูร้องด้วย”

55555+ ไนซ์มันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ครับ แต่มันหนีไม่ทันแล้วละ

ผมให้มันนั่งเล่นเกมส์รอผมอัดเพลงให้ไม้ฉาก
จริงๆมันไม่ใช่เพลงครับ มันเป็นจดหมายที่ผมตั้งใจจะเขียนให้ไม้
ในวันที่เราต้องแยกกันไปเรียน หรือแยกกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง
เวลานี้มันคงเหมาะแล้วละมั้ง ,,


ขอให้เสียงเพี้ยนๆของผม  ขอให้เนื้อหาทั้งหมดในเพลงนี้
ทำให้ไม้รู้ด้วยเถอะ
ว่าผม .. .. ยังเชื่อมั่นในตัวมัน’




ผ่านไปเกือบ 4 ชั่วโมงครับ


“เสร็จละ ฝากไปเปิดให้ไม้ฟังด้วยนะ”
ไนซ์มันยื่นมือมารับโทรศัพท์คืน แต่ตามันแดงๆ

“เห้ยย เป็นไรเนี้ย ทำไมตาแดงๆวะ”

“เออนะ กูแสบตาเฉยๆ เสร็จธุระแล้วใช่ไหม?”

ไนซ์มันหลบสายตาผมเสไปมองทางอื่นแทน

“อืมม ขอบใจนะเว้ยไนซ์  ฝากบอกมันด้วยนะว่าขอให้มันหายไวๆ”

“โอเค รีบๆอาบน้ำ รีบๆกินข้าวซะมึง อย่าเตี้ยให้มาก เดี๋ยวแม่งจะโง่กว่านี้ แล้วมีไรโทรหากู”

ไนซ์มันตบหัวผมเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องไป


เตี้ย
T^T เชรี้ยไนซ์ ,,
ทำให้กูคิดถึงไม้ยิ่งกว่าเดิมอีก
มีไม้ฉากคนๆเดียวที่เรียกผมว่า เตี้ย
แล้วเรียกได้น่ารักที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมาเลยครับ :  )



ขอให้เพลงเพี้ยนๆของกู ,, ทำให้มึงหายป่วยไวๆ
แล้วรีบกลับมานะไอ้แฟนโคตรหล่อของเตี้ย !!

…………………………………………………………………………………….


Niceboy ‘ t a l k


“ไนซ์ เพื่อนของคุณสติดีใช่ไหม?”
เสียงเรย์มันถามผมตอนที่เดินออกมาจากห้องของปั้นสิบแล้ว

“นี้ คุณเรย์ครับ เพื่อนผมคุณภาพคับแก้วนะครับ สติดีทุกคน”
ผมหันไปมองเรย์อย่าน่ารำคาญ
ก็เดี๋ยวนี้มันชอบแสดงตัวมากครับ เดินตามผมตลอด
จนพี่ๆที่กองถามหามันตลอด  หมั่นไส้มัน - -‘

“ทำไมถึงเอาเพลงเพี้ยนๆไรนั้นไปให้คนป่วยฟัง ผมว่าคนป่วยจะยิ่งอาการแย่นะครับ”

“เค้าเรียกว่าเพลงของหัวใจนะเรย์ นี้นายไม่เคยมีความรักใช่ไหม ถึงฟังเพลงของปั้นแล้วไม่รู้สึกอะไร?”

ผมละสงสัยจริงๆ ในเมืองซาตานเค้าจะมีความรักกันไหม?

“พวกเรารักใครไม่ได้หรอกครับ พวกเรารู้แค่ว่าเราจะงานยังไงให้คนที่ขอพรจากเราสมปรารถนา”

“งั้นหรอ? นายไม่เคยมีความรักจริงๆด้วย”

“แล้วคุณละครับ เคยรักใครด้วยหรอ?”

จุกครับ เจอคำๆนี้มาจุกจนแทบอยากจะอัดหน้าไอ้ซาตานข้างๆ

“เคยสิ และตอนนี้ก็ยังรักอยู่”

เคยสิ ทำไมจะไม่เคย
ตัวเตี้ยๆ ชอบวิ่งตามพวกผมเสมอ
เวลาพวกผมลงไปเล่นบอลช่วงพักเที่ยง
ชอบโทรมาหาทำเสียงงุ้งงิ้งๆใส่
ชอบทำตัวงอแงโวยวาย
แต่มันก็น่ารักดีครับ ไม่มีพิษภัยกับใคร
ปกติมันไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นเท่าไหร่
แต่ . .. .



ผมก้มลงไปมองเสื้อตัวเองที่ตอนนี้ยังชื้นๆเพราะน้ำตาของปั้นสิบ


ยิ้ม ,, อยู่ๆผมก็อยากยิ้มขึ้นมา : )


“คุณไนซ์ อย่าบอกนะว่าคุณไนซ์รัก..............”

to be continued.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 58 || P.34 || 25-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-08-2015 23:36:27
วันนี้เจป่วย T^T
ว่าจะตามแก้คำผิดให้ แต่ไม่ไหวจริงๆค่า
เอาตอนที่ 58 มาฝากกันน๊า : )

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ค่า



เด็กๆจะเปิดเทอมแล้วนะ
จะเจออะไรกันอีกบ้าง ,, ติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้เด็กๆด้วยนะค่าา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 58 || P.34 || 25-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-08-2015 00:35:51
OK  ไม้ไม่ต้องหนีก็โอเคอยู่เพราะว่าไม้ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่บ้าน หรืออยู่กับพ่อแม่  ไปอยู่ที่โรงเรียนไม่จำเป็นต้องกลับบ้าน ตราบใดที่พ่อแม่เป็นแบบนี้  พอจบออกมาแล้วก็ได้ไปประจำใช่ไหม  แบบนี้ก็น่าจะไม่ต้องเขอการทารุณจากพ่อแม่

ถ้าเราเป็นพ่อแม่ปั้นเราจะโกรธมากๆเลยนะ เด็กๆมันรักกัน  มันไม่ใช่ว่าเด็กคนหนึ่งไปชัดจูงหรือล่อลวงเด็กอีกคนหนึ่งมาตกต่ำ    ยิ่งมาทำร้ายลูกเราด้วยด้วย   

บอกเลยนะว่าถ้าเป็นประเทศในแถบสแกนดิเนเวีย พ่อแม่ไม้โดนขึ้นศาลเข้าคุกแน่ๆ  ต่อให้ไม้ไม่เอาเรื่องก็เถอะ  เพราะว่าอาการบาดเจ็บมาจากถูกทำร้าย   ทางโรงพยาบาลยังไงก็ต้องแจ้งทางการ    ทำร้ายร่างกายลูกตัวเองหรือคนอื่น  - การเลือกปฏิบัติต่อเพศที่สาม ผิดกฏหมายค่ะ   อันแรกคดีอาญายอมความไม่ได้   อันที่ 2 เป็นได้ทั้งอาญา และคดีแพ่ง  ถ้าหากว่าไม้อายุต่ำกว่า 16  ก็คือทางกรมสังคมสงเคราะห์จะมาเอาลูกไปจากพ่อแม่  เพราะว่าพ่อแม่ไม่เหมาะสมที่จะเลี้ยงดูลูกได้  แถมพ่อแม่ต้องจ่ายค่าเสียหายให้ลูกด้วย   ที่แม่ก็จะโดนก็คือการร่วมมือกับพ่อ การช่วยกันปกปิด  น่าเสียดายที่กฏหมายพวกนี้ยังไม่มีใช้ที่ประเทศไทย เพราะว่าคนออกกฏหมายส่วนใหญ่ยังเป็นคนรุ่นเก่าที่คิดกันว่าพ่อแม่มีสิทธิ์ทำอะไรกับลูกได้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 58 || P.34 || 25-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-08-2015 02:29:41
เห้อออ!! ชีวิต
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 26-08-2015 13:12:08
Ch 59  เปิดเทอมอลเวง || ปั้นสิบ



หลังจากไนซ์กลับไปแล้ว ผมก็นั่งมองเหม่อไปรอบๆห้อง
บางทีคอนโดห้องนี้ ,, มันก็เงียบจนเกินไป ‘
มองไปหน้าทีวี ก็มีภาพที่ไม้ฉากนั่งเล่นเกมส์ไม่สนใจผม
มองไปที่ห้องครัว ภาพที่ไม้ฉากทำกับข้าว หรือทำแซนวิสง่ายๆให้ผมทานเวลาดึกๆ
โต๊ะทานข้าว ,, ที่ทุกๆเช้าจะมีโอวันติลร้อนๆกับขนมปังปิ้งมาวางรอให้ผมทานพร้อมๆกับหน้าเปื้อนยิ้มของมัน

ไม้ ,, มึงเป็นทุกอย่าง ทุกช่วงเวลาของกูจริงๆ




ผมเศร้าอยู่ประมาณ 2 วันครับ
ไม่ใช่ว่าตอนนี้ทำใจได้แล้วหรืออะไรหรอกนะ
แต่เพราะคำที่ไม้มันฝากไนซ์ให้มาบอกผมมากกว่า

“เชื่อมั่นในตัวกูนะ..”

จะเศร้าทำไมละปั้นสิบ ,, เดี๋ยวมันก็กลับมาหา
คิดซะว่าตอนนี้มันกำลังเรียนหนัก
เมื่อก่อนตอนที่มันสอบ มันยังหายไปตั้งหลายวัน
ไปหาอะไรทำให้สนุกๆดีกว่า เดี๋ยวมันกลับมาจะได้มีเรื่องอวดมัน : )


พอบอกตัวเองแบบนั้นได้ ผมก็รีบโทรหาไนซ์มันเลยครับ
จะชวนมันไปซื้อของเตรียมเปิดเทอม แต่ไนซ์ติดถ่ายละครเลยไม่ได้มาเจอกัน
ขณะที่ผมกำลังจับมือถือหมุนไปมาเล่น เพราะกำลังคิดว่าจะโทรหาใครนั้น
เสียงมือถือก็ดังขึ้นมา
ตกใจแทบแย่ ,, เคยเป็นกันไหมครับ แบบว่าเวลาที่เรากำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ
แล้วเสียงมือถือดึงขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ
ผมเป็นบ่อยเลยครับ ,, ตกใจทุกครั้งเลย - -‘

เบอร์พี่อุ้ม??!

ผม :: สวัสดีครับพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: ทำอะไรอยู่ครับปั้นสิบ

ผม :: กำลังจะไปสยามมั้งครับ ว่าจะไปซื้อเสื้อผ้านักศึกษา

พี่อุ้ม :: โอเคครับ พี่จะถึงคอนโดปั้นแล้ว ลงมารอพี่ข้างล่างเลยนะ

ผม :: รอ?? รอทำไมครับพี่อุ้ม

พี่อุ้ม :: เดี๋ยวพี่ต้องวางก่อนแล้วนะครับ ตำรวจตั้งด่านข้างหน้า เดี๋ยวเจอกันนะครับ


หื้ออ??
พี่อุ้มนี้ยังไงวะ? มาหาผมงั้นหรอ
แล้วไม่เข้าโรงเรียนนายสิบหรอไง?
วันนี้มันเปิดวันแรกนิ?


ผมเดินไปหยิบกระเป๋าเงินในห้อง ก่อนจะเดินลงมารอพี่อุ้มที่หน้าคอนโด
ไม่ใช่ว่าจะไปกับพี่อุ้มนะครับ แต่แค่ไม่อยากให้พี่ยามพาใครขึ้นมาหาที่ห้องอีก
ถ้าไม้รู้ว่าพี่อุ้มมาหา ,, เดี๋ยวแม่งง หาเรื่องงอนแล้วจับกดอีกแน่ๆ
ยิ่งหื่นตลอดเวลาอยู่ด้วย 555

ผมเดินยิ้มกับความคิดที่ผมนึกถึงไม้ฉาก
แต่พอเข้ามาในลิฟท์ก็เพิ่งนึกได้ว่า .... มันจะกลับมาหึงผมเมื่อไหร่?
เศร้าอีกละ  ยิ้มเมื่อกี้หายไปเลยทันที - -‘


ลงมานั่งรอพี่อุ้มที่ร้านกาแฟข้างล่าง  สักพักพี่อุ้มก็เดินเข้ามาครับ
พี่อุ้มโทรมาตามให้ผมไปขึ้นรถ แต่ผมบอกไม่ไป มีอะไรให้มาคุยกันที่ร้านกาแฟ
พี่อุ้มเลยไปจอดรถแล้วเดินเข้ามาหาผม

“จะไปสยามไม่ใช่หรอครับ พี่ไปส่งให้ไม่ดีกว่าหรอ  นั่งรถ Taxi ไปมันลำบากนะ”
พี่อุ้มเดินถือแก้วกาแฟเข้ามานั่งข้างๆผม

“ไม่เป็นไรครับ ปั้นอยากไปเดินเล่นเรื่อยๆไม่รีบเร่งอะไรเท่าไหร่”
ผมหันไปยิ้มให้พี่อุ้ม ก่อนจะหันมาสนใจหนังสือพิมพ์ที่ผมหยิบมาอ่าน

“แล้วปั้นสบายดีไหม? หน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเลย”

“ไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ครับ คนห่างแฟนก็แบบนี้แหละครับพี่ เศร้าๆเหงาๆบ้าง”

ผมตอบพี่อุ้มไปแต่ก็ไม่ได้หันไปมองหน้าพี่อุ้ม

“เออแล้วพี่ไม่เรียนหรอครับ  โรงเรียนนายสิบมันเปิดแล้วไม่ใช่หรอ?”
คราวนี้ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม  ก็เห็นพี่อุ้มนั่งยิ้มแล้วมองหน้าผมอยู่

“นึกว่าจะไม่ถามแล้วซะอีก”
หึหึ ไม่น่าถามเลย  แล้วมาทำหน้ากวนตีนใส่อีก  คิดว่าหล่อมากใช่ไหมมมม?   - -‘

“ถามตามมารยาทครับพี่”
พี่อุ้มหุบยิ้มเลยครับ 5555+

“อย่าใจร้ายนักเลยนะน้องปั้น  พี่ไปเรียนอาทิตย์หน้าครับ
อาทิตย์นี้พี่ให้พ่อช่วยลาครูฝึกให้ เพราะพี่ต้องรักษาอาการเอ็นอักเสบที่หัวเข่า”

“อ้าวว แล้วพี่เข้าไปในโรงเรียนพี่จะฝึกได้หรอครับ  มันต้องรักษานานมากเลยนะ”


“55555 ก็ไม่ฝึกไงครับ พี่ไม่ได้อยากเป็นตำรวจบู๊อะไรขนาดนั้น  ระดับพี่ใช้แค่สมองก็พอ”
อยากจะเบ้ปากใส่แรงๆ  ไม่น่าเป็นห่วงเลยตอนได้ยินว่าจะเอ็นเข่าอักเสบ
สุดท้ายแม่งงง ,, เพราะไม่อยากฝึกหนักนี้เอง ไม่พ้นอำนาจพ่ออีกสินะพี่อุ้ม

“โกงก็บอกโกงครับพี่ ลูกผู้ชายกล้าๆรับหน่อย”
ผมเผลอพูดแทงใจดำพี่อุ้มไป
แต่พี่อุ้มก็หัวเราะให้ผมเท่านั้นเอง
ทั้งหนา ทั้งด้านครับ ว่าขนาดนี้ไม่กระเทือน ,, โอเคยอมครับยอม

“ไปสยามกัน”
พอพูดจบพี่อุ้มก็ลากแขนผมเดินออกจากร้านกาแฟมาที่รถ

“พี่อุ้มครับ ผมเจ็บแขน”
พี่อุ้มก็ไม่ได้ฟังเลยครับ เดินลากแขนผมมาจนถึงที่รถ ก่อนจะเปิดรถแล้วดันตัวผมขึ้นไปนั่ง
เห้ออ เอาแต่ใจกันจังวะ ,,
ไปก็ไปวะ ,, ประหยัดค่า Taxi

ผมนั่งเงียบๆมาบนรถกับพี่อุ้ม  จนมาถึงสยาม
พี่อุ้มวนหาที่จอดรถจนได้ครับ กว่าจะได้ที่จอดรถ - -‘
เวียนหัวไปหมด วนรถไปมา ,, นี้แหละถึงบอกว่ามา Taxi ดีกว่า
แต่พอผมจะลงจากรถ พี่อุ้มดันไม่ยอมกดปลดล๊อครถให้ผม
ผมเลยหันไปมองหน้าพี่อุ้ม
พี่อุ้มก็หันมายิ้มให้ผมครับ ยิ้ม,, ยิ้มทำบ้าไรวะพี่อุ้ม?

“นี้ปั้นสิบ รู้เรื่องพี่กับพู่กันจานสีไหม?”
อยู่ๆพี่อุ้มก็ถามผมขึ้นมา
อืมม ก็สงสัยอยู่นะ แต่ไม่ได้ตามถามพู่กันหรือว่าจานสี
เพราะคิดว่าถ้ามีอะไรจานสีมันน่าจะเล่าเอง

“ไม่ทราบครับ  ถ้าเพื่อนไม่เล่า ปั้นก็ไม่เซ้าซี้ถาม”

“เมื่อเดือนก่อน เดือนกว่าๆแล้วละมั้งตั้งแต่วันที่ไม้ฉากโดนม๊าของปั้นตีจนต้องหนีไปขอนแก่น
วันนั้นพี่เป็นคนบอกม๊าของปั้นเอง”

ห๊า ,, พี่อุ้ม มึงนี้เองที่ทำให้ม๊ารีบมาหาผมแต่เช้า !!!

“ทำไมครับพี่ ทำไมพี่ทำแบบนั้น”

“เพราะพี่ชอบปั้นมากนะสิ พี่เลยพาลเกลียดไม้ฉาก มันทั้งเก่ง ทั้งได้ปั้นเป็นแฟน
ทำไมคนแบบไม้ต้องชนะพี่ด้วยละ? ในเมื่อถ้าเทียบกันทั้งทางบ้าน ครอบครัว หรือฐานะต่างๆ
พี่ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าไม้เลย พี่ไม่อยากเห็นปั้นกับไม้มีความสุข”

เหอๆ แล้วบอกชอบผม แต่ไม่อยากให้ผมมีความสุข
นี้นะหรอคำว่าชอบของพี่อุ้ม?

“แล้ววันนี้พี่ต้องการอะไรครับ ถึงมาหาปั้น แล้วยังพาปั้นมาสยาม”
พี่อุ้มมีสีหน้าแปลกใจนิดๆที่ผมไม่ถามถึงเรื่องราว หรือด่าว่าพี่อุ้มในเรื่องที่พี่อุ้มทำกับผมกับไม้ฉาก
ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากด่าหรอกนะ แต่ไม่อยากมารื้อฟื้นอะไร
โว้ยยยยย ,, อยากลงจากรถแล้ววว !!


“เพราะพี่อยากแก้แค้นไม้ อยากทำให้ไม้มันเจ็บใจบ้าง พี่เลยไปตีสนิทกับจานสี
และบนรถคันนี้ ตรงที่ปั้นกำลังนั่งอยู่ตอนนี้  จานสีเคยนั่ง  และพี่กับจานสีก็เคย.....”

พี่อุ้มพูดแค่นั้นครับ แล้วมองหน้าผมยิ้มๆ
ไม่ต้องทำตัวแบ้วๆใสๆครับ  ผมปะติดปะต่อท่าทางของจานสี และเรื่องที่พี่อุ้มพูดมา
แปลว่าจานสีกับพี่อุ้มมีอะไรกัน ,, บนรถนี้งั้นหรอ?

“พี่ก็ไม่รู้ตัวนะว่าเพราะจานสีมันน่ารักดี หรือเพราะพี่โกรธเกลียดไม้ฉาก แล้วมองว่าจานสีคือเพื่อนของไม้ฉาก
พี่เลยเผลอทำรุนแรงไปจนจานสีเข้าโรงพยาบาล  เป็นเรื่องราวใหญ่โตเลยละ แม่ของไม้ฉากไปเอาเรื่องพี่ที่บ้าน 
เกือบจะมีการแจ้งความกันแล้วด้วยซ้ำไป แต่พู่กันมันบอกว่าไม่แจ้งความแต่ขอให้พี่อยู่ห่างๆจากพวกมัน”

“พี่อุ้ม  พี่ทำกับเพื่อนผมแบบนั้นเพียงเพราะพี่เกลียดผม เกลียดไม้ฉากงั้นหรอครับ?”

จานสีต้องเจอเรื่องราวอะไรบ้างวะ?
ถึงว่าตอนไปกระบี่ พู่กันกับจานสีมันทะเลาะกันบ่อยๆ และมีท่าทีแปลกๆ
ยิ่งจานสีมันยิ่งทำตัวแปลกๆ
เออ ,, มันยังคุยกับพี่อุ้มอยู่นิ?

“แต่ตอนไปกระบี่ พี่ยังติดต่อจานสีอยู่ไม่ใช่หรอ”
พี่อุ้มมันยิ้ม ,, เป็นยิ้มที่โคตรน่ารังเกียจมากครับ

“ใช่ พี่ตามไปแก้แค้นจานสี ที่ทำให้พี่ต้องโดนพ่อด่า หึหึ ไม่คิดว่าจานสีจะยอมมาหาพี่ง่ายๆเหมือนกันนะ สงสัยจะติดใจจากบนรถ หึหึ”

“พี่อุ้มตามไปทำร้ายจานสีถึงกระบี่ ทั้งๆที่พวกผมก็อยู่ที่นั้นนะหรอ  จิตใจพี่ทำด้วยอะไร”

พี่อุ้มไม่มีแววตาจะสำนึกเลยครับ
ผมพยายามเปิดประตูรถ แต่พี่อุ้มไม่ยอมเปิดล๊อคให้
(พี่อุ้มกดล๊อคตรงพี่อุ้มไว้ ทำให้ผมกดปลดล๊อคเองไม่ได้)

“ถ้าไม่ใช่เพราะปั้น ปฏิเสธพี่  เพื่อนปั้นคงไม่ต้องมารับเคราะห์แทนหรอกนะ”

“เพราะผม ,, เพราะผมงั้นหรอพี่อุ้ม”

ทำไมพี่อุ้มถึงบอกว่าเพราะผมละ?
สิ่งที่พู่กันกับจานสีเจอมา เพราะมันเป็นเพื่อนผมงั้นหรอ?

“คบกับพี่นะปั้น  แล้วพี่จะไม่ทำร้ายจานสีอีก  แล้วจะช่วยคุยกับพ่อแม่ไม้ฉากให้ 
ป่านนี้ไม่รู้จะโดนฝึกหนักแค่ไหน พ่อพี่กำชับครูฝึกไปว่าไม้ฉากมันเก่ง ช่วยดูแลพิเศษหน่อย”

พูดจบพี่อุ้มก็หัวเราะในลำคอ  หึหึ.
ผมเกลียดมากครับ เสียงหัวเราะแบบนี้


“พี่อุ้มครับ เปิดรถให้ผม”
ตอนนี้ผมแทบจะครองสติตัวเองไม่ไหวละครับ
พู่กัน จานสี .. ไม้ฉาก
เพราะผมคนเดียวใช่ไหม?
ถึงทำให้เพื่อนรักของผม และคนรักของผมต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้?
แค่เพราะผมรักไม้ฉาก และผมเอาแต่ใจตัวเองที่อยากจะคบกับไม้ฉาก
โดยไม่สนคนรอบข้างงั้นหรอ?
เพื่อนผมถึงต้องเจอเหตุการณ์เจ็บปวดแบบนั้น  โดยที่ผมไม่รู้อะไรเลย
ตอนอยู่กระบี่ ผมกับไม้ฉากมีความสุขมาก  และผมไม่รู้เลยว่าตลอดเวลาที่ผมมีความสุขนั้น
พู่กันกับจานสี ต้องทุกข์ใจขนาดไหน
นี้ผมเป็นเพื่อนประสาอะไรกัน  มัวแต่สุขจนลืมมองเพื่อนรอบๆตัว


“ลองคิดดีๆนะปั้นสิบ  แค่ปั้นสิบคบกันพี่  แล้วทุกๆคนรอบๆตัวปั้นสิบจะไม่ต้องเจ็บปวดอะไรอีก”
พี่อุ้มพูดเสร็จก็กดปลดล๊อครถให้ผม


ผมเดินออกจากรถพี่อุ้มมาแบบเหม่อๆ
เพราะคิดถึงเรื่องราวที่พี่อุ้มพูดมาตลอด
จนมีเสียงแจ้งเตือนจากมือถือดังเข้ามา
เป็นแจ้งเตือนไลน์จากพี่อุ้ม

อุ้มรัก :: ถ้าคิดว่าเรื่องพี่กับจานสีเป็นเรื่องโกหก  ลองดูภาพพวกนี้ละกันนะ  อยากได้เป็นคลิปพี่ก็มีนะครับ
ผมเลื่อนลงมาอีกก็เป็นรูปของจานสี

จานสี!!!!

ภาพที่จานสีนอนอยู่บนเตียง ไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ แต่มีผ้าห่มคลุมมาถึงเอว
แต่ช่วงแผงอก คอ ของจานสีมีแต่รอยจ้ำแดงๆไปหมด
ไอ้เชรี้ยพี่อุ้ม!!!


สักพักพี่อุ้มก็ส่งรูปเข้ามาอีก พร้อมๆกับข้อความ

อุ้มรัก :: รูปนี้ของฝากจากโคราชครับ
เป็นรูปของไม้ฉากกำลังฝึก ท่าที่หมอบคลานกับพื้น  แล้วครูฝึกเอาท่อน้ำใหญ่ๆฉีดอยู่ข้างหน้า
แผลหายหรือยัง? ไข้ลดหรือยัง?
ยิ่งเห็นภาพแบบนี้ ผมยิ่งเป็นห่วงมันว่ามันจะทำยังไง


ตอนนี้ผมแทบจะไม่มีแรงเดินต่อครับ ต้องหาที่นั่งพัก
ไอ้เชรี้ยพี่อุ้ม ,, พี่ทำกับคนที่ผมรักขนาดนี้ได้ไงกัน?


ผมนั่งพักจนขาผมหายสั่น  ผมก็รีบเดินไปซื้อชุดนักศึกษา
แล้วรีบกลับไปที่คอนโด ...
พอถึงคอนโดแล้วก็รีบซักชุดนักศึกษาก่อนเลยครับ
เพราะพรุ่งนี้ผมเปิดเทอมวันแรก . . .
พอทำทุกๆอย่างเสร็จแล้ว ผมเลยโทรทางไกลข้ามประเทศไปหาจานสี


จานสี :: โทรมาทำไมมันแพงนะเว้ยยปั้น

ผม :: บ้านกูรวย มึงก็รู้

จานสี :: 5555 ครับๆ คนรวย แล้วนึกไงโทรมาเนี้ย

ผม :: มึงสบายดีไหม?

จานสี :: ดีมากกก กูย้ายมาอยู่ยูใหม่แล้ว แยกกับพู่กันอยู่เลยสบาย

ผม :: แยกทำไมวะ ปกติตัวติดกันตลอดนี้หว่า

จานสี :: แยกย้ายกันบ้าง  จะได้มีเวลาหาเมียกันบ้างสิ 55555

มันยังเป็นจานสี ที่หัวเราะร่าเริงใส่ผมได้ทุกเวลา

จานสี :: ปั้น เห้ยยย ปั้น เงียบทำไมวะ โทรมาก็ไม่พูด
ผมมัวแต่นึกถึงเรื่องราวที่พี่อุ้มบอก จนลืมไปเลยว่าโทรหามันอยู่

ผม :: ขอโทษนะ กูขอโทษนะจานสี
ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้จริงๆครับ นึกถึงรูปของจานสีที่พี่อุ้มส่งมา
ไม่อยากคิดเลยครับว่าพี่อุ้มทำกับมันรุนแรงแค่ไหน
มันจะเจ็บปวดแค่ไหน?

จานสี :: เป็นอะไรปั้น มึงร้องไห้ทำไม

ผม :: ฮึกก ,, กู ขอโทษ ฮึกกกฮืออ ..  . เพราะกู .. เพราะกูคนเดียว

ไปละครับ ผมคุมสติไม่ได้แล้ว พูดออกมาไม่เป็นภาษาแล้วครับ

จานสี :: ปั้น  เรื่อง .... พี่อุ้มใช่ไหม?
จานสีมันทำเสียงเครียดทันทีเลยครับ ไม่มีแววร่าเริงแบบตอนแรก

ผม :: กูขอโทษจริงๆนะ

จานสี :: คิดมากนะมึง  ที่เมืองนอก Free Sex กันจะตาย แค่นี้เอง ถือว่าเป็นประสบการณ์ใหม่ๆ
มึงจะเครียดทำไมกันละ ถ้ากูเป็นผู้หญิงก็ว่าไปอย่าง นี้กูผู้ชายนะเว้ยย ไม่ท้อง ไม่ติดโรคอะไรหรอกนะ
กูไปเจาะเลือดมาแล้วด้วย ปลอดภัยหายห่วง มึงอย่าร้องไห้เลยนะ ไม่ต้องโทษตัวเองด้วย

ผม :: แต่มันไปทำร้ายมึง  เพราะมึงเป็นเพื่อนกู

จานสี :: คนเราอะถ้ามันจะซวย ต่อให้มันอยู่ที่ไหนมันก็ซวย  มึงก็ห่างๆจากมันหน่อย อย่าไปไหนกับมันตามลำพัง 
พวกกูทุกคนไม่ว่าจะกู พู่กัน หรือแม้กระทั่งไม้ฉากเอง ไม่ได้โทษมึงเลย  มึงอย่าอ่อนแอแบบนี้นะปั้น
อย่าทำให้สิ่งที่พวกกูเจอมาทำให้มึงคิดโง่ๆ แล้วไปหามัน  เข้มแข็งหน่อย
เข้มแข็งแบบที่ไม้มันกำลังอดทนกับการโดนแกล้งสารพัดเพื่อให้ได้เจอมึง
ทำให้ไอ้เชรี้ยอุ้มมันเห็นว่าสิ่งที่มันทำไม่ได้ระคายเคืองผิวพวกเราเลย  รู้ไหมเตี้ยยย


เตี้ยอีกละ ,, ทำไมพวกมึงต้องเรียกกูแบบนี้เนี้ยย

ผม :: ไอ้เชรี้ยย ฮึกกก ,, ขอบใจนะมึง

จานสี :: เพื่อนกัน แค่นี้มันยังน้อยไป คบกันมา 10 กว่าปีถ้าเป็นผัวเมียกันป่านนี้ลูกเต็มบ้าน 5555+

ยังตลกได้อีกนะไอ้จานสี ไอ้แฝดเพี้ยนน

จานสี :: เชื่อกูจะปั้น ,, อย่าอ่อนแอ อย่าให้คนชั่วๆแบบมันทำให้มึงทุกข์ใจ 
ทำตัวให้มีความสุขมากๆ ใช้ชีวิตตอนนี้ให้มีความสุขที่สุด  อีกไม่นานไม้จะมาหามึง และพวกกูก็จะไปหามึง 

ผม :: กูจะรอนะ

จานสี :: กลับไปรอบนี้กล้ามกูแน่นแน่นอน กำลังฟิตเว้ยย

ผม :: 5555+ จะคอยดูนะไอ้ขี้ก้าง

จานสี :: ค่าโทรมันแพงมีอะไรอีเมลมานะ รีบๆไปนอนเถอะ พวกกูรักมึงนะเว้ย

ผม :: กูก็รักพวกมึง  ขอบใจมากๆเพื่อน


พอวางสายจากจานสีไป ,, ผมก็สบายใจขึ้นมาอีกนิดหนึ่ง
ถึงสิ่งที่จานสีพูดจะเป็นแค่คำปลอบใจให้ผมเข้มแข็งก็ตาม
แต่ผมบอกกับตัวเองไว้เลยว่า ... ผมจะห่างจากคนที่ชื่อ อุ้มรัก ให้ได้มากที่สุด 
ถ้าทำได้ ,, ขอไม่เจออีกเลย !!!
( แต่ใครจะรู้ ,, ว่าหลังจากวันนี้ไป
ไอ้พี่อุ้มมันตามติดผมยิ่งกว่าหมัด มากกว่าปลิงอีกครับ)



วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผมครับ
ชีวิตมหาลัย ,, น่าตื่นเต้นมากก ‘
ผมใส่นาฬิกาที่ไม้ฉากมันซื้อให้ติดตัวมาด้วย
ปกติผมจะไม่ใส่ออกไปไหนครับ กลัวมันหาย กลัวมันพัง
แต่วันนี้ขอให้มันไปกับผมด้วยเถอะ จะได้อุ่นใจว่าไม้มันอยู่กับผมทุกเวลา

“เอ้าๆน้องปี 1  มารวมตัวกันได้แล้วครับ”
เสียงจากรุ่นพี่ปี 2 เรียกพวกน้องใหม่ให้เข้าไปนั่งรวมตัวกัน
ตอนนี้เกือบจะสิบโมงเช้าแล้วครับ พวกผมเด็กปี 1 คณะวิศวะ
กำลังเดินเข้ามานั่งกันเต็มใต้ตึกของคณะ

“สวัสดี นายชื่ออะไรนะ”
แฟรงค์เดินเข้ามาสะกิดๆแขนผม แล้วถามชื่อ
ผมเลยชี้ไปที่ป้ายชื่อสีเขียวแสบตาที่ผมห้อยอยู่

“อ่ออปั้นสิบ  สวัสดีๆ เราเหมือนเห็นนายที่คอนโดเลย นายพักที่เดียวกับเราใช่ปะ”
เดินสวนกันบ่อยมากครับเดี๋ยวนี้  มันเห็นผมด้วยหรอ?
นึกว่ามองไม่เห็นซะอีก

“ใช่ เราพักที่เดียวกัน  แล้วนี้ทีชเชอร์ใครเลี้ยงหรอ?”
ผมถามหาหลานรักของผมครับ เพราะเห็นว่ามันมาเรียนแล้ว พี่เจก็คงจะฝึกงาน
ใครจะเลี้ยงทีชเชอร์?

“มีพี่เลี้ยงไปเลี้ยงให้ที่ห้องนะ ตอนเย็นแวะมาเล่นกับทีชเชอร์สิ ลูกสาวเราน่ารักมากกนะ รับรองนายจะหลง”
ท่าทางที่ยิ้มแบบภูมิใจนี้คืออะไร? ลูกสาวโชกุนเว้ยย - -‘

“ได้ๆ เราเห็นในเพจ น่ารักมากๆ อยากจะจับอยากจะกอดบ้าง ยังไงเย็นนี้เราขอไปอุ้มทีชเชอร์นะ”
แฟรงค์ยิ้มตอบกลับมาให้ผม ก่อนจะนั่งฟังรุ่นพี่อธิบายเรื่องการเข้ารับน้องต่อ
นั่งฟังรุ่นพี่อธิบายเรื่องรับน้องประมาณ 30 นาทีครับ ก็แยกย้ายให้เข้าเรียนปกติ
ผมเลยเนียนทำตัวสนิทกับแฟรงค์เลย นั่งเรียนกับมันนั่นแหละครับ

ถ้าดูภายนอกแบบนี้แฟรงค์ก็ดูไม่มีพิษภัยอะไร เข้ากับเพื่อนๆได้แทบทุกคน
และสนิทกับพวกรุ่นพี่เกือบทุกรุ่นครับ
หรือว่าโชกุนกับลุงธีระจะเข้าใจผิด???

พอตอนเย็นก็มานั่งรับน้องต่อครับ
จะได้กลับกี่โมงเนี้ย T^T
ตอนที่นั่งร้องเพลงเชียร์กันอยู่ แฟรงค์มันรับสายจากพี่เจ
(พอดีเห็นรูปที่โชว์ตอนโทรเข้ามาครับ เลยรู้ว่าพี่เจ 5555)

“ครับพี่เจ อ่ออ อุ่นมานะ เดี๋ยวถามให้ พี่เจเข้าไปรับมาเลยก็ได้ ครับๆ เดี๋ยวเจอกันครับ”
โหยย มันคุยกับพี่เจโคตรสุภาพเลยครับ
นี้เป็นแฟนกันจริงไหม?
ผมกับไม้ฉาก ยังมึงกูเลยครับ 5555
พูดแล้วคิดถึง ,, ยกนาฬิกามาดูหน่อยดิ : )
คิดถึงคนซื้อให้จังเนอะ ‘ ป่านนี้จะตั้งใจฝึกอยู่หรือป่าวน๊า ....

“ปั้นสิบๆ เราไปหาเพื่อนแป๊บนะ พอดีพี่เลี้ยงทีชเชอร์จะกลับแล้ว
อยู่เลี้ยงทีชเชอร์ต่อตอนเย็นไม่ได้อะ เราไปถามหาคนเลี้ยงทีชเชอร์ช่วงเย็นแป๊บนะ”

แฟรงค์พูดจบก็ขออนุญาตพี่ปี 2 แล้ววิ่งไปหาเพื่อนที่มานั่งรออยู่ที่โต๊ะ
พอดีพี่ๆปล่อยให้พัก ผมเลยวิ่งตามเข้าไปหาแฟรงค์

“แฟรงค์ๆ หาคนเลี้ยงทีชเชอร์ได้ยัง”


“ได้แล้วละจะฝากเพื่อนไว้ที่นี้แหละ
แล้วค่อยพากลับคอนโดพร้อมกัน เออๆ อุ่น นี้เพื่อนใหม่กูชื่อ ปั้นสิบ
ปั้นสิบนี้เพื่อนเราสมัยมัธยมชื่อ อุ่น แฟนพี่ยิม ปี 3”

แฟรงค์หันมาตอบผม ก่อนจะแนะนำผมให้รู้จักกับเพื่อนที่ยืนข้าง

“สวัสดีนะอุ่น แฟนพี่ยิมนี้เอง ถึงว่าพี่ยิมหันมามองทางนี้บ่อยๆ 555”
ผมหันไปยิ้มทักทายเพื่อนของแฟรงค์ ก่อนจะพูดแซวๆเรื่องที่พี่ยิม พี่ว๊ากกของพวกผมหันมามองทางนี้บ่อยๆ
เพื่อนรอบๆตัวแฟรงค์ เป็นคู่รักชายชายหมดเลยหรอเนี้ย?
พ่อแม่เค้ายอมรับกันด้วยหรอ??

“ยินดีที่ได้รู้จักนะปั้นสิบ ชื่อน่ากินมาก”
อุ่นยิ้มทักทายผม เหมือนที่แฟรงค์เคยทักเลยครับ
ว่าชื่อผมน่ากิน  555+  ขนมปั้นสิบใช่ไหม?
เอาจริงๆ ผมแทบไม่ชอบทานเลยครับ 555


“ ถ้ามึงไม่อยากปากแตกเพราะตีน
นักเรียนนายร้อยนะ มึงอย่าไปยุ่งกับปั้นสิบมัน
แฟนมันเรียนตำรวจ 55555”

แฟรงค์หันมาแซวๆผม  มันรู้ได้ไงนะหรอครับ 
ก็ไอ้พี่อุ้มไงครับ  มันแต่ชุดนักเรียนนายสิบมารอรับผม
ตอนนี้มันก็นั่งรออยู่นี้แหละครับ - -‘

“ เห้ยยๆ นั้นเพื่อนเรา ไม่ใช่แฟน”
ผมรีบร้องท้วงเลยครับ  แฟนผมหล่อกว่านี้ครับคุณแฟรงค์ 555+

“ หรออออออออออ 555555555 “
ดูมันสิ ,, หรออออ ยาววมากก  กวนทีนนจริงๆ !

“ เรารีบไปเข้ารับน้องเหอะ”
ท่าทางมันจะแซวผมยาวครับ ผมเลยรีบชวนมันไปเข้ารับน้องเหมือนเดิม


ตอนที่รับน้องอยู่ พวกพี่ปี 4 พี่เจ พี่เชน ก็มาร่วมรับน้องด้วย
สนุกสนานกันใหญ่ครับ แต่สายตาของผมมองไปที่ทีชเชอร์อย่างเดียวเลย
อยากเห็นมานานแล้ว ตอนนี้อยู่แค่ตรงหน้านี้เอง
อยากกอด >/////<

แต่สักพักผมก็เห็นว่าทีชเชอร์เริ่มงอแง ...
จะเป็นอะไรหรือป่าวน๊า????
คือตัวโชกุนเองเคยผ่าตัดหัวใจตั้งแต่เด็กๆครับ และเคยได้ยินว่ามันเป็นโรคทางพันธุกรรม
ซึ่งสามารถส่งต่อไปทางรุ่นลูกได้  ผมเลยค่อนข้างกังวลว่าทีชเชอร์จะเป็นหรือป่าว?

พอผมเห็นว่าอุ่นกำลังจะเดินออกไปกับพี่ยิม
ผมเลยรีบวิ่งออกจากแถวมาหาอุ่น
(ตอนนี้กำลังปล่อยให้ทำความรู้จักกับเพื่อนๆในคณะ  แฟรงค์มันเดินไปทักทายคนไปทั่วคณะเลยครับ)

หน้าแดงจริงๆด้วย  ใครเข้าบอกให้เอาเด็กเล็กๆมานั่งตากยุง นั่งเล่นจนค่ำขนาดนี้กันละ - -‘

“เจ้าหนูทีชเชอร์ดูหน้าแดงๆ เป็นอะไรไหมครับ”
พอผมพูดจบ อุ่นก็จับตัวทีชเชอร์ดูบ้าง

“ไหนดูสิ อืมม แดงนิดๆนะ สงสัยตากน้ำค้างตัวเลยรุมๆ
เดี๋ยวพากลับห้องละครับ ขอบใจนะปั้นสิบที่บอกเรา”

เห้อออ อยากจะกลับไปเลี้ยงเองจริงๆ
ผมค่อนข้างสนิทกับโชกุนครับ ตอนเด็กๆพวกเราอยู่ด้วยกันบ่อย
เวลาโชกุนมีอาการหอบหนักๆเมื่อไหร่ ผมจะรู้ทันทีว่าต้องบอกผู้ใหญ่นะ
หรือรีบพาโชกุนไปนอนพัก ไปหายามาให้


“ ไม่เป็นไรครับ เออ ยังไงฟังเสียงตอนน้องหายใจด้วยนะ “
ผมพูดเสร็จก็รีบกลับเข้ามาที่แถว เพราะรุ่นพี่เรียกกลับมารวมแถวแล้ว
เลิกเร็วๆเถอะครับ ผมอยากกลับห้อง
อยากกลับไปเลี้ยงทีชเชอร์
ตอนนี้เริ่มสนิทกับแฟรงค์แล้ว อาจจะเนียนๆไปเคาะประตูห้องแล้วขอเล่นกับทีชเชอร์ได้ : )


กว่าจะเลิกรับน้องก็ 2 ทุ่มครับ
ผมว่าจะรีบกลับใช่ไหมครับ
แต่ปัญหามันอยู่ที่ไอ้บ้าที่ใส่ชุดนักเรียนนายสิบนายตำรวจที่มานั่งยิ้มแจกสาวๆหนุ่มๆ
ที่มันรอผมมาตั้งแต่บ่ายๆนี้แหละครับ

“กลับห้องเลยไหมพี่ไปส่ง”
พี่อุ้มเดินเข้ามาหาผม

“ไม่ละครับ พี่อุ้มมาทำไมอีก ทำไมไม่ไปเรียนละครับพี่ มายุ่งกับผมทำไม”
ผมเดินหนีพี่อุ้มออกมาเรื่อยๆ เพราะถ้าคุยใต้ตึกกลัวเพื่อนๆจะได้ยิน

“เดี๋ยวพี่จะกลับโรงเรียนแล้ว เมื่อเช้าเข้าไปมาแล้วแต่ลืมยานี้ออกมาเอายาเลยแวะมาหาปั้นก่อนไง”
เหอๆ ถามผมบ้างไหม? ว่าอยากเจอพี่หรือป่าว?

“เจอแล้วนี้ไง กลับไปเถอะพี่อุ้ม  ตอนนี้ผมเกลียดพี่มาก ไม่อยากเจอหน้าพี่ด้วยซ้ำไป
พี่อย่ามายุ่งกับผมเลย  ผมมีแฟนคนเดียว ผมรักแฟนผมคนเดียว ถึงพี่จะทำชั่วยังไงก็ตาม พวกผมก็จะรักกันไม่เปลี่ยน”

ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่อุ้ม
พี่อุ้มทำหน้านิ่งกว่าเดิมนิดหน่อย ก่อนจะหัวเราะหึหึ ในลำคอ

“สักวันมันก็ต้องเปลี่ยน วันนี้ปั้นไม่รักพี่ไม่เป็นไร แต่ปั้นห้ามพี่ไม่ให้มาหาปั้นไม่ได้หรอก
ชีวิตของไม้ฉาก ของจานสี อยู่ที่มือพี่ อยากให้ไม้ฉากฝึกหนักจนช้ำในตาย หรืออยากให้รูปกับคลิปของจานสีหลุดออกมา
แล้วทำให้พ่อที่ทำโรงงานใหญ่โตที่ลำปาง หรือแม่ที่ค้าขายระดับประเทศต้องเสียหน้าก็บอกได้นะ  พี่ทำให้ได้”

โอ้ยย เกลียดเว้ยย !!
นิสัยแบบนี้โคตรเสียดายหน้าตาเลยจริงๆ

“พี่อุ้มครับ เค้าว่ากันว่า หมาเห่ามันมักไม่กัดนะครับ ถ้าพี่อยากทำอะไรพี่ทำเถอะครับ
อย่าเอาแต่เห่า เพราะผมไม่กลัวหมา”

พูดจบผมก็เดินหนีพี่อุ้มออกมาเรีกย Taxi กลับคอนโด
วันนี้มันเหนื่อย ,, เหนื่อยมากเกินกว่าจะไปเล่นกับทีชเชอร์แล้วละ
ผมนอนมองรูปถ่ายของผมกับไม้ฉากที่แปะไว้เต็มห้อง


ไม้ ... วันนี้มึงเหนื่อยไหม? ฝึกหนักหรือป่าว?
อดทนนะ ,, กูก็อดทนเหมือนกัน
อีกไม่นาน ... เราจะได้เจอกันแล้วใช่ไหม?







กูคิดถึงมึง .. ภาคิน’
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 26-08-2015 13:13:47
กลัวว่าคืนนี้จะอัพไม่ได้ เลยเอามาฝากตอนบ่ายๆค่ะ
เรื่องราวอลเวง น่าปวดหัวดีจัง - -'
ฝากติดตามและให้กำลังใจเด็กๆด้วยนะคะ

มีคำผิดยังไงขออภัยไว้ก่อนนะ แล้วจะรีบแก้ไขค่าา
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ และคำแนะนำติชมที่มีให้เจเสมอนะค่ะ

^____^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 26-08-2015 13:34:26
โคตรรำคาญอุ้มเลย เมื่อไรจะออกวงโคจรสักที่
บอกตรงๆว่าเบื่ออุ้มมาก ถ้าในชีวิตจริงเจอคนแบบอุ้มนะ
แม่งจะบล็อคเบอร์ ไลน์ แล้วบอกคนอื่นว่าเป็นโรคจิตชอบตามมาวุ่นวาย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-08-2015 13:51:13
 :mew5:   :ling1:  ไปลงนรกไป๊ไอ้พี่อุ้ม กลับไปที่เดิมที่จากมา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 26-08-2015 14:40:53
 :beat: :beat:  ไอ้อุ้ม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 26-08-2015 15:47:40
โห้ย นี่เราคิดผิดไปถนัดเลย นึกว่าไอ้พี่อุ้มมันจะกลับใจบ้างที่ไหนได้เลวกว่าเดิม แย่จริงหลงเชียร์ให้คู่กับจานสีไปตอนนึงนี่เสียความรู้สึกชะมัดเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-08-2015 17:33:55
นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีสำนึก ยิ่งมานึกว่ามันจะได้มาเป็นตำรวจนะยิ่งขยะแขยง    มันยังไม่นึกว่าตัวมันเคยทำอะไรผิดเลย    นี่มันหาทางทุกอย่างเพื่อที่จะได้หรือเอาเปรียบทุกอย่างในชีวิต  มันทุเรศมากค่ะ 

หมาดุไม่เห่าค่ะ มันกัดเลย   ปล่อยมันขู่ไป   มันจะทำอะไรก็ปล่อยให้มันทำไป การปล่อยคลิป ปล่อยภาพ เอาที่จริงนะวันๆหนึ่งมีภาพหรือคลิปหลุดมากขนาดไหน   ถ้าหากว่าไม่ใช่เซเลปหรือคนที่มีชื่อเสียงก็ไม่ได้อะไรมากมายหรอก  อีกอย่างพู่กันกับจานสีเองก็อยู่เมืองนอก ใช้ชีวิตอยู่แดนเสรีนิยม แค่นี้ไม่ทำลายชีวิตน้องเขาหรอก   ที่สำคัญที่สุด  เวลาพวกนี้หลุดไปนะ  มันมองเจตนาออก ดูก็รู้ว่าน้องโดนทำ   สังคมเมืองนอกไม่ได้สรรเสริญคนที่กระทำคนอื่นหรอก   ต่อให้มีเงินหรือมีอำนาจมากขนาดไหนก็ตาม   ยิ่งคนแบบอุ้มนี่ก็คือหมากร่างที่ใหญ่คับกรงที่มันอยู่เท่านั้นเองแหละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-08-2015 16:21:10
วันนี้เจไม่แน่ใจว่าจะอัพทันหรือป่าว?
เพราะต้องเอาเนื้อหาที่แต่งไว้เขียนไว้มาตรวจกับสตอร์รี่ที่ร่างไว้ด้วย

ลายมือตัวเอง ,, แกะไม่ออก 555+

เจอาจจะไม่ใช่ไรท์เตอร์ หรือคนเขียนนิยาย ที่ทำนิยายออกมาได้ดีที่สุด หรือสนุกและน่าติดตามที่สุด
แต่ทุกๆครั้งที่เจเขียนเรื่องราวต่างๆ เจใส่ใจ และเจให้ความสำคัญกับมันมากๆ
อาจจะมีพิมพ์ผิดบ้าง ไม่ต่อเนื่องบ้าง หรือใช้คำไม่สวยบ้าง
แต่เจก็พยายามทำมันออกมาให้ดีที่สุด

เพื่อทุกๆคนที่ได้เข้ามาอ่านนิยายของเจ และคอมเมนต์ให้คำแนะนำและกำลังใจเจ
ทุกคนใช้เวลาในการอ่านนิยายของเจ บางคนอาจจะอ่านตอนนั้นซ้ำๆ หรืออ่านผ่านๆไปแค่รอบเดียว
แต่ทุกคนก็อ่าน ,, และวิเคราะห์และอินไปกับบทนิยายนั้นๆ
เจเลยไม่อยากเพียงแค่เขียนเพื่อให้มันมีบทต่อไปให้ทุกคนได้อ่านหรือให้มันจบเรื่องซะที

เจจะพยายามทำให้ดีที่สุด
ถึงแม้บางช่วงบางตอนมันจะน่าเบื่อหรือน่าหน่วงใจแค่ไหนก็ตาม
หรือเจอาจจะเขียนมาไม่ตรงกับที่ใจของทุกๆคนคิดหรือคาดเดาไว้ก็ตาม
แต่เรื่องทุกเรื่องที่เจเขียนจะไม่แก้ไขตอนจบ หรือแก้ไขให้ขัดแย้งกับที่คนอ่านคอมเม้นต์มา หรือเอาใจคนอ่านที่เดาทางนิยายไว้

เพราะในทุกๆเรื่องเจเขียนสตอร์รี่ เขียนเส้นทางเดินของมันไว้จนจบแล้ว

ขัดใจใครไปบ้าง ไม่ถูกใจไปบ้าง ,, ต้องขออภัยด้วยจริงๆนะคะ

ขอบคุณนะคะทุกๆกำลังใจ ทุกๆคอมเมนต์
เจจะพยายามเขียนงานให้ดีขึ้นเรื่อยๆ
เป็นกำลังใจให้กันนานๆนะ : )




(http://i60.tinypic.com/rvam1v.jpg)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-08-2015 16:27:33
 :mew1:  มูเจสู้ๆนะคะ ยังรอเป็นกำลังใจให้ไม้และปั้นต่อไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-08-2015 16:54:32
สู้ๆค่ะ  ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
นิยายก็เหมือนชีวิตแหละค่ะ  จะเขียนให้ได้ดังใจก็ต้องเขียนเอง บางทีเขียนเองแล้วก็ยังไม่ได้ดังใจเลย

คือสำกรับเราที่เป็นเจ้าแม่เวิ่นเว้อนี่ไม่ใช่ว่าโมโหที่เรื่องราวไม่เป็นดังใจนะ   บางทีแค่ระบายความอินไปกับเนื้อเรื่อง ยิ่งขัดใจยิ่งแสดงว่าเนื้อเรื่องคุณดี

สิ่งเดียวที่เราไม่ชอบที่สุดในการอ่านนิยายไม่ใช่ว่าเนื้อเรื่องไม่เป็นดังใจ  คู่ที่เราชอบไม่ได้กัน  แต่เป็นที่การเดินเนื้อเรื่องแบบที่เปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องเพียงแค่อยากหักมุม   ทำให้ตัวละครหลุดนิสัยหลุดแคแร็คเตอร์เพียงเพราะว่าแค่อยากจะให้จบแบบที่วางไว้โดยที่ไม่มีอะไรมาซัพพอร์ท   กับนักเขียนที่ไม่รับการติรับแต่การชม  - ไม่หาข้อมูลมาเสริม    ซึ่งคุณเจก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น   เอาใจช่วยค่ะ ขอให้สนุกกับการเขียนนะคะ    เอาใจช่วย 2 หนุ่มด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 59 || P.34 || 26-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: patek ที่ 27-08-2015 22:23:34
เป็นกำลังใจให้น้องเจนะคับ ดำเนินเรื่องได้น่าติดตามคับ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 60 || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-08-2015 01:22:15
Ch 60  เปิดเทอมอลเวง 2  || ปั้นสิบ


กูคิดถึงมึง  ,, ภาคิน



แค่คิดก็อยากจะร้องไห้ T^T
ทำไมแต่ละวันแม่งมันนานแบบนี้ ,,
ผมนอนคิดถึงไม้ฉากไปเรื่อยๆจนเกือบ ห้าทุ่มม๊าก็โทรมาหา

ม๊า :: ว่าไงครับเปิดเทอมวันแรก สนุกไหมลูก

ผม :: ก็สนุกดีครับม๊า แล้วนี้ม๊าจะกลับมาวันไหน ไม่คิดถึงบ้านเราหรอครับ

ม๊ากับป๊าไปอยู่สิงคโปร์ไม่กลับบ้านที่อีสานเลยครับ
ทิ้งงานให้ลูกน้องทำ - -‘

ม๊า :: อีก 2 วันม๊ากับป๊าจะกลับไปละครับ เออนี้  เดี๋ยวคุยกับป๊านะลูก
เสียงม๊าผมเรียกให้ป๊ามาคุยโทรศัพท์กับผม
ป๊ากับม๊าก็ยังเป็นคู่รักที่สวีตกันเหมือนเดิมครับ
ปกติม๊าชอบเรียกป๊าว่าเฮียหมู  แต่คือป๊าผมไม่ได้ชื่อหมูนะครับ ป๊าผมแค่อ้วนเหมือนหมู 555+
ส่วนป๊าก็จะเรียกม๊าว่าเจ๊ไก่  และม๊าผมก็ไม่ได้ชื่อไก่ครับ แต่ม๊าผมชอบบ่น ชอบจิก ชอบกัดเหมือนไก่

สักพักป๊าก็มาพูดสายแทนม๊า

ป๊า :: ว่าไงตัวแสบ ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม

ผม :: เรียบร้อยสิครับ นี้ผมปั้นสิบนะครับพ่อ เก่งทุกอย่างอยู่แล้ว

ป๊า :: เจอหลานเราบ้างหรือยังลูก  ลุงธีระกำลังกลับเมืองไทยนะ พรุ่งนี้บ่ายๆน่าจะถึง

ผม :: เจอครับ วันนี้ก็เจอ ตัวใหญ่ ผิวขาวเชียวครับ ปั้นว่าจะไปหาที่ห้อง แต่ปั้นเพลียๆเลยไม่ได้ไป

ป๊า :: ยังไงปั้นช่วยดูหลานเราดีๆนะ เห็นลุงธีระบอกว่าพวกลูกน้องทางเมืองไทยแจ้งมาว่า
ทีชเชอร์มีอาการป่วยเหมือนโชกุนตอนเด็กๆ

ผม :: งั้นก็ต้องผ่าตัดนะสิครับป๊า ปั้นสงสารหลานจังเลยครับ

ป๊า :: เรื่องนี้ป๊าก็ยังไม่ทราบรายละเอียดเท่าไหร่ แต่ยืนยันจากทางโรงพยาบาลบอกว่าเป็นโรคเหมือนโชกุนนะ
ยังไงปั้นก็ลองดูห่างๆนะลูกนะ

ผม :: ได้ครับป๊า ตอนนี้ปั้นก็เริ่มจะสนิทกับแฟรงค์มากขึ้นละครับ ได้คุยเรื่องหลานบ้างแล้ว

ป๊า :: แล้วทางนั้นเค้าดูรักหลานเราไหม

ผม :: เค้ารักทีชเชอร์มากเลยครับป๊า อะไรๆก็พูดถึงลูกตลอด
แล้วทีชเชอร์เองก็ร่าเริงมากๆครับ  พวกเค้าจะเป็นแบบที่ลุงธีระบอกเราหรอครับ 
ไม่ใช่ว่าพวกเราเข้าใจผิดมาตลอดนะครับป๊า

ป๊า :: ไม่หรอกลูก ลุงธีระไม่โกหกเราหรอก ก็ดูไปเรื่อยๆ แล้วนี้คนของลุงธีระเอาของใช้ไปให้บ้างไหม

ผม :: เอามาให้ครับ ของกินของใช้ผมมีครบเลยครับป๊าไม่ต้องห่วงนะ

ป๊า :: โอเคลูก ดูแลตัวเองดีๆ แล้วอีก 2-3 วัน ป๊าจะไปหานะ ส่วนลุงธีระพรุ่งนี้คงจะไปหาปั้น
ยังไงคอยดูโทรศัพท์ไว้ละเผื่อลุงเค้าโทรหาจะได้รับสายทัน

ผม :: ครับป๊า งั้นปั้นขอไปอาบน้ำนอนก่อนนะครับ

ป๊า :: ฝันดีนะลูก ป๊ากับม๊ารักปั้นนะครับ

ผม :: ปั้นก็รักป๊ากับม๊าที่สุดเลยครับ


ป๊าส่งเสียงหัวเราะออกมานิดหน่อยก่อนจะวางสายไป
เห้อออ ,, ลุงธีระจะมาหางั้นหรอ?
ก็ดีนะมีเรื่องให้คิดเยอะดี จะได้ไม่ต้องคอยแต่คิดถึงไม้ฉาก แล้วเอาแต่ร้องไห้
ช่วงที่รอไม้ฉากมาหา ก็มาเคลียร์ปัญหาให้โชกุนดีกว่า : )
พอคิดได้แบบนั้นผมก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว ก่อนจะรีบเข้านอน
พรุ่งนี้จะได้ตื่นมาละไปเล่นกับหลานที่ห้องข้างๆ



เช้าวันต่อมา

ลุงธีระโทรมาปลุกผมแต่เช้าเลยครับ T^T
ทั้งๆที่วันนี้ผมมีเรียนสายแท้ๆ ,, ผมงัวเงียตื่นมารับสาย

ผม :: สวัสดีครับลุงธีระ

ลุงธีระ :: เจ้าปั้น ลุงกำลังกลับเมืองไทยนะ ลุงซื้อรถให้เราไว้ขับไปมหาลัย เราขับรถเป็นใช่ไหม


รถ?!!
ตาโตเลยสิครับได้ยินคำนี้

ผม :: เป็นครับลุง

ลุงธีระ :: คนของฉันเอากุญแจรถมาฝากไว้ที่ล๊อบบี้ข้างล่าง 
รีบตื่นแล้วลงไปดูรถละ เป็นของขวัญจากลุงนะขอให้ตั้งใจเรียน อย่าทำให้พ่อแม่ต้องผิดหวังนะลูก

ผม :: ขอบคุณครับลุง

ลุงธีระ :: แล้วเย็นๆลุงโทรหาลูก

ผม :: ครับ


พอลุงธีระวางสายไป ผมก็รีบไปล้างหน้าล้างตาเลยครับ
ไม่ต้องอาบหรอกน้ำอะ 55 ขอลงไปดูรถก่อนละกัน >////<
ผมลงมายังล๊อบบี้ข้างล่าง พี่พนักงานประจำเค้าท์เตอร์ก็ส่งกุญแจรถ
และบอกว่ารถจอดชั้นไหนตรงไหนให้ผมทราบ
ผมก็ตรงดิ่งไปที่จอดรถเลยครับ แล้วก็เห็นรถ honda brio amaze สีเงินเมทัลลิก
อยากจะร้องตะโกนดังๆ ,, มันสวยมากครับ
ราคาไม่แพงเว่อร์มาก และไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป
ถ้ามีรถแบบนี้แล้ว ผมขับไปโคราชก็ได้
ใช่ไหม??


การไปเยี่ยมไม้ฉากที่โรงเรียนตำรวจ ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกแล้ว >/////<
ขอบคุณครับคุณลุง ..

ผมยืนชื่นชมรถใหม่ของผมอยู่สักพักก่อนจะขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียน
แต่ก็ไม่ได้เอารถคันใหม่ออกไปนะครับ 5555+  ขอลองขับให้ชินก่อนดีกว่า
ที่จอดรถที่มหาลัยยังไม่รู้ว่าอยู่ตึกไหน กลัววนหาที่จอดไม่เจอ
วันนี้ผมก็ไปเรียนและร่วมรับน้องตามปกติ
แต่รับน้องไม่นานครับ เพราะพี่ว๊ากปี 3 ไม่มา
ทำให้พี่ๆปี 2 ไม่ได้เข้มงวดกับพวกผมมากนัก

พอพี่ๆปล่อยตัวจากรับน้องแล้ว แฟรงค์ก็รีบกลับห้องก่อน เพราะทีชเชอร์งอแง
พี่เลี้ยงโทรมาบอกว่าให้รีบกลับไปดูหน่อย เวลาทีชเชอร์งอแงจะไม่เอาใครเลย
นอกจากพี่เจกับแฟรงค์
หื้มมม ,, ท่าทางติดพ่อมากๆเหมือนกันนะเนี้ยทีชเชอร์

ถ้าโชกุนหายแล้วมาเลี้ยงลูกได้เอง ,, คงดีเหมือนกันนะ
ได้อยู่กับทีชเชอร์ทั้งวัน ,, โชกุนคงมีความสุขมากแน่ๆ : )

ผมนั่งรถกลับมาถึงห้อง ก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมจะออกไปลองขับรถเล่น
คิดว่าจะไปหาไนซ์ที่ห้องซะหน่อย เพราะไม่เคยไปห้องใหม่ของไนซ์เลย
แต่ระหว่างที่กำลังเตรียมกระเป๋าเงินอยู่ แฟรงค์ก็มาเคาะประตูห้อง

“ปั้นสิบ อยู่ไหม ปั้นสิบ”

หื้มม ,, แปลกแหะ อยู่ข้างห้องกันมานานแล้วแท้ๆไม่เคยมาเคาะห้อง
หรือว่าทีชเชอร์เป็นอะไรหรือป่าวนะ?

“อยู่ๆ รอเดี๋ยวนะแฟรงค์”
ผมพูดเสร็จก็รีบหยิบกระเป๋าเงิน นาฬิกา กุญแจรถ โทรศัพท์ แล้ววิ่งไปเปิดประตูให้แฟรงค์

“มีอะไรหรือป่าว .. ว่าไงครับตัวเล็ก งอแงหรอครับ”
แฟรงค์อุ้มทีชเชอร์มายืนอยู่หน้าห้องผม
ท่าทางทีชเชอร์งอแงจริงๆครับ หน้าบึ้งไม่ยิ้มแย้มเลยครับ

“งอแงมากเลยละปั้น  เรากำลังจะพยายามเอานอนนะ
แต่เราต้องไปรับอุ่นที่หน้าคณะบัญชี  ปั้นไปรับให้เราหน่อยได้ไหม  เราไหว้ละนะ ช่วยเราหน่อย”

ไปรับทำไมวะ? พี่ยิมก็อยู่นี้
เอ๊ะ ,, แต่จะว่าไปวันนี้ไม่เห็นพี่ยิม - -‘

“อ่อๆได้สิ หน้าคณะใช่ไหม งั้นแฟรงค์พาทีชเชอร์กลับห้องเถอะ เดี๋ยวเราไปรับให้”
แฟรงค์รีบยกมือขอบใจผมใหญ่เลยครับ ก่อนจะพาทีชเชอร์ที่เริ่มร้องไห้โยเยกลับเข้าห้อง

ไหนๆก็อยากลองรถใหม่อยู่แล้ว ,, ไปรับอุ่นที่มหาลัยก็ดีเหมือนกันนะ : )

ผมขับรถเข้ามารับอุ่นที่มหาลัย ก็เจอกับพี่ยิมที่มารอรับอุ่นเหมือนกันครับ
เอ๊ะ ,, พี่ยิมก็มาแล้ว จะให้ผมมาทำไมวะเนี้ยย?
หรือว่าทะเลาะกัน ,, สงสัยทะเลาะกันชัวร์
เพราะท่าทางปั้นปึงใส่กันมาก
พออุ่นขึ้นมาบนรถผมก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรครับ
ตอนแรกกะว่าจะส่งแค่หน้าคอนโดแล้วผมจะไปหาไนซ์ต่อ
แต่ลุงธีระบอกจะเข้ามาหาที่คอนโด ผมเลยเดินตามอุ่นกลับมาที่ห้องด้วย
ตลกมากครับ อุ่นมันคิดว่าผมเดินมาส่งมัน
นี้ผมดูเป็นคนแสนดีขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย 55555+

พอเข้ามาในห้องได้ก็จัดห้องเก็บของสักพัก ก็เลยมานั่งเล่นที่โซฟาดูทีวีรอลุงธีระ
ที่นั่งตรงนี้ ,, มันเคยมีคนๆนึงมานั่งข้างๆด้วย
ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง?
เหนื่อยมากไหม ,, ไม้?

ผมพยายามจะทำตัวให้สนุก พยายามจะสนใจเรื่องราวรอบๆตัวให้มากที่สุด
จะได้ไม่ต้องนึกถึงมัน ไม่ต้องนั่งนับวันรอวันที่มันจะมาหา
แต่สุดท้าย ,, ผมก็แพ้ครับ แพ้ความคิดถึง แพ้หัวใจตัวเอง
ยิ่งกลับมาเจอห้องที่เคยอยู่ด้วยกัน ,, ยิ่งคิดถึงมันสุดหัวใจ T^T

“อ๊อดดดดด”
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น
สงสัยลุงธีระจะมาแล้วแน่ๆ  ผมรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ลุงธีระ
และก็เป็นลุงธีระจริงๆครับ ที่มายืนอยู่หน้าห้อง

“สวัสดีครับลุงธีระ”
ลุงธีระยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง ส่วนคนของลุงธีระยืนรอข้างนอก
ทำไมต้องมีคนเดินตามประกบขนาดนี้ครับลุง - -‘

“ทีชเชอร์อยู่ห้องไหมตอนนี้”
ลุงธีระนั่งลงที่โซฟาก่อนจะเอ่ยปากถามผม

“อยู่ครับ ท่าทางจะไม่สบาย งอแงน่าดูเลยครับ”
ผมเอาน้ำมาให้ลุงธีระดื่ม ก่อนจะนั่งลงตรงที่นั่งข้างๆลุงธีระ

“หายใจไม่สะดวกแน่ๆ เด็ก 2 คนนั้นมันจะรู้กันไหมเนี้ย ว่าจะดูแลกันแบบไหน
เห้ออ ฉันละหนักใจจริงๆ จะมีทางไหนที่พวกมันจะคืนหลานให้เราไหมปั้นสิบ”

ลุงธีระมีสีหน้าที่กังวลได้อย่างชัดเจนเลยครับ พอบอกว่าทีชเชอร์ไม่สบาย

“เราก็ไปบอกเค้าตรงๆดีไหมครับว่าเราเป็นญาติของโชกุน
เค้าคงจะให้เราดูแลหลานแน่ๆครับ เพราะเท่าที่ผมสัมผัสมาพี่เจกับแฟรงค์ก็เป็นคนดีนะครับ”


“คนดีที่ไหนมาพรากพ่อพรากลูกคนอื่นละปั้น  เรานะมองคนในแง่ดีตลอดเลยนะ
พวกมันแย่งทีชเชอร์ไปจากโชกุน จนทำให้โชกุนป่วยหนักขนาดนี้ไง 
ยังไงๆลุงก็จะเอาทีชเชอร์กลับมา  ปั้นช่วยลุงนะลูก ถือซะว่าช่วยโชกุน  น้องน่าสงสารนะลูกนะ”

ลุงธีระทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เวลาพูดถึงโชกุน
ก็ลูกชายคนเดียวนี้ครับ ,, ไม่รักก็ไม่รู้จะพูดยังไงเนอะ

“เดี๋ยวลุงจะกลับแล้วละ นี้เอาไว้ใช้นะปั้น แล้วก็ซื้อของมาฝากหลานด้วย ลุงฝากด้วยนะ”
ลุงธีระหยิบเงินจากกระเป๋ามาให้ผม  มันเป็นจำนวนที่เยอะเหมือนกันครับ

“เยอะไปครับลุง ปั้นมีเงินส่วนตัวอยู่บ้างแล้ว ขอบคุณมากๆครับ”
ผมยกมือขอบคุณลุงธีระ แต่ไม่ได้เอื้อมมือไปหยิบเงินที่ลุงวางไว้ให้เลย

“ไม่เป็นไรลูก มีเยอะก็เก็บไว้เยอะๆ เผื่ออยากได้อะไร ลุงไปละนะ”
พูดจบลุงธีระก็เดินไปที่ประตูหน้าห้อง แต่ก่อนจะออกจากห้องไปลุงธีระยืนมองหน้าผมนิ่งๆ

“นี้ปั้นสิบ  ผู้ชายที่เราพามาอยู่ที่ห้องด้วยนะ ถ้าเลิกได้ก็เลิกนะ อย่าเดินทางสายนี้ลูก
ไม่มีวันที่พ่อแม่จะยอมรับหรือเข้าใจหรอกนะ พ่อแม่เราช่วยเหลือลุงไว้เยอะมากเลย
อย่าให้ลุงต้องลงไปจัดการเรื่องราวของลูกเพื่อตอบแทนให้กับพ่อแม่ปั้นเลยนะ 
ถ้ามันยังมาวนเวียนใกล้ๆคอนโดอีก ลุงจะบอกให้คนของลุงจัดการมันให้”

ผู้ชายที่มาที่ห้อง?
เห้ยยย ลุงธีระรู้ได้ไงวะ??

“เพื่อนปั้นเองครับลุง ไม่มีอะไรหรอกครับ  ขอบคุณมากครับ”
ผมยิ้มให้ลุงธีระ แต่ในใจนี้คิดมากไปเยอะละครับ

“นายร้อยนั้นนะหรอเพื่อน ตามเฝ้าตลอดเลย  เอาละให้จบเรื่องของโชกุนก่อน เราค่อยมาคุยกัน”
ลุงธีระพูดจบก็เดินออกจากห้องผมไป ทิ้งให้ผมต้องยืนคิดตามในสิ่งที่ลุงธีระพูด

นายร้อย?

ลุงธีระรู้เรื่องอะไรพวกนี้มามากน้อยแค่ไหนกันวะ?
ผมเก็บเอาคำพูดของลุงธีระมาคิดมากจนนอนไม่หลับเลยครับ
T^T ลุงจะทำอะไรของลุงกันแน่
แล้วคนที่ลุงพูดมันหมายถึงไม้ฉาก หรือไอ้พี่อุ้มกันแน่
โอ้ยยยย เครียดนะเว้ยยย !!!
คืนนั้นผมเก็บเอาเรื่องเครียดๆไปนอนฝันร้ายเลยครับ
ตื่นมาโคตรปวดหัวเลยจริงๆ - -‘



เช้าวันต่อ..


ผมตื่นมาก็ล้างหน้าล้างตา อาบน้ำแต่งตัวตามปกติของผม
ถึงจะมีเรียนบ่ายๆ แต่ผมก็ตื่นมาทานมื้อเช้าก่อนครับ มันติดเป็นนิสัยละครับ 555
ระหว่างที่ผมนั่งดูข่าวและกินโอวันตินอยู่  แฟรงค์ก็โทรเข้ามาหาผม


“ปั้นๆ นี้แฟรงค์นะ”
เออกูรู้ - - ชื่อขึ้นมาหราเต็มหน้าจอขนาดนี้ละ

“อืมม มีอะไรหรือป่าวแฟรงค์ โทรมาแต่เช้าเลย”

“วันนี้เราไม่ไปเรียนนะ ยังไงช่วยจดงานเผื่อเราด้วยละ  ลาอาจารย์ให้เราด้วย”

เอ๊ะ ,, เพิ่งเปิดเทอม ทำไมจะโดดละวะ

“มีอะไรหรือป่าว  ทำไมไม่ไปเรียนอะ” ผมถามไปด้วยความแปลกใจ
ก็มันเป็นคาบแรกๆ เราไม่น่าจะโดดเรียนกันใช่ไหมครับ
หรือคนอื่นไม่คิดเหมือนผม - -‘

“ทีชเชอร์ตัวรุมๆนะ ก็ไม่รุมๆอะนะร้อนเลยแหละ เราเลยจะหยุดอยู่เฝ้าลูกที่ห้องนะ”

“งั้นเดี๋ยวเราไปหาที่ห้องได้ไหม อยากไปดูอาการทีชเชอร์ เผื่อเราจะช่วยอะไรแฟรงค์ได้บ้าง”

ทีชเชอร์เอ้ยย ไม่สบายจนได้นะยายหนูน้อย

“อ่อๆมาสิ”

พอแฟรงค์บอกให้ไปหาได้ ผมก็รีบวางสายแล้วรีบไปที่ห้องแฟรงค์เลยครับ
แฟรงค์มาเปิดประตูรออยู่แล้วครับ เดินเข้ามาในห้องแล้วก็คือแบบว่า
แน่ใจไหมว่าห้องผู้ชาย  ห้องจัดได้สะอาดมากครับ ทุกอย่างจัดสรรได้เป็นสัดส่วน
เรียบง่าย แต่สวยหรูมากครับ
ผมไปนั่งที่โซฟาดูแฟรงค์กำลังอุ้มปลอบเจ้าหนูทีชเชอร์ ที่งอแงร้องไห้อยู่

“จะเอาอะไรลูกสาวป๊า อย่างอแงสิลูก”
คือทีชเชอร์ร้องไห้ เหมือนเด็กทั่วๆไปที่เค้าไม่สบายตัวนะครับ
เหมือนเราที่เวลาป่วยจะเมื่อยเนื้อเมื่อยตัว ทีชเชอร์คงเป็นแบบนั้น
เพราะร้องไห้อย่างเดียวเลย  ผมนั่งมองทีชเชอร์สักพักพี่เจก็เดินออกมาจากห้องนอน
พี่เจมองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนจะบอกแฟรงค์กับทีชเชอร์ว่าจะไปทำงานแล้วเย็นๆจะรีบกลับ
มองภาพนี้แล้วผมมโนไปถึงผมกับไม้ฉากเลยครับ 555+

ไม้ใส่ชุดตำรวจกำลังจะไปทำงาน ผมใส่ชุดช๊อปวิศวะ กำลังอุ้มลูกอยู่
แต่เดี๋ยวๆลูกใครวะปั้น - -‘
(คิดเองมโนเองเครียดเอง ,, ไม่ปกติแล้วเจ้าปั้นสิบ)

พอทีชเชอร์ร้องไห้หนักเข้าผมเลยบอกให้แฟรงค์เอาน้องนอนตักดีๆ ผมจะลองฟังเสียงหายใจ
เพราะปากทีชเชอร์จะออกม่วงๆคล้ำๆเหมือนคนขาดอ๊อกซิเจน
แฟรงค์ก็เอาลูกวางไว้ที่ตัก ผมก็เอนหัวไปฟังที่หัวใจของทีชเชอร์
เสียงมันดังแปลกๆครับ น่าจะพาไปโรงพยาบาลได้แล้ว
แต่แฟรงค์ก็ยังไม่ยอมพาไป แฟรงค์พยายามอุ้มแล้วกล่อมให้ทีชเชอร์นอน
เดินวนไปวนมาในห้อง จนตอนนี้ม๊าของแฟรงค์มาอยู่ที่ห้องด้วย มาช่วยเลี้ยงทีชเชอร์
แต่ทีชเชอร์ไม่เอามือใครเลยครับ ติดแฟรงค์คนเดียว
ทีชเชอร์ไม่ยอมนอน และยังร้องไห้ตลอด จนผมสงสารหลานครับ
เลยขอแฟรงค์ลองอุ้มน้องหน่อยได้ไหม
เวลาที่โชกุนมันร้องไห้แบบนี้ตอนเด็กๆ เพราะมันหายใจไม่ออก
ผมจะเห็นพี่เลี้ยงโชกุน อุ้มโชกุนพาดบ่า แล้วค่อยๆเอามือลูบตรงท้ายทอยของโชกุน
สักพักโชกุนจะสงบลง แล้วก็หลับครับ
อืมม ลองใช้กับทีชเชอร์ดูได้ไหมนะ? พ่อลูกกันน่าจะมีอะไรคล้ายๆกันบ้างแหละนะ


แฟรงค์มีท่าทีลังเลนิดหน่อย แต่ก็ยื่นทีชเชอร์มาให้ผมอุ้ม
ตอนแรกเจ้าหนูทีชเชอร์ก็ดิ้นครับ แต่พอผมค่อยๆลูบที่ท้ายทอย และร้องเสียงกล่อมเด็กเบาๆ
ทีชเชอร์ก็ยอมให้ผมอุ้มดีๆ และก็หลับบนอกผม
แฟรงค์ทำหน้าไม่เชื่อในสิ่งที่เห็นครับ 5555


“เชื่อไหมว่าทีชเชอร์จะไม่หลับง่ายๆเลยนะเวลาป่วยอะ นี้นายทำได้ไงเนี้ย”
ผมวางทีชเชอร์ลงบนที่นอนที่แฟรงค์จัดไว้ให้

“น้องเราป่วยบ่อยนะ เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่วแบบทีชเชอร์เลย เราเลยพอรู้วิธีปลอบน้อง”
แฟรงค์พยักหน้ารับรู้ ก่อนจะนั่งมองทีชเชอร์ที่หลับอยู่ สายตาแฟรงค์มีแต่ความเป็นห่วงครับ
ผมก็แปลกใจว่าคนแบบนี้นะหรอที่จะแย่งลูกของโชกุน ?


พอเวลาผ่านไปสักพัก ผมว่าจะออกไปเรียนแล้ว เลยเดินมาจับตัวทีชเชอร์ดู
แต่ทีชเชอร์ตัวเย็นมากครับ ไม่ใช่ว่าอุ่นนะ มันเย็นเลยละ
ผมเห็นท่าว่าไม่ดีแน่ๆ เลยบอกให้แฟรงค์พาทีชเชอร์ไปโรงพยาบาลดีกว่า
เพราะว่าเวลาคนป่วยนะไข้ต้องค่อยๆลด แค่นี้จากร้อนจัดๆกลายมาเย็นแบบนี้ไม่ปกติแน่ๆครับ
ม๊าของแฟรงค์ก็เห็นควรว่าน่าจะพามาโรงพยาบาล แฟรงค์พยายามโทรหาพี่เจก็โทรไม่ติด
แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้ไปเรียนครับ เพราะพาแฟรงค์ ทีชเชอร์ แล้วม๊าของแฟรงค์มาที่โรงพยาบาล
เป็นไปอย่างที่คิดครับ ทีชเชอร์ต้องนอนโรงพยาบาล
เพราะระบบหายใจผิดปกติ  พอเห็นว่าทีชเชอร์ได้ห้องพักเรียบร้อยแล้ว
ผมเลยขอแฟรงค์เดินออกมาข้างนอก เพื่อที่จะโทรบอกลุงธีระเรื่องอาการของทีชเชอร์
สักพักลุงธีระก็รีบมาที่โรงพยาบาล ก่อนจะเข้าไปคุยกับหมอที่เป็นคนดูแลอาการของทีชเชอร์
เจ้าหนูน้อยของผมมีอาการโรคลิ้นหัวใจรั่วที่หนักมากครับ ต้องรีบทำการตรวจอย่างละเอียด
มีเปอร์เซ็นต์จะต้องผ่าตัดสูงมากครับ พอลุงธีระได้ฟังที่หมอพูดแบบนั้นก็ยิ่งเครียดอยากได้หลานคืนให้ไวที่สุด
เห้อออ จะเอาทีชเชอร์ไปได้ยังไง หลานติดพี่เจกับแฟรงค์ขนาดนั้น
แล้วม๊าแฟรงค์ก็ดูแลดีมากๆด้วย เค้าคงจะยอมอะนะลุงธีระ - -‘


หลังจากเดินลงไปส่งลุงธีระกลับ ผมก็เดินกลับเข้ามาในห้องพักทีชเชอร์
เจอพี่เชน กับม๊าของแฟรงค์นั่งอยู่ในห้อง

“พี่เชน สวัสดีครับ”
ผมยกมือไหว้พี่เชน ก่อนจะไปนั่งข้างๆเตียงของทีชเชอร์

“อ่อปั้นสิบใช่ไหม มากับแฟรงค์หรอ”
พี่เชนทำเสียงอึกอักๆ เอออ พี่มีพิรุธนะพี่เชน - -‘

“ครับ ปั้นมากับแฟรงค์ครับ แล้วนี้แฟรงค์ไปไหนครับ”
ผมไม่เห็นแฟรงค์ตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วครับ เลยหันไปถามพี่เชน

“ไปคุยกับอาหมอนะ ไปกับพี่เจ” ม๊าของแฟรงค์เป็นฝ่ายตอบผมแทนครับ
ผมพยักหน้ารับรู้  ก็ดีนะพากันไปคุยกับหมอจะได้รีบรักษาทีชเชอร์
ดูสิน่าสงสารจังเลย ผมเอื้อมไปจับมือทีชเชอร์ มือเล็กมากๆ
เด็กน้อยๆแบบนี้  ดีจังเนอะ ไม่ต้องมาเครียดมาคิดมากอะไรให้เหนื่อยใจ

สักพักลุงธีระก็โทรตามผมบอกให้ลงไปเอาของกับคนของลุงธีระ เค้ารออยู่ตรงชั้นล่างของโรงพยาบาล
ผมก็รีบลงไปเอาครับ ไม่อยากให้ใครเห็นว่าผมอยู่กับคนหน้าโหดๆ
คนของลุงธีระมีแต่หน้าโหดๆครับ เห็นละผมยังกลัวเลย
พอผมไปเอาของเสร็จแล้ว ขึ้นมาที่ห้องอีกทีก็เจอกับกลุ่มเพื่อนๆของพี่เจกับแฟรงค์เต็มห้องพักเลยครับ
บางคนก็นั่งคุยกัน บางคนก็ทำการบ้าน
เออคือ  ที่นี้มันโรงพยาบาลนะครับ - -‘

และสักพักพี่เจก็บอกให้ทุกคนกลับ แต่ไม่ได้พูดถึงผมเลย
ผมสังเกตตั้งแต่ตอนเข้าห้องมาละครับ พี่เจเอาแต่มองหน้าผม
ที่บอกให้ทุกคนกลับ คือ ต้องการจะคุยกับผมใช่หรือป่าวนะ?
และก็เป็นอย่างที่ผมคิดครับ พี่เจต้องการคุยกับผม
ตอนแรกที่พี่เจถามผมว่าผมเข้ามาวุ่นวายในชีวิตพี่เจ ,, ผมต้องการอะไร
ถ้าบอกต้องการทีชเชอร์ได้ไหมละครับพี่ - -‘
ผมก็ตอบไปตามที่ผมรู้นี้แหละครับ แต่ไม่ได้บอกว่าผมเป็นอะไรกับโชกุนนะ
จนที่สุดแล้วความอดทนที่ผมพยายามพูดดีๆกับพี่เจก็จบลง
เพราะพี่เจหาว่าโชกุนไปข่มขืนคนที่ชื่อเบลล์ และพยายามทำร้ายเบลล์ทำให้เบลล์แท้งลูก
ผมไม่เชื่อครับว่าคนอย่างโชกุนจะทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นได้
ผมเลยตะโกนใส่หน้าพี่เจไปว่า “โชกุนไม่ใช่คนอย่างนั้น อย่าใส่ร้ายโชกุน!!!!!"
ก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้องมา


โชกุนเป็นแบบนั้นหรอ?
โชกุนทำแบบนั้นจริงๆงั้นหรอ?
ไม่จริงใช่ไหมวะ?


ผมเดินร้องไห้ลงมาจนเจอกับคนของลุงธีระ ที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์

“คุณธีระให้มารับกลับครับ”
ผมยืน งง ๆ อยู่สักพัก คนของลุงธีระก็ดันตัวผมให้เดินออกจากโรงพยาบาล
แล้วมาที่รถที่จอดรอไว้แล้ว

“ลุงธีระให้มารับผมไปที่ไหนครับ”
ผมเช็ดน้ำตา แล้วก็ถามคนติดตามของลุงธีระ

“ไปอยู่ที่บ้านครับ”

บ้าน?


“ส่งผมที่คอนโดดีกว่าครับ ผมต้องไปเรียน”

“ไม่ได้ครับ ตอนนี้ของใช้ส่วนตัวของคุณอยู่ที่บ้านหมดแล้วครับ
ต่อจากนี้ไปคุณปั้นจะมีพวกผมคอยรับส่งตอนเรียน และรับกลับบ้านครับ   
ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากคุณธีระ   คุณปั้นไม่มีสิทธิ์ออกนอกเส้นทางที่กำหนดครับ”

เห้ยย แบบนี้คืออะไรวะ?

“งั้นผมขอคุยกับคุณลุงก่อนนะครับ”
ผมกดมือถือหาลุงธีระ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ เห้ยยย นี้มันอะไรวะเนี้ยยย

“คุณธีระมีธุระด่วนครับ ตอนนี้บินไปเมืองนอกแล้ว
ขอให้คุณปั้นอยู่กับพวกผมด้วยความสงบด้วยนะครับ เพราะผมได้รับคำสั่งมาอีกอย่างหนึ่ง 
ถ้าคุณปั้นดื้อโวยวาย  คุณธีระให้ผมจัดการกับเพื่อนคุณปั้นที่ชอบมาวุ่นวายใกล้ๆตัวคุณปั้นทุกคน
 ไม่ว่าจะเป็นนายตำรวจที่นครปฐม หรือจะโคราช หรือจะดาราคนไหนก็ตาม ไม่มีข้อยกเว้นครับ”

เห้ยย นี้ลุงธีระขมขู่ผมใช่ไหม?
ไม่ใช่สิ ไม่ใช่แบบนี้สิ
ผมต้องโทรหาป๊ากับม๊า  ใช่แล้ว ป๊ากับม๊าต้องช่วยผม
ผมพยายามโทรไปหาป๊ากับม๊าแต่ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
โอ้ยย นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตวะเนี้ยย!!!!!!!


ผมนั่งนิ่งๆเงียบๆจนมาถึงหน้าบ้านหลังใหญ่ของลุงธีระ
คนติดตามของผม (ตอนนี้เป็นของผมแทนลุงธีระละครับ) มาเปิดประตูให้แต่ผมไม่ยอมลง

“ลงมาเถอะครับคุณปั้น คุณทำแบบนี้คุณยิ่งไม่ได้กลับไปที่ห้องของคุณนะครับ”
มึงจะพูดสุภาพทำไมครับ? ถ้ายังจะข่มขู่กูไปด้วยเนี้ยห๊ะ!!??

“ถ้าคุณไม่ดื้อ  พวกผมจะพาคุณไปโคราช  คุณอยากไปใช่ไหมคุณปั้น”

โคราช??
ไม้ ,, ไม้ฉาก!!


“นายจะพาฉันไปจริงๆงั้นหรอ?”
ผมหันไปถามอย่างไม่แน่ใจ มันอยู่ในข้อตกลงด้วยงั้นหรอ?


“ครับผมพาไปได้ เพราะเรื่องของคุณหนูทีชเชอร์จะจบไม่เกิน 1 เดือนแน่ๆ
และเรื่องต่อไปเป็นเรื่องของคุณที่คุณธีระจะจัดการ ผมเลยอยากพาคุณไปเจอกับเพื่อนสนิทของคุณก่อน 
พวกผมเข้าใจคุณนะครับคุณปั้น  ฉะนั้นได้โปรดเข้าใจในงานของผมด้วยเถอะครับ”



เรื่องของผมต่อจากนี้งั้นหรอ?
ลุงธีระ ลุงจะทำอะไรครับ?


ผมเดินลงมาจากรถ ก่อนจะเดินตามผู้ชายที่บอกว่าจะเป็นคนดูแลผมจากนี้ไปอีก 1 เดือนเข้าไปในบ้าน
วันนี้กูเจอเรื่องราวอะไรมากไปหรือป่าววะ?


ทีชเชอร์ป่วย

ทะเลาะกับพี่เจเรื่องโชกุน

ลุงธีระบังคับมาอยู่ที่บ้าน

เรื่องของคนรอบข้างผมที่ลุงธีระจะจัดการแทนป๊าม๊าผม



เดี๋ยวก่อนนะ ,, ชีวิตวัยรุ่นผมอยู่ไหน?
เห้ยยย มันไม่ควรเป็นแบบนี้สิวะ



ชีวิตมหาลัยของผมไม่สนุกแบบที่เคยคิดฝันไว้เลย T^T




ไม้ ,, ช่วยปั้นด้วยย !!


...............................................................................

เอามาฝากแล้วนะจ๊ะ
อาจจะมีตอนของทางพี่เจน้องแฟรงค์โผล่มาแจมด้วย
ใครตามไม่ทัน หรือยัง งงๆ ว่ามาจากไหน
ไปอ่านตามลิงค์นี้เลย >> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0

มีคำผิดยังไงขออภัยนะค่ะ
และขอบคุณทุกๆคอมเมนต์จริงๆ
เจอกันตอนหน้าค่า : )



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 60 || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-08-2015 01:41:40
นี่คนมีเงินกับคนมีอิทธิพลเขาทำกันแบบนี้เหรอ?
ข่มขู่  ขัดขวาง  แค่ตัวยังไม่พอนะ ลามไปหาคนอื่นด้วย
จริงๆก็น่าจะยืมมือลุงธีระจัดการกับอุ้มนะ (เราแอบเลว)  :mew4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 60 || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-08-2015 17:22:36
ทำไมผู้ใหญ่ในเรื่องนี้ชอบกำหนดชีวิตของลูกๆ จัง

ทำไมไม่ให้พวกเขาเลือกทางเดินเอง แล้วเราที่เป็นพ่อแม่คอยดูอยู่ห่างๆ ล่ะ

และถ้าลูกล้มเราก็ให้กำลังใจเขาให้ลุกขึ้นสู้ต่อไปแทน

เฮ้อออไม่เข้าใจจริงๆ ทำยังกับเราจะอยู่กับเขาไปได้ตลอดชีวิตงั้นแหละ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 60 || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-08-2015 18:04:42
เด็กสมัยนี้มันใช้ชีวิตยากกว่าที่คิดอีกแหะ  :z3: 
เข้าเรียนมหาวิทยาลัยแล้วไม่ได้แปลว่าโตพอที่ผู้ใหญ่จะยอมรับ
หรือมันจะไม่มีวันที่ผู้ใหญ่จะยอมรับในสิ่งที่ลูกหลานเลือกกันนะ.  :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 60 || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-08-2015 20:00:13
ให้มันดีขึ้นสักทีเถอะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || พิเศษ ปั้นแต่ง || P.34 || 29-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 30-08-2015 02:31:26
ตอนพิเศษ  ปั้นแต่ง || ไม้ฉาก


“ไม้  พรุ่งนี้เข้าโรงเรียนเลยนะ”
พ่อผมเดินเข้ามาในห้องพัก หลังจากเดินออกไปกับปั้นสิบ
แล้วหายไปเกือบทั้งวันครับ

“คุณค่ะ แต่ไม้ยังไม่หายเลยนะคะ เอาไว้ให้ลูกหายดีก่อนดีกว่าไหมค่ะ”
แม่หันไปค้านพ่อเรื่องที่จะพาผมเข้าโรงเรียนเลย
บ้าแล้วละ ,, แผลที่หลังยังไม่ทันจะแห้งเลยดีกว่า ไปตอนนี้ผมตายแน่ๆ

“หยุด! คุณหยุดพูดเถอะ ผมให้คุณเอาลูกไปดูแล แล้วสุดท้ายเป็นไง
คุณไม่ต้องออกความคิดเห็นอะไร  แล้วกลับไปขอนแก่นคุณจัดการย้ายตาทีให้กลับมาอยู่กับผมได้เลยนะ”

พ่อผมหันไปดุแม่ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปอีกครั้ง
เออครับ เดินเข้าเดินออกทั้งวัน พ่อจะเอายังไงก็มาคุยเถอะครับ
เห้อออ ,, นี้พ่อจงใจสงลูกชายที่พ่อบอกว่ารักหนักรักหนาเข้าไปตายชัดๆ

“เชื่อที่พ่อเค้าพูดละกันนะ แม่พยายามจะทำให้ไม้เป็นลูกผู้ชายที่น่าชื่นชมที่สุดแล้ว แต่ไม้ไม่เชื่อในสิ่งที่แม่บอก
ก็ต้องเป็นไปแบบที่พ่อเค้าพูดนะตาไม้  นอนพักซะ แม่จะออกไปหาข้าวให้พ่อทานก่อน”

แม่พูดจบก็เดินออกจากห้องไป  ...

ลูกผู้ชายที่น่าชื่นชม คือ ลูกผู้ชายแบบไหน?
สิ่งที่ผมเป็นมันไม่ใช่หรอครับ?
เกียรติบัตรเรียนดี นักเรียนดีเด่น นักกีฬาระดับจังหวัด ระดับเขต
สิ่งพวกนี้มันยังบอกว่าผมไม่น่าชื่นชม?
ลูกชายที่ไม่ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนเลยตลอดเวลาที่เรียนมัธยม
ลูกชายที่ยอมให้แม่ไปรับไปส่งทุกวันทุกที
ลูกชายที่ไม่ชาร์ตแบตมือถือในห้องแบบที่แม่สอนแม่สั่ง
ผมยังไม่น่าชื่นชม??

ต้องทำขนาดไหน ต้องดีขนาดไหนครับพ่อ แม่ . . . .



ผมนอนหลับไปเพราะฤทธิ์ยา ก็ดีนะครับไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน
พอตื่นเช้ามาก็เจอแต่แม่ที่นั่งอ่านหนังสือเงียบๆอยู่ในห้อง
พอแม่เห็นว่าผมตื่นนอนแล้วก็เข้ามาประคอง พาผมไปส่งที่หน้าห้องน้ำ
ก่อนจะเลื่อนอาหารเช้าเข้ามาใกล้ๆเตียงนอน
พอผมทานมื้อเช้าเสร็จ  ก็เหลือแค่นั่งรอหมอเข้ามาตรวจ

“พ่อบอกให้ออกโรงพยาบาลวันนี้ ถ้าหมอมาตรวจก็ขอเค้าออกเลยนะ”
แม่สั่งผมไว้ ก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิม
แต่คือ .. แม่ก็อยู่กับผมไม่ใช่หรอครับ?
ทำไมแม่ไม่บอกคุณหมอเค้าเองละ ,, - -‘


พอคุณหมอเดินเข้ามาดูอาการผม 
ผมก็ขออนุญาตหมอกลับไปพักที่บ้าน
แต่คุณหมอบอกให้นอนพักอีก 1 คืน แล้วค่อยออก
เพราะร่างกายยังไม่แข็งแรงพอ หมอเลยให้นอนให้น้ำเกลือต่ออีก
พอหมอเดินออกไป แม่ก็บ่นนิดหน่อยครับว่าทำไมไม่ได้กลับซะที
ก่อนจะออกไปโทรหาพ่อข้างนอก

แปลกเนอะ ,, บ้านอื่นๆเค้าก็คงอยากให้ลูกนอนพักให้หายดีก่อนแล้วค่อยออกโรงพยาบาล
แต่บ้านผมดูเค้าไม่ค่อยพอใจที่หมอยังให้ผมนอนพักอีก 1 คืน

ผมกำลังนั่งเศร้าๆกับชีวิตตัวเอง ที่พ่อแม่มีท่าทีหมางเมินกับผมได้ขนาดนี้
ไนซ์ก็เดินเข้ามาในห้องพัก ก่อนจะยิ้มและทักทายผมด้วยความร่าเริง
หึหึ มึงหล่อคร๊าบไอ้ดารา  มีความสุขซะจริงๆ ยิ้มแย้มตลอดดด
ไม่ดูหน้าเพื่อนอย่างกูเลยเนอะ!!

“วอทซัฟฟบอยยยย”
ไนซ์ส่งสำเนียงกวนๆ แล้วเดินเข้ามานั่งบนเตียงนอนผม

“ทักทายวัยรุ่นจริงๆนะครับพ่อดาราสุดหล่อ”
เห็นหน้ามันยิ้มกวนๆแล้วเกลียดมันครับ
55+ จริงๆคืออิจฉามัน - -‘

“ก็พวกเรามันวัยรุ่นนี้ครับ 555+ เจ็บหนักเลยดิมึง”
พูดเสร็จก็เอื้อมมือมาจับๆที่หลังผมเบาๆ
ดีนะที่มันจับเบาๆ ถ้ามันจับมาแรงๆมีหวังช้ำไม่หายแน่ๆ

“ไม่หนักหรอกแค่เกือบตาย แล้วนี้มึงมาได้ไง  เตี้ยมันส่งมาหรอ?”
ผมดึงมือมันออก ก่อนจะถามมันว่ามาได้ไง
ก็คงปั้นสิบนั้นแหละมั้ง ก็ไม่มีใครรู้นี้หว่าว่าผมเข้าโรงพยาบาล

“ป่าวอะ ยูโรมันโทรหากูบอกว่ามึงเข้าโรงพยาบาล แล้วไอ้เตี้ยปั้นก็ทำเสียงเหมือนจะตาย
ยูมันเป็นห่วงว่ามึงจะเป็นไรมากหรือป่าว เลยโทรบอกกู
แล้วพอดีกูก็หล่อและนิสัยดีด้วยไง เลยรีบลากองถ่ายแล้วมาหาพวกมึง 5555”

อ่ออ หล่อและนิสัยดี - -‘
มึงเอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้นวะไนซ์?

“แล้วเดาได้ไงว่ากูอยู่โรงพยาบาลนี้?”

“มึงจะถามทำไมเยอะแยะว่ะ กูก็เดาเอาง่ายๆว่าที่ไหนใกล้กับคอนโดปั้นก็คงที่นั้นแหละ
ทำไมจะถามอีกไหมว่ากูเอารถอะไรมา ขึ้นลิฟท์มากูเจอผู้หญิงขอถ่ายรูปกี่คน”

ไนซ์มันโวยวายๆใส่ผมที่ผมถามมันเยอะ แต่มันก็โวยวายไปยิ้มไปครับ 5555+

“กูก็แค่ถามเฉยๆไง  ขอบใจนะเว้ยที่มาเยี่ยม” ผมเอื้อมมือไปตบบ่ามันเบาๆ

“แล้วมึงจะออกโรงพยาบาลวันไหนวะ?”

“พรุ่งนี้วะ แล้วคงเข้าไปโรงเรียนเลย เห็นพ่อบอกแบบนั้นนะ”

ผมนั่งมองหน้ามันนิ่งๆ

“ไหวหรอวะมึง แล้วโรงเรียนมึงเปิดแล้วหรือไง?”

“ไม่ไหววะ แต่พ่อบอกให้เข้าไปเลย สงสัยกลัวกูหนีมาหาปั้นอีกมั้ง”

พอผมพูดจบ แม่ผมก็เปิดประตูเดินเข้ามาพอดี
ไอ้ไนซ์มันหันไปสวัสดีแม่ผม ก่อนจะย้ายก้นตัวเองไปนั่งอ้อนแม่ผมที่โซฟาครับ
เออหล่อ นิสัยดี ขี้อ้อน ,, พ่อดาราอนาคตไกล - -‘
อยากถีบเพื่อนตัวเองก็วันนี้แหละครับ
ทำเป็นแม่ครับ ไนซ์คิดถึงแม่อย่างนั้นอย่างนี้
คือนั้นแม่กูเว้ยยยไนซ์  กูอ้อนได้คนเดียว
พอมันอ้อนแม่ผมจนสมใจมันแล้ว มันก็เดินกลับมานั่งคุยกับผมต่อ

“ยังไงก็รีบซื้อมือถือใหม่แล้วติดต่อมาหากูนะ
เข้าโรงเรียนแล้วอย่าดื้อนะมึง ตั้งใจฝึก
จะทำอะไรคิดดีๆ ชีวิตมึงยังมีคนที่รักมึงอีกเยอะ รู้ไหมไอ้ไม้”

ไนซ์มันสอนผม แล้วทำหน้าดุๆใส่

“ครับๆพี่ไนซ์ ผมจะเป็นเด็กดีครับพี่”
ผมเลยแกล้งยกมือไหว้มัน
แต่มันดันเอามือมาตบหัวผม 5555+

“กวนตีนนะมึง  เออกูจะแวะไปหาเตี้ยที่ห้อง แล้วไงพรุ่งนี้มึงก็เดินทางปลอดภัย
ยังไงมีเบอร์แล้วรีบติดต่อหากูนะ วันนี้กูต้องกลับก่อน เดี๋ยวกูมีงานตอนเย็นอีก”

“ไหนบอกหนีงานมาหากูไง พ่อดาราสุดหล่อ นิสัยดี จะรีบไปไหนวะ”

เมื่อกี้บอกว่าหนีงานมาหาผม 555 แล้วตอนนี้บอกมีงาน
มึงเอายังไงแน่ไนซ์ ?

“อืมมกูต้องแวะอีกหลายที่ไงมึง ตอนนี้กูไม่ว่างแล้วเว้ยย กูไปละ แล้วไงเจอกัน”
พูดเสร็จไนซ์มันเอื้อมมือมาตบบ่าผมเล็กน้อย
ก่อนจะเดินไปไหว้แม่ผม แล้วกอดแม่ผมด้วยครับ
ครับพ่อดารา พ่อลูกรักของแม่หน่อย ,, เอาแม่กูกลับไปอ้อนด้วยไหมละ?
แม่ก็อีกคน ลูกชายนอนป่วยตรงนี้ไม่ถามอาการไม่มาดูแลเลย
ไปกอดไอ้ไนซ์มันอยู่ได้ T^T  งอนแม่แล้ววว!
(เค้าจะง้อเราไหมละไม้เอ้ยยย 55+)


พอไนซ์เดินออกจากห้องไปได้แป๊บหนึ่ง แม่ก็พูดขึ้นมา

“น่ารักแบบไนซ์ได้ซะครึ่งหนึ่งแม่ก็พอใจแล้วไม้ เลิกเกเรเลิกดื้อกับแม่ซะทีเถอะ”
แม่เอางั้นจริงป่าว? ครึ่งของไนซ์ใช่ไหมครับ
ไนซ์มันเอากับผู้ชายก็ได้ ผู้หญิงก็ได้
พาเด็กๆ หรือแฟนๆมันมานอนที่ห้องตั้งแต่มันยังไม่ทันจะขึ้น ม.ปลาย
ถ้าแม่อยากได้ครึ่งของไนซ์ ,, ไม้ทำให้ก็ได้นะแม่ ^^

ผมก็ได้แต่คิดในใจครับ ไม่ได้โต้ตอบแม่ไปแบบที่คิดหรอกครับ
แม่เห็นว่าผมไม่พูดตอบอะไรก็บ่นงึมงัมๆของเค้าไปเรื่อยๆ
ผมก็นอนมองไปนอกห้องสักพักก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา
มาตื่นอีกทีตอนที่ไนซ์มันมาปลุกผม

“ไม้ ไม้ ตื่น ตื่นก่อนเว้ยย”
นี้มันเสียงไนซ์นี้หว่า ? มันกลับไปแล้วไม่ใช่หรือไงวะ?
ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองหน้าไนซ์ ที่มันยืนจ้องหน้าผมอยู่ข้างๆเตียง
มันแต่งชุดหล่อมากครับ เอ๊ะ ,, หรือว่าผมฝันวะ?

“ทำหน้าโง่ทำไมวะไม้ นี้กูไนซ์ไง เพื่อนมึงที่หล่อๆ นิสัยดีๆ เป็นดาราชื่อดังที่สุดตอนนี้ไงมึง”
หื้ออออ เอาใหญ่เลยนะไนซ์ อวยตัวเองใหญ่เลยนะมึง - -‘

“แหม่ เรื่องอวยตัวเองนี้ขอให้บอกนะครับ”
ผมขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะมองไปดูแม่ตรงที่โซฟาที่แม่ชอบนั่ง
แต่ก็ไม่เห็นแม่ครับ สงสัยออกไปข้างนอกละมั้ง?

“มึงมาทำไมอีกเนี้ย เมื่อกลางวันอยู่ๆก็รีบกลับไป”

“กูไปออกงานมาไง ดูสิเสื้อผ้าที่กูใส่ออกจะดูดีมีสกุลรุนช่องนะเว้ย พูดอะไรก็ให้เกียรติเสื้อผ้ากูด้วย

ครับๆ พ่อดารา ,, นี้กูมีเพื่อนเกินๆขาดๆทุกคนเลยหรือป่าววะ?

“มาทำไมอีกวะ  พูดมาดิแม่กูไม่อยู่เนี้ยทางสะดวก”
ไนซ์มันอมยิ้มนิดหน่อยก็ยอมพูดออกมาครับ

“คือกูไปหาเตี้ยของมึงมา แล้วมันฝากเพลงมาให้มึงฟัง
แล้วมันบอกว่ามึงจะเข้าใจทุกอย่างเอง”


เพลง ?
อะไรของมึงครับเตี้ย ทำไมไม่ฝากเสียงมึงมา
จะฝากเพลงมาทำไม - -‘


“ไหนเอามาดิ ไวๆ”
ไนซ์มันก็รีบเอามือถือกับสมอทอคมาให้ผม
ผมก็รีบกดฟังเลยครับ


แค่เสียงเพลงเริ่มขึ้นมา ผมก็อยากร้องไห้แล้วครับ
เสียงของปั้นสิบ ....
ผมฟังไปเรื่อยๆ น้ำตาผมก็เริ่มคลอ
ไม่ใช่ว่ามันเพราะจนซึ้งใจหรอกนะครับ
เสียงมันเพี้ยนมาก และเสียงลมก็เข้ามาเพียบ
ไหนจะเสียงกระดาษอะไรนั้นอีกดังเข้ามาในเพลงตลอด
แต่ที่ผมจะร้องไห้คือเนื้อเพลงที่มันไม่ได้สอดคล้องกันเท่าไหร่
แต่มันแฝงถ้อยคำต่างๆของปั้นสิบไว้มากมาย


ผมกดฟังซ้ำๆ จนสุดท้ายน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลออกมาจนได้


“เสียงแม่งเพี้ยนจนซึ้งเลยหรอมึง”
ไนซ์เอากระดาษทิชชู่ยื่นมาให้ผม ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“มึงไม่ห้ามมันละตอนมันอัด เสียงเพี้ยนชิบหาย”
ผมพูดไปน้ำตาก็ไหลไป  ไอ้เชรี้ยยเตี้ย,, ร้องเพลงทำไมวะเนี้ยย
เสียงก็เพี้ยน เนื้อหาก็อะไรไม่รู้  มึงมันบ้าหรือไงร้องไปเรื่อยย
แต่แม่ง ,, เพลงเพราะมากอะเตี้ย T^T
ฟังแล้วอยากกอดมึงแน่นๆ

“กูก็ร้องไห้ตอนที่ฟังมันอัด  มันเองก็ร้องไห้ 5555+”
ว่าแล้วว่าปั้นมันต้องร้องไห้ เสียงสั่นขนาดนั้น
เสียงก็แปลกๆ ไม่สบายหรือป่าววะ?

“มันนอนเต็มอิ่มไหมวะ เสียงมันแหบๆเหมือนไม่สบายเลย มึงไปดูมันให้กูด้วยนะ”
ผมหันไปมองหน้าไนซ์  ซึ่งไนซ์เองก็ได้แต่ยิ้มๆตอบกลับมาให้ผม

“แค่นี้กูก็มีกำลังใจจะฮึดสู้กับพ่อแล้ววะมึง  ขอบใจมึงมากเว้ยไนซ์ 
กูฝากเพลงไว้ในเครื่องมึงก่อนนะ
ถ้ากูมีมือถือใหม่แล้วเดี๋ยวกูมาเอาไฟล์”


ไนซ์เอื้อมมือมาหยิบมือถือคืนไป ก่อนจะหัวเราะใส่ผม

“เสียงเพี้ยนชิบหายย เก็บไว้ทำไมละมึง”

“แฟนกูอุตส่าห์ร้องมาให้นะเว้ยยมึง  ยังไงก็ขอบใจวะไนซ์”

“ไม่เป็นไร เพื่อนกันมีอะไรก็ช่วยกัน  แต่ตอนนี้กูต้องช่วยตัวเองก่อนละ กูกลับก่อนนะมึงพรุ่งนี้มีงานเช้า”

ไนซ์พูดเสร็จก็โบกมือลาผม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป


ผมนอนคิดถึงเพลงที่ปั้นสิบมันร้องมาให้ผมฟัง
มันก็ไม่ได้ถึงกับแย่อะนะ 5555
เอาไว้ได้กลับไปอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
ผมจะเอาเนื้อเพลงนี้มาแต่งถ้อยคำและเรียบเรียงใหม่
และใส่ทำนองกีต้าร์ลงไปให้มัน
แต่นักร้อง ขอเป็นปั้นสิบเสียงเพี้ยนของผมคนเดิมนี้แหละครับ
เพราะเพลงๆนี้   คงหาคนเสียงเพี้ยนๆเตี้ยๆที่ไหนมาร้องยากละครับ 555+
ถ้าไม่ใช่ปั้นสิบร้อง ,, เพลงๆนี้มันก็ไม่มีความหมายอะไร และมันคงไม่สมบูรณ์หรอกนะ

ปั้นครับ ,, รอไม้นะ
ไม้จะเข้มแข็งกว่านี้ จะอดทน และมีสติให้มากกว่านี้
แล้วไม้จะรีบไปหานะครับ
รักที่สุดแล้วละเนอะ ,, ไอ้เตี้ย!

คงเป็นคืนแรกที่ผมนอนหลับไปด้วยร้อยยิ้ม
และมีเสียงของปั้นสิบดังวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในห้วงความคิดของผม.





เพลง ,, ปั้นแต่ง
ทำนองเนื้อร้อง :: ปั้นสิบ สิตางค์
คนตั้งชื่อเพลง :: ไม้ฉาก ภาคิน


https://www.youtube.com/v/8TkcaNL2aqQ

วันหนึ่งถ้าต้องจาก ,, เธอจะทำยังไง
เธอบอกกับฉันว่าเราจะไม่ทิ้งกัน
จะกอดกันเมื่อพบกัน ,, แม้ฉันจะเป็นยังไงก็ตาม

รอเธอเสมอแม้เธอต้องจากไป
ขอให้ใจเราไม่ลืมกันเท่านั้นพอ

และแม้วันหนึ่งต้องตรึงใจจาก
ถึงแม้ว่าเราจะพลัดพรากกันไป
แต่อยากให้รู้ไว้ ... ยังคอย ‘

ทุกครั้งที่ต้องจาก
แต่ไม่พรากใจไป
ใครก็ตามแต่ไม่อาจแยกจากกัน
เพียงฝันเท่านั้นพอ
แต่ .. ขอให้เราอยู่เคียงข้างกันไป


แต่ใจดวงนี้ยังคอย...
รอเธอเสมอแม้เธอต้องจากไป
ขอให้ใจเราไม่ลืมกันเท่านั้นพอ

และแม้วันหนึ่งต้องตรึงใจจาก
ถึงแม้เราจะพลัดพรากกันไป
แต่อยากให้รู้ไว้ ... ว่า ยัง รัก เธอ‘
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || ตอนพิเศษ ปั้นแต่ง || P.34 || 30-08-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 30-08-2015 02:34:29
เอาตอนเต็มๆมาให้ไม่ทัน ก็เลยเอาตอนพิเศษมาให้แทน
ลองฟังดูเนอะ ,, มันเพี้ยนในความรู้สึกของเรา
แต่ลองคิดว่าเราเป็นไม้ฉากและปั้นสิบในวันนั้นดู
เจว่า ,, เพลงนี้อาจจะเพราะขึ้นมาก็ได้นะคะ


^______^

ฝันดีค่า'
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 || P.34 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-09-2015 15:57:42
Ch 61  นสต.ภาคิน || ไม้ฉาก



“ดูแลตัวเองนะลูก แล้วเจอกันในวันหยุดหน้านะ”
แม่โผลตัวเข้ามากอดผมไว้ ก่อนจะซับน้ำตาแล้วค่อยๆมองหน้าผม

“เข้าใจพ่อกับแม่นะไม้  พ่อแม่รักไม้นะลูก”
แม่สะอื้อนไป  ก็บอกกับผมไปด้วย

เข้าใจ?
จะเข้าใจว่ายังไงดีละครับ ผมเพิ่งออก รพ. มาเมื่อตอนเช้า
พ่อขับรถมาส่งผมที่โรงเรียนตอนเย็น
ทั้งๆที่อีก 1 วันโรงเรียนถึงจะเปิด ,, ไม่คิดว่าผมอยากพักให้หายดีก่อน?
หรือว่าถามผมก่อนไหมว่าผมพร้อมหรือป่าว?

“ครับ” ผมตอบแม่ไป แต่ไม่ได้มองว่าท่านทั้ง 2 ทำหน้ายังไง
จนมีครูฝึกเดินเข้ามาหาผม

“สวัสดีครับ นี้ใช่นายภาคิน ที่โทรเข้ามาแจ้งว่าจะเข้าโรงเรียนก่อนใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับ พอดีพวกเราบ้านอยู่ไกล ไม่ว่างมาส่งในวันพรุ่งนี้นะครับ เลยมาส่งก่อน ไม่ทราบว่าจะเข้าเลยได้ไหมครับ”

พ่อผมหันไปยกมือไหว้ครูฝึก

“ไม่มีปัญหาครับ เพราะมีเพื่อนๆบางคนมาก่อนแล้ว พวกนั้นบ้านอยู่บนดอยเลยครับ ต้องเดินเท้าเข้ามาต่อรถในเมือง”

“ขอบคุณมากครับ งั้นผมฝากลูกชายผมด้วยนะครับ”

“ยินดีครับ”

พ่อผมพูดคุยกับครูฝึกอีกเล็กน้อย ก่อนจะขอตัวกลับ โดยไม่ได้หันมาบอกลาผมด้วยซ้ำไป

“ไงละเรา ท่าทางพ่อจะโกรธมาสินะ ไม่มากอดลาเหมือนพ่อแม่บ้านอื่นเลย”
เจ็บจี๊ดเลยครับเจอคำนี้ไป ,, T^T

“ครับ”  ก็คงโกรธผมจริงๆนั้นแหละครับ

“งั้นไปพักกับเพื่อนก่อนละกันนะ ไม่ใช่ที่หอนอนหรอก ไปพักตรงอาคารประชุม ถือกระเป๋าตามมา”
ครูฝึกท่าทางใจดี เดินนำผมไปยังอาคารประชุม พอผมไปถึงก็เห็นเด็กชายวัยรุ่น วัยใกล้เคียงกับผม 3-4 คน

“อยู่รวมกับเพื่อนที่นี้ก่อน แล้ววันรายงานตัว ให้เก็บของพวกนี้ให้หมด สะพายกระเป๋าแล้วไปรายงานตัวรวมกับเพื่อนๆที่หน้าอาคาร  เข้าใจไหมครับ”

“ครับ” ผมยกมือไหว้ขอบคุณครูฝึก ก่อนที่ท่านจะเดินกลับไป

ผมยืนหาที่ว่างๆสำหรับจะใช้เป็นที่นอนในช่วง 1 วันก่อนจะเปิดเรียน
ก็มีคนเดินเข้ามาคุยกับผม

“นายนอนตรงโน้นสิ ถุงนอนยังเหลืออีก 1 ชุดพอดี อ่ะรับไป”
ผู้ชายที่เดินเข้ามาทักผม สูงประมาณผมเลยครับ แต่ผิวจะคล้ำกว่า

“ขอบใจนะ” ผมยิ้มให้ แล้วยื่นมือไปรับถุงนอน
ก่อนจะเดินไปยังจุดที่ๆชายคนนั้นชี้ให้ดู
พอผมจัดที่นอนได้แล้ว ก็หันไปดูพวกคนที่มาพักก่อนหน้าผม
ชายคนเดิมที่ยื่นถุงนอนให้ผม กวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา

“นายๆ มากินมาม่าด้วยกันสิ”
จะว่าไปนี้มันก็มืดแล้วนี้หว่า ยังไม่ได้กินอะไรเลย - -‘

“นายไปซื้อมาจากไหนกันอะ เดี๋ยวเราจะไปซื้อบ้าง ลืมไปเลยว่ามันค่ำแล้ว”
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆชายคนนั้น

“ไม่ต้องซื้อหรอก กินด้วยกันนี้แหละ” พูดเสร็จเค้าก็เอามาม่าแบ่งใส่ถ้วย แล้วยื่นมาให้ผม

“เอางั้นหรอ?  งั้นขอบใจมากนะ”  ผมยิ้มให้คนตรงหน้า ก่อนจะรับถ้วยมาม่ามากิน

“เออนี้นายชื่ออะไร  เราชื่อราฟนะ”

“เราชื่อ ไม้ฉาก มาจากขอนแก่น”
ผมหันไปยิ้มให้ราฟ  แต่หน้าราฟดูแปลกๆไปไม่ยิ้มแบบตอนแรก

“นายชื่อไม้ฉาก ที่ว่ามีแฟนชื่อปั้นสิบหรือป่าว” อ้าวววเห้ยยย รู้จักได้ไงวะ?

“นายรู้จักเราด้วยหรอ?” ผมว่ามันไม่น่าจะบังเอิญเจอคนรู้จักหรอกนะ
ถ้าเป็นคนที่เคยติวด้วยกันมาก่อน  ผมน่าจะคุ้นหน้ามากกว่านี้สิ

“พวกเราที่นั่งตรงนี้ทั้ง 4 คน รู้จักนายดีเลยละ”
พูดเสร็จราฟก็หันไปมองหน้าเพื่อนๆอีก 3 คน ที่ทุกคนกำลังมองมาที่ผม

“แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พวกเราก็รักชีวิตตัวเองเหมือนกัน แต่ภายใน 1 ปีนี้ นายคงอยู่ไม่สะดวกมากนักหรอก”
เด็กผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆของราฟบอกกับผม

“พวกนายเป็นใคร ถ้าจำไม่ผิดพวกเราไม่เคยมีเรื่องอะไรกันมาก่อนไม่ใช่หรอ?” ผมหันไปมองหน้าทุกๆคน
ตอนนี้ผมเริ่มกลัวแล้วละครับ  ที่พวกผมกำลังนั่งอยู่เป็นห้องประชุมกว้างๆ
ซึ่งถ้าพวกมันจะทำอะไรผม  เอาจริงๆนะ ผมหนีไม่ได้แน่นอนครับ
สภาพร่างกายที่บอบช้ำมาจากการที่โดนพ่อตี  ไหนจะพิษไข้ที่ยังไม่หายดี
ถ้ามาโดนพวกนี้รุมยำอีก ,, คงได้เข้าไปนอนโรงพยาบาลยาววววแน่ๆ TT

“ผู้มีพระคุณที่ให้ทุนการศึกษาพวกเรามาตลอด ท่านสั่งเรามาให้ทำทุกวิถีทางไม่ให้คนชื่อไม้ฉาก ผ่านการอบรมในรุ่นนี้
 เราก็ไม่เห็นด้วยกับวิธีการที่นายท่านสั่งหรอกนะ  เอาเป็นว่าถ้านายดูเป็นคนแย่ๆแบบที่นายท่านเราสั่งมา เราอาจจะต้องทำร้ายนายตามคำสั่ง  แต่ถ้านายไม่ได้เป็นแบบที่นายท่านพูด  เราก็จะปกป้องนายจนจบหลักสูตรเอง”

ราฟยื่นมือมาตรงหน้าผม ซึ่งผมก็ได้แค่มองมือของราฟ คือ ไม่รู้ไงว่าคนตรงหน้าผมเค้าต้องการอะไร?

“จับมือดิ เราก็อยากเป็นตำรวจน้ำดี อยากเป็นตำรวจที่ดีเหมือนกัน  เราสัญญาว่าเราจะไม่ทำร้ายนาย 
แต่นายต้องบอกเราก่อนว่านายไปทำอะไรให้ลูกของนายท่านไม่พอใจ”

ผมยื่นมือไปจับมือของราฟ

“ถ้าลูกของนายท่านพวกนายชื่ออุ้มรักละก็ ... เราจะเล่าให้ฟัง”
คืนนั้นผมเล่าเรื่องราวของพี่อุ้มรัก เท่าที่ผมได้เจอมาตลอดหลายๆเดือนนี้ให้พวกนั้นทราบ
ตอนแรกพวกเค้ามีทีท่าไม่เชื่อครับ ผมเลยบอกว่า ...

“ถ้าพวกนายไม่เชื่อ พวกนายโทรถามเพื่อนเราได้ ตอนนี้มันอยู่เมืองนอก
นายมีมือถือไหมละ ไลน์ไป หรือ สไกป์ไปคุยได้เลย”


พวกราฟมองหน้ากันเหมือนจะขอความเห็นว่าจะเชื่อผม หรือไม่เชื่อดี . . .

“นายไม่จำเป็นต้องเชื่อฉันก็ได้  แต่ฉันขอเวลาพวกนาย 1 เดือน ให้ผ่านการฝึกในเดือนแรกไปก่อน
แล้วพวกนายจะตีจะซ้อมจะรุมฉัน วันนั้นค่อยว่ากันอีกที”

ผมพูดเสร็จแล้วก็ถือถ้วยมาม่า เตรียมจะเอาออกไปล้าง

“ขอบใจสำหรับมาม่านะ”
พูดจบผมก็เดินออกไปล้างถ้วยมาม่า  ที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ
คือมันมืดละครับ ผมไม่รู้ว่ามันจะล้างที่ไหน เลยล้างที่นี้ก็แล้วกัน
แต่จุดประสงค์ที่เดินออกมาก่อน คือ … ผมอยากร้องไห้ครับ

ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ,, การที่ผมคบกับปั้นสิบ
ทำไมคนรอบข้างผมไม่พอใจ ไม่มีทีท่าจะยอมรับมันได้
โดนพ่อตี โดนแม่เมินไม่สนใจ
นี้เกือบจะโดนรุมตรีนนตั้งแต่คืนแรกที่เข้าอบรม นสต.
ผมรู้ว่านานแล้วว่าพ่อพี่อุ้มมีอิทธิพลมาก
แต่ไม่คิดว่าจะมีมากขนาดที่ ย้ายเด็กให้มาอบรมภาคที่ 3 กับผม
หรือจริงๆแล้วการที่ผมมาอยู่ที่นี้เป็นเพราะอำนาจของพ่อพี่อุ้ม?

แต่ที่รู้ๆ ,, ภายใน 1 ปีที่อบรมนี้ ผมจะผ่านไปได้ไหม?
มันจะหนักมากไหมวะ? แค่ฝึกก็น่าจะหนักเจียนตายแล้ว
ยังต้องคอยหลับหลีกไอ้พวกลูกน้องของบ้านพี่อุ้มอีก
เห้ออออ ,, อุปสรรค ปัญหา อะไรมากมายชีวิตกูเนี้ยยย!!!!

 
ผมเดินกลับมาที่นอนของผม เพื่อจะหยิบเอาเสื้อผ้าไปอาบน้ำ
ผู้ชายที่อยู่กับราฟ ก็เดินเข้ามาหาผม

“เราชื่อ เบียร์ นะ พวกเราเชื่อที่นายพูด เพราะถ้านายทำไม่ดีกับนายท่านจริงๆ
นายท่านไม่ปล่อยให้นายได้เดินไปมาแบบนี้หรอก”

พอเบียร์พูดจบก็มีสีหน้าเศร้าลง

“ไม่ต้องคิดถึงเรื่องเก่าๆนะเบียร์  ส่วนเราชื่อยศนะ คนโน้นชื่อ โด
พวกเรา 4 คนเป็นเพื่อนกัน จริงๆมี 5 คน แต่อีกคน .... “

ยศหันไปมองหน้าเบียร์นิดหนึ่ง
ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“โดนรถชนตายไปแล้ว”
ผมพยักหน้าให้ยศ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือยศ

“ขอบใจที่เชื่อเรานะ  ยังไง 1 ปีนี้ฝากตัวด้วย มีอะไรให้เราช่วยบอกได้
บ้านเราอาจจะไม่รวยแบบบ้านพี่อุ้ม พ่อแม่เราไม่มียศถาบรรดาศักดิ์อะไรหรอก
แต่เรายินดีจะช่วยพวกนายทุกคนน่ะ”

ผมยิ้มให้กับยศและเบียร์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ก่อนจะหันไปมองโดกับราฟ ที่หันมามองผมเช่นกัน

“อือ” ยศตอบเสร็จแล้วก็พาเบียร์กลับไปนั่งรวมกับราฟ และโด
ผมเลยเดินไปอาบน้ำ ก่อนจะเดินกลับมานอน


ตื่นเช้ามา ผมปวดตัวมากๆครับ
ไม่ใช่ว่าไม่ชินกับถุงนอน หรือพื้นแข็งๆหรอกนะ
แต่แผลที่หลังผมยังไม่หายดี แล้วเมื่อคืนก็นอนระแวง กลัวไปหมด
เห้ออ ,, มึงได้แก่ก่อนวัย ตามที่ไอ้ปั้นมันด่าแน่ๆ ไม้เอ้ยยย
พูดถึงปั้น ,, คิดถึงมันวะ
ติดต่อกับมันยังไงดีวะเนี้ยย T^T

ผมนั่งคิดหาทางติดต่อปั้นสิบสักพัก แต่ก็ต้องยกเลิกทิ้งไปหมดทุกทาง
ตอนนี้ผมต้องตั้งสติ ต้องตั้งใจอบรมก่อน
ถ้าได้พักได้กลับบ้านแล้ว .. ค่อยว่ากันอีกทีดีกว่า
ตอนนี้ดิ้นรนไป ก็เท่ากับทำให้เรื่องราวของผมกับปั้นสิบมันแย่ลงไปอีก

ปั้น ,, รออยู่ใช่ไหม?
ร้องไห้หรือป่าว?
อีกไม่นานนะ .. จะรีบกลับไปหา .


ผมหันไปมองรอบๆตัวก็ไม่เห็นพวกราฟละครับ เห็นแต่ที่นอนที่เก็บเข้าที่เรียบร้อยแล้ว
ผมเลยรีบไปล้างหน้าล้างตา แล้วว่าจะออกไปหาซื้ออะไรทาน เพราะจะได้ทานยาด้วย

พอผมอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเรียบร้อยแล้ว เดินกลับมาก็เห็นโด มานั่งรอผมอยู่

“เสร็จแล้วใช่ไหม ครูฝึกให้มาตามนะ วันนี้พวกเราจะไปถางหญ้าแลกข้าวกินกัน”

ถางหญ้า????
เอาวะ ,, ทำไรก็ทำเถอะตอนนี้

“อืออ” ผมรีบเก็บของแล้วเดินตามโดไปหาครูฝึก
ซึ่งตอนนี้ผมก็มายืนอยู่ตรง เอออ.. เรียกว่าอะไรดีวะ?
มันเป็นพื้นที่รกร้างครับ มันกว้างมาก และมีหญ้าขึ้นรกเลยละครับ

“พวกนายทั้ง 5 คน วันนี้ก็ว่างอยู่แล้วใช่ไหมละ ไปถางหญ้าพวกนี้ให้เรียบร้อยนะ
แล้วจะเอาข้าวมาให้ วันนี้ฉันเลี้ยงข้าวให้ 3 มื้อเลย”

พวกราฟร้องเฮดีใจกันใหญ่เลยครับ ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบมีดดายหญ้า
แล้วเดินลุยเข้าไปในพงหญ้าพวกนั้น  - -‘

“ไหวไหมละเรานะ แผลที่หลังหายดีหรือยัง”
ครูฝึกเดินเข้ามาตรงหน้าผม ก่อนจะถามถึงแผลที่หลังผม

“ครูรู้ด้วยหรอครับ?”
ผมถามไปด้วยความแปลกใจ  เมื่อวานผมไม่ได้บอกไม่ใช่หรอ??

“พ่อนายบอกฉันไว้ ว่าเผลอฟาดนายไปด้วยความโกรธที่นายมีแฟนเป็นผู้ชาย  5555+
อยากเป็นยอดชายหรือไง  เค้าว่ากันว่าชายได้ชายถือว่าเป็นยอดชาย”

ครูฝึกพูดเสร็จก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ - -
เออครูครับ มันตลกมากปะครับเนี้ยยย!

“อ่ออ ครับ” ผมไม่รู้จะตอบยังไงก็ครับไปอย่างเดียว

“อ่านเอกสารนี้ให้จบก่อน แล้วค่อยตามเข้าไปช่วยเพื่อน ไม่ต้องทำให้มันเกินกำลังหรอก
พรุ่งนี้พวกนายเจอหนักกว่าดายหญ้าพวกนี้แน่นอน”

ครูฝึกยื่นเอกสารให้ผม แล้วก็ยิ้มให้ผมด้วยครับ  ก่อนจะเดินออกไป

“นายอ่านเอกสารก่อนเลย แล้วค่อยตามพวกเรามา
งานพวกนี้พวกเราถนัด ลูกคุณหนูแบบนาย ตามเข้ามาเกิดเป็นลมหายไปในพงหญ้านี้เราคงหาไม่เจอ”

ราฟตะโกนออกมาบอกผม
พวกโด เบียร์ และยศก็หัวเราะใหญ่เลยครับ
ดูถูกกันมากไปแล้วคุณราฟ ผมไม่คุณหนูนะครับ ,,
ผมได้แต่ส่ายหน้าให้พวกมัน ก่อนจะก้มอ่านเอกสารในมือ


หลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจ

อืออ เอามาให้อ่านทำไมวะ?
ผมก็ยืนอ่านต่อไปเรื่อยๆ ครับ

โครงสร้างหลักสูตรนักเรียนนายสิบตำรวจ แบ่งออกเป็น 4 ภาค คือ
1. ภาควิชาการ : แบ่งออกเป็น 2 ภาคเรียน ๆ ละ 17 สัปดาห์ ใช้ระยะเวลารวม 8 เดือน 2 สัปดาห์
2. ภาคการฝึกหลักสูตรพิทักษ์สันติ : ใช้ระยะเวลาการฝึก 1 เดือน
3. ภาคการฝึกหัดปฏิบัติราชการ: ใช้ระยะเวลาการฝึกหัดปฏิบัติราชการ ไม่น้อยกว่า 1 เดือน
4. ภาคบูรณาการการปฏิบัติ กับกิจกรรมเสริมหลักสูตร ใช้ระยะเวลาที่เหลือ
รวมระยะเวลาการฝึกอบรม 1 ปี



พออ่านมาถึงตรงนี้ มีลายมือของใครไม่รู้เขียนต่อท้ายประโยคไว้
แต่น่าจะลายมือครูฝึกนั้นแหละครับ .

“ 1 ปี ที่อยู่กับผม รับรองความประทับใจครับ ”

ประทับใจ?
ให้อ่านเพื่ออะไรเนี้ย?


ผมวางเอกสารลงใกล้ๆกับกระติกน้ำ ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยเพื่อนๆดายหญ้า
และวันนั้นทั้งวัน พวกผมทั้ง 5 คน ดายหญ้าได้เยอะเลยครับ กลายเป็นพื้นที่ว่างสะอาดตาพอสมควร

“เอาละๆ พอได้แล้ว” ครูฝึกท่านเดิมครับ เดินกลับมาหาพวกผม

“เบียร์ เอามีดดายหญ้าไปเก็บที่บ้านครูนะ ส่วนที่เหลือไปอาบน้ำอาบท่าเก็บกระเป๋าต่างๆรอ
เดี๋ยวครูให้เบียร์เอาข้าวไปให้”

พูดเสร็จแล้วครูฝึกก็หันไปยิ้มให้เบียร์ครับ แต่หน้าเบียร์คือเหมือนจะกลัวๆ

“เบียร์ไหวไหม ให้ยศไปเป็นเพื่อนเอาไหม” ยศเข้าไปช่วยเบียร์ถือมีดดายหญ้า

“วันนี้พวกนายอาจจะไม่ได้รายงานตัวเข้าฝึกอย่างเต็มตัว แต่การขัดคำสั่งของครูฝึก
มันไม่ดีเท่าไหร่หรอกนะยศ”

ครูฝึกพูดเสร็จก็ยิ้มดุๆไปให้ยศครับ แต่ยศก็ไม่ได้มีทีท่าว่ากลัวอะไร

“ไม่เป็นไรยศ เราทำได้ นายกลับไปเก็บของให้เราเถอะ”
พอยศได้ยินเบียร์พูดแบบนั้นก็ยอมเดินตามผมกับราฟและโดกลับมาที่หอประชุม

เกือบๆ 3 ชั่วโมงครับ เบียร์เดินถือข้าวเข้ามาให้พวกผม

“กระเพราหมดเลยนะ เราไม่รู้ว่าพวกนายจะทานอะไร”
เบียร์วางกล่องข้าวไว้แล้วก็เดินไปหยิบของ
แล้วเดินหายไปทางห้องน้ำ

“พวกนายกินก่อนเลยนะ เดี๋ยวเราไปห้องน้ำก่อน” ยศพูดเสร็จแล้วก็วิ่งตามเบียร์ไป

“กินข้าวๆ อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่น” ราฟยื่นกล่องข้าวให้โด แล้วผม
ก่อนจะแกะกล่องข้าวและกินไปโดยไม่พูดอะไร

สักพักเบียร์กับยศก็เดินออกจากห้องน้ำมา เบียร์ขอนอนเลยเพราะเหนื่อยที่ไปดายหญ้าวันนี้
ส่วนยศก็ไม่ทานข้าวครับ แต่นั่งมองเบียร์ที่นอนหลับไปแล้ว

เออ ,, คือ ผมเคยคิดนะว่า ยูโร เปา หรือ ไนซ์ พู่กันจานสี เป็นเพื่อนที่แปลกๆแล้วนะ
เจอ 4 คนข้างหน้าผมตอนนี้ ผมว่าพวกมันก็แปลกไม่แพ้กับเพื่อนผมละครับ - -


พอทานข้าวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกลับไปที่ของใครของมัน
พรุ่งนี้พวกเราจะเข้าสู่การเป็นนักเรียนนายสิบตำรวจแบบเต็มตัวแล้ว
จะเจออะไรอีกบ้างไม่รู้ ,,
แต่ที่รู้ๆ ผมต้องอดทน ผมต้องชนะพี่อุ้ม ต้องชนะอำนาจบ้าๆของพ่อพี่อุ้มให้ได้!


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 || P.34 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-09-2015 16:02:18
เข้มแข็งไว้นะ ไม้ฉาก  :mew1:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-09-2015 16:08:17
ต่อ ////


เช้าวันต่อมา


“ไม้ฉาก ตื่นได้แล้ว เค้าจะเริ่มรายงานตัวแล้วนะ”
เสียงราฟ มาตะโกนปลุกผม

“เห้ยย สายจนได้ ขอบใจมากนะราฟ”
ผมรีบลืมตาตื่นเลยครับ พวกราฟแต่งตัวและเก็บของกันเรียบร้อยแล้ว

“ไม่ต้องอาบน้ำหรอกไม้ แค่ล้างหน้าก็พอ เพราะพวกเราเจอรับน้องจัดหนักแน่นอน”
โดหันมาบอกผม ก่อนจะพยายามยัดมือถือเข้าไปเก็บในกระเป๋า

“อืมๆ” ผมก็รีบไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วรีบแต่งตัว
ผ่านไปไม่ถึง 10 นาที ผมก็พร้อมจะไปรายงานตัวกับพวกราฟแล้วครับ

พวกผมเดินกันจนมาถึงหน้าอาคารที่เค้าให้ไปรายงานตัว
มีคนเดินเข้าไปรายงานตัวกับครูฝึก ที่เป็นครูค่อนข้างมีอายุหน่อยครับ ไม่เหมือนครูคนเมื่อวาน
นั่งเก้าอี้อยู่ตรงหน้าตึก ในมือถือไม้เรียวไว้ด้วย - -

“เห้ยย มีไม้เรียวด้วยวะ จะโดนฟาดไหมวะ?” ยศมันร้องตกใจที่เห็นครูฝึกถือไม้เรียวยาวๆ

“ไม่ใช่นักเรียนประถมนะ มึงกลัวอะไรวะเนี้ยย” ราฟหันไปตบหัวเพื่อน ก่อนจะเดินเข้าไปรายงานตัว

“ผม รังสิมันต์  ยศเส มารายงานตัวครับ”
ครูฝึกเงยหน้ามามองราฟนิดหน่อย ก่อนจะบอกให้ไปรวมแถวกับเพื่อนๆ
หลังจากนั้นพวกผมก็เดินเข้าไปรายงานตัวทีละคนครับ

“ผม ภาคิน  ตระกูลไม้ มารายงานตัวครับ”
ครูฝึกเงยหน้ามามองหน้าผม แล้วยิ้มนิดๆ

“อ่อ ภาคิน .. ฝึกพิเศษหน่อยนะเรา”

“ครับ”

“ไปรวมแถวเถอะ”
พอครูฝึกบอกให้ผมไปรวมแถว ผมก็รีบเดินเข้าไปรวมกับพวกราฟที่ยืนรออยู่แล้ว

สักพักครูฝึกก็ให้พวกเราไปรวมแถว เรียกแถวนับจำนวนนักเรียนที่มารายงานตัว
ตอนนี้มีพวกพ่อแม่ที่มาส่งนักเรียนมายืนมองลูกชายด้วยความเป็นห่วงกันเยอะแยะเลยครับ
แต่ 1 ในนั้นไม่มีที่บ้านผมแน่นอน .


พอเรียกแถวกันเสร็จแล้ว ก็ให้ไปจัดเตรียมที่นอน หมอน มุ้ง ทำความสะอาดโรงนอน
ที่ฝุ่นเยอะมากก สักพักก็เรียกให้พวกผมไปรับผ้าปูที่นอน และผ้าห่ม
พอพวกเราจัดที่นอนเสร็จแล้ว ก็ลงไปรับประทานอาหารเที่ยง

ผ่านช่วงเช้าไปแบบสบายๆครับ ผมโดนจับแยกจากพวกราฟแล้ว

“ไม่เป็นไรนะไม้ฉาก พวกเราคอยดูอยู่ห่างๆ เมื่อกี้เราเห็นหลายๆคนเคยไปบ้านนายท่านด้วย
ท่าทางนายจะโดนเยอะแน่ๆ สู้ๆละกัน”

ราฟตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะเดินแยกไปนั่งทานข้าวที่โต๊ะของตัวเอง

แต่จากที่คิดว่าจะสบายในวันแรกครับ
ผมคิดผิดมาก………

“อ้าววอิ่มกันแล้วใช่ไหม  ไปเรียงเม็ดข้าวกันหน่อยดีกว่านะ  2 รอบสนามครับ ใครช้าโดนทำโทษ”
พวกผมก็รีบวิ่งกันเลยครับ เหนื่อยมาก
ผมคิดว่าแผลที่หลังผมคงจะอักเสบเพิ่มแล้วละครับ T^T

พอเราวิ่งกันเสร็จแล้วครูฝึกก็แนะนำสถานที่ต่างๆในศูนย์ฝึกอบรมนี้
และให้พวกผมไปไหว้ศาล ฝากเนื้อฝากตัวกับท่าน
ตอนที่ไหว้กันอยู่นั้น ฝนเริ่มตกลงมานิดหน่อยแล้วครับ
คิดว่าจะได้หลบฝนไหม??
ได้สิครับ 555+

“ฝนตกแล้ว ไปหลบฝนในท่อเร็ว”

พวกผมก็วิ่งกันไปที่ท่อเลยครับ แต่จะหลบยังไง?
มันเป็นท่อระบายน้ำธรรมดานี้เลยครับ

“ลงไปหลบเร็วๆ”
ห๊ะ ลงไปหลบ ยิ่งลงไปก็ยิ่งเปียกดิครับ - -
สุดท้ายพวกผมก็พากันลงไปนอนในท่อระบายน้ำครับ
นอนคุดคู้ นอนงอแข้งงอขากันในท่อนี้แหละครับ
แกล้งกันชัดๆ !!!

พวกเราโดนสั่งให้คลานไปกับท่อระบายน้ำ

“ไหนๆก็ลงท่อแล้ว ล้างท่อให้ด้วยครับ เดินไปครับ เดินไป”
พวกเราคลานเข่าไปกับท่อระบายน้ำสักพัก ก็โดนสั่งให้ขึ้นมารวมแถวอีกครั้ง
ก่อนที่ครูฝึกจะพาเราขึ้นไปสักการะเจ้าพ่อประจำสถานที่อบรม
และแยกย้ายให้พวกเราไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมมาทานข้าวเย็น
ซึ่งวันนี้ยังเป็นวันแรกอยู่ ครูฝึกเลยใจดีครับ ให้พวกเราได้อาบน้ำกันตามสบาย
แต่ให้รักษาความเป็นตำรวจไว้ด้วย คือ ห้ามอาบน้ำเสียงดัง
อาบน้ำเสร็จแล้วให้ขึ้นโรงนอน ใส่เสื้อสีขาว กางเกงดำ แล้วลงมาเจอกันที่จุดรวมพล
พวกผมก็รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบลงไปรอที่จุดรวมพลเลยครับ

และแล้วมื้อเย็นก็มาถึง เป็นมื้ออาหารที่ต้องใช้คำว่า จำใจทาน ครับ
แล้วต้องทานให้หมด T^T ตอนนี้ผมคิดถึงกับข้าวฝีมือแม่มากๆ
กว่าจะจบคืนแรกไปได้ พวกผมแทบจะยอมแพ้ครับ
โดนแกล้งสวดมนต์ใหม่ๆซ้ำๆเกือบ 2 ชั่วโมง
พอขึ้นโรงนอนได้ ผมหลับสนิทเลยครับ
และนั้นคือจุดเริ่มต้นในโรงเรียนนายสิบตำรวจของผม

ตารางนักเรียนนายสิบตำรวจอย่างพวกผม เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน
เป็นตารางที่บอกว่า แต่ละ ช่วงเวลานี้ แต่ละวันต้องทำอะไร
โดยสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสมของครูเวร โดยแต่ละวันจะเริ่มตั้งแต่

05.30น.นั่นคือเวลาของการตื่นนอน โดยจะมีเสียงนกหวีดของครูเวรเป็นนาฬิกาปลุกชั้นดี
เรียกได้ว่า ใครไม่ตื่นให้มันรู้ไป ซึ่งนักเรียนนายสิบตำรวจส่วนใหญ่เมื่อคุ้นชินแล้วมักจะตื่นก่อนเสียงนกหวีดของครูเวรอยู่
แต่ ถึงแม้จะตื่นแล้ว นักเรียนก็ยังไม่สามารถลงมาจากโรงนอนก่อนได้ และยังห้ามเก็บมุ้งก่อน
 แต่การเก็บมุ้ง นักเรียนนายสิบตำรวจจะพาเก็บแบบไร้เสียงเพราะเตียงนอนกับเสามุ้งจะเป็นเหล็ก
ต้องค่อยๆถอด เบาๆช้าๆ เมื่อตื่นนอนแล้วครูเวรจะให้เวลาเก็บมุ้งหลังเสียงนกหวีดตื่นประมาณ 5 นาที
จากนั้นนักเรียนต้องรีบลงจากโรงนอนเพื่อทำภารกิจส่วนตัวให้เรียบร้อยเพื่อรอคาบต่อไป

05.45-06.10น. การเล่นกายบริหารโดยจะเริ่มตั้งแต่ เพื่อให้นักเรียนตื่นตัวไม่สะลึมสะลือ
โดยการเล่นกายบริหารจะเริ่มจากท่าเบาๆไปจนถึงท่าหากินคือท่าดันพื้น เมื่อเล่นกายบริหารเสร็จครูเวรจะให้วิ่ง
โดยระยะจะอยู่ในดุลพินิจของทางครูเวร ส่วนใหญ่จะวิ่งรอบสนามวันละ 1 รอบ
ระยะทางรอบสนามประมาณ 1.6 กม.รวมระยะทางที่วิ่งออกจากกอง ก็ประมาณ 2 กม.

06.10-06.25น  .ครูเวรจะให้เป็นภารกิจส่วนตัวโดยจะให้เวลาประมาณ 10-15 นาที
นักเรียนนายสิบตำรวจทุกนายจะต้องใช้เวลาช่วงนี้ อาบน้ำ โกนหนวด โกนเครา กันจอนให้เรียบร้อย
เข้ามาเรียนใหม่ๆส่วนใหญ่จะพากันไม่ทัน

06.25-06.45น.เป็นเวลาภารกิจส่วนรวม โดยนักเรียนนายสิบตำรวจจะได้รับมอบหมายพื้นที่รับผิดชอบ
 
06.45-07.00น. ตรวจร่างกาย คราวนี้แหละครับ ใครที่ไม่ขัดรองเท้า หนวดไม่โกน จอนไม่กัน ฟันไม่แปรง
จะต้องโดนลงโทษ ส่วนใหญ่ข้อหาละ 20 ครั้ง แต่ถ้าตรวจพบบ่อยๆ อาจจะโดน คูณสอง คูณสาม แล้วแต่ครูเวรครับ

07.00-07.30น.รับประทานอาหารเช้า

07.30-07.55น.เวลาพักผ่อน

08.00น.เคารพธงชาติ

08.05-11.50 น.ฝึกตามตาราง ซึ่งตารางการฝึก จะได้รับจากกองการศึกษาว่าวันนี้จะทำการฝึกวิชาอะไร 

12.00-12.30น.รับประทานอาหารเที่ยง

13.00-17.00น.ฝึกตามตาราง

17.00-18.00น.กายบริหาร กีฬา ซึ่งตอนเป็นนักเรียนใหม่ยังไม่อนุญาตให้เล่นกีฬา หลังๆมาถึงค่อยพากันได้เล่น

18.00-18.30น.รับประทานอาหารเย็น

18.30-19.00น.ภารกิจส่วนตัว

19.00-20.00น.เวลาอบรม ฝึกฝนตนเอง โดยบางวันอาจจะมี ผู้บังคับบัญชาระดับสูงมาอบรม 
ถ้าไม่มีก็อาจจะเป็นครูเวรอบรมเอง หรืออาจจะปล่อยให้นักเรียนอ่านหนังตามอัธยาศัย

20.00-20.30น. เป็นเวลาที่นักเรียนนายสิบตำรวจทุกคนถวิลหาอีกเวลาหนึ่งคือ เวลาร้านค้าสวัสดิการของนักเรียนนายสิบตำรวจ   ซึ่งจะมีขนมนมเนย น้ำอัดลม นมต่างๆเพื่อให้นักเรียนนายสิบตำรวจเลือกกินเลือกใช้
เป็นเวลาพบปะสังสรรค์นักเรียนต่างกองร้อย ซึ่งกว่านักเรียนจะได้ใช้บริการร้านค้าสวัสดิการ
ก็คือฝึกเบื้องต้นเสร็จและตรวจสอบผ่านนู้นแหละครับ

20.30-21.00น.สวดมนต์

21.00น. นอน เวลานอนจะต้องมีการจัดเวรรักษาการ  โดยแต่ละคืนจะจัดเวรทั้งหมด 4 ผลัด ผลัดละ 2 ชม.เข้าเวรจุดละ 2 นาย ทั้งหมด 4 จุด โดยจะเริ่มเข้าผลัดแรกตั้งแต่ 21.00น.จนถึงผลัดสุดท้าย 05.30น.

เรียกได้ว่า ตารางการปฏิบัติแทบจะ 24 ชั่วโมงเลยทีเดียว
ผมใช้ชีวิตฝึกหนักมาจนกระทั่ง 3 อาทิตย์ครับ ก็ได้เวลากลับบ้านแล้ว
ครั้งนี้ได้หยุด 4 วัน ผมตัดสินใจเข้ากรุงเทพก่อน แล้วค่อยนั่งเครื่องกลับขอนแก่น

ผมติดรถเพื่อนนักเรียนด้วยกันเข้ากรุงเทพ เพราะที่บ้านเค้าเอารถมารอรับ
ส่วนพวกราฟ ไม่ได้กลับครับเพราะบ้านอยู่บนเขา กว่าจะไปถึง และกว่าจะกลับ
เวลาเดินทางไม่พอ และที่สำคัญพวกราฟไม่มีเงินมากพอที่จะกลับบ้านได้

พอมาถึงกรุงเทพ ผมก็ขอเพื่อนลงตรง BTS หมอชิต เพราะจะนั่งรถต่อไปหาปั้นสิบที่คอนโด
เจอหน้ากันมันต้องแซวผมแน่ๆ ก็ตอนนี้ผมตัวดำมากครับ
ใครที่ว่าขาวๆไปเรียนนายสิบตำรวจดำทุกคนครับ
ครูฝึกบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันต้องสีผิวเหมือนกัน ให้ถอดเสื้อนอนตากแดด
นอนกลิ้งไปมาจนแสบตัวไปหมดครับ
และที่แปลกไปคือทรงผม  ปั้นสิบมันต้องขำผมแน่ๆ
แค่คิดถึงมันก็ตื่นเต้นแล้วครับ : )

ผมมาถึงคอนโดปั้นสิบก็ค่ำๆแล้ว ครั้งนี้ไม่ต้องให้ใครมาส่งละครับผมมีการ์ดแล้ว 555
เดินมาถึงห้องปั้นสิบก็ต้องแปลกใจ เพราะ ห้องมันล๊อคประตูไว้

ไปไหนของมันวะ?

ค่ำขนาดนี้ละทำไมไม่กลับห้อง?

หรือว่ามีรับน้อง?


ผมเปิดประตูห้องแล้วเดินเอาของเข้าไปเก็บ และอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ารอปั้นสิบ
ใส่ชุดพละออกจากโรงเรียนครับ เพิ่งฝึกเช้าเสร็จด้วย เหม็นเหงื่อไปหมด
ได้อาบน้ำห้องน้ำดีๆ ไม่รีบร้อนแบบนี้สบายตัวมากเลยครับ 555+
สบายได้กี่วัน? เดี๋ยวก็กลับไปฝึกอีกอยู่ดีแหละนะ
เอาจริงๆตอนนี้ผมยังไม่ชินเลยครับ ฝึกหนักมาก และผมโดนทำโทษบ่อยมาก
ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องของพี่อุ้ม กับพ่อพี่อุ้มนะครับ
แต่มันก็นะ ,, หนักกว่าคนอื่นจริงๆนั้นแหละ T^T


ผมนั่งรอปั้นสิบเกือบๆชั่วโมงละครับ มันก็ยังไม่กลับ
เลยคิดว่าจะลงไปซื้อข้าวมารอปั้นสิบ
แต่พอเปิดประตูออกไป ก็เห็นปั้นสิบเดินมากับแฟรงค์
ปั้นสิบมันร้องไห้ด้วยครับ แต่เออคือ ,, แฟรงค์จะโอบปั้นสิบทำไมครับ??

“ปั้น ไปไหนมา” ผมเดินทำหน้าดุๆเข้าไปหาปั้นสิบ
พอปั้นสิบมันเห็นหน้าผม มันก็วิ่งเข้ามากอดแล้วร้องไห้

“ปั้น เป็นไรอะ เห้ยย อย่าร้องดิ”
ผมรีบกอดปลอบปั้นสิบไว้ และมองหน้าแฟรงค์

“เห้ยยเราไม่ได้ทำนะ เอาไว้ถามปั้นสิบละกัน”
ผมพยักหน้าให้แฟรงค์ ก่อนพาปั้นสิบเข้าไปในห้อง

“เป็นไรเตี้ย ร้องไห้ทำไมบอกหน่อยสิ”
ปั้นสิบก็ยังไม่หยุดร้อง ตอนนี้มันนั่งซบอกผม แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ

“ปั้น ฮึกก ปั้นเกือบจะทำร้ายหลานตัวเอง ฮือออ”
พูดเสร็จมันก็ร้องไห้ ร้องนานมาก ร้องจนมันหยุดร้องเอง
แล้วมันก็เงยหน้ามามองหน้าผม

“ไม้ มาได้ไง”
เออครับ เพิ่งรู้หรอครับว่าผมมานั่งตรงนี้เนี้ยยยย

“หยุดรอบแรกนะเค้าให้กลับบ้าน เลยแวะมาหาก่อน พรุ่งนี้จะกลับขอนแก่น”

“มาคืนเดียวหรอ?”

แหม่ มาคืนเดียวก็ไม่รู้พรุ่งนี้จะโดนด่าหรือป่าวแล้วเนี้ย - -

“ครับ แล้วหยุดละจะมาหาอีกนะ”

“ปั้นไปหาก็ได้ครับ คิดถึงอะ”

มันเปลี่ยนโหมดไวมากครับ เมื่อกี้มันร้องไห้
ตอนนี้มันยิ้ม แล้วกอดผมแน่นเลยครับ

“คิดถึงแค่ไหน บอกดิ”
ผมแกล้งดึงตัวมันออก ไม่ยอมให้มันกอด

“คิดถึงที่สุด ที่สุด ที่สุด”
พูดเสร็จเจ้าเตี้ยของผมก็หอมแก้มผมฟอดใหญ่เลยครับ ^/////^

“ไม้ก็คิดถึงปั้นมากเลยนะ แล้วเมื่อกี้ร้องไห้ทำไมกันครับ”

ปั้นสิบมันทำหน้าเศร้าลงนิดหนึ่ง ก่อนจะเอนตัวมาซบตัวผมไว้

“ก็ลุงธีระหลอกปั้น หลอกป๊าม๊าปั้น จริงๆแล้วโชกุนทำร้ายแฟน เอ้ยย ไม่ใช่แฟนสิ โชกุนข่มขืนผู้หญิงคนนั้น
จนเค้าท้อง พอท้องแล้วก็ไปทำร้ายเค้าอีก ผู้หญิงคนนั้นเลยหนีไปหาพี่เจกับแฟรงค์
เค้าเลยช่วยกันดูแลจนมีทีชเชอร์ในวันนี้  พี่เจกับแฟรงค์ไม่ได้ผิดอะไรเลย
ลุงธีระ กับโชกุนผิด  ปั้นเข้าใจผิดมาตลอดเลยอะไม้  ปั้นเกือบพาหลานตัวเองกลับมาอยู่กับคนใจร้าย
ปั้นเป็นคนไม่ดีเลย”

พูดเสร็จมันก็ร้องไห้อีกละครับ - -‘

“ไม่เอานะปั้น ทุกคนมีเหตุผลในสิ่งที่เค้าทำลงไปทั้งหมด
ให้ป๊าม๊าลองคุยกับลุงธีระดู ส่วนปั้นเอง พรุ่งนี้ไปขอโทษเพื่อนด้วยนะ รู้ไหม”


“ไม่อะปั้นไม่กล้าไป”
เจ้าเตี้ยของผมส่ายหัวไปมา ไม่ยอมไปขอโทษ

“ไม้ไปด้วย พอขอโทษเสร็จแล้วปั้นก็ไปส่งไม้ขึ้นเครื่องนะ”

ปั้นสิบหันมามองหน้าผม
“จริงๆนะไปด้วยกันนะ”

“อืมม ไปครับ”

พอผมพูดจบปั้นสิบก็ยิ้มร่าเลยครับ
นี้มีแฟน หรือมีลูกวะเนี้ยยย?

“งั้นปั้นไปอาบน้ำเถอะนะ จะได้ไปทานข้าวกัน
ไม้อยากกินอะไรอร่อยๆ ตอนอยู่ในโรงเรียนไม่ได้กินอะไรอร่อยๆเลย”

พอปั้นสิบได้ยินแบบนั้นมันก็รีบลุกขึ้นยืนเลยครับ

“งั้นรอแป๊บนะ”
ปั้นสิบเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องนอน
แล้วผมจะนั่งรอทำไมละครับ ก่อนไปกินข้าวมื้อหลัก
ก็ขอกินข้าวปั้นก่อนสิเนอะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 ต่อ || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-09-2015 16:12:40
สวัสดีค่าา : )
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะค่ะ
และขอบคุณสำหรับหลายๆคนที่ inbox มาสอบถาม และให้กำลังใจเรื่องสุขภาพ
ตอนนี้อาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้วค่ะ
ก็จะพยายามมาอัพอย่างต่อเนื่องเนอะ

วันนี้เป็นคิวของ นสต.ภาคิน
เค้าเจออะไรในโรงเรียนบ้างนั้น เจก็สรุปย่อๆมาฝากกัน
อาจจะมีการใช้คำผิด เรียกผิดบ้าง ต้องขออภัยนะค่ะ

มีคำผิดยังไง เจจะตามแก้ให้ค่าา :)

ปล. เป็นกำลังใจให้กันนานๆน่ะ
ถ้าใครเพิ่งตามมา แล้วยัง งง เรื่องพี่เจน้องแฟรงค์
หรือทีชเชอร์ โชกุน ,, ตามไปอ่านกันที่เรื่อง
My Tutor ก่อนนะค่ะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 ต่อ || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-09-2015 16:15:38
 :hao6:  ได้เวลากินข้าวปั้น

ละเอียดมากเลยค่ะเหมือนกับนสต.ไม้ฉากมาเล่าเอง
เรื่องทีชเชอร์ปั้นได้รู้ความจริงแล้วเนาะ สงสารน้องเหมือนกัน
ขอบคุณมูเจจ้า หายไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 ต่อ || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 01-09-2015 16:33:12
:hao6:  ได้เวลากินข้าวปั้น

ละเอียดมากเลยค่ะเหมือนกับนสต.ไม้ฉากมาเล่าเอง
เรื่องทีชเชอร์ปั้นได้รู้ความจริงแล้วเนาะ สงสารน้องเหมือนกัน
ขอบคุณมูเจจ้า หายไวๆนะคะ

ค่าา จะเชื่อมกับตอนที่ 57  ของพี่เจน้องแฟรงค์ค่า


ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 ต่อ || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 01-09-2015 17:42:38
ไม้กลับบ้านไปจะโดนอะไรบ้างนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 61 ต่อ || P.35 || 01-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-09-2015 19:35:19
รู้สึกแย่มากๆที่ได้อ่านตอนนี้  เสียใจ เสียดายกับหลายๆอย่าง

1. เรื่องของไม้  ถ้าหากว่าเรามีลูกแบบไม้นะ  เราจะส่งเสริมไม่ว่าลูกอยากจะเป็นอะไร เรียนอะไร   ไม้ประพฤติตัวดีมาตลอด  อยู่ในกรอบหรือกรงที่พ่อแม่สร้างครอบไม้ไว้  ทำให้ไม้ไม่สามารถขัดขืน  แต่ครั้งล่าสุดนี้ก็คือไม้ไม่ไหวแล้วจริงๆถึงได้หนี   ถ้าหากว่าเราไปเจอไม้ที่เดือดร้อนขนาดนั้น ถึงจะไม่ได้เกี่ยวข้องเราก็ยินดีที่จะยื่นมือเข้าช่วย   เราถึงได้เกิดอคติมากๆกับพ่อแม่ไม้ที่ทำร้ายไม้   ต้องขอบอกเลยว่าสองคนนั้นใจหินและใจดำกับไม้มากๆ   ทำแบบนี้ก็คือส่งไม้ให้เข้าไปตายทั้งเป็น อย่าว่าแต่เป็นพ่อแม่เลย คนทั่วไปเขายังมีสำนึกว่าไม่ควรทำ   ตอนนี้ไม้ก็เหลือแค่ออพชั่นไม่กี่อย่าง อย่าได้หวังเลยว่าพ่อแม่จะใจอ่อน ดูแล้วไม่มีทางหรอก   ไม้ต้องพยายามทำดีที่สุดในการเรียน สู้ยิบตากับสิ่งที่คนเลวๆจะเอามาประเคน  ฝ่ายหนึ่งมีอำนาจแถมป่วยไข้ทางปัญญาจนถึงขั้นที่เรียกว่าสารเลว  หลุดจากนี้ได้ไม้ก็ต้องพยายามจนสามารถที่จะอยู่คนเดียวได้   เพราะไม่งั้นไม้ก็ไม่ต่างจากตุ๊กตาหรือหุ่นเชิดแต่อย่างใด  ไม้เองก็มีน้องไม้ต้องเป็นตัวที่คอยซัพพอร์ทน้องในอนาคตด้วย  เพราะว่าน้องจะต้องเจอกับสิ่งที่พ่อแม่ต้องการบังคับให้น้องเป็น   วันหน้าที่น้องไม่มีใครไม้ก็ต้องเป็นหลักให้น้อง

เราขอพูดในฐานะของคนที่แม่นะ   การเชื่อฟังพ่อแม่เป็นเรื่องที่ดีจนกระทั่งที่คนเราสามารถคิดเองเป็น  แยกแยะเองเป็น  สิ่งไหนที่เป็นสิ่งสำคัญในชีวิตเราก็ให้ทำเพื่อตัวเอง อย่าอยู่หรือทำเพื่อพ่อแม่เป็นหลัก  ชีวิตคนเรามันสั้นนัก  ชีวิตเองก็ไม่ใช่การเสียสละเสียอย่างเดียว  การตอบแทนคุณพ่อคุณแม่มีมากกว่า 1 วิธี    ลูกไม่ได้มาขอเกิดค่ะ พ่อแม่ทำให้เกิด  ถ้าเอาแต่บังคับให้ลูกแทนคุณด้วยการทำตามที่พ่อแม่ต้องการ  โดยที่ไม่คำนึงถึงความสุขและความต้องการของลูก วันหนึ่งพ่อแม่ตายไปแล้วลูกจะอยู่เพื่ออะไร?  เพื่อหลาน เพื่อชื่อเสียงวงตระกูล?  ของนอกกายทั้งนั้น   

ปั้นและไม้ทำได้แค่อย่างเดียวเท่านั้นก็คือทำตอนนี้ให้ดีที่สุด  เรียนให้จบ ดูแลตัวเองให้ได้  มีงานทำ สามารถอยู่ได้โดยไม่พึ่งพ่อแม่  แล้วจากนั้นก็สามารถอยู่ด้วยกันได้   มันอาจจะยากเพราะว่าพ่อแม่ไม่ยอมรับแน่ๆ แต่อย่าลืมว่าชีวิตเป็นของปั้นกับไม้เอง  ความรู้สึกที่มีให้กันก็ไม่น่าจะใช่ความหลงชั่ววูบ  ต้องมั่นคงต่อกันและกัน   ไม่งั้นสิ่งที่ผ่านมาเผชิญมาก็ไม่มีความหมายเลย  เอาใจช่วยนะ

เข้าไปอ่านตรงนี้เลยนะคะ   คุณพ่อคุณแม่ลูกทุกคนนี่คือโลกที่เราอยู่และควรอยู่กันค่ะ
ถึง "ลูกสาวที่รักของแม่" ... "เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน"  (https://www.facebook.com/toptenthailand/photos/a.449990398086.229199.191234658086/10153159718078087/?type=1&fref=nf)
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-09-2015 16:19:22
Ch 62  การเรียนรู้ || ปั้นสิบ



“มึงเข้ามาทำไมเนี้ยย รอที่โซฟาก็ได้”

พอผมอาบน้ำเสร็จแล้ว เปิดประตูห้องน้ำมาก็เจอไม้ฉากมันนอนเล่นมือถือผมอยู่บนที่นอน

“ก็มันคันหลังอะ เลยจะให้ปั้นช่วยดูให้หน่อยว่าอะไรกัด”
ไม้ฉากลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะเอามือไปเกาๆตามตัว

“ฝุ่นละมั้ง  ปั้นไปนอนบ้านลุงธีระมา 2 อาทิตย์อะ สงสัยไม่มีใครมาทำความสะอาดห้องให้  ไหนๆมาดูดิ”
ผมยังไม่ทันได้แต่งตัวเลยครับ เห็นมันเกานั้นเกานี้แล้วก็อดสงสารมันไม่ได้
เดินไปดูให้มันก่อนก็แล้วกัน

“หลังอะ ตรงนี้ๆ” ไม้ฉากเอามือชี้ๆไปตรงกลางหลัง

“ถอดเสื้อก่อนดิ จะเกาให้ ”
ผมเอาผ้าเช็ดตัววางไว้ข้างๆเตียงก่อนจะนั่งข้างหลังไม้ฉาก
ผมใส่บ๊อคเซอร์กับเสื้อยืดแล้วนะ แค่ยังไม่ได้ใส่กางเกงเตรียมไปข้างนอกเฉยๆ
555+ ไม่ได้โป๊นะครับบบบบ ^__^

พอผมบอกให้มันถอดเสื้อมันก็รีบถอดเลยครับ
ทำไมดูมึงกระตือรือร้นอะไรขนาดนั้น หรือว่ามันคันหลังมาก?

“เกาดิๆ “ มันเร่งให้ผมเกาๆหลังให้มัน ผมก็เกาๆไป
รอยแผลจางๆจากแผลที่พ่อมันตี ยังมีให้เห็นอยู่ แต่เพราะสีผิวมันคล้ำกว่าเดิม
เลยมองไม่ค่อยเห็นละครับ  กลืนไปกับสีผิว 555

“คันตรงไหนอะไม้”
คือผมเกาจนหลังมันแดงจะหมดละครับ มันยังไม่บอกให้พอเลย - -

“ทุกตรง” 
ดูมันตอบสิครับ  เหมือนมึงจะเริ่มกวนตรีนนะคุณไม้ฉาก

“ข้างหน้าด้วย”
พูดเสร็จมันก็ขยับตัว นั่งหันหน้ามาหาผม
หื้อออ ซิกแพคโคตรชัดเจนเลยอะ  นี้ไปแค่ 3 อาทิตย์เองนะ
หุ่นมันเฟิรม์มากครับ สีผิวมันดูออกเป็นสีแทนๆ
ยิ่งทำให้มันดูหล่อมากขึ้นกว่าเดิมอีก ^////^

“มองอะไร  คันตรงนี้อะเกาให้หน่อย”
ไม้ฉากมันเอามือผมไปจับตรงหน้าอกมัน
ผมเหมือนคนตกอยู่ในภวังค์ครับ ไม่ได้เกาให้มันแต่...
เผลอเอามือไปลูบไล้หน้าอกมัน แล้วไล้ลงมาตรงกล้ามหน้าท้อง
ในตอนนั้นเอาจริงๆนะ สาบานได้ว่าไม่ได้คิดเรื่องอะไรเลย
แค่เออ ,, หุ่นแม่งดีวะ  ผิวสีแทนเหมาะกับมันนะ
คิดแค่นั้นจริงๆ  ( หร๊าาาาาาาาา )

“ถ้ามึงจะทำแบบนี้  กูจะไม่อดทนละน่ะ” เสียงไม้ฉากเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์

“เห้ยย ขอโทษๆ คือ มึงหุ่นดีขึ้นมากเลยอะ กูเห็นแล้วอิจฉา อยากมีบ้างอะมึง”
ผมรีบโยนเสื้อยืดให้ไม้ฉากใส่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนด้วยความอาย

มึงทำบ้าไรเนี้ยไอ้ปั้น >/////<
หลงไหลในหุ่นของมันขนาดทำตัวแรดเลยนะเว้ยย
อร๊ายยย ป๊าม๊า ,, ปั้นขอโทษ ที่ทำตัวแบบนี้ 55555+
(ไม่ทันละมั้งปั้นเอ้ยยย)

“จะไปหนายยยยย   ทำไรไว้มารับผิดชอบก่อนเลย”
ไม้ฉากมันดึงผมเข้าไปกอด  แล้วล้มตัวลงไปนอนบนเตียง

ตึก     ตึก     ตึก

เสียงหัวใจของผมกับไม้ฉาก เต้นแรงพอๆกันเลยครับ

“ปะ ปล่อยสิ ไหนบอกว่าหิวไง”

ผมดันตัวไม้ฉากออก แต่มันยิ่งกอดแน่นมากขึ้น
แล้วพลิกตัวมานอนคร่อมตัวผมไว้

“ก็นี้ไงกำลังจะกิน” พูดเสร็จส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ผม
แต่คือมึงอะมึง  จะกดสะโพกลงมาทำไมวะไอ้บ้าไม้!!!!

“ห้ามกินอะไรในห้อง เดี๋ยวมดขึ้นที่นอนนะ  กูแพ้มดตัวเล็กๆมึงก็รู้”
ผมรีบบอกห้ามมัน คือ ไม่ได้แบ้วนะ
รู้แหละว่ามันจะทำอะไร 555+ แต่เบรกมันได้ก็ชอบเบรกครับ

“งั้นไปกินกันที่ระเบียง”
เดี๋ยวๆนะ กินกัน?
มึงนี้พูดจาส่อมาเลยนะ ชวนไประเบียงไม่เอาอะกูหนาว เอ้ยยย ไม่ช่ายยยยยยยยย

พูดเสร็จมันก็โน้มหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่เลยครับ
มันชอบทำแบบเนี้ย ไม่ให้ผมด่าได้ไงละ หอมแรงๆซ้ำๆหลายๆทีอะ

“เจ็บแก้มแล้วนะเว้ยย ปล่อยดิวะ”
แต่คิดว่าผมห้ามมันได้หรอครับ - -‘
มันยิ่งชอบใจดิ ผมดิ้น มันก็ยิ่งจับข้อมือผมไว้แน่นกว่าเดิม จับมือเดียวด้วยอะคิดดูดิ มันแข็งแรงขึ้นขนาดไหน
หรือผมตัวเล็กไปวะ ?

ตอนนี้มันเริ่มซุกซนละครับ จูบไซร้คอผม
มืออีกข้างก็เริ่มสอดเข้ามาในเสื้อยืดของผม

“ไม้ อย่าดิวะ อ่ะ ยะ อย่า”

ผมเอามือดันมันออก ไม้ฉากหยุดทุกการกระทำครับ
แล้วเงยหน้ามามองหน้าผม

“ก็คิดถึงไม่ได้หรอ”
คือมึงไม่ต้องสายตาอ้อนเลย กูแพ้สายตาแบบนี้เว้ยย

“ไปกินข้าวก่อนไง ไม่หิวหรอ”
ผมก็พยายามพูดดีๆครับ หลบสายตามันเล็กน้อย 555+

“พรุ่งนี้กูกลับบ้านแล้วนะ จะมาหาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ละนะ  ขอกอดหน่อยไม่ได้หรอ”
เอาเข้าไป ทำหน้าตาให้น่าสงสารเข้าไปอีก
นี้ไปเรียนตำรวจหรือเรียนการแสดง - -‘

“เจอแต่ปัญหาเยอะแยะเลยนะมึง  อยากกอด อยากหอมมึงให้หายคิดถึงบ้างอะ
ไหนมึงร้องเพลงบอกกูมาไง ว่าเราจะกอดกันเมื่อพบกัน  แต่พอกูกอดมึง มึงก็ดันตัวกูออก”

หื้มมม บ่นอย่างเดียวไม่พอ ทำหน้าทำตา ,,
มันน่าเตะมากกว่าน่ารักนะครับคุณไม้ฉาก ^///////^
(จริงๆน่ารักนั้นแหละ)

“มึงก็เอาแต่ร้องว่าอย่านะ อย่าทำอยู่นั้นแหละ เออไม่คิดถึงกูแล้วนิ เมื่อกี้ก็ให้แฟรงค์ไรนั้นกอด ก็งี้แหละมึงอะ”
ไปใหญ่ละครับ พี่เค้าแสดงใหญ่มาก 55555+
ตัวโตยังกับตึก ทำตัวงอแง ไอ้บ้า !

“ที่กูบอกว่าอย่าอะ กูหมายถึง....”
ผมหยุดพูด แล้วมองหน้าของไม้ฉาก
เห้ออออ แพ้ครับแพ้มันทุกที ดูหน้ามันสิ ยังกับหมาไซบีเรียนฮัสกี้มาอ้อนขอขนม
ก่อนจะค่อยๆเอามือมากอดรอบคอไม้ฉากไว้

“อย่า ช้า ต่างหากละ”
พอผมพูดจบไม้ฉากยิ้มแก้มแทบจะแตกครับ
ก็คงไม่ต้องบอกนะว่าคืนนั้นใครที่อิ่ม ใครที่จะหิว : )



เช้าวันต่อมา


“ปั้น ปั้นไปเรียนกี่โมง”
เสียงไม้ฉากปลุกผมให้ไปเรียน
เอาจริงๆ มึงถามกูว่าหิวไหม ง่ายกว่านะ ผมยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย T^T


“หิวข้าว” ผมมองหน้าไม้ฉาก ส่งสายตาอ้อนบ้าง 555+

“เตรียมไว้ให้แล้วครับ รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวนะ”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็ก้มลงมาหอมแก้มผม แต่คราวนี้หอมเบาๆครับ

“อืออ”
ผมลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแต่งตัวแล้วออกมาทานข้าวกับไม้ฉาก
ยังเป็นโอวัลตินและขนมปังปิ้งแบบเดิมครับ เหมือนที่มันเคยทำให้ตลอด
แต่วันนี้มีข้ามต้มเพิ่มมาด้วย

“ไปซื้อข้ามต้มที่ไหนมาอะ น่ากินมาก”
 ผมรีบตักกินเลยครับ เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว
จะโทษไม้ฉากก็ไม่ได้ เมื่อคืนแสดงเองล้วนๆ ^///////^

“ทำเองสิครับ อร่อยไหม ทานเยอะๆนะ”
ไม้ฉากมองผมทานข้าวไปก็ยิ้มไป มึงจะยิ้มทำไมเนี้ยย กูเขินหมดแล้วววนะ !

“เออนี้ วันนี้ไม้จะกลับกี่โมงอะ”
พอทานข้าวอิ่มแล้ว ไม้ฉากมันก็เอาชามข้าวต้มกับแก้วโอวัลตินไปล้างให้ผม
สบายสิครับ นั่งเล่นรอมันตรงห้องครัวนั้นแหละ

“ก็ไม่อยากกลับเที่ยงอะ ว่าจะกลับไฟท์เช้านี้แหละ แต่ต้องไปส่งปั้นขอโทษเพื่อนก่อนแล้วค่อยไป”
ไม้ฉากล้างจานเสร็จแล้ว เอามือเปียกๆมาเล่นหัวผม
ไอ้บ้าไม้ ,, มือเปียกอยู่นะเว้ยแก ขี้แกล้งวะ
ผมปัดมือไม้ฉากออก ก่อนจะเอามือมาขยี้ๆผมให้ผมแห้ง
แต่ไม้ฉากมันเอาชายเสื้อยืดมันนั้นแหละครับ มาเช็ดผมให้ผม - -‘

“เล่นอะไรของมึงเนี้ยย ไอ้บ้าไม้”
พอมันดึงเสื้อออกจากหัวผม แล้วผมก็บ่นมัน และก็แน่นอนมันหัวเราะครับ

“เอาไงไปขอโทษเพื่อนเลยป่าว?”
ไม้ฉากนั่งข้างๆผมแล้วก็ถามว่าจะเอาไง
ผมไม่อยากเจอหน้าใครตอนนี้เลยครับ
พยายามจะติดต่อป๊ากับม๊าให้ได้ก่อน
เพราะติดต่อไม่ได้มา 2 อาทิตย์แล้วด้วย

“ยังดีกว่า วันนี้ปั้นไม่พร้อมอะ ติดต่อป๊าม๊าไม่ได้มา 2 อาทิตย์ละ
เดี๋ยวปั้นขอคุยกับป๊าม๊าก่อนว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง
แต่ก็ไปขอโทษแน่นอน ปั้นจะไปขอโทษเอง
ไม้ไม่ต้องห่วงหรอกนะ”


“ไปได้แน่นะ ไม้เป็นห่วงนะ ยิ่งเตี้ยๆอยู่ ไม่อยากให้เครียด”
เออพี่ไม้ครับ ,, จะยุ่งกับส่วนสูงผมอีกนานไหมครับพี่

“ห่วงตัวเองเหอะ ป่านนี้แม่รู้แล้วมั้งว่ามากรุงเทพอะ
จะตามมาอีกไหมเนี้ย กูกลัวมึงโดนพ่อแม่ตีวะ รีบกลับเถอะ”

พอผมพูดเสร็จ ไม้ฉากมันก็ทำหน้าเซ็งๆ

“เมื่อไหร่จะมีอิสระซะทีวะ เมื่อไหร่พ่อแม่เค้าจะเข้าใจ เห้อออ อยู่ข้างในนั้นโคตรเหนื่อยเลย มึงรู้ไหม”
ทำไมกูจะไม่รู้ละ ไอ้พี่อุ้มโรคจิตส่งรูปมาให้ดูทุกวัน

“กูรู้ว่ามึงเหนื่อย กูขอโทษที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มึงต้องเจอเรื่องแย่ๆนะ”
ผมเดินเข้าไปกอดมันไว้ อยากให้มันรับรู้จริงๆว่าผมขอโทษมัน

ไม่น่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับพวกผม
พวกผมน่าจะเป็นเฟรชชี่ปี 1 ที่ร่าเริงสดใส ไปเฮฮากับเพื่อนๆ
ไม่น่ามาเจอเรื่องราวที่ทำให้คิดมากแบบนี้

“มึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกูต่างหาก  รักกูให้มากๆนะ
เพราะมีมึงนะรู้ไหม กูถึงอยากผ่านเรื่องเลวร้ายพวกนี้ไปไวๆ
และเพราะมีมึงอีกนั้นแหละ ต่อให้เจอเรื่องแย่ๆแค่ไหนกูก็จะยิ้มสู้
อยู่กับกูนะปั้น ห้ามหนีไปไหนนะ”

ไม้ฉากกอดเอวผมไว้แน่นเลยครับ เรากอดกันอยู่สักพัก
เสียงโทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้นมา ไม้ฉากเป็นคนเดิมไปหยิบมาให้ผม

พอไม้ฉากเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็พูดออก ....

“แม่”

เห้ยยย แม่ไม้ฉากโทรมาเบอร์ผม?
มึงแย่แล้วไม้ ,, กลับไปต้องโดนพ่อตีอีกแน่ๆเลยมึง T^T

“ให้กูรับไหม? กูจะบอกว่ามึงไม่ได้มาที่นี้”
ผมเดินเข้าไปจะหยิบมือถือจากไม้ฉาก แต่ไม้ฉากมันกดรับสายเองแล้วครับ
ก่อนจะเดินกอดคอผมให้มานั่งที่โซฟาหน้าทีวี

ไม้ฉาก :: ครับแม่ ไม้พูดครับ

แม่ไม้ฉาก :: กลับบ้านให้ทันก่อนเที่ยง พ่อยังไม่กลับจากโคราช เข้าใจใช่ไหมไม้ฉาก
อย่าให้เรื่องราวมันแย่ไปกว่านี้  บ่ายนี้หวังว่าแม่จะเจอไม้ที่บ้านนะ

ไม้ฉากเปิดลำโพงให้ผมได้ยินด้วย

ไม้ฉาก :: ครับ ขอบคุณครับแม่ เดี๋ยวไม้จะรีบกลับ

แม่ไม้ฉาก ::  อืม


ไม้ฉากกับแม่ต่างคนต่างเงียบครับ และก็ไม่มีใครยอมวางสาย
จนไม้ฉากทักแม่ไปอีกครั้ง

ไม้ฉาก :: แม่ครับ

แม่ไม้ฉาก :: มีอะไร

ไม้ฉาก :: ไม้อยากกินน้ำพริกกะปิ กับหมูทอด แม่ทำให้ไม้ทานหน่อยได้ไหมครับ

แม่ไม้ฉาก ::  ดูก่อนละกันนะ


พอแม่มันตอบแบบนี้ ไม้ฉากมันหน้าเศร้าลงเลยครับ
ผมเลยบีบมือมันไว้ ,, สงสารมัน T^T

ไม้ฉาก :: แม่ครับ
เสียงไม้ฉากเริ่มสั่นละครับ

แม่ไม้ฉาก ::   อืมม มีอะไรอีก รีบๆกลับมาได้แล้ว แม่จะไปตลาดไปซื้อกับข้าวรอ แค่นี้นะ
พูดจบแม่ไม้ฉากก็กดวางสายไป
แต่เจ้ายักษ์ข้างๆผม ดันนั่งเช็ดน้ำตา

“ร้องไห้ทำไมอะไม้ โอ๋ๆไม่เอานะ ไม่ร้อง” 
ผมพยายามดึงมันเข้ามากอด แล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้มัน
แต่มันไม่ยอมให้กอดครับ ผมเลยปล่อยให้มันนั่งร้องไห้คนเดียวสักพัก
จนมันหยุดสะอื้นนั้นแหละครับ มันเลยหันมามองหน้าผม

“ไม่หล่อเลยอะ ร้องไห้ต่อหน้าแฟน”
นี้มึงยังห่วงจะหล่ออีกนะ -“-

“มึงอะหล่อมาก โคตรจะหล่อ จะร้องไห้ขี้มูกโป่งยังไงมึงก็หล่อ โอเคไหม?”
ผมเอามือไปลูบหัวมัน แต่มันเหล่ตามองผมแบบดุๆ ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“กูต้องกลับแล้วนะอาจจะติดต่อกันไม่ได้จนกว่ากูจะหยุดอีกรอบหนึ่ง
มึงรอกูใช่ไหม? อดทนรอกูนะ แล้วกูจะมาหามึง”


“ก็ต้องรอมึงอยู่แล้วละนะ มีมึงมาตั้ง 12 ปีแล้วนิ จะให้กูรออีกกี่ปีกูก็รอ
ตั้งใจฝึกนะมึง อย่าโหมมาก เหนื่อยก็พัก มาหากูได้ก็มา มาไม่ได้ก็ไม่ต้องมา
ติดต่อกูยากนักก็เขียนจดหมายมาเอา  แบบไข่ย้อยเขียนถึงดากานดาไงมึง”


ไม้ฉากดันตัวผมออกจากกอดของมัน ก่อนจะมองหน้าผมแบบ งงๆ

“ไข่ย้อยเป็นใครวะมึง”

นี้มึงไปอยู่หลังเขามาหรือไง?
หรือหนังมันเก่าไป 555555+

“ก็จากเรื่องเพื่อนสนิทไง ที่ซันนี่กับนุ่นศิรพันธ์แสดงอะ”
ไม้ฉากยิ่งทำหน้า งง หนักเลยครับ

“กลับบ้านไปแล้วหามาดูนะ รีบไปขึ้นเครื่องเถอะ เดี๋ยวแม่มึงด่าอีก”
ผมตบบ่ามัน แล้วชวนมันไปขึ้นเครื่อง
ไม้ฉากก็เดินพูดชื่อหนังเพื่อนสนิท พูดชื่อไข่ย้อย ดากานดา ตลอดทางครับ
ถามผมตลอดว่าเรื่องเป็นไงวะ แนวไหน ใครแสดง ทำไมกูไม่ได้ดู ฯลฯ

จนตอนนี้ผมมาส่งมันขึ้นเครื่องละครับ
ก่อนมันจะเดินเข้าไปในเกตมันยังหันมาบอกผม

“รอกูนะ”
ย้ำจริงๆเลยนะมึง ,, ไม่รอมึงละกูจะรอหมาที่ไหนอีกละ

“อืม รีบกลับมาน่ะ”
ไม้ฉากพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าเกตไป

ผมยังยืนมองทางเข้าไปในเกตอยู่นิ่งๆแบบนั้น
จะอีกนานแค่ไหน ที่เราไม่ต้องร่ำลากัน
โดยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกครั้ง
จะอีกนานไหม ,, ที่เราจะกลับมาสนุกด้วยกันอีก
เฮฮา ไปเที่ยวกับเพื่อนๆทั้งกลุ่มด้วยกันอีกครั้ง

คิดถึงมึง .. นสต.ภาคิน ‘



ผมแวะไปเอาของใช้ส่วนตัวที่บ้านของลุงธีระ
พอกันที ผมจะไม่ให้ลุงธีระมาบังคับชีวิตผมกับครอบครัวผมอีกแล้ว
ติดต่อป๊ากับม๊าก็ไม่ได้ จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เห้ออออ

เมื่อมาถึงบ้านลุงธีระ ผมก็เจอกับป๊าม๊ามานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

“ปั้น  ..  ลูกแม่”
ม๊าวิ่งเข้ามากอดผมไว้แน่น ก่อนที่ป๊าจะวิ่งมากอดผมอีกคน

“ป๊าขอโทษนะลูกนะ ที่ดึงให้ปั้นมาเจอเรื่องราวแบบนี้ ป๊าขอโทษลูก”

ผมค่อยๆผละออกจากกอดของป๊ากับม๊า ก่อนจะมองหน้าคนที่ผมรักสุดหัวใจอีกครั้ง

“ไม่ต้องขอโทษปั้นหรอกครับ มันเป็นเรื่องของครอบครัวเรา
ตอนนี้เรารู้ความจริงแล้ว เราช่วยเหลือโชกุนกับลุงธีระเท่าที่เราทำได้ก็พอครับป๊า”

ผมหันไปบอกป๊า ,,

จริงๆผมไม่ได้เกลียดหรือโกรธอะไรลุงธีระหรอกครับ
ผมเข้าใจนะว่าเค้าก็อยากทำทุกอย่างให้ลูกชายของเรามีความสุขที่สุด
โดยที่เค้าไม่เลือกวิธีการที่เค้าจะทำ และไม่ได้สนว่ามันส่งผลเสียกับใครบ้าง
เหมือนกับที่พ่อแม่ของไม้ฉากทำ ..... ที่เค้ากีดกันไม้ฉากเรื่องคบกับผม
ที่เค้าตีไม้ฉากแทบตายขนาดนั้น เพราะเค้ารักไม้ฉาก ไม่อยากให้ไม้ฉากต้องยืนอยู่ในสังคม
ที่มีแต่ความแปลกแยกทางสังคม และชนชั้นต่างๆที่เรายังใช้แค่สายตามองคน
ไม่ได้ใช้จิตใจมองเข้าไปให้ลึกในตัวคนๆนั้น เค้าอาจจะดีจะเลวไม่ได้อยู่ที่สิ่งที่เค้าแสดงออกเสมอไป

“ขอบใจนะลูกที่เข้าใจลุง เดี๋ยวปั้นกับม๊ากลับไปที่คอนโดก่อนนะ
ป๊าขออยู่คุยกับลุงธีระอีกหน่อย แล้วป๊าจะรีบตามกลับไป”

พอป๊าพูดจบ ป๊าก็หันไปบอกให้ม๊าพาผมกลับคอนโด
ลูกน้องของลุงธีระเก็บของใช้ต่างๆของผมให้หมดแล้ว แต่ผมยังมีสิ่งหนึ่งที่อยากเอาไปด้วย
ผมเลยวิ่งขึ้นไปหยิบสิ่งนั้นเอง มันอาจจะทำให้เรื่องราวต่างๆดีขึ้นก็ได้นะ ถ้าพี่เจกับแฟรงค์ได้เห็นสิ่งนี้


และแล้วชีวิตปกติของผมก็กลับมาเหมือนเดิม
ม๊ามาอยู่กับผมประมาณ 2 อาทิตย์ ก็กลับไปดูแลธุรกิจที่บ้าน
ส่วนป๊ายังไปๆมาๆ ระหว่างบ้านกับกรุงเทพ เพราะลุงธีระยังต้องไปเมืองนอกบ่อยๆเหมือนเดิม



วันนี้เป็นวันประกาศพี่รหัส และสายรหัส และเป็นวันที่ผมตั้งใจจะขอโทษพี่เจและแฟรงค์
ผมไปเรียนทุกวันครับ แต่พยายามแยกตัวออกจากแฟรงค์
ผมยังไม่กล้าสู้หน้ากับแฟรงค์และเพื่อนๆ กับรุ่นพี่ด้วยครับ
สิ่งที่ผมทำอาจจะไม่ได้ผิด 100%
แต่ในสิ่งที่ผมทำมันก็มีส่วนที่ทำให้ทีชเชอร์เกือบพรากจากคนที่รักทีชเชอร์ดั่งดวงใจ



วันนี้พี่อุ้มรักก็มารอผมที่หน้าคณะแต่เช้าเลยครับ มึงมาทำไมครับเนี้ย
แล้วไม้ฉากได้พักเหมือนกันไหม? ทำไมยังไม่มา T^T

“สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
พี่อุ้มตัดผมทรงเดียวกับไม้ฉาก สีผิวก็เริ่มจะคล้ำลงแล้วครับ

“อ่อครับ ก็เห็นพี่ขับรถมาวนเวียนหน้าคณะผมหลายครั้งนะ”
จริงครับ พี่อุ้มมาหาผมที่คณะบ่อย มาจอดรถรอ
แต่ผมขับรถมาเรียนแล้ว เลยไม่ค่อยได้เดินออกมาหน้าคณะให้พี่อุ้มมาก่อกวนเท่าไหร่

“ใครจะรู้ละครับว่าเดี๋ยวนี้ปั้นสิบขับรถมา พี่ก็อุตส่าห์จะมารอรับกลับบ้าน”
ยังไม่รู้ตัวอีกว่าไม่ได้อยากเจอเนี้ยย - -‘

“คราวนี้พี่มีอะไรมาบอกผมอีกครับ จะขมขู่จะแกล้งอะไรเพื่อนผมอีก”
ถามกันไปตรงๆเลยเหอะ เบื่อจะพูดซ้ำๆละ กับพี่อุ้มคงพูดภาษาคนด้วยยาก

“จานสีจะมาเมืองไทยเมื่อไหร่”
ถามหาเพื่อ?

“ไม่ทราบสิครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกัน”
ก็จริงๆนั้นแหละครับ ผมไม่ค่อยได้โทรสไกป์ หรือไลน์คอลหากันเท่าไหร่
ไม่ใช่แค่จานสีนะ ขนาดยูโรกับเปาที่ว่าอยู่เมืองไทยเหมือนกัน ผมก็แทบจะไม่ได้คุยครับ
มีแค่คุณคะน้าที่ส่งไลน์มาด่าผมทุกวัน นั้นแหละถึงได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันได้บ้าง

“ทำไมไม่ติดต่อเพื่อนบ้างเลย มัวแต่รอไม้ฉากมันหรือไง”
อ้าววว พี่อุ้มอยู่ดีๆก็มาขึ้นเสียงใส่ผม
มันเรื่องอะไรของพี่วะ?

“ปกติพวกผมก็ติดต่อกันแบบนี้อยู่แล้ว พี่อุ้มจะทำไม มีอะไรกับเพื่อนผมอีก?”
ไม่ทันที่พี่อุ้มจะตอบเลยครับ
เสียงพี่ไนซ์ ดาราสุดหล่อก็ดังมาแต่ไกล

“ไปให้ห่างจากเพื่อนกู”
โอ้ยยต๊ายตาย พี่ไนซ์พูดมายังกับถ่ายหนังอยู่ สาวๆที่เดินผ่านถึงกับกรี๊ด
(แล้วปั้นจะกรี๊ดทำไมลูก - -)

“วันนี้เพื่อนมึง วันหน้าอาจจะเป็นเมียกูก็ได้นะ”
แล้วดูอีพี่อุ้มมันตอบกวนตีนไนซ์สิครับ

อยู่ๆก็มีมือใหญ่ๆมากอดเอวผมแล้วดึงตัวผมให้ไปปะทะกับแผงอกแน่นๆ
(นี้ก็บรรยายซะเห็นภาพ รู้ด้วยนะว่าแผงอกแน่นๆ 55555)
ผมกำลังจะหันไปด่าว่ามันเป็นใคร
พอเงยหน้าไปเท่านั้นแหละ .. น้ำตาจะไหล

“คนของกู และจะเป็นของกูคนเดียวเท่านั้น”
เสียงไม้ฉากมันตอบพี่อุ้ม แต่พี่อุ้มมันไม่สลดหรอกครับแค่นี้เอง
ไม่ระคายเคืองผิวอันหนาและกระด้าง - -‘

“ไม่กลัวท่านพ่อจะฟาดอีกหรอครับ 55555 แต่ดู ท่าทางสบายดีนิ  ขนาดฝึกหนักกว่าคนอื่นๆนะเนี้ย”
พี่อุ้มเหยียดยิ้ม แล้วหันไปมองหน้าไม้ฉาก

“ถ้านั้นเรียกว่าหนัก แปลว่าพี่อุ้มคงอ่อนแอมากเลยครับ เพราะสำหรับผมเท่าที่เจอมามันยังดูเบาๆไป”
โอ้ยยไอ้บ้าไม้ ยังไปพูดกวนมันอีก เดี๋ยวมันจัดหนักให้จะทำไงวะมึง
พูดไม่คิดเลย T^T

“อ่ออเบาๆสินะ ได้เลยเดี๋ยวจัดการให้  งั้นพี่ไปก่อนนะครับน้องปั้น 
ฝากบอกจานสีด้วย ว่าคลิปแบบนี้ถ้าหลุดไปในวงธุรกิจของป๊าที่ลำปาง
ป๊าที่กำลังป่วยอาจจะอาการทรุดจนจานสีต้องรีบกลับเมืองไทยก็ได้ หึหึ พวกแกหนีฉันไม่พ้นหรอกนะ”

พี่อุ้มพูดเสร็จก็เดินขึ้นรถ แล้วขับออกไป

“มันยังตามมากวนมึงอีกหรอวะปั้น ทำไมมึงมีฟีโรโมนสำหรับเพศชายหรอ เรียกแต่เพศชายเข้าหาตัวเองเนี้ย”
ดูไนซ์มันพูดสิครับ โหววว ไม่อยากอวดหรอกนะ ผู้หญิงคณะอื่นๆมาจีบผมเยอะแยะไป

“ผู้หญิงก็มีเข้ามาเว้ย กูออกจะหล่อ”
ผมรีบอวดมันเลยครับ (ไหนบอกไม่อยากอวดไง)

“เยอะหรออออ”
ลืมไปเลยว่าพ่อมา T^T  ไม้ฉากหยิกแก้มพูดแล้วถามซ้ำๆว่าเยอะหรอออ

“ไอ่เออะอับ อั้นอ้อเอ่น”
(ไม่เยอะครับ ปั้นล้อเล่น)

“อย่าล้อเล่นบ่อยๆ พี่หึงโหดนะครับ”
ไม้ฉากมันก้มลงมากระซิบที่ข้างๆหูผม ทำไมเสียงมึงดูสยองจังวะไม้ TT

“เออแล้วนี้มาได้ไง ทำไมไนซ์ไปรับมาอะ”
ผมถามไม้ฉาก ตอนที่กำลังเดินเข้ามาใต้ตึกด้วยกัน
ส่วนไนซ์ตอนนี้โดนสาวๆรุมขอถ่ายรูปอยู่ครับ ตอนนี้มันกำลังฮอตตตตต!

“ไนซ์ไปถ่ายละครที่กองพอดีนะ เลยรับกลับมาด้วย
เดี๋ยวเย็นนี้ไม้ก็ต้องขึ้นเครื่องกลับแล้ว เพราะได้หยุดแค่ 2 วันเอง”

“2 วันเองหรอ ทำไมไม่พักที่โรงเรียนละ ออกมาทำไม”

“ขอให้ได้เจอหน้าปั้นหน่อยเหอะ นี้มันเดือนกว่าแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน คิดถึงจะบ้า”

พูดเสร็จมันก็เอามือมาโอบตัวผม ให้เดินเข้าไปชิดๆกับตัวมัน
ถ้าที่นี้ไม่ใช่มหาลัย ผมคงโดนมันฟัดตายไปละครับ
หน้ามันเหมือนหมาตอนที่เจอกระดูกเลย ท่าทางหิวโซ 5555

สักพักก็มีเสียงไลน์แจ้งเตือนมาที่มือถือผม
พอเปิดดูก็เจอคลิปของพี่อุ้มกับจานสี แต่เป็นคนละเวอร์ชั่นกับวันนั้น

“เลว ทำไมมันเลวแบบนี้วะ!”
ไม้ฉากดูได้นิดเดียวก็กดลบคลิปนี้ออกจากมือถือผม ก่อนจะบล็อกไลน์พี่อุ้มอีกครั้ง

“บอกกี่รอบแล้วว่าให้บล็อก ไปปลดบล็อกทำไม”
เอาละไง โดนด่าละไงปั้นเอ้ยยย

“อันนี้มันเบอร์ใหม่ พี่เค้าแอดมาตามเบอร์มือถือ ปั้นไม่ได้ปลดอัดเก่าออกเลย”
ผมรีบบอก แล้วรีบเอามือถือมาถือไว้เองครับ กลัวพี่ไม้จะปาทิ้งเพราะความโกรธพี่อุ้มจริงๆ

“กูสงสารจานสีวะมึง” ไนซ์เดินมาทันได้เห็นคลิปพอดีครับ

“อืมม เอาไว้ค่อยติดต่อหามัน แล้วค่อยคุยกับมันอีกที ตอนนี้ปั้นไปรับน้องก่อนเถอะ”
ไม้ฉากดันหลังให้ผมเดินเข้าไปหาเพื่อนๆ ส่วนไม้ฉากกันไนซ์ไปนั่งคุยกันที่โต๊ะว่างๆแถวนั้นรอ


และวันนี้ผมก็ไปขอโทษพี่เจกับแฟรงค์ และให้สมุดบันทึกของโชกุนที่ผมค้นเจอจากในห้องนอนโชกุนกับทั้ง 2 คน
หวังว่าเรื่องราวต่างๆจะจบลงด้วยดีนะ
โชกุน ,, พี่ช่วยโชได้เท่านี้นะ และพี่จะคอยดูแลทีชเชอร์ให้ : )


ไม้ฉากกับไนซ์อยู่กับผมจนเลิกรับน้องครับ
ตอนแรกผมก็จะไปเลี้ยงสายรหัส แต่ลุงธีระโทรมาบอกให้ผมไปจัดการเรื่องโรงพยาบาลให้โชกุน
ลุงธีระจะพาโชกุนกลับมารักษาที่เมืองไทย
ไม้ฉากกับไนซ์เลยมาส่งผมจัดการธุระ ก่อนที่ผมจะไปส่งไม้ฉากขึ้นเครื่องกลับขอนแก่น

วันนี้แทบจะไม่ได้กอดกันเลย ,, ทำได้แค่นั่งมองหน้ากัน
ไม้ฉากมันนั่งมองผมทั้งวันครับ ตอนผมรับน้องอยู่หันไปมองก็เห็นสายตาของไม้ฉากมองมาที่ผม
ไม่ว่าผมจะทำอะไร หันไปกี่ครั้งๆก็เจอแต่สายตากับรอยยิ้มของไม้ฉาก

“ขอโทษนะที่วันนี้ไม่มีเวลาให้เลย”
ผมบอกกับมัน ก่อนที่มันจะเดินเข้าเกตไป

“ไม่เป็นไร แค่นี้ก็มีกำลังใจมากขึ้นเยอะแล้ว”
ไม้ฉากส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด

“รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ อีกแค่ไม่กี่เดือน ไม้จะจบหลักสูตรแล้ว เราจะได้เจอกันบ่อยๆแล้วนะ”
อีกไม่กี่เดือนงั้นหรอออ - -
นี้มันเพิ่ง 2 เดือนเองเว้ยยพี่ไม้

“ครับ ไม้ก็เหมือนกัน อย่ากวนตีนคนอื่นเยอะ รักษาตัวดีๆ แล้วรีบๆกลับมาหานะ”
ผมก็กอดมันแน่นๆเหมือนกันครับ ชาร์ตพลังชีวิตของกันและกัน : )

“แล้วเจอกันวันหยุดหน้าครับ”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็ผละกอดจากผม แล้วเดินเข้าเกตไป
น้ำตาจะไหล T^T
นี้ต้องร่ำลากันอีกกี่ครั้งวะเนี้ยย
กว่าไม้ฉากจะอบรมตำรวจเสร็จ ผมคงเกลียดสนามบิน
เกลียดการกอดกัน และบอกลากันหน้าเกตก่อนขึ้นเครื่องแน่ๆ

เอาวะ,, อดทนเว้ยย อีกแค่ 8 เดือน
ขนาดมันย้ายโรงเรียนไปตั้งแต่ ป.4 จน ม.6 ยังรอได้เลย
นี้แค่ 8 เดือน ,, ไหวอยู่แล้ว : )


ช่วงเวลาต่อจากนั้นมันเหมือนเวลาของการเรียนรู้ของทั้งผมและไม้ฉาก


ผมก็ไปเรียนตามปกติ ผ่านเทอม 1 ไป จนเทอม 2 แล้วครับ ใกล้จะจบปี 1 แล้ว
ก็ยังราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรครับ
ผมกับแฟรงค์ก็สนิทกันบ้างแล้ว และผมก็ได้ไปเล่นกับหลานที่บ้านของพี่เจ
ป๊าม๊าผมก็ได้แวะมาอุ้มทีชเชอร์ด้วยครับ
ตอนนี้ลุงธีระเองก็เข้าคุกไปแล้ว รับข้อหาแทนโชกุน
จริงๆมันผิดนะทำไม่ได้หรอก แต่ก็อย่างว่าครับ อำนาจเงิน ทำได้หมดแหละ
ส่วนโชกุนเองก็ไปรักษาตัวที่เมืองนอกกับแม่ของทีชเชอร์
ก็หวังว่าทีชเชอร์เองจะมีครอบครัวที่พร้อมหน้าพร้อมตาในไม่ช้านี้นะ


ส่วนไม้ฉากนะหรอครับ 555+ ตอนแรกก็เดือนละครั้งที่ได้เจอหน้ากัน
หลังๆมา 2 เดือนครั้ง และสุดท้ายเลยคือ ไม่ได้เจอมาเกือบๆ 3 เดือนละครับ
โดนครูฝึกสั่งห้ามออกนอกบริเวณ ก็ไม่รู้ว่าผิดอะไร แต่คือมันห้ามกลับบ้านครับ
ที่ผมรู้เพราะว่าไนซ์ไปถ่ายละครที่กองฝึกมัน ไนซ์เลยแวะมาส่งข่าวให้ผม

ไม่เป็นไรหรอกนะ อีกไม่กี่อาทิตย์มันจะจบหลักสูตร และได้รับยศสิบตำรวจตรีแล้ว
เอาไว้วันนั้นค่อยเจอกันก็ได้ : )

ผมนัดกับไนซ์ ยูโร เปา คะน้า และเลน่อนไว้แล้ว ว่าพวกเราจะไปรับตำรวจใหม่ด้วยกัน
หวังว่าพ่อของมันคงไม่ใจร้าย ถึงขนาดไล่ตีผม หรือไม้ฉากในวันสำคัญวันนั้นนะครับ




อดทนอีกนิดนะ ,, จะได้เจอกันแล้ว สิบตำรวจตรีภาคิน’
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-09-2015 16:23:27
ช่วงนี้เจอัพกลางวันน๊า
เพราะกลางคืนต้องนอนกับเครื่อง เลยนั่งคอมไม่ได้

เรื่องราวใกล้วันนี้เบาๆลงมาบ้างละเนอะ 555+
คงไม่หน่วงใจกันเท่าไหร่แล้วละ

ยังไงฝากติดตามให้กำลังใจหนุ่มน้อยทั้ง 2 คนด้วยนะคะ
มีคำผิดยังไงเจจะรีบตามแก้ให้ค่ะ
แนะนำติชมกันได้ทุกทางเลย inbox ก็ได้
เจน้อมรับทุกคำติดชม และคำแนะนำ

ขอบคุณที่อยู่ให้กำลังกันมาตลอดน๊าาา  : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-09-2015 16:44:16
ไม่รู้จะเมนท์อะไรแล้ว  คือเหนื่อยแทนเด็กสองคนนั่น  กลัวอนาคตด้วย
ผู้ใหญ่ก็เอาเรื่องของตัวเองมาสุมให้เด็กสองคนนี้จนกลายเป็นอะไรไม่รู้แล้ว
เหมือนเป็นเครื่องมือมากกว่าคน

คนอย่างอุ้มนี่กลัวจริงๆ ยิ่งจะจบออกไปเป็นตำรวจด้วย เป็นคนที่มีอำนาจในมือ  แต่ใช้เพื่อตัวเองไม่ใช่คนอื่น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-09-2015 17:40:29
 :mew5:   หนทางอีกยาวไกล จะดีกว่านี้อีกถ้าไม่มีไอ้สารเลวอุ้ม
ขอบคุณค่ะมูเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-09-2015 18:08:43
สงสาร 2หนุ่ม อุปสรรคเพียบ
ไม่ชอบอุ้มมากๆๆๆๆ นิสัยไม่ดี พ่อแม่คงสปอยล์จนเสียคน ไม่ชอบพ่ออุ้มใช้อำนาจข่มเหงคนอื่น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 03-09-2015 23:50:48


"เลิกวุ่นวายซะทีได้ปะ พี่เป็นโรคจิตปะเนี้ย"
เสียงจานสีมันด่าผม
เออ  ,, กว่ามึงจะรับสายกูก็ 4 - 5 วันละ พอรับสายละมาด่ากูอีกนะ
ปากดีจริงๆ ไอ้ขนมหวาน!

"เมื่อไหร่จะมาเมืองไทย"
ผมถามคำถามนี้กับมันหลายรอบมากๆ คือ ไลน์ไปถามมันทุกวันมันก็ไม่ยอมตอบ

"ยุ่งไรด้วยละ"
เออนั้นดิ แล้วกูมายุ่งกับมันทำไมวะ?

"ก็ถาม ตอบมาแค่นี้มันจะตายหรือไงละ"

"ติดใจผมหรือไงครับพี่อุ้ม"

ดูมันถามผมกลับมาสิครับ นึกถึงหน้ากวนๆมันออกเลย
อย่ากลับมาให้เจอนะ คราวนี้กูทำมึงลุกไม่ขึ้นแน่!
แล้วดูดิยังจะปากดีอยู่อีกไหม

"ถ้าบอกว่าใช่ละจะมาไหม?"

"5555555 งั้นพี่ก็เป็นฝ่ายแพ้นะสิ"

จานสีหัวเราะแบบสะใจมากครับ
เสียงหัวเราะมันดังมาก
แต่ว่า ...
แพ้??  ผมแพ้อะไรมันวะ?

"แพ้อะไร  พี่ไปแพ้อะไรจานสี"
อ้าวว แล้วนี้ไปพูดกับมันซะดีเลย
มึงเป็นไรไปวะอุ้มรัก -- '
ดึงสติหน่อยยยยย !!!

"พี่กำลังตกหลุมรักผมงั้นหรอครับ"

รัก รักงั้นหรอ?
ผมรักจานสีงั้นหรอ?

- ติดตามตอนต่อไป -


เอาละสิค่ะ ,, เรื่องราวเป็นไงต่อนะ 555
ขอต่อพรุ่งนี้เนอะ วันนี้แอบมาลงสปอยไว้ก่อน : )


ฝันดีนะคะ'
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-09-2015 00:53:12
เอาอุ้มไปเก้บสักที แขยง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 04-09-2015 07:13:25
ปั้น สู้สู้ นะ แม่ผัวลูกสะใภ้ก้อแบบนี้แระ มีปัญหาตลอดๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 62 || P.35 || 02-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 06-09-2015 23:16:59
ชี้แจงก่อนนะคะ
ตอน 63  จะแบ่ง 2 พาร์ทนะคะ
เป็น 63.1 ของพี่อุ้มรัก
63.2 ของจานสีนะคะ : )

เอามาคั่นนิดหนึ่ง 555+
เจยอมรับนะว่าเจเขียนตอนพิเศษไม่เป็น
ไม่รู้ว่าควรยกยอดไปลงตอนพิเศษไหม หรือยังไง
ตอนนี้เอามาใส่ในเรื่องรวมไปก่อนเนอะ  5555+

จบภายในเดือนนี้แน่นอนค่าาา
ฝากติดตามและให้กำลังใจกันจนจบด้วยน๊าาา
^_______________^
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.1 || P.35 || 06-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 06-09-2015 23:29:39
Ch 63.1  ที่ฉันคิดถึงเรียกว่า ....  || อุ้มรัก


พอโดนไม้ฉาก กับปั้นสิบตอกหน้ากลับมาแบบนั้น
ผมเลยขับรถออกจากมหาลัยของปั้นสิบ
โธ่เว้ยยเจ็บใจเจ้าบ้าไม้ฉาก 
อุตส่าห์จัดให้ฝึกหนักขนาดนั้นยังมีหน้ามาปากดีได้อีก
ทำไมมันออกมาได้วะ? 
อุตส่าห์ย้ำหนักย้ำหนาแล้วว่าอย่าให้มันได้พักวันหยุด
โว้ยยยย อะไรกันวะทำไมอะไรๆมันผิดล๊อคผิดแผนแบบนี้ไปหมด


ผมขับรถมาหามายด์ที่มหาลัย
ผมกับมายด์ยังติดต่อและได้คุยกันบ้างครับ ในสถานะเพื่อน
เพราะตอนนี้มายด์เองก็มีแฟนแล้ว เป็นรุ่นพี่ต่างมหาลัย คนนี้คงเอาจริงเอาจัง
หวังว่าจะจับแน่นอยู่แหละนะ เห็นทำตัวสงบเสงี่ยมเรียบร้อยขึ้นเยอะ


“ก๊อก ก๊อก”

เสียงเคาะกระจกดัง ผมเลยหันไปมอง
เห็นมายด์ยืนยิ้มหวานให้ผมอยู่
สักพักมายด์ก็เดินมาเปิดประตูรถ แล้วขึ้นมานั่งข้างๆผม

“ว่างถึงแค่ห้าโมงเย็นนะ”

“ติดแฟนอะดิ โหวววว นานๆเจอกัน ดึกหน่อยก็ไม่ได้”

ผมพูดแหย่มายด์ ก่อนจะขับรถพามายด์ไปทานข้าวที่สยาม

“บ้าหรอ แฟนมายด์เลิกเรียนห้าโมง เดี๋ยวมันให้ไปหา ไปช้ามันจะโกรธ”
หื้ออ เค้ากลัวแฟนด้วยอะ 5555+
มายด์มาโหมดนี้ เอาซะผมไม่คุ้นเลยครับ

“อือๆ ทานข้าวเสร็จเดี๋ยวไปส่งที่บ้านละกัน โอเคปะ”


“ดีมาก เออนี้ แล้วนึกไงถึงโทรหาเราอะ”

มายด์หยิบมือถือมาเล่น ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“เหงามั้ง” ผมก็หันไปมองหน้ามายด์
แต่มายด์ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อครับ

“เหอะ คนอย่างอุ้มเนี้ยนะเหงา  มายด์ไม่เชื่ออะ
เด็กๆเธอไปไหน เมื่อก่อนเห็นมีออกจะเยอะแยะ”

ดูมายด์ดิ แหม่ ,, คนเราเปลี่ยนแปลงกันบ้างเหอะนะ 5555+

“เลิกหมดละ รักเดียวใจเดียวแล้ว”

“เห้ยยย รักใคร ไหนเล่าสิ”

เออนั้นดิ ผมรักใครวะ?
พูดไปนั้นไม่ได้คิดเลยนะ แกล้งพูดไปเฉยๆ

“มีที่ไหนละ แต่แค่เบื่อๆอะ”
มายด์ส่งหน้าตาแซวๆผมมา เหมือนไม่เชื่อครับ
ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะมายด์โทรหาแฟน

ผมขับรถมาถึงสยามแล้วครับ วนหาที่จอดรถยากมาก
แต่ก็หาที่จอดรถจนได้ ผมพามายด์มาทานอาหารญี่ปุ่นแบบที่มายด์อยากกิน


ช่วงระหว่างที่รออาหาร มายด์ก็ชวนผมคุย
ยังคุยเก่งเหมือนเดิมจริงๆนะสาวสวยย : )


“ว่ามาเลย จะปรึกษาอะไร จะเล่าอะไร เล่ามา”
โหวว  เปิดฉากมาแบบจี้จุดมาก

“รู้ได้ไงว่าจะปรึกษา  บอกแล้วไงแค่ชวนกินข้าว”
ผมแกล้งมองไปทางอื่น

“โหววอุ้ม  รู้จักกันมาซะทุกมุมละนะ พูดมาเถอะนะ”

ทุกมุม 55555555 เออมายด์ครับ เป็นผู้หญิงนะครับ
ใช้คำแบบว่าอายๆบ้างเถอะนะ
จริงๆเลย ยังเซี้ยวยังซ่าเหมือนเดิมจริงๆ

“มายด์  เออคือ มายด์เคยแบบโทรหาใครสักคนแล้วเค้าไม่รับสายจนเรารู้สึกหงุดหงิดไหม
แต่ก็ยังโทรนะ รู้ว่ามันไม่รับเราก็โทรหาตลอดอะ เคยไหมมายด์”

ผมถามมายด์ไป พอมายด์ได้ยินคำถาม มายด์รีบวางมือถือที่กำลังเล่นอยู่ลงเลยครับ

“นี้อุ้มอย่าบอกนะว่ายังจีบปั้นสิบอะ 
ถ้าเรื่องปั้นนะ มายด์ขอไม่ยุ่ง  นี้มายด์ทำให้พี่มิ้วเลิกกับแฟน
จนแฟนถอนหมั้นไปละ มายด์ไม่ยุ่งละนะบอกไว้ก่อนเลย”

เห้ยยถึงขนาดเลิกเลยหรอ?

“ถอนหมั้นเลยหรอ แล้วตอนนี้อะดีกันไหมหรือเลิกกันจริงๆ”
เอาจริงๆผมตกใจนะ ไม่คิดว่าจะขนาดเลิกกับแฟนเลย

“เลิกเลยอะ ไม่ได้ติดต่อเลย  เอาละบอกมาดีๆว่าไปจีบใคร ใช่ปั้นสิบไหม”

“ไม่ใช่ แต่ไม่ได้จีบเว้ยย คนนี้ไม่ได้จีบ”

ผมไม่ได้จีบจานสีนะจริงๆ
แค่อยากกวนตีนมันเล่นๆเท่านั้นเอง
เพราะส่งรูปส่งคลิปไปให้มันละมันยังเฉยๆ
ไม่เห็นจะด่าจะว่าอะไรผมเลย
ไม่ชอบเลยอะ ,, ที่มันนิ่งๆแบบนี้

“แล้วใครบอกมา ไม่บอกไม่ให้คำปรึกษานะ”
มายด์เอาตะเกียบชี้หน้าผม ถามซ้ำๆว่าใคร

“ก็เด็กๆที่ขอนแก่นแหละนะ เอาละบอกมาได้แล้วเป็นมายด์จะทำไง”

“อืมม โทรหาบ่อยๆทั้งๆที่เค้าไม่รับสายอะหรอ
ก็เพราะเราชอบเค้าใช่ไหมละ เค้าไม่รับสายก็ไปหาเค้าดิ จะยากอะไร”

โถ่วววยายบ้า คิดผิดแล้วละที่มาปรึกษา


“ไปได้ไปนานแล้วละนะ  กินๆไปเถอะ ไม่ถามละ”
ผมเลิกล้มความตั้งใจที่จะถามมายด์ครับ
คิดว่าน่าจะไม่ได้คำตอบอะไรดีๆมาแน่นอน


พอทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขับรถมาส่งมายด์ที่บ้าน
ก่อนที่มายด์จะลงรถ มายด์หันมามองหน้าผม

“นี้อุ้ม  ถ้าวิ่งตามปั้นแล้วมันเหนื่อยก็พอเถอะ ลองมองหาคนที่เค้าอยากเดินข้างๆอุ้มดู
อุ้มหล่อจะตายไป รวยก็รวย มีคนมากมายอยากเข้ามาหา
อย่าวิ่งตามคนแค่คนเดียว แล้วไปทำร้ายหรือทำลายคนอื่นๆเลย
ก่อนที่จะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตแบบมายด์”

คิดดีๆเป็นด้วยเว้ยย ,, 55+ แฟนใหม่ล้างสมองมาใช่ไหมมมมม

“ถ้าอุ้มเจอคนๆนั้นอุ้มจะลองหยุดดูละกันนะ ขอบใจมากมายด์”
มายด์ยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินลงไปจากรถ
แล้วสักพักก็หันมามองหน้าผมอีกครั้ง

“เรื่องที่อุ้มถามมายด์อะ ลองถามตัวเองดีๆนะว่าโทรไปหาเพราะว่าอยากแกล้ง หรือเพราะคิดถึง
ตอบดีๆนะ อย่าโกหกใจตัวเอง แล้ววันหยุดหน้ามาพามายด์ไปกินข้าวอีกนะ บ๊ายยย”

มายด์โบกมือให้ผมก่อนจะเดินเข้าบ้านไป



คิดถึง ..


ผมคิดถึงจานสีงั้นหรอ?



เป็นไปไม่ได้อะ ผมไม่ได้ชอบมันซะหน่อย
ไอ้เด็กบ้า ชอบกวนตีน  ชอบหาเรื่อง ชอบอ่อย
ตัวขาว หุ่นดี เสียงโคตรยั่ว
เห้ยยๆๆ ไม่ใช่แล้วว

ผมไม่ได้ชอบมัน ,, ผมชอบปั้นสิบ ปั้นสิบ!!

โธ่เว้ยย มาหามายด์แม่งก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
เห้ออออ ,,




ผมขับรถกลับไปนอนบ้านอาที่รังสิต
พออาบน้ำเสร็จแล้ว ก็กดโทรหาจานสีอีกรอบ
แต่คราวนี้มันรับสายครับ ^///////^
เย่เย้!!!!!
เออ กูจะดีใจทำไมวะเนี้ย?


จานสี :: มึงว่างมากหรือไง
ดูคำทักทายจากปากมันสิครับ น่าเอาตีนเตะปากจริงๆ

ผม :: แล้วทำไมมึงไม่รับสายกูละครับ

จานสี :: เห้อออ  เลิกวุ่นวายซะทีได้ปะ พี่เป็นโรคจิตปะเนี้ย

เสียงจานสีมันด่าผม  เออ  ,, กว่ามึงจะรับสายกูก็ 4 - 5 วันละ
พอรับสายละมาด่ากูอีกนะ  ปากดีจริงๆ ไอ้ขนมหวาน!

ผม :: เมื่อไหร่จะมาเมืองไทย
ผมแกล้งไม่ได้ยินคำที่มันด่าครับ ถามมันกลับไป
ผมถามคำถามนี้กับมันหลายรอบมากๆ คือ ไลน์ไปถามมันทุกวันมันก็ไม่ยอมตอบ

จานสี ::  ยุ่งไรด้วยละ
เออนั้นดิ แล้วกูมายุ่งกับมันทำไมวะ?

ผม ::  ก็ถาม ตอบมาแค่นี้มันจะตายหรือไงละ
เออก็แค่ตอบ ทำไมต้องยียวนกวนเบื้องล่างวะไอ่เด็กแฝด!

จานสีเงียบไปสักพักก่อนจะหัวเราะออกมา

จานสี ::  หึหึ  ติดใจผมหรือไงครับพี่อุ้ม
ดูมันถามผมกลับมาสิครับ นึกถึงหน้ากวนๆมันออกเลย
อย่ากลับมาให้เจอนะ คราวนี้กูทำมึงลุกไม่ขึ้นแน่!
แล้วดูดิยังจะปากดีอยู่อีกไหม


ผม ::  ถ้าบอกว่าใช่ละจะกลับมาไหม?

จานสี ::  5555555 งั้นพี่ก็เป็นฝ่ายแพ้นะสิ

จานสีหัวเราะแบบสะใจมากครับ
เสียงหัวเราะมันดังมาก
แต่ว่า ...


แพ้??  ผมแพ้อะไรมันวะ?



ผม :: แพ้อะไร  พี่ไปแพ้อะไรจานสี
อ้าวว แล้วนี้ไปพูดกับมันซะดีเลย
มึงเป็นไรไปวะอุ้มรัก -- '
ดึงสติหน่อยยยยย !!!

จานสี ::  พี่กำลังตกหลุมรักผมงั้นหรอครับ


รัก รักงั้นหรอ?

ผมรักจานสีงั้นหรอ?


ผม :: บ้านะ ใครจะไปรัก ก็แค่เพื่อนของปั้นสิบก็แค่นั้น
พี่รักปั้นสิบ ไม่ได้รักจานสี ตกลงจะกลับมาเมื่อไหร่

จานสี :: ถ้าพี่ไม่รักผม พี่จะโทรหาผมทำไมครับ
จะส่งไลน์มาหาทำไมตั้งมากมาย พี่บ้าหรือไง?

เออ กูบ้าหรือไงวะ?

ผม :: ก็ ก็ ทำไมวะ โทรหาไม่ได้หรือไง

จานสี :: ไม่กลัวแฟนผมด่าเลยหรือไงครับ โทรมากวนขนาดนี้



แฟน??
เห้ยย มันมีแฟน!!!!
มีตอนไหน?
มีได้ไง?
แล้วใครแฟนมัน?


ผม :: มีตอนไหน ห้ามมีเว้ยย มึงมีแฟนไม่ได้นะไอ้เด็กบ้า

จานสี :: 5555 พี่นั้นแหละบ้า ผมจะมีใครแล้วมันทำไมละครับ เลิกวุ่นวายกับผมซะที




กึ๊กก!!


จานสีมันวางสายใส่ผม
เห้ยยย อะไรวะเนี้ยย

จานสีมีแฟนแล้ว มันมีแฟนแล้วงั้นหรอวะ?
ทำไมเจ็บแปลกๆวะกู


มึงรักปั้นสิบเว้ยย อุ้มรัก ,, มึงรักแค่ปั้นสิบ
ต้องเอาปั้นสิบมาเป็นของมึงให้ได้
จานสีแค่ขนมหวานที่มึงอยากแก้แค้นอยากลิ้มลอง


ผมบอกตัวเองซ้ำๆ





แต่ ....
โว้ยยยยยย ใครวะแฟนจานสี?




ผมกำลังหงุดหงิดเรื่องที่จานสีพูด
แต่มายด์กลับโทรเข้ามาหา


ผม :: ไง

มายด์ :: ทำไมทำเสียงงั้นอะ เป็นไรเนี้ย

ผม :: ไม่มีไร แล้วโทรมานี้มีไรปะเนี้ย

มายด์ :: เรานึกเพลงที่ตรงกับอุ้มได้ละ เลยมาบอกอะ

ผม :: เพลงไรอะ

มายด์ :: ส่งให้ทางไลน์นะ ลองฟังดู 555 บ๊ายยยจ๊ะ จุ๊บๆ


โอ๊ะ นี้อีกคนพูดไม่รู้เรื่องแล้ววางสายใส่
เห้ออ ผมเปิดไลน์แล้วกดฟังเพลงที่มายด์ส่งลิงค์มาให้


https://www.youtube.com/v/f5AycDvHHrw



เออคือเพลงหวานแหววมาก
แต่ .... ทำไมฟังแล้วคิดถึงไอ้ขนมหวานอิมพอร์ตวะเนี้ยยย T^T


“เคยเป็นคนที่รักตัวเอง มากเกินที่จะรักใคร
ไม่เคยคิดมากเกินไป ไม่เคยไม่เป็นมาก่อน
มันกังวลไม่เป็นอันนอน ถ้าหากไม่อยู่ใกล้ใกล้เธอ
ทำไมต้องอยากเจอแต่เธอไม่รู้”



ท่อนนี้คือแบบ ตรงมาก
หลังกลับจากกระบี่ ผมอาการแบบนี้เลย
นอนไม่หลับ คิดถึงแต่จานสี
นึกถึงแต่สัมผัสของมัน มือมันที่มาประคองหน้าผมไว้
ยิ้มทั้งน้ำตา ที่มันยิ้มส่งมาให้ผม
ไม่เคยขัดใจ มันตามใจผมตลอดทั้งคืนนั้น



โอ้ยยย มายด์ TT
ยายผู้หญิงโหดร้าย ส่งเพลงมาทำบ้าไรวะเนี้ยย




สิ่งที่ผมเป็น ,, เพราะผมรักจานสีงั้นหรอ???
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.1 || P.35 || 06-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-09-2015 00:01:26
ตอนนี้บอกตรงๆนะว่าขอเบะปากให้
อุ้มเป็นมนุษย์ที่น่ารังเกียจเป็นที่สุด  ชนิดที่บอกได้เลยว่าเจองุกับเจออุ้มให้ตีอุ้มก่อนนะ

อ้างถึง
พี่มิ้วเลิกกับแฟนจนแฟนถอนหมั้นไปละ
ขอกราบพระภาวนาขอให้ผลกรรมตกไปอยู่กับคนที่คิดไม่ดี หวังร้าย ทำเลว
ภาษาอังกฤษยังมีว่าไว้ว่า What comes around, goes around. ทำสิ่งใดกับผู้อื่นก้ขอให้ได้ผลกรรมนั้นๆตามสนอง  ยิ่งทุกวันนี้เวรกรรมเร็วยิ่งกว่า 4G มาถึงได้ในแป๊บเดียว   ตัวแฟนมิ๊วก็เหมือนกันขอให้สิ่งที่เขาทำกับมิ๊วกลับมาสนองตัวเขาด้วยเถอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.1 || P.35 || 06-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-09-2015 01:32:44
ให้ตายไปเรยได้มะ หรือเปงโรคประสาทไปเลยก้อได้อะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-09-2015 14:24:00
Ch 63.2  ที่อ่อนไหวง่ายดายก็เพราะ .... || จานสี



“ทำไมไม่รับสาย”
คำพูดติดปากของพี่อุ้มเค้าละครับ
พอผมรับสายทีไรก็ชอบถามแต่คำถามเนี้ย
ตอบไปร้อยรอบพันรอบก็ไม่เคยจะซึมเข้าไปในสมองเลยหรือไงวะพี่?

“จะมาเมืองไทยเมื่อไหร่”
นี้อีก คำถามยอดฮิต พูดเหมือนอังกฤษกับไทยห่างกันเหมือน กรุงเทพ-สระบุรี
ปกติผมกลับไปปีละครั้งครับ แต่เดี๋ยวเร็วๆนี้จะไปรับตำรวจใหม่กับปั้นสิบมัน
555+ มันบอกไปกันเยอะๆ  พ่อแม่ไม้ฉากจะได้ไม่ฆ่ามันในงาน


ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้นที่กระบี่ ผมก็ไม่ได้เจอกับพี่อุ้มอีกเลย
พี่อุ้มโทรหาผมแทบทุกวัน และวันละหลายสิบรอบมากๆ
ไม่รวมกับไลน์นะครับ ที่ส่งมาเป็น 10 – 20 ข้อความ
ผมก็เปิดอ่านบ้าง ไม่อ่านบ้าง ตอบบ้าง ไม่ตอบบ้าง
จนบางทีพี่อุ้มกดคอลไลน์มาหาผม ผมก็กดปฏิเสธไป


ผมไม่ได้โกรธอะไรแล้วละครับ จริงๆก็ยอมรับว่าผมเองก็ผิด
รู้อยู่แล้วว่าพี่อุ้มชอบปั้นสิบ
และเรื่องในคืนนั้นผมเองก็เป็นฝ่ายเดินตามพี่อุ้มเข้าไปในห้องเอง
จากคลิปที่พี่อุ้มส่งมาให้  ผมก็ดูนะ - -‘
เป็นผมเองด้วยซ้ำที่บางครั้งเป็นฝ่ายดึงตัวพี่อุ้มเข้ามา
เป็นผมเองที่สนองตอบอารมณ์ของตัวเองในคืนนั้น
เรื่องมันควรจบได้แล้ว ,, ผมยอมแลกความรู้สึกตัวเอง
เพื่อชดเชยกับสิ่งที่ผมและพู่กันทำลงไปกับพี่อุ้มหมดแล้ว
แต่พี่อุ้มมันไม่ยอมจบครับ - -



ตื้ดดด ตื้ดดดด


เสียงคอลไลน์แจ้งเข้ามา เป็นของพี่อุ้มรักอีกละครับ
เพิ่งวางสายไปไม่ถึงชั่วโมง จะคอลมาทำบ้าไรวะเนี้ยย


“ทำไมยูไม่รับสายละ”
เสียงเอริ  รูมเมทสุดสวยของผมถามขึ้น


“ไม่อะ เราไม่อยากคุย”
ผมเอาหนังสือวางทับโทรศัพท์ไว้
ไม่อยากกดปฏิเสธ เดี๋ยวพี่อุ้มมันรู้ว่าจงใจไม่รับสายมัน


“ใช่แฝดของยูหรือป่าว?”

เอริก็ยังถามต่ออีกครับ
เอริเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น – ไทย  มาเรียนและทำงานที่อังกฤษ
และเรียนที่เดียวกับผมครับ


“ไม่ใช่หรอก แฝดเราไม่คอลไลน์มาหาหรอกนะ อีกอย่างมันอยู่เมืองข้างๆนี้เอง
ถ้ามันอยากเจอมันก็มาหาเองแหละ  ช่างมันเถอะเอริ แล้วนี้จะไปทำงานหรือยัง”

ผมเห็นเอริกำลังเปลี่ยนเสื้อ เลยหันไปมองทางอื่นแทน

เอริชอบเปลี่ยนเสื้อผ้านอกห้องแบบนี้แหละครับ ตอนแรกผมก็ไม่ชินนะ
ออกจะเขินแทนเอริด้วยซ้ำไป แต่เอริกลับหัวเราะที่ผมอาย
เอริเคยเอ่ยถามผมด้วย ตอนที่ย้ายมาใหม่ๆ

“ยูไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นเลยนะ ถ้าเค้าเห็นเอริทำแบบนี้ เอริคงโดนปล้ำไปแล้ว”
เออ เอริก็รู้นิคร๊าบบบ แล้วเอริจะทำแบบนี้ทำไมละ –“-




“กำลังจะไปทำงานแล้วละ  นี้ยูรับสายเถอะ เค้าคงไม่ยอมเลิกราแน่ๆ”
เอริเดินมานั่งข้างๆผม แล้วหยิบมือถือผมมาดู

“หล่อซะด้วย  ถึงว่าละไม่สนใจเอริ เพราะมีชายหนุ่มสุดหล่อตามจีบนี้เอง”
เอริยิ้มแซวๆผม
นี้กูจะเขิน หรือจะทำหน้ายังไงดีวะ?
ที่ไม่สนใจเอริ เพราะว่าผมชอบผู้หญิงเรียบร้อยครับ
แล้วก็คิดกับเอริแค่เพื่อน บางทียังมองมันเหมือนน้องสาวเลย
เห็นเอริทำงานกลับดึกๆ แล้วต้องมาทำการบ้านอีก บางทีผมก็นึกเป็นห่วง
คอยไปยืนรอรับกลับห้องบ่อยๆ

“จีบบ้าอะไรละ รีบไปทำงานเลย เดี๋ยวเลิกงานแล้วจะไปรับ เผื่อแวะซื้อของเข้าห้องกัน”
เอริยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกนอกห้องไป



เห้ออ ไอ้นี้ก็ตื้อจังเลย
ผมกดรับสายพี่อุ้ม มันวีดีโอคอลมาครับ
ทรงผมมันตลกมาก แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันยังหล่อเหมือนเดิม 555+


“ทำไมเพิ่งกดรับ”
ผมทำหน้าเซ็งๆใส่พี่อุ้มเลยครับ
ถ้ามันเปลี่ยนคำทักทายเป็นอย่างอื่นได้คงน่าคุยมากกว่านี้

“เพิ่งว่าง ทำไมอะ โทรมาทำไมอีกเนี้ย น่ารำคาญ”
ผมวางมือถือพิงไว้กับหน้าจอคอมพิวเตอร์
ก่อนจะหยิบการบ้านออกมาทำ
พี่อุ้มมันก็นั่งมองหน้าผมอยู่แบบนั้นแหละครับ
เออ จ้องนานไปละมั้งไอ้พี่อุ้ม มีอะไรก็พูดดิวะ!


“มีแฟนแล้วจิงดิ?”
อยู่ๆพี่อุ้มมันก็ถามผมขึ้นมา
ผมเลยเงยหน้าไปมองหน้าจอมือถือ
ที่เห็นหน้าพี่อุ้มมันจ้องหน้ารอคำตอบจากผมอยู่


“อืมม มีแล้ว”

พอผมตอบไป พี่อุ้มมันก็ทำหน้าโกรธๆใส่ผม
มึงบ้าปะเนี้ยย เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวหน้าบึ้ง เดี๋ยวหน้านิ่ง
ไปฝึกตำรวจมา หรือไปฝึกดึงหน้ามาวะ?


“ไหนอะแฟน ไม่เชื่อหรอกว่ามี เอาแฟนมาให้ดูก่อนดิ”
เอากับมันสิครับ ,, เรื่องกวนตีน ทำหน้ากวนๆนี้แม่งง เก่งจริงๆ

“แฟนไปทำงานอะ กลับมาค่ำๆ ถ้ากลับมาจะกดคอลไปให้ดูละกัน”

“ไม่เชื่อ จานสีจะไปเอาใครมาโมเมว่าเป็นแฟนอะดิ ถ้าเป็นแฟนจริงๆต้องอยู่ด้วยกันดิ”

เอ๊ะ ,, มึงบ้าหรือไงบอกว่าไปทำงาน - -‘


“ตัวไม่ได้ติดกันมั้ง ทำมาหากินบ้างดิครับพี่ ไม่ได้ผลาญเงินพ่อเงินแม่แบบพี่นะ”
ตอนนี้ผมไม่ทำการบ้านละครับ นั่งคุยกับพี่อุ้มนี้แหละ
เห็นมันทำหน้าโกรธๆแล้วผมอารมณ์ดี 5555

“จะด่าเพื่อ? ก็คนมันรวยอะ แล้วแฟนผู้หญิงหรือผู้ชาย”
เออ นี้เป็นอะไรกับแฟนกูมากไหมพี่อุ้ม?

“ผู้หญิงอะ โน้นไง กองเสื้อผ้า จีสตริงลายลูกไม้ขนาดนั้น ผู้ชายคงยัดไม่ได้หรอกเนอะ”
ผมกดเปลี่ยนเป็นกล้องหลัง แล้วหันมือไปไปทางกองเสื้อผ้าของเอริ
ที่เพิ่งเอามาจากห้องซักรีด ไม่ทันได้เก็บเข้าตู้เสื้อผ้าเลยครับ
ยังวางกองๆไว้ตรงหน้าประตูห้องอยู่


“นี้อยู่ด้วยกันหรอ?”
ผมกดเปลี่ยนเป็นกล้องหน้าเหมือนเดิม ก่อนจะเอามือถือมาวางไว้ที่เดิม

“อืม ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน เรียนด้วยกันอะ ทำไมอะ พี่อุ้มมีปัญหาอะไร?”

“แต่มึงเป็นเมียกูแล้วนะเว้ยย!”


เมีย?
หืออ เกิดมาเพศชายนะครับเท่าที่จำได้
ไม่เหมาะกับคำว่าเมียมั้งพี่อุ้ม - -‘


“เออพี่ไปจูนสมองตัวเองดีๆนะ ผมผู้ชายครับพี่ จะไปเป็นเมียพี่ได้ไง?”

“แต่วันนั้นกูได้มึงละนะ”

พี่อุ้มขึ้นเสียงดังกว่าเดิมอีกครับ
มึงกลัวคนอื่นไม่ได้ยินหรือไงว่ามึงได้กูแล้วเนี้ย!

“ก็แค่ได้กัน ที่นี้ Free Sex จะตายพี่อุ้ม ผมไม่เครียดๆหรอกนะ อีกอย่างคลิปที่พี่ส่งมาอะ
สำหรับผมเฉยๆนะ จะส่งให้พ่อแม่ให้ใครดูก็ส่งเถอะครับ เพราะว่าหน้าพี่ก็ชัดเหมือนกัน
พ่อแม่ผมไม่คิดมากครับ แค่ผมรักษาตัวเอง ป้องกันตัวเองได้ เค้าก็โอเคละครับพี่”

พี่อุ้มฟังผมพูดจบ ก็ทำสีหน้าแบบช๊อคไปเลยครับ
คงคิดว่าผมจะโวยวาย หรือร้องไห้ขอร้องเค้าแบบหนังไทยทั่วไปมั้งครับ

เรื่องคลิปหลุด หรือการเสียตัวแค่ครั้งสองครั้ง
คนเราถ้ามันพลาดไปแล้ว ก็แค่ฮึดสู้ ฮึดเข้มแข็งอีกครั้งก็พอ
(ถึงจะใช้เวลานานก็เหอะนะ)
ไม่จำเป็นต้องฟูมฟายร้องไห้ อ้อนวอนอะไรหรอก
ไม่ได้ซิงกลับมาหรอกครับ อีกอย่างนะผมผู้ชายด้วยแหละ
ไม่ค่อยเครียดกับเรื่องแบบนี้ อย่างที่บอกผมอยู่ที่นี้
เห็นประจำแหละครับ เรื่อง Sex แบบนี้
(แต่เอาจริงๆแล้ว รักษาตัวเองไว้ดีกว่านะคะ ไม่พลาด ไม่ไป Free Sex เป็นดีที่สุดค่ะ)

“มึงคิดแบบนั้นจริงๆหรอ”
พี่อุ้มถามผมด้วยเสียงที่อ่อนลง

“อืมม”
ผมก็ตอบพี่อุ้มไป  พี่อุ้มนั่งมองหน้าผมเงียบๆ



สักพักเอริก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

“อ้าวว ทำไมกลับไวอะเอริ”
เอริเดินมากอดคอผมไว้ แล้วก้มลงมาหอมแก้มผม

“ไม่สบายอะยู  ช่วยดูแลหน่อยได้ไหมดาร์ลิ่ง”
เอริพูดเสร็จแล้วก็หันไปมองหน้าจอมือถือผม  ก่อนจะทำหน้าตกใจ


“อุ้ยย ซอร์รี่ๆ เอริไม่รู้ว่าดาร์ลิ่งกำลังคุยกับเพื่อน ยังไงตามเอริไปที่ห้องนะคะ”
เอริพูดจบ ก็ก้มมาหอมแก้มผมอีกรอบ ก่อนจะหันไปโบกมือเหมือน Say  Hi. ให้พี่อุ้ม
ผมหันไปมองเอริที่เดินเข้าไปในห้องนอนแล้ว
ก็หันมามองหน้าพี่อุ้มที่ตอนนี้ทำหน้าโคตรจะเหวออะครับ


“งั้นจานสีวางละนะพี่อุ้ม”

“มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับกูเลยหรอวะ?”

อยู่ๆพี่อุ้มก็ถามผมขึ้นมา ก่อนจะกดวางสายไป
แล้วกดโทรกลับมาหาผมแทน


พี่อุ้ม :: ไม่ได้คิดถึง ไม่ได้อยากกอดพี่ ไม่อยากเจอพี่บ้างหรอครับ
นี้พี่อุ้ม ,, มึงมาโหมดไหนวะเนี้ย?

ผม :: ก็ไม่อะครับ

พี่อุ้ม :: งั้นคงเป็นพี่สินะที่บ้าไปคนเดียว ที่คิดไปว่าจานสีจะคิดถึงเรื่องของเราคืนนั้น

มึงจะพูดขึ้นมาทำไมพี่อุ้ม?
ก็พี่อุ้มทำเพราะแก้แค้นไม่ใช่หรอ?
จะให้ผมนึกถึงมันทำไมอีก?


ผม :: ถ้าพี่ไม่มีอะไรแล้ว ผมวางละนะครับ เอริไม่สบายผมต้องเข้าไปดูแล
แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีกแล้วนะผมไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แล้ว


พี่อุ้มเงียบไปครับ ไม่ตอบผม แต่ก็ไม่กดสายวาง

ผม :: งั้นผมวางละนะ

พี่อุ้ม :: แต่พี่คิดถึงจานสีนะ อยากกอดจานสีอีกสักครั้ง




คิดถึง!?

พี่อุ้มคิดถึงผม?



พี่อุ้ม :: ถือสายรอแป๊บได้ไหม?

ผม :: อืมม

อ้าววไอ้บ้าจานสีเอ้ยยย … จะถือสายรอทำไมวะ
วางดิวางสายดิ!
แต่ .... วางไม่ลงอะ T^T


พี่อุ้ม :: เดี๋ยวส่งคลิปไปให้ในไลน์นะ แล้วเปิดดูด้วยอะ

กึ๊กก!

อ้าววไอ้เชรี้ยยพี่อุ้ม ,, บอกให้รอ สักพักกดวาง
มึงยังไงเนี้ยย!!


ผมถือโทรศัพท์เดินเข้าไปหาเอริที่ห้องนอน แต่เอริกำลังอาบน้ำอยู่
ผมเลยมานั่งเล่นที่โซฟาที่เดิม
สักพักพี่อุ้มก็ส่งคลิปมาจริงๆ  เป็นพี่อุ้มนั่งเล่นกีต้าร์อยู่
แต่ .. มึงถอดเสื้อทำไมไอ้พี่อุ้ม -,,-


“ไม่รู้ดิ อยู่ๆก็มีแต่เพลงนี้อยู่ในหัวไปหมด
อยากร้องให้ฟัง ช่วยฟังหน่อยได้ไหม?”

พอพี่อุ้มพูดจบก็ร้องเพลง ที่คิดถึงเพราะรักเธอใช่ไหม?
พอร้องจนจบแล้วก็พูดขึ้นมาอีก


“ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่เป็นอะไร ทำไมต้องอยากคุย อยากให้จานสีด่าพี่
พี่คิดถึงสายตาที่จานสีมองพี่ในคืนนั้น คิดถึงทุกๆสัมผัสที่จานสีสัมผัสตัวพี่
พี่คิดถึงจานสีนะ”






ตึก ตึก ตึก

ใจเต้นแรงเกินไปแล้วจานสี,,
อย่าเชื่อผู้ชายคนนี้ ,, อย่าใจอ่อนกับคนๆนี้



อย่าอ่อนไหวได้ไหมจานสี?



พี่อุ้ม ,, ไม่ใช่ผู้ชายที่เราควรอ่อนไหว หรือหวั่นไหวด้วยนะ’

ผมบอกตัวเองซ้ำๆไปแบบนั้น
แต่...



เหมือนว่าผมจะห้ามใจตัวเองไม่ได้ ‘
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-09-2015 14:29:06
เอามาคั่นไว้เฉยๆ 5555+
จริงๆมันควรไปอยู่ในตอนพิเศษ
แต่ไม่เป็นไร หลังจากตอนนี้มีแต่ของไม้ฉากกับปั้นสิบแล้วละ : )

มีคำผิดยังไงเจตามแก้ให้นะค่า
พอดีเดือนหน้าเจมีนัดเข้า รพ. ถี่มาก
เลยจะเอาไปตามแก้ไขให้ตอนนอน รพ.
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ และทุกๆกำลังใจนะค่ะ
แนะนำติชมได้ค่า เจน้อมรับทุกคำติชม

แล้วเจอกันตอนหน้านะค่ะ
ถ้าคืนนี้ลงไม่ทัน ยกยอดพรุ่งนี้น๊าาา ^___^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-09-2015 14:34:54
คนอย่างพี่อุ้มจะเชื่อได้สักแค่ไหนกันเชียว กลัวคราวนี้จะวางแผนอะไรอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้

หรือจะลองดูกันสักตั้งว่าคราวนี้พี่อุ้มเค้าจะจริงใจจริงๆ หรือเปล่า

แต่ก็คงต้องเผื่อใจไว้เจ็บด้วยอ่ะเพราะเผื่อเป็นแผนอะไรอีกก็ไม่รู้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-09-2015 15:08:30
 :กอด1:   :L1:   :pig4:   :mew1: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-09-2015 18:02:27
เห้อ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 63.2 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 07-09-2015 19:31:06
อ่านตอนนี้แล้ว  :a5: จะเชื่อได้มั้ยไอ้พี่อุ้ม
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-09-2015 19:33:14
Ch 64  รับตำรวจกลับบ้าน || ปั้นสิบ



และแล้ววันนี้ก็มาถึงครับ
วันที่ สิบตำรวจตรีภาคิน จะออกจากโรงเรียนแล้ว >////<

“มึงตื่นเต้นไปปะวะ”
เสียงพู่กันมันยียวนกวนตีนถามผม
เจ้า 2 แฝดมาถึงกันตั้งแต่วันก่อนละครับ มันพกดีกรีความแสบมาเต็มพิกัด
ผมต้องโทรตามยูโรกับเปามาช่วยอีกแรง 5555 รับมือมันไม่ไหว
ส่วนคะน้าเลน่อนจะมาถึงในวันนี้

“ตื่นเต้นอะไร กูก็ปกตินะ”
ผมหันไปมองหน้าพู่กัน ที่มันกำลังนั่งมองหน้าผม
ส่วนจานสีนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ข้างๆพู่กัน
มันก็ยังเป็นพี่น้องที่ตัวติดกันเหมือนเดิม แล้วจะแยกกันเรียนมหาลัยทำไมละครับ  --‘

“ไม่ตื่นเต้นเลยเนอะ คือ กูเห็นมึงอะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนห้องไม้ฉากเป็นสิบกว่ารอบละ
ลายคุมะห่าเหวไรนี้เต็มห้องหมดเนี้ย  คือมึงยังไม่ตื่นเต้นงั้นดิ?”

พู่กันมันพูดเสร็จก็ลุกขึ้นมาหยิบหมอนคุมะโยนใส่หน้าผม

“ก็ไม่ต้องไปกวนใจมันหรอกนะพู่กัน แค่นี้ยังน้อยไป 
ไปดูในห้องนอนมันเหอะ รูปไม้ฉากแปะเต็มผนังห้องละ
มันคงคิดว่าป๊าม๊ามันจะไม่แวะมาหาอะนะ”

จานสีก็กัดผมด้วยครับ เออ ,, มึง 2 คนจะกัดจะแซะกูทำไมเนี้ยย
ก็กูคิดถึงแฟน มันผิดตรงไหน???

“พวกมึง 2 คนจะแกล้งแซะมันทำไมเนี้ย ดูดิมันอายจนหน้าดำหมดแล้ว”
นี้ก็อีกตัว ,, เรียกว่าตัวพ่อเลยก็ว่าได้ครับ ท่านยูโร

“กูไม่ได้ดำ โอ้ยย พวกมึงอะ กูก็แค่อยากจะทำให้มันดีใจ
ทำให้มันยิ้มตอนกลับมาที่ห้องเฉยๆ ทำไมวะ กูผิดหรอ?”

ผมแกล้งทำตัวงอแงใส่ยูโร แต่มันเอามือมาดีดหน้าผากผม
ก่อนจะผลักผมให้ไปทางพู่กันกับจานสี

“มันจะได้มาไหม มึงคิดแค่นี้ก่อนดีกว่าไหมวะปั้นสิบ”
เสียงจากเปา ทำผมหยุดงอแงเลยครับ
มึงพูดความจริงทำไมวะเปา T^T

“เฉียบ คม มากครับแฟน 555555555555”
ยูโรเดินเข้าไปกอดคอเปา ก่อนจะหัวเราะใส่ผม
เสียงหัวเราะของมันนี้แบบว่า ,, โคตรจะสะใจอะครับ

“ทำไมต้องรุมด่ากูด้วยเนี้ย พวกมึงอะ ไม่เข้าใจกูหรอก”
ผมเดินทำหน้าบึ้งเข้ามาในห้องนอนตัวเอง
ก่อนจะล้มตัวลงนอน แล้วร้องไห้
(ปั้นเอ้ยย ,, สาวแตกขึ้นทุกวันแล้วลูก)

พวกมันไม่รู้หรอกว่าผมกลัวมากแค่ไหนกับการไปเผชิญหน้าพ่อแม่ไม้ฉากในวันนี้
ผมก็แค่อยากหาอะไรทำไม่ให้ตัวเองต้องคิดอะไรฟุ้งซ่านแค่นั้นเอง
ทำไมพวกมึงไม่เข้าใจ  T^T

“อย่าร้องไห้ดิวะ เป็นแฟนตำรวจต้องอดทนนะเว้ย”
จานสีเดินเข้ามานั่งข้างๆเตียงผม ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวผม

“ก็พวกมึงอะ ฮึกก  .. แกล้งกู”
พอมีคนมาโอ๋มาปลอบหน่อย เขื่อนน้ำตาแตกกว่าเดิมเลยงานนี้ - -‘

“55+ อย่าร้องๆ พวกกูก็แค่แซวมึงเล่นๆ เห็นมึงเตรียมนั้นเตรียมนี้รอไม้ฉาก
พวกกูหมั่นไส้เฉยๆนะ ไม่เอามึงอย่าร้องไห้ดิวะ วันนี้วันดีนะเว้ยย
เดี๋ยวไปหาไม้ฉากแล้วตาบวม ไม้ฉากมันจะด่าพวกกูเอานะ”

จานสีขยี้ผมของผมใหญ่เลยครับ เออๆๆมึงครับ จะปลอบหรือจะเล่นหัวกู
เอาซะอย่างเหอะนะ ,,

“อือๆ ไม่ร้องแล้วก็ได้ แต่นี้ไนซ์มันมายังวะ มึงโทรตามทีดิ เดี๋ยวกูไปล้างหน้าก่อน”
ผมพูดเสร็จก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาอีกรอบ

พอเดินออกจากห้องน้ำมาก็เห็นจานสีนั่งคุยโทรศัพท์อยู่

“ไม่ไป วันนี้จะไปหาไม้ฉาก  โอ้ยยทำไมละ อย่ามาพูดมาก แค่นี้นะ เอ๊ะ อะไรอีกเนี้ย
เออๆ เดี๋ยวโทรหา ไอ้เชรี้ยพี่อุ้มอย่ากวนตีน แค่นี้นะ”

อะเค ,, ชัดเจนมากว่าคุยกับใคร

“นี้มึงยังติดต่อกับพี่อุ้มอีกหรอวะ?”
ผมหันไปมองหน้าจานสี  ส่วนจานสีมันก็กดไลน์ด่าพี่อุ้มอยู่
น่าจะด่าแหละมั้ง เห็นพิมพ์รัวๆเลย

“ก็คุยบ้าง มันชอบกวนตีนใส่ แม่งง บังคับกูตลอดอะ”
เค้าบังคับมึง หรือมึงเต็มใจ?
จานสี นี้อย่าบอกนะว่ามึง  ... . .

“คงเป็นการบังคับที่มึงเต็มใจอะเนอะ นั่งยิ้มหน้าบานขนาดนี้”
ผมเดินไปหยิกแก้มของจานสี เห็นแล้วแม่งง ,, น่าจะหยิกให้ขาด
เล่นกับไฟอีกแล้วนะมึงเอ้ยยยย

“ไม่หรอกนะ กูรู้ว่ากูต้องหยุดแค่ไหน ต้องทำแบบไหนนะ เมื่อกี้กูโทรหาไนซ์ละนะ
มันบอกว่าให้ลงไปรอข้างล่างเลย มันรับคะน้ากับเลน่อนที่สนามบินแล้ว”

วันนี้ไนซ์มันออกตัวเองเลยครับ ว่าให้เรารถตู้ที่บ้านมันไป
จะได้มีต้องเหนื่อยขับรถกันเอง

“อืมๆ งั้นลงไปรอข้างล่างกัน”
ผมชวนจานสีเดินออกไปรวมกับเพื่อนๆข้างนอก
ก่อนที่พวกผมจะเดินลงมารอไนซ์ที่ชั้นล่าง

นั่งเล่นที่โซฟาหน้าล๊อบบี้สักพัก ไนซ์ก็โทรมาบอกว่ามาถึงหน้าคอนโดแล้ว
พวกผมเลยเดินไปขึ้นรถตู้ของไนซ์

“สวัสดีคะคุณนายตำรวจ”
พอผมขึ้นรถได้เท่านั้นแหละครับ คะน้าก็ทักทายซะน่าโดนเตะ
มันไม่ได้พูดอย่างเดียวนะครับ ยกมือขึ้นไหว้ผมด้วย

“คุณนายบ้านพ่องงมึงสิครับคะน้า”
ผมเขกหัวคะน้าไป 1 ที แต่มันก็หัวเราะชอบใจที่แกล้งผมได้
ทำไมมีแต่คนแกล้งผมอะ T^T

“ตื่นเต้นละสิมึง” ไนซ์ที่นั่งข้างๆผมถามขึ้นมา

“ไม่ตื่นเต้นหรอกไนซ์ มันไม่ตื่นเต้นเลยสักนิดเดียว”
พู่กันครับ มันหวังดีตอบแทนผม
แต่หน้าตาพวกมันที่นั่งแถวหลังนี้ยิ้มแซวๆผมมาก
พู่กันจานสี นั่งหลังสุด
คะน้า เปา ยูโร นั่งแถวที่ 2
ผมกับไนซ์นั่งแถวแรกหลังคนขับ
ส่วนเลน่อน นั่งหน้าข้างลุงคนขับรถ

“ทำไมวะ มันทำอะไร เล่ามาดิ”
ไนซ์แม่งก็อยากรู้อยากเห็น หันไปถามพวกข้างหลังใหญ่เลยครับ

“พอๆเลยพวกมึง ถ้าพวกมึงแซวอีกนะ กูไม่ไปรับมันแล้วนะเว้ยย”
ผมรีบห้ามพวกปากสว่างทั้งหลายเลยครับ
ก่อนที่มันจะเผาผมจนไหม้เกรียมไปมากกว่านี้

“ไม่ไปก็ได้นะมึง ดีซะอีก ไม่อยากเจอพ่อไม้ฉาก”
ยูโรตอบกลับผมมา

“เออจริงด้วย แวะเที่ยวดรีมเวิร์ดแทนดีกว่านะ เอาป่ะ เอาปะ”
พู่กันก็เอากับยูโรด้วยครับ

โอ้ยย ทำไมพวกมึงชอบแกล้งกูจังวะ!!

“พอละพวกมึงก็แกล้งมันจังเลยนะ แค่นี้ปั้นสิบมันก็เครียดแย่แล้วละ 
ไม่รู้ว่าพ่อไม้ฉากจะทำหน้ายังไงถ้าเห็นพวกเรา”

เปาแม่งพูดมาทีจุกกันทั้งคันรถ T^T

“แฟนกูพูดทีเดียว ใบ้แดกกันหมดเลย”
ยูโรมันพูดมาทำลายความเงียบบนรถครับ
ก่อนจะได้ยินเสียง เพี๊ยะ เบาๆ
ก็ไม่ต้องสงสัยอะไรอะนะ  เปาคงตบปากยูโรไปเรียบร้อยแล้ว 5555

“ไม่เป็นไรหรอกนะมึง พวกเราไปกันตั้งหลายคน
อีกอย่างนะวันนี้คนไปร่วมยินดีตำรวจใหม่ติดยศกันเยอะแยะ
พ่อไม้ฉากไม่ทำอะไรให้เป็นการเสียหน้าหรอกนะ”

ไนซ์มันเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะพูดให้กำลังใจผม
นั้นสินะ ,, พ่อไม้ฉากคงไม่ทำอะไรหรอก!



พวกผมมาถึงโรงเรียนไม้ฉากเกือบๆเที่ยงแล้วละครับ

“กูว่าเสร็จพิธีแล้วแน่ๆ ดูคนดิเริ่มจะทยอยกลับกันหมดแล้วเนี้ย”
ยูโรเดินลงจากรถตู้เป็นคนสุดท้าย ก่อนจะเดินมาหาพวกผมที่ยืนรออยู่

“เออนั้นดิ แล้วเราจะเจอไม้ฉากปะวะ คนเยอะแยะไปหมดเลย”
จานสีเริ่มพูดขึ้นมาบ้างละครับ


คือกูก็เครียดอยู่นี้แหละว่าจะเจอไหม?
เพราะผมติดต่อไม้ฉากไม่ได้มาเกือบ 3 เดือนแล้ว
และตอนนี้ก็ไม่รู้จะติดต่อกันทางไหนด้วย


“ไม่เป็นไร กูโทรถามแม่มันให้”
ไนซ์อาสาเป็นหน่วยกล้าตายครับ
โทรหาแม่ไม้ฉากให้ผม

พวกผมยืนมองไนซ์อย่างให้กำลังใจ 5555+

“ลุ้นยิ่งกว่าผลสอบ”
 เลน่อนพูดกับคะน้าเบาๆ ก่อนจะโดนคะน้าหยิกแขนไป 1 ที
โทษฐานที่พูดขึ้นมาไม่ถูกจังหวะ 555+
คือคะน้ามันลุ้นมากครับว่าแม่ไม้ฉากจะบอกไหมว่าอยู่ตรงไหน
เพราะมันบอกว่ามันมีของขวัญพิเศษมาให้ไม้ฉาก 
มันอยากเห็นไม้ฉากทำหน้าตาดีใจตอนเห็นของขวัญของมัน
ไม่อยากจะเกทับเพื่อนหรอกนะ ,,
แค่มันเห็นหน้ากูคนเดียวมันก็ดีใจที่สุดแล้วละคะน้า 555555555
(เธอเอาความมั่นใจมาจากไหนปั้นสิบ - -‘)

“แม่ไม้ฉากบอกว่าอยู่ที่หอประชุม ไปกันเลยไหม”
ไนซ์เก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะหยิบแว่นดำขึ้นมาใส่
เพราะคนเริ่มหันมามองไนซ์กันเยอะขึ้นแล้วครับ
งี้แหละนะพ่อดาราดัง ไปไหนก็ต้องพรางตัวเองไว้ก่อน

“แล้วมึงรู้หรอกว่าหอประชุมนั้นอยู่ไหน” พู่กันหันไปถามไนซ์
แต่ไนซ์ยิ้มตอบกลับไปให้พู่กัน ก่อนจะเดินนำหน้าไป

“แม่งงหล่อระเบิดระเบ้อ ถามก็ไม่ตอบ” พู่กันหันไปบ่นกับจานสี
ก่อนจะเดินตามไนซ์ไปหาไม้ฉากที่หอประชุม

ยิ่งเดินใกล้เข้าหอประชุมมากเท่าไหร่  มือผมยิ่งเย็นเฉียบมากขึ้นเท่านั้น
ตื่นเต้น ^///////^

ไม้ฉากในชุดเครื่องแบบตำรวจจะหล่อแค่ไหน?
มันจะเท่ห์แค่ไหนกันวะ?
เจอหน้ากันแล้วจะทำตัวยังไงวะ?
ไม่ได้เจอกันมานานมากๆ ,, เขินยังไงไม่รู้


ไนซ์พาพวกผมมาหยุดยืนอยู่หน้าหอประชุม 
ซึ่งตอนนี้มีคนยืนถ่ายรูปกับนายตำรวจใหม่กันเยอะแยะเลยครับ

“เห้ยย ปั้นสิบ มึงโอเคปะวะ”
ไนซ์หันมาถามผม และพวกเพื่อนๆทุกคนก็หันมามองหน้าผม

“อืมม โอเควะ”
ปั้นเอ้ยย ตอบไปว่าโอเค แต่เสียงสั่น คืออะไรวะเนี้ย?

“จะเสียงสั่นทำไมวะ? อย่าคิดมากนะมึง พวกกูอยู่ข้างๆมึงตรงนี้แหละ
ไม่ให้พ่อไม้ฉากพุ่งมาอัดมึงแน่นอน”
เลน่อนพูดครับ
เพื่อนร่างยักษ์ นานๆพูดที แต่ซึ้งกินใจมาก T^T

“พวกกูก็อยู่นะมึง อย่ากลัวเลย ไปยินดีกับไม้ฉากกัน”
เปาเดินมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ยูโรที่ยืนข้างๆ

เอาวะปั้นสิบ ,, กำลังใจจากเพื่อนเยอะขนาดนี้แล้ว
จะต้องกลัวอะไรอีกวะ?

โดนพ่อไม้ฉากไล่กลับบ้านก็ถือว่าคุ้มนะ เพราะได้มาหาไม้ฉากแล้ว
ได้มาเห็นความสำเร็จของมันแล้ว

“อืมม ขอบใจวะพวกมึง”
ผมหันไปยิ้มให้เพื่อนๆทุกคน
ก่อนที่ไนซ์จะบอกให้พวกผมเดินตามเข้าไปข้างในห้องประชุม


อีกแค่ไม่กี่นาทีเว้ยปั้นสิบ จะเจอไม้ฉากแล้ว
สู้ๆนะ !!
ผมบอกกับตัวเองในใจซ้ำๆไปแบบนั้น
จนตอนนี้ผมมายืนอยู่ตรงหน้าพ่อแม่ไม้ฉากละครับ


“มาทำไม” เสียงพ่อของไม้ฉากถามพวกผม
แต่ดูจากสายตาแล้วน่าจะถามผมคนเดียวมากกว่าครับ

“พวกผมมาแสดงความยินดีกับไม้ฉากนะครับพ่อ
นี้พู่กันกับจานสีก็มาจากอังกฤษเลยนะครับ”

พอไนซ์พูดจบ พู่กันกับจานสีก็เดินขึ้นไปยืนข้างๆไนซ์
ก่อนจะยกมือไหว้พ่อแม่ของไม้ฉาก

“สวัสดีครับ คุณแม่ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ”
จานสีพูดเสร็จก็เดินเข้าไปกอดแม่ของไม้ฉาก
เรื่องอ้อนๆนี้จานสีเค้าถนัดครับ ส่วนพู่กันยกมือไหว้พ่อไม้ฉากแล้วยืนยิ้มให้พ่อของไม้ฉากครับ

“ทำไมไม่กอดพ่อไม้ฉากวะ พู่กันแม่งป๊อดวะ”
เสียงยูโรกระซิบคุยกับเปาครับ
มึงจะให้พ่อไม้ฉากฆ่าพู่กันหรือไงล่ะไอ้บ้ายูเอ้ยยย!!

“พวกหนูก็มาค่ะพ่อ” คะน้ารีบยกมือขึ้น
ก่อนจะเดินไปสวัสดีพ่อแม่ไม้ฉาก
คะน้าย่อเข่าแทบจะติดพื้นละครับ
แม่ไม้ฉากเห็นท่าคะน้าไหว้แล้วก็หัวเราะชอบใจ
คิดสภาพตามนะครับ อ้วนๆตัวใหญ่ๆเลย
ไหว้แบบย่อเข่าอะครับ หัวเข่าแนบชิดติดพื้น
แล้วจะยืนขึ้นอีกรอบก็เซๆแล้ว
5555+  นั้นแหละครับท่าไหว้คะน้าเค้าละ

“อืมม แล้วปั้นมาทำไม เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ต้องมาให้เจอ”
พ่อไม้ฉากหันมาชี้หน้าผม แต่แม่ของไม้ฉากดึงแขนพ่อไว้

“คุณค่ะ ที่นี้ไม่ใช่ที่บ้านนะค่ะ อย่าเสียงดังแบบนั้นสิ”
พ่อของไม้ฉากมีทีท่าหงุดหงิดมากครับ ที่ด่าผมต่อไม่ได้

“กลับไป!!!!!  มึงกลับไปเลยนะไอ้ปั้น  ลูกกูได้เป็นตำรวจแล้ว
อนาคตกำลังไปได้ไกล อย่ามาดึงลูกกูให้ตกต่ำลงไปอีก”

พ่อของไม้ฉากพูดเบาๆ แต่เบาของพ่อคือพวกผมได้ยินทุกคนอะครับ - -‘

“คุณลุง ...” ผมพยายามจะบอกกับพ่อของไม้ฉากว่าผมแค่มาแสดงความยินดี

“ไม่ต้องมาเรียกฉัน” พ่อของไม้ฉากขึ้นเสียงใส่ผมอีกละครับ
เห้อออ กูจะกลับบ้านครบ 32  ไหมวะเนี้ย?!!!

“เดี๋ยวไม้ฉากคงออกมาแล้วละ ยืนรอถ่ายรูปกันตรงนี้นะ แม่จะพาพ่อไปนั่งพักแล้วละ”
แม่ไม้ฉากพูดเสร็จก็ดึงแขนพ่อไม้ฉากให้ออกไปจากหอประชุม
แต่พ่อของไม้ฉากไม่ยอมไปครับ

“คุณค่ะ ไปเถอะค่ะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันจะจัดการให้
ที่นี้คนเยอะแยะนะคุณจะโวยวายทำไม  ไม่กลัวคนอื่นได้ยินหรือไงค่ะ”

พอแม่ของไม้ฉากพูดจบ พ่อก็หันไปมองรอบๆตัว แล้วก็ทำท่าทางฮึดฮัดเล็กน้อย
แต่ก็ยอมเดินตามแม่ของไม้ฉากออกไปจากหอประชุม

“เห้ออ กูนึกว่าจะมีนองเลือดกันซะแล้ว”
ยูโรเดินเข้ามากอดผมไว้ ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆ

“กูเกร็งแทบตายอะมึง” พู่กันอีกคนครับ รีบถอนหายใจรัวๆ

“ขอโทษพวกมึงด้วยนะที่ทำให้อึดอัดกัน”
ผมหันไปยกมือขอโทษเพื่อนๆ
แต่เพื่อนๆผมส่ายหน้าไปมา

“ไม่เป็นไรหรอกนะ เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันดิวะ”
เลน่อนเดินเข้ามายืนข้างๆผม ก่อนจะยิ้มอบอุ่นมาให้ผม
คือมันตัวใหญ่มากครับ ยิ้มแบบละมุนมาก

“ไปกันเถอะ ไม้ฉากเดินมาโน้นแล้ว”
 ไนซ์ชี้ไปทางไม้ฉาก ที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกผม
โอ้ยยย เห็นท่าตอนมันเดินเข้ามา
แล้วใส่เครื่องแบบด้วยนะ

อยากจะ ....

“กรี๊ดดดดดดดดดด พี่ไม้ค่า หล่อมากค่ะ”
เออนั้นไม่ใช่เสียงผมนะครับ
แต่เป็นเสียงของคะน้าครับ มันกรี๊ดแรงมาก 555+
กรี๊ดจนเลน่อนถึงกับต้องเอามือไปปิดปากของคะน้าไว้อะครับ


“มึงลืมให้อ้อยมันมาใช่ไหมเลน่อน ร้องแปร๋นนๆลืมตัวใหญ่เลย
มึงเป็นช้างนะคะน้า ไม่ใช่ชะนี ร้องซะพวกกูตกใจ”

ยูโรกัดคะน้าไปอีก 1 แผล 55555555+
ปากจัดจริงๆผู้ชายแบบท่านยูโร

“เลน่อนจับตัวเค้าไว้ที เค้าจะกระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้ยูมัน”
คะน้ารีบบอกให้เลน่อนจับตัวไว้ครับ
แต่เลน่อนหัวเราะ แล้วดึงๆตัวคะน้าไว้ไม่ให้คะน้าเดินเข้าไปตียูโร

“พวกมึงเงียบๆหน่อยดิวะ ดูหน้าปั้นกับไม้ฉากด้วย อย่าไปทำให้บรรยากาศมันเสีย”
จานสีเรียกสติของพวกลิงทโมนทั้งหลายให้เงียบๆ


ไม้ฉากเดินยิ้มเข้ามา แล้วมาหยุดตรงหน้าผม
ก่อนจะทำมือวันทยหัตถ์ใส่ผม

“ผม สิบตำรวจตรีภาคิน มารายงานตัวครับ”
น้ำตามาเต็มละครับ T^T
มันปลื้มปิติมาก ที่เห็นไม้ฉากยืนอยู่ตรงหน้า
วันนี้มันก็ทำหน้าที่ลูกผู้ชายของมันได้สำเร็จ
มันทำเพื่อแม่ เพื่อพ่อมันได้แล้ว

“ไม้  ฮึกกก ... “

“ชิบหายละนางเอกน้ำตานอง จะจบแบบแฮปปี้กลายเป็นโศกเลยมึง”

เสียงยูโรตัวดีอีกนั้นแหละครับ พูดแซวขึ้นมา

“ร้องไห้ทำไมละ เห็นหน้ากูแล้วไม่ดีใจหรือไง”
ไม้ฉากขยับมายืนใกล้ๆตัวผม พอผมเงยหน้าไปมองก็เห็นไม้ฉากมันส่งยิ้มให้

“ดีใจดิ แต่.. มึงหล่ออะ ไอ้เชรี้ยยย!”
เขินไปหมดละครับ มันเล่นยืนยิ้มหวานให้
แล้วคนไม่ได้เจอหน้ากันมา 3 เดือนอะครับ

คิดถึง!

ดีใจ!

อยากกอดมันแทบตาย!


แต่ดันยืนซะกลางหอประชุมขนาดนี้ใครจะกล้าทำละครับ
ด่ามันไปก่อนละกัน แก้เขิน 5555+


“เขินแรงมาก ด่าซะไม่เกรงใจเครื่องแบบไม้ฉากเลยนะมึง”
เอาอีกละครับ เสียงจากยูโร
คือคนอื่นก็ยืนยิ้มๆกัน แซวกันผ่านทางสีหน้าเบาๆ
แต่ยูโรนี้ขอให้กูได้พูดได้กัดได้แซวได้แซะตลอด

“บางทีมึงปิดปากแฟนมึงบ้างก็ดีนะเปา” เสียงไนซ์หันไปบอกกับเปา
แต่เปามันหันไปมองหน้ายูโร แล้วทำหน้าเบื่อๆครับ
5555+ มันคงชินแล้วละ

“ปล่อยมันเห่าไปเหอะ หมาในปากมันเยอะ”
เปาพูดมาคำเดียว เอาซะพวกผมหัวเราะเลยครับ
555+ มานิ่งๆเงียบๆ แต่ทำเอายูโรจุกครับ

“เดี๋ยวค่อยกอดเนอะ” ไม้ฉากก้มลงมากระซิบบอกผม
ก่อนจะขยิบตาแล้วยิ้มๆให้ผม
ไอ้เชรี้ยย มาขยิบตงขยิบตาใส่ทำไมละเนี้ย
กูอายนะเว้ยย!
>/////////<


“ขอบใจนะเว้ยที่มารับอะ”
ไม้ฉากหันไปทักทายเพื่อนๆที่มายืนรอรับ
แต่ก็ยืนติดกับผมเนี้ยแหละครับ
คือถ้ามันโอบไหล่โอบเอวผมได้มันคงทำไปแล้วละ
เพราะตอนยืนคุยกับเพื่อน บางทีมันเผลอมันก็โอบผม
จนผมต้องเอาข้อศอกไปกระทุ้งท้องมันให้มันรู้ตัว
แล้วก็ปล่อยมือที่โอบเอวผมออก

“ใจเย็นๆเว้ยไม้ พ่อมึงยังอยู่”
ไนซ์ที่มันเห็นไม้ฉากโอบเอวผมบอกเตือนๆไม้ฉาก
ที่ผมรู้ว่ามันเห็นเพราะมันยิ้มแซวผมตลอดนั้นแหละครับ 555+

“แล้วเอาไงต่อ ไปกรุงเทพไหมเนี้ยมึง” จานสีหันมาถามไม้ฉาก

“ไปดิวะ เพื่อนๆมารอรับขนาดนี้ต้องฉลอง”
เห้ยย ไม้ฉากไปกรุงเทพได้ O__o

“มึงไปได้หรอ พ่อมึงไม่ว่าหรอวะ?” เลน่อนถามขึ้นมา
ไอ้ที่ดีใจเมื่อกี้คือหายไปเลยครับ 555+
ลืมคิดไปเลยว่าพ่อมันจะยอมให้ไปงั้นหรอ

“ให้สิ กูทำหน้าที่ของกูจบแล้วมึง ต่อไปนี้คือชีวิตกูเองแล้วละ แล้วพวกมึงเอารถไรมา?”
ไม้ฉากหันมาถามผม
แต่ไนซ์มันเป็นคนตอบแทนผมครับ

“เอารถตู้บ้านกูมา จอดอยู่ตรงใต้ต้นไม้โน้นนอะ
เอาไงละมึงไปคุยกับพ่อแม่มึงก่อนดีกว่าไหม?”

ไม้ฉากหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะยื่นกระเป๋าให้ผมถือ

“เอาไปรอที่รถนะ เดี๋ยวไม้ไปหา  รอไม้นะ”
มันพูดเสร็จก็ส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนให้ไปรอที่รถ

“เอางี้ มึงเอามือถือกูติดไว้ จะเอาไงโทรมาบอกด้วย
มือถือกูปาทิ้งได้ไม่เป็นไร 5555”

พู่กันยื่นมือถือรุ่นเก่าให้ไม้ฉากเอาติดตัวไปด้วย

“คาดการณ์ไว้รอเลยสินะว่าพ่อกูต้องอาระวาดอะ 555
โอเคขอบใจมากมึง แล้วไงกูตามไปนะ รอกูที่รถนั้นแหละ”

ไม้ฉากเอามือมาขยี้หัวผม ก่อนจะเดินออกไป
พวกผมก็เดินตามไม้ฉากมานั้นแหละครับ
กำลังจะแยกกันตรงหน้าหอประชุม
ก็มีครูฝึกเดินเข้ามาหาไม้ฉาก

“ภาคิน ภาคิน”
ไม้ฉากหยุดเดิน ก่อนจะหันไปทำความเคารพครูฝึก

“ครับ”

“เอานี้หนังสือส่งตัวนายเข้าฐานฝึก  ขอให้โชคดีนะ”

ไม้ฉากเอื้อมมือไปรับหนังสือมาอย่าง งงๆ
ก่อนจะมองตามครูฝึกที่เดินจากไป

“ฐานฝึกอะไรอีกวะ มึงเรียนจบแล้วต้องไปทำงานประจำโรงพักเลยไม่ใช่หรอ?”
ยูโรเดินเข้าไปถามไม้ฉาก
แต่ผมไม่ได้เดินเข้าไปใกล้มากครับ
เพราะตอนนี้พวกผมยืนอยู่ใกล้สายตาของพ่อแม่ไม้ฉากแล้ว

“เออไม่รู้ดิ เดี๋ยวค่อยเปิดก็ได้มั้ง สงสัยบอกสถานที่ทำงานแหละ
กูยัง งงๆ อยู่เลยว่ากูได้ลงที่ไหน
คนอื่นได้เลือกหมด ยกเว้นกูอะ”

ไม้ฉากยื่นจดหมายมาให้ยูโรถือก่อนจะเดินไปหาพ่อแม่ที่นั่งรออยู่


พวกผมเดินมาจนถึงรถตู้ละครับ นั่งรอไม้ฉากเกือบจะ 30 นาทีแล้ว
แต่ไม้ฉากก็ยังไม่มา และก็ยังไม่โทรมาหาด้วยครับ

“นี้พู่กัน มือถือมีตังค์ป่าวอะ ไม่ใช่โทรออกไม่ได้นะ” คะน้าหันไปถามพู่กัน

“เออนั้นดิ จานสีเติมเงินยังอะ” พู่กันหันไปถามจานสีอีกที

“เติมแล้วครับคุณพี่”
จานสีส่ายหน้าด้วยความระอาใจในตัวพี่ของมัน 555+
คืออะไรๆก็ถามจานสีอะครับ

จานสีๆกางเกงในเค้าอะ
จานสีๆเสื้อตัวนั้นของเค้าอะ
จานสีๆแปรงฟันเค้าอะ


คือเป็นผม ผมก็เบื่ออะครับ - -‘

“กูอยากรู้วะ ว่าจดหมายนี้เขียนว่าไรขอเปิดอ่านได้ไหม”
ยูโรเอาจดหมายของไม้ฉากที่มันถือไว้โบกไปมา ก่อนจะตัดสินใจเปิดจดหมายอ่าน

“นิสัยเสียวะมึง” เปาตบหัวยูโรดังเพี๊ยะ!
แต่ก็อ่านจดหมายไปกับยูโรด้วยครับ
เอาจริงๆนะ พวกมึง 2 คนอะ พอๆกันเลย

“เชรี้ยปั้น!!!”
เสียงยูโรเรียกผมซะตกใจเลยครับ

“อะไรของมึง”
ผมหันไปถามยูโร ที่ตอนนี้มันหันไปมองหน้าเปา
หน้าพวกมัน 2 คนนี้ออกแนวเครียดๆครับ
แต่ไม่ทันที่ยูโรจะบอกอะไรผม

ไม้ฉากก็วิ่งมาขึ้นรถตู้ ก่อนจะบอกให้คนขับรถออกรถ

“ไปกันเถอะ”

ผมเลยหันไปมองหน้าไม้ฉากแทน

“พ่อให้ไปหรอ?”

ไม้ฉากหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด

“อืมม ให้ดิวะ”

พูดจบมันก็กอดผมแน่นมากครับ
เพื่อนๆผมไม่มีใครแซวครับตอนนี้
เออ ปกติมึงต้องแซวดิครับ
ทำไมไม่มีเสียงแซวอะไรจากพวกมัน???

พอไม้ฉากกอดผมจนพอใจแล้ว ก็หันไปคืนมือถือให้พู่กัน

“ขอบใจมากนะมึง ที่ให้มือถือแบตหมดกับกูไป ไอ้เชรี้ยย กูกดโทรหาใครไม่ได้เลย”

555+ ว่าแล้วเชียวว่าทำไมไม่โทรมา
คราวนี้เพื่อนๆในรถพากันหัวเราะ แล้วหันไปด่าพู่กันใหญ่เลยครับ
แต่ยูโรพูดแทรกขึ้นมาก่อน

“มึงจะไปหรอ”
ไป ไปไหนวะ?

“อืมม ต้องไป”
ไม้ฉากตอบยูโรกลับไปแค่นั้นครับ

เดี๋ยวก่อนดิ!!
กูยังไม่รู้เรื่องเลยนะเว้ยยย!!

“ไปไหนไม้?”
ผมหันไปถามไม้ฉาก
ตอนนี้ไม้ฉากมันมองหน้าผมนิ่งมากครับ


“ก็ไปกรุงเทพกับปั้นไงละ โอ้ยยย คิดถึงจะตายแล้วเว้ยยยย
คืนนี้ขอนอนกอดหน่อยได้ไหม?”

ไม้ฉากมันไม่พูดเฉยๆครับ
ดึงผมไปหอมแก้มโชว์เพื่อนฟอดใหญ่เลย
แล้วพวกมันก็แซวๆผมกับไม้ฉาก
พวกเราก็คุยกันเล่นกันไปเรื่อยๆ



เย้ ,, ไม้ฉากได้ไปกรุงเทพด้วยกันแล้ว
ห้องคุมะที่จัดไว้ได้ใช้แล้ว >/////<



ผมมัวแต่ดีใจเรื่องที่ไม้ฉากได้ไปกรุงเทพกับผม
จนลืมคิดไปว่า หน้าตาเครียดๆของยูโรกับเปา
และคำถามที่ถามไปว่า มึงจะไปแน่หรอ?
เมื่อกี้มันหมายถึงอะไร.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-09-2015 19:35:03
วันนี้อัพเยอะเลย เย่เย้
5555+

มีคำผิดยังไงต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ
และขอขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ค่ะ : )

เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อเนอะ
คืนนี้เจต้องเข้านอนแล้ว

รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-09-2015 19:38:31
ขอบคุณค่ะ

ดีใจกับไม้ด้วย แอบเครียดเรื่องอนาคตเช่นเคย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-09-2015 20:01:12
ที่อุ้มมีปัญหาก็คือสันดานค่ะ  ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้เพราะว่าเจ้าตัวไม่ได้คิดว่าตัวเองมีปัญหา   ถ้าหากว่าจานสีอยู่ใกล้ๆอุ้มก็จะตามแบบนี้แหละเพราะว่าเป็นของที่เคยได้กินแล้ว   

ชอบความคิดของจานสีนะเรื่องคลิป   การนิ่งไม่แคร์นี่แหละที่จะทำให้การแบล็คเมล์ไม่มีผล   อย่าได้ใจอ่อนเลยนะจานสีเพราะว่าอุ้มมันไม่มีค่าขนาดนั้นหรอก  ต่อให้มันร้องเพลงจีบจนคอแตกตายมันก็ไม่เปลี่ยนสันดาน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-09-2015 21:40:35
ทางข้างหน้า ถึงเปล่าเปลี่ยว หยุดเดี๋ยวพัก
ทางข้างหน้า ถึงแสนหนัก ชักไม่ไหว
ทางข้างหน้า ถึงอ้างว้าง อย่างสุดใจ
แต่ยังมี ความรักไว้ หล่อเลี้ยงกัน

สิ่งใดใด ยิ่งได้มา ยากลำบาก
สิ่งนั้นนั้น สำคัญมาก เกินฟากฝัน
แสนปิติ สุดยินดี ที่มีกัน
ถึงวันนั้น ปั้นกับไม้ ใช่สองเรา

+1 นะ..มูเจ
ยิ่งอ่านยิ่งซาบซึ้งในความรักของสองคนนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 07-09-2015 21:55:10
ต้องมีเรื่องแน่ๆ งานนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-09-2015 08:38:47
เฮ้อออ ไม่รู้ว่าจะได้ไปประจำที่ไหนนะเนี่ยไม้ อนาคตจะมีอะไรรอทั้งคู่นะ คงต้องภาวนาให้พ่อแม่ไม้ใจอ่อนไวๆ แล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 08-09-2015 12:42:20
ฟินจานสีกะอุ้มไม่ลงนะ

มากสุดสำหรับอุ้มที่จานสีควรให้ คือให้อภัยกันและเป็นเพื่อนที่รู้สึกดีต่อกันเท่านั้นแหละ
คนเรามันเปลี่ยนไม่ได้ในชั่วข้ามคืนหรอก. ไม่ใช่ละครน้ำเน่าไทยที่ตอนจบอยู่ๆ นางร้ายก็กลายเป็นคนดีอยากบวชชีขึ้นมา
ด้วยเหตุการณ์ที่ผ่านมา ณ ตอนนี้ เรายังไม่เชื่อว่าอุ้มจะเปลี่ยนได้
แต่ถ้าต่อไปมีเหตุการณ์บางอย่างที่เป็นจุดเปลี่ยนของอุ้มที่มีน้ำหนักมากพอจะให้เชื่อได้ว่าอุ้มเป็นคนใหม่แล้ว อิชั้นก็ยินดีถอนคำพูด ฮา

ปล1 สงสารไม้ฉาก ทำไมชีวิตต้องมาเจออะไรขนาดนี้ ฝึกจบได้รับยศแล้วก็ยังไม่จบเรื่อง ยังจะอะไรอีกนักหนา
ปล2 ทุกวันนี้ก็ยังค้างคาใจความสัมพันธ์ของพู่กันจานสี.  เหมือนกับคนเขียนโปรยมาว่าจะให้มีอะไรบางอย่างแต่แล้วก็กลับไม่มี กลายเป็นอิอุ้มรักเข้ามาเกี่ยวพันแทน
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 64 || P.35 || 07-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 08-09-2015 15:46:48
ไม้ฉากโดนแกล้งอีกแน่เลย
ขอให้อุ้มไม่สมหวัง ไม่ชอบจริงๆผู้ชายคนนี้
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-09-2015 16:22:31
Ch 65  รู้และเข้าใจ || ปั้นสิบ



พวกผมแวะถ่ายรูปกันที่ดรีมเวิร์ด
อันนี้พู่กันกับจานสีขอครับ
มันบอกว่าเดี๋ยวต้องกลับไปเรียนต่อแล้ว
คราวนี้คงอีกนานกว่าจะกลับมา
เลยขอเล่นเครื่องเล่นหน่อย

“แวะทำไมวะ เมืองนอกเครื่องเล่นน่าจะดีกว่าที่นี้อีก”
ยูโรหันไปถามเจ้าแฝด

“ก็ที่นี้มีเพื่อน  ที่โน้นไม่มีไง”
เอาสิครับ เจอจานสีตอบแบบนี้ พร้อมทำตาปริบๆ เป็นใครก็ยอมครับ 555+


พวกเราเน้นถ่ายรูปครับ ไม่ค่อยเล่นเครื่องเล่นเท่าไหร่
ไม้ฉากโดนเพื่อนๆบังคับให้ใส่ชุดตำรวจลงไปถ่าย 555+
ตอนแรกมันถอดเสื้อออกแล้ว ใส่แต่เสื้อยืดสีขาวข้างใน


พอพวกเราถ่ายรูปกันจนพอใจแล้ว
และมันก็เริ่มค่ำแล้วด้วย เลยชวนกันกลับ

“ซื้ออะไรไปกินที่ห้องกูเอาไหม” ไนซ์หันไปถามเพื่อนๆ
ซึ่งแต่ละคนเริ่มหมดแรงครับ หลับกันไปบ้างแล้วบางส่วน

“ห้องปั้นดีกว่า เสื้อผ้ากูอยู่ที่นั้นอะ ไปกินห้องมึงเดี๋ยวเมาไม่ได้ ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน”
พู่กันออกความคิดเห็น ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วยกับความคิดเห็นของพู่กัน
เลยตกลงว่าจะไปกินข้าวและฉลองให้ไม้ฉากกันที่ห้องผม

“งั้นเดี๋ยวกูมา เอารถไปเก็บที่บ้านก่อน  กับข้าวไม่ต้องซื้อนะแม่กูบอกว่าทำไว้ให้แล้ว
พวกมึงซื้อแต่เครื่องดื่มขึ้นไปรอเลยละกัน”
ไนซ์มาส่งพวกผมที่หน้าคอนโด ก่อนจะกลับไปเอาของกินที่บ้าน
เดี๋ยวนี้แม่ของไนซ์มาอยู่บ้านคุณตาคุณยายละครับ
ชีวิตการเป็นอยู่ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ ไนซ์เองก็ดูมีความสุขมากขึ้นด้วย


“งั้นกูกับเปาจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์ พวกมึงขึ้นไปจัดสถานที่ก่อนเลย”
ยูโรพูดจบก็เดินออกไปซุปเปอร์กับเปา  ผมเลยพาเพื่อนๆขึ้นไปบนห้อง
แต่ก็บอกพี่ยามไว้แล้วครับว่า ถ้าเพื่อนผมมาให้ไปส่งที่ห้องด้วย
555+ จะได้ไม่ต้องลงมารับพวกมันอีกรอบ


พอขึ้นมาถึงบนห้อง ไม้ฉากมันก็ดึงผมเข้าไปในห้องคุมะ
ก่อนจะหันไปบอกพวกคะน้า

“พวกมึงไปจัดห้องนอนใหญ่เลยนะ เดี๋ยวคืนนี้กูกับปั้นนอนห้องนี้
เดี๋ยวกูเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึง เดี๋ยวออกมา”

มึงจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ผลักกูเข้ามาในห้อง
คืออะไร??

“แล้วเอาปั้นเข้าไปทำไม  ชุดตำรวจมันถอดยากหรอวะเลยต้องหาคนช่วย”
พู่กันพูดแล้วก็มองหน้าผมกับไม้ฉาก แบบยิ้มๆแซวๆ

“ชุดมันแน่นมากเลยมึง ต้องมีคนช่วย 555+ เดี๋ยวกูออกมา”
ไม้ฉากพูดตอบกลับพู่กันไป แล้วก็ปิดประตูห้อง

“อะไร มึงมองอะไรของมึง”
ไม้ฉากมันปิดประตูห้องเสร็จแล้ว ก็เดินเข้ามาหาผม
แต่สายตาของมันที่มองมาที่ผมนี้คือแบบ ,, อร๊ายยย กูเขิน >//////<

“มองแฟน”
ไม้ฉากตอบแค่นั้นแหละครับ
แล้วมันก็เดินเข้ามาประชิดตัวผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“ขอบใจนะที่อดทน   ขอบใจมากๆที่มึงรอกู”
ไม้ฉากก้มลงมาหอมที่หน้าผากผม และกอดผมแน่นขึ้นกว่าเดิม

มันไม่ใช่การกอดแน่นๆที่ทำให้รู้สึกอึดอัด
แต่มันเป็นการกอด ที่เหมือนการเติมเต็มให้กันและกัน
เป็นการกอดที่ทำให้รู้สึกเหมือนลดช่องว่าง ลดระยะห่าง
ที่ตลอดเวลา 1 ปี พวกเราต้องเจอเรื่องราวต่างๆมามากมาย
มันเป็นกอดที่อบอุ่น  และเป็นกอดที่เรารู้ว่า ....
มันมีแค่เรา 2 คนที่เข้าใจ ,,
ว่ากอดครั้งนี้มันมีค่ามากแค่ไหน
และกอดครั้งนี้แลกมากับความเหงา  น้ำตา  และความอดทนมากมายเท่าไหร่
มีแค่ผมกับไม้ฉากเท่านั้นที่รับรู้ได้


กอด ….. ของคนที่ผมรัก
ยังอบอุ่นเสมอ : )


“ขอบใจมึงเหมือนกันที่กลับมา”
ผมบอกกับไม้ฉาก แล้วก็กอดมันกลับไปเหมือนกัน
เรายืนกอดกันนิ่งๆแบบนั้นนานเหมือนกันครับ
จนไม้ฉากผละตัวออกไป

“อาบน้ำกันเหอะ เดี๋ยวเพื่อนๆรอนาน”
มันพูดเสร็จแล้วก็ยืนยิ้มแล้วมองหน้าผม

“ก็ไปอาบดิ”
นี้ก็แปลกคน จะอาบน้ำแต่ยืนนิ่งๆเฉยๆ ไม่ยอมเดินเข้าไปในห้องน้ำ

“ถอดชุดให้หน่อยดิ นะน๊านะครับเตี้ย”
หื้อออ อ้อน? นี้มึงอ้อนใช่ไหมไอ้ตำรวจบ้า!!

“ไม่เอา ถอดเองเลย จะอาบไหม ถ้าไม่อาบก็ออกไปรวมกับเพื่อนๆกัน
ป่านนี้แม่งแซวกันสนุกปากแล้วละมั้ง”

ผมว่าไม่เหลืออะครับ พู่กันจานสีคะน้าเลน่อน ,, เม้าท์กันมันส์แน่ๆ
ดีไม่ดี เจ้าบ้าแฝดอาจจะเอาหูมาแนบติดกับประตูห้องคุมะก็ได้ 5555+

“ไม่ ไม่ถอดก็ไม่อาบ  และถ้าไม่อาบก็ไม่ออกไปเหมือนกัน”
หื้มมม ,, เล่นแบบนี้เลย
แล้วมันทำหน้าบึ้งๆ  เบะปากใส่ผมนิดๆ
นี้มึงคิดว่าน่ารักใช่ไหม?
หึหึ  ยอมใจมันเลยครับ  น่ารักจนผมเขินทำอะไรไม่ถูกเลยละ

“อืมๆ ถอดให้ก็ได้”
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆตัวไม้ฉาก  ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมตรงคอเสื้อ
ไม่ทันจะถอดเสื้อให้มันเลยครับ ไม้ฉากจับมือผมไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ๆหน้าผม

“เหมือนภรรยากำลังแต่งตัวให้สามีเลยเนอะ”
พอพูดจบมันก็หอมแก้มผมไปอีกฟอดใหญ่

“ภรรยาอะไรของมึง  ไม่เอาแล้ว ไปอาบน้ำเองเลยป่ะ”
ผมรีบผลักตัวมันออกไป แล้วเดินไปนั่งดูทีวีรอมันบนเตียง
ไม้ฉากมันก็หัวเราะผมนิดหน่อย แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

ภรรยาแต่งตัวให้สามีงั้นหรอ?

ถ้าทุกๆเช้าเรา 2 คน เรานั่งทานมื้อเช้าด้วยกัน
ไม้ฉากไปทำงาน ส่วนผมก็ไปเรียน

“ปั้นครับ ติดกระดุมตรงคอให้หน่อย”
เสียงไม้ฉากอ้อนผมในตอนเช้าทุกเช้าให้แต่งตัวให้
ผมก็เดินเข้าไปแต่งตัวให้ไม้ฉาก
ก่อนจะดูความเรียบร้อยของเครื่องแบบต่างๆบนชุดให้  นายตำรวจภาคิน'

ถ้าเป็นแบบนี้ทุกๆวันคงมีความสุขมากเลยเนอะ : )




“ปั้น  ปั้น  ปั้นครับ”
เสียงของไม้ฉากเรียกผมให้ตื่นจากภวังค์
โหวว นี้มึงคิดอะไรเนี้ยปั้น .. มโนเป็นนิยายรักหวานแหววเลย 5555+


“ห๊ะ  อาบน้ำเสร็จละหรอ”
ผมหันไปมองไม้ฉากที่ใช้ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเดินออกมาจากห้องน้ำ
เออคือพี่ไม้ครับ  เช็ดตัวก่อนดิวะ - -‘

“เห้ยย ทำไมไม่เช็ดตัวเนี้ย  พื้นเปียกหมดแล้ว”
ผมบ่นไม้ฉาก ที่มันเดินตัวเปียกๆแบบนั้นออกมาจากห้องน้ำ
แต่ไม้ฉากมันไม่ได้สลดอะไรกับคำด่าคำบ่นของผมหรอกครับ
มันวางชุดตำรวจของมันลงบนเก้าอี้ข้างๆที่นอน
ก่อนจะโถมตัวลงมานอนกอดผมบนเตียง

“ก็จะได้มากอดคนไม่ยอมอาบน้ำไง 5555+”
จะเหลือหรอปั้นสิบ เปียกสิครับ - -‘

“ไม้ อ่ะ.. ปล่อยดิ อย่ากอดแน่น  เห้ยยย ,,, เปียกหมดแล้วอะ”
ผมดิ้นๆจะให้มันปล่อยตัวผม แต่มันกลับหัวเราะชอบใจ

“ยิ่งดิ้น ยิ่งกอดนะ”
คือมึงไม่ต้องพูดเลย ถึงกูไม่ดิ้นมึงก็กอด
ผมเลยนอนนิ่งๆไม่ดิ้นครับให้มันกอด 555+
มันก็นอนกอดผมไปแบบนั้นแหละ  หอมแก้มผมบ้าง ดึงหู ดึงแก้มผมเล่น
ร้องเพลงอะไรของมันไม่รู้ จนมันพอใจนั้นแหละครับ

“ป่ะ ไปกินข้าวกัน”
ตามอารมณ์มันทันไหม? ผมนี้เริ่มจะปวดหัวละ
อยากกอดก็กอดซะแน่น พอจะไปกินข้าวก็ลุกออกไปแต่งตัวซะงั้น

“นี้มึงแค่มานอนกอด แค่นั้นอะนะ”
ผมลุกขึ้นมานั่ง แล้วมองไปที่ไม้ฉากอย่าง งงๆ

“อะไร คิดอะไรหรอ อยากให้ทำอะไรมากกว่ากอดหรอครับ”
มันหันมายิ้มแบบกรุ้มกริ่มๆ  แล้วก็หันไปแต่งตัวต่อ

“ปะ ป่าวเว้ยไม่ได้อยากให้ทำอะไรซะหน่อย  แต่งตัวเสร็จละตามออกมาละกันนะ”
ผมรีบลุกจากเตียงนอน แล้วเดินออกไปหาเพื่อนๆที่ห้องรับแขกข้างนอก

“เสื้อผ้ายับ  เสื้อเปียกเล็กน้อย  หน้าแดงๆ ใช้เวลาเกือบ 1 ชั่วโมง ฟันธง!!!”
เสียงพู่กันมันพูดครับ มันเดินเข้ามาหาผมก่อนจะมองผมแบบพิจารณาทั้งตัว
แล้วก็พูดอะไรของมันนั้นแหละ ก่อนจะทำท่าฟันธงเลียนแบบหมอดูชื่อดัง

“ฟันธงบ้าอะไรของมึงเนี้ย  ไนซ์มายัง หิวแล้วนะเว้ยยย”
ผมผลักพู่กันออกไป ก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว

“มันหิวด้วยเว้ย สงสัยใช้พลังงานเยอะ”
นี้เสียงยูโรครับ มึงวิเคราะห์หาสสารอะไรกันอยู่วะ - -‘

“กูว่าเราไปสัมภาษณ์นายตำรวจใหม่กันดีกว่า ป่านนี้แม่งนอนสบายตัวอยู่ในห้องแน่ๆ”
พอพู่กันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปหาไม้ฉากในห้องนอน  ส่วนยูโรก็วิ่งตามเข้าไปด้วย
เห้ออ เพื่อนแต่ละคน - -‘

“มึงควรจะชินนะ เพื่อนมึงไม่มีใครมีสติดีหรอกนะ”
เปาที่กำลังเทอาหารใส่จานอยู่หันมาบอกผม
ไนซ์กับจานสีเดินออกจากห้องนอนใหญ่ออกมา
ก่อนที่จานสีจะเดินมาช่วยผมกับเปาตั้งโต๊ะ และไนซ์ก็เดินเข้าห้องคุมะไปหาพวกไม้ฉาก

“แล้วคะน้ากับเลน่อนไปไหนวะ”
ผมหันไปถามเปา

“แม่คะน้าบอกว่าผู้ชายอยู่กันเยอะ ไม่ดูไม่เหมาะนะถ้าจะนอนรวมกับพวกเรา
เลยให้ไปนอนบ้านป้า แถวๆดินแดงมั้ง เลน่อนมันเลยไปส่ง”

เออแม่ครับ เอาจริงๆนะครับแม่ พวกผมนี้แหละควรจะกลัวคะน้า
555+ ไม่รู้มันจะลุกมาปล้ำพวกผมเมื่อไหร่

“จัดโต๊ะเสร็จละ  เปาไปตามพวกมันดิ”
จานสีนั่งประจำที่แล้วครับ คือพวกผมยังไม่ได้ทานมื้อเย็นเลย
ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้วด้วย

เปาเดินไปตาม หรือเดินไปด่าอันนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะ
แต่รู้ว่าเสียงดังมาก 555+

“จะแดกไหม”

“มึงเปิดเกมส์เล่นกันทำไม”

“พวกกูรอ รู้ตัวบ้างว่าตอนนี้ต้องทำอะไร”

“ยังช้าอีกนะยู  ไวๆเลยมึงนะ”


อะครับ ,, ผมคิดถูกแล้วละที่ให้มันไปตาม 555+



สักพักพวกมันก็วิ่งออกจากห้องมานั่งกินข้าวที่โต๊ะอาหารจนพร้อมหน้าพร้อมตา
พวกเรานั่งทานข้าวไป ก็แกล้งกันไปด้วย
จนกินข้าวกันอิ่มหมดเลย  พวกพู่กันมันก็ไปตั้งวงดื่มกินและเล่นเกมส์กันต่อที่หน้าทีวี
ผมกับเปาต้องไปยืนล้างจานครับ - -‘

“มึงๆดูสมาคมแม่บ้าน 5555 ปรึกษาปัญหาสามีกันอยู่หรอจ๊ะ”
เสียงพู่กันตะโกนมาแซวผม 2 คน

“แหม่ ,, แม่บ้านอย่างพวกกูบางทีก็อาจจะไปเป็นผัวคนอื่นก็ได้นะ
ถ้าคนที่บอกว่าเป็นสามีไม่มาแบ่งเบาภาระการงานกูนะ”

พอเปาพูดจบแค่นั้นแหละครับ
ยูโรวิ่งมาประชิดตัวพวกผมทันที ก่อนจะช่วยเปาเช็ดจานแล้วเก็บใส่ตู้

“เหนื่อยไหมจ๊ะเปา ไปนั่งตรงโซฟาก่อนนะ”
ยูโรมันแทบจะประคองเปาให้เดินไปนั่งที่โซฟาอะครับ
เหมือนกับสามีประคองเมียท้องแก่เดิน 5555

“กูละเบื่อพวกกลัวเมีย  สู้ไม้ฉากก็ไม่ได้ ชายชาติตำรวจ ไม่กลัวเมียใช่ไหม
ถึงไม่ไปช่วยปั้นสิบล้างจาน”

พู่กันก็ยังคุยต่อครับ  ตอนนี้ผมมานั่งข้างๆจานสี
เพราะจานสีมันไม่ได้กินเหล้า  แต่มันนั่งอ่านการ์ตูนอยู่บนโซฟา

“แฟนกูเค้าไม่อยากให้กูเหนื่อยหรอก เพราะคืนนี้เค้าต้องใช้แรงกูอีกเยอะ”
หื้อออพ่อตำรวจ พ่อยอดชายของพี่ พูดออกมาได้
แทบจะสำลักเบียร์ที่กำลังกินเข้าไป

“เยดดดดดดดดดดด  มันต้องยังงี้สิวะ 55555+”
ยูโร เปา ไนซ์ พู่กัน จานสี ตบมือ ร้องโห่เสียงดังมากครับ
ชอบอกชอบใจกับคำตอบของไม้ฉากกันใหญ่

ไอ้บ้านั้นก็นั่งยิ้มแล้วหันมามองหน้าผม
ใช้แรงงานบ้าอะไรของมึง ^////////^
ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แก้เขินไป 
นั่งกินเบียร์ไปกับพวกมันนั้นแหละครับ

ตอนนี้ทุกคนเริ่มสนใจกับเกมส์แล้วครับ
กินเหล้าไปด้วย คุยกันบ้าง เล่นเกมส์กันบ้าง
จนเกือบๆเที่ยงคืน ไนซ์มันขอตัวไปคุยโทรศัพท์ในห้องนอนใหญ่
จานสีนั่งเล่นไลน์อยู่ข้างๆพู่กัน  ไม่รู้เหมือนกันว่าคุยกับใคร
เปานั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบ เพราะมันเรียนเภสัชครับ มันบอกว่ายากมาก
ตอนนี้เปานั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว มียูโรคอยเดินไปกวนใจบ่อยๆ 555+
และเปาก็ด่ายูโรบ่อยๆว่า ...

“มึงไปเมาไกลๆเลยป่ะ  จะอ่านหนังสือ อย่ามายุ่งไอ้เชรี้ยยู”
ยูโรก็จะเดินมายิ้มๆกับพวกผมแล้วหันไปเล่นเกมส์ต่อ
พอสักพักมันก็จะเดินไปกวนใจเปาต่อ
555+ คือมึงเมา หรือมึงจะแกล้งแฟนตัวเองวะยู
เดินไปให้เปาด่าได้ตลอดเวลาจริงๆ
ส่วนเลน่อนไม่ได้กลับมาครับ เพราะป้าของคะน้าให้นอนที่บ้านด้วย


“เตี้ยมานั่งนี้ๆ”
ไม้ฉากเรียกให้ผมไปนั่งข้างๆ
แต่ไอ้ลักษณะท่าทางตอนเรียกนี้เค้าเอาไว้เรียกแฟนแน่หรอวะ?
มันเรียกชื่อผม แล้วตบตรงขามันเบาๆ แล้วก็ตบตรงที่ว่างข้างๆตัว
เหมือนเรียกหมาให้ไปหาเลยนะมึง - -‘

แต่ผมก็เดินไปนั่งข้างๆมันนะครับ 5555+
มันก็เอามือมากอดเอวผมไว้ ก่อนจะหันไปคุยกับพวกเพื่อนๆเรื่องเกมส์ต่อ



พวกผมนั่งกินเบียร์กันจนเกือบๆตี 2
ตอนนี้เปายอมแพ้เข้าไปนอนกับจานสีแล้ว
ส่วนไนซ์นอนอยู่บนโซฟา ยังไม่หลับมั้งครับเห็นเอาโทรศัพท์มาแนบหูไว้
ไอ้ดารานี้อีกคนต้องมีแฟนแล้วแน่ๆ ติดโทรศัพท์ซะเหลือเกิน

พวกผมนั่งอยู่ตรงพื้นหน้าทีวีครับ ไม้ฉาก ยูโร พู่กัน ยังเมามันส์กับการเล่นเกมส์
เบียร์หมดไปตั้งเยอะละ มันก็ยังไม่มีใครจะมึนจะเมาเลย
ยังกินต่อได้อีก - -‘ จะหลับจะนอนกันกี่โมงวะเนี้ยย

“ง่วงยัง” ไม้ฉากหันมาถามผม

“อืมม ง่วงแล้ว” ผมหันไปบอกไม้ฉาก
คิดว่ามันจะเลิกเล่นแล้วบอกให้ผมไปนอนในห้องคุมะ หรือมันเข้าไปนอนกับผมในห้อง
แต่ผมคิดผิดครับ มันลุกเข้าไปหยิบหมอนกับผ้าห่มในห้องนอนมาให้ผม

“เอาหัวมาหนุนตรงตักไม้นี้แหละ”
มันดึงผมให้ลงไปนอนแล้วเอาหัวไปหนุนไว้ที่ตักมัน แล้วก็ห่มผ้าให้ผม
เออคือ พี่ไม้ครับ - -‘
ผมอยากนอนบนเตียงสบายๆครับพี่ ไม่ได้อยากนอนบนพื้นเย็นๆแบบนี้
เห้ออ ไอ้บ้า ไอ้แฟนบ้า ไอ้ตำรวจติดเกมส์!!!!

ก็ได้แค่ด่ามันในใจเท่านั้นแหละครับ
นานๆทีมันจะได้มาเจอเพื่อนๆ
ผมก็เลยปล่อยให้มันเล่นเกมส์กับพู่กัน และยูโรต่อ



ผมนอนตักไม้ฉาก แล้วดูมันเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ
ไม้ฉากก็เอามือมาลูบหัวผมบ้าง เกาหูให้ผมบ้าง (เริ่มเหมือนหมาอีกรอบ 555+)
ผมเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ละครับ จำได้แค่ว่าก่อนจะหลับ
ไม้ฉากกำลังจะเตะบอลเข้าประตูของพู่กัน (พวกมันเล่นวินนิ่งกัน )


“ไม้ มึงไปแน่หรอวะ”
เอ๊ะ ,, นี้มันเสียงยูโรนี้หว่า
ไม้จะไปไหนอะ?

“จะดังทำไมละ เดี๋ยวปั้นตื่น”
นี้ผมจำได้ว่าเป็นเสียงของไม้ฉาก 
ทำไมอะทำไมไม่อยากให้ผมตื่น
แล้วนี้มันความฝันหรือความจริงวะเนี้ย
ผมพยายามจะลืมตา แต่รู้สึกตามันหนักๆ

“กูก็เห็นจดหมายอันนั้นแล้วเหมือนกัน มึงจะไปอยู่ที่นั้นจริงๆหรอ”
เสียงพู่กันถามไม้ฉาก... 
ทำไมพวกมันได้อ่านจดหมาย
แต่ผมไม่ได้อ่าน ,, จดหมายที่ครูฝึกคนนั้นเอามาให้ใช่ไหมวะ?
โอ้ยย อะไรอะอยากรู้นะเว้ยย!!

“ปั้นมันกินเบียร์เยอะขนาดนั้น ไม่ตื่นง่ายๆหรอกะ
เมื่อคืนมันก็ไม่ค่อยนอน มัวแต่จัดห้องต้อนรับมึงนั้นแหละ”

เสียงยูโรบอกกับไม้ฉาก แล้วอีกสักพักผมเหมือนรู้สึกว่ามีมืออุ่นๆมาลูบหัวผม
ก็คงเป็นมือของไม้ฉากนั้นแหละ ผมจำสัมผัสนี้ได้ : )


“มันอดทนเพื่อกูเยอะเลยละ  กูไม่รู้จะบอกกับมันยังไงเลยวะมึง 
ไม่อยากให้มันต้องอดทนรอกู  ไม่อยากให้มันต้องร้องไห้อีกแล้ว”


อดทนรอ?
ไม้ฉากจะไปไหนอีกงั้นหรอ?

อยากจะตื่นขึ้นมาถามให้รู้เรื่อง แต่แกล้งนอนหลับไปก่อนก็ได้ - -‘

“นราธิวาสเลยนะมึง  3 จังหวัดชายแดนใช่ไหมที่ว่ายังมีระเบิดยังมียิงกันอยู่นะ”
พู่กัน !! มึงพูดว่าอะไรนะ

นราธิวาส?

เห้ยย อย่าบอกนะว่า ......


“ใช่ที่นั้นแหละ กูต้องไปฝึกที่นั้นอีก 6 เดือน”
ไม้ฉากต้องไปนราธิวาสอีก 6 เดือน
นี้มันอะไรกับชีวิตกูวะเนี้ย!!!!!

รอมา 1 ปี นึกว่าจะได้อยู่ใกล้ๆกัน
หรือจะอยู่คนละจังหวัดแต่ได้ติดต่อกันผ่านทางโทรศัพท์บ้าง
ได้นัดเจอกันได้ทานข้าวด้วยกันบ้าง
แต่นี้ไม้ฉากจะไปนราธิวาส!

นั้นมันพื้นที่สีแดง ที่ใครๆก็ไม่อยากไป
ทำไม  !!  ทำไม  !!  ทำไม  !!  ทำไม  !!



“กูไม่อยากบอกปั้นมันตอนนี้ กูอยากใช้เวลากับมันให้มากๆ
อยากพามันไปซื้อของ ไปกินอาหารญี่ปุ่น ไปทะเล ไปน้ำตก แบบที่มันอยากไป
กูไม่อยากเห็นหน้าเศร้าๆของมันอีก
กูไม่อยากเห็นมันต้องฝืนยิ้ม หรือต้องฝืนเข้มแข็งเพื่อให้กูสบายใจ”

ไม้ฉากพูดกับยูโร และพู่กันไปเรื่อย
เสียงก็เริ่มสั่น ปนกับเสียงสะอื้นเล็กน้อย
แต่ก็ยังเอามือมาลูบหัวผมตลอดเวลา

“แต่กูว่าปั้นมันเข้าใจนะเว้ยไม้ พวกมึงคบกันมา 13 ปีแล้วนะ
เรื่องแค่นี้ปั้นมันไม่งี่เง่าหรอกนะ”
ยูโรบอกกับไม้ฉาก
ซึ่งมึงเข้าใจถูกแล้วยูโร
กูไม่งี่เง่าหรอก '


“งั้นพรุ่งนี้พวกเราเก็บกระเป๋าแล้วไปทัวร์กันเถอะ
ไปตะเวนไหว้พระที่อยุธยากัน แล้วขับรุไปเชียงใหม่กันไหมมึง
กูอยากไปดูสาวๆเจียงใหม่ เปิ้นบอกว่างามขนาด”

เสียงพู่กันออกความคิดเห็น
เอาจริงๆนะตอนแรกกูกำลังจะดีใจที่มันชวนทำบุญ
พอเจอคำว่าสาวๆงามขนาด นี้เริ่มจะมองไม่เห็นความหวังดีในตอนแรกแล้วละครับ - -


“ก็ดีเหมือนกัน ปั้นมันชอบภาคเหนือ แต่กูได้พักแค่ 3 วันนะ
เราไปเชียงใหม่เลยได้ปะวะ อยุธยาเดี๋ยววันหลังค่อยไปกัน”

ไม้ฉากบอกกับพู่กัน

“มึงว่าไงกูก็ว่างั้นแหละ แต่นี้ตี 4 กว่าแล้ว กูว่าเราไปนอนเถอะ
หรือไม่นอนดีวะ เดี๋ยวตื่นสาย กูไปปลุกจานสีมาทำกับข้าวดีกว่า”

ผมว่านะพอพู่กันพูดเสร็จแล้วมันต้องไปตามจานสีแน่ๆ
เพราะได้ยินเสียงเปิด-ปิดประตูห้อง

“งั้นกูพาปั้นไปนอนในห้องนะ  แล้วจะมาช่วยมึงเก็บของ”
ไม้ฉากพูดเสร็จแล้ว  ก็อุ้มผมเข้ามานอนในห้องนอน



“ได้ยินหมดแล้วใช่ไหม”
ไม้ฉากล้มตัวมานอนใกล้ๆผม ก่อนจะถามผมออกมา

“รู้ด้วยหรอว่าปั้นตื่นแล้ว”
ไม้ฉากยิ้มให้ผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“รู้สิ นอนทำตายุกยิกแบบนั้น จะไม่รู้ได้ไงกัน”
ไม้ฉากพูดเสร็จแล้วก็เอามือมาหยิกแก้มผม
เออคือ มึงจะหยิกแก้มกูทำไม T^T เจ็บนะเว้ยย
หรือว่าผมอ้วนขึ้น แก้มเลยออก มันถึงชอบหยิกแก้ม

“ต้องไปจริงๆงั้นหรอไม้”
ผมนอนซบอยู่บนอกของไม้ฉาก เอามือกอดเอวของไม้ฉากไว้

“ไม่ต้องกังวลนะ ไปแค่ 6 เดือน”
ทำไมมึงพูดดูชิวๆ สบายๆแบบนั้นละครับ
6 เดือน ,, กูจะนอนหลับไหม?
ยิ่งกว่าฝึกในโรงเรียนอีกนะเว้ยย
นั้นมันสถานที่จริงนะไม้ !!!

“จะกลับมาใช่ไหม?”
ผมเงยหน้าไปมองหน้าไม้ฉาก
ซึ่งมันก็ก้มมามองหน้าผมเหมือนกัน


“สัญญา จะกลับมาแน่นอน”
ไม้ฉากให้สัญญากับผม พร้อมกับรอยยิ้มที่มันมั่นใจ
ว่ามันจะกลับมาแน่นอน

“ไม่เป็นไรหรอกนะ กูไปแค่ 6 เดือน แล้วหลังจากนั้นกูมาประจำที่ อ.แม่ริม เชียงใหม่
ปั้นชอบเมืองเหนือนิ คราวนี้ไม้จะพาเที่ยวทุกที่เลย ไปกินสตอร์เบอร์รี่กัน ของชอบปั้นไง”

ไม้ฉากมันพูดแล้วก็หันมายิ้มบอกผม


ผมรู้ว่าไม้ฉากพยายามพูดให้ผมสบายใจ
คบกันมา 13 ปีแล้วทำไมจะดูไม่ออก
ว่ามันเองก็กังวลเหมือนกัน

“อืมม งั้นหน้าหนาวคราวหน้ากูไปอยู่กับมึงที่เชียงใหม่นะ”
ผมทำได้แค่ยิ้มกลับไปให้มัน
และบอกกับตัวเองว่าจะทำตัวให้เข้มแข็ง
ไม่ทำให้มันต้องห่วง.


ผมเงยหน้าไปมองหน้าไม้ฉากอีกครั้ง

“ยินดีกับมึงด้วยนะ ที่มึงสำเร็จในเรื่องการเรียนในวันนี้
โตขึ้นอีกก้าวแล้วนะ  สิบตำรวจตรีภาคิน”


พอไม้ฉากมันได้ยินสิ่งที่ผมพูดกับมันไป มันก็ยิ้มให้ผม
ก่อนจะโน้มหน้าลงมาจูบผม
เป็นจูบแรกในรอบ 3 เดือนของผมกับไม้ฉาก
จูบที่มีรสหวานของความรักและรสหวานของความคิดถึง
ที่พวกเราจะจดจำกันไปอีกนานแสนนาน ’




อีกกี่ปัญหาก็ตามแต่ เข้ามาเหอะ ,,
ตอนนี้พร้อมรับมือหมดทุกอย่าง
ขอแค่รอยยิ้มของไม้ฉาก จะยังมีแบบนี้ตลอดไป
ผมยอม : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-09-2015 16:25:23
วันนี้อัพไวเนอะ 555+
ช่วงนี้อาจจะขยันอัพทุกวัน ยังไงฝากติดตามและให้กำลังใจเด็กๆด้วยนะค่ะ
คำผิดเดี๋ยวเจตามแก้ให้นะ

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ที่ให้กันนะคะ
ขอบคุณคำแนะนำดีๆ คำติคำชมต่างๆเจน้อมรับเสมอค่ะ

ตอนนี้ไม้ฉากของเราต้องไปฝึกแล้ว สถานที่จริง
และการไกลกันอีกครั้งของทั้ง 2 คน
ขอแอบสปอยว่า ... ครั้งนี้ไม่ง่ายเหมือนตอนเรียนแน่นอนค่ะ

^____^ มาให้กำลังใจน้องๆกันนะคะ'
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-09-2015 17:00:18
เฮ้อออ อุปสรรคมากจริงคู่นี้ สู้ๆ กันต่อไปนะไม้ฉาก ปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-09-2015 17:02:38
บททดสอบมันเยอะเหลือเกิน.  :hao5:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-09-2015 17:15:39
จ้ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 65 || P.36 || 08-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-09-2015 18:54:34
บททดสอบมันจะมีค่าก้ต่อเมื่อผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยกันโดยไม่ว่อกแว่ก
แต่ทุกอย่างที่ทำ+ทนมาจะสิ้นค่าทันทีที่ปล่อยมือออกจากกัน
หนทางอยู่ด้วยกันไม่ง่าย ไม่ลื่นไหล แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
อย่ามัวคิดถึงแต่ความสุขของคนอื่นจนลืมนึกถึงความสุขของตัวเอง
สั้นๆนะ อย่าปล่อยมือกัน   แค่นั้นค่ะแล้วจะรู้ว่าทุกอย่างมันยิ่งกว่าคุ้มค่า
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 66 || P.36 || 09-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-09-2015 16:42:11
Ch 66   ในวันที่เราต้องไกล || ไม้ฉาก



หลังจากที่พู่กันเข้าไปปลุกจานสีให้มาทำมื้อเช้าให้ทาน
เปาก็เลยตื่นมาช่วยยูโรเก็บของด้วย
ผมนอนคุยกับปั้นสิบแป๊บหนึ่งก็ออกมารวมกับเพื่อนๆข้างนอก

ตอนนี้หกโมงเช้าละครับ พวกผมนั่งทานมื้อเช้าง่ายๆกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร

“ไม่เอารถตู้ไปนะ ไม่ทันแน่ๆ นั่งเครื่องกันเถอะ”
ไนซ์ที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่หันมาบอกพวกผม
มันกำลังขอเลื่อนคิวงานครับ จริงๆมีถ่ายแบบวันพรุ่งนี้

“แต่ถ้าเอารถตู้ไปเราแวะเที่ยวกลางทางได้นะ” พู่กันก็ยังอยากจะแวะเทียวต่อครับ

“เอาไว้วันหน้า กูจะพามึงเที่ยวจนครบ 77 จังหวัดเลย
แต่คราวนี้ขอไปเชียงใหม่ก่อน  ตกลงไหมแฝด”
ไนซ์หันไปต่อรองกับพู่กัน

พู่กันมันก็ต้องยอมครับ เพราะพวกผมทุกคนก็เห็นด้วยว่านั่งเครื่องไปดีกว่า
แต่ละคนมีเวลากันแค่ไม่กี่วันด้วย

“งั้นกูจองตั๋วเครื่องบินให้เอง พวกมึงไปเก็บเสื้อผ้าเถอะ
แล้วไปเจอกันที่ดอนเมืองไม่เกินแปดโมงเช้านะ”

พูดเสร็จไนซ์ก็เดินออกจากห้องไป  มันต้องกลับไปเตรียมเสื้อผ้าที่คอนโดมันก่อน

“แล้วนี้ใครโทรบอกคะน้ายัง เผื่อมันจะกลับพร้อมเรา”
เปาหันมาถามพวกผม  ซึ่งเอาจริงๆนะ ผมว่าทุกคนลืม 555+

“เค้าไลน์ไปบอกแล้ว คะน้าบอกว่ามันจะตามกลับไปรอบเที่ยง
ยังไงให้พวกเราไปเที่ยวกันก่อนเลย  แล้วมันจะโทรหาอีกที”

อ่ออ  ยังมีจานสีที่นึกถึงคะน้าครับ

“ไม้ สรุปมึงไปใต้ใช่ปะวะ” จานสีหันมาถามผม
เจ้าเตี้ยที่กำลังกินโอวันตินอยู่ หันมามองหน้าผม
ถึงจะคุยกันเข้าใจแล้ว แต่ปั้นสิบมันก็ยังเป็นปั้นสิบที่ชอบงอแงเหมือนเดิมนั้นแหละครับ

“อือไปดิ แต่ไปเที่ยวเชียงใหม่ครั้งนี้ ขอไม่พูดถึงละกันนะมึง
ถือซะว่าพวกเราไปเที่ยวไปทำบุญกันก็พอ”

ผมพูดแล้วพยายามยิ้มให้เจ้าเตี้ย ที่มันเริ่มเบ้ปากใส่ผมเล็กน้อย
มันไม่ด่ากลับก็ดีแล้วละครับ เพราะตอนที่นอนเล่นกันในห้อง
ผมไปแกล้งมันไว้ 5555
ก็หลังจากที่มันจูบผมแล้วใช่ไหมครับ คนเรามันก็นะ ห่างกันไปนาน
ผมก็ไม่ได้หยุดแค่จูบ  แอบสานต่อเล็กน้อย 555+
(เล็กน้อยจริงๆ อันนี้ยืนยันด้วยเกียรติของลูกเสือสำรอง กองที่ 3)


“งั้นรีบกินรีบเก็บของเถอะ จะได้ไปนั่งพักผ่อนเอาแรงกันที่ดอนเมือง
ไปเชียงใหม่ทั้งทีมันต้องไปเที่ยวผับอะไรนะที่มันดังๆอะ”

พู่กันหันไปถามจานสี 
จานสีทำหน้าเบื่อๆใส่เล็กน้อย
ก่อนจะหันไปเอาทิชชู่เช็ดปากที่เปื้อนไปด้วยแยมส้มให้พู่กัน

“กินให้หมดก่อนค่อยพูดได้ไหม  วอร์มอัพ แถวนิมมาน ไอ้เรื่องเที่ยวๆนี้อยากจะไปจริงๆนะ”
จานสีเริ่มติดเชื้อบ่นเก่งมาจากเปา  หรือปกติมันบ่นเก่งอยู่แล้ววะ 555+

“หือออ เค้าอะอยากเที่ยว แต่ตัวอะรู้จักชื่อที่เที่ยว ใครมันคิดแต่เรื่องเที่ยวๆพูดดิ”
พู่กันหันไปยิ้มให้จานสี ก่อนจะนั่งกินขนมปังต่อ

“งั้นกูเก็บของก่อนเลยละกันนะ”
ปั้นสิบวางแก้วโอวัลตินไว้บนโต๊ะ แล้วเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่
ซึ่งเป็นห้องนอนของปั้นสิบเอง

“มันงอนอะไรมึงหรือป่าว ดูมันตาแดงๆช้ำๆ” ยูโรหันมาถามผม

“ไม่รู้ดิ เดี๋ยวกูตามไปดูก่อนละกัน” ผมรีบเดินตามปั้นสิบเข้าไปในห้อง
เห็นปั้นสิบกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
ผมเลยไปนอนข้างๆปั้นสิบ แล้วดึงมันมากอด

“เป็นไรครับ หื้มม หน้าตาไม่สดชื่นเลย”
ปั้นสิบเงยหน้ามามองผมเล็กน้อย ก่อนจะผลักตัวผมออก

“มึงลองเป็นฝ่ายโดนทำบ้างดิจะได้รู้ว่ามันเจ็บ  กูปวดตัวปวดขามากๆด้วย”
หื้มมม บ่นๆแต่ก็ขยับตัวมาซุกอกผม นี้จะอ้อน หรือจะด่า เอาไงแน่เตี้ยยยย

“โอ๋ๆขอโทษนะ ก็ปั้นอะยั่วเอง มาจูบไม้ก่อนทำไมละ ใครจะอดใจไหว”
ผมก้มลงไปหอมแก้มปั้นสิบ ก่อนจะดึงแก้มมันเล่น
ไม่รู้ทำไม แก้มมันน่าดึง น่าหยิกมากๆ

“คือพวกมึงครับ กูให้เก็บเสื้อผ้าไม่ใช่มานอนกอดกัน ไอ้เชรี้ยยยเดี๋ยวไปไม่ทันเครื่อง”
ยูโรเดินมานอนเบียดข้างๆผม ส่วนพู่กันก็มาเบียดข้างๆปั้นสิบ
เออ ,, ไม่น่าลืมปิดประตูห้องเลย T^T

“จะนอนเบียดกันไปถึงไหนวะ กูก็ง่วงนะ”
จานสีเดินมานอนทับตัวผมกับปั้นสิบเลยครับ

“พวกมึงเลิกเล่นกันซะที นึกว่าอยู่ ป.4 หรือไง เก็บของเดี๋ยวนี้!”
พอเปาพูดจบเท่านั้นแหละครับ ทุกคนรีบลุกออกจากที่นอนแล้วไปเก็บเสื้อผ้ากันทันที
55+ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องกลัวเปา
รู้แต่ว่าถ้าเปามันเริ่มบ่นเมื่อไหร่ .. ให้รีบลุกแล้วรีบห่างให้ไกลจากมันที่สุด



พวกผมเก็บของกันเสร็จเรียบร้อยแล้วก็นั่ง Taxi มาดอนเมืองกัน
ต้องนั่ง Taxi  2 คันครับ ยัดกันไม่ไหว คนเยอะเกิน แล้วแต่ละคนก็ไม่ใช่จะตัวเล็กๆ

มาถึงดอนเมืองก็เจอกับไนซ์มายืนรออยู่แล้ว

“มาช้ากันเนอะพวกมึง เอาบัตรประชาชนมาเร็วๆ”
ไนซ์ยื่นมือมาขอบัตรประชาชนพวกผม เพื่อจะเอาไปเช็คอินที่เค้าท์เตอร์ให้

“สวัสดีครับทุกคน  ฝากไนซ์ด้วยนะครับ”
ชายหนุ่มสุดหล่อ นัยน์ตาสีฟ้า ผิวขาว ขาวแบบขาวซีดเลยละครับ
ส่งเสียงทักทายพวกผม
ผมจำได้นะว่าคนนี้คือคนที่อยู่กับไนซ์ที่คอนโด

“อ่ออ คุณนั้นเอง สวัสดีครับ”
ผมหันไปยิ้มทักทายให้กับชายนัยน์ตาสีฟ้าคนนั้น

“ผม เรย์ นะครับ ยินดีด้วยนะครับที่ติดยศตำรวจเรียบร้อยแล้ว”
เรย์ยื่นมือมาจับมือผม  ก่อนจะหันไปยิ้มให้เพื่อนๆผมต่อ

“มึงๆ ใครวะ”
พู่กันมากระซิบถามผม
แต่ผมไม่ทันตอบพู่กันหรอกครับ  เรย์ก็ส่งเสียงมาทักพู่กันซะก่อน


“ผมผู้จัดการส่วนตัวของไนซ์ครับ ยินดีที่ได้เจอนะครับ พู่กัน จานสี  twins secret”
เรย์พูดจบก็ขยิบตาให้พู่กันกับจานสี ก่อนจะหันไปทักทายยูโรกับเปา
ส่วนพู่กันกับจานสี กำลังยืนมองหน้ากัน  งงๆ

twins secret งั้นหรอ? 
เรย์รู้อะไรเกี่ยวกับแฝด 2 คนนี้กันแน่?


“เห้ยย มาได้ไง”
ไนซ์เดินออกมาเห็นเรย์ก็ร้องตกใจ ที่เรย์ยืนอยู่กับพวกผม
ผู้จัดการส่วนตัวมาส่ง ทำไมมึงต้องตกใจวะไนซ์ - -'

“ก็มาส่งไนซ์ไง เดี๋ยวกลับละ นี้กำลังทักทายเพื่อนของไนซ์อยู่”
เรย์หันไปมองไนซ์นิดหนึ่ง แล้วหันมาทักทายปั้นสิบต่อ

“เฮ้ ,, ปั้นสิบ  ยินดีที่ได้เจอนะ “
เจ้าเตี้ยข้างๆผมทำหน้าตกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆเรย์ก็ทักทายเสียงดัง

“อ่ะ อ่อครับๆ ยินดีครับ”
ปั้นสิบตอบไปเสียงสั่นๆ  มันก็คง งง กับคนแปลกหน้านั้นแหละครับ
ใครจะไม่ งง บ้างละ อยู่ๆก็ทักทายพวกผมเหมือนรู้จักกันมานาน
หรือว่าไนซ์เอาเรื่องพวกผมไปเล่าให้ผู้จัดการส่วนตัวฟัง?
แต่ถ้าเป็นคนของพี่ป๊อกกี้ ผมน่าจะคุ้นหน้าคุ้นตาบ้างสินะ
เพราะผมก็เคยทำงานกับพี่ป๊อกกี้เหมือนกัน

“อดทนนะตัวเล็ก เก็บเกี่ยวความสุขให้มากๆ และท้ายที่สุดถึงจะเกิดเรื่องราวอะไรก็ตาม
ยิ้มรับมันไว้ แล้วบอกตัวเองไว้เสมอว่า คุณทำมันดีแล้ว 
แล้วคุณจะผ่านเรื่องราวทุกอย่างไปได้แน่นอน You can do it! “

เอาอีกแล้ว ,, เรย์พูดจาแปลกๆกับปั้นสิบอีกแล้ว - -‘

“เห้ยยเรย์พูดมากนะ   รีบกลับไปเลยปะ”
ไนซ์รีบไล่เรย์ให้กลับไป แต่เรย์ก็ไม่ยอมไปครับ ยังยืนหัวเราะก่อนจะมองมาที่พวกผม

“ครับๆ จะกลับแล้วครับนายท่าน  ขอให้ทุกท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพ และขอให้สนุกกับทริปนี้นะครับ”
ไนซ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ที่เห็นเรย์เดินออกไป

“อย่าไปฟังคำมันมากเลย ไม่ค่อยจะเต็มเท่าไหร่นักหรอก”
ไนซ์พูดจบก็ยื่นเอกสารและบัตรประชาชนให้พวกผม

แต่คำของเรย์ที่พูดกับปั้นสิบก็ทำให้ผมคิดมากอยู่ดีครับ
ทำไมเรย์พูดแบบนั้น??



พวกเรามาถึงเชียงใหม่กันก็เกือบๆจะเที่ยงแล้วครับ
เลือกที่พักกันไม่ยากเลย  พักกันแถว นิมมาน นั้นแหละครับ
ใกล้ที่กิน ใกล้ที่เที่ยว

ทริปนี้เป็นทริปที่ไม่มีการวางแผน ทานข้าวเสร็จถามกันว่าอยากไปไหน
ถ้าเพื่อนๆลงความเห็นว่าโอเค ก็ไป ไม่ต้องคิดวางแผนการเดินทางให้เสียเวลาครับ
เหมารถสองแถวยอดฮิตในเชียงใหม่ไว้เลย 
อยากไปไหนบอกพี่เค้าเท่านั้นแหละ  ได้ไปทุกที่ครับ
ไนซ์ซาฟารี  ไนซ์บาซาร์  สวนสัตว์เชียงใหม่
ดอยสุเทพ ดอยปุย  ฯลฯ
เป็นช่วงเวลา 2 วัน 1 คืน ที่อยู่เชียงใหม่ได้แบบคุ้มค่ามากๆ


และแล้ววันเวลาที่เที่ยวเล่นมันก็ต้องมีวันหมดครับ
ตอนนี้พวกผมมาอยู่ที่ สนามบินเชียงใหม่ เตรียมตัวกลับกรุงเทพแล้ว

“ไม้ ดูแลตัวเองดีๆนะเว้ย อีก 6 เดือนนะ กูกับคะน้าจะรอรับมึงที่เชียงใหม่
แล้วพวกเราจะมาฉลองต้อนรับมึงอีกรอบ  กูรักมึงนะเพื่อน

เลน่อนดึงผมเข้าไปกอด  ก่อนจะตบหลังผมเบาๆ

“อืมม กูก็รักมึง ขอบใจมาก ตั้งใจเรียนละ ดูแลคะน้าดีๆ แล้วเจอกัน”
ผมผละออกจากมัน ก่อนจะหันไปยิ้มให้คะน้า

“ฝากเพื่อนตัวยักษ์ของไม้ด้วยนะคะน้าคนสวย”

“อร๊ายยยยตาถึงนะเรานะ  ได้เลยคะน้าจะดูแลน่อนให้เป็นอย่างดี
ไม้ดูแลตัวเองดีๆ แล้วรีบๆกลับมานะ
คนแถวนี้จะได้ไม่งอแงจนเตี้ยลงไปกว่าเดิม”

คะน้าพูดเสร็จก็หัวเราะชอบใจ ที่ปั้นสิบมันเดินเข้าไปเขกหัวคะน้า
โทษฐานที่เอาความเตี้ยของมันมาล้อเล่น

“โอเค แล้วเจอกันนะเว้ยย” พวกผมโบกมือลาเลน่อนกับคะน้า
ก่อนจะขึ้นเครื่องกลับมากรุงเทพกัน


พอมาถึงดอนเมือง ผมก็ต้องลากับไนซ์อีกครั้ง
วันนี้มีแต่บอกลาเพื่อนจริงๆ - -'

“งั้นกูลามึงตรงนี้เลยนะไม้  โชคดีเว้ยเพื่อน อีก 6 เดือนมาฉลองกันอีกรอบนะ”
ไนซ์ไม่ได้ดึงผมไปกอดเหมือนที่เลน่อนทำ แต่ตบบ่าผมเบาๆ
ก่อนจะหันไปบอกพู่กันจานสีให้เดินทางกลับอังกฤษปลอดภัย
แล้วสักพักเรย์ก็เดินมาช่วยไนซ์หิ้วกระเป๋า แล้วเดินออกไป

“เหลือพวกเรา 6 คนแหละ กลับกันเถอะวะ ง่วงแล้ว”
ยูโรชวนพวกผมกลับคอนโดปั้นสิบ ก่อนจะลากกระเป๋าแล้วไปเรียก Taxi
พวกเราเหนื่อยกับการเดินทาง แล้ววันนี้ทั้งวันก็เที่ยวกันมาทั้งวัน
เลยแยกย้ายกันเข้านอน  ซึ่งผมกับปั้นสิบนอนห้องคุมะเหมือนเดิม

“พรุ่งนี้ไปกี่โมง” ปั้นสิบอาบน้ำเสร็จแล้ว เดินมานั่งข้างๆเตียง
ส่วนผมอาบน้ำก่อนปั้นสิบอีกครับ 555+ ตอนนี้กำลังนอนเล่นเกมส์ในมือถือปั้นสิบ

“ตามหนังสือสั่งให้ไปรวมพลที่สำนักงานตำรวจ  พ่อกับแม่บอกว่าจะไปรอส่งที่นั้นเหมือนกัน”
ผมวางมือถือไว้ข้างๆตัว ก่อนจะดึงปั้นสิบให้ลงมานอนข้างๆ

“พ่อแม่ไปส่ง งั้นปั้นไม่ไปนะ”
อ้าววเจ้าเตี้ยเอ้ยย ถ้าไม่ไปแล้วผมจะเอากำลังใจที่ไหนไปทำงานละครับ

“ไปสิ ถ้าปั้นไม่ไป แล้วไม้จะมีกำลังใจไปทำงานหรอ”
ผมหันหน้าไปมองปั้นสิบ  ต้องอ้อนหน่อยครับ 555

“ก็เดี๋ยวพ่อไม้เห็นหน้าปั้นแล้วจะโมโหใส่อีก
ไม่อยากให้พ่อของไม้โมโหบ่อยๆ เดี๋ยวท่านจะความดันขึ้น”

อยากจะให้รางวัลแฟนที่แสนดีจริงๆ
เป็นห่วงพ่อของผม ทั้งๆที่พ่อของผมต่อยตีปั้นตั้งหลายครั้ง

“ขอบใจนะที่เป็นห่วงพ่อของไม้  แต่ไปส่งไม้เหอะนะ 
ยูโร เปา พู่กัน จานสีก็ไป พ่อไม่ทำอะไรหรอก”

ผมยังหันไปอ้อนปั้นสิบต่อ จนปั้นสิบยิ้มออกมาให้ผม

“อืมม ไปส่งก็ได้ งั้นไม้รีบนอนเหอะนะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางเช้า”
พูดจบปั้นสิบก็เดินไปปิดไฟ ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆผม

“คืนนี้ให้แค่นอนกอดนะ ถ้ามากกว่านั้นละมีถีบตกเตียงแน่ๆ”
เอากับเค้าสิครับ แทนที่จะฝากรักให้ได้คิดถึงกันตอนห่าง
นี้ขู่ว่าจะถีบด้วย 5555+ แต่เชื่อผมเถอะ ว่าผมเก่งกว่าปั้นสิบเยอะ : )

“ครับๆ นอนเถอะนะ ฝันดีนะปั้นสิบ”
ปั้นสิบเห็นท่าทางผมแล้วว่าคงจะยอมนอนหลับจริงๆ
เลยขยับมาซุกตรงอกผม  ผมก็เริ่มแกล้งปั้นสิบไปทีละนิดทีละหน่อย
แล้วเตี้ยตัวน้อยๆก็เสร็จหมาป่าสุดหล่อแบบผมจนได้ครับ



เช้าวันต่อมา
เสียงปั้นสิบบ่นผม ดังไปทั้งห้องคุมะเลยครับ 555+


“เก็บเสื้อผ้าไปเลย ไม่ต้องหันมายิ้ม ไอ้เชรี้ยย บอกให้นอนไม่นอน เล่นซะเกือบเช้า
เสื้อผ้าก็ไม่ยอมเก็บ เครื่องแบบอยู่ไหนก็ไม่เตรียม”

ตอนนี้มันกำลังเดินท่าทางแปลกๆไปรอบห้องเพื่อหาเครื่องแบบตำรวจให้ผม
มันเอาไปซัก แล้วมันลืมว่ามันเอาเข็มขัด เอาของๆผมวางไว้ตรงไหน
5555+ จะขำมันก็ตรงท่าเดินนี้แหละ

“แม่กูเตรียมกระเป๋าให้แล้ว นี้แค่ใส่ชุดเครื่องแบบไปเท่านั้นเอง
ต้องเตรียมอะไรมากมายที่ไหนละ แล้วจะเดินหาทำไม เข็มขัดอยู่ตรงโต๊ะข้างห้องน้ำไง”

คือจริงๆผมเตรียมไว้แล้ว แต่เมื่อเช้าผมแกล้งเดินหาไปมารอบห้อง
เพื่อจะให้ปั้นสิบวุ่นวายกับการหาของให้ผม
มันจะได้ไม่บ่นผมเรื่องที่ผมแกล้งมันเมื่อคืน

“ก็รีบแต่งตัวสิวะ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อนนะ”
พูดเสร็จแล้วมันก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ผมเลยรีบแต่งตัว
เพราะถ้ามันออกมาแล้วผมยังนั่งเอ้อระเหยลอยชายอยู่
ผมคงโดนมันด่าอีกแน่ๆ

“ก๊อก ก๊อก”

“ไม้ ไม้ ตื่นยัง”
เสียงของพู่กันตะโกนเรียกผม
ผมเลยเดินออกไปเปิดประตูห้องให้มัน

“อืมม แต่งตัวอยู่ มีไรวะ นี้พวกมึงตื่นกันหมดละหรอ”
ผมมองไปที่โต๊ะอาหาร ตอนนี้ยูโร เปา จานสีกำลังนั่งทานข้าวอยู่

“พวกกูตื่นนานละ แต่ไม่อยากมาปลุกมึงเช้า เพราะเมื่อคืนกูคิดว่าห้องมึงคงมีสงคราม 5555+”
พู่กันมันพูดแซวๆผม ก่อนจะยิ้มทำหน้าทะเล้นตามประสามันนั้นแหละครับ

“กวนตีนนะมึง อย่าไปพูดให้ปั้นมันได้ยิน เดี๋ยวมันด่ากูอีก”
พอผมพูดจบพู่กันมันก็หัวเราะ ก่อนจะดึงมือผมให้เดินไปที่ห้องนอนใหญ่

“มัวแต่อยู่ห้องคุมะ มึงมาดูนี้ๆ ปั้นมันทำให้มึง”
ผมเดินตามพู่กันไปที่ห้องนอนใหญ่ ก็เห็นที่ผนังห้องฝั่งหนึ่ง
มีแต่รูปผมกับรูปปั้นสิบแปะอยู่เต็มผนังเลยครับ
แต่ละรูปก็จะมีโฟสอิสแปะไว้ เขียนอธิบายว่าวันนั้นเราไปทำอะไรกันมาบ้าง

“วันนี้ทะเลสวยมาก มึงนอนอยู่หัวเรือ แต่กูนั่งเกาะขอบเรือแน่นเลย
กูกลัวตกทะเล มึงก็บอกว่า ปลาทะเลไม่กินคนเตี้ย
ฟังแล้วอยากจะถีบมึงให้ตกทะเลจริงๆ

แต่กูชอบนะที่เราได้ไปทะเลด้วยกัน”


เป็นรูปตอนที่ผมนอนมองปั้นสิบ ที่นั่งเกาะขอบเรือแน่นเลยครับ
ตรงกลางเรือมีให้นั่งไม่ยอมนั่ง ดันไปนั่งซะขอบเรือแบบนั้น
ไม่กลัวก็แปลกแล้วละ
ในรูปหน้ามันตลกมาก กลัวก็กลัวแต่ยิ้มสู้กล้อง 5555+


ผมยืนดูรูปแต่ละรูปไป แล้วก็อ่านข้อความพวกนั้นไปด้วย
น้ำตาก็คลอออกมา ,,

ปั้นสิบไม่ใช่แค่แฟน ไม่ใช่แค่เพื่อนสนิท
แต่ปั้นสิบมันเหมือนชีวิตผม
ทุกๆความทรงจำ มันมีปั้นสิบอยู่ในนั้นเสมอ


“จะร้องไห้ทำไมละ รีบๆกลับมา แล้วมาช่วยกันแปะรูปให้เต็มห้องเลยนะ”
ปั้นสิบเดินมายืนข้างๆผม ก่อนจะจับมือผมไว้

“อืมม รอใช่ไหม”

“ไม่รอหมาป่าอย่างไม้ แล้วจะให้ปั้นไปรอหมาขี้เรื้อนที่ไหนละ”

โหยยย ไอ้เตี้ย ,, มึงน่ารักอะ >////<
แต่ถ้าไม่มีคำว่า หมาขี้เรื้อนนะ มึงจะน่ารักกว่านี้มากกกก.

ผมดึงปั้นสิบมากอด ปั้นสิบก็กอดผมกลับมา
ก่อนจะเอามือตบหลังผมเบาๆ

“ดูแลตัวเองดีๆ รักษาสุขภาพให้มากๆ หัวหน้าสั่งอะไรก็ปฏิบัติตามนะ
อย่าดื้อ อย่าโมโหง่าย และอดทนให้มากๆ   กูรออยู่ที่นี้เหมือนเดิม”


พอปั้นสิบพูดจบ ผมก็ผละตัวปั้นสิบออก ก่อนจะมองหน้าปั้นสิบอีกครั้ง

อีก 6 เดือนกว่าผมจะได้กลับมากอดมันอีก
อีก 6 เดือนกว่าจะได้มองหน้ามันแบบนี้



“กูรักมึงนะปั้น”

“อืมม กูก็รักมึง”

ปั้นสิบยิ้มให้ผม ก่อนจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาให้
อายไหมละ ใส่ชุดตัวรวจเต็มที่เลย ร้องไห้ให้แฟนตัวเองซับน้ำตาให้
ไอ้ไม้เอ้ยยยย T^T



“กูไม่อยากขัดหรอกนะ แต่แม่มึงโทรมาวะไม้”
ยูโรเดินเข้ามายื่นมือถือให้ผม
ผมก็หันไปยิ้มให้ยูโร ก่อนจะยื่นมือไปรับมือถือมาถือไว้

“รับสายแม่เถอะ เดี๋ยวปั้นไปรอข้างนอก”
ปั้นสิบพูดเสร็จก็เดินออกไปกับยูโร

ผม :: ครับแม่

แม่ :: มาเจอกันตอน 10 โมงนะ ไม่ต้องให้เพื่อนมาส่ง
เพราะเค้าจะให้ขึ้นรถเดินทางตอนบ่ายเลย
มาคนเดียวก็พอ ไม่อยากให้พ่อเราโมโห

ผม :: ครับ



แม่พูดจบก็กดตัดสายไป ,,
ทำไมต้องห้ามให้เพื่อนไปส่ง?
ทำไมพ่อจะต้องไม่พอใจอะไรอีก?

ผมเรียนตำรวจจบแล้ว ติดยศแล้ว
เพื่อนที่เรียนด้วยกันมา ก็รอเวลาเข้าประจำการตามสถานีตำรวจหมดแล้ว
และผมเองก็กำลังจะลงไปฝึกที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
ผมตามใจพ่อหมดแล้ว ,, ทำไมพ่อยังไม่พอใจอีก?


“พ่อครับ ผมไปฉลองกับเพื่อนนะครับ”
ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน ที่ผมเดินเข้าไปขออนุญาตพ่อมานอนกับเพื่อนๆในกรุงเทพ

“ไปสิ แต่อีก 3 วันไปเจอกันที่กรมนะ”
3 วัน ไปทำไมวะ? หรือผมได้ลงส่วนกลาง
เพราะตอนที่ได้เลือกสถานที่ลงทำงาน ผมเป็นคนเดียวในรุ่นที่ไม่ได้เลือก
เพราะเหตุใดนั้นผมไม่อยากคาดคิดครับ ตั้งแต่มาเรียนที่นี้ผมโดนแกล้งให้วิ่ง
โดนลงโทษทั้งๆที่ไม่ผิดบ่อยมาก
ก็พอรู้ว่ามาจากพ่อของพี่อุ้มที่สั่งมาแน่นอน 
พวกราฟก็บอกว่าคนของพ่อพี่อุ้มมีเยอะเลยที่นี้
ผมก็อดทนมาตลอด คิดแค่ว่าจบไปแล้วพ่อคงยอมรับในตัวผม
แต่สุดท้าย... พ่อก็ยังไม่ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็นอยู่ดี


“ไปทำไมครับพ่อ ผมได้ลงส่วนกลางหรอครับ”
ผมหันไปมองหน้าแม่ที่นั่งหน้าเครียดๆอยู่ข้างๆพ่อ

“ป่าว แกได้ไปฝึกที่ใต้”
ห๊ะ ,, ตอนแรกผมได้ยินคำว่า ใต้ ผมตัวเย็นเฉียบเลยครับ
ก็ทราบกันดีว่าที่นั้นอันตรายมากแค่ไหน
แต่พ่อพูดได้ด้วยสีหน้าที่ยิ้มๆ ว่าผมต้องไปฝึกที่ใต้
พ่อไม่ห่วงผม? หรือเพราะอะไรทำไมพ่อถึงยิ้ม

“จังหวัดไหนครับพ่อ”

“นราธิวาส”

พอพ่อพูดจบ แม่ก็เริ่มจะสะอื้นขึ้นมาอีกรอบ จนพ่อต้องหันไปมอง

“จะไปกับเพื่อนก็ไปสิ เพราะหลังจาก 6 เดือนนี้แกต้องกลับมาทำงาน
และแกจะไม่มีเวลามาทำตัวไร้สาระกับเพื่อนวัยเด็กของแกแล้ว”

พอสิ้นคำของพ่อ ผมก็เดินมาหาเพื่อนที่รถตู้เลย
โดยไม่หันไปมองหน้าพ่อกับแม่ด้วยซ้ำว่าท่านทำหน้ายังไง
ผมอาจจะดูเลวนะที่ไม่สนใจความรู้สึกท่านในวันนั้น
ทั้งๆที่มันเป็นวันที่ผมควรอยู่กับครอบครัวเพื่อฉลองกับยศกับการที่ผมได้รับราชการ
แต่ผมไม่มีความรู้สึกว่าผมอยากกลับไปกับพ่อแม่เลย

ผมอยากอยู่กับเพื่อนๆ เพราะอย่างน้อยพวกเค้าก็ยินดีกับความสำเร็จของผม
ด้วยความรู้สึกที่มาจากใจ พู่กันกับจานสีมาจากอังกฤษเพื่อยินดีกับผมในวันนี้
ทุกคนพูดแต่คำดีๆ และยิ้มกลับมาให้ผม
แต่รอยยิ้มจากพ่อ และแม่ .. ผมแทบไม่ได้เห็นเลยด้วยซ้ำตอนอยู่ในห้องประชุม
ตอนที่พิธีติดยศ หน้าพ่อกับแม่นิ่งเฉยมาก ทั้งๆที่รอบข้างมีแต่คนยิ้มยินดี

พ่อมายิ้มให้ผม ตอนที่พ่อบอกว่าผมต้องไปฝึกที่ภาคใต้
สิ่งที่ผมทำตอนนี้ ผมผิดมากไหม?
ผิดมากไหมที่มาอยู่กับเพื่อนๆ แทนที่จะกลับไปกับพ่อแม่



ผมเดินถือมือถือของยูโร ออกมาที่หน้าห้องนอน
ยืนมองดูเพื่อนๆที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
ผมมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกที่เศร้าใจ...
ผมจะมีโอกาสได้เจอพวกมันอีกเมื่อไหร่?
6 เดือนกลับจากฝึกแล้ว พ่อแม่จะบังคับให้ผมไปทางไหนต่อ?
ผมต้องอยู่ภายใต้การบังคับของพ่อและแม่ไปอีกนานแค่ไหน?

ผมจะมีชีวิตเป็นของตัวเอง …. บ้างไหม?



“เห้ยยไม้ ไปกันยังวะ สายแล้วนะ”
เสียงเปาเรียกผมให้ตื่นจากความคิด

“เออไปได้แล้ว แม่กูโทรตามแล้วละ”
ผมเดินเข้าไปหาเพื่อน ก่อนจะยื่นมือถือคืนให้ยูโร

“แต่พวกมึงไม่ต้องไปหรอก แม่กูบอกว่าพ่อกูมารอแล้ว  .....พวกมึงเข้าใจใช่ไหม”

ผมหันไปมองหน้าปั้นสิบ ที่ตอนนี้รอยยิ้มของมันเริ่มหายไป
แต่สักพักมันก็หันมามองหน้าผม


“อืมม งั้นมึงไปถึงแล้วรีบไปไหว้พ่อไหว้แม่ แล้วขอพรจากเค้านะ
พรจากพ่อแม่อะประเสริฐกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้อีก”

ปั้นสิบพูดเสร็จก็ยิ้มกลับมาให้ผม

“เอางี้ละกัน กูกับพู่กันจะไปส่ง แล้วยังไงจะกดโทรมาหา เพราะยังไงๆพ่อแม่เค้าคงไม่กล้าด่ากูหรอก”
จานสีเสนอความคิดเห็น ส่วนพู่กันก็พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดจานสี

“อืมม เอางั้นก็ได้” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับพวกแฝด
อย่างน้อยๆก็จะได้โทรหาปั้นสิบได้

จานสีกับพู่กันเลยลุกไปเตรียมตัว ยูโรกับเปาก็เข้ามาคุยกับผมต่อ

“หัดพูดยาวีไว้เยอะๆ”

“ห้ามกินหมูนะมึง”

“จะกลับมาก็เอาของฝากมาให้ด้วย


แต่ละอย่างที่ยูโรพูดกับผม  เปามันสรุปได้คำเดียวว่า “ปัญญาอ่อน”

“มึงบ้าปะยู ภาคใต้ไม่ใช่อีกประเทศนะมึง จะทำอะไรก็ทำตามปกตินั้นแหละ
แต่เคารพสถานที่ เคารพชุมชนที่มึงเข้าไปอยู่ก็พอ ส่วนของฝากไม่ต้องหรอก
แค่มึงกลับมาอย่างปลอดภัย นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพวกกูแล้ว”

พูดจบเปาก็ดึงผมเข้าไปกอด
ก่อนที่ยูโรจะงัดเอาเปาออกจากตัวผม
ต้องใช้คำว่างัดครับ เพราะเปากอดผมแน่นมาก 555


“เผลอไม่ได้เลย ชอบคนในเครื่องแบบว่างั้น
กลับขอนแก่นกูจะใส่ชุดลูกเสือให้มึงดู”

555555+ เอากับมันสิครับ ไอ้ยูไอ้บ้าเอ้ยย


สักพักพวกแฝดก็พร้อมจะเดินทางแล้วครับ
ยูโร เปา และปั้นสิบออกมาส่งผมที่หน้าห้อง

“กูไปรอที่หน้าลิฟท์นะ” พู่กันบอกกับผม ก่อนจะเดินออกไปกับจานสี

“งั้นกูไปล้างจานนะ” เปาก็ดึงยูโรออกไป


“เพื่อนเรานี้โคตรดีเลยเนอะ เปิดทางให้เราสวีตกัน”
ปั้นสิบมันหันมามองหน้าผม ก่อนจะพูดถึงพวกไอ้แสบทั้งหลาย
ที่ต่างก็รู้เห็นเป็นใจเปิดทางให้ผมได้คุยกัน ก่อนที่จะจากกัน

“กูไปละนะ อยู่ได้ใช่ไหมเตี้ย”
ผมถามปั้นสิบ ผมพยายามจะพูดให้ติดตลกไว้ก่อน
ไม่อยากพูดซึ้งๆ เดี๋ยวมันจะร้องไห้
เออ....ไม่ใช่แค่มันหรอก ผมด้วยนี้แหละ - -

“สบายมาก ถึงกูจะเตี้ย แต่กูอดทนเก่งนะ  และกูก็รอเก่งด้วย”
เอาละไง ไอ้เตี้ยแม่งง ยิ้มแล้วน้ำตาไหลทำไมละ
กูจะไม่ร้องไห้ละนะ  ผมต้องฝืนยิ้มให้มัน
ก่อนจะค่อยๆเอามือไปเช็ดน้ำตาให้เจ้าเตี้ยขี้แงตรงหน้า

“แล้วกูจะรีบกลับนะ”
ผมพูดได้แค่นั้นแหละครับ ก็หันหลังรีบเดินมาหาพู่กันกับจานสี
เพราะถ้ายืนมองหน้าปั้นสิบต่อไป
ผมอาจจะร้องไห้หนักกว่านี้ก็ได้


พอ 2 แฝดมันเห็นผมเดินมาก็กดปิดลิฟท์
เพราะเมื่อกี้พวกมันกดลิฟท์ค้างไว้รออยู่แล้ว

“จะร้องไห้ก็ได้นะ เพราะถ้าไปถึงที่กรมแล้ว มึงอ่อนแอไม่ได้แล้วนะไม้”
เสียงของจานสีบอกกับผม
พอเพื่อนบอกมาแค่นั้นแหละครับ ,, น้ำตาไหลมาเต็มที่เลยครับ
ร้องไห้จนมาขึ้น Taxi ก็ยังสะอื้นไม่หาย
โคตรจะอายเลย ใส่เครื่องแบบตำรวจโคตรจะเท่ห์
ต้องร้องไห้สะอื้นไม่หยุด
ตอนนั้นมันหลายๆความรู้สึก ทั้งเสียใจ ทั้งน้อยใจตัวเอง
ทั้งน้อยใจพ่อแม่ด้วย หลายๆอย่าง

“จะถึงแล้ว เลิกร้องไห้เถอะไม้” พู่กันยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม
ผมก็รับมาแต่โดยดีครับ ไม่เช็ดหน้าคงไม่ไหวมั้งครับ
มีแต่รอยน้ำตา - -‘

“ไม้ มึงระวังตัวดีๆนะไปใต้ครั้งนี้อะ
รักษาเนื้อรักษาตัวดีๆ มันหนักกว่าตอนที่มึงฝึกแน่ๆ”

จานสีหันมาบอกกับผม
ตอนนี้จานสีมันนั่งข้างหน้าครับ
ผมนั่งกับพู่กันข้างหลัง

“อืมม กูก็คิดไว้เหมือนกัน ว่ามันน่าจะหนักกว่า
อย่างว่าแหละตอนฝึกกับตอนทำจริงมันคงต่างกันเยอะ”

ผมเช็ดน้ำตาเสร็จแล้ว กำลังก้มลงไปมองชุดของตัวเองว่าเรียบร้อยหรือยัง

“ไม่ใช่แค่นั้นสิ  คนที่จะไปใต้กับมึงอะ มีพี่อุ้มด้วย”

หื้มมมมม ..

พี่อุ้ม!!!!!!!


--------------------------------------------------------------------------------------

เอาละสิ ,, ท่าทางไปใต้รอบนี้จะหนักแล้วละไม้ฉาก
มีพี่อุ้มรักตามไปด้วย เอ๊ะ ,, หรือพี่อุ้มมันจงใจให้ไม้ฉากไปด้วยกันแน่นะ
ฝากติดตามตอนหน้าด้วยนะคะ

ตอนนี้ไม่มีอะไรมากเลยเนอะ เล่าเรื่องทั่วไปปกติ
พยายามจะสื่อให้เห็นว่าเด็กๆต้องลาจากกันอีกครั้ง
แล้วมันทรมานแค่ไหน .. แต่เหมือนตัวเองสื่ออกมาได้ไม่ดีเท่าไหร่
ยังไงฝากไว้ด้วยนะค่ะ
คำผิดยังไงเจจะรีบตามแก้ให้จ๊า ขออภัยไว้ด้วยนะ
และขอบคุณทุกๆคอมเมนต์เลย

ใกล้จะถึงบทสรุปของทั้งคู่แล้ว ,, ฝากติดตามและให้กำลังใจด้วยนะคะ
ส่วนใครที่รอลุ้นคู่พี่แฝดนั้น มีแน่นอนจ๊า
แต่ขอลงในตอนพิเศษแทนเนอะ : )
ตอนพิเศษ มีของ ราฟ และเพื่อนๆด้วย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 66 || P.36 || 09-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-09-2015 21:27:22
เรย์นายขโมยซีนอะ. ชอบๆอยากอ่านเรื่องเรย์กับไนซ์ด้วย
แล้วนี่ไอ้พี่อุ้มมันคิดจะทำอะไรอีกเนี่ย
ไปแยกแฝดเค้าไม่ได้หรอกอย่าหวังเลย ชอบทำแต่เรื่องไม่เข้าท่า
ขอบคุณเจค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 66 || P.36 || 09-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 09-09-2015 23:17:29
เอิ่ม พ่อของไม้ จิตใจทำด้วยอัลไล
ดีใจที่ลูกถูกส่งไปในที่อันตราย  o22

ในชีวิตจริง เราก็เคยเห็นนะ  แม่ที่สาปแช่งให้ลูกล่มจมเพราะลูกไม่ได้ดั่งใจ (ทั้งที่ลูกก็ไม่ได้ทำผิดอะไร แค่ทำไม่ถูกใจแม่)
แล้วเมื่อไหร่ไม้จะหลุดพ้นซะที  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 66 || P.36 || 09-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-09-2015 00:50:18
เจ็บแทนไม้เพราะว่าไม้ไม่ได้มีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวทางใจเลย   ครอบครัวก็ไม่ได้มีอะไรให้ไม้ยึดเหนี่ยวเลย   ที่เรย์พูดก็ถูกนะ

เรากลัวจริงๆที่ไปฝึกภาคใต้แล้วอุ้มลงไปด้วย   คนของพ่ออุ้มมียั้วเยี้ยไปหมด  เรากลัวว่าไม้จะโดนส่งตรงไปยังจุดที่อันตราย   เราเชื่อว่าคนอย่างไม้สามารถที่จะตร่าชีวิตคนได้จริงๆ เพราะว่าสามารถทำได้

อยากให้ไม้กับปั้นมาเติบโตที่ๆเราอยู่จริงๆ  เราจะได้ช่วยได้  เอาใจช่วยนะลุกเอ๋ย ทั้งสองคนเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 66 || P.36 || 09-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-09-2015 01:54:38
ให้มันโดนระเบิดตายโล้ดดด
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-09-2015 11:27:13
Ch 67  ชายแดนใต้ || ไม้ฉาก



“ไม่ใช่แค่นั้นสิ  คนที่จะไปใต้กับมึงอะ มีพี่อุ้มด้วย”

หื้มมมมม ..

พี่อุ้ม!!!!!!!


“กูว่านะพี่อุ้มมันต้องเป็นคนขอให้มึงไปแน่ๆเลยวะไม้”
ทำไมมึงคิดเหมือนกูวะพู่กัน
แต่เดี๋ยวก่อนนะ .. จานสีรู้ได้ไง?

“แล้วมึงรู้ได้ไงจานสี”
พอผมถามจานสีปุ๊บ  คราวนี้พู่กันดึงตัวจานสีมาติดกับเบาะรถเลยครับ

“โอ้ยย พู่กัน มันเจ็บนะเว้ย จะดึงทำไมเนี้ย”
จานสีก็โวยวายใหญ่เลยครับ เพราะพู่กันรัดคอมันไว้เลยอะ
นี้ก็โหดร้ายเกินไปแล้วมึง T^T

“ก็ตอบมาว่ามึงรู้ได้ไง กูห้ามอะไรเชื่อกูบ้างไหม นี้สินะที่มึงขอแม่ย้ายไปเรียนอีกยูอะ”
เรื่องเริ่มจะไปกันใหญ่ละ ไอ้บ้าพู่กันก็เกิดอยากจะอาละวาดใส่น้องมันขึ้นมาซะงั้น

“ไม่เกี่ยวกันเลย ที่กูย้ายเพราะมึงนั้นแหละ ปล่อยได้แล้ว” จานสีก็โวยวายกลับ
ก่อนจะดิ้นจนหลุดออกจากแขนของพู่กัน

ที่บอกว่ารัดคอ หรือดิ้นจนหลุดนั้น คือ พู่กันนั่งเบาะหลังจานสีนะครับ
พู่กันมันเลยเป็นฝ่ายกระทำอยู่ฝ่ายเดียว - -‘

“มันไลน์มาหากู แต่กูไม่ได้อะไรกับมันซะหน่อย”
พูดจบจานสีก็ส่งมือถือมาให้ผมดู
ผมเปิดดูเป็นไลน์จากพี่อุ้มจริงๆครับ

เ ช รี้ ย อุ้ ม :: จะมาส่งไหมเนี้ย

โหวว มึงเมมชื่อพี่อุ้มได้แบบว่า .. ไม่เกรงใจหน้าตาพี่อุ้มเลยนะ 5555+

เ ช รี้ ย อุ้ ม :: เป็นอะไรวะอ่านไม่ตอบ

เ ช รี้ ย อุ้ ม :: จะไปใต้นะเว้ยตั้ง 6 เดือน มาให้เห็นหน้าบ้างดิวะ

เ ช รี้ ย อุ้ ม :: ไม่จับปล้ำหรอกนะ มาเหอะ อยากเจอ



มีอีกเยอะครับ แต่ผมไม่ได้อ่านต่อ
เพราะพู่กันดึงมือถือไป ก่อนจะลบแชตพี่อุ้มทิ้ง
แล้วจัดการบล็อกไลน์พี่อุ้ม . .

“กูว่าไม่เกี่ยวกับพี่อุ้มหรอก  ถ้ามันจะแกล้งกูนะ มันจะเอาตัวเองลงใต้ด้วยทำไม”
ผมบอกกับพู่กันและจานสี

“เออนั้นดิ” พู่กันก็พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดผม
เราไม่ทันได้คุยกันต่อครับ เพราะรถมาจอดที่หน้ากรมตำรวจพอดี

“มึงไม่ต้องเข้าไปก็ได้นะ เดี๋ยวเจอพี่อุ้ม” ผมหันไปบอกจานสี
แต่จานสีมันดันส่ายหัว แล้วบอกกับผมว่า

“ช่างมันเถอะ กูจะต้องหนีมันไปทำไมวะ ก็แค่คนๆหนึ่งเท่านั้นเอง”
เออ ,, ถ้ามันคิดแบบนี้ผมก็เบาใจ เพราะยังจำคลิปที่พี่อุ้มมันส่งมาให้ปั้นสิบได้
เลยคิดว่ามันอาจจะไม่กล้าเจอหน้าพี่อุ้ม

ผมยืมมือถือจานสีโทรหาแม่ ถามว่าแม่อยู่ตรงไหน
เดินมาจนเจอพ่อกับแม่ครับ และเจอลุงพลกับน้าอรด้วย(พ่อแม่ของพิม)

“สวัสดีครับพ่อ แม่ ลุงพล น้าอร”
ผมยกมือสวัสดี แล้วพวกพู่กันกับจานสีมันก็เลยยกมือไหว้ตาม

“เป็นตำรวจแล้วไม่ยกมือไหว้แล้วลูก ต้องทำท่าตะเบ๊ะแบบตำรวจสิ”
ลุงพลทำท่าตะเบ๊ะให้ผมดู ก่อนจะหันไปหัวเราะกับพ่อผม
วันนี้พ่อผมหน้าตาสดชื่น ยิ้มแย้มแจ่มใสมากครับ
เหอๆ ลูกจะไป 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้นะครับพ่อ
ไม่ได้ไปเมืองนอกจะยิ้มทำไมกันครับ - -‘

“อ้าวบอกแล้วว่าไม่ต้องให้เพื่อนมาส่ง ไปรบกวนเค้ามาตั้งหลายวันละยังจะให้ตามมาทำไม”
พ่อหันไปเห็นพู่กันกับจานสี เลยหันมามองหน้าผม

“ไม่เป็นไรครับ พอดีผมมาจากอังกฤษนะครับ อยากมาส่งเพื่อน
เพราะอีกหลายเดือนกว่าจะได้กลับมาเมืองไทย”

จานสีรีบบอกกับพ่อผม

“เอานะ เพื่อนกันรักกันมันก็ดีแล้ว เหมือนพวกเราไง ผ่านมากี่สิบปีก็ยังเหมือนเดิม
เดี๋ยวก็ได้ดองกันจนรุ่นลูกอีก  เผื่ออนาคตลูกสาวลูกชายของพวกนี้มันจะมาดองกันแบบบ้านเรา”

ลุงพลพูดจาแปลกๆนะครับ
อะไรดองอะไร?

“พ่อมึงกับลุงพลจะทำยาดองหรอ”
พู่กันขยับมาใกล้ๆผมก่อนจะกระซิบถาม
เอ่อพู่กัน ,, กูได้ยินคำว่าจะมาดองกัน
ไม่ใช่ยาดองเว้ยย!

“เอาไว้ไม้ฉากกลับมาจากใต้ก่อนค่อยพูดเรื่องนี้ดีกว่าค่ะ” น้าอรพูดกับพวกพ่อๆ
ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม

“เดินทางปลอดภัยนะลูกนะ แล้วอีก 6 เดือนพวกน้าจะมารับนะจ๊ะ”
น้าอรเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากครับ พูดจาเพราะด้วย : )

“จะแทนตัวว่าน้าทำไมกันละอร  แทนตัวว่าแม่ก็ได้”
พ่อผมหันไปบอกน้าอร แต่น้าอรก็หัวเราะเบาๆ

“ไปรวมตัวได้แล้ว อย่าทำตัวให้มีปัญหาละ อีก 6 เดือนพ่อจะมารับ
ถ้าเค้ามีพักให้กลับก็ไม่ต้องกลับมาหรอก  มันไกล เดินทางมันเหนื่อย”

พ่อผมเอื้อมมือมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะผลักตัวผมให้เดินออกไปนิดหน่อย

ผมหันไปมองหน้าพู่กันกับจานสี พวกมันก็ทำได้แค่ยิ้มให้ผมนิดๆ
ก่อนจะพยักหน้าให้ผม แล้วพู่กันก็หยิบโทรศัพท์มาแนบหู
สงสัยจะบอกปั้นสิบให้ผมละมั้ง ว่าผมกำลังจะเดินทาง

ผมยิ้มให้เพื่อนของผมทั้ง 2 คน ก่อนจะหันไปทำความเคารพพ่อแม่และลุงพลกับน้าอร

“ดูแลตัวเองนะลูกนะ”
แม่ยื่นกระเป๋าให้ผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
แปลกไหม ,, ผมไม่รู้สึกถึงไออุ่นของอ้อมกอดนี้เลย
ทำไมกัน?


ผมหิ้วกระเป๋าเดินเข้าไปรายงานตัวตรงซุ้มที่ทางกรมจัดไว้ให้

“สิบตำรวจตรีภาคิน จากภาค 3 ครับ”
ผมทำความเคารพนายร้อยตรงหน้า
(น่าจะยศนายร้อยเพราะติดดาว 3 ดวงที่บ่า)

“นราธิวาสสินะ หนักหน่อยนะเรา อดทนไว้ละ ไปรวมกันเพื่อนๆตรงรถบัสหมายเลข 3 นะ”
ผมทำความเคารพอีก 1 ครั้งก่อนจะเดินไปที่รถบัสหมายเลข 3
ก่อนจะขึ้นรถบัส ผมหันไปมองพ่อแม่อีกครั้ง แต่ท่านทั้ง 2 กลับไปแล้ว
เหลือแต่พู่กันกับจานสีที่ยังโบกมือให้ผมอยู่

เอาวะ ,, อย่างน้อยยังมีเพื่อนมาส่งจนวินาทีสุดท้าย : )


ผมเดินขึ้นไปบนรถบัส ก็เจอกับตำรวจยศดาบตำรวจ
ที่ผมจะต้องเรียกว่า ครูฝึก ตลอด 6 เดือน
ครูฝึกถามชื่อผม ก่อนจะให้ไปนั่งที่
ผมได้นั่งแถวที่ 4 ริมหน้าต่าง ที่นั่งตรงนี้ยังมองเห็นพู่กันกับจานสีอยู่เลยครับ
ผมวางกระเป๋าไว้บนชั้นวางบนหัว แล้วนั่งมองเพื่อนผมทั้ง 2 คน
พวกมันยังคุยโทรศัพท์อยู่ สงสัยยังคุยกับปั้นสิบอยู่แน่ๆ
ป่านนี้หยุดร้องไห้หรือยังวะไอ้เตี้ยเอ้ยย!?

“ทีเพื่อนมาส่งได้ แต่มาส่งกูมาไม่ได้”
เสียงพี่อุ้มดังขึ้นมาข้างๆตัวผม ผมเลยหันไปดู
เป็นพี่อุ้มจริงๆครับ ใส่เครื่องแบบตำรวจแล้วทำให้พี่อุ้มดูหล่อและสง่ามากจริงๆ

“สวัสดีครับ” ผมหันไปพูดว่าสวัสดี แต่ไม่ได้ยกมือไหว้นะครับ

“อืม ดี” พี่อุ้มเอากระเป๋าวางไว้บนที่วางของ
ก่อนจะมานั่งที่ว่างข้างๆผม
อย่าบอกนะว่าต้องนั่งข้างๆกันจนนราธิวาส?

“เพื่อนมึงอะ ทำไมไม่รับสายกูวะ”
พี่อุ้มกดโทรหาจานสีครับ แล้วก็บ่นว่าทำไมจานสีไม่รับสาย

“มันไม่อยากคุยอะครับพี่ มันเลยบอกว่าไม่อยากรับ”
ผมหันไปตอบพี่อุ้ม ซึ่งผมคงพูดไม่ผิดหรอกมั้ง
ถ้ามันอยากคุยมันก็ต้องรับสายใช่ไหมละ?

“มึงต่อสายให้หน่อยดิ กูอยากคุย”
โอ๊ะ ,, ไอ้พี่อุ้มนี้อะไรของมึงวะครับ มาให้กูต่อสายให้
แต่เบอร์มึงเนี้ยนะมันจะรับไหมละ?

“เบอร์พี่มันไม่รับหรอกครับ ใครโทรมันก็ไม่รับ”
ผมบอกกับพี่อุ้มไป ก่อนจะหันไปมองตรงหน้ารถ
เพราะตอนนี้รถเริ่มเคลื่อนตัวออกแล้ว


“ก็มือถือมึงไง โทรให้กูหน่อย”
หึหึ มือถือกู?
ถามกูว่ากูมีมือถือไหมดีกว่านะไอ้พี่อุ้ม
1 ปีแล้วที่ไม่มีมือถือเนี้ย จะเอามือถือที่ไหนมาโทรให้วะ?

“ผมไม่มีครับ”
พี่อุ้มกำลังจะอ้าปากมาด่าผม
ซึ่งคิดว่าน่าจะด่าแหละเพราะพี่แกทำหน้าโหดๆใส่ผม

ครูฝึกก็พูดขึ้นมาก่อน

“เอ้าละสวัสดีนายตำรวจทุกนาย   จากนี้ไปพวกเราไม่มีการแบ่งภาค แบ่งรุ่น
เพราะพวกเราทุกนายจะเป็นนักเรียนฝึกอบรมรุ่นพิเศษ รุ่นที่ 5
ขอให้ทำความรู้จักกันไว้  เพราะเพื่อนที่นั่งข้างๆเรา
เค้าอาจจะไม่มีโอกาสได้กลับบ้านมาพร้อมเราก็ได้
ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท  อดทนอดกลั้นให้ได้มากที่สุด
อย่าลืมว่าพวกคุณคือคนของประชาชน คือข้าของพระบาท
ทำงานทุกอย่างให้คุ้มค่ากับเงินภาษีที่คุณได้รับ
เดี๋ยวเราจะไปต่อรถไฟกัน กรุณานั่งรถไปด้วยความสง่างาม
เพื่อประชาชนทุกคนที่เค้าขี่รถผ่านมาจะได้เห็นว่าพวกคุณสง่าและงดงามมากแค่ไหน
จะทำอะไร จะพูดอะไร ให้เกียรติเครื่องแบบที่พวกคุณสวมใส่ด้วยนะครับ”

พอครูฝึกพูดจบ พวกผมก็ตอนรับพร้อมกันว่า

"ครับ”



“เพราะเพื่อนที่นั่งข้างๆเราอาจจะไม่ได้กลับมาพร้อมเราก็ได้”
คำๆนี้ทำไมมันดูรู้สึกแปลกๆในความรู้สึกวะ?
นี้กูกำลังจะไปไหนกันแน่วะ?

ผมกำลังไปดินแดนที่อันตรายที่สุดประเทศไทย
ผมกำลังไปทำหน้าที่ตำรวจของประชาชนที่นั้น
และผมอาจจะไม่ได้กลับมาเจอคนที่ผมรักอีกแล้วก็ได้...


เห้ออ ผมเหม่อมองออกไปนอกรถ
ตอนนี้รถกำลังเคลื่อนตัวออกจากกรมตำรวจ  รถติดมากครับ

“กลัวหรอวะ” เสียงพี่อุ้มถามผม
คือเอาจริงๆนะมึงไปคุยกับคนอื่นเถอะ กูไม่อยากคุย - -‘

“ไม่ครับ” ผมก็ต้องตอบครับ ตามมารยาท

“อืมม ขอให้มึงเก่งอย่างที่พวกลูกน้องพ่อกูบอกละกันนะ
หึ โดนฝึกขนาดนั้น โดนแกล้งสารพัดเสือกผ่านมาได้
เก่งจริงๆ ทำให้ลูกน้องพ่อกูเปลี่ยนใจไปเอ็นดูไปรักมึงกันทั้งนั้น
ดีเนอะใครๆก็รุมรักมึง รวมทั้งปั้นสิบด้วย”

เห้ออ วกมาปั้นสิบจนได้
นั้นมันแฟนกูครับพี่อุ้ม

ผมไม่อยากเถียงครับ เลยไม่ได้ตอบอะไรพี่อุ้มไป
จนมาถึงหัวลำโพง  พวกเราเดินทางต่อด้วยรถไฟ
กทม-สุไหงโกลก  เป็นรถนอนครับ  ออกบ่ายๆ ถึงที่นั้นก็สายๆของวันพรุ่งนี้พอดี


ผมเดินขึ้นไปโดยไม่สนใจว่าพี่อุ้มมันจะตามมาไหม หรือยังไง
โชคดีที่ผมได้คนนั่งข้างๆเป็นผู้ชายจากอีสานเหมือนกัน
พูดกันพอถูกคอครับ  พี่อุ้มมันได้นั่งอีกที ซึ่งก็ไม่ไกลจากผมเท่าไหร่
แต่เท่าที่เห็นพี่อุ้มไม่ได้อภิสิทธิ์อะไรจากการฝึกอบรมครั้งนี้ครับ

พอมาถึงที่สุไหงโกลก พวกเราก็โดนแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม
กลุ่มละ 20 คน ซึ่งคนที่เข้าอบรมในครั้งนี้มีทั้งหมด 45 คน
อีกกลุ่มมี 25 คน ซึ่งเป็นกลุ่มของพี่อุ้มครับ

ผมได้ไปประจำที่เขตเทศบาลครับ เพราะพวกผมเพิ่งเรียนจบมาใหม่
ไม่ได้ออกตะเวนเหมือนทหารตามแนวเขตที่อันตราย

กิจวัตรที่อยู่ที่นี้ก็ไม่ต่างจากตอนที่อยู่ในโรงเรียนเท่าไหร่
เพียงแต่พวกเราจะไม่มีเวลาพัก และไม่มีเวลาที่จะได้เดินเที่ยวเล่นเหมือนในโรงเรียน
และที่นี้ต้องมีเวรยามตลอดเวลา มีการตั้งด่านคอยตรวจหาระเบิดตรวจหาสิ่งผิดกฎหมาย
แต่ตลอดเวลา 6 เดือนที่มาอยู่ที่นี้ทำให้ผมเข้าใจมากขึ้นนะครับ
ที่นี้ไม่ใช่ดินแดนที่อันตรายอย่างที่ใครๆพูดและเข้าใจ
ผู้คนที่นี้เป็นมิตรครับ ยิ้มแย้มให้กับตำรวจและทหารทุกนาย
เอาผัก ผลไม้ อาหารมาให้ตำรวจ และทหารตลอดเวลา
และเวลาเราขอตรวจค้นตามบ้าน เค้าก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีครับ
แต่อย่าเดินเข้าไปในบ้านที่มีผู้หญิงอยู่ตามลำพังนะครับ
ไม่งั้นเป็นเรื่องราวใหญ่โตแน่ๆ

ชาวไทยพุทธ และชาวไทยมุสลิมที่นี้รักใคร่กันดี
ผมมาอยู่ที่นราธิวาสได้เจอเหตุการณ์ลอบยิง 2 ครั้ง
และการวางระเบิด 3 ครั้ง
ซึ่งออกข่าวอยู่เหมือนกันครับ โชคดีที่หน่วยผมไม่มีใครได้รับอันตรายอะไร
ที่นี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้นทุกวัน และบางครั้งไม่ได้ออกข่าวครับ

ผมหลงรักดินแดนแห่งนี้มาก
อยากให้เรื่องราวร้ายๆที่นี้สงบลงไวๆ
แล้วผมจะชวนปั้นสิบกับเพื่อนๆมาเที่ยวที่นี้อีกครั้งแน่นอน

เห้ออ พูดถึงปั้นสิบแล้วคิดถึงมันมากครับ
พวกผมไม่ได้ติดต่อใครเลยครับ
เพราะการโทรศัพท์ครั้งหนึ่งก็เท่ากับการเสี่ยงของทั้งกอง
เราไม่รู้ว่าจะมีใครดักฟังสัญญาณโทรศัพท์ของเราหรือป่าว
พี่อุ้มก็โดนยึดมือถือตั้งแต่วันแรกที่ลงรถไฟแล้วครับ

ผมกับพี่อุ้มได้เจอกันบ้าง ถึงจะประจำคนละที่ก็ตาม
พี่อุ้มอยู่กับกองแพทย์เคลื่อนที่ครับ
ส่วนผมอยู่กองกำลังลาดตะเวน

พวกผมได้รับการฝึกและได้ร่วมกันทำกิจกรรมกับชาวบ้านที่นี้
จนเวลาผ่านมา 6 เดือนแล้วครับ และอีก 1 อาทิตย์พวกเราจะได้กลับบ้าน
แต่ก็มาเกิดเรื่องขึ้นซะก่อน

วันเกิดเหตุ

“เห้ยย เราจะได้กลับบ้านกันแล้ว ไปซื้อของฝากกันเถอะ”
เชษ หรือ พ่อมหาของเพื่อนๆ เพราะนำสวดมนต์ทุกคืนครับเลยได้ฉายาพ่อมหา
มาชวนเพื่อนๆไปเดินตลาดกัน เพื่อจะหาของฝากไปให้ลูกชาย
รู้สึกว่าจะอายุแค่ 6 เดือน ตอนที่พ่อมหามาอบรมนะครับ

“ไปดิๆ” เสียงของเพื่อนๆในกองอีก 4 – 5 คนส่งเสียงมาว่าจะไปด้วย
พ่อมหาเลยพาเพื่อนๆไปตลาดตอน 8 โมงเช้าครับ
พอตอนสิบโมงก็มีเสียงวิทยุแจ้งเข้ามา

“มีตำรวจโดนลอบยิงที่ตลาด  ไปดูที่เกิดเหตุ และให้ติดต่อทีมแพทย์ด้วย”
(จริงๆเป็นการส่งสัญญาณแบบตำรวจนะคะ
มี ว 9  / ว 19 แต่ขอไม่ลงรายละเอียดในส่วนนี้)

พอได้ยินคำว่าเกิดเหตุลอบยิง
พวกผมที่นอนพักกันอยู่ที่ค่าย ถึงกับตัวเย็นเฉียบเลยครับ
เพราะตลาดนั้นคือตลาดที่พ่อมหากับเพื่อนๆพากันไปหาซื้อของฝาก

พวกผมรีบแต่งชุดตำรวจพร้อมอาวุธ เข้าไปดูที่เกิดเหตุ
แต่พวกผมก็ไปช้าเกินครับ พวกเราสูญเสียพ่อมหาไปแล้ว
พ่อมหาโดนยิงเข้าที่หน้าอก 1 นัด กระสุนปืนเข้าไปโดนตรงขั้วหัวใจของพ่อมหาพอดี
ในมือของพ่อมหายังถือรถของเล่นที่เตรียมจะซื้อไปให้ลูกชาย
มันเป็น 1 อาทิตย์ที่พวกเราโศกเศร้ากันมาก เพราะไม่คิดว่าจะเกิดกับเพื่อนๆในกองของเรา
เราส่งร่างไร้วิญญาณของพ่อมหาขึ้นเครื่องบินกลับกรุงเทพไปก่อน
และอีก 2 วันพวกเราจะนั่งรถไฟตามกลับไปร่วมงานศพของพ่อมหา



วันนี้มีการประชุมรวมกอง คือรวมทั้งกลุ่มของผมและพี่อุ้ม
เพื่อจะประกาศปิดการอบรมพิเศษนี้ ก่อนจะให้พวกเราแยกย้ายกลับ
ไปประจำยังสถานีตำรวจที่พวกเราได้เลือกไว้

“พวกเราผ่านเรื่องราวต่างๆกันมา 6 เดือน
ซึ่ง 6 เดือนนี้พวกคุณได้รับการอบรมได้รับการฝึกฝนมาทุกอย่างแล้ว
คุณได้เห็นแล้วว่าที่นี้เป็นยังไง ชาวบ้านที่นี้เค้าอยู่กันแบบไหน
กลับไปแล้ว ผมอยากให้พวกคุณไปอธิบายกับคนที่นั้น
จังหวัดที่พวกคุณอยู่ อธิบายให้เค้าเข้าใจ
ว่าพวกเราอยู่ในดินแดนที่ขึ้นชื่อว่าอันตรายที่สุด
มา 6 เดือน แล้วได้เห็นสิ่งสวยงามอะไรบ้าง
และผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกคุณจะใช้ความรู้ทุกอย่างที่ได้รับจากพื้นแผ่นดินนี้
ไปทำให้เกิดประโยชน์สูงสุดในพื้นที่ที่คุณได้ดูแล
จงภูมิใจไว้เถิดพวกคุณทุกคน คือผู้กล้า ที่พวกเราทุกคนที่นี้จะจดจำตลอดไป”

พอสิ้นเสียงของนายตำรวจใหญ่ประจำนราธิวาส
ก็มีเสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั่วหอประชุมที่พวกผมนั่งอยู่

พวกเราหันไปมองหน้ากัน และล่ำลากันทั้งน้ำตา
ผ่านทุกข์ผ่านสุขด้วยกันมาตั้ง 6 เดือน
มันทรหดมากครับ มากจนผมไม่สามารถจะอธิบายออกมาได้
แต่รู้เลยว่า ,, ชีวิตตำรวจมันคุ้มมากจริงๆที่ได้มาฝึกที่นี้

“เรายังเปิดรับอาสาสมัครที่อยากทำงานที่ชายแดนภาคใต้
ที่ดินแดนแห่งนี้อยู่นะครับ  นายตำรวจท่านไหนเต็มใจ
และพร้อมใจจะอยู่ ดูแลปกป้องคนไทยที่นี้
สามารถยื่นความจำนงกับครูฝึกได้
ผมหวังว่าเราจะกลับมาพบกันอีกครั้งในวันข้างหน้า
ขอให้เดินทางกลับโดยปลอดภัยครับ”

เป็นการกล่าวปิดการประอบรมที่รู้สึกขนลุกที่สุดที่เคยผ่านมาเลยครับ
รู้สึกถึงแรงฮึกเหิมในใจ ไฟที่อยากทำงานเพื่อประชาชนมีมาเต็มที่
แต่ผมยังไม่ถึงเวลาที่จะมาอยู่ที่แห่งนี้ครับ
ผมยังอยากกลับไปเรียน เพื่อต่อยอดการเป็นนายร้อย
เพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงานอยู่
แต่ผมสัญญา ... ว่าผมจะกลับมาประจำที่นี้อีกแน่นอน
นราธิวาส .. ดินแดนที่มีมนต์ขลัง : )



วันต่อมาพวกเราก็นั่งรถไฟกลับกรุงเทพกัน
แต่แบ่งเป็นสายนะครับ ไม่ได้กลับพร้อมกันทั้งหมด
เพราะกลัวจะมีการลอบวางระเบิดกลางทาง
ผมได้กลับพร้อมกับพี่อุ้มครับ

พี่อุ้มเดินมานั่งข้างๆผม

“ฝึกหนักเนอะ”
อยู่ๆพี่อุ้มก็ชวนผมคุย
ผมเลยหันไปมองหน้าพี่อุ้ม

“ครับ หนักมาก”
คิดในใจว่า พี่อยู่แต่หน่วยพยาบาลปะครับ - -
หนักตรงไหนวะพี่?

พี่อุ้มนั่งเงียบๆไปสักพัก ก่อนจะพูดขึ้นมา

“กูลงชื่อกลับมาภาคใต้”
เห้ยย พี่อุ้มจะกลับมาภาคใต้?

“พ่อพี่ยอมหรอ”
ผมถามถึงพ่อพี่อุ้ม ซึ่งผมคิดว่าท่านไม่น่ายอมนะ

“กูได้กลับไปพักแค่ 1 เดือน แล้วต้องมาประจำที่นราธิวาสเลย
พ่อกูไม่ยอมหรอก แต่กูอยากเป็นตำรวจที่น่าภาคภูมิใจมากกว่านี้
แต่อย่าดีใจไปละ กูไม่ได้ยอมแพ้มึงหรอกนะไม้ฉาก
ไปเป็นนายร้อยให้ได้ แล้วมาทำผลงานแข่งกัน
นายตำรวจหัวเมืองเหนือ กับนายตำรวจเมืองใต้
ใครจะเก่ง ใครจะแน่กว่ากัน  วันนั้นถ้ามึงพลาดเพียงครั้งเดียว
กูเหยียบมึงไม่ให้ได้ลุกขึ้นมาอีกแน่”

พี่อุ้มมองหน้าผม สายตาพี่อุ้มมีแต่ความมั่นใจถึงสิ่งที่พี่อุ้มตัดสินใจทำลงไป
บางทีผมก็อิจฉานะครับ พี่อุ้มสามารถตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเองได้
แต่ผมต้องรอให้พ่อแม่อนุญาต
ทั้งๆที่พวกเราขึ้นชื่อว่าเป็นตำรวจด้วยกันแล้วทั้งคู่

“งั้นผมขอให้พี่โชคดีครับ”
ผมยื่นมือไปจับมือพี่อุ้ม 
พี่อุ้มทำท่าลังเลนิดหน่อย แต่ก็ยื่นมือมาจับมือผม

“อืมม” พี่อุ้มตอบกลับมาแค่นั้นครับ
ก่อนจะลุกไปหาครูฝึกเพื่อขอมือถือคืน
แล้วผมก็ได้ยินพี่อุ้มบ่นถึงจานสีอีกทั้งคืน จนมาถึงกรุงเทพ
ไอ้เชรี้ยพี่อุ้ม เมื่อกี้มึงแสดงละครหลอกกูใช่ไหมมมมมม
นึกว่าจะดีได้นาน ตามตื้อเพื่อนกูอีกแล้ว - -‘


พอลงรถไฟที่หัวลำโพงแล้ว เราต้องต่อรถบัสเข้าไปกรมตำรวจอีกครั้ง
เพื่อรับใบประกาศนียบัตร และรับเหรียญ ก่อนจะได้แยกย้ายกันไปประจำตามสถานที่ที่เราได้เลือกไว้
ซึ่งจะมีเวลาพักผ่อน 15 วันก่อนเริ่มทำงาน
ผมจะได้ไปเชียงใหม่  ซึ่ง 15 วันจะเป็นวันที่ผมต้องเตรียมตัว
และเป็น 15 วันที่ผมต้องใช้มันกับปั้นสิบให้คุ้มที่สุด : )


“ไม้ ไม้ทางนี้ลูก” เสียงแม่เรียกชื่อผม
ผมรีบวิ่งไปหาแม่ ก่อนจะก้มลงไปกราบเท้าพ่อและแม่
ตอนนี้ผมลืมไปหมดแล้วครับว่าพ่อแม่ท่านเมินเฉยกับผมแค่ไหน
การไปใช้ชีวิตเสี่ยงตายที่นั้นทำให้ผมรู้ว่าชีวิตคนเราไม่แน่นอน
ผมไม่อยากตายไปทั้งๆที่ต้องโกรธและไม่เข้าใจกับพ่อแม่

“แม่ดีใจจริงๆที่ไม้กลับมาอย่างปลอดภัย แม่ดูข่าวทุกคืนเลยลูก
กลัวสารพัดอย่าง   แต่ไม้ของแม่เก่งจริงๆลูก”

แม่กอดผมไปก็ร้องไห้ไป  ส่วนพ่อยังมีทีท่าเมินเฉยใส่ผมเล็กน้อยครับ
ไม่เป็นไรหรอก ผมบอกกับตัวเอง
เดี๋ยวพ่อก็คงดึงผมเข้าไปกอดแหละนะ ,,
แต่ ... พ่อไม่ได้กอดผมครับ T^T

“ไปกันได้หรือยัง  ลุงพลรอเลี้ยงต้อนรับเราที่บ้าน”
ลุงพลรอ?
ทำไมต้องลุงพลอีก?

“เราไม่กลับขอนแก่น หรือกลับร้านหรอครับพ่อ แล้วไม้ทีไม่ได้มาด้วยหรอครับ”
ผมหันไปมองรอบๆก็ไม่เห็นเจ้าหมูน้อย น้องชายผม
นี้ผมไม่ได้เจอมันมานานแล้วนะ

“อยู่ที่บ้านลุงพลรอแล้ว  เพื่อนเราก็อยู่กันที่นั้น พ่อโทรชวนให้มาร่วมฉลองกับเราด้วย”
เพื่อนผม?
เห้ยยย  พ่อเนี้ยนะชวนเพื่อนผมไปทานข้าวฉลองด้วยกัน
ผมหันไปมองหน้าแม่อีกครั้ง เพื่ออยากจะถามว่าสิ่งที่ผมได้ยินมามันจริงใช่ไหม?
แม่พยักหน้าให้ผม ก่อนจะบอกในสิ่งที่ผมแทบจะไม่เชื่อว่าพ่อผมจะทำ

“ปั้นสิบ และครอบครัวปั้นสิบก็มา”
พ่อชวนครอบครัวปั้นสิบมา?
หรือว่าพ่อยอมรับเรื่องของผมแล้ว
ตอนนี้ใจของผมกลับมาเบิกบานอีกรอบแล้วครับ
นี้สิ ,, พ่อของผม >////<


ผมเดินเข้าไปกอดพ่อ ก่อนจะบอกขอบคุณพ่อ
“ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณที่เข้าใจไม้  ขอบคุณจริงๆครับ”

พ่อหันมายิ้มให้ผมนิดหน่อย
ก่อนจะเดินนำไปที่รถตู้ที่คนขับรถมาจอดรอไว้
“รีบไปเถอะ ,, เพื่อนๆรอ”


โอ้ยยไอ้เตี้ยย จะได้กอดแล้วเว้ย
จะได้คบกันแบบเปิดเผยแล้ว
ป่านนี้มันต้องยิ้มดีใจแล้วแน่ๆ 555+
ครอบครัวเราทั้งคู่ยอมรับแล้วเว้ยย


ไม่เสียใจเลยที่ยอมตามใจพ่อแม่
ถึงจะต้องโดนพ่อแม่ตี หรือโดนให้ห่างกันมาเกือบ 2 ปี
แต่มันก็คุ้มวะ ,, ที่วันนี้พ่อและครอบครัวของเราเข้าใจและยอมรับ



รออีกแป๊บนะเจ้าเตี้ย ,, ไม้กำลังกลับไปหาแล้ว : )


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-09-2015 11:30:04
เรื่องราวมันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ?
พี่อุ้มเนี้ยนะจะเป็นคนดีได้?

ติดตามกันตอนหน้านะค่ะ
อาจจะอัพทันในคืนนี้ : )


ถ้ามีคำผิดต้องขออภัยด้วยนะคะ
เดี๋ยวตามแก้ให้เดือนหน้าเนอะ ,,
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์และทุกๆกำลังใจที่ให้เด็กๆนะคะ

^___^
ฝนตกในหลายๆที่ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 10-09-2015 12:04:27
เอิ่ม.  อย่าบอกนะว่าจะโดนมัดมือชกให้แต่งงานกะพิม

ไม้ไม่โกรธพ่อแม่ก็เป็นเรื่องที่ดีนะ ให้อภัยได้ก็ดีต่อสุขภาพจิตของเราเอง
แต่ก็ยืนยันอีกทีว่า ความกตัญญูไม่ใช่การยอมตามโดยไม่ลืมหูลืมตา เรามีสิทธิ์ปฏิเสธถ้ามันไม่ถูกต้อง
เราเคารพพ่อแม่แล้ว.    ก็ต้องเคารพความคิดความรู้สึกของตัวเองบ้าง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-09-2015 13:27:24
เอิ่ม.  อย่าบอกนะว่าจะโดนมัดมือชกให้แต่งงานกะพิม

ไม้ไม่โกรธพ่อแม่ก็เป็นเรื่องที่ดีนะ ให้อภัยได้ก็ดีต่อสุขภาพจิตของเราเอง
แต่ก็ยืนยันอีกทีว่า ความกตัญญูไม่ใช่การยอมตามโดยไม่ลืมหูลืมตา เรามีสิทธิ์ปฏิเสธถ้ามันไม่ถูกต้อง
เราเคารพพ่อแม่แล้ว.    ก็ต้องเคารพความคิดความรู้สึกของตัวเองบ้าง

เห็นด้วยทุกอย่างค่ะ ความกตัญญูไม่ใช่การยอมพ่อแม่ไปซะทุกอย่าง ยังไงเราก็มีสิทธิ์ที่จะเลือกทางเดินด้วยตัวเอง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-09-2015 13:38:32
ได้แต่หวังให้ทุกอย่างดีขึ้น
เด็กดีมีพ่อแม่เข้าใจและเห็นแก่ความสุขของลูกบ้าง   :เฮ้อ: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 10-09-2015 15:58:46
เกลียดอิพ่อแม่เรื่องนี้ว่ะ  รักลูกหรือรักหน้าตาตัวเองกันแน่  เฮ่อ 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-09-2015 17:56:34
กลับไปงานแต่งสินะ เหอะๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-09-2015 18:34:24
ไม่มีทางพ่อแม่ไม้ไม่มีทางรับเรื่องของไม้-ปั้นได้หรอก    โดนมัดมือชกแล้วจับแยกจากปั้นแน่ๆ

จะกตัญญูรู้คุณก็สมควรรักตัวเองด้วย   คนไทยสอนลูกว่าพ่อแม่สร้างลูกขึ้นมาฉะนั้นลูกก็สมควรที่จะต้องตอบแทนบุญคุญพ่อแม่  ไม่มีพ่อแม่ไม่มีเรา

สมัยใหม่นี้ฝรั่งสอนมาว่าลูกคือผลผลิตจากความรักของพ่อแม่   ลูกไม่ได้มาขอเกิด  พ่อแม่ทำให้เกิดฉะนั้นพ่อแม่ต้องรับผิดชอบ ส่งเสริมลูก ให้ลูกสามารถใช้ชีวิตอย่างที่ลูกต้องการได้

การสอนลูกให้กตัญญูพ่อแม่ทำตามที่พ่อแม่ต้องการ ไม่คิดบ้างว่ากว่าลูกจะหลุดพ้นก็ไม่แคล้วเข้าวัยเป็นพ่อเป็นแม่แล้วก็มาทำกับลุกเหมือนกับที่ตัวเองโดน   

ไม้กับปั้นต้องรักตัวเองด้วยนะ   ชีวิตตัวเองยังต้องอยู่อีกนาน  ยังมีเวลามากพอที่จะทดแทนพระคุณพ่อแม่ในแบบที่สมควร  เป็นผู้ใหญ่แล้วก็คือการรู้จักคิดและแยกแยะ นะ  การเป็นพ่อแม่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นฝ่ายถูกเสมอไป  แต่บ่อยครั้งทำให้ไม่สามารถรับได้ว่าพ่อแม่เป็นฝ่ายผิดเพราะว่าสวมหัวโขนไว้    อันนี้จากใจคนเป็นพ่อแม่นะ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 10-09-2015 19:06:08
โดนจับหมั้นกับพิมแน่เลย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-09-2015 20:11:56
Ch 68  ยินดี ?  || ปั้นสิบ



จากที่พ่อแม่ของไม้ฉาก แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ชอบผม
มาวันนี้มันเป็นเรื่องเหลือเชื่อมากๆ
ที่พ่อของไม้ฉากโทรชวนครอบครัวผมมาร่วมฉลองต้อนรับไม้ฉาก


ม๊าผมโทรเข้ามาในเย็นวันหนึ่ง

ม๊า ::  ปั้น อยู่ห้องไหมลูก

ผม :: กำลังกลับครับม๊า เพิ่งรับน้องเสร็จครับ

ตอนนี้ผมเป็นพี่ปี 2 แล้วครับ กำลังสนุกกับการรับน้องใหม่
ถึงจะเฉลยสายรหัสแล้วก็เหอะครับ
แต่การที่น้องๆเดินผ่านหน้าผมไปแล้วยกมือไหว้
มันเป็นอะไรที่แบบว่า ,, กูเคยเป็นเหมือนมึงเมื่อปีก่อน 555+
เหมือนส่องกระจกมองตัวเองครับ ปีก่อนพวกผมก็เป็นแบบมันนี้แหละ

ม๊า ::   พ่อแม่ของไม้เค้าโทรมาชวนป๊ากับม๊าให้ไปงานเลี้ยงฉลองต้อนรับไม้ฉากที่โคราชนะ
ปั้นว่างไหมลูก  จะได้ไปด้วยกัน

ห๊ะ ,, พ่อแม่ไม้ฉากเนี้ยนะจะโทรชวนป๊าม๊าและผมไป
ม๊าได้ยินอะไรมาผิดหรือป่าว?

ผม ::  ม๊าพูดอีกทีสิครับ พ่อแม่ใครนะ
ผมถามม๊าอีกทีเพื่อความชัวร์  เดี๋ยวจะดีใจเก้อ 5555+

ม๊า ::   ไม้ฉากนะ เห็นว่าพ่อของไม้ฉากหุ้นกับเพื่อนที่โคราชจะเปิดรีสอร์ทกัน
เลยชวนพวกเราไปกินเลี้ยงที่นั้น ลูกจะไปไหมครับ ม๊ากับป๊าแล้วแต่ลูก

ม๊าถามผมอีกครั้ง ..

จริงๆแล้วม๊าผมก็ไม่ได้ยอมรับเรื่องของผมกับไม้ฉากหรอกครับ
แต่ป๊าบอกกับม๊าว่า

“ถ้าคุณรักลูก คุณแค่คอยเฝ้าดูลูกอยู่ห่างๆ ให้เค้าเดินตามทางที่เค้าอยากเป็น
วันไหนเค้าเดินคดเคี้ยว หรือล้มลงคุณค่อยเข้าไปประคองลูก
ลูกไม่ใช่สิ่งของที่คุณอยากจับไปวางไว้ตรงไหนได้ตามใจคุณ
และลูกไม่ใช่หุ่นยนต์ที่คุณจะไปรันโปรแกรมให้เค้าเดิน
ให้เค้าเลือกเส้นทางเดินของเค้าเถอะ  เราไม่ได้อยู่กับเค้าไปจนวันตายซะเมื่อไหร่”


คำที่ป๊าบอกกับม๊าในวันนั้น ผมยังจำได้ดี
และหลังจากวันนั้นมา ม๊าก็พยายามจะเข้าใจผมมากขึ้น
ไมได้ด่าว่าผม หรือโกรธที่เห็นรูปไม้ฉากแปะตามผนังห้องนอน
หรือเวลาเพื่อนๆมาแซวผมต่อหน้า 
ม๊าก็ไม่ได้มีท่าทีปั้นปึงแบบเมื่อก่อนแล้วครับ

ผม :: เดี๋ยวปั้นขอถามพวกยูโรก่อนนะครับ แล้วปั้นจะโทรบอกม๊าอีกที
พ่อแม่ของไม้ฉากเนี้ยนะ?
ผมว่าผมถามเพื่อนก่อนดีกว่าครับ เกิดหลอกให้ผมไปแล้วลวงผมไปฆ่าละ
(อันนี้ก็มองโลกแง่ร้ายไปละลูกเอ้ยย)

ม๊า ::    จ๊ะ งั้นคืนนี้เราคุยกันอีกทีนะลูก ขับรถกลับห้องดีๆ
แล้วแวะไปเล่นกับหลานด้วยนะปั้น  ถ่ายรูปมาเยอะๆ ม๊าคิดถึงยายหนูทีชเชอร์แย่แล้ว

หลงรักกันให้หมด ,, ยายหนูทีชเชอร์เนี้ย 5555+
พูดแล้วอยากจะฟัด เดี๋ยววันหยุดนี้ไปหาดีกว่า : )

ผม :: ครับม๊า
พอผมวางสายจากม๊าแล้ว ก็รีบหันไปบอกเพื่อนๆว่าวันนี้จะรีบกลับ
คือ จะรีบกลับไปคุยโทรศัพท์ที่บ้านครับ ไม่ชอบคุยตอนอยู่มหาลัย
เพราะเพื่อนๆมันชอบเรียกเวลาคุย ทำให้คุยไม่ค่อยรู้เรื่อง


“ปั้นๆ แฟนมึงมา”
เพื่อนในคณะของผมสะกิดเรียกผม

“แฟนไหนของมึง”
แฟนกูไปเป็นตำรวจที่ใต้เว้ย อยากจะตะโกนใส่หน้าพวกมัน
555+ ผมไม่เคยปิดนะเรื่องที่คบกับไม้ฉาก
แต่มันไม่ค่อยมาให้เพื่อนๆเห็นเท่าไหร่  ก็เลยไม่มีใครรู้ว่าผมกับไม้คบกัน

“เด็กบัญชีไง โน้นเดินมาแล้ว”
ผมหันไปมองเด็กบัญชีที่เพื่อนบอก  ก็จะใครที่ไหนละครับ
คุณบีมมี่ครับ  ยายจุ้นเอ้ยย มากวนใจได้ทุกวัน
บีมมี่จะแวะมาหาผมที่คณะบ่อยมาก ไม่มายืมเงิน ก็มายืมรถ
บางทีมานั่งกินขนมด้วยเฉยๆ พอถึงคาบเรียนมันก็ไป
จะว่าไม่มีเพื่อนไม่น่าจะใช่ เพราะบางทีเธอก็พาเพื่อนมาด้วยครับ
ทำซะเหมือนกับว่าใต้คณะผมเป็นคณะบัญชีไปแล้ว

“เพื่อนก็พอนะ”
ผมหันไปตบกลาลเพื่อนข้างๆ ก่อนจะลุกเดินไปหาบีมมี่
ที่หยุดยืนอยู่แถวๆโต๊ะว่างๆ ใต้คณะ
มันไม่กล้าเดินเข้ามาหรอกครับ
เพราะเพื่อนผมปากหมามาก ชอบแซวบีมมี่มัน

“มาเอาไรอีกวันนี้”
ผมลงไปนั่งที่โต๊ะว่างๆ ก่อนที่บีมมี่จะเดินไปนั่งฝั่งตรงกันข้าม

“มานั่งเฉยๆ เบื่อเพื่อนที่คณะ”
เบื่อเพื่อนที่คณะ - -‘ แล้วนี้เธอคิดว่าฉันจะเบื่อเธอบ้างไหมมม 5555+

“ถามปั้นบ้างไหมว่าเบื่อบีมหรือปาว”
ผมแกล้งหันไปมองหน้าบีมแล้วยิ้มๆ

“อย่าเบื่อเราเลย เรามีแค่ปั้นคนเดียวนะ”
เอ๊ะ ,, มาแปลกนะวันนี้ ปกติต้องด่าแล้วละถ้าผมบอกว่าผมเบื่อ

“เป็นไรไหนพูดมา” ผมถามบีมมี่อีกครั้ง แต่บีมมี่ก็ส่ายหัวไปมา

“ไม่มีไรอะ เบื่อก็เบื่อเท่านั้นจบ”
อืมม เบื่อจ๊ะเบื่อ ไม่กวนละก็ได้
ผมเลยปล่อยให้บีมมันนั่งทำมิวสิคเพลงเศร้าๆของมันไป


ผมหยิบมือถือมาโทรหายูโร จะถามมันเรื่องไม้ฉาก

ผม :: เฮ้,,  ยู
พอยูรับสายผมก็ทักมันก่อน

ยูโร ::  ว่าไงมึง กูกำลังเรียนอยู่
มึงเรียนอยู่แล้วจะรับสายทำไมครับ - -‘

ผม ::  อ้าวว แล้วมึงรับสายทำไมละ  ทำไมไม่ปิดเครื่อง

ยูโร :: เผื่อเปาโทรมานะ กูเลยไม่กล้าปิดเครื่อง ไม่รับก็ไม่ได้สั่นซะไข่จะตื่น มีไรพูดมา

บรรยายซะกูเห็นภาพเลย  ไข่ตื่น - -‘

ผม :: ไปงานฉลองของไม้ปะวะ
พอผมพูดชื่อไม้ฉาก  ยายบีมมี่จอมยุ่งก็หันมาจ้องหน้าผม  ก่อนจะทำเป็นยิ้มแซวๆ

ยูโร ::  มึงได้รับเชิญด้วยหรอ  พวกกูนึกว่ามึงไม่ได้รับเชิญ
เลยกะจะปิดไม่บอกมึงนะเนี้ย  ว่าพ่อแม่ไม้ฉากโทรมาชวนพวกกู

โหยย เป็นเพื่อนที่ดีมาก กะจะไปเลี้ยงกันแต่พวกมึงสินะ

ผม ::  นี้กูน้อยใจได้ไหมวะ ทำไมไม่คิดบอกกูละ
ผมเริ่มทำเสียงงอแงใส่ยูโร

ยูโร :: ก็พวกกูกลัวมึงน้อยใจอะ เลยจะไปกันเงียบๆ
หื้มม ไปกันเงียบๆนี้แหละกูยิ่งน้อยใจ

ผม :: แล้วใครไปบ้างวะ
ผมหยิบขนมในกระเป๋า ที่มีน้องๆซื้อมาฝากยื่นให้บีมมี่กิน
เหมือนให้อาหารลิงครับ  ยื่นให้ปุ๊บ บีมมี่มันก็รับไปกินเลย
ไม่ได้ดูเลยว่ามันหมดอายุไหม หรือมันคือขนมอะไร

ยูโร :: ไปครบทุกคน แต่พู่กันจานสียังไม่กลับมา มันจะมาอีกทีก็สิ้นปีอะ แล้วค่อยฉลองอีกรอบ
พ่อแม่มันจัดงานใหญ่เหมือนกันนะครับ เล่นชวนพวกผมครบทุกคน
ก็แน่ละเนอะลูกชายกลับมาจากฝึกตำรวจที่ใต้ ใครๆก็น่าจะดีใจทั้งนั้นแหละ

ผม :: พวกมึงไปกันวันไหนวะ กูจะได้ไปด้วย

ยูโร :: มึงแน่ใจนะปั้นว่าจะไป  ไม่กลัวพ่อมันจะกระทืบเอาหรอวะ?

ยูโรแม่งไม่พูดให้กำลังใจเลยอะ T^T

ผม :: เค้าเชิญป๊าม๊ากูด้วย เค้าจะกล้ากระทืบกูได้ไงละ
บีมมี่ลุกขึ้นยืนก่อนจะโบกมือบ๊ายบายผมแล้วเดินกลับคณะไป
ผมชินละครับ บทจะไปก็ไป บทจะมาก็มาของบีมมี่

ยูโร :: เออๆ กูนัดเจอกันที่กรุงเทพวันเสาร์นี้วะ  แล้วไนซ์จะเอารถตู้ไป มึงไปกับพวกกูดิ
แล้วให้ป๊ากับม๊ามึงไปรอที่โคราชเลย

อืมม เป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน ป๊าม๊าจะได้ไม่ต้องขับรถมาถึงกรุงเทพ

ผม ::  ได้ แล้วมึงมาถึงกรุงเทพก็โทรหากูนะ

ยูโร :: โอเค เสาร์นี้เจอกัน


พอวางสายจากยูโร  ผมก็ส่งไลน์ไปหาไนซ์
พ่อดาราสุดหล่อ ผมไม่กล้าโทรครับ 555+ กลัวมันไม่ว่างรับสาย
ไลน์ไปบอกมันก็พอแล้วละ

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: กูไปหาไม้ด้วยนะ 

ชื่อไลน์ผมเปลี่ยนละนะครับ 555 ไม่ใช่แบบเดิมแล้ว
ไม้ฉากมันเปลี่ยนให้ก่อนมันไปใต้ครับ

เตี้ยแฟนหล่อ - -‘ 

ผมโดนรุ่นน้อง โดนเพื่อนๆ โดนรุ่นพี่แซวหนักมาก
แต่แซวแค่แป๊บเดียวแหละครับ 555+
และทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ได้เปลี่ยนกลับไปใช้ปั้นสิบแบบเดิมเลย
รอไม้ฉากมันเปลี่ยนให้อีกรอบ : )


และแล้ววันเดินทางของพวกผมก็มาถึงครับ
ยูโรเปานั่งเครื่องมาถึงเย็นวันศุกร์
ส่วนคะน้ากับเลน่อนมาถึงเช้าวันเสาร์ และไนซ์ก็ไปรับที่สนามบิม
ก่อนจะมารับพวกผมที่คอนโด

ป๊าและม๊าผมก็ออกเดินทางเช้าวันนี้เหมือนกันครับ
จากที่แม่ไม้ฉากบอกมาก็คือไม้ฉากจะถึงกรุงเทพวันนี้ช่วงบ่ายๆ
และจะมีงานเลี้ยงต้อนรับไม้ฉากในคืนนี้เลย
>//////< โคตรจะตื่นเต้นครับ
จะได้เจอมันแล้ว
รอมันมา 6 เดือนกว่าๆ
เป็น 6 เดือนที่จะเรียกว่าทรมานก็ได้นะ
เพราะติดต่อมันไม่ได้เลย ไม่ได้ยินเสียงมัน
และไม่ได้เจอมันมา 6 เดือน

ผมนี้อยู่กับภาวะซึมเศร้าเลยก็ว่าได้
ดีหน่อยที่ช่วงนั้นผมปิดเทอม ผมกลับไปอยู่ที่บ้าน
พวกยูโรกับเปามันก็แวะมานอนเล่น มาหาที่บ้านผม
พอกลับมาเรียน ก็มาเจอบทหนักเรื่องรับน้อง
เลยทำให้ 6 เดือนที่รอไม้ฉาก ไม่ได้ทรมานมากเท่าไหร่นัก
แต่ก็คิดถึงมันจนร้องไห้ทุกวันครับ.
เพิ่งรู้จริงๆนะว่าการคิดถึงใครซะคน จนน้ำตาไหลมันเป็นยังไง
บางทีไมได้เศร้าหรอกครับ แต่แค่ได้คิดถึงน้ำตามันก็มาคลอแล้ว


“ตื่นเต้นแทนมึงวะ”
ยูโรบอกกับผมตอนที่พวกเรากำลังลงลิฟท์มารอไนซ์

“เออ กูไม่รู้เหมือนกันว่าเจอหน้ามันแล้วกูจะทำยังไง”
ผมคิดภาพไม่ออกเลยครับ
จะวิ่งเข้าไปกอดแบบในหนัง หรือจะยืนยิ้มให้กันเฉยๆดี?

“เจอหน้ากันก็รู้เองแหละ” เปาบอกกับผม
เปาตอนนี้ใส่แว่นละครับ ดูเป็นเด็กเรียนขึ้นเยอะมาก
ผิวมันขาวกว่าเดิมมากๆด้วย เพราะอยู่แต่ในตึกเรียน
และพอกลับห้องมาก็อยู่แต่ในห้อง ไม่ค่อยได้ออกไปไหน
ส่วนยูโร มันยังดำคล้ำเหมือนเดิม 555+ เพราะมันออกแดดบ่อย
มันแรดบ่อยครับ มันชอบปั่นจักรยานจากคณะมันไปหาเปาที่คณะ
เอาน้ำ เอาผลไม้ไปส่งให้เปากิน จนสาวๆ ม.ขอนแก่น อิจฉาเปากันหมดละครับ


พวกผมเดินมารอไนซ์ได้แป๊บเดียว รถตู้ของไนซ์ก็มาจอดที่หน้าคอนโด
ไนซ์เปิดประตูให้พวกผม ก่อนที่ยูโรกับเปาจะเดินเข้าไปนั่งข้างในสุด
และทักทายคะน้ากับเลน่อนไปด้วย

“เห้ยย ผอมลงปะวะคะน้า”
พอผมขึ้นรถ และรถเริ่มออกตัวแล้ว
ผมหันไปทักทายเลน่อนและคะน้า
แต่ที่แปลกตาไปกว่าเดิม คือ คะน้ามันผอมลงครับ เลน่อนก็ด้วย
โอ้ยยย เพื่อนสาวสวยมากก >/////<

“อืมม ลงไป 20 โล ในรอบ 6 เดือนอะ”
เห้ยย 20 โลเลยหรอวะ?

“มึงเป็นโรคปะคะน้า”
ยูโรเอามือไปจิ้มๆแขนคะน้า แล้วทำหน้าแบบกลัวๆ

“กูเป็นคนนะยู ไม่ใช่เชื้อโรค มาจงมาจิ้มอะไรของมึง”
คะน้าหันไปด่ายูโร แต่ยูโรมันไม่ได้สลดลงหรอกครับ
ดันหัวเราะชอบใจที่โดนคะน้าด่า

“กูเสี่ยงที่จะเป็นเบาหวาน หมอเลยให้ลดน้ำหนัก
นี้ลดกับหมอที่โรงพยาบาลนะ มันเลยลงไว”

อ่อ คะน้าอธิบายให้พวกผมเข้าใจว่าทำถึงน้ำหนักลงไว

“แล้วเลน่อนอะ อย่าบอกนะว่าคะน้าไม่ให้กินข้าวเลยผอม”
ยูโรยังหันไปกวนตีนเลน่อนต่อ 555+
เดี๋ยวคงได้โดนตีนจากคะน้าจนได้แน่ๆ


“ป่าวว กูเป็นนักรักบี้ ร่างกายเลยเหมือนจะฟิตกว่าเดิม แต่น้ำหนักไม่ลด”
เลน่อนตอบยูโร แต่จริงๆนะครับ เลน่อนดูล่ำขึ้นเยอะ
ไม่ได้อ้วนลงพุงแบบเดิม 


เพื่อนผมแต่ละคนต่างเปลี่ยนแปลงกันไปหมด
ที่บอกว่าเปลี่ยนแปลงนั้นเพียงแค่สภาพร่างกายภายนอกนะครับ
พวกเราโตขึ้นกันหมดแล้ว ผอมลง สูงขึ้น ฟิตขึ้น แข็งแรงขึ้น
และพวกเรารักและเข้าใจกันมากขึ้นด้วยครับ : )

“แต่มีคนหนึ่งวะที่ยังไม่เปลี่ยน”
เสียงยูโรอีกแหละครับพูดเสร็จละหันมามองหน้าผม

“เตี้ยยังไงก็ยังคงเดิม”
พอยูโรพูดจบก็ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของเพื่อนๆ
เอาละไง ,, เอาความเตี้ยผมมาแซวกันอีกจนได้ - -‘

“เห้ยๆอย่าว่ามันนะเว้ยย เพราะว่าเตี้ยแฟนหล่ออะ แฟนมันกลับมาวันนี้”
คะน้าก็แซวผมด้วยอีกคน 555+
เอาเลยเพื่อน ,, แซวกันให้เต็มที่ครับ
คิดถึงพู่กันกับจานสี ถ้าตอนนี้พวกมันอยู่ในรถด้วย
ผมคงโดนมันแซวจนอายม้วนไปแล้วครับ


“ป่านนี้กูว่ามาถึงกรุงเทพแล้วแน่ๆ”
ไนซ์ก้มมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะหันมาบอกผม
ก็มันเที่ยงกว่าแล้วนี้ครับ น่าจะมาถึงแล้วแหละนะ


“ตื่นเต้นวะพวกมึง เลิกแซวเถอะ” ผมหันไปบอกเพื่อนๆ
คือมันตื่นเต้นจริงๆครับ ไม่ใช่แค่ว่าจะได้เจอไม้ฉากนะ
วันนี้มันเหมือนวันรวมครอบครัวของมันและของผมเลยก็ว่าได้


“หรือว่าวันนี้พ่อไม้ฉากจะสู่ขอปั้นสิบให้ไม้มันวะ 5555
เอาไปเป็นศรีภรรยาคอยดูแลที่เชียงใหม่”

พอยูโรพูดจบ เพื่อนๆผมก็โห่ฮิ้ววกันยกใหญ่
พวกมึงงงงง!!!

กูเขินน >///////<



พวกเราก็นั่งคุยกันไป นั่งแซวกันไปจนมาถึงโคราช
ไนซ์เลยโทรหาแม่ไม้ฉากเพื่อถามทางไปที่รีสอร์ทของบ้านไม้ฉาก
แม่ไม้ฉากก็บอกทางให้พวกเราเรียบร้อยละครับ
ก่อนที่ไนซ์จะยืนมือถือมาให้ผม

“อะเตี้ย  มีคนจะคุยด้วย”
พอไนซ์ยื่นมือถือมาให้ผม  คือ ตอนนั้นอะคิดว่าไม้ฉากแน่ๆครับ
555+ ผมยื่นมือไปรับโทรศัพท์แล้วคือมือผมสั่น
มันตื่นเต้น ใจนี้เต้น ตึก ตึก ตึก
หัวใจผมเต้นดังมาก เต้นแรงมากจนแทบจะหลุดออกมา

“ฮิ้ววว มือสั่นเลยเว้ยย”
ยูโรก็ยังจะแซวผมอีก แต่เปามันจัดการยูโรให้ผมไปละครับ
เพี๊ยะ ดังสนั่นลั่นรถเลยละครับ 555+

ผม :: สวัสดีครับ
พูดไพเราะไว้ก่อน เผื่อเป็นแม่ของไม้ฉาก

ไม้ฉาก :: สวัสดีครับ ใช่ปั้นสิบหรือป่าวครับ
เสียงไม้ฉาก T^T
ไม่ได้ยินมาตั้ง  6 เดือนกว่า
ตอนนี้น้ำตาผมคลอเบ้าเลยละครับ
อยู่ๆก็ตื้นตันในใจยังไงไม่รู้

ผม :: ครับ ใช่ครับ
ไม้ฉากมันหัวเราะนิดหนึ่ง ก่อนจะเก็กเสียงเข้มคุยกับผมต่อ

ไม้ฉาก :: กำลังจะไปไหนหรอครับ

ผม :: ไปรอรับแฟนครับ


ตอนนี้คงไม่ต้องบอกนะครับว่าคนในรถมันโห่ฮิ้ว มันแซวผมมากแค่ไหน

ไม้ฉาก :: 555 เดี๋ยวเจอกันนะเตี้ย
ไม้ฉากมันหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ
ก่อนจะหลุดใช้เสียงแบบเดิมที่ชอบใช้กับผมออกมา

ผม :: บ้า!  เดี๋ยวรอนะ เอาไรป่าว

ไม้ฉาก :: ไม่เอาแล้ว แค่นี้ก็ดีใจที่สุดแล้ว


^_________^ แค่นี้ก็ดีใจที่สุดแล้ว

ผม :: เหมือนกัน
สักพักแม่ไม้ฉากก็บอกให้ไม้ฉากวางสาย
มันเลยมาบอกผมกับคำเดิมๆก่อนวางสายนั้นแหละครับ

ไม้ฉาก :: บ๊ายบาย


ผมเลยยื่นมือถือคืนให้ไนซ์ ไม่กล้ามองหน้าเพื่อนคนไหนเลยครับ
แต่ละคนจ้องจะแซวผมทั้งทางสีหน้า ทั้งคำพูดกันทั้งนั้น
ไนซ์บอกทางกับคนขับรถ 
พวกเรานั่งรถออกจากตัวเมืองโคราชกันอีกประมาณ 40 นาทีก็มาถึงทางเข้ารีสอร์ทของไม้ฉาก
เป็นรีสอร์ทเล็กๆครับ ไม่ใหญ่มาก มีบ้านพักประมาณ 5 ห้องเอง

“เห้ยย สวยอะ”
คะน้ารีบสะกิดให้เลน่อนดูซุ้มดอกไม้ ตรงทางเข้ารีสอร์ท

“สวยจริงๆด้วยอะ “ เลน่อนก็เออออตามคะน้าไป
ผมไม่เคยเห็นเลน่อนขัดใจคะน้าเลยนะครับ 555+

“รถบ้านมึงอะปั้น” ยูโรชี้ๆให้ผมดู
ใช่จริงๆด้วยครับ รถที่บ้านผม ทำไมป๊ากับม๊ามาถึงไวจัง - -‘

พวกผมเอารถตู้มาจอดข้างๆรถของป๊ากับม๊า
ป๊าม๊าเดินออกมารับผมที่หน้าบ้าน

“ป๊า ม๊า สวัสดีครับ”
ผมเดินเข้าไปกอดม๊า ส่วนป๊าก็รับไหว้คะน้าลูกสาวที่รักอยู่
ป๊าผมอยากมีลูกสาวครับ แล้วคะน้ามันช่างพูด
ป๊าผมเลยรักคะน้าเหมือนลูกสาวคนหนึ่งเลย

“สวัสดีๆลูก เดินทางกันเหนื่อยแย่เลย 
เดี๋ยวคุณพลเค้าจัดบ้านพักให้พวกเรา 1 หลังนะ
พ่อจะพาไป ส่วนรถตู้เอาไปจอดตรงโรงจอดรถตรงโน้นนะลูก
ให้คนขับรถไปนอนที่โน้นได้เลย เค้าจัดห้องไว้ให้แล้วละ”

ป๊าผมบอกกับไนซ์ และพวกผม ก่อนที่จะชี้ให้ผมดูบ้านพักหลังหนึ่ง
ซึ่งอยู่ติดๆกับธารน้ำ   โหวว รีสอร์ทของบ้านไม้ฉาก มีธารน้ำไหลผ่านด้วยอะ สุดยอดดด!

“มากันละหรอครับเพื่อนๆของไม้ฉาก สวัสดีครับๆ ทำตัวตามสบายเลยนะ”
ผู้ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินออกมาหาพวกผม คนนี้น่าจะชื่อลุงพลหรือป่าวนะ
เห็นป๊าพูดถึงเมื่อกี้

“นี้ลุงพลที่ป๊าบอก  สวัสดีกันก่อนสิลูก”
ป๊าบอกกับพวกผม 
ผมกับเพื่อนๆเลยวางกระเป๋าลง ก่อนจะหันไปยกมือสวัสดีลุงพล

“เข้าที่พักกันก่อนนะ แล้วเย็นๆมาทานข้าวกัน ตอนนี้เห็นว่ากำลังพากันกลับมา
พวกลุงละตื่นเต้นน่าดูเลยละ ไม่ได้เห็นเจ้าไม้มาตั้งหลายเดือน”

แววตาของลุงพลตอนที่พูดถึงไม้ฉาก ฉายแววว่าปลาบปลื้มมากๆครับ
เป็นคุณลุงที่รักหลานมากๆเลยเนอะ
เออแต่ว่า .. เค้าเป็นลุงของไม้ฉากใช่ไหมวะ 555+


พวกผมเลยเดินกันเอาของไปเก็บที่บ้านพัก
ก่อนจะจัดที่นอนให้พอกับพวกเราทั้ง 6 คน
ถ้าไม้มานอนด้วยจะเป็น 7 คนครับ
มันเป็นฟูกนอนยาวๆเรียงกัน
เหมือนบ้านพักรองรับสำหรับการพักกันเป็นกลุ่ม


คะน้าชวนเลน่อนออกไปยืนถ่ายรูปที่ระเบียงหลังห้อง
เปาจัดเสื้อผ้าของตัวเองและของยูโรใส่ตู้เสื้อผ้า
ส่วนไนซ์ก็ล้มตัวลงไปนอนพัก เพราะเพิ่งถ่ายงานเสร็จเมื่อเช้า มันยังไม่ได้นอน
ผมเลยล้มตัวลงไปนอนข้างๆไนซ์ เอามือถือมาเช็คอินว่าอยู่ที่นี้กับเพื่อนๆ
สักพักบีมมี่ก็เข้ามากดไลค์สถานะในเฟสบุ๊คผม
ก่อนจะโพสกัดๆกวนๆมาตามแบบของมันนั้นแหละครับ

B B e e m Y ‘ ::
ไปไม่เคยชวน อะไรวะทิ้งกันตลอด ถ้าไม่มีของฝากแม่งโกรธจริงๆ



เห้อยายเพี้ยนเอ้ยย ! ผมกดไลค์ข้อความของบีมมี่ แต่ไม่ได้กดตอบอะไรครับ
เปิดดูรูปในไอจีไปเรื่อยๆ สักพักก็มีคนมาเคาะประตูหน้าบ้านพัก



ก๊อก  ก๊อก


เลน่อนเป็นคนออกไปเปิดประตูครับ

“สวัสดีค่ะ เห็นคุณแม่บอกว่ามีพี่ผู้หญิงมาด้วย 1 คน
หนูเลยจะมาถามว่าพักที่นี้สะดวกไหมค่ะ
หรือจะขึ้นไปพักกับหนูบนบ้านได้นะ”

เด็กสาวหน้าตาน่ารัก น่าจะอยู่ ม.ปลาย ได้แหละครับ
เดินเข้ามาถามพวกผม 
เธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆ และกางเกงขาสั้น
แต่ก็ไม่ได้สั้นมากจนน่าเกลียด

“อ่อไม่เป็นไรค่ะ พี่พักที่นี้ได้ นานๆเจอเพื่อนที จะได้เม้าท์กัน
ขอบใจมากนะจ๊ะน้อง ... เอ่ออ ชื่อน้องอะไรจ๊ะ”

คะน้าหันไปยิ้มให้กับสาวน้อยที่เดินเข้ามาหาพวกผม

“ชื่อพิมค่ะ ที่นี้จะเรียกว่าหนูพิม แต่เรียกพิมเฉยๆก็ได้
หนูเป็นลูกสาวของพ่อพลกับแม่อรนะค่ะ”

น้องพิมแนะนำตัวกับพวกผม ก่อนจะมองมาทางไนซ์ ที่ตอนนี้มันลุกมานั่งแล้วครับ


“อ้าววไนซ์มึงตื่นมาแย่งซีนพวกกู น้องพิมเค้าจ้องมึงเลย
ฮาโหลลพิม ฮัลโหลลน้องพิม”

ยูโรแกล้งเอามือไปปัดๆตรงหน้าน้องพิม
น้องพิมก็หัวเราะชอบใจที่ยูโรพูดแซว ก่อนจะขอตัวกลับขึ้นบ้าน

“งั้นพิมขอตัวก่อนนะคะ พี่ๆอยากได้อะไรเพิ่มเติมบอกพิมได้เลยนะคะ”
พิมกำลังจะเดินออกจากห้องไป เปาก็ส่งเสียงถามขึ้นมา

“ธารน้ำข้างๆนี้พวกพี่เล่นได้ไหมครับ หรือมีตรงไหนเป็นจุดเล่นน้ำหรือป่าว”
น้องพิมหันกลับมายิ้มแล้วตอบพวกผม

“พี่ๆต้องเดินไปอีกค่ะ ประมาณ 300 เมตร คุณพ่อทำเป็นจุดเล่นน้ำไว้
ตรงนั้นมีเชือกให้โหนลงไปเล่นน้ำ มีชิงช้าให้นั่งแช่ในน้ำได้ด้วยค่ะ”

น้องพิมหน้าตาน่ารักมากครับ พูดจาชัดถ้อยชัดคำ และยิ้มแย้มตลอดเวลาเลย

“อ่องั้นน้องพิมไปเล่นน้ำด้วยกันไหมคะ”
คะน้าหาเพื่อนไปเล่นน้ำละครับ
เพราะมันเป็นผู้หญิง(??) ที่มากับกลุ่มผู้ชายเพียงคนเดียว


“พิมเดินไม่สะดวกนะคะพี่ ทางมันลื่นพิมกลัวล้ม
ขอโทษทีนะคะ พอดีตอนนี้พิมกำลังมีน้องนะคะ
ถ้าล้มไปละแย่แน่ๆ”

พิมพูดเสร็จก็เอามือลูบที่ท้อง 
แววตาของพิมที่จับท้องตัวเอง
มีแต่ความอบอุ่ม และมีรอยยิ้มเล็กๆอยู่ด้วย

เห้ยยยย!! น้องพิมคนนี้อะนะกำลังท้อง
ไม่ใช่แล้วละ ,, อายุน่าจะน้อยกว่าพวกผมด้วยซ้ำไป


คะน้าเดินเข้าไปเอามือลูบที่ท้องของน้องพิม

“งั้นน้องพิมขึ้นบ้านเถอะคะ ขอบใจมากนะจ๊ะ”
น้องพิมหันมายิ้มให้พวกผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นบ้านใหญ่ไป


“สมัยนี้ยังมีโสดๆ ซิงๆเหลืออยู่ไหมวะ
กูว่านะน้องพิมคนนี้ อายุน่าจะน้อยกว่าพวกเรานะเว้ยย
มีน้องในท้องซะแล้วว โอ้วว โลกหมุนไวจนพี่ตามไม่ทันแล้วบัวลอย”

ยูโรมันออกอาการเพ้ออะไรของมันไม่รู้ครับ
เปาเลยจัดการ เพี้ยะ ไปเต็มๆกบาล ยูโรมันเลยหยุดเพ้อ 555+

“กูไงยังซิง”
คะน้าพูดด้วยความมั่นใจ และสีหน้าที่ภาคภูมิใจสุดๆครับ

“เพื่อนกูทำไม่เป็นต่างหาก เลยปล่อยช้างให้ยังซิง ใช่ป่ะวะน่อน”
คราวนี้ไม่ต้องรอให้เปาได้ทำร้ายครับ คะน้าพุ่งชนใช้งวงฟาดใส่ยูโร
พวกผมก็ได้แต่ขำพวกมัน ทั้งๆที่โตกันขนาดนี้แล้ว
ยังจะเล่นกันแบบเด็กๆอยู่อีก


สักพักพวกผมก็ชวนกันเดินไปเล่นน้ำ
มันสวยมากๆครับ ยังกับในหนังสือท่องเที่ยวเลย
มีไม้ตอกๆไว้ตามต้นไม้ทำเหมือนบันไดให้เราปีนขึ้น
ไปเพื่อโหนเชือก แล้วทิ้งตัวลงมาในน้ำ
และมีชิงช้ามัดไว้กลางน้ำ ให้เราว่ายน้ำไปแล้วปีนขึ้นไปนั่งเล่น

พวกผมเล่นน้ำกันเกือบๆ 1 ชั่วโมงก็ชวนกันเดินกลัวไปที่บ้านพัก
เพราะมันเริ่มจะเย็นแล้ว
ป่านนี้ไม้ฉากน่าจะมาถึงแล้วละครับ
เพราะลุงพล กับป๊าผมเริ่มลองแสงสี และเสียงเพลงแล้วครับ


“ไปไหนกันมาวะ ไม่เคยจะรอกูหรอกนะ”
พอพวกผมเดินมาถึงหน้าห้องพัก ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูมากๆ

“ไม้ฉาก!!”
ยูโร เปา คะน้า เลน่อน ไนซ์ ที่เห็นไม้ฉากยืนอยู่
ร้องเรียกชื่อไม้ฉากพร้อมๆกันเลยครับ


“เออกูเอง”
ไม้ฉากเดินเข้ามากอดพวกผม แล้วยิ้มให้เพื่อนๆ ก่อนจะทักทายเพื่อนๆทุกคน
ผมยืนอยู่ข้างหลังสุดครับ มันเลยเดินมาถึงผมเป็นคนสุดท้าย


“กลับมาแล้วนะครับ”

เป็นคำแรกที่ไม้ฉากบอกกับผม T__T
น้ำตามาเต็มอีกละครับ แค่คำว่า กลับมาแล้วนะครับ
น้ำตาผมไหลออกมาเต็มที่เลย
มันเหมือนก้อนที่มันจุกอยู่ในอกมันได้หายไปแล้ว
การรอคอยของผมมันสิ้นสุดลงแล้ว
ไม่ต้องนอนผวาอีกแล้ว
ไม่ต้องนอนกังวลอีกแล้วว่าที่ชายแดนใต้จะมีเรื่องราวอะไร
ไม่ต้องคอยตามอ่านชื่อนายตำรวจที่ต้องเสียชีวิตรายวันที่นั้นอีกแล้ว



ไม้ฉากกลับมาแล้ว!!!


“กลับมาแล้วหรอ?”
ผมเงยหน้าไปมองหน้าไม้ฉาก
ไม้ฉากมันยิ้มให้ผม ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปกอด


“ขอบใจนะปั้น”
เป็นกอดที่ ..

ร อ ค อ ย


มานานมาก


ผมไม่ได้สนใจเลยครัวว่าตรงจุดที่เรายืน
จะมีเพื่อนของเรามองแบบแซวๆ
หรือจะมีป๊าม๊าของผม หรือพ่อแม่ของไม้ฉากมองอยู่หรือป่าว


ณ เวลานั้นคือ ผมอยากมีแค่ไม้ฉาก.


“ฮัชชิ้วว”
ไอ้เชรี้ยยกำลังสวีตกัน จามออกมาได้นะ
ผมสบถด่าตัวเอง แต่ไม้ฉากมันหัวเราะผม
ก่อนจะผละตัวผมออก

“ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว ตัวเปียกแบบนี้เดี๋ยวไม่สบาย”
ผมเพิ่งไปเล่นน้ำมาครับ ตัวเปียกไปหมดทั้งตัว
แล้วไม้ฉากกอดผมไปเมื่อกี้ ตอนนี้มันก็ตัวเปียกเหมือนกันครับ 555+


“อืม ไม้ไปเปลี่ยนชุดด้วยดิ เปียกหมดแล้ว เดี๋ยวคืนนี้ไม่หล่อนะ”
ไม้ฉากเอามือมาขยี้หัวผมเล่น ก่อนจะดึงแก้มผม
ดึงอีกแล้วว  มึงมีปัญหาอะไรกับแก้มกูหรือป่าวว? 

“ครับผม งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ  แล้วก็ . . .”
ไม้ฉากหันไปมองรอบๆตัว  ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม

“คืนนี้นอนกอดกันนะ”
แล้วเงยหน้ามายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
หึหึ ไอ้หมาป่าเอ้ยยย!!!


“รีบๆไปเปลี่ยนชุดเลยปะ”
ผมผลักไม้ฉากออก ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพัก
ส่วนไม้ฉากก็เดินแยกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า



ไม่ต้องบอกก็คงพอจะเดากันได้นะครับ
ว่าผมเดินเข้าบ้านพักไป โดนเพื่อนๆแซวขนาดไหน
ยูโรกับเปา นี้ทำท่าเลียนแบบผมกับไม้ฉากเลยครับ
ส่วนไนซ์ กับ คะน้าและเลน่อน ก็พูดเลียนแบบไม้ฉาก
แต่ละคน ,, เอาซะกูเขินจนเดินไม่เป็นเลยไงละ



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 67 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-09-2015 20:12:38
ต่อ //



ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกมานั่งเล่นที่ระเบียงห้องกับเพื่อนๆ
เพราะกะว่าจะเข้าไปร่วมงานกันตอนค่ำๆกว่านี้หน่อย
ไม่รู้ว่าพ่อไม้ฉากเชิญแขกมาเยอะไหม 
เมื่อกี้ก่อนเดินเข้าห้องก็เห็นรถยนต์ทยอยเข้ามาหลายคันแล้ว

“จัดงานใหญ่มากเลยอะ”
เลน่อนเดินออกไปข้างนอก เพื่อดูว่างานเริ่มหรือยัง
เดินกลับมาบอกพวกผม


“ก็กูบอกแล้วว่างานนี้เป็นงานสู่ขอปั้นสิบ มันต้องจัดใหญ่สิวะ”
ยูโรพูดแซวผมอีกละครับ พวกเพื่อนๆก็หัวเราะกันใหญ่


แต่สักพักเสียงหัวเราะของพวกเราต้องเงียบลง
เพราะไม้ฉากเดินหนีพ่อเข้ามาหาพวกผมในบ้านพัก


“พวกมึงไปกรุงเทพกัน”
ไม้ฉากฉุดแขนผมให้ลุกขึ้นยืน
ตอนนี้ผมนั่งที่เตียงกับคะน้า
ส่วนเพื่อนๆคนอื่นยืนอยู่ตรงระเบียงห้อง


“ไปไหนวะไม้ เดี๋ยวก่อนดิคุยกันก่อน”
ผมพยายามดึงไม้ฉากให้หยุดเดิน


“ไนซ์โทรบอกคนขับรถของมึงให้ออกรถ  เราจะกลับกรุงเทพกัน”
ไม้ฉากหยุดเดินแล้วครับ แต่มันหันมาสั่งไนซ์
แล้วยังจับแขนผมไว้แน่นเลยครับ


“ไม้ฉาก มึงจะไปไหน กล้าฉีกหน้าพ่อกลางงานนี้หรือไง
กลับขึ้นไปเตรียมตัวเดี๋ยวนี้นะ”

เสียงพ่อไม้ฉากดังเข้ามาในบ้าน
พร้อมๆกับพ่อไม้ฉากที่เดินเข้ามา


พวกผมทุกคนเริ่มขยับมายืนรวมกันไว้  เลน่อนยืนบังตัวผมไว้ครับ
ส่วนไม้ฉากก็ยังจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย


“ถ้าพ่อบอกว่างานนี้เป็นแค่งานเลี้ยงฉลองที่ผมกลับมาจากใต้แค่นั้น
ผมจะกลับไป  แต่ถ้ามันเป็นเหมือนที่พ่อพูดกับป๊าม๊าของปั้นสิบ ผมไม่กลับ”

ไม้ฉากตอบพ่อไปด้วยเสียงที่ดังมากครับ
พ่อไม้ฉากมองพวกผมด้วยสายตาที่ผมเองก็บอกไม่ได้ว่ามันหมายถึงอะไร
จะว่าเอ็นดู? ก็ไม่น่าใช่ครับ
มันเหมือนจะเกลียด .. แต่ก็ไม่ใช่อีกนั้นแหละครับ
เอาเป็นว่าเป็นสายตาที่ไม่ได้มองมาด้วยความรู้สึกที่ดีๆแน่นอน


สักพักแม่ไม้ฉากก็วิ่งเข้ามาจับแขนพ่อไม้ฉากไว้

“คุณคะ แขกมางานเยอะแล้ว อย่าเสียงดังเลยคะ
ค่อยๆพูดกับลูกนะคะ”

พ่อของไม้ฉากตวัดแขนออก
ก่อนจะชี้หน้าไม้ฉากและอาจจะรวมถึงผมด้วยก็ได้ - -‘


“วันนี้จะแค่เลี้ยงฉลองให้แกก็ได้ แต่อย่ามาอวดเก่ง
เป็นแค่นายสิบตำรวจ ไม่ได้ใหญ่โตคับฟ้า
ที่พ่อแม่จะบังคับไม่ได้นะไม้ฉาก ไปแต่งตัวแล้วเตรียมออกไปรับแขก”

พ่อไม้ฉากพูดเสร็จก็เดินออกไป ส่วนแม่ไม้ฉากร้องไห้อีกละครับ

“ไม้ ,, แม่ขอร้องละลูก กลับไปแต่งตัวแล้วไปรับแขกกับแม่นะ
แม่สัญญาว่าคืนนี้เป็นแค่งานเลี้ยงธรรมดา แล้วเราค่อยคุยกันนะลูกนะ”

ผมไม่รู้หรอกครับว่าเรื่องอะไร  แต่ก็จับแขนไม้ฉากไว้


“ไปเถอะไม้ วันนี้ต้องเป็นวันที่ดี
มีอะไรค่อยคุยกันคืนนี้  กูอยู่ข้างๆมึงตรงนี้แหละ”

ไม้ฉากหันมาสบตากับผม
ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด


“สัญญานะว่าอย่าหนีไปไหน ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
มึงอย่าหนีกูไปไหนนะปั้น”


เรื่องอะไรเกิดขึ้น?
จะมีเรื่องอะไรอีกงั้นหรอ?


“อืมม สัญญา”
ผมผละตัวออกจากกอดของไม้ฉาก ก่อนจะยิ้มให้มัน
สักพักมันก็ยอมเดินตามแม่ออกไป


“กูว่านะ เรื่องเริ่มไม่ดีแล้ววะ เก็บกระเป๋ารอเลยได้ไหมเนี้ย”
เปามันเสนอความคิดเห็นครับ แต่คะน้าอะเก็บของใส่กระเป๋าแล้ว - -‘

“เห้ยย เก็บกระเป๋ากันทำไมวะ” ผมหันไปถามคะน้า

“เตรียมพร้อมไงมึง เผื่อต้องกลับกรุงเทพด่วน”
คะน้ามันตอบผม แล้วก็หันไปบอกให้เลน่อนมาเก็บของ

“เออเตรียมไว้ก็ดีนะ ไนซ์บอกคนขับรถด้วยให้เตรียมพร้อมไว้ กูว่ามันแปลกๆยังไงไม่รู้วะ”
ยูโรบอกกับไนซ์ ก่อนจะเดินไปช่วยเปาเก็บกระเป๋า
ซึ่งไนซ์มันก็เดินมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาโทรหาคนขับรถ


เดี๋ยวก่อนนะ ,, นี้มันงานยินดี งานฉลองที่ไม้ฉากกลับมาใช่ไหม?
ทำไม ,, ไม้ฉากกับพ่อทะเลาะกันอีกแล้วละ?



โอ้ยยย .. ชีวิตกูยังเจอวิบากกรรมไม่พอใช่ไหมเนี้ยย!!!



ไม้ .. เกิดอะไรขึ้นวะ?
พ่อแม่ไม้บอกอะไรกับป๊าม๊าของปั้นกันแน่?
มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีของเราทั้งคู่หรอ?
การรอคอยของเรามันยังไม่สิ้นสุดอีกหรอไม้?

ตอบปั้นทีเถอะ ....
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-09-2015 20:16:09
อัพแล้วนะจ๊ะ ตอนที่ 68 : )
จริงๆเนื้อเรื่องไม่เยอะมากหรอกค่ะ เจแบ่งตอนเยอะเอง 555+


ฝากเด็กๆด้วยนะคะ
แล้วยังไงจะรีบมาต่อให้น๊า '

ต้องขออภัยกับคำผิดด้วยนะคะ
เจตามแก้เดือนหน้าน่ะ '
และขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ด้วยนะคะ

คอมเมนต์ของทุกๆคน มีประโยชน์และมีคุณค่ากับเด็กทั้งคู่มาก
ขอบคุณมากๆค่า : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-09-2015 20:29:26
พกหินนะลุกปั้น  อย่าพกนุ่น   อย่าปล่อยมือกัน

พ่อแม่ไม้จัดฉากยัดเยียดพิมกับลูกในท้องแน่ๆเลย    จัดฉากให้ไม้ฉากรับต่อหน้าคนอื่น พ่อแม่ปั้น ตัดไฟแต่ต้นลม   นี่สินะความเป็นเพื่อนที่พ่อไม้บอกไม้  เป็นแค่นายสิบแต่อายุเกินแล้วก็อยู่เองได้   เมืองไทยอยู่ไม่ได้เดี๋ยวหาทุนเรียนนอกก็ได้ลูก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-09-2015 20:30:01
 :hao5:    อย่าถอยนะปั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 10-09-2015 22:27:52
เจอคนแบบพ่อไม้  :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 10-09-2015 23:12:14
พ่อกับแม่บังคับกันเกินไปนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-09-2015 23:37:26
ทำไมพ่อไม้ฉากเป็นคนแบบนี้เนี่ย ก็รู้ว่ารักลูกและรับไม่ได้ที่ลูกรักผู้ชาย

แต่แบบเปิดใจหน่อยได้ไหม ทำไมไม่ดูว่าที่ทำอยู่ตอนนี้เนี่ยลูกมีความสุขไหม

ทำไมต้องบังคับกันซะขนาดนี้ด้วย เราไม่เข้าใจความคิดของพ่อไม้ฉากเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 11-09-2015 00:18:19
ผมว่าคุณพ่อพูดผิดไปนิดนึงนะครับ ที่ว่า 'ใหญ่โตคับฟ้าจนพ่อแม่บังคับไม่ได้น่ะ'

คุณน่ะบังคับใครไม่ได้แต่แรกอยู่แล้วครับ

มนุษย์ที่บีบให้คนทำด้วยอารมณ์ตามอำเภอใจ ไม่มีวันล่ามคนให้อยู่ใต้อาณัฐได้ด้วยความรักหรอกครับ ซักวันพอเค้าถึงขีดสุด เค้าก็ไป แล้วถึงตอนนั้นละ... ความเสียใจมันไม่ปราณีปราศัยใครนะครับ

แต่ถ้าเราคุยกันด้วยใจ มีสติในการช่วยกันแก้ปัญหา เราจะสร้างสายสัมพันธ์ที่ทำให้เค้าเข้าใจเรา เต็มใจที่จะทำให้เรา และเค้าจะไม่มีวันทิ้งเราไปครับ และนั่นคือสายสัมพันธ์ที่ไม้ฉากกับปั้นสิบมี เป็นสายสัมพันธ์แรกเริ่มที่สร้างความผูกพันของ 'ครอบครัว'

ผมพูดเรื่องที่ควรพูดกับปั้นสิบและไม้ฉากไปหมดแล้ว หลังจากนี้ก็รอติดตามแล้วนะครับ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 11-09-2015 10:41:09
พ่อแบบนี้ อย่าหาว่าอกตัญญูเลย หนีไปจากแกเหอะ รอตั้งตัวได้แล้วค่อยกลับมา
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 68 || P.36 || 10-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-09-2015 13:07:38
นั่นไง...ว่าแระ
รีบเก็บกระเป๋า เข้า กทม. เลย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-09-2015 16:56:32
Ch 69  ขอทำผิดอีกได้ไหม? || ปั้นสิบ



หลังจากที่ไม้ฉากเดินออกไปกับแม่  พวกผมก็พากันเก็บของใส่กระเป๋า
เผื่อมีเหตุฉุกเฉินจะได้เดินทางกลับได้เลย
เป็นการเตรียมพร้อมที่ดีมาก 555+


พวกผมออกไปร่วมงานเลี้ยงต้อนรับไม้ฉากด้วยความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่มาถึงครั้งแรกมากครับ
ตอนแรกนี้คือเฮฮากันเต็มที่มากๆ กะไว้ว่าต้องได้เมา ได้เม้าท์กันอย่างเต็มที่แน่ๆ
แต่ตอนนี้แต่ละคนเริ่มคิด เริ่มหวาดกลัวกันไปหมดแล้วว่าจะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นหรือป่าว


พวกผมนั่งทานข้าวกันไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับยกมือไหว้แขกผู้ใหญ่ที่พวกเราคุ้นหน้ากันบ้าง
ป๊าม๊าของผมก็เดินมาหาที่โต๊ะ คอยถามว่าจะเอาอะไรเพิ่มไหม?
เอาจริงๆเหมือนป๊าม๊าเป็นเจ้าภาพร่วมเลยครับ
คอยช่วยบ้านไม้ฉากกับบ้านน้องพิมเตรียมงานและต้อนรับแขก
จนยูโรมันแซวผมอะครับ

“กูบอกแล้วว่าต้องเป็นงานสู่ขอมึงแน่ๆปั้น   ดูม๊ามึงสิต้อนรับแขกคู่กับแม่ของไม้ฉากด้วยอะ
นี้ถ้ามีมึงไปยืนข้างๆไม้ฉากนะ แล้วป้ายบนเวทีเอาชื่อมึงไปแปะข้างๆชื่อไม้ฉาก
ใช่เลยอะมึง ,, งานแต่งเลย 555+”

ยูโรมันคงจะลืมไปละมั้งครับ สายตาพ่อไม้ฉากที่เข้าไปในบ้านพักเมื่อตอนเย็นนั้นอะ
มันไม่ใช่สายตาที่บ่งบอกว่าเป็นเรื่องที่ดีเลยนะ - -‘


และพอช่วงสักประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆ 
พ่อขอกไม้ฉากก็ขึ้นไปขอบคุณแขกที่มาร่วมยินดีกับไม้ฉากในคืนนี้


“ผมต้องกราบขอบคุณทุกๆท่านมากที่ได้มาร่วมยินดีกับลูกชายคนโตของผม
ที่ได้ผ่านการฝึกอบรมหลักสูตรตำรวจ และหลักสูตรพิเศษจากกรมตำรวจ
ที่ส่งไปให้ฝึกถึงชายแดนภาคใต้ ที่จังหวัดนราธิวาส
วันนี้เด็กชายภาคิน ตัวน้อยๆที่พวกท่านเคยได้เห็นมาตั้งแต่เด็ก ได้เติบโตเป็นหนุ่มแล้วครับ
แต่ถึงไม้ฉากจะเป็น   สิบตำรวจตรีภาคิน   แล้วก็ตาม 
สำหรับพวกเรา เค้ายังเป็นเพียงเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
ที่จะต้องเรียนรู้อะไรอีกมากมายในโลก ในสังคมแห่งนี้
อยากฝากให้คุณลุง คุณป้า คุณน้า และคุณอาทุกๆคนในที่นี้
ได้ช่วยกันตักเตือนเมื่อหลานทำผิด  และช่วยกันมอบสิ่งที่ดี ที่ถูก ที่ควรให้กับหลานชายคนนี้ด้วยครับ”



พ่อไม้ฉากก็พูดไปเรื่อยๆ คนข้างล่างก็ปรบมือให้พ่อไม้ฉากบ้าง 
หันไปยิ้มให้ไม้ฉาก ให้แม่ของไม้ฉากบ้าง
เพราะแขกส่วนใหญ่ที่มาเป็นญาติของไม้ฉากครับ
และมีลูกค้าที่ดีลงานกับทางครอบครัวไม้ฉากมาด้วย


“และในวันนี้ที่เราจัดงานที่รีสอร์ทธารรัก แห่งนี้
เพราะอยากให้ทุกท่านได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการเปิดรีสอร์ทที่มาจากสายสัมพันธ์
สายรักระหว่างเพื่อน   ซึ่งเป็นส่วนของผม และคุณพีระพลครับ”

ตอนนี้ลุงพลเดินขึ้นไปยืนข้างๆพ่อของไม้ฉาก 
น้าอร เมียของลุงพล ก็พาน้องพิมมานั่งที่โต๊ะเดียวกับไม้ฉากครับ
ซึ่งตอนแรกน้องพิมไม่ได้ลงมาร่วมงาน

ไม้ฉาก และน้องพิมนั่งคุยกันอย่างสนิทสนมมาก
ก็คงเคยเจอกันมาแล้วละมั้ง  ?
ผมมองภาพตรงหน้าแล้วก็พลันนึกถึงโพสใน Facebook ของไม้ฉากได้

Pim Pim ที่มาโพสเต็มหน้าวอลตอนนั้น
ใช่หนูพิมคนนี้แน่ๆ

ผมรีบเปิด Facebook ดู .. แล้วสิ่งที่ผมคิดก็ใช่ครับ
หนูพิมคนนี้คือคนเดียวที่มาถล่มหน้าวอลของ Facebook ไม้ฉาก


“ดูอะไรวะ” ไนซ์ก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม
ผมเลยยื่นมือถือให้ไนซ์ดู

“ไนซ์มึงว่าน้องพิม กับคนที่โพสเต็มหน้าวอลของไม้ฉากนี้ใช่คนเดียวกันหรือป่าววะ?”
ไนซ์รับมือถือของผมไปดู ก่อนจะตอบผม

“อืม ใช่วะ  ถึงว่าละสนิทกัน”
ไนซ์มันชี้ให้ผมมองไปที่ไม้ฉากกับน้องพิม ที่ตอนนี้นั่งคุยกันอย่างถูกคอครับ
ไม้ฉากเอื้อมมือไปจับที่ท้องน้องพิมด้วย
คงคุยกันเรื่องลูกในท้องของน้องพิมแน่ๆ

“แต่กูว่านะ ไม้ฉากกับพิมเป็นแค่พี่น้องกันแหละ เพราะพิมดูมีความสุขมากนะที่ท้องอะ
จะมองแง่ร้ายว่าเป็นลูกของไม้ฉากก็ไม่น่าใช่ ท้องพิมยังไม่ใหญ่ เหมือนจะท้องไม่กี่เดือน
แล้วไม้ฉากมันจะมาทำลูกตอนไหน ในเมื่อมันไปใต้เพิ่งกลับมา
อีกอย่างนะหน้าไม้ฉากมันก็เหมือนแค่เอ็นดูน้องพิมเฉยๆ คงไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องคิดมาก”

ไนซ์เอามือถือคืนมาให้ผม ก่อนจะลูบหัวผมเล่น


ตอนแรกกูก็ไม่คิดหรอกนะไนซ์ แต่พอมึงพูดมาแค่นั้นแหละ ....
คิดหนักเลยมึงเอ้ยยย !!!


นั่งมองภาพตรงหน้าแล้วก็คิดไปเรื่อย
คิดมากจนไม่ได้ยินว่าพ่อไม้ฉากกับลุงพลพูดอะไรบนเวทีแค่นั้นเองครับ - -‘
มาได้ยินอีกทีตอนที่ลุงพลจะลงจากเวทีแล้ว


“.... ครับ และหวังว่าอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้ ทุกท่านจะร่วมมาเป็นเกียรติ
ให้กับงานมงคลของรีสอร์ทและครอบครัวเราทั้งคู่ด้วยนะครับ”



พอลุงพลพูดจบ พ่อไม้ฉากกับลุงพลก็คืนไมค์ให้กับนักร้องบนเวที
ก่อนจะเดินลงมานั่งร่วมโต๊ะกับไม้ฉากอีกครั้ง
เออคือ .. งานมงคลของรีสอร์ทคืออะไรวะ??


“เค้าจะเปิดรีสอร์ทเป็นทางการหรอ?” ผมหันไปสะกิดถามคะน้า
เพราะมันน่าจะตั้งใจฟังอยู่แหละนะ เห็นมันปรบมือตลอดเลย

“กูก็คิดแบบนั้นนะ” คะน้าตอบเสร็จแล้วก็หันมานั่งกินอาหารตรงหน้าต่อ
ลดไป 20 โล แต่มาครั้งนี้จะขึ้นไปอีกกี่โลวะเนี้ยย คะน้ากินไม่หยุดเลยครับ 555+


“แต่กูว่ามันแปลกๆนะปั้น  หรือกูคิดไปเองวะ” เปามันหันมาคุยกับผม

“ยังไงวะเปา” ผมหันไปถามมัน

“เอาไว้กลับห้องก่อนนะ กูจะบอก ตอนนี้เสียงดังไม่อยากตะโกน มันเจ็บคอ”

เปาตอบผมเสร็จ ก็หันไปกินอาหารที่พนักงานเอามาเสิร์ฟ
ส่วนไนซ์ตอนนี้โดนดึงไปถ่ายรูปละครับ มันก็ทำได้แต่ยิ้มสู้กล้องไปนั้นแหละครับ
ทำไงได้ พ่อดาราสุดหล่อ 555


ไม้ฉากเดินมาหาผมที่โต๊ะหลายครั้งเหมือนกัน
แต่มาได้แป๊บเดียวพ่อก็มาดึงแขนให้ออกไปต้อนรับแขกโต๊ะอื่น
จนครั้งสุดท้าย แขกเริ่มทยอยกลับไปพักกันหมดแล้ว
แขกบางคนไปพักในตัวเมืองครับ บางคนก็พักที่ห้องรับรอง แต่ส่วนมากจะกลับไปพักในตัวเมือง


“เดี๋ยวไปหานะ”
ไม้ฉากก้มลงมากระซิบบอกผม ก่อนจะดึงแก้มผม แล้วเดินไปส่งแขกกับพ่อ
จะตัดแก้มให้มันแล้วเนี้ย ชอบดึงอยู่ได้ - -‘


“งั้นพวกเรากลับห้องเถอะ”
ไนซ์รีบเดินกลับมาที่โต๊ะ ก่อนจะชวนพวกผมกลับ
เพราะมันไม่อยากโดนลากไปถ่ายรูปอีกครับ 555+


“ปั้นครับ ม๊ากับป๊าขอคุยกับปั้นก่อนได้ไหมลูก”
ม๊าเดินเข้ามาหาพวกผม 
เพื่อนๆผมเลยพยักหน้าให้ 

แล้วยูโรก็บอกกับผม
“มึงคุยกับม๊าเถอะเดี๋ยวกูกลับเข้าบ้านพักก่อน


ผมเลยได้แต่ยิ้มแล้วมองเพื่อนๆเดินกลับไปที่พัก
ตอนเดินกลับพวกมันก็แกล้งกันไปด้วย
คะน้าไล่ตียูโร สงสัยยูโรไปปากเสียใส่คะน้าอีกแน่ๆครับ 555+



“เราไปเดินเล่นกันแล้วคุยกันดีไหม  วันนี้เรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ”
ป๊าดึงผมเข้าไปโอบบ่าไว้  แล้วพาเดินไปดูสวนดอกไม้ที่อยู่ข้างๆห้องพักพวกผมนั้นแหละครับ


“ปั้น  ป๊ารู้นะว่าปั้นกับไม้ฉาก รักกันแบบไหน  และป๊าไม่เคยคิดจะห้ามปั้นเลย
เพราะลูกชายของป๊าเป็นเด็กดี  ป๊าเชื่อว่าปั้นจะไม่ทำตัวเหลวไหล และจะไม่ทำให้ป๊ากับม๊าผิดหวัง”

อยู่ๆป๊าก็หยุดเดิน ก่อนจะลงนั่งตรงม้านั่งในสวนดอกไม้นั้น  ม๊าก็ลงไปนั่งข้างๆป๊าด้วย
เอ๊ะ ,, ป๊ากับม๊ามาแนวไหนเนี้ย?


“ครับ  ขอบคุณนะครับป๊า  ปั้นดีใจที่สุดเลยที่ได้เกิดมาเป็นลูกป๊า แล้วก็ม๊าด้วย”
ผมลงไปนั่งกับพื้นตรงข้างหน้าป๊า ก่อนจะโผตัวเข้าไปกอดป๊า
ส่วนม๊าก็เอามือมาลูบที่หัวผม

“ม๊าเองก็ยังไม่เข้าใจหรอกนะว่ารักของปั้นมันเป็นยังไง
แต่ที่ผ่านมาปั้นก็ทำให้ม๊ารู้ว่าการที่ปั้นรักกับไม้ฉาก 
ปั้นไม่ได้เหลวไหลอะไรเลย ปั้นยังตั้งใจเรียน ยังเป็นที่หนึ่งในคณะเหมือนเดิม
ม๊าขอโทษนะลูก ที่เคยทำตัวแย่ๆกับลูกไป   ไม่โกรธม๊านะ”

ม๊าดึงผมเข้าไปกอด แล้วม๊าก็ร้องไห้ด้วยครับ


“ปั้นไม่โกรธม๊าหรอกครับ ปั้นรู้ว่าสิ่งที่ม๊าทำไปเพราะม๊ารักและหวังดีกับปั้น
ไม่เอานะคนสวยของปั้นไม่ร้องไห้นะครับ”

ผมเงยหน้าไปมองหน้าม๊า ก่อนจะเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ม๊า


“อืมม จริงๆแล้วป๊ากับม๊าอยากจะบอกปั้นให้เร็วกว่านี้
และก่อนหน้าจะมาที่นี้ด้วย  แต่ป๊ามัวแต่ยุ่งกับงานจนลืมบอกปั้นไป”


บอก?

ป๊าจะบอกอะไร?

แล้วทำไมต้องบอกก่อนมาที่นี้ด้วยละ?


“ครับป๊า อะไรหรอครับ”
ม๊าดึงผมให้ขึ้นมานั่งตรงกลาง ระหว่างม๊ากับป๊า


“เรื่องของไม้ฉากนะ”

ไม้ฉาก?



“ไม้ฉากมันทำไมครับป๊า”
ผมรีบหันไปถามป๊า แต่ป๊าก็มองหน้าผมนิ่งๆ
แล้วก็ดึงผมไปกอดอีกครั้ง


ป๊า T^T พูดซะทีเถอะ ,, ไม้ฉากมันทำไมวะ?
จะใช่เรื่องเดียวกับที่ไม้ฉากมันบอกไหมว่าได้ยินพ่อแม่มันพูดกับป๊ากับม๊า


“จะยังไงก็แล้วแต่นะปั้นสิบ  ให้ลูกภูมิใจไว้ที่ได้มีวันเวลาดีๆกับไม้ฉากมาเป็นสิบๆปีนะ”
ป๊าผละผมออกจากอ้อมกอด ก่อนจะพูดกับผม
แต่มันไม่เข้าใจอยู่ดีอะ เรื่องอะไรวะ?


“ป๊าม๊า อยากบอกอะไรปั้นก็บอกเถอะครับ “
ผมถามป๊ากับม๊าอีกครั้ง
แต่ป๊ากับม๊า ไม่ได้ตอบผม ม๊าจับมือผมไว้แน่นเลยครับ ส่วนป๊าก็เอามือมาลูบหัวผม



“ให้ผมเป็นคนบอกเถอะครับ”
ไม้ฉากเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ มันคงวิ่งมาแน่ๆ หอบมาเชียว
ไอ้หมาป่า .. หอบแบบนี้ยิ่งเหมือนหมา 555+



ป๊าม๊าผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นยืน

“อืมม งั้นลุงฝากด้วยนะไม้”
ป๊าเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะชวนม๊าเดินออกจากสวนดอกไม้ไป


“มีเรื่องอะไรกันป่ะวะ ทำไมป๊าม๊าดูแปลกๆ แล้วมึงมีไรจะบอกกูเนี้ย
วิ่งมาซะลิ้นห้อยเลย  เหนื่อยปะ มานั่งๆก่อน”

ผมดึงไม้ฉากให้มานั่งข้างๆผม


มันก็นั่งเงียบๆครับ ไม่มีคำพูดอะไรออกจากไม้ฉาก
ตอนนี้ผมเองก็เริ่มคิดแล้วละว่า ,, มันคงจะมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
และคงเป็นเรื่องของผมกับไม้ฉากแน่นอน  ไม่งั้นป๊าม๊าผมคงไม่พูดจาแปลกๆ
และไม้ฉากคงไม่วิ่งเข้ามาเพื่อขอเป็นฝ่ายพูดเองหรอก


หรือจะมาสู่ขอจริงๆ ??
แต่เดี๋ยวก่อนนะปั้นนะ - -‘
รูปการมันใช่หรอออ?? มันดูเศร้าๆ ดูอึดอัดใจแปลกๆ มันจะสู่ขอหรือไงละ?
นี้ก็เอาความคิดของยูโรมามโนตามจนได้  เห้ออ ,, ไอ้ปั้นไอ้บ้า


ระหว่างที่ไม้ฉากมันนั่งเงียบๆ ผมก็คิดอะไรบ้าบอคนเดียวไปเรื่อยๆ
แล้วไม้ฉากก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมา


“ปั้น  หนีไปกับไม้ไหม? ไปใช้ชีวิตด้วยกันที่เชียงใหม่”
อยู่ๆไม้ฉากมันก็ดึงมือผมไปจับไว้
ก่อนจะพูดชวนผมหนี!


เดี๋ยวนะ .. หนีงั้นหรอ???!!



“หนี? ทำไมต้องหนีวะไม้  มีเรื่องอะไรบอกกูมาสิ”
ผมหันไปถามไม้ฉาก ที่ตอนนี้มันจับมือผมไว้แน่นเลยครับ
และมันก็ก้มลงไปเอาหน้าวางบนฝ่ามือของผม
ก่อนที่มันจะ   ร้ อ ง ไ ห้  . . .

เห้ยย ,, ไม้ฉาก .. เป็นไรวะ?



“ไม้ .. เป็นอะไรไม้ ใจเย็นๆนะไม้”
ผมดึงไม้ฉากเข้ามากอด มันก็เอนตัวเข้ามาซุกกับตัวผม

“ไม่เอาไม่ร้องนะไม้  .. มีอะไรเราคุยกันนะ บอกกับปั้นสิ อย่าร้องนะไม้ฉากนะ”
ผมเอามือตบหลังมันเบาๆ มันก็ยังสะอื้นและร้องไห้ต่อ
จนผ่านไปนานมากครับ น่าจะเกือบๆครึ่งชั่วโมงได้ ไม้ฉากก็หยุดร้องไห้


“กูขอโทษ ที่ทำให้มึงต้องรอกูนานๆแบบนี้ ขอโทษที่วันนั้นกูไปสอบตำรวจ
ถ้ากูหนีมาเรียนมหาลัย มาอยู่กับมึงเลยตั้งแต่ตอน จบ ม.6
วันนี้กูก็คงไม่เจ็บปวดแบบนี้หรอก”

ไม้ฉากผละออกจากกอดของผมไปแล้ว และนั่งมองหน้าผมอยู่
ก่อนจะบอกว่าขอโทษผมซ้ำๆ


“ไม้ ไม่ต้องอ้อมค้อมนะ มึงพูดมาตรงๆเลย
เรารู้จักกันมาจะ 14 ปีแล้วนะเว้ยย
กูไม่ใช่คนอ่อนแออะไรขนาดนั้นมึงก็รู้
พูดมาเถอะ ,, กูรับฟังได้ “

ผมจ้องหน้าไม้ฉาก ..

อยากให้มันได้เห็นและอยากให้มันได้เชื่อในตัวผม
ว่าผมเข้มแข็งพอ ไม่ว่าเรื่องราวที่มันเจอจะหนักแค่ไหนก็ตาม
ขอแค่มันพูดกับผม ,,
ผมพร้อมจะฟัง และจะเป็นฝ่ายเข้มแข็งและปกป้องมัน



“พ่อกูจะให้กูแต่งงาน”
ตอนนี้เหมือนมีมีดเป็นพันๆเล่มมาปักอกเลยครับ


แต่งงาน???!!!

กับใคร?

เมื่อไหร่?

เดี๋ยวนะ .. นี้ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมวะ?


“กะ กับ กับใคร”
ผมถามไม้ฉากเสียงสั่นๆ .. ตอนนี้สติผมก็แทบจะไม่มีแล้วครับ
มีแต่คำว่า “ทำไม”


“พิม”
ไม้ฉากตอบออกมาเสียงสะอื้นไม่แพ้กัน ตอนนี้มันเริ่มร้องไห้อีกรอบละครับ
แล้วไม้ฉากก็ดึงผมเข้ากอด 
ตอนนี้ผมเหมือนคนไม่มีวิญญาณเลย
เหมือนมีแค่ร่างกายธรรมดา ที่ตอนนี้ไม่รู้แล้วว่ามันเจ็บหรือป่าว?



ทำไมอีกหรอ?
การรอคอย การอดทน  ของผมทั้ง 2 คนมันยังไม่ถึงจุดสิ้นสุดอีกงั้นหรอ?
พวกเราไม่เคยอยากขัดใจพ่อแม่หรือครอบครัวเลย
เรื่องการเรียน เรื่องการประพฤติตัว พวกเราไม่เคยแย่เลยด้วยซ้ำ
มีแต่คำชมจากคนรอบข้าง จากคนที่ได้สัมผัสได้มองเห็นเรา
ว่าเราทั้งคู่เป็นเด็กดี เด็กเรียนดี  . . .

แต่ทำไม ..

ทำไมสุดท้ายแล้วเป็นแบบนี้????




“กูขอโทษปั้น กูขอโทษจริงๆ”
ไม้ฉากร้องไห้ไปก็พูดแต่คำว่าขอโทษผมซ้ำๆ
ผมทำได้เพียงแต่กอดมันกลับไป แล้วตบหลังมันเบาๆ



“ไม่เป็นไรไม้ ค่อยๆคิด  เราผ่านมันไปได้”
สิ่งที่ผมพูดกับไม้ฉากไป ,, เอาจริงๆตัวผมเองก็มองไม่เห็นทาง
ที่จะผ่านมันไปได้เลย

พิมท้องอยู่ไม่ใช่หรอ?
ทำไมต้องให้แต่งงานกับไม้ฉาก
ผมเชื่อใจไม้ฉาก และผมเชื่อว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของไม้ฉากแน่นอน




“ไม้ ปั้น  เข้าไปคุยกันในบ้านเถอะ”
ไนซ์เดินออกมาตามพวกผม
ผมเลยดึงไม้ฉากให้เดินตามไนซ์เข้าไปในบ้าน
แต่.. ไนซ์รู้ได้ไงว่าพวกผมอยู่ตรงนี้?
เอาไว้ค่อยถามละกัน - -‘



พอเดินเข้ามาในบ้านพัก ผมก็เจอกับพิมนั่งร้องไห้อยู่บนเตียงกับคะน้า


“พี่ไม้”

พอพิมหันมาเห็นไม้ฉากก็ลุกขึ้นมา แล้วเดินมากอดไม้ฉาก
เออคือ .. กอด?
เริ่มไม่สบอารมณ์นิดๆแล้วละ เมื่อกี้ไม้เพิ่งบอกว่าต้องแต่งงานกับพิม
แล้วนี้พิมมานั่งรอในบ้าน พอเห็นไม้ฉากก็มากอดไม้ฉากอีก
อดทนเว้ยยปั้น  อดทน!


“คือเรื่องราวเป็นไงวะ กู งง ไปหมดแล้วนะ”
ยูโรเดินเข้ามาถามผม  แต่ผมไม่รู้จะตอบมันยังไงครับ
ผมเองก็ยัง งง ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงแน่

“พี่ไม้ ฮึกกก ,, พิม พิมไม่แต่งนะพี่  พี่ไม้ช่วยบอกกับพ่อแม่หน่อยนะพี่ไม้นะ”
พิมร้องไห้ไปด้วย แล้วก็อ้อนวอนขอให้ไม้ฉากไปช่วยคุยกับพ่อแม่ให้
ไม้ฉากเองก็ร้องไห้เหมือนกัน


ตอนนี้ไม้ฉากค่อยๆผละพิมออก   
ก่อนจะพาพิมไปนั่งบนเตียงที่คะน้านั่งอยู่


“พิมอย่าร้องไห้นะ  พี่จะหาทางแก้ไขเอง  นึกถึงลูกไว้นะพิม  อย่าร้องไห้นะครับ”
ไม้ฉากเอามือไปลูบหัวพิม เพื่อปลอบให้พิมหยุดร้อง
ก่อนจะหันไปมองหน้าคะน้าที่นั่งมองอยู่ข้างๆ

“คะน้า เราฝากพิมก่อนนะ”
คะน้าก็พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปกอดน้องพิมไว้


“พวกมึงมีเรื่องอะไรวะ  กู  งง  ไปหมดแล้ว ช่วยพูดออกมาทีเถอะ
มีหลายคนช่วยกันคิด ยังดีกว่าคิดคนเดียวนะเว้ยย”

ยูโรทนกับเหตุการณ์อึดอัดตรงหน้าไม่ไหว
เลยพูดเสียงดังขึ้นมากลางความเงียบของทุกคน



ไม้ฉากดึงผมให้ไปนั่งข้างๆ บนเตียงที่ว่างข้างเตียงของคะน้า
และมันก็จับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อยเลยครับ
ก่อนจะหันไปมองหน้ายูโร กับเพื่อนๆ
ที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้บ้าง นั่งตรงโต๊ะวางทีวีบ้าง


“พ่อกูจะให้กูกับพิมแต่งงานกัน”
ไม้ฉากเอ่ยปากบอกเพื่อนๆ
พอไม้ฉากพูดจบ  เสียงเปาก็พูดแทรกขึ้นมา

“นั้นไง  กูว่าแล้ว!!
กูเอะใจตั้งแต่พ่อมึงขึ้นไปพูดบนเวทีแล้ว  แต่ไม่คิดว่ามันจะจริง
เพราะพิมบอกว่าพิมท้องอยู่ กูเลยคิดแค่ว่าเค้าจะทำบุญเปิดรีสอร์ทเฉยๆ”

เปามันมักจะฉลาดกว่าเพื่อนทุกคนในกลุ่มจริงๆครับ
และสิ่งที่มันสงสัยก็เป็นจริง ..

“แต่กูกับพิมไม่แต่ง  กูมีปั้นแล้ว และกูก็ไม่อยากทำให้ปั้นต้องเสียใจ กูไม่อยากทำร้ายหัวใจกูอีกแล้ว”
ไม้ฉากพูดเสร็จก็หันมามองหน้าผม  มือของเรายังจับมือกันไว้ไม่ปล่อย

“พิมเองก็ไม่แต่ง  พิมจะรอแฟนพิม  ลูกของพิมมีพ่อ และเค้าจะมีพ่อแค่คนเดียวด้วย”
น้องพิมก็ยืนยันเหมือนกันว่าจะไม่แต่งกับไม้ฉาก

“น้องพิมก็ให้แฟนน้องพิมมาสู่ขอสิคะ  คุณพ่อน้องพิมจะได้ไม่ต้องให้แต่งกับไม้ฉากไง”
คะน้าบอกกับน้องพิม  แต่น้องพิมก็ส่ายหัวและเริ่มร้องไห้อีกครั้ง

“แฟนพิมติดคุกคะ  อีก 2 ปีกว่าจะได้ออกมา”
อ้าวว  .. นี้อย่าบอกนะว่าจะให้ไม้มารับเป็นพ่อเด็ก?
ไม่ใช่ละครหลังข่าวนะครับ  ที่จะโบ้ยให้ใครๆมารับผิดชอบให้
พ่อแม่ไม้ฉากยอมได้ไง???


น้องพิมเห็นทุกคนเงียบไป เลยพูดต่อ...
“ตอนแรกพิมหนีออกจากบ้านไปแล้วคะ  หนีไปอยู่บ้านแฟนที่ตรัง  แต่พ่อแม่พิมไปตามตัวพิมขึ้นมา
ตอนนั้นพิมกำลังท้องได้ 4 เดือน  พ่อบอกว่าให้แฟนพิมมาทำงานที่รีสอร์ทด้วยกันก็ได้ พ่อไม่ว่าแล้ว
แฟนพิมเลยตามมาอยู่กับพิมด้วย  เราอยู่ด้วยกันช่วยกันทำงาน ช่วยพ่อทำรีสอร์ท
จนเมื่อเดือนก่อน พ่อใช้ให้แฟนพิมออกไปซื้อของในเมือง  พิมเห็นเค้าหายไปนาน
เลยโทรไปตาม แล้ว....ตำรวจก็เป็นคนรับสาย
บอกว่าแฟนพิมมียาเสพติดไว้ครอบครองต้องโดนจับ     ฮึกก ,, “

พิมพูดถึงตอนนี้ก็สะอื้นหนักขึ้นแล้วครับ  คะน้าเลยเอาผ้าเช็ดหน้ายื่นให้น้องพิม

“ไม่ต้องเล่าแล้วก็ได้นะพิม  อย่าร้องไห้เยอะนะ  เดี๋ยวกระทบไปถึงลูกนะคะ”
คะน้านั่งปลอบน้องพิม    แต่น้องพิมก็ยังร้องไห้และพูดต่อ ..

“เค้าไม่ได้ติดยานะคะพี่   แฟนพิมไม่ใช่คนแบบนั้น  พิมไปขอร้องพ่อให้พ่อช่วย 
พ่อบอกให้พิมรออยู่ที่บ้านกับแม่    เพราะพิมท้องแก่แล้วไม่ควรเดินทาง 
แต่พ่อกลับมาแค่คนเดียว  พ่อบอกว่าแฟนพิมต้องติดคุกอีก 2 ปีถึงจะออกมาได้
ฮึกกก ฮือออ ,, พิมจะรอแฟนพิม  พิมไม่แต่งกับใครทั้งนั้น”

มาถึงตอนนี้คะน้าก็ปลอบพิมไม่อยู่ละครับ
ไนซ์มันเลยเดินเข้าไปดึงพิมมากอด - -‘
ถ้าไม่ติดว่าเครียดจะแซวแล้วละครับ ว่ามันเล่นบทพระเอกจนเคยชินใช่ไหม
แต่ตอนนี้ยังเครียดอยู่ ,, ทุกคนได้แต่มองพิมอย่างสงสาร


ตอนนี้พวกผมกลับมาเงียบกันอีกครั้ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
มีแต่เสียงแอร์ เสียงธารน้ำข้างๆ เสียงสะอื้นของน้องพิม และเสียงปลอบเบาๆจากไนซ์



ผมมานั่งลำดับเหตุการณ์ดูตั้งแต่พ่อแม่ไม้ฉากโทรตามพวกผมให้มาร่วมงาน
และเรื่องที่ป๊าม๊าพยายามจะบอกผมเมื่อกี้ ,,
นี้สินะที่พ่อของไม้ฉากต้องการ
พ่อของไม้ฉากแค่อยากเอาชนะพวกผมแค่นั้นหรอ?
ถึงขั้นให้ไม้แต่งงานกับน้องพิม ทั้งๆที่น้องพิมกำลังท้องอยู่
พ่อแม่ไม้ฉาก พ่อแม่ของน้องพิม ,, กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
สิ่งที่เค้ากำลังทำ ,, มันไม่เรียกว่ารักลูกแล้วละ
ทำให้ลูกต้องร้องไห้ ต้องทุกข์หนักขนาดนี้ …
มันไม่ใช่แล้วละครับ.



ตอนนี้ไม้ฉากกระชับมือผมแน่นกว่าเดิม  ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ปั้น หนีกันเถอะนะ”
ไม้ฉากชวนผมหนีอีกครั้ง . . .
แต่เราจะหนีไปตลอดได้ยังไงละไม้?
เรายังเรียน เรายังอายุแค่ 20 กันอยู่เลยนะ ( ผมยังไม่ 20 เต็มครับ)

“ไม้ พวกมึงหนีไปตลอดไม่ได้หรอกนะ อีกสิบกว่าวันมึงต้องเข้าทำงานวันแรกแล้ว
พ่อมึงก็ต้องไปตามที่ทำงานมึงแน่ๆ อย่าหนีเลยวะ”

เลน่อนเตือนสติไม้ฉาก
ซึ่งมันก็จริงอย่างที่เลน่อนพูดครับ  ยังไงๆพ่อเค้าก็ต้องไปรอที่เชียงใหม่แน่ๆ

“กูขอแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวได้ไหม ให้กูได้หนีไปทำตามหัวใจกูก่อน
ตอนนี้กูคิดอะไรไม่ออกแล้ว  เมื่อวานกูเพิ่งอยู่ในค่าย
เพราะถือปืนเดินลาดตะเวน  ตอนกูนั่งรถไฟกลับมาบ้าน
คิดว่าจะเจอพ่อแม่ต้อนรับอย่างอบอุ่น ได้กินได้คุยกับพวกมึงแบบสนุกสนาน
แต่พอเอาเข้าจริงๆ  ชีวิตกูทำไมเป็นแบบนี้วะ?
ทำไมกูต้องโดนบังคับ ต้องโดนขีดเส้นทางให้เดิน
ทำไมวะ ,, ทำไมกูไม่มีทางได้คิดเอง ได้มีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างเลยหรอวะ
แม้กระทั่งคนที่กูรัก  กูยังดูแลเค้ายังรักษาเค้าไว้ไม่ได้  กูจะไปดูแลปกป้องใครเค้าได้”

ไม้ฉากมันพูดระบายความรู้สึกในใจของมันออกมาทั้งหมด


ยูโรเองก็ทนเห็นสภาพของไม้ฉากที่อ่อนแอแบบนี้ไม่ได้ ต้องดึงเปามากอดไว้
เลน่อนได้แต่นั่งมองหน้าคะน้า สลับกับมองหน้าไม้ฉาก
ผมดึงตัวมันให้มาซบตรงไหล่ผม
จะดึงมากอดก็ไม่ได้ครับ ไม้ฉากจับมือผมไว้แน่นเลย 
ผมเลยทำได้ให้มันเอนมาซบตรงไหล่

“ไปกันเถอะ  ไปหาความสุขกันข้างหน้า  จะเกิดอะไรก็ปล่อยมันไป
ไปมีความสุขกันเถอะมึง”

ไนซ์พูดแล้วก็เดินมาจับไหล่ไม้ฉากไว้
พวกผมมองหน้าไนซ์อย่าง งงๆ ว่ามันจะทำอะไร


“กูเองก็เบื่อชีวิตดารา   ชีวิตการเสแสร้งมากแล้ววะ
ไปใช้ชีวิตติดเกาะกันสัก 4 – 5 วัน  ปิดมือถือ ปิดทุกอย่างๆ
แล้วจะเอายังไงก็ค่อยคิดกันเหอะ”

ไนซ์พูดเสร็จก็หันมายิ้มให้ผม  แล้วก็หันไปมองหน้าพวกยูโร เปา คะน้า เลน่อน

และสุดท้าย ...
 
“ไปสิวะ  เพื่อนว่าไง พวกกูก็ว่าดีตามทั้งนั้น”
เสียงของเปาก็ตอบคำถามทุกอย่างแทนทุกๆคน


พวกเราต่างยิ้มให้กันอีกครั้ง  ยูโรเดินมาตบบ่าไม้ฉากเบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มและหยักหน้าให้ผม
เปากับเลน่อนก็ทำเหมือนที่ยูโรทำเช่นกัน


“ไปด้วยกันนะไม้ ,, จะเกิดอะไรก็ตาม  ห้ามปล่อยมือกูนะ “
ผมก้มลงไปบอกกับไม้ฉาก ที่ซบตรงไหล่ผมอยู่
และกระชับมือที่เราจับกันไว้ให้มันแน่นมากกว่าเดิม.


การ “ ห นี “ ไม่ใช่ทางออกของชีวิตที่ดี
แต่วันนี้ถ้าการได้ยืดระยะเวลาให้เราได้มีกัน
ได้ยิ้มด้วยกัน  และกอดกัน  ได้หัวเราะกันออกไป
อีกเพียงแค่ 4 – 5 วัน

สิ่งที่ผมและไม้ฉากทำ ,, มันคงไม่ผิดใช่ไหม?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 11-09-2015 17:00:02
จริงๆตอนนี้เจเขียนไว้ยาวมากคะ เพราะไม่อยากแบ่งตอนเยอะ
แต่ก็นะ ... เดี๋ยวยอมตัดขึ้นตอนใหม่ดีกว่า


คืนนี้อัพอีกตอนจ๊า ,,


มีคำผิดเดี๋ยวตามแก้ให้นะจ๊ะ
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์มากค่าา ^___^
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-09-2015 17:28:01
โอ๊ยยยยย ว่าแล้วพ่อไม้ฉากต้องทำแบบนี้ บังคับลูกตลอด ไม่อยากว่าหรอกน่ะว่า

ชีวิตใครชีวิตมันซิค่ะจะมากำหนดกฎเกณฑ์แบบนี้ได้ไงค่ะ จะอยู่บังคับไม้ฉากจนตายเลยเหรอค่ะ

แล้วต่อจากนั้นไม้ฉากจะคิดเองทำเองเป็นเหรอแล้วไม้ฉากจะกล้าตัดสินใจเองเหรอในเมื่อพ่อแม่ตัดสินใจให้ตลอดอ่ะ

ชีวิตลูกก็ต้องให้ลูกเป็นคนตัดสินใจเลือกเองซิค่ะ ตัวคุณพ่อเองก็ไม่ใช่จะอยู่กับเค้าได้ตลอดไปสักหน่อย

ถึงจะมาบังคับกันแบบนี้ เราให้ชีวิตกับเค้าก็จริงแต่เราไม่มีสิทธิ์ที่จะบังคับเค้านะคะคุณพ่อ

เค้าไม่ใช่ตุ๊กตาที่จะต้องคอยทำตามที่บังคับตลอด ถึงแม้ว่าบางทีตัวไม้ฉากเองจะเต็มใจหรือฝืนทำให้ก็ตาม

แต่ถ้าเกิดวันหนึ่งไม้ฉากทนไม่ไหวขึ้นมาตัวคุณพ่อเองล่ะค่ะที่จะเสียใจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 11-09-2015 17:48:03
เรียกว่าหนีไปตั้งหลักเพื่อจะกำหนดชีวิตตัวเองดีกว่า
เราชอบมิตรภาพและควมรักของเด็กๆนะ ยังไงก็หนีพ่อแม่ไม่พ้นหรอกแต่มันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
จะต้องรอจนอายุเท่าไหร่กันถึงจะเรียกว่าโตแล้ว ลูกนะไม่ใช่ทาส

 :L1:  เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-09-2015 18:25:33
เดาไม่ผิดจิงๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-09-2015 18:42:29
อันนี้เขาเรียกไว้ว่าหนีไปตั้งหลัก ถอยไปชาร์จไฟเพื่อสู้ชีวิต   ไม่งั้นก็ไม่ไหวด้วยกันทั้งคู่

มาตอนนี้พ่อแม่ไม้ต้องการแค่เอาชนะไม้กับปั้นเท่านั้นเอง    หลบไปด้วยกันจนกว่าจะถึงวันที่ต้องเข้ารายงานตัวทำงานก็ค่อยไปด้วยกัน    เราไม่คิดหรอกว่าพ่อแม่ไม้จะรับลูกของพิมเป็นหลาน เราคิดว่าที่ทำไปก็แค่เพื่อทำให้ไม้กับปั้นแตกกัน   ทำให้พ่อแม่ปั้นเห็นว่าไม้มีภาระอื่นแล้วพ่อแม่ปั้นก็จะมาขัดขวางไม้กับปั้นเอง เห็นแบบนี้แล้วพ่อแม่ที่ไหนจะมายกลูกให้ไม้เล่า?    ดีนะที่พ่อแม่ 2 คนนี้ไม่ได้มาวางแผนด้วยกัน 

ปัญหาตอนนี้ก็คือเด็ก 2 คนนี้ ยังไม่สามารถอยู่เองได้  ไม้เองก็ไม่สามารถตัดใจแข็งข้อกับพ่อแม่ได้   ทำได้อย่างเดียวก็คือรอเวลาจนกว่าปั้นจะเรียนจบแล้วหางานทำมาอยู่ด้วยกัน   ไม้เองก็ต้องพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้สามารถอยุ่เองได้   สมัครเรียนเพื่อให้เรียนจบปริญญาตรีช่วงที่รอปั้นเรียนจบ  พ่อแม่ให้ทำอะไรก็เฉย ไม่จำเป็นต้องทำตามหรือปฏิเสธ   เฉยให้เหมือนหิน   อย่ายอมให้เขาบังคับให้ตัวเองทำอะไรอีก   ใจตัวเองต้องเหมือนหินคือมั่นคง ไม่ได้หมายความว่าให้เป็นคนใจดำ

มาป่านนี้แล้วไม้กับปั้นน่าจะเข้าใจได้แล้วว่าพ่อแม่ไม้นั่นผิดปกติจริงๆ     พ่อแม่ที่รักลุกนะ วันหนึ่งลูกนอกคอกนอกกรงไปทำอะไรที่ไม่เห็นด้วยแต่ก็ตัดไม่ขาดหรอก   สิ่งสำคัญที่สุดก็คืออย่าปล่อยมือจากกันแล้ววันหนึ่งที่สามารถอยู่ด้วยกันได้นั้นจะรู้ว่ามันคุ้มค่าขนาดไหน

อยากเล่าเรื่อของหนุ่ม 2 คนอายุ 17 กับ 18 ที่หนีมากจากประเทศมุสลิมกัน 2 คน  ไม่ได้มาด้วยกัน ต้องแยกกันหนี ลี้ภัย เพราะว่าการเป็นรักร่วมเพศเป็นสิ่งที่ผิดกฏหมายสังคมและกฏหมายชาเรีย   ครอบครัวจับได้ก็คือตายอย่างเดียว   สองคนนี้แยกกันหนี ผ่านร่อนเร่มาหลายประเทศจนได้มาเจอกัน 4 ปีให้หลัง  กว่าจะสามารถลี้ภัยและไปรับกันมาได้  สองคนผ่านอะไรต่อมิอะไรมาเยอะมากๆ  ถามสองคนนี้ว่า 4ปีที่ผ่านมาคุ้มค่าไหมกับความทรมาณ? คุ้มค่ามากๆถ้าต้องทำอีกก็จะทำแน่นอนเขาบอกมา  ขอเล่าเท่านี้นะคะมากกว่านี้เล่าไม่ได้แล้วเพราะจะเป็นการละเมิดสิทธิ์    ใจต้องสู้ต้องมั่นนะลูก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 11-09-2015 19:22:55
สงสารพิม การที่แฟนพิมติดคุก พ่อ- แม่พิม กับ พ่อ - แม่ไม้ฉากน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ เลย

ทำไมไม่คิดถึงใจคนเป็นลูกบ้างเลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 11-09-2015 21:47:38
ติดตามอ่านมาหลายตอนแล้วนะ  แต่เม้นท์ไม่ออก  บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง  มันปั่นป่วน  ทุรนทุราย เครียด แค้น หน่วงในใจตลอด
ไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นตัวอักษรว่าอย่างไร  เจ็บปวดใจแทนสองหนุ่มมากๆ  จนต้องย้อนกลับไปอ่านตอนจุดเริ่มต้น  ว่านี่เป็นเรื่องแต่งตัวละครขึ้น  หรือเป็นเรื่องจริงของใครกันแน่  มันอินมากเกินไปซะแล้วเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณืที่เกิดขึ้นจริง   เฮ้อ  เมื่อไหร่จะหลุดพ้นจากอุปสรรคทั้งหลายทั้งปวงเสียทีนะ ยังไงก็คงต้องติดตามกันต่อไป  ทำได้แค่เพียงส่งกำลังใจและลุ้นไปกับสองหนุ่มต่อไปเท่านั้น  โชคดีและมีความสุขในการหลบภัยไปตั้งหลักครั้งนี้นะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอเป็นกำลังใจให้สองหนุ่มตลอดไปจ้า  ( รักนะ  มูเจ  คนเก่ง )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 11-09-2015 23:31:23
ทำแบบนี้ ก้อไม่มีใครมีความสุข  เจ็บทั้งสองฝ่าย
อย่าเรียกว่า หนี เลยไม้ ถอยไปตั้งหลักจะดีกว่าเนอะ
ไปลุยกันโลด ไม้ ปั้น & เดอะแก็งค์
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-09-2015 03:13:52
เข้ามาอ่านหลายตอนเลย
อึดอัดซะจนไปแทบไม่เป็นทางเลย..เป๋ซะ

ความดีงาม อยากถามรู้ อยู่ตรงไหน
ความดีงาม ถามหัวใจ ใช่เพ้อฝัน
ความดีงาม มีจริงหรือ คือไรกัน
พ่อแม่นั้น ทำเพื่อลูก ยังถูกจริง?

ก็ไหนใคร บอกพ่อแม่ มีรักแท้
ก็ไหนใคร ไร้ข้อแม้ แค่ชายหญิง
ก็ไหนใคร ที่พึ่งได้ ให้อุ่นอิง
พ่อแม่ทิ้ง ลูกทุกข์ยาก อยากถามใจ

+1 นะ..มูเจ
เศร้าอ่ะ..โคตรหน่วงเลย
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 70 || P.37 || 12-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-09-2015 21:47:35
Ch 70  ตัดสินใจ||  ปั้นสิบ



ไนซ์จัดการโทรบอกคนรถให้เตรียมเอารถมารับที่หน้าบ้านพัก
ตอนนี้ก็เกือบๆจะเที่ยงคืนแล้วครับ  พ่อแม่ของไม้ฉาก  และพ่อแม่ของพิมน่าจะเข้านอนแล้ว
ส่วนป๊ากับม๊าผม ... เอาไว้ไปถึงที่หมายแล้วผมค่อยบอกก็ได้ครับ
เป็นการทำผิดกับป๊าม๊าอีกครั้ง ,, 
ซึ่งก่อนหน้านี้ผมเคยหนีม๊าไปกระบี่ แต่ครั้งนั้นป๊ารับรู้ครับ


“เอาแบบนี้แน่นะ” เลน่อนถามพวกผมอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถ

“ถ้ามึงไม่ไป กูส่งมึงที่กรุงเทพแล้วมึงนั่งเครื่องกลับเชียงใหม่ก็ได้นะ”
ยูโรหันไปมองหน้าเลน่อน
แต่หน้ายูโรนี้เหมือนพร้อมจะหาเรื่องมากกว่าครับ - -‘

“กูไปได้ทุกที่แหละ  แต่ที่กูถามนะ
พวกมึงหนีตอนนี้ แล้วพวกมึงพร้อมจะรับกับสิ่งที่จะตามมาแล้วใช่ไหม?”

เลน่อนพูดมาก็ถูกนะครับ  หนีตอนนี้มีความสุขแค่ไม่กี่วัน
แต่กลับมาพวกเราต้องเจออะไรบ้าง?

“น่อน  กูขอละ ให้กูได้มีความสุขแบบที่คนอื่นเค้ามีกันบ้างเถอะนะ
จะเกิดอะไรหลังจากนี้  กูก็พร้อมจะรับมัน 
ตอนนี้กูไม่อยากเผชิญหน้ากับอะไรอีกแล้ววะ  กูอยากมีแค่พวกมึง
อยากมีแค่ปั้นสิบอยู่ข้างๆ  กูอยากมีแค่นั้นจริงๆ”

ไม้ฉากหันไปบอกเลน่อน  แต่มือมันยังจับมือผมไม่ปล่อยเลยครับ
ตั้งแต่เดินออกจากบ้านมา จนมาถึงหน้าประตูรถตู้

“แล้วพิมละ  จะเอาไง น้องจะเจอพ่อแม่ด่าไหมวะ”
คะน้าหันไปมองพิม ที่เดินตามออกมาจากบ้านด้วย

“ไม่ต้องห่วงพิมหรอกค่ะ  พี่ไม้หนีไปเถอะพี่ 
พิมอยู่ที่นี้จะคอยส่งข่าวไปบอกพี่ว่าพ่อแม่จะเอายังไงต่อ
พี่ไม้หาทางออกให้เราทั้งคู่ด้วยนะ  นึกว่าสงสารลูกของพิมที่จะเกิดมาด้วยนะพี่ไม้
พิมอยากให้ลูกของพิมมีพ่อแค่คนเดียว 
และพิมไม่อยากขึ้นชื่อว่าท้องแล้วมาจับพี่ไม้มาเป็นพ่อของลูกพิม”

น้องพิมเดินเข้ามาหาผมกับไม้ฉาก ก่อนที่น้องพิมจะมองหน้าผม


“พิมขอโทษนะพี่ปั้น”
ผมเลยได้แค่ยิ้มบางๆให้พิม เพราะผมรู้ว่าพิมไม่ได้ผิดอะไร
พิมเองก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับไม้ฉาก

“ไม่เป็นไร พิมต้องอดทนนะเพื่อเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะเกิดออกมา”
ผมเอื้อมมืออีกข้างไปจับที่ท้องของพิมเบาๆ

“ไปกันเถอะ เสียงรถมันดัง เดี๋ยวไม่ทันได้หนีไปไหนกันพอดี”
ไนซ์ส่งเสียงมาเรียกพวกผม
เปากับยูโร เลยรีบวิ่งขึ้นรถก่อน เพราะมันนั่งหลังสุด
ส่วนคะน้าก็เดินไปนั่งข้างๆไนซ์แถวที่ 2
เลน่อนไปนั่งข้างๆคนขับ  ผมเลยเดินเข้าไปนั่งในรถตู้ก่อน
ไม้ฉากเอื้อมมือไปดึงพิมมากอดอีกครั้ง
ก่อนจะพูดคำว่า

“ขอบใจนะพิม พี่ขอบใจจริงๆ”
แล้วก็เดินขึ้นรถมานั่งข้างๆผม



ตอนนี้รถตู้ออกจาก รีสอร์ทธารรักแล้วครับ
และเสียงมือถือของผมก็ดังขึ้นมา เป็นเบอร์ของแม่ไม้ฉากที่โทรเข้ามาครับ
ไม้ฉากดึงมือถือจากมือผมไป ก่อนจะกดปิดเครื่อง
แต่แม่ไม้ฉากไม่ได้หยุดแค่เบอร์ผมครับ  ยังโทรเข้าไปหาเบอร์ไนซ์ต่อ

“กูว่าปิดมือถือกันหมดนี้แหละ “
เปาบอกให้พวกผมทุกคนปิดมือถือ 
พวกผมก็เลยปิดมือถือกันหมด

“แล้วพวกเราจะไปไหนกันต่อวะ?”
ยูโรถามขึ้นมา ตอนที่รถเริ่มวิ่งไกลจากรีสอร์ทธารรักแล้ว


“กระบี่”  ไม้ฉากเป็นคนตอบครับ

“ก็ดีนะ ทะเล  กูอยากเล่นน้ำทะเล  อยากไปดำน้ำ
อยู่แต่ป่าแต่ดอย  อุ้ยย ,, น่อนๆ เราใส่บิกินี่ได้ใช่ป่ะ”

คะน้าจีบปากจีบคอทำเสียงแรดๆหน่อยครับ  ถามเลน่อนที่นั่งข้างๆคนขับ

“เอาเลยจ๊ะ ขอเว้าขาเยอะๆนะ  เซลลูไลท์มันเยอะดี เราชอบดู”
เสียงหัวเราะฮาลั่นเลยครับตอนนี้  เลน่อนดันรับมุกของคะน้า 555+

“งั้นไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมืองนะ  เราคงได้ไฟท์เช้าที่สุด  ไปถึงที่โน้นก็จะได้เที่ยว
ขอเมาๆ ขอเที่ยวแบบให้มันสุดๆไปเลยนะ”

ไนซ์ขอเองเลยครับ  5555+ นี้ถ้าไม่ติดใจว่ามันเป็นดาราที่มีงานเยอะแล้วละก็
จะพาลคิดไปเลยนะว่ามันอกหัก  เพราะอารมณ์มันที่อยากหนีแสงสี
อยากหนีผู้คน แล้วไปใช้ชีวิตเมาสุดๆแบบนั้น
เหมือนตอนที่มันอกหักจากแฟนตอนเรียน ม.ปลาย อะครับ


คนขับรถก็ดีแสนดีครับ สัญญากับพวกเราว่าจะไม่บอกใครว่าส่งเราที่ดอนเมือง
จะบอกว่าเราขอลงกลางทาง 5555 +
ตอนนี้คนขับรถก็ขับไปแบบสบายๆ เพราะไม่เร่งรีบมาก
เรากะว่าน่าจะถึงดอนเมือง ตี 4 ตี 5
จะได้ไม่ต้องรอเครื่องนานๆ


ไม้ฉากหลับไปแล้วครับ  ผมให้ไม้ฉากนอนหนุนตักผม
แล้วก็คอยจับตัวมันไว้ไม่ให้ตกจากที่นั่ง

“สงสารมันเนอะ ไปฝึกมาเหนื่อยแทบตาย
ยังไม่ทันได้พักเลย มาเจอเรื่องราวแบบนี้อีก”

คะน้าที่นั่งข้างหลังผม ลุกขึ้นมาเอาเสื้อกันหนาวมาคลุมให้ไม้ฉาก
ผมเลยหันไปยิ้มขอบใจให้คะน้า

“อืมม  ถ้าไม่มีกู มันจะตัดสินใจได้ง่ายกว่านี้หรือป่าววะ”
ผมถามคะน้า  แต่มีมือจากไนซ์เอื้อมมาตบหัวผมแทน

“มึงคิดแบบนี้ได้ไงวะปั้น  ไอ้ไม้มันทำเพื่อมึงขนาดนี้แล้วนะ
ต่อให้ไม่มีมึง  สิ่งที่พ่อมันทำก็ผิด  การบังคับลูกให้เดินไปทางซ้ายที ทางขวาที
มันอาจจะดีกับลูกนะ แต่มันไม่ดีไปตลอด และไม่ได้ดีไปทุกรายหรอก
ไม้มันเก็บกดมาตั้งนาน  ตอนมันเรียนที่ขอนแก่นนะ แม่มันตามมารับหน้าโรงเรียนทุกวัน
ตรงเวลาด้วยนะมึง  แล้วไปส่งเรียนพิเศษ ไปเรียนเทควันโด ว่ายน้ำ ไหนจะร้องเพลงอีก
แทบจะทุกอย่าง แล้วไม้มันต้องเก่งทุกๆอย่างแบบที่แม่มันสั่ง
มันไม่เคยจะได้เที่ยวเล่นกับเพื่อนในห้องเลยนะมึง  กูเห็นมันนั่งทำการบ้าน
นั่งอ่านหนังสือตอนพักคาบตลอด แต่คนอื่นๆไปวิ่งเล่นเตะบอลกันอย่างสนุกสนาน
กูอยากเห็นมันมีความสุข  เหมือนตอนที่มันอยู่กับมึง
อย่าคิดแบบนั้นอีกนะปั้น  เพราะสิ่งที่ไม้มันทำเพื่อมึง 
มันยิ่งกว่าคำว่ารักที่มึงบอกไม้มันอีกด้วยซ้ำไป”

ไนซ์มันพูดเตือนสติผมครับ แต่สิ่งที่มันพูดมาทำผมเจ็บมาก เพราะมันจริงทุกๆอย่าง
ผมดีแต่พูดว่ารักมัน แต่ผมไม่เคยทำดีๆเพื่อมันเลย


ตอนที่ผมเริ่มบอกว่าชอบมัน ผมก็เอาแต่รอว่ามันจะติดต่อมาไหม
เอาแต่งี่เง่าว่ามันไม่ใส่ใจ
แต่มันกลับพยายามเรียนหนังสืออย่างหนักเพื่อที่จะได้มาเรียนที่เดียวกับผม
มันไม่ใช่คนเรียนเก่ง แต่มันพยายามเพื่อจะเก่งเหมือนที่ผมเก่ง

ยังมีอีกเยอะแยะที่ไม้ฉาก ,, ทำเพื่อผม
ผมไม่ควรคิดแบบนั้นเลย ,, ไม่ควรคิดเลย.



“อืมม กูจะไม่พูดไม่คิดอีกแล้ว  ขอบใจมากนะเว้ยไนซ์”
ผมหันไปยิ้มให้ไนซ์  แต่ตอนนี้ไนซ์มันดันนั่งเหม่อมองแหวนสีดำบนนิ้วมันแทนครับ - -‘



และแล้วพวกเราก็มาถึงกระบี่กันตอน 10 โมงเช้าครับ
ไม่ได้เลือกพักโรงแรมหรูๆใหญ่ๆแบบเดิม
แต่ไนซ์พาผมมาพักบังกะโลของคนที่ไนซ์รู้จัก
จากที่ยูโรมันถามไนซ์นะ เหมือนว่ามารู้จักกันตอนที่ไนซ์มาถ่ายหนังที่นี้
ไนซ์ชอบที่มันเงียบสงบและมีชายหาดที่เป็นส่วนตัวมากๆ


พวกเราก็ใช้ชีวิตกันที่กระบี่ได้สนุกและคุ้มมากครับ
เช่ามอเตอร์ไซต์ไว้ แล้วขับเที่ยวกันตามแผนที่ ตามร้านที่เค้ารีวิวต่างๆ
ตอนนี้ไนซ์มันเปิดซิมเบอร์ใหม่ เอาไว้สำหรับต่อเน็ตเพื่อส่งเมลหาพี่ป๊อกกี้
ผมก็ถามมันแล้วว่า ผู้จัดการส่วนตัวมันไปไหน
แต่ไนซ์ก็ไม่ได้ตอบอะไรผม  มันก็แค่เงียบๆไป
และคำถามถึงเรย์ก็เงียบหายไปจากพวกผมเช่นกันครับ


คะน้ากับเลน่อน  ซื้อทริปดำน้ำกัน 2 คน  ซึ่งเป็นเกาะที่พวกผมไปมาแล้ว
แต่วันนั้นคะน้าไปได้ไปด้วยครับ  พวกผมเลยให้พวกมันไปสวีตกัน 2 คน
เปากับยูโร ก็เอาทริปเที่ยวเกาะอื่นๆมาให้พวกผมเลือก
แต่ไนซ์ขอไม่ไป มันขอเที่ยวในเมืองและเดินเล่นริมชายหาดแถวๆนี้เอา
ไม้ฉากทำตัวติดกับผมมากครับ มันบอกขอนอนพักก่อน 555+
ผมเลยต้องนอนพักกับมันที่บังกะโล
ยูโรกับเปาเลยเป็นอีกคู่ที่ไปดำน้ำสวีตกัน 2 คน

ผมนั่งเฝ้าไม้ฉาก ที่นอนหลับได้ตลอดทั้งวัน - -‘
แต่ก็ไม่เบื่อนะครับ เพราะพี่ที่บังกะโลมีหนังสือวรรณกรรมแปลของเมืองนอกเยอะมาก
ผมเลยได้หนังสืออยู่เป็นเพื่อนครับ


เวลา 5 วันที่กระบี่ผ่านไปไวมากๆ
คืนสุดท้ายก่อนที่พวกเราจะกลับ 
พวกเราก็ขอเจ้าของบังกะโลปิ้งย่างกินที่ชายหาด
ซึ่งเจ้าของบังกะโลก็ใจดีมากครับ เตรียมอุปกรณ์ให้ครบทุกอย่าง
คะน้ากับเลน่อนอาสาไปหาซื้อของสดมาให้
พวกผมที่เหลือเลยช่วยกันจัดสถานที่ครับ

พอเราเริ่มปิ้งย่างและเริ่มกินกันไปแล้ว
ก็เริ่มหาเรื่องมาคุยกันอีกละครับ
5 วันที่ผ่านมาเหมือนจะไม่พอ 555+ ทั้งๆที่คุยกันแทบจะทั้งวัน

“คิดถึงแฝดเนอะ ถ้ามันอยู่นะป่านนี้ต้องหาของแปลกมาให้พวกเราลองอีกแน่ๆเลยวะ”
ยูโรบ่นคิดถึงพู่กันกับจานสี
แต่ดูจากคำพูดแล้วน่าจะคิดถึงพู่กันมากกว่าครับ
รายนั้นมันชอบพกของแปลกๆ  แต่แปลกแบบชั่วๆอะครับ
พวกของมึนเมา แต่พวกผมไม่ได้เล่นยาเสพติดนะครับ

“จะยากอะไรวะคิดถึงก็โทรหาสิวะ  มีมือถืออยู่นี้ไง”
ไนซ์มันเอามือถือขึ้นมาโชว์ ก่อนจะกดโทรหาจานสี
ปิดมือถือกันไปนานจนลืมไปแล้วว่ามีมือถือ - -‘
และก็ไม่ได้โทรหาป๊ากับม๊าเลย ตั้งแต่วันที่ออกจากรีสอร์ทธารรักมา

ไนซ์กดสไกป์ไปหาจานสีครับ  สักพักจานสีก็รับ
พร้อมๆกับคำด่า T^T

จานสี ::  ผีห่าซาตานที่ไหนสั่งให้หนีกันหรือไง ไปไหนเคยบอกกูบ้างไหม
ให้พ่อแม่พวกมึงโทรมาตามที่กูคนเดียวเนี้ยห๊ะ!!!

ไนซ์ :: ใจเย็นๆก่อนนะจานสีจะ คือพวกกูขอโทษ

จานสี :: ไอ้เชรี้ยรู้บ้างไหมว่ากูเป็นห่วงพวกมึงมากแค่ไหนอะ ทำอะไรคิดถึงพวกกูที่นี้บ้างดิวะ
ถ้าที่นี้เป็นเมืองไทยนะ กูตามหาพวกมึงตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าพวกมึงหนีกันไปแล้ว
ทำไมถึงลืมกูวะ

จานสีร้องไห้ใหญ่เลยครับ  มันเป็นพวกค่อนข้างเซนซีทีฟเรื่องเพื่อนมากๆ

ไนซ์ :: พวกกูสบายดี พรุ่งนี้ก็จะกลับเข้ากรุงเทพกันแล้วละ ไม่ร้องนะจานสีนะ กูขอโทษนะมึงนะ

ตอนนี้เปลี่ยนเป็นพู่กันละครับมาดึงมือถือไป

พู่กัน :: ไม้ไปไหนวะ เอามันมาคุยดิ
ไนซ์เลยยื่นมือถือให้ไม้ฉากถือ  ตอนนี้ผมเห็นหน้าพู่กันชัดเลยครับ 55+
เพราะผมนั่งข้างๆไม้ฉาก
เมื่อกี้ได้ยินแต่เสียงของจานสี ไม่ได้เห็นหน้า

ไม้ฉาก :: ขอโทษนะมึง ตอนนั้นกูไม่ทันคิดจริงๆ

พู่กัน :: ไม่เป็นไรหรอก กูเข้าใจ  กูเคยบอกมึงแล้วไงว่าสิ่งที่มึงเป็นและสิ่งที่พวกมึงเจอ
มันยังน้อยกว่าสิ่งที่กูกับจานสีเคยเจอมาอีก   แล้วมึงจะเอาไงต่อ

ไม้ฉาก :: ยังไม่ได้คิดไว้เลยวะ  แต่คงไม่กลับบ้านแล้วละ ว่าจะไปทำงานที่เชียงใหม่เลย

พู่กัน :: จะเอาเงินก็บอกกูนะ  กูจะรีบส่งไปให้

ไม้ฉาก :: ขอบใจมากมึง แต่กูพอมีเงินเก็บไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยวเกาะเตี้ยกินเอา 555+
มันคงเลี้ยงกูไหวอยู่แหละ


ยังจะมากวนตีนได้อีกนะไม้ฉาก - -‘
กูเลี้ยงมึงไหวจริงๆนั้นแหละไม่เป็นปัญหาหรอก แต่มึงจะหนีพ่อมึงพ้นได้ยังไงงงง?

พู่กัน :: กูกับจานสีจองตั๋วกลับไทยไว้แล้ว  อีก 3 วันคงถึง ยังไงค่อยคุยกันอีกที
รักษาตัวเองดีๆ แล้วเดี๋ยวกูสองคนจะรีบไปช่วยอีกแรง

ไม้ฉาก :: ขอบใจวะมึง  มาถึงแล้วยังไงมาเจอกันคอนโดปั้นเลยนะ

พู่กัน :: โอเค แล้วเจอกันเพื่อน

พู่กันกดตัดสายไปแล้วครับ  เป็นอันสรุปว่าพู่กันกับจานสีจะมาเมืองไทย
เพราะเรื่องที่พวกเราหนีออกจากบ้านมาแน่ๆ
พ่อแม่ของไม้ฉากคงจะโทรตามไปที่เพื่อนคนนั้นคนนี้เต็มไปหมดแน่ๆ

“พวกมึงว่า พรุ่งนี้พวกเราจะเป็นยังไงวะ” อยู่ๆเปาก็ถามพวกผมขึ้นมา
จากที่กำลังเฮฮากับการกินอาหารทะเลอยู่ ก็พลันเงียบกันไปหมด

“กูคงต้องกลับเชียงใหม่แล้วละ  กูพาคะน้าหายมาเป็นอาทิตย์แบบนี้
และพ่อแม่ไม้คงโทรหาพ่อแม่คะน้ากับพ่อแม่กูแล้วด้วยละมั้ง
กูคงต้องเข้าไปอธิบายให้พวกเค้าเข้าใจ  ทั้งบ้านกูและบ้านคะน้าด้วย”

เลน่อนหันไปมองหน้าคะน้า  ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือคะน้าไว้

“ไม่เป็นไรหรอกน่อน  พ่อแม่คะน้าไม่ว่าอะไรหรอก
บ้านคะน้าสมัยใหม่  เค้าไม่ด่าอะไรโดยที่ไม่ฟังเหตุผลหรอกนะ”

คะน้าเองก็ยิ้มให้เลน่อน  ก่อนจะชวนเลน่อนกินอาหารทะเลต่อ

“พวกกูก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วละ  กลับไปกรุงเทพแล้วกูคงอยู่เป็นเพื่อนมึงอีก 2-3 วัน
แล้วคงกลับไปเรียนต่อนั้นแหละ  แต่เปาอาจจะกลับก่อน
เพราะมันเรียนหนักกว่ากู”

ยูโรบอกกับไม้ฉาก ก่อนจะหันไปแกะกุ้งให้เปาต่อ

“อืมมกูอาจจะกลับก่อน แต่มีอะไรโทรหากูได้ตลอดนะ
กูมาหามึงได้ทุกเวลา”

เปาก็หันมายิ้มให้ไม้ฉาก ก่อนจะกินกุ้งที่ยูโรแกะให้

“ส่วนกูอยู่กับมึงแน่นอน อาจจะไปถ่ายงานบ้าง หรือไปออกรายการบ้าง
แต่มีอะไรมึงโทรหากูได้เลย กูจะรีบมา
ส่วนเรื่องเงินอะ จะเอาเท่าไหร่ก็บอก กูพอมีเงินเก็บจากการทำงานแล้ว
ไม่ได้เดือดร้อนอะไร  ปัญหาอะมันอยู่ที่ว่ามึงจะหนีพ่อมึงได้แน่หรือป่าวไม้ฉาก”

ไนซ์มันหันมามองไม้ฉาก ก่อนจะถามถึงปัญหาที่ผมเองก็เฝ้าแต่ถามตัวเองมาตลอด


เราจะหนีพ่อของไม้ฉากได้ตลอดไปงั้นหรอ?


“กูคงไม่หนีเค้าหรอก กูก็จะไปทำงานที่เชียงใหม่ทันทีที่ครบกำหนดวันพักผ่อน
อีก 5 – 6 วันนี้แหละ แต่อาจจะไปเตรียมเรื่องบ้านพัก เรื่องเสื้อผ้าก่อน
อาจจะต้องซื้อใหม่ทั้งหมด  แต่กูมีเบี้ยเลี้ยงที่เก็บออมไว้มาตั้งแต่เข้าอบรม
ไม่น่าจะเดือดร้อนอะไร  ยังไงขอบใจพวกมึงทุกคนมากๆ
ที่หนีมาอยู่กับกูที่นี้  ขอโทษพวกมึงด้วยที่ทำให้เดือนร้อน
และฝากขอโทษที่บ้านพวกมึงทุกคนด้วยนะ
ไม่รู้ป่านนี้โดนพ่อแม่กูไปป่วนมากแค่ไหน”

ไม้ฉากยกมือไหว้ขอโทษเพื่อนๆทุกคน  แต่เพื่อนๆก็คงคิดหมือนกันๆ
ว่า.... ไม่เป็นไรหรอก : )


“ไม่เป็นไรมึง  เพื่อนกันต้องช่วยกันดิวะ อีกอย่างนะพวกเราอะคบกันมา 10 กว่าปีละ
ยูกับเปาแล้วก็คะน้าก็รู้จักกันมาเกือบ 10 ปีละเหมือนกัน
มันเกินกว่าคำว่าเพื่อนกินแล้วมึง
พวกเราอะเค้าเรียกว่าเพื่อนตาย
จะสุข จะทุกข์  จะดี จะเลว
กูก็ไม่ทิ้งมึงแน่นอน”

ไนซ์พูดจบก็วางแก้วในมือมันลง
ก่อนจะเดินมากอดไม้ฉาก  ซึ่งไม้ฉากเองก็ยืนขึ้นไปกอดกับไนซ์ครับ
งานน้ำตาก็มาครับ T^T

“ขอบใจวะมึง  ขอบใจที่มาเป็นเพื่อนกัน
ขอบใจพวกมึงด้วย ทุกคนเลย”

ไนซ์ผละออกจากไม้ฉาก ก่อนจะเดินมาโอบไหล่ผมไว้
ตอนนี้คะน้าเดินเข้ามากอดไม้ฉากบ้างละครับ
พวกเราทุกคนได้กอดไม้ฉากหมด
มันเหมือนการกอดให้กำลังใจเพื่อน


เพราะเราไม่รู้ว่าพรุ่งนี้พวกเราจะเป็นยังไง . .
วันนี้เรารู้แค่พวกเรายังมีกัน ,, มันก็รู้สึกอุ่นใจมากที่สุดแล้วครับ



พวกเราแยกย้ายกันเข้าห้องนอนเกือบๆจะ ตี 1
บังกะโลที่เราพักเป็นบ้านพักหลังใหญ่
มี  3 ห้องนอน และเราก็แบ่งกันนอนตั้งแต่คืนแรกแล้ว
ผมกับไม้ฉาก / ยูโรกับเปา และคะน้าเลน่อนกับไนซ์นอนด้วยกัน
อาจจะมีบ้างคืนที่พวกเราเอาผ้าห่มมาปูนอนหน้าทีวี
แล้วนอนรวมกันหมดทั้ง 7 คน

พี่เจ้าของบังกะโลบอก วันหลังน้องบอกพี่สิว่าจะนอนรวมกัน
พี่จะให้นอนโรงรถ 5555555+


พอทุกคนกลับเข้าห้องไปหมดแล้ว
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็มาจัดกระเป๋าเตรียมกลับกรุงเทพ
ไม้ฉากเลยเข้าไปอาบน้ำต่อ

ตอนที่จัดกระเป๋าผมเจอมือถือของตัวเองที่กดปิดเครื่องมาตั้งแต่วันที่หนีออกมาจากรีสอร์ทธารรัก
แล้วนึกถึงป๊ากับม๊าขึ้นมาครับ  ผมยังไม่ได้บอกเค้าเลยว่าผมมาที่นี้
ป่านนี้เป็นห่วงกันแย่แล้วละมั้ง
ไหนๆก็จะกลับแล้ว โทรบอกหน่อยก็ได้
ปกติม๊ากับป๊าจะนอนดึกครับ เพราะรอดีลงานกับลูกค้าที่เมืองนอก
เวลาตี 1 แบบนี้โทรไปหาน่าจะไม่รบกวนมากหรอกมั้ง


ผมเลยหยิบโทรศัพท์มากดเปิดเครื่อง แล้วเดินออกมาคุยข้างนอกห้อง
แค่กดเปิดเครื่องเท่านั้นแหละครับ ยังไม่ได้กดโทรหาม๊าเลย
สายเรียกเข้าจากม๊าก็เข้ามาทันที

เห้ยย ,, ม๊าถือมือถือตลอดเลยหรอเนี้ย?
เวลาเราปิดเครื่องอะครับ แล้วอีกฝ่ายโทรหาเราไม่ติด
พอเราเปิดเครื่องปุ๊บ มันจะมี SMS แจ้งเตือนไปบอกว่าเบอร์เราสามารถติดต่อได้แล้ว

ผม :: ม๊าครับ

ม๊า :: ปั้นสิบลูก สบายดีไหม อยู่ที่ไหน จะกลับเมื่อไหร่ ได้กินข้าวทุกมื้อไหมลูก

ม๊าถามมาเป็นชุดเลยครับ มีแต่คำถามที่เป็นห่วงไม่มีคำด่าเลย
พอได้ยินแบบนี้น้ำตาผมคลอเบ้าเลยครับ
ผมทำให้ม๊าเป็นห่วงมากเลยใช่ไหม?
ปั้นทำบาปกับม๊าอีกแล้ว T^T

ผม :: กลับพรุ่งนี้แล้วครับม๊า  ปั้นกินอิ่มทุกมื้อเลยครับ ม๊ากับป๊าสบายดีไหมครับ ปั้นขอโทษนะครับม๊า

ม๊า :: ไม่เป็นไรลูกสบายใจแล้วก็กลับมานะ ป๊ากับม๊าสบายดีเหมือนเดิมเลย
เอาทีชเชอร์มาอยู่ด้วย 2 วันแล้ว มีความสุขมากๆ

อ้าวเห้ยย ,, ไปขโมยลูกคนอื่นมาได้ไงเนี้ยม๊า
หลงกันเกินไปแล้วนะ 555

ผม :: ม๊าไปขโมยลูกสาวเค้ามาได้ไง

ม๊า :: เค้ามาเที่ยวลาว เลยเอามาฝากไว้ที่บ้าน ไม่ได้ขโมยซะหน่อย แค่ไม่คืน 555

เสียงม๊ายังสดชื่นเหมือนเดิมครับ
แค่นี้ก็สบายใจแล้ว นึกว่าม๊าจะด่า จะเศร้าใจมากกว่านี้ซะอีก

ผม :: พ่อแม่ไม้ฉากว่าไงบ้างไหมครับม๊า

ม๊า :: เงียบๆนะ ไม่แน่ใจว่าคิดอะไรเหมือนกัน  กลับมาแล้วก็รีบให้ไม้ฉากเข้าไปขอโทษพ่อแม่ซะ
ยังไงเราก็หนีไม่ได้หรอกลูก ความเป็นพ่อแม่มันยังติดตัวเราไปจนตาย
ต่อให้เราเติบโตมากแค่ไหน ในสายของพ่อแม่พวกหนูก็ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆ
ที่พ่อแม่ยังต้องฟูมฟักกันต่อไปนั้นแหละลูก

ผม :: แต่สิ่งที่พ่อแม่ไม้ฉากทำมันไม่ถูกนะครับ บังคับกันมากเกินไป
แบบนี้ลูกๆอย่างไม้ฉากจะทำยังไงกับชีวิตก็ต้องรอให้พ่อแม่ออกคำสั่งงั้นหรอครับม๊า

ม๊า :: แต่ละครอบครัวพื้นฐานการเลี้ยงดูมันต่างกันนะปั้น
ป๊ากับม๊าเองอาจจะยอมรับในสิ่งที่ปั้นเป็นได้ และให้อิสระปั้นในการเลือกเรียน
หรือใช้ชีวิตแบบที่ปั้นเป็น  นั้นเพราะป๊ากับม๊าเกิดมากับครอบครัวที่ไม่ได้มีชื่อเสียง
ไม่ได้เด่นดังหรือไม่ได้เป็นที่คาดหวังจากใครๆมาก
และม๊าเองก็อยากเลี้ยงปั้น ให้เป็นเด็กธรรมดาๆคนหนึ่ง
ที่ปั้นอยากจะแต่งเติมสียังไงให้ตัวเอง ปั้นก็ทำได้เต็มที่
ขอแค่ปั้นไม่ดื้อ ไม่ติดยา หรือไม่เหลวไหลทำให้ป๊าม๊าเสียใจก็พอ

ผม :: แล้วไม้ฉากทำให้พ่อแม่เค้าเสียใจงั้นหรอครับม๊า


เป็นตำรวจให้สมใจแล้วไง  เรียนจบ ม.ปลายเกรดก็ดี
เป็นนักเรียนดีเด่น  นักกีฬาระดับจังหวัด  ไปประกวดหนุ่มหล่อได้รางวัลจากเมืองนอกมาแล้ว
มีตรงไหนที่ยังทำให้เสียใจอีกงั้นหรอ?

ม๊า :: เพราะเค้าคาดหวังว่าไม้ฉากจะมีครอบครัวที่อบอุ่น
และมีหลานมีภรรยาที่สามารถเชิดหน้าชูตาได้ไงละปั้น

ผม :: แต่พิมท้องอยู่นะม๊า  แบบนี้จะเป็นภรรยาที่เชิดหน้าชูตาได้ยังไง
ถ้าพิมยังไม่ท้อง ผมก็ว่ามันก็สมควร แต่นี้พิมท้องอยู่ และเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของไม้ฉาก
แบบนี้คนอื่นเค้าไม่นินทาเอาหรอ  พ่อแม่ของไม้ฉากจะเอาหน้าไว้ไหนละ?

ม๊า :: เค้าถึงคิดจะจัดงานที่โคราชไงปั้น  เพราะไม่มีใครรู้ว่าพิมท้อง
ในเมื่อไม่มีใครรู้ ทั้งไม้และพิมก็เหมาะสมกัน
ทั้งทางด้านสังคม ด้านการเงิน และพ่อของพวกเค้ายังเปิดรีสอร์ทร่วมกันอีก
แค่นี้มันก็เชิดหน้าชูตาเค้าได้แล้ว อย่างที่ม๊าบอกนะลูก แต่ละครอบครัว
พื้นฐานความคิดไม่เหมือนกัน  ปั้นรีบไปนอนเถอะลูก
พรุ่งนี้กลับถึงคอนโดแล้วโทรบอกม๊าด้วยนะครับ

ผม :: ครับม๊า  ปั้นรักป๊ากับม๊านะครับ

ม๊า :: ม๊ากับป๊าก็รักลูกจ๊ะ  ฝันดีนะจ๊ะ


ม๊าวางสายไปแล้ว ผมเองยังนั่งนิ่งๆอยู่ตรงโซฟาหน้าทีวี
พื้นฐานครอบครัวต่างกันงั้นหรอ?
อะไรคือการเชิดหน้าชูตาทางสังคม?
มันจำเป็นถึงขนาดต้องทำร้ายลูกตัวเองขนาดนี้เลยหรอไง?



ผมปิดมือถือก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้อง
ไม้ฉากนั่งอ่านหนังสือรออยู่บนเตียงครับ
พอผมเดินเข้าไปก็หันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อ


“ม๊าว่าไงบ้างละ”
เอ๊ะ ,, ไอ้บ้านี้เดินออกไปฟังหรือไง รู้ด้วยว่าโทรหาม๊า - -‘

ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋าเสื้อผ้า
ที่ตอนนี้ไม้ฉากมันเก็บต่อให้ผมจนเสร็จแล้วครับ


“อืมม ม๊าสบายดี ม๊าบอกบ้านไม้อะเงียบๆ ไม่รู้เหมือนกันคิดจะทำอะไรอยู่”
ไม้ฉากเอาหนังสือวางไว้ข้างๆที่นอน ก่อนจะเอื้อมไปปิดไฟหัวเตียง
แล้วดึงผมเข้าไปกอด


“ช่างเค้าเถอะ  ไม่อยากคิดอะไรแล้ว
ขอแค่คืนนี้ได้กอดปั้นก็พอแล้วละ  ฝันดีนะครับ”

ไม้ฉากก้มลงมาหอมแก้มผม ก่อนจะนอนกอดผมนิ่งๆโดยไม่มีคำพูดอะไรต่อจากนั้น
ผมรู้ว่าไม้ฉากมันนอนไม่หลับหรอกครับ
พรุ่งนี้มันยังต้องเจออะไรอีก ,, นั้นคือสิ่งที่มันกังวล
และผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใจของไม้ฉากตอนนี้คิดจะทำอะไรต่อไป.


ผมได้แต่ภาวนาว่าขอให้ทุกๆอย่างมันดีขึ้น
และขอให้ไม้ฉากได้มีชีวิตที่เป็นของไม้ฉากเอง
ได้ทำตามใจของไม้ฉาก และขอให้ไม้ฉากได้ยิ้มในทุกๆวัน
ผมขอเท่านี้จริงๆ แม้ผมจะต้องแลกกับอะไรผมก็ยอม.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-09-2015 21:52:00
 :z3:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-09-2015 22:05:41
ต่อ ....



เช้าวันรุ่งขึ้น


พวกเรากลับกรุงเทพกันด้วยความเงียบเหงาครับ
ไม่มีเสียงแซวกัน หรือเล่นกันแบบตอนที่มา
มันเหมือนว่าทุกคนแบกความคิด แบกความรู้สึกต่างๆไว้ในใจกันหมด
พอมาถึงดอนเมือง  ไนซ์ก็ขอตัวกลับก่อน เพราะเย็นนี้มันมีงาน

“ยังไงโทรหากู ได้ทุกเวลานะ”
ไนซ์ยังพูดคำเดิมครับ ก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถ Taxi
เพราะเริ่มมีสาวๆตะโกนเรียก พี่ไนซ์ๆ แล้วละครับ
แปลกที่ไม่เห็นเรย์มารอรับ  ผู้จัดการส่วนตัวประสาอะไรวะ?


“งั้นกูกับคะน้าจะจองตั๋วเครื่องกลับบ่ายนี้เลยนะ พวกมึงก็ดูแลกันดีๆ
มีอะไรรีบโทรมา พวกกูมาหาได้ทุกเวลาเหมือนกันนะ”

เลน่อนเดินมาตบบ่าของไม้ฉาก ก่อนจะหันไปร่ำลายูโรกับเปา
และหันมายิ้มให้ผม 

“คะน้า ขอบใจมากนะเว้ย”
ผมกอดคะน้า เพื่อนสาวตัวอ้วนของผมไว้แน่นๆ

“พวกกูอยู่กับมึงตั้งแต่ที่มึงเริ่มรู้ตัวว่าชอบไม้ฉาก
ยังไงๆพวกกูต้องอยู่ดูผลงานสิวะ สู้ๆนะมึง โทรมานะเว้ย”

คะน้าพูดเสร็จก็เดินตามเลน่อนไปซื้อตั๋วกลับเชียงใหม่

เปายังไม่กลับครับ บอกว่าจะอยู่กับพวกผมอีก 1 วัน
พวกผมเลยนั่ง Taxi กลับมาที่คอนโด
กำลังจะเดินขึ้นคอนโด  พี่พนักงานที่ล๊อบบี้ก็เรียกผมไว้ก่อน

“น้องๆ น้องปั้นสิบคะ”
ผมเอาขนมมาฝากพี่เค้าบ่อยๆอะครับ พี่เค้าเลยรู้จักผม

“ครับพี่” ผมเดินเข้าไปหาที่ล๊อบบี้

“มีคนชื่อว่า พี่มิ้ว นะคะมาหาทุกวันเลย มาวันละหลายรอบมากๆ
เค้าฝากบอกว่าให้โทรกลับด่วน  ยังไงรีบโทรนะคะ  ท่าทางจะด่วนจริงๆ
ไม่งั้นไม่มาทุกวันแน่ๆ”

พี่มิ้วมางั้นหรอ?
นี้อย่าบอกนะว่าพ่อแม่ไม้ฉากโทรไปหาพี่มิ้วด้วย?
เห้อออ  วุ่นวายกันไปหมดแล้ว T^T


ผมเดินมาหาพวกไม้ฉากที่ยืนรออยู่ที่หน้าลิฟท์ ก่อนจะขึ้นไปที่ห้องพร้อมกัน
พอถึงห้อง ไม้ฉากก็ถามผม

“มีอะไรหรอ พี่ที่ล๊อบบี้ถึงเรียกไป”
ผมหันไปมองหน้ามันนิดหนึ่ง ก่อนจะเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าต่อ

“พี่มิ้วมาหานะ สงสัยฝากเรื่องไว้ที่ล๊อบบี้มั้ง เดี๋ยวว่าจะโทรหาอยู่เหมือนกัน
ไม่รู้ว่ารู้เรื่องที่เราหนีออกจากบ้านกันหรือป่าว”

ผมเก็บกระเป๋าใส่ตู้เสื้อผ้าไว้ ก่อนจะมานั่งข้างๆไม้ฉากที่ตอนนี้นั่งเหม่ออยู่บนเตียง

“พี่มิ้วเค้าจะเดือดร้อนเพราะไม้อีกหรือป่าวอะปั้น”
ไม้ฉากหันมามองหน้าผม

“อย่าคิดมากนะ ไม้พักผ่อนเถอะ เดี๋ยวปั้นลงไปหากับข้าวมาให้ 
ไม่รู้พวกยูโรหิวกันหรือยัง  เดี๋ยวมานั่งเล่นวินนิ่งกัน โอเคไหม? “

ไม้ฉากทำหน้านิ่งๆ ไม่ยอมตอบว่าโอเค หรือไม่โอเค
ผมเลยดึงแก้มมันบ้างครับ เหมือนที่มันชอบดึงแก้มผม

“ตอบว่าโอเคเดี๋ยวนี้”
ไม้ฉากมันก็ยังทำหน้านิ่งๆอีกครับ ผมเลยดึงแก้มมันแรงกว่าเดิม

“โอ้ยยๆเจ็บๆ โอเคคร๊าบบโอเค”
ผมปล่อยมือที่ดึงแก้มไม้ฉากออก ก่อนจะนั่งหัวเราะ
ที่มันรีบเอามือมากุมแก้มตัวเองไว้
สมน้ำหน้าจะได้รู้ซะบ้าง ว่าเวลาโดนหยิกแก้มมันเจ็บแค่ไหน
ไอ้ไม้ ไอ้หมาป่า ไอ้บ้า!


“รีบๆมานะ ไม่ต้องซื้ออะไรมาเยอะหรอกนะ กินมาม่าต้มก็ได้”
ไม้ฉากดึงผมไปกอด ก่อนจะเอาหน้ามาซุกอยู่ที่คอผม
อ้อนตลอดเลยนะมึง ,, 5 วันที่กระบี่ก็อ้อนแบบนี้ทั้งวัน
จนคิดว่านี้มีลูกชายแล้วเนี้ย - -‘

“ครับๆ เดี๋ยวรีบมา ไม้จัดหน้าทีวีรอเลยนะ”
ผมเอามือของไม้ฉากที่กอดเอวของผมออก
ก่อนจะหันไปยิ้มให้มัน แล้วก็เดินออกมาบอกยูโรกันเปาว่าจะไปซื้อของกิน

“กูไปด้วยดิวะ อยากได้ผลไม้อะ” เปาขอไปกับผมด้วย
ซึ่งผมก็โอเค พยักหน้าให้มันมากับผม

ผมกับเปาเดินลงมาถึงชั้นล่าง ซึ่งยังไม่ทันได้เดินออกจากคอนโดเลยครับ
แม่ของไม้ฉาก ก็มายืนดักหน้ารอพวกผมอยู่ตรงที่นั่งรอแถวๆล๊อบบี้


“น้าหน่อย!!!”
ผมกับเปาอุทานออกมาพร้อมๆกัน ก่อนจะหันมามองหน้ากัน
คือ แม่ไม้ฉากรู้ได้ไงว่าพวกผมมาถึงคอนโดแล้ว
หรือว่า .....

ผมหันไปมองพี่ๆที่ล๊อบบี้ ซึ่งพี่เค้าก็ยิ้มตอบกลับมาให้ผม
สงสัยพี่ๆพวกนี้แน่เลยครับที่โทรไปบอก T^T
ทำงานกันดีเกินไปแล้วมั้งครับ ,, เอาไงละปั้นเอ้ยยย!


“คุยกันหน่อยได้ไหมปั้นสิบ”
น้าหน่อยยืนมองหน้าผมนิ่ง
สายตาที่ดุและเหมือนกับตาของเสือที่พร้อมจะรุมขย้ำกวางตัวน้อยๆแบบผม

“ครับ ได้ครับ”
เอาไงเอากันวะปั้น หนีไปก็เท่านั้น ,, ยังดีที่เจอข้างล่าง
ถ้าตอนนี้น้าหน่อยไปข้างบน แล้วเจอหน้าไม้ฉาก
เรื่องราวคงแย่กว่านี้แน่ๆ

น้าหน่อยเดินนำผมไปที่ร้านกาแฟที่อยู่ในคอนโด
เปาเอามือมาจับแขนผมไว้ ก่อนจะมองหน้าผม

“ให้กูโทรบอกพวกยูไหมวะ”

แต่ผมส่ายหน้าให้เปาครับ ไม่จำเป็นต้องโทรหรอก
ถ้าน้าหน่อยบอกจะคุยกับผม 
มันก็แปลว่าน้าหน่อยอาจจะจงใจมาหาแค่ผมเท่านั้น


“ไม่เป็นไร  ถ้ามึงเห็นว่ากูน่าจะไม่ไหว มึงค่อยโทรนะเปา”
ผมหันไปยิ้มให้เปา  ก่อนจะเดินไปนั่งตรงหน้าน้าหน่อย
ส่วนเปาเลือกที่จะนั่งรอตรงโต๊ะตัวถัดไป

“ที่หนีกันไปนะ คิดว่าทำดีแล้วใช่ไหม”
น้าหน่อยถามผม เสียงเรียบๆ แต่แฝงด้วยความน่ากลัวครับ
แล้วเหมือนทั้งร้านจะเป็นใจ ไม่มีแขกเข้ามาในร้านซะคน T^T

“ไม่ดีครับ แต่ตอนนั้นพวกผมแค่อยากหนีไปตั้งสติ ว่าควรจะทำยังไงต่อไปเท่านั้นเอง
ขอโทษนะครับที่พวกเราทำอะไรไปโดยไม่ได้คิดถึงใจของคุณน้า และคุณพ่อ”

ผมยกมือไหว้ขอโทษน้าหน่อย หรือแม่ของไม้ฉาก

“แล้วพวกเธอได้คำตอบไหมว่าเธอจะทำยังไงต่อไป จะหนีต่อไปงั้นหรอ?”
เป็นคำถามที่ผมก็ยังไม่รู้จะตอบตัวเองยังไงเลยครับแม่ TT

“ไม่ครับ พวกเรารู้ว่าหนีต่อไปยังไงก็ต้องเจอคุณพ่อกับคุณน้าแน่นอน
แต่ไม้ฉากไม่ต้องการจะแต่งงานนะครับ  ทำไมต้องบังคับด้วยละครับ”

ผมถามแม่ของไม้ฉากไปตรงๆ  วินาทีอ้อมค้อมไปก็ไม่เกิดประโยชน์หรอกครับ

“เพราะสิ่งที่พวกฉันตัดสินใจไปมันดีที่สุดสำหรับไม้ฉากแล้วไงละ
พวกเธอจะทำยังไง จะใช้ชีวิตคู่รักแบบ ... แบบเนี้ยนะหรอ
พวกเธอจะอยู่ในสังคม จะบอกใครต่อใครเค้ายังไง”

ตรงคำว่า แบบเนี้ย ,,
แม่ไม้ฉากทำหน้าแบบเหมือนผมเป็นตัวเชื้อโรคอะไรซะอย่างนี้แหละครับ
คือมันน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยหรือไง??


“ก็บอกไปตรงๆสิครับ สมัยนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องหลบซ่อน
แล้วผมกับไม้ฉากก็ไม่ได้ทำเรื่องเสียหายอะไร ไม้ฉากตั้งใจเรียน
ตั้งใจจะเป็นตำรวจเพื่อคุณน้านะครับ ไม้ฉากทำขนาดนี้แล้ว
อย่าบังคับไม้ฉากเลยนะครับ ปั้นขอร้อง”

ผมยกมือไหว้แม่ของไม้ฉาก  แต่ท่านเสไปมองนอกร้านครับ ไม่ได้รับไหว้ผม


แม่ของไม้ฉากนั่งนิ่งๆ นานมากครับ ไม่มีคำพูดอะไรออกจากปากแม่ไม้ฉากอีก
จนผมกำลังจะเอ่ยปากถามแล้วว่ามีอะไรอีกไหม  แต่แม่ไม้ฉากก็หันมามองหน้าผม
สายตาของท่านเปลี่ยนไปครับ ไม่ได้แข็งกร้าวหรือมองผมแบบดุดัน

“แต่ถ้าไม้ฉากไม่กลับไปหมั้นกับยายหนูพิม  ชีวิตครอบครัวของฉันก็ต้องพังไปด้วยเหมือนกัน”

พัง?
หมายความว่ายังไง?


“คืออะไรครับ พัง? พังยังไงครับ”
ผมถามแม่ของไม้ฉากไปซื่อๆ มันจะพังได้ยังไง?
แค่เรื่องไม้ฉากไม่ไปแต่งงานไม่หมั้นแค่นั้นนะหรอ?


“พ่อของไม้ฉากจะฟ้องหย่า จะยุติการใช้ชีวิตร่วมกันกับฉัน
เพราะฉันทำหน้าที่แม่ไม่ดีพอ ฉันเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ”

พอพูดมาถึงตรงนี้ แม่ของไม้ฉากก็ร้องไห้
ร้องหนักมากครับ จนเปาต้องเดินเข้ามาปลอบคุณแม่ของไม้ฉาก
แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แม่ของไม้ฉาก

“ฉันขอละนะปั้นสิบ  ช่วยพูดกับไม้ฉากให้หน่อย....
แม่ แม่สัญญานะปั้นนะ ว่าไม่เกิน 2 ปี แม่จะทำให้ไม้กลับไปหาปั้นนะลูก
ช่วยแม่หน่อยนะปั้น  ช่วยครอบครัวแม่ด้วยเถอะนะ”

แม่ของไม้ฉากยกมือไหว้ผม อ้อนวอนผม
ผิดกับตอนแรกที่ผมเป็นฝ่ายขอร้องให้แม่ไม้ฉากเข้าใจในสิ่งที่ไม้ฉากเป็น

“ทำไมต้อง 2 ปีละครับ” เปาเป็นฝ่ายเอ่ยถามแม่ของไม้ฉาก

“2 ปีจริงๆลูก แค่รอให้แฟนยายหนูพิมกลับมาแค่นั้น แล้วไม้ฉากก็ไม่ต้องแต่งงานกับพิม
แค่กลับไปทำพิธีหมั้นแค่นั้นลูก ไม่ได้แต่งงานอะไร ไม่มีการจดทะเบียน ไม่มีรับรองบุตร
แค่หมั้นกันเท่านั้นเองนะปั้นนะ ช่วยแม่ด้วย ช่วยครอบครัวของแม่หน่อยนะปั้น”

แม่ของไม้ฉากยังร้องไห้ไม่หยุดเลยครับ
ร้องเหมือนคนจะขาดใจให้ได้


แค่หมั้นงั้นหรอ?
แล้วจะมีอะไรมายืนยันว่าครบ 2 ปีแล้วจะไม่บังคับใจไม้ฉากอีก?
ผมควรจะเชื่องั้นหรอ?

“ขอให้ผมได้คุยกับไม้ก่อนนะครับแม่ แล้วผมจะตอบว่าไม้จะเอายังไง”
ตอนนี้ผมพูดได้เท่านี้จริงๆครับ

ผมสับสนไปหมดแล้วจริงๆ ผมไม่ได้อยากให้ไม้แต่งงานกับพิม
ถึงจะแค่หมั้น ผมก็ไม่อยากครับ
และไม้ฉากเองก็ไม่ต้องการจะแต่งงานกับพิมเช่นกัน
แต่ ... ถ้าไม้ฉากไม่ยอมทำตามที่แม่บอก
พ่อของไม้ฉากจะหย่ากับแม่ แล้วครอบครัวของไม้ฉากก็ต้องพังลง

ผมควรทำไงดี?




“ขอบใจนะลูกนะ แต่ปั้นต้องรีบช่วยคุยกับไม้ให้แม่นะ
พ่อประกาศไปแล้วว่าพรุ่งนี้จะทำพิธีหมั้นพร้อมๆกับพิธีทำบุญรีสอร์ท
แต่ไม้ฉากยังไม่กลับไปที่นั้นเลย แม่กับน้าอร ลำบากมากลูก
น้าอรก็โดนทางลุงพลบีบบังคับให้บังคับยายหนูพิมให้ยอมแต่ง
แม่กับน้าอรพยายามขอร้องคุณพ่อแล้ว  คุณพ่อบอกว่าไม่แต่งก็ได้
ขอแค่มาหมั้น  ขอแค่นั้นจริงๆลูก  แล้วแม่สัญญานะ
ว่าแม่จะไม่ห้ามให้ปั้นกับไม้ฉากมาเจอกัน
นะลูกนะ ช่วยแม่ด้วย ช่วยครอบครัวของแม่ด้วย
มีแค่ปั้นคนเดียวจริงๆที่จะช่วยแม่ได้   แม่ขอร้องละลูก”

แม่ของไม้ฉากลุกขึ้นแล้วเดินมากอดผม
ผมเลยต้องกอดปลอบแม่ไม้ฉากให้หายสะอื้น จนแม่โอเคขึ้นแล้ว
แม่เลยขอตัวกลับโคราชก่อน เพราะต้องกลับไปเตรียมงาน

“โทรหาแม่นะปั้น คืนนี้แม่จะรอคำตอบ”
แม่ไม้ฉากหันมาบอกผมอีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นรถที่มาจอดรอรับหน้าคอนโด




“มึงจะทำยังไงต่อไปวะปั้น”
เปามันถามผม ตอนที่เราเดินมาซื้อของที่ซุปเปอร์

“ไม่รู้วะเปา  กูสับสนไปหมดแล้ว กูไม่รู้ว่าที่แม่ของไม้ฉากพูดมามันจริงแค่ไหน
ถ้าพรุ่งนี้ไม้ไม่ไปที่งาน  พ่อจะฟ้องหย่ากับแม่ แล้วครอบครัวของไม้ฉากมันก็ต้องพังลง
เพียงเพราะกูกับไม้รักกันแค่นั้นนะหรอ?
ไม้ทีละวะ ไม้ทีจะอยู่ยังไงต่อ?
กูกับไม้หนีมามีความสุขกันแค่ 2 คน แต่ครอบครัวมันต้องพังลงไป
ไม้ทียังต้องอยู่กับแม่ กับพ่อที่อารมณ์รุนแรงแบบนั้น
มึงว่า … กูทำถูกแล้วหรอวะที่เห็นแก่ความสุขของตัวกูเอง
และทำให้ครอบครัวของไม้ฉากมันพังลงแบบนั้น
กูทำถูกหรอวะเปา”

นั้นสิ .. ผมทำถูกแล้วหรอ?
ผมมีความสุข เพราะได้รักและได้คบกับไม้ฉาก
แต่ไม้ฉากละ ,, ครอบครัวมันต้องแตกแยกและต้องพังลงแบบนี้
มันจะมีความสุขจริงๆงั้นหรอ?
ที่เลือกผม แต่บ้านมันต้องพังลงแบบนั้น??


นี้มันใช่ความสุขที่พวกเราต้องการงั้นหรอ?



“ปั้น ,, อย่าคิดและตัดสินใจด้วยตัวเอง มึงต้องถามไม้ฉากด้วยนะ”
เปาเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ
ก่อนจะบอกให้ผมรีบซื้อของแล้วกลับไปหาพวกไม้ฉากกับยูโร


ผมกับเปากลับมาถึงห้องก็รีบทำกับข้าว ก่อนจะเรียกไม้ฉากกับยูโรมากินข้าว
พวกมันรีบกินมากครับ เพราะจะรีบไปเล่นเกมส์ต่อ - -‘
ไอ้เด็กติดเกมส์เอ้ยยย !!


ผมก็นั่งดูพวกมันเล่นเกมส์สักพัก
เปาก็เรียกยูโรให้ไปอาบน้ำก่อน แล้วค่อยมาเล่นต่อ
ตอนที่ยูโรเดินเข้าห้องไปอาบน้ำนั้น เปาก็สะกิดบอกผม

“คุยกับไม้ดู เดี๋ยวกูพาตัวยุ่งไปอาบน้ำก่อน”
พอพูดจบเปาก็เดินเข้าไปในห้องที่มีเสียงยูโรตะโกนถามหาเสื้อผ้า


ไม้ฉากมันก็ยังนั่งเล่นเกมส์ต่อไปเรื่อยๆครับ

“ไม้  คิดถึงทีป่าว” ผมเอ่ยถามไม้ฉาก
เพราะไม้ฉากมันรักน้องชายตัวอ้วนของมันมากครับ 555+
มันห่างจากน้องหลายปี และมันเคยบ่นว่าไม่อยากให้น้องโดนแม่บังคับเหมือนที่มันโดน


“คิดถึงดิไม่รู้เป็นไงบ้าง ป่านนี้พ่อจะระเบิดลงใส่มันหรือป่าวไม่รู้”
ไม้ฉากวางจอยส์เกมส์ลง ก่อนจะนั่งเหม่ออีกครั้ง
เดี๋ยวนี้มันเหม่อบ่อยมากครับ

“แล้วสมมตินะ ถ้าเราสองคนได้รักกันได้อยู่ด้วยกัน
แต่พ่อของไม้ไปอาละวาดใส่แม่ตลอดเวลา
หรืออาจจะโกรธที่แม่เลี้ยงไม้ไม่ดีอะไรแบบเนี้ย  ไม้ว่าเราจะมีความสุขไหม?”

พอผมพูดจบไม้ฉากก็หันมามองหน้าผม
ก่อนจะลุกมานั่งบนโซฟาข้างๆผม


“ไม่หรอก พ่อของไม้เป็นคนมีเหตุผล พ่อจะไม่ทำแบบนั้นกับแม่กับน้องแน่นอน
และสักวันพ่อต้องเข้าใจในสิ่งที่ไม้เป็น ไม่ต้องคิดมากหรอกนะปั้น
แค่อดทนและยืนอยู่ข้างๆไม้แบบนี้ก็พอแล้วนะ”

ไม้ฉากดึงผมเข้าไปกอด ก่อนก้มลงมาหอมแก้มผม
แล้วมันก็เดินลงไปนั่งเล่นเกมส์ต่ออีกรอบ


ถ้ามันไม่เป็นแบบนั้นละไม้?
ถ้าพ่อไม้ไม่หยุดแค่นั้นละ?




“ปั้นขอไปโทรหาม๊าหน่อยนะ ยังไม่ได้โทรบอกม๊าเลยว่ามาถึงแล้วอะ”
ไม้ฉากหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะหันไปสนใจเกมส์ต่อ
แต่ผมรู้นะมือมันอาจจะกดจอยส์เล่นเกมส์ ตามันอาจจะมองจอทีวี
แต่สมองมันคงคิดและหาทางให้เรื่องราวที่เป็นปัญหาในตอนนี้จบลงอย่างดีที่สุด
และไม่ทำให้ใครเสียใจมากไปกว่านี้แน่ๆ

เพราะไม้ฉากเวลามันทำอะไรมันคิดถึงคนอื่นก่อนเสมอ
และสิ่งที่มันนึกถึงก่อนอันดับแรก ก็คือ ครอบครัว
ไม่งั้นมันไม่ยอมแม่มันมาตลอดหรอกครับ

ผมควรทำไงดี??


ผมเดินเข้ามาโทรหาม๊าในห้องนอนคุมะ
เพราะยูโรกับเปามันนอนห้องนอนใหญ่

ม๊า :: ตัดสินใจจะกลับไปโคราชหรอลูก
พอม๊ารับสายปุ๊บ ม๊าก็ถามเลยครับ

ผม :: ยังเลยครับม๊า  ไม้มันยังไม่ยอมกลับไปคุยกับพ่อแม่มันเลย

ม๊า :: แต่วันนี้พ่อของไม้ฉากโทรมาหาป๊า บอกว่าจะจัดงานวันพรุ่งนี้เหมือนเดิม
มันยังไงแน่ลูก

ผม :: วันนี้แม่ของไม้ก็มาหาผมครับ

ม๊า :: ห๊า .. แล้วเค้าทำร้ายลูกไหม? เจ็บตรงไหนไหมลูก

ม๊าตกใจมากเลยครับที่ได้ยินว่าแม่ของไม้ฉากมาหาผม

ผม :: ไม่ได้ทำร้ายครับ เค้ามาขอร้องผมให้ช่วยคุยกับไม้
น้าหน่อยบอกว่าไม่ได้แต่งงานครับ แค่หมั้น แล้วอีก 2 ปีจะยกเลิกหมั้นให้
แค่รอเวลาให้แฟนของพิมออกจากคุกนะครับแม่

ม๊า :: เห็นบอกกับม๊าแบบนั้นเหมือนกันลูก  แล้วที่น่าตกใจไปกว่านั้นนะปั้น
พ่อของไม้ฉากจะฟ้องหย่ากับแม่ของไม้ฉาก ถ้าไม้ไม่ยอมมาหมั้นวันพรุ่งนี้
เห็นว่าจะฟ้องให้แม่ไม้ฉากไม่ได้อะไรติดตัวเลยละ
เพราะสินสมรสต่างๆก็มาจากธุรกิจของพ่อของไม้ฉากทั้งนั้น
ถ้าทำแบบนั้นจริงๆ ครอบครัวไม้ต้องแย่มากๆเลยลูก


จะฟ้องหย่าจริงๆงั้นหรอ?
เห้ยย ,, ตอนแรกคิดว่าพูดเล่นนะ
นี้เอาจริงๆงั้นหรอ??


ผมนึกถึงหน้าคนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่นอกห้องเลยครับ
ตอนที่มันพูดถึงครอบครัวของมัน แววตาของมันมีประกายวิ้งวับมากๆครับ
ความสุขของครอบครัว
ทุกๆความทรงจำของมัน
ถ้ามันจะต้องจบลงเพียงเพราะไม้ฉากเลือกผม
มันก็คงไม่ใช่.

ผมคงมีความสุขกับไม้ฉาก
แต่ครอบครัวไม้ฉากต้องแตกแยกกันขนาดนั้น
ผมก็ทำไม่ได้จริงๆครับ


ผม :: ม๊าครับ ,, ปั้นควรทำยังไงครับ ปั้น
ฮึกกก .. ปั้นไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงต่อจากนี้
ม๊าช่วยปั้นหน่อยสิครับ



ผมไม่ไหวแล้วจริงๆครับ ผมรับกับปัญหาตอนนี้เองไม่ไหวแล้ว
ทำไมมันอึดอัด ทำไมมันหนักแบบนี้
ผมควรต้องทำยังไง?


ผมรักไม้ฉาก และผมก็อยากทำให้ไม้ฉากมีความสุข
การเห็นไม้ฉากไปหมั้นกับพิม มันก็พอยอมรับได้
เพราะแค่หมั้น ไม่ได้แต่งงานไม่ต้องใช้ชีวิตกับไม้ฉาก
แต่ถ้าครบ 2 ปีแล้วแม่ของไม้ฉากไม่ทำตามที่สัญญาไว้ละ
ผมต้องทำยังไงงั้นหรอ??

แต่การฝืนให้ไม้ฉากมีแค่ผมไปเรื่อยๆแบบนี้
ผมเชื่อว่ามันก็ยิ้มให้ผมครับ และผมเชื่อว่าเราจะยิ้มด้วยกันเวลาเราอยู่ด้วยกัน
แต่ไม้ฉากมันจะไม่คิดเรื่องครอบครัวของมัน ,, ผมว่าเป็นไปไม่ได้

ม๊า :: ปั้นครับ ส่งไม้ให้ถึงฝันเถอะลูก
การปล่อยไม้ฉากให้กลับไปหาพ่อแม่ของเค้า ไม่ใช่การยอมแพ้นะลูก
แต่เป็นการทำในสิ่งที่ลูกควรกระทำ
ให้ไม้กลับไปก่อน กลับไปเจอหน้าพ่อแม่ก่อน
จะหมั้นหรือจะทำอะไรก็ให้มันผ่านพิธีนั้นไปก่อน
มันไม่ใช่งานเล็กๆ ไม่ใช่แค่การเล่นขายของนะ
ที่ว่าเจ้าบ่าวไม่มา เก็บงานแล้วจบ
แต่มันหมายถึงหน้าตา หมายถึงความสัมพันธ์ของครอบครัวเค้า
ถ้าไม้ฉากหนักแน่นและรักลูกจริงๆ  ม๊าเชื่อนะลูกว่าไม้ฉากต้องหาทาง
และทำทุกๆอย่างเพื่อจะได้กลับมายืนข้างๆลูกอีกครั้ง
ไม่ใช่การจากกันครั้งแรกนิลูก เมื่อตอน ป.4 พวกลูกทั้งสองก็เคยแยกกันไป
เพื่อตามหาความฝันเพื่ออนาคตของตัวเอง
แต่ดูสิ มีอะไรมาห้ามลูกสองคนได้ไหม ไม่มีใช่ไหมลูก
ลูกก็ยังติดต่อกันมาเสมอ และก้าวผ่านความรักแบบเพื่อน มารักกันแบบคนรัก
ลูกใช้เวลา 14 ปีในการก่อสร้างความรักนี้ขึ้นมา
กับแค่เวลา 2 ปีลูก ,, มันไม่ใช่เรื่องน่ากลัวเลย
ไม่แน่นะ ,, อีก 2 ปี ทั้งไม้ทั้งปั้นโตมากกว่านี้แล้ว
และมีหน้าที่การงานที่มั่นคงกว่านี้ และพิสูจน์ให้พ่อแม่ของไม้เห็นว่าพวกลูก
รักกันด้วยหัวใจจริงๆ ม๊าเชื่อนะลูกว่าพ่อแม่ของไม้ฉากต้องเข้าใจ
และต้องยอมรับลูกๆได้  เหมือนที่ป๊ากับม๊ายอมรับในสิ่งที่ลูกเป็นได้

ไปส่งไม้นะลูกนะ ไปส่งไม้ให้ถึงมือของพ่อแม่ไม้ ,, ทำในสิ่งที่ถูกลูก
อย่าวิ่งหนีความจริงเลย ลูกหนีกันไม่ได้ตลอดทั้งชีวิตหรอกลูก

ยังไงๆม๊ากับป๊าก็จะอยู่ข้างๆปั้นนะลูกนะ  พรุ่งนี้ม๊ากับป๊าจะไป
จะไปกอดปั้น ไปกอดลูกชายคนเก่งของม๊า
ม๊าภูมิใจนะลูก .. ที่ปั้นจะได้ทำสิ่งดีๆ และสิ่งที่ถูกต้อง


ม๊าพูดมายาวมากครับ และสิ่งที่ม๊าพูดมาทั้งหมดมันก็เป็นความจริงทั้งนั้น
มันเป็นสิ่งที่ผมควรทำจริงๆ

ผม :: ครับม๊า ขอบคุณมากๆครับ

ตอนนี้ผมวางสายจากม๊าไปแล้วครับ
ทุกๆคำที่ม๊าพูดออกมาทั้งหมด ,, ผมคิดและผมรู้แล้วว่าผมควรทำยังไง

ผมเดินออกจากห้องนอนมายืนดูไม้ฉากที่นั่งเล่นเกมส์กับยูโร
ไม้ฉากมันยิ้มครับ แต่ไม่ใช่รอยยิ้มที่มันเคยมี


ผมตัดสินใจกดโทรไปหาพู่กัน 
ไม่รู้ว่ามันเดินทางอยู่ไหม แต่โชคดีที่ผมโทรหามันติด

พู่กัน :: ว่าไงครับ จะให้ซื้อของฝากกูคงซื้อให้ไม่ได้นะกำลังจะไปขึ้นเครื่องแล้วเนี้ย

ผม :: ป่าว กูแค่มีเรื่องจะถามมึงอะ

พู่กัน :: มีอะไรวะ ทำไมทำเสียงเครียดๆแบบนั้นอะ

ผม :: มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่ช่วยกูได้.

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-09-2015 22:07:06
พรุ่งนี้มาติดตามกันนะ ว่าปั้นสิบอยากให้พู่กันช่วยอะไร?

ขอบคุณจริงๆนะคะที่ติดตามกันมาจนเราใกล้จะถึงบทส่งท้ายแล้ว
อยู่เป็นกำลังใจให้เด็กๆกันต่อไปนะ : )

มีคำผิดเดี๋ยวเจตามแก้เดือนหน้านะคะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ด้วยนะคะ ,,

แล้วพรุ่งนี้พบกันคะ '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-09-2015 22:59:10
ปั้นพยายามพูดกับพ่อแม่ไม้ก็คือ สีซอให้ควายฟัง

สินสมรส คือสินที่ได้มาตอนที่ยังสมรสอยู่ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายหามาก็เถอะ   การมีทะเบียนสมรสก็ดีตรงนี้เอง  พ่อกับแม่ของไม้ก็อยู่ด้วยกันตอนที่เงินมาสมบัติมี ฉะนั้นจะมาบอกก็ไม่ได้หรอกว่าเป็นสินเดิม หรือกรูหามาเอง ยังไงก็ต้องแบ่ง   แค่นี้ก็รู้แล้วว่าแม่ไม้วางแผนมาบีบไม้อีกที

หลังจากนี้ไม้หนียังไงก็หนีไม่พ้นหรอกเพราะว่าพ่อจะเอาแม่กับน้องมาขู่ไม้ให้ทำตามตลอดเวลา    สองปีก็ไม่มีทางปล่อยแน่ถ้าหากว่าไม้ไม่แข็งขึ้นมาเอง   แต่กว่าจะถึงวันนั้นไม้ต้องสร้างฐานะเพื่อรองรับแม่กับน้อง    ต่อให้พ่อเลิกกับแม่ซึ่งเราว่ามีสิทธิ์แน่ๆเพราะว่าคนแบบพ่อไม้ต้องคิดเสมอว่าตัวเองสามารถมีครอบครัวใหม่ได้ ที่ไม้เป็นแบบนี้เพราะคนอื่น   

นอกเรื่องนิดนะ - ในชีวิตการทำงานของเรานะเจอผู้ชายแบบพ่อไม้มาแบบนับครั้งไม่ถ้วนที่พยายามเอาเปรียบเมียต่างชาติ  หลายครั้งที่ช่วยอะไรไม่ได้ หลายครั้งที่สามารถพลิกสถาณการณ์ได้ ขอบอกเลยนะว่าเราสะใจเป็นการส่วนตัวทุกครั้ง

ป.ล รักแม่ปั้นตอนนี้มากๆ   กลัวว่าปั้นจะให้พู่กันซื้อยาอะไรให้หรือเปล่า วางยาไม้ให้หลับแล้วส่งไม้กลับบ้าน?   อย่าทำนะปั้น  คุยกันก่อนดีที่สุด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 12-09-2015 23:17:01
อีก  สี่สิบนาทีก็จะเป็นพรุ่งนี้  งั้นเราคอยมูเจอยู่หน้าคอมต์เลยละกัน  มาเร็วๆน๊า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 12-09-2015 23:38:59
ทรัพย์สินที่งอกเงยขึ้นมาหลังแต่งงาน ยังไงก็ต้องแบ่งมั้งไม่น่าจะเกี่ยวว่ามาจากธุรกิจของฝืายไหน

นี่ถ้าปั้นทำอะไรโดยไม่บอกไม้ก่อน มัดมือชกให้ไม้ไปหมั้นเหมือนที่พ่อแม่ไม้ทำกับไม้
บอกเลยว่าจะโกรธปั้นมาก ที่ผ่านมา. ไม้ยังโดนกระทำไม่พอเหรอ ปั้นจะตัดสินใจยังไง ควรบอกไม้ดีๆ ให้ไม้มีส่วนตัดสินใจด้วย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 12-09-2015 23:49:18
คุณเฟรจาพูดได้เป๊ะมากครับ พูดได้ยอดเยี่ยม

ถูกต้องเลยครับ ในการฟ้องหย่า สินทรัพย์ทุกอย่างที่ได้มาหลังแต่งงานด้วยทะเบียนสมรส ต้อง 'แบ่งครึ่ง' ทั้งหมด ยกเว้นมีกรณีค่าใช้จ่ายคดีความ พินัยกรรมระบุเป้าหมาย หรือมีหนี้ฟ้องล้มละลายเป็นรายบุคคล

หรือต่อให้คุณแม่ไม้ฉากไม่ได้เตี้ยมมาจริงๆ ผมขอล่ะ ขอสักครั้ง ไม่ใช่แค่กับคุณแม่ไม้ฉาก แต่กับพ่อแม่ของคนทั้งโลกนี้.... ทำเพื่อ 'ลูก' สักครั้ง... ไม่ต้องทำเพื่อเห็นแก่ 'ตัวเอง' ไม่ต้องทำเพื่อเห็นแก่ภาพพจน์ 'ครอบครัว' คุณเห็นแล้วว่าลูกคุณมีความสุข มีความมั่นคงแค่ไหนกับปั้นสิบ

....ลองทำ 'เพื่อลูก' ดูสักครั้ง ดีไหม?

หย่าเถอะครับ อยู่ไปแบบนี้ไม่มีอะไรดีขึ้น ยิ่งอยู่ครอบครัวก็ยิ่งแตกสลาย มันเหมือนตะปูที่เคยตอกไปแล้ว ถอนออกมา คนที่ขยันจดจำอย่างคุณพ่อไม้ฉากคงไม่มีวันคิดจะลืมรอยร้าวอันนี้หรอกครับ คิดถึงไม้ทีเอาไว้ คุณจะยอมให้ลูกคนที่สอง ต้องมารองรับการบงการ การกีดกันทางความคิดแบบนี้อีกคนไหม?

'ครอบครัว' ประกอบขึ้นจาก 'ความรัก' นะครับ

ปราศจากความรักความห่วงใย มีแต่การบังคับ กีดกัน แม้จะอยู่บนความหวังดี ...มันก็ไม่ใช่ครอบครัว มันเป็นเพียงแค่การอยู่ร่วมกันโดยไร้ความรู้สึก เป็นเพียงสถาบันที่แตกสลายและรอวันพังพินาศด้วยความไม่เข้าใจ

...เพราะถ้าเข้าใจ มันจะไม่มีการบังคับและกีดกัน มันจะมีแต่ความรักและการสนับสนุนอย่างไร้ข้อแม้ครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-09-2015 04:06:34
ไม่มีอะไรจะเอ่ย ไม่มีอะไรจะกล่าว นอกจากจะพูดว่าเป็นพ่อแม่ประสาอะไรไม่คิดถึงความสุขของลูกเลยเหรอ เห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าไม่เห็นเหรอว่าสิ่งที่พวกคุณทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ทำให้ลูกตัวเองไม่มีความสุขน่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-09-2015 23:07:29
วันนี่มีเหตุฉุกเฉินนิดหน่อย,, เจมาอัพนิยายให้ไม่ได้นะคะ
ต้องขอโทษด้วยจริงๆคะ

คืนนี้ฝันดีนะคะทุกคน
รักษาสุขภาพกันด้วยน๊าา~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 14-09-2015 15:59:52
ไม่เป็นไรค่ะรอคุณเจได้ค่ะ แล้วคุณเจรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เห็นเข้ารพ.บ่อยๆ เป็นห่วงค่ะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 14-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-09-2015 16:31:44
Ch 71  กลัว.  || ไม้ฉาก




“มึงตัดสินใจแบบนี้แน่หรอวะปั้น

“มึงถามไม้ก่อนดีกว่านะ”

“แล้วถ้ามันไม่ยอมมึงเอาไง”

“อย่าเสียงดังดิวะมันยังนอนอยู่”




เสียงใครวะมาโวยวายในห้องนอนเนี้ย?
คุยเรื่องอะไร?
ทำไมมีชื่อผม กับปั้นสิบด้วย?


ผมพยายามจะลืมตาขึ้นมามอง ว่าไอ้เพื่อนๆตัวแสบของผมมารวมกันในห้องได้ยังไง
แต่พยายามลืมตาแล้วครับ มันหนักมาก ลืมตาไม่ขึ้นเลย
รู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด
นี้เป็นอะไรวะเนี้ย? เมื่อคืนก็ไม่ได้ทำอะไรนะ
เอ๊ะ ,, หรือปั้นสิบมันลักหลับผม o__O



ผมพยายามคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืน

ผมนั่งเล่นเกมส์กับยูโร  ส่วนเปากับปั้นสิบเดินออกจากห้องนอนใหญ่มา

"ไม้ๆ ปั้นจะลงไปเอาของที่เจ๊มิ้วนะ  เจ๊จะเอามาให้อะ"
พอพูดเสร็จแล้วปั้นสิบกับเปาก็เดินไปที่ประตูห้อง

“ทำไมไม่ให้เจ๊ขึ้นมาอะ จะได้มาคุยกันไม่ได้เจอกันนานแล้ว คิดถึง”
ผมบอกกันปั้นสิบ ตอนที่มันกำลังจะเปิดประตูออกไป

“เจ๊มิ้วบอกว่าต้องรีบกลับอะ พอดีเจ๊ผ่านมาเลยเอาขนมมาฝาก เอาไว้วันหลังเราไปหาเจ๊ที่บ้านก็ได้”
ปั้นสิบมันตอบผมเสร็จ แล้วก็รีบเดินออกจากห้องไป

อืมม ก็คงรีบๆแหละมั้ง เดี๋ยวเจ๊แกบ่น
ผมยังจำได้เลยตอนที่รู้ความจริงหมดแล้ว จากสาวน้อยเสียงสวยที่แสนดี
กลายเป็นป้าขี้บ่น  เจ๊มิ้วบ่นผมกับปั้นได้ทุกเรื่องอะครับ 555+


ปั้นสิบกับเปาลงไปข้างล่างประมาณครึ่งชั่วโมงก็ขึ้นห้องมา
เปาถือถุงใส่พิซซ่า กับถุงโดนัท
ส่วนปั้นสิบมันถือถุงหนังสือขึ้นมาครับ

“ไม้ๆ เจ๊มิ้วซื้อการ์ตูนมาฝาก เจ๊บอกว่าไม้เคยพูดว่าอยากอ่าน เจ๊ไปซื้อมาให้ ครบชุดเลย”
ผมยื่นมือไปรับหนังสือจากปั้นสิบมา
โหววว นี้มันการ์ตูนที่ผมอยากได้จริงๆครับ 42 เล่มจบ
เจ๊มิ้วววววววววว .. ขอบพระคุณมากครับ >/////<

“ยูเลิกเล่นเกมส์เถอะมาอ่านการ์ตูนกัน เรื่องนี้มันส์มากเลยนะเว้ย”
ผมหันไปบอกยูโร ที่ตอนนี้มันปิดเกมส์ละครับ
จะไม่ปิดได้ไงละ หน้าตาของพี่เปาท่านแทบจะแดกหัวอยู่ละครับ 555+
เล่นกันตั้งแต่เที่ยง จนตอนนี้จะเที่ยง(คืน)อีกรอบละครับ

“ไปกินกันก่อนเลยแล้วค่อยมาอ่านหนังสือการ์ตูน   เดี๋ยวพิซซ่ามันเย็นซะก่อน”
เปากับปั้นสิบไปจัดโต๊ะอาหารละครับ มีพิซซ่า สปาเก็ตตี้   ไก่ทอด
โหยยย ของชอบทั้งนั้นเลย : )

ผมกินพิซซ่ากันจนหมด แล้วก็ถึงเวลาอ่านการ์ตูน 555+
ชีวิตช่วงนี้คือโคตรไร้สาระไปวันๆมาก
เมื่ออาทิตย์ก่อน ยังถือปืนเดินลาดตะเวน ยังต้องระวังกลัวระเบิดกลัวโดนลอบยิง
แต่อาทิตย์นี้ผมโคตรใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆมาก
ไปกระบี่ ผมก็นอนทั้งวัน  นอนอ่านหนังสือกับปั้นสิบ
นอนฟังเพลง  ไปเดินเล่นริมทะเล  เล่นน้ำ ดำน้ำตื้นใกล้ๆกับเกาะที่เราพัก
ในสมองไม่ได้คิดอะไรเลยครับ 

จริงๆมันก็คิดนะ คิดตลอดว่าจะเอาไงดีต่อจากนี้
แต่ผมแค่พยายามจะลืมมันไป ..
และหวังว่า 1 อาทิตย์ที่ผ่านมา พ่อแม่ผมจะใจเย็นขึ้นและจะรับฟังการตัดสินใจของผม



“มึงอ่านเล่มไหนแล้วอะ”
ยูโรเดินเข้ามาเลือกการ์ตูนไปอ่าน
ผมซื้อเองไป 4 เล่มละครับ  เดี๋ยวเริ่มอ่านเล่ม 5 เลยดีกว่า

“กูจะอ่านเล่ม 5  มึงเอาเล่ม 1 ไปอ่านเลย  สนุกมาก”
ผมยื่นการ์ตูนเล่ม 1 ให้ยูโร
มันก็ยื่นมือมาหยิบเล่ม 1 จากผมไป ก่อนจะเอาเล่ม 2 , 3 และเล่ม 4 ไปด้วย

“กูไปอ่านการ์ตูนแล้วนอนกอดแฟนในห้องดีกว่า พรุ่งนี้มันจะกลับขอนแก่นแล้ว”
พูดเสร็จยูโรก็เดินไปลากแขนเปาที่ยืนคุยกับปั้นสิบอยู่ในห้องครัวเข้าห้องนอน
เอาที่มึงสบายใจเถอะครับ - -‘

“อ่ะนี้กินน้ำผลไม้ก่อน  กินพิซซ่าหนักๆตอนก่อนนอนแบบนี้ ลำไส้ทำงานหนักแย่”
ปั้นสิบยื่นน้ำส้มให้ผมกิน  ก่อนจะหยิบการ์ตูนมาเปิดดู
ผมก็รีบดื่มน้ำส้มที่ปั้นสิบเอามาให้ 
พอดื่มน้ำส้มหมดแล้วปั้นสิบให้ผมเข้าไปรอในห้องก่อน
เดี๋ยวมันปิดไฟข้างนอกเสร็จจะตามเข้าไป

ผมก็รีบเอาการ์ตูนเข้ามาอ่านในห้อง  สักพักปั้นสิบก็เข้ามา
ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆผม แล้วเอาหน้ามาซุกไว้ตรงคอผม

“สนใจเค้าหน่อยดิ “
เห้ยยย อารมณ์ไหนครับเนี้ย แทนตัวเองว่า เค้า ด้วยย
น่ารักกก ^///////^


ผมเลยวางการ์ตูนไว้ข้างๆที่นอน แล้วพลิกตัวไปกอดปั้นสิบ

“ครับๆ สนใจแล้ว อ้อนจะเอาอะไร ช่วงนี้พี่จนนะครับ ห้ามอ้อนขอของแพงๆ”
พูดจบผมก็หอมแก้มปั้นสิบ หอมแรงๆแบบที่ผมชอบหอมมันนั้นแหละครับ
แต่ครั้งนี้มันไม่ด่า  555+ 

“ไม่ขออะไรแพงหรอกนะ  แค่อยากให้กอดเท่านั้นเอง”
ปั้นสิบพูดจบก็ซุกตัวมาหาอกของผม แล้วก็กอดผมซะแน่นเลยครับ
นี้.. มึงเป็นไรหรือป่าวเตี้ย?

“เป็นไรครับ งอแงอะไร  ไหนบอกป๊าสิ”
ผมถามปั้นสิบอีกรอบ แต่มันก็ไม่ยอมตอบว่ามันเป็นอะไร
ไม่บอกก็ไม่บอกเนอะ ผมก็นอนกอดปั้นสิบไปแบบนั้นแหละครับ
ดึงแก้มมันบ้าง แอบหอมแก้มมันแรงๆ กัดแก้มมันบ้าง
แต่มันด่านะตอนที่กัดแก้มมันอะ 555+

“ไม้”
อยู่ๆปั้นสิบก็เรียกชื่อผม  …
ผมเลยก้มหน้าไปมองปั้นสิบ  มันก็เงยหน้ามามองหน้าผมเหมือนกันครับ


“หื้มม”

“ปั้นรักไม้นะ”

เป็นคำบอกรักที่น่ารักมากๆครับ เพราะปั้นสิบยิ้มให้ผมด้วย
ปั้นสิบเป็นคนที่ยิ้มแล้วดูน่ารักมากๆ
ตาของมันก็จะสดใส แล้วเหมือนจะยิ้มตามรอยยิ้มของมัน

“ไม้ก็รักปั้นนะ  อดทนอีกนิดเนอะ เดี๋ยวอะไรๆก็ดีขึ้น”

ผมกอดปั้นสิบไว้แนบอก 
ผมรู้ว่าปั้นมันเหนื่อย และมันอึดอัดแค่ไหนกับสิ่งที่เรากำลังเผชิญ


ปั้นสิบเป็นเด็กดีครับ ครอบครัวปั้นสิบไม่เคยบังคับปั้นสิบเลย
ป๊าม๊าปั้นสิบให้อิสระกับปั้นสิบแทบทุกอย่าง
และตัวปั้นสิบเองก็ไม่เคยทำให้คนที่บ้านต้องผิดหวัง

ปั้นสิบมันเหมือนผ้าสีขาว มันบริสุทธิ์และขาวสะอาด
มันรู้สึกยังไงมันก็แสดงออกมาทางสีหน้าและแววตาได้ชัดเจน
ผมถึงรู้ว่ามันกำลังอึดอัด และมันก็พยายามอดทนเพื่อผม

ผมไม่อยากทำให้ปั้นสิบต้องเสียใจอีกแล้วครับ
และไม่อยากให้ปั้นสิบต้องอดทนรอผม
มันรอผมมามากพอแล้ว

ตั้งแต่ผมเข้าอบรมตำรวจ
1 ปีเต็มๆที่พวกเราเจอกันน้อยมาก
ไม่ได้โทรหากัน ไม่ได้เจอหน้ากันบ่อยๆแบบคู่ไหนๆ
แต่ปั้นสิบไม่เคยจะงอแง ไม่เคยจะร้องขอเวลา
มันได้แต่บอกผมว่า ..... 

“รีบกลับไปหาพ่อแม่เถอะไม้  ใช้เวลากับท่านเยอะๆ
แล้วพาทีไปเที่ยวบ้าง น้องคงคิดถึงไม้แย่เลย”


ปั้นสิบจะบอกผมแบบนี้ทุกครั้งที่ผมได้พัก แล้วมาหาปั้นสิบ
บางทีมาเจอหน้ากัน 1 ชั่วโมง แล้วผมต้องขึ้นเครื่องกลับขอนแก่น
มันก็บอกให้ไปเจอกันที่ดอนเมือง
เรานั่งคุยกันนั่งกินข้าวกล่อง 7-11 ด้วยกันที่ดอนเมืองนั้นแหละครับ
จนผมต้องขึ้นเครื่อง ปั้นสิบถึงยอมให้ผมกอด 
พอจบจากอบรมแล้วนึกว่าการรอคอยมันสิ้นสุด
แต่แล้วผมก็ต้องไปที่นราธิวาสอีก 6 เดือน
ปั้นสิบมันเป็นห่วงผมจนไม่เป็นอันกินอันนอน
แก้มของมันนี้ดึงไม่สนุกละครับ มันไม่มีแก้มเยอะๆแบบเมื่อก่อนแล้ว

ผมไม่อยากให้ปั้นสิบต้องอดทน ต้องรอผมอีกแล้ว
ผมอยากกลับไปหาพ่อแม่ อยากไปอธิบายให้เค้าเข้าใจ
แต่ผมจะทำได้ไหม?
ผมจะแก้ไขปัญหาตรงนี้ได้ไหม?

นั้นคือสิ่งที่ผมเองก็ไม่รู้ และไม่มั่นใจเลยว่าผมจะปฏิเสธคำสั่งพ่อแม่ได้ยังไง


ตั้งแต่เล็กจนโต ,, พ่อแม่สั่งยังไง คำตอบจากผมมีเพียงแค่คำว่า “ครับ”
ผมไม่เคยพูดคำว่า “ไม่ทำครับ” กับพ่อแม่เลย
เพราะผมระลึกเสมอว่า ,,

 “บุญคุณของพ่อแม่  ต่อให้เราบวชให้ท่านแล้ว หรือเราได้ทำทุกๆอย่างเพื่อท่านแล้ว
ยังไงเราก็ชดใช้พระคุณของท่านไม่หมด
ท่านให้ชีวิต ให้การศึกษา ให้ทุกๆอย่างจนผมเป็น นายภาคิน คนนี้
ผมจะไม่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจ  และผมจะเป็นลูกชายที่พ่อแม่ภาคภูมิใจ
เป็นพี่ชายที่ดีให้กับน้องชายของผม”


เพราะผมคิดแบบนี้มาตลอด ,, ผมเลยไม่เคยขีดเส้นทางเดินของตัวเอง



“ไม้ไม่ต้องทำอะไรเพื่อปั้นหรอกนะ  แค่เท่าที่ผ่านมา มันก็ดีที่สุดแล้ว
ปั้นรักที่ไม้เป็นแบบนี้  รักที่ไม้รักพ่อรักแม่  ไม่ต้องถึงขนาดตัดพ่อตัดแม่
แล้วมาใช้ชีวิตกับปั้นหรอกนะ”

ปั้นสิบมันบอกกับผม ก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่ง แล้วมองหน้าผม

“ไม้ไม่ได้ตัดพ่อตัดแม่ ยังไงซะมันก็ตัดกันไม่ได้หรอก
ไม้แค่อยากให้เวลามันพิสูจน์ว่าไม้โตแล้ว และไม้รับผิดชอบชีวิตไม้ได้
และทางที่ไม้เลือก มันดีที่สุดสำหรับไม้แล้วแค่นั้นเอง 
ไม้รู้ไม่ว่าไม้จะตัดสินใจยังไง  ปั้นก็จะอยู่ข้างๆไม้ใช่ไหม”

ผมเอื้อมมือไปจับมือของปั้นสิบ
ซึ่งมันก็บีบกระชับมือผมให้ผมอุ่นใจว่าปั้นสิบมันจะอยู่ข้างๆผม

“อยู่สิ  ต่อให้เราต้องแยกจากกันอีกครั้ง  ปั้นก็จะอยู่ตรงนี้
รอไม้แบบนี้แหละ  ปั้นรักแค่ไม้นะ  แค่ไม้ฉาก  ภาคินคนนี้คนเดียว”

พอปั้นสิบมันพูดจบ มันก็ก้มมาจูบผม
หื้มม ,, เจ้าตัวเล็กมันพูดจาหวานๆใส่ผม
แล้วยังจูบผมด้วย ^/////^

ตั้งแต่กลับมาจากใต้ยังไม่ได้ทำการบ้านครับ 5555+
เว้นระยะมา 6 เดือนกว่าละ
สงสัยคืนนี้ต้องได้กินอาหารญี่ปุ่นก่อนนอนแน่ๆ
แต่ ... ทำไมง่วงจังวะ - -‘

“ง่วงก็นอนซะนะไม้ฉาก  ,, ปั้นจะนอนกอดไม้อยู่ตรงนี้แหละ
หลับตาเถอะ ไม้เหนื่อยมาเยอะแล้ว
เดี๋ยวปั้นจะจัดการทุกอย่างเอง  “

อยู่ๆผมก็ง่วง แล้วไม่มีแรงจะตอบปั้นสิบเลยครับ
เห็นแค่ปั้นสิบมันยิ้มให้ผม  และสุดท้ายผมก็หลับไป.
นั้นคือสิ่งที่ผมจำว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องราวอะไรบ้างก่อนที่ผมจะหลับ



“เห้ยยๆ ไม้มันขยับแล้วอะ  ยาแรงไปปะวะ ทำไมมันยังไม่ตื่น
นี้มันเสียงยูโรนี้?
ยาแรง? ยาอะไรวะ?

อยู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสที่หน้าผม

“ตื่นแล้วหรอไม้  เดี๋ยวปั้นเช็ดหน้าให้นะ จะได้รู้สึกสบายตัวขึ้น”
เสียงปั้นสิบครับ ,, อ่ออ  นี้ปั้นสิบกำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่
สงสัยผมจะไม่สบายแน่ๆ ถึงว่าสิผมเมื่อยตัวไปหมด

พอปั้นสิบเช็ดหน้าให้ผมเสร็จแล้วค่อยสบายตัว ค่อยสดชื่นมาหน่อยครับ
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ
เจอยูโร เปา แล้วก็ไนซ์ยืนอยู่ที่ปลายเตียง
และปั้นสิบที่นั่งอยู่ข้างๆผม

“พวกมึงมาทำไรกันในห้องกูเนี้ย”
ผมถามพวกเพื่อนๆอย่างแปลกใจ  หรือผมไม่สบายหนักจนเพื่อนๆมาช่วยดูแล?
แต่เมื่อคืนผมก็สบายดีนะ .. อืมม ยิ่งคิดยิ่งปวดหัววะ


เอ๊ะ ,, ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องคุมะนี้?
ผมมองไปรอบๆห้อง  นี้มันเหมือน ...

รีสอร์ทธารรัก?!!!!!!


ผมหันไปมองหน้าปั้นสิบ  มันหน้าซีดๆไม่ได้สดใสแบบเมื่อวานครับ
อย่าบอกนะว่าพ่อผมเป็นคนไปพาผมมา?
พอคิดได้แบบนั้น,, ผมเป็นห่วงปั้นสิบขึ้นมาเลยครับ


“ปั้นเจ็บตรงไหนหรือป่าว”
ผมดึงปั้นสิบเข้ามาใกล้ๆ เพื่อหาดูรอยช้ำต่างๆ
มันจะโดนพ่อผมตีอีกไหม?  หรือโดนทำร้ายอะไรมาหรือป่าว?

“ไม่ได้เจ็บตรงไหนหรอกไม้” ปั้นสิบบอกกับผม
ก่อนจะค่อยๆดันตัวออกไปนั่งข้างๆผมเหมือนเดิม

“พ่อกูเป็นคนพามาที่นี้หรอ?” ผมหันไปถามพวกยูโร
แต่พวกมันส่ายหน้าครับ  ส่ายหน้าพร้อมกันทุกคนเลย

“แล้วพวกเรามาที่นี้กันทำไม?  กลับคอนโดกันเถอะ”
ผมพยายามลุกจากที่นอน แต่มันยังมึนๆอยู่เลยครับ
เลยลุกไม่ไหว - -‘
ช้าไม่ได้นะเว้ยยไม้ฉาก ,, เดี๋ยวพ่อเข้ามาเจอ ไม่รู้จะทำร้ายอะไรปั้นอีก

“ไม้ .. เราจะไม่กลับไปที่คอนโดแล้วละ”
ปั้นสิบจับแขนผมไว้

อะไรนะ?

เราจะไม่กลับคอนโด?

หมายความว่าไง??


“พวกกูไปรอข้างนอกนะ เดี๋ยวอีกสักพักคะน้ากับเลน่อนคงจะมาถึงแล้วละ”
ไนซ์พายูโรกับเปาออกไปรอข้างนอก
ตอนนี้เหลือแค่ผมกับปั้นสิบแล้วละครับ
มันเกิดอะไรขึ้น?
ทำไมเพื่อนๆผมถึงมาที่นี้กันหมด
คะน้ากับเลน่อนเพิ่งกลับไปเมื่อวานเองนะ จะมาทำไม
แล้วทำไมต้องมาที่นี้ด้วย??


“ปั้น มันเกิดอะไรขึ้นวะ? กูจำอะไรไม่ได้เลย มึงบอกกูทีเถอะ”
ยิ่งคิดยิ่งปวดหัวครับ  ผมหลับจนไม่รู้เรื่องขนาดว่าโดนพามาโคราชเนี้ยนะ
เห้ยยย ,, ไม่น่าจะใช่แล้วละนะ - -‘


“ไม้ ... กูเป็นคนพามึงมาที่นี้เอง”
เดี๋ยวนะปั้น .. มึงบอกว่ามึงพากูมาที่นี้?!!

“ทำไมวะปั้น  มึงพากูมาที่นี้ทำไม  มึงก็รู้ว่าพ่อแม่กูอยู่ที่นี้
มึงอยากให้กูแต่งงานมากงั้นหรอวะ”

ปั้นสิบมันคิดอะไรของมันอยู่?
ในเมื่อวันนั้นพวกเราหนีกันแทบตาย
แล้ววันนี้ทำไมมันต้องพาผมกลับมาที่นี้อีก??

ปั้นสิบมันก้มหน้านิ่งเลยครับ ไม่พูดอะไรต่อเลย

“ปั้น เงียบทำไมวะ พูดมาดิ!!   มึงพากูมาทำไม”
ตอนนี้ผมแทบจะกระชากตัวปั้นสิบเข้ามาถาม
ผมไม่เข้าใจมันว่ามันทำแบบนี้ทำไม?

“กูพามึงมาส่งหาครอบครัวมึงไงไม้  ที่นี้คือครอบครัวมึง
กูแค่ทำทุกอย่างเพื่อมึง”

ปั้นสิบตอบผม แล้วก็สะอื้นร้องไห้ไปด้วย

“เพื่อกูงั้นหรอ?  ถ้ามึงทำเพื่อกูมึงต้องไม่พากูมาที่นี้
กูอยากอยู่กับมึง  กูทำทุกอย่างเพื่อมึง
เพื่อให้เรามีกัน  ไม่ใช่ให้มึงมาหักหลังกูแบบนี้
ทำไมวะปั้น  กูมันไม่น่าเชื่อถือพอหรอมึงถึงไม่เชื่อในตัวกู!?
มึงไม่เชื่อว่ากูจะยืนด้วยตัวเองได้งั้นหรอ กูดูแลมึงได้ กูปกป้องมึงได้นะปั้น”

ปั้นสิบไม่ตอบอะไรผมออกมาซักคำ มันเอาแต่ก้มหน้าร้องไห้

เจ็บ ,, ผมโคตรจะเจ็บในใจมากๆครับ

ผมสู้ทนทำทุกอย่างเพื่อเราสองคนจะได้อยู่ด้วยกัน
แต่มันกลับเอาผมมาส่งให้พ่อกับแม่
ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าเค้าจะให้ผมแต่งงานกับพิม

“ก็ดีที่มึงพากูมา  กูจะได้ไปคุยกับพ่อกับแม่กูให้มันจบๆไปซะที
มึงไปรอกับพวกไนซ์ข้างนอกเลย เดี๋ยวกูคุยกับพ่อแม่เสร็จแล้ว เราจะได้กลับกรุงเทพกัน”

ผมลุกขึ้นกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ปั้นสิบมันวิ่งมาดึงแขนผมไว้

“มึงต้องอยู่ที่นี้  วันนี้มึงต้องทำพิธีแล้วไม้
ทุกคนเตรียมงานหมดแล้ว มึงทำลายงานไม่ได้”


พิธี?

นี้ปั้นสิบมันคิดอะไรของมันอยู่กันแน่วะ?


ผมเริ่มโกรธปั้นสิบมากขึ้นเรื่อยๆ
14 ปีที่รู้จักกันมา ผมไม่เคยโกรธปั้นสิบแบบนี้มาก่อนเลยครับ
ผมไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจเลยว่ามันคิดอะไร?!


“ปล่อยกู!!!!”
ผมพยายามดึงแขนออก แต่ปั้นสิบมันก็ดึงแขนผมไว้แน่นเลยครับ
ผมเลยตวัดแขนออก จนปั้นสิบเซล้มลงไปกับพื้น

“กูบอกให้มึงปล่อยไงปั้น  ถ้ามึงทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้ กูจะไปคุยกับพ่อแม่กูเอง
จะไม่มีงานอะไรทั้งนั้น   กูจะไม่ยอมแต่งงาน
กูไม่เข้าใจมึงเลยวะ กูรักมึงแทบตาย กูอุตส่าห์สู้ทนเพื่อมึงมาตลอด
ทำไมวะ ทำไมมึงมายอมแพ้ง่ายๆแบบนี้วะปั้น”

ผมมองปั้นสิบที่นั่งร้องไห้กับพื้น ก่อนจะรีบหันหน้าหนี
ไม่อยากจะมองเห็นน้ำตาของมัน
กูเองก็มีน้ำตาเหมือนกันปั้น  กูเองก็เจ็บ
และเจ็บมากกว่าที่มึงเจ็บอีก!!


ผมหันหลังให้ปั้นสิบ แล้วเดินไปเปิดประตู แต่ปั้นสิบมันลุกขึ้นมากอดเอวผมไว้

“ไม้ เชื่อกูเหอะนะ อย่าออกไปเลย
กูขอร้องละ  ทำตามที่พ่อแม่มึงบอกเถอะนะ”

ณ วินาทีนั้นคำพูดของปั้นสิบมันเหมือนคมหอกคมดาบที่เข้ามาทิ่มแทงใจผมมากๆ
มันเจ็บมากๆครับ เจ็บจนผมเองกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้
ในใจผมมีแต่คำถาม 

“ทำไม ทำไม ทำไมมึงถึงยอมแพ้ ทำไมถึงอยากทิ้งเรื่องของเราแบบนี้”



ผมสะบัดตัวเพื่อให้ปั้นสิบปล่อยผม แต่มันไม่ยอมปล่อย
ผมออกแรงสะบัดตัวมากกว่าเดิม  แรงผมมันเยอะกว่าปั้นสิบอยู่แล้วครับ
ปั้นสิบกระเด็นไปชนกับประตูหน้าห้อง  จนทรุดนั่งลงไปกับพื้น

“โอ้ยยย .. “
ปั้นสิบร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
สักพักพวกไนซ์ก็เปิดประตูห้องเข้ามา

“เห้ยย ปั้น”
ไนซ์รีบประคองปั้นสิบไว้ ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ไม้ มึงทำร้ายปั้นทำไมวะ ไอ้เชรี้ยย คุยกันดีๆไม่ได้หรือไง”

ทำร้าย?!


“ไนซ์ มึงด่าแต่กู หน้าอย่างกูนี้นะทำร้ายปั้น
กูรักมันจะตายมึงก็รู้  มีแต่มันที่ทำร้ายกู”

แต่พวกไนซ์ไม่มีใครฟังผมเลยครับ
มันช่วยกันประคองพาปั้นสิบมานั่งที่เตียง

“เป็นไรมากไหมปั้น”
เปาเอามือไปจับตรงข้างหลังปั้นสิบ
เพราะปั้นสิบเอามือจับไว้

“ถอดเสื้อมันออกดิ จะได้ทายา 
เมื่อเช้าเพิ่งโดนพ่อไอ้ไม้เอาไม้ฟาดหลังมา นี้โดนไรมาอีกวะถึงกับล้มเลย”

ยูโรเดินเข้าไปช่วยเปาถอดเสื้อของปั้นสิบ
ปั้นสิบมันคงเจ็บมากครับ มันพยายามเอามือปัดป้องไม่ให้เพื่อนถอดเสื้อ
แต่มันก็ทำได้แค่นั้นแหละครับ ตอนนี้พวกเปากับยูโร ก็รุมไปทำแผลให้มัน

“มึงสติแตกหรือไงวะไม้  มึงโทษแต่ปั้นว่าปั้นทำร้ายมึง
กว่าปั้นจะพามึงมาที่นี้ได้ มันต้องเจออะไรบ้างมึงรู้บ้างไหม
มึงดูแผลมันดิ  พ่อมึงเอาไม้กวาดฟาดใส่หลังมัน
ตอนที่มันเดินเข้าไปบอกว่าเอามึงมาส่งแล้ว
แล้วไอ้ปั้นนี้แหละ ที่กราบแทบเท้าพ่อมึง บอกกับพ่อมึงว่าให้ฟังคำของไม้ฉากด้วย
มันกราบเท้าแม่มึง กราบลุงพลกราบคนแทบทั้งบ้าน  เพื่อขอโทษที่พามึงหนี
ไอ้เชรี้ยย!! มึงอย่านึกถึงแต่ตัวเองดิวะ หัดฟังคนอื่นบ้าง”

ไนซ์มันเดินมาผลักอกผม    แล้วก็พูดในสิ่งที่ผมไม่เคยได้รู้ออกมา


ตอนที่ผมหลับ ,, ปั้นมันทำขนาดนั้นเพื่อผมงั้นหรอ??



“ตะ..  แต่.....  แต่มันพากูกลับมาทำไมละ ในเมื่อคุยกันแล้วว่ากูจะไม่กลับ
กูยืนด้วยตัวกูได้ ขอแค่มันอยู่ข้างๆกู”

อยากเข้าไปกอดไอ้ตัวเล็กข้างหน้าจับใจแล้วครับ
แต่มันก็ยังมีอีกคำถามที่ผมอยากรู้คำตอบ .. ทำไมปั้นต้องพาผมกลับมา?

“ก็แม่มึงอะ ..”
เปาหันมามองหน้าผม แต่เปาพูดได้แค่นั้น   ปั้นสิบก็ดึงเสื้อเปาไว้

“ไม่เอาเปามึงอย่าพูด”
เสียงของปั้นสิบ เบามาก และเสียงมันแหบมากๆครับ
นี้มึงไม่สบายหรือป่าว? 

“พูดไปเถอะเปา  กูว่านะยังไงๆไม้มันควรได้รู้
ไม่ใช่มาด่าแต่ปั้นแบบนี้    ถึงมึงจะเป็นคนดีมากแค่ไหนก็เถอะนะไม้ฉาก
แต่ถ้ามึงทำร้ายเพื่อนกู   โดยที่มึงไม่ฟังเชรี้ยอะไรเลยแบบนี้
กูก็ไม่ยอมเหมือนกัน”

ยูโรมันพูด แล้วมันจ้องหน้าผม เป็นสายตาที่แปลกไปจากทุกที
แววตาขี้เล่นของมันไม่เหลืออยู่เลยครับ

“แม่มึงมาหาปั้นที่คอนโดเมื่อวาน ตอนที่พวกกูลงไปซื้อข้าวมาทำให้มึงกินอะ
เค้ามาขอคุยกับปั้น  กูก็เดินไปนั่งฟังด้วยเนี้ยแหละ
เค้าบอกว่าถ้ามึงไม่กลับมาหมั้นวันนี้อะ พ่อมึงอะจะฟ้องหย่ากับเค้า
แล้วครอบครัวมึงอะจะต้องพังลงเพียงเพราะมึงหนี  อละไม่ยอมทำตามที่เค้าบอก”


ฟ้องหย่า?
นี้ปั้นมันแบกรับปัญหาพวกนี้ไว้เนี้ยนะหรอ??
แบกรับปัญหาของที่บ้านผมไว้คนเดียว  โดยที่ไม่บอกให้ผมรับรู้นี้อะนะ?
มึงทำได้ไงปั้นสิบ ,, มึงทำได้ยังไง?

“แล้วแม่มึงเค้าก็บอกว่าไม่ได้แต่งงาน แค่หมั้นเฉยๆ
เค้าสัญญากับปั้นว่าแค่ 2 ปี รอให้แฟนพิมมันกลับมา
เค้าจะให้ยกเลิกเรื่องหมั้นให้   แล้วเค้าจะไม่ห้ามเรื่องของมึง 2 คน
เค้าจะให้มึงกับปั้นมาเจอกันได้  แม่ของมึงร้องไห้แล้วมากอดปั้นด้วยนะ”

เปามันยังพูดต่อครับ   พูดในสิ่งที่ผมไม่เคยได้รับรู้
ผมกินอิ่ม นอนหลับ เล่นเกมส์ อ่านหนังสืออย่างสุขสบายใจ
แต่ปั้นสิบ … กลับต้องมารับรู้ปัญหาของบ้านผม
และมันเลือกจะเก็บไว้ในใจมันเพียงลำพัง.

ผมเข้าใจปั้นสิบผิดใช่ไหม?
มันไม่ได้หักหลังผม มันไม่ได้ยอมแพ้
แต่ที่มันทำ .. มันทำเพื่อผม?
มันทำเพื่อครอบครัวผม



หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-09-2015 16:32:27
ต่อ .....


ผมเดินเข้าไปหาปั้นสิบ  ที่ตอนนี้มันใส่เสื้อไว้เหมือนเดิมละครับ
ปั้นสิบมันก็ยังเป็นไอ้เตี้ยคนเดิมของผม ทั้งๆที่ร้องไห้สะอื้นแทบตาย
แต่มันยังยิ้มเพื่อผมเหมือนเดิม

“ปั้น  กู … กูขอโทษ” ผมนั่งลงกับพื้นก่อนจะกอดปั้นสิบไว้
ปั้นสิบมันก็กอดผม แล้วเอามือมาลูบหลังผมเบาๆ

“ไม่เป็นไร กูขอโทษนะที่ไม่ได้บอกมึง   ไม่ได้ปรึกษามึงก่อน”
ปั้นสิบมันบอกกับผมครับ

ยิ่งมันพูดแบบนี้ ผมเองยิ่งละอายใจ
เมื่อกี้ผมโกรธมัน ผมด่ามัน ผมทำร้ายมันจนมันเจ็บตัว
แต่มันไม่โกรธผม และยังขอโทษผมอีก

ผมทำร้ายปั้นสิบได้ยังไงกัน T^T
 

“มึงทำตามที่พ่อแม่มึงขอเถอะนะไม้  กูมาส่งมึงแล้ว 
กูจะอยู่ร่วมงานของมึง  ร่วมพิธีของมึงจนจบ กูสัญญาจะอยู่ข้างๆมึง
แล้ววันที่มึงไปประจำการที่เชียงใหม่ กูก็สัญญาว่ากูจะไปส่งมึงเหมือนกันนะ”


“แล้วมึงจะอยู่ยังไงปั้น  ตั้ง 2 ปีนะเว้ย
มึงจะรอกูได้หรอ?  กูไม่อยากเห็นแก่ตัวอีกแล้ว
กูไปคุยกับพ่อแม่ก็ได้นะ เค้าอาจจะไม่ให้กูหมั้นหรอก
นะปั้นนะ อย่าทำแบบนี้เลย  กูไม่หมั้นกับพิม   ไม่ไปไหนแล้ว
มึงอย่าให้กูต้องไปทำแบบนั้นเลยนะ   กูอยู่ไม่ได้อะ  กูทำไม่ได้จริงๆ
กูกลัว ,, กูกลัวชีวิตที่ไม่มีมึง “

ผมสุดจะกลั้นน้ำตาแล้วครับ  ร้องไห้กับปั้นสิบไปอีกรอบ

ผมไม่ต้องการให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้
ผมไม่อยากมีชีวิตโดยไม่มีปั้นสิบ


2 ปีงั้นหรอ?
ถ้าแม่ไม่ยอมละ?
คำสัญญาจากแม่ผม   มันเชื่อไม่ได้ครับ
ผมไม่ได้เป็นลูกที่เลวขนาดที่ไม่เชื่อในคำพูดของแม่ตัวเองนะ
แต่แม่เคยสัญญากับผมหลายครั้งแล้ว  และเค้าก็ไม่ทำตามสัญญา
ผมจะเชื่อแม่ได้ยังไงว่า 2 ปี ....
พ่อแม่จะยอมให้ผมเป็นอิสระจากสิ่งที่พ่อแม่เอาโซ่มาพันธนาการตัวผมไว้


“แล้วถ้าเค้าไม่หยุดแค่นั้นละ ถ้า 2 ปีเค้ายังไม่หยุดละ
มึงจะทำยังไงปั้น  มึงจะยอมปล่อยมือกูไปงั้นหรอ
กูไม่อยากเสียมึงไป   กูขอร้องละปั้น
ให้กูไปคุยกับพ่อแม่อีกทีนะ  แล้วค่อยตัดสินใจนะปั้น”

ผมกอดปั้นสิบไว้ ไม่อยากปล่อยให้ปั้นสิบออกไปจากอ้อมกอดของผม
ผมกลัว .. กลัวในสิ่งที่ปั้นสิบกำลังคิด

ปั้นสิบเป็นเด็กดี  เป็นผ้าขาว ..
ปั้นสิบจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้ผมเสียใจ ยิ่งถ้าแม่ผมบอกว่าพ่อจะฟ้องหย่า
นั้นมันยิ่งเป็นแรงผลักที่ทำให้ปั้นสิบพาผมมาที่นี้
เพราะปั้นสิบมันยอม ยอมที่จะเจ็บ ยอมที่จะเหงา และยอมที่จะรอผม
เพื่อให้ครอบครัวผมยังอยู่ เพื่อพ่อแม่ผม.

“ไม้  เราไม่มีเวลาแล้วนะ งานจะเริ่มแล้ว
ทำพิธีหมั้นให้มันผ่านไปก่อนนะ แล้วค่อยคุยกันอีกทีนะไม้นะ
แขกมาเต็มแล้ว  ไม้ทำให้พ่อเสียหน้าไม่ได้   
ไม่งั้นพ่อของไม้อาจจะตามมาทำร้ายพวกเราอีกก็ได้”

ปั้นสิบบอกกับผม พร้อมๆทั้งดันตัวเองออกจากกอดของผม

ทำไม...  รู้สึกใจหายยังไงไม่รู้ตอนที่ปั้นสิบดันตัวออกจากผม
ผมกลัว .. กลัวว่าจะไม่ได้กอดคนตรงหน้าอีก.

“เราหนีไม่ได้แล้ววะไม้  พ่อมึงยึดรถพวกกูไปหมดแล้ว
ตอนนี้ถ้าจะหนี มึงทำได้แค่เดินออกไป  แล้วมึงคิดว่าเราจะหนีพ่อมึงพ้นหรอ?”

ไนซ์บอกในสิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่าพ่อผมจะทำครับ
ถึงขนาดยึดรถเพื่อนผมไว้?

แล้วคำสัญญากับคำพูดที่พ่อพูดละครับ .. มันเชื่อได้งั้นหรอ?

“แต่งตัวกันหรือยัง”
เสียงพ่อดังขึ้นมา  พร้อมๆกับเสียงเปิดประตูบ้านพัก
และตัวของพ่อผม ที่ยืนทำหน้านิ่งๆ ยืนมองหน้าผมอยู่

“นี้อะไรกัน งานจะเริ่มอยู่แล้วนะ ทำไมแกยังไม่แต่งตัวอีกไม้ฉาก
ไหนแกบอกว่าไม้มันจะยอมไง แกโกหกฉันหรอไอ้เด็กปั้นสิบ”

พ่อผมจะหันไปเอาเรื่องกับปั้นสิบ ที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆผม

“พ่อสัญญาใช่ไหมครับว่าอีกแค่ 2 ปี แล้วพ่อจะปล่อยตัวผมไป
ไปตามทางที่ผมเลือกจะเดินเอง  และในระยะเวลา 2 ปีนี้ ผมกับปั้นสิบสามารถเจอกันได้
โดยที่พ่อจะไม่ห้ามผม”

ผมดึงปั้นสิบเข้ามากอด โดยไม่สนใจสายตาของพ่อ ที่มองมาจนแทบจะฆ่าผมอยู่แล้ว

“แก ไป แต่ง ตัว เดี๋ยว นี้!”
พ่อไม่ตอบ แต่พ่อออกคำสั่งให้ผมไปแต่งตัว
พร้อมๆกับเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น

“คุณลุงครับ ออกไปก่อนเถอะครับ
พวกผมจะพาไม้ฉากออกไปตามเวลาที่คุณลุงสั่งมาแน่นอนครับ”

ไนซ์เดินเข้ามาขวางหน้าพ่อผมไว้   ซึ่งถ้าไนซ์ไม่เข้ามา
ผมว่านะ ไม่ผม ก็ปั้นสิบ ที่อาจจะโดนพ่อกระชากออกไปแน่นอน

“อย่าให้มันมากไปไม้ฉาก  ตอนนี้แกอยู่ในพื้นที่ของฉัน พวกแกต่อรองอะไรฉันไม่ได้
ถ้าแกออกช้าไปแค่วินาทีเดียว ฉันกับแม่แกก็จะจบกัน 
อยากเป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวล่มจมมากใช่ไหม
ก็ดี!!!   แม่แกจะได้แบกหน้าไปบอกตระกูลของยายแก
ว่าหลานชายคนโตที่น่าภาคภูมิใจมันทำร้ายครอบครัวตัวเองแค่ไหน
แกอยากเป็นลูกชั่วๆมากใช่ไหม”

พ่อของผมพูดออกมาได้แบบว่า ..
เห้ยย นี้พ่อกูแน่หรอ?

พ่อที่คอยยิ้ม คอยอนุญาตให้ผมไปนอนบ้านปั้นสิบ
คอยรับส่งผมกับเพื่อนๆไปเที่ยวตามร้านเหล้าเวลาปิดเทอม
นี้ใช่พ่อคนเดิมของผมแน่ๆงั้นหรอ??


“คุณลุงครับ  ผมขอละครับ  ผมจะพาไม้ฉากออกไปตามเวลาที่คุณลุงบอกครับ
ได้โปรด ... ออกไปก่อนเถอะครับ”

ปั้นสิบผลักตัวผมออก ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ขอร้องกับพ่อผม
เป็นภาพที่ผมไม่อยากเห็นเลยครับ
เพื่อนๆของผมทุกคนเบนสายตาหนีภาพตรงหน้ากันหมด
ภาพที่ปั้นสิบมันหันไปยกมือไหว้พ่อผม  หน้ามันนองไปด้วยน้ำตา

ผมไม่อยากคิดเลยที่พวกมันบอกว่าปั้นสิบก้มกราบพ่อแม่ผมและทุกๆคน
มันกราบขอโทษ  ที่มันพาผมหนีไป
ภาพนั้นมันสะเทือนใจแค่ไหน .. ผมไม่อยากคาดคิดเลยครับ

“ทำให้ได้อยากที่ปากพูดด้วยละ”
พ่อผมพูดจบก็เดินออกจากบ้านพักไป ก่อนจะปิดประตูเสียงดัง

“ไม้  มึงแต่งตัวเถอะวะ อย่าทำให้ปั้นสิบมันดูแย่ไปกว่านี้เลย
ปั้นมันทำเพื่อมึง เพื่อครอบครัวมึงแล้วนะ
มึงทำเพื่อปั้นบ้างเถอะ”

ยูโรยืนถือชุดพิธีสีขาว  ที่เป็นชุดที่ข้าราชการชอบใส่กันเวลาจัดงานต่างๆ
จริงๆแล้วยศอย่างผมยังไม่สามารถใส่ได้ครับ
แต่ในพิธีมงคลต่างๆ  พ่อแม่จะให้ใส่ เพื่อเป็นเกียรติกับครอบครัวที่ลูกไปรับราชการได้มา
(อันนี้ตามคำบอกเล่าจากน้องนะคะ  เดี๋ยวข้อเท็จจริงเจตามสืบให้อีกทีค่ะ)

ปั้นสิบหันมายิ้มให้ผม 
ตอนนี้ผมเกลียดรอยยิ้มของมัน 
รอยยิ้มที่มันมีแต่น้ำตาแบบนี้ของปั้นสิบมากที่สุด
เพราะมันเหมือนการตอกย้ำให้ผมรู้
ว่าจริงๆแล้ว …

ผมดูแลปั้นสิบไม่ได้เลย
ผมเข้มแข็งไม่พอที่จะปกป้องปั้นสิบ
ผมไม่แกร่งพอที่จะโอบกอดปั้นสิบไว้ได้
ผมเป็นคนรักที่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-09-2015 16:35:37
ฝากไว้อีก 1 ตอนนะคะ :)

พยายามจะยิ้มทุกๆครั้งที่ได้พิมพ์บทต่อๆไป
แต่บางที ... มันก็ยิ้มไม่ค่อยออกจริงๆค่ะ '

ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ และทุกๆกำลังใจสำหรับเด็กๆด้วย
ขออภัยสำหรับคำผิดด้วยนะคะ เดี๋ยวตามแก้ให้จ๊า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-09-2015 16:40:55
ม่ายยยยยยยยยยยย


ถ้าไม้ฉากแต่งงานก็จบกันเลยนะ

 :z3: :z3: :z3: :z3:

ทำไงดีๆๆ  :katai1:

ปล้นรถแขกในงานแม่มเลย  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 69 || P.37 || 11-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-09-2015 16:41:58
 :mew5:  โคตรปวดตับกับพ่อไม้ฉากเลย

เอาเถอะยังไงก้อตัดไม่ขาด ค่อยๆเดินเกมไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 14-09-2015 17:25:12
เฮ่อ....เหนื่อย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-09-2015 18:12:35
เหนื่อยแทนเด็กๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-09-2015 18:44:09
คนแบบนี้ในโลกความเป็นจิงก้อน่าจะมี แต่ก้อคงตายไม่ดีเท่าไหร่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-09-2015 19:44:53
 :L2: ชอบคำพูดของม๊าจริง ๆเป็นผู้ใหญ่ที่มองโลกได้กว้าง ไม่ยึดอยูแต่ความคิดของตัวเอง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 14-09-2015 20:08:08
ตอนนี้ความรู้สึกของเราคือรู้สึกทุเรศมากๆกับพ่อแม่ของไม้ของพิม
พวกนี้มีชีวิตอยู่เพื่อเป็นภาระของลูกจริงๆ

ถ้าหากว่าไม้ไม่ปล่อยเฉยไม้จะโดนข้อผูกมัดทางสังคมครอบให้อยู่ในกรงจนกว่าจะตายนั่นแหละ    เอาแม่เอาน้อง   เอาญาติโกโหติกาทางยายทางแม่มาอ้าง  ไม่มีจบสิ้นหรอกค่ะ    นิสัยใจคอแบบพ่อไม้นี่นะไม่ใช่นักเลงนะ   สมัยก่อนๆพวกที่เป็นเสือปล้นชาวบ้านเขาก็เป็นกันอิหรอบนี้แหละ  นี่ถิ่นกูนะ พวกมึงจะทำจะเอาอะไรได้    ขอชื่อรีสอร์ทหรือธุรกิจพวกนางหลังไมค์ด้วยนะ คุณเจเราจะได้ไม่หลวมตัวไปสนับสนุน

ตามที่คุณเกรย์เมนท์ไว้ตอนก่อนหน้านี้เรื่องแม่ไม้ว่าให้เห็นแก่ลูกคนที่ 2  ให้หย่ากัน เราว่ายากค่ะ   ชีวิตนางอยุ่ในกรงที่พ่อไม้เป็นคนสร้างมาตลอด   นางเห็นดีเห็นงามกับพ่อไม้   ปัญหาก็คือพวกพ่อแม่ไม่ได้คิดว่าสิ่งที่เขาทำเป็นสิ่งที่ผิด  เขาไม่ได้มองหรือเข้าใจว่าเขาคือปัญหาไม่ใช่ตัวไม้    ฉะนั้นไม่มีทางหรอกที่แม่ไม้จะแยกออกมาได้   อันนี้เป็นคอมฟอร์ทโซนสำหรับนางไปแล้วค่ะ

ไม้เป็นตำรวจเราขอแนะให้ไม้เลือก*นาย*ดีๆ     นายที่สามารถอย่างน้อยที่สุดคุ้มหัวไม้ได้จากพ่อแอนด์คัมปานี   

ไม้รู้นิสัยหรือจริงๆอยากเรียกว่าสันดานแม่ได้ดีกว่าปั้นนะว่าไม่มีทางที่แม่กับพ่อจะรักษาคำพูด  พ่อไม้ไม่พูดอะไรเลย   

ถ้าหากว่าไม้หนีไม่กลับมานะ  เราว่าพ่อไม้อาจจะถึงกับตามฆ่าไม้ก็ได้เพราะว่าทำให้ครอบครัวขายหน้า  มาคล้ายๆกับพวก Honor killing เลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-09-2015 21:36:20
ไม่ยึดติด คิดจะวาง ทางก็โล่ง
ไม่สุดโต่ง โจ่งแจ้งใจ ไร้ปัญหา
ไม่ติดกับ ดักสังคม จมมายา
ทิ้งอัตตา ราคาคน เลิกมัวเมา

แก่กระโหลก แก่กะลา บ้าถึงไหน
พ่อแม่ใคร เขาทำกัน มันโง่เขลา
พ่อแม่สุข แต่ลูกทุกข์ สนุกเอา
เชิงตะกอน มีไว้เผา เคล้าน้ำตา


อ่านแล้ว..โคตรจะชิงชังพ่อแม่แบบนี้
มีลูกเพื่อสนองตัณหาของตัวเอง
ให้ลูกทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยมี..ไม่เคยเป็น
แต่จะให้ลูกทำให้..ในสิ่งที่ชดเชยกับความต้องการของตน
ยังงี้ไม่เรียกว่าเวรกรรมของลูก..แล้วจะให้เรียกว่าอะไร

ตอนนี้รู้สึกเลยว่า..โคตรจะโชคดีที่เกิดมา
พ่อแม่ตรู..ใจดีที่สุดในโลก
เพราะไม่เคยจะบังคับเรื่องเรียน..เรื่องอาชีพ..เรื่องส่วนตัว
ได้แต่ขอเพียงอย่างเดียว..อย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อน..ตัวเองเดือดร้อน
ใช้ชีวิตให้มีความสุข ให้คุ้มค่าที่เกิดมา

รักพ่อแม่นะ
กราบแทบเท้า
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-09-2015 22:57:37

แค่ได้เจอเธอก็คุ้ม ที่ได้มีชีวิตหนึ่ง,,
อาจจะไม่ได้ซึ้งถึงวันนั้น แค่ฝันก็เกินพอ :)




,, วันนี้เจนอนกับเครื่องคะเลยมาต่อให้ไม่ได้
พรุ่งนี้เจอกันนะคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-09-2015 13:49:47
บอกเลยสงสารเด็กๆ ทำไมพ่อไม้ฉากเป็นคนแบบนี้หมดทางรักษาเกินจะเยี่ยวยาแล้วแบบนี้

เฮ้อออ แล้วแบบนี้ทั้งคู่จะได้อยู่ด้วยกันมั้ยเนี่ย ห่างกันตั้ง 2 ปี ต้องเข้มแข็งให้มากๆ

และเชื่อใจกันให้มากๆ ล่ะทั้งคู่ คงจะอวยพรได้แค่นี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 71 || P.37 || 13-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 15-09-2015 15:15:02
น่าเห็นใจไม้มากที่มีพ่อแบบนี้ ทำได้ทุกอย่างเพื่อตัวเอง

ไม่ได้มองเลยว่าโลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เอาแต่ใจจริง ๆ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-09-2015 16:47:34
Ch 72  แค่มี|| ปั้นสิบ


“ไม้  มึงแต่งตัวเถอะวะ อย่าทำให้ปั้นสิบมันดูแย่ไปกว่านี้เลย
ปั้นมันทำเพื่อมึง เพื่อครอบครัวมึงแล้วนะ
มึงทำเพื่อปั้นบ้างเถอะ”

ยูโรยื่นชุดให้ไม้ฉาก   แต่ไม้ฉากมันไม่ยอมยื่นมือไปรับชุดนั้น
มันมองหน้าผม แล้วก็ร้องไห้ .. งอแงหมดสภาพเลยนะไอ้หล่อเอ้ยย!!!
ผมเลยพยายามยิ้มให้มัน  ทั้งๆที่ใจผมเองก็แทบจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“ไม้  แต่งตัวเถอะวะ  ตอนนี้เราทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆนะมึง”
ไนซ์ย้ำกับไม้ฉากอีกครั้ง  แต่ไม้ฉากดึงตัวผมเข้าไปกอด และไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย

“สุดหล่อของปั้น  แต่งตัวเถอะนะ  อยากถ่ายรูปกับไม้แย่แล้วเนี้ย
ไหนใส่ชุดขาวจะหล่อแค่ไหนกันนะ  รีบใส่ดิอยากเห็น”

ผมพยายามดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของไม้ฉาก ก่อนจะพูดกับมัน
แล้วดึงแก้มมันเล่น  แต่หน้ามันนี้คือแบบ .. นิ่งมาก

“งั้นเดี๋ยวกูไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าของพวกเราก่อนนะ 
ไม่รู้พ่อของไม้ฉากเอารถไปไว้ไหน  ของอยู่ในรถหมดเลย”

เปาพูดเสร็จแล้วก็ชวนยูโร กับไนซ์ออกไปเอากระเป๋าเสื้อผ้า

พอเพื่อนๆออกไปหมดแล้ว ผมเลยถอดเสื้อยืดที่ไม้ฉากมันใส่อยู่ออก
ไม้ฉากมันก็ยืนนิ่งๆ เหมือนตุ๊กตาอะครับ ให้ผมถอดเสื้อถอดกางเกงให้
จนมันเหลือแต่บ๊อกเซอร์แล้ว มันก็ยังยืนนิ่งๆ
แต่สายตาของมันมองอยู่แค่หน้าผม  .. ตาของมันมีแต่น้ำตาที่ยังคลออยู่

“อาบน้ำเองไหม หรือให้ปั้นอาบให้”
คิดว่ามันจะตอบไหม?
มันตอบครับ  และก็ดึงผมเข้าไปในห้องน้ำด้วย - -‘

“อาบด้วยกัน”
มือมันก็ดึงเสื้อผ้าผมออก จนตอนนี้ผมไม่มีเสื้อผ้าเหลือติดตัวละครับ


“ไม้ๆ  เดี๋ยวเสื้อผ้ากูเปียก  เอาวางไว้ดีๆดิวะ  กูไม่ได้เอาเสื้อผ้ามา”
แต่ไม้ฉากมันไม่ได้สนใจเลยครับ  มันดึงผมเข้าไปยืนติดผนังห้องน้ำ
อยากจะตะโกนใส่หน้ามันดังๆว่า ….   กูเจ็บหลังอยู่ T^T

“มึงแน่ใจนะปั้นว่าจะให้กูตามใจพ่อแม่  แล้วมึงจะรอกู
2 ปีนะที่มึงอาจจะไม่ได้กอดกูแบบนี้  ไม่ได้จูบกูแบบนี้”

พอพูดเสร็จไม้ฉากก็โน้มหน้ามาจูบผม
เป็นจูบที่รุนแรง เหมือนกับตอนที่มันโกรธผมเรื่องพี่อุ้ม
ไม้ฉากเบียดตัวเข้ามาแนบชิดกับตัวผม
จนแทบจะไม่มีส่วนไหนในร่างกายเราที่ไม่ได้สัมผัสกัน

“อ๊ะ ,, มะ ไม้ อื้มมม พะ พอ อ๊า”
ไม้ฉากมันผละปากมันออก ก่อนจะก้มลงมาไซร้ตรงซอกคอของผม
ผมพยายามดันตัวมันออก แต่มันไม่ยอมหยุด
เกือบจะคล้อยตามไปกับอารมณ์ร้อนๆของไม้ฉากแล้วละครับ
แต่เสียงเพลงในงานที่กำลังจะจัดขึ้นนั้น มันดังขึ้นมาซะก่อน
ผมเลยต้องรีบเรียกสติตัวเองกลับมา
ว่าคนตรงหน้าผมคนนี้ ... กำลังจะหมั้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า.

ผมรวบรวมแรงที่คิดว่ามันมีน้อยมากๆในตอนนั้น  ผลักตัวไม้ฉากออก

“ไม้ .. รีบอาบน้ำแล้วแต่งตัวไปทำหน้าที่ของไม้เถอะ”
ไม้ฉากมันยังยืนนิ่งๆ  และมองหน้าผม ก่อนจะเอามือไปต่อยกับผนังห้องน้ำ
จนผมต้องดึงตัวมันไว้   แต่แรงผมสู้แรงมันไม่ได้จริงๆครับ 
โอ้ยย มือมึงแตกหมดแล้วมั้งเนี้ย - -'

ปากมันก็ตะโกนพูดไม่หยุด

“ขอโทษนะปั้น  กูขอโทษจริงๆ 
ทำไมกูถึงตัดสินใจทำอะไรไม่ได้เลย
กูทำร้ายมึงตลอด กูดีแต่บอกให้มึงรอกู
กูทำได้แต่พูดว่ามึงอดทนนะ ทำไมกูเห็นแก่ตัวแบบนี้วะ”

ตอนนี้มันหยุดต่อยผนังห้องน้ำละครับ แต่ยืนร้องไห้อยู่
ผมดึงตัวมันให้หันหน้ามามองผม ก่อนที่ผมจะใช้มือประคองหน้าไม้ฉากไว้

“ไม้  มึงไม่เคยบอกให้กูรอ หรือบอกให้กูอดทนอะไรเลย
กูทำเองทุกอย่าง ,, กูเต็มใจที่จะรอมึง
และกูเต็มใจที่จะรักมึง  กูรักมึงมากนะ มึงรู้ใช่ไหม”


แววตาของไม้ฉาก มันมีแววตาที่สับสน
และไม่ใช่แววตาที่มั่นคงแบบที่มันเคยมี
ตอนนี้ในสมองมันคงคิดหาทางออกให้ตัวมัน ครอบครัวมัน และตัวผม
มันคงไม่อยากให้ใครต้องเสียใจเพราะตัวมัน

นี้แหละคือไม้ฉากที่ผมรัก ,, มันคิดถึงคนอื่นก่อนตัวมันเสมอ
และผมเองก็ไม่อยากเป็น 1 ในเหตุผลที่ทำให้มันและครอบครัวต้องเสียใจ


“ไปทำหน้าที่ที่มึงควรทำนะ  ทำไม 2 ปีนี้กูจะกอดมึงไม่ได้ละ?
ตอนนี้กูยังกอดมึงได้เลย  กูยังจูบมึงได้ ยังสัมผัสมึงได้
กรุงเทพ-เชียงใหม่ นั่งเครื่องแค่ชั่วโมงกว่าๆ กูอยากกอดมึงเมื่อไหร่
กูจะรีบนั่งเครื่องไปหามึง แล้วกอดมึงให้หนำใจกูเลยละ
มึงเหอะ .. อย่ามัวแต่ทำงานแล้วไม่มีแรงมากอดดูละกัน”

พอพูดเสร็จ ผมโน้มคอไม้ฉากเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะจูบไม้ฉากอีกครั้ง

เป็นจูบที่เรา 2 คนรู้ว่า...   
                                มันอาจเป็นจูบสุดท้าย

และการสัมผัสกันแนบชิดแบบนี้ .. 
                                 มันอาจเป็นครั้งสุดท้ายของเราทั้งคู่ก็ได้.



เราจูบกันอ้อยอิ่ง ,,  สายตาของเรายังมองกันนิ่ง
เหมือนเราจะพยายามจดจำทุกๆอย่าง ทุกๆคำพูดของเราไว้
แต่ ... ทุกสิ่งมันต้องดำเนินต่อไป


ผมค่อยๆผละตัวออกจากไม้ฉาก  มันยืนนิ่งๆและคงมองหน้าผมเหมือนเดิม

“ไปทำหน้าที่ของไม้เถอะ”
ผมยิ้มให้กับไม้ฉาก ก่อนจะเปิดฝักบัวแล้วดึงมันเข้ามาอาบน้ำ
มันก็ยืนนิ่งๆให้ผมอาบน้ำให้  จนผมปิดฝักบัว
แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยู่ในชั้นวางของในห้องน้ำ
มายื่นให้ไม้ฉาก และอีกผืนเอามาเช็ดตัวผมเอง


ไม้ฉากคงคิดได้แล้วละครับว่าต้องทำอะไร
ตอนนี้มันเดินออกไปแต่งตัวนอกห้องน้ำแล้ว 
ส่วนผมยังยืนอยู่ในห้องน้ำ

ผมบอกกับคนในกระจก ,, ที่ตอนนี้สภาพก็ไม่ได้ต่างไปจากไม้ฉากเลย
ตาที่บวม และแดงมากๆ ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก
ตลอดทางจากกรุงเทพมาโคราช ผมร้องไห้มาตลอดทาง

ปั้น .. อย่าร้อง  อย่าร้องไห้เด็ดขาด
มึงทำดีแล้ว ,, มึงทำดีที่สุดแล้ว

ผมยิ้มให้กับตัวเองในกระจก ก่อนจะเช็ดตัวแล้วใส่แค่ผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวเดินออกจากห้องน้ำไป


พอออกจากห้องน้ำมาก็เห็นพวกไนซ์  เปา ยูโรกลับมาแล้ว
ส่วนไม้ฉากมันยืนอยู่ตรงระเบียงห้อง

“ยูๆ มีเสื้อผ้าให้กูยืมบ้างไหมวะ กูไม่มีเสื้อผ้าเลย”
ผมหันไปถามยูโร  ซึ่งผมคิดว่ามันน่าจะไซส์พอๆกับผมนะ
ยูโรค้นเสื้อผ้าในกระเป๋าก่อนจะยื่นเอาเสื้อลายสก๊อต และกางเกงสีน้ำเงินมาให้ผมใส่

“มึงจะใส่ได้หรอวะ  มึงผอมลงตั้งเนอะนะ”
ยูโรยื่นเสื้อผ้ามาให้ผม แต่มันก็ยังกลัวว่าผมจะใส่ไม่ได้ครับ

“เอาเข็มขัดไปด้วยดิ กูว่าเอวมึงเล็กกว่ายูแน่นอน”
เปายื่นเข็มขัดมาให้ผม
ผมเลยรีบเอาเสื้อผ้ามาแต่งตัวในห้องน้ำ
แล้วกางเกงมันก็ตัวใหญ่เกินไปจริงๆครับ
ผมในวันนี้แต่งตัวได้แบบ .. ไม่หล่อเลยอะ เสื้อผ้าตัวใหญ่หลวมโคร่งไปหมด


ผมเดินออกจากห้องน้ำมา ก็เจอแค่ไนซ์ที่นั่งรอผมอยู่ในชุดที่โคตรหล่ออะครับ T^T
ทำไมมึงหล่อแบบนี้ละไอ้ดารา !!


“แม่ของไม้มาตามแล้ววะ  ยูกับเปาเลยเดินออกไปก่อน  มึงพร้อมใช่ไหมวะปั้น”
ไนซ์มันเดินเข้ามาเอามือตบที่บ่าผมเบาๆ

“อืมม พร้อมสิ กูตัดสินใจให้มันเป็นแบบนี้เอง  กูก็ต้องพร้อมรับมันสิวะ
ไม้มันงอแงไหมวะตอนเดินออกไป”

ผมเอาผ้าเช็ดตัวไปตากไว้ที่ระเบียงห้อง ก่อนจะเดินมาจัดเซ็ตผมตัวเองที่หน้ากระจก
แต่คือไม่ต้องเซ็ตหรอกนะ ทำไงก็ไม่หล่อขึ้นมาแล้ว
อดนอนมาทั้งคืน แล้วแต่งตัวโคตรเฉิ่มอีก .. เห้อออ ไม่ไหวเลยกู TT


“ไม่รู้วะ มันทำหน้านิ่งๆ กูไม่รู้เหมือนกันว่ามันคิดยังไง?
ออกไปกันเถอะวะ เดี๋ยวไม้มันไม่เห็นหน้ามึง มันจะอาละวาดซะก่อน”

ไนซ์ดึงตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะตบหลังผมเบาๆ

“มีพวกกูอยู่นะ ยิ้มไว้นะมึง  สิ่งที่มึงทำมันถูกต้องที่สุดแล้วปั้น
มึงทำดีที่สุดแล้ว เหมือนที่เรย์บอกมึง You can do it! มึงทำได้ และมึงจะผ่านไปได้”

ผมกอดไนซ์กลับไป เหมือนจะเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
ก่อนจะตัดสินใจผละตัวออกจากไนซ์ แล้วชวนไนซ์ให้ออกไปร่วมงานข้างนอก

“กูพร้อมแล้วไนซ์”
ผมยิ้มให้ไนซ์ แล้วเดินออกจากบ้านพักไป


ไม่ว่าอะไรก็ตาม .. ผมก็จะรักไม้ฉากแบบที่เคยรักมาเสมอ
และผมจะยืนอยู่ข้างๆไม้ฉาก ไม่ว่ามันจะทุกข์หรือจะสุขแค่ไหนก็ตาม
ขอแค่มีไม้ฉาก .. ผมไม่กลัวปัญหาอะไรอีกแล้วครับ




ผมกับไนซ์เดินเข้ามาในงาน ที่จัดรวมทั้งทำบุญรีสอร์ทใหม่ และงานหมั้นของไม้ฉากและน้องพิม
คนมาเยอะมากครับ สนามหน้าบ้านเต็มไปด้วยโต๊ะจีน  น่าจะประมาณ 50 โต๊ะได้
คนนั่งเต็มแทบทุกโต๊ะ ..

นี้สินะที่ม๊าผมบอกว่ามันไม่เหมือนการเล่นขายของ
ที่เจ้าบ่าวไม่มา แล้วจะปิดงานเก็บของกลับบ้าน
มันต้องแลกกับหน้าตาทางสังคม และกับอีกหลายๆอย่างที่ผมยังไม่เข้าใจมากนัก



“เห้ยย ปั้น ไนซ์ ทางนี้ๆ”
เสียงเปาตะโกนเรียกผมให้เดินเข้าไปหา
ตอนนี้ไม้ฉากยืนอยู่ข้างๆน้องพิม ตรงระเบียงบ้านใหญ่
ซึ่งกำลังนั่งพักกันอยู่ เพราะตอนนี้เพิ่งเสร็จพิธีทำบุญเลี้ยงพระ
ต่อไปก็คงเป็นพิธีหมั้นของไม้ฉากกับพิม  เพราะเห็นคนงานเริ่มจัดสถานที่บนบ้านแล้ว

ไม้ฉากใส่ชุดขาว .. หล่อมากครับ
มันสง่า และเหมาะกับชุดเครื่องแบบจริงๆ
ผมเดินเข้าไปหาไม้ฉากกับเพื่อนๆ และผมไม่ลืมนะที่จะยิ้มให้มัน
ตอนนี้ไม้ฉากตาบวมมากครับ ในมือยังถือกระดาษทิชชู่ไว้อยู่เลย
ไม่รู้จะซับเหงื่อหรือซับน้ำตา - -‘

พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆ น้องพิมหันมาเห็นผมพอดี

“พี่ปั้น  ฮึกกก .. ฮืออ”
น้องพิมวิ่งมากอดผม ก่อนจะร้องไห้ออกมา
อ้าวว .. เครื่องสำอางหายหมดแล้วยายหนูน้อย

ผมกอดน้องพิมกลับไป ก่อนจะตบหลังพิมเบาๆเพื่อปลอบพิมให้หยุดร้องไห้

“ไม่ร้องแล้วนะน้องพิม เดี๋ยวเจ้าตัวเล็กตกใจกันหมดพอดี
วันนี้ต้องสวยสิครับ วันดีๆแบบนี้”

ผมดึงตัวน้องพิมออก ก่อนจะช่วยซับน้ำตาให้น้องพิม

“พี่ปั้น  ฮึกก .. พิม พิมขอโทษนะคะพี่ “
ผมรู้ว่าพิมขอโทษผมเรื่องอะไร .. ซึ่งพิมไม่ได้ผิดอะไรเลย
ผมยิ้มให้กับพิมที่ยืนอยู่ตรงหน้า  และยิ้มให้ไม้ฉากที่มันทำท่าเหมือนจะเดินเข้ามาหาผม

“พิม .. ทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุดนะ  ในวันที่พิมเป็นแม่แล้ว พิมจะเข้าใจว่าทำไมแม่พิมต้องบังคับพิม
พี่ไม้เค้ารักเด็ก เค้าจะดูแลพิม กับดูแลลูกในท้องพิมเป็นอย่างดีแน่นอน
แล้วพี่จะไปเยี่ยมที่เชียงใหม่บ่อยๆนะ”

ยิ่งผมพูด พิมก็ยิ่งร้องไห้ - -‘
จนไนซ์มันผลักให้ผมเดินเข้าไปหาไม้ฉาก  แล้วมันก็ปลอบพิมแทนผมครับ
พ่อดารา พ่อพระเอก .. ทำหน้าที่ปลอบสาวๆเลยจ๊ะ
ถ้าไม่ติดว่ากำลังเครียด .. ผมจะให้ยูโรกัดแซะมันซะหน่อยครับ


ผมเดินเข้าไปยืนตรงหน้าไม้ฉาก  มันทำท่าจะดึงผมเข้าไปกอด
แต่เปาดึงแขนเสื้อไม้ฉากไว้ เพราะแขกเริ่มเดินผ่านตรงระเบียงที่พวกผมอยู่เยอะแล้วครับ

“มึงรู้ไหม ,, ว่ามึงโคตรจะหล่ออะ  ถึงหุ่นจะไม่ฟิตใส่แล้วยังไม่พอดีตัวมึงก็เถอะนะ แต่มึงหล่อมากๆอะ”
ผมเอื้อมมือไปจัดปกเสื้อให้ไม้ฉาก
ตอนนี้ผมเองก็มือสั่น  น้ำตาก็คลอพาลจะร้องไห้อีกรอบแล้วครับ


ไม้ฉาก .. คนตรงหน้าผม คือคนๆเดียวกับไอ้ไม้ ที่วิ่งเล่นไล่จับกับผมตอนเด็กๆ
ตอนนี้มันเป็น สิบตำรวจตรีภาคินแล้วนะครับ มันหล่อ มันเท่ห์มากๆเลยละ


“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมวะ  วันนี้มึงหล่อมากๆ น้องพิมก็สวยด้วย
เห้ยย เปาๆ ถ่ายรูปให้หน่อย”

ผมยื่นมือถือให้เปา  แล้วก็กลับไปยืนข้างๆไม้ฉาก ก่อนที่ไนซ์จะพาพิมมายืนข้างๆผม



“เอาละนะ  ยิ้มหน่อย .. 3 2 1”

แชะ !!



รูปถ่ายในความทรงจำของผม ,, และจะเป็นความทรงจำตลอดไป.

หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-09-2015 16:48:19
ต่อ ... ///



“พิธีจะเริ่มแล้ว  เข้าไปในบ้านได้แล้วจ๊ะ”
เสียงน้าอร แม่ของน้องพิมครับ เดินมาตามให้น้องพิมกับไม้ฉากเข้าไปในงาน
น้องพิมไม่ยอมขยับตัวเลยครับ ยืนนิ่งๆอยู่ข้างๆไม้ฉาก
จนน้าอรต้องเข้าไปประคองพิมให้เดินเข้าไปในบ้าน
ไม้ฉากจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย และไม่ยอมเดินไปไหน

“กูจะอยู่ตรงนี้แหละ  อยู่ในที่ๆมึงมองเห็นกูได้เสมอ
รีบเข้าไปเถอะ  แขกเค้ารออยู่นะ”

ผมดันหลังไม้ฉากให้เดินเข้าไปในงาน
ไม้ฉากเดินจับมือผมไปตลอดทางครับ จนจะถึงทางเข้าไปในห้องจัดงานแล้ว
มันก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผม

และผมเอง ... ก็ไม่อยากปล่อยมือมันเหมือนกัน
อยู่ๆความกลัวหลายๆอย่างก็เข้ามาเกาะกินความรู้สึกที่กำลังอ่อนไหวของผม



ไม้ฉากหันมามองหน้าผมอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยปากพูดกับผม

“กูรักมึงนะ เราเปลี่ยนใจตอนนี้ทันนะปั้น”
แต่ผมก็ทำได้แค่ยิ้มให้มัน ก่อนจะเอามืออีกข้างกุมมือของมันที่จับมือผมไว้

“เรามาไกลมากแล้วไม้  เราถอยหลังไม่ได้แล้ว   กูก็รักมึง”
พอพูดจบ ผมก็ค่อยๆแกะมือของไม้ฉากออก

ก่อนจะเดินหลบออกไปหา ป๊ากับม๊าที่ยืนมองผมอยู่ตั้งนานแล้ว
ส่วนพวกไนซ์กับเปาและยูโร ก็ดันหลังไม้ฉากให้เดินเข้าไปในห้อง


ตอนนี้มันก็เดินเข้าไปนั่งอยู่ใกล้ๆน้องพิม
และบนเก้าอีกข้างหลังมันก็มีพ่อแม่และปู่ของมันที่นานๆผมจะได้เห็นครับ
ปู่ของไม้ฉาก เป็นคนมีชื่อเสียงในจังหวัดบ้านเกิดผมมาก
ถ้าแค่เอ่ยชื่อ คนในตลาดแถวนั้นจะรู้จักกันดีครับ
และพ่อแม่ของน้องพิมนั่งอยู่เก้าอี้อีกฝั่งตรงด้านหลังน้องพิม


มันเป็นภาพที่สวยงามมากครับ  ไม้ฉากหน้าตาดี ใส่ชุดขาวยิ่งทำให้มันดูสง่า
น้องพิมหน้าตาสวย ขาว และใส่ชุดไทยสีขมพู ยิ่งขับสีผิวให้ยิ่งผ่องกว่าเดิม
ไม่มีตรงไหนที่จะติได้เลยครับ
แขกๆทุกคนในงานต่างพูดคุยและออกปากชมถึงความเหมาะสมของไม้ฉากและน้องพิมกันทั้งงาน


“ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับป๊า ม๊า”
ผมเอ่ยถามป๊ากับม๊าที่ตอนนี้มายืนข้างๆผมทั้งคู่
ป๊าเอื้อมเอามือมาโอบบ่าผมไว้  ส่วนม๊าก็เอามือมาโอบรอบเอวผม

“ป๊าภูมิใจในตัวปั้นมากนะลูก”

“ม๊าก็ภาคภูมิใจในตัวลูกชายม๊าคนนี้มากๆเหมือนกัน”

ป๊ากับม๊าต่างพูดปลอบผม


ยิ่งภาพบนเวทีถึงตอนที่ไม้ฉากต้องสวมแหวนให้พิม
ใจผมยิ่งจะแตกสลายครับ  ตอนแรกผมบอกกับตัวเองว่ามันแค่ หมั้น
แล้วอีก 2 ปีมันจะจบ มันเป็นแค่ภาพที่แสดงออกมาให้คนที่มาร่วมงานได้เห็น
มันไม่ใช่เรื่องจริง ,,

แต่เอาเข้าจริงๆ น้ำตาที่มันคลออยู่ก็เกินจะอดกลั้นครับ
น้ำตาของผมไหลออกมาอาบแก้มทั้ง 2 ข้าง ทั้งๆที่ผมยังพยายามยิ้มให้ไม้ฉาก
ที่มันยังมองมาที่ผมตลอดเวลา


ม๊าเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
ก่อนที่ป๊าจะพูดกับผมต่อ ...

“ปั้น การที่เรารักใครสักคน แล้วเราสามารถยืนมองเค้าได้ในวันที่เค้าได้ทำหน้าที่ลูกชายที่ดี
หรือเค้ากำลังมีครอบครัวที่อบอุ่น  เราเสียสละความสุข เรายอมแลกความสุขของเรา
เพียงเพื่อให้เค้าได้ยิ้มกับครอบครัวของเค้าเองนั้น  มันก็เป็นความรักนะลูก
และมันจะเป็นรักแท้ ที่สามารถบอกกับใครๆได้ว่าปั้นไม่ได้แค่หลง หรือแค่อารมณ์ชั่ววูบ
หรือแค่ผูกพันกับไม้ฉาก แต่สิ่งที่ปั้นรู้สึกกับไม้ฉาก มันคือ ความรัก
และป๊าเชื่อนะลูก ว่ามันเป็นรักที่บริสุทธิ์ เป็นรักแท้ และเป็นรักที่ดี ,, ยิ้มไว้นะลูกนะ
อีกไม่นาน งานมันจะจบลงแล้ว  ลูกจะร้องไห้ จะฟูมฟายแค่ไหน
ป๊ากับม๊าจะกอดลูกเองนะครับ ตอนนี้ยิ้มเถอะลูก ยิ้มเพื่อคนรักของลูก
เข้มแข็งเผื่อไม้ฉากด้วยลูก  ลูกชายของป๊าทำได้อยู่แล้ว“

ป๊าพูดเสร็จก็ตบที่บ่าผมเบาๆ ก่อนจะดันตัวผมให้ไปยืนรวมกับเพื่อนๆ

ส่วนป๊ากับม๊ากลับไปนั่งกับแขกในงาน  ก็เป็นนักธุรกิจในจังหวัดบ้านเกิดผมนั้นแหละครับ
ป๊ากับม๊าผมทำธุรกิจค่อนข้างใหญ่ในจังหวัด เลยจะคุ้นหน้าคุ้นตาแขกหลายๆคนที่มาในงาน



“ไหวไหมมึง ไม่ไหวไปพักก่อนได้นะ”
ยูโรมันดึงตัวผมให้ไปยืนอยู่ระหว่างตัวมันกับเปา ก่อนจะถามผมอย่างเป็นห่วง
ผมโชคดีนะครับ ,, , ในวันที่ผมเจอเรื่องราวร้ายๆ หรือเจอปัญหาหนัก
ผมมีเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆผม คอยปลอบโยนผม
และผมมีป๊ากับม๊าที่รักและพร้อมจะเข้าใจทุกสิ่งที่ผมเป็น



“อืมไหวดิ  หน้ากูสดใสกว่าหน้าเจ้าบ่าวบนเวทีอีก 555+”
ผมหันไปตอบให้ยูโร แต่ยูโรมันเอามือมาตบปากผมเบาๆ

“ไม่ใช่เจ้าบ่าว ไอ้สาสสส แค่หมั้นเว้ยย”

“555+ โอเคๆ กูเบลออะ”

ผมตอบยูโรไปก็หัวเราะไปด้วย ,, เสียงหัวเราะที่ไม่มีความสดใสแบบนี้
ไม่ชินเลยครับ .. การฝืนหัวเราะทั้งๆที่อยากร้องไห้
มันทรมานกว่าการที่เราหกล้ม หรือเจ็บกว่าอะไรๆที่ผมเคยเจอมาซะอีก


ผมยังยืนดูพิธีการบนเวทีต่อไป  แต่มือผมก็หยิบมือถือขึ้นมาเล่นด้วย
ผมกดเปิดดูรูปที่เปาถ่ายให้ผมเมื่อกี้
ภาพผม ไม้ฉาก และพิม
สองคนนั้นโคตรหล่อ โคตรสวย
แล้วดูรูปผมดิ ....
เหออ ,, สภาพตัวเองโคตรเห่ยเลย T^T


ผมกดปรับสีภาพนิดหน่อย ก่อนจะอัพรูปลง IG ส่วนตัวของผม



“วันนี้ยอมครับ  พี่เค้าหล่อจริงๆ  #เทียบ #ไม่ #ติด”

พอพิมพ์แคปชั่นภาพเสร็จแล้ว ก็กดแท๊กชื่อเพื่อนๆในกลุ่มผม  รวมทั้งไอจีไม้ฉากด้วย
ไอจีไม้ฉากนี้คือนานๆทีมันจะเข้านะครับ
จนป่านนี้มันยังไม่มีมือถือเลย 555+ ผมก็ลืมไปหาซื้อให้มัน


ไนซ์ เปา มากดถูกใจรูปภาพผมละครับตั้งแต่ผมกดอัพไม่ถึง 5 นาที
แต่ยูโรยังไม่ได้กดเพราะมือถือมันอยู่กับเปา


พวกเรายืนมองพิธีบนเวที จนเสร็จงานหมั้น
ตอนนี้ไม้ฉากประคองพิมเดินลงจากเวที ซึ่งไม้ฉากมันเอามือชี้มาที่พวกผมแล้วละครับ
พวกผมก็รู้แล้วละว่ามันคงสั่งให้รอ  เลยยืนรอมันกับพิม
แต่กว่ามันจะเดินมาถึงได้ .. เล่นเอาซะพิมจะเป็นลม
แขกๆในงานก็เดินเข้าไปจับมือไม้ฉากบ้าง จับมือพิมบ้าง
บางคนก็เอาซองร่วมงานยื่นให้
ซึ่งก็เป็นธรรมเนียมที่มางานมงคลต้องใส่ซองให้เจ้าภาพงาน


พอไม้ฉากมันเดินมาถึงพวกผม มันก็ดึงแก้มผมก่อนเลยครับ
คือมึงดึงแก้มกูได้แล้ว มึงไม่เครียดแล้วใช่ไหม?


“มึงหลบตากูทำไม”
ไม้ฉากมันหยิกแก้มผมไม่ปล่อยเลยครับ แล้วยังด่าผมอีก

“ไอ้เอี้ยไอ้ อ่อยยยอ่อนอิ” ( ไอ้เชรี้ยไม้ ปล่อยก่อนสิ)
ผมก็ด่ามัน แล้วพยายามดึงมือมันออก
จนมันยอมปล่อยอะครับ โคตรเจ็บแก้มเลยอะ T^T


“กูไม่ได้หลบตามึง กูแค่หันไปมองหน้าป๊ากับม๊ากู  โอ้ยย เจ็บอะมึงอะแกล้งกู นิสัยเลววะ”
ผมเอามือมาลูบแก้ม แต่ไม้ฉากมันก็ยิ้มหัวเราะชอบใจ
ก่อนจะเอามือมาลูบแก้มผม

“โอ๋ๆขอโทษนะ”
พวกยูโร เปา ไนซ์มันคงแปลกใจอะครับว่าทำไมไม้ฉากมันเปลี่ยนท่าทีได้ไว
เมื่อกี้มันยังทำท่าเหมือนคนจะตาย แต่ตอนนี้ยิ้มได้แล้ว

“มึงไม่เครียดแล้วหรอวะไม้” ไนซ์มันหันไปถามไม้ฉาก
ส่วนพิมตอนนี้น้าอรพากลับไปพักที่ห้องละครับ

“ไม่เครียดละ  กูหมั้นแล้วตามที่พ่อบอก  มันก็ต้องจบใช่ไหมวะ
อีก 2 ปี ถอนหมั้น แต่ช่วงเวลา 2 ปีนี้กูกับปั้นสามารถเจอกันได้โดยที่พ่อแม่ไม่ว่าแล้ว
ก็จะเครียดทำไมละ  กูก็กลับมาหาปั้นแล้วนี้ไง
คืนนี้จบงานละกลับกรุงเทพกันเลยนะมึง กูต้องไปซื้อเสื้อผ้า ซื้อ...”

ไม้ฉากมันก็ยิ้มสดใสของมันไปแหละครับ และยังพูดไม่หยุดเลย
จนเปาต้องเอามือปิดปากไม้ฉากไว้

“แต่กูว่าพวกเราเดินเกมส์ผิดวะ  พ่อมึงพลิกกระดานพวกเราแล้ว”
ผมกับไม้ฉากหันมามองหน้ากันด้วยความ  งง
ว่าเปามันพูดเพ้ออะไรของมัน
 
“อะไรของมึงเปา หิวหรอ”
ยูโรมันถามเปา แต่โดนเปา เพี๊ยะ ไปเต็มๆกกหู
ก่อนจะจับหน้ายูโรให้หันไปมองตรงเวที ที่เมื่อกี้ไม้ฉากกับพิมเพิ่งทำพิธีหมั้นเสร็จ



“ชิบหายยแล้ว!!”
ยูโรอุทานออกมา  จนผมกับไม้ฉากต้องหันไปมองที่เวทีอีกครั้ง .


แค่พอได้เห็นสิ่งที่เกิดบนเวทีเท่านั้นแหละครับ ตัวผมเย็นเฉียบไปทั้งตัว  มือไม้สั่น
และผมก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลยครับ เหมือนภาพที่อยู่ตรงหน้า อยู่ๆมันก็หมุนเคว้งคว้างล่องลอยเต็มไปหมด

“ปั้น .. เห้ยยปั้น  ไนซ์เร็วๆ ปั้นเป็นลมเว้ยย”
ผมได้ยินเสียงของยูโรโวกเวกโวยวายอยู่ข้างๆหูผม
แต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้วละครับ.



ในฝันของผม 
ผมคิดย้อนกลับไปก่อนคืนที่จะมางานหมั้น

ผมกำลังกดโทรศัพท์โทรไปหาพู่กัน

พู่กัน :: ว่าไงครับ จะให้ซื้อของฝากกูคงซื้อให้ไม่ได้นะกำลังจะไปขึ้นเครื่องแล้วเนี้ย

ผม :: ป่าว กูแค่มีเรื่องจะถามมึงอะ

พู่กัน :: มีอะไรวะ ทำไมทำเสียงเครียดๆแบบนั้นอะ

ผม :: มีแต่มึงเท่านั้นแหละที่ช่วยกูได้.

พู่กัน :: ว่ามาเลย เดี๋ยวกูต้องปิดเครื่องแล้ว

ผม :: กูอยากได้ยานอนหลับ ที่มึงเคยเอาให้พวกกูกินอะ

(เรื่องแบบนี้ต้องถามพู่กันครับ  โดนมันแกล้งกันมาทั้งกลุ่ม บางทีหลับข้ามวันเลย)

พู่กัน :: เอาไปทำไมวะ

ผม :: กูจำเป็นต้องใช้ ถ้ามึงกลับมากูจะเล่าให้ฟัง บอกกูหน่อยดิ

พู่กัน :: ซื้อที่รุ่นพี่อะ เดี๋ยวกูส่งเบอร์ให้ในไลน์นะ  มึงไม่ได้เอาไปทำร้ายใครใช่ไหม

ไม่ได้จะกินเพื่อฆ่าตัวตาย หรือชวนไม้ฉากฆ่าตัวตายหรอกนะ เห้ยย หรือมึงคิดจะทำ

ผม :: สติ .. ดึงสติกลับมาก่อน  กูไม่ทำแบบนั้นแน่นอน รีบๆส่งมา แล้วเจอกันมึง



ผมกดวางสายจากพู่กัน สักพักพู่กันก็ส่งเบอร์โทรรุ่นพี่มาให้ผม
ก่อนจะกำชับว่า “ห้ามทำเรื่องโง่ๆ”
มันไม่ใช่เรื่องโง่ๆเว้ยพู่กัน  มันเป็นเรื่องที่กูควรจะทำ


ผมโทรไปสั่งยากับรุ่นพี่ของพู่กัน ก่อนจะบอกเค้าว่าผมเป็นเพื่อนพู่กัน
ตอนแรกเค้าไม่ยอมขายให้ครับ แต่สุดท้ายก็ยอม  พวกเรานัดแนะสถานที่กันเรียบร้อยแล้ว
แต่ผมจะออกไปเอาของได้ยังไงนี้สิ .. ปัญหาใหญ่!



ผมเดินออกจากห้องนอนคุมะมา นั่งดูไม้ฉากกับยูโรเล่นเกมส์สักพัก
ก็ชวนเปากลับไปในห้องนอนใหญ่ อ้างกับไม้ฉากว่าจะเอารูปจากกล้องลงคอม
มันเลยยอมให้ผมเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่  บอกแล้วว่ามันทำตัวติดผมมาก
แทบจะไม่ให้ห่างจากสายตา - -‘

“เปา กูตัดสินใจแล้วนะ กูจะพาไม้ฉากกลับบ้าน”
พอเข้ามาในห้องนอนแล้ว  ผมก็ตัดสินใจบอกกับเปา
ซึ่งตัวเปาเองก็ไม่มีสีหน้าตกใจอะไร
มันคงรู้แล้วละว่าผมต้องตัดสินใจแบบนี้

“จะให้ช่วยอะไรก็บอกมาละกัน  มีกูอยู่ตรงนี้นะ มึงอย่าลืม”
เปามันพูดแค่นั้นแหละครับ ทำให้ผมน้ำตาแทบจะไหล
อย่างน้อยก็มีเพื่อนๆวะปั้น ,, ไม่ได้สู้คนเดียวซะหน่อย

ผมเลยบอกกับเปาว่าผมจะเอายานอนหลับให้ไม้ฉากกิน
แล้วจะขับรถพาไม้ฉากกลับโคราช แต่ติดตรงที่ว่าจะไปเอายาได้ยังไง

“ไนซ์ไง มึงให้ไนซ์ไปเอาสิ” เปาเสนอความคิดเห็น
แต่ไนซ์ไปเอาไม่ได้ครับ ไนซ์มันเป็นดารา ถ้ามีข่าวว่ามันไปซื้อยานอนหลับ
จากคนขายใต้ดินแบบนี้ .. โดนออกจากวงการแน่ๆ

“ไม่ได้วะ กับไนซ์มันเสี่ยงไป เดี๋ยวหน้าที่การงานมันล่มจมพอดี”
ผมบอกกับเปา แล้วก็พยายามคิดหาทางออกว่าจะให้ใครไปเอายาให้
และสุดท้ายก็มาบิงโกที่พี่มิ้วครับ

“กูนึกออกแล้วเว้ยย”
ผมบอกกับเปาก่อนจะกดโทรหาพี่มิ้ว

ผม :: เจ๊

พี่มิ้ว :: อ่อ ยังไม่ตายกันใช่ไหม ดีๆ แค่นี้นะ

เจ๊มิ้วงอนครับ 555+ พูดเสียงแบบเรียบๆนิ่งๆไม่สนใจผม

ผม :: ปั้นอยากให้เจ๊ช่วย

พี่มิ้ว :: ถ้าไม่มีเรื่องคงไม่นึกถึงสินะ

น่านนนไง ,, งอนหนักมาก

ผม :: ขอโทษนะพี่มิ้วนะ เดี๋ยวจบงานนี้ปั้นจะถวายตัวให้พี่มิ้วเลย ยอมเป็นทาสรับใช้เลยครับ นะครับ

พี่มิ้ว :: ดีมาก กำลังอยากได้คนตัดหญ้าหน้าบ้าน  ว่ามาดิมีไร

ผม :: ไปเอายาให้หน่อย ที่รุ่นพี่อะ นัดไว้ที่ข้าวสาร

พี่มิ้ว :: ยาไร ผิดกฎหมายปะ

ผม :: ยานอนหลับ

พี่มิ้ว :: เห้ยย เอาไปทำไร

ผม :: เอานะพี่ แล้วผมจะเล่าให้ฟัง เพราะพี่ต้องอยู่ช่วยผมแน่นอน

พี่มิ้ว :: ขอคร่าวๆว่ามา ตอนนี้กำลังกลับรถไปทางข้าวสาร

ผม :: จะพาไม้กลับไปโคราช เลยจะเอายามาให้มันกินนะ

พี่มิ้ว :: แน่ใจว่ามันจะตื่นใช่ไหม?

ผม :: โหยยยยนี้มันยานอนหลับ ไม่ใช่ยาฆ่าตัวตายซะหน่อย

พี่มิ้ว :: แล้วพี่จะเอาไปให้ได้ไงอะ แกจะลงมาเจอพี่ได้หรอ

ผม :: เออนั้นดิ

พี่มิ้ว :: เอางี้บอกมันว่าพี่มาหาละกัน แกก็รีบลงมา เดี๋ยวพี่ไปเอาของให้ โทรไปบอกไอ้คนส่งของเลย
พี่จอดรถรอที่หน้าร้าน xxx   รถพี่ทะเบียน oooo   โอเคนะแก แล้วไงโทรหากันอีกที



นี้แหละครับ เรื่องราวก็เป็นมาแบบนี้ ,,
อีก 1 ชั่วโมงพี่มิ้วก็เอายามาให้ พร้อมๆกับของกิน
และบอกให้ผมผสมตอนที่เอาน้ำผลไม้ให้ไม้ฉากกิน
แล้วก็เผื่อมันพลาดเจ๊มิ้วเอาการ์ตูนมาให้ผม
เพราะถ้าไม้ฉากมันถามจุกจิกมากๆ  ให้บอกไปว่าเจ๊เอามาให้อ่าน
ซึ่งจริงๆ เจ๊จะซื้อมาอ่านเอง 5555+

ผมก็ดำเนินแผนตามที่ทุกคนทราบครับ เอาพิซซ่าให้ไม้ฉากกิน
และตามด้วยน้ำส้มผสมยานอนกลับ และชวนไม้ฉากกลับไปอ่านหนังสือในห้องนอน
พอมันหลับไปแล้ว ผมก็รีบโทรตามพี่มิ้วให้ขึ้นมาช่วยผมแบกตัวไม้ฉากมาขึ้นรถ
ก่อนจะให้ไนซ์มารับยูโรกับเปา ส่วนผมขับรถพาไม้ฉากกลับมาที่โคราชก่อน
ซึ่งผมค่อยๆขับมาครับ ด้วยความที่ไม่ชินทาง และมันดึกมากแล้ว
พอมาถึงโคราชได้สักพัก พวกไนซ์ก็ตามมาทัน
มึงขับหรือมึงเหาะมาวะไนซ์ - -‘

พวกเราขับตามๆกันมาจนถึงรีสอร์ทธารรัก   ซึ่งเจ๊มิ้วไม่ได้ตามมาด้วยกัน
แต่โทรมาถามตลอดทางว่าถึงหรือยัง จนเราถึงแล้วนั้นแหละครับ
เจ๊มิ้วเลยยอมวางสายไป ,, เดี๋ยวกลับไปจะเป็นคนสวนให้นะครับเจ๊ : )


ผมโทรบอกกับแม่ของไม้ฉากไว้แล้วว่าจะพาไม้ฉากมาถึงเวลาประมาณ ตี4
ซึ่งแม่ของไม้ฉากก็รีบลงมารอรับ
แต่เค้าไม่ได้จับตัวไม้ฉากนะครับ  แค่มายืนดูว่าไม้ฉากมาถึงแล้วจริงๆ
และบอกให้ผมไปพักที่บ้านพักหลังเดิม
พวกผมช่วยกันพาไม้ฉากไปนอนที่บ้านพักหลังเดิมที่พวกผมมาพักครั้งก่อน
ก่อนที่ผมจะขึ้นไปคุยกับพ่อแม่ของไม้ฉาก รวมไปถึงพ่อแม่ของพิมด้วย

ผมกราบเท้าของพ่อไม้ฉาก แทบจะกอดขาอ้อนวอน

“คุณลุงครับ  ผมกราบขอโทษนะครับที่พาไม้ฉากหนีออกไป
วันนี้ผมพาไม้ฉากมาส่งให้คุณลุงแล้วนะครับ  ผมขอร้องให้คุณลุงฟังไม้ฉากบ้าง
และอย่าลงโทษไม้ฉาก อย่าตีไม้ฉากแบบครั้งก่อนอีกเลยนะครับ”

แต่พ่อไม้ฉากสะบัดขาออก  ก่อนจะเอาเดินไปหยิบไม้กวาดมาฟาดที่กลางหลังผม
โดนไป 3 ทีครับ ดีที่พวกยูโรมันวิ่งเข้ามาช่วยห้ามพ่อไม้ฉากก่อน
ไม่งั้นผมตายแน่ๆ .. แรงโคตรเยอะ T^T

“คุณลุงครับ พวกผมพาไม้ฉากกลับมาแล้ว คุณลุงช่วยรักษาสัญญาด้วยนะครับ”
ไนซ์เป็นคนพูดกับพ่อไม้ฉาก แต่พ่อไม้ฉากหัวเราะ ก่อนจะยิ้มเหยียดๆ

“สัญญาที่จะไม่หย่ากับแม่ของไม้ฉากนะหรอ  ได้ .. ฉันสัญญา
พวกแกออกไปได้แล้ว ที่เหลือฉันจะจัดการเอง”

พ่อของไม้ฉากไล่พวกผมให้ออกไป  ผมเห็นแม่ไม้ฉากนั่งนิ่งๆ
ไม่ยอมพูดจาอะไร ผมเลยหันไปกราบเท้าแม่ไม้ฉากอีกครั้ง และกราบลุงพลน้าอรด้วย
ซึ่งลุงพลไม่ได้ทำสีหน้าแสดงความรู้สึกอะไรออกมาครับ แต่น้าอรเอามือลูบหัวผม
แล้วว่า ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรครับ


พวกไนซ์ประคองผมให้เดินออกมาข้างนอก ก่อนจะเดินกลับเข้าไปที่บ้านพัก
ผมนั่งมองไม้ฉากที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง
ยูโรกับเปาก็หายามาทำแผลที่กลางหลังให้ผม

สักพักแม่ของไม้ฉากก็เดินถือชุดขาวของไม้ฉากเข้ามา

“งานจะเริ่ม 9 โมงครึ่ง ช่วยแต่งตัวให้ไม้ฉากด้วยนะ”

ไนซ์รับเสื้อมาจากมือของแม่ไม้ฉาก
ซึ่งท่านก็ไม่ได้เข้ามาดูว่าไม้ฉากทำไมถึงนอนหลับไม่ตื่น หรือพูดคุยอะไรกับผม

“คุณน้าครับ  คุณน้าสัญญาแล้วนะครับ
ว่าแค่ 2 ปี แล้ววันนี้เป็นแค่พิธีหมั้น”

ผมทวงถามคำสัญญาจากแม่ไม้ฉาก
ซึ่งท่านก็เดินหันหลังกลับเตรียมจะออกไปจากห้อง
ก่อนจะหยุดเดินที่หน้าประตู

“วันนี้จะมีพิธีหมั้น  ฉันสัญญา”
พอพูดจบแม่ของไม้ฉากก็เดินกลับไป

วันนี้จะมีพิธีหมั้น ฉันสัญญา
แม่ไม้ฉากสัญญาแล้วว่าจะแค่หมั้น
แต่ทำไม .. สิ่งที่เห็นบนเวทีมันไม่ใช่??


ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังตะโกนเรียกชื่อแม่ของไม้ฉากอยู่ตลอดเวลา
จนสักพักผมรู้สึกถึงแรงเขย่า ที่มีคนจับที่ไหล่ผมแล้วเขย่าตัว
พร้อมๆกับเรียกชื่อผม

“ปั้น  ปั้น ปั้นสิบ”
เสียงนี้มัน .. เสียงป๊าของผม



ผมพยายามลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าป๊า และข้างๆตัวผมก็มีม๊ามานั่งอยู่
แล้วเพื่อนๆผมละ?
ไม้ ,, ไม้ฉาก??

“ป๊า ,, ไม้  ไม้ไปไหนครับ  ป๊า ไม้ฉากไปไหน”
ผมพยายามถามป๊า แต่ป๊าก็ไม่ตอบผม
หันไปถามม๊า ม๊าก็หลบหน้าผมไม่ยอมสบตากับผม

ไม้ .. ไม้ฉากไปไหน?
อย่าบอกนะว่าสิ่งที่ผมเห็นก่อนที่จะหมดสติไปเป็นเรื่องจริง???????
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-09-2015 17:00:16
รู้สึกยังไงตอนที่เห็นปั้นสิบอัพ IG


ไนซ์ :: สงสารครับ  เป็นรูปที่มันพยายามจะยิ้ม  และพิมกับไม้ฉากก็พยายามฝืนยิ้มเหมือนกัน
ยิ่งตรง # ผมอ่านกี่รอบ ผมก็รู้สึกเศร้าใจครับ



เปา :: เหมือนโลกมันถล่มลงมายังไงไม่รู้ ถึงจะเป็นแคปชั่นธรรมดาๆ
เหมือนอวยพรเพื่อนทั่วๆไปแต่ผมอยู่ในเหตุการณ์ตลอด  ผมรู้ว่ามันแฝงความเจ็บปวดไปในนั้นครับ



ยูโร :: เทียบ ไม่ ติด .  ทุกๆอย่างมันอยู่ในคำพูดนี้หมดแล้วครับ

พู่กัน :: ทำไมเครื่องบินแม่งช้าจังวะ  กลับไปไม่ทันโมเมนต์นั้น
แต่อ่านแล้วโคตรทรมาน

จานสี :: ทุกๆอย่างต้องมีวันสิ้นสุดครับ



คะน้า :: ไม่รู้ดิพี่ ลองให้แฟนพี่ไปหมั้นกับคนอื่นดูสิ แล้วพี่กลับมาอ่านแคปชั่นมัน
พี่รู้สึกยังไงหนูก็คงไม่ต่างกับพี่หรอก


(พี่รู้สึกแล้วคะ  เพราะแฟนพี่ถอนหมั้นพี่อะคะ   ไปคบกับคนอื่น )

คะน้า :: อุ้ยย ขอโทษคะ


เลน่อน :: รักที่อยู่บนพื้นฐานที่ไม่มีวันเป็นไปได้ เจ็บครับ


พี่อุ้ม :: เกิดอะไรขึ้นครับ? ผมตกข่าวอะไรไปหรือป่าว?
ปั้นสิบโสดแล้วงั้นดิ? จริงปะพี่?


(จานสีก็มางานนี้ด้วยนะค่ะ)

พี่อุ้ม :: มันทำไมไม่รับสายผมวะ พี่ไปบอกมันดิให้รับสายผมหน่อย อะไรกันวะ เล่นตัวอยู่ได้



เอาเป็นว่าจบการสัมภาษณ์ค่ะ
คุณละค่ะ เห็นรูปแล้วแคปชั่นนี้ ,, รู้สึกยังไง ร่วมคอมเมนต์และแสดงความคิดเห็นได้นะคะ :  )






ปล. ขอลบรูปนะคะ 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ตัวไหมอ้วนกลม ที่ 15-09-2015 17:17:28
 :mew4:  :hao5: ขอหลบไปทำใจ  จบเมื่อไหร่จะกลับมาอ่านค่า  อินจัด  ฮื้ออออออออออออ  จะได้ร้องไห้ทีเดียว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-09-2015 17:57:36
...

วาร์ปไปตอนจบเลยได้ไหม  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-09-2015 17:59:32
 :katai1:   ปวดตับอะ. หลอกเด็กนี่ดูง่ายดีใช่ไหม ให้เด็กมันตายใจแล้วก็จับขัง
ต้องนานเท่าไหร่ถึงจะพอใจล่ะ ตกนรกทั้งเป็น ไร้อิสระทั้งที่ไม่ได้อยู่ในคุก
เราเชื่อว่าคุณเจรู้ฉากจบของเรื่องทั้งหมดนี้ ไหนๆก็มาสายเรียลมาตลอดเราอยากได้ความเป็นจริงนะคะ ต่อให้มันจบเศร้าหดหู่หรือมีใครตายเราก็รับได้ค่ะ ถ้าให้จบสวยงามเพราะมันเป็นนิยายแต่ขีดกับความเป็นจริงล่ะก็เราคงรู้สึกแย่

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวที่ถ่ายทอดออกมา มันตีแผ่สังคมจอมปลอมได้ดีจริงๆค่ะ เรื่องโชกุนก็ว่าหนักแล้วนะอันนี้สาหัสไม่ต่างกันเลย ครอบครัวจอมปลอม หาความจริงใจไม่มี ต่อไปไม้ฉากก็ต้องเป็นสามีปลอม พ่อปลอมของลูกพิมล่ะสิ เราล่ะกลัวว่าพ่อจริงๆเขาจะมายิงตายกันทั้งบ้านขึ้นมาสักวัน. 
เราแค่อยากให้เด็กๆมีสตินะอยู่กับความเป็นจริงและภาระที่เราต้องแบก. ไม่ว่าจะเรื่องอาชีพการงานหรือหน้าตาพ่อแม่ มันไม่มีอะไรได้มาง่าย. เหมือนเด็กๆอยากปฏิวัติกับคนรุ่นพ่อแม่. มันต้องมีการเสียสละอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อยากให้สังคมยอมรับแต่มันไม่100%หรอก ที่เห็นส่วนหนึ่งได้รับการยอมรับมันก็แค่ส่วนหนึ่ง คนพวกนั้นอาจจะผ่านอะไรที่หนักกว่าที่เราเจอมาก็ได้ อย่าลืมว่าชีวิตคนเราเราลิขิตเองได้ก็จริง ไม่มีใครมาเปลี่ยนความคิดความรู้สึกเราได้แต่ขีดจำกัดของแต่ละคนมันก็ไม่เท่ากัน มันแค่ยังไม่ถึงเวลาหรือกรอบของเรามันไม่เอื้ออำนวยให้เราทำทุกอย่างที่ต้องการได้. อดทนไว้  :L2:   
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-09-2015 18:27:11
เจเดินเรื่องจบในแบบที่เจวางพล๊อตไว้ตั้งแต่ต้นค่ะ
ไม่มีการเปลี่ยนบทเพื่อเอาใจผู้อ่าน หรือเปลี่ยนบทหักมุมใดๆ สบายใจได้คะ

ขอบคุณนะคะที่ติดตามนิยายของน้องๆ
อยู่ด้วยกันจนจบเรื่องเลยนะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-09-2015 19:11:15
โอ๊ยยยย สงสารพวกเด็กๆ อ่ะ :hao5: (ขอแอบทำใจซับน้ำตาแป๊ป)

ทำไมต้องบังคับกันแบบนี้ด้วย มีความสุขกันนักใช่มั้ยที่เห็นลูกๆ ต้องทุกข์ใจเนี่ย

ไม้ฉากยอมทน 2 ปีนะ แล้วจับมือพิมแอบไปเซ็นต์หย่าทีหลังไปเลย

ถือว่าเราทำเพื่อพ่อแม่แล้วไม่ต้องสนใจว่าใครมันจะว่าอะไร ความสุขของเรานะ

จะยอมอยู่อย่างไม่มีความสุขไปตลอดชีวิตหรือไง

ไม่เข้าใจจริงๆ  พ่อแม่ไม้ฉากมีความสุขนักใช่มั้ยที่เห็นลูกเป็นแบบนี้

คุณเจจบแฮปปี้ใช่มั้ยเนี่ยเรื่องนี้ ถ้าไม่จะได้ทำใจตั้งแต่เนิ่นๆ  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-09-2015 20:12:44
เออ....เลวไร้เทียมทานจริงๆพ่อแม่คู่นี้   บอกตรงๆได้แค่นี้แหละ

จับจดทะเบียนสินะ   แต่ก็เอาเถอะจดได้ได้ก็หย่าได้   จดไป พ่อแม่อยากได้หน้าตาหัวโขนก็เอาไป   อยากได้อะไรไม้ก็ทำให้แล้ว     จากนี้ไปไม้จะมีชีวิตอยุ่กับปั้นก็เรื่องของเด็กสองคนนี้แล้ว   ที่สำคัญที่สุดก็คืออย่าได้ปล่อยมือออกจากกัน

เดี๋ยวหลังไมค์ไปบอกนะ    ประเทศที่เราอยู่ถ้าหากว่าได้อยู่เกิน 3 ปีก็ขอเปลี่ยนสัญชาติได้แล้วเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ รับรองเท่าเทียมคู่สมรสทั่วไปนะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: sundayskydee ที่ 15-09-2015 20:21:49
 :m15:  :m15: ความรัก คือการให้  แต่ถ้าให้แล้วไม่มีความสุข ก็ต้องพอ #บางทีพ่อกับแม่ของไม่ฉากก็ต้องการมากเกินไป โดยไม่คิดถึงความรู้สึกของคนเป็นลูก ยังใงก็เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่น้ะค้ะ #คนเขียนก็เช่นกัน รอติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-09-2015 21:39:07
ทำแล้วได้อะไร
หรือเพียงสะใจที่ได้ชนะลูก

ไม่รู้ว่ารักแบบไหน
รักลูกหรือรักใคร
ใช่ไหมคือรักตัวเอง

เคยดูซีรีย์เกาหลี
ลูกสาวกลับมา..เข้าบ้านมาเจอพ่อ..ลูกสาวก็ยิ้มให้
แต่พอลูกสาวเดินคล้อยหลังไป..พ่อเห็นข้างหลังลูกก็รู้ทันทีเลยว่าจริงๆแล้วกำลังเศร้า ทุกข์มาก
พ่อเห็นแบบนั้นก็เลยทนไม่ได้ เรียกลูกสาวมาบอกว่าจะไม่บังคับอะไรอีกโดยเฉพาะเรื่องไอ่หนุ่มคนนั้น
เพราะทนเห็นแบบนี้ไม่ได้ ลูกสาวหน้าชื่นแต่อกตรม เสแสร้งแกล้งมีความสุข
ลูกสาวสงสัยว่าพ่อรู้ได้ยังไง...พ่อบอกว่าใบหน้าคนอาจจะเสแสร้งแกล้งหลอกคนอื่นได้
แต่ข้างหลังคนมันไม่สามารถหลอกตบตาคนอื่นได้เพราะมันทำไม่เป็น

ลองหันดูคนรอบข้างคุณซิ..มองเค้าจากข้างหลัง
แล้วคุณก็จะได้พบกับความจริงที่ไม่ได้เสแสร้งของเค้า
มันจะบอกได้อย่างดีว่า..สุขหรือทุกข์

แต่กรณีนี้ใช้ไม่ได้กับคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ในเรื่องนี้
เพราะขนาดเห็นโต้งๆต่อหน้าว่าลูกมีความทุกข์

..แต่ก็ยังทำ..

ก็ไม่รู้จะด่าว่าอย่างไรดี
พ่อแม่จำพวกนี้

หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Grey Twilight ที่ 15-09-2015 22:26:29
นั่นไง!! ผมว่าแล้ว!!

(ขออนุญาตหยาบนะครับ) สัสเอ้ยยย ให้มันได้งี้สิเนี่ยยยย โธ่ถัง สองคนนี้รุ่นน้องผมไม่กี่ปีเองแน่ๆ แต่ว่าไม่มีโอกาสได้คุยกันเร็วกว่านี้เลย ทั้งๆที่ผมอาจจะช่วยเหลือบางอย่างได้บ้างแท้ๆ.... ทั้งๆที่ถ้าเจอความเห็นที่เป็นประกาศทางการเข้าไปหน่อย จะได้รู้สึกกันซะบ้าง ว่าไอ้ที่ทำๆอยู่น่ะต่ำทรามขนาดไหน แม่งเอ้ยยยยยยย

มันไม่ถูกนะครับ!! ไม่ถูกเลยทีเดียว ไม่ตลกเลยด้วยถ้าจะมีชีวิตคนหลายคนพังลงเพราะเรื่องบัดซบพรรค์นี้เนี่ย พ่อแม่ปั้นสิบนี่ก็สุดบรรยาย นี่มันไม่ใช่เวลามานั่งดูลูกทุกข์แล้วนะครับ! เวลานี้มันเวลาช่วย!! คนเรามันจะเห็นคนจมน้ำ จะมัวมานั่งเทศน์หรือนั่งมองรึครับ ต้องคิดแล้วช่วยเค้าขึ้นมาก่อนสิ แล้วนั่นลูกนะครับ ไม่ใช่คนใช้! ไม่ใช่คนข้างบ้าน! นั่นลูก! สิ่งมีชีวิตที่คุณคลอดออกมา คุณมองตาเค้าตอนเกิดแล้วภาคภูมิใจ มีความสุขขนาดไหน คิดถึงเวลานั้นบ้างเถอะ

ผมว่าแล้วว่าคุณมูเจย์ต้องเป็นคนใกล้ชิดที่ผมคิดจริงๆด้วย เพราะไม่งั้นไม่มีทางที่เหตุการณ์อ้างอิงเรื่องจริงจะเรียลได้ขนาดนี้ มันต้องมาจากคนที่มีวุฒิภาวะและมีความเป็นผู้ใหญ่ทางความคิดสูงมากระดับหนึ่งเลย ขอขอบคุณมากๆนะครับ และฝากให้เป็นที่ปรึกษาของน้องๆไปอีกนานๆ ช่วยเหลือให้พวกเขาได้มีความสุขกัน ให้พวกเขาผ่านพ้นปัญหาไปได้

ตอนนี้ผมว่าเรื่องมันน่าจะจบแล้วละมั้ง แต่อาจจะมีปัญหาคาราคาซังอยู่บ้าง ก็ขอให้จงเข้มแข็ง ทุกปัญหามีทางออก ทุกข้อกฏหมายมีช่องโหว่ ถ้าต้องการอยู่กันสองคนแบบที่คุณพ่อคุณไร้อำนาจยุ่งเกี่ยว ขอให้ใช้สติให้ดี ไปอ่านข้อกฏหมายบรรลุนิติภาวะและภายใต้การควบคุมดูแลดีๆ

อยากให้พึงระลึกเอาไว้ว่าเวลาที่ไม่มีใคร เวลาที่อาจจะท้อ พวกคุณยังมีพวกผม มีคนในเล้าที่พร้อมจะให้กำลังใจพวกคุณ ให้ความเข้มแข็ง และหากจำเป็น แม้จะมีแค่ผม แต่ผมก็พร้อมจะ 'สู้' ไปกับพวกคุณด้วย ดังนั้นจงอย่ายอมแพ้

ไม้ฉาก คุณเป็นที่พึ่งของคนมาตลอด ทุกคนหวังพึ่งคุณ และคุณเองก็อยากจะทำมันให้ได้ เป็นบุคลิกของอัลฟ่าเมลที่ดี เป็นความมุ่งมั่นที่แรงกล้าและไม่เจือปน คุณเป็นคนดี แต่ขอให้จดจำไว้ ว่าคุณท้อได้นะ.... คุณร้องไห้ได้.... คุณก็เป็นมนุษย์ครับ ไม่ใช่พระเจ้า ไม่ใช่ฮีโร่ คุณมีสิทธิ์ทุกอย่างที่จะเห็นแก่ตัวบ้าง คุณมีสิทธิ์ที่จะ 'รัก'

เจตนารมย์ที่แท้จริงของคุณเป็นสิ่งที่น่านับถือ นั่นคือ คุณไม่มีวันยอมแพ้อะไรง่ายๆ จริงไหมครับ? คุณอาจไม่ใช่คนเก่ง แต่คุณมีความพยายามที่มาจากแรงผลักดันอันบริสุทธิ์ ดังนั้นคำแนะนำของผมคือ เอาแรงผลักดันของความรักมาใช้ซะ เอาพลังงาน ความทุ่มเท ความตั้งใจทั้งหมดที่คุณมีให้ปั้นสิบ มาใช้เพื่อหาทางออกกับทุกปัญหาของชีวิตคู่ที่คุณจะเผชิญให้ได้ ด้วยพลังอันทรงคุณค่าและมหาศาลขนาดนั้น คุณจะแกร่งเหนือใคร คุณจะมีวิสัยทัศน์ที่ถูกต้อง คุณจะสู้เพื่อปกป้องคู่ของคุณดุจดั่งนักรบ Sacred band of Thebes เลยทีเดียว

แต่ขอให้จำไว้นะครับ ว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว ถ้าจำเป็น ยอมให้คนอื่นยื่นมือเข้ามาบ้าง เพราะมีอีกหลายมือที่พร้อมจะยื่น และพร้อมจะช่วยคุณ ขอให้คุณเปิดการรับรู้ให้กว้าง แรงสะเทือนของสังคมมันยิ่งใหญ่ครับ

ปั้นสิบ คุณรอมานานแล้ว ผมไม่รู้ว่าปัจจุบันมันตอบโจทย์การรอคอยของคุณรึเปล่านะ แต่คุณไม่จำเป็นต้องรออีกแล้ว คุณเสียสละไปมาก มากจนเกินพอแล้ว มากจนมันจะทำร้ายคุณเพราะมีมนุษย์ที่คิดจะเอาเปรียบอย่างไร้สาระและเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด คุณอาจเป็นคนที่ไม่จริงจังกับเรื่องทั่วๆไป แต่คุณเด็ดเดี่ยว... นี่คือสิ่งที่ผมเคารพคุณครับ คุณเด็ดเดี่ยวดีมาก แม้บางครั้งคุณจะยอมเห็นแก่ตัวบ้างก็ได้ แต่คุณก็เด็ดเดี่ยวเพื่อสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้องตามกรอบทำนองคลองธรรม เคยลองคิดไหมครับ ว่าความเด็ดเดี่ยวนั่นมาจากไหน?

คุณอาจไม่เคยคุยกับตัวเองนะ แต่ความเด็ดเดี่ยวของคุณน่ะ มาจากความแน่วแน่ในความรักของคุณครับ ยิ่งคุณเด็ดเดี่ยวกับเรื่องไม้ฉากมากขนาดไหน ยิ่งคุณคิดถึงเรื่องของเขามากกว่าเรื่องของตัวเองขนาดไหน มันเป็นสิ่งที่ระบุได้ว่า คุณรักเขามากขนาดนั้นครับ คุณเด็ดเดี่ยว ทุ่มเท แน่วแน่เพื่อความสุขของเขา ซึ่งอาจไม่ใช่ความสุขของคุณ แต่คุณก็ยอม เพราะคุณอาจไม่รู้หนทางที่จะแก้ปัญหา หรือเพราะคุณอาจจะอ่อนแอเกินไปที่จะลุกขึ้นเผชิญกับมัน หรือไม่ก็เพราะ คุณคิดว่าความรักของคุณคือการเสียสละ

แต่ไม่ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร มันไม่สำคัญครับ เพราะคุณมีไม้ฉาก คุณมีกันและกัน คุณไม่เก่ง อาจใช่ คุณไม่แกร่ง ก็อาจจะถูก แต่สิ่งที่คุณมี คือความปรารถนาที่ดี ความรักที่จริงใจ เป็นแสงที่คอยสาดส่องให้คนรอบข้าง ดังนั้น อย่าท้อครับ อย่าแก้ปัญหาด้วยการเสียสละที่ไร้สาระ อย่ายอมที่จะไม่ลุกขึ้นเผชิญหน้ากับปัญหา เพราะคุณมีไม้ฉาก คุณมีเพื่อน คุณมีพวกผม และที่สำคัญ คุณมีพ่อแม่ที่รักคุณมากที่สุด ดังนั้นอย่ายอมแพ้กับทุกอย่าง ทุกปัญหาที่เข้ามา ตรองให้ดีครับ ใช้สติไว้มากๆ ปรึกษาเพื่อน ปรึกษาคน และปรึกษาตัวเอง หาทางแก้ที่คุณรู้สึกว่า เมื่อคุณจับมือกับไม้ฉาก และแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ พวกคุณมีความสุข พวกคุณยิ้มได้แม้มันจะลำบาก จงเลือกทางแก้นั้นครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-09-2015 00:38:12
เพลีย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-09-2015 08:38:15
https://www.youtube.com/v/cEeUFE6tRmQ


ขอให้เธอนั้นได้คู่เคียงกันตลอดไป
ถึงแม้ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ
และรักได้เพียงแต่เธออยู่เหมือนเดิม.




อรุณสวัสดิ์ค่าา ,, วันนี้รอนิยายกันอยู่ไหม ??
55+ ฟังเพลงนี้รอกันก่อนเนอะ
แล้วยังไงจะรีบมาอัพให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-09-2015 09:59:40
รออยู่ค่ะรออยู่ อยากรู้ว่าไม้ฉากจะทำยังไงต่อไป รีบมาอัพนะคะคุณเจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 72 || P.38 || 15-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 16-09-2015 20:58:39
 :L3: :L3: :L3:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.1 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-09-2015 20:08:08
Ch 73.1   คำ สัญ ญา . . || ปั้นสิบ
   

“ป๊า ,, ไม้  ไม้ไปไหนครับ  ป๊า ไม้ฉากไปไหน”
ผมพยายามถามป๊า แต่ป๊าก็ไม่ตอบผม
หันไปถามม๊า ม๊าก็หลบหน้าผมไม่ยอมสบตากับผม

ไม้ .. ไม้ฉากไปไหน?
หรือว่าที่ผมเห็นบนเวทีจะเป็นเรื่องจริง??



ผมรีบลุกออกจากเตียง ก่อนจะวิ่งไปบนบ้านใหญ่ ซึ่งเป็นสถานที่จัดงานหมั้นเมื่อเช้า
ตอนนี้ยังมีบางคนนั่งทานข้าว และนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะจีนตรงสนาม และบางคนก็อยู่บนบ้านใหญ่
ผมรีบเดินเบียดผู้คนที่ยืนออกันอยู่ตรงประตูเข้าไป
เสียงป๊ากับม๊า เรียกชื่อผมดังมาจากข้างหลัง


“ปั้น ไม่เข้าไปลูก! ปั้นสิบ หยุดก่อน!”

แต่ในวินาทีนั้นผมหยุดไม่ได้แล้วครับ
มันต้องไม่ใช่อย่างที่ผมเห็นสิ ต้องไม่ใช่
แม่ของไม้ฉากสัญญาแล้ว!!!!

พอผมแทรกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูเข้าไปได้แล้ว
ผมแทบจะล้มทั้งยืน
มันเป็นแบบที่ผมเห็นจริงๆครับ
ก่อนที่ผมจะเป็นลมล้มไปนั้น
ผมหันไปมองบนเวทีพร้อมๆกับไม้ฉาก
เพราะยูโรกับเปามันพูดจาแปลกๆ ด้วยความสงสัยผมก็เลยหันไป
บนเวทีมีคนงานกำลังปลดป้ายคำว่า “งานหมั้น” ลง
และติดคำว่า “ งานมงคลสมรส” แทน
ผมเห็นแค่นั้นครับ แล้วผมก็เป็นลมล้มไปเลย


แต่ตอนนี้สิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ,, ทำให้ผมรู้สึกหน้าชากว่าตอนเป็นลมอีกครับ
ไม้ฉาก กับน้องพิม กำลังนั่งอยู่บนตั่งหลั่งน้ำสังข์
เจิมแป้งที่หน้าผากแล้ว และมีมงคลแฝดอยู่บนหัวของไม้ฉากและน้องพิม
ตอนนี้มีแขกผู้ใหญ่ทยอยขึ้นไปหลั่งน้ำสังข์และอวยพรให้กับคู่บ่าวสาว
ผมใช้คำนี้ได้แล้วสินะ ,,  คู่บ่าวสาว!!!


ผมพลาดอะไรไป ,, ผมเป็นลมไปนานขนาดนั้นเลยงั้นหรอ??!!



“ทำไมละ  ทำไมเป็นแบบนี้”
ผมเริ่มสะอื้นออกมา จนคนในงานเริ่มหันมามองผม
จะไม่ให้มองได้ยังไงละครับ   อยู่ๆมายืนร้องไห้ในงานแต่งงาน
ถึงจะร้องไม่ดัง แต่ก็สะอื้นจนตัวโยนเลยละครับ
รองเท้าผมก็ไม่ได้ใส่   วิ่งออกจากบ้านพักมาทั้งที่เท้าเปล่าแบบนั้นเลย
เท้าผมเลอะไปหมด ผมเผ้าก็ยุ่งเหยิง
แล้วเสื้อที่ใส่ก็ปลดกระดุมออกมาเกือบหมด
สภาพดูไม่ได้มากๆ   ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมแขกๆในงานถึงหันมามองผม


รวมทั้งไม้ฉากที่นั่งอยู่บนเวทีด้วย มันมองเห็นผมแล้ว
มันทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหลังไม้ฉาก
เค้าเรียกว่าเพื่อนเจ้าบ่าวมั้งครับ  เอามือกดไหล่ไม้ฉากให้นั่งลงเหมือนเดิม
เพื่อนเจ้าบ่าวคนนั้นไม่ใช่เพื่อนผมแน่นอนครับ  หน้าไม่คุ้นเลย
คงเป็นคนของทางลุงพล หรือทางคุณพ่อไม้ฉากนั้นแหละ


“ปั้น  กลับบ้านพักกันเหอะมึง”
ไนซ์เดินเข้ามาดึงแขนผมให้เดินออกจากห้องจัดงาน
ตอนนี้ผมเองแทบไม่มีแรงจะต้านทานแรงดึงของเพื่อนละครับ
เลยเดินตามเพื่อนๆกลับบ้านพักไป


พอเดินเข้ามาในบ้านพักแล้ว ยูโรก็ถามขึ้นมา

“กลับกรุงเทพกันเลยดีไหมวะ”

“ยัง ไม่กลับ กูไม่กลับ  กูต้องคุยกับแม่ของไม้ฉากก่อน
ไหนบอกว่าไม่แต่งไงวะ แล้วเมื่อกี้บนเวทีคืออะไรวะมึง
พวกมึงบอกกูที  ฮึกกก .. ฮือออ คืออะไรวะ  ทำไมเป็นแบบนี้วะมึง”

ผมหมดเรี่ยวแรงที่จะเดินแล้วครับ 
นั่งฟุบลงไปกับพื้น ก่อนจะปล่อยโฮร้องไห้ออกมา

ทำไมเป็นแบบนี้ ทำไมต้องโกหก ทำไมต้องหลอกกันด้วย
พวกเพื่อนๆไม่มีใครเดินเข้ามาปลอบหรือมาบอกให้ผมหยุดร้องไห้
ทุกคนปล่อยให้ผมได้ร้องไห้ออกมา ... ซึ่งมันก็ดีแล้วครับ
เพราะผมเองก็เก็บความเจ็บ ความอึดอัดนี้ไว้ในใจไม่ได้แล้วจริงๆ


“พอเถอะปั้น  มึงอย่าร้องเลยนะมึงร้องมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะ
แล้วนี้มึงยังไม่ได้นอนเลย อย่าร้องเลยนะมึง พวกกูขอ”

เปาดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเอามือตบหลังผมเบาๆ

“มึง เอาไม้คืนมาให้กูเถอะ มึงไปตามไม้กลับมาหากูได้ไหม
ฮืออ  มึงเอาไม้กลับมา ไม่เอาแล้วกูไม่ให้หมั้นแล้ว”

ผมร้องไห้ และไม่ยอมฟังคำปลอบจากเพื่อนๆครับ
ผมร้องไห้หนักมากจริงๆ ไม่อยากยอมรับในสิ่งที่มันเกิดขึ้น


ถ้าแต่งงานแล้ว แปลว่า ผมกับไม้ต้องจบลงแล้วใช่ไหม?
ตอนนี้ไม้ไม่ใช่คนรักของผมอีกแล้วงั้นหรอ?


“ปั้น ไม่เอาลูกใจเย็นๆ เดี๋ยวจะหายใจไม่ออก”
ม๊าพูดเสร็จก็ดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะเอามือมาลูบหัวผม


“ฮึกก ,, ม๊าครับ  ฮืออ ทำ ทำไมเป็นแบบนี้ละครับม๊า
ทำไมไม้ต้องแต่งงานครับ ฮืออออ ไหน บอกว่าไม่แต่งไงครับม๊า”

ผมสะอื้นไปก็ถามม๊าไป   ..
ตอนนี้ผมหายใจไม่ออกละครับ มันร้องไห้หนักจนหายใจไม่ทัน


“มันเป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่เค้าเห็นว่ามันสมควร เราห้ามไม่ได้หรอกลูก
เพราะเราแค่คนนอก ปั้นเข้าใจไหมลูก อย่าร้องไห้แบบนั้นสิปั้น  ค่อยๆหายใจก่อน”

ป๊าขึ้นเสียงดุผม เพราะผมร้องไห้แล้วหายใจไม่ทัน
ตอนเด็กๆผมเคยเป็นหอบครับ เวลาหายใจไม่ทันทีไรต้องเข้าโรงพยาบาลทุกทีครับ


ตอนนี้ม๊าเริ่มผละตัวออกจากผม แล้วค่อยๆถอดเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตออกให้ผม

“ไนซ์ไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้ปั้นหน่อยลูก
ยูโรครับเปิดระเบียงห้องให้ลมเข้ามาในห้องหน่อย
น้องปั้นหายใจไม่ออกลูก ช่วยม๊ากันหน่อย”

ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆผมจะทำตัววุ่นวาย
วิ่งไปมากันเต็มห้องแค่ไหน
ผมรู้แค่ผมเสียใจ  และอยากให้ไม้ฉากมายืนตรงหน้าผม



ผมอยากได้ไม้ฉากกลับคืนมา!



ม๊าเช็ดตัวให้ผมเสร็จแล้ว
ก็ให้ยูโรช่วยหาเสื้อผ้าใส่สบายๆมาให้ผมเปลี่ยน
แต่ผมไม่ยอมขยับตัว จนยูโรมันด่าผมครับ

“ถ้ามึงทำตัวงี่เง่าแบบนี้นะปั้น อย่าว่าแต่ไม้ฉากเลยที่จะไปจากมึง
พวกกูก็จะไป ไอ้เชรี้ย! ลุกมาไวๆเลย มาเปลี่ยนชุด
จะทำตัวอ่อนแอให้พ่อแม่มึงเป็นห่วงอะไรหนักหนาวะ
มันแต่งไปแล้วมึงจะกลับไปแก้ไขได้ยังไงละ 
อาบน้ำแต่งตัวแล้วหยุดร้องไห้ได้แล้ว
เดี๋ยวไม้มันมาจะได้คุยกันว่าจากนี้พวกมึงสองคนจะเอาไงต่อ
ร้องไห้จนมึงตาย มึงก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว”

ยูโรมันด่าผมมาเป็นชุดเลยครับ T^T

ผมหันไปมองหน้ายูโร แววตามันไม่ได้ดุอะไรผมเลยครับ
แต่เป็นแววตาของความเป็นห่วง

“ยู .. มึงไปตามไม้มาให้กูหน่อย นะยูนะ
มึงบอกไม้ว่ากูรอมันอยู่ที่นี้ 
มันต้องรีบมาแน่ๆ แล้วเราจะกลับกรุงเทพกัน
ไนซ์ๆ มึงไปเอารถออกเลย กูจะพาไม้กลับกรุงเทพ”

ผมขยับตัวไปหาไนซ์ ก่อนจะเขย่าๆแขนไนซ์ให้มันรีบลุกไปเตรียมรถ
แต่มันกลับนั่งมองหน้าผมเฉยๆ  ยูโรก็ยืนอยู่เหมือนเดิม
ไม่มีใครไปตามไม้ฉากให้ผม

“ฮึกกก ฮืออ ,, ทำไมพวกมึงไม่ทำละ ทำไมม่ช่วยกู
มึงไปตามไม้กลับมาให้กูเถอะ ฮืออออ โอ้ยย เจ็บ”

ผมร้องไห้มากไปจบเจ็บหน้าอก
ต้องเอามือมาบีบนวดไว้ให้มันหายปวด

“ปั้นสิบ!!! ป๊าบอกแล้วไงลูกอย่าร้องไห้แบบนั้น หัวใจจะทำงานหนัก
ถ้าปั้นเป็นอะไรไป  ป๊ากับม๊าจะอยู่ยังไงละครับ
ไม่เอานะลูกนะ หยุดร้องก่อนนะครับ”

ป๊าเดินมาบีบนวดตรงไหล่ให้ผม ก่อนจะนวดแขนให้ผมหายเกร็ง

“ป๊า  แต่ปั้นรักไม้นะครับ รักจริงๆ ไม้ก็รักปั้น
ฮึกกก ,, ป๊าตามไม้กลับมาให้ผมนะครับ”

ผมหันไปขอร้องป๊า  แต่ป๊าก็ได้แต่ยิ้มบางๆให้ผม  โดยไม่ได้พูดอะไร


“ม๊าฝากปั้นด้วยนะลูก เดี๋ยวป๊ากับม๊าขอขึ้นไปในงานก่อน
 ถ้าไม่มีอะไรแล้ว  อีกสักพักพวกเราก็กลับบ้านกันนะ”

ม๊าเห็นว่าเพื่อนๆผมอยู่ดูแลผมได้   ม๊าเลยขอไปดูงานข้างนอก
พอม๊าผมพูดจบแล้วก็ชวนป๊าเดินออกจากห้องไป


ไนซ์มาประคองตัวผมให้ลุกขึ้นยืน ก่อนมันจะยิ้มหล่อๆให้ผม
“อาบน้ำกันมึง จะได้สบายตัว”


พูดจบไนซ์ก็ผลักผมเข้าไปในห้องน้ำ

“อาบน้ำนะมึง ถ้ายังชักช้าอีก กูจะเข้ามาอาบให้”
มันพูดเสร็จก็ยิ้มกวนๆมาให้ผม
แต่ในเวลานี้ผมไม่ได้กลัวไม่ได้อายอะไรหรอกครับ ถ้ามันจะเข้ามาอาบให้ผมก็ยอม


ผมยืนนิ่งๆอยู่ในห้องน้ำ มองหน้าตัวเองในกระจก
นี้หรอคือหน้าตาของคนที่ทำเพื่อคนรัก
ทำเพื่อครอบครัวของคนที่มันรัก

สุดท้ายมึงก็แค่คนโง่ๆคนหนึ่งแหละปั้นสิบ
พ่อแม่ไม้ฉากมาหลอกใช้ความรักของผม เพื่อให้ไม้ฉากได้ทำในสิ่งที่ท่านต้องการ
ผมทำร้ายตัวเองไม่พอ ผมยังทำร้ายไม้ฉากด้วย


แล้วจะทำยังไงต่อไปละปั้นสิบ?

เค้าแต่งงานกันแล้ว  คนรู้กันหมดแล้ว
เค้าจะมาคบมึงหรอไง?

มึงมันแค่ผู้ชาย ที่เป็นผู้ชายเหมือนกับไม้ฉาก
พ่อแม่เค้าจะยอมรับมึงหรอ จะมีวันยอมรับงั้นหรอ?


ผมเสียใจครับ เสียใจมากๆ
ไม่ได้เสียใจที่พาไม้กลับมานะครับ เสียใจที่แม่ไม้ฉากผิดสัญญา

คำสัญญาของผู้ใหญ่ไม่มีความหมายหรอครับ?
ผมอยากรู้จริงๆ



ผมยืนมองตัวเองในกระจก ยืนคิดอะไรไปเรื่อยๆ
เพราะหลายสิ่งหลายอย่างที่มันรุมเร้าผมมานาน
ผมอยู่ในความอึดอัดใจ อยู่กับความทรมานใจแบบนี้มาหลายปีแล้ว
ตอนนั้นสมองส่วนดีที่เคยคิดแต่สิ่งดีๆ มองโลกในแง่ดีๆมันไม่ทำงานแล้วครับ


คนในกระจก .. นั้นมันคือผม คือ ปั้นสิบ
ปั้นสิบ ,, ถ้ามึงไม่รู้สึกชอบไม้ฉากเกินกว่าเพื่อนละ
ถ้าวันนั้นมึงไม่ทำเกินเลยไม่ก้าวข้ามคำว่าเพื่อน
ถ้ามึงไม่ดื้อดึงจนมาถึงวันนี้
ไม้ฉากจะต้องไปแต่งงานแบบนี้ไหม?
ทุกอย่างเพราะมึงนะปั้น
เพราะมึงรักมัน เพราะมึงล้ำเส้นของคำว่าเพื่อน
เรื่องราวเลยเป็นแบบนี้!!!


แต่ถ้า ...




ไม่มีผมอีกแล้วละ?



ไม้ฉากก็ไม่ต้องแต่งงานใช่ไหม?
เรื่องการแต่งงานจะยุติลงหรือป่าว?

พ่อของไม้ฉากทำไปเพียงแค่อยากชนะผมเท่านั้น
ถ้าผมหายไปจากโลกนี้แล้วละ…
พ่อแม่ของไม้ฉากก็ไม่ต้องหย่ากัน
ครอบครัวของไม้ฉากก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมใช่ไหม?
ไม้ฉากก็จะมีชีวิตเป็นของตัวเองโดยไม่ต้องห่วงผมใช่ไหม?


ความคิดชั่ววูบมันทำให้ผมตัดสินใจ ..
เดินไปยังกองเสื้อผ้าที่ผมใส่มาจากกรุงเทพ
เมื่อตอนเช้าไม้ฉากมันถอดเสื้อผ้าผมแล้วโยนทิ้งไว้ในห้องน้ำ

ผมเดินไปหยิบกางเกงขึ้นมาล้วงเอาของในกระเป๋า
พอเจอสิ่งที่ผมอยากได้แล้ว  ผมก็เดินไปเปิดน้ำใส่อ่างอาบน้ำจนเต็ม
ก่อนจะถอดเสื้อผ้าแล้วกำลังจะลงไปนั่งแช่ในน้ำ

แต่เสียงไนซ์ตะโกนดังขึ้นมาก่อน ผมเลยหยุดยืนนิ่งๆอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ

“เห้ยย เสร็จยังวะมึง กูจะเปิดเข้าไปดูละนะ ปั้น ปั้นสิบ!!”
ไนซ์มันไม่ได้รอคำตอบจากผมครับ เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา

“อ้าวยังไม่อาบอีกหรอวะมึง แล้วมึงเปิดน้ำใส่อ่างทำไมเนี้ย
อย่าบอกนะว่าจะแช่น้ำอะ  เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”

ไนซ์ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ พอมันเห็นผมยืนอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ  และถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว
มันกลับหันหน้าหนี  ไอ้เชรี้ยย  คนที่ควรอายนะ คือกูต่างหาก - -‘
มึงจะอายแล้วหลบหน้าไปทำไมกันวะไอ้บ้าไนซ์


“อืมม เมื่อยๆตัววะ อยากแช่น้ำอุ่นให้สบายตัวหน่อย  มึงรอข้างนอกเถอะ
กูขอแช่น้ำสักพัก แล้วจะออกไป”

“เออๆ อย่าแช่นานนะมึง เดี๋ยวไม่สบาย”

พอไนซ์พูดจบก็ปิดประตูห้องน้ำ


ผมเดินลงไปนั่งแช่ในอ่างอาบน้ำ
ในมือของผมยังกำของสิ่งหนึ่งที่เพิ่งไปหยิบมาจากกางเกง
พอลงไปนอนแช่น้ำแล้ว  ผมแบมือที่กำไว้ออก  มันเป็นห่อกระดาษทิชชู่ครับ
ข้างในมียาเม็ดสีขาว ขนาดกลมๆ เล็กๆ อยู่ 2 เม็ด




ครับ ,, ยานอนหลับที่สั่งจากเพื่อนของพู่กัน
ผมใช้กับไม้ฉากไป 1 เม็ด  และมันเหลืออยู่ในมือผมตอนนี้ 2 เม็ด


ไม่ได้นอนพักมาหลายวันแล้ว ไม่ได้นอนหลับสนิทมาตั้งนาน

ตั้งแต่ไม้ฉากทะเลาะกับพ่อกับแม่
ตั้งแต่ไม้ฉากเข้าเรียนในโรงเรียนตำรวจ
แล้วไหนจะตอนที่มันไปใต้อีก  ...
ผมนอนหลับไม่สนิทมาเกือบจะ 2 ปีแล้วครับ
นอนคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้มาตลอด ,,


ผมตัดสินใจกินยานอนหลับทั้ง 2 เม็ดในมือ
ก่อนจะค่อยๆเอนตัวนอนในอ่างอาบน้ำ
น้ำอุ่นๆกำลังสบายตัว ,, 
แต่น้ำตาที่กำลังไหลลงมาอาบแก้มของผม มันอุ่นกว่าน้ำในอ่างเสียอีก


ผมนอนแช่น้ำไปสักพัก น่าจะไม่ถึง 5 นาที
ผมรู้สึกใจของผมเต้นแรงมากๆ
และรู้สึกเหมือนมีน้ำอุ่นๆไหลออกมาจากจมูกผม
ผมเอื้อมเอามือไปเช็ดออก ,,

เลือด ?
เลือดกำเดาไหล?


ผมเอามือเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกมา แต่เช็ดยังไงก็ไม่ยอมหยุดสักที
น้ำในอ่างอาบน้ำเริ่มมีสีเลือดจางๆ
ตอนนี้ผมเริ่มมึนหัว และตาผมเริ่มจะหนักขึ้นเรื่อยๆ
ผมเงยหน้าพิงกับพนักพิงของอ่างอาบน้ำ
เพราะหวังว่าเลือดกำเดาจะหยุดไหล



หายใจไม่ออก!
ใจผมเต้นแรงมากๆ จนผมรู้สึกหายใจไม่ออก


อืมม ทรมาน .



แต่ผมไม่มีแรงที่จะขยับตัว หรือจะลุกไปไหนได้อีกแล้วครับ
ยานอนหลับคงออกฤทธิ์แล้ว ..

ผมยิ้มให้กับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
คงถึงเวลาแล้วละ .. ผมคงจะได้พักแล้ว

“ป๊า ม๊า ,, ปั้นขอโทษครับ.. ไม้ กูขอโทษ”


แล้วทุกสิ่งก็ดับวูบไป.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.1 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-09-2015 20:25:55
โอ๊ยยยยยย คุณเจมันค้างอย่างแรงเลยค่ะ ทำไมไม่ต่อให้จบค่ะ รีบมาต่อนะคะ อยากรู้เรื่องต่อจากนี้ไวๆ ค่ะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-09-2015 20:27:39
Ch 73.2  ทำร้าย || ไม้ฉาก




“เดี๋ยวเชิญทุกท่านรับประทานอาหารได้เลยนะคะ 
ขาดเหลืออะไรแจ้งน้องๆที่คอยยืนบริการทุกท่านได้ค่ะ”

เสียงของน้าอรพูดบอกแขกๆที่มาร่วมงาน
พอน้าอรพูดจบ แขกก็ทยอยเดินลงไปข้างล่างกัน


ผมลุกขึ้นยืน แล้วดึงมงคลแฝดที่อยู่บนหัวออก
ผมต้องรีบกลับไปหาปั้นสิบ เพราะเมื่อกี้ปั้นสิบมันร้องไห้ ..
มันขึ้นมาเห็นแล้วว่าผมโดนพ่อบังคับให้แต่งงาน

ตอนที่มันหันมาเห็นป้ายบนเวทีเปลี่ยนเป็น มงคลสมรส
ปั้นสิบก็เป็นลมล้มลงไป พวกผมวิ่งเข้าไปประคองปั้นสิบไว้
ก่อนที่เปาจะมาอุ้มตัวปั้นสิบกลับไปนอนพักที่ห้อง
สักพักป๊ากับม๊าของปั้นสิบก็มา

“ปลดกระดุมเสื้อหน่อยดีไหมวะ มันคงอึดอัดอะ”
ยูโรพูดเสร็จก็ปลดกระดุมเสื้อให้ปั้นสิบ
ส่วนไนซ์ก็หันมามองหน้าผม

“มึงไปคุยกับพ่อแม่มึงเถอะวะ  มันคืออะไรกันแน่วะ
ปั้นมันอาจจะยอมนะเรื่องหมั้น แต่กูว่าถ้าแต่งงาน มันหนักหนาเกินไป
ปั้นสิบไม่ยอมแน่ๆ  กูไม่อยากเห็นมันเสียใจแล้ววะมึง
มึงไปเคลียร์กับพ่อแม่มึงก่อนเถอะไม้”

พอไนซ์มันบอกกับผมเสร็จแล้ว มันก็เดินไปเปิดประตูห้องให้ผม
คือ มันไล่ให้ผมรีบออกไปนั้นแหละครับ - -‘


“กูฝากปั้นด้วยนะ  เดี๋ยวกูจะรีบมา”
พอผมเดินออกจากห้องแล้วก็รีบวิ่งมาหาพ่อแม่บนบ้านใหญ่
แต่ไม่ทันได้ถามเลยครับว่าพ่อเปลี่ยนป้ายบนเวทีทำไม
คนของลุงพล  หรือคนที่เป็นเพื่อนเจ้าบ่าวผมนั่นแหละครับ ก็มาล๊อคแขนผมไว้
ก่อนจะพาผมขึ้นไปนั่งบนตั่งรดน้ำสังข์

“เห้ยย ปล่อยดิวะ”
ผมพยายามดิ้นแล้วครับ แต่มันกดไหล่ผมให้นั่งลงนิ่งๆ
ก่อนที่พ่อผมจะเดินเข้ามาหา


“พ่อ ยังไงมันก็เป็นพ่อนะไม้ฉาก  แกเกิดมาเพราะฉัน แล้วแกจะเหนือกว่าฉันไปได้ยังไง”
พอพ่อพูดจบก็เดินยิ้มออกไป แล้วลุงพลก็กล่าวเชิญแขกให้ขึ้นมาร่วมรดน้ำสังข์

เหตุการณ์มันเร็วมากจนผมลุกหนีไม่ทันครับ
เพราะพอพ่อเดินออกไป  สักพักพิมก็โดนพาตัวมานั่งข้างๆผม หน้าพิมยังเต็มไปด้วยน้ำตา
แล้วคนแก่ๆที่ไหนไม่รู้ก็เอามงคลแฝดมาใส่ให้ผมกับพิม
เอาพวงมาลัยมาคล้องคอให้ และเจิมหน้าผากให้พวกผม
จนทุกคนเดินขึ้นมารดน้ำสังค์และอวยพรให้ผมกับพิม
ตอนนั้นคือผมถามตัวเองว่า ,, มึงจะนั่งรออะไรวะไม้?
ลุกขึ้นสิ!


แต่ผมก็ทำไม่ได้ ....
ผมไม่แกร่งพอที่จะหักหน้าพ่อแม่ในงานวันนี้ได้

จนผมเห็นปั้นสิบ ยืนมองหน้าผมอยู่ มันร้องได้ และพูดอะไรออกมาไม่รู้
เพราะมันอยู่ไกลผมเลยไม่ได้ยิน ผมจะลุกขึ้นไปหาปั้นสิบแล้ว
แต่เพื่อนเจ้าบ่าวแปลกหน้านั้นมันกดไหล่ผมให้นั่งลง
ผมต้องทนเห็นปั้นสิบยืนร้องไห้จนตัวสั่นไปทั้งตัว
และต้องทนเห็นปั้นสิบเดินออกจากห้องจัดงานออกไป


ไม่ทนแล้วครับ พอกันที .. ผมนั่งเป็นหุ่นเชิดให้พ่อแม่มาจนเสร็จพิธีแต่งแล้ว
ผมจะกลับไปหาปั้นสิบ แล้วจะพาปั้นสิบกลับกรุงเทพ!!


“ปล่อยดิวะ”
ผมพยายามดิ้นให้หลุดจากคนของลุงพล ที่ตอนนี้ยืนล๊อคแขนผมอยู่

“อย่าดิ้นเลยครับ เหลืออีก 1 พิธี ทุกอย่างก็เสร็จแล้ว”

1 พิธี ?

อะไรกันอีกวะเนี้ยย!!!


“พี่ไม้คะ พิมขอโทษนะพี่”
น้องพิมก็เอาแต่ร้องไห้ เอาพูดคำว่าขอโทษ
จะขอโทษอะไรตอนนี้วะ!!!!
ตอนนี้ผมโกรธจนผมพาลไปหมดแล้วครับ มองเห็นหน้าพิมก็หงุดหงิด
คือ หยุดร้องไห้เถอะ มันไม่ช่วยอะไรได้ละจริงๆตอนนี้!!!


“แกอย่าดิ้นเลยไม้ฉาก อีกแป๊บเดียวก็เสร็จแล้ว”
พ่อผมเดินมายิ้ม แล้วมองหน้าผม
ส่วนแม่ก็ยิ้มและยกมือไหว้แขกอยู่ข้างๆพ่อ


“ไหนพ่อสัญญากันปั้นมันไงครับว่าจะแค่หมั้น แล้วนี้มันคืออะไรครับพ่อ”
ผมถามพ่อค่อนข้างเสียงดังมากครับ
ดังจนพ่อหันไปมองคนรอบๆตัว เพราะกลัวเค้าจะได้ยินคำถามที่ผมถามพ่อ

“ก็หมั้นแล้วก็แต่ง ฉันโกหกตรงไหนหรอ? ฉันจับแกแต่งงานเลยหรือไงละ
นี้ไงฉันก็หมั้นให้แล้ว  ถึงมาแต่ง  เพื่อนแกมันโง่เอง โง่ตั้งแต่ริจะมารักผู้ชายด้วยกันแล้ว!!”

สิ่งที่พ่อพูดออกมา ทำใจผมแทบจะสลาย
มันเป็นแผนของพ่อกับแม่ผมจริงๆด้วย


“พ่อหลอกพวกผมทำไมครับ พ่อไม่อยากให้ผมมีความสุขหรอครับ”
พ่อที่กำลังยิ้มให้กับแขก หันมามองหน้าผมด้วยแววตาที่นิ่ง แต่แฝงไปด้วยความดุดัน!


“นี้คือความสุข ที่คนอย่างฉันหามาให้แก และแกต้องรับมันไป เพราะแกเป็นลูกชายของฉัน”
พ่อพูดเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปหาลุงพล ที่ตอนนี้เดินเข้ามากับผู้ชายคนหนึ่ง
ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดสีกากีครับ เดินถือแฟ้มเอกสารเข้ามา


“มาๆไม้ฉากมานั่งตรงนี้ลูก  ประคองน้องมา มานั่งข้างๆกันตรงนี้”
พ่อเปลี่ยนน้ำเสียงที่ใช้คุยกับผมทันที    แต่ผมก็ไม่ได้เดินเข้าไปหาพ่อ
และไม่หันไปมองหน้าพิมด้วยว่าตอนนี้พิมทำหน้ายังไง


พอผมไม่ขยับตัวเดินเข้าไปนั่งเหมือนที่พ่อสั่ง
เพื่อนเจ้าบ่าวของผม ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร
เดินลากแขนผมให้เข้าไปนั่งที่โซฟา   และอีกคนก็ประคองพิมมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกับผม


“ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ รดน้ำสังข์เสร็จแล้วก็เหลือจดทะเบียนสมรสอีก 1 อย่าง
ทุกอย่างก็จะเป็นอันเสร็จสิ้น   นี้ครับผมเตรียมมาให้แล้วครับ”

นายทะเบียนคนนี้ อาจจะเป็นเพื่อนหรือรู้จักกับลุงพลก็ได้
เพราะดูเค้ามีความเกรงใจลุงพลและมีการน้อมนอบกับลุงพลพอสมควร


“ไม้เซ็นสิลูก”
พ่อผมออกคำสั่งให้ผมเซ็น  ใช้คำว่าออกคำสั่งถูกต้องแล้วครับ!


“พ่อครับ ผมอายุเพิ่ง 20 เต็ม ส่วนน้องพิมอายุเท่าไหร่เองครับ ผมว่าเลื่อนจดทะเบียนไปก่อนก็ได้”
ผมหันไปตอบพ่อ แต่ตาผมไม่ได้หลบสายตาพ่อที่ส่งมาฟาดฟันผมนะครับ
ปากไม่ด่า แต่ใช้สายตาสั่งแทนสินะ!


“จดได้ลูก น้องพิมอายุ 17 เต็มแล้ว  จริงใช่ไหมครับนายทะเบียน
ถ้าพ่อแม่อนุญาตให้จดทะเบียนได้
เด็กที่อายุยังไม่บรรลุนิติภาวะ สามารถจดทะเบียนสมรสกันได้”

ลุงพลหันไปถามนายทะเบียน  ซึ่งถ้านายทะเบียนก้มไปเลียแข้งขาลุงพลได้คงทำไปแล้วละครับ
ขนาดนั่งกับโซฟา ยังโค้งตัวให้กับทุกๆคำพูดที่ลุงพลสั่ง - -‘


“ได้ครับ ไม่เป็นปัญหาใดๆเลยครับ”
ลุงพลส่งปากกาให้น้องพิมเซ็น
และผมรู้ว่าน้องพิมปฏิเสธพ่อไม่ได้แน่ๆ
น้องพิมหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปจรดปากกาเซ็นลงในใบทะเบียนสมรส


“น้องเค้าเซ็นก่อนแล้วนะ ไม่แมนเลยนะเรา อ้าวว เซ็นได้แล้ว
คุณลุงคุณป้าเค้ารอถ่ายรูปคู่”

พ่อผมก็ยังยิ้มไปด้วยและออกคำสั่งให้ผมเซ็น 
ผมก็ยังไม่ยอมจับปากกาที่พ่อยื่นมาให้ครับ


“คุณลงไปดูเพื่อนๆไม้ฉากหน่อยสิ  เผื่อขาดเหลืออะไรจะได้ช่วยกันได้”
พ่อผมหันไปมองหน้าแม่ ก่อนจะสั่งให้แม่ลงไปหาเพื่อนๆผม
ผมรู้ครับว่าพ่อขู่ผมแน่นอน ! 


“สงสัยไม้ฉากอยากได้กำลังจากเพื่อนมั้งครับ  งั้นเดี๋ยวให้คนไปตามเพื่อนๆมาดีไหม
น้องอะไรนะครับที่ตัวขาวๆหน่อยนะ ให้ขึ้นมาเป็นสักขีพยานหน่อยดีไหม”

ลุงพลก็เออออตามพ่อผม  พ่อเห็นว่าผมไม่ยอมแน่ๆ
เลยขยับตัวมานั่งชิดๆผมก่อนจะกระซิบคุยกับผม


“อยากให้ไอ้เด็กปั้นมันเจ็บตัวมากใช่ไหม  ได้นะถ้าแกต้องการแบบนั้น””
พอพูดจบพ่อก็ขยับตัวออก ก่อนจะยิ้มให้แขกที่ยืนดูอยู่ข้างๆ


ผมไม่มีทางเลือกแล้วครับ ต้องจำใจยอมเซ็นใบทะเบียนสมรส
เพราะผมเองก็ไม่อยากให้ปั้นสิบโดนพ่อผมทุบตีไปมากกว่านี้แล้ว


“นี้ครับ แบ่งไว้คนละแผ่นนะครับ ตอนนี้ผมขอประกาศให้ทุกท่านในที่นี้ทราบว่า
นายภาคิน  และนางสาวพิมพ์ชนก  ได้เป็นสามีภรรยากันโดยถูกต้องตามกฎหมาย
ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ”

นายทะเบียนพูดจบก็ยื่นใบทะเบียนสมรสมาให้ผม แต่ผมไม่ได้ยื่นมือไปรับครับ
ผมหันไปมองหน้าพ่อ

“พอใจแล้วใช่ไหมครับ ผมขอตัว”
พูดจบผมก็รีบวิ่งลงมาหาเพื่อนๆที่บ้านพัก





“ปั้น ปั้น”
ผมเดินเข้ามาในบ้านพัก  เห็นแต่ไนซ์ที่นั่งเล่นมือถืออยู่
ส่วนเปากับยูโรนอนหลับอยู่บนเตียง
พอผมเดินเข้าไปตะโกนถามหาปั้นสิบ พวกมันเลยตื่น


“อะไรของมึง โวยวายทำไมวะ” ยูโรตื่นมาก็ด่าผมก่อนเลย - -‘

“ปั้นละวะ ปั้นสิบไปไหน”
ผมมองไม่เห็นปั้นสิบอยู่ในห้อง  ตอนนั้นรู้สึกใจไม่ดีเลยครับ
มันหนีผมไปแล้วหรือป่าว? หรือพ่อแม่มันพากลับบ้านไปแล้ว


“นอนแช่น้ำในห้องน้ำโน้น มึงโวยวายอยู่ได้ มันไม่หนีมึงไปไหนหรอกนะ”
ไนซ์อีกคนครับ ด่าผม    เออ .. พวกมึงไม่เข้าใจกูหรอกนะว่ารู้สึกยังไง!


ผมถอดเสื้อขาวออก ก่อนจะเอาไปวางพาดไว้ที่เก้าอี้
ถอดรองเท้าเสร็จหมดแล้ว เลยเดินไปนั่งบนเตียงข้างๆไนซ์
เพื่อรอปั้นสิบให้ออกมาจากห้องน้ำ


“แล้วมึงเอาไงต่อวะ” เสียงเปาถามผม
มันยังนอนให้ยูโรกอดอยู่เลยครับ
อิจฉา!!! จะมากอดกันต่อหน้ากูทำไมครับ T^T


“กูจะกลับกรุงเทพกับปั้น “
ผมตอบเพื่อนๆด้วยความมั่นใจ  เพราะผมทำตามที่พ่อต้องการแล้ว
ตอนนี้มันเป็นชีวิตของผมแล้ว ผมจะกลับไปอยู่กับปั้นสิบ!

“เห็นทีว่าลูกชายสุดที่รักของพ่อจะลืมของ  พ่อเลยเอามาให้
ฤกษ์เข้าห้องหอคือตอน 21.21 น. อย่าช้านะครับลูก”

อยู่ๆพ่อผมเปิดประตูบ้านพักเข้ามา ก่อนจะเอากระดาษวางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี
แล้วยิ้มเย้ยๆใส่ผม ก่อนจะเดินออกจากห้องพักไป


“กระดาษอะไรวะ?”
ยูโรลุกออกจากที่นอนไปหยิบกระดาษมาดู

“มึง ,, นี้มึงจดทะเบียนด้วยหรอวะไม้”
ยูโรปล่อยทะเบียนสมรสในมือลง แล้วหันมากระชากคอเสื้อผมเข้าไปถาม
เปากับไนซ์ก็เข้ามาดึงตัวยูโรออก เพราะกลัวว่ามันนะต่อยหน้าผม


“อืม กูจดไปแล้ว พ่อกูบังคับ”
ผมตอบเสร็จปุ๊บ ยูโรใส่เข้ามาเต็มๆมุมปากผมเลยครับ 1 หมัดเต็มๆ


“ไอ้เชรี้ยเอ้ยย!! มึงอายุเท่าไหร่แล้ววะไอ้เชรี้ย
ต้องยอมให้พ่อมึงบังคับไปจนตายหรือไง  แค่มึงไปแต่งงานไอ้ปั้นหัวใจจะสลายอยู่แล้ว
นี้มึงไปจดทะเบียนอีก  มึงจะแยกตัวเองออกมาอยู่กับปั้นมันได้ไง”

เปาพยายามแกะมือของยูโรที่ดึงคอเสื้อผมออก   แต่ยูโรไม่ยอมปล่อยครับ
มันใส่หมัดเข้ามาที่หน้าผมอีก2 หมัด
ผมไม่ได้เอามือมาปัดป้องหรือหลบมัน เพราะผมรู้ว่าผมทำผิดจริงๆ

“มึงจะทำยังไงกับปั้นต่อไป มึงจะให้เพื่อนกูทรมานไปถึงไหน
เมื่อกี้ปั้นมันนั่งร้องไห้ตรงนี้ มันนั่งอ้อนวอนพวกกูให้ไปตามมึงกลับมา
มันร้องไห้ปานจะขาดใจตายให้ได้ ทำไมวะไม้ ทำไมมึงไม่ปฏิเสธพ่อมึง
ทำไมมึงทำเพื่อปั้นไม่ได้วะ”

ยูโรปล่อยมือที่ดึงคอเสื้อผมออก
ก่อนจะชี้ไปที่พื้นหน้าทีวี บอกให้ผมรู้ว่าปั้นมันนั่งอ้อนวอนพวกมันตรงไหน


“กูพยายามแล้ว แต่พ่อกูขู่ว่าจะลงมาทำร้ายปั้น  กูไม่รู้ว่ากูควรต้องทำยังไง
กูเลยเซ็นเอกสารแล้วรีบลงมา กูขอโทษที่ทำให้พวกมึงผิดหวังในตัวกู
แต่กูรักปั้นจริงๆ กูจะไม่ทิ้งปั้นสิบ กูสัญญากับพวกมึงได้เลย
กูจะไม่ให้ใครมาแยกพวกกู 2 คนอีกแล้ว  มึงเชื่อใจกูได้ยู”

ผมเอามือเช็ดเลือดที่มุมปาก ก่อนจะพูดกับยูโร
พอผมพูดจบเปามันก็ดึงยูโรให้ออกไปสงบสติที่ระเบียงหลังห้อง

“มึงคิดว่าพ่อมึงจะปล่อยหรอวะ”
ไนซ์มันเอากระดาษทิชชู่มาซับเลือดที่มุมปากให้ผม


“ไม่รู้วะ แต่กูจะปกป้องปั้นสิบ กูจะไม่ยอมให้ปั้นสิบมาทำเพื่อกูฝ่ายเดียวหรอก
กูขอโทษนะไนซ์ ที่กูไม่เข้มแข็ง  กูขอโทษที่ทำให้พวกมึงทุกคนต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้”

ไนซ์ทำแค่ตบบ่าผมเบาๆ แล้วยิ้มเท่ห์ๆส่งมาให้


“เออแล้วนี้ปั้นมันเข้าไปนานยังวะ”
ผมถามไนซ์ เพราะไม่รู้ว่าปั้นเข้าไปนานแค่ไหนแล้ว
ไนซ์ทำหน้าคิดสักพักก็รีบวิ่งไปที่หน้าห้องน้ำ
ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ...


“ปั้น!!!”
เสียงไนซ์ดังออกมาจากห้องน้ำ จนพวกผมต้องรีบวิ่งตามเข้าไปดู


“ปั้นสิบ!!”
ผมวิ่งเข้าไปดึงไนซ์ออกมา ก่อนจะเข้าไปอุ้มร่างของปั้นสิบไว้


ปั้นสิบมันนอนแช่ในอ่างอาบน้ำ แล้วเลือดไหลออกจากจมูกเต็มไปหมด
ไหลออกมามากแค่ไหมผมก็ไม่รู้ครับ รู้แค่ตอนนี้น้ำในอ่างอาบน้ำกลายเป็นสีแดง
ส่วนตัวปั้นสิบไม่ได้จมลงไปก้นอ่าง มันนอนพิงกับพนักพิงของอ่างอาบน้ำ


“ปั้น ปั้นตื่นสิปั้น  ไนซ์มึงตามรถพยาบาลหรือยัง”
ผมอุ้มปั้นสิบออกมานอนที่เตียงนอน
ส่วยยูโรก็รีบวิ่งตะโกนเรียกหาป๊ากับม๊าของปั้นสิบ แล้ววิ่งออกไปนอกห้อง

“ปั้นครับ  ปั้นตื่นสิปั้น  ได้ยินไม้ไหม ปั้นอย่าเป็นแบบนี้”
ผมเอาผ้าห่มมาห่มให้ปั้นสิบ แล้วเอาผ้าเช็ดตัวเช็ดตัวให้ปั้นสิบ
พยายามเช็ดเลือดกำเดาที่ไหลออกมาให้หยุด แต่เช็ดยังไงก็ไม่หยุดครับ
ตัวปั้นสิบเริ่มซีดไปหมดแล้ว


“ไนซ์มึงเรียกรถพยาบาลยังวะ ปั้นมันซีดไปหมดแล้วนะเว้ย”
เสียงเปาหันไปถามไนซ์ แต่ไนซ์มันคงตกใจจนมือสั่นไปหมดแล้วครับ

“ไนซ์ไปเอารถออกมา  กูจะพาปั้นไปโรงพยาบาล”
ผมสั่งไนซ์ให้ไปเอารถออก ก่อนจะอุ้มปั้นสิบขึ้นมาแนบอก แล้ววิ่งออกจากบ้านพักไป
ตอนแรกไนซ์มันไม่ยอมวิ่งออกมา เพราะมันเหมือนยังตกใจกับสภาพปั้นสิบอยู่

"ไนซ์ มึงตั้งสติ ไอ้เชรี้ย!! ปั้นสิบจะแย่แล้วนะเว้ยยย !!"
ผมตะคอกใส่ไนซ์อีกครั้ง จนไนซ์มันวิ่งนำผมไปที่โรงรถ
ผมก็เลยวิ่งตามไนซ์ไปที่รถครับ โชคดีที่วิ่งอ้อมด้านหลังมาโรงรถได้ไวกว่า
ถ้าไปด้านหน้าต้องอ้อมกันอีกไกลครับ


“ปั้น  ปั้นตื่นสิปั้น”
ผมพยายามเอามือตบแก้มปั้นสิบเบาๆ
แต่คนตัวเล็กที่ผมกอดไว้แนบอกนั้นไม่รับรู้อะไร
เลือดยังคงไหลออกจากจมูกไม่หยุด
หน้าปั้นสิบดูซีดกว่าตอนแรกที่เข้าไปเจอในห้องน้ำ
เปาวิ่งตามมาเปิดประตูรถให้ผม ก่อนจะส่งผ้าเช็ดตัวอีกผื่นมาให้ซับเลือดให้ปั้นสิบ


“เห้ยมึงออกรถได้ยังวะเนี้ย”
ผมหันไปถามไนซ์ ที่มันพยายามขับรถออกจากบ้านของพิม
แต่ด้วยความที่วันนี้จัดงาน แขกมากันเยอะมาก
และมีโต๊ะจีนจัดวางขวางทางอีก มันเลยออกได้ยาก


“เออกูกำลังขับอยู่ มึงดูปั้นสิบไปเถอะนะ ปลุกมันดิวะ
แล้วมันยังหายใจอยู่ใช่ไหม”


ผมรีบก้มเอาหน้าไปแนบติดกับจมูกของปั้นสิบ มันยังหายใจอยู่
แต่จับชีพจรตรงข้อมือไม่ค่อยรู้แล้วครับ


“มึง เร่งอีกหน่อยได้ไหมวะ  ปั้นมันซีดกว่าเดิมแล้ว
เลือดก็ไหลไม่หยุด”

ผมหันไปเร่งไนซ์ ที่ตอนนี้มันก็เหยียบเต็มแรงแล้วละครับ
พวกผมหลุดออกจากงานเลี้ยงมาได้แล้ว ก็รีบตรงไปที่โรงพยาบาล


“ปั้น  ปั้นครับ ตื่นมาคุยกับไม้ก่อน  ปั้น!”
ผมเอามือตบๆแก้มปั้นสิบไปตลอดทาง
เขย่าตัวเรียกปั้นสิบให้ตื่น
แต่มันก็ไม่ตื่นขึ้นมา
มือของปั้นสิบเย็นเฉียบไปหมดแล้ว
มือเล็กๆที่ผมจับไว้  ซีดจนไม่มีสีเลือด
ผมพยายามกอดปั้นสิบไว้แน่นๆ 
เผื่อว่าความอบอุ่นของร่างกายผมมันจะทำให้ปั้นสิบอุ่นขึ้นบ้าง




ไนซ์เลี้ยวรถมาจอดที่หน้าห้องฉุกเฉิน ก่อนจะรีบวิ่งไปตามบุรุษพยาบาลให้มารับปั้นสิบ
ผมอุ้มปั้นสิบลงมาจากรถ ก่อนจะค่อยๆวางปั้นสิบลงบนรถเข็นเปลนอนของโรงพยาบาล

“ปั้น ตื่นสิปั้น” ผมวิ่งตามปั้นสิบเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
แต่พยาบาลกันตัวผมไว้ไม่ให้ผมเข้าไป


“ญาติรอข้างนอกนะค่ะ” พยาบาลบอกให้ผมรออยู่ข้างนอก
แต่ใจผมตอนนี้มันไม่อยู่แล้วครับ



ปั้นสิบจะเป็นยังไงบ้าง?






“ไม้ใจเย็นๆก่อนนะ ถึงมือหมอแล้วมึง”
ไนซ์เดินเข้ามาปลอบผม   ก่อนที่มันจะหันไปคุยโทรศัพท์กับยูโรต่อ
เพราะตอนที่ผมขับรถออกมา ป๊าม๊าของปั้นก็วิ่งตามมาที่รถ
แต่ ณ วินาทีนั้นผมช้าไม่ได้แล้วครับ
ผมเลยให้ไนซ์ขับออกมาเรื่อยๆไม่ต้องจอดรถ
ตอนนี้ยูโรบอกว่ากำลังตามมาพร้อมๆกับป๊าม๊าของปั้นสิบ



ช่วงระยะเวลาที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน มันผ่านไปช้ามากๆ
ผมจะทำยังไงต่อไป?
ปั้นสิบเป็นอะไรไป มันทำร้ายตัวเองงั้นหรอ?




ปั้น .. กูขอโทษจริงๆ
เพราะกูอีกแล้วใช่ไหม? ที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้
กูทำมึงเสียใจใช่ไหมวะ? กูทำให้มึงไม่มีความสุขอีกแล้วใช่ไหม?
ถ้ากูไม่ยอมพ่อแม่มากไปขนาดนี้
ถ้ากูปกป้องมึงได้เพียงเสี้ยวหนึ่งกับที่มึงปกป้องกู
มึงคงไม่เจ็บ ไม่ปวด และไม่ทำร้ายตัวเองแบบนี้ใช่ไหม?



กูเป็นคนรักที่ไม่ได้เรื่องเลยใช่ไหม?




กูขอโทษ !
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 18-09-2015 20:30:13
Ch 73  แบ่งเป็น 2 ตอนนะคะ  ของปั้นสิบ  กับของไม้ฉาก

ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะค่ะ แล้วยังไงพบกันตอนต่อไปนะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 18-09-2015 20:37:24
ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่ชอบพ่อไม้
ถ้าเกิดปั้นเป็นอะไรขึ้นมาจะรู้สึกผิดบาปบ้างไหม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-09-2015 20:39:42
โอ๊ยยยย อยากรู้จริงๆ ว่าใจของพ่อแม่ไม้ฉากทำด้วยอะไรกันทำไมใจร้ายอย่างนี้ สงสารปั้นอ่ะ ถ้าปั้นเป็นอะไรขึ้นมาพ่อแม่ไม้ฉากจะรู้สึกผิดมั้ย หรือจะสมน้ำหน้าปั้นที่ทำตัวเองแบบนี้ อ่านตอนนี้รู้สึกเกลียดพ่อแม่ไม้ฉากมากๆ เลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-09-2015 21:20:08
ไม่มีคำกล่าวใดๆจะให้พ่อแม่ของไม้แล้ว คือเกิดมารกโลกจริงๆ   ไม่น่าจะมาเป็นคนรุ่น 4 - 50 ปีเลย   น่าจะเป็นรุ่นที่อายุ 6 - 70 ปีขึ้นไปมากกว่า

ถ้าเป็นเรานะ ทำให้ทุกอย่างแล้ว โดนบังคับทุกอย่างแบบนี้  เราจะไม่แคร์อะไรอีกต่อไป
พ่อแม่จะหย่าก็หย่าไป   จดทะเบียนกับพิมก็จดไป   เราจะออกมาอยู่กับปั้นต่อหน้าพ่อแม่ ญาติ ลุงพลกับครอบครัวนั่นแหละ   หักได้หักไป  ยอมมาทุกอย่างแล้ว

พ่อแม่ปั้นในวันนี้ขอติงหน่อยเถอะ  รักลูกจริงหรือเปล่า?    มองดูแล้วเหมือนพ่อแม่ปั้นกำลังเก็บเกี่ยวผลดีจากการที่พ่อแม่ไม้บังคับไม้แบบนี้   ปั้นอาจจะเลิกไปเลยไง   แต่แลกกับอะไรคะพ่อแม่?    แลกกับการที่ลูกฆ่าตัวตาย  ใจสลายงั้นหรือ  พวกคุณใจดำกว่าที่คิดนะ   

พ่อแม่ทั้งหลายในเรื่องนี้คะ   กรุณาพากันไปเกิดใหม่เถอะค่ะ  พวกคุณนอกจากไม่ช่วยแล้วสร้างปัญหาด้วย  ไม่ไหวแล้วจริงๆ

นิยามเรื่องนี้นะ
Bad parenting.
&
108 Things Parents Must Never Do To Their Children.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 18-09-2015 21:33:58
สงสารปั้นสิบ  คุณเจ  เมื่อไหร่จะมีความสุขกันเสียที  รึมันจะไม่มีวันนั้น
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 18-09-2015 22:04:05
อ่านถึงตอนนี้รู้สึกว่าไม้ไม่เข้มแข็งเลย

น่าสงสารปั้นสิบ มาเจอกับครอบครัวนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-09-2015 22:12:36
 :เฮ้อ: เข้าใจอยู่การที่ไม้ยอมพ่อนะ แต่รู้สึกเหมือนไม้ไม่ค่อยพยายามเท่าไหร่
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-09-2015 01:09:59
Ch 74  ทางออกที่ดี? || ไม้ฉาก


ผมนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเกือบครึ่งชั่วโมง
ยูโร เปา แล้วก็ป๊า กับม๊าของปั้นสิบก็มา

“หมอว่าไงบ้างตาไม้” ม๊าของปั้นสิบเดินมาจับมือผม

“หมอยังไม่ออกมาบอกเลยครับ” พอผมตอบม๊าเสร็จ ม๊าก็ร้องไห้โฮออกมา

“ปั้นเอ้ยย ทำไมทำอะไรไม่คิดแบบนั้นลูก”
ป๊าดึงม๊าเข้าไปกอด ก่อนจะเอามือลูบหลังม๊าเบาๆ

“ปั้นมันเข้มแข็ง  ปั้นไม่เป็นอะไรหรอกคุณ  อย่าร้องไห้แบบนั้นสิ”
ป๊าของปั้นสิบ เป็นคนใจเย็นมากๆครับ กอดแล้วก็ปลอบม๊าไว้
ท่านหันมามองที่ผม แล้วก็ยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้าให้ผมเบาๆ
ถ้าผมตีความเอง ,, ป๊าคงจะบอกผมว่าไม่เป็นไรใช่ไหม?

พวกเรานั่งรอกันอยู่หน้าห้องฉุกเฉินจนเวลาผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมง
หมอก็เดินออกมา ...

“คุณ ,, หมออกมาแล้ว” ป๊ารีบผละออกจากม๊า แล้ววิ่งเข้าไปหาคุณหมอ
พวกเราก็รีบเดินเข้าไปหาคุณหมอด้วย  เพราะปั้นสิบมันเข้าไปในห้องฉุกเฉินนานมากๆ

“ลูกชายผมเป็นยังไงบ้างครับ”

“ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ  แต่ยังคงต้องอยู่ในการดูแลอย่างใกล้ชิดอีกที
เพราะไม่ทราบว่าเลือดจะไหลออกมาอีกไหม”

เห้ออ เตี้ยเอ้ยย ปลอดภัยแล้วนะ!

“แล้วสาเหตุเกิดจากอะไรครับ ทำไมเพื่อนผมถึงเลือดออกมากขนาดนั้น”
เปามันถามคุณหมอ  ซึ่งคุณหมอก็หันมายิ้มให้เปา ก่อนจะตอบคำถามที่พวกผมทุกคนก็อยากทราบ

“ คนไข้มีอาการเลือดซึมออกมาในสมอง  และมีอาการบีบรัดที่หัวใจมากเกินไป
อาจจะมาจากยาที่คนไข้รับประทานเข้าไป มันเป็นยานอนหลับชนิดที่แรงมาก
ซึ่งส่วนมากในทางการแพทย์เราจะไม่ใช้ยาชนิดนี้ เพราะมันเอาไว้ใช้กับสัตว์
ขนาดช้างกินเข้าไป ยังซึมหรือบางตัวก็ล้มได้ครับ  ในเลือดของคนไข้มีสารชนิดนี้อยู่ในปริมาณมาก
เลยเกิดการบีบรัดที่หัวใจ จนหัวใจเกือบหยุดทำงาน  ตอนนี้เรารักษาให้เรียบร้อยแล้วนะครับ
แต่ยังต้องคอยดูอาการอีกทีว่าเลือดจะซึมออกมาอีกไหม
ถ้ายังซึมออกมาอีก เราอาจจะต้องเจาะสมองเพื่อดูดเอาเลือดที่ซึมออก
แต่ถ้ามันไม่ซึมออกมาแล้วก็ไม่ต้องรักษาอะไรครับ 
ตอนนี้ก็ให้คนไข้พักในห้องดูแลพิเศษกับพยาบาลและคุณหมอไปก่อน
พรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมกัน เพื่อหลีกเลี่ยงการติดเชื้อด้วยนะครับ”

พอคุณหมอตอบเสร็จแล้วก็ขอตัวไปดูคนไข้ต่อ

“ปั้นสิบมันเก่งอยู่แล้ว ไม่เป็นไรแล้วละ ขอบใจนะลูกที่พาปั้นมาส่งโรงพยาบาล”
ป๊าของปั้นสิบหันมาขอบใจพวกผม

“ผมขอโทษนะครับ  เพราะผม ,, ปั้นมันถึงเป็นแบบนี้
ผมขอโทษจริงๆครับ”

ผมยกมือไหว้ขอโทษป๊ากับม๊าของปั้นสิบ

“ไม้ไม่ได้ทำอะไรผิด  อย่าขอโทษเลยลูก  ขอบใจไม้นะลูกที่พาปั้นมาหาหมอ”
ป๊าของปั้นสิบเอามือมาตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้ผม

ทั้งๆที่ทุกคนก็ทราบกันอยู่แล้วว่าสาเหตุที่ทำให้ปั้นเป็นแบบนี้ มันเพราะผม
แต่ยังไม่โทษผมสักคน T^T


“เออไม้ฉาก  คุณพ่อโทรมาตามจ๊ะ บอกให้รีบกลับไปที่บ้านได้แล้ว
จะได้ฤกษ์เข้าหอแล้ว  ไม้กลับไปก่อนเถอะลูก แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมปั้นสิบ”

ม๊าของปั้นสิบบอกกับผม

“ไม่ละครับ ผมไม่กลับไปทำเรื่องบ้าบออะไรแบบนั้นอีกแล้วครับ
ผมจะอยู่เฝ้าปั้นสิบ   ผมขออนุญาตคุณอาด้วยนะครับ ผมขอเฝ้าปั้นสิบนะครับ”

ป๊าม๊าของปั้นสิบมีสีหน้าหนักใจมากครับ
ก็แน่ละ ,, ตอนนี้ผมหนีฤกษ์การเข้าหอมาอยู่ที่โรงพยาบาล
พ่อผมคงโกรธผมมากแน่ๆ

“ไม้ มึงกลับไปเถอะวะ ถ้ามึงไม่กลับไป พ่อมึงก็ต้องตามมาอาละวาดที่โรงพยาบาลอีก
เรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายกว่าเดิม  กลับไปแก้ปัญหาเรื่องของมึงเถอะ”

ยูโรบอกให้ผมกลับไป  แววตาของยูโรตอนนี้ไม่ได้มองผมเหมือนเพื่อนแบบก่อนๆเลยครับ
มันหมางเมิน และไม่ได้ยิ้มให้ผมแบบทุกที

“เอางี้พวกลูกๆกลับกันไปทั้งหมดนี้แหละจ๊ะ แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเปลี่ยนป๊ากับม๊านะ”
สรุปม๊าไล่พวกผมกลับบ้านกันหมดเลยครับ
พวกผมทุกคนเลยเดินมาขึ้นรถไนซ์ แล้วกลับไปที่รีสอร์ทธารรัก


ระหว่างที่นั่งรถกลับไปนั้น ทุกคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย
ไนซ์มาจอดรถที่หน้าบ้านพัก เพราะจะขนของขึ้นรถเตรียมไว้เลย
เพราะพรุ่งนี้จะไปอยู่เฝ้าปั้นสิบกันที่โรงพยาบาล


ตอนที่พวกผมกำลังจะเดินกลับเข้าไปในบ้านพัก
อยู่ๆพ่อของผมก็มากระชากตัวผม แรงดึงของพ่อทำให้ผมล้มลงไปนั่งกับพื้น


“ไอ้ไม้ กูบอกให้มึงรีบกลับมาให้ทัน แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้ว”
ตอนนี้พ่อเสียงดังได้แล้วครับ เพราะไม่มีแขกเหลือในงานแล้วครับ

“ห้าทุ่มครับ” ผมตอบเสียงเรียบๆก่อนจะลุกขึ้นมายืนมองหน้าพ่อ

“มึงต้องเข้าหอสามทุ่ม แต่มึงกลับมาห้าทุ่มเนี้ยนะ
ทำไมมันเป็นอะไรหนักมากเลยหรอ หรือแค่สำออยให้มึงหนีไปเฝ้า”

พ่อผมยังด่าผมไม่หยุด และไม่มีทีท่าจะเบาเสียงลงครับ
ตอนนี้แม่ผม กับลุงพลและน้าอร  รวมไปถึงน้องพิมออกมายืนดูพ่อกับผม
ที่ยืนทะเลาะกันอยู่ตรงหน้าบ้าน

“ปั้นสิบไม่สบายจริงๆครับ เพราะพ่อนั้นแหละ
ถ้าพ่อไม่บังคับพวกผม  ปั้นมันก็ไม่เครียดแบบนี้หรอก
พ่อจะต้องการอะไรจากผมอีก ผมทำให้พ่อไปหมดแล้ว”

ผมพยายามอดกลั้นไม่ให้น้ำตามันไหลออกมา
เพราะไม่อยากจะร้องไห้ให้พ่อเห็น

“ต้องการทุกอย่างที่กูสั่ง แล้วมึงเป็นลูก มึงมีหน้าที่ต้องทำตาม
กลับขึ้นไปในห้องหอซะ วันพรุ่งนี้พวกเราจะไปเชียงใหม่กัน”

พ่อผมสั่งเสร็จก็เดินขึ้นบ้านไป
จะไปเชียงใหม่กันงั้นหรอ?

“ถ้าปั้นไม่ไป ผมก็ไม่ไปครับ”
พอผมพูดออกไป พ่อก็หยุดเดินทันที ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“มึงกล้าหรอไม้ กล้าขัดคำสั่งกูงั้นหรอ”

“ครับ ผมจะทำ เพราะผมรักปั้นสิบ ผมไม่ทิ้งปั้นสิบอีกแล้วครับพ่อ”

พอตอบพ่อเสร็จแล้วผมก็เดินกลับเข้าไปในบ้านพักที่เพื่อนผมนอน
เพื่อนๆผมก็เดินตามเข้ามาด้วย


“มึงตอบพ่อไปแบบนั้นจะดีหรอวะ ดูเค้าโกรธมึงมากๆเลยนะเว้ย”
ไนซ์ที่เดินตามเข้ามาทีหลัง มันปิดห้องเสร็จแล้วก็เอ่ยปากบอกผม

“อืมม ปล่อยเค้าโกรธไปเถอะ กูไม่ไหวแล้ววะ ไม่อยากเป็นหุ่นเชิดแบบนี้อีกแล้ว
วันนี้กูเกือบทำให้ปั้นสิบตาย  กูเกือบทำร้ายหัวใจกูเอง ถ้าไนซ์ไม่วิ่งเข้าไปในห้องน้ำ
กูคงทำได้แต่นั่งรอปั้นสิบ โดยที่ไม่รู้เลยว่าปั้นสิบกำลังนอนทรมานอยู่ข้างใน”

ผมนั่งลงบนที่นอน ก่อนจะก้มหน้าร้องไห้
น้ำตามันไม่ใช่คำตอบของทุกๆอย่างครับ
แต่ตอนนี้ ,, ผมมีแต่น้ำตาที่จะช่วยผมได้
ช่วยทำให้ใจผมที่มันอึดอัดจนเจียนจะแน่นอกตายอยู่แล้ว
มันได้ระบายออกมาบ้าง


“ร้องซะให้พอมึง  ถ้ามึงเลือกจะเข้มแข็ง จะตัดกับพ่อมึงแล้วจริงๆ
มึงก็ทำเถอะ เดือดร้อนอะไร ขาดเหลืออะไรมึงก็บอกกู”

ไนซ์เดินมานั่งลงข้างๆผม ก่อนจะเอามือมากอดคอผมไว้


“ขอบใจวะมึง” ผมหันไปขอบใจไนซ์ ซึ่งมันก็ยิ้มกลับมาให้ผม
เป็นดาราที่ยิ้มสวยมาก ,, สมแล้วละที่มึงเป็นดาราดัง!!




“เอ่ออพี่ไม้คะ”
เสียงน้องพิมเรียกชื่อผม ก่อนจะเดินเข้ามาในบ้าน
ทำไมผมรู้สึกเกลียดน้องพิมยังไงไม่รู้ครับ
หงุดหงิดที่เห็นน้องพิมทำหน้าเศร้าๆ

“มีไรพิม” ผมหันไปถามพิม
พิมเดินถือกระดาษแผ่นหนึ่งเข้ามาให้ผม

“นี้เป็นสัญญาจากพิมนะพี่ไม้  พิมขอโทษที่ทำให้พี่ต้องลำบาก
พิมสัญญาพี่ แค่ 2 ปี พิมจะออกมาจากชีวิตพี่เอง
และจะคืนอิสระให้พี่”

“สัญญาอะไร”

ผมยื่นมือไปรับกระดาษใบนั้นมาดู

มันเป็นสัญญาที่พิมเขียนขึ้นมา ระหว่างตัวพิม กับพ่อแม่ผม และลุงพลน้าอร

“หลังจากแต่งงานแล้ว พิมจะไปเรียนอยู่ที่เชียงใหม่กับพี่ไม้  และพอลูกคลอดออกมา
คุณพ่อจะเป็นคนเซ็นต์รับรองบุตรให้พิม  พี่ไม้จะไม่มีสิทธิในตัวของลูกพิมที่จะเกิดขึ้นมา
จนถึงวันที่ครบรอบ 2 ปีที่พิมกับพี่ไม้แต่งงานกัน  การแต่งงานจะสิ้นสุดลง
พิมและพี่ไม้จะเซ็นต์ใบหย่าต่อหน้าครอบครัวของเราทั้ง 2 ฝ่าย”


พอผมอ่านจบ ยูโรก็ดึงสัญญาในมือผมไปอ่าน

“อะไรกัน  นี้มันสัญญาบ้าๆอะไร ทำไมพิมต้องไปอยู่กับไม้ที่เชียงใหม่”
ยูโรโวยวายทันทีที่อ่านสัญญาจบ

“เอามานี้ดิ มันแค่จดหมายที่พิมเขียนขึ้นมาเฉยๆหรือป่าว”
ไนซ์มันไม่เชื่อครับ เลยดึงจดหมายไปอ่าน

“เชรี้ยแล้วไง ลายเซ็นพ่อแม่ครบเลย แล้วลายเซ็นเจ้าหน้าที่รับรองอีก
สัญญาอันนี้เป็นจริงงั้นหรอวะ?”

ไนซ์หันมามองหน้าผม เหมือนจะถามว่าเอายังไงต่อ?


“กูไม่รับ เพราะกูไม่ได้เซ็นรับรู้ในสัญญาอะไรแบบนี้
พิมกลับไปบนบ้านเถอะ ไปอยู่กับพ่อแม่พิม  พี่เอาพิมไปกับพี่ไม่ได้
พี่ทำตามที่พ่อแม่สั่งมามากพอแล้ว
ถ้าพิมพร้อมเมื่อไหร่ เราไปจดทะเบียนหย่ากัน”

ผมหันหน้าหนีไม่มองหน้าพิมที่กำลังร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

“พี่ไม้”
ตอนนี้ต่อให้พิมเรียกผมอีกกี่พันครั้ง ผมก็ไม่ใจอ่อนแล้วครับ

“พิมกลับขึ้นบ้านไป!!!   อย่ายอมพ่อแม่มากไปกว่านี้เลย
แล้ววันหนึ่งพิมจะเสียใจเหมือนที่พี่กำลังเป็น”

ผมเดินหนีพิมเข้าไปในห้องน้ำ


เก็บเสื้อผ้าของปั้นสิบขึ้นมาพับไว้อย่างทะนุถนอม
ก่อนจะเดินไปล้างอ่างอาบน้ำ
ที่เป็นน้ำสีแดงจางๆ น้ำที่มันมีเลือดของปั้นสิบ

ตอนนี้ห้องน้ำกลับมาสะอาดเหมือนเดิมแล้ว
ผมยืนมองไปรอบๆห้องน้ำ


ตอนที่ปั้นสิบมันอยู่ในห้องน้ำนี้มันกำลังคิดอะไรอยู่?
ปั้น .. เจ็บมากไหม?
มึงทรมานมากหรือป่าว?

ที่ตัดสินใจทำแบบนั้นไป
เพราะมึงเหนื่อยมากเลยใช่ไหม?
กูควรทำยังไงดี?

ผมทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะปล่อยตัวเองให้คิดหาทางออก
ผมจะทำยังไงต่อไป?





“ไม้ ออกมาคุยกันหน่อย”
เสียงขอยูโรเรียกผมอยู่หน้าห้องน้ำ
ผมเลยเดินออกมาคุยกับยูโร

“ว่าไงยู”

“มานั่งตรงนี้ก่อน กูว่าเราต้องคุยกันวะ”

ยูโรชี้ที่เตียงว่างๆข้างไนซ์
ผมเลยเดินไปนั่ง ก่อนจะมองไปที่เพื่อนทั้ง 3 คนของผม
“อืมม พวกมึงมีอะไรก็พูดเถอะ”

“เรื่องพิม  มึงจะเอายังไง”
ไนซ์เป็นคนถามขึ้นมาก่อน

“กูไม่เอาพิมไปกับกูแน่นอน  เพราะกูจะพาปั้นไปอยู่กับกูที่โน้น”
พอผมพูดจบ  ยูโรก็ส่ายหน้าให้ผมทันที

“มึงอย่าพูดเลยวะไม้ มึงทำไม่ได้หรอก  มึงรู้ตัวดีว่ามึงปฏิเสธพ่อมึงไม่ได้”

“เห้ยย ทำไมมึงพูดแบบนี้วะยู  ทำไมกูจะทำไม่ได้วะ    นี้ไง กูจะทำแล้วนี้ไง”

ผมรีบเถียงยูกลับไป ตอนนี้ผมเริ่มไม่พอใจยูโรมานิดๆละครับ
คือไม่ใช่ว่ามันไม่รู้นะว่าผมก็พยายามทำเพื่อปั้นสิบ
ทำไมมันพูดเหมือนว่าผมจะทำอะไรไม่ได้เลย

“ถ้ามึงทำได้ ทำไมมึงไม่คิดทำแต่แรก  มึงรู้ไหมไม้ฉาก
ตั้งแต่รู้จักมึงมานะเป็นสิบปีแล้วมั้ง  กูเชื่อมาตลอดนะว่ามึงรักเพื่อนกูจริงๆ
และกูก็ดีใจที่มึงทำยอมรับในสิ่งที่เพื่อนกูเป็นได้
แต่มึงเคยรู้อะไรไหมวะไม้  ว่าตลอดเวลาตั้งแต่ที่มึงคบกับปั้นสิบเป็นแฟน
ปั้นไม่เคยยิ้มเลย ถึงจะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้สดชื่นเหมือนเก่า
ปั้นสิบที่เคยเฮฮา หรือเล่นไลน์บ้าบอได้ทั้งวัน   บ้าซีรี่กับคะน้าก็หายไป
กลายเป็นปั้นสิบที่วันๆเอาแต่เครียด เอาแต่อ่านข่าว
เอาแต่คิดอะไรไม่รู้มากมายอยู่ในสมอง 
กูว่ามึงไม่ควรอยู่แบบนี้แล้วทำให้ปั้นสิบต้องมาคอยคิด
คอยอยากจะปกป้องรอยยิ้มโง่ๆของมึงเลยวะ


“เห้ย ยูพอแล้ว”
ยูโรมันด่าผมมาไม่หยุดเลยครับ จนเปาต้องห้ามไม่ให้ยูโรพูด

“พออะไรวะเปา  มึงก็เห็นว่าตั้งแต่ปั้นคบกับมันเป็นแฟน
หน้าตาตอนมันยิ้มหรือตอนที่มันหัวเราะให้พวกเรา มันหายไปหมดแล้ว
กูผิดหรอวะ? ที่กูอยากเห็นปั้นสิบมันยิ้มได้ กูอยากได้ปั้นสิบ
เพื่อนของกูคนเดิมกลับมา กูผิดมากงั้นหรอ?”

ยูโรมันหันไปโวยวายใส่เปาแทนครับจนเปามันต้องเอื้อมมือไปตบบ่ายูโรเบาๆ

“อืมกูก็คิดแบบยูวะไม้  ขอโทษนะที่กูไม่เข้าข้างมึง
กูว่านะ ตั้งแต่ที่ปั้นคบกับมึง ปั้นมันแบกรับภาระอะไรมากไป
มันต้องคอยแคร์ความรู้สึกมึง ทั้งๆที่ตอนที่พวกเราเป็นเพื่อนกันปกติ
เราไม่ต้องมานั่งแคร์อะไรกันขนาดนี้เลย
กูว่า .. มึงลองห่างจากปั้นหน่อยดีไหมวะ?
เผื่อความรักที่พวกมึงมีจริงๆมันอาจจะแค่เพื่อน แค่ผูกพันกันมากไปจนแยกไม่ออก
ว่านี้มันคือรักจริงๆหรือแค่พวกมึงผูกพัน?”


ไนซ์ ,, นี้มึงพูดอะไรออกมาวะ?
ไนซ์จะให้ผมห่างจากปั้นงั้นหรอ?

“กูรักปั้นจริงๆไนซ์  กูรู้ว่ากูทำให้ปั้นยิ้มไม่ได้เลย
แต่กูก็กำลังพยายามทำอยู่  ที่ผ่านมาไม่ใช่แค่ปั้นที่อดทนฝ่ายเดียวนะ
กูก็อดทนเหมือนกัน”

“มึงอดทนอะไรหรอไม้”

เปามันถามผมขึ้นมา เสียงมันโหดกว่าไนซ์ กับยูโรอีกครับ

“กูก็อดทนรอมัน รอเวลาที่จะได้เจอกัน จะได้อยู่ด้วยกัน”

“มึงทำแค่นั้น แล้วปั้นสิบมันอดทนอะไรเพื่อมึงบ้าง
มันเสียสละความสุขของมัน เพื่อให้มึงไม่ทะเลาะกับครอบครัว
แล้วอีกเยอะมากกูไม่พูดแล้วกันนะ  มึงอย่าคิดว่ามึงก็อดทนเพื่อมันดิ
จริงๆแล้วมึงทำเพื่อตัวเอง  มึงยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อมันเลยมากกว่า”


ผมทำเพื่อตัวเองงั้นหรอ?
ทำไมรู้สึกเจ็บขนาดนี้วะ?




“น้องไม้”
เสียงน้าอรดังขึ้นมาที่หน้าห้อง ก่อนจะเปิดประตูเข้ามา
อะไรหนักหนาวะเดี๋ยวแม่เดี๋ยวลูก!!


“ครับน้าอร”

“นี้กระเป๋าน้องนะลูก น้าเก็บไว้ให้หมดแล้ว  น้าฝากน้องด้วยนะจ๊ะ”


ฝาก?
เดี๋ยวก่อนนะนี้มันอะไรอีกวะ?


“อะไรครับน้าอร  ผมไม่เข้าใจ”

“พรุ่งนี้คุณพ่อจะไปส่งน้องไม้กับน้องพิมที่เชียงใหม่ น้าเลยเอาของๆน้องพิมมาไว้ที่ไม้ก่อน
กลัวน้องพิมจะเอาของไปไม่ครบนะจ๊ะ  งั้นน้าขอตัวก่อนนะ”

น้าอรเดินออกจากห้องไปแล้ว

ผมหันไปมองหน้าเพื่อนๆทั้ง 3 คน
ซึ่งพวกมันก็มองหน้าผม เหมือนกัน โดยเฉพาะยูโร
มองหน้าผมเหมือนจะยิ่งตอกย้ำในสิ่งที่มันพูดครับ
ว่าผมขัดพ่อไม่ได้!

“นี้ไงสิ่งที่มึงบอกว่ามึงทำได้  กระเป๋าเสื้อผ้าของพิม
กูว่ายังไงๆมึงก็หนีไม่พ้นหรอกไม้ ยังไงมึงก็ต้องเดินไปตามทางที่พ่อมึงต้องการอยู่ดี”

พอยูโรพูดจบ  ก็เดินไปมองดูกระเป๋าของน้องพิม 
ซึ่งมันกองขวางทางเดินอยู่ตรงหน้าประตู

“นี้ไม้  กูกับมึงคบกันมาสิบกว่าปี พอๆกับที่มึงรู้จักกับปั้น
กูแนะนำมึงนะ กูว่ามึงควรไปเชียงใหม่กับพิมวะ”

“เห้ยย ทำไมมึงพูดงี้วะไนซ์”

ผมหันไปมองหน้าไนซ์

“เพราะมึงดูแลและปกป้องปั้นสิบไม่ได้ไงละ
ถ้าพรุ่งนี้มึงไม่ยอมพาพิมไปเชียงใหม่ด้วย กูเชื่อนะว่าพ่อมึงอะจะต้องตามไปราวีปั้นสิบที่โรงพยาบาล
เพราะเค้ารู้ไงว่าจุดอ่อนมึงคือปั้นสิบ  ถ้ามึงรักปั้นสิบจริงๆ กูว่ามึงไปเชียงใหม่ก่อนเถอะ
พออะไรเข้าที่เข้าทางแล้ว มึงค่อยกลับมารับปั้น”

พอไนซ์พูดจบ ทั้งเปาและยูโรต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของไนซ์

“กูทิ้งปั้นไม่ได้วะ แล้วปั้นจะอยู่ยังไงวะถ้ากูไปเชียงใหม่แล้ว”

“ตลอดเวลาที่ผ่านมา มึงก็ไม่ได้อยู่กับปั้นนะ มึงอย่าลืมดิ”

จุกครับ ,, เจอคำพูดของเปาเข้าไปจุกเลย


ใช่ .. ที่ผ่านมาผมไม่ได้อยู่กับปั้นเลย.
สิ่งที่เพื่อนผมพูดมาทั้งหมด  มันจริงทุกอย่างครับT^T


“อะนี้  ปั้นซื้อมาให้มึง  กูเห็นมันเก็บไว้ในห้องนอน กูเลยเอาใส่กระเป๋าติดมาด้วย
มึงคิดไปละกันนะ มึงมีเวลาอีกหลายชั่วโมง”

เปายื่นกล่องของขวัญมาให้ผม 1 กล่อง
ก่อนจะเดินกลับไปจัดที่นอนให้ยูโร และตัวเปาเอง
ไนซ์ก็เดินไปเข้าห้องน้ำ
ทุกคนเดินไปทำภารกิจของตัวเองกันหมดแล้ว

เหลือแต่ผมที่นั่งมองกล่องของขวัญในมือ
ปั้นซื้อให้ผม ,,


ผมนึกถึงหน้าปั้นสิบออกเลยครับ
ถ้ามันอยู่ตรงนี้ ,, มันคงเดินเอาของขวัญมายื่นตรงหน้าผม
แล้วต้องยิ้มอายๆ ก่อนจะรีบบอกให้ผมแกะของขวัญไวๆ
พอผมแกะช้าๆ มันก็จะยื่นมือมาแย่งกล่องของขวัญไป
แล้วฉีกห่อกระดาษของขวัญออก แล้วรีบเร่งให้ผมเปิดของขวัญดู
5555555555+ มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาอยากให้ของขวัญผม


ผมยิ้มให้ของขวัญตรงหน้า ก่อนจะค่อยๆแกะห่อของขวัญออก
สิ่งที่อยู่ในกล่องเป็นมือถือครับ
รุ่นเดิม   สีเดิม  แบบเดิมของผมเลย


ผมกดเปิดเครื่อง ก็เห็นว่ามันใส่ซิมเรียบร้อยแล้ว และเปิดไว้พร้อมใช้งานแล้วครับ
ปั้นสิบ Log in เฟสบุ๊ค และทวิตเตอร์ให้ผม
สมัครใช้ Line ให้ผมแล้วด้วยครับ
และที่สำคัญ ปั้นสิบเมมเบอร์พ่อแม่ และเพื่อนๆให้ผมหมดแล้ว
แฟนน่ารักๆแบบนี้ผมจะหาได้จากที่ไหนอีกละครับ ^////^


ผมเห็นว่าไลน์มีแจ้งเตือนเข้ามาเลยกดเปิดอ่าน
จะเป็นของใครอีกละครับที่ส่งมา
ก็ปั้นสิบมันนั้นแหละครับ : )



เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  มือถือใหม่ สวยป่าว นี้ๆเบอร์เราอะเป็นเบอร์คู่กันด้วยนะ

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  ก็ยินดีด้วยนะ ที่สำเร็จในหน้าที่การงานไปอีกขั้นแล้ว

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  เหนื่อยมากเลยใช่ไหมละ?

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  เดี๋ยวก็หายเหนื่อยเนอะ ได้กลับมาอยู่ใกล้ๆกันแล้ว เราจะได้เจอกันบ่อยขึ้น
จะได้ใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: เวลาที่ผ่านมา ตั้งแต่ไม้ไปอบรม รู้ไหมว่าปั้นไม่เคยเสียใจเลยนะที่ได้รอไม้

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: เพราะปั้นรู้ว่าไม้จะชดเชยช่วงเวลาทุกๆวินาทีให้กับปั้น

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  ปั้นดีใจนะที่ได้รักไม้  ดีใจที่มีไม้เป็นคนรัก

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  ::  จะเจอเรื่องเลวร้ายอีกมากแค่ไหน

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: สัญญาได้ไหม? ว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกัน

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: ปั้นรักไม้นะครับ

เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ  :: ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับแฟน : )




จะมีใครอีกไหมที่จะทำเพื่อผมได้มากขนาดนี้?



ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับในสิ่งที่เพื่อนๆบอก
ผมไม่เคยทำอะไรให้ปั้นสิบ 
สิ่งที่ผมบอกว่าผมก็ทำ ผมก็อดทนเหมือนกัน มันเหมือนข้ออ้างของคนเห็นแก่ตัวครับ
เพราะจริงๆ ผมแทบจะไม่เคยทำอะไรให้ปั้นสิบเลย


ตั้งแต่วันแรกที่ตกลงคบกันจนมาวันนี้ ผมซื้อนาฬิกาให้ปั้นสิบแค่เรือนเดียว
ไม่เคยจะจำว่าคบกันวันไหน
วันครบรอบผมก็ไม่มีดอกไม้ ไม่มีของขวัญ
เอาจริงๆ ผมแทบจะไม่ได้ฉลองวันครบรอบกับปั้นสิบเลยด้วยซ้ำ
นี้ผมละเลยปั้นสิบไปมากขนาดนี้เลยหรอ?



แล้วจะให้ผมทิ้งปั้นสิบไปได้ยังไง?




ผมตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้ผมจะไม่ไปเชียงใหม่กับพิม
ผมจะรอจนกว่าปั้นสิบหาย แล้วจะไปเชียงใหม่ด้วยกัน : )



หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-09-2015 01:16:22
ต่อ ....



พอไนซ์อาบน้ำเสร็จแล้วมันก็เดินมานอนข้างๆเตียงผม

“มึงคิดได้ละยัง ค่อยๆคิดนะพรุ่งนี้ค่อยให้คำตอบพวกกูก็ได้
รีบนอนเถอะมึง วันนี้ทำไมมันยาวนานแบบนี้วะเนี้ยยย”

ไนซ์พูดเสร็จก็นอนบิดตัวไปมา เพื่อคลายความเมื่อยล้าของร่างกาย

“ไนซ์ ไม่ต้องรอพรุ่งนี้หรอกวะ ตอนนี้กูตัดสินใจได้แล้ว”
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆไนซ์ ก่อนจะหยิบมือถือในมือมาดู
รูปหน้าจอก็เป็นรูปวิวทะเล คงเป็นทะเลที่กระบี่แน่นอนครับ
สวยขนาดนี้ผมจำได้

“มึงติดสินใจว่า...” เสียงเปาเป็นคนถามขึ้นมา
ไหนมึงนอนไปแล้วไง? ตื่นมาเพื่อ?

“กูจะรอปั้นสิบ กูจะไม่ไปไหน และจะไม่ทิ้งปั้นสิบอีกแล้ว
การรอคอยของกูกับปั้นมันจบแล้ววะ
จะไม่มีใครต้องรอใครอีกแล้ว”

ผมหันไปยิ้มให้เพื่อนๆ ก่อนจะนอนหลับตา
อยากให้ถึงตอนเช้าไวๆ อยากรีบไปโรงพยาบาล
อยากไปหาปั้นสิบจะแย่แล้ว >/////<



เช้าวันต่อมา


“เร็วๆดิวะ ไปหาปั้นสิบกัน”
ผมตื่นแต่เช้าแล้วครับ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็มาเร่งเพื่อนๆให้รีบตื่น
จนตอนนี้ทุกคนแต่งตัวเสร็จกันหมดแล้ว

“พร้อมกันยัง?  ไปกันเถอะ”
ผมเดินออกจากบ้านพักไป แล้วยืนเร่งๆเพื่อนอยู่ที่หน้ารถของไนซ์

“พวกมึงอย่าช้าดิวะ”

พอยูโรเดินมาถึงที่รถมันก็ทำหน้าตาแปลกๆใส่ผม

“มึงคึกห่าไรหนักหนาเนี้ย แล้วมึงไปได้แน่นะ
พ่อมึงไม่ตามไปถล่มไอ้ปั้นที่โรงพยาบาลแน่นะมึง”

ยูโรมันเปิดประตูรถให้เปาเข้าไปนั่ง ก่อนจะยืนมองหน้าผม

“อืม กูปกป้องปั้นสิบได้ เชื่อกูเหอะ รีบๆขึ้นรถไปเลยมึง”
ผมดันตัวยูโรให้ขึ้นไปในรถ ก่อนที่ผมจะขึ้นไปนั่งหน้าข้างๆคนขับ

“กูออกรถเลยนะ” ไนซ์มันหันมาถามผมอีกครั้ง
ไอ้พวกนี้ก็แปลก - -‘
บอกให้รีบไป ยังจะถามอะไรเซ้าซี้อีก

“ไปเลย!”
พอผมพูดจบ ไนซ์ก็ออกรถ ตรงดิ่งไปที่โรงพยาบาลเลยครับ



พอไนซ์มาจอดรถที่โรงพยาบาลแล้วผมก็รีบเข้าไปหาปั้นสิบก่อน
ส่วนพวกเปา ยูโร แล้วก็ไนซ์มันขอไปหาข้าวกิน
เพราะรู้สึกเหมือนว่ามันยังไม่ได้กินมาตั้งแต่เมื่อคืน



ผมก็ไม่รู้ว่าปั้นมันนอนห้องไหน เลยเอามือถือใหม่ของผม >////<
กดโทรไปหาม๊าของปั้นสิบ  ทำไมถึงรู้เบอร์นะหรอครับ?
ก็ปั้นสิบเมมให้แล้วไงครับ ~


ผม :: สวัสดีครับม๊า  ผมไม้ฉากนะครับ  ปั้นสิบพักห้องไหนครับ

ม๊า :: ไม้อยู่ไหนครับลูก เดี๋ยวให้ป๊าเดินไปรับนะ

ผม :: ไม่เป็นไรครับ ผมเดินไปเองก็ได้

ม๊า :: ไม่เป็นไรลูก พอดีป๊าเดินไปซื้อของ เผื่อไม้จะได้ช่วยป๊าถือเข้ามา งั้นรอที่ตรงประชาสัมพันธ์นะลูกนะ

ผม :: ครับ




ผมไปยืนรอป๊าของปั้นสิบที่ประชาสัมพันธ์ สักพักป๊าก็เดินมา
แต่ในมือป๊าไม่ได้ถืออะไรมาด้วยเลยครับ
ไหนม๊าบอกว่ามาซื้อของไง?



“สวัสดีครับป๊า” ผมเดินเข้าไปหาป๊า
ซึ่งป๊าของปั้นสิบก็ยิ้มให้ผม

“มาทางนี้ลูก เดินตามป๊ามา”
ผมเดินตามป๊าไป ในใจก็ตื่นเต้นว่าจะเจอปั้นสิบแล้วมันจะฟื้นหรือยังนะ?
มันเห็นหน้าผมมันจะดีใจมากแค่ไหน?


แต่แล้วป๊าก็หยุดเดินครับ ก่อนจะหันมามองหน้าผม
หน้าของป๊าก็ยังยิ้ม และยังใจดีเหมือนเดิมครับ



“ไม้ .. รู้ใช่ไหมว่าป๊าไม่เคยห้าม ถ้าปั้นสิบจะคบกับไม้”
หื้มม ,, นึกยังไงถามครับ?
เริ่มน่ากลัวแล้วดิ!


“ครับ ปั้นเคยบอกครับ ขอบคุณมากนะครับป๊า
ไม้จะไม่ทำให้ปั้นเสียใจแน่นอนครับ”

ผมยกมือไหว้ขอบคุณป๊า แต่ป๊าก็ไม่ได้ยกมือมารับไหว้ผมแบบทุกที

“แต่ป๊าอยากให้ไม้ไปดำเนินชีวิตของไม้ซะ ไปทำในสิ่งที่พ่อแม่อยากให้ทำ
ลองเปิดโอกาสให้ตัวเอง เปิดโอกาสให้ปั้นได้เจอใครเข้ามาในชีวิตดูบ้าง”

เอ๊ะ .. ผมว่าป๊าพูดแปลกๆไปละครับ
เปิดโอกาส? เปิดทำไมอีกละในเมื่อผมมีปั้นแล้ว
และผมก็พอใจแล้ว

“ป๊าจะบอกอะไรผมครับ”
ผมเอ่ยถามป๊าไปตรงๆ ป๊ามีสีหน้าเครียดๆเล็กน้อย แต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่

“ป๊าอยากให้ไม้ไปเชียงใหม่กับเมียของไม้”

“ไม่ใช่เมียครับป๊า ไม้ไม่เคยมีอะไรกับพิมครับ”

ผมรีบเถียงป๊ากลับไปทันที เพราะพิมไม่ใช่เมียผม

“ทางกฎหมายพิมเป็นเมีย  และไม้ตองพาพิมไปอยู่เชียงใหม่ด้วย
ตามที่พ่อแม่ไม้กับพ่อแม่พิมได้ตกลงกันไว้
ป๊าอยากให้ไม้ทำในสิ่งที่ไม้สมควรได้ทำ ป๊าไม่ได้ห้ามให้ไม้คบกับปั้น
แต่ป๊าแค่อยากให้ไม้กับปั้น ต่างเปิดโอกาสให้ตัวเอง  ถ้าวันที่ไม้หย่าขาดกับพิมแล้ว
วันนั้นปั้นยังไม่มีใคร ยังรักไม้เหมือนเดิม วันนั้นไม้ค่อยมาเอาปั้นไปอยู่ด้วย
ป๊าจะไม่ห้ามเลยลูก แล้วจะไปช่วยคุยกับพ่อแม่ไม้ให้ด้วย”


ป๊าพูดแบบนี้หมายความว่าไง?

ให้โอกาส?

ต่างคนต่างเจอใครบ้าง?



นี้มันหมายความว่าป๊ากำลังห้ามผมเจอปั้นหรือป่าว?
เห้ยยย .. อะไรวะเนี้ย?



“เอาละ ไม้อาจจะยังไม่เข้าใจว่าป๊าหมายถึงอะไร
จริงๆแล้วม๊าเค้าหาคู่หมั้นคู่หมายไว้ให้ปั้นแล้ว และเด็กทั้งสองคนก็สนิทกันพอสมควร
ป๊าอยากให้ไม้ให้เวลากับปั้น ให้ปั้นได้เรียนรู้นิสัยคนอื่นบ้าง
ให้ได้มีชีวิตกับคนอื่นๆบ้างที่นอกเหนือจากไม้ 
ไม้ไม่ต้องห่วงหรอกนะ  เด็กคนนั้นทำให้ปั้นยิ้มได้ และเป็นเด็กที่น่ารัก ช่างพูดมากเลยละ”




อืมม ,, ทำไมรู้สึกเหมือนกำลังโดนสั่งห้ามให้คบกันแบบผู้ดีๆ
แบบไม่ด่า อาศัยการพูดจาดีๆ แต่ความหมายก็คือ ห้ามนั้นแหละครับ




“ปั้นเคยเจอแล้วหรอครับ?”
ผู้หญิงที่เข้ามาหาปั้น ตอนนี้ก็มีแค่ .... บีมมี่?


“ใช่บีมมี่หรือป่าวครับป๊า?”

ป๊าหันมายิ้มให้ผมก่อนจะพยักหน้าเบาๆ


“ลองดูเองสิ ปั้นเวลาอยู่กับบีม หน้าตาดูสดชื่น
และยิ้มแย้มแจ่มใสมากแค่ไหน”

ป๊าพาผมไปยืนหน้าห้องพักของปั้นสิบ
แล้วให้ผมดูปั้นสิบกับบีมที่กำลังนั่งคุยกัน
ผ่านทางกระจกเล็กๆหน้าห้องพัก
ปั้นสิบมันยิ้มจริงๆครับ



ปั้นนอนอยู่บนเตียงคนไข้หน้าตามันยังดูอิดโรยอยู่บ้าง
บีมมี่นั่งอยู่ข้างๆเตียง นั่งคุยอะไรกันไม่รู้ครับ
แต่ปั้นยิ้ม .. เป็นรอยยิ้มสดใสจริงๆ

ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้จากปั้นสิบมานานแค่ไหนแล้ว?




“ป๊าไม่ได้ห้ามไม้นะลูก แต่ป๊าแค่ขอ .. ขอให้ไม้ให้โอกาสปั้นได้เจอคนอื่นบ้าง
ได้ศึกษาคนอื่นบ้าง  อนาคตลูกทั้งสองคนอาจจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้
ต่างพาครอบครัวมาเจอกัน มากินข้าวร่วมกัน  อนาคตเราไม่รู้หรอกจะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น
แต่วันนี้ป๊าขอนะไม้นะ”





ผม .... ต้องเสียปั้นสิบไปจริงๆงั้นหรอ?




“ผมขอเข้าไปหาปั้นได้ไหมครับ”
ผมมองหน้าป๊า แต่ป๊าก็ยังยิ้มครับ เป็นยิ้มนิ่งๆ
ซึ่งก็ไม่เข้าใจว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นมันหมายความว่าไง?



“กลับไปเถอะไม้ฉาก  พ่อของไม้มาจอดรถรออยู่หน้าโรงพยาบาลแล้ว
ต้องเดินทางไปเชียงใหม่ใช่ไหมละ  ป๊าขอให้ไม้เดินทางโดยปลอดภัยนะ
ให้เวลามันคลี่คลายทุกๆอย่างนะลูกนะ”

ป๊าเอื้อมมือมาตบบ่าผมเบาๆ  ก่อนจะเดินเข้าห้องไป




ผมยืนมองปั้นสิบผ่านทางกระจกเล็กๆหน้าห้องพัก
ปั้นสิบอยู่กับครอบครัว อยู่กับบีมมี่ .....

ปั้นสิบมีรอยยิ้ม ,, เป็นยิ้มที่มันยิ้มมาจากหัวใจจริงๆใช่ไหม?
ที่นี้ไม่มีใครทำร้ายมัน
ที่นี้มีแต่คนคอยปกป้องและคุ้มกันภัยให้มัน




ที่ตรงนั้นไม่มีผม  แต่.. ปั้นสิบก็อยู่ได้
และยังยิ้มได้.




ผมมองภาพตรงหน้าแบบนั้นสักพัก
จนผมต้องยิ้มออกมาบางๆ




“โชคดีนะสิตางค์”





ผมบอกลาปั้นสิบผ่านทางกระจกกั้นประตูนั้น
บอกลาผ่านความเงียบงันที่มันเกาะกินในใจผม.





ผมหันหลังเดินกลับมาที่หน้าโรงพยาบาล
ก็เจอกับรถของพ่อผม มาจอดรออยู่แล้ว ….


ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองทางเดินที่ผมเพิ่งเดินจากมา
ก่อนจะยิ้มให้มันอีกครั้ง …


ได้เวลาเดินทางอีกแล้วสินะไม้ฉาก ..














หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 73.2 || P.38 || 18-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-09-2015 01:21:12
โง่งี่เง่า ทั้งหมด
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-09-2015 01:30:20
..........

 :ling2:

มรสุมชีวิต

นี่เหลืออีกกี่เปอร์เซนต์จะจบเหรอคะ?

จะได้ข้ามตอนหน่วงๆๆๆไป
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 19-09-2015 01:37:53
อีก 2 ตอนจะจบละคะ :)
ตอนนี้เริ่มคิดในใจละ


นิยายรักของฉันทำไมหน่วงขนาดนี้ -"-
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 19-09-2015 01:41:24
สุดท้ายก็จบแบบชื่อเรื่องสินะ "เพื่อนสนิท"
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-09-2015 01:50:30
ตอนนี้ก็คือใจความสรุปทั้งหมดของเรื่อง

ไม้ไม่สามารถขัดขืนพ่อได้  ไม้จะทำอะไรต่อมิอะไรสารพัดเพื่อต่อต้าน แต่ไม้ไม่เคยทำสำเร็จสักอย่าง  พ่อแม่ไม้วางแผนเรื่องพวกนี้ทั้งหมดเพื่อแยกไม้จากปั้น  ในขณะที่ไม้อาจจะรับหมัดรับเข็มขัดของพ่อ แต่ปั้นรับภาระเรื่องเป็นต้นเหตุหมดเลย

ไม่ว่าพิมจะว่ายังไงก็ตาม ลองคิดถึงในอนาคตนะ พิมเป็นเมีย(ตามกฏหมาย)ของไม้ที่มีอนาคต   หน้าตาดี   แล้วพ่อเด็กในท้องพิมติดคุกเพราะยาเสพติด  2 ปีอะไรๆก็เปลี่ยนได้  เราไม่คิดหรอกว่าพิมจะปล่อยไม้ไป  พ่อแม่ไม้ด้วย   อีกทั้งความเสี่ยงยังอยู่ที่ตัวไม้ด้วยที่อาจจะผูกพันธ์กับพิมและลูกของพิม  ช่วงเวลาที่ไม้กับปั้นห่างกันมันมากกว่าที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน   ไม่มีอีกฝ่ายต่างฝ่ายต่างก็อยู่ได้

พ่อแม่ปั้นก็คือรอเก็บเกี่ยวผลจากเรื่องราวที่เกิดขึ้น

อีกสองปีก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนหรอกถ้าหากว่าไม้ไม่เปลี่ยนจุดยืน   ถ้าต่างฝ่ายต่างก็มีคนอื่นอยุ่ข้างๆแล้วก็ชินกับชีวิตที่ไม่มีกันและกัน  หลายคู่ไปไม่รอดก็เพราะแบบนี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 19-09-2015 03:09:57
มันจะไม่ยิ่งแย่เข้าไปอีกรึ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 19-09-2015 09:41:19
 :a6: :a6:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-09-2015 09:47:20
ตามอ่านมาจนถึงตอนนี้บอกตามตรงว่าเริ่มกลัวที่จะอ่าน
เพราะกลัวปั้นเสียใจ ถ้าเป็นแบบนี้อยากให้ปั้นมีคนใหม่ไปเลยดีกว่า
ชีวิตรักของปั้นตอนนี้ไม่มีหลักอะไรให้ยึดได้เลยว่าจะได้อยู่คู่กับไม้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-09-2015 09:50:52
 :mew5:   :katai1:   :hao5: 
เพลียปนหน่วง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 19-09-2015 10:11:32
บอกไม่ถูก แต่เราว่าที่ปั้นไม่ยิ้มหรือยิ้มไม่เหมือนเดิมไม่แจ่มใสไม่ใช่เพราะไม้หรอกนะ

ทำไมผู้ใหญ่ถึงตัดสินกันเองแบบนี้ ที่ปั้นไม่แจ่มใสเหมือนเดิมมันเป็นเพราะพ่อแม่ไม้ตั้งหากที่ทำ

ถ้าลองเปิดใจให้คบกันมีหรือที่ปั้นจะเป็นแบบนี้ เราว่า 2 ปี มันจะเป็นบทพิสูจน์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับทั้งคู่

ถ้าผ่านมันไปได้ และไม้จะต้องเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้และต้องกล้าที่จะตัดสินใจเองไม่ให้พ่อแม่มาบงการแบบนี้อีก

และเราหวังว่าพ่อและแม่ของไม้จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้ เพราะถ้าครั้งนี้ยังไม่ทำอีกไม้คงได้มันศรัทธาพ่อแม่แน่ๆ

และเวลานั้นไม้คงโตพอและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นพอที่จะจัดการกับชีวิตตัวเองไม่ต้องให้พ่อกับแม่มายุ่งเกี่ยวกับชีวิต

ส่วนตัวให้มากนัก สุดท้ายหวังว่าทั้งคู่จะมีความสุขและได้อยู่ด้วยกัน เราอยากให้ทั้งคู่เชื่อมั่น เชื่อใจ

และหวังว่ามันจะเป็นรักแท้จริงๆ ของทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 19-09-2015 12:19:27
อีกสองตอนจะเป็นบทสรุปของเพื่อนสนิทแล้ว  จะมีทางที่ทั้งสองจะมีความสุขไหม  คงต้องทำใจยอมรับซินะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 19-09-2015 22:57:00
ฝูงหมาป่า มาพร้อมหน้า ออกล่าเหยื่อ
สมันเนื้อ เหลือทานทน ข้นแข่งขัน
ประสบการณ์ ผ่านเวลา ดูครบครัน
อีกฝ่ายนั้น เพิ่งหย่านม อมน้ำลาย

เด็กน้อยเอ๋ย เจ้ามีแรง ที่ไหนสู้
เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าก็รู้ หมดแรงหมาย
เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าจะเหนื่อย เมื่อยใจกาย
เด็กน้อยเอ๋ย เจ้าคงคล้าย ตายทั้งเป็น

RIP ให้กับการถือใหญ่ว่าให้กำเนิด
คิดเอง..ทำเอง..เพียงเพราะอ้างว่าให้เกิดมา

ถ้าอย่างนี้สู้ไปเกิดจากแมวจากหมา
ยังจะดีซะกว่า
ห่าเอ๊ยยยยยย

+1 ให้เพราะคุณสามารถทำให้อึดอัดซะจนไม่รู้ว่าจะระบายยังไงออกมาให้หายดี
ขอบใจหลายๆๆๆๆๆๆๆ นะ..มูเจ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-09-2015 01:10:27
นิยายของเราไม่ใช่นิยายที่ดีหรอก
คำพูดไม่สวย ,, เนื้อเรื่องไม่ได้วางสวยงามหรือดีเท่าไหร่~ คำผิดเยอะด้วย  ใช้คำบ้านๆ
เพราะเราแต่งคำสวยๆไม่เป็น.
นิยายเราเหมือนไดอารี่ เหมือนการเรียงความ การบรรยายทั่วไป


แต่เรายินดีที่จะเขียนนิยายแบบนี้,, เพราะมันคือตัวตนของเรา :)



คนไลค์เพจน้อย  คนอ่านนิยายเราน้อย
+1 น้อยหรือคอมเม้นต์จะน้อย,,  เราไม่คิดมากไม่ซีเรียส

ต่อให้เราเขียนจนจบ,, มีคนอ่านหรือคนเม้นต์แค่คนเดียว
หรือจะไม่มีเลยก็ตาม  เราก็จะเขียนจนจบ.
และเราจะเขียนไปเรื่อยๆ


เพราะนิยายของเราเขียนมาจากหัวใจของเราเอง.


ขอบคุณสำหรับการติดตามที่ดีเสมอมานะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 20-09-2015 13:34:37
เข้ามาให้กำลังใจคนเขียน :กอด1: ติดตามอ่านตลอด อ่านแล้วเศร้าเลย สงสาร  :m15: ชอบเรื่องนี้  :L1: :L1: :L1: เชียร์ไม้ฉากและปั้นสิบ ขอให้สมหวังในความรักให้สมกับความอดทนและความพยายาม
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-09-2015 14:50:09
 :L2:
หอบกำลังใจมาให้..มูเจ

สุขได้ทำ นำสนุก ปลุกให้อยู่
กำลังใจ ลุกฮึดสู้ ยังอยู่ไหว
แม้เพียงหนึ่ง แต่พึ่งได้ สบายไป
ไม่หลายใคร แค่ใจถึง ยังซึ้งกัน

ขายวัตถุ ทะลุเป้า เอาให้มาก
แต่จะแย่ จะลำบาก หากเลือกสรร 
สิ่งดีดี มีคุณภาพ เค้าเลือกกัน
ไม่นานวัน หันเหใจ ให้เข้าชม

ติดโลโก โฮ้..มูเจ เข้าเร่อ่าน
เป็นนิยาย ขายตำนาน ดราม่าขม
เข้าอ่านแล้ว ร้าวรานใจ ให้เศร้าตรม
แต่นิยม ให้จมปรัก รักนิยาย

สู้ๆๆๆๆ นะ
ตอนนี้หนึ่ง..แต่จะถึงร้อย

บวก..บวก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-09-2015 17:28:50
นิยายเรื่องนี้คุณเจเขียนเพื่อถ่ายทอดเรื่องราว จะออกมายังไงก็เขียนออกมาเถอะค่ะ
จะจบยังไงก็ตามแต่   เราก็ยังตามอ่านอยู่ค่ะ  เอาใจช่วยนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 20-09-2015 19:01:51
มาเฝ้า  รอลุ้นสองหนุ่ม  จะดำเนินชีวิตยังไงต่อไป 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Walitya ที่ 20-09-2015 19:40:34
เราติดตามอ่านอยู่น๊า เป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วก็ร้องไห้ตาม รอลุ้นในความรีกของปั้นสิบกับไม้ฉาก เป็นกำลังใจให้ไรท์นะคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-09-2015 23:44:07
ขอบคุณมากๆคะทุกกำลังใจเลย
ต้องขอโทษจริงๆที๋โพสอะไรแบบนั้นไป
เมื่อวานไม่ค่อยสบาย เลยจิตใจอ่อนแอไปนิดหนึ่ง T^T
(นิดหนึ่งจริงๆ )


วันนี้เจมีนัดคุณหมอที่ รพ.มหาราชเชียงใหม่นะคะ
อาจจะไม่ได้มาอัพให้ กลับจาก รพ.วันจันทร์ค่ะ
แล้วจะรีบมาอัพตอนที่เหลือให้นะคะ

ในเพจเจมีแจ้งรายละเอียดการจองหนังสือไว้นะคะ
ยังไงถ้าใครสนใจติดตามอ่านได้จากในเพจนะ :)

รักษาสุขภาพด้วยคะ  แล้วพบกันนะคะ

 :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 23-09-2015 22:47:45
ออกจาก รพ. แล้วนะ >\\\\<
พรุ่งนี้จะมาอัพนิยายให้หายคิดถึงเลยย~


คิดถึงกันไหมม?
หนูคิดถึงทุกคนมากๆเลยยย~
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Walitya ที่ 24-09-2015 09:28:14
รออ่านนะคะ //คิดถึงๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 74 || P.39 || 19-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 24-09-2015 12:07:42
รออยู่จ้า   
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-09-2015 22:35:28
Ch 75  เธอเลือกแล้ว || ปั้นสิบ



“ทำไมลูกนอนนานจังเลยค่ะคุณ “

“เสียเลือดไปมาก ลูกก็ต้องนอนพักหน่อยสิ คุณก็นอนบ้างเถอะนะ”



หื้มม ,, เสียงป๊า กับม๊า นิ
โอ้ยยย .. ทำไมปวดหัวจังเลย T^T
ผมพยายามจะขยับตัว แต่ก็ไม่มีแรงจะขยับ
รู้แค่ว่ามันปวดตามเนื้อตามตัวไปหมดเลยครับ



“คุณคะ ลูกตื่นแล้วค่ะคุณ”
ม๊าคงเห็นผมขยับตัว เลยรีบบอกกับป๊า
แล้วสักพักผมก็รู้สึกเหมือนว่ามีคนมาจับที่แขนผมเบาๆ

“เป็นไงบ้างจ๊ะปั้น  หิวน้ำไหมลูก?”
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา   
ตอนแรกก็ยังปรับสภาพตาไม่ได้หรอกครับ
ยังมองอะไรๆเป็นสีขาวไปหมด 
จนสักพักผมก็เริ่มมองเห็นชัดเหมือนเดิม


“ม๊า” 
ม๊ายิ้มให้ผม แล้วก็ร้องไห้ไปด้วย
เดี๋ยวนะม๊า .. จะดีใจ หรือจะเสียใจกันแน่เนี้ยย -_-‘

“จ๊ะ ,, นี้ม๊าเองนะ  ป๊าก็มาลูก อยู่นั้นไงครับคนเก่ง”
ป๊าเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมๆกับคุณหมอกับคุณพยาบาล
สักพักคุณหมอก็ทำการตรวจร่างกายผม

“ตอนนี้อาการโดยรวมดีขึ้นแล้วนะครับ แต่อยากให้นอนพักให้มากๆก่อน
แล้วก็ทานแต่อาหารอ่อนไปก่อนสักวันสองวันนะครับ 
พรุ่งนี้สายๆ ผมจะให้พยาบาลพาไปทำ CT-Scan ดูเลือดที่คั่งอยู่ในสมองอีกที
ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วละครับ  ,, พักผ่อนเยอะๆนะครับสิตางค์
แล้วพรุ่งนี้หมอจะมาดูอาการใหม่นะ”

คุณหมอหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

นี้ผมเป็นอะไร?
ผมเข้าโรงพยาบาลทำไมกัน?



อืมมม ,, ผมพยายามนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้
แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัว ..
ผมมาโรงพยาบาลได้ไงกันนะ? ผมไม่สบายงั้นหรอ?


“ปั้นครับ คิดอะไรอยู่ลูก ดูสิทำหน้าหน้านิ่วคิ้วขมวดหมดแล้วลูก
เดี๋ยวเลือดออกอีกนะ ไม่เอาครับ ไม่คิดอะไรมากแล้วนะลูกนะ”

ม๊าเอื้อมมือมานวดตรงนวดตรงหว่างคิ้วให้ผมเบาๆ
ส่วนป๊าก็เดินมายืนอีกข้าง  นวดแขนให้ผม

“ป๊าครับ  ปั้นมาโรงพยาบาลได้ไงครับ”
ป๊าส่งยิ้มน้อยๆมาให้ผม  ป๊าผมจริงๆแล้วท่าทางจะดุนะครับ
เพราะป๊าเป็นคนตัวใหญ่  ม๊าผมเป็นคนตัวเล็ก
แต่ป๊าเป็นคนใจดีครับ พูดเพราะด้วย : )


“ปั้นไม่สบายนะลูก ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วนะ ป๊ากับม๊าอยู่ตรงนี้แล้วนะครับ”
หื้มม ,, ทำไมเหมือนตัวเองลืมๆอะไรไป.



หลังจากที่ผมดื่มน้ำเสร็จแล้ว ม๊ากับป๊าก็บอกให้ผมรีบนอนพักผ่อน
ตอนนี้ม๊าไปนอนพักที่โซฟา  ส่วนป๊านั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆเตียงผม


“ป๊าครับ”
ป๊าหันมามองหน้าผม และวางหนังสือในมือลง

“ว่าไงลูก”

 “ปั้นเป็นอะไรหรอครับ  ทำไมปั้นต้องมานอนโรงพยาบาล
ปั้นพยายามคิดแล้ว แต่เหมือนมีก้อนอะไรไม่รู้มันอยู่ในหัว  ปั้นคิดไม่ออกเลยครับ”

“ไม่ต้องคิดอะไรแล้วลูก  นอนพักเถอะนะครับ
พรุ่งนี้ถ้าผลตรวจออกมาว่าปั้นอาการดีขึ้นแล้ว  ป๊าจะขอย้ายโรงพยาบาลให้นะ
นี้ตี 4 แล้วลูก นอนพักนะครับ อีกไม่กี่ชั่วโมงพยาบาลจะมารับไปทำ CT Scan”

ป๊าดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม ก่อนจะหันไปหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ



ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ..
นอนก็นอน ,, เพราะยังเพลียๆไม่ค่อยมีแรงเท่าไหร่เลย
เดี๋ยวป๊าก็จะขอย้ายโรงพยาบาลให้ด้วย เพื่อนๆคงมาเยี่ยมได้แหละ



อืมมม เดี๋ยวนะ!!!

เพื่อน!!!



พอผมนึกถึงเพื่อนได้ ภาพต่างๆมันก็เข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลยครับ
ใช่แล้ว ,, ผมมาโคราช
มางานแต่งงานขอไม้ฉาก!!!

แล้วนี้ไม้ฉากไปไหน?



ผมรีบลุกมานั่ง แต่ด้วยความที่ว่าผมไม่มีแรงอยู่แล้ว
การพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง เลยทำได้แค่ลืมตา
แล้วพยายามดันตัวเองให้ลุก  แต่มันลุกไม่ขึ้นครับ T^T


“ปั้น เป็นอะไรลูก”
ป๊าที่นั่งอยู่ข้างๆเตียง ตกใจรีบวางหนังสือแล้วเอามือมาประคองตัวผม


“ยังนั่งไม่ไหวมั้งลูก นอนพักแบบนี้ดีแล้ว
จะเอาอะไรก็บอกป๊า เดี๋ยวป๊าไปหยิบให้
อยากเข้าห้องน้ำไหม?”



“ป๊า ,, ไม้ฉากละครับ  ไม้ฉากไปไหน?”
พอผมถามถึงไม้ฉาก  .. ป๊าก็เปลี่ยนสีหน้าไปนิดหนึ่ง
ก่อนจะหันมายิ้มให้ผมบางๆ


“นอนเถอะนะลูก  เค้าไม่ให้เยี่ยมนะ พวกเพื่อนๆลูกเลยกลับไปที่งานแต่งไม้ฉากต่อ
ไม้ฉากมีฤกษ์เข้าห้องหอ เลยไม่ได้อยู่รอจนลูกฟื้น
พรุ่งนี้คงมาเยี่ยมกันแต่เช้า  ปั้นนอนพักนะลูก  พรุ่งนี้จะได้มีแรงคุยกับเพื่อนๆไง”

ป๊าจับตัวผมให้นอนลงดีๆ แล้วห่มผ้าให้ผมอีกครั้ง


ไม้ฉากนะหรอ ,, ที่ไปเข้าห้องหอแล้วไม่ยอมเฝ้าผม?
นี้มึงเห็นพิม ดีกว่ากูงั้นหรอวะไม้???


เชรี้ยเอ้ยยย!!! 



ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ,, ผมนอนนึกถึงเรื่องราวทั้งหมด ก่อนที่ผมจะหมดสติไป
ใช่แล้วละผมกินยาของพู่กัน  แล้วอยู่ๆเลือดก็ออกจากจมูก
ไหลไม่หยุดเลย  จนผมหมดสติ T^T

ยาของพู่กันแม่งงโคตรอันตราย  รอกูหายก่อนเถอะไอ้แฝดบ้า
กูจะโทรแจ้งตำรวจให้ไปจับไอ้แหล่งขายยาอันตรายพวกนี้ให้หมดเลย!!!!!


ไม้ ,, มึงไม่ได้ทิ้งกูไปใช่ไหม?
พรุ่งนี้มึงจะมาเยี่ยมกูแต่เช้าใช่ไหม?




พอคิดถึงไม้ฉาก ,, ภาพที่ไม้ฉากกับพิมนั่งบนเวทีก็ผุดขึ้นมาเต็มหัวผมเลยครับ
ไม่จริงใช่ไหมวะมึง? 
มึงไม่ได้แต่งงาน ไม่ได้มีเมียจริงๆใช่ไหม?

อยากจะนอนคิดถึงเรื่องราวเมื่อวาน แต่ก็เริ่มหนักๆที่ตา
และเริ่มจะปวดหัว  สงสัยฤทธิ์ยาคงออกแล้วแน่ๆ
นอนก่อนละกันนะ ,,
พรุ่งนี้ตื่นเช้ามา ,, ขอให้ได้เจอกันนะไม้ฉาก !






เช้ามาผมมาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงปลุกของบีมมี่ครับ - -‘

“ไอ้ตัวเล็ก นอนจนหัวโตแล้ว ตื่นซะที”
โอ้ยย ช่วยบอกทีเถอะว่ายายนี้มันเป็นผู้หญิงจริงๆใช่หรือป่าว?
ปลุกคนอื่นด้วยคำพูดแบบนี้ มันน่าโดนฟาดจริงๆเลย


“มาทำไม”
ผมลืมตามามองหน้าบีมมี่
ซึ่งตอนนี้มานั่งบนเตียงคนไข้นี้เลยครับ
นั่งอยู่ตรงกลางเตียง เบียดๆมาตรงท้องผมเนี้ยแหละครับ


“ม๊าโทรไปบอกว่าปั้นป่วย  แม่ของบีมเลยสั่งให้บีมมาเยี่ยม  นี้ขับรถมาเองเลยนะ
ขับมาตั้งไกล  โหววว ทักดีๆหน่อยก็ไม่ได้”

บีมมี่ทำหน้าตางอนๆใส่ผม  แต่อารมณ์ผมตอนนี้คือ ไม่สนุกด้วยครับ

“ลงไปนั่งที่อื่น มาเบียดทำไมเนี้ย”
ผมพยายามขยับตัวเพื่อดันตัวบีมมี่ให้ลงจากเตียงผม
บีมมี่ขืนตัวอยู่สักพัก  มันก็ยอมลงไปนั่งเก้าอี้ข้างๆตัวผมแต่โดยดีครับ

“แล้วปวดหัวอยู่ไหม?”
บีมมี่ยื่นมือมาจับที่หน้าผากของผม ไม่แน่ใจว่ามันจะจับหรือจะจิ้มครับ
แต่ผมรู้สึกเหมือนมันเอามือมาจิ้มๆหัวผมมากกว่านะ - -‘

“ปวด”
ผมตอบ พร้อมๆกับจ้องหน้าบีมมี่
คือจริงๆนะ มองหน้ากูบ้างดีไหมบีม?
ว่ากูอยากเล่นด้วยหรือป่าว

“เห้ยยจริงดิ” บีมมี่รีบดึงมือตัวเองกลับมา
ก่อนจะหันไปบอกม๊าผม

“ม๊าค่า ม๊า  ,, ปั้นปวดหัวค่ะม๊า เรียกพยาบาลเลยไหมค่ะ”
ม๊าผมก็สะดุ้งเลยครับ ได้ยินเสียงบีมมี่โวยวาย
รีบวิ่งมาหาผมที่เตียง  ก่อนจะเอามือมาลูบหน้าลูบหัวผมใหญ่เลย

“เป็นไงบ้างลูก ปวดมากหรือครับ รอแป๊บนะลูกนะ ม๊าตามพยาบาลให้นะครับ”

“ม๊าครับ ,, ไม่เป็นไรมากหรอกครับ ที่ผมบอกว่าปวดนะ เพราะบีมมันเอามือมาจิ้มๆตรงหัวผมเท่านั้นเอง”

พอได้ยินแบบนั้น ม๊าก็หันไปส่งสายตาดุๆใส่บีมมี่ แต่บีมมี่มันก็ยิ้มแห้งๆให้ม๊า

“อุ้ยยเราขอโทษ  เราแค่อยากรู้ว่าหัวปั้นจะนิ่มๆไหม เพราะเห็นบอกมีเลือดคั่งอยู่ข้างในอะ
ขอโทษนะ  บีมขอโทษค่ะม๊า”

บีมมี่ยกมือไหว้ขอโทษผม  และหันไปขอโทษม๊าด้วย

“ไม่เป็นไรจ๊ะบีม  แต่ช่วงนี้อย่าเพิ่มไปจับตัวปั้นเค้าเยอะนะลูกนะ   
น้องปั้นเวลาไม่สบาย  เค้าจะเจ็บเนื้อเจ็บตัวง่ายนะ”

ม๊าส่งยิ้มบางๆให้บีม ก่อนจะหันมามองหน้าผม
แล้วเอื้อมเอามือมาลูบที่แก้มผมเบาๆ

“เดี๋ยวม๊าไปตามให้คุณพยาบาลพาไปทำ CT- Scan นะลูก
จริงๆพยาบาลมาแต่เช้าแล้วละ  แต่ปั้นยังไม่ตื่น ม๊าเลยบอกให้เค้าออกไปก่อน”

“ครับม๊า”

ม๊าเดินออกไปตามพยาบาลข้างนอก  ส่วนบีมมี่ก็เดินไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมายื่นให้ผม

“เช็ดเองนะไม่กล้าโดนตัวแล้วเนี้ย  ผู้ชายบ้าอะไรเนื้อตัวบอบบาง”
เหอๆ แล้วเธอละผู้หญิงบ้าอะไร ถึก ขนาดนี้ - -‘
ผมพยายามดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง  แต่ก็ต้องยอมแพ้ที่จะพยายามพาตังเองนั่งครับ
มันมึนหัว แล้วก็ไม่มีแรงจะดันตัวเองให้ลุกขึ้น

“นั่งไม่ได้ก็นอนนี้แหละ บีมเช็ดให้ แต่เจ็บแล้วรีบบอกอะ”
พูดเสร็จแล้ว บีมก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้ผม มันทำเบามากครับ 555+
เบาจนผมอดคิดในใจไม่ได้จริงๆว่า ,, หน้าจะสะอาดไหมเนี้ยยย - -‘

“ขอบใจนะ”
พอบีมเช็ดหน้าให้ผมเสร็จแล้ว ก็เดินเอาผ้าไปซักในห้องน้ำ
ก่อนจะมานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงผม


“นี้ๆ แล้วแฟนเมื่อไหร่จะมา อยากเห็นหน้าคนหล่อแย่ละเนี้ย”
ดูสิครับ จะให้ผมมองมันเป็นผู้หญิงได้ไงละ คำพูดมันแต่ละอย่าง

“เดี๋ยวคงมาอะ เมื่อคืนป๊าบอกว่าเค้าห้ามเยี่ยม มันเลยกลับไปกับพวกเพื่อนๆก่อน”
พอผมพูดจบบีมมันก็พยักหน้า ก่อนจะก้มลงไปเล่นมือถือของมันต่อ



สักพักม๊าผมก็เดินเข้ามาในห้อง 

“ปั้นครับ  คงได้ไปตรวจตอนบ่ายนะ  เพราะคิวรอบเช้าเต็มแล้วครับ
อีกสักพักเค้าจะเอาอาหารเช้ามาให้ “


ม๊าพูดเสร็จก็นั่งลงที่โซฟาตัวเดิมกับที่ม๊านอนเมื่อคืนนั้นแหละครับ

“ป๊าไปไหนละครับม๊า”
ตั้งแต่ตื่นเช้ามาผมยังไม่เห็นป๊าเลยครับ
หรือกลับไปเอาของที่รีสอร์ทกันนะ?

“ป๊าหรอ ,, ไปซื้อหนังสือพิมพ์มั้งลูก หรือคงเดินเล่นแถวๆนี้แหละ
เมื่อวานป๊านั่งเฝ้าปั้นทั้งคืนนะ  คงเมื่อยขา บอกให้ลดน้ำหนักก็ไม่ยอม  ป๊าจอมดื้อ”

ม๊าพูดถึงป๊า แล้วก็อมยิ้มไปด้วย ..  ป๊าม๊ายังสวีตกันเหมือนเดิมครับ 555+


“ดื้อแต่ม๊าก็รักใช่ไหมละครับ”
ผมแกล้งพูดแซวม๊า คราวนี้ม๊าเขินใหญ่เลยครับ
นี้ม๊าแต่งงานกับป๊ามา 20 กว่าปีแล้วนะ ยังจะเขินอีกหรอครับ


“อยากลุกขึ้นนั่งไหมครับ เดี๋ยวม๊าไปช่วยประคองตัวให้”

“ไม่เป็นไรค่ะม๊า ,, เตียงนี้มันปรับได้ด้วยค่ะ เดี๋ยวบีมปรับให้ปั้นเอง”

พูดเสร็จแล้วบีมมันก็กดปรับที่นอนผมใหญ่เลยครับ
เดี๋ยวยกขาบ้างละ ยกตรงกลางเตียงบ้างละ กว่าจะยกหัวเตียงให้ผมมานั่งได้
เล่นเอาผมเหนื่อย T T’
รอแฟนกูมาก่อนนะบีม ,, กูจะฟ้องแฟนว่ามึงแกล้งกู ,,
ยายผู้หญิงโหดร้ายยยย!



ผมนั่งคุยกับบีม กับม๊าไปเรื่อยๆ ก็ไม่เห็นว่าเพื่อนผมจะมาหาซะที
เห้ออ ,, นี้มีเรื่องอะไรที่โน้นหรือป่าวนะ?
ทำไมไม้ฉากยังไม่มาหาผมอีก
ปกติมันต้องรีบมาแล้วละ เพราะแค่ตอนนั้นผมวิ่งในงานกีฬาสีแล้วผมหกล้ม
จนข้อเท้าพลิก   อีกวันไม้ฉากก็รีบมาหาผมที่บ้านแต่เช้า
พร้อมทั้งคำด่ามากมาย แต่สุดท้ายผมก็รู้นะที่มันด่าๆมานั้นอะเพราะมันเป็นห่วงผม : )


“อมยิ้มอะไร  คิดถึงแฟนอ่ออ” บีมมันแซวผมครับ  5555+

“ทำไมอะนี้ปิดไม่มิดเลยหรอ ,, เอานะบีมต้องเข้าใจนะ คนมันรักแฟนก็งี้แหละ”
ผมตอบบีมไปก็ทำท่าทางให้บีมมันหมั่นไส้ผมไปด้วย
ซึ่งบีมก็เบะปากใส่ผมใหญ่เลยครับ 555+

“ช่างกล้าพูดนะย่ะ ,, แล้วนี้เมื่อไหร่จะมาอะ อยากเจอ”
นี้ก็ยังไม่เลิกอยากเจอแฟนผมอีกละครับ 
มันชอบเพ้อ ชอบพูดว่าไม้ฉากหล่อมาก
ชอบมาบ่นกับผมว่าอยากเจอไม้ฉากจัง ไม่ได้เจอนานละนะ ฯลฯ
รูปไม้ฉากที่อยู่ในเฟสผม คุณบีมมี่ก็ไปถล่มไลค์มาหมดละครับ
เข้าขั้นบ้าเต็มพิกัดแล้วละยายเพี้ยนน!

“นั้นมันแฟนปั้น  ,, ปั้นต้องอยากเจอคนเดียวดิ  บีมไม่ต้องเลย”
ผมก็แกล้งงอแงกลับไป  บีมมันก็แกล้งยื่นมือมามาจับหน้าผม
แล้วพูดจาเลียนแบบทำเหมือนตัวเองเป็นไม้ฉากครับ

“โอ้ปั้นสิบที่รัก คุณเป็นยังไงบ้าง ผมเป็นห่วงคุณแทบบ้าจนนอนไม่หลับ กินก็ไม่ได้กิน”
เริ่มเว่อร์ละครับ 555+

“อย่าๆพูดจาเว่อร์ไปละ ไม้ฉากมันไม่ลิเกขนาดนั้นเว้ยย”
ผมปัดมือบีมมี่ออกจากหน้าผม แต่มันก็ยังจะเล่นต่อครับ
ผมเหม่อมองออกไปที่ประตูหน้าห้อง
เอ๊ะ ,, เหมือนมีคนยืนอยู่หน้าห้องเลย  เห็นแว๊ปๆตรงกระจกเล็กๆที่หน้าประตูห้อง
หรือว่าไม้ฉากกับเพื่อนๆจะมาแล้ว
ต้องใช่แน่ๆ >///////<
อ้อนแฟน จะอ้อนแฟนให้เต็มที่เลยยยย!!


“ปั้นเป็นไงบ้างลูก”
แต่คนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นป๊าครับ - -‘
ป๊าเดินเข้ามาหาผมที่เตียง  ก่อนจะถามว่าผมเป็นไงบ้าง
ผมหันไปยิ้มให้ป๊า

“ดีขึ้นละครับป๊า ยังมึนๆหัวนิดหน่อย แต่ดีกว่าตอนที่รู้สึกตัวมาครั้งก่อนครับ
เออ .. เมื่อกี้ป๊าเห็นเพื่อนๆผมที่หน้าห้องไหมครับ  ปั้นเหมือนกับเห็นไม้ฉากเลย”

ผมลองถามป๊าดู เพราะเมื่อกี้ผมว่าเป็นไม้ฉากนะ
ทรงผมทรงตำรวจแบบนั้น ,, มองแว๊ปเดียวก็รู้แล้วละว่าใคร  :  )
แต่ถึงมันจะตัดผมทรงอื่นๆ ผมก็จำได้ครับ มองแค่เสี้ยวเดียว
หรือเห็นแค่ไม่กี่วินาที ผมก็รู้ว่าไม้ฉากคือคนไหน?
รู้จักกันมาเกือบทั้งชีวิตแล้วนี้ครับ ,, ไม่รู้ก็บ้าแล้วววว!


“ไม่เห็นใครเลยลูก ป๊ายืนคุยกับคนข้างๆห้องตั้งนานแล้วนะ
ยังไม่เห็นเพื่อนลูกสักคนเลย  คงยุ่งๆอยู่มั้งลูก
วันนี้ไม้ฉากกับน้องพิมจะเดินทางไปเชียงใหม่แล้วด้วย  อาจจะไม่ทันได้แวะมาลาลูก”

“เดี๋ยวนะครับป๊า เมื่อกี้ป๊าบอกว่าอะไรนะ ใครจะไปเชียงใหม่?”

ผมฟังผิดใช่ไหม? ผมต้องฟังผิดไปแน่ๆ

"ไม้ฉากกับน้องพิมลูก จะไปเชียงใหม่กัน"

ไม้ฉาก กับ พิม!!
ไม้ฉาก กับ พิม!!
ไม้ฉาก กับ พิม!!
ไม้ฉาก กับ พิม!!



“มะ ไม่ ไม่จริง  ไม่จริง ไม้ไม่ทิ้งปั้นหรอกครับพ่อ  ไม้ต้องมาหาปั้นก่อนสิ”
ผมเริ่มร้องไห้สะอื้น และผมรู้ตัวครับว่าตอนนั้นผมพูดไม่รู้เรื่อง
เริ่มโวยวายเรียกหาแต่ไม้ฉากอยู่ตลอดเวลา!

“ปั้นใจเย็นๆก่อนลูก อย่าร้องไห้แบบนี้ ป๊าบอกแล้วไง
เดี๋ยวเลือดออกอีกนะ ปั้นสิบ!!! หยุดงอแงได้แล้วลูก”

ป๊าดึงผมเข้าไปกอดปลอบ แล้วก็พูดเสียงดุๆใส่ผม
เพราะผมไม่ยอมหยุดร้องไห้

สักพักเสียงประตูห้องก็เปิดเข้ามา
ผมรีบผละตัวออกจากป๊า ก่อนจะหันไปมองที่ประตู
เพื่อนๆผมครับ เพื่อนผมมาแล้ว
ไม้ฉาก? ไม้ฉากก็ต้องมาด้วยสิ!

“เฮ้ ,, ปั้นสิบเป็นไงบ้างวะ” เสียงของยูโรครับ
มันเดินเข้ามาหาผมที่เตียง  ส่วนไนซ์กับเปา ก็เดินตามเข้ามาด้วย

“ไม้ไปไหนยู ,, ไม้ฉากไปไหน”
ผมรีบหันไปดึงเสื้อยูโรให้เดินเข้ามาใกล้ๆ
ตอนนี้บีมย้ายไปนั่งอยู่กับม๊าผมแล้วครับ

“ก็มันมาแต่เช้าละนิ พวกกูไปกินข้าวเพิ่งตามมาเนี้ย
มันยังไม่เข้ามาหาหรอ?”

นั้นไงผมบอกแล้วว่าไม้ฉากมันต้องมา!
งั้นที่ผมเห็นที่หน้าห้องเมื่อกี้ต้องใช้ไม้ฉากแน่ๆ

“ยัง,, กูยังไม่เห็นมันเลย”
พวกยูโรหันไปมองหน้ากันด้วยความ งุนงง

“จะยังไม่มาได้ไงวะมันรีบกระโดดลงจากรถคนแรกเลยละ
ไอ้ไนซ์ยังไม่ทันจอดรถดีๆเลย  เนี้ยกูก็ซื้อข้าวมาเผื่อมัน”

เปาชูถุงข้าวในมือให้ผมดู

ตอนนี้พวกเพื่อนๆผมเดินเข้ามาประชิดกับเตียงนอนผมหมดแล้วครับ

“มันหลงทางป่าววะ  โทรหามันดิ”
ไนซ์มันยกมือถือขึ้นมาเตรียมจะโทรหาไม้ฉาก แต่มันก็หันมามองหน้าผม

“เบอร์ไม้ฉากอะไรวะ?”

“มันไม่มีมือถือเว้ยย จะโทรได้ไงละ”

ผมหันไปตะคอกกับไนซ์ ซึ่งจริงๆผมรู้ตัวแหละนะว่าไม่ควรตะคอกใส่เพื่อน
แต่อารมณ์ตอนนั้นผมหงุดหงิดมากๆครับ

มึงหายไปไหนเนี้ยยยย!!!


“ขอโทษวะไนซ์ที่พูดไม่ดี  ไม้มันไม่มีมือถือจะโทรหามันได้ไงกันละ”
ผมหันไปตอบไนซ์  ตอนนี้ผมเริ่มปวดหัวอีกแล้วละครับ

“ก็กูเอาของขวัญมึงให้ไปแล้วอะเมื่อคืน มึงซื้อมือถือให้มันไม่ใช่หรอ
มันยังเปิดเล่นเลยนะ จริงไหมยู ,, เมื่อคืนไม้ฉากมันนอนเล่นมือถือเนอะ”

เปามันหันไปถามยูโร  ซึ่งยูโรก็พยักหน้าใหญ่เลยครับ

“ใช่ๆมันเล่นมือถืออะ มึงจำเบอร์ไม่ได้หรอวะ มึงเป็นคนซื้อให้มันไม่ใช่หรอ?”

จำไม่ได้ T^T

“กูน่าจะจดไว้ในกระเป๋าตังค์ มึงหาให้หน่อยดิ”

“แล้วกระเป๋าตังค์มึงอยู่ไหน?”

ไนซ์ถามคำถามที่ผมเองก็ไม่รู้จะตอบยังไงครับ
ขนาดว่ามาโรงพยาบาลได้ยังไงผมยังไม่รู้เลย
แล้วผมจะรู้ได้ไงละว่ากระเป๋าเงินผมอยู่ที่ไหน

“ป๊าครับ  เห็นกระเป๋าผมไหมครับ” ผมหันไปมองหน้าป๊า
ที่ยืนฟังผมกับพวกเพื่อนๆคุยกันมาตั้งนานแล้ว

“น่าจะอยู่บนรถป๊านะ  เดี๋ยวไงป๊าไปเอามาให้”
ป๊าพูดเสร็จก็ชวนม๊าเดินออกไปเอาของที่รถมาให้ผม

ยูโร เปา ไนซ์ เลยหันไปมองหน้าบีมมี่
เพราะมันยังไม่เคยเจอบีมมี่ครับ

“แล้วนั้นใครวะ?”
เปาเอามือชี้ๆไปที่บีมมี่ แล้วหันมาถามผม

“ชื่อบีมมี่อะ ลูกสาวเพื่อนของม๊า”
ผมไม่อยากคิดอะไรเลยครับตอนนี้
ในหัวผมมีแต่คำถามว่า ,, ไม้ฉากมันหายไปไหน?

“แล้วมาทำไมวะ?”
ยูโรมันก็ถามต่ออีกละครับ - -‘
คือกูจะรู้ไหมละ ,, เห้อออออ

“มาเยี่ยมกูนี้แหละ  จะถามอะไรอีกไหม?
แฟนกูหาย ช่วยกันหาแฟนกูก่อนได้ไหมมึง เรื่องคนอื่นช่างมันเถอะนะ”

ผมหันไปบอกยูโร ซึ่งบีมมี่มันคงได้ยินครับ
มันเลยลุกขึ้นยืน แล้วเดินมาหาผมใกล้ๆ

“งั้นคนอื่นแบบบีมขอกลับกรุงเทพก่อนละกันนะ  หายไวๆละ”
พอพูดจบบีมมันก็เดินออกจากห้องไป
เห้ออ จะงอนอะไรอีกครับบีม?
เอาไว้ถึงกรุงเทพแล้วค่อยไปตามง้อมันละกันนะ
บางทีมันนั้นแหละจะวิ่งมาหาที่ใต้คณะอีก ..
เอาไว้ก่อนละกันเรื่องคนอื่นๆ ตอนนี้ขอคิดแค่เรื่องไม้ฉากคนเดียวพอ
มันหายไปไหน???
โอ้ยยยยย !!!




สักพักคะน้ากับแฝดก็เปิดประตูเข้าห้องมา

“มึงเป็นไงบ้างวะปั้น”

คะน้ารีบวางกระเป๋าแล้ววิ่งมาดึงผมเข้าไปกอด
อ๊อยยย ,, แรงของคะน้าทำผมปวดตัวไม่หมดเลยครับ T^T
แรงมหาศาลล ~

“อือดีขึ้นแล้ว มึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่โรงพยาบาล”
คะน้าผละตัวออกจากผมไป ก่อนจะเอามือมาจับแขน จับหน้าผม

“กูโทรถามไนซ์นะ จะมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่รอรับไอ้แฝดมันมาด้วย”

“อ่อขอบใจนะคะน้า  แล้วนี้น่อนไปไหน?”
ผมถามหาเลน่อนครับ
เพราะปกติพวกมันตัวติดกันมาก เป็นไปไม่ได้ที่เลน่อนจะปล่อยคะน้ามาคนเดียว

“น่อนไปเชียงใหม่กับไม้ฉากอะ  เมื่อกี้บังเอิญเจอมันที่หน้าโรงพยาบาล”
จานสีที่นั่งอยู่ที่โซฟา ตะโกนมาบอกผม

“ไม้ฉากหรอ? ที่หน้าโรงพยาบาลเนี้ยนะ? แล้วมันไปกับใครวะ?”
ยูโรถามจานสี ซึ่งตอนนี้มีไนซ์ กับพู่กันที่นั่งบนเตียงคนไข้กับผม
ส่วนยูโร เปา จานสี กับคะน้า มันไปนั่งเบียดๆกันที่โซฟา
แล้วก็นั่งอยู่ตามพื้นแถวโซฟานั้นแหละครับ - -‘

“ไปกับพ่อมันไง แล้วมีผู้หญิงอีกคนอะไปด้วย  น้องพิมละมั้ง
หน้าเหมือนๆพิมนะ  รูปที่มึงลงในไอจีนั้นใช่มะคนชื่อพิมอะ
คนนั้นแหละที่นั่งอยู่บนรถกับไม้อ่ะ”


ใช่จริงๆด้วย
ไม้ฉากพาพิมไปเชียงใหม่!
ทำไมอะ ,, ทำไมไม้ฉากทำแบบนี้?
ทำไมไม่เข้ามาหาก่อน ทั้งๆที่มาถึงโรงพยาบาลแล้ว?

“มันทิ้งกูแล้วงั้นหรอ ,, ไม้ฉากทิ้งกูแล้วจริงๆใช่ไหม  ฮึกก … ฮืออ
มันทิ้งกูแล้ว ไอ้เชรี้ยไม้มันทิ้งกู”

ผมร้องไห้ฟูมฟาย จนไนซ์ต้องมาดึงตัวผมไว้

“ปั้น มึงตั้งสติก่อน  มันอาจจะมีเหตุผลของมันก็ได้นะเว้ย
มึงอย่าเพิ่งโวยวายสิวะ”

“เหตุผลอะไรวะไนซ์ มันมายืนหน้าห้องกูแล้วแท้ๆ
ทำไมมันไม่เข้ามาหากูละ  ทำไมมันเลือกไปกับพิม
ทั้งๆที่กูป่วยอยู่ในห้องนี้ ทำไมมันมาหาอยู่ข้างๆกู ฮืออ .. ทำไมวะ”

ผมก้มหน้าร้องไห้ ไม่อยากฟังเสียงใครที่กำลังปลอบใจผมอยู่


ในหัวผมมีแต่คำว่า “ทำไม ,, ทำไมทิ้งกัน?”

ไหนไม้บอกว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหนไง?
ไหนบอกไม่อยากแต่งงานกัน แล้วทำไมพอแต่งเสร็จแล้วถึงทิ้งกันไปแบบนี้
ทำไมต้องเลือกพิม?  ทำไมไม่มาอยู่ข้างๆกันละ!


“ปั้น ,, มึงเลือดออกอีกแล้ว”
ไนซ์จับตัวผมเขย่าอย่างแรงเลยครับ

“เปา ไปตามหมอสิวะ เห้ยย ปั้นๆ มึงได้ยินกูไหม?”
เสียงของจานสีโหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างๆตัวผม
แต่ผมไม่มีสติพอจะพูดอะไรกับใครแล้วจริงๆครับ
ผมเหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึกอะไรอีกแล้ว


ภาพของไม้ฉากตอนที่ไปทะเลกับผม
หรือภาพต่างๆที่เราได้เคยใช้เวลาด้วยกัน
มันวนเวียนเข้ามาในความคิดผม
และมันก็แทรกไปด้วยภาพของไม้ฉากกับพิม
มันตีกันในหัวเต็มไปหมด


ตอนนี้ผมมองเห็นความวุ่นวายต่างๆที่เกิดขึ้นในห้อง
แต่ผมแค่ไม่มีแรงจะไปยื้อยุดฉุดกระชากอะไรกับใครแล้วครับ
ผมปล่อยให้พยาบาลจับตัวผมนอนลงกับที่นอน
มีสายอะไรไม่รู้ระโยงระยางเกะกะเต็มไปหมด
คุณหมอเอาไฟฉายมาส่องที่ตาผม
ภาพของม๊าที่เดินเข้ามาพร้อมป๊า แล้วมีสีหน้าตกใจ
แล้วม๊าก็ร้องไห้ออกมา ,,


ผมยังร้องไห้อยู่ตลอดเวลา ,, ทุกๆภาพความวุ่นวายตรงหน้าผม
ไม่อาจทำให้ผมลืม หรือเลิกคิดถึงคนอีกคนที่ได้เลือกเดินจากผมไป
ผมหลับตาลงช้าๆ ,,
บอกกับตัวเองก่อนที่ห้วงความรู้สึกของผมจะดับไป




“เราไม่มีกันอีกแล้วใช่ไหม ,, ไม้ฉาก”


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-09-2015 22:39:31
ต่อ ...





ผมนอนโรงพยาบาลที่โคราชอีก 2 วัน ก่อนจะถูกส่งตัวมารักษาต่อที่กรุงเทพ
คะน้า เปา ยูโร กลับไปเรียนแล้ว
เหลือแต่พู่กัน กับจานสี ที่อยู่เฝ้าผมที่โรงพยาบาล
ส่วนไนซ์ต้องไปถ่ายงานครับ มันแวะมาทุกวัน
แต่มาดึกบ้าง บางทีก็มาเช้าครับ

3 วันแล้วครับ ที่ไม้ฉากหายไปจากชีวิตผม
ไม่มีการติดต่อกลับมา
ไม่โทรมาบอกถึงเหตุผลต่างๆที่พาพิมไปเชียงใหม่

มือถือที่ผมซื้อให้ มันก็ยังเปิดใช้อยู่
เพราะไนซ์กดโทรไปหาแล้ว สายว่างครับ
เพียงแค่ไม่มีใครรับสาย ....




คืนนี้ไนซ์มานอนกับผมครับ เพราะป๊ากับม๊าต้องกลับไปทำธุระที่บ้าน
พู่กันกับจานสีลงไปซื้อขนมกินข้างล่าง
ตอนนี้อาการผมเริ่มดีขึ้นแล้วละครับ
เพราะเลือดไม่มีซึมออกมาอีกแล้ว
หมอบอกว่าเป็นภาวะเครียด และยาที่ผมกินเข้าไปมันแรงมาก
จนทำให้เส้นเลือดในสมองมันแตก แต่เป็นเส้นเลือดฝอยเท่านั้นะครับ
ไม่ถึงกับต้องผ่าตัดอะไร  แค่เฝ้าดูอาการวันต่อวันไปเท่านั้นเอง



ไนซ์มันนั่งอ่านหนังสือของมันไปเงียบๆ
ส่วนผมก็นอนดูทีวีที่จานสีมันเปิดช่องการ์ตูนทิ้งไว้

สักพักไนซ์ก็พูดชื่อไม้ฉากขึ้นมา

“ไม้”
แล้วหันมามองหน้าผม


ผมลุกขึ้นมานั่ง ไนซ์ก็วิ่งถือมือถือมานั่งกับผมบนเตียง

“ไม้โทรมาวะมึง เอาไงดี รับไหม?”
ไอ้บ้าไนซ์ มึงจะถามทำไมครับ T^T
รับเถอะ ,, กูกราบบบบ!!


ผมกดรับสาย และเปิดลำโพง
แล้วสะกิดๆให้ไนซ์พูดสาย


“ฮะ ฮัลโหล ไม้หรอวะ?”
โอ้ยย ถามอะไรของมึงบ้าๆ  ก็ต้องไม้สิวะ
เบอร์มันขึ้นมาขนาดนี้แล้วเนี้ยย!


“อืม กูเอง ,, ปั้นเป็นไงบ้าง ออกจากโรงพยาบาลหรือยัง?”
เสียงของไม้ฉาก ,, ที่ไม่ได้ยินมาหลายวัน
มันกำลังถามถึงอาการของผม!


“ยังไม่ออกวะ”
ไนซ์เอื้อมเอามือมาโอบบ่าผม แล้วดึงตัวผมเข้าไปชิดกับอกของไนซ์

“เห้ยทำไมวะ มันเป็นเยอะหรอ แล้วตอนนี้มันโอเคขึ้นมากยัง
ย้ายกลับเข้ากรุงเทพยังวะมึง คอยห้ามมันด้วยว่าอย่ากินน้ำแข็งเยอะ
มันชอบกินน้ำเย็นๆ น้ำแช่น้ำแข็ง มึงคอยห้ามด้วยนะไนซ์ ได้ยินกูไหมเนี้ย!”

เสียงไม้ฉากสั่งไนซ์ยังดังออกมาจากโทรศัพท์ครับ
มึงเป็นห่วงกูด้วยหรอวะ??
ห่วงแล้วทำไมต้องเลือกจะไปกับพิม?


“สั่งทำไมวะ มึงกลับมาดูมันดิ มันคิดถึงมึงนะไม้”
ไนซ์มันตอบไม้ฉากกลับไป  และกระชับไหล่ที่จับผมไว้ให้แน่นขึ้น

“กูทำไม่ได้แล้ววะไนซ์  กูกลับไปไม่ได้แล้ว”
กลับมาไม่ได้แล้ว???






“ทำไมไม่กลับมาละ”
ผมเป็นคนถามไม้ฉากครับ
พอไม้ฉากมันได้ยินเสียงผม  มันก็เงียบไป


สักพักมันก็ยอมคุยกับผมอีกครั้ง

“หายได้แล้วนะปั้น จะได้กลับไปเรียนไง”
เสียงที่พยายามฝืนจะให้ตัวเองดูร่าเริงงั้นหรอ?
ทำไมผมจะไม่รู้ว่าเสียงนี้มันฝืนแค่ไหน?


“ทำไมกลับมาไม่ได้แล้ว ตอบสิไม้  ฮึกก ฮืออ ขอร้องละตอบปั้นเถอะนะ”
พู่กันกับจานสีเดินกลับเข้ามาในห้องแล้วครับ
และเดินมาอยู่ข้างๆผม มือของเพื่อนๆคอยจับที่ไหล่ผมบ้าง
ที่แขนผมบ้าง ,, ผมรู้ว่าทุกคนเป็นห่วงผม’

“ขะ .. ขอโทษ”
เสียงขอโทษอันแผ่วเบาของไม้ฉาก
ทำให้ใจของผมแทบสลาย ,,
มันกำลังร้องไห้ .. และร้องไห้ไม่ต่างจากผมตอนนี้เลย!



“ไม้ ,, ต้องการอะไรหรอ?
ไม้ ,, มีปัญหาอะไรทำไมไม่บอกปั้นละ?
ไหนที่เคยบอกว่าเราจะไม่ทิ้งกัน เราจะผ่านมันไปด้วยกันทุกๆอย่างไงไม้
กลับมาเถอะ กลับมาแชร์เรื่องราวต่างๆด้วยกัน แล้วเราผ่านมันไปด้วยกันนะไม้
ฮือออ ,, กลับมาหาปั้นเถอะนะ .. ไม้ฉาก .. กลับมาได้ไหม?”

ผมพยายามที่จะไม่โวยวาย และไม่ฟูมฟายใส่ไม้ฉาก
แต่ไม้ฉากเงียบ และไม่ตอบคำถามผม



หรือเพราะพิม?
ไม้ฉากกับพิม?
ไม่ .. ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดใช่ไหม?
ไม้ฉากไม่ได้ล่วงเกินอะไรพิมไปใช่ไหม? ถึงบอกว่ากลับมาไม่ได้แล้ว?!


“ปั้น .. ฮึกก .. รักตัวเองให้มากๆ แล้วก็เริ่มต้นใหม่กับคนอื่นได้แล้ว
ไม้กลับไปไม่ได้แล้วจริงๆ”




ตู๊ดดดด ตู๊ดดดด




ไม้กลับไปไม่ได้แล้วจริงๆ ?????



ไม้ฉากไม่กลับมาแล้ว?
ไม้ฉากทิ้งผมแล้วจริงๆใช่ไหม?



ไม้ฉาก ....




ไม่รักปั้นแล้วใช่ไหม?
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-09-2015 22:42:59
ตอนที่ 75 ค่ะ ,, มาส่งแล้วนะ :)
ใกล้ถึงจุดๆหนึ่งที่เด็กหนุ่มทั้ง 2 ต้องเลือกทางเดินชีวิตตัวเองแล้ว

จะทิ้งทุกสิ่งไปง่ายๆ หรือจะรักษาทุกๆอย่างไว้ด้วยกัน
เป็นกำลังใจให้เด็กๆด้วยนะคะ


มีคำผิดเดี๋ยวเจรีบตามแก้ให้นะคะ ^^
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ ทุกๆการติดตามที่ดีเสมอมาคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-09-2015 23:53:55
Beam ‘ Talk



โอ้ยย ไอ้บ้าปั้น ไอ้เตี้ย ไอ้แบ๊ว
ฮึ! จะด่ามันว่ายังไงอีกดีเนี้ยย!!
พูดมาได้ว่าคนอื่น ….
เจ็บใจวะ อุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามาเยี่ยม ขับรถมาตั้งไกล
พูดแบบนี้ใส่ใช่มะ ,, ได้เลยย!!
จะงอนไม่มาหาอีกแล้ว!!



ฉันเดินกลับมาที่รถ ก่อนจะปิดประตูเสียงดัง เพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิด
ที่เจ้าคนตัวเตี้ยในห้องพัก ซึ่งมันนั่งอยู่ท่ามกลางวงล้อมของเพื่อนๆมันพูดไม่เข้าหู
มันหาว่าฉันเป็นคนอื่น !!

แต่ก็จริงของมันแหละนะ   
เพราะจริงๆ ,, ฉันกับปั้นสิบ ก็เป็นแค่เพื่อนกัน T^T



“ตึ๊งง”


เสียงแจ้งเตือนของ Facebook ดังขึ้นมา
ฉันเลยหยิบขึ้นมาอ่าน  เผื่อเป็นเจ้าบ้าปั้นมันง้อให้กลับไปหา



ภาคิน ตระกูลไม้ ?

ใครอะ ,, ทักแชตมาหาได้ไงกัน?
ฉันกดดูรูปโปร์ไฟล์ก่อนเลยคะ 555+
เห้ยยนี้มัน ,, ไม้ฉากนี้หว่า?!
หล่อๆแบบนี้มีคนเดียวค่ะ >/////<


ภาคิน  ตระกูลไม้ ::  สวัสดีครับ บีมมี่ใช่ไหม?

Beam ‘ Mie :: ใช่แล้ว นี้แฟนปั้นสิบปะเนี้ย : )

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ไม้ฉากครับ
เออพี่ค่ะๆ หนูถามอีกอย่างพี่ตอบอีกอย่าง - -‘
ไหวไหมพี่?

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   คือ ไม่ต้องบอกปั้นสิบนะว่าผมคุยกับคุณ

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ผมแค่อยากจะบอกคุณว่าผมฝากปั้นสิบด้วยนะครับ

Beam ‘ Mie :: ฝาก? ทำไมต้องฝากด้วยละคะ  ไม้ก็กลับมาจากใต้แล้วนิ
นี้มาเยี่ยมปั้นหรือยัง มันรออยู่นะ

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ปั้นสิบชอบกินน้ำเย็นมากๆ บางทีน้ำมันเย็นอยู่แล้วก็ชอบใส่น้ำแข็ง
ส่วนน้ำแข็งชอบแบบเป็นหลอดเล็กๆที่ขายใน 7-11

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::    ปั้นสิบชอบกินนมเปรี้ยมรสผลไม้รวม กล่องสีเขียวเข้ม
อันนี้ดูดีๆนะครับ เพราะตอนนี้มีรสเมล่อนสีเขียวอ่อนๆมาด้วย ปั้นไม่กินเมลอนครับ

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::    ปั้นสิบชอบกินสตอร์เบอร์รี่ที่สุด แล้วก็มันเป็นคนที่ไม่ทานผักครับ
ทางที่ดีซื้อน้ำผลไม้แบบ 100% ไว้ให้มันกินดีที่สุด

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::    ถ้าไปทานก๊วยเตี๋ยวกัน ปั้นสิบกินเส้นเล็กลูกชิ้นหมูหมักไม่ใส่ผักไม่ใส่กระเทียม
กินแค่หมูนะครับ ปั้นสิบไม่ทานเนื้อวัว

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ถ้าไปกินข้าวหรืออาหารตามสั่ง  ก็สั่งพวกข้าวผัดแต่ไม่ใส่หัวหอมกับแครอต

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ปั้นสิบใส่เสื้อเบอร์ M แต่บางยี่ห้อใส่เบอร์ S ได้

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ปั้นสิบใส่รองเท้าเบอร์ 38 – 39  และใส่กางเกงเอว 27 บางทีมันก็ชอบใส่ 28-30 แล้วแต่ว่ายี่ห้อไหน

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ร้านเสื้อผ้าประจำอยู่ที่มาบุญครองชั้น 2  มีทุกแบบเลยครับ ทั้งชุดพิธี ชุดใส่เล่น

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   น้ำหอมที่ปั้นใช้ประจำคือ CPS เอาเฉพาะกลิ่นที่เค้าฉีดในช๊อปนะ ถ้ากลิ่นอื่นปั้นไม่ใช่

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   มันเป็นภูมิแพ้ ร้องไห้มากๆไม่ได้ หรือทำอะไรเหนื่อยมากไม่ค่อยได้

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   บางทีมันก็ชอบงอแง นิสัยงุ้งงิ้งเอาแต่ใจ เพราะมันเป็นลูกคนเดียว

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ถ้างอนกัน ก็ใจเย็นๆกับมันนะครับ หาขนม หาหนังสือการ์ตูนมาให้มันอ่าน
สักพักมันจะอารมณ์ดีขึ้น

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   อย่าขึ้นเสียง อย่าตะคอก ปั้นสิบไม่ชอบคนเสียงดังครับ

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ผมฝากปั้นด้วยนะ ค่อยๆเรียนรู้นิสัยมันไป ผมเชื่อว่าบีมทำให้ปั้นยิ้มได้
เพราะเมื่อกี้ผมก็เห็นแล้ว ปั้นยิ้มอย่างมีความสุขมากๆ

ภาคิน  ตระกูลไม้ ::   ช่วยทำให้ปั้นมีความสุขด้วยนะครับ



ส่งมารัวๆแบบนี้ ,, เออ หนูควรตอบว่ายังไงละค่ะ?
ยังอ่านไม่ทันเลย ,, แต่เห็นบรรทัดสุดท้ายว่าทำให้ปั้นสิบยิ้ม
โอ้ยย แค่นี้อะสบาย

Beam ‘ Mie :: คะ ,, เชื่อใจบีมได้  บีมจะทำให้ปั้นสิบยิ้มแน่นอน : )


ไม่รู้หรอกนะว่าไม้ฉากพิมพ์ๆมาเนี้ยหมายถึงอะไรหรือต้องการอะไร
แต่ฉันเชื่อเหมือนกันว่าฉันทำให้ปั้นสิบยิ้ม และมีความสุขได้จริงๆ ^^




เพราะบีมไม่คิดอะไรในสิ่งที่พิมพ์ตอบกลับไป
เลยไม่ทันได้รู้ว่าอีกคนได้อ่านคำตอบกลับไปนั้น .. ถึงกับมีน้ำตา’



ปล. แด่หนูบีม ,, ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย - -‘
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 25-09-2015 00:05:12
อ่านแล้วเสียใจค่ะ  เสียใจมากๆ

พ่อแม่ปั้นรักปั้นจริงๆหรือ?
ที่พ่อปั้นทำก็ไม่ได้ต่างอะไรกับที่พ่อแม่ไม้ทำหรอก
เพียงแค่พ่อไม้ใช้หมัดใช้เข็มขัดใช้อาวุธ 
แต่พ่อปั้นใช่คำหวานคำโกหกตอแหลต่อลูก 
ถึงจะบอกว่าที่ทำไปก็เพราะรักลูก
แต่ก็นะ 
ลองถามปั้นมันจริงๆสิว่าที่ทำไปนั้นปั้นอยากได้ไหม? เต็มใจไหม?
เหลืออีกตอนเดียวจบ
ค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าไม้กับปั้นก็คงเหลือความสัมพันธ์แค่การเป็นเพื่อน 
ต่อให้ปั้นแต่งกับบีมมี่
ไม้อยู่กับพิมพ์   
แต่ขอพ่อแม่ของเด็กสองคนนี้จงรู้ไว้ว่าคุณ 4 คน
ได้ทำลายความสุขของลูกคุณให้พังทลาย
เพียงเพื่อให้ได้ดังใจคุณ
ขอให้เวรกรรมบุญกุศลอันนี้ส่งผลให้คุณทั้ง 4 คน
เกิดมาชาติใดภพใด
ก็ขออย่าให้ได้มีบุญมีลูกหรือได้เลี้ยงหรืออุปการะเด็กอีกเลยไม่ว่าจะชาติไหนภพไหน

ป.ล ใครที่คิดว่าเราแรงขอให้คิดถึงตรงนี้นะ  เคยเห็นคนที่มีทุกอย่างแต่สุขไม่เคยสุด  มีทุกอย่างในชีวิต นอกจากเป็นตัวของตัวเองเพราะคนอื่นครอบกรอบให้เขาเป็นสิ่งอื่น ว่าตัวตนจริงๆของเขามันน่ารังเกียจ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-09-2015 01:22:33
คุณเจรีบลงตอนต่อไปนะคะ อยากรู้จังค่ะว่าเด็กๆ จะเลือกทางไหน แต่ขอเตรียมใจซะนิดเผื่อไม่เป็นอย่างที่คิดจะได้ไม่จิตตกหลายวันค่ะ เฮ้อออสงสารเด็กๆ จัง เชื่อใจ เชื่อมั่น กันให้มากๆ นะจะได้ผ่านอุปสรรคต่างๆ ไปได้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-09-2015 01:42:29
เพลีย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 25-09-2015 12:41:16
เศร้า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-09-2015 13:16:44
 :z3:   :mew6: 
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-09-2015 13:42:38
นี้คือ ผู้ใหญ่กว่า 90% ของประเทศไทย

กล้าพูดเลยล่ะ ว่า 90% คนเหล่านี้มักจะพูดว่า ทำแบบนี้เพราะเป็นห่วงลูก เป็นห่วงหลาน แต่แท้จริงแล้วคือเป็นห่วงหน้าตาขแงตัวเองและวงศ์ตระกูล
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 25-09-2015 23:05:55
เจ้าอ่อนโหย และโรยแรง แพ้โบยโบก
เจ้าทุกข์โศก หมดความหวัง พังภินท์หาย
เจ้าคงเหนื่อย เมื่อยแรงถอย ทั้งใจกาย
เจ้าไม่ตาย แต่คล้ายเหมือน เดือนดับไป

ต่อแต่นี้ มีแต่มืด จืดไม่กร่อย
ต่อแต่นี้ มีแต่น้อย มากไปไหน
ต่อแต่นี้ มีแต่เรา เศร้าหัวใจ
ต่อแต่นี้ ไม่มีใคร ให้ระทม

ก้าวเดินต่อ อย่าย่อท้อ ไม่ขอช่วย
ก้าวเดินต่อ ไปให้สวย หมดขื่นขม
ก้าวเดินต่อ แม้หน้าชื่น จะอกตรม
ก้าวเดินต่อ ขอชื่นชม เลิกจมใจ

ขอกรวดน้ำ แล้วคว่ำขัน กันนะเพื่อน
เลิกบิดเบือน ยังรักกู เมิงรู้ไหม
เมิงปากอย่าง แต่ใจอย่าง ห่างแล้วไง
พอตัวไกล ไปเอาใคร ไม่ใช่กู

อย่าเสแสร้ง แกล้งว่าเศร้า เอาแล้วผิด
เลิกกล่าวอ้าง ไม่ยั้งคิด จิตอดสู
ถ้าไม่เงี่ยน คงไม่เอา กระเด้ารู
สติรู้ จู๋กระเจิง เมิงเหี้ย..จริง

อ่านแล้ว..หมดแรงใจ
ที่ผ่านมาเคยกล่าวหาว่าใครๆ แม้กระทั่งพ่อแม่
แท้ที่จริงแล้ว..มันเลวตั้งแต่แรกแล้ว
ซวยฉิบที่มาคบกับคนพรรค์นี้

เลวจริงอะไรจริง...แล้วไม่เอานะ กับการมากล่าวอ้างว่าเราเหงาหรือเราเมาน่ะ
เพราะเหตุผลนี้มันเน่ามากกกกกกกกก..คนเลวใช้แก้ตัวกัน

หุหุ...ทำอะไรตามที่สบายใจพี่เลยก็แล้วกัน
เลวมากกกกกกกกกก...ไม่ไหวว่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 27-09-2015 11:59:38
 :mew2:

คืนนี้เจมาอัพให้นะคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-09-2015 14:22:23
ยอมจำนนฟ้าดิน

https://www.youtube.com/v/SbXyIIYdBiQ&spfreload=10

 :m15:


เป็นเพื่อนกัน มันผูกพัน กันตรงไหน
เป็นเพื่อนรัก รู้จักใจ เมื่อไหร่นี่
เป็นเพื่อนกัน สานสัมพันธ์ อย่างไรดี
เป็นเพื่อนรัก ไม่อยากหนี ให้ห่างกาย

ก่อให้เกิด เปิดรู้ใจ ให้สับสน
เพื่อนคือคน ที่เรารัก สมัครหมาย
แสนงุนงง ใจจะพุ่ง ยุ่งวุ่นวาย
รักสหาย กลายเป็นรัก ปักติดใจ

เพื่อนสนิท ให้คิดต่อ ก่อเป็นเรื่อง
เพื่อนสนิท ติดตามเนื่อง เปลื้องใจไข
เพื่อนสนิท ปิดปัญหา คาในใจ
เพื่อนสนิท คิดยังไง ให้รู้กัน

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 27-09-2015 14:49:52
 :m15:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 75 || P.39 || 24-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 27-09-2015 21:21:22
ทำใจแป๊ป     :L3:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-09-2015 16:49:32
Ch 76  ผิดที่ผมเอง. || ไม้ฉาก





“กลับมาเถอะนะ กลับมาหาปั้นเถอะ”



เสียงของเจ้าตัวเล็กของผม กำลังอ้อนวอนขอร้องให้ผมกลับไปหา
แค่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน?
นึกถึงหน้ามันตอนนี้ได้เลย
ยิ่งนึกถึงมากเท่าไหร่ ,, ยิ่งทรมาน
และสงสารคนตัวเล็กจับใจ.

ปั้นสิบครับ ..
มันจะเป็นการทำร้ายปั้นสิบอีกแค่ครั้งเดียว
และมันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะที่ปั้นจะร้องไห้ จะเจ็บปวดแบบนี้เพราะไม้
จากนี้ไปปั้นต้องมีชีวิตที่ดีนะรู้ไหม?

ผมทำได้แค่บอกกับมันในใจ .....



ผมนั่งอยู่ที่ม้านั่งหน้าบ้าน กำลังเหม่อมองไปบนฟ้า
ท้องฟ้าที่มีดาวระยิบระยับมากมายแบบนี้ ,, ปั้นสิบน่าจะชอบ :  )
คิดถึงเจ้าคนตัวเล็กที่ผมเพิ่งวางสายไปเมื่อสักครู่จัง
เห้อออ ,, เสียงร้องไห้ เสียงขอร้องยังดังวนเวียนอยู่ในความรู้สึกผมไม่หายไปเลย

ควรทำไงดีวะไม้?
ที่มึงทำนี้ถูกแล้วใช่ไหม?




“พี่ไม้เข้าบ้านเถอะค่ะ  น้ำค้างแรงแล้ว เดี๋ยวไม่สบาย  วันมะรืนต้องไปทำงานแล้วนะพี่”
เสียงของพิม ตะโกนเรียกผมให้กลับเข้าไปในบ้าน
นี้ก็อีกปัญหาในชีวิตผม TT
เห้อออ !!! มึงนี้มีแต่สร้างปัญหาจริงๆไอ้ไม้เอ้ยยยย!!!!


ผมเดินกลับเข้าไปในบ้าน ก็เห็นพิมนั่งดูละครอยู่

“พิมเข้าห้องได้แล้วละ  รีบๆนอน พรุ่งนี้พี่จะพาไปโรงพยาบาล 
ต้องไปฝากท้องใหม่ ต้องย้ายสิทธิ์อะไรอีกเยอะแยะ”

พิมหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะกดปิดทีวี แล้วเดินเข้าห้องนอนไป

พอเห็นว่าพิมกลับเข้าห้องนอนเรียบร้อยแล้ว
ผมเดินไปหยิบหมอนกับผ้าห่มที่เก็บไว้ในตู้ใต้ชั้นวางทีวีออกมา
แล้วก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟาหน้าทีวี ,, ดีนะที่ซื้อโซฟาใหญ่ๆมาไว้ที่บ้าน
ไม่งั้นได้ปวดเมื่อยกันแน่ละงานนี้
ผมไม่ได้นอนห้องเดียวกับพิมครับ
ห้องพักตำรวจที่ผมได้มา มีแค่ 1 ห้องนอน  1 ห้องน้ำ 1 ห้องโถง เท่านั้นเอง
ผมเลยให้พิมนอนในห้อง  และผมนอนที่โซฟาตรงห้องโถง
ส่วนพ่อผมตั้งแต่มาส่งผมถึงเชียงใหม่ พามาที่ห้องพัก
และจัดแจงพาผมกับพิมไปเลือกซื้อของใช้มาไว้ในบ้านพักให้แล้ว
ท่านก็กลับโคราชเลยครับ เพราะเห็นบอกกับพิมว่าจะรีบกลับไปส่งไม้ทีเข้าเรียน
พูดถึงไม้ทีก็นึกสงสารน้องชายตัวเอง
ไม่รู้จะมีชะตากรรมแบบผมหรือเปล่า?
ต้องเป็นหุ่นเชิดให้พ่อแม่ได้เชิดหน้าชูตาของครอบครัวต่อไปไหม?
แต่ถ้าทำได้ ,, ผมอยากให้น้องมีทางเดินของน้องเองครับ
ไม่อยากให้ต้องตกมาอยู่ในสภาพเดียวกับผม 
สภาพที่วันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าอะไรคือสิ่งที่ใจผมต้องการ?
ผมเฝ้าถามตัวเองทุกๆวัน ตั้งแต่ตอนอบรม
ตอนติดยศครั้งแรก และวันที่ได้ใส่เครื่องแบบครั้งแรก
ผมอยากเป็นตำรวจจริงๆงั้นหรอ?

อย่าว่าแต่เรื่องงาน หรือเรื่องเรียนเลยครับ
แค่หัวใจผมเอง ความรู้สึกของผมเอง
ผมยังไม่รู้เลยว่าผมมีสิทธิ์จัดการกับมันได้ไหม
ผมสามารถรักใครด้วยหัวใจของผมเองได้หรือเปล่า?

ผมจะทำหน้าที่ตำรวจ ผมจะดูแลประชาชนได้อย่างไร?
ในเมื่อหัวใจของผมเอง ,, ผมยังรักษามันไว้ไม่ได้!

ผมมีค่าบ้างไหม? ความเป็นคน เป็นมนุษย์ของผมอยู่ตรงไหน?
นั้นสิ ,, ไม้ฉาก  !  นายภาคิน ! สิบตำรวจตรีภาคิน!
นายต้องการอะไรในชีวิตนายกันแน่?


ผมตัดสินใจจะมาเชียงใหม่กับพ่อและพิม
เพราะหลังจากที่ได้คุยกับป๊าของปั้นสิบ ,, และได้เห็นรอยยิ้มของปั้นสิบกับบีมมี่
ผมก็ได้ทราบแล้วครับ .. ว่าไม่มีใครต้องการให้ผมกับปั้นได้อยู่ด้วยกันหรือได้รักกัน
ปั้นสิบควรจะเจอคนที่ดีกว่า  เจออนาคตที่ดีกว่าการที่มีผม
เพราะตั้งแต่ปั้นสิบคบกับผมแบบคนรัก
ผมทำให้ปั้นสิบทุกข์ใจนับครั้งไม่ถ้วน  ไหนจะโดนพ่อผมทุบตี
ไหนจะมีปัญหาเรื่องพี่อุ้มรัก เรื่องมายด์ หรือเรื่องพี่มิ้วอีก
ผมจำวันครบรอบไม่ได้ ,, ผมไม่เคยทำให้ปั้นสิบรู้สึกอุ่นใจ
หรือรู้สึกสบายใจได้เลยตั้งแต่คบกัน

ปั้นสิบควรจะเจอคนที่เค้าดี และพร้อมมากกว่าผม เหมือนที่ป๊าของปั้นสิบบอก.
และอย่างน้อยๆตอนนี้ ปั้นสิบก็มีเพื่อนๆอยู่ข้างๆ
ผมเชื่อว่าพู่กัน  จานสี  ไนซ์ จะอยู่ข้างๆปั้นสิบจนกว่าปั้นสิบจะออกจากโรงพยาบาล
แล้วไหนจะยูโร เปา คะน้า เลน่อนอีกที่ต่างก็นัดกัน หรือผลัดกันไปหาปั้นสิบ
ถึงผมจะโชคร้ายในเรื่องครอบครัว  แต่ผมก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนที่ดี
และมีเพื่อนที่พร้อมจะเข้าใจผม :  )




“ตึ้ง! ตึ้ง !”


เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นมา ทำให้ผมที่กำลังนอนคิดอะไรเพลินๆอยู่ต้องลืมตาขึ้นมาหยิบมือถือขึ้นมาดู
เพราะเบอร์นี้เพิ่งเปิดใช้งาน และไลน์นี้ปั้นสิบเป็นคนสมัครให้
เลยมีเพื่อนในไลน์แค่เฉพาะกลุ่มพวกผม คนที่ส่งไลน์มาหาผมก็เลยมีแต่คนที่สำคัญกับชีวิตผมทั้งหมดครับ

*ขอใช้สีไลน์เป็นคนละสีกับบทสนทนานะคะ จะได้แยกออกว่าอันนี้คือบทแชตในไลน์


J A N S R I .  :: นอนยัง คุยกันหน่อยไหม?

จานสีมันอารมณ์ไหนของมัน ,, มาชวนคุยตอนดึกๆแบบนี้
สงสัยนอนไม่หลับละมั้ง ไม่โดนพู่กันแกล้ง ก็คงโดนปั้นสิบบ่นให้ฟังแน่ๆ


P A K  I  N || S :: คิดว่ากูจะหลับลงไหมละ จะคุยไลน์หรือจะโทร

ชื่อไลน์ผมสวยไหมละครับ PAKIN||S ย่อมาจาก ภาคิน กับ สิตางค์
คนตั้งให้น่ารักด้วย 555+ ก็จะใครอีกละครับ คุณปั้นสิบนั้นแหละครับตั้งไว้ให้เรียบร้อยเลย

J A N S R I . :: โทรมาเถอะ กูขี้เกียจพิมพ์
อยากจะบอกมึงมากๆจานสีว่ากูก็ขี้เกียจพิมพ์
ผมยิ้มให้กับข้อความของจานสี ก่อนจะกดโทรไปหามัน



จานสี :: เบื่อวะมึง
นั่นไง ,, ไม่ทันทักทายเลยมันบ่นนำมาก่อนเลยครับ

ผม :: อะไรของมึงเนี้ยแฝด เป็นไร แล้วนี้ปั้นหลับยัง

จานสี :: อือหลับละ หมดฉีดยานอนหลับให้ ก็มึงนั้นแหละกวนตีน มันกำลังอาการดีๆ เสือกโทรมาทำให้มันร้องไห้

ผม :: กูเป็นห่วงมันนิหว่า เลยโทรไปหาไนซ์จะถามอาการมันเฉยๆ  ไอ้เชรี้ยไนซ์แหละเสือกให้มันมาคุยทำไมละ 
แล้วนานไหมกว่ามันจะหยุดร้องอะ

จานสี :: ก็ไม่ได้หยุดร้องนะ สะอื้นตลอด แต่ฤทธิ์ยาคงจะออกก่อนมันเลยนอนร้องไห้แล้วก็หลับไปนั้นแหละ

ผม :: โธ่ .. ปั้น

ปั้นสิบ ,, ขอโทษนะครับ!
นึกภาพมันนอนร้องไห้แล้วหลับออกเลย  ตอนที่พวกเรายังเป็นเด็กๆกัน เคยนอนดูหนังผีด้วยกัน
ปั้นสิบมันก็กลัวจนร้องไห้ แต่พวกผมกลับไม่สนใจมันปล่อยให้มันร้องไห้ไปแบบนั้น
จนหนังจบ ผมหันมามองปั้นสิบ  เห็นมันนอนหลับ แต่ยังสะอื้น และยังมีน้ำตาคลออยู่ที่ตา
ตาบวมช้ำไปหมด เพราะร้องไห้ตั้งแต่หนังเริ่มฉายจนหนังจบ
เห้ออ ,, คิดแล้วอยากไปดึงเข้ามากอด


จานสี :: ไม้ ,, กูถามจริงๆนะ มึงทำแบบนี้ทำไมวะ? กูเชื่อนะว่ามึงมีเหตุผลแน่ๆในสิ่งที่มึงทำ
แต่มึงบอกกูได้ไหมว่ามึงกำลังทำอะไร อย่างน้อยๆกูจะได้บอกกับปั้นมันได้
ไม่ใช่ว่าบอกทุกสิ่งทุกอย่างหรอกนะ กูหมายถึงกูจะได้ปลอบมันได้นะ

ผม :: กูก็ไม่รู้วะว่ากูกำลังทำอะไร

จานสี :: ควายเอ้ยย อดไม่ไหวแล้ววะมึง ขอด่าหน่อยเหอะ!! ทำลงไปแล้วเสือกไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรงั้นหรอ
นี้กูหาคำด่ามาด่าต่อไม่ได้เลยนะเนี้ย จะด่าควายอีกรอบก็เกรงใจควาย เพราะควายยังมีประโยชน์กว่ามึงอีกไม้!


โอ๊ะ ,, โดนจานสีด่า - -‘ เจ็บยิ่งกว่าอะไรซะอีกครับ
เพราะปกติคนแบบมันจะไม่ด่า


ผม :: กูก็ไม่รู้จะบอกกับมึงว่ายังไงเหมือนกันวะ จริงอย่างที่มึงว่ากูมันเป็นควาย กูผิดเองที่ทำให้ทุกคนต้องมายุ่งวุ่นวายกันแบบนี้  ถ้าไม่มีกูตั้งแต่แรก ปั้นมันคงไม่ป่วยหนักจนเข้าโรงพยาบาล และเรื่องร้ายๆต่างๆคงไม่เกิดขึ้น  กูผิดเองวะมึง

จานสี :: หึ  เลิกเป็นพระเอกซะที โลกของความเป็นจริง พระเอกไม่ต้องเพอร์เฟค หรือเป็นคนดี 100% หรอกนะไม้
ทุกคนแม่งเลวเหมือนกันทั้งนั้นแหละ กู กับพู่กันเลวกว่าที่พวกมึงคิดซะอีก มันไม่ผิดหรอกนะที่มึงจะเห็นแก่ตัวบ้าง
ทำตัวเกเรใส่พ่อแม่บ้าง ทำตามหัวใจตัวเองบ้างเถอะวะไม้ฉาก 

ผม :: พอมึงพูดมาแบบนี้กูเกลียดตัวเองชิบหายเลยวะ กูอึดอัดมากๆ กูอยากมีชีวิตเป็นของกูเอง
กูอยากมีปั้น .. แต่กูแม่งไม่กล้า กูไม่กล้าที่จะหักกับพ่อกู กูไม่อยากทำให้ป๊าของปั้นสิบเสียใจด้วย
กูก็ไม่รู้ว่ากูควรทำไง.. กูไม่รู้จริงๆ


ผมพูดกับจานสีไปก็พยายามที่จะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา
และจะพูดเสียงดังมากก็ไม่ได้ เดี๋ยวพิมที่นอนอยู่ในห้องจะได้ยินอีก

จานสี :: ไม้ ,, กูชอบพี่อุ้ม
เห้ยย เดี๋ยวนะจานสี .. มึงชอบพี่อุ้ม???

จานสี :: กูคิดเลยนะว่าพี่อุ้มคือความรักของกู ทั้งๆที่มันโคตรจะเลวทรามขนาดนั้น แต่กูก็รักมัน
กูเคยเกลียดตัวเองมากๆเพราะตอนไปกระบี่กูไปหาพี่อุ้มมันที่ห้อง กูมีอะไรกับพี่อุ้มทั้งๆที่กูเต็มใจจะมี
แต่พอตอนเช้ามามึงรู้ไหม กูไปเจอข้อความในมือถือพี่อุ้ม ,, มันบอกกับเพื่อนมันว่ามันตามมาแก้แค้นกู
ตอนนั้นโลกของกูพังลงมาแบบไม่เหลืออะไรเลย กูนอนร้องไห้กับพู่กันจนวันที่กูกลับอังกฤษ กูก็ยังไม่ลืมพี่อุ้ม
แต่เพราะกูมีพู่กันแล้ว กูถึงรักพี่อุ้มไม่ได้ ต่อให้กูอยากกอดมันมากแค่ไหนกูก็ทำไม่ได้

ผม :: จานสี .. กูไม่เคยรู้เลยว่ามึงจะรักพี่อุ้มขนาดนี้ กูนึกว่ามึงแค่ชอบๆแค่นั้น ตอนนี้มึงโอเคไหมวะ?

จานสี :: กูโอเค ตอนนี้พี่อุ้มมันเปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ มันเตรียมตัวไปประจำที่ใต้  มันเลิกเที่ยวเลิกไปนอนกับคนนั้นคนนี้แล้ว
มันบอกกับกูว่า มันอยากเป็นนายตำรวจที่ดี มันเลยย้ายไปประจำที่ใต้ มันไม่อยากให้พ่อมันคอยบงการชีวิตการทำงานของมัน  พ่อมันโกรธมาก ไม่ยอมให้เอารถไปใช้  แล้วบังคับให้พี่อุ้มมันพักบ้านพักตำรวจเก่าๆ ไม่มีลูกน้องหรือคนใช้คอยดูแล 
แต่พี่อุ้มมันเสือกยิ้มได้วะ เล่นกีต้าร์จีบกูทุกวัน  ยิ้มหน้าบานเหมือนคนไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร ทั้งๆที่มันกำลังเป็นคุณชายตกยาก
 
ผม :: มึงต้องการจะบอกอะไรกู,, มึงก็พูดเถอะ

จานสี :: ที่กูเอาเรื่องพี่อุ้มมาบอกมึงนะ ไม่ใช่ว่ากูจะอวดคนที่กูรักหรอกนะ แต่กูอยากให้มึงลองคิดดู 
ขนาดคนเลวๆอย่างพี่อุ้ม คนที่แม่งทำชั่วได้ทุกอย่างแค่ขอให้ได้ในสิ่งที่ตัวมันอยากได้
ตอนนี้มันตัดสินใจเลือกทางเดินของตัวเองได้แล้ว ,,
มันเลือกที่จะหนีจากทางเดินของพ่อมัน มันยอมที่จะไม่มีอะไรเลยเพื่อความฝันของมัน 
แล้วมึงละไม้ ,, มึงเป็นคนดีนะเว้ย มึงมีเพื่อน มีคนที่รักมึงตั้งมากมาย 
ทำไมมึงไม่คิดจะตัดสินใจทำอะไรเพื่อตัวมึงเองบ้างวะ?
พวกเราอยู่กับพ่อแม่จนตายไม่ได้หรอกนะ ,, มึงคิดอะไรเพื่อตัวมึงบ้างเถอะ!
มึงลองคิดดูละกันนะว่ามึงจะเอายังไงกับชีวิตมึงต่อไป
แต่กูขอแค่ว่า .. ความคิดที่มึงจะตัดปั้นสิบออกไปจากชีวิต หรือให้ปั้นสิบไปรักคนอื่นนะมึงหยุดคิดเถอะ 
หัวใจคนเราบังคับกันไม่ได้หรอก ถ้าเราเลือกจะรักใครแล้ว ต่อให้เค้าไม่มีเงินเลยสักบาท
หรือเค้าเลวเป็นฆาตกรหรืออะไรก็ตาม  เราก็ยังจะรักเค้า
และกูก็เชื่อว่าปั้นสิบมันมีหัวใจที่สะอาดและบริสุทธิ์
มันต้องเชื่อมั่นและเชื่อใจความรักของมัน .. ซึ่งความรักของมันก็คือมึง

ผม :: แต่กูทำให้มันเดือดร้อนมาตลอดเลยนะ มันไม่เคยยิ้มได้เหมือนที่มันยิ้มกับบีมมี่เลย

จานสี :: หึ !! กูว่าแล้วเชียวเพราะเรื่องบีมมี่นี้เอง
ไอ้เชรี้ยไม้ ,, คนเรานะเว้ยมีแฟนมีคนรักเพื่อเอามาแชร์ทั้งสุขและทุกข์ 
ถ้ามีแฟนแล้วอยากยิ้มตลอดเวลากูว่าไปหาแฟนเป็นตลก
แล้วมานั่งหัวเราะมันทั้งวันเถอะยังงั้นอะ  …  ปั้นมันเต็มใจที่จะเจ็บ
เต็มใจที่จะร้องไห้ เต็มใจที่จะอดทนรอมึง เพราะมันรักมึง
และรอยยิ้มที่มึงบอกว่ามันยิ้มกับบีมมี่ตลอดนั้นนะ
มึงมองดีๆนะ มองด้วยใจที่ไม่คิดมากหรืออิจฉาบีมมี่อะนะ
ว่านั้นมันเป็นรอยยิ้มแบบไหน? มันเป็นรอยยิ้มอบอุ่น รอยยิ้มที่ยิ้มมาจากหัวใจของมันจริงๆหรือป่าว
กฎของคนรักกัน ที่สำคัญมากๆ คือ อย่าคิดเองเออเอง
เข้าใจไหมครับคุณตำรวจภาคิน!


โหววว .. เจอจานสีพูดมาแบบนี้ ผมรู้สึกแย่มากเลยครับ
นี้ผมคิด สับสนอะไรของผมกันแน่เนี้ย T^T
ผมทำร้ายปั้นสิบโดยไม่ทันได้คิดให้ดีๆอีกแล้วใช่ไหม?

ผม :: กูขอโทษวะ กู .. คือ กูผิดเองแหละ ตอนนี้มันเหมือนมีเรื่องอะไรมากมายเข้ามาเต็มหัวกูไปหมด
กูตัดสินใจทำแบบนี้เพราะกูคิดว่ามันจะเป็นทางออกที่ดีที่ปั้นสิบจะได้เจอคนดีๆ และทำให้มันยิ้มได้
กู .. เออคือกู .. ..

จานสี :: กูทำไมวะ? พูดมาดิ ติดอ่างทำไมเนี้ย เชียงใหม่มันหนาวแล้วหรือไง?

โหววว นี้จานสีหรือพู่กันวะ โหดดดจริงๆ

ผม :: กูรักปั้นสิบ รักมากๆ กูรักมันจนกูไม่อยากเห็นน้ำตาของมันอีกแล้ว กูก็ไม่รู้ว่ากูควรต้องทำยังไงดี
กูแค่อยากรักษารอยยิ้มของมันไว้แบบนี้ กู .. กูขอโทษวะมึง

ตอนนี้ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้แล้วครับ ร้องไห้สะอื้นออกมา  จนจานสีมันต้องปลอบผม

จานสี :: ไม้ .. กูรู้ว่ามึงเหนื่อยและมึงก็เจ็บไม่ต่างจากปั้น กูรู้ว่ามึงสับสน
มึงค่อยๆคิด ค่อยๆหาทางออกเถอะนะ แต่ตอนที่มึงคิดนะ ช่วยคิดถึงปั้นสิบด้วย มึงเข้าใจใช่ไหม?
พวกกูจะดูแลปั้นสิบให้ จนถึงวันที่มึงพร้อมจริงๆ พร้อมที่จะกลับมาหาพวกกู กลับมาหาปั้นสิบ
ไม่ว่าวันนั้นมึงจะกลับมาหาปั้นแบบคนรักกัน หรือแบบเพื่อนก็ตาม .. พวกกูก็จะรอ
พวกกูรักมึงนะไม้  อย่าคิดอะไรแค่ตัวเอง พวกมึงยังมีกูอยู่ ,, มึงรู้ใช่ไหม
เพื่อนนะเป็นแล้วรักษาไม่หายนะ ,, เป็นเพื่อนกันแล้วแม่งต้องเป็นจนตาย  :   )


พอเจอจานสีพูดมาแบบนี้อีก ,, ผมยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมเลยครับ
จากที่ผมคิดว่าผมมีแค่ตัวเอง จากนี้ผมต้องดูแลพิม ต้องทำตามสิ่งที่พ่อแม่ผม
และป๊าม๊าของปั้นสิบต้องการ ไหนจะต้องคอยห่วงไม้ทีอีก
ผมคิดว่าผมคนเดียวผมจะทำยังไงให้ทุกคนสบายใจ ,, จนผมลืมไปแล้วว่า
ผมยังมีเพื่อน .. เพื่อนที่รักผม และอยู่ข้างๆผมมาตลอด 10 กว่าปี

ผม :: ขอบใจนะจานสี กูขอบใจมึงจริงๆ
ผมพร่ำแต่พูดคำว่าขอบใจกับจานสี จนมันหัวเราะครับ
เออคือถ้าไม่ติดว่าร้องไห้อยู่จะด่ากลับละครับว่ามึงจะหัวเราะทำไม - -‘

จานสี :: ตอนนี้กูอนุญาตให้มึงสับสนและหาทางออกชีวิตมึงไปก่อนนะ
แล้วรีบๆคิดให้ได้หาทางออกให้เจอ ไม่งั้นนะบีมมี่ทำคะแนนแซงหน้ามึงแน่ๆ

ผม :: บีมมี่ทำไมวะ?

ทำคะแนนแซงหน้า? หมายความว่าไงวะเนี้ยย!!!

จานสี :: อ้าวววก็มึงเองไม่ใช่หรอที่บอกในสิ่งที่ปั้นสิบชอบให้บีมมี่รู้  นี้เลยครับบีมมี่มาเยี่ยมปั้นสิบแม่งทุกเช้าทุกเย็น
เอาขนมเอาผลไม้ เอาการ์ตูนที่ปั้นสิบชอบมาฝากตลอดอะ มึงหัดเข้าไอจีบ้างนะ บีมมี่แท๊กรูปหาปั้นสิบเยอะแค่ไหนอะ
รีบๆตั้งสติ รีบๆคิดดีๆ หายสับสนหายโง่ไวๆ ตอนนี้มึงทิ้งปั้นสิบไปเพราะมึงหวังดีกับปั้น
แต่อย่าลืมนะว่ามีคนหวังดีอยากรับปั้นสิบไปเยียวยาแผลใจอีกเยอะ ,,
ไอ้เชรี้ยพี่อุ้มโทรมาละ งั้นแค่นี้ก่อนนะมึงกูรับสายมันก่อน เดี๋ยวแม่งงอแงวิ่งไปหาระเบิดอีก
กูขี้เกียจดูข่าวตำรวจพลีชีพ.. อย่าโง่มากนะมึงภาคิน


พูดจบจานสีก็กดวางสายไปเลยครับ
เดี๋ยวก่อนนะแฝด ,, มึงกับพู่กัน .. และกับพี่อุ้มอีก
คือกูยัง งงๆ เรื่องราวของมึงอยู่นะ แล้วรีบวางสายกูเพราะไอ้พี่อุ้มโทรมาอีก
โหววไอ้เพื่อนเลว ,, เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน - -‘


ผมเปิดโปรแกรมไลน์ แล้วกดไปที่ชื่อของปั้นสิบ
ตอนนี้ผมตั้งชื่อให้มันใหม่แล้วครับ  จาก  เ ตี้ ย แ ฟ น ห ล่ อ
มาเป็น  my sitang.  สิตางค์ของผม ^^


"ขอโทษนะปั้นสิบ ,, รอไม้นะครับ เดี๋ยวไม้แก้ไขปัญหาตรงนี้ได้ก่อนแล้วไม้จะรีบกลับไป
ไม้รักปั้นนะครับ อยากเจอ อยากกอดปั้นแล้ว ,, "


ผมกำลังพิมพ์ข้อความไปด้วยความรู้สึกที่มันมาจากข้างในใจผมจริงๆ
แต่แล้วคำพูด และแววตา สีหน้าป๊าของปั้นสิบก็ลอยเข้ามา
ทำให้มือที่กำลังพิมพ์ข้อความต่างๆต้องหยุดชะงักลงไป
ผมนั่งอ่านข้อความนั้นซ้ำๆอีกครั้ง  ก่อนจะตัดสินใจ .....
ไม่กด Enter ส่งข้อความ แต่กดลบข้อความทั้งหมดนั้นออก
และพิมพ์คำว่า

P A K  I  N || S :: ขอโทษ.

ผมคงพิมพ์ได้แค่คำนี้เท่านั้นแหละครับ
ผมทำได้แค่นี้จริงๆ T^T


ผมเก็บมือถือไว้ใต้หมอน ก่อนจะนอนหลับไป
แต่ในฝันผมคืนนั้นกลับฉายภาพของปั้นสิบนอนร้องไห้
ภาพที่ปั้นสิบยิ้มกับบีมมี่ ฉายวนซ้ำไปมาตลอดทั้งคืน



เช้าวันต่อมา


“พี่ไม้ค่ะ พี่ไม้ “
หื้มมม,, เสียงพิม?
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็เห็นพิมยืนอยู่ที่หน้าประตูห้อง
หน้าของพิมซีดเผือดไปหมด ผมเลยรีบวิ่งเข้าไปหาพิม

“เป็นอะไรนะพิมทำไมหน้าตาซีดๆแบบนี้ มานั่งนี้ก่อนมะ”
ผมประคองพิมให้มานั่งที่โซฟาหน้าทีวี 

“พิมปวดท้องค่ะพี่ไม้  ปวดจนก้าวขาไม่ได้เลย  พี่ไม้ช่วยพิมหน่อยได้ไหมค่ะ
พิมกลัว .. กลัวลูกจะเป็นอะไรไปนะ”

พิมจับแขนผมไว้ด้วยมือที่สั่นเทา และเริ่มสะอื้นออกมา

“ใจเย็นๆนะพิม เดี๋ยวพี่ไปตามรถมารับไปโรงพยาบาลนะ”
ผมเอื้อมมือไปโอบพิมไว้ ก่อนจะบอกให้พิมรอผม
แล้วผมก็วิ่งไปขอความช่วยเหลือจากพี่ตำรวจข้างๆห้อง 
ซึ่งเป็นโชคดีของผมและพิมจริงๆที่พี่เค้าเพิ่งออกเวรกลับมาบ้านพอดี
ไม่งั้นผมคงไม่รู้จะหารถที่ไหนไปส่งพิมที่โรงพยาบาลแล้วละครับ


พอมาถึงโรงพยาบาลประจำอำเภอ  คุณหมอก็บอกว่าควรส่งเข้าโรงพยาบาลในตัวจังหวัด
เพราะอุปกรณ์การแพทย์ต่างๆจะครบและดีกว่าที่นี้
ทางโรงพยาบาลเลยไปส่งตัวพิมที่โรงพยาบาลในเมืองเชียงใหม่
ส่วนผมกลับมาเอาสมุดฝากครรภ์ของพิมที่บ้านพัก และเตรียมเสื้อผ้าของใช้ต่างๆไปให้พิม

ผมเหมารถเข้ามาในโรงพยาบาลประจำจังหวัด
ตอนที่ผมมาถึงนั้นพิมยังไม่ออกจากห้องตรวจเลยครับ
ผมเห็นว่ามันหลายชั่วโมงแล้วเลยเดินเข้าไปถามคุณพยาบาลที่เค้าเตอร์


“สวัสดีครับ เออคือคนไข้ที่ชื่อพิมพ์ชนก ไม่ทราบว่าตอนนี้อาการเป็นอย่างไงบ้างครับ”
คุณพยาบาลเงยหน้ามามองผมเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้ผม

“ไม่ทราบว่าเป็นอะไรกับคนไข้ค่ะ เดี๋ยวยังไงขอสมุดฝากครรภ์เล่มสีชมพูด้วยนะคะ”
ผมหยิบสมุดฝากครรภ์ที่เตรียมไว้ออกมาก่อนจะยื่นให้กับคุณพยาบาล

“ไม่ทราบว่าคุณเป็นสามีของคุณพิมพ์ชนกใช่ไหมค่ะ”
คุณพยาบาลยังถามซ้ำอีกครั้ง
สามี?
ผมเป็นสามีของพิมพ์ชนกงั้นหรอ?


“เอ่อคือ...”
ผมกำลังจะตอบคุณพยาบาลแต่คุณพยาบาลกลับตอบออกมาก่อน

“ไม่ใช่สามีใช่ไหมค่ะ เพราะรูปไม่เหมือนกับที่แปะไว้ในสมุดเลย  เดี๋ยวยังไงนั่งรอสักครู่นะค่ะ
คุณพิมพ์ชนกกำลังนอนรอดูอาการอยู่ ยังไงญาติโทรแจ้งสามีคุณพิมพ์ชนกให้มาที่โรงพยาบาลด้วย
คุณหมอต้องการพบนะคะ”

ผมยื่นมือไปรับสมุดฝากครรภ์กลับคืนมาก่อนจะส่งยิ้มให้คุณพยาบาล
แล้วเดินมาหาที่นั่งตรงหน้าห้องตรวจของพิม

“หน้าไม่เหมือนในรูปที่แปะไว้ในสมุด”

รูป?
รูปอะไร?


ผมเปิดสมุดฝากครรภ์ของพิมดู ก็เห็นเป็นรูปของพิมกับแฟน
แปะไว้ในหน้าแรก

“ PIMPAT”

แฟนพิมหน้าตาดีมากๆครับ ดูคมเข้มตามแบบคนใต้เลย
พิมเขียนข้อความไว้ใต้รูปด้วยครับ

“ลูกจ๋า ..
อดทนหน่อยนะ แม่พิมอาจจะไม่ใช่คนที่ดีอะไรมาก
แต่พอแม่พิมรู้ว่ามีหนูมาอยู่กับแม่พิมแล้ว
แม่พิมก็บอกกับตัวเองว่าต้องทำตัวใหม่ ต้องตั้งใจมุมานะ
และทำตัวเองให้เป็นตัวอย่างที่ดีกับลูกจ๋าให้ได้
ตอนนี้พ่อพัชไปทำงานหาเงินมาให้เราทั้ง 2 คน
เรา 2 คนแม่ลูกต้องอดทนรอพ่อพัชนะลูก
อีกไม่นานเราจะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา
พ่อพัช แม่พิม และลูกจ๋า”



พอผมอ่านจบผมแทบจะร้องไห้ ,,
คือ ผมทำตัวเฉยชาใส่พิมมากๆตั้งแต่วันที่พิมมาถึงเชียงใหม่
เพราะผมโกรธและไม่ชอบใจที่พิมไม่พยายามจะขวางการแต่งงาน
แล้วยังไปทำสัญญาบ้าๆนั้นกับพวกพ่อแม่อีก
แต่ผมคงลืมคิดไป ,,ว่าพิมเองก็ต้องอดทนเหมือนกัน
พิมอายุแค่ 16-17 เป็นน้องผมตั้งหลายปี
พิมเลือกที่จะหนีจากกรอบที่พ่อแม่วางไว้ให้เพื่อไปมีอนาคตของตัวเอง
พิมเลือกจะไปอยู่กับคนที่พิมรัก โดยที่ไม่พึ่งพาเงินทองของพ่อแม่
จนวันหนึ่งพิมต้องกลับเข้ามาอยู่กับพ่อแม่อีกครั้ง
และแฟนของพิมต้องติดคุก ,, แต่พิมก็ยังฟูมฟักดูแลลูกน้อยในท้องอย่างดี
พิมอดทนมากกว่าผม ,, พิมไม่ได้โวยวายหรือโทษใครๆ หรือโทษตัวเองที่มันต้องเกิดเรื่องแบบนี้
แต่พิมอดทนรอเวลา ,, ที่จะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากับแฟน

ผมอายุ 20 ปี ผมอายุมากกว่าพิม ผมทำงานเป็นตำรวจ
ผมเป็นผู้ชายที่ควรจะเป็นผู้นำ และควรจะดูแลน้องสาวคนนี้ของผม
แต่ผมกลับยอมแพ้ ผมยอมที่จะหนีปัญหา ผมทิ้งคนที่ผมรัก
เพื่อครอบครัว ,, เพื่อหน้าตาของใครๆที่ต่างแต่ยื่นมาให้แบกรับไว้

น่าอายจริงๆไม้ฉาก ,, ขนาดเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆแบบพิม
ยังยืนหยัดยังอดทนเพื่อคนที่รักได้ขนาดนั้น ,, แต่มึงกลับยอมแพ้
และทำให้คนที่รักเจ็บซ้ำๆแบบนี้นะหรอ?

หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-09-2015 16:50:32
ต่อ ....



“ญาติคุณพิมพ์ชนกเชิญพบคุณหมอที่ห้องตรวจด้วยค่ะ”
เสียงจากพยาบาลเรียกผม ทำให้ผมต้องรีบเก็บความรู้สึกเก็บน้ำตาเก็บทุกๆอย่างไว้ก่อน
แล้วรีบวิ่งเข้าไปพบคุณหมอ


“สวัสดีครับ” ผมเดินเข้าไปสวัสดีคุณหมอที่ตอนนี้นั่งยิ้มให้ผมอยู่ที่โต๊ะ

“สวัสดีครับ คุณเป็นสามีของคุณพิมพ์ชนกใช่ไหมครับ”

“อ่อครับใช่ครับ”

ผมเป็นสามีตามกฎหมายครับ ,, ณ วินาทีนี้ผมควรยอมรับแล้วว่า
การแต่งงานของผมกับพิม มันคือความจริง
และผมต้องยอมรับสภาพการเป็น สามีภรรยาตามกฎหมายให้พิมด้วย


“ภรรยาของคุณมีปัญหาภาวะครรภ์เป็นพิษนะครับ อยู่ๆเจ้าหนูน้อยก็หยุดดิ้นไปเฉยๆ
และเตรียมจะออกมาดูโลกกว้างแล้ว แต่เวลาที่อยู่ในครรภ์ยังไม่ถึงกำหนด
ซึ่งดูจากตอนนี้น้องเพิ่งได้แค่ประมาณ 27 วีค
ซึ่งถ้าจะคลอดจริงๆแล้วต้องได้ 36 – 40 วีคครับ
เพราะฉะนั้นตอนนี้ถือว่ายังอันตรายกับแม่และเด็กน้อยในครรภ์อยู่”


27 วีคคือกี่เดือนวะ?
โอ้ยยนี้กูไม่รู้แม้กระทั่งน้องพิมท้องกี่เดือนงั้นหรอ
ไอ้ไม้เอ้ยยยย!!  มึงมัวแต่บ้าอะไรอยู่เนี้ย สติหายไปไหน ..
ผมไม่เคยเป็นคนที่สับสนในชีวิตแบบนี้มาก่อนเลยครับ
ปกติทุกๆอย่างในชีวิตผม การทำอะไรแต่ละอย่างนั้น ผมจะต้องวางแผนไว้แล้ว
หรือต้องวางแนวการใช้ชีวิตให้ตัวเองหมดแล้ว
เรื่องข่าวสารบ้านเมืองต่างๆผมไม่เคยพลาด เพราะผมชอบที่จะศึกษาข้อมูลต่างๆ
แม้กระทั่งเรื่องคนรอบตัว ,, ผมชอบที่จะถามไถ่ถึงความเป็นอยู่หรือความเป็นไปในการใช้ชีวิต
เพื่อที่เวลาเจอกัน หรือได้อยู่ด้วยกัน เราจะได้มีการดูแลซึ่งกันและกันได้
แต่นี้ผมมองข้ามเรื่องของพิมมากๆครับ ไม่รู้แม้กระทั่งน้องพิมท้องได้กี่เดือน?
ผมเป็นพี่ชายประสาอะไรกัน? แล้วนี้นะหรอที่พ่อแม่ของพิมไว้ใจฝากน้องพิมให้ผมดูแล TT


“แล้วน้องพิมต้องนอนโรงพยาบาลหรือเปล่าครับ พอดีผมเพิ่งมารับราชการที่นี้
กำลังตั้งใจกันว่าวันนี้จะพากันมาฝากครรภ์ มาดูโรงพยาบาลเพื่อเตรียมคลอดน้อง”

“ครับ หมอแนะนำว่าควรให้นอนที่โรงพยาบาลไปจนกว่าจะคลอด และก็ห้ามเคลื่อนไหวร่างกายใดๆในช่วงนี้
เพื่อความปลอดภัยของเจ้าตัวเล็กในท้องด้วย  ยังไงเดี๋ยวหมอจะจัดยาและแนะนำวิธีการดูแลให้นะครับ
เพราะคุณแม่อายุยังน้อย การดูแลตัวเองอาจจะยังไม่ดีพอ หรือยังไม่เข้าใจมากนัก
ยังไงต้องฝากคุณพ่อให้ช่วยดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย”

“ครับ”


คุณหมอยิ้มบางๆให้ผม ก่อนจะหันไปเขียนใบสั่งยา และเอกสารต่างๆ
สักพักก็ยื่นเอกสารเหล่านั้นให้ผม ก่อนจะบอกให้ผมเอาไปยื่นให้คุณพยาบาลที่หน้าห้อง
พอคุณพยาบาลอ่านใบสั่งยาแล้ว ก็บอกให้ผมขึ้นไปจองห้องพักบนตึก
ผมก็เดินไปจัดการทุกอย่าง ทั้งวิ่งเอกสารเรื่องสิทธิ์การรักษา
การจองห้องพัก แล้ววิ่งไปเบิกยาฉีดมาคืนให้กับคุณพยาบาลอีก
(อันนี้คือส่วนที่เราไม่เข้าใจระบบของโรงพยาบาล คือ ฉีดยาให้แล้ว ทำไมต้องให้ไปเบิกมาคืน
ทำไมไม่เบิกหรือจัดการในส่วนนี้เอง)

กว่าจะได้ขึ้นมาหาพิม ที่ตอนนี้ได้เข้าไปพักในห้องพิเศษแล้วก็เกือบๆจะเย็นแล้วครับ
วันเวลาวันนี้ช่างยาวนานมากๆ ไปโรงพยาบาลประจำอำเภอ ส่งพิมโรงพยาบาลจังหวัด
กลับไปเอาเอกสารที่บ้านพัก เหมารถกลับมาในเมือง วิ่งเอกสาร จองตึก ทำนั้นทำนี้ให้พิม
โอ้ยยย .. นี้การเป็นสามี การเป็นพ่อมันเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ?


“พี่ไม้ .. ขอโทษนะคะพี่ .. พิมทำให้พี่ต้องลำบากอีกแล้ว”
พิมลืมตามามองผมที่ตอนนี้กำลังนั่งหอบอยู่ที่โซฟา

ผมมองหน้าพิมในตอนนี้ ที่แววตาดูมีแต่ความกังวล
มือที่มีสายน้ำเกลือ และเจาะเข็มไว้สำหรับฉีดยา แล้วต้องนอนนิ่งๆบนเตียงอีก

ผมลำบากหรอ?
ที่ผมวิ่งไปมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ผมลำบากงั้นหรอ?
ไม่เลยครับ ,, ผมไม่ได้ลำบากอะไรเลยด้วยซ้ำไป
แต่ยายหนูพิมตรงหน้าผมนี้สิที่กำลังลำบาก
เจ็บทั้งร่างกาย เจ็บทั้งใจแบบนี้ ,, ยังจะมาขอโทษพี่อีก


ผมเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆที่นอนของพิม
ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวสาวน้อยที่นอนตรงหน้าผมเบาๆ


“พี่ต่างหากที่ขอโทษพิม ,, พี่ขอโทษนะคะพิมที่พี่ไม่ได้สนใจพิม
หรือไม่ได้ดูแลพิมเลย พี่เอาแต่โทษพิม โทษคนนั้นคนนี้จนพี่ลืมไปว่าพิมเองก็ต้องอดทนเหมือนกับพี่”

น้องพิมน้ำตาคลอออกมา แต่ก็ไม่ได้สะอื้นหรือร้องไห้

“ไม่หรอกพี่ไม้ไม่ผิดอะไร  พี่ไม้โดนบังคับ แล้วพี่ไม้กับพี่ปั้นยังโดนคุณลุงบังคับโดนทำร้ายอีก
พิมเข้าใจค่ะพี่ว่าพี่เองก็ตกอยู่ในสภาวะที่เลือกหรือทำอะไรไม่ได้ 
ตัวพิมต่างหากที่มาเป็นภาระให้พี่ไม้ต้องดูแลเพิ่ม
พิมขอโทษนะพี่ไม้  ,, พิมจะรีบเข้มแข็งจะรีบหายไวๆ แล้วพิมจะดูแลตัวเองเอง
พี่ไม้ไปทำงานได้เลยไม่ต้องห่วงพิมกับลูก”


โธ่ .. ยายหนูพิม!
ผมคิดกับพิมแค่น้องสาวครับ ตั้งแต่วันแรกที่เห็น และจนวันนี้พิมเป็นน้องสาวของผม
ผมชอบที่พิมมีความคิดเป็นของตัวเอง และพิมก็เข้มแข็ง ถึงแม้พิมจะยังมีมุมอ่อนแอ
ก็แน่นอนละครับ ,, พิมเป็นผู้หญิงนี้ครับไม่อ่อนแอไม่อ่อนไหวได้ยังไงกัน
ยิ่งพิมพูดแบบนั้น ผมยิ่งรู้สึกแย่ครับ .. ผมเป็นผู้ชาย ผมควรดูแลปกป้องน้อง
แต่กลายเป็นน้องที่พยายามทำตัวให้เข้มแข็งและไม่เป็นภาระผม


“พี่จะดูแลพิมกับลูกเอง พิมไม่ได้เป็นภาระของพี่หรอก อย่าคิดมากนะ ,, นอนพักเถอะจะได้หายไวๆ
แล้วนี้จะให้บอกบ้านโน้นไหม? หรือยังไงดี พี่ไม่กล้าโทรไปบอก ไม่รู้ว่าพิมต้องการยังไง
เลยยังไม่ได้โทร”

“เดี๋ยวพิมบอกแม่เองค่ะพี่ไม้ เผื่อแม่ส่งคนมาช่วยดูแลพิม  ,, พี่ไม้จะได้ไปทำงานแล้วไม่ต้องคอยห่วงพิม
เห็นหมอบอกพิมอาจจะต้องนอนโรงพยาบาลอีกนาน  ให้คนที่บ้านพิมมาคอยดูแลดีกว่าค่ะ”

“เอาที่พิมสบายใจนะ พี่ไม่เป็นไรจริงๆ น้องสาวของพี่ทั้งคนพี่ดูแลได้”

“พี่ไม้ค่ะ  จากนี้ไปพี่ไม้ไม่ต้องเก็บเรื่องราวหรือปัญหาต่างๆไว้คนเดียวแล้วนะ
พิมสัญญาค่ะพี่ อีก 2 ปี พอพัชออกมา พิมจะพาลูกไปอยู่กับพัชที่ใต้  พวกเราจะไปสร้างครอบครัวกันที่นั้น
พี่ไม้บอกกับพี่ปั้นได้เลยนะ ว่าพิมสัญญาจริงๆ  เอออใช่ … ทำไมพี่ไม้ไม่พาพี่ปั้นมาเชียงใหม่ละ
ตอนนี้ที่นี้มีแค่พิม มีแค่พี่ไม้ ไม่มีพ่อแม่แล้ว ก็ไม่มีใครมาด่าหรือมาห้ามพวกเราแล้วนะพี่ไม้”



เออจริงสิ!!!
ทำไมผมไม่คิดถึงเรื่องนี้เลยวะ?
ที่นี้ไม่ใช่โคราช ไม่ใช่ขอนแก่น ไม่ใช่บ้านพ่อ
ที่นี้ไม่มีพ่อแม่ผม ป๊าม๊าของปั้นสิบ ไม่มีพ่อแม่ของพิม
ทำไมผมจะเจอปั้นสิบไม่ได้?


“ขอบใจมากนะพิม พี่ขอบใจพิมจริงๆ เดี๋ยวพี่โทรหาปั้นสิบก่อนนะ
พิมนอนพักเถอะจ๊ะ คืนนี้พี่จะอยู่เฝ้าเอง”

ผมรีบลูบหัวของพิม แล้วเดินมาหยิบโทรศัพท์ที่โซฟาก่อนจะกดโทรหาปั้นสิบ
แต่ปั้นสิบไม่ยอมรับสาย

เอ๊ะ ,, เป็นอะไรหรือป่าวนะ?

ลองเปิดไลน์ดูก็เห็นว่าข้อความที่ผมส่งไปหาปั้นสิบนั้นมันกดอ่านแล้ว
แต่มันไม่ได้ตอบอะไรผมกลับมา
ผมกำลังจะปิดไลน์เพื่อกดโทรหาปั้นสิบอีกครั้ง
แต่ต้องมาสะดุดตากับรูปโปรไฟล์ในไลน์ของปั้นสิบ
ผมกดเข้าไปดู  เห็นสถานะไลน์ของปั้นสิบแล้วตัวผมเย็นเฉียบเลยครับ

“พีบี.   ไปด้วยกันนะ”

พีบี?
PB = Punsib + Beam ?

มือผมสั่นไปหมดแล้วครับ กลัวจริงๆว่าจะเป็นแบบที่ผมคิด
ผมกดดูรูปโปรไฟล์ของปั้นสิบ ตอนที่รูปกำลังโหลดนั้นผมแทบอยากจะให้โลกทั้งโลกหยุดหมุน
ผมกลัว .. กลัวกับสิ่งที่ผมต้องเห็นต่อจากนี้ไป


แล้วมันก็เป็นจริง.....
โปรไฟล์ไลน์ของปั้นสิบ เป็นรูปปั้นสิบกับบีม ถ่ายด้วยกันที่โรงพยาบาล
ปั้นสิบยังใส่ชุดของโรงพยาบาลอยู่เลยครับ ส่วนบีมใส่ชุดนักศึกษา
ในมือของบีมมีดอกกุหลาบถือไว้ 1 ดอก ส่วนปั้นสิบเอามือไปดึงแก้มบีมไว้
เป็นภาพที่น่ารักมากๆครับ






“พีบี.   ไปด้วยกันนะ”

ปั้นสิบเลือกที่จะเริ่มต้นใหม่กับบีมจริงๆแล้วใช่ไหม?
ไม่มี ไม้ฉากปั้นสิบ อีกแล้วจริงๆงั้นหรอ?
กว่าผมจะคิดได้ ,, ทุกอย่างมันสายไปแล้วใช่ไหม?



เมื่อคืนปั้นสิบอ้อนวอนกับผมว่าขอให้ผมกลับไปหาปั้นสิบได้ไหม?
แต่วันนี้ตอนนี้ .. ผมควรจะพูดคำๆนี้



“กลับมาได้ไหม?”
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 29-09-2015 16:54:30
อัพแล้วนะคะ ,, ขอโทษทีค่าที่มาช้า
พอดีที่ทำงานกำลังอยู่ในช่วงต่อสัญญาจ้างงาน
เลยวุ่นวายเล็กน้อยค่ะ 


ลองอ่านดูเนอะ ,, คนๆหนึ่งที่สับสนกับความคิดกับสิ่งต่างๆที่ตัวเองต้องเจอ
บางทีอาจจะตัดสินใจบางอย่างผิด หรืออาจจะทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย
เรามาติดตามกันดีกว่าค่ะ ว่าการตัดสินใจของเค้า
มันทำให้เกิดเรื่องราวอะไรบ้าง?

เจเชื่อนะว่าทุกคนเคยผ่านเรื่องราวสับสนและหาทางออกในชีวิตให้ตัวเองไม่ได้

มาให้กำลังใจน้องๆด้วยกันนะ :)

มีคำผิดเดี๋ยวเจตามแก้ให้ค่า
ขอบคุณจริงๆที่ยังไม่ลืมกัน ยังติดตามกันมาเสมอ '
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 29-09-2015 17:06:40
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 29-09-2015 17:12:03
ใกล้จะจบแล้วใช่ไหม
จะได้ไม่ต้องอ่านแล้วเกิดอาการหน่วงๆอีก
ถึงจะจบแบบไม่ได้ที่คิดไหวก็เถอะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-09-2015 17:19:22
โอ๊ยยยยย นี่มันอะไรกันเนี่ยะ เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน เมื่อไหร่ความรักมันจะมาบรรจบกันซะทีเนี่ยะ

บอกตรงๆ ยิ่งอ่านยิ่งเครียด ยิ่งลุ้นว่าทั้งคู่จะเลือกทางเดินไหนกันแน่

ปั้นสิบจะเลือกบีมมี่จริงหรอก ไม้ฉากก็กว่าจะหายสับสนทุกอย่างก็สายไปแล้ว(จริงเหรอ?)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-09-2015 17:20:25
ขอให้ผ่านไปได้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 29-09-2015 18:16:48
 :o12: แจกต้มยำชามเล็กให้เราอีกแระ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-09-2015 18:53:07
คิดช้านะไม้   
จะมาคิดตอนนี้ก็อาจจะสายไปแล้ว   
อาจจะกลับไม่ได้อีกแล้ว
ตัวเองก็ส่งข้อมูลดูแลปั้นให้บีมอย่างดี   
บีมรอท่าอยู่แล้วถึงปากจะบอกว่าไม่ได้อะไรยังไง
สนืทกันมากอะไรก็เกิดขึ้นได้แหละ

เรื่องพิมนี่เราติดใจจริงๆ
เพราะเหมือนพ่อแม่ทั้ง 2 คนปล่อยให้ไม้รับผิดชอบพิมไปเลย
น่าจะกะไว้ว่ไม้จะไหลตามน้ำหรือตกกระไดพลอยโจน
เพราะไม้ไหลตามน้ำตลอด   
ที่อุ้มทำนั้นไม่แปลกใจนะ  เพราะว่าอุ้มต้องการออกจากเงาของพ่อ
อุ้มมันอาจจะไม่ดี ร้าย แต่อุ้มมันคิดเป็นถึงจะเอาไปทำในทางไม่ดีก็เถอะ
ไม้ไม่ยอมคิดนอกกรอบหรือไม่สามารถคิดอะไรนอกกรอบเป็น
มาขนาดนี้แล้ว อะไรจะเกิดก็เกิดเถอะ 
ในเมื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการที่สุดก็ยังไม่สามารถที่จะสู้เพื่อไขว่คว้าเอามาอยู่ในมือได้
ก็คงต้องปล่อยไป
ต่างฝ่ายต่างก็ผูกภาระกับคนอื่นแล้ว
มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นไม่บอกกัน พากันตัดสินใจแทนกัน คิดแทนกัน
ไม้เลือกทางออกที่ง่ายที่สุด ต่างหาก
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 29-09-2015 21:45:28
ประสบการณ์ สอนคน รู้ทันโลก
ประสบการณ์ โชนโชก พ้นร้อนหนาว
ประสบการณ์ ผ่านวัน อันยืดยาว
ประสบการณ์ หนุ่มสาว ก้าวให้ทัน

เป็นบทเรียน เวียนวน ให้คนคิด
เป็นบทเรียน ต่อติด ผิดถูกผัน
เป็นบทเรียน ก่อเกิด ทุกคืนวัน
เป็นบทเรียน สร้างสรรค์ บันดาลมี

ถ้าคู่แท้ จะไม่แพ้ แม้จะยาก
ถ้าคู่แท้ ถึงลำบาก ไม่พรากหนี
มีภาคิน มีสิตางค์ กำลังดี
เพราะรักนี้ ร่วมฟันฝ่า กล้าเผชิญ

อย่างน้อยก็ยังเห็นแสงสว่าง
ถึงจะอยู่ที่ปลายทางของอุโมงค์..ก็เหอะ

อยู่อย่างมีความหวัง..ก็ยังดีกว่าไม่มีความหวังอะไรเลย
ขอแค่เพียงยังร่วมกันมีแรงใจ สู้ๆๆๆๆๆ...ภาคิน+สิตางค์

+1 ให้อีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 29-09-2015 22:21:37
ยังเป็นกำลังใจให้ ไม้ฉากปั้นสิบ  ขอให้ทั้งคู่พบทางออกที่ดีที่สุด  ขอให้ไม้หลุดพ้นและจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะสายไปกว่านี้  สู้สู้  ครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Walitya ที่ 30-09-2015 22:19:40
เจ็บแทน อ่านไปน้ำตาไหลไป //รออ่านตอนต่อไปนะคะ
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-10-2015 01:04:57
เห้ออออออ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-10-2015 07:51:18

 :hao4:


"มึงยังรักกูอยู่ไหม?  กูถามแค่นี้แหละ เรื่องอื่นมึงไม่ต้องคิดเลย"



ตอนต่อไปเจจะรีบมาลงให้นะ  ถ้าคืนนี้ไม่ทันขอเป็นพรุ่งนี้นะคะ
เพราะว่าตอนนี้เจกำลังเดินทางคะ  พอดีคุณพ่อเจย้ายไปรับราชการใน กทม.
อาทิตย์นี้เลยยุ่งๆ ไม่มีเวลาแวะมาลงนิยายให้
อย่าเพิ่งลืมกันน๊าา ,, แล้วจะรีบมาอัพให้นะคะ : )
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-10-2015 08:53:39
 :hao7:  รอค่ะ อีกกี่ตอนจบคะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 02-10-2015 09:55:02
:hao7:  รอค่ะ อีกกี่ตอนจบคะ

อีก 1 ตอนคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 02-10-2015 22:57:49
'' หมื่นทางตัน  ยังมีทางนึงให้ออก  เสมอ ''  มีสัญญานว่าจะมีเรื่องราวดีดีเกิดขึ้น  ฟ้าหลังฝนรึปล่าว  สู้สู้นะไม้ฉากเป็นกำลังใจให้ครับ  รอคุณเจ  มาเฉลย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 03-10-2015 20:47:59
"มึงยังรักกูอยู่ไหม?  กูถามแค่นี้แหละ เรื่องอื่นมึงไม่ต้องคิดเลย"
^
^
ทุกวันนี้ปั้นก็ยังรักไม้อยู่ และก็ไม่เคยจะคิดในเรื่องอื่น
ไม่ใช่เหรอออ

เรื่องราวมันถึงแย่ๆ เลวร้าย
ล่วงเลยมาได้ถึงขนาดนี้

อ่ะโด่...ไม้ยังกล้าจะถามปั้น..ได้อีกนะ
ไม่ไหวว่ะ

คิดจะทำยังไงต่อไปมั่งอ่ะ
คิดได้ยัง
หุหุ
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 76 || P.40 || 29-09-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 04-10-2015 12:49:51
 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-10-2015 16:59:19
Ch 77  ทางที่เราควรเดิน ||  ปั้นสิบ


“ไม้คงกลับไปไม่ได้แล้ว  ไม้ขอโทษนะ”
ไม้ฉากยืนมองหน้าผม  แต่แววตาและน้ำเสียงที่พูดออกมานั้นมันไม่ใช่ไม้ฉากแบบทุกที
ท่าทางเมินเฉย และสายตาที่เหินห่าง
ไม้ฉากยืนจ้องหน้าผมนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินหันหลังแล้วเดินจากผมไป

“ไม่!!    ไม่จริง!!!!   ,, ไม้ กลับมา  กลับมาก่อน”
ผมพยายามยื่นมือไปฉุดยื้อให้ไม้ฉากมันอยู่กับผม
แต่มันก็เดินหนีผมออกไปเรื่อยๆ ,,
ผมร้องไห้จนปวดร้าวหน้าอกไปหมด  ผมร้องไห้สะอื้นจนหายใจไม่ทัน
มันเป็นความรู้สึกที่ทรมาน .. ทรมานมากๆ


“เห้ยย มึงเป็นไรเนี้ยปั้น .. ใจเย็นๆนะ ค่อยๆหายใจ”
เสียงของจานสี ฉุดให้ผมตื่นขึ้นมาจากอาการอึดอัดและการทรมาน
ผมสะดุ้งตื่นแล้วรีบดันตัวเองให้ลุกมานั่งหายใจหอบๆ
ฝัน ,, ใช่นี้ผมต้องฝันไปแน่ๆ
ไม้ฉากไม่ทิ้งผม ,, ไม้ฉากต้องเลือกผมสิ!

” กินน้ำหน่อยไหมเดี๋ยวกูเอาให้กิน”
เสียงของจานสีดังมาจากโซฟาตรงมุมห้อง ก่อนที่มันจะเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมาให้ผม

“อ่ะ ,, ค่อยๆดื่มนะ เดี๋ยวสำลัก”
จานสียื่นแก้วน้ำมาให้ผม .. ผมเลยรับน้ำมาดื่ม
พอดื่มเสร็จแล้วผมก็ยื่นแก้วคืนให้จานสีไป

“แล้วมึงยังไม่นอนหรอ?”
ผมมองไปรอบๆห้อง ตอนนี้เปิดไฟในห้องแค่ดวงเดียว 
ไนซ์กับพู่กันมันปูผ้านอนตรงข้างๆเตียงผมนี้แหละครับ
แต่มันหลับสนิทไปแล้ว  เหลือแต่จานสีที่ยังไม่นอน

“อืมม กูนั่งเล่นมือถือนะ    มึงเถอะ ,, ฝันร้ายหรอวะ”
จานสีเขยิบเข้ามานอนเบียดกับผมบนเตียงคนไข้ - -‘
เดี๋ยวก็โดนพยาบาลด่าอีกหรอก คราวก่อนก็โดนด่าไปแล้วครับ
มันบอกจะขอนอนเล่นๆ เดี๋ยวจะลงไปนอนที่โซฟา แต่กลายเป็นว่านอนยันเช้าเลย
พยาบาลเข้ามาวัดความดัน วัดไข้ตอนตี 5 ด่าเลยครับ 555+

“อืม ฝันร้ายวะ ใจไม่ดีเลยเนี้ย”
ผมตอบมันเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอนข้างๆมัน ดีนะที่วันนี้ถอดสายน้ำเกลือแล้ว
ไม่งั้นสายน้ำเกลือเกะกะอีกแน่ๆ

“มึงฝันว่าไรอะ มานี้มะเล่ามา กูจะทำนายฝันให้”
จานสีพูดเสร็จก็นอนพลิกตัวมามองหน้าผม
นี้นานมากแล้วนะเนี้ยที่ผมไม่ได้มองหน้าเพื่อนผมชัดๆเต็มๆตาแบบนี้
จริงๆมันก็หล่อเหมือนกันนี้หว่า : )

“กูฝันว่าไม้ฉากจะทิ้งกู ในฝันกูอ้อนวอนขอให้มันกลับมาหากู แต่มันบอกว่ามันกลับมาไม่ได้แล้ว
เสียงของมันเย็นชามากๆอะมึง ,, ฝันร้ายโคตรๆ ถ้าไม้ฉากพูดกับกูแบบนั้นจริงๆนะ
กูจะทำไงวะเนี้ยย เห้อออ ดีน่ะที่ไม้มันไม่ทิ้งกู มันไม่มีวันพูดแบบนี้กับกูแน่ๆ”

ผมมั่นใจเลยละครับว่าไม้ฉากมันจะไม่พูดแบบนี้กับผม
เพราะมันชอบง้อผม ชอบมาอ้อน มาพูดจาดีๆใส่ผมตลอด
และอีกเรื่องที่ผมมั่นใจ คือ .. ไม่ว่ายังไงไม้ฉากก็ไม่มีวันปล่อยมือผมแน่นอนครับ

“เออ  ....  คือปั้น ,, มึงจำไม่ได้จริงๆงั้นหรอ?”
จานสีทำสีหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะดึงตัวผมเข้าไปนอนกอด
คือมึง,, ไปฟิตหุ่นมานิดๆหน่อยๆทำเป็นแมนดึงกูเข้าไปกอดเลยนะจานสี
555+ รูปร่างมันดีกว่าเดิมมากครับ มีกล้ามหน้าท้อง มีกล้ามหน้าอกแล้วละ
แต่ไม่แมนมากขนาดไม้ฉากนะครับ ,,, ของไม้ฉากอะแมนมากก กล้ามแน่นมากก 5555+

“อืมม จำไรว่ะ?”  ในเมื่อมันดึงผมเข้าไปกอดแล้ว ผมก็ขยับตัวเข้าไปให้มันกอดครับ

“กูควรบอกมึงตรงๆดี หรือว่าควรโกหกมึงดีวะ?”
จานสีมันบ่นอะไรพึมพำๆอยู่ ผมเลยดันตัวเองออกจากกอดของมัน
แล้วเงยหน้าไปมองหน้ามันแทน

“บอกอะไรอะ? “

จานสีทำหน้าตาอึกอักเล็กน้อย แต่ก็ยอมบอกกับผม

“คือว่ามึงไม่ได้ฝัน .. ไม้ฉากบอกกับมึงจริงๆว่ามันจะไม่กลับมาหามึงอีกแล้ว”
สิ่งที่จานสีตอบมา ทำให้ผมตัวเย็นเฉียบเลยครับ
มันไม่ใช่ฝัน .. มันคือเรื่องจริง!

“มะ ไม่ ไม่จริงอะ นี้มึงจะอำกูเล่นใช่ไหม? ไม้ไม่มีวันทิ้งกูแน่ๆ”
ผมดันตัวเองให้ลุกมานั่งอีกครั้ง  จานสีก็ลุกมานั่งแล้วนั่งมองหน้าผม
แววตาของจานสีไม่มีแววตาว่ามันล้อเล่นเลยครับ
ผมกลัวแววตาจริงจังของมันตอนนี้มากๆ

“มึงคิดดีๆปั้น เมื่อตอนค่ำมึงคุยโทรศัพท์กับมัน และมันก็บอกกับมึงว่ามันกลับมาไม่ได้แล้ว
มึงก็เอาแต่ร้องไห้แล้วก็หลับไป ,, มันไม่ใช่ฝันเว้ยยปั้น  มันคือเรื่องจริง”


ไม้ทิ้งผมไปแล้ว ,, ไม้ฉากเลือกน้องพิม TT’
โอ้ยยย .. ทำไมเจ็บแบบนี้
ผมรู้สึกเจ็บที่หัวใจ เจ็บมากๆจนต้องยกมือขึ้นมากุมตรงหน้าอกไว้

“สิ่งที่มึงควรทำจากนี้คือยอมรับความจริงนะปั้น  มึงโกหกตัวเองไม่ได้แล้ว และมึงก็หยุดทำร้ายตัวเองแบบนี้ซะที
มึงไม่ได้ป่วยนะเว้ยยปั้น แต่มึงรับความจริงไม่ได้ร่างกายมึงเลยแย่ตามไปด้วย
มึงเข้มแข็งหน่อยดิวะ  เอาแต่อ่อนแอแบบนี้ มึงจะลุกขึ้นยืนได้ไงกัน”

จานสีก็ยังพูดต่อไป ..
ใช่แล้วละจริงๆผมไม่ได้ป่วยอะไรแล้ว เลือดที่ซึมออกมาจากสมองก็หยุดไปแล้วโดยที่ไม่ต้องผ่าตัด
หมอวินิจฉัยแล้วว่าอาการที่ผมเป็นมาจากการเครียดมาก จนทำให้เส้นเลือดฝอยแตก

“จานสี .. แล้วกูจะมีชีวิตต่อไปยังไงวะมึง
ไม้ทิ้งกูไปแบบนี้ ละ แล้ว แล้ว . . . ฮึกกกฮืออออ กูจะทำไง”

ผมเริ่มร้องไห้สะอื้นขึ้นมา จนตอนนี้ไนซ์กับพู่กันมันตื่นแล้วรีบลุกมาดึงผมไปกอด

“มีไรวะมึง .. ปั้นเป็นไร นี้จานสีมึงแกล้งไรปั้นอีกเนี้ย”
ไนซ์ที่กำลังกอดผมอยู่ หันไปด่าจานสี

“แกล้งอะไรละ กูก็แค่บอกความจริงว่าไม้ทิ้งมันไปแล้วแค่นั้นเอง”
จานสีตอบเสร็จแล้วก็ลุกออกจากเตียงคนไข้ของผม
แต่พู่กันยังด่าจานสีไม่หยุดครับ

“มึงก็รู้ว่าเพื่อนไม่สบาย ทำไมต้องพูดตอนนี้วะ รอมันหายก่อนไม่ได้หรอไงวะจานสี”

“มันไม่ได้ป่วยพู่กัน มันแค่ไม่ยอมรับความจริง
กูแค่อยากให้เพื่อนยอมรับความจริง แล้วตื่นมาใช้ชีวิตแบบที่เคยใช้แบบที่ผ่านมาแค่นั้นเอง
กูผิดตรงไหน? พวกมึงจะโอ๋อะไรปั้นสิบมันหนักหนาวะ มันก็เป็นผู้ชายเว้ยย
เป็นเพื่อนพวกเราอายุเท่าพวกเรา ,, ทำไมต้องโอ๋มันเยอะแยะ
แล้วการที่โดนแฟนทิ้ง ,, ไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้ตายได้เลยนะ
เรื่องแบบนี้มันเรื่องธรรมดาของยุคนี้แล้ว บางคนคบกันวันสองวัน
ได้กันมันส์ๆไปไม่กี่วันมันเบื่อมันก็ทิ้ง ก็หาใหม่
จะร้องไห้ฟูมฟายเรียกให้มันกลับมาทำไม ในเมื่อคนมันไม่ได้รักแล้วอะ
มึงจะอ้อนวอนให้มันกลับมาหามึงทำไมละ หรือมึงอยากให้ไม้กลับมาหามึงเพราะแค่สงสารมึงวะปั้น
มึงต้องการแบบนั้นงั้นหรอ? หรือมึงอยากจะป่วยแล้วให้พวกกูโดดเรียนโดดงานมาตามใจมึง
มึงปัญญาอ่อนหรือไงละที่พวกกูต้องตามมาดูแล”

“เห้ยยจานสี มึงพอได้แล้ว เพื่อนไม่สบายอยู่มึงจะพูดอะไรอีกวะ
พู่กันเอาน้องมึงออกไปเลยป่ะ”

เสียงไนซ์ด่าจานสี แต่จานสีมันไม่ยอมหยุดละครับ

“มึงอีกคนไอ้ไนซ์ กูรู้นะว่ามึงชอบปั้นสิบอะ
มึงรอเวลาที่ไม้จะทิ้งปั้นมานานแล้วดิ มึงถึงตามโอ๋มันแบบนี้อะ
มึงเลิกตามใจมันซะทีเถอะ  ยิ่งมึงทำแบบนี้เพื่อนรักของมึงจะยิ่งเสียใจ”

“จานสีมึงออกไปเลยไอ้เชรี้ย!!!”

เสียงพู่กันกับจานสีทะเลาะกันดังออกไปจากห้องพักของผม

“มึงไม่ต้องฟังที่จานสีพูดหรอกนะ  หายไวๆก็พอ อีก วันสองวันมึงก็กลับบ้านได้แล้ว”
ไนซ์ผละผมออกจากอ้อมกอด ก่อนจะเดินไปเปิดไฟในห้องให้สว่างขึ้น
แล้วดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงผม

เมื่อกี้จานสีบอกว่าไนซ์ชอบผม?
เห้ยยย ,, ไม่จริงอะ - -‘

“มึงชอบกูหรอ?”
โอ้ยย แล้วปากผมก็ดันเอ่ยถามมันออกไป .. มึงคิดอะไรเนี้ยไอ้ปั้นน!

“อืม กูชอบมึง”
สิ่งที่ไนซ์ตอบยิ่งทำให้ผมคิดหนักกว่าเดิมอีกครับ
ไอ้ไนซ์ .. ไอ้ดาราเนี้ยนะชอบผม - -

“มึงไม่คิดบ้างหรอวะ ว่าเวลามึงมีปัญหาคนแรกที่วิ่งมาหามึงก่อนเสมอเป็นใคร”
ยิ่งไนซ์มันถามแบบนี้ ภาพเก่าๆก็วิ่งเข้ามาเต็มหัวผมเลยครับ
ทุกๆครั้งที่ผมมีปัญหา ,, คนแรกที่มาหาผมคือมัน’

“มึง”

“อืมม แล้วเวลาที่มึงร้องไห้ คนที่ยอมทิ้งงานแล้ววิ่งมากอดมึงเป็นใคร”

“มึง”

“กูรักมึงนะปั้น  แต่รักที่กูมีให้มึงไม่ใช่ในแบบที่มึงกับไม้ฉากมีให้กัน
กูรักมึงเพราะมึงเป็นเพื่อนกู  และตอนนี้กูรักคนอื่นไปแล้ววะ  ขอโทษทีนะเผอิญกูหล่ออะ เลยมีตัวเลือกเยอะ 555+”

“ไอ้เชรี้ย”

ผมด่ามันกลับไป แต่ก็โล่งอกครับ ถ้ามันบอกว่ารักผมในแบบที่ผมรักไม้ฉาก
ผมจะทำหน้ายังไงดีละ? จะทำตัวกับมันยังไงต่อไปดี?
ผมไม่อยากเสียเพื่อนไปอีกแล้ว TT’

“555+ ยิ้มได้แล้วนะมึง  ทำหน้าตาหงอยเหงามาเป็นอาทิตย์ ดูสิทำให้กูอดหลับอดนอนมาเฝ้าถึงโรงพยาบาล
หน้าหล่อๆกูหมองหมดเลย”

ไนซ์พูดเสร็จก็หยิบเอามือถือมาเปิดกล้องส่องดูหน้าตาตัวเอง
มึงหมองแล้วหรอเนี้ย? ทำไมกูยังเห็นออร่าความหล่อจากตัวมึงวะ - -‘

“แต่สิ่งที่จานสีพูดมามันก็ถูกนะ ,, กูทำตัวอ่อนแอจนพวกมึงต้องมาเสียเวลากับกูกันไปหมดเลย
กูขอโทษ”

ผมยกมือไหว้ขอโทษไนซ์
แต่มันก็หัวเราะ ก่อนจะดึงมือผมเข้าไปจับ
ไหนบอกไม่คิดอะไรกับกูไง .. จับมือกูทำมายยยยยยย - -‘


“ไม่มีใครเสียเวลาเพราะมึงหรอก ที่จานสีมันพูดเพราะมันเป็นห่วงมึง
มันอยากให้มึงฮึดสู้ แล้วออกไปใช้ชีวิตปกติแบบที่มึงเคยใช้เท่านั้นเอง”

ไนซ์พูดเสร็จก็ปล่อยมือที่จับมือผมไว้ แล้วยื่นมือมาลูบหัวผมแทน

“กลับมาเป็นปั้นสิบที่ร่าเริง ที่ยิ้มเก่งๆ และก็เป็นปั้นสิบที่มั่นใจความรู้สึกตัวเองไวๆนะ”
รอยยิ้ม และคำพูดปลอบใจของไนซ์ตอนนี้ทำให้ผมแอบน้ำตาคลอเบาๆ

“อืมม”
ผมยิ้มให้กับไนซ์ และบอกกับตัวเองในใจว่าพรุ่งนี้ผมจะไม่อ่อนแอ จะไม่เป็นแบบนี้อีกแล้ว


ไนซ์นั่งเล่นมือถืออยู่ข้างๆเตียงผม  ส่วนตัวผมนั้นโดนพี่ไนซ์จับให้นอนลงบนเตียงละครับ
อย่าคิดไกลนะ แค่จับให้นอนแล้วห่มผ้าให้เฉยๆ 5555+


“ไนซ์ๆ แหวนมึงสวยดี ซื้อที่ไหนมาอะ”
ผมนอนมองแหวนของไนซ์ มันเป็นสีดำ และรูปทรงดูแปลกตาดีครับ

“หาซื้อไม่ได้หรอก มันมีแค่ 2 วงบนโลกนี้เท่านั้นแหละ อย่าถามมาก รีบนอนไปเลย
เดี๋ยวจานสีกลับเข้ามาโดนด่าอีกนะมึง”

เอาจานสีมาขู่แบบนี้ก็ต้องรีบนอนสิครับ 555+ โดนจานสีด่านี้คือแบบชีวิตโคตรแย่แล้วละ
เพราะมันไม่เคยด่าใครเลยครับ


ตื่นเช้ามาก็เจอแต่จานสีที่นั่งเฝ้าผมอยู่
พู่กันออกไปกองถ่ายกับไนซ์ มันบอกว่าที่กองถ่ายมีแต่สาวๆสวยๆมันเลยชอบไปครับ

“ตื่นละหรอ หิวป่าวจะไปหาข้าวให้กิน” จานสีมันถามผมทันทีที่ผมลืมตาขึ้นมา

“ไม่หิวอะ มึงละกินไรยัง นั่งเฝ้ากูขนาดนี้ไม่ขึ้นมานอนกับกูเลยละ”
ผมแกล้งแซวๆมัน แล้วยิ้มหวานๆให้มันดู
ต้องลองหยั่งเชิงดูอาการของมันก่อนครับว่ามันหายโมโหผมหรือยัง เดี๋ยวโดนมันด่ามาอีกชุด
คราวนี้แย่แน่ๆไม่มีไนซ์กับพู่กันคอยช่วยแหละ 555+

“ขึ้นไปนอนแล้ว พอดีพยาบาลมาเลยต้องมานั่งตรงนี้นี้ไง
กูกินข้าวของมึงไปแล้วละเลยถามนี้ไงว่าจะกินไร  กูจะลงไปซื้อให้”

โหวววมันขึ้นมานอนแล้วนี้เอง นึกว่านั่งเฝ้าเฉยๆ

“ยังไม่กินอะ เดี๋ยวบีมก็มาเชื่อสิ มันมาทุกวันแหละ”
พอตอบจานสีเสร็จ ผมก็ขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะเดินลงจากเตียงเพื่อจะไปล้างหน้าล้างตา
จานสีเข้ามาประคองตัวผมไปส่งถึงหน้าห้องน้ำ
และยืนรอจนผมเปิดประตูห้องน้ำออกมา ก่อนจะประคองผมกลับไปนั่งที่เตียง

“วันนี้มึงเป็นไงบ้างอะ มึนหัวอยู่ปะ?”
จานสียื่นแก้วน้ำให้ผม ก่อนจะถามถึงอาการของผมในวันนี้

“ไม่แล้วอะ ดีขึ้นเยอะ จริงๆออกโรงพยาบาลแล้วยังได้เลย”
ผมดื่มน้ำเสร็จแล้วก็ยื่นแก้วกลับคืนไปให้จานสี
มันรับแก้วน้ำไปเก็บ ก่อนจะเดินมานั่งมองหน้าผมอีกครั้ง

“เมื่อคืนกูขอโทษนะที่พูดไม่ดีใส่มึง  แต่มึงรู้ใช่ไหมว่าที่กูพูดไปเพราะกูเป็นห่วงมึง”

“กูรู้ ขอบใจมึงมากๆนะที่มึงพูดเตือนสติกู ตอนนี้กูคิดได้แล้วละ กูคิดได้แล้วจริงๆ”

“ปั้น .. มึงคิดว่าคนอย่างไม้จะทิ้งมึงไปจริงๆงั้นหรอวะ?”

เจอคำถามของจานสีเข้าไปทำซะผมไม่รู้จะตอบยังไงเลยครับ
จริงๆใจผมนะผมเชื่อนะว่าไม้ฉากไม่ทิ้งผมแน่ๆ
แต่จากคำพูดมัน การกระทำของมันบางทีก็ทำให้ผมหวั่นไหวไปบ้าง

“ไม่วะ กูยังเชื่อไม้ฉากนะ กูยังเชื่อใจมันอยู่”
พอผมตอบกลับไป จานสีก็ยิ้มหน้าบานเลยครับ
แต่ไม่ทันที่พวกผมจะได้คุยกันต่อ เสียงแหลมๆก็ดังขึ้นมาที่หน้าประตูห้อง


“ไอ้แบ้ว วันนี้เป็นไงบ้าง”
เสียงของบีมมี่ทักทายผม คือ มันยังไม่ทันเดินเข้ามาในห้องเลยครับ
แค่เปิดประตูห้องแค่นั้นเองครับ มันก็ส่งเสียงทักทายผมเข้ามาละ
นี้กุลสตรีอะ .. สะกดยังไงห๊า .. ยัยบีมเอ้ยยย!!!

“อือตอนแรกก็ดีๆอยู่หรอก พอได้ยินเสียงบีมแค่นั้นแหละ รู้สึกปวดหัวอยากพักทันทีเลย”
ผมแกล้งเอนตัวลงไปนอนบนเตียง
จานสีมันก็หัวเราะขำๆกับท่าทางของผม และของบีม

“อ้าวจริงงะ นึกว่าหายแล้ว   นี้โดดเรียนคาบเช้าไปซื้อต้มเลือดหมูที่ท่าน้ำศิริราชมาให้เลยนะ
ไม่ใส่ตับด้วยอะ   ว้า .. แย่จังเลย  งั้นจานสีทานด้วยกันนะ”

บีมมี่มันหันไปอ้อนจานสีแทนละครับ
แต่คือ .. ที่บีมพูดมาอะมันเป็นของโปรดของผมเลยนะครับ
ร้านที่อร่อยๆต้องเป็นหน้าโรงพยาบาลศิริราช ขายอยู่แถวร้าน Watson
แล้วไม่ใส่ตับด้วย ,,, นี้มันของโปรดผมชัดๆเลยครับ

“เห้ยย  ไหนบอกซื้อมาให้ไง เอามาเลยจะกินๆ” ผมส่งเสียงไปท้วงบีมมี่
มันยิ้มเจ้าเล่ห์แบบได้ใจเลยครับ ที่เอาชนะผมได้

“ซื้อมาฝากปั้น  ยังไงก็ต้องให้ปั้นกินสิ   ไม่กินนะโกรธจริงๆด้วย แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ”
นั่นไงละ ,, ยัยบีมมี่มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนจริงๆด้วย
เห้ยย   ยายผู้หญิงหน้าโหด!!

“อะไรละ ว่ามาดิ”
ผมไม่ได้เห็นแก่กินนะครับ 5555+ แต่ถ้ามันไม่หนักหนาอะไรเราก็ช่วยเพื่อนได้ก็ช่วยไง

“ขึ้นเตตัสคู่บีมหน่อย”
หื้มม ,, ขออะไรแปลกๆ - -‘

“อะไรของเธอห๊ะ!  บีมมี่”
ผมมองหน้าบีม งงๆ

“ขอขัดจังหวะแป๊บหนึ่งนะ  เดี๋ยวเราขอออกไปซื้อของก่อนนะ ,, ฝากดูปั้นด้วยนะบีม”
จานสียิ้มให้กับผมแล้วก็บีม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“เพื่อนเธอนี้นิสัยดีนะ รู้จังหวะด้วยว่าควรออกไปตอนไหน”
บีมมี่หันไปมองหลังของจานสีที่เดินออกจากห้องไป
ก่อนจะเทต้มเลือดหมูกับข้าวเปล่ามาให้ผมทาน
แล้วตัวบีมเองก็มานั่งบนเตียงกับผม

“มีไรพูดมาดิ ขึ้นเตตัสยังไง”

“ก็มีรุ่นพี่มาจีบอะ เบื่อมันตามตื้ออยู่ได้  นี้ก็ซื้อกุหลาบกับขนมมาให้แต่เช้า
อายเพื่อนในคณะด้วยอะ โดนแซวทุกวันเลย ช่วยขึ้นรูปกับตัสคู่กับบีมหน่อยดิ
แค่วันเดียวเอง แล้วเดี๋ยวพอมันทักมาค่อยเอาลง นะ นะ นะ”

บีมหันมาอ้อนผม เอามือมาจับแขนแล้วก็เขย่า
เออคือบีมมมม,, เขย่าทำไม ต้มเลือดหมูหกหมดแล้วว TT

“ไร้สาระนะ มันจะเห็นของปั้นได้ไงละ บีมจะขึ้นก็ขึ้นของบีมดิ”

“ไม่เอา เดี๋ยวบีมจะแคปดิสคู่ กับสถานะคู่ของเราขึ้นเฟสไง นะ นะ ปั้นสุดหล่อนะคะ
ช่วยเหลือคนสวยๆที่มีแต่ผู้ชายมาจีบหน่อยได้ไหมอะ”

บีมมันก็เขย่าแขนผมไม่หยุดเลยครับ ข้าวที่กำลังจะเอาข้าวปากก็หกเลอะเทอะไม่หมด

“เออๆโอเค  จะทำไรทำเลย หยุดเขย่าแขนได้แล้ว จะกินข้าว”
พอผมอนุญาตปุ๊บ ยัยบีมก็หยิบมือถือผมขึ้นมาเล่นทันทีเลยครับ
เห้อออ ,, ใครได้ยายนี้เป็นแฟนคงต้องมีความอดทนสูงกันหน่อยแล้วละนะ

ผมก็ทานข้าวของผมไปจนอิ่ม  บีมมันก็รีบเก็บถ้วยเก็บจานข้าวไปไว้ที่โต๊ะ
เสร็จแล้วก็วิ่งมานั่งบนเตียงข้างๆผม แล้วส่งสายตาวิ้งๆมาให้ผม
สายตาโคตรน่ากลัวเลยครับ - -‘

“อะไรของแกอีก”
ผมมองหน้าบีมอย่างรำคาญ คือ ผมไม่ค่อยชอบให้ใครมาเจ๊าะแจ๊ะกวนใจผมเท่าไหร่นะครับ - -

“ถ่ายรูปคู่กันหน่อยดิ”
เห้อออ ,, ได้คืบจะเอาศอก ได้นั้นจะเอานี้ ยายเบื้อก!!!

“เธอรู้ตัวไหมว่าเธอทำตัวน่ารำคาญมากเลยบีม  เห้ออ จะทำไรก็ทำเถอะ!!”
บีมหัวเราะชอบใจ แล้วก็ดึงตัวผมให้ไปนั่งชิดๆกับบีม

“นี้ๆปั้น โอบไหล่บีมหน่อยดิ”

“นี้เธอฝันหรือยังไงกันครับคุณบีม   มานี้จะถ่ายให้”

ผมดึงมือถือจากมือบีมมี่มาถือ ก่อนจะดึงแก้มบีมมี่ แล้วกดถ่าย
ก่อนจะส่งมือถือไปให้บีมมี่ พร้อมๆกับดันตัวบีมมี่ให้ลงไปจากเตียงของผม

“โอ้ยย .. ปั้นสิบ!! โหววว ดูดิมาดึงแก้ม หน้าตลกเลยอะ”

“อย่าโวยวายๆ จะทำไรdHรีบๆเลย”


ผมนั่งดูรายการทีวีไปเรื่อยๆ
สักพักบีมก็ยื่นมือถือคืนมาให้ผม
ผมไม่ได้สนใจจะเล่นอะไรอยู่แล้ว เลยวางมือถือไว้บนที่นอน

“พอใจแล้วใช่ไหม แล้วนี้ทำไมไม่ไปเรียน”
ผมหันไปถามบีมมี่ที่ตอนนี้มันหยิบมือถือของมันเองขึ้นมาเล่น

“เบื่อ แล้วก็ไปซื้อข้าวมาให้กินไงละ ได้ข่าวว่าทานอะไรยาก”

“ยากตรงไหน กินได้หมดอยู่แล้วนะ แต่ก็ขอบใจนะที่ไปซื้อมาให้ทาน
เก่งนะเนี้ยย ซื้อมาแต่ละอย่างของที่ปั้นชอบทั้งนั้นเลย”


บีมมันก็นั่งเล่นมือถือของมันไป เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวหัวเราะออกมาเสียงดัง
จริงๆยายนี้มันน่ากลัวครับ เหมือนจะหลอนๆ - -‘ นั่งขำคนเดียวก็ได้ คุยคนเดียวก็ได้

“กินไม่ยากเลยนะ แค่ ไม่ชอบกินผัก ไม่กินตับ เนื้อวัวไม่ทาน เนื้อหมูก็ทานแต่หมูชิ้น หมูสับไม่กิน
ไก่ก็กินแต่ช่วงอก ปีกไม่กินเลย น้ำแข็งต้องก้อนเล็กๆที่ขายใน 7-11 โหยยย นี้ถ้าไม่ใช่ไม้ฉากบอกมานะ
บีมก็หาของถูกใจให้ปั้นไม่ได้หรอก”


ไม้ฉากบอก?

“บีม!! เมื่อกี้บีมบอกว่าอะไรนะ  ไม้ฉากเป็นคนบอกบีมหรอ?”

บีมทำท่าตกใจกับท่าทีของผม มันรีบหันมามองหน้าผม ก่อนจะตอบผมกลับมา

“อืมม ไม้ฉากบอกอ่ะ แชตมาสั่งทุกวันแหละวันนี้เอาไรให้ปั้นกินยัง ไปซื้อไอ้นั้นสิไอ้นี้สิ
บางทีบีมก็คิดนะว่าบีมเป็นคนใช้ของไม้ฉากหรือป่าว  .. ดูนี้ดิเมื่อคืนสั่งว่าให้เอาต้มเลือดหมูนี้อะ”

บีมพูดเสร็จก็ยื่นมือถือมาให้ผมอ่านข้อความจากไม้ฉาก

ผมเลื่อนไปอ่านข้อความของไม้ฉากที่คุยกับบีม

“อย่าลืมไปเยี่ยมปั้นสิบนะ”

“ปั้นทานข้าวได้บ้างหรือยัง”

“ลองซื้อน้ำผลไม้ไปให้ปั้นดื่มนะจะได้สดชื่น
ร้านประจำอยู่แถวคอนโด หรือซื้อยี่ห้อ xxx ในซุปเปอร์ก็ได้”


และข้อความอีกมากมาย ซึ่งมันส่งมาให้บีมมี่ทุกวัน
แต่ทำไมมันไม่บอกผมละ?
พอผมบอกให้มันกลับมาหา ทำไมมันบอกว่ากลับมาไม่ได้แล้ว?
มึงต้องการอะไรกันแน่ไม้ฉาก?

“นี้ไม่ได้คุยกันเลยหรอ?”
ผมยื่นโทรศัพท์คืนไปให้บีมมี่  มันยื่นมือมารับกลับคืนไปแล้วก็ถามผมกลับมา

“อืมไม่ได้คุยเลย” ผมตอบบีมมี่เสร็จ ก็หยิบมือถือของผมเองขึ้นมาดูบ้าง
ตอนนี้ในใจผมลังเลอยู่ว่าควรโทรกลับไปหามันดีไหม?  หรือว่ารอให้มันติดต่อกลับมาเอง?

“อ่อหรอ อืมม อย่าคิดมากนะปั้น … ตอนนี้ไม้เค้าอาจจะยุ่งๆก็ได้
แต่บีมเชื่อนะว่าไม้รักปั้นมาก ไม่งั้นไม่สั่งให้บีมทำนั้นทำนี้ให้ปั้นหรอก”

บีมมี่ตบบ่าผมเบาๆ  ก่อนจะนั่งเล่นมือถือของมันเงียบๆ

สั่งให้บีมทำนั้นทำนี้ให้ ,, แล้วทำไมตัวมันไม่มาละ???

ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นแจ้งเตือนไลน์ค้างอยู่ เลยเปิดอ่าน

P A K  I  N || S :: ขอให้การเดินทางของปั้นต่อจากนี้ไป เจอแต่สิ่งที่ดี และขอให้ปั้นมีแต่รอยยิ้มนะ

P A K  I  N || S :: ยินดีกับปั้นด้วยจริงๆที่เจอเพื่อนร่วมทางที่ดี

P A K  I  N || S :: ดูแลตัวเองดีๆนะครับ



หื้มม ,, อะไรของมันวะ?
แล้วก่อนหน้านั้นมันส่งไลน์มาบอกว่า

P A K  I  N || S :: ขอโทษ.

ขอโทษเรื่องอะไรกัน?
แล้วยินดีที่ผมเจอเพื่อนร่วมทางที่ดี .. มันคืออะไรกันแน่อะ?


หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-10-2015 17:06:54
ต่อ ....



“เดี๋ยวบีมกลับไปเรียนก่อนนะปั้น  หวังว่าจะออกโรงพยาบาลในเร็ววันนะจ๊ะ
ฉันเบื่อโรงพยาบาลแล้วไอ้แบ้ว”

บีมโบกมือบ๊ายบายให้ผม ก่อนจะเดินสวนกับจานสีที่กำลังเดินกลับเข้ามาในห้อง

“ทำไมวันนี้บีมกลับไวจังวะมึง”
จานสีล้มตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างๆเตียงผม ซึ่งเมื่อกี้บีมมี่มันเป็นคนนั่งครับ
ถ้าเก้าอี้มันบ่นได้คงบ่นแล้วละว่าจะนั่งมันกันทำไมทั้งวัน
คนนั้นลุกคนนี้นั่งต่อ 5555+

“ไม้ฉากสั่งให้บีมคอยดูแลกู  .. มันทำแบบนี้ทำไมวะ”
ผมไม่ได้ตอบคำถามที่จานสีถามผม 
แต่ผมแค่อยากรู้คำตอบที่ตอนนี้คำถามต่างๆมันวนเวียนอยู่ในความคิดของผมเต็มไปหมด

“มึงพูดอะไรอะปั้น  พูดอีกทีดิ”

“ไม้ฉากสั่งให้บีมมาคอยดูแลกู  มันทำแบบนี้ทำไมวะจานสี  มันทำแบบนี้ทำไม “

ผมถามจานสีไป น้ำตาก็เริ่มจะคลออีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ร้องไห้สะอื้นแบบทุกทีครับ

“ปั้น .. กูเองก็เหมือนเป็นคนนอก บางทีกูก็ไม่รู้หรอกว่าความรักของพวกมึงสองคนเป็นยังไง
บางทีกูก็ไม่เข้าใจในสิ่งที่มึงเป็น มึงอดทน มึงยอมพ่อแม่ของไม้ฉากเสมอ มึงรอไม้ฉากมาเป็นสิบๆปี
และบางทีกูเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม้ฉากต้องไปกับพิม  หรือทำไมไม้ฉากต้องคอยสั่งบีมให้มาคอยดูแลมึงแบบนี้
แต่ที่กูมั่นใจในตัวพวกมึงสองคน คือ มึงสองคนรักกัน บางทีพวกมึงทั้งคู่ควรนึกถึงหัวใจตัวเอง
มากกว่าที่จะมาคอยแคร์พ่อแม่นะ  เพราะนี้คือชีวิตของพวกมึง”


นึกถึงหัวใจตัวเองงั้นหรอ?
ที่ผมทำให้ไม้ฉากมาตลอด ที่อดทน หรือยอมพ่อแม่ไม้ฉากมาตลอดนั้น
คือสิ่งที่ผมทำตามหัวใจตัวเองแล้วครับ
ผมรักไม้ฉาก และรักครอบครัวของไม้ฉากด้วย
สิ่งไหนที่ไม้ฉากมีความสุข  สิ่งนั้นก็คือความสุขของผมเช่นกัน

“กูคุยกับไม้ฉากมาเมื่อคืน  มันก็บอกว่ามันรักมึงเหมือนเดิม แต่ที่มันทำแบบนี้เพราะมันจะเป็นผลดีกับชีวิตมึง
และครอบครัวของมึง”

ครอบครัวของผม?
ไม้ฉากกำลังจะอ้างอะไรกันแน่อะ?
ในเมื่อป๊าม๊าผมรับได้แล้วในสิ่งที่ผมเป็น  ทำไมต้องบอกว่าเพื่อครอบครัวผมด้วย?

“แต่ป๊ากับม๊ากูรับได้ในสิ่งที่กูเป็นนะ  และเค้าก็รักไม้ฉากด้วย
ทำไมต้องไปกับพิมแล้วมาบอกว่านี้คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับกูวะ?
ในเมื่อวันน่าจะรู้ดีว่าสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับกู ก็คือการที่มีมันอยู่ข้างๆกู”

จานสีมองหน้าผมสักพักก็ส่ายหัวไปมาเบาๆก่อนจะบอกกับผมต่อ

“ป๊ามึงเป็นคนบอกกับไม้ฉากว่าให้เปิดโอกาสให้มึงกับบีมคบกัน
หรือพูดง่ายๆ ป๊ามึงอะขอให้ไม้ฉากเดินไปจากชีวิตมึง
เพื่อที่มึงจะได้คบกับบีม  เข้าใจหรือยังว่าทำไมไม้ฉากถึงต้องคอยบอกสิ่งที่มึงชอบหรือไม่ชอบกับบีมอะ”


ไม่จริง!
ป๊าของผมเนี้ยนะที่จะทำแบบนั้น
ไม่จริงหรอกนะ?!
ป๊าบอกเสมอว่าป๊ารับในสิ่งที่ผมเป็นได้  ป๊าไม่มีวันพูดแบบนั้นกับไม้ฉากหรอก

“ไหนๆก็มาขนาดนี้แล้ว  อ่ะ... กูจะบอกมึงอีกเรื่องหนึ่งให้มึงหายสงสัยในตัวไม้ฉาก
วันที่พวกกูมาหามึงวันแรกที่โรงพยาบาลที่โคราชอะ
คนแรกที่รีบวิ่งมาถึงหน้าห้องพักก่อนคือไม้ฉาก แต่ป๊ามึงอะยืนคุยกับไม้ฉากที่หน้าห้อง
และขอให้ไม้ฉากกลับไป   มึงจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้นะ  นี้กูแค่ฟังจากปากของเลน่อนมา
 ไม้ฉากไม่เคยพูดถึงเรื่องป๊ามึงให้พวกกูฟังหรอก
แต่เผอิญเลน่อนมันได้ยินพ่อของไม้ฉากคุยกับไม้ฉากตอนนั่งรถกลับไปเชียงใหม่”


ป๊าเป็นคนไล่ให้ไม้ฉากกลับไปงั้นหรอ?

“ป๊ากูทำแบบนั้นจริงๆหรอ”
ตอนนี้ผมรู้เลยครับว่าตัวเองเสียงสั่นมากแค่ไหน?
ไม่อยากจะเชื่อว่าป๊าผมเป็นคนทำแบบนั้น

“มึงลองถามป๊ามึงดูสิ  กูอยากให้มึงเจอความจริงและอยากให้มึงยอมรับมันให้ได้
โลกนี้แม่งโคตรโหดร้ายกว่าที่มึงคิดอีกนะปั้น  ถ้ามึงทำตัวอ่อนแอแบบนี้
มึงไปเจอโลกที่กว้างกว่านี้ไม่ได้แน่ๆ  ถ้ามึงอยากรู้ว่าจริงหรือไม่จริง มึงแค่กดโทรไปหาป๊ามึงเท่านั้นเอง”

จานสีบอกให้ผมโทรหาป๊า พร้อมๆกับจับมือถือที่อยู่ในมือผมขึ้นมา
ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆให้ผม แล้วกดต่อสายไปหาป๊า
มันถือสายรอไม่นานครับ ป๊าผมก็กดรับสาย

ป๊า :: ว่าไงครับลูกชาย  วันนี้คุณหมอว่ายังไงบ้าง
ผมยื่นมืออันสั่นเทาออกไปรับมือถือที่จานสียื่นมาให้

ผม :: ป๊าครับ

ป๊า :: เป็นอะไรไปลูก ทำไมเสียงไม่ดีเลย  เพื่อนๆไปไหนกันหมดแล้วครับ

ผม :: ปั้นสบายดีครับป๊า แต่ปั้นอยากถามป๊าสักเรื่องได้ไหมครับ

ป๊า :: ถามกี่เรื่องก็ได้ลูก ว่าไงครับมีอะไรอยากจะถามป๊า

ผมนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะถามป๊าออกไป

ผม :: ป๊าไม่ให้ไม้ฉากเข้ามาเยี่ยมปั้นหรอครับ
ตอนนี้กลายเป็นป๊าครับที่เป็นฝ่ายเงียบไป  ผมภาวนาขอให้ป๊าตอบว่าไม่ใช่
แต่ความจริงก็คือความจริงครับ ……

ป๊า :: ใช่ .. ป๊าเป็นคนห้ามไม้ฉากเอง  ลูกรู้ได้ยังไง ?  ไม้ฉากติดต่อมาหรอ

ผม :: ทำไมป๊าทำแบบนี้ละครับ ไม้มันไม่ได้โทรมาหาปั้นเลย
ถ้าไม้โทรมาหาปั้นสักนิด ปั้นจะไม่ร้องไห้ทุกวันแบบนี้หรอก ..
ไหนป๊าบอกรับได้ในสิ่งที่ปั้นเป็น   แล้วทำไมป๊าถึงห้ามไม้ฉากมาหาปั้นละครับ

ผมเริ่มร้องไห้ฟูมฟาย และเริ่มโวยวายใส่ป๊า แต่ป๊าก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกมา

ผม :: ป๊ารู้ไหมครับว่าปั้นเฝ้าแต่รอไม้ฉากทุกวัน .. แต่ละคืนแต่ละวันที่ปั้นนอนโรงพยาบาล
 ปั้นมองแต่ประตูหน้าห้อง ปั้นหวังว่าไม้ฉากจะต้องมาหาปั้นแน่ๆ เพราะไม้จะไม่มีวันทิ้งปั้นไปไหน  ..
ทำไมป๊าทำร้ายหัวใจปั้นแบบนี้ละครับ

ผมเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ จนจานสีต้องดึงตัวผมไปโอบไว้เบาๆ

ป๊า :: ที่ป๊าทำไปเพราะปั้นนะลูก  ป๊าอยากให้ปั้นเปิดใจให้บีมบ้าง ลองให้ไม้ฉากไปอยู่ไกลๆดูบ้างลูก
บางทีลูกอาจจะรู้สึกกับไม้แค่เพื่อนก็ได้  ตอนที่ปั้นอยู่กับไม้ ,, ปั้นมีแต่เรื่องมีแต่ปัญหา
หัวใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่จะทนเห็นลูกทุกข์ทรมานแบบนั้นได้ยังไงกันละ
ปั้นลองคิดสิลูกว่าม๊าร้องไห้เพราะเป็นห่วงปั้นมานานแค่ไหน 
และป๊ากับม๊าต้องอดทนต้องทนเห็นปั้นทุกข์แบบนี้ต่อไปงั้นหรอลูก
เชื่อป๊านะสิ่งที่ป๊าทำไปทั้งหมด เพราะป๊ารักปั้นนะลูก

ผม :: แล้วใจของปั้นละครับ  ใจของปั้นสามารถรักใครได้บ้าง

ป๊า :: ปั้นรักใครก็ได้ลูก รักบีมก็ได้ บีมก็นิสัยดีมาคอยดูแลลูกตลอด หรือลูกจะมองหาผู้หญิงสวยๆที่ไหนก็ได้

ผม :: แต่ปั้นรักไม้ .. ป๊าได้ยินไหมครับว่าปั้นรักไม้ ฮึกกกก .. ทำไมป๊าต้องทำร้ายใจปั้นแบบนี้ด้วย 
ทำไมละครับป๊า ทำไม ฮือออ

ผมเริ่มร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้เริ่มพูดไม่รู้เรื่องละครับ จานสีเลยดึงมือถือไปจากมือผม

จานสี :: เดี๋ยวค่อยคุยกับนะครับป๊า ผมจะดูแลปั้นให้ครับ

จานสีกดวางสายก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด และตบหลังผมเบาๆเพื่อปลอบให้ผมหยุดร้องไห้


“ไม่เอานะปั้น ,, อย่าร้องไห้สิมึง เดี๋ยวอาการทรุด”


มันเหมือนคนโดนหักหลักครับ ผมคิดมาตลอดว่าผมโชคดีนะที่ป๊ากับม๊าผมเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็น
แต่แล้วเหมือนฟ้าผ่าเข้ามา   มันเหมือนตกลงมาจากที่สูง มันอธิบายไม่ออกเลยว่ารู้สึกยังไงในตอนนี้
รู้แค่ .. เจ็บมากๆ มันทรมานมากจริงๆ

งั้นไม้ฉากมันก็ไม่ได้คิดจะทิ้งผมไป แต่เพราะมันเจอป๊าผมขอร้องมาแบบนั้นมันเลยต้องไป?
คนที่เจ็บและทรมานมากกว่าผม ก็ต้องเป็นไม้ฉากสินะ
ไหนจะปัญหาจากบ้านของมัน และยังมาเจอป๊าผมอีก
มันเลือกที่จะให้ผมไปเจอคนอื่นที่ดีกว่า และมันยอมที่จะไปไกลจากผมเพื่อครอบครัวผมงั้นหรอ?


“มึง .. เอามือถือกูมา”
ผมผลักจานสีออก ก่อนจะควานหามือถือ ที่จานสีมันโยนลงไปบนเตียง

“มึงจะโทรหาใครปั้น ใจเย็นๆดิวะ เดี๋ยวกูหยิบให้”
จานสีพูดเสร็จก็หยิบมือถือที่อยู่บนเตียงส่งมาให้ผม
แต่ด้วยความที่ผมทั้งโกรธป๊า แล้วก็ร้องไห้อยู่ เลยทำให้มือสั่นจนกดเบอร์ไม่ได้
อย่าว่าแต่กดเบอร์เลยครับ แค่จะกดเมนูต่างๆในมือถือยังยากเลย

“ไม้ … ไม้ฉาก ฮึกกกก .. ปั้นขอโทษ”
ผมร้องไห้ฟูมฟายออกมาจนได้ ร้องไห้หนักมากจนจานสีต้องไปตามพยาบาลเข้ามาฉีดยาให้ผมหลับไป
ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองนอนหลับไปนานแค่ไหน
ไม่รู้เลยว่าป๊าม๊าผมตอนนี้จะรีบพากันมาหาผมที่กรุงเทพหรือเปล่า
หรือตื่นมาผมจะเจอบีม หรือเจอเพื่อนๆอยู่ในห้องไหม?
ผมรู้แค่ว่า … ถ้าผมตื่นขึ้นมาแล้วผมจะรีบไปหาหัวใจของผม
ผมจะไม่ยอมให้ไม้ฉากต้องแบกรับความรู้สึก หรือปัญาหาครั้งนี้คนเดียวแน่ๆ




“ปั้นสิบ ,, ตื่นได้แล้ว มึงจะนอนขี้เกียจอีกนานไหม  … วู้ววววว ไอ้เตี้ยตื่นเว้ยย!!”
เสียงของไนซ์กำลังปลุกผม และมันมาพร้อมกับแรงเขย่าตัวผมที่ทำให้ผมถึงกับสะดุ้งตื่นได้
เขย่าตัวกันขนาดนี้ ,, กะจะให้ไส้เลื่อนได้เลยใช่ไหม - -‘

“อืมม เบาๆ ตื่นแล้วๆ”
ผมพยายามดึงมือของไนซ์ที่จับอยู่ที่เอวของผมออก
แต่มันก็นิ่งสนุกครับที่เห็นผมตื่นมาแล้วดิ้นไปมา
มันก็ยิ่งเขย่าตัวผมไม่หยุดเลยทีนี้

มึนหัวไปหมดละนะมึงไอ้ไนซ์!!!!!

“ไนซ์!! มึงอย่าแกล้งมันดิเดี๋ยวก็ไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลกันพอดี”
เอ๊ะ ,, เสียงนี้มันคุ้นๆนะ  ผมหันไปมองตามที่มาของเสียง
ก็เห็นคุณยูโรนั่งเล่นมือถืออยู่ที่โซฟา
โห้ยย เพื่อนแสนประเสริฐครับ ปากอะห้ามไนซ์มาแกล้งผม แต่ตามันอ่ะจ้องอยู่กับมือถือ
ช่วยได้มากเลยนะมึง !!

“เออๆไม่แกล้งละ  มึงจะนอนยันปีหน้าเลยไหมละปั้นสิบ ตื่นได้แล้ว”
ไนซ์ดึงตัวผมให้ลุกมานั่ง ก่อนจะหาหมอนมารองที่หลังให้
เพราะผมเซจะล้มลงไปนอนอีกรอบ
โหยยไม่เซไม่ได้ไงละครับ งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะแรงเขย่าตัว
แล้วมันก็ยังแกล้งเขย่าตัวผมต่อไปไม่ยอมหยุด

“ตื่นแล้วครับตื่นแล้ว”

ผมหันไปตอบไนซ์  พร้อมๆกับยื่นมือไปรับผ้าขนหนูชุบน้ำจากจานสีที่มันยื่นส่งมาให้ผม

“นอนไปเกือบ 2 วัน ,, ตอนที่พู่กันโทรไปบอกเปาอะ มันเสือกทำเสียงซะตกอกตกใจ
แฟนกูก็ทำท่าตกใจตาม  กูนี้นึกไว้ในใจเลยว่างานคืนแรกของมึงกูจะเหมาโจ๊กของแม่เปามาเลี้ยง 555+”

ยูโรเดินมานั่งบนเตียงกับผม ก่อนจะเอื้อมเอามือมาขยี้ผมของผมเล่น

“ยังไม่ตายเว้ยย .. ปวดหัวอยู่อย่าเล่นหัวดิว่ะ”

ผมปัดมือของยูโรออก พร้อมๆกับมองไปรอบๆห้อง
ไนซ์ พู่กัน จานสี ยูโร ,, โหยยนี้เพื่อนผมอยู่เฝ้าผมตลอดเลยหรอเนี้ย
T^T  กูรักพวกมึงนะ .. ซึ้งใจมากๆอะ
ป่วยมาเกือบจะ 2 อาทิตย์ มีเพื่อนๆมานอนมากินมาเฝ้าตลอดเลย


“ขอบใจนะพวกมึงที่มาเฝ้ากูอะ”
ผมหันไปยิ้มให้เพื่อนๆ แต่เพื่อนๆผมไม่ได้ซาบซึ้งอะไรกับคำขอบคุณของผมเลยครับ
พู่กันนี้แทบจะเบ้ปากใส่ผม .. นี้กูพูดอะไรผิดหรือป่าววะ??

“เปลี่ยนจากคำว่าขอบใจ เป็นการออกจากโรงพยาบาลแทนได้ไหมวะ
กูเบื่อแย่แล้วเนี้ย กลับมาเมืองไทยทั้งที กูจะกลายเป็นผีเฝ้าโรงพยาบาลแหละ”

พู่กันบ่นกับผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนยาวกับโซฟา

“มึงไหวไหมอะปั้น วันนี้ออกโรงพยาบาลเลยได้ไหม?”
จานสีเอามือมาอังตรงหน้าผากผม  แล้วก็เอามืออีกข้างอังไว้ที่หน้าผากมัน

“จริงๆออกเลยก็ได้นะเพราะกูไม่ได้เป็นไรแล้ว นี้ก็นอนโรงพยาบาลเฉยๆ น้ำเกลือก็ไม่ได้ให้แล้วอะ”
ผมบอกกับเพื่อนๆ พร้อมๆทั้งผลักยูโรให้ลงไปจากเตียง เพราะมันนั่งแล้วชอบเขย่าขาตัวเอง
ทำให้เตียงผมสั่นไปหมดละครับ ,, จะมึนหัวหนักกว่าเดิม TT’


ยูโรเดินไปนั่งที่โซฟากับพู่กัน ส่วนจานสีมันออกไปซื้อข้าวมาให้ผมทาน
พี่ไนซ์ดาราสุดหล่อกำลังยุ่งกับการโทรศัพท์อยู่
ผมเลยมองไปรอบๆห้องแทน เพราะรู้สึกว่าตาของผมยังไม่สู้กับแสงแดดเท่าไหร่นัก
ก็แน่นอนละครับหลับไปหลายวัน พอได้ลืมตาอีกครั้งก็ต้องปรับสายตากันหน่อยกว่าจะชินกับแสงสว่างในห้อง
แต่ตาผมดันไปสะดุดเข้าเสื้อคลุมตัวหนึ่งที่มันพาดอยู่บนเก้าอี้ข้างๆเตียงผม

เสื้อของใคร? ทำไมมันดูคุ้นตาแบบนี้?
ผมขยับตัวไปหยิบเสื้อคลุมนั้นขึ้นมาดู ,, กลิ่นน้ำหอมกลิ่นนี้มัน .... ?


ใจของผมเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อได้เห็นตรา และชื่อที่ปักติดอยู่ตรงเสื้อคลุมนั้น

“ภาคิน”

เสื้อของไม้ฉาก? นี้มันเสื้อคลุมที่ไม้ฉากได้ตอนไปอบรมตำรวจนี้
มันมาอยู่ที่นี้ได้ไง?
ผมหันไปมองหน้าเพื่อนที่อยู่ในห้อง แต่ตอนนี้แต่ละคนก็จนจ้องไปที่มือถือของตัวเอง
ผมเลยไม่ได้ถามว่านี้เสื้อของไม้ฉาก.. ใครเป็นคนเอามา?


ผมจับเสื้อของไม้ฉากขึ้นมาพิศดูให้เต็มตาอีกครั้ง 
ก็บังเอิญไปเห็นกระดาษที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อที่มันโผล่ขึ้นมา
ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษขึ้นมาดู ,, ตอนนี้มือผมสั่นไปหมด แล้วใจผมก็เต้นแรงขึ้นด้วย

ตั๋วเครื่องบิน!

ไม้ฉากมาหาผม!!



“ไม้ฉาก!!”
ผมอุทานชื่อของไม้ฉากออกมา จนเพื่อนๆผมหันมามองหน้าผมกันหมด


“ไม้ฉากมาใช่ไหม .. ไม้ฉากมาหากูแล้วใช่ไหมวะ”
ผมหันไปถามพู่กันกับยูโร ที่ตอนนี้มันนั่งมองหน้าผมอยู่
แต่มันไม่ตอบผมครับ มันทั้ง 2 คนแค่ยิ้มๆออกมาแค่นั้นเอง

“ยูมึงบอกกูมาดิ ไม้มาหากูใช่ไหม?”
ยิ่งผมถามมันไปแบบนี้ ยูโรยิ่งไม่ยอมตอบผมครับ
มันยิ้มให้ผมบางๆก่อนจะก้มลงไปเล่นมือถือต่อ
โอ้ยยย ,, ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ กูเดินไปตามหามันเองก็ได้

ผมขยับตัวมานั่งตรงขอบๆเตียงแล้วก้าวขาลงจากเตียง
แต่ด้วยความที่ว่าผมไม่ได้ลุกขึ้นยืน และไม่ได้เดินออกกำลังกายมาเป็นเวลาหลายวัน
ทำให้ก้าวแรกที่ผมเหยียบกับพื้นห้อง ผมถึงกับทรุดลงไปนั่งกับพื้น

“เห้ยยปั้นเป็นไร”
เสียงของไม้ฉากดังเข้ามาในห้อง พร้อมๆกับสัมผัสอุ่นๆของคนที่ผมต้องการมาเสมอ
ไม้ฉากมันวิ่งเข้ามาประคองตัวผมไว้

“ไม้ ไม้จริงๆด้วย ไม้มาหาปั้นแล้วจริงๆด้วย”
ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ,, ใช่แล้วละ แววตาแบบนี้แหละ รอยยิ้มแบบนี้แหละ
ไม้ฉาก .. ไม้ฉากของผม

“อืมม ไม้มาหาปั้นแล้ว ขอโทษนะครับที่ไม้มาช้า”
ไม้ฉากดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะหอมลงมาที่หน้าผากผมเบาๆ


มันไม่ใช่ฝันใช่ไหม?
ไม้ฉากมากอดผมแล้ว
ไม้ฉากคนที่ผมเฝ้ารอมาตลอดหลายวัน .. อยู่ตรงหน้าผมแล้ว


ผมค่อยๆผละตัวออกจากไม้ฉาก และมองหน้าของไม้ฉากอีกครั้ง

“ไม้จริงๆใช่ไหม  นี้ปั้นไม่ได้ฝันใช่ไหม?”
ไม้ฉากยิ้มน้อยๆมาให้ผม ก่อนจะจับมือผมให้มาจับที่แก้มของไม้ฉากไว้


“ไม้จริงๆ  นี้ไงหน้าหล่อๆของไม้ ยิ้มแบบนี้ไงที่ปั้นชอบบอกว่าหล่อมาก”
ชัดเลย ,, ไอ้คำพูดที่หลงตัวเองแบบนี้
ไม้ฉากตัวจริงแน่นอนครับ!!!!!

“ไม่ได้อยากขัดจังหวะหรอกนะ .. จะเล่นละครกันตรงพื้นอีกนานไหม?
ขึ้นมานั่งบนเตียงก่อนดีไหมครับ  คือพวกกูอยากรอดูฉากเลิฟซีน”

เสียงของยูโรจอมขัดจังหวะดังขึ้นมา ,, ทำลายบรรยากาศตอนนี้มากเลยครับ
คือมึงขัดจังหวะทุกเรื่องแล้วละเพื่อน!!

ไม้ฉากกับผมหันมาสบตากัน ก่อนจะหัวเราะออกมา 55+
ตอนนี้หัวใจผมเต้นแรงมากครับ จากที่มันไม่ได้เต้นแรงแบบนี้มานาน
ร่างกายที่ตอนแรกแทบจะสิ้นแรง ไม่มีแรงแม้จะยืนหรือจะเดิน
ตอนนี้ต่อให้วิ่ง 400 เมตร หรือวิ่งขึ้นลงบันไดโรงพยาบาลผมก็วิ่งได้ครับ

ไม้ฉากพยุงตัวผมให้มานั่งบนเตียง ก่อนจะเลื่อนโต๊ะทานข้าวมาวางไว้ตรงหน้าผม

“ทานข้าวก่อนนะปั้น แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน  ตัวผอมขนาดนี้จับตรงไหนก็เจอแต่กระดูก
ไม้ชอบเนื้อเยอะๆ แน่นๆ”

ไม้ฉากพูดเสร็จก็ขยิบตาแบบเจ้าเล่ห์มาให้ผม
เออนี้มึง ,, นอกจากจะกลับมาหลงตัวเองเหมือนเดิมแล้ว ความหื่นมึงยังกลับมาเต็มร้อยสินะ

“ที่พูดมานั้นแฟนหรือข้าวขาหมูวะ  เนื้อเยอะๆ แน่นๆ 555555555+”
เอาอีกละครับ - -‘ นี้ไม่ใช่ยูโรขัดขึ้นมาหรอกนะครับ แต่เป็นพู่กันที่มันนั่งอยู่ข้างๆยูโรนั้นแหละ
เอาใหญ่เลยได้ทีแท๊กทีมกันแซวเพื่อนใหญ่เลยนะครับ

“ถ้าให้ปั้นเป็นอาหาร  จะเป็นอะไรกูก็กินได้ทั้งนั้นแหละ 555+”
อืมม เอากับมันสิครับ ดันหันไปเล่นกับเพื่อนอีก
ผมนี้กินข้าวไปเขินไป ,, แทบอยากจะมุดลงไปในชามข้าว
จานสีก็ส่งสายตาแซวๆผมกลับมาอีก
โอ้ยย .. ไอ้ไม้ ไอ้บ้า!!!


พอผมทานข้าวเสร็จแล้ว  คุณหมอก็เข้ามาตรวจดูอาการของผม
ซึ่งอาการของผมไม่ได้มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว
ที่หลับไปนานๆนั้นเป็นเพราะคุณหมอฉีดยานอนหลับให้
เพื่อที่จะได้พักผ่อนให้เต็มที่  ในเมื่อคุณหมอบอกว่าผมไม่ได้เป็นอะไรแล้ว
ผมเลยขอคุณหมออกจากโรงพยาบาล ตอนแรกคุณหมอจะไม่ยอม เพราะอยากให้พักอีก 2-3 วัน
แต่สุดท้ายคุณหมอก็อนุญาตให้ผมกลับบ้านได้
พวกเพื่อนๆผมเฮลั่นโรงพยาบาลเลยครับ 555+
พู่กันมันอยากเที่ยวใจจะขาดละครับ ส่วนจานสีมันบอกยังไงก็ได้

พวกผมก็ช่วยกันเก็บของ  ไนซ์เป็นคนจ่ายค่าโรงพยาบาลให้ผมครับ
สุดยอดเลยครับพ่อดาราสุดหล่อ 555+

พอมาถึงคอนโด ไนซ์มันขอตัวกลับไปพักที่คอนโดมัน เพราะมันอดนอนมาเฝ้าผมหลายคืนแล้ว
ทำให้มันนอนไม่พอ หน้ามันจะโทรม มันบอกขอเวลาไปรักษาหนังหน้าของมันก่อน
แล้วจะมาเยี่ยมผมที่คอนโดใหม่

พู่กันกับยูโร ขอออกไปท่องตะเวนราตรีกัน นานๆทีเปาจะไม่มาครับ ยูโรขอจัดเต็ม 555+
ส่วนจานสีเป็นเพื่อนที่น่ารักมาก …

“พวกมึงอยากไปไหนก็ไปเถอะ กูจะอยู่ที่ห้องนี้แหละ เผื่อปั้นมันอาการแย่จะได้พาไปหาหมอทัน”
พอจานสีบอกความต้องการของตัวเองอย่างชัดเจนแล้วนั้น พู่กันถึงกับตบหัวน้องตัวเองเบาๆ

“มึงจะอยู่เป็น ก ข ค ง จ อะไรของเพื่อนละ พวกมันจะสวีวี่วีกัน มึงไปเที่ยวกับกูเลย”
พู่กันดึงแขนจานสีให้ลุกตามไป แต่จานสีมันไม่ยอมลุกครับ มันนั่งอยู่บนโซฟาเหมือนเดิม

“ไปเถอะให้มันอยู่นี้แหละ ปั้นมันเพิ่งออกโรงพยาบาลมา มึงคิดว่ากูจะทำอะไรมันได้?
กูไม่เหมือนพวกมึงนะ กูเว้นได้ ละได้เว้ยย”

ไม้ฉากหันไปบอกกับยูโรแล้วก็พู่กัน
แต่คำพูดกับการกระทำมึงสวนทางกันนะไม้ฉาก
มือมึงยังจับอยู่ตรงสะโพกกูเนี้ย เดี๋ยวบีบเดี๋ยวเค้น - -‘

“เออๆ งั้นกูไปก่อนนะ  จานสีห้ามออกไปหาใคร อยู่แต่ในห้องนะเดี๋ยวจะรีบกลับ”
พู่กันหันไปสั่งน้องมันอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เห้ออ ตอนนี้กลับมาสงบสุขอีกรอบละครับ เหลือแค่ผม ไม้ฉาก แล้วก็จานสี

“ปั้น กูลงไปนั่งเล่นที่ชั้นสระว่ายน้ำได้ป่าว”
จานสีมันเอ่ยขออนุญาตผม แต่จริงๆมันไม่ต้องขอก็ได้นะ 555+

“อืมมได้ดิ เอากุญแจติดไปด้วยนะ จะได้เอาไว้เปิดประตูเข้าออกได้”
ผมยื่นกุญแจกับคีย์การ์ดให้มัน ก่อนที่มันจะเอื้อมมือมาหยิบแล้วรีบเดินออกจากห้องไป
เออนี้ ,, มึงดูมีพิรุธนะกูว่าอะ - -‘
จะว่าพู่กันมันร้ายมันดื้อแล้วนะ ผมว่าจานสีอะดื้อกว่าเยอะครับ
เป็นพวกดื้อเงียบๆ คิดอะไรแล้วทำเลย นั้นแหละ … จานสี!

“เพื่อนไปกันหมดละ ทีนี้เหลือเรา 2 คน ,, ทำไรดี”
หื้มมดูปากคนที่บอกว่าไม่ทำอะไรสิครับ ถามแบบนี้ต้องการอะไรจากสังคมครับพี่ไม้?

“นั่งคุยกัน ,, มีเรื่องอยากถามเยอะแยะเลย”
ไม้ฉากยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะจูงมือผมเดินเข้าไปในห้องนอนคุมะ
เดี๋ยวก่อนนน!
กูบอกว่านั่งคุยกัน ,, แต่พาเข้าห้องนอนนี้มันยังไงครับมึง?

“เพิ่งออกโรงพยาบาลมานะ ห้ามทำอะไรกูนะมึง!”
ผมรีบบอกกับไม้ฉากทันทีที่มันปิดประตูห้องนอนครับ คือ ไม่น่าไว้ใจมันจริงๆ
ชอบหลอกกินผมเรื่อยเลย - -‘

“คิดอะไรอยู่เนี้ย ก็มานอนคุยในห้องไง ขี้เกียจนั่ง เพราะไม้ไปนั่งเฝ้าปั้นมาตั้ง 2 วัน
ปวดก้นไปหมดแล้วเนี้ย”

พอไม้ฉากพูดเสร็จก็ล้มตัวลงไปนอนบนเตียงคุมะของมัน
ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆเตียง คือ ผมนอนมาเยอะแล้วครับไม่อยากนอนแล้วละ
รู้สึกสันหลังผมยาวขึ้นมากกก TT’
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-10-2015 17:13:34
ต่อ ....



“ทำไมถึงไปกับพิมละ”
ผมเอ่ยถามไม้ฉาก ซึ่งมันเองก็นอนมองหน้าผมอยู่
แววตาที่มั่นคงของไม้ฉาก ,, แววตาแบบนี้ที่ผมคุ้นเคย’

“กูไม่อยากทำให้มึงเดือดร้อน แล้วก็ไม่อยากขัดคำสั่งป๊ามึง”

“แต่มึงก็รู้ใช่ไหมว่ากูพร้อมที่จะยืนข้างๆมึง และพร้อมที่จะเดือดร้อนหรือจะทุกข์ทนไปกับมึง”

ไม้ฉากพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือมากุมมือผมไว้

“กูรู้ว่ามึงพร้อมจะเดินเคียงข้างกู ไม่ว่าจะโดนพ่อแม่กู หรือป๊าม๊ามึงกีดกันแค่ไหน
กูก็รู้และมั่นใจว่ามึงจะจับมือกูไว้แบบนี้ไม่ปล่อยไปไหน”

ไม้ฉากตอบผมไปก็ยิ้มให้ผมไปด้วย ,, รอยยิ้มจางๆของมันแฝงไปด้วยความมั่นใจในคำตอบ

“แล้วมึงทิ้งกูไปทำไมละตั้งหลายวัน มึงรู้ไหมว่ากูเสียใจมากแค่ไหน?”
เอาวะ,, ของอแงงี่เง่าหน่อยเถอะ ก็มันดันทำตัวเป็นพระเอกหนีไปคนเดียว
ทิ้งให้ผมต้องนอนร้องไห้ตั้งหลายคืน

“ไม่รู้สิในตอนนั้นกูคิดอะไรไม่ออก แค่สิ่งที่พ่อแม่กูทำกับมึง มันก็ทำให้กูรู้สึกแย่มากพอแล้วว่ะ
พอมาเจอป๊ามึงพูดแบบนั้นอีก มันยิ่งทำให้กูเริ่มคิด เริ่มคล้อยตามไปในสิ่งที่ป๊ามึงบอก
ยิ่งรอยยิ้มของมึงกับบีมในวันนั้น มันยิ่งทำให้กู …… รู้สึกแย่
มันทำให้กูรู้สึกเหมือนกูไม่ดีพออะ เหมือนกูทำให้มึงยิ้มแบบนั้นไม่ได้”

ไม้ฉากตอบผมมาแล้วก็หลบสายตาผม มันแกล้งเสมองไปทางอื่นแทน

“มึงหึงกูกับบีมใช่ไหม?”

“แฟนทั้งคน ไม่หึงแล้วให้ทำไงละ ถามไม่คิดนะมึง”

คราวนี้แม่งกระชากผมเข้าไปกอดเลยครับ คนเพิ่งออกโรงพยาบาลแรงก็ไม่มี
โดดดึงเข้าทีล้มลงไปนอนทับตัวมันเลย

“กูก็หึงมึงนะที่มึงไปอยู่กับพิมอะ”
ผมบอกความรู้สึกของผมให้มันได้รู้

“กูรู้ ,, กูขอโทษนะ”
ไม้ฉากมันกอดผมไว้แนบชิดกับอกมัน
แล้วบทสนทนาของเราก็เงียบไป
มีแต่เสียงหายใจ เสียงหัวใจของผม และของไม้ฉากที่ต่างคนต่างใจเต้นแรงเหมือนๆกัน
คือ ,, คบกันเป็นแฟนก็หลายปีละครับ พอเจอกันวันนี้แล้วมากอดกันแบบนี้
ใจเต้นแรงแปลกๆ เหมือนหน้าจะร้อนๆผ่าวอีก
นี้อาย? เขิน? หรือยังไงกันวะเนี้ยย - -‘


“แล้วต่อจากนี้ไป ,, พวกเราจะทำยังไง”
ผมถามไม้ฉาก ,, มันก็ก้มมาสบตากับผม ก่อนจะยิ้มให้ผมบางๆ

“ตอนแรกที่กูเห็นเตตัสไลน์มึงขึ้นรูปกับพิม แล้วยังตั้งตัสว่า พีบีไปด้วยกันนะ
ตอนนั้นกูกำลังจะโทรมาหามึง จะบอกมึงว่ากูขอโทษ จะบอกกับมึงว่าเรามาอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ไหม
พอกูเห็นแบบนั้น กูช๊อควะ ,, มันเหมือนสิ่งที่สำคัญในชีวิตกูกำลังหายไป
มันเจ็บข้างในใจแปลกๆ .. กูทำอะไรต่อไปไม่ได้เลย
นั่งนิ่งไปหลายชั่วโมงเลย ,, ตอนนั้นกูบอกตัวเองว่ากูคงต้องยอมปล่อยมึงไปแล้วละ
เพราะมึงเลือกทางเดินนั้นไปแล้ว จนกระทั่งจานสีโทรมาบอกกูว่ามึงร้องไห้จนน๊อคไป
เพราะมึงรู้เรื่องที่ป๊ามึงบอกกับกู ในเวลานั้นกูลืมไปหมดแล้วว่ามึงเลือกทางเดินใหม่กับบีม
กูลืมแม้กระทั่งพิม ที่กำลังนอนโรงพยาบาลอยู่ กูรู้แค่กูต้องมาหามึง แล้วก็ก็ทิ้งพิมให้อยู่ที่เชียงใหม่คนเดียว
กูมานั่งเฝ้ามึงที่โรงพยาบาล กูเห็นหน้าซีดๆของมึงแล้วใจกูจะร้องไห้
ยิ่งได้ฟังในสิ่งที่จานสี ไนซ์ พู่กัน หรือบีมบอกกับกูมา มันยิ่งทำให้กูรู้เลยว่า … กูทิ้งมึงไปไม่ได้
กูเสียมึงไปไม่ได้ ... กูรักมึงนะปั้น  รักจนกูไม่รู้จะพูดมันออกมายังไง
รักจนแบบ .. หื้มมม กูก็อธิบายให้ใครเข้าใจในความรักของกูไม่ได้  แต่มึงรู้ใช่ไหม มึงรับรู้ได้ใช่ไหวว่ากูรักมึงมากแค่ไหน?”

ไม้ฉากพูดไปก็น้ำตาคลอไป ผมขยับตัวขึ้นไปนอนหนุนหมอนใบเดียวกับไม้ฉาก
แล้วเอื้อมมือไปซับน้ำตาให้มัน ..

“ทำไมกูจะไม่รู้ละว่ามึงรักกูมากแค่ไหน .. กว่าเราจะมานอนกอดกันแบบนี้ กว่าเราจะกล้าพูดคำว่าเรารักกัน
มันไม่ใช่แค่วันหรือสองวัน หรือแค่ปีสองปี แต่ความรักของเรามันใช้เวลามามากกว่าสิบปี
ที่ผ่านมากูเองก็ยอมรับว่ากูก็ผิดที่บางเรื่องบางอย่างกูตัดสินใจไปเองโดยไม่ได้ถามมึง ไม่ได้มาปรึกษามึง
แต่กูอยากให้มึงรู้นะไม้ ,, ไม่ว่ากูจะต้องโดนพ่อมึงตีอีกกี่ร้อยรอบ
หรือโดนป๊าม๊ากูเมินใส่หรือเจออะไรที่มันแย่มากกว่าที่เราเจอมา กูก็พร้อมจะเจอว่ะ
กูพร้อมที่จะแก้ปัญหาพร้อมที่จะผ่านมันไป ,, ขอแค่มึงอยู่ข้างๆกูแบบนี้
คอยกอดปลอบกูเวลาที่กูร้องไห้ หรือเวลาที่กูเหนื่อยล้า
ขอแค่มึงไม่ทิ้งกูไปไหน .. กูก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ”


ไม้ฉากดึงผมเข้าไปกอด ,, มันเป็นการกอดที่แน่นมากครับ แต่ไม่อึดอัด
เพราะนี้มันเป็นการกอดที่จะปลอบโยนความรู้สึกของผมและไม้ฉาก
และเป็นการกอดที่จะชดเชยวันเวลาต่างๆที่พวกผมได้ทิ้งมันไป
เพราะการตัดสินใจด้วยตัวเอง เพราะคิดไปเองว่าสิ่งที่ผมทั้งคู่ทำมันดีกับอีกฝ่าย
โดยเราทั้งสองลืมคิดไปว่า ,,
จริงๆแล้วความสุขของเราทั้งคู่ไม่ใช่การมองดูอีกคนไปมีความสุขในอีกเส้นทาง
หรือมองดูอีกคนประสบความสำเร็จตามลำพัง
แต่ความสุขของผมและไม้ฉาก .. คือการได้ผ่านเรื่องราวต่างๆไม่ว่าจะทุกข์ไม่ว่าจะสุข
หรือมันจะมีแต่น้ำตาหรือจะมีรอยยิ้มก็ตาม .. ขอแค่ให้พวกผมทั้งสองคนได้เดินผ่านมันไปด้วยกัน
ช้าๆและมั่นคง ,, ด้วยความรักความผูกพันที่พวกผมมี .. เท่านั้นมันก็คือความสุขที่พวกผมต้องการ.



“ปั้น ,, กูขอเวลามึงหน่อยได้ไหม? กูขอทำหน้าที่ที่กูแบกรับตอนนี้ให้เสร็จก่อน
แล้วกูจะกลับมา?”

ไม้ฉากผละตัวผมออก ก่อนจะนอนมองหน้าผม ,, ตอนนี้ตามันแดงกล่ำและน้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มแล้ว
จะกลับมา? คือไม้ฉากจะทิ้งผมอีกแล้วงั้นหรอ?

“มึงจะทิ้งกูงั้นหรอไม้?”
ผมถามมันกลับไป แต่มันก็ส่ายหน้ากลับมาให้ผม

“กูไม่ได้ทิ้งมึง แต่ตอนนี้พิมไปอยู่กับกูที่เชียงใหม่แล้ว และพิมก็อยู่โรงพยาบาล
พิมมีโอกาสแท้งสูงมาก หมอให้นอนโรงพยาบาลจนกว่าจะคลอด กูต้องทำหน้าที่ที่พ่อแม่พิมได้ฝากพิมไว้กับกู
แค่รอเวลาให้พัชแฟนของพิมกลับมา ,, กูก็จะคืนพิมให้กับคนที่พิมรักจริงๆแล้วละ
มึงรอกูได้ไหมวะ ,, 2 ปี ที่กูต้องดูแลพิม กูจะตั้งใจทำงานเก็บเงิน แล้วพอกูกับพิมหย่ากันแล้ว
กูจะไม่สนใจในสิ่งที่พ่อกูพูดอีกเลย กูจะไม่สนใจอีกแล้วไม่ว่าเค้าจะสั่งกูให้ทำอะไร หรือเค้าจะขู่กูอะไรอีก
อีก 2 ปีกูจะมีแค่มึง .. เราจะสร้างครอบครัวของเราด้วยกันนะปั้น”

ไม้ฉากเอื้อมมือมาจับที่แก้มผมไว้
ก่อนจะใช้นิ้วเช็ดน้ำตาของผม ที่มันเริ่มจะไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง


“ไม่เห็นแก่ตัวไปหรอวะไม้ ,, มึงบอกให้กูรออีกแล้วนะ
เมื่อก่อนก็ให้กูรอ พอวันที่กูรอมึงมันสิ้นสุดแล้ว
มึงก็ทำให้กูเสียใจเหมือนเดิม ,,
คราวนี้มึงมั่นใจแค่ไหนว่าการรอคอยของกูจะไม่สิ้นสุดด้วยความเจ็บปวดอีก”

จริงๆผมไม่ได้คิดว่ามันเห็นแก่ตัวหรอกครับ ทุกๆสิ่งที่ไม้ฉากพูดมาผมเข้าใจทุกๆอย่าง
มันจดทะเบียนสมรสกับพิมแล้ว และพิมก็ไปอยู่เชียงใหม่กับมัน
คนใจดีแบบมัน ยังไงก็ต้องสงสารน้องสาวแบบพิม
มันต้องดูแลพิมจนกว่าแฟนพิมจะกลับมาแน่นอน
และผมก็มั่นใจ ,,ว่าไม้ฉากคิดกับพิมแค่น้องสาว

“ปั้น .. เอ่อกูไม่ได้อยากให้มึงรอ แต่กูไม่รู้จะหาทางออกยังไงแล้วจริงๆ
กูรักมึง กูอยากให้มึงไปอยู่กับกูที่เชียงใหม่ กูอยากไปไหนมาไหนกับมึงแบบเมื่อก่อน
แต่กูมีพิมที่ต้องรับผิดชอบ ,, กูขอโทษนะมึง กูขอโทษ”

ไม้ฉากร้องไห้หนักเลยครับทีนี้ ,, มันคงอึดอัดใจจริงๆแหละครับ
เพราะพิมก็อยู่กับมัน แล้วถ้ามันฝืนขัดคำสั่งพ่อมันตอนนี้
มันอาจจะเลวร้ายลงไปก็ได้ .. เพราะคนที่ไม้ห่วงที่สุดในตอนนี้ไม่ใช่แค่พิมหรอกครับ
แต่เป็นไม้ที .. ที่อยู่กับพ่อแม่มากกว่า
ถ้าไม้ขัดใจพ่อแม่ … แน่นอนว่าพ่อแม่ต้องไปลงกับไม้ที
ทุกคนต้องไปบังคับไม้ทีต่อแน่นอน
ไม้มันคงไม่อยากเห็นไม้ทีต้องมาเจอชีวิตแบบมัน


“เอางี้ไหม ,, วันนี้เรายุติความรักของเราลงก่อน”
พอผมพูดจบปุ๊บ ไม้ฉากเอามือมาปิดปากผมไว้ไม่ให้ผมพูดต่อเลยครับ

“ไม่ ,, ไม้ไม่เลิก! นี้ปั้นไม่รักไม้แล้วหรอ ถึงบอกให้เราเลิกกันก่อนแบบนี้อะ”
เอากับมันสิ ,, งอแงขึ้นมาอีกละ - -‘

“ป่าว,, กูแค่บอกให้เรายุติความรักของเราลงก่อน เราไม่ต้องมาโฟกัสในเรื่องความรักของเรา
เรากลับไปเป็นเพื่อนกัน ไปเที่ยวกันเป็นกลุ่มเหมือนเดิม เฮไหนเฮนั้นกันแบบเมื่อก่อน
แล้วพอครบ 2 ปี ,, ไม้กลับมาหาปั้นนะ กลับมาขอปั้นเป็นแฟนอีกครั้ง ตกลงไหม?”

“ปัญญาอ่อนวะปั้น”

เอิ่มม ,, นอกจากมันจะไม่เห็นด้วยแล้วมันยังด่าผมอีกครับ

“แล้วให้ปั้นทำไงละ? ใครถามว่าแฟนปั้นไปไหน .. อ่ออ แฟนปั้นไปอยู่กับเมียที่เชียงใหม่งั้นหรอ?
เวลา 2 ปีมันเหมือนการพิสูจน์ของเรานะไม้ ถ้าเรารักกันไม่เปลี่ยนแปลงแบบนี้
ไม่ว่ามันจะยืนในสถานะไหนก็ตาม ,, เราก็ยังจะรักกัน และเราก็จะเป็นความสุขของกันและกัน
คำว่าแฟน .. ไม่ได้บ่งบอกหรอกนะว่าเราจะรักกันตลอดไป
มันเป็นแค่สถานะทางสังคม ที่พ่อแม่ของไม้ และป๊าม๊าของปั้นไม่ชอบใจในสิ่งที่เราเป็น
อีก 2 ปีนะไม้ ,, พิสูจน์ตัวเองเพื่อปั้น เพื่อครอบครัวของเรา
ไม้กลับมาขอปั้นเป็นแฟน ,, แล้วเรามาสร้างครอบครัวด้วยกัน
เรามาเริ่มต้นคบกันใหม่ และชีวิตความรักของเราจะไม่ต้องมีน้ำตาแบบที่ผ่านมาอีก”

ผมรู้ครับว่ามันเป็นเหตุผลโง่ๆ มันเป็นเหตุผลที่ปัญญาอ่อนมากๆ
แต่ถ้าไม้ฉากไปใช้ชีวิตที่เชียงใหม่กับพิม โดยที่ไม่ต้องมีชนักติดหลังว่า ไม้ฉากแฟนปั้นสิบนะ
ไม้ฉากมีแฟนแล้วไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกน่ะ ,,
ผมไม่อยากให้ใครเอาไม้ฉากไปพูดในทางที่ไม่ดี
ต่อให้คนทั่วไปไม่ค่อยรู้จักพวกผมก็เถอะ ,, แต่สมัยนี้สื่อของเรามันเยอะครับ
Facebook , Line , IG อะไรอีกมากมาย
แค่เราโพสรูปๆเดียว หรือแค่สถานะอันเดียว ,, คนนับร้อยนับพันก็สามารถรับรู้ได้ทั่วไปแล้ว

ผมอยากให้ไม้ฉากเริ่มต้นครอบครัวด้วยความบริสุทธิ์ ไม่อยากให้ใครต้องด่าว่าไม้ฉาก
และไม้ฉากไม่ได้ทิ้งผม ,, ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือความเต็มใจของผม


“ปั้นจะรอไม้ใช่ไหม?”

“อย่าใช้คำว่ารอเลย ,, แต่ปั้นจะอยู่ข้างๆไม้แบบนี้
ไม่ทิ้งไม้ไปไหน ,, และจะไม่ทำให้ไม้ต้องเป็นห่วง เราเลิกกันแค่สถานะ
แต่ปั้น .. รักไม้ไม่เปลี่ยนแน่นอน
ปั้นรักไม้นะ “

ผมบอกรักผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง และอีกครั้ง
ก่อนที่ไม้ฉากจะดึงผมเข้าไปจูบ

เป็นจูบที่เหมือนสัญญา … ว่าเราจะต้องมีกันและกันแบบนี้ตลอดไป.




อีก 2 ปี ,, จะเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นบ้างผมไม่ทราบจริงๆ
ระยะทาง ,, เวลา ,, ใจคน ,, ครอบครัว ,, สังคม ฯลฯ
ตัวแปรต่างๆมากมายจะทำให้ความรักของผม และไม้ฉากเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหน
คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์กันต่อไป.
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-10-2015 17:30:38
ขอบคุณทุกๆคนจริงๆที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้

ไม้ฉากอาจจะอึนๆไปบ้าง อ่อนแอ หรือหวั่นไหวขัดใจหลายๆคน
ส่วนปั้นสิบอาจจะดูคิดมากไป งี่เง่าเอาแต่ใจไปบ้าง
แต่เด็กทั้งสองมีความรักที่บริสุทธิ์และเป็นรักที่มั่นคงจริงๆ :')

สิ่งที่ไม้ฉากและปั้นสิบตัดสินใจลงไปนั้น
หลายๆคนอาจจะไม่เห็นด้วยซะทีเดียว
และหลายๆคนอาจจะผิดหวังกับตอนจบของนิยายเรื่องนี้
แต่อย่างที่บอกมาแต่ต้น... เจไม่เปลี่ยนตอนจบเพื่อเอาใจใครทั้งนั้น

และถ้าเจจะบอกว่า...นิยายเรื่องนี้ไม่มีตอนจบ
มันคงไม่ผิดใช่ไหมค่ะ?
เพราะเราก็ไม่สามารถรู้ได้จริงๆว่า ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองจะประครองความรักที่มีให้กันจนถึงวันที่ได้อยู่ด้วยกันไหม?

อยากให้เอาใจช่วยเด็กๆทั้งคู่ ,, ให้ก้าวผ่านสิ่งต่างๆและเจอความรักที่ดีและมั่นตงตลอดไป.

ขอบคุณทุกคอมเมนต์,,ทุกๆคนที่อยู่ด้วยกันมาตลอด
ทุกๆคำแนะนำ ทุกๆคำสอนต่างๆ
เจจะเก็บไว้เป็นบทเรียนค่ะ

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-10-2015 19:25:26
ถอดใจก็คงใช้ได้แต่คำนี้มั๊ง
เด็กก็คงทำได้แค่นี้
เพราะทั้งสองคนคิดนอกกรอบไม่เป็น
ก็คงได้แต่อวยพรให้สองคนนี้ทำในสิ่งที่ต่างคนต่างคิดว่าดีที่สุด
เพราะท้ายที่สุดแล้วคนที่ต้องอยู่กับชีวิตที่เลือกก็คือเด็กสองคนนี้เอง
ตอนนี้ยังเรียนอยู่ ยังมีภาระกันอยู่ก็คงต้องอยู่ในกรอบต่อไป

จะเลือกอะไรก็คิดดีๆแล้วกัน   เพราะคุณต้องอยู่กับมันอีกนาน
เปิดตาให้กว้างเพราะว่าไม่ว่าจะเลือกยังไงมันก็ไม่ง่ายอยู่แล้ว
เลือกแล้วก็ต้องอยู่ให้ได้   
เพราะเหตุผลเดียวซึ่งก็คือ  คุณเลือกแล้ว เลือกเอง
ชีวิตเป็นของคุณค่ะ
ฉะนั้นจงเลือกให้ดีที่สุด
โชคดีค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: desiderata ที่ 09-10-2015 20:14:24
ก็ขอให้ปั้นกับไม้โชคดีก็แล้วกัน

สำหรับเด็ก 18-19 คำว่า จะไม่รักใครอีกแล้ว หรือจะรักเธอคนเดียวตลอดไป มันคงดูจริงมาก และหวังว่าต่อให้อีกสิบปีก็จะกลับมารักกันใหม่

แต่สำหรับคนที่อายุไม่น้อยอย่างเรา รู้ดีว่า ความรู้สึกคนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้แต่ความรัก ก็มีโอกาสจืดจางได้เช่นกัน

เรามองไม่เห็นว่าการเลือกแบบนี้มันให้ประโยชน์อะไรกับใครบ้าง นอกจากสนองความบ้าอำนาจของพ่อแม่ จะไปดูแลพิม เพื่ออะไร เป็นอะไรกัน พ่อแม่พิมก็มีก็ดูแลเองสิ มนุษยธรรมอะมีได้ แต่ไม่ใช่ทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อคนที่เพิ่งรู้จัก

สารพัดเหตุผลที่ปั้นไม้พยายามหามา จริงๆ มีอยู่เหตุผลเดียวเท่านั้นแหละ คือความกลัว ไม่กล้าสู้กับอำนาจ

ก็เข้าใจได้ สำหรับเด็กในวัยนี้ และเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบมาตลอดชีวิตทั้งคู่
ว่าไปแล้ว มันก็เป็นภาพสะท้อนของสังคมไทยทั้งสังคมจริงๆ นะ ...
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-10-2015 22:26:34
ต้นไม้ไหว...กิ่งไม้เอน...เซ่นลมโบก
ยอดกรรโชก...ซัดโศกเศร้า...เคล้าลมฝน
ไม่สามารถ..ยืนต้านทาน...แรงลมบน
ใบไม้ป่น...ทิ้งหล่นร่วง...พ่วงน้ำตา

พายุใหญ่...ใส่กระหน่ำ...ย้ำเตือนบอก
ใครยิ่งใหญ่...ย้ำตะคอก...ห้ำหั่นหา
เป็นต้นไม้...ให้ระวัง...ทุกเวลา
อย่าดึงดัน...รั้นตั้งท่า...จะพาพัง

สองหนุ่มน้อย...ด้อยกำลัง...จะยั้งสู้
ทบทวนคิด...สะกิดรู้...อย่าโอหัง
ต้องก้มหน้า...ยอมรับกรรม..เพียงลำพัง
น้ำตาท่วม...กาละมัง...ยังไม่พอ

...ขอบคุณ มูเจ...
ถึงจะจบแบบแอบเศร้า แต่ก็ไม่ทำให้ใจเราหดหู่

คือสวยงาม
ดีครับ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 09-10-2015 22:34:12
ยังเหลือบทส่งท้ายอีก 1 ตอนนะคะ :)
น่าจะลงได้ภายในวันเสาร์อาทิต์นี้
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 10-10-2015 10:06:44
ก็ขอให้ปั้นกับไม้โชคดีก็แล้วกัน

สำหรับเด็ก 18-19 คำว่า จะไม่รักใครอีกแล้ว หรือจะรักเธอคนเดียวตลอดไป มันคงดูจริงมาก และหวังว่าต่อให้อีกสิบปีก็จะกลับมารักกันใหม่

แต่สำหรับคนที่อายุไม่น้อยอย่างเรา รู้ดีว่า ความรู้สึกคนเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้แต่ความรัก ก็มีโอกาสจืดจางได้เช่นกัน

เรามองไม่เห็นว่าการเลือกแบบนี้มันให้ประโยชน์อะไรกับใครบ้าง นอกจากสนองความบ้าอำนาจของพ่อแม่ จะไปดูแลพิม เพื่ออะไร เป็นอะไรกัน พ่อแม่พิมก็มีก็ดูแลเองสิ มนุษยธรรมอะมีได้ แต่ไม่ใช่ทิ้งชีวิตตัวเองเพื่อคนที่เพิ่งรู้จัก

สารพัดเหตุผลที่ปั้นไม้พยายามหามา จริงๆ มีอยู่เหตุผลเดียวเท่านั้นแหละ คือความกลัว ไม่กล้าสู้กับอำนาจ

ก็เข้าใจได้ สำหรับเด็กในวัยนี้ และเป็นเด็กที่อยู่ในกรอบมาตลอดชีวิตทั้งคู่
ว่าไปแล้ว มันก็เป็นภาพสะท้อนของสังคมไทยทั้งสังคมจริงๆ นะ ...

เราเห็นด้วยนะที่ว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนกันได้ตลอด แต่ก็ไม่เข้าใจพ่อแม่พิม พ่อแม่ไม้ฉากเลยว่าทำไม

ต้องบังคับกันแบบนี้ หรือกลัวว่าจะมีคนนินทาว่าลูกท้องไม่มีพ่อเลยต้องจับแต่งกับไม้ฉาก

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงทำไมไม่พูดด้วยเหตุผล ทำไมต้องบังคับกันแบบนี้ เราไม่เข้าใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท || Ch 77 || P.41 || 9-10-58 || Up ❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 10-10-2015 11:03:33
ติดตามอยู่นะคะ
รอตอนจบค่ะ
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-10-2015 00:04:26
บทส่งท้าย Closefriends.




หลังจากที่ไม้ฉากมารับผมออกจากโรงพยาบาลวันนั้น
และเราได้คุยกันถึงเรื่องราวของเราว่าจากนี้ไปเราจะเอายังไงกันดี
ตัวผมเองเป็นคนเสนอให้เรายุติสถานะแฟน 
เพื่อที่ไม้ฉากจะได้ใช้ชีวิตที่เชียงใหม่โดยไม่ต้องกังวลอะไร
แต่ถามว่าผมรู้สึกอะไรไหม .. บอกเลยว่ารู้สึกมาก T^T
ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจเรื่องไม้ฉากกับพิมหรอกนะครับ
แต่เพราะสิ่งที่ไม้ฉากมันเป็นนี้แหละครับทำผมปวดใจ
เพราะไม้ฉากมันก็คือไม้ฉากคนเดิม ไม่เคยเปลี่ยน
ไม่ติดมือถือยังไง ก็ยังเป็นแบบนั้น
บางทีวางมือถือทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลไม่เอาไปทำงานด้วย
กว่าจะออกเวรกว่าจะกลับมาที่โรงพยาบาล  ก็รอไปเถอะครับ 2 – 3 วัน
แรกๆก็คุยกับทุกวัน ไลน์หากันทุกชั่วโมง
ผ่านไป 1 อาทิตย์เริ่มไม่ไลน์หากันแล้วครับ เปลี่นมาโทรหากันแทน
จากที่ได้คุยกันทุกวันๆละ 3 ครั้งเหลือวันละ 1 ครั้ง
และตอนนี้ผ่านมาเกือบ 1 อาทิตย์แล้วครับที่ผมติดต่อไม้ฉากไม่ได้เลย T^T


“ทำหน้าบึ้งอยู่ได้เป็นไรเนี้ย”
เสียงบีมมี่ทักผมขึ้นมา  ตอนนี้ผมมานั่งรอบีมซ้อมเต้นที่คณะของบีมครับ
เหตุผลที่ต้องมาก็เพราะว่ารุ่นพี่ที่ชอบบีมมันมาเฝ้าการซ้อมครั้งนี้ด้วย
ผมเลยต้องมานั่งเฝ้าบีมไงละครับ เห้อออ,, คนยิ่งนอยด์ๆเบื่อๆ
แล้วต้องมานั่งแบบนี้นานๆ ไม่ชอบเลย

“เสร็จยัง อยากกลับแล้วนะบีม,, ปั้นอยากนอนแล้วอะ กลับยัง”
ผมหันไปบ่นงอแงใส่บีม แต่มันกลับหัวเราะผม แล้วเดินหนีไปซ้อมเต้นต่อ
เออนะ ,, ให้มันได้แบบนี้ดิ!

ผมหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาไม้ฉากอีกครั้ง ( รอบที่ 3 )
แต่ก็เหมือนเดิมครับติดต่อไม่ได้ ,, จะโทรหาพิมก็รู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องป่าววะ?
พิมนอนป่วยอยู่ แล้วผมโทรไปรบกวนอีก ,,
ผมเลยเปลี่ยนใจกดโทรไปหาคะน้าแทน  เผื่อให้มันไปดูไม้ฉากให้
ไปล้มไปเจ็บที่ไหนหรือป่าวถึงติดต่อไม่ได้ ผมเป็นห่วงมันจนกังวลไปหมดแล้วครับตอนนี้

คะน้า :: ไงคะคุณปั้น

ผม :: อยู่ไหนวะ

คะน้า :: กำลังไปเยี่ยมหลานชายสิ แล้วนี้จะมาไฟท์กี่โมง

นี้คะน้ามันกำลังพูดอะไรของมันวะ? ไปไหน ? ไฟท์อะไร?

ผม :: อารายไฟท์อาราย  คะน้าพูดให้มันรู้เรื่องดิ

คะน้า :: อ้าวว ก็น้องพิมคลอดลูกแล้ว มึงไม่มาเยี่ยมหรือไงละ
มึงจะใจดำขนาดไม่มาดูหน้าหลานหน่อยหรอวะ
นี้กูกับน่อนไปซื้อของเยี่ยมแล้วนะเว้ยย

ผมปล่อยให้คะน้ามันพูดต่อไปครับ แต่ใจผมตอนนี้คือไปแล้วละ คิดอะไรไม่ออกแล้ว
ที่ไม้ฉากหายไปเพราะพิมคลอดลูกแล้วงั้นสินะ
แต่แปลกนะที่คะน้ารู้เรื่องแล้ว แต่ผม .... ไม่รู้อะไรเลย!!

คะน้า :: ปั้น เห้ยยย ปั้น ฟังอยู่ป่าววะ สรุปจะมากี่โมง จะได้ให้น่อนไปรอรับ

ผม :: ไปก่อนเลยกูยังมีงานที่มหาลัยวะ จะไปวันไหนกูจะบอกอีกที แล้วพวกยูมันว่าไงกันบ้าง

ผมลองแกล้งถามคะน้าดูว่ายูโรรู้เรื่องหรือยัง?
หรือจะมีแค่ผมที่ยังไม่รู้เรื่องคนเดียว

คะน้า :: ยูมันบอกรอเปาสอบเก็บคะแนนเสร็จก่อนอะ อาจจะไปเยี่ยมที่บ้านพักทีเดียวเลย
ยังไงมึงมาพร้อมพวกมันก็ได้ แล้วไงกูถ่ายรูปส่งไปให้ดู

ผม :: อืมโอเค

คะน้า :: แล้วไงคุยกันนะ


คะน้าวางสายไปแล้วครับ แต่ผมยังอึ้งไม่หาย
สรุปทุกคนทราบกันหมดว่าพิมคลอดลูกและวางแผนจะไปเยี่ยมกันหมดแล้ว
แต่ผมไม่รู้อะไรเลย มีแต่ผมที่เฝ้าแต่กดโทรไปหาไม้ฉากซ้ำๆทั้งวันแบบนี้
แต่ก็ติดต่อมันไม่ได้ ผมเลยไม่รู้อะไรอยู่คนเดียวแบบนี้นะหรอ?
คืออะไรวะไม้ฉาก?
มึงทำแบบนี้ มันหมายความว่าไง?


ผมนั่งรอบีมซ้อมเต้นไปเรื่อยๆ จนเกือบๆ สามทุ่มก็แยกย้ายกันกลับ
ผมมาส่งบีมที่หอพัก แล้ววนรถกลับไปที่คอนโดตัวเอง
เป็นวันที่ผมรู้สึกว่างเปล่ามากๆครับตอนนี้เดินขึ้นลิฟท์มาถึงหน้าห้องได้ยังไงก็ไม่รู้
เห้อออ,, อาการหนักอีกละสินะไอ้ปั้นเอ้ยยย!

ผมอาบน้ำ แล้วมาเวฟอาหารทาน ระหว่างที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่นั้น
ไลน์กลุ่มก็ดังขึ้นมาเลยครับ

K A N A . N O N :: กรี๊ดมากกก น่ารักมากเลยมึง

N i c e b o y :: เค้าไม่ให้บอกว่าน่ารักเดี๋ยวผีมาเอาตัวไปนะมึงคะน้า

K A N A . N O N :: นี้มึงเป็นดาราเป็นคนสมัยไหนวะยังเชื่อเรื่องแบบนี้อีกหรอ  ผีไม่มีจริงหรอกนะ

N i c e b o y :: หึ กูเชื่อของกูละกันนะ  ไหนส่งรูปมาดิ กูกำลังหาคิวว่างอยู่จะขึ้นไปรับขวัญหลานซะหน่อย


คะน้าส่งรูปมารัวๆเลยครับ ประมาณ 10 รูปได้

ยู โร โร่ :: น่ารักอะมึง โอ้ยย อยากได้แบบนี้บ้าง ,, เปาจ๊าอยากมีลูก

K A N A . N O N :: ก่อนจะอ้อนเมีย ถามเมียก่อนนะว่ามีมดลูกไหม 5555555

ยู โร โร่ :: อีอ้วนนนนน!!! เก็บปากไว้กินไขมันต่อไปนะ

K A N A . N O N :: 55555+ Read 4 แต่คุย 3 สรุปใครอ่านแล้วไม่ตอบวะ
จานสี พู่กัน ปั้นสิบ เปา หรือไม้ฉาก แต่กูว่าไม่ใช่ไม้ฉากแน่ๆ เพราะมันเห่อลูกมาก
 วิ่งวุ่นไปมาระหว่างห้องพิมกับห้องลูก

ยู โร โร่ :: ก็ลูกมันนิ

J A N S R I :: ยูโร ,, พูดอะไรนึกถึงปั้นบ้าง นั้นมันลูกพิมกับพัช

ยู โร โร่ :: เออ กูขอโทษที แล้วปั้นไปไหนวะเนี้ย


เห่อลูก? นี้ทุกคนกำลังคุยกันเรื่องลูกของพิมกันงั้นหรอ?
อืมม ทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดสินะ ,, ,แต่กูคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลย!!!!

S I T A N G || P :: คงมีแค่กูคนเดียวที่ไม่รู้อะไรเลยสินะ

K A N A . N O N :: หมายความว่าไงวะปั้น

S I T A N G || P :: กูไม่รู้เลยว่าพิมคลอดลูกแล้ว



เป็นการจบบทสนทนาที่แย่มากๆครับ เพราะทุกคนพากันเงียบไปหมด
ไม่มีใครตอบอะไรเลย ทั้งๆที่ขึ้น Read แล้วด้วย
พูดอะไรกันไม่ออกเลยสินะ ,, เหอๆ
และคืนนั้นก็ไม่มีสายโทรเข้ามาจากเพื่อนคนไหนๆ หรือแชตจากเพื่อนๆเข้ามาหาผมอีกเลย



จนเช้าวันต่อมา ไนซ์ก็มาหาผมที่คอนโด

“มาทำไม” ผมเดินไปเปิดประตูให้ไนซ์ ก่อนจะเดินกลับนอนที่โซฟา
จริงๆเช้านี้ผมมีคลาสเรียนเช้าครับ แต่ไม่อยากไปเลยโดดเรียนอยู่ที่ห้อง
ปิดมือถือ ถอดปลั๊กโทรศัพท์ที่ห้องด้วย ,,
(จริงๆมันไม่ดีนะคะ อย่าเอาตามแบบนะ)

“มาเก็บศพมึงไงครับ โทรหาไม่ติด โทรมาที่ห้องไม่รับ เป็นบ้าไรอีกเนี้ย”
ไนซ์เดินมานั่งเบียดผมบนโซฟา ก่อนจะบ่นที่มันติดต่อผมไม่ได้

“กูปิดเครื่องถอดปลั๊กโทรศัพท์ กูเบื่อ มึงมีไรก็รีบพูดแล้วรีบกลับไปเหอะนะ”
ผมหันไปมองหน้ามัน แต่มันก็ยิ้มกวนๆกลับมาให้ผม
เกลียดวะ ,, หล่อแล้วยังทำหน้ากวนตีนอีก - -‘

“กูมานอนด้วยอะ เหนื่อย ทำงานทั้งคืนเลย มึงไปนั่งที่อื่นดิ กูจะนอน”
พอพูดเสร็จมันก็เอนตัวลงมานอนทับผม ก่อนจะพยายามเบียดตัวเองแทรกตัวเองมานอนเต็มโซฟาจนได้
เออครับ กูลุกไปนั่งที่อื่นก็ได้ !!!!
ผมลงไปนั่งกับพื้นแทนครับ เอาหลังพิงโซฟาไว้
ไนซ์มันเอื้อมมือมาเล่นหัวผม เดี๋ยวดึงหู เดี๋ยวหยิกแก้ม
ไหนมึงบอกจะนอน????

“ไม่นอนก็กลับไปเลยป่ะ,, มากวนทำไมวะ”
ผมปัดมือของมันออก แล้วก็หันไปด่ามัน
แต่มันนอนหลับตาไปละครับ

“กูนอนอยู่นี้ไง”

เห้ออ ,, อารมณ์ไม่ดี ไม่อยากหงุดหงิดใส่เพื่อน
ผมเลยนั่งมองเหม่อไปเรื่อยๆ
จนไนซ์มันส่งเสียงทักผมขึ้นมา

“โกรธไม้ฉากหรอ?”

“ไม่รู้สิ แค่รู้สึกไม่ดีที่ไม่บอกเรื่องพิม”

จริงๆผมก็รู้สึกไม่ดีแค่นั้นจริงๆนะ ไม่ได้โกรธอะไร
ก็สบายใจด้วยแหละที่ไม้ฉากมันไม่ได้เจ็บไม่ได้ป่วยอะไร

“มันคงไม่ว่างอะแหละ พิมมันมีโอกาสจะแท้งตลอดเวลา คงคลอดยากอยู่มั้ง
แล้วนี้พ่อแม่พิม พ่อแม่มันยังไม่โผล่มาเลย มันเลยต้องวิ่งวุ่นหาของให้พิมกับลูก
มึงอย่าไปโกรธมันเลยนะ”

ไนซ์พูดเสร็จก็ย้ายตัวเองลงมานั่งข้างๆผม ก่อนจะเอนหัวมานอนหนุนไหล่ผมไว้
ตกลงโซฟานุ่นๆนั้นไม่อยากนอนแล้วสินะ - -‘

“แล้วพวกมึงรู้ได้ไงว่าพิมคลอดแล้ว”
ผมขยับตัวนิดหน่อยเพื่อให้ไนซ์นอนซบได้ถนัดๆ

“คะน้ามันไปหาพิมที่โรงพยาบาล เพราะว่าไม้ฉากมันเคยไหว้วานให้คะน้ากับน่อนช่วยดูแลพิมให้
คนที่แม่พิมส่งให้มาเฝ้าอะ เค้าชอบหายตัวไปไหนไม่รู้ไม่ค่อยอยู่เฝ้าไง คะน้ามันเลยรู้ว่าพิมคลอด
แล้วมันก็บอกกับพวกกู แต่ที่ไม่ได้บอกมึงเพราะคิดว่าไม้ฉากบอกมึงแล้ว”

“กูติดต่อมันไม่ได้เป็นอาทิตย์แล้ว”


ไนซ์เอนตัวลงมานอนตักผมแทนละครับ ก่อนจะนอนมองหน้าผม

“มึงอดทนหน่อยสิวะ นี้เพิ่งผ่านไปแค่เดือนกว่าๆเองนะ
ท้อแล้วหรอวะ อีกตั้งปีกว่านะเว้ย อย่างอแงให้มากนะปั้น
ไม่มีใครมาคอยตามใจมึงได้ทุกเวลานะ ไม้เองมันก็เหนื่อยไหนจะงานไหนจะพิม”

หึหึ! ไหนจะงาน ไหนจะพิมงั้นหรอ?
ยิ่งไนซ์พูดแบบนี้ผมยิ่งรู้สึกไม่ชอบใจไม้ฉากครับ
มันคิดถึงเรื่องงาน เรื่องพิม,, แล้วเรื่องของผมละ?
มันไม่คิดถึงบ้างหรอ?

“แล้วกูละ มันไม่นึกถึงกูบ้างหรอวะ”
ผมเริ่มน้ำตาคลอ  ความน้อยใจ ความอึดอัดใจมันเริ่มตีขึ้นมาเรื่อยๆ
จริงอยู่ที่ผมพยายามเข้าใจไม้ฉาก
แต่ความเหงา  ความห่างไกล บางทีมันก็ทำให้ผมกลัว ทำให้ผมหวั่นไหวเหมือนกัน
ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้เผลอใจให้บีม หรือใครๆที่เข้ามาในชีวิตผม
แต่ผมกลัว ,, กลัวไม้ฉากไม่เหมือนเดิม

“ไม่เอานะปั้น ,, อย่างอแงดิวะ มันก็นึกถึงมึงแหละนะ
ไม่งั้นมันไม่อดทนทำงาน เก็บเงินทุกบาททุกสตางค์เพื่ออนาคตแบบนี้หรอก
คิดถึงมันก็ไปหาสิวะ แค่เชียงใหม่เอง นั่งเครื่องไปแค่ชั่วโมงกว่าๆ ไปไหมละวันนี้กูว่างแล้ว กูไปส่ง”

ไนซ์เสนอมา มีหรอครับผมจะปฏิเสธ

“ไป!!!!”
พอผมตอบไนซ์เสร็จ ทุกอย่างก็เป็นช่วงเวลาเร่งรีบเลยครับ
ผมรีบไปเก็บของ ส่วนไนซ์ก็เช็คไฟท์บิน
จนในที่สุดพวกผมก็ได้ไฟท์บินไปเชียงใหม่ในรอบเย็นของวันนี้

ผมขับรถพาไนซ์มาเก็บเสื้อผ้าที่คอนโด ก่อนจะจอดรถทิ้งไว้ที่คอนโดไนซ์
แล้วเรียกแท็กซี่ไปดอนเมือง ....
ช่วงเวลาที่นั่งรอ หรือช่วงเวลาเดินทางไปเชียงใหม่นั้น
ใจผมคิดไปสารพัดละครับ ,,
กลัวเหมือนกันว่าการเจอไม้ฉากในครั้งนี้ อะไรหลายๆอย่างจะเปลี่ยนไปไหม?
มันจะยิ้มต้อนรับผม แล้วดึงผมเข้าไปกอดแบบทุกทีหรือป่าว?
หรือมันจะเมินเฉยใส่ผม

ผมเคยโทรไปวีนใส่เจ๊มิ้วด้วยครับ - -‘
คือไม่รู้จะงอแงกับใครแล้วครับ เพื่อนๆก็เรียนหนักกันหมด
พู่กันกับจานสีมันก็นอนคนละเวลากับผม
ผมเลยโทรไปปรับทุกข์กับเจ๊มิ้ว และก็โดนเจ๊มิ้วด่ากลับมาเพียบเลยครับ 5555+

“ปั้นสิบคะ เอาเวลาไปอ่านหนังสือสิลูก มันเมินไปหรือมันหายไป ก็เพราะมันทำงาน
คิดแบบนี้แล้วสบายใจก็ควรคิดนะ อย่าไปคิดอะไรให้มันมากมายเลย
อีก 2 ปี มันไม่กลับมาก็หาแฟนใหม่ หรือลั๊ลล๊าคนเดียวไปก็ได้ไม่เห็นจะยากเลย
ยังไงๆก็เพื่อนกลุ่มเดียวกัน ต่อให้คบต่อหรือเลิกกัน ยังไงก็ต้องกินเที่ยวด้วยกันไปจนตายนั้นแหละนะ
หรือถ้าแกฟุ้งซ่านมากๆ เจ๊แนะนำให้แกอ่านหนังสือ หรืออ่านนิยาย มีหลายอย่างเลยแก
หญิงชายหวานแหวว ชายรักชาย จะเอาเรทไหนแกหาเลยในเวปเพียบ หรือถ้าแกเบื่อมากๆนะ ไปทำขนมขาย
หาเงิน หารายได้รอไม้ฉากไปในตัว พอมันว่าง หรือมันกลับมาหาแกแล้วพวกแกก็มีทุนสร้างตัว”

เจ๊หายใจทางไหน? พูดไม่หยุดเลย

“ทำขนมไรอะเจ๊ ผมทำไม่เป็นซะอย่าง”
ผมตอบเจ๊ไปแบบนั้น พร้อมๆกับได้รับเสียงตอบกลับจากเจ๊มิ้วมา

“คุณหนูปั้นนน!! จะทำมาหารับประทานยังไงได้ละเนี้ย เผื่อพ่อแม่แกล้มละลายมาวันหนึ่งแกจะกินข้าวเองเป็นไหมวะ
ทำนี้เลยเมนูง่ายๆ บราวนี้ ขนมปังกรอบ หรือคอนเฟรกเคลือบคาราเมลนะกำลังฮิตเลย ที่ห้องแกมีเตาอบไหมละ?”

แต่ละอย่างที่เจ๊มิ้วพูดมา ผมมองไม่เห็นวี่แววเลยครับว่าถ้าผมทำมันจะออกมารูปร่างแบบไหน

“ไม่มีครับ”

“งั้นจบบทสทนานะปั้นสิบ ,, เจ๊จะนอน สวัสดี”

แล้วเจ๊มิ้วก็จะตัดสายไป ทิ้งให้ผมงอแงของผมคนเดียวต่อไปแบบนั้นแหละครับ



ผมมาถึงเชียงใหม่เกือบๆ หนึ่งทุ่ม
ไนซ์ต้องใส่หมวก ใส่แว่นเพื่ออำพรางตัวเอง แต่ก็ไม่รอดพ้นจากสายตาสาวๆครับ
มีคนเดินเข้ามาขอถ่ายรูปเรื่อยๆ จนเดินมาเรียกรถรับจ้างไปโรงพยาบาล

“เห้ออ เบื่อแบบนี้แหละวะ อยากออกจากวงการแย่แล้ว”
ไนซ์นั่งซับเหงื่อไป ก็บ่นไปด้วย
จริงๆมันไม่ทำแล้วก็ได้ครับ เพราะตอนนี้แม่กับน้องมันก็อยู่กับสุขสบายดีแล้ว

“เอาไว้ให้มึงอิ่มตัวจากวงการจริงๆก็ค่อยๆถอยออกมาเรียนก็ได้ อายุมึงยังน้อย”

“พูดซะแก่เลยนะชายปั้น 555+ แล้วนี้มึงพร้อมยังจะเจอหน้าไม้ฉากอะ
ขอเลยนะอย่าทะเลาะกันนะมึง ให้เกียรติสถานที่ด้วยนะ”

ไนซ์ชี้หน้าผม และบอกกับผมไว้ก่อนเลยครับว่าอย่าทะเลาะ
เหมือนมันจะรู้ว่าดีกรีความงี่เง่าของผมมันเยอะมากขนาดไหน 5555+

“เออนะ” ผมก็ตอบมันส่งๆไปแบบนั้นแหละครับ  เจอหน้าไม้ฉากแล้วถ้ามันกวนตีนใส่
ผมก็อดไม่ได้ที่จะทะเลาะกับมันอยู่ดี


พวกผมนั่งรถแดงมาถึงที่โรงพยาบาลเชียงใหม่ ก่อนที่คะน้าจะมายืนรอพวกผมที่หน้าตึก
ไนซ์มันโทรบอกคะน้าไว้ครับ ซึ่งคะน้ามันจะมาเยี่ยมหลานพอดีเลยยืนรอพวกผมให้เดินขึ้นไปพร้อมกัน
จริงๆก็แอบหมั่นไส้นะครับ มันหลงลูกของพิมมากเกินไปละนะ - -‘

“มึงมาทุกวันเลยเนอะ” ผมหันไปแขวะมันเบาๆ

“ก็มาช่วยมันซื้อของนะ พ่อแม่พวกมันใจร้ายวะ ป่านนี้ละยังไม่มาเลย
พิมก็ไม่ค่อยแข็งแรง มีแต่ไม้อะวิ่งวุ่นไปดูตัวเล็กที่ห้องเด็กอ่อน”

ไม้ฉากทำหน้าที่พ่อได้เต็มรูปแบบเลยเนอะ
เหอะ !! ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวร้ายแปลกๆ
รู้สึกไม่ชอบพิม ไม่ชอบลูกของพิม และหมั่นไส้เพื่อนๆของตัวเองที่มาหลงหลาน

“เออนะ มึงก็อย่าคิดอะไรมากสิวะปั้น  ไอ้ไม้มันเหนื่อยมันก็คงต้องการกำลังใจจากมึงนั้นแหละนะ
ทำหน้าที่แฟนที่ดีหน่อยสิวะ เดี๋ยวกูให้เวลามึงไปสวีตกัน กูจะดูหลานกับพิมให้เอง”

ไนซ์พูดเสร็จก็ยิ้มภูมิใจกับความคิดของตัวเอง
เออคือ ,, อารมณ์แบบนี้มึงจะให้พวกกูไปสวีต?
ถามไม้ฉากก่อนไหมว่าอยากไปไหนไกลจากลูกเมียมันหรือป่าว?
เห้ออ ,, ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ห้องพักของพิมทีไร ใจผมยิ่งรู้สึกแปลกๆครับ

คะน้าเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องพักของพิม
ไนซ์ผลักหลังผมให้เดินเข้าไปในห้อง แล้วมันก็เดินตามหลังผมเข้ามาด้วย

“อ้าวพี่ปั้น สวัสดีคะ”
พิมยกมือไหว้ผม แต่สีหน้าพิมยังซีดๆอยู่ครับ
เห็นคะน้าบอกพิมมีปัญหาเรื่องการตกเลือดหลังคลอดครับ
เลยยังไม่มีแรง และยังไม่แข็งแรงพอที่จะอุ้มลูกและให้นมลูกได้

“สวัสดีจ๊ะพิม ดีขึ้นบ้างไหม?”
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆเตียงพิมซึ่งพิมก็พยายามยิ้มมาให้ผม

“ดีขึ้นกว่าวันแรกๆมากแล้วคะ แต่ก็ยังไม่ดีพอที่จะไปให้นมเจ้าตัวเล็กได้
เลยลำบากพี่ไม้ต้องวิ่งวุ่นไปดูลูกให้”

แปลกไหมครับ ถึงเพื่อนๆจะพูดเรื่องที่ไม้ฉากไปดูลูกให้พิม
ผมรู้สึกแค่ไม่ชอบใจ แต่พอเป็นพิมพูดคำๆนี้ออกมา
ผมกลับเจ็บในใจแปลกๆ มันหน่วงๆยังไงไม่รู้ครับ

“ครับ ,, รักษาตัวเองให้หายดีก่อนเนอะ แต่เดี๋ยวก็คงหายแล้วละ
พี่ไม้มาคอยดูแล 24 ชั่วโมงขนาดนี้ ไหนจะเพื่อนๆพี่อีก พากันหลงหลานกันไปหมดเลย
มีแต่พี่นี้แหละไม่รู้เรื่องอะไรซะอย่าง เป็นหมาหัวเน่าไปแล้วเนี้ย”





หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-10-2015 00:07:20
“ปั้น ทำไมมึงพูดแบบนี้วะ”
เสียงของไนซ์ดังขัดขึ้นมา พร้อมๆกับแรงกระชากตัวผมให้เดินออกไปนอกห้อง

“กูว่ามึงกลับไปรอที่โรงแรมเถอะถ้ามึงไม่พร้อมจะเจอพิมกับไม้ฉาก”
ไนซ์เหวี่ยงตัวผมไปติดกับกำแพง แต่ไม่ได้เหวี่ยงแรงนะครับ แค่ทำให้ผมไปยืนชิดกับกำแพงเฉยๆ

“ทำไมวะ มึงก็เห็นกูเป็นคนนอกอีกคนสินะ เดี๋ยวนี้มึงเห็นพิมดีกว่ากูแล้วใช่ไหม”
ผมก็ยังคงเถียงไนซ์ออกไปเหมือนเด็กที่เอาแต่ใจ
และเพื่อนๆพากันไปสนใจคนอื่น มันยิ่งทำให้ผมคิดงี่เง่าและทำตัวไม่ดีขึ้นไปอีก

“ปั้น ,, นั้นมันความคิดของมึง
สิ่งที่มึงคิดอะ เพราะมึงงอแงมึงน้อยใจไม้ฉาก
มึงอย่าเอาความคิดชั่วๆของมึงมาทำให้ตัวมึงดูเป็นคนน่าสมเพชเลยวะ
พิมเค้าไม่ได้ผิดอะไรนะเว้ยยพิมเพิ่งคลอดลูก
สภาวะจิตใจก็แย่พออยู่แล้ว มึงทำไมต้องไปพูดให้พิมคิดมากเข้าไปอีกวะ
กูว่านะมึงกลับไปที่โรงแรมเถอะ  มึงอาจจะเหนื่อยหลายๆอย่าง
ไปพักให้เต็มที่ก่อน แล้วพรุ่งนี้กูจะพามาเยี่ยมพิมใหม่”

ยิ่งไนซ์พูดเหมือนไล่ผม  ตัวผมก็ยิ่งคิดงี่เง่าไปเรื่อยๆครับ

“มึงห่วงพิมมากกว่าห่วงความรู้สึกกูงั้นหรอวะ?
พิมมันแย่งแฟนกูไปนะ มันแย่งความสุข แย่งทุกๆอย่างของกูไป
แล้วนี้มันกำลังแย่งเพื่อนกูไปอีกงั้นหรอ”

คราวนี้ไนซ์ไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรกับผม แต่ผมตบหน้าผมดัง เพี้ยะ!!

“ตั้งสติหน่อยปั้น มึงไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวแบบนี้นะ
อย่าเอาความคิด หรือเอาความรู้สึกส่วนตัวของมึงมาตัดสิน หรือมาพูดแบบนี้
พวกกูทุกคนรักมึงมากแค่ไหน คำตอบนี้ใจมึงน่าจะรู้ดีนะ”



“เห้ยยไนซ์ทำอะไรอะ”

เสียงของไม้ฉากดังขึ้นมา ทำให้บทสนทนาของผมกับไนซ์จบลง
และไนซ์ก็เดินกลับเข้าไปในห้อง ไม่ได้ตอบไม้ฉาก และไม่ได้หันมามองหน้าผมอีกเลย

“ไนซ์มันเป็นอะไรอะปั้น”
ไม้ฉากเดินเข้ามาหาผม พร้อมๆกับมองไปทางไนซ์ที่เดินเข้าห้องไป

“ไม่รู้” ผมตอบไม้ฉากเสียงห้วนๆ แล้วก็เดินไปนั่งตรงม้านั่งใกล้ๆ

“แล้วมาได้ไงเนี้ยมาถึงกี่โมงทำไมไม่โทรมาบอกก่อนละ”
จริงๆมันเป็นแค่คำถามธรรมดาๆนี้แหละครับ
แต่ในความรู้สึกผมตอนนั้น มันเหมือนเป็นคำถามที่ผมไม่อยากได้ยิน
ทำไมผมมาไม่ได้หรอ? หรือแบบไม่อยากให้มาใช่ไหม?
ความคิดตอนนั้นมันมีแต่ในแง่ลบไปหมด

“ปั้นมาไม่ได้งั้นหรอ?”
ผมถามไม้ฉากไป ซึ่งไม้ฉากมันไม่ได้ตอบว่าอะไรครับ มันเดินมานั่งข้างๆผม

“มาได้สิ แต่ไม้ไม่ค่อยว่างไง กลัวพาปั้นไปเที่ยวไหนไม่ได้”
ไม้ฉากเอื้อมมือมาวางที่หน้าขาของผม ก่อนจะส่งยิ้มบางๆมาให้ผม
ยิ้มของไม้ฉากและหน้าตาของไม้ฉากในวันนี้มีแต่ความเหนื่อยล้าเต็มไปหมด
นี้อดนอนมากี่คืนแล้ว? ได้ทานข้าวบ้างหรือป่าว?
ยิ่งได้เห็นหน้าไม้ฉาก ผมยิ่งโกรธพิมกับลูก
เพราะถ้าไม่ใช่เพราะพิม,, ไม้ฉากคงไม่ต้องเหนื่อยขนาดนี้

“ปั้นไม้ได้อยากเที่ยว แต่ปั้นอยากอยู่กับไม้”
พอผมตอบกลับไปแบบนั้น ไม้ฉากก็บีบที่หน้าขาผมเบาๆ

“ขอบใจนะ ปั้นเป็นเด็กดีแบบนี้เสมอเลยเนอะ
อยู่กับปั้นแล้วไม้สบายใจจัง เห้อออ ไม้ปวดเมื่อยไปทั้งตัวเลย
อยากนอนกอดปั้นจังเลยอะ”

ไม้ฉากเอนตัวมาอิงกับตัวผมไว้ แล้วเอาหัวมาซบตรงไหล่ของผม

“ทำไมไม้ไม่กลับไปนอนละ จะมาวิ่งวุ่นแบบนี้ทำไม
ไม่ใช่หน้าที่ของไม้ซะหน่อย”

“ทำไมปั้นพูดแบบนี้ละ พิมมาอยู่กับไม้ที่นี้ ไม้ก็ต้องดูแลพิมสิ
นั้นมันน้องสาวของไม้นะ”

ไม้ฉากขยับตัวไปนั่งหลังตรงๆแบบเดิม แล้วหันมามองหน้าผมเหมือนไม่พอใจ

“แล้วทำไมพ่อแม่พิมไม่มาละ ไม้ต้องมาเหนื่อยเพราะพิมอีกนานแค่ไหน”
ผมเองก็ระงับอารมณ์ตัวเองไว้ไม่อยู่ ปากไวครับ พูดกับไม้ฉากไปเสียงก็เหวี่ยงๆหาเรื่องไปด้วย

“พ่อแม่พิมไม่มายุ่งหรอก เพราะนี้มันเป็นครอบครัวของไม้
พิมมาอยู่ในความดูแลของไม้ เพราะฉะนั้นไม้ก็ต้องดูแลพิมกับลูก
นี้ปั้นเป็นอะไรไปเนี้ย ทำไมพูดจาแบบนี้ละ”

นี้ครอบครัวของไม้งั้นหรอ?
ตอนนี้ผมสงบสติอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ละครับ
พูดเหวี่ยงและทำตัวเองงอแงงี่เง่าใส่ไม้ฉากเต็มที่มากๆครับ TT’

“อ่อนี้มันครอบครัวไม้งั้นหรอ กูก็คงแค่คนนอกสินะ
ถึงว่าละมึงถึงไม่เคยโทรมาหากูเลย ไม่บอกอะไรกูสักอย่าง
นี้กูก็ต้องรู้มาจากปากเพื่อนว่าเมียมึงคลอดแล้ว”

“ไม่ใช่เมีย นี้ปั้นพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ กลับไปก่อนเถอะ
วันหลังค่อยมาคุยกัน วันนี้ไม้เหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากทะเลาะด้วย”

“ไม่มีวันอื่นแล้วไม้ มึงพูดมาเลยระหว่างกูกับพิม มึงจะเลือกใคร
กูไม่รอเวลา 2 ปี ไม่รอเชรี้ยอะไรอีกแล้วละ
กูเป็นอะไรกับมึง มึงตอบมาสิ ทำไมกูติดต่อมึงไม่ได้เลย
แล้วมีเรื่องแบบนี้ขึ้นแทนที่มึงจะบอกกูคนแรก มึงกลับไม่บอกอะไรกูเลย
มึงจะรออะไรวะ รอให้ลูกพิมวิ่งได้ก่อนปะวะมึงถึงจะบอกกู”

ผมระเบิดอารมณ์ใส่ไม้ฉาก จนมันหันมามองหน้าผม

“กูว่ามึงกลับไปเถอะวะปั้น ถ้ามึงจะงี่เง่าแบบนี้นะ
แล้วถ้ามึงไม่อยากรอ มึงก็ไม่ต้องรอ กูทำดีที่สุดแล้ว
ถ้ามึงมางอแงมางี่เง่าและอยากจะให้กูเอาใจแบบนี้กูไม่เอาวะ
กูเหนื่อย กูเหนื่อยมากๆด้วย”

พอไม้ฉากพูดเสร็จมันก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปจากผม
ผมรีบลุกขึ้นตามมันแล้วดึงแขนมันไว้

“มึงคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อนดิวะ ทำไมวะเมื่อก่อนกูก็งี่เง่าแบบนี้มึงไม่เห็นจะด่า
แล้วทำไมวันนี้มึงมาว่ากู เพราะพิมงั้นหรอที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้”

ไม้ฉากยืนนิ่งๆครับไม่ได้กระชากแขนออก แต่ยืนมองหน้าผม
สีหน้าและแววตาของมันในตอนนั้นผมมองไม่ออกจริงๆว่ามันรู้สึกยังไง

“เพราะเมื่อก่อนมึงไม่ทำตัวแบบนี้ไงปั้น
มึงเป็นคนมีเหตุผลมากกว่านี้อีก และไม่ใช่เพราะพิมที่ทำให้กูพูดแบบนี้กับมึง
เพราะตัวมึงนั้นแหละ มึงกลับไปนอนพักนะ
พรุ่งนี้มึงอาจจะอารมณ์ดีขึ้น แล้วเราค่อยมาคุยกัน”

พูดเสร็จไม้ฉากก็ดึงแขนตัวเองออกจากมือของผม แต่ผมก็ดึงแขนมันไว้
ตอนนั้นผมจิกแขนมันด้วยมั้งครับ - -‘

“ไม่ กูไม่ไป วันนี้กูต้องคุยให้รู้เรื่อง
มึงเลือกมาว่ามึงจะเลือกกูหรือพิม มึงพูดมาเลยไม้”

“มึงรู้คำตอบอยู่แล้วปั้น เราคุยกันเข้าใจแล้วไม่ใช่หรอวะ
วันนี้มึงจะหาคำตอบอะไรอีก เพราะยังไงใน 2 ปีนี้กูก็เปลี่ยนอะไรให้มึงไม่ได้
ไหนมึงบอกมึงจะรอไง มึงบอกว่ามึงจะอยู่ข้างๆกูไม่ใช่หรอ แล้ววันนี้มึงจะให้กูเลือก
มึงคิดว่ากูจะเลือกอะไรได้วะปั้น ให้กูไปยืนข้างๆมึงแล้วทิ้งพิมกับลูกงั้นหรอ
พ่อแม่กู แล้วป๊าม๊ามึงจะยอมรับไหม หนีไปอยู่ด้วยกัน แล้วไหนจะเรียน ไหนจะทำงาน
มึงจะเอาเงินที่ไหนใช้ มึงมีเงินเก็บกี่บาท เงินที่เป็นของมึงจริงๆนะมึงมีไหมปั้น
ช่วยใจเย็นๆแล้วเข้าใจกูบ้างนะ เป็นปั้นคนเดิมของกูเถอะ อย่ามางี่เง่าแบบนี้เลย”

“มึงทิ้งพิมกับลูกไม่ได้ แต่มึงทิ้งกูได้ใช่ไหม?
กูเป็นอะไรกับมึง !!
มึงตอบกูสิ ตอบกูมาสิวะ”

ผมเปลี่ยนจากดึงแขนไม้ฉากมากระชากเสื้อของมันแทนละครับ
เพื่อนๆของผมเริ่มเดินออกมาดูพวกผมที่หน้าห้องแล้ว
เพราะเสียงของผมมันดังมาก และคิดว่าน่าจะดังไปทั้งชั้นนั้นแหละครับ
แต่พยาบาลก็ไม่ได้เดินเข้ามาห้าม คงเพราะเห็นว่าเพื่อนๆผมยืนดูอยู่
และพวกผมคงไม่ตีกันแน่ๆ

“มึงเป็นเพื่อนกูไงปั้น พอใจยังกับคำตอบ
แล้วปล่อยกูซะที ได้เวลากูไปดูลูกแล้ว”

“เพื่อนงั้นหรอวะไม้  กูเป็นแค่เพื่อนงั้นหรอวะ”

ไม้ฉากดึงมือของผมออก ก่อนจะปล่อยมือผมลงข้างๆตัว

“มึงพูดเองมึงจำไมได้หรอว่าเราเป็นเพื่อนกันไปก่อนนะ แล้วอีก 2 ปีค่อยว่ากันใหม่
กูก็ตอบมึงแล้วนี้ไง มึงต้องการอะไรอีก มึงต้องการคำตอบแบบไหนอีกมึงพูดมาดิ
กูก็เหนื่อยนะเว้ยปั้นไม่ใช่ไม่เหนื่อย มึงอยากให้กูทำไงมึงสั่งมาอีกสิ
พ่อแม่กูก็สั่ง พ่อแม่พิมก็สั่ง ป๊าม๊ามึงก็สั่งกู แล้วนี้มึงจะสั่งกูอีกคนใช่ไหม
ได้เลยมึงสั่งมาไอ้เชรี้ยปั้น .. มึงจะเอายังไงอีก!”

กลายเป็นไม้ฉากครับที่กระชากเสื้อผมเข้าไป มันก็คงฟิวส์ขาดแล้วเหมือนกัน
ไนซ์กับเลน่อนมาช่วยกันดึงไม้ฉากออกไปจากตัวผม

“ใจเย็นๆสิวะไม้ มึงด้วยปั้นพอได้แล้วนะ”
ไนซ์ผลักอกผมให้ห่างไปจากตัวไม้ฉาก
แต่แรงผลักของไนซ์มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนผมกำลังโดนเพื่อนๆกีดกันให้ออกไป

“ได้,, กูเข้าใจแล้วไม้ กูเข้าใจแล้วละ
กูเลือกเองตั้งแต่ต้นนิเนอะ กูเป็นคนบอกให้เรายุติทุกอย่างเอง
กูแค่เพื่อน แค่คนอื่น ไม่ใช่ครอบครัวของมึง ไม่ใช่เมีย ไม่ใช่ลูกมึง
ยังไงๆมึงก็ต้องเลือกเมียกับลูกมึงอยู่แล้ว อืมมมม กูเข้าใจแล้ว”

ผมหยิบเอาถุงสร้อยทองในกระเป๋ากางเกงออกมายื่นให้ไม้ฉาก

“นี้กูเอามารับขวัญหลาน  มันคงเป็นของขวัญชิ้นแรกและชิ้นสุดท้ายจากกู
ขอให้มึงมีความสุขกับครอบครัวมึงแล้วกันนะ”

ไม้ฉากไม่ยอมรับถุงสร้อยจากผม แต่ผมก็พยายามยัดใส่ในมือมัน แล้วเดินหันหลังออกมา

“ปั้นสิบคนเดิมไปไหนวะ? คนที่เข้าใจกูไปไหนแล้ว?”
เสียงไม้ฉากถามผมขึ้นมา น้ำเสียงของมันมีแต่ความเสียใจ มีแต่เสียงสะอื้น
แต่ผมในตอนนั้นเจ็บยิ่งกว่ามันอีกครับ


ผมไม่ได้ฟังคำเรียกจากเพื่อนๆหรือจากไม้ฉาก
ผมเดินลงมาเรียกรถหน้าโรงพยาบาลให้ไปส่งที่อาเขต
แล้วตีตั๋วรถทัวร์กลับกรุงเทพ เป็นการนั่งรถ 10 กว่าชั่วโมงที่ทรมานมากๆ
อยากร้องไห้แค่ไหนก็ต้องกลั้นไว้ เพราะอายคนที่นั่งข้างๆ
เพื่อนๆก็พากันโทรเข้ามาหาผม แต่ผมก็ได้แต่ปล่อยให้โทรศัพท์มันสั่นอยู่แบบนั้นจนแบตหมด
ผมรู้แค่ว่าผมอยากหนีไปจากตรงนี้อยากหนีทุกๆคนหนีทุกๆเรื่อง
ไม่ควรมา ,, ไม่ควรมาที่นี้ตั้งแต่แรกแล้วปั้นเอ้ยยย!


ผมกลับมาถึงคอนโดในตอนเช้า ปิดประตูล๊อคห้องไม่ชาร์ตแบตมือถือและไม่สนใจที่จะอาบน้ำหรือทำอะไร
ผมทิ้งตัวเองลงบนที่นอน แล้วร้องไห้อย่างหนักร้องไห้แล้วหลับไป ตื่นมาก็นอนเหม่อไปรอบๆห้อง
เจอรูปของผมกับไม้ฉากที่แปะไว้ที่ผนังห้อง ก็เริ่มร้องไห้อีกครั้งหมุนเวียนไปแบบนี้ ….


1 อาทิตย์ที่ผมกลับจากเชียงใหม่
ผมไม่ได้ไปเรียน  ไม่ได้ออกจากห้องไปไหน  ข้าวก็ทานบ้างไม่ทานบ้าง
ใช้ชีวิตโดยการไม่มีมือถือ ไม่มีการสื่อสารกับใครๆ
ไนซ์ กับ ยูโร มาเคาะประตูเรียกผมหลายครั้งเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ได้เปิดประตูให้มันเข้ามา
ผมรู้นะว่าผมผิด และรู้ว่าไม้ฉากมันเหนื่อยแค่ไหนกับสิ่งที่มันต้องเจอ
แต่ผมเองก็อยากบอกมัน ,, ว่าผมก็เหนื่อยและเจ็บเหมือนกัน
ผมไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ได้อ่อนแอ และไม่ได้ต้องการการเอาใจใส่อะไรมากมาย
ผมไปไหนมาไหนคนเดียวได้ ผมทำอะไรด้วยตัวเองได้
แต่บางเวลา ,, ผมก็ต้องการที่จะอ่อนแอเผื่อที่จะได้ให้คนพิเศษของผมมาเอาใจ หรือให้ผมได้ไปอ้อนเค้าบ้าง
แค่นั้น …… เอง



“ปั้นสิบ ,, เปิดประตูเดี๋ยวนี้!!”
เสียงเจ๊มิ้วดังมาจากหน้าประตูห้อง ,,
เจ๊มากับใคร?
สงสัยพวกเพื่อนๆผม หรือไม้ฉากต้องโทรไปบอกเจ๊แน่ๆ
ผมนั่งตัดสินใจอยู่นานเหมือนกันครับว่าจะเปิดประตูห้องดีหรือป่าว?
เพราะกลัวว่าเพื่อนๆของผมจะยืนอยู่หลังประตูนั้นด้วย
ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะเจอหน้าเพื่อนคนไหนจริงๆครับ
มันไม่ได้โกรธเพื่อนๆนะ เพราะจริงๆผมทำตัวแย่เอง
แต่มันยังรู้สึกน้อยใจไม่หาย ที่เพื่อนๆพากันไปสนใจพิมและลูกมากกว่าผม
อารมณ์ผมเหมือนเด็กโดนแย่งของที่ผมรักไป อาจจะเพราะการที่ผมเป็นลูกคนเดียวด้วยมั้งครับ
เลยให้ความรู้สึกผมบางทีมันยังงอแงและเอาแต่ใจ


“ไม่มีใครมากับฉันหรอกนะ เปิดเร็วๆ ฉันเอาของมาด้วย หนักจะตายแล้วแก
จะให้ฉันยืนโวยวายอีกนานแค่ไหนเนี้ย!! ไอ้ปั้นเว้ยยยยเปิดประตู”

เสียงเจ๊มิ้วโวยวายเสียงดังมากๆครับ ดังจนผมกลัวคนข้างๆห้องจะด่าผม
( พี่เจกับแฟรงค์ย้ายไปอยู่ที่บ้านละครับ ห้องปล่อยให้คนเช่าแทน )


สุดท้ายผมก็ตัดสินใจไปเปิดประตูห้องให้เจ๊มิ้ว
พอเปิดประตูเท่านั้นละครับ มีผู้ชาย 3 คน ขนของเข้ามาในห้องผมเยอะมาก

“ขอบคุณมากนะคะพี่ ขอบคุณคะพี่ยามที่ช่วยขนของขึ้นมา”
เจ๊มิ้วหันไปขอบคุณผู้ชายเหล่านั้น ก่อนจะเดินถือของเข้ามาในห้อง

“อ้าวว,, ปิดประตูสิ แกจะเปิดไว้รอให้ใครเข้ามาฉุดหรือไง”
เจ๊มิ้ววางของไว้ในห้องครัว แล้วหันมาด่าผม
เดี๋ยวร้องไห้โชว์เลยเจ๊มิ้วนิ,, ทำไมต้องโวยวายต้องว่าด้วยละ
คนยิ่งสภาพจิตใจอ่อนแออยู่นะ T^T

ผมปิดประตูห้องแล้วเดินตามเจ๊มิ้วเข้าไปในห้องครัว
ตอนนี้เจ๊มิ้วเอานม น้ำผลไม้ หมูสด ไข่ และผักอีก 2-3 อย่างใส่ตู้เย็นให้ผม

“ช่วยเอาของในถุงนั้นใส่ในตู้แช่ด้วย แล้วเอาของใช้ส่วนตัวนั้นไปเก็บให้เรียบร้อย”
หื้มม,, อะไรของเจ๊วะเนี้ยย?
มาถึงไม่มาโอ๋มาปลอบน้องเลยซะนิด แต่มาสั่งให้ทำนั้นทำนี้
ผมเดินเอายาสีฟัน สบู่ แป้ง และครีมต่างๆที่เจ๊มิ้วซื้อมาให้เอามาเก็บในห้องนอน
ก่อนจะเดินออกมาหาเจ๊มิ้วอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำผมตกใจกว่าเดิมอีกครั้ง
เจ๊มิ้วเอาเครื่องอบขนมขนาดเล็ก ,, เอ๊.. มันก็ไม่เล็กนะ ใหญ่กว่าไมโครเวฟอีกครับมาวางไว้บนโต๊ะในห้องครัว


“นั่นอะไรอะเจ๊”
ผมเดินไปช่วยเจ๊มิ้วเก็บถุงพลาสติกที่ตกอยู่ตามพื้น

“เครื่องอบขนมไง แกมองเห็นเป็นเครื่องซักผ้าหรือไงละ”
อะครับ ,, ตอบดีๆก็ได้เจ๊TT ทำไมต้องดุตลอดเลยเนี้ยยย

“ก็ตอบดีๆสิครับ แล้วเอามาทำไมอะ”
เจ๊มิ้วไม่ตอบอะไรผมเลยครับ แต่เดินเอาชามขนาดใหญ่ เอากระทะที่เจ๊มิ้วซื้อมาใหม่ไปล้าง
ในเมื่อเจ๊ไม่ตอบ ผมก็ยืนพิงตู้เย็นมองเจ๊มิ้วเดินอุ้ยอ้ายไปมาในห้องครัวผม
เจ๊มิ้วเอาอุปกรณ์ต่างๆมาล้างแล้วเช็ดจนแห้ง ก่อนจะเอาคอนเฟรก นม เนย เมล็ดถั่วต่างๆมาวางไว้บนโต๊ะ

“ไปเอากระดาษ ปากกามาจนวิธีทำ” เจ๊มิ้วสั่งผม หลังจากที่เงียบไปเกือบ 1 ชั่วโมง
ผมก็เดินไปหยิบกระดาษกับปากกาออกมาตามที่เจ๊มิ้วสั่ง

“นี้คือวัตถุดิบทั้งหมดในการทำคอนเฟรกเคลือบคาราเมลนะ ปั้นจดไปเลย หรือจะถ่ายรูปไว้ก็ได้”
หื้มม,, คอนเฟรก? ทำไปทำไมอะ  - -‘

“จะทำทำไมละครับเจ๊”
พอผมถามไปเท่านั้นแหละครับ เจ๊มิ้วจ้องหน้าผม สายตาโหดๆดุๆส่งมาทันทีเลยครับ

“ทำไว้เลี้ยงตัวเองไง”

“ทำไมต้องเลี้ยงละ ปั้นมีเงินค่าขนมรายเดือนจากที่บ้านแล้ว”

ผมก็ตอบไปตามความจริง ซึ่งผมมีเงินเก็บจากค่าขนม เงินพิเศษที่ได้รับในโอกาสต่างๆตั้งมากมายแล้ว
ทำไมต้องทำขนมพวกนี้อีกละครับ อยากกินไปซื้อเอาง่ายกว่าไหม?

“เห้อออปั้นสิบ ,, แกฟังพี่นะ จริงๆเรื่องของแกกับไม้จะเป็นไงพี่ไม่รู้หรอกนะ และไม่อยากรู้ด้วย
แต่ถ้าแกอยากได้ไม้ฉากกลับคืนมา หรือแกอยากจะให้ไม้ฉากหลุดพ้นจากคำสั่งพ่อแม่หรือญาติโกโหติกาไรนั้นอะ
แกต้องหัดทำมาค้าขาย หัดหาเงิน หัดพึ่งพาตัวเองให้ได้  ถ้าในเมื่อวันนี้พวกแกทั้งสองคนยังแบมือขอเงินพ่อเงินแม่แบบนี้
พวกแกจะหนีจะหลุดจากคำสั่งของพ่อแม่ได้ยังไง
นี้มันชีวิตจริงนะแก ไม่ใช่ละคร ที่จะพากันหนีไปแล้วค่อยกลับมาขอขมามาขอโทษ
แล้วพ่อแม่จะยอมให้อภัย แล้วเปิดใจรับในสิ่งที่พวกแกเป็นได้อะ
มันไม่มีหรอกนะในโลกของความเป็นจริง  แกลืมตาตื่นได้แล้วปั้นสิบ
หยุดขังตัวเองไว้กับความคิด ความเห็นแก่ตัวของตัวแกได้แล้ว
แกรู้ไหมสิ่งที่แกกำลังทำสร้างความทุกข์ใจให้ใครบ้าง ป๊าม๊าแกติดต่อแกไม่ได้ จะมาหาแกก็กลัวแกอาละวาดใส่
ไหนเค้าจะต้องทำมาหาเงินมาส่งเสียให้แกเรียน ไหนจะลูกน้องที่ป๊าม๊าแกต้องดูแลอีก
เพื่อนๆแกก็ขาดเรียน นั่งรถนั่งเครื่องมาดูอาการแกกัน
ทำไมต้องทำตัวให้คนอื่นเป็นห่วงตลอดเวลาละปั้นสิบ แกอายุเท่าไหร่แล้ว?
แกภูมิใจหรอที่ใครๆต่างคอยกังวล คอยเป็นห่วงแกแล้วต้องเสียการเสียงานมาตามหา มาตามประคบประหงมแก
แกเป็นง่อยหรือไง? แกพิการหรอ? ก็ไม่ใช่ แกมีทุกอย่างเทียบเท่าที่ทุกคนมี แต่ทำไมแกต้องสร้างกำแพงให้ตัวเอง
ทำไมต้องทำตัวงี่เง่างอแง อ่อนแอให้ใครๆมาตามหาตามเอาใจแบบนี้ละ? แกตอบพี่สิ แกต้องการอะไร?
แกทำแบบนี้ไม้ฉากจะรักแกเหมือนเดิมงั้นหรอ? มันจะวิ่งกลับมาดูแลแกงั้นหรือไง?
สมองก็มีหัดคิดสิปั้น ,, มารยาที่แกมีหายไปไหนหมด
เวลาที่ไม้มันเหนื่อย แกจะมางอแงใส่มันทำไม มารยาใส่มันไปสิ อ้อนมันไป ทำตัวให้มันรักแกเยอะๆสิ
ไม่เป็นไรนะไม้ อดทนนะ อีกไม่กี่ปีก็ได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ปั้นจะรอไม้นะ จะอะไรแกก็พูดไป
แกจะไปอิจฉาพิมมันทำไม  ผัวมันก็ติดคุก พ่อแม่มันก็ไม่มาดูดำดูดี  แล้วไหนลูกก็คลอดก่อนกำหนดอีก
เด็กอายุ 16-17 ต้องเลี้ยงลูกตามลำพังแบบนั้น แกไปอิจฉาทำไมวะปั้น ,, แล้วไม่ต้องร้องไห้นะ!!!!
พี่สอนพี่พูดเพราะพี่รักแก ไม่อยากให้แกทำตัวน่าสมเพชแบบนี้  หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะปั้นสิบ!!!”

ยิ่งเจ๊มิ้วพูด และดุผมมากเท่าไหร่ ผมยิ่งร้องไห้มากขึ้นไปเรื่อยๆ
ผมไม่ได้เสียใจที่เจ๊มิ้วด่านะครับ
เพราะสิ่งที่เจ๊พูดมาคือเรื่องจริงทั้งหมด ผมทำตัวไม่ดีเองทั้งหมดนั้นเลยครับ
แต่ที่ผมร้องไห้ เพราะผมรู้สึกผิดรู้สึกแย่ที่ผมทำตัวไม่ดีไปแบบนั้น
ผมให้ความรัก ความเห็นแก่ตัวครอบงำความคิดตัวเอง
ยอมให้ความเห็นแก่ตัว ความมักมากของผม ไปทำให้คนรอบตัวๆผมเดือดร้อน
ทำให้พิมเสียใจ และทำให้ไม้ฉาก ,, คนที่ผมรักเสียใจ
จริงๆผมอ้อนไม้ฉากได้ ผมใจเย็นและเป็นที่พึ่งพิงให้มันในวันที่มันอ่อนล้าได้
แต่ผมไม่ทำ ,, ผมเรียกร้องที่จะได้รับการใส่ใจจากมัน
โดยผมลืมไปว่า ,, จริงๆแล้วคนที่เหนื่อยไม่ใช่ผม
แต่ไม้ฉากมันเหนื่อยและมันรับภาระมากกว่าผม


“ปั้น .. ฮึกกก ฮืออ ปั้นควรทำไงดีครับ  ,, ปั้นเสียใจ”
ผมยืนร้องไห้เหมือนเด็กตัวน้อยๆ จนเจ๊มิ้วต้องเดินมาใกล้ๆผมก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“เอานะเรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว แกไม่ต้องวิ่งตามหาใครอีกแล้วนะปั้น
ให้ไม้มันดูแลตัวมันไปก่อน ถ้าพวกแกยังรักกัน ต่อให้เจอเรื่องราวอะไรอีกก็ตาม
แกสองคนก็จะได้กลับมารักกันแน่นอน ตอนนี้แกสร้างเนื้อสร้างตัว
เปลี่ยนแปลงตัวเองให้ไม้ฉากเห็นว่าแกโตพอที่จะดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องให้ไม้มันกังวล
ไม่ต้องให้เพื่อนๆหรือใครๆมาคอยเอาใจมาคอยตามใจแก ลองเปลี่ยนตัวเองดูนะปั้นสิบ
ไม่ยากหรอก ขอแค่แกตั้งใจที่จะทำ เวลา 2 ปีมันไม่นานเลยแก แล้วแกจะมีความสุขเวลาที่แกได้ย้อนมองกลับมา
ว่าแต่ละวันแกได้ทำอะไรไปบ้าง และกว่าที่แกจะได้รักกันได้อยู่ด้วยกันมันต้องเจออะไรมาบ้าง
วันข้างหน้าแกจะได้มานั่งคุยกัน นั่งเล่าเรื่องราวต่างๆให้กันฟัง
ถึงมันจะไม่ใช่ความรักแบบคนรักอีกแล้วก็ตาม ,, แต่พี่เชื่อนะว่าทุกเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตแกทั้งสองคน
มันจะเป็นความทรงจำที่ดี และทำให้แกมีพลังจะสู้จะเดินต่อไป ,, จริงไหม?”

“ครับ”

ผมร้องไห้สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของเจ๊มิ้วสักพัก ก็ขอตัวไปล้างหน้าล้างตา
ก่อนจะเดินออกมาทำขนมกับเจ๊มิ้ว

คอร์สการทำขนมผ่านไปเกือบทั้งวันครับเจ๊มิ้วสอนไปด้วย ด่าผมไปด้วย
จนสุดท้ายแล้วคอนเฟรกเคลือบคาราเมลของผมก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง 555+
และมันอร่อยมาก >//////<

“เจ๊ทำไมอร่อยงี้อะ หอมมากด้วยอะ ตอนไปซื้อกินแพงก็แพงไม่หอมแบบนี้เลย”
ผมตื่นเต้นกับขนมอบครั้งแรกของผม จนเจ๊มิ้วต้องส่ายหน้าแล้วเดินหนีผม
อะไรอะเจ๊,, คนแค่ตื่นเต้นทำไมต้องเดินหนีด้วย 555+

“เอาละขนมทำเสร็จแล้วที่เหลือก็ใส่กระปุก แล้วทำสติ๊กเกอร์ เปิดไอจีใหม่ แล้ววางขายซะ”
เจ๊มิ้วเอาโน้ตบุ๊คมาวางไว้บนโต๊ะทานข้าว ก่อนจะหยิบเอากระปุกที่ล้างและเช็ดจนแห้งแล้วมาวางไว้บนโต๊ะ

“ต้องขายกี่บาทอะเจ๊มิ้ว,, ขายแพงใครจะซื้อ ทำง่ายแบบนี้ทำกินเองดีกว่าอีก”
ผมยังหยิบขนมเข้าปากอย่างต่อเนื่องครับ ซึ่งคาดว่าน้ำหนักผมคงขึ้นมาอีกเท่าตัวแน่ๆ - -‘

“แล้วเมื่อก่อนทำไมซื้อกินละ”
เออนั้นดิ,, พอเจ๊มิ้วพูดแบบนี้ผมถึงกับนิ่งเลยครับ
เมื่อก่อนผมซื้อกินตลอดเลย หมดไปหลายบาทกับขนมที่ผมบอกว่าง่ายๆนี้แหละครับ

“ก็ไม่รู้ว่ามันทำง่ายแบบนี้อะ แต่ถ้าจะทำกินจริงๆมันต้องเตรียมของเยอะไง
และไหนจะต้องใส่กล่องเก็บไว้อีกเพราะมันทำแล้วได้เยอะมาก”

“ใช่ไง ,, เราถึงต้องทำขาย เพราะบางคนคิดแบบนั้นไงเค้าเลยหาซื้อมากิน
เราก็ขายไม่ต้องแพงหรอก เอาให้ได้กำไรกระปุกละ 10 บาท หรือ 20 บาทก็ว่าไป
แล้วทีนี้ก็ทำตามออเดอร์ มีวันเวลาปิดรอบซะ ส่งอาทิตย์ละ 3 วัน หรือทำวันเว้นวันก็ได้
กลุ่มลูกค้าหาไม่ยากหรอก ส่งตามในคณะนั้นแหละ เอาหน้าตาหล่อๆของแกนี้แหละไปขาย
หิ้วขนมไปส่งสาวๆตามคณะ แต่ต้องสั่งตั้งแต่ 3 กระปุกเป็นต้นไปนะ อะไรแบบเนี้ย
เข้าใจยัง ,, ถ้าเข้าใจแล้วก็ทำซะ”

เจ๊มิ้วสั่งเสร็จแล้วก็เดินไปนั่งดูทีวี ปล่อยให้ผมนั่งคิดแก้โจทย์ตรงหน้าไปเรื่อยๆ

ตอนนี้ผมลืมเรื่องราวทุกข์โศกในใจไปหมดแล้วครับ
ผมกำลังสนใจคอนเฟรกเคลือบคาราเมลตรงหน้า สนใจแต่โปรแกรมแต่งรูปในหน้าจอคอม
และกดสมัครไอจี ,, แค่นั่งคิดชื่อขนมก็ปาไปเกือบจะเที่ยงคืนแล้วครับ
เจ๊มิ้วนั่งอ่านหนังสือนิยายไปเงียบๆ โดยไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายกับผม
แต่ถ้าผมถามอะไร เจ๊มิ้วก็จะเดินมาสอนผมเป็นระยะๆ



หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-10-2015 00:08:11
“เสร็จแล้วว!!!”
ผลิตภัณฑ์ของผมเสร็จเกือบๆตี 5 ครับ
เจ๊มิ้ววางหนังสือลง แล้วเดินมาดูผลงานของผม
ทั้งโลโก้ที่ผมออกแบบในหน้าจอคอม และขนมที่ผมบรรจุลงกระปุกแล้ว

“ไอจีสมัครยัง” เจ๊มิ้วหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาเปิดดูหน้าไอจี
ซึ่งผมก็สมัครไว้เรียบร้อยแล้วครับ

“Corn ‘ Friends”
เจ๊มิ้วอ่านชื่อร้านขนมของผมออกมา ก่อนจะมองหน้าผมเหมือนจะถามถึงความหมาย

“ก็เอามาจากคอนเฟรกนั้นแหละ แต่มันแบ่งกับเพื่อนกินได้ไงเพราะมันได้เยอะใช่ไหมละ
จะตั้งว่า รวยเพื่อน ก็จะกลายเป็นข้าวเกรียบกุ้งไป เลยตั้งว่า Corn ‘ Friends แทนอ่ะ มันไม่ดีหรอ มันแปลกหรือป่าว?”

ผมเริ่มไม่มั่นใจในชื่อร้านตัวเองละครับ ยิ่งเจ๊มิ้วนิ่งเงียบไปแบบนี้ผมยิ่งกังวลใจ

“ไปอาบน้ำแต่งตัวสิ จะได้ไปปริ้นส์สติ๊กเกอร์ แล้วเอาขนมไปส่งลูกค้า”
เจ๊มิ้วส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินกลับไปนั่งอ่านหนังสือต่อ

“ลูกค้า?  ลูกค้าที่ไหนอะเจ๊ ผมยังไม่ได้โฆษณาเลยนะ” ผมหันไปมองหน้าเจ๊มิ้วอย่างแปลกใจ
ก็เพิ่งทำเสร็จเมื่อกี้ จะมีใครมาสั่งละ

“Corn ‘ Friends ก็สมควรจะส่งให้ Friends ก่อนไม่ใช่หรอ
ส่งไปให้เพื่อนที่เค้ารักปั้น ห่วงปั้นสิ เป็นฤกษ์งามยามดีนะ ส่งความสุขไปให้คนที่เรารัก
ต้องมีเรื่องราวดีๆเกิดขึ้นแน่ๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว”

เออใช่ ,, เจ๊มิ้วพูดถูก ผมควรส่งไปให้เพื่อนที่ผมรักกินก่อน
ผมวิ่งเข้าไปกอดเจ๊มิ้ว ก่อนจะเดินกลับเข้ามาอาบน้ำแต่งตัว
ทั้งๆที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แต่ผมกลับรู้สึกสดชื่นและรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากๆครับ

เจ๊มิ้วพาผมมาปริ้นส์สติ๊กเกอร์ที่ร้าน ก่อนจะขับรถพาผมไปหาไนซ์ที่สตูฯแห่งหนึ่ง
ไนซ์พักกองแล้วรีบวิ่งมากอดผมเลยครับ มันไม่สนใจสายตาของทีมงานที่มองมันเลยด้วยซ้ำ

“มึงโอเคนะ กูขอโทษนะปั้นที่ทำให้มึงไม่สบายใจ ถ้าสิ่งไหนกูทำไปแล้วมึงน้อยใจมึงโกรธกู
กูขอโทษจริงๆ อย่าหนีกูไปอีกนะ”

ไนซ์กอดผมแน่นมากครับ ผมเลยกอดมันตอบกลับไปก่อนจะตบหลังมันเบาๆ

“กูขอโทษนะไนซ์ มึงไม่ได้ผิดอะไร กูขอโทษที่ทำตัวแย่ๆ ขอบคุณที่รักเพื่อนแย่ๆแบบกู”
ไนซ์ผละตัวออกไปจากผม ก่อนจะมองหน้าผม แล้วยิ้มน้อยๆมาให้

“นี้สิวะสมแล้วที่เป็นปั้นสิบที่กูรัก เดี๋ยวกูถ่ายงานต่อก่อนนะ ค่ำๆกูแวะไปหา”
ไนซ์พูดเสร็จก็หันไปยิ้มให้เจ๊มิ้วที่ยืนอยู่ข้างหลังผม
ผมเลยยื่นกล่องขนมไปให้ไนซ์ พอมันรับไปก็ทำหน้า งงๆ

“ขนมที่กูทำเองครั้งแรก  กูเปิดร้านขายขนมด้วยนะ นั้นอะชื่อร้านแล้วชื่อไอจีร้านกู
ช่วยโฆษณาด้วยละ

ไนซ์มองหน้าผมอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูดครับ เจ๊มิ้วต้องมาช่วยยืนยัน
พร้อมทั้งส่งรูปที่ผมกำลังนั่งทำงานเมื่อคืนให้ไนซ์ดู
โหววเจ๊มิ้ว,, เห็นเงียบๆแต่แอบถ่ายรูปเพียบเลยนะ

“เอาจริงใช่ไหมมึง? “ ไนซ์มองหน้าผมเหมือนจะถามหาคำตอบ 5555
เดี๋ยวนะ ,, มันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอวะ?

“อืมจริงสิวะ กูจะตั้งใจทำกิจการของกูให้เจริญรุ่งเรือง แล้วจะทำขนมให้คนติดใจเยอะๆเลยละ
กูจะเก็บเงินไว้รอไม้ฉาก ,, ถ้าวันหนึ่งมันกลับมาหากูจริงๆ กูจะเอาเงินที่กูหาได้ด้วยตัวกูเองไปใช้ชีวิตกับมัน”

“มึงคงต้องทำขายอีกหลายสิบปี - -‘ กำไรกี่บาทเนี่ยย ฝันไกลไปละมึงไอ้เตี้ยเอ้ยยย”

ไนซ์ยื่นมือมาขยี้หัวของผม ก่อนจะขอตัวไปถ่ายงานต่อ



ผมกับเจ๊มิ้วเลยมาส่งพัสดุไปให้คะน้าเลน่อน ยูโรเปา คู่แฝดพู่กันจานสี (ไม่คุ้มค่าส่งเลยไอ้ 2 คนนี้)
และสุดท้าย ..  ส่งให้ไม้ฉาก

“ไม่เขียนโน้ตอะไรให้ไม้ฉากซะหน่อยหรอปั้น?”
เจ๊มิ้วถามผม ตอนที่เห็นผมยืนมองกล่องพัสดุของไม้ฉาก

“เขียนอะไรดีละเจ๊,, ปั้นกลัวมันไม่แกะกล่องด้วยซ้ำไป
คนอย่างมันถ้าโกรธคือโกรธจริงๆนั้นแหละ “

มันเคยโกรธเพื่อนตอนประถมครับ ป่านนี้มันยังโกรธยังเกลียดไม่หายเลยครับ T^T

“เขียนไปเถอะ อ่านไม่อ่านก็ช่างมัน
แค่เราได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำก็พอ”

เจ๊มิ้วพูดเสร็จก็ยื่นกระดาษมาให้ผม
เอาวะ ,, เขียนก็เขียนสิเนอะ อย่างน้อยๆก็ได้บอกในสิ่งที่ต้องการ
จะรับรู้หรือไม่ ,, ก็ค่อยว่ากันละกัน
ผมอยากเขียนเยอะแยะไปหมดเลยครับ แต่กระดาษใบเล็กขนาดนี้คงไม่พอเขียนแน่ๆ
ผมยืนคิดอยู่นานว่าจะเขียนว่าอะไรดี
สุดท้ายแล้วผมก็จรดปลายปากกาเขียนข้อความสั้นๆลงไป

“ภาคิน

 come back to me ..

                       สิตางค์”



มันไม่รู้จะใช้คำไหนๆแล้วครับ ผมแค่อยากให้มันกลับมา
ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ตาม ,, ผมอยากมีไม้ฉากข้างๆเหมือนวันเก่า
ได้คุยกันบ้าง ได้เจอกันบ้าง แม้จะเป็นแค่เพื่อนกันผมก็ยอม


“แกทำดีแล้วนะปั้น ,, ป่ะ! ไปลุยธุรกิจของเราต่อ มีขนมเหลืออีก 6 กระปุก
เอาไปแจกสาวๆที่มหาลัยกันเถอะ”

เจ๊มิ้วตบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะช่วยผมห่อพัสดุจนเสร็จ และเอาไปฝากส่ง


ผมผ่านวันที่แย่ๆ วันที่เศร้า วันที่หลงผิดมาได้
เพราะเพื่อน เพราะพี่สาว และคนรอบๆตัวของผม
จริงอยู่ที่วันนี้ผมยังยืนด้วยขาของตัวเองไม่ได้ ผมยังต้องพึ่งพิงคนอื่นๆเสมอ
แต่อีกไม่นาน ,, ผมจะเติบโตขึ้นด้วยสองขา สองมือ และด้วยพลังของความตั้งใจของผม
และผมทราบดีไม่ว่ายังไงความรักของเพื่อน ของพี่ หรือของครอบครัวผม
ไม่ว่ามันจะดีจะร้ายแค่ไหน ,, มันจะหล่อหลอมให้ผมก้าวไปข้างหน้าด้วยความมั่นคง
ด้วยใจที่คิดดี ทำดี และเจอแต่เรื่องราวดีๆ คนดีๆแน่นอน


ผมใช้ชีวิตแต่ละวันจากนั้นมาด้วยความสุขครับ
ทำขนม ส่งขนม ตอบไลน์ลูกค้า ไปซื้อของ แล้วกลับมาทำขนม
เรียนไปด้วย ทะเลาะกับบีมไปด้วยในแต่ละวัน
แต่ก็ถือว่าขนมของผมมีคนชอบเยอะนะครับ เพราะทุกวันนี้ผมต้องซื้อเครื่องอบขนมใหม่
และต้องสั่งคอนเฟรกมาเป็นลังใหญ่ๆเลยครับ
เจ๊มิ้วพยายามสอนทำบราวนี่ แต่ไปไม่รอดครับ 5555+ ต้องฝึกอีกนานหน่อยละครับ






4 เดือนต่อมา …..


วันนี้หลังจากทำขนมเสร็จแล้ว กำลังรอที่จะแพ๊คของลงกระปุก
ผมดันกดเข้าไปในเฟสบุ๊คของผมเอง ซึ่งปกติผมจะไม่เล่นเฟสบุ๊คครับ
เจอแจ้งเตือนมาเลยทันทีว่าไม้ฉากอัพเดทสถานะ ( ผมกดติดตามและให้แจ้งเตือนไว้นะครับ)
ไม้ฉากโพสรูปตัวเองกำลังก้มจูบหน้าผากของเด็กน้อยในอ้อมแขน
ไม่มีแคปชั่นหรือข้อความใดๆ แต่ผมอ่านจากคอมเมนต์แล้วก็ทราบว่าไม้ฉากต้องเดินทางไปประจำที่ภาคใต้ 3 เดือน
มันไปโดยไม่ไลน์หรือโทรมาบอกผมสักนิด ….
จริงๆหลังจากเรื่องวันนั้น ผมก็ไม่ได้รับการติดต่อกลับมาจากไม้ฉากครับ
ไม้ฉากเคยหายเงียบไปแบบนี้เพราะเข้ารับการอบรม
แต่ในตอนนั้นผมรู้ว่ามันต้องกลับมา เพราะเราเป็นคนรักกัน
แล้ววันนี้ละ ,, ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมเป็นเพื่อนของมันอยู่หรือป่าว?
หรือเป็นอะไรในชีวิตมันกันแน่

ผมนั่งคิดอยู่นานว่าควรทำยังไงดี?
แต่สุดท้ายแล้วก็ตัดสินใจกด  inbox   พิมพ์ข้อความไปหาไม้ฉาก ...

“ไม้ ,,
อีกแค่ปีกว่าๆ   เราสองคนจะเป็นยังไงบ้างนะ?
ไม้จะกลับมาไหม? เราจะมองหน้ากันได้อยู่หรือป่าว?
เราจะยิ้มให้กันแบบวันเก่าได้อยู่ไหม?
วันนี้ปั้นเข้าใจตัวเอง เข้าใจเรื่องราวต่างๆมากขึ้นแล้วนะ
และกว่าจะถึงวันนั้น ,, ปั้นจะพยายามทำทุกวันจากนี้ให้ดีที่สุด
จะพยายามทำวันเวลาที่เราเดินจากนี้ไปให้มีค่ามีความหมายให้มากที่สุด
ไม่ว่าหัวใจของไม้จะเปลี่ยนไป หรือจะเจอใครที่ดีกว่าปั้นแล้วก็ตาม
ปั้นขอแค่ ,, กลับมานะ
กลับมาตรงนี้  จะดีจะร้ายหรือจะแย่ไปกว่านี้ก็ตาม
ขอแค่กลับมา .....
         

                                        ยินดีที่จะรอเสมอ

ปล.  คิดถึงไม้สุดหัวใจ

                    ปั้นสิบ “




ผมไม่รู้ว่ามันจะอ่านไหม
แต่ผมรู้แค่ว่าผมกำลังรอ....
รอการอภัยจากไม้ฉาก
ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะอีกนานแค่ไหน
แต่ผม ...




จะรอตรงนี้ ,, ที่เดิมที่นี้ ‘
หัวข้อ: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-10-2015 00:11:52
ไม้ฉาก ' talk


ผมกลับไปประจำที่ภาคใต้ ได้เกือบๆ 1 อาทิตย์แล้วครับ
เพิ่งจะมีโอกาสได้จับมือถือ
เห้ออ ,,ป่านนี้เจ้าเหนือคงงอแงใส่พิมแล้วแน่ๆ
แปลกนะครับน้องเหนือไม่ติดพิมเท่าไหร่ แต่ติดผมแทน
เพราะพิมต้องเรียนด้วยมั้งครับ เลยทำให้ไม่ค่อยได้เลี้ยงเหนือเท่าไหร่
พอพิมแข็งแรงและออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมให้พิมกลับไปเรียน ม.ปลาย ใหม่
ซึ่งพิมก็ยอมไปเรียนครับ แต่ก็มีบ้างที่งอแงอยากจะอยู่กับลูก
ต้องบังคับกันพอสมควร  ต้องเอาเรื่องพัชมาขู่เรื่อยๆ
จนพิมต้องยอมไปเรียนเพื่ออนาคต จะได้มีงานทำดีๆ มีเงินเลี้ยงดูลูกและครอบครัว


ผมเปิดเน็ตเพื่อที่จะเข้าไปดูรูปของเหนือ ที่ผมสั่งให้พิมถ่ายส่งมาให้ทุกวัน
แค่เปิดเน็ตเท่านั้นแหละครับ แจ้งเตือนเข้ามาเพียบเลย
แต่ผมดันไปสะดุดตากับข้อความแจ้งเตือนจากคนๆหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนที่ผมรอให้มันติดต่อกลับมาหาตลอด

“ปั้นสิบ  สิตางค์  ส่งข้อความมาหาคุณ”

ผมรีบกดเปิดอ่านข้อความนั้นทันทีเลยครับ
แค่ได้อ่านข้อความจากปั้นสิบเท่านั้นแหละครับ
น้ำตาของผมถึงกับคลอเลยทีเดียว ,,
ผมคิดถึงมันมากจริงๆ  ที่ไม่ติดต่อไปหามันก็เพราะว่ากลัวมันเสียใจเรื่องที่ผมดูแลน้องเหนือกับพิม
แล้วกลัวมันรู้สึกแย่ไปกว่าเดิมถ้ามันได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องเหนือ
ผมเลยทำตัวเองให้ยุ่งตลอด ทั้งรับจ้างเข้าเวรบ้างละ
เลี้ยงน้องเหนือเองบ้างในวันหยุด (ปกติจะจ้างแม่บ้านตำรวจเลี้ยง)
ผมก็เฝ้ารอให้มันทักไลน์ หรือโทรมาหาผมเหมือนกัน
แต่มันไม่ติดต่อมาเลย T^T
วันที่มันส่งขนมมาให้วันนั้น ผมยังดีใจเลยครับ คิดว่ามันง้อผมแล้วแน่ๆ
มันส่งขนมกับข้อความ come back to me .. มาให้ผม
แต่มันไม่ได้โทรมาหรือมาอ้อนมาง้อแบบทุกที
แล้วช่วงนั้นผมก็ยุ่งเรื่องของพิมกับเหนือเลยไม่ได้ติดต่อมันกลับไป
จริงๆผมก็ผิดครับ  ที่เอาแต่รอให้มันติดต่อกลับมา
และทิ้งระยะเวลาให้มันนานขนาดนี้ TT’

ได้ยินจากเพื่อนๆว่ามันเปิดร้านขายขนมในไอจี ขายดีมากเลย
และมันก็มีความสุขกับทุกๆวันของมัน
สุขภาพของมันก็แข็งแรงดีแล้วด้วย ,, ผมได้ยินมาแบบนั้นและได้เห็นรูปมันมาตลอด
ก็ทำให้หายห่วงมันไปได้บ้าง ,,
แต่ความคิดถึงทำยังไงก็ไม่หายครับ ยิ่งมันส่งข้อความมาแบบนี้
ผมยิ่งอยากกอดมัน อยากหอมมัน …
อีกแค่ 1 ปีกว่าๆเองนะปั้นสิบ

อดทนด้วยกันหน่อยนะ

ผมอยากบอกกับมันแบบนี้เหมือนกันครับ แต่ก็รู้ว่ามันเป็นคำพูดที่เห็นแก่ตัว
ผมอยากเร่งคืนเร่งวันให้มันผ่านไปไวๆ ผมจะรีบกลับไปหามัน
จะรีบไปจีบมันแล้วบอกกับมันว่า “มึงเป็นแฟนกูนะ”




เห้ออออ ,, ปั้นสิบบบT^T



ผมมือไม้สั่นไปหมดครับ จากที่คิดจะกดดูรูปของเหนือก็ไม่ได้กดเข้าไปดู
จะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปก็ไม่กล้าพอ เพราะรู้ว่าตัวเองยังมีห่วงมีชนักติดหลังอีกเยอะแยะ
จะดึงมันกลับมาลำบากด้วยกัน ก็สงสารมันและรู้สึกตัวเองเลวและเห็นแก่ตัวจนเกินไป
ผมลังเลเล็กน้อย ก่อนจะโพสข้อความลงบนเฟสบุ๊คของผม



ภาคิน  ตระกูลไม้ ::

อยากเจอเหลือเกิน .... #cb2me



พอผมกดโพสไปก็รอครับ ว่ามันจะส่งสัญญาณอะไรมาให้ผมหรือป่าว
ผมว่ามันต้องรู้นะว่าผมหมายถึงมัน ,, ผมจ้องมือถืออยู่นานครับ
แต่มันก็ไม่ได้มากดถูกใจ หรือมาคอมเม้นต์อะไรให้ผม
จนสุดท้ายแล้วผมตัดสินใจวางมือถือไว้ข้างๆหมอน ก่อนจะล้มตัวลงนอน

มันคงไม่ได้รอผมแล้วละ ‘


ผมบอกกับตัวเองเบาๆ แล้วพยายามข่มตานอน
เพราะพรุ่งนี้ยังต้องไปลาดตะเวนเช้า .. .. ..




















ดึ๊งดึง ,,




เสียงแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊คดังขึ้นมาหลังจากไม้ฉากหลับไปแล้ว ,,
ถ้าไม้ฉากตัดสินใจรออีก 10 นาที อาจจะได้กดเปิดดูว่าคนที่กดถูกใจหรือคอมเม้นต์นั้นเป็นใคร.






#cb2me   จะส่งไปถึงยังใครคนนั้นของไม้ฉากหรือไม่นะ?
ติดตามกันได้ใน ...


           || Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||


หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-10-2015 01:54:16
ไม่เคลียร์กันทั้งคู่แหละ
ตัดใจจากกันแล้วแต่ตัดไม่ขาดถึงได้กลับมาหากัน
ไม่ได้คุยกันเป็นงานเป็นงาน
คลุมเคลือว่าเป็นเพื่อนกันแต่คบกันงอนกัน
คิดแทนกัน
เรื่องของพิมพ์นี่เรามองว่าทุกคนผิดนะที่ไม่บอกปั้น
คือทุกคนรู้หมดแต่ทิ้งปั้นไว้คนเดียวแทนที่จะเอาปั้นเข้ามามีส่วนร่วมด้วย
ปั้นควรฝืนยิ้มรับหรือไง
ปั้นก็เลยอยู่คนเดียวไปเลย
ทำนั่นทำนี่ไปต่างคนต่างอยู่
นึกๆดูแล้วไม้ก็ยุ่งจนไม่มีเวลาให้ปั้น
ไม่ได้บอกว่าให้มาเอาใจ
แต่นี่การทำให้อีกฝ่ายรู้สึกมั่นคงขึ้นมาไม่มีเลย
ill-fated มากๆเลยที่จะจบแบบต่างคนต่างไป
2 ปีนี่ความผูกพันธ์กับอีกฝ่ายน้อยลงไปนะ
ต่างคนต่างอยู่ได้  แล้วไปผูกพันธ์กับคนที่อยู่ใกล้ๆแทน
เอาเถอะ จะอย่างไรก็ขอให้โชคดี

ขอบคุณเจค่ะ  ที่เขียนมาจนจบ
ฝากถึงน้องเขาด้วยนะคะ
ขอให้โชคดีในทางเลือกที่เดินหน้า
ไม่ว่าจะไปกันยังไง

ป.ล 
อยากได้สูตรขนมฝรั่งแบบไหนบอกมาเลย
จะเอาสูตรภาษาไหนบอกเดี๋ยวแปลให้
ที่ทำกินเองก็มีอยู่หลายอย่าง  รสชาติก็น่าจะโอเคมั๊ง 
มีหน่วยชิม 5 คนและหมดทุกครั้งที่ทำ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 16-10-2015 01:59:11
ที่ปั้นทำอย่างนั้นเราเข้าใจนะ
ว่าคอยเข้าใจและอดทนไม้ฉากมาตลอด
แต่พอถึงจุดๆนึ่ง จากคนที่รับรู้ทุกอย่าง กลายเป็นคนไม่รู้อะไรเลย
ถ้าเพื่อนไม่บอก เป็นเราก็อึดอัดอ่ะ มารู้คนสุดท้ายโดยจากเพื่อนอีกที
แล้วไหนจะไม้ฉากไม่ยอมติดต่อกลับ ถึงจะยุ่งแค่ก็ต้องมีเวลาไลน์บอกมั่งละ
ไม่ใช่หายเงียบเลย เป็นเราไม่ทนแล้วอ่ะ ถึงจะรักแค่ไหนก็ตาม
ส่วนพิมเข้าใจนะว่าท้องและไม่มีครอบครัวดูแล แต่มาให้ไม้ฉากมารับผิดชอบจนวุ่นวายอย่างงี้ก็เกินไปหน่อยป่ะ
ได้แต่บอกว่าไม่ต้องมาดูแลมากก็ได้ แต่สิ่งที่ทำนี่ตรงกันข้ามเลย
ใครจะว่าเราใจแคบก็ได้นะ แต่นี่มันเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 16-10-2015 06:48:16
มันไม่ใช่ว่ะ ทุกคนกดดันแต่ปั้นสิบเกินไปเปล่าทั้งเรื่องรู้สึกจะมีแต่ปั้นสิบที่เจ็บหนัก นี่มันเรื่องเล่าหรือนิยายอ่ะ ถ้าเรื่องเล่าชีวิตน่าสงสารมาก ถ้านิยายก็ เฮ้อ รู้ได้ไงว่า2ปีจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป.ให้รอทั้งที่ตัวเองแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ถึงจะบอกว่าเป็นน้องสาวไม่แข็งแรงสงสารก็เหอะแต่เกินไปไหม แล้วไหนพ่อแม่ล่ะทีตอนปั้นไม้รักกันนี่ยุ่งรึเกินทีตอนคลอดลูกไม่โพล่มาเลย. :seng2ped:
ปล.ขอโทษเน้ออินไปหน่อย
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-10-2015 08:35:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 16-10-2015 08:45:45
 :pig4: รู้สึกกดดัน เป็นการจบที่หน่วงมาก ไม่รู้จะเป็นไง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 16-10-2015 09:53:42
สงสารปั้นนะ เหมือนเพื่อนๆ แกล้งเลย ไม่บอกเพราะคิดว่าไม้ฉากจะบอกปั้นเอง

เราว่าถึงไม้ฉากจะบอกหรือไม่บอกเราเป็นเพื่อนก็โทรบอกได้ถึงเค้าจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม

และเหมือนทุกคนจะกดดันปั้นกันจะว่าทำไมไม่เข้าใจไม้บ้าง ไม้ต้องดูพิม ไม้ต้องดูลูกเพราะพ่อแม่พิมไม่มา

ไม้ต้องวิ่งเต้นหาซื้อของให้ลูก แล้วทำไมไม่มีใครคิดถึงใจคนที่ต้องรอแบบปั้นบ้าง ไม่โทรหา ไม่บอกข่าว

ไม่ๆๆๆ ไม่มีการบอกกล่าวอะไรให้คนรออย่างปั้นให้รับรู้เรื่องเลยเป็นใครจะไม่น้อยใจบ้าง

คนรอก็ต้องการกำลังใจในการรอบ้างน่ะบ้างที ว่างบ้างก็ติดต่อมาบ้างไม่ใช่ต้องให้คนรอเป็นคนติดต่อไป

เพราะรู้ว่าเขาก็คงยุ่งถึงไม่ได้ติดต่อไปหา เฮ้อออ เหนื่อยแทนทั้งคู่จริงๆ แต่เราก็ขอให้อดทน 2 ปี แป๊ปก็ถึงแล้ว

เข้มแข็งเข้าไว้ทั้งไม้ทั้งปั้น เชื่อใจกันให้มากๆ อย่าหูเบามีอะไรให้ถามและตอบตามจริง

อย่าโกหกกันเพราะนั่นเป็นเหตุให้เลิกกันได้ และอย่าใช้อารมณ์เป็นใหญ่นะจ๊ะ เด็กๆ
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 16-10-2015 10:43:10
ปั้นง่อนแง่น โงนเงน เอนจะล้ม
ปั้นโง่งม งี่เง่า เศร้าไม่ถอย
ปั้นงมเงา หงอยเหงา เฝ้ารอคอย
ปั้นแหงนหงาย งอนง่อย ปล่อยทิ้งวาง

ปั้นทำผิด คิดอะไร มันก็ผิด
ปั้นมันคิด เห็นแก่ตัว กลัวตัดหาง
ปั้นคิดเอง ทำไปเอง ปั้นวู่วาม
งั้นก็เชิญ เดินไปตาม ทางของตน

ปั้นก็คิด ไม้ก็คิด ใครผิดถูก
นั่นเมียลูก กระนั้นหรือ คือเหตุุผล
แล้วปั้นล่ะ มันมีตัว ไม่มีตน
ไม้ลืมปั้น คนทั้งคน ได้ยังไง

หึหึ ร้อยเหตุผล
แล้วแต่คนจะงัดออกมาใช้

แต่จิตใจคนล่ะ
จะคิดเข้าใจยังไง

ความรัก
หุหุ

+ 1 จ้า
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-10-2015 23:47:36
ปล่อยวาง
หัวข้อ: Re: ❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย || P.41 || 16-10-58 || Up ❥ จบแล้วจ๊า❥
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 28-10-2015 19:02:56
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 14-11-2015 23:46:25
พรุ่งนี้ต้องเข้า รพ. เพื่อรอฟังผลร่างกายในวันจันทร์ ,,
ขอเลื่อนการลงนิยายไปก่อนนะคะ
ออกจาก รพ. รอบนี้คงได้กลับมาใช้ชีวิตปกติแล้วละคะ ,,
อย่าเพิ่งลืมกันนะ.
คิดถึงค่า
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 18-11-2015 20:17:09
 :pig4: :pig4:

ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะครับ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-11-2015 22:17:24
เหมือนเลือนลาง ช่างลางเลือน เพื่อนสนิท
เหมือนใกล้ชิด ติดชิดใกล้ ใครจะเหมือน
เหมือนเคียงข้าง ร่างข้างเคียง เรียงดาวเดือน
เหมือนใจเตือน เพื่อนเตือนใจ ให้กลับมา

เหมือนสมมุติ ฉุดกระชาก ใจลากถู
เหมือนยืนดู คู่สหาย กายห่างหา
เหมือนลอยไกล ไหวหวิบ ชั่วพริบตา
เหมือนจะฆ่า ตายทั้งเป็น เซ่นสังเวย

ใครจะอึด ใครจะอด ปลดได้ก่อน
ใครจะนอน ใครจะนั่ง ไม่พลั้งเฉย
ใครจะพูด ใครจะบอก ไม่เหมือนเคย
ใครจะหา คนก่ายเกย เลยเลิกกัน

..น่าจะเป็นไม้ มากกว่าปั้นนะ..
หุหุ

คนไม่มั่นคง จะลงเอยในแบบใด
ไม่ต้องให้คาดเดาหรอกนะ
เชี้ยะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 18-11-2015 22:25:59
 :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 19-11-2015 01:48:33
เหนื่อยก็พัก เริ่มต้นใหม่ ยืนได้ด้วยตัวเอง สู้ๆปั้น
คนรักไม่จำเป็นต้องมีคนเดียว (หืม?)55555
อายุยังน้อย ทางเดินอีกไกล ไม่แน่อาจมีคนที่ดีกว่าไม้นะ
คนเราทุกคนมันเห็นแก่ตัวโดยเฉพาะเรื่องความรัก อันนี้เข้าใจปั้น
ทุกคนรู้ปั้นไม่รู้ มันแย่จริงๆ แถมไม้ไม่ติดต่อกลับมา ยิ่งแย่กว่าเดิม
หน่วง ถ้าเราเป็นปั้น ต่อให้รักแค่ไหน ถ้ามันทำให้ชีวิตแย่ยิ่งรักยิ่งเจ็บปวด เราก็พร้อมจะตัดเนื้อร้ายทิ้ง  :mew4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 19-11-2015 13:47:28
ใจตรงกันแล้วสิ :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 19-11-2015 15:03:52
ฟินอะ :ling1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||บทส่งท้าย||P.41||16-10-58||❥จบแล้วจ๊า❥ย้ายได้เลยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-11-2015 16:00:13
 :L2:  เอาใจช่วยคนเขียนเสมอค่ะ
ดูแลสุขภาพด้วย
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-11-2015 15:44:49
Close Friends Speacial :: 1
กล้าพอไหม? || พี่มิ้ว




“Come back to me …… “
กลับมาได้ไหม.... งั้นหรอ?
หึ เจ้าเด็กน้อยเอ้ยยย !
เขียนข้อความน่ารักๆแบบนี้ก็เป็นด้วยหรอเนี้ย


ฉันนั่งยิ้มกับตัวเอง พร้อมๆกับมองหลังของปั้นสิบ น้องชายต่างพ่อต่างแม่ของฉัน
ที่ตอนนี้วิ่งลงไปส่งขนมให้สาวน้อยคณะบัญชี


การไปขุดปั้นสิบให้ลุกขึ้นมาสู้อีกครั้งมันไม่ใช่เรื่องยากอะไร
เพราะจริงๆแล้วปั้นสิบเป็นเด็กดี และมอง โลกในแง่บวกเสมอ
เมื่อวันก่อนฉันกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่บ้าน ก็มีสายตรงโทรมาจากเชียงใหม่


“ฮัลโหลว่าไง ยินดีด้วยนะได้ลูกชายใช่ไหมแก  อยากไปฟัดจริงๆเลย”
ฉันส่งเสียงทักทายไปยังปลายสาย

“พี่มิ้ว .. เหนื่อยจังเลยอะ เห้ออ “
เสียงมาแบบนี้ คงไม่ได้แฮปปี้อย่างที่คิดแน่ๆ
เจ้าเด็กนี้ปัญหาเยอะมาตั้งแต่ไหนแต่ไรละ  - -‘

“ไม้เป็นไรก็บอกมาสิ  ถ้าพี่ช่วยได้ก็จะช่วย”
ฉันวางหนังสือลงข้างๆตัว ก่อนจะมาสนใจเรื่องราวของคนปลายสาย

“ไม้ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ช่วยไปดูปั้นให้หน่อย พอดีไม่เข้าใจกันนิดหน่อย
ปั้นมันเลยปิดมือถือปิดห้องไม่ให้เพื่อนๆเข้าไปหา ไม้ไปไหนไม่ได้เลยพี่
เจ้าเหนือยังอยู่ห้องเด็กอ่อน ยังอยู่ในตู้อบ พิมก็ยังดูแลตัวเองไม่ได้
บ้านผมยังไม่มีใครมาสักคน ผมจะร้องไห้แล้วเนี้ย..”
ไม้ฉากเริ่มบ่นให้ฉันฟัง
น้ำเสียงเริ่มมีเสียงสะอื้นให้ได้ยินบ้างแล้ว
จริงๆเด็กอายุแค่ 20 ปี ต้องมารับภาระมากมายขนาดนี้
มันหนักนะ กับการต้องดูแลเด็กอ่อนที่คลอดก่อนกำหนด
และไหนจะดูแลน้องพิมสาวน้อยที่ตกเลือดนั้นอีก
เจ้าบ้าไม้ ,, แกนี้มันเกิดมาเพื่อชดใช้หนี้กรรมหรือไงกัน?


“ไม่ต้องห่วงปั้นนะ พี่จัดการเอง แกเถอะไหวไหม?
ให้พี่ขึ้นไปช่วยหรือป่าวละ ช่วงนี้พี่ว่าง”

จริงๆฉันว่างทุกวัน - -‘ งานการไม่ได้ทำหรอกค่ะช่วงนี้เป็นช่วงลาพักร่างกาย
ฉันเป็นผู้หญิงตัวอ้วน แต่ไม่ได้แข็งแรงอะไรมากนัก ต้องไปหาหมอทุกเดือนตามนัด


“ไม่รบกวนพี่มิ้วมากไปกว่านี้แล้วละ ผมเกรงใจ
ช่วยไปดูปั้นให้ผมก็พอแล้วครับ  แล้วยังไงผมโทรมาหาใหม่นะพี่
ตอนนี้ต้องไปดูเจ้าเหนือแล้ว  พี่รักษาสุขภาพด้วยนะ แล้วยังไงเจอกันครับ”

“โอเค ดูแลตัวเองดีๆด้วยละเรา”

“ครับ บ๊ายยบายครับ”


หึ .. ก่อนจะวางสายก็ยังไม่ลืมคำพูดเดิมๆนะแก
ไม้ฉากเป็นเด็กผู้ชาย เอ๊ะขอใช้คำว่า ,, หนุ่มน้อยละกัน
เป็นหนุ่มน้อยที่ค่อนข้างใช้ชีวิตตามกรอบที่พ่อแม่และครอบครัววางไว้
แต่ตัวจริงก็แสบใช้ได้เลยละ ดูจากหลายๆวีรกรรมที่ผ่านมา
บางทีก็ทำให้เสียความรู้สึกไปบ้าง แต่ก็นะ ,, คนเรามันมีหลายด้านหลายมุมเสมอนั้นแหละนะ


“เจ๊มิ้ว นั่งยิ้มอะไรอยู่อะ  ยิ้มซะหน้ากลัวเลย”
เสียงปั้นสิบปลุกฉันให้ตื่นจากการนึกถึงอดีต
 (พูดซะแก่เลย ,, เหมือนมันจะนานมาแล้วนะตั้งแต่วันแรกที่คุยกับเจ้าไม้ฉาก 555+)


“คิดอะไรของฉันเรื่อยเปื่อยแหละนะ  แล้วนี้จะกลับห้องเลยไหม เจ๊จะไปส่ง”
ปั้นสิบกำลังจะวิ่งกลับมาขึ้นรถ แต่เสียงเรียกจากสาวน้อยข้างหลังก็ดังขึ้นมาก่อน

“ปั้น!! ไปส่งเค้าหน่อย”
ชะนีน้อยนั้นใครกัน? วิ่งมาเกาะแขนปั้นสิบ แล้วเอาตัวดันมาติดแขนปั้นสิบเลยนะ
ฉันพยายามเพ่งมองว่าสาวน้อยคนนั้นเป็นใคร



อ่ออ ,, บีมมี่ นี้เอง
เห็นรูปจากในไอจีปั้นสิบ และรูปจากเฟสบุ๊คบ่อยๆ เลยพอจะจำหน้าได้

“บอกแล้วไงว่ามากับพี่ กลับเองดิบีม”
ปั้นสิบตอบเสร็จก็พยายามจะแกะมือของบีมที่เกาะแขนตัวเองออก

“ไม่เอาอะกลับด้วยกันดิ นั่ง Taxi ไปส่งบีมก็ได้นะ นะ นะ นี้มันค่ำละนะ แล้วดูนั่นดิ
อิพี่ชูอะ มันยังมองมาทางนี้อยู่เลย ถ้าปั้นไม่ไปส่งมันก็รู้ดิว่าเราไม่ได้คบกัน
ไปส่งบีมหน่อยนะ นะคะปั้นสุดหล่อนะ”

ปั้นสิบทำหน้าตาเบื่อๆ ก่อนจะหันมามองหน้าฉัน
เห้ออ .. เบื่อจริงๆ ไอ้เด็กพวกนี้ สรรหาเรื่องราวปวดหัวมาได้ทุกวี่ทุกวัน

“งั้นพี่ไปส่งให้ก็ได้จ๊ะ ขึ้นรถมาสิ”
บีมมี่รีบยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะเปิดประตูรถขึ้นมานั่ง
ปั้นสิบส่ายหัวและทำหน้าระอา ก่อนจะเดินมานั่งข้างหน้า

“ไปส่งมันที่คอนโดปั้นก็พอ เดี๋ยวปั้นเอารถให้บีมไปใช้ พรุ่งนี้จะได้ไม่ลำบากไปรับ”
ปั้นสิบตอบ ก่อนจะหันไปมองบีมอย่างไม่พอใจ
แต่ดูเหมือนบีมจะไม่รับรู้อะไรค่ะ เพราะเห็นหยิบมือถือมานั่งเล่น

พอขับรถมาส่งปั้นกับบีมที่คอนโดปั้นสิบแล้ว  บีมทำท่าจะไม่ยอมกลับหอตัวเอง
ปั้นสิบมองมาที่ฉันเหมือนอยากจะได้ตัวช่วย เห้อออ เดือนร้อนฉันอีกละสินะ  - -‘

“บีมกลับหอเถอะจ๊ะ เดี๋ยวพี่กับปั้นต้องทำขนมต่อ ตอนนี้ห้องรกด้วย
บีมขึ้นไปตอนนี้เกรงว่าจะลำบากนะจ๊ะ”

บีมหันมามองหน้าฉันนิดหนึ่ง ก่อนจะมองหน้าปั้นสิบแล้วทำหน้างอนๆใส่

“กลับก็ได้ค่า พรุ่งนี้เอาขนมไปส่งด้วยละ เชอะ!”
บีมตีเข้าที่แขนปั้นสิบไป 1 ที ก่อนจะเดินไปที่รถของปั้นสิบแล้วขับออกไป
2 คนนี้สนิทกันขนาดใช้รถของกันและกันได้เลยงั้นหรอ?
แล้วบีมยังงอแงอยากขึ้นห้องปั้นสิบอีก?
ไม่ธรรมดานะเด็กคนนี้ ,, น่าหนักใจแทนเจ้าไม้จริงๆเลย

“เห้ออ น่าเบื่อ” ระหว่างเดินขึ้นมาบนห้อง ปั้นสิบถอนหายใจนับสิบครั้ง
แล้วพูดคำว่า เบื่อ ซ้ำๆแบบนี้เป็นสิบๆรอบ

“แกเบื่ออะไรเยอะแยะ ถอนหายใจมันเข้าไปเดี๋ยวก็อากาศหมดตัวพอดีหรอก”
ปั้นสิบเดินนำหน้าฉันไปเปิดประตูห้อง แล้วก็จัดการเปิดไฟ และไปหยิบน้ำมายื่นให้ฉันดื่ม

“เบื่อบีมอะดิเจ๊  มันเอาแต่ใจ จะให้ปั้นทำนั้นทำนี้ให้อยู่ได้”

“แล้วแกไปตามใจมันทำไมละ  บีมมันชอบแกหรอ?”

พอสิ้นคำถามจากฉัน  เจ้าปั้นสิบสำลักน้ำเลยค่ะ 555+

“ชอบบ้าไรละเจ๊ มันอะไม่มีเพื่อนในคณะ เลยชอบมาตามปั้น จะไปไหนก็ให้ปั้นไปส่ง”
ไม่มีเพื่อนงั้นหรอ?  ได้เต้นเป็นตัวแทนของคณะแบบนี้อะนะไม่มีเพื่อน?
ตอนซ้อมเต้นนี้จะไม่มีการพูดคุยกันเลยระหว่างเพื่อนๆงั้นหรอ?
เด็กสาวที่ชื่อ บีมมี่ นี้ดูจะไม่ธรรมดาแล้วสิ !

“ห่างๆไว้หน่อยก็ดีนะ แกไม่คิดอะไรกับบีม แต่ทางบีมเราก็ไม่รู้ไง
เดี๋ยวไอ้ไม้มันจะหึงใส่อีก  ทะเลาะกันไปกันมา ฉันเบื่อแทนวะ”

ฉันพูดกับปั้นสิบจบก็เริ่มหันมาเก็บของใช้ส่วนตัวของตัวเอง
ต้องกลับบ้านแล้วละนะ ,, มาอยู่กับปั้นสิบจนลืมเลยว่าตัวเองมีบ้านอยู่

“เจ๊จะกลับละหรอ?”
หื้มม ถามโง่ๆอีกละไอ้ปั้นนน ,, เก็บของขนาดนี้ละ  คงจะนอนที่ห้องแกต่อมั้งงง

“อืมม เป็นผู้หญิงสวยๆแบบนี้ มานอนห้องผู้ชายหน้าตาเห่ยๆแบบแก รู้ถึงไหนอายถึงนั้น”
ฉันเก็บหนังสือนิยายใส่ลงกระเป๋าผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็จะเดินออกจากห้อง
แต่ปั้นสิบดึงแขนฉันไว้ก่อน

“อยู่กับคนหน้าเห่ยๆอีกคืนเถอะนะคนสวย สวยจนปั้นพูดไม่ออกเลย
ทรวงทรงองเอวก็กิ่วซะขนาดนั้น กลับดึกๆแบบนี้มันไม่ปลอดภัยนะครับ”

คำพูดคำจาที่ประชดออกมานี้แทบอยากจะตีมันให้ตายคาห้องจริงๆเลย

“จะไปก็เพราะคำพูดประชดนี้แหละ ทำไมอีกเนี้ยย ฉันยังกลับบ้านตัวเองอีกไม่ได้งั้นหรอ
ฉันมีพ่อมีแม่นะย่ะ  อยู่กับแกนานๆฉันเบื่อ”

ปั้นสิบมันเริ่มรื้อเอาหนังสือนิยายฉันออกมาวางไว้ที่โซฟาอีกครั้ง
เออค่ะ!!!  มารยาทดีมากๆ รื้อของคนอื่นออกจากกระเป๋าหน้าตาเฉย

“เห้ออ อยู่ก็ได้ งั้นขออาบน้ำก่อนนะ แกจะอุ่นอะไรให้ฉันกินก็รีบทำละ ออกจากห้องน้ำมาฉันจะได้กิน”
พอสั่งปั้นสิบให้อุ่นอาหารให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เดินเข้ามาในห้องนอนของปั้นสิบ
อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เตรียมมา พอเสร็จแล้วก็ออกมาเจออาหารนานาชาติ
นั้นคือ มาม่าต้ม - -‘

“แค่นี้?  แกทำแค่นี้อะนะปั้น”
ปั้นสิบนั่งอ่านนิยายไปด้วยกินมาม่าต้มไปด้วย  เงยหน้ามามองฉันเล็กน้อย
ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ

“เจ๊อยากกินรสไหนก็ต้มเพิ่มละกันนะ”
นี้ๆแก ตอบตรงคำถามหน่อย?
โอ้ยยย ไอ้น้องบ้า!!!

กินมาม่าก็ได้วะ ดีกว่าไม่มีอะไรจะกิน
พอกินมาม่าเสร็จฉันก็หยิบนิยายมานั่งอ่านที่โซฟาหน้าทีวี
ส่วนปั้นสิบมันก็หนีเข้าไปอาบน้ำ แล้วก็นอนเล่นในห้องนอน
จนกระทั่งมันวิ่งถือนิยายออกมาหาฉันที่ห้องนั่งเล่น

“เจ๊ๆ นี้ใครอะ”
พูดเสร็จก็ยื่นรูปมาให้ดู แค่เห็นรูปเท่านั้นแหละค่ะ
ไม่รู้เลยว่าน้ำตามันมาคลอเบ้าตาตอนไหน
รูป  พี่ฟาร์ม ,,,,,
นึกว่าเก็บใส่กล่องไปหมดแล้วแท้ๆ  มาอยู่ในหนังสือได้ยังไงกัน?

“พี่ฟาร์มนะ”
ฉันพยายามเก็บกลืนก้อนน้ำตาที่มันจุกอยู่ในอกลงไป
บอกกับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้ …
เรามาปลอบน้องเว้ยมิ้ววว .. ไม่เอานะ อย่าร้องเชียวนะ.

“หล่อเนอะ แล้วพี่ฟาร์มโทรมาบ้างไหมอะพี่มิ้ว”
เอากับเค้าสิค่ะ นั่งลงข้างๆเลยทีนี้ หยิบรูปพี่ฟาร์มมาส่อง
เดี๋ยวยื่นไปข้างหน้าบ้างละ ชูขึ้นไปดูเหนือหัวบ้าง
คือมันไม่ใช่ภาพ 3 มิตินะปั้นสิบ - -‘

“ไม่เลย .. ไม่เคยเลย”

พี่ฟาร์มไม่เคยติดต่อกลับมาเลยหลังจากวันนั้น
ได้แต่บอกแค่ว่า .. กลับมาเมืองไทยค่อยคุยกัน


ฉันกลับคิดย้อนไปเมื่อ 1 อาทิตย์ก่อน


ฉันกำลังวุ่นวายกับการเก็บของใส่กล่อง เก็บเสื้อผ้าเข้าที่
เพราะเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา ของใช้ต่างๆในบ้านเลยวางไม่เป็นที่เป็นทาง
แล้วก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาทำลายความเงียบงัน
เพราะวันนั้นมายด์ไปบ้านแฟน ฉันเลยอยู่บ้านคนเดียว

ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดูเบอร์ว่าใครโทรมา ก็เห็นว่าปลายสายคือ น้องฟาร์
น้องสาวของพี่ฟาร์ม แฟน (อดีต) ของฉันเอง

เอ๊ะ .. มีอะไรหรือป่าวนะ?
เพราะตั้งแต่พี่ฟาร์มบอกให้เราห่างกันครั้งนั้น  ก็ไม่มีการติดต่อกลับมาอีกเลยจากทางบ้านของพี่ฟาร์ม

“สวัสดีจ๊ะฟาร์  ว่าไงเอ่ยยย   นึกยังไงโทรมาหาพี่ได้ละ”
ฉันส่งเสียงทักทายฟาร์ไป พร้อมๆกับเดินมานั่งเล่นที่โซฟา

“พี่มิ้วนั้นแหละทำไมไม่โทรหาฟาร์บ้าง   รู้ไหมว่าเค้าบ่นคิดถึงพี่มิ้วกันทั้งบ้านแล้วนะ”
ฟาร์ส่งเสียงงอแงมาตามสาย 555+ น้องฟาร์เรียนอยู่ที่เมืองนอก
ปิดเทอม หรือปิดครึ่งเทอมทีก็จะกลับมาเมืองไทย

“จ๊ะๆ พี่ขอโทษทีนะ พอดีพี่เข้าออกโรงพยาบาลเหมือนเดิมนั้นแหละ แล้วนี้อยู่เมืองไทยกี่วันแล้วเนี้ย”

“หลายวันแล้ว  พี่มิ้วรู้ยังว่าพี่ฟาร์มกลับมาเมืองไทยแล้วนะ”
กลับมาแล้วงั้นหรอ?
ทำไมไม่โทรมาหาบ้างละ? ปกติจะกลับมาวันไหนก็จะเมลมาหานี้นา
หรือไม่มาถึงเมืองไทยก็น่าจะโทรมาหากันบ้างสิ!

“อ่อ กลับมาแล้วหรอ? พี่ไม่รู้เลยจ๊ะ แล้วนี้พี่ฟาร์มไปไหนแล้ว”

“ไปทะเลนะ  .. พี่มิ้วๆ พี่รู้จักเพื่อนพี่ฟาร์มทุกคนไหม?”

เพื่อนพี่ฟาร์มงั้นหรอ?
อืมม ก็พอรู้บ้างแหละนะ แต่เอาเข้าจริงๆฉันก็รู้แค่ไม่กี่คนหรอก
555+ เพราะเป็นผู้หญิงประเภทไม่ชอบถามเซ้าซี้ แล้วก็เคารพในเรื่องส่วนตัวของแฟน
เลยไม่อยากเข้าไปวุ่นวายมาก เค้าแนะนำใครให้รู้จัก ก็คือรู้จักแค่นั้น
ไม่เคยถามว่า เพื่อนคนนั้นใคร เจอตอนไหน รู้จักเมื่อไหร่
ไม่เคยถามเลย

“ก็พอรู้บ้างนะจ๊ะ มีอะไรไหมฟาร์”

“พี่มิ้วรู้จักคนที่ชื่อ พี่เอิงไหม”

เอิง?

“ไม่เคยคะ ทำไมหรอคะฟาร์  ต้องมีอะไรแน่ๆเลยไม่งั้นฟาร์ไม่โทรมาหาพี่หรอก อยากบอกอะไรพี่บอกได้เลยนะ
พี่คงไม่มีอะไรจะเสียใจมากกว่านี้แล้วละมั้ง 555”

“พี่มิ้วก็ชอบหัวเราะแบบนี้ทุกที อยากร้องไห้ก็ร้องบ้างสิคะ  คืองี้พี่มิ้ว ก็เนี้ยพี่ฟาร์มมาบอกม๊าว่าจะไปทะเลกับเพื่อนๆแล้วทีนี้พี่เอิงเนี้ยแหละ ส่งรูปถ่ายที่ทะเลมาให้ฟาร์ ถ่ายไม่ได้เห็นหน้าหรอกนะ ถ่ายเท้า 2 คู่แบบหันมาหากันนะ อธิบายไงดีละ
เหมือนคนที่ถ่ายรูปกับแฟนอะพี่มิ้ว”

“ฟาร์ส่งมาให้พี่ทางไลน์หน่อยได้ไหมคะ”

“เอาจริงๆหรอพี่มิ้ว ,, มันมีอีกหลายรูปเลยนะ งั้นฟาร์ส่งให้ทีเดียวเลยนะคะ”

“จ๊ะ งั้นเดี๋ยวคุยกันทางไลน์นะ”


พอฉันวางสาย ฟาร์ก็ส่งรูปมาให้ฉันต่อ
แค่ได้เห็นรูปเหล่านั้น ฉันก็เข้าใจได้ดีทุกๆอย่าง
เอิง กับ พี่ฟาร์ม คงไม่ได้เป็นแค่เพื่อนแล้วละ

FARRY :: พี่มิ้วว่าไงอะ

.m :: อืม ก็น่าจะตามนั้นแหละคะ

FARRY :: แบบที่ฟาร์คิดแน่ๆเลย

.m :: น้องฟาร์คิดไงอะ ไหนบอกพี่หน่อยสิ

FARRY :: ฟาร์ว่านะคนนี้ต้องเป็นแฟนใหม่พี่ฟาร์มแน่ๆ แล้วที่เค้าส่งรูปให้ฟาร์แบบนี้ เพราะอยากจะประกาศตัวอะ
หรือไม่ก็คงรู้แหละว่าฟาร์ต้องส่งต่อพี่มิ้ว เค้าเลยส่งมาให้ฟาร์

.m :: เค้าจะทำแบบนั้นทำไมละคะ ก็พี่กับพี่ฟาร์มห่างกันไปแล้วไง เค้าจะทำอะไร จะมีใครก็เรื่องของเค้า

FARRY :: แต่พี่ฟาร์มรักพี่มิ้วนะ  ใครๆก็รู้ มันต้องมีเรื่องอะไรมากกว่านี้แน่ๆพี่มิ้ว เชื่อฟาร์สิ

.m :: ถึงมันมีอะไรมากกว่านี้ เราก็ทำอะไรไม่ได้ พี่ชายของฟาร์เลือกแล้วนะ เค้าไม่ได้เลือกพี่ ฟาร์อย่าลืมสิคะ

FARRY :: โถ่ววววววพี่มิ้ว อย่าโกรธพี่ฟาร์มเลย  ยังไงๆบ้านฟาร์ก็อยากได้พี่มิ้วมาเป็นสะใภ้แค่คนเดียวนั้นแหละ อดทนหน่อยนะซ้อคนสวย เดี๋ยวฟาร์จัดการเอง

.m :: ยังไงพี่ก็เคารพบ้านฟาร์เหมือนเดิมนะ แล้วว่างๆพี่ไปหาจ๊ะ

FARRY :: มาเลยนะ พรุ่งนี้มาหาเลย คิดถึงจะแย่แล้ว ไม่รู้แหละ ฟาร์จะไปบอกม๊าว่าพี่มิ้วจะมาพรุ่งนี้ อย่าให้ม๊ารอเก้อนะคะพี่มิ้ว จุ๊บๆ แล้วคุยกันใหม่นะ



อ้าววว .. ยายฟาร์เอ้ยยย
ชอบทำแบบนี้ทุกทีเลย ... เห้อออ
ฉันนั่งยิ้มให้กับข้อความยียวนจากน้องสาวของคนรัก(เก่า)
ก่อนจะรีบเก็บของต่างๆเข้าที่   ความวุ่นวายในคืนนั้นฉันลืมเรื่องเอิง เรื่องพี่ฟาร์มไปจนหมดแล้ว


วันรุ่งขึ้น ฉันไปหาม๊าแบบที่ฟาร์บอก
ไม่ไปได้ยังไงละคะ ม๊าโทรมาตามแต่เช้าเลย
แต่ฉันก็ยังไปเดินซื้อของกับมายด์ จนเกือบๆค่ำถึงได้แวะเข้าไปหาม๊าที่บ้าน
พอไปถึงบ้านม๊า ,, ก็แทบอยากจะกลับบ้านตัวเองทันที
เจอพี่ฟาร์มกับเอิงที่หน้าบ้านนะสิ .. มาได้ถูกจังหวะจริงๆเลยนะมิ้วเอ้ยยย!

“พี่มิ้ว จะลงจริงๆหรอ  นั้นนะเมียพี่ฟาร์มเลยนะ ลงไปก็เจ็บเปล่าๆนะพี่
กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวมายด์ไปส่ง”

มายด์ดึงแขนฉันไว้ ก่อนที่ฉันจะเปิดประตูรถลงไป

“ไม่เป็นไรหรอกมายด์ ยังไงมันก็คือความจริง เอาของลงไปไหว้ม๊า แล้วเราก็กลับบ้านกัน
มายด์ไปกับพี่นะ  ถ้าพี่ดูไม่ไหวก็ช่วยดึงพี่กลับบ้านที”

“โธ่พี่มิ้ว ,, จะลงไปให้เจ็บทำไมไม่รู้”

มายด์บ่นนิดหน่อย แต่ก็เดินลงจากรถมาพร้อมๆกับฉัน

“สวัสดีค่ะพี่ฟาร์ม  กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
ฉันเดินเข้าไปยกมือไหว้พี่ฟาร์ม ซึ่งพอพี่ฟาร์มเห็นหน้าฉัน ก็รีบดึงแขนของเอิงออก
แล้วยกมือมารับไหว้ฉันกับมายด์

“เพิ่งกลับมาไม่กี่วันเอง กำลังว่าจะโทรหามิ้วอยู่เลย
สบายดีไหม? หน้าดูซีดๆนะมิ้ว ไหวไหมคะ พี่พาเข้าไปนั่งในบ้านนะ”

พี่ฟาร์มพูดเสร็จก็เดินเข้ามาจะประคองฉันเข้าบ้าน
แต่เอิงดึงแขนพี่ฟาร์มไว้ก่อน

“พี่ฟาร์มค่ะ ไหนบอกจะไปส่งเอิงที่คอนโดไงละคะ”
พี่ฟาร์มมีสีหน้าไม่พอใจเอิงอย่างชัดเจน

“พี่ฟาร์มไปธุระของพี่เถอะคะ มิ้วแวะมาไหว้ม๊าเฉยๆนะ แล้วยังไงค่อยคุยกันนะคะ
มายด์เข้าไปไหว้ม๊ากันเถอะ”

ฉันหันไปบอกมายด์  ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
อยู่คุยกับม๊า กับน้องฟาร์เกือบๆ 1 ชั่วโมง ฉันกับมายด์ก็ขอตัวกลับบ้าน
พี่ฟาร์มออกไปส่งเอิง ยังไม่กลับมาเลย

“พี่มิ้วจะรอพี่ฟาร์มไหม หรือจะกลับบ้านเลย” มายด์หันมาถามฉัน

“กลับเลยจ๊ะมายด์ รอทำไมละ ยังไงมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก เห็นๆอยู่
พี่ไม่โลกสวยขนาดมองไม่ออกหรอกนะว่าเค้าสองคนเป็นอะไรกัน
ป่ะ ,, อยากกลับไปอ่านนิยายแย่ละเนี้ย”


พอเดินกลับมาที่รถ พี่ฟาร์มก็จอดรถที่หน้าบ้านแล้วเดินเข้ามาหาฉัน
“มิ้ว ให้พี่ไปส่งนะจะได้คุยกัน  น้องมายด์จะกลับก่อนหรือไปเที่ยวที่ไหนก็เชิญเลยครับ
พี่ไปส่งพี่มิ้วเอง”

อะคะ ,, คือ พี่ถือวิสาสะอะไรมาจับแขน  แล้วยังมาสั่งให้มายด์ไปไหนก็ได้อีก - -‘

“เห็นทีว่าจะไม่ได้นะคะพี่ฟาร์ม  มายด์ต้องไปส่งพี่มิ้วและไปนอนกับพี่มิ้วที่บ้าน
แล้วก็ ,, มายด์เลิกเที่ยวแล้วคะ 
น่าแปลกนะคะพี่ .. จากเด็กแรดๆร้ายๆแบบมายด์  พอเจอคนดีๆสักคน ที่เค้ารักเราจากตัวตนของเรา
และรักในครอบครัวเราจริงๆ ก็สามารถทำให้เรากลับกลายมาเป็นเด็กดี เป็นคนที่คิดดีทำดีได้
แต่กับคนอีกประเภทหนึ่ง ,, ตอนแรกดีแสนดี พอเจอกะ... หึ เจออะไรที่มันน่าชมน่าดูน่ากินกว่า
ก็ออกลายเป็นพวกเลวๆได้ในพริบตา!”

มายด์ตอบใส่พี่ฟาร์ม จนพี่ฟาร์มชักสีหน้าใส่มายด์เลยตอนนี้

“กลับละนะคะพี่ฟาร์ม ขอบคุณที่จะไปส่งค่ะ
แต่มิ้วกลับเองได้ ไม่อยากมีปัญหากับคุณเอิง
ไปทะเลมาดูผิวคล้ำไปเยอะเลยนะคะ  อย่าลืมทาโลชั่นก่อนนอนนะคะพี่ฟาร์ม”

ฉันยกมือไหว้พี่ฟาร์มอีกครั้ง ก่อนจะกลับไปขึ้นรถที่ตอนนี้มายด์ติดเครื่องรออยู่แล้ว

และหลังจากวันนั้น ,, พี่ฟาร์มก็ไม่ได้ติดต่อมาอีกเลย
มายด์ ก็ไม่พูดถึงพี่ฟาร์มให้ฉันได้ยิน
แต่น้องฟาร์และม๊า ยังโทรมาหาฉันเรื่อยๆ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-11-2015 15:48:20
“เจ๊ .. เจ๊ เจ๊มิ้ว”

“ห๊ะ ,, อะ อะไรละปั้น เรียกซะพี่ตกใจเลย มีอะไร”

ฉันรีบยกมือมาป้ายน้ำตาที่มันเริ่มเอ่อล้นลงมา ก่อนจะหันไปด่าปั้นสิบ
ที่บังอาจมาเขย่าตัวฉัน แล้วยังส่งเสียงเรียกซะดังอีก

“ก็เจ๊อะเงียบทำไมละ ถ้ามันไม่น่าคิดถึงก็ไม่ต้องไปนึกถึงมันนะ
ยังไงๆพี่ก็มีผม มีไม้ และมีพวกเพื่อนๆผมอีก พวกผมไม่ทิ้งให้พี่ขึ้นคานแก่ตายไปคนเดียวหรอกนะ”

โหววว .. คำพูดเกือบจะซึ้งละนะปั้นนน!!!!

“อย่ามาพูดดี .. แกเถอะนะเรื่องไอ้ไม้จะเอาไงต่อ?”
จากหน้าตายียวนกวนประสาท พอได้ยินชื่อไม้ฉากถึงกับนั่งเงียบเลย

“ไม่รู้สิพี่ .. ตอนนี้ปั้นคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอก
มันก็คงกำลังสับสน และคงวุ่นวายอยู่กับเรื่องที่บ้านมันนั้นแหละ
แล้วไหนจะลูกของพิมที่เพิ่งคลอดอีก  ตอนนี้ปั้นว่าปั้นอยู่เงียบๆเฉยๆไปก่อนดีกว่า”

ปั้นสิบหันมายิ้มบางๆให้ฉัน ก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือในมือต่อ
ปั้นสิบในตอนนี้ดูเข้มแข็งขึ้นเยอะแล้วจริงๆ

“อืมมถ้าแกว่าแบบนี้ดีพี่ก็ว่าดีด้วย แต่แกอย่าลืมใช้สิทธิ์ของคนรักนะ
หึง หวง ได้ งอแง เหงา อ้อน แกยังทำได้เหมือนเดิม อย่าลืมใช้จริตหรือมารยาที่แกมี
เข้าใจไหมไอ้ปั้น!!”

“โหววเจ๊ครับ ผมผู้ชายนะจะหาจริตมารยาอะไรมาจากไหนได้ละ”

หึไอ้เด็กแสบ หันมาเบ้ปากใส่อีก น่ารักตายเลยแหละนะ - -‘

“ที่แกไปหลอกฟันไอ้ไม้มาได้นี้คือไม่ใส่มารยาเลยสินะ  เล่าคืนแรกของแกทั้งสองคนมาสิ
ฉันจะได้ย้ำกับแกอีกทีว่าแกนี้ไม่มารยาเลย แกนี้ใสซื่อมากเลย”

ปั้นสิบหัวเราะร่า ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องวันไปกระบี่กับไม้ฉากและเพื่อนๆให้ฉันฟัง



และแล้วพวกเราก็กลับเข้าสู่ชีวิตปกติ
ฉันยังไปโรงพยาบาลบ้าง ยังนั่งทำงานอยู่บ้านบ้าง
และยังทะเลาะกับมายด์มันได้ทุกวันเหมือนเดิม
ส่วนปั้นสิบ ก็เห็นว่าเข้มแข็งขึ้นและยืนด้วยตัวเองได้แล้ว
ไม่ได้มางอแงใส่ หรือมาร้องไห้ให้ฟัง
เห็นว่าการค้าขายไปได้ดีมากๆ จากรับออเดอร์แค่อาทิตย์ละวันหรือสองวัน
แต่ช่วงนี้เห็นต้องทำออเดอร์ส่งทุกวันเลย
ก็ดี .. มันจะได้ไม่เพ้อ หรือมัวแต่คิดมากเรื่องไม้ฉาก

พูดถึงไม้ฉาก ,, เจ้านั้นก็เงียบหายไปซะอยากจะร้องไห้แทนปั้นสิบ
แต่ก็เข้าใจมันนั้นแหละ เพราะเคยโทรไปหามัน
มันบ่นยาวเกือบชั่วโมง ทั้งทำงาน ทั้งส่งพิมเรียน ไหนจะดูน้องเหนืออีก
พ่อแม่มัน กับพ่อแม่พิมก็ใจร้ายกันเหลือเกิน
ทิ้งลูกทิ้งหลานให้ดูแลกันเอง ไม่รู้ว่าเค้าเอาอะไรคิด
ว่าเด็กอายุแค่ 20 นิดๆจะหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวได้
เห้อออ ,, แค่คิดก็เหนื่อยแทนมันจริงๆ


จากที่คิดว่าคืนนี้จะอ่านนิยายเพลินๆ ก็มีเรื่องมาให้คิดอีกจนได้
เสียงเรียกเข้าจากเบอร์แปลกๆ
หื้มม ,, ใครโทรมา?

“สวัสดีค่ะ”

“มิ้ว นี้พี่ฟาร์มเองนะคะ ทำอะไรอยู่คะ”

พี่ฟาร์ม?

“กำลังจะนอนแล้วค่ะ พี่ฟาร์มมีธุระอะไรหรือเปล่าค่ะ”
โทรมาทำไม?
หัวใจ .. อย่าเต้นแรงแบบนี้ได้ไหม?
อยู่ดีๆหน้าก็ร้อนผ่าวไปหมด ไม่ได้เขินนะคะ
แต่มันกำลังอยากจะร้องไห้!!!

“คิดถึงคะ ว่างวันไหนบ้าง ไปทานข้าวกันนะ”
คิดถึงคะ ....

โอเค .. ยอมแพ้แล้ว แพ้แล้วหัวใจ ..
เจอคำนี้ไปคำเดียว ..
กลับมาหมดเลยความรู้สึก ,, รัก รักพี่ฟาร์ม
คิดถึงพี่ฟาร์ม T^T

“คุยกับใครอยู่คะฟาร์ม?”
เสียงผู้หญิง?
นี้มันจะห้าทุ่มแล้วนะ!!!
ยังอยู่ด้วยกันอีกงั้นหรอ?

“แล้วพี่โทรหาใหม่นะคะมิ้ว ฝันดีค่ะ”

พี่ฟาร์ม !!!!!
นี้เค้าอยู่ด้วยกัน  งั้นก็แสดงว่าแอบโทรมาหางั้นสินะ?

เหอะ ,, เมื่อกี้ดันทำตัวอ่อนไหวไปอีก
ดันรู้สึกดีด้วยเหมือนเดิมอีกจนได้!!!
ไอ้มิ้ว ,, แกมันบ้า!!!!!
กำลังนั่งด่าพี่ฟาร์มอยู่ เจ้าปั้นสิบก็โทรมา
เห้ออ นี้คงเป็นครั้งแรกเลยละมั้งที่ไม่อยากรับสายใครในตอนนี้

“ไงแก”
ฉันรับเสียงไปด้วยความเบื่อหน่าย
ไม่ได้เบื่อน้องนะคะ ,, เบื่อตัวเองที่เมื่อกี้หลงใจอ่อนไปกับพี่ฟาร์ม

“เห็นสเตตัสในเฟสของไม้ยัง”
ทำเสียงตื่นเต้น?
ในเฟสไม้มีอะไร?
เห้ยย ,, มันไปใต้นี้หว่า!!

“ไม้เป็นไรปั้น  บอกพี่มาดิ  แกใจเย็นๆนะ ไม่มีไรหรอกนะ
อาจจะไม่ใช่ไม้ก็ได้นะแก”

มีเหตุอะไรกับไม้แน่เลย ,, เจ้าปั้นทำเสียงตื่นเต้นแบบนี้
เจ้าพระคุณ ,, ขออย่าให้น้องของลูกช้างเป็นอะไรไปเลยนะ
ขอร้องละ!

“เจ๊ๆ ,, อะไรของเจ๊เนี้ย ไม้สิ ก็เฟสบุ๊คของไม้
จะไม่ใช่ไม้ฉากได้ไงละ”

“แบบคนในรูปนั้นอาจจะไม่ใช่ไม้ก็ได้ไง  เค้าออกข่าวยัง มีรายชื่อผู้บาดเจ็บหรือยัง”

“เห้ยยนี้เจ๊มิ้ว เราคุยเรื่องเดียวกันอยู่ไหม?”

ปั้นสิบเริ่มทำเสียงดุถามกลับมา

“ก็ในเฟสบุ๊คไม้ฉากมีอะไรละ  รูประเบิดหรอ หรือว่าข่าวโดนยิง”

“โหววววเจ๊มิ้วแต่ละอย่างเนี้ยนะ อวยพรน้องตัวเองดีๆทั้งนั้นเลย”

“อ้าวแล้วมันอะไรละ ก็แกทำเสียงตื่นเต้นทำไมกันละ”

นี้ฉันเข้าใจผิดหรอวะเนี้ย?
555+ ตกใจหมดเลยอะ

“มันโพสในเฟสอะ เจ๊เปิดดูดิ”

“ไม่เอา ขี้เกียจต่อเน็ต ว่ามาเลยมันโพสว่าไร”

“อยากเจอเหลือเกิน .... #cb2me”

“อืมม แค่นี้หรอ?”

“ใช่เจ๊ แค่นี้แหละ เจ๊ว่ามันตั้งให้ใคร”

“ไม่รู้ดิ ตั้งให้น้องเหนือป่าว มันคงคิดถึงลูกชายมันแหละ”

“โธ่เจ๊อะ ช่วยคิดหน่อย ตอนแรกปั้นก็คิดแบบนั้น แต่ดูตรงแฮชแท๊กสิ มันใช้คำว่า cb2me เจ๊ว่ามันหมายถึงอะไร”

“cb2me อะไรวะ 2 นี้แทนคำว่า to ได้ไหม?”

“เห้อเจ๊ไปนอนเถอะ ไม่ปรึกษาละก็ได้นะ 2 ก็ต้อง to อยู่แล้วสิ”

“555+เจ๊แกล้งเล่นนะ  cb2me อืมมมมมม”

ฉันนั่งคิดหาคำแปลของคำว่า cb2me ไปเรื่อยๆ
จนมานึกถึงข้อความที่เจ้าปั้นเคยเขียนส่งไปให้ไม้ฉากได้

“Come back to me …… “

“ใช่ไหม? ปั้นก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เจ๊ว่ามันหมายถึงปั้นไหม?”

ไอ้เด็กบ้า! รู้คำตอบในใจตัวเองแล้ว ยังจะมาถาม
โอ้ยย หมั่นไส้เว้ยยย!!

“คงหมายถึงฉันนั้นแหละแก ฉันเป็นแฟนเก่ามันไง มันคงอยากเจอฉัน”
ฉันตอบยียวนแกล้งปั้นสิบไป จนมันโวยวายกลับมา

“เอาดีๆเจ๊ นี้เครียดไปหมดเลยนะ”

“เครียดทำไมวะ ถ้าหมายถึงแกก็ดีไง แกก็ทักมันกลับ หรือโทรกลับไปหามันดิ”
“แล้วถ้ามันไม่ได้หมายถึงปั้นละ”

“มันมีคนอื่นอีกงั้นหรอ? พี่ว่านะ นิสัยไม้ฉากเป็นไง คนที่รู้ดีกว่าใครก็แกนะ
อย่าไปรีรอเลยแก เวลามันเดินไปเรื่อยๆ แป๊บๆจะ 2 ปีตามสัญญาแล้ว
มันอาจจะคิดถึงแกจริงๆก็ได้ เพราะพวกแกไมได้เจอกันมานานละนิ”

“แล้ว เออ .. คือ ปั้นควรทำไงต่ออะ”

“โว๊ะ ,, นี้ฉันต้องสอนแกอีกหรอไงยะคุณชายปั้นสิบ
มันอ่อยแกอยู่เนี้ยย แกก็ไปกดถูกใจให้มัน ไปตั้งสถานะอะไรก็ได้ แล้วติด #cb2me ตามมมันไปนั้นแหละ
จีบกันผ่านเฟสไปเลยแก เอาเลย .. ฉันต้องสอนแกขุดมารยาร้อยเล่มเกวียนออกมาอีกไหมห๊า”

“55555+ ไม่ต้องแล้วครับ ปั้นรู้แล้วจะทำไงต่อ
ขอบคุณนะครับที่รับสายแล้วคุยด้วย จริงๆก็มั่นใจแหละว่าหมายถึงปั้นอะนะ
เพราะมันรักปั้นจะตาย ปั้นแค่อยากจะอวดเจ๊มิ้วเฉยๆอะ ว่าผู้ชายโพสเฟสหา
555 ฝันดีนะครับ บ๊ายยยย”


อะ ไอ้ ไอ้ปั้น!!!!
หนอยยยยยยย ,, กล้ามาอวดแฟนนะย่ะ!!
หื้มม ,, จะตามไปเม้นท์ทุกโพสเลย
จะตามไปป่วนทุกอันเลยคอยดูนะ!!

หึ ,, ฉันนั่งยิ้มให้กับความไร้เดียงสาและยียวนของไม้ฉากปั้นสิบ
รักกันแทบตาย แต่ต้องอดทนเพื่อรอเวลาที่มันเหมาะสม
คนหนึ่งก็แบกรับปัญหานานานับร้อยอย่าง
อีกคนก็ต้องอดทนเข้มแข็งเพื่อรอให้ถึงวันๆนั้น

ฉันหวังว่าพวกแกทั้ง 2 คน จะอดทน และรอให้ถึงวันที่มีความสุขให้ได้นะ.




กำลังนอนหลับอย่างสบายใจ เพราะเป็นคืนแรกที่ไม่ได้นอนโดยทานยานอนหลับ
แต่ก็มีพวกก่อกวนโทรมาปลุกตอนตี 3
T^T เอาเวลาของฉันคืนมา ไอ้พวกบ้า!!!!

นี้มันเบอร์ไม้ฉากนิ ?
มีอะไรฉุกเฉินหรือป่าวนะ!!

“ไงแก เป็นอะไร เจ็บปวดที่ไหนหรือป่าวโทรมาตอนนี้”

“ป่าวครับเจ๊  ผมโทรมากวนหรือป่าวครับ”

เห้ออจริงๆตี 3 แกน่าจะคิดได้เองนะเว้ยยย!

“ไม่หรอกนะ มีอะไรว่ามาเลย นี้ใช้มือถือได้หรอเดี๋ยวก็โดนด่าหรอก”

“ไม่ไหวแล้วพี่มิ้ว อยากระบายอะ มันแบบโอ้ยยดีใจไงไม่รู้อะ”

นี้อย่าบอกนะว่า .....

“คือปั้นส่งข้อความมาให้ทางเฟส มันบอกมันจะรอไม้อะเจ๊มิ้ว
แล้วทีนี้นะไม้ก็เลยไปตั้งสถานะในเฟสไว้ให้มัน ตอนแรกก็กลัวมันจะไม่สนใจใยดีอะไร
แต่เจ๊ ,,, เจ๊รู้ป่าวว ปั้นมันมากดไลค์ให้อะ!!!!!”

หึ หึ หึ .. อวดแฟนอีกสินะ
ไอ้เด็กพวกนี้นิ!!!!!!

“แล้วไงต่อ”
ฉันเริ่มจะง่วงละคะ ไม่อยากฟังมันอวดแฟนแล้วตอนนี้
เริ่มหมั่นไส้นิดๆ

“มันตั้งสถานะในเฟสอะ มันตั้งว่า .. แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ”
โอ้ยยยยย ขนลุก
ปั้นสิบ .. แกโพสอะไรลงไปเนี้ยย
ฉันฟังแล้วขนลุกเลยอะ ไอ้เด็กผู้ชายสมัยนี้
แกจะจีบกันทางสถานะเฟสจริงๆหรอออ
โอ้ยยย .. อิจฉาเว้ยย


“มันติด #cb2me ด้วยใช่ไหม?”

“ไม่ได้ติดนะ  มันติด #PKST “
“แกเลยจะมาถามฉันว่า PKST มันแปลว่าอะไรใช่ไหม”

มาแนวเดียวกันทั้งคู่เลยนะย่ะ!

“ใช่เลยเจ๊ ,, นี้นั่งคิดตั้งแต่ตี 2 เลยนะ มันคิดไม่ออกเลยต้องมาถามพี่มิ้วเนี้ยแหละครับ
ช่วยไขข้อสงสัยให้น้องชายสุดหล่อคนนี้หน่อยนะครับ”

มันใช่เรื่องไหมเนี้ยยย ,, มานั่งแปลโค้ดลับบ้าๆบอๆของพวกแก 2 คน ตอนตี 3 เนี้ย T^T

“โอ๊ะ ,, ไม่ต้องแล้ว ไม้นึกออกแล้วพี่”

“อะไรอะ”

“PK ย่อมาจาก ภาคิน  ส่วน ST  ย่อมาจาก สิตางค์”

เอาจริงๆนะ นี้ไม่ได้คิดว่ามันเพิ่งคิดออกนะ
มันต้องคิดได้นานแล้วแน่ๆ
มาแบบไอ้ปั้นชัวร์!!

“แกอยากเอามาอวดฉันว่างั้น? จะอวดว่าปั้นมันติดแฮชแท๊คคู่ให้ใช่ไหม
จริงๆแกรู้แต่แรกแล้ว เพราะแกมันเป็นคนเก่ง โค้ดปัญญาอ่อนของเจ้าปั้นทำไมแกจะไม่รู้”

“555555555555+ ครับ แค่อยากอวดเฉยๆนะ
งั้นเจ๊นอนต่อเถอะ ฝันดีนะครับ คิดถึงมากที่สุดเลย บ๊ายบาย”


หึ หึ หึ … โอ้ยยยยยยยยยยย
ไอ้เด็กบ้า!!!!

ฉันตัดสินใจกดปิดมือถือ
เพราะไม่รู้ว่าเช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น เจ้าปั้นจะบ้าโทรมาอวดอะไรอีก
พอเลย ,, ไปหวานไปจีบกันใหม่ให้พอใจเลยจ๊ะน้องชายทั้งสองของพี่
หมั่นไส้ระดับสิบ ,, ทำไมต้องมาอวดแบบนี้เนี้ยยย!!!

ฉันนอนคิดเรื่องของไม้ฉากปั้นสิบไปเรื่อยๆ
สุดท้ายก็ได้แต่ยิ้มให้กับความบ้าบอของพวกมันทั้งสองคน

กล้ากันทั้งคู่เลยนะ ,, อีกคนก็กล้าจะใช้สื่อในการออดอ้อนถามหาว่าอยากกลับมาหาไหม?
ส่วนอีกคนก็ตอบกลับไปเอาใจกันไปเต็มที พร้อมทั้งยังติดแฮชแท๊กให้รู้ว่าข้อความนี้สำหรับเราสองคน

แล้วแกละมิ้ว?
แกกล้าจะทำอะไรตามหัวใจแกบ้างหรือป่าว?
เล่นบทนางเอก เป็นแม่พระให้คนอื่นๆมาเอาแฟนแกไปง่ายๆงั้นหรอ?
มันใช่หรอวะมิ้ว?

เอาละสิ ,, นางมารร้ายในใจเริ่มทวงถามขึ้นมา

เค้าเลือกเดินจากไปแล้วนะมิ้ว .. พอเถอะอย่าวิ่งตามเลย
ถ้าเค้ารักแกจริงๆเค้าไม่ไปมองหาคนอื่นๆหรอกนะ
รักตัวเองให้มากๆ สักวันเราต้องเจอคนที่รักเรา

แม่ชีในใจก็ท้วงติงขึ้นมาอีก

ตอนนี้ความผิดชอบชั่วดีในใจกำลังตีกันเองแล้วละ - -‘
เอาไงดีละมิ้ว?

3 ปีที่ผ่านมา ,, แกเป็นผู้หญิงเต็มที่พอหรือยัง?
แกใส่จริตมารยาเหมือนที่แกสอนปั้นไปหรือยัง?


ยังเลย …..
ลองหน่อยไหมละมิ้ว?
ลองใช้สิทธิ์ของคนรักหน่อยดีไหม?
แกยังไม่ได้ยินคำว่า “เลิก” จากปากพี่ฟาร์มเลยนะเว้ยย

ไม่รู้เหมือนกันว่าในตอนนั้นมันเพราะอารมณ์คิดถึง หรืออิจฉาเจ้าไม้กับเจ้าปั้น
มันรู้แค่ว่า มือมันหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเครื่องอีกครั้ง
ก่อนจะกดลง SMS ไปที่เบอร์พี่ฟาร์ม

“พรุ่งนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะ ,, คิดถึง.”

หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 20-11-2015 15:50:16
เอาตอนพิเศษตอนแรกมาฝากคะ :)
ถึงจะมีเรื่องพี่มิ้วเป็นหลัก แต่ก็แอบใส่ความมุ้งมิ้งกับแสนแสบของไม้ฉากปั้นสิบลงไปด้วย

มีคำผิดยังไงเจจะรีบตามแก้ให้นะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่ยังติดตามและให้กำลังใจน้องๆ
และขอบคุณทุกๆความห่วงใยที่ให้เจด้วยค่าาา

หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-11-2015 16:26:22
ฮ่าๆ พี่มิ้วก็สู้ๆเพื่อให้ได้คนคนั้นมานะคะ


 :mew1:  ปั้นกับไม้แกหลังไมค์เลยดีกว่านะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 20-11-2015 18:01:49
พี่ฟาร์มนี่ยังงัยนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 20-11-2015 19:09:27
เอาใจช่วยนะคะพี่มิ้ว อย่าไปยอมยัยเอิงอะไรนั้น อย่าให้การคบกัน 3 ปีต้องสูญเปล่าโดยที่เรายังไม่ได้พยายามที่จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นนะคะ สู้ๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: k2blove ที่ 20-11-2015 20:02:44
ชอบจ๊ะ มาต่อเร็ว ๆ น้าาาา  :katai4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 20-11-2015 21:54:29
ดีใจจังเลย  มาต่อแล้ว น่ารักมากๆเลยสองหนุ่ม  เอาใจช่วยเจ๊มิ้วด้วยนะคะ  สู้สู้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-11-2015 22:05:22
ใบไม้แกลบ แห้งกรอบ กระสอบถม
ก้อนหินจม ดิ่งลึก เป็นปึกหนา
ใจคนช้ำ ลิ่มไหล ให้น้ำตา
กาลเวลา สั่งสม ประสบการณ์

ถ้าอยากลืม ก็จงลืม เลิกปวดเจ็บ
ถ้าอยากเก็บ ก็จงเก็บ ทั้งขมหวาน
ถ้าอยากรัก ก็จงรัก อย่าพักนาน
จะซมซาน หรือสานต่อ อย่าท้อเลย

ถ้าอยู่ใกล้ๆ จะขอกอดเจ้มิ้วแน่นๆนานๆ
 :กอด1: ให้กำลังใจกันซักที

อ่านตอนนี้ขอบวกให้กับเจ้มิ้วกับมายด์นะ
รู้สึกดีกับสองสาวนี้จังเลย

นิยายเรื่องนี้มาแนวแปลกๆ
เป็นเรื่องเดียวที่ทำไมยิ่งอ่าน ยิ่งเบื่อ ยิ่งเอือมระอากับไอ่ผู้ชายทั้งหลาย
แล้วกลับกลายเป็นปลื้ม รู้สึกดี ชอบผู้หญิงจังฮิ


กำลังอ่านอะไรอยู่ห๊ะ
 :hao7:

ตรูงง..นะเนี่ยะ
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 22-11-2015 09:53:49
อ่านไปเครียดไป ร้องไห้ไป เศร้าอ่ะ เป็นเรานี่ยอมแพ้โชคชะตาแบบนี้ไปแล้ว รักแค่ไหนก็ไม่ทำร้ายตัวเองอ่ะ ตัดใจไปดีกว่า อย่างน้อยครั้งหนึ่งเคยรัก  :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 22-11-2015 18:30:48
ปั้นสิบโครตจะอึดถึกทน ประมาณโดนรถเมล์เหยียบยังลุกขึ้นมายิ้มได้  ส่วนพระเอกก็อยากตบกะบาลสักที แบบว่าอินจัดมากกก อิอิอิ^^
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 23-11-2015 08:05:28
พี่มิ้วสู้ๆค่ะ ให้กำลังใจเต็มที่เลย
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: zee ที่ 23-11-2015 21:39:16
เฮ้อออ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วโคตรเหนื่อยเลยจิงๆ  :ling1: :ling1: :ling1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 10-12-2015 23:03:05
ยังรออยู่นะ

เรื่องพี่ฟาร์มจะเป็นยังไง

อยากกอดเจ้มิว
ให้กำลังใจ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 11-12-2015 15:06:57
อย่างนี้หรือ คือที่ว่าง ขอห่างหรือ
แต่มันคือ เหตุผลจริง ชิ่งใช่ไหม
ก็แค่อ้าง อยากขว้างทิ้ง ไปปิ้งใคร
คำบอกรัก สุดหัวใจ ไม่ใช่เลย

เตะๆๆๆๆๆๆๆๆ
คนหลอกลวง
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 11-12-2015 21:14:50
 :m5: :m5: :m5:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 1 ||P.42||20-11-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-12-2015 00:07:12
จำกันได้ไหมคะ ,, ที่ว่าปั้นสิบกลัวความมืด ^^
วันนี้เจจะมาเล่าให้ฟังว่าทำไมถึงกลัว


เมื่อตอนเด็กๆ ปั้นสิบ ไม้ฉาก พู่กัน จานสี เลน่อน และไนซ์
ไปเล่นซ่อนหากัน แล้วตอนนั้นเหมือนว่าแถวๆบ้านของปั้นจะมีคนย้ายบ้าน
เค้าเลยเอาตู้เสื้อผ้ามาไว้ข้างๆบ้าน
เด็กๆเล่นซ่อนหากันตอนโพล้เพล้ (จำได้ว่าเข้าหน้าหนาว)
มันเลยมืดไวมากกกก

ตอนนั้นเลน่อนน่าจะเป็นคนหา และพวกที่เหลือจะวิ่งไปแอบกัน
พอเลน่อนเริ่มนับปุ๊บ ทุกคนก็วิ่งหนีกันหมด
ปั้นสิบมันก็พยายามหาที่ซ่อน  ปั้นเห็นว่าพู่กันวิ่งเข้าไปซอกตึกแถวๆตู้เสื้อผ้า
เลยวิ่งตามเข้าไปแต่มองไม่เห็นพู่กัน เลยคิดว่าพู่กันน่าจะซ่อนในตู้
ปั้นสิบเลยเข้าไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าด้วย
ในนั้นมันมืดมากๆ
ตอนที่นั่งอยู่ในตู้เสื้อผ้า ก็มีมือยื่นมาจับที่แขนของปั้นสิบ
ปั้นสิบเลยอุ่นใจว่าอย่างน้อยๆในตู้ก็มีเพื่อน

ปั้นสิบถาม :: " พู่กันหรอ"
แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา

ปั้นสิบนั่งรอฟังเสียงจากคนข้างนอกว่าตอนนี้ใครโดนหาเจอแล้วบ้าง
จนผ่านไปได้สักพัก ก็มีคนเปิดตู้เสื้อผ้า

พู่กัน :: ปั้นๆ เริ่มเล่นใหม่ เลน่อนเรียกผิดตัว 5555+ มันต้องเป็นคนหาอีกรอบ

อ้าววว ,, พู่กันเป็นคนเปิดตู้ แล้วคนที่อยู่ในตู้นี้ละคือใคร?
ปั้นสิบรีบเดินออกมานอกตู้เสื้อผ้า ก่อนจะมองเข้าไปข้างในอีกครั้ง

ว่างเปล่า!!!

ในตู้เสื้อผ้ามีปั้นสิบนั่งซ่อนอยู่คนเดียว!!

แล้วเมื่อกี้มือใครละที่มาจับแขนปั้นสิบ??


จบบค่าาา :)

เดี๋ยวกำลังอัพนิยายตอนพิเศษนะคะ
ยังไงก็ฝันดีนะคะ  ^^'
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-12-2015 02:05:23
Close Friends Speacial :: 2
เธอกลับมา ...  || มิ้ว




“พรุ่งนี้ทานข้าวด้วยกันนะคะ ,, คิดถึง.”

มิ้วววว,, แกทำอะไรลงไปเนี้ยยยT^T
ฉันส่ง SMS ไปให้พี่ฟาร์มแบบนี้ทำไมกันวะเนี้ยย
โอ้ยยตายแล้วแก ,, ผีบ้าซาตานที่ไหนสั่งให้แกทำวะ
ถึงจะดูว่าฉันเป็นที่ปรึกษาให้เจ้าเด็กบ้าทั้ง 2 คนนั้น
(ตอนนี้รวมไปทั้งกลุ่มแล้วละคะ ,, พี่มิ้วค่า พี่มิ้วครับ ป้าๆ 
เสียงโวยวายมาตามสายของเจ้าเด็กประหลาดทั้งหลาย
คอยจะโทรมากวนใจ และคอยจะเพิ่มสีสันให้ฉันได้ทุกวัน)
พอมาเจอเรื่องตัวเอง ฉันดันกลายเป็นคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
ไม่กล้าจะพูด ไม่กล้าจะขอ ไม่กล้าแสดงออก
คบกับพี่ฟาร์มมา ถ้าจำไม่ผิดมากสุดก็แค่หอมแก้ม จับมือ นั่งโอบไหล่กันตอนนั่งอ่านหนังสือ
เดี๋ยวนะมิ้ว.. แกนี้มันมนุษย์ป้ามากๆเลยนะ
สมัยนี้ไม่ต้องคบกันถึง 1 เดือน ก็คงได้กันมากกว่าที่แกให้พี่ฟาร์มแล้วละนะ - -‘


“พี่มิ้วเป็นอะไร” เสียงมายด์ปลุกฉันให้ตื่นจากความคิด

“อ้าว มาได้ไงเนี้ยมายด์ ไหนบอกว่าจะนอนบ้านโน้นไง”
ฉันหันไปมองหน้ามายด์ ที่เดินหน้างอเข้ามานั่งโซฟาข้างๆฉัน

“เบื่ออะ มองหน้าพี่พลีสก็เบื่อ จะออกไปเที่ยวกับเพื่อนก็เบื่อ เลยขับรถกลับมาบ้านเนี้ยแหละ”
นี้น้องสาวฉันกินยาผิด หรือยังไง อะไรทำให้มายด์เบื่อได้ขนาดนี้
ปกตินะต่อให้เบื่อขนาดไหน หรือพี่พลีสแฟนมายด์ห้ามยังไง
ถ้าเพื่อนชวนเที่ยว มายด์ไม่เคยปฏิเสธเลยละ และไม่มีทางหรอกนะที่จะเบื่อแล้วกลับมานอนบ้าน
เพราะอยู่กับพี่สาวแบบฉัน มันน่าเบื่อกว่าเยอะ = =’

“แล้วมาหาพี่ไม่เบื่อหรือไง พี่ทำตัวน่าเบื่อนิ มายด์เพิ่งจะว่าพี่ไปเมื่อวานนนี้เอง”
มายด์ทำหน้างอแงใส่ทันทีเลยคะ มายด์ไม่ชอบให้ขุดเรื่องเก่าๆมาพูด
ถึงเรื่องมันจะผ่านมาแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม มายด์ก็ถือว่ามันผ่านมาแล้วมันคือเรื่องเก่า 5555+

“นี้พี่มิ้ว  ถามอะไรหน่อยสิ”
มายด์เอามือถือโยนไว้ข้างๆตัว ก่อนจะขยับมานั่งใกล้ๆฉัน
ฉันก็ได้แต่พยักหน้าให้มายด์ถามได้
ก็ดีเหมือนกันที่มายด์กลับมาหาคืนนี้ จะได้ไม่เหงา และไม่คิดมากเรื่องบ้าๆอีก

“พี่มิ้วยังรักพี่ฟาร์มไหม”
เจอคำถามมายด์เข้าไป ฉันแทบอยากจะถอนคำพูดเมื่อกี้ทิ้ง
เอาเป็นว่าคืนนี้อยู่คนเดียวมันน่าจะดีกว่า - -‘

“ถามทำไม” ฉันมองหน้าน้องสาวตัวแสบของฉัน
แต่แล้วก็ดันไปเห็นแววตาและสีหน้าที่อยากรู้ของมายด์
นี้แกอยากรู้ขนาดนี้เลย?
ตอนเรียนสนใจแบบนี้บ้างไหมนะ?
เห้ออ ,, ยายน้องบ้า!

“รักสิ คบกันมาตั้งหลายปี ผ่านอะไรมาด้วยกันตั้งมากมาย ให้หมดรักกันไปง่ายๆ
มันทำได้หรือไงละ”

มายด์ทำสีหน้าเหมือนไม่เข้าใจ ก่อนจะถามต่อ

“พี่ฟาร์มทำขนาดนี้อะนะ พี่ยังจะรักหรอ”
อืมม,, ใช่สินะ พี่ฟาร์มทรยศฉัน พี่ฟาร์มมีคนอื่นแล้ว ฉันจะยังรักหรอ?
แต่เหตุการณ์เมื่อตอนที่พี่ฟาร์มโทรมา ,, แค่คำว่า คิดถึง คำเดียว
ฉันก็บอกกับตัวเองได้ทันทีว่า .. ยังรักสิ และรักมากๆด้วย

“รักสิ รักมากด้วยละ รักจนคิดว่า ,, พี่ควรจะทำทุกอย่างให้พี่ฟาร์มกลับมาหาพี่”
มายด์ทำสีหน้าตกใจหลังจากได้ยินสิ่งที่ฉันบอก

“นี้พี่มิ้วจริงๆหรือป่าวเนี้ย พี่มิ้วตัวจริงไม่คิดแบบนี้แน่ๆ”

นั้นไงละ 555+ ขนาดน้องสาวฉันยังไม่เชื่อเลย
ว่าฉันจะมีความคิดแบบนี้ ,, อยากรู้จริงๆเลยว่าในสายตาของน้องๆ หรือคนรอบข้างฉันเป็นคนแบบไหน

“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้หรอ?”
ฉันถามมายด์อีกครั้ง มายด์ยังคงนั่งส่ายหน้าไปมาเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูด

“ได้สิ จริงๆแล้วพี่มิ้วควรคิดแบบนี้ได้ตั้งนานแล้วนะ
ไม่ใช่อะไรก็ได้ ยังไงก็ได้ , ,, มันต้องอย่างี้ดิ ดีจังที่กลับมาบ้าน 5555+
แล้วเอาไงต่อดีพี่มิ้ว ไปตบอีนั่นเลยดีไหม? มายด์ละไม่ชอบหน้ามันจริงๆ
ทำเป็นจีบปากจีบคอ พี่ฟาร์มคะ พี่ฟาร์มขา เชอะ!!”

มายด์เริ่มใส่อารมณ์กับการพูดมากขึ้นเรื่อยๆ และหาคิดหาวิธีจะดึงพี่ฟาร์มกลับมาให้ฉัน
เอิ่มมม นี้ฉันคิดถูกแล้วใช่ไหมที่มาบอกมายด์เนี้ยยยยยยยย!

“จะตบทำไมละ พี่แค่คิดเฉยๆ คนเค้าเดินจากไปแล้ว มีประโยชน์อะไรที่จะรั้งเค้าไว้อีกละ”

“เห้ออพี่มิ้วไม่เอาดิ เราต้องสู้สิ นั้นผู้ชายของเรานะ จะมาให้ชะนีที่ไหนมาฉกไปง่ายๆได้ไง”

มายด์พูดซะน่ากลัวเลย ,, ผู้ชายของเรา - -‘

“เมื่อกี้พี่ส่งข้อความหาพี่ฟาร์มด้วยละ  นี้ยังนอยด์ๆอยู่เลยว่าส่งไปทำไม”
มายด์รีบดึงมือถือที่ฉันถือไว้ไปดู ก่อนจะหันมายิ้มให้ฉัน

“แหม่ ,, ทำเป็นพูดว่าไม่ทำยังงั้นยังงี้ แต่ส่งข้อความไปหาเนี้ยนะ
จริงๆพี่มิ้วก็ทำแบบวิธีของพี่มิ้วนั้นแหละ เพราะจะให้พี่มิ้วลุกมาแต่งเปรี้ยวจี๊ดด
หรือทำตัวแรงๆก็ไม่เหมาะ  แต่ปกติแล้วพี่มิ้วกับพี่ฟาร์มเป็นยังไงกันอะ แบบอยู่ด้วยกันแล้วคุยไรกันบ้าง
หรือพี่มิ้วอ่อยพี่ฟาร์มยังไงอะไรแบบเนี้ย เล่ามาหน่อยสิ มายด์จะได้คิดหาวิธีช่วยไง”

มายด์ยังคงทำหน้าตาสนใจกับเรื่องราวของฉันกับพี่ฟาร์ม
แต่เดี๋ยวนะมายด์,, ฉันไปอ่อยพี่ฟาร์มตอนไหนนนนนนนนน!!!!!!

“ก็ไม่ยังไงนะ ออกจะเรื่อยๆจนน่าเบื่อด้วยซ้ำไป
พี่แทบจะไม่ออดอ้อนพี่ฟาร์มเลย ตอนพี่ฟาร์มอยู่ไทยก็เจอกันแทบทุกวัน
เจอกันก็คุยเรื่องเศรษฐกิจ เรื่องหุ้น เรื่องงาน แล้วก็พากันไปนั่งดูข่าว
อ่านหนังสือในห้องหนังสือ ช่วยพี่ฟาร์มตรวจงาน ก็กลับบ้าน
อืมมม,, พอพี่ฟาร์มไปอังกฤษ ก็ปรับเวลาคุยเป็นตี 2 ของไทยเราแทน
พี่ฟาร์มจะเมลมาหา มาบอกว่าไปยูนะ กลับกี่โมง ทำอะไร แค่นั้นแหละ
ไม่ค่อยได้คุยกันมาเท่าไหร่ วันละ 10 – 20 นาทีได้”

“พี่มิ้วววว,, นี้มันคบกันยังไงเนี้ย ทำไมดูเครียดๆ อึดอัดๆ ยังไงไม่รู้
พี่ทำไมไม่ชวนกันไปเดินห้าง ไปดูหนัง หรือช๊อปปิ้งบ้างละคะ
ไปทะเลก็ได้ นี้อะไรชวนกันอ่านหนังสือ คุยกันแต่เรื่องน่าเบื่อๆ”

“แล้วเธอจะให้คุยเรื่องอะไรละ ,, พี่ฟาร์มซีรี่เกาหลีเรื่องนี้ผู้ชายหล่อมากยังงี้หรอ
พี่อายุ 30 แล้วนะ ส่วนพี่ฟาร์มก็ 34 แล้วมันไม่ใช่วัยรุ่นจะได้มาใสๆแบบมายด์”

มันจะเหมาะหรอ? ถ้าฉันจะชวนพี่ฟาร์มไปช๊อปปิ้ง ไปเดินเล่น
เค้าทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย  พาไปเดินห้างเดี๋ยวเจอลูกศิษย์ เจอคนรู้จักอีก

“พี่มิ้ว,, พี่คิดมากไปหรือป่าว? บางทีการคบกันมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับว่าพี่อายุเท่าไหร่หรอกนะ
พี่อยากทำตัวเป็นเด็กพี่ก็ทำได้ การชวนแฟนคุยในเรื่องที่เราสนใจ มันก็ทำให้การคบกันดูมีสีสันขึ้นนะ
บางทีพี่ฟาร์มเองอาจจะสนใจในสิ่งที่พี่มิ้วชอบก็ได้  ขนาดพี่มิ้วยังสนใจในสิ่งที่พี่ฟาร์มชอบเลย จริงไหมละ”

อืมมม ม,,, ก็จริงนะ ฉันสนใจในสิ่งที่พี่ฟาร์มพูดทุกอย่าง
ไม่ว่าจะเรื่องหุ้น เรื่องการทำงาน เรื่องเรียนของพี่ฟาร์ม ฉันชอบที่พี่ฟาร์มปรึกษาฉัน หรือเล่าสิ่งต่างๆให้ฟัง
แล้วสีหน้าพี่ฟาร์มจะดูมีความสุขมาก

“พี่รู้นะว่าพี่ทำตัวน่าเบื่อมาก แต่พี่คิดว่าเราโตแล้วการคบกันแบบผู้ใหญ่มันน่าจะดีกว่า
พี่เค้าอาจจะชอบมากกว่า พี่ไม่กล้างอแงอะ กลัวพี่ฟาร์มรำคาญ”

มายด์ถอนหายใจ ก่อนจะเอื้อมมือมาตบบ่าฉันเบาๆ

“พี่มิ้ว,, พี่นี้เกิดในยุคไหนกันแน่เนี้ย?
เราเป็นพี่น้องกันจริงๆหรือป่าว มายด์เริ่มไม่แน่ใจแล้วสิ”

ฉันควรทำถามแกมากกว่ามั้ยยายมายด์- -‘

“นี้แกอย่ามามองฉันแบบนั้นนะมายด์,, ฉันรู้ๆว่าฉันทำความรักของฉันพังเอง
ถ้าฉันปล่อยตัวสบายๆ และเอาใจพี่ฟาร์มมากกว่านี้ พี่ฟาร์มอาจจะไม่มีคนอื่นก็ได้
แต่แกต้องเข้าใจนะ ว่าฉันโดนพ่อแม่เลี้ยงมาแบบนี้ ฉันเป็นพี่คนโตของบ้าน
ฉันมีโรคประจำตัวที่ต้องดูแลตัวเองตลอดเวลา โลกของฉันมีแค่โรงเรียน มหาลัย บ้าน โรงพยาบาล
ฉันไม่กล้าหรอกนะที่จะเดินเข้าไปแล้วแบบว่า ,, ที่รักคะที่รักขา ฉันทำไม่ได้จริงๆ
ขนาดจะด่าใครซะคน หรือด่าแกแรงๆหยาบๆ ฉันยังไม่กล้าเลย”

“โหววพี่มิ้ว พูดมาแบบนี้ ทำเอาซะมายด์คิดเลยนะว่าพ่อแม่เลี้ยงมายด์มายังไง
ทำไมมายด์แหกโค้งมาเป็นแบบนี้ได้”

มายด์ยิ้มให้ฉันนิดๆ ก่อนจะขยับตัวเข้ามาโอบกอดฉันไว้
O__oนี้เป็นเรื่องที่แปลกมากสำหรับฉัน เพราะมายด์ไมได้กอดฉันแบบนี้มานานมากแล้ว
ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กันนะ???

“เอานะพี่มิ้ว,, เรามาลองทำให้สิ่งที่เราไม่เคยได้ทำดู ไม่ต้องทำอะไรที่มันฝืนใจพี่มิ้วหรอก
ทำในสิ่งที่ใจพี่มิ้วอยากทำ เรามาลองทำดูนะพี่ ถ้าพี่ทำทุกอย่างแล้วพี่ฟาร์มไม่กลับมา
ก็ถือซะว่า .. มันไม่มีบุญที่จะได้เมียดีๆ แม่ของลูกดีๆแบบพี่สาวของมายด์ไปละกันเนอะ”

ฉันถึงกับน้ำตาคลอ .. ยายน้องบ้า!
จะมาพูดซึ้งๆทำไมกันเนี้ย!!
เหนือจากสิ่งอื่นใดนั้น ฉันไม่ได้ดีใจที่น้องสาวของฉันมานั่งฟังเรื่องราวหนักอกในใจฉัน
หรือน้องสาวฉันจะมาช่วยฉันตามจับพี่ฟาร์ม แต่ที่ฉันดีใจนั้นเพราะมายด์กอดฉัน ..
เพราะความอบอุ่นของน้องสาวที่ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้มาตั้งนานแล้วมากกว่า


มายด์กอดฉันให้แน่นกว่าเดิม ก่อนจะหัวเราะคิกคักๆออกมา

“อายเหมือนกันนะ มายด์ไม่ได้กอดพี่มิ้วมานานละเนอะ”
พูดเสร็จก็คลายกอดออก ก่อนจะมองหน้าฉันแล้วยิ้มเขินๆ

“ทำไมไม่มากอดละ ตั้งแต่โตเป็นสาวก็ชอบแยกตัวเองออกไป พี่ก็ยังอยู่ทีเดิมตรงนี้
รอแกอยู่นี้ไงละ”

“โหววอย่ามาโหมดซึ้งนะ มายด์รู้ว่ามายด์นิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ และก้าวร้าวกับพี่มิ้ว
เพราะมายด์รู้ว่าพี่มิ้วตามใจมายด์และรักมายด์  ตอนนี้มายด์เข้าใจแล้วพี่มิ้ว ว่าสิ่งที่มายด์ทำและสิ่งที่มายด์เป็น
ทำให้พี่มิ้ว และทำให้พ่อแม่เหนื่อยและเจ็บปวดแค่ไหน  มายด์จะพยายามปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นนะพี่มิ้ว”

อะไรกันนะที่มาทำให้น้องสาวของฉันคิดได้แบบนี้ ,, อยากจะไปขอบคุณสักร้อยครั้งพันครั้งที่ทำให้ฉันได้น้องสาวกลับคืนมา

“ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรหรอกมายด์  ขอแค่มายด์คิดดีทำดี และนึกถึงใจพ่อใจแม่มากๆก็พอ”
มายด์ยิ้มให้ฉัน ก่อนจะโผเข้ามากอดฉันอีกครั้ง
เราสองคนพี่น้องกอดกันแล้วก็หัวเราะด้วยกัน

ผ่านเวลาซึ้งๆไปสักพัก มายด์ก็ขอไปอาบน้ำ ก่อนจะเดินออกมานั่งเล่นที่โซฟากับฉันอีกครั้ง

“แล้วเราจะเอาไงต่อเรื่องพี่ฟาร์ม” มายด์หยิบนิยายบนโต๊ะขึ้นมาดู แล้วหันมาถามฉัน

“พี่ว่าจะรอพี่ฟาร์มติดต่อกลับมาก่อนนะ ไม่รู้ว่ารับข้อความไปแล้วจะตอบกลับมาว่าไงบ้าง”

“อืมม เอางั้นก็ได้ แล้วนี้นิยายอะไรอะพี่มิ้ว เห็นพี่มิ้วซื้อมาเยอะแยะ จนห้องทำงานมีแต่หนังสือวางเกะกะไปหมด”

“นิยายทั่วๆไปนะ ลองอ่านดูสิ สนุกๆทั้งนั้น”

มายด์อ่านนิยายที่ตัวเองถืออยู่ ก่อนจะหันมามองฉันอีกครั้ง

“พี่มิ้วนี้ดีเนอะชอบอ่านนิยาย ชอบอ่านหนังสือ เดี๋ยวมายด์ลองอ่านบ้างดีกว่า จะได้รู้บ้างว่ามันมีดีอะไร
ที่ทำให้พี่มิ้วนั่งนิ่งๆกับมันได้เป็นวันๆ”

ฉันหันไปยิ้มให้มายด์ ก่อนที่เราทั้งสองจะจมอยู่กับจินตนาการ กับโลกนิยายของใครของมัน

ฉันและมายด์อ่านนิยายกันจนเกือบเช้า สำหรับฉันเองเป็นเรื่องปกติที่ติดพันแล้วจะอ่านจนจบ
แต่กับมายด์นี้สิที่มันน่าประหลาดใจ มายด์อ่านนิยายจนเกือบๆตี 5 ก่อนจะตัดสินใจวางนิยายลง

“โอ้ยยย อยากอ่านต่อแต่ง่วงแล้วอะ พี่มิ้วแล้วเรื่องนี้พระเอกมันจะเป็นไงต่ออะ”
มายด์วางหนังสือลง ก่อนจะขยับตัวลงนอน
ตอนนี้เราสองคนพี่น้องเอาหมอน ผ้าห่ม มาปูนอนตรงหน้าทีวีห้องรับแขกแทน

“เอาไว้ตื่นแล้วค่อยมาอ่านต่อสิ  เล่าไปก่อนเดี๋ยวไม่น่าติดตาม”

“โอเคก็ได้ งั้นนอนละนะพี่มิ้ว”

มายด์หยิบมือถือมากดๆเล่นอีกสักพัก แล้วก็หันมามองหน้าฉัน

“พี่มิ้ว ส่งข้อความหาพี่ฟาร์มสิ”

“ส่งทำไมอะ อันเก่ายังไม่ตอบเลยนะ”

ตั้งแต่ส่งข้อความไปหาเมื่อคืน พี่ฟาร์มยังไม่เห็นมีปฏิกิริยาตอบกลับอะไรเลย
จะส่งไปทำไมอีกละ ถ้าเค้าอยู่กับเอิงจะทำไง?

“ส่งๆไปเถอะนะ ทำเหมือนที่พี่เคยทำเมื่อก่อน ที่ตื่นนอนก็ส่ง เที่ยงก็ส่ง จะนอนก็ส่ง
เชื่อมายด์  ส่งเร็วๆ”

มายด์หยิบมือถือของฉันมายื่นให้ ฉันลังเลนิดหน่อยแต่ก็เอิ้อมมือไปรับมือถือมา

“อรุณสวัสดิ์คะพี่ฟาร์ม วันนี้ตั้งใจทำงานนะ แล้วก็อย่าลืมดื่มน้ำเยอะๆนะคะ”

ฉันยื่นมือถือไปให้มายด์ดู พอมายด์อ่านเสร็จก็พยักหน้าให้ฉัน
แปลว่าส่งแบบนี้ผ่านแล้วสินะ  ฉันเลยกดส่งข้อความไปหาพี่ฟาร์ม

“นอนเหอะ” มายด์พูดเสร็จก็หลับไป
ยายน้องบ้า ,, นอนหลับง่ายเหมือนกดสวิตส์ไฟเลยนะ
ฉันเก็บหนังสือวางไว้ข้างๆตัว ก่อนจะหลับไปด้วยความง่วงและเหนื่อยล้า


“ตื๊ดดดดตื๊ดดดดด”
เสียงสั่นของมือถือปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมา
ตอนงัวเงียมองไปที่นาฬิกาก็เห็นว่านี้มันเพิ่งเวลา 9 โมงเช้า
มายด์ก็ยังนอนหลับอยู่ข้างๆเหมือนเดิม

ฉันหยิบมือถือมาดูว่าใครโทรมา พอเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาก็อดยิ้มน้อยๆไม่ได้

“สวัสดีคะพี่ฟาร์ม”
ฉันพยายามปรับเสียงให้ดูสดใสที่สุดเท่าที่จะทำได้

“สวัสดีคะมิ้ว  ทำอะไรอยู่คะ”
พี่ฟาร์มชอบพูด ค่ะ คะ ค๊า  ฉันชอบนะ มันดูน่ารักดี 555+

“มิ้วนั่งอ่านหนังสือนะคะ  แล้วพี่ฟาร์มถึงมหาลัยแล้วหรอ”
ต้องโกหกไปก่อนแหละนะ จะบอกว่านอนหลับอยู่ก็ดูไม่ดีเท่าไหร่

“ถึงแล้ว ตอนนี้กำลังรอนักศึกษาเข้าคลาสจ๊ะ  วันนี้มิ้วจะไปไหนไหม”

“วันนี้หรอคะ  ไม่ไปไหนหรอกคะ มิ้วว่าจะนั่งทำงานที่บ้านนี้แหละค่ะ”

“โอเคค่ะ งั้นพี่เลิกงานแล้วพี่แวะไปหาที่บ้านนะคะ”

จะแวะมาหางั้นหรอ?
ทำไงดีมิ้ว?
จะดีหรอให้พี่ฟาร์มมาหา?

“มิ้วคะ  เงียบเลย  ,, พี่ไปหาไม่ได้หรอคะ?”

“ได้สิคะพี่ฟาร์ม  งั้นมิ้วทำกับข้าวรอนะคะ เย็นนี้พี่ฟาร์มทานข้าวเย็นกับมิ้วน๊า นะ”

ฉันพยายามทำเสียงอ้อนๆใส่พี่ฟาร์ม
ซึ่งเอาเข้าจริงๆ ฉันไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย T^T

“ยินดีมากๆเลย ถึงมิ้วไม่ชวนพี่ก็จะทานข้าวด้วยอยู่แล้วละ งั้นเย็นนี้เจอกันนะครับ”

“คะ ตั้งใจทำงานนะคะพี่ฟาร์ม”

“พี่คิดถึงมิ้วนะ”

โหววว,, เจอพี่ฟาร์มพูดมาแบบนี้ ไปต่อไม่ได้เลย
เขินแรงมากกกกก >//////<

“มิ้วก็คิดถึงพี่ฟาร์มนะ มาก มาก มากด้วย”
พอพูดจบแล้วก็อยากจะหยิกแก้มตัวเองให้เลิกยิ้มซะที
เพราะตอนนี้ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้ว

“มิ้วพูดน่ารักแบบนี้ ทำเอาพี่ไม่อยากทำงานเลย อยากไปหาแล้วนะเนี้ย”
คนอย่างพี่ฟาร์มมีโมเม้นต์แบบนี้ด้วยหรอ?
ปกตินี้คืออะไรๆก็รอเลิกงานนะครับ รอพี่เลิกประชุมก่อนนะ ตลอด

“บ้านะตั้งใจทำงานเถอะคะ  แล้วเย็นนี้เจอกันนะคะ”
พอพูดจบฉันก็ตัดสินใจกดวางสาย เพราะถ้าไม่วางสายคงจะคุยกันต่อไปเรื่อยๆจนไม่ได้ทำงานกันแน่ๆ

“ท่าทางไปได้สวยนะเนี้ย”
ฉันวางมือถือลงข้างๆตัวแล้วหันไปมองหน้ามายด์
ที่ตอนนี้ตื่นแล้วมองหน้าฉันตาแป๋วเลย

“มันจะดีแบบนี้จริงๆงั้นหรอ พี่ว่านะ .. มันเหมือนไม่ใช่พี่ยังไงไม่รู้สิ
เริ่มเข้าใจความรู้สึกปั้นสิบละ เวลาพี่สั่งให้มันใส่มารยาใส่จริตหาไม้ฉาก”

ฉันเริ่มสงสารเจ้าปั้นขึ้นมาทันทีเลย  เพราะเวลามันงอแงเรื่องไม้ฉากใส่ฉัน
ฉันชอบบอกให้มันอ่อย ชอบบอกให้มันทำนั้นทำนี้
พอมาถึงคราวตัวเองแล้ว .. แทบอยากจะยอมแพ้

“พูดถึงสองคนนั้นแล้ว เค้าเป็นไงกันบ้างละพี่มิ้ว”

“ก็แยกกันอยู่ ไม้ไปอยู่ใต้ ส่วนปั้นก็อยู่ กทม นี้แหละ
2 คนนั้นมันรักกัน แต่ครอบครัว และเรื่องราวต่างๆมันเยอะเกิน
สงสารพวกมัน”

มายด์พยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ฉันพูด

“ถ้ามีโอกาสได้เจอกัน มายด์ก็อยากจะขอโทษเหมือนกัน เคยทำเรื่องไม่ดีใส่ไปเยอะเลย
มานอนคิดๆดูแล้วนะ เมื่อก่อนมายด์นี้โคตรแย่เลยอะพี่มิ้ว”

เอ๊ะ ,, นี้น้องฉันไม่สบายจริงๆใช่ไหมมTT
ทำไมวันนี้มันมาแปลกๆ พูดแปลกๆหลายรอบละ

“คนเรานะมายด์ไม่มีใครไม่เคยผิดพลาดหรอก  ถ้าผิดแล้วรู้จักแก้ไขยังไงๆก็มีคนให้โอกาสและให้อภัย
แต่อย่าผิดซ้ำซากนะ นั้นมันไม่ใช่นิสัยแล้วละ มันเรียกว่าสันดาน”

“โหวววพี่มิ้ว พูดซะเหมือนด่ามายด์เลยนะ ไม่เอาละไม่พูดด้วยแล้ว
มายด์ไปอาบน้ำแล้วกลับไปหาพี่พลีสดีกว่า ไม่อยากอยู่เป็น ก ข ค พี่มิ้วกับพี่ฟาร์ม”

มายด์พูดเสร็จก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนไป
ฉันเลยเก็บที่นอนพับไว้แล้วเอาวางไว้ใกล้ๆโซฟา เพราะคิดว่าคืนนี้อาจจะอยู่นอนอ่านหนังสือเล่นที่หน้าทีวีอีก

พอมายด์อาบน้ำเสร็จก็กลับไปบ้านพลีส
ตอนนี้มายด์คบกับพลีสซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย
และไปอยู่ที่บ้านพลีสเลย  ที่บ้านพลีสก็รับได้ไม่มีปัญหาอะไร
เพราะจริงๆแล้วมายด์ก็เป็นเด็กดี และมีสัมมาคารวะ อยู่เหมือนกัน
แต่เพราะความว่าเป็นลูกคนเล็ก โดยเลี้ยงดูแบบตามใจ
เลยทำให้หลงผิดไปบ้าง ฉันก็ภาวนาขอให้มายด์มีความสุขกับทุกๆวันนี้
และไม่กลับไปทำเรื่องแย่ๆเหมือนเมื่อก่อน

ฉันดูเวลาเห็นว่ามันบ่ายโมงกว่าๆแล้ว เลยลงมือทำกับข้าวรอพี่ฟาร์ม
เพราะวันนี้พี่ฟาร์มบอกว่าเลิกสอนบ่ายสอง แล้วจะเข้ามาทานข้าวด้วยเลย
ฉันทำอาหารเสร็จตอนบ่ายสองกว่าๆ
พี่ฟาร์มยังมาไม่ถึง ฉันก็เลยหยิบหนังสือมาอ่านรอ

จนสามโมงครึ่งแล้วพี่ฟาร์มก็ไม่มา
เอ๊ะ ,, ติดงานอะไรหรือป่าวนะ?
โทรหาดีไหม?

แต่ด้วยความที่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงชอบเซ้าซี้ เลยไม่ได้โทรตาม
เพราะคิดว่าเดี๋ยวพี่ฟาร์มเสร็จธุระคงมาหาเองแหละ
ช่วงที่ฉันนั่งรอพี่ฟาร์มนั้น มายด์ก็โทรมาถามเป็นระยะๆ

“พี่ฟาร์มมาถึงยัง”

“จะทำไรก็ทำนะพี่มิ้ว อย่าอาย กอดได้ จูบได้ หอมได้ ทำๆไปเถอะนะ
คบกันมาตั้ง 3 ปีแล้วนะพี่มิ้ว ยังไงๆก็แต่งงานกันอยู่ละ เค้าอยากได้ไรอยากทำไร ปิดหูปิดตายอมๆไปเถอะ”

นี้มันสอนพี่สาวตัวเองแบบนี้เลยหรอไงย่ะมายด์!!!!!
ฉันก็ได้ด่ากลับมันไปเบาๆ แต่มันก็หัวเราะคิกคักก่อนจะวางสายไป


จนเกือบ ห้าโมงเย็นแล้วพี่ฟาร์มก็ยังไม่มา ฉันเลยตัดสินใจโทรไปหาพี่ฟาร์ม

“พี่ฟาร์มคะ ถึงไหนแล้ว มิ้วจะได้อุ่นกับข้าวรอ”
ฉันพูดโทรศัพท์ไปก็ยิ้มไป จนนึกอายตัวเอง
นี้เธอนึกว่าเป็นป๊อปปี้เลิฟหรือไงจ๊ะมิ้ว
ทำตัวงุ้งงิ้งๆอ้อนผู้ชายเนี้ยยย!!

“ขอโทษทีนะคะ ฟาร์มคงไปไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้ฟาร์มติดธุระคะ คุณมิ้วมีอะไรจะฝากไว้ไหมคะเอิงจะบอกเค้าให้”

เอิง?

นี้พี่ฟาร์มอยู่กับเอิงงั้นหรอ?
หมายความว่าไงกันแน่!!!?

“ไม่เป็นไรคะคุณเอิง  ไม่ฝากไว้ดีกว่าคะ เพราะเดี๋ยวถ้าพี่ฟาร์มเสร็จธุระที่คุณเอิงแล้วคงจะติดต่อกลับ หรือมาหามิ้วเอง
เพราะพี่ฟาร์มเป็นคนนัดมิ้วไว้ว่าจะมาหาที่บ้าน  ยังไงก็ช่วยบอกพี่ฟาร์มให้ขับรถดีๆนะคะ แล้วมิ้วจะรออยู่ที่บ้านคะ”

ฉันเห็นปลายสายเงียบไปสักพัก ก่อนจะกดตัดสาย


นี้แกทำอะไรลงไปมิ้ว?
มือฉันสั่นไปหมด ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันอารมณ์โกรธ หรืออารมณ์กลัวกันแน่
ทำไงดีวะมิ้ว?
ไม่น่าเลย ไม่น่าคิดจะเริ่มต้นใหม่เลย
เจ็บ … ทำไมเจ็บแบบนี้วะ!!
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-12-2015 02:13:39
ต่อ ////



ฉันตัดสินใจโทรกลับไปหามายด์

“เป็นไงพี่ฟาร์มมาแล้วหรอ”
มายด์ทำเสียงร่าเริงตอบกลับมาทันทีที่รับสาย
แต่ฉันตอนนี้อารมณ์แตกต่างจากมายด์อย่างสิ้นเชิง

“มะ มายด์ พี่ พี่ฟาร์ม เค้า ฮึกกกก.. ฮืออ”
ฉันกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ต้องร้องไห้ออกมา
มายด์คงจะตกใจที่อยู่ๆฉันก็โทรไปร้องไห้ด้วย

“พี่มิ้วเป็นไร พี่ฟาร์มมันทำไมพี่”

“พี่ฟาร์มไปหาเอิง พี่ฟาร์มโกหกพี่”

ฉันพูดไปก็ร้องไห้สะอื้นไปด้วย
สมเพชตัวเองตอนนี้มากๆ ไม่น่าตั้งความหวังว่ามันจะไปได้ดีเลยจริงๆ

“งั้นเดี๋ยวมายด์กลับไป พี่มิ้วใจเย็นๆนะ รอมายด์แป๊บหนึ่งมายด์จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
มายด์พูดเสร็จก็กดตัดสายไป
และฉันรู้ว่ามายด์จะรีบกลับมาหาฉันในทันที

ฉันได้แต่นั่งมองอาหารที่ฉันตั้งใจทำเพื่อพี่ฟาร์ม
เป็นอาหารที่พี่ฟาร์มชอบทุกอย่าง
ก้มมองตัวเองที่วันนี้ใส่ชุดสวย และเป็นชุดที่ดูดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยใส่ให้พี่ฟาร์มเห็น
วันนี้ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ ฉันหัดยิ้ม ฉันยืมอยู่หน้ากระจกเป็นชั่วโมงๆ
เพื่อดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้า หน้า ผม ของตัวเอง
เพียงเพื่อที่จะให้พี่ฟาร์มประทับใจในการเจอกันครั้งนี้
แต่แล้ว … ทุกอย่างก็พังลงในพริบตา

เกือบ 30 นาที มายด์ก็มาถึงที่บ้านพร้อมกับพลีส
ซึ่งพลีสยกมือไหว้ฉันเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปนั่งเล่นเกมส์ในห้องนอนของมายด์

“พี่มิ้ว”
มายด์พูดเสร็จก็ดึงฉันเข้าไปกอด ก่อนจะใช้มือลูบหลังฉันเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ
แค่มายด์กอดเท่านั้นแหละ น้ำตาฉันก็ไหลพรากเลยทีนี้
ร้องไห้สะอื้นนานมาก
จนมีเสียงอ๊อดดังขึ้นที่หน้าบ้าน

“เดี๋ยวมายด์ไปดูเอง พี่มิ้วไปล้างหน้าเถอะ”
มายด์เดินออกไปหน้าบ้าน ฉันเลยเดินเข้ามาล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
ก่อนจะออกมาเห็นพี่ฟาร์ม นั่งอยู่ที่โซฟารับแขกในบ้าน

“พี่มิ้วคุยกับพี่ฟาร์มไปเถอะนะ มายด์เข้าไปหาพี่พลีสก่อน
ทำอะไรก็ได้ คุยอะไรก็ได้ อย่างที่ใจพี่ต้องการนะ”

มายด์ตบไหล่ฉันเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน

ฉันเลยเดินมานั่งที่โซฟาข้างๆพี่ฟาร์ม
เรา 2 คนต่างนั่งเงียบๆกันทั้งคู่ จนผ่านไปเกือบ 10 นาทีได้
พี่ฟาร์มก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน

“พี่ขอโทษนะ วันนี้ตอนเลิกคลาสพี่ตั้งใจแล้วว่าจะมาหามิ้วจริงๆ
แต่เอิงเค้าไปรอเจอพี่ที่หน้าคณะ พี่เลยต้องไปคุยธุระกับเอิงก่อน
พี่ขอโทษนะที่ทำให้มิ้วรอ พี่ขอโทษจริงๆ”

พี่ฟาร์มเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ และกล่าวพูดคำว่าขอโทษซ้ำๆ

“พี่ฟาร์มทานอะไรมาหรือยัง มิ้วทำกับข้าวที่พี่ชอบไว้เยอะเลยนะ”

พี่ฟาร์มมองหน้าฉันเหมือนไม่เชื่อสายตา
นอกจากฉันจะไม่งอแง ไม่โวยวายใส่แล้ว ฉันยังยิ้มให้พี่ฟาร์ม และบีบมือพี่ฟาร์มกลับไปเบาๆ

“ยังเลย พี่อยากทานกับข้าวฝีมือมิ้ว คิดถึงจะแย่ ไม่ได้ทานมาตั้งนานแล้ว”
พี่ฟาร์มตอบกลับมาแล้วทำสีหน้าดีขึ้นกว่าตอนแรกมาก

“งั้นพี่ฟาร์มเช็คราคาหุ้นรอก่อนนะคะ มิ้วไปอุ่นกับข้าวก่อน”
ฉันพูดเสร็จก็ลุกขึ้น เพื่อจะเดินไปอุ่นกับข้าวให้พี่ฟาร์มทาน
แต่พี่ฟาร์มดึงแขนฉันไว้ ไม่ยอมให้เดินไปไหน

“มิ้วโกรธพี่หรือป่าว ตอบพี่ก่อนสิ”
ถ้าบอกว่าโกรธมาก นี้จะปล่อยมือไหมละ - -‘
แต่ในตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าการที่อยากมีพี่ฟาร์มอยู่ข้างๆ
ถึงมันจะเป็นเวลาไม่นาน ,, ฉันก็อยากทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยได้ทำมาก่อน

ฉันก้มลงไปหอมแก้มพี่ฟาร์มเบาๆ
ก่อนจะยิ้มหวานให้พี่ฟาร์ม
(ฉันว่านะมันเป็นยิ้มที่หวานมากที่สุดเท่าที่เคยยิ้มเลยละ)

“ไม่โกรธหรอก แค่พี่ฟาร์มมาหามิ้วแค่นี้มิ้วก็ดีใจนะแล้ว”

พี่ฟาร์มยังทำสีหน้าตะลึงในสิ่งที่ฉันทำลงไป
ฉันเลยรีบดึงมือของพี่ฟาร์มออก แล้วเข้าไปในครัวเพื่ออุ่นอาหารให้พี่ฟาร์ม

เรานั่งทานข้าวด้วยกัน คุยกันไปเรื่อยๆ
มีเสียงหัวเราะ มีเสียงการโต้เถียงกันเรื่องข่าวสารเบาๆ
พอเราทานอาการมื้อเย็นเสร็จ ก็มานั่งหน้าทีวีเพื่อดูข่าว และคุยกันต่อ
มายด์กับพลีสยังอยู่ในห้อง ไม่ได้ออกมา

พี่ฟาร์มขยับมานั่งติดกับฉัน ก่อนจะโอบเอวฉันไว้ แล้วก็ทำเป็นนั่งดูทีวีต่อ
จ๊ะ ,, เนียนเลยนะจ๊ะพี่จ๋า - -‘
เพราะว่านั่งติดกันนี้แหละ เลยทำให้ฉันรู้ว่าโทรศัพท์ของพี่ฟาร์มมันสั่น

“ไม่รับหรอค่ะ มิ้วว่ามันสั่นมาได้สักพักแล้วนะ”
ฉันขยับตัวออกมา เพื่อที่พี่ฟาร์มจะหยิบโทรสัพท์มารับ
แต่พี่ฟาร์มกลับดึงตัวฉันเข้าไปให้แนบติดตัวพี่ฟาร์มยิ่งกว่าเดิม

“ช่างเถอะ ไม่อยากคุยแล้ว”
แปลว่าพี่ฟาร์มคงรู้ว่าสายที่โทรมาคือใคร?
แล้วเวลาที่ฉันโทรหาพี่ฟาร์ม แล้วพี่ฟาร์มไม่รับ มันก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกันใช่ไหม?

“ใจร้ายจังนะคะ”
ฉันว่าพี่ฟาร์มไป แต่เสียงฉันเหมือนพูดแค่ขำๆไม่ได้ว่าอะไรจริงจังมากนัก
พี่ฟาร์มหันมามองหน้าฉัน ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่

“ทำไมเดี๋ยวนี้ว่าคนอื่นเป็นแล้วหรอคะ  วันนี้ก็อ้อนเก่งด้วย เป็นอะไรไปหรือป่าว”
พี่ฟาร์มเอามือมาอังๆที่หน้าผากฉัน ก่อนจะมองหน้าฉันยิ้มๆ

“ไม่ชอบหรอคะที่มิ้วเป็นแบบนี้ มิ้วก็แค่คิดว่ามิ้วเองไม่ค่อยอ่อนหวานกับพี่เท่าไหร่
เลยอยากทำดีๆกับพี่บ้างเท่านั้นเอง แต่ถ้าพี่ไม่ชอบมิ้วไม่ทำก็ได้นะ”

ฉันทำเสียงแบบงอนๆใส่พี่ฟาร์ม ก่อนจะสะดีดสะดิ้งขยับตัวหนีพี่ฟาร์มเล็กน้อย
นี้ฉันไปเอามารยาแบบนี้มาจากไหนเนี้ยยยย!!!

“ชอบสิครับ มิ้วเป็นแบบไหนพี่ก็รักมิ้วทั้งนั้นแหละนะ”
พี่ฟาร์มพูดจบแล้วก็โน้มหน้าลงมาหอมแก้มฉัน  ก่อนจะหยุดนิ่งและมองตาฉัน
ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมนะ? แววตาของพี่ฟาร์มมันดูแปลกๆ
เหมือนจะเชิญชวนให้ยิ่งขยับเข้าไปใกล้ๆ ชวนให้น่าหลงใหล
นี้ฉันไม่ได้มองตาคู่นี้มานานแค่ไหนแล้วนะ??

“แล้วพี่ฟาร์มรู้ไหมว่ามิ้วรักพี่ฟาร์มมากแค่ไหน?”

ฉันถามพี่ฟาร์ม ที่ตอนนี้เริ่มจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นเรื่อยๆ

“แค่ไหนคะ บอกพี่หน่อยสิคะ”

คือพี่ค่าพี่พูดเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องมากระซิบข้างๆหูหนูแบบนี้ TT
ไม่กลัวอะไรหรอกนะ อายุขนาดนี้แล้วละ รู้ว่าพี่ฟาร์มจะทำอะไร

“มิ้วรักพี่ฟาร์มมากมากจนที่ว่ามิ้วไม่เกลียดพี่ฟาร์มเลยที่พี่ฟาร์มไปมีคนอื่น
พี่ฟาร์มอยู่กับใคร หรือหายไปกับใคร มิ้วไม่โกรธเลย มิ้วขอแค่พี่ฟาร์มกลับมาหามิ้ว
ขอแค่พี่ฟาร์มยังบอกรักมิ้ว ยังมาทานข้าวด้วยกัน มานั่งอ่านหนังสือ หรือคุยกันเรื่องข่าวสารต่างๆ แค่นี้มิ้วก็ดีใจแล้ว”

พี่ฟาร์มยิ้มให้ฉัน ก่อนจะโน้มหน้าลงมาจูบฉันเบาๆ
มันเป็นจูบแรก ที่ฉันให้กับพี่ฟาร์ม
คือคบกันมา 3 ปี ,, จับมือกันใสๆมากคะ T^T
(เป็นป้าที่ซิงมาก 5555+)

ก่อนที่พี่ฟาร์มจะรุกเข้ามามากกว่านี้ ฉันผลักอกพี่ฟาร์มเบาๆ
ตอนแรกพี่ฟาร์มไม่ยอมถอย แต่สุดท้ายก็ยอมหยุดการกระทำลงแค่จูบเท่านั้น

“ขอบคุณนะคะมิ้วที่รักพี่แบบนี้  พี่ขอโทษนะถ้าพี่ทำให้มิ้วเสียใจ ขอโทษจริงๆที่ทำตัวไม่ดี
เราเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมคะ พี่อยากให้แม่ของลูกพี่คือมิ้วนะ”

พี่ฟาร์มดึงฉันเข้าไปกอด ก่อนจะจูบซับที่ผมของฉัน
ในเวลานั้น ,, ฉันลืมเรื่องเอิง หรือเรื่องที่พี่ฟาร์มเคยหายไปจากชีวิตฉันไปหมดเลย

พี่ฟาร์มนั่งคุยกับฉันอีกเกือบๆ 1 ชั่วโมงก็ขอตัวกลับบ้าน
เพราะพรุ่งนี้มีสอนเช้า 
ฉันเดินมาส่งพี่ฟาร์มที่หน้าบ้าน ตอนที่กำลังเดินออกจากบ้านมานั้น
มายด์ก็เดินเข้ามาสวัสดีพี่ฟาร์ม แล้วเดินออกมาส่งพี่ฟาร์มกับฉัน

“ขับรถดีๆนะคะ ถึงบ้านแล้วโทรบอกมิ้วด้วยนะ”
ฉันยกมือไหว้พี่ฟาร์ม  ส่วนพี่ฟาร์มก็ยิ้มให้ฉันก่อนจะเดินขึ้นรถไป
พอพี่ฟาร์มขับออกไป ก็มีรถแท็กซี่ตีรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านฉัน

“พี่มิ้ว”
เสียงคุ้นๆหูทำให้ฉันหันหลังกลับไปดูแขกที่มาหาฉันในยามดึกแบบนี้

“เอิง”
ใช่แล้วละ ,, เอิงมาหาฉันที่บ้าน
มาได้ยังไง?
รู้จักบ้านฉันได้ยังไง?

“มีธุระอะไรหรือป่าวคะ”
มายด์เป็นคนถามเอิงขึ้นมา แต่สีหน้ามายด์เต็มไปด้วยความเกลียด
มายด์ทำหน้าชิงชังอย่างชัดเจน

“มีค่ะ กับพี่สาวของคุณ กรุณหลบไปหน่อยได้ไหมคะ”
เอิงหันไปตอบมายด์ ก่อนจะเดินเข้ามายืนตรงหน้าฉัน

“มีอะไรคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้เชิญเข้าบ้าน
พอดีพี่ฟาร์มเพิ่งกลับไป ยังไม่ได้เก็บบ้านนะคะ”

“ไม่เป็นไรคะ เอิงเห็นแล้วละว่าพี่ฟาร์มเพิ่งกลับไป
เพราะเดี๋ยวยังไงๆพี่ฟาร์มก็จะไปหาเอิงที่คอนโดอยู่แล้ว”

ไปหางั้นหรอ?
ไหนขอกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้มีสอนเช้า??

“เธอแน่ใจได้ยังไงว่าพี่ฟาร์มจะไปหาเธอ”
มายด์เป็นเดือดเป็นร้อนแทนฉัน จนต้องขยับมายืนเผชิญหน้ากับเอิงแทน

“ไม่เชื่องั้นหรอ งั้นฟังนี้แล้วกันนะ”
เอิงกดเบอร์โทรไปหาพี่ฟาร์ม ก่อนจะเปิดลำโพงให้พวกฉันได้ยิน

“พี่กำลังกลับ เอิงจะทานอะไรไหม เดี๋ยวพี่ซื้อเข้าไปให้”
เสียงพี่ฟาร์ม …
นี้ก็แสดงว่าพี่ฟาร์มจะกลับไปนอนกับเอิงจริงๆงั้นสินะ?

“ไม่ละคะพี่ฟาร์ม ตอนนี้เอิงออกมาซุปเปอร์ข้างๆคอนโด พี่ฟาร์มเถอะคะอยากทานอะไรไหม
วันนี้อาหารอร่อยไหมคะ”

เอิงคุยกับพี่ฟาร์มไปก็หันมายิ้มเยาะเย้ยใส่ฉัน

“ขอน้ำผลไม้ละกันจ๊ะ วันนี้อาหารมันเลี่ยนๆไม่ถูกปากพี่เท่าไหร่
เอาน้ำผลไม้มาล้างปากหน่อยดีกว่า แล้วเอิงรีบกลับห้องนะครับ
เดี๋ยวสักพักพี่ก็ถึงแล้ว”

ไม่ถูกปากงั้นหรอ?
พอได้ยินคำตอบจากพี่ฟาร์มฉันถึงกับขาอ่อน
แทบจะล้มลงไปนั่งกับพื้น
มายด์เดินเข้ามาประคองตัวฉันไว้ แต่สายตาของมายด์ก็ยังจ้องไปที่เอิง

“ค่ะเดี๋ยวเอิงจะขึ้นห้องแล้วละ รู้สึกปวดท้องยังไงไม่รู้”

“ลูกเป็นอะไรหรือป่าว งั้นเดี๋ยวพี่พาไปหาหมอนะ เอิงเก็บของใช้ส่วนตัวรอพี่เลยนะคะ
อีกประมาณ 30 นาทีพี่จะถึงแล้ว”

ลูก?
คืออะไร .. นี้มันคืออะไรกันแน่??

“ค่ะ ขับรถดีๆนะคะป๊า จะมีลูกแล้วนะอย่าประมาทนะคะ”

“ครับม๊า”

พี่ฟาร์มหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะกดวางสายไป

ลูก ,,ป๊า,, ม๊า ??

“เธอคงได้ยินแล้วสินะ ตอนนี้ฉันกำลังตั้งท้อง ลูกของพี่ฟาร์ม กับลูกของฉันอยู่ในนี้
ถ้าไม่อยากขึ้นชื่อว่าทำลายครอบครัวคนอื่นเค้า ก็อย่ามายุ่งกับพี่ฟาร์มอีก”

เอิงท้องลูกของพี่ฟาร์ม
แล้ว ,, ที่พี่ฟาร์มพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง?
ทำไมกันอะ,, นี้เราโดนพี่ฟาร์มหลอกอีกแล้วใช่ไหม?
คำดีๆที่พี่ฟาร์มบอกเรามันแค่คำโกหกงั้นหรอ?

“เธอก็คุมตัวแฟนของเธอไว้ดีๆสิ เพราะคนที่กลับมาหาพี่สาวฉันก็คือแฟนของเธอ
ถ้าคุมแฟนตัวเองไม่ได้ ก็อย่ามาระรานคนอื่นเค้า!”

มายด์พูดเสร็จก็ดึงฉันให้เดินกลับเข้าไปในบ้าน
โดยไม่สนใจว่าเอิงจะยืนทำหน้ายังไง

“เพราะม๊ากับยายฟาร์หรอกนะที่มันบอกว่าสะใภ้ต้องเป็นมิ้วเท่านั้น
ไม่งั้นพี่ฟาร์มไม่กลับมาหายายเฉิ่มแบบเธอหรอก รู้ไหมเค้าบอกฉันว่ายังไง
เค้าบอกว่าเธออ้วน ขี้โรค แล้วยังเล่นตัวอีก จับต้องตรงไหนก็ไม่ได้
ทั้งๆที่เค้าไม่ได้พิศวาสอะไรในตัวเธอเลย แต่ที่เค้าทำดีกับเธอเพราะม๊าเค้าขอร้อง
ไม่อยากให้การถอนหมั้นมาทำให้ผู้ใหญ่ทะเลาะกัน เธออย่าดีใจไป
อย่าคิดว่าพี่ฟาร์มเค้าจะรักเธอ เพราะตอนนี้เค้ารักฉัน และลูกที่กำลังจะเกิดมามากกว่า”

“เธอพูดจบหรือยัง”

ฉันหันไปถามเอิง

“จบแล้ว”
เอิงยิ้มเหมือนผู้มีชัยชนะ

“จบแล้วก็กลับไปเถอะ เพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากได้สามีของใคร
ถึงฉันจะอ้วน หรือฉันจะขี้โรค แต่เธอควรรู้ไว้นะ
ว่าฉันคือว่าที่สะใภ้คนเดียวของครอบครัวพี่ฟาร์ม
และคือว่าที่สะใภ้คนเดียวที่ครอบครัวพี่ฟาร์มต้องการ
ไม่ต้องเสียเวลามาหาเรื่องฉันหรอกนะ เพราะเธอกับฉันมันคนละชั้นกัน”

พอพูดจบฉันก็เดินเข้าไปในบ้าน และมายด์ก็รีบปิดรั้วบ้าน ก่อนจะเดินตามฉันเข้ามา

“พี่มิ้วไหวไหม?”
จะตอบน้องตัวเองว่าไงดีละ เพราะตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ TT

“พี่ฝากมายด์เก็บบ้านหน่อยได้ไหม พี่อยากพักแล้ว”
มายด์พยักหน้าเบาๆ ฉันเลยเดินเข้าห้องนอน ก่อนจะทิ้งตัวเองให้จมลงไปอยู่กับความรู้สึกที่เจ็บปวด
และสับสนในใจในตอนนี้

ผ่านไปเกือบๆ 1 ชม. พี่ฟาร์มโทรมาหาฉัน
ฉันติดสินใจอยู่เกือบๆ 5 นาที ซึ่งพี่ฟาร์มต้องโทรเข้ามาหา 2 รอบ

“คะพี่ฟาร์ม”

“พี่ถึงบ้านแล้วนะคะ มิ้วนอนยัง”

ถึงบ้านงั้นหรอ? บ้านตัวเองหรือบ้านเมียคะพี่?

“กำลังจะนอนคะ พี่ฟาร์มละคะจะนอนยัง”
ฉันทำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงในใจจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

“เดี๋ยวอาบน้ำแล้วก็จะนอนแล้วคะ เสียงมิ้วดูเหนื่อยๆนะคะ ไม่สบายหรือป่าว”

รู้ด้วยหรอว่าเสียงไม่ค่อยไหว?
สนใจผู้หญิงเฉิ่มๆ อ้วนๆคนนี้ด้วยงั้นหรอ?

“ค่ะ สงสัยจะเหนื่อยนะ”

“งั้นรีบนอนนะคะ พรุ่งนี้พี่โทรหา”

ยังจะกล้าโทรมาอีกหรอพี่ฟาร์ม ,, พี่ฟาร์มจะทำร้ายหัวใจมิ้วอีกนานแค่ไหนกันนะ?

“พี่จะมาหามิ้วไหมคะ?”

“ไปสิคะ อยากกอดมิ้วอีก อยากหอมด้วย วันนี้มิ้วทำตัวน่ารักมากๆเลย
อยากอยู่กับมิ้วทั้งวัน และทุกวันเลยคะ”

“จริงหรอคะ? อยากหอมมิ้วจริงๆหรอ ไม่รังเกียจมิ้วหรอคะ
มิ้วทั้งอ้วน ทั้งเฉิ่ม ไหนจะขี้โรคอีก พี่ฟาร์มยังอยากจะมีมิ้วข้างๆอีกหรอ”

ฉันเริ่มสะกดอารมณ์ตัวเองไม่ไหว เผลอทำเสียงเหวี่ยงๆใส่พี่ฟาร์ม
ซึ่งพี่ฟาร์มก็เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะทำเสียงสดใสกลับมา

“ไม่หรอกคะ พี่รักมิ้วนะ มิ้วเป็นยังไงพี่ก็รัก”
ทำไมคำบอกรักของพี่ฟาร์มในตอนนี้มันถึงไม่น่าฟังเลย
รู้สึกรังเกียจยังไงไม่รู้

“คอนโดของเอิงวิวสวยไหมคะ ได้ดื่มน้ำผลไม้แก้เลี่ยนอาหารของมิ้วหรือยัง”
ฉันตัดสินใจถามพี่ฟาร์มออกไปตรงๆ เพราะฉันก็คงฝืนตัวเองให้ทำเป็นไม่ได้ยิน
หรือไม่ได้รับรู้อะไรอีกต่อไปไม่ได้แล้ว

พี่ฟาร์มเงียบไปนานมาก จนฉันคิดว่าเค้าวางสายไปแล้ว

“มิ้ว ... ทำไมถามแบบนี้ละ”

“ตอนที่พี่คุยกับเอิง,, มิ้วได้ยินทุกคำค่ะ เอิงมาหามิ้วที่บ้านและเปิดลำโพงให้มิ้วฟัง
พี่ฟาร์มอยากเลิกกับมิ้ว ก็บอกมิ้วตรงๆสิคะ ไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ
ไม่น่าหลอกให้มิ้วดีใจเลย พี่รู้ไหมว่ามิ้วต้องบอกตัวเองยังไง
มิ้วบอกตัวเองให้อ่อนหวาน ให้ออดอ้อนพี่ ให้เอาใจพี่
วันนี้พี่จูบมิ้ว พี่พยายามจะล่วงเกินมิ้ว ทั้งๆที่ปกติมิ้วไม่เคยยอม
วันนี้มิ้วก็ยอมพี่ ถ้าพี่จะทำมากกว่านั้น มิ้วก็ยอม แต่ดีแล้วละที่มันหยุดไว้แค่จูบ
ไม่งั้นตอนนี้มิ้วคงเสียใจมากกว่านี้ก็ได้”

“มิ้ว คือ พี่ พี่ขอโทษนะ แต่พี่รักมิ้วนะ รักมิ้วจริงๆ”

ยังกล้าจะบอกว่ารักอีกงั้นหรอพี่ฟาร์ม ยังต้องการอะไรอีก!!!

“พี่ฟาร์มคะ อย่าทำแบบนี้เลย ไม่ใชว่าพี่ทำร้ายมิ้วคนเดียวนะ
พี่ทำร้ายแม่ของลูกพี่ด้วย เอิงกำลังท้อง พี่ไม่ควรทำแบบนี้
ปล่อยมิ้วไปเถอะคะ .. จบเรื่องของเราซะที”

ฉันตัดสินใจแล้วว่าต่อจากนี้ไปจะหยุดความรู้สึกกับพี่ฟาร์ม
ต่อให้ฉันรักพี่ฟาร์มมากแค่ไหนก็ตาม แต่ฉันก็ให้อภัยในสิ่งที่พี่ฟาร์มทำไม่ได้จริงๆ

“มิ้ว.. เดี๋ยวพี่ไปหานะ มิ้วลงมาเจอพี่หน่อยนะคะ เราต้องคุยกันนะมิ้ว”

“พี่อยู่กับเอิงไม่ใช่หรอ อย่ามาเลยคะ อยู่กับคนของพี่เถอะ
ถ้าไม่มีอะไรแล้ว มิ้วขอวางก่อนนะคะ”

ฉันกดวางสายพี่ฟาร์ม ก่อนจะกดปิดเครื่อง
ไม่ไหวแล้ว,, ตอนนี้ไม่มีแรงจะคิดอะไรอีกแล้ว


ทำไมนะ .. ตอนแรกเราก็ทำใจได้แล้ว
ทำไมต้องคิดว่าเค้าจะกลับมารักเราอีก
ทำไมต้องไปทำตัวแบบนั้นอีก
ไปรู้สึกดีกับสิ่งที่เค้าทำทำไมมิ้ว
ทำไม ,, ทำไมต้องรักหมดทั้งใจแบบนี้ด้วย!!


หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-12-2015 02:25:36
ต่อ ////


คืนนั้นฉันร้องไห้จนหลับไป มาตื่นอีกทีตอนที่มายด์เข้ามาหาในห้องนอนพร้อมๆกับผ้าชุบน้ำที่ยื่นมาเช็ดหน้าให้ฉัน

“ม.....า...ย....ด์”
เสียงแหบแห้งของฉันทำให้มายด์ทำสีหน้าไม่ดียิ่งกว่าเดิม

“พี่มิ้วนอนพักเถอะ ถ้าไข้ไม่ลดมายด์จะพาไปหาลุงหมอนะ ตอนนี้อย่าคิดอะไรเลย พี่มิ้วนอนพักนะ”
ฉันได้แต่พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเริ่มรู้สึกหนักหัว หนักตา และหลับไปอีกครั้ง
มาตื่นอีกทีก็เกือบๆจะสองทุ่ม
ตอนนี้ที่บ้านฉันมันคึกคักไปด้วยเด็กๆ
ฉันเดินออกจากห้องนอนมา ก็เจอเข้ากับ ยูโร หนุ่มน้อยจอมกวนกำลังเล่นเกมส์กับพลีสแฟนของมายด์
ส่วนมายด์กับปั้นสิบกำลังทำขนมกันอยู่ในห้องครัว
นี้มันอะไรกันเนี้ยยย,, ใครบอกให้มากันเต็มบ้านแบบนี้ TT
จากที่ปวดหัวๆอยู่มาเห็นสภาพบ้านที่รก และคนนั่งกันอยู่ในบ้านเยอะแยะแบบนี้ทำให้ฉันยิ่งปวดหัวมากกว่าเดิม

“พิ่มิ้ว ลงมาทำไมเนี้ย ทำไมไม่นอนพัก”
มายด์รีบวางกล่องขนมลง แล้ววิ่งเข้ามาประคองฉัน

“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วละ แล้วทำไมบ้านรกอย่างนี้”
ฉันหันไปมองรอบๆบ้านก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าของมายด์

“ก็มายด์เห็นพี่มิ้วไม่สบายไง เลยกะว่าจะทำข้าวต้มให้
แล้วปั้นสิบโทรมาหาพี่มิ้วพอดีมายด์ก็เลยรับสาย
พอบอกว่าพี่ไม่สบายปั้นสิบก็มากับยูโร
แล้วมาทำขนมที่นี้ด้วยเพราะมีออเดอร์สั่งมาเยอะ”

เดี๋ยวนะฉันปิดมือถือไว้ไม่ใช่หรอ?
แค่ฟังมายด์อธิบายมาฉันก็ปวดหัวกับความวุ่นวายที่เกิดแล้วคะ
ฉันเป็นคนชอบความเงียบๆ ไม่ชอบความวุ่นวาย
ไม่ชอบคนเยอะ มันดูน่ารำคาญ
แต่วันนี้พวกนี้มาเพราะเป็นห่วงฉัน ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นถึงความวุ่นวายที่เกิดหน่อยละกันนะ
ฉันเดินไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี นั่งดูยูโรกับพลีสเล่นเกมส์
สักพักปั้นสิบก็เอาข้าวต้มมาให้

“หายไวๆนะเจ๊ นี้ปั้นทำเองเลยนะ อร่อยมาก”
ฉันไม่อยากจะเชื่อคำนี้เลยจริงๆ ลูกคุณหนูแบบมันจะทำอะไรอร่อยได้ไงกัน TT
จากที่จะหาย ฉันจะป่วยหนักว่าเดิมไหมเนี้ยยย!

ฉันนั่งทานข้าวต้มสุดอร่อยของปั้นสิบไปอย่างเงียบๆและอย่างช้า
55+ มันอร่อยจนอยากจะร้องไห้ครับ
ข้าวยังแข็งอยู่เลย แล้วเค็มมาก TT


“พี่มิ้วนี้มือถือพี่ พี่ฟาร์มโทรมา 2-3 สายแต่มายด์ไม่ได้รับ”
ฉันรับมือถือคืนมาจากมายด์ ก่อนเปิดดูบันทึกการโทร
ก็เห็นว่ามีพี่ฟาร์มโทรมาจริงๆ
แต่ฉันเลือกที่จะไม่โทรไปหาพี่ฟาร์ม
ไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว .. พอแล้วจริงๆ
คำตอบที่รอมานานก็รู้แล้วว่ามันไม่มีวันกลับมารักกันได้อีกแล้ว

คืนนั้นฉันนอนอยู่หน้าทีวีกับน้องๆทั้งหลาย
พวกมันแย่งกันคุยจนฉันปวดหัว เลยต้องพยายามข่มตานอน
คือถ้าหลับก่อนก็จะได้ไม่ได้ยินเสียงพวกมันไง 55555+

เกือบๆตี 1  เสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้น
ปั้นสิบหยิบมือถือมายื่นให้ฉัน ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือนิยายต่อ
ตอนนี้ปั้นสิบกับมายด์ติดนิยายหนักมาก
นั่งอ่านเงียบๆได้หลายชั่วโมงแล้ว


ฉันหยิบมือถือมาดู เป็นข้อความจากพี่ฟาร์ม
ฉันไม่อยากกดอ่านเลย แต่ก็บอกตัวเองว่า... ยังไงมันก็ต้องอ่าน
ความจริงยังไงก็คือความจริง

แต่พอเห็นข้อความเท่านั้นแหละ ,, น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาอีกจนได้

“พี่อยู่หน้าบ้านมิ้ว ออกมาคุยกันหน่อยนะ พี่รักมิ้วนะครับ ฟังพี่ก่อนนะคนดี”
พี่ฟาร์มส่งข้อความมาแบบนี้
แต่เดี๋ยวนะ ,, อยู่หน้าบ้านงั้นหรอ?


ฉันลุกออกไปยืนดูตรงหน้าต่างบ้าน ก็เห็นว่าพี่ฟาร์มยืนอยู่ที่หน้าบ้านจริงๆ

“พี่มิ้วดูอะไรอะ”
ปั้นสิบเดินเข้ามายืนข้างๆฉัน

“พี่ฟาร์มมา”
ฉันหันไปบอกปั้นสิบ ที่มันเองก็ทำหน้าตกใจเหมือนกัน

“แล้วเอาไงละพี่ จะออกไปหา หรือให้เชิญเข้ามาในบ้าน”
ปั้นสิบทำตัวลุกลี้ลุกลนทันที
เพราะปั้นสิบเองก็ยังโทษตัวเองอยู่ว่าเพราะมัน เลยทำให้ฉันกับพี่ฟาร์มต้องเลิกกันไป

“ไม่เป็นไร พี่จะลงไปคุยเอง  ปั้นอยู่กับมายด์บนบ้านนี้แหละ”
ฉันหันไปยิ้มให้ปั้นสิบ กับมายด์ ก่อนจะเดินลงมาหาพี่ฟาร์มที่หน้าบ้าน

“สวัสดีคะพี่ฟาร์ม”
ฉันยกมือไหว้พี่ฟาร์ม พร้อมๆกับเดินไปยืนตรงหน้าพี่ฟาร์ม

“ไม่สบายเป็นไงบ้างคะ พี่โทรมาแล้วมายด์รับบอกว่ามิ้วไม่สบาย”
ยายมายด์ ,, นี้กล้าเปิดเครื่องพี่เลยหรือไง แล้วยังมารับสายให้อีก!!!

“ไม่เป็นไรหรอกคะ พี่ไม่ชินอีกหรอคะ มิ้วก็ป่วยเรื่อยๆแบบนี้อยู่แล้ว”
ฉันฝืนยิ้มให้พี่ฟาร์ม ,, ที่ตอนนี้ทำหน้าไม่สบายใจอยู่ตรงหน้าฉัน

“เพราะพี่ใช่ไหมที่ทำให้มิ้วคิดมากจนไม่สบายแบบนี้  พี่ขอโทษนะมิ้ว”
ที่รีบมานี้เพราะรู้สึกผิดสินะ .. ไม่ชอบเลยจริงๆ
ที่ป่วยแบบนี้แล้วทุกคนต้องคอยมาสงสาร … มันรู้สึกเหมือนเค้าสมเพชตัวเรามากกว่า

“ไม่หรอกคะ พี่ไม่ผิดหรอก  มิ้วมันอ่อนแอเอง แล้วนี้พี่ฟาร์มมีธุระอะไรหรือป่าวคะ มาซะดึกเลย”

“พี่มาตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้าโทรเรียกมิ้วให้ลงมาหา  พี่รู้ว่าพี่ผิด
แต่พี่ก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงเหมือนกัน  พี่ทิ้งมิ้วไม่ได้ พี่ขาดมิ้วไม่ได้จริงๆนะ”

พี่ฟาร์มจับมือฉันไว้ พร้อมทั้งพูดและทำหน้าเหมือนจะร้องไห้


ไม่นะมิ้ว ,, แกอย่าใจอ่อนนะ!!!!
ฉันพยายามบอกตัวเองให้เข้มแข็ง ,, ตอนนี้ฉันยอมรับว่าใจฉันเองมันก็ตัดพี่ฟาร์มไปไม่ได้เหมือนกัน


“แล้วเอิงละคะ พี่ฟาร์มจะเอาเค้าไปไว้ไหน”

พอฉันถามถึงเอิง ,, พี่ฟาร์มก็ยิ่งทำหน้าเครียดมากกว่าเดิม

“เอิงก็อยู่ส่วนเอิงสิ  ต่อไปนี้เอิงจะไม่มายุ่งกับมิ้วอีก และจะไม่มาทำให้มิ้วต้องเสียใจอีกแล้ว
พี่สัญญานะมิ้ว”

“พี่จะเลิกกับเอิงหรอคะ?”

ไม่จริงนะ ,, ถ้าพี่ฟาร์มเลิกกับเอิงจริงๆ แล้วลูกในท้องเอิงละ?
ฉันจะทำให้เด็กคนหนึ่งไม่มีพ่องั้นหรอ?
เห้ยย ,, มันจะดีหรอวะมิ้ว?????

“ไม่ได้เลิกคะ เราก็อยู่กันแบบนี้แหละ เราจะไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของกันและกัน
เอิงก็อยู่คอนโดของเอิงไป พี่จะดูแลเอิงในฐานะแม่ของลูกพี่ที่กำลังจะเกิดออกมา
ส่วนมิ้วจะเป็นภรรยาที่พี่จะเชิดหน้าชูตา และจะเป็นแม่ที่ดีที่สุดของลูกพี่ด้วย”


ห๊า ,, นี้หรอคือความคิดของผู้ชายที่ฉันรักมากที่สุด
ทำไมเห็นแก่ตัวแบบนี้วะเนี้ย?!!


“พี่ฟาร์มคะ คงไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมพี่ได้ถึงขนาดนั้นหรอกคะ
พี่กลับไปดูแลเมียและลูกของพี่เถอะ
มิ้วยอมเดินออกมาเองดีกว่าค่ะ”

ฉันดึงมือออกจากการเกาะกุมของพี่ฟาร์ม

“มิ้วไม่รักพี่หรอคะ”
ถามหาอะไรอีกละจ๊พี่จ๋า,, ความรักมันไม่บังตาจนทำให้มิ้วทำในสิ่งที่โง่ขนาดนั้นหรอกนะ
จะเชื่อได้หรอว่าคนอย่างเอิงจะอยู่เงียบๆ
ทั้งที่ตัวเองมีลูกอยู่ในท้องแบบนั้น
ขนาดเมื่อวานยังมาหาฉันถึงที่บ้าน
ฉันไม่อยากเอาชีวิตที่เหลืออยู่ไปแลกกับความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นหรอก

“รักคะ เพราะรักนี้แหละมิ้วถึงจะเดินออกมาเอง
พี่ฟาร์มกลับไปเถอะ กลับไปทำในสิ่งที่ถูกต้องเถอะ
พี่ฟาร์มกำลังจะเป็นพ่อคนนะ  ไม่กลัวลูกเสียใจหรอที่ครอบครัวเป็นแบบนี้
มิ้วเองก็กลัวนะ ถ้ามิ้วมีลูกกับพี่ฟาร์ม
มิ้วจะบอกลูกว่ายังไงดี
ถ้าลูกถามว่าพ่อไปไหนในวันที่พี่ฟาร์มไปนอนกับเอิง
จะให้บอกว่าพ่อไปนอนบ้านแม่เอิงยังงั้นหรอคะ
มันดูวุ่นวายนะพี่ฟาร์ม  พี่น่าจะรู้ดีนะว่ามิ้วไม่ชอบความวุ่นวาย
กลับไปคิดดีๆเถอะคะพี่ฟาร์ม”

“มิ้ว ไม่เอาสิ มิ้วครับ พี่ขอร้องละ  อย่าทิ้งพี่เลยนะ”

พี่ฟาร์มยังคงรั้งมือฉันไว้ไม่ยอมปล่อยให้ฉันเดินกลับเข้าไปในบ้าน
ตอนนี้ใจฉันเองก็เริ่มจะอดทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
น้ำตาก็พานจะไหลออกมาให้ได้ T^T

“พี่ฟาร์มเป็นคนทิ้งทุกอย่างเองนะคะ 
แปลกนะคะ … ตอนที่เรารักกันเราสร้างความรักด้วยกันทั้งสองคน
แต่พี่ฟาร์มกลับทำมันพังได้ด้วยมือของพี่ฟาร์มคนเดียว .. ยอมรับเถอะคะพี่ว่าเราไม่มีกันอีกแล้ว”

ฉันหันไปมองหน้าพี่ฟาร์มอีกครั้ง ,, ซึ่งฉันเองก็ภาวนาว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ
ที่ฉันจะมองหน้าผู้ชายคนนี้


พี่ฟาร์มปล่อยมือฉันลง ก่อนจะเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไป


จบแล้วสินะ ,,
รักที่คิดว่ามันคือรักสุดท้าย.







ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านด้วยหัวใจที่แตกสลายจริงๆ
ฉันทำมันจบลงแล้ว!


มายด์กับปั้นสิบมองหน้าฉันด้วยคำถามมากมาย
ฉันได้แต่ยกมือห้ามไว้ไม่ให้พวกมันถาม
ก่อนจะเดินกลับไปนอนลงตรงที่เดิม แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้
สักพักเหมือนมีไออุ่นจากใครสักคน มากอดฉันไว้
ไม่ว่าคนๆนั้นจะคือมายด์ หรือปั้นสิบก็ตาม
มันทำให้ฉันอุ่นใจ ,, ว่าฉันไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว

ฉันร้องไห้ออกมาหนักมากๆ ได้ยินแต่เสียงร้องไห้ของตัวเอง
ไม่ได้ยินเสียงปลอบของปั้นสิบ หรือของมายด์เลย
คืนนั้นฉันว่าฉันร้องไห้หนักมากจริงๆนะ หนักมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้



หลังจากวันนั้นพี่ฟาร์มก็หายไป ไม่ได้ติดต่อกลับมาอีกเลย
มายด์กับพลีสย้ายกลับมาอยู่ด้วยกันที่บ้านฉัน
ส่วนปั้นสิบติดทำโปรเจคไม่ได้มาหาแต่ก็โทรมาหาทุกวัน
พร้อมๆกับเจ้าพวกตัวแสบทั้งหลายที่ขยันโทรมาหากันได้ทั้งวัน
น้องไนซ์สุดหล่ออัพไอจีให้ด้วยยย >/////<
พวกแฟนคลับสาวๆคงจะนึกในใจว่ายายป้าคนนี้มันเป็นใคร
พี่ไนซ์สุดหล่อถึงอัพไอจีเป็นห่วงเป็นใยซะเหลือเกิน
55555+ รู้สึกสวยขึ้นมาทันทีเลยละ




ฉันใช้ชีวิตปกติไปเรื่อยๆ อ่านหนังสือ ทำงาน ไปโรงพยาบาล  พยายามไม่คิดเรื่องพี่ฟาร์ม
จนผ่านไปเกือบๆ 2 เดือนได้
พี่ฟาร์มก็กลับมา ,, กลับมาทำให้ใจที่คิดว่าเข้มแข็งมันอ่อนไหวลงอีกครั้ง



วันนั้นฉันกำลังจะไปเชียงใหม่กับปั้นสิบ
ตอนที่กำลังนั่งรอขึ้นเครื่องอยู่ เสียงเตือนข้อความก็ดังขึ้นมา
ฉันเลยบอกปั้นสิบให้หยุดพูด เพราะมันกำลังเม้าท์เรื่องไม้ฉากให้ฟัง
(จริงๆหมั่นไส้มันมากกว่า 5555555555+)

“เดี๋ยวอ่านข้อความแป๊บ อย่าเพิ่งพูดเดี๋ยวตามไม่ทัน”
รีบเบรกมันไว้ก่อนเลย เพราะมันพูดไวมาก ถ้าไม่สนใจมันพูดนะจะไม่รู้เรื่องเลยละ

“อะเค ,, งั้นจะเล่นเกมส์รอ” ปั้นสิบยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่
ก่อนจะหยิบมือถือมาเล่น
ฉันเลยกดเปิดอ่านข้อความ
แต่แค่เห็นชื่อคนส่งมา หัวใจก็แทบจะหยุดเต้น

“พี่ฟาร์ม”



ตึก ตึก ตึก



เสียงหัวใจตอนนี้เต้นไวมาก และเต้นแรงมาก
ฉันรู้สึกเลยว่าตอนนั้นมือฉันสั่นมาก
ปั้นสิบคงสังเกตเห็นว่าฉันหน้าซีดลงเลยเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้

“เจ๊เป็นไร ทำไมหน้าซีดแบบนั้นละ”
ฉันหันไปส่ายหน้าให้ปั้นสิบ ก่อนจะกดเปิดข้อความอ่าน


"พี่อยากเป็นพ่อที่ดีของลูก พี่ขอโทษนะ"


พออ่านข้อความของพี่ฟาร์มจบ
ฉันก็รู้แล้วว่า .. ตอนนี้พี่ฟาร์มก็ได้เลือกทางเดินของพี่ฟาร์มแล้ว
และเรื่องราวของฉันกับพี่ฟาร์มมันจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำ
ฉันไม่ได้กดตอบกลับไป แต่กดลบทิ้งข้อความของพี่ฟาร์มทุกๆข้อความที่ส่งเข้ามา
ลบเบอร์ติดต่อที่เคยเมมชื่อพี่ฟาร์มไว้


หายไปจากชีวิตมิ้วก่อนนะ

ถ้าวันไหนมิ้วเข้มแข็งแล้ว .... เราค่อยติดต่อกันนะพี่ฟาร์ม




ลาก่อน .. ความรักของมิ้ว


ฉันนั่งนิ่งๆทำใจสักพัก ก่อนจะกดปิดมือถือแล้วหันไปยิ้มให้กับปั้นสิบ

“ไปกันยัง เครื่องมาถึงยังเนี้ย”
ปั้นสิบมันคงจะรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่พร้อมจะบอกอะไร
มันเลยยิ้มกลับมาแล้วช่วยฉันถือกระเป๋าก่อนจะลุกขึ้นยืน

“มาแล้วครับเจ๊  เราไปเชียงใหม่กันเถอะ
ไม่ต้องคิดมากนะครับ เจ๊มีคนที่รักเจ๊อีกเยอะ
ปั้นรักเจ๊นะ ยิ้นนะเจ๊อ้วนนของปั้น”




ตอนนี้ไม่ต้องบอกคงรู้กันแล้วใข่ไหมคะ
ว่าฉันจะนั่งร้องไห้ หรือยิ้มกว้างแค่ไหน?



------------------------------------------------
จบพาทตอนพิเศษของพี่มิ้ว
ยังๆอย่าเพิ่งเข้าใจผิด นี้นิยายวายจริงๆ
55555+  สงสารเจ๊มิ้วกันไหม?
เป็นที่ปรึกษาของทุกคนได้ แต่พอเจอความรักของตัวเอง
ไปไม่เป็นเลยทีเดียว : )


ในส่วนของตอนพิเศษนี้ เจจะลงเรื่องของทุกคนไปเรื่อยๆ
และยังคงมีเรื่องของไม้ฉากปั้นสิบแทรกเข้าไปด้วยเรื่อยๆ
ติดตามอ่านไปด้วยกันนะคะ
ว่าระหว่างทางเดินในช่วง 2 ปีของไม้ฉากกับปั้นสิบจะมีเรื่องราวอะไรบ้าง ^^

เดี๋ยวตามแก้คำผิดให้ค่าา ,, ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และ +1 น๊า
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-12-2015 14:36:52
ไม่เป็นไร นะคนดี ก็แค่นี้
ไม่เป็นไร นะคนดี แค่ผีหาย
ไม่เป็นไร นะคนดี ดีจะตาย
แค่ผีร้าย มันหัวหาย ตายฝังจม

ถ้าไม่ใช่ ถึงยังไง ก็ไม่ใช่
ไม่เป็นไร มีใครอื่น ชื่นมื่นถม
มีของดี สะอาดกว่า น่าชื่นชม
ไอ้อาจม มันตมต่ำ ระยำเกิน

สันดานหมา หาขี้แดก มันแยกยาก
ยิ่งขี้เรื้อน ยิ่งลำบาก หากหกเหิน
ให้เจ้าของ ล่ามโซ่ตัว เพราะกลัวเพลิน
เผลอเมื่อไหร่ ไม่ขัดเขิน เดินหากิน

รู้แต่หน้า ไม่รู้ใจ ไปซะเถอะ
เมิงเลอะเทอะ โคตรเปื้อนเปรอะ เยอะติฉิน
เอาไปเหอะ เอาไปล้าง ซากราคิน
พวกอีแร้ง รู้ชอบกิน กลิ่นเน่าตาย

+1 มูเจ

เฉลยคำตอบแล้ว..ขอบใจนะ
อ่านตอนนี้แล้ว..รู้เลย
สันดานคนปนเหี้ย มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ยกให้มันไปเหอะ อย่าเสียดาย เหี้ยในร่างคน
เรื่องไม้ เรื่องปั้นที่มันเคยอ้างว่าโกรธที่ทำให้ไม่มีเวลาให้
จริงๆแล้ว มันคืออะไร มันน่ะรู้ดี ไอ่สันดานนนนนนนน
แต่ไม่ยอมรับผิด กลับเบี่ยงเบนประเด็นโยนความผิดมาให้เจ้มิ้วซะอย่างงั้น

เรื่องมันก็จบไปแล้ว..จบดีจริงๆสำหรับตัวเจ้มิ้วนะ
เพราะที่มันอยู่เมืองนอกอ่ะ แอบเยดดดดดดดกัน
กับคนอื่นตั้งนานแว๊วววววววว ไอ่สันดานนนนนน

หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-12-2015 15:16:54
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 2 ||P.42||13-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 14-12-2015 17:44:32
ทำไมผู้ชายส่วนใหญ่ถึงเห็นแก่ตัวแบบนี้ สงสารพี่มิ้วจัง รู้สึกอึดอัดและเศร้าไปกับพี่มิ้วเลยค่ะ เราอ่านไปร้องไห้ไปพร้อมกับพี่มิ้วเลย พี่มิ้วค่ะสู้ๆ ค่ะ เราต้องเข้มแข็งไว้ต้องสตรองเข้าไว้ คนดีๆ ยังมีอีกค่ะ อย่าได้แคร์ สู้ๆ ค่ะ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-12-2015 15:55:02
❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3
รักของผม  || ไนซ์




“ไนซ์ทำไรอยู่”
เสียงจากปลายสายที่โทรมาหาผมทุกอาทิตย์
อาจจะไม่บ่อยมาก แต่ไม่เคยหายไปครับ

“กำลังนั่งฟังปั้นโม้อยู่”
พอผมตอบกลับไปแบบนี้ มันต้องได้ทำเสียงฮึดฮัดกลับมาทุกที

“ไม่ได้โม้ซะหน่อย  เออๆ ไม่คุยด้วยละ แล้วเมื่อไหร่จะกลับบ้าน
อย่างกินเนื้อย่างงงงง มาเถอะนะอาทิตย์นี้กลับมาเถอะ”

เจออ้อนแบบนี้จะทำไงได้ละครับ
ผมได้แต่เก็บอาการดีอกดีใจที่มันอ้อนผมไว้
แล้วตอบเสียงเรียบๆกลับไปแทน

“ถ้าไม่ติดเรียนพิเศษจะไปนะ”

“ต้องมา แค่นี้นะ”

แล้วคนเอาแต่ใจก็กดตัดสายไปทันที


นี้แหละครับ ,, ความรักของผม
คนที่ชอบทำเสียงงุ้งงิ้งๆคนนั้น ชื่อ ปั้นสิบ
มันเป็นผู้ชายตัวเล็กๆ ชอบทำตัวงอแงให้เพื่อนๆในกลุ่มคอยเอาแต่ใจ
อะครับ ,, อ่านกันไม่ผิดหรอก รักของผมคือ ผู้ชาย :)


แต่เพราะผมคิดเอาเองมาตลอดว่า ปั้นสิบคงไม่ชอบผู้ชายด้วยกันแน่ๆ
และผมก็ไม่อยากให้มันเกลียดผม
ผมเลยเก็บงำความรู้สึกที่ผมมีให้มันไว้ให้ลึกที่สุดในใจผม

ผมกลัว .. 
กลัวมันไม่มองหน้าผม กลัวมันไม่โทรมาหา กลัวมันไม่มามุ้งมิ้งงุ้งงิ้งใส่
แต่สิ่งที่ผมคิดว่ามันไม่ชอบผู้ชายต้องเปลี่ยนไป

ตอนนั้นจะจบ ประถม 6 แล้วละครับ
ปั้นสิบกับผมเรียนโรงเรียนประถมด้วยกัน
ผมนั่งรอรถมารับกับปั้นสิบที่โรงเรียน


“อยากให้ไม้มาเรียนกับเราจัง”
ปั้นสิบในวัยเด็ก หน้าตาน่ารักมากครับ
ค่อนข้างจะอ้วน น่าหยิกแก้มมันมากๆ

“เรียนกับไนซ์ก็ได้นิ ไนซ์เรียนเก่งออก แล้วไนซ์ก็มีขนมให้ปั้นกินทุกวันเลย”
ในตอนนั้นเอาจริงๆนะ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเอาขนมไปหลอกล่อปั้นสิบมันทำไมวะ 55555

“แต่ไนซ์ไม่เหมือนไม้ซะหน่อย ไนซ์ก็ไนซ์สิ ไม้ก็ไม้ ไม่เหมือนกัน”
ปั้นสิบยังหันมาเถียงผม แล้วเริ่มทำหน้าเบ้ใส่ผมเล็กน้อย


แต่แค่อาการ และท่าทางของปั้นสิบในวันนั้น
มันทำให้ผมรู้สึกอิจฉา ....


ใช่ครับ .. ผมอิจฉาไม้ฉาก!



เพราะไม้ฉากย้ายไปอยู่ขอนแก่นตั้งแต่ประถม
แต่ปั้นสิบก็ยังตามติดไม้ฉากตลอด
อะไรๆก็ไม้ฉาก  ตอนประถมนี้จำได้ว่าปั้นสิบมันเล่นนับวันรอเลยครับ

อีก 10 วัน ไม้จะมาแล้ว
อีก 9 วันเองนะไนซ์ ไปซื้อขนมมารอไม้กัน ฯลฯ


ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ผมเป็นเรียกว่า รัก
แต่ผมหวงปั้นสิบ ผมไม่ชอบให้ใครมาใกล้ปั้นสิบของผม
ขนาดไอ้แฝด พู่กัน จานสี ที่ชอบวิ่งมากอดปั้นสิบ หรือดึงปั้นสิบไปเล่นไปยืนใกล้ๆ   ผมยังไม่ชอบเลยครับ

พอได้ยินปั้นสิบพูดถึงไม้ฉากแบบนั้นแบบนี้
ผมกลับคิดบ้าๆ ว่าถ้าผมไปอยู่ที่เดียวกับไม้ฉาก
ปั้นสิบมันคงรอผม และโทรหาผมบ่อยๆเหมือนที่มันทำกับไม้ฉากแน่ๆ


พอจบ ประถม 6 ผมเลยสอบเข้าโรงเรียนมัธยมที่เดียวกับไม้ฉาก
และย้ายไปอยู่หอใกล้ๆโรงเรียนแทน


ในตอนนั้น ผมเข้าใจตัวเองแล้วนะครับว่าผมรักปั้นสิบแบบไหน
แรกๆปั้นสิบก็โทรมาหาผมทุกวันครับ

คิดถึงไนซ์จัง

ทิ้งปั้นไปทำไมเนี้ย

กลับมาเลยนะ

เสียงงอแงมาตามสายที่บ่นเรื่องผมย้ายโรงเรียนมาที่นี้
แต่พอพ้นช่วง 1 เดือนแรกไป ,,
เรื่องที่เคยงอแงผม กลับเปลียนเป็นเรื่องของ ..... ไม้ฉาก!!
เวลาที่มันโทรหาผม .. มันก็ถามหาแต่ไม้ฉาก

ไนซ์เรียนห้องเดียวกับไม้ปะ?

ไม้เป็นไงบ้างอะ มีคนมาจีบเยอะไหม?

(โรงเรียนชายล้วนปะวะปั้น - -‘ สาวที่ไหนจะมาจีบ)

มันไม่ยอมโทรหาปั้นเลยอะ ไปตีหัวมันให้หน่อยดิ ฯลฯ


หลังๆมาผมเลยบอกปัดไม่คุยกับปั้นสิบ
เพราะอยากให้ปั้นสิบรู้ตัวบ้างว่าผมไม่ชอบนะที่มันถามหาแต่ไม้ฉาก
แต่ปั้นสิบก็คือปั้นสิบครับ T^T
มันไม่เคยรู้อะไรเลยยยยยยย!!!

พอผมไม่รับสายมัน ,, มันก็งอนไม่โทรหาผม
สุดท้ายใครจะง้อละครับ
ก็ต้องผมนะสิที่ง้อมัน TT’
นี้สินะ ,, ใครที่รักมากกว่าเป็นคนแพ้เสมอ’


แต่ผมก็ไม่ได้ถามมันหรอกครับว่ามันชอบไม้ฉากใช่ไหม
หรือไม้ฉากชอบปั้นใช่ไหม?
ผมพยายามคิดแค่ว่าปั้นสิบเป็นคนติดเพื่อน
เพราะมันชอบอ้อนคนนั้นคนนี้ในกลุ่มตลอด


และแล้วสิ่งที่ผมกลัวมาตลอดก็เป็นจริง.

ไม้ฉากกับปั้นสิบ มันรักกัน!!!!!



จริงๆก็คิดว่าตัวเองคิดมากไปเอง เพราะก่อนหน้านี้ไม้ฉากมันเคยถามถึงปั้นสิบ
ถามประมาณว่า ,, ปั้นสิบน่ารักไหม?
อะไรประมาณนี้แหละ ผมก็ตอบไปทีเล่นทีจริง
แกล้งๆแซวมันไปว่าสิ่งที่มันเป็นกับปั้นสิบเค้าเรียกว่าความรัก
ตอนที่แซวมันไปนะ ใจนี้ก็เริ่มจะไปละเหมือนกัน
อยากจะร้องไห้ ,, เจ็บแปลกๆ T^T



จนมารู้ว่าจริงๆมันรักกันแล้ว ก็ตอนที่ไปกินเหล้ากันที่บ้านปั้นสิบ
วันนั้นพ่อแม่ผมทะเลาะกัน ผมเลยเบื่อๆ
หนีไปนอนกับปั้นสิบที่บ้าน แล้วไม้ฉากกับยูโรก็ซื้อเบียร์มากินกันพอดี
ผมเลยกินซะเมาเต็มที่เลย
ผมนอนหลับไปแล้วละ แต่มันรู้สึกเมื่อยตัวเลยขยับตัวกะว่าจะลุกมานั่ง
แล้วจะลงไปนอนกับยูโรตรงพื้นแทน
แต่สายตาดันไปเห็น ไม้ฉากกับปั้นสิบ!
ปั้นสิบนั่งอยู่บนตัวไม้ฉาก
ส่วนไม้ฉากนั้นมันนั่งอยู่บนโซฟา
ผมนอนดูคนสองคนแสดงความรักต่อกัน
จนทนไม่ไหว เลยแกล้งพูดขัดพวกมันไป
ถ้าผมไม่พูดขัดมัน ผมคงได้ดูหนังสดไปพร้อมกับน้ำตาแน่ๆ TT


นั้นแหละ .. วันนั้นผมถึงรู้แล้วว่า...
ผมไม่มีสิทธิ์ในตัวเพื่อนคนนี้ของผมอีกแล้ว
ปั้นสิบมันเป็นของไม้ฉากมาตั้งแต่แรกแล้ว
ผมต้องยอมรับความจริงให้ได้



ตอนนั้นผมไม่มีเวลาจะมาเสียใจอะไรมากเท่าไหร่
เพราะมีทั้งปัญหาครอบครัวที่เทกระหน่ำซ้ำเติมในโชคชะตาชีวิตของผม
ไหนจะเรื่องเรียนอีก เรื่องงานอีก
มันเหมือนช่วงนั้นเป็นช่วงจุดที่ชีวิตผมเกือบตายเลยก็ว่าได้ TT


เวลาไม้ฉากมันชวนผมให้มาหาปั้นสิบ ผมพยายามจะเลี่ยงๆไม่อยากมา
แต่ก็ต้องมาจนได้ ,, ต้องมาเห็นพวกมันรักกัน
บางทีมันก็เจ็บนะครับ
อยากให้คนที่ยืนข้างๆปั้นสิบเป็นตัวผมเอง
ผมว่า … ผมคงทำหน้าที่แฟนได้ดีกว่าไม้ฉากแน่ๆ
แต่อย่างว่าแหละครับ ..
ผมเป็นได้แค่เพื่อน .. เพื่อนที่รักปั้นสิบมากกว่าใครแค่นั้นเอง!



ในช่วงที่ชีวิตผมเจอปัญหามากมายนั้น
ผมเคยคิดจะฆ่าตัวตาย ,, เพื่อหนีปัญหาทุกๆอย่างที่มันถาโถมเข้ามา
แต่ในเหตุการณ์นั้นมันทำให้ผมได้เจอกับเค้าคนนี้

“เรย์”

คำพูดแรกที่เราคุยกัน .. คือคำว่า “นายอยากตายหรอ”

ลองคิดดูสิครับ ผมยืนอยู่ที่สวนสาธารณะ แล้วเวลามันค่ำๆแล้ว
เรย์เดินเข้ามาหาผม แล้วคุยกับผมเรื่องความเป็นความตาย
คุณคิดว่าเรย์มันเต็มปะละ?
ผมว่ามันบ้าครับ

แต่หลังจากนั้นก็มีหลายๆเหตุการณ์ หลายๆอย่างที่ทำให้เรย์ต้องมาอยู่กับผม
ตามติดกันแน่นเลยละครับ
ผมไปที่ไหน เรย์ก็ตามไปทุกที

เรย์เป็นผู้ชายที่มีสีหน้าอยู่หน้าเดียว
ไม่ว่ามันจะยิ้ม หรือจะโกรธ มันก็มีเพียงหน้าเดียว

“ไม่เมื่อยหน้าบ้างหรอวะ? เก็กอยู่ได้”
นี้คือคำพูดที่ผมถามเรย์เกือบทุกครั้งที่ได้เห็นหน้ามัน

“แล้วแกล้งทำเป็นเข้มแข็งแบบนี้ ไม่เหนื่อยบ้างหรอ”
มันก็จะตอบกลับผมมาแบบนี้ทุกครั้ง
สวนกลับมาได้ทุกทีสินะ ,, ถ้าได้เริ่มต่อปากต่อคำกันเมื่อไหร่
ผมเป็นฝ่ายที่ต้องแพ้เสมอครับ

ไอ้ผู้ชายปากจัด!!

ไอ้หน้าเดียว!!!




แต่เรย์ก็เป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่าผมแอบรักปั้นสิบ
ครั้งแรกที่เรย์รู้น่าจะเป็นตอนที่ผมไปปลอบปั้นสิบที่คอนโด
วันนั้นผมมีถ่ายละครจนเย็นครับ พอจะกลับเข้าคอนโด
เรย์มันก็ดันบอกกับผมว่า

“เพื่อนนายเข้าโรงพยาบาลแถวๆนี้ ไปเยี่ยมหน่อยไหม?”

ผมที่กำลังขับรถอยู่ เหยียบเบรกจนรถคันหลังจะมาชนท้ายเลย

“เพื่อนคนไหน อย่าบอกนะว่าปั้นสิบ”

พอผมตั้งสติได้ก็ค่อยๆขับรถต่อไป แต่ก็ยังหันมามองหน้าเรย์เป็นระยะๆ
ซึ่งมันก็ยังทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม

“ไม้ฉาก แฟนของปั้นสิบป่วย จะแวะเยี่ยมไหม ถ้าจะแวะก็ลงจากทางด่วนได้แล้วละตั้งใจขับรถหน่อยสิ”

นี้ทำไมชอบสั่งวะ?
นอกจากเรย์มันจะทำหน้านิ่งๆเก่งแล้ว
มันยังสั่งเก่งด้วยครับ

ไนซ์ตื่น
ไนซ์มีถ่ายงาน รีบๆแต่งตัว
ไนซ์กินอาหารเสริมก่อน
ไนซ์นอนได้แล้ว
ไนซ์ไปทางนั้นสิ
ฯลฯ



ผมมาถึงโรงพยาบาลก็เจอกับไม้ฉากที่สภาพแย่มากๆครับ
คุยกับไม้ฉากได้สักพัก มันก็บอกให้ผมมาดูปั้นสิบให้
เพราะมันเป็นห่วงกลัวปั้นสิบจะร้องไห้อยู่คนเดียว
เอาจริงๆนะ มึงไม่สั่งกูก็ไปหาปั้นอยู่แล้วละนะ - -‘


ผมรีบขับรถกลับมาหาปั้นสิบที่คอนโด
ก็เห็นสภาพปั้นสิบที่แย่มากๆ
มันร้องไห้จนตาบวมไปหมด เสียงแหบแห้ง
ผมดึงมันเข้ามากอดปลอบ มันก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุด
ยิ่งปั้นสิบเจ็บเท่าไหร่ ,, ใจผมยิ่งเจ็บเท่านั้น
โทษตัวเองต่างๆนาๆ ว่าทำไมผมไม่กล้าพอ
ถ้าผมบอกรักก่อน คนที่เคียงข้างปั้นสิบตอนนี้อาจเป็นผมก็ได้


พอดูอาการปั้นสิบเสร็จแล้ว ผมก็ต้องรีบกลับเพราะมีถ่ายงานต่อ
หลังจากออกจากห้องปั้นสิบ  ผมกับเรย์ก็ได้คุยกันเล็กน้อย
มันจึงทำให้ผมรู้ว่า เรย์ไม่เคยมีความรักมาก่อน
นี้นายอยู่มาได้ยังไง โดยที่ไม่รู้จักความรักเนี้ยย!!
ส่วนเรย์ก็ตกใจไม่น้อยที่รู้ว่าผมรักปั้นสิบ
จริงๆมันน่าจะมองออกนะ เพราะมันอยู่กับผมแทบทุกเวลา
ผมจะเพ้อถึงปั้นสิบบ่อยมาก ในมือถือก็มีแต่รูปปั้นสิบ
เวลาปั้นสิบมีปัญหาอะไร ผมจะรีบมาหาทันที
นี้นายอยู่กับฉัน โดยไม่สนใจในสิ่งที่ฉันเป็นเลยหรือไงห๊ะเรย์!!!!!


หลังจากนั้นมาผมก็ยุ่งกับงานละคร มีถ่ายแบบบ้าง
ทะเลาะกับเรย์บ้างและมาหนักตรงเรื่องของไม้ฉากปั้นสิบ
ที่วุ่นวายกันจนพวกผมอดสงสารพวกมันไม่ได้
ไม้ฉากโดนพ่อจับแต่งงานกับลูกสาวเพื่อน
เจ้าปั้นสิบของผมก็ทำทุกๆอย่างให้ไม้ฉาก
เพราะไม่อยากให้ไม้ฉากต้องโดนพ่อทำร้าย
แต่พวกมันก็ขัดคำสั่งพ่อแม่ไม่ได้
ไม้ฉากต้องแต่งงานและพาน้องพิมไปอยู่ที่เชียงใหม่
ส่วนปั้นสิบ มีอาการเลือดออกในสมองต้องนอน รพ.เป็นเดือน

ช่วงนั้นพู่กัน จานสีกลับมาเมืองไทย เลยได้อยู่เฝ้าปั้นสิบ
ถ้าวันไหนงานผมเสร็จไวก็จะรีบกลับมานอนกับปั้นสิบ
อย่างน้อยๆได้มาพูดคุยกับมัน ได้มาทะเลาะกับมันก็ยังดี


“เหนื่อยทำไมไม่กลับไปนอนบ้าน”

เสียงของเรย์ที่ดังขึ้นมา ตอนที่ผมกำลังจะกดลิฟท์ขึ้นไปหาปั้นสิบ

“นายสนใจฉันด้วยหรอ เหอะ อยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มา
คนแบบนายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันหรอกนะ”

ผมไม่ได้หันไปมองหน้าเรย์ แต่ยืนมองตัวเลขที่บอกชั้นไปเรื่อยๆ
เมื่อไหร่จะถึงซะทีนะ!!


เรย์ยืนเงียบๆไม่ได้ตอบอะไรผม
จะเอาอะไรมาตอบละครับ
เดี๋ยวนี้เรย์ชอบหายตัวไปบ่อยๆ
บางทีก็หายไปเป็นเดือนๆ


พอลิฟท์ถึงชั้นที่ปั้นสิบพักรักษาตัว ผมก็เดินออกมาเลยโดยไม่ได้หันไปมองเรย์
ผมเดินเข้ามาเห็นปั้นสิบนอนหลับอยู่บนเตียง
ส่วนพู่กันกับจานสีกำลังยืนคุยกันอยู่ตรงระเบียงห้อง

“เห้ยย มันเป็นไงบ้าง”
ผมเดินไปหาพวกแฝดที่ระเบียงห้อง

“แย่วะ ร้องไห้แล้วก็หลับแบบนี้ตลอดเลย เออ,, มึงมาก็ดีละ
กูขอลงไปซื้ออะไรกินหน่อยดิ หิววะ”

พู่กันพูดจบก็ดึงแขนจานสีให้ลงไปข้างล่างด้วยกัน

ผมเดินเข้าไปหาปั้นสิบที่นอนไม่รู้สึกตัวอยู่บนเตียง
ใบหน้าขาวๆอมชมพูของมัน ตอนนี้ซีดเซียวไปหมด
ปกติก็ผอมอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งกว่าเดิมอีก
ผมเอื้อมมือไปจับหน้าของปั้นสิบอย่างแผ่วเบา
ตอนนี้กลัวมันเจ็บไปหมดละครับ
ไม่กล้าจะจับตัวมันแรงๆ

“ถ้ามึงรักกู .. ตอนนี้มึงคงไม่เจ็บแบบนี้หรอกปั้น
เป็นกูได้ไหมวะ?
ให้คนที่มึงรักเป็นกูได้ไหม”


ผมบอกกับปั้นสิบเบาๆ ก่อนจะโน้มหน้าตัวเองลงไปจูบหน้าผากคนตัวเล็กอย่างแผ่วเบา
“กูรักมึงนะปั้น”

ผมบอกรักมันอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มให้กับคนตรงหน้าที่ยังนอนไม่รู้สึกตัว
กล้าแค่ตอนนี้แหละครับ
ตอนที่มันตื่นขึ้นมา ,, ผมคงไม่กล้าแม้จะบอกมันว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน



“มึงทำอะไรปั้น”

เสียงของจานสีดังขึ้นมาข้างหลังผม
เวรแล้ววววว!!!
มีคนเห็นจนได้ TT


“คือมึง ,, กูอธิบายได้นะเว้ยย กูแค่ ... เอ่ออ กู”
กลัวเพื่อนจะเกลียด กลัวไปหมดเลยครับ
พูดติดอ่างไปหมด
แต่จานสีมันก็ทำหน้านิ่งๆใส่ผม ก่อนจะเดินเข้ามาหยิบกระเป๋าเงินที่วางอยู่ข้างๆเตียงของปั้นสิบไป



“เมื่อก่อนกูไม่ค่อยแน่ใจหรอกนะว่ามึงคิดไงกับปั้น แต่ตอนนี้กูแน่ใจแล้วละ
ว่ามึงรักปั้นสิบ แต่ไนซ์ … ปั้นกับไม้มันรักกัน
มึงคงไม่ทำลายความรักของเพื่อนหรอกนะ แค่นี้พวกมันก็เปราะบางกันมากแล้ว”

นั่นสินะ ,, แค่นี้พวกมันก็แย่กันพอดูแล้ว


“แต่กูสามารถยืนข้างๆปั้นได้นะ และกูจะไม่ทำให้ปั้นเสียใจแน่นอน
ทำไมเป็นกูไม่ได้วะ”

ผมจับมือของปั้นสิบไว้ แล้วก็หันไปถามจานสี


“ไม่ว่ามึงจะดีแค่ไหน หรือมึงจะพาปั้นไปออกสื่อได้ว่ามึงรักปั้น
แต่ท้ายที่สุดแล้ว คำตอบมันง่ายนิดเดียวเลย
เหตุที่มึงทำแบบที่มึงพูดไม่ได้  เพียงเพราะว่า
ปั้นมันรักไม้ฉาก ไม่ได้รักมึง”

พอจานสีพูดจบก็เดินออกจากห้องไป



ถามว่าเจ็บไหม?
ก็เจ็บนะครับ แต่ไม่ได้เจ็บจนฟูมฟายอะไร
เพราะผมก็รู้มาตั้งนานแล้วว่า ปั้นมันรักไม้ฉากมากแค่ไหน
เพราะทุกๆสิ่งที่มันทำมาตลอด ,, มันก็เป็นคำตอบสำหรับผมได้ชัดเจนแล้วครับ



“กลับเถอะ อย่าร้องไห้เลย”
เสียงของเรย์ดังขึ้นมา พร้อมๆกับมือที่เย็นเฉียบที่จับที่บ่าผม


“นายยุ่งอะไรด้วยละ นายไม่เคยมีความรัก นายจะรู้อะไร”
ผมปัดมือของเรย์ออก ก่อนจะเดินหนีเรย์ไปที่ระเบียง
ไม่อยากเสียงดังในห้อง เดี๋ยวปั้นสิบจะตื่น


“ความรักของนายคืออะไรละไนซ์”
อยู่ๆเรย์ก็ถามผมขึ้นมา


“สิ่งที่ปั้นสิบเป็นทุกอย่าง ไม่ว่าจะรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ ปากเชิดๆนั่น
หรือแม้แต่กลิ่นตัวหอมๆของปั้นสิบ ทุกอย่างที่ปั้นสิบเป็น นั้นคือความรักของฉัน”

ผมตอบไปก็มองคนในห้องไป


“นายเลยถือวิสาสะ จูบปั้นสิบตอนที่ปั้นสิบหลับเนี้ยนะหรอ”
หึ!! ยุ่งจริงๆเลย แอบดูอยู่ได้!!


“ผมทำได้ทุกอย่าง ถ้าผมอยากจะทำ  นายยุ่งทำไมด้วยละเรย์
นายเป็นใคร นายถึงชอบมาสั่งอะไรมากมายแบบนี้
นายไม่ใช่ผู้จัดการส่วนตัวฉัน แบบที่นายบอกใครต่อใครซะหน่อย
เลิกเล่นละครเถอะนะ!!!”

พอผมพูดจบก็ผลักตัวเรย์ออกไป ก่อนจะเดินหันหลังเข้าห้อง
แต่เรย์ดึงแขนผมไว้ แล้วดึงผมเข้าไปกอด


“ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร  ผมไม่เคยใจเต้นแรงแบบนี้เลย
ผมไม่เคยรู้สึกกระวนกระวายใจมาก่อนเลยด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้ผมเป็น ,, ผมไม่รู้จริงๆว่าผมเป็นอะไร
ผมขอโทษ .. อย่าโกรธผมเลย  ผมแค่หงุดหงิดที่คุณอยู่ใกล้เค้า
ไม่ชอบที่คุณจับเนื้อต้องตัวใครๆ “

นี้ .. เรย์พูดอะไรออกมาเนี้ย


“ไนซ์ .. คุณบอกผมที อาการที่ผมเป็นเค้าเรียกว่าอะไรกันแน่”
เรย์มองหน้าผม สีหน้าเรย์ตอนนี้ไม่ใช่ผู้ชายที่ทำหน้าเดียวตลอดเวลา
แววตาที่สับสนและอ่อนไหวแบบนั้น ,, มันดูมีเสน่ห์มากๆ


ผมเอามือไปทาบลงที่หน้าอกของเรย์
หัวใจเรย์เต้นแรงมากๆ


เอ๊ะ ,, หัวใจเต้นงั้นหรอ?
เรย์มีหัวใจด้วยงั้นหรอ?
ปกติชีพจรเรย์เต้นแรงแค่ไหน?

“ตรงนั้นมันเต้นแรงมากๆ แรงจนรู้สึกร้อนไปทั้งตัว”

เรย์ตอบออกมาด้วยความพาซื่อ
เรย์ตอนนี้เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่ง ที่ไม่เข้าใจตัวเองอย่างแรงงงง!!


“ปกตินายหัวใจเต้นหรือป่าว”
ผมถามกลับไป


“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองแรงๆแบบนี้เลย”

“แล้วนายใจเต้นแรงตอนไหนบ้าง ตอบมาสิ!”

เรย์ไม่สบายงั้นหรอ?

“ตอนที่อยู่กับไนซ์”
ตอนที่อยู่กับผม?

ผมเงยหน้าไปมองเรย์
ที่ตอนนี้หน้าแดงไปหมดแล้ว
ดวงตาที่มองผม มีแต่ความอ่อนไหว


“นายจะบอกว่า ... นายกำลังตกหลุมรักฉันงั้นหรอ?”
เรย์ไม่ได้ตอบอะไรออกมา แต่โน้มหน้าลงมาจูบผมเบาๆ
จูบของเรย์ คือ เอาปากมาสัมผัสกับปากผม
จุ๊บสิ ,, จุ๊บเบาๆ
ก่อนจะรีบผละหน้าออกไป

“ขะ ขอ ขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ มัน มันทำไปเอง
นี้ผมเป็นอะไรไปเนี้ย ผมไม่เข้าใจตัวเองเลย”

เรย์รีบเดินห่างออกจากตัวผมไป
ก่อนจะหายไปในทันที



เรย์.....



นี้นาย....




รักฉันงั้นหรอ?



ผมก้มลงไปมองแหวนรูปทรงสามเหลี่ยมบนนิ้วมือด้วยความสับสน
จากสีทอง ,, กลายมาเป็นสีดำ,,
แล้วมันจะกลายเป็นสีอะไรอีก หรือมันจะหายไป?


นี้นายคงไม่ได้รักฉันจริงๆใช่ไหมเรย์???






แล้วทำไม … ใจผมมันเต้นแรงแบบนี้ละ!!


---------------------------------------------------
ตอนพิเศษของไนซ์คะ :)
จริงๆจะลงเยอะกว่านี้ แต่ไนซ์มีเรื่องราวกับเรย์แบบละเอียดเกือบๆ 15 ตอนไปแล้ว
เอาไว้ขอแยกเป็นเรื่องใหม่ไปนะคะ ^^

เดี๋ยวมาคอยลุ้นกันว่าตอนหน้าจะเป็นคิวของใคร?
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ และ +1 นะคะ
เดี๋ยวตามแก้คำผิดให้จ๊าา
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-12-2015 16:16:06
รักใครก็ไม่ช้ำใจเท่า..รักคนใกล้ตัวที่ไม่ได้คิดอะไรกับเรา

..ห่างกันเพียงเอื้อมมือ แต่เหมือนอยู่แสนไกล..
เศร้านะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-12-2015 16:29:08
รักใครก็ไม่ช้ำใจเท่า..รักคนใกล้ตัวที่ไม่ได้คิดอะไรกับเรา

..ห่างกันเพียงเอื้อมมือ แต่เหมือนอยู่แสนไกล..
เศร้านะ

ทั้งๆที่บางทีเราอาจจะดูแลเค้าได้ดีกว่า รักเค้ามากกว่า
แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้

เพราะเค้าไม่ได้รักเรา

อ้าววว ,, ดราม่าเลย TT
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-12-2015 21:35:37
แต่ในขณะเดียวกัน เราเองก็อาจจะถูกใครอีกคน
ที่อยู่ใกล้มีอาการเช่นเดียวกับเรา..เป็นกับเรา

ดูแลเรา ทำดีให้เรา
แต่เราเองกลับไม่รู้..ได้เหมือนกัน

ตลกเนอะ
ไม่ดราม่านะ
อิอิ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 15-12-2015 21:58:57
แต่ในขณะเดียวกัน เราเองก็อาจจะถูกใครอีกคน
ที่อยู่ใกล้มีอาการเช่นเดียวกับเรา..เป็นกับเรา

ดูแลเรา ทำดีให้เรา
แต่เราเองกลับไม่รู้..ได้เหมือนกัน

ตลกเนอะ
ไม่ดราม่านะ
อิอิ

ตลกจริงๆ อันนี้กำลังเจอกับตัว
55555+

พอรู้แล้วบางทีก็แบบ .. ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ
เคยเป็นฝ่ายทำเพื่อคนอีกคนมาตลอด
แต่อยู่ๆมีคนๆหนึ่งเข้ามาทำดีกับเรา คอยดูแลเรา


อันนี้ไม่ดราม่าเช่นกันนะ ; p
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-12-2015 22:31:32
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 16-12-2015 21:18:19
ทำไมมีแต่เรื่องเศร้าๆ  และผิดหวังทุกคู่เลยล่ะ  ฮือๆๆๆๆ  อยากรู้ความคืบหน้าของสองหนุ่มคู่หลัก  เป็นยังไงกัยบ้างแล้วนะ  รอๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 16-12-2015 21:23:50
รักช้ำๆ ช้ำทุกคู่อ่ะ รันทดมากก
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-01-2016 10:55:40
วันนี้เจอัพตอนใหม่นะ แต่อาจจะเย็นๆค่ำๆหน่อยคะ : )
คิดถึงหนุ่มๆกันไหมมมม

เดี๋ยวเอาหนุ่มๆมาส่งนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตอนพิเศษ บทที่ 3 ||P.42||15-12-58||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 12-01-2016 12:20:02
รออยู่ค่ะ คิดถึง
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-01-2016 23:41:12
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||ปั้นสิบ.




ครื๊ดด ,, ครื๊ดดด


หือออ .. ใครมันโทรมาวะเนี้ยย - -‘
ผมควานหาโทรศัพท์ที่วางไว้ข้างๆหมอนมากดรับสาย

“ฮัลลโหลลล .. ใครอะ”
ลืมตาไม่ไหวแล้วครับ ง่วงสุดขีดด
วันนี้ทำขนมทั้งวัน แล้วมาตื่นเต้นเพราะเรื่องไม้ฉากอีก กว่าจะได้นอน TT


“..........................................”
อ้าวว .. แล้วนี้ใครมันโทรมาวะ รับสายแล้วก็เสือกไม่พูด !!

“เห้ยยใครเนี้ยย จะนอนต่อแล้วนะเว้ยย แค่นี้นะ!”

ผมพยายามจะลืมตามาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา
คิดไว้ในใจว่าไอ้แฝดแน่ๆ เวลาแบบนี้มีแต่พวกมันที่อยู่อีกฟากฟ้ากำลังเริงร่า
แต่ไม่ทันจะได้มองเบอร์ที่โทรมาหรอกครับ แค่ได้ยินเสียงคนปลายสาย
ผมก็ตาสว่างทันที !!


“กูโทรมารบกวนมึงหรือป่าววะ”
หึหึ ,, ถ้าบ้านมึงมีนาฬิกาคงไม่ถามคำถามนี้แน่ๆ ไอ้ตำรวจบ้า!!

“มะ ไม่ ไม่กวน”

เกลียดตัวเองก็ตรงนี้แหละครับ .. ติดอ่างทำไมวะเนี้ยย - -‘

“อืมม”
ไม้ฉากตอบกลับมา ก่อนจะเงียบอีกครั้ง
ผมกับไม้ฉากถือสายโทรศัพท์กันไว้เงียบๆแบบนั้น
จนมันเองเป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อน
ตอนนี้ไม่ต้องบอกก็คงรู้กันนะครับ ว่าใจผมเต้นแรงแค่ไหน
แล้วหน้าผมเป็นยังไง >///////<


“มึงเห็นสเตตัสเฟสกูยัง”

“อืมม เห็นแล้วว”
ผมตอบไปก็แอบยิ้มไป คือ ที่เคยๆน้อยใจ เคยๆโกรธมันหายไปไหนหมดแล้วไม่รู้ครับ

“แล้วเห็นตรงแฮชแท๊คไหม”

“อ่ออ  ซี บี สอง เอ็ม อี นะหรอ?”
“อืมมนั้นแหละ  มึงรู้ใช่ไหมว่ามันหมายความว่าไง”

“กูไม่ฉลาดพอที่จะรู้หรอกนะ มันคืออะไรวะมึง”

ผมก็แกล้งตอบยียวนมันไปแบบนั้นแหละครับ ตอนนี้ใจเต้นแรงมากจนมือไม้สั่นไปหมด

“หรอ มึงไม่รู้จริงๆหรอ  งั้นน .. กูไม่กวนมึงละ มึงนอนต่อเถอะ”
หื้ออ .. มีงอนด้วยย 5555555+
โอ้ยยจะทำให้กูหลงรักมึงซ้ำๆแบบนี้กี่ร้อยกี่ล้านครั้งวะ
ไอ้คนหน้าแก่!!!

“แล้วมึงละเห็นสเตตัสเฟสบุ๊คกูไหม?”
ผมแกล้งถามมันไปบ้าง เพราะมันบอกให้ผมไปนอน แต่มันก็ไม่ยอมวางสาย

“ไม่เห็นอะ” ดูความกวนทีนของมันครับ
จะไม่เห็นได้ไงละ ก็มันกดไลค์แล้วแท้ๆ
มึงนี้นะ ,,, !!!

“พี เค เอส ที ซึ่ง เอส ที อะ มันมาจากสิตางค์”
ผมพูดเสร็จก็เงียบบ้างครับ อยากรู้มันจะถามอะไรไหม?
แต่มันเงียบใส่ผมครับ
สรุปคือ ,, มันงอนระดับสิบ 5555+

“พี เค  ก็ย่อมาจาก .... “
ผมจงใจเว้นวรรคนานๆ และเงียบไปอีกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันคงอดไม่ไหวอะครับ

“จากอะไรวะ เร็วๆดิ ทำไมนิสัยงี้วะมึง”
5555555+ อะไรวะ ,, แค่นี้ทำด่า
โด่วว ,, ไม่แน่จริงเลยอะ นึกว่าจะงอนนานๆ ;p

“ภาคิน”

พอผมพูดคำว่า ภาคิน จบ
คราวนี้ต่างคนต่างเงียบเลยครับ
ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันทำหน้ายังไง หรือคิดอะไรอยู่
แต่ผม .. โคตรอยากจะกอดมันมากๆเลยครับ : )


“กูใช่ไหม?”
ดูมันดิ ,, ยังจะถามอีก - -‘
นึกว่ามันจะตอบมาโหมดหวานๆ ดันถามมาได้!!

“มึงชื่อภาคินปะละ”

“อืมม กูชื่อภาคิน”

“ก็คงมึงนั้นแหละ”

“จริงๆนะ กูจริงๆใช่ไหม มึงโพสให้กูจริงๆนะ”

ผมนึกสภาพมันใส่ชุดตำรวจ แล้วพูดจาแบบเด็กๆงอแงๆ
คิดแล้วภาพมันขัดกันมากเลยครับ 555+

“อืมม กูก็มีมึงคนเดียวนั้นแหละ จะให้กูเพ้อถึงใครอีกละ”
พอรู้ตัวว่าตัวเองหลุดพูดแบบนี้ไป ,, ผมก็เงียบเลยครับ
ตัวมันก็เงียบ - -‘
คือจะเงียบทำไมวะไอ้บ้าไม้!!

“กู  คิด ถึง มึง นะ”
พอได้ยินคำนี้เข้าไป ตัวผมเย็นเฉียบไปทั้งตัว
อยู่ๆก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ตา มันเหมือนก้อนที่มันจุกอยู่ในอกผม มันหายไปแล้ว
ผมรอ .. คำๆนี้จากมันมานานมาก
กี่เดือนแล้วนะที่ผมไม่ได้ยินคำๆนี้ ไม่ได้ยินเสียงนี้?

“แล้วกูละ .. กูคิดถึงมึงบ้างได้ไหม?”

ผมถามมันกลับไป ,, เพราะผมก็ไม่รู้จริงๆว่าตอนนี้ผมมีสิทธิ์อะไรในตัวมันบ้าง

“มึงมีสิทธิ์ทุกๆอย่าง  กูขอโทษที่พูดไม่ดีกับมึง กูขอโทษที่เคยพูดจาร้ายๆกับมึง
ขอโทษที่กูไม่มีเวลาให้มึง ขอโทษที่กูละเลยมึงไป ฮึกกก .. ฮืออ กูขอโทษนะปั้น”

เอาละไง ,, มึงจะร้องไห้ทำไมละไอ้บ้า ไอ้ไม้ โอ้ยยย!!
ผมรีบเช็ดน้ำตาตัวเองก่อนที่จะปลอบเจ้าตำรวจขี้แย

“ไม่เอาดิจะร้องทำไมละ .. กูก็ขอโทษมึงเหมือนกัน
งั้น.. เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะ”

ถ้าเล่าให้เจ๊มิ้วหรือเพื่อนๆฟังว่าผมชวนมันกลับมารักกันก่อน
โดนแซวยันแก่แน่ๆครับ 555+

“ไม่กลับอะ”

อ้าวว? อะไรยังไงของมึง?
แล้วที่มึงขอโทษกูมาหมายความว่า????

“ทะ ทำ ทำไมมึงไม่กลับมาละ”
ผมนี้หัวใจแทบจะหยุดเต้นกับคำตอบของมัน
งง ไปหมดแล้ว ถ้ามันไม่กลับมารักผม แล้วมันจะมาร้องไห้งอแงทำไมวะ

“ที่บอกว่าไม่กลับนะ เพราะว่า... กูไม่เคยไปไหนจากมึงเลย
ใจกูอยู่กับมึงตลอดเวลาต่างหากล๊า . . . อ้าวว เงียบเลย
ปั้นน .. ปั้นครับบบ!”

T^T ไอ้เชรี้ยไม้ ไอ้นิสัยไม่ดี ไอ้คนชอบละเลยย .. ไอ้หล่ออออ
ทำไมแกล้งกูแบบนี้เนี้ยยยย

“ทำไมเล่นแบบนี้วะ กูใจคอไม่ดีเลยอะ มึงอะ .. เลวมากก
กูไม่คุยกับมึงแล้ว”

ผมแกล้งโวยวายใส่มันไปงั้นแหละครับ ตอนนี้ผมปาดน้ำตาบนหน้าทิ้งไปหมดละครับ
ยิ้มจนปากผมคงหุบยิ้มลงไม่ได้แล้วละ

“รักมึงนะไอ้เตี้ย”
เอากับมันสิ,, นี้ถ้ากูไม่ร้องไห้จนต้องอ้อนวอนขอให้มึงหยุดพูดจาดีๆใส่ มึงจะไม่ยอมหยุดใช่ไหม?
พูดแต่ละคำออกมา .. ทำให้ผมโคตรอยากจะนั่งเครื่องไปกอดมันถึงภาคใต้!!

“กูก็รักมึงนะ”
เสียงหัวเราะจากปลายสายดังตอบกลับมา
เสียงมันสดใสมากๆครับ

ไม้ฉากเงียบไปสักพักเพราะเหมือนกับว่าเพื่อนๆกำลังเรียกไปคุยอะไรสักอย่างนี้แหละ
ผมก็เลยลุกจากที่นอนมานั่งแพ๊คของต่อ เพราะเมื่อคืนกะจะมาเล่นคอมฯรอเวลาแพ๊คขนม
แต่เห็นเฟสบุ๊คไม้ฉากก่อน เลยไม่เป็นอันทำอะไรต่อเลยครับ

ผมเปิดลำโพงแล้วเอามือถือวางไว้ข้างๆ นั่งแพ๊คของไปเกือบ 10 นาทีได้
ไม้ฉากก็กลับมาพูดสายต่อ

“ฮัลโหลปั้น .. เดี๋ยวไม้ต้องว่างละนะ มีเหตุฉุกเฉินนะ”
หื้ออ .. เพิ่งจะยิ้มไปเมื่อกี้เอง นี้ต้องคอยนั่งระแวงอีกแล้วหรอวะเนี้ยย

“มึงจะโอเคใช่ไหมวะ?”

ผมไม่รู้ว่าควรจะใช้คำถามว่ายังไงกับเหตุการณ์นี้
จะบอกว่าปลอดภัยใช่ไหม? มึงจะไม่เป็นไรใช่ไหม?
มันก็คล้ายๆจะดูเหมือนเหตุการณ์รุนแรงมากไป
แต่การที่มันเคยไปฝึกที่ภาคใต้มาแล้วนั้น ทำให้ผมตั้งสติได้ไวกว่าเดิม
และรู้ว่าควรทำตัวยังไง และพูดยังไงให้มันสบายใจ

“แล้วเดี๋ยวกูโทรหานะ .. ตื่นแล้วก็ไปใส่บาตร อาบน้ำ ทานข้าวแล้วไปเรียนนะครับ”
สั่งเป็นพ่อเลยนะครัชชชช!

“ครับพ่อ”

“ไม่พ่อสิ ครับผัวแบบนี้ได้ไหม”

โอ้ววว ,, พี่ไม้เค้าไม่ได้มาเล่นๆนะครับครั้งนี้  เอาซะไปต่อไม่ได้เลย

“อ้าววอึ้งเลย 555+ ขอโทษทีครับ ไม่ครับพ่อสิ ครับแฟนแบบนี้ก็ได้”

มันคงเห็นว่าผมอึ้งไปกับคำตอบของมัน
มันเลยหัวเราะกลบเกลื่อนความเงียบแทนนะครับ 555+

“ไม่อึ้งหรอกนะ แค่นี้เอง ,, มันก็เรื่องจริงปะวะ”
ผมตอบกลับไปเสียงเบาๆ  จะให้ยอมรับไปตรงๆแบบนั้นก็เขินปะละ >/////<

“มึงแม่งง ชอบพูดจาน่ารัก .. อยากกลับไปฟัดแก้มแล้ววะ คิดถึงอยากมากๆ”
เดี๋ยวววววว!!
นี้กูคุยกับไม้ฉาก หรือยูโรวะเนี้ยย
ทำไมมันดูหื่นๆ แปลกๆ

“มึงบอกมาตรงๆ นี้มันยูโร หรือไม้ฉาก
ไม้ฉากของกูไม่หื่นแบบนี้นะ”

“5555555555+ ไม้เอง ไม้ฉากไง จำไม่ได้หรอ
อืมม เดี๋ยวต้องไปแล้วจริงๆ งั้นเดี๋ยวกูโทรหานะครับ”

จะสุภาพ หรือจะยังไงเอาซะอย่างได้ไหมวะครับ
จะกู จะครับ จะอะไรยังไง ,, ไม้ฉากเอ้ยยยยย !

“แล้วติดต่อมานะ ดูแลตัวเองดีๆ”

“ครับ งั้นบะ....”

ไม้ฉากกำลังจะพูดประโยคติดปากของมันคือคำว่า บ๊ายบาย
แต่ผมไม่ชอบให้มันพูด มันเหมือนจะต้องจากลากันยังไงไม่รู้
ผมเลยรีบร้องท้วงมันไว้ก่อน

“ไม่เอาคำนี้ พูด “ครับ” แล้ววางไปเลย
อย่าพูดคำนี้อีก ปั้นไม่ชอบ”

“ครับผม ไม่พูดแล้ว
งั้นเดี๋ยวโทรหา .. รักปั้นนะครับ”
พูดจบไม้ฉากก็วางสายไป
แต่ .... กูยังหน้าแดง ยิ้มจนปวดแก้มอยู่เลยยยย!!
บอกไม่ให้พูดบ๊ายบาย มันดันบอกรักแล้ววางสาย
โอ้ยยยยย .. มึงทำให้กูตกหลุมรักเป็นล้านๆรอบแล้วมั้ง
ไอ้ไม้ฉากกกกกก!!!


ผมนั่งตั้งสติ และนั่งนวดแก้มไปสักพักก็รีบแพ๊คของให้เสร็จ
ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปมหาวิทยาลัย

วันนี้ผมค่อนข้างจะร่าเริงเป็นพิเศษครับ
บีมมี่แวะมากวนใจผมที่คณะ ผมก็ไม่โกรธไม่เหวี่ยงใส่แบบทุกที 555
พี่อุ้มโทรมาบ่นเรื่องจานสีให้ผมฟัง ผมก็ยังนั่งยิ้มและปลอบใจพี่อุ้มอย่างใจเย็น
คือพี่อุ้มมันไม่ได้เป็นคนดีมากขึ้นหรอกครับ แต่ถ้าไม่รับสายมัน
มันก็จะกระหน่ำโทรไปกวนจานสีอยู่ดี ,, ปกติผมไม่ค่อยรับสายพี่อุ้ม
เบื่อฟังพี่อุ้มบ่น แต่วันนี้ผมอารมณ์ดีครับ 5555+ ยินดีจะแจกความสุขให้ทุกๆคนครับ


พอเลิกเรียนแล้ว แฟรงค์ก็ชวนผมไปที่บ้านเพราะจะคุยกันเรื่องทำโปรเจค
ผมก็รีบตกลงรับปากว่าจะไปทันที เพราะว่าคิดถึงหลานสาวตัวอ้วนของผมด้วยละครับ
พอมาถึงบ้านพี่เจกับแฟรงค์ .. แทนที่จะได้นั่งคิดโปรเจค
แต่ไม่ได้แตะงานเลยครับ 555 เพราะพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ แล้วยังพี่ยิม กับเพื่อนๆของแฟรงค์มารวมกันที่บ้าน
ไม่เป็นได้ทำงาน หรือคุยงานเลยครับ หัวเราะกันทั้งคืน

“ปั้นๆ ชนแก้วหน่อยสิ”
เสียงพี่มี่ดังมาชวนผมชนแก้วน้ำโค้กเกือบทุกๆ 10 นาที

“ปั้นๆ พี่อยากกินขนม เข้าไปทำให้กินหน่อยสิ”
เสียงพี่เชนครับ ติดใจคอนเฟรกเคลือบคาราเมลฝีมือผม
ตอนที่มาถึงบ้านแฟรงค์ตอนแรกผมอบไปแล้ว 1 กล่อง
( 1 กล่องของคอนเฟรคขนาด 300 กรัมครับ )

ผมจำได้ว่าคืนนั้นผมอบขนมให้พี่เชนทานไปทั้งหมด 3 รอบ
จนตี 2 พวกพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ ก็ขอกลับไปพักกันก่อน
(จริงๆพี่ควรกลับกันนานแล้วครับ TT )
ผมช่วยพี่เจเก็บของ เพราะตอนนี้แฟรงค์มันก็เมาจนหลับไปแล้วครับ

“ขอโทษทีนะปั้น ต้องมาคอยทำขนม คอยกินเหล้ากับพวกมัน”
พี่เจหันมารับแก้วน้ำจากมือผมไป ก่อนจะขอโทษผมอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรครับพี่เจ ยังไงๆกลับห้องไปก็อยู่คนเดียวอยู่ละครับ
มาอยู่ที่นี้กับพวกพี่ๆก็ไม่เหงาดีครับ”

พี่เจสิ่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินเอาของไปเก็บไว้ในครัว

กว่าจะได้รอยยิ้มละมุนจากพี่เจนี้ถือว่านานเอาเรื่องนะครับ
ตั้งแต่คดีที่ผมไปเอาทีชเชอร์กลับมาให้ลุงธีระ
พี่เจยังคงไม่ค่อยไว้ใจผมสักเท่าไหร่
ถึงจะรู้ว่าผมไม่แย่งทีชเชอร์จากพี่เจแล้วก็ตาม

ผมช่วยพี่เจเก็บโต๊ะจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เลยขอตัวกลับห้อง
ตอนแรกพี่เจจะให้นอนที่บ้านด้วยกัน แต่ผมไม่ชินกับการนอนบ้านคนอื่น
เลยบอกพี่เจว่ากลับไหว ก่อนจะรับปากว่าถึงห้องแล้วจะรีบโทรมารายงานตัวพี่เจเลยยอมให้กลับครับ

ผมกลับมาถึงห้องเกือบๆตี 4 ก็รีบอาบน้ำเตรียมจะนอน
เพราะพรุ่งนี้ไม่ต้องส่งขนม และไม่มีเรียน กะไว้ว่าจะตื่นเย็นๆ 55555+
แต่พออาบน้ำเสร็จแล้ว ยังไม่ทันได้ล้มตัวลงนอนเลยครับ
เสียงมือถือผมก็ดังขึ้นมาซะก่อน
เวลาเดิมกับเมื่อคืนเลยนี้หว่า ..
ผมยิ้มให้กับสายเรียกเข้าที่โทรมายามวิกาลสายนี้
ก่อนจะกดรับสาย ...

“เข้าเวรหรอ”
ไม่มีเสียงของไม้ฉากตอบกลับมาครับ
แต่เป็นเสียงร้องเพลงจากไม้ฉาก
ที่ผมคิดว่า .. มันก็เพี้ยนพอๆกับผมนั้นแหละครับ 55555+

กดฟังด้วยกันนะ'
https://www.youtube.com/v/ylW3h1E0jhY


“อยากเจอเหลือเกิน ,, ยิ่งคิดถึงเธอเท่าไหร่ ยิ่งทำให้รู้สึกว่าขาดเธอทำให้ฉันทนแทบไม่ไหว"
และยิ่งแน่ใจ เธอทำให้ฉันหวั่นไหว ไม่ใช่ความเงียบงัน แต่มันคือทุกครั้งที่คิดถึงเธอ”

“ว่าแต่กูเสียงเพี้ยน ,, มึงก็ไม่ต่างจากกูเลยนะ”

ด่ามันแก้เขินครับ 555+

“วันนี้คุยด้วยไม่ได้นะ เมื่อวานมีเหตุนะ วันนี้เลยต้องระวังกันมากกว่าเดิม
อาจจะหายไปอีกหลายวัน .. กูรู้สึกแย่เลยวะ
ทั้งๆที่ได้มาคุยกันเหมือนเดิมแล้ว กูกลับใส่ใจมึงไม่ได้
ไม่ต่างจากเดิมเลย มึงจะไหวไหมวะ  รอกูได้ไหม?”

ไม้ฉากที่เป็นคนใส่ใจความรู้สึกผมแบบนี้ ,, คือ ไม้ฉากที่ผมรักมาเสมอครับ

“นี้ก็ไม่ได้คุยกันมาตั้งหลายเดือน กูยังรอไหมละ?
ไปทำหน้าที่มึงเหอะนะ กูขอแค่เรื่องเดียว มึงทำให้กูได้ไหม?”

“เรื่องไรมึงว่ามาเลย กูจะทำให้มึงทุกๆอย่างเลยละ”

ไม้ฉากตอบกลับมาด้วยเสียงที่แจ่มใสกว่าเดิมเยอะเลยครับ

“กลับมาแล้ว แวะมาหากูนะ
กลับมาห้องคุมะของเรา ..บ้านของเรา
กูรอมึงอยู่นะ”

“ปั้น … กูรักมึงนะ โคตรรักมึงเลยวะ!”

ให้มันตอบอีกอย่าง มันก็ดันไปตอบอีกอย่าง
555+ ถึงมันไม่บอกผมก็รู้ครับ ,, ว่ามันรักผมมากแค่ไหน : )
( โคตรมั่นใจเลยคะคุณน้องงง ,, เบ้ปากกแรงงมากกก )

“อืมมม ปั้นก็รักไม้นะครับ นี้ปั้นพูดมึงกูเยอะมากเลยละ
รีบๆกลับมาทำโทษนะ”

“อ่อยยย ไปเอาวิธีอ่อยจากใครมาเนี้ยไอ้เตี้ยย!!
อยากจะกลับไปวันนี้พรุ่งนี้แล้วเนี้ยย”


5555555555555+ อ่อยหรอครับ
ที่ผมทำคืออ่อยหรอ?
หืออ .. ทำไมปั้นไม่รู้ตัวเลยละเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย ^___^
(เบ้ปากใส่หนักกว่าเดิม ,, ,แถมมองบนด้วยย)

“5555555555+ ใครอ่อยย โหววว นี้มาจากใจเลยนะเว้ยย”

“กลับไปมึงโดนแน่ .. เก่งแบบที่ปากพูดด้วยนะครับคุณ”

ทำไมฟังแล้วรู้สึกสยองแปลกๆ เหมือนกับจะเป็นไข้เลยย 555+

“มาเถอะนะ ,, จะคอยดูจะโดนหนักแค่ไหนกันเชียววะ”
เอาเส่ะ ,, เรื่องปากเก่งนี้ขอให้บอก 555+ ไม่เป็นสองรองใครอะแน่นอนน

“ฝากไว้ก่อนเถอะ เดี๋ยวต้องวางแล้วนะมึง
คิดถึง ห้ามอ่อย ห้ามแรด ห้ามดื้อ ห้ามนอนดึก ห้ามคุยกับผู้ชาย ห้ามใกล้บีม ห้ามทุกอย่าง”

ดูมันสั่งสิครับ - -‘

“ถ้าจะห้ามแบบนี้บอกให้กูไปเรียนแล้วกลับห้องเลยจะง่ายกว่านะ”

“ใช่นั้นแหละ ,, คือสิ่งที่กูต้องการ”

เอากับมันสิครับ .. ผมประชดมันเล่นๆมันดันเอาจริงด้วยอะ
บ้าไปแล้ววว .. ไอ้บ้า!!

“งั้นรีบกลับมาจับกูมัดไว้ละกันนะ 555 ตอนนี้ไม่มีคนคอยห้ามกูขอแรดก่อนละกัน”

“ได้ๆ กูกลับไปมึงโดนจัดหนักเอาแบบออกห้องไมได้สัก 2 – 3 วันเลยละกันนะ”

หือออ ,, ติดเชื้อยูโรมาอีกแล้วว โหด เถื่อนแบบนี้

“พอๆเลิกพูดเถอะ กูเริ่มกลัวแล้วละนะ ไปทำงานเลยมึง แล้วระวังตัวเองดีๆ
กลับมากอดกูไวๆ นึกถึงหน้าท้องกูไว้ แล้วกลับมานะ”

นี้กูพูดอะไรออกไปวะเนี้ยย 5555+

“ปั้นสิบบ!!!!!”

“อารายยยยยยยยย”

“พูดแบบนี้กูจะทำงานได้ไหมเนี้ยย มึงนี้มันนน !!!
ไม่พูดด้วยแล้ว ไปทำงานละนะ .. หน้าท้องมึงขาวจนกูแสบตาหมดละ
ไอ้เตี้ยยยยยยย!!! “

พูดเสร็จมันก็กดวางสายไปเลยครับ
อะไรของมึง .. หน้าท้องกูขาวจนแสบตา
โอ้ยย ขำ 55555+


นั้นแหละครับ … คือการกลับมาของผมและไม้ฉาก
เหมือนระยะห่างต่างๆที่ต่างคนต่างเงียบไปไม่มีผลอะไรกับพวกผมเลย
พอได้คุยกันปุ๊บ .. ความรู้สึกที่มันเก็บไว้อยู่เต็มหัวใจมันก็ได้คลายจากการโดนล๊อคไว้
ผมยิ้มได้แบบที่อยากยิ้ม … มีความสุขกับการได้คุยกับไม้ฉากไปแบบนี้.

รักของผม .. ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน
ความรักของผมก็ยังเป็นของคนๆนี้ คนเดียว …  ภาคิน : )
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-01-2016 23:46:46
ต่อ ///


วันต่อมา .. ผมตื่นมาเกือบๆบ่ายครับ
ตื่นมาก็รีบเปิดเช็คออเดอร์ขนม เพราะเป็นวันหยุดเลยอยากจะทำให้ครบตามออเดอร์
ได้ลูกค้าเพราะพี่ดาราสุดหล่อนามว่านายไนซ์ด้วยละครับ
ล้นมือเลยครับแต่ละวัน


ขณะที่ผมกำลังวุ่นวายกับการทำขนมอยู่นั้น ก็มีโทรศัพท์เข้ามา
ผมเลยต้องรีบละมือจากการทำขนมแล้วไปรับโทรศัพท์
ในใจก็หวังอยู่แล้วว่าคนที่โทรมาคือไม้ฉาก 555+
เผื่อมันติดใจภาพหน้าท้องผม แล้วโทรมงอแงใส่
แต่กลับกลายเป็นยูโรครับ .. อาจารย์(?)ของไม้ฉากเค้าละ

“ว่าไงคุณยู”
ผมเปิดลำโพงมือถือ ก่อนจะเอาไปวางไว้บนโต๊ะทำขนม

“ลงมารับหน่อย อยู่ข้างล่างกับพี่ยามเนี้ย”
หื้มม? อยู่กับยาม?

“มึงมาหากูหรอ?”
ปกติจะมามันจะบอกก่อนนี้หว่า .. แต่ทำไมคราวนี้มาโดยไม่บอกก่อนวะ

“ขอคุยกับพี่ยามหน่อยดิ”
พอมันยื่นโทรศัพท์ให้พี่ยาม ผมก็เลยขอความอนุเคราะห์ให้มาส่งเพื่อนผมที่ห้องให้หน่อย 555+
สักพักยูโรมันก็เข้ามาเสียงดังในห้องผมเรียบร้อยละครับ

“มึงอย่าใช้มือหยิบแบบนั้น  อันนั้นของลูกค้าสั่ง”

ผมรีบตีมือของยูโร ที่ยื่นมาหยิบขนมกิน

“กูหิวอะ อันไหนกูกินได้บ้างวะ”
ยูโรพูดเสร็จก็เดินเข้าไปค้นตู้เย็นหาของกินทันทีครับ

“มึงไปหิวจากที่ไหนมา แล้วมาหากูทำไมเนี้ย เปาไปไหน?”

“มึงถามทีละคำถามได้ไหม กูบอกว่ากูหิว เร็วๆดิวะทำอะไรให้กินหน่อย”

พูดเสร็จมันก็เอามาม่า กับไข่มาวางไว้บนโต๊ะที่ผมกำลังทำขนม
แล้วตัวมันก็เดินไปนอนที่โซฟา - -‘ สรุปนี้ใครเจ้าของห้องวะ?

ผมทำอาหารให้มันจนเสร็จ แล้วก็เรียกมันมานั่งกินดีๆที่โต๊ะทานข้าว
มันก็เอาแต่กินไม่ยอมบอกสักทีว่ามาทำไม
จนเปามันโทรมาหาผมนั้นแหละครับ ผมถึงรู้ว่ามันมาทำไม

“ปั้น ,, ไอ้เชรี้ยยูมาหามึงไหม?”

พอกดรับสาย เปาก็ใส่มาเต็มเลยครับ
กูปั้นสิบนะมึงง ,, ไม่ใช่ยูโร ทำไมต้องเหวี่ยงครับ TT

“อยู่เนี้ย กูเพิ่งต้มมาม่าให้มันกิน แล้วมึงอยู่ไหนทำไมไม่มากับมัน”

“บอกมันให้รอกูอยู่ที่นั้นนะ กูสอบเสร็จกูจะไปหามันเอง
มึงรู้ไหมเพื่อนมึงอะมันเชรี้ย เสือกไปจีบรุ่นน้องที่คณะ
พอกูจับได้แม่งก็หนีไม่กลับห้อง เดี๋ยวมึงเจอกูแน่ไอเชรี้ยยู
มึงอย่าให้มันไปไหนนะ ไม่งั้นกูด่ามึงด้วยแน่ๆ”

ฮืออ ,, หนูกลัววว .. ที่มึงพูดมาก็ด่ากูไปด้วยแล้วพี่เปา

“ครับๆ รีบๆมานะกูกลัวมึงมากเลย”
เปามันคงหงุดหงิดมากอะครับ 55+
ทำเสียงฮึดฮัดๆไม่พอใจอยู่ตลอด

“กูก็ไม่ได้นอน ห่วงว่ามันจะหนีไปโดนรถชนตายที่ไหน
จะสอบก็จะสอบ มีแฟนก็โง่ทำตัวเชรี้ยๆอีก
กูจะร้องไห้หรือจะทำอะไรดีวะเนี้ยย เห้อออ!”

พอมันบ่นจนพอใจมันก็วางสายไปละครับ
ผมก็ได้แต่ถือสายโทรศัพท์แล้วมองไปยังเจ้าตัวปัญหา
ที่ตอนนี้นั่งทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมกินมาม่าอยู่ตรงหน้าผม

“มันว่าไงบ้างวะ”

พอผมวางโทรศัพท์ลง ยูโรก็เอ่ยถามผม

“ร้องไห้ มันเหนื่อยเรียน แล้วก็ห่วงมึงที่ไม่กลับห้องด้วยนั้นแหละ
ทำไมไม่คิดดีๆวะยู ทำอะไรลงไปเนี้ย”

ผมก็ได้แต่บ่นๆมันไปเบาๆครับ เพราะยังไงๆพรุ่งนี้มันคงเจอศึกหนักจากเปาอยู่แล้ว

“คือมันเข้าใจผิดเว้ย กูไม่ได้นอกใจมันนะ กูแค่ขอให้น้องเค้าช่วยไปซื้อของให้
เพราะมันจะถึงวันครบรอบกูกับมันแล้วไง
จะให้ไปซื้อเองก็ไม่รู้จะซ่อนที่ไหนเพราะกูชอบอยู่ใกล้ๆมันตลอดอะ
กูแค่อยากเซอร์ไพร์มันบ้างแค่นั้นเอง
เปามันดันมาเห็นตอนที่กูกอดขอบใจรุ่นน้อง
เท่านั้นแหละ ,, เดินเข้ามากระชากกูเสื้อแทบขาด”

“แล้วมันต่อยมึงกลางคณะเลยไหม?”

“ไม่เลย มันกระชากตัวกูออกมา แล้วก็มองหน้ากู แค่นั้นแหละก่อนที่มันจะเดินออกไป”

“แค่นั้น? แล้วมึงหนีมาทำไมละ ไม่ไปอธิบายให้มันฟัง”

“ก็กูกลัวมันกระทืบกูไง กูกลัวมันทิ้งกู กลัวมันไม่เข้าใจกู
กูไม่รู้จะทำไง เลยนั่งรถทัวร์มาหามึงนี้แหละ
เงินที่เปาให้ไว้ติดตัวก็พอแค่ค่ารถเท่านั้นเอง”

เปาจะให้ค่าขนมยูโรเป็นรายวันครับ ไม่ให้พกบัตรอะไรเลย
เพราะยูชอบเล่นเกมส์ เปามันกลัวยูจะซื้อเกมส์เพิ่มนะ

“งั้นก็ไปอาบน้ำก่อนเลยมึง มันสอบเสร็จแล้วจะมาหา
ก็คุยกันดีๆ จะเซอร์ไพร์อะไรมันละ เตรียมรอไว้เลยก็ได้
ไหนๆก็มีเวลาแล้วนี้ไง”

ผมก็ไม่รู้จะด่าในความโง่ของเพื่อนผม หรือจะสงสารมันดี 555+
เลยเสนอให้มันจัดเซอร์ไพร์เปาแทน ,, อย่างน้อยๆเปามันจะได้อารมณ์ดีครับ

พอได้ยินแบบนั้น ยูโรก็รีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำในห้องผมเลยครับ
เสื้อผ้ามันก็คงค้นหาใส่เองนั้นแหละครับ - -‘

ผมก็นั่งทำขนมแพ๊คขนมของผมไปเรื่อยๆ
ยูโรเดินอาบน้ำเสร็จแล้วก็เอาหมอนเอาผ้าห่มมานอนเล่นเกมส์ที่หน้าทีวี
นึกว่าความวุ่ยวายจะหมดไปใช่ไหมครับ
เปล่าเลยครับ 55555+

ผมทำขนมทั้งวัน แล้วยังต้องหาข้าวให้เพื่อนผมกินอีก
จนตอนนั้นประมาณ 1 ทุ่มได้
พี่มายด์โทรมาหาผม ,, อ่านไม่ผิดครับ พี่มายด์น้องพี่มิ้วนี้แหละครับโทรมาหาผม
ตามผมให้ไปหาที่บ้าน เพราะพี่มิ้วมีปัญหากับพี่ฟาร์ม
แล้วพี่มิ้วร้องไห้จนไม่สบาย

ผมไม่ได้ถามถึงเรื่องราวต่อครัว ตัดสินใจแบกกล่องขนมไปบ้านพี่มิ้วทันที
เอาไปทำกับพี่มิ้วก็ได้ จะได้มีข้ออ้างชวนพี่มิ้วมาทำขนมด้วยกัน
(จริงๆตอนนั้นกะหาคนช่วยทำพอดี 555)

ตอนแรกยูโรก็บ่นว่าไม่อยากมาด้วย กลัวมาแล้วไม่ได้ช่วยอะไรได้มาก
แต่พอมาถึงแล้วเจอพี่พลีสแฟนพี่มายด์แค่นั้นแหละ
โหววว .. เล่นเกมส์ไม่สนใจใครเลยครับงานนี้ 555+

เรื่องราวของพี่มิ้วน่าสงสารมากครับ เท่าที่ฟังจากพี่มายด์เล่านะ
แล้วยิ่งพี่ฟาร์มมาหาพี่มิ้วตอนดึกอีก ทำให้พี่มิ้วที่เคยยิ้ม เคยร่าเริง คอยช่วยเหลือน้องๆ
ถึงกับกลายเป็นพี่มิ้วที่อ่อนแอไปเลยครับ
พี่มิ้วนอนร้องไห้จนหลับไป .. ผมก็ทำได้แค่โอบกอดปลอบใจพี่มิ้ว
เพราะเอาจริงๆ เวลาแบบนี้ไม่มีใครช่วยเราได้หรอกครับ นอกจากหัวใจเราเอง.



หลังจากเรื่องราวของพี่มิ้วในวันนั้น ผมต้องรีบกลับมาทำโปรเจค
ส่วนยูโรก็ต้องกลับไปกับเปา ไปเคลียร์ปัญหาบ้าๆบอๆของมันเอง
ผมยังใช้ชีวิตปกติไปเรื่อยๆ
โทรหาพี่มิ้ว เพื่อเช็คสภาพจิตใจพี่มิ้วทุกวัน
ทำขนมขาย เช็คออเดอร์ทุกวัน
ทำโปรเจค และเตรียมสอบอีกมากมาย
และ .. รอโทรศัพท์จากไม้ฉากทุกวัน


ตอนนี้ไม้ฉากไม่ค่อยได้โทรมาแล้วครับ เพราะสถานการณ์ที่นั้นไม่ค่อยดี
เลยต้องยึดมือถือไว้หมด เห็นว่ากลัวเรื่องการจับสัญญาณนะครับ
ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว ยอมเหงาเพื่อแลกกับความปลอดภัยของคนที่ผมรัก
ผมยอมอยู่แล้วครับ : )



ผมใช้ชีวิตประจำวันของผมไปเรื่อยๆ จนผ่านไปเกือบๆ 2 เดือน
ก็มีสายเรียกเข้ามาจากเบอร์แปลกๆ
ตัวผมก็คิดแค่ว่า .. ลูกค้าโทรมาสั่งขนมหรือเปล่าน๊ะ?
โดยที่ลืมคิดไปว่า ,, ผมไม่ได้บอกเบอร์ส่วนตัวในไอจีร้านนิหนา TT’

“สวัสดีครับ”
รับสายไปด้วยเสียงหล่อๆ 5555+

“สวัสดีค่ะเบอร์พี่ปั้นหรือป่าวค่ะ”

ผู้หญิง?
เสียงคุ้นมากๆ ใครวะ?

“ครับใช่ครับ ไม่ทราบนั้นใครครับ”

“พิมเองคะพี่”

หือออ ,, พิม!
แค่ได้ยินชื่อ ผมนี้ตัวเย็นเฉียบเลยครับ
ผมลืมเรื่องพิมไปเลย ผมเอาแต่ดีใจที่ไม้กลับมาคุยกับผม
ถึงในช่วงเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา มันจะไม่ค่อยได้โทรหาผมก็ตาม

“อ้าวว น้องพิม ,, มีอะไรให้พี่ช่วยหรือป่าวครับ”
เอ๊ะ ,, ใช้คำพูดถูกปะวะ?
จะพูดยังไงดีละ?
ผมค่อนข้างระวังเรื่องการพูดกับพิม เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนเอาแต่ใจ
และด้วยความที่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่
กลัวน้ำเสียง กลัวคำพูดบางคำทำให้พิมไม่พอใจ

“มีคะพี่ปั้น .. แหม่ รู้ใจพิมจังเลย”

อะครับ - -‘ ไปรู้ใจตอนไหนวะ 5555+

“ครับว่ามาเลย”

“คือพิมมีปัจฉิมนะคะพี่ปั้น ต้องไปต่างจังหวัดกับเพื่อนๆในห้อง 5 วัน
แล้วป้าคนเลี้ยงน้องเหนือก็ไม่อยู่ เลยอยากรบกวนพี่ปั้นมารับน้องเหนือไปเลี้ยงให้หน่อยได้ไหมคะ?”

เห้ยๆ เดี๋ยวๆนะ ให้ผมไปเลี้ยงลูกให้เนี้ยนะ?
น้องครับน้องครับ ,, ดึงสติหน่อยครับ - -‘

“จะดีหรอครับ พี่อยู่คนเดียวด้วย กลัวจะเลี้ยงไม่เป็นนะสิ”

“พี่ปั้นโกรธพิมกับเหนืออยู่หรอคะ ที่เข้ามาทำให้พี่กับพี่ไม้เป็นแบบนี้”

อ้าวว ,, นี้ผมใช้คำพูดอะไรผิดไปหรือป่าวครับ?
ทำไมพิมคิดแบบนั้นละ TT
เอาไงดีวะเนี้ยย!!

“ไม่ใช่ครับๆ พี่แค่ไม่เคยเลี้ยงเด็กนะครับ กลัวจะเลี้ยงน้องเหนือไม่ได้
เพราะยังเล็กอยู่เลย พี่กลัวทำน้องเหนือร้องไห้แล้วโอ๋ไม่เป็นนะพิม”

“ไม่เป็นไรคะพี่ปั้นเรื่องนี้พิมปรึกษาพี่มิ้วแล้ว เห็นพี่มิ้วบอกว่าจะมาอยู่ช่วยพี่ปั้นเลี้ยงนะคะ
พี่ปั้นตกลงนะคะ?”

อ้าววไปปรึกษาพี่มิ้วมาแล้วนี้เอง
ถึงว่าละรู้เบอร์โทรผมได้ยังไง
ถามมาแบบนี้ ,, ผมจะตอบยังไงดีละครับ - -‘

“ถ้าพี่มิ้วว่ายังงั้น พี่ก็ไม่มีปัญหาครับ
น้องพิมจะไปเมื่อไหร่ละ พี่จะได้ขึ้นไปรับน้องเหนือ”

คงมีเวลาเตรียมตัวอีกเป็นเดือนๆละมั้ง
ต้องรีบไปหาพี่มิ้วก่อนเลย ,, ตกลงรับปากอะไรไม่ยอมบอกเลยนะพี่มิ้ว!!

“ไปวันมะรืนนี้คะพี่ปั้น
พี่ปั้นสะดวกมาเชียงใหม่วันพรุ่งนี้เลยไหมคะ ยังไงเดี๋ยวพี่มิ้วโทรไปนัดนะคะ
เพราะพิมตกลงกับพี่มิ้ว พี่ไนซ์ไว้แล้ว
พิมต้องเข้าเรียนแล้วละคะพี่  แล้วเจอกันนะคะ”

พูดจบพิมก็ตัดสายไป



เออคือ .. สรุปผมต้องเลี้ยงเจ้าเหนือจริงๆใช่ไหมครับ?


----------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-01-2016 23:50:57
อันนี้ไม่ใช่ตอนพิเศษแบบทุกทีนะคะ
แต่เป็นเรื่องเล่าในส่วนของไม้ฉากปั้นสิบ : )

|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||

ด้วยความที่ว่าเจแบ่งตอนพิเศษไม่เป็น
ขอข้ามเอาตอนพิเศษไปลงในรวมเล่มทั้งหมดเลยนะคะ
ทั้งส่วนของไนซ์เรย์ คู่แฝดสุดแสบ หรือคู่ของคะน้าน่อนด้วย
แต่ก็จะทยอยลงในเล้าไปเรื่อยๆด้วยคะ ^___^'


ในส่วนต่อจากนี้เจจะเอาเรื่องเล่าระหว่างทางของทั้งคู่มาเล่าให้ทุกคนฟังนะคะ
เล่าไปเรื่อยๆจนถึงตอนปัจจุบันของเรื่องราวนี้ และบทสรุปของเรื่องนี้คะ

หวังว่ายังคิดถึงและยังติดตามกันอยู่เหมือนเดิมนะ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุกกำลังใจฮับบบ

ปล. เสียงไม้ฉากร้องเพลง 555+ ไม่เพี้ยนเลยเนอะ : )
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-01-2016 06:57:00
ยังตามอยู่นะคะ รอดูเรื่องราวของปั้นกับไม้ว่าจะลงเอยกันยังไง และเรื่องราวของเพื่อนๆ ทุกคน อยากรู้เรื่องพี่อุ้มด้วยว่าตามจีบจานสีสำเร็จมั้ย  ขอบคุณนักเขียนที่อัพให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-01-2016 09:44:00
ยังตามอยู่นะคะ รอดูเรื่องราวของปั้นกับไม้ว่าจะลงเอยกันยังไง และเรื่องราวของเพื่อนๆ ทุกคน อยากรู้เรื่องพี่อุ้มด้วยว่าตามจีบจานสีสำเร็จมั้ย  ขอบคุณนักเขียนที่อัพให้อ่านนะคะ


ขอบคุณมากๆนะคะ : )
เดี๋ยวจะมาอัพเดทบ่อยๆค่า
พอดีช่วงนี้เข้าออก รพ. สนุกสนานนมากเลย 55+
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 14-01-2016 12:06:38
ยาวเต็มอิ่มมากเลย  ขอบคุณมากนะคะที่มาต่อเติมให้รู้ถึงความรักระหว่างทางของสองหนุ่ม  ขอให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้ด้วยดี พบกับความสุขกันเสียที  ยังเป็นกำลังใจให้เสมอ  คุณเจก็ด้วยนะคะ  สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 15-01-2016 22:18:33
อ่านถึงตอนที่35 รู้สึกว่าน่ารำคาญชิบหาย ฮ่าๆๆๆ พ่อแม่แบบนี้มีด้วยเหรอ ไม้ฉากก็ลูกแหง่เกิ๊น อยากจะเปลี่ยนพระเอกให้แล้วไป อะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง ตั้งแต่ต้นเรื่อง ไม่พัฒนาเลย ส่วนปั้นก็นะ เป็นยังไงก็ยังงั้น ตัวละครไม่พัฒนาเลย สิบกว่าตอนที่วนไปมา ไม่ไปไหนสักที ไอ้อุ้มรักก็เลวไม่มีสำนึก แล้วก็ไม่มีใครทำไรมันด้วยนะ เออ ดีจริง นี่คือเราใส่อารมกับการอ่านนิยายมาก ด่าตัวละครล้วนๆไม่เกี่ยวกะคนแต่งนะ จะเลิกงานก็อยากรู้ตอนจบ บางทีก็อยากพ่อแม่ขัดขวางมากนักฆ่าตัวตายแม่ง ให้พ่อแม่รู้สึกผิดไปจนตาย แต่ก็นะบาปฮ่าๆๆ ช่างมันแค่อยากระบาย อ่านละอึดอัดเมื่อไหร่จะถึงตอนจบสักที ยังไงก็ขอบคุณคนแต่งค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-01-2016 23:06:40
เดี๋ยวชักเข้า เดี๋ยวชักออก บอกไม่ถูก
เดี๋ยวมาผูก เดี๋ยวแก้มัด ขัดกันไหม
เดี๋ยวก็เหงา เดี๋ยวไม่เหงา เอาแต่ใจ
เดี๋ยวมาใหม่ เดี๋ยวไม่มา โคตร..บ้าเลย

หุหุ
ภาคินก็เป็นซะแบบนี้
ถึงสิตางค์จะไม่งง
แต่คนอ่าน..โคตร ง๊ง งง

ปลงตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบ
ยังจะแถมให้ปลงตอนพิเศษอีก
เชื่อเค้าเลย
ฮ่าฮ่า

+1 รออ่านต่อ
อิอิ

ป้อล่อ..แค่มีชื่ออิฟาร์มโผล่ออกมา ก็คิดอยากจะกระโดดถีบยอดหน้ามัน
ไอ่เลวววววววววววววว
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-01-2016 23:53:41
--'
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 20-01-2016 18:32:47
ปั้นเอ้ยยยยย เป็นการรอคอยที่ยาวนานมากแก
คือจากที่เราตามอ่านมา แรกๆมันอ่านละมีความสุขนะ
แต่พออ่านไปเรื่อยๆรู้สึกอึดอัดกับชีวิตรักปั้น
ทำไมการที่มันจะมีความสุขช่างยากเย็นแบบนี้ ฮือออ
ยิ่งตอนไม้โดนจับแต่งงาน สงสารปั้นมากกกก
เหมือนน้องจะขาดใจตายอ่ะ

แต่ปั้นโชคดีที่มีเพื่อนดี พี่สาวที่ดี ครอบครัว(เกือบ)ดี
ยิ่งอ่านยิ่งเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตปั้นไปแล้ว
คือทั้งสองคนผ่านเรื่องราวเยอะมาก
มากเกินกว่าเด็ก 20 คนนึงจะรับไหวอ่ะ

สุดท้ายนี้ รบกวรขอคอนพิเศษเพิ่มค่ะ 5555
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 21-01-2016 17:02:33
 :L1: :L1: :L1: รออยู่นะคะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 04-02-2016 12:41:28
เข้ามารอ ปั้นสิบ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||12-01-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-02-2016 15:31:56
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||ปั้นสิบ.



ผมกับเจ้าเหนือ



หลังจากที่น้องพิมโทรหาผม และบอกว่าจะฝากน้องเหนือให้ผมช่วยดูแล
ช่วงที่พิมไปเข้าค่าย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมตัดสินใจไวไปไหม?
ถึงตกลงรับปากน้องพิมไปว่าจะเลี้ยงน้องเหนือให้ . . .
ทั้งๆที่ตัวผมเอง .. ยังไม่แน่ใจเลยว่าผมจะสามารถรักน้องเหนือได้เหมือนที่เพื่อนๆผมหลงรักกันได้ไหม?



ผมโทรนัดเวลาเดินทางกับพี่มิ้ว และการเดินทางที่ไม่ค่อยจะมั่นใจของผมก็เริ่มต้นขึ้น.
ผมกับพี่มิ้วมาถึงเชียงใหม่กันตอนบ่าย  คะน้ากับเลน่อนมารอรับพวกผม


“ไงค่ะมึง เลิกแรดแล้วใช่ไหมถึงยอมมาเชียงใหม่ได้เนี้ย”

ดูคะน้าสิครับ แรดอะไรกัน ผมเป็นผู้ชายนะ ,, พูดงี้เสียหายนะเว้ยย
จะฟ้องไม้ฉาก เชอะ!
(เอิ่มม ลูกขา ,, สิ่งที่ลูกพูดนั้นแหละคะเหมือนที่คะน้าด่าเลย )


“อ้วนเหมือนเดิมนะคะน้า  เฮ้ ,, น่อนหวัดดี”
ผมจงใจกัดคะน้าไปนิดหน่อย ซึ่งมันเฟลมาก เพราะตอนแรกน้ำหนักมันลดลงไปเกือบ 20 โล
และมันขึ้นมาอีกแล้วครับ 555+ เพื่อนๆจะรู้ดีว่าคะน้านอยด์มาก


“น่อนกลับหอ!”
นั้นไง ,, ออกอาการละ 555+
พี่มิ้วคงเห็นว่าผมกับคะน้ายังทะเลาะกันไปมา
และยังมีทีท่าว่าคงไม่มีใครยอมใครแน่ๆ
เลยพูดตัดบทสนทนาของผมกับคะน้าขึ้นมา


“หยุดดด!! พาพวกพี่ไปโรงแรมเถอะคะน้า พี่เหนื่อยเดินทางนะจ๊ะ พรุ่งนี้ค่อยเข้าไปหาน้องเหนือกัน
ปั้นสิบด้วย หยุดงอแงกันได้แล้ว”

จ๋อยสนิทเลยครับ เจอพี่มิ้ววีนใส่กันขนาดนี้
คะน้ากับผมเลยยอมสงบปากสงบคำ  และเดินตามเลน่อนไปที่รถ เพื่อพาพี่มิ้วกับผมไปส่งที่โรงแรม


“พรุ่งนี้พี่มิ้วจะให้คะน้ามารับกี่โมงค่ะ”

คะน้าพูดกับพี่มิ้วโคตรเรียบร้อยเลยครับ 555 นานๆทีจะเห็นมันพูดเพราะๆแบบนี้


“คะน้าสะดวกกี่โมงก็มาได้เลยจ๊ะ แล้วมีเรียนไหม?”

“คะน้าไม่มีเรียนค่ะ แต่น่อนมีเรียน เดี๋ยวให้น่อนอยู่ในเมืองรอก็ได้ เนอะน่อนเนอะ”

คะน้าหันไปยิ้มให้กับน่อน  ซึ่งน่อนมันก็ไม่ตอบอะไรครับ นอกจากยิ้มเห็นด้วยกับทุกๆคำที่คะน้าพูด
จะว่าไปมันก็คบกันมาหลายปีแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ได้ถามมันซะทีว่ามันคบกันได้ไง - -‘


“งั้นมาเช้าๆหน่อยก็ได้ เพราะกว่าน้องเหนือจะยอมให้เจ้าปั้นอุ้ม ไม่รู้จะต้องใช้เวลากี่วัน”
โหวว เจ๊มิ้ววววว .. พูดจาใส่ร้าย
ปั้นออกจะรักเด็ก นี้เคยเลี้ยงโชกุนมาละเถอะ ทีชเชอร์ก็เคย


“ถ้างั้นคงต้องให้ปั้นมันลาออกแล้วละครับพี่มิ้ว 5555”
น่อนก็เอาด้วยอีกคน ,, แต่ละคนแม่งงง ชอบทำร้ายย TT

“อะไรอะ ปั้นรักเด็กจะตาย คอยดูพรุ่งนี้ละกัน น้องเหนือจะร้องไห้หาปั้นเลยคอยดู”

ผมพูดไปพร้อมกับความมั่นใจมากๆครับ


และเช้าวันต่อมา ,, สิ่งที่ผมพูดก็เป็นจริงครับ
น้องเหนือร้องไห้จริงๆ




แต่ ... ร้องไห้ไม่ยอมให้ผมเข้าไปใกล้



“แกคงยังไม่ชินนะคะพี่ปั้น เดี๋ยวก็หยุดร้องแล้วละ”
พิมพยายามพูดปลอบใจผม แต่เวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ


10 นาที



20 นาที




30 นาที




น้องเหนือก็ยังไม่หยุดร้องไห้ ,, ตอนแรกก็เริ่มจะสะอื้นเบาๆแล้วละครับ
แต่พอหันมาเห็นหน้าผม ก็ร้องจ้าขึ้นมาอีก


นี้ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย TT



น้องเหนือยอมให้พี่มิ้วอุ้ม ส่วนคะน้ากับน่อนมันมาหาพิมกับเหนือบ่อยครับ
น้องเหนือเลยคุ้นหน้าและยอมให้ 2 คนนั้นอุ้มด้วย




“ทำไมเป็นกับกูคนเดียววะมึง”
ผมเริ่มหันไปงอแงใส่คะน้าละครับ คือ ... มันเสียใจอะ
น้องเหนือแค่ได้ยินเสียงผมก็เริ่มสะอื้นแล้วอะครับ

“เหนืออาจจะยังไม่คุ้นชินนะคะพี่ปั้น  เดี๋ยวอีกสักพักก็เล่นด้วยแล้วละคะ”
พิมก็ยังจะพยายามพูดปลอบใจผมต่อไปครับ ซึ่งพิมพูดคำนี้ซ้ำๆมาแล้วเกือบทั้งวัน
 

ผมเลยขอตัวออกมาเดินเล่นนอกบ้านแทน
เห้ออ .. ต้องทำไงวะเด็กถึงจะยอมเข้าใกล้ จะโทรถามใครดีละเนี้ยย TT
ผมกำลังนั่งมองโทรศัพท์มือถือในมือ และเหม่อคิดถึงคนที่จะช่วยแนะนำผมอยู่
พี่มิ้วก็เดินเข้ามานั่งตรงเก้าอี้ว่างข้างๆผม


“ไงละร้องไห้จ้าเลยไง  ไหนบอกเลี้ยงเด็กเก่งละเจ้าปั้น”
ดูเจ๊มิ้วสิครับ คนยิ่งเครียดๆอยู่ มาพูดให้ใจไม่ดีเข้าไปอีก


“ปั้นก็เครียดอยู่นี้แหละครับพี่มิ้ว นี้เพิ่งเจอกันครั้งแรกเองนะครับ
แล้วพี่มิ้วละเคยเจอแล้วหรอ ทำไมเหนือดูไม่กลัวพี่มิ้วเลยละ”

“พี่เคยแวะมาเยี่ยมแล้วละ แต่เจอแค่ครั้งเดียวและตอนนั้นเหนือก็หลับอยู่บ้านคนเลี้ยงด้วย”

“อ้าวว แต่พอเจอกันครั้งนี้เหนือยิ้มให้พี่มิ้ว และยอมให้อุ้มด้วยอะ ทำไมงะ TT”

“น้องเหนือคงรู้มั้งว่าปั้นจะแย่งพ่อของเหนือไป”

เสียงของคะน้าครับ ลอยข้ามหัวผมมาเลย
แล้วสักพักคะน้าก็เดินมานั่งข้างๆผม พร้อมทั้งเอามือมาบีบไหล่ผมเบาๆ

“แย่งอะไรวะคะน้า”
ผมก็ยังไม่เข้าใจความหมายของคะน้าอยู่ดีนั้นแหละ
ผมมาที่นี้เพื่อมาเลี้ยงเหนือในช่วงที่พิมต้องไปเข้าค่าย
ไม่ได้จะมาแย่งใครซะหน่อย - -‘


“มึงไม่เคยเจอเหนือมาก่อน วันที่เหนือคลอดมึงก็ดันไปทะเลาะกับไม้ฉาก
แล้วก็หนีกลับ กทม.  มาก่อน ตลอดเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา มึงไม่เคยโทรมาหาพิม
หรือโทรมาเพื่อฟังเสียงน้องเหนือเลย เด็กมันก็เลยไม่คุ้นเสียง ไม่คุ้นหน้าไง
ก็เลยร้องไห้เวลาที่ได้ยินเสียงแปลกหูไป”

อืมมม .. พอคะน้าพูดมาแบบนี้ ไอ้เหตุการณ์วันที่ผมมาเยี่ยมพิมกับน้องเหนือที่โรงพยาบาล
ก็รีรันเข้ามาเต็มหัวเลยครับ
ไม่รู้เหมือนกันทำไมในวันนั้นผมอิจฉาพิม อิจฉาเด็กแรกเกิดแบบเหนือ
เห้ออ   ก็ได้แต่คิด ยังไงก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วยอะ TT


“เค้าว่ากันว่า เด็กเล็กๆแบบนี้แหละจะสัมผัสได้นะว่าใครคนไหนที่รัก
ใครคนไหนที่เล่นได้ หรือคนไหนเข้ามายังไง  บางทีเหนืออาจจะสัมผัสได้แบบที่คะน้าพูดก็ได้นะปั้น”

ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกกลัวละนะ สัมผัสได้ อะไรเนี้ยย

“เหนือเห็นผีได้งั้นเหรอพี่มิ้ว”

“สมควรแล้วละที่เด็กมันไม่เอามึง ไอ้ปั้น!
ไอ้เตี้ย ไอ้หัวทึบเอ้ยยย  ไม่ได้สัมผัสมิติลี้ลับอะไรแบบนั้นเว้ยย
จะอธิบายยังไงให้คนสมองกลวงแบบมันเข้าใจดีละพี่มิ้ว”

คะน้าหันมาวีนใส่ผมทันทีเลยครับ ดีนะที่มันไม่ฟาดงวงฟาดงาใส่ผม 555+

“คือพูดง่ายๆนะปั้น แกอะวางตัวเกินไป
แกเข้ามาในบ้านพิมครั้งแรก แกก็กวาดตามองไปรอบบ้าน
แกกำลังมองหาอะไรงั้นหรอ? แกทำตัวไม่น่าไว้ใจ
เด็กมันเลยกลัวรังสีประหลาดๆจากตัวแกนั้นแหละ”

“บ้านะพี่มิ้ว วางตัวอะไรละ ปั้นก็แค่มองเฉยๆว่า
อ่อ ... นี้หรอบ้านของไม้ฉาก มันกิน มันนอน มันใช้ชีวิตที่นี้ ไม่ได้คิดอะไรอย่างอื่นเลย”

ผมรีบตอบเจ๊มิ้วเลยครับ คือ ผมยอมรับแหละว่าทำตัวไม่เหมาะสม
ที่มองรอบบ้านแบบอยากรู้อยากเห็น ซึ่งผมก็แค่ตื่นเต้นเฉยๆ
เพราะเห็นรูปไม้ฉากใส่เครื่องแบบวางไว้ตรงตู้โชว์ เห็นรองเท้าของไม้ฉากที่ตู้รองเท้าหน้าบ้าน
ซึ่งผมก็ดีใจและตื่นเต้นแค่นั้นจริงๆ
(จริงๆน่ะ เชื่อผมสิ!)


“ไม่หรอก .. แกต้องคิดบ้างแหละว่าไม้ฉากนอนที่ไหน นอนห้องเดียวกับพิมหรอ?
เพราะพี่เห็นแกมองไปที่ห้องนอนบ่อยๆ”

อุ้ยย .. พี่มิ้วมีของปะเนี้ยย รู้ได้ไง - -

“นั้นไง .. มึงนิสัยไม่ดีวะปั้น คิดอะไรแบบนั้นได้ไง
เหนือมันถึงไม่ยอมให้มึงอุ้มไง มึงมันคิดไม่ดีจริงๆด้วย
ผีบ้านผีเรือนคงเห็นคงรับรู้แน่ๆ เลยไม่ยอมให้เหนือไปกับมึง”

คะน้าเริ่มอารมณ์ร้อนใส่ผมอีกละครับ
มันด่าผมจนมันพอใจแล้ว มันก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน
ปล่อยให้ผมนั่งน้ำตาคลออยู่กับพี่มิ้ว


“ปั้นก็แค่คิด ไม่ได้คิดอะไรที่แย่ๆเลย ก็แค่อยากรู้อะ”

“ไม่ต้องมาร้องไห้เลยนะปั้นสิบ  ไหนบอกว่าคุยกับไม้ฉากเข้าใจแล้วไง
พอมาถึงที่นี้แล้วกลับทำตัวน่าตีแบบนี้ได้ไง เกรงใจพิมเค้าบ้าง
น้องเค้าอายุน้อยกว่าปั้นตั้งเยอะ ดูสิเค้าทั้งเรียนทั้งเลี้ยงลูก
ยิ่งตอนนี้อยู่คนเดียวแบบนี้ยิ่งเหนื่อยกว่าเดิม เค้ายังยิ้มให้ปั้น
ยังคุยกับปั้นดีๆเลย  ปั้นห้ามคิดอะไรที่แย่ๆนะรู้ไหม
ตัวเองโตแล้วนะ อย่าเอาความริษยา ความอิจฉามาครอบงำสิ”

“เจ๊ .. ปั้นไม่ได้คิดแบบนั้นจริงๆ”

ทำไมมีแต่คนรุมว่าละเนี้ย คือ ผมอาจจะมองโน้นมองนี้จนมันน่าเกลียดก็จริง
แต่ผมสาบานได้นะว่าไม่ได้คิดริษยาอะไรพิมกับเหนือเลย


“พี่มิ้วคะ เดี๋ยวพิมขอคุยกับพี่ปั้นหน่อยได้ไหมค่ะ”
พิมเดินมาหาผมกับพี่มิ้ว ก่อนจะขออนุญาตพี่มิ้วมาคุยกับผม
พี่มิ้วก็พยักหน้าให้พิม ก่อนจะหันมามองหน้าผมแล้วยกนิ้วมาชี้หน้าผม

“อย่ารังแกน้องนะปั้นสิบ”
พอพูดจบพี่มิ้วก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน
โหวว ตอนแรกไม่คิดหรอก แต่ถ้าพี่มิ้วกับคะน้าจะเข้าข้างพิมแล้วมองผมแย่ๆแบบนี้
ผมจะคิดละนะ TT


(ไม้ฉากครับบบ .. เค้าโดนแกล้งอะ )



“ขอบคุณนะคะพี่ปั้น ที่มาหาพิมวันนี้  น้องเหนืออาจจะงอแงไปบ้าง แต่เดี๋ยวก็ชวนพี่ปั้นเล่นแล้วละคะเชื่อพิมสิ”

“อืมม มีอะไรให้ช่วยก็บอกพี่ได้เสมอนะ พี่อาจจะช่วยได้บ้าง หรืออาจจะไม่ได้ แต่ก็ยินดีและเต็มใจจะช่วยพิมกับลูกนะ”

พิมที่ตอนนี้นั่งข้างหน้าผม มองไปรอบๆบริเวณบ้าน แล้วก็หันกลับมายิ้มให้ผมอีกครั้ง

“บ้านหลังนี้เหมือนเป็นบ้านของพิมกับเหนือคะพี่ปั้น  ส่วนใหญ่เรา 2 คนแม่ลูกจะอยู่บ้านหลังนี้กัน
มากกว่าเจ้าของบ้านแบบพี่ไม้ซะอีก”

“ทำไมพูดแบบนั้นละ ไม้ฉากมันไม่กลับมานอนบ้านหรอ”

“พี่ไม้รับจ้างเข้าเวรตลอดเลยค่ะ กลับมาช่วงเย็นๆ หรือกลับมานอนช่วงที่พิมออกไปเรียนซะส่วนใหญ่
เห็นตรงโซฟาที่เรานั่งกันไหมค่ะ? ตรงนั้นแหละที่นอนพี่ไม้”

“อ้าวว   ไม้ไม่ได้นอนในห้องกับพิมหรอ?”

“ไม่ได้นอนคะ พี่ไม้ยกห้องนอนให้พิมตั้งแต่วันแรกที่คุณพ่อมาส่งพวกเราแล้วละคะ
พี่ไม้จะนอนที่โซฟาหน้าทีวีตลอดเลยค่ะ บางทีพิมก็เกรงใจพี่ไม้เหมือนกัน
พิมเคยขอพี่ไม้ออกมานอนข้างนอก แล้วให้พี่ไม้เข้าไปนอนสบายๆในห้องนอนแล้ว
แต่พี่ไม้ไม่ยอม เพราะพี่ไม้อ้างว่าพี่ไม้ต้องเข้าๆออกๆบ้านตลอดเวลา
จะได้ไม่ทำเสียงดังให้พิมกับเหนือตื่นกลางดึก  พี่ไม้เค้าดูแลพิมกับลูกดีมากเลยคะพี่ปั้น
คนข้างนอกอาจจะมองว่าเราเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกวัยรุ่น  แต่ทั้งพิมและพี่ไม้ต่างก็รู้ดีว่าสิ่งที่พวกเราปฏิบัติต่อกัน
ดูแลกันมาตลอดหลายๆเดือน มันคือการดูแลกันในสถานะพี่น้อง”

“แล้วไม้ดูแลพิมดีไหม?”

มึงถามอะไรออกไปเนี้ยปั้นสิบ - -‘


“ค่ะ พี่ไม้ดูแลพิมกับลูกดีมากๆ  แต่พิมก็รู้นะคะพี่ปั้น
ว่าพี่ไม้คิดถึงพี่ปั้นมากแค่ไหน พิมก็ไม่รู้หรอกนะว่าตอนนี้พี่ปั้นกับพี่ไม้ได้คุยกันบ้างไหม
แต่พิมเคยเห็นพี่ไม้ร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ”

“ร้องไห้งั้นหรอ?”

ไม้ฉากเนี้ยนะร้องไห้?

“ใช่คะพี่ปั้น บางทีพี่ไม้ก็นั่งเหม่อ ถ้าพี่ปั้นโกรธอะไรพี่ไม้อยู่
พิมขอได้ไหมคะ ขอให้พี่ปั้นอภัยให้พี่ไม้ได้ไหม?
พี่ไม้รักพี่ปั้นจริงๆนะคะ  ตลอดเวลา 6 เดือนที่ผ่านมา
ทั้งพิม ทั้งพี่ไม้ รู้สึกผิดกับพี่ปั้นมากๆ แต่พวกเราทั้งสองคนไม่มีทางเลือกเลยค่ะพี่ปั้น
พิมคลอดลูกมาได้เกือบ 6 เดือนแล้ว พ่อแม่พิมยังไม่ได้ลงมาดูหลานเลย
มีแต่แม่ที่ขอให้ส่งรูปไปให้บ้าง ส่งคนมาช่วยงานบ้านบ้าง
แต่เค้าก็หนีไปไม่มาดูแลพิมแบบที่แม่สั่ง
พิมมีแต่พี่ไม้ที่คอยดูแล คอยหยิบยื่นโอกาสในการเรียน ในการใช้ชีวิตให้พิม
พิมนั่งนับวันรอเวลา เมื่อไหร่จะครบ 2 ปี เมื่อไหร่พิมจะได้ไปอยู่กับคนที่พิมรัก
พี่ไม้เองก็เหมือนกัน ,, พี่ไม้อดทนเพื่อรอเวลาที่จะได้ไปหาพี่ปั้น
ถ้าพี่ปั้นจะโกรธ ,, พี่ปั้นโกรธ พี่ปั้นเกลียดพิมเถอะค่ะ”

พิมพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย ผมไม่รู้จะพูดอะไรเลยครับ
มันจุกอยู่ที่อกผม ....

ตอนนี้ผมพอเข้าใจแล้วละครับ ว่าทำไมพิมถึงมานั่งคุยกับผม
พิมพยายามจะบอกให้ผมเข้าใจว่าทั้งพิมและไม้ฉากต่างบริสุทธิ์ใจในการอยู่ร่วมกัน
และตลอดเวลาที่ผ่านมา ที่ผมบ้าบอ ที่ผมคิดมากไปคนเดียวนั้น
คน 2 คนที่นี้ ก็กำลังอดทนเหมือนกัน
พิม กับ ไม้ฉาก ต่างก็อดทนที่จะอยู่ด้วยกันเพื่อให้ครบเวลาตามที่พ่อแม่สัญญาไว้
เพื่อที่เมื่อถึงเวลานั้นจะได้ไปมีชีวิตที่ตัวเองต้องการ

ทำไม .. ปั้นเป็นคนใจแคบได้ขนาดนี้นะ?
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||08-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-02-2016 15:38:29
เด็กๆเติบโตไปด้วยกันนะ แล้วพอเติบโตขึ้นจะได้เลี้ยงคนรุ่นลูกต่อไปได้  :กอด1:   :L2:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||08-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-02-2016 15:42:48
ต่อ /////



คะน้าที่คงยืนฟังอยู่เงียบๆ ก็อุ้มน้องเหนือมาส่งให้พิม ที่กำลังนั่งร้องไห้สะอื้นอยู่ข้างๆผม


“แม่พิมครับ ไม่ร้องไห้นะ น้องเหนือจะปกป้องแม่พิมเอง”
คะน้าดัดเสียงให้เป็นเด็ก ก่อนจะใช้มือตบหลังพิมเบาๆเป็นเชิงปลอบใจ


“ไม่มีใครหรอกนะปั้น ที่จะยิ้มรับกับวันเวลาที่แสนทรมานแบบนี้
แต่สิ่งที่พิมกับไม้มันเป็นอยู่ กูกับน่อนคอยเฝ้ามอง คอยดูแล
และคอยปลอบใจพวกมันมา ไม่ใช่ว่ากูไม่เข้าใจมึงนะ
มึงเป็นเพื่อนรักของกู ยังไงๆมึงก็คือที่ 1 สำหรับกูอยู่แล้ว
แต่กูยืนตรงนี้มึง ตรงที่กูมองเห็นมึง มองเห็นพิม แล้วก็ไม้ฉาก
กูมองเห็นความจริงที่พวกมึงทั้ง 3 คนต้องเผชิญ
กูไม่มีคำปลอบใจหรือคำแนะนำอะไรให้ กูมีแต่กำลังใจ
มีแต่อ้อมกอดนี้แหละที่จะบอกให้มึงรู้ .. ว่ามึงมีกูเป็นเพื่อนเสมอนะปั้น”

คะน้าดึงผมเข้าไปกอด ,, กอดแน่นมาก
แต่แปลกจัง ,, มันไม่อึดอัดเลยครับ
มันกลับอบอุ่นมากจริงๆ


“ไม่ได้โดนช้างรัดแบบนี้มาตั้งหลายเดือน กูนึกว่ามึงจะมองว่ากูเป็นคนเห็นแก่ตัวไปแล้วซะอีก”
คือผมไม่ได้เจอคะน้าเลยครับ ถึงจะได้คุยกันบ้าง แต่มันเหมือนมีอะไรบางๆมากั้นไว้
เพราะผมเองด้วยแหละ ที่อคติกับพิมกับน้องเหนือทำให้ผมมองคนรอบๆตัว
ว่าเข้าข้างพิมไปซะทุกอย่าง


แต่ตอนนี้เหมือนก้อนความริษยา ก้อนปัญหาต่างๆที่มันสุมในอกผมมานาน
มันได้หายไปหมดแล้ว


ผมกล้าจะมองหน้าพิมได้อย่างบริสุทธิ์ใจ และกล้าจะมองหน้าและสบตาเพื่อนรักของผมได้อย่างเต็มที่แล้ว


“โอ้ยยมึงทำกูร้องไห้ หน้าที่แต่งมาเลอะหมด
กลับไปซื้อเครื่องสำอางชุดใหญ่ให้ดูด้วยละ”

คะน้าผลักผมออกเบาๆ ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบทั้งสองแก้มออก

“พี่ปั้นค่ะ สร้อยเส้นนี้ไงคะที่พี่ปั้นซื้อมารับขวัญเจ้าเหนือ”
พิมเรียกผมให้หันไปดูสร้อยทองที่น้องเหนือใส่อยู่


“เหนือครับ นี้ไงลูก พี่ปั้นไงครับ ที่ให้สร้อยพระนี้กับลูกไง
ให้พี่ปั้นกอดรับขวัญหน่อยนะครับ”

พิมพูดกับน้องเหนือด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
ตอนนี้น้องเหนือหันมามองหน้าผมเล็กน้อย แต่ก็ยังมีทีท่าประหม่าอยู่


“ปั้น ,, ลองบอกกับเหนือในใจดูก็ได้ บอกไปเลยว่าพี่ปั้นมาดีลูก พี่ฉีดยาแล้วอะไรแบบเนี้ย
เผื่อเด็กมันจะได้หายกลัวไงแก”

คะน้า!!
ผมไม่อยากหันไปเถียงกับมันละครับ
ลองคุยในใจงั้นหรอ? เหนือมันจะรับรู้หรอวะ?
เอาไงเอากัน ,, ลองดูก็ได้


ผมพยายามมองหน้าน้องเหนือ และยิ้มให้เหนือ

“เหนือครับ พี่ปั้นขอโทษนะครับ ที่เคยคิดไม่ดีกับน้องเหนือ
พี่ปั้นไม่คิดจะแย่งพ่อไม้ไปจากเหนือเลยนะ
ขอให้พี่ปั้นได้ช่วยดูแล ได้รักน้องเหนืออีกคนได้ไหมครับ”



พอผมพูดในใจกับเหนือจบแล้ว ผมลองยื่นมือไปเพื่อจะขออุ้มน้องเหนือบ้าง
แรกๆน้องเหนือก็ยังมองหน้าผมนิ่งๆ แต่แล้วก็ยื่นมือและโผตัวเข้ามาหาผม


เห้ยยย ,, สำเร็จแล้วเว้ยยย!!!





“น้องเหนือ ... ขอบใจนะครับ”
ผมอุ้มน้องเหนือไว้แนบอก แล้วอยู่ๆน้ำตามันก็ไหล
จนคะน้ามันร้องโห่แซวผมที่ผมร้องไห้



“ถึงกับร้องไห้ 555 พยายามมาทั้งวันได้อุ้มซะทีสินะ”
ไม่พูดเฉยๆนะครับ มันถ่ายรูปและผมก็คิดว่ามันคงส่งไปในไลน์กลุ่มแล้วแน่ๆ



“พิม พี่มิ้ว คะน้า .. ที่ผ่านมาปั้นขอโทษนะ ที่ทำตัวไม่มีเหตุผลอะไรเลย
จากนาทีนี้ไป ให้ปั้นมีโอกาสได้ดูแลพิม ได้ดูแลน้องเหนือนะ
ไม้กับพิมอดทนรอเวลาที่จะได้ไปอยู่กับคนที่รัก  ปั้นก็เหมือนกัน
ปั้นจะทำทุกวันๆให้ดีกว่านี้เพื่อรอวันนั้นเหมือนกัน  นะครับพิม ให้โอกาสพี่
ได้ทำอะไรเพื่อพิม และเพื่อหลานบ้างนะ”

ผมหันไปยิ้มให้พิม ซึ่งตอนนี้พิมก็ร้องไห้จนน้ำตาอาบแก้มอีกรอบละครับ


“ขอบคุณนะพี่ปั้น .. พิมเชื่อว่าพวกเราจะต้องมีความสุข
อีกแค่ปีกว่าๆ  พวกเราจะต้องมีความสุขมากๆแน่ๆ”

คะน้าเดินเข้าไปกอดพิมไว้ เพื่อปลอบพิม
ส่วนพี่มิ้วก็เดินมาโอบบ่าผมไว้


ใช่แล้วละ ... 6 เดือนที่แสนจะอึดอัด มันผ่านพ้นไปแล้ว
เวลาที่เหลือจากนี้ไป ... มันจะต้องมีความสุขและต้องมีแต่เรื่องดีๆแน่นอน : )




ผมอยู่เลี้ยงน้องเหนือจนถึง สองทุ่ม ก็ขอตัวกลับมานอนที่โรงแรม
เพราะต้องเตรียมเก็บของ พรุ่งนี้ต้องไปนอนที่บ้านกับพิม



“ปั้น ,, วันนี้แกทำได้ดีนะ  ทำแบบนี้แหละแกดีแล้วละ
ความรักมันไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันหรอกแก แค่รู้ว่ารักกันมันก็ดีที่สุดแล้ว”

อยู่ๆพี่มิ้วก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะชื่นชมในสิ่งที่ผมทำไปในวันนี้


“ปั้นก็อยากจะทำตัวเองให้ดีกว่านี้เหมือนกันพี่มิ้ว ไม่รู้จะต้องเจอปัญหาอะไรอีกไหมนี้สิ”

“เอาเหอะนะ มีปัญหาอีก ก็แก้ไขมันไป ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละแก”

ผมก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับคำที่พี่มิ้วพูด

คืนนั้นผมนอนคิดอะไรเพลินๆไป ก็ผล่อยหลับไปด้วยความเหนือ
ส่วนพี่มิ้วก็ยังคงนั่งอ่านหนังสืออยู่เตียงข้างๆ




เช้าวันต่อมา



“วันนี้น้องเหนือยอมให้พี่ปั้นอุ้มแล้ว  ท่าทางจะติดพี่ปั้นแล้วแน่ๆเลย”
พิมพับเสื้อผ้าของน้องเหนือไป ก็มองผมเล่นกับน้องเหนือไปด้วย


“มีเพื่อนเล่นใช่ไหมละถึงชอบนะ เจ้าตัวแสบ” คะน้าที่นั่งเล่นกับน้องเหนืออยู่พูดขึ้นมา
ก่อนจะเอามือมาแหย่ๆ มาจิ้มแก้มของน้องเหนือที่ตอนนี้ดิ้นๆอยู่บนตัวผม

“แล้วนี้พิมจะไปกี่วัน ให้พี่เอาเหนือมาส่งให้วันไหน”

“พิมไปเข้าค่าย 3 วันค่ะ แล้วพิมว่าจะไปเยี่ยมแฟนที่เรือนจำด้วย พิมฝากลูกไว้ 1 อาทิตย์ได้ไหมคะ
เดี๋ยวตอนกลับจากโคราช  พิมจะแวะไปรับลูกที่กรุงเทพเองก็ได้ค่ะ พี่ๆจะได้ไม่ต้องเดินทางไปๆมาๆ
แค่นี้พิมก็เกรงใจพวกพี่ๆมากแล้วคะ”

“ไม่เป็นไรหรอก อาทิตย์หน้าถ้าพี่สอบเสร็จแล้ว พี่มาส่งให้ก็ได้ จริงไหมครับ
อยู่เล่นกับพี่ปั้นก่อนเนอะ”

ผมหันไปบอกกับเจ้าเหนือ ที่ตอนนี้กัดจุกยางของเล่นจนน้ำลายไหลเปื้อนเต็มแก้มไปหมด

“ท่าทางจะหลงหนักนะคะ 5555” คะน้าก็ยังจะแซะผมเรื่อยๆ

“แล้วแฟนพิมจะออกมาเมื่อไหร่จ๊ะ ติดอีกนานไหม” พี่มิ้วขยับเข้าไปช่วยพิมพับผ้าอ้อมให้เจ้าเหนือ

“อีก 9 เดือนค่ะ แฟนพิมจะออกแล้ว” พิมพูดถึงแฟนแล้วก็ยิ้มจนตาหยีเลยครับ

“แล้วแฟนพิมทราบเรื่องที่พิมแต่งงานกับไม้ฉากหรือเปล่า”
พี่มิ้วก็ยังจะยิงคำถามเข้าไปอย่างต่อเนื่อง ซึ่งตอนนี้พิมเองก็ถึงกับถอนหายใจ

“ไม่เข้าใจคะพี่มิ้ว คือ เมื่อ3 เดือนก่อน พี่ไม้ให้พิมไปเยี่ยมพัชที่โคราช
พิมก็เตรียมรูปลูกไปให้พัชดูด้วย พอเล่าให้พัชฟังว่าลูกเป็นอย่างนี้ๆนะ ยิ้มละนะ
พัชมันก็ถามพิมแค่ว่า ทำไมต้องแต่งงาน  ซึ่งพิมก็ไม่รู้จะตอบพัชว่ายังไงดี
ไม่รู้พ่อพิมบอกอะไรพัชไปบ้าง  พอพิมจะอธิบาย พัชก็เดินหนีเข้าห้องไปเลย
ครั้งนี้พิมตั้งใจจะไปคุยกับพัชอีกครั้ง ไม่รู้พัชจะยอมให้พิมเยี่ยมไหม?”

“พี่เชื่อนะว่าพัชต้องยอมให้เยี่ยมแน่ๆ เอารูปเหนือไปเยอะๆ พัชจะได้มีกำลังใจสู้ต่อเนอะ”

พี่มิ้วคือเค้าเป็นคนมองโลกในแง่ดีตลอดเลยครับ เป็นผมนะ ผมไม่คิดว่าพัชจะให้เยี่ยมหรอก
มันเข้าใจยากนะครับ การที่เราเข้าไปอยู่เรือนจำ แต่แฟนเราต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่หาให้
ต่อให้มองโลกในแง่ดีแค่ไหนก็เถอะ ยังไงๆก็อดคิดไม่ได้  ขนาดผมยังคิด และทำตัวแย่ๆเลย


“ขอบคุณคะพี่มิ้ว  .. พ่อพัชต้องดีใจแน่ๆเลยจริงไหมครับ เอารูปน้องเหนือไปเยอะๆเลยเนอะ”
พิมยกมือไหว้ขอบคุณพี่มิ้ว ก่อนจะหันมาพูดกับเจ้าเหนือที่ตอนนี้นอนเล่นกับกระต่ายเน่าตัวโปรดแล้ว



วันนั้นผมกับพี่มิ้วนอนกับพิมที่บ้านพัก เพราะจะฝึกเอาเจ้าเหนือนอนตอนกลางคืน
ซึ่งมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีครับ น้องเหนือร้องลั่นบ้านเลยครับ 5555555+
เหมือนจะรู้ว่าแม่จะหนีเที่ยว งอแงไม่ยอมนอน จนพิมต้องเป็นฝ่ายมากล่อมให้นอนเอง



พอเช้ามาพิมก็เดินทางไปเข้าค่ายกับทางโรงเรียน  ผมกับพี่มิ้วรอรถตู้จากที่บ้านพี่มิ้วมารับกลับกรุงเทพ
เรามานั่งรอรถตู้กันที่ในตัวเมืองเชียงใหม่ คะน้ากับเลน่อนก็มานั่งรอรถด้วย
เกือบๆเที่ยงรถจากบ้านพี่มิ้วก็มารับผมกับพี่มิ้วและน้องเหนือเข้ากรุงเทพ
ซึ่งน้องเหนือก็เป็นเด็กดีมากๆครับ ไม่ร้องไห้งอแงเลย และติดผมแจเลยครับ


“ปั้นมึงไหวใช่ไหม? อย่าตีหลานกูนะ ใจเย็นๆด้วยละ แล้วไงกูจะรีบขึ้นไปหา”
คะน้าพูดเสร็จก็ก้มลงมาฟัดแก้มป่องๆของเจ้าเหนือ

“เดี๋ยวกูสอบเสร็จแล้วกูจะเข้าไปหา  แล้วก็ส่งขนมมาบ้างกูอยากกิน”
เลน่อนบอกกับผมเสร็จแล้วก็ปิดประตูรถตู้ให้ 



และการเดือนทางเกือบ 10 ชั่วโมง เชียงใหม่ – กทม. ก็เริ่มต้นขึ้นครับ

“เจ้าเด็กคนนี้มันรู้อยู่ รู้กินเนอะ แม่มันไปเข้าค่ายหลายวัน มันก็ทำตัวไม่งอแงเลย
ดูสิ.. กินนมอิ่มก็นอนหลับเลย”

พี่มิ้วหันมามองเจ้าเหนือที่นอนหลับอยู่บนคาร์ซีท


“พี่มิ้วก็อย่าทิ้งกันละ มานอนมาเลี้ยงเจ้าเหนือด้วยกันนะ ปั้นกลัวตัวเองเลี้ยงไม่ได้จัง - - “

“อืมม จะเข้าไปดูทุกวัน แต่จะนอนด้วยไหมนั้นขอคิดดูก่อนนะ ช่วงนี้งานเยอะด้วย”

เจ๊มิ้วววว ,, งานเยอะแล้วไปรับปากน้องพิมแต่แรกทำไมละคร๊าบบบบ TT’

“ขนงานมาทำที่คอนโดปั้นก็ได้”
ผมก็พยายามต่อรองกับพี่มิ้ว จนพี่มิ้วขำใส่ผม


“5555 ไหนพี่ปั้นเลี้ยงเด็กเก่งไงครับ เอาเลยนะ เลี้ยงให้เต็มที่เลย”
โหววว พี่มิ้ว ... ชอบแกล้งกันงี้ตลอดเลย



ผมกับพี่มิ้วมาถึง กทม. กันตอน 5 ทุ่มกว่าๆ ซึ่งพี่มิ้วก็ดีแสนดีครับ
ส่งผมกับน้องเหนือที่ห้องเสร็จแล้วก็กลับบ้านเลย อ้างว่ามีงานจ้างมาด่วนต้องรีบทำ
เอาละไง ,, ผมจะรับมือกับเด็กเหนือคนนี้ยังไงเนี้ยยยย TT



ผมพาน้องเหนือมานอนบนเตียงในห้องนอน ก่อนจะค่อยๆเก็บเสื้อผ้าของน้องเหนือไว้ในตู้เสื้อผ้า
แล้วจะหยิบสะดวกไหมวะเนี้ย ต้องซื้อตู้เก็บของให้เจ้าเหนือก่อนละนะ
ขณะที่ผมกำลังวุ่นวายกับการวางเสื้อผ้าตัวเล็กๆของเหนือใส่ในตู้เสื้อผ้า
ไนซ์ก็โทรเข้ามาหาผม


“ไงครับพ่อลูกอ่อน เลี้ยงไหวป่าวมึง”
ไม่น่าถามนะคำนี้ ,, ไม่ไหวเว้ยยย

“กูรนไปหมดแล้วเนี้ย มึงมาหากูหน่อยดิ จะไปต้มน้ำเตรียมนมก็ยังไม่ได้ทำเลย กลัวเหนือตื่นอะ”
ไนซ์มันหัวเราะแล้วก็ตอบกลับว่ากำลังมาหา ผมเลยเบาใจได้นิดหนึ่งว่าคืนนี้มีคนคอยช่วยเลี้ยงเหนือแล้ว : )


น้องเหนือเป็นเด็กรู้กินรู้อยู่แบบที่พี่มิ้วพูดจริงๆครับ
ตื่นมาก็พลิกตัวนอนคว่ำแล้วหันมามองหน้าผม ที่กำลังนั่งทำการบ้านอยู่บนเตียง


“ตื่นแล้วหรอครับ ไหนๆ ฉี่ๆไหม?”
ผมเห็นพิมพูดแบบนี้นะตอนที่น้องเหนือตื่น 555+
เจ้าเหนือคงจะชอบใจที่มีคนเล่นด้วย เลยหัวเราะใหญ่เลยครับ


ผมจัดการเปลี่ยนแพมเพิสให้น้องเหนือ ก่อนจะอุ้มเหนือออกไปเล่นที่โซฟารอไนซ์
ไม่ทันที่จะนั่งลงโซฟาเลยครับ เสียงอ๊อดก็ดังขึ้นมาทันที


“ลุงไนซ์มาแล้ว ไปรับลุงไนซ์กันดีกว่าเนอะ”
ยิ่งผมหันไปทำเสียงเล็กๆคุยกับเหนือ  ,, เจ้าเหนือก็ชอบใจโยกตัวใหญ่เลยครับ
แล้วคือเด็ก 6 เดือนที่ไหนมันตัวใหญ่ได้ขนาดนี้เนี้ยยย
เมื่อยแขนมากกก - -‘



“สวัสดีครับน้องเหนือ มาหาพี่ยูมาเร้วววว”
ไม่ใช่ไนซ์หรอกครับที่มากดอ๊อดหน้าห้องผม แต่เป็นยูโรกับเปา ที่หอบหิ้วกระเป๋าใบโต
มาพร้อมกับตุ๊กตาตัวใหญ่
ทีกูชวนมาอยู่เป็นเพื่อนไม่ยอมมา แต่พอเหนือมาอยู่กับผมเท่านั้นแหละนะ
เหมือนเพื่อนๆจะรักผมซะเหลือเกินนนนน!!!



ยูโรรับเหนือไปอุ้ม ก่อนจะพาเล่นขี่เครื่องบิน แล้วทำเสียงบ้าบอตามประสามันนั้นแหละครับ
เปาก็หิ้วกระเป๋าเข้ามาในห้อง  ก่อนจะนั่งลงที่โซฟา มองยูโรเล่นกับน้องเหนือเล่นกับแล้วก็ขำของมันไป


“นี้จะมานอนกี่วัน หิ้วกระเป๋ามาซะใบใหญ่เลย”
เปาหันมารับแก้วน้ำจากมือผมไป ก่อนจะตอบผม

“มาแค่ 2 วัน ที่เห็นว่าใบใหญ่นะ เสื้อผ้าเหนือทั้งนั้น  แม่กูกับแม่ยูโรซื้อมาฝาก
จริงๆจะมาด้วย แต่พวกคุณนายท่านทั้ง 2 ไปช๊อปปิ้งที่ฮ่องกง พอดีพ่อยูมันจะไปดีลงานไรไม่รู้
เลยพาแม่กูไปด้วย”

พัฒนากันไปไกลมาก พ่อแม่ยูโรพาแม่เปาไปเที่ยวเมืองนอก
อิจฉาเว้ยยยยยย!!!!


“ดีงามมากมึง ของกูนี้เค้ามองหน้ากันหรือยังกูยังไม่รู้เลย”
อดนึกถึงป๊าม๊าตัวเองกับพ่อแม่ไม้ฉากไม่ได้เลยครับ ตอนนี้คงแทบจะไม่ติดต่อธุรกิจกันแล้วแน่ๆ


“แต่เค้าก็คงอยากให้พวกกูมีเมียมีลูกนั้นแหละ ของกูอะลูกคนเดียว พ่อกูก็ไม่มีด้วย แล้วกูเสือกมีแฟนผู้ชายอีก
แม่คงช้ำใจไปเยอะวะ ส่วนไอ้ยูมันก็นะ พ่อแม่มันทำแต่งานเค้าไม่ค่อยสนใจหรอกว่ายูจะคบใครยังไง
แต่เห็นเรื่องของไม้กับพิมแล้วพวกกูก็ร้อนๆหนาวๆ กลัวใจพ่อแม่มันเหมือนกัน
แต่งธุรกิจ แต่งเอาหน้าเอาตาไรงี้อะ”

เปามันทำหน้าเครียดจริงๆนะครับ ปกติมันไม่ค่อยคิดมากเรื่องนี้กันเท่าไหร่
แต่ก็อย่างว่านะครับ พวกผมเรียนหนังสือกันจนปี 3 แล้ว จะจบออกมาทำงานกันแล้ว
ก็ต้องมีครอบครัว มีลูก ตามแบบที่พ่อแม่เค้าอยากให้มี


อนาคตมันเป็นสิ่งที่พวกเราลิขิตกันไม่ได้จริงๆ - -‘


“เครียดอะไรเมีย .. มีเมียคนเดียวพอแล้ว แต่งธุรกิจห่าเหวไรช่างมัน
จะไปแรดกลางงานแต่งเลยคอยดูสิ
อร๊ายย คุณพ่อขา .. ยูไม่เอาชะนีคะ ยูชอบผู้ชาย  เอาแบบนี้เลยไหมมึง
แต่งหน้าสวยๆด้วยนะ 5555+”

ยูโรมันทำท่าทางสะดีดสะดิ้ง ก่อนจะวิ่งมานั่งข้างๆเปา
จนเปามันยิ้มนั้นแหละครับ 5555+


“มึงทำจริงๆนะถ้าพ่อแม่บังคับอะ มาทิ้งกูง่ายๆนี้กูฆ่ามึงตายแน่ๆ”
เปาครับ .. มึงเริ่มพูดน่ากลัวแล้วววนะเว้ยยย


“เอาน่ะ กูจะยอมตายก็ต่อเมื่อตายคาอกมึง เอามึงจนตาย
ถ้าต้องตายด้วยวิธีอื่นกูไม่ยอมหรอกนะ”

ยัง ,, ไอ้ยูก็ยังจะหื่นใส่เมียทุกวินาทีอีก
นี้ถ้าไม่ติดว่ายูอุ้มน้องเหนืออยู่ คงโดนฝ่ามือเขินๆจากเปาไปแล้วละ


“เกรงใจกูบ้าง จะหวานห่าอะไรกันทุกนาที คบกันมานานขนาดนี้แล้ว
ความหวานลดลงบ้างเหอะ”
ผมเดินไปอุ้มน้องเหนือ ก่อนจะนั่งแทรกกลางระหว่างพวกมัน
เห็นละอิจฉาครับ 555555+


“แล้วนี้ทำไมไนซ์มันมาช้าจังวะ กูบอกให้ไปรับกูที่ดอนเมืองมันก็บอกว่าไม่ว่าง กูเลยต้องขับรถมาจากขอนแก่นเองเนี้ย”
ยูโรเริ่มหันมาบ่นไนซ์บ้างแล้ว ส่วนเปาตอนนี้เดินไปจัดกระเป๋าในห้องนอนผม


มันก็ดึกแล้วจริงๆนั้นแหละครับ เพราะตอนนี้ก็เกือบๆจะตี 3 แล้ว
ทำไมไนซ์ยังไม่มาอีก หรือจะเกิดอุบัติเหตุ?
ผมให้เปากับยูโรเอาเหนือเข้าไปนอน เพราะมันดึกมากแล้ว
แต่มันคงผิดที่ผิดทางของเหนือ เลยทำให้เจ้าเด็กเหนือตัวกลมยังคึกคัก
และตาแป๋ววอยู่เลย



“ฮัลโหลมึงอยู่ไหนทำไมยังไม่มาว่ะ”
พอไนซ์กดรับสายผมก็ใส่เต็มที่เลยครับ

“กูยังไม่เลิกกอง เค้ามีซ่อมฉากวะ เดี๋ยวเช้าๆกูเข้าไป มึงนอนไปก่อนเลย”

“แล้วก็ไม่โทรมาบอก ยูกับเปามาแล้วนะ มันกำลังเอาเหนือนอนอยู่
พรุ่งนี้ซื้อข้าวมาด้วยละกัน กูต้องไปเรียนเช้า กลัวจะตื่นมาทำข้าวให้พวกมัน 2 คนไม่ทัน”

“ครับๆ งั้นเจอกันพรุ่งนี้ .. คิดถึงนะมึงไอ้เชี้ย”

พูดจบก็วางสายไป แต่เดี๋ยวก่อนไอ้ไนซ์!!
คิดถึงนะไอ้เชี้ย นี้เป็นคำดีๆ หรือคำหยาบวะ?
555555+



ผมยกธงขาวยอมแพ้ต่อน้องเหนือละครับ ปล่อยให้ยูกับเปามันปล้ำน้องเหนือไป
ผมเดินเข้ามานอนในห้องคุมะของไม้ฉากตอนตี 4
เพราะพรุ่งนี้ต้องไปส่งงานตั้งแต่ 7โมงเช้า และเรียนต่อจน สามโมงเย็น


พอเช้ามา ผมก็เดินไปบอกเปาที่กำลังนอนอยู่ข้างๆน้องเหนือ


“เปาๆ กูไปเรียนก่อนนะ แล้วจะรีบกลับ เดี๋ยวไนซ์ซื้อข้าวมาให้”
เปาก็พยักหน้าสะลึมสะลือ ผมก็ไม่แน่ใจหรอกนะว่ามันเข้าใจไหม
แต่ก็นะ .. ตื่นมาไม่เจอผมมันคงโทรหาเองนั้นแหละ


น้องเหนือนอนตรงกลางระหว่างยูโรกับเปา
ผมเลยเดินเข้าไปหอมแก้มไม่ได้ เอาไว้ตอนเย็นพี่ปั้นกลับมานะครับ
ผมยิ้มให้กับเจ้าเหนือ แล้วก็รีบออกไปเรียน.



วันนี้เหมือนอาจารย์จะเข้าใจอารมณ์ผมเลย
สั่งงานเยอะมาก สอนนานมาก
กว่าจะเลิกเรียนก็เกือบๆ 6โมงเย็น

“ปั้น วันนี้ไปบ้านพี่เจป่าว พี่เบลล์มาเยี่ยมทีชเชอร์อะ”
แฟรงค์หันมาชวนผม แต่เวลานี้ คือ  กูก็ทิ้งตัวน้อยไว้ที่บ้านเหมือนกัน TT


“วันนี้ไปไม่ได้วะต้องรีบกลับ กูมีเพื่อนมาหาที่ห้องอะ”
เสียดายเหมือนกัน ไม่ได้เจอทีชเชอร์นานแล้ว

“เออๆ พรุ่งนี้ค่อยไปก็ได้ พี่เบลล์มาหลายวัน แต่น้องมึงอะไม่มานะ เฝ้าร้าน 5555”
เดี๋ยวนี้น้องผมเค้าเป็นคนดีครับ อยู่ในโอวาสเมียมาก


“โอเคเดี๋ยวไงกูจะไปวันไหนกูบอก กูกลับก่อนนะ แล้วไงเจอกันวันพรุ่งนี้”
แฟรงค์พยักหน้าให้ผม ก่อนจะเดินออกไปกับแบงค์


ผมเก็บของเสร็จแล้วก็รีบเดินกลับมาที่รถ เพราะจะรีบกลับไปหาน้องเหนือ
ไม่รู้วันนี้พวกมันเล่นอะไรกับเหนือบ้าง ผมก็ไม่ได้โทรหาใครเลยครับ
เรียกหนักมากจริงๆ วิชานี้ห้ามใช้โทรศัพท์ด้วย
ไม่งั้นโดนยึดแล้วไปรับคืนตอนสิ้นเทอมโน้นนแหนะ


“ปั้นนนนน ไปด้วย”
โอ้ยยเสียงตัวป่วนมาแล้วครับ จะใครอีกละ บีมมี่ไงละ - -

“ไปไหน นี้เพื่อนปั้นมาอะปั้นจะรีบไป”
ผมหันไปคุยกับบีมมี่ที่ยืนเกาะตรงกระจกรถผมอยู่

“ไปด้วยไม่ได้หรอ เพื่อนปั้นก็เหมือนเพื่อนบีมนะ”
ไม่ต้องมาทำท่าบีบน้ำตาเลย คือ ผู้หญิงคนอื่นทำผมว่าน่ารักนะ
แต่พอบีมทำท่าเบ้ปากทีไร ผมจะขำทุกที

“เพื่อนปั้นมีแต่ผู้ชาย แล้วบีมจะไปได้ไง น่าเกลียดแย่เลย
แล้วไม่ต้องถามหาพี่มิ้วนะ วันนี้พี่มิ้วไม่มา เพราะฉะนั้นบีมไปกับปั้นไม่ได้
โอเค? เข้าใจแล้วก็ขยับออกไปได้แล้ว ปั้นจะถอยรถละเนี้ย”

ผมพูดเสร็จก็จะกดปิดกระจก แต่บีมยังเกาะติดหนึ๊บไม่ยอมปล่อย

“บีมครับ บีมคนสวย พรุ่งนี้ปั้นทำคอนเฟรกมาให้ ตอนนี้ปล่อยก่อนนะครับ
คือกูรีบมากเลยครับบีม  เข้าใจนะครับ”

ผมพยายามทำหน้าตาหล่อๆ พูดดีๆใส่บีม
แต่มันก็ยังจะเบะหน้าใส่อีก


“อือๆ ก็เหงานี้นา ปั้นไปเชียงใหม่กับพี่มิ้วตั้งหลายวัน
พอกลับมาก็ไม่ยอมโทรบอก นี้ก็ไม่ให้ไปด้วยอีก บีมกลับหอก็ได้
เชอะ!!!!”

สะบัดหน้าใส่ผมเสร็จแล้วบีมก็เดินลั๊ลล๊ากลับไปหาเพื่อนที่นั่งรออยู่ใกล้ๆครับ
คือ นี้จะวิ่งมากวนใจทำไมครับ เพื่อนก็นั่งรออยู่
โอ้ยยนี้ .. มีเพื่อนเต็มๆกับเค้าบ้างไหมเนี้ยย



ผมรีบถอยรถออกมา ก่อนจะตรงดิ่งกลับไปที่คอนโด ไม่คิดจะโทรหาพวกมันก่อนด้วยครับ
ยังไงก็เจอพวกมันเล่นกันอยู่ที่ห้องนั้นแหละ ไม่แน่ป่านนี้พี่มิ้วก็คงอยู่กับพวกมัน



พอถึงคอนโดผมก็รีบขึ้นไปบนห้องเลยครับ ประตูห้องก็ไม่ได้ล๊อคด้วย
ดีงามมากครับเพื่อน นี้ไม่กลัวโจรไม่กลัวคนร้ายที่ไหนกันเลยสินะ



“ยู .. เปา.. ไนซ์เว้ยยย ไปไหนกันหมดวะ”
ห้องผมมืดมากเลยครับ คือ พวกมันนอนหลับในห้องนอน?
หรือออกไปไหนกันเนี้ย ไฟก็ไม่เปิด แล้วประตูก็ไม่ยอมล๊อค


ผมพยายามปรับสายตาตัวเองให้ชินกับความมืดในห้อง ก่อนจะค่อยๆเดินไปเปิดไฟ
แต่ไม่ทันถึงสวิสต์ไฟ ก็มีคนล๊อคตัวผมไว้
แล้วเอามือปิดปากผม



ก่อนจะก้มลงมากระซิบที่หูของผม

“ถ้าไม่อยากตาย .... อย่าส่งเสียงร้อง!”




เสียงใครอะ ,, ฮืออออ T^T
นี้มันเรื่องอะไรกันอะ ใครอะ?
แล้วเพื่อนๆไปไหนกันหมด
คราวซวยยังไม่หมดอีกหรอออออ



ใครก็ได้ .. ช่วยปั้นด้วยยยยยย!!!!
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||08-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 08-02-2016 15:49:24
 :mew1:

ชี้แจงเรื่องนิยาย ^^


CloseFriends.

- ปก ใกล้เสร็จแล้ว
- ตอนพิเศษ ใกล้จะครบทุกตอนที่ตั้งไว้แล้ว
- เรื่องเล่าระหว่างทาง และบทสรุปของทั้งคู่เสร็จเรียบร้อยแล้ว
- ยังไม่อัพลงเล้าค่ะ เพราะยังอยากรีไรท์คำและแก้ไขคำให้เสร็จก่อน
อาจจะทำให้เสร็จพร้อมส่งโรงพิมพ์แล้วจะทยอยลงให้ได้อ่านกัน


การรวมเล่ม.
- มีเนื้อหาครบตามที่ได้แจ้งไว้ เนื้อเรื่องเต็ม + ตอนพิเศษ( ประมาณ 15-20 ตอน ) + เรื่อเล่าระหว่างทาง (บทจบ)
- ถุงผ้า ของแถมจัดเต็ม 555+ (ตามงบ)

การลงเล้า
- ลงตอนพิเศษประมาณ 10 ตอน และเรื่องเล่าระหว่างทางประมาณ 50%


My Tutor

- ตอนพิเศษเสร็จหมดแล้ว
- ปกเสร็จแล้ว
- รีไรท์คำในนิยายใหม่ทั้งหมดแล้ว
-สถานะ .. ไม่ได้ส่งให้โรงพิมพ์ตีราคา ไม่มีแพลนรีปรินส์ในตอนนี้


ไนซ์เรย์
- เนื้อหาหลักเสร็จแล้ว ยังไม่รีไรท์
- ตอนพิเศษยังไม่มี ปกยังไม่ได้ทำ
- (ยังไม่มีแพลน)ไม่รวมเล่มเพื่อจำหน่ายค่ะ : )



คีรีธารา

- เรื่องนี้เดินเรื่องมาเกือบๆ 40% แล้วค่ะ
- ไม่มี nc ,, ใสมากกกกกกก !


เค้าไม่ได้หายไปไหนน๊าา ,, ยังอยู่เหมือนเดิม
แต่อาจจะแว๊ปไปหาหมอบ้าง ทำงานประจำบ้าง
แต่จะพยายามอัพเดทบ่อยๆ
อย่าเพิ่งลืมกันนะคะ : )


รักเสมอ.
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||08-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 08-02-2016 21:45:45
 :z2:
กลัวตายเลย..ไอ่โจรใต้
แน่จริงเอาผ้าปิดตา มัดขึ้นเตียงดิ๊
ฮ่าฮ่า

เคลียร์ที่ใจ ใสสะอาด ประหลาดสุด
ใจพิรุธ เคยทรุดโทรม โหมระแหง
กลับกลายเป็น เย็นทั้งใจ ไม่ระแวง
ที่เหือดแห้ง กลับชุ่มฉ่ำ เต็มน้ำใจ

ยินดีด้วยนะปั้น
ใจที่หมดทุกข์ ก็คือการเพิ่มความสุขให้ตัวเอง

ป้อล่อ..คนที่แอบย่องเข้ามาจี้ปั้นในห้องตอนนี้ ก็ได้รับผลดีไปด้วยเต็มๆ
เอ้าาาาา..ฉลองกันหน่อย สองคนทั้งคืนนนนนนเลยยยยย
ฮ่าฮ่า
 :oo1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||08-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-02-2016 23:47:23
คือระ เกิดไรขึ้นเนี่ย
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-02-2016 21:17:31
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง ||ปั้นสิบ.




ตำรวจขี้หึง



“ถ้าไม่อยากตาย .... อย่าส่งเสียงร้อง!”

แล้วนี้ใครวะเนี้ยย ,, วันซวยอะไรแบบนี้วะ
ผมไม่สนใจละครับว่าคนที่ดึงรัดผมไว้ตอนนี้มันจะเป็นคนดีหรือคนร้าย
ผมพยายามดิ้นเท่าที่ผมสามารถจะมีแรงดิ้นได้
แต่ก็สะบัดตัวไม่หลุดจากแรงกอดรัดของคนลึกลับคนนั้นได้


“ฤทธิ์เยอะจริงนะมึง  ริอาจจะเป็นขโมยหรือไง แอบเข้าห้องคนอื่นเค้าได้ยังไงกันไม่ขออนุญาต”
เอ๊ะ ,, เดี๋ยวนะ นี้ผมโดนขโมยที่แอบเข้ามาในห้องผมด่าหรอ?
ใครกันแน่ที่เข้าห้องคนอื่นโดยไม่ขออนุญาต!!!!


ผมทั้งดิ้นแล้วทั้งพยายามตะโกนให้คนอื่นช่วย แต่มือที่ปิดปากผมไว้แน่นตอนนี้ทำให้ผมส่งเสียงอู้อี้ๆได้เท่านั้น
ผมพยายามต่อสู้กับคนลึกลับนั้นได้เกือบๆจะ 10 นาที ผมก็ได้ยินเสียงเพื่อนๆผมดังขึ้นมาจากทางหน้าประตู
พร้อมๆกับไฟที่สว่างขึ้น


“เห้ยยยยย!!!” เสียงของยูโร เปา และไนซ์ดังขึ้นพร้อมๆกัน
เออคือมึงจะเห้ยแล้วนิ่งกันอีกนานไหมวะ?
มาช่วยกูได้แล้วววว TT’


หลังจากที่พวกมันตกใจกันแล้ว ก็ปรับสีหน้าเป็นปกติเหมือนเดิม
ก่อนที่ยูโรจะอุ้มเจ้าเหนือที่นอนหลับเข้าห้องนอนใหญ่ไป
เปาปิดประตูห้องแล้วเดินตรงไปที่ห้องครัว
มีแต่ไนซ์ที่เดินเข้ามาถามว่า ..


“นี้มึงทำอะไรเนี้ยย”
กำลังทำอะไร?
แต่คือ นี้มันคนร้ายนะมึงงง .. ทำไมทำเหมือนมันคือเรื่องปกติวะ?


“กูจับคนร้ายได้ มันแอบย่องเข้ามาในห้องเพื่อนมึงอะไนซ์”

ไอ้คนลึกลับที่จับผมไว้ .. ตอบไนซ์ไปก่อนจะผลักตัวผมล้มลงไปนั่งลงกับพื้น

“คนร้ายบ้าอะไรต๊ะ นี้มันปั้นสิบเจ้าของห้อง”

ไนซ์มันหัวเราะนิดหน่อย ก่อนจะลงมาช่วยพยุงผมให้ลุกขึ้นยืน แล้วพาไปนั่งที่โซฟา

“อ้าวว เพื่อนไนซ์หรอ แล้วทำไมมันย่องเข้ามาในห้องละ เราก็นึกว่าขโมยนะสิ”

“ขโมยบ้าอะไรจะมีคีย์การ์ดเดินเข้ามาชั้นนี้ได้ ที่เราย่องๆนะเพราะว่าเราเห็นว่าไฟมันปิดไว้
เรากลัวเหนือหลับ เลยกำลังจะเดินไปเปิดไฟดวงเล็กๆตรงหน้าห้องนอนเรา”

ผมบ่นอุบอิบก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้คนลึกลับ หรือ ต๊ะ แบบที่ไนซ์เรียก

มันหัวเราะแก้เก้อ ก่อนจะเดินมาตบบ่าผม

“ไงเราขอโทษนะปั้นสิบ วันหลังก็ระวังๆหน่อยสิ”
คือ มึงนั้นแหละควรระวัง
ไอ้เชรี้ยยยยยย!!!!!
แล้วมาตบบ่าเชรี้ยไร ,, สนิทกันตอนไหนวะมึงง!!!

“คนกันเองนะมึง  เดี๋ยวกูแนะนำก่อน  นี้ต๊ะ นักแสดงหน้าใหม่เว้ยยย
แสดงเรื่องเดียวกับกูนี้แหละ พอดีเมื่อเช้าเลิกกองแล้วกูเลยพามันมาด้วย
คืนนี้ต้องไปถ่ายละครด้วยกันอีกนะ เลยมาด้วยกัน  ส่วนนี้เพื่อนสนิทเรา ชื่อ ปั้นสิบ”

พอไนซ์แนะนำเสร็จ ไอ้ดาราหน้าใหม่นั้นก็ยิ้มมาให้ผม
ผมจะทำไงได้ละครับ ก็พยักหน้าให้มันไป 1 ที แต่ไม่มีแรงจะยิ้มหรอกนะ
คนบ้าไรวะ ,, รัดซะแน่นปวดเมื่อยไปหมดทั้งตัวเลย

“แล้วพวกมึงพาเหนือไปไหนมา ทำไมไม่ปิดบ้านดีๆวะ”
ผมหันไปบ่นไนซ์ ที่ตอนนี้มันนั่งอยู่ข้างๆผม

“กูพาเหนือไปรับลมที่ชั้นสระน้ำมา ก็ตอนแรกคิดว่าปิดแน่นแล้วละนะ
สงสัยพวกกูไม่ทันดูอะ ไม่เป็นไรหรอกต๊ะมันก็เฝ้าห้องอยู่แล้ว
ถึงใครแปลกหน้าเข้ามาก็คงโดนรัดแบบที่มึงโดนนั้นแหละ 555555+”

ยัง ,, ยังจะเห็นเป็นเรื่องเล่นๆอีกนะไอ้ไนซ์!!!!

“ไนซ์ไปต่อบทกับเราหน่อยดิ เดี๋ยวค่อยออกมาคุยกับเพื่อนได้ไหม
อีกไม่กี่ชั่วโมงต้องเข้าฉากแล้วอะ ยังจำไม่ได้เลย”

“อ่อไปดิๆ ปั้นกูยืนห้องซ้อมบทหน่อยนะ แล้วไงเดี๋ยวกูออกมากินข้าวด้วย”

ต๊ะมันเดินไปข้างๆไนซ์ ก่อนจะชวนไนซ์เข้าห้องคุมะไปต่อบท
พูดเสร็จไนซ์ก็เดินตามต๊ะเข้าห้องคุมะไป
แต่เดี๋ยวก่อน ,, ใครให้มึงยืมห้องนั้นนนนนน!!
T______T



พวกมันปล่อยให้ผมนั่งถอนหายใจแรงๆด้วยความไม่เข้าใจและไม่พอใจอยู่บนโซฟาคนเดียว

“คนชื่อ ต๊ะ นี้ไม่น่าไว้ใจวะ”
อยู่ๆเปาก็เดินมากระซิบคุยกับผม
แต่ทำไมต้องกระซิบวะ = =’ เหมือนกำลังแอบนินทาใครเลย

“ทำไมวะ กูว่าต๊ะมันก็ปกติดีนี้   ถึงจะมีแรงเยอะก็เหอะนะ พูดแล้วยังปวดแขนไม่หาย
เจ็บปากด้วย แม่งง เอามือมาปิดปากกู”

ผมหันไปบ่นให้เปาฟังเลยครับ กำลังรอให้เพื่อนมาโอ๋ 5555+

“เบาๆดิวะมึง ที่กูบอกว่าไม่น่าไว้ใจนะ คือ มันเข้ามาหาไนซ์แบบไม่น่าไว้ใจ”
นอกจากเปาจะไม่ปลอบแล้ว ยังตบหัวผมเข้ามาอีก 1 ที
แล้วเอามือมาป้องปากพูดต่อไป

“ไม่น่าไว้ใจยังไงวะ” ผมกลัวเปาจะเอามือตบหัวผมอีก เลยเอามือป้องปากแล้วหันไปคุยกับเปา

“มันชอบไนซ์ป่าววะ แบบ เกย์ อะ ดูหุ่นมันดิ ได้เลยนะเว้ยย”
กูว่ามึงอยู่กับยูโรมากไปแล้วละนะ - -‘


“หุ่นแบบเกย์มันต่างจากหุ่นคนอื่นยังไงอะ มึงกับกูมีแฟนเป็นผู้ชาย นับว่าเป็นเกย์ไหมวะ”
เออนั้นดิ ,, นับไหม?
เป็นเกย์ปะวะ?

“ไม่วกมาเรื่องตัวเองดิมึง เราคุยกันเรื่องคนอื่นนะ โอ้ยยย คุยกับมึงแม่งไม่ยอมเก็ท
กูไปคุยกับยูดีกว่า”

พูดจบมันก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนใหญ่ ไปหายูโรทันทีเลยครับ
แหม่ ,, เรื่องเผือกๆนี้ขอให้บอกเลยจริงๆนะมึง 2 คน เนี้ยยย!!



ผมหยิบมือถือมากดหาไม้ฉาก ,, เพราะนี้ก็นานมากแล้วเหมือนกันที่มันไม่ได้ติดต่อมา
ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?


แต่พอโทรไปแล้วก็ปิดเครื่อง ,, เห้ออออ สงสัยงานหนักแน่ๆ
ไม่เป็นไร ,, เดี๋ยวมันคงติดต่อมาเองนั้นแหละ : )

ผมนั่งพักผ่อนที่โซฟาอีกสักพักจนหายปวดเมื่อยตัวแล้วก็เดินเข้าไปหาน้องเหนือในห้องนอน
ยูโรกับเปายังคงก้มๆมองโทรศัพท์มือถือ และหัวข้อสนทนาของทั้งคู่ก็ไม่พ้นเรื่องของ ไนซ์กับต๊ะ


“มึงสนใจเรื่องของต๊ะทำไมวะ”
ผมนั่งลงบนที่นอนข้างๆน้องเหนือ ก่อนจะเอื้อมมือไปจัดผ้าห่มให้เจ้าตัวเล็ก

“ก็กูกลัวมันหลอกปล้ำไนซ์นี้หว่า มึงดูสิท่าทางไนซ์อะ ใครลากไปฟัดก็คงโดนฟัดง่ายๆอยู่แล้ว
หุ่นมันนี้บอบบางลงทุกวันๆ”

เห้ออ ,, ฟังยูโรพูดแล้วเริ่มคิดบ้างละครับ 555+


จริงๆนะพอมันเป็นดาราปุ๊บ หุ่นมันเข้ารูปกว่าเดิมนะครับ
แต่ไม่ได้มีกล้ามหน้าท้อง หรือมีกล้ามเป็นมัดๆแบบต๊ะ
มันกลายเป็นผู้ชายสำอาง  รูปร่างสมส่วนแทน
(คล้ายๆหุ่นนักร้องเกาหลี)


“แล้วเรย์ ผู้จัดการมันไปไหนวะ?”
ผมฟังพวกมัน 2 คนเม้าท์ไปเรื่อยๆ เลยอยากรู้บ้างแล้วละครับ 555+

“ไม่รู้ดิมันไม่เห็นพูดให้ฟังเลยนะ จริงๆมันไม่เคยพูดถึงเรย์เลย
มีแต่ที่เราบังเอิญเจอที่ดอนเมืองวันนั้นวันเดียวเอง”

เปามันทำท่าหยุดคิดนิดหน่อย ก่อนจะตอบผมเรื่องเรย์

ก่อนที่เราจะได้นินทาต่อนั้น  เจ้าคนต้นเรื่องก็เปิดประตูห้องเข้ามา

“กูไปกองละครก่อนนะ พรุ่งนี้เช้าจะเข้ามานอนด้วย แล้วก็จะซื้อข้าวเช้าเข้ามาเลย
ถ้าปั้นไม่อยู่ก็กลับมากินละกัน กูไปละนะพวกมึง บ๊ายยยย”

มันยกมือบ๊ายบายพวกผม ก่อนจะปิดประตูห้อง
พวกผมจะหันมาเม้าท์กันต่อ ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามาอีก

“ผมไปก่อนนะครับ พรุ่งนี้อาจจะรบกวนอีกนะ”
แต่เสียงแปดหลอดของต๊ะนี้แหละครับ มันดังมากจนทำให้เหนือสะดุ้งตื่น
ผมรีบอุ้มเหนือเข้ามากอดปลอบ
ยูโรก็หันไปไล่ต๊ะให้รีบออกไป

“จะไปไหนก็ไปเถอะพ่อ ตะโกนซะดังเลยนะมึง”

ผมอุ้มเหนือมากอดปลอบไว้แนบอก ยูโร กับเปา เลยเดินออกมาเตรียมกับข้าวกันต่อข้างนอกห้อง
เพราะไนซ์ กับ ต๊ะ หัวข้อบทสนทนาเดินออกไปแล้ว
การสนทนาของพวกผมเลยยุติลง
มันน่าตลกมาก ชอบนินทาระยะเผาขน พอเค้าไม่อยู่ก็หยุดอยากรู้อยากเห็นทันที 55555+



คืนนั้นกว่าเจ้าเหนือจะนอนก็ดึกอยู่เหมือนกันครับ
มีเจ๊มิ้วมาช่วยผมทำขนมส่งลูกค้า
เปากับยูโรคอยช่วยเล่น และเลี้ยงน้องเหนือ
เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังจากผมกลับมาจากเรียน ยูโรกับเปาก็จะกลับขอนแก่นกันแล้ว
พวกมันลาเรียนหลายวันไม่ได้ แต่ก็สัญญาว่าไม่มีเรียนวันไหนก็จะรีบลงมาหา



ตื่นเช้ามาผมออกมาเรียนพร้อมๆกับเจ๊มิ้วที่จะไปทำงานต่อ


“เดี๋ยวไงคืนนี้พี่มาช่วยเลี้ยงเหนือ  รีบไปเรียนเถอะ แล้วอย่าลืมส่งขนมลูกค้าละ”
พี่มิ้วหันมาบอกผม ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดผมไป

อืมมนะ,,  ชีวิตผมนี้มีแต่คนนั้นคนนี้เข้ามาชวนให้วุ่นวายสนุกสนานทุกเวลาเลยจริงๆสินะ
ยูโรเปากลับ พี่มิ้วก็จะมานอนเป็นเพื่อน
แล้วยังมีไนซ์กับต๊ะ  ที่แว๊ปมาซ้อมละครและนอนพักด้วย
ผมนั่งคิดแล้วก็ขำในความวุ่นวายที่เกิดขึ้นรอบๆตัว
แต่ก็นับว่า ,, มันยังเป็นความวุ่นวายที่ทำให้ยิ้มได้ : )
ถ้าเป็นความวุ่นวายแบบเมื่อหลายๆเดือนก่อนนั้น .. ผมคงยิ้มไม่ออกแบบตอนนี้แน่





วันนี้ก็เป็นอีกวันที่อาจารย์สอนหนังสือแล้วใจดี ,, แจกเวลาเรียนเพิ่มเติมให้
ตั้งใจว่าน่าจะเลิกเรียนบ่ายสอง ,, อาจารย์ก็ลากยาวมาจนห้าโมงเย็น
TT’ ผมไม่มีเวลาทำการบ้านแล้วนะครับบบบบ!!!

ซึ่งพอเลิกเรียนแฟรงค์ก็มาชวนผมไปที่บ้านเหมือนเดิมครับ แต่ผมก็ต้องปฏิเสธไปอีกครั้ง
เพราะวันนี้ยูโรกับเปาจะกลับขอนแก่น ผมต้องรีบกลับไปเลี้ยงเจ้าเหนือ


“กูติดธุระวะ เอาไว้ยังไงกูบอกมึงเองละกันนะว่าจะไปวันไหน”
ผมหันไปบอกแฟรงค์ ก่อนจะรีบขอตัวกลับมาที่คอนโด.

โชคดีที่ระหว่างเดินมาเอารถ ไม่เจอยายตัวป่วน
แต่ก็แปลกที่ไม่โทรมาวุ่นวายแบบทุกที
หรือจะงอน?
ปกติบีมมันเป็นพวกจิตไม่ปกติแบบคนอื่นเค้าครับ
วันๆหนึ่งมันต้องโทรหาผมอย่างน้อย 3 ครั้ง ส่งไลน์มาบ้าบอกวนประสาทอีก
และต้องวิ่งเสนอหน้ามาหาที่รถผม เวลาผมเลิกเรียนทุกวัน
แต่วันนี้ไม่มา ไม่มีเลย …. งอนแน่ๆ
5555+ เอาไว้ค่อยไปง้อ แต่ไม่แน่พรุ่งนี้บีมก็คงมาเองเหมือนทุกทีนั้นแหละ





ผมกลับมาถึงห้องก็เจอไนซ์ พี่มิ้ว และต๊ะ กำลังเล่นกับเจ้าเหนืออยู่


“ยูกับเปาอะ”
ผมวางหนังสือลงตรงโต๊ะหน้าห้องคุมะ ก่อนจะเดินไปล้างมือแล้วมานั่งข้างๆพี่มิ้วตรงพื้นหน้าโซฟา

“กลับไปได้สักพักแล้ว พรุ่งนี้เปามีเทสย่อยละมั้ง” ไนซ์หันมาตอบผม ก่อนจะโยนตุ๊กตาให้ผม
เจ้าเหนือที่จ้องจะเล่นตุ๊กตาอยู่แล้ว รีบคลานกระดึ๊บๆมาหาผมใหญ่เลยครับ

“เจ้าหมูรีบกลิ้งเลยนะ จะเหนื่อยก่อนไหมเนี้ย พี่ไนซ์มันใจร้ายหรอลูกหรอ”
พี่มิ้วพูดแหย่น้องเหนือ แต่ก็ขยับตัวหนีให้เหนือคลานมาหาผม

“กูไปนอนพักก่อนนะมึง วันนี้นอนด้วยนะ พรุ่งนี้กูได้หยุด 1 วัน
อยากจะนอนสบายๆ ถ้าไปนอนที่คอนโดกูเองต้องมีเสียงโทรเข้าไปปลุกแน่ๆ”

พูดจบไนซ์ก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าไปนอนในห้องคุมะ
แต่มันลืมอะไรไปไหม?
ว่ามันเอา ต๊ะ มาด้วย - -‘
มึงนี้นะ ,, เดินเข้าห้องไม่สนใจเพื่อนที่มึงพามาด้วยเลยยยยยย!


ต๊ะ ก็นั่งมองไนซ์ที่เดินสะลึมสะลือเข้าห้องนอนไป
ผมคงฟังยูโรกับเปาสปอยเรื่องต๊ะชอบไนซ์มาเยอะเกินไปแน่ๆ
ผมเห็นต๊ะมองไนซ์ แล้วก็ยิ้มด้วยอะครับ  - -‘


“น้องต๊ะ ถ้าง่วงก็เข้าไปนอนได้นะคะ แล้วเดี๋ยวพี่ทำกับข้าวไว้ให้ หิวก็ตื่นมากินนะ”
พี่มิ้วครับ ,, นี้มันห้องปั้นนะ ไม่ใช่โรงแรม 5 ดาว มีเซอร์วิสอาหารให้ด้วย

“เข้าไปนอนได้หรอครับ?”
ต๊ะหันมามองหน้าพี่มิ้วด้วยความที่เหมือนไม่เชื่อในคำพูดของพี่มิ้วอะครับ
พี่มิ้วก็ตกใจหันมามองหน้าผมเลย

“นอนได้สิคะ น้องต๊ะง่วงก็นอนได้เลยค่ะ นอนข้างนอกคงไม่สะดวก เพราะน้องเหนือเล่นเสียงดังแน่ๆ
นอนห้องเดียวกับน้องไนซ์ก็ได้ค่ะ”

พี่มิ้วยังจะชี้ทางให้เสือแบบต๊ะต่อไปครับ

“งั้นขออนุญาตนะครับ”
พูดจบต๊ะก็วิ่ง ,, ใช้คำว่า วิ่ง ถูกต้องละครับ
วิ่งไปเปิดประตูห้องคุมะ แล้วก็เงียบหายไปกับไนซ์เลยครับ

“น้องต๊ะเค้าน่ารักดีนะ พี่เคยเห็นแต่โฆษณาที่เค้าแสดง ไม่เคยได้ดูละครเลย”
พี่มิ้วหันมาเล่นกับน้องเหนือต่อครับ

“ต๊ะเค้าชอบไนซ์นะ พี่มิ้วไม่รู้หรอ”

“อืมม รู้สิ แล้วยังไงอะ?”

อ้าวว .. รู้แล้วทำไมพี่มิ้วเชื้อเชิญให้ไปนอนกับไนซ์อะ
ผมไม่ได้พูดออกไปหรอกนะครับ แต่ผมคงแสดงออกทางสีหน้ามากไป
พี่มิ้วเลยดึงน้องเหนือไปอุ้ม ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น
ผมเลยเดินตามพี่มิ้วไปช่วยหยิบจับของ

“ต๊ะชอบไนซ์ แล้วยังไงละปั้น ถ้าไนซ์มันชอบก็เป็นสิทธิ์ของมันจริงไหม
แต่ถึงไนซ์จะไม่ชอบต๊ะ แล้วยังไงอีกละ เราก็ทำอะไรไม่ได้
เมื่อกี้ที่พี่ให้ต๊ะเข้าไปนอน เพราะขนาดไนซ์มันถ่ายละครมันยังเพลียขนาดนั้น
ต๊ะขับรถให้ไนซ์ และต้องซ้อมฉากบู๊ แสดงฉากบู๊มากกว่าไนซ์จะไม่เหนื่อยได้ไง จริงไหม?”

“มันก็จริงอะพี่มิ้ว  แต่ให้ไปนอนกับไนซ์แบบนั้น ปั้นเป็นห่วงเพื่อนอะ
กลัวต๊ะมันปล้ำเพื่อนปั้น”

เจ๊มิ้วหันมาหัวเราะใส่ผม ก่อนจะยื่นผักบุ้งมาให้ผมถือแล้วชี้ๆไปทางอ่างล้างจาน
เจ๊มิ้ววว .. เค้าห่วงเพื่อนอยู่ก็ใช้ทำนั้นทำนี้จังเลยยย TT

“เวลาปั้นกับไม้ได้กันอะ มันยากไหม แบบกว่าจะจัดท่าได้ จะสมยอมกันได้อะ”

“บ้าพี่มิ้วถามอะไรแบบนั้น”

ดีนะที่ผมไม่ได้ถือมีดหั่นผักอยู่  ไม่งั้นมีสะดุ้งกับคำถามพี่มิ้วแล้วเผลอหั่นมือตัวเองแน่ๆ


“อ้าวว  ขนาดแกกับไม้ต่างสมยอมพร้อมใจกัน มันยังได้กันยากเลย กว่าจะถอดกว่าจะเล้าโลมกว่าจะใส่
แล้วนี้ถ้าต๊ะจะปล้ำไนซ์จริงๆ แค่ปลดเสื้อผ้า หรือเล้าโลมไนซ์
ต่อให้ไนซ์มันหลับมันก็ต้องรู้สึกตัวและตื่นมาปกป้องตัวเองเองนั้นแหละ
แต่ถ้ามันรู้แล้วไม่ปกป้องขัดขื่นนั้นก็อีกเรื่องหนึ่งจริงไหมละ?
เพราะฉะนั้นอย่าคิดมาก หั่นผักบุ้งเสร็จ ก็หั่นหมูต่อ แล้วข้าวนะเปามันหุงไว้แล้ว
กดอุ่นได้เลย”

พี่มิ้วสั่งให้ผมทำอาหารเสร็จ ก็เดินไปนั่งที่โซฟา เปิดการ์ตูนดูกับเจ้าเหนือ
เดี๋ยวนะพี่มิ้ว ,, เมื่อกี้เหมือนได้ยินพี่พูดว่าพี่จะทำกับข้าวนะ
ทำไมเป็นผมละที่ทำกับข้าวเนี้ยยยย - -‘



ผมทำอาหารให้พี่มิ้วทาน และยังใจดีมากก ทำเผื่อดารา 2 คนในห้องคุมะนั้นด้วย
พอจัดการล้างจานชามอะไรเสร็จแล้ว พี่มิ้วก็ชวนผมพาเจ้าเหนือไปเล่นในห้องนอนใหญ่
เพราะพี่มิ้วมีงานจะต้องทำ ผมเลยเดินไปปิดไฟและเดินตามพี่มิ้วเข้าไปในห้องนอน


ผมกล่อมเจ้าเหนือจนเจ้าเหนือยอมโบกธงขาวยอมแพ้ต่อความง่วงและยอมนอนหลับไป
เสร็จแล้วผมยังเก็บผ้าที่เปาซักไว้มานั่งพับวางไว้ในตะกร้าเสื้อผ้าที่พี่มิ้วซื้อมาให้เหนือ
จัดการกับของใช้เจ้าเหนือเสร็จหมดแล้ว ผมเลยเดินเข้าไปอาบน้ำ
พี่มิ้วยังคงนั่งจมลึกไปกับการทำงานของตัวเองที่หน้าคอมพิวเตอร์
ผมเดินออกจากห้องน้ำมา พี่มิ้วก็ยังนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่เหมือนเดิม
หวังว่า,, พี่มิ้วคงไม่กระโดดทะลุหายไปกับจอคอมหรอกนะ ,, จ้องซะขนาดนี้!


“แกก็ทำได้ดีนิ”
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งดูการบ้านข้างๆเตียงนอน พี่มิ้วก็พูดขึ้นมา

“ทำไรอะพี่มิ้ว”

“ก็เลี้ยงเหนือไง จากที่เห็นวันนี้แกก็เริ่มชินแล้วนี้นา กล่อมนอนได้แล้ว
และยังเก็บของใช้เตรียมของไว้ให้อีก ไม่รู้สึกอิจฉาอะไรแล้วใช่ไหม”

พี่มิ้วพูดเสร็จก็หันมามองหน้าผม

“ก็ไม่ได้อิจฉา ตอนแรกที่ไปเจอที่โรงพยาบาลอะยอมรับว่าอิจฉา
ไม้ฉากมันเล่นหายไปตั้งนานแล้วคนที่รู้ว่าพิมคลอดแล้วก็เป็นพวกเพื่อนๆปั้น
แล้วยังไม่มีใครบอกปั้นสักคน ปั้นก็เลยอิจฉา แต่ตอนนี้ไม่นะไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้น
ก็รักมันนั้นแหละ มันเลี้ยงง่ายดี ยังคิดอยู่เลยว่าพิมโชคดีมากๆ
ที่ลูกไม่งอแงแบบนี้ ไม่งั้นพิมกับไม้ฉากคงเหนื่อยกันน่าดู”

ผมมองเจ้าเด็กอ้วนที่นอนอยู่ตรงกลางเตียง และมีหมอนวางไว้รอบๆตัว เพื่อกันตกเตียง

“มันผ่านช่วงงอแงมาแล้วต่างหาก ช่วงเดือน – 2 เดือนแรกมันยากกว่านี้อีก
แต่ไม้กับพิม ,, ผ่านจุดๆนั้นมาแล้วต่างหากละ  จะว่าไปไม้มันก็เป็นคนดีเนอะ
ขนาดโดนพ่อแม่บังคับขนาดนั้น มันยังหาเงินเลี้ยงดูพิมและเหนือได้
อีกแค่ปีกว่าๆ พวกแกคงก่อร่างสร้างตัวกันได้สบายๆ ไม่ต้องแบมือขอเงินพ่อแม่แล้วละ
เห็นแบบนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย เผื่อตอนที่เรื่องพวกแกคลี่คลายแล้ว พี่จะได้มีเวลาหาสามีของพี่เองซะที”

ตอนแรกเจ๊มิ้วก็พูดดูดีนะครับ แต่มาจบท้ายกับเรื่องสามี .... ผมก็อดจะปากไวจิกกัดแกไม่ได้

“ยังจะหาอีกหรอพี่มิ้ว อยู่โสดๆแบบนี้แหละ เลี้ยงลูกเลี้ยงหลานให้พวกผม”

“ค่ะ!!!! ฉันหาของฉันได้เองละมั้งลูกเนี้ย รอเลี้ยงของพวกแกนี้ต้องรออีกกี่ชาติค่ะ
ผู้ชายกับผู้ชาย แกจะเอารังไข่ตรงไหนมาท้อง อีบ้าปั้นน!!”

เจ๊มิ้วตอบกลับมาซะดังเลยครับ 555+ แหย่เล่นแค่นี้เอง
แต่เอาจริงๆผมก็ไม่อยากให้พี่มิ้วมีแฟนหรอกนะ
ไม่อยากให้พี่มิ้วเจ็บปวดอีกแล้ว .. สงสารพี่มิ้ว.


“แต่เรื่องต่างๆมันไม่ง่ายหรอกพี่มิ้ว  พ่อแม่ไม้มันจะยอมรับได้จริงๆงั้นหรอ
ปั้นกลัว ,, กลัวว่าพวกเราอดทนไปแล้ว ในวันสุดท้ายที่เรารอกัน มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่พวกเราหวัง”

พอคิดแล้วก็รู้สึกขอบตามันร้อนๆ ก่อนที่น้ำตาใสๆจะรื้นขอบตาอย่างห้ามไม่ได้

ผมกลัวพ่อแม่ไม้ฉากหักหลังอีก ,,,,
มันมีหลายๆอย่างที่พวกเค้าพูด และสุดท้ายพวกเค้าก็ไม่ทำตามสัญญา
ซึ่งรวมไปถึงป๊ากับม๊าผมด้วย
ที่วันนั้นไม้ฉากไปไม่ลาผม ,, ส่วนหนึ่งก็มาจากป๊าที่ใช้คำพูดต่างๆกดดันไม้ฉาก
ปัญหาหลายๆอย่างมันไม่ได้คลี่คลายไปแบบที่พวกผมเข้าใจ
แต่พวกเรา ,, แค่กำลังมองข้ามมันไปเท่านั้นเอง.


“อย่าเพิ่งกลัววันเวลาที่มันยังไม่ไม่ถึงเลย
ทำวันนี้ให้ดี ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด .. พอแล้วปั้น
ตอนนี้แกก็มีเงินจากการขายขนมมาบ้างแล้ว มันอาจจะไม่มาก เพราะแกก็เรียนหนัก
แต่อีกไม่กี่ปีแกก็จะเรียนจบละ อย่าเพิ่งกลัววันข้างหน้าแก
พี่เชื่อว่าความรัก ความอดทนของพวกแก มันจะต้องพาพวกแกไปเจอสิ่งที่ดีๆแน่นอน”

พี่มิ้วเดินเข้ามาโอบกอดผมไว้ ก่อนจะเดินแยกตัวไปอาบน้ำ


นั้นสิ .. มัวแต่กลัววันข้างหน้าจนทำให้ปัจจุบันแย่มาหลายรอบแล้ว
ต้องอดทนให้มากกว่านี้สิปั้น : )



“สู้ไปด้วยกันนะครับน้องเหนือ ,, เป็นกำลังใจให้พ่อไม้ แม่พิม พ่อพัช และพี่ปั้นด้วยนะ”

ผมจับมือเล็กๆของน้องเหนือ ก่อนจะยิ้มให้ความไร้เดียงสาของเด็กน้อยตรงหน้า

อย่างน้อย,, พวกเราทุกคนก็กำลังอดทนและสู้เพื่อคนที่พวกเรารัก
จะเกิดอะไรจากนี้ .. มันก็คงทำได้แค่ยอมรับและช่วยกันฝ่าฟันกันไป.

หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-02-2016 21:23:50
ต่อ ..... //




เช้าวันต่อมาก็เป็นเหมือนทุกๆวัน ที่ผมต้องรีบไปเรียน
วันนี้พี่มิ้วนั่งทำงานที่ห้อง และอยู่เลี้ยงน้องเหนือให้
ไนซ์ กับ ต๊ะ ยังไม่ออกจากห้องคุมะตั้งแต่เมื่อคืน
หวังว่ามึงคงไม่สมยอมต๊ะนะเว้ยยไนซ์ - -‘
ต่อมห่วงเพื่อนมันทำงานนะครับ 555+ 
เราก็อยากให้เพื่อนเจอคนที่ดี และคนที่รักเพื่อนเราจริงๆ
และก็อยากให้มันมีครอบครัวที่มีความสุขจริงไหมละครับ?

โชคดีที่วันนี้อาจารย์ใจดี ปล่อยให้กลับบ้านได้ไวมาก
แต่... นัดคุยโปรเจคงานกับเพื่อนต่ออีกจนได้ออกจากมหาลัยเกือบๆ 4 ทุ่ม
ป่านนี้พี่มิ้วเหนื่อยแย่แล้วแน่ๆเลย TT
คืนนี้ต้องเอาเหนือนอนเองแล้วละ และพรุ่งนี้จะเลี้ยงน้องเหนือเองทั้งวัน
เพราะพรุ่งนี้ผมได้หยุดแล้วว ,, เย่เย้ 5555+

วันหยุดที่รอคอย กับโปรแกรมการทำงานที่เยอะมาก
-   ทำขนม ส่งขนม
-   เตรียมทำโปรเจคงาน
-   การบ้านและรายงาน
-   อ่านหนังสือเตรียมสอบ
-   ซื้อนมให้เหนือ

วันเดียวพอไหม?
นี้ชีวิตเด็กวิศวะหรอเนี้ยยย ฮืออออ .. อยากได้เวลาเพิ่มจังเลย OLX มีประกาศขายไหมครับ
จะรีบเหมาซื้อเลย ( เสียงโอดครวญจากเด็กน้อยปั้นสิบ)


ผมขับรถกลับมาถึงคอนโดตอนสี่ทุ่มครึ่ง
และประตูห้องผมก็เป็นเหมือนเดิมอีกละครับ คือ ปิดไม่สนิท
และข้างในห้องก็มืดมาก


นี้พาเจ้าเหนือไปไหนกัน?
มันดึกมากแล้วนะ?



ผมพยายามเดินคลำทางเพื่อไปเปิดไฟในห้อง
แต่เหตุการณ์ตลกร้ายก็กลับมาอีกครั้ง
คราวนี้มีคนล๊อคตัวผมไว้ พร้อมๆกับสัมผัสอุ่นๆตรงซอกคอผม


“เห้ยยยต๊ะ ปล่อยก่อน นี้เราเอง ปั้นสิบเอง”

ผมพยายามปัดป้องและดิ้นให้หลุดจากแรงกอดรัดของคนในเงามืด
ไอ้บ้าต๊ะมันเล่นอะไรเนี้ยย
คราวนี้มันไม่เอามือมาปิดปากผม แต่จูบไซร้ที่ซอกคอผมแทน
เล่นแรงไปแล้วนะ!!


“ต๊ะ  บอกให้ปล่อยไงวะ”
ผมตะโกนเสียงดังมากกว่าเดิม คนที่กำลังพยายามปลุกปล้ำผมก็หยุดการกระทำลง
ผมรีบวิ่งไปเปิดไฟ และไฟก็สว่างขึ้น พร้อมๆกับคำถามที่ว่า ...

“ต๊ะมันคือใคร?”
น้ำเสียงที่คุ้นหูแบบนี้ ,, หน้าตา และรูปร่างแบบนี้
ชัดเลยครับ!!!


“ไม้ฉากกก”


ผมเรียกชื่อไม้ฉากไว้ แล้วรีบวิ่งเข้าไปกอดมัน
แต่มันกลับผลักไสผมออก และจับเข้าที่ข้อมือทั้งสองข้างของผม


“ต๊ะ มันเป็นใคร ทำไมหรอ? มันกอดรัดมึงแบบที่กูทำงั้นหรอวะ ตอบมาดิ!!!!!”

เห้ยยย ไอ้บ้าไม้ ,, เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว


“ไม่ใช่ไม้  ,, มันเป็นเพื่อนของไนซ์ มึงใจเย็นๆก่อน  ปล่อยแขนกูก่อนกูเจ็บนะเว้ยย”
ผมพยายามดึงมือของมันออก แต่มันกลับบีบข้อมือผมแรงขึ้นกว่าเดิม


“พอมีวันหยุดกูรีบกลับมาหามึง เพื่อให้ได้ยินมึงเรียกชื่อผู้ชายคนอื่นงั้นหรอวะ
ไหนบอกรักกูคนเดียวไง การกระทำเมื่อกี้มันต้องมีแค่กูสิที่ทำกับมึง
แต่มึงเรียกชื่อคนอื่น แปลว่ามันเคยกอดรัดมึงแบบนั้นใช่ไหม  ตอบกูสิปั้น!!!
อย่ามาทำหน้าตาจะร้องไห้แบบนั้น ตอบกูมา!!”

“ไม่ใช่นะไม้ ,, มึงกำลังเข้าใจผิดจริงๆ”

ขณะที่ผมกำลังพยายามดึงมือไม้ฉากออก และพยายามจะอธิบายให้มันฟัง
ต๊ะก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง

“กลับมาแล้วหรอปั้น ,, พวกเราลงไปอยู่ชั้นสระน้ำกันนะ อ้าววเห้ยย นั้นใครนะ
ปล่อยปั้นนะเว้ยย!!”

ต๊ะมันไม่มองอะไรเลยครับ เดินฮัมเพลงเข้ามาในห้อง
ก่อนจะปิดประตูห้องแล้วหันมาเจอผมกับไม้ฉากกำลังฉุดกระชากแขนกันอยู่

“กูไม่ปล่อย มึงนั้นแหละเป็นใคร เข้ามาในห้องนี้ได้ไง”
ไม้ฉากดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่นเลยครับทีนี้ แต่มันรัดแน่นมากๆ
TT เจ็บบไปหมดแล้ว

“ปล่อยปั้นสิบมาเดี๋ยวนี้!!”
ต๊ะก็ส่งเสียงดัง และเดินเข้ามาดึงตัวผม

“ต๊ะ.. หยุดก่อน เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว ... “
ผมพยายามดันตัวออกจากไม้ฉาก และหันไปบอกต๊ะที่กำลังเดินเข้ามาหาไม้ฉากกับผม

“นี้คนชื่อต๊ะงั้นหรอ? คนนี้ใช่ไหมที่ปั้นพามันมานอนด้วยที่นี้”

“เออ แล้วมึงจะทำไม ปล่อยปั้นสิบเดี๋ยวนี้นะเว้ย”

ไอ้เชรี้ยต๊ะ TT มึงไปตอบมันแบบนั้นทำไม?

ไม้ฉากคงโกรธและเข้าใจผิดมากกว่าเดิมแน่ๆครับ ตอนนี้มันก้มมามองหน้าผม
หน้ามันบึ้งมาก และมันขบกรามแน่นจนเส้นเลือดปูดออกมาที่ขมับ

“นี้สินะความไว้ใจที่มึงบอก มึงบอกกูว่ารักกูจะเป็นจะตาย แล้วสุดท้ายมึงก็พาผู้ชายคนอื่นเข้ามานอนในบ้าน
ไหนมึงบอกกูเป็นผู้ชายคนเดียวที่มึงรักไง  มึงรักใครอื่นไม่ได้แล้วไง
แล้วนี้ละ ,,  คืออะไรวะ”

ไม้ฉากผลักตัวผมออกจนผมล้มลงไปนั่งกับพื้น มันมองผมด้วยความผิดหวังอีกครั้ง
ก่อนจะเดินไปที่ประตูห้อง

“ไม้ ฟังกูก่อนดิวะ”
ผมก็พยายามจะดันตัวลุกขึ้นยืน
แต่ไอ้บ้าต๊ะ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเค้าเลยนี้แหละ
เดินไปดึงไหล่ไม้ฉากไว้

“หยุดนะเว้ยย มึงบุกรุกมาในห้องคนอื่นแบบนี้ได้ไงวะ มาทำร้ายเจ้าของห้องแล้วคิดจะเดินออกไปง่ายๆนะหรอ”

“ปล่อย!!”

ไม้ฉากหยุดเดิน แต่ไม่ได้หันมามองหน้าต๊ะ

“เดี๋ยวกูโทรเรียก รปภ. ก่อน มึงหยุดอยู่ตรงนี้เลยนะ”

“กูบอกให้ปล่อยไงละ”

ไม้ฉากหันหน้ากลับมามองหน้าต๊ะ พร้อมๆกับหมัดหนักๆ  ฝากเข้าไปเต็มๆที่เบ้าตาของต๊ะเลยครับ

“โอ้ยย ไอ้เชรี้ย!! “
ต๊ะรีบปล่อยมือมากุมที่ตาของตัวเอง
ผมรีบดันตัวเองลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งเข้าไปห้ามไม้ฉาก ที่กำลังโถมตัวเองเข้าใส่ต๊ะ

“ไม้ฉาก!! อย่าทำร้ายต๊ะดิ  มันต้องใช้หน้าตาทำงานนะเว้ยย”
แต่ดูเหมือนว่าผมจะพูดผิดไปครับ ดันไปเข้าข้างต๊ะ
ไม้ฉากเลยยิ่งโถมตัวเข้าไปใส่ต๊ะไม่หยุดเลย
จากที่มันห่วงเรื่องหน้ามันอยู่มันไม่ได้ปัดป้องอะไร โดนไม้ฉากรุมอัดไปอีก
ต๊ะแทบจะน่วมไปทั้งตัวละครับ

ผมทำได้แต่ดึงไม้ฉาก แต่ดึงยังไงก็สู้แรงมันไม่ได้
จนพี่มิ้วกับไนซ์เดินเปิดประตูห้องเข้ามา

“ไม้ฉาก แกทำอะไรของแก”
พี่มิ้วเข้าไปดึงไม้ฉาก และเสียงของพี่มิ้วนี้แหละครับ ช่วยดึงสติของไม้ฉากกลับมาจนได้

“ก็ไอ้เชรี้ยนี้มันเป็นกิ๊กปั้นสิบไง มันเข้ามาในห้องปั้นสิบแล้วหาว่าไม้เป็นคนร้าย
นี้ไงปั้น ,, อยากเห็นไม้บ้าบอมากใช่ไหมเลยทำแบบนี้
บอกแล้วใช่ไหมว่าไม้ไม่ชอบให้ปั้นใกล้ใคร เคยเชื่อกันบ้างไหม?
รักไม้มากไม่ใช่หรอ ทำไมทำแบบนี้กับไม้วะ”

ตอนแรกไม้ฉากก็ตอบพี่มิ้วนี้แหละครับ แต่สุดท้ายก็หันหน้ามาโวยวายใส่ผมอีก

“ไม้เข้าใจผิดแล้ว นี้มัน พะ.....”
พี่มิ้วกำลังจะอธิบาย แต่ไม้ฉากยกมือขึ้นห้ามให้พี่มิ้วพูด

“อย่าพูดอะไรไปมากกว่านี้เลยพี่มิ้ว นี้พี่รู้เห็นเป็นใจกับปั้นงั้นหรอ?
พี่สนับสนุนให้ปั้นไปรักกับคนอื่นงั้นใช่ไหม? เพราะไม้มันไม่มีความรับผิดชอบ
เพราะไม้มันให้ความสุขปั้นไม่ได้ใช่ไหม พี่เลยไปเข้าข้างคนอื่น”

โอ้ยยย ,, นี้ใครเอายาบ้าให้แฟนกูกินเนี้ยย!!
บ้าบอไปกันใหญ่แล้ว


“มึงบ้าไปใหญ่แล้วนะเว้ยไม้ฉาก
กูกับต๊ะไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วหยุดเข้าใจกูผิดๆได้แล้ว
แม่งง!! ไม่ได้เจอกันมาโคตรนาน แล้วดูดิพอมาเจอกันเสือกเป็นหมาบ้าไล่กัดคนอื่นเค้าไปเรื่อยอีก
จะคิดอะไรมึงคิดไปเลย แต่อย่ามาคิดว่ากูหลายใจ หรือกูไปนอนกับใคร อย่ามาดูถูกความรักของกู ไอ้บื้อ
ไอ้ควายไม้!!!”

ผมก็เก็บอารมณ์ไม่อยู่แล้วครับ รู้นะว่ามันหึง แต่ทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้
ผมก็ไม่นิ่งเฉยให้มันกัดเล่นแล้วละครับ!


ผมเดินผ่านต๊ะที่นั่งพิงโซฟาอยู่ แล้วเกิดหมั่นไส้ ไอ้นี้ก็อีกคนทำตัวเป็นพระเอกมาก
ชอบเข้ามาผิดเวลา - -‘

“แล้วมึงอีกคนนะต๊ะ ,, กูบอกว่ามึงเข้าใจผิดก็หัดฟังกูบ้าง
คอนโดกูมีการรักษาความปลอดภัยที่ดีมากมึงจำไว้ไม่มีโจรไม่มีขโมยที่ไหนจะบุกมางัดห้องชุด
ที่แพงโคตรๆแบบห้องกูแน่ๆ แล้วไอ้คนที่มึงกล่าวหาว่าเป็นโจรนะ มันเป็นแฟนกูเอง!!!!”

หึ้ยยย  หงุดหงิดไปหมดแล้วครับ

ผมไม่หันไปมองหน้าใครอีกเลย เดินกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง
แล้วปิดประตูห้องเสียงดังโครมมเลย!!!!


เพราะทั้งเหนื่อยจากเรียน และอดนอนเพราะเลี้ยงน้องเหนือ
แถมซ้ำต้องมาเจอเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายเมื่อกี้ทำให้ผมเพลียมากๆ
ผมนอนร้องไห้จนหลับไป
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ มีคนซุกซนมานอนกอดผม
แล้วเอาปากมาซุกไซร้ตรงแก้ม ตรงซอกคอผมนี้แหละครับ
กลิ่นน้ำหอมแบบนี้ แล้วไอ้คำงุ้งงิ้งๆแบบนี้ไม่ต้องเดาให้ยาก


“ไอ้หมาบ้าภาคิน”


“คิดถึงแฟนจังเลย ตื่นๆมากอดกันหน่อยนะ คิดถึง”
มันซุกไซร้ตรงคอผมไม่พอ ยังมากระซิบที่หูผมอีก
ถามว่าไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ?



ไม่รู้สึกอะไรมันก็บ้าแล้วละครับ - -‘




ผมขยับตัวหนีไม้ฉาก แต่มันก็ดึงผมเข้าไปกอด


“ปล่อยได้แล้ว ปั้นจะนอน”
ผมพยายามเอามือดึงมือซนๆของไม้ฉาก ที่ป่วนเปี้ยนอยู่ในเสื้อเชิ้ตของผมออก

“อยากให้ปล่อยจริงๆหรอครับ”
หึหึหึ ทำมาอ้อนพูดดี เมื่อกี้ยังกล่าวหาว่ามีคนอื่นอยู่เลยไม่ใช่หร๊า!

ผมใช้ความนิ่งแทนคำตอบครับ แต่คงคิดผิด เพราะไม้ฉากมันลุกขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้
แล้วกระชากเสื้อเชิ้ตผมออก
(มึงไปฝึกตำรวจ หรือไปฝึกอะไรมาแน่เนี้ยยย!!)


“เห้ยยไม้ฉาก เสื้อกูขาดหมดแล้ว”
ผมดันตัวมันให้ออกไปจากการนั่งทับตัวผม แต่ไม้ฉากมันก็แค่ส่งยิ้มกวนๆกลับมาให้
แล้วมือมันก็ยังทำงานต่อไปครับ มันเอื้อมมือมาปลดเข็มขัดกางเกงผมออก ก่อนจะถอดกางเกงยีนส์ที่ผมใส่ออกไป


“กูคิดถึงมึงนะ เลิกงอนกูได้แล้ว กูขอโทษ
ไอ้เชี้ยย มึงลองคิดดูสิ อุตส่าห์จะเซอร์ไพร์แฟนตัวเอง กอดด้านหลังให้มึงตกใจ
มึงเสือกเรียกชื่อคนอื่นออกมาอะ มึงอ่า .. อย่าโกรธกูดินะๆ ๆ กูคิดถึงมึงใจจะขาดแล้วนะ”

ปากมันก็อ้อนผมให้ผมหายโกรธ แต่มือมันนี้สิ!!!
ลูบไล้ไปตามหน้าท้องผม ก่อนจะหยุดหยอกเอินที่ยอดอกของผม


“อ๊ะ ,, อย่า”
ผมปัดมือไม้ฉากออก ก่อนจะรีบดันตัวมันออก แล้วรีบลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวไว้



“มึงไม่หายโกรธกูอีกหรอ? กูขอโทษนะมึงน๊า ,, กูหึงอะ ขอโทษ ขอโทษ”
มันก็ยังจะเดินมาดึงผมเข้าไปกอดอีกนะครับ
ผมก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะเล่นตัวอะไรมากมายหรอกนะ รู้ว่ามันหึง
แต่ก็หมั่นไส้มัน ,, หึงไม่ฟังอะไรเลยยย !!!


“กูรักมึงนะ ถ้าไม่รักกูไม่หึงบ้าบอขนาดนี้หรอก”
คราวนี้มันเอามือล๊อคคอผมเลยครับ ให้หยุดมองหน้ามันไว้
แล้วมันก็ยิ้มให้ผม
ยิ้มพ่องงงงง!! อยากจะด่าแรงๆหยาบๆ แต่นึกคำไม่ออก
รู้แต่ตอนนี้หมั่นไส้แม่งง!!!


ในขณะที่มันกำลังโน้มหน้าจะก้มลงมาจูบผม
พี่มิ้วเปิดประตูเข้ามาในห้อง พร้อมๆกับเจ้าเหนือ


“ไม้ ,, อุ้ยยย พี่ขอโทษที่เปิดเข้ามาผิดจังหวะ”
เจ๊มิ้วทำเป็นเอามือปิดตาครับ แต่เจ๊ ,,, มือเจ๊นี้ห่างกันเกินไปนะ - -‘

“ไม่ผิดหรอกครับ เอาน้องเหนือให้ไม้อุ้มเถอะ พี่มิ้วจะได้ไปทานข้าว”
ไม้ฉากเดินเข้าไปอุ้มน้องเหนือ ก่อนจะพาไปนั่งเล่นบนเตียง
พี่มิ้วหันมามองผมแล้วทำหน้ายิ้มแบบแซวๆ
ไม่แซวได้ไงละครับ กองเสื้อผ้าผมถูกไม้ฉากโยนไปทั่วห้อง สภาพเตียงนี้ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ
ไหนจะท่าทางล่อแหลมของผมกับไม้ฉากเมื่อกี้อีก คนที่เข้ามาเจอก็ต้องคิดกันไปไกลแล้วแน่ๆ


“งั้นพี่ไม่กวนแล้วละนะ พี่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างนอกนี้แหละ ไนซ์มันพาต๊ะกลับไปที่คอนโดมันแล้ว”
พี่มิ้วพูดเสร็จก็ปิดประตูห้องให้ผม และก็ยังเป็นพี่ที่ดีแสนดีครับ กดล๊อคประตูให้ด้วย
เยี่ยมมากกก!


“ปั้นไปอาบน้ำเหอะ เดี๋ยวจะได้ออกไปทานข้าวกัน ตอนที่ปั้นหลับอยู่เมื่อกี้อะ ไม้ไปอาบมาเรียบร้อยแล้ว”
ไม้ฉากสั่งผมเสร็จก็หันไปหยอกล้อเล่นกับน้องเหนือต่อ
ผมก็เดินเข้ามาอาบน้ำตามที่มันสั่งแบบ งงๆ
คือ ทำไมกูต้องทำตาม?

55555+ สติผมตอนนี้อึนไปหมดแล้วครับ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็มานั่งบนเตียง ดูไม้ฉากเล่นกับน้องเหนือ


“ขอบใจนะที่เลี้ยงเหนือให้ แล้วเรื่องเมื่อตอนค่ำกูขอโทษด้วยจริงๆ”
ไม้ฉากหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะอุ้มเหนือมาไว้แนบอก
(ตอนนี้คงจะง่วงแล้วละครับ เพราะเริ่มงอแงไม่ยอมนอนเล่นบนเตียงแล้ว)


เห็นรอยยิ้มของคนที่เรารักและรอมาตั้งหลายเดือนขนาดนี้ ,, โกรธหรอครับ?
จะโกรธต่อไปงั้นหรอ?





ผมคนหนึ่งละ ,, ที่ยอมแพ้มันตั้งแต่มันเข้ามากอดขอโทษตอนแรกแล้วละครับ : )






ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆไม้ฉาก ก่อนจะจุ๊บที่ปลายคางไม้ฉากเบาๆ



“ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะครับ”


แค่เราหันมามองหน้ากัน และยิ้มให้กันมันก็โคตรจะมีความสุขที่สุดแล้วครับ
และเรื่องในวันนี้สอนให้ผมรู้ว่า ... ไม้ฉากเป็นคนขี้หึงมากกกกก!!!
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 10-02-2016 23:36:32
ทำไมมันดูวุ่นวายขนาดนี้
ชีวิตจะได้สุขสงบบ้างไหม

หนีไปบวชดีกว่า
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 10-02-2016 23:48:35
ทำไมมันดูวุ่นวายขนาดนี้
ชีวิตจะได้สุขสงบบ้างไหม

หนีไปบวชดีกว่า
หุหุ

5555+ มันเป็นเรื่องเล่าระหว่างทางนะคะ
มีเรื่องนั้นเริ่องนี้ผสมปนเปเข้ามา

แต่คู่นี้วุ่นวายตั้งแต่เริ่มคบละค่ะ 5555+
จะจบแบบวุ่นวายแค่ไหนนี้สิ..
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-02-2016 06:14:04
เมื่อไรจะได้อยู่ด้วยกัน
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 11-02-2016 08:17:41
ต๊ะน่าสงสาร 5555
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 11-02-2016 11:15:17
รอคอยจะได้พบกัน  ยังจะมางอนกันอีก ใช้เวลาที่มีให้มีความสุขที่สุด  ตักตวงไว้ยามไกลอีกรอบ ขอบคุณมูเจที่มาต่อให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-02-2016 15:39:21
โธ่ ต๊ะเจ็บตัวฟรีเลย ไม้ฉากขี้หึงมากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: mkianit ที่ 22-02-2016 16:32:02
เจอกันทีไรต้องได้งอนกันก่อนทุกทีสิหน่าาา  :katai1:
แต่ง้อกันได้ก็โอเชช o13
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: maytarapat ที่ 04-03-2016 12:52:43
ไม้ฉากหึงได้น่ากลัวมาก
แต่ก็ง้อได้น่ารักมากเหมือนกัน
คิดถึงเรื่องนี้ อยากอ่านอีก
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 06-03-2016 19:49:20
เดี๋ยวเค้ามาอัพพต่อนะฮับบบ : )
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.43||10-02-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 06-03-2016 20:01:32
มารอค่ะ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 17-05-2016 02:09:24
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง 4  ||ปั้นสิบ.
เจอกันพร้อมหน้า.
 

“ไม้ .. อืออ พะ พอ พอ ได้แล้ว”
ผมพยายามจะใช้แรงที่มีอยู่ตอนนี้ ผลักเจ้าหมาป่าไม้ฉากให้ออกไปจากตัวผม
แต่มีหรอครับ หมาป่าหิวโซอย่างมันจะยอมหยุด
 
“ก็ใครมันพูดว่าเจอหน้ากันให้จัดหนักๆได้ไงละ”

“อ๊ะ.. อย่าจับตรงนั้นดิวะ แล้วก็ อื้มม .. กะ กู กูพูดตอนไหน”

มือไม้ฉากจับไปทั่วแล้วครับ นอกจจะไม่หยุดแล้วมันยิ่งจับนั้นจับนี้เข้าไปใหญ่เลยละ
 
“มึงพูดทุกตอนที่คุยกัน มองหน้ากันแบบนี้สายตามึงก็บอกกู ว่าไม้ฉากครับ จัดหนักๆเลยนะครับ
เนี้ยยๆ ตามึงกำลังส่งสายตามาบอกกูแบบนี้จริงๆ”

จากที่มันวุ่นวายอยู่แถวๆหน้าท้องผม ตอนนี้มันขยับตัวขึ้นมา
ประสานสายตากับผม แล้วยังมาโมเมหาว่าผมส่งสายตาอ่อยมันอีก
 
“โอ้ยยไอ้บ้า กูไม่ได้ส่งสายตาแบบนั้น ตากูตอนนี้มันบอกมึงว่า กูง่วงงงง!”
ผมผลักไม้ฉากออกไปจากตัวผมสำเร็จละครับ ตอนนี้มันล้มตัวมานอนอยู่ข้างๆผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
 
“ครับๆไม่ทำไรแล้วนะ นี้มันเช้าละ แล้วก็โน้น  มองไปที่เตียงโน้นสิ มีคนแอบดูเราอยู่”
ไม้ฉากชี้มือไปที่เตียงเด็กข้างๆที่นอนผม ซึ่งเจ้าเหนือได้โดนพ่อไม้ฉากย้ายไปนอนตั้งแต่เมื่อคืน
คือ เตียงเด็กนี้ไนซ์มันซื้อมาไว้ให้นะครับ ผมตั้งใจจะประกอบเตียงในวันหยุดนี้
เวลาผมทำขนม จะได้เอาเจ้าเหนือใส่เตียงเด็กไว้ได้ แต่ตั้งใจเอาเตียงไว้ในห้องนั่งเล่นข้างนอกโน้นครับ
ไม่ได้ตั้งใจจะเอามาไว้ในห้องนอน เพราะยังไงๆผมก็อยากให้เจ้าเหนือนอนบนเตียงใหญ่กับผม
 
“เหนือตื่นนอนแล้ว แต่กูยังไม่ได้นอนเลยนะ มึงลุกไปเลย  ไปจัดการอุ้มน้องเหนือออกมาเลย กูไม่ไหวแล้ว ไม่มีแรงแล้ว”
ผมงอแงๆ ให้ไม้ฉากไปอุ้มน้องเหนือ ซึ่งตอนนี้กำลังนอนเล่นคนเดียวอยู่บนที่นอน
 

“ครับๆ ปั้นจะอาบน้ำก่อนไหม หรือจะนอนเลย”

ไม้ฉากดึงผมเข้าไปหอมแก้มแรงๆ เน้นเลยว่า แรงง!!
แก้มกูพังพอดี ,, ไอ้บ้าเอ้ยยยยย!!!
แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินไปอุ้มน้องเหนือ
 
“จะนอนเลยอะ เดี๋ยวขอนอนสัก 30 นาทีนะ ไม้เลี้ยงเหนือไปก่อนเลยนะครับ เดี๋ยวจะลุกไปช่วย”
พูดเสร็จผมก็ดึงผ้าห่มมาห่ม ก่อนจะนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
 
จะไม่เหนื่อยล้าได้ยังไงละครับ ,, เมื่อคืนพอผมอาบน้ำเดินเข้ามาหาไม้ฉากที่เล่นกับเหนือบนเตียง
ไม้ฉากก็อ้อนๆผมแป๊บหนึ่ง แล้วบอกให้ผมออกไปทานข้าวกับพี่มิ้วข้างนอก ไม้ฉากจะเอาน้องเหนือเข้านอนเอง
ผมก็เลยเดินออกมานั่งทานข้าวกับพี่มิ้ว แล้วก็นั่งคุยนั่งเล่นกับพี่มิ้วต่อ
จนผ่านไปหลายชั่วโมงเหมือนกัน ผมเห็นว่ามันนานมากเกินไป ทำไมไม้ฉากไม่ออกมาซะที
เลยเดินเข้าไปหาที่ห้อง ซึ่งพี่มิ้วเองก็ขอตัวเดินเข้าไปนอนพักที่ห้องนอนคุมะ
พอเข้าห้องนอนมาก็เจอกับเตียงเด็กวางไว้ข้างๆเตียง และเจ้าเหนือได้นอนหลับไปแล้ว
แต่พ่อไม้ฉากมันไปไหนวะ??
 
ตอนนั้นผมก็คิดแค่ว่ามันคงเข้าไปอาบน้ำละมั้ง   ซึ่งผมก็กำลังคิดอยู่เลยว่าจะเปิดคอมทำงานดีไหม?
แต่ไม้ฉากเดินออกจากห้องน้ำมาพอดี แล้วมันก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลยครับ
จับผมเข้าไปกอด ก่อนจะ .......นั้นแหละครับ จนถึงเช้า TT’
กี่ชั่วโมงละ ถามใจมันดูสิครับ!
 
ผมนอนหลับไปนานมากเลยครับ ตื่นมาอีกทีเพราะไม้ฉากเอามือน้องเหนือมาจับๆที่หน้าผม

“ลุงปั้นครับ ตื่นเถอะครับ”
ไม่พูดเฉยๆนะ เอามามาตบๆ แปะๆ ที่หน้าผม แล้วก็เรียกชื่อผมซ้ำๆไปมา
ตอนแรกเฉยๆครับ หลังๆเริ่มหงุดหงิด 555
ไม่ได้หงุดหงิดน้องเหนือนะ หงุดหงิดตัวพ่อนี้แหละครับ
ไอ้แรงที่แปะๆโดนหน้าผมเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ คงไม่ใช่แรงเจ้าเหนือแล้วละ
แรงพ่อมันแน่ๆ !!
 
“นอกจากจะทำให้ตัวกูช้ำไปทั้งตัวแล้ว นี้ยังจะมาตบหน้ากูอีกหรือไงครับ”
ผมลืมตาขึ้นมายิ้มให้น้องเหนือ ก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อไม้ฉากที่หัวเราะชอบใจที่ผมตื่นมาตอบโต้มันได้
 
“ไปกินข้าวเถอะนะ เดี๋ยวก็ไม่สบายกันพอดี”
พูดจบแล้วก็ยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผม พร้อมๆกับดึงแขนผมให้ลุกจากที่นอน
ผมก็ได้นอนพักมาบ้างแล้ว เลยยอมลุกไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างโดยดี ไม่มีงอแงใดๆ (หร๊า)
 
พอผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินออกมาทานข้าว ซึ่งตอนนี้ไม้ฉากกำลังนอนเล่นกับเจ้าเหนือที่หน้าทีวี

“พี่มิ้วไปไหนอะไม้?”
ผมนั่งทานข้าวที่ไม้ฉากเตรียมไว้ให้ ก่อนจะถามหาพี่มิ้ว
 
“เห็นบอกว่าจะไปทำงานนะ เย็นๆคงแวะมา”
อืมมม พี่มิ้วก็มีงานจะต้องทำนี้เนอะ มาอยู่บ้านผมบ่อยจนผมลืมไปแล้วว่าพี่มิ้วมีบ้าน มีงานทำเหมือนกัน 5555+
 
ผมก็นั่งทานข้าวไปเรื่อยๆ สลับกับนั่งมองดูสองพ่อลูกนอนเล่นกันไปด้วย
จนผมทานข้าวอิ่มและเก็บจานไปล้างเรียบร้อยแล้ว กำลังจะลงมานั่งโซฟาข้างๆที่ไม้ฉากนอน
เสียงมือถือไม้ฉากก็ดังขึ้นมา
ไม้ฉากหยิบมือถือขึ้นมาดู ก่อนจะหันมาบอกผมว่า ...

“พิมโทรมานะ”

ผมก็พยักหน้าให้ ก่อนจะอุ้มน้องเหนือมาเล่นบนตักผม แล้วก็นั่งฟังไม้ฉากคุยกับพิม
(มันเป็นลำโพงไว้นะครับ)
 
“ว่าไงพิม” ปากมันก็พูดทักพิมไป แต่มือก็เริ่มจะต่อสายเครื่องเกมส์เข้ากับทีวีแล้วละครับ
 
“พี่ไม้กลับมากรุงเทพหรอคะ” เสียงของพิมดูตกใจ จนไม้ฉากหยุดต่อสายเกมส์ แล้วหันมามองหน้าผม
 
“อืมใช่ ,, รู้ได้ไงละเรา พี่ไม่ได้โทรบอกเราเลยนะ”
พอไม้ฉากพูดมาแบบนี้ ,, ผมรู้สึกใจหวิวๆยังไงไม่รู้ละครับ
 
“พิมมาเยี่ยมพัชนะคะ แต่พัชไม่ยอมให้เยี่ยม พิมเลยโทรหาแม่ จะชวนแม่ออกมาทานข้าว
แต่พ่อเป็นคนรับสาย พ่อถามว่ามากับพี่ไม้หรอ พิมก็บอกว่าเปล่า พิมมาคนเดียว
พ่อเลยถามว่าไม้ไปไหน มันกลับมาจากใต้แล้วไม่ใช่หรอ  พิมเลยลองโทรมาถามพี่ไม้ดูนะคะ”

พอฟังจบ ไม้ฉากทำสีหน้าแบบโคตรเซ็งอะครับ
 
“อืมม แล้วจะกลับเชียงใหม่เมื่อไหร่ เอาเหนือมาฝากปั้นไว้แบบนี้มันไปเรียนไม่ได้นะ”
ไม้ฉากไม่ได้พูดถึงพ่อแม่ของพิมแต่ถามพิมกลับไปว่าจะกลับเชียงใหม่เมื่อไหร่แทน
แต่เหมือนพิมจะไม่ทันได้ฟัง เพราะพิมตอบกลับมา ทำให้ไม้ฉากถึงกับหยุดชะงักการต่อเครื่องเล่นเกมส์
 
“พี่ไม้คะ พ่อจะพูดสายด้วยคะ”
และไม่ทันที่ไม้ฉากจะตอบรับอะไรกับพิม เสียงปลายสายก็เปลี่ยนเป็นเสียงผู้ชายแทน....
 
“ไงละเรา กลับจากใต้ไม่คิดจะไหว้พ่อไหว้อาบ้างหรือไง”
เสียงของพ่อน้องพิม,, ดูเรียบๆ แต่ก็เหมือนแฝงอะไรไว้หลายๆอย่าง
 
“ผมแวะมาหาปั้นสิบก่อนนะครับ แล้วกะว่าใกล้ๆจะลงใต้ค่อยโทรไปบอกพ่อ”
โอ้ยย แล้วนี้ก็ตอบกลับไปซะไม่กลัวอะไรเลย!!
 
“อ่ออออ วันนี้ว่างไหมละเรา พาเหนือมาหาอาหน่อยสิ อยากจะเห็นหน้าหลาน
ไม่ได้มองหน้าชัดๆเลย แล้วจะพาปั้นสิบมาด้วยก็ได้นะ”

ไม้ฉากหันมาถามผมเหมือนจะปรึกษา ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง
ก็ได้แต่พยักหน้าให้มัน แล้วบอกกับมันเบาๆว่า “แล้วแต่มึงเลย”
 
“ได้ครับ  คงไปถึงเย็นๆนะครับ เพราะต้องเตรียมของให้เหนือก่อน”
ไม้ฉากยังนั่งมองหน้าผม  สายตามันเหมือนจะถามผมให้แน่ใจว่า..  จะไปจริงๆงั้นหรอ?
จะให้ปฏิเสธยังไงละครับ ก็โทรมาตามขนาดนี้แล้วนิ
ถ้าพวกผมไม่ไป ,, ผมก็เชื่อว่าเย็นนี้ที่คอนโดผมต้องได้ต้อนรับแขกจากโคราชแน่ๆ
 
หลังจากไม้ฉากวางสายจากพ่อพิมไปแล้ว ,, มันยังคงนั่งนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร
จนผมเริ่มกลัว .. กลัวความนิ่งเงียบของมัน
ไม่รู้ว่าเวลาที่มันนิ่งไปแบบนี้ ,, มันกำลังคิดที่จะทำอะไร?
 
“ไม้ .. ไม้ครับ”
ผมเอื้อมมือไปจับไหล่ไม้ฉากไว้ แล้วเรียกมันซ้ำๆอยู่หลายครั้ง
จนมันหันมายิ้มบางๆให้ผม
 
“อืมม ไปเก็บของกันเถอะ”
ไม้ฉากเอื้อมมือมาอุ้มน้องเหนือออกไปจากตักผม .. ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
ยิ้มจากไม้ฉากเมื่อกี้ .. มันจะแฝงความรู้สึกอะไรไว้บ้างนะ?




-------------------------------------------------------------------
หลังจากหายไปรักษาตัวอยู่นาน ตอนนี้กลับมาแล้วนะคะ
คืนนี้เอามาฝากก่อนนิดหน่อยนะ ฉบับเต็มจะตามมาพรุ่งนี้นะค่าา : )
คิดถึงกันอยู่ใช่ไหม? ยังไม่ลืมกันใช่ไหม?
TT เค้าสัญญา ,, ว่าเค้าจะไม่หายไปอีกแล้ว

แล้วพรุ่งนี้มาต่อจนจบนะคะ ... ฝันดีค่าาา
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-05-2016 06:14:16
ไม่ชอบพ่อแม่ไม้ฉาก พ่อแม่พิม มีเล่ห์เหลี่ยม เชื่อถือไม่ได้ โกหกหลอกลวง
เป็นผู้ใหญ่ที่ทำตัวแย่  ทำร้ายทั้งร่างกาย และจิตใจ ลูกตัวเองและปั้นสิบ
จริงๆ มีสิทธิ์อะไร ที่ทำร้ายปั้นสิบ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 17-05-2016 12:34:59
ขอบคุณและดีใจมากเลยที่ได้อ่านต่อ ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ
จะรอค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-05-2016 19:53:54
หูย.....เมื่อไรจะปล่อยไม้กับปั้นไปนะ


หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-05-2016 15:34:19
นับถือในเด็กสองคนนี้
ขนาดเจอความร้ายของผู้ใหญ่เลวๆ
ยังหยุดสองคนนี้ไม่ได้

ไม้+ปั้น
ข้าน้อยคารวะ
ในความรักที่ไม่มีสั่นคลอน
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: REDMOON ที่ 19-05-2016 18:15:44
ตาม ๆ มาอ่าน  สงสารปั้น ไม้

พ่อไม้ โหดเกิ๊นไหมอ่ะ

รอ ๆ อ่านต่อนะค่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง ||P.44||17-05-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-05-2016 00:07:30
อ่านทันละ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||P.44||3-6-59 ,, ชี้แจ้งการอัพนิยาย||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 03-06-2016 01:49:28
สวัสดีค่าา
วันนี้เจมาทักทายดึกๆเลย ,,
เจมีเรื่องมาแจ้งให้ทราบก่อนเนอะ

1. นิยายเรื่อง My Tutor และ Close Friends จะยังไม่มีการอัพเดทต่อนะคะ
เพราะมันอยู่ในระหว่างกำลังจะจัดรวมเล่ม ซึ่งตอนนี้รอแค่ปก
และมันมีปัญหาตรงที่ว่าคนที่รับเอารูปปกไปทำขนาด ไปแบ่งทำปกหน้าหลังปกนั้นสันปกนั้น
เจติดต่อเค้าไม่ได้เลย เค้าขาดการติดต่อไปเลย ซึ่งงานที่เค้ารับจากเจไปนั้นทั้งหมด 5 ปก
มันเลยทำให้การสั่งตีพิมพ์ต้องชะงักลงไป.
หรือถ้าจะอัพเดทต่อยังไงเจจะมาแจ้งให้ทราบนะคะ
(ไฟล์ที่เสร็จแล้วทำเป็น pdf จะก๊อปมาลงเพจเลยก็ได้ แต่ตัวอักษรมันเด้ง
ต้องมานั่งแก้เป็นตัวๆไป ส่วนไฟล์ .docx นั้นเจไม่ได้เก็บไว้ในคอมที่ใช้ในช่วงนี้)
 
2. เพจนี้อาจจะเงียบลงอีกครั้ง เพราะเจต้องเข้ารับการผ่าตัดอีกรอบ
ครั้งก่อนเจผ่าเนื้องอกในมดลูกออกไปแล้ว ตอนแรกคิดว่าผลผ่าตัดน่าจะโอเค
แต่จากการนัดดูอาการมาตลอดหลายเดือน
หมอให้ผ่าเอารังไข่ออก และต้องเข้ารับการตรวจการนอนหลับ หรือ Sleep Lap
 
ซึ่งคงไม่ได้อัพเดท หรือลงนิยายได้แบบที่บอกไว้
ต้องขอโทษทุกๆคนนะคะ ที่ทำให้รอกันุ
และขอบคุณหลายๆท่านที่ inbox มาให้กำลังใจด้วยนะคะ
ยังไงก็ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง และมีความสุขทุกคนน๊า
 
 
ด้วยรักและคิดถึง
- มายเนมอีส -
 
ปล. ลงนิยายในสต๊อคเพิ่มไว้ 1 เรื่องน๊า : )
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-06-2016 00:13:01
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง 4  ||ปั้นสิบ.
เจอกันพร้อมหน้า. (ต่อ)



กว่าเราจะเก็บของเสร็จก็เกือบบ่ายโมง ไม้ฉากยังคงทำสีหน้านิ่งเฉย ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่

“ไม้ .. ขับไหวปะ ให้ปั้นขับให้เอาไหม?”
ผมถามไม้ฉากที่ตอนนี้มันกำลังเอากระเป๋าเสื้อผ้า และรถเข็นของน้องเหนือใส่หลังรถ

“ไม่เป็นไรไม้ขับได้อยู่แล้ว ปั้นนั่งอุ้มเหนือไปแหละดีแล้ว เมื่อคืนก็ไม่ได้นอนเลยไม่ใช่หรอไง”
ตอนแรกก็สงสารมันนะครับ นี้คิดไปไกลเลยว่ามันคงกำลังเคลียด เดี๋ยวไม่มีสมาธิขับรถ
แต่ดูจากคำตอบของมันและท่าทางที่ส่งยิ้มแล้วขยิบตามาให้แล้วนั้น …. เชิญมึงขับรถไปเลยครับ!!!!!!

ไม้ฉากยืนมองหน้าผมอยู่นิ่งๆแบบนั้น ก่อนจะเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเล่น

“มึงโอเคใช่ไหม”
จริงๆกูควรถามมึงมากกว่ามั้ย?

“อย่าห่วงเลย กูปั้นสิบนะเว้ยย ,, ถึกยิ่งกว่าควายอะ”

“55555 เออดีๆ ด่าตัวเองได้ด้วยเว้ยยแฟนกูเนี้ย”

ไม้ฉากเดินหัวเราะออกไป ก่อนจะขึ้นไปประจำตำแหน่งคนขับ ผมก็เลยได้แต่ยืนเอ๋อแบบนั้นละครับ
นี้สรุปมันไม่ได้เครียดเลยใช่ไหม? แล้วผมด่าตัวเองทำไม - -‘ สมองไปหมดแล้วไอ้ปั้นเอ้ยยยย

ผมรีบเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง ก่อนจะจัดให้น้องเหนือนั่งตักของผม ไม่ลืมของเล่นของน้องเหนือด้วยอีก 2-3 ชิ้น

“โอเคละนะ ,, ไม่ลืมไรแล้วใช่ป่าว?”
ไม้ฉากหันมาถามผมอีกครั้ง ผมเลยได้แต่พยักหน้าตอบกลับไป
ไม่กล้าตอบอะไรตอนนี้ละครับ กลัวตอบอะไรตลกๆออกไป แล้วมันจะขำใส่ผมอีก
พอมันเห็นว่าผมคงไม่ตอบมันแน่ๆแล้ว มันเลยหันไปพูดหยอกล้อเล่นกับน้องเหนือแทน

“ไปหาคุณปู่คุณตากันนะครับน้องเหนือ”
เจ้าตัวเล็กที่นั่งเล่นบนตักผม พอเห็นว่าพ่อเอามือมาจิ้มๆแก้มก็ยิ้ม แล้วหัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ

ไม้ฉากยิ้มให้ผมกับน้องเหนืออีกครั้ง ก่อนจะขับรถออกจากคอนโดไป
ระยะทางจากกรุงเทพไปโคราชนั้น จริงๆมันไม่ได้ไกลมากหรอกครับ
แต่ครั้งนี้ ,, เหมือนทั้งผมและไม้ฉากพยายามที่อยากจะแวะนั้นแวะนี้กันไปตลอดทาง
ไม่อยากไปถึงรีสอร์ทนั้นเลย TT

“ปั้น .. เดี๋ยวไม้คงไม่ได้แวะระหว่างทางแล้วนะ ตอนนี้มันจะเย็นแล้ว และก็เหนือเริ่มงอแงแล้วละ
คงอึดอัดที่นั่งบนรถนานๆ เราตรงไปบ้านพิมเลยละกันน”

“อืมม “

ผมตอบได้แค่นั้นแหละครับ จะให้ตอบว่าไม่เอา ก็คงไม่ได้ใช่ไหมละ มาขนาดนี้แล้ว

ตอนที่ไม้ฉากขับรถเข้ามาในรั้วของรีสอร์ท ,,
ภาพต่างๆมันไหลเข้ามาในความคิดของผมตั้งมากมาย
ทำไมวะ ,, ทำไมลืมไม่ได้ซะที!!!

“ปั้น ,, ปั้นโอเคป่าววะ”
ไม้ฉากเขย่าที่ไหล่ผมเบาๆ
ตอนนี้รถจอดที่หน้าบ้านของพิมแล้ว

“อืออ โอเคดิวะ”
ผมทำได้แต่หันไปยิ้มให้ไม้ฉาก ก่อนจะอุ้มน้องเหนือที่หลับสนิทขึ้นบนบ่า

“เอาเหนือมาให้ไม้อุ้มเถอะมา  ตัวหนักขนาดนั้นปั้นคงจะเมื่อยแย่แล้ว”
พอไม้ฉากพูดจบมันก็เดินอ้อมมาเปิดประตูฝั่งที่ผมนั่ง แล้วอุ้มน้องเหนือไป

“ถ้าเหตุการณ์มันไม่ดี มึงกลับกรุงเทพไปก่อนเลยนะ
เข้าใจไหมปั้น ไม่ต้องห่วงกู  ห่วงตัวมึงให้มากๆ”

ไม้ฉากบอกกับผม พร้อมๆกับยื่นกุญแจรถให้

“มาด้วยกัน กลับพร้อมกันดีกว่า ต่อให้หนักยังไง กูก็ไม่ปล่อยมือมึงอีกแล้ว
กูกลัวพ่อมึงมากนะไม้ แต่กูกลัวชีวิตที่ไม่มีมึงมากกว่า”

ผมจับมือไม้ฉากไว้ ก่อนจะกระชับมือคู่นั้นให้แน่นขึ้น

“รักมึงนะ”

“เกือบหวานแล้วละ ถ้าไม่พูดมึงเนี้ยย”

“กลับไปห้องของเราก่อนละกันนะ จะหวานให้มึงเลี่ยนตายเลย”

ไม้ฉากยิ้มให้ผม ก่อนจะก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากผมเบาๆ

“ไปกันเถอะ”

“อืมม”

ผมเดินตามไม้ฉากเข้ามาในบ้าน ,, ถามว่ากลัวไหม?
ก็กลัวนะ แต่ไม่ได้กลัวว่าจะโดนทำร้ายจนตาย ต่อให้พ่อไม้ฉากเกลียดผมมากแค่ไหนก็ตามเถอะ
เค้าคงไม่ฆ่าผมหรอก  และป๊าม๊าผมก็คงไม่มีวันยอมให้ใครมาทำร้ายลูกชายของเค้าได้เหมือนกัน

“มาถึงกันแล้วหรอ แล้วนั้นหลับมาเชียวนะ”
พ่อของน้องพิมเอ่ยทักทายไม้ฉาก

“สวัสดีครับ เหนือเล่นมาตลอดทางเลยครับ เพิ่งจะหลับก่อนเข้าบ้านได้ไม่นาน”
ไม้ฉากส่งน้องเหนือให้พิม ก่อนจะยกมือไหว้พ่อของน้องพิม

“แล้วนั้นปั้นสิบเพื่อนไม้หรอ”

“สวัสดีครับ ผมปั้นสิบครับ”

ผมรีบยกมือไหว้สวัสดี ก่อนจะแนะนำตัวกับพ่อของน้องพิม

“ใช่ครับ นี้ปั้นสิบ แฟนของไม้เองครับ”
ไม้!!! โอ้ยยยย มึงบอกเค้าออกไปไม่ดูเลยว่าตอนนี้ทุกคนทำสีหน้ายังไง
พ่อแม่ของน้องพิมทำสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด ส่วนน้องพิมก็ได้แต่ยิ้มกลับมาให้ผม

“อ่ออคนนี้เองสินะ  หน้าตาดีนะเรา ไม่สนใจผู้หญิงบ้างหรอ”
ตอนนี้ไม้ฉากดึงแขนผมให้เดินไปนั่งที่โซฟา ส่วนน้องพิมพาเหนือเข้าไปนอนในห้อง

“ก็ไม่นะครับ”
จะให้ตอบยังไงละครับ - -‘  ก็แฟนผมนั่งจับมือผมอยู่ข้างๆเนี้ยย จะให้ไปสนใจผู้หญิงที่ไหนอีกกก!

“คุณอาครับ นี้แฟนผมนะครับ จะให้เค้านอกใจผมไปมองผู้หญิงที่ไหนอีกละครับ
ปั้นสิบไม่มองใครนอกจากผมแล้วละครับ ขนาดว่าแยกกันเรียนคนละจังหวัดมันยังรักยังรอแค่ผมเลย
จริงไหมปั้น?”

เห้ยยย นี้แฟนกูจริงๆใช่ไหมมม????
ไม้ฉากทำให้ทั้งห้องกลายเป็นห้องที่เงียบลงอีกครั้ง
คุณพ่อของพิมเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจ ส่วนคุณแม่ของพิมก็ทำสีหน้าเศร้าตลอดเวลา

“งั้นนั่งพักกันไปก่อนนะ อีกสักพักก็ได้เวลาอาหารเย็นแล้วละ”

“ผมพาปั้นสิบไปพักก่อนนะครับ ผมใช้เรือนข้างๆตึกใหญ่ได้ใช่ไหมครับ มีแขกเข้าพักหรือป่าว?”

“พักบนบ้านใหญ่ก็ได้ ห้องรับแขกก็มี”

“ผมขอพักแยกไปดีกว่าครับ พอดีเดี๋ยวเพื่อนๆจะตามมาเที่ยวด้วยอีก 2-3 คน”

เพื่อน? ใครวะ? ทำไมไม่รู้เรื่องเลย - -'

“ก็ตามใจไม้ฉากละกัน พ่อขอตัวก่อนนะ เจอกันตอนมื้อเย็น”

“แล้วเจอกันครับคุณลุง”

พ่อของน้องพิมที่กำลังเดินออกจากห้องไปถึงกับหยุดเดินทันที ที่ได้ยินไม้ฉากเรียกว่า “ลุง”
ทั้งๆที่พ่อน้องพิมแทนตัวเองว่า“พ่อ” กับไม้ฉาก
แต่ไม้ฉากมันไม่ได้สนใจหรอกครับ มันพาผมเข้าไปห้องนอนของพิม

“เป็นไงบ้างละเรา อยู่เชียงใหม่หน้าตาสดชื่น กลับมานี้หน้าทุกข์โศกเชียวนะ”
ไม้ฉากเดินไปนั่งเล่นที่ระเบียง ก่อนจะหันมาทักทายพิม

“บ้านนี้มันน่าอยู่ที่ไหนละ อยากกลับเชียงใหม่แย่แล้ว ขาดเรียนหลายวันแล้วด้วย”
น้องพิมที่กำลังเล่นมือถืออยู่หันมาบอกไม้ฉาก

“อืออนะ เก็บของใส่กระเป๋าเตรียมให้พร้อมไว้ตลอดละกัน เราอาจจะได้กลับไวกว่าเดิม
และอาจจะได้กลับแบบกะทันหัน”

“พี่ปั้น นี้ใช่พี่ไม้จริงๆปะเนี้ย ทำไมดูพูดอะไรแปลกๆ ตั้งแต่ในห้องรับแขกกับพ่อแม่เมื่อกี้แล้ว”

น้องพิมหันมาถามผม ,, อย่าว่าแต่พิมเลยที่คิดว่าไม้มันแปลก ผมยังอึ้งอยู่เนี้ย

“พวกเราควรทำไงกันต่อไปดีละ ยอมให้เค้าบังคับไปตลอดแบบนี้
หรือเลือกทางเดินชีวิตของตัวเองดี”

ไม้ฉากนั่งตรงขอบระเบียงห้องของพิม เอามือกอดอกแล้วหันมาถามพวกผม
ท่านั่งของมันตอนนี้โคตรหล่อเลยครับ คนบ้าอะไรวะ!!! หล่อแม่งงงงได้ตลอดเวลา
(ใช่เวลาอวดแฟนไหม????)

“แล้วพวกเราเลือกอะไรกันได้ด้วยหรอคะพี่”

“จริงๆแล้ว .... พวกเราเลือกทางเดินได้ตั้งนานแล้วละ
เพียงแต่พี่ไม่กล้าเลือกตั้งแต่แรกเท่านั้นเอง”

ไม้ฉากพูดไปก็จ้องหน้าผมไปด้วย แววตาที่แสนเศร้าของมันทำให้ผมนึกกลัวขึ้นมา
กลัวมันคิดจะทำอะไรบ้าๆ กลัวจริงๆว่าการตัดสินใจของมันในครั้งนี้จะทำให้มันกับผมต้องไกลกันอีก

“ไม่ใช่แค่มึงหรอกที่ไม่กล้าเลือก พวกเราทั้ง 3 คนไม่มีทางเลือกอะไรมากกว่า อดทนรอเวลาเหมือนที่ผ่านมาดีแล้ว
อีกแค่ปีกว่าเอง เราจะได้เดินในทางที่เราเลือก”

“มึงคิดแบบนั้นจริงๆหรอปั้น? มึงคิดว่าเค้าจะปล่อยพวกเราหรอ?”

“เค้าไม่ปล่อยเราหรอกพี่ปั้น... เค้าไม่มีวันปล่อยให้เราเลือกทางเดินของเราเองแน่ๆ”

แสดงว่าที่ผ่านมาทั้งไม้ฉากและน้องพิมต่างก็คิดมาตลอดว่าคงหลุดออกจากเส้นทางที่พ่อแม่เลือกให้ไม่ได้
แล้วทำไม.... ถึงยอมแต่งงานยอมมาอยู่ด้วยกันละ?
โอ้ยยยปั้นสิบ มันใช่เวลามาคิดเล็กคิดน้อยคิดระแวงไหมวะเนี้ยยย!!!!

พวกเราต่างเงียบและต่างก็จมอยู่กับความคิดของตัวเอง
จนกระทั่งมีคนมาเคาะประตูเรียกให้พวกเราไปทานข้าว

ไม้ฉากเดินเข้ามาโอบกอดผมไว้ เป็นกอดเบาๆที่เหมือนเรียกกำลังใจ
ผมเงยหน้าไปมองหน้าไม้ฉาก และก็คงทำได้แค่ยิ้ม ,, ยิ้มให้เหมือนที่เคย

“สู้ๆ”

“อืมม”


ส่วนน้องพิมนั้นออกจากห้องไปตั้งแต่ตอนที่ไม้ฉากมันเดินเข้ามากอดผมละครับ
พอผมกับไม้ฉากออกมาก็เจอกับพ่อแม่ของไม้ฉาก และไม้ที ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารรออยู่แล้ว

“สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่”
ไม้ฉากปล่อยมือที่จับมือผมไว้ออกก่อนจะยกมือไหว้พ่อแม่ ผมก็ยกมือไหว้ท่านทั้งสองตาม
ถึงท่านจะไม่มองหน้าผมเลยก็ตาม TT

“ไงเรา,, สูงขึ้นอีกแล้วนะ”
ไม้ฉากเดินไปจับหัวไม้ที ที่นั่งทานข้าวอยู่ข้างๆแม่
แต่ไม้ทีสะบัดตัวออกจากมือของไม้ฉาก

“อืม” ไม้ทีตอบรับกลับมาแค่นั้นแหละครับ
แต่สีหน้าของไม้ฉากนี้คือแบบ ,, อึ้งมากกก!

มันคงตกใจกับการกระทำของน้องมัน ที่ดูจะหมางเมินอย่างเห็นได้ชัด
ไม้ทีมองหน้าผมเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด

“นั่งเถอะ เลยเวลาทานข้าวมานานแล้ว”
พ่อของน้องพิมบอกให้พวกผมรีบนั่ง ก่อนที่มื้อค่ำวันนั้นจะผ่านไปด้วยความอึดอัด
ไม่มีการพูดคุยอะไรเลย มีแต่เสียงช้อนที่กระทบกับจาน
และดูเหมือนทุกๆคนจะทานข้าวได้น้อยมาก และถ้าผมไม่คิดมากไป
ไม้ทีมองหน้าผมเกือบตลอดเวลาที่อยู่บนโต๊ะอาหาร


“ไม้มาคุยกับพ่อหน่อย”
ระหว่างที่ไม้ฉากโอบไหล่ผมไว้ตอนเดินกลับเข้าไปในห้องพิม พ่อของไม้ฉากก็เรียกไม้ฉาก

“ครับ” ไม้ฉากมันก็พยักหน้ารับรู้นะครับ แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่โอบผม และไม่เดินตามพ่อไปที่ห้องนั่งเล่น

“ไม้ฉากมาห้องนี้ แค่คนเดียว!”
นั้นไง ,, เสียงออกคำสั่งนั้นมาอีกแล้ว

“ถ้าไม้หายไปนานกว่า 1 ชั่วโมง กลับกรุงเทพไปได้เลยนะ
หรือให้โทรหายูโรว่ามันมาถึงไหนแล้ว ให้ไปอยู่กับพวกมันรอ
แล้วไม้จะรีบตามไป “

ไม้ฉากก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม  หน้าตาของมันตอนนี้นิ่งมากครับ นิ่งจนผมเองก็เดาไม่ได้ว่ามันคิดอะไรอยู่

“ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่าที่ผ่านมาแล้วละ ไปเหอะพ่อรอนานแล้ว”
มันอ้อยอิ่งๆไม่ยอมเดินเข้าไปในห้อง จนพ่อมันต้องตะโกนเรียกอีกครั้งมันถึงยอมเดินเข้าไป
พอไม้ฉากเดินเข้าไปในห้องรับแขกแล้ว ผมก็เลยเดินมาหาพิมที่ห้อง แต่ยังไม่ทันเข้าไปในห้องเลยครับ
ได้ยินเสียงแม่พิม และเสียงแม่ไม้ฉากกำลังรุมบ่นพิม
ผมว่า.... ผมไม่ควรเข้าไปในเวลานี้นะ

ผมเลยออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้านแทน ไหนๆยูโรก็กำลังมา
มาเดินเล่นรอมันแทนละกัน

“ทำไมพี่ปั้นเป็นแบบนี้ละครับ”
เสียงของไม้ทีเอ่ยถามผมขึ้นมา และตัวไม้ทีเองก็เดินลงจากบ้านมาหาผม

“เป็นแบบไหนอะ โหววนี้สูงขึ้นเยอะเลยนะ ป.6 ละใช่ไหม?”

“ม.1 แล้ว”

ไม้ทียืนกอดอกมองหน้าผม ซึ่งท่าแบบนี้โคตรเหมือนพี่ชายมึงเลยครับน้องที

“ทำบ้านคนอื่นวุ่นวายแล้วมีความสุขหรอ”

นั่นไง คำถามน่าปวดหัว เห้อออ ใครไปใส่ไฟอะไรมาแน่ๆ

“ทำยังไงอะ พี่ก็ไม่ได้ยุ่งกับบ้านของทีเลยนะ”

“ก็ยุ่งกับพี่ไม้ทำไม คนอื่นมีตั้งเยอะทำไมไม่ไปชอบ”

ไม้ทีตอบกลับมาด้วยเสียงที่ดังจนคล้ายๆว่ากำลังตะโกนใส่ผม

“เราสามารถชอบคนอื่นนอกเหนือจากใจเราบอกว่าชอบด้วยหรอ”

“อะไร พูดอะไรของพี่วะ ตอบมาดีๆดิ”

หึ ,, ผมมองดูเด็กน้อยตรงหน้าที่ทำหน้าหงุดหงิดเหมือนเวลาไม่ได้ของเล่นที่ตัวเองอยากได้

“ทีชอบหุ่นยนต์ใช่ไหม”

“อืมม ใช่ ถามทำไมวะ แล้วคำตอบมันเกี่ยวกับที่ทีถามพี่ปะ”

“ถ้าสมมติว่าทีชอบหุ่นยนต์ตัวหนึ่งมากๆ แล้วแม่จะซื้ออีกตัวให้ โดยที่ตัวนั้นทีไม่ชอบเลย
ทีจะเอาไหม?”

“ไม่เอาดิใครจะบ้าเอาตัวที่ตัวเองไม่ชอบมาเล่นละ”

“ก็นั้นไง ,, พี่ก็เหมือนกัน พี่ชอบไม้ฉาก ต่อให้คนทั้งโลกบอกให้พี่ไปชอบผู้หญิงหรือผู้ชายคนอื่นพี่ก็คงทำไม่ได้
เพราะคนๆเดียวที่พี่รัก คือ ไม้ฉาก”

พอไม้ทีได้ยินคำตอบจากผม หน้าตาที่ดูหงุดหงิดเมื่อกี้มันเหมือนจะเพิ่มเลเวลเป็นทำหน้ารังเกียจผมแทนละครับ

“แต่พี่เป็นผู้ชายมาชอบผู้ชายด้วยกันทำไม”

“แล้วใครเป็นคนกำหนดว่าไม่ได้”

“มันวิปริต”

“มีแต่คนที่ไม่มองโลกกว้างๆแบบทีเท่านั้นแหละคิด พี่กับไม้ปกติดีทุกอย่าง
การที่พี่รักกัน พากันเรียน พากันทำงานไม่ได้เรียกว่าวิปริต
แต่คนที่คิดอกุศล คิดแยกคนรักกันออกจากกันนั้นต่างหากที่ผิด”

“พี่จะด่าว่าพ่อแม่ผมหรอ”

“พี่ไม่กล้าด่าหรอก พี่แค่บอก วันนี้ทีคงไม่เข้าใจ แต่สักวันทีรักใครสักคนขึ้นมา
ทีจะเข้าใจเองว่าทำไมพี่กับไม้ถึงรักกันและทำแบบนี้”

“ทีไม่มีวันเข้าใจหรอก ทีรู้แค่ว่าพี่ปั้นกำลังทำให้ชีวิตของทีเลวร้ายลงทุกที
และพี่ไม้ก็เป็นพี่ชายที่เห็นแก่ตัวที่สุด คิดแต่ความรู้สึกตัวเองไม่คิดถึงที ไม่คิดถึงแม่ที่ต้องทนฟังพ่อ ฟังปู่กับย่าด่าทุกวัน
พวกพี่สองคนมันเห็นแก่ตัว”

ทีตะโกนใส่หน้าผมอย่างดัง ก่อนจะวิ่งหนีไป

คือ เห็นแก่ตัว?
พวกกูเนี้ยนะ ,, ไม้ทีเว้ยยย มึงมาฟังชีวิตกูก่อนดีไหมม ที่ผ่านมากูเจ็บกูทนมาแค่ไหนน
เว้ยยยย !! หงุดหงิดเป็นบ้า!!


ผมยืนเตะดิน เตะก้อนหินระบายอารมณ์อยู่หน้าบ้านของพิมไปเรื่อยๆ
จนได้ยินเสียงโวยวายจากข้างในดังออกมา

“ไม้ฉาก”
ผมนึกห่วงไม้ฉากขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบ้านไป
ก็เห็นว่าแม่ไม้ฉากกำลังดึงแขนพ่อของไม้ฉากไว้
และพิมก็กำลังประคองตัวไม้ฉากให้ลุกขึ้นยืน


ภาพๆนี้ทำผมเจ็บแปลกๆ มัน .... มันเหมือนกับว่า ....
ที่ตรงนั้นมันควรเป็นผมไหม?
คนที่ประคองไม้ฉากมันควรเป็นผม ไม่ใช่พิม.

“พ่อจะตีผมอีกกี่ร้อยพันครั้ง ผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ
ถ้าพ่อไม่ให้ผมหย่ากับพิมในตอนนี้ ผมก็จะไม่ใช้นามสกุลของพ่อ
ทุกวันนี้ผมไม่ได้รับอะไรจากพ่อเลย เงินค่าเรียน ค่ากินอยู่ผมก็ไม่เคยได้
ผมลำบากแค่ไหน ผมต้องอดมื้อกินมื้อยังไง พ่อเคยรู้บ้างไหม?”

ไม้ฉากพูดไปก็ร้องไห้ไปด้วย ตอนนี้ทั้งพ่อแม่พิม พ่อแม่ไม้ฉาก ยืนมองพิมที่ร้องไห้และซบอกไม้ฉาก
ส่วนไม้ฉากก็ใช้มือข้างนึงจับหัวพิมไว้ ให้พิมซบลงและร้องไห้ที่อกของไม้ฉาก

เจ็บ ทำไมรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว

“ผมต้องหาเงินส่งพิมเรียน ต้องหาเงินค่านมค่าเลี้ยงเหนือ
นี้หรอครับสิ่งที่พวกพ่อแม่ต้องการ
อยากให้ผมแต่งงานกับพิม ผมก็ทำให้แล้ว
แต่ทำไมยังทำเหมือนพวกผมไม่ใช่ลูกอีกละ
ตัวผมอดได้ไม่มีปัญหาหรอก แต่พิมละ พิมเป็นผู้หญิงอายุแค่นี้
ทำไมคุณลุงคุณน้าถึงไม่ใส่ใจไม่ส่งเงินให้ลูกบ้างละครับ
พิมตกเลือดเกือบตาย ทำไมไม่ไปดูพิมกันบ้าง
พวกผมผิดตรงไหนหรอครับ บอกผมสิ พวกผมผิดตรงไหน?”

ไม้ฉากกอดพิมแน่นขึ้นแล้วก็ร้องไห้ออกมา มันร้องไห้หนักมากเท่าที่ผมเคยเห็น
มันคงอึดอัดและเหนื่อยมากแล้วแน่ๆ
เพราะผมหรือป่าว?

ในตอนนั้นบอกตรงๆครับ ผมคิดเห็นแก่ตัวเยอะมาก
ทั้งอิจฉาพิม ทั้งอยากยืนตรงที่พิมยืน
ทั้งโทษตัวเองที่ทำให้ไม้ฉากเป็นแบบนี้

แต่ทำไม .. ในตอนนั้นผมไม่คิดเดินจากไม้ฉากไป?
แต่ทำไม.. ผมยังอยากจะจับมือไม้ฉากไว้เหมือนเคย.



“ทำไมแกไม่โทรมาขอร้อง โทรมาขอโทษพวกเราละ
พวกแกทำผิด พวกแกทำให้เราต้องขายหน้าคนทั้งจังหวัด
พวกแกทำแต่เรื่องเสื่อมเสีย เพราะพวกแกทำตัวเองทั้งนั้น
ส่งเสียให้เรียนดีๆ หาแต่สิ่งดีๆให้ ไม่ใช่พวกแกเองหรอกหรอที่เลือกเส้นทางนั้น
คนหนึ่งก็ท้องก่อนแต่ง อีกคนก็ชอบผู้ชายเป็นเกย์เป็นพวกตุ๊ดแต๋ว
ถ้าพวกแกทำตามที่ฉันบอก พวกแกจะลำบากแบบนี้หรือไง”

พ่อของพิมเป็นคนพูดครับ พิมผละออกจากกอดของไม้ฉากแล้วเดินไปเผชิญหน้ากับพ่อของตัวเอง

“แล้วพ่อเคยถามไหมคะว่าทำไมพิมถึงทำแบบนี้?
แล้วไม่ใช่พ่ออีกงั้นหรอคะที่ทำให้พัชต้องติดคุก  ถ้าพ่อไม่รักพิมไม่ต้องการพิม
ทำไมพ่อไม่ปล่อยให้พิมอยู่บ้านพัชละ พ่อไปลากพิมกลับมาทำไม
พ่อคิดว่าพิมอยากอยู่ที่นี้งั้นหรอ บ้านที่เหมือนกับป่าช้า บ้านที่ไม่มีแม้แต่คำว่าอบอุ่น
พ่ออยากให้พิมมีชีวิตเหมือนตายทั้งเป็นแบบแม่งั้นหรอคะ”


เพี๊ยะ!! เสียงพ่อของพิมตบหน้าพิมอย่างแรง
แรงจนทำให้พิมถึงกับล้มลงไปนั่งพับพื้น

“มึงไม่มีสิทธิ์ชี้หน้าด่ากูแบบนี้นะ มึงดีมากนักหรือไง
เพราะแม่มึงให้ท้ายมาตลอดใช่ไหม ถึงได้ทำตัวเลวๆแบบนี้
ท้องแล้วยังไงละ มีปัญญาเลี้ยงลูกไหม
เข้าใจหัวอกพ่อแม่หรือยังที่เค้าต้องหาเงินเลี้ยงดูลูก เจ็บปวดแค่ไหนก็หยุดพักไม่ได้
ต้องทำงานต้องหาเงินเพราะลูกต้องกินนม  ตอนนี้แกเข้าใจความเจ็บปวดนี้หรือยัง”

ผมอดทนยืนฟังต่อไปไม่ไหวแล้วครับ พ่อแม่พิมและพ่อแม่ไม้ฉากพูดในสิ่งที่เห็นแก่ตัวมากเกินไป

“คุณอาเลี้ยงลูกให้เป็นแค่สมบัติส่วนตัวหรอครับ”
ผมเอ่ยปากพูดขึ้นมา ห้องทั้งห้องก็เงียบลง และทุกๆคนก็หันมามองหน้าผม

“ลูกไม่ใช่สมบัติ ไม่ใช่สิ่งของที่คุณอาจะมาบังคับให้เค้าเป็นแบบนั้นแบบนี้
ถ้าคุณอาอยากสอนให้พิมรู้ซึ้งถึงความเหน็ดเหนื่อยของคำว่าแม่ ทำไมคุณอาไม่ทำให้เห็นละครับ
ปล่อยให้พิมกับไม้ฉากดูแลกันเองมาหลายเดือนแบบนี้ ไม่คิดว่าพิมกับไม้ฉากมันจะอดข้าว หรือคิดฆ่าตัวตายบ้างหรอ
นี้หรอสิ่งที่คนเป็นพ่อเป็นแม่เค้าทำกัน  ผมว่าพิมกับไม้ฉากยังเป็นพ่อเป็นแม่ได้ดีกว่าที่คุณอาเป็นซะอีก”

ตอนนั้นปากผมพูดไปโดยที่ไม่ได้กลัวเลยว่าจะโดนพ่อไม้ฉากหรือพ่อพิมทำร้าย

“ไอ้ปั้น! ถ้าไม่ใช่เพราะมึง บ้านกูก็ไม่แย่ลงแบบนี้หรอก
เป็นตุ๊ดแล้วยังเสือกมารักมาหลอกลูกกูอีก ป๊าม๊ามึงเครียดแค่ไหนมึงรู้บ้างไหม
เค้าแค่ไม่มาด่ามึง แต่เค้าบอกให้กูแยกลูกกูให้ห่างจากมึง
ด่าคนอื่นแบบนี้ ไม่กลับไปด่าป๊าม๊าที่บ้านบ้างละ”

ผมไม่เคยคิดเลยครับคำพูดที่แย่ๆแบบนี้จะมาจากปากของพ่อไม้ฉาก
พ่อไม้ฉากในความทรงจำผม เป็นพ่อที่ใจดีมากๆ
เรียกผมว่า น้องปั้นๆ ตลอด หน้าตายิ้มแย้มตลอดเวลา
แต่พ่อไม้ฉากในวันนี้มีแต่พูดคำหยาบคาย หน้าตาก็บึ้งตึงตลอด

“พ่อจะด่าปั้นทำไมละ บ้านปั้นก็บ้านปั้นสิไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เรากำลังคุยตอนนี้”
ไม้ฉากเดินมาบังตัวผมไว้ เพราะมันเห็นว่าพ่อมันเริ่มเดินมาทางผม

“ถ้าแกบอกว่าจะขอหย่าจากพิมในตอนนี้ ทั้งๆที่สัญญาไว้ 2 ปี
ฉันบอกแกเลยว่าฉันไม่มีวันยอม”

“ถ้าพ่อไม่ยอมให้ผมหย่าก่อน 2 ปี พ่อก็ต้องส่งเสียพิม หรือให้พิมกลับมาอยู่ที่นี้
พิมไปลำบากแบบนั้นไม่ได้ พิมต้องเรียน และเหนือต้องมีชีวิตที่ดีกว่านั้น”

“จะขอเงินจากพวกฉันแกก็กราบแล้วขอร้องสิ เก่งแต่ปากแบบนี้มันใช่นิสัยตำรวจไหม”

“พี่ไม้ ไม่เอา ไม่ต้องทำ พิมไม่เรียนแล้วก็ได้ พิมหางานทำส่งลูกเอง อีกแค่ปีเดียวพัชก็ออกมาแล้วพี่
ทนลำบากอีกไม่นาน เราก็มีความสุขกันแล้ว”

“แล้วคิดว่าพัชจะยอมรับได้หรอ”

พ่อของพิมหันไปถามพิม

“พ่ออย่าบอกนะว่าที่พัชไม่ยอมให้พิมเยี่ยมเป็นเพราะพ่อ”
พิมร้องไห้หนักมากครับตอนนี้ แม่ของพิมก็ได้แต่ยืนมองพิมร้องไห้ ทำท่าเหมือนจะเข้าไปกอดแต่ก็ไม่เข้าไป
ส่วนแม่ของไม้ฉากก็ยืนกอดไม้ทีไว้แน่นเลยครับ ตอนนี้ไม้ทีจ้องหน้าผมเหมือนจะฆ่าผมให้ได้เลย

“กลับบ้านเรากันเถอะไม้”
ผมพูดแล้วก็เงยหน้าไปมองไม้ฉาก ที่ยืนโอบตัวผมไว้

“อืมม กลับบ้านนะ”
ไม้ฉากยิ้มให้ผม ถึงแม้มันจะยังร้องไห้ก็ตาม

< มีต่อข้างล่าง >
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 16-06-2016 00:16:46
< ต่อ >


ผมเดินเข้าไปประคองพิมให้ลุกขึ้นยืน ส่วนไม้ฉากก็หันไปมองหน้าพ่อของมัน

“งั้นพวกผมก็ลาตรงนี้เลยนะครับ  พวกพ่อแม่เป็นผู้มีพระคุณ พวกผมทราบดี
แต่จากวันนี้ไปพวกผมจะเลือกทางเดินของตัวเอง
จะด่าว่ายังไงก็ได้เพราะพวกผมไม่ได้มีดีอะไรในสายตาของพวกคุณอยู่แล้ว แต่ขออย่างเดียว... อย่ามายุ่งกับพวกผมอีก”

พูดจบไม้ฉากก็รีบพาผมกับพิมเข้ามาในห้อง ก่อนที่ไม้ฉากจะไปรับเหนือจากแม่บ้านที่เข้ามาเลี้ยงเหนือให้
ข้างนอกผมยังได้ยินเสียงพ่อไม้ฉากกับพ่อพิมโวยวายเสียงดัง

“พวกเราทำถูกแล้วใช่ไหม”
พิมถามไม้ฉากกับผม .. มือพิมตอนนี้สั่นไปหมดรวมทั้งตัวของพิมด้วย
ผมเลยเดินเข้าไปจับมือพิมไว้...

“ไม่มีใครบอกได้หรอกว่าสิ่งที่เราทำมันถูกหรือผิด แต่สิ่งที่พี่รู้คือจากนี้ไปพวกเราเป็นเจ้าของชีวิตของเราเอง”
ไม้ฉากเดินเข้ามายืนข้างๆผม ก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่ไหล่ผมไว้
แรงบีบกระชับที่ไหล่ทำให้ผมอุ่นใจได้ว่า .. ไม่ว่าทางข้างหน้าจะแย่จะเลวร้ายยังไง
ไม้ฉากก็คงไม่มีวันทิ้งผมไว้คนเดียวอีกแล้ว.


ตอนที่ผม , ไม้ฉาก และพิมออกจากห้องมานั้น พ่อพิมกับพ่อไม้ฉากไม่ได้อยู่ในห้องรับแขกแล้ว
เหลือแต่แม่ของพิมที่ยังนั่งอยู่

“แม่ .... “
เสียงพิมเริ่มสั่นอีกครั้ง
แม่ของพิมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาใกล้ๆพิมและดึงพิมเข้าไปกอด

“แม่ขอโทษนะพิมที่แม่ช่วยอะไรพิมไม่ได้  หนีไปอยู่ที่อื่นดีแล้วลูก
ไปสร้างชีวิตของลูกเองให้ได้ เดือดร้อนยังไงติดต่อแม่มาได้ตลอดนะ”

แม่ของพิมยัดซองสีน้ำตาลเล็กๆใส่กระเป๋าของพิม ก่อนจะหันมาจับแก้มน้องเหนือ

“ยายขอโทษนะลูกนะ”
พูดได้แค่นั้นแม่ของพิมก็รีบเดินออกไปจากห้องรับแขก
พิมร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ ไม้ฉากก็ได้แต่เอื้อมมือไปจับแขนพิมไว้เป็นเชิงปลอบใจ
ก่อนจะเดินนำให้พวกผมเดินตามออกไปที่รถ

“ปั้นโทรบอกยูโรให้เจอกันที่คอนโดเลย”
ตอนนี้รถเคลื่อนตัวออกจากรีสอร์ทแล้ว ไม่มีใครตามพวกเรามา
และไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังตามแบบครั้งก่อนๆ

ผมโทรหายูโรตามที่ไม้ฉากบอก และหลังจากนั้นบนรถก็มีแต่เสียงเพลงเบาๆจากวิทยุ
และเสียงของน้องเหนือที่กำลังงอแงจะนอนหลับ.

เรานั่งกันมาเงียบๆ จนเข้าเขตกรุงเทพ
พิมก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“พิมว่าจะกลับเชียงใหม่พรุ่งนี้เช้า  พี่ไม้จะกลับพร้อมกันไหมคะ”

“พี่จะจัดการธุระที่กรุงเทพอีกวันสองวัน แล้วจะขึ้นไป พิมเอาเหนือไว้นี้ก่อนก็ได้ ขึ้นไปจัดการเรื่องเรียนให้เรียบร้อย
เรื่องอื่นๆไม่ต้องกังวลอะไร พี่จะดูแลพิมเหมือนที่เคยดูแลมาตลอด”

พิมเหมือนจะร้องไห้ ตอบมาด้วยเสียงสะอื้นพร้อมๆกับยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ไม้ฉาก
ไม้ฉากมันขับรถอยู่เลยไม่ได้เอื้อมมือมารับ พิมเลยยัดซองน้ำตาลนั้นมาที่ผม

“พี่ไม้เป็นคนจัดสรรเงินส่วนนี้ให้พิมด้วยนะคะ”

“ไม่เอา,, ปั้นคืนเงินให้พิมไป”

คือกูไม่ได้เอามา พิมมันยัดใส่มือกู ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยย TT

“พิมเอาเงินพี่ไม้มาตั้งเยอะแล้ว พี่ไม้จัดสรรเงินส่วนนี้ให้พิมกับลูกด้วยนะพี่”
พิมยังคงยืนยันคำเดิม ไม้ฉากเอ่ยปากจะพูดต่อ แต่รถก็เข้ามาจอดในคอนโดเรียบร้อยแล้ว

“เออนี้ เอาไว้ค่อยคุยกันไหมเราไปพักกันก่อนเถอะ สงสารน้องเหนือเดินทางทั้งวันเลย”
ผมเป็นคนพูดเองครับ เพราะพอไม้ฉากจอดรถเสร็จมันดึงซองเงินในมือผมไปถือแล้วหันไปจะยื่นให้พิม
แต่พิมก็ก้มหน้าซบกับตัวน้องเหนือที่พิมอุ้มไว้ไม่ยอมมองหน้าไม้ฉาก
คงจะยื้อยุดกันไปอีกนาน .. พักกันเถอะครับ - -‘

ไม้ฉากถอนหายใจออกมาก่อนจะเปิดประตูรถและถือกระเป๋าของพิม และของผม

“ปั้นพาพิมกับเหนือไปบนห้องเถอะเดี๋ยวไม้ขนของขึ้นไปเอง”
ผมก็ได้แต่พยักหน้าก่อนจะพาพิมและเหนือขึ้นมาบนห้อง

“นอนห้องนี้นะพิม เตียงของเหนืออยู่นั้นไง วางลูกลงที่เตียงนั้นเลย
ส่วนพิมก็ไปอาบน้ำเถอะ เครียดมาทั้งวันแล้ว”

ผมบอกพิม พร้อมๆกับยื่นผ้าขนหนูให้
พิมร้องไห้ออกมาอีกรอบก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด

“พี่ปั้น,, ฮึกกก ฮือออ พิมขอโทษ พิมขอโทษที่ทำให้พี่ต้องเดือดร้อนแบบนี้”

ผมก็ทำได้แค่ปลอบโยนเด็กสาวตรงหน้า
เห้อออ พิมอายุน้อยกว่าผมไม่มากเท่าไหร่แต่ต้องเจอเรื่องราวในชีวิตที่เรียกว่าแย่โคตรๆ
ทนกันไหวได้ยังไงน๊า

“ไม่เป็นไร เชื่อในตัวไม้ฉากเถอะมันต้องพาพวกเราไปเจอทางออกที่ดีได้แน่ๆ”

“พี่ปั้นเชื่อแบบนั้นจริงๆหรอ”

“พี่เชื่อในทุกสิ่งที่ไม้ตัดสินใจ พี่เชื่อนคนที่พี่รัก และพี่ก็เชื่อในตัวพี่เองด้วย
อดทนหน่อยนะพิม ไม่รักตัวเองไม่เห็นแก่ตัวเองไม่เปนไร นึกถึงลูกไว้มากๆ”

“อืมมม พี่ปั้นตัวหอมแบบนี้นี้เองพี่ไม้ถึงหลง”

อยู่ๆพิมก็หอมตรงอกผม จนผมหัวเราะกับเสียงหอมดังๆของพิม

“รู้แล้วใช่ไหมทำไมพี่หลงปั้น แต่ปล่อยแฟนพี่ก่อนเหอะพี่หวง”
ไม้ฉากดึงตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะส่งกระเป๋าเสื้อผ้าให้พิม

“หื้ออ หวงอะไรขนาดนั้นคะ”

“นอนซะนะไม่ต้องคิดมาก ฝันดีนะพิม”
พิมส่งยิ้มมาให้พวกผม ก่อนที่ไม้ฉากจะพาผมเดินออกจากห้องนอนออกมา

“เข้าห้องเรากันเถอะ”

พูดจบมันก็ผลักผมเข้าไปในห้องคุมะ ก่อนจะรีบเดินไปปิดไฟข้างนอกแล้วเดินตามมาในห้อง

“ปั้นเชื่อในตัวไม้จริงๆใช่ไหม?”
มันเดินเข้ามากอดผมจากด้านหลัง ผมเลยจับมือของไม้ฉากที่กอดเอวผมไว้

“เชื่อดิไม่เชื่อจะยืนอยู่ตรงนี้หรือไง?”

“แต่ไม้จนนะ เงินเดือนตำรวจไม่พอใช้เลย”

พูดไปก็เอาหน้ามาซุกที่ซอกคอผม

“ปั้นรวย ขายขนมรวยแล้ว”

“กระปุกละกี่สิบบาทจะรวยได้ไง  ลำบากด้วยกันไหวไหม”

“แย่กว่านี้ก็ยังไหว อดทนหน่อยเนอะ พ่อแม่เค้าไม่ทิ้งเราหรอก”

“หรออ.. ไม่ทิ้งจริงๆหรอ”

เสียงของไม้ฉากเงียบไป จนผมต้องพลิกตัวไปมองหน้าไม้ฉาก

“อยู่กับปั้น .. จะอ่อนแอก็ได้นะ จะร้องไห้แค่ไหนก็ได้
เพราะไม้เป็นแฟนปั้น เพราะไม้ก็เป็นแค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง
เราเป็นทั้งเพื่อน ทั้งแฟน ทั้งพี่ ทั้งน้อง และตอนนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน
จะฝืนตัวเองให้เข้มแข็งทำไม อยากร้องไห้ก็ร้องกับปั้น รู้ไหมคุณตำรวจ”

พอผมพูดจบ ไม้ฉากก็เอาหน้ามาซบลงที่ไหล่ของผม ก่อนจะร้องไห้ออกมา
ผมทำได้แค่ตบหลังไม้ฉากเบาๆ เป็นการปลอบใจ
ป่านนี้คนที่อยู่อีกห้องก็คงนอนกอดลูกชายและร้องไห้อยู่แน่ๆ


พวกเราทั้ง 3 คน ตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกแล้วใช่ไหม?
ทำไมผมรู้สึกเหมือนกับว่า .. เชือกเส้นนี้มันกำลังผูกปมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
และในที่สุดแล้ว ใครจะเป็นคนแก้ปมนั้นกัน?


-------------------------------------------

เอามาฝากไว้ก่อนเจเข้า รพ. วันจันทร์นี้นะคะ
มีคำผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วยจริงๆ

ในส่วนของพาทนี้จริงๆแล้วก็แค่อยากจะสื่อให้เห็นถึงเส้นทางที่พวกเค้า 3 คนกำลังจะเลือกเดิน
มันจะไปต่อได้ดีไหม หรือจะแย่ลง
และในตอนนี้ปั้นสิบยังมั่นคงอยู่ไหม? ทำไมถึงมีเรื่องคิดในใจมากมาย
อยากให้ลองอ่านแล้วลองคิดว่าเราเป็นปั้นสิบดู

เราจะยังไหวจริงๆไหม? กับรักครั้งนี้ที่มองไม่เห็นทางข้างหน้าเลย.

ปล. จริงๆนิยายจบไปตั้งนานแล้วนะคะ
ในส่วนนี้เป็นแค่ภาคต่อเฉยๆ
อาจจะดูยืดเยื้อและน่าเบื่อสำหรับบางท่าน
เอาเนอะ.. นิยายเจก็เดินแบบนี้มาตลอดอยู่แล้ว >/////<
ยังไงฝากไม้ฉากปั้นสิบไว้ในใจทุกๆคนเหมือนเดิมน๊าาา '
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-06-2016 05:47:39
พ่อแม่ไม้ พ่อแม่ปั้น ทำแต่ความต้องการของตัวเอง
ไม่สนใจปัญหาที่เกิดจากการไม่ดูดำดูดีจากการที่บังคับให้แต่งงานกัน
ปล่อยให้ลูกทนทุกข์กับการใช้ชีวิตเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
ค่าเล่าเรียน ค่านมของเหนือ หลานของพวกตัวเอง
ทั้งที่รู้ว่าเงินเดือนตำรวจน้อยนิดแค่ไหน
เป็นพ่อแม่ที่เห็นแก่ตัวมากๆ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 16-06-2016 09:47:59
สงสาร ผ่านมันไปให้ได้นะ  :o12:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 16-06-2016 10:53:01
สงสารมาก ๆ พ่อแม่พวกนั้น จิตใจทำด้วยอะไร
นี่ทำให้คิดมากเลยว่า ที่เลี้ยงลูกมานี่
เพื่อส่งเสริมหน้าตาตัวเองใช่มั๊ย ดีแล้วที่เดินออกมา
ให้เค้าอยู่มีความสุขกับสังคมของเค้าไป
คนในครอบครัวที่อยู่ด้วยกัน มีค่าน้อยกว่าคนนอก
สู้ ๆ นะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ เราต้องไปได้สิ ไปได้ดีด้วย  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 25-06-2016 22:54:32
ดูเหมือนประหนึ่งจะขัดขืน
แต่อีกนัยหนึ่งคล้ายจะยินยอม

ไม้ฉากหมดแรงฮึดสู้..เมื่อไหร่
เมื่อนั้น..ก็ถึงเวลาแพ้

ปั้นสิบเป็นได้แค่คนดู
มิได้มีส่วนในการตัดสินผลแต่อย่างใด

พ่อๆแม่ๆ กำลังรอวันนั้นอยู่
และหวังว่าวันนั้น..คงไม่มาถึง

หรือถ้าถึง..ทุกอย่าง จบ
ก้มหน้าเลียน้ำตากันได้เลย
หุหุ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 05-09-2016 20:33:46
เราค่อนข้างงงกับความสัมพันธ์ของจานสีพู่กัน เหมือนสองคนนี้จะมีซัมติง แล้วตอนหลังจานสีก็ไปรักกับอุ้มแล้วพู่กันล่ะ?
ส่วนไม้ฉากกับปั้น จะจบแฮปปี้รึเปล่าคะ พ่อกับแม่ของทั้งพิมและไม้ฉากจะคิดได้ไหมคะ ไม่ได้อยากให้คนเขียนสปอยนะคือเราอยากตัดสินใจว่าจะอ่านตาอดีไหม นี่เราก็อ่านข้ามๆมาตลอด คือมันไม่เข้าใจ หลายเรื่อง ความรุ่สึกของจานสีกับอุ้ม มันเร็วแปลกๆเหมือนตัดเรื่องพู่กันออกเลย ไหนจะเรื่องกินยานอนหลับของพู่กันอีก คือพู่กันรักจานสีที่เป็นแฝด ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กัน แต่จานสีพึ่งมีพี่อุ้มเป็นรักแรก ส่วนไม้ฉากกับปั้น เราสงสารปั้นมากๆอ่านจนถึงตอนล่าสุดยังสงสาร โดนกดดันทุกทาง เรื่องที่ไม่ตัวเองไม่น่าจะผิดก็โดนเปลีายนให้ผิดได้ เอาง่ายๆว่าปั้นมันผิดเสมอออ เราชอบนิยายหน่วงๆนะ แต่ก็ยังอยากให้เป็นนิยาย ใครทำอะไรเราก็อยากให้ได้รับอย่างนั้น เราชอบเรื่องนี้ในตอนแรกๆแต่พอหลังจากจานสีโดนข่มขืนจริงๆเราอ่านข้ามมากๆ แต่มันก็คาใจ คือจะหายิยายที่เราชอบและตั้งใจอ่านแต่แรกจริงๆมันหายาก เราติดใจเรื่องนี้มาก ก็เลยอยากถามตอนจบคุณนักเขียนแบบที่เราเกริ่นถามไปตอนแรก เพราะเราไม่ชอบแนว bad end เท่าไหร่ค่ะ เราไม่ได้ขอให้คุณนักเขียนเปลี่ยนแนวพล๊อตเรื่องเพื่อให้ตรงใจเรานะคะ  เราเคารพการตัดสินใจของคุณค่ะ เพียงอยากทราบจุดจบของเรื่องอย่างที่ถามไว้ในทีรก ขอความกรุณาคุณนักเขียนค่ะ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 4 (ต่อ) ||P.44||16-06-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 07-09-2016 02:33:56
เราค่อนข้างงงกับความสัมพันธ์ของจานสีพู่กัน เหมือนสองคนนี้จะมีซัมติง แล้วตอนหลังจานสีก็ไปรักกับอุ้มแล้วพู่กันล่ะ?
ส่วนไม้ฉากกับปั้น จะจบแฮปปี้รึเปล่าคะ พ่อกับแม่ของทั้งพิมและไม้ฉากจะคิดได้ไหมคะ ไม่ได้อยากให้คนเขียนสปอยนะคือเราอยากตัดสินใจว่าจะอ่านตาอดีไหม นี่เราก็อ่านข้ามๆมาตลอด คือมันไม่เข้าใจ หลายเรื่อง ความรุ่สึกของจานสีกับอุ้ม มันเร็วแปลกๆเหมือนตัดเรื่องพู่กันออกเลย ไหนจะเรื่องกินยานอนหลับของพู่กันอีก คือพู่กันรักจานสีที่เป็นแฝด ทั้งคู่มีความสัมพันธ์กัน แต่จานสีพึ่งมีพี่อุ้มเป็นรักแรก ส่วนไม้ฉากกับปั้น เราสงสารปั้นมากๆอ่านจนถึงตอนล่าสุดยังสงสาร โดนกดดันทุกทาง เรื่องที่ไม่ตัวเองไม่น่าจะผิดก็โดนเปลีายนให้ผิดได้ เอาง่ายๆว่าปั้นมันผิดเสมอออ เราชอบนิยายหน่วงๆนะ แต่ก็ยังอยากให้เป็นนิยาย ใครทำอะไรเราก็อยากให้ได้รับอย่างนั้น เราชอบเรื่องนี้ในตอนแรกๆแต่พอหลังจากจานสีโดนข่มขืนจริงๆเราอ่านข้ามมากๆ แต่มันก็คาใจ คือจะหายิยายที่เราชอบและตั้งใจอ่านแต่แรกจริงๆมันหายาก เราติดใจเรื่องนี้มาก ก็เลยอยากถามตอนจบคุณนักเขียนแบบที่เราเกริ่นถามไปตอนแรก เพราะเราไม่ชอบแนว bad end เท่าไหร่ค่ะ เราไม่ได้ขอให้คุณนักเขียนเปลี่ยนแนวพล๊อตเรื่องเพื่อให้ตรงใจเรานะคะ  เราเคารพการตัดสินใจของคุณค่ะ เพียงอยากทราบจุดจบของเรื่องอย่างที่ถามไว้ในทีรก ขอความกรุณาคุณนักเขียนค่ะ

ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์นะคะ  ถ้าอยากรู้ว่าจบแบบไหน inbox ในเพจหรือข้อความมาถามได้เลยคะ
เรายังไม่อยากพิมพ์บอกไปเนอะ เผื่อบางคนอยากลุ้น นิยายเรื่องนี่พิมพ์จบแล้ว ไม่มีการแก้ไขเพื่อเปลี่ยนแนวทางพล็อตแน่นอน
ส่วนเรื่องของแฝด มีเป็นเรื่องแยกประมาณ 12 ตอนคะ จะอธิบายในนั้นทั้งหมด ^^
ต้องขอโทษด้วยนะคะ ช่วงนี้อัพช้ามากเพราะเราเข้าผ่าตัดมานะ นั่งนานๆแล้วมันกดทับแผล แต่สัญญาว่าจะลงให้จบในพาทของเรื่องเล่าแน่นอนคะ :)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-09-2016 23:29:34
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง 5  ||

…………………….. ไม้ฉาก.




หลังจากเมื่อคืนที่เรากลับจากโคราชกันแล้ว
ต่างคนต่างนอนหลับไปด้วยความเพลียและตกอยู่ในความคิดของตัวเอง
ตื่นเช้ามาในวันนี้เลยทำให้รู้สึกเหมือนไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่นัก ในสมองคิดแต่อะไรไม่รู้เต็มไปหมด


“พี่ไม้ๆ”

เสียงพิมเรียกชื่อผมดังมาจากห้องนอนใหญ่
ผมเลยปิดเตาไฟที่กำลังทำกับข้าวอยู่แล้วเดินเข้าไปดู

“มีอะไรพิม”

“พิมจะกลับเชียงใหม่วันนี้นะ  ใกล้สอบแล้วไม่อยากขาดเรียน”

“อืมม เอาเหนือไว้นี้แหละเดี๋ยวพี่เอาเหนือกลับเอง”

“แล้วพี่จะไปใต้อีกไหม”

พิมที่เก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเสร็จแล้วหันมาถามผม ซึ่งตอนนี้ผมกำลังเดินไปอุ้มเหนือออกมาจากที่นอน

“ไปอยู่อีก 2 อาทิตย์นะ เดี๋ยวช่วงนี้พี่จะให้พี่มิ้วช่วยหาคนเลี้ยงให้ก่อน แล้วพี่จะพากลับทีเดียว
พิมกลับไปทำเรื่องเรียนให้เรียบร้อย แล้วอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม”

พิมพยักหน้าตอบเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปจิ้มแก้มน้องเหนือ

“พี่ไม้ว่า ,, สิ่งที่เราทำมันถูกหรือผิดคะ”
ผมได้แต่ส่งยิ้มบางๆให้น้องสาวตรงหน้า ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบหัวของพิมเบาๆ

“ไม่รู้สิว่าผิดหรือถูก  รู้แค่ว่าพี่จะทำให้มันดีที่สุด ทั้งเรื่องของพิม และของปั้น”

“จริงด้วย แล้วนี้พี่ปั้นไปไหนแล้วละคะ พิมยึดห้องนอนพี่ปั้นตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

พูดเสร็จพิมหันไปมองหาปั้นสิบที่ห้องครัว

“ปั้นมีเรียนเช้านะ พี่ไปส่งที่มหาลัยแต่เช้าแล้วละ ออกไปทานข้าวเถอะ จะไปขึ้นเครื่องกี่โมง”

“เดี๋ยวอีกสักพักจะไปแล้ว แต่พี่ไม้ไม่ต้องไปส่งพิมหรอกนะ พิมไปเองได้”

“อืม ถึงแล้วไงก็โทรบอกพี่ด้วย เงินที่แม่ให้มาก็ไปเอาเข้าบัญชีไว้ ตอนนี้ก็ใช้เงินที่พี่ไปเหมือนเดิม”

“พี่ไม้จะพอใช้หรอ เงินเบี้ยเลี้ยง เงินเดือนพี่ก็ยังไม่มากนะ”

จริงอยู่ที่เงินเดือนผมยังไม่มากเท่าไหร่ จะหมุนเงินให้พอใช้แต่ละเดือนก็แทบจะแย่แล้วละครับ
แต่ดีหน่อยที่พี่ๆตำรวจด้วยกันเอ็นดูผม เรียกใช้งานและให้ค่าตอบแทนมาบ้าง
ทำให้ผมพอจะมีเงินมาหมุนมาดูแลพิมกับเหนือ แต่มันก็ไม่ได้มีเหลือมากพอที่จะเก็บได้

“ไม่เป็นไร พี่ยังหาเลี้ยงเราได้อยู่ รีบกินข้าวซะ จะได้รีบกลับเชียงใหม่”
พิมคงรู้ว่าคุยกับผมเรื่องเงินต่อไป ผมก็คงไม่รับเงินของพิมแน่ๆ
พิมเลยเดินไปทานข้าว และปล่อยให้หน้าที่อาบน้ำแต่งตัวของเหนือเป็นของผม

“แม่ไปเรียนก่อนนะครับ แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ”
 พิมก้มลงมาหอมแก้มของเจ้าเหนือ ก่อนจะยกมือไหว้ผม

“รักษาสุขภาพนะพี่ไม้ แล้วเดี๋ยวเจอกัน”

“อืมม ดูแลตัวเองด้วยละ มีอะไรด่วนก็โทรมา”

“อยู่กับแฟนไปเถอะค่า น้องไม่อยากกวน 555 เอาเจ้าเหนือไว้กวนแล้วพี่ปั้นกับพี่ไม้จะมีเวลาสวีตกันหรอออ”

“หึ อย่ามารู้มากนะ ไปได้แล้ว”

“ไปแล้วนะคะ บ๊ายๆคะพี่ไม้ แม่ไปแล้วนะเหนือ รักลูกนะครับ”

พิมหยิกแก้มเหนืออีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
แล้วผมละ ,, ทำอะไรต่อดี?


ระหว่างที่กำลังยืนคิดอยู่ว่าจะทำอะไรต่อดีนั้น เสียงโทรศัพท์ในห้องก็ดังขึ้นมา
ผมเลยเดินเข้าไปรับสาย เพราะคิดว่าคนทีโทรเข้าห้องก็คงไม่ใช่ใครที่ไหน คงเป็นปั้นสิบนั้นแหละ

“สวัสดีครับ”

“ไม้ทำไมไม่เปิดเครื่อง”

เสียงของปั้นสิบทักขึ้นมาอย่างหงุดหงิด จริงๆมันไม่อยากลุกไปเรียนหรอกครับ
มันงอแงบอกว่าลุกไม่ไหว แต่ผมไม่อยากให้มันขาดเรียนเลยได้บังคับกันไปเรียนจนได้

“สงสัยแบตหมดมั้ง แล้วเลิกเรียนละหรอ”

“มีอีกวิชาอะ เลิกประมาณบ่ายสอง จะมารับไหมเนี้ย”

นึกภาพมันออกเลย ต้องทำปากยื่นๆงอนๆแน่ๆ

“ไปสิครับ เมื่อเช้าไปส่ง แล้วใครจะไม่ไปรับละ”

“อืมม มาไวๆอะ อยากนอน”

“แล้วไปหงุดหงิดอะไรมา บอกหน่อยสิ”

“ป่าวไม่ได้หงุดหงิด แล้วเดี๋ยวตอนบ่ายรีบๆมานะ ปั้นไปเรียนละ”

“โอเค ตั้งใจเรียนละ”

“ครับ”


พอปั้นสิบวางสายไปแล้ว ผมเลยปล่อยให้น้องเหนือนั่งเล่นของเล่นรอที่หน้าทีวี
ส่วนผมก็รีบวิ่งไปชงนมมาให้น้องเหนือ
พอเหนือได้นมก็ล้มตัวนอนกินนม และเล่นคนเดียวไปเรื่อยๆ
เหนือเป็นเด็กที่เลี้ยงง่าย ไม่ค่อยงอแง เว้นแต่ว่าจะหิว และอยากให้เล่นด้วยเท่านั้นถึงจะร้องไห้งอแงใส่
ระหว่างที่เหนือนอนกินนมนั้น ผมก็ไปเอาโทรศัพท์ออกมาชาร์ตแบต และเตรียมกระเป๋าเพื่อเตรียมไปรับปั้นสิบตอนบ่าย



พอถึงเวลาไปรับปั้นสิบ ผมก็พาเหนือลงมาที่รถ  เอากระเป๋าของเหนือใส่รถเสร็จแล้ว
ก็หันมาจัดการให้เหนือนอนใน Car seat เสร็จแล้วผมก็กดโทรไปหาปั้นสิบ

“ฮัลโหล ,, ไม้ออกมาจากคอนโดแล้วนะ ปั้นอยู่ตรงไหน”

“ที่เดิมที่มาส่งเมื่อเช้าอะ  ขับรถดีๆละ”

“ครับ เดี๋ยวเจอกันนะ”

ผมขับรถมาประมาณ 20 นาทีก็มาถึงมหาลัยของปั้นสิบ ซึ่งปั้นสิบมายืนรออยู่แล้ว

“หิวอะ”
พอขึ้นรถได้เจ้าตัวเล็กก็รีบเอาหัวมาซบไหล่ผมทันที

“แล้วยังไม่ทานอะไรอีกหรอ”

“ยังเลย วันนี้เวลาพักมันน้อยเลยกินแค่แซนวิสไป”

“เดี๋ยวพาไปกินข้าว แล้วไปซื้อของเข้าห้องด้วยเลยละกัน”

ปั้นสิบพยักหน้า ก่อนจะหันมาถามถึงพิม เพราะปั้นสิบหันไปมองเบาะหลังก็เห็นแต่น้องเหนือที่นอนหลับอยู่บน Car seat

“พิมไปไหนแล้วละ”

 “พิมกลับไปเรียนแล้ว เดี๋ยวว่าจะโทรนัดพี่มิ้วมาเจอซะหน่อย อยากให้พี่มิ้วหาพี่เลี้ยงเด็กให้”

“ไม่ต้องหรอก ปั้นก็เลี้ยงได้ ไม้ก็อยู่นี้จะต้องจ้างคนเลี้ยงทำไมอีกละ”

“พรุ่งนี้ไม้จะต้องกลับใต้แล้ว อีก 2 อาทิตย์ถึงจะได้กลับมา ปั้นจะเลี้ยงไหวได้ไง”

พอปั้นสิบได้ยินว่าผมจะกลับใต้ มันก็เผลอทำหน้าบึ้งๆ และกัดปากตัวเอง
จนผมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปจับที่ปากของปั้นสิบ เดี๋ยวก็กัดจนปากแตกหรอกไอ้เตี้ยเอ้ยย

“ไม้ไปทำหน้าที่ของไม้ไงครับ แล้วจะรีบกลับมาหานะ”

“จะเหมือนเดิมใช่ไหม”

“เหมือนเดิมคืออะไรอะ”

“ก็หายเงียบไป ไม่โทรหาไม่ติดต่อมาไง”

ตอนนี้ปั้นสิบนั่งกอดอกและหันไปมองนอกหน้าต่างเรียบร้อยแล้ว
รู้ไว้เลยว่าท่านี้คืองอนในระดับหนึ่งแล้ว 555

“ติดต่อสิครับ  ไม่ทำให้แฟนต้องรอหรอกนะ”

“หึหึ จะคอยดู”

“หัวเราะแบบนี้สยองวะ 555 ไหนยิ้มให้ดูหน่อยดิ”

“ไม่ยิ้มเว้ยย”

พูดจบก็ปัดมือผมที่หยิกแก้มของมันออก
ผมก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ แต่ก็แกล้งมันไปเรื่อยให้มันด่าให้มันโวยวายไปจนกลับถึงห้อง






……………………………………………





“นอนห้องใหญ่นะ” ปั้นสิบบอกกับผม ก่อนจะเดินอุ้มน้องเหนือเข้าห้องนอนไป
ผมเอาของที่ซื้อมาไปใส่ตู้เย็น ก่อนจะเดินตามเข้าไปดู
ก็เห็นว่าปั้นสิบอาบน้ำให้น้องเหนือเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังแต่งตัวให้เหนืออยู่บนเตียง

“หิวอะไรอีกไหม?”
ผมเดินไปนั่งข้างๆปั้นสิบ  ก่อนจะเอื้อมมือรั้งตัวปั้นสิบให้นั่งบนตักของผม

“ไม่หิวแล้วละ อิ่มมากๆ  เออ,,  ไม้แล้วนมของเหนือละชงมายัง จะหลับแล้วดูดิ”
ผมหันไปดูก็เห็นว่าน้องเหนือง่วงและเริ่มงอแงแล้ว

“เดี๋ยวไม้จัดการเอง ปั้นไปอาบน้ำเถอะ คืนนี้ทำขนมไหม?”
ผมถามไปเพราะเห็นรายการออเดอร์ที่ปั้นจดแปะไว้ที่หน้าตู้เย็น

“ทำสิ พรุ่งนี้ต้องไปส่งตามออเดอร์ด้วย งั้นเดี๋ยวปั้นไปอาบน้ำละออกไปเตรียมของก่อนดีกว่า”

“เดี๋ยวไม้ไปช่วยนะ”

ปั้นสิบพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ

ตอนที่ผมกำลังพาน้องเหนือนอนอยู่ ปั้นสิบก็แต่งตัวเสร็จแล้วและเดินออกจากห้องไปทำขนมแล้ว
พอเอาน้องเหนือลงนอนในเตียงเรียบร้อยแล้วผมก็ออกไปช่วยปั้นสิบทำขนมต่อ
แต่ปั้นสิบทำใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแค่รอขนมที่กำลังอบรอบสุดท้ายอยู่

“นอนแล้วหรอ”
ปั้นสิบหันมาถามผม ตอนนี้มันกำลังนั่งแปะสติ๊กเกอร์ตราขนมลงบนกระปุก

“อืมม งอแงขึ้นทุกวัน พรุ่งนี้ปั้นเอานอนไหวไหม”

“ไหวสิ คงงอแงกับไม้แค่นั้นแหละมั้ง อยู่กับปั้นไม่งอแงนะ”

“จริงหรอ ทำไมใครอยู่กับไม้ก็งอแงหมดเลยนะ”

“ใครงอแงอีกละ พิมหรอ?”

“ไม่ใช่หรอก อีกคนอะงอแงเก่งมากๆ”

คราวนี้ปั้นสิบคงรู้แล้วละว่าผมหมายถึงมัน มันเลยหันมามองผมพร้อมๆกับเอานิ้วชี้หน้าผม

“เดี๋ยวเหอะ ไม่งอแงด้วยแล้วจะร้องไห้”

“ทำได้หรอไม่งอแงกับไม้อะ  หื้ออ ไหนตอบมาสิ”

ปั้นสิบไม่ตอบว่าอะไร ก่อนจะลุกไปเอาขนมออกจากเตาอบ และเตรียมแพ๊คส่งลูกค้า

ผมเลยเดินเข้ามาอาบน้ำ และจัดเตรียมกระเป๋าสำหรับวันพรุ่งนี้
พอเดินออกจากห้องนอนมาก็เห็นว่าปั้นสิบทำทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว
กำลังนั่งกินขนมอยู่บนโต๊ะในห้องครัว

“อร่อยไหม”

“อร่อยดิ ปั้นทำนะอร่อยทั้งนั้นแหละ”

“ขอชิมหน่อย”

ผมเดินเข้าไปยืนตรงระหว่างขาของปั้นสิบ ก่อนจะดึงตัวปั้นสิบให้เข้ามาชิดกับอกของผม

“เดี๋ยวปั้นตกโต๊ะ อย่าดึงดิ”

ปั้นสิบยกมือมาดันอกผมไว้ ยิ่งมันดิ้นผมก็อยากจะแกล้ง

“อย่าดิ้นดิ กินขนมแป๊บเดียวเอง”
ปั้นสิบเลยรีบเอาขนมใส่ปากผม ก่อนจะถามขึ้นมาเสียงเหวี่ยงๆ

“ปล่อยดิวะ จะตกแล้ว”
ผมได้แต่ยิ้มชอบใจที่มันทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม ก่อนจะจับขาของปั้นสิบให้มากอดเอวผมไว้

“ก็เอาขามากอดไว้แบบนี้ดิ รับรองไม่ตก”
พูดจบผมก็โน้มตัวเข้าไปหาปั้นสิบ จนช่วงล่างของเราเบียดกัน เจ้าตัวเล็กคงรู้แล้วละว่าโดนผมแกล้งแน่ๆ

“ถ้าจะทำก็ทำบนเตียง บนโต๊ะมันแข็งปวดหลัง”
ดูความปากดีของมันสิ ,, อ่อยอะไรเบอร์นั้นครับแฟน

“รู้ได้ไงว่าปวดหลัง ลองมาแล้วหรอ”
ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าปั้นสิบทำหน้ายังไง ผมก้มลงไปจูบไซร้ซอกคอขาวๆของปั้นสิบ
เจ้าตัวก็ไม่ได้ปัดป้องอะไร แค่เลื่อนมือจากที่ดันอกผมไว้ มากอดรอบคอผมแทบ
(อ่อยอะไรเบอร์นั้นลูกชาย - -)

“ไม่เคยลองหรอก แค่ชอบอะไรที่มันนุ่มๆมากกว่า”
พูดเสร็จก็ยกยิ้มมุมปากส่งมาให้ผม ก่อนจะรั้งคอผมลงไปจูบ

“ไปในห้องนะ”
ปั้นสิบกระซิบกับผมอีกครั้ง
แฟนอ้อนมาขนาดนี้แล้ว จะรอช้าทำไมละครับ






เช้าวันต่อมา



“ปั้นลุกไหวไหม ,, เช้าแล้วนะ”
หลังจากที่ผมอุ้มปั้นสิบเข้าห้องมาแล้วนั้น ก็จัดการปราบเด็กปากดีไป 5555
จริงๆก็เพิ่งได้ปล่อยให้เจ้าตัวเล็กได้นอนหลับไปไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง


“หื้ออ จะไปแล้วหรอ” ปั้นสิบถามผมก่อนจะเอาตัวมุดๆเข้ากับผ้าห่ม

“อีกสักพักนะ แต่พี่มิ้วจะมาเลี้ยงเหนือแล้ว  ปั้นลุกไปอาบน้ำไหวไหม”

“อือออ ไหว”

ปั้นสิบตอบ ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นมานั่ง

“โอ้ยย , , ไม่ไหวแล้วได้ปะวะ เจ็บงะ”
มือหนึ่งก็จับสะโพกตัวเองไว้ อีกมือก็ยันตัวเองไว้ไม่ให้ล้มลงไปนอนอีกครั้ง

“555 สมน้ำหน้านี้แหละปากดีไงเมื่อคืน ปั้นบอกว่าไงนะ เอาอีก หรือไงนี้แหละ ไม้เลยจัดให้ไง”
ผมเดินไปประคองปั้นสิบให้ลุกขึ้นยืน แต่เจ้าตัวหันมามองผมพร้อมๆกับกัดปากไว้แน่นเลย
ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบกัดปากวะ - -‘

“ปั้นพูดหรอ? แน่ใจนะ แต่ปั้นได้ยินไม้พูดว่าอีกรอบนะ อีกรอบนะมากว่าปะ”

“อ้าวหรอไม้พูดหรอ เอางี้ก็ทั้งสองฝ่ายแหละเนอะ มาๆเดี๋ยวพาไปอาบน้ำ 55555”

ผมพูดไปก็ขำไปกับท่าทางโกรธๆของปั้นสิบ จริงๆผมนี้แหละที่แกล้งมันจนเช้า
โถ่ววว ก็คนมันคิดถึงแฟนนะครับ ทำไงได้ละแฟนน่ารักขนาดนี้ : )



พอปั้นสิบอาบน้ำและเดินออกมาแต่งตัวเสร็จ ผมก็พาไปนั่งทานข้าวที่ห้องครัว
ก่อนที่ผมจะมาปลุกน้องเหนือให้ตื่นนอน จริงๆอยากจะปล่อยให้นอนไปเลย
แต่กลัวน้องเหนือทานนมไม่เป็นเวลา เลยต้องปลุกขึ้นมาเหมือนทุกวัน


“ไม้ๆ เอาเหนือมาให้ปั้นอุ้มมา แล้วไม้เอาโอวัลตินให้กินหน่อย”
ปั้นสิบส่งเสียงมาอ้อนผม  ก่อนจะส่งยิ้มมาให้
เจอแฟนอ้อนแบบนี้มีแต่ยอมกับยอมครับ
ผมจัดแจงส่งเจ้าเหนือให้ปั้นแล้วไปชงโอวัลตินมาให้ปั้นสิบดื่ม


ระหว่างที่นั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะอาหาร พี่มิ้วก็มาถึงที่ห้องพอดี

“นี้ฉันขนของมาจนแม่ถามว่าจะไม่กลับแล้วใช่ไหมบ้านนะ”

“555 บอกแม่ไปสิพี่มิ้วว่าหนีตามผู้ชาย”

“แม่ฉันคงดีใจที่บอกแบบนั้น ไหนละหลานฉันนะ”

พอพี่มิ้ววางของเรียบร้อยแล้วก็มาอุ้มน้องเหนือไปจากปั้นสิบ ก่อนจะบอกให้พวกผมรีบๆทานเพราะเดี๋ยวรถจะติด
หลังจากทานมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว ก็ได้เวลาที่ผมจะต้องกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองแล้วละครับ

“ไม่ต้องไปส่งหรอกอยู่นี้แหละ เดี๋ยวไม้จะเป็นห่วงปั้นอีกว่ากลับถึงห้องหรือยัง”
ผมบอกกับปั้นสิบ ที่มันเตรียมตัวจะออกไปส่งผม

“อยากไป” ปั้นสิบเอื้อมมือมาดึงชายเสื้อผมไว้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปไม่กล้าสบตากับผม

“เดี๋ยวตอนไม้กลับมาแล้วค่อยไปรับนะ ไปแค่ 2 อาทิตย์เองเดี๋ยวก็มาแล้ว”

“อืออ กลับมาไวๆนะ แล้วโทรมาหาด้วย”

สุดท้ายก็ทนเข้มแข็งไม่ไหว ปั้นสิบโผเข้ามากอดผม ก่อนจะพูดสั่งให้ผมโทรมารายงานตัวบ่อยๆ

“รักปั้นนะ เดี๋ยวจะรีบกลับมา”
แต่มันถึงเวลาที่ต้องไป ผมก็ตัดใจผละตัวปั้นสิบออกจากอกผม แล้วส่งยิ้มให้ปั้นสิบอีกครั้ง

“รักมึงนะ”
ดูความโรแมนติคของปั้นสิบสิครับ บอกรักฮาร์ดคอร์ดมาก

“อืออ”
ผมหยิบกระเป๋าและเดินออกจากห้องปั้นสิบมา รู้ว่าคนในห้องต้องร้องไห้แน่ๆ
แต่อีกแค่ 2 อาทิตย์ก็กลับมาแล้วนะ .. รอกันก่อนนะครับ





มีต่อข้างล่าง >>>>>>
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 13-09-2016 23:36:25



…………………….. ปั้นสิบ.





“นี้จะร้องไห้ทำไม มันไปทำงานนะเว้ย”

“ก็รู้ไงว่าไปทำงาน ก็คนมันคิดถึงอะ”

ผมหันไปโวยวายใส่พี่มิ้ว ที่ตอนนี้บ่นๆผมที่ผมนั่งร้องไห้ตั้งแต่ไม้ฉากเดินออกจากห้องไป

“ทำเหมือนไม่เคยห่างกัน แกห่างกันมากี่สิบรอบละครับ น่าจะชินนะ”
ผมไม่อยากเถียงพี่มิ้วครับ ,, เพราะรู้ว่ายังไงตัวเองก็เถียงแพ้แน่ๆ เลยล้มตัวลงนอนข้างๆน้องเหนือที่นั่งเล่นของเล่นอยู่

“แล้วพี่มิ้วหาคนเลี้ยงได้ยังอะ”

“ยังไม่ได้เลย แต่พี่จะดูเองแหละแค่ 2 อาทิตย์เอง”

“ปั้นไม่ว่างเลยอะพี่มิ้ว จะสอบแล้ว”

อาทิตย์หน้าผมมีสอบย่อยเยอะมากๆ เพราะอีกอาทิตย์ถัดไปจะสอบ Final แล้ว

“เดี๋ยวพี่ดูให้ แกก็อ่านหนังสือของแกไปนั้นแหละ เหนือมันก็ไม่กวนอะไรนี้นา”

“อืมม “

ผมหันไปมองน้องเหนือที่นอนเล่นคนเดียวอยู่
จริงๆเหนือมันก็ไม่กวนไม่งอแงหรอก เอาวะ ,, แค่ 2 อาทิตย์เองไหวอยู่แล้วละ



........ แต่ทุกสิ่งมันก็ไม่ได้เป็นตามแบบที่คิดไว้เลยครับ
หลังจากที่ไม้ฉากออกจากห้องไปแล้ว ผมก็นอนเล่นสักพัก ก่อนจะลุกมาอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อไปเรียน
พี่มิ้วก็อยู่เลี้ยงเหนือที่ห้อง ส่วนไนซ์มันก็โทรมาบอกว่าจะเข้ามาหาหลังจากถ่ายละครเสร็จแล้ว
ระหว่างที่กำลังเรียนวิชาสุดท้ายของวัน พี่มิ้วก็โทรเข้ามาหาผม

“ว่าไงพี่มิ้ว”

“แกจะเลิกเรียนยังวะปั้น”

เสียงเจ้าเหนือร้องไห้?? สงสัยเพิ่งตื่น หรือกำลังจะนอนหรือป่าวนะ??

“ใกล้แล้วละพี่ อีกประมาณ 10 นาทีได้มั้ง มีอะไรหรือป่าวครับ”

“ก็เจ้าเหนือดิไม่ยอมนอนเลยวะ ร้องไห้งอแงตั้งแต่บ่ายแล้ว ยังไงแกเลิกเรียนแล้วรีบกลับมาที่ห้องนะเว้ย”

“โอเคพี่ เดี๋ยวไงผมจะรีบกลับ ฝากเหนือด้วยนะ”

“อืออ”

เห้ออ เจ้าเหนือเอ้ยย ปกติก็ติดพี่มิ้วนี้หว่า ทำไมวันนี้ร้องไห้งอแงแบบนี้วะ?



พอเลิกเรียนเสร็จผมก็รีบกลับห้องทันทีเลยครับ พวกเพื่อนๆก็จะชวนไปติว แต่ผมก็ปฏิเสธไป
กลับมาถึงห้องก็เจอเจ้าเหนือที่ร้องไห้จนหน้าแดงไปหมด สะอื้นอยู่กับอกพี่มิ้ว


“ทำไมเป็นแบบนี้ละพี่มิ้ว”
ผมเอื้อมมือไปรับเหนือมาอุ้ม ก่อนจะค่อยๆลูบหลังปลอบให้เหนือหยุดร้องไห้

“ไม่รู้วะ จะวางกับเตียงก็ไม่ยอม ต้องอุ้มไว้ตลอดเลย ทั้งๆที่ง่วงมากละนะแต่ก็ไม่ยอมนอน”

“ไม่สบายหรือป่าวพี่”

“ตัวไม่ร้อนนะปั้น สงสัยคิดถึงแม่มันละมั้ง”

อืมมคงจะจริงๆแหละ แม่ก็กลับไปเรียน ส่วนพ่อก็กลับไปทำงาน
ไม้ฉากโทรมารายงานตัวแล้วครับว่าถึงกรมแล้วและกำลังเดินทางกลับภาคใต้
ถ้าโทรหาได้จะรีบโทร แต่ถ้าโทรไม่ได้ก็เอาไว้จะรีบกลับมาหา
ซึ่งเอาจริงๆผมก็ยอมรับได้หมดแหละว่ามันจะโทรมาหรือไม่โทร
เพราะปกติเราก็ไม่ได้คุยกันบ่อยๆอยู่แล้ว และเพื่อความปลอดภัยของมันด้วย
อดทนแค่ 2 อาทิตย์ ,, แค่นี้สบายมาก ^_^



“อ้าววนั้นหลับไปแล้วนี้”
เจ้าเหนือหลับไปกับอกของผม ,, นี้จะอ้อนหรือยังไงกันห๊าเจ้าเหนือ 

“รู้งานจริงๆเลยว่าควรจะอ้อนใคร พาหลานเข้าไปนอนบนเตียงใหญ่นั้นแหละ
ปั้นก็นอนข้างๆหลานไปเลยพักผ่อน  แล้วคืนนี้ค่อยลุกมาอ่านหนังสือ”

ผมได้แต่พยักหน้ารับกับคำที่พี่มิ้วสั่ง ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอน
แล้ววางเจ้าเหนือลงบนเตียง พอห่างจากอกผมเท่านั้นแหละเหนือก็ร้องไห้
ผมเลยรีบลงไปนอนข้างๆก่อนจะโอบกอดเจ้าเหนือไว้อีกครั้ง
ซึ่งได้ผลครับ เจ้าเหนือนอนหลับไปทั้งๆที่มือยังดึงเสื้อผมไว้
ผมได้แต่นอนมองเจ้าเหนือที่นอนหลับอยู่แบบนั้น ,,

“เด็กนี้ดีเนอะ ไม่ต้องมาเหนื่อยกับปัญหาอะไร .. เป็นกำลังใจให้พี่ปั้น กับพ่อแม่ด้วยนะครับ”
ผมนอนหลับไปกับเจ้าเหนือ มาตื่นอีกทีก็ตอนที่พี่มิ้วเข้ามาปลุกให้ไปอาบน้ำ และออกมาทานข้าว
ซึ่งเจ้าเหนือตื่นมาร้องไห้หลังจากที่ผมทานข้าวใกล้จะอิ่มแล้ว

“ทานข้าวให้อิ่มเถอะ พี่เข้าไปอุ้มเอง”
พี่มิ้วเดินเข้าไปอุ้มเจ้าเหนือ ก่อนจะเดินออกมานอกห้อง
เหนือก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด จนผมต้องรีบวางช้อนละรีบดื่มน้ำ ก่อนจะเข้าไปอุ้มเหนือมาแนบอกอีกครั้ง

“โอ๋ๆไม่ร้องไห้นะครับคนเก่ง พี่ปั้นอยู่นี้แล้ว”
เจ้าเหนือหยุดร้องไห้ทันที แต่ก็ยังสะอื้นอยู่เล็กน้อย

“เอาละสิ ,, ติดมือพี่ปั้นแล้วแบบนี้จะอยู่ยากนะเว้ย”
พี่มิ้วเก็บจานไปล้างก่อนจะบ่นขึ้นมา

“คงไม่หรอกพี่ แค่วันนี้พ่อไม้มันกลับไปทำงานนั้นแหละคงคิดถึงพ่อ พรุ่งนี้ก็อยู่กับพี่มิ้วได้แล้ว”

“ขอให้มันจริงเถอะแก เพราะถ้าติดมือแกขึ้นมานะ แกจะวางจะปล่อยไม่ได้เลย”

ในตอนนั้นผมก็ได้แต่ส่ายหน้าให้กับคำพูดของพี่มิ้ว เพราะไม่คิดว่าเหนือจะติดมือผมขนาดนั้น


พอวันต่อมา และต่อๆมา เหนือก็ยังร้องไห้ไม่หยุด ถ้าไม่ใช่ผมอุ้มเหนือก็จะไม่หลับ
ทำให้ผมต้องรีบไปเรียนและรีบกลับห้องมาอุ้มเหนือ


“นี้แกไหวปะว่ะ อ่านหนังสือก็ยังต้องอุ้มเหนือไว้แนบอกแบบนั้นอะ”
จริงอย่างที่พี่มิ้วพูดครับ ,, ผมวางเหนือไม่ได้ พอวางไว้บนเตียงเหนือจะร้องไห้ทันที
ต้องให้ผมอุ้มแนบอกไว้ตลอด หรือถ้าเหนือหลับแล้วผมต้องนอนอยู่ข้างๆเหนือถึงจะไม่ตื่นมาร้องไห้
เรื่องทำขนมส่งออเดอร์ พี่มิ้วรับผิดชอบทำแทนให้
แต่เรื่องสอบนี้สิที่มันลำบากผมมากๆ เพราะผมไม่ชอบนอนอ่านหนังสือบนเตียง
มันจะทำให้ง่วงและจำในสิ่งที่อ่านไม่ได้
แต่ผมทิ้งเจ้าเหนือไม่ได้ ก็เลยต้องยกหนังสือมานอนอ่านบนเตียง

“ไหวแหละมั้ง แต่พรุ่งนี้ผมกลับไวไม่ได้นะ เพราะมีติวต่อเลิกตั้งสองทุ่ม จะเอาไงอะพี่มิ้ว”

“ไนซ์มันบอกจะมาอยู่ด้วยแต่เช้าอะ มีผู้ชายมาอุ้มแล้วเหนือคงไม่งอแงหรอกมั้ง”

“อืมมยังไงฝากหน่อยนะพี่ เพราะวิชาพรุ่งนี้ผมไม่ถนัดเลยต้องเข้าติวกับเพื่อนๆ”

“ไม่มีปัญหา แกตั้งใจติวเถอะ นี้จะอ่านต่อไหมหรือจะนอนพัก พี่ว่าแกควรนอนนะ หน้าตาแกบอกเลยว่าไม่ไหว”

ไม่ไหวจริงๆครับ นอนวันละ 1-2 ชั่วโมงเอง เหนือตื่นบ่อยมากและจะงอแงทุกครั้งด้วย

“อ่านจบบทนี้จะนอนแล้วครับพี่มิ้ว”

“รีบๆนอนละ พี่ออกไปทำขนมแล้วจะนอนหน้าทีวีเลยน่ะ คืนนี้มีนิยายที่จะอ่านหลายเรื่อง”

“ครับ ,, ฝันดีนะพี่มิ้ว”


เห้อออ .. เหนื่อยจังเลย TT
ป่านนี้ไม้ฉากจะทำอะไรอยู่นะ โทรมาล่าสุดบอกว่าจะฝึกหนักแล้วเพราะอีกไม่กี่วันจะจบหลักสูตรอบรม
ส่วนพิมกำลังเรียนหนักมากๆ ต้องไปติวเตรียมสอบแอดมิดชั่นเข้ามหาลัยอีก แต่ก็ยังโทรมาหาลูกทุกวันไม่เคยขาด
ต่างคนต่างกำลังรับผิดชอบกับชีวิตและทางเดินของตัวเอง ,, เอาวะปั้น.. สู้ๆเว้ยย!!!!


วันต่อมาผมก็ไปเรียนและอยู่ติวกับเพื่อน พี่มิ้วไม่ได้โทรมาตามผมให้กลับห้อง
แสดงว่าเจ้าเหนือคงเข้ากับไนซ์ได้ และไม่งอแงเหมือนวันก่อนๆ
เลยอยู่นั่งติวกับเพื่อนจนสี่ทุ่มถึงกลับห้อง

พอกลับมาถึงห้องก็ได้ยินเสียงน้องเหนือร้องไห้ดังออกมา

“เห้ยยนี้ร้องทั้งวันเลยหรอ”
ผมรีบวิ่งเข้าไปอุ้มน้องเหนือจากไนซ์ทันที

“เออดิ ร้องสะอื้น บางทีก็ไม่ร้องแต่ไม่ยอมนอน กูไม่รู้จะทำไงแล้วเนี้ย นมก็ไม่กิน”
ไนซ์บ่นๆก่อนจะยื่นขวดนมในมือมาให้ผม

“ไม่สบายแน่ๆเลยพี่มิ้ว เป็นแบบนี้มาอาทิตย์หนึ่งแล้วนะ จะว่าติดมือปั้นก็ไม่น่าใช่”

“แกก็ดูดิ ยอมนอนกินนม แล้วหยุดร้องไห้ละนั้นอะ แกจะให้คิดว่ายังไง”

พี่มิ้วเห็นว่านมที่เหนือกินใกล้จะหมดเลยเดินไปชงนมมาเพิ่มอีก

“อ้าวน้องเหนือทำไมเป็นแบบนี้ละลูก ทำแบบนี้พี่ปั้นจะไปทำอะไรได้ละ”
เจ้าเหนือคงคิดว่าผมเล่นด้วย ก็ส่งยิ้มทะเล้นๆกลับมาให้
เจ้าเด็กน้อยยย ,, ทำไมไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้ละครับ พี่ปั้นจะร้องไห้ TT


อาทิตย์ที่ผ่านมาแค่สอบเก็บคะแนน แต่อาทิตย์ที่ถึงนี้สิมันคือ Final
ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับที่จะเลี้ยงเด็กไปด้วยและอ่านหนังสือไปด้วย


“ปั้นไปอ่านในห้องคุมะป่ะ เดี๋ยวพี่กับไนซ์จะเอาเหนือมาเล่นหน้าทีวี
แล้วปั้นก็เดินเข้าๆออกๆมาให้เหนือมันเห็นหน้าหน่อยละกัน”

ผมเดินเข้าไปอ่านหนังสือในห้องคุมะ แต่ก็อ่านได้ไม่นาน เหนือก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง
ผมพยายามทนอ่านหนังสือต่อไป และทำเป็นไม่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเหนือ
จนสุดท้ายความอดทนของผมก็หมดลง ผมปิดหนังสือและเดินออกมาอุ้มเหนือที่นอนร้องไห้อยู่ตรงเบาะหน้าทีวี

“พี่ปั้นไม่อ่านแล้วครับ ไปนอนเล่นในห้องกันนะ”
เหนือสะอื้นไม่หยุด มือก็ดึงเสื้อผมไว้ไม่ยอมปล่อย

“เห้ออปั้นเอ้ย แกจะอ่านหนังสือจบไหมวะเนี้ย ให้พี่เอากลับไปเลี้ยงที่บ้านไหม แกจะได้อ่านหนังสือได้”

“ไม่เป็นไรพี่ เอากลับไปก็ร้องไห้ไม่หยุดอยู่ดี เดี๋ยวผมเข้าไปนั่งอ่านในห้องนอนก็ได้ครับ”

พี่มิ้วพยักหน้า ก่อนจะตบบ่าผมเบาๆเป็นเชิงให้กำลังใจ
ส่วนไนซ์ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ช่วยยกที่นอนและของเล่นเหนือมาไว้ในห้องนอนให้ผม
ก่อนจะขอตัวไปถ่ายละครและบอกว่าคงไม่ได้เข้ามาอีกสักระยะ ช่วงนี้ละครใกล้ปิดกล้อง


ด้วยภาวะที่ผมนอนน้อยติดๆกันมาเกือบสองอาทิตย์ และวิชาที่สอบผ่านไปนั้นผมทำได้ไม่ดีนัก
ทำให้ผมเริ่มเครียด และเริ่มหงุดหงิด
วันนี้เหนือก็ยังร้องไห้งอแงอีกเหมือนเคย แต่ผมไม่มีเวลามาโอ๋แบบทุกที
พรุ่งนี้สอบตัวสุดท้ายและเป็นวิชาที่ยากที่สุดด้วย
ผมเลยมานั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องครัว และใส่หูฟังเพลงไปด้วย เพื่อจะได้มีสมาธิอ่านหนังสือ
แต่เหนือก็ร้องไห้ดังเข้ามาตลอด ทำให้ผมเผลอตวาดน้องเหนือไป


“เห้ยย ร้องอะไรมากมายวะ ไม่มีเวลาจะมาอุ้มตลอดหรอกนะ”
จากที่เหนือร้องไห้อยู่แล้วมาได้ยินเสียงผมดังใส่อีก ยิ่งทำให้เหนือร้องไห้หนักไปกว่าเดิม
พี่มิ้วคงเห็นว่าผมอารมณ์ไม่ดีมากๆ เลยรีบพาเหนือเข้าไปหลบในห้องนอนใหญ่
ทิ้งให้ผมนั่งหงุดหงิดและโกรธทุกๆอย่างรอบๆตัวไปคนเดียว
อารมณ์ผมตอนนั้นคือผมอึดอัด ผมเหนื่อย ผมอยากระบายให้คนอื่นฟังบ้างว่าผมเป็นยังไง
ผมเลยกดโทรศัพท์ไปหายูโร ทันทีที่ยูโรรับสายผมก็บ่นให้มันฟัง

“ทำไมวะ ,, ทำไมกูต้องมารับผิดชอบอะไรแบบนี้ด้วย
งานก็เยอะ สอบก็จะสอบ  เหนือแม่งก็ร้องไห้ไม่หยุดแบบนี้
แล้วจะให้กูไปทำอะไรได้บ้างละ สอบก็ไม่ได้ งานก็ยังไม่เสร็จ
ทำไมไม้ไม่เอาไปไว้เชียงใหม่ให้คนเลี้ยงแบบทุกทีว่ะ
เอาไว้ให้กูเลี้ยงแบบนี้ กูก็ทำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ”

เว้ยย ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด!!

“มึงสงบสติได้ยัง อยู่ๆก็โทรมาบ่นใส่กูแบบนี้เนี้ยกูจะรู้อะไรกับมึงไหม
แต่ที่ฟังๆมาก็เป็นเพราะไม้ฉาก กับครอบครัวมันอีกสินะ”

ยูโรพูดออกมาอย่างช้าๆเหมือนไม่ได้แปลกใจอะไรในสิ่งที่ผมบ่นออกไป

“อืมม” ผมก็ตอบได้แค่นั้น ก็ผมหงุดหงิดเพราะไม้ฉากจริงๆ
ณ ตอนนั้นมันเหมือนกับว่าทำไมต้องทิ้งเหนือให้ผมเลี้ยง ทำไมต้องเป็นผมที่มารับภาระนี้ไว้

“ทำไงได้ละพวกมึงเลือกแบบนี้แล้ว มึงเลือกจะยอมรับในสิ่งนั้นไปแล้วจะบ่นให้ได้อะไรขึ้นมาว่ะ
ทำไมไม่บอกไม้มันไปว่ามึงเลี้ยงไม่ได้ มึงไม่กล้าพูดเพราะกลัวมันไม่รักมึงงั้นหรอ?”

เออ ,, เหมือนพูดแทงใจดำ แต่ผมก็ไม่ได้คิดแบบนั้นนะ
ผมแค่อยากให้เหนืออยู่ด้วยเพราะอยากช่วยแบ่งเบาปัญหาของไม้ฉากเฉยๆ

“มึงจะมาบ่นนั้นบ่นนี้ให้ได้อะไรขึ้นมาในเมื่อเด็กมันอยู่กับมึง
ให้พี่มิ้วพาไปเดินเล่นพาไปนั้นไปนี้ดิ เห็นอะไรสวยๆหน่อยก็ลืมเรื่องร้องไห้ไปได้แล้ว
นี้มึงเอาไว้ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆเด็กมันก็อึดอัดดิวะ”

“อืมม กูเผลอตวาดใส่เหนือไปแล้วอะมึง”

“นี้มึงโตแต่ตัวหรอ ทำอะไรไม่ได้พาลใส่เด็กหรอวะปั้น ป่านนี้ไม่ร้องไห้ตายห่าไปแล้วหรอไง
ไปดูหลานเลยมึง  ทำใจเย็นๆ คุยกับหลานดีๆ มึงเอาแต่คิดว่ามันน่ารำคาญ มึงก็ยิ่งหงุดหงิด
ทำใจเย็นๆไปเถอะนะ แล้วนี้ไม้จะกลับเมื่อไหร่”

“มะรืนก็มาแล้ว”

“เออ ทนไปอีกไม่กี่วันพ่อมันกลับมา ขี้คร้านมึงนั้นแหละจะร้องไห้หาหลาน 
 ไปโอ๋หลานแล้วก็ทำหัวให้เย็นแล้วมาอ่านหนังสือต่อ เข้าใจไหม”

ดุชิบหายย ติดนิสัยเปามาแน่ๆ

“ครับ เข้าใจละครับ”

“เออดีมาก กูไปอ่านหนังสือต่อละไอ้เชี้ย เครียดชิบหาย”

มันพูดเสร็จก็กดวางสายไป สรุปมันก็เครียดเรื่องสอบเหมือนกัน 55555


ผมนั่งสงบสติตัวเองสักพัก ก็รีบลุกเข้าไปโอ๋เจ้าตัวเล็กในห้อง
ซึ่งตอนนี้นอนหลับไปแล้ว

“อ้าวนอนได้แล้วหรอพี่มิ้ว”

“อืมม ร้องไห้สะอื้นไม่หยุด พี่ไม่รู้จะทำไงเลยเอาเสื้อนอนของปั้นมาให้เหนือกอด
ก็เนี้ยยอมนอนหลับแล้วแต่กอดผ้าไว้ไม่ปล่อยเลย”

ผมมองดูเจ้าตัวเล็กที่นอนหลับไป แต่ยังสะอื้นอยู่เล็กน้อยและมีน้ำตายังคลออยู่

“พี่ปั้นขอโทษนะครับ”
ผมก้มลงไปหอมหน้าผากของเจ้าเหนือเบาๆ ก่อนจะเดินออกมานั่งอ่านหนังสือที่ห้องครัวต่อ
พี่มิ้วเดินตามเข้ามานั่งคุยกับผมด้วย


“เป็นไงละเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ไหม เลี้ยงลูกมันไม่ใช่เรื่องง่าย
มันถึงไม่ผิดไงที่เค้าจะหวังกับพวกแกไว้มาก”

“เหนื่อยสุดๆเลยพี่มิ้ว ไม่คิดด้วยว่าเหนือจะติดปั้นขนาดนี้
ถ้าไม่ติดว่าจะสอบนะปั้นจะไม่บ่นเลย นี้ก็รู้สึกแย่ๆไปโวยวายใส่เด็กแบบนั้น”

“ทุกคนมีมุมที่จะล้าจะเหนื่อยด้วยกันทั้งนั้นแหละ อย่าคิดมากรีบอ่านหนังสือเถอะ
พี่จะเข้าไปอยู่เป็นเพื่อนเหนือเอง”

พี่มิ้วพูดจบก็ลุกไปดื่มน้ำ และก็เดินเข้าห้องนอนไป



ป๊า ม๊า ,, เลี้ยงปั้นมาตั้งหลายสิบปี ป๊ากับม๊าจะเหนื่อยมากแค่ไหนนะ?
แล้วตอนนี้ป๊ากับม๊าจะเสียใจบ้างไหมที่ปั้นไม่ได้เป็นอย่างที่ป๊ากับม๊าหวังไว้เลย?

เห้อออ … ไม้ฉาก พวกเราจะข้ามผ่านเรื่องราวพวกนี้ไปได้ไหมวะ?
เลี้ยงเด็กคนหนึ่งมันไม่ง่ายเลยนะเว้ย แต่ทำไม้กับพิมเลี้ยงมาได้จนถึงทุกวันนี้
ไม้คงจะเหนื่อยมากเลยสินะ ,, ไหนจะหาเงินส่งพิมเรียน หาเงินค่าเลี้ยงเหนืออีก
และพอถึงเวลาที่พัชกลับมาแล้ว .. ไม้จะยอมปล่อยเหนือให้ไปกับพัชได้จริงๆหรือป่าว??
เพราะขนาดเหนือมาอยู่กับปั้นไม่นาน ปั้นยังไม่อยากคืนเหนือให้พิมเลย
แล้วนี้กูคิดมากทำไมวะเนี้ยยย - -‘
พรุ่งนี้สอบนะเว้ยยยยย !!!!
ไม่เอาละ ไม่คิดอะไรทั้งนั้น .. วางมันให้หมด ตอนนี้ต้องคิดแต่เรื่องสอบ สอบ สอบและสอบ .
เพราะหลังสอบเสร็จไม้ฉากจะกลับมาหาแล้ว >//////<



----------------------------------------
มีคำผิดยังไงขออภัยด้วยนะคะ : )
อย่าไปว่าปั้นมันเลย มันก็คนทั่วๆไปนั้นแหละมีทั้งมุมที่ดี และมุมที่อ่อนไหว
เป็นกำลังใจให้เด็กๆด้วยน๊า '
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-09-2016 05:43:41
ไม้ฉาก คิดแบบนี้ดีมากกกกก ตัดตัวเองออกมาจากพ่อแม่
ไม่ให้พ่อแม่มายุ่ง ถูกที่สุด
พ่อแม่ที่เผด็จการ เอาแต่ความต้องการของตัวเองฝ่ายเดียว
ไม่คิดถึงความสุขของลูก เอาแต่แคร์สังคมภายนอก
คนนอกเขามาทุกข์ด้วยไหม สุดท้ายไม่มีความสุขทุกคน
ดูท่า พ่อไม้ฉาก ไม่กลัวอันตรายที่ลูกไปเป็นตำรวจภาคใต้
คงคิดว่าสร้างความอับอายให้
อยู่ทางนั้น ให้มันลำบากสุดๆ ตายๆไป ซะก็ดีมั้ง
เสียว กลัวไม้ฉากมีอันตรายจริงๆ
ไร้ท อย่าจบแบบดราม่านะ
ปั้น คงไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 16-09-2016 21:43:28
หรือว่าจะต้องรอ
จนน้องเหนือโตเป็นหนุ่ม
ถึงจะได้สมหวังกันทุกคน

ตอนนั้นคนบางคนคงจะแก่ตาย
ไปบ้างซักคนสองคน
หรือหมดทุกคน..หมดคนสร้างปัญหา

แน่ใจนะ
ว่าจะให้รอถึงวันนั้น
จริงๆ
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 26-09-2016 22:56:06
มีคำเปิดใจ Closefriends ในหน้าแรกนะคะ :)
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 5 ||P.44||13-09-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-09-2016 21:14:48
  :a5:





 :o12:
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 6 ||P.44||5-10-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 05-10-2016 14:02:36
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง 6  ||
 
.................. ปั้นสิบ

 
 



และแล้วการสอบที่แสนสาหัสก็จบลงไป
ได้เวลาหยุดพักผ่อนซะที แต่ก็ได้หยุดแค่ 2 อาทิตย์เองครับ
หลังจากสอบเสร็จแล้วพวกแฟรงค์ชวนไปฉลองที่บ้านพี่เจ แต่ผมไปไม่ได้
เพราะมีภารกิจต้องกลับไปง้อเด็กน้อย .. ก็น้องเหนือยังไงละ : )
 
“น้องเหนือครับ พี่ปั้นกลับมาแล้ว”
ทันทีที่ถึงห้อง ผมรีบตรงดิ่งเข้าไปในห้องนอนใหญ่ ซึ่งคาดว่าเจ้าเหนือต้องนอนเล่นในห้องแน่ๆ
แต่ในห้องกลับไม่มีใครอยู่เลย ผมเดินมาในห้องคุมะ ก็ไม่เจอใคร...
พี่มิ้วพาเหนือไปไหนกันนะ? ห้องก็ไม่ล๊อคอีกต่างหาก
หรือว่าพวกไนซ์กับต๊ะมา?
สงสัยพากันไปเล่นที่ชั้นสระว่ายน้ำแน่ๆแหละ
 


ผมเลยเดินเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมานั่งเล่นมือถือรอ
จนเวลาผ่านไปเกือบๆจะ 2 ทุ่มละพี่มิ้วก็ยังไม่กลับมา
อืมมมม... มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้วปะวะ?
 
ผมกดโทรไปหาพี่มิ้ว.. แต่เสียงมือถือพี่มิ้วก็ดังอยู่ใกล้ๆ
โธ่เอ้ยยยพี่มิ้ว.. ไม่เอามือถือไปอีกแล้ว
นี้อีกเรื่องที่จะบ่นพี่มิ้ว.. เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยชอบพกมือถือ
ทีเมื่อก่อนนะทักตอนไหนตอบทันทีเลย .. เดี๋ยวนี้รอไปเกือบครึ่งวันกว่าพี่มิ้วจะอ่านจะตอบ
ในเมื่อโทรหาพี่มิ้วไม่ติด ผมเลยเลือกกดโทรไปหาไนซ์ แต่เป็นพี่ป๊อกกี้ ผู้จัดการของไนซ์รับสาย บอกว่าไนซ์ติดถ่ายงานอยู่
อ้าวว.. ไนซ์ไม่ได้มา แล้วพี่มิ้วพาเหนือออกไปกับใครวะ?
 
 
ผมนั่งรอต่อไปจบเกือบ 3 ทุ่มพี่มิ้วกับเหนือก็กลับมา

“พี่มิ้ว พาเหนือไป..... ม๊า!!!!”

แต่ที่ทำให้ผมตกใจกว่าเดิมคือ.... ม๊าผมก็มาด้วย
 
 
“บ่นเก่งจริงๆเลยนะแก มาช่วยฉันถือของหน่อย” พี่มิ้วเรียกให้ผมไปช่วยถือของ
จากที่ยืน งงๆ ว่าม๊ามาได้ไง ผมก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพี่มิ้วเอาของไปเก็บที่ห้องครัว
ส่วนม๊าผมอุ้มน้องเหนือไปนั่งเล่นที่โซฟาหน้าทีวี
 
“ม๊ามาเมื่อไหร่” ผมกระซิบถามพี่มิ้ว ที่ตอนนี้กำลังแยกของไปเก็บใส่ตู้เย็น
 
“มาตั้งแต่เช้าแล้วละ แกออกไปสอบได้สักพักม๊าแกก็มา”
 
“แล้วว่าไงบ้างไหม”
ผมยังร้อนๆหนาวๆไม่หายเลย
อย่างที่ทราบกันคือป๊ากับม๊าผมก็ไม่ได้เห็นด้วยเรื่องที่ผมกับไม้ฉากจะคบกัน
และเรื่องที่โคราชวันนั้นผมว่าพ่อแม่ไม้ฉากก็น่าจะโทรไปฟ้องป๊ากับม๊าผมเรียบร้อยแล้ว
 
“ไม่นะ” พี่มิ้วตอบมาแบบนั้นแต่หน้านี้คนละอารมณ์มาก
 
พอจัดของใส่ตู้เสร็จ พี่มิ้วก็จะล้างขวดนม ผมว่าจะอยู่ช่วยแต่พี่มิ้วไล่ให้ผมไปนั่งคุยกับม๊า
 
“ไปคุยกับม๊าเถอะ”
ไล่กันขนาดนี้... แล้วบอกว่าม๊าไม่ว่าไรเลยใครจะเชื่อละพี่มิ้ว TT
ผมยืนทำใจอยู่สักพักก็ตัดสินใจเดินมานั่งกับม๊าที่โซฟา พอเจ้าเหนือเห็นผมก็ร้องไห้และยื่นมือมาให้ผมอุ้ม
ผมเลยอุ้มน้องเหนือมาจากม๊า ซึ่งม๊าก็ไม่ได้ขัดอะไร ยื่นน้องเหนือส่งมาให้ผม
 
 
“ท่าทางจะติดปั้นจริงๆสินะ”
ผมหันไปมองหน้าม๊าอีกครั้ง.. ซึ่งเป็นครั้งแรกในรอบหลายๆเดือนที่ผมได้มองหน้าม๊าชัดๆแบบนี้
 
“ติดไม้มากกว่าครับ นี้คงคิดถึงพ่อไม้นั้นแหละเลยติดให้ปั้นอุ้ม”
ผมตอบออกไป ก่อนจะจับน้องเหนือให้นอนซบบนอกดีๆ
ตอนนี้น้องเหนือคงเริ่มง่วงนอนแล้วละครับ เอามือขยี้ตาบ้างละ เอามือเข้าปากบ้างละ
 
“ก็แปลว่าเจอกันบ่อยงั้นสินะ” นั้นไง.. คำถามแบบนี้มาอีกแล้ว เห้อออออ อยากร้องไห้จริงๆ
 
“ไม่ได้เจอกันบ่อยหรอกครับม๊า จริงๆปั้นกับไม้ก็เพิ่งกลับมาคุยกันอีกครั้งได้ไม่นาน แล้วก็มีเหตุสุดวิสัยนิดหน่อยนะ ปั้นเลยได้มาช่วยเลี้ยงน้องเหนือแค่นั้นเอง”
 
“ปกติเหนืออยู่กับใครละ ปั้นเอามาเลี้ยงไว้แบบนี้ไม่กระทบกับเวลาเรียนหรอ มีอย่างที่ไหนม๊าก็มีไม่บอกให้ม๊ามาช่วยเลี้ยง  ไปรบกวนพี่มิ้วเค้าทำไมอีก เรานี้ไปสร้างความเดือดร้อนพี่มิ้วเค้าหลายเรื่องละนะ”

ม๊าบ่นออกมาแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีจริงจังอะไรมาก เพราะตอนนี้ม๊าก็หยิบขวดนมจากพี่มิ้วมายื่นให้ผม
 
“เดี๋ยวค่อยให้นมครับม๊า  อาบน้ำให้ก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะได้นอนหลับยาวๆเลย”
ม๊าพยักหน้าให้ผม ก่อนจะวางขวดนมลงโต๊ะข้างๆโซฟา และหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาป๊า
ผมเลยขอตัวพาเหนือเข้ามาอาบน้ำแต่งตัว และเอาเข้านอนในห้อง
 
สักพักม๊าก็เดินตามเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะไปหยุดดูรูปที่ผมแปะไว้ตรงผนังห้อง
รูปผมกับไม้ฉาก.. แล้วก็มีโพสอิทข้อความที่ผมกับไม้ฉากชอบเขียนมาแปะไว้ให้กันอ่านอีก
เอิ่มมมม มมม.. ม๊า TT’
ผมไม่ได้ปิดบังม๊าเรื่องที่ผมชอบไม้ฉากก็จริงอยู่..
แต่ผมก็ไม่ได้อยากให้ม๊าได้อ่านข้อความในใจของผมกับไม้ฉากสักเท่าไหร่
ผมยอมรับว่าผมยังแคร์ความรู้สึกของม๊ากับป๊าอยู่ ....
 
ม๊าหยุดยืนดูรูปที่ผนังสักพักก็เดินมานั่งข้างๆผม
 
“เอานอนยากไหม?”
ม๊าพูดเสร็จก็เอื้อมมือไปลูบหน้าของเจ้าเหนือเบาๆ
เจ้าเหนือที่ยังไม่ได้นอนหลับ ก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจที่มีคนมาเล่นด้วย
ถึงแม้ตาใกล้จะปิดเต็มที่แล้วก็ตาม ยิ้มจนน้ำนมไหลออกมาเปื้อนแก้มและไหลลงไปเปื้อนคอ
ผมก็ได้แต่รีบซับน้ำนมที่เปื้อนให้น้องเหนือ ก่อนจะนั่งเงียบๆฟังเสียงม๊ากล่อมน้องเหนือนอน
 
เวลาผ่านไปไม่นาน.. น้องเหนือก็หลับสนิทและน่าจะนอนหลับสนิทที่สุดในรอบๆหลายวันที่ผ่านมา
ผมจัดการอุ้มน้องเหนือไปนอนในเตียง  ที่ไม้ฉากต่อไว้ให้
พอหันกลับมาก็เห็นว่าม๊านั่งมองผมอยู่ .....
 
“มานั่งนี้สิปั้น” ม๊าเอามือตบๆตรงที่นอนข้างๆที่ม๊านั่ง ผมเลยไปนั่งข้างๆม๊า
 
“ตอนที่ปั้นยังเด็ก ปั้นเลี้ยงยากกว่าเหนืออีกรู้ไหม?”
ม๊าเอื้อมมือมาลูบผมของผมอย่างแผ่วเบา ม๊าพูดไปก็ยิ้มไปด้วย
 
“ร้องไห้จนพี่เลี้ยงที่จ้างมายอมแพ้ลาออกกันไปตั้งมากมาย สุดท้ายป๊าเลยบอกให้ม๊าหยุดทำงาน
แล้วไปเลี้ยงปั้นอย่างเดียว หลังจากนั้นมา ปั้นก็ไม่ร้องไห้ตอนนอนอีกเลย
แต่ม๊าต้องกอดปั้นไว้ตลอด ต้องให้มือโดนตัวปั้นไว้สักนิดก็ยังดี ปั้นก็จะนอนหลับได้นานมากเลยละ”
 
“ม๊าคงเหนื่อยกับเด็กดื้อแบบปั้นมากเลยสินะครับ”

ม๊าส่ายหน้าไปมา ก่อนจะใช้ทั้งสองมือประคองหน้าผมไว้
 
“ม๊าไม่เคยเหนื่อยกับปั้นเลยรู้ไหม   เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่เล็กจนโต ปั้นไม่เคยทำให้ม๊าเสียใจเลยไงละ”
ม๊าพูดไปก็เริ่มร้องไห้ไปด้วย ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่เริ่มจะไหลล้นจากดวงตาคู่สวยของม๊า
 
“ถึงปั้นจะคบกับไม้ฉาก ทั้งๆที่ม๊าเคยขอไว้นะหรอครับ”
ม๊าไม่ได้ตอบว่าอะไร แต่ดึงตัวผมเข้าไปกอด
ม๊ากอดผมไว้ แล้วลูบหลังผม เหมือนทุกครั้งที่ม๊าโอบกอดผมตั้งแต่เด็กจนโต
 
“ไม่ว่าปั้นจะเป็นอะไร ม๊ากับป๊าไม่เคยเสียใจเลย  ปั้นจะรักใคร ม๊าก็จะรักด้วย
ถ้านั้นคือเส้นทางที่ปั้นเลือกแล้วถึงม๊าจะไม่เห็นด้วยก็ตาม แต่ม๊าก็จะอยู่ข้างๆปั้นเสมอ
มีอะไรก็บอกม๊านะลูก เชื่อม๊าเถอะนะ ไม่มีใครรักและหวังดีกับลูกเท่าป๊ากับม๊าแล้ว”

ผมในตอนนี้เหมือนเด็กน้อยที่ต้องการความรักจากม๊าจริงๆ
ผมกอดม๊าแน่นกว่าเดิม และร้องไห้ออกมา
ผมเหนื่อย... ผมอยากได้คนเข้าใจ... ผมอยากได้อ้อมกอดจากใครสักคน
และวันนี้ผมรู้แล้วว่าอ้อมกอดจากม๊า... มันคือสิ่งที่ผมต้องการ.
 
 
มันนานแค่ไหนแล้วนะ... ที่ผมไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นแบบนี้
อ้อมกอดที่ทำให้ผมสบายใจทุกครั้งที่ได้รับมัน.
 
 
 
ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของม๊าทำให้ผมที่เหนื่อยกับการเรียนและการเลี้ยงน้องเหนือมาหลายอาทิตย์
ผล็อยหลับไปกับอ้อมกอด และเสียงกระซิบแผ่วเบาของม๊า
 
“ไม่ว่าม๊าจะทำอะไรก็ตาม.. ม๊าทำเพราะม๊ารักและหวังดีกับลูกนะครับ”
 
 
 
 
 
 
 
“ปั้นๆ”
หื้อออ เสียงใครว่ะ?
อยากลืมตาตื่นมาดู แต่ตามันหนักๆ แล้วก็ปวดเมื่อยไปหมดแล้ว
 
“ปั้นสิบบบบบบบ!!!!!”
 
 
เสียงไม้ฉาก!!?
 
 
 
 
ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะลืมตามองคนตรงหน้า..
 
ไม้ฉาก!!
 
 
 
“ไม้....”
ไม้ฉากยืนยิ้มทำหน้าหล่อๆให้ผม ..
มันเป็นคนที่ยิ้มแล้วโลกสดใสครับ ( โลกของผมคนเดียวครับ 5555)
 
“ไม้กลับมาแล้วนะครับ”
ไม้ฉากยื่นมือมาหยิกแก้มผม จากหยิกเบาๆก็เพิ่มแรงเป็นหยิกแรงมากขึ้น
จนผมต้องรีบสะบัดหน้าหนี แต่ยิ่งสะบัดหน้ายิ่งเจ็บครับ
 
“โอ้ยยย ปะ ปล่อย.. เจ็บเว้ย”
ผมดึงมือของไม้ฉากออกได้แล้ว ก็รีบลูบแก้มตัวเองทันที
คนบ้าอะไรวะชอบหยิกแก้ม.. เจอกี่ทีๆก็หยิกแก้มตลอดเลย
เดี๋ยวไปลดน้ำหนักเอาแก้มออกดีกว่า - -
 
“แล้วเหนือไปไหนละ” ไม้ฉากมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะหยุดสายตามามองที่ผม
 
 
อืมม.. เหนือ?
 
 
เห้ยย.. เมื่อวานม๊ามานี้หว่า!!!
 
 
 
 
 
“ม๊า!!!”
ผมรีบลุกออกไปดูนอกห้องนอน แต่ก็ไม่เห็นม๊า และไม่เห็นพี่มิ้วเหมือนกัน
 
“ม๊าทำไมหรอปั้น?” ไม้ฉากเดินมาดึงตัวผมไว้ ก่อนจะโอบกอดตัวผมไว้
 
“เมื่อวานม๊ามานะสิ แล้วนี้หายไปไหนกันหมดแล้วละ พี่มิ้วละ ไม้เจอพี่มิ้วไหม?”
 
“ไม้เดินเข้ามาก็ไม่เห็นใครแล้ว ห้องก็ไม่ล๊อคด้วย”

คราวนี้ไม้ฉากเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่อีกรอบ ก่อนจะเดินออกมาด้วยหน้าเครียดๆ
 
“เตียงนอนเหนือ เสื้อผ้าของเหนือก็ไม่มี”
เห้ยย.. เกิดอะไรขึ้นวะ?
ของๆเหนือหายไปไหน? แล้วน้องเหนือไปไหนแล้วละ?
 
“ไม่ว่าม๊าจะทำอะไรก็ตาม.. ม๊าทำเพราะม๊ารักและหวังดีกับลูกนะครับ”
คำสุดท้ายที่ผมได้ยินม๊าพูดก่อนจะหลับไปดังขึ้นมาในหัวของผม
ม๊าทำอะไร???
 
 
 
ผมรีบวิ่งไปหยิบมือถือที่ผมวางไว้ข้างๆทีวีมากดโทรหาม๊าทันที
รอไม่นานม๊าก็กดรับสาย พร้อมๆกับเสียงร้องไห้ของน้องเหนือดังแทรกเข้ามา
 
 
“ม๊าอยู่ไหน”
 
“นี้น้องปั้น ทำไมไม่ทักม๊าดีๆละครับ ตื่นนอนนานหรือยัง?”
 
“ม๊า.. ม๊าเอาเหนือไปไหน”

เสียงน้องเหนือร้องไห้ดังออกมา ทำให้ผมเริ่มใจไม่ค่อยดีเท่าไหร่
คงเพราะรู้ฤทธิ์น้องเหนือดีว่าเวลาร้องไห้และไม่เห็นหน้าผม น้องเหนือจะร้องไม่หยุด และไม่ยอมกินนม ไม่ยอมนอน
 
“พามาบ้านมิ้ว ตอนนี้กำลังจะกลับคอนโด” ม๊าตอบกลับมาและม๊าก็หันไปปลอบเจ้าเหนือ
 
“แล้วม๊าเอาที่นอนของเหนือไปทำไม เสื้อผ้าของเหนืออีก” ผมยังคงไม่วางใจเรื่องนี้เท่าไหร่
ผมกลัวม๊าจะทำอะไรลงไปเพราะคำว่าหวังดีกับผม...
ถึงจะรู้ว่าสิ่งที่ม๊าทำไปมันดีกับผมจริงๆนั้นแหละ... แต่ผมก็กลัวอยู่ดี.
 
 
“เดี๋ยวกลับไปคุยที่ห้อง ไม้ฉากมาถึงแล้วใช่ไหม”
หื้อออ.. ม๊าเริ่มน่ากลัวแล้วนะ ม๊ารู้ได้ไงว่าไม้ฉากจะกลับมาวันนี้
 
“ครับ.. มาถึงแล้ว แต่ว่าม๊ารู้ได้ไง”
 
“ปั้นไปอาบน้ำเก็บกระเป๋าเถอะ เดี๋ยวม๊าจะพาไปเชียงใหม่”
 
“เชียงใหม่? ไปทำไมอะครับ”

ตอนนี้ผมหันไปมองหน้าไม้ฉาก ซึ่งมันก็ขมวดคิ้วทำหน้า งง ไม่ต่างจากผม
 
“ค่อยคุยกันบนรถ ตอนนี้ไปอาบน้ำและเก็บเสื้อผ้าตามที่ม๊าสั่งเถอะ”
พูดจบม๊าก็ตัดสายวางไป ผมได้แต่นั่งมองหน้าไม้ฉากอย่าง งงๆ แบบนั้น
 
 
จนไม้ฉากมาดึงตัวผมเข้าไปกอดนั้นแหละ ผมถึงรู้ว่าตัวเองกำลังร้องไห้
 
“ร้องไห้ทำไมคนเก่ง.. ม๊าว่าไงบ้าง”
อ้าวว นี้ผมร้องไห้ทำไมวะ?
ผมรีบเช็ดน้ำตา และผละตัวออกจากอ้อมกอดของไม้ฉาก
 
“ม๊าบอกจะพาไปเชียงใหม่อะไม้ ... ม๊ากำลังจะทำอะไรวะ? ปั้นกลัว. . กลัวม๊าจับปั้นกับไม้แยกจากกันอีก”
 
“ไม่ต้องกลัวหรอก ถึงใครจะจับไม้กับปั้นแยกกันอีกกี่สิบกี่ร้อยครั้ง ไม้ก็จะหาทางดึงปั้นกลับมาอยู่กับไม้อีก
ตอนนี้ทำตามที่ม๊าสั่งก่อนเถอะ”
 
“สัญญาก่อนดิ ว่าจะไม่ทิ้ง ไม่คิดคนเดียว ไม่ตัดสินใจคนเดียวเหมือนครั้งก่อน”

ครั้งก่อน ไม้ฉากตัดสินใจไปกับพิม... เพราะป๊าผมพูดให้ไม้ฉากให้โอกาสผมได้เจอคนที่ดีกว่า
ผมกลัวไม้จะคิดเองตัดสินใจเอง.. และทิ้งผมอีก
ผมในตอนนี้... ไม่อยากมีชีวิตที่ไม่มีไม้ฉากอีกแล้ว.
 
 
“สัญญา... ไม่ว่ายังไงก็จะคุยกันทุกเรื่อง คิดทุกอย่างด้วยกัน ตัดสินใจทุกอย่างด้วยกัน”
และคำสัญญาของไม้ฉากก็จบลงด้วยปากร้อนๆที่ประกบลงมาสัมผัสกับปากผมเบาๆ
 
“มัดจำก่อน ถ้าสบายใจเรื่องม๊าเมื่อไหร่.. เดี๋ยวมาทวงความคิดถึงนะครับ”
หมาป่าก็คือหมาป่าครับ..... กำลังเครียดๆ วกกลับมาเรื่องนี้จนได้สินะ.
 
“ทวงไวๆนะ เพราะคิดถึงมากๆ”
ผมตอบไม้ฉากกลับไป ก่อนจะรีบลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปอาบน้ำ
เพราะดูจากสายตาไม้ฉากแล้ว ถ้าผมยังนั่งอ้อยอิ่งให้ไม้ฉากกอด...
คงไม่พ้นว่าผมคงต้องแสดงความคิดถึงมากๆให้ไม้ฉากรับรู้แน่ๆ
 
 
 
หลังจากที่ผมอาบน้ำและเก็บเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมานั่งเล่นกับไม้ฉากที่หน้าทีวี
สักพักพี่มิ้วกับม๊าและน้องเหนือก็เดินเข้ามาในห้อง
 
“สวัสดีครับ” ไม้ฉากยกมือไหว้ม๊า และเอื้อมมือไปรับน้องเหนือมาอุ้ม
น้องเหนือที่พอได้ยินเสียงของพ่อไม้  รีบโยนของเล่นในมือลงพื้น แล้วยื่นมือมาให้พ่อไม้ฉากอุ้มทันที
พี่มิ้วคงทนความหมั่นเขี้ยวไม่ไหว เผลอตีขาแน่นๆของน้องเหนือไปหลายทีเลยครับ (ตีเบาๆนะไม่ได้ตีแรง)
 
“กลับมาถึงก็ตรงมาที่นี้เลยสินะ โทรบอกพ่อแม่เราบ้างหรือยังว่ากลับมาจากใต้แล้วนะ
เค้าเป็นห่วง กินไม่ได้นอนไม่หลับกันอยู่นะ ยังไงโทรไปบอกบ้านโน้นเค้าบ้างละ”

ม๊าบอกกับไม้ฉาก ถึงน้ำเสียงม๊าจะดูดุไปบ้าง แต่สายตาที่ม๊ามองไม้ฉากก็ยังเป็นสายตาอ่อนโยน
เหมือนที่เคยมองไม้ฉากมาตลอดหลายสิบปี
 
“โทรไปบอกบ้านคุณตา บ้านคุณปู่ และบอกไม้ทีเรียบร้อยแล้วครับ”
นั้นคืออีกเรื่องที่ผมเพิ่งรู้... ไม้ฉากยังโทรหาคุณปู่คุณตาไม่เคยขาด
อันนี้ไม้มาเล่าให้ฟังที่หลังว่า.. ต่อให้พ่อแม่ตัดขาดกับมันแล้ว แต่พวกคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายก็ยังคงเป็นห่วงมัน
มันเลยต้องโทรไปบอกเค้า โทรไปหาพวกเค้าอยู่ ยังไงๆมันก็ตัดกันไม่ได้อยู่แล้วละ
อันนี้ผมเห็นด้วยนะ.. เพราะใจจริงๆพวกผมก็ไม่ได้อยากตัดพ่อตัดแม่แบบที่พ่อแม่ของไม้ฉากพูดอยู่แล้ว
 
“อืมม ดีแล้วละ งั้นเดี๋ยวเดินทางเลยไหม กว่าจะถึงเชียงใหม่จะดึกนะ”
ตอนนี้ผมกับไม้ฉากได้แต่มองหน้ากัน ก่อนที่ไม้ฉากจะเอื้อมมือมาโอบบ่าผมไว้หลวมๆ
 
“ครับ” ไม้ฉากตอบกลับไป ก่อนจะยื่นน้องเหนือให้ผมอุ้ม
แล้วไม้ฉากก็ไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของผม และของไม้ฉากขึ้นมาถือ
 
 
 
เราเดินตามม๊ากับพี่มิ้วมาเงียบๆ มีเสียงไม้ฉากแหย่น้องเหนือเล่นเป็นระยะๆ
จนเดินมาถึงชั้นจอดรถ ที่รถตู้ของที่บ้านผมจอดรออยู่แล้ว
พี่มิ้วเดินเข้าไปนั่งข้างหลัง ก่อนจะเอื้อมมือมาอุ้มน้องเหนือให้ไปนั่ง car seat ข้างๆพี่มิ้ว
ก่อนที่ผมกับไม้ฉากจะเข้าไปนั่งในรถ ม๊าก็จับแขนของผมไว้
 
“ปั้นสิบ, ไม้ฉาก  ไม่ว่าจะเกิดปัญหาอะไรก็ตาม ถึงม๊าอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่พวกลูกคิด
ให้นึกถึงม๊านะ โทรหาม๊าได้ทุกเวลา”

ไม้ฉากยกมือไหว้ขอบคุณม๊า ซึ่งม๊าก็เอื้อมมือไปจับมือของไม้ฉากไว้
 
“ไม่ต้องไปอบรมที่ใต้อีกแล้วนะไม้ ทำงานตามหน้าที่ของเราก็พอ อยู่เวรก็อยู่พอดีๆอย่าไปรับหน้าที่เกินตัว
ไม้ยังมีพิมมีเหนือที่ต้องดูแลถ้าล้มซะคนหนึ่งมันจะล้มกันหมด แล้วก็.. ฝากปั้นสิบด้วย
ปั้นอาจจะงอแง งอนเก่ง แต่ปั้นก็โตพอและมีพร้อมจะอยู่เคียงข้างไม้ ซึ่งตรงนี้ไม้คงรู้ดีกว่าม๊าจริงไหม?”

ไม้ฉากยิ้มให้ม๊า ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
 
“ขอบคุณครับม๊า.. ไม้เคยปล่อยมือนี้ไปหลายต่อหลายครั้งแล้ว และไม้ก็รู้ว่าไม้อยู่ไม่ได้เลยถ้าไม่มีปั้น
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไงไม้จะไม่ปล่อยมือนี้อีกแล้ว หรือถ้าจะปล่อยก็คงเป็นเพราะปั้นเค้าอยากปล่อยมือไม้นั้นแหละครับ”

ฟังคนข้างๆพูดแล้วก็อดหมั่นไส้ไม่ได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ใครที่อยากจับมือมาตลอด
เดี๋ยวเหอะ!!! ทดไว้ในใจก่น เดี๋ยวค่อยไปด่าเอาทีหลัง ตอนนี้ต่อหน้าม๊าต้องสงบไว้ก่อน
 
“ปั้นก็เหมือนกันนะลูก.. มันไม่ใช่แค่คน 2 คนรักกันแบบคู่อื่นๆ แต่ทั้งไม้และปั้นยังมีหลายสิ่งที่ต้องแบกรับไว้อีก  ผ่านมันไปให้ได้ ถึงบทสุดท้ายมันอาจจะไม่เป็นอย่างใจหวัง.. แต่ปั้นกับไม้รู้ไว้นะลูก ยังมีป๊ามีม๊าที่รักและพร้อมจะกอดลูกๆเสมอ”
ตอนนี้ผมยอมปล่อยมือของไม้ฉากออก แล้วโผเข้าไปกอดม๊าอีกครั้ง
ซึ่งอ้อมกอดของม๊ายังเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่น และปลอดภัยที่สุดสำหรับผมเสมอ.
 
“ปั้นรักม๊านะครับ”
ม๊าหอมแก้มผมอีกหลายครั้ง ก่อนจะรีบบอกให้ผมขึ้นรถ
 
“แล้วม๊าไม่ไปด้วยกันหรอ?”
พอผมขึ้นรถไปแล้วก็หันมาถามม๊า ที่ยืนอยู่ข้างๆไม่ยอมขึ้นมานั่งบนรถ
 
“ม๊าต้องไปธุระอีกหลายที่ ไม้กับปั้นไปพักผ่อนที่เชียงใหม่เถอะ ใกล้ๆเปิดเทอมก็รีบกลับมานะปั้นสิบ
อย่าลืมหน้าที่ของตัวเอง รู้ไหมครับ”
 
“ทราบแล้วครับม๊า”
ผมหันไปยิ้มอ้อนม๊าอีกครั้ง
 
“เดินทางกันโดยสวัสดิภาพนะ ถึงแล้วโทรหาม๊าด้วย”
 
“ครับผม.. เออม๊า อย่าไปขโมยทีชเชอร์กลับบ้านละ”

ม๊าเอื้อมมือมาตีไหล่ผมเบาๆ โทษฐานที่รู้ทันม๊า ก่อนจะปิดประตูรถให้ผม และยืนโบกมือให้พวกผม
จนรถตู้ออกมาจนพ้นคอนโดนั้นแหละ พี่มิ้วถึงถอนหายใจออกมา
 
 
 
“เห้ออออ!!!”
ไม้ฉากตัวดี จอมแกล้งพี่มิ้วก็หันไปมองหน้าพี่มิ้ว
 
“หายใจแบบนี้หมดตัวพอดี ผอมลงแล้วมั้งพี่มิ้ว”
พี่มิ้วคงชินกับปากของไม้ฉากอยู่แล้ว เลยหันมาแจกขนมเพี๊ยะเข้าไปเต็มๆกลางหลังของไม้ฉากทันที
 
“ม๊าแกโคตรน่ากลัวเลยไอ้ปั้น.. มาแบบนิ่งๆ แต่เป็นนิ่งแบบเผด็จการ”
ผมกับไม้ฉากขยับตัวนั่งหันไปมองหน้าพี่มิ้ว  ซึ่งไม้ฉากก็ไม่รู้ว่าจะมือไวอะไรขนาดนั้น มาดึงตัวผมไปนั่งติดกับมัน
แล้วมือก็โอบเอวผมไว้ ไม่ได้เกรงใจสายตาคนขับรถจากที่บ้านผมเลย - -‘
 
“ทำไมอะพี่มิ้ว เล่าหน่อยดิ”
ไหนๆก็คงดึงมือของไม้ฉากไม่ออกแล้วแน่ๆ ผมเลยปล่อยเลยตามเลยครับ  กอดก็กอดไปเถอะ
(แกดึงออกหรือยัง? ถึงรู้ว่าดึงไม่ได้อะ... ห๊ะ???)
 
“ก็พอแกหลับใช่ไหม.. ม๊าแกก็ออกมาหาพี่ แล้วเค้นถามพี่ทุกๆเรื่อง
ย้ำนะ .. ทุกเรื่องที่พี่รู้ ทั้งเรื่องแก เรื่องไม้ฉาก เรื่องพิม พี่ก็ต้องเล่าอะ
สายตาม๊าแกโคตรกดดันพี่เลยอะ พอพี่เล่าจบม๊าแกก็ขอเบอร์พิมจากพี่ไป
พอได้เบอร์พิมไปแล้ว ม๊าแกก็ออกไปข้างนอกไม่เข้ามาอีกเลย
พี่ก็ไม่รู้จะทำไง เข้าไปปลุกแกๆก็ไม่ตื่น พอมาตอนเช้าม๊าแกก็โผล่มาพร้อมๆกับให้พี่เก็บของเหนือทุกชิ้น
พี่ก็ถามว่าม๊าจะทำอะไรคะ ม๊าแกบอกว่าจะพาเหนือไปส่งหาพิม เค้าโทรคุยกับพิมแล้ว
และก็นี้แหละตอนนี้ก็นั่งรถไปเชียงใหม่กับพวกแก.. ฉัน งง มากอะ ฉันไม่ได้ว่างงานขนาดนี้นะเว้ยแก
แต่ฉันก็ขึ้นรถมากับพวกแกทำไมวะ โอ้ยยย พูดแล้วจะร้องไห้”

เจ๊มิ้วยังคงนั่งบ่นต่อไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายพี่มิ้วก็หลับไป
 
 
ผมกับไม้ฉากยังนั่งเงียบๆ ปล่อยให้ต่างคนต่างได้คิด
แต่มือของเรายังจับกันไว้ไม่ปล่อย ...
 
จนกระทั่งไม้ฉากดึงตัวผมเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาโอบเอวผมแทนการจับมือ
 
“ปั้นว่าม๊าของปั้นกำลังจะทำอะไรหรือเปล่า”
มันเป็นสิ่งที่ผมกำลังคิดจริงๆครับ ผมไม่รู้ว่าม๊ากำลังจะทำอะไร และม๊าพูดมานั้นหมายความว่ายังไงบ้าง
มันเหมือนจะดี .. แต่ผมก็ยังกลัวว่าเรื่องราวต่างๆจะแย่ไปกว่าเดิม
 
“ไม่รู้สิไม้.. แต่ปั้นว่าม๊าคงไม่ทำอะไรหรอก เพราะก่อนขึ้นรถม๊าก็ไม่ได้ด่าว่าอะไรเรานินา”
 
“เห้อออนั้นสิ แต่ไม่ชอบแบบนี้เลยนะจริงๆ มันอึดอัดไงไม่รู้ กลัวม๊าจะพรากปั้นไปจากไม้อีกอะ”

ไม้ฉากพูดจบก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด จากที่นั่งเบาะรถอยู่ดีๆ ผมแทบจะเกยไปนั่งตักมันอยู่แล้ว
 
“ก่อนขึ้นรถม๊าก็บอกไม้แล้วไม่ใช่หรอว่าฝากปั้นด้วย อย่างน้อยๆปั้นก็รู้แล้วละว่าม๊าไม่ได้บอกให้ปั้นกับไม้เลิกกัน  แต่ม๊าคิดจะทำอะไรต่อนั้นปั้นไม่รู้”
เจ้าคนตัวสูงใหญ่ ก้มหน้าลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอของผม ปากก็บ่นอะไรไปเรื่อย
ฟังออกบ้าง ฟังไม่ออกบ้าง .. สุดท้ายก็ล้มตัวลงนอนตักผม
 
ผมเอื้อมเอามือไปลูบหัวของไม้ฉาก ที่ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่ที่ตักของผม
คงเหนื่อยสินะ.. ไปอบรมที่ใต้เพิ่งกลับมาถึงก็มาเจอเรื่องชวนให้เครียดอีก
ผมไม่รู้หรอกว่าม๊ากำลังจะทำอะไร    ผมรู้แค่ว่า......
 
“ไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกก็ตาม  ยังไง ปั้นก็รักไม้อยู่แล้วละ”
 

 
 
 
 
 
พวกเราเดินทางมาถึงเชียงใหม่กันตอนสี่ทุ่ม
เราแวะพักที่โรงแรมในตัวเมืองก่อน และที่นั่นผมก็ได้เจอคะน้า เลน่อน และน้องพิม
 
“พี่ไม้ พี่ปั้นสวัสดีค่ะ  อ้าว พี่มิ้ว .. สวัสดีค่ะ”
พิมหันไปเห็นพี่มิ้วกำลังอุ้มน้องเหนือลงจากรถ ก็เดินเข้ามาอุ้มน้องเหนือจากพี่มิ้ว
และขอตัวพาน้องเหนือไปนอนในห้องพัก
เลน่อนเดินเข้ามาช่วยไม้ฉากขนกระเป๋า  ส่วนคะน้านั้นไม่พลาดที่จะเดินเข้ามาแซะเพื่อนตัวเล็กและบอบ บางอย่างผม
 
“ไงค่ะคุณชายปั้น..เกลียดมึงจริงๆเลย กลับมาดีกันคราวนี้อย่าทิ้งกันไปง่ายๆอีกละ กูละกลัวความคิดพวกมึงจริงๆเลย  แค่รักกันแค่นั้นก็น่าจะพอละ คิดเยอะกันไปทำไม”
คะน้าบ่นๆไปด้วย แต่ก็ดึงผมเข้าไปกอดรัดแล้วเหวี่ยงตัวผมไปมา
จนผมต้องบอกให้มันหยุด มันถึงเปลี่ยนมาหยิกแก้มผมแทน ...
สงสัยต้องเอาแก้มออกแล้วละ มีแต่คนมาหยิกมาดึงตลอดเลย TT
 
“เข้าห้องไปพักกันเถอะ ห้องของพิมกับน้องเหนือและพี่มิ้วอยู่ 517 นะคะ ส่วนห้องของคุณปั้นกับคุณไม้นั้นอยู่ 516  ฝั่งตรงข้ามกันเลย เชิญค่ะ”
คะน้าพาพี่มิ้วไปส่งที่ห้อง  ก่อนจะแวะมาทักทายผมกับไม้ฉากที่ห้องพัก
 
“มีอะไรก็โทรหาพวกกูได้ตลอดนะ”
พอพูดจบก็ชวนเลน่อนกลับ ก่อนจะบอกว่าพรุ่งนี้จะมารับไปส่งที่แม่ริมตอนสายๆ
หลังจากพวกเพื่อนๆกลับไปแล้ว ไม้ฉากก็เริ่มต้นรื้อกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อเตรียมชุดนอน
 
“ไปอาบน้ำก่อนเลยก็ได้ เดี๋ยวไม้เตรียมของให้”
ถ้าไม้ฉากสั่งมาขนาดนี้ คิดว่าขัดได้ไหมละครับ?
ถึงจะเดินเข้าไปช่วยรื้อกระเป๋าเอง เดี๋ยวก็โดนขู่เหมือนตอนไปกระบี่แน่ๆ  ฉะนั้น.. ผมควรไปอาบน้ำครับ 5555+
 
พอพวกเราอาบน้ำแต่งตัวกันเสร็จแล้ว กำลังจะเข้านอน .. อยู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูหน้าห้อง
ไม้ฉากเลยเดินไปดู ก็เห็นว่าเป็นพิมที่มาเคาะประตูห้อง
 
“มีอะไรหรือป่าวพิม”   ไม้ฉากเปิดประตูให้พิมเดินเข้ามาในห้อง
ซึ่งผมเองก็ลุกขึ้นมาเปิดไฟ แล้วขยับให้พิมมานั่งด้วยกันบนเตียง แต่พิมเลือกจะนั่งเก้าอี้ข้างๆทีวีแทน
 
“คือพิมจะมาขอบคุณพี่ปั้นกับม๊าของพี่ปั้นนะคะ”
 
“ม๊าของพี่หรอ? มีอะไรอะ”

ไม้ฉากกับผมมองหน้ากันแบบ งงๆ แต่ก็ไม่เกินจากที่คิดไว้เท่าไหร่
ม๊าผมต้องทำอะไรอยู่แล้วละไม่งั้นไม่ให้ผมมาที่เชียงใหม่ด้วยแน่ๆ
 
“ม๊าของพี่ปั้นให้คนซื้อของใช้ของน้องเหนือมาให้ที่บ้านพัก แล้วก็หาคนเลี้ยงเด็กมาให้
เป็นคนจากศูนย์เลี้ยงเด็ก เค้าจะมาดูแลเหนือให้ตั้งแต่เช้าแล้วเย็นก็กลับ ใส่ชุดพยาบาลด้วยละ”

พอพูดถึงตรงนี้.. พิมก็เริ่มร้องไห้ออกมา จนผมอดไม่ได้ที่จะต้องเดินเข้าไปดึงพิมมากอดไว้
 
“ม๊าพี่ปั้นดีกับพิมและลูกมาก ทั้งๆที่พิมเป็นคนพรากความสุขของพี่ปั้นมาแท้ๆ
ขอบคุณนะพี่ปั้น ... พิมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชาตินี้พิมจะชดใช้ให้พี่ปั้นได้ยังไง
ยิ่งพี่กับครอบครัวพี่ดีกับพิมกับลูกมากเท่าไหร่ พิมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่แย่มาก...
ฮึกกก ฮือออ  พิมมันแย่จริงๆ”

ผมไม่รู้จะหาคำใดๆมาปลอบน้องพิม เพราะยิ่งผมพูดมันก็คงจะยิ่งทำให้พิมร้องไห้
ผมเลยเลือกที่จะกอดพิมไว้ และตบหลังเบาๆเพื่อปลอบโยนพิม
 
ไม้ฉากส่งยิ้มมาให้ผม.. แต่รอยยิ้มของไม้ฉากก็คงมีเรื่องที่ต้องให้คิดมากเหมือนกัน
ไม้ฉากไม่อยากพึ่งพาใคร และไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนด้วย
การที่ม๊าผมยื่นมือเข้ามาช่วยแบบนี้ มันยิ่งทำให้ไม้ฉากคิดมากแน่นอน.
 
 
กว่าจะปลอบน้องพิมให้หยุดร้องไห้ เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบๆตี 2
 
“ไปนอนได้แล้วพิม พรุ่งนี้ต้องกลับบ้านกันแต่เช้า แล้วคนที่จะมาเลี้ยงลูกให้จะมาวันไหนละ”
ไม้ฉากยื่นผ้าขนหนูให้น้องพิมเช็ดหน้า ก่อนจะดึงตัวผมออกมาให้ห่างจากน้องพิม
 
“มาพรุ่งนี้ค่ะ แต่พิมบอกให้เค้ามาสายๆหน่อย”
 
“งั้นไปนอนนะ แล้วพรุ่งนี้เช้าเจอกัน ไม่ต้องคิดอะไรมาก เชื่อในสิ่งที่พี่กับปั้นทำก็พอ”

พอพูดจบไม้ฉากก็หันมามองหน้าผม
“เพราะไม่ว่าม๊าของปั้นจะทำอะไรลงไป พี่ก็ยังเชื่อว่าม๊าของปั้นคิดมาดีแล้ว และเค้าคงไม่ทำให้ปั้นต้องร้องไห้เสียใจเหมือนที่พ่อแม่ของเราทำแน่นอน .. ปั้นว่าจริงไหม?”
ผมได้แต่ส่งยิ้มไปแทนคำตอบ เพราะผมก็เชื่อว่าม๊าจะไม่ทำให้ผมเสียใจแน่นอน
 
กลายเป็นว่าคืนแรกที่เราได้นอนด้วยกัน.. เราทั้งคู่กลับจมอยู่ในความคิดของตัวเอง.
 
 
 
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 6 ||P.44||5-10-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 05-10-2016 14:03:27
>>> ต่อ.




ตื่นเช้ามาเลยเพลียๆเพราะนอนไม่ค่อยหลับ.. แต่ก็ทำให้คะน้ามันแซวว่าไม่ได้นอนเพราะทำอย่างอื่น
พี่ไม้ฉากสุดหล่อก็ดันไปรับมุขคะน้า .. กลายเป็นว่าผมโดนแซวทั้งวัน
หึ.. แค่หอม หรือกู๊ดไนท์คิสพี่ไม้แกยังไม่ทำเลยย่ะ!!!!
 
 
เรามาถึงบ้านพักตำรวจแม่ริมกันตอนสิบโมง คุณพยาบาลจากศูนย์มารออยู่ที่หน้าบ้านแล้ว
พิมเลยอุ้มน้องเหนือเดินเข้าไปหา  สักพักพี่มิ้ว คะน้า เดินเข้าไปสบทบกับน้องพิม
ไม้ฉาก เลน่อนขนที่นอน ของเล่น และเสื้อผ้าน้องเหนือเข้าไปเก็บในบ้าน
ส่วนผมยังอยู่ที่รถตู้กับคุณลุงคนขับรถจากที่บ้านของผมเอง
 
“ม๊ากำลังทำอะไร .. ลุงรู้ไหม?”
ผมอดที่จะถามคุณลุงไม่ได้ เพราะคุณลุงทำงานกับที่บ้านผมมานาน นานจนเกือบจะเท่าอายุของผมเลยก็ว่าได้
 
“ลุงไม่รู้เหมือนกันครับ คุณนายสั่งแค่ให้ตามรับใช้ดูแลคุณปั้นจนกว่าจะกลับกรุงเทพ”
 
“แล้วลุงไปนอนที่ไหนมา เมื่อคืนปั้นนึกว่าลุงกลับไปแล้วซะอีก”
 
“ลุงไปนอนบ้านญาติมานะครับ คุณปั้นไม่ต้องกังวลอะไรหรอกครับ คุณนายท่านทำไปทุกอย่างเพราะรักและหวังดีกับคุณปั้นทั้งนั้นแหละ”
 
“ปั้นก็หวังแบบนั้นเหมือนกัน”

 


วันนั้นเราก็เลยวุ่นวายกับการจัดห้องนอนให้น้องพิมกับน้องเหนือใหม่
เพราะแปลนบ้านพักของตำรวจ มันมีแค่ห้องนอนเดียวและมีห้องโถงใหญ่
ส่วนหลังบ้านจะเป็นห้องน้ำและระเบียงที่ทำเป็นห้องครัว
 
“กั้นห้องนอนให้ไม้ด้วยดีไหมวะ” หลังจากจัดห้องให้พิมเสร็จแล้ว เลน่อนก็พูดออกมา
เพราะมันรู้ว่าไม้ฉากนอนโซฟามาตลอด
 
“กั้นแล้วจะนั่งดูทีวีตรงไหน?” คะน้ามองไปรอบๆก่อนจะถามขึ้นมา
 
“ก็แค่ซื้อฟูกนอนใหม่ แล้วเอาตู้เสื้อผ้ามากั้นปิดเป็นที่นอนให้มันก็ได้ จะให้มันนอนโซฟาตลอดหรือไง
ปวดหลังแย่”

เลน่อนพูดจบก็หยิบมือถือมาเปิดดูรูปที่นอน ก่อนจะวาดออกแบบทำห้องให้ไม้ฉาก
คะน้าก็นึกสนุกไปด้วย เดินไปวัดมุมตรงนั้นทีตรงนี้ที จนพวกผมที่นั่งอยู่ถึงกับหัวเราะออกมา
เพราะช่างออกแบบเริ่มตีกันเอง
 
“นั้นเค้าจะทำที่นอนให้ตัวเอง หรือจะทำให้ไม้ฉากกันแน่” พี่มิ้วก็ยังอดที่จะแซวออกมาไม่ได้
เพราะไม้ฉากยังคงนั่งดูข่าวไปอย่างเงียบๆ มีแต่คะน้าเลน่อนที่จ้องจะจัดการนั้นนี้ให้ตั้งแต่มาถึง
 
“ไม้คิดว่าไงละ” ผมเอื้อมมือไปตีแขนไม้ฉาก ที่มันเริ่มจะซุกซนดึงตัวผมเข้าไปนั่งชิดกับอกของมันอีกแล้ว
 
“ไม่ต้องคิดหรอกนะ เชื่อดิว่าคะน้าคงได้คำสั่งจากม๊าของปั้นนั้นแหละ
นั่งเฉยๆไปเถอะ เดี๋ยวก็มีห้องนอนสบายๆนอน”

ไม้ฉากตอบมาแบบไม่คิดอะไรมาก แต่ผมนี้สิคิดไปเยอะแล้ว ว่าม๊าลงทุนทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?
 
“ขอโทรหาม๊าหน่อยได้ไหม” ผมพูดจบก็ขยับตัวออกจากไม้ฉากไปหยิบมือถือมาโทร
แต่โทรติดต่อม๊าไม่ได้เลย เดี๋ยวค่อยโทรใหม่ก็ได้ละมั้ง
 
น้องพิม น้องเหนือและคุณพยาบาลยังนั่งอยู่ในห้องนอน ซึ่งคงกำลังให้น้องเหนือกับคุณพยาบาลทำความคุ้นเคยกันอยู่
พี่มิ้ว คงเริ่มเบื่อที่จะนั่งเฉยๆ เลยหันมาชวนผมกับไม้ฉากออกไปเที่ยวแม่ริมกัน
ไม้ฉากปิดทีวีและหันไปชวนคะน้ากับเลน่อน แต่ 2 คนนั้นปฏิเสธเพราะกำลังสนุกกับการเลือกดูของในมือถือ
 
“ไปเลยๆ เดี๋ยวค่อยกลับมาเย็นๆ กูกับน่อนจะออกไปสั่งที่นอน” คะน้าโบกมือไล่พวกผม
ซึ่งก็ไม่อยากเข้าไปถามหรอกนะว่าเอาเงินมาจากไหน
เพราะตอนนี้เริมรู้แล้วละว่าไอ้คำที่ม๊าบอกก่อนขึ้นรถตู้มาเชียงใหม่ มันหมายถึงอะไร
 
 
เราออกจากบ้านพักของไม้ฉากมาตอนบ่าย 3 เกือบ 4 โมงเย็นแล้ว จะไปเที่ยวที่ไหนก็ไม่ทันแน่ๆ
พี่มิ้วเลยให้คุณลุงขับรถพาเข้าไปในเมืองแทน และแวะซื้อของกินกลับมาทานด้วยกันที่บ้านพักของไม้ฉาก
 
ขณะที่กำลังเลือกซื้อของกินกันที่กาดหลวง น้องพิมก็โทรมาหาไม้ฉาก
สีหน้าของไม้ฉากมีความเครียดเกิดขึ้นอีกแล้ว.. สายจากน้องพิมครั้งนี้คงไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่
พี่มิ้วก็คงรับรู้ได้ถึงน้ำเสียงของไม้ฉากในตอนที่คุยโทรศัพท์ เลยชวนผมให้รีบซื้อของจะได้รีบกลับบ้านพักกัน
 
ตลอดเวลาที่นั่งรถมาบ้านพัก ไม้ฉากไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย ผมก็ไม่อยากไปเซ้าซี้อะไรมากด้วย
เลยทำได้แค่นั่งจับมือไม้ฉากไว้ จนถึงบ้านพักของไม้ฉากที่แม่ริมนั้นแหละ
 
“พี่ไม้”
ทันทีที่รถตู้จอดลงที่หน้าบ้านพัก น้องพิมก็เดินเข้าหาไม้ฉาก ก่อนจะโผเข้ากอดไม้ฉากทันที
เจ็บเนอะ... อืมม นั้นแหละมันก็เจ็บจี๊ดๆนิดหน่อยที่เห็นไม้ฉากกับพิมกอดกัน
 
 
“เข้าบ้านแล้วค่อยพูด” ไม้ฉากหันมาสบตาผมเล็กน้อย ก่อนจะพาพิมกลับเข้าไปในบ้าน
ผมกับพี่มิ้วก็ทำได้แค่หิ้วของเดินตามเข้าไปในบ้าน
ตอนนี้คะน้ากับเลน่อนไม่อยู่แล้ว ส่วนน้องเหนือคาดว่าจะอยู่ในห้องนอนกับคุณพยาบาล
 
“เอาละ.. พูดมาสิว่าพ่อโทรมาว่าไงบ้าง”
ไม้ฉากยื่นกระดาษทิชชู่ให้พิม ก่อนจะยืนพิงขอบประตูแล้วเอามือกอดอกไว้รอฟังพิมพูด
 
“พ่อโทรบอกว่า กล้าเดินออกจากบ้านแล้วก็อย่ามาใช้เงินของที่บ้านอีก พ่อเค้าจับได้ว่าแม่ยังส่งเงินให้พิมใช้ตลอด   ฮึกก ฮืออ.. พิมขอโทษที่ไม่เชื่อพี่ไม้ แต่บางทีพิมต้องใช้เงินซื้อหนังสือ ซื้อของใช้ในการเรียน ของๆเหนืออีก   พิมไม่กล้าขอพี่ไม้ ... พิมก็เลย ฮึกกก ... โทรไปขอแม่”
ไม้ฉากได้ยินแบบนั้นถึงกับเอามือกุมขมับ และคิดว่ามันคงโกรธจนพูดอะไรไม่ออกแน่ๆ
เพราะมันย้ำกับพิมมาตลอดว่าอย่าขอเงินแม่ใช้
 
“พูดต่อ” เสียงไม้ฉากเริ่มดุขึ้นเรื่อยๆ ทำให้พิมถึงกับสะดุ้งและร้องไห้หนักกว่าเดิม
ผมจะเดินเข้าไปปลอบพิม แต่ก็ต้องชะงักกับสายตาของไม้ฉากที่มองมา เลยทำให้ผมทำได้แค่ส่งกำลังใจให้พิมห่างๆ
พี่มิ้วเดินแยกเข้าไปนั่งในห้องนอนกับน้องเหนือแล้ว  พี่มิ้วบอกว่าไม่ชอบไม้ฉากสายดาร์ค มันน่ากลัวเกินไป
 
“พ่อรู้ก็เลยตีแม่... ตอนนี้แม่อยู่โรงพยาบาลแต่พิมโทรหาแม่แล้ว แม่บอกไม่เป็นอะไรมากอีก 2 – 3 วันก็กลับบ้านได้แล้วค่ะ  พ่อย้ำอีกรอบว่าอย่าติดต่อไปที่บ้านโน้นอีก ถ้าจะไปคือเราต้องเข้าไปขอโทษพ่อแม่กันทั้งคู่ ... แล้ว เอ่ออ .. เรื่องที่ ที่ ..”
พิมหันมามองหน้าผมแล้วก็หยุดพูดไป..  พอผมจะอ้าปากถาม ไม้ฉากดันสั่งให้พิมพูดต่อ
 
“พูดให้จบ”
 
“เรื่องที่เราจะหย่ากันตอนครบ 2 ปีให้ถือว่าพ่อไม่เคยพูด”
 
“สรุปจะไม่มีการหย่าใช่ไหม? พ่อหมายถึงแบบนั้นใช่ไหม”
ไม้ฉากถามพิมกลับไป
ซึ่งพิมก็นั่งตัวสั่นเพราะความกลัวไม้ฉาก ... เป็นใครก็กลัวครับ ขนาดผมรู้จักมันมาสิบกว่าปียังกลัวเลย
 
“เอาละนะ จะพูดครั้งนี้ครั้งเดียวเลย ทั้งพิมแล้วก็ปั้นด้วย ... หลังจากวันนี้ไปไม้ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใคร ไม่ว่าจะเงินจากแม่ของพิม หรือจากม๊าของปั้น .. ที่ม๊าของปั้นให้มาตอนนี้ ไม้ก็ขอบคุณมากๆ แต่จากนี้ไป ถ้ายังรักกัน และยังคิดว่าเราจะอดทนไปด้วยกันได้ ให้เชื่อไม้ เชื่อมั่นในตัวไม้ ว่าไม้จะดูแลและพาทุกคนไปให้ถึงวันนั้น ไม้รู้ว่าเงินเดือนไม้มันน้อยไม่พอทำให้ใครสุขสบายได้ แต่อดทนด้วยกันหน่อย อีกแค่ปีเดียว ไม่นานหรอกนะ.. พวกเราจะมีทางเดินเป็นของตัวเองแล้ว ให้ไม้ได้พิสูจน์ให้พ่อแม่หรือใครๆเห็นว่าไม้ดูแลปั้นได้ ไม้ดูแลน้องสาวแบบพิมได้.... เชื่อใจกันหน่อย”
ไม้ฉากพูดจบก็เดินออกนอกบ้านไป ซึ่งสวนทางกับคะน้าและเลน่อนที่กำลังเดินนำคนงานขนของเข้ามาในบ้าน
 
“ไม้ฉากเป็นไรวะ เหมือนร้องไห้”
คะน้าเดินเข้าถามผม ก่อนจะรีบหุบปากลงทันทีเพราะเห็นว่าน้องพิมก็ร้องไห้และผมเองก็ร้องไห้เช่นกัน’
 
 
นั้นสินะ.. เราต้องเชื่อในตัวไม้ฉาก.
ผมเองเชื่อเสมอว่าไม้ฉากต้องพาพวกเราไปถึงในวันนั้นได้
และผมเองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งไม่ได้ต้องการเงินทองหรือการดูแลมากมายจากไม้ฉาก
ส่วนพิมเองผมก็เข้าใจ ไหนจะลูก ไหนจะค่าใช้จ่ายในการเรียน ยังไงๆพิมก็ต้องเกรงใจไม้ฉากอยู่แล้วละ
ยิ่งพิมต้องเห็นไม้ฉากรับเข้าเวรเพื่อหาเงินมาใช้จ่ายในบ้าน พิมก็คงรู้ว่าไม้ต้องอดทนมากแค่ไหน.....
อีกแค่ 1 ปีนิดๆพวกเราจะผ่านฝันร้ายในครั้งนี้แล้ว.... ขออย่ามีอะไรมาทำให้พวกเราเจ็บช้ำกันไปมากกว่านี้เลย.


---------------------------------------------------------
พาทของเรื่องเล่ามี 15 ตอนนะคะ : )
ในพาทนี้มีความอึดอัดใจของไม้ฉากก่อตัวขึ้นเล็กน้อย
เหมือนคนที่กำลังพิสูจน์ตัวเองว่าสามารถดูแลน้องสาวและคนรักได้
แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าน้องสาวก็ไปขอเงินที่บ้าน และแม่ของคนรักก็ยังยื่นมือมาช่วยอีก
สิ่งที่ตัวเองลงทุนลงแรงทำไป..เลยเหมือนสูญเปล่า
ทั้งๆที่อยากให้คนรักและน้องสาวมั่นใจในตัวเองว่าตัวเองสามารถพาคนทั้งคู่ก้าวผ่านปัญหาไปได้นั้น
เลยทำให้แอบผิดหวังเล็กๆ ,,

ยังไงก็ส่งกำลังใจให้ไม้ฉากปั้นสิบด้วยนะคะ : )
ใครเล่นทวิตเตอร์อย่าลืมติด #ไม้ฉากปั้นสิบ และ #closefriends กันด้วยน๊าาา
แล้วเดี๋ยวเจอกันตอนหน้าจ๊า
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 6 ||P.44||5-10-59||
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 05-10-2016 22:07:50
สิ่งที่ฝัน วันข้างหน้า กว่าจะถึง
ดูรัดดึง ยิ่งตึงเครียด เสียดขึ้นสูง
มันยิ่งกว่า ทั้งช้างม้า ชักลากจูง
รอเวลา มาทั้งฝูง แพ้หมดแรง

กรรม!
ติดตามมาตั้งแต่ปางก่อนถึงตอนนี้

เหมือนกับว่าต้องมาชดใช้เวรให้กับเค้ากันนิ
เฮ้ออออออออ
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เปิดจองหนังสือ ||P.45||21-10-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 21-10-2016 21:05:01
- เปิดจองหนังสือ -


นิยายเรื่อง ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท
มีทั้งหมด 2 ส่วนนะคะ ส่วนแรกคือบทหลักมีทั้งหมด 77 ตอน + บทส่งท้าย
และส่วนที่ 2 คือบทสรุปที่เป็นเรื่องเล่าระหว่างของทั้งคู่ มีประมาณ 15 ตอน
ในรูปเล่มจะมีแก๊กการ์ตูนประมาณ 5 ตอน และจะมีโมเม้นต์แคปเจอร์ไลน์ และ SMS ของจริงของพี่มิ้วกับไม้ฉากนิดหน่อย


ของแถมที่รวมกับ Set
- Box Set
- ที่คั่นหนังสือครบตามจำนวนเล่ม
- เข็มกลัดคละลาย 2 อัน (จาก 11 ลาย)
- ถุงผ้าขนาด A4 จำนวน 1 ใบ


ของแถมพิเศษสำหรับ 15 ท่านแรก
- ของขวัญพิเศษจากหนุ่มๆ Closefriends.
ถ้าทราบรายละเอียดแล้วจะมาแจ้งเพิ่มเติมนะ


เปิดจองตั้งแต่วันที่ 6 ตุลาคม 2559 - 6 ธันวาคม 2559
ราคา ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท 1 Set = 1400 บาท
ค่าส่ง 150 บาท (ถ้าถูกกว่านี้จะคืนเงินไปกับหนังสือ)


จัดส่งหนังสือเดือนมกราคม (ระยะเวลาในการทำ Box Set อยู่ที่ 20-25 วัน)


สนใจสั่งจองหนังสือ.. กรอกข้อมูลตามแบบฟอร์มที่อยู่ในเพจ
และรออีเมลติดต่อกลับจากเจก่อนนะคะ : )
(ซึ่งจะตอบกลับภายใน 1-2 วัน)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||ตัวอย่างปกนิยาย ||P.45||24-11-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 24-11-2016 00:42:05
ตัวอย่างปกนิยายเล่ม 1



(http://i63.tinypic.com/b3l9nb.jpg)
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 7 ||P.45||25-11-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-11-2016 15:20:42
|| Close Friends Special :: เรื่องเล่าระหว่างทาง 7  ||
 
.................. ปั้นสิบ

 








หลังจากที่ไปส่งน้องเหนือกับไม้ฉากที่เชียงใหม่เรียบร้อยแล้ว ผมอยู่เที่ยวเชียงใหม่กับไม้ฉาก พี่มิ้ว คะน้า  และเลน่อนต่ออีก 3 วัน  ตอนแรกตั้งใจจะอยู่จนกว่าจะเปิดเทอม แต่เพราะโปรเจคกลุ่มรออยู่เลยทำให้รีบกลับเข้ากรุงเทพมาทำงานก่อน  และการดำเนินชีวิตของพวกเราก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติ    นั้นคือ...
 
ผมอยู่กรุงเทพ เรียน ทำโปรเจค  ทำขนมขาย
ไม้ฉาก อยู่เชียงใหม่ ทำงาน รับจ้างเข้าเวร  และกำลังหาข้อมูลเรียนต่อปริญญาตรี
ส่วนน้องพิมนั้น กำลังเตรียมพร้อมกับการจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย
น้องเหนือ เข้ากันได้ดีกับพี่เลี้ยงที่ม๊าผมหามาให้

 

พวกเรายังคงติดต่อกันทุกวัน .. ไม้ฉากใส่ใจผมขึ้นเยอะ จากเมื่อก่อนที่ชอบหายเงียบไปตามนิสัยที่มันเป็นมาตั้งนานแล้ว มันก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น เช่น จะไปเข้าเวร ก็โทรมาบอกก่อน หรือจะไปอบรม ไปทำอะไรที่ไหนก็โทรมาบอก ไลน์มารายงานตัว มีส่งรูปมาให้บ้าง  เราสองคนแทบจะไม่ทะเลาะกันเลยครับ  ผมก็ไม่น้อยใจ งอแงแบบเมื่อก่อน ไม้ฉากก็ไม่เฉยชาหรือหายไปแบบก่อน  ส่วนกับทางครอบครัวของไม้ฉากและพิมนั้น ดูเหมือนจะขาดการติดต่อกันไปเลย

 
หลังจากที่พวกเราผ่านช่วงระส่ำระส่ายจากการไม่เข้าใจกันได้นั้น .. ช่วงปีแรกที่เหลือพวกเราก็ผ่านมันไปด้วยความราบรื่น  จนตอนนี้เข้าสู่ช่วงปีสุดท้ายของสัญญาระหว่างไม้ฉากกับพ่อแล้วครับ  แต่ความเข้าใจ หรือความราบรื่นที่มันเคยมี ... มันเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง  เพราะผมเอง’
 

 
เดือนที่ 14 (อีกเพียง 10 เดือนสัญญาจะจบลง)
 

                วันนี้ผมก็ไปเรียนปกติ ชีวิตเด็กวิศวะปี 3  ช่างทรมานใจจริงๆครับ  ระหว่างนั่งรออาจารย์เข้ามาสอน
ไม้ฉากก็โทรเข้ามาหาผม
 
“ว่าไงครับคุณตำรวจ”  ผมส่งเสียงทักทายกลับไปอย่างร่าเริง .. ก็เมื่อคืนได้เปิดวีดีโอคอลทิ้งไว้ไงละ
วันนี้เลยสดชื่น และร่าเริงสุดๆ  ร่าเริงจนถึงขั้นโทรไปอวดพี่อุ้มที่กำลังห่อเหี่ยวใจเพราะพู่กันย้ายกลับมาอยู่จานสี และเพิ่ม
เลเวลการหวงน้องตัวเองขั้นสูงสุด  เหมือนกับพี่อุ้มจะบ่นๆว่าไม่ได้คุยกันมาเกือบๆ 1 อาทิตย์แล้ว
 

“เสาร์อาทิตย์นี้ว่างไหม?” ไม้ฉากคงอยู่ที่ทำงานแล้วแน่ๆ เพราะได้ยินเสียงคนเสียงดังเข้ามาในสาย
 

“ไม่ว่างอะ มีนัดทำรายงานที่บ้านแฟรงค์ ทำไมอะ? จะมาหาหรอ? เดี๋ยวเอางานมาทำที่ห้องก็ได้นะ” แค่คิดว่าไม้ฉากจะมาหาก็โคตรตื่นเต้นแล้วละครับ เพราะครั้งล่าสุดที่ไม้ฉากมาหามันก็ผ่านมาตั้ง 2 เดือนแล้ว   ในใจผมนี้คิดไปถึงเมนูอาหารที่อยากจะชวนไม้ฉากไปทานแล้วครับ
 

“คือว่าไม้จะพาพิมไปเยี่ยมพัชนะ เลยโทรมาชวนปั้นไปเที่ยวด้วยกัน เราไม่ได้ไปต่างจังหวัดด้วยกันเลย
ตั้งแต่ทริปกระบี่ครั้งนั้นก็มีเรื่องราวมากมาย ไม่ได้เที่ยวที่ไหนกันเลย”
  หื้อออ เที่ยวด้วยกันหรอ? เออจริงด้วย นี้เราไม่ได้ไปเที่ยวมากี่ปีแล้ววะ? มัวแต่ยุ่งกับเรื่องเรียน เรื่องไม้ฉากมาตลอดเลยนี้หว่า
 

“ไปไม่ได้อะดิ ถ้าไม้มากรุงเทพยังพอขนงานมาทำที่คอนโดได้ แต่ไปต่างจังหวัดนี้คงไปไม่ได้อะ”
เสียดาย ... อยากไป ....    ผมได้แต่บอกกับตัวเองในใจ
 

“งั้นถ้ากลับจากโคราชแล้วเดี๋ยวแวะไปหาที่คอนโดนะ”

 
“จริงๆนะเว้ย ห้ามโกหกนะ”
ผมรีบถามกลับไปทันที

 
“ครับ.. ไม้ไม่โกหกปั้นหรอกนะ งั้นเดี๋ยวพอเยี่ยมพัชเสร็จแล้วจะไปหานะ เอาแคปหมู น้ำพริกหนุ่มไหม? ที่ไม้ส่งไปให้เมื่อเดือนก่อนคงหมดแล้วใช่ไหม?” ผมบอกแล้ว.. ว่าไม้ฉากมันน่ารัก และมันดีขึ้นกว่าเดิมเยอะเลย  เดี๋ยวนี้มันชอบส่งของมาให้ผม ไม่ว่าจะเป็นโปสการ์ด หรือพวกของกินต่างๆ

 
“หมดแล้วครับ เอาติดมาด้วยก็ได้อยากกิน”

 
“งั้นปั้นตั้งใจเรียนนะครับ เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้เจอกัน... รักปั้นนะ”

 
“อื้อออ รักไม้เหมือนกันนะ ตั้งใจทำงานละ... สู้ๆ”

 
“ครับ.. สู้ๆ อีกแค่ 8 เดือนเองจะฟัดให้จมเขี้ยวเลย”
 

“โหยยไอ้หมาบ้าเอ้ย ครั้งก่อนไม่จมเขี้ยวอีกหรอ?”
ตอนนี้เริ่มหมั่นไส้มันละครับ ครั้งก่อนที่มันมาหาผม เล่นเอาซะผมลุกไม่ขึ้นเลย   มันมาหาทั้งทีเลยได้แต่นอนเล่น ดูทีวีกันอยู่แต่ในห้อง
 

“ครั้งก่อนนะจมอย่างอื่นมากกว่า คงไม่ต้องบอกนะว่าจมอะไร หึหึ”   ดูมันสิครับ.. ทุกอย่างดีขึ้นหมดและไอ้เรื่องความหื่นก็มากขึ้นตามไปด้วย
 
“บ้าบอว่ะ... ไปทำงานได้แล้ว”
 
“ครับๆ บ๊ายบาย”

หื้อออ.. เสาร์อาทิตย์นี้จะได้เจอกันแล้วเว้ยย.. โอ้ยยย ดีใจวะ !  วันนี้ผมเลยอารมณ์ดี ขนาดโปรเจคโดนอาจารย์ด่าผมยังยิ้มรับเลยครับ โดนพวกไอ้แฟรงค์โบกหัวไปตั้งหลายรอบ  เพราะมันคิดว่าผมหัวเราะเยาะเย้ยพวกมัน... แต่เออมึงลืมหรือครับ ว่าเรากลุ่มเดียวกัน จะเยาะเย้ยทำไมละว่ะ!!!


 
เวลาเดินโคตรไวเลยครับ .. ตอนนี้ก็เป็นเช้าวันเสาร์แล้ว ไม้ฉากโทรมาบอกว่าถ้าเยี่ยมพัชเสร็จไวก็จะมาถึง กทม. เย็นๆ  ไม้ฉากเดินทางออกจากเชียงใหม่ตั้งแต่เมื่อวานเย็น และมาถึงโคราชก็ใกล้เช้าพอดี ทันเวลาที่พิมมาเยี่ยมพัช ซึ่งวันนี้เหมือนมีกิจกรรมอะไรสักอย่างที่เปิดให้เข้าเยี่ยมอย่างใกล้ชิดได้ แบบได้เข้าไปนั่งใกล้ชิด ได้นั่งทานข้าวด้วยกันเลย  ไม้ฉากบอกว่าพิมตื่นเต้นมากๆ เพราะรอบนี้พัชอนุญาตให้พิมเข้าเยี่ยม หลังจากบ่ายเบี่ยงมาหลายต่อหลายครั้ง

 
P a k I n . s :: กำลังจะถึงคิวเข้าไปเยี่ยมพัชแล้วนะ เดี๋ยวออกมาแล้วจะโทรหาครับ
/ แนบรูปตัวเองที่ถ่ายคู่กับน้องเหนือส่งมาให้
 

S I t a n g . p :: อืออ เปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ด้วยแหละ
/แนบรูปที่นอนลายคุมะที่เพิ่งซื้อเมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาส่งไปให้

 
P a k I m . s :: ไม่น่ารีบเปลี่ยนเลยอะ เดี๋ยวคืนนี้ก็เปื้อนอีกยังไงก็ต้องเปลี่ยนอีกอยู่ดี
/สติ๊กเกอร์โคนี่ส่งจูบ

 
S I t a n g . p :: ไม่หื่นสักวันจะได้ไหม? คราวนี้อยากออกไปช๊อปปิ้ง ไม่อยากนอนอยู่เฉยๆ

 
P a k I m . s :: ไม่ต้องนอนเฉยๆหรอก เดี๋ยวคราวนี้ให้ทำเองเลย

ยิ่งคุยยิ่งหื่นครับ เพราะฉะนั้นต้องรีบหยุดการหื่นของไอ้หมาป่าไม้ฉากก่อน!
 

S I t a n g . p :: ไหนบอกจะเข้าไปหาพัชละไง ทำไมมีเวลามาหื่นใส่ปั้น
 

P a k I m . s :: กับปั้นนะ จะตอนไหนๆก็มีเวลาให้ทั้งนั้นแหละ .. ไปแล้วนะเดี๋ยวโทรหา รักนะไอ้เมียเตี้ย
 

S I t a n g . p :: ไอ้บ้า!!!!!


 
น้อยครั้งมากครับที่ไม้ฉากจะใช้คำว่า “เมีย” กับผม.. มันก็ดูแปลกๆไหมละ? ผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ จะมาให้เป็นเมียได้ไงกัน  มันจะพูดใส่ผมก็เฉพาะตอนที่มันอารมณ์ดีสุดๆนั้นแหละ อย่างเช่น  ตอนที่มันจะมาหา หรือตอนที่อยู่ด้วยกัน  นอกนั้นก็ไม่เคยเรียกครับ
 

กว่าไม้ฉากจะมาถึงกรุงเทพคงค่ำๆนั้นแหละ .. ผมเลยตัดสินใจไปทำงานที่บ้านแฟรงค์ แล้วพอใกล้ๆไม้ฉากจะมาถึงค่อยขอมันเอางานกลับมาทำที่บ้าน
 




“ไปเล่นกับทีชเชอร์ก่อนไหม? อยู่บนห้องกับพี่เจอะ”  แฟรงค์เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้ผม ก่อนจะบอกให้ผมขึ้นไปเล่นกับหลานรัก  บ้านผมมาหาทีชเชอร์กันบ่อยครับ เข้าออกบ้านพี่เจจนเหมือนบ้านของตัวเองไปแล้ว
 

“สวัสดีครับพี่เจ” พอผมเดินขึ้นมาบนห้องนอนของทีชเชอร์ ก็เห็นพี่เจเปิดคอมนั่งทำงานอยู่ข้างๆทีชเชอร์ที่กำลังกินนม  และดูท่าทางว่าน่าจะหลับไปในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แน่ๆ
 

“อืมม ตื่นมาตอนตี 4 นะ เลยหมดแรงไว รอให้ตื่นก่อนค่อยฟัดละกันนะ”
  พอพี่เจพูดเสร็จก็หันกลับไปทำงานต่อ ... ผมเลยไม่อยากอยู่กวนเจ้าตัวเล็กกับพี่เจ  เลยลงมาหาแฟรงค์ข้างล่าง ซึ่งมันก็กำลังตากผ้าอยู่ครับ  อ่านไม่ผิดหรอก... แฟรงค์กำลังตากผ้า!!

 
“มึงเป็นพ่อบ้านหรอวะ? ทำไมไม่จ้างแม่บ้านมาทำละ”  ตอนนี้แม่ของพี่เจ กับป้าที่เคยดูแลบ้านย้ายไปอยู่บ้านสวนแล้ว   ทั้งบ้านนี้เลยมีแค่พี่เจ กับแฟรงค์ แล้วก็เจ้าหนูทีชเชอร์ที่จะมีพี่เลี้ยงมาแค่ช่วงเช้าและกลับไปในตอนเย็น
งานบ้านทั้งหมดเลยเป็นหน้าที่ของแฟรงค์กับพี่เจ ที่จะต้องช่วยกันทำ
 

“จ้างมาทำงานบ้าน แล้วกูจะเอาเงินไหนซื้อนมให้ลูกละครับ ถามไม่คิดนะมึงเนี้ย” อ้าว.. ถามดีๆโดนด่าซะงั้น

 
“ทำไมวะ? เลี้ยงเด็กคนหนึ่งนี้เสียเงินเยอะหรอ?” เอาจริงๆไม้ฉากก็รับจ้างเข้าเวร แล้วก็ทำงานเยอะเหมือนกันนะ
 

“มีเท่าไหร่ก็ไม่พอหรอก.. ไหนจะค่านม ค่าแพมเพิส ค่าเสื้อผ้า ค่ายา ค่าอาหาร แล้วก็ต้องเตรียมไว้สำหรับตอนจะเข้าเรียนอีก นี้ขนาดว่าม๊ากูจ่ายค่าพี่เลี้ยงให้ แล้วก็แม่พี่เจจ่ายค่าน้ำค่าไฟบ้านแล้วนะ ... เงินเก็บของกูกับพี่เจยังจะไม่พอเลยอะ”  แฟรงค์ตอบออกมาเป็นชุด ก่อนที่มันจะกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปหา แล้วยื่นตะกร้าเสื้อผ้าของทีชเชอร์ให้ผม
 

“ช่วยตากผ้าหน่อย.. ลูกกูก็หลานมึงเหมือนกันนะ” หึ...ทีงี้ละเอามาพูดว่าเป็นหลาน ทีขออุ้มขอพาไปเที่ยวข้างนอกหน่อยนี้ด่าจังเลยย!
 

“เออ.. รีบๆตากดิวะจะได้รีบไปทำงาน วันนี้กูกลับไวนะ”

 
“อ้าว มึงไม่อยู่ค้างหรอวะ? นึกว่าจะนั่งทำกันไปเรื่อยๆซะอีก”

 
“ไม่อะ.. ไม้ฉากจะมาหา”

 

“ฮั่นหน๊ออออ.. ไม้ฉากจะมาหา งั้นพรุ่งนี้มึงคงลุกมาทำงานบ้านกูไม่ไหวสินะ ยังไงก็เอางานไปเผื่อเลยละกันนะ”

 
“ลุกไม่ไหวบ้าไรละ .. รีบๆตากเหอะอย่าพูดมาก”
ผมหันกลับไปด่าไอ้บ้าแฟรงค์ ก่อนจะรีบตากผ้าแก้เขิน ... ทำไมวะ? แค่แฟนจะมาหาต้องคิดว่าลุกไม่ไหวกันเลยหรอไง?  แต่ไอ้พวกนี้มันรู้ครับ เวลาไม้ฉากมาหาทีไร อีกวันผมจะต้องลาเรียนแล้วพวกมันก็จะคอยเก็บชีทกับจดงานมาให้ผม  สงสัยต้องด่าไม้ฉากซะหน่อยแล้ว.. มากี่รอบๆก็กลายเป็นหมาหื่นทุกที

 
พอตากผ้าเสร็จแล้ว พ่อบ้านใจกล้าแบบไอ้แฟรงค์ก็พาผมออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ใกล้ๆบ้านอีก เพราะพี่เจมีงานเข้ามาเยอะ เลยต้องรีบทำงานให้เสร็จเลยนั่งทำงานไปด้วยและเฝ้าทีชเชอร์ที่กำลังหลับไปด้วย

 
“นี้กูจะได้ทำงานไหม?” ผมหันไปถามแฟรงค์ที่กำลังเคร่งเครียดกับการเลือกซื้อเนื้อหมูอยู่

 
“ทำดิ.. เมื่อคืนพี่เจช่วยกูเขียนงานไปได้เยอะแล้ว เดี๋ยวมึงเอาไปทำ power point เตรียมเสนองานแค่นั้นเอง”

 
“ถ้าแค่นั้นแล้วมึงจะนัดกูมาทำไมครับ ส่งไฟล์ให้กูก็ได้”
แฟรงค์หันมายกยิ้มหล่อๆให้ผม ก่อนจะเดินหนีไปเลือกซื้อผักต่อ  โหยยรู้งี้ไปโคราชกับไม้ฉากก็ดีอะ ... ไอ้แฟรงค์ ไอ้คนนิสัยไม่ดี!!

 
ขณะที่รอแฟรงค์ไปเลือกซื้อผลไม้ ผมก็หยิบมือถือขึ้นมาเล่น... และระหว่างที่กำลังเลื่อนดูหน้าฟีดในเฟสบุ๊คอยู่นั้น ก็มีแจ้งเตือนขึ้นมา

 
ภาคิน  ตระกูลไม้  ได้อัพเดทสถานะของเขา
ผมรีบกดเข้าไปดูทันทีครับ  เพราะปกติไม้ฉากมันไม่ค่อยอัพสถานะในเฟสบุ๊คสักเท่าไหร่
 
 
 
ภาคิน  ตระกูลไม้
พาเจ้าเหนือเที่ยวๆ
/ลงรูปน้องเหนือ กับ พิม และรูปที่ถ่ายด้วยกัน 3 คน ซึ่งลงรูปประมาณ 10 รูปได้
               
 
“ครอบครัวสุขสันต์นะครับเพื่อน”
“คุณพ่อหล่อ คุณแม่สวย คุณลูกก็น่ารัก”
“ว้าว ว้าว .. นานๆทีลงภาพครบ 3 คนพ่อแม่ลูกนะครับ”


 
ตอนแรกที่ดูรูปผมก็ไม่คิดอะไรหรอกนะ.. แต่พอมาอ่านคอมเม้นต์แค่นั้นแหละ .. รู้สึกเจ็บแปลกๆ แล้วก็คำถามที่มันควรจะหายไปจากความคิดผมมันก็กลับเข้ามาอีกครั้ง
 
“แล้วผมละ? ผมเป็นใครของคนทั้ง 3 คนนั้น”
 

ผมลังเลอยู่นานว่าควรแสดงความคิดเห็นอะไรลงไปไหม? สุดท้ายก็ทำได้แค่กดไลค์ แล้วรีบเก็บมือถือไว้ในกระเป๋า   
 
ไม่เอานะไอ้ปั้น.. ไม่งอแงนะมึง!
 
 




 
 
 
 
“เนื้อหาที่จะทำรายงานก็มีประมาณนี้แหละ เพราะตอนที่พี่เรียน พี่ก็เลือกหัวข้อนี้เหมือนกัน”   พี่เจนั่งพิมพ์ข้อมูลเพิ่มเติมลงในเอกสารอีกนิดหน่อย ก่อนจะส่งโน้ตบุ๊คมาให้ผมดูเนื้อหาการทำรายงาน

 
“งั้นเดี๋ยวปั้นเอาไปทำ power point เลยละกันนะ พรุ่งนี้เย็นๆจะแวะเอามาให้ดู”   ผมพูดเสร็จก็รีบเสียบแฟรชไดร์ เพื่อบันทึกข้อมูลเอากลับไปทำที่คอนโดต่อ  มองนาฬิกาที่มุมขวาของจอมโน้ตบุ๊คก็เห็นว่ามันหกโมงเย็นแล้ว และท้องฟ้าด้านนอกก็เริ่มมืดแล้วด้วย  ป่านนี้ไม้ฉากคงใกล้มาถึงแล้วละมั้ง?  เพราะมันโทรมาเมื่อตอนสี่โมงเย็นว่ากำลังออกจากโคราช
 

“พรุ่งนี้ถ้ามาไม่ไหวก็ส่งเมลมาก็ได้ครับเพื่อน ไม่ต้องฝืนร่างกายอันบอบช้ำมาหรอก” แฟรงค์ก็ยังแซวผมไม่เลิก จนพี่เจต้องไล่ให้ไปอาบน้ำให้ทีชเชอร์
 

“ถ้าทำแล้วเห็นว่าเนื้อหาควรเพิ่มเติมตรงไหนก็เพิ่มได้เลยนะ เพราะพี่อาจจะพิมพ์ตกหล่นไปบ้าง” พี่เจรับโน้ตบุ๊คไปจากผม ก่อนจะทำการปิดโน้ตบุ๊คและเก็บหนังสือที่กองอยู่บนโต๊ะ  คือ .. สรุปเพื่อนร่วมห้องผมนี้มันไอ้แฟรงค์ หรือพี่เจกันแน่วะ?  พี่เจทำทุกอย่างเลยนะตั้งแต่หาข้อมูล จนพิมพ์งานลงเอกสาร ตอนนี้ก็ยังมาเก็บหนังสือที่กางเอาไว้ตอนหาข้อมูลอีก  ส่วนไอ้แฟรงค์นั้นก็พ่อบ้านใจกล้า หาของกินมาให้พี่เจกิน นั่งกวนข้างๆให้พี่เจด่าตลอด  อยากกมีความสุขแบบนี้บ้างจัง ^^

 
อีกไม่กี่เดือน ผมกับไม้ฉากคงมีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้บ้างแล้วละเนอะ  ถ้าถามว่าตอนนี้ทำไมไม่ไปหาไม้ฉากที่เชียงใหม่ หรือทำไมต้องอิจฉาคนอื่นในเมื่อตอนนี้พ่อแม่ไม้ฉากก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรแล้ว ผมไปหาไม้ฉากแล้วจะใกล้ชิดแค่ไหนก็ไม่มีใครด่า  มันก็ทำได้ครับ แต่ถามว่าเหมาะสมไหม? ผมว่ามันก็ไม่เหมาะสมนะ  ยังไงๆตอนนี้ไม้ฉากก็ได้ชื่อว่าเป็นสามีของพิม และมีลูกคือน้องเหนือ  ถ้าการแต่งงานยังดำเนินต่อไปแบบนี้ผมก็ต้องรักษาระยะห่าง และยังต้องวางตัวให้มันอยู่ในขอบเขตที่มันควรอยู่  พื้นที่ของผมมีแค่คอนโดของผมแค่นั้น ... ที่นั้นไม่ว่าผมจะกอด จะหอม จะอ้อนไม้ฉากแค่ไหน
ผมก็ทำได้ เพราะมันคือพื้นที่ของเราทั้งคู่  แต่ถ้าเดินออกมาข้างนอกแล้ว.. ไม้ฉากกับผมเราเป็นแค่เพื่อนกัน
นั้นแหละ... อีกแค่ 8 เดือน มันจะจบลงแล้วทุกๆอย่าง 
พื้นที่ของผมมันจะไม่ใช่แค่ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆนั้นอีกแล้ว...
ทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ทุกๆที่และทุกๆเวลา มันจะคือ ของเรา.
 


 
“ถ้ามาไม่ไหวก็ส่งเมลมาแบบที่แฟรงค์บอกนะ” พี่เจบอกกับผมอีกครั้งตอนที่ผมยกมือไหว้พี่เจที่หน้าบ้าน

 
“มาไหวสิครับ พี่เจก็ไปเชื่ออะไรกับที่แฟรงค์มันบอกละ” ผมแกล้งทำหน้างอนๆใส่พี่เจ

 
“กูเห็นไม้ฉากมาทีไร มึงแทบจะคลานมาเรียน เอาเหอะๆ ด่าไปก็แค่นั้นแหละ กูก็เป็นบ่อย  รีบไปได้แล้ว ป่านนี้ไม้ฉากคงมาถึงคอนโดแล้วละมั้ง”  พี่เจโบกมือไล่ผมอีกครั้ง ก่อนจะปิดประตูรั้วบ้าน แล้วเดินเข้าบ้านไป

 
ผมรีบขับรถกลับไปที่คอนโดทันทีเลยครับ ไม่แวะที่ไหนแล้ว เพราะซื้อของกินที่ไม้ฉากชอบมาไว้เยอะแยะแล้วละ
รีบกลับไปทำกับข้าวรอดีกว่า มันมาถึงคงหิวมากแน่ๆ แต่เอ๊ะ... ลืมถามเลยว่าพิมกับเหนือมาด้วยไหม? ยังไงก็หุงข้าวเผื่อทั้ง 2 คนนั้นด้วยดีกว่า ... แค่คิดก็มีความสุขแล้วครับ อีกไม่กี่นาทีจะได้เจอแล้ว : )
 

หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 7 ||P.45||25-11-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 25-11-2016 15:21:27
ต่อ ///



พอจอดรถเสร็จไม่ทันจะเปิดประตูลงจากรถเลย ไม้ฉากก็โทรเข้ามาหา
 

“ยังไงครับคุณ .. ถึงไหนแล้ว”
 

“ปั้นครับ.. ไม้ไปหาไม่ได้แล้วนะ พรุ่งนี้มีเข้าเวรแทนพี่ที่ทำงานอะ”

มาไม่ได้แล้ว?
 

“ทำไมละ ปฏิเสธพี่เค้าไปสิ เราไม่ได้เจอกัน 2 เดือนแล้วนะเว้ย” ผมเริ่มจะโกรธไม้ฉาก  ทั้งที่นัดกันไว้แล้วแต่พอถึงเวลากลับไม่เป็นตามที่ตกลงไว้
 

“มันมีงานด่วนจริงๆอะปั้น จริงๆนี่ไม่เกิน 1 ชั่วโมงจะไปถึงละนะ แต่ถ้าเข้าไปในตัวกรุงเทพแล้วรถมันติด  ไม้เลยจะออกเส้นนอกไปเลย กว่าจะถึงเชียงใหม่คงเกือบๆเช้า แล้วไม้จะไปทำงานเลยอะ เอาไว้เสาร์อาทิตย์หน้าไม้มาหานะปั้น”
 

“ก็จะมาถึงแล้วไม่ใช่หรอ?  แวะมาเจอกันหน่อยสิ มาพักทานข้าวก่อนแล้วไม้ค่อยเดินทางต่อก็ได้”

 
“ไม้ออกมาเส้นนอกแล้วอะปั้น .. ไม่งอแงนะครับเดี๋ยวเสาร์อาทิตย์หน้าไม้นั่งเครื่องมาหานะ”


 
“ถ้าไม่มาหาวันนี้ ก็ไม่ต้องมาอีกเลย”  ผมขึ้นเสียงกลับไปให้ไม้ฉาก .. อารมณ์ตอนนี้คือโกรธมากๆแล้วละ มันแค่เสี้ยวนาทีจริงๆ แวะมาหาหน่อยไม่ได้เลยหรือไงกัน?
 

“ปั้น.. พูดกันด้วยเหตุผลสิ ไม้ติดงานจริงๆ ไม่ใช่ว่าไม่อยากเจอปั้นซะหน่อย แฟนทั้งคนนะเว้ย ใครๆก็อยากเจอทั้งนั้นแหละ”
 

“แต่ไม้ก็ไม่มาเจอไง”
 

“ปั้นสิบ... ไม้ต้องทำงาน ไม้ไม่ได้มีเงินแบบปั้นนะ ไม้ต้องหาเงินใช้เอง ไหนจะพิม ไหนจะน้องเหนืออีก ถ้าไม้ไม่กลับไปทำงาน  ไม้จะหมุนค่าใช้จ่ายในครอบครัวไม่ได้” 

ครอบครัวงั้นหรอ?   อืมมม อยู่ๆไอ้คอมเม้นต์เมื่อตอนบ่ายก็วนกลับเข้ามาในความคิดผมอีกครั้ง  ผมเงียบไปนานมาก จนไม้ฉากตัดสายแล้วกดโทรเข้ามาหาผมอีกรอบ
 

“เงียบทำไมละปั้น... ไม่โกรธไม้นะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าไม้มาหา เดี๋ยวให้พิมกดจองเครื่องให้เลย”

 
“อะไรๆก็พิม  อะไรๆก็เหนือ   ครอบครัวของไม้ตอนนี้มีแค่พิมกับเหนือ มันไม่ได้มีปั้นในนั้นเลยใช่ไหม?”
ผมรู้ว่าผมกำลังงอแง แล้วพาลใส่ไม้ฉากกับพิม

 
“เราเคยคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอ? ที่ผ่านมาไม้ก็พยายามทำตัวให้ดีขึ้นแล้ว ใส่ใจปั้นมากขึ้นแล้วนะ  นี้ไม้ก็อยากมาหาปั้น เตรียมกับข้าวเตรียมขนมมาให้ตั้งเยอะแยะ แต่ไม้ต้องไปทำงาน พี่เค้าเพิ่งโทรมาเมื่อกี้เอง ไม่ใช่ว่าไม้วางแผนไว้ว่าจะไม่ไปหาปั้นซะเมื่อไหร่ละ แล้วเรื่องพิมกับเหนือ .. ปั้นก็เข้าใจแล้วไม่ใช่หรอ? ทำไมวันนี้มาพูดแบบนี้ละ”
 

“งั้นถ้าปั้นพูดอะไรไม่ได้เลย ปั้นก็จะไม่พูดแล้ว”
เออ.. ตอนนี้จะมาหาเหตุผลอะไรจากผม ตอบเลยว่าไม่มี  เคยไหมครับ... ที่ตั้งความหวังไว้แล้ว พอมันไม่เป็นดังหวังมันก็รู้สึกผิดหวังมากๆ  ผมเป็นครับ บ่อยด้วย.. และครั้งนี้ก็เหมือนกัน

 
“ไม้ว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วละ ปั้นกำลังโกรธแล้วพาลมากเลยปั้นรู้ไหม เอาไว้ไม้ถึงเชียงใหม่ไม้โทรไปหานะ”

 
“เออ. .. คุยกันไม่รู้เรื่องหรอก กับปั้นนะมันไม่มีทางรู้เรื่องอะไรสักอย่าง!! ไม่ต้องโทรมา ไม่อยากคุย!!! ไปใช้เวลากับครอบครัวสุขสันต์ของไม้เถอะ!!!!!!”

 

พอวางสายจากไม้ฉากเสร็จผมก็กดปิดเครื่องทันที .... นั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่บนรถอีกเกือบครึ่งชั่วโมง
พอคิดว่าตัวเองตั้งสติได้แล้วถึงเดินขึ้นมาบนห้อง .... มองเห็นห้องตัวเองตอนนี้แล้วก็เจ็บ

 

ตุ๊กตาคุมะตัวใหม่ และตัวใหญ่มากๆวางอยู่ข้างๆโซฟาหน้าทีวี
ตั้งใจไว้ว่าจะเอาให้ไม้ฉากไว้นั่งพิงเวลาเล่นเกมส์
ผ้าปูที่นอนในห้องนอนใหญ่ ก็เปลี่ยนใส่ลายคุมะ ทั้งๆที่ปกติจะเป็นสีพื้นๆทั่วไป
แต่ก็เปลี่ยนไว้เพื่ออยากเอาใจไม้ฉาก ... หวังว่ามันมาเห็นห้องนอนมันคงยิ้มดีใจ
ของสดในตู้เย็น  ขนม น้ำอัดลม ผลไม้ต่างๆ ของโปรดของไม้ฉากที่เตรียมซื้อมาใส่ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
เพราะกะว่าจะใช้เวลาด้วยกันให้มากที่สุด ก่อนที่ต่างคนต่างจะไปทำหน้าที่ของตัวเอง....
 
แต่สุดท้ายแล้ว ไม้ฉากก็ไม่มา...

 
 




 เราไม่สำคัญเหมือนครอบครัวของไม้ฉากหรอ?  ทำไมแค่ขับรถมาหาอีกไม่ถึงชั่วโมงเองนะ จะได้เจอกันแล้ว  แค่เจอหน้ากัน แค่กอดกัน แค่ 5 นาที ... อย่างน้อยมันก็ชดเชยความเหงาที่มีได้  อย่างน้อยมันก็ได้ซึมซับความรักต่อกันและเหมือนเพิ่มพลังชีวิต พลังหัวใจได้  ทำไมไม้ฉากไม่มาละ?
 

ผมเดินไปเก็บตุ๊กตาคุมะตัวยักษ์ไปไว้ในห้องนอนเล็ก และเดินเข้าห้องนอนตัวเองไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอนเพื่อกลับมาใช้สีฟ้าน้ำทะเลของตัวเองแบบเดิม  ตั้งใจจะเปิดตู้เย็นเพื่อหาอะไรกิน เพราะยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย พอเห็นของในตู้เย็นเท่านั้นแหละ... น้ำตาคลอมาเลยทีเดียว   บอกกับตัวเองเลยว่าคืนนี้อยู่คนเดียวไม่ไหวแน่ๆ เพราะไม่ได้อ่อนแอแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว    เลยตัดสินใจใช้เบอร์ห้องโทรหาไนซ์ พ่อดาราสุดฮอต ที่ตอนนี้ตัวติดกับน้องต๊ะ ดาราช่องเดียวกันซะเหลือเกิน

 
“ไนซ์”
 

“ว่าไงมึง ... เสียงหงอยเชียว เดี๋ยวกูจะถึงคอนโดมึงแล้วละ ไอ้ไม้โทรบอกกูแล้วว่าให้ไปหามึง   กินไรยัง? ไอ้ต๊ะมันทำ  ไก่นิวออลีน กับมักกะโรนีมาให้มึงด้วยนะ ยังไงก็โทรบอกพี่ๆข้างล่างไว้ มึงจะได้ไม่ต้องลงมาเปิดประตูให้กู แล้วก็เปิดมือถือด้วยนะครับเพื่อน ... กูโทรหามึงไม่ติดโคตรเครียดเลย .. เข้าใจที่กูพูดไหม?”

 
“อือ เข้าใจ”

 

พอวางสายจากไนซ์ ผมก็ทำตามที่มันสั่งทุกอย่าง แล้วก็นั่งสงบสติอารมณ์ตัวเองเพื่อรอไนซ์กับต๊ะมาหา
ไม้ฉากยังไม่ติดต่อกลับมา คงกำลังขับรถนั้นแหละ ... จริงๆแล้วไม้ฉากไม่ได้ผิดหรอก  เพียงแค่รูปครอบครัวของไม้ฉากมันทำให้ผมคิดมาก .... ก็เท่านั้นเอง
พอไนซ์กับต๊ะมาถึง พวกมันก็รีบลากผมไปนั่งทานข้าว และไม่ได้ถามถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ผมคิดว่าไม้ฉากคงบอกกับไนซ์มาบ้างแล้วละ  จนเราทานข้าวกันเสร็จแล้ว และพากันมานั่งที่โซฟาหน้าทีวีแล้วนั้นแหละ พวกมันเลยทำหน้าที่เพื่อนที่ดีแสนดีพูดปลอบเรื่องที่ผมทะเลาะกับไม้ฉาก    แต่ผมก็เถียงมันกลับไป เพราะอารมณ์น้อยใจมันยังมีอยู่
 


“พวกมึงเข้าข้างแต่ไม้ฉาก  ทำไมไม่คิดถึงใจคนรอแบบกูบ้างละ”

 
“มึงกำลังฝืนตัวเองอยู่หรือเปล่า? ช่วงเวลาที่มึงรอ มึงไม่มีความสุขงั้นหรอ?”
ไนซ์ผลักหัวต๊ะออกจากตักของตัวเอง ก่อนจะขยับมานั่งข้างๆผม

 
“ไม่ได้ฝืน มันก็มีความสุขดี จริงๆแล้วไม่ได้ทะเลาะกันเลย  ไม้มันก็ทำตัวดีขึ้นแล้ว แต่แค่กูไม่ชอบที่ใครๆก็บอกว่า ไม้ฉาก พิม เหนือเป็นครอบครัวสุขสันต์ แล้วกูละ ... กูเป็นแค่คนอื่นหรอ? กูรู้ว่าสังคมตอนนี้เค้ามองว่าพิมกับไม้เป็นผัวเมียกัน มันก็เป็นครอบครัวนั้นแหละ อืออ ไม่รู้ดิวะ กูก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่ากูรู้สึกยังไง กูแค่ ...... น้อยใจมั้ง?”     น้อยใจ .. ผมคงน้อยใจนั้นแหละ
 

“มึงน้อยใจกับคอมเม้นต์ของคนอื่น กับความคิดของคนอื่น แล้วมึงไม่คิดถึงใจของไม้มันบ้างหรอ? กูไม่ได้เข้าข้างมันหรอกนะ กูรู้ว่ามันก็เห็นแก่ตัวในหลายๆเรื่อง และกูก็สงสารมึงที่มึงมานั่งร้องไห้คนเดียวแบบนี้ กูไม่อยากพูดไม่อยากแนะนำให้มึงเปิดใจให้ใคร เพราะกูรู้ว่ามึงคงไม่ทำ แต่กูอยากให้มึงรับให้ได้กับทุกๆคำพูดที่คนเค้าพูดมา ตอนนี้ถ้ามึงยังรับไม่ได้ แล้ววันที่พิมกับไม้หย่ากัน ... แล้วไม้เปิดตัวมึงต่อสังคมจริงๆ มึงจะรับฟังคำนินทาคำด่าของคนได้หรอวะ?”
 

“ไม้มันจะกล้าเปิดตัวว่าคบกันกูหรอ? กูไม่เคยคิดถึงตอนนั้นวะ กูคิดแค่ว่าวันที่ไม้หย่ากับพิมแล้ว ไม้จะกลับไปกอดพ่อแม่ของไม้ และบอกกับพวกท่านว่า ไม้รักกูเหมือนเดิม ... กูไม่หวังให้ใครต่อใครมาเข้าใจกูกับมันหรอก กูหวังแค่พ่อแม่ของมันจะยอมรับในความรักของพวกกูได้ก็แค่นั้น”  ผมคิดแค่นั้นจริงๆนะ ... ต่อให้ไม้กับพิมหย่ากันแล้วก็ตาม ผมก็ไม่ได้อยากให้ไม้เปิดตัวผมกับสังคมที่ไม้ยืนหรอก เพราะผมเข้าใจว่าคนในสังคมเรามีหลากหลายรูปแบบ บางคนก็เปิดกว้างเรื่องเพศ บางคนก็ยังมีอคติ  แต่ที่ผมหวังคือผมหวังให้พ่อแม่ของไม้ฉากรับในความรักของผมกับไม้ฉากได้ก็แค่นั้น....

 
“ถ้ามึงไม่แคร์คำพูดหรือความคิดใครๆ แล้วตอนนี้ละแค่คอมเม้นต์ใต้รูปแค่นั้นเอง... กลับทำให้มึงกลายเป็นคนคิดมาก คนงอแงแบบนี้นะหรอ?  ถามจริงๆเถอะ ทะเลาะกับไม้ฉากแบบนี้มึงมีความสุขมากหรอวะ? แต่กูคิดว่าไม้มันไม่มีความสุขหรอก ไหนจะงาน ไหนจะหาเงิน ไหนจะคนรักที่งอแงอีก ... อดทนอีกนิดนะมึง หรือถ้ามึงแบกรับความรู้สึกไม่ไหวแล้ว ถอยออกมาเถอะ กูมองมึงกับไม้มาหลายปีแล้วนะ ใจหนึ่งกูก็ภาวนาให้พวกมึงสมหวังกันไวๆ มีความสุขกันไวๆ แต่อีกใจกูก็อยากให้พวกมึงมาเป็นเพียงแค่เพื่อนเหมือนเดิม”

 
“ทำไมวะไนซ์... ทำไมอยากให้กูกับไม้เป็นแค่เพื่อนกันวะ”
 

“รอยยิ้ม... กูอยากเห็นรอยยิ้มของมึงเหมือนเดิม กูอยากได้มึงคนเดิมกลับมา แล้วก็ไม่รู้ดิวะ ... กูอยากให้มึงมีความสุขกับชีวิตวัยรุ่นด้วยมั้ง ทั้งมึงทั้งไม้ฉากเลย  ถ้าพ่อแม่ไม้ฉากไม่โกรธพวกมึง ... บางทีเค้าอาจจะไม่บังคับให้แต่งงานกับพิมก็ได้มั้ง  แต่ไม่ใช่ว่าตอนนี้มันไม่ดีนะ มันก็ดีไง ที่พวกมึงมีความรักจริงๆซะที และกำลังฝ่าฟันให้ไปถึงจุดหมายด้วยกัน แต่มันก็ต้องอดทน และใช้ความพยายามเยอะ... จนทั้งมึงแล้วก็ไม้ ลืมกันไปแล้วมั้งว่าพวกมึงอายุแค่  20 – 21 กันเอง”

 
“ไนซ์ ไปพูดแบบนั้นกับเพื่อนได้ไง”
ต๊ะลุกขึ้นมานั่งแทรกกลางระหว่างผมกับไนซ์ ก่อนจะหันไปมองหน้าไนซ์แบบดุๆ
จริงๆไนซ์มันคงพูดถูกนั้นแหละ
 

“ถึงกูจะไม่ได้รู้จักพวกมึงลึกซึ้งอะไรมากนัก แต่เท่าที่สัมผัสได้กูเชื่อในความรักของมึงกับไม้นะ ... กูว่ามีคู่รักไม่กี่คู่หรอกที่จะอดทน และรอจุดหมายปลายทางด้วยกันแบบพวกมึงทั้งคู่ อย่าฟังคำพูดใครมากนักเลย ถ้าสิ่งที่พวกมึงทำอยู่ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้ใคร มึงก็ทำไปเถอะ แล้วเรื่องที่มึงงอแง และน้อยใจนะมึงไม่ได้ผิดหรอกนะปั้น  เพราะมึงยังเป็นคน.. มึงถึงรู้สึกได้ไง และไม้ฉากเองก็รู้ว่ามึงรู้สึกยังไง มันก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อมึงอยู่เหมือนกัน ถึงมึงจะคิดว่ามันทำเพื่อตัวเอง ทำเพื่อพิมหรือเหนือ แต่ลึกๆแล้วที่เป็นแบบนี้ เพราะมันกำลังทำเพื่อมึง”
 

“ทำเพื่อกู?”
  ต๊ะมันกำลังจะพูดเรื่องอะไรวะ?  บางทีมันก็เป็นแค่คนกวนตีนคนหนึ่ง บางทีก็เป็นคนเงียบๆขรึมๆ  และวันนี้มันก็เป็นคนที่ดูมีสาระที่สุดเลยครับ  ผมชอบดวงตาของต๊ะ ... มันเหมือนมีแรงดึงดูดอะไรซะอย่างที่ทำให้คนอ่อนแอแบบผมที่เผลอไปจ้องตาสวยๆคู่นั้นกลับมามีความเชื่อมั่นมีพลังอีกครั้ง
 

“ที่มันสู้ทุกวันนี้ไม่ใช่เพื่อรอเวลาให้หมดสัญญากับพ่อมันหรอกหรอ? ไม้มันรักมึงนะ และมันก็อยากให้พ่อแม่ของมันรักมึฃด้วย มันถึงทำตัวเองให้ดีตลอด เพื่อที่ให้พ่อแม่ที่เฝ้ามองดูอยู่ห่างๆเห็นไง ว่ามันกับมึงรักกันจริงๆไม่ได้รักกันแล้วพากันไปเสียหายที่ไหน ... ในขณะที่พวกมึงคิดว่าพ่อแม่ของไม้ หรือป๊าม๊าของมึงไม่ได้สนใจแล้วนั้น จริงๆพวกเค้ากำลังเฝ้าดูการกระทำ การดำเนินชีวิตของพวกมึงอยู่ .... ตอนนี้กูว่าเค้าอาจจะเริ่มเปิดใจให้พวกมึงแล้วก็ได้นะ  อดทนหน่อยนะปั้น ความสุขนะมันไม่ได้มากันง่ายหรอก แต่มันก็ไม่ยากเกินไป เชื่อกูสิ”
คำพูดของไนซ์ และของต๊ะในวันนี้ทำให้ผมคิดอะไรได้มากขึ้นเยอะ .... จริงสินะ จะมีพ่อแม่ที่ไหนกล้าทิ้งลูก และทำร้ายลูกของตัวเองได้ลงคอ ... ช่วงหลังมานี้ทั้งป๊าและม๊าของผมก็เปิดใจและยอมรับได้มากขึ้นแล้ว ส่วนพ่อแม่ของไม้ฉากนั้นผมก็ได้แต่หวังว่าเค้าจะเริ่มเปิดใจให้ความรักของผมกับไม้ฉากด้วยเช่นกัน
 

“พูดเหมือนมึงได้ความสุขมายากซะเหลือเกินเลยนะ” ผมอดที่จะพูดแซวต๊ะไม่ได้ .. ทำไมผมจะมองไม่ออกละครับว่าผู้ชายคนนี้รักเพื่อนของผม
 

“ไม่ได้มาง่ายหรอก.. ผมต้องเสียอะไรไปเยอะกว่าที่ปั้นรู้อีกกว่าจะมายืนตรงนี้ แต่ผมก็คิดว่าผมเลือกไม่ผิดหรอก เพราะความสุขของผมคือการได้อยู่ในทุกๆวันนี้” ต๊ะหันไปสบตากับไนซ์ ก่อนจะส่งยิ้มจางๆกลับมาให้ผม ตอนนี้ไนซ์เองก็เลื่อนมือมาบีบที่หน้าขาของต๊ะเบาๆเหมือนกัน  ผมว่าคู่นี้คงผ่านอะไรมากไม่น้อยไปกว่าคู่ของผมหรอก
 
 



 
นั้นสินะ... ความสุขมันไม่ได้มากันง่ายๆหรอก และมันก็ไม่ได้จะทุกข์เสมอไป
ไม่รู้ว่าไม้ฉากจะให้อภัยคนขี้งอแงคนนี้ไหม
พรุ่งนี้คงต้องตามง้อคุณตำรวจซะหน่อยแล้ว!
 


------------------------------------------------------------

เพราะคิดถึงเลยเอาเรื่องเล่าระหว่างทางมาส่ง : )
จริงๆเรื่องก็ดำเนินไปแบบอืดๆ เรื่อยๆ เบื่อๆ แต่หวังว่าจะทำให้หลายๆคนหายคิดถึง #ไม้ฉากปั้นสิบ นะคะ
ตอนหน้าพัชจะกลับมาแล้วนะ ... มาลองติดตามไปด้วยกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนทั้ง 2 คนนี้อีก
อ่ออ.. ปกนิยายเล่มที่ 1 โพสไปในเพจแล้วนะคะ ตามไปดูกันได้เลย น้องปั้นสิบน่ารักมากก >///////<
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 12-12-2016 13:45:16


เรื่องเล่าระหว่างทาง  8
 ........ปั้นสิบ

 

 
 
แล้ววันหนึ่งเขาจะหายไป
แม้วันนี้จะยังรู้สึก แม้จะยังคิดถึงเขาอยู่ ทุกลมหายใจ……..

 
 
 
เสียงเพลงที่แฟรงค์ร้องออกมาระหว่างรอส่งโปรเจค ทำเอาผมถึงกับหันไปมองหน้ามันทันที
ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะว่ามันกำลังร้องเพลงแซะตัวผมอยู่
คือ  ตอนนี้ไม้ฉากหายเงียบไปอีกแล้วครับ จากที่เคยติดต่อมาตลอด
ตั้งแต่ทะเลาะกันวันนั้นไม้ฉากก็เงียบหายไม่ติดต่อมาอีกเลย  ผมโทรไปหาก็ติดต่อไม่ได้
ครั้นพอโทรไปหาน้องพิม.. น้องพิมก็บอกว่าตัวเองเข้ามานอนหอเพื่อนได้หลายวันแล้วเพราะมีเรียนเสริมก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย T^T
แล้วพอผมไปทำงานที่บ้านพี่เจ ก็เลยเอาไปปรึกษาพี่เจว่าผมควรทำไงดี... คำตอบของพี่เจไม่ต่างจากไนซ์กับต๊ะสักเท่าไหร่
แต่ไอ้แฟรงค์กับไอ้แบงค์ล่ะตัวดีเลย... ยุยงให้ผมมีแฟนใหม่
หื้อออ ถ้ากูบอกให้มึงเลิกกับแฟนมึงบ้าง.. มึงจะเลิกปะละ? ไอ้บ้าเอ้ยยยย!!!!

 
“ร้องเพลงอื่นไม่ได้ไงวะ มึงร้องเฉพาะท่อนนี้มาตั้งแต่เช้าแล้วนะ” ผมพูดกับไอ้แฟรงค์ แต่มันก็แค่ยักไหล่ใส่ให้ผมก่อนจะร้องท่อนเดิมท่อนนี้ซ้ำๆต่อไป    หื้อออ.. ขอให้พี่เจโกรธแล้วหนีมึงไปไกลๆทีเถอะ!! ผมได้แต่แอบบ่นมันเบาๆ

 
ป่านนี้จะทำอะไรอยู่วะ?

คิดถึงคุณตำรวจจังเลย T^T
 
 


 
เพราะงานที่มีเข้ามาเยอะมากขึ้น บวกกับการเรียนที่หนักขึ้นทำให้ผมลืมที่จะโทรไปง้อไม้ฉาก
จนกระทั่งพี่มิ้วแวะมาหาผมที่คอนโด เพราะต้องมาทำออเดอร์ขนมให้ผมถามขึ้นมา


“ติดต่อไม้ได้ยัง?”
 

“หึ.. ปิดเครื่องตลอดเลย”
ผมวางหนังสือในมือลงแล้วหันไปมองพี่มิ้วที่ตอนนี้กำลังแปะสติ๊กเกอร์ลงที่กล่องบรรจุคอนเฟร็ค

 
“แล้วไม่ไปง้อละ?”

 
“กลัวไปแล้วมันไม่ยอมมาเจอนะสิ”
ผมเคยคิดจะไปหาไม้ฉากหลายครั้งแล้วนะครับ แต่กลัวว่าไปหาแล้วมันจะเมินใส่
 

“มัวแต่กลัว... เสียเวลามาตั้งเท่าไหร่แล้ววะ? นี้อีกไม่กี่เดือนจะหมดสัญญากับพ่อแล้วนะเว้ย จะจบกันแบบนี้จริงๆงั้นหรอ?”

 
“บ้าป่าวพี่มิ้ว.. สู้มาตั้งเยอะแล้วใครจะยอม”
ผมรีบตอบพี่มิ้วกลับไป
ต่อให้ไม้ฉากมันจะงอนผม หรือต่อให้ผมจะงอแงน้อยใจอะไรอีกก็ตาม ผมไม่มีวันปล่อยมือจากไม้ฉากแน่ๆ !!!!
 

“อือแล้วไม่ไปหาละทิ้งเวลาไปเฉยๆทำไม เสียดายเวลาวะ เอาเวลาที่งอนกันไปกอดกันดีกว่า ฟินกว่าเยอะ”
พี่มิ้วพูดจบก็ทำหน้าฟินๆส่งกลับมาให้ผม .. เห็นแล้วอยากเดินเข้าไปหยิกแก้มพี่มิ้วจริงๆ  ทำหน้าฟินได้โคตรเคลิ้มฝันมากๆ 55555+
 

“เอาไงดีอะ? ไปดีไหม? พรุ่งนี้ยกคลาสด้วย” พรุ่งนี้ผมไม่มีเรียนครับ อาจารย์ติดประชุมเลยสั่งยกเลิกคลาสไป
 

“จองตั๋วเลยไหมละ? “ พูดจบพี่มิ้วก็ทิ้งภาระกิจการทำขนม แล้วเดินมานั่งโซฟาข้างๆผม ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาหาตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่
 

และเราก็ได้ตั๋วไปเชียงใหม่กันในตอนเย็นวันนั้นเลยครับ เป็นทริปเร่งด่วนอีกแล้ว : )
ผมไปถึงเชียงใหม่เกือบๆสี่ทุ่ม และคนที่มารอรับก็คือคะน้าคนสวยนั้นเอง
 

“ขยันชวนกันทะเลาะจริงๆนะมึงเนี่ย” มารับเฉยๆก็ไม่ใช่คะน้าสิครับ ต้องได้จิกได้กัดซะหน่อย
 

“สีสันชีวิตคู่ไงมึง” ผมก็ตอบกลับมันไป ก่อนจะรีบวิ่งตามคะน้ากับพี่มิ้วไปที่รถ คือ ผู้หญิง 2 คนนี้อ้วนทั้งคู่เลยครับ แต่เดินไวมาก ทำอะไรคล่องตัวไปซะทุกอย่างเลย
 

“เดี๋ยวกูไปส่งที่โรงพักนะ เพราะที่มันโทรหากูล่าสุดอะ มันบอกวันนี้มันออกเวรตอนเที่ยงคืน” คะน้าขับรถไปก็หันมาบอกผมไป จนพี่มิ้วต้องคอยบอกคะน้าให้มองถนนข้างหน้าบ้าง
 

เรามาถึงแม่ริมตอนเกือบๆเที่ยงคืนครับ พอรถมาจอดที่หน้าโรงพักคะน้าก็หันมาไล่ผมให้ลงจากรถทันที

 
“กูมาส่งแล้วนะที่เหลือก็จัดการเอง เดี๋ยวกูพาพี่มิ้วกลับไปนอนกับกูที่หอ เพราะน้องเหนือก็ไปอยู่กับกูที่นั้น  ทางสะดวกละจะง้อกันท่าไหนก็เอาที่พี่ปั้นสบายใจเถอะครับ” ดูคะน้ามันทำเพื่อเพื่อนสิครับ.. โคตรจะซึ้งใจ!!!
 

“ง้อกันท่าไหนอะไรของมึงละ... คิดให้ห่างจากเรื่องใต้สะดือสักนิดเถอะครับพี่คะน้า” ผมยังนั่งอยู่บนรถไม่ยอมลงไปซะที   จนพี่คะน้านั้นแหละครับ ต้องผลักตัวผมให้ลงจากรถ
 

“รีบๆลงไปดิวะ เดี๋ยวมันออกเวรแล้วเดินกลับบ้านพักก่อน มึงจะขอเข้าบ้านไม่ได้นะเว้ย”  ผมหันไปมองนาฬิกาที่หน้าปัดรถแล้วก็เห็นว่ามันเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว เลยรีบลงจากรถแล้วไปยืนดักรอไม้ฉากที่หน้าโรงพัก  ส่วนเพื่อนที่แสนดีของผมก็ไม่ได้อยู่รอดูผลงานเลยครับ แค่ผมลงจากรถได้ปุ๊บ มันก็ขับรถออกไปเลย   แล้วถ้ากูง้อมันไม่ได้ละ? ... กูจะนอนที่ไหน T^T
 

ผมยืนรอไม้ฉากไปจนถึงเที่ยงคืนครึ่ง.. ไม้ฉากถึงเดินลงมาจากโรงพัก  ทันทีที่มันเห็นหน้าผม มันก็ส่งยิ้มจางๆมาให้
 

“กว่าจะมาได้เนอะ.. รอตั้งนาน”   หื้ออออ... นี้คือคำทักทายของคนที่งอนกันอยู่งั้นหรอวะ?
 

“หมายความว่าไง” ผมถามมันกลับไป แต่มันก็ไม่ตอบอะไรครับ เดินลากแขนผมให้ตามไปที่บ้านพักซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานของมันสักเท่าไหร่
 

                ผมเดินตามไม้ฉากมาเงียบๆ โดยไม่ได้เอ่ยปากถามอะไร เพราะตอนนี้มันดึกมากแล้วแค่เสียงเดินของผมกับไม้ฉากก็ดังก้องไปหมด ฉะนั้นผมควรเงียบๆสงบปากสงบคำไปก่อนจะได้ไม่เป็นการรบกวนเพื่อนบ้าน  พอมาถึงบ้านพัก.. ไม้ฉากก็เดินหายเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ก็ห้องที่คะน้ากับเลน่อนมากั้นให้นั้นแหละครับ ก่อนจะเดินออกมาพร้อมกับผ้าเช็ดตัว 1 ผืน ส่งมาให้ผม
 

“ไปอาบน้ำก่อนเถอะ .. ที่นี้ดึกๆอากาศหนาว” ผมก็รับผ้าเช็ดตัวนั้นมาถือไว้ ก่อนจะเดินไปอาบน้ำตามที่ไม้ฉากบอก
กว่าไม้ฉากจะอาบน้ำเสร็จและเดินเข้ามาในห้องนอนก็ ตี 1.30 เห็นจะได้
 

“นี้.. ทำไมไม่ติดต่อไปเลยละ” ผมถามไม้ฉากทันทีที่มันล้มตัวลงมานอนข้างๆผมบนเตียง
 

“ที่ชาร์ตแบตสายขาด.. ชาร์ตไม่เข้า พิมก็ใช้ยี่ห้ออื่น ไม่มีเวลาเข้าเมืองไปซื้อนะ”   หื้ออ นี้สินะเหตุผลที่ติดต่อไม่ได้ แล้วก็ทำให้ใจหายอยู่ได้ตั้งนาน... ไอ้บ้า!!
 

“รู้ป่ะว่านี้คิดอะไร?” ผมตะแคงตัวหันไปมองหน้ากับไม้ฉาก
 

“รู้สิ” ไม้ฉากตอบกลับมาพร้อมๆกับรอยยิ้มที่มุมปาก
 

“คิดอะไรละ.. ไหนตอบมาสิ”
 

“ไม้ฉากต้องโกรธปั้นแน่ๆ แล้วไม้ฉากก็ลืมปั้นอีกแล้ว ไม่ติดต่อมาแบบนี้ไม่รักกันแล้วใช่ไหม” ไม้ฉากตอบกลับมาพร้อมๆกับยื่นมือมาหยิกแก้มผม
 

“ทำไมจะไม่รู้ละว่าแฟนตัวเองเป็นคนคิดมากแค่ไหน.. แต่ไม่มีเวลาไปซื้อที่ชาร์ตแบตนะ ก็รออยู่ว่าเมื่อไหร่ปั้นจะทนคิดถึงไม้ไม่ไหวแล้วมาหาไม้ที่เชียงใหม่... กว่าจะมาหาไม้ได้ก็ทำให้ไม้ใจหายไปเหมือนกันนะรู้ไหม?”     ไม้ฉากพูดจบก็ดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะสอดแขนเข้ามารองไว้ที่ใต้คอของผม
 

“ก็เกือบจะไม่มาแล้วละ” ตอนนี้จากที่ผมคิดไปซะเยอะ พอได้ยินคำตอบของไม้ฉากมันก็กลับกลายมาเป็นหมั่นไส้แทนแล้วละครับ
 

“ทนคิดถึงไม้ไหวหรอครับ?” คำพูดที่มาพร้อมๆกับรอยจูบอุ่นๆตรงหน้าผาก มันทำให้ใจของผมยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
เคยเป็นกันไหมครับ?
กับการตกหลุมรักคนเดิมๆซ้ำๆ
และใจเต้นแรงกับแฟนตัวเองซ้ำๆแบบนี้
ผมเป็นนะ.. ทุกๆครั้งที่ไม้ฉากกอด หรือไม้ฉากหอม.. ผมจะใจเต้นแรงมากๆ
 

“นอนเถอะ.. พรุ่งนี้ไปหาน้องเหนือกัน” ผมรีบเลื่อนมือไปจับมือปลาหมึกของไม้ฉากที่มันเริ่มจะซุกซนอยู่ตรงสะโพกของผมไว้
 

“นิดหนึ่งไม่ได้หรอ? คิดถึงงะ” ไม้ฉากส่งสายตาอ้อนๆแต่แฝงไปด้วยความหมายกลับมาให้ผม
 

“ไม่ได้.. นี้มันบ้านของไม้กับพิมนะ ทำแบบนั้นไม่ได้” ผมไม่รู้ว่าคุณจะเข้าใจผมไหมนะ.. แต่ผมว่าเราควรจะต้องให้เกียรติกับใบทะเบียนสมรสและหน้าตาของไม้ฉากและพิมหน่อย... บ้านพักข้าราชการที่ผนังห้องติดกันขนาดนี้ แค่เสียงทีวียังเล็ดลอดออกไปให้ข้างๆห้องได้ยินได้ นับประสาอะไรกับเสียงของผมกับไม้ฉากในขณะนั้นละครับ.. มั่นใจไหมว่าคนเค้าจะเข้าใจในสิ่งที่ผมกับไม้ฉากเป็น... รอเวลาไปก่อนก็ได้แค่ไม่กี่เดือนเอง : )
 

“งั้นคราวหน้าไม้บินไปหาเองก็ได้ ที่บ้านของเรา มุมไหนก็ได้เนอะ” หื้อออ ไอ้หื่นเอ้ยยย!!
 

“ครับ” ผมเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บที่แก้มของไม้ฉากเบาๆ ก่อนจะขยับตัวเข้าไปให้ชิดกับอกแกร่งของคนที่ผมคิดถึงอย่างสุดหัวใจ
 
 

เราไม่ต้องรีบร้อนอะไรหรอก... เวลาของเรายังมีอีกเยอะ’
 


 
 
เช้าวันต่อมา... ไม้ฉากก็พาผมนั่งรถโดยสารเข้าไปหาคะน้า พี่มิ้ว และน้องเหนือในเมือง
เป็นการนั่งรถโดยสารที่สนุกมาก เพราะเค้าจอดตลอดทางเลยครับ เสียงชาวบ้านทักทายกัน และส่งรอยยิ้มให้กันเป็นภาพที่หาดูได้ไม่ยากในจังหวัดเชียงใหม่
 

“เจ้าเหนือ” ทันทีที่ลงจากรถโดยสารก็เห็นคะน้าอุ้มน้องเหนือมารอรับอยู่แล้ว ผมที่ลงรถโดยสารก่อนไม้ฉากรีบวิ่งเข้าไปอุ้มเจ้าเหนือตัวอ้วนทันที  ไม้ฉากที่จ่ายค่ารถเสร็จแล้วและกำลังเดินตามมาที่รถก็ยื่นมือมาเขี่ยแก้มลูกชายเล่นจนเจ้าเหนือหัวเราะเอิ๊กอ๊ากออกมา
 

“เดี๋ยวไปไหนต่ออ่ะ” ไม้ฉากถามกับคะน้า ระหว่างที่เรากำลังขึ้นรถ วันนี้เลน่อนมีเรียนนะครับเลยไม่ได้มาด้วยกัน
 

“ไปหาพิมน่ะสิ..เห็นบอกว่ามีเซอร์ไพร์ให้พวกเรา นี้ก็นัดเจอกันไว้ที่กาดสวนแก้ว “
 

“เซอร์ไพร์ไรวะ? ไม้รู้เรื่องไหม?”
ผมหันไปถามไม้ฉากที่นั่งอยู่ข้างๆผม แต่มันก็ส่ายหน้ากลับมา
 

“สงสัยสอบติดมหาลัยที่ไหนหรือปล่าวเลยอยากเซอร์ไพร์เรา” พี่มิ้วหันกลับมาตอบ
 

“ถ้าเป็นแบบนั้นต้องฉลองนะวันนี้” คะน้าก็ชวนกินตลอดเลยนะ.. ผมบอกไปแล้วใช่ไหมครับว่าคะน้ากลับมาอ้วนอีกแล้วหลังจากน้ำหนักลดไปได้หลายสิบกิโล แต่อ้วนก็น่ารักเหมือนเดิมมม!!
 

พอเรามาถึงกาดสวนแก้ว ก็ตรงไปยังร้าน KFC ซึ่งน้องพิมโทรมาบอกว่านั่งรออยู่ที่ร้านแล้ว
ทันทีที่เราเดินเข้ามาในร้านก็เห็นน้องพิมโบกมือเรียกให้เราเดินเข้าไปหา.. แต่มันน่าแปลกใจที่ข้างๆน้องพิมมีผู้ชายหน้าตาคมเข้มนั่งอยู่ข้างๆด้วย
 

“เหนือ.. มาหาแม่ม่ะ” น้องพิมยื่นมือมาอุ้มน้องเหนือจากไม้ฉาก ก่อนจะหอมแก้มลูกชายตัวน้อยอย่างรักใคร่
 

“พัชหรือปล่าว?” ไม้ฉากเป็นคนพูดขึ้น หลังจากนั่งมองหน้าผู้ชายแปลกหน้าที่นั่งมองน้องพิมเล่นกับน้องเหนือได้สักพัก
 

“ครับ.. ผมพัช” เห้ยยยยยยยยยย!! พัชแฟนพิมออกมาแล้วงั้นหรอ?
 

“ไหนว่าอีกหลายเดือนไงกว่าจะออก” คะน้าเป็นคนถามขึ้นมาครับ ซึ่งน้องพิมก็ส่งยิ้มกลับมาให้พวกผมแบบร่าเริงมาก
เป็นยิ้มที่มันสดใสกว่าทุกครั้งที่เคยเห็นจริงๆ
 

“พัชได้ลดโทษนะคะ เพิ่งมาถึงเชียงใหม่เมื่อเช้านี้เอง    เออ.....พัช นี่พี่คะน้า พี่ปั้นสิบ และพี่มิ้วนะ พี่เค้าคอยช่วยเหลือพิมกับลูกมาตลอดเลย” พิมหันไปบอกกับคนรัก.. ซึ่งพัชก็หันมามองพวกผมด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะส่งยิ้มกลับมาให้พวกผม
 

“ขอบคุณนะครับ” แต่แปลกนะ.. ผมกลับมองว่ารอยยิ้มของพัชมันไม่น่าไว้ใจเลย
 

เรานั่งคุยกันไปเรื่อยๆ ส่วนมากจะเป็นน้องพิมที่เล่าเรื่องต่างๆให้พัชฟัง มีคะน้า กับพี่มิ้วคอยพูดเสริมบ้างเป็นบางครั้ง ส่วนผมกับไม้ฉากก็นั่งฟังไปเงียบๆ  อาจจะมีพูดเสริมไปบ้างถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องของพวกผม
 

“แล้วพิมสอบเสร็จเมื่อไหร่” พัชหันไปถามพิม
 

“อีก 2 อาทิตย์ก็ปิดเทอมแล้วล่ะ”
 

“งั้นไปอยู่บ้านกับพัชนะ .. พี่ไม้คงไม่ว่าอะไรนะครับถ้าผมจะพาพิมกับเหนือกลับไปอยู่ที่บ้านผม”
ครั้งนี้พัชหันมามองหน้าไม้ฉาก  ซึ่งไม้ฉากกำลังอุ้มเจ้าเหนือที่กำลังงอแงอยู่ จริงๆน้องเหนืออยู่กับพิม แต่พอง่วงนอนก็เลยงอแง พิมจะเอานอนก็ไม่ยอม ร้องแต่จะหาไม้ฉาก จนไม้ฉากต้องเดินเข้าไปอุ้มมาปลอบให้นอน
 

“อืมม ไม่ว่าอะไรหรอก พิมเองก็รอพัชมาตั้งนานแล้วละ เห็นน้องสาวสมหวังแล้วพี่ก็ดีใจด้วย แต่อย่าลืมเรื่องเรียนต่อล่ะ จะไปเรียนที่โน้นก็ได้ ยังไงก็หาข้อมูลเรื่องเรียนมาน่ะพิม” ไม้ฉากส่งยิ้มกลับไปให้ทั้งพิมแล้วพัช
พิมก็ฉีกยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะโผลตัวเข้าไปซบกับอกพัช
 

“ร้องไห้เป็นเด็กไปได้” พัชยกมือมาลูบผมของคนรัก ก่อนจะแสร้งดุออกมาเบาๆ แต่หน้าก็เจือไปด้วยรอยยิ้ม
 

ผมมองดูน้องพิมกับพัชแล้วก็รู้สึกดีใจกับน้องพิม.. เพราะสิ่งที่น้องพิมอดทนรอมาตลอด ทำให้วันนี้น้องพิมสามารถยิ้มออกมาจากใจจริงๆซะที และการรอคอยของพิมกับพัชมันจบลงแล้ว ไม่มีใครต้องรอใครอีกแล้ว ... นี้สินะที่เค้าเรียกว่าความสุขที่แท้จริง   ไม้ฉากคงเห็นผมนั่งมองพิมกับพัชแล้วเผลอยิ้มออกมา มันเลยโน้มหน้าลงมากระซิบกับผมที่ข้างหู
 

“อีกไม่กี่เดือน เราสองคนก็จะยิ้มแบบนั้นเหมือนกัน ... รอหน่อยยนะ”
หื้อออออ... ไม่ต้องบอกก็จะรอครับ : )
 
 


ผมเอื้อมมือไปจับมือของไม้ฉากไว้ และไม้ฉากก็กระชับมือนั้นกลับมาให้ผมเช่นกัน
อีกไม่นานแล้วละ.. วันที่พวกเรารอจะมาถึง ‘
 
 


เย็นวันนั้นผมกับพี่มิ้วก็ต้องเดินทางกลับ และพัชก็นั่งเครื่องกลับไปบ้านที่ภาคใต้เช่นกัน
 

“ไม่อยู่ด้วยกันก่อนหรอ?” น้องพิมที่พอทราบว่าพัชจะกลับวันนี้ ก็ทำหน้างอแงขึ้นมาทันที
 

“มันคงไม่สะดวกนะ เอาไว้อีก 2 อาทิตย์พัชขึ้นมารับพิมกับลูกนะ” พัชบอกกับคนรัก ก่อนจะยื่นมือไปอุ้มน้องเหนือจากไม้ฉาก ซึ่งไม้ฉากก็ส่งให้แต่โดยดี
 

“ผมฝากลูกกับเมียผมไว้ก่อนนะครับ อีก 2 อาทิตย์ผมจะมารับทุกๆอย่างที่เป็นของผมคืน”
ในตอนนั้นพวกเราทุกคนไม่ได้ติดใจอะไรกับคำพูดของพัชเลย ... และไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่า รอยยิ้มที่พัชส่งมาให้พวกผมนั้นมันแฝงไปด้วยความหมายอะไรหลายๆอย่าง
 

                2 อาทิตย์ต่อมา น้องพิมสอบเสร็จแล้ว และเรียนจบชั้น ม. 6 เป็นที่เรียบร้อยแล้ว  พัชที่เคยบอกว่าจะไปรับที่เชียงใหม่ ก็ขอเปลี่ยนมารอรับที่กรุงเทพแทน .. ซึ่งพวกผมก็ไม่ติดใจอะไร ไม้ฉากก็ยอมมาส่งที่กรุงเทพ แต่ถ้าทำได้มันคงอยากไปส่งน้องพิมกับเจ้าเหนือที่บ้านของพัชด้วยซ้ำไป แต่เพราะยังไม่สนิทกับพัชมากนัก เลยไม่กล้าขอไปส่งเอง
 

“แล้วนี้พัชจะมาถึงกี่โมงอะ”
ผมถามกับไม้ฉาก ขณะที่ยืนรอพัชอยู่ที่สนามบินดอนเมือง   ไม้ฉาก พิม และน้องเหนือเพิ่งลงเครื่องตอนสิบโมงเช้า และพัชก็บอกว่าจะมาถึงเวลาไล่เลี่ยกันเลยรอพัชอยู่ที่สนามบินเลย
 

พวกเรานั่งรอกันไปจนเกือบๆเที่ยง พัชก็โทรเข้ามาหาพิม บอกให้พิมกับลูกไปรอที่หัวลำโพง เพราะจะนั่งรถไฟกลับแทน
 

“พี่ออกค่าตั๋วให้เอาไหมพิม.. จะให้เหนือนั่งรถไฟระยะยาวแบบนั้น ลูกจะไม่สบายตัวนะ” ไม้ฉากที่พอได้ยินว่าพัชจะพาพิมกับเหนือนั่งรถไฟกลับก็นึกห่วงขึ้นมาทันที
 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ไม้ .. น่าจะเป็นรถไฟนอนชั้น 1 นั้นแหละ  พิมไม่อยากขัดใจพัชนะคะ” 
ในเมื่อพิมพูดมาแบบนี้แล้วพวกผมก็ขัดใจอะไรไม่ได้ครับ  เลยขับรถไปส่งพิมกับเหนือที่หัวลำโพง ของใช้ของพิมกับเหนือยังขนไปไม่มากเท่าไหร่ เพราะไม้ฉากบอกว่าให้เดินทางไปถึงก่อน และอะไรเข้าที่เข้าทางแล้วก็ให้ติดต่อมาบอก  แล้วจะส่งตามไปให้   ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับสิ่งที่ไม้ฉากบอก  เพราะเดินทางไกลและยังมีเด็กตัวเล็กไปด้วย ถ้ามีของเยอะๆมันจะให้ห่วงหน้าพะวงหลัง
 

พอมาถึงที่หัวลำโพงก็เห็นพัชยืนอยู่กับผู้ชายอีกคน ซึ่งพิมมาบอกทีหลังว่าคนนั้นคือเพื่อนสนิทของพัช
 

“ขอบคุณนะครับที่มาส่งให้ที่นี้ ตอนแรกก็ตั้งใจจะนั่งเครื่องมา แต่เงินพัชไม่พอนะครับ” พัชรับน้องเหนือไปอุ้ม ก่อนจะหันมาบอกกับไม้ฉาก
 

“ไม่เป็นไร ถ้าขาดเหลืออะไรบอกพี่ได้นะพัช... ยังไงพิมก็เป็นน้องสาวพี่ และเหนือก็หลานพี่เหมือนกัน” ไม้ฉากยื่นมือไปตบบ่าของพัชเบาๆ
 

“ผมคงจะต้องยืนด้วยตัวเองซะที จากนี้ไปให้ผมได้ดูแลพิมกับลูกด้วยตัวผมเองดีกว่าครับ คงไม่รบกวนพี่ไม้อีกแล้ว”
 

“คนกันเองนะ ไม่รบกวนหรอก.. ยังไงพี่จะไปเที่ยวหานะ คิดถึงเจ้าเหนือ”
พอไม้ฉากพูดจบก็ยื่นมือไปจับแก้มน้องเหนือ  คนเคยเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด แล้วนี้จะต้องห่างกันไกลแบบนี้มันก็อดที่จะใจหายไม่ได้
 

“งั้นผมขอตัวก่อนเลยนะครับ”
พัชพูดจบก็หันไปบอกให้เพื่อนที่มาด้วยกันช่วยยกกระเป๋า ส่วนพิมก็หันมายกมือไหว้พวกผม
 

“แล้วพิมจะโทรมาหานะพี่ไม้... ฝากพี่ชายของพิมด้วยนะพี่ปั้น” พิมพูดจบก็เดินตามพัชกับลูกเข้าไปในสถานีรถไฟหัวลำโพง
 

 
ผมกับไม้ได้แต่ยืนมองตามหลังของคนทั้งสอง...จนหายลับตาไปกับฝูงชนที่เนืองแน่นในสถานีรถไฟ
 

“ขอให้มีความสุขนะ”
ไม้ฉากพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม....
 

“พิมต้องมีความสุขแน่ๆ และเราก็จะมีความสุขด้วยเหมือนกัน” ผมตอบกลับไป ก่อนที่เราจะยิ้มให้กันอีกครั้ง
 
 

หลังจากนั้นเราต่างใช้ชีวิตในแบบเดิมต่อไปเรื่อยๆ
 


ไม้ฉากกลับไปทำงานที่เชียงใหม่ จะมาหาผมเดือนละ 2 ครั้ง
ผมก็ยังคงเรียนหนัก และสอบย่อยเยอะมากเช่นกัน
ส่วนน้องพิมนั้น.. ไม่ได้ติดต่อมาเลยตั้งแต่ที่ได้คุยกันล่าสุดที่สถานีรถไฟหัวลำโพง

 
 


                และเราทั้งหมดก็ได้แต่หวังว่า... พวกเราจะใช้ชีวิตกันแบบนี้ไปจนหมดสัญญา
                สัญญาที่แลกมาด้วยความรัก ความอดทน และความเชื่อใจ ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้พวกเราทำไปเพียงแค่หวังว่า คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อและแม่ของพวกเราจะเข้าใจถึงความรักที่พวกเรามี  และก็หวังว่าในวันนั้น... พวกท่านจะยอมรับในสิ่งที่ลูกๆของพวกท่านเป็นได้  โดยไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆอีก



-------------------------------------------------
ยังคงเดินเรื่องแบบเรื่อยๆเช่นเดิม เพราะมันเป็น "เรื่องเล่าระหว่างทาง"
อีกไม่กี่ตอบก็จบแล้วจ๊ะ : )
มีคำผิดยังไงเจตามแก้ให้น๊าาา
ปล. เรื่องนี้ยังเปิดจองอยู่นะคะ ติดตามได้ที่ทางหน้าเพจ หรือในตอนที่ตั้งไว้เรื่องการจองหนังสือ และรูปแบบปกนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-12-2016 14:02:18
ลุ้นว่าพ่อแม่ไม้จะรับได้มั้ย แต่ก็อีกนั่นแหล่ะเดายากจริงใจของพ่อแม่ไม้
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-12-2016 15:22:30
จะครบสัญญา แต่ไม่เชื่อใจพ่อแม่ไม้ฉาก เลย
พ่อแม่ไม้ฉาก ก็คงฉากหลบ เลี่ยงไปออกทางอื่นอีก
พ่อแม่ไม้ฉาก ขนาดผิดคำพูด ไม่ซื่อสัตย์ยังทำกับลูกมาแล้ว
ไม่คิดกลับว่าเพราะลูกรักตัวเอง ลูกถึงยอม
ถ้าลูกที่หัวแข็ง พ่อแม่ทำอะไรได้มั้ย
เกลียดพ่อแม่ไม้ฉาก แคร์สังคม หน้าตาตัวเอง
สังคมให้เงิน เลี้ยงดูตัวเอง รึก็เปล่า
ไม่คิดถึงความสุขของลูก ทำแล้วมีใครมีความสุขบ้าง
พัช คิดทำอะไรกันแน่  :katai1: :katai1: :katai1:
ไม่ใช่ทำให้ไม้ฉาก กับปั้น ลำบาก เดือดร้อนนะ กล้วและ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: anchovy ที่ 18-04-2017 06:30:14
รออ่านตอนจบค่า  :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-12-2017 11:39:50
เง้อออออออ..............
หายไปหนึ่งปี แล้วนะไรท์
คิดถึง ไม้ฉาก ปั้น จริงๆ  :z3: :z3: :z3:

อีกไม่กี่ตอนจบ รอ นะ
พัช ทำท่าจะสร้างปัญหาให้ไม้ฉาก
คิดว่าระหว่างพิม ไม้ฉาก มีไรกันเหรอ
ถถถถถถถ ไม้ดูแลทั้งลูก ทั้งเมียตัวเองแท้ๆ
แล้ว ไม้ฉาก ปั้น เขารักกัน มีกันและกัน

ทั้งลูก ทั้งเมียตัวเอง นี่แหละ ทำไม้ฉาก กับปั้นวุ่นวายเกือบจะเลิกกัน
ไม้ฉาก ปั้น  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: lipure ที่ 07-08-2019 03:58:25
เข้าใจน่ะว่าไม้ฉากทำเพื่อพ่อแม่ ทำเพื่อเป็นลูกที่ดี

แต่พ่อแม่ที่ดี มันก็ต้องแฟร์กว่านี้ป่ะ นี่หลอกลวง ผิดสัญญากับลูกตัวเองทุกครั้ง แล้วบอกว่ารักลูกๆ

แถมพ่อพระเอก ยังไปตื้บลูกชาวบ้านเขาอีก ส่วนพ่อแม่ปั้นสิบลูกโดนรังแก แต่ไม่มีบทบาทจะช่วยความรักอะไรลูกตัวเองเลย มีแค่บอกไม้ฉากให้เลิกกะลูกตัวเอง

 พระเอกนายเอกเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ตั้งแต่แม่พระเอกรู้ว่าลูกตัวเองเป็นเกย์ ก็จับแยกให้ลูกไปเรียนนายร้อย จนเรียนจบ ฝึกจบ ไปเหนือไปใต้ แต่งงาน

ส่วนคนที่สมหวังกะความรักคือ คืออุ้มรัก ยูโร สรุปคือ สายโหด ฉุด ปล้ำ  ชนะเลิศ!
หัวข้อ: Re: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59||
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 11-05-2021 17:48:37
 :hao5: