Ch 31 แม่กับม๊า || ปั้นสิบ
เสียงมือถือดังขึ้นมา ปลุกผมให้ตื่นมาควานหามือถือที่อยู่ใกล้ๆตัว
“ปั้นครับ ตื่นยังลูก” เสียงม๊าถามขึ้นมาตอนผมกดรับสาย
“ครับม๊า จะตื่นแล้วครับ” ผมพลิกตัวไปมองหาคนข้างๆ
ยังไม่ลืมใช่ไหมครับว่าเมื่อคืน ,, ผมตามใครมานอนด้วย ^////^
แต่อ้าวว ,, มันหายไปไหนเนี้ยย??
“พรุ่งนี้ม๊าจะกลับไปรับนะครับ ปั้นเตรียมกระเป๋าเลยนะ มาอยู่กรุงเทพกันสักเดือน 2เดือน รอผลสอบลูกด้วย”
“ครับ แล้วม๊าจะมาคนเดียวหรือว่าป๊าจะมาด้วยครับ” ผมลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะมองไปรอบๆห้อง
ไม้ฉากมันไปไหนของมันแต่เช้าวะ???
“ม๊าไปคนเดียวลูก ป๊าบินไปดีลงานลูกค้าที่สิงคโปร์ครับ งั้นปั้นรีบตื่นนอนนะลูก ไปไหนปิดบ้านดีๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
“ครับ ม๊าขับรถดีๆนะ รักม๊านะครับ”
พอพูดจบม๊าก็วางสายไป ผมวางมือถือไว้บนที่นอน ก่อนจะลุกขึ้นมาหยิบผ้าเช็ดตัว
เตรียมจะเข้าไปอาบน้ำ ล้างหน้า ,, แล้วค่อยลงไปหาไม้ฉากมัน
สงสัยตื่นแล้วลงไปนั่งเล่นกับยูโรกับเปาแน่ๆ
กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำครับ มาสะดุดตากับโพทอิทที่แปะไว้หน้าห้องน้ำ
“เตี้ย
กลับไปหาพ่อแป๊บนะ ตื่นแล้วลงมาทานข้าวด้วยละ
ไม้ไปซื้อมาให้แล้ว ,, เดี๋ยวจะรีบมาหา
รักนะครับ
ไม้เอง ,, ไม่ใช่ใคร ;p “
เดี๋ยวๆนะ มึงมีโมเม้นต์แบบนี้ด้วยหรอวะ
อ๊ากกกกกก >/////////<
ผมแปะโพทอิทไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
แต่ก็ต้องมายิ้มอีกรอบ เพราะแปรงฟันผม มีคนบีบยาสีฟันป้ายให้พร้อมใช้แล้ว ,,
จะใครอีกละครับที่ทำแบบนี้ ,, แฟนผมครับแฟมผม =)
ผมอาบน้ำแต่งตัว ลงมาข้างล่าง ก็ไม่เจอเปากับยูโรครับ
ลืมคิดไปว่ามันต้องไปช่วยแม่เปิดร้าน ป่านนี้คงอยู่ที่ร้านเปานั้นแหละครับ
ผมเดินไปนั่งทานข้าวที่ไม้ฉากซื้อมาให้ เป็นโจ้กใส่ไข่ กับปาท่องโก๋
น่าจะจากร้านเปาครับ ,,
คือ มันใส่ใจมาก เมื่อคืนก่อนจะนอน ผมแอบบ่นมันเรื่องที่มันชอบตัดสายใส่
เพราะผมจะสั่งปาท่องโก๋ด้วย มันเลยบอกว่า รีบๆนอนนะ เช้ามาไม้จะซื้อมาให้
แล้วมันก็ซื้อมาให้จริงๆครับ ‘
“หลอนวะ นั่งแดกข้าวละยิ้มคนเดียว”
ไนซ์ส่งเสียงมาแซวผม ก่อนจะมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“นี้มึงมาได้ไงวะเนี้ย”
ผมถามมันแต่ก็ส่งถ้วยเปล่าให้ เพราะมันกำลังดึงถุงโจ้กออกมา
“ก็มารอรับพวกมึง 2 คนไปขอนแก่นไง ไม่รู้เห็นกูเป็นพลขับหรือไงกัน โทรตามกูแต่เช้า”
มันบ่นๆ แล้วก็ก้มหน้ากินโจ้กไปครับ
“ไปไหนนะ ขอนแก่น กูเนี้ยหรอ”
ผมยังถามย้ำมันอีกครั้ง เพราะเมื่อคืนไม่ได้คุยกันว่าจะไปขอนแก่น แค่ไม้มันชวนไปซื้อมือถือใหม่เฉยๆ
“เออนะ มึงรอถามมันละกัน กูจะกินข้าว นอนก็ไม่พอ แม่งง ทั้งผีทั้งคน กวนกูชิบหาย”
เดี๋ยวนะ,, ทำไมมึงบ่นเก่งวะไนซ์ -_-^
“มึงโดนผีหลอกหรอวะไนซ์?”
ผมเริ่มไม่สนใจโจ้กตรงหน้าละครับ 555+ เรื่องผีนี้โคตรชอบฟัง แต่ก็กลัว
“โอ้ยย หยุดเผือกแป๊บนึงครับคุณปั้น รีบๆกินครับ”
มันหงุดหงิดไรมาอะ ถามนิดหน่อยเอง TT
ผมเลยไม่ถามมันต่อครับ สงสัยอารมณ์มันยังไม่เข้าที่
เพราะพ่อแม่มันหย่ากัน แม่มันพยายามฆ่าตัวตายอีก
นี้แม่มันเพิ่งออก รพ. ได้ 2 อาทิตย์เองครับ
พอพวกผมทานมื้อเช้าเสร็จแล้วก็ไปนั่งรอไม้ฉากกันที่หน้าทีวี
“ทำไมไม้มันช้าจังวะปั้น มึงโทรตามมันดิ”
ไนซ์ทำเสียงหงุดหงิดๆก่อนจะสั่งให้ผมกดโทรหาไม้ฉาก
“มือถือมันหาย แล้วกูจะโทรหาได้ไงวะ? มึงคิดดิ คิดก่อนมาสั่งกู”
ผมหันไปบอกมัน
"เบอร์พ่อมันไง เมื่อเช้ามันเอาโทรมาหากูอะ" มันตอบเสร็จละก็นั่งเหม่อๆ
เออคือ ,, อยากถามมากๆว่า มึงโอเคไหมม? แต่คิดว่าไม่ควรถาม เดี๋ยวมันด่า
ผมนั่งดูทีวีไปสักพัก ไม้ฉากก็แบกกระเป๋าเป้เข้ามาในบ้านครับ
“เห้ยย นี้ไม้จะไปไหน เอากระเป๋ามาทำไม?” ผมถามมัน ตอนที่มันกำลังแย่งรีโมทผมไปปิดทีวี
“ก็จะกลับบ้านที่ขอนแก่นอะ เลยเอากระเป๋ามาเลย ไปกันเลยไหม จะได้ถึงที่โน้นเที่ยงๆ”
คือ ,, กูก็ยังไม่เข้าใจว่า สรุป กูต้องไปขอนแก่นใช่ไหมวะ??
“เดี๋ยวนะ ,, กูต้องไปด้วยหรอ?”
ผมยังไม่ยอมลุกขึ้น ตามแรงดึงของไม้ฉาก ที่มันมาดึงแขนผมให้ลุกขึ้นยืน
“เอางี้นะมึง 2 คน เคลียร์กันดีๆ กูจะออกไปรอที่รถ แล้วรีบตามมาอะ” ไนซ์พูดเสร็จก็เดินออกไป
“ปั้นไปส่งไม้หน่อยดิ ก็ที่นี้มันไม่มีศูนย์บริการของมือถือยี่ห้อไม้ไง” มันส่งยิ้มมาให้ผมครับ
ยิ้มทำแป๊ะไรละ ,, กูเขินตั้งแต่เช้าแล้ว ^////^
“ใช้มือถือยี่ห้อไหนวะ มีที่ขอนแก่นที่เดียวหรือไงเนี้ย ห๊า??!! “
ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเอื้อมไปหยิบกระเป๋าเงินกับมือถือ
“เอานะ ไปก่อนเถอะ แล้วค่อยว่ากัน “
พูดเสร็จก็จูงมือผมออกจากบ้านเลยครับ
แล้วยังปิดบ้านล๊อคบ้านให้ด้วย ,, เอออ นี้บ้านกูปะวะ??
พอขึ้นรถมาได้ ไนซ์ก็แซะนิดหน่อยครับ 555+
พวกผมมาถึงขอนแก่นเกือบๆเที่ยงครึ่ง ไนซ์ส่งผมกับไม้ฉากที่เซนทรัล
ก่อนที่มันจะขอตัวไปเก็บของที่หอ
ตอนนี้ไนซ์เริ่มมีถ่ายละครละครับ เลยทำให้เวลาที่มีค่อยข้างจำกัด
พอไนซ์ขับรถออกไป ผมเลยหันมาถามคนข้างๆ
“แล้วเอาไง ไปไหนต่อครับคุณชาย”
ไม้ฉากมันก็ขำๆ กับคำสุภาพที่ผมบอก ก่อนจะจูงมือผมให้เดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าตรงหน้า
“ไปซื้อมือถือไง” พูดแค่นั้นละครับ ก็พาขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นที่ขายมือถือ
เดินใกล้ตลอดเลยครับ จับมือผมด้วย ,, นี้หรือเปล่าคือสาเหตุที่มันพามาเดินห้างที่ขอนแก่น
แทนที่จะเดินห้างเล็กๆแถวบ้านผม
“เออ ไม้ฉาก กูถามไรหน่อยดิ?”
ระหว่างที่เดินหาร้านมือถือ ผมก็เอ่ยปากถามมันขึ้นมา
“พูดกูอีกละ อืมม ถามมาๆ” มันทำหน้าบึ้งๆใส่ผมละครับ ก็คนมันชินปากละนิหว่า
“ที่พามาเดินห้างที่ขอนแก่น เพราะว่าจะได้จับมือแบบนี้ได้ โดยที่ไม่อายใครหรอวะ?”
ผมถามเสร็จก็ชูมือข้างที่เราจับมือกันไว้ให้มันดู
“เตี้ยครับ มึงลืมไปไหมว่ากูเรียนที่ขอนแก่น กูก็เดินจับมือมึงที่ขอนแก่น ใหญ่กว่าห้างบ้านมึงอีกครับ คนเดินเยอะกว่าอีก ,, ที่ไหนที่ควรอาย?”
มันพูดเสร็จก็ดีดหน้าผากผมซะแรงเลยครับ
“อ้าวว แล้วมาทำไมถึงขอนแก่นอะ ห้างแถวบ้านก็มีขาย”
ผมก็ยังถามมันต่ออีก แต่ตอนนี้ถึงร้านมือถือที่มันต้องการละครับ
“อยากมาเดินด้วยกันหลายๆที่บ้าง แล้วจะแวะมาเอาของด้วย
เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเข้ากรุงเทพแล้วไง ไปรอผลสอบ ทำไมอะครับ มาส่งไม้เก็บของไม่ได้หรอ”
มันหันมาทำหน้าอ้อนใส่ผม ,, คือ โอ้ยยย กูเขินหนักมาก
คนขายมือถือก็ส่งยิ้มน้อยๆให้พวกผม 2 คน คิดว่าเค้าคงได้ยินอะครับ 555 เล่นมายืนคุยที่หน้าร้านเลยนิ
“ได้ครับได้ครับ ปล่อยมือก่อนไหม จะได้เลือกมือถือได้ไง” ต้องยอมเค้าละครับ ส่งยิ้มมาซะขนาดนั้น
“ปั้นใช้ 6พลัสหรอ” ไม้ฉากปล่อยมือผมจริงๆครับ แต่เปลี่ยนเอามือมาโอบเอวผมไว้
“อืมม ใช่ๆ ใช้สีทองอะ ไม้ละจะเอารุ่นไหน มีงบกี่บาทเนี้ย” ผมก้มหน้าไปมองมือถือข้างหน้า
อืมม แบบไหนเหมาะกับไม้นะ มีหลายยี่ห้อน่าเล่นทั้งนั้น
ผมกำลังคิดไปเพลินๆ ไม้ก็บอกคนขาย
“พี่ครับ เอา 6พลัส สีขาวครับ” ผมเลยหันไปมองหน้าไม้ฉากเล็กน้อย
“มึงชอบใช้ซัมซุงไม่ใช่หรอวะ ทำไมเอา 6พลัสแบบกูอะ” มันทำหน้าบึ้งอีกละครับ
“3 คำละนะคำหยาบวันนี้อะ อืมม เอาเหมือนๆกันดีแล้ว” มันตอบเสร็จก็หันไปดูมือถือที่คนขายมาวางไว้ตรงหน้า
“ปั้นๆช่วยไม้ดูหน่อย ว่าโอเคไหม?” มันดึงตัวผมไปยืนข้างหน้า ก่อนจะขยับมายืนชิดตัวผมมากขึ้น
“ปั้นว่าไงอะ” โอ้ยยย มึงจะมาพูดใกล้ๆต้นคอกูทำไมเนี้ยย?
ด้วยความที่ว่ามันสูงกว่าผมครับ ปากมันเลยอยู่ใกล้ๆซอกคอผม ตอนนี้ละพูดออกมาก็นะ
เหอๆ ,, มึงมันร้ายยย!!!
ผมหันไปสนใจมือถือตรงหน้าครับ จะได้ซื้อเสร็จๆไป แม่งงง มันแกล้งผมแน่ๆครับตอนนี้
ตอนที่ผมเลือกมือถือให้มัน มันก็ถามนั้นถามนี้ ก้มมาถามให้ปากมันเฉียดๆกับต้นคอผมอยู่นั้นแหละ
มึงไม่อายคนรอบข้างเลยใช่ไหมมม? ถ้ามองจากข้างนอกนี้เหมือนมันจะสิงตัวผมอยู่ละครับ -_-^
ผมเลือกมือถือให้มันเสร็จละ ติดฟิล์มกันรอย เรียบร้อยละครับ
ไม้ฉากจ่ายเงินเสร็จแล้วก็จูงมือผมไปติดต่อขอซิมใหม่อีก
ค่ารายเดือนมือถือมันโคตรแพงเลยครับ 1986 บาท
มันบอกว่าปกติมันใช้แค่ 299 เองต่อเดือน
นี้ขึ้นมาขนาดนี้ แม่มันรอด่าแล้วละครับ
แต่ก็ปิดเบอร์ไม่ได้ครับ เพราะจดทะเบียนในชื่อแม่มัน เลยซื้อซิมแบบเติมเงินมาใช้ก่อน
พอจัดการอะไรเรียบร้อยแล้ว ก็มานั่งทานฟูจิ รอไนซ์ครับ เพราะมันบอกว่ามันจะแวะมาทานข้าวด้วย
ระหว่างที่นั่งรออาหาร และรอไนซ์ ไม้ฉากมันก็นั่งเมมเบอร์เพื่อน เท่าที่มันจะจำได้ครับ
และกดโทรบอกแม่มันก่อนว่าได้เบอร์ใหม่แล้ว
ไม้ฉาก :: แม่ครับ เบอร์ใหม่นะครับ แม่ต้องมาปิดเองเพราะเป็นชื่อแม่ ครับๆ สวัสดีครับ
มันวางสายเสร็จละก็เมมเบอร์อื่นๆต่อ
“แม่ว่าไงบ้างอะ” ผมหันไปถามมัน ตอนนี้มือถือผมก็อยู่กับมันครับ เลยไม่รู้จะทำไร - -‘
“แม่บอกจะมาปิดเองอะ “ มันพูดเสร็จก็ยื่นมือถือของผมคืนมาให้
“ดูดิๆ เมมเบอร์ให้ละนะ” มันบอกให้ผมดูชื่อที่มันเมมเบอร์ไว้ให้ผม
“แฟนหล่อ!”
คือ ,, โอ้ยยยยย เมมแบบนี้จริงปะเนี้ยมึง?? กูเขินละ
แต่ทำไมมึงมั่นหน้ามากว่าหล่อเนี้ยย 555+ ถึงจะหล่อจริงๆก็เหอะนะ
“เอาแบบนี้จิงอะมึง?” ผมเงยหน้าไปถามมัน
มันก็ยิ้มก่อนจะพยักหน้า เหอๆ สรุปกูต้องใช้สินะ ชื่อนี้
“แล้วไม้เมมชื่อปั้นว่าไร ไหนๆดูดิ” ผมดึงมือถือมันมาดู
“เตี้ยจ๋า”
ไม้ฉากกกก!!!!!!!!
>/////////<
เงียบครับ ,, อายจนพูดไรไม่ออกแล้วครับ
ไม้ฉากนั่งมองหน้าผม ก็ยิ้มน้อยๆ แบบแซวๆมาให้
เออดีนะ ทำกูเขินแล้วมาแซวกูอีก ดีมากก!!!!!
“เขินตัวแดงไปหมดแล้วเตี้ย” ดูมันครับดูมัน
“เตี้ยอะไรละ พอๆตั้งดีๆดิวะ ปั้นสุดหล่อก็ได้ ปั้นสิบครับ
แบบนี้ก็ได้ นี้มาเตี้ยจ๋า โหยยยไม้อะ เปลี่ยนดิๆๆนะ นะ นะ”
ผมเขย่าแขนไม้ฉาก อ้อนๆให้มันเปลี่ยนชื่อ แต่มันก็แค่ ขำๆ ไม่เปลี่ยนครับ
“แม่ขอนั่งด้วยได้ไหมไม้ฉาก ปั้นสิบ”
เห้ยย !! เสียงแม่ไม้ฉากนี้หว่า o_O
ผมหันไปมอง เห็นแม่ไม้ฉากยืนมองพวกผมอยู่ แล้วหลังแม่ไม้ฉากเป็นไนซ์ครับ
เอิ่มม มึงมาปกติก็ได้ไนซ์ ไม่น่าหาของขวัญอะไรมาเซอร์ไพร์กูเลย TT
“ว่าไง แม่นั่งด้วยได้ไหม?” เสียงแม่ถามอีกรอบ ดึงสติผมกลับมาละครับ
ผมรีบปล่อยแขนไม้ฉากออก ดีนะนั่งคนละฝั่ง ,, ไม่งั้นแย่แน่ๆ
“สวัสดีครับ เชิญนั่งครับแม่” ผมลุกขึ้นสวัสดีแม่ไม้ฉาก
ไม้ฉากก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะให้แม่เข้าไปนั่งด้านใน แล้วไม้ฉากนั่งด้านนอก ฝั่งเดียวกับแม่
ส่วนไนซ์นั่งฝั่งเดียวกับผมครับ
พวกผมขอเมนูเพิ่มแล้วสั่งอาหารเพิ่ม สักพักอาหารก็ทยอยมาครับ
ทานไปแบบเงียบๆ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองไหม
เหมือนแม่ไม้ฉากมองผมตลอดเวลา
เออคือ ,, ทำไมอึดอัดแบบนี้วะกู -_-‘
พอทานเสร็จแล้ว ช่วงรอของหวานของไนซ์ครับ มันชอบของหวานมาก
แม่ไม้ฉากก็ถามขึ้นมา
“เมื่อกี้กำลังทำอะไรกันอยู่ เห็นดึงมือดึงแขนกัน”
ถามเสร็จก็มองมาทางผมครับ ,, เออ ถามลูกคุณแม่ดีกว่าไหม
ฮืออ ,, กลัวอะ
“อ่อ ผมเมมเบอร์มือถือนะครับ แล้วเอาให้ปั้นดูว่าตั้งแบบนี้ดีไหม ปั้นมันบอกให้เปลี่ยนก็แค่นั้นแหละครับ”
ไม้ฉากหันไปตอบแม่ครับ แต่ทำไมเหมือนมีความรู้สึกเย็นยะเยือกแปลกๆ
“เมมว่าอะไรละ แม่ขอดูได้ไหมไม้ฉาก” แม่ไม้ฉากยื่นมือไปขอมือถือจากไม้ฉาก
เห้ยย ไม้ฉากอย่าให้นะเว้ยยย !!
เป็นคุณละครับ ถ้าเจอคำว่า “เตี้ยจ๋า” คุณคิดว่าไง??
เพื่อนกันใช่ไหมเมมแบบนี้????
ไม้ฉากยื่นมือถือไปให้แม่ดู พอแม่เปิดดูก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ
เออ คือ ,, แม่ครับ? ไม่พูดอะไรหน่อยหรอ??
พอไนซ์ทานของหวานเสร็จ แม่ไม้ฉากก็ขอไปพบลูกค้าก่อน แล้วบอกให้ไม้ฉากกลับพร้อมกัน
ผมเลยเดินเล่นรอแม่ไม้ฉากกัน ระหว่างที่รอไนซ์ยืนเลือกแหวน
ผมเลยถามไม้ฉากถึงเรื่องเมมชื่อในมือถือ
“ทำไมแม่ไม่ว่าไรอะ” ไม้ฉากเลือกแหวนกับไนซ์ด้วย หันหน้ามามองผม
“อะๆ มาหยิบไปดูดิ “ ไม้ฉากบอกให้ผมไปหยิบมือถือจากกระเป๋าเสื้อมาดู
พอผมเปิดมาดูก็ยิ้มเลยครับ ,,
“ตัวเล็ก”
น่ารักกก >///<
ผมชอบครับ 555+ มันดูดีกว่าเตี้ยจ๋ามากๆอะ
ผมรอพวกมันเลือกซื้อของสักพักครับ ก็เดินไปหาแม่ไม้ฉาก
เพราะแม่ไม้ฉากโทรมาตามแล้ว
“สรุปมึงไม่กลับใช่ไหมวะ กูกับปั้นจะได้กลับเลย” ไนซ์ถามไม้ฉากตอนที่เดินไปจะถึงตรงที่แม่นัดแล้ว
“อืมม คงยังไม่ได้กลับวะ แต่พรุ่งนี้ก็ไปบ้านพ่อแล้วละ
เพราะกูต้องไปกรุงเทพ มึงอะจะเข้ากรุงเทพเมื่อไหร่วะไนซ์”
ไม้ฉากเดินจับมือผมไป ก็คุยกับไนซ์ไป คือ เนียนๆอยู่ก็เดินมาจับมือ
แล้วไม่มองด้วยว่า .. กูเขินขนาดไหนน!!!
“ยังๆ อีกอาทิตย์อะถึงจะเข้า เพราะจะพานีซไปเรียนที่ กทม.ด้วยกันนะ เลยยุ่งๆเรื่องย้ายอยู่”
ไม้ฉากพยักหน้าเข้าใจ
ตอนนี้พวกผมถึงตรงจุดนัดละครับ แต่ว่าแม่ของไม้ฉากยังไม่มา
ไนซ์มันขอตัวไปคุยโทรศัพท์ใกล้ๆ ส่วนไม้ฉากมันก็ยืนจับมือผมอยู่แบบนั้นละครับ
คุยเล่นกันไปมา จนแม่ไม้ฉากมา
“แม่กลับเลยไหมครับ หรือจะแวะที่ไหนก่อน”
ไม้ฉากถามแม่ที่กำลังเดินเข้ามาหา
แม่ไม้ฉากมองมือที่ไม้ฉากจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อย
ผมเห็นแม่เงียบๆไปแล้วมองอยู่นิ่งๆ ผมเลยพยายามจะดึงมือออก
แต่ไม้ฉากมันยิ่งจับแน่นขึ้นกว่าเดิม
ฮือออ ปล่อยเถอะมึง ,, แม่มึงแทบจะฆ่ากูแล้วเนี้ยยย
“ไม้กลับบ้านได้แล้ว”
แม่ไม้ฉากพูดแค่นั้นแหละครับ ก่อนจะเดินนำออกไป
ไม้ฉากหันมาบอกผม
“กลับก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้จะไปหา” มันเอามือมาขยี้ๆหัวผมเล่น
“โทรมาด้วยนะ เดี๋ยวถึงบ้านจะโทรหา”
ผมบอกไม้ฉาก ไม้ฉากมันยิ้มให้ผม แล้วก็เดินตามแม่ไป
คือ ,, ทำไมมึงจับมือกูไว้วะ ต่อหน้าแม่เลยนะไม้ฉาก
แล้วแม่ไม้ฉากก็ยืนมองแบบนั้นอะ ,, โอ้ยย ไม่เข้าใจไม้ฉากเลยเว้ยย!
แม่มันจะด่าปะวะ???
“ไม่ต้องคิดมากหรอกมึง สักวันแม่มันก็ต้องรู้” ไนซ์ครับ เดินเข้ามาหาเงียบๆ กูตกใจหมด
“รู้เรื่องไรวะ” ผมหันไปถามมัน
“เรื่องที่มึง 2 คนเป็นแฟนกันไง แต่กูว่าวันนี้ประชาชนที่เดินห้างนี้คงรู้แหละ ตัวติดกันชิบบหายย!”
ไนซ์ทำหน้าแซวผมครับ มึงนี้นะ ,, เอาความจริงมาพูด 555555+
ผมกับไนซ์กลับมาถึงบ้านก็ เกือบๆ 2 ทุ่มครับ
ไนซ์ขอโทษที่คืนนี้นอนเป็นเพื่อนไม่ได้ ซึ่งผมก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะอยู่คนเดียวได้ไม่มีปัญหา
ผมลงจากรถไนซ์แล้ว กำลังจะไขกุญแจเข้าบ้าน
แต่ ,, ทำไมประตูรั้วไม่ได้ล๊อควะ??
ลืมงั้นหรอ??
ไม่น่าใช่สิ เห็นอยู่ว่าไม้ฉากมันกดล๊อคแล้ว ผมเดินเข้าบ้านไปอย่าง งงๆ
อ้าวว ประตูบ้านก็ไม่ได้ล๊อคอีก?
หรือว่าม๊ากลับมาแล้ว?
ผมเลยตะโกนเรียกหาม๊า
“ม๊า ม๊าครับบ”
ไม่มีเสียงตอบรับ ,, เอาไงละไม่กล้าเข้าบ้านเลยเนี้ย
กลัวขโมยอะดิ .. ผมลองตะโกนอีกรอบ
“ม๊า ม๊าครับ อยู่หรือเปล่า”
ใจคอไม่ดีเลย โทรหายูโรดีกว่า ตอนที่ผมกำลังจะกดโทรหายูโร
ม๊าผมก็เดินมาหน้าประตูพอดี
“กลับมาซะค่ำเลยนะปั้น รีบไปอาบน้ำได้แล้ว เสื้อผ้าก็ยังไม่เก็บ พรุ่งนี้จะเดินทางแล้วนะ”
หื้มม ทำไมม๊าดุอะ ,, ปกติถ้าเป็นแบบนี้ม๊าก็จะเก็บกระเป๋าให้ครับ แล้วก็มาถึงบ้านไม่ได้ดึกอะไร เท่าไหร่นะ -_-“
“ครับม๊า” ผมรีบเดินเข้าไปอาบน้ำ ก่อนจะมานั่งเก็บเสื้อผ้า
แต่เมื่อกี้ก่อนอาบน้ำส่ง SMS ไปบอกไม้ฉากละว่าถึงแล้ว
มันก็ยังไม่ตอบกลับมา สงสัยกำลังเก็บกระเป๋าเหมือนกันละมั้ง
ผมเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว กำลังปัดที่นอน เตรียมจะนอน
ม๊าก็เปิดประตูเข้ามา ,, เออคือ ม๊าครับปกติม๊าต้องเคาะประตูก่อนไหมอะ??
ม๊าต้องถามก่อนว่านอนยัง แต่นี้เปิดประตูเข้ามาเลย ผมว่ามันไม่ปกติแหละนะ
“ม๊ายังไม่นอนหรอครับ” ผมทำใจดีสู้เสือครับ ถามม๊าดู
“ม๊ามีเรื่องจะถามปั้นนะ ปั้นตอบม๊าได้ไหม?” นั้นไงเสียงเครียดมาละ
“ครับม๊า”
“นี้หมายความว่าไงปั้น?” ม๊าชูโพทอิทคุ้นตาให้ผมดู
เห้ยย นั้นมันโพทอิทจากไม้ฉากนี้หว่า
ผมมองไปที่หน้าห้องน้ำ จริงๆด้วยมันหายไป ,,
“ครับ” ก็ตอบได้แค่นี้ละ จะให้พูดว่าไงอะครับ
“ม๊าอยากให้เราอธิบาย นี้ไม้ฉากเขียนให้เรางั้นหรอ?”
ถามตรงไปไหมม??
“ครับ”
ผมก็ตอบได้แค่คำนี้คำเดียวจริงๆนั้นแหละครับ
“ปั้น ,, ลูกกับไม้ฉากเป็นอะไรกัน ตอบม๊าหน่อยได้ไหม? ม๊าคิดมากไปหมดแล้วนะ”
ม๊าพูดจบก็ร้องไห้ครับ,, ม๊าครับ ปั้นไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะ
ผมยืนนิ่งแบบนั้นไม่รู้ว่าควรทำไงดี จนมือถือของม๊าดังขึ้นมา
ม๊ามองเบอร์คนที่โทรเข้ามา แล้วก็หันมาบอกผม
“คิดดีๆนะปั้นสิบ นอนได้แล้วพรุ่งนี้ม๊าจะเดินทางแต่เช้า” พูดจบม๊าก็เดินออกไป
คือ???
โอ้ยย ยังไงดีวะชีวิต??
ม๊ารู้หรอ? ม๊าเข้าใจว่าไง?
ผมกดโทรไปหาไม้ฉาก แต่มันก็ปิดเครื่องครับ
นี้มันอะไรกันวะเนี้ยยย!!!!!
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 250508 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก