Ch 39 เปิดตัวแฟน || ไม้ฉาก
“ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ ,, ไม่ให้ชอบเธอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ ..”
ผมงัวเงียตื่นมารับสาย
ปั้นสิบเลยพลิกตัวไปนอนกอดผ้าห่มแทน
เมื่อคืนปั้นมันนอนกอดผมจนเช้าเลยครับ ^/////^
เบอร์แม่นี้เอง โทรเข้ามาแต่เช้าเลย
เพิ่งเจ็ดโมงเช้าเองนะ มีอะไรด่วนหรือป่าวว????
ผม :: สวัสดีครับแม่
แม่ :: วันนี้แม่เข้ากรุงเทพนะ ไม้มารับแม่ที่ดอนเมืองหน่อยสิลูก
ผม :: อ้อ ได้ครับแม่ แล้วแม่จะมานอนกับไม้หรือไปนอนบ้านแปะครับ
ตอนนี้ปั้นสิบมันพลิกตัวกลับมากอดผมละครับ
แถมยังเอาหน้ามานอนแนบตรงท้องผมอีก
แม่ :: ไปนอนกับไม้ลูก แม่มาวันเดียวนะ สะดวกหรือป่าว
เหอๆ จะให้ตอบว่าไงละครับแม่ ถามมาแบบนี้ TT
ผม :: สะดวกสิครับแม่ เพราะคอนโดปั้นสิบมีตั้ง 2 ห้องนอน
แม่ :: งั้นบอกปั้นให้แม่ด้วยนะ อีก 2 ชั่มโมงเจอกันนะครับ
ผม :: ครับ
พอกดวางสายจากแม่เสร็จก็รีบดันหัวปั้นสิบออกเลยครับ
มันแกล้งผมอะครับ มันไม่ได้นอนนิ่งๆ
นี้มันนอนแล้วเอาแก้มมานาบกับท้องผมเลย
หื้ออออ เดี๋ยวเถอะนะ อดทนไม่ไหวขึ้นมาละก็อย่ามาร้องละกัน - -‘
“แม่จะมาหรอ” ปั้นสิบขยับเอาหัวมานอนหนุนแขนผมแทน
“ครับ เดี๋ยวจะไปรับแม่ละอะ ปั้นไปด้วยกันไหม”
ผมดึงเจ้าตัวเล็กมากอด มาหอมแก้ม
ผมชอบนะ ,, นอนกอดนอนเล่นกันตอนเช้าๆแบบนี้
แก้มปั้นสิบมันหอมครับ หอมกลิ่นแป้งเด็ก
แรกๆผมชอบหอมเบาๆ หอมหลายๆครั้ง
แล้วสุดท้ายหมั่นเขี้ยวมันหอมแรงๆจนมันตีอะครับ 5555
“เห้ยยย อย่าหอมแรงดิวะ เจ็บแก้มไปหมดแล้วเนี้ยย ไม้แม่งง ซาดิตส์วะ”
พูดเสร็จก็ผลักตัวผมออก ก่อนที่มันจะลุกนั่งแล้วมองหน้าผม
“ก็มันหอมไง ว่าแต่ไม้ซาดิตส์ ดูตัวเองทำไม้ดิ”
ผมดึงผ้าห่มออก โชว์รอยดูด รอยหยิก รอยทุบที่ปั้นสิบกระหน่ำทำร้ายผม TT
“5555 สมน้ำหน้า”
มันหัวเราะเสร็จก็เดินเขาห้องน้ำไปเลยครับ
หื้มมม เตี้ยเอ้ยยย!!!
ผมเก็บที่นอนให้ปั้นสิบ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องคุมะของผม
เก็บของในห้องให้เรียบร้อย ซ่อนกล่องลับที่อาจารย์ยูให้มาด้วย 5555+
แม่ผมเห็นมีช๊อคอะครับงานนี้ พอเก็บของเสร็จก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัว
พอออกจากห้องนอนมาก็เจอปั้นสิบรออยู่ที่โต๊ะทานข้าวแล้วครับ
“รีบมากินเร็วๆ ปั้นชงโอวันตินกับปิ้งหนมปังไว้ให้แล้ว”
ปั้นสิบกวักมือเรียกผมให้ไปนั่งข้างๆ
หื้มมม ,, นี้สินะความสุข
รู้สึกตัวเองคิดถูกแล้วที่ไม่หาเรื่องงอนปั้นสิบต่อ
รู้สึกตัวเองโชคดีที่เลือกปั้นสิบ : )
แฟนผมโคตรน่ารักเลยใช่ไหมละครับ
(เหอๆ โคตรจะหลงแฟนอะนะ )
พอพวกผมทานมื้อเช้าเสร็จ ผมก็ชวนปั้นสิบให้ออกไปรับแม่ด้วยกัน
“ปั้นไปรับแม่ด้วยกันเหอะนะ เผื่อแวะทานข้าวก่อนไง แล้วค่อยกลับเข้าห้อง”
ผมเดินตามปั้นสิบมานั่งที่โซฟา แต่ไม่ได้นั่งคนละตัวนะครับ
นั่งทับลงไปบนตัวปั้นสิบนั้นแหละ 5555
“อืมม ก็ได้ จะไปเลยไหมอะ”
นอกจากจะไม่ผลักออกแล้ว ปั้นมันยังขยับตัวนิดหน่อย
ให้ผมนั่งพอดีกับตักของมัน แล้วเอามือมากอดเอวผมไว้
“ไปเลยก็ได้ครับ กลัวแม่จะรอ” ผมทำท่าจะลุกขึ้น
แต่ปั้นสิบก็กอดเอวผมไม่ยอมปล่อย
นี้ยังไงกันครับแฟน ,, จะไปไหมครับบบบบ
“เอ้า ปล่อยก่อนสิครับ เดี๋ยวค่อยกลับมากอดใหม่นะ”
ผมหันไปมองหน้าปั้นสิบ แต่ปั้นสิบทำหน้างอใส่อีกละครับ
“ลืมไปหรือไงว่าวันนี้แม่มา จะมากอดได้ไงละ”
เออนั้นดิ ลืมไปเลย 555555 ถึงว่าละกอดเอวไว้ไม่ยอมปล่อยเลย
“โอ๋ๆแม่มาแค่วันเดียวเอง พรุ่งนี้ก็กอดกันเหมือนเดิมเนอะ”
ปั้นสิบพยักหน้าให้ผมก่อนจะปล่อยมือที่กอดเอวผมออก
ผมดึงปั้นสิบให้ลุกขึ้นยืน แต่กว่าจะออกจากห้องได้นี้แกล้งกันจนเจ็บตัวไปหมดครับ
คือผมดึงปั้นสิบให้ลุกพอปั้นสิบลุกมาได้นิดหนึ่งผมก็ปล่อยมือ 555
ปั้นสิบมันก็ล่วงลงไปนั่งเหมือนเดิม มันก็ไล่ตีผม
กว่าจะออกจากห้องได้นี้ตัวแดงไปหมดครับ รอยต่อยทั้งนั้น 555555+
พอมาถึงสนามบินดอนเมือง ก็รอแม่แค่แป๊บเดียวครับ แม่ก็เดินออกจากเกทมาหา
“สวัสดีครับแม่” ผมกับปั้นสิบยกมือไหว้แม่ แม่ก็ยิ้มรับไหว้พวกผมครับ
หื้มม อารมณ์ดีแปลกๆนะ ปกติถ้าเห็นปั้นสิบ แม่จะชักสีหน้านิดๆครับ
“หวัดดีจ๊ะไม้ หวัดดีจ๊ะปั้นสิบ ทานอะไรกันมาหรือยัง”
แม่เดินเข้ามากอดผม แล้วหันไปทักปั้นสิบ
“อ่อ เมื่อเช้ารองท้องกันมานิดหน่อยแล้วครับ แต่ยังไม่ได้ทานข้าวกันเลย” ปั้นสิบตอบแม่ผม
“ดีจ๊ะ งั้นเดี๋ยวเราไปทานข้าวกัน แม่นัดน้องอุ้มไว้ด้วย”
พูดเสร็จแม่ก็เดินนำพวกผมออกมาเรียก Taxi
นัดน้องอุ้ม - -‘
ไอ้พี่อุ้มอีกแล้วสินะ ,, เห้ออออ ไม่อยากจะเจอหน้ามัน
พวกผมก็ทำได้แค่ขึ้น Taxi แล้วนั่งกันไปเงียบๆ
จนถึงร้านอาหารที่แม่บอกทาง Taxi ไปนั่นแหละครับ
“เข้าไปในร้านกันลูก ป่านนี้น้องอุ้มคงมารอแล้วละจ๊ะ”
โห้ยย น้องอุ้มคงมารอ
ปล่อยให้มันรอไปเถอะครับแม่
พวกผมเดินตามแม่เข้ามาในร้าน พอถึงโต๊ะที่พี่อุ้มนั่งรอ
ผมกับปั้นสิบถึงกับหันมามองหน้ากันเลยครับ
ก็พี่มายด์ นั่งอยู่ข้างๆพี่อุ้มด้วยนิครับ
“พี่มายด์” เสียงปั้นสิบเรียกพี่มายด์
“อ้าว นี้ปั้นก็รู้จักหรอลูก” แม่ผมหันไปถามปั้นสิบ
“อ่อครับ รู้จักครับ” ปั้นสิบรีบตอบแม่ผม ก่อนจะหันมาสบตาผม
เห้ออมาด้วยกันได้ไงวะ? นี้อาจจะไม่ได้นัดทานข้าวเฉยๆแล้วละมั้ง
ผมเลือกจะนั่งข้างๆปั้นสิบ แต่พอแม่ผมพูดออกมาทำให้ผมกับปั้นสิบต้องตกใจอีกรอบครับ
“อ้าวไม้ จะตามไปนั่งข้างๆปั้นสิบทำไม มานั่งข้างๆแฟนเราสิ”
แฟน?
ก็ปั้นสิบแฟนผม ผมนั่งก็ถูกแล้วนิ
แม่ งง อะไรครับเนี้ยยย
คือ แม่ผมทราบแล้วครับเรื่องผมกับปั้น
เพราะผมสารภาพไปตั้งแต่ก่อนมากรุงเทพแล้ว
“นี้ไม้ก็นั่งถูกแล้วนิครับ” ผมก็ยั่งยืนยันคำเดิมว่าผมนั่งถูกที่แล้ว
“เลิกล้อแม่เล่นได้แล้วนะไม้ฉาก เดี๋ยวน้องปั้นอีกคนนะ ล้อแม่เล่นจนแม่ตกใจกันหมด”
ล้อเล่น?
เดี๋ยวก่อนนะ นี้มันเรื่องอะไรวะ?
“ล้อเล่นอะไรครับแม่?” แม่ดึงผมมาให้นั่งข้างๆพี่มายด์
แล้วแม่ก็นั่งข้างๆผมอีกที
ตอนนี้พี่อุ้มมันขยับไปนั่งข้างๆปั้นสิบแทนละครับ
เหอะๆ ,, ฉวยโอกาสจริงๆนะมึงไอ้พี่อุ้ม !
“ก็เรื่องที่ไม้ชอบปั้นไง ตอนแรกแม่ตกใจมากเลยนะ
จนพี่อุ้มเรานะมาบอกแม่เรื่องน้องมายด์ แม่กับม๊าของปั้นสิบละโล่งใจกันเลยละลูก”
พี่อุ้มบอกแม่เรื่องพี่มายด์?
บอกอะไรวะพี่?
ผมหันไปมองหน้าพี่อุ้ม แต่พี่อุ้มก็ยิ้มออกมาเหมือนกับว่ามันไม่มีอะไร
“ก็พี่เห็นเรากังวล กลัวแม่จะว่าเรื่องมีแฟน พี่เลยไปบอกแม่ให้ไงละ”
กังวล?
โอ้ยย ผมไปกังวลตอนไหนวะเนี้ยยพี่อุ้ม !!!
“กังวลอะไรพี่อุ้ม” ผมเริ่มขึ้นเสียงกับพี่อุ้มละครับ คือ มึงทำเชรี้ยอะไรวะ!
“ไม้ฉาก อย่าว่าพี่อุ้มเค้าเลย มายด์เองแหละที่ไปปรึกษาพี่อุ้มเรื่องของเรา”
เรื่องของเรา?
พี่มายด์ไม่พูดเฉยๆนะครับ มือก็มาจับแขนผมด้วย
ผมรีบดึงมือพี่มายด์ออก ก่อนจะหันไปถามพี่มายด์
“เรื่องของเรา ยังไงพี่มายด์”
พี่มายด์ก็ทำได้แต่ยิ้มครับ ไม่ตอบอะไรออกมา
“เดี๋ยวเอาไว้ค่อยคุยกัน แม่ว่าเราสั่งอาหารกันก่อนดีกว่านะ” แม่ผมก็รีบสั่งอาหารเลยครับ
แต่ผมไม่มีอารมณ์จะกินแล้วสิ หันไปมองปั้นสิบ มันก็กำลังทำเป็นอ่านเมนูอาหาร
เพราะเมื่อก่อนหน้านี้ผมหันไปมองมัน พี่อุ้มพยายามชวนมันคุยครับ
เห้ออ น่ารำคาญจริงๆเลย
“ไม้ทานอะไรดีคะ” เสียงพี่มายด์ครับ
หึ ยังจะมาแบ้วอีก
“ไม่ทานครับ พี่มายด์ทำแบบนี้ทำไม” ผมไม่ได้พูดเสียงเบาครับ
พูดดังๆปกตินี้แหละ แต่พี่มายด์ก็ยังยิ้มให้ผมอีก
“ก็เราจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกันได้ไงคะ แม่ก็ยอมรับแล้วด้วย
ไม่ต้องปิดบังแม่อีกแล้วด้วย ไม้ไม่ดีใจหรอ”
หื้มมม เรียนวิชาปั้นน้ำเป็นตัวมาจากไหนครับพี่?
“ยอมรับอะไรพี่มายด์ อย่าพูดอะไรให้แม่ของไม้เข้าใจผิดซิครับ”
ผมนั่งนับ 1 2 3 ในใจ กลัวตัวเองจะอดใจไม่ไหวต่อยผู้หญิงซะจริงๆ !!!!
“นี้ไม้ฉาก จะไปว่าแฟนตัวเองทำไมลูก มีแฟนได้แม่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรซะหน่อย”
แม่ผมสั่งอาหารเสร็จแล้วก็หันมาดุผมครับ
“แต่แม่ครับ พี่มายด์ไม่ได้เป็นแฟนไม้นะครับแม่”
ผมหันไปบอกแม่ตรงๆ ก่อนจะหันไปมองปั้นสิบ
ที่ตอนนี้โดนพี่อุ้มรุกหนักมาก
พี่อุ้มมันขยับเก้าอี้มานั่งซะชิดปั้นสิบเลยครับ
“แม่เข้าใจนะลูก ที่ไม้จะโกรธน้องมายด์เค้า เรื่องที่เค้าโกหกว่าชื่อมิ้วนะ
แต่ไม่น่าจะโกรธนานนะ เพราะถึงเค้าจะโกหกว่าเค้าชื่ออะไร
แต่เวลาเค้าคุยกับไม้ มันก็คือตัวเค้า คือความรู้สึกดีๆที่เค้ามีให้ไม้นะ
เป็นผู้ชายต้องให้เกียรติผู้หญิงนะไม้ฉาก”
โอ้ยยยอะไรวะเนี้ย แม่พูดอะไร งง ไปหมดแล้ว
“แม่ครับ ผม งง ไปหมดแล้ว เรื่องโกหกเรื่องอะไรนะ ผมไม่เข้าใจครับ”
ปวดหัวครับ ยิ่งแม่พูดผมยิ่ง งง
ตอนนี้แม่ผมเริ่มหันไปมองหน้าพี่อุ้มแล้วครับ
เหมือนจะถามพี่อุ้มว่า ความจริงคืออะไรกันแน่?
“ไม้ จำไม่ได้หรอก็ที่ไม้ไปเล่าให้พี่ฟังตอนเข้าค่ายไง เรื่องมิ้วนะ”
พี่อุ้มมันจะโกหกอะไรอีกวะ แล้วกูไปเล่าอะไรตอนไหน?
“เล่าอะไรพี่อุ้ม”
“ก็เรื่องที่คุยกับพี่มิ้วมาตั้งแต่ช่วงธันวา คุยกันตลอด
แชตหากันตลอด แล้วยังเอารูปพี่มิ้วมาให้พี่ดู แล้วถามพี่ว่าพี่รู้จักพี่มิ้วไหม
แล้วพี่บอกไม้ไปว่ารู้จักแต่ว่าคนนี้ชื่อมายด์นะ ตอนนั้นไม้ก็ทำหน้า งงๆ
แล้ววันที่เราไปดูสถานที่สอบอะ พี่ก็พามายด์ไปเจอไม้ แต่วันนั้นปั้นสิบไม่สบาย
ไม้เลยกลับก่อน มายด์มันกลัวว่าไม้จะไม่เข้าใจ
พี่เลยไปคุยไปอธิบายให้แม่ของไม้เข้าใจไง
ไม้จะได้สบายใจด้วยว่าแม่ไม้ไม่ได้ห้ามเรื่องคบกับมายด์”
หื้มมม ,, อะไรของมึงครับพี่อุ้ม!!!
“ใช่ลูก อุ้มเอามือถือของลูกมาให้แม่ดู แม่ก็ได้อ่านแชต
แล้วยังเห็นรูปของน้องมายด์ในเครื่องด้วยนะลูก”
มือถือ?? อ่อออออออออ มือถือที่หายไปนั้นหรอ
ผมเริ่มเข้าใจอะไรๆนิดๆละครับ
“แม่ครับ ไม้เป็นแฟนกับพี่มายด์ไม่ได้จริงๆครับ”
ผมหันไปบอกกับแม่ตรงๆ
แม่มีสีหน้าตกใจ ก่อนจะหันไปมองหน้าปั้นสิบ
คือแม่มองหน้าผมสิ ไปมองหน้าปั้นสิบทำไม
ปั้นสิบมันยิ่งหลบหน้าแม่ครับ แม่เล่นจ้องซะขนาดนั้น
“ทำไมไม่ได้” แม่เปลี่ยนเป็นเสียงดุขึ้นทันทีเลยครับ
“ไม้เคยคุยกับพี่มิ้ว นั้นคือเรื่องจริงครับแม่ และตอนนี้ไม้ก็คบกับพี่มิ้วจริงๆ”
แม่ยิ้มขึ้นมานิดหน่อยละครับ
“ก็คบกันแล้วก็ดีแล้วไงลูก พี่เค้าเคยโกหกอะไรไปก็อภัยให้เค้านะ
ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรซะหน่อย แล้วอีกอย่างนะไม้
เราต้องรู้จักอภัยและให้โอกาสคนอื่นนะลูก” แม่พูดไปก็ยิ้มไปด้วย
อืมมม ท่าทางแม่ผมจะอารมณ์ดีก็เพราะผมมีแฟนเป็นผู้หญิงสินะ
“ครับ แต่พี่มิ้วที่ผมคบ ไม่ใช่คนนี้ครับแม่”
จากที่แม่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก แม่ผมถึงกับชะงักเลยครับ
พี่อุ้ม กับ พี่มายด์ก็เหมือนกัน
ส่วนปั้นสิบนี้วางแก้วน้ำที่กำลังดื่มซะดังเลยครับ
“หมายความว่าไงไม้”
“ก็หมายความว่าจริงๆแล้วพี่มิ้วที่ผมคุย
เค้าชื่อพี่มิ้วจริงๆนั้นแหละครับ เค้าแค่ใช้รูปพี่มายด์มาหลอกผม
แต่ผมเจอตัวจริงเค้าแล้วนะครับแม่ และผมก็ตกลงที่จะคบเค้าไปแล้ว”
ผมยิ้มให้แม่ ซึ่งตอนนี้แม่ผมมีสีหน้าไม่ต่างอะไรกับพี่มายด์ หรือพี่อุ้ม
คือ ทำหน้า งง นั้นแหละครับ 5555555
“โอ้ยยไม้ฉาก แม่ปวดหัวไปหมดแล้ว
ถ้าไม้บอกว่าน้องมายด์ไม่ใช่แฟนไม้ แล้วไหนมิ้วไหนอยู่ไหน ไปพามาให้แม่รู้จักหน่อย”
“ครับแม่ กำลังมาครับ พอดีผมตั้งใจชวนพี่มิ้วมาทานข้าวกับแม่อยู่แล้วครับ
แต่นัดไว้ตอนบ่าย พอแม่บอกว่าจะมาทานข้าวเลย ผมเลยส่งข้อความไปบอกแล้วครับ
อีกสักพักคงมา ตอนนี้แม่ทานข้าวก่อนนะครับ”
ผมยิ้มให้แม่ ก่อนจะตักกับข้าวให้แม่ทาน
คือ ผมมาถึงตอนแรกพอเห็นพี่มายด์กับพี่อุ้ม ผมไม่ค่อยไว้ใจครับ
เลยส่ง SMS ไปหาพี่มิ้ว บอกให้พี่มิ้วตามมาหาหน่อย พี่มิ้วส่งมาว่า โอเค
ตอนนี้ผมนั่งทานข้าวไป ก็มองหน้าพี่อุ้ม กับพี่มายด์ไปด้วย
แต่ละคนทำหน้าแบบบรรยายยากมากครับ
เหมือนจะรู้สึกผิด ก็ไม่น่าจะใช่
จะว่ากลัวแม่ผมด่า ก็ไม่น่าใช่อีกนั้นแหละครับ
เพราะพี่มายด์ยังตักกับข้าวเอาใจแม่ผมอยู่เลย
หึ ,, หน้าหนามากครับ เป็นคนอื่นเจอหักหน้าตรงๆแบบนี้
ผมว่าไม่กล้าจะนั่งยิ้มอยู่แบบนี้หรอกครับ
ผมนั่งทานข้าวไปสักพัก พี่มิ้วก็โทรมาหาครับ
ผมหันไปยิ้มให้ปั้นสิบนิดหนึ่ง ก่อนจะกดรับสายพี่มิ้ว
ผม :: ถึงไหนแล้วครับ
พี่มิ้ว :: หน้าร้าน แกเดินออกมาเลยนะ
พี่ไม่เดินเข้าไปคนเดียวแน่ๆ แล้วนี้มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี้ยยย
ผม :: 555 ไม้เดินออกไปรับนะ
พี่มิ้วกดวางสายก่อนที่ผมจะพูดจบอีกครับ สงสัยหงุดหงิดมากแน่ๆ
“แม่ครับ เดี๋ยวไม้ออกไปรับพี่มิ้วก่อนนะครับ”
ผมบอกแม่ แล้วยิ้มให้ปั้นสิบ ซึ่งปั้นสิบก็พยักหน้ากลับมาให้
ผมเลยเดินออกมาหาพี่มิ้วหน้าร้านครับ
พอพี่มิ้วเห็นหน้าผม ก็ส่งสายตาดุๆมาให้ผมทันทีเลยครับ
“แก นี้มันเรื่องอะไร บอกมา”
โหยยย ทำไมต้องขึ้นเสียงครับพี่มิ้ว
“เอานะพี่มิ้ว ไปแสดงตัวเป็นแฟนก่อน เดี๋ยวอธิบายให้ฟังนะ เอาเนียนๆเลยนะ ช่วยไม้กับปั้นหน่อย”
ผมรีบดึงแขนพี่มิ้วให้เดินตามเข้ามาในร้านเลยครับ
พอเดินเข้ามาใกล้ๆโต๊ะแม่ก็เปลี่ยนมาจับมือแทน
“แม่ครับ นี้พี่มิ้วแฟนไม้ครับแม่”
แม่ผมหันมาเห็นพี่มิ้วก็ทำหน้าตกใจเลยครับ
ก็ผมหุ่นนายแบบขนาดนี้ ส่วนพี่มิ้วหนักตั้ง 104 กิโลอะครับ
555+ แต่วันนี้พี่มิ้วใส่ชุดทำงานมา เลยดูไม่อ้วนใหญ่มากเท่าไหร่ครับ
“สวัสดีคะแม่” พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผม ก่อนจะส่งยิ้มเรียบร้อยๆให้แม่ผมครับ
คือ พี่มิ้วกับพี่มายด์ เอาจริงๆหน้าคล้ายกันมากครับ
เพียงแต่พี่มายด์ผอม และพี่มายด์จะแต่งหน้า ทาปากตลอด
ส่วนพี่มิ้วแต่งบางๆครับ น่ารักไปคนละแบบ
“พี่มิ้วนั่งตรงนี้ละกันครับ” ผมดึงเก้าอี้ว่างข้างๆปั้นสิบ ให้พี่มิ้วนั่งครับ
อย่างน้อยนั่งใกล้กันแบบนั้น พี่มิ้วกับปั้นสิบจะได้อุ่นใจว่ามีพวก 555+
มาลองคิดเล่นๆสนุกๆกัน ,,
ปั้นสิบพี่มิ้ว vs พี่อุ้มพี่มายด์
ผมว่าสูสีเหมือนกันนะ 5555+
แฟนผมก็ร้ายนะครับ ทุบตีผมซะเจ็บช้ำไปทั้งตัว
ส่วนพี่มิ้วนี้คงลงมวยปล้ำหญิงได้ไม่ยาก ทุ่มทีนึงพี่มายด์อาจจะแพ้น๊อค
(ไปไกลแหละ แกคิดอะไรไปไกลแล้วเว้ยยไม้ฉาก !! )
“มายด์จะออกมาเจอกับคุณแม่น่าจะบอกพี่ด้วยนะ จะได้มาพร้อมกัน”
พี่มิ้วทักพี่มายด์ครับ 5555 เปิดประเด็นก่อนเลยด้วย เจ๋งวะพี่มิ้ว = )
“เออนี้ หนูรู้จักน้องมายด์ด้วยหรอ” แม่ผมหันไปถามพี่มิ้ว
“คะแม่ มิ้วกับมายด์เป็นพี่น้องกันคะ
ก่อนอื่นมิ้วกราบขอโทษคุณแม่มากๆนะคะ
ที่ทำให้คุณแม่รู้สึกสับสนในตอนนี้ คือเรื่องราวจริงๆมันผิดที่มิ้วเองคะแม่”
พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผมอีกครั้ง แทบจะกราบอกแม่ผมเลยครับ 5555
“มันเป็นยังไงละลูก ไหนเล่าให้แม่ฟังหน่อยสิ”
แม่ผมเอื้อมมือไปจับมือพี่มิ้วที่ยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษแม่ไว้
“คือเรื่องมันเป็นเพราะมิ้วคะแม่ มิ้วแอบชอบไม้นะคะ
แต่ด้วยความที่มิ้วอายุมากแล้วยังอ้วนแบบที่แม่เห็น
มิ้วเลยไม่กล้าที่จะเอาตัวเองไปคุยกับไม้ เลยมาบอกมายด์ว่าพี่ขอยืมรูปหน่อย
แต่แม่คะมิ้วไม่มีเจตนาจะโกหกอะไรไม้นะคะ มิ้วแค่อยากคุยกับไม้เฉยๆนะคะ
ก็คุยกับไม้แค่ไม่กี่อาทิตย์แล้วก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก”
หื้ออ พี่มิ้วรับผิดเองหมดเลยอะ - -‘
“แล้วที่น้องมายด์กับน้องอุ้มมาบอกแม่ละ”
แม่ผมเริ่มหันไปมองหน้าพี่อุ้มกับพี่มายด์ละครับ 555
“ที่มายด์กับอุ้มมาบอกแม่ ก็อาจจะเป็นเพราะมายด์ไม่อยากให้ไม้โกรธมิ้วนะคะแม่
มิ้วกับมายด์เป็นพี่น้องกันจริงๆคะ มายด์คงเห็นมิ้วทุกข์ใจที่ต้องโกหกไม้
เลยจะรับผิดแทนมิ้ว ยังไงมิ้วต้องขอโทษแม่ ขอโทษทุกๆคนอีกครั้งนะคะที่ทำให้วุ่นวายกันไปหมดเลย ,,
มายด์กับอุ้มพี่ขอบใจมากนะจ๊ะ”
เออคือมีรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมไหมครับ
ผมจะเอามาให้พี่มิ้ว โหววววว เนียนมากครับ
พี่มายด์กับพี่อุ้มถึงกับหน้าเสียไปเลยครับ เจอพี่มิ้วมามุขนี้
“แล้วสรุปตอนนี้มิ้วกับไม้ยังไงกัน” แม่ผมหันมาถามผมครับ
“ก็ไม้ตกลงคบกับพี่มิ้วเค้าไปแล้วครับแม่ ไม้ไม่โกรธที่พี่มิ้วเคยโกหกไม้ครับ
เหมือนที่แม่บอกว่าเราควรรู้จักอภัยให้กันนะครับ แล้วอีกอย่างพี่มิ้วเค้าก็ใส่ใจไม้ดีครับ
แม่คงไม่ว่าอะไรไม้ใช่ไหมที่คบกับพี่มิ้ว”
ผมส่งสายตาที่คิดว่าอ้อนที่สุดไปให้แม่ครับ
แม่ผมได้แต่ถอดหายใจนิดนึง ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“แม่ไม่ว่าอะไรไม้หรอก ถ้าไม้ว่าดีก็ดีไป ยังไงแม่ฝากน้องด้วยนะมิ้ว”
แม่ผมหันไปยิ้มให้กับพี่มิ้วครับ
เอ้า,, ยอมง่ายๆเลยหรอแม่ 5555+
พอคุยกันเข้าใจแล้วแม่ก็บอกให้ทานข้าวต่อ
พวกผมทานข้าวกันไปได้สักพัก พี่อุ้มกับพี่มายด์ก็ขอตัวกลับก่อน
เพราะพี่มายด์มีเรียนต่อครับ ส่วนพี่อุ้มบอกกับแม่ว่าจะไปซ้อมว่ายน้ำ
พอพี่อุ้มกับพี่มายด์กลับไปแล้ว แม่ผมก็นั่งคุยกับพี่มิ้วอย่างถูกคอเลยครับ
มียิ้ม มีขำ เดี๋ยวก็เอามือมาจับไหล่ หัวเราะคิกคักใหญ่เลยครับ
เรื่องที่คุยก็ทั่วๆไปอะครับ ถามว่าพี่มิ้วทำงานที่ไหน ที่บ้านทำงานอะไร
พอดีพี่มิ้วถนัดเรื่องทางธุรกิจครับ แม่ผมเลยชอบเพราะคุยกันไปในเรื่องเดียวกันเลย
ผมกับปั้นสิบได้แต่มองหน้ากันแล้วอดยิ้มไม่ได้
ก็พี่มิ้วนะสิครับ คุยไปก็แอบส่งสายตาดุๆมาให้ทั้งผมทั้งปั้นสิบเป็นระยะ
55555555+ เรานั่งคุยกันหลายชั่วโมงเหมือนกันครับ
จนพี่มิ้วต้องเอ่ยปากขอกลับเข้าไปทำงานต่อ
“แม่คะ เดี๋ยวมิ้วต้องกลับไปทำงานแล้วนะคะ แม่จะกลับขอนแก่นวันไหนคะ”
“แม่จะกลับพรุ่งนี้จ๊ะ มิ้วไปทำงานเถอะลูก แล้วตอนเย็นถ้าว่างแล้วยังไงเรานัดกันทานข้าวอีกทีนะลูกนะ”
แม่ผมท่าทางจะถูกใจพี่มิ้วเข้าแล้วละครับ 555+
“คะแม่ งั้นมิ้วขอตัวก่อนนะคะ” พี่มิ้วยกมือไหว้แม่ผม
ก่อนจะหันไปยิ้มให้ปั้นสิบ
แล้วพี่มิ้วก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะพยักหน้าให้
555+ คืออะไรพี่มิ้ว?
“อ่อแม่ครับ งั้นไม้ขอไปส่งพี่มิ้วก่อนนะครับ”
พอแม่พยักหน้าให้ผมเลยเดินนำพี่มิ้วออกมาที่หน้าร้าน
“กราบขอบพระคุณนะครับพี่มิ้วที่มาช่วยผม”
ผมยกมือไหว้พี่มิ้ว ซึ่งพี่มิ้วก็ทำหน้าเฉยๆครับ
ไม่ได้ยิ้ม หรือทำหน้าดุผมแบบทุกที
“อืมม ฉันช่วยแกขนาดนี้แล้ว รักน้องชายฉันให้มากๆละ”
“แน่นอนครับพี่มิ้ว ไม้รักปั้นมากอยู่แล้วละ”
พี่มิ้วยิ้มบางๆให้ผมก่อนจะพูดคำๆหนึ่งออกมา
“รักกันให้นานๆแก รักกันให้มันคุ้มกับสิ่งที่พี่เสียไป”
พี่มิ้วพูดจบก็เดินไปขึ้นรถ ก่อนจะขับออกจากร้านไป
สิ่งที่พี่เสียไป?
พี่มิ้วเป็นอะไรไปวะ? เดี๋ยวค่อยถามหลังจากแม่กลับดีกว่า
ผมเดินเข้าร้านมาก็เห็นแม่ผม คุยยิ้มแย้มกับปั้นสิบครับ
เหอๆ ไม่น่าเป็นไปได้เลยจริงๆ
“มิ้วกลับละหรอลูก” แม่หันมาถามผมตอนที่ผมเดินมาถึงโต๊ะ
“ครับแม่ มีงานเข้ามาเยอะวันนี้อาจจะไม่ว่างแล้วนะครับ
ยังไงมื้อเย็นนี้เราทานกันแค่ 3 คนก็ได้ครับ”
แม่ผมไม่ตอบอะไรครับ ก่อนจะชวนผมกับปั้นสิบไปเดินซื้อของที่สำเพ็ง ลากยาวไปเสือป่า
แล้วก็กลับมาถึงห้องเกือบ 2 ทุ่มครับ
แทบหมดแรง ผู้หญิงเป็นเพศที่เดินช๊อปปิ้งได้ไม่เหนื่อยจริงๆครับ
ผมกับปั้นสิบขาลากเลย ทั้งหิ้วของ ทั้งเดินวนไปมาตามที่แม่เดิน
“ปั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
ปั้นสิบบอกกับแม่ผม ตอนที่เราเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว
“ขอบใจมากนะปั้นสิบ อาบน้ำแล้วพักผ่อนเถอะ
แม่กับไม้ก็จะเข้าห้องแล้วเหมือนกันจ๊ะ”
แม่ผมพูดมาแบบนี้ แปลว่าคืนนี้ได้เวลาแยกย้ายแล้วละครับ
ปั้นสิบส่งยิ้มให้แม่ผมนิดหน่อย ก่อนจะหันมาสบตาผม
แล้วเดินเข้าห้องนอนไป
ผมก็เดินตามแม่เข้ามาในห้องคุมะของผมครับ
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็ปูที่นอนลงบนพื้นข้างๆที่นอน
ให้แม่นอนบนเตียงครับ
แม่ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เปิดดูตารางหุ้น ดูข่าวเศรษฐกิจใน ipad ไป
ผมอยากออกไปหาปั้นสิบ TT
ไม่รู้ไข้จะกลับไหม เพราะปั้นสิบไม่สบายอยู่
แล้ววันนี้โดนแม่พาไปเดินไกลขนาดนั้น
แต่คงออกไปไม่ได้แน่ๆจะกดโทรไปหา แม่ก็คงสงสัย
เอาไงดีวะ???
ผมนั่งนึกไปเรื่อยๆ จนมาบิงโกตรงชื่อคนๆนี้ครับ
พี่มิ้ว : )
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 250528 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก