NCวันละนิดจิตหื่นกาม เอ้ย! จิตเบิกบาน
DOLLFIE
ตุ๊กตาต้องสาป
15
หัวใจของผมเต้นแรงดังตึกตักระรัวแทบทะลุยามเมื่อเสียงทุ้มที่กระซิบบอกมันชวนให้รู้สึกเขินแปลกๆจนไม่สามารถเก็บอาการเหล่านี้ได้ นี่เรากำลังเล่นบทอาละดินกับยักษ์ในตะเกียงแก้วกันหรือไงทำไมต้องพูดอะไรที่ชวนสยึมกึ๋ยแบบนี้ ถึงมันจะเป็นแค่คำพูดธรรมดา แต่ก็รู้สึกขวยเขินจนหน้าแดงซ่านสบตาสีครามที่ทอดมองลงมาราวกับสะกดจิตใจทุกครั้ง...
"อ่ะ... เอ่อ" อึกอักอยู่ในลำคอ เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ แค่เห็นหน้าหล่อๆนี่ก็พาลให้เลือดลมร้อนวูบวาบ กำลังภายในแตกซ่านลมปราณไหลเวียนไม่สะดวก... เอิ่ม... ตอนนี้เรากำลังเล่นหนังกำลังภายในกันอยู่ครับ แน่นอนว่ากระบี่ของเราทั้งสองคนกำลังปะทะกันซึ่งๆหน้า ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าเสื้อผ้าที่เคยสวมใส่เมื่อก่อนหน้ามันหายไปไหน...
ฉ่า!!!!!!!
โอ้ย! เขินว่ะ นี่หน้าแดงเป็นลูกสตรอเบอรี่แล้วมั้งเนี่ย... แดงไม่พอเพิ่มสิวขึ้นประปลายประมาณสองสามเม็ดเพราะช่วงนี้นอนไม่ค่อยพอเท่าไร ก็เพราะคริสนั่นล่ะไม่ต้องโทษใครเลย!
"เต๋า..." ช้อนดวงตามองไอ้คนที่เรียกชื่อเอาซะหวานหยด ไหงอารมณ์มันเปลี่ยนไปเร็วงี้วะแถมไอ้หน้าอ้อนๆอยากจะเอานี่อีก ย๊ากกกกกกก อย่าก้มลงมา...
"อืออออ...." เสียงครางในลำคอที่เปล่งออกมายามเมื่อลิ้นร้อนล้วงเข้ามาภายใน นี่ก็กระเส่าเกินไปจนน่าอาย ผมนี่หลับตาแน่นโอบกอดแผ่นหลังแกร่งที่ทาบทับลงมา ปรนเปรอด้วยลิ้นหนาให้เคลิบเคลิ้มไปกับความรู้สึกที่กำลังตื่นตัว
มือนุ่มนิ่มไล่นิ้วเรียวไปตามผิวกายของผมจนรู้สึกจักจี้ แผ่นอกสะท้านรูขุมขนตั้งชันมันวาบขึ้นไปถึงศีรษะ ยิ่งรสจูบสัมผัสยิ่งเร่าร้อนแรงปรารถนาของร่างที่อยู่เบื้องบนก็ยิ่งแข็งขืน มือลูบคลึงไปตามหน้าอก และหัวนมจนผมต้องกลั้นเสียงหอบหายใจ และรู้สึกเสียววาบเสียทุกครั้งที่ถูกสะกิด
ไม่อยากจะลืมตามอง ไม่อยากเห็นว่าคริสกำลังทำหน้าเช่นไรในตอนนี้ ใจผมรู้สึกอายมาก และสีหน้าที่ผมแสดงออกมานี่มันคงน่าเกลียดไม่น้อย...
"ลืมตาสิ..."
ไม่เอา...
"นะ ลืมตามองคริส..." คำร้องขอกระซิบแผ่วเบามันทำให้ผมใจอ่อน ค่อยๆปรือตามองภาพที่สว่างจ้าก่อนที่แสงนั่นจะถูกบดบังด้วยใบหน้าหน้าเหลาที่ทอดมอง ดวงตาอ่อนโยนรอยยิ้มละมัยยิ่งสร้างความรู้สึกให้ตีรวนปนเป
"อะ... อื้อ"
รีบปิดปากตัวเอง และบิดเร้าเมื่อมือใหญ่กำลังเคล้นคลึงไปตรงจุดที่อ่อนไหวที่สุดบนร่างกายมนุษย์ ปรือตามองคริสที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับสนุกที่ได้แกล้งแหย่...
ไอ้บ้า! มันแกล้งกันนี่...
"อืม..." เสียงครางในลำคอทุ้มต่ำยามเมื่อจมูกโด่งๆสูดกลิ่นกายที่ชื้นเหงื่อจากซอกคอของผม เสียงที่ฟังดูนุ่มทุ้มหูเมื่อครู่นั่นเป็นของคริสที่ครางออกมาเหมือนพอใจในกลิ่นของอาหารที่เขากำลังจะลิ้มลอง มือใหญ่คอยเค้นคลึงจนผมไม่อาจแม้จะปริปาก ถ้าขืนเผยอปากเพียงนิดนี่ก็พาลให้ส่งเสียงบ้าๆที่น่าอายออกมาเสียทุกที
"อย่าเกร็งสิ คริสไม่ได้ทรมานเต๋าเสียหน่อย"
แล้วไอ้ที่รูดเข้ารูดออกบีบๆจับๆไม่ยอมทำอะไรกับมันซักอย่างนี่เขาไม่เรียกว่าทรมานเรอะ!!!
พยายามด่าทอทางสายตา แต่ดูเหมือนว่าไอ้ตุ๊กตาบ้านี่จะหน้าหนาไม่ได้รับรู้ถึงแรงสังหารถ้าขืนมึงยังพิรี้พิไร ไม่อย่างนั้นไอ้เต๋านี่แหละจะเล่นบทเป็นหน่วยสังหารใช้อีดาบฟันให้ตาย! ผมไม่ได้ใจร้อนนะ! แต่ดาบของผมที่ถูกคลึงเหมือนตีด้วยเหล็กร้อนนี่กำลังจะระเบิด
"ฮื่อ... อะ ไอ้บร้า!"
"ฮึฮึ"
ผมนี่เกลียดเสียงหัวเราะฮึฮึนี่จริงๆมันทั้งป่วนประสาท และน่าหงุดหงิดที่สุด พยายามใช้มือทั้งสองข้างยึดหมอนนุ่มเอาไว้ดวงตาปรือมองคริสที่อยู่ข้างบน มือใหญ่กำลังเปลี่ยนเป้าหมายกลับกลายมาเป็นประตูหลังพยายามที่จะแหย่นิ้วเข้าไปข้างใน
ผมกดใบหน้าซุกเข้ากับหมอนนุ่มกลั้นเสียงไม่ให้ครางออกมาแต่มันก็อดไม่ได้ "อะ อา ไอ้ อย่าแกล้ง... ฮื่อ!" แต่พอข่มขู่ไปไอ้บ้านั่นมันยิ่งเล่นตลกค่อยๆสอดนิ้วเข้ามาทีละนิ้ว โน้มตัวลงเข้าหาบดเบียดริมฝีปากของผมจากที่เคยอ่อนโยนกลับกลายเป็นฉกฉวย ตัวผมนี่ทำได้แค่บิดเร่าเมื่อนิ้วแกร่งนั่นกำลังทำอะไรบางอย่าง มันรู้สึกปวดหนึบแปลกประหลาด และรู้สึกดีในคราเดียวกัน มันทำให้ผมเผลอร้องคราง และผ่อนปรนเผลอตัว มารู้ตัวอีกทีก็ถูกสอดใส่ด้วยท่อนลำแกร่งที่สวนเข้ามาภายในอย่างช้าๆ ส่งเสียงครางระงมซะยิ่งกว่าสาวAVที่ผมเคยดูเสียอีก
กัดฟันปรือตา มองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังแย้มยิ้มบางๆทอดมองลงมาด้วยดวงตาสีครามนั่น ร่างกายขยับไปตามจังหวะร้อนของเนื้อหนัง กระทบเข้าหากันส่งเสียงดังสวบสาบสะท้อนก้องไปทั่ว
"อะ อือ คริส..." เบาๆ... กูคนนะไม่ใช่ตุ๊กตายาง
อ๊า!!!!!!!!
กัดฟันข่มความกระสันที่กำลังปั่นป่วนยามเมื่อคริสกำลังปรนเปรอความรู้สึกที่แปลกใหม่เข้ามาในห้วงอารมณ์ ความเจ็บมันอันตรธานหายไปกลายเป็นความรู้สึกดี และแปลกใหม่ที่เพิ่มเข้ามา หยาดเหงื่อที่ชโลมเร่าร้อนไม่นานก็เหือดแห้งหายไปพร้อมๆกับสายผมเอื่อย ร่างกายผมบิดเร้าแหงนหงายไปตามจังหวะอารมณ์นั้นราวกับสติมันกำลังหลุดลอย ส่งเสียงอืออาราวกับไม่ใช่ผมกลายเป็นคนละคน
ไม่รู้ว่าถูกจับให้ทำอะไรบ้าง รู้แค่ว่าร่างกายตอบสนองคริสไปเสียทุกอย่าง คำกระซิบเรียกชื่อยามเมื่อร่างกายประสานฟิวชั่น มันกลับยิ่งทำให้ผมไม่อาจฉุดรั้งตัวตนที่แท้จริงของผมกลับมา พร้อมๆกับส่งเสียงครางเรียกชื่อเขากลับไปไม่รู้ตัว
กระทั่งห้วงอารมณ์มันถึงจุดขีดสุดๆท้ายของร่างกายที่กำลังจะระเบิด ก่อนที่มันจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกับร่างแกร่งที่กระแทกกระทั้นไม่กี่ครั้งก่อนที่ร่างกายจะกระตุกเกร็งไม่ต่างกัน...
โอบกอดแผ่นหลังแกร่งเอาไว้ให้มั่นแล้วรับสัมผัสลิ้นร้อนที่ดูดดุน ลมหายใจอุ่นๆที่หอบรวยรินสับสนปนเปจนแยกไม่ออก ถึงแม้ว่าคริสจะสามารถทำให้ผมเสร็จสมอารมณ์หมายสบายช้างน้อย แต่ดูเหมือนจอมตะกละนี่จะยังไม่อิ่มง่ายๆ ร่างของผมถูกยกให้นั่งขึ้นดังสวบ!!!!
"อ๊า!" พร้อมๆกับผมที่กรีดร้องเมื่อท่อนลำที่สวนเข้ามาทะลวงถูกเข้าที่จุดกระสันจนร่างกายกระตุกเกร็ง ร่างกายมันสั่นจนต้องยึดไหล่แกร่งเอาไว้รับลมหายใจอุ่นที่หอบหายใจหนักไม่ต่างกัน กลีบปากอวบอิ่มพรมจูบดูดซับน้ำตาที่ปริ่มด้วยความกระสัน ก่อนที่เขาจะเริ่มบรรเลงเพลงบทรักอันเร่าร้อนอีกครั้งหนึ่ง
"อา... คริส ตะ เต๋าจะไม่ไหวแล้ว อือ..." ไม่อยากจะบอกว่าเสียงตัวเองเซะซี่น่าอายชะมัด! แล้วยิ่งเปล่งเสียงพยายามจะพูดไอ้บ้านี่มันก็ยิ่งจับสะโพกของผมให้ยกขึ้นแล้วกระแทกสวนทางจนร่างกายกระตุกเกร็ง
เออ! ไม่พูดก็ได้วะไอ่บ้าเอ๊ย!
"อืม... เต๋านี่เป็นเจ้านายที่วิเศษจริงๆ"
ฮะ? อะไรนะ อ่ะอืออออ.....
ปรือตามองไอ้คนตรงหน้าที่ดูเคลิ้ม และพึงพอใจในร่างกาย...
ใช่ซี้! ตัวเองอิ่มเอมแล้วสิ สีหน้าแลดูมีความสุขจนน่าหมั่นไส้...
มองใบหน้าของคริสที่ยิ้มบางๆให้กับผม แค่เห็นนี่ก็รู้สึกคล้อยตามจนเผลอเผยอกลีบปากบางๆยิ้มตอบกลับไป รสจูบที่โน้มตัวเขาหามันช่างวาบหวานจนไม่อยากที่จะผละออก ร่างกายที่ตอบสนอง และตื่นตัว ยอมรับร่างกายของคริสเข้ามาทั้งกาย และหัวใจ ในเวลานี้จะถูกกระทำเหมือนเป็นผู้หญิงยังไงก็คงไม่สนแล้ว...
ผมควรตักตวงความสุขในใจลึกๆระหว่างผมกับคริสไว้ให้นานที่สุด ผมผิดไปหรือเปล่าที่ยอมปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจกับร่างกายของผมแบบนี้...
แน่นอนว่า...
ผม...
คิดผิด...
แหงสิ! คิดผิดถนัดเลย พอให้เข้าหน่อยมันก็ได้ใจกินไม่บันยะบันยัง ฮอล์ลลลลลลลล... ไอ้บ้า! หยุดกินซักทีได้ไหมเนี่ย!
เวรเอ๊ย!
"..."
ก็นั่นล่ะครับ... ที่โบราณเขาว่าไว้ ว่าดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ แต่ดูดอลฟี่นี่ให้มองที่ลูกตา เพราะเมื่อไรก็ตามที่ดวงตาเปล่งประกายระยับในยามที่จ้องตาคุณ เมื่อนั้นล่ะจงเตรียมใจเอาไว้ว่า... มันหิว...
เชี๊ยะ! ใครก็ได้ช่วยเต๋าที!!!!!! พอได้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!
(นี่คือเสียงโหยหวนของชายเต๋าที่กำลังร่ำร้องอยู่ในใจหลังจากที่โดนดอลฟี่คริสเขมือบไปหลายครั้ง.... อืม...)
'รู้อะไรไหม? เจ้านายเป็นคนที่แปลกที่สุดเท่าที่คริสเคยเจอ มีไม่กี่คนหรอกที่จะยอมขอพรเพื่อคนอื่นโดยที่ไม่คิดถึงตัวเอง... คริสส่งเจ้านายให้ซาตานไม่ได้...'โลกนี้มันช่างขาวโพลน....
"เฮ้ย! เมาขี้ตาอยู่หรอมึง นั่งอึนอยู่ได้" หันไปมองไอ้ไก่ที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพหล่อเนี๊ยบ มันมองผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียง และเซ็ทผมของมันไปด้วย
"..."
ไอ้เชี่ย... แอบใช้มูทจัดผมกรูแล้วไม่ขอ "แล้วมึงจะรีบไปไหน" เห็นแต่งตัวหล่อแบบนี้เดาไม่ยากหรอกครับ ไม่แต่งตัวกลับบ้านมันไม่ก็ต้องไปเที่ยว แต่ผมว่ามันน่าจะเป็นอันหลังมากกว่าได้กลิ่นน้ำหอมของผมด้วย มองตั้งแต่หัวจรดเท้านั่นมันเสื้อผ้ากรู... ไอ๋สาดดดดดดดด.... แอบนัดสาวเอาไว้แล้วทิ้งกูอยู่ในห้องหรอวะ แม่งเป็นเพื่อนที่ดีมาก
มันยิ้มแล้วยักคิ้วแบบกวนตีน นี่ถ้าไม่ติดว่ากูกำลังอึนนะจะเข้าไปดีดมันซักที "ตอนมึงหลับอยู่พี่ชินเขาโทรมา บอกงานกลุ่มที่ทำมีปัญหาต้องไปช่วยกันแก้ กูก็เลยกะว่าจะไปช่วยพี่เขาหน่อย"
ผมมองมันตาปริบๆ อ้าว! ไอ้เราก็นึกว่ามันจะไปเดทกับสาว "นี่มึงนัดพี่ชินเดท?"
"เดทบ้านมึงสิไปทำงานเว้ย!" แล้วมันก็หยิบผ้าขนหนูปาใส่ผม
"ฮ่าๆๆๆๆ อะไรกูแค่ล้อเล่นเองทำเป็นจริงจัง"
"เออ! รีบลุกเถอะมึงน่ะ สายแล้วหาอะไรแดกไม่ได้อย่าโทษกูนะ เดี๋ยวกูไปก่อนละพรุ่งนี้เจอกัน" ผมพยักห้าให้ไอ้เพื่อนแบบส่งๆ แหมมมมมม... ดูรีบร้อนเสียเหลือเกิน พอมันออกไปจากห้องผมเท่านั้นล่ะไอ้เต๋านี่ทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมเลยครับ...
เฮ้อ! ขี้เกียจเว้ย!
ดีนะที่ว่าวันนี้ตื่นเช้าขึ้นมาแล้วไม่ได้ปวดเมื่อยหรือมีไข้ขึ้น แค่ปวดหนึบบริเวณสะโพกก็เท่านั้น ร่างกายก็ยังคงสะอาดเอี่ยมอ่องเหมือนเมื่อคืนไม่ได้ผ่านศึกประลองดาบกับคริส...
ย่าห์!!!! ทำไมต้องนึกถึงไอ้ตุ๊กตาบ้านั่นด้วยวะ!
ละแล้ว... (มองซ้ายมองขวา) คริสหายไปไหน?
รีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองหาคริสทั่วห้อง กลับพบแค่มินนี่ลูลู่แล้วก็เซย์เท่านั้น แล้วคริสหายไปไหนกันล่ะหรือว่า... เขาจะไปหาซาตาน...
ต้องดึงพลังชีวิตเพื่อให้ซาตานเห็นว่าไม่ได้แข็งข้ออย่างนั้นหรอ?
แต่พอก้มลงมองพลางจับร่างกายสำรวจก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนไปเลยนี่หว่า รีบลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่ตู้กระจกปรากฏก็ยังเห็นไอ้เต่าสุดหล่อมาดแมนคนเดิม พร้อมด้วยการจับคางเก๊กหล่อไม่ได้มีรอยเหี่ยวย่นเหมือนที่คิดไว้...
นึกว่าจะเหมือนในหนังที่เคยดู พวกปีศาจที่ดูดพลังแล้วทำให้ร่างกายเหี่ยวย่นไม่ก็แก่ไรงี้ แต่นี่ยังหล่อเป๊ะเป็นไอ้เต๋าสุดหล่อตาดุเหมือนเดิม... เออกูนี่ก็หล่อเข้มจริงๆวะ เพียงแค่ว่าตอนนี้ผมยาวก็เลยดูเซอร์จนสาวๆนึกว่าโจรป่าก็เท่านั้น แถมหนวดก็เริ่มขึ้นด้วย... เออ... กูนี่ก็หล่อติสแตกไม่ต่างอะไรกับไอ้พวกที่ซุ้ม แล้วทำไมสาวๆไม่ค่อยเข้าหาเลยวะ? มีแต่ไอ้ดอลฟี่บ้านั่นล่ะที่กระโจนเข้าใส่...
เฮ้อ.... หลับตาคอตกแล้วถอนลมหายใจยาวๆ ชาตินี้คงหาแฟนไม่ได้แล้ว... โกนหนวดดีกว่า...
แต่พอหยิบมีดโกนแล้วเงยหน้ามองกระจกเท่านั้นล่ะ "เฮ้ย!!!!!!!" ดอลฟี่หลอก! หันขวับไปมองไอ้บ้าที่โผล่ใบหน้าเข้ามาแล้วยิ้มแฉ่งเอาซะผมตกใจหัวใจกระเด็นตกไปที่ตาตุ่มแทบหยิบขึ้นมาไม่ทัน มันยังมีหน้ามาหัวเราะอีกนะ! "ตลกมากไหม!"
"ขอโทษ" มันว่ายิ้มๆแล้วซุกใบหน้าโอบกอด
หวา!!!! อะไรวะเนี่ย!
"อือทำอะไรเนี่ย ปล่อยเลย" ผลักมันออกไปเบาๆก่อนที่หัวใจของผมจะเต้นแรงจนมันได้ยิน มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยอาการไม่พอใจนักแล้วเดินหนีมันเข้าห้องน้ำไปซะอย่างนั้น... ไอ้บ้าเอ๊ย! ชอบแกล้งให้คนอื่นเขาหน้าแดงอยู่เรื่อย!
ยี่สิบนาทีหลังจากนั่งอึอยู่นาน ผมขอไม่เล่าตอนที่กำลังเขินมันบวกด่าทอมันในใจในช่วงนั้นนะครับ เสียงมันไม่มั่นคงเท่าไร... แฮ่...
พอผมอาบน้ำเสร็จ และออกมาอีกครั้ง มองหาไอ้ร่างยักษ์ที่นอนอยู่บนเตียงแล้วต้องถอนลมหายใจแบบหน่ายๆ รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะปรี่ไปที่หน้าจอทีวีเมื่ออาหารเช้าที่วางเอาไว้เหมือนทุกวันมันชวนให้พยาธิในลำไส้เต้นระบำเหมือนจะรู้หน้าที่ของมันดี เปิดทีวีแล้วกินขนมปังยามเช้าที่คริสจัดเตรียมให้ เสมือนตัวเองอดอยากมาเป็นแรมปีตาจ้องทีวีปากก็เคี้ยวขนมปังจนแก้มตุ่ย...
วันนี้ทำไรดีวะ? หรือจะนอนกลิ้งกับคริสที่ห้อง "..." ไม่ดีม้างงงงงงงง... มันส่อให้เสียตัวพิลึกเมื่อไอ้บ้านั่นมันไม่น่าไว้วางใจเท่าไร พอแอบเหล่ไปมองไอ้คนที่นอนอยู่ พอเห็นดวงตาคมนั่นหลับตาพริ้มแล้วมันก็ชวนอยากให้เข้าไปกระแซะแล้วนอนด้วยจริงๆ แต่พอสายแล้วอากาศก็คงร้อนเหมือนเดิม...
อยากไปเที่ยวทั่วไทยเหนือใต้ออกตก...
อืม... เมื่อคืนเราขอไอ้บ้านั่นไว้นี่หว่า แล้วมันจะพาไปได้เรอะ? มันขาดอยู่อย่างเดียวนั่นล่ะเงิน ถ้าไม่มีเงินที่ก็ทำอะไรไม่ได้ ผมนี่ก็อยู่ในช่วงที่จะต้องเตรียมเงินเพื่อซื้ออุปกรณ์ศิลป์ แต่เมื่อคืนดันไปขอพรอะไรก็ไม่รู้ตลกชะมัด น่าจะขอให้ตัวเองกลายเป็นเศรษฐีน่าจะดีกว่านี้เสียอีกจะไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ นี่ลืมคิดถึงประเด็นนี้ไปก็เลยพลาดไปนิด มันคุ้มกับที่ให้กินกับที่ให้สูบพลังชีวิตไปหรือเปล่าวะเนี่ย...
ไม่ได้การละถ้ามีรอบหน้าจะขอให้มันรอบคอบกว่านี้...
ว่าแต่... ทำไมการ์ตูนที่ดูกลายเป็นหน้าหล่อๆของดอลฟี่คริสที่จ้องผมตาแป๋วแบบนี้วะ?
เย้ย!!
"มานั่งตั้งแต่เมื่อไร!?"
มันยิ้มให้ผมจนเห็นฟัน "เหม่อเองไม่ใช่หรอ?"
เออว่ะ... ยู่ปากใส่มันแล้วยัดขนมใส่ปากพร้อมๆดื่มนมจนหมดแก้วในรวดเดียวก่อนจะคุยกับคริส "ไหนล่ะที่บอกว่าจะทำตามคำขอ" ทวงๆ
"อยากไปที่ไหนล่ะคริสจะพาไป"
เออ... นั่นสิ อันที่จริงยังไม่ได้คิดว่าจะอยากไปไหน จับคางครุ่นคิด... แล้วเหลือบมองคริสที่รอคำตอบ "นายอยากไปที่ไหน?"
มันส่ายหน้า "เมืองไทย... เพิ่งจะเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก"
ผมย่นคิ้ว "ครั้งแรก?" มันพยักหน้า "แหมครั้งแรกนายนี่พูดไทยชัดปร๋อ" แขวะมันด้วยความหมั่นไส้ น่าเชื่อตายล่ะ
"คริสมีวุ้นแปลภาษาไง"
ไอ้!!!!!
ฮึ่ม...
ไม่รู้จะด่ามันยังไงดีอยากจะรู้นักว่าความเกรียนนี่ติดมาจากใคร แน่นอนว่าไม่ใช่ผมแน่ ไม่สิ ไอ้บ้านี่มันกวนบาทาผมมาตั้งแต่ตอนเจอกันใหม่ๆอยู่แล้ว ยินฟันใส่มันแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของตัวเอง "งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยกูเห็นแล้วร้อนแทน" โยนให้คริสที่ดูงุนงง
"เอ้า! ยังจะมางง ไปเที่ยวไงเที่ยว" เอ้อ! เจ้านายจะพาเที่ยวนี่มันแปลกด้วยเรอะ?
แต่พอผมกอดอกยืนมองมันที่นั่งเงยหน้ามอง พอเห็นรอยยิ้มบางๆนั่นปรากฏมันทำให้ผมต้องเบือนใบหน้าหนี เหมือนเขากำลังดีใจยังไงไม่รู้ ลองจินตนาการเห็นหางงอกมาออกมาจากคนตรงหน้าแล้วกระดิกพับๆ เหมือนหมาเจอกระดูก....
แม่งน่ารักว่ะ...
แต่พอผมหันกลับมาอีกครั้งคริสกลับใส่ชุดที่ผมให้ไปเสร็จเรียบร้อย... เฮ้ย! เร็วไปไหมนี่มันจะนับวิได้เลยนะ! มองไอ้คนตรงหน้าที่ยืนอยู่ ร่างกายปรับตัวให้เหมือนเมื่อตอนที่มันไปโผล่ที่มหาลัย เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนสีฟ้าซีดของผมซึ่งคริสใส่ได้พอดีตัว มันทำให้เขาหล่อขนาดผมยังเผลอมองอยู่นาน...
ขนาดชุดเซอร์ๆมันยังใส่ออกมาดูดี ชิ! อิจฉาคนหล่อ ไม่หล่อบ้างให้มันรู้ไป!
หันไปหยิบของที่จำเป็นที่จะต้องพกยัดลงกระเป๋ากางเกงยีนแล้วลากไอ้คนที่ยังคงยืนมึนอยู่ให้ออกไปจากห้อง พวกผมเดินออกไปรอรถเมล์ที่หน้าปากซอย และกำลังคิดว่าจะพามันไปเที่ยวที่ไหนดี
"รอตรงนี้แหละเดี๋ยวสาย25ก็มา เราไปดูหนังกันมะ?"
"หนัง?"
"อืม ไปดูหนังแล้วก็ซื้อของด้วย เดี๋ยวต้องใช้เอาไปทำงาน"
"นั่นคือที่ๆเต๋าอยากไปหรอ?"
ผมส่ายหน้า "ยังไม่ใช่หรอก เดี๋ยวเรื่องเที่ยวเอาไว้ตอนปิดเทอม นี่หยุดจนเสียวจะติดเอฟแล้วเนี่ย" เงยหน้ามองมันที่ฟังผมบ่น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มนี่มันก็หล่อดีนะ ซึ่งผมยังไม่ชินเท่าไร
แต่ตอนนี้ทำไมเหมือนผมกำลังพามันไปเดทยังไงไม่รู้ว่ะ แต่ผู้ชายไปเที่ยวด้วยกันมันแปลกเรอะ? ก็แค่พาไปดูหนังหาข้าวเที่ยงกิน แล้วก็เดินไปซื้อของๆที่ตัวเองต้องใช้ทำงานไม่ได้วิเศษตรงไหน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมกับเขาได้ออกมาเดินท่ามกลางผู้คนเช่นนี้ ดูท่าคริสจะไม่ได้สนใจสายตาของคนที่เดินผ่านไปมาเลยด้วยซ้ำว่าผู้คนเหล่านั้นมองเขายังไง...
เซงอ่ะโดนแย่งซีน ช่วยหันมามองคนหล่อที่ยืนอยู่ตรงนี้หน่อยครับ...
"อ้าว! พี่เต๋านี่จะไปไหนหรอพี่"
หันไปมองไอ้เสียงปริศนาดูคุ้นเคยที่ร้องทัก เป็นไอ้หวานนี่เองนี่กำลังจะไปเรียนสิท่า ทักมันเหมือนปกติ "ไงเอ็งจะไปเรียน?"
มันพยักหน้า "อื้ม!" แล้วยิ้มจนตาหยี แต่สายตามันดูวิบวับเป็นประกายแปลกๆมองผมกับคริสแบบเขินๆ มันกระแซะเข้ามาหาผม... อะไรของมัน?
"พี่เต๋าๆ พี่คนนั้นเขาชื่ออะไรน่ะหล่อดีนะ"
ผมเหลือบไปมองคริสที่ตอนนี้กำลังสนใจถนนมากกว่าพวกผม "ชื่อคิสน่ะ แต่มันหล่อสู้พี่ไม่ได้หรอกนะไปชมมันทำไม?"
นี่เคืองนะเว้ย! ไปชมมันมากกว่าพี่เดี๋ยวพ่อเตะเข้าให้เลย แต่ดูเหมือนไอ้หวานมันจะสามารถรับรู้อารมณ์ผมได้
"จร้า! พี่เต๋าอ่ะหล่อม๊าก! แต่พี่คิสน่ะโครตหล่อโพดๆๆ พวกพี่นี่สมกันอย่างกะกิ่งทองใบหยก คิดถูกแล้วพี่! หนวดเหนิดอ่ะหัดโกนซะบ้างจะได้ไม่น้อยหน้ากัน นานๆหวานจะได้เห็นโมเม้นแบบนี้ โอยน่ารักอ่ะทำไมพี่เต๋าไม่พามาเร็วกว่านี้ โอ๊ะ! รถมาแล้วหวานไปก่อนนะพี่ สวัสดีค่ะ พี่คิสหวานไปก่อนนะ อ้อ! พี่เต๋าเขาชอบให้แฟนจับมืออย่าลืมนะพี่" แล้วมันก็วิ่งเซบายพวกผมขึ้นรถเมล์ไป...
"..."
มองไอ้หวานจากไปตาปริบๆ...
วอสสสสสสส? อะไรของมันนี่คือกูงง อะไรคือ หล่อโพดๆ อะไรคือสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก อะไรคือโมเม้นน่ารัก แล้วอะไรคือจับมือ!!!!
"ไปกันเถอะรถมาแล้ว" หันไปมองคริสที่ชี้ไปที่รถสีครีมแดงที่จะพาพวกผมไปยังที่ๆคิดไว้...
แต่สิ่งที่น่าตกใจนั่นคือคริสมันเอื้อมจับมือผมอย่างที่ไอ้หวานมันพูดจริงๆ แล้วผู้คนที่ยืนอยู่ตรงป้ายรถเมล์ก็หันมามองทางพวกผมเป็นตาเดียวกันด้วยสายตาที่แปลกประหลาด เงยหน้ามองใบหน้าหล่อเหลาที่ยิ้มให้ผมจนตาหยี ดูใสซื่อ และ... หลงเชื่อที่ไอ้หวานมันทิ้งระเบิดไว้ก่อนที่มันจะโกยแนบขึ้นรถเมล์ไป...
ไอ้หวานนนนนนนน!!!! ไอ้เด็กเวงงงงงงงงงงงงง!!!!!!
......
หัวข้อ: DOLLFIE ตุ๊กตาต้องสาป -UPตอนพิเศษ คริสอู๋เต๋ารีเทิร์น 2/5/58 p14 (อ่าน 88188 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก