ก้าวที่สิบสอง" เฮ้ย เมื่อไหร่จะต่อเสร็จวะ"
พอมันนั่งจ้องหน้ากันได้สักพัก
ไอ้เดฟก็ถามพนักงานอย่างวางอำนาจ
จนน้องพนักงานเขาเงยหน้ามามองหน้าซีดๆ
"ทำไมนายต้องไปตวาดเค้าแบบนั้นด้วยวะ ใครมันจะไปทำอะไรได้เร็วทันใจคนอื่นไปทุกเรื่องล่ะ"
ผมกระซิบข้างหูไอ้เดฟเบาๆ
เพราะรู้สึกสงสารน้องพนักงาน
ก็อย่างว่าแหละครับ
คนหัวอกเดียวกัน
ดีหน่อยที่ผมไม่ได้มีหน้าที่ไปยกโต๊ะหรือไม่เคยโดนลูกค้าโขกสับ
"แล้วจะทำไมวะ"
มันถามกลับมาเสียงไม่เบาเท่าไหร่
"สงสารน้องเค้า แล้วอีกอย่างทำไม ต้องมาต่อโต๊ะชั้นด้วยเนี่ย ห่างๆหน่อยไม่ได้รึไง เดี๋ยวได้เกิดเรื่องหรอก"
ในเมื่อผมเตือนน้องชายผมไปแล้ว
ผมก็ต้องเตือนไอ้เดฟด้วยครับ
จะได้ยุติธรรม
"ทำไม ใครจะมาทำอะไรกู"
มันหันไปมองหน้าน้องชายผมที่มองหน้ามันอยู่ก่อนแล้ว
"เงียบเหอะน่า"
ผมลืมตัวตวาดใส่มันเสียงดัง
จนเพื่อนมันและน้องๆผมหันมามอง
ผมถึงได้รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไป
"อย่าหาเรื่องได้ไหม จะนั่งก็นั่งเฉยๆ"
ผมลดเสียงลงเป็นกระซิบเหมือนเดิม
พอผมจัดการกับไอ้ตัวปัญหาเสร็จผมก็หันไปสนุกกับกลุ่มผมต่อ
โดยทุกคนก็พยายามทำเป็นลืมว่าไอ้เดฟอยู่ตรงนั้น
ไม่ใช่เพราะรังเกียจหรอกนะครับ
แต่ถ้าคิดว่ามันอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวได้มีเรื่องกันเปล่าๆ
"ตักยำมาให้หน่อยสิ"
เสียงไอ้เดฟมันกระซิบข้างๆหู
มันอยากกินทำไมไม่สั่งมากินเองไม่รู้
แต่ผมก็ต้องตักให้แหละครับ
เดี๋ยวมันได้พาลโมโหอีก
พูดดีๆได้ไม่เกินสิบคำ
คิดอีกทีก็ขำๆ
ถือซะว่ามันเป็นเพื่อนของน้องอีกคน
"พี่อิงตักต้มยำไห้เอิงหน่อยสิ"
เสียงไอ้น้องชายผมมันพูดแทรกขึ้นระหว่างที่ผมกำลังตักยำใส่จานของไอ้เดฟ
"เออ เดี๋ยวนะ"
"เอาถั่วด้วย"
ไอ้เดฟสั่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิมที่เป็นเพียงเสียงกระซิบ
"พี่อิง เอาขนมนั่นมาใหน่อยดิ"
เสียงไอ้เอิงดังขึ้นมาอีก
ทั้งๆที่ผมยังตักยำไม่เสร็จเลยด้วยซ้ำ
"มึงอยากกินทำไมไม่ตักเองวะ"
เสียงไอ้เดฟพูดกับไอ้เอิงโดยตรงเลยครับ
"แล้วมึงทำไมไม่ตักเอง มาใช้พี่กูทำไม"
ตอนนี้มันสองตัวจ้องหน้ากันตาไม่กระพริบเลยครับ
"พี่มึงแล้วไง พี่มึงก็ม.."
"เสร็จแล้ว เอิงนี่ต้มยำ"
ผมรีบพูดแทรกก่อนที่ไอ้เดฟมันจะพูดจบ
ถึงแม้ว่าน้องชายผมมันจะรู้เรื่องทุกอย่างดีแล้วก็ตามทีเถอะ
แต่ถ้ามาพูดตอกย้ำซ้ำเติมบ่อยๆ
ผมก็กลัวว่ามันจะยั้งใจไม่อยู่เอาง่ายๆ
"พูดอะไรหัดเกรงใจคนอื่นซะบ้าง"
ผมหันไปกระซิบด่าไอ้เดฟอีกครั้ง
ทั้งๆที่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องกระซิบกับมันด้วย
ยังไงเวลาใครพูดอะไรมันก็ได้ยินทั้งโต๊ะอยู่แล้ว
เพราะตอนนี้ทุกคนในโต๊ะกำลังสนใจอยู่กับคนสามคนคือ
ผม ไอ้เดฟ และไอ้เอิง เท่านั้น
"ทำไมก็มึงเป็นเมียกูไหมล่ะ หรือมึงจะเถียง"
"แค่มีอะไรกันแลกกับเงินเค้าเรียกว่าเมียได้ด้วยหรอ"
"ทำไม มึงขัดข้องรึไง"
มันจ้องหน้าผมไม่วางตา
"อย่างมากก็แค่อดีต"
ผมยังทำใจดีสู้เสือต่อไป
"มึงว่าอะไรนะ"
"เปล่า นั่นเค้าต่อโต๊ะเสร็จแล้ว เขยิบไปดิ"
ผมเฉไฉไปเรื่องอื่น
ทั้งๆที่โต๊ะมันคงจะต่อเสร็จไปพักหนึ่งแล้ว
แต่ผมเพิ่งจะสังเกตเห็น
"กูไม่ไปมีไรไหม"
คราวนี้มันพูดเสียงดังเลยครับ
แต่ก็ได้ยินเฉพาะพวกผมนะ
เรียกสายตาของแก๊งหลังอานให้หันมาพร้อมกันพรึบทั้งสี่คน
"เออ จะนั่งก็นั่ง"
ผมพูดเสียงดังเหมือนกัน
ก่อนที่จะหันไปสนใจไอ้น้องชายตัวดีของผมต่อ
ผมเองก็แปลกใจเหมือนกัน
ว่าคนที่เคยมีเรื่องกันมันยังอุตส่ามานั่งร่วมโต๊ะกันได้
หรือว่าเป็นเพราะวันนี้มันไม่ได้ตั้งใจมาหาเรื่องกันมั้ง
มันเลยไม่มีเรื่องกัน
หลังจากนั้นก็ค่อนข้างจะต่างคนต่างกินแหละครับ
ที่ใช้คำว่าค่อนข้าวก็เพราะ
ไอ้เดฟมันยังขยันหย่อนส้งติงมันมาหาเสี้ยนอยู่บ่อยๆ
พอให้ได้รับสายตาอาฆาตเล็กๆน้อยๆมันก็เลิก
สงสัยมันจะโลกจิต
กลัวไม่มีคนสนใจ
เพื่อนไอ้เดฟที่มาก็ไม่เห็นจะมีไรมาก
เขาก็กินของเขาไป
ไม่เห็นมายุ่งอะไรเลย
"พี่อิง เดี๋ยวแวะซื้อเหล้าหน้าปากซอยไปกินที่บ้านต่อนะ พวกนี้มันยังไม่พอน่ะ"
ไอ้เอิงพูดกับผมหลังจากที่ตกลงกันได้แล้วว่าจะกลับ
ทั้งๆที่พวกมันก็ยังไม่เมาเท่าไหร่
เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปทำงาน
"เอางั้นก็ได้ เผื่อว่าพี่จะได้มานั่งกินด้วย เมาที่บ้านรู้สึกสบายกว่าที่ร้านว่ะ"
ผมเห็นด้วยกับมันครับ
ที่จะซื้อเหล้าไปกินต่อที่บ้าน
เพราะถ้าเมาก็ขึ้นไปนอนได้เลย
ไม่ต้องห่วงเรื่องอื่นว่าจะกลับยังไง
"เฮ้ย เก็บตังค์"
เสียงไอ้โต๊ะที่มันติดกับผมพูดขึ้นเสียงกัง
พลางกวักมือเรียกพนักงานไปด้วย
"มึงจะรีบไปไหนวะ"
เสียงเพื่อนมันโวยวายขึ้นมา
เพราะเพิ่งจะมานั่งได้ไม่นาน
เหล้าเพิ่งจะพร่องไปแค่ครึ่งเดียวเอง
"เหอะน่า พวกมึงไปต่อที่ร้านกูก็ได้ พอดีกูมีธุระ"
ไอ้เดฟมันพูด
"แม่ง เป็นเหี้ยไรวะ พอจะมากุบอกไม่มาก็เร่งยิกๆๆๆ "
เพื่อนอีกคนของมันพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ
กระดกเหล้าเข้าปากไปด้วย
"มึงไปแดกร้านกูไป บอกว่ากูเลี้ยงฟรีเลย ถือว่ากูไถ่โทษ"
"ขอบใจว่ะ ดีๆๆ กูจะแดกแม่งให้เรียบเลย ฮ่าๆๆ"
เพื่อนมันพูดอย่างดีใจ
ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
เปลี่ยนโหมดจากอารมณ์เสียเมื่อกี๊อย่างรวดเร็ว
อย่างว่าแหละครับ
ของฟรีเป็นผมก็อารมณ์ดีได้เหมือนกันแหละ
"พี่อิงไปได้แล้ว"
ไอ้เอิงมันลากแขนผมไป
ขณะทีผมมัวแต่สนใจการสนทนาตรงหน้า
ผมจึงเดินตามน้องชายผมพร้อมกับแก๊งมันออกมาข้างนอก
แต่ก็ต้องแปลกใจ
ที่ไอ้เดฟมันเดินตามพวกผมมาด้วย
"มึงตามพวกกูมาทำไมวะ"
ไอ้น้องชายผมมันเริ่มเบ่งแล้วครับ
สงสัยคงจะเห็นว่าไอ้ฟิล่ามันมาคนเดียว
"กูไม่ได้ตามมึง กูตามพี่มึง"
มันพูดอย่างกวนส้งติงอีกครั้ง
"มึงอย่ามากวนตีนกู มึงตามมาทำไม"
ไอ้กิกพูดขึ้นบ้างหลังจากที่มันเงียบมานาน
แต่ไอ้เดฟมันก็หาได้กลัวไม่
เพราะมันยังคงวางท่าทางเหมือเดิม
ไม่มีหงอซักนิด
ทั้งๆที่มันมีคนเดียว
แต่พวกผมมีตั้งห้าคน
"กูจะไปเฝ้าเมียกู"
มันพูดเต็มปากเต็มคำ
เล่นเอาพวกผมอึ้งไปสักพักใหญ่
ไม่มีใครพูดออกสักคน
"จะไปบ้านใช่ไหม ไปรถกูป่ะ เดี๋ยวไปด้วย"
มันยังคงน้ำเสียงนิ่งสงบไม่มีอารมณืเลยสักนิด
ประหนึ่งว่าเบื้องหน้าของมันคือเพื่อนสนิทไม่ใช่ศัตรู
ที่เคยมีเรื่องกันมาเมื่อครั้งก่อน
แล้วมันนึกหรอว่าน้องชายผมจะยอมมันง่ายๆ
"พวกกูมาห้าคน มันจะพอหรอวะ"
อ้าวไอ้น้องชายผมมันกลับพูดในเชิงยอมไปแล้วครับ
อย่างว่าแหละ
พวกนักเลงมันนิสัยแฟร์กันอยู่แล้ว
เรื่องที่เคยผิดใจกันถ้าได้ปรับความเข้าใจกันคงจะจบได้ง่ายๆแหละครับ
พวกผู้ชายมันไม่คิดไรมากหรอก
( แต่มึงช่วยคิดมากหน่อยได้ไหม เพราะมันบอกว่าจะไปเฝ้าเมียมัน แล้วมันคือกู ไอ้น้องเวร / อิง)
"นั่งเบียดๆกันหน่อยไม่ได้รึไงวะ "
มันพูดกลับมาอีกครั้ง
"เออ ดีเหมือนกัน จะได้แวะซื้อเหล้าด้วย"
ไอ้เดพูดอย่างเห็นด้วย
"เออ งั้นไป "
ไอ้น้องชายผมมันเออออเสร็จสรรพ
โดยไม่มีใครสนใจพี่มันเลยสักคน
เหมือนพวกมันได้เพื่อนใหม่แล้วลืมผมเลยครับ
ฮือๆ ๆ เศร้า
อะไรมันจะหายโกรธกันง่ายขนาดนี้เนี่ยยยยยยยย
"มึงขับรถเป็นป่าว"
ไอ้เดฟหันมาถามน้องชายผม
"อือ ทำไมวะ"
น้องชายผมถามงงๆครัง
ซึ่งเป็นผม ผมก็งงเหมือนกันว่ามันจะถามไปทำไม
"ไปขับหน่อยดิ กูมึนว่ะ "
มันพูดว่ามึน
แต่ผมดูไม่เห็นว่ามันจะมึนตรงไหน
แต่ไอ้น้องชายผมมันก็รับกุญแจไปแต่โดยดีครับ
พวกผมก็ขึ้นรถกันทีละคน
ไอ้กิก
ไอ้เด
และได้กันก็นั่งเบาะหลังเรียบร้อย
ผมก็เตรียมจะก้าวเข้าไปนั่งเบียดอีกคน
แต่ก็มีแรงดึงมาจากข้างหลัง
ทำให้ผมไม่สามารถจะเข้าไปได้
"มึงมานั่งหน้ากับกู"
มันพูดพร้อมกัยปิดประตูไอ้ไอ้พวกข้างหลังเสร็จสรรพ
แล้วยัดผมเข้าไปข้างหน้าในจังหวัที่ผมกำลังเอ๋อแดกอยู่
หลังจากนั้นมันก็เข้ามานั่ง
โดยยกตัวผมให้นั่งซ้อนตักมัน
แล้วเลื่อนเบาะให้เอนไปข้างหลังให้มากกว่าเดิม
สรุปแล้วคือ
ผมต้องมานั่งหน้านั่งตักมัน
เพื่อ.................
ทั้งๆที่ถ้านั่งเบียดข้างหลังก็เบียดได้ง่ายๆ
แล้วมีรึที่น้องชายผมมันจะยอม
ไม่มีทาง
มันก็จัดการสตาร์ทรถ
แล้วออกรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ.................................
""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""
สั้นอีกแล้ววววว
พอดีเพิ่งสอบเสร็จวันนี้ครับ
นั่งเขียนบทความ บทวิจารณ์ บทสัมภาษณ์อย่างละหนึงหน้า
ภายในสามชั่วโมง ไอ้คนข้างๆเป็นเด็กบริหาร
นังกดเครื่องคิดเลข แต็กๆ ๆ ๆ
สมาธิไม่มีเลย
สอบเสร็จเสด็จแม่ก็มีบัญชาให้กลับวันนี้อีก
เลยรีบมาลงทั้งที่ยังสั้นอยู่กลัวว่าจะรอนาน
เพราะกลับมาอีกทีก็เปิดเทอมสิ้นเดือน
เจอกันสิ้นเดือนนะครับบบบ
ปล.ของคุณนะค้าบสำหรับคำอวยพร
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
