หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[darling]

อีหนูน่ารัก 

[manowdino]

ใจหายแทนนนนจริงๆ
เราว่าเศร้าสุดก้หมวดบูมอะ T.T

[Sohso]

ไม่ได้อยู่รวมกันแล้วเหงาๆแทนเลยทีเดียว แต่เหมือนที่บอกทุกคนยอมมีหน้าที่ที่ต้องทำ

[DarkAki]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

พี่เจิดน่ารักอ่ะ

จะเข้าสมาคม 'ผัวบ้าเมียหล่อ' แล้วสินะ วรั๊ยๆๆๆๆ

ต่อไปแก๊งค์ต้องหนักกว่าเดิมแน่ (สติอ่ะนะ) 5555555

[twinmonkey0311]

       เหงาตามน้องหนูไปด้วยอีกคน อยากอ่านตอนหมวดบูมกับพี่บอมบ์อีก 

[noy]

 

[nuttzier]

คิดเถิง  เจ้าแสบ  กับเจ้าซ่าอ่ะ   

[AMMY★]

คิดถึงทุกคนเลยเนอะ  

[Mura_saki]

ยังไม่หายคิดถึงเลย มาต่ออีก

คิดถึงๆ ชอบมากเรื่องนี้ 

[GF_pp]

      

[akeins]

 

[nicksrisat]

นัดรวมเลย นานไปมันจะยากขึ้น

[snack]

อยากให้แก๊งค์นี้รวมตัวกันมากๆ

[sirikanda28]

 

[why yyy]

ขอบคุณ

[GlassesgirL]

หนูน่ารักมากๆเลย เหงาสินะแต่พี่เจิดมาแล้ว
เดี๋ยวก็นัดมาเจอกัน ฮากันได้อีกนะ
รอเขามารวมตัวฮากันอีกหลายๆครั้ง

 

[Akikojae]

เวลาหนูอยู่กับพี่เจิดน่ารักนะ แต่เวลาอยู่กับเดอะแก๊งน่ารักกว่า คิดถึงงงง

[Bethophen]

อิอิ เข้ามาดัน
เดาเนื้อหาต่อไม่ออกละเนี้ยะ  ดูมันค่อนข้างจะะลงตัวละ
เศร้าเลย 

[Mura_saki]

อยากอ่านต่อแล้วค่ะ :-)

[AGELA]

ตอนที่ ๑๐๐ หลังปลด

“แสบ ซ่า ไม่อยากกลับบ้านเหรอ งั้นพ่อจะไปละนะ”

“พ่อ กับบ้าน”เจ้าแสบเจ้าซ่าวิ่งมาเกาะขาผม

“บายๆแม่ภาก่อน”

“บายๆ”

“กลับแล้วนะครับพี่ภา”

“จ้า เฮ้อ คนแก่แบบพี่ก็ต้องเหงาอีกแล้วสิ”

“ให้ตาภีมตาภูมิแต่งงานไปสิ จะได้อุ้มหลาน แม่ก็อยากจะมีเหลนเพิ่มอีกนะ”แม่ผมพูด

“หนูก็อยากให้รีบแต่งรีบมีครอบครัวเร็วๆนะแม่ จะได้อุ้มหลานสักที แต่อุ้มเจ้าแฝดนี่ก็หายเหนื่อยแล้วละ รีบๆกลับมาหาแม่นะ”พี่ภาขยี้หัวเจ้าแฝด

“อื้ม ไปเร่งเร้าเขาก็ไม่ได้เนอะ เขาเป็นคนแต่ง เราไม่ได้แต่งนี่นา แม่กลับบ้านล่ะ”

“ค่ะแม่ เดี๋ยวภาว่างเมื่อไหร่จะกลับไปอยู่บ้านล่ะค่ะ ไปเลี้ยงเจ้าตัวเล็ก”

“แมะ บายๆ”เจ้าแสบยกมือโบกลาเบาๆ

“แหม กลัวไม่ได้กลับเหรอลูก อ่ะๆ ขับรถดีๆนะบอมบ์ ทั้งบอมบ์เล็กบอมบ์ใหญ่นั่นแหละ ไม่ต้องรีบ ขับเบาๆ”

“ครับ สวัสดีครับ”

“ตัวเล็กกลับให้แม่เหงาอีกแล้ว หืม แม่เหงานะเนี่ย”พี่ภาคุยกับเจ้าเด็กน้อยชาลีที่เพิ่งจะอ้อแอ้

ล่ำลากับพี่ภาแล้วจึงเดินทางกลับบ้านด้วยรถกระบะคันหนึ่ง มีผมนั่งกับบาสและเจ้าตัวแสบ วันนี้บรรทุกอาหารทะเลไปอีกแล้วครับ ส่วนอีกคันเป็นเก๋งบอมบ์เล็กเป็นคนขับ มีแม่ผมกับบิวและชาลี เราขับอย่างไม่เร่งรีบเท่าไหร่นักเหนื่อยก็จอดพักตามทาง มาถึงบ้านมหาบ่ายกว่าๆ เข้าไปคุยธุระ

๑ คืนที่พักบ้านมหา ผมเห็นใจมันนะครับเรื่องอยากสร้างบ้าน ผมเองน่ะไม่ได้มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว เรื่องเงินทองตอนนี้สำหรับผมเหลือเฟือ มันอยากมีบ้านผมจึงเสนอไป เราช่วยกัน กับคนอื่นๆผมไม่ค่อยใจกว้างแบบนี้นะครับ เพราะความไว้วางใจมันไม่แน่นอน แต่กับมหา ผมไว้ใจมัน และผมเชื่อว่ามันสามารถหามาคืนผมได้ในไม่ช้า จะคืนช้าคืนเร็วผมไม่ได้ว่าอะไรหรอก อยากช่วยเพื่อนให้พ่อแม่สบายเหมือนกัน หลังจากพักคืนนั้นแล้วผมก็กลับบ้าน มาถึงเกือบ ๑๐ โมงแล้วครับ

“พ่อ”เจ้าแสบแหงนหน้ามองผมเรียกเสียงเบาๆ

“ไปอยู่ในร่มไป เดี๋ยวพ่อเอาของขึ้นไปเก็บบนบ้านก่อน”

“บ้าน”

“อื้ม ก็ถึงบ้านเราแล้วไง ป่ะ ไปนั่งที่ใต้ถุนไป ซ่าก็เหมือนกัน วันนี้ไม่ต้องช่วยพ่อ ของไม่เยอะ”

“แสบ ซ่า มาเล่นกับน้องมา”บิวเรียกเจ้าแฝด ทั้งคู่หูผึ่งรีบเดินตามบิวไปเลยครับ ผมเก็บข้าวของขึ้นไปไว้บนบ้าน จากนั้นก็ลงมาถอยรถไปจอดที่ร่มๆ แม่นั่งตำหมากโป้กๆอยู่ใต้ถุนกับหลานๆ บอมบ์เล็กกับบาสถอดเสื้อผ้าเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้าม มาช่วยผมแบ่งของ กลับบ้านทีไรผมต้องมีของฝากครับ

“พ่อ”

“อือ มีไร”ผมขานรับเจ้าลูกชายที่ยืนอยู่กลางแคร่ตะโกนเรียกเสียงดัง

“พ่อ จำไล”

“หา อะไรนะ พ่อไม่ได้จังไรนะแสบ พ่อแบ่งของอยู่”ผมพูดติดตลกกับลูก

“มันจะจังไรก็ตอนนี้แหละ ไปพูดแบบนั้นกับลูกได้ไง เออ”แม่ผมเอ็ดผมเลยครับ

“ฮ่าๆๆ ล้อเล่นนะแม่”ผมขำกลบเกลื่อน

“พ่อ จำไล”เจ้าแสบถามผมอีกครั้ง เด็กหนอเด็กใสซื่อจริงๆ

“พ่อแบ่งของทะเลอยู่ เอาไปให้ป้านกไง”

“แอ๊”เจ้าชาลีส่งเสียงอ้อแอ้ เจ้าแสบเจ้าซ่ารีบไปนั่งล้อมหน้าล้อมหลัง ไปนั่งคุยกัน รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง เจ้าแฝดจะพูดชัดเป็นบางคำนะครับ บางคำก็ยังออกเสียงไม่เป็นเหมือนกัน นี่ใกล้จะ ๒ ขวบในอีกไม่กี่วัน

แบ่งอาหารทะเลเสร็จแล้ว เที่ยงวันพอดี ผมเดินไปบ้านไอ้ซันยืมมอไซด์ไปซื้อก๋วยเตี๋ยวมากินกันครับ ระหว่างนี้ก็เอาของฝากไปฝากญาติๆตามเคย

“นั่งนิ่งๆ ไม่ต้องช่วยพ่อเลย เดี๋ยวพ่อป้อน”ดุไว้ก่อนครับ ซนซะเหลือเกิน

“พ่อ”ทำเสียงเบา ช้อนสายตามองผมแบบออดอ้อน

“อ่ะ เดี๋ยวพ่อตักให้ แล้วกินเอง ไม่ต้องตักเองนะ”

“......”ไม่พูดอะไรแต่นั่งขัดสมาธิตาแป๋วกัน ๒ คน ผมใช้ตะเกียบคีบเส้นใส่ช้อนแล้วส่งให้เจ้าซ่า เจ้าซ่ารับไปแล้วพยายามกินเอง จากนั้นก็คีบให้เจ้าแสบบ้าง เป่าเส้นให้เย็นแล้วให้กินเอง สรุปแล้วก๋วยเตี๋ยวถ้วยของผมอืดเต็มชามครับ

อยู่บ้านไม่กี่วันรู้สึกเงียบเหงาชอบกลครับ ปกติถ้าเราเป็นทหารป่านนี้เย้วๆกันที่ใต้ถุน ตบปิงปองบ้าง โขกหมากรุก แชร์หนังโป๊ นั่งนินทานายสิบหมู่จ่า แอบด่าชาวบ้านไปวันๆ ฮ่าๆๆ แต่พอมาอยู่บ้านแล้วเหงา คนในหมู่บ้านที่ไปเป็นทหารผลัดเดียวกับผมมันรีบยกโขยงมาเลยครับ

“เฮ้ยๆ ไอ้เหลือ เมียกูไอ้สัส จ้องเชียวนะมึง”ผมผลักไอ้เหลือที่มันจ้องบิวซะเกินเสียมารยาท

“อ้าวเหรอพี่”

“เออ ไอ้ห่า ให้มันน้อยๆหน่อยนะมึง”ผมต้องออกปากแบบนี้ล่ะครับ ป้องกันพวกตะเข้ตะโขง แต่เมียตัวจริงอ่ะนู้น อยู่กทม. ป่านนี้ไม่รู้ทำไรอยู่ คงจะยุ่งๆกับงานฝึกที่จะต้องออกฝึกภาคกองพันอีกละมั้ง ใกล้ถึงวงรอบการฝึกแล้วนี่นา

“กินเบียร์ไหมพี่”ไอ้อาร์มลูกสมาชิกอบต.เอ่ยขึ้นท่ามกลางแดดร้อนๆ

“เอะอะก็แดกเบียร์นะมึง”

“พ่อ แดกเบียร์”เจ้าแสบเดินมานั่งตักผมแล้วถาม

“นั่นไง พูดคำหยาบจนลูกเอาไปพูดตามน่ะ แม่ไม่สงสัยเลยว่าทำไมวัยรุ่นมันถึงดื้อนักดื้อหนา ก็เพราะพ่อแม่มันเป็นแบบนี้ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดี”แม่เอ็ด

“ขอโทษแม่ แสบ พ่อขอโทษ จะกินก็กินไปเหอะนะ กูไม่เอาด้วย เลิกแล้วว่ะ”

“เลิกจริงเหรอพี่”ไอ้โจ้มันหรี่ตามอง

“เออดิ เลิกแล้ว เหล้ายากูไม่เอากับมันแล้วว่ะ”

“ไม่น่าเลิกเลยพี่ ไม่มีพี่นี่ไม่สนุกเลยนะ”ไอ้เต้รบเร้า

“เออ กินไปเหอะ เงินเหลือเยอะเหรอ ให้พ่อแม่ไปกี่บาทล่ะ”

“ผมให้ไป ๒ หมื่น แม่ยึดหมดเลย โคตรเซ็ง”ไอ้โจ้นอนแผ่บนแคร่

“มึงล่ะไอ้อาร์มเหลือเท่าไหร่”

“ไม่เหลือแล้วพี่ นี่ผมขอข้าวเปลือกพ่อไปขาย จะซื้อนินจามาขับอวดสาวๆหน่อย”มันหมายถึงบิ๊กไบค์อ่ะครับ

“ไอ้เหลือ มึงอ่ะ”

“พ่อเอาไปซื้อปุ๋ยหมดแล้ว ให้ผมเหลือติดกระเป๋าพันเดียวเนี่ย ฮ่าๆๆ”

หลายคนที่ไปเป็นทหารเงินเหลือเยอะนะครับ อย่างผมนี่วันปลดได้มา ๓ หมื่นกว่าๆ ที่จริงถ้าตั้งใจเก็บจริงๆนะ น่าจะถึง ๕ หมื่นล่ะครับ แต่ผมกินเยอะไปหน่อย ไม่ค่อยจริงจังกับการเก็บเงินเก็บทอง แต่เงินทองที่หาเองนี่ไม่ค่อยอยากจะเอาออกมาใช้นะครับ นานๆใช้ที และใช้เยอะด้วย นี่ตังค์ที่ถูกหวยยังเหลืออยู่เลยครับ ๒ บาทละมั้ง ฮ่าๆๆ

พวกขี้เหล้าขับมอร์ไซด์อกจากบ้านผมไปแล้ว เหลือไอ้ซันที่นอนตะแคงหยอกกับชาลี ลูกชายจอมซนของผมตอนนี้หลับปุ๋ยไปแล้วครับ เปิดพัดลมให้เย็นๆ มีวิทยุเครื่องน้อยใกล้หัวนอนก็หลับสนิทไปทั้งคู่

“๒ พี่น้องเป็นอะไรกันมากป่ะ ดูงุ้งงิ้งกันผิดปกติ”บิวแซวน้องชายของตัวเองซึ่งนั่งแบบใกล้ชิดสนิทสนม บอมบ์เล็กเอาคางไปเกยที่ไหล่บาสแล้วนั่งเล่นมือถือด้วยกัน ๒ คน เหมือนคู่จิ้นยังไงยังงั้น

“อะไรอ่ะเจ๊ เล่นเกมส์อยู่”บาสเงยหน้ามาตอบแล้วงุ้งงิ้งกัน ๒ คน

“อ้าว เห็นกุ๊กกิ๊กกัน คิดว่าจะแอบกินกันเองพี่น้อง”

“เจ๊เป็นสาววายเหรอ คิดไปไกล”บอมบ์เล็กบ่น

“ก็แค่พี่น้องกัน เรื่องปกติ ไม่เล่นแล้ว นอนดีกว่า”บาสผละจากบอมบ์เล็กมานอนหนุนตักบิว ส่วนเจ้าชาลีตอนนี้หลับไปพร้อมกับไอ้ซัน “เทอมนี้เจ๊จะกลับไปเรียนต่อป่ะ”

“ไปสิ ไม่เรียนก็ไม่จบ ไม่จบจะทำไรกิน”

“เออ จริงด้วย เฮ้อ เมื่อไหร่บาสจะจบนะ”

“อีก ๕ ปี ๑๐ เทอมแค่นั้นเอง”

“นานเนอะ ซิ่วไปคณะอื่นดีไหมดีไหม หรือจะออกมาทำงานดี”

“เสียเวลาเท่ากัน”บิวลูบหัวน้องชาย

“ลาออกแล้วไปทำงานก่อสร้างหรืองานแบกหามสิบาส ไปทำงานแบบหาเช้ากินค่ำ ใช้แบบเดือนชนเดือนไปสิ”ผมพูดประชด

“เฮีย”ทำหน้าละห้อยใส่ผม

“อ้าว ก็บ่นว่าไม่อยากเรียน ก็ไม่ต้องเรียน ไปทำงาน แล้วจะได้รู้ว่าความลำบากมันเป็นยังไง มีโอกาสแล้วทิ้งโอกาสไป ก็ลองดูสิ เกมส์ชีวิตไม่ใช่ของเล่นที่มันจะเป็นไปตามฝันทุกอย่างนะ”

“เฮียอ่ะ”

“ไม่ต้องทำเสียงแบบนั้นเลย ทำไมชอบเพ้อด้วย หึ ถามจริง อยู่กับปัจจุบันได้ป่ะ บางทีเฮียได้ยินคำที่บาสพูด เฮียก็หมดแรงนะ เข้าใจป่ะ”

“บาสขอโทษ”

“เอาคำขอโทษไปเปลี่ยนเป็น เอ สัก ๕ ตัวสิ เฮียจะยกโทษให้”

“จริงนะเฮีย”

“เออดิ”ผมพยักหน้า ผมไม่อยากได้ยิน ๓ พี่น้องพูดแบบนี้เลยนะครับ คือตอนนี้เรามีโอกาสที่จะทำการอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วอ่ะ ทุกอย่างผมซัพพอร์ตหมด ขอแค่ให้พี่น้องเขาตั้งใจเรียน เรียนจบจะได้มีงานทำสบายๆ เออ ถ้าสิ้นไร้ไม้ตอกว่าไปอย่างหนึ่ง

“ไม่เจอเฮียต่อยหน้าก็บุญแล้วบาส ทีหลังหัดคิดก่อนพูด พูดแบบไม่คิดมันสร้างปัญหามาเยอะแล้ว”บอมบ์เล็กพูด

“พ่อ”เจ้าซ่าพลิกตัวแล้วมองหาผม

“หืม อะไรลูก นอนอิ่มแล้วเหรอ”พอผมถาม เจ้าซ่าก็พลิกตัวนอนตะแคงแล้วหลับต่อ อ้าว อะไรของเขาวะเนี่ย กลัวพ่อหายเหรอไอ้ลูกชาย

[AGELA]

ตกเย็นผมพาลูกชายไปเดินรับลมที่ทุ่งนา อากาศดีมากเลยครับ แต่เหมือนว่าฝนจะตก อากาศร้อนอบอ้าวมาหลายวันแล้ว ผมให้เจ้าแสบขี่คอ ส่วนเจ้าซ่าขี่คอบาส ชาลีไม่ได้พามาด้วยครับ ยังเด็กเล็กมาก ให้บิวดูอยู่ที่บ้าน พี่นพเดินตามหลังมา วันนี้มาวางแผนทำนากันครับ ทำนามาหลายปี ผลผลิตไม่ค่อยดี อยากจะลองเปลี่ยนแปลงวิธีทำดูบ้าง ก็มาสำรวจพื้นที่ก่อน อาจจะต้อไปปรึกษาผู้เชี่ยวชาญครับ อาจจะยังไม่ทำอะไรในทันที แต่คิดว่าจะต้องเปลี่ยนวิธีการทำแล้วละ


“พ่อ”เจ้าซ่าเดินลากผ้าขนหนูของตัวเองมา ทำตาแป๋วๆใส่

“หืม แปบนึง พ่อทำงานอยู่ ไปนั่งเล่นกับแม่บิวไป”

“พ่อ นอน”เดินมากอดไหล่ผมระหว่างที่ผมนั่งดูงานของตัวเอง

“ง่วงแล้วเหรอ”ต้องวางมือก่อนครับ ลูกมาอ้อนแล้ว เจ้าซ่าส่งเสียงงุ้งงิ้งพูดอะไรไม่รู้ครับ ฟังไม่ได้ศัพท์ ผมเลยต้องคว้าตัวมาอุ้ม จากนั้นเข้าไปจัดที่นอนในห้องนอนของแม่  ห้องแม่ผมนี่บิว ชาลี และแฝดจะนอนด้วยกันนะครับ ส่วนห้องผมบอมบ์เล็กกับบาสนอนกับผมครับ อีกห้องไม่เปิดครับ เอาไว้สำหรับพี่ชายผม นี่ก็คุยๆกันว่าจะสร้างบ้านใหม่เหมือนกัน แต่คงจะเป็นปีหน้า คือพี่ชายทั้ง ๓ คนกับพี่สะใภ้ได้ตกลงกันเอาไว้ว่า ถ้าเกษียณเมื่อไหร่จะกลับมาอยู่บ้านเกิด มาอยู่กับแม่ ส่วนลูกๆก็คงจะไปเยี่ยมเป็นบางครั้ง อันนี้พี่ชายผมเขาคุยกันนะ


ผมหยิบนมกล่องมาเทใส่แก้ว เหลือ ๒ กล่องสุดท้ายพอดีเลยครับ พรุ่งนี้คงต้องเข้าไปในตัวอำเภอไปซื้อแล้วล่ะ เทนมใส่แก้วเสร็จแล้วให้คุณชายทั้ง ๒ มานั่งกินนมจากนั้นก็อ่านหนังสือให้ฟัง เป็นหนังสือชาดกของแม่ผมเองครับ เจ้าแสบเจ้าซ่านอน ส่วนผมตะแคงข้าง บิวนั่งไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ให้นมชาลี ส่วนแม่ผมตอนนี้นั่งฟังธรรมะอยู่นอกห้องครับ ผมอ่านจนจบเรื่องชาลีหลับไปแล้ว ส่วนเจ้าแสบเจ้าซ่ายังไม่หลับครับ ผมจึงตบก้นเบาๆให้ลูกหลับตา แปบเดียวก็คงจะหลับไปแล้วล่ะครับ บิววางลูกให้นอนกับเปล แล้วไปอาบน้ำ ผมเองมานั่งทำงานต่ออีกนิดหน่อยแล้วไปอาบน้ำ มาทำงานต่ออีก ๕ ทุ่มจึงปิดไฟนอน



หลายวันที่อยู่บ้าน ผมหางานทำทุกวัน อยู่นิ่งไม่ได้มันครั่นเนื้อครั่นตัว คนมันเคยทำงานจนชินติดเป็นนิสัย ให้อยู่นิ่งๆเหมือนก่อนไปเป็นทหารนี่ทำไม่ได้เหมือนเดิมแล้วครับ ท้องฟ้าดูครึ้มๆ แต่อากาศยังร้อนอบอ้าว พายุเข้าเมื่อหลายวันก่อนพอช่วยให้ชุ่มฉ่ำไปบ้าง แต่ไม่มากมายอะไรนัก

“ฮัลโหลพี่บอมบ์”

“โหล ว่าไง มาจุ๊บๆกันหน่อย คิดถึง”หวานกับพี่แกหน่อยครับ

“พ่อจุ๊บๆ”เจ้าแสบเดินมาเกาะขาผม

“หึหึ แสบฝากจุ๊บๆด้วยนะ”

“อื้ม พรุ่งนี้ออกฝึกแล้วนะ”

“อ้าวเหรอ ไวจัง”

“เออดิ กำลังขี้เกียจอยู่นี่ย ฮ่าๆๆ หลังฝึกมากรุงเทพนะ พาเด็กๆมาด้วย”

“อ้าว คิดว่าอยากเจอแต่พ่อ”

“พ่อไป”เจ้าแสบพูดแทรก

“ยังไม่ไปครับตัวเล็ก รออาบูมฝึกเสร็จก่อน เนี่ย เจ้าแสบอยากจะไปกรุงเทพซะแล้ว”

“ดีๆ พามาอยู่สักเดือน จะช่วยเลี้ยง”

“จะเอาอยู่เหรอ แสบซ่าสมชื่อเลย ทั้งพี่ทั้งน้อง แล้วหมวดเต้ยออกฝึกด้วยป่ะ”

“โดนเกือบหมดเลย นี่ทั้งกองร้อยเหลืออยู่ไม่ถึง ๑๐ คนหรอกมั้ง มาช่วยเข้าเวรหน่อยดิ คนกำลังขาด”

“ฮ่าๆๆๆ เหนื่อยเลยดิ คนน้อย เข้าเวรกันตาแตกแน่ เออ แล้วไปฝึกกี่วัน”

“๕ วันเหมือนเดิม ไม่นานๆ”

“พ่อ กิ๊งๆ”เจ้าแสบปีนมานั่งตักผมจะแย่งคุยโทรศัพท์

“เปิดวิดีโอคอลดีไหมบูม เจ้าแสบอยากคุย”จากนั้นก็งุ้งงิ้งกันครึ่งชั่วโมงครับ เจ้าลูกชายยิ้มแย้มคุยรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง


“ป่ะเรา ลงไปข้างล่างดีกว่า”พาลูกออกจากห้องครับ อยู่แต่ในบ้านไม่ได้ ยุงกัด ต้องพาลูกเดินเล่น ๒ พี่น้องบอมบ์บาสนั่งเล่นกับหลานกับเจ้าซ่า ส่วนบิวซักผ้าอยู่ครับ แม่ผมก็ตามประสาคนแก่ไปนั่งเล่นบ้านอื่น


“ฮัลโหลพี่บอมบ์”

“ขา ว่าไงคะน้องหนู”

“ไอ้เหี้ยพี่บอมบ์ ไปไม่ถูกเลยกู”

“ฮ่าๆๆ เออ ว่าไงมึง แอบผัวโทรหากู ผัวไม่ว่าเหรอ”

“ไม่ว่าๆๆ วันนี้กูไม่ได้เป็นผัว กูเป็นเมีย”เสียงแทรกเข้ามา

“ชิ ตาบ้าพี่เจิด เป็นผัวอ่ะดีแล้ว หนูอยากมีผัว เอ่อ ฮ่าๆๆๆ”แล้วแม่งก็ขำ กูก็งงดิ

“เออ ตกลงว่าไง คิดถึงกูอ่ะดิ”

“โหย คิดถึงทุกวันอ่ะพี่บอมบ์ เออ นี่ว่าจะจัดกันไปเที่ยวทะเลอีก ว่างวันไหน”

“ว่างตลอดอ่ะ พวกมึงอ่ะว่างวันไหน นัดวัน เคลียร์งานกันให้เสร็จแล้วบอกด้วยละกัน ช่วงนี้ไม่ค่อยมีไรมาก แต่ทางที่ดีอย่าให้มันเข้าหน้าฝนละ เดือนหน้าแล้วเนี่ย ปลายๆเดือนดีไหม”

“อืม หนูอ่ะว่างตลอดเหมือนกัน แต่พี่เจิดกับพี่มหาสิ ต้องให้รีบเคลียร์แล้วละ เพราะถ้าเข้าหน้าฝนเที่ยวทะเลไม่สนุก”

“นั่นน่ะสิ”

“พี่บอมบ์ ผมพาน้องไปเดินเล่นนะ”เสียงบาสดังมาแต่ไกล

“ไปไหนกัน”

“แถวๆนี้อ่ะ”

“ได้ๆ”

“เสียงใครอ่ะพี่บอมบ์”อีหนูถาม

“เสียงบาส น้องบิวอ่ะ”

“อ๋อ ตี๋ๆอ่ะ ชอบ”

“อ้าว ไม่ชอบหน้าฝรั่งแบบนี้แล้วเหรอ”เสียงฝรั่งตัดพ้อ

“วุ้ย อีตานี่ ปล่อยให้หนูเพ้อบ้างเหอะสักนิดหนึ่ง จะไทย จีน ฝรั่ง อังกฤษ เมกา หนูชอบหมดอ่ะ”

“มึงแรดเกินไปแล้วอีหนู”ผมต่อว่าแทนผัวมัน

“บ้า...”ค้อนผมเสร็จก็โม้กันเรื่อยเปื่อยจนได้เวลา





“ไปไหนกันมาคุณชาย มอมแมมมาเชียว”

“ไปกินติม”

“หืม”ยังไม่ทันได้ซักถามอะไรต่อ เจ้าตัวเล็กก็วิ่งแจ้นหยอกกัน ๒ พี่น้อง คลาดสายตาเพียงครู่เดียวเท่านั้นแหละครับ เสื้อผ้าที่ผมกองไว้ในตะกร้ากระจุยกระจายครับ

“แสบซ่า เล่นอะไรกัน”

“ซักผ้า”

“จะมาขยันอะไรตอนนี้ หืม เก็บใส่ตะกร้าเลย”

“พ่อ ซักผ้า”

“ไม่ต้องเลย ไปเล่นกับพี่บาสไป ไปเล่นกับน้องหน้าบ้านนู้น”

“พี่บาสสสสสสสสสสสสสสส”เสียงลากยาวพร้อมกับ ๒ เท้าที่วิ่งออกไป ส่วนพ่อก็ต้องเก็บเสื้อผ้าให้เหมือนเดิม ซนได้โล่จริงๆ

ปึง

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงชนกับขอบประตูอย่างดัง ผมรีหันไปมองก่อนจะรีบลุก

“เอ๊ย เป็นไร โอ๋ๆ ไหนพ่อดูสิ”เจ้าซ่าน่ะสิครับ วิ่งชนขอบประตูอย่างแรง

“เป็นไรอ่ะพี่บอมบ์”บอมบ์เล็กวิ่งมาดูอีกคน

“ชนขอบประตู จุ๊ๆ ไม่เจ็บ มาพ่อเป่าให้ ไหนโดนตรงไหน”ดึงมือลูกชายออก เป็นรอยแดงที่หน้าผาก ดีนะหัวไม่แตกเอา ถ้าชนถูกมุมประตูละก็ ซวยเลยละเอ็ง

“แงงงงงงงง พ่อ”

“ไม่เจ็บๆ”นี่ถ้าลูกมันประชดได้ว่าไม่เจ็บพ่องเหรอ มันคงพูดไปแล้ว ฮ่าๆๆ ผมอุ้มปลอบลูกครู่หนึ่ง ส่วนเจ้าแสบไม่ยอมครับ น้ำตาซึมตามน้อง สรุปคือต้องโอ๋ทั้งพี่ทั้งน้อง “ป่ะ เดี๋ยวพ่อทายาหม่องให้”อุ้มไปวางบนพื้นแล้วหายาหม่องมาทาให้ หัวโนเลยครับ ดีนะที่ปากไม่แดกด้วย ลูกซนนี่อันตรายครับ คลาดสายตาไม่ได้ และนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ก็มีบ้างทีชนนั่นชนนี่ แต่ครั้งนี้ดูจะหนักสุด ผมล่ะกลัวเรื่องบันได กับประตูหนีบนิ้วครับ มันเจ็บมากเลยนะ

“พ่อทา”เจ้าแสบที่ไม่เจ็บตัวก็อยากทาด้วย

“จะทาตรงไหน หนูไม่โดนอะไรนี่”

“ตงนี้”ชี้ไปที่นิ้วของตัวเอง นี่ก็นะ เห็นอีกคนเจ็บก็อยากเจ็บตาม

“อ่ะ พ่อทาให้นิดเดียว”

“ตงนี้”เจ้าแสบชี้ไปที่ตาตุ่มของตัวเอง

“หื้อ พอแล้ว ไปนั่งเล่นกับพี่บอมบ์พี่บาสหน้าบ้านไป ไปเล่นของเล่น เดี๋ยวพอหุงข้าวก่อน”

“พ่อกินก้าว”เจ้าซ่าช้อนสายตาออดอ้อน

“อื้ม ไปเล่นด้านนอกรอพ่อไง เดี๋ยวพ่อทำกับข้าวให้กิน ป่ะๆ บอมบ์พาน้องไปเล่นหน่อย ไหนของเล่น เอาไปเล่นใต้ร่มมะม่วงป่ะ”


ระหว่างที่ลูกเล่นอยู่ผมก็จัดการหุงหาอาหาร แม่มาจากร้านค้าพอดีครับ เอาปลาทูมาหลายตัว วันนี้ก็คงจะได้กินน้ำพริกปลาทูกับผักสดอีกหลายอย่าง



๑ สัปดาห์ผ่านไป หมวดบูมคงจะกลับมาจากฝึกแล้วละครับ ผมจึงเตรียมตัวเข้ากรุงเทพอีกครั้ง อีหนูที่ว่าบ่นๆอยากเที่ยวทะเลก็คงจะสมใจหวังครับ เพราะทุกคนเคลียร์ตารางงานได้หลายวันอยู่ ก็คงจะไปทั้งแก๊ง ผม มหา อีหนู ๒ หมวด ฝรั่ง ไอ้ศักดิ์ ไอ้ซัน ฟาง และญาติๆ แม่ผมก็ไปด้วย อ่อ คราวนี้พาหลานๆของน้าไพไปทั้งหมด ไหนๆเราก็จะไปทะเลกันแล้ว ไปกันหมดทั้งตระกูลเลยครับ ฮ่าๆๆ รอบหน้าก็คงจะเป็นความวุ่นวายที่ทะเล เดี๋ยวตกลงกันอีกทีว่าจะไปเที่ยวไหน ระหว่าง กระบี่กับภูเก็ต แต่ในใจอยากไปใกล้ๆแถวประจวบก็พอครับ   









ครบร้อยตอนตามที่ได้ตั้งใจไว้แล้วนะครับ ก็อีกไม่กี่ตอนคงจะวางมือจากเรื่องนี้

สำหรับคืนนี้ฝันดีครับ

[Akikojae]

ฮือออ ครบร้อยตอนแล้วหรอเนี่ยยย น้ำตาจิเล็ดดด
ใกล้จะอวสานแล้วสินะคะ คำว่าวางมือของคุณเมฆทำใจแป้วเลย
ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากที่เอามาลงให้อีกรอบพร้ิมแต่งเพิ่ม
คือรักและผูกพันธ์กับเรื่องนี้ กับตัวละครทุกตัวมากจริงๆ
ไม่อยากให้จบแต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่หวังว่าจะมีตอนพิเศษมาเยอะๆนะคะ

[manowdino]

ฮือออ ใจหายที่สุดดดด T_T
คิดถึงพี่บอมกับหมวดบูมมากกก
ตอนสวีทกันทำให้ยิ้มออกตลอดจริงๆนะ ถึงจะมีน้อยนิด Y-Y

[Vanillaเปรี้ยว]

ว๊ายดีใจจังตามอ่านทันแล้ว ชอบอิหนูมากเลย

[Vanillaเปรี้ยว]

ลองไปทางระยองจันตราดไรเทือกๆนี้สิ หน้าผลไม้กำลังออกเลย

[DarkAki]

ฮือออออออออออออออออออออออออ เศร้าง่าาาาาาา 

ไม่อยากให้จบเลย อยากตามเผือกพี่บอมบ์หมวดบูม พี่มหาหมวดเต้ย พี่เจิดน้องหนูต่อนานๆ

แต่งานเลี้ยงมันต้องมีวันเลิกลา เฮ้อออออออ 

แสบซ่าลูกกกกก หนูซนจริงๆ ระวังๆหน่อยลูก

เดี๋ยวไม่หล่อนะ ชนประตูเจ็บหน้าดู

คิดถึงหมวดบูม เจอกันแค่เสียง อยากเห็นหน้าสุดหล่ออออออ

[shikyu3211]

รักจริงไรจริงไม่อยากให้จบเลย

[twinmonkey0311]

 หลังๆมานี่พี่บอมบ์กับมหาและสองหมวดไม่ค่อยหวานกันเลยอ่ะ   

[Min*Jee]

จะจบแล้วเหรออออออ ไม่น้าาาาาาา
ชอบเรื่องนี้สุดๆเลย
รอตอนต่อไปน้าาา

[DLuciFer]

ชอบแสบกับซ่าจริง นับวันยิ่งน่าเอ็นดู