ตอนที่ ๙๕ แก๊งลูกหมู
วันนี้วันหยุดอีกวันหนึ่ง คือจริงๆมันวันราชการแต่ผมยังไม่กลับค่ายไงครับ ขออยู่กับลูกอีกวันหนึ่ง เวลาอยู่กับลูกนี่ลูกชายเขาจัดพ่อเขาเต็มที่เลยครับ อะไรที่กวนประสาทพ่อได้นี่คือ กูจะทำอ่ะ แต่ก็มีบ้างที่ฮาๆ เช่น ผมเต้นๆ ลูกก็จะเต้นตาม เปิดเพลงเต้นในห้องนอน ๓ คนพ่อลูก เจ้าแสบเจ้าซ่าใส่สเต็ปเต็มที่
ตอนบ่ายผมอุ้มลูกพาตะลอน ไอ้ตัวเล็กชาลีให้อยู่กับแม่เพราะอ้อแอ้ยังเล็กเกินที่จะไปผจญแดดร้อน ส่วนพี่ๆนี่ปีกกล้าขาแข็ง พอได้ยินคำว่าไปเที่ยวนี่ พี่แกตาโตวิ่งมากอดขาผมใหญ่เลยครับ
เมื่อลูกชายเทียบกับพ่อนี่ลกชายผมเท่ากำปั้นนะครับ ตัวเล็กมากจนผมกังวลว่าเราจะลูกกินอะไรน้อยไปหรือเปล่า คือ ขนมนมเนยให้กินทุกอย่างนะครับ แต่ลูกไม่เห็นจะอวบบ้างเลย มีแต่พ่อนี่แหละที่อวบเอาทุกวัน ฮ่าๆๆ เฮ้ย ช่วงนี้ผมน้ำหนักแค่ ๘๕ เองนะ มันไม่ได้ขึ้นเท่าไหร่หรอก
“ตัวเล็ก เมื่อไหร่หนูจะโตอ่ะ พ่อให้กินนมตั้งเยอะไม่เห็นจะโตเลย”ผมบ่นๆกับลูกครับ
“ก็เรียกลูกว่าตัวเล็กจะเป็นตัวโตได้ไงอ่ะพี่บอมบ์”บิวแซวผม
“เออ ก็จริงเนอะ หรือว่าเพราะแฝดไม่ได้กินนมแม่อ่ะบิว”
“บิวว่าไม่น่าจะเกี่ยวกันหรอก”
“เหรอ งั้นพี่ไปหาหมอเด็กดีกว่า”
“พ่อไป”เจ้าซ่าเดินลากผ้าเช็ดตัวมาครับ พร้อมเสมอเมื่อได้ยินว่าออกไปด้านนอก เตรียมอาบน้ำทาแป้ง หึหึ
เรา ๓ พ่อลูกมาที่โรงพยาบาลเด็กครับ เจ้าตัวเล็กนั่งนิ่งเชียวไม่กล้าซน แบบนี้แหละครับ เวลาเจอคนเยอะๆไม่กล้าป่วนไม่กล้าออกลายหรอก แต่อยู่บ้านนะ กับพ่อ กับพี่ๆนะ โหย วุ่นวายกันเลยทีเดียว ครู่ใหญ่ๆ หมอก็เรียกเข้าไปครับ ผมถามถึงเรื่องสุขภาพของลูกชายว่าทำไมไม่โต ก็เล่าไปว่าไม่ได้กินนมแม่ครับ หมอเขาก็ใจดีตรวจทุกอย่าง ไม่มีอะไรผิดปกติครับ คือ ผมกลัวว่าลูกจะแคระอ่ะ สุดท้ายหมอก็สรุปว่าพัฒนาการของลูกชายผมดีทุกอย่างครับ เพียงแค่ช่วงนี้ส่วนสูงอาจจะยังไม่เท่าไหร่ ระบบภายในของลูกชายก็ดี หมอเขาว่ายังไงผมก็ตามนั้นแหละครับ เลิกกังวล ก็ยังจำเรื่องของตัวเองได้เหมือนกัน แม่เล่าให้ผมฟังว่าตนเล็กๆนี่ผมผอมกะหร่อง ข้าวปลากินน้อย ดื้อด้วย เอาแต่ใจด้วย ก็อย่างว่าลูกคนสุดท้ายนี่ครับ ฮ่าๆๆ
ไปหาหมอเสร็จแล้วจึงพาลูกไปเดินเล่นที่ห้าง คิดอะไรไม่ออกก็ไปห้างครับ พาไปเดินเล่นซื้อของเล่นให้ลูก ไอ้ที่ซื้อคราวที่แล้วอ่ะ พังไปหมดแล้ว พอถึงห้างทั้งคู่ขอลงครับ ผมนี่ไม่ไว้ใจเลย พอวางลงเจ้าตัวเล็กโอเคดีครับ ฟังผมบ้างไม่ฟังผมบ้าง
“พ่อ อาไย”เจ้าแสบชี้ไปที่ชอปมือถือครับ ยังไม่กล้าเข้าไปด้านใน ยืนด้านนอกแล้วชี้ ส่วนเจ้าซ่าวิ่งมายืนข้างแล้วแสบแล้วยืนมอง
“มือถือ”
“ถือ”ทวนคำได้แค่นี้และทำหน้างงๆ ชอบทำหน้างงใส่ผม หึหึ
“อันนี้ไง เหมือนของพ่ออ่ะ”ผมหยิบมือถือผมออกมา เจ้าซ่าแย่งจากมือไปแล้วเจ้าแสบก็ขอดูด้วยครับ แย่งกันดู ผมขอคืนเจ้าลูกชายก็ให้คืน “แสบซ่า เราไปดูของเล่นกันไหมลูก”
“ก๋องเย่น”
“ใช่แล้ว ป่ะ”ผมพาลูกเดินไป เดินช้าๆเพราะลูกชอบมองระหว่างทาง ผมต้องระวังคนอื่นจะเหยียบลูกผมด้วยละ เรามาถึงร้านองเล่นเป็นของเล่นไม้ครับ คราวที่แล้วอขงเล่นพลาสติกอยู่ได้ไม่นาน คราวนี้เอาของเล่นไม้บ้าง ก็เลือกพวกโดมิโน ตัวต่อ อะไรประมาณนั้นครับ ลูกชายสนใจทุกชิ้นครับ
“พ่อ เอา”ชี้ไปที่ของเล่นชิ้นใหญ่ๆ จะซื้อทั้งทีนี่เอาซะกระเป๋าพ่อแฟบเลยนะเอ็ง
“จะเอาอันนี้จริงเหรอ”
“พ่อ”แล้วก็เดินไปที่อื่น ไปชี้ชิ้นอื่น ผมให้ลูกชายดูจนเขาพอใจ เพลินของเขาละ พักใหญ่ๆลูกชายตัวดีก็เลือกของเล่นได้ ผมให้เขาเอาไปส่งทีบ้านให้ครับ จะให้ถือกลับเองไม่ไหวหรอก ลูกชายเลือกชิ้นใหญ่เกิน
เสร็จจากเลือกของเล่นผมเดินมาซื้อเสื้อผ้า อยากได้กางเกงสักตัว ๒ ตัวครับ ใกล้จะปลดแล้วหากางเกงดีๆใส่สักหน่อย เข้าไปร้านชื่อดังร้านหนึ่ง คราวนี้พนักงานต้อนรับดีครับ ผมวางลูกชายให้ยืนบนพื้น ทั้งคู่ไม่กล้าไปไหนไกลจากตัวผมครับ ผมก็เลือกกางเกง แหวกๆดูว่าจะเอาตัวไหน เจ้าแสบเจ้าซ่าไปยืนหน้ากระจกแล้วทำตาโตใส่ หึหึ
“แสบ ซ่า มาช่วยพ่อเลือกหน่อยว่าจะเอาตัวไหน”
“หือ”เจ้าแสบหันมามองผมแล้ววิ่งมาเกาะขา
“เลือกางเกงให้พ่อหน่อย”
“เกง”ว่าแล้วเจ้าตัวดีก็มาช่วยผมเลือกครับ เจ้าซ่าเดินตามมาแล้วชี้ ผมหยิบมาดู เจ้าตัวเล็กก็แย่งไปเล่น
“ไม่เอาแสบ อันนี้ของพ่อ”ผมก้มลงดึงจากมือลูกเจ้าลูกชายมองตาแป๋ว ผมเอามาทาบ “น้อง มีสายวัดเอวไหม”
“มีครับ”พนักงานกุลีกุจอหยิบสายวัดมา จะวัดเอวผมพอจะกางเขนเท่านั้นแหละ
“พ่อ ไม่”เจ้าแสบวิ่งมาเกาะขาผม
“หืม อะไรเหรอ เดี๋ยวพ่อวัดเอวแปบหนึ่ง”
“ไม่”อ้าว ขาซ้ายเจ้าแสบ ขาขวาเจ้าซ่า
“หืม จะไม่ให้พอวัดเหรอ แล้วพ่อจะรู้ได้ไงอ่ะว่าตัวไหนใส่ได้ใส่ไม่ได้”ผมมองถามลูกชาย
“ไม่”
“อ้าว”
“ไป”เจ้าแสบไปตีขาพนักงานครับ
“แสบ ไปตีขาพี่ทำไม อย่าดื้อนะ”ทำเสียงเข้มๆดุลูก
“ไม่ดื้อ”จะพูดว่าตัวเองไม่ดื้อล่ะสิ แหม่
“ขอโทษพี่เขาเลย อย่าเป็นเด็กไม่ดี เร็ว ขอโทษก่อน ไหนยกมือไหว้ยังไง”
“กั๊บ”ทั้งคู่ยอมยกมือไหว้ พนักงานก็ก้มหัวให้ยิ้มๆ เจ้าแสบเจ้าซ่ายืนคุมเชิงอยู่ ห้ามพนักงานเข้าใกล้ผมจนเกินไป
“น้อง เดี๋ยวพี่วัดเองก็ได้”ผมหยิบสายวัดมาวัดเอง เจ้าตัวเล็กยิ้มหน้าบาน “อ้าว นี่ที่ไม่ให้พี่เขามาวัดเอวพ่อเพราะหวงพ่อหรอกเหรอ”ถามเจ้าลูกชาย ทั้งคู่ยิ้มแป้นเลยครับ พอวัดของตัวเองลูกชายก็อยากวัดบ้าง ผมก็ทำให้ครับ จากนั้นจึงเลือกมา ๒ ตัว จ่ายตังค์เรียบร้อย เฮ้อ ไอ้ตัวป่วนเอ๊ย
พาลูกเดินวนอีกนิดหน่อย ไม่ซื้ออะไรแล้วละ คิดไม่ออกแล้ว เดินเล่นจนอิ่มใจผมจึงอุ้มลูกชายลงบันไดเลื่อน แล้ววันนั้นกูเสือกทะเล่อทะล่า ไม่รู้ไงว่าเขากำลังถ่ายละครอยู่ ไม่ได้ดู ผมเสือกอุ้มแล้วเดินตามนางเอกพระเอกซึ่งกำลังโต้กันอย่างออกรส ลูกชายผมก็ตกใจสิครับ แต่โชคดีที่ไม่ร้องแค่สะดุ้งทำตาโตใส่ ชอบจริงไอ้ทำตาโตเนี่ย
“คัท”
“พี่บอมบ์ใช่ป่ะ”ดาราหันมาทัก สลัดผัก รู้จักกูด้วย พอผมมองชัดๆว่าเป็นใคร ถึงกับร้องอ๋อ ดาราที่เคยไปช่วยน้ำท่วมนี่เอง
“อื้ม ไม่เจอกันนานเลยนะ”
“ลูกชายเหรอ น่ารักจัง”
“สวัสดีครับอาเขาก่อนลูก”
“กั๊บ”เจ้าแฝดยกมือไหว้
“น่ารักอ่ะพี่บอมบ์”
“พ่อไป”เจ้าซ่าชี้ไปที่ประตู
“จะรีบไปไหน”
“กับบ้าน”
“อะๆ ก็ได้ พี่ขอตัวก่อนนะ”
“จ้า บายๆสุดหล่อ”โบกมือให้ลูกชายผมครับ เจ้าลูกชายก็โบกมือกลับ
“สวัสดีด้วย”
“กั๊บ”ยกมือไหว้ลวกๆครับ
“ทำดีๆสิ”ดุสักหน่อยเถอะ
“ดีกั๊บ”
“อือ ขอตัวนะ”ผมยิ้มให้แล้วเดินอุ้มลูกชายออกไป ระหว่างเดินคนมองผมเยอะครับ ไม่รู้มองอะไร รู้แค่ว่าตัวเองหล่อก็แค่นี้ ฮ่าๆๆ เขาคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายอบอุ่นมั้ง รักลูก หรือเขากำลังคิดว่าผมไปลักลูกคนอื่นมา ไม่น่า หน้าตาลูกชายมันหล่อได้พ่อจะตายไป หึหึ
“พ่อ กินติม”เจ้าแสบท้วงขึ้นมาก่อนที่ผมจะออกจากห้าง อ้าว ไหงงั้นล่ะลูกชาย
“หืม จะกินไอติมเหรอ”
“กิมติม”
“ป่ะ แต่หนูต้องลงเดินนะ พ่อเมื่อยแล้ว”ผมวางลูกชายลง ทั้งคู่ยืนมองผม ผมก็มองหาว่าโซนตรงไหนมันขายไอติม พยายามระลึกครับ แล้วก็พาลูกเดินไปที่ร้านไอติมครับ สั่งมา ๒ ถ้วย ถ้วยหนึ่งสำหรับลูกชายกินด้วยกัน อีกถ้วยนั้นเป็นของผมเองครับ
ผมปล่อยให้ลูกชายกินเอง ๒ คน ทั้งคู่ต่างแย่งกันไปแย่งกันมา ดีนะครับที่ไม่ส่งเสียงเป็นที่น่ากวนใจของคนอื่น ถ้าคนอื่นรำคาญนี่ผมรีบพากลับเลยละครับ เกรงใจเขา ของตัวเองยังม่หมดเลยครับ ปีนลงจากเก้าอี้มาฝั่งตรงข้าม มายืนผมตักผมแล้วก็ตักของผมกิน
“อ้าว ทำไมไม่กินของหนูล่ะ มาแย่งพ่อทำไม”
“กิน”ไม่สนใจพ่อมันเลยแฮะ ไอ้ขี้ดื้อเอ๊ย
“พ่อ กินติม”เจ้าซ่าซึ่งนั่งฝั่งตรงข้ามขี้มาที่ถ้วยของผม ของตัวเองยังไม่หมดถ้วยเลยครับ อะไรกันนะพี่น้องคู่นี้
“อ่ะ แลกกัน เอาของหนูมา”ผมยื่นถ้วยของผมให้ แล้วเอาถ้วยของลูกชายมาฝั่งตัวเอง เจ้าแสบทำหน้าหงุดหงิดแล้วตีผม
“ไม่กิน”
“อ้าว ไม่กินอันนี้ ก็ไปกินกับซ่าดิ”
“ไม่”กระแทกก้นใส่ตักผมอีก เออ ให้มันได้งี้สิ
“อย่าดื้อนะแสบ ถ้าดื้อพ่อจะไม่ให้กินจะพากลับบ้านเลย ของเล่นก็ไม่ให้เล่น พ่อจะเอาไปทิ้ง”
“&(((&”แล้วภาษาอะไรไม่รู้ของเขาครับ ฟังไม่รู้เรื่อง ไถลจากตักผมไปนั่งอีกฝั่งช่วยกันกิน ๒ พี่น้อง เลอะทั้ง ๒ คน ผมเอาทิชชูเช็ดให้ลวกๆ จ่ายตังค์พากลับบ้านครับ พรุ่งนี้แม่ผมก็จะกลับต่างจังหวัดละครับ ให้ไอ้ชินไปส่งครับ ไอ้ชินนี่หลานแม่ผมเอง ส่วนผมกลับกองพันตอนเช้าครับ
หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒ (อ่าน 1217791 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก