หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒

[uknowvry]

5555...อ่านของมหากับหมวดเต้ยก็สนุกไปอีกอย่าง

[hormonesyj]

หมอฝิ่นชอบมหาป่ะ

[yokky34]

จะมีคู่ใหม่ป่าวน้า

หมอฝิ่น กะ หมวดวุธ

[B52]

มีเรื่องมาสอนตลอด

[GlassesgirL]

คู่นี้อยู่ด้วยกันแล้วน่ารัก
ดูหวานๆแบบคนแมนๆอะ 5555
บอกไม่ถูก แต่มันดูอบอุ่น
ดูเป็นคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
ที่นั่งคุยกันตอนเช้าแบบนี้
น่ารักดี นานๆทีคู่นี้จะหวานกัน
กว่าจะมีเวลามาเจอมาอยู่ด้วยกัน

[papanoy]

ชอบคู่มหากับหมวดเต้ยจัง คุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่มีงอนกันด้วย เปิดใจเคลียร์กันตลอด น่ารักมาก ชอบมากกกก

[black sakura]

อิมหาเนี่ยพอจะมีสาระดูดีหน่อยก็เขวออกทะเลไปเรื่อย

[AGELA]

ตอนที่ ๔๕ นานๆที

วันแห่งความสุขสิ้นสุดลงเมื่อต้องถึงวันที่เราต้องเดินทางกลับไปที่กองร้อย วันๆผมไม่ได้ทำอะไรนอกจากเลี้ยงลูก เลี้ยงหลาน อยู่กับแม่ ไอ้ภูมิไอ้ภีมผมก็ยังเลี้ยงพวกมันนะ ไปนอนคุยกับพวกมัน ห้องนอนผมไม่มีเป็นส่วนตัวหรอกครับ เพราะห้องหนึ่งพี่เบิ้ลกับพี่ภานอนด้วยกัน ส่วนอีกห้องแม่ผมจะนอนกับลูกผม บางวันผมก็ไปนอนเป็นเพื่อนแม่เป็นเพื่อนลูก แต่วันไหนลูกหลับสนิทไม่งอแงจะไปนอนห้องไอ้ภีมบ้าง ห้องไอ้ภูมิบ้าง พวกเรารักกันดีครับ อาจจะเป็นเพราะว่าได้รับการปลูกฝังในเรื่องความรักญาติพี่น้องด้วยมั้ง แม่ผมจะเข้มงวดเรื่องนี้มากเลยครับ กับญาติๆเราเนี่ยเราต้องดีกับเขามากๆ

“อาบอมบ์นี่ชอบดุเหมือนปู่เลยเนอะ ถอดแบบกันมาเด๊ะๆเลยอ่ะ”ไอ้ภูมิมันบ่นครับ

“อ้าว ก็พ่อลูกกันนี่หว่า พ่อสอนมาไงลูกก็ทำมาแบบนั้นดิ”

“จะนอนไหมเนี่ยภูมิ ปิดไฟได้แล้ว”

“ครับท่าน นอนครับ ฮ้าว”ฟึ่บแล้วมันทิ้งตัวลงมานอนข้างๆผมจากนั้นก็กลิ้งดุ๊กๆเข้ามากอดเอวก่ายขา กูเป็นน้องพ่อมึงหรือกูเป็นหมอนข้างของมึงวะ “โตแล้วนอนกอดพ่อไม่ได้ นอนกอดอาแล้วกัน”มันให้เหตุผล เรื่องปกตินะครับที่เราจะนอนกอดกันบ้างอะไรบ้าง เราไม่ได้คิดว่ามันเป็นเรื่องของความแปลก คือบางครั้งเราก็คิดว่ามันโตแล้ว แต่ผมกลับคิดว่าไม่ว่าเราจะโตแค่ไหนการกอดกันระหว่างคนรักกันมันยังเป็นสัมผัสที่อบอุ่นเสมอ กับพี่เบิ้ลผมก็กอดนะ พี่ภาเป็นผู้หญิงเป็นพี่สะใภ้ผม ผมก็ยังกอดเลยครับ เพราะผมรัก รักด้วยใจบริสุทธิ์ กับแม่นี่ผมกอดบ่อย ผมไม่รู้คนอื่นคิดยังไงนะ ผมมีแม่คนเดียว ผมรักแม่ ใครอายก็เชิญอายต่อไป แต่ถ้าวันไหนไม่มีแม่ให้กอดแล้ววันนั้นก็คงจะมานั่งคิดว่าทำไมกูไม่เคยกอดแม่

“ภูมิ แฟนมึงเป็นไงบ้าง ไม่พามาแนะนำให้รู้จักกันเลยนะ”

“อืม แฟนเหรอ ยังไม่มีเลยอา ได้แค่จีบๆหยอดๆ เหมือนพี่ภีมพูดอ่ะ คนนั้นน่ารักคนนี้ก็น่ารัก”

“มึงก็น่ารักไปทั่วนั่นแหละ หรือว่ามึงฝังใจกับเดียร์ เลยไม่กล้ามีแฟนใหม่”เดียร์นี่คือแฟนเก่า ไอ้ภูมิคบมาตั้งแต่ม.๑ครับ สวยเชียวคนนี้ แต่พอได้ภูมิมาเข้าโรงเรียนทหาร ก็ห่างๆกับไอ้ภูมิไปจนสุดท้ายเลิกกัน

“ไม่แล้วอา คนนี้ทำใจได้แล้ว แต่ไม่รู้เป็นไง ยังไม่อยากมีใคร อยากจะจีบๆหยอดๆเล่นๆ ไม่อยากจริงจัง ว่าแต่อาไปจีบไอ้บูมจริงจังตั้งแต่ตอนไหน”

“ตอนฝึกทหารใหม่ เห็นแล้วมันโดนใจว่ะ จีบซะเลย”

“เหรอ หึหึ อะไรนะที่ทำให้อาเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชายได้ จะว่าความอัดอั้นก็ไม่ใช่ ความเหงาเปล่าเปลี่ยวก็คงไม่ใช่ อาเพิ่งจะเข้าไปเป็นทหารไม่กี่เดือน หรือว่าอาอกหักวะ หรือว่าเพราะผิดหวังเรื่องแม่ลูกน้องแสบน้องซ่าเลยไปรักไอ้บูม เออ หรือว่าอยากลองของแปลกใหม่ อยากเอาชนะ”

“ข้อสันนิษฐานมึงเยอะมากเลยภูมิ ไม่ใช่เพราะอะไรทั้งนั้นแหละ กูเจอหน้าไอ้บูมแล้วกูก็รู้สึกปิ๊งขึ้นมาทันที เหมือนพวกรักแรกพบอะไรประมาณนั้นว่ะ พูดแล้วเหมือนกูเป็นวัยรุ่นตอนต้นยังไงยังงั้น กูก็ไม่รู้นะว่าเพราะอะไร กูเจอหน้าไอ้บูมครั้งแรกกูก็รู้สึกว่ามันดึงดูดกูว่ะ”

“เหรออา นอนเหอะ”ก่ายกูมาซะเต็มที่ มือไม่อยู่เปล่าล้วงเข้ามาแปะที่หัวนมด้านซ้ายกูอีก ตกลงกูเป็นอาของมึงหรือเป็นตุ๊กตาบำบัดอาการอยากมีเซ็กส์วะภูมิ

“ถ้าเกิดสมมติวันหนึ่งมึงมีเมียแล้วมึงมานอนกอดกูแบบนี้ มึงคิดว่าเมียมึงจะคิดยังไงวะ”

“ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกอา ตอนนั้นอาคงนอนกอดน้องแสบน้องซ่า นอนกอดไอ้บูม ส่วนภูมิก็นอนกอดเมีย ตอนนี้ไม่มีเมียก็ขอกอดอาก่อน กอดแทนพ่อ นับถือเป็นพ่อนะเนี่ย”

“อือๆ จะเป็นพ่อ เป็นพี่ เป็นอา กูเป็นหมดทุกอย่างแหละ จุ๊บ”จูบหน้าผากมันแล้วนอนหลับ นี่แหละครับอาหลาน อย่าไปคิดมาก เรารักเขา เราก็แสดงให้รู้ว่าเรารักเขา เรายังเป็นห่วงเป็นใย อาจจะเกินไปในสายตาของคนอื่น แต่ผมคิดว่าตราบใดที่ไอ้ภูมิไม่มาออนทอปผม มันก็ยังเป็นหลานรักของผมอยู่วันยังค่ำ


ตัดฉากมาที่กองร้อย ผมกับไอ้มหาเดินเข้ามาที่กองร้อยด้วยความยิ้มแย้ม ผมว่าอยากลับกองร้อยไหม ก็ไม่อยากกลับเท่าไหร่ ถามว่าอยากจะให้พี่ชายช่วยเหลือเอามาอยู่ที่บ้านไหม ผมไม่คิดจะทำหรอกครับ เหมือนกับเรากำลังโกงแผ่นดิน เมื่อเราได้รับหน้าที่ตรงนี้มาแล้วเรามาทำหน้าที่ของเราให้สมบูรณ์ จริงอยู่ที่พี่ชายผมก็ยศถาบรรดาศักดิ์ไม่ธรรมดา และอีกอย่างลูกผมยังเล็ก แม่ก็แก่แล้ว เราต้องยอมสละความกังวลตรงนั้นก่อน มาทำหน้าที่ของชายไทยแค่ ๒ ปี ๒ปีเท่านั้นไม่ได้มากไม่ได้เกินไปมากกว่านี้ พอถึงเวลาเราก็ปลดประจำการไปอย่างสมความภาคภูมิใจ

พี่ชายผมเองก็ไม่ค่อยจะสนับสนุนเรื่องการขอผู้กองมาอยู่บ้านนะครับ เพราะถือว่าบุญคุณของแผ่นดินนั้นยิ่งใหญ่ ที่มาเป็นทหารเป็นการสานเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษของเราที่รักษาแผ่นดินรักษาเอกราชเอาไว้มาจนถึงปัจจุบัน บรรพบุรุษที่ผมกล่าวถึงไม่ใช่แค่เฉพาะทหารนะครับแต่ผมหมายถึงคนทุกคนที่เสียสละตนเพื่อทดแทนคุณแผ่นดิน

ผู้กองก็เคยพูดให้ฟังนะครับ ทุกคนในแผนดินนี้ถือว่าเป็นทหารทุกคน แต่ว่าความเป็นทหารมันแฝงอยู่ภายใน พวกผมอาจจะเป็นทหารที่แต่งเครื่องแบบมีหน้าที่ในการรบทัพจับศึกโดยตรง แต่ประชาชนทุกคนก็เป็นทหารนอกเครื่องแบบที่ คอยปกป้องรักษาผลประโยชน์ของชาติบ้านเมือง มันต่างกันนิดเดียวครับ แต่ทุกคนไม่ได้คิดถึงจุดตรงนี้เท่านั้นเอง

“พี่สวัสดีครับ”ยกมือไหว้คนที่มาก่อน เป็นธรรมเนียม เขามาก่อนเขาเป็นรุ่นพี่ เรามาทีหลังเราเป็นรุ่นน้อง ต้องทำความเคารพ รายงานตัวกับสิบเวรแล้วขึ้นไปเปลี่ยนชุด มาคนทยอยกลับมาพร้อมๆกับพวกผมหลายคนครับ กองร้อยคึกครื้นขึ้นเยอะ ถึงแม้บรรยากาศมันจะน่าเบื่อไปหน่อยแต่เราต้องอยู่กับมัน

“อ้าว ได้ลาด้วยเหรอมึง ไปไหนมา กลับบ้านแม่หรือไปบ้านเมีย”ผมถามไอ้ซันที่เดินหน้ายิ้มแย้มกลับเข้ามาที่กองร้อย

“บ้านแฟนอ่ะพี่ ไม่ได้กลับบ้าน แม่บอกไม่ต้องกลับก็ได้ เลยไปหาแฟน”ไอ้ซันให้คำตอบก่อนที่จะเดินไปรายงานตัวกับสิบเวร ผมลงมาด้านล่างเขากำลังตะบอลอยู่พอดี เลยฟอร์มทีมเอากับเขาด้วยครับ หมวดบูมกับหมวดเต้ยก็มาเล่นด้วยนะครับ นอกจากนี้ยังมีหน้าสิบหน้าใหม่ๆอีกหลายคนมานั่งเชียร์ฟุตบอล คงจะเป็นนายสิบที่กลับมาจากภาคใต้มั้งครับ เตะบอลกันจนถึง ๖ โมงเย็นแล้วเดินไปกินข้าวที่โรงเลี้ยง แล้วก็กลับมาอาบน้ำอาบท่า

“เฮ้ย พวกมึง ๒ คนมานี้ดิ”รุ่นพี่หน้าแปลกๆกวักมือเรียกผมกับไอ้มหา ๒ คน ผมทำหน้างงๆ “มึงนั่นแหละไอ้ยักษ์ไอ้สัส แล้วมึงด้วยไอ้เหี้ย มานี่ดิ ได้ข่าวว่าพวกมึง ๒ คนเก๋า”รุ่นพี่ตัวไม่สูงเท่าไหร่ ไม่ถึง ๑๘๐ ด้วยมั้งครับแต่หุ่นก็ล่ำพอตัว เทียบกับผมเราห่างกันเยอะ จะมีเรื่องหรือเปล่านะ

“ครับพี่”ผมเดินตามไป รุ่นพี่พาหลบมาที่หน้าห้องน้ำ คือมันจะมีห้องอาบน้ำแล้วเขาจะทำผนังกั้นแล้วก็จะเป็นห้องน้ำนะครับ รุ่นพี่หลายคนพาผมมาหลบอยู่ตรงนี้

“เก๋าเหรอพวกมึง ๒ คน กูได้ยินรุ่นน้องกูพูดว่าพวกมึง ๒ คนเก๋านักเก๋าหนา ทำไม เป็นรุ่นน้องที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้วะ”เปิดฉากถามด้วยคำถามที่กูก็ไม่รู้ว่ากูเก๋าหรือเปล่า แล้วไปได้ข่าวมาจากไหน

“เปล่าครับพี่”ผมพูดหน้าเรียบเฉยๆ

“เปล่าอะไร คนอื่นได้ลา ๕ วันมึงได้ลา ๑๐ อ๋อ ใกล้ชิดผู้หมวดอย่างงั้นเหรอเลยได้อภิสิทธิ์พิเศษ”

“ผู้กองเป็นคนปล่อยลาครับ ผมไม่ได้ขอลา”ไอ้มหาตวงตอบ แล้วรุ่นพี่ก็แดกดันพวกผม ๒ คนอยู่พักหนึ่ง ถามว่ากลัวไห ผมเฉยๆครับ ผมไม่ใช่คนที่จะมากลัวเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ เราได้ลาเพราะว่ามีผู้กองให้ลา ผมไม่ได้ไปเสนอหน้าขอผู้กองลาที่ไหน

“พวกมึงทำตัวแบบนี้ระวังตัวให้ดีเหอะ”รุ่นพี่อีกคนชี้หน้า

“เอาตอนนี้เลยไหมล่ะพี่”ผมมองแบบท้าทาย

“อ๋อ นี่พวกมึงกล้าท้ากูเหรอ”อีกคนทำหน้ากวนตีนใส่

“กล้า ทำไมผมจะไม่กล้า เคลียร์ให้มันจบๆกันไปเลยดีกว่าไหม จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากันอีก”

“เอาเลยป่ะล่ะ มาดิ มึงแน่จริงมึงมาเลยดิ”รุ่นพี่เดินเข้ามาประชิดที่ตัวผม ๕ ต่อ ๒

“เฮ้ยๆ พวกมึงทำอะไรกันวะ”เสียงของใครสักคนดังขึ้นขัดจังหวะก่อน เป็นรุ่นพี่อีกกลุ่มหนึ่งนั่นเอง

“สั่งสอนมันหน่อย มึงอย่าเพิ่งเสือก”รุ่นพี่ที่ท้าต่อยผมพูดแล้วชี้หน้าไปที่รุ่นพี่คนนั้น

“เฮ้ย ไอ้ต้า มีอะไรค่อยคุยกัน อย่าใช่กำลัง”รุ่นพี่คนนั้นเดินเข้ามา

“มันกวนตีนกูก่อน มึงอย่ามายุ่ง มึงจะเอาไงว่ามาเลย กูไม่กลัวมึงหรอก แค่รุ่นน้องกะโหลกกะลา”

“จะเอาก็เอา ไม่ต้องพูดมาก ผมให้พี่ก่อน เอาให้มันจบ”ผมพูดอย่างท้าทาย

“เฮ้ย มึงอย่าเก๋าดิวะ รุ่นน้องเก๋าแบบนี้นี่แหละถึงโดนตีน”รุ่นพี่ที่มาห้ามพูดปรามผม

“มึงเห็นไหมว่ามันปีนเกลียวแค่ไหน”

ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ด     ปริ๊ด เฮ้ เสียงนกหวีดขัดจังหวะขึ้นมาก่อน คนที่อยู่ด้านนอกร้องเฮเสียงดัง

“เตรียมตัวไว้ให้ดีเหอะมึง กูไม่เลี้ยงมึงไม่แน่”รุ่นพี่ชี้หน้าพวกผม ๒ คน จากนั้นก็วิ่งไปรวมที่สนามบาสหน้ากองร้อย

“เฮ้ย ทำไมชักช้าแบบนี้วะ หมอบ ลุก หมอบ ลุก หมอบ ลุก หมอบ ลุก ตอนเรียง ๕ จัดแถว”โดนแดกอีกแล้วพวกกู “ไม่มีอะไร จ่าแค่อยากจะบอกพวกเอ็งว่า เย็นนี้จ่าไม่รวมอบรม เจอกันอีกที ๒ ทุ่มครึ่ง เช็คยอดทีเดียวแล้วก็นอน ใครจะทำอะไรก็ทำ พักแถว”

“เฮ้”ไอ้สัส กูงง เรียกกูมาแดกเพื่อจะบอกว่าไม่รวมเนี่ยนะ กูคิดว่าเรื่องคอขาดบาดตายซะอีก ช่วงเย็นก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย รุ่นพี่ยังเขม่นๆผมอยู่เพียงแต่ยังไม่กล้าเข้ามายุ่งเท่าไหร่นั่นเอง



เช้าวันใหม่ที่สดใส ทหารใส่ชุดฝึกพรางกวาดใบไม้ใบหญ้าที่ร่วงหล่น กิจวัตรของเราที่ทำประจำคือกวาดๆแล้วก็กวาด กวาดกันทุกวัน เบื่อบ้างอะไรบ้างแต่ทำไงได้มันต้องทำ ไม่ทำเราโดนแดก ผมเองก็เรื่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ ใครจะหลบจะอู้ตรงไหนอะไรยังไงเชิญมึงทำไปเหอะ ตอนนี้ใครมีเหลี่ยมอะไรก็เอามาใช้กันอย่างเต็มที่ ผมเองไม่ชอบใช้เหลี่ยมเท่าไหร่ มีอะไรก็ว่ากันตรงๆ เคลียร์ให้จบทีเดียว งานการก็ทำมันไป

ช่วงนี้ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ เข้าเดือนตุลาคมแล้วรุ่นพี่เขาใกล้จะปลดกัน กลางๆเดือนก็มีพิธีสำคัญอยู่อย่างหนึ่งซึ่งเป็นภารกินของหน่วยงานผมที่จะต้องรับผิดชอบ สัปดาห์ที่ ๒ ของเดือนตุลาคมพวกผมต้องฝึกเพื่อไปร่วมงานนั้น ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี งานประสบความสำเร็จผมคิดว่าจะได้ลาอีกครั้งแต่ว่า สถานการณ์ไม่ค่อยดีเนื่องมาจากจังหวัดแถบภาคเหนือตอนล่างกับภาคกลางตอนบนน้ำท่วม และฝนก็ตกหนักด้วย ไม่รู้ว่าน้ำจะเข้ามากรุงเทพเมื่อไหร่

“กูไม่คิดนะมหาว่าคนแบบมึงนี่จะถอดปืนเป็นด้วย กูคิดว่ามึงจะธรรมธรรมโม”เพื่อนร่วมกองร้อยคนหนึ่งพูดขึ้นหลังจากที่ช่วยไอ้มหาเก็บปืนอยู่หน้าคลัง คือผมเองก็มาช่วยด้วยนะครับ

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ คนเรานะเว้ย ไม่มีใครเป็นเหี้ยอะไรมาตั้งแต่เกิดหรอก มันอยู่ที่การเรียนรู้ กูไม่ได้เก่ง มึงทำบ่อยๆแบบกูเดี๋ยวมึงก็เป็น ถ้าพูดแบบจังไรๆหน่อยก็เหมือนตอนมึงเอากับเมียมึง มึงเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มึงมึงยังเด้าเมียมึงไม่เป็นหรอก มันต้องเรียนรู้เว้ยของแบบนี้”

“แล้วมึงเยะเป็นด้วยเหรอมหา”

“อ้าว ไอ้สัส ทำไมจะไม่เป็น มีจวยเหมือนมึงนี่หว่า”

“ไอ้สัส กูเห็นมึงบวชมา กูก็คิดว่ามึงจะหงิมๆหงอๆ มึงนี่แปลกคนว่ะ”

“แล้วตอนนี้กูบวชอยู่ป่ะล่ะ มึงอย่าสับสนไอ้เหี้ย บวชก็คือบวช ตอนนี้กูเป็นทหารแล้ว ทำไมกูจะเงี่ยนไม่ได้”

“ตอนบวชอยู่มึงเคยชักว่าวป่ะ”

“ถามจังไรไอ้สัส มันอาบัติสังฆาทิเสสนะเว้ย กูไม่เคยทำ กูไม่รู้ด้วยว่าจะชักว่าวมันคืออะไร นี่ถ้าไอ้บอมบ์ไม่บอกกูก็ไม่รู้นะเนี่ย”

“อ้าว ไอ้เวร โยนขี้มาให้กูอีกแล้ว”

“หรือจะไม่จริง ใหม่ๆกูก็เอ๋อนะเว้ย ห่า โลกเขาไปถึงไหนกันหมดแล้ววะ กูยกความดีความงามให้มึงบอมบ์”ไอ้มหายกนิ้วหัวแม่มือให้ผม ชื่นชมกูมากเลยนะสัส

“เรื่องแบบนี้ถ้าคนมันไม่เหี้ยจริงมันก็ไม่เรียนรู้หรอก มึงเชื่อกูป่ะ”ผมหันหน้าไปมองไอ้เพื่อนร่วมกองร้อยคนนั้น

“เออ กูว่างั้นแหละ”

“เป็นปี่เป็นขลุ่ยกันจริง เฮ้อ เอาอีกแล้วฟ้าฝน จะตกให้ท่วมโลกหรือไงวะ”มองไปด้านนอกฝนเริ่มตั้งเค้ามาอีกแล้ว จะตกหรือไม่ผมก็ไม่รู้ด้วย แต่แบบนี้คงจะตกแน่ๆ นั่งรอสักครู่ฝนก็ตกลงมาจริงๆ ที่จริงผมได้ฟังข่าวมาหลายเดือนแล้วนะครับเรื่องฝนตกแต่ไม่คิดว่ามันจะใหญ่โตไง คือปกติแถวนครสวรรค์ สุโขทัยอะไรประมาณนั้นเขาจะท่วมกันทุกปีใช่ป่ะ แต่ปีนี้ผมทะแม่งๆมันเกินไปหรือเปล่าวะ ภาวนาว่าอย่าท่วมมากเลย

เออ ช่วงนี้หมวดเต้ยลงฝึกครูทหารใหม่นะครับ คือหมวดเต้ยเป็นผู้ฝึก ตลอดทั้งเดือนแกจึงไปอยู่ที่หน่วยฝึก ไม่ค่อยมาข้องแวะที่กองร้อย ส่วนไอ้มหาไม่ต้องห่วงมันครับ มันโทรหาหมวดเต้ยแทบทุกวันอยู่แล้ว คือบางทีมึงนอนอยู่กองร้องใกล้ๆกู มึงเดินลงมามาคุยกันก็ได้นะ ทำไมต้องโทรด้วยวะ แต่ก็เรื่องของมัน

“ฮัลโหลแม่ แม่พาลูกกลับบ้านดีไหม ดูท่ากรุงเทพน้ำจะท่วม”ผมโทรไปบอกแม่ในเย็นวันหนึ่งเนื่องจากตอนนี้แถวภาคกลางตอนบนมันท่วมเกินปกติ ผมกลัวว่ามันจะทะลักมาท่วมที่กรุงเทพแล้วทุกอย่างจะลำบากเลยต้องรีบโทรไปบอกแม่ให้พาลูกกลับไปที่ต่างจังหวัดก่อน

“อือ แม่ก็ว่าจะกลับนี่แหละ มะรืนนี้ให้ภูมิไปส่ง”

“อืม ดีแล้วแม่ แล้วลูกเป็นไงบ้าง”

“ซนทุกวัน เออ แค่นี้ก่อนนะ แม่ป้อนข้าวลูกแกอยู่”

“ครับแม่ สวัสดีครับ”



“อะแฮ่มๆ ทำอะไรอยู่ครับผู้หมวด”เปิดประตูเข้าไปในห้องแบบไม่ให้ผู้หมวดเตรียมตัว ผู้หมวดทำหน้าตกใจ

“สัส ไม่เคาะประตู แดกซะดีกว่ามั้ง”

“ทำได้ลงคอเหรอ อ้าว ดูรูปโป๊เหรอเนี่ย”มองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของผู้หมวดมันโชว์รูปรูปหนึ่งขึ้นมา ไม่ได้โป๊แต่แซวเล่น เป็นพวกรูปวิวทิวทัศน์น่ะ

“รูปบ้านมึงสิ ทะลึ่งซะไม่มี เออ นี่มึงรู้ยังว่าน้ำท่วมลพบุรีแล้วนะ น้ำปีนี้แม่งเยอะเกินวะ”

“อืม ฝนเล่นตกไม่หยุดไม่หย่อยแบบนี้จะให้ไม่ท่วมไดไงครับผู้หมวด ดูพวกเขื่อนแต่ละเขื่อนสิ ตอนนี้ไม่รู้ปล่อยน้ำที่เก็บมาเท่าไหร่แล้ว ไหนจะน้ำฝน ไหนจะน้ำเขื่อนอีก”

“เออ กูว่าปีนี้มันชักไม่ค่อยดีวะ สงสารคนที่ถูกน้ำท่วมแถบนครสวรรค์เนอะมึง ข้าวกำลังงามเลยว่ะ”

“นั่นน่ะสิ”

“แล้วบ้านมึงไม่เคยท่วมเหรอบอมบ์”

“ไม่เคยครับ น้ำท่วมแถวๆบ้านผมนี่ถือว่าเรื่องมหัศจรรย์เลยนะครับ บ้านผมมันอีสานครับไม่เคยมีท่วมหรอก”

“แต่ชัยภูมิท่วมไม่ใช่เหรอ”

“นั่นเขาอยู่ใกล้กับแม่น้ำเลยท่วม ปกติอีสานไม่ท่วม แต่ถ้าแล้งนี่ต้องยกให้เขาเลย”

“มหาลัยประกาศเลื่อนสอบแล้วเนี่ย กูว่าปีนี้หนักแน่เลยว่ะ”

“อ้าว มหาลัยเลื่อนเหรอ”

“เออ กูไปสอบได้ ๒ วิชา แล้วไปติดงานกองเกียรติ แล้วเนี่ย ฝนก็มาตกหนักอีกเนี่ย”

“อะไรมันจะเกิดมันก็เกิดแหละครับผู้หมวด เราห้ามฟ้าห้ามฝนไม่ได้หรอก เหมือนที่ผมห้ามใจไม่ให้รักผู้หมวดได้ไง”

“เสี่ยวสัส มาจูบทีดิ”ผู้หมวดยื่นหน้าออกมาแล้วจูบกันเบาๆ “เออ แม่จะกลับบ้านเหรอ”

“ก็โทรคุยกันไม่ใช่เหรอ จะมาถามผมอีกทำไม”ผมรู้ว่าผู้หมวดยังโทรหาแม่ผมอยู่เรื่อยๆ คือผมโทรไปทีไรแม่ก็จะเล่าเรื่องที่คุยกับผู้หมวดให้ฟังทุกครั้ง แม่ผมสนิทใจกับผู้หมวดดีครับไม่ต้องเป็นห่วงปัญหาแม่ยายลูกสะใภ้ ผมเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่คนแก่ อายุตั้ง ๗๔ อย่างแม่ถึงเข้าใจความรักของวัยรุ่นอย่างผมได้ คือเรื่องนี้จะว่าแปลกใหม่ก็ไม่ใช่ จะว่าเรื่องเก่าแกก็ไม่เชิง คือ ผมว่าคนในสังคมก็ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่หรอกที่ลูกชายลูกสาวของตนจะไปรักใคร่ชอบพ่อเพศเดียวกัน แต่ก็ดีแล้วละครับ ผมจะได้ไม่ต้องยุ่งยากทีหลัง

[Sohso]

หลังๆมานี่มหาพาหื่น แถมมีสาระอยุ่ดีๆออกทะเลซะงั้น

[AGELA]

“หน้าใสมาเชียวนะพี่บอมบ์”อีหนูมันแซวผมเบาๆพอได้ยินกัน ๒ คน

“อะไรของมึง ตกลงลากลับบ้านไปได้กับไอ้เจิดกี่ครั้ง”

“คนบ้า คนลามก ไม่มีเหอะ ไปพักผ่อนเดินเล่นแถวบ้าน”มันค้อนผม

“แล้วไม่ได้กันจริงอ่ะ”

“ก็มีบ้างแหละพี่บอมบ์ เออ พี่บอมบ์ หนูได้ยินมาว่าพวกรุ่นพี่จะเล่นพี่อ่ะ พี่ระวังๆตัวด้วยนะ”

“เออ มันจองกฐินกูไว้นานแล้ว เหลือแค่มันมาทอดนั่นแหละ ไอ้สัส รุ่นพี่แล้วอำนาจบาตรใหญ่เหรอวะ”พูดกันเบาๆนะครับ ไม่ได้พูดเสียงดัง ไม่อยากมีเรืองตอนนี้ แต่ว่าผมเจอหน้ากับรุ่นพี่กลุ่มนั้นผมก็ได้แต่เขม่นๆกันไว้ ผมเองไม่ได้สนใจอะไรมากมายอยู่แล้ว มึงกล้าท้ากู กูก็กล้าท้ามึงเหมือนกัน รุ่นพี่ใช่ว่าจะเก๋ากว่าไปซะเมื่อไหร่ ผมมั่นใจผมทำถูกต้องผมไม่กลัวหรอก


“ไอ้หนู อย่าเสียงดังนะ ป๋าไม่อยากโดนนายสิบคนอื่นด่า พวกเอ็งจะทำอะไรก็ทำไป วันนี้ป๋าไม่อบรม แต่ ๒ ทุ่มครึ่งพวกเอ็งต้องมาสวดมนต์ เข้าใจนะ มีใครมีปัญหาอะไรบ้างไหม”

“ขอซึมจุ๊บได้มั้ยครับป๋า”รุ่นพี่คนหนึ่งพูดเสียงเบา ซึมจุ๊บนี่เป็นศัพท์เฉพาะกลุ่มนะครับ หมายถึงขอกินเหล้าน่ะ

“เออ แล้วแต่พวกเอ็ง แต่จะทำอะไรก็อย่าให้ป๋าเดือดร้อน ป๋ารู้ว่าเหล้าเบียร์พวกเอ็งก็อยากกินอยากดื่มเหมือนกัน ป๋าก็กิน แต่อย่าให้คนอื่นจับได้ เมาแล้วนอน อย่ามีเรื่องกัน อยู่กับป๋า ป๋าเบิร์ดๆอยู่แล้ว”ป๋าที่พูดนี่เป็นนายสิบรุ่นพี่ชายผมนะครับ รูปร่างแกจะอ้วนๆสักหน่อย แกจะแทนตัวเองว่าป๋าเสมอ แกไม่ค่อยเรียกตัวเองว่าจ่า จะเรียกว่าป๋าตลอด แกเคยเข้าสิบเวรเมื่อหลายเดือนก่อน นอกนั้นแกก็จะไปเข้าเวรกองรักษาการณ์ครับ


“เฮ้ย ไอ้พวกรุ่นเล็กรวม อย่าเสียงดัง”หลังจากที่เลิกรวมแล้วพวกรุ่นพี่เรียกพวกผมไปรวมที่บนกองร้อย ไปหลบมุมอยู่ที่มุมหนึ่งเปิดไฟสว่างโร่

“ครบไหม”รุ่นพี่ถามพวกผม “นั่งญี่ปุ่น ขัดฉาก”พวกผมนั่งญี่ปุ่นแล้วขัดฉากขึ้น เรื่องเรียกรวมแล้วแดกรุ่นน้องพวกผมเคยโดนมาหลายครั้งแล้วนะครับ

“พวกมึงเละมากเลยรู้ป่ะ ไอ้เหี้ย ระเบียบวินัยไม่มีเลยว่ะ กูเพิ่งกลับมาจากใต้กูคิดว่าพวกมึงจะเป็นรุ่นน้องที่ดี ทำไมมันเละแบบนี้วะ ไม่มีใครสอนใครสั่งหรือไงวะ”

“เออ เรื่องพุ่งก็ไม่มีเลย อ๋อ พวกมึงเก๋าแล้วเหรอ เก๋าแล้วใช่ไหม กูไม่รู้นะว่าไอ้พกเหี้ยที่อยู่กองร้อยมันจะสอนอะไรพวกมึงไปบ้าง แต่มึงมาเป็นทหารแล้ว เรื่องระเบียบวินัย เรียกง่ายใช้คล่อง ทำไมแค่นี้พวกมึงทำไม่ได้วะ”

“กูมองพวกมึงมาเป็นครึ่งเดือนแล้วนะ ทีแรกกูไม่อยากจะยุ่งกับพวกมึงหรอก พวกกูจะปลดแล้ว แต่กูเห็นแล้วกูทนไม่ได้วะ บางคนนี่รุ่นพี่แทบจะเดินชนไหล่อยู่แล้ว ไม่รู้จักเคารพ เคยมีคนสั่งสอนมึงมาหรือเปล่าวะ”

“เรื่องงานเรื่องการเหมือนกัน เริ่มเหลี่ยมจัดแล้วนะพวกมึง ไอ้คนทำก็ทำไปดิ ไอ้คนอู้แม่งก็อู้ฉิบหาย ถามจริงมึงสงสารเพื่อนมึงหรือเปล่า”ไอ้สัสเอ๊ย พูดเหมือนตัวเองดิบดีงั้นแหละ งานแม่งไม่เคยจะช่วยพวกกูเลย รุ่นพี่แม่งโคตรอู้กว่าพวกกูอีก พวกผมโดนรุ่นพี่อบรมอยู่พักใหญ่ ก็มีแตะเนื้อต้องตัวบ้างนิดหน่อย แต่ไม่มีใครกล้าทำกับผม แค่ผมมองหน้ากลับพวกมันก็จะเดินไปที่อื่น กูไม่รู้ กูตัวใหญ่กว่าพวกมึง

“แล้วมึงไอ้ยักษ์ มึงยังไม่เคลียร์ปัญหากับกู”รุ่นพี่ที่เป็นคู่กรณีมาชี้หน้าผม

“เอาให้มันจบไปเลยพี่ ผมไม่อยากค้างคา”ผมมองหน้ามัน

“มึงท้ากูเหรอ”ผัวะ มันเตะผมเข้าที่ซี่โครงทีหนึ่ง ผมถึงกับจุกแทบล้ม แต่ดีที่เหยียดตัวได้ก่อน

“รุ่นพี่แล้วเก๋าเหรอ”ผัวะ ผมต่อยไปหมัดเดียวมันล้มลงกับพื้นเลยครับตอนนี้พวกเพื่อนๆผมตะลึง ส่วนรุ่นพี่บางคนเตรียมเสามุ้งเอาไว้จะตีผมแล้วครับ “มาเลย มาเคลียร์ให้จบๆกันไป ค้างคากันมานานแล้ว ครั้งนี้ไม่จบ มึงกับกูไม่ต้องอยู่กองร้อยเดียวกัน”ผมชี้หน้า ส่วนพวกเพื่อนๆผมตอนนี้มันลุกขึ้นมาเตรียมจะเอาบ้างแล้วครับ กูโดนพวกมึงรุมมาเยอะแล้ว กูไม่สนใจ รุ่นพี่ช่างหัวมันสิ

ปริ๊ดๆ “เฮ้ย หมอบ กูสั่งให้หมอบ”เสียงนกหวีดพร้อมกับเสียงโหดๆของผู้หมวดดังขึ้นท่ามกลางความตะลึงตกใจของพวกผม เราทั้งหมดหมอบลงกับพื้นเสียงดังปึงปัง ผู้หมวดมาในชุดกีฬาธรรมดาๆ ไหนว่ากลับบ้านแล้ววะ มาทำไมวะเนี่ย

“ทำอะไรกัน ห๊ะ กูถามว่าทำเหี้ยอะไรกัน”

“เปล่าครับผู้หมวด”มีใครสักคนเอ่ยขึ้นมา

“อย่าคิดว่ากูไม่รู้ไม่เห็นว่าพวกมึงทำอะไร ลงไปรวมที่สนามหน้าหน้ากองร้อย ไป” ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ด ปริ๊ด เฮ้ เสียงพวกผมร้องเฮเสียงดังจากนั้นก็วิ่งกันลงไปรวมที่สนามหญ้าหน้ากองร้อย

“หน้ากระดาน ๕ แถวปิดระยะ จัดแถว”เฮ้ สิ้นเสียงพวกผมพวกเฮ้แล้วรีบจัดแถวกันอย่างรวดเร็ว “นิ่ง นับตลอด นับ”

“๑ ๒ ๓ ๔ ....๔๓ นายครับ”

“วันนี้ยอดเท่าไหร่จ่าใหญ่”ผู้หมวดหันไปถามจ่าหรือป๋า

“๖๓ นายครับผู้หมวด”ป๋าบอกผู้หมวดเสียงติดเหน่อ บ้านเดิมแกอยู่สุพรรณนะครับ

“ไปไหนหมด ไปตามพวกที่เหลือมา ให้เวลา ๕ นาที”

“ผมไปครับผู้หมวด”สักคนที่ลุกขึ้นยืน

“ไป”ผู้หมวดพยักหน้าไอ้คนนั้นรีบวิ่งแจ้นออกไปทันที “กูจะไม่พูดอะไร กูจะไม่ถามอะไรพวกมึง ต่อไปนี้คือการแดกอย่างเดียว”ผู้หมวดพูดเสียงเด็ดขาด “ใครสลบ กูจะแดกจนกว่ามึงจะฟื้น”นั่งรอกันพักหนึ่งพวกคนอื่นๆที่ไปตลาดต่างวิ่งแจ้นกันมาอย่างหน้าตาตื่น รุ่นผมไม่มีไปไหนนะครับเพราะเมื่อกี้พวกรุ่นพี่เรียกรวมซะก่อน ไอ้พวกที่ไปซื้อข้าวซื้อของที่ตลาดส่วนใหญ่ก็จะเป็นรุ่นพี่

“นับดิ ครบรึยัง”ผู้หมวดพยักหน้าให้ผม ไม่มีการปราณีใดๆทั้งสิ้น บูมครับ บอมบ์ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้นนะ กูอยากอ้อนมึงจริงว่ะบูม แต่ตอนนี้กูพูดไม่ออก

“๖๒ นายครับ”

“หายไปไหนคนหนึ่ง”

“กำลังตามมาครับ”

“ทั้งหมดลุก”พวกผมรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “กอดคอ ลุกนั่ง ร้อยยก ปฏิบัติ”สิ้นคำสั่งพวกผมก็เริ่มทันที ผู้หมวดไม่ได้พูดอะไรจริงๆด้วยครับ เดินมองหน้าพวกผมอย่างใกล้ชิด จากนั้นสารพัดท่าที่ผู้หมวดจัดมาแดกพวกผม ตั้งแต่ ๒ ทุ่ม จนตอนนี้ตี ๑ กว่าๆแล้ว จะแดกยันเช้าอีกไหมวะ

“๑ ๒ ๓ ๙๙๘ ๑ ๒ ๓ ๙๙๙ ๑ ๒ ๓ ๑๐๐๐ ๑ ๒ ๓  ขอบคุณครับ”กอดคอพุ่งหลังกันจนครบพันยกตอนนี้ทุกคนสภาพย่ำแย่พอกัน ผมเองที่ว่าถึกๆควายๆก็หอบ โดนแดกกันอ้วกแตกอ้วกแตน โดนสารพัด

“นั่งญี่ปุ่น”

“โอ๊ย อูย”เสียงครวญครางมาจากในแถวดังขึ้นมา บ้างก็เสียงซี้ดซ๊าด ไม่ได้เสียวนะครับ แต่เจ็บไปทั้งเนื้อทั้งตัว

“คราวนี้กูจะพูด กูจะถาม พวกมึงต้องตอบกู ใครเป็นคนเริ่มต้น”ตอนนี้ทุกคนต่างรีบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมองหน้ากันมา “กูให้พวกมึงตอบไง ทำไมไม่ตอบ”

“.............”

“ดี เงียบดี ไม่มีใครยอมรับใช่ไหม ทั้งหมดลุก หมอบ ลุก หมอบ ลุก หมอบ”

“ไหวไหมมึง”ผมถามไอ้มหาที่หน้าตาก็เมื่อยล้ามาพอสมควรแล้ว

“ไม่ไหวก็ต้องไหว”

“หมอบ”พวกผมนอนหมอบลงกับพื้น หลังจากที่โดนสั่งลุกหมอบไปชุดใหญ่ เกือบชั่วโมง หายใจแทบไม่ทันเลยครับ “ทำไมต้องทะเลาะกันด้วย ทำไมต้องมีเรื่องกันด้วย อยู่กันสงบๆไม่ได้หรือไงวะ ห๊ะ กูจะถามอีกครั้ง ใครเป็นคนเริ่มต้น”

“ผมครับ”ไอ้รุ่นพี่คนหนึ่งมันยกมือขึ้น

“ออกมา ใครอีก กูรู้ไม่ได้มีมึงแค่คนเดียว ใครเป็นคนเริ่มต้น กูให้เวลา ๕ วินาที ๕ ๔ ๓ ๒ ๑ ดี รักกันดี มึงเข้าไป ไม่ยอมรับกูก็จะแดกยันเช้า ลุก กอดคอ กอดคอพุ่งหลัง ๕๐๐ ยก”ตอนนี้สภาพร่างกายหลายคนเริ่มไม่ไหวแล้วครับ มันเหนื่อยมากๆ พวกผมทำไปแบบจะขาดใจตาย จนครบ ๕๐๐ ยก ผู้หมวดไม่มีปราณีลดหล่อนให้เลยสักนิดเดียว

“กินข้าวหม้อเดียวกันยังทะเลาะกันเหมือนหมา จิตใจพวกมึงทำด้วยอะไรวะ แล้วอีกอย่าง กูเคยสั่งให้มีการรวมแบบนี้ด้วยเหรอ”

“ไม่มีครับ”

“ไม่มีแล้วทำไมยังทำ มันเป็นเพราะอะไร ทำไมถึงต้องรวมเรียกรุ่นน้องมาแดกด้วย พวกมึงเป็นผู้บังคับบัญชาพวกมันเหรอ ห๊ะ รุ่นพี่น่ะ กูถามหน่อย”

“รุ่นน้องปีนเกลียวครับผู้หมวด พวกผมเลยเรียกมาอบรมสั่งสอน มันไม่มีวินัยด้วยครับ”

“แล้วทำไมไม่บอกผู้บังคับบัญชา พวกกูเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง ไอ้เหี้ย มึงดูสิ ทหารหน่วยอื่นเขาออกไปช่วยเหลือประชาชน แต่พวกมึงมาทะเลาะกันเอง กูถามหน่อย จิตสำนึกพวกมึงมีบ้างไหม ว่างกันมากเลยเหรอ มึงรู้ไหมตอนนี้แถวภาคเหนือน้ำท่วม พวกมึงยังจะมาทะเลาะกันอีกเหรอ กูเสียดายภาษีประชาชนที่เอาให้พวกมึงแดกจริงๆ เลี้ยงไม่เชื่อง สั่งสอนไม่รู้จักจำ”แล้วผู้หมวดก็ลงโทษพวกผมต่อ งานนี้ยันเช้าเลยครับจนถึงเวลาตี ๕ พวกผมถึงกับแทบจะคลานขึ้นกองร้อย


สายๆผู้กองเข้ามาที่กองร้อยแล้วเรียกรวมพวกผมทุกคน ตอนนี้สภาพเหมือนผีก็ไม่ปาน มันปวดไปทั้งเนื้อทั้งตัว ผู้กองนั่งหน้าเครียดอยู่ด้านหน้ามองไล่พวกผมแต่ละคน

“วันนี้กูยังจะไม่แดกพวกมึง แต่ไม่ใช่ว่ากูจะปล่อยให้ผ่านไปง่ายๆ พวกมึงติดคดีกู ๑ กระทง เอาละ กูถามหน่อยว่า ทำไมต้องมีเรื่องกันด้วย กูเคยบอกเคยสอนแล้วไง พี่น้องต้องรักกัน ต้องดูแลกัน อยู่กองร้อยเดียวกันต้องสามัคคีกัน ทหารน่ะถ้าแตกสามัคคีกันเมื่อไหร่นั่นก็บรรลัยกันทั้งกองทัพเมื่อนั้น แล้วรุ่นพี่ เป็นรุ่นพี่แล้วไม่ใช่จะมาอวดเบ่งกับรุ่นน้อง มึงเป็นพี่มึงต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับรุ่นน้อง พี่เหี้ย น้องมันก็เหี้ยตาม ตัวเองทำตัวไม่ดีแล้วเที่ยวไปสอนคนนั้นทีคนนี้ทีมันเหมาะสมไหม อย่าให้ผู้กองต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก เพราะครั้งต่อไป ไม่ใช่แค่คืนเดียวที่กูจะแดกพวกมึง พวกมึงจำไว้”



ทั้งวันกองร้อยเงียบเหงาเป็นพิเศษเพราะต่างคนต่างพักผ่อน เอาแรง จนประมาณบ่ายๆจังได้ออกมาเดินเหินกันบ้าง แต่ดูจากสภาพแล้วไม่มีใครอยากจะไปไหนสักเท่าไหร่ อยากจะอยู่กับที่มากกว่า ปกติครับที่กองร้อยจะมีเรื่องทะเลาะกันแบบนี้ ที่จริงผมก็จะไม่อะไรนะครับแต่มันเตะผมก่อน ผมเลยต้องสั่งสอน มันไม่ทำผมก่อนผมก็ไม่ต่อย ผมไม่ทน ถ้าโดนแดกก็โดนกันทั้งกองร้อย โดนแบบเมื่อคืนสะใจดี ไม่ใช่เอะอะอะไรก็มาโทษแต่พวกรุ่นน้อง รุ่นพี่บางคนแม่งไม่มีเหี้ยอะไรสักอย่างเลย ชอบทำตัวกร่าง เบ่งอำนาจกับรุ่นน้อง เป็นไงละ เจอทั้งกองร้อยเลยเป็นไง


“ฮึ่ย กูละโมโหพวกมึงจริงๆ ทำไมวะ มันอยู่สบายกันมากเลยรึไง”ผู้หมวดทำเสียงไม่พอใจใส่ผม

“มันมาหาเรื่องก่อน”

“เออ กูรู้ กูเห็นเต็ม ๒ ตา แต่มึงทำไมไม่ชอบมีความอดทนอดกลั้นวะ ทำไมไม่รีบมาบอกทำไมต้องลงไม้ลงมือกันด้วย กูซีเรียสนะเรื่องพี่ๆน้องๆทะเลาะกัน บอมบ์ มึงเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ความคิดความอ่านมึงก็โตแล้ว บางอย่างมึงไม่ต้องจัดการเองเสมอไปหรอก”

“ผมไม่ใช่พวกขี้ฟ้องนี่ครับ”

“มันน่าเตะจริงมึง ไม่ต้องฟ้อง แต่เดินมาบอกกู แล้วเรื่องนี้คงสะสมมานานแล้วสิถึงวันนี้ได้มาระเบิดกัน”

“อืม”ผมพยักหน้า

“โกรธกูไหม ที่แดกมึงยันเช้า”

“โกรธนะ แต่ผมเข้าใจว่าผู้หมวดต้องทำ เพราะเป็นหน้าที่ของผู้หมวด ผมไม่เอาเรื่องหน้าที่การงานมาเป็นประเด็นงอนผู้หมวดหรอก ผมรักผู้หมวด หน้าที่ของผู้หมวกก็ควบคุมดูแลทหาร หน้าที่ของผมคือผู้ใต้บังคับบัญชา โดนแดกบ้างก็ดีครับ มีแรง”

“หึหึ กูคิดว่ามึงแยกไม่ออกซะอีกว่าอันไหนหน้าที่อันไหนความรัก แต่มึงต้องแยกให้ออกระหว่างการใช้กำลัง กับการไม่ใช้กำลังนะบอมบ์ มึงชอบพลาดตรงนี้”

“นี่ถ้าผู้หมวดไม่มาห้ามซะก่อนผมว่ากองรอยพังแน่เลย”ผมยิ้มเบาๆ

“เออ กูหวังว่าพวกมึงจะเข็ด กูแดกเล็กๆน้อยๆหยุมหยิมไม่เป็นว่ะ กูแดกทีกูแดกให้พวกมึงเข็ดไปอีกนาน แล้วเรื่องความสามัคคีอย่าลืมมัน มีอะไรให้พยายามไตร่ตรองให้ดีด้วย

นั่งคุยกับผู้หมวดอยู่พักหนึ่งจึงมานั่งอยู่ข้างนอก ครั้งนี้คงเข็ดกันจริงๆแหละครับ เพราะผู้หมวดแดกหนักมาก เหตุการณ์ในครั้งนี้ผ่านไป แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องเสียเหงื่ออีกก็ประดังประเดเข้ามาอีก ครั้งหน้าเหนื่อยนาน 

[Akikojae]

เลยไม่ค่อยมีฉากหวานเลย
ดันมีเรื่องซะก่อน
รุ่นพี่แม่งบ้า หาเรื่อง
ส่วนคู่มหานี่หื่นทุกเวลา
ชอบบบบบบ
 

[iceman555]

จะมีอีกคู่ป่าววววว 

[modisvip]

รุ่นพี่เหี้ย 

[B52]

สะใจ

[why yyy]

เหนื่อยแทน



ขอบคุณ

[Pine_apple]

คนนี่ก็เนอะ อิจฉาแม่งได้ตลอด 

อยากได้ดีแต่ไม่ทำให้ดีๆพอคนอื่นได้ดีเกินหน้าเกินตาตันเจือกมีปัญหาไปอิจฉาเขา

บอมบูมไฟต์ๆ 

[shikyu3211]

อย่างนี้เค้าเรียกบูมขาโหด

[maemix]

น้ำจะท่วมกรุงแล้ว เตรียมตัวเหนื่อยได้เลย

[GlassesgirL]

เหนื่อยแทนเลย แต่รุ่นพี่นี่ก็นะ 
ผู้หมวดนานๆจะแดก แต่พอแดกทีนี่หนักเลย
สู้ต่อไปนะ งานหนักอีกอย่างกำลังจะมา
 

[aom2529]

  อ่านทันแล้ว..มาต่ออีกนะคะ..ชอบ ๆ ..ชอบมหาอ่ะ..

[AMMY★]

ขึ้นเลย แม่ง รุ่นพี่เฮงซวย
ถ้าหมวดบูมไม่มาเจอจะเป็นไงเนี่ย
ปล. มหากับหมวกเต้ยฟินมาก

[black sakura]

 อิอาร์ตไม่มาหาเรื่องก็เปลี่ยนเป็นรุ่นพี่มาหาเรื่องซะงั้น
อุตส่าห์อยู่เงียบๆไม่มีปากเสียงแล้วนะแต่พวกนั้นมันวอนจริงๆ

[AGELA]

ตอนที่ ๔๖ น้ำท่วม(๑)

หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นผ่านไป ๑ สัปดาห์ตอนนี้สถานการณ์บ้านเมืองเริ่มไม่ค่อยดี ไม่ใช่เพราะสาเหตุอื่นใดแต่เป็นเพราะเรื่องน้ำท่วมนั่นเอง ฝนยังตกหนักอยู่ทุกวัน แม่ผมกลับไปอยู่บ้านแล้ว ฝนที่นู้นก็ตกเหมือนกันครับแต่โอกาสน้ำท่วมมีน้อย แต่อย่างน้อยผมเชื่อใจว่ายังไงกรุงเทพอาจจะไม่ท่วมก็ได้ เพราะว่าเป็นเมืองหลวง แต่อะไรมันก็เกิดขึ้นได้เสมอละครับ

“ไอ้เหี้ยเอ๊ย ไม่น่าปล่อยลาเลยพวกมึง ก็แบบเนี่ย ปล่อยลาแล้วไม่ยอมกลับ มึงโทรติดต่อเพื่อนมึงได้ไหม”ล็อกสุดท้ายที่ปล่อยลาซึ่งจะต้องกลับมารายงานตัวเมื่อ ๒ วันก่อน ตอนนี้มันไม่กลับเลยครับ ตั้ง ๓ คนแน่ะ

“ผมโทรไปแล้วครับหมู่ แต่พวกมันไม่รับสายครับ”เพื่อนร่วมกองร้อยคนหนึ่งพูดขึ้น

“นี่ไง พวกมึงชอบทำตัวแบบนี้ ผู้กองใจดีให้ลาไปพักผ่อน เพราะเห็นว่าเหนื่อยเห็นว่าลำบาก แบบนี้ผู้กองจะกล้าปล่อยลาอีกไหม ปล่อยไปแล้วไม่กลับมาให้ตรงเวลา กูด่าไปก็เท่านั้นว่ะ แต่ก็ฟังไว้ ใครที่ทำดีก็ทำต่อไป ไอ้พวกที่หลบๆอู้ๆไปวันๆก็ให้สำนึกด้วยว่าพวกมึงเป็นทหาร ไม่มีใครอยากมาเป็นหรอก กูมองตากูก็รู้ว่าพวกมึงน่ะรู้สึกยังไง แต่พวกมึงมาเป็นแล้วก็เต็มที่กับมัน คนอื่นที่ไม่ได้มาเป็นทหารเขาไม่รู้หรอกว่าเราผ่านมันมาได้อย่างไร อย่าไปคิดน้อยใจว่าเป็นทหารแล้วลำบาก เพราะความลำบากนี่แหละที่จะทำให้พวกมึงเป็นคน มึงผ่านการเป็นทหารไปได้ที่ไหนเขาก็อยากจะรับมึงไปทำงาน แล้วกูขอฝากสำหรับพวกรุ่นพี่ ไม่ว่าจะมาจากใต้หรือรุ่นพี่ที่อยู่กองร้อย อย่าให้เกิดเรื่องแบบคราวที่แล้วอีก กูรู้ว่าพวกมึงเคยรวมเตะรุ่นน้องหลายครั้งแล้ว แต่กูเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ไม่ใช่กูเห็นด้วย แต่บางทีพวกมึงก็ต้องดูแลกันเอง ควบคุมกันเองบ้าง แต่ครั้งนี้พวกมึงพลาดที่ผู้หมวดมาเจอ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าผู้หมวดเป็นคนยังไง แกอาจจะใจดีคุยเล่นหัวกับพวกมึงเหมือนเพื่อน แต่อย่าลืมว่าแกก็โหดเหมือนกัน มีอะไรค่อยๆคุยกัน พี่แนะนำรุ่นน้อง รุ่นน้องก็เชื่อฟังพี่ ใครไม่ดีเดินมาบอกนายสิบ เดินมาบอกผู้บังคับบัญชาจะได้จัดการเป็นรายตัวไป เข้าใจนะ”

“ครับหมู่”ตอบพร้อมเพรียงกัน

“เออ แล้วอีกอย่างพวกมึงเตรียมตัวเอาไว้เลย ตอนนี้น้ำไหลบ่าเข้ามาเขตปริมณฑลแล้ว หมู่ว่านะ น้ำคงจะท่วมแน่นอน แต่ไม่รู้จะมากน้อยแค่ไหน แถวปทุมก็เริ่มหนักแล้ว ปีนี้ฝนตกหนัก น้ำเยอะมาก ก็เตรียมตัวเอาไว้ ยังไงกองทัพก็ต้องออกช่วยเหลืออยู่แล้ว มีใครสงสัยอะไรไหม”

“ไม่มีครับ”

“ไอ้สัส กูรู้ว่าพวกมึงอยากเลิกแล้ว เออ ๒ ทุ่มครึ่งเจอกัน สวดมนต์เสร็จมาเช็คยอด ใครจะไปตลาดก็ไป ใครจะทำอะไรก็ทำ แต่อย่าเสียงดัง เชิญเลิก”

“ตรง”

“ขอบคุณครับ”

แยกย้ายกันไปตามฝั่งของโรงนอน หลังจากที่โดนแดกวันนั้นรุ่นพี่ไม่ค่อยอะไรกับพวกผมมากนะครับ ผมเจอผมก็ยังสวัสดีเหมือนเดิม เขาจะรับไหว้ไม่รับไหว้ผมไม่รู้ ผมก็ไหว้ในฐานะรุ่นน้อง มานั่งเล่นบนเตียง ว่าจะไปตลาดแต่ฝนตกหนักมาอีกแล้วเลยอดไปกันทั้งกองร้อย

“บอมบ์ เราคงต้องออกไปช่วยเหลือน้ำท่วมนะ”แอบเข้าไปหาผู้หมวดในห้อง ผู้หมวดนั่งสบายๆอยู่บนโซฟาส่วนผมก็ไปนั่งข้างๆแล้วโอบไหล่

“อืม ครับ น่าสงสารเนอะ คนแถวๆอยุธยา ลพบุรีน่ะ ผมไม่คิดว่ามันจะท่วมหนักขนาดนี้”

“นั่นน่ะสิ นี่ลุงกูที่อยู่ลพบุรีต้องย้ายให้ครอบครัวมาอยู่ที่กรุงเทพแล้วเนี่ย ดีนะที่แม่กลับบ้านก่อน ไม่งั้นคงลำบากแน่เลย”

“เป็นห่วงด้วยเหรอ”

“อ้าว พูดแมวๆ ก็ห่วงบ้างดิ”

“หึหึ แล้วถ้าเกิดน้ำท่วมกรุงเทพ ผู้หมวดจะไปอยู่ไหน”

“กูว่าไม่มีทางเป็นไปได้หรอกบอมบ์ ยังไงเขาก็ต้องจัดการหาวิธีระบายน้ำออก กรุงเทพเป็นเมืองหลวงเมืองเศรษฐกิจ ถ้าเกิดท่วมขึ้นมามันอาจจะส่งผลกระทบหลายอย่าง แต่กูไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะน้ำปีนี้เยอะมาก”

“ใช่ครับ แล้วผู้หมวดรู้ป่ะว่าปริมาณของน้ำที่ว่าเยอะๆน่ะ ยังสู้ความรักของผมที่มีต่อผู้หมวดไม่ได้”มองหน้าผู้หมวดหลังจากสิ้นคำพูด หน้าแดงเห่อขึ้นมาทันทีแล้วไม่ยอมสบตาผม

“ชอบพูดให้เขิน”

“แฮะๆ”ผมยิ้มอารมณ์ดี ผู้หมวดไม่ยอมมองหน้าผมเลยครับ ก้มหน้าอย่างเดียว จนพักหนึ่ง

“พี่บอมบ์นี่แม่ง วู้ ชอบทำให้หลงรักอยู่เรื่อย”ต่อยไหล่ผมเบาๆแก้เขิน

“พี่ก็หลงรักบูมไม่น้อยกว่าที่บูมหลงรักพี่หรอกน่า จุ๊บกันก่อนดิ”ผมทำปากจู๋ ผู้หมวดยื่นปากมาแตะนิดหน่อยแล้วยิ้ม ผมเองก็ยิ้ม หวานๆกันหน่อยครับ บางทีเราเหนื่อยๆจากงานก็มาเติมความหวานให้กัน นิดๆหน่อยๆ ไม่ต้องมากมายหรอกครับ

“กูว่าคารมมึงคมคายแบบนี้ หลอกสาวๆได้เยอะล่ะสิท่า”

“ผมเคยหลอกใครที่ไหนล่ะ ไม่มีเหอะอย่ามาใส่ร้าย”

“ก็มึงปากหวานนี่หว่า แล้วถามจริงไม่มีผู้หญิงคนไหนที่คิดจะมัดใจมึงเลยเหรอ”

“ก็มีนะ แต่ผมคิดว่ายังไม่ถึงเวลาจะผูกมัดกับใคร บางคนก็ลูกผู้ดี พ่อแม่ร่ำรวย แต่ผมไม่เอา ไม่รู้สิ ช่วงนั้นเรียนหนักด้วย งานก็เยอะ ผมไม่ค่อยมีเวลาไปเอาใจใส่ใครมากมายหรอกครับ”

“อ๋อ พอมึงว่างมึงก็เลยคบกูแก้ขัดใช่ป่ะ”

“ไปเรื่อยเลยมึง กูเห็นกูก็ชอบมึงแล้วบูม คนที่กูรักน่ะต่อให้แม่งยุ่งแค่ไหนกูก็จะหาเวลาตอดเล็กตอดน้อยจนได้ แต่ถ้าคนที่กูไม่รัก ต่อให้กูนั่งแผ่หัวถอกทั้งวันกูก็ไม่รัก มึงไม่เคยคิดเลยเหรอว่าทำไมกูจะต้องลงไปห้องน้ำตอนดึกๆ”

“มึงปวดเยี่ยว”

“เออนั่นแหละ กูน่ะอยากปวดเยี่ยวทุกคืนเลยรู้ป่ะ เพราะกูอยากจะจูบมึงทุกคืน”

“มึงหื่นว่ะ”

“หือ ใส่ร้ายกันไปเรื่อยเลย”ลูบๆที่ต้นคอผู้หมวด

“ไม่ได้ใส่ร้าย ก็มึงชอบคิดอกุศลกับกูอยู่ตลอดเวลานี่หว่า”

“แล้วรู้ได้ไงว่าผมคิด หรือว่าผู้หมวดก็คิดกับผมเหมือนกัน แน่ะ ตัวเองหื่นก็ชอบมาโบ้ยให้คนนั้นทีคนนี้ที”

“ไม่มีเว้ย”

“จริงเหรอ น้องบูมไม่หื่นจริงเหรอ แล้วมือเนี่ยมาคลำทำไม”ผมแกล้งเอามือผู้หมวดมาคลำที่เป้าผมเองครับ หึหึ

“ไอ้นี่ ทุกทีเลย มันน่าขยำให้เละ”ผู้หมวดรีบเอามือออก

“ขยำให้เละแล้วจะใช้อะไรล่ะครับ”

“ไม่ต้องใช้ไง คราวนี้มึงเสร็จกูแน่บอมบ์”ผู้หมดแลบลิ้นเลียริมฝีปาก ยั่วกูอีกแล้ว กูยิ่งไม่ค่อยหื่นเท่าไหร่ด้วย

“ถามหน่อย ผู้หมวดอยากพลิกบทบาทบ้างไหม”

“ก็ เอ่อ มึงก็เอาตามที่มึงอยากทำเหอะน่า ยังไงมึงลีลาดีกว่ากูอยู่แล้ว เอ๊ะ หรือว่าที่จริงแล้วมึงเป็นตุ๊ดควาย มาหลอกให้กูตายใจใช่ป่ะ”

“ฮ่าๆๆๆๆ คิดได้ไงว่าผมเป็นตุ๊ดควาย ผมว่าถ้าผมเป็นตุ๊ด น้ำท่วมเขาใหญ่แน่เลย ฮ่าๆๆๆ”

“อ้าว ก็เผื่อมึงปกปิดไง แบบเก็บกดมานาน แล้ววันหนึ่งมึงมาสารภาพกับกูว่า หนูบอมบ์เป็นตุ๊ดนะฮะ ฮ่าๆๆๆๆ”ผู้หมวดทำเสียงดัดจริต

“โห ถ้าผมเป็นตุ๊ด อีหนูคงไม่กล้าเป็นตุ๊ดต่อไปแน่”

“เออ พูดถึงอีหนู ทำไมมึงถึงสนิทกับมันล่ะ อย่าหาว่ากูอคติเลยนะ คือผู้ชายปกติเขาไม่ค่อยจะคบตุ๊ดกันอ่ะ เอ๊ะหรือว่าเพราะมึงมาคบกูมึงเลยไปคบตุ๊ดด้วย”

“อีหนูมันน่ารักนะครับผู้หมวด ผู้หมวดเคยสังเกตมันดีๆป่ะว่าอะไรที่ผู้ชายทำมันทำได้ และทำได้ดีกว่าที่ผู้ชายบางคนทำได้อีก ผมคบมันที่ความสามารถมากกว่าที่มันเป็นตุ๊ด คือคนเราเนี่ยพอเห็นว่าใครคนหนึ่งเป็นตุ๊ดก็ชอบอคติไปก่อน ผมเคยเป็นนะ ตอนที่ผมเรียนอยู่ ผมจะอคติกับกลุ่มนี้ คือผมจะกลัวไปก่อน แต่ว่ามีช่วงหนึ่ง ตอนผมเรียนป.โท ผมไปเจอตุ๊ดด่าผู้ชายอ่ะผู้หมวด มันด่าว่า ผู้ชายหน้าเหี้ยบางคนอย่าสำคัญตัวผิดคิดว่าตุ๊ดจะสนใจ เห็นกูเป็นตุ๊ดกูก็ไม่เคยคิดจะหาแดกกับผู้ชายหน้าเหี้ยแบบพวกมึงหรอก มึงหล่อจริงมึงไปทำให้ผู้หญิงสนใจสิ ไอ้หน้าเหี้ย ขนาดหมาไม่อยากจะมอง คิดว่าหล่อมากรึไง พวกที่นั่งอยู่แถวนั่นถึงกับสะดุ้งกันเป็นแถบๆ ดีนะที่ผมเกิดมาหล่อ”

“อ้าว ทำไมถึงด่าแบบนั้นล่ะ”

“คือผมไปนั่งกินเหล้าไงแล้วเพื่อนร่วมคลาสผมมันไปพูดดูถูกอ่ะ มันเมาแล้วพูดดูถูกตุ๊ดคนนี้ จากนั้นโดนด่าเปิงเลยครับ จะว่าไปไอ้คนนั้นแม่งก็หน้าเหี้ยจริงๆนั่นแหละ ผมเห็นผมเลยกลับมาคิดใหม่ เรากำลังกลัวอะไรกับตุ๊ด เราชอบระแวงว่าตุ๊ดจะมาลักหลับเราบ้าง จะมาจับเราทำผัวบ้าง โดยที่เราไม่เคยดูสภาพตัวเองเลยสักนิด อีหนูถึงมันจะทำตัวแรดๆแต่มันไม่เคยมาล้วงมาจับของผมเลยนะครับผู้หมวด”ผมไม่เคยโดนอีหนูล้วงจริงๆครับ มันไม่เคยคิดจะลวนลามผมเลย อยากมากก็แค่จับไหล่ จับแขน แต่ไม่ถึงกับมาลูบมาล้วงอะไรจนเป็นที่ยอมรับไม่ได้นะครับ

“อือ แล้ววันก่อนเห็นไอ้มหาว่านอนตะแคงข้างกอดอีหนูเหมือนกอดเมียเลยนี่”

“อ๋อ ผมแกล้งมันเล่นแหละครับผู้หมวด ก็อยากกอดผู้หมวดนี่นา ผู้หมวดเล่นกลับบ้านก่อน ผมเลยกอดมันแก้ขัดไปก่อน”

“อือ อย่าไปทะลึ่งเกินเลยนะมึง เดี๋ยวไอ้เจิดท้ารบกับมึง มึงซวยแน่ ฮ่าๆๆๆ”

“ไม่มีทางหรอกครับ ผมมีผู้หมวดอยู่ทั้งคนแล้ว ผมหยอกมันเอาฮาอ่ะ”จากนั่งโอบไหล่เฉยๆกลายเป็นว่าตอนนี้ผู้หมวดมานั่งแทรกที่หว่างขาผมแล้ว ล้วงเข้าไปลูบซิกแพคของผู้หมวด

“มือนิ่งๆหน่อย ให้กอดเฉยๆไม่ได้ให้ล้วง”

“ก็ไม่ได้สัมผัสนานแล้วนี่นา”

“เอ่อ บอมบ์ รู้สึกว่ามึงมาจูบกูทุกเช้า มึงก็ล้วงกูทุกเช้า ขอถามหน่อยครับพี่บอมบ์ พี่บอมบ์ไม่ได้ล้วงกูมานานแค่ไหนแล้ว ไอ้สัส เฮ้ยๆ เล่นหน้าท้องก็พอ อย่าลามไปถึงนมกู”

“อ๊ะๆ ก็ได้ เล่นแค่นี้ก็ได้ ชอบหวงของ”ผมไม่ลูบไปด้านบนแล้วครับ ลูบแค่หน้าท้องผู้หมวดนี่แหละ ขนรำไรที่หน้าท้อง จูบเบาๆที่บริเวณกกหู ผู้หมวดถึงกับย่นคอ “หึหึ อะไร เสียวเหรอ”

“เออดิ กอดเฉยๆได้ป่ะ ชอบบิ้วอารมณ์อยู่เรื่อย อยู่บ้านกูไม่ว่าอะไรเลยนะ”

“ครับผม ตามคำสั่งครับ”นั่งกอดผู้หมวดเฉยๆแหละครับแล้วนั่งดูเขารายงานข่าวทางทีวี จากหื่นๆเมื่อกี้ตอนนี้กลายเป็นว่าหดลงไปแล้ว สงสารประชาชนแถบภาคกลางตอนบนอ่ะครับ น้ำท่วมหนักมาก

“บอมบ์ สมมติว่าน้ำท่วมโลกมึงจะไปอยู่ที่ไหน”

“อยู่ที่ไหนก็ได้ขอแค่มีผู้หมวดกับผม ๒ คน ฟอด”

“วู้ อีกแล้ว ชอบทำให้เขินเว้ย”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

นั่งกอดผู้หมวดอยู่จนถึง ๒ ทุ่มหน่อยๆ จึงออกไปด้านนอก ผู้หมวดเองจะกลับบ้านแล้วครับ ผมหิ้วกระเป๋ากับถือร่มเดินไปส่งที่โรงจอดรถ ตอนนี้ฝนยังตกปรอยๆ ส่งผู้หมวดเสร็จก็มาสวดมนต์ หลังจากสวดมนต์จะร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีจากนั้นก็จะกล่าวคำปฏิญาณคือ ชาติ เกียรติ วินัย กล้าหาญ สามัคคี ตายในสนามรบ เป็นเกียรติขิงทหาร ตายซะดีกว่าที่จะละทิ้งหน้าที่

“ตายซะดีกว่า ที่จะอยู่ที่นี้ ฮ่าๆๆๆ ไอ้สัส”รุ่นพี่พูดขำๆ เรื่องเหี้ยนี่คิดออกดีนัก ไม่ว่าเราว่าเขาแหละครับ เรื่องไม่เป็นเรื่องนี่ โอ้โห คิดได้เป็นวรรคเป็นเวรทีไอ้เรื่องที่เกี่ยวกับชีวิต อนาคตอะไรประมาณเนี่ยไม่ค่อยจะคิดได้กันเลย

“อ่ะ ก็ไม่มีอะไรมากนะ หมู่ได้พูดไปแล้ว คืนนี้นอนกันให้เรียบร้อย เรื่องเวรยามดูให้ดี ดูน้ำดูท่าด้วยนะถ้าฝนตกเกิดน้ำขังหรืออะไรก็แล้วแต่ ก็ดูๆด้วย เผื่อเกิดน้ำท่วมขึ้นมากะทันหัน อ่ะ เชิญเลิก”

“ตรง”

“เฮ้ย เวรโรง จัดเตียงให้สิบเวรด้วยนะ”เสียงรุ่นพี่พูดเสียงดัง ใครที่โดนเวรโรงก็มาจัดเตียงให้สิบเวร ผมโดนเวรไปแล้วเมื่อวานครับ จะว่าไปไม่ได้เข้าเวรกองรักษาการณ์นานแล้วนะครับ เขายังไม่จัดผมไปสักที ไปถึงที่นอนก็กางมุ้งให้เรียบร้อยแล้วลงไปเยี่ยวด้านล่าง พวกที่สูบบุหรี่ก็สูบกันจริงเลยครับ ผมเลิกสูบแล้วนะครับ หลังจากที่เลิกสูบผมรู้สึกว่ามันโล่งขึ้นเยอะเลยครับ ไม่ค่อยเหนื่อยง่ายด้วย


ตอนเช้ามา ตื่นเช้าฝนตกอีกแล้วไม่ได้ไปรวมที่พลหน้ากองพัน ตอนนี้ทุกคนต่างอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยแล้วก็มาแต่งตัวรอรวม ๖ โมง ฝนหยุดตกพอดีเหมือนจะรู้ว่าถึงเวลาที่พวกทหารต้องทำความสะอาดแล้วละมั้ง ไปรวมกันที่ใต้ถุนกองร้อยจากนั้นก็จ่ายงานกันไป พวกรุ่นพี่จะรู้งานกันครับตรงไหนที่น้ำขัง ใบไม้เยอะเขาจะไม่ยอมออกไป แต่ถ้าเป็นพวกห้องน้ำ ใต้ถุน ตรงไหนที่ไม่ต้องเปรอะไม่ต้องทำมากนั่นแหละถึงจะยกมือไป ส่วนผมรับผิดชอบที่เดิมคือหน้ามุขกับบันได ผมไม่รู้จะพูดอะไร เดี๋ยวเขาหาว่าแจงรุ่นพี่อีก ผู้หมวดมาทำงานแต่เช้าเลยครับ มาพร้อมกับคู่หูหิ้วถุงข้าวมาด้วย  ขยันกันจริงเลยเพื่อนคู่นี้

“สวัสดีครับผู้หมวด”ผมยืนตรงทำความเคารพ

“สวัสดี”หมวดบูมหมวดเต้ยยกมือไหว้และยิ้มให้ก่อนจะเข้าห้องไป ผมรีบส่งข้อความไปหาไอ้มหาทันที ให้เพื่อนมันมาพลอดรักกับหมวดเต้ยหน่อยเหอะ มันเฉามาเกือบ ๒ เดือนแล้ว สักครู่หนึ่งไอ้มหามันเดินยิ้มแฉ่งมาทันที

“อยู่ในห้องเหรอ”มันถามผม ผมพยักหน้า ไอ้มหาเดินเข้าไปเบาๆบิดประตูแล้วหายเข้าไปด้านใน ส่วนผมกวาดต่ออีกนิดหน่อยแล้วก็เข้าไปในห้องผู้หมวด

“อวยเพื่อนมึงนักนะไอ้บอมบ์”หมวดเต้ยว่าผมทันทีที่เจอหน้าผม

“ไม่สงสารมหาเลยเหรอผู้หมวด มันนอนชักว่าวบนเตียงคนเดียวทุกคืน มหา ผู้หมวดเข้าไม่คิดถึงมึงแล้ว มึงไปทำงานต่อเหอะ”ผมพูดกับไอ้มหา กูหวังดีก็หาว่ากูอวยเพื่อนอีก เห็นไม่ค่อยมีเวลามาเจอกันเพราะต่างคนต่างมีงาน กูไม่เข้าใจหมวดเต้ย

“งั้นผมไม่รบกวนผู้หมวดดีกว่านะครับ เดี๋ยวคุยโทรศัพท์เอาแล้วกัน”

“จะไปไหน”หมวดเต้ยคว้ามือไอ้มหาไว้ทันที

“ก็ไปทำงานต่อครับผู้หมวด แค่นี้ก็มีแรงทำงานต่อแล้ว อุบ”หมวดเต้ยถึงกับรีบคว้ามาจูบปาก เออ คิดถึงกันก็กอดจูบกันหน่อยสิครับ มัวแต่โทรหากันมันจะได้รสชาติอะไร เอ๊ะ หรือไอ้มหากับหมวดเต้ยแอบเซ็กส์โฟนกันวะ

“กินไอ้ตวงแทนข้าวไหมเต้ย”หมวดบูมถาม

“กินพี่บอมบ์แทนข้าวไหมน้องบูม”ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มผู้หมวด เดี๋ยวสายๆก่อนค่อยจูบ ค่อยลูบ ค่อยล้วง ฮ่าๆๆ

“พอกันเลยพวกมึง ๒ คน”ผู้หมวดส่ายหน้าเบาๆแล้วแกะโจ๊กออกจากถุง ไอ้มหามันจูบมาราธอนจริงๆเลยครับ กูว่าถ้าอยู่บ้านคือเตียงโยกแน่

“พอแล้วครับ วันนี้ตั้งใจทำงานนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้”ไอ้มหาตวงมันลูบหัวหมวดเต้ยเหมือนเด็กๆ

“มึงไม่ลงไปฝึกทหารกับกูวะมหา จะได้อยู่ใกล้ๆกัน”หมวดเต้ยซบหน้าลงที่บ่าไอ้มหา

“เอาน่าผู้หมวด อยู่ใกล้อยู่ไกล ถ้าเราเป็นคนสำคัญของกันและกัน พื้นที่หรือระยะทางมันไม่เป็นอุปสรรคหรอกน่า ผมไปทำงานก่อนนะ กินเยอะๆ จะได้มีแรง ไปแล้วนะครับหมวดบูม ขอหอมแก้มที”ไอ้มหาฉกมาหอมแก้มหมวดบูมแล้วเดินยิ้มแป้นออกไป ไอ้สัส แฟนกูนะเว้ย

อาหารเช้าเป็นอะไรที่น่าเบื่อ ปกติผมกินข้าวเช้าแทบทุกวันนะครับ แต่ว่ากับข้าวที่ค่ายเนี่ยมันไม่ชวนพิศวาสเลยสักนิดเดียว ผักเป็นไก่เป็นไม่รู้เอามากี่ตัว คือหม้อใหญ่ ฟักเต็มหม้อแต่กูหาไก่ไม่เจอ ตกลงจะให้กูกินเจกันใช่มั้ยวะ พยายามกินข้าวให้หมดจาน ไม่กินทิ้งกินขว้าง บ้านผมก็เคยทำนาเหมือนกัน ผมรู้ดีว่ามันยากลำบากแค่ไหนกว่าจะได้ข้าวแต่ละเม็ด

กินข้าวอิ่มแล้วก็เดินแถวกลับไปที่กองร้อย ไปทำความสะอาดกันต่อ แล้วสายๆก็เคารพธงชาติ จากนั้นจึงออกไปงานนอกกัน วันนี้พวกผมจะไปแพคของกันที่แห่งหนึ่งครับ ขึ้นรถไปหลายคน ผมไอ้มหา อีหนู และคนอื่นๆไปช่วยกัน ไปถึงคือสถานที่ตรงนี้มันติดอยู่กับแม่น้ำเจ้าพระยา ไปถึงนี่กำแพงกั้นน้ำสูงมากเลยครับ ท่วมหัวเลย ผมไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้ ไม่คิดว่าน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยามันจะขึ้นสูงกว่านี้

“โห น้ำเหรอนั่นน่ะ”ไอ้มหาร้องขึ้นมาทันที

“เออดิ นี่ขนาดเจ้าพระยายังเท่านี้ ที่โดนน้ำท่วมจะขนาดไหนวะ”

คุยกันนิดหน่อยจากนั้นก็เดินไปย้ายของ เป็นที่เก็บของในโกดังขนาดใหญ่มากเลยครับ ย้ายของกันครึ่งวัน ตอนกลางวันมีข้าวเลี้ยงครับ กับข้าวกล่องใหญ่แล้วไหนจะผลไม้ น้ำ ไม่ใช่น้ำเปล่านะครับ น้ำมะตูม น้ำโอเลี้ยง กับข้าวนี่ก็เนื้อเน้นๆ

“โห กูขอมาทุกวันเลยได้ไหมวะถ้ากับข้าวมันดีขนาดนี้”ไอ้มหาร้องขึ้นมาทำตาโต

“เออว่ะ นี่ถ้าในกองพันนะ หาไก่หาปลาสักชิ้นไม่เจอแน่”

“เออดิ เพราะมีตัวเหี้ยลากไปแดกในน้ำหมด จะหาเจอได้ไง มาๆ มึง มากินกัน”ตั้งวงเสร็จแล้วก็โซ้ยกันต่อ แฮะๆ กับข้าววันนี้อร่อย ไอ้บอมบ์ก็เลยล่อไป ๒ กล่อง กินเสร็จเก็บขยะกองให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ความเห็นแก่ตัวของคนยังมีอยู่คือมึงกินแล้วมึงก็ทิ้งตรงนี้ ผมกับมหาก็มาช่วยกัน เก็บให้สะอาดเรียบร้อย ใครไม่ทำก็ช่างหัวมัน ผมทำเอง เก็บเรียบร้อยแล้วจึงมานั่งพักผ่อน

ช่วงบ่ายก็ทำกันอีกครับ ย้ายของ จริงๆคือเรามาย้ายของกันครับ ยังไม่ได้แพคของกันเป็นกิจจะลักษณะ เพราะจุดที่เรามาทำงานกันวันนี้เป็นจุดที่เก็บสินค้าเพื่อน้ำไปแพคแจกจ่ายแก่ประชาชนต่อไป

“อ่ะ น้อง เดี๋ยวขนตรงนั้นเสร็จแล้วก็พักได้”เจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบคลังที่พวกผมมาทำงานด้วยชี้ไปที่กองผ้ากองใหญ่ซึ่งยัดอยู่ในกระสอบสีขาว หลายใบนะนั่น

“เหนื่อยไหมหนู”ผมถามอีหนูที่เหงื่อแตกเหงื่อแตน

“ก็เหนื่อยนะพี่บอมบ์ แต่คนอื่นที่เหนื่อยกว่าเรามีเนอะกว่าแน่เลย”มันพูดไปมันแบกกระสอบผ้าไป อีหนูมึงถึกมากเลยว่ะ ผมชอบมันก็ตรงนี้นี่แหละครับ มันไม่ได้อ้างตัวว่ามันเป็นตุ๊ดแล้วมันทำงาน “หนูเหนื่อยยังไงหนูก็ผู้ชายนะพี่บอมบ์ ผู้ชายเป็นเพศที่แข็งแรง หนูเป็นตุ๊ดหนูต้องแข็งแรงเพราะเดี๋ยวผู้ชายมาจับหนูทำเมีย หนูจะได้เตะก้านคอมันได้ อิอิ”

“อ้าว แล้วทำไมไอ้เจิดมึงไม่ก้านคอ ทำไมมึงเอาไปพาดบ่าซะงั้น”

“ว้าย พี่บอมบ์ไปแอบเห็นเมื่อไหร่ นั่นมันผัวเหอะพี่บอมบ์ เอ๊ะหรือพี่บอมบ์อยากเป็นผัวหนู มามะ ตรงนี้ไม่มีใครเห็นหรอก”มันทำท่าตลกๆใส่ผม

“ฮ่าๆๆๆๆ เออ ทำงานเหอะ ใกล้เลิกแล้ว”มองไปพอได้ยินว่าใกล้เลิกบางคนก็เริ่มตื่น มีรุ่นพี่ไปแอบนอนด้วยครับ รุ่นผมก็มีมากันกองร้อยละ ๑๐ คน แอบนอนไปหลายคน แต่กองร้อยผมขยันนะครับ รุ่นพี่ไม่มีแอบอู้สักคน คือถึงแม้ในกองร้อยรุ่นพี่จะเอาเปรียบรุ่นน้อง แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เราได้ออกไปทำงานด้านนอก รุ่นพี่จะไม่อู้ให้เห็นเลยครับ คนที่อู้จะเป็นรุ่นพี่จากกองร้อยอื่น ไม่รู้จะทำยังไง การจะเปลี่ยนแปลงใครมันเปลี่ยนแปลงยาก เราต้องทำที่เราก่อน เหมือนที่แม่ผมเคยสอนนั่นแหละครับ อาหารดีๆเรายังแสวงหาที่จะไปกินมันเลย แล้วทำไมสิ่งที่เรียกว่าความดีเราไม่ทำมันล่ะ เราพยายามเรียกร้องสิ่งที่เรียกกันว่าความดี เราอยากเห็นความดีแต่เราไม่เคยทำดี จะเรียกร้องไปทำไม เนอะ ของง่ายๆที่เรากลับละเลยมัน

“อ่ะน้อง เอาไปกินกัน”กับข้าว ผลไม้ น้ำ ที่พี่เจ้าหน้าที่ให้มา ก็แบ่งกันตามกองร้อย

กลับมากองร้อยด้วยความยิ้มแย้ม เหนื่อยก็จริง แต่ว่าได้ออกไปรับลมด้านนอก ได้ทำงานมันก็เป็นความสุขของผมอย่างมาก มาถึงกองร้อยไปรายงานตัวกับสิบเวรจากนั้นก็ไปเปลี่ยนชุดกันครับ

“ไปทำอะไรมาเหรอ”เปลี่ยนชุดเสร็จแอบเข้าไปหาผู้หมวดในห้อง ผู้หมวดอยู่ในชุดครึ่งท่อนกำลังนั่งอ่านเอกสารทางราชการบางอย่าง ผมไม่ได้สนใจครับเพราะบางทีเราไม่จำเป็นต้องไปรู้อะไรมากหรอกครับ ลากเก้าอี้มานั่งกอดผู้หมวดจากด้านหลัง

“ไปขนของมาครับ”

“เหรอ เหนื่อยไหม”

“ไม่ครับ ผมมีความสุขมากกว่า ดูรอยยิ้มผมสิ ผมหล่อหรือเปล่า”ผมยิ้มให้ผู้หมวดดู

“จุ๊บ มึงหล่อตลอดเวลาแหละบอมบ์ เออ โทรมาเมื่อตอนบ่าย บอกว่าซ่าเป็นหวัด”

“เหรอครับ เฮ้อ ฝนตกก็แบบนี้แหละครับ อากาศมันชื้น ผู้หมวดก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะ เดี๋ยวเป็นหวัดไม่มีแรงทำงาน”

“ห่วงคนอื่นก็อย่าลืมห่วงตัวเองบ้างนะ”

“คนอื่นที่ไหนล่ะครับ คนที่ผมรักคือส่วนหนึ่งของชีวิตผม จุ๊บ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้แม่มาขอเอาไหม”

“หึหึ”   

[Akikojae]

หวานกันใหญ่พี่บอมบ์พี่มหา 5555
อ่านแล้วก็คิดว่าดีนะที่ปีนี้ไม่ท่วม
เซ็งตายเลยแบบนั้น
 

[GlassesgirL]

เขาหวานกันจริงๆคู่นี้ 
ชอบที่หมวดบูมเรียกพี่บอมบ์
มันน่ารักดีอะ

[hormonesyj]

หมวดบูมน่ารักกกกก

[why yyy]

ขอบคุณ

[uknowvry]

หวานนนนนหยด

[TR]

นึกว่าบอมบ์จะหื่นเป็นอย่างเดียว ที่จริงมาแบบหวานๆก็ได้
หวานซะจนทำหวดบูมเขินไปไม่เป็นซะหลายทีเลย

[ทิวสนที]

น้ำเชื่อมท่วมกรุง