ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ดีแล้วทูนหัวมีผัวเป็นทหาร ปีสองของสองคน ๒๐๐๑๒๕๖๓ ตอนที่๑๔/๒ หน้า๑๓๒  (อ่าน 1220683 ครั้ง)

ออฟไลน์ pochu52

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +221/-0
ทีนี้ก็ขึ้นกับการตัดสินใจของหมวดบูมแล้วล่ะ

ออฟไลน์ yokky34

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
มาปูเสื่อรอคำตอบหมวดบูม

เพ้อรอ...

ออฟไลน์ rayaiji

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
    • ray's deviantart

ออฟไลน์ sam3sam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-4
มารอเล่นกับน้องแสบน้องซ่าค่ะ :กอด1:

ออฟไลน์ AGELA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 675
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1109/-0
ตอนที่ ๒๑ ฉวยโอกาส


“หายดีแล้วเหรอ”

“อืม”

“แน่ใจนะ”

“อือ หายแล้ว มึงดูหน่อยสิว่าใคร ไอ้บอมบ์คนเหล็กนะครับ”

“ถุย คนเหล็กเหี้ยไร โดนเสียบไปหน่อยเดียวล้มกลิ้งเหมือนลิงสะดุดเสาไฟ”

“สัส เป็นแค่หางเครื่องแล้วปากดี”

“ฮ่าๆๆๆๆ”


เสียงกลองดังกระหึ่มพร้อมกับเสียงตบเท้าเข้าจังหวะ เหมือนเดิมแทบทุกวัน เช้าซ้อมสวนสนาม เย็นก็เล่นแถวชิด จนผ่านไปอีกสัปดาห์ที่แสนจะยาวนาน วันเสาร์นี้ผมไม่ต้องไปทำโยธาอีกแล้วเพราะความดีความชอบจากการยิงประตูแบบถล่มทลายผู้พันจึงให้ผมพักผ่อนเหมือนคนอื่นทั่วไป

“ทหารอยากดูหนังเรื่องอะไร เดี๋ยวผู้หมวดไปหามาให้”ผู้หมวดเดินมาถามหลังจากที่พวกเรียน กศน. ไปเรียนกันหมดแล้ว

“พระนเรศวรครับ”

“ผีชีวะครับผู้หมวด”

“ไอรอนแมนครับ”

หลายคนเสนอมาแต่ละอย่างน่าดูกันทั้งนั้นจนเลือกไม่ถูก ผมเองคิดไม่ออกว่าจะดูอะไร เหมือนเดิมนั่งเงียบอยู่คนเดียว คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนผู้หมวดออกไปข้างนอก

“อาการมึงแปลกๆนะ คิดถึงเมียรึไง”

“เมียไหน กูเคยมีด้วยเหรอ”

“อ้าว ก็น้องคนนั้นไง”

“สัส ไม่ใช่ แค่แม่ของลูกกู ไม่ใช่เมียกู เบื่อว่ะมหา คนเรานี่แม่งเหี้ยเนอะ”

“เออ อยู่ๆก็ด่าตัวเอง แปลกคน”

“จวยเอ๊ย กวนตีนจริงๆมึง มหา ถ้ามึงมีความรักมึงจะทำยังไง”

“ไม่รู้ดิ เดินเข้าไปหน้าด้านๆแล้วก็บอกว่าผมรักคุณมั้ง กูไม่รู้ว่ะ กูไม่เคยมีความรักความหลงอะไรแบบนั้น ถามแปลก แอบไปรักใครวะ”

“รักคนๆหนึ่ง แต่มึงก็ดูดิ กูมันแบบเนี่ย มีพันธะ เขาไม่ยอมรับรักกูสักที เฮ้อ”

“กูมีคาถาความรักให้มึงท่องนะ ฟังเอาไว้ ปุพเพวะ สันนิวาเสนะ ปัจจุปปันนะ หิ เตนะวา เอวันตัง ชายะเต เปมัง อุปะลัง วะ ยะโสธะเก แปลว่า ความรักเกิดจากเหตุ ๒ ประการ ๑ การอยู่ร่วมกันในกาลปัจจุบัน กับการที่เคยกระทำร่วมกันในกาลก่อน เปรียบประดุจดอกบัวที่เกิดจากโคลนตม ก็คือ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน มันก็เป็นปัจจัยให้เกิดความรัก และอีกอย่าง การกระทำร่วมกันที่เรียกว่าบุพเพสันนิวาส คือเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาในกาลก่อนนี่ก็เป็นอีกปัจจัย ๑ ดังนั้นอย่าไปกังวล คนที่เคยทำอะไรร่วมกันมา ไม่ว่าจะในชาติปัจจุบันหรือชาติที่ผ่านมา ถ้ามันผูกพันกันมันก็คงเป็นเนื้อคู่กันอยู่วันยังค่ำ คนไม่เป็นเนื้อคู่กัน แต่งกันไปอยู่ด้วยกันไม่ได้เลิกราไปมากก็มี ค่อยๆจีบค่อยๆหว่าน เคยได้ยินสุภาษิตไหม น้ำหยดลงหินหินยังกร่อน หัวจวยคนอ่อนๆจะไม่แข็งได้อย่างไร เอ๊ยๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“ไอ้สัส ฮ่าๆๆๆๆ”


นั่งดูหนังไปอยู่ๆก็หลับคาเสา คือผมนั่งพิงเสาน่ะหลับอยู่ตรงนั้น ส่วนคนอื่นๆนี่ไม่ต้องสืบครับ หนังดูคนหรือคนดูหนังก็ไม่รู้ หลับกันเป็นแถว

“ตรง”เสียงสั่งดังขึ้น ผมรีบสะดุ้งลุกขึ้นมองซ้ายมองขวา เจอหน้าหมู่ป๊อบเดินอมยิ้มเข้ามา โถ่ แกล้งกันนี่หว่า

“เตรียมตัวจัดเวรเลี้ยงเว้ย”หมู่ป๊อบพูด

“ครับ เฮ้ย ตื่นๆ เวรเลี้ยงๆ”ใครสักคนอาสาปลุกคนอื่นๆที่นอนต่อ ทุกคนต่างงัวเงีย

วันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันอาทิตย์ก็โปรแกรมเดิมเยี่ยมญาติ ผมไม่รู้ว่าแม่ผมจะมาหรือเปล่า ซักผ้าเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งอยู่บนโรงนอน ใครมีญาติมาเยี่ยมผู้ช่วยครูจะขึ้นมาเรียกชื่อ นั่งไม่ไหวก็นอน แปบเดียวหลับทันที มันเพลียๆเลยหลับง่าย

“ไอ้ยักษ์ ญาติเยี่ยม ไอ้ยักษ์”ผู้ช่วยครูตะคอกเสียงดัง

“หือ ครับ”ผมตื่นขึ้นมาทำหน้ามึนใส่

“ญาติมาเยี่ยม”

“ครับครู”ผมลงจากเตียงขยี้ตาเดินไปรวมที่หน้ามุข พอได้คนเยอะๆจึงลงไปที่ศาลาน้ำซึ่งเป็นสถานที่เยี่ยมญาติ

“กระผม พลทหาร............ขออนุญาตเข้าศาลาน้ำครับ”รายงานเสียงดัง พวกญาติๆก็หันมามองกันเต็ม รู้สึกอายๆเขินๆ เดิมไปก็ชะเง้อหาญาติ

“ทางนี้ลูก บอมบ์แม่อยู่นี่”แม่ผมกวักมือเรียก ผมจึงเดินเข้าไปหาแม่แล้วยกมือไหว้

“ใครบอกว่าเยี่ยมได้อ่ะแม่”ผมถามอย่างสงสัยเพราะผมเองโดนลงโทษเพิ่งจะพ้นโทษผ่านไปไม่กี่วัน

“ผู้หมวดไง เขาโทรไปบอกแม่”แม่เฉลย

“ครับแม่พาลูกผมมาด้วยป่ะ”

“ไม่ได้พามา จะเอามาด้วยทำไม ร้อนก็ร้อน”

“อ่อ แล้วใครเลี้ยงอ่ะ”

“น้องภูมิกับน้องภีมเขาอาสาเลี้ยงให้วันหนึ่ง ที่จริงแม่ว่าไม่ใช่หรอกคงจะเห่อน้องมากกว่า แต่ก่อนกลับบ้านกันดึกๆตอนนี้เลิกงานปุ๊บมาหยอกมาอุ้มกับน้องทันที”ภูมิกับภีม หลานชายผมครับ

“อ๋อ แล้วแม่เป็นไงลูกดื้อไหม”

“เหมือนแกตอนเด็กๆอ่ะแหละ ไม่ต่างกันเลย”

“ฮ่าๆๆๆ”ผมหัวเราะออกมา ตอนเด็กๆแม่เล่าให้ฟังว่าผมเลี้ยงง่ายครับไม่ค่อยงอแง ให้กินก็กินให้นอนก็นอน แต่ผมจะดื้อช่วงที่โตแล้ว ก็ตามประสาเด็กครับ ซนๆดื้อๆ ไม่หาเรื่องใครก่อนแต่ถ้าใครอยากมีเรื่องด้วยก็ไม่เกี่ยวเหมือนกัน อย่างที่พูดไปไม่กราบตีนผมไม่หยุด

“ตรง”ผู้หมวดเข้ามาในศาลาน้ำจากอีกด้าน พวกทหารยืนตรงทำความเคารพผู้หมวดโค้งให้และยิ้มให้ทุกคน

“ตามสบายๆ”ผู้หมวดยิ้มเดินไปทักทายญาติๆของทหารใหม่

“ผู้หมวดบูมนี่เขาน่ารักดีเนอะแม่ว่า”เห็นด้วยเลยครับคุณแม่สุดที่รัก

“ครับ นิสัยดีด้วยไม่ค่อยถือตัว”

“อื้ม นี่ถ้าผู้หมวดไม่โทรบอกแม่ก็ไม่รู้หรอก ว่าแต่เราอ่ะเป็นไงบ้าง ดูสิ หน้าตามอมแมมเชียว แต่แม่ว่าเราอ้วนขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ แต่ก่อนว่าอ้วนแล้วตอนนี้ดูอ้วนอีก”

“ก็กินเยอะนี่แม่ ต้องฝึก”

“อื้ม ดูสิ แขนขาแข็งโป้ก ลูกพ่อนี่มันได้พ่อไปทั้งหมดจริงๆ ไม่มีใครได้มาทางแม่สักคน”

“ฮ่าๆๆๆ อย่าน้อยใจดิ”ผมนั่งคุยเรื่อยเปื่อยกับแม่ พักหนึ่งไอ้มหาตวงก็เดินมาหา

“คุณแม่สวัสดีครับ”มันยกมือไหว้แม่ผม

“สวัสดีค่ะ”แม่มองหน้าแล้วยิ้มแย้ม

“เพื่อนอ่ะแม่ บั๊ดดี้นอนเตียงข้างกัน ชื่อตวง มึงไปไหนมาวะ แม่มึงมาเยี่ยมเหรอ”

“อือ แม่กลับไปแล้วล่ะ เอาของมาฝาก”มันนั่งลงข้างๆผม

“เป็นไงบ้างลูก ฝึกเหนื่อยไหม”แม่ผมหันมาถามมหาตวง

“ก็เหนื่อยครับแม่”ไอ้มหาตอบยิ้มๆ
“มันบวชมาอ่ะแม่ ๑๓ ปี เป็นมหา คนนี้อ่ะสนิทสุดๆ แล้วพี่นกไม่มาด้วยเหรอ”ผมถามถึงแม่ไอ้ซัน แม่มันมีศักดิ์เป็นพี่ผมครับ เป็นญาติห่างๆกัน

“เดี๋ยวคงมาล่ะมั้ง แม่ก็ไม่รู้เขา เออ ทำไมเราไม่เรียกซันมาด้วยล่ะ แม่ยังไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย”

“แล้วทำไมแม่ไม่แจ้งก่อนล่ะ อ้าว นั่นพี่นกมาแล้วนี่นา พี่นกหวัดดี”ผมยกมือไหว้พี่นกที่ถือของมาเต็มไม้เต็มมือ

“จ้า โอ้ ที่ตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมั้ยเนี่ย แต่ดำเนอะป้า”พี่นกหันมาขอความเห็นจากแม่

“อือ มันตากแดดตากฝนก็ดำงี้แหละ”จากนั้นจึงไปเรียกไอ้ซันมา มานั่งคุยกันฮาเฮ เห็นผู้หมวดไปคุยกับญาติของทหารคนอื่นแล้วขัดใจ ทำไมไม่มาทางนี้บ้างวะจะให้แม่สู่ขอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

“สวัสดีครับๆ”ผู้หมวดยกมือไหว้แม่ผมแม่ไอ้ซัน ส่วนพวกผมยืนตรงทำความเคารพผู้หมวด

“สวัสดีค่ะ แม่คิดว่าจะไม่แวะมาทางนี้แล้วเชียว”แม่ผมจับมือผู้หมวด

“แฮๆ ขอโทษทีครับ มัวแต่ไปทักทายด้านนู้น”ผู้หมวดยิ้มกว้าง

“ค่ะ นั่งก่อนสิค่ะ อยู่คุยกับแม่ก่อนแปบนึงหรือผู้หมวดจะรีบไปไหน”แม่ผมเชื้อเชิญ ดีเลยครับแม่ เดี๋ยวผมจะให้แม่ขอผู้หมวดให้เนี่ย คนอะไรวะดื้อชะมัด คนเขาอุตส่าห์ไปขอเป็นแฟนถึงห้องแล้วไม่เห็นอกเห็นใจกันเลย

“อ๋อ ไม่มีงานเร่งด่วนที่ไหนหรอกครับ คุณแม่เป็นบ้าง สบายดีไหมครับ”ผู้หมวดนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไอ้มหามันลากมาให้ ส่วนไอ้มหาไปหาที่นั่งใหม่

“ก็สบายดีตามประสาคนแก่ล่ะค่ะ ถามจริงเถอะค่ะเด็กๆเขาดื้อกันไหมค่ะ ทำให้ผู้หมวดหนักอกหนักใจอะไรหรือเปล่า”

“เด็กที่ไหนแม่ โตแล้ว ๒๖ แล้วนะครับ พร้อมจะมีเมียแล้ว”ผมพูดเป็นนัย ไม่รู้ว่าผมสื่อความหมายอะไรก็ให้รู้ไปสิ

“จ้า พ่อรูปหล่อ มันน่าตีเชียว คนมีพันธะอย่าแกน่ะใครจะรัก ยกให้พร้อมกระสอบข้าวสารไม่รู้จะมีคนเอาหรือเปล่า”แม่หันมาตีไหล่ผมทีหนึ่งอย่างหมั่นไส้

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ผมแถมหม้อหุงข้าวให้ด้วยครับแม่ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้มหาตวงพูดแทรก

“ผมแถมน้ำมันพืชให้ด้วยอ่ะยาย อย่างอาบอมบ์ไม่มีใครอยากได้หรอก เอาไปแลกเกลือไม่รู้จะได้หรือเปล่า”ไอ้ซันเสริมอีก เออ กูโดนรุมเลย

“ฮ่าๆๆๆๆ ซัน เราเอาไปแลกสบู่ใช้ดีกว่าไหม ฮ่าๆๆๆ”มหาตวงเสริมอีกครั้ง เออ

“ถุย ไอ้สัส ไอ้หน้าหล่อแต่เมียทิ้ง พูดมานี่ไม่ดูตัวเองเลยนะสัส”ผมกระแทกแดกดันไอ้ซัน “แล้วมึงมหา เอาสังฆทานไปแลกมาจากโรงจำนำคงไม่มีใครเอามึงหรอก ฮ่าๆๆๆๆ”

“ฮาๆๆๆๆๆๆ”

“คุณแม่จะยกให้หนูไหม เดี๋ยวหนูไปสู่ขอพี่บอมบ์เอง”อีหนูมันโผล่มาจากไหนไม่รู้ มาถึงก็ฮาเชียว

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แม่แถมจานข้าวให้ด้วยลูกไม่ต้องเอาอะไรให้แม่หรอก ฮ่าๆๆๆๆ”

“แหม เดี๋ยวจะรู้สึก ยกให้คนนู้นทีคนนี้ที”ผมพูดกับแม่แต่มีนัยไปถึงผู้หมวด

“เอาไปแลกถั่วตัดก็ดีนะครับแม่ ฮ่าๆๆๆ”ผู้หมวดขำ เออ เอาเข้าไป ไม่รู้มีใครรู้จักขนมถั่วตัดบ้าง แต่ก่อนจะมีชายวัยกลางคนเอาถั่วตัดมาแลกกับกระดูกวัวกระดูกควายแถวบ้าน เด็กกรุงคงไม่รู้จักแต่ถ้าเด็กต่างจังหวัดอายุสัก ๓๐ อัพนี่คงจะคุ้นเคย

“เอาไปแลกหัวใจใครบางคนไม่รู้เขาจะสนใจหรือเปล่า ตวง หล่อๆอย่างกูทำไมเขาเมินกูวะ”ผู้หมวดถึงกับหุบยิ้ม เอาสิ มาเลย เดี๋ยวประกาศให้คนอื่นรู้ซะเลยว่าผู้หมวดน่ะเกือบพลาดท่าให้ไอ้บอมบ์แล้ว

“ถุย พูดมาได้ว่าหล่อ”ไอ้ตวง ไอ้เพื่อนเลว

“อ้าว หรือจะไม่จริง”ผมหันไปมองหน้ามันอย่างข่มขู่

“เออ หล่อก็จริงๆ แต่หล่อแบบนี้พี่ก็ไม่เอาด้วยนะน้อง ดูพี่เป็นตัวอย่างสิ หัวเกรียนไร้นมอารมณ์เกินหญิงเอ๊ยๆๆ ผิดคอนเซ็ป รูปหล่อพ่อไม่รวยแต่ตึ๊ดๆๆๆๆๆพี่ใหญ่นะ”

“อะไรของมึงใหญ่วะมหา”ไอ้ซันถามทะลึ่ง

“ขา มึงดูขากูสิ ใหญ่ป่ะ เตะปากมึงแตกเลยนะมึง ฮ่าๆๆๆ ไม่เชื่อลองดู”

“โถๆ กูแค่ดีดหูมึงมึงก็ร้องไห้แล้วมหา เออ อาบอมบ์ว่าแต่ไปหว่านเสน่ห์ใครไว้ ใช่น้องคนนั้นที่ชอบขี่จักรยานผ่านไปมาหรือเปล่า”ไอ้ซันเอ่ยถึงบุคคลที่สาม คนที่ชอบขี่จักรยานไปมาจะมีคนหนึ่งครับ สาวสวยแต่ไม่ใช่สเปคของผม เห็นขี่ผ่านเมื่อไหร่ต้องยิ้มให้ผมทุกที

นั่งคุยกันฮาเฮอีกพักใหญ่ๆผู้หมวดลุกออกไปทักทายวงอื่น ส่วนพวกผมก็เตรียมตัวไปกินข้าว กินข้าวเสร็จแล้วช่วงบ่ายก็มาคุยกับแม่ต่อ ส่วนพี่นกแม่ไอ้ซันกลับไปแล้วครับ แต่ก็มานั่งคุยกับผม ไอ้มหาตวงก็มาคุยด้วย คุยกับแม่ผมถูกคอเชียว แม่ผมชอบไปวัดไปวาพอมาเจอพี่มหา คุยกันจนลืมลูกไปเลย แวบนึงผมเห็นผู้หมวดเข้าไปในห้อง ผมเองก็รีบย่องๆเดินตามไป อาศัยความเร็วและแนบเนียนแอบเข้าห้องตามหลังผู้หมวด

“ฟอด นี่ ไม่คิดจะคืนดีกันเลยใช่ป่ะ”ผมเข้าไปกอดผู้หมวดจากด้านหลัง

“เฮ้ย ปล่อยนะ”ผู้หมวดดิ้น ผมยิ่งรัดแน่น

“เบาๆครับที่รัก ถ้าที่รักเสียงดังคนข้างนอกได้ยิน ที่รักจะเสียหายนะครับ”ผมพูดข้างหูแอบเลียเบาๆ เค็มปี๋เลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ก็ยอมรับได้ครับ เพราะรักจึงเลียเอ๊ยๆๆๆ ผิดๆ ฮ่าๆๆๆ

“ปล่อยกูดิ”ผู้หมวดแกะมือเอาแต่พยายามทำให้เสียงเบาที่สุด

“บูม บอมบ์อุตส่าห์ง้อแล้วอ่ะ บูมไม่หายโกรธบอมบ์อีกเหรอ นะๆ ยกโทษให้ไอ้หน้ามึนคนนี้ได้ไหม”ผู้หมวดชะงัก ยืนนิ่งๆ

“คนเห็นแก่ตัว”

“ครับ ยอมเห็นแก่ตัวเพื่อที่เราจะได้รักกัน นะครับที่รัก ใจอ่อนกับผมสักทีสิ”

“บอมบ์ มึงเคลียร์กับตัวเองหรือยัง”

“เคลียร์หมดแล้วครับ ไม่มีพันธะ ไม่มีภาระอะไรอีกแล้ว น่านะ เด็กกำลังขาดแม่ บูมก็ไปเป็นแม่ให้เด็กหน่อยสิครับ ไม่สงสารตาแป๋วๆคู่นั้นเหรอ”

“ถุย ไอ้เวร ทำเขาท้องแล้วยังจะ.... เฮ้อ กูจะด่ามึงแบบไหนดีวะ มึงเนี่ยบอมบ์ กูให้โอกาสมึงเยอะมาก แค่มึงบอกกูตอนนั้น เฮ้อ แต่ก็ดีแล้ว มึงคบกับกูมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเมียมึงมาตามทวงเอาทีหลัง แค่นี้กูก็ชีวิตกูก็พังทลายไปเยอะแล้วว่ะ”

“ฟอด เมียเมอบอมบ์มีที่ไหนอ่ะ ก็จะมีแต่ว่าที่เมียที่บอมบ์กอดอยู่เนี่ย บูม คนเลวๆอย่างบอมบ์ไม่มีสิทธิ์ที่จะคบกับบูมเลยเหรอ”

“เพิ่งรู้ตัวหรือไง ถ้ากูคบกับมึงวันนี้แล้ววันหน้ากูไม่รู้ว่าปัญหาอะไรจะตามมาอีก มึงเคยไปทำอะไรกับใครเขาไว้กูก็ไม่รู้ เกิดวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกว่ามึงทำเขาท้องแล้วเขาให้มึงแต่งงานกับเขา แล้วกูล่ะ เสียใจฟรีๆงั้นดิ”

“คิดไปไกล ไม่มีแล้ว ไม่มีใครมานานแล้วด้วย คนนี้มันเพราะบอมบ์สะเพร่าเอง เห็นเขาจะสดยังซิงบอมบ์ก็ใส่ไม่ยั้ง”

“มันก็คงไม่ต่างจากกูหรอก เห็นกูง่ายๆมึงก็ไม่ยั้งกับกูเหมือนกัน สุดท้ายมึงคงทิ้งกูไป กูว่าเราเป็นผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชากันดีกว่า มันจะได้ไม่ต้องวุ่นวาย กูอยู่ในโลกของกู มึงก็โลกของมึง”

“ไม่เอา บูมรู้ป่าวว่ากว่าที่เราจะเจอกัน กว่าที่เราใจจะตรงกัน มันยากแค่ไหน ตอนนี้บอมบ์ไม่มีใคร อยากมีแค่บูมคนเดียว”

“ถุย ไอ้สัสปากหวาน  ความเจ็บปวดจนเกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน มึงทำกูเจ็บครั้งหนึ่งแล้ว กูไม่กล้าเสี่ยงอีกหรอกว่ะ”

“หือ ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวจะเรียกแม่มาขอเลยอ่ะ เอาป่ะ เรียกแม่มาตอนนี้เลย”

“ไอ้เหี้ย แม่มึงได้ช๊อกตายพอดี”

“อ้าว ก็จะให้บูมรู้ไงว่าบอมบ์จริงจัง”

“ไอ้เหี้ย พอๆเลยมึง”

“เอาจริงนะเนี่ย”ผมทำท่าจะไปเรียกแม่

“เฮ้ยๆ ไอ้เหี้ย ไม่เอาเว้ย จวย คนอยู่เยอะแยะ กูตายห่าพอดี”ผู้หมวดรั้งผมไว้

“งั้นรับรักผมสิครับ นะที่รัก”ผมคว้าเอวมากอด ก้มลงสูดดมที่ใบหน้า

“ยังก่อน มึงนี่นะ ไอ้มึน ไอ้เลว ไอ้สัส มึงแน่จริง มึงรักกูจริง มึงต้องตื๊อกูเท่านั้น กูไม่ได้กำหนดเวลานะ ครั้งนี้กูจะลองดูอีกครั้ง แต่ขอบอกว่ากูไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อนๆอีกแล้ว”

“ฮ่าๆๆๆ ครับผม ขอบคุณที่รักมากนะครับ โอเค เดี๋ยวผมจะตื๊อที่รักเอง รีบรับรักผมไวๆนะครับ ผมมันใจร้อน จุ๊บ ขอจูบมัดจำหน่อยดิ”ผมยื่นปากไปใกล้ๆ จนริมฝีปากเราประกบกัน แลกลิ้นกันเบาๆก่อนจะผละออกจากกัน

“ไอ้หน้าส้นตีน”ฮ่าๆๆๆๆๆ

ออฟไลน์ papanoy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
ในที่สุด บูมก็ให้โอกาสบอมบ์อีกครั้ง เย้ๆๆๆ ดีใจ สู้ๆนะบอมบ์ คราวนี้อย่าให้พลาดหล่ะ

                                        :ped149: :ped149:

ออฟไลน์ boyslover

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 408
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-0

ออฟไลน์ rainbowroman

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 17
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
อร๊ากกกกกก
ผู้หมวดรีบยอมบอมเถ่ออออ  :katai1:  :katai2-1:

ออฟไลน์ Akikojae

  • พี่ยุนรักน้องแจ ★彡
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1137/-17

ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ TR

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
บอมบ์หน้ามึนดับเครื่องชน ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ตื้อเข้าไปนะบอมบ์
ผู้หมวดบูมก็รับรักบอมบ์ไวๆนะ อย่าให้นาน คนอ่านจะขาดใจ

ออฟไลน์ GlassesgirL

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1037
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-2
ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก แต่ต้องแสดงความจริงใจด้วยนะบอมบ์

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
นี่แค่งอน ยังแลกน้ำลายกันขนาดนี้
 ฟิน จ้า ฟิน

ออฟไลน์ DarkAki

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
บอมบ์บูมรักกันด้วยลำแข้ง คึคึ

รอตอนต่อค่าาาาา

อยากอ่านตวงเต้ยแบ้วอ่ะ งุงิๆๆ

ออฟไลน์ junpa

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
พี่บอมบ์เนี้ย แบบว่ามึนๆเนียนๆอะ

ออฟไลน์ yokky34

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
เย้ๆ ผู้หมวดเปิดทางแล้ว

ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:พี่บอมบ์ถือคติว่าด้านได้อายอดนะหมวดบูม :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3

ออฟไลน์ kapook_koopak

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 148
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ตื๊อไปเลยพี่บอม ไอ้ที่อ่อนๆจะได้แข็ง เอ้ยม่าใจหมวดบูมจะได้อ่อนค่า ฮี่ๆ

สนุกจนรู้สึกว่าสั้นไปอีกแล้ว สงสัยต้องอดใจมาอ่าทีละหลายๆตอนรึเปล่าเนี่ย คนเขียนเขียนเก่นเกินไปค่า ฮ่าๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3

ออฟไลน์ Guy_BLove

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 230
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

ออฟไลน์ rayaiji

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 812
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
    • ray's deviantart
เข้าพระคาถา  ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก :z2:

ออฟไลน์ AGELA

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 675
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1109/-0
ตอนที่ ๒๒ สัปดาห์สุดท้าย

“ดีใจไหมที่ใกล้จะจบหน่วยฝึกแล้ว”

“ดีใจครับ”เสียงตอบดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมเพรียงกัน สัปดาห์สุดท้ายของการฝึก ทุกคนตอนนี้มีสีหน้าที่เรียกว่าเอิบอิ่ม สดใจกันทั้งหน่วยฝึกครับเพราะการตรวจสอบของแต่ละสถานีผ่านไปแล้วเมื่อวานนี้เอง เหลือวันมะรืนที่ต้องตรวจสอบแถวชิดครับ

“อืม ผู้หมวดก็ดีใจเหมือนกันที่พวกเราผ่านมันมาได้ ไม่ว่าจะด้วยความยากลำบากหรือว่าอะไร ให้เราระลึกไว้เสมอนะว่าตอนนี้เราเป็นทหารแล้ว เราต้องเสียสละ เราได้เสียสละในขั้นต้นคือสละความสุขจากการเป็นพลเรือนมาเป็นทหาร ต่อมาก็คือสละกำลังกายเพื่อที่จะฝึกฝน ตอนนี้เราใกล้ฝึกเสร็จแล้ว ต่อไปเราก็ไปทำงานตามกองร้อย แล้วแต่ใครจะได้ร้อยไหน”

ช่วงนี้เรามาฝึกแถวชิดกัน ฝึกเช้าฝึกเย็น ถามว่าเหนื่อยไหม ตอนนี้ไม่ค่อยเหนื่อยแล้ว มันชินชาไปหมดแล้วครับไม่มีอะไรจะเหนื่อยไปมากกว่าการฝึกทหารใหม่อีกแล้วครับ


“ทหารใหม่ ตรงหน้าระวัง วันทยาวุธ”เสียงสั่งดังมาจากด้านหน้าแถว พวกที่อยู่ในแถวตบจับปืนขึ้นมาให้ถูกตามแบบฝึกฝน

“เรียบอาวุธ”เสียงตบจับปืนดังพรึบพรับพร้อมเพรียงกัน



“เดี๋ยวเราจะฝึกในช่วงเช้า เอาท่าอาวุธให้พร้อมเพรียงกัน ส่วนตอนบ่ายจะซ้อมตามลำดับพิธี จะฝึกผ่านไม่ผ่านก็อยู่กับแถวชิดนี่แหละ ให้ทุกคนตั้งใจ ผู้หมวดเชื่อว่าถ้าเราขับพลังแห่งความตั้งใจอออกมาการงานทุกอย่างจะสำเร็จ และที่สำคัญคือสติ ต้องคอยระลึกอยู่เสมอว่าผู้หมวดจะสั่งอะไร ให้ฟังให้ดี ไม่มีการเตือนเหมือนตอนฝึก คำสั่งจะไหลลื่นไปเลย ทุกคนต้องจำจังหวะให้ดี ทหารใหม่ทราบ”

“ทราบ”

“อือ หวังว่าทุกคนคงไม่ตกม้าตายในวันสุดท้าย อ่ะ พร้อมหรือยัง”

“พร้อมแล้วครับ”

การฝึกก็ตามที่ผู้หมวดผู้ ช่วงเช้าเอาท่าทางให้พร้อมเพรียง หาจุดแก้ไข ส่วนช่วงบ่ายเริ่มฝึกตามลำดับพิธีตั้งแต่ประธานในพิธีเดินมาเราต้องทำยังไง ช่วงบ่ายผ่านไป เราฝึกกันหนักมากครับจนถึงเคารพธงชาติจึงได้เลิก

กินข้าวเสร็จแล้วก็มานั่งฟังผู้หมวดพูดคุย ส่วนผมมานั่งทำงานให้อยู่ในห้องครับ ผู้หมวดเรียกตัวผมมาทำงานแล้ว ส่วนคนอื่นๆก็หมดวาระไปแล้วครับ เหลือแค่ผมคนเดียว

“ผู้หมวดครับ ผมได้อยู่กองร้อยไหนอ่ะครับ คนอื่นเขารู้กันหมดแล้วเหลือผมคนเดียวที่ยังไม่รู้ อย่าแกล้งกันสิครับ”ผู้หมวดเข้ามานั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของผม ตนนี้เขาแบ่งทหารใหม่ออกเป็นกองร้อยต่างๆแล้วนะครับ และเขาก็รู้กันทั้งหน่วยฝึกแล้ว เหลือแค่ผมเท่านั้นที่ยังไม่รู้

“คนไม่มีสังกัดไม่ต้องรู้หรอก”

“แน่ะ อย่าแกล้งกันดิครับ”

“เดี๋ยวกลับจากลาพักก่อนค่อยบอก”

“ครับ ก็ได้ครับ งานเสร็จแล้วนะครับ ผมทำสรุปให้หมดแล้วล่ะ ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับผู้หมวดแล้วล่ะ”ผู้หมวดลงเรียนตรี แล้วมันก็ตรงกับสาขาที่ผมเคยเรียนเลยมัดมือชกให้ผมทำสรุปให้ ผมก็ยินดีครับ

“อื้ม ปริ๊นท์ให้ด้วยสิ”

“ต้องให้อ่านให้ฟังไหม”

“ตักบาตรอย่าถามพระ”

“ครับ”รับคำก่อนจะลงมีปริ๊นท์งานที่ได้ทำเอาไว้ ลุกจากเก้าอี้มาพลอดรักสุดหล่อของผมสักหน่อย

“เครียดเรื่องอะไรเห็นทำหน้าเพลียๆมาหลายวันแล้ว”ผมนั่งด้านหลังนวดที่ขมับให้เบาๆ เอาใจเขาหน่อยครับ ฮ่าๆๆๆ

“จะไม่เพลียได้ไง เหนื่อยจากฝึกพวกมึงอ่ะ ทำไมบอกยากบอกเย็นกันนักนะ”

“คนเราไม่เหมือนกันนี่ครับ เครียดไปก็เท่านั้น”

“นี่ไม่เครียดกันเลยเหรอ เกิดตรวจสอบไม่ผ่านไม่ได้กลับบ้านจะทำยังไง”

“จุ๊บ เป็นไปไม่ได้หรอกครับที่จะไม่ได้กลับบ้านน่ะ ผมเป็นใคร ผู้หมวดฝีมือระดับไหน เชื่อใจกันและกันผมว่าผ่านแน่นอนครับ”

“ก็เชื่อใจมาตลอดนะ แต่มันไม่น่าไว้วางใจ”

“อย่าคิดมาก ไม่มีลูกน้องคนไหนจะทรยศลูกพี่หรอกครับ เชื่อใจพวกผมหน่อยสิครับ”

“หึ มึนๆแบบพวกมึงเชื่อยาก นี่ขนาดว่าผ่านการตรวจสอบมาแล้วนะเนี่ย ยังไม่เป๊ะกันเลย น่าจะฝึกกันเป็นปีๆจะได้รู้สึกซะบ้าง”

“ฝึกเป็นปีแล้วผู้หมวดไหวเหรอ”

“ไม่ไหว เหนื่อย แค่ ๒ เดือนก็แทบรากเลือด”

“ฝึกเสร็จไปเที่ยวกับผมไหม”

“พาครอบครัวมึงไปเที่ยวเถอะ กูไปเองได้”แน่ะ มีหยิ่งอีก

“ไม่รู้ล่ะ ทำตัวให้ว่าง ห้ามหลบ ห้ามหลีก ห้ามไม่รับโทรศัพท์แล้วห้ามอ้างว่าติดเวร ไม่งั้นจะมาดักอยู่หน้ากองร้อยแล้วลากไปซะ เข้าใจไหมครับ”

“หึ ถ้ากล้าก็เชิญ”

“อย่าท้านะครับที่รัก ผมพร้อมเสมอ ถ้าที่รักไม่เชื่อก็ลองดูได้”

“มึงนี่มันบ้าได้ใจกูจริงๆว่ะไอ้บอมบ์ ทำตัวให้เป็นผู้เป็นคนได้ไหมวะ เออ แปลกคนไอ้นี่”

“เหมือนคนอื่นสินค้ามันก็ซ้ำกันสิครับ บอมบ์บ้าบิ่นแบบนี้มีคนเดียวในโลกครับ”

“พยายามนำเสนอสุดๆเลยนะ ยังครับยัง ยังอีกไกลไอ้น้อง”ผมวางแขนพาดมาที่หน้าอกของผู้หมวด ปากไม่ยอมรับผมเป็นแฟนแต่การกระทำเนี่ยมันเกินแฟนแล้วนะครับที่รัก

“อย่าให้นานนักนะครับ คนรอมันทรมาน”

“ถุย มึงอย่ามาเวอร์ใส่กูไอ้บอมบ์ ที่กูถามมึงมึงก็ลีลา นี่ไง จะได้เข้าใจความรู้สึกกูบ้าง สัส เห็นกูง่ายๆก็มาลีลาใส่ เป็นไงล่ะ เจอกูยากแบบนี้ ทนไม่ได้กูไม่ว่านะ คนอื่นมีเยอะแยะ”

“หมวดเต้ยก็น่ารักดีนะ”ผมพูดลอยๆ

“ไอ้สัส เพื่อนกู”

“ถ้าผู้หมวดไม่รีบ ผมจะจีบหมวดเต้ย”

“มึงรู้ได้ไงว่าเต้ยจะชอบมึง”

“เขาแอดเฟสผมมาครับที่รัก เพิ่งคุยกันเมื่อกี้ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ไม่เอาหรอก รักคนนี้ไปแล้ว ตัดใจยาก จุ๊บ”

“ถุย อยากรักคนอื่นก็รักไปดิ ใครจะว่าอะไรมึง”

“ไม่มีใครว่าหรอกครับ แต่คนแถวนี้เขาจะเศร้าเอาดิ ผมเองก็จะเศร้าด้วย ทำไง รักไปแล้วยากจะถอนตัว ว่าแต่หมวดเต้ยเขาชอบผู้ชายมานานแล้วเหรอ”

“กูไม่รู้ เห็นมันคุยทั้งผู้ชายผู้หญิง เรื่องแฟนเราไม่ก้าวก่ายกันอยู่แล้ว”

“แล้วเรื่องของเราจะบอกหมวดเต้ยไหมครับ เห็นสนิทกันดีนี่”

“มึงจีบกูให้ได้ก่อนเหอะ ไอ้สัส แล้วค่อยไปคิดบอกคนนู้นคนนี้น่ะ จีบยังไม่ติดเลย คิดเพ้อเจ้อไปไกลซะแล้ว”

“หึหึ โอเคครับ มีงานอะไรให้ผมทำอีกไหม ฟอด”กดจมูกลงบนแก้มเนียนๆ เจ้าตัวยังนั่งนิ่งๆ คนปากแข็งไม่ยอมรับรักผมซะที แต่แบบนี้ก็ยอมครับ ไม่รับรักแต่ให้กอดจูบได้นี่ก็มีชัยไปเกินครึ่งแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ



“เอาให้ดีนะทหารใหม่ ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายแล้ว จะดีไม่ดีจะได้กลับบ้านไม่ได้กลับบ้านก็ขึ้นอยู่กับวันนี้ ถ้าทุกคนตั้งใจ ทำทุกท่าด้วยความแข็งแรง ทำด้วยความตั้งใจ อ่ะ นิ่งๆไว้นะ พิธีจะเริ่มแล้ว”คณะกรรมการยศร้อยเอกสวมปลอกที่แขนในมือถือกระดาษไว้ให้คะแนน เหล่าผู้กองที่เป็นกรรมการเดินมายืนหน้าแท่นพิธี

“ทหารใหม่ ทำความเคารพผู้บังคับกองพัน ตรงหน้าระวัง”เรากระชับปืนด้วยนิ้วมือด้านขวารอฟังคำสั่ง “วันทยาวุธ”

“โป๊ะ ฟึ๊บ”เสียงตบจับปืนและฟันมือลงในท่าวันทยาวุธดังพร้อมเพรียงเป็นเสียงเดียวกัน ผู้หมวดวิ่งไปรายงานผู้พัน

“กระผมร้อยตรียุทธภูมิ สิทธิพัฒนกุล ผู้ฝึกทหารใหม่ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๕....ผลัดที่ ๑......................”จากนั้นก็รายงานไปตามที่ท่องมา ผมจำได้ไม่หมดหรอกครับ “บัดนี้ พร้อมแล้วครับ”ทุกคนสะบัดหน้าไปทางด้านซ้ายของแถว คือตอนนี้ทุกคนเข้าแถวหน้ากระดานเรียง ๑ อยู่นะครับแล้วผู้พันต้องตรวจแล้วเลยต้องสะบัดหน้าทำความเคารพ

ผู้พันเดินลงจากแท่นพิธีลงมาตรวจแถว แกเห็นหน้าผมแล้วยิ้มให้พอผู้พันผ่านไปเราก็สะบัดหน้ากลับที่เดิม ครู่หนึ่งจนผู้พันเดินไปสุดแถวแล้วขึ้นแท่น

“เรียบ อาวุธ”ผู้หมวดสั่งเสียงดังพร้อมกับทำท่ากระบี่อย่างทะมัดทะแมง

“ให้ผู้ฝึกดำเนินการตรวจสอบแถวชิดได้ในเวลานี้”ผู้พันพูดก่อนจะลงจากแท่น จากนั้นคณะกรรมการก็เดินมาประจำจุดต่างๆที่ได้ซักซ้อมไว้ ผู้หมวดยื่นกระบี่ให้จ่ากองร้อยหน่วยฝึกแล้วก็วิ่งมาที่หัวแถวรับคำสั่งจากกรรมการ จากหน้ากระดานแถวเดียวเป็นหน้ากระดาน ๒ แถว แล้วเป็น ๓ แถว ๔แถวและ ๖ แถว วิ่งกันอุตลุดเพราะการเรียกแถวแต่ละครั้งต้องจับเวลาให้อยู่ภายใต้เวลาที่กำหนด และที่สำคัญต้องยืนตรงจุดแบบเป๊ะไม่มีคาดเคลื่อน พอหน้าตั้งแถวตอนเรียง ๖ เสร็จเรียบร้อยจากนั้นจึงเดินสวนสนามกันครับ

“ทหารใหม่ เฉียงอาวุธ”

“พรึบ พรึบ”ตบจับที่ฝาประกับปืนในท่าเฉียงอาวุธ

“กลับหลังทางขวา หน้าเดิน”พรึบ พรึบ เสียงตบเท้าก้าวแรกดังพร้อมเพรียงกันจากนั้นก็เดินแถวกันไปตั้งขบวนที่หน้ากองร้อย.....

“ทหารใหม่ แถวหยุด”ผู้หมวดสั่งเมื่อขบวนมาตั้งแถวได้แล้ว ทุกอย่างพร้อมเพรียงจึงสั่งแถวหยุด “เรียบอาวุธ”

“ให้ผู้ฝึกแสดงการสวนสนาม”กรรมการเดินมาบอกคำสั่ง ในการทำท่าแต่ละท่าเนี่ยต้องมีกรรมการบอกนะครับ อย่างหน้ากระดานเรียง ๒ กรรมการก็จะบอก ไม่ใช่ว่าทำตามขั้นตอนไม่ได้นะครับ ผู้หมวดเขาจำได้ทุกอย่างอยู่แล้วแต่ว่าการจะทำอะไรแต่ละอย่างต้องคอยดูผู้บังคับบัญชาก่อน

“ครับ แสดงการสวนสนามครับ”ผู้หมวดทวนคำสั่งเสียงดัง “ทหารใหม่ สำหรับสวนสนาม เฉียงอาวุธ”พรึบ พรึบ พรึบ พรึบ ท่าเฉียงอาวุธสำหรับสวนสนามมี ๔ จังหวะ ตบจับดึงดันมาประทับกอดให้เรียบร้อย

“ทหารใหม่ หน้าเดิน”ผู้หมวดสั่งแต่ยังไม่เดินนะครับ รอฟังเสียงกลองก่อน พอเสียงกลองดัง ตึง ในห้องที่ ๓ จึงก้าวขาออกไป

เสียงเพลงมาร์ชปลุกใจชวนให้ขนลุก เสียงตบเท้าพร้อมกันดังสนั่นในจังหวะก้าวแรกที่เดินสวนสนามออกไป มีแรงเท่าไหร่ก็ใส่มันเต็มที่ในวินาทีนี้

“ระวัง”เสียงเตือนเมื่อเดินมาถึงธงที่วางไว้ คือที่ที่เราสวนสนามเนี่ยจะมีพระบรมราชานุสาวรีย์อยู่นะครับ ต้องทำความเคารพ

“แลขวา ทำ”คนที่อยู่แถวตอนทางด้านขวาไม่ต้องแล ส่วนคนอื่นๆที่อยู่ในตอนที่ ๒ ต้องแลครับ ในช่วงแลขวาทำเสียงตบเท้าดังตึบๆ แผ่นดินแทบทรุด นี่ถ้าตบหนักกว่านี้พื้นราดยางอาจจะแตกก็ได้นะ ฮ่าๆๆๆ

“แลตรง”พอสิ้นคำสั่งจึงค่อยๆผ่อนลงไม่ตบเท้าหนักเหมือนเมื่อครู่จนแถวผ่านไปหมดแล้ว

“แถว หยุด”สิ้นคำสั่งทุกคนต่างโล่งใจเพราะการตรวจสอบได้สิ้นสุดลงแล้วเหลือแค่ฟังโอวาทจากผู้พันและคณะกรรมการว่าจะว่าอย่างไร

“เรียบอาวุธ”พรึบ พรึบ พรึบ ๓จังหวะยืนนิ่งหายใจเข้าออกยาวๆ

“ทหารใหม่ เฉียงอาวุธ”พรึบ พรึบ “กลับหลังทางซ้าย หน้าเดิน”ตึบๆ เสียงตบเท้าดังพร้อมกันจากนั้นจึงไปตั้งแถวแล้วฟังคณะกรรมการรายงานต่อผู้พัน ผู้พันให้โอวาทแล้วก็จบการตรวจสอบ

“แต่ละหมวด แถวตอนเรียง ๔ จัดแถว”พรึบ เฮ้ หลัวจากที่ผู้พันกับคณะกรรมการไปหมดแล้วจึงดำเนินการต่อ จัดแถวเพื่อไปคืนปืน “ฟังนะ ให้ไปคืนปืนแล้วกลับมาที่หน่วยฝึก เดี๋ยวผู้หมวดจะชี้แจง ป่ะ ครู คุมไป”

“หมวด ๑ เฉียงอาวุธ”พรึบ พรึบ “หน้าเดิน เราเดินแถวไปคืนปืนที่กองร้อย เอาปืนชโลมน้ำมันให้เรียบร้อย คืนให้กับรุ่นพี่ที่ดูแลอยู่ จากนั้นก็เซ็นชื่อเป็นอันจบพิธี ลงไปตั้งแถวแล้วกลับหน่วยฝึก

ช่วงเย็นหลังจากตรวจสอบเสร็จก็ไม่มีอะไรแล้วครับมานั่งฟังผู้หมวดคุยเหมือนเดิม ผมเองก็ที่เดิมครับมาทำสรุปให้ผู้หมวดอีกวิชา รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเรียนด้วยยังไงยังงั้น ฮ่าๆๆๆ แต่เพื่อที่รักก็ต้องทำครับ

“มึน มึงจะกลับบ้านยังไง จะกลับหมอชิตหรืออยู่กรุงเทพ”ผู้หมวดเข้ามาด้านใน ถามซะผมตกอกตกใจหมด

“คงจะเป็นกรุงเทพครับ ที่รักไปส่งผมหน่อยดิ”

“คิด ๕๐๐ ค่าน้ำมัน”

“เอาไป ๕ ล้านเลยไป ค่าสินสอด หึหึ จุ๊บ”ลุกขึ้นมาจุ๊บปากเขาหน่อย

“ไอ้สัส รุ่มร่ามจริงมึง”ทำหน้ายุ่งๆปัดป้อง

“ฟอด ฟอด เพราะรักหรอกน่า ไปเที่ยวกันนะ”

“ไม่ว่างเว้ย มะรืนติดเวร เฮ้ยๆ ปล่อยๆ ลามปามนะมึง เดี๋ยวปากแตก”ผมลูบที่สะโพกเล่นๆ ฮ่าๆๆๆ

“แล้ววันไหนว่างบ้างล่ะครับ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ว่างเดี๋ยวผมจะไปขอผู้พันเอง”

“ไอ้เหี้ย อย่านะมึง เฮ้อ มึงเนี่ยหาเรื่องเดือดร้อนตลอดเวลยว่ะบอมบ์ กูเอามึงไปทิ้งป่าดงดิบดีไหม”

“เอาผมไปทิ้งแล้วใครจะดูแลหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้ล่ะครับ”ผมจิ้มไปที่หน้าอกด้านซ้ายของผู้หมวด

“หึหึ ดูแลได้เองเว้ย”

“สายตามันฟ้องครับที่รักว่าคุณน่ะขาดผมไม่ได้หรอก ข้อมูลคงไม่ได้ง่ายนะครับเดี๋ยวผมว่าผมไปหาชีทที่ผมเคยเรียนมาให้อ่านดีกว่า มันละเอียดกว่าเยอะ ตอนนี้ผมหลงรักคุณจนไม่เป็นอันทำการทำงานแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”

“เสี่ยวสัส วันเสาร์อาทิตย์กูว่าง มารับกูที่บ้าน หาให้เจอด้วย กูไม่บอกนะว่ากูจะอยู่บ้านไหน”

“โอเคครับผม จุ๊บ”ยื่นหน้าไปจูบปากเบาๆแล้วทำงานต่ออีกนิดหน่อย


วันสุดท้ายของการเป็นทหารใหม่ตื่นแต่เช้ามาออกกำลังกาย อาบนำ โดนแดกนิดหน่อย ไปกินข้าว จากนั้นสายๆก็เก็บข้าวของตู้เตียงคืนไปตามกองร้อย พับเสื้อผ้าข้าวของใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยแล้ว

“ไปเที่ยวบ้านกูไหมบอมบ์”ไอ้มหาตวงเอ่ยชวน

“เออ ถ้ากูว่างนะ เอางี้ดิ มึงมาหากูที่กรุงเทพ อยู่กินเหล้ากับกูก่อน”

“ไอ้สัส กูไม่กินเว้ยเหล้าเบียร์ มันไม่ดีต่อสุขภาพ น้ำส้ม น้ำมะเน็ดก็ว่ากันไปอย่างหนึ่ง”นำมะเน็ดคืออะไรวะ กูเกิดไม่ทัน

“เออๆ ไม่กินก็ไม่กิน แต่มึงมาหากูที่กรุงเทพนะ กูคงไม่ได้กลับบ้าน แม่กูก็อยู่ที่นี่ ลูกกูก็เหมือนกัน”

“โอเค จัดไปเพื่อน”ตกลงกันเสร็จก็ขนข้าวของกันต่อครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมอยู่ร้อยไหน เพื่อนที่ตกกองร้อยเดียวกันก็จะมีผม ไอ้มหาตวง ไอ้นนท์ ไอ้ศักดิ์ ไอ้ซัน


ขนข้าวของเสร็จเรียบร้อยแล้วช่วงบ่ายก็มารับแจกชุดอ่อนที่ได้สั่งตัดเอาไว้เมื่อตอนเข้ามาฝึกได้ไม่ถึง ๓ สัปดาห์ แจกเครื่องหมาย เหล่า สังกัด ป้ายชื่อ แพแถบ และเหรียญที่ระลึก แจกชุดอ่อนตามขนาดที่ได้วัดเอาไว้ ข้าวของทุกอย่างบนโรงนอนถูกขนลงมาไว้ด้านล่างหมดแล้ว ของส่วนไหนที่จะไม่เอากลับบ้านก็จะฝากไว้ที่กองร้อยครับ ตอนขึ้นกองร้อยมาก็ไปเบิกเอาใช้

๔ โมงเย็นทุกคนแต่งกายชุดกากีแกมเขียวหรือเรียกกันว่าชุดอ่อน รับของคืนที่เคยฝากเอาไว้เมื่อตอนเข้ามาฝึกใหม่ๆ ใครฝากเงินเท่าไหร่มีของอะไรบ้างก็จะได้คืนครบทุกอย่าง เปิดมือถือขึ้นมาสักพักข้อความห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ขึ้นมาเยอะมากนั่งกดนั่งอ่านแทบไม่ไหว จนถึงเวลา ๖ โมงครับใครที่อยู่บ้านต่างจังหวัดก็ให้ไปขึ้นรถบัสซึ่งทางกองพันจะไปส่งถึงหมอชิต ผมเองไม่ได้กลับบ้านต่างจังหวัดก็แยกไปกับพวกที่กลับบ้านกรุงเทพและปริมณฑล

“กลับแล้วนะมึง โชคดีเว้ย”

“เออๆ เจอกันเพื่อน”

“เฮ้ย ใครจะไปอนุสาวรีย์กับกูบ้าง”

“โชคดีเพื่อน เจอกันวันขึ้นกองร้อย”

“โชคดีๆ เดินทางดีๆนะพวกมึง ฝึกเสร็จแล้วโว้ย”ตะโกนทิ้งท้ายก่อนจะขึ้นแท็กซี่กลับบ้านอย่างเอิบอิ่มใจ


ออฟไลน์ fangkao

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
น้ำมะเน็ด  มหาแกเกิดตอนไหนเนี่ย เก่ามากกกกกกกกกกกกกกกก

ออฟไลน์ yokky34

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
เย้ เปิดมาก็เจอเลย

ไปอ่านก่อนน้า~ ^^

ออฟไลน์ ทิวสนที

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
ใกล้ได้ไปลากหมวดบูมที่บ้านแล้ว o13

ออฟไลน์ junpa

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 322
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1

ออฟไลน์ shikyu3211

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1537
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-1

ออฟไลน์ Zarunghaja

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-0
บอมจัดหนักๆรุกหนักๆไปเลยสู้ๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด