ตอนที่ ๒๑ ฉวยโอกาส
“หายดีแล้วเหรอ”
“อืม”
“แน่ใจนะ”
“อือ หายแล้ว มึงดูหน่อยสิว่าใคร ไอ้บอมบ์คนเหล็กนะครับ”
“ถุย คนเหล็กเหี้ยไร โดนเสียบไปหน่อยเดียวล้มกลิ้งเหมือนลิงสะดุดเสาไฟ”
“สัส เป็นแค่หางเครื่องแล้วปากดี”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
เสียงกลองดังกระหึ่มพร้อมกับเสียงตบเท้าเข้าจังหวะ เหมือนเดิมแทบทุกวัน เช้าซ้อมสวนสนาม เย็นก็เล่นแถวชิด จนผ่านไปอีกสัปดาห์ที่แสนจะยาวนาน วันเสาร์นี้ผมไม่ต้องไปทำโยธาอีกแล้วเพราะความดีความชอบจากการยิงประตูแบบถล่มทลายผู้พันจึงให้ผมพักผ่อนเหมือนคนอื่นทั่วไป
“ทหารอยากดูหนังเรื่องอะไร เดี๋ยวผู้หมวดไปหามาให้”ผู้หมวดเดินมาถามหลังจากที่พวกเรียน กศน. ไปเรียนกันหมดแล้ว
“พระนเรศวรครับ”
“ผีชีวะครับผู้หมวด”
“ไอรอนแมนครับ”
หลายคนเสนอมาแต่ละอย่างน่าดูกันทั้งนั้นจนเลือกไม่ถูก ผมเองคิดไม่ออกว่าจะดูอะไร เหมือนเดิมนั่งเงียบอยู่คนเดียว คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยจนผู้หมวดออกไปข้างนอก
“อาการมึงแปลกๆนะ คิดถึงเมียรึไง”
“เมียไหน กูเคยมีด้วยเหรอ”
“อ้าว ก็น้องคนนั้นไง”
“สัส ไม่ใช่ แค่แม่ของลูกกู ไม่ใช่เมียกู เบื่อว่ะมหา คนเรานี่แม่งเหี้ยเนอะ”
“เออ อยู่ๆก็ด่าตัวเอง แปลกคน”
“จวยเอ๊ย กวนตีนจริงๆมึง มหา ถ้ามึงมีความรักมึงจะทำยังไง”
“ไม่รู้ดิ เดินเข้าไปหน้าด้านๆแล้วก็บอกว่าผมรักคุณมั้ง กูไม่รู้ว่ะ กูไม่เคยมีความรักความหลงอะไรแบบนั้น ถามแปลก แอบไปรักใครวะ”
“รักคนๆหนึ่ง แต่มึงก็ดูดิ กูมันแบบเนี่ย มีพันธะ เขาไม่ยอมรับรักกูสักที เฮ้อ”
“กูมีคาถาความรักให้มึงท่องนะ ฟังเอาไว้ ปุพเพวะ สันนิวาเสนะ ปัจจุปปันนะ หิ เตนะวา เอวันตัง ชายะเต เปมัง อุปะลัง วะ ยะโสธะเก แปลว่า ความรักเกิดจากเหตุ ๒ ประการ ๑ การอยู่ร่วมกันในกาลปัจจุบัน กับการที่เคยกระทำร่วมกันในกาลก่อน เปรียบประดุจดอกบัวที่เกิดจากโคลนตม ก็คือ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน มันก็เป็นปัจจัยให้เกิดความรัก และอีกอย่าง การกระทำร่วมกันที่เรียกว่าบุพเพสันนิวาส คือเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาในกาลก่อนนี่ก็เป็นอีกปัจจัย ๑ ดังนั้นอย่าไปกังวล คนที่เคยทำอะไรร่วมกันมา ไม่ว่าจะในชาติปัจจุบันหรือชาติที่ผ่านมา ถ้ามันผูกพันกันมันก็คงเป็นเนื้อคู่กันอยู่วันยังค่ำ คนไม่เป็นเนื้อคู่กัน แต่งกันไปอยู่ด้วยกันไม่ได้เลิกราไปมากก็มี ค่อยๆจีบค่อยๆหว่าน เคยได้ยินสุภาษิตไหม น้ำหยดลงหินหินยังกร่อน หัวจวยคนอ่อนๆจะไม่แข็งได้อย่างไร เอ๊ยๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้สัส ฮ่าๆๆๆๆ”
นั่งดูหนังไปอยู่ๆก็หลับคาเสา คือผมนั่งพิงเสาน่ะหลับอยู่ตรงนั้น ส่วนคนอื่นๆนี่ไม่ต้องสืบครับ หนังดูคนหรือคนดูหนังก็ไม่รู้ หลับกันเป็นแถว
“ตรง”เสียงสั่งดังขึ้น ผมรีบสะดุ้งลุกขึ้นมองซ้ายมองขวา เจอหน้าหมู่ป๊อบเดินอมยิ้มเข้ามา โถ่ แกล้งกันนี่หว่า
“เตรียมตัวจัดเวรเลี้ยงเว้ย”หมู่ป๊อบพูด
“ครับ เฮ้ย ตื่นๆ เวรเลี้ยงๆ”ใครสักคนอาสาปลุกคนอื่นๆที่นอนต่อ ทุกคนต่างงัวเงีย
วันนี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันอาทิตย์ก็โปรแกรมเดิมเยี่ยมญาติ ผมไม่รู้ว่าแม่ผมจะมาหรือเปล่า ซักผ้าเสร็จเรียบร้อยก็มานั่งอยู่บนโรงนอน ใครมีญาติมาเยี่ยมผู้ช่วยครูจะขึ้นมาเรียกชื่อ นั่งไม่ไหวก็นอน แปบเดียวหลับทันที มันเพลียๆเลยหลับง่าย
“ไอ้ยักษ์ ญาติเยี่ยม ไอ้ยักษ์”ผู้ช่วยครูตะคอกเสียงดัง
“หือ ครับ”ผมตื่นขึ้นมาทำหน้ามึนใส่
“ญาติมาเยี่ยม”
“ครับครู”ผมลงจากเตียงขยี้ตาเดินไปรวมที่หน้ามุข พอได้คนเยอะๆจึงลงไปที่ศาลาน้ำซึ่งเป็นสถานที่เยี่ยมญาติ
“กระผม พลทหาร............ขออนุญาตเข้าศาลาน้ำครับ”รายงานเสียงดัง พวกญาติๆก็หันมามองกันเต็ม รู้สึกอายๆเขินๆ เดิมไปก็ชะเง้อหาญาติ
“ทางนี้ลูก บอมบ์แม่อยู่นี่”แม่ผมกวักมือเรียก ผมจึงเดินเข้าไปหาแม่แล้วยกมือไหว้
“ใครบอกว่าเยี่ยมได้อ่ะแม่”ผมถามอย่างสงสัยเพราะผมเองโดนลงโทษเพิ่งจะพ้นโทษผ่านไปไม่กี่วัน
“ผู้หมวดไง เขาโทรไปบอกแม่”แม่เฉลย
“ครับแม่พาลูกผมมาด้วยป่ะ”
“ไม่ได้พามา จะเอามาด้วยทำไม ร้อนก็ร้อน”
“อ่อ แล้วใครเลี้ยงอ่ะ”
“น้องภูมิกับน้องภีมเขาอาสาเลี้ยงให้วันหนึ่ง ที่จริงแม่ว่าไม่ใช่หรอกคงจะเห่อน้องมากกว่า แต่ก่อนกลับบ้านกันดึกๆตอนนี้เลิกงานปุ๊บมาหยอกมาอุ้มกับน้องทันที”ภูมิกับภีม หลานชายผมครับ
“อ๋อ แล้วแม่เป็นไงลูกดื้อไหม”
“เหมือนแกตอนเด็กๆอ่ะแหละ ไม่ต่างกันเลย”
“ฮ่าๆๆๆ”ผมหัวเราะออกมา ตอนเด็กๆแม่เล่าให้ฟังว่าผมเลี้ยงง่ายครับไม่ค่อยงอแง ให้กินก็กินให้นอนก็นอน แต่ผมจะดื้อช่วงที่โตแล้ว ก็ตามประสาเด็กครับ ซนๆดื้อๆ ไม่หาเรื่องใครก่อนแต่ถ้าใครอยากมีเรื่องด้วยก็ไม่เกี่ยวเหมือนกัน อย่างที่พูดไปไม่กราบตีนผมไม่หยุด
“ตรง”ผู้หมวดเข้ามาในศาลาน้ำจากอีกด้าน พวกทหารยืนตรงทำความเคารพผู้หมวดโค้งให้และยิ้มให้ทุกคน
“ตามสบายๆ”ผู้หมวดยิ้มเดินไปทักทายญาติๆของทหารใหม่
“ผู้หมวดบูมนี่เขาน่ารักดีเนอะแม่ว่า”เห็นด้วยเลยครับคุณแม่สุดที่รัก
“ครับ นิสัยดีด้วยไม่ค่อยถือตัว”
“อื้ม นี่ถ้าผู้หมวดไม่โทรบอกแม่ก็ไม่รู้หรอก ว่าแต่เราอ่ะเป็นไงบ้าง ดูสิ หน้าตามอมแมมเชียว แต่แม่ว่าเราอ้วนขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลยนะ แต่ก่อนว่าอ้วนแล้วตอนนี้ดูอ้วนอีก”
“ก็กินเยอะนี่แม่ ต้องฝึก”
“อื้ม ดูสิ แขนขาแข็งโป้ก ลูกพ่อนี่มันได้พ่อไปทั้งหมดจริงๆ ไม่มีใครได้มาทางแม่สักคน”
“ฮ่าๆๆๆ อย่าน้อยใจดิ”ผมนั่งคุยเรื่อยเปื่อยกับแม่ พักหนึ่งไอ้มหาตวงก็เดินมาหา
“คุณแม่สวัสดีครับ”มันยกมือไหว้แม่ผม
“สวัสดีค่ะ”แม่มองหน้าแล้วยิ้มแย้ม
“เพื่อนอ่ะแม่ บั๊ดดี้นอนเตียงข้างกัน ชื่อตวง มึงไปไหนมาวะ แม่มึงมาเยี่ยมเหรอ”
“อือ แม่กลับไปแล้วล่ะ เอาของมาฝาก”มันนั่งลงข้างๆผม
“เป็นไงบ้างลูก ฝึกเหนื่อยไหม”แม่ผมหันมาถามมหาตวง
“ก็เหนื่อยครับแม่”ไอ้มหาตอบยิ้มๆ
“มันบวชมาอ่ะแม่ ๑๓ ปี เป็นมหา คนนี้อ่ะสนิทสุดๆ แล้วพี่นกไม่มาด้วยเหรอ”ผมถามถึงแม่ไอ้ซัน แม่มันมีศักดิ์เป็นพี่ผมครับ เป็นญาติห่างๆกัน
“เดี๋ยวคงมาล่ะมั้ง แม่ก็ไม่รู้เขา เออ ทำไมเราไม่เรียกซันมาด้วยล่ะ แม่ยังไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย”
“แล้วทำไมแม่ไม่แจ้งก่อนล่ะ อ้าว นั่นพี่นกมาแล้วนี่นา พี่นกหวัดดี”ผมยกมือไหว้พี่นกที่ถือของมาเต็มไม้เต็มมือ
“จ้า โอ้ ที่ตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมั้ยเนี่ย แต่ดำเนอะป้า”พี่นกหันมาขอความเห็นจากแม่
“อือ มันตากแดดตากฝนก็ดำงี้แหละ”จากนั้นจึงไปเรียกไอ้ซันมา มานั่งคุยกันฮาเฮ เห็นผู้หมวดไปคุยกับญาติของทหารคนอื่นแล้วขัดใจ ทำไมไม่มาทางนี้บ้างวะจะให้แม่สู่ขอเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
“สวัสดีครับๆ”ผู้หมวดยกมือไหว้แม่ผมแม่ไอ้ซัน ส่วนพวกผมยืนตรงทำความเคารพผู้หมวด
“สวัสดีค่ะ แม่คิดว่าจะไม่แวะมาทางนี้แล้วเชียว”แม่ผมจับมือผู้หมวด
“แฮๆ ขอโทษทีครับ มัวแต่ไปทักทายด้านนู้น”ผู้หมวดยิ้มกว้าง
“ค่ะ นั่งก่อนสิค่ะ อยู่คุยกับแม่ก่อนแปบนึงหรือผู้หมวดจะรีบไปไหน”แม่ผมเชื้อเชิญ ดีเลยครับแม่ เดี๋ยวผมจะให้แม่ขอผู้หมวดให้เนี่ย คนอะไรวะดื้อชะมัด คนเขาอุตส่าห์ไปขอเป็นแฟนถึงห้องแล้วไม่เห็นอกเห็นใจกันเลย
“อ๋อ ไม่มีงานเร่งด่วนที่ไหนหรอกครับ คุณแม่เป็นบ้าง สบายดีไหมครับ”ผู้หมวดนั่งลงบนเก้าอี้ที่ไอ้มหามันลากมาให้ ส่วนไอ้มหาไปหาที่นั่งใหม่
“ก็สบายดีตามประสาคนแก่ล่ะค่ะ ถามจริงเถอะค่ะเด็กๆเขาดื้อกันไหมค่ะ ทำให้ผู้หมวดหนักอกหนักใจอะไรหรือเปล่า”
“เด็กที่ไหนแม่ โตแล้ว ๒๖ แล้วนะครับ พร้อมจะมีเมียแล้ว”ผมพูดเป็นนัย ไม่รู้ว่าผมสื่อความหมายอะไรก็ให้รู้ไปสิ
“จ้า พ่อรูปหล่อ มันน่าตีเชียว คนมีพันธะอย่าแกน่ะใครจะรัก ยกให้พร้อมกระสอบข้าวสารไม่รู้จะมีคนเอาหรือเปล่า”แม่หันมาตีไหล่ผมทีหนึ่งอย่างหมั่นไส้
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ผมแถมหม้อหุงข้าวให้ด้วยครับแม่ ฮ่าๆๆๆ”ไอ้มหาตวงพูดแทรก
“ผมแถมน้ำมันพืชให้ด้วยอ่ะยาย อย่างอาบอมบ์ไม่มีใครอยากได้หรอก เอาไปแลกเกลือไม่รู้จะได้หรือเปล่า”ไอ้ซันเสริมอีก เออ กูโดนรุมเลย
“ฮ่าๆๆๆๆ ซัน เราเอาไปแลกสบู่ใช้ดีกว่าไหม ฮ่าๆๆๆ”มหาตวงเสริมอีกครั้ง เออ
“ถุย ไอ้สัส ไอ้หน้าหล่อแต่เมียทิ้ง พูดมานี่ไม่ดูตัวเองเลยนะสัส”ผมกระแทกแดกดันไอ้ซัน “แล้วมึงมหา เอาสังฆทานไปแลกมาจากโรงจำนำคงไม่มีใครเอามึงหรอก ฮ่าๆๆๆๆ”
“ฮาๆๆๆๆๆๆ”
“คุณแม่จะยกให้หนูไหม เดี๋ยวหนูไปสู่ขอพี่บอมบ์เอง”อีหนูมันโผล่มาจากไหนไม่รู้ มาถึงก็ฮาเชียว
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ แม่แถมจานข้าวให้ด้วยลูกไม่ต้องเอาอะไรให้แม่หรอก ฮ่าๆๆๆๆ”
“แหม เดี๋ยวจะรู้สึก ยกให้คนนู้นทีคนนี้ที”ผมพูดกับแม่แต่มีนัยไปถึงผู้หมวด
“เอาไปแลกถั่วตัดก็ดีนะครับแม่ ฮ่าๆๆๆ”ผู้หมวดขำ เออ เอาเข้าไป ไม่รู้มีใครรู้จักขนมถั่วตัดบ้าง แต่ก่อนจะมีชายวัยกลางคนเอาถั่วตัดมาแลกกับกระดูกวัวกระดูกควายแถวบ้าน เด็กกรุงคงไม่รู้จักแต่ถ้าเด็กต่างจังหวัดอายุสัก ๓๐ อัพนี่คงจะคุ้นเคย
“เอาไปแลกหัวใจใครบางคนไม่รู้เขาจะสนใจหรือเปล่า ตวง หล่อๆอย่างกูทำไมเขาเมินกูวะ”ผู้หมวดถึงกับหุบยิ้ม เอาสิ มาเลย เดี๋ยวประกาศให้คนอื่นรู้ซะเลยว่าผู้หมวดน่ะเกือบพลาดท่าให้ไอ้บอมบ์แล้ว
“ถุย พูดมาได้ว่าหล่อ”ไอ้ตวง ไอ้เพื่อนเลว
“อ้าว หรือจะไม่จริง”ผมหันไปมองหน้ามันอย่างข่มขู่
“เออ หล่อก็จริงๆ แต่หล่อแบบนี้พี่ก็ไม่เอาด้วยนะน้อง ดูพี่เป็นตัวอย่างสิ หัวเกรียนไร้นมอารมณ์เกินหญิงเอ๊ยๆๆ ผิดคอนเซ็ป รูปหล่อพ่อไม่รวยแต่ตึ๊ดๆๆๆๆๆพี่ใหญ่นะ”
“อะไรของมึงใหญ่วะมหา”ไอ้ซันถามทะลึ่ง
“ขา มึงดูขากูสิ ใหญ่ป่ะ เตะปากมึงแตกเลยนะมึง ฮ่าๆๆๆ ไม่เชื่อลองดู”
“โถๆ กูแค่ดีดหูมึงมึงก็ร้องไห้แล้วมหา เออ อาบอมบ์ว่าแต่ไปหว่านเสน่ห์ใครไว้ ใช่น้องคนนั้นที่ชอบขี่จักรยานผ่านไปมาหรือเปล่า”ไอ้ซันเอ่ยถึงบุคคลที่สาม คนที่ชอบขี่จักรยานไปมาจะมีคนหนึ่งครับ สาวสวยแต่ไม่ใช่สเปคของผม เห็นขี่ผ่านเมื่อไหร่ต้องยิ้มให้ผมทุกที
นั่งคุยกันฮาเฮอีกพักใหญ่ๆผู้หมวดลุกออกไปทักทายวงอื่น ส่วนพวกผมก็เตรียมตัวไปกินข้าว กินข้าวเสร็จแล้วช่วงบ่ายก็มาคุยกับแม่ต่อ ส่วนพี่นกแม่ไอ้ซันกลับไปแล้วครับ แต่ก็มานั่งคุยกับผม ไอ้มหาตวงก็มาคุยด้วย คุยกับแม่ผมถูกคอเชียว แม่ผมชอบไปวัดไปวาพอมาเจอพี่มหา คุยกันจนลืมลูกไปเลย แวบนึงผมเห็นผู้หมวดเข้าไปในห้อง ผมเองก็รีบย่องๆเดินตามไป อาศัยความเร็วและแนบเนียนแอบเข้าห้องตามหลังผู้หมวด
“ฟอด นี่ ไม่คิดจะคืนดีกันเลยใช่ป่ะ”ผมเข้าไปกอดผู้หมวดจากด้านหลัง
“เฮ้ย ปล่อยนะ”ผู้หมวดดิ้น ผมยิ่งรัดแน่น
“เบาๆครับที่รัก ถ้าที่รักเสียงดังคนข้างนอกได้ยิน ที่รักจะเสียหายนะครับ”ผมพูดข้างหูแอบเลียเบาๆ เค็มปี๋เลยครับ ฮ่าๆๆๆๆ แต่ก็ยอมรับได้ครับ เพราะรักจึงเลียเอ๊ยๆๆๆ ผิดๆ ฮ่าๆๆๆ
“ปล่อยกูดิ”ผู้หมวดแกะมือเอาแต่พยายามทำให้เสียงเบาที่สุด
“บูม บอมบ์อุตส่าห์ง้อแล้วอ่ะ บูมไม่หายโกรธบอมบ์อีกเหรอ นะๆ ยกโทษให้ไอ้หน้ามึนคนนี้ได้ไหม”ผู้หมวดชะงัก ยืนนิ่งๆ
“คนเห็นแก่ตัว”
“ครับ ยอมเห็นแก่ตัวเพื่อที่เราจะได้รักกัน นะครับที่รัก ใจอ่อนกับผมสักทีสิ”
“บอมบ์ มึงเคลียร์กับตัวเองหรือยัง”
“เคลียร์หมดแล้วครับ ไม่มีพันธะ ไม่มีภาระอะไรอีกแล้ว น่านะ เด็กกำลังขาดแม่ บูมก็ไปเป็นแม่ให้เด็กหน่อยสิครับ ไม่สงสารตาแป๋วๆคู่นั้นเหรอ”
“ถุย ไอ้เวร ทำเขาท้องแล้วยังจะ.... เฮ้อ กูจะด่ามึงแบบไหนดีวะ มึงเนี่ยบอมบ์ กูให้โอกาสมึงเยอะมาก แค่มึงบอกกูตอนนั้น เฮ้อ แต่ก็ดีแล้ว มึงคบกับกูมากไปกว่านี้ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเมียมึงมาตามทวงเอาทีหลัง แค่นี้กูก็ชีวิตกูก็พังทลายไปเยอะแล้วว่ะ”
“ฟอด เมียเมอบอมบ์มีที่ไหนอ่ะ ก็จะมีแต่ว่าที่เมียที่บอมบ์กอดอยู่เนี่ย บูม คนเลวๆอย่างบอมบ์ไม่มีสิทธิ์ที่จะคบกับบูมเลยเหรอ”
“เพิ่งรู้ตัวหรือไง ถ้ากูคบกับมึงวันนี้แล้ววันหน้ากูไม่รู้ว่าปัญหาอะไรจะตามมาอีก มึงเคยไปทำอะไรกับใครเขาไว้กูก็ไม่รู้ เกิดวันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งมาบอกว่ามึงทำเขาท้องแล้วเขาให้มึงแต่งงานกับเขา แล้วกูล่ะ เสียใจฟรีๆงั้นดิ”
“คิดไปไกล ไม่มีแล้ว ไม่มีใครมานานแล้วด้วย คนนี้มันเพราะบอมบ์สะเพร่าเอง เห็นเขาจะสดยังซิงบอมบ์ก็ใส่ไม่ยั้ง”
“มันก็คงไม่ต่างจากกูหรอก เห็นกูง่ายๆมึงก็ไม่ยั้งกับกูเหมือนกัน สุดท้ายมึงคงทิ้งกูไป กูว่าเราเป็นผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชากันดีกว่า มันจะได้ไม่ต้องวุ่นวาย กูอยู่ในโลกของกู มึงก็โลกของมึง”
“ไม่เอา บูมรู้ป่าวว่ากว่าที่เราจะเจอกัน กว่าที่เราใจจะตรงกัน มันยากแค่ไหน ตอนนี้บอมบ์ไม่มีใคร อยากมีแค่บูมคนเดียว”
“ถุย ไอ้สัสปากหวาน ความเจ็บปวดจนเกินทน จะหลอมคนให้ทนทาน มึงทำกูเจ็บครั้งหนึ่งแล้ว กูไม่กล้าเสี่ยงอีกหรอกว่ะ”
“หือ ถ้าไม่ยอมเดี๋ยวจะเรียกแม่มาขอเลยอ่ะ เอาป่ะ เรียกแม่มาตอนนี้เลย”
“ไอ้เหี้ย แม่มึงได้ช๊อกตายพอดี”
“อ้าว ก็จะให้บูมรู้ไงว่าบอมบ์จริงจัง”
“ไอ้เหี้ย พอๆเลยมึง”
“เอาจริงนะเนี่ย”ผมทำท่าจะไปเรียกแม่
“เฮ้ยๆ ไอ้เหี้ย ไม่เอาเว้ย จวย คนอยู่เยอะแยะ กูตายห่าพอดี”ผู้หมวดรั้งผมไว้
“งั้นรับรักผมสิครับ นะที่รัก”ผมคว้าเอวมากอด ก้มลงสูดดมที่ใบหน้า
“ยังก่อน มึงนี่นะ ไอ้มึน ไอ้เลว ไอ้สัส มึงแน่จริง มึงรักกูจริง มึงต้องตื๊อกูเท่านั้น กูไม่ได้กำหนดเวลานะ ครั้งนี้กูจะลองดูอีกครั้ง แต่ขอบอกว่ากูไม่ง่ายเหมือนครั้งก่อนๆอีกแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ ครับผม ขอบคุณที่รักมากนะครับ โอเค เดี๋ยวผมจะตื๊อที่รักเอง รีบรับรักผมไวๆนะครับ ผมมันใจร้อน จุ๊บ ขอจูบมัดจำหน่อยดิ”ผมยื่นปากไปใกล้ๆ จนริมฝีปากเราประกบกัน แลกลิ้นกันเบาๆก่อนจะผละออกจากกัน
“ไอ้หน้าส้นตีน”ฮ่าๆๆๆๆๆ