บทที่ 28
“ตื่นแล้วหรอ”พี่เมฆขยับตัวเข้ามาหาผม
“กี่โมงแล้วครับ”ผมค่อยๆปรับตากับแสงที่ส่องเข้ามาแล้วปรับตามองไปรอบห้อง
“บ่ายกว่าแล้ว”เขาค่อยๆอังมือกับหน้าผากของผม ก่อนจะชุบน้ำเช็ดตัวให้ ใบหน้าเข้มยังคงบึ้งตึงอยู่
ผมไม่ขอให้เขายกโทษให้ผมตอนนี้หรอก แค่เขาให้โอกาสผมอยู่ใกล้ๆอีกครั้งผมก็ดีใจแล้ว
“เจ็บหรือเปล่า”เขาไล้มือบนใบหน้าผม ตาคมกวาดมองไปทั่วอย่างพิจารณา
“ไม่เจ็บครับ แต่ปวดมากกว่า เหมือนตะคริวจะกิน”ผมทำท่าออดอ้อน เขาบีบจมูกผมอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะโน้มตัวลงมาหอมแก้มทั้งสองข้างของผม
“พี่อุ้มเราไปอาบน้ำนะ”
“ครับ”ผมถุกอุ้มขึ้นจากเตียงเข้าไปอาบน้ำโดยมีพี่เมฆคอยดูแลตลอดเวลา
เขาอาบน้ำให้ผม ถูสบู่ขัดหลังดูแลอย่างดีผมแกล้งเอาตัวซบพี่เขาทำเหมือนว่ายืนไม่อยู่ คราวนี้เลยไม่ใช่ผมคนเดียวที่ต้องอาบน้ำ เขาเลยต้องมาอาบเป็นเพื่อนผมไปเลย
เราออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพเปียกเหมือนลูกหมา พี่เมฆยืนเช็ดผมให้ผม เขาทำอย่างเบามือเหมือนกลัวว่ามันจะหลุดร่วงไปเสียอย่างนั้น
ผมจับมือเขาไว้ แล้วดึงให้เขานั่งลง ทำให้หน้าเราอยู่ระนาบเดียวกัน ผมวาดสองมือไปโอบรอบคอระหง มองเข้าไปในตาของพี่เขา ก่อนดึงตัวเขาเข้ามากอด
“ขอบคุณครับ”ผมซบหน้าลงบนไหล่กว้าง ที่กอดกี่ครั้งก็อบอุ่นทุกครั้ง
พี่เมฆลูบหัวผมไปมา เขาจูบกระหม่อมของผม แล้วเลื่อนมาจูบขมับไล่วนไปมาเหมือนปลอบโยน พลางตบหลังผมเบาๆเชิงว่าไม่เป็นไร
หลังจากนั้นเราก็ไม่พูดถึงมันอีกเลย ผมพยายามไม่คิดถึงเรื่องนั้น เราสองคนปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเราก้าวข้ามมันมาอย่างง่ายดาย ทำเหมือนว่าไม่เคยเกิดขึ้น
มันจะเป็นบทเรียนของผมตลอดไป...
“ลงมาแล้วหรือลูก”แม่ของพี่เมฆกุลีกุจอเข้ามาหาผมผมก้มหน้าไม่กล้าสบตาท่านให้ตายเถอะทำไมพี่เมฆต้องพาผมมาเจอแม่เขาในสภาพนี้ด้วย เมื่อวานผมก็แย่ ร้องไห้ขี้มูกโป่งเนื้อตัวมอมแมม วันนี้ก็หน้าซีดเดินไม่ไหว
“น้องดินเดินไหวมั้ย ให้แม่เรียกหมอมั้ยครับ”
“ไม่เป็นไรครับทานยาก็คงจะหาย ขอบคุณมากนะครับ”ผมตอบไปอย่างสุภาพ
“เอาขนมมาให้ตาเมฆกับหนูดินทานเร็ว”ท่านเอ็นดูผมมาก หาข้าวให้ทาน ให้เด็กทำโจ๊กทำข้าวต้มเสิร์ฟตลอดจนพี่เมฆต้องสั่งให้หยุดเพราะมันเยอะเกินไป
“คุณแม่ครับพอแล้วครับ ผมอิ่มจนท้องจะแตกแล้ว”
“เราน่ะอิ่มแต่น้องทานไปนิดเดียวเอง น้องไปยกมาเร็วๆ”คุณแม่ดุพี่เมฆแล้วหันไปสั่งแม่บ้านส่วนตัว
“ผมก็อิ่มแล้วครับไม่ต้องยกมาหรอกครับ”ผมตอบแบบอ่อมแอ่ม
“อย่างนั้นหรอครับ ว้า แย่จัง เอาอย่างนี้แม่ห่อใส่กลับไปทานที่มหาลัยดีมั้ย น้องห่อขนมไว้ให้คุณๆเขานะ วันกลับจะได้เอาไปด้วย”
“ขอบคุณครับ แม่ของผมน่ารักที่สุดในโลก”พี่เมฆดึงตัวคุณแม่เข้าไปกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่ๆหลายที
“ปล่อยเลยนะตาเมฆ วันนี้มีลูกคนเดียวชื่อดินสอ”คุณแม่บอกแล้วเดินมากอดผม ผมอึ้งทำตัวไม่ถูกเลยตอบรับกอดของแม่ไว้
“แม่อ่ะ เอาเมฆไปไว้ไหน”พี่เมฆโวยวายลั่น แต่ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่ดวงตา ก่อนจะก้มหน้าลงเพราะมันไหลออกมาไม่เสียอย่างนั้น
“แม่ครับ”พี่เมฆส่งสัญญาณให้คุณแม่ดูผม ก่อนที่เธอจะกอดผมแน่นกว่าเดิม
“ฮือ ฮือ”ผมร้องไห้เหมือนเขื่อนแตก นี่น่ะหรอความอบอุ่นของแม่ นี่น่ะหรออ้อมกอดของแม่ มันเป็นแบบนี้นี่เอง
“โอ๋ไม่เอาไมร้องนะลูก”เธอค่อยๆลูบไหล่ปลอบผม
“ฮึก ฮึก”
“คิดเสียว่าแม่เป็นแม่ของหนูนะลูก ดินสอครับ”คุณแม่เรียกผมเบาๆ ผมเงยหน้าทั้งน้ำตามองหน้าเธอ
“มาเป็นลูกของแม่นะลูก”
มาเป็นลูกของแม่นะลูก ผมร้องไห้หนักกว่าเดิม มันจุกอก ทั้งดีใจ ทั้งตื้นตันปะปนกันไปหมด
“ฮือ ฮือ”
“หื้ม ยังไม่ตอบแม่เลยน้า”ผมพยักหน้ารัว เธอค่อยๆใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาออกไปจากแก้มผม
ผมค่อยๆนั่งลงกับพื้น ก่อนจะก้มกราบเท้าคุณแม่ช้าๆ เธอค่อยๆย่อตัวลงมาลูบหัวผมไปมา ก่อนดึงตัวผมขึ้นมากอดอีกที
ตอนนี้คนในบ้านต่างร้องไห้งอแงกันเหมือนเด็ก คุณแม่ก็ร้องไห้เหมือนกัน ท่านคงสงสารเด็กไม่มีพ่อมีแม่เหมือนผม
“อะไรที่มันแล้วก็แล้วกันไป ต่อแต่นี้ไปมาเริ่มกันใหม่นะลูก”แม่จับมือพี่เมฆมาวางกุมมือผมไว้
“เมฆโตแล้ว เป็นพี่ต้องดูแลน้องเข้าใจมั้ย”พี่เมฆพยักหน้ารับ “ส่วนเราหนูเป็นน้องต้องเชื่อฟังพี่เมฆรู้มั้ยครับ”ผมร้องไห้อีกอย่างหยุดไม่อยู่
“เป็นพี่น้องกันดูแลซึ่งกันและกันนะ”
“ขอบคุณครับแม่”พี่เมฆกอดคุณแม่ แล้วดึงผมไปกอดแน่น
“ผมจะดูแลน้องอย่างดี”
พี่เมฆบอกว่าคุณแม่อยากรับผมเป็นลูกบุญธรรม พรุ่งนี้นายอำเภอจะมาทำเรื่องให้ วันนี้เราก้เลยทำได้แค่ชมดอกไม้ที่สวนตรงระเบียงห้อง
“ถ้าหายพี่จะพาขี่ม้า จำได้มั้ยที่เราคุยกันไว้”เขากอดผมไว้ในอก ตัวของผมถูกพันด้วยผ้าห่มเพราะพี่เมฆกลัวว่าผมจะหนาว
“จำได้ครับ”
“ขี่ไปน้ำตกแล้วก็....”เขาเว้นช่วงแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์
“บ้า”ผมก้มหน้างุด ซุกอกกว้างทันที พี่เมฆระเบิดหัวเราะใหญ่
“ฮ่าๆๆ เมื่อคืนนี้ดีมากเลยนะ ฮอตสุดๆ”เขาแซวผม
“พี่เมฆไม่เอา ไม่พูด”ผมรีบเอามือปิดปากเขาไว้ ตอนนี้หน้าผมแดงมากๆเลย
“แต่มันฮอตจริงๆนะ หายแล้วทำใหม่ได้มั้ย”เขาไม่ยอมหยุด
“มะ ไม่เอา เลิกพูดเลยไม่งั้นดินงอนจริงๆนะ”
เขาหัวเราะที่ได้แกล้งผม
“ก็มันฮอตจริงๆนี่ครับ”พี่เมฆอ่า ผมตีเขาไปหลายที
“ไม่เอา ไม่พูดแล้วชู่ววว ”ผมส่ายหัวไปมา แล้วทำสายตาดุ
“ครับไม่พูด นั้นทำอย่างอื่นนะ”พี่เมฆก้มลงจูบผมเบาๆ เราจูบกันดูดดื่มเหมือนละเมียดนมอุ่นๆ มันทั้งหอมหวานและมีความสุขมากๆ
........................................................
มาอัพให้เล้กน้อย สอบเสร็จวันที่ 4 นี้แล้ว
รอหน่อยนะคะ ตอนหน้าสัญญาว่าจะมาเยอะๆเต็มๆแน่นอน ^^
ขอบคุณที่รออ่านนะคะ
หัวข้อ: l ขายครับ ชื่อต้อมอายุ21ผิวขาวต้องการเงินครับสนใจโทรมา l จบ!!! (อ่าน 823310 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก