โคตรน่าสมเพชเลย สะใจมากด้วย ดิ้นให้ได้ตลอดนะ
ความรักที่ทำให้ตัวเองเจ็บตัว แล้วปวดใจขนาดนี้มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ แต่มันคือการดันทุรังต่างหาก
เลิกคิดว่าผู้หญิงคนนั้นตายเพราะตัวเองสักที คนจะตายมันก็จะตายอ่ะ คนที่อยู่คืออย่าประมาทในการใช้ชีวิตพอ
เลิกคิดเรื่องที่ตัวเองเป็นต้นเหตุได้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับอ่ะถึงจะชดเชยให้ชีวิตผู้หญิงคนนั้นไม่ได้
แต่ก็ไม่ใช่ว่าคือ สิ่งที่เนย์ควรได้รับนะ บูเป็นใครถึงมาตัดสินเนย์ ถึงมาทำอย่างนี้
เอาจริงๆ นะถ้าเนย์ไม่ได้รักบู อะไรๆ ก็คงง่ายขึ้นอ่ะ แล้วก็นะ โดนขนาดนี้เลิกเถอะ คิดได้แล้วเฟ้ย
หวังว่า เนย์จะเลิกรักบูได้นะ อย่าหวั่นไหวกับความอ่อนโยนทีได้รับจากบูนะ ไอ้ความอ่อนโยนจอมปลอมนั่นน่ะ
เลิกคิดว่า เขาจะกลับมาสักที เลิกคิดว่าจะรักกันสักที อย่ารักคนที่ทำร้ายตัวเองนะ
คิดถึงตัวเอง ครอบครัว ไว้นะ คนรอบข้างรักเนย์มีมากมาย ทำไมต้องผู้ชายคนนี้อ่ะ
ถ้าความรักมันทำให้เราต้องเจ็บปวด เจ็บตัว เป็นทุกข์ขนาดนี้ มันไม่ใช่ความรักแล้วล่ะ
มันคือความโง่ ความโง่ที่รักคนอย่างนั้นได้ลงอ่ะ เลิกยึดติดกับความทรงจำในสมัยเด็กด้วย
ไม่งั้นจะก้าวข้ามผ่านอดีต ผ่านคนที่ทำร้ายตัวเองได้ไง แล้วก็จะเจ็บตัวซ้ำๆ อย่างนั้นอ่ะเหรอ ?
ยอมเหรอ? เนย์ยอมกลับไปเจ็บตัวอย่างนี้อีกอ่ะเหรอ? อย่าโง่อีกรอบนึงนะ เดี๋ยวจะ
น่าสมเพชไปอีกคน
อย่าโง่ซ้ำสอง คิดได้แล้ว คิดได้เลย อย่าถอยหลังลงคลอง อย่ากลับไปเป็นคนโง่
เดินไปข้างหน้า อย่าถอยหลังกลับ คนเราน่ะ ไม่มีใครเดินถอยหลังกลับหรอก
เดินไปแล้ว ตัดสินใจไปแล้ว ก็ควรจะเคารพในการตัดสินใจของตัวเองด้วย
พระเอกอยู่ไหนะ? อะไรนะ?
พระเอกอยู่อิตาลีเหรอ? ตื่นเต้นจังเลยอ่ะค่ะ โฮะๆ