-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
(http://image.free.in.th/v/2013/ik/150518121011.jpg)
พิ ษ รั ก
คนสองคนในห้องสี่เหลี่ยม กับการอยู่ด้วยกันโดยไม่มีข้อผูกมัด
ไม่บอกรัก ไม่ทำดี ไม่หึงหวง ไม่พูดคิดถึง ไม่กล่าวอรุณสวัสดิ์หรือทานข้าวเช้าด้วยกัน
แต่ในความเป็นจริงจะทำแบบนั้นได้นานแค่ไหน
“เมื่อบทรักบนเตียงไม่ได้เริ่มที่ความรู้สึกใดๆ”
***************************
:pigha2: สารบัญ :pigha2:
Intro http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787537#msg2787537 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787537#msg2787537)
ตอนที่ 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787539#msg2787539 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787539#msg2787539)
ตอนที่ 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2789378#msg2789378 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2789378#msg2789378)
ตอนที่ 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2791200#msg2791200 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2791200#msg2791200)
ตอนที่ 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2792958#msg2792958 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2792958#msg2792958)
ตอนที่ 5 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2794636#msg2794636 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2794636#msg2794636)
ตอนที่ 6 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2797837#msg2797837 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2797837#msg2797837)
ตอนที่ 7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2799653#msg2799653 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2799653#msg2799653)
ตอนที่ 8 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2801403#msg2801403 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2801403#msg2801403)
ตอนที่ 9 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2803959#msg2803959 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2803959#msg2803959)
ตอนที่ 10 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2805726#msg2805726 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2805726#msg2805726)
ตอนที่ 11 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2808463#msg2808463 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2808463#msg2808463)
ตอนที่ 12 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2811779#msg2811779 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2811779#msg2811779)
ตอนที่ 13 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2814768#msg2814768 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2814768#msg2814768)
ตอนที่ 14 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2847609#msg2847609 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2847609#msg2847609)
ตอนที่ 15 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2851771#msg2851771 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2851771#msg2851771)
ตอนที่ 16 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2874897#msg2874897 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2874897#msg2874897)
ตอนที่ 17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2878025#msg2878025 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2878025#msg2878025)
ตอนที่ 18 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2891118#msg2891118
ตอนที่ 19 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2907843#msg2907843
ตอนที่ 20 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2909745#msg2909745
ตอนที่ 21 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2910877#msg2910877
ตอนที่ 22 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2913630#msg2913630
ตอนที่ 23 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2914603#msg2914603
Special พิษรัก http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2918928#msg2918928
Special miss you http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2942542#msg2942542
ขอบคุณๆ PoppeizZ ด้วยนะคะ อุตส่าห์ทำสารบัญให้จะได้กดหาอ่านง่ายๆ :pig4:
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
:L1: มาเจิมก่อนอ่านค่ะ เริ่มเรื่องใหม่แปลว่าเรื่องเก่าจะจบแล้วเหรอคะ
-
เปิดเรื่องได้แรง
:serius2:
-
มันร้ายมากเลยนะ สองตัวเนี่ย อนาคตคงฆ่ากันตายเเน่ๆอ่ะ :angry2: :serius2:
-
O.O สุดยอด
-
:L1: มาเจิมก่อนอ่านค่ะ เริ่มเรื่องใหม่แปลว่าเรื่องเก่าจะจบแล้วเหรอคะ
เรื่องของตะวันกับเต้ยยังอีกยาวไกลค่ะ ฮ่าๆ
กะอัพสลับกับเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ
-
หวังว่าอิเนย์มันคงไม่ใช่นายเอกนะ สารเลวเกินจะรับไหว รอบูเอาคืนหนักๆเลย
-
ทำไมเค้าโหดกันจังสงสัยต้องมีความหลังฝังใจ
เปิดเรื่องอย่างแซ่บเลย ติดตามๆ
คนเขียนคนสวย 555 สู้ๆนะ
-
น่าติดตามมากกกกก!!
-
สุดๆอะทั้ง 2 คน
เรื่องนี้นี่ฉีกแนวมาจาก ตะวันกับเต้ยเลยนะ ดูโหดๆอ่ะ ติดตามตอนต่อไปค่าาาาา
-
คือสงสัย มันคู่กันจริงป่ะคะ? :hao4: ไม่มีใครยอมใคร มันส์จริงไรจริง
แต่ มันจะรักกันได้ยังไงเนี่ย สุดยอดดดดดด!!! o13 o13 o13
-
o13 o13 o13 o13 :pig4: :pig4:
-
กรีดร้อง แล้วจองพื้นที่ // ชอบใช้ความรุนแรงกันขนาดนี้ แม่ๆ รู้นี่ช็อกแน่ค่ะ = =
-
:hao7: จะรักกันอิท่าไหนนิ่ ต้องเข้าค่ายเชื่อมสามัคคีกันก่อนป้ะ
โหดขนาดนี้กว่าจะได้ลงเอยคงปางตายกันก่อน
-
แรงงงง รอติดตามค่าา ลุ้นระทึกสุดๆ
-
ไม่ตามไม่ได้แล้ว มันสุดๆๆๆๆ +1 ให้จ้า :mew1:
-
เออ มันจะจบยังไง ตอนสุดท้ายตายทั้งคู่ป่ะ แบบหักมุมสุดๆ แหวกแนวดีชอบ เหอะๆ
-
เปิดเรื่องมาก็เกียจกันซะแล้ว
รอติดตามตอนต่อไปนะ
o13
-
เล่นกันแรงแบบนี้คิดตอนรักกันไม่ออกเลยอ่ะ :mew2:
-
ต้นตอมันมาจากไหน
จากแม่ๆงั้นเหรอ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
จิตทั้งคู่เลย ชอบบบนะ จะรักกันได้หรอ?
-
:hao3: หึหึ ลุ้นกันไปเนอะ ยิ่งใกล้ยิ่งเจ็บ(ตัว) รึเปล่าเนี่ย
อ่านแล้วคิดถึงมังงะเรื่องนึงที่เคยอ่าน แบบว่าต้องตีกันก่อนจะซั่มกันอะ ดุเดือดแต่ร้อนแรงน่ะ
-
คู่นี้ลูกดกแน่ กัดกันซะ (แรงด้วย) :hao6: :hao6: :hao6: o13 o13
-
คนเขียนบอกใบ้ให้อย่างชัดเจนก็ต้องเตรียมปูเรื่องไว้ได้เลย แนวพิศาลทุกตอนที่ออกมา
-
ไม่เข้มข้นสองคนนี้คงจะนอนไม่หลับ... สู้ๆ ค่ะคนเขียน >.< //แต่บูกันเนย์เบาๆกันหน่อยก็ได้ลูก
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
อึก สงสารเนย์มากกกกกกก
บูก็แบบว่า...ยังคิดไม่ตก
เด๋ยวเจอมือที่สามเอาเนย์ไปจะรู้สึก
(เนย์รักบูมานานมากๆเลยสินะ ทำทุกอย่างเพราะอยากให้อยู่ในสายตาบูบ้าง ฮือๆๆ เศร้าใจ)
..... หันไปเชียร์มือที่สามดีกว่า
-
:o12:
-
ถึงจะรักแต่เนย์ก็ไม่มีสิทิ์มาทำตัวเชี่ยๆแบบนี้กับบูนะ
เพราะเท่าที่อ่านส่วนใหญ่เนย์มันเป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น
ทำตัวเลวแบบนี้ก็สมควรที่บูมันไม่สนใจิอยู่หรอก
ที่ขนาดบอกว่ารักแต่เกือบฆ่ากันตาย เป็นเราๆก็ไม่อยากให้คนแบบนี้มารักหรอกนะ
ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้บูมันเอาคืนหนักๆ สมน้ำหน้าเนย์อ่ะ
-
ทรมานแทนเนย์
ในเมื่อรักไม่ได้ ก็ขอแค่ให้อยู่ในสายตา
จะร้องไห้แทน ฮือๆ
ขอให้บูเห็นใจเนย์บ้าง
-
ถึงจะรักแต่เนย์ก็ไม่มีสิทิ์มาทำตัวเชี่ยๆแบบนี้กับบูนะ
เพราะเท่าที่อ่านส่วนใหญ่เนย์มันเป็นคนเริ่มก่อนทั้งนั้น
ทำตัวเลวแบบนี้ก็สมควรที่บูมันไม่สนใจิอยู่หรอก
ที่ขนาดบอกว่ารักแต่เกือบฆ่ากันตาย เป็นเราๆก็ไม่อยากให้คนแบบนี้มารักหรอกนะ
ยิ่งอ่านยิ่งอยากให้บูมันเอาคืนหนักๆ สมน้ำหน้าเนย์อ่ะ
อือ ก็จริงแฮะ เนย์เล่นทีหนักๆทั้งนั้น แต่ว่าต่อไปเนย์คงเป็นหมางอยเลยล่ะมั้ง โดนเกลียดเข้าไส้ขนาดนี้
-
สงสารเนย์อ่าาาา บูช่างไม่รู้อะไรเลย :m15:
-
:เฮ้อ:
-
สมน้ำหน้า เนย์ว่ะ ไม่รูิ้สืนะเริ่มก่อนเองอ่ะ
-
เพื่อให้ตัวเองอยู่ในสายตาของคนที่รัก เฮ้ออออออออออออออออออออออ
เข้าใจนะ
เหมือนที่เค้าว่าคนไม่รัก ถึงแม้จะทำอะไรมากมายก้อคงไม่รัก
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :เฮ้อ:
-
คริคริ :katai5: :katai5:
-
:o12: สงสารเนย์ เศร้าไปอีกกก
-
เห็นชื่อคนเขียนคุ้นๆเลยเข้ามา ฮ่ะๆ อ่านตอนแรกแล้วคิดว่าคู่นี้จะรักกันได้ยังไง พออ่านตอน3จบก็พอจะรู้แล้วล่ะ
-
แรงทั้งคู่
เนย์เรียกร้องความสนใจผิดวิธีไปน่ะ
-
จิตติ เน ดีเกินไปเปล่าค้าาาาาาาาา :z3: :m15: :monkeysad: :sad11: :o12:
-
:ling2: ลูกเนยยย์ ตามค่ะ
-
:hao7: :m15: :katai1: :เฮ้อ: เนย์ ต่างคนต่างอยู่สักพักนะ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
ทำไมเนย์ต้องอยู่ข้างๆบูด้วย? หนีไปจากชีวิตบูตอนนี้เลย ไม่อยากเห็นเนย์น่าสงสารแบบนี้อีกแล้ว
ถึงแม้รัก แต่ถ้าบูเป็นแบบนี้ก็ไม่คุ้มนะเนย์
-
โอเค สมเหตุสมผลกับที่เนย์อยากฆ่ามัน เลวระยำจริงๆไอบู
ขอโทษที่เคยมองเนย์ผิดไป งั้นเปลี่ยนใจล่ะ เนย์ฆ่ามันเลยลู
หวังว่าคงจะได้การเนย์เอาคืนแบบสะใจด้วยนะครับ เนย์น่าจะเอาคนมารุมโทรมมันคืนบ้างนะ
-
ไม่นะเนย์ :ling2:
บูโว้ยย เกลียดให้ตายก็ไม่มีสิทธิ์ล่วงละเมิดทางเพศคนอื่นนะคะ
-
ขอให้บูเปลี่ยนใจ ช่วยเนย์ด้วย
การโดนขมขืน เป็นอะไรที่เลวร้ายมาก
ตั้ง3คน :hao5:
-
ถ้าสมมติเนย์หายตัวไปกระทันหันจากชีวิตของบู
บูจะรู้สึกอะไรบ้างไหมนะ?
(อยากได้พระเอกคนอื่นแล้วว่ะ อิบูไม่เอาได้ไหม? TvT)
-
สงสารเนย์ บูนิสัยไม่ดี
-
:m15: ทำไมบูเลวอย่างนี้
-
เอ่อ ช๊อคคคคคคคคคคคคคค
บูรแม่งเลวมากกกกกก ตอนนี้โคตรสงสารเนย์เลยอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อ้าวบูตกลงที่เนย์เลวใส่นายเพราะนายไปเลวใส่เขาก่อนนี่หวา...
-
บูเลวววววววววว
-
มันไม่เกินไปหน่อยหรอบู พาคนอื่นมารุมอ่ะ :ling1: o22
เข้าใจเนย์แล้วโดนคนที่ตัวเองรักข่มขืนแถมมันยังเกือบพาเพื่อนมารุม
สมควรเพราะหลังจากนั้นมาก็ตาต่อตาฟันต่อฟัน :m31: :fire:
แต่ครั้งนี้ ไม่เกินไปหน่อยหรอวะบู? ค้างอ่ะ!!! ตอนต่อไปมาเร็วๆได้มั๊ยคะ? :impress2: :katai4:
ไอบูมันจะตัดสินใจยังไง เสร็จจากการข่มขืนหรืออาจจะโดนรุมโทรมครั้งนี้ ต่างคนต่างอยู่
รักแค่ไหนก็ไกลแค่นั้นเถอะเนย์ ยิ่งเป็นแบบนี้มันจะยิ่งเจ็บนะ :z10: :z3:
-
ในโลกแห่งความจริง ไม่มีใครรักคนที่ข่มขืนตัวเอง
แต่ที่เนย์เจอคือ คนที่รักข่มขืนตัวเองครั้งแรกและเกือบโดนรุ่มโสรม
เจอครั้งนี้อีก เนย์ไม่ควรอยู่ใกล้บูแล้ว และควรเล่าให้แม่ฟัง
ความรักแบบนี้ทำลายเนย์เอง
อยากรู้ว่าทำไมบูถึงรับคำท้าเพื่อนในการทำลายเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็ก มีแต่ ไอคิว แต่ไร้อีคิวเหรอ ช่วยหาเหตุผลดีๆ หน่อยเหอะ
-
รักถึงจะเป็นรักโง่ๆแต่มันก็คือรัก!
-
เลวร้ายว่ะ จิตติ :katai1: :z6: o22
-
:mew6: ความเจ็บใดเล่าจะเจ็บเท่า การถูกระยำย่ำยีหัวใจ ดั่งตายทั้งเป้นอย่างทรมารที่สุด
-
สมเหตุสมผล แต่ต่างคนต่างเลว เนย์ก็เลว บูก็เชี่ย เอาเถอะ ความรักมันไร้เหตุผล หวังว่า บทสรุป มีนจะพอรับได้ แต่สงสัยเนย์เจ็บขนาดนี้ ทนได้ไง
-
เนย์จริงๆก็ผิดที่ไปหาเรื่องบู แต่เราก็สงสารเนย์อ่ะ :mew2:
-
รุมโทรม....
มีใครจะรักคนที่ข่มขืนตัวเองแถมยังให้เพื่อนมารุมโทรมอีก....
-
หน่วงจิต ปวดใจ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำมั้ยบูต้องทำขนาดนี้ด้วย แค่บูคนเดียว เนย์ก้อเจ็บจะตายอยู่แล้ว แล้วยังพาเพื่อนมาอีกตั้ง 3 คน
รับไม่ได้ ไม่เอานะ ไม่จิงใช่มั้ย :serius2: :serius2: :serius2:
-
นี่มันเลวมากไปแล้ว... ทำได้ยังไง.... ไม่มีความเป็นคนเหลือแล้วอ่ะ
ถ้าเกิดวันนึงบูคิดได้ ขอให้เนย์หันหลังให้ อย่าให้โอกาสคนไร้จิตสำนึกแบบนี้เลย
-
อ่านแล้วจุกกกกกกกก สงสารเนย์ แอบรักข้างเดียวมันเจ็บเนาะ อึยยยยยยย อย่าโดนข่มขืนเลย แล้วถ้าโดนข่มขืนจริงๆขอให้คนแต่งเปลี่ยนพระเอกด่วน!!!
-
แอบรักยังไม่พอ ต้องเจ็บใจที่คนที่รักอยู่กับคนอื่น และยังทำแบบนี้อีก!!!
ถ้าบูมันรู้ว่าเนย์คิดยังไง จะร้ายกว่าเดิมอีกรึป่าว สงสารเนย์ ฮื้อๆๆ
-
:hao5: :hao5: สงสารเนย์อ่ะ
-
โหวตบูออก ไปไป๊ ชิ่วๆ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:mew6:
ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วยหล่ะ
ไม่สงสารเนย์มั่งหรอ แค่รักข้างเดียวแล้วอีกคนไม่รักก็เกินพอแล้ว
-
:katai1: อ้ากกกกกกกก
-
สงสารเนย์
-
:monkeysad: :monkeysad: บูทำเกินไปจริง แล้วนายจะต้องเสียใจ ไอ้คนนิสัยไม่ดี :m31:
-
:m15:
คนอ่านจะไปฆ่าเจ้าบูแทนแล้วค่ะ
-
อย่าพึ่งอยากตายสิเนย์ บูมันยังไม่รู้สึกอะไรเลย!!
-
ขิงก็ราข่าก็แรงแต่ตอนนี้แบบเนย์หมดฤทธิ์แล้วอ่ะ
สงสารเนย์ :hao4: ก็ยังดีที่บูยังมีความเป็นคนอยู่
ยังกันเพื่อนออกมา
-
คำว่าเลวยังน้อยไปสำหรับนายบู
-
ดราม่าโฮก
-
:a6: เข้าใจว่าเนย์เหมือนหมดแล้วทุกอย่าง แต่อย่าคิดอย่างนั้นเลยลูก นะ อย่างน้อยมีแม่อีกคน หัวใจต่อให้มันช้ำแหลกเหลวแค่ไหนก็อย่าทิ้งมันเลย.. . . . :sad2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:fire: :ling3: อารมณื์ดิ่งมากเลยตอนนี้
-
เศร้ามาก แต่อยากเห็นว่าจะเป็นอย่างไรต่อ :mew5:
-
ช่วงเอาคืนก็เล่นมันให้หนักๆนานๆเลยนะเนย์นะ
เชียร์เต็มที่
-
สงสารเนย์มาก :hao5:
คนที่รักมากกว่ามักเจ็บกว่าเสมอ
อยากให้เนย์รักตัวเองให้มาก
เนย์เหมือนจะมีโรคประจำตัวเลยง่ะ
กระโดดถีบบูตีนคู่ 20ครั้ง จะร้ายไปแล้วนะย่ะ :z6:
-
อยากให้มีใครสักคนมาอยู่ข้างๆเนย์ รู้ล่ะว่าบูเป็นพระเอก แต่อยากให้ใครก็ได้มาเยียวยาเนย์ที ;_;
-
ไม่เอาบูได้ไหมคะ :ling2: อุดร ทักษิณ ประจิมอะไรก็ได้ โอย
-
คิดอะไรขึ้นได้บางมั้ยบู
-
ยิ่งอ่านยิ่งหน่วง แต่หยุดอ่านไม่ได้ ชั้นเป็นพวกชอบความรุนแรงใช่มั้ยเนี่ย :serius2:
-
เนย์ปล่อยบูไปตามทาง ไปที่ชอบที่ชอบของเขาเหอะ แล้วกลับมารักตัวเอง รักคนที่รักเราดีกว่า
สงสารเนย์ คือรู้ว่าแสบพอกันทั้งคู่ แต่อิบูมันเล่นหนักเกินไป เชี่ยมากอ่ะ
-
บีบหัวใจสุดๆเลยอ่ะ ถ้าเป็นงี้ เรื่องมันคงยากที่จะกลับมาดีกันได้ :hao5: :hao5:
รอตอนต่อไปคะ
-
:m15:
-
อยากบอกแค่ว่า ไม่ว่าบูจะเกลียดแค้นอะไรเนย์ก็ไม่มีสิทธิ์ทำร้ายร่างกายของเนย์ที่แม่เค้าเลี้ยงดูมาอย่างดี
แถมจะเอาเพื่อนมารุมโทรม 2 รอบแล้ว เนย์น่าสงสารก็อิตรงรักบูนี่แหละ
แถมเหมือนจะรักแม่ทำตามที่แม่อยากให้ทำอีก
-
:sad11: อึน หน่วง มาต่อเร็วๆนะจะ๊
ถ้าไม่คิดจะรักกันก็อย่าทรมานกันเนอะ ปวดใจแทน
-
o18ฆ่ามันทั้งคู้แหละ ง่ายดี :angry2:
-
อ้ากกก :katai1:ไมมันหน่วงได้ถึงขนาดนี้
ทำเอาคนอ่านหายใจสะดุดเลย :o12: :dont2: :dont2:
-
ชอบเรื่องนี้จัง มาต่อเร็วๆนะคะ คิดถึงเนย์แล้ว
อิบูช่างหัวมัน :m16: :m16:
-
ชอบแนวนี้มาก s&m. สุดๆ
-
ทำไมใจร้ายกันขนาดนี้
บูใจร้ายกับเนย์จัง
-
คือถามหน่อยเถอะ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นงั้นหรอ ถึงกับต้องฆ่ากัน มันไม่ใช่แค่ข่มขืนแน่ๆ
-
มารอฮ่ะ :z13:
อ่านวนหลายรอบมาก มันหน่วงมาก
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากร้องเพลง ถึงร้ายก็รัก (ไม่เกี่ยว)
บูร้ายกาจมาก ไม่สงสารเนย์เลยอ่ะ
หรือบูไม่รู้ว่าเนย์รัก คิดแต่เป็นศัตรูอย่างเดียว
อยากรู้เรื่องอดีตของทั้งคู่ :ling3:
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
แงๆๆๆๆๆๆแ
-
บูมันเลวววว เมื่อไหร่เนย์จะหลุดพ้น :z3:
-
เนย์อยากถอยแล้ว แต่บูไม่ปล่อย
สงสารเนย์มากเลย ตกอยู่ในนรกบนดิน :hao5: :hao5:
อิบูต้องโดน :z6: :z6: :z6: 100รอบ
********
อยากให้บูตกที่นั่งลำบากที่สุดในชีวิต แล้วต้องคุกเข่าขอขมาอ้อนวอนเนย์...... จูบเท้าเนย์
........
บู.........แกมัน เห้ มาก
--------
อ่านตอนนี้จบแล้วคนอ่านอารมณ์นี้ :z3: :fire: :z6: :beat: :beat: :beat: :beat: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
:ไอ้เชี่ยบู :z6: :z6: :z6:
-
เมื่อไรไอ้บู จะได้รับกรรมบ้าง :mew2:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
โอยยยยยย สงสารเนย์
-
ก่อนหน้านี้คือไม่รู้ใครถูกใครผิดหรอก ถ้าไปกันไม่ได้ก็หยุดเถอะ T^T เนย์คงยอมแล้วล่ะ...
โอ้ยยยยยย แก!! บูรพา!!!!
-
อ่านไป อยากจะร้องไห้ตามเนย์
อยากเอามีดไปแทงบู เปลี่ยนพระเอกทันมั้ย
ชีวิตมันโหดร้ายกับเนย์เกิดไป
มาตั้งพื้นที่รอตอนต่อไป
(ถ้าคนอย่างฉันตายจากไป เธอเศร้าใจหรือเปล่า)
อยากให้นางเอกฆ่าตัวตาย ปัญหาเยอะเกิน ไหนจะครอบครัว และบูอีก
-
สู้ต่อไปเนย์...
-
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เนย์บอกกับแม่เถอะ แล้วหนีไปให้ไกลเเลย
-
บูแกรรรไอ้เลวทำร้ายร่างกายไม่พอยังมา
ทำร้ายจิตใจกันอีกอยากเห็นตอนที่เนย์หาย
ไปจากชีวิตบูจริงๆเลยอยากจะรู้ว่ามันจะมีอาการยังไง :angry2: :angry2:
-
:m15: :m15: :m15:
-
ใครมีวิธีทำให้บูทรมานยิ่งกว่าตายช่วยบอกที ชั้นอยากจะฆ่ามันจริงๆ :m31:
-
ใครมีวิธีทำให้บูทรมานยิ่งกว่าตายช่วยบอกที ชั้นอยากจะฆ่ามันจริงๆ :m31:
โดนรุมโทรมซะบ้าง
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน แล้วแบบโอ้ยยยยย เปลี่ยนพระเอกเถอะ ตอนแรกเกลียดเนย์นะเพราะเห็นเนย์เป็นคนเริ่มก่อนตลอดไม่แปลกที่บูมันอยากจะเอาคืน แต่พอรู้ว่าทำไมเนย์ต้องทำแบบนั้นนี่โคตรสงสารเนย์ เมื่อไรอิบูมันจะเจ็บแบบเนย์บ้าง เอาให้มันเจ็บยิ่งกว่าอีกกกกก
-
จะพยายามอ่านต่อให้จบเพราะปกติไม่นิยมดราม่าที่ยังไม่จบ
อยากรู้ว่าทำไมบูถึงแค้นเนย์ขนาดนี้ ไปฆ่าเมียมันตายเหรอ
แล้วเนย์ยอมทำไม รักก็ต้องมีขอบเขตบ้างนะ
ที่บ้านพ่อเอาเมียน้อยเอาลูกใหม่เข้ามาเลยเหรอ
แม่เนย์ประเสริฐมากไปแล้วนะ
-
ยิ่งออ่านยิ่งสงสารเนย์ บูคิดดีดี นะหากวันนึงจะไม่มีแม้แต่เงาของเนย์อีกต่อไปอย่ามานั่งเสียใจนะ
-
โหวตเปลี่ยนพระเอก
-
เพิ่งเข้ามาอ่านโหวตเปลี่ยนพระเอกด้วยคน :ling1:
เปลี่ยนตัวพระเอก เปลี่ยนนิสัยพระเอกยังไงก็ได้ แต่ไม่เอาแบบนี้ ฮือออ
สงสารเนย์
-
อยากรู้เหตุผลที่บูทำตัวอย่างงี้
เกลียดเนย์จริงหรือบู หรือว่ากำลังหลอกตัวเอง
-
:katai1:บู มัน
โหด เจง ว่ะ :angry2:
-
อยากจะกรี๊ดดดให้ลั่น
ชีวิตดาม่าได้อีก
-
หนักขนาดนี้แล้วจะรักกันยังไง อยากถามว่าดราม่าอีกกี่ตอน เหอๆ :katai1:
-
สงสารเนย์สุดๆ
ดราม่ามากกกกกกก :hao5: :sad4:
-
มาต่อ ๆๆ บูเลวมากกกกก
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
อ่านแล้วอึ้งแดรก ความหลังมันโหดร้ายขนาดนี้นี่เอง :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
คิดไม่ออกว่าบูจะรักเนย์ได้ไง เกลียดโครตๆขนาดนี้.....
ถ้าสมมติเนย์เป็นบ้าหรือตายไป(ด้วยฝีมือของบู จะวิธีใดก็แล้วแต่) ณ ตอนนี้เลยเรื่องจะเป็นยังไงกันนะ?
(แต่ก็ไม่อยากให้ตาย สงสารเนย์ อยากให้หลุดพ้นจากบู)
อ่านแล้วหนึบหัวใจจริงๆ
กอดคนเขียนค่ะ :กอด1:
-
สงสารเนย์อ่ะ TT :hao5:
อยากให้เน่ย์เลิกสนใจบูอะ
อยากให้บูเจ็บบ้างอะไรบ้าง
:ling1: :ling1:
-
ชั้นรอพี่ที่หน้าคอมทุกวันเลยนะ o13
อ๊ายยยยยย สมกับที่รอคอย เนย์เป็นบ้าไปเลยค่ะ สะใจจัง555
จะรักกันได้ยังไงล่ะเนี่ย
-
งานดราม่า งานเสียน้ำตา :monkeysad: เนย์เป็นแบบนี้ บูคงพอใจ :o12:
-
:m15: :m15: :m15:
เนย์เอ้ยยยยยย ตายไปเถอะ อย่าอยู่ให้อิบูทำร้ายเลย
-
เราว่า สำหรับบูและเนย์เจ็บมาพอแล้ว
ไม่มีเหตุผลที่ต้องให้บูเจ็บซ้ำ(เพราะเนย์หรือใครหรืออะไร)อีก
มันควรจะเริ่มเยียวยากันได้แล้วนะ
เอ๊ะ หรือมันเร็วไป?
:mew2:
-
หน่วงจิตจริงๆๆๆๆ :ling3: :ling3:
-
หน่วงมากอ่ะ
-
ให้เนย์เป็นเจ้าชายนิทราเลย เเล้วให้เพื่อนมันมาบอกว่าเนย์ร้สึกยังไงกับบู ให้อิบูชํ้าใจตายไปเลยยยยยยยยย :katai1: :katai1:
อิน แต่งต่อเป็นเรื่องเป็นราว 555555555555
-
อ้ากกกกหน่วงสุดๆเนย์น็อคแล้ว
บูแกรีบดูอาการเนย์ด่วนเลยงื้อออ :o12:
-
พอได้แล้วบู เนย์ชดใช้มามากพอแล้ว :hao5:
-
อ้ากกกกกกกก อยากอ่านต่ออ่า
-
เนย์อย่างซวย แค่จะชวนไปเคลียร์ให้รู้เรื่องรถชนซะงั้น
สงสารเนย์อ่ะ
-
สงสารเนย์ TT
-
เสียเลือด เสียน้ำตา และเสียใจ ....... :mew4:
-
ให้เนย์ความจำเสื่อม แล้วให้ไปอยู่กะคนอื่น แล้วให้บูกลายเป็นตัวประกอบไปเลย ;(
-
ใครล่ะจะเป็นคนแก้ไขอดีตที่ผิดพลาด :m15:
-
บูโหดว่ะ อย่าให้เจอนะ ฮึ่มม
-
บูพอเถอะ หรือสิ่งที่บูต้องการคือชีวิตชดใช้ด้วยชีวิต
-
หน่วงตับเหลือเกินน
-
คือมันเป็นอุบัติเหตุป่ะ?ไม่ใช่ความผิดของเนย์ทั้งหมดซะหน่อย! อ่านแล้วปวดใจจริงๆ
-
ให้เนย์ความจำเสื่อมไปเลย จดจำไม่ได้ กลายเป็นคนไม่รุ้จัก ให้บูรุ้จักการสูญเสียบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
สงสารเนย์นะ
แต่ช่วงนึง เนย์ก็ไม่ควรร้ายกะบู นะ
มันทำให้บู ยิ้งแค้น
บูคงแค้นเนย์มาก ขนาดใกล้ตาย ยังไม่เอ่ยร้องขอชีวิต
ในขนาดที่เนย์ ยังคงคิดถึงบูตลอด ว่าอย่าทำร้ายกันเลย แค่นี้ก็เจ็บพอแล้ว
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ทำมั้ยทำกับเนย์แบบนี้อ่ะ :katai1: :katai1:
-
ก็สมควรปะวะที่บูเกลียด คือ ไม่รู้ความจริง บวกกับเนย์ ทำตัวเอง แต่บูก็ทำตัวร้ายกาจนะ ในความคิดเราบูคงรักเนย์และ แต่แบบ รักไม่รู้ตัว และพอเกิดเรื่องเลยเกลียด แบบรักมากเกลียดมาก
-
อยากให้เนย์เป็นบ้าไปเลยค่ะ โดนซะขนาดนี้ แล้วก็ให้บูมาคอยดูแล ส่วนตัวคิดว่าบูทำเกินไปรึเเปล่า เนย์ก็ผิดจริง แต่สิ่งที่บูทำนี่... สงสารเนย์
-
:mew2:สงสารเนย์อ่ะ รอนะ
-
สงสารเนย์จังตามอ่านทันละ สนุกมาก เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ รอค่ะl :ling1:
-
รีบมาต่อนะคะ กำลังดราม่าได้ที่เลย :hao5:
-
กำลังได้ที่เลยค่ะ
-
โดยรวมดีนะ แต่การเล่าเรื่องกำกวมไปหน่อย ตอนแรกๆกับตอนหลังๆมามันไม่ค่อยสัมพันธ์กัน แต่ก็เข้าใจเรื่องนะ รออ่านต่อ
-
ดราม่าได้ใจจริงๆ
ร้องไห้ไม่รู้กี่รอบ ต่อ กี่รอบ
-
สงสารเนย์จัง เมื่อไหร่จะดีกันนนน :katai4: :katai1:
-
มาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆ
ง :ling1: :ling1: :ling1: อยากอ่านมาก อยากให้เนเป็นบ้า ปิดกั้นความรู้สึก จำบูไม่ได้
-
ตามมาจากกระทู้แนะนำค่ะ
หน่วงสุดๆ :katai1:
-
:z3: ไม่รู้จะพูดยังไงดี
-
อยากอ่านต่อจนแทบรอไม่ไหว
รอต่อไป บูโหดร้ายเกินไป
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
เมื่อไหร่ :o12: :o12:เมื่อไหร่ความจริงจะเปิดเผย บูจะรู้ได้ไง
ย้อนศรบูให้หนักๆเลยนะคะ เอาให้กระอักเลือดตายไปเลย
ให้เนย์เป็นโรคอะไรก็ได้ ค่อยๆลืม จากนั้นตายไปในที่สุด (คนอ่านอิ๊นอินนนนนนน55)
ตอนนี้สงสารเนย์จัง คนเขียนสื่ออารมณ์ได้ดีตอนเนย์ร้องเพลงให้ตัวเอง อ่านแล้วอ้างว้างจัง
รอตอนต่อไปนะคะ :3123: :3123: :3123:
-
ตอนใหม่มาเนย์ยิ่งน่าสงสาร น่าสงสารมากๆเลยค่ะ
อ่านไปร้องไห้ไป
รุ่นพี่เค้าก็เตือนบูแล้ว แต่บูไม่ฟัง........มาดูรอผลกรรมของบู ขอให้เจ็บเจียนตายเลยนะคะ
.....เมื่อไหร่เนย์จะหนีพ้นนะ? จะมีใครมาช่วยเนย์ไหม?
*********
อยากรู้ว่า ถ้าจบแล้ว บูจะรู้หรือเปล่าว่าเนย์ซื้อถุงเท้าให้ตัวเองมา 5 ปีแล้ว?
ปอลอ เรียนคุณ Jittirain12 ขอให้บูเจ็บเจียนตายยิ่งกว่าเนย์เลยนะคะ เจ็บแบบนั้นไปตลอดกาลได้ยิ่งดี เลวมากๆๆๆๆๆๆๆ :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
น้องบูของแม่น่ารักที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ไม่รู้สิเราว่าเนย์ช่วงนี้กับตอนแรกๆมันต่างกันลิบลับอย่างกับคนล่ะคนเลยอ่ะ
เนย์คนที่เกือบจะฆ่าบูมันหายไปไหน แล้วที่สำคัญทำไมเนย์ไม่สู้คนเหมือนช่วงแรกๆเลย
นี่แหละที่เราสงสัย เพราะตอนแรกเหมือนจะมันส์มากแต่มาหลังๆมันกลายเป็นนิยายนายเอกรันทดไม่สู้คนเลยอ่ะ
เพราะถ้าเทียบกับตอนที่เนย์ทำรุนแรงกับบูนั่นแสดงว่าอย่างน้อยๆเนย์มันก็ต้องเข้มแข็งได้ระดับหนึ่ง
ซ้ำยังสู้คนแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน เหมือนเนยบ์มาเอาคืนที่บูเคยทำไว้ ส่วนบูช่วงแรกอาจจะสู้บ้างแต่ก็ไม่น่ารุนแรงขนาดนี้
เราเลยงงเหมือนสองคนนี้มันสลับคาแรคเตอร์กันเลยอ่ะครับไม่รู้เราคิดไปเองรึป่าวนะ อิๆๆ
ปล.เราอยากอ่านเนย์เวอร์ชั่นช่วงแรกๆมากกว่าอ่ะ อยากให้เนย์มาเอาคืนทั้งบูทั้งเพื่อนของมัน
ที่เคยข่มขืนเนย์ไม่ใช่เนย์ที่อ่อนแอแบบนี้อ่ะครับ เพราะถ้าช่วงแรกแสดงให้เห็นว่าเนย์มันกล้าทำรุนแรงกับบู
จนเราเคยไม่ชอบเนย์มาแล้ว(เพราะยังไม่รู้ความเป็นมาเป็นไป)เราเลยคิดว่าเนย์อาจจะมีความแค้นๆมากจนเกือบฆ่าบู
แล้วทำไมไปๆมาๆกลับมาอ่อนแอไปแบบนี้อ่ะ เรียกวิญญาณเนย์ตอนแรกๆกลับคืนมา จงมาๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาคืนมันให้สาสม :z6:
-
โอ้ยยยยยยย ไม่ไหวแล้วคนเขียน ขอเถอะเลิกทำร้ายเนย์สักที TT
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
เสียน้ำตาอีกแล้ว ต้องเสียใจอีกเท่าไหรถึงจะมีความสุขกับเขาซะที :m15:
-
เศร้าอ่ะ ทำไมเนย?ไม่ลุกขึ้นสู้เหมือนเมื่อก่อน? ทำไมถึงยอมขนาดนี้ เรียกว่ายอมเพราะรักก็ไม่ได้ เพราะก่อนหน้านั้นก็ไม่ยอมแถมยังรักเหมือนเดิมอีก
-
หนีเท่านั้น
-
ไม่ไหว...
-
น้ำตาอาบเเก้มเลยอ่ะ
รอวันที่กรรมจะตามสนองบูรพา..
:hao5:
-
ชอบมาก หน่วงดี เนย์ยอมบูเพราะจะชดใช้ กันต์มาช่วยเนย์เร็วๆนะ TT
-
เนย์ของพี่...หนีเสือปะจระเข้ บาปซ้ำกรรมซัด จะรอดมั้ยเนี่ย :ling3:
-
:o12: :o12: :o12: :mew4: :mew4:เอาจริงๆเลยนะเค้าอยากให้เนย์เป็นบ้าจำเวลาที่เลวร้ายไม่ได้และแบบอยู่แต่ในโลกแห่งความฝันอะตอนที่ยังมีความสุขดี สะใจดี :heaven :heaven :heaven
-
เศร้าสั ส .....
-
เนย์ เหนื่อยที่จะสู้แล้วหรอ งั้นทำไมไม่หนีไปซะละ หรือติดเรียน ถ้าจำไม่ผิดก็ไม่ได้อยากเรียนหมอนิ แคร์ไรอะ หรือกลัวแม่รู้ อ่านแล้วสังเวชใจ อึดอัด ทำบ้าไรกัน ไมไม่คุย แก้แค้นกันไปมาไม่จบ สรุป เนย์ตายซะเถอะ จะได้หนีพ้น ตายต่อหน้าไอ้บูนั่นละ เจ็บปวดดี
-
เนย์น่าสงสารมากๆเลย
หนีเหอะ หนีไปให้ไกล
อารมณ์โคตรหน่วงเลย,,,,
-
โอ้ยย ไม่เคยเจอนิยายเรื่องไหนทำให้หน่วงหัวใจได้ตั้งแต่ตอนต้นๆเหมือนเรื่องเลยจริงๆ :ling1:
ยิ่งเป็นคนที่ชอบดราม่าอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ยิ่งชอบเรื่องเข้าไปใหญ่
การกระทำของตัวละครทุกตัวมีเหตุผลในตัวมัน แต่มันทำแบบไม่สมเหตุสมผลเท่านั้นเอง เล่น(หรอ)กันแรงเกินไป
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจทำไมเนย์กับบูถึงบู๊กันแหลกทุกตอน มาหลังๆถึงเริ่มเข้าใจเนื้อเรื่องความเป็นมา
ขอตัดเรื่องผิดถูกไปละกัน เพราะตอนนี้สงสารเนย์มากกก :katai1:
โอ้ย อกอีแป้นจะแตก บูทำเกินไปจริงๆแหละ แต่ก็ว่าบูไม่ได้ เพราะไม่เคยต้องสูญเสียอะไรแบบบูเสียไป แต่บูมันก็ทำเกินไปจริงๆ :a5:
ส่วนเนย์นี่ความผิดนี้กลายเป็นตราบาปติดตัวทั้งๆที่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้
อยากให้เนย์หนีบูไปให้ไกลเอาแบบตามตัวไม่เจอให้บูมันเจ็บปวดรวดร้าวหนักๆบ้าง
ไม่ก็ให้บูมันทรมานเนย์หนักๆ เอาแบบเนย์เป็นบ้าให้มันดูเลยค่า
หรือไม่ก็แบบให้เนย์คิดจะฆ่าตัวตายเองเลย แบบกูทนไม่ไหวแล้วโว้ยเดินไปหยิบมีดหลังครัวเฉือดแขนงี้ เอาให้บูมันรู้สึกผิดไปจนวันตาย :hao6:
นี่ไม่ได้เข้าข้างใครเลยนะ จริงๆ 5555555555555
-
โอ้ยยย เศร้าไปอีก :o12:
-
หน่วงไปละเริ่มอ่านต่อไม่ค่อยไหว
เนย์ดูต่างจากแรกๆมากๆ ทนเพราะรักเหรอ เมื่อก่อนก็รักนิยังฉลาดกว่านี้
ดูจากประโยคที่พูดคุยกันคิดว่ายังหน่วงแบบนี้ไปอีกนาน
จะไม่ขัดใจเลยถ้าไม่ปูมาว่านายเอกร้ายและฉลาด
-
:monkeysad: :o12: ฮื้อออออ หน่วงได้อีกค่ะ สู้ๆนะเนย์
-
:mew2:โ :mew2: :mew2: :mew2:
-
นิสัยเก่าๆ ของเนย์มันหายไปไหนหมด? นิสัยที่สู้คน ไม่ยอมใคร หายไปไหน?
ทั้งๆ ที่ทะเลาะกันแทบเป็นแทบตาย ไม่ยอมบูรพา ทำแม้กระทั่งทำให้เกิดอุบัติเหตุรถยนต์ หายไปไหนล่ะ?
เอาเนย์คนเดิมกลับมานะ กลับมาแก้แค้นบูรพา ทำให้บูรพาสยบแทบเท้าอาคเนย์ให้ได้
เราหวังว่า มาม่าจะมาเร่อยๆ นะคะ แต่มาในแบบที่เนย์แก้แค้นบู ไม่ใช่บูเอาแต่ทำร้ายเนย์แบบนี้
อ่านแล้วสงสาร หงุดหงิด สู้คนดิว้าาาาาา ยอมให้เขาทำร้ายอยู่ได้ แล้วทำไมต้องรักคนนี้
ทำไมเวลาที่เนย์โดนบูทำร้าย ต้องมีเหตุผลปกป้องด้วย แบบทำไปเพราะคนนั้น เพราะเนย์ทำให้คนนั้นตาย
พอเถอะนะ โดนทำร้ายขนาดนี้ คิดดิคิด พอได้แล้ว หยุดรักคนนี้ได้แล้ว แล้วเริ่มใหม่
ทำให้บูรพาสยบแทบเท้าอาคเนย์แล้วเขี่ยทิ้งซะ เอาให้เจ็บสุด พระเอกยังไม่ออกมาหนิ ใช่มั้ยคะ? .ถือมีด
-
หน่วงงงงงงงงจิต.....เนย์หนีเหอะ :ling1: :ling1:
-
เนย์น่าสงสาร ก็แค่เรียกร้องความสนใจ
จากคนที่ตัวเองแอบรัก แต่ก็เป็นผลไปทางลบ
บูรู้ใช่มั้ยว่าเนย์รัก ถึงเลือกใช้แต่ล่ะวิธีให้เนย์เจ็บ
-
สุขสันต์วันเกิดนะอาคเนย์ ขอให้ซานต้าให้ของขวัญวันเกิดนายเป็นการหลุดพ้นจากบูรพาสักที :m15:
-
เนย์เอ๊ยยยยยยยยยยย ยังอุตส่าห์ไปพูดจากวนตีนแบบนั้นอีก
แต่มันยิ่งดราม่าเข้าใหญ่เลยฮืออออออออ :hao5:
-
เป็นวันเกิดที่เลวร้ายที่สุดเลยเนย์...
-
สงสารเนย์ :mew4: :mew4: :mew4:จ :mew4: :mew4:
ติดตามตอนต่อไปนะคะ o13
-
เจ็บซ้ำๆเหมือนเดิมอีกแล้วเนย์
เจ็บทั้งกายและใจเมื่อไหร่จะหลุดพ้น
จากตรงนี้แล้วเอาคืนบูให้มันสาสมกับ
สิ่งที่มันได้ทำ :katai1:
-
จะรอวันนั้น...วันที่บูรพาเจ็บเจียนตายบ้าง :fire: :fire:
-
:sad4: เมื่อไรเนย์จะมีความสุขซะที สงสารเนย์
-
หน่วงมากกกกก งือ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
รอวันที่ขาดไม่ได้ โคตรอยากเห็นอ่ะ
-
อาคเนย์น่าสงสารที่สุด
-
เอิ่มมม รักตัวเองเป็นมั้ยจ้ะเนย์
ถ้ารักตัวเองเป็นก็เลิกรักบูเถอะ
คนแย่ๆแบบนี้รักต่อไปแล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นเนี่ยย Y^Y
-
:hao5: // :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านตอนจบตอน แล้วน้ำตาจะไหล
บูจะรู้บ้างไหมเนี้ย ว่าความแค้นที่สะสมมาตลอด มันเจือไปด้วยอะไรบ้าง
เลิกเล่นกันซะทีเถอะสองคนเนี้ย หยุดแล้วพูดจาดีๆใส่กันบ้าง
คนก็ตายไปแล้ว ศักศรี ก็โดนเหยียบ ซ่ำแล้วซ่ำเล่า ทำไมยังไม่จบอีก
-
มาตั้งแคมป์ริมแม่น้ำ ก่อไฟรอ
สักพักน้ำเดือด
เตรียมต้มมาม่าใส่หมู ใส่ผัก
รอช่วงมาม่าอืด ด ด ด ด
(คนอ่านเพ้อเจ้อไปแล้ว)
อ่านกี่รอบ ก็รู้สึกหน่วงทุกรอบ
อยากให้เนย์หนีหายไปสักพัก
กลับมาอีกที เข็มแข็งเลยงี้
เพราะอยู่ใกล้กัน มันตัดใจไม่ได้
บูก็ร้ายเกิ๊นไป อยากจะเอาซ้อมทิ่มจริงเลย
รอตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆให้อ่านนะ
-
ทำเนย์อ่อนแอลงเรื่อย ๆ หนีไปสิคิดแต่ไม่ทำเนี่ยเหรอคนเรียนหมอ
-
เนย์ถูกซ้อมจนสลบไป มีคนเก็บเนย์ไป หายตัวไป หาไม่เจอ .................ความจำเสื่อมหรือเป็นอะไรก้อได้ ลืมบูไปเลย
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
มาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นะ....อยากอ่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รอวันที่บูจะต้องเสียใจบ้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ใจหายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อยากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกอ่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:sad4: น้องเนย์.....
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
มารอ รออออออออออออออออออออออออออออออ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
น้องเนย์์์์ มารอ มารอ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
เข้ามาดูตลอดเลย ว่าคนแต่งอัพรึยังนะ....ใจจะขาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
หนีไปให้ไกลเลยเนย์ ไม่ต้องให้บูมันหาเจอออ !!!
-
เรารีเฟชหน้ามุกวันเลย เผื่อจะตอนใหม่ เมื่อไหร่จะมา :ling1: :ling1:
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
:3125: บอกไปแล้ววววววววววววว
จะเกิดอะไรขึ้น?
เนย์ไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ เสียเลือดเยอะๆไปเลย จะเลือดขาด หรือช็อคเป็นเจ้าชายนิทรา
ก็ตามใจนะให้เลือก
เป้นไงล่ะบู พอมั้ย พอยัง
อยากบอกคนเขียนว่าถ้าตัดฉึบแบบนี้พรุ้งนี้ต้องมาต่อนะ 555555
หลายๆตอนที่ผ่านมาเนย์ดูตัวเล็กจัง น่าฉงฉาน :mew6: :mew6: :mew6:
-
ไรท์ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้
T________________________________________________________________T
สะใจไอบู เอาให้เจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปเลย
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
ขอให้เนเน่จัง
ตายไปเลย
สาธุ สาธุ
-
:เฮ้อ:
-
เนย์แทงตัวเอง? (ไม่ได้แทงบูใช่ไหมนี่? เผ่ือคนเขียนหลอกกกกก)
เนย์ก็ถามบูแล้วนะว่าจะรักไหม ถ้าบุมันคิดหลายตลบก็พอรู้ล่ะว่าเนย์ถามประโยคนี้ทำไม
ยกเว้นบูแดกหญ้าเหมือนกับอิโท(ณ When We Call it Love)
ตอนนี้ถึงช่วงที่โอมบอกไว้หรือเปล่าคะ?
“ระวังเถอะตอนที่มึงไม่อยากปล่อยมันไป มันจะยิ่งหนีห่างออกจากมึง ถึงตอนนั้นมึงก็จะเจ็บไม่ต่างจากที่มึงทำกับมันนักหรอก”
-
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
เอาเลยค่าาาาาจะทำอะไรกับเนย์ก็ได้ เอาให้สาแก่ใจไปเลยย
-
บูรพา ฉลาดมากกลูก ไม่หลงกล นึกว่าเนย์จะหลุุดออกไปได้เสียแล้วววววว
พาเนย์ไปหาหมอนะคะ
แล้ววววเอามาขังไว้
มัดมือมัดเท้าาาไม่งั้นเดียวทำร้ายตัวเองงงงงง
เข้าใจไหมมมน้องบู เลิฟๆๆๆ
-
เดาว่าไม่ตายอีกสินะ ชั่งอึดดีจริงเลยนายเอกเรื่องนี้
ส่วนพระเอกก็แค่เจ็บใจเสียใจ... เป็นสมการที่สมมาตรดีแท้
-
:m31: :m31:
-
โอ้ยยยยยย มาต่อไวๆนะคะ กำลังอิน :monkeysad:
-
ไม่จบไม่สิ้น
-
อิบู เลิกโง่ เลิกบ้า เลิกเจ้าคิดเจ้าแค้นสักทีเหอะืสงสารน้องเนย์เว่ย
-
:m31: :m31: ถ้ามันจะทรมานขนาดนั้นก็ไปซะนู๋เนย์เอ้ย
ถ้าอยู่แล้วเหมือนตายทั้งเป็นก็สู้ตายๆมันซะเลยจะดีกว่า :katai1:
-
ไม่มีอะไรที่จะทำให้บูเลิกเจ้าคิดเจ้าแค้นบ้างจริงๆ เหรอ!! :serius2: จนเนย์เบื่อที่จะอยู่แล้วมั้งเนี่ย :sad2:
เนย์อึกจริง สมกับเป็นนายเอกมากลูก
-
:hao5: :hao5:
-
ให้เนย์เป็นผีแล้วมาหลอกบู แง่ง!!!!! พ่นไฟ!!
ต้องแค่ไหน บูถึงจะพอใจห๊ะ ปล่อยเถอะ
-
คือ... บูนี่บ้าป่าวฟะ
คือ ต้องพาเนย์ไปโรง'บาลตั้งแต่ตอนที่ไข้ขึ้นละ
โดนซ้อมขนาดนี้ก็ยังไม่พาไปอีก
แถมยิ่งกว่านั้นเนย์ยังไม่เปนไรอีก ป๊าดดดด อึดแท้ 5555
ตอนนี้แทงตัวเองไปเรียบร้อย มาลุ้นกันว่าคราวหน้านายเอกเราจะเปนไงมั่ง
ถ้าไม่เปนไรเลยอีก ก็อึดเกินคนแล้วจ้าาา
-
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
-
ความตายใช่การแก้ไขปัญหาจริงๆเหรอ :ling2:
-
ดาร์คตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ =.=
แล้วตอนหน้าหว่า?
-
มันค้างงง ทำเป็นหนังสือจะไม่เสียดายเงินซื้อเลย ชอบมากกก
-
ขอให้หลุดพ้นได้จริงๆเถอะเนย์...
-
รอดูวันที่ บูรจะเจ็บปวด ถึงวันนั้นคงจะสะใจ
-
เป็นไงบูสบายใจยัง ชีวิตต้องแรกด้วยชีวิตใช่ไหมถึงจะพอใจ
เอาสิเอาเลยย ไม่ต้องทำไร ปล่อนเนย์นอนตรงนั้นแหละ
แปปเดียวเลือดก็หมดตัว แปปเดียวเนย์ก็ไม่อยู่แล้ว
หรือถ้าสงสาร สมเพส ก็ ไม่ต้องเรียกรถพยาบาล หรอกนะ
เรียกพี่หมอ อะไรนั้นมาก็ได้ กลัวเรื่องมันยุ่งยากนิ
คนจะตายอยู่แ้ว ยังกลัวเรื่องมันยุ่งยาก เออดีงามม
เนย์ไม่อยู่ ก็จะสบายใจแล้วนะ ทิ้งความแค้นไว้กับเนย์
แล้วเริ่มชีวิตใหม่ๆๆๆๆๆๆ ของตัวเองเหอะ
-
ทุกอย่างขัดกับความเป็นจริงแทบทั้งสิ้น เป็นไข้สูง ไม่ไปรพ.แล้วยังต้องโดนซ้อม ไม่เป็นไรศรีทนได้ หลังจากนั้นไม่นานโดนรุมกระทืบเช้ามาไม่เป็นไรกูถึกกูหาย แล้วตกเย็นมาอยากชดใช้ความผิดเลยเอามีดแทงท้องตัวเองอยากบอกเนย์ว่า ทำแบบนี้มันไม่หลุดจากไอ่เลวบูหรอกเนย์ต้องแทงที่คอหอยหรือไม่ก็กดลงที่หัวใจแรงๆเลย จะได้รู้แล้วรู้รอดไม่ต้องมาทนเจ็บซ้ำๆให้กับคนที่ตัวเองรัก กูไม่ได้ตั้งใจทำเมียมึงตายกูก็ยังต้องชดใช้ด้วยความตายของกูใช่ไหมถึงจะเป็นสมการที่ถูกต้อง ณ จุดจุดนี้ อยากให้เนย์ตายหรืออะไรก็ได้ที่ไม่ต้องทนอยู่กับคนอย่างบูอีก ไม่ได้เกลียดเนย์นะถึงอยากให้ตายแต่สงสารมากต่างหากถึงไม่อยากให้อยู่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆโดนบั่นทอนจิตใจทำร้ายร่างกายซ้ำๆ คือแค่นี้ก็สุดๆแล้วไง อยากให้เนย์หลุดพ้นมากกก แล้วให้ไอ่บูมันสะใจกับการกระทำแล้วอยู่อย่างมีความสุขกับการตายของเนย์ อยากจะรู้จริงๆว่ามันเป็นไงถ้าเนย์ต้องตายเพราะเนย์ไปทำให้แฟนมันตายก่อน ผญ.คนหนึ่งที่พึ่งเริ่มรักคงจะมีค่ามากว่าเพื่อนที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เกิดสินะ มิตรภาพของเพื่อนมีค่าน้อยกว่าผญ. ไม่เป็นไรๆเข้าใจๆตรรกะนี้สุดยอดเลยบู เมิ่อแฟนอันเป็นที่รักสุดใจขาดดิ้นต้องตาย สิ่งที่เนย์ทำได้คือต้องตายเป็นการตอบแทน แบบนี้ล่ะถูกสุดๆใช่ไหมคุณบูรพา ยินดีด้วยคุณอาจได้สิทธิ์นั้น แต่ตามนิยายแล้วเรื่องนี้คงไม่เป็นไรเลยสินะ....=_=
คนแต่งไม่ได้ว่า ว่าแต่งไม่ดีนะหรืออะไรเลยที่เขียนออกม่าแบบนี้คือเกลียดไอ้บูเข้าไส้เลยต่างหาก อยากเห็นมันทุรนทุรายบ้างกับสิ่งที่มันทำไว้ แล้วอยากให้เนย์หลุดจากวงจรชีวิตขยะสักที แต่ก็แค่หวังว่าคนแต่งจะทำให้คนอ่านสมหวังดั่งที่ใจคิดก็เท่านั้นเอง
-
ดีมากเนเน่ :katai2-1: คราวนี้หนีพ้นชัวร์
สมน้ำหน้าอีบู่
:laugh:
-
เศร้ามาก
หน่วงมาก
สงสารเนย์
-
พอใจหรือยังบู!!
-
สมใจไหมบู ตายไปเถอะเนย์
-
ค้างง ขอตอนต่อไปด่วนๆ :ling1:
-
o22...ก้อดีนะ...เนย์จะได้หมดเวรจากบูซะที :o12:
-
อยากให้เนย์ตายไปเลย ไม่ต้องตื่นมาเจออะไรแบบนี้อีก เป็นเรื่องที่อยากให้จบแบบ Bad End มาก
:z3:
-
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
ก้อรู้นะว่าการตายไม่ใช่ทางแก้
แต่ถ้าเจอแบบที่เนย์เจอ บางทีความตายมันก้อคงดีกว่าอยู่(มั้ง) :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
ปล.จะรอดูวันที่บูไม่เหลือใคร
-
เนย์เป็นซอมบี้รึป่าวววววววววววววววววววววววววววอ่ะ.......
เก้าชีวิตรึป่าววววววววววววววววววววววววววววว อาการร่อแร่ๆๆๆๆๆๆ แต่พออีกวันไม่เป็นไรเลยอ่ะ.....ฮือออออออออออออออออออออออออออออ น่ากลัว......................แล้วงวดนี้ แทงท้องตัวเองงงงงงงงงงงงงงงงงงง ไม่ไปหาหมอ ไม่ตามใคร ฮืออออออน่าสงสารจ
อยากให้บูเสียใจบ้าง อยากให้รู้ถึงการสูญเสีย อยากให้เป็นบ้าไปเลยยยยยยยยยยยยยยยย สะใจ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
หน่วงจิต ฮือๆ
อยากให้เนย์หนีหายไป
บูจะได้ไม่ต้องทนเห็นหน้า
ึคนที่ตัวเองบอกว่าเกลียดนัก
ว่าแต่อย่างบูเขาเรียกซึน หรือทิฐิ
-
กรี๊ดดดด หน่วงมาก :sad4:
-
:ling1:รีบมาต่อนะคะ
-
อร๊ากดราม่าอ่ะ T T อ่านไปด้วยร้องไห้ไปด้วย
จะรอวันที่บูรพาเจ็บปวดดด :hao5:
-
อดใจไว้มาอ่าน 3 ตอนรวด โอ้ยหน่วงสิ้นดี
อยากจะรู้นักไอ้ความสัมพันธ์ของแฟนกันไม่กี่วัน
มันเทียบกับเพื่อนที่คบมาตั้งแต่เกิดได้แค่ไหนเหรอ
ใครอยากจะให้เกิดอุบัติเหตุฟะ เพื่อนมรึงก็เกือบตาย
ไอคิวสูงซะเปล่าอีคิวต่ำเตี่ยเรี่ยดินมากอ่ะบู
ปีนี้คงได้รับรางวัลพระเอกสุดโฉดแหละแก
เห็นหลายๆ คนบ่นเรื่องไม่พาเนย์ไปหาหมอ
ก็บูมันนักเรียนแพทย์ แถมตรวจไปตรวจมาเจออาจารย์มันเอง
ที่นี้แหละเรื่องใหญ่แน่ ใครทำร้ายขนาดนี้ เรื่องถึงตำรวจ
งานนี้บูซวยสถานเดียว แถมมันก็จะทรมานเนย์อยู่แล้ว
แล้วเป็นไงพอคนอื่นทำเนย์บ้าง ดันทนไม่ได้ เอ่อดี ถ้าคนอ่านเป็นเนย์นะ
จะวิ่งไปที่ระเบียงแล้วกระโดดมันซะเลย อยากให้ตายดีนัก
คุณคนเขียนไม่ต้องเปลี่ยนพระเอกหรอก แต่ทรมานบูสัก 5-6 ปี
จนกว่าจะจบเฉพาะทางน่ะ เอาแบบให้รู้ตัวว่ารักก็สายไป
แล้วให้เนย์ตัดใจ ต่อให้ขอคบก็ขอเวลาทำใจก่อน อย่าให้ความจำเสื่อมระยะยาวนะ
เพราะจิตใต้สำนึกเนย์รักบูแบบฝังรากมากเดี๋ยวก็รักอีกรอบ เร็วไป
ส่วนกรณีทำไมเนย์ไม่สู้บูให้มันเหมือนตอนแรก
จะพยายามคิดว่าเนย์เหนื่อยที่ต้องปะทะกัน เนย์อยากชดใช้ให้จีน
เนย์อยากเดิมพันกับรักครั้งนี้อีกครั้ง ถึงแม้มันจะย่อยยับปางตายก็ตาม
แต่เท่าที่เห็นสิ่งเดียวที่เนย์ทนบูไม่ได้คือ การที่ต้องถูกส่งต่อให้คนอื่น
เลยเกิดการหนีขึ้นมา พูดแล้วขอตบบูสักทีสองทีได้ไหมเนี้ย
:z6:
อินนะเนี้ย ไม่ได้อ่านนิยายแล้วอินขนาดนี้มานาน
คนเขียนสู้ๆ นะ อย่ารีบเขียน ใช้สติดีๆ เรื่องจะได้สมเหตุสมผล
มีคำผิดนิดหน่อย ว่างๆ ก็ตรวจเช็คอีกนิด
-
โอ๊ยยยย หน่วงจิตอย่างแรงง :z3: :hao7:
รอนะฮะ :')
-
หน่วง 360 องศา :hao5:
-
น้ำตาคลอ......เนย์จะหนีไปยังไงนะ.....????
-
รอฉันรอเธออยู่ รอฉันรอเธออยู่ รอฉันรอเธออยู่ รอฉันรอเธออยู่ รอฉันรอเธออยู่
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อ่านเรื่องนี้แล้ว พีค ทุกตอนอ่ะ ต่อมน้ำตาแตกกระจาย เนย์ขอให้รอด
ขอให้บูปล่อยเนย์ไป หัวใจชาวาบๆๆๆๆๆๆ :sad4: :o12: :o12: o13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: รอนะคะ :katai4: :katai4:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
รออยู่นะ
อยากอ่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ใจจะขาด
เข้ามาดู ทุกๆ 2 ชั่วโมงเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โอมเพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง.....จงมาอัพซะที..................เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
งวดนี้โดนแทง แล้วไม่ต้องไปหาหมอ จะเป็นอะไรที่อเมซิ่งมากกกกกกกกกกกกกกกกอ่ะ แต่ชอบนะ 555555555555
ที่รอ ที่สุด ก้อคือ รอวัน ที่บู จะสูญเสีย เนย์ไป รอวัน ที่จะรู้ว่า เนย์สำคัญ ขาดไม่ได้ รออออออออออออออออออออ
รอวัน ที่เนย์ จะรู้จัก รักตัวเอง แต่วัน ที่เนย์ จะทำตัวมีค่า ไม่ดูถูกตัวเอง ว่าวันที่ยังรักบู แต่ก้อไม่ทำร้ายตัวเอง
แต่ตอนนี้มาอัพซะที อยากอ่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
รอความหน่วงต่อไปอีก
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
ขอให้เนย์เจอแต่สิ่งดีๆค่อจากนี้และตลอดไป โดยที่ไม่มีไอ้บูมาเกี่ยวข้องด้วย
-
มันคงเป็นความรักที่ไม่ถึงกับสุข เป็นความทุกข์ที่ไม่ถึงกับเศร้า :z3:
-
เย้ ในที่สุดเนย์ก็ไปจากบูได้แล้ว ดีใจจุง
-
ขอให้มีแต่เรื่องดีๆนะ
-
ไกลพอแล้ว หวังความบูคงไม่ตามไปอีกนะ!!! :fire:
-
ไปดีมีความสุขนะเน
-
สะใจค่ะ ดิ้นตายไปเลยนะบูรพา :z6:
-
อย่าตามไปรังควานเนย์อีกนะอิบู รำคาญ -_-
-
:heaven ปล่อยให้อิบูแม่งบ้าอยู่คนเดียว
ใช้ชีวิตให้สนุกและมีความสุขนะเนย์ :mc4:
-
ขอบคุณรู้สึกอิ่มแต่ใจไม่ดีเลย อยากอ่านอีก รอ แลัวย้อนไปอ่านกลับำปกลับมา :mew2:
-
สมน้ำหน้าบู 5555555 :hao7:
-
ไม่รักเรื่องของมันค่ะ ฉลาดไม่เป็นเร่องดีนัก หาใหม่ที่นู้นเลยดีกว่า :laugh: เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ปล. เราไม่ติดใจเรื่องเนย์ไม่ไปโรงพยาบาลอ่ะ จริงๆ เราเคยอาการหนักกว่านี้ตอนแรกเขายังไม่ยอมไปโรงพยาบาลอ่ะ! :a1:
-
บูเอ้ย ขนาดจูบลายังให้เนย์ไม่ได้น่าสงสารจังเลยแกเนี่ย
-
อา...... เนย์จะไปนานเท่าไหร่ กี่ปี?
ขอซัก 10 ปีเลยค่ะ
-
ต้องหนีไปให้พ้นนะเนย์ ให้บูได้รู้ใจตัวเองบ้าง
-
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สะจายๆๆๆ :hao7:
ป.ล. เรื่องนี้ทำเราเป็นบ้า ต้องเข้าเล้ามารอตอนใหม่ทุกสิบสองชั่วโมง 555555555
เห็นตอนใหม่แล้วใจเต้นแรงทุกที
-
เอาคืนให้หนัก :fire:
-
สุดท้ายเนย์ก็ถอยห่างจากบูได้สักที
แต่ดีใจนะ ที่จากไปทั้งๆที่ยังรักบู
ไม่ได้จากไปเพราะความแค้น
-
หนีไปไกลๆเลยยยยยยยยย !!
-
เนย์พาร่างกายไปจากบูซะที ร่างกายที่แม่ทะนุถนอม
ดีที่เนย์คิดถึงแม่ คนๆ เดียวที่รักเนย์ที่สุด
แต่จิตใจนี่สิจะมีใครมาทดแทนได้
ไม่ต้องแทนหรอกแค่เสี้ยวก็ยังดี คาดว่าคงไม่
ความรักเป็นสิ่งมหัศจรรย์ บทจะมาก็มา แต่บทจะไปมันยากนัก
คราวนี้แหละเราจะได้เห็นว่าบู มันจะรู้สึกอย่างไร กับลูกอมที่เนย์ทิ้งไว้
-
เก็บความรักครั้งนี้ไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำก็พอนะเนแล้วไปค้นหาความรักครั้งใหม่กับหนุ่มอิตาลีดีกว่า :m19:
-
ตอนนี้อยากจะสงสารเนย์นะแต่ทำไม่ลง ให้เนย์ได้สามคำคือ มึง-โง่-เอง
ถ้าความรักมันจะทำให้ชีวิตเราอัปรีย์ได้ขนาดนี้ขออยู่เป็นโสด เชิ่ดๆเริ่ดๆคนเดียวแบบนี้ดีกว่า
ส่วนไอ้บูก็นะ มันเลวโดยกมลสันดารจริงๆ เลวโดยไม่สำนึก คนอย่างมันอย่าได้มีความสุขเลยชีวิตนี้
หวังว่าถ้าเนย์กลับมาจะกลายเป็นคนใหม่ ไม่แคร์ไม่สนใจบูมันอีกล้วนะ
เพราะถ้ากลับมาแล้วยังเป็นแบบเดิมเห็นทีว่าเราคงอ่านต่อไม่ไหว
เพราะเบื่อกับความโง่ของเนย์ ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าถ้ารักบูแล้วต้องเจอกับอะไรบ้างมันก็ยังรัก
ซึ่งอันนี้เราก็ไม่ว่าหรอกพราะความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ แต่ที่โคตรรับไม่ได้เลยคือเนย์มันไม่รักตัวเอง และยอมให้บูมันทำร้ายซ้ำๆ
จนบางทีเราอยากให้มันตายๆไปซะเพราะรำคาญ ทั้งที่มันก็สู้ได้แต่เผือกไม่สู้เอง แล้วจะมาคร่ำครวญหาสวรรค์วิมารอะไร
เพราะถ้าจะพูดจริงๆแล้วคนที่่ทำร้ายเนย์มันไม่ใช่บูแต่เป็นตัวเนย์เองต่างหากที่ทำร้ายตัวเองยอมให้มันกดขี่ข่มเหงอยู่ได้
แต่ยังไงเราก็ยังยืนยันนอนยันเหมือนเดิมว่าบุคลิกของเนย์มันขัดๆถ้าอ่านจากช่วงแรกๆ มันเลยดูไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่
อย่างกับคนล่ะคน(คหสต.) ยิ่งอ่านยิ่งไม่ใช่เนย์ช่วงแรกๆ แม้จะรู้เหตุผลว่าเพราะรัก แต่มันก็ไม่ใช่อยู่ดีเพราะคนแต่ง
เลือกแต่งตอนแรกว่าเนย์มันเข้มแข็งไม่ยอมคนขึ้นมาแล้ว แต่อยู่ๆมาฆ่าเนย์ให้เปลี่ยนบุคลิกเป็นอีกคน เราเลยขอติตรงส่วนนี้นิดนึงอ่ะครับ
-
สมหน้าไอ้หมาบู !!
-
ช่วยไม่ได้นะบู หยุดเถอะ นายร้ายมาเยอะแล้ว สมน้ำหน้าเนาะะะะ
-
บูปากหมา :laugh:
หนีไปไกลๆ หาแฟนใหม่เลยนะ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ไอ้บูพระเอกนี่
-
อ่าาา จงพึงสำนึกซะบู :angry2:
รอนะฮะ :')
-
บูปล่อยเนย์ไปเหอะ TT
-
หลุดพ้นซะทีนะเนย์
หนีไปเลย
หนีคนใจร้ายไปให้ไกลๆ
อย่าใจอ่อน
-
เจอแต่สิ่งดีๆนะเนย์ :mew1: :mew1:
-
เพิ่งมาตามอ่านจนถึงตอนปัจจุบัน
ดาร์คมากค่ะ ร้องไห้ให้เนย์ไปเยอมาก
โอ้ยยยยยย
สงสารเนย์ ต่อไปขอให้เนย์เข้มแข็ง
บูเลวจริงงงงง
-
เนย์ไปไกลมากเลยนะนั่น หวังว่าบูคงไม่ตามไปรังควานอีกนะ!
-
เนย์ไปให้พ้นนะอย่าให้บูมันหาเจอ
ไปอยู่ที่ใหม่อย่างมีความสุขนะ
ขอให้เจอแต่สิ่งดีแล้วก็พบแต่คนดีๆ :mc4: :mc4:
-
เห็นด้วยที่เนย์ถอยออกมาจากที่ที่จะทำให้เจ็บ อยากให้ทำใจได้ซะทีนะ
ส่วนบูก็อยากได้คิดได้เร็วๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
-
o13
-
มาต่อไวๆนะงับ จะรอสมน้ำหน้า
บูรพา 555 :pig4: :pig4:
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: บูรพา
-
โคตรน่าสมเพชเลย สะใจมากด้วย ดิ้นให้ได้ตลอดนะ
ความรักที่ทำให้ตัวเองเจ็บตัว แล้วปวดใจขนาดนี้มันไม่ใช่ความรักหรอกนะ แต่มันคือการดันทุรังต่างหาก
เลิกคิดว่าผู้หญิงคนนั้นตายเพราะตัวเองสักที คนจะตายมันก็จะตายอ่ะ คนที่อยู่คืออย่าประมาทในการใช้ชีวิตพอ
เลิกคิดเรื่องที่ตัวเองเป็นต้นเหตุได้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับอ่ะถึงจะชดเชยให้ชีวิตผู้หญิงคนนั้นไม่ได้
แต่ก็ไม่ใช่ว่าคือ สิ่งที่เนย์ควรได้รับนะ บูเป็นใครถึงมาตัดสินเนย์ ถึงมาทำอย่างนี้
เอาจริงๆ นะถ้าเนย์ไม่ได้รักบู อะไรๆ ก็คงง่ายขึ้นอ่ะ แล้วก็นะ โดนขนาดนี้เลิกเถอะ คิดได้แล้วเฟ้ย
หวังว่า เนย์จะเลิกรักบูได้นะ อย่าหวั่นไหวกับความอ่อนโยนทีได้รับจากบูนะ ไอ้ความอ่อนโยนจอมปลอมนั่นน่ะ
เลิกคิดว่า เขาจะกลับมาสักที เลิกคิดว่าจะรักกันสักที อย่ารักคนที่ทำร้ายตัวเองนะ
คิดถึงตัวเอง ครอบครัว ไว้นะ คนรอบข้างรักเนย์มีมากมาย ทำไมต้องผู้ชายคนนี้อ่ะ
ถ้าความรักมันทำให้เราต้องเจ็บปวด เจ็บตัว เป็นทุกข์ขนาดนี้ มันไม่ใช่ความรักแล้วล่ะ
มันคือความโง่ ความโง่ที่รักคนอย่างนั้นได้ลงอ่ะ เลิกยึดติดกับความทรงจำในสมัยเด็กด้วย
ไม่งั้นจะก้าวข้ามผ่านอดีต ผ่านคนที่ทำร้ายตัวเองได้ไง แล้วก็จะเจ็บตัวซ้ำๆ อย่างนั้นอ่ะเหรอ ?
ยอมเหรอ? เนย์ยอมกลับไปเจ็บตัวอย่างนี้อีกอ่ะเหรอ? อย่าโง่อีกรอบนึงนะ เดี๋ยวจะน่าสมเพชไปอีกคน
อย่าโง่ซ้ำสอง คิดได้แล้ว คิดได้เลย อย่าถอยหลังลงคลอง อย่ากลับไปเป็นคนโง่
เดินไปข้างหน้า อย่าถอยหลังกลับ คนเราน่ะ ไม่มีใครเดินถอยหลังกลับหรอก
เดินไปแล้ว ตัดสินใจไปแล้ว ก็ควรจะเคารพในการตัดสินใจของตัวเองด้วย
พระเอกอยู่ไหนะ? อะไรนะ?
พระเอกอยู่อิตาลีเหรอ? ตื่นเต้นจังเลยอ่ะค่ะ โฮะๆ o18
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ
-
หน่วงได้ใจอยากให้เนย์ความจำเสื่อมไปเลย ชิ
-
ไกลมาก ไปให้ไกลเลยลูก ขอให้เนย์เจอคนใหม่ สาธุ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:เนย์กลับมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แค่ปีเดียวเองหรอเนย์ ปีเดียวเองนะ กลับมาทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยย :ling1: :ling1: :ling2: :ling2: :ling3: :ling3:
-
กลับมาแล้วววววววววว กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:hao6: มันค่ะ มัน
-
เร็วไปปะ เดี่ยวก็เข้าอีหรอบเดิม ไอ้บู ตื้อ เกลียดวะ
-
เอาคืนให้หนัก :z6:
-
คงไม่ต้องเจ็บซ้ำซากอีกนะเนย์ :เฮ้อ:
-
เนย์กลับมาแล้ว สนุกแน่ :hao7: :hao6: :katai2-1:
รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
หนูเนย์กลับมาแล้ว ดีใจจริงๆ เลย เอาคืนให้หนักๆ เลย อย่าเพิ่งน้ำเน่าเลยนะคะ ขอเอาคืนให้สาสมก่อน
แล้วถ้าบูมีแฟน แล้วเนย์ล่ะมีใครรึยัง ?
พระเอกจากอิตาลี กลับมาด้วยมั้ย?
หรือว่า จะมาเจอที่ไทยกันนะ ตื่นเต้นจังเลย โฮะๆ :katai2-1:
-
จะเข้าอีหรอบเดิมอีกมั้ย ตีกันไปตีกันมา ไรงั้น
ไม่อยากให้เนย์โดนอะไรอีกแล้ว TT
-
ปีเดียวเปิดรับผู้หญิงอื่นแล้วหรออีบู เร็วเกินไปนะ
เนย์กลับมาแล้ว ขอให้เนย์เป็นคนใหม่ มีรักใหม่ ดีกว่าอีบู
-
จริงๆแล้วเนย์อยากเรียนวิศวะนี่เอง
-
เอาคืนให้หนักนะเนย์ :laugh:
-
เอาคืนให้หนักนะคะ อย่าใจอ่อน มีชีวิตใหม่ก็เลิกรักบูแล้วมาทำให้มันรัก แล้วเนย์ก็หักดิบเลย ขอแบบสะใจมากๆ อย่าไปอ่อนให้มันนน :katai4:
-
มาแล้วๆ จัดเต็มเอาให้อึ้งเลย เนย์เน่
-
เนย์กลับมาแล้ว นายก็อยู่ส่วนของตัวเองไปนะบู อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีก :m16:
-
ขอพลังจงสถิตย์อยู่กับเนย์ :a2:
-
ภายนอกเปลี่ยนได้แล้วความรู้สึกภายในล่ะเปลี่ยนไหม
-
ตอนนี้เบาที่สุดแล้วนะเนี้ย
ใครๆ ก็บอกปีเดียวเร็วไป เราก็ว่าเร็วไปจริงๆ สำหรับคนนอกแบบเรา
แต่คนในอย่างเนย์และบูคงนานชั่วกัปชั่วกัลป์
โดยเฉพาะเนย์ที่ต้องไปเลียแผลใจที่อิตาลี
สรุปเนย์อยากเรียนวิศวะเหรอ เป็นน้องปี 1 ก็จบพร้อมกันน่ะสิ
ทรมานบูไปสัก 3 -4 ปีก็ดีนะ มีแฟนแล้วนี่ไม่ต้องมายุ่งกะเนย์หรอก
-
ชั้นไม่อยากทน!!!
:hao5: แงงงงงงงงงงงง เค้าอยากได้ตอนต่อปายยยยยย :katai4:
-
มันส์แน่ ฮึๆๆๆๆๆ
-
เนย์สู้ๆ
-
เนย์ลุคใหม่ผมสีชมพู~ จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย
-
จะตีกันอีกแล้วหรอ????
เชิญตามสบสยแล้วดิชั้นจะเป็นผู้ชมที่ดีนะคะ
-
ขอให้เนย์เข้มแข็งขึ้น ขอให้ไรเตอร์มาต่อตอนต่อไปเร็วๆ 5555
-
มาแบบหัวสีชมพูกันเลยทีเดียว :hao4: :hao3:
-
:katai2-1: เนย์กลับมาแล้วววว
-
เชื่อว่าต่อไป คงมีแต่บูแหละที่จะวิ่งตาม เนย์ ตามหึง ตามหวง อยากอ่านตอนบูเริ่มหึง เริ่มหวง จะเป้นอย่างไรนะ
-
น่ารักกกกกก สมบู :beat: รอเนย์เอาคืนนนนนนนนนนนน :m20: :katai2-1: :katai2-1:
-
เอาบู แกจะเอาไง~
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:รีบมาเลย นอยไม่หลับ บิกเนย์ว่าเอาให้แสบเลย
-
อ่าา กลับมาแล้วสินะ :hao5:
รอนะฮะ :')
-
บอกได้คำเดียวว่ามันส์โคตรแน่ๆ...
จากทีาอ่านมาคือตอนเเรกนี่เจ็บใจปากคอแห้งไปหมด /อย่างอินเลยจ้า
ตอนนี้น้องเนย์กลับมาใหม่ ไฉไลกว่าเดิม
ได้เวลาสนุกแล้วสิ ได้เวลาสนุกแล้วสิ
รู้สึกอยากอ่านตอนต่อไปเลย ฮอลลลล
-
เอาสิเนย์
เอาคืนให้สาสมเลย
-
โอ๊ยยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านต่อไม่ไหวแล้ววววว
เนเน่เชิดใส่มันเลยนะลูกนะ ควงแฟนมาเย้ยด้วยนะๆๆ :ling1:
-
จะเอาไงต่อ เอาคืนหรือปล่อยเฉย
-
โอ๊ยเนย์........เอาคืนเยอะๆเลยนะ ขอเด็ดๆ5555
-
จะดหนักจัดเต็มมมม :katai4: :katai4:
-
เชียร์ให้เนย์เอาคืนแบบปางตายไปเลยยิ่งดี แต่เอาคืนทั้งไอ้สารเลวบูและเพื่อนๆของมันที่เคยข่มขืนด้วยนะ
ไม่อยากให้ปล่อยไอ้เพื่อนเหี้ยๆของบูลอยนวล เอาแบบทบต้นทบดอก อย่ามาปล่อยวางทำตัวเป็นพ่อพระนะเนย์
-
อร๊ายยย ค้างฝุดๆๆๅๆ :ling1:
-
สองคนนี้ใครรักใครก่อน ก็เจ็บก่อนอ่ะ... // ฮึ้ย หมันเขี้ยว กลับมาแล้ว จะเป็นไงต่อ!
-
วันนี้มามั้ยยยยย :hao5:
-
จิ้ม จิ้ม จิ้ม :z13: :z13: :z13:
-
:m22: แอบมาส่อง
-
:z2: :z2: เนย์มาแล้วๆๆๆ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
หายไปตั้ง3วันกว่าแนะ คิดถึงๆ เด็กหัวชมพูมันเกิดอะไรขึ้น?
ใครรทำน้องเนย์ของช้านนนนนนนนนนน
ตกลงบูจะเอายังไงเนี่ย เดี๋ยวซะใจบ้างเดี๋ยวใจสั่นบ้าง อยากแกล้งหรือไม่อยากแกล้งฟะ
คนเขียนสู้ๆ รออ่านๆๆ
แต่วันนี้ยาวจัง ชอบบบบบบบ
:mc4: :mc4: :mc4:
-
แอบมาอัพดึกๆ
เราก็รอเฝ้าดึกๆ อิๆๆ
-
บูจะโดนเอาคืนนนแล้ววววว.....
-
ขอบคุณค่า
-
โดนแกล้งอีกแล้ว :เฮ้อ:
-
เนต้องเข้มแข็งนะ
-
อ่านเรื่องรับน้องแล้วแอบมีรมย์เสียนิดๆ 55555555
-
เบื่อพี่ว๊าก เหอะ
เนย์สู้เค้าาาา
-
บู ตาย ซะ เถอะ :z6:
-
ความจริงไม่อยากให้เนย์กลับมา อยากให้ลืมทุกอย่างแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ ปล่อยให้อิบูมันจมกับความเกลียดงี่เง่าของมันไปคนเดียว
-
อิพี่วิศวะแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เตะๆๆๆ
บูดูเป็นคนดีเลย น่ารักคุคิ
-
เนย์ไปโดนไรมาอ่ะ
อ้ากกก ค้างอยู่ที่ปม
-
อยากให้บูกับเนย์รักกันเร็วๆจังไม่ต้องแก้แค้นแล้วว :กอด1: :ling1: :katai1:
รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
ข้าเจ้าไม่ชอบโซตัสค่าาาา
เกลียดพี่ว๊ากมากกกกก
จะสอนหรือสั่งคนอื่นตัวของพวกมันเองไม่มีอะไรจะดีเลยยยยยย ทำมาเสียงดังใส่ อนาจใจยิ่งนัก :(
สงสารเนย์อ่ะ รอยแผลเป็นนั้นโดนอะไรมาาาา
-
นึกว่าจะไม่มาต่อ มาช้า1วัน แต่ก็ดีใจที่มาสู้ๆนะคะ
-
หวังว่าคนแต่งคงจะให้เนย์เอาคืนไอ้พวกเหี้ยๆนั่นให้สาสมนะ ทั้งไอ้บูทั้งเพื่อนมัน
คือเวลาผ่านมาเป็นปีพวกมันยังไม่สำนึกห่าเหวอะไรกันเลย มันยังคิดจะทำให้เนย์เจ็บปวดอีกเหรอ
งั้นเราคงจะเชียร์เนย์ให้เอาคืนพวกมันแบบปางตายไปเลยยิ่งดี แต่เราอยากให้เนย์เอาคืนพวกเพื่อนมันด้วยนะ
แต่บอกเลยว่าถ้าเนยบ์กลับมาคราวนี้ยังอ่อนแอให้พวกมันรังแกอยู่แบบเดิมเราขอบายดีกว่า เพราะอ่านต่อไม่ไหว เหนื่อยจะเชียร์ :z6: :beat:
-
เนย์ต้องเข้มแข็งนะ อย่าอ่อนแอนะ อ่อ อย่าไปแก้แค้นอะไร แค่เย็นชาและปล่อยให้บูไล่ตามก็พอ เกลียดบูมากกกก และแผลเป็นนั่นคืออะไร เนย์ไปทำอะไรมานะ
-
:hao5: ฮือออ เนย์เข้มแข็งนะ
-
รำคาญอิบูและพ้องเพื่อนมากกก
ปล. เรารอเรื่องนี้ทุกวันเลยนะรู้เปล่า 555555
-
เกลียดดดดดดด อิบูไปไหนก็ไป :angry2:
อยากให้เนย์ไปรักคนอื่น ไปมีซัมติงกับเดือนวิศวะก็ได้ ฮืออ
-
แผลอะไร มันมาได้ยังไง
ทำไมพี่วินไม่ชอบเนย์ล่ะ
-
:serius2: // :pig4:
-
:ling3: เบื่อพวกเหี้ยๆๆๆๆ เมื่อไรกรรมจะติดจรวด
-
อร๊ากก สงสารเนย์อ่ะ :ling1:
-
กลับมาให้เขารังแกทำไมลูก :o12:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เพราะรับน้องกันแบบนี้ไง ถึงตายกันทุกปี
ส่วนเนย์ น่าสงสานะ ขอให้หนีใจตัวเองให้พ้น
หรือใจแข็งกว่านี้หน่อยจะได้เล่นงานบูให้สาสม
ร่างกายเป็นแผลยังหายได้แต่เหลือรอยแผลเป็น
แต่จิตใจเจ็บช้าไม่มีวันหาย
-
เนย์เวอร์ชั่นนี้น่ากลัวแฮะ เหมือนฝืนทำตัวไม่ดีเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น
-
หนึ่งปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับเนย์!?
-
:katai1: :katai1:
ทำไมโดนแกล้งตลอดดดดดด สงสารน้องหัวชมพู
-
ชอบสีผมอ่ะ บูเปิดใจอย่าปากแข็งง้อเนย์ซะดีๆ
-
เมื่อไหร่เนย์จะเจอแต่สิ่งดีๆบ้าง :monkeysad:
-
คิกคิก :z1: แอบสะใจบูเล็กน้อย-มาก 5555 :m20:
-
จะให้กลับมาโดนแกล้งทำไมคะ :ling2:
-
ไปผ่าตัดหัวใจมา 55555555555555555555555
ก็ถ้ากลับมาแล้วโดนแกล้ง ไม่กลับมาดีกว่าป่ะ?
-
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะเนย์ :mew3:
มาต่อไวๆนะครับ :mew1:
-
บอกตรงๆ...อ่านแล้วติดเลยค่าาาาาา
แบบว่าๆ...อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกเลย
มันสนุก มันตื่นเต้น มันลุ้น มัน....
มันสุดยอดอ่ะ
ชอบมากค่ะ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
o22 o22
-
ปวดหัวกับเนย์จริงๆ แก้แค้นแบบนี้มีแต่ทำให้ตัวเองเจ็บบเองนะ
-
เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรักกัน
บอกฉันทีๆ เฮ้อคนแต่งใจร้ายซะจริง
สรุปเรื่องนี่ดราม่าใช่มั้ย :katai1:
-
เราว่าเนย์ยังอ่อนแอเกินไปนะ
-
อ่านและปวดหัวกะหลักการปัญญาอ่อน แค้น แก้แค้น ไม่จบไม่สิ้น เอาเหอะ งง ตรงที่เนย์จะกลับมาทำไม แค้นหนักหนา ก็เอาคืนแบบ ไม่ต้องเสียตัวกะได้ปะ
-
สงสารเนย์นะ เจอมาเยอะจริงๆ สิ่งที่บูทำกับเนย์มันมากมาย
อยากให้บูมันเจ็บปวดทรมานรู้สึกผิดกับเนย์อะไรเทือกๆนั้นมากกว่าแก้แค้นกันไปมา ทำร้ายกันไปมา
ไม่รู้ดิ ไม่สัมผัสถึงความรู้สึกแย่ของบูเลย อยากให้มันโดนมากกว่านี้ เจ็บปวดมากกว่าที่เนย์เคย
แต่ก็ไม่อยากให้เนย์เอาตัวเองไปพัวพัน เสียตัวซ้ำๆให้นังบู ล่ะก็เจ็บอีก ฮึก :hao5:
-
เจ็บมาเยอะ..ก็อยากจะเอาคืนบ้าง..ถึงแม้จะเจ็บเหมือนกันแต่อย่างน้อยก็ขอแค่เอาคืนบ้างจะได้รู้สึกแบบที่เคยเจอมาแบบนั้นใช่มั้ยเนย์????
บูๆๆๆๆสู้ๆๆๆค่ะ
-
แล้วเมื่อไหร่จะเข้าใจกันซักทีละเนี่ย
แก้แค้นกันไปมางี้ไม่มีอะไรดีขึ้น
ได้ความสะใจเล็กน้อยแต่ได้ความเจ็บ
มามากกว่าคิดว่าคุ้มกันแล้วใช่ไหม :katai1:
-
ตกลงเนย์ไปเจออะไรมา ทำไมปมมันเยอะแท้ :a6: o2 :confuse:
-
อยากจะแสดงความเห็นนะ แต่มึนๆ เหมือนกินเหล้าไปหลายลิตร
เอาเป็นว่าสู้ๆ นะ ทั้งคู่
-
เอิ่มมมม อ่านมาจนถึงตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่าเราจะไม่เข้าใจอะไรเลยซักอย่าง
ทั้งพล็อตเรื่อง ที่ตกลงต้องการอะไร ปมที่สร้างมา ก็อ่อนอะ มันดูไม่สมเหตุสมผล
ปมแก้แค้น จนตอนนี้เรายังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมบูจะต้องโกรธเกลียดเนย์ขนาดจะฆ่ากันตายได้
เพียงเพราะเห็นแฟน ออกไปกะเนย์ ซึ่งตอนนี้บูกะเนย์ยังไม่เกลียดกันด้วยซ้ำ
มันมีอะไรที่ทำให้บูเชื่อว่า เนย์จะมาแย่งจีนไป ถึงขนาดต้องไล่ตามจนเกิดอุบัติเหตุ
ซึ่งพอปมเก่าเริ่มคายแต่ก็ยังไม่หมด นี่ก็กลับมาผูกปมใหม่แบบไม่มีที่มาที่ไป
และปมใหม่ ก็วนกลับมาในรูปแบบเดิม คือแก้แค้น ก็งงอีกว่าแก้แค้นเรื่องอะไร
ในเมื่อสิ่งที่เนย์ตัดสินใจทำ หมายถึงเนย์ต้องการชดใช้เรื่องจีน ถึงได้แทวตัวเองและจากไป
แล้วนี่กลับมา จะมาแก้แค้นเพื่อ งั้นก็อย่าแทงตัวเอง และอย่าไปจะดีกว่านะ
คือ ค่อนข้างคาดหวังว่าจะได้เห็นการดำเนินเรื่องที่ก้าวหน้าขึ้น หลังจากเนย์กลับมา
แต่ปรากฏว่า มันไม่มีเลนแฮะ ตอนนี้เลยงงมาก ว่าตกลงแล้ว ผู้แต่งจะสื่ออะไร และต้องการอะไร
แต่ยังไงก็ตามเราชอบภาษาของผู้แต่งนะคะ แต่งงกะเนื้อเรื่องจริงๆ ค่ะ
และเหตุผลของแต่ละตัวละครมันก็อ่อนมากกกกกกกกก
มันแบบงง ขัดใจ ไม่เข้าใจ
-
กลับมาเพื่อแก้แค้นอีกรอบ!!!??? อืมมมนะ :mew5: ชีวิตคิดได้แค่นี้ คงไม่จบไม่สิ้นสินะ อยากบอกเนย์ว่าเลิกเหอะ ไม่งั้นมันก็จะเจ็บแบบนี้อยู่ซ้ำๆอ่ะนะ ถ้าอยากมีความสุขแบบคนปกติ ก็วางความแค้นทิ้งลง แล้วก็ใข้ชีวิตอย่างที่อยากจะเป็นอยากจะทำ
-
จริงของเนย์ ใครจะรักคนที่ทำร้ายเราได้
-
เอิ่มมมม
แล้วเมื่อไหร่จะรักกันล่ะเนี้ยยย :ling1: :katai1: :hao5:
ติดตามตอนต่อไปค่ะ o13 :katai4:
-
เอาอีกแล้วสินะ เนย์อีกแล้วสินะ
ไปๆมาๆ ก็เป็นเนย์เองที่เจ็บ ทำตัวเองเจ็บตลอดเลย
-
นี่มันอะไรกันอ่ะ ทั้งบูทั้งเนย์เป็นไรไป? แลเหมือนคนสองบุคลิกเลยนะ แล้วการรับน้องนี่อีก ทำบ้าอะไรกันเนี่ย?
กลับมาแล้วใจอ่อน กลับมาแล้วเป็นอย่างนี้ อย่ากลับมาเลยดีกว่านะ ไหนบอกว่าเข้มแข็งขึ้นแล้วไงอ่ะ?
แล้วที่หายไป ไปผ่าตัดหัวใจมารึเปล่า? 5555555555555555 .___.
อย่าใจอ่อนดิ่ แค่นี้เนย์ก็ยอมบูแล้วเหรอ? แล้วสิ่งที่มันทำไว้ทำล่ะ ไหนจะที่คนอื่นทำไว้กับตัวเองอีก
ทำไมถึงลืมง่ายอย่างนี้นะ จะเอายังไงก็เอาสักอย่าดิ่ อย่าลังเล ทำมันไปเลย
เกลียดบูนักไม่ใช่เหรอ? เกลียดเพื่อนมันมากไม่ใช่เหรอ? จัดการไปเลยสิ สงครามอ่ะ เปิดมันซะ
จะรอช้าทำไม? เวลาไม่คอยท่านะ อยากเจ็บงี้เหรอ? แล้วที่ไปอยู่อิตาลีไม่เข้มแข็งขึ้นเลย?
แล้วตอนที่ตัวเองฆ่าตัวตายตอนนั้นที่คิดได้อ่ะ เอาไปไว้ไหน? เอาความคิดแบบนั้นกลับมานะ
กลับมารักตัวเองได้แล้วโว้ยยยย ถ้ากลับมาทั้งที่ลืมไม่ได้ จัดการตัวเองไม่ได้จะกลับมาทำไม?
คิดได้สักทีนะว่าที่ตัวเองเป็นอย่างนี้เพราะใคร? แล้วใครที่รักเราจริง คอยอยู่ข้างๆ เรา
อย่าทำให้พวกเขาผิดหวังสิ เข้มแข็งสักที รักตัวเองได้แล้ว
จะทำร้ายตัวเองเพราะผู้ชายอย่างนั้นทำไม มันมีอะไรดีเหรอ?
อย่าโง่นานสิ อย่ากลับไปเป็นแบบเดิม บอกแล้วใช่มั้ย?
มันน่าสมเพชน่ะ จะกลับไปทำตัวให้น่าสงสาร น่าสมเพชอีกทำไมน่ะ
ไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไรแล้วใช่มั้ยคะ? คิดได้แล้วจะถอยหลังลงคลองทำไม?
กลับไปฆ่าตัวตายอีกรอบดีมั้ย? เผื่อจะได้คิดได้ จะได้รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองควรทำคืออะไร
เนย์ไม่ได้ตัวคนเดียวนะ แต่เนย์มีครอบครัว เมื่อไหร่จะฉลาดสักที
นี่โง่หรือโง่คะ? หื้มมมมมมมมมมมมมมม .เชยคางเนย์ :katai4:
-
เนย์คิดจะทำอะไรอีก อ่อนแอขนาดนี้ยังคิดจะกลับมาแก้แค้นเขาอีกเหรอ ทั้งรักทั้งแค้นแบบนี้ สุดท้ายก็รักมากกว่าอยู่ดี :mew5:
-
ทำไปตัวเองก็เจ็บอยู่ดี #เนย์ทำร้ายบู :mew4: :mew4:
-
o22 อีโมตัวนี้อธิบายความรู้สึกได้ดีสุด
มึนงง สับสน
-
เรื่องนี้แซ่บจริงๆ
เราชอบเนย์ในตอนนี้มากกว่าตอนแรกนะ o13
-
เอาแล้ววว -..- เนย์...จะแก้แค้นก็เอาพอสะใจนะ ถ้านานไปเดี๋ยวก็เจ็บเหมือนบูอีก
-
คราวนี้ชนะให้ได้นะเนเน่นะ
:katai2-1:
ทำให้มันหลงแล้วถีบหัวส่งซะ
พระเอกไม่ต้องเป็นบูก็โอเคนะ
-
ทำให้เนย์กลับมาปกติให้ได้นะ น่าสงสารอ่า :hao7:
-
บูเก็บความรู้สึกเก่งขนาดนี้... เอาไปสิบกะโหลกบวกสกายคิกอีกหนึ่งที =.=
มันยืดเยื้อ แล้วเนย์เป็นแบบนี้ เราว่าสิ่งที่บูสมควรได้รับไม่ใช่บทลงโทษ หรือความเจ็บปวดที่สาสม แต่เป็นการชดใช้ความรักให้เนย์มากกว่า...
-
คนแต่ง แต่งดีครับ :110011: :z7:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
-
มันไม่ง่ายหรอกนะบู! จะให้เนย์ลืมเรื่องนั้นง่ายๆน่ะแค่เพียงตัวเองเริ่มรู้สึก...
-
เรารู้ว่าเนย์โกรธและแค้น
แต่การที่เนย์จะแก้แค้นมันก็ไม่ทำให้เนย์หายหรอกนะ :ling1: :mew4:
-
เนย์อย่ายอมนะ
สนับสนุนเนย์แก้แค้นให้สาสมใจ
555
-
มาให้กำลังใจคนเขียนจ้า
เรื่องนี้เราว่าเขียนยากมากเลยนะ ปมมันหนักพอสมควร
ในระหว่างที่มันยังไม่จบก็เดายากว่ามีนจะออกมารูปไหน อ่านไปก็เดาไปกลัวแทนตัวละครไป อินกันดุเดือด
แต่เราเชื่อใจและฝีมือคนเขียนน้าว่าท้ายที่สุดจะทำให้เรื่องมันคลี่คลายได้ด้วยดี ไม่ว่าจะแฮปปี้หรือเศร้า
ดังนั้น รีบมาต่อเร็วๆน้า เพราะระหว่างที่ค้างคาและเดาไม่ถูกเนี่ย คนอ่านทรมานมาก ฮือ... :hao5:
สู้ๆจ้า :mew1:
-
พอบูเริ่มอ่อนลง เนย์ก้อเกิดบ้าอีก
เลือกให้ดีว่าจะรักหรือแค้น มาม่าจะได้หมด
หนีไปเองเกิดอะไรขึ้นต้องรับเองนะน้อง
-
บู แกต้องพิสูจน์ว่ารักเนย์นะ
-
หน่วงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :katai4:
-
หายไปไหนอ่ะ รีบมานะ เค้าคิดถึงจะแย้แล้ว
-
คนเขียนหายยยยยย TT
-
รอนะ
-
:z13: :z13: :z13: :z13:
-
มาแต่งต่อได้แล้วนะคะ หายไปไหนกันนะ รู้มั้ยว่าเค้าคิดถึงนะ รีบมาได้แล้วล่ะค่ะ :-[
-
มาต่อหน่อยน้าาาาาา หายไปไหนอ่าาาา :o12: :hao5: :m15: :call:
-
โถ่! น้องเนย์ถ้าหนูเปิดใจ อะไรๆก็ดีขึ้นอีกเยอะเลย :mew1: ถึงตอนนั้นค่อยทำตัวเป็นราชินีก็ได้ :z1:
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
ช็อค!!เนย์ทำผู้หญิงท้อง!? จริงอ่ะ
-
มาแล้วววววววววววววววววว
หายไปนานเลยยยยยยยยยย
:hao4: :hao4: :hao4:
-
คิดถึงงงเนย์กับบู มาต่อไวๆน้าา :sad4:
-
เห้ยยยยยยยย
อัลไลกันเนี่ยยยยยย
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก คนเขียนกลับมาแล้ว ดีใจจังเลยค่ะ 55555555555
มาต่อบ่อยๆ นะคะ แล้วก็จะรอตอนต่อไปค่ะ
ชอบเวลาที่เนย์คิดได้ เนย์เปลี่ยนไปเป็นอะไรที่ปลื้มมมมมมม จุ้บบบบ :-[
-
เนย์ไปไกลกว่าที่คิดมากอ่ะ :katai5:
-
กรี๊ดดดดดดดดด คิดถึงมากมาย ในที่สุดก็กลับมาแล้ววววว :hao7:
น่าสนใจสุดๆเลยตอนนี้ น่าลุ้นมาก กำลังในทิศทางที่ดีทีเดียว สู้ๆนะเนย์ :katai2-1:
-
ชอบๆๆๆๆๆๆ เอสเลยเนย์ ทำอะไรให้สุดกู่ไปเลย ชีวิตเป็นของเรา เราต้องกำกับเอง
-
เเล้วเเต่จะเป็นไป เฮ้อ... :a5:
-
เนย์ทำผู้หญิงท้องจริงหรอ???
ไม่น่าใช่
-
ห๊ะ อะไรนะ
-
เหมือนบูจะอ่อนให้แล้วป่ะ
แต่เข้าใจเนย์นะ คือมันอยากจะแก้แค้นอ่ะ คือแค้นไงไรงี้
แต่ก็นั่นแหละ ต่างฝ่ายต่างไม่พูดความรู้สึกจริงๆออกมาก็เลยเป็นแบบนี้
หวังว่าตอนจบคงไม่มีใครตายนะ กลัวฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะทนไม่ได้หนีตายไปก่อนจริงๆ T[]T
-
มาต่อแล้ว จะสงสารใครดี :hao5:
-
เนย์ทำใครท้องงงงงงง
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
หมอ?
หมออะไร? แล้วยาอะไร?
งื้อออออออยากรู้ T______T
-
:hao5: :hao5:เกิดอะไรขึ้นที่อิตาลีเนี้ยย สงสารเนย์
-
สงสารเนย์ :hao5:
-
นั่นไงว่าแล้ว ไปรักษาตัวที่นั่น น่าจะเอาหมอกลับมาด้วยนะ
มโนไว้รอแล้วเนี่ยว่าหมอหล่อ 555555555555555
-
หมอเกี่ยวอะไรกับเนย์ ที่อิตาลีมีอะไรหรอ :ruready
-
คืออ่านตอนนี้แล้วฉุกคิดขึ้นมาได้ด้วยความสงสัยว่า เพื่อนในกลุ่มของไอสารเลวบูเนี่ย
มันใช่พวกเดียวกับที่รุมข่มขืนเนย์รึป่าวอ่ะ ถ้าใช่ทำไมพวกมันยังหน้าด้านหน้าทนไม่สำนึกอะไรเลย
ทำเหมือนไม่มีอะไร แล้วถ้าใช่ก็อยากให้เนย์เอาคืนพวกมันทุกคนด้วยไม่ใช่แค่บูคนเดียว
-
โหดกว่านี้มีอีกมั๊ย? มันจะพีคอีกระลอกมั๊ยคะ? หมดรึยังกับความทรมานของคู่นี้?
เราว่าซาดิสทั้งคนแต่งคนอ่านนะ 55555 แต่ชอบมากเลย หน่วงดี หม่นๆ เทาๆ o13
-
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นไวๆ :mew6:
-
สงสารเนย์ :hao5:
ดีกันเร็วๆนะ :katai1:
-
สงสารเนย์จังเลย
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
:o12:
-
เนย์กลับมาคราวนี้ไม่มีหวั่นไหวใจอ่อนเลย เสียใจด้วยนะบู!
-
เนย์ไปโดนอะไรมา
อยากรู้
คงจะเจ็บปวด และทรมานมากๆ
-
สมนํ้าหน้าไอ้บู เอาให้สาสมเลยนะเนย์
-
อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตื่นมา น้ำท่าไท่อาบฟันไม่แปลง เออดี นะวันนี้ว่างงงงง สงสารเนย์อ่าา ลุ้นต่อไปปป
-
ทำร้ายกันไปทำร้ายกันมาแบบนี้ละเมื่อไหร่จะเข้าใจกันนน
-
หมอไร? รึว่าตอนอยู่อิตาลีจะมีเรื่องแล้วเนกลายเ็นโรคจิตอ่อนๆ??
-
สู้ค่ะคนเขียน สู้ๆ
ประเด็นคือ...แค่นี้ก็หน่วงจะแย่ อย่าเอาคนที่เป็นหมอมาเป็นตัวคั่นกลางอีกเลยนะคะ
ขอให้สองคนรักษาใจกันเอง ไม่งั้นคนที่ต่ายก็คนอ่านนี่แหละค่ะ
เจ็บปวด... T_T
-
อ่านรวดเดียวจนถึงตอนปัจจุบัน คือน้ำตาแตกตอนวันเกิดเนย์โคตรทรมาน แต่พอกลับมาจากอิตาลีแล้วแบบยังจะแก้แค้นกันอีกหรอวะโอ้ยยยทรมานทรกรรมกันจริงๆ รอตอนต่อไปค่ะ
-
:o11: อยากให้มีใครจะดูเเลเนย์จริงๆ บ้าง ขนาดยังมีคุณแม่อยู่นะ.. อยากให้บูตัดบทรักแฟนใหม่เร็วๆ ถึงเธอคนนั้นจะไม่ได้ผิดอะไรก็เถอะ :impress3: // :pig4:
-
:ling3: สู้ๆนะเนย์ ขอให้ผ่านไปให้ได้ :mew1:
-
:impress2: :impress2: มายังๆ มาต่อนะ เค้ารอยุ :กอด1: :กอด1:
-
น้ำตาพลัดกันไปครับพี่น้องงง
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารเนย์ เนย์ต้องผ่านอะไรมาบ้างนะ...
-
งือออ ยิ่งอ่านยิ่งสงสารเนย์ :hao5:
-
คิดถึงบูเนย์มากเลยฮือ ออ :sad4:
บูเลือกทางที่2เถอะ สงสารเนย์ ฮื่ออออ :hao5: :hao5:
-
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่
ข้าน้อยดีใจสุดซึ้งคะนึงหา :monkeysad: :m15:
-
เนย์ผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ
-
ชีวิตของเนย์คงผ่านอะไรมาหนักมากๆ
สู้ๆๆนะครับเนย์,,,
-
ชอบโฟร์อ่ะ โฟร์เนย์ นี่มันแซ่บจริงๆ แต่ก็นะ ชอบที่โฟร์อยู่ข้างๆ เนย์
มันเหมือนกับว่า เนย์จะไม่กลัวบูอีกแล้ว เนย์จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง ขอแค่มีโฟร์ มีคนคอยสนับสนุน
แล้วก็ถ้าคิดจะแก้แค้น อย่าลังเล อย่ารู้สึกอะไรที่มันทำให้เราลังเล
เนย์อ่ะเข้มแข็งขึ้นแล้วนะ แต่ก็ยังเปราะบางอยู่ดี เหมือนแก้วที่ร้าวและพร้อมจะแตกได้ง่ายๆ
แบบถ้ามีอะไรไปกระทบก็ตู้มมมมมม ระเบิด แตกเลย คือ ตัวเนย์เอง เหมือนได้รู้จักโลกขึ้นนะ
แต่เป็นโลกด้านมืด ยึดติดกับความแค้นมันก็ดี เพราะมันจะทำให้แก้แค้นได้
แต่ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้เราลังเล ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ทำ ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร
บูเองก็เห็นแก่ตัว ทำเป็นเหมือนจะให้อภัย แต่ตัวเองก็ยังไม่ลืมเรื่องทั้งหมด ไม่สามารถยอมรับเนย์ได้
ไม่งั้นจะลังเลทำไมตอนโฟร์พูด
ขอให้เนย์แก้แค้นสำเร็จด้วยเถอะ เรื่องที่เนย์เจอ มันหนักเกินไปจริงๆ เกินกว่าที่คนๆ นึงจะรับไหว
บูเองก็ยังไม่ได้รับบทเรียนอะไรเลย เอาให้หลาบจำซะบ้าง
ตอนที่เนย์โดนบูทำร้าย ในหัวมีแต่ หนีเถอะ หนีไปให้ไกล ไม่ต้องกลับมา ฆ่าตัวตายเถอะ
ไม่ก็นอนหลับ หลับไปเลย อย่าตื่นมาอีก ตอนนั้นมันเจ็บมากเลยนะ คือแบบร้องไห้อ่ะ
คนแต่งรีบมาต่อนะคะ อินอย่างแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
:o12: เนย์
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
น่าสงสารเนย์
อดีตคงทำให้เจ็บปวดมากๆจริงๆ. อดีตอันเลวร้าย รีบๆลืมนะครับ,,,,
-
:ling1:งือออออออ :katai1:
-
อดีตตามทำร้ายตลอดเลย เมื่อไหร่เนย์จะมีความสุขจริงๆบ้างน้อออ :hao5:
-
จะให้เนย์ลืมอดีตแล้วเริ่มต้นใหม่คงจะง่ายไป นี่ขนาดบูเป็นคนกระทำเค้ายังเจ็บขนาดนี้ ไม่ต้องถามถึงความรู้สึกเนย์เลย เชียร์ตอนจบให้แฮปปี้ แต่ก็นะ รอดูกันต่อปายยย :katai2-1:
-
บูเริ่มจะติดกับดักเนย์ละ อย่าใจอ่อนล่ะเนย์
-
น้ำตาร่วง...
-
ให้อภัยอะไร แล้วสิ่งที่เสียไปอ่ะ มันเอาคืนได้มั้ย? เอาเนย์คนเดิมกลับมาได้มั้ย?
ปล่อยเนย์ไปเถอะจริงๆ บูเองก็น่าจะรู้ ว่าไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมแล้ว
เนย์เองก็ตั้งสติไว้นะ มีสติไว้ อย่าทำอะไรที่ดูเกินตัวเลย
เป็นห่วงเนย์จริงๆ กลัวเนย์จะเป็นไรไปอีก เมื่อไหร่จะลืมเรื่องพวกนั้นได้สักทีนะ
-
:hao5:สงสารเนย์ อยากกอดเนย์
-
เนย์อย่าแก้แค้นอีกเลยนะตอนนี้บูก็ชอบเนย์แล้วเปิดใจแล้วยอมรับมันซะ
เพราะในใจเนย์ก็ยังรักบูอยู่ อย่างยิ่งซ้ำเติมตัวเองให้เจ็บกว่านี้เลย
ไม่สงสารบูก็สงสารตัวเองเถอะ :hao5: :hao5:
-
อาการรักเป็นพิษ... เพิ่งตามอ่าน พออ่านแล้วก็รู้สึกว่าไม่น่าตามอ่านเลย "หน่วง" เว่อร์ๆ
คงต้องเอาให้แหลกกันไปทั้งคู่นั้นละ เนย์แหลกไปรอบคราวนี้บูก็คงได้แหลก
คงไม่จบเศร้าหรอกมั้ง... แต่ถ้าจบเศร้าก็ได้นะ แต่ช่วยบอกกันไว้แต่เนิ่นๆ จะได้เตรียมตัวเตรียมใจทัน :hao5: :hao5:
-
เชียร์เนย์กับโฟร์ดีกว่า
-
โอยยยยยสงสารเน TT
-
บีบ แล้วมันก็ยังบีบหัวใจ โอ๊ยยยยยยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:
-
ปวดตับละเกิน
-
กรี๊ด!!!
เข้ามาอ่านสองตอนรวด
คำที่โฟร์บอกถึงเนย์คืออึ้งมาก เนย์ผ่านอะไรมาบ้าง
ที่แน่ๆผ่านเรื่องแย่มาล้วนๆ คงเจอเรื่องโฟร์ดีอยู่เรื่องเดียวละมั้ง
แล้วนี่มีอาการทางจิตติดตัวไปอิตาลี
พอกลับมาแทนที่จะดีกลับได้เพิ่ม เออ...บูเรียนหมอนี่อยู่แผนกจิตเวชป่ะคะ
ได้รักษาทั้งตัวเองทั้งเนย์เลย (แซว) 55555555555555
แต่มันเครียดจริงแหละ
แต่ตอนนี้ดีนะ บูบอกรักแม้เนย์จะไม่รู็เรื่องก็ตาม ฮร่อม...
สู้ๆนะคะคนแต่ง ^^
-
อยากให้ทั้งคู่เปิดใจเเล้วค่อยๆรักษาเนย์ไปด้วยกันนะ ช่วยไปในทิศทางนี้ทีสาธุๆๆๆๆๆๆ
-
แล้วเมื่อไหร่จะรักกันเนี่ยยยยย
ผมละเพลียยยย
-
ยังรออ่านอยู่นะ.. :katai5: :katai5: :katai5:
-
รอตอนต่อไปจ้า~
-
ช่วงนี้มาม่าจัดหนัก
ขอบคุณที่มาอัพนะ
-
อ่านไป งงไป หรือ ฉัน งง อยู่คนเ ดียว :ling2:
-
:pigha2: สารบัญ :pigha2:
Intro http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787537#msg2787537 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787537#msg2787537)
ตอนที่ 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787539#msg2787539 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2787539#msg2787539)
ตอนที่ 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2789378#msg2789378 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2789378#msg2789378)
ตอนที่ 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2791200#msg2791200 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2791200#msg2791200)
ตอนที่ 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2792958#msg2792958 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2792958#msg2792958)
ตอนที่ 5 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2794636#msg2794636 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2794636#msg2794636)
ตอนที่ 6 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2797837#msg2797837 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2797837#msg2797837)
ตอนที่ 7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2799653#msg2799653 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2799653#msg2799653)
ตอนที่ 8 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2801403#msg2801403 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2801403#msg2801403)
ตอนที่ 9 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2803959#msg2803959 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2803959#msg2803959)
ตอนที่ 10 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2805726#msg2805726 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2805726#msg2805726)
ตอนที่ 11 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2808463#msg2808463 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2808463#msg2808463)
ตอนที่ 12 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2811779#msg2811779 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2811779#msg2811779)
ตอนที่ 13 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2814768#msg2814768 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2814768#msg2814768)
ตอนที่ 14 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2847609#msg2847609 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2847609#msg2847609)
ตอนที่ 15 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2851771#msg2851771 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2851771#msg2851771)
ตอนที่ 16 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2874897#msg2874897 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2874897#msg2874897)
ตอนที่ 17 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2878025#msg2878025 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43300.msg2878025#msg2878025)
-
สู้ๆนะเนย์
-
เมื่อไหร่จะเปิดใจกัน
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
เหมือนจะใจแข็งแต่ก็ทำได้ไม่นานเลยเนย์
-
ขอให้มีความสุขซะทีนะ เนย์ บู
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
:m15: อ่านตอนนี้แล้วรู้สึำอยากร้องไห้กว่าดราม่าอีกนะ โอ้ย ปลาบปลื้ม o13
-
ในที่สุดเนย์ก็ยิ้ม
อย่าดราม่าอีกเล้ย
-
เอ๊???? เนย์วางแผนอะไรไว้อีกป่าวเนี่ย
เห็นเขายิ้มกันเราก็มีความสุข
-
ไม่อยากให้มีดร่ามาอีกเลยยย
แค่ที่ผ่านมาเนย์ก็ช้ำจะแย่แล้วว
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
:กอด1:
-
สู้ๆ ทั้งเนย์และคนเขียน :3123:
-
เปิดใจอีกครั้งเถอะนะเนย์
-
แล้วในที่สุดเนย์ก็ใจอ่อน
สู้ๆๆนะครับเนย์,,,,
-
ไปเคลียร์กับแฟนก่อนนะบู
แต่ตอนนี้น่ารักกกกก :impress2:
-
ตอนนี้มันดีแล้ว เพราะงั้น...ลืมเรื่องแก้แค้นซะเนย์ :katai1:
-
น่ารักกกกกกก :serius2:
-
มารอคะนะ มารออยู่ทุกวัน
สู้ๆ นะคะ จุ๊บบบบ -..-
-
เนย์คะ ขอแก้แค้นแรงๆกว่านี้ได้มั้ย
คือแบบว่า อ่านไปแล้วแทนที่กลับมาจะเข้มแข็งกว่าเดิม กลายเป็นเหมือนกลับมาโชว์ด้านที่อ่อนแอให้บูเห็น
ช่วงแรกที่ทำเอาบูเจ็บหนักคารถนั่นยังดูเหี้ยมกว่าเลย ไหงอ่อนลงเรื่อยๆหว่า
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
รอคอยฉากแบบนี้มานานแสนนานนน :กอด1:
-
โอ้ยยยยยอมใจกับบูเลย
-
โอยยย ตอนที่บูพูดคำว่ารักออกมาใจไม่ไหวไปกับคำพูดนั้นไปด้วยเลย
เนย์ ลดทิฎฐิลงเถอะนะจ๊ะ :mew2:
-
อ่านตอนนี้แล้ว รู้เลยว่าเนย์คงใจแข็งได้อีกไม่นานแน่ๆ แต่เค้าก็ยังอยากให้เนย์ได้ทำสิ่งที่คิดไว้แต่ต้น เมื่อครั้งที่เพิ่งกลับมาจากอิตาลีจัง จะหาว่าเราซาดิสต์ก็ได้นะ เราว่าเนย์จะไม่ได้เอาคืนบูแบบเต็มๆเลยอ่ะ โดนแต่บูแกล้งและกวนประสาทตลอดเลย ไม่สะใจคนอ่านอย่างเราเลยอยากเห็นเนย์เอาคืนแบบให้บูเจ็บเจียนตายจริงๆ จะได้รู้สึก :m16: :m16: :m16: :m16:
-
:-[ เริ่มจะดีแล้ว(มั้ง)
-
เหมือนจะใจอ่อนเพิ่มมาอีกสิบเปอร์
-
โรแมนติก,,,
รักก็บอกว่ารัก,,,
-
โอยยยยยย แค่นีก็หวานละะะะเขินจุงงง
-
สุดยอดอ่ะบู o13
-
ฉากบุหรี่พิชิตใจหรอไงเนี่ยยยย 55555555
-
ใจกระตุกเลย ตอนบูเคี้ยวบุหรี่ :katai1:
การแก้แค้นของเนย์จบลงแล้วหรอออออ :hao4: :hao4:
-
คิดได้ไงเนี่ย o22 :a5:
เขินแทนเนเน่เลยอะ แล้วแบบนี้มันจะได้แก้แค้นมั้ยเนี่ย
-
รออยู่นะ ติดตามๆ :impress2: :impress2: สู้ๆละ :กอด1: :กอด1:
-
คำพูดสุดท้ายอย่างเทห์เลย เฮียบู
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
บูเอ้ยย ทำกับเค้าไว้เยอะ :sad4:
-
น่าสงสารเนย์ที่ต้องผ่านความเจ็บปวดอย่างนั้นมาเพียงลำพัง
-
ในที่สุด อดีตก็วกกลับมาทำร้ายอีกจนได้ :m15:
-
ตอนนี้เหมือนความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นนะ แต่ไงตอนท้ายมันหน่วงๆยังไงไม่รู้ :monkeysad:
-
ตอนนี้ออกอาการหน่วงๆ
เนย์ เมื่อไหร่จะหมดเคราะห์หมดโศกซะที
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
เศร้าจริงๆ
น่าสงสารกับอดีตของทั้งคู่นะครับ,,,
-
อ่านแล้วบางทีเราก็มึนนะ เรื่องแก้แค้นกับอาการป่วยอ่ะ
ตกลงแล้วเนย์จะเอาไง จะแก้แค้นหรือกลับไปโง่เหมือนเดิม
จะให้อภัยเลย รักใหม่ แล้วสมหวังงั้นสิ? แหม...ชีวิตง่ายขึ้นเยอะเลยเนอะ ตั้งแต่กลับจากอิตาลี
ไปอิตาลีไปเจออะไรมา แล้วทำไมสิ่งที่เจอต้องโทษบูด้วยอ่ะ
แบบเราไม่ได้ปกป้องบูนะ แต่เราแค่งงอ่ะ บูเป็นคนทำให้เจอเหตุการณ์แบบนั้นเหรอ?
ก็เปล่านะ ไม่ได้ทำให้เนย์ต้องไปแย่งแฟนคนอื่นด้วย
บูเองก็มึนๆ นะ สรุปรักเนย์แล้ว หรือแค่อยากจะชดเชยในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกผิดกันแน่
ยังไงลองทำตอนอดีตของเนย์ที่อิตาลีสิคะ อยากรู้สิ่งที่เจอ
-
เจอคนที่คิดเหมือนๆกันละครับ ที่อยากพูด คุณ oumpatta กับ AMINOKOONG ก็มีพูดแทนไปหลายอย่างแล้ว
Weak... Fool... Undesirable... Pathetic... อยากหัวเราะให้กับตัวละครทั้งสองมากๆ ไม่มีคำอะไรจะมาบรรยายได้จริงๆนะเนี่ย How childish they are. Whining in the past and could not even get the right perception of how to live a life. Such a mediocrity of the low creature. ผมไม่คิดว่าการกระทำของอาคเนย์หรือบูรพาจะทำให้ผมประทับใจได้อีกนะ บูรพาขาดการรับรู้เชิงสังคมที่ถูกต้อง เพราะเต็มไปด้วยไบแอสและขาดศักยภาพในการประเมินสถานการณ์ บ้าอำนาจขั้นรุนแรง ส่วนตัวผมชอบอาคเนย์นะ เขาดูเรียลดีในหลังๆ แต่ต้องยอมรับว่าช่วงแรกอาคเนย์ถูกความผิดหวังบิดเบี้ยวสภาพจิตใจ พอมาเจอคนไร้สติแบบบูรพาอีกก็เลยไปกันใหญ่
ผมไม่คิดว่า Madness ของอาคเนย์จะรักษาได้ภายในปีเดียวนะ มันมีอะไรหลายอย่างที่เป็นปัจจัยสนับสนุน คิดว่าคงไม่ต้องพูดประเด็นนี้มากเพราะคนเขียนน่าจะเรียนแพทย์มั้ง A broken mind cannot be mended, can only be neutralize. บูรพาควรต้องรับรู้สักทีว่ามนุษย์น่ะอ่อนแอ และตัวเองน่ะเป็นคนตอกตะปูฝาโลงของอาคเนย์ จะมาร่ำร้องหวนไห้นี่มันไร้สาระ จะมาทำดีนี่มันก็ขาดสติ ขาดจิตสำนึกของการประเมินสถานการณ์ ทางที่ดีหัดสำนึกในความไร้ศักยภาพและเจียมตัวในความชั่วของตัวเองซะ จากนั้นก็หาทางแก้ไข delusion ด้วย approach ที่มันดีกว่านี้ อย่างนี้มันเอาเกลือมาสาดใส่แผลกลัดหนองชัดๆ ทำให้อาคเนย์ยิ่งยึดติดกับความคั่งแค้นและความรู้สึกรัก ยิ่งเจอภาพหลอนด้วย คราวนี้ละคุณเอ้ย เดี๋ยวได้เอามีดจ้วงกันตายคู่ 555
-
:ruready // :pig4: :pig4: :pig4:
-
อดีตยังตามหลอกหลอนทั้งสองคน!?
-
เริ่มต้นใหม่ดีสุด เลิกแก้แค้น
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
หงายเงิบจริงๆด้วย สะใจอ่ะ55555+++
แต่ก็อยากให้เนย์เอาคืนพวกเพื่อนๆที่รุมโทรมด้วยอยู่นะ อิๆๆๆ
ให้เป็นแบบนี้ล่ะดีแล้วจะได้ไม่มีอะไรติดค้าง บูได้ล่ะทิ้งความแค้น
ส่วนเนย์ก็ได้แก้แค้นให้บูได้เจ็บปวดเหมือนที่ตัวเองเคยเจอ ซึ่งเราว่าที่บูเจ็บตอนนี้
มันยังไม่ถึงครึ่งที่เนย์โดนด้วยซ้ำนะ แบบหลังจากนี้ถ้าสองคนจะเริ่มต้นกันใหม่
มันก็ยังดูเป็นไปได้และไม่ตะขิดตะขวงใจอะไร คือต่างฝ่ายไม่มีอะไรติดค้างซึ่งกันและกันแล้ว
ดีกว่าจู่ๆมารักกันจากคนที่เกลียดแทบจะฆ่ากันตายมันก็คงเชื่อและอินไปด้วยยาก
ปล.หวังว่าจากนี้ทั้งสองจะได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างและใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์แล้วนะ
อ่านตอนนี้แล้วค่อยโล่งอกหน่อยแม้จะหน่วงๆก็ตาม แต่ก็มีความสุขดีสำหรับเรา อิๆๆๆ
-
รู้สึกชา ที่หัวใจอ่ะ :เฮ้อ:
-
เนย์ทำแบบนี้มีความสุขจริงๆใช่มั้ย :hao5:
-
:monkeysad: ผลัดกันเจ็บปวดทิ่มแทงกันอยู่นั่นแหละ
ไปเอาคืนคนที่มันมารุมดีกว่า
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
เหนื่อยจัง...
-
ช๊อค!!!
สงบนิ่งแปร้บ!!!
เนย์ไม่รักบูจริงๆหรอ???
-
:z3: :z3: ขัดใจมากกกก สงสารก็สงสารสะใจก็สะใจ แตก็อยากให้รักกัน เฮ้อออ ชีวิตหนอชีวิต ~ :mew6:
-
อืม บอกไม่ถูกนะว่ารู้สึกยังไง รู้แค่ว่าดีแล้วที่เนย์ได้แก้แค้นบูถึงมันจะไม่ได้ครึ่งของเนย์ก็ตาย หลังจากนี้ก็จะคอยตามดูและลุ้นว่าบูจะทำยังไงต่อไปดี ที่แน่ๆบูไม่ปล่อยเนย์ไปชัวร์ๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยย เนเน่นายสุดยอดมาก
ตอนแรกนึกว่านายจะอ่อนแอหลงคารมไอ้บูจนลืมภารกิจไปแล้ว
นายคือไอดอลของเราคนล่าสุด กรี๊ดๆๆๆ
บูก็สู้ๆนะ เป็นภาระของแกเต็มๆแล้วล่ะถ้าอยากได้เนเน่คืน เหนื่อยหน่อย แต่ช่วยไม่ได้ ทำเอาไว้เยอะ 55555555555555555555
สะใจ!!!!!!!
-
โหย กำลังเข้มข้นเลย
-
คือ ความรู้สึกตอนนี้นี่แบบว่า หายใจไม่ออกนะ...
สมองบอกว่าสิ่งที่เนย์ทำเนี่ยถูกแล้ว และส่วนลึกจริงๆในใจก็บอกว่าที่ทำนี่แหละสาสม
แต่รู้สึกเจ็บลึกๆแทนเนย์ว่ะ ไม่รู้เหมือนกันนะ เข้าใจเนย์ เข้าใจบู และคิดว่าหากเนย์ไม่ดึงรั้งความแค้นเอาไว้ เนย์ก็คงจะกลายเป็นบ้าแน่ เพราะความรักมันเชื่อไม่ได้แล้วสำหรับเนย์
เจ็บแทนบูนะ แต่พอนึกขึ้นได้ว่าบูทำอะไรลงไป ก็พอจะหายใจออกบ้าง
เรื่องอย่างนี้มีทางออก(หรือทางจบ)ที่ดีไม่มากนัก ก็รอดูอยู่ว่าบูจะทำอะไรต่อไป
-
เอ่อ...เนไม่ได้โดนรุมโท..ไม่ใช่เหรอ หรือเราอ่านปิดไปหว่า แต่เกือบแต่บูห้ามไว้ก่อนงิ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
สงสารบู T_T
-
โอ้ยยยยยยยย เจ็บบบบบบบบบบบบบบบ
-
ทำไมใจสสั่นแปลกๆ คำว่า หายไป ของเนนี่แค่ไม่อยากพบไม่อยากเจอไม่อยากคุยปะ ของบูนี่หายอย่างไหน ทำไมเรารู้สึกกลัวเล่าาา
-
:m15:
-
เอาสักอย่างก็ดี เนย์ถ้าตัดได้ก็ดี ถ้าไปแล้วมีชีวิตใหม่อยู่อย่างสบายใจก็ดี ล้างแค้นเสร็จสมใจแล้วนี่
บูก็ควรที่จะเรียนรู้ที่จะอยู่ต่อไปกับรักไม่สมหวังได้ อยู่ด้วยกันแล้วแบกภาระทางใจเก่าๆไว้มันก็ไปไหนไม่ได้
บูมีเพึ่อนที่ดีอย่างภูมิก็น่าจะรักษาไว้ให้ดี แต่ก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าจะทำอะไรงี่เง่าขึ้นมาอีกทั้งบูกับเนย์
อยู่ด้วยกันไม่ได้ก็แยกกันอยู่เถอะ เป็นเส้นขนานไปดีกว่า เรึ่องเก่าๆที่เกิดขึ้นก็มาจากทั้งคู่ จนมันไปลงนรกถึงภูมิไหนกันมาก็ไม่รู้
เนย์เองมีชีวิตใหม่ที่ดีจริงตามที่พูดไว้หรือเปล่าก็ไม่น่าจริง เพราะว่าดูเพึ่อนใหม่ก็ไม่น่าจะเป็นคนดีกัน แผลเก่ามันเน่าเฟะเสียจนเรึ้อรังยิ่งมาสร้างแผลใหม่ด้วยการเล่มเกมส์
1 เดือนก็ไม่แน่ว่าจะเฟะเพิ่มอีกหรือเปล่า
-
หายไปหรอ
แล้วจะหายไปไหนล่ะ,,,
-
บูใจเย็นนนนนน
-
:hao5: บูจะทำไร! เนย์คิดอะไรอยู่!
เครียดอ่ะ!!!! :katai1:
-
แค่หายไป แค่หายไปคำนี้ของบูคืออะไรฮืม แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่ตายใช่ไหมบู ตอนนี้อ่านแล้วมันเจ็บ มันหน่วงแทนบูจริงๆ แต่อีกใจก็คิดว่าสมควรแล้วที่บูได้โดนบ้าง
-
เพราะเราใจแข็งหรือเพราะเราเกลียดบูมันมากถึงทำให้เราไม่ได้รู้สึกสงสารหรือเห็นใจมันเลยซักนิด
ยิ่งย้อนคิดกลับไปถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาสิ่งที่บูมันทำเลวระยำกับเนย์มันยังมากมายและเจ็บปวดแสนสาหัสมากกว่านี้
ที่บูเจอตอนนี้เราว่ามันยังจิ๊บๆเมื่อเทียบกับสิ่งที่เนย์เจออยู่ดี ทั้งทำร้ายร่างกายแม้อันนี้เราไม่ได้ติดใจเพราะเนย์ก็ทำกับบูหนักเหมือนกัน
แต่เรื่องที่มันพาเพื่อนมารุมโทรม ดูถูกเหยียดหยาม เหยียบย่ำศักดิ์ศรีและเห็นเนย์เป็นตัวตลก
เราว่าที่บูมันเจอตอนนี้ยังเป็นแค่ฉากเดียวครั้งเดียวที่โดนดูถูก แต่เนย์ล่ะตลอดเวลาตั้งหลายปีที่ไอ้บูมันทำกับเนย์มันไม่เจ็บปวดกว่านี้เลยหรือ????
-
กลับมาได้ไหมมม กลับมารักกันนนน เพลงรี้เหมาะสำหรับ บูตอนนี้จริงๆ แต่ก็นะ บูทำตัวเองทั้งนั้น ไม่มีใครช่วยได้หรอก แต่หน่วงที่สุด 'แค่หายไปใช่ไหม' โอว้ไม่นะ ห้ามคิดสั้นเด็ดขาด #มโนไปโน้นละ จะเป็นไปยังไงต่นึกภาพไม่ออกเลยเหะ
-
อ๊ากกกกกกกก มันค้างงงงงงงง!!!!
สงสารบูนิดๆ แต่ช่วยไม่ได้อะ
อยากรู้แล้วว่าจะยังไงต่อ
ค้างงงงงงงงง :katai1:
-
โอ๊ยยยมันช่างบีบคั้นอัไรเยี่ยงนี้ทั้งสงสาร
และก็สมน้ำหน้าบูไปในเวลาเดียวกัน
-
ถ้ามันย่ำแย่ขนาดนั้นก็เลิกไปเลยเถอะ ทั้งบูและเนย์นี่ดูเหมือนจะเป็นเส้นขนาน เจ็บพอๆกันแล้วก็น่าจะหยุดๆกันไปเลยทั้งคู่ ขนาดอีกฝ่ายเหมือนจะไล่ให้ไปตายแล้วมันก็น่าจะเลิกกันไปดีกว่า
-
หายไปคืออะไรอะเนย์ ; ^ ;
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนดำน้ำอยู่แล้วอากาศหมดเลย เฮ้อออ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
เสียน้ำตาให้ตอนจบ ไม่ว่าทั้ง2จะได้รักกันไหมต่อจากนี้ แต่พวกเขาไม่มีทางลืมกันแน่นอน :hao5: ขอตอนพิเศษษษษษน
-
:hao5: เจ็บแต่ไม่จบ
ขอมองไกลๆแบบนี้ก็ดีนะ
ขอบคุณ
-
:katai1: :katai1: :katai1:จบแล้วเราก็ลุ้นอยู่ว่า
ทั้วสองจะลงเอยยังไงสุดท้ายแล้วก็เหมือนทั้งสอง
ต่าวก็ยังรักกันแต่ก็เหมือนรอเวลารักษาแผลใจตาม
ที่คนเขียนได้บอกกล่าวไว้
ขอบคุณคนเขียนมากนะค่ะที่เขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา
และก็จะคอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะรอๆเรื่องต่อๆๆไปค่ะ
-
:bye2: :bye2: :bye2:
-
ก็คิดนะว่าอาจจะไม่ได้กลับมาเคียงคู่มุ้งมิ้ง แต่ก็ยังเศร้าอยู่ดี
อยากให้มีความสุขทั้งสองคน
-
ไม่แฮปปี้เอนด์เลยยยยยยยยยยยยย ฮือ :ling1: :katai1:
ขอตอนพิเศษด้วยได้มั้ยคะ 55555555555555555555555
ขอบคุณสำหรับนิยายๆดีเรื่องๆนะคะ :3
-
เจ็บ
-
คิดว่าจบแบบนี้ก็เหมาะสมดีค่ะ :monkeysad: ถึงจะแอบเศร้า ที่ไม่ชัดเจนว่าสองคนนี้จะสามารถกลับมาพูดคุยหรืออยู่ด้วยกันได้อีกมั้ย ความรักมันร้ายกาจจริงๆเลย
พอจะมีตอนพิเศษให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้างมั้ยคะ :m17:
-
สำหรับเราๆว่ามันเป็นต้นจบที่เยี่ยมนะ เป็นอย่างที่ควรจะเป็น
และมันก็ใกล้เคียงความเป็นจริงที่สุดแล้ว ความอดทนมันก็ย่อมมีขีดจำกัด
ต่อให้เนย์รักบู พยายามและทุ่มเทมากแค่ไหน แต่ในเมื่อบูมันไม่เคยเห็นค่า
ซ้ำยังทำร้ายเราแทบตาย ถ้ายังคิดไม่ได้ตามืดตามัวรักมันอยู่อย่างนั้นเราว่ามันก็ประหลากเกินไปนะ
ส่วนบูก็คงได้เรียนรู้ว่าเมื่อเสียสิ่งสำคัญของตนไปจะเป็นยังไง แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปแล้ว
เรากลับดีใจที่เนย์มีความสุขได้จริงๆซะที อีกอย่างตอนจบก็ไม่ได้เศร้าหรือหน่วงอะไรขนาดนั้นนะ
อย่างน้อยๆก็ไม่มีใครตาย(อย่างที่เราคาดไว้) แม้ทั้งสองจะไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตได้
แต่ก็ยังมีโอกาสที่จะเริ่มต้นกันใหม่ได้อยู่นะ ใครจะรู้ซักวันทั้งสองคนอาจจะเจอใครที่พร้อมจะอยู่เคียงข้าง
ซึ่งกันและกัน และไม่แน่เนย์อาจจะเป็นคนเคียงข้างบูมันก็ได้ใครจะรู้ เพียงแต่รอเวลาให้เนย์รักษาแผลใจ
ที่บูเป็นคนทำ แม้อาจจะนานหน่อยแต่ก็ยังมีความหวังนะ
-
บูกับเนย์คงต้องใช้เวลาเพื่อรักษาแผลของกันอีกนาน เวลาจะเป็นตัวพิสูจน์ความรักของทั้งคู่เอง
-
ไม่ชอบจบเศร้านะ แต่สำหรับคู่นี้คงต้องเป็นแบบนี้แล้ว คงต้องใช้เวลาอีกนานมากๆเพึ่อโละของเก่าก่อนที่จะมีแรงสร้างของใหม่เพราะว่าต่างคนต่างแบกอะไรไว้มากเหลึอเกิน
-
ยังคงเสียน้ำตาตั้งแต่ต้นจนจบ
รอเวลารักษาแผลใจของคนทั้งสองคนเอง,,,
-
คิดอยู่แล้วว่าไม่สมหวัง เนย์เองเจ็บมาเยอะมาก การที่ไม่อยู่ในสายตาเนย์เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ความทรงจำแบบนี้อย่าไปกระตุ้นให้จำได้ให้เจ็บอีกเลย ลืมๆไปและฝังไว้ให้ลึกสุดใจดีกว่า
-
เคยคิดว่าพล็อตจะเป็นแบบ บูตายไรเงี้ย 5555 #คิดไปไกล แต่แบบนี้ก็เจ็บหน่วงๆอะ สงสารทั้งคู่เลย ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะจ้ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
ร้องไห้เลย :m15: :monkeysad:
-
จบแบบกรี๊ดอะ!!!
ค้าง
-
จบได้สวยดีมากค่ะ
สุขปนเศร้าถึงใจ
แต่ถ้าจะให้ยิ่งดี ขอตอนพิเศษเป็น time skip ถึงตอนที่กลับมารักกันแล้วเอาใจคอ happy ending ก็ดีนะคะ
:katai2-1:
-
จนอ่านจบเราสงสัยว่า...... สภาพจิตใจแบบบูรพาสอบเป็นหมอผ่านได้ด้วยเหรอ?
คือเป็นพวกไร้ความมั่นคงทางอารมณ์ ใช้เหตุผลต่ำเตี้ยเรี่ยดิน(บางจังหวะก็ต่ำกว่าระดับพื้นดิน ลงไปชั้นแมนเทิลโน่น)
มันเป็นอาชีพที่ความกดดันสูงมาก ถูกเรียกร้องทางสังคมจนริดรอนความเป็นส่วนตัวแทบไม่เหลือ
บวกกับลักษณะตัดสินอะไรตื้นเขิน แบบข้ามที่มาที่ไปตรงไปสรุปแบบฟันธง โช๊ะ!! >> เรามองเห็นความฉิบหายที่บูรพาจะสร้างเมื่อทำหน้าที่วินิจฉัยโรคเลยนะ -*-
จริงๆ นิสัยแบบนี้ทำอาชีพอะไรก็สร้างหายนะในงานทั้งนั้นแหละ
ส่วนด้านอาคเนย์มีความยึกยือในชีวิตเยอะจริงๆ เราเข้าใจเอาเองว่า คนแต่งอยากให้อาคเนย์เป็นคนประเภทยื้อ ยึดติด
จนเกิดเรื่องสาหัสขนาดนั้น ถึงยอมปล่อย แต่ก็นั่นแหละนิสัยคนเราไม่ได้เปลี่ยนง่ายขนาดนั้น
ถึงตั้งใจจะเปลี่ยนแต่ความยื้อจนย้วยๆ มันก็แก้ไม่ได้ง่ายๆ
คนแต่พยายามแสดงว่าอาคเนย์เปลี่ยนข้างนอกได้ แต่ข้างในยังมีส่วนที่เหมือนเดิม
มายด์เซท(สภาพจิตใจ)ของอาคเนย์ที่ผิดเพี้ยนมันทำให้เขียนยากนั่นแหละ
ถ้าจะให้อินไปกับวิธีคิดของอาคเนย์มากกว่านี้ เราอยากให้มี hidden clue ทิ้งไว้ในฉากบ้าง
แบบให้กังขาว่าตกลงอาคเนย์กำลังเลือกทางไหน เราว่าจะได้เข้าใจอาคเนย์ว่ามีความขัดแย้งในใจ
เราชอบเรื่องนี้มากแต่มาอ่านตอนจบแล้วอ่านรวดเดียว ตอนต้นๆ นี่แทบอ้วกกับเรื่องที่บูรพาทำ
ส่วนอาคเนย์นี่เหมือนเห็นหมอกสีทึบบังตัวตลอดเรื่อง เป็นตัวละครที่ไม่ชัดเจนแบบบุคลิกพร่าเลือนมาก
จะชัดแค่เรื่องที่รักบู อย่างอื่นเป็นมนุษย์ที่ยืนหลังม่านตลอด
นั่งรอเรื่องใหม่ของคนแต่งนะคะ
-
เอ่อ...บอกไม่ค่อยถูกแบบว่า เรื่องจบแต่อารมณ์ไม่จบ
ยังไงดีจะจบเศร้าๆก็ไม่ใช่ จบแฮปปี้ก็ไม่ใช่อีกเหอะๆ
-
เราเข้าใจนะกับสิ่งที่เกิดขึ้นนะ ค่อนข้างสมเหตุสมผลนะ
เราอยากได้ตอนพิเศษอ่ะค่ะ อยากรู้ว่าในอนาคตถ้าได้เจอกัน
ทำงานด้วยกัน แล้วจะเป็นไง
ป.ล. เราคิดไว้แล้วจบงี้ เราชอบมากเลยนะ คือแบบโดนขนาดนี้ รักกันได้ก็แปลกแล้ว
ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว เอาคืนมาไม่ได้หรอก มันเป็นสิ่งที่ติดในความรู้สึกของเราเฉยๆ
เหมือนความรัก ความสูญเสีย ความรู้สึกผิด สำนึกผิด มันวนเวียนได้แค่นี้ แต่ถ้าให้รักกันจริงๆ
มันคงอยากอ่ะเนอะ
ป.ล. เราอยากได้ตอนพิเศษของทั้งสองคนเลยอ่ะค่ะ แบบว่าทั้งสองคนมีใครมั้ย?
เจอใครและรักใครได้มั้ย? คงไม่อยู่คนเดียวตลอดไปหรอกเนอะ ดูเหมือนว่า
เนย์จะเจอคนนั้นนะ เราอยากได้พาร์ทนี้ล่ะ ผู้ชายคนนั้นคนที่จริงจังกับอาคเนย์
-
จบแล้ว...ขอบคุณนะคะเศร้าจนบรรทัดสุดท้าย!!
-
:m15: :ling1: :hao5:
-
รู้สึกขัดใจนิดหน่อย
จบแบบหนังฝรั่งเลย
ทั้งที่ยังอึมครึม
-
ั
จบแต่เจ็บ
อยากบอกว่ามันเศร้าจริงๆ
อยากเห็นตอนหวานๆบ้างจัง
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
:pig4:
-
อยากให้มีภาคต่อ...
-
จบถูกใจเรานะ เนย์ไม่ลืมง่ายๆ
บูจงรับกรรมตัวเองก่อไป
รักมากแค้นมากธรรมดาโลก
ถ้าว่างๆคนแต่งช่วยมาเขียนเพิ่ม2-3ตอน
สเปของอีก3ปีของตอนสุดท้ายล่ะกัน
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
:katai2-1: รักทรหดจริงๆ คู่นี้
บางทีมันก็เป็นเรื่องของเวลา ถ้านานขนาดนี้แล้วยังรักเดิมรักเดียวก็กลับมารักกันเถอะ ชีวิตคนเรามันสั้น
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษนะคะ
มีความสุขมากๆในปี2015 นะคะ Happy New Year
-
ตาฝาดไปหรือเปล่า อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!
เนย์&บู สมใจอยากแล้วละ HNY นะจ้ะ #ของขวัญที่โคตรจะมีความสุข #อยากได้ตอนหวาน ๆ ยาวกว่านี้อีกนิดคงจะฟินน่าดู ฮ่าๆ :mew2: :mew2: :mew2:
-
โอ๊ยตั้ง 8 ปีแหนะกว่าจะกลับมาคบกันอีก
มันนานมากเลยนะ
จริงๆ 5,6 ปีก็พอแล้ววววววววว
ปล.ขอตอนพิเศษอีกนะ
ขอบคุณค่ะ
-
ขออีกได้ไหมขอหวานๆกันอีก
-
อ่านเรื่องนี้ครั้งแรกเมื่อเสารที่แล้ว.... ตอนไปงานแต่งงานพี่ ว่างๆเลยหานิยายอ่าน พออ่านหน้าแรกไม่ทันจบดี ต้องไปงานเลี้ยงตอนเย็น ว่างอีกเลยอ่านต่อ เรื่อยๆ.... สักพักผู้ใหญ่คนข้างๆถามว่า...เป็นไร งานแต่งเค้าร้องไห้ทำไม บอกเค้าไปว่าอ่านนิยาย เค้าบอกต่อว่า ใช่หร๋อ...ร้องขนาดนี้อะ โอยหยุดไม่ได้จริงๆ
อย่าอ่านนิยายเรื่องนี้ในงานแต่งนะ.......
-
ในที่สุดดด จบไปอีกเรื่อง เรื่องที่มาม่าหนักหน่วงซัก90%ของทั้งหมด
โอเคอยู่นะคะ ยังดีที่มีตอนพิเศษ ไม่งั้นสงสัยเราต้องโขกหัวตาย T T
บูกับเนย์ใช้เวลา 8 ปีเพื่อรักษาใจ
แฮปปี้เอนดิ้งละ ปีใหม่นี้ขอให้มีความสุขทั้งคู่นะค้าาาบ
-
ขอบคุณไรท์นะคะ สำหรับตอนพิเศษตอนนี้ถือว่าเป็นของส่งท้ายปีที่ดีมากเลยค่ะ เพราะได้รู้ว่าทั้งคู่ได้กลับคบกันอีกครั้งหลังจากจากกันถึง 8 ปีเต็ม เป็น 8 ปีที่ครบทุกอารมณ์ของทั้งคู่จริงๆเลยค่ะ
ปล. ไรท์อย่าว่าเค้าน้า ถามเค้าอยากได้ตอนพิเศษอีกตอนเป็นตอนที่บูกับเนย์อยู่ด้วยกันแล้ว แบบที่มีโมเม้นต์มุ้งมิ๊งฟุ้งฟริ๊งให้กระชุ่มกระชวยหัวใจบ้างหลังจากที่ทั้งหน่วง ทั้งเศร้ามาทั้งเรื่องแล้วอ่ะ
-
เวลาผ่านไปนานแต่หัวใจยังเหมือนเดิมเลย
จบแล้วอ่ะ อยากเห็นตอนบูเนย์หวานกันอ่าา
สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ :กอด1:
-
ดีใจที่ทั้งคู่ได้รักกัน
-
8 ปีก็ยังดีนะคะ เนย์พยายามแล้วที่จะมีคนอื่น แต่ก็ไม่รอด บูเองก็มั่นคงจริงๆ
ตอนแรกยังนึกเลยว่าต่างคนต่างแต่งงานมีลูกมีหลานแล้วมาเจอกันตอนกลางคนไปโน่นถึงได้เข้าใจว่าทั้งสอวคนเสียเวลาไปมาก
ขนาดไหน ขอบคุณมากค่ะ
-
ขอบคุณที่มีตอนพิเศษค่ะ
ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
ดีใจที่ในที่สุด ปลายทางของสองคนนี้ก็มาบรรจบกันซะที
เรื่องนี้อ่านแล้วต้องลุ้นให้เข้าใจกันทุกตอนเลย
Happy new Year นะคะ :mc4:
-
จบดีอ่ะ ต่อไปเรื่องอะไร ตามๆ
-
ชอบเลข 8 อ่า ความหมายดี
อยากอ่านบูเกลียมัวอีกจัง ^////^ ครับๆอยีางเดียว. 5555
:hao7:
-
ขอหวานๆอีกสักตอนได้มะคะ :hao5:
คือแรกๆนี่หน่วงนะ แต่พอหลังๆเกือบจะจบตัดอารมณ์อ่าวเนย์กลับมาละ เลยงงๆนิดหน่อย 55555555
แต่ก็ขอบคุณสำหรับตอนนี้นะคะ happy new year ค่า :katai2-1:
-
รู้สึกดีนิดๆที่ แฮปปี้แอนดิ้งนะ จริงๆอะบูมันโดนแค่นี้ยังน้อยไป
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ เป็นเรื่องนึงที่รู้สึกเกลียดพระเอกมาก
เนื้อหา ดาร์ก หน่วง บีบหัวใจมากๆ อ่านอยู่สองวันติดงอมแงม
ขอบคุณคนแต่งนะครับ จะคอยติดตามผลงานนะ
HAPPY NEW YEAR ครับ
-
รักบูเนย์ :hao5:
-
ตอนพิเศษ...คือดีอ่ะ!จบแฮปปี้เขาได้อยู่ด้วยกัน~
-
เห็นชื่อคนแต่งต้องรีบบึ่งเข้ามา แต่พออ่านคอมเม้นท์แบ้ว
ขอปักธงเป็นกำลังใจและรอตอนพิเศษเพิ่มก่อนดีกว่า
อยากเริ่มอ่านเลยนะ
แต่เพิ่งอิ่มมาม่ามา ขอพักความอืดก่อนสักพัก เคลียร์พุงแป็บ
แล้วค่อยมาเสพมาม่าของโปรดต่อ
-
น้ำตาไหลพรากเป็นสายเลือดดดดดด
แต่จบถูกใจ><
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ตามอ่านข้ามคืนเลยทีเดียว
ร้องไห้รับปีใหม่
เราชอบมากค่ะเรื่องที่คุณต้องการสื่อ
ยิ่งจบแบบนี้ยิ่งโอเค
สนุกมาก อินสุดๆ
อย่าคิดมากนะคะ แต่งนิยายมาให้คนอ่าน
เราทำดีที่สุดแล้วค่ะ สู้ๆ
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๘
-
ขอปรบมือดังๆ หลังจากหน่วงมาตลอด ในที่สุดทั้งสองก็อยู่ด้วยกันอย่างสุขขีสักที :monkeysad: :monkeysad: อ่านมาตลอดบอกเลยว่าเรื่องนี้หน่วงมาก อ่านแล้วอึดอัดแปลก (แต่ก็โต้รุ่งอ่านจนจบ) :z2: แบบกดดันแต่ก็หยุดอ่าน-ม่ได้อ่ะ 55 :hao7: ติดตามเนื่องต่อๆไปนะคะ :bye2:
-
:เฮ้อ:
-
อ่านจบแล้วว ขอบคุณมากค่ะ
สองคนนี้ผ่านอะไร ๆ ด้วยกันมาเยอะจริง ๆ
-
ชอบมากๆเลยค่ะ :hao5: :hao5: :hao5:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
8ปีเลยหรอ แต่ยังดีที่หลังจาก8ปี ก็กลับมารักกันได้ ลงเอยกันได้
เป็นเรื่องที่หักมุมมากสำหรับเรา สนุกมากๆ
ตอนแรกๆร้องไห้น้ำตาไหลพราก
หลังๆอยากกระโดดขาคู่ใส่ทั้งคู่เลย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆค่ะ :กอด1:
-
อยากบอกว่า เค้าเป็นลูกเจี๊ยบผีในเล้าเป็ด หลายเรื่องอ่านผ่านๆ แล้วไม่เม้นก็เยอะ เพราะมักไม่ค่อยเข้าบอร์ด เน้นอ่านการ์ตูนวายมากกว่านิยายวาย
//เลวมากกกกก
ด้วยความที่สมัครยูสมานานมากแล้ว ลืมวิธีการใช้บอร์ดไปหลายๆ อย่าง
แต่คราวนี้อ่านแล้วอยากเม้นมากเลยค่ะ
คือเรื่องนี้อ่านแล้วเห็น bias และ conflict หลายๆ อย่าง แต่เชื่อว่านักเขียนก็ตั้งใจเขียนให้เราได้อ่านกันอย่างเต็มที่
เป็นเรื่องที่อ่านรวดเดียวจบนะคะ บอกเลยว่าช่วงแรกเกลียดบูมากค่ะ!!!!! :katai4:
แต่ตอนหลังนี่เลิฟฟฟฟฟฟ อยากจะอ่านตอนพิเศษเพิ่มอีกสักนิด เช่นความฟรุ้งฟริ้งกับบทเลิฟๆ บนเตียง :-[ //ผวั้ะ โดนเนย์ตรบ
ขอบคุณมากนะค้าาาา
-
ทันใจดีจริงๆ ขอบคุณกับตอนพิเศษ
เวลาเยียวยาหัวใจให้คู่นี้กลับมาอยู่ด้วยกัน
-
:-[ พึ่งเขัามาอ่านรวดเดียวจบค่ะ หึหึ
ตอนแรกไม่อยากให้บูเป็นพระเอกเลยบอกตรง
ถ้าไม่ติดว่านู๋เนย์รักมากจนยอมเจ็บซ้ำๆซาก แม่จะไม่เชียร์จริงด้วย
8 ปี ที่เฝ้ารอคอยก็สมควรแล้วค่ะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ ^^
:monkeysad: :sad11:
-
8 ปี สำหรับการรอคอยอันทรมาน แต่มันก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปในทางที่ดี. ถือว่าคุ้มนะครับ,,,
-
อ้ากปวบตับ กว่าจะอ่านจบ มันยังบีบได้อีก :hao5: :pig4: :pig4:
-
จบได้ดีมากเลย เรื่องบางเรื่องก็ต้องการเวลาจริงๆ
ขอบคุณจ้า
-
:mew1: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
สนุกนะ เราอ่านวันเดียวจบเลย
เป็นกำลีงใจให้นักเขียนค่ะ
-
เวลาจะตัวเป็นตัวเยียวยารักษาทุกอย่างคงพอแล้วกับช่วงเวลาที่ต้องห่างกัน
8 ปีสำหรับสองคนนี้ไม่สูญเปล่าเลยจริงๆ
ทั้งเนย์แล้วก็บูต่างก็ทำร้ายจิตใจกันมามาก ลุ้นมากเลยว่าสุดท้ายจะได้คู่กันไหม
ถ้าไม่มีตอนพิเศษมาปลอบนี่คงมโนไปไกล 55555
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะคะ :pig4:
-
อ่านตอนนี้แล้วค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
แม้จะนานไปบ้าง
แต่อย่างน้อยทั้งคู่ก็เข้าใจกันแล้ว
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
8 ปีที่เวลาช่วยเยียวยาแผลใจ
8 ปีที่รอคอย
ในที่สุดก็สมหวังนะ บู เนย์
อ่านไปน้ำตาไหลไป นึกว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
-
ขออีกตอนได้มั้ยยยยยยย
:katai2-1: :katai2-1:
-
คิดอยู่ว่าถ้าไม่กลับมาคู่กันทั้งคู่ก็คงต้องอยู่ตัวคนเดียวกันไปตลอดแน่เลย
เราว่าบูกับเนย์รับใครใหม่เข้ามาในชีวิตไม่ได้แล้วแหละเพราะตัวบูที่เคยทำร้ายเนย์อย่างร้ายแรงก็ลงโทษตัวเองโดยการเอาแต่รอเนย์
ส่วนเนย์แน่นอนความโหดร้ายตอนรักบูทำให้เนย์รักตัวเองมากขึ้นและแน่นอนเนย์ไม่ยอมทำให้ตัวเองเจ็บอีกแน่
ทั้งคู่ต่างเป็นคนที่เกลียดที่สุดและรักที่สุดของกันและกัน ซึ่งเราก็ยังดีใจที่มันเป็นแบบนั้น ถึงแม้อารมณ์มันออกมาเป็นสีเทาๆก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ยังเป็นที่สุดยังมีตัวตนในความรู้สึกของอีกฝ่าย ลองถ้าใครคนใดคนนึงเกิดไม่รู้สึกอะไรกับอีกคนขึ้นมาสิ เราว่ามันจะยิ่งเจ็บกว่านี้อีก
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
เขียนได้เรียลดีนะ ชอบมากเบย
หมดน้ำตาไปหลายปี๊บบบ อิอิ
ขอบคุณจร้าาา ^^"
-
นึกว่าจะจบแบบรักแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้สะแล้ว สุดท้ายก็แฮปปี้ เย้ๆ :mc4: :mc4:
ขอบคุณที่แบ่งปันค่ะ สนุกแบบหน่วงจิตดีค่ะ :pig4: :pig4: :L1:
-
อ่านไปก็มีทั้งเกลียดบู ทั้งเกลียดเนย์ ไม่ค่อยเข้าใจการกระทำของทั้งสองคน
บูยังพอเข้าใจ ก็แค่หน้ามืดตามัว ไม่รู้ความสำคัญของเนย์
แต่ทำไมเนย์ต้องแค้นอะไรขนาดนั้น รักมากก็แค้นมากสินะ 5555555555555555
แต่ไม่ใช่เนย์คงไม่เข้าใจจริงๆ จนเหมือนทุกอย่างจะดีแล้ว
ทำไมสุดท้ายก็กลับไปแย่อีกครั้ง ต่างคนก็ต่างเจ็บ ทำไมถึงไม่ยอมอ่อนกันให้ดีๆ
ตอนแรกก็ไม่เข้าใจทำไมเนย์ต้องทิ้งบูไปอีก
แต่พอถึงตอนสุดท้ายและตอนพิเศษของเรื่อง ทุกอย่างก็กระจ่าง
เพราะระยะห่างทำให้พิสูจน์ใจคนจริงๆ ดีใจที่สุดท่าย อาคเนย์กับบูรพาก็กลับมารักกันอีกจนได้
ขอบคุณที่ทั้งสองให้อภัยกันจนในที่สุด ก็ให้โอกาสกันอีกครั้ง ฮิ้วววว :mew1:
อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไห้ไปไม่รู้กี่รอบ 555555555555555
ถ้าให้อ่านเรื่องนี้อีกกี่รอบ และร้องไห้อีกกี่ครั้งก็จะอ่านค่ะ 55555
ชอบมากๆค่ะ จะติดตามเรื่องอื่นต่อไปนะคะ :)
-
หน่วงสุดชีวิต..เสียน้ำตาไปหลายปี๊บ..มันไม่เศร้าน่ะ เพียงแค่รู้สึกรันทดใจที่เนย์รักบูมาก..
ถึงแม้บูไม่รัก..เลยให้บูเกลียดไปเลย เพียงเพื่อให้เป็นที่จดจำของอีกฝ่ายเท่านั้น
ชอบตอนพิเศษที่ทำให้เราได้รู้ว่าจุดสิ้นสุดของการรอคอยอยู่ที่ไหน..อยากได้ตอนพิเศษอีกคร๊..า
-
พึ่งไดเข้ามาอ่าน มันทั้งหน่วง ทั้งรู้สึกเจ็บแต่ก็ยังรัก อินไปตามตัวละครที่ทำให้รู้สึกเหมือนพวกเค้ามีชีวิตจริงๆ :mew2:
-
อ่านแล้วชอบมากคืออ่านแล้วรู้สึกเจ็บตาม รู้สึกเข้าใจในตัวของทั้งสองคน ทั้งหมดทั้งมวลมันก็แค่รักคำเดียว สมกับชื่อเรื่องเลยพิษรัก เป็นเรื่องที่ชอบมากจริงๆ
-
ดราม่าสุดๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านๆ พักๆ หยุดๆ ในที่สุดก็อ่านจบ เศร้าน้ำตาแตก ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ ดีใจที่ทั้งคู่กลับมารักกัน อยู่กันอย่างมีความสุข อยากอ่านตอนพิเศษจังเลยค่ะ :pig4:
-
อ่านจบแล้วววววว เฮ้อออออ ลุ้นมาก ต่างคนต่างรัก ต่างคนต่างเจ็บ น้ำตาพรากนิยายเรื่องนี้ิแต่สนุก
-
กว่าจะรู้ตัวว่ารักว่านานแล้ว กว่าจะฝ่าฟันไปได้นานกว่า กว่าจะเข้าใจกันนานที่สุด แต่ผลของสิ่งที่เผชิญมานี่มันคุ้มนะ
-
นิยายเรื่องพิษรักจะมีการรีไรท์เนื้อหาให้ดีขึ้น
ดังนั้นขออนุญาตลบเรื่องในเวอร์ชั่นเก่าชั่วคราวนะคะ
และจะมีการลงเนื้อหานิยายเวอร์ชั่นใหม่ในชื่อ “อาคเนย์”
เมื่อลงจบแล้ว จิตติจะกลับมาลงเวอร์ชั่นเก่าในหน้านิยายนี้อีกครั้งค่ะ
-
โอ๋เอ๋นะหนูเนย์ มีพุงนิดๆนิ่มๆน่ารักจะตาย
คราวนี้แม่มาของจริง. ทำไงต่อล่ะเนี่ย
บูเปลี่ยนไปเยอะจนปลื้มใจ
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะกำลังคิดถึงเลย :mew1:
-
แม่หมอ แม่เมียหมอ เมียหมอ หมอออ น่ารักกฮ่าาาาา
-
คิดถึงจริงๆด้วย :hao5:
-
เปลี่ยนสถานะแล้วสินะ เป็นแม่เลยทีนี้
รถก็เปลี่ยนได้แล้วบู ซื้อสเตชั่นแว๊กก้อนเหอะ เอาแบบโฟร์วีลเลย
เชียงดาวยังกันดาลอยู่หรือ? บ้านญาติอิฉันเองเห็นอวดนักอวดหนาว่าเจริญแล้ว เดี๋ยวต้องเอาข้อมูลจากนี้ไปทับถม
ดีใจนะคะที่ได้อ่านตอนพิเศษของเรื่องนี้ รอกันแค่ 8 ปียังได้ขนาดนี้ก่อนหน้านั้นนึกไม่ออกทีเดียวว่าจะดีกันยังไง แค้นกันเสียเหลือเกิน สงสัยหมอบูจะทำการบ้านมากไปหน่อยถึงได้ไปพับที่ทำงานเอาน่ะ คุณแม่เนย์ก็เบาๆหน่อยสิ สงสารผัวมั่ง ถ้าจะให้ดีต้องพิสูจน์ด้วย nc นะคะคนเขียน ขอบคุณมากค่ะ
-
5555 ชาวบ้านแถวนั้นก็น่ารักนะ เรียก เมียหมอ แม่หมอ กันเพลินเลย ฮ่าาา
ตอนที่อ่านตอนแรก มันดราม่าขนาดที่กู่ไม่กลับ ไม่คิดว่าจะมาจบลงในแบบสวยงามแบบนี้ได้
คนเขียนเก่งมากเลย
-
หมูเนย์ สามีเลี้ยงดีก็อย่างนี้แหละ :laugh:
-
ชอบจังๆๆๆๆๆ
หมอกลัวเมีย 5555
-
ขอบคุณครับ ทำเค้าไว้เยอะต้องเคารพเมียอย่างนี้แหละ :laugh:
-
เราชอบแหละ มาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ
แล้วจะมีรวมเล่มมั้ย? เราอยากได้อ่ะค่ะ
-
อยากอ่านตอนพิเศษอีกกกกกกกกกกกกกกกกกก :ling1: :ling1: :ling1:
คิดถึง บู เนย์ มากๆเลยยยยยยยยยยยยยยย :mew1: :mew1: :mew1:
-
เพิ่งเปิดมาเจอตอนทุ่มนึงวันนี้ ยิงยาวเลยอ่านตอนสุดท้ายจบนักเขียนมาอัพสเปพอดี
โชคดีจริงๆ เสียน้ำตาตั้งแต่ตอนแรกเลยไม่รู้ทำไม แต่อ่านๆไปคิดไปว่าเรื่องนี้
ถึงจบแบดเอ็นเราก็โอเคนะ เพราะผ่านๆมามันก็ดิบจนไม่รู้จะยังไงแล้ว
แต่สเปน่ารักมากก ถ้าอ่านตอนจบไปเว้นๆช่วงก่อนสเปจะมานี่ว่านี่คงอึนๆไปพักนึง :sad4:
-
เมียหมอ หรือ แม่หมอ ก็คือคนเดียวกัน
อิอิ น่ารักมากค่ะ คิดถึงสองคนนี้เหมือนกัน :กอด1:
-
แล้วมาต่ออีกบ่อยๆนะครับ
คิดถึงทั้งคู่เลย,,,
-
:o8:
-
คิดถึงเหมือนกันนนนน อยากได้สเปอีกเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
อร๊ายยยยย ในที่สุดก็อ่านจบค่ะ ดราม่าสุดๆอะ ปวดตับไตไส้พุงมากอะ ถ้าไม่มีสเปเชียวนะ ได้ดิ้นพล่านแน่เลย :katai1: :katai1: :katai2-1: :hao5: :sad4: :o12: รักเนย์กับบูนะคะ :กอด1:
-
บูกลัวเมียซะแล้ว
-
เปลี่ยนรถเหอะบู อยู่ต่างจังหวัดใช้รถแบบนี้มันไม่เหมาะหรอกนะจ๊ะ
-
โอยยยยชอบอ่ะ ชอบคู่นี้!!! :L1: :L1:
ถึงตอนแรกจะเสียน้ำตาไปเยอะก็เถอะ :z3: :hao5:
อยากได้ตอนพิเศษอีกจังเลยยยยย :mew2: :mew2:
อยากเห็นหมอบูมุ้งมิ้งใส่เมีย555555
ขอบคุณคนเขียนมากๆเลยค่ะ :pig4: :pig4:
o13 o13 o13
-
หมอกลัวเมียนี่นา 555555555 :m12:
-
สงสารหมอบู เพราะ เมียหมอดุมาก 5555
หายคิดถึงกันไปเลยยย
ขอบคุณคุณจิตติค่ะ
-
คิดถึงเหมือนกันนน~ เป็นตอนพิเศษที่น่ารักจริงๆ
-
เมียหมอน่ารักมากกก
บูกากว่ะโคตรกลัวเมียอ่ะ เทิดทูนสุดหัวใจ
-
ชอบบบ
-
ยุเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงแล้ว สู้ต่อไปนะฝน!
-
แอร๊ยยย น่ารักอ่าาาา หิหิ คิดถึงบูเนย์มากๆเลยย
รักกันมากจริงๆๆ :mew1:
ขวัญเอ๋ยขวัญมานะหมอบู เอ้ย!! หมอหล่ออ เอ้ยย!! หมอบู เอ้ยยย!! ถูกแล้ววว กิกิ
-
คู่นี้น่ารัก
-
คือเหมือนเราจะอ่านข้ามตอนไหนไปหรือเปล่า
คือตอนที่เนย์โดนรุมโทรมคือตอนไหนอ่ะ ที่เรา
อ่านและเข้าใจคือเนย์ถูกบูข่มขืนแล้วบูเรียกเพื่อน
มาจะให้รุมโทรมเนย์มีสองตอน ตอนแรกคือครั้งแรก
ที่เพื่อนๆยุให้บูนอนกับผู้ชาย ซึ่งบูก็ข่มขืนเนย์พอเสร็จ
จะเรียกเพื่อนมาต่อ แต่เนย์ขอไว้แค่บูคนเดียว บูเลยห้ามเพื่อน ส่วน
ครั้งที่สองที่คอนโดบูให้เพื่อนมาหาสามคน คนหนึ่งคือคน
ที่ชื่อแฟ้ม ปลื้มเนย์มาก บูก็สั่งให้พวกนั้นขมขืนเนย์ ครั้งนี้เนย์ก็พยายามขัดขืน
แต่ก็สู้ไม่ไหวจนยอมนอนเฉยๆเพราะไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้ว แต่สุดท้ายบูก็
ห้ามเพื่อนอีก นอกจากสองครั้งนี้เราอ่านไม่เจอครั้งไหนแล้วนะ ที่บู
เรียกเพื่อนมาจะให้รุมโทรมเนย์ แต่เห็นมีบางคอมเม้นท์เหมือนประมาณ
ว่าเนย์โดนรุมโทรมไปแล้ว เราเลยงง และคาใจมากๆๆ คือถ้าเนย์โดนรุม
โทรมจริง เราคงไม่อยากให้เนย์กลับไปคบบูอีก คือแค่มันข่มขืนคนเดียวจน
เลือดอาบขนาดนั้นก็เลวรำยำมากแล้ว ถ้าบูมันยังยอมให้เพื่อนมันรุมเนย์อีกก็
โคตรต่ำช้าจนเกินให้อภัยอ่ะ คิดว่าเนย์น่าจะเป็นบ้าไปเลยนะถ้าโดนขนาดนั้น
ถึงตอนนั้นเนย์จะเกือบเสียสติแล้วก็เถอะ คือเรากลับไปอ่านอีกทีก็ไม่เจอตอน
เนย์โดนรุมโทรม แค่มีตอนที่เกือบจะโดนแค่นั้น หรือเราอ่านข้ามตอนไหนไปจริงๆ
-
:-[ :-[
คิดถึงหมอกับแม่หมอมากค่ะ
อยากอ่านตอนพิเศษอีกเยอะๆๆๆเลย
-
ผูกเรื่องเก่งจัง สนุกๆๆๆๆ ชอบๆๆๆๆ นึกว่าจบแบบแค้นๆเลยนะ แต่ในที่สุดกใจอ่อน แหมๆๆๆ ก็รักมาตั้งหลายปีนะ :hao6: ชอบๆๆๆ สุดยอดจริง ให้เป็นเรื่องที่กดดันมากๆๆ เลย
-
:hao5: ในทีสุดก็แฮปปี้ๆๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ รอตอนพิเศษต่อไปค่ะ
-
8 ปี บลูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เปลี่ยนไปมากจริง ๆ
-
โง้ยยย ลุ้นมากก ขนาดตอนพิเศษยังเรียกน้ำตาได้อ่ะ ชอบมากกกก :sad4:
-
โง้ยยย แฮปปี้แล้ววววว :sad4:
-
ฮาตอนพิเศษ แม่หมอ = เมียหมอ ฮ่าๆ
-
เสียดายที่ตามมาอ่านช้า ชอบดราม่ามากๆ รักเรื่องนี้เนยบู
-
คิดถึงบูเนย์มากจริงๆ :katai1:
-
อ่านไปน้ำตารื้นไปในที่สุดก็จบแบบแฮปปี้เอน
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาให้อ่านครับ :กอด1:
ตอนพิเศษนี่น่ารักมากกกก อยากให้มีอีกอยากอ่านอีก :-[ โลภ 555
-
แม้จะหน่วงๆ แต่ ก้ออ่านจนจบ
ขอบคุณเรื่องราวดีๆ นะคับ
ถึงบางช่วงจะงงๆ ก้อขอบคุณนะคับ
:heaven
-
อ่านรวดเดียวจบเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เป็นที่ยายที่อ่านแล้วปวดจิตใจ ร้องไห้หนักมากกกกกกกกกก
แต่ก็ชอบอ่านแนวนี้ อ่านแล้วก็คิดได้ว่าโลกเราไม่ได้มีแค่ขาวกับดำ ชีวิตเราบางที่ก็ไม่ได้ทุกข์ไปซะหมดมันก็ต้องมีหวานบางงงงง และเราไม่ได้ทุกข์คนเดียวๆแน่
บอกเลยสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ต่างฝ่ายต่างทำร้ายกันด้วยความรุนแรง
กว่าจะลงเอยกันได้ก็เจ็บกันปางตาย..แต่ก็ถือว่าเวลา8ปีไม่ได้เสียเปล่า
ที่ทำให้2คนปรับความเข้าใจกันได้..
-
โอ..ถ้าไม่มีตอนพิเศษที่คงเป้นอะไรที่มาม่าแน่นอน ดีใจที่คนเขียนมาต่อ
-
ขออนุญาตแก้ไขคอมเม้นท์ใหม่หมดหลังจากอ่านจบ
อยากจะบอกคุณจิตฯ ว่า เสียใจที่เรื่องนี้ดราม่าเหลือเกิน จนตอนพิเศษที่หวานๆ และเรียกรอยยิ้มนี้ กลับกลายเป็นหวานอมขม จะยิ้มก็ยิ้มไม่เต็มหน้า ดิฉันชอบตอนพิเศษทั้งสองตอนมากๆ เลยค่ะ แต่พอหันกลับไปมองว่า เมื่อก่อนนั้น บูรพาร้ายกับอาคเนย์อย่างไรแล้ว มันก็ตื้อขึ้นมาในอกจนอยากจะร้องไห้ แต่กระนั้นก็ร้องไม่ออก มันจุกอยู่ในลำคอ เรียกว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ดิฉันโกรธแค้นบูรพามากที่ข่มขืนอาคเนย์อย่างนั้น ข่มขืนซ้ำแล้วซ้ำอีก ถ้าเป็นคนธรรมดาอาจเสียชีวิตไปแล้วก็ได้ (ค่อยยังชั่วที่อย่างน้อยบูรพาก็ไล่เพื่อนกลับไปก่อน โดยยังไม่ทันได้รุมโทรม ถ้าบูรพาปล่อยให้เพื่อนรุมโทรมอาคเนย์เขาจะกลายเป็นตัวร้ายที่ไม่อาจให้อภัยได้ทันที เขาจะกลายเป็นผู้ร้ายที่ควรถูกจับยัดใส่กรงขัง และควรจะถูกประนามจากสาธารณชน) ฉากที่เขาหักข้อเท้าของอาคเนย์ ฉากที่เขาพาอาคเนย์ไปให้ถูกรุมเยาะเย้ยจากผองเพื่อน ฉากที่อาคเนย์อ้วกออกมาทั้งกำลังป่วย ฉากกระทำชำเรา ฉากซ้อมจนสะบักสะบอมและน่วมไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตาเน่าๆ ที่ไร้ค่าตัวหนึ่ง และท้ายที่สุด ฉากซึ่งอาคเนย์จนหนทางจนต้องแทงตัวเอง ฉากเหล่านี้ทำให้คิดอย่างประหลาดใจว่า ทำไมเด็กที่เพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยจึงกระทำได้ถึงขนาดนั้น และทำไปโดยที่ใจตัวเองก็กระตุกเต้นเพราะใจรู้ว่าเจ้าของรู้สึกอย่างไรจริงๆ ใจจึงได้เจ็บและพยายามร้องบอกเจ้าของว่า อย่าทำ แต่อนิจจาเสียงนั้นก็ไม่ไปถึงหู มันได้แต่กระตุกเต้นอยู่ที่ใจนั้นเอง น่าเศร้าที่สายตาของบูรพานั้นมืดบอดเหลือเกิน
เจ็บมากนะคะ กับการที่ทั้งสองต่างก็รักกัน แต่ก็ต้องมาคอยแก้แค้นกันกลับไปกลับมาไม่จบสิ้นเป็นวัฏจักรอย่างนี้ แรงขับเคลื่อนของคนหนึ่งคือรัก ส่วนอีกคนหนึ่งคือแค้น (และมีรักซึ่งกบดานอยู่เบื้องลึกของหัวใจ) แต่อาจเพราะความเข้าใจผิด และอารมณ์รุนแรงทั้งสองฝ่ายทำให้ผลที่ออกมามันกลายเป็นความเจ็บปวดที่ไม่ได้ดีต่อใครเลยสักคนเดียว บูรพาเองทั้งที่พาหญิงอื่นมาเสพสมที่ห้อง หรือปากจะบอกว่าเกลียดชังอาคเนย์เข้าไส้แค่ไหน แต่สุดท้ายก็ยังทำใจให้อาคเนย์ห่างไปไม่ได้ แม้เมื่อฝ่ายนั้นหนีไปพึ่งเย็นกับเพื่อน ก็ยังตามไปลากตัวกลับมา ดิฉันอ่านไปก็รู้สึกว่า นี่คือจุดต่ำสุดของความเป็นมนุษย์ใช่ไหม มันคือด้านมืดที่แสงอาทิตย์ส่องไม่ถึงของจิตใจคนใช่ไหม และนั่นคือเหตุผลที่ดิฉันเห็นว่าความรักของทั้งสองไม่ควรจะบรรจบกัน
และเมื่ออาคเนย์ตัดสินใจเดินทางไปอิตาลี ดิฉันก็รู้สึกโล่งใจ และแอบหวังในใจว่า อยากให้ตรงนั้นเป็นตอนจบของเรื่อง มันคงจะเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ที่สุด หากทั้งสองจากกันไปอย่างนั้น แล้วเลือกที่จะให้วันเวลามันเป็นเครื่องเยียวยา ไม่ว่าจะเป็นสิบปี ยี่สิบปี หรือห้าสิบปี อยากให้ทั้งสองอโหสิกรรมให้กัน แล้วก็เดินกันคนละทาง เพราะว่าหากได้เดินทางมาบรรจบกันอีก หรือรักกันเข้าแล้วล่ะก็ ดิฉันก็ยังเชื่อว่า ตราบาปหรือการกระทำโหดร้ายใดๆ ในอดีตมันก็จะยังเป็นฝันร้ายคอยตามหลอกหลอนทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ เรื่องเลวร้ายนั้นมันจะถูกลบเลือนไปได้ง่ายๆ เช่นนั้นเชียวหรือ ดิฉันนึกอยากจะให้ตอนจบของเรื่องเป็นช่วงเวลาในอีก ๖๐ หรือ ๗๐ ปี ต่อมา เมื่อทั้งบูรพาและอาคเนย์กลายเป็นคุณปู่กันแล้ว ด้วยวัยอันโรยรา อยากให้ฉากจบเป็นฉากที่ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งและมองปัญหาอย่างคนผ่านโลกมามาก หรือไม่เช่นนั้นก็อยากให้เป็นบูรพาไปวางดอกไม้ในงานฌาปนกิจของอาคเนย์ หรืออาคเนย์ไปร่วมงานศพของบูรพา แล้วก็มองภาพถ่ายของ "คนที่รัก" ด้วยความอาลัย แล้วพูดว่า "ฉันรักนายนะ อโหสิให้ฉันด้วยเถอะ" อะไรประมาณนี้ คือสำหรับความโหดร้ายที่เกิดขึ้นนั้น ดิฉันคิดว่าหากดิฉันเจอเองกับตัว มันคงจะทำให้ดิฉันกลายเป็นคนวิกลจริต กลายเป็นอะไรสักอย่างที่ไร้วิญญาณ เหมือนตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้ด้วยการไขลาน ฯลฯ
แต่นั่นแหละค่ะ ชีวิตย่อมมีหนทางหลายสายให้เลือก และก็ไม่น่าแปลกที่ทั้งสองจะกลับมาหากันอีก และสมหวังกันในที่สุด เพราะจุดสำคัญของความโหดร้ายทั้งหลายที่ทั้งสองได้กระทำต่อกันนั้น มันคือความรัก การกระทำของทั้งสองถูกแรงขับเคลื่อนเป็นความรัก และก็ได้หมุนวนรอบๆ เจ้าความรักนี้เอง ทำให้หลังจากผ่านการพิสูจน์, ทดสอบ, อดทน, บากบั่น, มั่นคง, มอบรัก, มอบใจ, ยืนหยัดกับห้วงแห่งการรอคอย, ฯลฯ ในที่สุดทั้งสองก็เลือกจะสลัดอดีตอันปวดร้าวทิ้งไป และอ้าแขนโอบรับอนาคต (หรือปัจจุบัน) ที่คงจะเป็นประดุจฟ้าหลังฝน เลือกที่จะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ ซึ่งได้พยายามร้องบอกทั้งสองคนมานานแล้วว่า ให้วางอาวุธประหัตประหารกันลงเสีย แล้วใช้ใจมองใจ ใช้เสียงจากหัวใจตอบรับกัน แล้วมาเริ่มสร้างชีวิตกันใหม่จากศูนย์เถิด...
ดังนั้นจึงได้เกิด สูตรทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นจริงไม่น้อยกว่า E=mcยกกำลังสอง ทางฟิสิกส์, นั่นคือ, แม่หมอ=เมียหมอ(ยกกำลังสอง) :laugh:
ถ้าเป็นไปได้ก็จะกลับมาอ่านอีกรอบ เพราะชอบค่ะ ถึงจะเจ็บปวดขณะอ่านจนแทบจะอยากทำแบบนี้ :z3: :z6: ก็ตาม แต่มันก็ยังได้อรรถรส ยิ่งถ้าคุณจิตฯ รีไรท์ใหม่ ดิฉันว่าบางจุดที่ยังขาดหรือเกินไปบ้าง ก็คงจะได้รับการแก้ไขให้ดีขึ้น และอยากอ่านตอนพิเศษมากๆ กว่านี้ เพราะอยากเห็นสองหนุ่มเขาหวานกันอีกเยอะๆ เท่านี้ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยพอเท่าไรนัก และอีกอย่างหนึ่ง ดิฉันรู้สึกว่า ความเจ็บปวดที่บูรพาได้รับยังน้อยกว่าสิ่งที่อาคเนย์ต้องเผชิญ เหมือนยังไม่ค่อยสาสมเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ดิฉันคิดว่าต่อไปนี้ก็ต้องให้เป็นหน้าที่ของนายบูรพาที่จะต้องทำหน้าที่ปลูกสร้าง, ชดใช้, เติมเต็ม, ฯลฯ อะไรก็ตามที่ตัวเองสมควรทำเพื่อเป็นการไถ่บาปต่อสิ่งที่เคยประพฤติกับอาคเนย์ไว้...
...อีกนิดนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อดิฉัน แอบขัดใจบูรพานิดหนึ่งตรงที่ยอมให้ยัยชะนีมีนาหน้าปลาหลดอะไรนั่นมานวด แล้วก็ยังนอนหลับตาพริ้มมีความสุข ก็เข้าใจนะคะว่ามีคนนวดให้น่ะมันสบาย ได้ผ่อนคลาย แต่ก็ทนคิดไม่ได้ว่า เหมือนเป็นการนอกใจเลยค่ะ ถ้า "แม่หมอ=เมียหมอยกกำลังสอง" มาเห็น เขาจะรู้สึกอย่างไร (ชิ!) ไม่สมกับที่ร้องไห้ฟูมฟายว่าผมรักคุณนะเนย์ รักผมเถอะเนย์...เลย เหมือนบูรพายังไม่มั่นคงพอ เขาควรจะมั่นคงกว่า ห้ามวอกแวกเด็ดขาด ตรงฉากนวดนั่นน่ะ มันสื่อถึงความวอกแวกนะคะ (คุณจิตฯ อาจบ่นว่า อินังแป้งจี่ฯ นี่หล่อนต้องการอะไรคะ ใครมันจะไปเถรตรงขนาดนั้นได้เล่า ไม่ใช่ไม้บรรทัดนา) กำลังใจที่จะมอบให้เป็นแรงเชียร์บูรพาก็เลยขอเก็บไว้กับตัวก่อน เพราะรู้สึกว่า นายบูรพายังต้องพิสูจน์อีกเยอะ แปดปีน่ะไม่เพียงพอหรอก
....ต้องทั้งชีวิตต่างหากล่ะ อยู่เป็นไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรเลยยิ่งดี
:hao7:
ขอบคุณคุณจิตฯ มากๆ นะคะ
-
ขออนุญาตแก้ไขคอมเม้นท์ใหม่หมดหลังจากอ่านจบ
อยากจะบอกคุณจิตฯ ว่า เสียใจที่เรื่องนี้ดราม่าเหลือเกิน จนตอนพิเศษที่หวานๆ และเรียกรอยยิ้มนี้ กลับกลายเป็นหวานอมขม จะยิ้มก็ยิ้มไม่เต็มหน้า ดิฉันชอบตอนพิเศษทั้งสองตอนมากๆ เลยค่ะ แต่พอหันกลับไปมองว่า เมื่อก่อนนั้น บูรพาร้ายกับอาคเนย์อย่างไรแล้ว มันก็ตื้อขึ้นมาในอกจนอยากจะร้องไห้ แต่กระนั้นก็ร้องไม่ออก มันจุกอยู่ในลำคอ เรียกว่ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ดิฉันโกรธแค้นบูรพามากที่ข่มขืนอาคเนย์อย่างนั้น ข่มขืนซ้ำแล้วซ้ำอีก ถ้าเป็นคนธรรมดาอาจเสียชีวิตไปแล้วก็ได้ (ค่อยยังชั่วที่อย่างน้อยบูรพาก็ไล่เพื่อนกลับไปก่อน โดยยังไม่ทันได้รุมโทรม ถ้าบูรพาปล่อยให้เพื่อนรุมโทรมอาคเนย์เขาจะกลายเป็นตัวร้ายที่ไม่อาจให้อภัยได้ทันที เขาจะกลายเป็นผู้ร้ายที่ควรถูกจับยัดใส่กรงขัง และควรจะถูกประนามจากสาธารณชน) ฉากที่เขาหักข้อเท้าของอาคเนย์ ฉากที่เขาพาอาคเนย์ไปให้ถูกรุมเยาะเย้ยจากผองเพื่อน ฉากที่อาคเนย์อ้วกออกมาทั้งกำลังป่วย ฉากกระทำชำเรา ฉากซ้อมจนสะบักสะบอมและน่วมไม่ต่างอะไรกับตุ๊กตาเน่าๆ ที่ไร้ค่าตัวหนึ่ง และท้ายที่สุด ฉากซึ่งอาคเนย์จนหนทางจนต้องแทงตัวเอง ฉากเหล่านี้ทำให้คิดอย่างประหลาดใจว่า ทำไมเด็กที่เพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยจึงกระทำได้ถึงขนาดนั้น และทำไปโดยที่ใจตัวเองก็กระตุกเต้นเพราะใจรู้ว่าเจ้าของรู้สึกอย่างไรจริงๆ ใจจึงได้เจ็บและพยายามร้องบอกเจ้าของว่า อย่าทำ แต่อนิจจาเสียงนั้นก็ไม่ไปถึงหู มันได้แต่กระตุกเต้นอยู่ที่ใจนั้นเอง น่าเศร้าที่สายตาของบูรพานั้นมืดบอดเหลือเกิน
เจ็บมากนะคะ กับการที่ทั้งสองต่างก็รักกัน แต่ก็ต้องมาคอยแก้แค้นกันกลับไปกลับมาไม่จบสิ้นเป็นวัฏจักรอย่างนี้ แรงขับเคลื่อนของคนหนึ่งคือรัก ส่วนอีกคนหนึ่งคือแค้น (และมีรักซึ่งกบดานอยู่เบื้องลึกของหัวใจ) แต่อาจเพราะความเข้าใจผิด และอารมณ์รุนแรงทั้งสองฝ่ายทำให้ผลที่ออกมามันกลายเป็นความเจ็บปวดที่ไม่ได้ดีต่อใครเลยสักคนเดียว บูรพาเองทั้งที่พาหญิงอื่นมาเสพสมที่ห้อง หรือปากจะบอกว่าเกลียดชังอาคเนย์เข้าไส้แค่ไหน แต่สุดท้ายก็ยังทำใจให้อาคเนย์ห่างไปไม่ได้ แม้เมื่อฝ่ายนั้นหนีไปพึ่งเย็นกับเพื่อน ก็ยังตามไปลากตัวกลับมา ดิฉันอ่านไปก็รู้สึกว่า นี่คือจุดต่ำสุดของความเป็นมนุษย์ใช่ไหม มันคือด้านมืดที่แสงอาทิตย์ส่องไม่ถึงของจิตใจคนใช่ไหม และนั่นคือเหตุผลที่ดิฉันเห็นว่าความรักของทั้งสองไม่ควรจะบรรจบกัน
และเมื่ออาคเนย์ตัดสินใจเดินทางไปอิตาลี ดิฉันก็รู้สึกโล่งใจ และแอบหวังในใจว่า อยากให้ตรงนั้นเป็นตอนจบของเรื่อง มันคงจะเป็นสิ่งที่สมบูรณ์ที่สุด หากทั้งสองจากกันไปอย่างนั้น แล้วเลือกที่จะให้วันเวลามันเป็นเครื่องเยียวยา ไม่ว่าจะเป็นสิบปี ยี่สิบปี หรือห้าสิบปี อยากให้ทั้งสองอโหสิกรรมให้กัน แล้วก็เดินกันคนละทาง เพราะว่าหากได้เดินทางมาบรรจบกันอีก หรือรักกันเข้าแล้วล่ะก็ ดิฉันก็ยังเชื่อว่า ตราบาปหรือการกระทำโหดร้ายใดๆ ในอดีตมันก็จะยังเป็นฝันร้ายคอยตามหลอกหลอนทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำ เรื่องเลวร้ายนั้นมันจะถูกลบเลือนไปได้ง่ายๆ เช่นนั้นเชียวหรือ ดิฉันนึกอยากจะให้ตอนจบของเรื่องเป็นช่วงเวลาในอีก ๖๐ หรือ ๗๐ ปี ต่อมา เมื่อทั้งบูรพาและอาคเนย์กลายเป็นคุณปู่กันแล้ว ด้วยวัยอันโรยรา อยากให้ฉากจบเป็นฉากที่ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้งและมองปัญหาอย่างคนผ่านโลกมามาก หรือไม่เช่นนั้นก็อยากให้เป็นบูรพาไปวางดอกไม้ในงานฌาปนกิจของอาคเนย์ หรืออาคเนย์ไปร่วมงานศพของบูรพา แล้วก็มองภาพถ่ายของ "คนที่รัก" ด้วยความอาลัย แล้วพูดว่า "ฉันรักนายนะ อโหสิให้ฉันด้วยเถอะ" อะไรประมาณนี้ คือสำหรับความโหดร้ายที่เกิดขึ้นนั้น ดิฉันคิดว่าหากดิฉันเจอเองกับตัว มันคงจะทำให้ดิฉันกลายเป็นคนวิกลจริต กลายเป็นอะไรสักอย่างที่ไร้วิญญาณ เหมือนตุ๊กตาที่เคลื่อนไหวได้ด้วยการไขลาน ฯลฯ
แต่นั่นแหละค่ะ ชีวิตย่อมมีหนทางหลายสายให้เลือก และก็ไม่น่าแปลกที่ทั้งสองจะกลับมาหากันอีก และสมหวังกันในที่สุด เพราะจุดสำคัญของความโหดร้ายทั้งหลายที่ทั้งสองได้กระทำต่อกันนั้น มันคือความรัก การกระทำของทั้งสองถูกแรงขับเคลื่อนเป็นความรัก และก็ได้หมุนวนรอบๆ เจ้าความรักนี้เอง ทำให้หลังจากผ่านการพิสูจน์, ทดสอบ, อดทน, บากบั่น, มั่นคง, มอบรัก, มอบใจ, ยืนหยัดกับห้วงแห่งการรอคอย, ฯลฯ ในที่สุดทั้งสองก็เลือกจะสลัดอดีตอันปวดร้าวทิ้งไป และอ้าแขนโอบรับอนาคต (หรือปัจจุบัน) ที่คงจะเป็นประดุจฟ้าหลังฝน เลือกที่จะทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ ซึ่งได้พยายามร้องบอกทั้งสองคนมานานแล้วว่า ให้วางอาวุธประหัตประหารกันลงเสีย แล้วใช้ใจมองใจ ใช้เสียงจากหัวใจตอบรับกัน แล้วมาเริ่มสร้างชีวิตกันใหม่จากศูนย์เถิด...
ดังนั้นจึงได้เกิด สูตรทางวิทยาศาสตร์ที่เป็นจริงไม่น้อยกว่า E=mcยกกำลังสอง ทางฟิสิกส์, นั่นคือ, แม่หมอ=เมียหมอ(ยกกำลังสอง) :laugh:
ถ้าเป็นไปได้ก็จะกลับมาอ่านอีกรอบ เพราะชอบค่ะ ถึงจะเจ็บปวดขณะอ่านจนแทบจะอยากทำแบบนี้ :z3: :z6: ก็ตาม แต่มันก็ยังได้อรรถรส ยิ่งถ้าคุณจิตฯ รีไรท์ใหม่ ดิฉันว่าบางจุดที่ยังขาดหรือเกินไปบ้าง ก็คงจะได้รับการแก้ไขให้ดีขึ้น และอยากอ่านตอนพิเศษมากๆ กว่านี้ เพราะอยากเห็นสองหนุ่มเขาหวานกันอีกเยอะๆ เท่านี้ยังรู้สึกว่าไม่ค่อยพอเท่าไรนัก และอีกอย่างหนึ่ง ดิฉันรู้สึกว่า ความเจ็บปวดที่บูรพาได้รับยังน้อยกว่าสิ่งที่อาคเนย์ต้องเผชิญ เหมือนยังไม่ค่อยสาสมเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ดิฉันคิดว่าต่อไปนี้ก็ต้องให้เป็นหน้าที่ของนายบูรพาที่จะต้องทำหน้าที่ปลูกสร้าง, ชดใช้, เติมเต็ม, ฯลฯ อะไรก็ตามที่ตัวเองสมควรทำเพื่อเป็นการไถ่บาปต่อสิ่งที่เคยประพฤติกับอาคเนย์ไว้...
...อีกนิดนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อดิฉัน แอบขัดใจบูรพานิดหนึ่งตรงที่ยอมให้ยัยชะนีมีนาหน้าปลาหลดอะไรนั่นมานวด แล้วก็ยังนอนหลับตาพริ้มมีความสุข ก็เข้าใจนะคะว่ามีคนนวดให้น่ะมันสบาย ได้ผ่อนคลาย แต่ก็ทนคิดไม่ได้ว่า เหมือนเป็นการนอกใจเลยค่ะ ถ้า "แม่หมอ=เมียหมอยกกำลังสอง" มาเห็น เขาจะรู้สึกอย่างไร (ชิ!) ไม่สมกับที่ร้องไห้ฟูมฟายว่าผมรักคุณนะเนย์ รักผมเถอะเนย์...เลย เหมือนบูรพายังไม่มั่นคงพอ เขาควรจะมั่นคงกว่า ห้ามวอกแวกเด็ดขาด ตรงฉากนวดนั่นน่ะ มันสื่อถึงความวอกแวกนะคะ (คุณจิตฯ อาจบ่นว่า อินังแป้งจี่ฯ นี่หล่อนต้องการอะไรคะ ใครมันจะไปเถรตรงขนาดนั้นได้เล่า ไม่ใช่ไม้บรรทัดนา) กำลังใจที่จะมอบให้เป็นแรงเชียร์บูรพาก็เลยขอเก็บไว้กับตัวก่อน เพราะรู้สึกว่า นายบูรพายังต้องพิสูจน์อีกเยอะ แปดปีน่ะไม่เพียงพอหรอก
....ต้องทั้งชีวิตต่างหากล่ะ อยู่เป็นไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรเลยยิ่งดี
:hao7:
ขอบคุณคุณจิตฯ มากๆ นะคะ
อ๊ากกกกกกกกกกกกก เห็นด้วยกับความคิดมากค่ะ ยกมือ กดเป็ดให้เลยค่ะ 555.... แต่ขอเพิ่มเติม คหสต. นิดหน่อย อิอิ บางทีก็เข้าใจบูนะ เพราะนายเอกทำให้รักแรกตาย ซึ่งบูก็รักจินของมันมากจริงๆจึงโกรธเนย์มาก...เนย์ ก็คิดว่าบูเกลียด อยากมีตัวตนในสายตา จึงร้าย กีดกัน แย่ง แข่ง ทะเลาะ พอบูเจอเนย์เวอร์นี้ บูก็ยิ่งโกรธเกลียดเข้าไปอีก จนอยากจะฆ่ากันไปเลย อารมณ์คนเกลียดใครมากๆ บางทีก้ขาดสติจนทำอะไรลงแบบนั้น...แต่ใครจะรู้ว่าที่เนย์ร้ายใส่ เพราะรักบูมาก รักมากมายจริงๆ TT__TT บูมันรักคนที่ให้ลูกอม ด้วยที่มันเข้าใจผิดที่คิดว่าจินให้ลูกอมอีก เลยหลงรัก เพราะไม่รู้ว่าเนย์ให้ พอจินตาย ก็นะ อืมมมมมม....กว่าจะรู้ว่าใครให้ลูกอม ก็สายไปแล้ว ทำอะไรที่โหดร้ายจนทำให้บางคนจิตหลอนไปแล้ว...ความเกลียดที่บูแสดงออก ยิ่งตอกย้ำตราบาปให้กับเนย์ บูมันก็ไม่รู้...ทุกวันที่เนย์ยิ้ม หัวเราะได้ *คนที่ฆ่าแฟนตัวเอง ยังยิ้มได้อยู่ดีหรอ* บู เห็นยังงั้นก็ยิ่งเพิ่มแรงเกลียดเข้าไปอีก แต่มันจะรู้ไหมว่าที่เนย์ยิ้ม หัวเราะเพราะหมอบอก มันแสร้งทำทั้งนั้น กว่าจะรู้สายไปอีกแล้ว แต่มันก็สงสัยมาตลอดมาเนย์เจออะไรมาบ้าง แต่ด้วยทิฐิ....เวลาที่เนย์มันเจ็บ ถึง(บางครั้ง)บูไม่ดูแล แต่ก็ปล่อยไปไม่ได้....ก็โอ ตอนท้ายบูทำอย่างที่เนย์บอก ทำไม่รู้จักกัน ทั้งที่มันรักมาก และบูก็ได้รู้สึกแบบเดียวกับที่เนย์ได้รับ(ใช่ไม่มากเท่า แต่ก็อย่างที่บอก ว่าที่บูทำไปต้นเหตุเกิดจากเข้าใจผิด+ไม่รู้ > เกลียด = กระทำ) อืมมมม แต่ยังไงบูต้องทำอะไรที่มากกว่านี้ให้เนย์ จึงจะรู้สึกดีกว่านี้มาก แต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีที่จบแบบนี้ ได้มาอยู่ด้วยกัน
เนย์ - ช่วงที่โดนทำร้ายครั้งแรก(พระเอกทำไปเพราะเกลียดที่ทำให้รักแรกตาย) *ถ้าเป้นตัวเอง แน่นอนเสียใจ แต่ถ้าพอนึกว่าตัวเองเป้นคนทำให้จินตาย ก็คงไม่อะไรกันต่อ คงหนีไปเลย ไม่ติดต่อ) แต่ที่นายเอกตามร้ายใส่ เพราะมันรักมาก มากเกินไป จนเป้นเรื่องราว ร้องไห้ก็บเนย์หนักมาก เข้าใจเนย์เหมือนกัน รักมาก จนยอมให้ พอเห็นหน้า คิดว่าจะแก้แค้น ก็กลายเป้นตัวเองที่หลบตา เพราะรักมากจริงๆ ในที่สุดก็ใจแข็ง ห่างกันสักพัก ปล่อยให้ต่างคนต่างคิด ก็นะ เรื่องหัวใจมันว่ากันที่ไหน เข้าใจๆ
ไรท์แต่งเก่งมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยาย ดีจริงๆ เห็นด้วยกับไรท์กับทุกตัวละคร อินทุกฉาก แบบนี้หล่ะแบบนี้ ดีมากๆค่ะ
-
อ่านแล้วร้องไห้หนักมาก สงสารทั้งสองคน
มุมมองความรักมันคนละมุมกันจริงๆ
เนย์ไม่รักตัวเองเลย แม้จะผิดหวังกับความรักก็อยากให้รักตัวเองบ้าง
-
อ่านรวดเดียวจบเลย สงสารเนย์มาก อิบูเลวสุดๆถึงจะทำเพราะแค้นแต่มันไม่สมเหตุสมผลไปนะ สงสารเนย์ช่วงที่โดนหนักๆ น้ำตาไหลพรากเลย อินจัด ตอนจบที่ต่างคนต่างไปเราก็เฉยๆมันก็ไม่ถึงกับผิดหวังอ่ะ ถ้าจากที่บูทำกับเนย์ แต่พอมีตอนพิเศษมามันก็โอนะ 8 ปีกับการพิสูจน์ความรัก ความอดทนในทุกๆเรื่องที่ผ่านเข้ามา ให้ทั้งคู่ได้กลับมาอยู่ด้วยกันรักกัน ที่ชอบสุดหมอกลัวแม่หมอสุดๆ ขอบคุณนะค่ะที่แต่งนิยายดีๆมาให้ได้อ่านกัน
-
อ่านจบแล้ว ลุ้นจนหืดขึ้นคอ กว่าจะดีกันได้ หนักจริง
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากจริงๆ หน่วงมาก แต่ช่วงกลางๆ ค่อนๆ ปลายแอบเนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างบ้าง
แต่ไรท์เตอร์ก็พากลับมาได้อย่างปลอดภัยเนอะ อ่านตอนพิเศษแล้ว อย่างกับคนละเรื่องเลยทีเดียว 55555
-
อยากจิ cry มันแน่นอกจริงๆ
น้ำตาไหลตั้งแต่ตอนแรกๆเลย แต่หลังๆ ไม่ค่อยหน่วงเท่าแรกๆ (หรือชินก็ไม่แน่ใจ 555)
แต่ว่านะ ไม่ดีนะคะ แบบนี้น่ะ ให้พระเอกข่มขืน แต่สุดท้ายก็รักกัน นี่มันอาชญากรรมชัดๆ
แถมเรายิ่งไปร่วมลงชื่อ ต่อต้านไม่เอาละครหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ พระเอกทำเลวๆข่มขืนแล้วไม่ถูกลงโทษอยู่นะคะ
แต่อ่านเอามันส์ ก็ไม่รู้สิ อธิบายอารมณ์ไม่ถูก แต่เราอยากให้มีบทลงโทษให้บูจัง
ไม่ดีต่อเยาวชนค่ะ เรื่องนี้เราให้เรท เป็น 20+ ค่ะ 5555
:katai1:
แต่ก็เขียนได้ดีค่ะ ได้อารมณ์ดี ขอบคุณสำหรับนิยาย นะคะ
:L2: :L2: :L2:
-
อ่านจบแล้ว เค้าอ่านรวดเดี๋ยวจบเลย
เรื่องนี้ครบรสจริงๆนะ และเวลาที่ผ่านไป
มันพิสูจน์ได้แล้วจริงๆว่าบูรพารักอาคเนย์
มากแค่ไหน รอได้จริงๆ น้ำตาจะไหลโอย
5555555555 ชอบตอนพิเศษมากมากมากมาก
เป็นความสุขที่สุขได้ไม่เต็มที่ ที่เรารู้ว่ากว่าจะถึง
วันนี้ทั้งสองคนผ่านอะไรมา ฮือ สงสาร
ทุกอย่างที่ผ่านมาเหมือนความทรงจำจางๆ
แต่ก็ยังจำได้อยู่ ดีใจที่จบแบบนี้ค่ะ จบแบบนี้
คิดว่าเป็นจบที่ดีสุดแล้วและไว้ชีวิตคนอ่านสุดๆแล้ว5555555
ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้นะคะ รักมากเลย
ว่างๆคิดถึงบูเนย์เมื่อไหร่แต่งตอนพิเศษอีกนะคะ T _ T
เพลงนี้ให้ความรู้สึกบูเนย์เลย55555555เลิ้บหมอและเมียหมอ
https://youtu.be/7KZSsGGm1cA (https://youtu.be/7KZSsGGm1cA)
-
เรื่งนี้ร้องไห้หนักมาก
เริ่มร้องตั้งแต่บูหักข้อเท้าเนย์ คิดในใจ ใช้กำลังและความรู้ทางแพทย์ในทางที่ผิดสุดๆ
เห็นตอนแรกเปิดเรื่องมาฟาดฟันกันให้ตายกันไปข้าง ไหงมาเป็นนิยายรันทดย้อนเรื่องราวที่ผ่านมาได้ล่ะ
ถ้าเราเป็นเนย์ที่ต้องรองรับอารมณ์ของคนอย่างบูคงเข้าโรงพยาบาลบ้าหรือไม่ก็ฆ่าตัวตายเลยล่ะ สุดจะทนจริงๆ
ส่วนเรื่องที่ต่างฝ่ายต่างต้องชดใช้นี่ตอนแรกเห็นจบแบบไม่แฮปปี้ใจหนึ่งก็คิดว่ามันก็สมควรแล้วที่ต่างแยกกันคนล่ะทางเพราะทั้งคู่ก็เหมือนกับแก้วร้าวที่ไม่มีทางกลับมาเป็นดังเดิม แต่ใจโลกสวนก็อยากให้ทั้งคู่ได้รักกันเพราะต่างฝ่ายก็ต่างผ่านอะไรมาหนักหนาพอควร
-
:mew2: :mew2: :mew2:
-
อ่านไป5ตอน ปวดตับไตไปหมด โอ้ย!
:monkeysad:
-
เลวจนคิดไม่ออกว่าจะเป็นพระเอกยังไงเลย อิบูเลววววววววว
-
เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ รวดเดียวจบเลย ร้องไห้หนักมากตลอดทั้งเรื่องเลย เนื้อเรื่องหนักมาก แต่ชอบอ่ะ ชอบบูรพา ชอบอาคเนย์ ชอบตอนจบ :pig4:
-
แรกๆนี้ดราม่าน้ำตาท่วมจอ สงสารเนย์มากกกกกกกกก :o12: :o12: :o12: :o12:
หลังๆเริ่มสงสารบู ดราม่าไปอี้กกกกกกกกกก :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
แต่พอตอนจบเรานี้ยิ้มแก้มแตกเลยยยย น่ารักกกกกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านทีเดียวจบอีกแล้วเรา
สนุกมากค่ะ หน่วงดีเหมาะกับรสนิยมการของเราเลยยยยย
กว่าจะรักกันได้จริงๆนี่ใช้เวลานานมากเลยเนอะ
นึกว่าจะจบแบบต่างคนต่างอยู่เสียแล้วว แต่ก็ดีให้บูกับเนย์ได้มีความสุขจริงๆสักที
ขอบคุณสำหนับเรื่องดีๆนะคะ
-
มาสายดาร์คมาก ลุ้นกันแทบตายกว่าจะได้รักกัน
นี่ถ้าไม่มีสเปเข้ามานี่ดิ้นพล่านเลยนะ ฮือออออ
ฮาสเปตรงแม่หมอเนี้ย เกือบไปแล้วไหม ชอบ 55555
-
เรื่องนี้ทำเราร้องไห้หนักมาก :hao5:
-
อ่านที่เดียวจบเลยยย :sad4: :o12: รอตอนพิเศษต่อไปคร้าาาาา
-
เรื่องนี่จบได้ดีมากค่ะ เป็นเรื่องไม่กี่เรื่องที่เรารู้สึกว่าจบสวย ตอนจบที่ไม่ได้ happy ending. บางทีก็น่าสนใจและประทับใจมากกว่าตอนจบที่หวานซึ้ง
เรื่องของเนย์กับบูเหมือนเป็นวงล้อซ้ำกันไปเรื่อยๆมเหมือนจะมีแต่การให้อภัยที่จะทำให้ล้อหยุดหมุน
ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายน่าอ่านอีกเรื่องให้ได้อ่านกัน. :)
-
สนุกมากๆ
-
นิยายเรื่องนี้คุณค่าที่น้ำตาคู่ควรมาก ไม่คิดว่าจะทนอ่านจบได้ หมดน้ำไปหลายหยดอยู่เหมือนกัน ฮื้อออออ
-
ชอบจังเลยค่ะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ่านรวดเดียวจบ น้ำตาท่วมกันเลยทีเดียว :m15:
หน่วงมาทั้งเรื่องจริงๆ ดีใจที่จบแบบนี้จัง
กว่าจะลงเอยกันได้นี่ต้องรอสเปเชี่ยล น่ารักมากๆ 5555555
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ จะติดตามเรื่องอื่นๆต่อไป
อยากอ่านตอนหวานๆของทั้งคู่มากกว่านี้ชดเชยความขื่นขมระทมหนักที่ผ่านมา :hao5:
หากคิดถึงบูเนย์ก็แวะมาต่อสเปให้คนอ่านชื่นใจนะคะ รอเสมอ
:pig4: :L2: :L1:
-
:mew1: ขอบคุณค่ะ
-
สนุกมากเลยคร๊า
เฮือก...แทบกระอักเลือดตามอาคเนย์เลยทีเดียว อะไรกันนี่ หน่วงหนักได้ใจ
ขอบคุณที่แต่งนิยายได้อารมณ์ขนาดนี้มาให้อ่านกันนะคะ
ขอบคุณมากมายค๊า
:-[
-
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านค่ะ บอกเลยว่าเราเกลียดบูรพามากๆ แต่หายเกลียดนิดตอนช่วงสุดท้ายและตอนพิเศษค่ะ เราเข้าใจอาคเนย์นะว่ารักบูรพามาก แต่ถ้าโดนทำขนาดนั้น ต่อให้รักถวายหัวแค่ไหน ก็ไม่มีทางกลับมาค่ะ ยิ่งตอนรู้ว่าอาคเนย์มีปัญหาทางจิต มันเจ็บมากๆ สงสารแบบบอกไม่ถูก ขอบคุณคนเขียนมากที่แต่งตอนพิเศษให้อ่านค่ะ เพราะถ้าไม่มี คนอ่านคงจะหน่วงและปวดใจไปยาวเลย สุดท้ายนี้ จะติดตามผลงานของคนเขียนไปเรื่อยๆนะคะ จุ้บๆค่ะ
-
:3123:
-
อ่านยาวรวดเลยค่ะ ค่อนเรื่องนี่เครียดจนปวดหัวค่ะ อีพระเอกร้ายเหลือเกิน ไม่มีสิ่งดีเลยไม่มีๆๆๆๆๆๆ เกลียด
แต่เนย์ในช่วงแรกก็ร้ายไม่เบา แต่เราอ่านในด้านของเนย์เราก็จะเข้าใจเนย์มากกว่าบู เพราะบูร้ายจริง
ปากก็แข็ง กว่าจะดีด้วยได้ก็สายไปเสียแล้ว พอเนย์หายไป คิดว่ากลับมาจะเป็นนิยายรักสดใส ไม่ใช่อีก
นางกลับมาเพื่อแก้แค้น แต่ก็สมควรจะแค้นเพราะทำไว้หนัก แต่มันก็กลายเป็นไม่มีความสุขกันสักที ทั้งสองคน
เหมือนติดอยู่ในบ่วงอะไรสักอย่าง คนอ่านด่วยค่ะ แต่พอเวลาผ่านไปหลายปี อืมมมม ดีงาม เวลาเปลี่ยน ใจคนเปลี่ยน
ตอนที่เนย์กลับไปหลังโดนหินทับนี่ใจจะขาดคิดว่าจะไปแล้วไปเลย แต่สุดท้ายก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน
น่ารักมากเลยค้ะสำหรับตอนพิเศษ หมอบูเปลี่ยนไปเยอะ รักและเกรงใจเมียมากกกกกก ส่วนเนย์ก็ดูผ่อนคลายน่ารักอ่ะ
ดินเนอร์กันสุดหรูมากที่ร้านชำ ฮาาาา น่ารักเนอะ
ขอบคุณค่ะ
-
น่าจะเอาสเปเชียลไว้ในตอนธรรมดาอ่ะ อยากอ่านมุมหวานๆ อบอุ่นกว่านี้
-
อ่านสเปแล้วกระชุ่มกระชวย อ่านรวดเดียวจบถ้าไม่มีสเปนี่นอนไม่หลับแน่ค่ะ เพราะตอนจบนี่หน่วงใจเหลือเกิน
ตอนแรกที่บูทำร้ายเนย์แอบอยากให้เนย์เป็นบ้าไปซะให้หมดเรื่อง ให้บูสำนึกว่าทำร้ายใครคนนึง ยิ่งตอนข่มขืนละเรียกพวกมาก ไม่ไหวอ่ะ ทนอ่านอะไรแบบนี้ไม่ได้ คนโดนข่มขืนเหมือนถูกย่ำยีศักดิ์ศรีชัดๆ :hao5:
ตอนที่เนย์หนีไปอิตาลีคือยอมรับว่าถ้าเป็นเรื่องอื่นนายเอกคงไม่ใช้ชีวินเสเพลแบบนี้แน่
แต่พอตอนท้ายนี่สงสารบูมาก เวลา 8 ปีนี่นานมากจริงๆ กับการรอคอย
แต่เวลาก็พิสูจน์แล้วก็เปลี่ยนบู :katai2-1:
ชอบมากค่ะ บางทีตอนจบมันก็ไม่ได้ Happy ending เสมอไป
แต่ตอนพิเศษนี่ทำคนอ่าน Happyมากๆเลยค่ะ
-
กลับมาอ่านอีกรอบ
-
สำหรับเรื่องนี้ อ่านแล้วไม่ได้ร้องไห้เป็นบ้าเป็นหลังเหมือนตอนอ่านเธอที่ร้ายนะ
แต่กลับเป็นความรู้สึกพูดไม่ออกมากกว่า จะว่าหน่วงก็หน่วงแต่ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้น
บูรพาและอาคเนย์เดินทางมายาวนานเหลือเกินกว่าที่จุดหมายปลายทางจะมาบรรจบกัน
ชอบตอนพิเศษนะ มันเหมือนเติมเต็มทั้งเรื่องทำให้เรื่องมันสมบูรณ์ที่สุดในแบบของมัน
ดูเป็นวันธรรมดาที่ไม่หวือหวา แต่อ่านแล้วประทับใจดี
สุดท้ายนี้ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ
-
อ่านรวดเดียวจบ หน่วงจิตหน่วงใจอย่างหนัก เห้ออออออ :z3: :z3: :z3:
แต่สุดท้ายยยย บูกับเนย์ก้อมีความสุข ยิ้มได้ หัวเราะได้ ได้อยู่ด้วยกัน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สนุกค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายหน่วงจิตหน่วงใจเรียกน้ำตานะคะ สนุกมากจริงๆๆ
-
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากๆ ขอบคุณคร๊าบ หน่วงได้ใจ กว่า
จะลงเอยสุดท้ายแฮปปี้
-
ตอนแรก + ตอนกลาง ดราม่ามาก
ตอนจบดีนะ
-
คือยังไงดี ความจริงเราขอบนะอะไรหน่วงๆแบบนี้แต่ถ้าเป็นเราเราไม่กลับไปแน่ๆ พระเอกทำแรงเกินไปอ่ะ แต่ก็อ่านมาจนจบ 555
-
กว่าจะได้อยู่ด้วยกัน ก็ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำยาก ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจ แต่สุดท้ายก็ได้รักและอยู่ด้วยกัน ความสุขมันอยู่ที่ตรงนี้แหละ :)
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆ แบบนี้ให้อ่าน
-
8 ปี!!! 8ปีเลยนะกว่าจะรักษาแผลใจแล้วกลับมาคุยกันเหมือนเดิมได้
รักษาความสัมพันธ์นี้ไว้นะบูเนย์
(ว่าแต่เนย์เปลี่ยนจากอดีตว่าทีหมอมาเป็นเมียหมอแทนสินะ แผนสูงนะเรา)
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นขอให้เนย์เข้มแข็ง อดีตทำร้ายเราได้ไม่มากเท่าปัจจุบันที่เรากำลังทำอยู่
เข้าใจนะ
-
อ่านแบบรอบเดียวจนจบเลย
อื้ม พอจะเข้าใจ อาคเนย์เลยว่า รักมาก...เกลียดมาก เป็นยังไง?
อ่านแล้วแบบเจ็บปวดมาก ตอนบูรพาทำร้ายอาคเนย์ ย่ำยีแม้กระทั่งศักดิ์ศรี และความรู้สึก
แต่บอกเลยว่า เราเห็นพัฒนาการของตัวละครได้ดี ในใจคือแบบไม่อยากให้ดราม่า
แต่ในชีวิตจะมีใครยินยอมกลับไปรักคนที่ทำให้เจ็บเจียนตายได้ขนาดนี้
บางที 8 ปี กับชีวิตข่มๆมันก็ทำให้อะไรมันเลือนลางไปได้บ้างจริงๆ
ขอบคุณ อาคเนย์น้า ที่ยอมอภัยให้บูรพาได้
ส่วนบูรพา อย่างน้อย ก็ได้เรียนรู้ความผิดพลาดที่เกิด และไม่ยอมที่จะกลับไปทำผิดแบบครั้งที่สองอีก
ความแค้นไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย แต่มันก็ยากที่จะลืมเลือนได้
เอาเถอะ เดินพลาดกันมาตั้งค่อนชีวิต
แต่ตอนพิเศษก็ทำให้อมยิ้มได้ 555
ไม่คู่กันจริง นี่ทำไม่ได้เลยน้าาาา :กอด1:
ขอบคุณคุณคนแต่ง นะค้าาาา
เลิฟๆๆ :mew1:
-
สนุกมากเลยค่ะ เรียกน้ำตาได้แทบทุกตอนจริงๆ
-
:impress2: สนุกมากๆเลยเป็นนินายที่อ่านแล้วประทับใจมากรู้สึกอินกับตัวละครทุกตัวเลย
บูน่ารักได้อีก555+ ท่าทางจะกลัวเมีย
-
:laugh: อ่านไปสับสนกับแม่หมอไป นึกว่าหมอมีเมียเพิ่มซะแล้ว
-
อ่านมาจนจบ คิดภาพไปถึงบูกับเนตอนแรกไม่ออกเลย
ใครจะคิดว่าบูรพาจะ กลัวเมีย :hao7: :hao7:
-
บูเปลี่ยนไปมากๆ แต่ก่อนหน้านี้ที่เป็นตอนจบแบบที่ทั้งคู่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็รู้สึกว่าลงตัวแล้ว
คือ.. ถูกทำร้าย ถูกดูถูก บลาๆๆ. คนเราไม่มีทางจะลืมด้วยคำว่ารักเพียงแค่นั้นแน่ๆ รู้สึกว่ามันสมบูรณ์อะ แบบว่าจบในตัว ซึ่งเราโอเคมากๆ อาจจะเพราะอ่านแนวดาร์คๆบ่อย... แต่พอมีตอนพิเศษนี่แบบ... ยิ้มอะ น่ารักมาก บรรยากาศต่างกับต้นเรื่องลิบลับ ยังไงรักกันก็ดีแหละ5555 คือระยะเวลาแปดปีมันช่วยให้เรื่องบางเรื่องตกตะกอนและกระจ่างชัดอะ. คือดี ชอบมากๆเลยค่ะ แต่ตอนแรกจนถึงค่อนเรื่อง เราตะขิดตะขวงใจในนิสัยของเนย์มากเลย มันแบบ กลับไปกลับมาแบบแปลกๆ แต่หลังทิ้งบูไปนี่ใช่เลย อารมณืแบบนี้เลย เข้าใจง่ายขึ้นอะ ดูแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ แต่งงๆที่เรื่องในอิตาลี แบบตานี่หลอนไปเอง แล้วทำให้แกแข็งแกร่งยังไงเนี่ย5555
แต่ตอนจบที่ทั้งคู่เดินสวนกันนั้นชอบมากค่ะ คือมันแบบ ฝั่งนั้นยังรัก ฝั่งนี้ยังคิดถึง แต่จะให้พยายามตามตื๊อ หรืออะไรก็คงไม่ไหวอะ
-
ชอบมาก อ่านรวดเดียวจบเลย
-
เป็นนิยายอีกเรื่องหนึ่ง ที่ผมไม่อยากเชื่อว่ามันคือนิยาย ผมยังเชื่อว่ามันมีอยู่จริงๆ มันมีผลต่อจิตใจมาก
นิยายหลายๆเรื่องผมพยายามตามไปอ่านที่กระทู้หลักของคุณจิตติ เพราะกลัวบางส่วนมันจะหายไป
สำหรับเรื่องนี้เป็นเรื่องที่หน่วงจิตอยู่แล้ว พอถึงตอนจบ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามันจะจบแบบนี้ ร้องไห้น้ำตาร่วงเลย เศร้ามากๆ
อีกอย่างมันเป็นเรื่องเก่ากลัวว่าจะไม่มีต่อ ร้องแบบที่ไม่เคยร้องกับเรื่องไหน มันจุกอัดอั้นในใจ รับรู้ถึงอารมณ์
ขอบคุณนะคุณจิตติ ที่คุณยังแต่งตอนพิเศษไว้ให้ พอหาเจอร้องไห้ดีใจมากๆปลื้มดีใจสมใจสุขใจฯลฯ น้ำตาคลอร่วงกว่าจะได้อ่าน
ขอบคุณ ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
บีบหัวใจมากๆๆๆๆ อินสุดๆ
สุดท้ายก็แฮปปี้ :กอด1:
-
เฮ้ออออออออออออออออออออออออออออออออออ(อ.ยาวไปเท่ากับระทางจากโลกถึงดาวเนปจูน) กว่าจะลงเอยกันได้หน่วงแล้วหน่วงอีก
:katai1: :katai1: :katai1:
-
คือเเบบเเต่งดีมาก. ความคิดการกระทำตัวละครดูมีที่มาที่ไป เก่งมากเราชอบสำนวนการเเต่ง
-
มันหน่วงมากมาย....เรื่องนี้ นั่งตาแดงไปหลายตลบเลย :monkeysad:
แต่ชอบน้า หน่วงดีๆๆๆ 5555 :hao5: :hao5:
-
:mew4: :mew1:
ร้องไห้ไปสี่รอบ กว่าจะอ่านจบ แต่ก็สนุกมาก ๆ จ้า
-
เกือยหน่วงละ ฮือออออ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
โฮกกกกก กว่าจะอ่านจบนี่ดราม่าถล่มทลายน้ำตาแทบเป็นสายเลือด :sad2:
แต่ถึงจะเสียน้ำตาไปมากขนาดไหนก็รักบูเนย์เสมอนะ :กอด1:
:L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2:
-
ลุ้นอยู่ตลอดเวลาจริงๆ กลัวที่สุดคือใครคนใดคนหนึ่งจะหายไป
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :mew6:
-
:katai1: อ่านกี่ทีก็ยังคงเจ็บทุกที งื้อออ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยอะ. มันหน่วง. บีบหัวใจ. บีบน้ำตามาครบ. มาม่าชามโต. สมกับชื่อเรื่องพิษรักจริงๆๆค่ะ. ตอนจบก็จบได้อย่างที่ควรจะเป็น. เพราะมันคงยากมากในชีวิตจริงที่ทั้ง. 2. คนจะกลับมาเดินเส้นทางเดียวกัน. เพราะชื่อเรื่องก็บอกอยู่แล้วว่า. พิษรัก. เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนค่ะ. ขอบคุณ. คุณจิตติค่ะ
-
:กอด1: :L2:
รักคู่นี้มากๆเลย กว่าจะมีวันนี้ได้ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคอะไรกันมาบ้าง
นั่งร้องไห้ไปหลายตอน ยิ่งตอนจบยิ่งร้องหนัก หมอบูรพา กลายเป็นคนขี้แยซะแล้ว 555
-
:o12:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ร้องไห้ตาบวมมาค่อนเรื่องเลยเชียวค่ะ...กว่าจะหวานกันได้ ตั้ง 8 ปีเชียวนะ
-
หน่วงมากมา กว่าหวานกันได้ เล่นเอาลากเลือด แต่ก็ถือว่าสมเหตุสมผล ที่จากการแก้แค้นกันไปมาจะมารักกันเลยก็ไม่ใช่ จนถึงจุดๆนึงที่ถึงเวลาของมัน
สุดท้าย ขอบอกว่าชอบเรื่องนี้มาก ไม่รู้ทำไมพลาดไม่เคยอ่าน ขอบคุณคนแต่งค่ะ
-
จบเเบบโครตเจ็บ :hao5: :hao5: :hao5:
-
ตอนแรกก็สงสัยว่ามันจะจบแบบไหน ท้ายที่สุดมันก็จบแบบที่มันควรจะจบ
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ :pig4:
-
เพิ่งเห็นสเป สมหวังได้อยู่ด้วยกัน
หมอชาบูเมียขนาดนี้ แอบฮากระจาย555
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ยย
คู่รักทรหดจริงๆ สงสารทั้งคู่เลย
-
สนุกมากๆ ร้องไห้หนักมาก ขอตอนพิเศษอีกนะค่ะ
-
อ่านตอนจบว่าลุ้นแล้ว ตอนพิเศษลุ้นกว่าอีกค่ะ
กว่าจะลงเอย เจ็บฟรีกันไปเยอะ
บูเอ๋อนะ ดูแล้วไม่น่า
เนย์ก็บ้า ไปแหย่เสือตลอด
สุดท้ายก็ไม่เศร้า เราดีใจค่ะ
-
หน่วงตลอดยันตอนจบ ลุ้นมาว่าจะดีกันตอนไหน ฮรือออ
นึกว่าจะไม่แฮปปี้แล้วววววว สุดท้ายเวลาก็ช่วยพิสูจน์ความจริงใจได้
ขอบคุณนะคะคุณจิตติ~ ><
-
ไม่เคยอ่านฟิคที่ร้องไห้หนักมากขนาดนี้มาก่อน :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
-
:pig4: :pig4:
-
โธ่..เฮียบูกลัวเมียขนาดหนัก รักษาไม่หายแน่ชาตินี้ :laugh: :laugh:
-
บูทำเกินไป เกินไปมากๆ ซักวันที่รู้สึกตัวเราหวังว่าวันนั้นจะเป็นวันที่สายเกินไปสำหรับบู :katai1: :beat:
-
เนย์ตอนแรกๆกับเนย์ตอนนี้เหมือนหนังคนละม้วนเลยอ่ะ คือจะไม่คิดสู้หรืออะไรเลยหรอเนย์เอ้ย :เฮ้อ:
-
เอาๆเมียหมออย่าลืมใช้หนี้ร้อยนึงโกแกด้วยนา :hao3: :hao7:
-
ไม่น่ากลับมาคบกันได้เลยจริงๆนะ เวลานานขนาดนั้นแผลใจเหวอะขนาดนั้น
-
ไม่เห็นจะสงสารเนย์เลย แค่แอบชอบ ก็เลยทำเลวโดยไปแย่งผู้หญิงของเขา ทำให้เขาโกรธ ก็สมควรแล้วนิ จะโดนข่มขืนก็ช่างเถอะ หาเรื่องเอง
-
อ่านแล้ว อ่านอีก ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านคืนเดียวจบ...หน่วงเบา ๆ แต่ยิ้มร่าตอนพิเศษ....สนุกอ่ะ :katai3: :katai3: :katai3:
-
โอ๊ยพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร สนุกมากถูกใจมากกกกก มาต่ออีกนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มาอ่านรอบสองในครบรอบ. 1. ปีค่ะ. ยังให้ความรู้สึกเหมือนเดิม. ขึ้นชื่อว่าพิษรัก. สามารถทำให้บูจากคนที่ร้ายกาจมากๆๆๆ. เกลียดชังสุดๆๆ. มาหมดสภาพ. ไร้ศักดิ์ศรี. น่าสมเพช. ตอนที่ถูกเนย์ทิ้ง. ทั้งเนย์ทั้งบูต่างมีบาดแผลที่ฝังลึกจากการถูกกระทำ. และผู้ถูกกระทำ. นี่แหละเพราะพิษรัก
-
เป็นเรื่องที่ทำให้น้ำตาท่วมยันตอนจบและก็ทำให้ยิ้มในตอนพิเศษ ขอบคุณค่ะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านรอตอนพิเศษเพิ่มนะคะ
-
ตอนพิเศษนี่น่ารักมากอ่ะ :impress2:
แต่ตอนต้นเรื่องยันตอนจบนี่หน่วงได้อีกอ่ะ
น้ำตานอง :sad4:
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากครับ ถ้าเทียบกับเรื่อง เธอที่ร้าย เรื่องนั้นจะหนักหน่วงเศร้า เจ็บปวด ตามตัวละครเรียกได้แทบจะทุกตอน สำหรับเรื่องนี้ตอนแรกนึกว่าจะหนักหน่วงเช่นเดียวกัน แต่แต่งออกมาได้ทั้งเศร้า เจ็บปวด น่ารัก ถือว่าเป็นผลงานที่เยี่ยมอีกเรื่องครับ ขอเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งนะครับ ขอบคุณมากครับ
-
ตอนแรกนี่อย่างหน่วง แต่พอตอนพิเศษเห็นเค้ารักกันแล้วก็เบาใจ
-
ความรัก จะจบลงเช่นไร ไปคิดต่อเอาเอง
-
:mew1:
-
เปิดเรื่องนี้
โอ้วโหวววว
เกลียดอะไรขนาดนี้แบบเล่นกันแรงมาก
พอปมเริ่มเฉลย สงสารเนย์มาก แต่เนย์ก็พาตัวเองเข้าไปในจุดที่ทำให้ตัวเองเจ็บทั้งตัวและใจเองเหมือนกัน
ตอนแรกก็คิดว่าทำไมเนย์ตอนแรกที่แก้นแค้นยังเข้มแข็ง แต่ทำไมอยู่ดีๆ ถึงอ่อนแอลง
แต่อ่านไปก็เข้าใจว่าจริงๆ แล้วแค่สร้างความเข้มแข็งขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเอง แล้วพอบูทำระยำใส่อีกครั้ง
จะอ่อนแอก็ไม่แปลก พังสภาพจิตใจก็พังไปแล้วครั้งนึก แล้วพอทำแบบนี้ครั้งที่สองก็ยิ่งทำให้จิตใจของเนย์พังย่อยยับไปอีก
ตอนแรกแอบคิดให้เรื่องนี้จบแบบ Bad Ending ไปเลย จะให้เนย์ตายหรือเป็นโรคทางจิตไปเลย แบบให้บูจมอยู่กับตราบาป
แต่ก็ถ้าเนย์ตายก็สงสารแม่เนย์
แต่เรื่องที่ขัดใจสุดคือตรงที่อะไรทำให้บูคิดว่าเนย์จะแย่งแฟนตัวเอง
คือบูรักจีน การที่คนที่รักตายจะเสียใจไม่แปลก
แต่ระยะเวลาในการรู้จักกับจีนกับความเป็นเพื่อนที่รู้จักกับเนย์มาทั้งชีวิตในตอนนั้น
ทำไมถึงเลือกจะทำร้ายเพื่อนตัวเองเพื่อนผู้หญิงแค่คนเดียว เพราะตอนนั้นยังเด็กเลยมีวุฒิภาวะไม่พอหรอ?
แล้วการที่เนย์ไปอิตาลี เข้าใจว่าจะให้เข้มแข็งขึ้นมันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเนย์ใจเนย์มันพังจนไม่รู้จะยังไงแล้ว
แต่ทำไมถึงต้องพาตัวเองไปในจุดที่ต้องเจ็บตัวเจ็บใจ เป็นเพราะว่าความว้าเหว่ กับโรคทางจิตหรอ เพราะอยากลืม
เลยพาตัวเองไปยุ่งกับพวกสารเสพติด แล้วเพราะติดสารเสพติดทำให้หลอนในการไปแย่งแฟนคนอื่นเพราะคิดว่าคนนั้นคือบู
ถ้าคิดในแง่แบบนี้ก็พอเข้าใจได้นะ แต่ถ้าจากที่อ่านคือเหมือนมันไม่มีต้นสายปลายเหตุ
ตอนที่เนย์กลับมาแก้แค้นจริงๆ เราคิดว่าเนย์น่าจะเข้มแข็งขึ้นบ้างก็ยังดีเพราะมันจะได้สะใจหน่อย
แต่เนย์กลับมีบาดแผลทั้งทางกายและใจกลับมาหนักกว่าเดิม
ต้องบอกว่าเราคิดว่าที่เนย์มาแก้แค้นบูยังเจ็บได้ไม่ถึงครึ่งของเนย์เลย เราไม่เห็นใจบูเลย เราคิดว่ามันยังสาสมไม่พอ
บูก็แค่ไม่มีความสุขในชีวิต อยู่กับความเศร้า ทุกข์ แต่เนย์ต้องมีตราบาปที่เป็นฆาตรกรโดยไม่ตั้งใจ
ตราบาปที่ฝั่งใจในเรื่องระยำที่บูทำ มีปัญหาทางภาวะจิตใจ อยู่กับความเศร้า ความทุกข์
และแถมคนแก้แค้นยังก็ต้องเจ็บปวดเองด้วยอีกต่างหาก
แต่ซีนของขวัญวันเกิดเนย์เนี่ยทำเราน้ำตาซึมมาสองรอบละ แล้วมีความรู้สึกเริ่มสงสารบูก็ตอนนี้นี่แหละ
แล้วพอได้อ่านสเปตอนแรกก็สงสารบูเพิ่มไปอีก แต่สเปสองก็คิดว่าจบแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
-
ไม่คิดว่ามันจะจบดีขนาดนี้ ลุ้นจนแบบ โอ่ย ...
-
ตอนนี้หมอนเรา เต็มไปด้วยคราบน้ำตา สุดท้ายพอได้อยู่ด้วยกันมีความน่ารัก
-
เป็นนิยายเรื่องแรกเลยที่อ่านแล้ว ร้องไห้ ขอบคุณที่ไรท์เขียนนิยายดีๆนะคะ ถ้ามีความเป็นไปได้ก็อยากให้ไรท์รวมเล่มมมม ฮืออออๆๆๆๆๆๆ :sad4: อยากได้หนังสือ อยากเห็นหน้าตาของพระ-นาย อยากอ่านตอนพิเศษมากกก :call: อยากตามติดชีวิตทั้งคู่ต่อไปอีกค่ะ :กอด1: :o8: :-[
-
ตอนแรกเปิดฉากมาซะซาดิสเลย บูร้ายมากๆสงสารเนย์ :hao5: แต่พออ่านๆไปแล้วก็หน่วงใจ เคยคิดว่าทำไมเนย์กลับมาแล้วไม่แรงไม่ร้ายเหมือนเดิมเลย ดูแก้แค้นไม่เจ็บไม่สาสมเท่าไหร่ :z13:
นึกว่าจะจบแบบbad endซะแล้ว ตอนนั้นทำใจเลยแหละว่าเรื่องของหัวใจทั้งคู่คงต้องใช้เวลาเพื่อเยียวยาไปตลอดชีวิต :เฮ้อ:
มายิ้มได้ตอนอ่านตอนพิเศษนี่แหละ 8ปีก็ยังไม่นับว่าสายเกินไปล่ะนะ
ขอบคุณคุณคนเขียนนะคะ เป็นเรื่องที่ดีมากๆอีกเรื่องนึงที่ได้อ่านเลย :pig4:
-
โอ้โห ดราม่ามากกกกกกกกกกกกกก
คือแบบ อ่านรวดเดียว ร้องไห้เป็นเผาเต่า ฮรือออออออออออ :hao5:
ตามมาอ่านผลงานคุณจิตติจากเรื่องร้ายเดียงสา อันนั้นว่าหนักแล้วนะ เรื่องนี้เข้าขั้นโคม่าอ่ะ :z3:
บูเนย์ที่เกือบฆ่ากันตาย ไม่น่ากลับมารักกันได้เลย อ่านไปในแต่ละตอนถึงกับกุมอกทำใจแล้วว่าไม่แฮปปี้แน่ๆ
บูทำเนย์ไว้ชั่วมาก เลวสุดอ่ะ ทำเอาเกลียดไปเลย ยังดีที่ยังห้ามเพื่อนไม่ให้รุมโทรมเนย์
ไม่งั้นเรากดปิดไม่อ่านต่อแน่ๆ คือแบบ รับไม่ได้จริงๆ ถ้าพระเอกให้คนอื่นรุมนายเอกนะ เราว่าเนย์ฆ่าตัวตายอยู่ไม่ได้ชัวร์
แล้วที่บูเจ็บอะไม่ได้ครึ่งที่เนย์เจ็บเลย 8 ปีที่รอเราว่าก็สมควรดีแล้ว อย่างน้อยคงพอให้แผลสดกลายเป็นแผลเป็นถาวรได้อยู่
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆและที่จบแฮปปี้ในตอนพิเศษนะคะ ถือว่าเป็นกำไรมากๆสำหรับคนอ่าน
ยิ้มตอนสุดท้ายก็ถือว่าฟ้าหลังฝนละกัน รักกันให้มากๆนะบูเนย์ หนักนิดเบาหน่อยอภัยให้กันอ่ะ
ไม่ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรในภายภาคหน้า ขอให้นึกถึงตอนที่ต้องแยกจากกันมันทรมานแค่ไหน
อยู่กันจนแก่เฒ่าเลยนะ หมอและเมียหมอ :กอด1:
ปล.ชอบหมอกลัวเมียมากอ่ะ แลดูอยู่ในโอวาท เสือร้ายกลายเป็นแมวเชื่อง น่ารักอ่ะ
อยากได้อีก ถ้ามีโอกาสเขียนขอหวานๆพิเศษเพิ่มได้ไหมคะ พลีสสสสสสสส o18
-
รัก .. เรื่องนี้คือสีเทา แต่มันก็จบแบบสีชมพู บูน่ารักนะเป็นหมอและดูท่าแล้วน่าจะเป็นโรคเกลียมัวด้วย 5555555555 เนย์ก็น่ารัก แม่หมอของหมอหล่อ เขิน วรั้ยยยยย 5555555 รักนะครับ บูรพา♡อาคเนย์ :กอด1:
-
กลับมาอ่านอีก อ่านกี่ทีก็น้ำตาไหล ชอบที่สุด
-
เป็นเรื่องที่เราไม่กล้าอ่านซ้ำ :katai1: ได้แต่เข้ามาดูเพราะความคิดถึง :hao5: :hao5: :hao5:
-
เข้าสู่ช่วงตามเก็บนิยายคุณจิตติ เหลือเซตหลงยังไม่กล้าอ่านนนนน
-
ชอบอ่ะ รักตัวละครสองตัวนี้จัง สอนอะไรเราได้เยอะเลย
-
นึกว่าจะจบแซดเอ็น ยังอุตส่าห์ดริฟมาได้ 5555555
ปล. เสนอให้เปลี่ยนนามปากกาจากจิตตริน เป็นจิตตก โอ้ยยย ย้อนกลับมาอ่านเรื่องเก่าๆก็ยังจิตตกอีก (หยอกๆน้า)
-
รอกลับมาลงนะคะ เราชอบออริจินอลที่สุดเลยยยยย
-
อยากอ่าน original อีกจังเลยครับ