เพราะเราต้องรักกัน...วีรกรรมรักของภูผา&ฟ้าลั่น
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เพราะเราต้องรักกัน...วีรกรรมรักของภูผา&ฟ้าลั่น  (อ่าน 168268 ครั้ง)

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีครับผู้อ่านที่น่ารักทุกคนครับ

ก่อนอื่นผมคงต้องขอบคุณ (คุณ narch, คุณ Aofering, คุณ mint, คุณ Donuto, คุณกิมตี๋, คุณ Lalunar, คุณ liparnil และคุณ toffvck และทุกๆท่านจากหน้าก่อนๆๆ)สำหรับความคิดเห็นต่างๆๆนะครับ.... อ่านที่ไรก็ทำให้ผมดีใจและมีกำลังใจในการหาข้อมูลเพื่อเขียนนิยายเรื่องต่อๆๆไปครับ...

สำหรับรีพลายของคุณ toffvck นั้น ต้องขอชมจากใจจริงว่าเป็นบุคคลที่ใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างดีเยี่ยม ชนิดที่ว่าไม่เห็นร่องรอยของความเป็นคนไทยให้เห็นเลย คิดว่าน่าจะใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกด้วยซ้ำ เพราะเขียนได้สวยมาก รวมถึงตีความในงานเขียนของผมได้ชนิดที่เหมือนกับนั่งลงไปในใจผมทีเดียว (เดาว่ามีพื้นฐานที่ดีมากทางด้าน English Literature---->วิชาที่ผมเรียนอย่างไรก็คงไม่น่าจะผ่าน 55555)

สำหรับคำชมที่ทุกท่านให้ผมมากับงานเขียนเรื่องนี้ ผมคงต้องมอบเครดิตให้แก่ครูบาอาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทยให้กับผม รวมถึงนักเขียนนิยายต่างๆๆที่ผมอ่านเป็นประจำ....แต่ที่จะขาดเสียไม่ได้คือ เพื่อนๆๆทุกคนจากมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ที่ผมเคยศึกษามาเกือบสิบปี ผมได้นำเอาลักษณะนิสัยของเพื่อนๆๆในกลุ่มของผมมาดัดแปลงเป็นตัวละคร เพื่อทำให้มีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าตัวละครปกติ

มันเป็นความตั้งใจของผมที่จะเขียนนิยายที่มีเนื้อหาในทางบวก ใช้บรรยากาศของโลกที่หลายคนอาจเห็นว่ามันเป็นความฝัน แต่สำหรับผม ผมเห็นว่ามันเป็นโลกแห่งความเป็นจริง เพราะอย่างน้อยผมก็ประสบมาด้วยตัวเอง...ชีวิตที่ผ่านมาของผมและเพื่อนๆๆ เราไม่เคยมีตัวอิจฉา เพราะมีแต่คำว่ามิตรภาพและความรักความห่วงใยซึ่งกันและกัน... การที่คนเราอนุญาตให้มีตัวอิจฉาเกิดขึ้นในชีวิต นั้นหมายความว่า คนคนนั้นดำเนินชีวิตโดยประมาทและไร้สติปัญญาที่ดี.... คนที่ฉลาดและเติบโตมากับการอบรมสั่งสอนที่ดีและมีเพื่อนที่ดี ไม่ควรจะต้องมาผจญกับตัวอิจฉาครับ...

ตัวผมเองนั้นเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่มีความเชื่อว่าเราสามารถเอาชนะธรรมชาติได้ ถ้าเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจธรรมชาติ.... ศาสนาอื่นๆๆที่มิใช่ศาสนาพุทธดูเหมือนว่าจะถูกสร้างขึ้นจากความกลัว "ธรรมชาติ"..... เมื่อมีความ "กลัว" ก็ต้องมีการห้ามโน่นห้ามนี่ให้วุ่นวาย....ในทางกลับกัน ศาสนาพุทธนั้นถูกสร้างขึ้นมาจากการเข้าใจธรรมชาติ ดังนั้นจึงไม่มีความกลัว แต่จะเน้นให้ตระหนักถึงความสมเหตุสมผลมากกว่า....

ในปัจจุบัน เมื่อ"ธรรมชาติ"ถูกอธิบายมากขึ้น ความกลัวจึงลดลง ทุกอย่างมีความเป็นรูปธรรมมากขึ้น...ผลสุดท้าย ศาสนาที่ตั้งอยู่บนความเชื่ออย่างเดียวก็ถูกท้าทายและอ่อนกระแสลง.... ในทางตรงกันข้าม ศาสตร์ที่ถูกนำมาอธิบายธรรมชาตินั้นก็กล้าแข็งขึ้นเรื่อยๆๆ จนเกือบจะกลายเป็นศาสนาอีกอันหนึ่ง ซึ่งแข็งกร้าวและปราศจากความสงบ....

สิ่งเดียวกระมังในปัจจุบันที่สามารถโยงทุกผู้ทุกคนไว้ด้วยกันนอกเหนื่อจากศาสนา...คือ..."ความรัก"....

และความรักคือสิ่งที่อยู่เหนือความสมเหตสมผลของสรรพสิ่งทั้งปวง.....

สวัสดีครับ

Andreas

dorgchant

  • บุคคลทั่วไป
มาทักทายคุณ Andreas

เพิ่งเริ่มอ่านได้ 2 ตอนเอง จะอ่านให้จบก่อนเลิกงานให้ได้เลยคอยดู  :m1:

-----------------------------------------------------------------------------

เอ่อ คือ อ่านจบแล้วครับ (เชยจังเรา)

ร้องไห้กลางออฟฟิศเลยครับ ทำเอาคนอื่นตกตกใจกันหมดเลย
ประเดี๋ยวจะตามไปอ่านภาคต่อนะครับ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-09-2008 13:57:26 โดย dorgchant »

toffvckc

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณที่ชมนะครับพี่ Andreas ผมไม่ได้เก่งอะไรมากมายหรอกครับแล้วยังใช้คำผิดด้วย อิอิ เรื่องสนุกมากครับ

I humbly thank you for your praise.

ออฟไลน์ akaipee

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 417
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
เพิ่งเข้ามาเป็นไข่เป็ดใบใหม่ค่ะ

อ่านแล้วค่ะ น้ำตาตกไปสองรอบ  :m15:เขียนได้สวยมากเลย อยากมีความรักแบบภูผากะฟ้าลั่นมั้งจัง รักแบบไม่ต้องจำกัดความ  รักเพราะรักคนคนนี้ ไม่เลือกว่าจะเพศ แค่รู้ว่ารักก้อพอ  :L1:
อ่านตอนแรกน่ารักมากเลยค่ะ  ตอนจบต่อมน้ำตาทำงานได้แบบรวดเร็วมากค่ะ  เรื่องสนุกค่ะรอเป็นเล่มค่ะ

name

  • บุคคลทั่วไป
ชอบแบบว่าสุดๆมากครับ o13

เป็นความรักที่บริสุทธิ์มากครับ :m1:

ต้องยอมรับเลยว่าทำเอาผมน้ำตาตกเลย :o12:

ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะครับ :m12:

ใช้ภาษาได้สวยงามมากๆเลยครับ :กอด1:

ออฟไลน์ runglovely3

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 56
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ Chanta

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :-[  :impress2:

ไม่รุจะบรรยายยังไงดีอ่ะ.......

เข้ามาอ่าน........ กะว่าจะเม้นตอนท้าย.....

แต่ไม่ไหวแล้ว ...... มาเม้นก่อนดีกว่า..........

น่ารักมากเลย..........

เห็นภาพเลย........ อาจจะเปนเพราะว่า....

ยังไงดี บอกไม่ถูก ...

เราเปนคนที่อยู่แถวนั้น เหมือนกันมั้ง

เลยรุสึกประทับใจเรื่องนี้มากๆ

แต่ก้ออยากถามนิดนึงอ่ะ.....

จะถามดีมั้ยอ่ะ........ ไม่กล้าอ่ะ.....

เปนเรื่องจิงรึป่าวอ่ะ.......

ขอโทดน่ะ ถ้าเราถามแล้วไม่ชอบอ่ะ.....

แต่ชอบน่ะ เราเพิ่งเคยอ่าน แบบที่มีกลอนด้วยอ่ะ

ถ้าแต่งกลอนเองด้วย น่ะ ยิ่งประทับใจมากกว่าเดิมอีก

ขอบคุนที่มีเรื่องราวมาให้อ่านแบบนี้

จะติดตามผลงานต่อไปน่ะ

 o18 :L2:


ออฟไลน์ Chanta

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :sad4: :o12:

น้ำตาจะไหลอ่ะ

อ่านมาถึงตรงนี้แล้ว........

แอบงงนิดนึง........

ไม่เปนไรจะรีบทำความเข้าใจ......

เราเข้าใจอะไรยากน่ะ.........


ออฟไลน์ Chanta

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :sad11: :sad11:
น้ำตาไหลแบบไม่รุตัวจิงๆเลยอ่ะ.....

ได้ชีวิตใหม่ขึ้นมา พร้อมกับการสูญเสีย........

แต่ได้มาด้วยความรัก .......

ได้ชีวิต และ ลมหายใจของ 2 ชีวิต ที่รักกัน...........

ชอบมากเลย........

มีหนังสือออก ขาย ด้วยหรือ

ตอนนี้จะหาทันมั้ยอ่ะ....

อยากได้มากๆเลย

ใครมีรายละเอียด รบกวนส่งเมลบอกได้มั้ย

chin_chan4อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com

ขอบคุนมาก

Andreas

  • บุคคลทั่วไป
ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีปีใหม่กับนักอ่านที่น่ารักทุกท่านนะครับ....ขอให้มีความสุขและความสำเร็จอย่างที่ตั้งหวังไว้ในปีนี้นะครับ...

ตอบคุณ Chanta (จันทรา?)---> ผมยังไม่มีโอกาสเอานิยายไปเสนอสำนักพิมพ์เลยครับ ไม่มีเวลา และยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี เพื่อให้ทำเงินได้เหมาะสมกับการบริจาคเพื่อการกุศลน่ะครับ....

ท่านใดมีความเห็นอย่างไรบ้างครับ...รบกวนช่วยให้คำแนะนำให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ... เพราะผมกะว่าจะนำเงินที่ได้ทั้งหมดจากการพิมพ์ ไปบริจาคให้วัดพระบาทน้ำพุครับผม

สวัสดีครับ

Andreas

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

คิดถึงคนเขียนเรื่องนี้คะ

จุ๊ฟๆ

ส่วนเรื่องสำนักพิมพ์ก็  ไม่มีฟามรุ  อิอิ

สรุปว่า โง่ ตลอด

เอิ้กๆ

ออฟไลน์ A-J.seiya*

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +306/-8

ประทับใจเรื่องนี้จังเลยค่ะ
อ่านแรกๆ คิดว่า เรื่องมันเรื่อยไป
แต่กลับกลายเป็นว่า  เลิกอ่านไม่ได้

ประทับใจในความรักของคนสองคน
ชอบแนวคิด การใช้ชีวิต
ความเป็นตัวของตัวเองของทั้งคู่

เหมือนสายใยบางๆของความรัก ของตัวละครในเรื่องนี้
มัดเราไว้ด้วยงั้นแหละ

ตอนจบ น้ำตาซึมเลยค่ะ
เพราะเค้ารักกัน .... เค้าก็คงจะลังมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน


ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ

 :pig4:





maggy

  • บุคคลทั่วไป
เศร้าค่ะ อ่านจบแล้วพูดได้คำเดียวเลยว่าเศร้า

อ่านจบแล้วทำให้คิดว่าชีวิตคนเรานี้ไม่แน่ไม่นอนจริงๆ

ทำให้รู้สึกอยากให้ไปกอดคนใกล้ๆตัว

บางทีนิยายก็ทำให้เราฉุกคิดในสิ่งที่เราอาจจะละเลยไป

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีมาให้อ่านนะคะ

ภาษาสวยมากจริงๆ

koihime

  • บุคคลทั่วไป
ก่อนอื่นต้องสวัสดีคุณ Andreas ก่อน  :กอด1:

อ่านตอนเริ่มเรื่องก็หวานกันดีอยู่น้าาา  :m1:

แต่พอมาตอนจะจบ.... :sad2:  :monkeysad:

มันพลิกล็อคไปมากเลย....

แต่สุดท้ายแล้ว...ก็มา Happy ตรงภูฟ้าเนี่ยแหละ

ชอบที่ไปนั่นตรงหลุมศพของภูผากับฟ้าลั่น  :sad11:

นับถือความรักของทั้ง สอง คน มากๆ

แล้วก็ความรักที่พี่เสือกับอาจอมมีให้กับภูฟ้า....

ขอให้เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่านอีกนะ ^^
 

ออฟไลน์ peemai

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-4
Re: [novel]เพราะเราต้องũ
«ตอบ #284 เมื่อ04-06-2009 05:39:29 »

Dear Khun Andreas,

 As I'm a newcomer here, it's quite troublesome for me in order to pick out one novel out of a massive list. However, as I was scanning through a "recommended novels" page, I was convinced by all compliments and good rumours of the audiences toward your novel. Consequently, I decided to grant "Falan & Bhupha" a try. Yet, my reluctance was ascending due to a perception of dejection and loss awaiting at the closing stage. I have to confess that I spoilt myself from the excitation of catching up chapter by chapter by allowing myself to skim through the conclusion.

Negative or depressive narrative has never been my fovourite since I'm rather an emotional person. Personally, I fancy those happy ending novels albeit it sometimes fails to harmonise with reality. The latter reason is the major cause that I disenchanted Thai and Korean series. Thus, I have to carefully consider whether to involve myself in the world of Falan & Bhupha or not because I might end up crying my heart out over my beloved characters that passed away. Nonetheless, the admirations and appreciations of the audiences toward the novel are so persuasive that I finally decided to take the risk.

Astonishingly, the sensation at the end of the story was not quite what I had expected. Sad, of course, but somehow overwhelmed with complacence and affection. Beside an enduring love of the two main characters, the story had demonstrated the supremacy of compassion, forgiving, generosity along with understanding through each line. What I have learned is that there is no such thing like conquest or defeat on the matter of love. Merely possession does not indicate the sign of love, on the contrary, you can always love without possession.

In conclusion, I would rather classify this story as a beautiful and encouraging love novel. The love that even death cannot abolish the cohere bond. Moreover, the language used is undeniably beautiful Thai language and, of course, beautiful poetry. Thank you Khun Andreas for your kind contribution. Your characters will always be alive in my imagination.

Regards,

Peemai

P.S. Please excuse my broken English as I am in a hurry.
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-06-2009 23:36:09 โดย peemai »

patz

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งอ่านจบครับ ตอนที่อ่าน ภาพสถานที่ต่างๆใน มช. และบริเวณใกล้เคียง ลอยมาเลยครับ ทั้งบรรยากาศของศาลาธรรม อ่างแก้ว หอใน หอพิมชาเล่ต์ ฯลฯ

ชอบเรื่องนี้อีกอย่าง ตรงที่อารมณ์ตอนอ่าน ต่อเนื่อง ไม่มีความรู้สึกเหวี่ยง หรือเคืองตัวละครใดเลย ตอนหวานก็หวานกันดี ตอนเศร้าก็เศร้าได้สุดๆไปเลย ชอบมากๆครับ



ปล.แล้วน้องภูจะเป็นอะไรมากรึเปล่าอะครับเนี่ย

ออฟไลน์ ToeyTato

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-1
ชอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะค่ะ
สนุกมากๆเลย มันได้อารมณ์ ฝันๆ ฟุ้งๆ อ่ะค่ะ
ชอบบ อ่านแล้วอารมณ์ดีมากเลย
แต่ตอนจบนี่แบบ อึ้งไปเลยค่ะ
น้ำตาไหลอย่างกับท่อปะปาแตก 555
แต่น้ำตาไหลแบบว่ารู้สึกดีนะค่ะ รับรู้ถึงความรัก
ของภูผาและฟ้าลั่นมากกเลย
อยากบอกว่าอ่านแล้วอยากเรียน มช. อ่ะค่ะ 555
แต่รู้สึกว่าจะไม่ทันแล้วเพราะว่าเพิ่งจบ  :z3:

ขอบคุณนะค่ะแล้วจะตามอ่านเรื่องต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ Me_kame_nishi

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 917
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +83/-1
 :impress3: :impress3: อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ เรื่องชวนติดตาม ภาษาก็สวยงาม แต่ทำเค้าร้องไห้เสียน้ำตาตอนจบนะ รู้สึกซึ้งมากๆ ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้นะ แต่ชีวิตคน ก็เป็นแบบนี้ละไม่แน่ไม่นอน
จะติดตามอ่านเรื่องต่อๆไปนะค่ะ :bye2:

QUE1

  • บุคคลทั่วไป
อ่านจบแล้วครับ
ซึ้งมากมายเชียว
แอบ เสียน้ำตา ตอนจบ
อ่านไปยิ้มไปกับ ความรัก ของฟ้าลั่นและหมอก
แต่ดันมาร้องไห้ตอนจบ...

สนุกมากๆเลยค่ะเรื่องนี้ ซึ้งมาก เห็นว่าจะออกหนังสือแล้ว
ขอให้ขายได้เยอะๆ นะค่ะ เนื้อเรื่องดีๆ แบบนี้ขายได้แน่นอนค่ะ

เอาใจช่วยค่ะ

BABOO

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณมากค่ะ

แอบร้องไห้ด้วยอ่ะ

 o13 o13

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






chivalry

  • บุคคลทั่วไป

ขอบคุณจริงๆที่สร้าง ภูผาและฟ้าลั่น ขึ้นมาประทับใจในความรัก
ของ ภูผาและฟ้าลั่น มาก รวมถึงความรักของ จอม  พี่เสือ และคริส
รักทุกคนในเรื่องนี้  รักครอบครัวที่ให้โอกาส เสียใจสำหรับการจากไป
ของ ภูผาและฟ้าลั่น ประทับใจมากๆๆๆ
--- ถ้าออกหนังสือแล้วขอซื้อเก็บเป็นที่ระลึกนะ --

ออฟไลน์ ~MeiMeiZ@~

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เพิ่งตามมาอ่านค่ะ แต่แบบว่า อ่านรวดเดียวจบเลย :o8:
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องแนวนี้ออกมา
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกอิ่มใจมาก
ถึงแม้ว่าตอนจบจะเศร้า  :o12: แต่ก็เศร้าแบบhappy เอ๊ะยังไง :oni1:
สรุปคือ อิ่มมากค่ะ อิ่มมาก รักไรท์เตอร์นะคะ :impress2:

ออฟไลน์ pppp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 387
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-0
สนุกมากๆ น้ำตาซึมเลยค่ะ
ภาษาก็สวย อ่านเพลินไม่สะดุดเลย
เรื่องนี้มันเป็นความรักในแง่บวก
อ่านแล้วสบายใจ ยิ้มตามได้ตลอดเลย
ไม่คิดว่าจะจบแบบแอบเศร้า (น้ำตาซึม แหะๆ)
แต่ก็ถือว่าจบแฮปปี้ล่ะเนอะ มีน้องภูฟ้าด้วย  :L2:

sim

  • บุคคลทั่วไป
เป็นเรื่องที่ซึ่งกินใจมาก ตอนอ่านก็รู้สึกว่าเนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆ เป็นความรักที่เกิดจากความผูกผัน
โดยเริ่มจากเพื่อนไม่มีอะไรที่หวือหว่า แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ไม่รู้เป็นอะไร แต่พออ่านมาถึงตอนจบ
รู้สึกว่าเป็นอะไรที่ช็อคมากๆๆ งงว่าทำไมต้องให้ฟ้าลั่นกับภูผาตายด้วย ตอนอ่านช่วงนี้ขอบอกเลยว่า
นั่งร้องไห้เลยแหละ  และก็รู้สึกได้เลยว่าภูผากับฟ้าลั่นรักกันมากแม้ความตายจะแยกพวกเขาให้ห่างกัน
แต่ภูผายังให้กำเนิดสิ่งที่เป็นพยานรักของพวกขึ้นมา เป็นอะไรที่ซึ้งกินใจจริงๆๆ
และพี่เสือเป็นผู้ชายที่สุดยอดจริงๆๆ รักไม่จำเป็นต้องครอบครองเสมอไป พี่เสือเหมาะกับคำนี้มากๆๆ
  :impress3: :impress3: :impress3:

ออฟไลน์ pu4755

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 181
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็ยังประทับใจเหมือนเดิม  :pig4:

ออฟไลน์ beautyless

  • PP Kintai Love
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 264
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0
อ่านจบแล้วผมรู้สึกเศร้านิดๆ เสียดายที่ทั้งคู่มีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยไปหน่อย แต่ว่าความรักของทั้งคู่ก็ยังคงอยู่ตลอดไป
ผมเชื่อมั่นอย่างนั้น

การใช้ภาษาสวยงามมากเลยครับ แต่ก็ไม่ยากที่คนธรรมดาอย่างผมจะเข้าใจได้
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่รู้สึกถึงความเป็นที่รักจากคนรอบข้างของตัวเอกทั้งสอง โดยเฉพาะภูผา
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวความรักดีๆ ครับ

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
ซึ้งมากค่ะ เข้ามาอ่านรอบสองก็ยังสนุกเหมือนเดิม

ขอให้มีเรื่องสนุกๆเรื่องต่อไปอีกเรื่อยๆนะคะ

nakky

  • บุคคลทั่วไป
ผมคงไม่มีคำพูดใดมากไปกว่าคำว่าขอบคุณ สำหรับเรื่องที่ผมจะไม่มีวันลืม ...ตลอดชีวิต

ผมเพิ่งสูญเสียคนที่ผมรักมากที่สุดไป หัวใจของผม ผมไม่มีน้ำตา มีแต่ความเงียบในจิตใจ
อยากระบาย อยากตะโกน ว่ารักมากแค่ไหน....แต่มันก็คงทำไม่ได้อีกต่อไป

แต่สุดท้าย ผมก็ร้องไห้ออกมาด้วยความยินดี ปลื้มใจ อิ่มใจ กับตอนจบของเรื่อง
ที่ฟ้าลั่นมารอรับหมอก ...

เพราะผมคิดว่า จะมีวันนั้นวันที่พี่...มารอรับผมเหมือนกัน รอรับด้วยความรักและัสัญญาที่พี่เคยให้ไว้


ขอบคุณผู้แต่งจริงๆ ขอบคุณครับ


ps. แต่มีแอบคิดนิดหนึ่งนะว่า... รอให้ถึงเวลาของผมนะครับพี่ รอผมนะ อย่ามาก่อนเวลา  :bye2:

ออฟไลน์ rainy_naja

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-5
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~\。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• | 田田|門| ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

ออฟไลน์ rellachulla

  • iiRita♥World Behind My Wall♥
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1606
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-8
ขอบคุณมาก สำหรับเรื่องที่ดีแบบนี้
ประทับใจมากค่ะ
ถึงตอนนี้ อ่านจบแล้ว น้ำตายังไหลอยู่
เค้ายังทำใจไม่ได้เลย
ฮึก ฮึก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด