หัวข้อ: เพราะเราต้องรักกัน...วีรกรรมรักของภูผา&ฟ้าลั่น

[ment12835]

ง่า ผมอุตส่านั่งอ่านจนจบ ตอนแรก ก็นึกว่าจะไม่เป็นอย่างงี้ เศร้าจังเลยครับ :sad2:เป็นเรื่องที่สนุกมากเลยครับ o13ผมจะติดตามผมงานต่อไปครับ

[snowblack]

อ่านรวดเดียวจบเลยครับ น้ำตาท่วมรวดเดียวเลยครับ แต่ก็ชอบนะครับ(มากๆเลยล่ะ)

จะติดตามผลงานของคุณ Andreas ต่อไปนะครับ ขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆออกมาให้เราได้อ่านกันครับ

รักคนแต่งครับ

[buenococko]

หลังจากหาเว็บที่มีนิยายชายรักชายมาสักพักก็โชคดีที่ได้เข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านหลังนี้ และนิยายเรื่องแรกที่อ่านก็ทำให้ผมติดหนับอ่านจนจบในเวลาสองสามวันด้วยอารมณ์ที่คล้อยตามไปกับเนื้อเรื่องที่คุณแอนเดรียเรียงร้อยได้เรียบเนียนด้วยภาษาที่สวยละมุนละไม สร้างภาพฝันให้เกิดขึ้นกับผมและคนอ่านอีกหลายคนด้วยโทนสีใสสดชื่นตาชื่นใจ ทั้งบุคลิกลักษณะ อุปนิสัยของตัวละครหลักและตัวละครที่อยู่รายล้อม ตลอดจนฉากหลังของเนื้อเรื่องที่ทำให้อ่านนิยายเรื่องนี้อย่างเต็มตื้นอยู่ในใจไปกับเนื้อหาที่สร้างสรรจรรโลงโลก และแสดงให้เห็นถึงพลังของความรักอันสวยงามของคนหลายๆคนที่เพศสภาพมิใช่เป็นอุปสรรคขัดขวางความรู้สึกดีๆที่มีมอบให้แก่กัน

ขอขอบคุณคุณแอนเดรียที่บรรจงแต้มแต่งเนื้อเรื่องให้ดำเนินไปในด้านที่สวยงามอยู่ตลอด แม้กระทั่งความตายที่เคยดูน่าหวาดกลัวก็กลับดูงดงามและอบอวลไปด้วยความรัก รักษาความรู้สึกที่ดีให้กับคนอ่านจนบรรทัดสุดท้าย และขอขอบคุณคุณบลูที่ได้นำเนื้อเรื่องมาเผยแพร่โดยยังไม่ได้ลบกระทู้นี้ออกไปและขอขอบคุณคุณปลายไผ่ที่ทำลิงค์ให้ผมได้มาอ่านเนื้อเรื่องที่น่าจดจำเรื่องนี้นะครับ

อิจฉาที่คุณแอนเดรียใช้ภาษาไทยและอังกฤษได้ดีมาก ทั้งๆที่ผมเดาว่าคุณแอนเดรียอยู่ในสายวิทยาศาสตร์ ให้คนสายภาษาอย่างผมได้อายไปเลยครับ ทำให้ผมนึกถึงคุณโตมร ศุขปรีชา ที่ถ้าผมจำไม่ผิดก็จบการศึกษาจากคณะวิทยาศาสตร์ มช ด้วยเหมือนกัน และเป็นคนที่ใช้ภาษาได้สวยงามมากอีกคนหนึ่งเช่นกัน

จะติดตามอ่านงานของคุณแอนเดรียต่อไปเรื่อยๆนะครับ

ปล. ที่มหาวิทยาลัยของผมการสอบวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกใช้คำว่า viva ครับ ซึ่งอาจจะต่างจากมหาวิทยาลัยอื่นในอังกฤษ

[Andreas]

Dear All of My Beloved Readers,

It has been a great pleasure to know that there are some new readers who keep bringing this love story of mine to his/her eyes........

It is also an honor to read your replies..... It has never been matter for me if there is a long reply or a short reply..... since it speaks its own significance of how the reader sees my novel.

I wish I can write some more novels, but the other things in my life are taking the first priority now..... Working altogether with studying is always problematic.......

Anyway, it might be my mistake of using "comprehensive exam" or "dissertation defense" when I am taking about the British University. Those two words are general for any graduate studies. However, to be more correct; like Khun Buenococko kindly pointed out, when the test is performed orally in British and some other European universities including Australian universities, "viva voce examination" must be used.

I am neither familiar with the British university nor studying in UK...... so please do give me apology. I have been staying in USA and get used to those American words.

Anyway, thank you very much, Khun Buenococko, for pointing that out...... and let me clarify the correct term. By the way, your guess is right..... I am a scientist!!!

To be honest, I am not positive of knowing Khun โตมร ศุขปรีชา…. though I know there is quite a few CMU-Science Graduators who are considering as "writers". But they are much better than me!!!. Let’s say.. "Beyond the Comparison" 

I think, I have to go ...... It is getting late at night now..

Thank you all very much indeed again for your replies,

Best wishes,

Andreas

[nirun4]

ชอบมากเลยครับ อ่านรวดเดียวจบเลย ซึ้งมากเลยครับ

[YoOl]

หักมุม เหมือนหักคอเลย 

ทำไมเศร้าอีก แล้ววว 

อ่านเรื่องไหนๆก็เศร้าไปหมด เง้ออออออออ 

ฟ้าลั่น + ภูผา รักกันทุกชาติ จวบจนสุดสิ้นกาลเวลา ตราบนิรันดร   

[GREENBE*]

น้ำตาร่วงเลยค่ะ ...
คือไม่นึกเหมือนกันนะว่าจะจบแบบนี้
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทั้งเศร้าทั้งซึ้งทั้งอื่มเอมใจ
เป็นนิยายเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องนึงเลย
แต่แลเหมือนจะอยู่ในความฝัน.. .

แต่ก็จริงค่ะ เวลาเราอยากหนีโลกแห่งความเป็นจริง
เราก็ต้องฝันเอา ...

เห้อ ...
ถึงตอนท้ายจะไม่มีชีวิตอยู่กันทั้งคู่
แต่มันก็กลายเป็นเรื่องแฮปปี้ไปเสียได้
สุดท้ายก็ได้เจอกันอยู่ดี ได้รักกัน
ได้อยู่ด้วยกันด้วย

ขอบคุณนะคะสำหรับทั้งไรท์เตอร์และคนโพส;)

[อาจารย์..สีฟ้า]

แม้เป็นเพียงแค่นิยายธรรมดาเรื่องหนึ่ง...แต่ยิ่งใหญ่มากสำหรับความรัก
งดงามทั้งภาษา...สถานที่...ตัวละคร

อาจจะเป็นเพียงนิยายเพียงเรื่องเดียวก็ได้ที่กล่าวถึง ความรักของชายรักชาย ได้อย่างสมบูรณ์แบบที่สุด

แม้จะเศร้า...แต่มีความสุขครับ..ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆๆๆ

[mango]

Thank you very much khun Andreas for a nice story, its make me feel so happy.

Many thanks to khun b|ueBOYhUb for your hard work to keep introduce good stories for us.

Is the book still on sales?  I’m a new member I just know this board.

Please for give me with my English, I can read and write Thai but my computer can’t.

Take care,

mango 

[Zodiac]

ตอนแรกจะอ่านอยู่นี่หละคับ แต่เห็นชื่อกระทู้ขอโพสท์ก่อนดีกว่า
จะวางแผงหรอ วางแผงที่ร้านทั่วไปหรือเปล่าคับ
แล้วจำนวนเยอะมากมาย
ที่ำสำคัญเปิดรับสั่งจองอยู่รึเปล่า

อยากจองๆๆๆๆๆ ใครรู้ช่วยบอกทีค้าบบบ ...

[Zodiac]

โลกที่จะมีแค่เพียงกันและกัน......โลกของ “ภูผาและฟ้าลั่น”

อุตส่าห์เก็บกั้นน้ำตามานาน ทำไมถึงมาปล่อยตอนสุดท้ายได้นะ
เนื้อเรื่องโดนใจมากๆครับ แล้วก็เศร้าด้วย
แต่ประโยคข้างต้นก็เป็นจินตนาการที่ทำให้ผมอมยิ้มได้เหมือนกัน
หลังละทิ้งโลกแห่งความเป็นจริงไป
โลกต่อไปที่ที่รอคอยอยู่ คือโลกที่มีคนสองคน
คนสองคนที่รักกันตราบชั่วนิรันดร์ ...

[Ryuse]

พออ่านจบแล้ว . . . หัวใจมันเบาหวิว แถมด้วยอาการปวดแปลกๆ เหมือนกับหัวใจมันกำลังจะหลุดออกมาจากอก คงอธิบายอาการทั้งหมดได้ด้วยคำว่า "เจ็บ"

ถึงตอนจบจะสวยงามขนาดไหน เรา, คนที่ยืนอยู่ข้างหลังนี้, ก็ยังคงจะเก็บค.รู้สึกนี้ไปอีกนาน

[FRODO]

  ขอบอกว่าปกติเราจะเป็นคนที่ไม่อ่านอะไรที่เศร้า ๆ เลยรับไม่ได้ค่ะ  ยกเว้นเรื่องนี้ค่ะ ไอ้ตอนแรก ๆ อ่านไปยิ้มไปจนเมื่อยแก้ม  พอตอนท้าย อ่านไปร้องไห้ไป เช็ดน้ำมูกไป แถมปวดตาอีกต่างหาก  ทำไม๊ทำไมมันเศร้าอย่างนี้แทบทำใจไม่ได้ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ   ดีนะที่ตบท้ายแถมให้แฮปปี้หน่อย ไม่งั้นคืนนี้นอนไม่หลับแน่ ฮือๆๆๆๆ 
  ขอชมค่ะว่าคุณ Andreas เขียนได้ดีมากเลยค่ะ  เนียนมาก และพิมพ์ข้อความผิดน้อยมากๆเลยค่ะ  เพราะเดี๋ยวนี้จะหาพวกที่ใส่ใจในการพิมพ์ให้ถูกต้องนั้นไม่ค่อยจะมีเลย    ขอบคุณมากนะคะที่ผลิตผลงานดีๆ แบบนี้มาให้เราได้อ่านกัน  และเราขอเป็นกำลังใจให้คุณผลิตผลงานดีๆ แบบนี้ออกมากเรื่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ  ฮือๆๆๆๆๆ

[DeShiWa]

อ่าครับผม มาอ่านใหม่ครับผมชอบมากๆๆเลย

แต่ยังอ่านไม่จบครับผม

[__ .iMzii3]

ที่จริงก็อ่านจบนานแล้ว
แต่พึ่งจะได้เข้ามาเม้นท์
แหะๆ   



.
ชอบมากๆเลยแหละครับ
ฝีมือการแต่งดีจริงๆเลย

.
พี่สามารถทำให้ผม
อินกับเรื่องนี้ได้มาก
ไม่ว่าจะ อ่านไปร้องไห้ไป
ไปเห็นอะไรที่ทำให้นึกถึงเรื่องนี้
ก้น้ำตาคลอๆได้แล้วนะครับ
จริงๆเลยนะฮะ ^^



.
ขอบคุณมากๆเลยนะครับ

[tutankamen]

ยอดเยี่ยมครับ

ผมไม่สามารถหาคำดีๆเพราะๆมายกยอเรื่องนี้ได้....
 
ว่าแต่เป็นเรื่องที่ 3 ที่ทำให้ผมเปลืองน้ำตาขนาดนี้

[Gussohigh]

ได้ยินเรื่องนี้ มานานเหมือนกาน แต่ไม่มีโอกาสได้เข้ามาอ่านเลย

วันนี้เลยถือโออาส มาอ่านๆจบในวันเดียเลย ประทับใจมากๆ

ความรัก ที่สวยงาม และบริสุทธิ์ เป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ ครับ

  

[TonG_x_Zhi]

เคยเห็นเรื่องนี้นานแล้ว แต่เมื่อวานเพิ่งนั่งอ่านจนจบแล้วครับ  ทั้งสำนวนการใช้ภาษาในการแต่ง   คำกลอนที่แทรกในเนื้อเรื่อง

การบรรยายให้เห็นภาพของลูกช้างขึ้นดอยและอื่นๆ   สุดยอดเลยพี่...ขั้นเทพอ่ะพี่

จะติดตามเรื่องใหม่ของพี่นะครับ

ชอบมากกก  เรื่องนี้ ถ้าพิมพ์จำหน่ายเมื่อไร  บอกด้วยนะครับ 

[zandwizz]

 

อ่านเป็นรอบที่สาม

ก็ยังน้ำตาซึมเหมือนเดิม

ยังไงก็ยังรออ่านภาคสามอยู่นะครับ

 

[akiemasa]

อ่านจบแล้วค่ะ

เศร้าไปเลย ไม่ได้เศร้าตอนจบหรอกนะคะ

แต่มาเศร้าตอนที่อ่านทั้งเรื่องแล้วย้อนอ่านตอนแรกๆ ที่เค้าเพิ่งรู้จักกัน

กว่าจะมารักกัน พอคิดว่ามันเป็นแค่อดีต ก็เศร้าเลย

อดสงสารไม่ได้ ที่สุดแล้ว ภูผากับฟ้าลั่นเหลือแต่ชื่อและในความทรงจำของ ศิวะกับจอมยุทธิ์

สงสารคนที่อยู่ค่ะ คงเจ็บปวดกว่ามาก

และเศร้ากับรักแท้แพ้โชคชะตาของทั้ง 2 คน

จะวางแผงเมื่อไหร่คะ หาซื้อได้ทั่วไปมั้ยคะ

อยากได้มากๆเลย

เรื่องนี้ หวานเศร้า ซึ้งไปทั้งเรื่องเลย
ชอบอารมณ์แบบนี้มากๆ เหมือน วรรณกรรมญี่ปุ่นเลย

ยังไงรอเรื่องต่อไปนะคะ

[Andreas]

  ขอบคุณทุกๆๆท่านที่ติดตามอ่านนิยายเรื่องนี้นะครับ

ดีใจที่ได้อ่านรีพลายของทุกคนครับ....

สวัสดีครับ

Andreas

[nartch]

คิดถึง...เลยแวะมาอ่านอีกรอบ...
กี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิม...
 

[Aofering]

ขอบคุณนิยายดีๆเรื่องนี้คับ " วีรกรรมรักของภูผากับฟ้าลั่น "

ขอบคุณ คุณAndreas ที่แต่งนิยายดีๆเรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน

ได้รับรู้บรรยากาศของเมืองเชียงใหม่ที่สวยงาม

ความรักที่มีเพิ่มมากขึ้น เริ่มจากความไม่แน่ใจ จนเป็นรักที่งดงาม

และจบลงด้วยน้ำตา

.....

ถึงความรัก

      แม้มันจะเป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้ให้มันเกิด

แต่ก็เรียนรู้ได้ที่จะรับมัน แม้จะมีอุปสรรคมากมาย

ความรักของทั้ง 2 จะยังอยู่ในใจหลายๆคน

แม้ตัวละครทั้ง 2 จะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้

แต่ความทรงจำดีๆของทั้ง 2 จะยังอยู่ในใจเสมอ

.....

ถึงภูผาและฟ้าลั่น

     ตอนนี้คงได้อยู่ด้วยกันเสมอ ตลอดไป ตลอดกาล

หากความรักมันไม่อาจแยกเพศได้

แต่ความรักมันทำให้ 2 คนได้รู้จักคำว่า " กันและกัน "

ได้ใช้เวลาที่ดีอยู่ด้วยกัน

ถึงจะทรมาน ใน ตอนสุดท้าย

แต่ก็ยังมีตัวเล็กกำเนิดขึ้นทดแทนความรักของทั้ง 2

......

ขอให้ตัวเล็กโตขึ้นเจอสิ่งสวยงาม

ที่ทีแต่ความรัก ความห่วงใย

ที่ 2 คนมีให้ตลอดไป

แม้เค้า 2 คนจะไม่ได้อยู่ดูแลอีกแล้วตลอดกาล

.....

ขอบคุณนิยายเรื่องนี้ ที่ทำให้มีกำลังใจที่จะรักใครมากขึ้น

ให้ความสำคัญกับคนรอบๆข้าง ก่อนที่จะสายไป

ให้ความรักแบ่งปันกับสิ่งต่างๆรอบกาย

ก่อนวันนั้น วันที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกต่อไป

.....

ขอให้ ภูผาและฟ้าลั่น รักกันตลอดไป

Aofering

[Mint]

 

ขอบคุณที่แ่ต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ

ความรักเป็นสิ่งที่สวยงามค่ะ

อิอิ บรรยายบรรกาศ ม.ช. ได้สมจริงมาก

สงสัยจังว่าเป็นเด็ก ม.ช. เก่าอ๊ะเปล่า

   

[Andreas]

Thank you all very much indeed for your replies. I am always grateful when I read them.

Anyway, to Khun Mint....  I was and still is a student in Chaing Mai University. The place is my past... present... and probably future home....

A place I can call home...sweet and warm welcoming home...as always.

Andreas

[๐DoNuT๐]

โฮฮฮฮฮ อ่านจบแล้วครับ
เศร้าแบบแฮปปี้ เอ๊ะยังไง555+
ขอบคุณที่แต่งเรื่องๆดีมาให้อ่านนะคึรับ ^^

[กิมตี๋หัดขับ]

งดงาม  และตราตรึง ครับ ขอชม คุณAndreas จากใจน่ะ

ไม่รู้ไปอยู่ไปมาเพิ่งอ่านจบอ่ะ ทั้งที่แต่งมาตั้ง 2 ปีและ

ขอบคุณน่ะ

[Lalunar]

สวัสดีครับ
       
       ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ คุณAndreas ผู้แต่งเรื่องนี้มาให้พวกเราได้อ่านก่อนเลยนะครับ ถึงจะออกตัวว่าไม่ใช่มืออาชีพ แต่เรื่องนี้ก็จับใจผมมากจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะครับ จะตั้งตารอผลงานใหม่ๆของ คุณ Andreas ตลอดนะครับ
         
      ผมเพิ่งอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบมากเลยครับ เห็นด้วยนะครับ ว่าแม้จะเป็นเรื่องของความฝัน แต่มันก็ทำให้หัวใจชุ่มชื่น ชีวิตที่ไม่มีความฝัน มันคงจะแห้งแล้งน่าดู

       ถึงเรื่องนี้จะมีตอนจบที่ทำให้เสียน้ำตา แต่ผมคิดว่า เรื่องที่เราสมควรจดจำคือเรื่องที่ดีๆ เวลาที่มีความสุข ไม่ใช่เหรอครับ ขอเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนๆทุกคนนะครับ ผมเชื่อว่า สักวันเราคงจะมีความรักที่มีความสุขได้ แม้จะไม่ใช่รักที่สมบูรณ์แบบอย่างที่หวังไว้(ทำเหมือนตัวเองมีแฟนมีความรักแล้วเลยเนอะ)

       สุดท้ายนี้ผมในฐานะน้องใหม่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ

[εїзป่วงน้อยεїз™]

ขอขอบคุณพี่ Andreas ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ 

เพื่อนส่ง link นิยายเรื่องนี้มาให้บอกให้ลองมาอ่านดู ตอนแรกหนูก็คิดว่าเหมือนนิยายทั่วๆไป
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ประทับใจค่ะ เลยอ่านรวดเดียวจบเลย เริ่มอ่านตั้งแ่ต่บ่ายโมงอ่านจบตอน 5 ทุ่ม เป็นอะไรที่มาราธอนมาก

หนูชอบสำนวนการแต่งของพี่นะคะ เนื้อเรื่องสบายๆ อ่านแล้วยิ้มไปด้วย แบบว่ามีความสุขที่ได้อ่านน่ะ่ค่ะ (อธิบายไม่ถูกแฮะ) 

แต่ตอนจบหนูนึกว่าจะจบแบบ Happy ending สรุปจบแบบเศร้า น้ำตาไหลพรากเลย 

หนูจะติดตามผลงานของพี่ต่อไปนะคะ + ต่อไปคงฝากตัวเป็นสมาชิกบอร์ดนี้อีกคน อิอิ

ปล. หนูแสดงความคิดเห็นไม่เก่ง ออกจะวกวนไปนิด อย่าถือสานะคะ 

[toffvckc]

Dear Khun Andreas,

I have just finished reading your story and I am really touched by it. You took the nonconformist approach in making the plot and idealistic one. In my opinion, your twist at the end does not make this story a tragedy but rather lays a solid foundation for the sequel, which I will be reading very soon. Your characterization is great. The characters are not just plain “black and white”; instead there are complexities in all of them. For example, Phalan is strong, stolid and looks confident, but his preference to hide his eyes shows his reluctance to reveal the softer side of him. With his roommate at his side, Phalan becomes more open about his appearance and thus their intimate bond forms. Additionally, your somewhat rhetorical writing style really involves the readers into the story. This makes your story really stands out.

Whether intended or not, there are two significant themes presented in this story. Firstly, your plot shows the concept of an ideal world but then laments this world’s failure. This is “An Inconvenient Truth” that we must face. No matter how perfect one wants things to be, they’re not. The second theme which stands out is the rising power of science and the deteriorating significance of religion. You presented this theme through Phoopa’s decision to create a baby using two males’ genes. It is imminent that we as humankind develop more technological reliance than spiritual insights, although this is much truer in the Western Society than the Eastern one.

Overall, I really enjoyed your story and look forward to your next ones,