Not Fat
CH8 ปังปังโดนดุ
“ปังปัง เล็กว่าไม่ต้องทำหรอก”
“เล็กไม่ต้องช่วยปังก็ได้นะ เดี๋ยวปังทำเอง” ผมหันไปบอกตัวเล็กที่ยืนเท้าไม้กวาดลงกับพื้นพูดอย่างหน่ายๆ
ภาพตรงหน้าพวกเราคือห้องที่ผมไม่คิดว่ามันมันรกแต่ก็พอๆกับห้องเก่าที่บ้านผมนั้นแหละ ถึงห้องผมจะไม่รกเท่านั้นก็ตาม สภาพห้องอึมครึมเพราะเหมือนไม่ได้เปิดหน้าต่างระบายอากาศมานานที่นอนมีแต่กลิ่นบุหรี่ ทุกอย่างในห้องดูเก่าหมด ยกเว้นพี่ใหญ่ที่นอนกระดิกเท้าเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียงอย่างสบายใจ ไม่มีท่าทีทุกข์ร้อนกับสภาพห้องของตัวเอง ก็เข้าใจอยู่ว่าห้องผู้ชาย แต่ยอมรับว่าเงิบไปนิดหน่อยที่เห็นสภาพของนี้ ไม่คิดว่าบุคลิกของพี่ใหญ่จะมีห้องเป็นรังหนูดีๆนี้เอง ข้าน้อยขอคราวะ
“แต่มันรกแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะ”
ตัวเล็กหันมามองผมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่มีพี่ใหญ่นั่งมองผมอยู่ … เขาไม่เคยหลบตาใครเลยหรือไงนะบางทีผมก็แอบสงสัยนะทั้งๆที่ตัวเล็กกับพี่ใหญ่เป็นพี่น้องกันแท้ๆ ทำไมไม่เหมือนกันเอาซะเลย ตัวเล็กเป็นคนตัวเล็กน่ารัก พี่ใหญ่เป็นคนตัวสูงใหญ่กล้ามเป็นมัดๆหน้าเถื่อนแต่หล่อมากๆแต่จะเทียบกับพี่กาจพลตอนนี้ … พี่กาจพล … ผมลืมไปเลย แย่ชะมัด ผมลืมได้ยังไง!!!!!!
“มีใครเคยบอกไหมว่าปังปังเวลาคิดอะไรหน้านี้มาเต็มอ่ะ คิกๆ ทำไมหรอ เจอหนูวิ่งหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นมองตัวเล็กกำลังยิ้มแป้น เค้าเอื้อมมือมาบิดแก้มผมแรงๆก่อนจะวิ่งไปเอามือกวาดกระป๋องเบียร์ลงจากเตียงพี่ใหญ่ตัวเล็กทำหน้าย่นก่อนจะถลกผ้าปูเตียงออกโยนใส่ตะกร้าทันที
“ไม่ไหวอ่ะ ดูสภาพห้องแล้ววันนี้ไม่น่าเสร็จ ไว้มาทำพรุ่งนี้ต่อเหอะปังปัง ไปมาร์กหน้ากันเหอะเฟรชชี่อย่างเราต้องหน้าใสปิ๋งๆสิ อย่าไปสนใจเลยแค่ข้อมือพลิกเอง” ตัวเล็กเดินย่นหน้ามาหาผมและจะมาลากผมออกจากห้อง ผมเผลอมองตาพี่ใหญ่ที่จ้องไม่เลิกก่อนจะขื่นตัวไม่ให้ตัวเล็กลากไปได้ แต่เหมือนเขาก็ยังไม่ลดละความพยายาม ตัวเล็ก … ตัวเรากับนายมันต่างกันมาก อย่าพยายามเลย =_=’ เรายิ่งรู้สึกผิดนะ
“ยังเจ็บอยู่ไหมครับพี่ใหญ่?”
“…”
“พี่ใหญ่คงทำอะไรไม่สะดวกถ้าอยู่คนเดียว… นอนก็ลำบากเพราะถ้าทับแขนตัวเองจะยิ่งเจ็บ พออาบน้ำและผ้าที่พันไว้เปียก ก็พันเองไม่ถนัด มือข้างขวาเขียนงานก็ไม่ได้ กินข้าวก็ลำบาก … ผมขอโทษนะพี่ใหญ่”
“…”
“ถะ ถึงผมจะขอโทษเป็นล้านครั้งมือพี่ใหญ่คงไม่หายง่ายๆหรอก เอาเป็นว่าวันนี้ไปนอนห้องผมก่อนนะครับ และพรุ่งนี้เลิกเรียนผมจะทำความสะอาดห้องให้นะครับ”
“ทำไมฉันต้องไปนอนห้องนาย”
“ก็ ก็ … ”
“อย่าเล่นตัวนักเลยน๊าพี่ใหญ่ ปังปังอุตส่าห์ชวนแล้วนะ!”
“เล็ก! พูดอะไรแบบนั้น … คือว่ามันคือความผิดของผมที่ซุ่มซ่ามผมต้องรับผิดชอบ …หะ หะ ให้ผมดูแลพี่จนกว่าจะหายนะครับ” พี่เค้ามองหน้าผมจนเหมือนจะแทงทะลุเข้าไปจนเครื่องในผมกระจายออกมา แย่แล้วเค้าโมโหแน่ๆ
ผมก้มหน้ามองมือตัวเองที่มีพุงค้ำอยู่ ก่อนจะรู้สึกว่าพี่ใหญ่เดินออกไปจากห้อง เขาเดินผ่านตัวผมไปผมแทบไม่อยากจะหายใจเลย คนอะไรน่ากลัวขนาดนี้ ทั้งๆที่คิดว่าถ้าพูดดีด้วยเค้าจะยอมอ่อนลงกว่านี้ซะอีก
“ไปเหอะปังวันนี้เล็กใจดีให้ปังปังกินช็อกโกแลตสองแท่งนะ โอ๋ๆ”ตัวเล็กกระโดดคว้าคอผมไปกอดโอ๋ๆ ก่อนจะพากันออกมาจากห้องรังหนูของพี่ใหญ่ เฮ้อ … อยากเจอพี่กาจพลจัง
ผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมตัวเล็กเห็นพี่ใหญ่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงห้อง ผมเลยจัดการรื้อเอาฟูกนอนมาปูตรงกลางระหว่างเตียงเพื่อทำเป็นที่นอนของตัวเอง พอปูเสร็จตัวเล็กก็ล้มตัวนอนที่นอนของผมทันที ผมมองเพื่อนตัวเล็กที่ยิ้มแป้นให้ผมก่อนจะขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย
“เดี๋ยวปังนอนข้างล่างเองเล็กนอนเตียงเล็กเถอะ”
“ไม่อาวววววววว เล็กจะนอนด้วย”
“แต่ที่นอนมันเล็กนะ”
“เล็กนอนได้เล็กตัวเล็ก อิอิ นี้ตามสัญญานะ เล็กอาบน้ำก่อนนะ” เล็กยื่นช็อกโกแล็ตมาให้ผมสองแท่งก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป เล็กเป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆบางทีผมอาจจะโชคดีมากก็ได้เนอะคิดแบบนั้นแล้วผมก็สบายใจ พรุ่งนี้ผมอาจจะได้เจอพี่กาจพลก็ได้ แต่เวลานี้ผมต้องดูแลพี่ใหญ่ซะก่อน
แก๊ก … เสียงประตูบานเลื่อนหลังห้องเลื่อนออกก่อนที่พี่ใหญ่จะเดินหน้านิ่งกลิ่นบุหรี่ฟุ้งเข้ามาในห้อง เขาไม่พูดไม่จาแต่ทำท่าเหมือนจะเดินออกไปจากห้อง อะไรกันอ่ะ เขาจะไปไหนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้วแท้ๆ หรือจะกลับไปนอนห้องรังหนูอีก ไม่ได้นะฝุ่นเยอะแบบนั้น
คิดได้แบบนั้นผมก็ลุกขึ้นวิ่งด้วยความไวแสงไปยืนด้านหลังพี่เขาจนแทบจะสิงให้รู้แล้วรู้รอดบางทีผมก็น่าจะเรียนภาษามือเอาไว้เพื่อจะคุยกับเขารู้เรื่อง =_=’
“จะไปกินเหล้า! จะไปด้วยไหมล่ะ!!!” เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหันมามองหน้าผมและทำหน้าเหนื่อยใจก่อนจะพูดออกมาอย่างรำคาญ ผมย่นคอก่อนจะฝืนเงยหน้าขึ้นไปยิ้มให้เขา
“แต่พี่เจ็บมืออยู่”
“ก็ไม่ได้พิการอย่าบ้าให้มันมากนัก เริ่มน่ารำคาญแล้วรู้ตัวปะ”
“…”
“เฮ้อ … จะกลับไปเกินเที่ยงคืนแล้วกัน ไปนอนซะพรุ่งนี้นายต้องไปเรียน” เขาพูดจบก็เดินออกไปจากห้องเลย ผมน่ารำคาญหรอ … ผมไม่ได้ตั้งใจผมแค่เป็นห่วง ผมผิดอะไร …
ผมไม่พูดอะไรแต่นั่งลงกินช็อกโกแลตในมือของตัวเองเงียบๆ …
-ตัวเล็ก- ผมชื่อตัวเล็กแม่บอกที่ผมชื่อนี้เพราะผมตัวเล็กและเป็นน้องพี่ใหญ่ อิอิ ผมว่าชื่อนี้มันก็เพราะดีนะ แต่บางทีก็ทำให้คนชอบเข้ามารังแกผม แต่เสียใจถึงผมจะตัวเล็กผมก็ตอกกลับทุกดอกเหมือนกันน๊า ผมน่ะนะกระโดดสูง มือหนัก แถมยังใจสู้อีกตั่งหาก ผมไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก เพราะไม่ค่อยมีใครจริงใจกับผมเท่าไร บ้านผมรวยเอาซะมากๆ ก็เลยทำให้ดึงดูดพวกบ้าเข้ามา ผมเจอมาทุกรูปแบบแล้วทำให้ผมพอจะมองคนออกบ้าง ก็นะ ผมไม่ใช่คนหยิ่งคุยได้กับทุกคนแต่เลือกคบบางคนมากกว่า
ล่าสุดนะฮะ ล่าสุด ผมเจอคนแปลก เขาเป็นคนอ้วน ตัวใหญ่กว่าผมมากเลย แถมดำด้วย ฮ่าๆๆๆ ความจริงก็ไม่ได้ดำมากหรอก ผมว่าเขาออกจะแทนๆซะมากกว่า เขาไม่สนใจผม … นั้นแหละคือสิ่งที่ผมสนใจเขา เขาไม่ได้มองผมจากฐานะทางสังคม เขาแทบไม่อยากรู้ภูมิหลังของผมแม้แต่น้อย เขาไม่เคยถามว่าผมเป็นใคร และเขามีแววตาที่จริงใจกับผมมากตั้งแต่แรกเห็น เขาชื่อปัง แต่ผมเรียกเขาว่าปังปัง อิอิ น่ารักใช่ไหมล่ะ
เขาเป็นคนสวยนะ ไม่ผิดหรอก เขาจะสวย เพราะตาเขาสวยมาก ปากเขาก็ได้รูป ถ้าหากเขาลดน้ำหนักลงมาซักหน่อยรับรองเขาต้องดูดีมากๆแน่ ผมนี้แหละจะช่วยเขาเอง ตอบแทนที่เขาก้าวเข้ามาในชีวิตของตัวเล็กผู้ไม่เคยมีเพื่อนแบบเขา แต่ปัญหาใหญ่สำคัญที่หนึ่งคือ … เขาไม่เปิดใจให้ผมล้วงความลับออกมานี้สิ คนที่ชื่อพลคนนั้นคือคนที่ปังปังชอบแน่นอน แต่ปังปังไม่รู้ว่าเขาไปต่างประเทศ ผมควรจะบอกเขาดีไหม เขาดูทรมานมากเวลาที่เผลอหรือเหม่อ … เขาคงรักพี่พลมากจริงๆ
เฮ้อ เอาตรงๆนะ ผมไม่อยากให้ปังปังรักพี่กาจพล!!!!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!! “เล็ก เราปวดท้อง!!!! ออกมาหน่อยยยยยยย!” อ่ะ! ดูเหมือนยาระบายที่ผมแอบใส่ไว้อ่อนๆให้ปังปังตอนกินข้าวจะออกฤทธิ์แล้วมั่ง คิกๆ อย่างไปบอกปังปังนะ ผมน่ะต้องควบคุมอาหารปังปังนี้หน่าวันนี้กินเกินไปตั้งเยอะ
ผมรีบเช็ดตัวใส่เสื้อผ้าด้วยความไวแสงออกมาจากห้องน้ำยังไม่ทันจะออกไปได้ปังปังก็พุ่งเข้ามาซะก่อนผมเลยต้องถลาตัวออกมาหน้าแทบทิ่มลงพื้น เหอะๆ ท่าทางยาจะแรง ผมยิ้มกับตัวเองอย่างภูมิใจก่อนจะเดินผิวปากไปเตรียมมาร์กหน้าที่ซื้อมาสองแผ่น วางไว้บนเตียงรอปังปังมามาร์กหน้าพร้อมกัน อ่ะนั้นไงกินช็อกโกแลตหมดเลย อ้วนจริงๆเลยน๊าปังปังของเล็ก
และอีตาพี่ใหญ่ไปไหนแล้วล่ะ ช่างเหอะ… แค่แขนเจ็บไม่ได้พิการซักหน่อยผมบอกปังปังปากแทบจะฉีกถึงหูก็ไม่ยอมฟัง เฮ้อ พี่ใหญ่น่ะถึกจะตาย สงสัยจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแหละมั่ง เอ๊าล่ะ พรุ่งนี้เมนูตอนเช้าของปังปังเอาเป็นข้างเหนียวหมูแล้วกันอยู่ท้องและย่อยยากหน่อย ตอนกลางวันก็ข้าวต้ม ตอนเย็นน้ำพริกปลาทูใส่ยาระบายอ่อนๆให้เจ้าตัวไม่รู้ว่าตกหลุมยาของผม อิอิ บอกก็ไม่กินสิ!!! ผมรู้ว่าปังเป็นพวกนิสัยปากบอกอยากลดแต่ใจจริงแล้วขี้เกียจมาก เขามักจะหาทางเลี่ยงการออกกำลังกายของผมเสมอ ผมบอกให้ปังเดินขึ้นห้องด้วยบันได เขาก็ชอบทำมึนเดินไปขึ้นลิฟ ห้ามก็บอกว่าปวดฉี่ พอจะพาไปฟิตเนสก็ผลัดวันประกันพรุ่งตลอดดดดดดดด ต้องใช่ไม้นี้กันแหละ ถ้าปังชอบดื้อ!!!
อ่อ อีกปัญหานึงคือไอ้บ้าเสาร์! ที่คอยแกล้งปังปังต้องหาทางกำจัดออกไปซะแล้ว เอาไงดีนะ … หึหึ เอาให้หลงรักปังปังให้หัวปักหัวปำเลยเป็นไง … ความคิดดีจริงๆตัวเล็ก ฉลาดมากๆ >///<
เล็กหวังดีกับปังปังจริงๆนะ ต้องให้ไอ้ผีร้ายเสาร์ได้รับบทเรียน!!!!!
==================================
สดๆร้อนๆ สั้นๆ ทำใจนะเค้างานยุ่ง ฮ่าๆๆๆๆ
แต่จะหาเวลามาอัพให้ได้ทุกวัน พรุ่งนี้จะอัพพี่คิงนะจ๊ะ
รอบนี้จริงๆ ฮ่าๆๆๆ เมื่อวานไม่ได้ตั้งใจจะเบี้ยว แต่กลับมาก็เที่ยงคืนแล้ว
บ่ไหว ฮ่าๆๆๆๆ เจอกันตอนหน้าจ้า ตอนหน้าปังปังจะเรียนเป็นครั้งแรกในมหาลัย
ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
และขอโทษที่สั้นมากและหายไปนาน ฝากติดตามกันต่อนะค่ะ
=============================
การกินยาถ่าย เพื่อลดความอ้วนเป็นวิธีที่ผิดมากๆ ทำให้ระบบขับถ่ายรวน
เสียสุขภาพ เป็นอันตรายถ้ารับยาต่อเนื่อง
ถึงจะเป็นแค่เรื่องแต่ง แต่เนื้อหาที่ใช้ควรคำนึงถึงคนอ่านด้วยนะคะ
บางคนยังเด็กอาจเชื่อและนำไปใช้บ้าง
การลดความอ้วน ด้วยการกิน ควรกินเป็นเวลา สม่ำเสมอ ฝึกขับถ่ายตามเวลา
เพื่อให้ระบบภายในมีสมดุล และเผาผลาญพลังงานที่ได้มาจนหมด
ไม่ลดปริมาณอาหารอย่างฮวบฮาบ แต่ค่อยๆ ลดลง ให้ร่างกายเคยชิน
ชอบเรื่องนี้ อ่านสนุก น่ารัก หวังว่าคนเขียนจะไม่โกรธที่ให้คำแนะนำนะคะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ เลิฟนะค่ะ แก้ไขแล้วเนอะ
เค้าไม่เคยลดน้ำหนักเหมือนกันยอมรับว่าไม่ได้หาข้อมูล
ฮ่าๆๆๆ ต่อไปนี้จะหาข้อมูลเยอะๆนะค่ะ อ่อ น้องๆเด็กๆพี่ๆเพื่อนๆ ที่กำลังตั้งใจจะลดพร้อมปังปัง
อย่าไปกินยาถ่ายกันน๊า เดี๋ยวไม่สบาย
สำหรับใครมีข้อติเตียนอะไรก็คอมเม้นกันมาได้เลยนะค่ะ พร้อมจะแก้ไขนะ
[/color]
โพลล์
หัวข้อ: {ปิดพรีออเดอร์}º●Not Fat อ้วนไม่รักงั้นผอมก็ได้!!!●º 13/08/59 P.63 END (อ่าน 551091 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก