หัวข้อ: สัตว์ประหลาด(30 Days of Something Disgusting) - เปิดจองตั้งแต่วันนี้ -20/10/58

[YounIn]

โจ ีกทั้งน่ารัก น่ากลัว และน่าสงสาร

[k2blove]

จบ ด้วยเรื่องเศร้าหรือเปล่านะ จะติดต่อไป

[~ ฤดูใบไม้ผลิ ~]

สงสารโจ๊กจัง 

[IsDeer]

สงสารโจ๊กอ่ะ แต่ถ้าลูเต๋ามาดีแล้วโดนแด๊กก็ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น

[Mr.masoKiss]

กรี๊สสส โจ๊กมาแล้ววว>< แต่โดนเต๋าแย่งซีนแทบทั้งตอน ฮืออออ TT ถึงจะบรรยายให้โจ๊กดูสยดสยองแค่ไหน แต่เราก็ไม่กลัวเลยนะ โจ๊กออกจะน่าเอ็นดู ตอนนี้ทั้งรักทั้งหลงโจ๊ก อยากจับฟัดสักที (หวังว่าคงไม่โดนแดรกหัวก่อน555) <3
โตไวๆนะโจ๊กกก จะเป็นครึ่งคนครึ่งสัตว์อะไรก็ช่าง ขอแค่หล่อพอ=.,= 1 เสียงโหวตโจ๊กเป็นพระเอก คุณค่าที่กล้าคู่ควร

[Moose]

สงสารโจ๊กกกกกกกกกกกก TT

[JustWait]

โจ๊กกกกก

[rinny]

เหลือตั้ง20ตอน โจ๊กโตจนสูงกว่ากล้าแล้วมั้ง จะรอๆๆ ขอให้เป็นสัตว์ประหลาดหล่อๆนะ
โหยๆๆๆ ตอนนี้กล้าแบบดูชิลมากเลย ไปซื้อของกับเต๋างี้ เดี๋ยวก็ไปนอนบ้านเต๋าอีก อิจแปป
สงสารโจ๊กอีกแล้วๆๆๆ หนูโจ๊กดูรักกล้ามากๆๆๆๆ แบบมากๆๆๆๆ แต่กล้าเห็นโจ๊กเป็นแค่สัตว์เลี้ยง
คือแบบ จะมีหวังมั้ย จะมีหวังให้หนูโจ๊กสมหวังมั้ย? แอบไม่อยากให้กล้าคู่เต๋าอ่ะ มันดูเคะเคะ
แบบดูเบี้ยนๆอ่ะ แหะๆๆๆ me/หลบตีนส์แปป รอๆๆๆ รออ่านต่อน้า มาอัพไวๆน้า

[kissu111]

ในหัวคิสเวลานึกถึงโจ๊ก จะนึกถึงสติช ตลอดๆ 
คือหมั่นไส้กล้านะ อะไรงานสกปรกให้หนูดจ๊กทำ แบบไม่อยากให้เต๋ามือเปื้อน หงุดหงิด

[hormonesyj]

สงสารโจ๊กกกก   

[paojijank]

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ 
อ่านตอนนี้ สงสารโจ๊กอ่ะ กล้าเป็นโลกทั้งใบของโจ๊ก แต่เธอดูจะมองโจ๊กเป็นแค่เครื่องมือมากกว่าเพื่อน
รอดูโจ๊กโตวันโตคืน

[มาโซซายตี้]

ป้าข้างบ้านเคยเห็นเหตุการณ์แบบนี้จริงด้วย (แต่น่าจะคนละตัวกับโจ๊กนะ เพราะ นานมาแล้ว)

รู้สึก โหวงเหวงใจ กี๊ๆๆ โจ๊กรอกล้ามาหา กลัวจัง กลัวกล้าลืมโจ๊ก
แล้วจะเกิดไรขึ้น

[entirom]

โจ๊กโตไวไวน้าาาา

[ลีลาวดี]

มองอีกด้าน ลูกเต๋า เหมือนคนที่ต้องการ คนที่ด้อยกว่าตนไว้ข้างตัว

เพื่อให้ตนเองดูดี ดูเด่น ในสายตาคนอื่นนะ คนที่แกล้งทำดีกับคนที่ถูกกลั่นแกล้ง

สุดท้ายก็เผยความจริงออกมา ว่าลับหลังหัวเราะเยาะในความ

ซื่อของต้นกล้าหน่ะ เรามโนมากไปเปล่าเนี่ย

รู้สึกเหมือนคนดีแบบนี้ มันดีจนเกินไป เหมือนมีอะไรแอบแฝง

แต่คนแบบนี้ก็มีจริงๆนะ หวังว่า เราจะมโนเกินไป แต่ยังไง มันก็ดูเป็นคนที่พยายามทำตัว

ให้ดูเป็นคนดี เชื่อไม่ลง

ปล. รักโจ๊ก เชียร์โจ๊ก กินมันเลยคร่าาา แซ่บ!!!!!!!

[Chichi Yuki]

เลือกยากขนาดนั้น 3P ไปเลยค่ะคนเขียนนนนน 55+ ล้อเล่นค่าาาา
สงสารโจ๊กนะถ้าหากไม่ได้เป็นพระเอกกะเขา

[รัตติกาล]

ไปเจอหนังเรื่องนึงมา
คล้ายๆ ตัวโจ๊กในจินตนาการเลย
โจ๊กคล้ายๆ แบบนี้ไหมคะคนเขียน 

[attachment deleted by admin]

[XL]

รู้สึกว่าเต๋ามีอะไรแปลกๆ...หรือเราคิดไปเอง...???

[mutyamania]

ไปเจอหนังเรื่องนึงมา
คล้ายๆ ตัวโจ๊กในจินตนาการเลย
โจ๊กคล้ายๆ แบบนี้ไหมคะคนเขียน 

เกรงว่าจะน่ากลัวไปนะคะ 55555

[Akikojae]

รอโจ๊ก .. รักโจ๊ก ... กิ๊

[pattyyaoi]

ถึงตอนโจ๊กทีไรจะร้องไห้เอาตลอด สงสารโจ๊กกก 
ไม่แน่ถ้าโจ๊กโตไปอาจจะเป็นเมะยันเดเระก็ได้ ฮุๆๆๆๆ

[ReNrEn]

โจ๊กกกกกก

ตกใจเหมือนกันที่ลูกเต๋าด่าไอ้เสือ
แบบ.. เรานึกว่าลูกเต๋าจะเรียบร้อยกว่านี้
ยังคงมีอะไรที่กล้าไม่รู้เกี่ยวกับลูกเต๋าอีกสินะ

เรื่องนี้เดาความคิดตัวละครไม่ออกจริงๆ รอต่อไปค่า 

[mutyamania]

“เข้ามาสิ.....เราอยู่คนเดียวน่ะ”
“พ่อกับแม่ของนายไปไหนล่ะ”
“พ่อเราเค้าไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก  คงอีกนานกว่าจะมา.......”
"หมายถึง......กลับดึกเหรอ"
"ยังไม่กลับมาเลยต่างหาก  พ่อเราต้องเดินทางน่ะ  กลับมาเดือนละครั้ง...."
“งั้นนายก็อยู่คนเดียวมาตลอดเลยสิ”
“อื่อ.....ก็ส่วนใหญ่ก็เป็นแบบนั้นแหละ”
“เราชอบบ้านของนายนะ.....มันน่าอยู่มากเลย”
“กล้า.......”
“อื่อ”
“นายมาที่นี่ได้ทุกเมื่อเลยนะ....บ้านหลังนี้ยินดีต้อนรับเสมอ”

วันที่ 11

เขาได้นอนเตียงเดียวกับลูกเต๋า.....
มันช่างเหมือนความฝัน  หากแต่เป็นฝันที่มีอยู่จริง  มันเกิดขึ้นกับเขาจริง ๆ  กลิ่นกายหอม ๆ และกลิ่นผ้าปูนั้นตราตรึงในห้วงความทรงจำ  และเขาจะเก็บช่วงเวลาแห่งความสุขนี้เอาไว้  จดจำมันไปอีกแสนนาน
อย่างน้อยชีวิตของเขาก็ยังมีสิ่งดีดีให้น่าจดจำอยู่บ้าง
เมื่อวานนี้แอบได้เห็นตอนลูกเต๋าเปลี่ยนเสื้อ  หุ่นผอมบางแต่กลับซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้อย่างกลมกลืน  ผิวขาว ๆนั้นทำเอาเขาร้อนวูบวาบไปหมด  ต้นกล้ารู้ดีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันคืออะไร
ความต้องการ.....
เขาก็เหมือนเด็กผู้ชายวัยเดียวกันคนอื่น ๆ  ที่มีความปรารถนาในเพศรส  ไม่ว่าจะกับเพศเดียวกัน  หรือเพศตรงข้าม 
ทว่าลูกเต๋าช่างสมบูรณ์แบบจนตัวเขาไม่อาจเอื้อม  แม้จะรู้สึกไม่ดีเลยที่คิดแบบนั้น  แต่เขาก็ไม่อาจระงับอารมณ์ที่พุ่งผล่านนั้นได้  ช่างน่าละอายยิ่งนัก  ทั้งที่อีกฝ่ายคิดกับเขาเพียงเพื่อน  นึกเจ็บใจที่ตัวเขาเองกลับเป็นฝ่ายพึ่งพิงอยู่เพียงฝ่ายเดียว  แทนที่จะเป็นฝ่ายปกป้องลูกเต๋า  ถ้าแสดงให้อีกฝ่ายได้เห็นว่าเขาเองก็เข็มแข็งและพึ่งพิงได้  ลูกเต๋าอาจจะรู้สึกอะไรกับเขามากกว่านี้
ต้นกล้าไม่ชอบให้ใครมาสงสาร
โดยเฉพาะกับคนที่เขาตกหลุมรัก
อยากเป็นฮีโร่ของลูกเต๋า  เหมือนที่ลูกเต๋าเป็นฮีโร่ของเขา
ไม่เป็นไรหรอก  ถึงแม้เขาจะสูงกว่าอีกฝ่ายแค่ไม่กี่เซ็นต์  ขอแค่ปกป้องอีกฝ่ายได้บ้างก็พอแล้ว.......
“ไงกล้า......นอนหลับสบายไหม”
“อื่อ”
“เราน่ะ.....ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่  เราก็นอนคนเดียวมาตลอด  นาน ๆพ่อถึงจะกลับมาสักที  พอนายมาค้างด้วย  เราก็รู้......ไม่เหงา.....มัน.....อบอุ่นแล้วก็อุ่นใจน่ะ”
“เอ่อ.....ขอโทษนะ....คือเราสงสัย....ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะเต๋า  นายกับครอบครัวเพิ่งย้ายมาไม่ใช่เหรอ”
“จริง ๆแล้วคนที่ย้ายมามีแค่เราน่ะ......”
ต้นกล้าไม่อยากถามเซ้าซี้  เดาดูก็พอจะรู้ว่าครอบครัวของลูกเต๋าต้องมีปัญหาแน่ ๆ  แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะเดาความคิดของเขาได้  คงเป็นเพราะหน้าบื้อ ๆของเขา  ที่ทำให้อีกฝ่ายสามารถอ่านดูได้อย่างง่ายดาย
“แม่เราเสียไปแล้วน่ะกล้า”
“เฮ้ย....ล้อเล่นน่ะ....ขอโทษนะ”
“จริง.....พ่อกับแม่เราหย่ากันตั้งแต่เรายังเด็ก  ตอนแรกแม่เอาเราไปอยู่ด้วย  แต่ว่า.....อุบัติเหตุทางรถยนต์น่ะ”
“ถ้างั้น....เอ่อ.....รูปที่ห้องรับแขก”
“นั่นน่ะไม่ใช่แม่ของเราหรอก”
"นายคงเสียใจมากสินะ"
"ที่สุดในชีวิตเลยแหละ"
“เราเองก็เสียพ่อไปเหมือนกัน”
“หึ......เรากับนายมีอะไรเหมือนกันหลายอย่างเลยนะ”
“แต่เราไม่เข้มแข็งอย่างเต๋าเลย”
“ไม่จริงหรอก”
ต้นกล้าอดทึ่งไม่ได้  ทั้งที่ชีวิตของพวกเขาต่างก็สูญเสียคนที่รัก  แต่อีกฝ่ายดูจะเข้มแข็งและร่าเริง  ราวกับชีวิตไม่เคยพานพบเรื่องร้าย ๆ  ส่วนตัวเขานั้นต่างไป  เพราะมีไอ้ชดเป็นพ่อเลี้ยง  ชีวิตของเขาถึงได้จมดิ่งอยู่กับความซึมเศร้า  ถึงจะมีแม่  แต่ก็ไม่เคยช่วยเหลืออะไรได้เลย 
แต่ลูกเต๋ากลับผ่านเรื่องร้าย ๆ ด้วยตัวเองเพียงลำพัง
เด็กหนุ่มทั้งสองนอนคุยกันอยู่นานเนิ่น  จนกระทั่งต้นกล้าเป็นฝ่ายนึกขึ้นมาได้ก่อน  ว่าวันนี้พวกเขามีเรียน  และเขาเองก็ไม่ได้เอาชุดนักเรียนมาเปลี่ยนเสียด้วย  เหลือบมองดูนาฬิกา  หากกลับไปเปลี่ยนที่บ้านตอนนี้ยังไงก็คงไปเรียนไม่ทันคาบแรกอยู่ดี
“วันนี้เราโดดเรียนกันสักวันไหม”  ลูกเต๋าทำหน้าเจ้าเล่ห์  หน้าแบบนี้แหละ  ที่น่าจับฟัดเสียจริง
“เอ่อ......ตามใจนายสิ”
“เรากับกล้าจะได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้ไง”
“งั้นเรานอนต่อนะ  ง่วงว่ะ”
“กล้า......นายกอดเราได้ไหม”
"......."
"มันอาจจะฟังดูแปลก  แต่เราน่ะไม่ได้เข้มแข็งอะไรหรอกนะ  เราแค่อยากให้ใครสักคน.....กอดเรา....แค่นั้นเอง"
ต้นกล้าประทับจูบลงไปอย่างแผ่วเบา  ริมฝีปากนุ่มๆของพวกเขาแตะกัน  ถ่ายทอดไออุ่นและความรัก  ต้นกล้าโอบกอดอีกฝ่ายเอาไว้  มองตากันสักพักหนึ่ง  ก่อนจะค่อย ๆหลับตาลง


“โจ๊กกูมาแล้ว”
เด็กหนุ่มมาหาเจ้าสัตว์ประหลาดด้วยใจที่เป็นกังวล  บนตึกร้างนั้น  ในที่ที่มันเคยอยู่มีเพียงรูปวาดฝีมือไอ้โจ๊กกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด  และมีบางส่วนที่ติดอยู่บนผนังแตกร้าวที่มีเชื้อราและคราบตะไคร่ขึ้นเกาะเต็มไปหมด
“โจ๊ก......มึงไปหลบอยู่ไหนว๊า  ออกมาหากูเถอะ.....”
“กิ๊”
ต้นกล้าใจชื้นที่ได้ยินเสียงตอบรับของมัน  ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นความตกใจ  เมื่อไอ้โจ๊กนั้นวิ่งออกมาจากมุมมืด  แล้วพุ่งชนเขาจนล้มไปกองกับพื้น
“กล้ามา.....กล้ามา.....กิ๊”
สุ่มเสียงของมันเปลี่ยนไป  ฟังดูคล้ายเสียงคำรามของสัตว์ป่าเข้าไปทุกที
“ไอ้โจ๊กอย่า....”
ไม่เจอกันเพียงแค่วันเดียว  ไอ้โจ๊กสูงขึ้นจนถึงหน้าอกของเขาเสียแล้ว  ต้นกล้านึกไปถึงเมื่อสิบวันก่อนที่เจอกับมัน  จากไอ้ก้อนเนื้อเละๆ  พัฒนามาเป็นเด็กแบเบาะ  ซึ่งแรก ๆก็ดูน่ารักดี  แต่ยิ่งมันโตขึ้น  สิ่งที่ต้นกล้ารู้สึกกับมันมีเพียงแค่ความกลัว  กับความหวาดระแวง
เขาไม่รู้ว่ามันจะโตได้อีกแค่ไหน
เขาไม่รู้ว่าคนที่เขาพามาเซ่นสังเวยเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้  พอถึงวันหนึ่งแล้ว  มันจะเพียงพอกับมันหรือไม่
เขากลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่อาจควบคุมได้  ถ้าเพียงแค่สิบวัน  ไอ้โจ๊กโตได้ขนาดนี้  แล้วนับไปอีกเดือนหนึ่งล่ะ  เป็นเดือน......เป็นปี.......มันอาจจะโตเท่าตึกสี่ชั้น  ถึงตอนนั้นมันคงเกินที่เขาจะควบคุมมันได้อีกต่อไปแล้ว
เด็กหนุ่มกลัวเหลือเกิน  เขากำลังเลี้ยงตัวอะไร?  สิ่งที่เขาทำเพียงเพราะต้องการแก้แค้นเท่านั้น  หากสำเร็จแล้ว  เขาคงไม่จำเป็นต้องเลี้ยงมัน  แต่เมื่อถึงตอนนั้นแล้ว  เขาจะกำจัดมันได้อย่างไร
เขากำลังสร้างปิศาจร้ายขึ้นมา
เขาควรจะหยุด ณ ตอนที่เขายังมีโอกาสใช่หรือไม่
“โจ๊กเหงา......โจ๊กกินหมด.....กินหมดแล้ว”
เขานึกภาพออก  หนึ่งวันเต็ม ๆที่เขาไม่มาเล่นกับมัน  รวมกับครึ่งวันนี้  สิ่งที่ไอ้โจ๊กทำระหว่างที่รอเขาก็คงไม่พ้นเรื่องกิน
“มึงกินหมดสามคนเลยเหรอวะ”
“เหลือคนนึง....กล้าดู.....กล้าตามโจ๊กมา”
เขาปล่อยให้มันลากจูงตามใจชอบอย่างไร้เรี่ยวแรง  มันพาเขาไปดูที่เก็บอาหาร  เด็กหนุ่มยังพอใจชื้นที่มันยังเหลือร่างของเด็กสาวเอาไว้  ส่วนไอ้ปุ่นกับเด็กวัยรุ่นผู้ชาย  เหลือเพียงกองกระดูกขาวโพลน  กับขี้กองใหญ่ของไอ้โจ๊ก
“เล่นกับโจ๊ก”
“เออ....ได้สิ.....อยากเล่นอะไรล่ะ  กูเอาไอแพดมาด้วย  หวังว่ามึงคงจะเล่นได้นะ”
“ไอแพ่ดดดด”
“แพ่ดนั่นมันเสียงมึงกำลังขี้แล้วไอ้ห่า”
เขาพามันกลับไปห้องเดิม  ก่อนจะสำรวจมันเต็มสองตา  ร่างกายของไอ้โจ๊กนั้นดูใกล้เคียงกับมนุษย์มากขึ้นทุกที  แม้กระทั่งส่วนหัวที่ใหญ่โตผิดส่วนของมันก็ดูเหมือนว่าจะค่อย ๆเล็กลง  จมูกของมันเริ่มนูนและเป็นรูปทรงมากขึ้น  เว้นเสียแต่ดวงตาสีเข้มดวงโตคู่นั้นกับเขี้ยวแหลม ๆที่ดูน่ากลัวมากขึ้นทุกวัน  ที่ทำให้มันยังคงเป็นสัตว์ประหลาด  ไม่ใช่มนุษย์
ไม่สิ......มันไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรก  และจะไม่มีวันเป็น  แม้ว่าจะกินเข้าไปอีกกี่คน  มันก็คงไม่เปลี่ยนร่างกลายเป็นคนได้หรอกน่า!!!
“คิดถึงกล้า....รอกล้าทั้งคืน.....โจ๊กไม่ก่อเรื่องเลยนะ.....โจ๊กไม่ซนตามกล้าสั่ง”
“ดีแล้ว  เอ้า....ไหนลองเล่นดูสิ  น่าจะเล่นได้นะ”
เด็กหนุ่มสอนมันเล่นเกมส์ง่าย ๆ อย่างพวกเรียงสี เกมส์บล็อกเตตริส  เกมส์ตัดผลไม้  พอเริ่มเป็นแล้ว  ไอ้โจ๊กก็เลิกสนใจเขา  มันนั่งพิงกำแพง  ก้มหน้าก้มตาเล่นเหมือนเด็ก ๆ  โดยที่ต้นกล้าคอยลูบหัวของมันเบา ๆ
เด็กหนุ่มเหลือบมองอิฐบล็อกที่หล่นอยู่แถวนั้น  ถ้าสมมติว่าเขาจบมันเสียเดี๋ยวนี้ล่ะ  แค่ทุบมันให้ตาย  กำจัดศพพวกนั้นไปซะ  แล้วจบเรื่องบ้า ๆ  ไม่ต้องแก้แค้นอะไรทั้งนั้น  หรือถ้าคิดจะทำ  ก็ทำมันด้วยตัวของเขาเอง  ที่ผ่านมาเขาก็ทำเองมาตลอดนี่  ไอ้โจ๊กแค่ช่วยกำจัดซากเท่านั้นเอง 
ต้นกล้าฉวยอิฐขึ้นมาก้อนหนึ่ง  มืออีกข้างยังคงลูบหัวมัน  เขาทำมันได้แน่ ๆ เขาเพิ่งเจอมันได้แค่สิบกว่าวันเท่านั้น  จะว่าไปมันก็เป็นแค่สัตว์ประหลาดอันตราย  ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงของเขาด้วยซ้ำ  ไม่ใช่เจ้าแมวตาบอดสีเทาที่แวะเวียนมาหาเขาบ่อย ๆ ว่าแต่.....หมู่นี้เขาไม่ค่อยเจอมันเลย
เวลาสิบวัน  คงไม่ทำให้เกิดความผูกพันธ์ขึ้นมาได้หรอก
“โจ๊กเก่งมั้ย”
“เออ....มึงเก่ง....เก่งที่สุดเลยโจ๊ก”
“โจ๊กรักกล้าที่สุดเลยกิ๊......ร๊ากกกกก.......กิ๊”
เด็กหนุ่มค่อย ๆวางก้อนอิฐในมือลง  แล้วเขี่ยให้ออกไปพ้นตัว  เขาทำไม่ลงหรอก  แค่สิบวัน  แต่เขากับมันก็ผ่านเรื่องเหี้ย ๆด้วยกันมาถึงขนาดนี้  เขาไม่มีทางล้มเลิกสิ่งที่ตั้งใจเอาไว้ง่าย ๆ แน่
ช่างมันสิ  มันจะโตเป็นตัวอะไรก็ช่าง  เขาไม่ใช่ฮีโร่เสียหน่อย  ที่จะได้มานั่งเสียเวลาคิดเป็นห่วงความเดือดร้อนบนโลก  ก็ในเมื่อโลกใบนี้มันเหี้ยกับเขาก่อน  จะเกิดอะไรขึ้นก็ช่างแม่งมันสิ  ก็ปล่อยให้โลกนี้รับผิดชอบไปเองก็แล้วกัน
“พรุ่งนี้กูจะเอาเสื้อมาให้มึงใส่”
“เสื้อ”
“จะได้หล่อ ๆเหมือนคนไง”
“เหมือนกล้า.....กิ๊”
“ใช่......แล้วพรุ่งนี้กูจะพามึงออกล่าเหยื่อด้วย  น่าสนุกไหม”
“ดี.....โจ๊ก.....ช่วยกล้าหาอาหาร......อาหารของโจ๊ก”
“ทั้งหมดนี้ก็เพื่อมึงเลยนะโจ๊ก  กูทำเพื่อมึงนะ”
“ทำเพื่อโจ๊ก.....กล้ารักโจ๊ก......กิ๊”
“ใช่.......กูรักมึง  มึงเองก็ต้องรักกู.....แล้วเชื่อที่กูบอกรู้ไหม  ถ้ามึงไม่เชื่อ  กูก็จะไม่รักมึง  จะเกลียดมึง  ไม่มาหา”
“ห้ามทิ้งโจ๊กนะ....กล้า.....ห้ามทิ้งนะ.....โจ๊กรักกล้านะ.....รัก....รัก”
“กูจะไม่ทิ้งมึง....กูสัญญากับมึงแล้วไง  มึงเองก็ต้องสัญญาด้วยสิ”
"โจ๊ก.....สัญญา"

เคร้งงงงง
โอ๊ยยยยย

ไอ้โจ๊กรีบพุ่งตัวไปทันทีที่ได้ยินเสียง  ต้นกล้าวิ่งตามมันไปด้วยความตกใจ  ไม่จริงน่า......เมื่อกี้นี้มันเสียงคนร้อง?

“กรี๊ดดดดดด”
“ไอ้โจ๊กอย่า.....ห้ามกินนะ”

ให้ตายเถอะ  มีคนเห็นพวกเขาจนได้แล้ว







“คุณน้าไม่ต้องกลัวหรอกครับ  ไอ้โจ๊กมันไม่ทำร้ายคุณน้าหรอก”
“นี่เธอตั้งชื่อให้มันด้วยรึ?”
“กิ๊”
กะเทยแก่เหลือบมองอย่างไม่ไว้ใจ  หล่อนรู้ดีว่ามันจะไม่กินหล่อนแน่ ๆ ตราบใดที่เด็กหนุ่มสั่งเอาไว้  หล่อนใช้อิฐทุบโทรศัพท์จนพังไม่มีชิ้นดี
“ไอ้อ้วนนี่มันแอบถ่ายภาพเธอ......กับมัน”
หล่อนแอบสะกดรอยตามเด็กหนุ่มมาได้สักพักหนึ่งแล้ว  ทุกอย่างนั้นเป็นอย่างที่คิดเอาไว้  มีคนหลายคนต้องตายเพราะมัน  รวมถึงเด็กวัยรุ่นชายหญิงคู่นั้น  ที่บังเอิญ 'ซวย' อยู่ผิดที่ผิดเวลา
ดูท่าไอ้สัตว์ประหลาดนั่นจะหลงใหลเด็กหนุ่มคนนั้นอยู่ไม่น้อย  หล่อนเห็นมันวาดรูปเขาซ้ำ ๆ เป็นสิบ ๆภาพ  วาดเสร็จแล้วก็จ้องมองอย่างหลงใหล  ราวกับว่ามันกำลังตกหลุมรักมนุษย์อย่างนั้นแหละ
หล่อนไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดตัวนั้นทำแบบไอ้ตัวนี้  สัตว์ประหลาดตัวที่หล่อนเคยเห็น  เป็นเพียงเครื่องจักรสังหารที่ทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์  และกัดกินอย่างบ้าคลั่ง  ตามคำสั่งผู้เป็นนายเท่านั้น
หล่อนตั้งใจว่าจะดูเงียบ ๆ  และจะไม่ยอมเอาตัวเองเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้อีกเป็นอันขาด  แค่ดูเพื่อให้รู้แจ้ง  เพื่อที่หล่อนจะได้หลีกให้ห่างจากมัน  หล่อนพยายามเตือนเด็กหนุ่มแล้วนี่นะ  ทำแค่นี้ก็คงจะเพียงพอแล้ว   
แต่ว่าวันนี้มีคนอื่นตามมาด้วยน่ะสิ 
ไอ้เด็กอ้วนท่าทางส่อพิรุธที่หล่อนไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน   
นี่แหละปัญหา  แล้วพอรู้ตัวอีกที  หล่อนก็ตีมันจนนิ่งไป  ไอ้อ้วนนี่ทำให้หล่อนนึกถึงตัวเองในสมัยก่อน  ไม่ใช่เพราะหล่อนมีรูปร่างน่าเกลียดอย่างมันหรอกนะ  แต่ว่าหน้าของมันดันเหมือนกับคนที่แกล้งหล่อนกับเพื่อนของหล่อนในอดีตน่ะสิ
“นั่นไอ้อู๋.....มันชื่อไอ้อู๋......คุณน้าเล่นงานมันเสียหมอบเลย”
“ไม่ใช่แค่หมอบหรอก  มันตายแล้วล่ะ  ที่นี่ไม่ปลอดภัย  เธอคงต้องเปลี่ยนที่ซ่อน 'มัน' แล้วล่ะ”
“ทำไมคุณน้าถึงช่วยผมล่ะครับ”
“ชั้นบอกแล้วไง  ปิศาจน่ะมีจริง  ชั้นเคยเห็นมันมาก่อน  แล้วที่ชั้นช่วยเธอ  เพราะเธอทำให้ชั้นนึกถึงตัวเอง  หลงทางและสับสน  หึ.....มันคือที่พ่ึงเดียวของเธอใช่ไหมล่ะ  สุดท้ายแล้วเธอก็จะถูกมันครอบงำความคิด  สั่งให้ทำแต่สิ่งชั่วร้าย.....ไม่หรอก  ไม่ใช่ปิศาจตัวนั้น  แต่เป็นตัวที่อยู่ในนี้ต่างหากล่ะ”  เธอชี้มือไปยังไอ้โจ๊กก่อนจะชี้ไปที่หัวของตัวเอง  ไอ้โจ๊กหลบอยู่หลังต้นกล้า  และกำลังกอดเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น  โผล่มาเพียงแค่หัวและแยกเขี้ยวขู่กะเทยแก่อย่างน่าสยดสยอง  หล่อนแสยะฟันขู่มันกลับอย่างไม่กลัวเกรง
“เธอควรจะฆ่ามันซะ”
“ผมไม่ทำแบบนั้นหรอกครับ”
“แล้วแต่นะ  ชั้นแค่แนะนำ......ถ้างั้นชั้นไปก่อนล่ะ”
หล่อนโบกมือลาทั้งที่หันหลัง  จากไปพร้อมถุงดำที่ใส่เศษกระดูกมนุษย์  อย่างน้อยหล่อนก็อยู่อยู่ข้างเขา  เด็กหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอก  แต่ก็โล่งได้ไม่นาน  ร่างที่นอนแน่นิ่ง  และกำลังจะกลายเป็นอาหารของไอ้โจ๊กคือหนึ่งในแก๊งค์ของไอ้เสือ 
ทำไมไอ้อู๋ถึงตามเขามา
แถมยังถ่ายวิดีโอเอาไว้อีก
หรือว่าไอ้เสือจะเริ่มระแคะระคายเรื่องนี้เสียแล้ว  นับรวมศพนี้  สมากชิกในแก๊งค์ของมันก็หายตัวกันไปถึงสามคน  ดูท่าว่าจะต้องรอดูท่าทีของมันในวันพรุ่งนี้เสียก่อน  เรื่องจัดการไอ้แจ๊คคงต้องชะลอเอาไว้
มาถึงขั้นนี้คงหยุดไม่ได้เสียแล้ว
ต่อให้มันรู้ตัวแล้ว  ที่ต้องทำคือรอบครอบมากกว่านี้  เขาต้องระวังตัวมากกว่านี้อีก
ใช่.....ต้องย้ายที่ซ่อน
ไม่ไกลจากตรงนี้มีโรงงานร้าง
 
“อาหาร.....กิ๊”
“ใช่.....อาหาร.....ของมึง”
“กินของเก่าก่อนกิ๊”
“ฮ่าฮ่าฮ่า กูก็มัวแต่กังวลเรื่องอาหารของมึง  ไป ๆมาๆเหลือตุนเฉยเลย”
“พรุ่งนี้กล้ามานะ.....มาหาโจ๊ก.......ไม่มีอาหารไม่เป็นไร......แต่กล้ามา”
“กูไม่รับปากนะ.....ถ้ากูไม่มา  มึงห้ามก่อเรื่องล่ะ"
"กิ๊"

ต้นกล้าจูบหัวมัน  ไอ้โจ๊กเข้าใจว่าสิ่งนี้คือการแสดงความรัก 

มันเข้าใจไปเองทั้งนั้น
.
.
.
.
.
.
to be con

 

[แมวดำ]

เราอยากร้องไห้ สงสารโจ๊กมาก

กล้าไม่รักโจ๊กแล้ว

สุดท้ายต้องกลายเป็นปีศาจที่โดดเดี่ยวเหมือนแฟรงเก้นไตน์

แงแง เราหดหู่มากอ่ะตอนนี้ แถมกล้ายังงานเข้าพวกไอ้เสือจะเล่นงานกล้าไหมง่ะ

[Akikojae]

สงสารโจ๊กขั้นรุนแรง
ทำไมเป็นแบบนี้
แค่สิบกว่าวันเอง
กล้าใจร้าย ฮืออ
 

[k2blove]

โจ๊กโตขึ้น กล้าจะควบคุมได้ไหมนะ
คิดไม่ออกเลย

[JustWait]

หนูจะโตมาหน้าตาแบบไหนกันคะโจ๊ก..จมูกกับหน้าเริ่มเข้ารูปแล้วด้วย..


ตาโตๆน่าจะเหลือไว้นะ เวลาอ่านเรื่องตาโตๆบ้องแบ๊วของหนูทีไรพี่คิดว่าหนูน่ารักมากๆทุกทีเลยค่ะ 

[jamlovenami]

ฮืออออ สงสารโจ๊กกกกกก

เป็นมนุษย์นะๆๆๆๆๆ  อยากเห็น เอาหล่อๆให้กล้าตะลึง วะฮะฮ่าๆๆ 

[oreena]

อยากให้กล้ารักโจ๊ก 

[plengpit]

เสนอให้ลูกเต๋าเป็นภรรเมียส่วนโจ๊กเป็นสารมีคะ!!   


อย่า ดราม่ามากนะ ฮืออออออ

[Chichi Yuki]

ไม่มีอะไรมากกกกก
แค่อยากบอกว่า...โตขึ้นหล่อๆ นะโจ๊กกี้