พี่ครับ... ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่19
“ก็อกๆ”
เสียงเคาะประตูทำผมสะดุ้งออกจากความคิด ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูเจอพี่แพทยืนอยู่
“พี่แพทมีอะไรรึเปล่า”
“พี่ได้ยินแม่พูดว่าพีจะไปเที่ยวภูเก็ตเหรอ”
ผมไม่ตอบอะไรแต่มานั่งบนเตียงพี่แพทเลยมานั่งๆข้างผมจึงตอบ
“ใช่ครับ มีอะไรรึเปล่าพี่แพท”
“พี่ไปเที่ยวด้วยได้ไหม รู้สึกเบื่อๆ”
ผมหันไปมองพี่แพทเล็กน้อยๆ มีอะไรรึเปล่า
“พี่แพทมีอะไรรึเปล่า”
พี่แพทยิ้มน้อยๆ ผมรู้ดีว่ารอยยิ้มนั้นดูฝืน
“พีไม่รู้จะพูดยังไงดีพี”
พี่แพทน้ำตาคลอเหมือนจะร้องไห้ พี่แพทพี่ชายที่เข้มแข็งเสมอไม่เคยอ่อนแอเลย ต้องมีอะไรแน่ๆ ผมเอื้อมมือไปบีบมือให้กำลังใจพี่แพท
“พี่แพทไม่อยากจะพูดก็ไม่เป็นไรนะ แต่ถ้าพร้อมจะบอกเมื่อไหร่พี่แพทบอกพีได้ทุกเรื่องนะ”
ผมยิ้มให้กำลังใจพี่แพท พี่แพทยิ้มน้อยๆแล้วกระพริบตาไล่น้ำตา
“พี่รักพีนะครับ”
“พีก็รักพี่แพทครับ”
ผมตอบแล้วกอดพี่แพท พี่แพทก็กอดตอบ ผมว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ
..............................................................................
“ทะเล๊ ทะเลลลลลลลลลลลลลลลลลลล”
ผมตะโกนลั่นเมื่อถึงที่พัก ที่พักที่เราเลือกเป็นบังกะโลริมชายหาด บรรยากาศดีสุดๆไปเลย
“ทำยังกับไม่เคยมาทะเลยนะมึง”
แมทหันมากัดผมเบาๆ ผมเลยเบ้ปากใส่มันแล้วตอบ
“เคยมา แต่ไม่มานานละ”
พูดจบผมสะบัดบ็อบใส่แมทน้อยทันที งอนนนนนนน
“ไม่ต้องมาแรดเลยพี กูยังไม่เคลียร์กับมึงเลย พี่ชายมึงจะมาด้วยทำไมไม่บอก”
แมทน้อยเดินมาคาดคั้นผม ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่
“เอ้าเหรอ ลืมบอกมึงเหรอเนี้ย กูบอกทุกคนละนะ”
ผมแถไปเรื่อยๆ ใครจะบอกละ บอกไปแมทมันก็จะไม่มาดิถ้ารู้ว่าพี่เพลงมา
“อย่ามาแถเลยพี ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”
แมทน้อยคาดโทษผมไว้ ผมเลยยิ้มหวานแล้วอดแซะไม่ได้
“ทำไมเหรอ มีอะไรรึเปล่า”
“ไม่มีอะไร”
แมทตอบแล้วจะเดินหนี แต่ผมพูดขึ้นเสียก่อน
“หนีอะไรก็หนีได้ แต่มึงหนีใจตัวเองไม่ได้หรอกแมท”
แมทหยุดเล็กน้อยก่อนหันมามองหน้าผม
“มึงก็รู้ว่ากูกลัวความรัก กูกลัวที่จะรักใครสักคน กูกลัวที่จะต้องเจ็บปวด กลัวไปหมด”
แมทพูดแล้วทำหน้าเศร้า ผมเลยเดินไปตบไหล่มัน
“มึงอย่ากลัวดิ ของแบบนี้ต้องเจอด้วยตัวเอง”
“จะไม่ให้กูกลัวได้ไง มึงเคยเจออะไรมาบ้าง โหดร้ายขนาดไหน กูก็รู้ กูเลยกลัว กลัวจะเจอความรักร้ายๆ ไหนจะซินดี้อีก มันเจอคนเจ้าชู้ กูเลยกลัวไปหมด”
แมทมองผมด้วยสายตาสับสนผมเลยยิ้มให้มันแล้วพูด
“มึงอย่าเอาความรักเลวๆของกูมาตัดสินความรักของพี่กูสิ กูไม่สามารถการันตีอะไรได้หรอกนะ แต่กูมั่นใจว่าพี่กูไม่เจ้าชู้ มึงเชื่อกูสิ”
แมทมองผมแล้วยิ้มน้อยๆก่อนจะพูด
“ของแบบนี้ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ มึงไม่ต้องมาเชียร์พี่ชายมึงเลย”
“ฮ่าๆ มึงจะได้มาเป็นพี่สะไภ้กูไง”
“สาสสสสส”
แมทน้อยด่าผมยิ้มๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นผมเลยหยิบมาดู พี่เอ็ม
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลพี อยู่ไหน”
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“มีอะไรเปล่าพี่เอ็ม”
“บอกพี่มาเหอะหน่า อยู่ภูเก็ตใช่ไหม”
“ใช่ครับ มีอะไรเปล่า”
“เดี๋ยวอีกชม.นึงเจอกันนะครับ”
พี่เอ็มพูดแค่นั้นแล้ววางสายไป ให้ตายเถอะ พี่เอ็มรู้ได้ไงเนี้ย
“พีเป็นอะไรยืนหน้าเครียดเชียว”
พี่เพลงถามผมขณะเดินเข้าห้องมา ห้องผมนอนกัน3คนครับ ผม พี่เพลง พี่แพท อีกห้องก็จะเป็น ซินดี้ ป่าน แมท พีท
“พี่เพลงบอกพี่เอ็มใช่ไหมว่าเราอยู่ภูเก็ตกัน”
ผมพูดนิ่งๆมองพี่เพลง
“เอ้ย เปล่า พี่ไม่ได้บอกมัน พี่แค่เช็คอินที่โรงแรม แล้วมันก็มาเม้นว่าเดี๋ยวเจอกัน”
พี่เพลงมองผมพร้อมยิ้มแหยๆ
“ให้ตายเถอะพี่เพลง”
ผมดึงผมตัวเองอย่างหัวเสีย ทริปมาเที่ยวพักผ่อนของผมท่าทางจะไม่สงบสุขซะแล้วสิ
“เพลง!!”
เสียงพี่แพทดังเข้ามาพร้อมหน้าพี่แพทที่บึงสุดขีดเล่นเอาผมกับพี่เพลงสะดุ้งเลยทีเดียว
“เอ่อ มีอะไรเปล่าพี่แพท”
พี่แพทยิ้มแหยๆแล้วเกาหัว
“เพลงเช็คอินทำไม”
พี่แพทถามพี่เพลงด้วยสายตาคาดคั้น
“ก็แค่อยากจะโม้เพื่อนเองว่าได้มาเที่ยว”
พี่เพลงตอบเบาๆแบบเด็กทำผิด
“พี่ไม่ว่าหรอกนะถ้าเพลงไม่ได้มีเฟสมัน”
พี่แพทพูดขึ้นแล้วหยุดเหมือนคิดได้ว่าไม่ควรพูดอะไรออกไป
“พี่เพลงมีเฟสใครหรอพี่แพท”
ผมเข้าไปถามทันที มองพี่แพทด้วยสายตาจับผิด
พี่แพทยืนนิ่งไม่ตอบอะไร พี่เพลงเลยหยิบโทรศัพท์มาเปิเฟสดู ผมไปยืนดูด้วยข้างๆ ใต้โพสเช็คอินก็เจอพี่เอ็กซ์มาโพสด้วย
** บอกแพทให้พี่ด้วย เดี๋ยวเจอกัน **
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อกอีแป้นจะแตก มันไม่จริงใช่ไหม มันไม่ใช่ที่เห็น
“พี่แพท พี่เอ็กซ์เหรอ”
พี่เพลงเป็นฝ่ายถามขึ้นเอง ในขณะที่ผมยังช็อคอยู่
พี่แพทมองพวกเราตาโตก่อนจะหลับตาแล้วพูดขึ้น
“ใช่”
พี่แพทตอบแค่นั้นก่อนจะทิ้งตัวนอนบนเตียงไม่พูดอะไร ผมกับพี่เพลงมองหน้ากันแล้วไม่กล้าถามอะไรต่อ กลัวพี่แพทจะปล่อยลำแสงใส่
ผมเลยเดินเลี่ยงออกมานั่งเล่นห้องเพื่อนๆแทน เปิดประตูเข้าไปก็เจอพวกมันกำลังเถียงกันอยู่
“เดี๋ยวกูนอนกับไอ้พีทเอง”
ไอ้ป่านกำลังห้ามทัพระหว่างซินดี้กับแมท
“ไม่ได้นะมึง มึงนอนกับซินดี้เถอะ เดี๋ยวกูนอนกับไอ้พีทเอง”
แมทน้อยพูดแค่นั้นแล้วล้มตัวลงไปนอนกับไอ้พีทที่นอนกวนโอ้ยอยู่
“จะดีเหรอวะ ให้กูนอนกับซินดี้”
ไอ้ป่านพูดถ้าสังเกตดีดีจะรู้ว่ามันหน้าแดงนิดๆ
“ทำไมวะ มึงกลัวอะไร”
ไอ้พีทพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ ไอ้ป่านเลยมองหน้าซินดี้นิดๆเหมือนให้มันตกลง
“มึงนอนกับกูก็ได้ป่าน เพื่อนกันทั้งนั้น”
ซินดี้พูดแค่นั้นแล้วเดินไปจัดของ ผมเห็นไอ้ป่านแอบหน้าเศร้านิดๆตอนได้ยินคำว่าเพื่อน
“พีมึงเข้ามาดิ เปิดประตูตั้งไว้ทำไม”
ไอ้พีทหันมาพูดกับผม ผมเลยไปนั่งที่เตียงมัน
“มีอะไรเปล่าว่ะ”
“ไม่มีอะ กูแค่ช็อกนิดๆ”
ผมตอบมันแล้วอิซินดี้เลยหันมามองอย่างคนอยากรู้อยากเห็น
“ช็อกเรื่องไรวะ”
“เอ่อ เรื่อง พี่เอ็มอะ”
ผมบ่ายเบี่ยงประเด็น ไม่ถือว่าโกหกนะ เพราะเรื่องพี่เอ็มผมก็ช็อคแม้จะน้อยกว่าเรื่องพี่แพทก็ตาม
“พี่เอ็มแกทำไม”
ซินดี้ยังซักต่อ
“แกจะตามมานี่อะ กูแม่งปวดหัวเลย”
“ฮ่าๆ แล้วพี่แกรู้ได้ไง”
ไอ้พีทหัวเราะลั่นแล้วถามผม
“พี่เพลงดิ พี่แกเช็คอิน พี่เอ็มเห็นเลยตามมา”
“อย่าคิดมากหน่ามึง พี่แกไม่รู้หรอกเราพักโรงแรมไหม โรงแรมที่ภูเก็ตเยอะ”
แมทน้อยพยายามปลอบผม ผมเลยหันไปมองหน้ามันแล้วถอนหายใจ
“ประเด็นคือพี่แกเช็คอินโรงแรมไง”
“ฮ่าๆๆๆ”
พวกนั้นหัวเราะลั่น แต่อยู่ดีดีไอ้ป่านก็สอดเข้ามา
“ถ้าพี่เอ็มเห็นได้ เพื่อนพี่เอ็มคนอื่นก็เห็นด้วยดิ”
ไอ้ป่านพูดจบพวกเรามองหน้ากัน ซินดี้หุบยิ้มทันที
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง”
ผมพยายามพูดปลอบซินดี้
“ใช่ มึงก็คิดมากไปป่าน”
ไอ้พีทคงพอรู้เรื่องมาบ้างปรามไอ้ป่าน
“ครืน ครืน”
เสียงโทรศัพท์แมทดังขึ้น แมทเลยเอื้อมไปรับ
“ฮัลโหล”
“ว่าไงนะพี่มาร์ท”
“พี่จะมาทำไม”
“เรื่องของพี่ แค่นี้นะ”
แมทพูดจบหันมามองหน้าพวกเรา ผมพูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว หันไปมองซินดี้ก็พยายามยิ้ม
“พี่เขามาก็ดี จะได้เคลียร์ให้จบ”
ซินดี้พูดเสร็จเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ผมเห็นไอ้ป่านมองซินดี้ตามด้วยสายตาเศร้า
ให้ตายเถอะรักกี่เศร้ากันละนี่
ทริปมาเที่ยวทะเลที่แสนสงบสุขของพวกเรากำลังจะป่วนเพราะพี่เพลงเช็คอินเนี่ยนะ ให้ตายเถอะโรบิ้น
_____________________________________________________
ทริปมาเที่ยวรอบนี้ยุ่งเหยิงแน่ ฮ่าๆ แฟนคลับพี่เอ็กซ์อย่าฆ่าเค้านะ

รักครั้งแรกของพีมีคนว่าพีโง่ก็เรื่องปกติครับ นางโง่จริง คนเขียนตั้งใจ รักครั้งแรกไม่มีประสบการณ์ ยิ่งบ้านิยายแบบพีก็โลกสวยเป็นธรรมดา
เน็ตหอปลวกมากกกกว่า เดี๋ยวหลุดๆ เหนื่อย

ขอบคุณทุกคนที่อ่านและทุกคนที่คอมเม้นต์ครับ
