บทที่ 10 ไม่ได้เรียกว่าอ่อย แถวบ้านเรียกยั่ว ^^
ฟ่างร้องฮัมเพลงตามเพลงที่เปิดขึ้น ระหว่างนั้นก็บรรจงลูบกายทำความสะอาดร่างให้หมดจด ร่างเล็กลุกขึ้นยืนจากอ่างอาบน้ำแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาซับน้ำแล้วชะโลมน้ำหอมอ่อนๆทั่วร่างจากนั้นก็ออกไปใส่เสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดสีดำและกางเกงยีนส์ขาสั้นเหนือหัวเขามาสามนิ้ว ฟ่างหมุนซ้ายขวาเมื่อมั่นใจแล้วก็หยิบกุญแจห้องแล้วออกจากห้องไปซึ่งพอดีเจอโยที่กำลังจะเข้าห้อง
“ครูโยสวัสดีครับ ของเยอะแยะเลย”โยยิ้มให้แล้วไขกุญแจอย่างเร่งรีบแต่อนิจจาถุงใส่ของขาดจนของในถุงร่วงลงพื้น โยและฟ่างตาโต เมื่อของที่หล่นบนพื้นมีถุงยางตั้งครึ่งโหล ฟ่างมองหน้าครูโยที่แดงกล่ำ ฟ่างยิ้มน้อยๆแล้วเข้าห้องไปหยิบของแล้วยื่นให้ครูโย
“อย่าลืมเจลหล่อลื่นสิ”ครูโยมองมาแบบอึ้งๆแต่ก็รับขวดเจลไว้
“ขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร ผมขอตัวก่อนนะ”ฟ่างก้มหัวให้แล้วเดินออกไป
หน้าโรงยิม
เสียงลูกบาสและเสียงรองเท้าดังก้องไปทั่วโรงยิม ฟ่างดันประตูเข้าไปแล้วยิ้มหวานให้กับนักกีฬาทุกคนที่หันมาสนใจตัวเอง ฟ่างเดินตรงเข้าไปหาเคย์แมนที่นั่งมองตัวเองแทบตาถลน
“เคย์แมน เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาก็เหมือนโค้ชใช่ไหม”เคย์แมนมองใบหน้าหวานที่ก้มมาคุยด้วย
“อ่า ครับครูฟ่าง”ฟ่างยิ้มหน่อยๆแล้วเดินไปที่ลานสนาม
“สวัสดีทุกคน ครูชื่อข้าวฟ่าง เรียกครูว่าครูฟ่างก็ได้จ๊ะ นับแต่วันนี้ไปครูจะมาเป็นทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาประจำชมรมแล้วยังเป็นโค้ชอีกด้วย”ฟ่างพูดไปก็มองนักเรียนไปทั่วแล้วพบว่ามีนักเรียนที่น่าตะอยู่ชั้นปีอื่นอยู่เยอะ
“ครูอยากพบนักกีฬาตัวจริงหน่อย”มีนักเรียนจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาใกล้
“วันนี้เป็นวันแรกที่ครูมายังไงก็แนะนำครูด้วยนะ”
“ครับครูฟ่าง”
“อย่างแรกที่ต้องทำคือออกกำลังกายก่อนซ้อมสินะ”
“ผมยังไม่ทำเลย”
“เธอชื่ออะไร”
“ผมชื่อ ไบรอันครับ เป็นนักเรียนชั้นปี 3ห้องB ”ไบรอันเป็นผู้ชายที่หล่อล่ำ มีกล้ามสวยที่ดูแล้วพอดีไม่ใหญ่เกินไป ฟ่างเดินเข้าไปกุมมือแล้วลากออกห่างจากสนามบาส
“อย่าลืมนะทุกครั้งก่อนเล่นควรจะออกกำลังกายก่อน”ฟ่างว่าแล้วก็กดให้ไบรอันนั่งลง
“ครูจะดันหลังไบรอัน แล้วไบรอันก็พยายามเอามือไปแตะปลายเท้านะ”
“ครับครู”ไบรอันรับคำอย่างนักแน่น ฟ่างดันไบรอันไปข้างหน้าพร้อมๆกับแนบหลังชิดผ่นหลังกว้างของไบรอัน ริมฝีปากสีสดก็คอยกระซิบข้างหูให้กำลังใจ ไบรอันลอบสูดกลิ่นหอมอ่อนๆของฟ่างแล้วหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข
“พอได้แล้วมั้งไบรอันนายลุกไปโดดตบเหอะ ต่อไปตาชั้น”ไมเคิลกระชากเพื่อนรักให้ลุกขึ้นแล้วรีบไปแทรกร่างให้ฟ่างช่วยดันหลังให้ต่อ จากนั้นจนถึงช่วงค่ำ หน้าที่แรกของการเป็นโค้ชคือดันหลังนักกีฬาทั้งชมรม
…………………………………………………………………….
ฟ่างเดินเข้าหอพักของครูก่อนที่จะเข้าห้องก็พบว่ามีครูคนหนึ่งยืนรออยู่
“มีอะไรรึเปล่าครับ”
“คุณกำลังทำอะไรอยู่รู้ตัวไหม รู้ไหมว่ากำลังเล่นกับไฟ”
“คุณพูดอะไร”
“อย่าทำเป็นไม่รู้เลย อย่าทำแบบนี้เพราะมันจะทำให้คุณเกิดอันตราย”ฟ่างถอนหายใจเล็กน้อยแล้วกระซิบแผ่วเบาข้างๆหู
“ไม่จริงน่า”ครูคนนั้นหน้าซีดเซียวมองหน้าฟ่างอย่างหวาดหวั่น ฟ่างเอียงคอมองอย่างเดียงสาแล้วเปิดประตูเข้าห้องไป ทิ้งครูที่ยืนตัวสั่นอย่างน่าสงสารที่หน้าห้อง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
