[บทที่ 17 บทลงโทษ]
การที่ทูตสวรรค์ได้โดนจับไปเป็นตัวประกันทำให้มิติสวรรค์นั้นโกลาหนยกใหญ่เหล่านักรบสวรรค์ต่างพากันหวาดกลัว แต่ก่อนพวกเขามองปีศาจด้วยสายตาเผ่าพันธุ์ที่แสนโง่เขลามีดีแต่ร่างกาย จนเมื่อเทพตกสวรรค์อย่างลูซิเฟอร์อดีตคนสนิทของพระเจ้า ได้หลบไปกลบดานที่มิติปีศาจ เพียงไม่กี่ร้อยปีเหล่าปีศาจก็ก้าวเข้ามาทัดเทียมกับพวกมิติสวรรค์ จนมาถึงตอนนี้ปีศาจได้เริ่มที่จะก้าวนำพวกเข้า การที่หนึ่งในทูตสวรรค์ผู้เป็นเทวาที่แกร่งที่สุดถูกจับตัวไป ได้สร้างความกลัวแก่ชาวสวรรค์ มาบัดนี้ชาวสวรรค์ผู้เคยสร้างความกลัวแก่เหล่าปีศาจ กำลังต้องหวาดกลัวปีศาจที่ตนเคยดูแคลน
“ไม่เป็นไร ยังไงอูรีเอลก็เป็นอัครทูตสวรรค์แม้เสียท่าแต่ไม่มีทางตาย พวกเจ้าไปพักผ่อนเถิด”เมเมลเบียนกล่าวอย่างอ่อนโยน
“ทำไมท่านไม่ทำลายปีศาจหรืบลบมันออกจากโลกเสียเลยขอรับ”เมเบียนชะงักกับคำถามก่อนตีสีหน้าเหนื่อยใจ
“พวกเจ้าที่อยู่บนโลกใบนี้ ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าให้กำเนิดขึ้น ก็เหมือนดั่งบุตรในอุทรข้ามิมีพ่อคนไหนฆ่าบุตรตัวเองได้ลงหรอก”ซารีเอลก้มหน้าอย่างซาบซึ้งใจ ทำไมกันนะทั้งๆที่ท่านพระเจ้ามีเมตตาต่อพวกมันทุกครั้งที่พวกมันทำเรื่องเลวทราม พระเจ้าก็อภัยให้ทุกครั้ง ทุกครั้งที่พวกมันตายพระเจ้าก็หลั่งน้ำตาให้พวกมัน ทำไมถึงไม่เข้าใจ ถึงความใจดีของพระเจ้า ซารีเอลถอยห่างจากพระเจ้าเพราะเขารู้ดีว่าท่าน อยากแอบร้องไห้เงียบๆคนเดียวอีกแล้ว
ปังงงงงงงง
เมลเบียนถอนหายใจอย่างเคร่งเครียดพลางก่นด่าความโง่เง่าของอูรีเอลที่ดันไปโดนจับเป็นตัวประกันทำให้กองทัพสวรรค์ต้องสูญเสียกำลังพลไปมาก จากเดิมที่ขาดไปเพียงหนึ่งคือ มิคาเอลแต่ตอนนี้ก็มาเสียอูรีเอลไปอีก ยิ่งบั่นทอนกำลังใจพวกนักรบสวรรค์เข้าไปใหญ่
“ทำยังไงดีๆๆๆ”เมลเบียนเดินวนไปมา ใช้ความคิดอย่างหนักเพื่อหาวิธีการให้ตัวเองชนะลูซิเฟอร์
เพล้งงงงงงงงงงง
เมลเบียนปัดแจกันที่วางบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด ทำไม ทำไมเขาถึงไม่ใช่คนที่สร้างโลกทำไมต้องเป็นลูซิเฟอร์ ทำไมเขาถึงต้องเป็นรองมัน ดวงตากลมโตฉายแววอาฆาตก่อนจะนิ่งไป
“ใช่ว่าจะมีแค่นายที่ฉลาดลูซิเฟอร์ โทษที่บังอาจทิ้งฉันผู้เป็นพระเจ้าโทษนั้นถึงตาย”เสียงหัวเราะดังก้องห้อง
ด้านลูซิเฟอร์ที่ตอนนี้กำลังมองไปยังตัวประกันเจ้าปัญหาที่กำลังนั่งทำหน้าถมึนทึงมองมาอย่างเกลียดชังแม้อูรีเอลจะถูกล่ามโซ่ที่
มือและเท้าแต่ก็ใช่ว่าจะยอมจำนนต่อพวกเขา
“ไม่กินอะไรสักหน่อยเหรอ ประเดี๋ยวก็ตายสมใจอยากข้า”ลูซิเฟอร์พูดเสียงเนิบนาบ
“หึ หากต้องกินน้ำทิพย์ของพวกแกฉันยอมอดตายดีกว่า”อูรีเอลปรายตามองน้ำทิพย์สวรรค์ข้างหน้าแล้วใช้เท้าเตะไปไกลๆ
“ปากดี พวกเทพอย่างพวกนานอดน้ำทิพย์ได้เป็นปีๆอยู่แล้ว”
“สู่รู้”ลูซิเฟอร์ก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆ
“คิดว่าข้าจะเจ็บปวดอะไรมากมายไหม หึๆๆๆ”
“ทั้งๆที่พระเจ้าผู้เป็นดั่งบิดาให้กำเนิดพวกเจ้าแต่พวกเจ้ากลับ”
“แน่ใจเหรอว่าเมลเบียนเป็นผู้ให้กำเนิดเจ้า”ลูซิเฟอร์พูดเสียงเย็น
“ใคร”ลูซิเฟอร์เงยหน้าหัวเราะลั่น ก้มมองอูรีเอลด้วยสายตากึ่งๆสมเพช
“อัครทูตสวรรค์ เป็นคนสนิทที่สุดของพระเจ้า แต่อนิจจากลับไม่รู้แม้กระทั่งนามที่แท้จริงของพระเจ้า เจ้าว่ามันน่าขำไหม อูรีเอล”อูรีเอลสะอึก อัครทูตสวรรค์ผู้เป็นข้ารับใช้ที่สนิทกลับไม่รู้เลยว่านามของพระเจ้าเรียกว่าอะไร เรียกแต่พระเจ้าเรื่อยมา
“เอาเถอะ ยังไงซะก็จงเป็นตัวประกันที่ดีอยู่นิ่งๆในนี้แล้วข้าจะหาสหายมาให้เจ้า”ลูซิเฟอร์สะบัดเสื้อคลุมเดินออกมาจากห้องขัง อินาริที่รออยู่เดินประกบข้าง
“ที่เจ้าพูดหมายความว่าไง”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องที่พระเจ้าไม่ใช่ผู้ที่สร้างโลกไง”
“ข้าแค่พูดหยอกไปงั้น”
“อย่ามาโกหกข้า ลูซิเฟอร์”อินาริกระชากแขนอย่างแรงเพื่อให้หันมาประจันหน้ากัน
“ข้ายังไม่อยากคุยเรื่องนี้”
“เจ้าไม่ไว้ใจข้ารึไงลูซิเฟอร์ ข้าเป็นสหายเจ้านะ”อินาริโวยวาย
“นั้นมันในความคิดเจ้า เคยถามข้าไหมว่าข้าคิดว่าเจ้าเป็นสหายหรือแค่สหายบนเตียง”อินาริตาโตอ้าปากค้าง
เพี๊ยะ
“ไอ้ อึก นั่นสิผิดที่ข้าคิดไปคนเดียวจริงๆ”อินาริกระแทกไหล่หนาเดินออกไป ปล่อยให้ลูซืเฟอร์ก้มหน้าอย่างสำนึกผิดที่เผลอพูดจาร้ายกาจ ในหัวของลูซิเฟอร์นั่นกำลังคิดหนักแม้จะโดนทรยศจากเมลเบียนกี่ครั้งก็ทำใจโกรธไม่ได้อยู่ดี นั่นเป็นเหตุผลที่เขายังลังเลว่าจะบุกไปมิติสวรรค์หรือไม่ เอาเถอะอย่างไรก็ตามอินารินั่นปล่อยไปก่อนยังไงก็ค่อยตามไปง้อทีหลัง
“เมลเบียน”ลูซิเฟอร์เงยหน้ามองท้องฟ้าที่เขาเป็นคนสรรสร้าง ก่อนที่ใบหน้าหวานของมิคาเอล อัครเทพที่หายไปจะลอยขึ้นมา
“เจ้าไปอยู่เสียที่ไหนกันนะ มิคาเอล”
“นายท่านๆๆๆๆ”
ปังงงๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงเคาะประตูรัวๆของเคลเบรอส ปลุกให้ลูซิเฟอร์ตื่นจากนิทรา
เป๊าะ
ลูซิเฟอร์ดีดนิ้วให้ประตูเปิดแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเลือดเต็มกายทาสผู้ซื่อสัตย์
“เกิดอะไรขึ้นทำไมเจ้าถึงได้”
“ท่านอินาริ ท่านอินาริ”
“อินาริทำไม”ลูซิเฟอร์ก้าวลงจากเตียงหนา เคลเบรอสใตอบได้แต่ก้มหน้าลง จนลูซิเฟอร์หงุดหงิดเดินออกจากห้องนอนตรงไปที่ห้องโถง
“อินาริ”ลูซิเฟอร์ตะโกนเรียกหา
“อินาริ!!!!”ร่างบางของอินาริที่เพิ่งทะเลาะกันไปเมื่อไม่กี่ชั่งโมงที่ผ่านมา ทั่วทั้งร่างเปล่าเปลือย มีรอยเลือดเต็มไปหมด ลำตัวมีรอยเขียวช้ำม่วงเข้ม และมีรอยคล้ายถูกเฆี่ยนเป็นริ้วๆ ตรงหน้าอกสลักด้วยกริชเป็นข้อความสั้นๆว่า
‘บทลงโทษ’
“นี้มันอะไร”
“ท่านอินาริดูฉุนเฉียวตั้งแต่ตอนเย็นแล้วหายลับไปที่ป่า จากนั้นไม่นานก็มีห่อผ้าตกลงมากลางปราสาทเมื่อพวกข้าแกะดูก็พบเพียงร่าง แต่ไม่ว่าจะหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ………หัวของท่านอินาริ”
“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค”
เปรี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ครืนนนนนนนนน ซ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่คอยคะ ขอโทษที่นานๆมาลงที มีสอบย่อยเยอะมากคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
