Chapter3.
.
.
“..กูเบื่อว่านว่ะ..”ผมระบายมันออกไปแล้ว ระบายให้ไอ้ฟลุ๊คกับไอ้แทนฟังเมื่อเช้านี้ ถึงไอ้แทนจะสนิทกับว่านแต่ผมก็มั่นใจว่ามันจะไม่ปูดเรื่องออกไปให้ว่านกับผมต้องทะเลาะกัน ผมไว้ใจมัน แต่ตอนนี้ผมไม่ไว้ตัวเองเลยให้ตายสิ! ยิ่งตอนนี้ที่ว่านนั่งกินข้าวกลางวันอยู่กับผม ท่าทางเนิบๆ หน้าตามึนๆ ไม่เหมาะสมกับบุคลิกของเขา ทำเอาผมรู้สึกหงุดหงิดแบบไม่มีสาเหตุ ปกติความเงียบระหว่างเราไม่เคยทำให้ผมรู้สึกอึดอัดแบบนี้มาก่อน
“เมื่อไหร่โรงเรียนจะเลิกว่ะ กูเบื่อ”
ผมเป็นคนเริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน มันดูไม่มีที่มาที่ไป เรียกว่าบ่นเฉยๆดีว่า ผมแค่ต้องการทำลายความเงียบเท่านั้นเอง แต่ดูจะไม่ช่วยให้บรรยากาศดีขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย ...ผมอาจจะเป็นคนเดียวที่รู้สึกอึดอัดแบบนี้ เพราะเท่าที่ดูแล้วว่านยังคงปกติ... นี่เขาไม่รู้ตัวเลยสินะว่าตัวเองน่าเบื่อแค่ไหน...
“ใจเย็นๆนะครับช้ง นี่เพิ่งจะพักกลางวันเอง เรียนอีกสามคาบก็เลิกแล้วล่ะครับ”
“กูรู้ แต่กูเบื่อว่ะว่าน มึงไม่เบื่อบ้างเหรอไง”
“เอ๋? ... ไม่นี่ครับ”เขาเอียงคอทำหน้าเหรอหรา ขัดตาชะมัด!
“มึงเลิกหน้าอย่างนั้นสักทีเถอะ!”
ไอ้ว่านตกใจที่อยู่ดีๆผมไปพูดใส่อารมณ์ใส่เขา ก็เห็นแล้วมันหงุดหงิดนี่! เมื่อไหร่มันจะเลิกตัวหงิมๆแบบนี้สักที ผมเป็นแฟนมันนะครับ ย้ำว่าแฟน! เลิกมาทำตัวเกรงอก เกรงใจผมได้แล้ว!
นี่ผมกับมันก็คบกันมาจะเจ็ดเดือนอยู่แล้ว มากสุดก็แค่จับมือ! มันคืออะไร!! กว่ามันจะแตะตัวผมแต่ละทีนี่คิดแล้วคิดอีก ผมไม่ใช่ตัวเชื้อโรคนะครับ! อะไรมันจะขนาดนั้น นี่ผมได้สุภาพบุรุษหรือสงฆ์มาเป็นแฟนกันแน่ ไอ้ช้งจะบ้าตาย!! นี่ผมเป็นผู้ชายนะครับความรู้สึกอย่างว่ามันก็ต้องมีบ้าง เคยคิดจะลองอ่อยๆมันดูเหมือนกัน แต่ไอ้ว่านมันโง่ ดูไม่ออกหรอกว่าผมต้องการอะไร แล้วจะให้ไปพูดโต้งๆ ถีงผมจะเป็นคนตรงแต่ผมก็ยังอายเป็นนะ!
ไหนจะเรื่องเพื่อนๆผมอีก ที่มันดูจะพยายามไม่ข้องเกี่ยว ถึงมันจะบอกอยู่บ่อยๆว่าไม่อยากรบกวนเวลาผมที่ได้อยู่กับเพื่อน เกรงใจนู้นนี่นั่นสารพัด แต่มันจะไม่ห่างเหินเกินไปหน่อยเหรอ ก็เพื่อนกันทั้งนั้นนี่นา
“ผะ..ผมทำหน้าอย่างไหนหรือครับ?”
“ก็หน้า..หึ้ยยย! ช่างมันเหอะ!” หน้าโง่ๆไงนายว่าน!
“ค...ครับ เอ่อ... เอาจานช้งมาเดี๋ยวผมไปเก็บให้ดีกว่า”
“ไม่ต้อง กูเก็บเอง”
***
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยอะไรกับมันอีก แยกย้ายกันขึ้นห้องเรียน ผมกับว่านเรียนกันคนละห้องมันเรียนวิทย์คณิต ส่วนผมเรียนศิลป์คำนวณ ปกติมันจะเดินมาส่งผมที่ห้องเรียน แต่วันนี้ผมเป็นคนบอกมันเองว่าไม่ต้องมาส่ง และกำชับมันไปด้วยว่าตอนเย็นไม่ต้องรอ ให้กลับไปก่อนเลย ซึ่งมันก็รับคำว่าตามใจผม
นี่ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่จะเว้นระยะห่างระหว่างมันกับผมบ้าง ที่ทำไปนี่ก็เพื่อตัวผมเองล้วนๆ (แหะๆ) เพื่อให้ผมได้ก้าวออกมา ได้คิดไตร่ตรอง ว่าระหว่างผมกับมันควรดำเนินไปต่อ หรือควรหยุดเพราะถึงจุดอิ่มตัว...
...ผมยังจำวันแรกที่เจอมันได้ ว่านมันเพิ่งย้ายเข้ามาเรียนโรงเรียนเดียวกันกับผมตอนมอสี่ เป็นเด็กใหม่ที่ใครเห็นก็สะดุดตา เพราะอย่างแรกคือมันหน้าตาดี ตามันค่อนข้างดุ ดูหาเรื่อง ติดจะวอนโดนตีนหน่อยๆ เวลาที่มันมองผมแรกๆ ผมยังรู้สึกอยากเข้าไปตั้นหน้ามันซะเหลือเกิน แต่ผมไม่ใช่คนหาเรื่องครับก็ได้แต่คิดเท่านั้น แต่ไม่รู้คนอื่นจะคิดแบบผมและจะเข้าไปหาเรื่องมันจริงๆรึเปล่า ช่วงนั้นผมก็ไม่ได้สนิทอะไรกับว่านมันเสียด้วยสิ
แต่หลังจากนั้นผมก็ได้รู้จักกับว่านเพราะไอ้แทน ไอ้แทนมันเพิ่งเข้าชมรมดนตรีในช่วงมอสี่เทอมสอง เพราะตอนนั้นวงของผมขาดนักร้องนำพอดี ไอ้ว่านที่ผมรู้จักตอนแรกๆทำเอาผมเงิบไปหลายตลบอยู่เหมือนกัน นิสัยที่ใครๆก็คิดว่ามันน่ะต้องโหด เถื่อน เลวสุดๆ ดูตานั่นสิแค่ตวัดมองก็ขนลุกพรึ่บ ประกอบกับหน้านิ่งๆ เหมือนคนที่คิดอะไรอยู่ตลอดเวลา แต่พอเจอนิสัยจริงๆแม่งกลับตารปัดไปหมด นิสัยหน่อมแน้มไปอีก ไหนจะชอบทำหน้าโง่เอ๋อๆ ทำตัวก็สุภาพบุรุษเกิ๊นนนน คนดีเกิ๊นนนน ติดจะซื่อบื้อไปเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะมันเป็นคนดีจริงๆ นั่นเลยทำให้ผมตกลงคบมันเป็นแฟน ....แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ มันทำตัว’น่าเบื่อ’เสียเหลือเกิน...
ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมกับเพื่อนก็ซ้อมดนตรีกันปกติ แต่พอรู้ว่าวันนี้จะไม่มีว่านกลับบ้านด้วยกันก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ แต่ผมก็สลัดความคิดนั้นออกไป พยายามโฟร์กัสไปที่คอร์ดเบสที่ผมกำลังซ้อมอยู่ดีกว่า พอเขาอยู่ก็เบื่อเขา แต่พอเขาจะไม่อยู่จะไปคิดถึงเขาทำไม นี่ผมมึนอะไรอยู่รึเปล่าเนี้ยยย!
“นี่มึงเป็นไรอีก ทำหน้าปุเลี่ยนๆ ถ้าปวดมากก็ไปเข้าห้องน้ำไป”ปากหมางี้ ไอ้ฟลุ๊คคนเดียวครับ
กวนทีนอย่างเดียวไม่ว่า ยื่นทีนมาสะกิดขาผมยิกๆอีก ลามปามแล้วสัดหนิ!
“หุบตูดมึงไปเลยเชี่ย แล้ววันนี้มึงไปไหนต่อเปล่า?”
“ถามไม? จะติดสอยห้อยกูไปเป็นเหาฉลามหรา”
“- -”อย่าลีลาพ่อคุณ
“โอเคๆ อย่าทำหน้าแบบนั้น ฮ่าๆๆ กูว่าจะไปสยาม มึงจะไปกับกูเหรอ แล้วผัวมึงละ?” ยังไม่ใช่ผัวโว้ยยยย ถ้าได้เมื่อไหร่จะรีบมาเล่าให้มึงฟังคนแรกเลยสัสส
“สัส กูบอกมันไม่ต้องรอ เดี๋ยววันนี้กูไปกับมึงด้วย”
“เออเคๆ ไม่ได้ไปไหนมาไหนกับมึงหลังเลิกเรียนมานานละเหมือนกัน คิดถึงช้งชี้จุงเบยย จุ๊บๆ”
“จุ๊บตีนกูนี่มา ที่นั่งเรียนข้างกันทุกวันนี่มึงไม่นับใช่ไหม”
“ฮ่าๆๆ เล่นนิดเล่นหน่อยทำโหดนะมึงง”
หลังจากนั้นไอ้นินจาก็บอกให้เลิกซ้อมพร้อมกับกำชับว่าให้ไปแกะคอร์ดเพลงใหม่มาเพิ่มอีกสองสามเพลง และแจงกำหนดการคร่าวๆ และคิวแสดงของพวกผม ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมกับไอ้ฟลุ๊คก็ตรงไปสยามอย่างที่ตกลงกันไว้ ช่วงเวลานี้ท้องฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว แต่ยังพอมีนักเรียนเดินกันอยู่ประปราย ไอ้ฟลุ๊คตรงไปร้านกางเกงยีนส์ที่ตอนนี้ในหมู่วัยรุ่นกำลังเป็นที่นิยม ลองถอดๆใส่ๆอยู่สองสามตัว สรุปก็ได้ยีนส์ที่ตนเองตั้งใจมาซื้อไปสองตัว ราคากระเป๋าเบาเลยทีเดียว หลังจากออกร้านยีนส์ก็ไปต่อร้านเกมส์กับร้านกล้องอีกนิดหน่อย แล้วตัดสินใจกันว่าจะไปกินข้าวก่อนค่อยกลับบ้าน ซึ่งร้านที่ไปกินเป็นร้านธรรมดาฝั่งตรงข้ามกับห้างเวลามากับเพื่อนก็จะมากินร้านนี้ แต่ถ้ามากับหญิงส่วนใหญ่ก็จะกินในห้างตามประสา
“เห้ยช้ง เมื่อกี้กูว่ากูเห็นเชี่ยนัทแว้บๆว่ะ”
ขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ จู่ๆไอ้ฟลุ๊คก็พูดชื่อบุคคลที่ผมไม่อยากพบเจอมากที่สุด
“ห้ะ ตอนไหน?”
“เมื่อกี้ เดินผ่านหน้าร้านไปเมื่อกี้เลย กูว่ากินเสร็จแล้วเรานั่งรอสักพักก่อนค่อยออกไปดีกว่า”
...ชิบหายจริงๆกู...
ไอ้นัทหรือเชี่ยนัทที่พวกผมเรียกจนติดปาก มันคือคนที่ตามจีบผมมาตั้งแต่สมัยที่ผมยังมีแฟนเป็นผู้หญิง จนตอนนี้ที่ผมคบกับไอ้ว่านที่เป็นผู้ชาย มันก็หายหน้าหายตาไป ซึ่งถือว่าดีต่อชีวิตผมมากๆ มันเป็นเด็กโรงเรียนคู่อริของโรงเรียนผม เวลามันพาพวกมาหาผมถึงโรงเรียนก็มักจะมีเรื่องวิวาทตามมาเสมอๆเพราะความไม่ถูกกันของเด็กสองโรงเรียน ทำให้ผมใช้ช่วงเวลาชุลมุนนั้นหนีเอาตัวรอดจากมันมาได้แต่ก็ไม่ตลอด มันเป็นคนที่น่ารำคาณมากกกก... ตามตื้อตอแยไม่เลิก จนผมมาคบกับไอ้ว่านอย่างที่บอกนั่นแหละ มันถึงเลิกราไป
ผมนั่งคุยเล่นอยู่กับไอ้ฟลุ๊คจนถึงเวลาสองทุ่มกว่าๆ จึงตัดสินใจจะกลับบ้านกัน
แต่ระหว่างที่กำลังเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า ...เหมือนเวลาไม่เป็นใจ ...เจอจนได้สินะ
...เชี่ยนัท...
“ไง~ ไม่เจอกันนานยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะช้ง” ...กูจะอ้วก
หน้าตามันเจ้าเล่ห์มากครับ หน้าไม่หล่อแล้วยังเสือกเป็นตัวโกงอีก ผมกับไอ้ฟลุ๊คนี่จ้องมันเขม็ง ...ไม่น่าไว้ใจ
“หึ แล้วนี่ไอ้hereนั่นมันไม่มาด้วยเหรอ?...” มันคงจะหมายถึงแฟนผม ...ไอ้ว่าน
ก่อนที่แววตามันจะวาวโรจน์เหมือนโกรธอะไรสักอย่าง
“...”
มันก้มลงมากระซิบข้างหูผม เหมือนต้องการจะเน้นย้ำทุกคำพูด
“...แฟนมึงทำกูไว้แสบมากนะ ฝากบอกมันด้วยว่ากูจะตามไปเอาคืน!”to be continued...
****
จะว่าไปว่านนี่แทบจะไม่มีบทบาทเลย 555 แต่หลังจากนี้นี่มีแน่ๆค่ะ 
ขอบคุณทุกคนนะคะที่คอยติดตาม
ขอขอบคุณ
คุณB52 ,heroza ,กุ้งเชอรี่ ,TrebleBass ,yowyow ,♠DekDoy♠ ,snowboxs ,dahlia ,IsDeer
คุณเป็นกำลังใจที่ดีให้คนแต่งจริงๆนะคะ 
แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ 
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]Fool มันน่ะโง่ แต่ผมก็รักมันนะครับ ตอนพิเศษ(ครึ่งแรก)24/7/57 P.3 (อ่าน 22509 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก