ชื่อของตัวละคร สถานที่บางแห่งเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเองไม่แน่ใจว่าบางหัวข้อมีอยู่จริงไหมขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงที่ผู้แต่งสร้างขึ้นมาภายในเรื่องเท่านั้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน +เป็ด คอมเม้นท์ล่วงหน้าค่ะ ขอบคุณค่ะ ^^
ตอนที่ 10. (จบ)
หัวใจสี่เหล่าทัพ [โจรสลัด]ทิศเหนือ
สายฟ้ารู้สึกอยากร้องไห้ก็คราวนี้แหละ หลังจากพี่ชายพาวิ่งออกจากร้านอาหาร จับมือกันวิ่งอยู่ดีๆพี่ชายก็หายไป แล้วคนพวกนี้กำลังจะไปไหนกัน เดินเหมือนกำลังเดินไปรวมตัวกันที่ไหนสักแห่ง ไม่มีพี่อยู่ใกล้ๆ ใจกังวลไปต่างๆนาๆ โดนเบียด โดนชน บ้างก็ผลักเขา สายฟ้าเดินตามคนพวกนั้นไปหาทางออกไปที่โล่งๆ และก็เหมือนโชคช่วย หลุดออกมาได้ถึงขั้นต้องโกยอากาศเข้าปอดกันเลยทีเดียว หันซ้ายแลขวา เจอแต่คนที่ไม่รู้จัก เจอแต่คนแปลกหน้า นั่งย่องๆใกล้ๆฟุตบาท เขาไม่รู้จักใครสักคน แล้วต้องทำยังไงต่อ จู่ๆก็มือมือมาแตะที่ไหล่เขา สายฟ้าหันไปมองคิดว่าอาทิตย์หาเขาเจอแต่เปล่าเลย เป็นใครก็ไม่รู้ หน้าตาดีอยู่หรอกแต่หน้าตาเจ้าเลห์ไม่น่าไว้ใจ
"ฮือ หือ คิดไว้แล้วว่าต้องน่ารัก คิดไม่ผิด มาทำอะไรแถวนี้ครับ" สายฟ้าไหวไหล่แล้วลุกขึ้นจ้องผู้ชายตรงหน้าอย่างระแวดระวัง
"ไม่เกี่ยวกับคุณ" เขาก็อยากเดินหนีอยู่เหมือนกันแต่กลัวจะถูกทำร้าย อ้ายเคยสอนไม่ให้หันหลังให้คู่ต่อสู้ แต่ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นรึเปล่าคู่ต่อสู้ของเขา
"เสียงก็เพราะด้วย ไปกับพี่ไหม พี่ให้สองพัน" สายฟ้าขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจ ไปด้วยแล้วได้เงิน คนที่นี่ให้เงินกันฟรีๆเลยหรือ ประหลาด
"มาให้เงินฉันทำไม เราไม่เคยรู้จัก อย่าเข้ามาใกล้ฉันมากไปกว่านี้ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" สายฟ้าใช้มือจับมีดในเสื้อของเขาไว้แน่น เมื่อผู้ชายตรงหน้าไม่มีท่าทีล่าถอยแต่กลับเดินเข้ามาหาเขา
"น้องอย่าทำเป็นไม่เคยเรื่องอย่างว่าเลยน่า อะพี่ให้สามพันเลิกเล่นตัวได้แล้ว"
"ไม่เอา เลิกยุ่งกับฉันซะ ถ้าไม่อยากจบชีวิตตัวเองวันนี้" สายฟ้าดึงมีดจากกระเป๋าเสื้อมาขู่ แทนที่จะกลัว ไอ้นั้นกลับเข้ามาจับมือข้างที่ถือมีดเขาแล้วยิ้มร้ายๆ
"เอาของมีคมมาเล่น ไม่ดีนะหนูน้อย" สายฟ้ามองหน้าไอ้นั้นอย่างโมโห ยกเท้ามาถีบกลางเป้า จนไอ้นั้นเก็บคองอเข่ามือกุมเป้าสีหน้าแสดงความเจ็บปวด แรงจากการถีบทำให้ไอ้นั้นเซไปหลายก้าวแล้วทรุดนั่งทันที สายฟ้ารีบเดินหนี
"เด็กเวร มึงจะหนีกูไปไหน ขอดีๆไม่ชอบ ชอบความรุนแรงใช่ไหม" ไอ้นั้นวิ่งมากระชากแขนเล็กเข้าไปหาแล้วฟาดฝ่ามือกับแก้มนวล แล้วผลักลงไปกองกับพื้น ตอนเดินหนีเดินลัดสนามหญ่าค่อนข้างเปลี่ยว ไม่ทันฉุดคิดว่าไอ้นั้นจะมีแรงตามมาทัน สายฟ้ามองไอ้เวรนั้น มองมาที่เขาอย่างกระหาย สายฟ้าหันไปมองรอบๆ รู้สึกกลัวจับใจ มันเข้ามาคร่อมแล้วจับหน้าเขาไว้
"เล่นตัวยังไง มึงก็เป็นของกูอยู่ดี ให้เงินไม่เอา ชอบให้ฟรีๆก็ไม่บอก" มันซุกไซร์ตรงคอเขา ขยะแขยง สายฟ้ากัดฟันกรอด อย่ามาโทษเขาเลยนะ ทำตัวเอง สู่สุขติเถอะ สายฟ้ามองที่ปลายเข็มที่ทาพิษไว้ก่อนแล้วยกขึ้นแทงไปที่ต้นคอของไอ้เลวนั้นมันร้องจ๊าก ผุดลุกขึ้นกุมที่ต้นคอสีหน้าตกใจ สายฟ้ามองสีหน้าตื่นๆของมันอย่างสมเพช
"มึงเอาอะไรมาแทงกู ไอ้เด็กเวร" มันมองมาที่เขาตาขวาง สายฟ้าชูเข็มให้มันดู มันมองที่เข็มแล้วแคนหัวเราะ
"มึงคิดว่าแค่เอาเข็มมาแทงกู มึงจะหยุดกูได้เหรอ มึงคิดผิดแล้วละ ฮ่าๆๆ" สายฟ้ามองหน้ามันอย่างเย็นชา ไอ้โง่ กำลังจะตายยังไม่รู้ตัว
"ห้า" มันขมวดคิ้ว มองที่เขาอย่างไม่เข้าใจก่อนจะแสร้งยิ้ม
"อะไร อ๋อ มึงยอมให้กูเอามึงห้าน้ำ ได้ซี ฮ่าๆๆ"
"สี่" เขาไม่สนใจพูดสวนมันไป
"สาม" มันโผเข้ามาคร่อมเขาไว้
"อะไร ห้าก็ห้าสิ"
"สอง" มันก้มมาซุกไซร์ที่คอเขาอย่างไม่สนใจก่อนที่มันจะผุดลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าบิดเบี้ยว สีซีดเซียว กุมที่คอที่เขาแทงเข็มลงไป ตาเหลือก ล้มลงไปกองกับพื้น ร่างกายกระตุกถี่ๆ
"หนึ่ง ออกฤทธิ์ช้าแต่ขอบอกว่า แกจะเหลือแค่ชื่อ ร่างกายจะถูกย่อยสลายเป็นปุ๋ยอยู่ที่นี่แหละ แล้วไม่ว่าชาตินี้ชาติหน้าก็อย่างมาทำอะไรต่ำๆกับฉันอีก อโหสิกรรมให้ด้วยนะ ทัวร์นรกให้สนุกนะ" สายฟ้ายิ้มเย็น ร่างกายของไอ้เลวนั้นเริ่มหดลง ใบหน้าคล้ำ เสื้อผ้าที่ใส่ก็เริ่มติดกับเนื้อหนังของไอ้เวรนั้น สายฟ้าเมินไปทางอื่นแล้วเดินจากที่นั้น แกบังคับให้ฉันต้องทำ!!
สายฟ้าเดินออกมาจากที่เปลี่ยวมองหาอ้ายก็ไม่เจอ อยู่คนเดียวก็กลัวจะเจอเหมือนเดิม เดินมานั่งที่เก้าอี้ที่มีป้ายบอกว่าที่รอรถประจำทาง มีคนนั่งอยู่สอง มองมาที่เขาอย่าสนใจ เสื้อผ้าหลุดหล่ยไปหมด เขาปัดเศษหญ่าออกจากเสื้อผ้า มองไปที่ถนนอย่างเหงาๆ สักพักรถก็มาจอด คนที่นั่งอยู่ก็พากันขึ้นรถไปหมด เหลือเขาคนเดียว อยากร้องไห้จริงๆ ไม่รู้จะทำยังไงดี..
"นั่งด้วยคนนะ" สายฟ้าหันไปมอง คราวนี้ใครอีกละ ไม่คุ้นหน้า มาเงียบๆ ทั้งที่เขาไม่รู้สึกตัวสักนิด ทั้งที่ร่างกายสูงใหญ่ออกขนาดนั้น น่าสงสัย
"มองผมแบบนี้ไม่ไว้ใจเหรอครับ ไม่ต้องกลัวหรอกคุณ ผมเป็นตำรวจ" พูดเสร็จผู้ชายคนนั้นก็หยิบอะไรไม่รู้โชวหราตรงหน้าผม
"สารวัตร ทักษินัย " สารวัตรคนนั้นพยักหน้าแล้วหันมายิ้มให้เขา
"มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ดูท่าแล้วเหมือนไปมีเรื่องมาเลย"
"ครับ ฆ่าไปแล้วด้วย ผมคงไม่เจอข้อหาอะไรมั่งครับ แค่ป้องกันตัว" สายฟ้าหันไปมองสารวัตรเต็มตา สารวัตรหน้าตาดีมากเลย ตาคม จมูกโด่ง ปากสีชมพู แบบคนสุขภาพดี
"เขาทำอะไรให้ถึงฆ่าเขาละ" สายฟ้ามองหน้าหน้าสารวัตรที่ยิ้มขำ ทั้งที่เขาพูดความจริงแท้ๆ
"ข่มขืน" สารวัตรเลิกคิ้วแล้วมองหน้าเขาอย่างสำรวจ
"มีเค้าเป็นไปได้ ฆ่าเขาวิธีไหนละ แน่ใจได้ไงว่าตาย แล้ว คุณไม่กลัวถูกผมจับเหรอ" สายฟ้ามองเข็มในมือที่มีคราบเลือดติดอยู่ที่ปลายนิดๆ แล้วยื่นให้สารวัตรดู
"เข็มนี่แหละ อาวุธ ส่วนเรื่องที่แน่ใจว่าตายนี่ ร้อยเปอร์เซนต์เลย ไม่เหลือซาก แล้วเรื่องถูกจับ ผมไม่กลัว บอกแล้วว่าป้องกันตัว" สารวัตรมองเข็มในมือแล้วหันไปมองหน้าสวยของคนข้างๆ
"จากที่ไม่เครียดตอนนี้ชักเครียด เราพูดจริงรึเปล่า" สายฟ้าถอนหายใจเบื่อ
"เรื่องล้อเล่น ผมหลงกับพี่ชาย ช่วยผมหน่อยได้ไหม สารวัตร" เปลี่ยนเรื่องดีกว่า ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว
"ระวังจะเจอข้อหานะคุณ แล้วบ้านอยู่ไหน ผมไปส่งให้"
"ไปยังไง คุณเดินมาไม่ใช่เหรอ"
"โรงพักอยู่ไม่ไกล ออกมาเดินเล่น ไปไหมจะไปส่ง"
"ผมไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณรู้จักคนชื่อนฤเคนทร์ไหม ผมอยากเจอเขา" สายฟ้าตาเป็นประกายเมื่อพูดถึงคนชื่อนฤเคนทร์
"พี่ชายละสิ ผมไม่รู้หรอกคนชื่อนี้มีเยอะแยะ ไงไปโรงพักกับผมก่อนไปหาในทะเบียนราฎดู อาจจะเจอ" สายฟ้าพยักหน้า
"แต่คนชื่อนฤเคนทร์เขาไม่ใช่พี่ผม เขาเป็นสามีผมตะหาก สารวัตรพูดผิด พี่ผมชื่ออาทิตย์"
"ห๊า า เอ่อ สามีเหรอ" เขาพยักหน้า สารวัตรทำหน้าอึ้งๆ ก่อนจะนำเขาไปที่โรงพักอะไรนั้น
"เทห์มากเลยคนที่เป็นตำรวจต้องแต่งตัวดูดีทุกคนรึเปล่าครับ" สารวัตรมองสายฟ้างงๆ ไปอยู่ที่ไหนมา เครื่องแบบตำรวจก็ใช้มาหลายปีแล้ว พูดเหมือนพึ่งเห็น
"ก็นะ นั่งรอก่อน จะลองไปหาให้ชื่อ นฤเคนทร์ใช่ไหมครับ" สายฟ้าพยักหน้า มองไปรอบๆอย่างตื่นตาตื่นใจ
"ขอโทษนะ เราชื่อสายฟ้ารึเปล่า" สารวัตรคนเดิมเดินเข้ามาถามเขาสายฟ้าก็พยักหน้าอีก
"งั้นก็ไม่ต้องหาแล้ว รออยู่ที่นี่แหละ คนทางนั้นก็มาแจ้งคนหายไว้ที่นี่เหมือนกัน คนแจ้งชื่อธีรวัตร" สายฟ้าขมวดคิ้ว ดึงมือสารวัตรไว้ก่อน สารวัตรหันมามองหน้าเขาเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะถามว่ามีอะไร
"ผมไม่รู้จักคนชื่อนี้" สารวัตรขมวดคิ้วบ้าง อล้วนั่งลงข้างๆ
"เอางี้ผมจะอยู่ด้วย ไม่ต้องกังวล" ไม่นานร่างสูงใหญ่อย่างคนฝรั่งก็เดินเข้ามา สารวัตรลุกขึ้นมองที่ร่างสูงเหมือนกัน
"ผมธีรวัตร นายผมให้มารับคุณสายฟ้า" ธีร์มองตรงไปยังร่างเล็กที่จ้องมองเขาอย่างจับผิด
"แต่คุณสายฟ้ายืนยันกับทางตำรวจว่าไม่รู้จักกับคุณเป็นการส่วนตัว"
"สำหรับผมคุณสายฟ้าไม่รู้จักก็เห็นจะไม่แปลกแต่มีอีกคนที่คุณสายฟ้ารู้จักดี คุณนฤเคนทร์ให้มารับตัวคุณครับคุณสายฟ้า" สายฟ้าลุกขึ้นยืน ใบหน้าหวานเผยรอยยิ้มกว้างเดินไปหาธีร์แต่สารวัตรกันตัวเขาไว้ก่อน
"ผมจะแน่ใจได้ยังไง คุณสายฟ้าไม่เคยเจอคุณมาก่อน คุณอาจเอาชื่อนฤเคนทร์มาอ้าง เพื่อเอาตัวคุณสายฟ้าไปก็ได้ มีหลักฐานมายืนยันไหมครับ" ธีร์หรี่ตามองคนตรงหน้าแต่ยังไม่ทันที่จะเอ่ยอะไร ร่างสูงของคนคุ้นหน้าคุ้นตาก็ปรากฎตัวขึ้นก่อน
"พี่เคน" สายฟ้าวิ่งเข้าไปกอดร่างสูงของสายชลหรือนฤเคนทร์แน่น นฤเคนทร์กอดตอบ ถอนหายใจโล่งอก
"ไม่เป็นไรแล้วนะฟ้า พี่อยู่นี่แล้ว" ธีร์พอเห็นนายก็โค้งให้แล้วหันมาสบตาสารวัตรที่มองเหตุการณ์ตรงหน้างงแล้วหลบไปถอนแจ้งความที่มีเจ้าหน้าที่รออยู่แล้ว
"ขอบคุณนะครับสารวัตร ถ้าฟ้าไม่เจอคุณไม่รู้จะหลงไปไหนต่อ" สารวัตรยิ้มให้แล้วบอกว่าไม่เป็นไร ทุกคนจึงขอตัวกลับ
"ทำไมต้องพากันวิ่งหนีพี่กับหมอเนด้วย แล้วนี่หน้าไปโดนอะไรมา ฟ้าเจ็บรึเปล่าห๊า รอยมือนี่ ใครทำอะไรฟ้า" มาถึงบ้านตอนแรกก็บ่นพอเห็นรอยมือที่หน้าเท่านั้นแหละหน้าตาตื่นเชียว สายฟ้าอมยิ้ม
"ถามเยอะ อ้ายกับฟ้านึกว่าโจรจะมาปล้นอ้ายเลยพาหนี ส่วนเรื่องฝ่ามือเนี้ย ฟ้าเกือบโดนข่มขืนแนะ แต่ฟ้าฆ่ามันไปแล้วละ"
"แน่ใจนะว่าตาย ถ้าไม่ตายจะเอาลูกซองไปให้มันกิน" เขายิ้มปลื้ม พี่เคนยังห่วงเขา ทำให้หายน้อยใจเรื่องที่เห็นในวันนี้ไปได้บ้าง
"ตายแบบมีประโยชน์"
"ยังไง"
"ก็ย่อยสลายกลายเป็นปุ๋ยไง แต่ช่วงนี้หญ่าที่ไอ้เลวนั้นทับอยู่จะหายไปแล้วไม่นานหญ่าบริเวณนั้นก็จะสูง เติบโตกว่าหญ่าที่ไม่ได้ปุ๋ยมนุษย์ของไอ้เลวนั้น"
"ดีแล้ว ที่ไม่เป็นอะไร พี่ใจหายกลัวฟ้าจะเป็นอะไรไป ส่วนเรื่องอาทิตย์ไม่ต้องห่วงพี่ให้คนออกตามหาตอนนี้เจอตัวแล้วละ" เขาเข้าไปกอดร่างสูงของพี่เคนแน่น
"ขอบคุณครับ แล้วก็ขอโทษที่ฟ้าไม่รับแหวนในวันนั้น ฟ้าโง่เองที่คิดอะไรละเอียดละอ่อนเกินไป" พี่เคนกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
"ฟ้าคิดอะไรอยู่ในตอนนั้น"
"ฟ้าแค่อยากจัดงานตอนที่ฟ้ายังมีสติดีอยู่ อยากรู้ อยากเห็น อยากอยู่ในช่วงเวลานั้น อยากจดจำเรื่องราวทุกอย่างไว้ตลอด อยากมีส่วนร่วม อยากเห็นรอยยิ้ม มากกว่าการฝืนยิ้ม ฟ้าไม่ชอบความรู้สึกแบบนั้น งานแต่งงานของฟ้า ฟ้าอยากเลือกชุดเอง อยากเดินไปทั่วงานทักทายผู้คนด้วยรอยยิ้ม และเราก็จับมือกันไว้ตลอด ช่วงเวลาสำคัญที่สุดของฟ้าทั้งทีอยากให้ทุกอย่างมันออกมาเฟอร์เฟกก็เท่านั้น แต่ไม่คิดว่าทุกอย่างมันจะตาลปัตรไปหมดแบบนี้"
"ฟ้าไม่ผิดที่คิดแบบนั้น พี่เองก็อยากเห็นรอยยิ้มของฟ้า รอยยิ้มชองทุกคนที่มาร่วมงาน มากกว่าคราบน้ำตาที่ติดอยู่ที่แก้ม หรือไม่น้ำตาก็เอ่อล้นออกมาด้วยความเสียใจ รู้ไหมว่าพี่ตั้งใจไว้ว่าถ้าฟ้าไม่ฟื้นพี่ก็จะตามไปอยู่กับฟ้าด้วย ฟ้าฟื้นขึ้นมาพี่ดีใจจริงๆ นำรอยยิ้มของทุกคนคืนมาไม่พอ ฟ้ายังเอาหัวใจร้าวๆของผู้ชายคนนึ่งที่โง่รู้ใจตัวเองช้ากลับมาเยียวยาอีกด้วย" สายฟ้าสะกดกลั้นน้ำตา
"บอกฟ้าให้ชัดอีกทีได้ไหม ว่าพี่เคนคิดยังไงกับฟ้า" สายชลหรือเคนทร์จ้องตาของเขาไม่หลบ เป็นเขาเองที่รู้สึกหน้าร้อน ตอนนี้ยังแดงเป็นมะเขือเทศสุกแน่ๆ
"พี่รักฟ้า สายชลคนเดิมรักสายฟ้า นฤเคนทร์น่าตาดีคนใหม่คนนี้หัวใจเป็นของสายฟ้านานแล้ว เป็นของฟ้ามาโดยตลอด"
"เอาดีๆ ฟ้าได้ยินไม่ชัด"
"สบตาด้วยจะขออะไรน่ะ ไม่งั้นก็ไม่บอกแล้ว"
"รู้ว่าเขินทำไมต้องแกล้งด้วย" อดทำแก้มป่องไม่ได้ เขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
"ชอบ น่าแดงแล้วน่ารัก" สายฟ้าฟาดมือเข้าที่แขนสายชลแล้วแสร้งทำตาคว่ำ สายชลก้มหอมแก้มนวลเบาๆ โดนฝ่ามือฟาดเข้าที่แขนอีกครั้ง
"อูย ย เจ๊บเจ็บ คนแถวนี้ใจร้ายว่ะ ทำร้ายร่างกายผัว" เคนมำปากยื่น มือลูบที่โดนทำร้ายเบาๆ
"สำออย แล้วใครผัว ไม่มี๊ โสด" สายชลพยักหน้าแล้วพุ่งเข้าหาร่างเล็กมุดเสื้อไปขม เม้ม แล้วเลียเบาๆที่ท้องน้อยร่างเล็ก
"อ๊าก ก ส์ อย่า จั๊กจี้ ฮ่าๆๆ พอ ละ แล้วพี่เคน" เคนโผ่วหัวออกมายิ้มเจ้าเลห์
"บอกมาใครเป็นสามีฟ้า" สายฟ้าอมยิ้ม แก้มป่อง ตาเหลือบไม่มองทางอื่น สายชลจี้เอวเล็กเบาๆ สายฟ้าสะดุ้งโย่ง
"พี่เคนอ่ะ"
"คิดอะไรนักหนาตอบยากนักรึไง หรือว่าเรามีกิ๊กซุกซ่อนพี่เอาไว้ที่เกาะ" สายชลมองมาที่ร่างเล็กแบบจับผิด
"เปล๊า า" สายชลขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆร่างเล็กแล้วโน้มไปจูบหน้าผากมลเบาๆ
"มีอะไร รึเปล่า หืม" สายชลพูดแล้วพิงซบอยู่กับคอขาวของร่างเล็กมือก็ปลดกระดุมออกจนหมดแผง
"หยุดเลย พี่เคน ตอบคำถามฟ้ามาก่อน" เคนลูบไล้ไปทั่วจนสายฟ้าเสียววูบ ต้องหยุดมือหนาไว้ก่อนที่อารมณ์จะพาไปไกลกว่านี้
"คนที่พี่เคนไปทานข้าวด้วยเป็นใครครับ" สายชลเริ่มปูไต่อารมณ์เริ่มไปแล้ว..
"คนมาบริหารงานแทนพี่ไงครับ ฟ้าไปอาบน้ำดีกว่า พี่จะลบรอยที่คอฟ้าให้เอง นะครับ" สายฟ้าพยักหน้า เห็นสายตาที่มองรอยดูดที่คอเขาตาดุดัน เขาเองก็ไม่อยากขัดใจ
อาบน้ำเสร็จก็มานั่งให้พี่เคนทายาให้ที่แก้มคนก็ตัวใหญ่ มือก็หนา แต่ไม่น่าเชื่อว่ามือจะเบาขนาดนี้ ใบหน้าฉายแววเศร้า เมื่อลูบไล้มือที่คอของเขา ตอนอาบน้ำทำให้เห็นในกระจกว่ามีอยู่สี่รอย
"ขอโทษนะ ทำร่างกายเป็นรอยน่าเกลียดแบบนี้ รังเกียจฟ้าไหม" พี่เคนส่ายหน้าแล้วยิ้มให้ผม
"พี่ไม่เคยรังเกียจฟ้า ไม่ว่าฟ้าจะเจอมากกว่านี้พี่ก็รับได้เสมอ ก็ฟ้าเป็นเมียพี่ แล้วยังเป็นเจ้าของหัวใจพี่ด้วยนะ"
"เลี่ยนนนนน" พี่เคนหัวเราะที่เห็นเขาก้มหน้าใบหน้าร้อนฉ่า า
"รักพี่ไหม"
"ม่ายยยรุ" สายชลล้มตัวลงนอนตบที่ว่างๆข้างๆแนวเชิญชวน
"จะร้องเพลงให้ฟัง" ร่างเล็กทิ้งตัวเองนอนข้างข้างๆ สายชลดึงร่างเล็กเข้าไปกอด
"ไม่อยากรู้แล้วเหรอ ว่าฟ้ารักพี่เคนไหม"
"กำลังจะร้องเพลงขอความรักจากฟ้าอยู่นี่ไง ฟังนะ อะแฮม ม ม ทัพบก ทัพเรือ ตำรวจ เขาอวดเรื่องแฟนนักหนา ทำไมคนเกาะสีฟ้า ไม่รักพี่เลยแก้วตา เห็นสายฟ้าใจดี ไม่นึกจะทำพี่ลง รับรักพี่เถอะน่ามล หัวใจพี่เหี่ยววววเฉา เพราะไหมที่รัก ฟังแล้วมีข้อแม้ว่าต้องรับรักด้วย" สายฟาหัวคิกคักตั้งแต่เริ่มร้องแล้ว
"แนะ มีอย่างที่ไหนให้เขาฟังจนจบแล้วมาบอกว่ามีข้อแม้ ขี้ตู่" สายชลขำแล้วมือก็เริ่มเลี้อยอยู่ไม่สุขแล้ว ว ไม่อยากห้ามแล้ว กลัวจะลงแดงก่อน ดูหน้าฟินเว่อร์ซะขนาดนั้น
"จะรับรักดีๆไหมที่รัก ไม่อย่างนั้นนน...คืนนี้ยาวววววววว" สายชลทำหัวเราะอย่างคนบ้า สายฟ้ามองคนที่พลิกขึ้นมาคร่อมเขาแล้วรู้สึกขำตาม
"ร้องเพลงก็ฟังไม่รื้นหูสักนิด แล้วยังมีข้อแม้อีก แล้วที่หนักกว่านั้นยังมีขู่อีก ตกลงจะฟังไหมมมครับ"
"ฟังซี แล้วฟ้ารักพี่ไหมครับ"
"รักโครตๆอ่ะ แต่เพลงน่ะแนะนำให้แต่งเอง เอาเพลงเขามาร้องเสียหมด อิอิ"
"คราฟฟฟ แล้วตอนนี้ยาวววววได้รึยัง"
"จัดไป" สายชลเริ่มซุกไซร์ซอกคอมือก็ปลดกระดุมเข้าออกหมด ใช้มือลูบไล้ไปตามหน้าอก ลงไปยังหน้าท้อง ...
"อุ๊บ. ฮ่าๆๆๆ หยะ หยุดก่อน ขะ ขอคั่นเวลา ฮ่าๆๆ"
"เป็นอะไรอ่ะฟ้า ของพี่โด่ไม่รู้จะโด่ยังไงแล้วนะ รอไม่ไหวแล้ว" พี่เคนยึดเอวเขาไว้แน่น
"ก๊ากกกๆๆๆ. หยะจับเอววว " พี่เคนลุกขึ้นนั่งทำหน้าเหมือนคนใกล้จะตาย น้องพี่แกชี้โด่เลย งะ ก็เห็นใจแหละ แต่จุดอ่อนเขาอยู่เอวนี่น่า า
"ฟ้าไม่พร้อมก็บอกพี่ตรงๆก็ได้ เล่นมาทำให้อยากแล้วบอกให้หยุดแบบนี้ ฆ่าพี่เถอะ" พี่เคนลุกชึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ คงจะไปจัดการกับตัวเองตามระเบียบ
"พี่เค๊นนน เดี๋ยวก่อน อย่างอนสิครับ ผมมีจุดอ่อนอยู่เอว พี่ต้องเข้าใจผมนะ" พี่เคนยิ้มหน้าเหยเกให้ผมแล้วพยักหน้า
"พี่ไม่โกรธฟ้าหรอก ฟ้านอนก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่ตามไป" สายฟ้าดันประตูไว้
"ให้ฟ้าช่วยนะ" ไม่รอคำตอบรับนั่งลง ใช้มือจับน้องพี่เคนมารูดให้ อือหือ ใหญ่ ยาว หัวงี้แดง ใช้ลิ้นเลียละเลงส่วนหัวแล้วมือรูดตรงปลายแล้วเลียไล่ตามความยาวจากหัวไปจนถึงปลายมือที่ว่างก็ลูบก็คลำสองลูกไม่ให้น้อยหน้า
"ซี๊ดดด ฟะ ฟ้า ทั้งหมดเลย อมทั้งหมดเลย" จะบ้าเหรอทั้งหมดก็ลงไปถึงกระเพาะสิ ไม่ใช่น้อยๆนะ เขาคิดในใจ แต่ก็ยอมอมให้ เข้าไปถึงคอหอยอยู่แล้วยังไม่ถึงครึ่งเลย
"อ๊า า ดีฟ้า เร็วๆเลย" เขาก็เร่งทั้งดูด ทั้งใช้ปากรูดเร็วขึ้น แล้วผละออก สายชลก้มมองเขาราวกับจะขาดใจ
"ฟ้า!!" พอพี่เคนจะจับน้องชายไปรูดเองเขาก็จับมือใหญ่แล้ว พี่เคนมองผมราวกับอ้อนวอน เขามองเจ้ายักษ์ตรงหน้าเห็นน้ำสีขุ่นปริ่มอยู่บริเวณหัว สงสารไม่แกล้งแล้วจึงใช้ปากครอบครองอีกครั้งคราวนี้แตกคาปากเลย เขากลืนหมดทุกหยดลงคอรสชาติ ไม่ต้องพูดถึง แปลกๆ
"พอแล้วฟ้า แฮกๆ ดะ ดูดเดี๋ยวมันโด่อีก แล้วคราวหน้า ฟะ ฟ้าไม่ต้องกลืนนะ สกปรก ล้างปากก่อน" ฟ้าถอนปากจากไอ้ยักษตรงหน้าที่ดูยังไงมันก็ยังชี้หน้าเขาอยู่อย่างนั้น
"พี่เคนมันโด่อีกแล้ว ให้ฟ้าช่วยอีกไหม" ใบหน้าแดงก่ำของพี่เคน เสียงคราง แล้วไอ้ยักษ์ที่ชี้หน้าเขาอยู่นี้ ทำให้ฟ้ามองแล้วยิ้มเขิน
"ไปพักเถอะ ที่เหลือพี่จัดการเอง แปรงฟันแล้วค่อยนอนนะ" เขาทำตามที่พี่เคนบอกไปแปรงฟันหน้ากระจก พี่เคนก็จัดการไอ้ยักษ์ต่อ พี่เคนสบตาเขาผ่านกระจก ทำให้ต้องหลบตา เขินหน้าจะไหม้อยู่แล้ว เสียงครางดังอย่างต่อเนื่อง แถมยังมีชื่อเขาด้วย ฟ้าบ้วนปากแล้วหันไปมองพี่เคนที่ตอนนี้ปลดปล่อยเรียบร้อยแล้ว ล้างไอ้ยักษ์อยู่ไม่ไกล เขาเดินเลี่ยงออกมานอนที่เตียง ยกมือขึ้นปิดหน้า อายชะมัด
"เป็นอะไรฟ้า มีอะไรรึเปล่า" พี่เคนเดินออกมาจากห้องน้ำตรงเข้ามานั่งอยู่ใกล้ๆเขา
"ปะ เปล่า ฟ้าแค่เขินพี่เคนเท่านั้นเอง แหะๆ"
"พี่ทำฟ้าลำบากใจรึเปล่า" เขามองพี่เคนที่ทำหน้าเครียดอยู่ใกล้ๆก่อนจะขยับไปนั่งบนตักพี่เคนถูหน้ากับอกกว้างอย่างเอาใจ
"เปล่าเลย ฟ้าดีใจนะที่ทำให้พี่เคนมีความสุขได้ ฟ้ามากกว่าที่กังวลที่ฟ้าทำให้พี่ไปเมื่อกี้ มันดีรึเปล่า" เขินจัง ไม่รู้ว่าทำไมน้าด้านถามแบบนี้แต่ก็อยากให้พี่เคนคลายกังวล
"ดีสิ ดีมาก พี่ไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าฟ้าจะทำได้เก่งขนาดนี้"
"แหะๆ ๆ แอบไปศึกษามานิดหน่อย" พี่เคนผลักไหล่เขาออกมามองหน้าเขานิ่ง
"ไปศึกษากับใคร แล้วเขาให้ฟ้าทำอย่างที่ทำกับพี่งั้นเหรอ" เขาส่ายหน้าแทบจะทันทีก็พี่เคนทำหน้าเครียดเขาก็เริ่มใจเสีย
"ปะ เปล่า บะ แบบ จะว่ายังไงดี" ยิ่งพี่เคนจ้องหน้าเขาแบบรอคำตอบก็ทำให้เขินจนพูดไม่ออก
"อดีตก็คืออดีตพี่เข้าใจ แต่ต่อไปนี้ฟ้าอย่าทำแบบนี้กับใครอีก พี่หวง เข้าใจไหม"
"ฟ้าไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน พี่เคนสบายใจได้ แต่ที่ฟ้าบอกว่าศึกษาอะ ศึกษาจากคลิป พี่ผืนดินกับพี่ลมหวนเอามาให้ฟ้าดู ฟ้าก็ศึกษาจากไอ้นั้นแหละ เท่านั้นจริงๆ" พี่เคนลูบผมแล้วดึงเขาเข้าไปกอด
"ถ้าใครคนนั้นมีจริงพี่คงมองหน้าเขาไม่ติด ไม่ใช่อะไรหรอก พี่หวง ไม่อยากให้ใครเห็นทุกอย่างที่เป็นของฟ้า เอ่อ ใช่แล้วทำไมไม่คลุมหน้า นายอนุญาติแล้วเหรอ"
"ใช่ นายว่าไม่ต้องคลุมก็ได้แต่ก่อนขึ้นเกาะต้องคลุมไว้เหมือนเดิม"
"ไม่อยากให้ใครเห็นหน้าเลยให้ตายสิ" เขาดึงพี่เคนมานอนด้วยกันแล้วซุกร่างเข้าไปอ้อมแขนอบอุ่นที่โอบกอดเขาไว้หลวมๆ
"ไปอยู่ที่เกาะก็ไม่มีใครเห็นหน้าฟ้าแล้ว จะมีแค่พี่เคนเท่านั้นที่เห็นหน้าฟ้า"
"กลับไปถึง เราแต่งงานกันนะ"
"ครับ แล้วฟ้าจะเป็นของพี่เคนวันคืนเข้าหอของเรา"
"งั้น...กลับพรุ่งนี้กันไหม อยากเข้าหอเร็วๆ หึหึ"
"ไม่ค่อยจะหื่นเลยนะ" เขาแซวยิ้มๆ
"ไม่เท่าไหร่ ถ้าเทียบกับความรักที่มีให้ฟ้าแล้วพี่มีให้ฟ้ามากกว่า"
"ชื่นใจ"
"มีอะไรเราจะคุยกัน มีอะไรห้ามใช้อารมณ์มาตัดสิน ไม่รู้ต้องถาม ไม่เข้าใจตรงไหนให้บอก ห้ามเก็บไว้คนเดียว สัญญากับพี่สิฟ้า "
"ครับ สายฟ้าสัญญา"
อยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไปนะ ให้ความตายมาพรากเราไปเท่านั้น แต่ตายด้วยความชราภาพไม่ใช่หนีปัญหาเมื่อครั้งก่อนๆ จบเรื่องนี้แล้ว ขอให้เป็นอีกเรื่องที่จะมีคนคิดถึงบ้างบางเวลา ไม่สนุกมาก คนติดตามน้อย คนคอมเม้นท์ไม่มี แต่ คนแต่งแต่งให้จบแล้วนะครับ
แล้วมาเจอกันในเรื่องใหม่ 4p แน่นอน
TBC.
ขอบคุณที่ติดตามจนจบ ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณทุกการติดตาม และขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เจอกัน เรื่องต่อไป บาย จุ๊ฟๆ (มาช้าดีกว่าไม่มาน๊า)
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) หัวใจสี่เหล่าทัพ [โจรสลัด] ทิศเหนือ 16/7/57 ตอนที่ 10 จบแล้วจร่า า (ย้ายได้เลย) (อ่าน 31044 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก