หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน

[JustWait]

โอยพี่เอย์กับคุณแม่ 

[goldentime]

โอ้ย!!! ไมมันทรมาทอย่างนี้เนี่ย  ร้องจนไห้ตามแล้ว อื่อๆๆ คนแต่งสู้นะอยากอ่านตอนต่อไปแล้วของแบบยาวๆๆเลยนะคร้า ขอร้องไห้ต่อก่อนนะ

[nongrak]

น้ำตาซึมสงสารเอย์ตั้น ทำไมแม่ของเอย์รั้นอย่างนี้
ดีใจกับปิงและเอย์ที่แม่ของปิงยอมรับแถมยังบอกว่าเป็นวันวิวาห์อีกด้วย

[poppycake]

ร้องไห้เรยยยย
เสียน้ำตาให้กับตวามรักของแม่ทั้งสองคน
ถึงจะไปคนละทาง แต่ก้อคือความรักที่บริสุทธิ์ T.T
หวังว่าแม่พี่เอย์จะใจอ่อนเร็วๆ

[Fujoshi]

ฮืออออ

เศร้า ซึ้ง ดีใจ เสียใจ

ความรู้สึกตีกันมั่วไปหมดเลย

[snowboxs]

จิตใจคนเรามันต่างกัน
บางคนต้องใช้เวลาเยอะ
บางคนอาจใช้้เวลาน้อยกว่า
แม่ปิงใช้เวลาภายใน 4 ปี ในการยอมรับ
แม่พี่เอย์ คงต้องใช้มากกว่า 4 ปี ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไร

[่patsaporn]

น้ำตาไหลเลยค่ะ ซึ้งตอนคุณแม่เอาน้ำมารดแล้วก็อวยพร แม่ทุกคนรักลูก แต่ก็มีแนวคิด การมอง สังคม การยอมรับที่ต่างกัน
ได้แต่หวังว่าแม่พี่เอย์จะยอมรับได้ มันเป็นไปแล้วมันก็ต้แงยอมรับอ่ะ แม่ปิงใจดีมาก อวยพรซึ้งมากอีก พี่ขมก็น่ารัก
พี่น้องเอย์เขินหน้าแดงเลย อย่างน้อยก็มีกำลังใจด้านนี้พอจะหนุนให้มีแรงสู้ต่อเนอะ สู้นะปิงเอย์
ลืมพูดถึงคุณพ่อ ท่านน่ารักมาก กราบบบบค่ะ

ขอบคุณค่ะ

[sam3sam]

เสียน้ำตาให้กับเรื่องนี้อีกแล้ว

[rayaiji]

แม่งงง คนเขียนทำเราร้องไห้....//เอาคีย์บอร์ดปาหัว//

ซึ้งอ่ะ  ขอให้ฝั่งพี่เอย์ทำใจได้เร็วๆล่ะกัน ส่วนเอ็นซี........ขอ ฮันนีมูนนรก อยู่นะคะ  5555

[iota]

คงไม่ว่าและกล่าวโทษคุณแม่ของพี่เอย์หรอกครับ
เพราะท่านก็รักลูกตามแบบที่ท่านจะเห็นว่าดีที่สุด
แต่เหมือนท่านจะลืมเหตุผลไปข้อหนึ่ง
คือความรักต้องมีความเข้าใจด้วย คุณแม่เข้าใจแต่ตัวท่านเอง
ว่าต้องการอะไร อยากให้ลูกเป็นอะไรโดยลืมว่าลูกเองก็มีหัวใจ
มีความรู้สึกนึกคิดว่าต้องการอะไร มันน่าเศร้านะ
ก็ได้แต่หวังเหมือนกับพี่เอย์ ว่าสักวันคุณแม่จะเข้าใจ
 
ส่วนคุณแม่ของน้องปิงผมว่าท่านลึกซึ้งนะอะไรที่ว่าเป็นความสุขของลูก
ท่านยินดีและรับได้หมด ใครจะไม่รักน้องปิงกับพี่เอย์ก็ช่างเขาแต่แม่
รักของแม่คนเดียวก็พอเนอะ แค่คำพูดนี้ก็ทำเอาน้ำตาซึมได้เลยครับ
เพราะคุณแม่เองก็รู้ว่าน้องปิงกับพี่เอย์คนรัก นิสัยใจคอดีแค่ไหน
ทำตัวน่ารักกันมากเพียงไร แค่นี้สำหรับท่านคงไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้แล้ว
  ความรักของผู้หญิงสองคนที่เป็น แม่ เหมือนกันแต่ความสุขทางใจช่างต่างกันเหลือเกิน
  ขอบคุณน้องมินเช่นกันครับสำหรับนิยายและก็อยากบอกว่า ไม่อยากให้เป็นโค้งสุดท้ายเลยจริงๆ
ขอเป็นหลายๆโค้งหน่อยนะ คนอ่านยังคิดถึง

[shoi_toei]

อ่านน้ำตาซึม

พ่อพี่เอย์สุดยอด เท่ มาก

[Acacha]

ชอบพ่อพี่เอย์อ่ะ แฟร์ๆดี 

[Wannida]

ซึ้งมาก น้ำตาไหลเลย เขียนได้ดีมากเลยค่ะ
อินมาก ราวกับกำลังสำผัสความเสียใจของแม่พี่เอยจริงๆเลย
แม่ก็รักลูกและหวังให้ลูกของตัวเองพบเจอ แต่คนที่ดี มีลูกมีหลานสือสกุลได้
ถ้าเราเป็นแม่พี่เอยก็คงจะทำแบบเดียวกัน จากนี้ความรักของพี่เอยกับหมาปิงจะเป็นยังไงต่อนะ
ยิ่งมีเรื่องของซีซ่าร์อีกคนคนแม่ทำใจดีๆไว้นะค่ะ 
ติดตามจร่า า 

[PoPuAr]

ต้องให้เวลาคุณแม่พีเอย์นะคะ เค้าก็รักลูกของเค้า ถึงจะรักไปในทางที่ผิดก็ตาม

คิดว่าสักวันหนึ่ง(ต้องมีสักวันแหละ) คุณแม่จะเข้าใจในความรักของพี่เอย์กับหมาปิง

ว่ามันจะจีรังยั่งยืนกว่ารักของชายหญิงปกติ  คุณแม่ต้องยอมรับและปล่อยวางให้ได้นะคะ

เพราะถึงยังไงคุณแม่ก็ไม่ได้อยู่กำหนดชีวิตของพี่เอย์ตลอดไป

มาฝั่งของหมาปิง คุณแม่และพี่ขมช่างน่ารักจริงๆ เข้าใจลูก ยอมรับและรับได้ในสิ่งที่ลูกเป็น สิ่งที่ลูกต้องการ

สองครอบครัวนี้ช่างแตกต่างกันมากเหลือเกิน

ถึงพี่เอย์จะเหลือแต่ตัว แต่พี่เอย์ก็ยังมีสมองและความรัก ต่อไปนี้ก็ร่วมสร้างทุกสิ่งทุกอย่างขึ้นมาพร้อมกับหมาปิงนะ

[LadySaiKim]

คุณแม่ปิงน่ารักกกกกกกกกมากกกกกกกก

ส่วนคุณแม่พี่เอย์ก็สู้ๆน่ะ ทำใจได้เร็วๆน้าาาาาา

[bun]

สู้สู้นะทั้ง 2 คน ดูแลความรักให้ดี รักกันตลอดไป
สงสารแม่พี่เอย์ ถ้าต้องรู้เรื่องพี่ซ่าร์อีกคนจะยังรับได้ไหมร

[why yyy]

ขอบคุณ

[however_pat]

รักในทางที่ผิด ทำลายทุกอย่าง

แม่เอย์เป็นห่วงเอย์ แต่รักในทางที่ผิด ด้วยอคติมืดบอดในใจของตน
ทัศนคติแคบแบบคนที่ยึดมั่นถือมั่น และเคยชินกับการออกคำสั่ง
เคยชินกับการให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างที่เธอวาด
แต่เธอเข้าใจผิด ลูกไม่ใช่ภาพวาดของเธอ ที่จะวาดแต่งแต้มทุกอย่าง และมันจะสวยงาม
ภาพวาดของเอย์ก็คือของเอย์

มันอาจแตกต่าง แต่ไม่มืดบอด ไม่มืดดำ ไม่คับแคบ และไม่ตื้นเขิน
อย่างจิตใจคุณแม่ที่เป็นมาตลอดแน่นอน

พยายามคิดเข้าใจแม่พี่เอย์ แต่ก็เห็นแต่เพียงความมืดยอดของทัศนคติที่เอาความรักและยุญคุณล้นเกล้ามาเป็นกรงขัง
ให้ทุกอย่างเป็นอย่างใจเธอ สักวันเธอจะชดใช้ความมืดบอดในใจของเธอครั้งนี้
และจะสอนให้เธอโตเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพจริงๆ นอกเหนือจากบุญคุณความเป็นพ่อแม่

[tamako]

คนอ่านน้ำตาตก
สงสารพี่เอย์อ่ะ  ถึงจะเข้าใจความรู้สึกของคุณแม่พี่เอย์ก็เถอะแต่ก็ยังสงสารพี่เอย์อยู่ดี  ได้แต่หวังว่าคุณแม่จะลกทิฐิลงไม่งั้นคนที่ช้ำที่สุดคงไม่พ้นตัวคุณแม่เอง

[mild-dy]

แอบสงสารแม่พี่เอย์เบาๆ แต่แม่พี่เอย์ก็ไม่ลดทิฐิ ไม่ต่างกับการทำร้ายตัวเองและพี่เอย์

[aoihimeko]

ให้มันได้แบบนี้สิ...คนที่เขารักและเข้าใจลูกจริงๆ

ต้องเป็นแบบแม่ของปิงนี่ เพราะที่แม่ของเอย์ทำ

มันคือความเห็นแก่ตัวที่เอาความรักของลูกมากระทำ

ต่อไปนี้ก็ขอให้ทั้งสองคนมีความสุขนะ  แล้วสักวัน...

วันนั้นที่แม่ของเอย์เข้าใจจะมาถึง...

[iforgive]

อะไรที่มันมากเกินไป  รังแต่จะทำให้คนนั้นเป็นทุกข์
เหมือนแม่เอย์ตั้น  รักมาก หวังมาก  ...ก็ทุกข์มากเช่นกัน

[boyslover]

เห็นถึงความดันทุลังของ แม่พี่เอย์แล้ว เพลีย ตระกะป่วยมาก ให้ลูกคบๆไปสุดท้ายยังไงก็ให้แต่งงานกับ ชะนีโดยที่ตัวเองเลือกให้ เลี้ยงลูกให้เป็นลูกไม่ใช่สัตว์เลี้ยงหรือหุ่นเชิ้ดที่จะกำหนดชะตาชีวิตเค้าได้นะ คงเข้าใจความหมายคำว่าแม่ผิดทางรู้ว่ารักและหวังดีอยากให้ลูกได้ดีทุกอย่างแต่ สิ่งที่ตัวเองคิดนั้นมันดีสำหรับลูกจริงหรือ เคยลองถามบ้างไหม แล้วสุดท้ายมาอ้อนวอนร้องไห้เพื่ออะไรในเมื่อตัวเองเป็นคนกำหนดมาให้มันเป็นแบบนี้ก็รับผลกรรมนั้นไปละกัน (สะใจมาก)

[dekzappp]

ตอนแรกนั่งอ่านอยู่หน้าอ่านต้องรีบเข้าห้องมาร้องไห้เลยอ่ะ ฮือออ ซึ้ง

มันเจ็บจริงๆนะ เรื่องแม่พี่เอย์ ขอให้เข้าใจเร็วๆ

ขอบคุณแม่และพี่ขมที่เข้าใจ

[Poseidon]

ได้แต่รอให้คุณแม่เข้าใจแต่คงนาน

[มือซ้าย]

  รอลุ้นต่อไป

[ไอ้หัวแห้ว]

เพิ่งตามอ่านครับ

สนุกมากๆ

ตั้งแต่พี่เอย์ไปเมืองนอก จนกลับมานี่เรียกน้ำตาได้ตลอด
ยิ่งตอนล่าสุดตอนแม่ของปิงอวยพรนี่น้ำตาไหลพรากๆ ไม่หยุดเลย TT

รอตอนต่อไปครับ

[กฤษณ์]

เห็นคำว่าคุณแม่แล้วไม่กล้าอ่านต่อ กลัวเอย์โดนคุณแม่เปิดอันติใส่.. #โหมดไม่ยอมรับอะไรทั้งสิ้น
อ่านมาก็จริงอย่างที่คิด.. ชอบแม่ปิงอ่ะ น่ารักมาก มีพูดครับกับพี่เอย์ด้วย ;[]; ใช่ว่าคุณแม่ของพี่เอย์จะไม่ดีนะ
เข้าใจว่ารักลูก อยากมอบสิ่งที่ดีให้กับลูก แต่คคิดว่าเอย์ตันยังเป็นเด็กๆที่ต้องให้ผู้ปกครองตัดสินใจให้ทุกอย่างอยู่ล่ะมั้ง ถึงทำแบบนั้นลงไป ยังดีที่พี่เอย์แกมีความหนักแน่นพอตัว เตรียมการไว้เยอะ.. นี่ถ้าบอกแม่เรื่องบริษัทลมนั่น คงมีช็อกกันไปข้าง..
 

[B52]

เมื่อไรมาจ๊ะ หลายวันแล้วเนี่ย

[VOODOO DOLL]

มารึยังเอ่ย?