หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน

[►MoNkEy-PrInCe◄]

มาสั้นๆแต่คนอ่านถึงขั้นน้ำตาเล็ด
ยิ่งเป็นเรื่องครอบครัวแบบนี้ด้วยแล้ว...#พราก TTOTT

[ammchun]

 

เค้ารักแม่ปิง รักพี่ขมมมม แต่คิดไว้แต่แรกแล้ววว่า 2 คนนี้น่าจะรู้เรื่องปิงอยู่แล้ว

คุณพ่อพี่เอย์เท่มากกกกค่ะ ส่วนคุณแม่พี่เอย์ เวลา 4 ปีที่ผ่านมา ทำไมถึงไม่ทำตามสัญญาไว้คะ
พอจะเข้าใจนิดๆตอนแรกที่ให้ห่างกัน แต่ตอนนี้ ความรักของทั้งคู่มันหยั่งลึกกันไปแล้ว เป็นผู้ใหญ่ อย่าผิดคำพูดสิคะ

ส่วน NC  เค้าอยากอ่านนนนนนนนน จริงๆนะ หลายตอนแล้ววว คือบับว่า อยากได้อะไร
ที่มันซาบซ่านนนหัวใจบ้างงงง รอนะๆๆๆๆๆๆๆ

[GETIIZ]

บรรยากาศทั้งสองบ้านแตกต่างกันมาก
แม่พี่เอย์ร้องไห้ แต่ทำไมเราไม่ได้รู้สึกอยากร้องไห้ไปกับผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่กำลังเสียใจ
ในทางกลับกันกับบ้านของหมาปิงมีผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงที่เข้มแข็งเด็ดเดี่ยว คำพูดของเธอทำเอาเราน้ำตาซึม
ถ้าเพียงแม่พี่เอย์จะเข้าใจ หรืออย่างน้อยๆก็พยายามที่เข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็น ระยะเวลาสี่ปีเท่ากัน แม่ปิงรับรู้และพยายามเข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็นและคนรักของลูกแต่แม่พี่เอย์กลับไม่เคยที่จะเข้าใจ หนำซ้ำยังดูถูกความรักดูถูกหัวใจของลูกตัวเอง มันน่าเศร้านะ


จากนี้ไปเป็นคู่ชีวิตกันแล้ว รัก เข้าใจ ไว้ใจซื่อสัตย์ต่อกันและผ่านอุปสรรคไปให้ไดนะหมาปิงพี่เอย์

[tomybsl]

ไม่รู้จะบรรยายอะไร มันแน่นอกไปหมดแล้ว สงสารแม่เอย์อยู่หรอกน่ะแต่ถ้าดื้อขนาดนั้นก็ไม่ไหว
ดีใจจังที่แม่ปิงเข้าใจ ตอนนี้คุณแม่เป็นฮีโร่ของเอย์กับปิงเลยอ่ะ

[AMINOKOONG]

บางคนอ่านตอนนี้แล้วอาจจะซึ้ง เศร้า น้ำตาไหล
แต่สำหรับเรา โคตรสะใจเลยอ่ะ 5555+++++
คือไม่ใช่เราไม่เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่นะ
ทุกทุกสิ่งทุกอย่างที่มันพูด ที่มันกระทำและที่มันคิด
ล้วนแล้วแต่เป็นความเห็นแก่ตัวทั้งสิ้น สมแล้วที่ถูกลูกทิ้งมา
ถ้าเอย์ดึงดันที่จะไปไม่ฟังใครอารมณ์ร้อนและโกรธแม่ตัวเอง
เราอาจจะมองว่าอกตัญญูได้ แต่นี่คนแต่งๆให้เรารู้สึกสงสารและเห็นใจเอย์มากกว่าแม่
พลอยให้คิดว่าเอย์ทำถูกแล้ว เพราะถ้าขืนอยู่ต่อไปมีแต่จะทำให้คนรอบข้างเดือดร้อนมากกว่านี้
คือถ้าเป็นช่วงแรกๆแล้วเอย์จะออกจากบ้านเราคงสงสารและเห็นใจ
แต่เป็นตอนนี้ได้แต่สมน้ำหน้าอย่างเดียว ที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรซักที
ซ้ำยังทำทุกวิถีทาง ทั้งขัดขวางแล้วบอกจะให้รักกัน
แล้วพอกลับมายังมาบอกว่ารับไม่ได้ แล้วคุณเมิงจะพูดเพื่อ?? ให้ลูกตัวเองทรมานตั้งสามสี่ปี
แล้วมาบอกว่าไม่ยอมรับ โคตรทุเรศเลยว่ะ พูดจากลับกลอกแบบนี้เราโคตรรับไม่ได้เลย
ไม่ยอมรับและไม่ยอมเปิดใจก็ให้มันทุกข์ทรมานต่อไป แต่ถ้ามันยังไม่หยุด
ยังจะทำลายชีวิตคนๆนึงที่เค้าแทบไม่มีอะไร และยังคิดจะทำให้ปิงไม่มีที่ยืนอีก
ไม่เรียกชั่วก็ไม่รู้จะพูดยังไง หวังว่าคุณพ่อคงจะขัดขวางหรือจัดการยัยคุณแม่มหาภัยได้อยู่หมัดนะ
คือจะเห็นใจก็เห็นใจไม่ลงเพราะถึงตอนนี้ยังไม่รู้สึกไม่สำนึกว่าสิ่งที่เองทำตัวเองพูดมันจะทำร้ายลูกแค่ไหน
(แต่แอบสงสัยเอย์ไม่ไปลาคุณย่าเลยเหรอ) ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกได้ว่าปิงและครอบครัวเหมือนดอกฟ้า
ไม่ใช่หมาวัดอย่างที่ใครๆเขาพูดกัน แล้วยิ่งมาเห็นกริยาการพูดและความคิดของแม่พี่เอย์ยิ่งทำให้เราอนาถใจ
และคิดเปรียบเทียบกับแม่ของปิงว่านางนี่มันหมาวัดชัดๆ

ปล.เป็นตอนที่อ่านแล้วมีความสุขโคตรๆ เป็นตอนที่รอคอยมานานแสนนาน
คืนนี้เราคงฝันหวานบนความทุกข์ของอียัยคุณแม่พี่เอย์ หลังจากที่มันมีความสุข
บนความทุกข์ของลูกชายตัวเองกับปิงมาตั้งสามสี่ปี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[jamlovenami]

ฮึก ซึ้งอ่ะ น้ำตาไหลเบยย 

[ppoi]

 

กราบถวายตัวเป็นเด็กในสังกัดขุ่นพ่อพี่เอย์ // กราบเบญจางคประดิษฐ์เต็มรูปแบบปลายนิ้วโป้งจรดจมูกนิ้วชี้จรดหว่างคิ้ว 

[มนัสชา]

แง๊        

[nunda]

สู้ๆนะทั้งสองคน ซักวันคุณแม่พี่เอย์จะต้องเข้าใจแน่ๆ ^^

[followme]

 อ่านพารท์คุณแม่พี่เอย์ แล้วเราจะร้องไห้
รู้สึกถึงความรัก ความเป็นห่วงที่แม่คนนึงจะมีให้ลูกได้
เรารู้ซึ้งถึงความรู้สึกนี้จริงๆที่อยากจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดไว้ให้กะคนที่เรารักที่สุด
เพราะเราก้อเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเหมือนกัน เลยเข้าใจในเหุผลของคุณแม่ของพี่เอย์เลย
 

[B52]

นั่งตัวสั่นมือสั่นกับตอนนี้มาก อินสุดๆ น้ำตาคลอเป้าเลย

[love AJ]

 

[ผู้หญิงเอาแต่จัย]

น้ำตามาเป็นสายเลยจ้า

[fay 13]

 

[kongxinya]

ซึ้งงง น้ำตาไหล ขอให้คุณแม่พี่เอย์เข้าใจเร็วๆ 

[army_van]

 อินจัดจนร้องไห้เลยยยยยย

 แต่ละคำ แต่ละบรรทัดมันกัดมันกินเข้าไปในใจ  ฮืออออ
  สนุกมากกกกกกกกกเลยค่ะ  รอตอนต่อไปปปปป

  รักคนเขียน จู๊บบบบบบบบบบง จุ๊บบบๆๆๆๆ

[jungjiyoo]

น่ารักมากกกกกอะ น้ำตาซึมเลย  แม่เอย์แอบคล้ายแม่น้องดาว ฮอร์โมนเนาะ คือรักมาก แต่รักไม่เป็น รักเมื่อลูกได้ดั่งใจเท่านั้น แต่ก็เพราะคิดว่าสิ่งที่เลือกให้มันดีแล้ว คือรัก แต่ไม่มีศรัทธาและเชื่อมั่น ในเลือดเนื้อเชื้อไขของตน ที่สอนมาเองกับมือเป็นอย่างดี ถือเป็นคนฉลาด แต่ย้อนแย้งในตัวเอง  ตอนี้พี่เอย์กับหมาปิงก็คงเลิกสวนทางกันแล้ว หันมาจับมือเดินไปด้วยกันในโค้งสุดท้าย เข้าสู่ตอนจบที่สวยงาม ก็ขอให้มรชีวิตที่ดี มีรักที่หนักแน่น นะคะ นี่อินมากเหมือนลูกสาวิออกเรือนเอง แอบสงสัยว่าน้ำลอยดอกมายังไง น่าจะมีตอนแม่ลุกหนีไปอะไรงี้) รอติดตามจนจบและภาวนาให้มีภาคต่อของอีกหลายๆคู่นะคะ ชอบฝีมือคนเขียนจริงๆ

[gneuhp]

สักวัน คุณแม่ จะเข้าใจเอง พี่เอย์ สู้ๆๆ อย่าเพิ่งยอมแพ้นะ
คุณแม่กะพี่ขม ที่สุดจริงๆ น่ารักมากๆๆ ยังไงก็เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับ พี่เอย์น้องปิง ไปตลอดนะคะ ^^

[snowboxs]

จิตใจคนเรามันต่างกัน
บางคนต้องใช้เวลาเยอะ
บางคนอาจใช้้เวลาน้อยกว่า
แม่ปิงใช้เวลาภายใน 4 ปี ในการยอมรับ
แม่พี่เอย์ คงต้องใช้มากกว่า 4 ปี ซึ่งไม่รู้ว่าเมื่อไร

[rmlab]

คุณแม่พี่เอย์คงต้องการเวลา แต่คุณแม่ของน้องปิงเป็นคุณแม่ที่เข้าใจลูกมาก

[omyim_jjj]

 


สู้ๆนะค่ะ ทั้งคู่

[GlassesgirL]

อ่านแล้วร้องไห้เลยตอนนี้ เราเข้าใจแม่พี่เอย์นะ เพราะรักลูกมาก อยากให้ลูกได้แต่สิ่งดีๆ
อยากให้ลูกไม่ต้องเป็นที่ครหานินทาของสังคม แต่เรื่องมันขึ้นอยู่กับเจ้าตัวของพี่เอย์เอง
เรื่องความรักมันบังคับกันไม่ได้ คุณแม่พี่เอย์ยังไม่เข้าใจตรงนี้นะเราว่า
คุณแม่พี่เอย์มองแค่ว่าอยากให้พี่เอย์ได้สิ่งดีๆ จนลืมถามความต้องการที่แท้จริงของพี่เอย์ไป
เรื่องเลยเดินมาถึงจุดนี้ สงสารคุณแม่พี่เอย์นะ ลูกที่เฝ้าดูแลถนุถนอมมาตลอดมาเดินจากไปแบบนี้
หัวอกคนเป็นแม่ต้องเจ็บมากอยู่แล้ว ทีนี้ก็อยู่ที่คุณแม่แล้วล่ะว่าจะยอมรับเรื่องของพี่เอย์กับปิงได้ไหม
ถ้ายอมรับได้คุณแม่ก็จะได้ลูกชายกลับคืนมา ตอนนี้ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณแม่แล้วล่ะ
ส่วนคุณแม่ของปิงเป็นแม่ที่รักลูกมาก รักของแม่ปิงคือการได้เห็นลูกมีความสุขในสิ่งที่เลือก
คอยดูแลอยู่เคียงข้างลูกในทุกช่วงเวลา

ร้องไห้กับตอนนี้เลย ขอให้ผ่านช่วงเวลาเหล่านี้ไปได้นะเอย์ปิง
ขอให้คุณแม่พี่เอย์ยอมรับได้เร็วๆ คุณแม่จะได้ลูกชายสุดที่รักกลับคืนอ้อมกอด
 

[pigarea]

มันทำใจได้ยากจริงๆ

[Zalzah_iP]

อ่านแล้วร้องไห้ตามเลย แต่คนเขียนทำได้ดีจริงๆ ค่ะ ไม่รู้สึกว่าพี่เอย์อกตัญญูเลย กลับมองว่าคุณแม่ของพี่เอย์นั้นรักลูกในแบบของตัวเอง ในทางที่คิดว่าถูก แต่ไม่ถามถึงความสมัครใจของพี่เอย์สักเท่าไหร่ ต่างจากคุณแม่ของปิงที่รักลูกเช่นกัน แต่ก็ยอมรับ และคำนึงถึงความสุขของน้องปิงมาเป็นหลัก และเมื่อน้องปิงมีความสุข คุณแม่ก็ไม่พ้นจะมีความสุขตามไปด้วย...
หวังว่าคุณแม่พี่เอย์จะทำความเข้าใจได้นะคะ ให้เวลาเป็นตัวช่วยเยี่ยวยา และชื่นชมคุณพ่อจริงๆ ค่ะ เด็ดเดี่ยวมาก

[ReiSei]

จุกอกกับแม่ปิงมาก ๆ น้ำตาจะไหล ซึ้งงงอะ     เราอยากจะเป็นแม่แบบนี้นะ คือรักลูกในแบบที่ลูกเป็น และยอมรับได้ตราบเท่าที่เค้าเป็นคนดี และปิงก็เป็นเด็กดีมาก ๆ  ครอบครัวนี้เราถือว่าพร้อมและครบแล้ว ของคำว่าครอบครัว คือรักและเข้าใจกันได้ขนาดนี้  เยี่ยมมม 
บ้านของเอย์ เราไม่สงสารคุณแม่เท่าไหร่ เพราะเราไม่อยากเป็นคนแบบนั้นมั้ง เลยเห็นด้วยกับความรู้สึกคุณแม่ไม่ได้จริง ๆ  เหมือนความรักของแม่เอย์เปลี่ยนไปเลย ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ตีกรอบวาดทางให้ลูกตัวเองเดินขนาดนั้น? ดูถูกปิงไม่พอดูถูกเอย์ด้วย จะไม่ตั้งใจหรือยังไงก็เถอะ คุณแม่คงต้องจัดการความรู้สึกตัวเองแล้วแหละ เพราะเอย์คงไม่กล้าเอาตัวเองเป็นเงื่อนไขอะไรกับคุณแม่หรอก ไม่งั้นคงแตกหักกันไปแล้ว

[aorpp]

คนแต่งโปรดรับผิดชอบตาบวมๆของเราด้วยยยยยย 
ซึ้งอ่ะ
+1 

[poohanddew]

ซึ้งงงง 
เป็นกำลังใจให้พี่เอย์และหมาปิง สู้ๆน่ะ

[Anong2013]

สักวันเราก็คงเป็นเหมือนพี่เอย์คงไม่เหลืออะไรไปแต่ตัวแล้วจรีงๆ

[shijino]

อิชั้นร้องไห้ น้ำตาไหลพรากกก 
พี่เอย์น่าสงสารอ่า คุณแม่ก็น่าสงสารนะ แต่ณ.จุดนี้ เราเป็นแฟนคลับหมาปิง ของอลคุณแม่นิดหนึ่ง
ขอให้คุณแม่พี่เอย์เข้าใจเร็วๆนะคะ ความสุขแชะรอยยิ้มของลูกชายที่รักมาก คุณแม่ลืมไปได้ยังไงกัน
ส่วนคุณแม่น้องปิง ท่านเข้าใจโลกและชีวิตได้ดีจริงๆค่ะ ปิงโชคดีมากๆ ที่เติบโตด้วยความรักที่อบอุ่นมากๆเลย
เพราะแบบนี้ ปิงถึงโตมาเป็นคนดีและน่ารักมากขนาดนี้ จนทำให้พี่หลงรักหัวปักหัวปำล่ะเนอะ
ร่ายมายาวมากเลย แบบว่าเค้าอิน 

[LoveYoukissme]

ขอให้คุณแม่เข้าใจเร็วๆด้วยเถอะ
ติดตามมาตั้งแต่ต้ร
พอมาอ่านตอนนี้รู้สึกซึ้งใจมาก
ในสังคมนี้ แม้สังคมเราจะเปิดกว้างกับเรื่องนี้
แต่ก็ยังมีคนส่วนมากที่ยังไม่เข้าใจและไม่ชอบ
แต่ถึงยังไงก็เป็นกำลังใจให้ปิงกับเอย์นะ สู้ๆๆๆ