ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน  (อ่าน 1464376 ครั้ง)

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3004
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
อิพี่เอย์ อิคุณชาย อิไฮโซ อิช่างเลือก
แล้วอย่ามาติดใจลาบ ส้มตำ น้ำตก ต้มแซ่บ ละกัน ชิๆ

ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป ^^

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
เริ่มกวนพี่เอย์แล้วนะปิง
 :hao3: :hao3:

ออฟไลน์ Wereena

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
    • facebook
ชิ!! อิพี่เอย์  จะรอวันที่แกจะหลงทั้งปิงทั้งกับข้าวลาวๆจนโงหัวไม่ขึ้น  o18 ถึงเวลานั้นจะหัวเราะเยาะให้ โด่ว :angry2:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3862
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
น้องปิงกวนทีนนะคะ

ออฟไลน์ golove2

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +277/-6
น้องปิงทั้งน่ารัก ทั้งฮา


 :laugh: :laugh:

ออฟไลน์ ormn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3925
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +324/-8
    • http:///uc.exteenblog.com/riko-tomo/images/23213506_1208714389_3598161_Okane_ga_Nai_v01_ch01_pg002__Cover.jpg
 :mew3: :mew3: :mew3:น้องปิงน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ ArgèntaR๛

  • "ความสุข" แบ่งปันได้
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 330
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +166/-0
    • turelight's Fanpage
เพิ่งมาเห็นเรื่องนี้ ตอนแรกกลัวดราม่าจริงๆ
เห็นนักเขียนมายืนยันแล้วเบาใจได้หน่อย

เอย์นี่จริงๆ แล้วก็ดูน่ารักดีเหมือนกันนะ
ไม่ใช่ไทป์ไร้เหตุผลร้ายดะอย่างที่คิด

รอตอนต่อไปแจ้
 :katai5:

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
ปิง สู้สู้ทำให้ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมาให้ได้นะ

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
เดีี๋ยวคุณชายเอย์ตั้นจะหลงเสน่ห์ปลายจวักของปิงปิงนะ555
คึคึ ทำงานบ้าน ทำอาหารไว้รอ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
คุณพี่เอย์ไม่ทานยกให้เขาได้ไหม ตอนนี้เขาหิวมากเลย ตอนตีสอง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
 :m20: ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ฮาน้องปิงมากๆเลยอ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
การแต่งตัวมันชั่ง.......... ก๊ากกกกกกกกกกกกกก

ป้าขายหมู ทำไมแพงจังขีดละ 80 เลยเหรอ

OMG! คุณชายไม่รู้จักลาบกับเอ็นไก่ทอด

เหมือนคุณชายแอบใจดีกับปิงจัง ยังงี้ก็มีหวังสินะปิง

ออฟไลน์ rubymoona

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-5
อ่านแล้วนึกถึงcoinขึ้นมาเลยค่ะ แต่น้องปิงนี่น่ารักดีนะืแบบดูจริงใจอะ พี่เอย์นี่ประหลาดมาก จะรอดูวันที่ยอมกินเมนูแนะนำของน้องปิงนะ <3

ออฟไลน์ uknowvry

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4438
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +284/-6
มันฮาจริงๆ ไอ้ปิง

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
สนุกจังครับเรื่องนี้

ออฟไลน์ TIKA_n

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +308/-4
น้องปิง ช่างต่อปากต่อคำคุณพี่เอย์เก่งจริง ๆ เลยนะ กล้าสอนพี่เอย์เรื่องใช้เงินซะด้วย แหม่ ชอบ ๆ
แล้วจริง ๆ ก็รู้สึกว่า คุณพี่เอย์นี่ก็มีนิสัยส่วนที่น่ารัก เยอะเหมือนกันนะ ท่าทางจะเส้นตื้นด้วยนะนั่น
ถึงจะดูเอาแต่ใจแบบลูกคนรวย แต่ก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ดูแล้ว ออกจะใจดีกับน้องปิงของเรามากอยู่ด้วยซ้ำ
เสียดายลาบหมู กับเอ็นไก่ทอดอ่ะ น้องปิงอุตส่าห์ตั้งใจทำให้เลยนะ  แต่ก็พอจะเข้าใจพี่เอย์อ่ะนะ
ของไม่เคยกิน กินไม่เป็นนิ มันก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย เดี๋ยวเจอฝีมือตะล่อม  ๆ ของน้องปิงเข้าไป
อาจติดใจอาหารลาว ๆ ที่รังเกียจ เรียกร้องอยากกินทุกวันก็ได้นะใครจะรู้ โดยเฉพาะส้มตำแม่ตะนาวศรีเนี่ย
แต่ตกลงว่า นี่คุณพี่เอย์เข้าใจไปเองเฉยเลยสินะ ว่าน้องปิงอยากทำอาหารให้ตัวเองกินทุกวัน
เลยออกมาซื้อตำรา เพื่อไม่ให้น้องปิงต้องเสียความตั้งใจใช่มั้ย แอบน่ารักนะเนี่ียคุณชาย
จะว่าไป มันก็ดีเหมือนกันนะ เท่ากับ มีเวลาที่ทั้งสองคนจะได้ใช้ร่วมกันเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้วสิ  :o8:
ตอนนี้ รู้สึกทั้งสองคนจะสนิทสนมกัน มากขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ถึงจะมีหลาย ๆ อย่างต่างกัน
แต่ค่อย ๆ เรียนรู้ ปรับตัวกันไป เดี๋ยวความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ก็จะตามมาเองแหละเนอะ  :m1:
รอตอนต่อไปจ้า น้องปิงต้องไปเป็นเด็กขนของให้กิ๊กพี่เอย์ จะเจออะไรบ้างน้อ เป็นห่วงจริง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L1:

ออฟไลน์ Spelling_B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 173
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
โอ๊ยยยยย ฮาน้องปิงไม่ไหวแล้ว

ขำมากแบบ ตลกสุดอ่ะ  :laugh:

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29
# 3 คนธรรมดากับสายฝน



ไม่ถึงสามสิบนาทีดีหรอกแค่สิบห้านาทีกว่า ๆ ก็ถึงคอนโดของสาวเจ้าแล้ว คุณชายขึ้นไปรับเธอครู่เดียวก็เดินตามกันออกมา ผมเอะใจเล็กน้อยเพราะเธอไม่ใช่นางฟ้าคนเดิมคนนั้นที่ผมเคยเห็น สูงยาวเข่าดีนุ่งน้อยห่มน้อยตามคอนเซ็ปสาวเซ็กซี่ พอเธอเดินมาถึงรถ ผมที่ยืนรออยู่แล้วรีบเปิดประตูแล้วโค้งให้อย่างสุภาพ    แหม่...คุณชายเอย์  เด็กท่านแต่ละคนนี่ช่างสรรหามาจากไหนหนอ แม่งสวยโคตรๆสเป็คผมทั้งนั้นเลยว่ะ

“เด็กที่บ้านน่ะ เอย์พามาช่วยแพรถือของ”

เธอปรายสายตามามองผมนิดหน่อยก่อนที่เรียวขาสวยจะก้าวขึ้นไปนั่งเชิดเป็นตุ๊กตาอยู่ที่หน้ารถ ผมรีบขึ้นไปจับจองตำแหน่งดี ๆ ที่เบาะหลัง  จากนั้นคุณชายเอย์ตั้นก็ออกรถไป สองคนคุยโน่นนี่นั่นกันจุ๋งจิ๋งจ๊ะจ๋า เธอจับมือมันมาวางไว้ที่ขาอ่อนเปลือยเปล่า เนื่องเพราะเธอใส่สั้นมากด้วยแหละชายกระโปรงเลยถกสูงขึ้นมาอีก  ผมงี้เสียวเกือบตายก็ไอ้คุณพี่เอย์เล่นไม่วางมือไว้แบบธรรมดา มันลูบขึ้นลูบลงระหว่างคุยกันไปด้วยคนมองนี่ลุ้นใจแทบขาด อีกนิดสิวะอีกนิด ขึ้นอีกนิด อย่างว่าวาสนาคนเรามันต่างกัน ได้แค่นี้ก็ยังดี เอิ๊กก

ผมนั่งอมยิ้มแอบมองนางฟ้าหมายเลขสองด้วยใจที่แสนจะอิ่มเอม ก็แหมมีคนสวยตัวหอม ๆ ขนาดนี้นั่งอยู่ใกล้แค่ไม่ถึงเมตร ผมก็ต้องปลื้มปริ่มเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ผมผู้ชายนะครับอย่าลืม หนังหน้าสวยงามแบบนี้ผมจินตนาการไปไกลขนาดที่ว่าอะไร ๆ ภายในมันจะสวยเบิ้มขนาดไหน ขณะกำลังคิดเรื่องลามกเพลิน ๆ ก็ต้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบ คิ้วผมถึงกับกระตุกเมื่อเห็นสายตาที่มองผ่านกระจกหลังมา ไอ้คุณชายเอย์กำลังจ้องผมเขม็ง พอดีกับที่รถติดไฟแดงมันมองผ่านกระจกมาทางผมหลายทีอยู่เหมือนกัน ผมรีบกระเถิบ ๆไปนั่งฝั่งเดียวกับนางฟ้าหลบสายตามันทันที  แหม่แค่นี้ทำหวงแฟนไปได้ ผมก็แค่ดูแค่ดมไม่ได้จับไม่ได้ลูบอย่างมันสักหน่อย จะมาทำตาเขียวใส่ผมทำไมแว๊ะ

แต่ก็เอาเถอะ ถึงไม่ได้มองเธอแบบเมื่อกี้อีกอย่างน้อย ณ จุดที่นั่งอยู่ตรงนี้ผมก็ได้กลิ่นหอมจากเธอเต็ม ๆ ล่ะครับ เพราะแอร์มันต้องผ่านตัวเธอก่อนถึงจะมาตกลงที่ผม แค่นี้ผมก็ยิ้มกว้างได้อีกโข

พอมาถึงห้าง คุณชายรีบพานางฟ้าไปทานข้าวก่อนทันทีคงเพราะมันหิวด้วยแหละผมว่า เมื่อเช้ายังไม่ได้กินอะไรเลยนี่นะ ตอนนี้เที่ยงกว่าแล้วด้วย  เธอเดินควงแขนมันแน่นเชียวสงสัยกลัวหลง

“เอย์” เธอเรียกขึ้น เมื่อเขาสองคนกำลังจะเดินเลี้ยวเข้าร้านอาหารฝรั่งหรู ๆ  แน่นอนว่าผมที่เดินตามหลังก็กำลังจะเลี้ยวเข้าไปด้วย

“เอย์ให้เด็กเขารอเราอยู่ด้านนอกสิคะ  แพรอยากนั่งกับเอย์แค่สองคนนะ  บอกน้องเขาไปหาอะไรกินที่ศูนย์อาหารโน่นไป๊”

ไอ้คำว่า ‘โน่นไป๊’  ของเธอนี่ตั้งใจบอกผมแบบเต็ม ๆ เลยครับ  ประกอบกับสายตาปรายมาที่ผมตั้งแต่หัวจรดเท้า กิริยาแบบนั้นทำเอาความสวยเธอดิ่งวูบลงทันที ผมก็ไม่ได้โง่นะพอจะแปลความหมายของสายตาเธอออกอยู่หรอก ว่าไม่อยากให้ผมมานั่งอยู่เป็นก้าง

แต่ผมเลือกที่จะเงียบ อิอิ แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอต้องการ ลองกวนตีนผู้หญิงสวย ๆ เล่นจะบาปไหมครับเนี่ย แต่หน้าตาคุณนายตอนเห็นผมทำท่าโง่ ๆ ดูเหมือนขัดใจเธอเป็นบ้าเลย  ไอ้คุณพี่เอย์ชะงักไปครู่หนึ่งมันมองมาที่ผม คล้ายกำลังตัดสินใจอะไรอยู่

“เข้าไปทานด้วยกันนี่แหละ ปิงมันก็ยังไม่ได้กินอะไรมาเลยตั้งแต่เช้าแล้วเหมือนกัน”   

“เอย์อ่ะ ขัดใจแพรเหรอ ดูซิเด็กเอย์แต่งตัวแบบนี้จะเข้าไปด้วยได้ยังไง น้องเขาจะอายนะคะ นั่นน่ะ” 

ผมเหรอจะอาย ผมยังไม่ได้รู้สึกอะไรแบบนั้นเลยนี่ ใครกันแน่น้อที่อายเพราะผมแต่งตัวมาด้วยแบบนี้ จริง ๆ ผมไม่ได้แต่งตัวแย่อะไรนะ ก็ปกติธรรมดาแต่เธอดันแต่งเวอร์เกินไปเองแค่มาเดินห้างแต่ตัวอย่างกับจะไปเดินแบบแฟชั่นโชว์ ส่วนคุณพี่เอย์ก็นะ เขาก็สไตล์นี้อยู่แล้วนี่

“มึงอายไหมปิง” พี่เอย์หันมาถามผมทันที   ผมส่ายหัวสิครับ 

“งั้นก็เข้าไปกันได้แล้ว เอย์หิว ใครอายไม่อยากกินก็กลับไปเลย”

มันพูดแบบไม่แคร์แล้วเดินนำเข้าไป ทำเอาเธอหน้าเสียนิด ๆ เจ้าหล่อนหันมาชักหน้าหงิก ๆ ใส่ผมทันทีขณะที่มือยังเกาะแขนมันไว้แน่น คงกลัวมันจะไล่กลับล่ะมั้งนะ  ก็แหมถ้าคุณอายที่มีผมมาด้วยก็บอกว่าคุณอายสิ เล่นโยนมาให้ผมเต็ม ๆ แบบนั้นเรื่องอะไรผมจะยอมล่ะครับ

เราใช้เวลาทานอาหารกันไม่นาน มันสั่งอะไรไม่รู้ให้ผม เป็นอาหารจานเดียวง่าย ๆ คงรู้ผมกินของหรู ๆ แปลก ๆ ไม่เป็นนั่นแหละ เหมือนที่มันกินของลูกทุ่ง ๆ แบบผมไม่เป็นเช่นกัน  พาสต้ามั้งเขาเรียก ไอ้จานที่ผมกำลังกินอยู่เนี่ย   ผมใช้ส้อมพันเส้นพาสต้าเล่นแล้วกิน กินแล้วพัน พันแล้วก็ยกขึ้นมากินอีก ทำเล่นไปเรื่อย เพราะไม่รู้สึกว่ามันจะอร่อยตรงไหนสู้ลาบหมูเมื่อเช้าของผมก็ไม่ได้  ขณะที่มีสายตาเขียวปั๊ดมองมาที่ผมอยู่ตลอดเวลา  ใช่แล้วล่ะครับคุณหญิงแพรเขาไม่มาญาติดีกับผมหรอก คงคิดว่าผมเป็นก้างชิ้นใหญ่ล่ะมั้ง ขัดความสุข คนจะสวีทหวานแหววทั้งทีมานั่งหัวโด่มองอยู่ได้ แบบนั้นล่ะมั้งนะ

ผมว่าเธอเข้าใจผิดไปอย่างนะ ผมน่ะไม่ใช่แค่ก้างหรอก เป็นกระดูกชิ้นใหญ่ เลยล่ะ เพราะท่าทางนางฟ้าจะเป็นคนนิสัยไม่ดี  แบบนี้ผมก็ไม่อยากให้เจ้านายผมได้ไว้เชยชมหรอกนะ  ยิ่งเห็นเธอประจบประแจงฉอเลาะมันตอนนั่งอยู่บนรถแล้วแบบนั้นแล้วผมยิ่งกลัว

ผู้หญิงดี ๆ เขาทำกันเหรอ

“เอย์เดี๋ยวแวะร้านนี้อีกหน่อยค่ะ แพรอยากได้กระเป๋า”

“ครับ”

“เอย์ซื้อให้แพรนะคะ ใบนี้แพรเบื่อแล้วอยากได้อันนั้นมากกว่า รุ่นใหม่ลายเพิ่งออกเดือนนี้เลย”

“ครับ”

สองคนเดินวนอยู่ในร้านกระเป๋าหรูหรา เธอหยิบ ๆ ชี้ ๆ ให้มันดูในที่สุดก็เลือกมาได้หนึ่งใบ พอจ่ายตังค์เสร็จคุณพี่เอย์ยัดถุงกระเป๋าส่งให้ผมทันทีที่เดินออกมา หน้าตามันเริ่มออกแนวเบื่อ ๆ คงเพราะเดินช็อปกันมานาน  ผมน่ะสองไม้สองมือเต็มไปด้วยถุงกระดาษมากมาย เดินตามคุณชายคุณหญิงต้อย ๆ ขณะที่เธอช่างไม่รู้เรื่องราวเดินซบแขนมันยิ้มหน้าระรื่น มีอย่างที่ไหนเจอร้านถูกใจหล่อนแวะหมด ไอ้คุณชายนั่นก็ตามใจ๊ตามใจ อะไรของมันนักหนาวะ ผมเองก็เริ่มจะฉุนแล้ว นี่มันโง่หรือไงดูไม่ออกว่าผู้หญิงเขาจะหลอกเอาเงิน

ร้านสุดท้ายที่เธอลากแขนมันเข้าไปก็คือร้านเพชร ส่วนผมไม่ต้องทายนะครับยืนรออยู่ด้านนอกเหมือนเดิม ถุงพะรุงพะรังมาก มองซ้ายมองขวาไม่มีที่นั่งเลยอ่ะ มองดูตรงนี้ก็ไม่ได้สกปรกอะไรนี่หว่า ผมเลยหย่อนบรรดาถุงกระดาษลงที่พื้น แล้วนั่งขัดสมาธิรอพวกเขาสองคน ผ่านไปแล้วสักพักก็ยังไม่ออกมา หรือเธอจะไปรอวัดขนาดแหวนหมั้น? หรือว่ามันกำลังจะกลายเป็นเจ้าบ่าวในเร็ววัน? แต่เอ๊ะแน่ใจนะว่าจะแต่งกับผู้หญิงประเภทนี้จริง  โฮวววววววววว

“อีตาบ้า!” เสียงแหวใส่ของเธอเล่นเอาผมที่กำลังนั่งสัปหงกจะหลับไม่หลับอยู่แล้ว ต้องตื่นตัวโดยอัตโนมัติ  ออกมากันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้เลย ผมเผลอพักสายตาไปหน่อยเดียวเอง

“ตาย ๆๆ เสื้อผ้าฉันเปื้อนหมดแล้ว เอาของดี ๆ ราคาแพง ๆ ไปวางกองไว้บนพื้นได้ยังไง นายรู้ไหมกระเป๋าฉันเสื้อผ้าฉันราคาเท่าไหร่ เอย์ดูสิคะเด็กคนนี้ใช้ไม่ได้เลย เอย์กลับไปไล่มันออกเลยนะ แพรไม่ชอบหน้าเลย บอกตรง ๆ”

ย่ะ! คุณผู้หญิง ผมชอบคุณตายห่าล่ะ ถือของให้นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้วยังจะมาวีนแว๊ด ๆ อีก เยอะแบบนี้ระวังคุณพี่เอย์จะฟาดตูดแล้วเตะทิ้งนะบอกไว้ก่อน

นั่นผมก็แค่คิดในใจหรอกครับ สุภาพบุรุษที่ไหนเขาจะพูดกัน ก็แค่หมั่นไส้เจ้าหล่อนแล้วไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มแห่ะๆไปให้ เธอยิ่งมองผมตาเขียวปั๊ด เพราะผมแกล้งทำหน้าโง่ ๆ อีกครั้ง

“เอย์ดูมันทำ ดูมันมองหน้าแพร มันกวนประสาทแพรนะ แพรไม่ยอมเอย์ต้องจัดการนะคะ”

“พอแล้วแพร ปิงเขามาช่วยแพรถือของนะ ไม่รู้สึกขอบคุณเขาก็ช่วยอยู่เฉย ๆ เงียบปากบ้าง เอย์ไม่ชอบคนแบบไหนแพรน่าจะรู้นะครับ”

“เอย์ โกรธแพรเหรอคะ” เสียงเธออ่อนลงทันทีที่มันเริ่มจะจริงจัง สวนกลับไปบ้างแบบนี้ดีเหลือเกินครับคุณชาย ทำเพื่อไอ้ปิงคนนี้บ้างเถอะ ผมน่ะหิ้วของจนมือเขียวไปหมดแล้ว

“กลับกันได้แล้วมั้ง เย็นแล้ว”

มันตัดบท  ว่าจบเดินนำออกไปเลย นางฟ้าซอยเท้าตามแทบจะไม่ทัน กระโปรงสั้น ๆ แค่คืบของเธอไม่ได้กินผมอีกแล้วล่ะครับเมื่อนิสัยเสีย ๆ แบบนั้นกลบความสวยของร่างกายเธอเสียมิดเลย

เราเดินผ่านบันไดเลื่อนกันลงมาเรื่อย ๆ อย่าถามนะว่าผมเจ็บมือไหม เจ็บครับแต่ผมอึดและต้องอดทน ของที่ซื้อวันนี้ไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะ นี่ยังจะอ้อนมันให้แวะซื้อไอศกรีมมากินอีก คนยืนรออย่างผมนี่โคตรจะระอา

“เฮ้ย!”

ผมอุทานขึ้นสุดเสียง เบิกตามองดิ่งลงไปที่ชั้นล่าง เขากำลังมีโชว์อะไรกันสักอย่าง คนเยอะอย่างกับหนอน แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมสนใจได้เท่าคนที่กำลังถูกสัมภาษณ์อยู่บนเวทีหรอกครับ

“พี่ซีซาร์กูนี่หว่า” ผมพึมพำกับตัวเอง ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ โหยยผมได้เห็นตัวจริงเขาแล้วโว๊ย พระเจ้า! ไกลเป็นบ้า อยากลงไปใกล้ ๆ อีกสักนิด  คนอะไรทั้งหล่อทั้งดูดี  พี่ซีซ่าร์ครับผมอยากจะดูดีรูปหล่อและมีรูปร่างอย่างพี่บ้าง วาสนาไอ้ปิงวันนี้ได้เห็นพี่แล้ว  ผมว่าผมเดินลงไปดูใกล้กว่านี้อีกหน่อยดีไหมนะ


“ไอ้ปิง!”


เสียงตะคอกไม่รื่นหู ดังขัดจังหวะผมทุกอย่าง พี่เอย์ยืนหน้างอจ้องผมอย่างกับโกรธกันมาเป็นชาติ  ตาย ๆ ผมไปทำอะไรให้มันอีก

“กูเรียกมึงครั้งที่ยี่สิบแล้ว”

“ห๊า!”   จริงเหรอครับเนี่ย ผมไม่ได้ยินจริงนะ

“สมน้ำหน้า!  เอย์เขาอุตส่าห์ใจดีซื้อไอศครีมให้ตั้งสองลูก อยากเรียกไม่ได้ยินดีนัก ตอนนี้ไอ้ติมของนายนอนร้องไห้อยู่ในถังขยะโน่นแล้ว”

 “ผมไม่ได้ยินจริง ๆ ครับพี่เอย์”

“จิ๊! จะได้ยินได้ไง้ มัวแต่ไปจ้องดาราอยู่นั่นแหละ นายอยากลงไปดูมากหรือไง หน้าตาท่าทางมันฟ้องซะขนาดนั้น เดี๋ยวเราเดินผ่านลงไปนายก็ยกมือไหว้เขาซะนะ พวกดารากระจอก ๆ น่ะ มางานโชว์ตัวตามห้างแบบนี้ไฮโซผู้ดีเขาไม่มากันหรอก มีแต่ดาราเกรดต่ำ ๆ นั่นแหละ ฉันกับเอย์ยังดูดีมีระดับกว่าเลย”


ผู้หญิงคนนี้.......บอกเลยเธอทำเสียงกระแนะกระแหนได้ยิ่งกว่านางร้ายในละครหลังข่าวที่ผมชอบดูอีกนะ


“เฮ้อ”   เสียงคุณชายถอนหายใจหนัก ๆ แล้วเดินนำออกไปด้วยสีหน้าโคตรเบื่อสุดขีด 

ที่ลานจัดงานชั้นล่าง มันเดินพาผมผ่านมาทางนี้พอดี ผมรีบชะเง้อคอสิครับ เผื่อ ๆ ว่าจะได้เห็นพี่ซีซาร์ผมแบบใกล้ ๆ บ้างไรบ้าง  คุณชายก็นะเดินไว้ไวไม่รู้จะรีบไปไหนนักหนา คนก็เยอะ ของก็เต็มมือไปหมด อยากเห็นก็อยากเห็น ผมทั้งเขย่ง ทั้งยืดคอสอดส่ายหามุมที่ดีที่สุดคนก็เยอะอะไรนักหนาไม่รู้   ขณะที่มอง ๆ หาไอดอลของผม สายตาผมก็เห็นว่าคุณชายกับคุณหญิงเริ่มเดินทิ้งห่างผมออกไปเรื่อย ๆแล้ว กลัวหลงก็กลัว  ว่าแต่พี่ซีซาร์ยังสัมภาษณ์อยู่รึเปล่านะหรือว่าลงจากเวทีไปแล้ว โอ๊ยย  ชีวิตติ่ง

“นี่มึงจะกลับพร้อมกูรึเปล่า”

เสียงเย็น ๆ ที่ดังอยู่ด้านหลังทำเอาผมเสียวสันหลังวูบ คุณชายยืนหน้ายักษ์จ้องผมอย่างกับโกรธเคืองกันมาเป็นชาติอีกแล้ว 

“มึงกำลังดูบ้าอะไรอยู่ นี่กูต้องเดินกลับมาเรียกทั้งที่เดินจะถึงลิฟต์อยู่แล้ว มึงสติดีอยู่รึเปล่า เดี๋ยวกูหักเงินซะเลยนี่”

“เย้ย! ”  อย่าพูดแบบนั้นสิครับพี่ อย่าพูดถึงเรื่องเงินแบบนั้น  “ไปแล้วครับ ไปๆไปเดี๋ยวนี้เลยครับ ไม่เอา ๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ ”  ผมรีบซุกหลังมันแล้วดันออกไปจากฝูงชน มอง ๆ หาคนข้างหน้า  คุณหญิงแพรไม่ได้เดินเข้ามากับมันด้วยเหรอเนี่ย แสดงว่ามันตั้งใจเดินเข้ามาตามผมโดยเฉพาะ  ใจดีเหมือนกันนี่หว่า นึกว่าจะโดนทิ้งแล้ว

“นี่พี่ตั้งใจเดินมาตามผมเลย?”

“เออ” มันกระแทกเสียง

“แหมพี่ ใจดีเหมือนกันนี่นา นึกว่าจะสนใจแต่สาวแล้วลืมผมคนนี้ซะแล้ว”

“หึ  ไม่เดินมาตามไม่ได้  ของทุกอย่างที่กูซื้อยังอยู่ในมือมึง นี่ถ้ามึงเดินตัวเปล่าอยู่คิดว่าคนอย่างกูจะเข้ามาตามมึงไหม”

ก็รู้ล่ะนะว่าไม่ใช่คนสำคัญอะไร แต่แหมเล่นพูดอะไรตรง ๆ กันแบบนี้หน้าผมก็หดเลยสิครับ ยิ่งกำลังยิ้มหน้าบานดีใจที่เจ้านายเป็นห่วง ฝืนใจโกหกกันหน่อยสักครั้งก็ไม่ได้

“แล้วคุณแพรล่ะครับ” ลองถามดูสักหน่อย นึกถึงเรียวขาสวย ๆ นั่นเหมือนกัน

“รออยู่ที่รถ กูให้กุญแจไปนั่งรออยู่ก่อนแล้ว”

ผมพยักหน้ารับรู้ เดินตามหลังมันไปเรื่อย ๆ  รู้สึกมือถือมันจะดังมั้ง เห็นล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วกดรับ

“เออ”  นี่คือคุณพี่เอย์เขากำลังพูดอยู่กับคนปลายสายนะ

“ใช่กูอยู่แถวนี้”  มันพูดต่อทางนั้นตอบอะไรมาไม่รู้

“อะไรนะ ที่ไหน แล้วทำไมกูต้องทำแบบนั้น”   เห็นต่อปากต่อคำใส่โทรศัพท์อยู่สักพัก

“เออ ๆ เดี๋ยวกูเดินกลับไป มึงออกมารอกูอยู่ด้านนอก ไม่เข้าไปนะกูรำคาญผู้จัดการส่วนตัวมึงชอบมาเซ้าซี้กูอยู่เรื่อย”

“ไม่อยู่ก็ดี กูก็ขี้เกียจเจอเหมือนกัน”  นี่คือประโยคสุดท้ายก่อนที่พี่เอย์จะกดวางสายลงไป


“วกกลับเข้าไปด้านในแปปนึง กูทำธุระเดี๋ยว”   มันหันมาพูดกับผม จากนั้นเดินวกกลับเข้าไปด้านในอีกครั้ง ผมที่ไม่ได้รู้เรื่องว่าเขาจะไปไหนได้แต่เดินตามครับ มือไม้นี่ปวดไปหมด เปลี่ยนท่าถือจนไม่รู้จะลงที่ท่าไหนแล้ว

“จะเข้าไปด้วยกันหรือจะรอกูอยู่ตรงนี้”

“พี่จะเข้าไปไหนอ่ะ นี่มันหลังเวทีนะ พี่จะเข้าไปทำไม”  มันพาผมเดินเข้ามาที่โซนจัดงาน เท่านั้นยังไม่พอยังเดินดุ่ม ๆ ตรงมาที่หลังเวทีเสียอีก

“น้องเอย์เชิญเลยครับ” มีพี่ที่ใส่ชุดสต๊าฟเข้ามาเรียกมัน “น้องเข้าไม่ได้นะครับ” พี่คนนั้นหันมาพูดเมื่อเห็นผมทำท่าจะเดินตามมันเข้าไป พี่เขาจ้องผมใหญ่เหมือนสงสัยว่าอย่างมึงเดินมาถึงตรงนี้ได้ไง ทำไมสต๊าฟด้านนอกปล่อยให้หลุดมาเข้าได้

“เขามากับผม”

พี่เอย์บอกสต๊าฟไว้แบบนั้นแล้วดึงถุงในมือผม ลากผมเข้าไปกับมันด้วยเลย ผมนี่ตื่นเต้นแทบจะบ้าเมื่อนึกถึงเรื่องจริงที่กำลังจะเกิดขึ้น กวาดสายตามองหาไอดอลของผมทันที คุณพ่อคุณแม่ครับผมเห็นแล้ว พี่ซีซาร์นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงนั้นเอง ใจผมงี้สั่นจนแทบจะบ้า ขณะที่เดินตามหลังพี่เอย์เข้าไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้เอะใจเลยว่ามันกำลังเดินนำผมเข้าไปใกล้ซีซ่าร์คนนั้นมากขึ้น


“คนเยอะฉิบหายแม่ง  มีไรว่ามา” เสียงพี่เอย์พูดขึ้น คล้ายกับว่ามันกำลังพูดกับพี่ซีซ่าร์เลยนะ ถ้าผมไม่เบลอมากเกินไปหน่อย

“เอาไป”

“อะไร”

“แม่ฝากไว้ให้มึง  คุณนายบอกมึงไม่ยอมกลับมาเอาเอง เธอคงกลัวลูกชายไม่มีรถไว้เปลี่ยนใช้ล่ะมั้งนะ”

“ซ่าร์กูไม่เอานะ กูไม่ชอบรถแบบนั้นมึงทำไมไม่ปฏิเสธไป คันนี้กูใช้ของกูดี ๆ อยู่แล้ว”

“ไม่ใช้ก็ไปขับออกมาให้พ้นสายตาคุณนายเธอก่อนเถอะ  จอดไว้ช่องจอดที่คอนโดมึงก็ได้นี่ ซื้อที่จอดรถเพิ่มอีกสักคันมึงจะเดือดร้อนเหรอ  กูหูชานะกลับบ้านทีไรแม่ถามอยู่นั่นแหละว่าเอากุญแจรถให้มึงหรือยัง เห็นใจคนอาศัยอยู่บ้านอย่างกูบ้าง”

“ช่วยไม่ได้มึงไม่อยากออกมาซื้อห้องอยู่เอง”

“ก็มึงเล่นแยกออกมาอยู่แล้วคนนึง กูคนนี้ยังมีสิทธิ์จะพูดอะไรได้อีกเหรอ ตกลงแล้วนะกลับไปเอาด้วย รถจอดรอมึงอยู่เป็นชาติแล้ว”

“เดือนเดียวเท่านั้นแหละ มึงก็พูดเกินไป”

“แม่โทรหามึง?”

“เออ”

“เหี้ยเหอะ รู้แล้วไม่ยอมกลับไปเอา กูนี่โดนคุณนายบ่นทุกวัน”

“เออก็ได้ เดี๋ยววันหลังกูเข้าไปเอา”

“เร็วที่สุด”

“รู้แล้ว  แค่นี้ใช่ไหมธุระ  งั้นกูกลับล่ะ”

“แล้วเด็กนั่นใคร มากับมึง?”

“อือ  ให้มาถือของช่วยแพรเขาน่ะ”

“ยังไม่เลิกอีกเหรอวะ ยัยนั่นเฟ้อจะตาย ไหนมึงว่าได้แล้วจะทิ้งไง นี่ยังไม่โละออกอีกเหรอ”

“ซีซ่าร์ อย่าทำเป็นรู้ดี กูจะโละทิ้งวันนี้แหละไม่งั้นจะซื้อของให้เยอะแยะแบบนี้เหรอ  ‘เยอะ’ แบบนั้นใครจะไปทนอยู่ได้นานๆ”

“ลูกป๊าจริงนะมึง เจ้าชู้นี่ไม่มีใครเกิน ระวังไว้เหอะเกิดจริงจังกับใครขึ้นมาจริง ๆ เขาจะรับอดีตของมึงไม่ไหว”

“มีด้วยเหรอคนแบบนั้น  คนที่กูคิดจะจริงจังด้วย”

“เอย์ตั้น เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโตนะมึง ทำผู้หญิงเขามาร้องไห้กับกูประจำ”

“มึงก็รับช่วงต่อจากกูประจำไม่ใช่ไงล่ะ  มีหน้าที่ปลอบก็ปลอบไปดิ่ ปลอบแล้วกิน กินแล้วมึงก็เขี่ยทิ้งเหมือนกันนั่นแหละ”

“แต่น้องแพรนี่กูขอผ่านว่ะ”

“เออ” 



(ต่อด้านล่างค่ะ)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-06-2014 21:53:17 โดย coffeeQbread »

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29

“คุณซีซ่าร์รถมารอแล้วครับ”

เสียงเจ้าหน้าที่ดังขึ้นข้างหู ปลุกผมออกจากภวังค์งงงันทั้งหมด  คุณไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมยืนอึ้งแค่ไหน ของในมือที่ว่าหนัก ๆ ลืมไปจนหมดสิ้น  เสียงคุณชายเอย์ตั้นกำลังพูดคุยกับพี่ซีซ่าร์ไอดอลของผมดังวนเวียนไปมา เชื่อไหมผมจำได้ทุกคำทุกประโยคที่พี่เขาพูดมาเลยนะ ส่วนไอ้พี่เอย์ตอบกลับไปว่าอะไรบ้างอย่าถามนะครับเพราะผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่อยากเชื่อเลยคุณชายรู้จักกับพี่ซีซ่าร์ด้วย

“ไอ้เอย์เด็กมึงหน้าตาดีนี่หว่า ไว้มาช่วยถือของให้กูบ้างดิวะ” เสียงหล่อ ๆ แว่วเข้ามาในโสตผมอีกครั้งก่อนที่ตัวคนจะเดินเข้ามาใกล้ ให้ตาย! ถ้ามือผมยังว่างผมจะหยิกตัวเองดูสักทีว่านี่มันความฝันหรือความจริงกันนะ

“มองพอรึยังครับน้องชาย”

“พะ.....พะ.....พะ....พี่....พี่ซี..ซะ...ซ่าร์”

ผมครางตะกุกตะกัก เพราะยังทำใจให้เชื่อไม่ได้ว่าซีซ่าร์คนนั้นกำลังพูดอยู่กับผม แถมยังยิ้มให้ผม กว่าผมจะเรียกชื่อพี่เขาจบ รูปร่างสูงโปร่งสง่าผ่าเผยก็เดินออกไปไกลโขแล้ว ผมได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกปลาบปลื้มอย่างบอกไม่ถูก

“ไปกันได้แล้ว” คราวนี้เป็นเสียงกระด้าง ๆ ของไอ้คุณพี่เอย์เรียกผมให้ตามออกไป ผมหุบยิ้มเลยสิครับรีบตามออกไปก่อนดีกว่า ในนี้มีแต่สต๊าฟเขาทั้งนั้น ได้ยินเสียงคนกรี๊ดกระหึ่มอยู่ด้านนอก ซีซ่าร์คนนั้นคงกำลังเดินออกไปขึ้นรถ

“ไงมึง ยืนมองหน้าพี่กูอย่างกับจะกินมันลงไปทั้งตัวเลยนะ”

“หือ?” กินอะไร ผมก็แค่มองหรอก เดี๋ยวนะ!  เมื่อกี้มันบอกว่า ‘พี่กู’ หมายความว่ายังไง? ความหมายก็คือซีซ่าร์เป็นพี่ชายไอ้คุณเอย์งั้นหรือ  ไม่จริ๊งงงงง เป็นไปได้เหรอ ให้ตายเหอะ นี่ผมได้ทำงานอยู่กับน้องชายซีซ่าร์ไอดอลชื่อดังคับฟ้าเมืองไทย จริงเหรอนี่เรื่องจริงเหรอ เขาเป็นพี่น้องกันจริงใช่ไหม แล้วทำไมเมื่อกี้ผมไม่ขอลายเซนต์พี่เขาไว้วะเนี่ย


“หล่อเหรอ หน้าแบบนั้น กูเห็นสาว ๆ ชอบมองกันจัง มึงเป็นผู้ชายแท้ ๆ ก็ยังชอบนี่แสดงว่าพี่กูก็หล่อมากพอตัวนี่หว่า ไหนบอกกูซิ กูกับพี่ใครหล่อกว่ากัน”


โถถถถถถถถถถถถถถ คิดอะไรครับถึงถามผมออกมาแบบนั้น คำตอบไม่เห็นต้องคิดเล้ย จะถามผมให้วุ่นวายทำไม ถ้าพี่หล่อกว่าพี่ก็คงได้ไปเป็นดาราแล้วสิ  จะมาเป็นแค่นักศึกษาธรรมดาอยู่แบบนี้เหรอ

“คนเป็นถึงดารานายแบบก็ต้องหล่อดิ  กับคนที่ไม่มีใครเขาจ้างไปเดินแบบถ่ายหนังนี่ก็ควรจะรู้ตัวแล้วนะครับ” นี่ผมตอบแบบถนอมน้ำใจมันที่สุดแล้วนะ เสียงมันหัวเราะหึหึในลำคอกลับมา เรากำลังจะถึงรถกันแล้ว

“มึงรู้อะไรไหม คนที่ถูกทาบทามจากพี่บี้ผู้จัดการส่วนตัวของไอ้ซ่าร์เป็นคนแรกน่ะ มันกู! พอกูไม่เล่นด้วยเขาเลยไปขอร้องไอ้ซ่าร์ เป็นไง แบบนี้แสดงว่ากูก็ต้องหล่อกว่าเพราะกูโดนพี่เขาทาบทามก่อน”

ผมเบะปากใส่มันทันที รีบเดินอ้อมรถไปห่าง ๆ โชคดีถึงรถก่อนผมเลยรีบเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งที่เบาะหลัง พอพี่เอย์มันขึ้นมาได้คุณหญิงแพรบ่นอุบเลยครับ ก็ปล่อยให้เธอรอนานนั่นแหละ มันก็เงียบนะ จนเธอเห็นท่าทางว่ามันจะเงียบผิดปกติเลยแอบอ้อน ๆ มันอีกครั้ง

“วันนี้เอย์ให้แพรไปนอนที่ห้องเอย์นะ แพรเหง๊าเหงาไม่อยากกลับห้องคนเดียวเลยอ่ะ”

“..................”

“เอย์อ่ะ โกรธแพรเหรอ เมื่อกี้แพรบ่นเล่น ๆ รู้ว่าเอย์คงติดธุระจริง ๆ ไม่งั้นจะปล่อยแพรรอนานทำไม โอ๋ ๆ ไม่งอนนะเดี๋ยวคืนนี้ทำให้ประทับใจเป็นพิเศษเลย นะคะเอย์นะๆ”

เธออ้อนอยู่ได้ไม่นานนักหรอกครับเพราะตอนนี้คุณพี่เอย์ดับฝันเธอเรียบร้อย หักรถเลี้ยวรถเข้าคอนโดเล็ก ๆ ของเธอ แถมทำหน้าเฉยชาซะจนขนาดผมยังกลัว

“เอย์ใจร้าย เอย์ไม่รักแพรแล้ว”

“ใช่ครับ  เอย์ใจร้าย” มันทวนคำด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ และหันมาพูดกับเธอเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ขับรถออกรถมา สายตาของมันดูเย็นชามากจริง ๆ ถ้าผมเป็นเธอคงหนาวจนจับขั้วหัวใจเลย

“เอย์อ่ะ เอย์ไม่รักแพรแล้ว”

“เอย์จำได้ว่า เอย์ไม่เคยพูดเลยนะว่าเอย์รักแพร”  เอาแล้วไง

“เอย์!” เธอหันมาแหวใส่มัน ตาเขียวปั๊ด

“ปิง  เอาของที่มึงถืออยู่ทั้งหมดนั่นให้คุณแพร  เอย์ไม่เดินขึ้นไปส่งนะระหว่างเราจบไว้แค่วันนี้ก็แล้วกัน แพรไม่ต้องโทรหาเอย์อีกแล้วนะครับ  ขอโทษด้วยจริง ๆ เอย์ว่าแพรควรลงไปได้แล้วล่ะครับ เอย์จะรีบกลับ”

“เอย์ทำไมพูดแบบนี้” ท่าทางเธอตะลึงไม่น้อย  แต่มันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมานะ

“แพรผิดอะไร เอย์บอกแพรดี ๆ ก็ได้แพรจะได้ทบทวนแก้ไขตัวเองให้”

“ไม่จำเป็นต้องทบทวนอะไรหรอกครับ แพรลงไปเถอะนะเอย์จะรีบกลับแล้ว”

ขนาดผมได้ฟังยังรู้สึกแย่  ค่อยยื่นส่งข้าวของเต็มสองมือส่งให้เธอ สภาพจิตใจเธอตอนนี้คงแย่ล่ะครับ ตอนนี้ตาเธอแดง ๆ ร้องไห้ออกมาแล้วเรียบร้อย แต่คุณชายไม่สนใจเข้ามาปลอบเลยนะ  ผมสิครับนั่งอยู่ท่ามกลางสองคนที่กำลังบอกเลิกกันอยู่ยิ่งทำใจลำบากเข้าไปใหญ่ เห็นน้ำตาผู้หญิงแล้วผมก็ใจอ่อนทุกทีสิน่า กะว่าจะยื่นมือเข้าไปปลอบประโลม เธอก็เปิดประตูรถผั๊วะออกไป

“เอย์จำไว้เลยนะ  อย่ามาง้อขอคืนดีก็แล้วกัน แพรเกลียดเอย์แล้ว” เธอสะบัดเสียงใส่จากนั้นก้าวเดินฉับ ๆ ออกไป โดยที่สองมือเต็มไปด้วยของใช้ราคาหรูหราราคาแพง  ที่เธอเพิ่งได้มาจากคนที่เธอบอกว่าเกลียดไปเมื่อตะกี้

ผมล่ะไม่เข้าใจผู้หญิงเลยจริง ๆ  ถ้าเกลียดจะเอาของ ๆ เขาไปด้วยทำไม ถ้าเป็นผมนะ จะฟาดของที่มันซื้อให้ทั้งหมดนั่นใส่หน้ามันแล้วค่อยจากไป เอาให้มันตกตะลึงไปเลย

“มานั่งหน้านี่ได้แล้ว จะให้กูเป็นคนขับรถให้มึงเหรอ”

อีกครั้งที่น้ำเสียงของมันปลุกผมจากภวังค์ ผมรีบย้ายที่นั่งเลยสิครับ  แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไป ดูเหมือนมันไม่เสียใจสักนิดเลยที่เลิกกัน หรือว่านี่เป็นแผนที่มันเตรียมมาแล้ว ประมาณว่าตามใจ ตามใจ และตามใจ สุดท้ายคือจบ เป็นผู้หญิงเยอะมากก็ไม่ดีเนาะ

หึหึหึหึ ผมแอบขำกับท่าทางของไอ้คุณชายนี่เหมือนกันนะ ตอนมันบอกเลิกเขานี่ทำท่าทางน่ากลัวเป็นบ้า จริงจังแบบที่คุณนายแพรไม่กล้าเถียงเลยอ่ะ

“หัวเราะเหี้ยไรของมึง”

“พี่เจ๋งว่ะ”

“เรื่องอะไร” มันหันมาถาม

“นี่ผมถามจริง พี่มีแฟนกี่คนอ่ะ บอกหน่อยได้ไหม” ผมจำได้นะวันก่อนนางฟ้าของผมไม่ใช่คุณแพรคนนี้

“กี่คนก็เรื่องของกู  ที่แน่ ๆ แค่พามึงมาด้วยวันเดียวก็ต้องเลิกไปแล้วหนึ่ง กูว่าต่อไปมึงอย่าใกล้บรรดาเด็ก ๆ กูเลยนะ เดี๋ยวจะพาลไม่เหลือเลยสักคน”

“ช่วยไม่ได้เด็กพี่นิสัยไม่ดีเอง พอมาอยู่ใกล้ผมแล้วมันเลยเห็นชัดดิ”

“โฮ๊ะ ช่างกล้าพูดนะมึง”

“นี่ ผมขอพูดอะไรอย่างหนึ่งได้หรือเปล่า”

“อะไร”

“ผมว่าพี่ทำถูกต้องแล้วล่ะที่ขอเลิกกับเธอแบบนั้น คนดี ๆ กว่านี้มีเยอะ” 

พี่เอย์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แค่หัวเราะในลำคอเบา ๆ ขณะที่ยังคงขับรถต่อไปเรื่อย ๆ

“ความจริงผมก็ปลื้มพี่เหมือนกันนะเนี่ย พวกเรามันพันธุ์เดียวกันเลย”

“พันธุ์อะไรของมึง”

“พันธุ์เจ้าชู้ไงพี่ ผู้ชายพันธุ์เลว คึคึคึ”

“ไอ้ปิง! นับวันมึงกวนตีนกูนะ กล้าว่ากูเหรอ” ผมพูดไปหัวเราะไป มันเอื้อมมือเข้ามาหวังโบกหัวผมแบบเต็ม ๆ หลบแทบไม่ทันเฉียดไปแค่นิดเดียวเท่านั้น มันเลยผลักผมซะกระเด็นติดกระจกไปเลย ผมเลยแกล้งร้องซะดังลั่นรถ

“เดี๋ยวลงซื้อของที่ท็อปละกัน ทำกับข้าวให้กูกินแล้วมึงค่อยกลับ”

ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูทันที เกือบสองทุ่มแล้วแล้ว  “พี่อยากกินอะไรล่ะ เอาง่าย ๆ นะมันค่ำแล้ว”

“ข้าวผัดกุ้ง ง่ายพอไหม”

“เดี๋ยวลองดู”

ผมใช้เวลาเลือกซื้อของไม่นานนะ หยิบ ๆๆ แล้วก็หยิบ มีคุณชายคอยเติมขนมใส่ในรถเข็นบ้างเป็นระยะ พอมาด้วยกันแบบนี้ถึงได้รู้ว่าพี่เอย์ชอบกินขนมปังมากกว่าขนมขบเคี้ยวอย่างอื่น มันเดินไปคีบ ๆ พวกขนมปังมาเยอะมาก ผมว่าถ้ากินหมดนี่ภายในสองวันนะเป็นหมูแน่

“เสร็จยัง” มันเดินมาถามขณะที่ผมยื่นกล้วยหอมให้พนักงานไปติดราคาให้

“มึงซื้อกล้วยทำไม”

“อ้าวพี่รู้จักด้วยเหรอ”

“เดี๋ยวเหอะมึงกวนตีนนัก  ว่าแต่จะซื้อไปทำไม”

“เผื่อพี่หิวตอนกลางคืนไง กินขนมปังกับกล้วยแล้วก็นม มันจะดีกว่านะ กล้วยหอมมีประโยชน์ ผมรู้ว่าพี่ต้องกินเป็นแน่”

ผมเห็นมันยิ้มครับ มันยิ้มแล้วดึงเอารถเข็นไปเข็นเองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อนะ ผมเลือกของเพิ่มอีกนิดหน่อยแล้วคุณชายเขาก็เข็นรถไปจ่ายเงิน  พอเรากลับมาถึงห้องพี่เอย์แยกเข้าไปอาบน้ำมั้งนะในห้องนอนคุณชายเขานั่นแหละ ส่วนผมก็บรรเลงเรื่องอาหารสิครับ เขาออเดอร์ข้าวผัดกุ้งก็จัดให้เดี๋ยวนี้มีกุ้งสำเร็จสะอาดแพ็คมาแล้วเรียบร้อย ผมไม่มานั่งแกะกุ้งสด ๆ หรอกนะครับ แค่ข้าวผัดก็พอจะทำได้อยู่หรอกแต่อย่ามาสั่งไอ้ยาก ๆ ก็แล้วกันขอศึกษาในตำราก่อน

ประมาณยี่สิบนาทีพี่เอย์เดินออกมา มีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดคอมาด้วย ผมเผ้านี่ยังเปียกน้ำอยู่เลย คุณชายเธอยู่ในชุดพร้อมนอนแล้วเรียบร้อย ขณะที่ผมเองก็เสร็จกิจกรรมเรื่องอาหารกำลังเช็ดครัวอยู่พอดี

“เหมือนฝนจะตกเลยว่ะ” มันเดินไปเปิดม่านหน้าต่างฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา พูดพึมพำแล้วนั่งเช็ดหัวชมวิวอยู่ที่โซฟาโซนนั้น ผมมองเห็นฟ้าแลบแปล็บ ๆ ตลอดเลยครับ  คงต้องรีบกลับแล้ว ไว้วันหลังจะมาดูดฝุ่นให้คุณชายละกันวันนี้มันพาผมตะลอน ๆ จนไม่ได้ทำงานบ้านอะไรเลย

“อาหารพี่เสร็จแล้วนะผมวางไว้บนโต๊ะนะครับ” ผมถอดผ้ากันเปื้อนแขวนไว้ที่มุม ๆ หนึ่ง ส่วนหมวกคลุมผมมันขอร้องไว้ว่าอย่าได้ใส่อีกเลย ผมเลยงดไปก่อน

“แล้วมึงไม่กินด้วยกันรึไง”

“ไม่อ่ะพี่  ฝนเหมือนจะตกแล้วผมรีบกลับก่อนดีกว่า”

"มึงจะกลับไปกินข้าวที่บ้านเหรอ"

"อ่า ครับใช่"

ผมว่าแล้วเดินไปเปิดห้องนอนเล็กหยิบเอาเป้ขึ้นมาสะพายไว้ คุณชายเขาให้ผมเก็บของใช้ส่วนตัวไว้ที่ห้องนี้ พวกเป้หรือเสื้อคลุมใส่ขับรถอะไรแบบนั้น แต่บังเอิญวันนี้ผมมาแต่เช้าไม่มีแดด เลยไม่ได้ใส่เสื้อคลุมมาด้วย ส่วนที่ตอบมันไปว่าใช่ จะกลับไปกินข้าวที่บ้านก็ว่าไปงั้นแหละ วันนี้ผมจะไปค้างที่ห้องผมต่างหาก ดึกแล้วกลับบ้านตอนนี้โดนเสด็จแม่เฉ่งแน่ หูชามาทั้งวันยังไม่อยากชาเพิ่มหรอก

“ปิงมานี่ก่อนดิ๊”

มันเรียกผมขณะที่ผมออกมา  พี่เอย์วางเงินลงที่โต๊ะแล้วใช้สายตาบอกให้รู้ว่าให้ผมมาหยิบเอาไป

“ผมเอาแค่นี้ก็พอพี่” ผมหยิบออกมาแค่ใบเดียวเหมือนเดิม ขณะที่มันเองก็วางไว้ห้าใบเหมือนเดิมเช่นกัน

“เอาไปอีกสิ วันนี้กูบอกจะจ่ายเพิ่มให้ ทำไมมึงยังหยิบเอาแค่นั้น”

“แค่นี้ก็เยอะแล้วครับ พันนึงนี่ผมซื้อข้าวกินได้หลายวันเลยนะ”

“หยิบไปอีก”

“ผมเอาแค่นี้จริงครับ พอแล้ว”

“นี่มึงกล้าขัดคำสั่งกูเหรอ คำพูดกูไม่มีความหมายเลยใช่ไหม ฮึ”

ผมเห็นท่าทางมันเหมือนจะโกรธจริงแล้วเลยรีบหยิบเอามาอีกหนึ่งใบ”

“งั้นเอาแค่นี้พอ ผมจะรีบกลับล่ะ พี่เอย์กินข้าวซะนะครับ ไว้วันหลังผมจะมาใหม่”

“แล้วมึงจะมาอีกวันไหน”

“ยังไม่รู้เหมือนกัน วันธรรมดาผมมีเรียน เย็นก็ต้องไปช่วยแม่เก็บร้าน ถ้าไม่ดึกมากผมจะแวะมา”

“เอาโทรศัพท์มึงมานี่”

“ทำไมอ่ะ” ผมถามไปงั้นแหละ แต่ก็ยื่นส่งให้มัน พี่เอย์กดๆจิ้ม ๆ อะไรสักพักก็ส่งคืนมาให้ผม

“กลับยังไง รถเมล์ แท็กซี่” ผมยัดมือถือเข้าในกระเป๋ากางเกงตามเดิม

“มอไซด์ครับผม พี่ถามทำไมจะไปส่งผมเหรอ” ขอแหย่อีกหน่อยก่อนกลับ คึคึ

“กูเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าคนยืนอยู่เฉย ๆ ก็ฝันได้  ปิงมึงนี่มหัศจรรย์จริง ๆ หึหึหึ”

ผมเบะปากใส่มันทันที กัดผมได้นี่มันคงสะใจมั้งนะยิ้มหน้าระรื่นเชียว เจอลูกถีบทอนาโดกำลังจะแจกมาแล้วเลยต้องรีบเผ่นมาที่หน้าประตูโดยเร็ว  ในลิฟต์ตอนดึก ๆ นี่ยืนคนเดียวมันก็น่ากลัวเหมือนกันนะ ผมยกนาฬิกาขึ้นดูสี่ทุ่มนิด ๆ แล้ว อยู่ในตึกนี้ไม่รู้เลยอากาศภายนอกเป็นยังไง ป่านนี้ฝนจะตกลงมาหรือยัง พอลิฟต์จอดลงที่ชั้นล่างแค่นั้นแหละ ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ฝนตกหนักมาก  ผมเดินไต่ไปตามริมทางเดินเล็ก ๆ เพื่อข้ามไปยังอีกฝั่ง เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบดังมาเป็นระยะ ฝนเทลงมาหนักหน่วงไม่รู้เรื่องเลย

มอไซด์ผมจอดไว้ที่อาคารฝั่งตรงข้ามกับตึกนี้ มันเป็นออฟฟิศเล็กๆของบริษัททำความสะอาดที่ป้าจิตรแกทำงานอยู่ แต่ตอนนี้เขาปิดแล้วนะครับเพราะเกินเวลาแล้ว  รถผมเลยจอดโดดเดี่ยวอยู่แค่คันเดียว ที่อาคารคอนโดจอดไม่ได้นะครับเพราะมีแต่ช่องจอดรถของเจ้าของห้องเขาทั้งนั้น

ผมยืนอยู่ใต้ชายคาที่ยื่นออกมาของตัวออฟฟิศ มอไซด์ก็จอดอยู่ข้าง ๆ กัน ฝนเทลงมาหนักแบบนี้ยังกลับตอนนี้ไม่ได้อยู่แล้วล่ะครับ จริง ๆ พวกผมขับฝ่าฝนกันประจำแหละแต่วันนี้มันมีฟ้าร้องฟ้าแลบแทรกมาด้วยนี่ผมขอบายนะครับ ผมเป็นผู้ชายก็จริงแต่ไม่ค่อยถูกกับเสียงฟ้าร้องเท่าไหร่หรอกนะ


ครืน ~ ครืน ~   


ผ่านไปแล้วเป็นชั่วโมง ดูนาฬิกาอีกทีห้าทุ่มเศษแล้ว ผมเริ่มยืนจนเหนื่อยเลยเปลี่ยนมานั่งอยู่บนมอ’ไซด์ อากาศเย็น ๆ ละอองฝนก็สาดเข้ามา ผมหนาวเหมือนกันนะวันนี้ไม่ได้ใส่เสื้อคลุมมาซะด้วย  ผมกอดอกกวาดตามองไปเรื่อยอย่างคนที่ไม่รู้จะทำอะไร ก็แค่รอเวลาให้ฝนซาลงหน่อยแล้วว่าจะขับลุยออกไปเลยดีกว่า ดีนะผมมีห้องเช่าอยู่อีกที่แม่คงคิดว่าผมนอนอยู่ที่ห้องนั้นแล้วไม่อย่างนั้นป่านนี้ถ้ายังไม่กลับบ้านนี่มีหวังคุณนายห่วงผมจนนั่งไม่ติดตูดแน่ คิดถึงแม่เหมือนกันนะวันนี้ไม่ได้เข้าไปช่วยเก็บของเลยยกหม้อยกไหคงจะหนักแล้วพอกลับถึงบ้านก็จะบ่นว่าปวดหลังอีก ลำบากพี่ขมต้องนวดให้อีก 


พอคิดเรื่องเมื่อเย็นนี้ขึ้นมาได้ก็อดจะอมยิ้มไว้ไม่อยู่ พี่ซีซ่าร์คนนั้นเป็นพี่ชายของคุณพี่เอย์ตั้น  สาธุ วันดีคืนดีขอให้คุณพี่ชายแวะมาหาน้องชายที่นี่แล้วเจอกับผมอีกสักครั้งเถอะนะ คราวนี้ไอ้ปิงไม่มีพลาดขอลายพี่เขาเซ็นต์ไว้แน่ ๆ แล้วผมจะยัดใส่ใต้หมอนนอนหนุนทุกคืนเลยล่ะครับ เฮ้อสุดที่จะว่าง ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นเกมส์ แต่เบื่อ ๆ เลยกำไว้เฉยๆซะงั้น


ครืน ~ ครืน ~   


คุณเชื่อไหมตอนนี้เกือบจะตีสองแล้ว ผมยังไม่ได้ไปต่อทางไหนเลยนะ ยังคงนั่งอยู่บนมอไซด์นั่นแหละ ตรงหน้ามีแต่สวนหย่อมมืด ๆ กับตัวอาคารที่สูงจนสุดลูกหูลูกตา ผมนั่งมองไปเรื่อยถึงได้นึกขึ้นมาได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมเพิ่งลงมาจากอาคารแสนสวยนั่นนี่ แสงไฟจากชั้นต่าง ๆ ทยอยดับลง  ไหน ๆ ลองนับดูซิ  ชั้นห้าสิบ มันอยู่ตรงไหนกันน้า เขาว่าอาคารนี้มีเจ็ดสิบชั้น งั้นผมจะนับจากบนลงล่างดีกว่าจะได้ถึงไว ๆ

หนึ่ง สอง สาม สี่  ห้า ......   ผมนับไปเรื่อย ๆ พอถึงยี่สิบปุ๊บ  เอ๊ะ มันห้องตรงนั้นเหรอวะ ทำไมยังจะเปิดไฟอยู่อีก ท่าทางจะไม่ใช่  ผมก็ลองนับดูใหม่คราวนี้ไล่จากชั้นล่างขึ้นไปเลยดีกว่าเอาแบบชัวร์ ๆ

หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด........... พอถึงห้าสิบ โป๊ะเช๊ะ ห้องนั้นอีกแล้ว แสดงว่านั่นใช่ห้องไอ้คุณพี่เอย์จริง ๆ นี่หว่า มันยังไม่นอนอีกเหรอ ทำไมถึงเปิดไฟไว้นะ กำลังทำอะไรอยู่รึไง  ป่านนี้คงกินข้าวที่ผมทำไว้จนหมดแล้วล่ะมั้ง   เอ๊ะแล้วมันจะกินได้ไหมล่ะ ยิ่งกินอยู่เรื่องมากขนาดนั้น  ผมมองดูไฟจากห้องในชั้นต่าง ๆ ที่ทยอยดับกันไปเรื่อย ๆ แต่ห้องคุณชายเอย์ก็ยังคงมีแสงไฟสว่างไสวอยู่ดี นี่ผมสงสัยมากจริง ๆ นะทำไมดึกป่านนี้มันยังไม่นอน ทำอะไรของมันอยู่

ผมมองโน่นนี่ไปเรื่อยพอนึกได้ปุ๊ปก็มองไปที่ห้องนั้นอีกที คราวนี้ไฟดับลงแล้ว ตอนนี้ชั้นนั้นเลยมืดไปหมดผมแอบยิ้มนิดหน่อยเหมือนกันที่มันเข้านอนได้สักที วันนี้พวกผมเดินกันหลายที่มากกลัวคุณชายเขาจะเหนื่อยรีบ ๆ นอนพักผ่อนเร็ว ๆ เถอะจะได้หัดตื่นแต่เช้ากับเขาบ้าง

พอฝนเริ่มซาลงหน่อย ผมรีบสตาร์ทมอไซด์ขับฝ่าสายฝนโปรยปรายออกมาจากคอนโด ผ่านลุงยามด้านหน้าแกเลยแซวว่าทำไมถึงกลับดึกดื่นแบบนี้  ผมรู้จักแกครับ ป้าจิตรแนะนำผมไว้ตั้งแต่วันที่ผมมาทำงานพิเศษที่นี่วันแรก

“ติดฝนน่ะครับลุง ปิงนั่งรออยู่หน้าออฟฟิศเล็กตั้งแต่สี่ทุ่มโน่นแน่ะ”

“ลำบากหน่อยไอ้หนู  ทนเอานะลูกนะ”

“ครับลุง”
   
คืนนั้นผมกลับถึงห้องเช่าเล็กๆ ของผมเกือบตีสาม เปียกโชกไปหมด รีบอาบน้ำสระผมแล้วซุกตัวลงในผ้าห่มทันที หนาวจนปากสั่น ผมสั่นตั้งแต่ขับรถฝ่าสายฝนที่แม้จะซาลงมากแล้วแต่ก็ยังโปรยปรายอย่างไม่ยอมเลิกราลงง่าย ๆ   ที่ห้องผมไม่มีเตียงหรอกนะครับ  มีแค่ฟูกบาง ๆ ผืนนึง หมอนหนึ่งใบกับผ้าห่มโดเรมอนที่ผมตั้งใจถอยมาเองเลย บางไปหน่อยไม่หนาเหมือนผ้าห่มนวมแต่ผมก็รักมันนะ

Tbc.

#โถน้องปิง
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-06-2014 08:23:27 โดย coffeeQbread »

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
พี่ซีซ่าร์โผล่มาแป๊บนึง แต่ได้ในมากมายนะฮะ

ออฟไลน์ ceylon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ชีวิตหนูปิงช่างตกระกำลำบากอะไรเยี่ยงนี้...
นึกว่าคุณชายจะมาส่งซะหน่อย
ฝันก่อนๆ เผื่อวันหน้าอาจจะมี อิๆ
ค้างมาก (-_-  )(  -_-)
ตอนหน้านี่ปิงปิงป่วยโดดงานละคุณชายพาไปหาหมอป้ะ #มโนแปป
รอตอนต่อไปนะก๊า อัพวันละตอนจะดีมากเบย ขอบคุณคนเขียนค่ะ

 :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
พี่ซีซาร์ของน้องปิง 5555

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
น้องปิง โดนฝนจะป่วยไหมเนี่ยะ
อิคุณพี่รั้งไว้หน่อยก็ไม่ได้ เชอะ

ออฟไลน์ Wereena

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
    • facebook
อ่านไปลุ้นไป มโนล่วงหน้าไป อิอิ ฟินนน :hao7:

ออฟไลน์ bun

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2374
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-5
คิดว่าพี่เอย์จะให้นอนด้วยซะอีก เห็นฝนตก

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
โธ หนูปิง ชีวิตช่างรันทดอะไรขนาดนี้ รอฝนตั้งแต่สี่ทุ่มยันตีสอง ทำไปได้นะเนี่ย

ทำไมหนูปลื้มพี่ซีซ่าร์จังคะ ปกติผู้ชายเค้าไม่ปลื้มผู้ชายด้วยกันหรอก หรือหนูจะเป็นเกย์หลบใน 555555555

พี่เอย์ก็นะ ใช้ผู้หญิงเปลื้องเปลือง  รีบโละๆไปให้หมดนะคะ ให้เหลือแค่น้องปิงคนเดียวก็พอ อิอิ

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
ยังไม่มีวี่แววว่า น้องปิงกับชายเอจะปิ๊งปั๊งกันเลยอ่ะ  :z2:

น้องปิงอยู่นี่ก็ดีนะ ชายเอจะได้ไม่ต้องเสียเวลาอยู่กับ ผญ นิสัยไม่ดี

ออฟไลน์ p.spring

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 282
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
ผู้หญิงนะโละทิ้งให้หมด เหลือน้องปิงก็พอแล้ว

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3004
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
รอตอนต่อไปจ้าาา  ^^

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
ชอบปิงๆๆๆ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด