ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ดอกฟ้ากับหมาวัด(Out Of Reach) 14/03/58 พิเศษ 05 พี่เอย์พี่เชน  (อ่าน 1464083 ครั้ง)

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ janji

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 118
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
น่ารักมากอ่ะ ปิง ชอบ

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
นึกว่าจะฆ่ากันซะแล้ว  :laugh:

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
รอติดตามค่ะ   :katai2-1:

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
มาแนวรับใช้พระเอกยังงี้หนีไม่รอดแน่ปิงเอ๋ย

ภารกิจหาสามีหล่อๆรวยๆ เริ่มได้ ฮ่าฮ่าฮ่า  :laugh3:

ออฟไลน์ Celestia

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 833
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +16/-0
น้องปิงเป็นเด็กดีมากอะ สู้ ๆ เข้านะ

รอติดตามค่า

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
สนุกค่ะ ติดตาม ติดตาม

ออฟไลน์ TIKA_n

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1391
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +308/-4
เพิ่งเข้ามาอ่านจ้ะ ชอบน้องปิงมากกกกกกก  :m1: เป็นนายเอกที่แมน ถูกใจเรามาก ๆ เลย
ถึงฐานะทางบ้านจะไม่ได้ดีอะไร ไม่ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ถึงจะเป็นเด็กช่าง ที่คนมักมองไม่ดี
แต่น้องปิง ก็เป็นเด็กที่มีความคิดที่ดี รู้อะไรควรไม่ควร ถึงจะดูแก่นเซี้ยว ไม่ยอมใคร
แต่ก็ไม่เคยทำให้ใครต้องเดือดร้อน  อายุแค่นี้ ก็สามารถทำงานหาเงินใช้เองได้แล้ว ไม่เกี่ยงงานด้วย
ขอแค่เป็นงานสุจริต ไม่ให้ต้องเดือดร้อนแม่ แถมยังมีเงินเก็บออมเหลือมาให้แม่ได้อีกด้วย เก่งมาก ๆ เลย
เป็นเด็กที่รู้คุณค่าของเงินดีจริง ๆ ที่ชอบมากที่สุดก็คือ เป็นเด็กที่กตัญญูมาก ๆ ทั้งกับแม่และพี่ขมที่เลี้ยงมาด้วย

ตอนแรกเห็นชื่อเรื่อง ดอกฟ้ากับหมาวัด คิดอยู่ว่า ใครจะเป็นดอกฟ้า ใครจะเป็นหมาวัด พอรู้ว่าคุณพระเอก
เป็นฝ่ายดอกฟ้า ยิ่งน่าสนใจขึ้นไปอีกเลย แถมเป็นดอกฟ้าที่น่าหมั่นไส้มาก ๆ ด้วยสิ เจอกันครั้งแรก
ก็มีเรื่องให้ไม่สบอารมณ์กันซะแล้ว ถึงน้องปิงจะกวนไปหน่อย แต่นิสัยคุณชายเอย์นี่ ทำเราหมั่นไส้ได้ดีจริง ๆ
เราเป็นน้องปิง ก็ไม่ชอบเหมือนกัน มาดูถูกร้านจากน้ำพักน้ำแรงของแม่เราได้ ชิส์  :m16: ถือเป็นพรหมลิขิตสินะ
ทำให้ทั้งสองต้องกลับมาเจอกันอีก แต่ดันในฐานะ ลูกจ้างกับนายจ้าง ซะงั้น แหม่ ก็เข้าใจนะ น้องปิงเอง
ก็ทำกับพี่เอย์ไว้ซะแสบ พี่เอย์จะพูดไม่ดีใส่ก็ไม่แปลก แต่ทำไมเราก็ยังหมั่นไส้พี่เอย์แฮะ
แต่ก็ดีอยู่อย่าง ตรงที่ให้น้องปิง เรียกตัวเองว่า พี่เอย์ ได้ มันดูไม่แบ่งชนชั้นกันดี แล้วบอกให้น้อง เป็นตัวของตัวเอง
อยากทำอะไรก็ทำ แสดงว่า พี่เอย์ ก็อาจจะถูกใจในความแสบของน้องปิงอยู่บ้างรึเปล่า เนอะ ๆ
มาทำเย็นชาใส่น้องปิงตลอด ๆ อย่างนี้ ยิ่งอยากเห็นวันที่พี่เอย์หลงรักน้องปิงของเราหัวปักหัวปำเร็วๆ จริง ๆ เลย

ตอนนี้ ที่น่าสงสัย คือ แฟนของพี่เอย์ ที่ป้าจิตรบอกว่าไม่อยากได้คนทำความสะอาดเป็นผู้หญิง คือใคร
แล้วพี่เอย์ เกี่ยวข้องยังไง กับพี่ซีซ่า ไอดอลของน้องปิงล่ะเนี่ย ต้องติดตาม อยากรู้ด้วยว่า ถึงตอนที่น้องปิง
เลิกยอมอ่อนให้พี่เอย์แล้ว จะเป็นยังไงน้อ แต่ก็หวังว่า เรื่องนี้คงไม่ดราม่าน้า ถ้ามีก็หวังว่าจะไม่เยอะนะคะ  :impress:
ไม่ค่อยถูกกับดราม่าเท่าไหร่เลยค่ะ อ่านทีไรจิตตกทุกที  เด็กดี ๆ อย่างน้องปิง อยากให้ได้เจอกับสิ่งที่ดี ๆ ในชีวิตจัง
ขอบคุณคนเขียนค่ะ  :L1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-06-2014 16:26:15 โดย TIKA_n »

ออฟไลน์ Wereena

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-1
    • facebook
ชอบนายเอกแสบๆ อิอิ  รอตอนต่อไป กริ๊บกริ้ว :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ myapril

  • Tomorrow
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1437
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-3
น่าติดตามมากค่ะ
พี่เอ หล่อ หรู รวย ขนาดน้านนน
แล้วปิงมันจะใช้วิธีไหนเด็ดดอกฟ้าล่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Spelling_B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 173
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
ทำไมฉันรู้สึกฟินเวลาเขาคุยกันนะ คือแบบนี้ชอบอ่ะ  :o8:

ออฟไลน์ Pithchayoot

  • พิชญ์ชยุตม์
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
ชอบปิงปิงอ่ะ 

ออฟไลน์ SoulFighter

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 24
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
ลงชื่อติดตามค่ะ เนื้อเรื่องน่าสนุกดี

 :L2:

ออฟไลน์ finn~luv

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
น่าสนุกกกกก จะรักกันอีท่าไหนเนี่ยยย
ติดตามจ้าาาา  :mew3:

ออฟไลน์ McKnight

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 329
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
ตามมาลุ้นช่วยน้องปิงคว้าดอกฟ้านะครับ
เริ่มเรื่องมาก็สนุกเลย

มาต่อไวๆนะ รอติดตามครับ

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29
# 2  พ่อครัวหัวป่า



สนามบอลคืนนี้ยังคึกครื้นไม่ต่างกับทุกวัน ผมวิ่งเหยาะๆออกมาทิ้งตัวนั่งลงแถว ๆ ข้างสนามถอดเสื้อออกมาซับเหงื่อสะบัด ๆ แล้วพาดลงที่ไหล่ 

 “โอ๊ยเหนื่อย วันนี้ทำไมมันร้อนอะไรแบบนี้วะเนี่ย”

เสียงทุ้มของไอ้บาสดังมาแต่ไกล มันกับไอ้วุฒิเดินเข้ามาสมทบกับผม  สองตัวถอดเสื้อตั้งแต่ยังเล่นไม่เสร็จโน่น  พอนั่งลงได้ก็ควาน ๆ หาขวดน้ำแถวนั้นแล้วเปิดดื่ม ไอ้บาสเริ่มเลื้อยถดไถอยู่กับพื้นหญ้ามันคงเหนื่อยแหละหัวนี่เปียกจนชุ่มอ่ะ  ผมเองก็สะบัดๆหัวไล่เหงื่อไคลบ้างเหมือนกัน ช่วงนี้ผมเผ้าเริ่มยาวปิดหน้าปิดตาเดี๋ยวคงต้องหาเวลาไปซอยออกบ้างแล้ว

“วันนี้ซึม ๆ นะ เป็นไรวะพี่ ไหนว่ามีงานดี ๆ เงินงาม ๆ เข้ามาไง ทำไมทำหน้าเป็นลูกหมาแบบนั้นน่ะ”

“ซึมที่ไหนกูก็ปกติ แค่มีบางอย่างที่ต้องคิด”  ผมทิ้งแผ่นหลังนอนลงที่สนามหญ้านั่นแหละ สองมือหนุนรองหัวไว้ขณะที่สายตากำลังมองดูกลุ่มดาวที่เริ่มออกมาอวดแสงกันมากมายบนท้องฟ้า  ใช้เงาไอ้วุฒิบังแสงไฟจากโคมสปอตไลท์ที่ส่องสว่างจนทั่วสนามฟุตบอลไว้กันแสบตา

“นายจ้างลูกพี่ปิงเป็นคนแบบไหนอ่ะ  สวยป่ะ” ไอ้บาสที่นอนอยู่ใกล้ ๆ ผมถามขึ้น มันกำลังทำมือวัดขนาดของดาว

“สวยเหรอ” ผมทวนคำ นึกถึงหน้าคุณชายเอย์ตั้นลอยอยู่บนท้องฟ้า แบบนั้นจะเรียกว่าสวยได้รึเปล่าวะ  แต่เรื่องมันหล่อน่ะแน่นอนอยู่แล้ว

“สวยดิ รวยด้วย” ผมโกหกมันครึ่งนึง อยากเห็นคนทำหน้าทำตาอิจฉาผมเล่น เม้มปากรอ ในที่สุดมันก็พูดออกมาจริง ๆ

“หูยยยอิจฉา จริงดิลูกพี่ เธอมีนามไพเราะเพราะพริ้งว่าอะไร ลูกคุณหนูใช่ไหมอยู่คอนโดแถวนั้นต้องมีแต่พวกไฮโซนี่เนาะ” มันรีบตะแคงมาหา ทำหน้าทำตาอยากรู้เต็มที่

“เสือกจริงนะมึง อยากรู้เรื่องคนโน้นคนนี้ไปทั่ว” ไอ้วุฒิเพิ่งจะมีบท ปกติมันไม่ค่อยพูดมากเหมือนหมาบาสอยู่แล้ว พูดมาครั้งนี้เลยโดยไอ้บาสโบกหัวไปเต็ม ๆ

“เงียบเลยไอ้กืก”  กืก คือฉายาของไอ้วุฒิครับ บางทีผมกับไอ้บาสก็เรียกมันแบบนั้น เนื่องเพราะมันกืกมาก คือมันจืด มันซื่อ มันช้า และมันเฉื่อย  เว้นแต่เวลาตีกันมันโกยเร็วที่สุดเลยครับ

“ว่าแต่เธอคนสวยชื่อไรอ่ะลูกพี่ บอกหน่อยดิ ลูกพี่ทำตาลอยแบบนี้ไม่ใช่ว่าคิดถึงเธอคนนั้นอยู่หรอกนะ”

“ชื่อเอย์  พี่เอย์” 

“หูยยย สาวรุ่นพี่ แบบนี้ให้สอนมวยเลยดิ”

อุ๊กก!!

ผมยันโครมมันไปที   “แบบกูนี่ยังต้องให้สอนอีกเหรอ” มันถึงกับกุมท้องขดตัวเป็นกุ้ง แกล้งแสดงสีหน้าเจ็บปวดเต็มที่ กลิ้งตัวไปนอนหนุนตักไอ้วุฒิ   

จริง ๆ ผมเคยแต่กับรุ่นน้องนะ ได้ยินมาเหมือนกันเขาว่าสาว ๆ รุ่นพี่น่าลอง แต่ไม่รู้ทำไมช่วงนี้ชอบมองแต่ผู้ชายตัวเล็กน่ารัก ปากชมพูๆ ไม่รู้

“ลืมไปๆลูกพี่ปิงจัดว่าเด็ดอยู่แล้วล่ะเนาะ ขนาดน้องพริ้ง เลดี้ของพี่โตยังมาติดใจในลีลา นับประสาอะไรจะไปให้ลูกคุณหนูอย่างคุณเอลิเซียสอนมวยให้ เนอะๆ”

“เอลิเซียพ่องดิ  เขาชื่อเอย์ เว้ย เอย์เฉย ๆ พี่เอย์”  ผมไม่ได้บอกว่าเอย์ตั้นเพราะขี้เกียจฟังมันบ่นว่าผมโกหกเรื่องไอ้พี่เอย์เป็นผู้ชาย เลยปล่อย ๆ ไปก่อน

“อ้าวแล้ววันนี้ลูกพี่ไม่ไปทำงานล่ะ”

“ไม่ไป  พรุ่งนี้วันอาทิตย์กูจะไปแต่เช้าเลย”

“แหม่ คิดถึงคุณเอลิเซียคนสวยใช่ไหม อย่าๆๆ ดูสายตาก็รู้แล้วว่าอยากเจอเขาใจจะขาด ไรอ่ะพี่ เธอสวยขนาดลูกพี่มานั่งเหม่อนอนเหม่ออยู่เนี่ย”

“เออสวยดิ แล้วที่กูซึมกะทือทั้งวันอยู่เนี่ยเพราะกำลังคิดไม่ตกอยู่ว่าจะทำอะไรเพื่อสร้างความประทับใจให้เขาดี เอาแบบให้เห็นสิ่งที่กูทำแล้วอึ้งทึ่งเสียวสุด ๆ ไปเลย ไรแบบเนี๊ยะ”

“แก้ผ้าดิ” มันสวน

“สัส  กูไม่ใช่มึงนะ ยังไม่อยากโดนตำรวจจับข้อหาอนาจาร เอาดี ๆ กูซีเรียสนะเนี่ย”

จริง ๆ แล้ววันนี้ผมนั่งคิดยืนคิดนอนคิดทั้งวัน ความจริงไอ้คุณชายมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนัก วันนั้นผมต่างหากที่ทำเกินไป คนบางคนกินไม่เป็นจริง ๆ นะอาหารบางอย่าง  ทั้งที่มันจำผมได้ขนาดนั้นก็ยังจะจ้างไว้ทำงาน ถ้าเป็นคนอื่นเผลอ ๆ ไล่ตะเพิดกลับบ้านตั้งแต่เห็นแล้ว

เพราะอย่างนั้นแหละครับ ผมเลยอยากจะทำอะไรดี ๆ ตอบแทนให้คุณชายเขาบ้าง

“อะไรดีอ่ะ อืมม เขาจ้างพี่ไปทำความสะอาดบ้านให้ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นพี่ก็ลอง ขัด ๆ ถู ๆ เอาจนพื้นขึ้นเงาวาววับอะไรแบบนั้นไปเลยไหมพี่”

“ไม่เอาหรอก แบบนั้นเกิดลื่นหัวฟาดพื้นขึ้นมากูไม่ซวยเหรอ”

“งั้นจะซื้อดอกไม้ไหมล่ะ ซื้อดอกไม้แล้วจัดแจกันรอบห้องไปเลยเอาเป็นเดินไปทางไหนก็เจอแต่กุหลาบสีแดงแห่งรัก ผมว่าแค่เธอเห็นขี้คร้านจะกรี๊ด ๆ ๆ ฉันชอบมาก ขอบใจปิงมากนะจ๊ะ มามะมาเป็นของเจ๋เจ้เถอะ กร๊ากกกกก”

จบคำพูดหมาบาสไอ้กืกวุฒิแทบจะสำลักน้ำ มันคงกำลังจินตนาการอยู่  ส่วนผม ได้แต่ส่ายหัวอย่างระอาใจกับแนวความคิดทุเรศทุรังของไอ้หมาบาสมัน นี่มันยังคิดอยู่อีกว่าพี่เอย์เป็นผู้หญิง โถๆถ้าเป็นอย่างที่ไอ้บาสว่าจริง ไม่กลายเป็นว่าผมหวังสูงคิดจะเอื้อมไปโน้มกิ่งดอกฟ้าลงมาเชยชมเหรอวะเนี่ย แล้วตัวใหญ่ๆแบบนั้นผมจะกอดจะกกมันแบบไหน

“เอาดี ๆ เอาดี ๆ ไอ้บาสมึงนี่ก็เล่นไปเรื่อย รู้จักไหมคำว่ากูจริงจัง” ผมเน้นเสียง ละสายตาจากหมู่ดาวเพื่อปรายตามามองมันโดยเฉพาะ

“งั้นถ้าลูกพี่จริงจังกับเขาจริง ๆ ก็ต้องนี่เลย ส้มตำแม่ตะนาวศรี ของดีของแซบ ให้เธอได้ทานฝีมือว่าที่แม่ผัวไงพี่ กร๊ากกกความคิดผมเข้าท่าใช้ป่ะ”

ไอ้วุฒิรีบเอามือใหญ่ ๆ อุดปากมันไว้  มันดิ้น ๆ สู้กันอยู่สองคน ขณะที่ผมรีบลุกขึ้นนั่งลูบคางอย่างใช้ความคิดขณะมองหน้าพวกมันสองตัวไปด้วย

“เออ ก็เข้าท่าดีว่ะ”

แต่ไม่ใช่ว่าคิดจะเอาส้มตำของแม่ไปฝากมันหรอกนะ เพราะรู้อยู่แล้วว่าคุณชายเขากินส้มตำไม่เป็น

ผมมีความคิดดี ๆ กว่านั้นอยู่





เช้าวันต่อมา


“ป้า ซื้อหมูขีดนึงดิ ขายให้ปิงได้ไหมครับ”

“ได้จ้า สำหรับน้องปิงสุดหล่อ ครึ่งขีดป้าแดงก็ขายให้ได้”

ป้าแดงแม่ค้าขายหมูในตลาดสด  รู้จักผมตั้งแต่ตามแม่ไปตลาดตอนเป็นเด็ก จนถึงทุกวันนี้แซวผมยังไงก็แซวอยู่อย่างนั้น แกชอบพูดว่าผมหน้าตาน่ารักอยากได้ไปเป็นลูกเขย น่าเสียดายลูกสาวป้าแดงไม่สเป็คผมเลยแม้แต่นิด เห็นผมเจ้าชู้แบบนี้ผมก็เลือกกินอยู่นะ  #ปิงขอโทษครับป้า

“นี่จ๊ะ แปดสิบบาท ป้าแดงแถมให้อีกครึ่งขีดนะ ปิงจะได้อิ่ม ๆ”

“ขอบคุณครับ”

ผมจ่ายแบงค์ร้อยไปแล้วรับเงินทอนมาถือไว้แน่น ที่วันนี้ตั้งใจมาตลาดเช้าไม่ใช่อะไรหรอกครับ จะมาซื้อของสดไปทำอาหารให้คุณชายเธอรับประทาน ก็เรื่องที่ผมปรึกษากับพวกไอ้บาสไอ้วุฒินั่นแหละ อยากจะสร้างความประทับใจและหวังจะขอบคุณและขอโทษไปทีเดียวในตัว เห็นว่าวันก่อนได้ค่าจ้างมาตั้งพันนึงหรอกนะ อุตส่าห์เจียดมาตั้งสองร้อยกะว่าจะทำอาหารสักสองอย่างให้คุณชายเขากิน โถ่เอ้ยอย่ามาติดใจฝีมือผมแล้วขอให้ทำอีกก็แล้วกัน

ผมซื้อผักกับของสดอีกนิดหน่อยก่อนจะเดินกลับไปที่รถ เห็นชุดผ้ากันเปื้อนถูก ๆ ยี่สิบเก้าบาทขายอยู่ที่รถเข็น มองเงินทอนที่ตัวเองกำไว้ งบประมาณสองร้อยตอนนี้เหลือยู่แค่สี่สิบบาท ยังไงซะผมก็ตั้งใจจะใช้เพื่อคุณชายเขาทั้งหมดอยู่แล้วเพราะอย่างนั้นผมจึงเดินไปซื้อชุดกันเปื้อนนั้นอย่างไม่ลังเล

“น้องเอาลายไหนคะเลือกเลย” แม่ค้าเขาถาม

“อันไหนก็ได้ครับพี่” ผมตอบเธอไปไม่เรื่องมากหรอกลายไหนก็ใส่ได้ไม่มีปัญหาเพราะผมใส่เพื่อความสะอาดแค่นั้น คราวนี้แหละคุณชายคงพอใจแน่ เห็นมันย้ำนักย้ำหนาชอบสะอาด ๆ ผมจะทำอาหารให้กินทั้งทีต้องสวมใส่รัดกุมถูกต้องที่สุดแล้ว

เมื่อยื่นเงินให้ พี่เขาก็ทอนมา เหลือ สิบเอ็ดบาท

สายตาผมเห็นหมวกคลุมผมสำหรับทำอาหารที่เข้าชุดกันวางอยู่จึงลองถามพี่เขาเพิ่มอีก

“ยี่สิบเก้าเหมือนกันจ๊ะ” เธอบอกราคามา แต่นั่นมันเกินงบประมาณไปหน่อยผมจึงแจกยิ้มหวานไปที แล้วบอกไม่เอา พร้อมนึกอะไรเด็ด ๆได้อย่าง   วันก่อนกลับบ้านแม่ให้ไปซื้อหมวกคลุมผมอาบน้ำที่ร้านอาแปะขายโชว์ห่วยข้างบ้าน ราคาสิบบาท เป๊ะ!  ผมรีบกวาดตามองหาร้านแบบนั้นแล้วตรงดิ่งเข้าไปถามซื้อทันที

“ลื้อเอาสีอาราย” เป็นอาซิ้มแก่ ๆ ถามขึ้น

“สีอะไรก็ได้ครับ”

“งั้นเอาสีนี้แล้วกัง สกใสลี สีแลง ๆ สกใสเหมืองๆลื้อ”  ซิ้มครับผมอยากรู้ว่าซิ้มมาอยู่เมืองไทยกี่ปีแล้ว TT

ตอนนี้ผมจึงได้หมวกคลุมผมอาบน้ำมาไว้ในมือเรียบร้อย เดินออกมาจวนจะถึงรถมอไซด์ เห็นขอทานน่าสงสารนั่งอยู่ผมเลยหยอดเหรียญหนึ่งบาทจากงบประมาณที่ผมตั้งไว้เองใส่ให้ พร้อมอธิฐานขอพรให้คุณชายเอย์ตั้นประหนึ่งใส่ซองห้าร้อยบาททำบุญไม่ขาดไม่เกิน





เช้า ๆ แบบนี้ที่คอนโดหรู ๆ นี่มันเงียบฉี่ดีจริง ๆ พวกคนรวยมักตื่นสาย ไม่รู้ใครเคยบอกผมไว้ น่าจะเป็นหมาบาส เรื่องไม่ดีผมจะยกให้มันไปก่อน  ฮิฮิ    ลิฟต์ที่ใช้ไม่รู้นะว่ามันลิฟต์ส่วนตัวหรือเปล่า แต่ผมไม่เคยเห็นมีใครมาใช้ลิฟต์ตัวนี้พร้อมผมสักครั้ง มองดูที่ตัวเลขเปลี่ยนชั้นไปเรื่อย ๆ ผิวปากฮัมเพลง ผมอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ อากาศวันนี้ไม่ค่อยมีแดดซะด้วย ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเจ็ดโมงตรงเป๊ะป่านนี้จ้างให้คุณชายก็ยังไม่เสด็จออกจากเตียงหรอก ดีแล้วสาธุอย่าเพิ่งตื่นมาเสียล่ะเดี๋ยวกิจกรรมเซอไพรซ์สร้างความประทับใจจะไม่เกิดผล

ติ๊ด

ผมทาบการ์ดผ่านเข้ามาแล้วเรียบร้อย ห้องเย็นเฉียบเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แต่มืดมากไปหน่อย ลองย่อง ๆ ไปแถว ๆ หน้าห้องนอนใหญ่แนบหูเข้าที่หน้าประตู อึ๋ยยประตูเย็นเฉียบอ่ะ  ขณะที่เสียงทุกอย่างเงียบฉี่ ผมยิ้มกว้างสิครับแน่ใจแล้วว่าคุณเจ้าของห้องเขานอนหลับอยู่ในนั้นแน่ ๆ รีบเดินเอาถุงของสดต่าง ๆ ที่ซื้อไปวางไว้ที่โต๊ะในครัว  รูดม่านรับแสงยามเช้าแทนที่จะใช้แสงของนีออน  วิวแม่น้ำเจ้าพระยาตอนเช้า ๆ แบบนี้ก็สวยดีเหมือนกันนะ ถึงจะสูงไปนิดมองเห็นเรือเหลือลำนิดเดียวก็เถอะ ผมแกะเอาชุดกันเปื้อนรวมถึงหมวกคลุมผมที่ซื้อ ขึ้นมาสวมไว้ อมยิ้มนิดหน่อยเพราะคิดว่าถ้าคุณชายเขาตื่นมา แล้วเห็นว่าผมใส่ใจเรื่องความสะอาดจะต้องประทับใจผมมากแน่ ๆ

คราวนี้ลองมาโฟกัสที่เครื่องครัวกันบ้าง  ผมกวาดตามองโซนครัวดี ๆ อีกครั้ง ทำไมมันถึงได้หรูหราอลังการแบบนี้ เมียงๆมอง ๆ หามีดหาเขียง จานชามหม้อไหกระทะ รวมไปถึงเตาแก๊ส  ให้ตาย! มันไปซ่อนตัวอยู่แถวไหนกันวะเนี่ย คือมันดูรู้นะว่าเป็นครัวแต่ทำไมผมหาอะไรไม่เห็นเลย ลองเปิด ๆ ส่อง ๆ เดี๋ยวนะ ลิ้นชักนี้มีช้อน มีด ส้อม ตะหลิวรวมถึงทัพพีต่าง ๆ ส่วนตู้นี้มีจานมีถ้วยมีแก้ว  แล้วตู้นี้ล่ะ อ้อ เห็นละ เขียงพลาสติกอยู่นี่เอง ผมรีบคว้า ๆ เอาอุปกรณ์ที่จำเป็นออกมา

หม้อล่ะหม้อ?  เปิด ๆ ปิด ๆ หาสุดฤทธิ์ มีหม้อสวย ๆ อยู่สองสามใบในล็อคเกอร์ชั้นบน มันนอนเงียบเรียบร้อยท่าทางเหมือนไม่เคยถูกใช้มาก่อนเลยนี่ ผมเอื้อมไปหยิบออกมาใบหนึ่งเล็ก ๆ  มีกระทะแปลก ๆ แบน ๆวางอยู่ใกล้กัน  อืม เอาไงดีมันจะทอดอะไรแบบไหนวะเนี่ย วู้ว พวกคนรวยนี่ของใช้มันแปลกประหลาดทั้งนั้นเลยวะ สุดท้ายผมยังงงๆอยู่กับเตาแก๊ส ไอ้สิ่งที่วางอยู่บนเคาเตอร์มันก็น่าจะใช่ แต่ทำไมมันไม่เหมือนของที่บ้านผมอ่ะ  ผมก้ม ๆ เปิดตู้ด้านล้างมันไปทุกส่วนทุกซอก แอร๊~  ไม่มีถังแก๊ส ให้ตาย! แล้วไอ้ที่วางอยู่นี่คือมันต้องทำยังไง

ขณะที่ผมเริ่มซีเรียส ทางเลือกสุดท้ายที่ผมพึ่งก็คือมือถือกาก ๆ ของผมเอง  ใช้มันเป็นตัวช่วยเสิร์ชหาวิธีใช้ไอ้เจ้าเครื่องแปลก ๆ นี่ ลองทำตามที่เขาบอกนิด ๆ หน่อย ๆ ถึงได้เข้าใจว่าไอ้นี่มันคือเตาไฟฟ้า ผมเริ่มอารมณ์ดีอีกครั้ง เพราะตอนนี้เครื่องใช้ทุกอย่างมีครบ  จัดแจงเอาหมูเอาไก่มาล้าง วางเขียงพลาสติกไว้เตรียม สับหมู!

ใช่แล้วครับ    สิ่งที่ผมจะทำให้คุณชายเธอรับประทานในวันนี้ก็คือ  ลาบหมู กับ เอ็นไก่ชุบแป้งทอด ผมไม่ทำอาหารแบบลาว ๆ หรอกเพราะรู้ว่าคุณชายเธอรับประทานไม่เป็น ผมสืบมาแล้ว ลาบหมูกับเอ็นไก่ทอดเนี่ยมันอาหารไทยครับ ลองโทรถามพวกไอ้บาสไอ้วุฒิ มันก็บอกนะว่า ‘ไทย’ พวกมันนั่นแหละที่แนะนำกับผม  มันบอกอย่างเวลาบ้านไหนมีงานรื่นเริงมงคลใช่ไหมก็ต้องมีลาบหมูไว้เสริมสิริมงคล ว่ากันว่าจะได้โชคได้ลาภ ขนาดข้างบ้านผมตอนย้ายมาอยู่ใหม่ ๆ ทำบุญขึ้นบ้านเขายังมีลาบหมูเป็นอาหารหลักเลย  ครั้งนี้ผมได้งานใหม่ผมก็อยากจะทำลาบหมูไว้ให้เจ้านายกินเพื่อเป็นสิริมงคลบ้างไรบ้าง

รับรอง!  ครั้งนี้คุณชายประทับใจผมมิรู้ลืมแน่นอน คึคึ

(ต่อด้านล่าง)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-06-2014 17:01:00 โดย coffeeQbread »

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29



ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫ ~ ♬ ♫ ~ ♬  ♪ ♩  มันแน่นอก (Yeh!) ก็ยกออก (Yeh!) ให้แบกเอาไว้ นานไป เดี๋ยวใจถลอก  ♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫  มันแน่นอก (Yeh!) ก็ยกออก (Yeh!) เรื่องใหญ่อย่างงี้ บังยังไง ก็ยิ่งกระฉอก  ♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫


ตอนนี้ผมอารมณ์ดีม๊ากมาก กำลังสับหมูเตรียมทำอาหารไทย ๆ พร้อมฮัมเพลงลูกทุ่งยอดฮิต กับโยกย้ายส่ายสะโพกนิด ๆ ประหนึ่งว่าห้องครัวหรูหรานี้เป็นของผมเอง  คุณพี่เอย์คงกำลังนอนหลับใหลอยู่ที่เตียงนอนนุ่มนิ่มอย่างมีความสุข ผมยังไม่อยากให้ตื่นขึ้นมาตอนนี้หรอกนะครับเพราะอาหารยังไม่เสร็จ 

ตะกี้ผมเพิ่งจะหาหม้อหุงข้าวเจอ ดีนะมีข้าวสารติดไว้อยู่ในตู้ตอนแรกผมตกใจเกือบตายนึกได้ว่าลืมซื้อข้าวมาด้วย แต่ตอนนี้คือทุกอย่างโอเค  ผมจะเตรียมอาหารพร้อมข้าวสวยร้อน ๆ วางไว้รอคุณชายเขาตื่น ถ้าเห็นว่าผมใส่ใจดูแลขนาดนี้มีหรือจะไม่นึกขอบคุณผมสักครั้งโดยเฉพาะผมนี่ใส่ใจความสะอาดมากนะครับชุดกันเปื้อนกับหมวกคลุมผมที่ดัดแปลงมาจากหมวกอาบน้ำคงจะทำให้มันรู้สึกได้ว่าผมสะอาดสะอ้านใส่ใจกับอาหารของมันที่สุดแล้ว  ครั้งนี้จะต้องทำให้คุณชายประทับใจให้ได้ อย่างน้อย ๆ เขาก็ไว้ใจให้ผมเข้านอกออกในได้ละกัน ถือซะว่าเป็นการขอบคุณ ผมแถมโปรโมชั่นทำอาหารเช้าให้ทานฟรี ๆ ไม่คิดค่าแรงเพิ่ม


ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫ ~ ♬ ♫ ~ ♬  ♪ ♩   มันแน่นอก (Yeh!) ต้องยกออก (Yeh!)  เรื่องใหญ่อย่างงี้ บังยังไง ก็ยิ่งกระฉอก  ♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫ ~ ♬ ♫ ~ ♬  ♪ ♩  เช็คเรตติ้งหน่อย baby ถ้าไม่เฟิร์มนะ honey  เช็ดแล้วทิ้งเลย baby ♪ ♫ ♪ ♫ ♩ ♬ ♬。 ♫ ♫

ผมยังคงร้องเพลงอย่างต่อเนื่อง อารมณ์ดีเป็นบ้าเลย สับหมูไปร้องเพลงไปชมวิวริมน้ำเจ้าพระยาในมุมสูง ๆ แบบนี้  แอร๊ ~ ~



“เสียงอะไรวะแม่ง!!!”



และแล้วน้ำเสียงดับความสุขผมก็มา ทั้งเสียงทั้งตัวคุณชายเจ้าของห้องพรวดพราดหน้าง้ำหัวยุ่งออกมาจากห้องนอนทั้งที่ตายังไม่ลืมดี ทำเอาผมถึงกับชะงัก ค่อย ๆ หุบยิ้มลงทีละน้อย  มันยืนมองผมขยี้ตาแล้วขยี้ตาอีกเหมือนคนพยายามมองให้ชัด  ขณะในมือผมยังถือมีดสับหมูค้างอยู่กลางอากาศแล้วจ้องหน้ามันกลับ

“คะ....คุ...คุณพี่เอย์  ตื่นแล้วเหรอครับ”

ผมถามเสียงตะกุกตะกัก หน้าตาคงคล้ายคนกำลังทำความผิดอะไรสักอย่างแล้วมันจับได้  โทษฐานใช้ห้องครัวเขาโดยยังไม่ได้ขออนุญาต ใครจะรู้ว่าจะตื่นเร็วขนาดนี้   ส่วนคุณชาย จากตอนแรกที่เดินพรวดพราดตรงเข้ามาราวกับกำลังจะมาเอาเรื่องผมยังไงยังงั้น กลับชะงักค้างเติ่งอยู่แค่ที่หน้าโต๊ะกินข้าวแล้วจ้องมองผมเขม็ง สายตามันเหมือนกำลังตกตะลึงอะไรบางอย่าง

มันมองผมอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่ผมเม้มปากกำมีดสับหมูแน่น หรี่ตาหรี่หูรอฟังเสียงด่า เพราะว่าผมคงจะสับหมูเสียงดังไปหน่อยแน่ ๆ

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆกร๊ากกกก โอ๊ยยยยยย กูขำ  ไอ้ปึงมึงแต่งตัวอะไรของมึงเนี่ยบ้ารึเปล่า โอ๊ยยยยยย กูตลก โอ๊ยยช่วยกูด้วย อย่างฮา มึงๆ โอ๊ยยยยย กูขำมาก”

พี่เอย์หัวเราะจนตัวงอขณะที่ใช้สองมือกุมท้องแทบจะกลิ้งลงไปที่พื้นอยู่รอมมะร่อ หน้านี่แดงเห่อไปหมดลามไปจนถึงคอและหู ขณะที่ผมกำลังคิดว่ามันขำผมเรื่องอะไรนักหนา ก้มมองดูตัวเองอีกทีผมก็แค่ใส่เสื้อยืดคอกลมกับกางเกงห้าส่วนจั๊มขาแบบเดิม แต่วันนี้มีผ้ากันเปื้อนลูกทุ่ง ๆ สีเขียวสดลายลูกหมีกับหมวกคลุมผมอาบน้ำสีแดงรูปหัวใจ

แล้วมันตลกตรงไหน?  ผมใส่เพื่อเน้นความสะอาดไม่ได้ใส่ให้มันดูสวยงามอะไรสักหน่อย

“ไอ้ปิง นี่มึงสติดีอยู่รึเปล่าวะ โอ๊ยกูขำ 5555555555”

“ขำไรกันเล่า คนเขาอุตส่าห์ตั้งใจตื่นแต่เช้าไปตลาดเพื่อมาทำอะไรดี ๆ ให้”

มันยังหัวเราะไม่หยุด หรือมันหยุดลงไม่ได้ก็ไม่รู้  พอได้ยินผมพูดแบบนั้นเลยเดินเข้ามาดูใกล้ ๆ ชะโงกหน้ามามองสิ่งที่วางเรียง ๆ กันอยู่ที่โต๊ะ  ตายๆนี่มันจะว่ารกอีกรึเปล่าเพราะผมยังทำไม่เสร็จ ข้าวของมันเลยรกมากเป็นธรรมดา

“นี่มึงกำลังทำอะไรเนี่ย” มันถามด้วยหน้าตาสงสัยสุด

“ผมกำลังทำอาหารให้พี่ทานไง ตอบแทนน่ะตอบแทน แล้วก็ไถ่โทษเรื่องที่ผมแกล้งพี่ตอนนั้นด้วย”

“ออฟชั่นเสริมของมึงรึไง”

“เฉพาะช่วงนี้เท่านั้นแหละ” ผมสวนไปทันที คิดว่าผมจะทำให้กินทุกวันเหรอ แบบนั้นต้องจ้างเพิ่มสิครับพี่ ค่าฝีมือผมน่ะคิดเป็นนาทีเลยนะ

“แล้วมึงทำอะไรเนี่ย อาหารอะไรทำไมท่าทางมันดิบ ๆ แบบนี้  สกปรกรึเปล่า”

“ยัง!   ยังไม่เสร็จเลยนี่แค่กำลังสับหมูอยู่  วู๊ว  คำก็สกปรกสองคำก็สกปรก ไว้รอกินตอนมันเสร็จแล้วดิ อย่ามากรี๊ดๆ ขอเติมอีกก็แล้วกัน”

“มึงว่าอะไรนะ อะไรกรี๊ด ๆ พูดอะไรเบา ๆ”

“เปล่า ผมว่าพี่ไปอาบน้ำอาบท่าดีกว่า เดี๋ยวออกมาได้กินเลย รับรองมือนี้เด็ดอร่อยสุด”

“แล้วทำไมวันนั้นหยิบเงินไปแค่นั้น กูบอกยกให้มึงทั้งหมด มึงไม่ได้ฟัง? ตั้งใจขัดคำสั่งกูใช่ไหม”

“เปล่า แต่ผมคิดค่าจ้างแค่ใบเดียวนั่นแหละ นี่ผมยังเจียดเอามาทำอาหารให้พี่ทานได้ด้วยนะ เห็นไหมว่าผมเป็นเด็กดีช่วยนายจ้างประหยัดเงินมากขนาดไหน พี่น่ะก็ประหยัด ๆ ไว้บ้างเถอะยังเรียนอยู่เลยไม่ใช่เหรอทำไมใช้เงินเกินตัวนักล่ะ”

“นี่มึงกล้ามาสอนกูเหรอ”

“ไม่กล้าหรอกครับ  ใครจะกล้าล่ะ ผมก็พูดไร้สาระไปเรื่อยแหละคุณพี่เอย์อย่าใส่ใจเลยนะครับ”

มันชี้หน้าผมอย่างคาดโทษคงรู้ว่าเมื่อกี้ผมแกล้งประชดอะไรมันเบา ๆ แหละ ว่าแล้วก็เดินหันหลังกลับไป จู่ ๆ ไม่รู้ทำไมมันหยุดแล้วหันกลับมาหาผมอีกครั้ง  คนกำลังจะสับหมูต่อเลยต้องชะงักกันอีก

“เอ๊ะ หรือว่ามึงกำลังทำอาหารลาว ๆ อะไรนั่นอีก แบบที่ร้านมึงวันนั้นเหรอ ไอ้แกงอะไรดำ ๆ เหม็น ๆ นั่น”

“ไม่ใช่ครับพี่ ปัดโธ่ ผมรู้น่าพี่ไม่กินอาหารลาว ๆ รับรองได้นี่ไทยแท้”   เดี๋ยวออกมาพิสูจน์นะจ๊ะ ที่รักเข้าไปอาบน้ำได้เลย ผมนึกคำพูดต่อประโยคขำ ๆ อยู่ในใจ  จะว่าไปไอ้คุณชายเอย์นี่หน้าตามันหล่อเหลามากจริงแหละขนาดเพิ่งตื่นหัวยุ่ง ๆ ฟันยังไม่แปรงหน้ายังไม่ล้างก็ยังดูมาดผู้ดีขนาดนี้ หรือเป็นเพราะรูปร่างผิวพรรณมันดีก็ไม่รู้นะ

ผมใช้เวลาหลังจากนั้นประมาณสิบห้านาที พี่เอย์อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามานั่งรอแล้วเรียบร้อย พอเริ่มทอดของบางอย่างควันนี่โขมงโฉงเฉงเต็มห้อง  มันรีบลุกขึ้นมาดูหน้าตาเหรอหรา

“ทำไรของมึง ทำไมไม่เปิดเครื่องดูดควัน”

“ผมจะไปรู้เหรอ”

มันรีบเข้ามาเปิดสวิทเครื่องดูดควันที่อยู่ด้านบนเตาไฟฟ้าให้ทำงาน ผมหรี่ตาย่นคอ รอรับฟังคำด่าของมันอีกครั้ง ตาย ๆ ใครจะไปรู้ว่ามันมีไอ้เครื่องแบบนี้ด้วยผมก็ลืมไปว่าห้องมันทั้งห้องแทบจะหาหน้าต่างไม่เจอเลย ถ้าไม่มีไอ้เครื่องดูดควันผมกับมันวันนี้ได้จมอยู่ในควันตายแน่

“เสร็จรึยังล่ะเนี่ย กูว่ามึงไม่ต้องลำบากดีกว่ามั้ง กูจ้างมาทำความสะอาดห้องนะ ถึงคิดจะแถมออฟชั่นเสริมเป็นอาหารดี ๆ ก็ไม่น่าให้กูต้องมานั่งลำบากรอกินเลยนี่หว่า”

“เสร็จแล้วครับเสร็จแล้ว” ผมรีบใช้ตะแกรงตักเอ็นไก่ชุบแป้งทอดขึ้นมาจากกระทะ แล้วยื่นส่งให้มัน

“อ่ะ นี่เสร็จแล้วอย่างนึง ต่อไปเหลืออีกอย่างผมทำแปปเดียวเสร็จ เชิญคุณพี่เอย์นั่งรอได้เลยครับ”

มันมองเอ็นไก่ในจานครู่หนึ่งก่อนหยิบขึ้นมาดม ๆ ทำท่าจะชิมแต่ก็วางลงไป  “อะไร? แปลก ๆ กินได้แน่เหรอ”

“ได้สิครับ นั่นน่ะกินกับไอ้ที่ผมกำลังทำอยู่นี่ถึงจะอร่อย”

ผมเริ่มตั้งหม้อเพื่อคั่วลาบ ต้องเอาสุกมากหน่อยเพราะคุณชายเขาเป็นคนอนามัยจัด เทข้าวคั่วพริกผงใส่น้ำปลาบีบมะนาวแล้วเติมต้นหอมซอยลงไป

“ยี้เหม็น!  ปิงมึงทำอะไรอีก ทำไมกลิ่นมันถึงแรงขนาดนี้”

“แป็บเดียวครับแป็บเดียว เสร็จแล้ว ๆไอ้ปิงบริการพร้อมเสิร์ฟ” ผมรีบตักขึ้นมาแล้วเอาหม้อเอาไหไปแช่น้ำ กลิ่นเครื่องปรุงที่ใช้ทำลาบมันก็แรงแบบนี้แหละ แต่เดี๋ยวตอนมันกินลงไปอาจจะชอบก็ได้ใครจะไปรู้

“นี่คืออะไร” มันชะโงกหน้าเข้ามาดูใกล้ ๆ จานลาบหมูวางอยู่บนโต๊ะแล้วเรียบร้อย  ผมว่าหอมดีออกทำไมมันต้องย่นจมูกโด่ง ๆ ของมันด้วยนะ

“ลาบหมูไงครับ”

“อะไรคือลาบหมู” สมแล้วที่เป็นคุณชาย ผมคาดเดาไว้ไม่ผิดจริง ๆ แอบ ๆ คิดอยู่นะว่ามันอาจจะไม่เคยกิน

“ลาบหมูก็คืออาหารไทยอย่างนึงแหละ ส่วนนั่นคือเอ็นไก่ชุบแป้งทอด อาหารไทยเหมือนกัน”

ผมตักข้าวสวยร้อน ๆ วางไว้ให้  ยืนรอดูว่ามันจะเลือกตักกินอะไรก่อน คุณชายเขาถือช้อนส้อมค้างอยู่นาน เหมือนตัดสินใจไม่ได้สักทีว่าจะเลือกกินจานไหนก่อน

ครู่หนึ่งผ่านไป  มันเงยหน้ามองมาที่ผมอย่างไม่รู้ความหมาย  ผม...ผู้ซึ่งยังใส่ชุดกันเปื้อนและหมวกคลุมอาบน้ำสีสดใสนั่นอยู่

“วันนี้มึงต้องรีบกลับรึเปล่า”

“ก็ไม่ได้ไปไหนนะครับ นอกจากไปช่วยแม่ที่ร้าน” ปกติวันอาทิตย์ผมก็ว่างนะ

“ไปซื้อของกับกูหน่อย เดี๋ยวจ่ายค่าล่วงเวลาเพิ่ม”

“ได้เลยครับผม” ผมรับคำด้วยความเต็มใจเมื่อมันพูดถึงสิ่งล่อใจที่ท้ายประโยค ว่าแต่จนป่านนี้มันยังไม่ยอมกินสิ่งที่ผมทำเลยสักคำ ผมเริ่มใจเสีย ทำไมกันวะ กับข้าวออกจะหอม ถ้าไม่กินเสียดายแย่นะ

และในที่สุดมันก็ลุกขึ้น หันหลังเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำออกมาขวดนึง  จะว่าไปเมื่อกี้ผมลืมหาน้ำเตรียมไว้ให้มันนี่นา บ้าจริง ๆ อุตส่าห์จะทำให้ประทับใจ

“ละ..แล้วทำไมพี่ไม่กิน ผมตั้งใจทำให้นะ มันอาหารไทยจริง ๆ ไม่ใช่อาหารลาวหรอกพี่เอย์ทานได้นะครับ ไอ้ปิงคนนี้รับรองความอร่อย”

“เดี๋ยวกูเข้าไปเปลี่ยนเสื้อ มึงเก็บกวาดของที่มึงรื้อไว้ให้เรียบร้อย  เราจะออกไปซื้อของกัน”

“แล้ว  พี่...คือ   พี่เอย์ไม่กินเหรอครับ” ผมเสียใจนิดหน่อยนะ อุตส่าห์ทำ

“ไม่อ่ะ  กูกินไม่เป็นจริง ๆ ว่ะ โทษที”

มันว่าแล้วเดินเข้าห้องไป  ผมยืนมองอาหารที่ตัวเองทำด้วยอารมณ์แบบไหนน่ะเหรอครับ  ตอนนี้แค่อยากเอาปี๊ปมารองน้ำตามาก  อ๊ะ!ล้อเล่น   ก็แค่อยากมีถุงพลาสติกสักสองสามใบ เพราะผมจะได้ห่อกลับไปให้พวกไอ้บาสกับไอ้วุฒิมันกินกัน  ก็เพราะพวกมันนั่นแหละเสนอว่าต้องเป็นลาบหมูกับเอ็นไก่ทอด รับรองประทับใจไม่รู้ลืมแน่

ที่นี้เป็นไงล่ะ  คำเดียวเขายังไม่ยอมแตะของผมเลย

ประทับใจแบบโคตรๆเลยพวกมึง!






“ไปกันได้แล้ว”

พี่เอย์เดินออกมาจากด้านใน เนื้อตัวหอมฉุยกับเสื้อผ้าที่แสนจะธรรมดาแต่เวลามันใส่แล้วทำไมถึงดูผู้ดีขึ้นมาก็ไม่รู้  ข้อมือขาว ๆ ถูกสวมลงไปด้วยนาฬิกาเรือนทองที่คาดว่าคงเรือนละหลายตังค์เอาการอยู่ ประมาณว่าเงินเก็บผมทั้งหมดรวมกับรถมอไซด์หนึ่งคันและแมคอีกหนึ่งเครื่องก็ยังซื้อไม่ได้เอาแค่นั้นก็พอ  ผมมองสำรวจมันตั้งแต่หัวจรดเท้าประหนึ่งมองเรือนร่างของผู้หญิงสวย ๆ คนหนึ่ง

“เป็นอะไร” มันหันมาถาม ตอนนี้เราอยู่กันในลิฟต์

“พี่ดูหล่อจัง”

“ไอ้เหี้ย  นี่มึงชมกูเหรอ” เขินแล้วพูดจาไม่น่ารักเล้ยคนเรา  ผมสอดมือเข้าในกระเป๋ากางเกง ผิวปากแสร้งดูตัวเลขเปลี่ยนชั้นไปเรื่อย

“ผมก็พูดไปตามความจริงที่เห็นแหละ  ว่าแต่....ผมใส่ชุดนี้ไปกับพี่ได้เหรอ”

“มึงจะใส่ชุดไหนก็ไปได้ทั้งนั้นล่ะ หรือว่าห้างเขามีป้ายบอกไว้ว่าห้ามใส่กางเกงห้าส่วนกับเสื้อยืดถูก ๆ ไป”  ไม่กัดผมสักวันนี่จะขาดใจตายไหมครับพี่ เน้นจังนะไอ้คำว่า ‘ถูกๆ’ เนี่ย

“ไม่ใช่แบบนั้น แล้วพี่จะพาผมไปไหนอ่ะ”

“ซื้อของ”

“ของอะไร ผมถามได้รึเปล่า”

“จิ๊” มันทำเสียงจิ๊จ๊ะในคอ เหมือนคนไม่อยากให้ถามเรื่องมาก  ผมก็แค่อยากรู้นี่ ไม่บอกก็ไม่บอกสิ ทำท่าทางรำคาญผมทำไมยิ่งนอยด์ๆเรื่องที่มันไม่ยอมกินอาหารที่ผมทำอยู่

ในที่สุดผมก็เดินตามมันมาถึงรถบีเอ็มสีขาวแสนสวยคันโก้  “เดี๋ยวไปถึงมึงก็รู้เอง เลือกเอาดี ๆ ล่ะ แล้วก็จำไว้ด้วยว่าต่อไปให้ทำในสิ่งที่กูซื้อให้วันนี้ นอกเหนือจากนี้ไม่จำเป็นต้องทำ เพราะกูกินไม่เป็น”

หืมมม??

“พี่จะพาผมไปซื้ออาหารมาไว้ทำเหรอ”

“จิ๊” มันจิ๊ปากเบา ๆ อีกครั้งก่อนเปิดรถแล้วพยักหน้าให้ผมขึ้นไปนั่งข้าง ๆ ไม่ตื่นเต้นหรอกนะผมเรียนช่างยนต์โรงเรียนผมมีคาร์แคร์และอู่ใหญ่สำหรับฝึกงานเพราะฉะนั้นรถหรู ๆ ยิ่งกว่าบีเอ็มผมก็เคยขับมาแล้ว แต่ก็แค่ถอยเข้าถอยออกนั่นล่ะครับ ฮ่าๆ

ขับรถแปปเดียวก็มาถึงห้างหรูหราที่เหล่าคนรวย ๆ ชอบมาเดินกัน มันตรงไปที่ลิฟต์ทันที ผมรีบเดินตามแต่ทิ้งห่างมากหน่อย ไม่อยากถูกคนเปรียบเทียบนักหรอก ก็แหม่...เล่นแต่งตัวมาคนละเรื่องกับผมเลยนี่นา ตอนนี้มันกับผมเหมือนคนไม่ได้มาด้วยกันนั่นแหละ






“เอาไป”

“อะไรอ่ะ”

มันยัดหนังสือตำราอาหารไทยกับอาหารฝรั่งอย่างละเล่มหนา ๆ ประหนึ่งบรรณานุกรมอะไรสักอย่างใส่มือผม

“มึงอยากทำอาหารให้กูกินนักไม่ใช่เหรอ ต่อไปก็ทำเมนูพวกนี้  นอกเหนือจากนั้นไม่ต้อง กูกินอะไรแปลก ๆ ไม่ค่อยเป็น”

ตอนนี้ผมกำลังอึ้งแดกเลยครับ ทั้งหมดทั้งปวงไม่ใช่อะไรหรอนะก็แค่กำลังคิดว่าคุณชายเขาคิดได้ยังไงว่าผมอยากจะทำอาหารให้เขากินเรื่อย ๆ ต่อไปอะไรแบบนั้น คือจริง ๆ พวกคุณรู้ใช่ไหมที่ผมทำวันนี้ก็เพราะตั้งใจจะสร้างความประทับใจ ขอบคุณและขอโทษ คือทำเนื่องในโอกาสพิเศษไม่ได้หมายความว่าผมจะต้องทำอาหารไว้ให้มันกินทุกวันสักหน่อยนี่    นี่มันกำลังเข้าใจผิดผมอยู่นะ จะทำยังไงดี ผมทำเป็นแต่อาหารบ้าน ๆ ลูกทุ่ง ๆ แล้วตำราที่มันยัดใส่มือผมนี่มันตำราอาหารฝรั่งทั้งดุ้นเลย อีกเล่มเป็นตำราไทยก็จริงแต่พวกแกงกระทิผมจะทำเป็นงั้นเหรอ

พระเจ้า! นี่ผมจะ....

“ต่อไปมึงต้องทำอาหารไว้ให้กูทุกครั้งที่มา ไหน ๆ มึงก็ชอบ มีแก่ใจที่จะทำของให้กูกิน ” 

“ผมนี่นะ”

“ใช่!    กินข้าวบ้านก็ดีเหมือนกัน กูฝากท้องกับร้านอาหารมาสองสามปีแล้ว ถ้ามึงหัดทำอาหารให้ได้อย่างในเล่มนี้นะ กูจะ......”

“จ่ายเพิ่มป่ะล่ะ”  ผมสวนขึ้นทันที  มันหันขวับมามองหน้าทันควันเลยเหมือนกัน  ผมกำลังจะตีคิ้วใส่นึกขึ้นได้ก่อนพอดีว่าไม่ควร เลยรีบเอามือแกล้งเกาคิ้วเบา ๆ แล้วทำหน้าเหมือนคนเป็นชักกระตุก มันมองผมด้วยสีหน้าสงสัยเต็มที คงคิดว่าจู่ ๆ ผมเป็นอะไรขึ้นมา

“มึงเป็นอะไร ทำหน้าทำตา  ประสาทดีรึเปล่าเนี่ย”

“ตอบก่อนดิ่ จะจ่ายเพิ่มป่ะ”

“ไอ้งก!  กูกำลังจะพูดว่าจะพิจารณาโบนัสให้  มึงแทรกขึ้นมาก่อนทำไมล่ะ”

“ด้วยความเต็มใจครับผม  กระผมขอโบนัสเป็นรายเดือนและกระผมจะตั้งใจเรียนรู้และทำสารพัดเมนูในเล่มนี้ให้คุณพี่เอย์รับประทานอย่างสุดความสามารถ” 

ผมยัดตำราสองเล่มส่งคืนให้มัน ส่งยิ้มให้ทีแล้วเดินไปยืนล้วงกระเป๋ารออยู่ด้านนอกเพื่อรอมันไปจ่างตังค์   ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว รับปากไปงั้นแหละอาหารแปลก ๆ ผมทำเป็นซะที่ไหน เดี๋ยวจะลองตะล่อม ๆ ไปเรื่อย ๆ สักวันหนึ่ง คุณชายเอย์ตั้นผู้หรูหราอาจจะหันมาชอบส้มตำลาบหมูก็เป็นได้ใครจะไปรู้วะ

“เดี๋ยวแวะซื้อข้าว.......

มันเดินออกมาแล้ว กำลังจะพูดอะไรต่อแต่ก็ต้องหยุดชะงักไว้แค่นั้นเมื่อโทรศัพท์มือถือของมันดังขึ้นมาเสียก่อน

“ครับ” เสียงมันรับสาย ทางนั้นคงพูดอะไรมาสักอย่าง

“เดี๋ยวเอย์ไปรับ  ไม่เกินสามสิบนาทีเจอกันครับ”

ถุงหนังสือหนัก ๆ ถูกยัดส่งมาที่ผม “เดี๋ยวกูจะไปรับเด็กมากินข้าว วันนี้มึงกลับเย็นหน่อยเดี๋ยวจ่ายล่วงเวลาให้ อยู่ช่วยถือของให้กูด้วยรายนี้ท่าทางจะช็อปหนัก”

“เด็กแค่ไหนอ่ะพี่  เด็กสามขวบรึเปล่าผมเล่นเป็นเพื่อนได้นะ ผมชอบเด็ก โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง” 

พูดจบผมรีบเผ่นเลยสิครับจะยืนอยู่ให้โดนตีนคุณชายแกเหรอ  กร๊ากกกกกกกกกกก



Tbc.

Ps. เรื่องนี้ไม่มีดราม่าหักมุม  เป็นโรแมนติกคอมเมดี้ใส ๆ อาจจะมีดราม่าบ้างเล็ก ๆ พอกรุ้มกริ่ม เพราะเขียนอีกเรื่องม่าหนักจนเหนื่อยค่ะ เรื่องนี้ขอผ่อนคลายบ้าง

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-06-2014 16:16:48 โดย coffeeQbread »

ออฟไลน์ Pithchayoot

  • พิชญ์ชยุตม์
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 362
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-2
ปิงปิง สู้ๆ

ออฟไลน์ ►MoNkEy-PrInCe◄

  • อินเตอร์ไลน์
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 728
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
ปิงน่ารักอ่าาา นายเอกแบบนี้หายากนะ

ออฟไลน์ whitefang

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-0
คุณพี่เอย์คะ พลาดของดีซะเเล้วววววววว ขนาดคนอ่านยังรู้สึกหิวขึ้นมาเลย อยากกินลาบบบ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
พี่เอย์ป๋ามาก

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
น้องปิง ฮามากๆๆ  :laugh:  ยังไม่พอ ก๊วนลูกน้องก็  :jul3: แต่ล่ะคนเสนอให้ลูกพี่แต่ล่ะอย่างเด็ดๆทังนั้น จะว่าไปคุณชายเอย์เขาก็ดูจะดีอยู่นะ ไว้ใจให้ปิงทำความสะอาดห้อง พูดคุยเล่นหัวก็เป็น เสียอย่างเดียว ดัดจริตกินของง่ายๆไม่เป็น สักวันจะติดใจส้มตำปลาร้าร้านว่าที่แม่ยายก็ได้นะ  o18  ว่าแต่ไปรับเด็กมานี่ จะใช่ซีซาร์ไอดอลของน้องปิงหรือเปล่านะ  :hao3:


ดีใจคนเขียนบอกไม่ดราม่า หักมุม  :mc4: แต่ถึงจะดราม่า ก็จะอ่านแน่นอน แล้วแต่ใจคนเขียนเลยจ้า  :katai2-1: แต่คุณแต่งแนวคอมเมดี้ก็ฮาดีค่ะ สรุปชอบ :katai3:

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
มาตามอ่านด้วยคนค่ะ

เอ็นไก่ทอดกับลาบหมู  :hao6: น้ำลายไหล เปรี้ยวปากขึ้นมาทันที อยากกิน

หมั่นไส้อิพี่เอย์มากกกกกก ผู้ดีเหลือเกินนะพ่อพระเอก

ออฟไลน์ jamlovenami

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
ประเสริฐมากกกกก ชอบคนแบบปิงอ่ะ

ใสๆอะแกรรรรร อุบ๊ะ! =,.=

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
เริ่มกวนตี๊บพี่เอละ 5555

ออฟไลน์ ceylon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 389
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
ยังมองไม่เห็นวี่แววจะรักกัน  :katai5:

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
น้องปิงน่ารักอะ

พี่เอย์ก็มาดอาเสี่ยมากๆ เอะอะๆ ก็ควักตังค์จ่ายตลอดๆ พ่อบุญทุ่มจริงจริ๊งง

อย่างงี้ น้องปิงรักแบบถวายตัวเลยนะ  :impress2:

ออฟไลน์ Maytbb

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1763
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-4
น้องปิงฮาอ่ะ แต่คุณพี่เอย์ยังไม่ลองทานเลยกลับบอกว่ากินไม่เป็นซะละ เสียน้ำใจหมด   :beat:

ออฟไลน์ PetitDragon

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4126
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +343/-5
้เสียดายลาบอ่ะ อุตส่าห์ทำให้  o22

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด