น้องปิง ช่างต่อปากต่อคำคุณพี่เอย์เก่งจริง ๆ เลยนะ กล้าสอนพี่เอย์เรื่องใช้เงินซะด้วย แหม่ ชอบ ๆ
แล้วจริง ๆ ก็รู้สึกว่า คุณพี่เอย์นี่ก็มีนิสัยส่วนที่น่ารัก เยอะเหมือนกันนะ ท่าทางจะเส้นตื้นด้วยนะนั่น
ถึงจะดูเอาแต่ใจแบบลูกคนรวย แต่ก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ดูแล้ว ออกจะใจดีกับน้องปิงของเรามากอยู่ด้วยซ้ำ
เสียดายลาบหมู กับเอ็นไก่ทอดอ่ะ น้องปิงอุตส่าห์ตั้งใจทำให้เลยนะ แต่ก็พอจะเข้าใจพี่เอย์อ่ะนะ
ของไม่เคยกิน กินไม่เป็นนิ มันก็ต้องใช้เวลาสักหน่อย เดี๋ยวเจอฝีมือตะล่อม ๆ ของน้องปิงเข้าไป
อาจติดใจอาหารลาว ๆ ที่รังเกียจ เรียกร้องอยากกินทุกวันก็ได้นะใครจะรู้ โดยเฉพาะส้มตำแม่ตะนาวศรีเนี่ย
แต่ตกลงว่า นี่คุณพี่เอย์เข้าใจไปเองเฉยเลยสินะ ว่าน้องปิงอยากทำอาหารให้ตัวเองกินทุกวัน
เลยออกมาซื้อตำรา เพื่อไม่ให้น้องปิงต้องเสียความตั้งใจใช่มั้ย แอบน่ารักนะเนี่ียคุณชาย
จะว่าไป มันก็ดีเหมือนกันนะ เท่ากับ มีเวลาที่ทั้งสองคนจะได้ใช้ร่วมกันเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้วสิ
ตอนนี้ รู้สึกทั้งสองคนจะสนิทสนมกัน มากขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย ถึงจะมีหลาย ๆ อย่างต่างกัน
แต่ค่อย ๆ เรียนรู้ ปรับตัวกันไป เดี๋ยวความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน ก็จะตามมาเองแหละเนอะ
รอตอนต่อไปจ้า น้องปิงต้องไปเป็นเด็กขนของให้กิ๊กพี่เอย์ จะเจออะไรบ้างน้อ เป็นห่วงจริง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ