ตอนที่ 24“หมวย เล่นกับอาซ้อนะ เดี๋ยวเฮียไปคุยกับอากงก่อน ห้ามแกล้งอาซ้อด้วย เข้าใจไหม”
พี่ทองสั่งน้องพลอยที่ทำหน้าบู้กลับไปให้
หลังจากกินข้าวเสร็จพวกผู้ใหญ่เขาก็อยู่คุยกันที่ห้องโถงของบ้านครับ ส่วนผม พี่ทอง น้องเพชรและน้องพลอย ก็มารวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ญาติพี่ทองเยอะมากครับ ทั้งลูกพี่ลูกน้อง หลานตัวเล็กตัวน้อย วันนี้ก็มากันครบ เหมือนนัดรวมญาติเลย แต่คนที่อยู่บ้านใหญ่กับอากงอาม่า ก็มีแต่ครอบครัวของพี่ทองและกู๋หย่วนที่เป็นหนุ่มโสดเท่านั้น แต่เห็นกู๋บอกว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเอง คงเสร็จปีหน้า
“หมวยลักอาซ้อ หมวยไม่แกล้ง”
“ลื้อไว้ใจได้ที่ไหน ห้ามพูดอะไรให้อาซ้อเสียใจด้วย ห้ามนะ ถ้าเฮียรู้ จะตีหมวยสิบที!”
“เฮียใจล้ายยย” น้องพลอยน้ำตาคลออย่างน้อยใจ ผมเลยอุ้มน้องมานั่งตักแล้วลูบหัวปลอบเบาๆ
“เฮียไปเถอะ เดี๋ยวเพชรดูแลซ้อให้เอง” น้องเพชรพูดขึ้น น้องกำลังนอนอ่านนิยายอยู่บนโซฟาอีกตัว เหมือนไม่ได้ตั้งใจฟัง แต่ก็คงได้ยินทุกคำพูด
“แล้วลื้อไม่ออกไปหาอาเล็กเหรอ เฮียเห็นมองลื้อตั้งแต่นั่งกินข้าวละ”
อาเล็กคือลูกของอาเจ็กของพี่ทองครับ ผมจำชื่อไม่ได้หรอก เพราะจำนวนคนเยอะเกินไป แถมเวลาเรียกห้ามเรียกผิดด้วยนะครับ ไม่งั้นโดนด่าเปิงเลย ต้องเรียกถูกด้วยว่าคนไหนเจ็กคนไหนกู๋คนไหนเตี๋ย ที่บ้านพี่ทองถือมากครับเรื่องลำดับญาติ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ดีนะที่ผมพูดไม่ได้เลยเลี่ยงเรื่องนี้ไป ก็ได้แต่ยกมือสวัสดีตามพี่ทองก็แค่นั้น
“ไม่ไป ผู้ชายน่ารำคาญ ชอบมาหาอั้วที่โรงเรียน น่าอายจะตาย”
น้องเพชรเรียนโรงเรียนหญิงล้วน ตอนอยู่ในครัวก็เล่าให้ฟังว่าที่โรงเรียนมีสาวหล่อด้วย แต่น้องไม่ได้กรี๊ดกับคนอื่นเขาหรอก น้องบอกว่าน้องชอบผู้ชาย แต่ต้องเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยนะ ม๊าก็ได้ยินเรื่องนี้ครับ แต่ท่านไม่ว่าอะไร ครอบครัวนี้แปลกที่ให้อิสระลูกได้คิดอะไรเต็มที่ ผมว่าอีกไม่นานน้องเพชรก็จะหลุดตามพี่ทองไปอีกคน เพราะดูเหมือนน้องจะมีโลกของตัวเองมากเกินไป
“ก็เขารักเขาชอบลื้อ จะไปหาก็ไม่แปลก”
“เฮียพูดมากอ่ะ ไม่รีบไปหาอากงแล้วหรือไง”
“เดี๋ยวไปแล้วน่า ให้เวลากงย่อยอาหารก่อน เดี๋ยวได้ฟังเรื่องของเฮียแล้วจะจุก”
“เฮียชอบสร้างเรื่องให้กงปวดหัวตลอดเลย ถ้าคราวนี้กงไม่ให้เข้าบ้านอีก เพชรจะไม่ช่วยแล้วนะ”
“หนังสือนิยายลื้อทุกเล่มที่เฮียยึดก็จะไม่ได้คืน แล้วเฮียก็จะเผ่าทิ้งให้หมด”
“โอเคๆ ยอมแพ้”
การปกครองด้วยความกลัวนี้คืออะไร พี่ทองไม่กลัวว่านอนอยู่ดีๆ น้องเพชรจะเอาเชือกไปรัดคอบ้างเหรอ ดูแววตาน้องสิ ผมเห็นแล้วยังกลัวเลย
ในขณะที่พี่ทองกำลังคุยกับน้องเพชร ผมก็นั่งเล่นกับน้องพลอย แต่หูก็คอยฟังบทสนทนาของพี่ทองตลอด ไม่รู้สิครับ...เหมือนไม่ได้ยินเสียงเขามานานแล้ว มันก็เลยอดตั้งใจฟังไม่ได้
“อาซ้อ ถึงตาอาซ้อแล้วค่า” เสียงของน้องพลอยเรียกให้ผมหันกลับมามอง ผมเลยรีบสอดนิ้วเข้าไปใต้เชือกแล้วช้อนขึ้นมาใส่นิ้วตัวเอง
น้องพลอยปรบมือเปาะแปะอย่างดีใจ ยิ้มกว้างจนเห็นฟันหลอ เมื่อกี้น้องบอกว่าที่โรงเรียนกำลังฮิตเล่นสะพานเชือก ซึ่งตอนเด็กๆ ผมก็เคยเล่นเหมือนกัน ก็เลยเอามานั่งเล่นฆ่าเวลา
“ไหนๆ ขอเฮียเล่นด้วยดิ” พี่ทองที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป เดินวกกลับมาอีก แล้วนั่งซ้อนข้างหลังผม
น้องพลอยหัวเราะคิกคักเมื่อเห็นพี่ทองวางคางไว้บนไหล่ก่อนจะฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปหนึ่งที แต่เพราะมือของผมมีเชือกอยู่เลยตีเขาคืนไม่ได้ ทำได้แค่ถลึงตาปรามเขาไปก็เท่านั้น
“อาซ้อหน้าแด๊งแดง”
“อาซ้อของหมวยเป็นคนขี้อาย น่ารักเนอะ” พี่ทองอมยิ้ม ยื่นมือไปขยี้หัวน้องพลอยที่ยิ้มจนตาหยี แก้มซาลาเปาพองขึ้นเหมือนจะแตก น่าฟัดมากเลย
“มากกก ซ้อน่าลักมากกก”
“หมวยต้องฝึกพูด ร เรือให้ชัดนะ ลัก เป็นสิ่งไม่ดี เป็นการแอบเอาของของคนอื่นไปโดยที่เขาไม่อนุญาต ส่วนรักเป็นคำที่ดีมากๆ เหมือนอย่างที่เฮียรักหมวย หมวยรักเตี่ย รักม๊า รักเจ้เพชร รักเฮีย รักอากงอาม่า”
ผมมองพี่ทองยิ้มๆ เขาดูอบอุ่นมากเมื่อคุยกับน้องสาวของเขา ถึงปกติจะดูเป็นคนสบายๆ ค่อนไปทางไร้สาระ แต่เวลาอยู่ต่อหน้าน้องสาว เขาจะเป็นพี่ชายที่ดูพึ่งพาได้ น้องพลอยน้องเพชรไม่กลัวเตี่ยกับม๊า ใครจะดุจะด่าน้องไม่ร้องเลย แต่ถ้าพี่ทองดุเมื่อไหร่ล่ะน้องร้องไห้จ้า เพราะเขาดุจริงจังเลยนะ ไม่มีใจอ่อน ถึงคราวตีก็ต้องตี บางทีผมยังคิดเลยว่าใจร้ายมาก น้องพลอยตัวแสบนี่โดยบ่อย แต่น้องน่ารัก เป็นผม ผมตีไม่ลง คงตามใจอย่างเดียว อยากได้อะไรก็จะหามาให้ อ่า...ผมอยากมีน้องสาวบ้างจัง
“ล เลือ ลอออ เลือออ” น้องพลอยกระดกลิ้นยังไงก็ไม่ได้สักที พี่ทองกับผมเลยหัวเราะออกมาพร้อมกัน “ลอเลืออออออ ลอ ลอ ลอ ไม่ได้อ่ะ แต่หมวยไม่อยากพูดว่าลัก มังไม่ดี”
“ไม่เป็นไร หมวยค่อยๆ ฝึกนะ วันนี้ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็ต้องได้แน่ๆ”
“หมวยจะพยายาม! แล้วเฮียขาลักซ้อลึเปล่า ซ้อเปงคงสวย ใจดี หมวยน่ะ ล๊ากกกลักอาซ้อ”
พี่ทองนิ่ง ผมก็นิ่งเหมือนกัน เพราะเราไม่เคยพูดคำนี้กันเลย เราอยู่ด้วยกันแบบมึนๆ งงๆ คลุมเครือมาตลอด เหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายรู้สึกยังไง แต่ก็ไม่เคยพูดออกมา
“เฮียไม่บอก หมวยลองถามซ้อสิว่าซ้อรักเฮียไหม”
พี่ทองโคตรขี้โกง อยู่ๆ ก็ให้น้องพลอยมากดดันผม แล้วผมก็แพ้ตากลมโตใสซื่อที่จ้องมาซะด้วย
“ซ้อลักเฮียป่าวคะ”
ผมมองหน้าน้องพลอย ก่อนจะหันไปมองพี่ทองที่ทำหน้ารอคอย แต่พอเห็นว่าผมมองอยู่เขาก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ผมเลยหันกลับมายิ้มให้น้องพลอย แล้วชี้มือเขาที่ตัวเอง จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างแนบลงบนหน้าอกบริเวณหัวใจ หลังจากนั้นก็ชี้มือไปที่น้องพลอย เป็นการบอกว่า ผมรักน้อง ถึงน้องจะดูเหมือนไม่เข้าใจแต่ก็ยิ้มกว้าง
“ตอบไม่ตรงคำถามนี่หว่า ขี้โกง” พี่ทองทำหน้าบึ้งใส่ แล้วขยี้หัวผม
ใครกันแน่ที่ขี้โกง น้องพลอยถามเขาก่อนแท้ๆ แต่เขาไม่ยอมบอก -*-
“อาทอง! ลื้อมีอะไรจะคุยกับอั้ว นี่อั้วรอลื้อมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ มากวนใจอาชงโคอยู่ได้ จะคุยไม่คุย ถ้าไม่คุยอั้วจะรีบขึ้นนอน” เสียงของอากงทำให้ทั้งผมและพี่ทองสะดุ้งโหยง หันไปมองก็เห็นอากงยืนท้าวเอวอยู่ที่ประตู
“คุยครับคุย งั้นเดี๋ยวเฮียมา หมวยเล็ก สามทุ่มครึ่งลื้อต้องเข้านอนนะ หมวยใหญ่ ลื้ออยู่ได้ถึงสี่ทุ่ม โอเคไหม”
“โอเคค่ะเฮีย” น้องเพชรขานรับทั้งๆ ที่ตายังจับอยู่ที่หนังสือ ส่วนน้องพลอยชูนิ้วป้อมๆ เป็นสัญลักษณ์ว่าโอเคให้
พี่ทองหันมาสบตาด้วย ก่อนจะกดริมฝีปากลงที่หน้าผากของผมแล้วลุกเดินออกไป
ผมอยู่เล่นกับน้องพลอยจนถึงสามทุ่มยี่สิบ น้องก็บอกว่าต้องเข้านอนแล้ว เพราะเดี๋ยวจะโดนเฮียดุ ผมก็เลยไปส่งน้องที่ห้อง รอน้องพลอยแปรงฟันเสร็จ แล้วห่มผ้าให้นั่นแหละครับผมถึงจะออกมา
ลงมาข้างล่างก็ไม่เห็นน้องเพชรแล้ว เห็นแต่พี่ทองที่นอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา ยกแขนขึ้นปิดตาไว้ แก้มซีกซ้ายแดงเถือกเหมือนถูกตบ
“มาแล้วเหรอ” พี่ทองถามขึ้นเบาๆ เขาคงรู้ตัวเพราะผมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน
ผมดึงแขนของเขาออก ก่อนจะเห็นว่าดวงตาของเขาแดงก่ำ และคลอไปด้วยน้ำตา...
‘บอกผมได้ไหม ว่าเกิดอะไรขึ้น’
ผมเช็ดน้ำตาที่เริ่มไหลลงมาช้าๆ ให้กับพี่ทอง เขาลุกขึ้นนั่งแล้วกอดผมไว้
“ขออยู่แบบนี้...สักพักนะ”
ผมคงทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการลูบหลังปลอบพี่ทองเบาๆ ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คงเป็นเรื่องที่กระทบกับความรู้สึกของเขามาก แต่ไม่เป็นไรนะพี่...ผมอยู่ตรงนี้แล้ว
พี่ทองกอดผมอยู่นาน ก่อนเขาจะผละออกแล้วเริ่มเล่าทุกอย่างให้ฟัง เขาบอกว่าเขาสารภาพเรื่องแต่งงานกับอากง อาม่า เตี่ยและม๊าของเขา เพราะเขาคิดว่าในเมื่อปัญหามันจบลงแล้ว เขาก็ควรจะบอก แต่มันไม่ได้เหมือนทุกครั้งที่เขาทำผิด อาม่าที่ไม่เคยตีเขาเลย อาม่าที่รักเขามากตบหน้าเขา อาม่าตบเขาแต่ท่านก็ดูเจ็บปวดไม่ต่างกัน ท่านร้องไห้ บอกว่าเขามันโง่ บอกว่าเขาไม่เห็นความสำคัญของครอบครัวเลย ทำไมเขาไม่บอกเรื่องนี้
“กูไม่เคยคิดว่าครอบครัวไม่สำคัญ แต่กูไม่คิดว่าเรื่องนี้มันสำคัญอะไร มันเป็นแค่ความผิดพลาดของกูก็เท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะให้คิดอย่างนี้เลย”
‘เพราะพวกเขาเป็นห่วงพี่ พวกเขาถึงได้โกรธที่พี่แบกรับมันไว้คนเดียว พี่รู้ไหม เวลาที่พี่ทุกข์ใจมาก ทั้งเตี่ย อาม่า อากง และม๊า ก็ทุกข์ใจไปกับพี่ด้วย พวกเขารักพี่มากนะ ต่อไปนี้มีอะไรก็บอกพวกเขา พี่ไม่ได้ตัวคนเดียว มีปัญหาก็ให้พวกเขารู้บ้างก็ได้ ครอบครัวมีไว้เพื่อช่วยแบ่งเบาอยู่แล้ว’
“อือ จะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้ว”
‘ดีมาก แล้วพี่มีอะไรจะคุยกับผมเหรอ’
พี่ทองอมยิ้ม พลางขยับเข้ามาใกล้ ทำให้หน้าผากของเราแตะกันเบาๆ
“เฮียไม่มีใครแล้วนะ ไม่รู้ว่าชงโคยังอยากจะให้โอกาสเฮียอยู่รึเปล่า”
ผม...บอกไม่ถูกว่าความสุขใจในตอนนี้มันมีมากแค่ไหน ผมคงยิ้มกว้างมาก หัวใจเต้นโครมครามราวกับมีคนมาลั่นกลองอยู่ข้างใน พี่ทองคงรู้ เพราะเขายกมือขึ้นมาทาบกับอกข้างซ้ายของผมแล้วยิ้มอย่างน่ามอง
“คบกับเฮียนะ... ให้โอกาสเฮียอีกครั้ง ครั้งนี้เฮียจะทำให้ดีที่สุด จะจับมือชงโคแบบนี้ แล้วเราก็จะเดินไปพร้อมๆ กัน” เสียงของพี่ทองนุ่มน่าฟัง ผมก้มหน้าลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอีกครั้ง “เดซี่ขาดแม่ไม่ได้นะ ช่วยเป็นแฟนกับคนเลี้ยงวัวอย่างเฮียได้ไหม รับรองว่าจะดูแลชงโคให้ดีที่สุดเลย”
ผม...คงปฏิเสธไม่ได้หรอก ในเมื่อพี่ทองรับรองขนาดนี้ เขาไม่ต้องขอโอกาสอะไรเลย...เพราะยังไงที่ตรงนี้ ผมก็เว้นว่างไว้เพื่อเขาอยู่แล้ว
ผมพยักหน้าให้เป็นคำตอบ ในขณะที่พี่ทองยิ้มกว้าง แล้วร้องไชโยออกมาลั่นห้อง ผมได้แต่หัวเราะออกมากับท่าทางนั้น เขาขยิบตาให้หนึ่งที แล้วใช้ภาษามือที่นานๆ ครั้งจะใช้คุยกับผม
เขาชี้ที่ตัวเอง ก่อนจะทาบฝ่ามือลงบนอกซ้าย แล้วชี้มาที่ตัวผม พลางส่งยิ้มมาให้ หน้าขาวๆ ขึ้นสีจางๆ ในขณะที่ผมก็ตอบรับกลับไป
‘เฮียรักชงโค’
‘ชงโคก็รักเฮีย’
ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่าผมเฝ้ารอมาตลอด เฝ้ารอที่จะได้ตอบกลับความรู้สึกของเขาอย่างเต็มที่
“อย่าทิ้งเฮียอีกนะ... ไม่เอาแล้วนะ มันทรมาน”
‘ถ้าอย่างงั้นพี่ก็ต้องทำตัวดีๆ ห้ามนอกใจผม โอเคไหม’
“โอเคจ่ะ ชงโคก็ห้ามนอกใจเฮียนะ แล้วก็ห้ามพาไอ้เดือนนั่นมาที่บ้านด้วย”
ผมมองพี่ทองอย่างแปลกใจ เขารู้ได้ยังไงว่าหลินมาหาผมที่บ้าน นี่ไม่ใช่ว่ามาแอบมองหรอกนะ -_-
‘หลินมากับโบกับแมว ว่างๆ พวกเขาก็มาเที่ยวที่บ้านผม’
“บางทีก็มาคนเดียวไม่ใช่หรือไง เฮียไม่ชอบนะ บอกไว้ก่อนเลย”
‘ถ้าไม่ชอบ พี่ก็มาอยู่กับผม ถ้าหลินมา จะได้บอกเขาไปเลยว่า พี่ไม่ชอบแล้วก็ไม่ต้องมาหาผมอีก ดีไหม’
“ให้ทำจริงน่ะ”
‘ผมตามใจพี่นะ’
“น่ารักวุ้ย! นี่ถ้าอยู่บนห้องล่ะไม่รอด”
ผมหัวเราะกับสีหน้าของพี่ทอง ก่อนจะดึงแก้มเขาให้ขยับเข้ามาใกล้ พี่ทองร้องโอยเบาๆ ก่อนจะเงียบเสียงไปเมื่อผมกดริมฝีปากลงไปที่แก้มของเขา
“ที่ปากด้วยดิ”
‘เดี๋ยวมีคนมาเห็น’
“งั้นไปที่ห้องกันไหม คืนนี้ม๊าบอกให้นอนที่นี่อ่ะ ชงโคก็ต้องอยู่ด้วยนะ ม๊าสั่ง”
เอาม๊ามาอ้างอย่างนี้ ผมก็คงต้องนอนที่นี่ล่ะครับคืนนี้ เพราะขามาผมนั่งรถมากับม๊า ขากลับถ้าจะรบกวนให้คนขับรถไปส่งก็เกรงใจ แถมบ้านพี่ทองยังอยู่ไกลจากถนนใหญ่ ไม่มีแท็กซี่วิ่งผ่านมาสักคัน รถเมล์ก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย และด้วยเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลที่ผมยกเอามาอ้างนี้ ก็แค่จะทำให้ตัวเองรู้สึกว่าผมไม่ได้ใจง่ายเกินไป ทั้งๆ ที่ความจริงก็ไม่คิดจะกลับไปบ้านหรอก อยากอยู่กับพี่ทองมากกว่า แหะๆ
.
.
.
ผมว่า...อย่างนี้มันรวดเร็วไป ผมเพิ่งตกลงเป็นแฟนกับพี่นะ! นี่ล่อจะเสียบผมตั้งแต่วันแรกเลยเรอะ!
แค่เปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของพี่ทอง ไฟในห้องยังไม่ทันเปิด ผมก็ถูกดันให้หลังชิดกับประตู ก่อนพี่ทองจะก้มหน้าลงมาซุกไซ้ไปตามซอกคอของผม มือข้างหนึ่งของเขาก็ไล้ไปมาอยู่บริเวณหน้าอก มันทำให้ผมบิดตัวทุกครั้งเมื่อนิ้วของเขาไปคลึงอยู่ตรงจุดไวต่อสัมผัส
“ดีไหมที่รัก ชอบรึเปล่า” เสียงกระซิบแผ่วเบาดังขึ้น ก่อนที่ลิ้นร้อนชื้นจะสัมผัสเข้าที่ใบหูของผม
พี่ทองเปลื้องเสื้อผ้าของทั้งผมและเขาออกอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างมันคงไปได้ไกลกว่านี้ ถ้าเพียงแต่ผมจะไม่เหลือบไปเห็นบางสิ่งที่ผิดปกติเข้า
แสงไฟจากภายนอกทำให้ในห้องไม่ได้มืดมากนัก มันทำให้ผมเห็นว่า...ไอ้นั่น มันแปลกไป ผมเคยเช็ดตัวให้เขา เคยอาบน้ำกับเขา อาจจะเห็นแค่ไม่กี่ครั้ง แต่เท่าที่จำได้...มันไม่ใช่อย่างนี้ ไอ้เม็ดกลมๆ ที่ฝังอยู่ใต้ผิวห้าเม็ดนั่นคืออะไร มันเรียกว่าการฝังมุกใช่ไหม
ผมส่ายหน้าหวือทันที ถ้าจะให้เจออย่างนี้ ผมไม่พร้อม ผมต้องตายแน่ๆ ไม่เอาด้วยเด็ดขาดเลย
“อย่างอแงสิครับ ไม่เจ็บหรอก”
เวลาถอนฟันหมอก็พูดอย่างนี้ แล้วมันก็เจ็บทุกที ผมไปอ่านมาตามบอร์ด ลองศึกษาดูแล้ว เตรียมใจมา คิดว่าสักวันคงต้องมีเรื่องพวกนี้ แต่ใครล่ะจะคิดว่า...จะมาเจอของไม่ธรรมดา
‘พี่ไปทำมาตั้งแต่ตอนไหน’
“สองอาทิตย์ก่อน”
‘ไปเอาออกเลยนะ ผมรับไม่ไหวแน่ๆ แค่ธรรมดาก็คงเจ็บจะตายอยู่แล้ว’
“ลองก่อนสิ ไม่ลองแล้วคิดไปเองอย่างนี้ได้ไง”
‘ไม่เอา’
“ชงโคจะฆ่าเฮียรึไง” พี่ทองทำหน้าหงุดหงิด “มาถึงขั้นนี้แล้วนะ นอนดีๆ อ้าขาออก”
ฟังเขาพูดสิ น่าอายเป็นบ้า!
ผมมองพี่ทองอย่างน้อยใจ จะใช้กำลังกับผมจริงๆ ใช่ไหม ผมยังไม่พร้อมนะ ขอเวลาเตรียมใจหน่อยไม่ได้เลยเหรอ
“โอเคๆ ไม่ทำแล้ว นอนๆ”
ถ้าเป็นคืนแต่งงาน นี่ก็คงล่มไม่เป็นท่า แต่ผมกลัวจริงๆ เห็นในหนังสีหน้าคนโดนทำก็ทรมานน่าดู ไปอ่านเรื่องเล่าคนอื่นเขาก็บอกว่าเจ็บสุดๆ คือมันไม่ใช่ช่องทางที่สร้างมาเพื่อรองรับเรื่องแบบนี้ แล้วมาเจอของพี่ทองที่ทั้งใหญ่แถมยังไปฝังมุกมา ผมคงสลบไปก่อนแน่ๆ อย่างน้อยก็ขอทำใจให้ชินไปก่อนไม่ได้เลยเหรอ
ผมไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะ...ทำไมไม่เข้าใจ แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธจนต้องนอนหันหลังให้ด้วย
“เฮ้อ เด็กบ้านี่ มานี่มา ไม่ทำอะไรแล้ว”
พี่ทองถอนหายใจ เขายื่นมือมาดึงมือผมที่กำลังจะลุกไปใส่เสื้อผ้าให้ล้มทับไปบนตัวเขา
“นอนคุยกันดีกว่าเนอะ เฮียไม่ทำแล้ว ขอโทษนะครับ แต่ถ้าชงโคพร้อมเมื่อไหร่ก็บอก ไม่กล้าบอกก็แค่ซื้อถุงยางมาให้เฮีย โอเคป่ะ”
ผมพยักหน้าอย่างเขินๆ ก่อนจะปล่อยให้พี่ทองจูบที่หน้าผากเบาๆ
“ตอนนี้อย่าดิ้นนะ อยู่นิ่งๆ”
ผมทำตามที่เขาบอก เพราะรู้เหตุผลดี ในเมื่อผมนอนอยู่บนตัวเขาและพวกเราเปลือยเปล่าทั้งคู่อย่างนี้ คงจะไม่ดีนักหากอะไรๆ ไปเสียดสีกันเข้า
พี่ทองยื่นมือไปเปิดโคมไฟข้างหัวเตียง ก่อนจะวางมือลงบนเอวของผมตามเดิม ในขณะที่ผมนอนแนบหน้าอยู่บนอกเขา หูก็ฟังเสียงหัวใจของเขาไปด้วย
“ถ้าพูดได้ ชงโคต้องเรียกว่าเฮียนะ รู้ไหม เราเป็นแฟนกันแล้ว”
ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะถามเขาว่า ‘แฟนเก่าก็ให้เขาเรียกอย่างนี้ป่ะ’
“ไม่สิ ไม่ได้พาเข้าบ้าน แต่ถึงเฮียไม่บอก ม๊าก็ต้องบอกให้เรียกอยู่ดี แล้วเวลาถามเรื่องแฟนเก่าก็อย่าทำหน้าบึ้ง คิดจะพูดแล้วห้ามโกรธเอง จะไม่ง้อนะครับ”
‘ไม่ได้โกรธซะหน่อย’
“ให้ตรงกับใจนะ ^^”
‘อยู่แล้วล่ะน่า -*-’
พี่ทองหัวเราะเบาๆ มือข้างหนึ่งก็เกลี่ยเส้นผมที่เริ่มยาวของผมออกจากแก้มให้ เราเงียบกันไปสักพัก ก่อนเสียงโทรศัพท์มือถือของพี่ทองจะดังขึ้น และดังอยู่อย่างนั้นโดยที่พี่ทองไม่สนใจจะรับ เป็นผมซะเองที่เอื้อมมือไปหยิบมือถือมา
พี่นิล...
ผมกดตัดสายทิ้ง ก่อนจะวางมือถือไว้ตามเดิม แต่ไม่ช้ามันก็ดังขึ้นอีก จนพี่ทองเอื้อมมือไปหยิบและปิดเครื่อง
‘ไม่รับเหรอ’
“อยากให้รับ?”
ผมส่ายหน้า ‘พี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้ว ไม่จำเป็นต้องคุยด้วยตอนดึกๆ ดื่นๆ อย่างนี้หรอก’
“บ้ะ โดนใจเฮีย”
พี่ทองฉีกยิ้มกว้าง มือสองข้างโอบรอบแก้มผมไว้ ก่อนจะบีบให้ผมทำปากจู๋ แล้วเขาก็ทาบทับริมฝีปากลงมา เป็นจูบแค่เพียงไม่กี่นาที แค่พอให้ปลายลิ้นสัมผัสกันแล้วเขาก็ผละออกไป
‘พี่เป็นแฟนผมแล้วนะ กับคนเก่าก็ไม่ควรยุ่ง’
“นิลไม่เคยเป็นคนเก่า” พี่ทองบอกยิ้มๆ แต่ผมถลึงตาใส่เขา เตรียมจะทุบอกเขาอยู่แล้ว แต่เขาก็จับมือผมไว้แล้วพูดต่อ “เพราะเขาไม่เคยเป็นอะไรกับเฮียเลย เข้าใจไหม ใบทะเบียนสมรสที่จดไปมันก็เป็นของปลอม แค่เป็นเรื่องที่นิลกับไอ้ดีนสร้างขึ้นมาก็เท่านั้น เฮียโดนหลอกแหละ ก็ถือว่าเสียค่าโง่ไป แต่ไม่เป็นไร แค้นไปก็เท่านั้น ไม่มีอะไรดีขึ้น”
พี่ทองพูดราวกับเขาไม่เจ็บปวดอะไร ทั้งๆ ที่โดนคนที่เขาเรียกว่าเพื่อนมาตลอดหักหลัง ทั้งๆ ที่เขาก็คงเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน และถ้าผมรู้...ผมก็คงไม่ทำให้เขาเจ็บปวด ผมก็โง่ไม่ต่างจากเขา แถมยังผิดสัญญากับเขาอีก สัญญาที่บอกว่าจะอยู่ข้างๆ ที่ผมก็ยังทิ้งเขาไป พี่ทองต้องเผชิญทุกอย่างคนเดียว...ในขณะที่ผมมีเพื่อน...มีคนปลอบใจ
“ห้ามทำหน้าแบบนี้ เรื่องมันผ่านมาแล้ว ไม่ต้องโทษตัวเอง ชงโคทำดีที่สุดแล้ว อีกอย่าง ตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันแล้วนี่ อย่าคิดมากเลยนะ”
‘ผมขอโทษ’
พี่ทองบีบแก้มผม พลางขยิบตาให้ “อยากไถ่โทษคืนนี้ก็ทำให้หน่อยได้ไหม”
ผมยิ้ม ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่พี่ทองก็คงรู้ดีว่าผมจะไม่ปฏิเสธ ผมจับเจ้าสิ่งที่กำลังดุนดันอยู่ที่ต้นขาของผมไว้แล้วเริ่มรูดมันขึ้นลง พี่ทองซี้ดปากเบาๆ แล้วส่งยิ้มมาให้
“ใช้ปากได้ไหม เฮียอยากเห็น เวลาชงโคเล่นกับมัน”
รู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนมากๆ เลยตอนนี้ เพราะคำพูดของพี่ทองมันทั้งหยาบทั้งน่าอาย แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นมา
ผมทำตามที่พี่ทองขอ เลื่อนตัวลงไปใต้ผ้าห่ม ก่อนจะหยุดเมื่อสายตาอยู่ในระดับเดียวกับ...
ได้เห็นกี่ที ผมก็ไม่คิดว่ามันจะสามารถเข้าไปในตัวของผมได้เลย แม้แต่ริมฝีปากก็ยังยาก พี่ทองอาจจะต้องรอไปอีกสักพัก ...หวังว่าพี่จะรอได้นะครับ
“ชงโค กลับตัวมาทางนี้ได้ไหม”
ไม่เอาหรอก น่าเกลียดเกินไป ทำไมผมต้องหันก้นของตัวเองไปทางเขาด้วย
ผมส่ายหน้าทันที
“ไม่ทำอะไรหรอกน่า...แค่จะทำให้ชิน นะ ใช้แค่นิ้วเอง” พี่ทองพูดขึ้นเบาๆ แต่พอเห็นว่าผมยังนิ่ง เขาก็ส่งสายตาตัดพ้อมาให้ “ตามใจหน่อยไม่ได้เหรอ”
รู้ว่าผมแพ้ทางสายตาของเขา ก็ชอบทำแบบนี้อยู่เรื่อย
“ดีมาก...เด็กดีของเฮีย”
ผมไม่เห็นหรอกว่าเขาทำหน้ายังไง เพราะผมกำลังหลับตา ท่านี้มันน่าอายเกินไป ทั้งหน้าทั้งตัวของผมตอนนี้คงแดงเถือกไปหมดแล้ว
พี่ทองบ้า ไม่รู้จักเขินอายบ้างเลยรึไงนะ
“อ้ะ!” ผมหลุดเสียงประหลาดออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อช่องทางข้างหลังถูกนิ้วเย็นๆ ที่เปียกไปด้วยสารหล่อลื่นล้วงล้ำ
“เสียงหวานจริงๆ เฮียอยากได้ยินตอนชงโคพูด อยากได้ยินว่ามันจะหวานมากขนาดไหน” พี่ทองพูดเสียงพร่า นิ้วเริ่มล้วงลึกเข้ามาเรื่อยๆ ในขณะที่ผมกำมือตัวเองแน่นเพราะความรู้สึกอึดอัดเกินบรรยาย
“อย่าเกร็งสิครับ ไม่งั้นจะเจ็บนะ”
ถึงจะบอกอย่างนั้น...แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกโหวงช่องท้อง นิ้วที่ควานลึกก็ราวกับกำลังเสาะหาอะไรบางอย่าง ผมแนบหน้าลงกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามของเขา ขบเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงของตัวเองไว้ โดยไม่รู้ตัวว่ามือกำลังจับ...ของๆ เขาไว้แน่น
“ชงโค...อย่าบีบแรง” พี่ทองเตือนเบาๆ ผมรู้ตัวจึงรีบปล่อยมือทันที แต่เจ้าสิ่งนั้นก็เด้งชี้หน้าอยู่ไม่ยอมล้มลงไป
“เล่นกับมันหน่อย ดูสิ มันน้อยใจจนร้องไห้เลยเห็นไหม”
ทำตลกไปได้ นี่มันใช่น้ำตาที่ไหน มันน้ำใคร่ของเขาต่างหาก น้ำใสๆ ที่ปริ่มออกมา รสชาติก็เค็มๆ คาวๆ แถมยังเหนียวนิดๆ โอย ผมต้องไม่บรรยายออกมานะ มันน่าอายจะตาย T_T ก่อนที่พี่ทองจะพูดอะไรให้อายไปกว่านี้ ผมก็เลยใช้ปากเล่นกับมันซะหน่อย อย่างนี้คงหยุดงอแงได้แล้วนะ
ผมตวัดลิ้นไปตรงส่วนปลาย ก่อนจะค่อยๆ ละเลียดมันเข้าปาก พี่ทองกระตุกเบาๆ ในขณะที่นิ้วก็ควานไปโดนจุดที่ทำให้ผมต้องร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอ ความเร็วในการขยับนิ้วของเขาจึงเพิ่มขึ้น ทำให้ร่างกายของผมต้องกระตุกเป็นจังหวะตามไปด้วย ในขณะที่เขาก็ยกเอวขึ้นเพื่อให้ของของเขาเข้ามาได้ลึกกว่าเดิม
ทุกครั้งที่เขายกเอวขึ้นกระแทกเข้ามา ปากของเขาก็เรียกชื่อผมไม่หยุด นิ้วที่ขยับเข้าออกก็ยังทำงานของมันได้เป็นอย่างดี พร้อมๆ กับที่มืออีกข้างของเขากอบกุมส่วนอ่อนไหวของผมไว้ มันจึงทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นบ้า อารมณ์พลุ่งพล่านอย่างควบคุมไม่อยู่ ทั้งรู้สึกอึดอัดและรู้สึกดีไปพร้อมๆ กัน พี่ทองเพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นอีกเป็นสองนิ้ว แต่อารมณ์ตอนนี้ผมกลับไม่รู้สึกเจ็บเลย มันแปลกมาก...แปลกที่ผมยิ่งต้องการมากขึ้นและมากขึ้น
พี่ทองเรียกชื่อผมซ้ำๆ สลับกับเสียงครางแผ่ว ก่อนที่จังหวะจะเร่งเร้าเร็วขึ้น ทั้งผมทั้งเขาต่างก็เพิ่มความเร็วให้แก่กันและกัน จนผมรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังเหินขึ้นที่สูงเพื่อแตะถึงขอบสูงสุดของอะไรสักอย่าง รู้สึกล่องลอยไปชั่วขณะ หายใจถี่หอบ แล้วฟุบหน้าลงบนท้องน้อยของพี่ทอง กลิ่นคาวยังคงคละคลุ้งอยู่ในปาก
ผมขยับตัว ยกขาไปด้านข้าง แล้วนอนหนุนหัวกับหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเป็นลอนสวยอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเขาเอานิ้วมาจี้เอว
“เลอะหมดแล้ว ไปอาบน้ำเร็ว เดี๋ยวเฮียอาบให้”
ผมเหลือบตาขึ้นมองก็เห็นว่าเลอะจริงๆ ตรงหน้าอกของพี่ทองเลอะไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นที่คงเป็น...ของผม อ่า...น่าอายจริงๆ เลย
พี่ทองเอามือยกหัวผมไว้ ในขณะที่เขาลุกขึ้นนั่ง เขาก้มลงมาเลียที่แก้มและริมฝีปาก
“น่ารักว่ะ...ไม่ให้เสียสักหยด กลืนหมดเลยรึไง”
ผมหลบตาเขาอย่างอายๆ ‘ไม่อยากให้เลอะหน้า’
พี่ทองหัวเราะ เขาดึงผมให้ลุกขึ้น ผมเลยขึ้นไปนั่งคร่อมตักเขาไว้ สองแขนโอบรอบคอแล้วซบหน้าลงกับไหล่ของเขา
“แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ไม่ไหวเลย”
ยอมให้ว่าก็ได้ เพราะตอนนี้ผมง่วงนอนจริงๆ ปรือตามองพี่ทอง ก่อนจะยืดตัวขึ้นไปจุ๊บริมฝีปากเขาสองที
“อ้อนว่ะ”
อยากอ้อนบ้าง ไหนๆ ก็ได้เป็นแฟนกันแล้ว ผมก็มีสิทธิ์ทำทุกอย่างตามใจตัวเองใช่ไหม คนอื่นไม่มีสิทธิ์แล้วนะ...เพราะพี่ทองเป็นของผมคนเดียว ไม่ยอมให้มาทำเหมือนผมหรอก
ผมกอดพี่ทองแน่นขึ้น ในขณะที่เขาหัวเราะออกมาเบาๆ
“จะอุ้มไหวไหมเนี่ย ตัวหนักจังเลย พอๆ กับเดซี่เลยรึเปล่าวะ”
ผมทุบหลังพี่ทองเบาๆ กล้าดียังไงมาว่าผมหนักพอๆ กับเดซี่ ผมว่าน้ำหนักผมก็มาตรฐานแล้วนะ สูงขนาดนี้จะให้หนักสามสิบหรือไง คงเหลือแต่กระดูกอ่ะ -*-
“ล้อเล่นๆ แต่ก็อุ้มไม่ไหวจริงๆ นะ เปลี่ยนมาขี่หลังได้ไหม”
‘โอเค ผมเดินไปเองก็ได้’
“ตาจะปิดอยู่แล้ว เดี๋ยวก็เดินชนนั่นชนนี่ล้มอีก”
ถ้าขืนมัวแต่ท่ามากกันอยู่อย่างนี้ ผมก็ไม่ได้นอนกันพอดี ผมเลยยอมขี่หลังเขาไปที่ห้องน้ำ ปล่อยให้พี่ทองอาบน้ำให้ตามที่เขาบอก ผมนั่งแช่ตัวอยู่ในอ่าง พิงหลังพี่ทองไว้ ในขณะที่เขาก็ใช้ใยขัดตัวขัดแขนและขาที่ผมยกขึ้นพาดกับขอบอ่าง
“ต้องออกกำลังกายเยอะๆ ถ้าแค่นี้เหนื่อย เจอของจริงสลบแน่”
ผมฟังผ่านๆ ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เพราะง่วงเกินทน อาบน้ำเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนก่อนทันที ถึงอย่างนั้นก็ได้ยินเสียงกระซิบว่าฝันดีจากพี่ทอง พร้อมกับสัมผัสอุ่นๆ ที่หน้าผากเบาๆ
“กลับมาแล้วนะ”
ผมคลี่ยิ้มทั้งๆ ที่ยังหลับตา ก่อนจะขยับเข้าหาไออุ่นจากพี่ทองแทนคำที่จะบอกออกไปว่า ‘ขอบคุณที่กลับมา’
....................................To be continue................................................
http://ask.fm/TCHONG_K << มีคำถาม ถามได้ค่ะ
ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณมากจริงๆ และขอบคุณที่เฝ้ารอตอนต่อไปกันนะคะ
หมั่นไส้พี่ทองให้
คิดว่าชงโคง่ายเกินไปให้
แล้วถ้าคิดว่าคนเขียนสวยให้
รักทุกคนเลยค่ะ อุว่ะฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113 (อ่าน 1003272 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก