มันสุดโต่งจน...เอิ่ม เม้นไม่ถูกเลย
ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด
ความคิดของคุณพ่อซับซ้อนมากกกก อิฉันคิดว่าบ้าไม่ต่างจากคุณแม่เลยค่ะ
แทนที่จะทำเรื่องง่ายด้วยการบอกความจริงกับตำรวจ ให้เกียรติคนตาย รักษาใจคนอยู่ แต่คุณพ่อกลับคิดทำการใหญ่ไปตามความรู้สึกของตัวเองว่าจะปกป้องลูก และคิดว่ามันถูกต้อง พร้อมทั้งพยายามกล่อมคนอ่านว่ามันถูกต้องด้วยทั้งๆที่มันผิดปกติ!
นั่นคือสิ่งที่ซับซ้อนแล้วคิดว่าคุณพ่อไม่ปกติเหมือนกันนะ
ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก ทำให้ลูกชายตัวเองตกนรกทั้งเป็น แทนที่ความทรงจำเลวร้่ายจะผ่านพ้นไปตามกาลเวลาถ้าได้ดูแลจิตใจชงโคให้ดี
ไม่ใช่ฝังความทรงจำใหม่ที่ไม่มีใครรับรองได้ว่าความทรงจำเก่าจะกลับมาไหม ถ้าพ่อชิงตายไปก่อนเหลือชงโคคนเดียวแล้วความทรงจำกลับมานั่นยิ่งสร้างแผลให้น้องไม่เป็นผู้เป็นคนเลยนะ ถ้าน้องชงจะจิตผิดปกติกว่านี้เราจะไม่ประหลาดใจเลยอะ
แล้วนะ พี่ชายของคุณพ่อ ถึงจะไม่สนิทสนมกันแต่นั่นคนนะคะคน คนที่เขามีพ่อมีแม่ มีคนที่รัก มีลูกตาดำๆ แค่คิดว่าช่วยเรื่องเงินแล้วปัญหาจะหมดไป? เหอๆๆ คิดได้ไง อำมหิตยิ่งกว่าคุณแม่เสียอีกค่ะ คุณแม่บ้าเพราะจมอยู่กับความรัก แต่คุณพ่อนี่บรรยายไม่ถูก
ผัวตายก็เป็นคำตอบที่ดีกว่าบอกว่าผัวหนีไป ทิ้งไป สร้างปมให้สองแม่ลูกเข้าไปอีก ดีที่ทางนั้นไม่ใช่เมนคาแรกเตอร์ ถ้าใช่นะแบบว่าสีสันคงเยอะกว่าที่คนเขียนคาดไว้อะค่ะ เพราะจะมีแต่คนจิตใจไม่ปกติ
คือการกระทำของคุณพ่อมีผลกระทบเป็นวงกว้างต่อแทบทุกตัวละคร ทั้งๆที่ความผิดพลาดมันแก้ไขได้แม้จะใหญ่โต แต่ตั้งสติหน่อยมันต้องมีทางออก คนเราคิดไม่เท่ากันได้ รับมือกับปัญหาต่างกันได้ แต่ทุกอย่างต้องตั้งอยู่บนความถูกต้อง มันคือกฏของสังคม กฏของความเป็นมนุษย์ ไม่งั้นมันก็จะเป็นปัญหาตามมาแบบนี้ เป็นสีสันชีวิตทีคิดว่าสนุกจนใช้ชีวิตไม่สงบสุขกันเลยทีเดียว หุหุ
เพราะงั้นตอนนี้อยากให้อากงจับคุณพ่อเข้าคุกมาก เพราะถือว่ามีส่วนรู้เห็น ชีวิตคนทั้งคน ถึงจะไม่ได้ฆ่าเขาให้ตายกับมือ แต่ทำเขาเหมือนหมาข้างถนนเลยค่าาา (อินจัด) ถึงคุณพ่อจะรักชงโค แต่คุณพ่อก็ผิด เหมือนที่คุณแม่รักชงโคแต่คุณแม่ก็ผิด คิดว่างั้นนะ สู้เขาอากง!
แล้วก็ไม่แปลกใจที่คุณแม่ชมพูไม่เคยรักคุณพ่อ เพราะคุณพ่อคิดแต่ด้านของตัวเอง จริงอยู่ว่่าน่าสงสารที่รักเขาแล้วเขาไม่ตอบสนอง แต่ก็เหมือนคุณพ่อแอบฉวยโอกาสนะ รู้ว่าเด็กไม่ใช่ลูกตัวเอง(เดาว่าไม่เคยนอนด้วยกัน ไม่งั้นคุณพ่อไม่สะกิดใจหรอก แล้วคุณชมพูก็ดูรักคุณพ่อแค่พี่ชายคงไม่น่าจะยอมมีอะไรด้วย) แถมรู้ว่าคุณชมพูไม่รักและรู้ว่าเขารักใคร ก็ไม่แก้ไข ปากบอกว่าทำไมคุณชมพูไม่บอก จะได้ช่วย ทั้งๆที่ตัวเองทำได้ เซ็นใบหย่ากริ๊บเดียวจบ พ่อก็ตายไปแล้วใครจะมาบงการชีวิตได้ เหมือนลึกๆแล้วก็แค่อยากผูกมัดเขาไว้ ให้ความรู้สึกว่าคุณพ่อเป็นนิลเวอร์ชั่นผู้ชาย แต่นิสัยดีกว่านี้ดนึง นี้ดนึงจริงๆ เพราะถ้ายอมจัดการหย่าเองแต่แรก ก็ได้น้องสาวที่น่ารักคืนมา จากนั้นเป็นเรื่องที่คุณชมพูจะต้องรบกับจิตใจตัวเองแล้วเรื่องที่จะตัดใจจากพี่ชายของคุณพ่อได้ไหม
เฮ้อออ
มันกลับตาลปัตรจนคิดว่า คนพวกนี้การศึกษาดี แต่การตัดสินใจแย่ วุฒิภาวะไม่มี ไม่มีสักคนที่เอ่ยปากพูดความจริง ความจริงที่จะทำให้เรื่องไม่บานปลาย แต่กลับยักไหล่ง่ายๆประหนึ่งว่า ก็มันพูดยากเว้ย เข้าใจกันด้วย ไม่มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่รู้หรอก...อะไรแบบนั้น คือทุกคนมีข้ออ้างของตัวเอง
แต่จริงๆนะ การสื่อสารของตัวละครเรื่องนี้แย่มาก เทียบกับชงโคที่พูดไม่ได้ แต่น้องสามารถบอกความรู้สึกออกมาได้ตรงกว่าคนทั้งเรื่อง รัก โลภ เกลียด หลง น้องแสดงออกมาทั้งที่ปากพูดไม่ได้ ตัวละครน้องถ้าไม่นับความทรงจำประหลาดน้องปกติที่สุดแล้วค่ะ จิตใจของชงโคที่คิดว่าผิดปกติ แต่เรากลับคิดว่าคนรอบข้างน้องต่างหากที่ผิดปกติ
ชงโคสุดที่รักแค่กลายเป็นเหยื่อของคนเหล่านั้น มันเศร้าก็ตรงนี้
ผู้คนในเรื่องสุดโต่งกันหมด นี่ขนาดยังดำเนินเรื่องไม่จบ แต่ละคนก็ทำคนอ่านเงิบไปหลายต่อหลายรอบ ไม่รู้จะเดาอะไรอีก เหมือนเดาไปคนเขียนพลิก พลิกแบบสุดโต่งจริงๆ
เอาเป็นว่าแค่ชงโคพ้นขีดอันตรายแล้วก็ดีใจ สงสารน้อง รอบตัวมีแต่คนไม่ปกติ คนรักก็บ้า แต่คนนี้ให้อภัย บ้าแต่น่ารัก แถมรักชงโคมากด้วย ยอมๆๆ
ป.ล. คุณพ่อกับพี่โปรดยังไม่เลิกทะเลาะกันอีกหรอคะ เรื่องที่สามจะจบแล้วนะ คิ
หัวข้อ: -+-สุดโต่ง-+- : ตอนพิเศษ: 26/10/2014 (Page. 109) แจ้งข่าวหน้า 113 (อ่าน 1037511 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก