Chapter 9 : On the Street
หลังรอดพ้นกลับมาจากเกาะร้างมหาภัยได้ภีมก็แยกจากมาร์คัสไปพักผ่อน เขากินอาหารไปหนึ่งมื้อใหญ่โดยที่พี่ภัทรยอมเจียดเงินเดือนออกเลี้ยงให้เขาเป็นค่าทำขวัญและให้เข้าบ้านพักไปอาบน้ำเย็นๆจนสบายตัว จากนั้นพี่ภัทรก็ชวนเขาออกไปนั่งเล่นที่ริมหาดกับเพื่อดูปลาโลมาที่จะว่ายเข้ามาในเขตน้ำตื้นในช่วงเย็นอีกรอบ
" คราวหลังถ้ากล้องมันจะตกก็ให้มันตกไปเหอะนะ ไม่ต้องไปห่วงมันหรอก ของน่ะซื้อใหม่ได้ แต่น้องแบบแกฉันจะไปหาซื้อจากไหน " ภัทรพูดขึ้น
" รู้แล้วคร้าบ " ภีมรับคำพี่สาวเสียงยานๆ ....ภัทรมองน้องชายผ่านกระจกที่โต๊ะเครื่องแป้ง เธอเห็นดวงตากลมโตมองกลับพร้อมกับการพยักหน้าเหมือนแค่รับๆคำไปเฉยๆ แล้วจึงพูดต่อ
" นี่ดีนะที่มาร์คัสเขาโดดตามลงไปช่วยทันน่ะ ไม่งั้นล่ะก็...... "
" นี่เราจะออกไปแค่นี้เอง จะแต่งอะไรเลิศนักหนาเนี่ยะ " ภีมที่กำลังกลัดกระดุมเสื้อชะงักแล้วพูดแทรกภัทรเมื่อเธอพูดถึงใครอีกคนขึ้นมา มันทำให้เขาหงุดหงิดที่ต้องนึกถึงมัน
ตอนที่มาถึงหาดพี่ภัทรกับคุณลินด์ซี่รีบตรงเขามากอดเขาแล้วถามด้วยความเป็นห่วง เขาแค่บอกพี่ว่าไม่เป็นไรแล้วหันไปมองดูคนที่ตามลงมาทีหลัง รายนั้นมีสาวสวยและก๊วนเพื่อนตัวใหญ่ๆอีกสองสามสี่คนเดินเข้ามาหา ที่มันทำให้เขาหงุดหงิดเหมือนแก๊ซกำลังรั่วในหัวไม่ใช่แฟนของมาร์คัสที่เข้ามากอดแล้วก็เขย่งตัวขึ้นจูบปลายคางที่มีไรหนวดน้อยๆ แต่เป็นเพราะหมอนั่นเองก็ยิ้มกับเธอต่างหาก!
มันหงุดหงิดเอาจนน่าแปลกใจว่า ทำไมตัวเขาถึงได้ทำตัวเหมือนสาวน้อยขี้หึงแบบนี้?
" ไม่ได้หรอก ฉันต้องดูดีตลอดเวลา ....แถวนี้มีแต่ผู้ชายหล่อๆ อย่างน้อยก่อนจะกลับวันพรุ่งนี้อาจจะมีใครมาตกหลุมรักฉันซักคนก็ได้ " ภัทรตอบแล้วยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี
ภีมแทบจะไม่ได้ยินคำตอบของภัทร เขาทำแค่เพียงแต่ส่ายหัวเบาๆเพื่อไล่เรื่องนั้นออกไปก่อนจะหันไปเก็บเสื้อผ้าชุดเก่าลงตระกร้าผ้า จึงเห็นว่ากล้องของตัวเองวางทิ้งอยู่ใต้กองเสื้อตรงนั้น และมันก็ทำให้เขาต้องนึกถึงคนที่ก็บมันมาได้และคำพูดเมื่อเช้าที่ยังดังก้องอยู่ในหัว
ขอเขาคบ แต่ยังดี๊ด๊ากับสาวสวยคนนั้นคืออะไรล่ะ!?
" เหม่อคนเดียวอีกแล้วภีม "
" ฮะ? อะไรนะพี่ภัทร? " ภีมที่เผลอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียวเมื่อครู่หลุดจากภวังค์แล้วหันไปถาม
" ฉันบอกว่าแกเหม่ออีกแล้ว แกเป็นแบบนี้บ่อยนะช่วงนี้ มีอะไรในใจรึเปล่า? อกหัก รักคุด ละมุดเน่า บอกฉันได้นะ พี่สาวคนสวยคนนี้อาจจะช่วยได้ " ภัทรว่าขณะที่กำลังใช้กิ๊บพินติดผมเปียของเธอเข้าไป
ภีมมองพี่สาวสลับกับกล้องในมือพลางเม้มปากอย่างครุ่นคิด
" ไม่มีหรอกพี่ภัทร "
" ภีม.........เราพี่น้องกันนะ แกไม่สบายใจก็ให้พี่ช่วยสิ " ภัทรขยับตัวหันกลับมามองน้องชายตรงๆ เธอจ้องหน้าภีมที่เสหลบตาแล้วทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับเธอและก้มหน้านิ่งไปก่อนจะเห็นริมฝีปากบางค่อยๆเปิดออก
" คือ......." ภีมสองจิตสองใจว่าจะพูดออกไปดีรึเปล่า แต่เมื่อเขากลอกตามองภัทรอีกรอบและพบว่าพี่ของเขายังมองมาที่ตัวเขาอยู่ ก็คิดว่าบางทีถ้าได้พูดความรู้สึกอึดอัดกับใครซักคนน่าจะพอช่วยให้อะไรๆดีขึ้น
" ถ้า....ถ้าเกิด..............สมมุติ คนที่พี่ชอบ เขามีแฟนอยู่แล้ว แต่จู่ๆ..........เขาก็มาขอคบกับเรา พี่ภัทรจะทำไง " ภัทรเอนตัวพิงกับขอบโต๊ะแล้วหรี่ตามองภีมอย่างจับผิดเมื่อได้ฟังประโยคคำถามข้างๆคูๆว่าสมมุติ แต่เธอคิดว่ามันคงจะไม่ใช่เรื่องที่แค่สมมุติขึ้นมาหรอกไม่งั้นน้องชายของเธอจะทำแบบนั้นทำไม
" คนนั้นของแกคือใครอ่ะภีม "
" พี่ภัทร....... " ภีมทำเสียงเข้มพร้อมกับหน้างอๆมาให้ ภัทรจึงได้แต่ยอมทิ้งความอยากรู้นั่นไป
" ก็ได้ๆ ไม่รู้ก็ได้.........จริงๆ เรื่องแบบนี้มันก็ไม่ค่อยดีน่ะนะ ในเมื่อเขามีแฟนอยู่แล้ว " ภัทรว่า " แต่พี่ว่ามันไม่ผิดนะถ้าจะเปลี่ยน เพราะยังไงก็ยังไม่ได้แต่งงานกันไม่ใช่เหรอ? ถ้าคนที่คบก่อนไม่ใช่คนที่โอเคสำหรับเขา มันไม่ผิดนี่ที่แกจะเป็นคนมาทีหลังจริงๆแล้วแกอาจจะเป็น soulmate ของเขาก็ได้ แต่พี่เตือนไว้อย่าง ถ้าจะคบกัน ต้องให้หมอนั่นเลิกกับแฟนก่อนแล้วกัน "
ภัทรพูดเน้น ภีมที่นั่งฟังเงียบๆพยักหน้าเบาๆ หากแต่เขาต้องขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อฉุกใจคิดขึ้นมาได้ว่า เมื่อกี้ที่พี่ภัทรพูดอธิบายใช้คำว่า 'เขา' และก็ 'หมอนั่น' ออกมา .....มันชักทะแม่งๆแฮะ?
" พี่ภัทรคิดว่าคนที่ภีมถามเป็นผู้หญิงผู้ชายเนี่ยะ? " ภีมถามหน้าเครียด หากแต่พ่สาวของเขากลับหลุดขำออกมาแล้วหันไปแต่งหน้าต่ออย่างอารมณ์ดี
" หึๆๆ หนังหน้าอย่างแกฉันพอจะเดาได้หรอกว่าหาสามีได้อย่างเดียว "
หลังจากเสียเวลาเถียงเรื่องผู้ชาย? กับพี่ภัทรไปเกือบยี่สิบนาที ตอนนี้เขาก็ได้มานั่งกินลมชมวิวยามเย็นที่ริมหาดพี่ภัทรไปตามคุณลินด์ซี่ที่บ้านทิ้งให้เขานั่งรออยู่คนเดียว
ลมเย็นๆแบบนี้มันพอจะทำให้เขาพอจะสงบจิตสงบใจลงได้บ้าง ครั้งนี้เขามาโดยมีแค่มือถือหนึ่งเครื่องและกระเป๋าตังค์ ไม่ได้หยิบเจ้ากล้องตัวโปรดมาด้วยเพราะขี้เกียจที่จะเห็นมันแล้วคิดอะไรๆอีก
ครืด ครืด
แรงสั่นเตือนว่ามีคนพิมพ์ไลน์ตอบกลับมาทำให้ภีมละสายตาจากผืนทะเลสีฟ้าสวยเหมือนกับสีตาของใครบางคนก่อนจะเปลี่ยนท่าเป็นนั่งชันเขาแล้วยกเครื่องมือสื่อสารดีไซน์สวยขึ้นมา
/ ไงภีม ไปหลงหนุ่มออสซี่แล้วอ่อ ไม่เห็นทักกลับมาบ้างเลย =3= /
ภีมคลี่ยิ้มออกมาเมื่อพบว่าคนที่ทักมาคือ 'ไตร' เพื่อนซี้ของเขานั่นเอง แต่มันก็ทำให้เขาอดจะเดือดนิดๆไม่ได้ที่แม้แต่ไตรเองก็ยังแซวว่าเขาจะต้องมีแฟนเป็นผู้ชาย
ให้ตายเถอะ หรือเขาควรจะเริ่มไว้หนวดตั้งแต่วันนี้ดีล่ะ! จะได้ดูแมนขึ้นหน่อย!!
นิ้วเรียวพิมพ์สิ่งที่ตัวเองนึกลงไปก่อนจะขำพรวด เมื่อไตรส่งอีโมติคอนบอกอารมณ์ว่ามันน่ากลัวขนาดไหนกลับมา ภีมกดเลือกสติ๊กเกอร์ส่งกลับไปก่อนจะพิมพ์หาไตรอีกครั้ง แต่จู่ๆโทรศัพท์เขาก็ถูกดึงออกจากมือไปเสียก่อน
ภีมรีบหันหน้ากลับไปอย่างงงๆปนโมโห แต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่กำลังทรุดตัวนั่งลงข้างๆในชุดเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงสามส่วนสีอ่อนพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วมันก็ทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมาแทน
" เอาคืนมา " มาร์คัสยิ้มมุมปากเมื่อเห็นใบหน้าน่ารักบูดบึ้ง เขาเพียงแค่ชันเข่าขึ้นมานั่งท่าเดียวกันกับภีมแล้วเลื่อนหน้าแชทของอีกฝ่ายดู แต่ก็ต้องขมวดคิ้วแล้วเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มเมื่อในนั้นเป็นภาษาไทยทั้งหมดและเขาไม่เข้าใจมันเลยซักนิดเดียว
แต่ที่สะดุดตาและเป็นอย่างเดียวยที่เขาอ่านออกในนั้นคือชื่อของคนที่ภีมคุยด้วย ..ไม่ มันไม่ใช่ชื่อเฉยๆ แต่มันเขียนว่า ' My Boy <3 ' น่ะสิ!
" เขียน My Boyแล้วก็มีหัวใจนี่หมายความว่าไง?! " มาร์คัสหันขวับกลับไปถามคนตัวเล็กกว่าด้วยความหงุดหงิดที่พรวดขึ้นมาในหัวเขาหน่อยๆ
" อะไร..... เจ้าของภาษาอย่างนาย แปลแค่นี้ไม่ออกหรือไง? " ภีมว่าแล้วเอื้อมมือหมายจะคว้าโทรศัพท์ตัวเองกลับมาแต่มาร์คัสก็เอาออกห่างออกไปอีก ..มันทำให้เขานึกไปถึงตอนบนเกาะนั่นทีหมอนี่เอากล้องหนีเขา แล้วก็ตอนกลับมาที่นี่แล้วแฟนสุดเอ็กซ์ของก็เข้ามาเกาะแกะหมอนี่ และมันทำให้เขาเริ่มจะฉุนกึ่กเหมือนกัน!
ดวงตาสีฟ้าคมกริบมองระวังภีมที่พยายามคว้าโทรศัพท์ตัวเองกลับไป แล้วรีบกระเถิบตัวหันหลังให้แล้วพิมพ์ข้อความลงไป โดยที่มีเสียงแง้งๆของภีมอยู่ข้างหูว่า ทำอะไรน่ะ! หยุดนะ! เอาคืนมา! ....ริมฝีปากหยักกดยิ้มร้ายบนใบหน้าเมื่อเขากดส่งข้อความลงไปในจังหวะเดียวกับที่ภีมสามารถคว้ามันกลับไปได้พอดี
' Hey dumbass, stop texting my wife!! Do you want some problem? '
" ทำอะไรของนายเนี่ยะ!! " ภีมมองข้อความที่มาร์คัสส่งไปอย่างตกใจขณะที่โทรศัพท์สั่นขึ้นมาอีก และไตรก็ตอบกลับมาด้วย...
/ ...........................????? /
" my wife!!! ใครเป็นภรรยานายไอ้บ้า! " ภีมโวยวายแล้วเอามือผลักไหล่คที่นั่งข้างๆไปเต็มแรง " แบบนี้ฉันจะอธิบายกับเพื่อนยังไง!? "
" เพื่อน? นายเมมชื่อเพื่อนนายว่า My Boy เนี่ยะนะ!!? " มาร์คัสไม่ตอบคำถามภีม แต่รีบจับมือเรียวก่อนที่จะใช้มุขเดิมๆด้วยการควักเอาทรายมาประทุษร้ายเขาอีกรอบไว้แน่น
" ฉันจะเมมชื่อเพื่อนว่าอะไรทำไมจะต้องมาอธิบายให้นายฟังด้วย!?........เจ็บนะโว้ย! ปล่อยดิ! " ภีมเกร็งแขนฝืนแรงของคนตัวโตกว่าเพื่อทำให้ข้อมือตัวเองเป็นอิสระ
" นายจะต้องอธิบายมาภีม ฉันไม่ยอมให้นายกับคนอื่นหรอกนะ! "
" เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย! อย่ามาบังคับนะเว้ย! " ภีมตวาดกลับทำให้มาร์คัสชักจะโมโหขึ้นมาจริงๆ ที่ภีมโยกโย้ไม่อธิบายแล้วก็ไม่ตอบตกลงคบกับเขาบางทีคงจะเป็นเพราะไอ้หมอนี่!!
" งั้นจะให้ฉันทำให้ทุกคนรู้ตรงนี้เลยมั้ว่าเราเป็นอะไรกัน! " มาร์คัสกดเสียงเข้มแล้วกดอีกฝ่ายที่ไม่ทันตั้งตัวลงบนผืนทราย ภีมเอามือข้างที่ไม่ถูกตรึงไว้ดันอกกว้างไว้สุดแรง
" นายมีแฟนอยู่แล้วจะมาอะไรนักหนากับฉันอีกฮะ!! ปล่อยเลย!!!! " ภีมโพล่งออกมาเสียงดังเมื่อใบหน้าหล่อคมก้มลงมาใกล้ และนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มชะงักไปเมื่อเห็นดวงตาสีเข้มคลอด้วยน้ำใสน้อยๆ ดูก็รู้ว่าภีมพยายามกลั้นเจ้านั่นไว้เพราะเสียงที่พูดออกมาแบบโกรธๆนั่นเจือด้วยความสั่นเครือ ก่อนดวงตาสีน้ำทะเลจะทอแววอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด
ภีมเม้มปากขณะที่หายใจหอบ มาร์คัสที่ยังคร่อมทับด้านบนสัมผัสได้ถึงเสียงใจเต้นถี่ของอีกฝ่าย ความรู้สึกโกรธปนเศร้าถ่ายทอดออกมาจากดวงตาของภีมหากแต่ก็ยังมองมาที่เขาอย่างระแวงกับปฏิกิริยาของเขาว่าจะเกิดอะไรขึ้น
" ฉันขอโทษ ขอโทษภีม " เสียงทุ้มกระซิบแผ่วเบา มือใหญ่ลูบลงบนกลุ่มผมสีดำสนิทเพื่อปลอบโยน ภีมเบือนหน้าเสมองไปทางอื่นเมื่อเห็นดวงตาแบบนั้นของมาร์คัส เขาไม่อยากใจอ่อน หมอนี่กำลังทำหน้าเหมือนไซบีเรียนตัวโตๆที่กำลังสำนึกผิดยังไงอย่างงั้น
" โอ้ว~~ ภัทร ฉันไม่นึกว่าน้องชายนายจะร้อนแรงขนาดนี้ "
เสียงของลินด์ซี่ที่ดังขึ้นทำให้เขาและมาร์คัสต้องผละออกจากกัน เขารีบสะบัดเม็ดทายที่ติดตามเนื้อตัวออกก่อนจะพบว่าพวกเขาสองคนกลายเป็นเป้าสายตาของสองสาวเข้าเสียแล้ว คุณลินด์ซี่กำลังอมยิ้มแปลกๆ แต่พี่สาวของเขากำลังทำตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศได้...
" อ........ไอ้ภีม! แกอย่าบอกนะว่า..........มาร์คัส.......!!..."
ภัทรอ้าปากค้าง ชี้นิ้วไปทางนายแบบหนุ่มหล่อที่นั่งอยู่ข้างน้องชายตัวเองด้วยใบหน้าที่ฉีกยิ้มแห้งๆแก้เก้อ ภีมเอาคอเสื้อเช็ดหน้าเช็ดตาลวกๆแล้วหันไปเพ่งสายตากับภัทรว่าอย่ามาอึ้งตอนนี้ได้มั้ย!!!!
" ฉันดูไม่ผิดจริงๆ " ลินด์ซี่พึมพำพลางหรี่ตามองแล้วพยักหน้าให้กับความปราดเปรื่องของตัวเอง นั่นทำให้ภัทรหูผึ่งและรีบหันกลับไปตะปบไหล่เพื่อนตัวเองทันที
" เธอหมายความว่าไงลินด์ซี่?! "
" ชู่ววว~ ไว้ฉันจะแอบเล่าให้ฟัง "
ขณะที่สองสาวกำลังกระซิบกระซาบกันภีมที่จัดการกับทรายที่ติดตามตัวเสร็จแล้วก็หันมาทำเป็นนั่งเล่นโทรศัพท์ต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ยังรู้สึกใจสั่นไม่หายกับดวงตาสีสวยที่มีอำนาจเหลือร้ายของมาร์คัส! แน่นอนว่าอย่างแรกคือเขาพยายามบอกตัวเองว่า ต้องอธิบายกับไตรก่อน!...
มาร์คัสหยุดมองคนข้างตัวนิ่งๆด้วยความรู้สึกผิดในใจที่เขาเกือบจะทำให้คนตัวเล็กนี่ร้องไห้อีกรอบ เขากำลังจะเอื้อมมือไปแตะไหล่ของอีกฝ่าย แต่เสียงของผู้มาใหม่กลับหยุดเขาไว้ก่อน...
" เฮ้ มาร์คัส! "
เจ้าของชื่อหันไปตามเสียงเรียกและพบว่าเป็น แบรท เพื่อนร่วมงานนายแบบด้วยกันกับตนเดินมาพร้อมกับอลิเซียที่ยืนมองมาที่เขาและภีมด้วยสายตาเรียบนิ่งและไม่พูดอะไร
" ว่าไง? " เขาถามกลับ เสียงทุ้มทำให้ภีมเงยหน้าขึ้นมาดูเหตุการณ์ข้างกายและมองเผลอสบเข้ากับดวงตาสีน้ำผึ้งของหญิงสาวร่างเพรียวบางที่ยืนกอดอกตรงหน้า เธอจ้องตอบกับภีมแค่เล็กน้อย ทำแค่เพียงถอนใจแล้วหันกลับไปอีกทาง
" รีบๆพูดเขาสิแบรท " เธอสะกิดเร่งเพื่อนชายตัวโต
" รู้แล้วๆ.........คือ ผู้จัดการให้พวกเรามาตามนายไปคุยหน่อยนะ " แบรทบอกขณะที่มองเหลือบไปทางภีมให้มาร์คัสรู้ " ดูเหมือน เรื่อง....ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ด้วย แนะนำให้รีบๆไปดีกว่าว่ะ "
" โอเค " มาร์คัสพยักหน้าเข้าใจแล้วขยับตัวลุกขึ้น ก่อนจากไปเขาเลื่อนมือไปแตะผิวแก้มเนียนของอีกฝ่ายที่ยังมีทรายติดนิดหน่อยเบาๆ ดวงตาสีเข้มมองมาดุๆแต่เขาคลี่ยิ้มบางๆให้ก่อนจะยืนขึ้นเต็มความสูง
" สัญญา ฉันจะทำให้ทุกอย่างเรียบร้อย " ภีมฟังคำพูดทิ้งท้ายเบาๆของคนตัวโตแล้วทำเป็นไม่สนใจ และทำเป็นว่าสนใจกับการถ่ายรูปคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งนักหนารอให้ทั้งสามคนเดินออกไป
________________________________________________
มาต่อช้าไปนิดนึงขอโทษนะคะ 
บังเอิญเจอคู่จิ้นมากมาย ทั้ง Hiddlesworh // Fassavoy // Shevine // ฯลฯ
คู่สุดท้ายที่กำลังหนักเลยค่ะ เลยทำให้ปั่นช้าเลย
ขอโทษมากๆนะคะ ><
และอีกครั้งค่ะ ขอบคุณทุกคอมเม้นต์และบวกเป็ดค่าาาาาา^______^
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ จะพยายามติ่งในหนึ่งวันให้น้อยลงค่า
บ้ายบายยยยยยยยยยยยยย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
