L@ve of festival จุดเริ่มต้นแห่งรัก ตอนพิเศษ“พี่นายผมต้องกลับบ้านแล้ว เดี๋ยวเพื่อนมันคอยนาน” ผมบอกพี่นายด้วยความรู้สึกเขินๆ ตอนนี้สถานะของผมกับพี่นายได้เปลี่ยนไปแล้วครับ ผมเป็นแฟนพี่นายและพี่นายก็เป็นแฟนผม
“จะรีบไปไหนครับ เพื่อนไม่รอแล้วมั้งป่านนี้กลับบ้านไปหมดแล้ว”พี่นายว่าล้อๆ
“แต่นี่มันเย็นมากแล้วนะครับ”ผมบอกพร้อมมองไปรอบๆ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องนอนของพี่นาย นั่งอยู่บนเตียงโดยมีพี่นายลากเก้าอี้มานั่งเผชิญหน้ากันอยู่
ดูเหมือนสถานการณ์จะล่อแหลมเกินไปนะครับ ผมเลยอยากรีบออกไปจากตรงนี้ ตอนที่เข้ามาก็ไม่ได้คิดอะไรเพียงแต่อยากมาคุยกับพี่นายให้เข้าใจกันดีกว่าปล่อยไว้ แต่ตอนนี้ผมกับพี่นายเป็นแฟนกันแล้วการที่ผมมาอยู่แบบนี้ผมไม่ได้กลัวพี่นายหรอกครับ กลัวใจตัวเองมากกว่าก็ผมกับพี่นายห่างกันไปตั้งนาน ความคิดถึงความโหยหากันและกันมันที่พลังบางอย่างซ่อนอยู่นะครับ เพราะฉะนั้นผมขอรีบกลับดีกว่า
“คะน้ากลัวพี่ทำอะไรเหรอครับ” แม่งเหมือนรู้ใจพี่นายยิงคำถามได้โดนใจมากเลยครับ
“ป่าวซะหน่อย แต่แม่ผมคอยกินข้าว”ผมพูดพร้อมหลบตาพี่นายที่กำลังจ้องผมตาหวานเยิ้มเลยครับ พี่นายเป็นผู้ชายที่ตาสวยมาก บางครั้งก็ดูดุ บางครั้งก็ขี้เล่น มันเป็นดวงตาที่มีเสน่ห์มากครับ
“หึหึ พี่ไม่ทำอะไรคะน้าหรอกครับ ถ้า....คะน้าไม่เต็มใจ” อย่ายิ้มแบบนั้นได้ไหม เดี๋ยวผมอดใจไม่ไหวทำไงครับ สงสารหัวใจผมบ้างแค่นี้ก็เต้นแรงจนนับครั้งแทบไม่ทันแล้ว
“พี่นายไม่ต้องมาจ้องผมแบบนี้เลย ผมจะกลับบ้านแล้ว”ผมบอกพี่นายเสียงนิ่ง หน้านิ่ง เขินครับแต่จะให้พี่นายรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“ทำหน้าเข้มเชียวนะครับ แต่คะน้าทำหน้าแบบไหนก็หน้ารัก” อ๊ากกกกความร้อนมันพุ่งขึ้นหน้าเลยครับพี่นายทำไมขยันทำให้ผมเขินแบบนี้
ความรู้สึกที่ผมขาดหายไปเกือบปี ความเขินที่มีพี่นายมาคอยล้อ ยิ้มอย่างจริงใจเพื่อผู้ชายตรงหน้า และความสุขที่เกิดจากการที่เราได้อยู่ด้วยกัน
“ พี่นายชอบทำให้ผมเขิน ไม่เอาแล้วผมไปดีกว่า” ผมว่าพร้อมลุกขึ้นจากขอบเตียงที่นั่งอยู่
“เดี๋ยวสิครับ”พี่นายเรียกผมไว้ก่อนดึงมือ
“ผมต้องกลับจริงๆแล้วครับ”
“เดี๋ยวพี่ไปส่งครับ แต่ก่อนกลับพี่มีของจะให้” พี่นายดึงมือผมให้เดินตามไปที่โต๊ะเขียนหนังสือริมหน้าต่างก่อนเปิดลิ้นชักโต๊ะแล้วหยิบกล่องเล็กๆขึ้นมาเปิด
“อะไรครับพี่นาย”ผมถามเหมือนกำลังงง เมื่อพี่นายหยิบแหวนเกลี้ยงที่ประดับเพชรเม็ดเล็กๆตรงกลางเพียงเม็ดเดียวเป็นแบบของผู้ชายที่ผมเห็นบ่อยๆตามงานแต่งงานยื่นมาตรงหน้า
“พี่ตั้งใจจะให้คะน้าตั้งแต่วันสุดท้ายที่เราเจอกัน วันนั้นพี่ตั้งใจบอกเรื่องที่พี่ถูกย้ายงานเร่งด่วน และคิดว่าจะเอาแหวนที่ซื้อตอนที่ไปดูเครื่องประดับกับแนนมาจองคะน้าไว้ก่อน พี่กลัวว่าถ้าพี่ไม่อยู่แล้วจะมีใครมาทำคะแนนแล้วแย่งคะน้าไป พี่คิดว่าจะไม่ได้มอบให้คะน้าซะแล้ว”พี่นายพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ผมขอโทษ” ผมพูดเสียงเบาเหมือนหาเสียงตัวเองไม่เจอ น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลลงมาอาบสองแก้มผมอีกแล้วครับ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจมันเป็นน้ำตาที่แสดงถึงความดีใจของผมที่ตอนนี้ผมยังมีผู้ชายคนนี้ยื่นอยู่ตรงหน้า ผมยังไม่ได้เสียเขาไปให้ใคร
“ไม่เอาไม่ร้องครับ พี่ไม่อยากเห็นน้ำตาของคะน้า ช่วยรับไว้ด้วยนะครับถือว่านี่เป็นของขวัญชิ้นแรกที่เราตกลงเป็นแฟนกัน” พี่นายว่าพร้อมเอามือเกลี่ยน้ำตาของผมออก
“พี่นาย....”ผมดีใจจนไม่รู้จะตอบว่าอะไรได้แต่เรียกชื่อพี่นาย
“ถ้าคะน้าไม่เอาก็ช่วยทิ้งให้พี่ด้วยแล้วกัน”พี่นายพูดเสียงเศร้าหน้าเศร้าเมื่อเห็นผมไม่เอื้อมมือไปรับหรือขยับตัวแม้แต่น้อย
“พี่นายอ่ะ ของแบบนี้พี่นายต้องสวมให้ผมไม่ใช่เหรอ”ผมยังพูดไม่ทันจบใบหน้าที่เหงาหงอยของพี่นายก็กลับมาแย้มยิ้มเหมือนบัวที่ได้น้ำซะงั้นครับ
“ครับๆพี่จะสวมให้เดียวนี้แหละ” พี่นายว่าพร้อมรวบมือซ้ายผมไปสวมแหวนที่นิ้วนางอย่างบรรจง
“ต่อไปนี้คะน้าเป็นแฟนพี่แล้วนะครับ”พี่นายเงยหน้าขึ้นมาสบตา
“ครับ แต่ผมไม่มีอะไรให้พี่นายซักอย่าง”ผมตอบพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะสลดลงเพราะนึกขึ้นได้
“พี่ก็ได้เป็นแฟนคะน้าไงครับเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”
“จริงเหรอครับ”ผมถามอย่างไม่แน่ใจ”
“จริงสิครับ แต่ถ้าให้ดีกว่านี้พี่ขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหมครับ”
“อะไรครับ”ผมรีบถาม
“ต่อจากนี้ไป คะน้าช่วยแทนตัวเองด้วยชื่อคะน้าได้ไหม”พี่นายพูดพร้อมทำหน้าทำตากรุ้มกริ่มที่ผมไม่ได้เห็นมานานอีกแล้วครับ
“เอ่อ...จะดีเหรอครับผมไม่ถนัด”
“ดีสิครับ น่ารักดีออกแทนตัวเองกับพี่คนเดียวนะ แต่ถ้าคะน้าลำบากใจก็ไม่ต้อง พี่รักที่คะน้าเป็นตัวของคะน้าเองพี่ไม่ได้ต้องการมาเปลี่ยนอะไรในความเป็นคะน้า” พี่นายรีบอธิบายเพราะคงกลัวผมเข้าใจผิด
“คะน้าเต็มใจครับ”ผมตอบแบบอายๆ สงสัยตอนนี้หน้าคงแดงไปหมดแล้วครับ ก็ผมรู้สึกว่ามันร้อน ส่วนพี่นายตอนนี้ยิ้มแก้มแตกจนผมแสบตาในรอยยิ้มของพี่นายแล้ว
“คะน้าแฟนพี่น่ารักที่สุดเลยครับ”พี่นายว่าพร้อมรวบตัวผมเข้าไปกอดจนแน่น ผมก็กอดตอบเพื่อรับการถ่ายทอดความรู้สึกของพี่นายและถ่ายทอดความรู้สึกของตัวเองไปให้ผู้ชายในอ้อมกอดได้รับรู้
“เอ่อ....พี่นายครับคะน้าหายใจไม่ออก”ผมเรียกพี่นายหลังจากผ่านไปหลายนาทีแต่พี่นายก็ยังไม่ยอมคลายอ้อมก่อน
“ขอโทษครับ พี่คิดถึงคะน้ามากไปหน่อย ไปครับเดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน อยู่นานเดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหวอยู่โน่นพี่ไม่ค่อยได้กินผักซะด้วยสิ” พี่นายว่าก่อนจูงมือผมเดินออกจากห้อง ผมก็ได้แต่หน้าแดงเพราะความเขินเมื่อรู้ว่าพี่นายก็ต้องการผมเหมือนกัน
“พี่นายคะน้าว่าพี่นายผอมไปหรือป่าวครับ” ผมเรียกก่อนถามระหว่างทางเดินกลับบ้าน พี่นายยังดูหล่อและเท่ห์เหมือนเดิมแต่ผมรู้สึกว่าจะผอมลงกว่าเดิม
“นิดหน่อยครับพี่อยู่โน่นไม่ค่อยอยากกินข้าว คิดถึงแต่คะน้า”
“พี่นายอ่ะ ไม่ต้องมาทำให้คะน้าเขินเลย”
“พี่พูดเรื่องจริงก็ไม่เชื่อ แต่คะน้าก็ดูผอมไปเยอะเหมือนกันนะ จากเดิมที่ตัวเล็กอยู่แล้วตอนนี้กลายเป็นคนแคระไปแล้ว”
“พี่นายว่าคะน้าเหรอ”ผมหันไปว่าพร้อมทำหน้าดุ
“หึหึก็มันจริง ตอนแรกพี่นั่งคอยเราตั้งแต่มาถึงช่วงสายๆ รอนานก็ไม่เห็นคะน้าผ่านมาซักที ถามใครก็ไม่เห็น ไปหาที่บ้านไอ้กวางก็บอกว่าไม่อยู่ พี่เลยมารอที่เดิมจนเย็นจังหวะที่พี่เดินไปซื้อน้ำที่เซเว่นกลับมาดันเห็นใครไม่รู้ตัวเล็กๆแคระกำลังโดนรุมประแป้ง พอดูดีๆคะน้าของพี่นี่นา” พี่นายเดินไปเล่าไปน้ำเสียงดูมีความสุขเลยครับ
“คะน้าไปเล่นน้ำที่ข้าวสารมา ไม่รู้นี่นาว่าจะมีคนรอไม่งั้นกลับมาให้สาดนานแล้ว”ผมว่ากลับยิ้มๆ
“พี่เลยไม่ได้สาดน้ำคะน้าเลย”
“งั้นเอาไว้ปีหน้าแล้วกันนะครับ เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกหลายปี”
“ครับ คะน้าว่าไงพี่ก็ว่าตามนั้น ก็คนมันรักไปแล้วนี่เนอะ”
“ให้มันจริงเถอะ แล้วพี่นายไปบ้านคะน้า พี่กวางว่าอะไรหรือป่าวครับ”ผมถามพี่นายหลังจากนึกได้
“หึหึ ไอ้กวางมันต่อยท้องพี่มาทีนึงที่ไปทำน้องมันเสียใจ แต่ตอนนี้เข้าใจกันแล้วครับ” พี่นายพูดพร้อมเอามือลูบท้องตัวเอง
“พี่กวางรู้แล้วเหรอครับ รู้ได้ยังไง”ผมถามด้วยความงงจริงๆครับ
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ”
“เดี๋ยวคะน้าค่อยไปถาม แต่ถ้าพี่กวางไม่ว่าอะไรก็สบายใจแล้วครับ”
“ถึงว่าพี่ก็ไม่ถอยหรอกครับ ไม่ให้พี่ก็จะฉุด” พี่นายส่งยิ้มร้ายๆมาให้ผม
“อย่างพี่นายจะกล้าฉุดคะน้าเหรอ”
“งั้นลองเลยไหมล่ะ”
“อ๊ะ ไม่เอาๆครับคะน้าเชื่อแล้ว” ผมรีบพูดเพราะกลัวในแววตามุ่งมั่นคู่นั้นของพี่นาย
“หึหึหึ นึกว่าจะลองพี่จะได้เตรียมขันหมากมาขอขมาหลังจากนั้น”
“พี่นายพูดอะไรก็ไม่รู้ คะน้าไม่คุยด้วยแล้ว” ตอนนี้เดินมาถึงหน้าบ้านผมพอดีครับ
“แหมมึงหายไปเป็นชาติเลยนะกูนึกว่าพี่นายโกรธฆ่าหมกศพมึงไปแล้ว” เสียงไอ้หนิงดังออกมาจากบ้าน ก่อนตัวมันและไอ้นิคจะเดิมตามกันออกมาจนถึงหน้าประตูรั่ว แม่งเสียงดังไม่กลัวแม่ผมรู้เลยรึไงวะว่ามีผู้ชายมาส่งลูกชายตัวเองถึงบ้าน
“พี่ไม่ทำร้ายคะน้าหรอกครับ”พี่นายหันไปบอกไอ้หนิงที่เปิดประตูออกมาแล้ว
“แหมพี่นายพูดแบบนี้หนิงเลยรู้สึกผิด ที่เคยยุคะน้าให้เข้าใจพี่นายผิด” ไอ้หนิงพูดเหมือนเสียใจจริงๆครับ แต่มันก็เสียใจมาตลอดเหมือนกันครับ
“พี่ไม่โกรธหรอกครับ เรื่องมันแล้วไปแล้ว ยังไงตอนนี้พี่กับคะน้าก็เป็นแฟนกันแล้ว”
“เฮ้ย จริงเหรอว่า”ไอ้นิคถามเสียงตกใจ
“กรี๊ดดดดดดด ไอ้คะน้ามึงมีแฟนคนแรกก่อนกูเหรอ”ไอ้หนิงร้องเสียงดังเลยครับ
“เออกูมีแฟนแล้ว เข้าใจตรงกันนะ” ผมพูดเสร็จไอ้หนิงกับไอ้นิคทำท่าเอือมๆผมครับ ตลกดี
“แต่กูยินด้วยจริงๆว่ะ ทั้งพี่นายและมึงคะน้า อ่ะนี่แหวนอะไรมึงไปเอามาจากไหน” ไอ้หนิงเดินเข้ามาจับมือแสดงความยินดีกับผมก่อนไปสะดุดตาที่แหวนบนนิ้วมือผม
“ของกู พี่นายให้”ผมตอบพร้อมหน้าที่เริ่มร้อนอีกแล้วครับ
“ไอ้เหี้ยมึงแม่งแน่”ไอ้นิคว่าผมเลยครับ
“ไอ้คะน้า มึงทำให้กูอิจฉามึงเกินไปแล้วนะ พรุ่งนี้หาผัวให้กูคน”
“สัส! ของแบบนี้มันไม่ได้ไปเดินหาได้ตามตลาดนัดนะเว้ย” ผมว่ามัน
“แต่หาได้ตามเทศกาลสงกรานต์ ช่ายยยยยป๊ะ”ไอ้หนิงว่าพร้อมทำหน้าล้อผมกับพี่นายเลยครับ
“เออ อย่าให้ถึงที่กูบ้างนะ”
“พี่นายมีเพื่อนนิสัยดี หล่อ อบอุ่น และจริงใจเหมือนพี่นายทุกอย่างมีไหมคะ แนะนำหนิงหน่อย” ไอ้หนิงหันไปหาพี่นายแทน
“เอ่อ...ไม่มีหรอกครับ”
“ฮ่าๆๆๆๆ พี่นายยังรู้ว่ามึงไม่สมควรแก่การแนะนำให้เพื่อนรู้จักเลยว่ะ”ไอ้นิคหัวเราะเยาะไอ้หนิงเสียงดังเลยครับ
“ห่า พี่นายยังไม่ได้ว่าซักคำ” ไอ้หนิงหันไปทำตาดุใส่ไอ้นิค
“เหมาะสมกันดีนะครับ”อยู่ๆพี่นายก็พูดขึ้นมาทำเอาผมกับเพื่อนหันไปมองพร้อมกัน
“เหมาะอะไรครับ”ผมถามพี่นาย
“หนิงกับนิคไง เหมาะสมกันดีนะครับ ไม่ต้องไปหาไกลหรอกมองคนข้างตัวบ้าง บางที่ความรักมันอยู่รอบๆตัวเรานี่แหละครับ คนที่ใช่อาจอยู่ใกล้ตัวนะครับ”พี่นายพูดจบไอ้หนิงกับไอ้นิคมองหน้ากันก่อนหัวเราะลั่นเลยครับ แต่ผมก็เคยคิดเหมือนพี่นายนะครับว่าไอ้สองคนนี้มันเหมาะกัน แต่ก็ต้องแล้วแต่ใจพวกมันสองคนด้วยครับใครจะไปบังคับใจใครได้ ขนาดผมกับพี่นายยังไม่มีใครบังคับใจใครได้เลยแค่รอเวลาที่จะรักกันเท่านั้นเองครับ
“พี่นายเข้าไปคุยในบ้านก่อนไหมครับ”ผมถามพี่นายเมื่อรู้สึกว่าข้างนอกเริ่มมืดลงทุกที
“ยังไม่เข้าดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมตัวให้ดีแล้วจะเข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่คะน้าเร็วๆนี้แน่นอนครับ”พี่นายยิ้มให้ผมก่อนปฏิเสธ
“อย่าทำให้พ่อกับแม่คะน้าตกใจก็แล้วกันครับ”
“ครับว่าที่พ่อตาแม่ยายทั้งคนพี่จะกล้าทำอะไร เดี๋ยวท่านไม่ยกลูกชายให้พี่ต้องว่างแผนฉุดอีก”
“ฮิ้ววววววว เขาวางแผนครอบครัวกันแล้วเว้ย”เสียงไอ้หนิงดังอยู่ข้างๆ ผมกับพี่นายก็ได้แต่ยิ้มเขินๆก่อนพี่นายจะขอตัวกลับบ้าน ผมก็เดินเข้าบ้านพร้อมเสียงซักถามถึงเหตุการณ์ตอนที่ผมหายไปกับพี่นายของไอ้หนิงไปตลอดทาง
ตอนนี้ผมตัดสินใจเลือกพี่นายเป็นแฟนแล้วไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็ตาม หลังจากนี้จะไม่ใช่แค่ผมหรือพี่นายอีกต่อไปแล้วแต่จะเป็นเรา การดำเนินชีวิตต่อจากนี้ผมไม่รู้ว่าจะเจอกับเรื่องอะไรบ้าง มันอาจจะมีทั้งเรื่องดี และเรื่องไม่ดีเข้ามาแต่ผมก็จะรักษาความรักของผมกับพี่นายเอาไว้ ด้วยความซื่อสัตย์ ความไว้ใจเชื่อใจ และแก้ปัญหาต่างๆไปด้วยกันเพราะผมเชื่อว่าไม่มีปัญหาอะไรที่ชีวิตคู่จะผ่านไปไม่ได้ถ้าเรายังรักกัน
------------- จบ ตอนพิเศษ -------------
ตอนพิเศษฉลองคนรักกัน อิอิอิ ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และบวกเป็ดค่ะ ------- รักเสมอ เมจิก
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]L@ve of festival รักเริ่มต้น 27/5/14 Moment P.3 จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 24896 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก