หัวข้อ: นิยายรักของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>

[DeShiWa]

อ่าครับก็อยากจะเชียร์ภูนะครับ

แต่ผมอะเชียร์พี่นิคไปแล้ว

เลยเปลี่ยนใจยากอะ อิอิ

[THIP]

งานนี้ไม่เชียร์นิค แล้วจะเชียร์ใคร   

[uME_HeRo]

น้องเอ  เจ้ขอสมัครเป็นแฟนคลับคนรักน้องเอด้วยคน

[ซาอิ]

รออ่านต่อฮะ







...........................จากนักอ่านหน้าใหม่ เรื่องแรกนะเนี่ยที่อ่านสู้ๆคับ ^..^     By.(แมวสีฟ้า)

[RaMin]

ว้า มินมะรุ้ละว่าจะเชียคัยดี
หล่อหมดทุกคนเลย อิอิ
เอาเปนว่า มินเชียทุกคนเลยละกานนะ

[sakiko]

ชอบคำพูดอันนี้มากเรยค่ะ


"ตัวเราหรือเปล่าที่เห็น  ตัวเราที่เป็นของเรา "

ความหมายดีมาก   


อ่านแล้วมันโดนอะ


แล้ว  ก็รอ ตอนต่อไปนะค่ะ




 

[A_wAy_G_mAn]

มาต่อให้แล้วครับ  ถือว่าชดเชยเมื่อวานที่หายไป วันนี้เลยมาต่อให้อีกตอนครับ

kdds --- ลองกลับไปไหว้ครูที่โรงเรียนเก่าดูนะครับ  จะได้ลิ้มรสอีกบรรยากาศหนึ่งที่ดีๆครับ

vicka --- ขอบคุณสำหรับ +1 ครับ และโทษฐานที่น่ารักเกินเหตุ ผมรับทุกข้อกล่าวหาครับ

zandwizz  --- ปัจจุบันนี้น้องภู มีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้วครับ (ไม่บอกว่า ช/ญ)  แล้วก็เห็นว่าปลายปีนี้หลังรับปริญญาได้รับงานถ่ายแบบให้เสื้อผ้ากีฬายี่ห้อหนึ่งด้วย คอยติดตามดูนะครับ

sakiko --- ใช่ๆ นิยายไม่เพี้ยนเน๊อะ (มีแต่พี่นิคแหละที่เพี้ยน  )

Jawaa!!! --- ใช่ๆ อีกแล้วครับท่าน ผมก็ชอบตัวเองตอนใส่แว่นมากกว่า (พี่นิคตาถั่วเน๊อะ สงสัยเขียนนิยายเรื่องนี้จบคงเลิกกับพี่นิค  เพราะขัดคอกันจัง)

deshiwa + THIP --- สองคนนี้เขาเชียร์พี่นิคขาดใจ 

uME_HeRo --- ขอต้อนรับด้วยความยินดียิ่งครับ 

RaMin --- หลายใจไปเปล่าครับ 

  ขอขอบคุณทุกๆท่านเช่นเคยนะครับ 
ได้ข้อสรุปว่าผมจะแต่งแบบยาวๆเพื่อจะได้อ่านอย่างจุใจนะครับ

[A_wAy_G_mAn]

บทที่แปด --- ความหลัง


““ผมโตแล้ว ผมไม่ได้เล่น ผมแค่อยากรำลึกถึงวันเก่าๆกับพี่ ตอนกีฬาสี”ภูพูดแล้วเอาหน้ามาซบที่ไหล่ผม  คำพูดของภูทำให้ภาพความหลังเก่าๆสมัยตอนกีฬาสีปีที่แล้วย้อนเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง

.................................................................................

บรรยากาศในสนามเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ทั้งเสียงกลอง ฉิ่ง ฉาบ เสียงร้องเพลงของแต่ละสีที่ร้องแซวกันไปแซวกันมา  อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะมีการประกาศผลรางวัลต่างๆแล้ว  ทุกคนเลยปล่อยผีกันเต็มที่  ให้สมกับความเหนื่อยเหน็ดที่เตรียมกันมา

“มีใครเห็นเฮียเอ็กซ์ของฉันบ้าง” อ๊อฟถามในหมู่เพื่อนๆที่นั่งอยู่หลังสแตนเชียร์

“เป็นอะไรของแก  ถามหน้าตาตื่นเชียว” น้อยทักขึ้น

“ก็รางวัลนักว่ายน้ำดีเด่นปีนี้ตกเป็นของเฮียเอ็กซ์ไง ฉันจะมาบอกให้เตรียมตัว”อ๊อฟบอก

“รู้ได้ยังไง แน่ใจหรือเปล่า”ป่านถาม

“เรื่องอย่างนี้ต้องชัวร์นะ ไม่งั้นไปบอกเอ็กซ์ให้เตรียมตัวแล้วไม่ได้ขึ้นมา มันจะเสียใจ”น้ำบอก

“เชื่อฉัน  ข่าวกรอง  เชื่อถือได้  โจ้ด้วย ได้เป็นนักบาสดีเด่นปีนี้ เตรียมตัวด้วย”อ๊อฟบอก

“มีกูด้วยเหรอว่ะ  อย่างนี้ต้องรีบเสริมหล่อหน่อยแล้ว  เดี๋ยวแฟนคลับไม่กรี๊ด”โจ้บอก

“เชื่ออ๊อฟมันเถอะ  มันหาข่าวยิ่งกว่าCNN อีก”ต้าร์ร่วมแจม

“เราเห็นเอ็กซ์ครั้งสุดท้ายก็ที่สระตอนแข่งเสร็จ  สงสัยตอนนี้อยู่ที่ห้องเปลี่ยนชุดมั้ง เดี๋ยวเราไปตามให้ก็ได้”ผมบอกพร้อมลุกขึ้นเดินไป

“ไอ้........เอ็..ก.......”ผมกำลังจะตะโกนเรียกเมื่อไปถึงที่ห้องเปลี่ยนชุด  แต่แล้วผมก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำภายในห้องเปลี่ยนชุด  เสียงนั้นทำให้ผมต้องชะงักตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น 

“เฮ้ย......มีเสียงคนมาป่าวว่ะ”เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งถามขึ้น

“พี่ต้น  กลัวจนหูแว่วไปป่าว  เร็วๆผมจะไม่ไหวแล้ว อ่าส์......”เสียงเด็กหนุ่มอีกคนดังขึ้นแต่เสียงนั้นมาจากห้องน้ำเดียวกัน

“โอ้ย....อ้าส์....พี่ก็จะไม่ไหวแล้วต่อ.......ไอ้ภู....ซีดส์.... ทำไมมึงสุด.....ยอด...อ่าส์....อย่างงี้....ว่ะ....แม่ง...ขนาดยังไม่แข็ง...แม่งยังเท่านี้....โอ้ยๆซีดส์.....กูสองคนพี่น้องอายเลยว่ะ...อ้าสสสส์...”เสียงเด็กหนุ่มคนแรกตอบ

“กูแม่งไม่มีอารมณ์ว่ะ  กูเลิกเล่นแล้ว”เสียงเด็กหนุ่มคนที่สามดังขึ้นแต่มันมาจากห้องน้ำเดียวกัน

“เป็นเชี่ยอะไรว่ะ....อ่าส์.......กูกับต่อ...ใกล้แล้ว....ซีดส์....อ้า.......มึงก็ชักตามเร็วๆซิว่ะ...อ้า...”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อต้นดังขึ้น

“มึงอยากมีอารมณ์...ซีดส์...มึงก็นึกถึง.......อ่าส์......ไอ้พี่ม.6 ที่เล่นแบดของมึงซิว่ะ....ที่ชื่ออะไร เอ บี ซี อะไรนั่นอ่ะ.....อ้าส์..โอ้ยส์..”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อต่อบอกเด็กหนุ่มที่ชื่อภู

“มึงอย่าเอาพี่เอของกูมาล้อเล่น  กูไปแล้ว  มึงต่อกันเองสองพี่น้องแล้วกัน”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อภูดังขึ้นพร้อมมีเสียงเหมือนหยิบผ้ามาสะบัด  ก่อนที่ประตูห้องน้ำห้องนั้นจะถูกเปิดออก  ผมรีบเอาตัวเองไปซ่อนที่ห้องน้ำอีกห้องหนึ่ง  แล้วเสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังนั้นพร้อมเสียงคนเดินออกมา

เสียงคนเดินนั้นก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำที่ผมซ่อนตัวอยู่  แล้วเสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออก
ทำให้ผมเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นเด็กหนุ่มที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผิวสีแทน สูง มีกล้ามอก กล้ามแขน กล้ามท้องเป็นลอนพองาม ผมเห็นก็จำได้ทันที  เพราะว่าเป็นหนึ่งในทีมบาสและสนิทกับไอ้โจ้เพื่อนผม  คนที่เปิดประตูเข้ามาก็ทำท่าตกใจสุดขีดเช่นกันที่เห็นผม  เขารีบผลักผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วล็อคประตูก่อนที่จะเอามือมาอุดปากผม  ตอนนี้ทั้งตัวผมสั่นไปหมด

“ภู....พี่....ไม่...”ผมพูดออกมาแบบเสียงสั่นๆแทบไม่มีเสียงออกมา

“พี่เงียบไว้ก่อน”ภูกระซิบเบาๆ

“มึงสองคนอาบน้ำเสร็จ  ไม่ต้องคอยกู ไปก่อนเลย”ภูตะโกนบอกเด็กหนุ่มอีกสองคนที่อยู่ในห้องน้ำที่เขาเพิ่งเดินออกมา

“เออ.......กูเสร็จแล้วว่ะ   อาบน้ำเดี๋ยว”เสียงตะโกนตอบกลับมา 

ภูเอามือออกจากปากผมแล้วทำท่าจุ๊ๆ แบบประมาณว่าอย่าเพิ่งส่งเสียงตอนนี้  ผมได้แต่ยืนตัวสั่นก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียว  ภูยืนหันหลังให้ผม หันหน้าไปทางประตู  .......เงียบ........ จนมีเสียงของคนที่คุยด้วยเมื่อครู่ออกมาจากห้องน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมตะโกนบอก “ภู มึงเร็วๆนะโว้ย”

“เออๆ  กูไปทันตอนรับเหรียญแล้วกัน”ภูตะโกนตอบออกไป

ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดด้วยเสียงสั่นๆ “เอ่อ....พี่ออกไปก่อนนะ”

ภูหันกลับมามองแล้วทำเสียงเข้มน่ากลัว  “พี่มาตั้งแต่ตอนไหน  พี่รู้อะไร  เห็นอะไรบ้าง”

“เปล่าๆๆ  เพิ่งมา”ผมโกหกไป

“พี่รู้ใช่ไหมว่าพวกผมทำอะไรกัน”เสียงภูขู่

“พี่ว่าเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า ในนี้อึดอัด”ผมเสนอเพราะตอนนั้นคิดว่าออกไปได้กูจะวิ่งหนีเลย ยังไงมันก็ตามไม่ได้เพราะมันยังนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่

“พี่รู้ใช่ไหมว่าพวกผมทำอะไรกัน”เสียงภูขู่อีครั้ง

“ก้อๆ...ไม่แปลกหรอก  ...สมัยนี้เขารับกันได้......ยังไงก็อย่าลืมใช้ถุงยางนะ”ผมตอบแบบใจดีสู้เสือ

“พี่คิดอะไร  พี่คิดว่าพวกผมมีอะไรกันสามคนอย่างนั้นเหรอ  คือ....ผม...แค่ช่วยกัน...ข้างนอก”ภูบอกพร้อมเบาเสียงลง (ผมคิดในใจ—แล้วมึงจะมาบอกกูทำไม  กูไม่อยากรู้  หลบไปจากประตู 
กูอยากออกไป)

“อืมๆ ...เพื่อนกัน...แบบว่า...เพื่อนกันช่วยกันได้ทุกเรื่องเน๊อะ...เฮ้อๆๆ”ผมพูดพร้อมพยายามหัวเราะออกมา

“ใช่ ไอ้ต้น ไอ้ต่อพี่น้องฝาแฝดที่เล่นบาสทีมโรงเรียนเป็นเพื่อนผมเอง  พี่ก็รู้จักนี่”ภูถาม

“อืมๆ แล้วพี่ไปได้ยัง”ผมพยักหน้ารับ

“ยัง  แล้วพี่.....เออ.......พี่......เออ.......ได้ยิน....ได้ยินที่ผมพูดกันหรือเปล่า”ภูถามแบบไม่มั่นใจ

“ก็....ได้ยิน.......บ้าง”ผมบอก

“งั้นพี่ก็รู้แล้วซินะ...ว่า.......ว่าผมคิดยังไง...กับ...กับ.....พี่”ภูบอกอย่างอายๆก้มหน้ามองพื้น  ผมก็นิ่งเงียบไม่มองหน้าภู  แล้วภูก็ปลดล็อคประตูเดินหลบออกมา  ผมมองหน้าภูแต่ภูไม่มองผม  ผมเดินออกมาแล้วหยุดที่หน้ากระจกเพราะกำลัง งงๆ กับสิ่งที่เพิ่งเจอไป  แล้วผมก็สะดุ้งอีกครั้งเมื่อภูวิ่งออกมาจากห้องน้ำมาโอบกอดผมจากข้างหลัง 

“พี่เอ ผมปลื้มพี่มานานแล้ว  พี่เอเป็นแฟนกับผมนะครับ”ภูพูดเหมือนตะโกนออกมา

“ภูแต่ๆ  แต่...พี่เป็นผู้ชาย”ผมบอก

“เป็นแฟนกับผมนะครับ”ภูตะโกนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนจะร้องไห้

“พี่เอ อ้าวไอ้ภู  พี่เอพี่อ๊อฟให้ผมตามหาพี่บอกว่าเจอพี่เอ็กซ์แล้วให้รีบๆไปครับ  แล้วไอ้ภูมึงทำอะไรกับพี่รหัสกูอยู่ว่ะ”เสียงซันตะโกนเข้ามา  ทำให้ภูรีบปล่อยผม

“กูกำลังขอพี่รหัสมึงเป็นแฟน........คลับว่ะ”ภูพูดแก้เก้อออกไป (ตอนที่ภูพูดว่าขอเป็นแฟนใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม  พอพูดว่าคลับตามมาก็หายใจโล่งขึ้น)

“ได้ไงว่ะพี่รหัสกู  กูจะตั้งเอง  ใช่ไหมครับพี่เอ”ซันพูดแบบขี้เล่นน่ารัก ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรจริงๆ ทำให้ผมโล่งอก

“ใช่ๆ  รีบไปกันเถอะ”ผมบอกแล้วรีบวิ่งออกไป

หลังเสร็จพิธีมอบรางวัลต่างๆ ก็เป็นธรรมดาที่จะต้องมีการเลี้ยงฉลอง ตกเย็นมาพวกผมเกือบทั้งห้องและรุ้นน้องบางคนในคณะสีก็พากันไปฉลองที่ร้านอาหารของแม่ป่าน  ภู  ต้น  ต่อ  ซัน  ก็ไปด้วย  ภูก็ทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  วันนั้นภู ต้น ต่อ ซัน เมามากผมกับเพื่อนอีกสองคนเลยพาไปนอนที่บ้านผม  ผมก็นั่งพยาบาลพวกคนเมาทั้งคืน  เดี๋ยวจะอ้วก  เดี๋ยวจะฉี่  เดี๋ยวจะเอาโน่นเอานี่ ผมแทบไม่ได้นอน  ตั้งแต่กีฬาสีครั้งนั้นเป็นต้นมา  ภูก็วางตัวกับผมเป็นคนละคนเลย  เวลาเจอผมภูจะยิ้มทักทาย ดูเป็นเด็กดี ไม่เหมือนคนอื่นๆที่มองว่าภูเป็นเด็กนรก  แต่หลังกีฬาก็เป็นช่วงสอบและผมก็เตรียมตัวเอ็นท์ทำให้ไม่ค่อยได้เจอภู  รู้แต่ว่าภูตั้งคลับคนพันธุ์เอขึ้นมาให้ผมโดยความร่วมมือกับเจ้าซัน  แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะตอนนั้นมุ่งแต่เรื่องเรียน ทำให้ผมลืมอะไรๆไปได้บ้าง  และตั้งแต่เข้ามหาลัยได้ผมก็ไม่ได้เจอภูอีกเลย จนวันที่ไปซื้อคอมกับพี่นิคนั่นแหละ

...........................................................................................

“ทำไมพี่ไม่พูดอะไรกับผมซักอย่าง”เสียงภูเอ่ยขึ้น ทำให้ผมหยุดคิดถึงเรื่องอดีต

“พี่เข้าใจภูนะ  แต่พี่เป็นแฟนกับภูไม่ได้”ผมบอก

“ทำไมๆ พี่มีแฟนแล้วใช่ไหม”ภูตะโกนออกมาพร้อมกอดผมแน่นขึ้น

“ไม่ใช่หรอก  ความรู้สึกที่พี่มีให้ภู  มันเหมือนกับความรู้สึกที่พี่มีให้เจ้าโอ๊ตน้องชายของพี่”ผมบอก

“ผมไม่รู้ว่าพี่จะคิดกับผมยังไง  แต่ผม...ผม..ฮือๆ....ผม....โธ่เอ๊ย......แม่ง...ฮื...อ....”ภูพูดพร้อมมีเสียงสะอื้นและสบถออกเพื่อกลบเกลื่อนเสียงสะอื้นนั้น  แล้วค่อยๆปล่อยมือออกจากผมเพื่อไปเช็ดน้ำตา

“ภู.....ภูยังต้องเจออะไรอีกเยอะนะ  ภูเป็นน้องพี่  พี่คอยให้กำลังใจ”ผมบอก

“พี่เอ  พี่เอ  พวกเพื่อนๆพี่ให้มาตาม  เขาคอยพี่อยู่  อ้าวไอ้ภู มึงมาอยู่อะไรกับพี่รหัสกู”ซันตะโกนเข้ามา

“กูมาบอกเลิกเป็นแฟน.......คลับของพี่รหัสมึง”ภูบอกไป

“อ้าว.......ได้ไงว่ะ ไอ้เชี่ยนี่  วันนี้พี่เขาจะเลี้ยงนะโว้ย  ถ้ามึงออกมึงอด”ซันพูดพร้อมวิ่งออกไป

“ภู ไปด้วยกันนะ”ผมเดินไปจับที่บ่าของภูแล้วยิ้มให้นิดๆ

แล้วผมก็เดินมาหาเพื่อนๆที่รออยู่ที่สนามบาสพร้อมกับภู  ตอนนี้ทั้งเพื่อนที่มาด้วยกันกับน้องรหัสของแต่ละคนแฟนคลับ(ของผม ของไอ้โจ้)อีกก็เกือบๆสามสิบคนเห็นจะได้  พวกผมทั้งหมดเลยพากันไปที่ร้านอาหารแม่ของป่านเหมือนเดิม (หวังส่วนลด)

“เอ ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมกินน้อยจัง”ป่านถาม

“เป็นห่วงกันจังนะ  ไม่ห่วงเอ็กซ์บ้างเหรอ”เอ็กซ์หยอดใส่ป่าน

“เออ.......เอเป็นอะไร ตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้ว เห็นเงียบหายไปไหนตั้งนาน”น้ำถาม

“ไม่เป็นอะไร”ผมตอบพร้อมมองไปทางภูซึ่งทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ผมไม่เข้าใจกับเด็กคนนี้เลยจริงๆ

“เอๆ ชั้นว่า แกได้น้องสะใภ้รหัสเพิ่มแน่ๆ  ดูดิ่”อ๊อฟบอกพร้อมชี้ไปที่ทรายกับซันน้องรหัสผม

“น้องซันกินเยอะๆนะจ๊ะ”ทรายพูดพร้อมตักอาหารให้น้องรหัสผม  เจ้าซันแทนที่มันจะเอาจานเข้ามารับอาหาร  แต่มันดันอ้าปากรับแล้วก็เคี้ยวไปยิ้มไป

“อิจฉาจังโว้ย  ตาร้อนเป็นไฟ  ทรายครับ  ทรายไม่อยากป้อนผมบ้างเหรอครับ”โจ้แซว

“ชิ หญ้าอ่อนมันก็น่าเคี้ยวกว่าหญ้าแก่ๆแหละ”น้อยบอกโจ้แบบแอบหึงนิด เพื่อนๆหัวเราะ

หลังทานอาหารเสร็จก็นั่งคุยซักพัก แล้วก็เริ่มขอตัวกลับกัน ภู ต้น ต่อ ซัน เดินเข้ามาลาผม

“โชคดี ขี่รถดีๆนะ  ดูแลกันด้วยล่ะ  แล้วเจอกันใหม่”ผมบอกกับเด็กทั้งสี่คน

“ครับพี่ รับรองเพื่อนผมดูแลกันเป็นอย่างดี”ต้นบอก

“พวกผมมันเพื่อนกันช่วยกันได้ทุกเรื่องอยู่แล้วครับ”ต่อพูดแล้วหันไปมองหน้าภูและแฝดผู้พี่

“พี่เอ เพื่อนพี่ที่ชื่อพี่ทรายน่ารักดี พามาอีกนะครับ”เจ้าซันบอกกับผม

“พี่ครับ ผมยังคิดเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนครับ”ภูบอกกับผม  ผมได้แต่ส่ายหัวแล้วยิ้มให้บางๆ

แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไป ผมขอตัวเข้าบ้านอาอี๊ เพราะไหนๆก็ได้เข้ามาในเมืองแล้วแวะหาซักหน่อย  พอผมบอกอาอี๊ว่าจะกลับเข้ามอ อาอี๊บอกว่ามันค่ำแล้ว  ถ้าจะไปจริงๆให้ขับรถเข้าไปไม่ให้เอามอไซค์ไป  ผมเลยได้รถมาขับซะงั้น (ที่จริงรถคันนี้อาเตี๋ยวซื้อให้ผมตั้งแต่ขึ้นม.4 แล้ว ตอนเข้าไปในมอแรกๆคิดว่าน่าจะเอามอไซค์ไปใช้เพราะว่าจะสะดวกกว่า  แต่ลองเอารถมาขับบ้างจะเป็นไร ถ้าเบื่อก็ไปเปลี่ยนเป็นมอไซค์ได้)

...

กลับมาที่หอเกือบสี่ทุ่มได้  ผมเจอหนึ่งนั่งอยู่บนที่นอน  ก้มหน้า  กอดเข่า 

“หนึ่งๆ กินไรยัง”ผมถามหนึ่ง  หนึ่งเงียบไม่ตอบ  ผมเดินไปหาหนึ่งที่เตียง

“หนึ่งเป็นไร”ผมถาม คราวนี้หนึ่งโผกอดผม

“แม่เราไม่สบาย เราเป็นห่วงแม่”หนึ่งบอกพร้อมร้องไห้

“แม่เป็นอะไร”ผมถาม

“น้องเราโทรมาบอกว่า  แม่เราไปขายของที่ตลาดแล้วก็เป็นลม”หนึ่งร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลย จนทำให้ผมใจเสีย

“ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่เป็นลมเอง เดี๋ยวก็หาย”ผมปลอบหนึ่ง

“ถ้าเราไม่มีแม่  เราจะอยู่ยังไง”หนึ่งบอก

“หนึ่งแม่ยังไม่เป็นอะไรเลย  หนึ่งใจเย็นๆนะแล้วโทรกลับไปหาน้องอีกรอบ..............(คำปลอบใจจากผมอีกล้านแปดกว่าหนึ่งจะหยุดร้องไห้ได้เกือบชั่วโมง สรุปแล้วแม่หนึ่งก็แค่เป็นลมธรรมดาไม่เป็นอะไรมาก)

“หนึ่ง เราว่าหนึ่งเป็นห่วงแม่มากไปเปล่า”ผมถามหลังจากที่หนึ่งหยุดร้องไห้หายเป็นปกติ

“เอ ถ้าเอเป็นเรา  เอจะเข้าใจ”หนึ่งบอก

“สงสัยเราไม่เป็นหนึ่ง  เราเลยไม่เข้าใจมั้ง”ผมบอก

“อย่างเอนะ มีทั้งพ่อทั้งแม่ มีพร้อมทุกอย่าง  แต่เรา  เรามีแต่แม่กับน้อง  ตอนเด็กๆนะเราเห็นพ่อทะเลาะกับแม่ทุกวันเลยรู้ไหม  พ่อไปมีคนอื่น  ไม่เคยเลยที่จะช่วยแม่เลี้ยงลูกตั้งสามคน  แม่เราคนเดียวเลี้ยงลูกตั้งสามคน  มันเป็นอะไรที่หนักนะ  เราเคยถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว  เพราะแม่ต้องไปขายของที่ตลาด  แม่สัญญาว่าจะไปแป๊บเดียวแต่แม่ก็หายไปนาน  แม่เอาน้องสองคนที่ยังเล็กๆไปฝากไว้กับคนข้างบ้าน  เวลาฝนตกฟ้าร้อง  เรากลัวมาก  แต่มองไปทางไหนก็มีใคร  มีแต่ตัวเราเอง  เราไม่รู้ว่าจะทำยังไง  เราเลยได้แต่นั่งกอดเข่าตัวเองร้องไห้  จนแม่กลับมา  เราก็ว่าแม่ใหญ่เลยนะ  ไหนแม่บอกว่าจะไปแป๊ปเดียว  พูดไปแล้วตลกเน๊อะ อดีตความหลัง” หนึ่งเล่าให้ผมฟังด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบดูเย็นชา

(ผมคิด---นี่เองคงเป็นสาเหตุที่ให้หนึ่งไม่ชอบคนที่ไม่รักษาสัญญาและกลัวเสียงฟ้าร้อง)

“หนึ่ง อดีตก็ให้มันดีดไป  อนาคตก็ให้มันคดไป  ปัจจุบันตะบี้ตะบันให้มันดีเท่านี้พอ”ผมบอกพร้อมเดินไปจับหลังหนึ่งเบาๆ  ผมกับหนึ่งนั่งคุยอะไรกันอีกนิดหน่อยแล้วหนึ่งก็เข้านอน ผมนั่งเช็คเมล์ เห็นเมล์ฉบับหนึ่งส่งมาจากไอ้อ๊อฟ

สวัสดีเพื่อนรัก (มือที่สาม)
         วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันมา  อร่อยมากมายเลยว่ะ  แต่ฉันมีเรื่องใหญ่มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆจะบอกแก    ฉันได้แบะแสอะไรบางอย่างเรื่องพี่นายกสุดหล่อกับพี่หมอใสซื่อ  ถ้าแกรู้แล้วจะอึ้งจะบอกแกยังไงดีล่ะ  ฉันไม่กล้าบอกกับแกเองตรงๆเลยต้องส่งเมล์มานี่แหละ  แกทำใจดีๆนะ  แกอ่านแล้วอย่าเป็นอะไรไปนะโว้ยไอ้เอ  มึงอย่าคิดสั้นนะ  มึงมีอะไรก็ปรึกษากูนะ  กูจะบอกแล้วนะ  มึงทำใจนะ

พี่นายกดีเจกับคุณพี่หมอใสซื่อของแก  เขามีอดีตความหลังต่อกันมา(แบบประมาณว่ามากกว่าเพื่อน)  แต่ข่าวนี้ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจนะ  มีคนบอกมาอีกที  แล้วเขายังบอกอีกว่า แกก็เป็น................ของเขาทั้งสองคน  แต่ถ้าให้กูตั้งสมมติฐานความเป็นไปได้กูว่ามากกว่า 70 %   ก็ไม่ได้ว่ามึงที่เป็นเพื่อนกูชั่วนะที่ไปเป็น................ของเขาสองคน  มึงลองคิดดูนะ

1ทำไมพี่ดีเจนายกถึงเรียกพี่หมดใสซื่อว่า “หมอที”  ทำไมถึงไม่เรียกว่าพี่หมอ พี่หมอทีเหมือนคนอื่นๆ ทั้งๆทีพี่หมอใสซื่ออยู่ปี4 พี่นายกดีเจอยู่ปี3
2มึงจำเรื่องที่กูเคยคุยกับมึงในเอ็มได้ไหมที่บอกว่า คำพูดของสองคนนี้แปลกๆ สถานการณ์เวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันจะเหมือนมีอะไรมากั้น
3อันนี้เด็ดสุด กูได้มาจากในHi5 ของพี่หมอใสซื่อ แกเคยไปอ่านไหม พี่หมอใสซื่อเขียนบทความเรื่อง วันวาน&น้องรัก แกลองไปอ่านดูนะ แล้วแกจะถึงบางอ้อเลย  ถ้าแกตีความออก

ฉันเป็นห่วงแกจริงๆนะ เลยรีบบอกข่าว  ถ้าแกไม่ได้เป็น........................ของเขาก็ดีไป เพราะแกเคยบอกว่าทั้งพี่สองคนเป็นผู้ชาย(รวมทั้งตัวแกด้วย)  แล้วแกก็ยังบอกอีกว่าทั้งสองคนเป็นพี่ชาย  ขอให้มันเป็นอย่างั้นนะ  รักเพื่อนมากมาย  อย่าลืมมีอะไรปรึกษากูก่อน   

อ๊อฟเอง

ปล. ไอ้..........เติมคำในช่องว่าง ให้แกเอาคำในวงเล็บที่ต่อจากคำว่าสวสัดีเพื่อนรักมาเติมนะ

ผมอ่านจบตอนแรกก็อึ้ง  แต่คิดไปคิดมาผมก็ว่ามันเรื่องตลก  สงสัยไอ้อ๊อฟมันแกล้งอำผมเล่น
 อีกอย่างเราก็ไม่ได้ชอบเขาทั้งสองนี่นา  ความรู้สึกก็แค่พี่ชาย  ขนาดวันนี้เรายังปฏิเสธคนที่มาชอบเราว่าเป็นแค่น้องชายเลย  สงสารตัวเองจังชาตินี้จะรู้จักคำว่าแฟนไหมนี่  ว่าแล้วผมก็เข้านอน ได้แต่คิดว่า  ผมกับภูก็มีความหลัง  หนึ่งกับแม่ก็มีความหลัง  พี่นิคกับพี่หมอทีเองก็มีความหลัง(ถ้าไอ้อ๊อฟไม่แต่งเรื่อง) ไอ้ความหลังนี่ทำไมมันไม่ยอมจากเราไปนะ  มันชอบคอยมาวนเวียนให้เราได้คิดถึงมันอยู่เรื่อยๆ ความหลังมันคงดีใจซินะ  ที่เห็นเราอยู่หลังมันตลอดเวลาไม่ได้เห็นหน้ามันซักที.........

+++ จบบทที่แปด +++


*** ข้อคิดคำคมประจำบท ***

-   อดีตก็ให้มันดีดไป  อนาคตก็ให้มันคดไป  ปัจจุบันตะบี้ตะบันให้มันดีเท่านี้พอ

-   ความหลังนี่ทำไมมันไม่ยอมจากเราไปนะ  มันชอบคอยมาวนเวียนให้เราได้คิดถึงมันอยู่เรื่อยๆ

[sakiko]

จิ้มค่ะจิ้ม


จิ้มก่อนแล้วค่อยไปอ่าย  ฮิ ฮิ

ร้ายมะ

[DarKLine]

มาต่อเร็วๆน้า.....

อยากรู้จังพี่หมอทีกับพี่นิคมีอะไรปกปิดไว้

พี่เอเนื้อหอมจริงเลย มีแต่หนุ่มหล่อมาชอบ ขอสักคนดิ

[Joobperman]

 
  อย่างเอเนี่ยเหรอ..มือที่ 3 ...ตลกแร่ะ
  รอน้องเอ..ตอนต่อไปจ๊ะ
   

[zandwizz]

 


ชอบคำคมนี้จัง   -   อดีตก็ให้มันดีดไป  อนาคตก็ให้มันคดไป  ปัจจุบันตะบี้ตะบันให้มันดีเท่านี้พอ  (คิดได้ไงหว่า)


อ่านไปอ่านมา สงสารหนึ่งมากมาย     


ว่าแต่ ตาภูจะโฆษณาอ่าไรหรอ  อยากรู้ อิอิ........


ไงก็เป็นกำลังใจให้นะค๊าบ........... มาต่อไว ๆ ล่ะ

อิอิ plus one ให้เป็นรางวัล


 

[Electrolyte]

จะคอยเป็นกำลังใจให้นายนะนายเอ......................สู้ๆๆๆสูตาย



รอนายมาต่อตอนต่อไปครับ....

นายเอคุงเอง

[nana]

 มีความลับอะไรเอ่ย หมอทีกับพี่นิค



 

[ja ne]

อ่านแล้วอึ้ง ไม่รู้ว่าตอนนั้นเออ่านแล้วรู้สึกแบบนี้ด้วยหรือเปล่า
อะไรมันจะพันตูกันขนาดนี้

ทั๊งนายภู ทั้งหมอที และ อิอิ สุดหล่อ พี่นิค
แต่เพื่อนอ๊อฟเนี่ย เป็นโคนันอ๊ะป่าวหวา สุดยอด
มีทิ้งบอมบ์ไว้ด้วย

คิดหนักเลย

[jurassic]

มาฝากบอกว่าขอติด...ตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนนะค่ะ
กะให้กำลังใจคนเขียนอีกด้วย....

[sakiko]

ทำไมเมื่อคืน มัน

Ment  ม่าด้ายอะ

เปิด com ไว้ทั้งคืน กลัว บอดล่ม   


เฮ้ออ ออ   


เช้ามา ก็ กลับมาเหมือนเดิม


รอดไป


ชอบคำคมอันนี้อะ

 "อดีตก็ให้มันดีดไป  อนาคตก็ให้มันคดไป  ปัจจุบันตะบี้ตะบันให้มันดีเท่านี้พอ"

สั้นๆว่าทำ วันนี้ให้ดีที่สุดช่ายปะ

พี่ภูจะมีโฆษณาอ่าไรหรอ  บอกหน่อยสิ  อยากรู้

พระเอกของเรามีความลับอะไรกะพี่หมอทีอะ

.......อยากรู้.............

รอตอนต่อไปนะค่ะ


 

[gift_deb]

เป็นอะไรที่มะรุมมะตุ้มมาก สับสนแทนคุณเอ  สงสารภู + หนึ่ง  สงสัยพี่นิค + หมอที 5555555






รออ่านต่อไปจนกว่าความจริงจะกระจ่างแจ้ง

[cassper_W]

เหอ เหอ เหอ  อ่านแล้วแอบบ งง

คุงเอของเราจาไปเป็นมือที่สามได้ไงว่ะ  ยังไม่ได้ตกลงกะใครเลยว่าจะเป็นแฟนด้วย

แอนด์เท่าที่ดูเนี่ยย  พวกพี่เค้าเพิ่งเริ่มจะจีบเอง  น้องเอยังม่ะรู้เลยว่าพี่หมอที กะ พี่นิคเค้าจีบตัวเอง  โอะเบาะแสยังม่ะเพียงพอต่อการพิจรณาคดี  มารอ คุงเอ มาต่อเพื่อเพิ่งเบาะแส  หุหุ

[A_wAy_G_mAn]

วันนี้เข้า +1  ให้ทุกคนเลยครับที่เข้ามาโพส 

เพราะอยากขอบคุณทุกความเห็นครับ 

ครั้งที่แล้วรู้จักกับน้องรหัสผมไปแล้วใช่ไหมครับ  คราวนี้ถึงตาพี่รหัสผมบ้าง  มาดูกันเลยครับ

...................................................

พี่กำปั้น

พี่กำปั้น  เป็นพี่รหัสสุดหล่อของผมเองครับ แต่ว่าอยู่คนละเอก พี่เขาอยู่เอกชีวะ-เคมี(Bio-Chem) ครับ พี่กำปั้นเป็นคนเชียงราย ผิวพี่แกเลยขาวผิดมนุษย์มนากว่าคนอื่นๆในคณะ พี่กำปั้นเป็นลูกชายเดียว  ที่บ้านเป็นเจ้าของรีสอร์ทชื่อดังที่เชียงราย (ถ้าบอกไปรู้จักแน่ๆ) พี่แกเรียนเก่งมากๆเป็นหัวหน้าชั้นปีที่2ของคณะวิทย์อีกต่างหาก แล้วก็ยังทำงานสโมของคณะวิทย์ เป็นที่วางใจของอาจารย์หลายๆคนในคณะ พี่แกจะออกสไตล์คุณหนูหน่อยๆครับ เป็นคนที่จริงจังออกไปจนถึงซีเรียสแทบจะทุกเรื่อง  ก่อนทำอะไรจะต้องมีการวางแผน แผนหนึ่ง แผนสอง แผนสามเป็นอย่างน้อย (เพราะพี่แกกลัวผิดพลาด) ดูจะเห็นได้จากคำพูดที่ติดปากของพี่แกคือ “ถ้าเรามีแผนที่ดี ความผิดพลาดก็น้อย”  เวลาที่พี่แกมองมาด้วยหางตาดูดุน่ากลัวทีเดียว  พี่แกเคยเล่าให้ฟังว่าที่แกชื่อกำปั้น เพราะว่าตอนแม่คลอดพี่แกออกมา พี่แกกำมือร้องไห้ไม่หยุด แล้วตอนเด็กๆพอไม่พอใจอะไรหรืออยากได้อะไรแล้วไม่ได้ พี่แกก็จะกำมือแล้วร้องไห้ แม่เลยให้ชื่อว่ากำปั้น (ถึงว่าติดมาถึงเดี๋ยวนี้เวลาพี่แกเครียดหรือคิดอะไรมากๆก็จะชอบกำมือครับ) ส่วนเรื่องความรัก เพื่อนพี่แกบอกว่า เพิ่งเลิกกับสาวคณะวิทยาการที่คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งก่อนเปิดเทอมนี้เอง โดยให้เหตุผลว่าไม่มีเวลาให้กัน แล้วก็ยังไม่ยอมคบกับใครเลยทั้งๆทีมีคนมาเสนอตัวอีกเยอะ (ตอนเลิกนี่จะกำมือร้องไห้ไหมว่ะ  อยากรู้)

[gift_deb]

+1 ชิส์



ขอกำมือแล้วไปเสนอตัวให้พี่เค้าได้มั๊ย

[zandwizz]

 


  นายเอคุงนี่ จะมีเพื่อนหน้าตาอุบาต ๆ บ้างป่าวหว่า


เห็นแล้วอิจฉา 


ไงก็รอมาต่อคับ


and thanx for point

[nooww]

  น่ารักดี นะ อ่านแล้วทำให้อยากอ่านต่อเลย มาต่อเีร็วนะ 

[Otaku]

 

หมอทีกับพี่นิคเนี่ยนะ  ไม่จิงมั้ง

[kdds]

อ๊อฟ เหยี่ยวข่าว CNN จริงๆ

[uME_HeRo]

น้องภู  อารายจะมั่นคงขนาดนั้น 

[ISACBTMN]

 

หนึ่งน่าสงสารจัง ตัวละครเยอะจัง จำผิดจำถูก 

[DarKLine]

เรื่องสนุกอ่ะ

รอบๆตัวพี่เอมีแต่คนหน้าตาดีๆ อิจฉา 

ชอบอ๊อฟจังเลย หน่วยข่าว CNN ชั้นเยี่ยม


รอตอนต่อไป.......

[Simply Blue]

ก็คิดว่ามีอะไรแปลกๆๆระหว่างหมอทีกะนิค รู้สึกว่าคู่มีอะไรบ้างอย่างปิดบังไว้ แต่คิดว่าเอคงไม่ได้เป็นมือที่สามหรอก แต่จะเป็นอะไรอันนี้ก็ต้องติดตามกันต่อไป 5555555

อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนดูละครทางช่อง 3 นักแสดงแต่ละคนไม่ธรรมดา 555555

[Electrolyte]

รอนายนะนายเอ.....................มาต่อเร็วๆนะมารอให้กำลังใจอีกวัน