หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[yaya_nana]

ตามมาจากอีกเรื่องค่ะ
ขอสารภาพเลยนะคะว่าอ่านไปแค่ 2 หน้าเอง แต่พอเริ่มเห็นตัวละครวาดที่เริ่มเข้ามาก็รู้สึกแปลกๆ หน่วงๆจนไม่กล้าอ่านต่ออ่ะค่ะ
ความรู้สึกคงเหมือนตอนที่อ่านช่วงไฟกับเซฟ แต่อันนั้นยังไม่หน่วงเท่านี้เพราะรู้ว่ายังไงคนที่ไฟรักที่สุดก็คงเป็นพี่เทม 
แต่สำหรับพี่ไฟท์...เอิ่ม มันแปลกๆอ่ะ เป็นพระเอกที่แปลกมาก    นี่ขนาดอ่านไปแค่สองหน้าเองนะคะ ขออนุญาตกดข้ามมาอ่านคอมเม้นหน้าล่าสุดเลย

ทำใจอ่านเรื่องประมาณนี้ไม่ได้จริงๆอ่า บรรยากาศมันครึ้มๆ อึมครึมเกินไป กดดันจนอ่านไปละเครียด555
เอาเป็นว่าถ้าเรื่องอะไรๆมันคลี่คลายกว่านี้ เห็นคู่ตัวละครแน่ชัดแล้ว สัญญาว่าจะกลับมาอ่านนะคะ  เพราะชอบสำนวนของคนแต่งค่ะ  

เป็นกำลังใจค่ะ แต่บอกตรงๆขนาด 2 หนัาแรกที่เราอ่านน้องวาดดูเป็นเด็กดีมากกก แต่เรายังรู้สึกไม่ชอบเลยอ่า ไม่รู้สินะ เรื่องแบบนี้เซนส์ของผู้หญิงมันแรงนะคะ เหมือนจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล5555
ขออนุญาตไม่อ่านต่อนะคะ ค้างไว้ที่หน้าสองก่อน อ่านเรื่องดราม่าซับซ้อนมากไม่ได้ จะเครียด นอนไม่หลับทู้กที 5555 

[๐๐ตะวัน๐๐]

ถ้าไฟท์วาดนี่เราไม่อินเลยอ่ะ ไม่ชอบวาดอย่างแรงเลย

สงสารหมออินอ่ะ จะถอยตอนนี้มันก็สายไปล่ะ ถลำลึกเกินไปแล้ว

อ่านแล้วเครียดดดดดดมาก ลุ้นสุดๆ

[alexflyer]

ฮือออ ใครคู่ใครก็ได้ แค่ไม่เอาไฟว์วาดก็พอ มันไม่อินอ่ะนะๆ คนแต่ง อย่าไฟท์วาดเลยนะๆ จุ๊ฟๆ

[zabzebra]

โรมอิน เชียร์ขาดใจ

ปล่อยไฟท์วาดไปตามทาง เชิญค่ะ

[Tsubamae]

ฟังเพลงไปนึกถึงเรื่องนี้ไป อ่านรีรันตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุดไป น้ำตาปริ่ม เดินมาไกล จนรู้ว่ามัน เหนื่อย พยายามทนฝืนไปเรื่อยๆ เหนื่อยใจไปทุกวัน ทำยังไงไม่ให้เขาเหินห่าง ทำอะไรให้เขาไปทุกอย่างแต่มันยังไม่พอ  ถ้าหากจะต้องรักใคร แต่ว่ามันต้องคอยร้องขอ และอดทนรอกว่าเขาจะต้องการ บอกกับใจตัวเองว่าเหนื่อยก็พักถ้าเขา...ไม่รัก...ก็พอไม่ต้องคาดหวัง ไม่ต้องนั่งรอให้มันท้อหัวใจ บอกกับใจตัวเองว่าพอแล้วนะ จะรักเขามากเท่าใด ถ้าเขา...ไม่รัก...ถ้าหากเขา...ไม่ใส่ใจ...ปล่อยให้เขานั้นไปดีกว่า  ทำอะไรให้เขาก็มองข้าม นานเท่าไหร่ที่ต้องคอยวิ่งตามทำอย่างนั้นเพื่อใคร มันก็คงจะถึงวันสิ้นสุดพอเรามาทบทวนว่า ควรหยุด หยุดที่จะเสียใจ 

[patwo]

ตอนที่ 9

“ อาฮิม!! ” เสียงเรียกลั่นที่ผมได้ยินกลางสนามบิน ทุกคนที่เดินออกมาจากด้านในมอง เด็กผู้ชายใส่หมวกท่าทางซนๆเป็นตาเดียว ขาที่วิ่งกระโจนกอด ไอ้ฮิมก็คว้ามันเข้ามากอดรับเด็กคนนั้นซบ

“ ทำเหมือนกูไปสักเดือน กูไปสิงคโปร์แค่อาทิตย์เดียว เว่อร์ “

“ ก็หนูคิดถึง คิดถึงจริงๆ หนูคิดถึงอาฮิมสุดๆ “ หอมแก้มเสียงดังฟอด ไอ้พุธไอ้ปันหัวเราะเสียงดังแต่ผมแค่ยิ้ม ไอ้ฮิมเป็นรุ่นน้องที่ทำงานในบริษัทเดียวกับผม เป็นคนขยันทำงาน มีความรับผิดชอบผมเลยจับมันมาเป็นผู้ช่วย ตอนแรกลองของเด็กนอกครับอยากรู้ว่าจะเก่งสักแค่ไหน แต่มันก็อยู่มาได้ทั้งๆที่ไม่ว่าใครก็ทนอยู่ทำงานกับผมไม่ได้ ต้องบอกว่าความอดทนของมันทนมือทนตีนผมสุดๆ

“ ไอ้หยุ่นละ “

“ นู้นครับ   “ ชี้ไปแบบไร้ทิศทาง แต่ไอ้ฮิมก็แค่ยิ้ม มันไม่ค่อยชอบเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองเท่าไหร่ ผมรู้แค่ว่ามันมีแฟนชื่อหยุ่นเป็นผู้ชายแล้วมันก็หวงมาก  ฟังจากไอ้พุธไอ้ปันเล่าตอนที่เคยซื้อหมาไปให้คราวก่อน ไอ้สองนี้บรรยายไปหลุดโลกว่าน่ารักอย่างงั้นอย่างงี้ เห็นว่าคบกันมานานตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยผมเคยเห็นภาพในกระเป๋าตังค์มันสองสามครั้ง ก็น่ารักดีครับหน้าตี๋ๆตาโตๆ

“ แล้วทำไงผู้ใหญ่ก่อนมึง “

“ สวัสดีครับ ผู้ใหญ่ “ เด็กมันว่า

“ อยู่หมู่บ้านไหนวะ เฮีย “  ไอ้พุธตบมุกแต่ผมอยากจะเอื้อมมือไปตบมันด้วยหลังมือสักที

“ เรียกเฮียดิ เรียกเหมือนอาฮิมมึงเรียกกูก็ได้ “

“ สวัสดีครับเฮีย “ ก้มลงไหว้ผมมันหันไปหาไอ้พุธไอ้ปัน “ อาพุธอาปันสวัสดีครับ “

“ สวัสดีครับ “

“ เอาซะเท่ห์เลยเว้ย “ ไอ้ฮิมว่ามันหอมแก้มเด็กในอ้อมกอด ผมรู้มันก็คงคิดถึงมากเฟสทามหากันทุกคืน แม้จะเฟสทามแบบทะเลาะกันก็เถอะ

“ ชื่ออะไรวะ “

“ ออสตินครับ สี่ขวบ “ เต็มปากเต็มคำ ผมว่ามันเป็นเด็กที่หน้าตาดีทีเดียวเลยนะ น่าจะลูกครึ่งแต่ตาดื้อใช่เล่น

“ ท่าทางจะดื้อว่ะ “

“ โคตรของโคตร ยิ่งกว่าดื้อ ไม่รู้จะสรรหาคนไหนมาเทียบแม่ง ดื้อเหี้ย “ พูดได้แค่นั้น แต่เด็กที่โดนว่ากับหน้ามุ้ยลง

“ ออสตินไม่ดื้อ ออสตินเป็นเด็กดี “

“ เหรอ ? เดี๋ยวกูถามไอ้หยุ่นก็รู้ ว่ามึงดื้อรึเปล่า “

“ ไม่ดื้อหรอก ออสตินเด็กดีนะ “ เถียงแบบนั้นก่อนจะตบลงที่อกของตัวเอง มันยิ้มแล้วกอดไอ้ฮิมเอาไว้  “ นู้นไง อาหยุ่น อาหยุ่น หนูเจออาฮิมแล้ว “ โบกมือไหวๆคนที่ผมเคยเห็นแต่ในภาพก็เดินเข้ามา ก็จัดว่าเหมือนที่ถูกบรรยายไว้นะครับ น่ารักเหมือนกันเลย

“ สวัสดีครับ “ มันยกมือขึ้นไหว้ผม แต่ไอ้พุธไอ้ปันยกมือขึ้นไหว้มัน

“ ไอ้หยุ่นนี่เฮียโรม  เฮียนี่ไอ้หยุ่นแฟนผม “

“ เออ กูรู้ “ หลุดสายตาจากการมองอีกคนตอนที่มันพูดคำนั้น ไอ้พุธไอ้ปันโห่

“ เค้าหวงของเค้าเว้ย เฮ้ววววววววว “

“ กูแค่ดูเว้ย “ หันไปยิ้มให้อีกครั้ง ก็เป็นคนน่ารักดีครับ ดูเด็กๆ สงสัยสเป็คไอ้ฮิมจะชอบเลี้ยงต้อย

“ แล้วใครมารับพวกมึงวะ “  ไอ้ฮิมถามไอ้พุธไอ้ปันที่ส่ายหน้ามันสองคนหันมามองหน้าผม  “ ว่าไงเฮีย “

“ มึงไปส่งพวกกูสิ “ บอกแบบนั้นไอ้ฮิมมันหันมองแฟนมัน

“ ได้นะ “

“ มึงเอารถอะไรมารับกู “

“ รถกู “ ตอบแบบนั้นไอ้ฮิมก็ถอนหายใจ

“ พี่กลับเองเถอะว่ะ ไอ้หยุ่นเอาโพลค์มารับผมคงไปไม่หมด “ แฟนมันหันมองมันก่อนจะมองพวกผม

“ ได้นะเว้ย ได้นะครับพี่โรม ไปได้นะพวกมึง เดี๋ยวก็ให้ไอ้ฮิมวนรถมารับ ก็ให้รอที่นี่ก่อน “

“ อย่าลำบากเลยครับไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกผมจัดการเองพี่หยุ่น พี่กลับบ้านเถอะ “  ไอ้พุธว่า

“ มึงพูดเหมือนบ้านเราอยู่หน้าสุวรรณภูมิ “ ส่ายหน้ากับความคิดซื่อๆของแฟนตัวเองมันหันมาหาพวกผม “ ไปก่อนพี่เจอกันที่บริษัท ”

“ เออ เจอกัน “

“ อะไรวะ จริงๆก็วนรถได้ ไม่อยากรอก็นั่งแท็กซี่ตามมาที่บ้านเราดิวะ แล้วมึงก็ค่อยไปส่งทีละคน “ เสียงเถียงของแฟนมันไอ้ฮิมทำได้แค่ดึงคอไอ้หยุ่นเข้ามากอด ออสตินที่นั่งอยู่บนบ่ามัน

“ เงียบเถอะน่า กลับบ้านเรากันดีกว่า “

“ แล้วเราจะเอาไงวะ เฮีย “ ไอ้ปันเดินเข้ามาหาผมถอนหายใจใส่พวกมันสองคน

“ กูว่าไม่มีเมียอย่างพวกมึงกับกูต้องแท็กซี่ว่ะ “  เดินนำพวกมันลงชั้นล่างไอ้พุธส่งเสียงแซวผม

“ ไม่มีจริงดิ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่เลยวะ วันก่อนผมเห็นพี่แม่ง กุลีกุจอหาสถาปัตยไปช่วยสาวที่ไหนอยู่เลย “ คำแซวของมันทำเอาผมขมวดคิ้ว ขนาดเป็นเรื่องของกู กูยังสงสัยเลยว่าตอนไหน

“ ตอนไหนของมึงวะ “

“ อ้าว! ก็ตอนนั้นไงที่เฮียให้พวกผมไปติดต่อฝ่ายสถาปัตยบอกว่าจะให้ไปออกแบบคอนโดไง โด่จำไม่ได้ ผมยังจำได้เลยเฮียบอกให้ผมหาคนเก่งๆ คนสวยรีเครสมา “

“ อ๋อ คุณหมอปากหมอ “ เผลอพูดออกมาตอนนึกถึงหน้าคนสวยที่จำได้ดี

“ อะไรวะเฮีย หมอปากหมา “

“ ยุ่งเรื่องกู “ ตบหัวคนขี้เสือกไปคนละที ผมเดินลงชั้นของที่จอดเรียกแท็กซี่แล้วต้องถอนหายใจกับจำนวนผู้โดยสาร

“ คนที่เฮียชมว่าสวย กูแม่งโคตรอยากรู้ว่าจะสวยสักแค่ไหนวะ “ เสียงไอ้ปันว่า ผมหันไปหาพวกมันที่ไม่ได้ทุกข์ร้อนกับการกลับบ้านเท่าไหร่

“ เฮ้ย พวกมึงอะ อยากกลับบ้านฟรีไม่ต้องเสียค่ารถมั๊ย “

“ โห ถามได้อยากดิเฮีย กระเป๋าผมแห้งแล้วเนี้ยเพิ่งถอยเกมส์ใหม่กันมา ทำไมวะ “

“ งั้นก็รอ “ บอกแบบนั้นผมชี้ไปที่นั่งด้านในสนามบิน ล้วงมือถือเข้าไปในกระเป๋าผมกดโทรออกหาใครคนนึงที่ตัวผมเองก็ไม่ได้เจอนานแล้ว งานยุ่ง อลิซก็ไม่ยอมป่วยสักที ช่วงนี้น่าแปลกที่แข็งแรงขึ้นอย่างประหลาด ทีพอหมอคนก่อนป่วยแทบจะเรียกได้ว่าทุกอาทิตย์

“ ว่าไงมึง “ รับสายแบบงัวเงียแน่นอนว่าตอนนี้มันก็ยังเช้าอยู่มาก สำหรับบางคนที่อาจจะอยู่เวรจนดึก

“ นอนอยู่เหรอวะ “ เงียบหายไปตอนที่ผมถามคำถามนี้ “ อิน “

“ กูยังไม่ได้นอนเลยว่ะ “

“ เข้าเวรเหรอวะ “

“ เปล่า ไม่ได้เข้า “ พูดแค่นั้นมันถอนหายใจออกมา “ แล้วมึงมีอะไรโทรหากูตั้งแต่เช้า อลิซเป็นอะไรรึเปล่า “  เพราะผมกับมันก็คุยกันแค่เรื่องนี้ ได้เบอร์โทรศัพท์มาก็ตอนนั้นที่อลิซอาการกำเริบมันบอกว่ามีไว้เผื่อฉุกเฉินอะไรมันได้จะบอกวิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นกับป้าแมว ส่วนตัวผมไม่ได้คุยอะไรกับมัน ล่าสุดก็ตอนมันให้หาสถาปัตยตกแต่งคอนโดให้ก็เท่านั้น เหมือนจะเป็นเพื่อนนะครับแต่ก็ไม่ใช่ ไม่ได้สนิท ผมกับมันเรียกว่าเพื่อนร่วมโลกน่าจะเหมาะกว่า เพื่อนร่วมโลกที่แอบเต๊าะอยู่

“ เปล่า แต่กูอยู่สนามบินมารับหน่อย “

“ เรื่อง จากที่กูอยู่ไกลนะ ไอ้สัด “ มันบ่นแต่ผมแอบหัวเราะ

“ กูไม่มีตังค์จะเรียกแท็กซี่กลับบ้าน มึงให้กูหาสถาปัตยมือดี กูหาให้มึงได้ ให้มารับแค่นี้มึงมาไม่ได้  “

“ อยู่ตรงนั้น เดี๋ยวกูไปรับ “

“ ขึ้นด่วนต่อโทรเวย์ เหยียบ ร้อยสี่สิบมาเลย กูเจ็บขี้ “

“ ไม่ขี้ที่สนามบินละไอ้สัด “

“ ไม่อุ่นตูด “ รับคำด่าสองสามคำก่อนไอ้อินจะวางสายผมกลับมานั่งที่เดิม ไอ้พุธไอ้ปันหลับไปแล้ว ผมนั่งดูภาพในมือถือขั้นเวลาโทรศัพท์ของผมมีภาพอลิซมากมาย ตั้งแต่เกิดจนโตมาถึงปัจจุบัน จริงๆตอนนี้ก็อยากโทรไปหาครับแต่คิดว่าน่าจะยังหลับอยู่

“ เฮ้ย! “ มือนึงตีแขนข้างผมที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน ลืมตาขึ้นมาอีกที คนหน้าสวยกับหัวยุ่งๆก็มายืนอยู่ตรงหน้า มือของมันล้วงกระเป๋าอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงทำงาน

“ อ้าว มึงหากูเจอได้ไงวะ “ ไอ้อินมองไปรอบๆ  ก่อนจะหันกลับมามองผม

“ ยากเหี้ยไรวะ แค่หาคนสมองเท่าถั่วแดง ที่คงคิดจะให้กูมารับเพราะไม่อยากจะต่อคิวแท็กซี่  “ ถอนหายใจมองออกไปที่รอแท็กซี่ ผู้คนที่มาต่อคิวเยอะเหมือนเดิม ผมไม่เข้าใจว่ามันเป็นวันสำคัญอะไรรึเปล่า น่าแปลกที่มีคนเยอะขนาดนั้น

“ มึงดูเถอะ มันไม่มีแท็กซี่ที่ไหนละ “

“ มึงคงไม่รู้จักแอร์พอร์ตลิงค์สินะ “ อีกคนว่า ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นตรงหน้ามัน

“ แล้วมึงมารับกูทำไม ไม่บอกกูแต่แรกว่าให้กูกลับแอร์พอร์ตลิงค์ “ ไม่ยอมตอบผมไอ้อินมองไปทางอื่น

“ กูแค่มาจ่ายหนี้ที่ติดมึงไว้ “ เสียงนิ่งๆของมัน ผมหันหลังไปปลุกไอ้พุธไอ้ปันที่งัวเงียตื่นขึ้นมา มันมองหน้าผมก่อนจะมองหน้าไอ้อิน

“ นี่มึงมีลูกน้องด้วย “

“ แน่นอนสิว่ะ “ พยักหน้ารับมันก็พยักหน้าตาม

“ ดีมาก ทางเดียวกันไปด้วยกัน “

“ ประชดมากๆกูชวนคนแถวนี้กลับด้วยแล้วมึงจะหนาว “

“ ใครวะ เฮีย เมียใหม่เฮียเหรอวะ  “ ไอ้พุธกระซิบข้างหูผม ท่าทางที่อยากรู้ของมันสองคนเอาแต่มองไอ้อินที่ก็มองไปรอบๆ

“ ไม่ใช่เว้ย คนขับรถ “

“ คนขับรถพ่อมึง “ สายตาสวยของไอ้อินมองพวกมันสองคนที่กรูเข้ามายืนข้างหลังผม

“ เหี้ย เฮียโคตรสวย เฮียไปหามาจากไหน เมียใหม่เฮีย แจ่มเหี้ยๆ “

“ ถ้ามึงจะกระซิบดังแบบนั้น มึงตะโกนออกไปเลยก็ได้นะ “ กระซิบกูทีไอ้อินหันมาชักสายตา

“ กูแค่ลูกหนี้ ที่ติดหนีเฮียพวกมึงอยู่ก็เท่านั้นละ เมียเหี้ยอะไร กูเป็นหมอรักษาลูกแม่ง “

“ พบรักกันที่โรงพยาบาลเหรอวะ “ ไอ้ปันหันมาถามผม คือกูเคยฟังไอ้ฮิมเล่าว่าพวกมึงแม่งเข้าใจอะไรยาก วันนี้กูเพิ่งเจอกับตัวเอง

“ ถ้ามึงสองคนอยากจะกลับบ้านก็เงียบเถอะ “

“ อะไรวะ “ เสียงซุบซิบของพวกมัน ผมหันไปหยิบกระเป๋ามาสะพาย ไอ้อินเดินหันหลังผมเองก็เดินตาม เสียงไอ้พุธไอ้ปันยังคงถกเถียงเรื่องของผมไม่มีที่สิ้นสุด

“ กูว่าเมียพี่ฮิมเด็ดแล้วนะ กูว่าเพื่อนเมียพี่ฮิมสวยแล้วนะ เจอเมียใหม่เฮียเข้าไป กูยอมให้เป็นที่สุดเลย สัด สวยเหี้ย “

“ กูว่าเฮียแม่งฟอร์มให้อลิซป่วยรึเปล่าวะ อารมณ์หวังเคลมหมอ “  หันมองมันสองคน ไอ้พุธไอ้ปันสะดุดกึกยื่นมือขึ้นมาทำท่ารูดซิบปาก 

“ เด็กมึงจะให้กูไปส่งที่ไหนวะ “ ขึ้นรถมานั่งเรียบร้อย บีเอ็มดับเบิ้ลยูซี่เจ็ดสีขาวผมไม่ได้ตื่นเต้นที่ได้นั่งบีเอ็มเท่ากับไอ้สองคนหลังหรอกครับ

“ ส่งบีทีเอสที่ใกล้ที่สุด หย่นๆแม่งไปเถอะ “

“ ขอเป็นเส้นไลน์สุขุมวิทกลางๆจะดีมากเลยครับเจ้ “ ไอ้พุธที่พูดไม่คิดทำเอาไอ้อินหยุดนิ่ง มันหมุนตัวมามองหน้าไอ้พุธที่นั่งข้างหลัง

“ มึงพูดใหม่สิ “

“ ส่งที่คอนโดเฮียก็ได้ครับพี่ “  เสียงอ่อนๆของไอ้พุธ ทำให้มันเริ่มอ่อนลง ยื่นมือไปตบไหล่มัน

“ เอาน่ามึง ไปๆขับรถ มึงก็ปากหมานะไอ้พุธ “ หันมองมันแต่มันจ้องผมตาเขม็งเลยครับ กูว่าพรุ่งนี้ทำงานรู้เรื่อง กูคงดังไปทั้งบริษัท

“ ขอโทษครับ “

“ กูไปส่งทุกคนที่คอนโดมึงแล้วกัน “ พูดเสียงนิ่งๆ รถขับออกไป มีแค่เสียงไอ้พุธไอ้ปันเท่านั้น ที่ช่างถามไอ้อินที่ขับรถไปและตอบไปแบบไม่ค่อยอยากตอบอะไรเท่าไหร่ส่วนผมก็แกล้งเป็นหลับ

“ แล้วพี่อินทำงานเป็นหมอมานานแล้วเหรอครับ “

“ ก็ตั้งแต่เรียนจบ “

“ แล้วทำไมถึงเรียนหมอเด็กละครับ แต่ผมว่ามันก็เข้ากับหน้าพี่ดีนะ แต่ทำไมถึงเรียนละครับ “ ไอ้ปันถามมันมองสองคนที่ถามแต่มันผ่านกระจกมองหลัง

“ ก็กูชอบ ทำไมต้องมีเหตุผล “

“ พี่อินรักเด็กเหรอ “

“ มั้ง “

“ พวกผมสองคนก็เด็กนะ เฮียแม่งแก่แล้ว “ เกี่ยวอะไรกับกูไอ้สัด ผมได้แค่คิดแต่ไม่เถียง

“ เออ กูชอบเด็กแต่เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะนะ ไม่ใช่เด็กกว่ากูแบบพวกมึง “

“ เหมือนอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มจีบ ล้มตั้งแต่ยังไม่ได้หัดเดินเลยวะ “ เปรียบซะกูอยากจะกระชากให้แม่งลงจากรถ  แต่ไอ้อินหลุดหัวเราะ

“ แล้วทำไมพวกมึงมาทำงานที่นี่ได้ว่ะ “

“ พี่ไม่รู้อะไร ทำงานที่นี่ระดับหัวกระทิทั้งนั้น ฝ่ายวิศวะมีแค่ไม่กี่คนเองนะพี่ แถมหน้าตาดีทั้งนั้น  เฮียงี้สาวติดยั้วเยี๊ยะยังกับหนอน พี่ฮิมก็เหมือนกันรายนั้นเหมือนแมลงวันตอมขี้เลย “

“ มึงแน่ใจเหรอว่านั้นหล่อ ฮ่าๆ กูว่าที่มึงเปรียบมาไม่น่าจะใช่ “ คิดเหมือนกันเลยว่ะ ไอ้อินหัวเราะเบาๆ  แต่ไอ้พุธไอ้ปันหัวเราะดังกว่าออกแนวทุเรศ

“ พี่อิน แล้วพี่อินเป็นแฟนเฮียเหรอ ถามจริงๆไม่ต้องเขินหรอกครับ พี่ฮิมผู้ช่วยเฮียก็มีแฟนเป็นผู้ชาย “

“ ไม่ได้เป็นพวกมึงจะให้กูบอกกี่ครั้ง กูก็ตอบแบบนี้ว่าไม่ได้เป็น ถ้าเป็นเมื่อไหร่กูค่อยเปลี่ยนคำตอบ “

“ แสดงว่ากิ๊กกันอยู่ “ ไอ้ปันว่า ถ้าผมเป็นมันสองตัวก็คงจะถามออกมาแบบนั้น ไอ้อินพูดส่อเหมือนผมกับมันกิ๊กกันอยู่จริงๆ

“ พวกมึงเปลี่ยนคำถามเถอะวะ “

“ งั้นพี่อินมีแฟนยัง “

“ ยังไม่มี แต่ตอนนี้กูก็ไม่ได้เหงา “

“ โหยยยยยยยยยย สุดยอดเลยวะ “ มันโห่กันดังลั่นรถผมทำเป็นพลิกตัวไอ้อินก็พูดขึ้น

“ เดี๋ยวไอ้สัดโรมตื่น พวกมึงเงียบๆ “

“ ห่วงใยกันด้วยเว้ย แต่พี่ผมชอบคำนี้ผมขอยืมนะ ผมจะเอาไปตั้งสเตตัสเฟสบุ๊ค ยังไม่มีแฟนแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้เหงา เด็ดสาดด “

“ มึงจะให้มันตื่นมาฟังพวกมึงนินทามันรึไง ไอ้ควาย “

“ เออ ก็จริงวะพี่ “ พวกมึงก็ควายกันหมดนั่นเหละ กูฉลาดอยู่คนเดียว

“ แล้วมันเป็นยังไงวะ เวลาทำงานดุพวกมึงมั๊ย “

“ เรียกได้ว่า ไม่เคยพูดดีด้วยสักวินาที เคี่ยวเหี้ยๆแต่ทุกงานที่เฮียเคี่ยวมันก็ออกมาดีหมด ถ้าเปรียบเฮียคือ เฮียแม่งคือขุมพลังงานกระแสไฟฟ้ารุนแรงปานนรกปล่อยพลังงานมากระตุ้นพวกผม โดยผ่านพี่ฮิมอีกที “

“ แบบนั้นเหละที่เรียกว่า หัวหน้างาน “ มันว่าแบบนั้นไอ้สองตัวข้างหลังก็เงียบ “ แล้วพวกมึงอยู่ไหนกัน บ้าน คอนโด “

“ คอนโดครับ อยู่ด้วยกันหารกันอยู่ พี่ถามทำไมจะไปส่งพวกผมเหรอ “

“ อยู่ตรงไหนละ “

“ คอนโดตรงบางจากพี่ มันไกลกว่าคอนโดเฮียนะ “

“ ก็ถัดไปไม่ใช่เหรอวะ เดี๋ยวกูไปส่ง มันก็ไม่ได้ไกลจากกันเท่าไหร่หรอก “

“ โห โคตรใจดีเลย ขอบคุณนะครับพี่อิน ว่าที่พี่สะใภ้ในอนาคตของพวกผม “

“ กูจะไม่ไปส่งมึงก็ตอนนี้เหละ ไอ้สัด “

“ โอเคๆ ดีรีดข้อมูลนะพี่ ขอบคุณนะครับพี่อินที่กรุณาบุญคุณนี้พวกผมสองคนจะไม่ลืมไปชั่วชีวิต “

“ เออ พูดมากจริง “ ตอบรับแค่นั้นแต่ผมรู้ไอ้สองคนข้างหลังมองมันเป็นนางฟ้าเทวดามาโปรดไปแล้ว  ก็ส่วนลึกไอ้อินเป็นคนใจดี

ในรถที่ได้ยินเสียงพูดคุยของพวกมัน เรื่อยไปจนรถจอดทุกอย่างเคลื่อนไหวจนผมรู้สึกได้ เพราะประตูรถที่เปิดออกจากด้านหลัง มันคงมาส่งไอ้พุธไอ้ปัน

“ ขอบคุณนะครับพี่อิน ผมฝากเฮียด้วยนะ “

“ เออ มึงห่วงตัวเองเถอะ “

“ ขอบคุณครับพี่ “ ได้ยินเสียงลาสักพักรถก็เริ่มเคลื่อนตัวออกไป มันคงจะวกรถกลับไปส่งผม นานหลายนาทีที่รอให้รถจอดสนิท เสียงเกียร์ที่ถูกยกขึ้นพร้อมกับเสียงปลดเข็มขัด

“ เลิกแกล้งกลับแล้วตื่นขึ้นมาได้แล้วมึง “

“ หึ..” ผมหัวเราะในลำคอก่อนจะลืมตาข้างนึงขึ้นมามองมัน “ ใจดีจังเลยนะ มึงนะ “

“ รีบๆลงไปเถอะ ไอ้สัด “ ผมเดินออกจากรถคว้ากระเป๋าที่ตั้งอยู่ตรงที่วางเท้าขึ้นมาสะพาย ประตูที่เปิดค้างไว้ ผมก้มลงมาถามมัน

“ วันนี้ป้าแมวทำข้าวต้มหมู ถ้ามึงยังไม่ได้กินอะไรมา จะมากินด้วยกันก่อนมั๊ยละ “ ท่าทางที่กำลังคิดหนักมันหันมองผม “ ถ้าอยากจะนอน คอนโดกูมีห้องว่าง “

“ ทำไมมึงเชิญชวนกูจังว่ะ “

“ กูรู้น่า ว่าท่าทางคนไม่มีที่ไปแล้วอวดฉลาดมันเป็นแบบไหน แบบว่าน้ำเสียงของมึงตอนรับสายกูมันแบบ..“

“ แต่กูมีบ้าน  ปิดประตูรถ “ มันว่าแค่นั้นผมก็ปิดประตูรถให้มัน บีเอ็มคันสีขาวเคลื่อนออกไปไม่ไกลนักก่อนจะหยุดจอดที่โรงจอดรถ อินเดินลงมาหาผม

“ กูคิดว่ามึงจะไม่มา “

“ บอกไว้ก่อนเลยว่า กูเป็นคนแดกเยอะ “

“ โชคดีพอๆกันที่บ้านกูก็เลี้ยงไม่อั้นอยู่แล้ว “

..............................................

[patwo]

“ ป๊า กลับบ้านแล้ว!!! “ เสียงใสที่ผมได้ยินตอนที่ประตูนเปิดออกเท้าเล็กที่วิ่งเข้ามายังอยู่ในชุดนอนกระโปรงยาวกับผมยาวที่ยุ่งเหยิง

“ อลิซ คิดถึงจังเลยครับ “ กอดเธอไว้แน่นก่อนจะหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะจุ๊ฟที่ริมฝีปาก รอยยิ้มกว้างกอดผมไว้แน่นอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะเห็นใครอีกคนเดินเข้ามา

“ คุณหมออิน “ ดิ้นลงจากตัวผม อลิซวิ่งเข้าไปกอดอีกคน อินย่อตัวลงมากอด “ ทำไมคุณหมออินมากับป๊าของอลิซละค่ะ “

“ หมออินหิวข้าว อยากจะกินข้าวกับอลิซก็เลยขอป๊าของอลิซมากินข้าวกับอลิซครับ “ นางฟ้าของผมยิ้มกว้าง มือเล็กๆคู่นั้นแกว่งมือของอีกคน 

“ ดีใจจังเลย วันนี้อลิซจะได้กินข้าวกับคุณหมออิน “

“ งั้นตอนนี้คนสวยของป๊าก็ไปอาบน้ำได้แล้วครับ แต่งตัวให้น่ารักเลยนะ “

“ คร่าาาา “ ลากเสียงยาวใส่ผมเธอปล่อยมือของไอ้อิน ที่หันมามองหน้าผม

“ คุณหมออิน กับ คุณโรมจะรับข้าวต้มพร้อมคุณหนูใช่มั๊ยคะ “ ป้าแมวเอ่ยเสียงนอบน้อม ผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปนั่งหน้าทีวี กระเป๋าเดินทางที่เอาติดมา มีของฝากอยู่พอสมควร

“ คุณหมออิน จะรับอะไรเพิ่มมั๊ยค่ะ “ เงยหน้าขึ้นมองบทสนทนาในห้องครัว ผมเห็นแค่คนที่ยืนนิ่งๆอยู่ที่โต๊ะอาหารส่ายหน้า

“ ป้าแมวอายุเท่าไหร่แล้วเหรอครับ “

“ ป้าอายุ  68 แล้วละค่ะ แก่มากแล้ว “ ยิ้มเหนื่อยๆ เหมือนทุกทีที่ผมเห็น เป็นคนแก่ที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิตเพื่อดูแลครอบครัว “ คุณหมออินเป็นหมอเก่งจังเลยนะคะ “

“ ผมเป็นตามพ่อกับแม่นะครับ “

“ แบบนี้ก็เก่งทั้งตระกูลเลยนะสิคะ “

“ เรียกว่าการเลียนแบบกันมากกว่าครับ เหมือนเพราะเราเห็นเค้าแบบนั้น ก็เลยเป็นแบบนั้น “ ฟังน้ำเสียงที่มันตอบป้าแมวแล้ว รู้สึกเลยไอ้นี่ ทำไมเย็นชากับคนแก่ขนาดนั้นว่ะ

“ ก็เป็นทางเดินที่ดีไม่ใช่เหรอค่ะ “

“ ครับ ผมคิดว่าแบบนั้น “ อินตอบก่อนจะยื่นมือไปหยิบปาท่องโก๋บนโต๊ะที่วางอยู่ “ ป้าแมวทอดเองเหรอครับ “

“ ค่ะ ใช่ เพราะว่าคุณโรมชอบกินปาท่องโก๋กับข้าวต้มหมู “

“ อินก็ชอบกินครับ ตอนเด็กๆถ้าไม่มีปาท่องโก๋กินกับข้าวต้มจะไม่ยอมกินข้าวไปโรงเรียน เคยโดนแม่ตีก็เพราะเรื่องมาก “  หัวเราะออกมามันถอนหายใจ “ เป็นเด็กก็ดีนะ จะได้พูดได้ทุกอย่าง อยากจะได้อะไรไม่ต้องคิดถึงอะไร พูดออกไปได้ทุกอย่าง คนที่ฟังก็ไม่ว่าอะไร เพราะคิดว่าเป็นเด็ก “

“ เด็กอยากโตเป็นผู้ใหญ่ กลับกันที่ผู้ใหญ่ก็อยากจะเป็นเด็ก แต่ถ้าคิดให้ดีทุกช่วงอายุก็มีข้อเสียด้วยกันทั้งนั้น “

   ผมคิดเหมือนที่ป้าแมวคิด หลายครั้งที่ผมอยากจะย้อนเวลาไปหาอดีต จนได้แต่คิดว่า ' ถ้าตอนนั้นกูทำแบบนั้น ' แต่แน่นอนครับ ผมทำได้แค่คิดไม่มีใครเดินกลับไปแก้ไขในอดีตได้ มีแต่ต้องเดินไปในอนาคต ที่อดีตพวกนั้นเป็นแค่ ความทรงจำ

“ คุณหมออิน ทำผมให้อลิซหน่อยนะคะ “ เสียงของอลิซปลุกเราทุกคนออกจากความคิดของตัวเอง นางฟ้าหัวยุ่งเดินเข้ามาอีกคนที่รับยางผูกผมคิตตี้กับแปรงสีชมพูเอาไว้

“ ทำไมทาแป้งแบบนั้นละครับ “ ปัดแป้งที่กระจายทั่วหน้าให้ ก่อนจะจับให้หันหลังแล้วหวีผมให้ “ อลิซผมยาวจังเลยนะ ทำไมไม่ตัดละครับ ไม่ร้อนเหรอ “

“ ไม่ร้อนค่ะ อลิซชอบเพราะป๊าชอบให้ผมยาว ป๊าชอบคนที่ไว้ผมยาวๆ “

“ ถูกต้อง  รู้ใจป๊าจังเลยนะครับคนเก่ง “ ผมเอ่ยชมเธอ อลิซยิ้มหวาน แต่คนผูกผมก็ยังหน้านิ่งมันผูกจุดสูงๆรวบผมไว้จุกเดียวเหมือนก้อนอึให้อลิซ

“ ป้าแมว อลิซหิวแล้ว มากินข้าวกันเถอะค่ะ “

“ นั่งที่โต๊ะเลย เดี๋ยวป้าแมวตักให้นะ “

“ เอาถ้วยใหญ่ๆเลยนะคะ หนูจะกินอวดคุณหมออินว่าหนูกินข้าวเก่งมากๆเลย “

“ โห น่ารักจังเลยครับ “ หยิกแก้มเด็กน้อยที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่บนเก้าอี้ ผมเดินไปนั่งที่หัวโต๊ะตอนที่แยกของฝากเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ ป้าแมว ทานด้วยกันนะครับ “  บอกเธอตอนที่ตั้งชามข้าวต้มไว้บนโต๊ะ ปาท่องโก๋ที่ผมชอบฉีกแล้วใส่ลงไปในถ้วยมีแค่อลิซกับป้าแมวที่ไม่ชอบกินแบบนั้น

“ อร่อยมั๊ยคะ คุณอิน “

“ อร่อยครับ “

“ อาหารของป้าแมวอร่อยทุกอย่างเลย อลิซชอบ “

“ ปากหวานจริงๆเลย พูดก็มาก “  ผมว่าอลิซก็หันมายิ้มให้

“ ก็หนูดีใจที่ป๊ากลับบ้านแล้ว หนูคิดถึงไม่ได้เจอป๊าตั้งหลายวัน “

“ ป๊าก็อยู่นี่แล้วไง รีบๆกินข้าวเดี๋ยวเราไปนั่งดูการ์ตูนกัน ป๊าซื้อมาให้เพียบเลย “ ไปต่างประเทศที่ไม่พลาดคือของฝาก ไม่ว่าจะชิ้นเล็กชิ้นใหญ่ก็ของให้มีสักชิ้น แม้อลิซจะไม่งอแงแต่ผมก็เหมือนว่าทิ้งลูกมา เหมือนทำผิดเลยต้องซื้อให้ตลอด

“ คุณหมออินดูการ์ตูนเป็นเพื่อนอลิซด้วยนะ “

“ เอางั้นเลยเหรอครับ มึงมีงานรึเปล่า “ อลิซพยักหน้าผมก็ถามอีกคน ไอ้อินมีทีท่าคิดแต่ก็ตอบตกลง

“ ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วละ “

การกินข้าวเช้าของเรามีแต่เสียงของอลิซที่ดังอยู่ ผมมองดูไอ้อินที่เอาแต่เขี่ยข้าวไปมาก่อนจะกินตลอดเวลาของมื้ออาหารจนกระทั่งอลิซกับป้าแมวกินข้าวเสร็จคนที่บอกว่า กินเก่ง ก็ยังกินไม่ถึงครึ่งชาม

“ ป๊า หนูไปดูการ์ตูนกับป้าแมวนะ “  อลิซว่าก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินไป ท่าทางตื่นเต้นเสียงดังอยู่ตรงนั้น แต่ก็ผิดจากตรงนี้ที่เงียบสนิท

“ ไหนมึงบอกว่า แดกเยอะ “

“ กูไม่ค่อยหิวว่ะ “

“ เป็นอะไรวะ ทะเลาะกับแฟนมึงคนนั้นที่กูเจอคราวก่อนอีกแล้วเหรอวะ คนที่มึงบอกว่าเพื่อนกัน “

“ ก็เพื่อนกันจริงๆ “  พูดแบบนั้นก่อนจะก้มกินข้าวที่เหลืออยู่ “ กูเป็นได้แค่นั้น “

ไม่มีใครพูดอะไรกันหลังจากนั้น ผมกินข้าวต้มถ้วยที่สองแบบเงียบๆ มันเองก็กินเงียบๆ ผมพาตัวเองไปนั่งข้างๆอลิซที่กำลังดูการ์ตูนหลังจากที่กินข้าวเสร็จ

“ ป้าแมวครับ ถุงนั้นของป้านะ ผมซื้อมาฝาก “ ชี้ไปที่ถุงใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างกระเป๋า เธอพยักหน้าก่อนจะหยิบมาดู มีทั้งของหลานชายและเสื้อผ้าตัวใหม่ๆ

“ ซื้อมาให้ทุกครั้งเลย ขอบคุณนะคะ คุณโรม แต่รอบหน้าไม่ต้องซื้อมาให้ป้าแล้วนะ “

“ ไปต่างประเทศก็ต้องมีของฝากสิครับ “ ว่าแค่นั้นเธอก็ยิ้ม “ ป้าแมวกลับบ้านได้แล้วละครับ ผมอยู่ดูแลอลิซเอง “

“ งั้นป้าทำความสะอาดในครัวแล้วก็จัดการเสื้อผ้าของคุณโรมเสร็จแล้วจะกลับเลยนะคะ “

“ ครับ “  พูดแค่นั้นก่อนจะล้มตัวลงตัวบนโซฟาตัวยาว คนที่กินข้าวเสร็จคนสุดท้ายเดินมานั่งที่โซฟาตัวที่ว่างอยู่ “ วันนี้มึงไม่มีงานเหรอ “

“ หยุด “

“ ป๊า ดูตลก “ อลิซเรียกผมก่อนจะชี้ไปที่ทีวีก่อนจะหันมายิ้มกับผม “ หนูง่วง “

“ อะไรเพิ่งตื่น ง่วงอีกแล้ว “

“ ดูการ์ตูนมากไปมั้ง เลยเพลีย “ อลิซลุกจากที่นั่งมานั่งบนตัวผม ก่อนจะกอดไว้แน่น “ อลิซลองหลับตา สักพักนะ “

“ ค่ะ คุณหมออิน “

“ อลิซนี่หน้าคล้ายๆเหมือนมึงเลยนะ “

“ อลิซหน้าเหมือนแม่กู ถ้ามึงเห็นแม่กู มึงจะรู้ว่าเหมือนแบบถอดพิมพ์กันออกมา “

“ คุณย่านะเหรอค่ะ แต่ป๊าบอกว่าหนูไม่มีย่า ”

“ ก็ไม่มีแต่เหมือนไงครับ “ กอดรัดคนสวยของผมไว้แน่น อลิซเอียงหน้าซบที่ไหล่

“ กูว่าหลับแน่ “

“ หลับก็ดีกูจะได้คุยกับมึงสักที “

“ คุย ? เรื่องอะไร “

“ มึงเครียดเรื่องอะไรนักหนาวะอิน ชีวิตมึงแม่งเหี้ยขนาดนั้นเลยเหรอวะ “ ผมถามมันที่ถอนหายใจออกมา ท่าทางเศร้าๆของมัน แย่กว่าตอนครั้งก่อนที่ผมเห็นซะอีก เงียบไปไม่ตอบ ผมลุกขึ้นจากที่นั่งอลิซหลับไปเรียบร้อยแล้ว  “ กูพาอลิซไปนอนก่อนแล้วกัน หวังว่ากลับมามึงจะมีคำตอบ “

เปิดประตูเข้าไปห้องนอนอลิซผมวางเธอลงบนเตียง เปิดแอร์ก่อนจะห่มผ้า ป้าแมวยืนอยู่หน้าห้องในมือถือสัมภาระคงจะเตรียมตัวกลับแล้วเหมือนกัน  “ ป้ากลับบ้านก่อนะคะ คุณโรม “

“ ครับผม “

“ อาหารเย็นป้าทำแล้วก็แลปไว้ให้แล้วอยู่ในตู้เย็นก่อนจะกินก็เอาออกมาอุ่นนะคะ “ เธอว่าก่อนจะกระชับกระเป๋าแล้วเดินออกไป ประตูห้องที่ปิดลงผมเดินกลับเข้าไปหยิบเบียร์ในตู้เย็น

“ เบียร์หน่อยมั๊ย “

“ เอามาดิ “  โยนให้มันตามคำสั่ง ไอ้อินรับไปก่อนจะเปิด “ โรม.. มึงว่า กูควรทำยังไงต่อไปดีวะ “

“ อะไรละ “

“ กูเหมือนโดนผลักออกมาให้อยู่ในที่ของตัวเอง ทั้งๆที่กำลังก้าวขาออกไป ให้ใกล้ความจริง ปากก็บอกกับเค้าว่าโอเค แต่กูว่าจริงๆ กูแม่งโคตรไม่โอเคอะ “

“ หมายว่าไงว่ะ “ ไม่เข้าใจที่มันพูด บางทีนี่อาจเป็นศัพท์ทางการ

“ เหมือนกูโดนบอกเลิกมาเลย เหมือนก้าวขาไปในความจริง แล้วคนที่ต้องรับรู้ความจริงก็ตะโกนบอกว่า มึงอย่าก้าวเข้ามานะ “ มันยกเบียร์ขึ้นจิบไปเรื่อยๆ หลังจากประโยคนั้น จนหมดกระป๋อง “ ขออีกป๋องได้เปล่า “

“ เอาไป ยังไม่ได้กิน “ เบียร์ที่ผมถือถูกยื่นให้มัน ไอ้อินกินเข้าไปอีกจนหมด “ ช้าๆ สองป๋องก็พอ “

“ มึงหวงของเหรอวะ ให้กูกินหน่อย เดี๋ยวกูไปซื้อกลับมาใช้คืนสองเท่าเลย กูอยากเมา มึงไปเอามาหน่อย  “

“ งั้นก็แปปนึง “ ผมเดินไปที่ตู้เย็น ขนเบียร์ออกมาให้มันอีกสี่กระป๋อง เท่าที่แช่ไว้มีเท่านี้ที่เหลือก็มีแต่ยังไม่แช่ แต่ให้มันกินแค่นี้พอเพราะดูท่าทางจะคออ่อน

“  ขอบใจ “ หมดไปสองกระเป๋ามันเริ่มกินกระป๋องที่สาม

“ ตกลงมึงจะเล่ากูรึยังไง ว่ามึงเป็นอะไรทำไมมานั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้ อมทุกข์เหลือเกินนะมึง “

“ ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์จะเล่า ไว้กูมีอารมณ์กูจะเล่าแล้วกัน “ นั่งลงบนโซฟานั่งมันผมพิงตัวเองกับที่พักแขนมองดูมันที่เปิดกระป๋องเบียร์กินไปเรื่อย กูขอฟันธงว่ามึงจะเล่าในครึ่งชั่วโมงที่จะถึงนี้แน่นอน

“ อึก เอิ้ก อื้ม อร่อยชะมัด มีอีกมั๊ย ขออีก “ ยื่นกระป๋องเบียร์กระป๋องสุดท้ายมาให้ผม

“ เมาแล้ว พอ นี่มึงหยิ่งกับกูขนาดที่จะเล่าเรื่องอะไร นี่ต้องใช้เหล้าขับเคลื่อนเลยเหรอ “ หยิบกระป๋องเบียร์ตั้งไว้บนโต๊ะอีกคนก็ทรุดลงมานั่งกับพื้น ขัดสมาธิก่อนจะก้มหน้า

“ แต่กูอยากกินอีก กูอยากเมา อยากจะกินอีก เอิ้ก.. ขออีกป๋อง “ ยื่นมือมาให้ผม สายตาที่ดูเศร้าของมันที่จ้องมองผม “ ขอกูอีกกระป๋องเถอะนะ  กูก็แค่อยากจะลืม “

“ ลืม จะลืมอะไร พอแล้วอิน มึงเมามากแล้ว  “

“ ลืม ลืมเมื่อคืน อึก อื้ม จริงๆ กูอยากลืมให้หมด ลืมให้หมดเลย “ อินก้มหน้าลงต่ำ จนเสียงที่มันพูดบางคำผมก็ได้ยินไม่ชัด “ ลืมว่าเคยเป็นเพื่อนไฟท์ กูไม่อยากเป็น ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน อยากเป็นมากกว่านั้น ทำไมว่ะ ทำไมมันต้องให้กูเป็นแค่นั้น เอากูเป็นเมียแต่ให้กูเป็นเพื่อน  แต่กูก็ยอมเองนี่นะ กูยอมขนาดนี้แล้ว มึงยังจะเอาอะไรอีก “ ตบมือเข้าที่อกตัวเองแรงๆ มันร้องไห้ออก

“ ไฟท์ยังไม่รู้อีกเหรอว่ะ ว่ากูจริงจัง กูจริงใจ กูก็แค่อยากจะรักมึง ก็เท่านั้นเอง อยากจะรักอะ กูเลยยอมทำได้ทุกอย่างไง ไอ้ควายทำไมมึงต้องพูดเหมือนไม่อยากให้กูเป็นแบบนั้นด้วย กูไม่ดีต้องไหน ใครๆก็ชมว่ากูสวย การศึกษาก็ดี พ่อแม่กูก็ไม่ได้รังเกียจ แถมกูเป็นถึงหมอ เแต่พราะกูเป็นเพื่อนแค่นั้นใช่มั๊ย มึงถึงปฎิเสธกู งั้นเลิกคบกัน แล้วมารักกับกูจริงๆจังเถอะนะ อึก ฮือๆ เจ็บว่ะ ทำไมมันเจ็บแบบนี้ ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บ กูเจ็บตรงนี้ มึงรู้มั๊ย
 ไอ้เหี้ยไฟท์ กูเจ็บ “

“ อิน..” ประคองหน้ามันขึ้นหน้า น้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มของมัน อินหลับตาแน่น

“ กูยอมทุกอย่างแล้ว กูทำทุกทางแล้ว  ยอมแม้กระทั้งมีอะไรกับมึงโดยที่ก็รู้ ว่ามึงไม่คิดอะไร แต่มึงก็บอกอยู่อย่างงั้นว่าอยากเป็นแค่เพื่อน มึงไม่อยากเสียเพื่อนดีๆแบบกูไป แล้วมึงถามกูบ้างรึเปล่าว่ากูอยากได้อะไร ถามกูมั๊ยว่าอยากเป็นอะไรกับมึง อยากเป็นเพื่อนหรืออย่างอื่น  กูไม่อยากเป็นแค่เพื่อนกับมึงนี่ ไฟท์ ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนมึง ไม่อยาก อึก ฮือๆ “

อินพุ่งเข้ามากอดผมตอนที่พูดประโยคนั้น สองมือที่ชะงักเอื้อมกอดปลอบมันไว้ ผมไม่รู้จะพูดอะไร ผมไม่ใช่คนที่ชื่อไฟท์ รู้สึกยังไงก็คงจะบอกไม่ได้ รู้แค่ว่าตอนนี้มันเสียใจ ผมรู้แค่นั้น

“ กู ต้องทำถึงแค่ไหนเหรอ ถึงจะเป็นได้มากกว่าเพื่อน กูทุ่มทั้งตัวแล้ว แต่เมื่อไหร่มันจะพอ เมื่อไหร่กันวะ ไฟท์.. ” มือที่กำเสื้อของผมแน่นปากมันก็พร่ำถึงแต่ผู้ชายคนนั้น  ผมดึงตัวมันออกจากไหล่ของผมปาดน้ำตาที่ไหลรินอาบสองแก้มนั่น

“ อย่าร้องไห้..ถ้ามันทำให้มึงเสียใจก็ไม่มีค่าอะไรที่มึงจะรักมันหรอก ”

“ แต่กูรักมึงนี่ กูอยากได้มึงมาครอบครอง อยากให้มึงมาเป็นของของกู กูไม่อยากรออีกแล้ว ไม่อยากให้มึงสนใจคนอื่นมากกว่ากู เราเคยมีกันสองคนมาตลอด วันนึงพอมึงมีคนอื่นมึงก็ไม่สนใจกู กูยอมทุกอย่างเลยไฟท์แค่มึงจะสนใจกูเหมือนเดิม กูแค่อยากให้มึงอยู่กับกูข้างๆ เหมือนแต่ก่อน เหมือนตอนเด็กๆไง ไฟท์ “ สายตาของมันที่เหม่อมองผม ตอนนี้มันคงคิดว่าผมเป็นคนที่ชื่อไฟท์ อ้อมกอด เสียงที่ขอร้องมันคงเจ็บปวดเหมือนครั้งนึงผมเองก็เคยเป็นแบบนั้น การขอร้องใครสักคนให้อยู่ด้วย

“ อิน.. โทษทีนะ “

   แต่ถ้าจะโทษกูขอให้มึงโทษรอยยิ้มยิ้มจางๆคู่นั้นที่ส่งมาเชิญชวนกูด้วยก็แล้ว  หลังวินาทีที่เราสบตาผมก้มลงจูบลงบนริมฝีปากของมัน ในสมองวนเวียนแค่สายตาที่มันอ้อนวอนขอให้อยู่กับสมองของผมที่อยากจะพูดบางคำออกไป ' อย่าร้อง พอแล้วไม่ต้องร้องไห้ อย่าร้องไห้เลยนะอิน  '

“ อิน.. กูอยู่แล้วไง “ บอกมันหลังจากดึงตัวเองออกจากริมฝีปากคู่สวยนั้น ดวงตาที่กระพริบลงช้าๆอินกอดผมไว้แน่นขึ้น

“ ไฟท์ ” 

“ ไม่ใช่ “ ผมจูบอินอีกครั้ง คราวนี้จูบนานกว่าที่เคยจูบและลึกซึ้งมากกว่าที่เคยลึกซึ้ง รสชาติน้ำลายที่ผมสำหรับคุ้งกลิ่นเบียร์ไปทั้งปากก็ถือว่ายังรสชาติดี   ผมเชยคางของมันขึ้นมาสบตาของผม

“ นี่โรม ”

............................................



ถ้านิยายยังไม่จบก็อย่าเพิ่งตัดสินว่าใครคู่ใคร #สโลแกรนใหม่ไฉไลจริงๆ
เอาจริงๆตอนนี้ ถ้าเหมือน เรามีการแข่งขัน
การที่มีคู่แข่งสองคนแล้วเราตัดกำลังคู่แข่งโดยไม่ให้ออกบทเลยมันก็ดูเหมือนไม่แฟร์
ของแบบนี้มันต้อง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน บทต่อบท จริงมั๊ย

ยังไงก็ขอฝากแท็ก  ‪#Choiceไฟท์อิน ช่วยเม้นในทวิตหรือเฟสได้นะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์คร่า

[suck_love]

นอกจากคำว่าสงสารอินแล้วเราก็คิดอะไรอย่างอื่นไม่ออกเลยค่ะ
แบบถ้าตอนนี้โรมอินมีอะไรกัน
เรารับไม่ได้เลยค่ะ ไม่ใช่ว่านิยายของคนเขียนไม่ดี
แต่เราเป็นพวกโลกสวยแหละ 55555
คือปักใจให้ใครเป็นพระเอกแล้วเราก็จะเชียร์คนนั้น

โรมเหมือนจะใช้ความอ่อนแอของอินเข้าหาอินนะ
เหมือนพวกฉวยโอกาสเล็กน้อย
ถึงแม้น้องอลิซจะน่ารัก แต่โรมอินไม่ไหวค่ะ จริงจริง

ให้อนุญาตแค่จูบนะโรม นอกจากนั้นห้ามนะคะคนเขียน   

ปล.ไฟท์คงไม่สะทกสะท้านอะไรหรอก ก็ให้เป็นแค่เพื่อนนี่

[veeveevivien]

  ดีแล้วที่อินคิดจะออกมา ได้โปรดเถอะหนม พี่ขอร้องเปลี่ยนแท็กนี้ตลอดไปเลยนะขอเป็น #โรมอิน

ปล.วาดควรคู่กะไฟท์ที่สุด 

[Sillyfoolstupid]

มันจะไม่ใช่ #choiceไฟท์อิน แล้วมั้งอย่างนี้

เดาว่าเดี๋ยวพอโรมได้อิน ก็อาจจะคบกัน

แล้วไฟท์ก็จะเริ่มรู้สึกหวง หวงไปหวงมา อินที่คบกับโรมบังหน้า

ก็ต้องกลับมาหาไฟท์อีก แต่มันจะเป็นอย่างที่เดามั้ย

หรือถ้าตอนจบยังไฟท์อินอยู่ แต่ระหว่างนี้ล่ะ เส้นอืดละนะ ไม่ชอบม่า

 

[pemiko2012]

เจ็บอ่ะที้อินพูดว่า เป็นได้แค่นั่น แค่เพื่อน
โอ้ยยยยยย สงสารอิน
ถึงใครจะบอกว่าอินทำตัวเอง เลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง
แต่เข้าใจมั้ย คนมันรักอ่ะ ให้ทำอะไรก็ยอม
ตอนแรกนี่เชียร์ไฟท์อินนะ แต่ตอนนี้ เริ่มไม่อยากใหเอินต้องร้องไห้แล้ว
ถ้ารักแล้วเจ็บปวดขนาดนี้พอดีมั้ย ลองถอยออกมา
ต่างคนจะได้มีเวลาให้ได้คิดอะไรบ้าง
แล้วถ้าอินแน่ใจว่าจะรักไฟท์ต่อไป ก็คงต้องยอมเจ็บแบบนี้ ฮือออ
เมื่อไหร่ไฟท์จะคิดได้ แอร้กกกกก เริ่มไม่ชอบไฟท์ล่ะ
อยากจะบอกอินว่า โรมก็โอนะ

[lightseeker]

ทำไมอินไม่ร้องไห้ให้ไฟท์เห็นบางนะ บางทีไฟท์อาจจะใจอ่อนก็ได้ 

[B52]

นานาจิตตัง

[kumiko yamashita]

จะไฟล์อิน โรมอิน ยังไงก็ได้ เเต่ไม่เอา ไฟล์วาด โรมวาด 55 เเอ๊ะยังไงๆ 555 ไม่ชอบๆๆ ไม่ชอบวาดอะ ความรุวสึกของเรา  ยังก็ก็ขอให้อิน มีเเต่ความสุข ผ่านพ้นเเล้วมีเเต่เรื่องดีๆเข้ามา

[Love U All]

อ่านจบได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่  สงสัยคงต้องซดมาม่าไปอีกนาน 
สารภาพว่าเป็นพวกโลกสวยอีกคน  คือแบบใจยังเชียร์ไฟท์อิน และในเมื่ออินยังรักไฟท์
ก็แอบทำใจไม่ได้ที่อินจะมีอะไรกับโรมในตอนหน้า  หวังว่าโรมจะเป็นสุภาพบุรุษพอ
ที่จะไม่ทำอะไรอินในตอนที่อินหวั่นไหวและไม่พร้อมแบบนี้ เพราะถ้าโรมทำอะไรเลยเถิดไป
เราจะถือว่านิสัยแบบนี้  โรมจะไม่ใช่คู่แข่งที่น่ากลัวของไฟท์อีกต่อไป   #โหมดแม่ยกไฟท์อินกำลังอินจัด

[BeeRY]

หมออิน

[naamsomm]

ออสตินมาจากไหนจ๊าาาา
น้าฮิมกับหนูหยุ่นมีบทแล้ว
ฮู้เล่ ๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้โรมพ่อน้องอลิชเรตติ้งพุ่งพรวดๆแน่ๆ
ดีแล้ว
หมออินได้ระบายซะบ้าง

[BAKA]

จริงๆนิยายยังไม่จบ ก็ยังไม่อยากจับว่าใครคู่ใคร (เพราะเชียร์โรมไปแล้ว...กร๊ากกกก)

แต่แทค #Choiceไฟท์อิน นี่....

งั้นตอนหลังๆ ขอเอาคืนไฟท์เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆ หน่อยนะ ฮาาาา (แค้นแทนอิน ฮาาา)

[Shadownights]

สงสารอินอ่า ทั้งที่อินยอมขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ชอบโรมน๊าาา

[lakza651]

ไม่ใช่โรมเลยแหะตอนนี้ ฉวยโอกาสอินตอนเมา คือไม่ชอบผช แบบนี้ถ้าอยากให้อินรักก็ให้รักที่ตัวตน ที่นิสัยสิ ไม่ใช่ไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ให้อินคู่กับไฟท์เหมือนกัน เพราะเชียร์อินโรม อิอิ และ ไม่อยากให้ ไฟท์ คู่กับ "วาด" เลย เพราะแบบ ไม่ชอบมากกกกกกกกกก ดู*** ไม่จริงใจ ยังไงก็ไม่ชอบ ๆ ๆ ไม่ชอบคนแบบนี้ อ่อนแอ ขอบคุณพี่หนมมมมม ที่อัพนิยายให้อ่านนนนนนนน

[waza]

คู่เดียวพอค่ะ ไม่เอาหลายคู่ที่เหลือเป็นตัวเลือกก็พอ ตัวประกอบไม่ต้องมีบทมาก ไว้อยากให้ เชิญเรืีองถัดไป รับไม่ได้ถึงขึดสุดถ้าไฟท์คู่วาด ถ้า heจะทำร้ายจิตใจอิน  ใครคู่ใครพลิกล็อคไม่กังวลหรอก จะโรมอินโรมไฟท์ได้หมด แต่ไม่เอาไฟท์วาด ก็ไม่รุ้เป็นไปได้รึเปล่า ดุเรืีองราว แนวทางแล้ว สองคนนี้มันคุ่กันชัดๆ แหมมม คนมาก่อน เจ็บก่อนนี่สัจธรรมของโลกจริงๆ ถึงวันนั้นรักกัน ช่วยไปอยู่ไกลๆ ขัดลูกหูลูกตา คือจะเสพโรมอินไง ลุ้นให้ได้กันเหลือเกิน ชอบจริงๆนาา แนวนางเอกไม่จำเป็นต้องเป็นของ(พระเอกรึเปล่า) คนเดียวเสมอไป ส่วนไฟท์กลับใจตอนนี้ก็ยังทัน ให้อภัยกลับมาหาอิน แต่ถ้าเมื่อไหร่ทำอินเสียใจ  (นี่ยังไม่เสียอีกเหรอ) ฉันจะดับเครืีองชนแกทันที ส่วนวาด >>>>> สำหรับเรื่องนี้นุ๋ส่วนเกินลูก เรื่องของนุ๋เอง ขุ่นพี่จะพิจารณให้เป็นพิเศษอีกทีเนอะ

[nutty]

คิดว่าโรมไม่น่าฉวยโอกาสมากกว่านี้กับอิน
แต่เจ็บนี้เหมือนไฟตอนต้นเลย "เป็นได้แค่คนที่เค้าไม่รัก"

[hembetaro]

โรมมมม...ยกป้ายไฟจร้า

โรม-อิน  โรม-อิน       

[sin]

สงสารอิน เกลียดวาดดด เอามันออกไป คือคนเขียนก็เขียนให้วาดดูน่าสงสารนะ
แต่ทำไมเรารู้สึกว่าวาดไม่น่าสงสารเลย ทำตัวให้เราเกลียดมาก 5555

[naruxiah]

เมื่อคืน เราอ่านตอน 9 แอบแม่อ่านนอนคลุมโปง คห.แรกของตอน กลั้นขำกลัวแม่ได้ยิน

แถมแอบอ่านในมือถือด้วย พอความเห็นที่สองของตอน เราขอสารภาพว่า

ชอบบรรยากาศของโรม เพราะ โรมมันชัดเจน ด้วยนิสัยของมัน แต่ก็ไม่แน่

ถ้าเราเป็น อิน อาจจะรู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วสบายใจมาก จนเป็นเพื่อน หรือ

โรมอาจจะทำให้อินหวั่นไหวก็ได้ แต่ไฟท์ไม่ใช่ ไฟท์มันเป็นคนที่อินรักและฝังใจมาก

ยอมทุกอย่างก็แล้ว แล้วไง ไฟท์กลัวความเปลี่ยนแปลงมาทำให้เสียอิน แต่อินมันเสียใจมานานแล้ว

อ่านตอนที่มีโรมกับอลิซทีไร แอบลุ้นทุกที ให้ความรู้สึกเหมือน พ่อ แม่ ลูก มากๆอ่ะ ชอบแบบนี้

แต่เรื่องนี้สนุกตรงลุ้นนี่แหละ ส่วน วาด.... แบบว่า วาดก็มีสิทธิ์จะรักใครก็ได้ ใครก็โหยหาความรักทั้งนั้นแหละ

ทุกตัวละคร มีสิทธิ์ที่จะเลือก ในมุมมองของตัวเองทั้งนั้น (แต่ก็แอบลุ้น โรมอิน 5555)

ปล. แวะมาเม้นต์ บวกเป็ด และเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ

 

[Accelerator]

โรมอิน เหมาะสมกันดี
ส่วนวาด อย่ามีคู่เลยน่ะ (ส่วนตัวแล้วไม่ชอบเลย)

[greensnake]

กำลังคิดอยู่เชียวว่าคุณพ่อลูกหนึ่งไม่มาเลย
แล้วตอนนี้ก็มาสมใจ พร้อมพี่ฮิมและหนูหยุ่น
บรรยากาศเบากว่าตอนที่แล้วขึ้นมาหน่อยนึง
อ่านตอนนี้แล้วคล้ายๆกรณีฮิมกับพี่เทมเลยอ่ะ
แล้วก็คงจะมีวาดเป็นตัวแปร(เดาตามความรู้สึกนะ)
อยู่ที่คนกลางแล้วล่ะ ตอนนี้ยังเอาอะไรกับอินไม่ได้ด้วย
แผลยังใหม่แล้วก็เพิ่งเริ่ม ค่อยๆดูกันไป น่าจะอีกยาว
เปิดโอกาสให้โรมและตัวเองดูไหม แล้วค่อยตัดสิน
แม้สุดท้ายแล้วจะเป็นไฟท์ แต่ก็ให้มีช่องว่างบ้างก็ดี
ให้ได้มองได้เห็นอะไรมากขึ้น บางทีใกล้เกินไปก็มองไม่เห็น
เอาใจช่วยทุกคนนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Money11]

คิดถอยห่างอีพี่ไฟท์หน่อยหมอ ถอยออกมาบ้าง บางทีมุมมองตอนอยู่ใกล้กับตอนอยู่ไกลกันมันอาจจะไม่เหมือนกันก็ได้ ถอยออกมาให้เค้าได้รู้สึกว่าอะไรที่เคยอยู่ใกล้ตอนนี้มันหายไปไหน แต่ถ้าคนมันไม่รักไม่รู้สึกอะไรก็ปล่อยเค้าไปเถอะ เดี๋ยวรักเมื่อไหร่พี่หนมจะเอาคืนให้นะ (เหรอ 5555555)

สู้ๆนะคะ พี่ไฟท์ หมอ โรม วาด และพี่หนมมี่ กอดๆ 

[Fish129]

เชียรอิน ไฟท์ เท่านั้น
โรมอย่ามาทำตัวแบบนี้นะ ไม่ยอม อินเมา เคนะ

[PoPuAr]

งั้นก็ยังไม่แน่ไม่นอนใช่มะ ว่าใครคู่ใคร
ก็ต้องลุ้นกันไปเรื่อยๆ ซึ่งถ้าหากให้พูดไป
โรมก็ดีนะ นิสัยก็ดูเหมือนเข้าอกเข้าใจหมออินไปซะทุกเรื่อง
ฐานะก็ดี ยิ่งปัญหาเรื่องลูกสาวกับแม่คนใหม่(?) ก็ยิ่งไม่มีให้เห็น
กลัวใจหมออินคนเดียว ว่าจะไม่มีเหลือให้ใครอีกนอกจากไฟท์

พาร์ทนี้มีฮิมโผล่มาด้วย ขนาดมีเมียเป็นตัวเป็นตน ยังเสน่ห์ล้นเหลือร้าย
หนักใจแทนหนูหยุ่นจริงๆเลย คริคริ