ผมยืนนิ่งข่มใจกับภาพตรงหน้า ร่างเล็กของวินเทอร์ที่กำลังเอ่อ... ค่อยๆชโลมครีมกันแดดสีขาวขุ่นและเหนียวเหนอะหนะ ลงบนเรียวขาขาว แค่นั้นไม่พอสายตาไอ้ตัวแสบยังมองมาทางผมอย่างเย้ายวน ทำให้ผมตระหนักได้ว่าคิดดีแล้วที่ให้มันทาครีมในห้องพัก ไม่งั้นถ้าออกไปทาข้างนอก คนแถวนั้นต้องมีสักคนที่โดนผมต่อยลูกกะตาบวมแน่ๆ สงสัยกันล่ะสิว่าผมอยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมมาเที่ยวพักร้อนที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัว ซึ่งติดทะเล จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ก็ถือโอกาสฮันนีมูนกับเจ้าตัวดีไปซะเลยครับ เสียแต่ว่า...
'ก๊อกๆๆๆๆ'
"ไอ้นะ เสร็จรึยังวะ กูรอนานแล้วนะโว้ย มัวแต่เอากับเมียอยู่รึไง!"
เสียงเคาะประตูดังสนั่นพร้อมเสียงตะโกนแปดหลอดกับคำพูดแสนหยาบคายของไอ้พีนัทดังขึ้นแทบจะถล่มห้องนอนผม ทำให้ผมตระหนักได้อีกว่า ไม่น่าชวนมันมาด้วยเลย! ที่มันมาตามนี่ก็นัดกันว่าจะไปเดินเล่นหาอะไรกินแถบชายหาดนี้แหละครับ เงียบๆชิลล์ดี
"ไอ้พี จะตะโกนหาพระแสงอะไร กูรอน้องทาครีมอยู่ ไอ้นี่นิ"
'ผลัวะ'
ผมเปิดประตูออกไปเจอกับไอ้พีนัทที่แต่งตัวเหมือนชาวประมงออกไปหาปลา กับคนข้างๆที่แต่งตัวสบายๆแต่หล่อชิบหาย ดูผ่านๆนึกว่าเจ้านายพาคนใช้มาเที่ยว ตลกดี
"ขำไรในใจไอ้สัสนะ"
เสือกรู้อีกนะว่าผมตลกมัน สายตาไอ้พีที่มองหน้าผมคิ้วขมวดค่อยๆเบนไปในห้อง
"โอ้ว"
มันทำตาโต จมูกบาน หน้าหื่นออกนอกหน้ามากไอ้เห้ ไอ้พี่บัตเตอร์ข้างๆก็เอาแต่หันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ได้ ไอ้เด็กบ้าวินเทอร์ที่ทาครีมกันแดดนั่นก็จะทาจนผิวเป็นสีครีมไปเลยรึไงวะเนี่ย
"หยุดมองเลยไอ้พี"
ผมสั่งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"ไรว้า ก็ได้แต่มองทำอะไรไม่ได้สักหน่อย แต่มันก็นะ... อื้อหือ"
สัสพี ตามึงจะถลนออกมานอกเบ้าตาแล้วเหอะ ผมหันไปมองวินเทอร์ที่นั่งอยู่บนที่นอน เมียกูจะเป็นนางเอกเอวีแล้วนั่น! นั่งท่าเหี้ยไรเกิดมาไม่เคยเห็นใครนั่งแล้วเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อน ผิวก็จะขาวเนียนน่ากัดน่าฟัดไปไหน... หยุดเลย! นี่ไม่ใช่เวลามาหลงเมียสักหน่อยนะ
"ไอ้พีมึงจะหยุดมองได้ยัง"
"อะไรว้า นะ มึงอย่าหวงมากนักดี้"
"หยุดมองได้ยัง"
"โอ้ย ก็บอกแล้วแค่มองเอง ซี้ด"
"ไม่หยุดใช่มั้ย"
"โอ้ย มึงก็ อาหารสายตาเล็กๆน้อยๆเอ... เฮือก!"
ในที่สุดไอ้พีนัทมันก็ตระหนักได้อย่างแท้จริงว่าไม่ใช่เสียงผมที่ถามมัน แต่เป็นคนข้างๆมันที่คุยโทรศัพท์เสร็จตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆคือ ไอ้พีไม่รอดแน่ พี่บัตเตอร์มองมันด้วยหน้านิ่งๆ แต่สายตานี่แม่ง ตายห่าแน่ไอ้หมาพี!
"พี่นะ วินเสร็จแล้วฮะ"
ไอ้นี่ก็อีกคน ขยันติดเรทจริงๆ (คิดไปเองรึเปล่า) วินเทอร์ที่ส่วนสูงเพิ่มขึ้นมานิดหน่อยเดินออกมาจากห้องด้วยเสื้อยืดบาติกสีสันสดใสกับกางเกงเอี๊ยมผ้าสีกรม ขายาวประมาณเข่า ถ้าเหนือกว่าเข่าผมไม่ยอมให้ใส่หรอกครับ ขาวเนียนซะขนาดนั้น
"อ้าว แล้วพี่พีนัทพี่บัตเตอร์หายไปไหนล่ะฮะ ตะกี้วินยังเห็นอยู่เลย"
วินเทอร์มองหาสองคนนั้น ที่ป่านนี้คงทำเตียงบ้านพักผมพังกันไปข้างนึงแล้วมั้งนั่น
"อ๋อ สงสัยไปหาของกันอยู่ในห้องนอนน่ะ เราไปกันก่อนดีกว่าเนอะ"
ผมเอื้อมแขนไปกอดรอบเอวไอ้ตัวน้อยที่ตอนนี้โตขึ้นบ้างแล้ว เสียงก็เริ่มแตกหนุ่มแล้วด้วย
ผมส่งข้อความไลน์ ไปบอกพีนัท ว่าขอตัวออกมาก่อน เพราะดูท่าสองคนนั้นจะเคลียร์กันยาว หึหึ
ผมเดินเลาะแนวชายหาดจากบ้านพักมาเรื่อยๆ วินเทอร์ก็เดินไปเอาเท้าจุ่มน้ำทะเล ไล่จับปูลมไป เป็นภาพที่น่ารักจนผมต้องจับเอากล้องดิจิตอลที่ห้อยเอาไว้ออกมาถ่ายรูปเจ้าเด็กไม่ยอมโต เมื่อเสียงแชะดังขึ้น เจ้าตัวดีจึงรู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นนายแบบจำเป็นซะแล้ว ทีนี้แหละโพสต์ท่านู่นท่านี่ไม่มีหยุดเลยทีเดียว
พอถ่ายรูปจนหนำใจแล้ว วินเทอร์ก็เริ่มบ่นออดแอดว่าหิว ร้อน อยากกินอะไรเย็นๆ พอถามว่าจะกินอะไร คำตอบก็คือ
"ไอติม"
เจ้าตัวดียิ้มเผล่ เงยหน้าโต้แสงแดด ทำให้ผิวขาวเปล่งประกายสดใส
"ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะไอ้ตัวแสบ กินข้าวก่อนสิ ของหวานค่อยกินทีหลัง"
ผมดึงแขนน้องเข้าไปสอดส่องดูร้านอาหารทะเลแถบนั้น จริงๆเรื่องไม่สดคงไม่ต้องกลัว เพราะส่วนใหญ่ก็สดกันอยู่แล้ว แต่รสชาติก็คงต้องเลือกกันหน่อย ผมเดินจับมือเด็กแสบไปเรื่อยๆจนถึงร้านนึงที่เคยกินตอนสมัยเด็ก ดึงไอ้ตัวดีที่ทำหน้าเอ๋อเข้าไปนั่งโต๊ะตัวที่ใกล้ชายหาดมากที่สุด
ตึงตึงตึ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนของไลน์ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ ก็พบว่าเป็นข้อความของไอ้พีนัท
'กินข้าวแล้วไม่ต้องรอ'
พร้อมกับสติกเกอร์ไอ้ตัวขาวๆหัวโล้นเอามือปิดปากยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้ผมรู้เลยว่าคนส่งมาต้องเป็นพี่บัตเตอร์แน่ ว่าแต่ไอ้ที่บอกว่ากินข้าวแล้วเนี่ย แน่ใจนะว่ากินข้าว ไม่ได้กินถั่ว หึ
"อะไรหรอครับ"
วินเทอร์ชะโงกมามองหน้าจอ
"พีนัทน่ะ มันบอกให้กินข้าวเลยไม่ต้องรอ"
"อ๋อครับ เอาปลากระพงทอดราดน้ำปลาครับ"
เจ้าตัวดีหันไปสั่งกับพนักงานที่มายืนรอแบบยิ้มแย้ม โชคดีที่พนักงานเป็นผู้หญิง ผมเลยไม่คิดอะไร
"เอาหมึกไข่นึ่งมะนาว แล้วก็ปูม้านึ่งครึ่งโลครับผม"
ผมหันไปสั่งบ้าง พนักงานสาวหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ เจ้าเด็กวินเทอร์เห็นแต่ไม่สนใจ นั่งพลิกหน้าดูเมนูไป
"รับแค่นี้ใช่มั้ยคะ"
"ครับ"
ผมยิ้มให้ พนักงานคนเดิมหน้าแดงยิ่งกว่าเก่า แถมยังยิ้มรับอย่างเอียงอาย
"พี่นะ วินขอไปเล่นน้ำแถวนี้หน่อยนะครับ"
น้องหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าปกติ นี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ
"อืมไปสิ ดูแลตัวเองดีๆด้วย"
ผมหันไปบอกวินเทอร์แล้วมองตามจนเห็นว่าเจ้าเด็กดื้อเล่นน้ำอย่างไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วจึงหันกลับมาที่โต๊ะ เห็นพนักงานสาวในร้านหันมายิ้มเขินให้ ผมก็ยิ้มตอบเป็นมารยาท ไม่อยากให้คิดอะไรหรอก แต่บางครั้งก็อยากให้น้องหึงผมบ้าง ตั้งแต่ที่คบกันมาน้องไม่เคยหึงหวงผมเลย มีแต่ผมฝ่ายเดียวที่หึงไม่อยากให้น้องเข้าใกล้ใคร ไม่อยากให้ใครมองน้อง ผมนั่งเหม่อคิดเรื่องน้องจนอาหารมาเสิร์ฟ พนักงานเสิร์ฟเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผมยิ้มให้ตามมารยาท พนักงานหนุ่มก็ยิ้มรับแบบเอียงอาย เอ่อ..ก็นะ
"โอ๊ย!"
ผมหันควับตามเสียงร้อง ปรากฎว่าวินเทอร์นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น หน้าเหยเก ผมลุกวิ่งไปดู แต่ไม่ทัน ไอ้ผู้ชายแถวนั้นคนนึงเดินไปดูน้องแล้วจับบริเวณเท้า พูดคุยอะไรกันก็ไม่รู้ รู้แต่ผมอยากต่อยมันมากเลยตอนนี้ที่บังอาจเอามือมาแตะเด็กน้อยของผม
"วินเทอร์!"
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆก็เห็นเลือดไหลเป็นทางยาวจากเท้าน้อง น่าจะไปเหยียบเปลือกหอยเข้า
"เป็นอะไรมากมั้ย เจ็บมากหรือเปล่า"
ผมนั่งลงไปปัดมือไอ้ผู้ชายที่จับเท้าน้องผมออก จนมันรู้ตัว ลุกยืนมองเฉยๆ ผมมองดูแผลชัดๆ บาดลึกด้วยสิเนี่ย ผมเอื้อมมือไปจับเท้าน้องเพื่อดูแผลดีๆ แต่น้องสะบัดออก
"เป็นอะไร อย่าดื้อได้มั้ย พี่จะดูแผลให้เราเนี่ย"
ผมเอามือจับเท้าน้องข้างนึง จับข้อมืออีกข้างนึง แต่น้องดิ้นสะบัดออกหมด จนผมทนไม่ไหว
"วินเทอร์! บอกว่าอย่าดื้อไง เดี๋ยวแผลก็เปิดอีกหรอก หยุดดิ้นได้มั้ยมันน่ารำคาญ!!"
ผมตะคอกใส่น้องด้วยความเป็นห่วง ถ้าน้องยังดื้อแล้วสะบัดออกอย่างนี้เมื่อไรจะได้รักษาสักที น้องนิ่งไป ผมจึงดูแผลชัดๆ ปรากฎว่าเป็นแก้วบาด เหมือนจะมีเศษแก้วปักอยู่ด้วย ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเด็กดื้อ.. ใบหน้าหวานน้ำตาคลอ แล้วหยดลงมาเป็นสายในที่สุด น้องร้องไห้เงียบๆ ทั้งที่สีหน้าเรียบเฉยเหมือนจะฝืน ไอ้ผู้ชายคนนั้นทำท่าจะเข้ามาปลอบแต่เจอสายตาของผมไปทำให้มันหยุดชะงัก ผมช้อนตัวน้องพาดบ่า พร้อมกับหันไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้น
"ฝากจ่ายตังค์ร้านนั้นให้ด้วย บอกว่าขอโทษที่ไม่ทันได้กิน ต้องพา'เมีย'ไปโรงพยาบาล"
ยื่นธนบัตรใบสีม่วงให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นที่ทำหน้าเหลอหลาแล้วรีบเดินไปที่ร้านอาหาร ส่วนผมก็อุ้มน้องไปที่บ้านพัก
....................................................
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน (จบ) (อ่าน 29503 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก