CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: mox2224 ที่ 07-03-2014 10:08:24

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 07-03-2014 10:08:24

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

---------------------------------------

direction.

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละครเป็นคนที่สมมติขึ้นมา
มิได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์จริงหรือบุคคลใด หากกระทบใครขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
 
---------------------------------------

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น)พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 07-03-2014 10:13:15

พี่ฮะ...ผมหนาว
Nemo wrote.

หนาวจัง.......
"อะ..."
หนาว....
"อื้อ...."
หนาวมาก.......
"หนะ...หนาว...อึก"
มือเรียวกระชับผ้าห่มให้แน่นขึ้นแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เด็กหนุ่มหายหนาวได้เลย
"หนาวจัง....." หนาวจับใจ....
เมื่อจิตใจสัมผัสถึงความหนาวเหน็บ น้ำใสๆก็ร่วงเผาะ น้ำตาไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆจนเด็กหนุ่มเผลอหลับไปในที่สุด...

"เฮ้ยมึง เอาการบ้านมาลอกหน่อยเด้ะ"
"กิจวัตรประจำวันทุกเช้าเลยนะมึงจะจบม.6อยู่แล้วเนี่ย"
"โห่ ก็เมื่อคืนกูดอทหนักไปหน่อย สรุปมึงจะให้กูลอกมั้ย บ่นอย่างกับเป็นพ่อ"
"เออๆ เอาไป แบบนี้ไม่น่าให้ลอกเลยว่ะ"
บทสนทนาของชายหนุ่มวัยรุ่นสองคนเกิดขึ้นเป็นประจำทุกวันจนเป็นที่ชินหูของเพื่อนร่วมห้อง
'นะ' ชายหนุ่มอายุ18 หน้าตาหล่อเหลา รูปร่างกำยำ ความสูง182 ที่ได้จากการเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนทำให้มีแต่คนสนใจ นะกำลังรู้สึกเอือมระอาเพื่อนสนิทของตัวเองที่เอาแต่ลอกการบ้านเค้าได้ทุกวี่วัน ไม่คิดจะทำอะไรเอง เอะอะก็ลอกตลอด

"ขอโทษนะคะ พี่นะ คือเพื่อนหนูเขามีเรื่องอยากคุยกับพี่น่ะค่ะ"
ก่อนที่เขาจะได้บ่นเพื่อนสนิทต่อ ก็มีรุ่นน้องผู้หญิงในโรงเรียนคนหนึ่งขัดขึ้นมาเสียก่อน
"ไหนอะครับ เพื่อนน้องอะ?"
"ตรงนั้นอะค่ะ ที่มัดโบว์สีชมพู"
น้องผู้หญิงคนเดิมชี้ไปแถวๆหน้าห้องเด็กม.5
"ขอโทษนะครับน้อง เพื่อนพี่มันมีแฟนแล้ว"
'พีนัท' ที่นั่งลอกการบ้านอย่างตั้งใจพูดขึ้นมาทั้งที่สายตายังจดจ่อกับสมุดการบ้าน
"ตามนั้นนะครับน้อง"
นะ ยิ้มให้รุ่นน้องอย่างอ่อนโยน ก่อนที่จะหันไปสนใจอย่างอื่น รุ่นน้องผู้หญิงที่เข้ามาจึงเดินหน้าเสียไปหาเพื่อนที่รออยู่

            หลายคนอาจคิดว่าทำไมนะไม่ให้โอกาสฝ่ายที่เข้ามาหาเขาเลย มันไม่ใช่ครั้งแรก... ที่มีคนมาชอบพอในตัวนะ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเป็นประจำเกือบทุกวัน ทำไงได้ ก็นะน่ะเป็นนักกีฬาของโรงเรียน หน้าตาหล่อสุดๆ แถมยังมีชื่อเสียงโด่งดังในโรงเรียนเพราะเป็นถึงลูกเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง จึงไม่แปลกที่ใครๆก็ให้ความสนใจ โดยเฉพาะสาวๆที่เข้ามาไม่ขาด แต่เขายังไม่คิดจะมีใครตอนนี้ มีแต่พีนัท ที่คอยเป็นเพื่อนไปไหนมาไหนด้วย
"เสน่ห์นี่แรงไม่มีลดหดหายเลยนะ คุณชายนะ"
"อะไรของมึง"
"แหม ก็เห็นสาวเข้ามาไม่ขาดสาย คนธรรมดาๆอย่างกูก็อิจฉาบ้างไม่ได้ไง้? แล้วก็นะ มึงจะทำตัวหล่อเลือกได้ไปถึงไหนวะเนี่ย กูไม่เคยเห็นมึงสนใจใครเลยนะเว้ย"
"ไม่รู้ดิ มันยังไม่เจอนี่หว่า จะให้กูทำไง"
"หระ...หรือว่ามึง... แอบชอบกูใช่มั้ยวะ?"
"ไอ้เชี่ยพี มึงใช้ไส้ติ่งคิดรึไงสัส ถัาให้กูชอบมึงให้กูไปชอบหมาข้างบ้านมึงยังดีกว่าเหอะ"
"มึงชอบไอ้ปลาวาฬเหรอวะ แต่มันเป็นตัวผู้นะเว่ย แถมยังมีเมียแล้ว..."
"พี!! มึงคิดไปไหนวะเนี่ย กูแค่เปรียบเปรยเฉยๆ ใครมันจะไปแอบชอบหมาวะไอ้นี่นิ่"
"อ้าว กูนึกว่ามึงชอบแบบแปลกๆ"
แปลกเกินไปปะวะ ชอบหมาเนี่ยแหม้คิดได้นะ...
"ลอกให้เสร็จไปเลยมึง เอาแต่พูดไรไร้สาระ"
"ก็กูอยากรู้ว่าเมื่อไหร่กูจะไม่ต้องคอยกันท่าสาวที่เข้ามาปิ๊งมึงสักที รีบหาเมียได้แล้วมึง"
"หุบปากได้แล้วเชี่ยพี หนวกหูว่ะ"
นะยกหูฟังขึ้นมาเสียบฟังแล้วหันหน้าไปทางอื่น
............

"เฮ้ย วันนี้มึงกลับยังไงวะ"
"ไม่รู้ดิ เหมือนพี่ข้างบ้านจะมารับนะ"
"พี่ข้างบ้านมึง ใครวะ"
"เจ้าของหมาข้างบ้านกูอะแหละ นั่น มาพอดีเลย กูไปก่อนนะ เจอกัน"
นะนั่งมองเพื่อนสนิทที่คว้ากระเป๋าแล้วกระโดดโหยงเหยงไปขึ้นรถยนต์ที่ค่อนข้างมีราคา คนขับหันมามองหน้าเขาแวบนึง ก่อนจะขับรถออกไป
~ครืด ครืดดดด~
โทรศัพท์ในกระเป๋าสั่นขึ้น นะหยิบขึ้นมาดูหน้าจอขึ้นเป็นสายโทรเข้ามีชื่อของผู้โทรเข้าสั้นๆว่า 'แม่'
"ฮัลโหล"
'ฮัลโหลนะ ตอนนี้แม่อยู่ที่โรมนะครับ พอดีพ่อเค้ามาดูงาน แม่เลยตามมา วันนี้ให้ลุงนพไปรับนะลูก'
"ครับแม่"
'นะ'
"ครับแม่"
'แม่ฝากน้องหน่อยสิลูก  ลูกเพื่อนพ่อที่เขาเพิ่งเสียยกครอบครัวน่ะครับลูก น้องต้องอยู่บ้านกับพี่เลี้ยง แม่สงสารเลยจะรับมาอยู่กับเรา นะโอเคใช่มั้ยครับ'
"ครับ"
'ถ้างั้นเดี๋ยวระหว่างกลับบ้านให้ไปรับน้องเลย แม่บอกคนขับรถไปแล้วล่ะ งั้นแม่ไปแล้วนะ ดูแลน้องดีๆนะครับ มีอะไรก็โทรหาแม่นะ'
"ครับแม่ สวัสดีครับ"
วางสายปุ๊บ รถประจำบ้านเค้าก็ขับเข้ามาเทียบพอดี นะหยิบกระเป๋าขึ้นมาถือแล้วเปิดประตูเข้าไปนั่ง
"วันนี้เรียนสนุกมั้ยครับคุณหนู"
"เอาอีกแล้วลุง นะบอกให้เรียกนะเฉยๆไงครับ มาเรียกอะไรคุณหนงคุณหนู นะโตแล้วนะครับ"
"ขอโทษทีครับ คุณนะเป็นยังไงบ้างครับวันนี้"
"ก็เหมือนทุกวันครับ เบื่อๆ"
"เดี๋ยวก็ไม่เบื่อแล้วล่ะครับ เลี้ยงน้อง"
สิ้นคำพูดของมานพ คนขับรถประจำบ้าน บรรยากาศรอบข้างก็เงียบลง นะไม่ได้เป็นคนไม่ชอบเด็ก เขาเป็นคนสุภาพ มนุษยสัมพันธ์ดีเข้าได้กับทุกเพศทุกวัย แต่ครั้งนี้เขารู้สึกแปลกๆ กลัวว่าแม่จะหาคู่ให้เขาอีกแล้วสิน่า เขาเพิ่งอยู่ม.6เอง ไม่เข้าใจแม่เลยจริงๆ
"เห็นเขาบอกว่าเด็กที่เรากำลังจะไปรับเนี่ย น่าสงสารมากเลยนะครับ พ่อแม่เกิดประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เป็นลูกคนเดียวเหมือนคุณนะเลยนะครับ โชคดีที่พ่อแม่เหลือสมบัติไว้ให้มากมาย       
คุณอัคนีเพื่อนคุณพ่อคุณนะน่ะครับ ที่เป็นนักธุรกิจ แล้วภรรยาท่านก็ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แต่ผมว่านะสมบัติมากมายแค่ไหนก็ไม่สามารถเยียวยาจิตใจเด็กคนนั้นได้หรอกครับ"
"..." นะนั่งฟังคนขับรถเล่าเรื่องเด็กที่กำลังจะกลายมาเป็นน้องเขาเงียบๆ
"ถึงพอดีเลยครับ บ้านหลังนี้"
นะหันกลับมามองบ้านหลังที่คนขับรถชี้
บ้านหลังใหญ่ ไม่สิ คฤหาสถ์ใหญ่พอๆกับบ้านเขาเลยล่ะ เพียงแต่ต่างกันที่ บรรยากาศความโศกเศร้าของบ้านหลังนี้ยังหลงเหลืออยู่อย่างเต็มเปี่ยม ไม่เหมือนกับบ้านเขาที่มีแต่ความอบอุ่น เขาเห็นแม่บ้านยืนถือกระเป๋าอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้าน ข้างๆมีเด็กผู้ชายตัวเล็กกว่าเขาไม่มากยืนอยู่ ลุงมานพ คนขับรถของเขาเดินลงไปคุยอะไรนิดหน่อยกับแม่บ้านคนนั้น ทันใดนั้นเด็กผู้ชายคนข้างๆแม่บ้าน ก็ปล่อยโฮออกมา นะจึงเปิดประตูออกไปดูสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น
"คุณหนูคะ ไปอยู่กับพี่ชายนะคะ ที่นี่ไม่มีใครเป็นเพื่อนคุณหนูได้เท่าคนอายุใกล้เคียงกันหรอกค่ะ นะคะ"
แม่บ้านอ้อนวอนเด็กคนนั้น ส่วนเด็กคนนั้นก็เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้



ผมทนไม่ไหวจึงคว้าข้อมือเจ้าเด็กขี้แย พร้อมกับคว้ากระเป๋าที่แม่บ้านถือ ไม่อยากเสียเวลา เอาแต่อ้อนวอนกันเดี๋ยวก็ไม่ได้กลับบ้านสักที บังคับเลยจะได้จบๆ ลุงนพคุยอะไรกับแม่บ้านคนนั้นนิดหน่อย แล้วเดินมาขึ้นขับรถ
"คุณนะครับ แม่บ้านบอกว่าฝากดูแลน้องเขาด้วยนะครับ เธอบอกให้ดูแลอย่างใกล้ชิดน่ะครับ เพราะเด็กคนนี้สภาพจิตใจยังไม่ปกติ"
ผมหันไปมองเด็กที่ตอนนี้ร้องไห้จนหลับไปแล้ว หน้าใสมีแต่คราบน้ำตา ขนตายาวเป็นแพ จมูกรั้น ริมฝีปากบางชมพูเป็นกระจับ หน้าหวานชะมัดเด็กนี่ ดูท่าทางจะเด็กกว่าเขาหลายปี น่าจะประมาณประถมปลายได้

"ถึงแล้วครับ น้องยังไม่ตื่นเลยเหรอครับ งั้นเดี๋ยวผมอุ้มให้นะครับ"
"ไม่เป็นไรครับลุง เดี๋ยวผมอุ้มเอง ลุงไปทำอย่างอื่นเถอะ"
"ครับคุณนะ เดี๋ยวผมยกกระเป๋าตามไปครับ"
ผมค่อยอุ้มเด็กนี่ขึ้น ตัวเบาชะมัด แถมยังบางอย่างกับผู้หญิง พอเดินเข้าบ้านไป ป้านวลที่เป็นหัวหน้าแม่บ้านก็เดินออกมาดู มาถามไถ่อะไรมากมาย ไม่ได้สนใจผมที่แบกเด็กนี่เลยว่าเมื่อยแค่ไหน
"แล้วให้น้องนอนห้องไหนครับ?"
"ก็นอนห้องคุณนะสิคะ คุณผู้หญิงบอกให้คุณนะดูแลน้องดีๆ"
"งั้นผมพาน้องไปไว้ที่ห้องก่อนนะครับ"
"ค่ะ เดี๋ยวป้าให้เด็กเตรียมอุปกรณ์ของคุณหนูตัวน้อยนี่ให้นะคะ"
"ขอบคุณครับ"

ผมค่อยๆวางเด็กนี่ลงบนเตียงอย่างเบามือ แต่จู่ๆเด็กนี่ก็ลืมตาขึ้นมา เมื่อเห็นผมก็ทำหน้าตกใจ เมื่อมองไปรอบข้างก็ยิ่งทำหน้าหวาดกลัว น้ำตาคลอ
"นายเป็นใครน่ะ พาเรามาทำอะไรที่นี่... ปล่อยนะ!!!" เด็กนี่โวยวายแล้วพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนผม
"เงียบนะ ไม่งั้นจะจับมัดขึงไว้กับเตียง"
สิ้นเสียงผม ไอ้เด็กหน้าหวานนี่ก็หุบปาก หยุดดิ้นไปเลย
"ฉันชื่อนะ จะมาเป็นพี่ชายของนาย ฉันก็ไม่ได้เต็มใจเหมือนกับนายนั่นแหละ แต่พอดีพ่อนายเป็นเพื่อนพ่อฉัน ครอบครัวฉันจึงรับนายมาเลี้ยง"
เด็กนี่พอได้ยินคำว่าพ่อก็น้ำตาคลอขึ้นมา
"โทษทีไม่ได้ตั้งใจทำให้เสียใจ นายชื่ออะไร อายุเท่าไร?"
"ชะ..ชื่อ วินเทอร์ อายุ ส...สิบห้า.."
"อืม ฉันชื่อนะ อายุสิบแปด"
เด็กนี่อายุไม่ห่างจากผมเท่าไรแต่หน้าดูเด็กอย่างกับอยู่ประถม ไม่บอกไม่รู้เลยนะเนี่ย
"..."
"นายอยากได้อะไรก็บอกนะ ฉันขอทำการบ้านก่อน"
วินเทอร์มองสำรวจรอบห้องผมสักพักก็ค่อยๆขยับตัวนั่งในท่าที่สบายมากขึ้น
"อยากอาบน้ำมั้ย เสื้อผ้านายอยู่ทางนั้น ส่วนอุปกรณ์อาบน้ำก็ใช้ของฉันไปก่อน เดี๋ยวพวกผ้าเช็ดตัวแม่บ้านจะเอามาให้"
"...." วินเทอร์ค่อยๆลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปเปิดกระเป๋าหยิบเสื้อผ้าออกมา
"พูดบ้างก็ไม่มีใครว่าเป็นบ้าหรอกนะ"
"!!!"
ผมรู้สึกรำคาญชะมัดที่เด็กนี่เอาแต่เงียบ ทำตัวเกร็งๆ ก็เข้าใจนะว่าอยู่ในช่วงทำใจ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ หมั่นไส้ชะมัด
"อะ...เอ่อ..ขอโทษฮะ"
เจ้าเด็กวินเทอร์พึมพำแล้วเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไป30นาที
เด็กนั่นจะเข้าห้องน้ำนานไปหน่อยมั้ย แค่อาบน้ำทำไมนานขนาดนี้ เสียงน้ำจากฝักบัวยังดังอยู่ ชักจะแปลกๆแล้ว ผมกระวนกระวายอยู่ครู่หนึ่ง ทนไม่ไหวจึงเคาะประตูห้องน้ำ
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'
"วินเทอร์ เฮ้ อาบน้ำเสร็จรึยัง"
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก'
"วินเทอร์!!! ได้ยินมั้ย?!?"
ไม่มีเสียงตอบรับ ท่าไม่ดีแล้ว ผมหยิบกุญแจห้องน้ำมาไขประตู แล้วก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า ร่างบางของวินเทอร์นั่งขดตัวอยู่ใต้ฝักบัว ผิวขาวเนียนนั่นแดงไปหมดคงเป็นเพราะโดนน้ำอุ่นนานไป
"เฮ้ ไหวมั้ย"
ผมเดินเข้าไปปิดน้ำ แล้วสะกิดเด็กวินเทอร์ที่กอดเข่าสะอึกสะอื้น ดูท่าสติคงลอยไปไหนต่อไหน
"นี่ ฉันอุ้มนะ"
ผมค่อยๆช้อนตัวของเด็กนี่ขึ้น เอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ แล้วพามานั่งบนเตียง
"ฮึก...อึก..."
เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้นอีกครั้ง
"นี่ เช็ดตัวก่อนนะ"
ผมเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เด็กวินเทอร์
"อึก...ฮะ...ฮึก..."
"อะเสื้อผ้า เอาไปใส่ซะ เสร็จแล้วบอก"
ผมยื่นเสื้อผ้าที่หยิบติดมือมาจากในห้องน้ำส่งให้ แล้วยืนหันหลัง
ผ่านไปสักพักก็รู้สึกถึงมือเล็กที่มาสะกิดจึงหันหลังไป พบกับวินเทอร์ที่ใส่ชุดนอนลายเด็กน้อย ผมเปียกลู่ฟูไม่เป็นทรง
"มา เดี๋ยวเช็ดผมให้"
"...."
วินเทอร์เลิกสะอึกสะอื้นแล้ว แต่นั่งก้มหน้าให้ผมเช็ดผมอย่างเงียบๆ
"ระ..เรียก...ผมว่า...วิน..ก็ได้ฮะ"
"อือ เรียกฉันว่าพี่นะ ก็ได้"
"พี่..พี่นะ"
เด็กวินเทอร์เรียกผมแล้วค่อยๆยิ้มบาง
"เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อน อยู่ตรงนี้เฉยๆไม่ต้องคิดจะทำอะไรเลยนะ"
ผมขยี้หัววินเบาๆก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวกับชุดนอนสีน้ำเงินเข้มเข้าห้องน้ำ

"จะกินอะไรเดี๋ยวพี่ให้แม่บ้านทำขึ้นมาให้"
ผมถามวินหลังจากอาบน้ำเสร็จ
"เอ่อ...แล้วแต่สะดวกฮะ"
"บอกมาสักอย่าง"
"เอาเหมือนพี่นะก็ได้ฮะ"
"ผัดผักโอเค งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอก..."
"ไข่เจียวหมูสับ! เอาไข่เจียวหมูสับฮะ.."
หึ เด็กหนอเด็ก
"โอเค ไข่เจียวหมูสับ รอพี่อยู่นี่ก่อนนะ อย่าคิดทำอะไรล่ะ อยู่เฉยๆ สัญญานะ"
"สัญญาฮะ"
...............
หลังจากกินข้าวจนอิ่มแล้ว หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน ดูท่าเด็กวินก็คงง่วงไม่ต่างจากผม
"ง่วงแล้วใช่มั้ย งั้นพี่ปิดไฟละนะ"
"ครับผม"
ผมเอื้อมมือไปปิดไฟ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด ผมค่อยๆหลับตาลงแล้วจมสู่ห้วงนิทรา....

"..อื้อ...อึก"
เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดในห้องนอน ผมลืมตาขึ้น มองไปรอบกายจนสายตามาหยุดอยู่ที่น้องวินเทอร์ที่หันหลังให้ผมดูท่าจะถีบผ้าห่มออกหมด นอนขดตัวหนาวสั่น ผมพลิกตัวน้องขึ้นมาก็พบว่าใบหน้าใสนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อและน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาไม่หยุด
"ฮึก...อือ.."
"วินเทอร์"
ผมเขย่าตัวน้องเบาๆแต่ก็ดูท่าว่าจะตื่นยาก
"ฮือ...พ่อฮะ..แม่..ฮะ"
"..."
"ยะ..อย่า.."
"วินเทอร์"
ผมเอื้อมมือไปเช็ดเหงื่อเช็ดน้ำตาให้น้อง
"อย่า..ทิ้ง....ผะ..ผม..ไป.."
มือบางเอื้อมมาคว้าตัวผมไว้ แล้วซุกหน้าลงกับแผงอก ตอนนี้ผมตกอยู่ในอ้อมแขนเด็กอายุ15 ที่น่าสงสารคนนี้เข้าแล้วล่ะครับ ผมค่อยๆเอาแขนโอบรอบเอวน้องแล้วกอดเอาไว้ ก่อนที่จะหลับไปอีกครั้ง...

เสียงนกร้องขานสดใสในยามเช้าดังเล็ดลอดเข้ามาในห้องนอน แสงแดดส่องหน้าทำให้ผมลืมตาตื่น รู้สึกถึงท่อนแขนเรียวที่พาดบนลำตัว วินเทอร์นอนซุกแผงอกของผม หน้าตาดูมีความสุขกว่าเมื่อวานมาก ผมขยับตัวลุกเบาๆ เพราะไม่อยากให้น้องตื่น
"อื้อ..."
ไม่ทันแล้วล่ะครับ เด็กนี่รู้สึกตัวง่ายชะมัด น้องลืมตาตื่นแล้วบิดตัวไปมาในผ้าห่ม
ผมมองดูนาฬิกา ตอนนี้ก็เก้าโมงแล้วล่ะครับ โชคดีที่วันนี้เป็นวันเสาร์

"ตื่นแล้วเหรอ ไปล้างหน้าแปรงฟันไป แล้วเดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน"
ผมบอกกับวินเทอร์ที่ตอนนี้ผมยุ่งเหยิง กระพริบตากลมโตปริบปริบ ก่อนจะลุกขึ้นเดินมึนๆเข้าห้องน้ำไป

...........
หลังกินข้าวเสร็จผมก็มานั่งเล่นบนโซฟากับน้องในห้องนั่งเล่น ตอนนี้น้องกำลังจดจ่ออยู่กับการ์ตูนอะไรสักอย่างในทีวีครับส่วนผมก็นั่งอ่านหนังสือไปมองน้องไป
"พี่ชายฮะ"
ตกใจครับ จู่ๆน้องก็หันขวับมา ผมที่จ้องน้องอยู่ก็ยกหนังสือมาปิดแก้เก้อ
"มีอะไร"
"ผมรู้สึกแปลกๆอะครับ"
"แปลกยังไง?"
"ไม่รู้สิครับ มันแปลกๆบอกไม่ถูกน่ะครับ"
"ยังไงล่ะ ที่ว่าแปลกน่ะ"
"ก็มัน...หวิวๆแปลกๆน่ะครับ"
"อืม..."
"ผมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ก็ไม่หรอก นายคงเริ่มโตน่ะ"
"หรอฮะ"
"อื้อ"
"พี่ก็เคยเป็นเหมือนกันใช่มั้ยฮะ"
"อืมมม"
"แล้วๆๆๆ"
"นี่ ดูการ์ตูนก็ดูไปสิ พี่จะอ่านหนังสือ"
"..."
น้องเงียบไป แล้วก็หันไปดูการ์ตูนต่อ ผมมองน้องก็เห็นทำหน้าเศร้าๆ
"นี่"
"..."
"วินเทอร์"
"..."
"งอนพี่เหรอ"
"เปล่า.."
"งอนจริงๆใช่มั้ย"
"ไม่ใช่ฮะ"
ผมเขยิบตัวไปใกล้ๆน้อง น้องก็พยายามขยับหนี ผมเลยขยับชิดจนน้องขยับต่อไปไหนไม่ได้
"งอนพี่เหรอครับ"
ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆวินเทอร์ เจ้าเด็กน้อยทำหน้ามุ่ยแก้มตุ่ย แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี แก้มชมพูซะขนาดนั้น
เจ้าเด็กหน้าหวานหันหน้าหนีผมไปแล้วครับ
"ดีกันนะ"
ผมยื่นนิ้วก้อยไปหน้าวินเทอร์ที่หันออกนอกโซฟา
"..."
"ดีกันเถอะ ขอโทษที่ไม่สนใจ"
"ฮะ"
น้องหันมาเกี่ยวก้อยกับผม แล้วยิ้มหวาน เออ บทจะคืนดีก็ง่ายไปนะ
"อยากกินอะไรมั้ยจะพาไปกิน"
"กินฮะ กินไอติมๆๆ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปสั่งแม่บ้านให้ เอารสอะไรล่ะ"
"เอา... ทุกรสเลย ได้ไหมอ่า?"
น้องพูดก่อนจะเอียงคอทำตาแป๋วกระพริบตาปริบปริบ
"โอเค งั้นเดี๋ยวบอกแม่บ้านให้นะ"
"รักพี่ชายที่สุดเลยฮะ"
จุ้บ!
สัมผัสนุ่มนิ่มที่ข้างแก้มเกิดขึ้นก่อนจะผละออกอย่างรวดเร็ว
"นี่! ใครสอนให้ทำอย่างนี้ฮะ"
"ก็..ปกติผมก็ทำกับคนในครอบครัวนี่ฮะ"
"อย่าไปทำกับใครเชียว"
"ฮะ ก็ผมมีพี่ชายคนเดียวนี่นา"
รอยยิ้มหวานถูกประดับอยู่บนใบหน้าของวินเทอร์ ไม่รู้ทำไม ผมถึงไม่สามารถละสายตาจากรอยยิ้มนี่ได้เลย...

(tobecontinue)

เรื่องนี้เราเคยลงครั้งนึงแล้วค่า คราวนี้เอามาลงใหม่
ฝากตัวด้วยนะ เรื่องนี้แต่งเป็นเรื่องแรก สามารถติชมได้เลยน้า เราจะได้นำไปปรับปรุง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนักเขียนสมัครเล่นคนนี้นะคะ : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น)พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 07-03-2014 10:49:32

ตอนอ่านรู้สึกว่าเนื้อเรื่องคุ้นมาก แต่พอมาเห็นช่วงทอร์คชัดเลย คราวนี้มาลงให้จบนะคะจะรอติดตามให้กำลังใจ :mew3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 07-03-2014 11:36:20

คุ้นๆ  เหมือนเคยอ่านที่ไหนสักที่   

แต่รู้สึกเหมือนมาต่อไม่จบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 07-03-2014 11:39:12

คำผิดนะ  กิจวัตร  เน้ออออออออ

แล้วตรงประโยคที่ว่า "พูดบ้างก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ"  มันฟังดูแปลกๆอ่ะ บอกไม่ถูก

 :katai5:


เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ 

  สงสารวินอ่ะ  เป็นกำลังใจให้หนูวินด้วย 

#พี่นะ อย่ารังแกน้องวินนะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 07-03-2014 18:00:35

 :hao7: รอพี่นะมาทำให้หายหนาว

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 07-03-2014 20:27:48

น่ารักมากค่ะ
ชอบๆ  :katai2-1: :katai2-1:
เนื้อเรื่องมีดราม่าไม่เห็นไร
แต่อย่าให้พี่นะร้ายกับน้องละกันนะ  o18

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 07-03-2014 21:27:02

นั่นสิ จำได้ว่าเคยอ่านแล้ว (จำได้จากฉากไข่เจียว)555

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 08-03-2014 09:01:53

อ้างถึง

คำผิดนะ  กิจวัตร  เน้ออออออออ

แล้วตรงประโยคที่ว่า "พูดบ้างก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ"  มันฟังดูแปลกๆอ่ะ บอกไม่ถูก

แก้ให้แล้วนะจ๊า ดีใจที่ทุกคนจำกันได้น้า
อยากบอกกับคนที่เข้ามาอ่านว่าช่วยคอมเม้นต์บ้างก็ดีน้า เราเข้าใจนะเพราะเราก็เคยเป็นนักอ่านเงา
แต่นักเขียนทุกคนก็อยากได้คอมเม้นต์เป็นกำลังใจนะจ๊า คอมเม้นต์ดีไม่ดีไม่ว่าเลย :)

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 08-03-2014 21:15:01

หว๋า  นึกว่าเข้ามาต่อ


ดีใจเก้อเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอน2
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 09-03-2014 16:21:07

พี่ฮะ ผมหนาว(ต่อ)

ผมนั่งมองเด็กกินไอติมมาได้สักพักแล้วล่ะครับ พอไอติมมาก็ไม่พูดไม่จา ตักจ้วงๆเข้าปากจนตอนนี้ปากเลอะไปด้วยคราบไอศกรีมหลากรส เห็นแล้วมันน่าชิมจริงๆ
~ก้าบ ก้าบ ก้าบ โทรศัพท์มาครับ รับผมหน่อยนะคร้าบ~
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น น้องหันมามองด้วยสีหน้าฉงน วันหลังจะไม่ให้ไอ้พีนัทยุ่งกับโทรศัพท์อีกเลยถ้ามันจะเปลี่ยนเสียงริงโทนทำลายมาดขรึมของผมซะขนาดนี้
"ฮัลโหล"
'ฮัลโหล พี่นะ'
เสียงผู้ชายครับ
"ครับ นี่ใครครับ"
'เอ่อ ผมมินนะครับ'
"มินไหนครับ"
'มิน รุ่นน้องที่โรงเรียนพี่นะอะครับ'
"ขอโทษนะ พี่ไม่รู้จักน้องจริงๆ"
'พี่นะจำผมไม่ได้เหรอครับ มินที่เคยสัมภาษณ์พี่  ชมรมหนังสือพิมพ์น่ะครับ'
มินไหนวะ... อ๋อ
"น้องมินที่ใส่แว่นใช่มั้ยครับ"
'ใช่แล้วครับ! ดีใจจังที่พี่นะจำมินได้'
"เอ่อครับ แล้วมินโทรมานี่มีอะไรให้พี่ช่วยรึเปล่า"
'คือ ก็ไม่มี...แต่จริงๆก็มีแหละครับ'
"ตกลงมีอะไรก็บอกพี่มาสิครับ"
'คือเพื่อนมินน่ะครับ มันชอบพี่พีนัท อยากให้พี่นะช่วยเป็นพ่อสื่อให้หน่อย'
ได้ยินเสียงโวยวายแทรกเข้ามาจากปลายสาย
"พี่ก็ช่วยได้แค่แนะนำนะครับ แต่ยังไงให้ไอ้พีมันตัดสินใจของมันเองดีกว่าพี่ไม่ค่อยชอบยุ่งความรักของเพื่อนเท่าไร"
'เอ่อ ครับ..'
"ว่าแต่เพื่อนน้องนี่คนไหนครับ"
'คนที่ชื่อ...เปปเปอร์อะครับ'
คราวนี้เสียงโวยวายจากคนที่คาดว่าจะอยู่ข้างๆน้องมินดังขึ้นกว่าเดิม ที่สำคัญเสียงแมนมาก คงไม่พ้นผู้ชายครับ
"อือ จะให้ช่วยเมื่อไรก็บอกได้นะ"
'เอ่อคือ พี่นะครับ'
"หือ?"
'พอดีว่า เพื่อนผมมันอยากเลี้ยงข้าวพี่ตอบแทนที่พี่จะช่วยมันน่ะครับ'
"ไม่เป็นไรๆ พี่ก็ยังไม่ได้ช่วยสักหน่อย"
'ไม่เอาครับๆ มันเกรงใจ เจอกันสี่โมงเสาร์หน้า ร้านอาหารญี่ปุ่นตรงพลาซ่าหน้าหมู่บ้านพี่นะนะครับ สวัสดีครับ'
พอพูดเสร็จศัพท์ยังไม่ทันได้ปฏิเสธปลายสายก็วางไปอย่างรวดเร็ว

"ใครเหรอฮะ?"
"รุ่นน้องน่ะ"
"รุ่นน้องจริงหรอครับ"
"ก็ใช่น่ะสิ ทำไมถามเซ้าซี้จังฮึ"
"อ่าแล้วเขาโทรมาทำไมหรอครับ"
"ก็เขาชวนไปกินข้าว เขาบอกว่าจะเลี้ยงตอบแทนที่พี่จะช่วยคุยกับเพื่อนพี่ให้"
"คุยเรื่องอะไรเหรอครับ"
"ไม่ใช่เรื่องของเด็กอย่างนายหรอกน่า"
ผมตอบเด็กที่กินไอติมจนหมด เปื้อนเต็มปากไปถึงแก้ม หยิบกระดาษมาบรรจงเช็ด เจ้าเด็กน้อยทำหน้ามู่เมื่อโดนบ่น
"งั้นขอผมไปด้วยนะ"
"อือก็กะจะให้ไปด้วยอยู่แล้ว"
"จริงอะ ดีจังเลย"
"ไปด้วยก็ทำตัวดีๆ อย่าดื้อล่ะ เข้าใจมั้ยหืม"
"คร้าบคร้าบ"

ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ สภาพจิตใจวินเทอร์ดีขึ้น ดูร่าเริง แต่ตอนนี้ผมติดน้องจนขาดไม่ได้เลยล่ะครับ วันนี้วันเสาร์ผมเพิ่งจอดรถเสร็จก็จูงมือเด็กตรงไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นซึ่งมีร้านเดียวจึงหาไม่ยาก
"พี่นะ สวัสดีครับ"
น้องมิน รุ่นน้องชมรมหนังสือพิมพ์ ตัวผอมๆ ขาวๆ สูงกำลังดี สวมแว่นกรอบหนาสีดำ ยกมือไหว้ผม
"หวัดดีๆ ไม่ต้องไหว้ก็ได้ ว่าแต่ แล้วเพื่อนมินล่ะ"
"พอดีมันไม่ว่างน่ะครับ"
"อ้าว"
"เข้าไปในร้านกันเถอะครับ"
มินเอื้อมมือมาดึงข้อมือผม
หมับ!
มือของวินเทอร์โผล่มาจากไหนไม่รู้ ดึงมือมินออกจากมือผมซะงั้น
"เอ้ะ เด็กนี่ใครครับ มากับพี่นะเหรอ?"
"อือ น้องพี่เอง"
"อ่อ อ้าว สวัสดีครับน้อง..ชื่ออะไรเอ่ย?พี่ชื่อมินนะครับ"
"วินเทอร์ครับ"
"วินเทอร์ กับ นะ ชื่อไม่ได้คล้ายกันเลยเป็นพี่น้องกันจริงเหรอครับเนี่ย"
"ชื่อไม่คล้ายกันแล้วเป็นพี่น้องกันไม่ได้รึไง ผมมีพี่นะเป็นครอบครัวคนเดียวนะ อย่ามาพูดดี"
"วิน ทำไมพูดอย่างนี้ เขาเป็นรุ่นพี่เราตั้ง2ปีนะ"
"นั่นน่ะสิครับพี่นะ มินก็ถามปกตินะ ทำไมน้องพี่นะพูดงี้กับมินอะคร้าบ"
"วิน ขอโทษพี่เขาซะ"
"..."
เด็กดื้อไม่ตอบแต่ทำเป็นไม่สนใจหันหน้าไปทางอื่น
"วินเทอร์"
"ขอโทษ!"
"พี่ขอโทษด้วยนะมินที่น้องพี่พูดจาไม่ดี เขายังเด็กกว่าเรา ยังไม่รู้ควรพูดกับเราอย่างไร ไปกินข้าวกันเถอะ"
"ครับ ^___^"

"พี่นะจะกินอะไรก็สั่งเลยครับ ผมเลี้ยงไม่อั้น!"
"?"
"หมายถึง เปปเปอร์มันเลี้ยงไม่อั้นน่ะครับ"
"ฮึ"
เสียงฮึดฮัดดังขึ้นจากเจ้าเด็กดื้อที่ทำหน้ามู่ทู่ แก้มตุ่ย ตกลงวันนี้จะงอนผมทั้งวันเลยมั้ง อยากงอนนักใช่มั้ยทำโทษซะให้เข็ด
"อืมม งั้นพี่เอาข้าวหน้าเทมปุระกุ้งละกันครับ"
ผมหันไปสั่งกับพนักงานที่รอรับออเดอร์ ตานี่มองเจ้าเด็กน้อยตาวาว ไอ้โรคจิตนี่เด็กก็ไม่เว้นนะ ส่วนวินเทอร์ก็ทำหน้าหวานแก้มชมพูอยู่ได้ ปากก็เผยอยั่ว มันน่าจับตีก้นจริงๆ เขามองอยู่แทบจะกลืนกินแล้วยังไม่ระวังตัว
"ผมเอาซูชิแซลมอน แซลมอนโรล แซลมอนซาชิมิ ข้าวหน้าปลาแซลมอนครับ"
น้องมินสั่งที นี่ทุกคนเงิบทีเดียวครับ เห็นตัวผอมๆไม่คิดว่าจะกินเยอะขนาดนี้
"แล้ว..."
น้องมินอ้าปากจะถามเจ้าเด็กจอมยั่ว
"แล้วอีกท่านล่ะครับ"
ไอ้พนักงานนี่ก็เสือกจะคุยกับเด็กผมให้ได้
"แค่นี้พอแล้วครับ เขาไม่หิวหรอก"
ผมเอ่ยขัดวินเทอร์ที่กำลังจะสั่ง น้องหันมาค้อนผมขวับ แล้วทำปากแบะหันออกไปนอกกระจกฝั่งที่น้องนั่ง ตอนนี้ผมนั่งโต๊ะติดกระจกหน้าร้านน่ะครับ
พออาหารมาผมก็กินไม่พูดไม่จา น้องมินที่จับจ้องอยู่แต่กับอาหารที่วางอยู่ตรงหน้า ดูเป็นเด็กน้อยขึ้นมาทันที ส่วนเด็กจริงๆก็นั่งเงียบหันออกไปมองนอกหน้าต่างครับ ผมไม่สนหรอกนะ งอนก็งอนไปไม่ง้อหรอก อยากทำตัวยั่วคนอื่นทำไม
"ขอทางด้วยครับ ผมจะไปเข้าห้องน้ำ"
เด็กวินเทอร์พูดขึ้นมาครับ แต่ไม่มองหน้าผม ผมขยับตัวลุกขึ้นให้น้องเดิน น้องก็เดินออกไปเงียบๆไม่พูดไม่จา ผมเห็นไอ้พนักงานคนที่มารับออเดอร์มองตามน้องด้วยสายตาหื่นๆแล้วทำท่าจะลุกตามน้องไป ก็น้องใส่กางเกงขาสั้นโชว์ขาขาวๆขนาดนั้น อย่าว่าแต่พนักงานเลยครับ เดินไปไหนใครก็มอง
"พี่ขอตามไปดูน้องก่อนนะครับ ขอโทษนะที่มาตามนัดแล้วไม่ได้อยู่กิน เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมาหานะ"
ผมหันไปบอกน้องมินที่เคี้ยวแซลมอนหน้าเหวอ แล้วเดินตามน้องไปทางห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

พอเข้ามาในห้องน้ำก็เห็นน้องยืนมองกระจกครับ ไม่ได้เข้าห้องน้ำอย่างที่บอก
"ถ้าไม่ได้เข้าห้องน้ำก็กลับร้าน"
ผมบอกกับน้องแล้วทำท่าจะเดินออก แต่น้องคว้าแขนผมเอาไว้ แล้วโถมตัวเข้ามาซุกอกผม แขนทั้งสองข้างก็โอบรอบตัวผมไว้
"พี่นะ..."
น้องเรียกชื่อผม รู้สึกได้ถึงความเปียกชื้นบริเวณแผงอก น้องร้องไห้...
"พี่นะผมขอโทษนะฮะ"
"ปล่อย"
"พี่นะ ฮึก ผมขอโทษจริงๆฮะ"
"บอกว่าปล่อย"
"ไม่ฮะ"
อ้อมแขนของน้องรัดผมแน่น
"วินเทอร์!"
"ผมสัญญาฮะว่าจะทำตัวดีๆ ไม่ดื้อไม่ซนฮะ อย่าทิ้งผมไปนะฮะ อย่าทิ้งผม ฮึก เหมือนพ่อกับแม่เลยนะฮะ...."
ผมก้มลงมองใบหน้าน้อง ขนตางอนๆเต็มไปด้วยหยาดน้ำตาใส เพราะหน้าน้องกับเสียงสะอื้นที่ดังไม่ขาดและคำที่บอกซ้ำไปมาว่าอย่าทิ้งผมไป มันทำให้ใจผมอ่อนมากขึ้นกว่าเดิมอีก ผมจึงเอื้อมมือไปกอดน้องเอาไว้
"พี่จะไม่ทิ้งเราไปไหนหรอกรู้มั้ยตัวดี"
"ฮึก ฮืออออ"
พอผมพูดจบน้องก็ร้องไห้หนักกว่าเก่า
"เฮ้ๆๆเป็นอะไรเนี่ย พี่บอกว่าพี่จะอยู่กับนายไปตลอดนะ"
"ฮึก ก็ผม.. ผม ดีใจนี่ฮะ โฮ"
เด็กน้อยร้องไห้จ้า อ้อมแขนที่รัดแน่นก็รัดแน่นขึ้นกว่าเดิม
"อื้อ รัดแน่นไปแล้วนะ พี่หายใจไม่ออกแล้ว ไปล้างหน้าแล้วกลับร้านกันได้แล้วครับ"
น้องคลายอ้อมกอดแล้วเดินไปล้างหน้าอย่างง่ายดาย

พอผมกับวินเทอร์กลับมาถึงร้านก็พอว่าน้องมินนั้น... กินทุกอย่างบนโต๊ะไม่เหลือเลยล่ะครับ ไม่น่าเชื่อว่าตัวเล็กๆผอมๆแบบนี้จะกินอาหารเยอะขนาดนี้ ผมยืนอึ้งอยู่กับวินเทอร์ น้องมินก็ขอโทษใหญ่ที่กินอาหารหมดแล้วบอกให้ผมกับน้องสั่งอาหารใหม่เพราะยังไงเขาก็เป็นคนนัดผมมาเลี้ยง แต่ผมไม่อยากให้น้องจ่ายมากกว่านี้เพราะดูแล้วแค่บนโต๊ะก็ราคาไม่น้อยเลย ผมจึงปฏิเสธไป แล้วเราก็แยกย้ายกันออกมา ตอนนี้ผมก็กลับมาถึงที่บ้านแล้วครับ เจ้าตัวดีที่ร้องไห้หนักพอขึ้นรถปุ๊บก็หลับสนิทเลยครับ

พอมาถึงบ้านเจ้าตัวดีก็สะลึมสะลือครับไม่ยอมลุกจากรถ ผมก็เลยต้องอุ้มอีกแล้วสิน่า ผมอุ้มน้องเข้าไปในบ้าน พอถึงห้องรับแขกก็เจอกับผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย
"แม่ กลับมาเมื่อไรครับ"
"เพิ่งกลับมาเนี่ยลูก ไปไหนมาหืม"
"พาน้องไปทานข้าวมาครับ"
"น้องหลับซะแล้วเหรอลูก ขอแม่ดูหน้าน้องใกล้ๆหน่อยสิ"
"ครับ"
ผมอุ้มวินเทอร์ไปใกล้ๆแม่
"อ๊าย หน้าตาน่ารักอะไรขนาดนี้ ดูสิ หวานอย่างกับผู้หญิง นะต้องดูแลน้องดีๆนะลูก พาน้องขึ้นไปนอนเถอะไป"
"ครับแม่"

ผมวางวินเทอร์ลงบนเตียงแล้วเขย่าตัวน้องเบาๆ น้องครางแบบไม่พอใจ
"วินเทอร์ ไปอาบน้ำครับ"
"อื้อออ"
"จะไปดีๆ หรือจะให้ลงโทษ"
วินเทอร์ปรือตาขึ้นมา
"จะลงโทษก็ลงโทษมาสิครับ"
!!
น้องเลิกเสื้อขึ้นเห็นหน้าท้องเนียนเรียบ ขาเรียวๆก็ยกขึ้นมาอย่างยั่วยวน นี่ไปทำอะไรมากันแน่
"ปะ..ไปอาบน้ำ อย่าให้พี่ดุ!"
"คร้าบคร้าบ"
แล้วไอ้ตัวเล็กก็ลุกเดินไปห้องน้ำ ..ทำไมน้องทำตัวแปลกตั้งแต่ในห้องน้ำแล้ว
สักพักผมก็ได้ยินเสียงแปลกๆออกมาจากห้องน้ำ ผมลองเอาหูแนบประตู
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ..อึก"
เมื่อได้ยินชัดๆจนรู้ว่าคนตัวเล็กในห้องน้ำกำลังทำอะไร หน้าของผมก็ร้อนขึ้นมาทันที
"อ๊า อ๊ะ อื้อ อ๊ะะ"
"..."
"อื้อออ อื๊ออ พี่นะ...อ๊า"
ตอนนี้ไม่ใช่แค่หน้าแล้วครับที่ร้อน แต่อะไรต่อมิอะไรมันก็ร้อนไปหมดจนปวดหนึบ ตั้งแต่ได้ยินชื่อที่น้องหลุดครางออกมา ภาพในห้องน้ำผุดขึ้นมาในมโนภาพอย่างอดไม่ได้ นี่แค่เสียงกำเดาผมก็จะกระฉูดให้ได้แล้ว ถ้าทนฟังต่อไปอย่างอื่นคงกระฉูดด้วยเป็นแน่ ทนไม่ไหวแล้ว!!
ผมเดินออกมาสงบอารมณ์ ถ้าฟังต่อไปคงแย่แน่ๆครับ น้องยังเด็ก ไอ้นะ ท่องไว้
ฟึบ
ประตูห้องน้ำเปิดออก เผยให้เห็นร่างบางในชุดเสื้อกล้ามบางๆสีขาว ดูเหมือนน้องจะเช็ดตัวไม่ค่อยแห้ง ตุ่มไตสีชมพูมันจึงนูนชัดออกมาให้เห็น ส่วนกางเกงก็เป็นแบบขาสั้นสีดำจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่ นี่จะยั่วผมรึไงกัน!
"พี่นะฮะ นอนกันเถอะฮะ"
น้องโผเข้ามากอดผม อะไรต่อมิอะไรที่มันร้อนอยู่แนบชิดกับอะไรต่อมิอะไรของน้องแบบสุดจะทน อ๊ากกกก ทนไม่ไหวจริงๆแล้วโว้ยครับ!!

(Tobecontinue)

รักคนอ่านค่ะ ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: daboo ที่ 09-03-2014 17:09:46

รอติดตามต่อน๊า

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 09-03-2014 19:13:55

โอ้ยยยย วินเทอร์ยั่วขนาดนี้พี่นะจะทนได้นานขนาดไหนเนี่ย :z3: :hao7:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 09-03-2014 20:01:23

เด็กมันยั่ว อิอิ :-[
+1+เป็ด ค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 09-03-2014 22:17:46

 :z1: สงสัยคืนนี้จะเสร็จพี่นะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 10-03-2014 08:04:10

น้องเปิดทางให้แล้วนะนะ  จัดเลย  o18

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 10-03-2014 10:54:22

วินเทอร์  o13 o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 11-03-2014 16:31:23

ผมผลักน้องลงบนเตียง
"อะ..อื้อ"
ผมค่อยบรรจงจูบน้อง มือก็สอดเข้าไปใต้เสื้อบาง ค่อยๆลูบหน้าท้องเนียนจนถึงยอดอกน้องที่ตอนนี้แข็งเป็นไตรอให้ผมสัมผัส ผมลูบวนอยู่กับหน้าอกทั้งสองข้าง แล้วสะกิดเบาๆ
"อ๊ะ อื๊อ"
น้องครางเสียงหวาน ผมถอดเสื้อน้องออก เผยให้เห็นยอดอกสีหวานกับอกขาวเนียน ผมไม่รอช้า ครอบครองยอดอกของน้องด้วยปากของผมเอง
"พ..พี่นะ...อ๊ะ"
มือผมเลื้อยลงไปจนถึงขอบกางเกงตัวน้อย จับดึงลงอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นชั้นในสีขาวบาง กับบางสิ่งที่กำลังแข็งตัวอยู่ภายใน เช่นเดียวกับผมที่ตอนนี้ผงกหัวออกมารอแล้ว
 น้องชายตามามองผมด้วยใบหน้าแดงก่ำ เมื่อมือน้อยๆปลดกระดุมเสื้อผมออกเรียบร้อยแล้ว จึงค่อยๆปลดกางเกงผมออก เผยให้เห็นเจ้าน้องชายผมที่ตอนนี้ขยายใหญ่รอการปลดปล่อยอย่างเต็มที่
ทั้งผมและเจ้าตัวเล็กดึงปราการสุดท้ายของอีกฝ่ายออกพร้อมกัน ตอนนี้ร่างบางขาวเนียนแสนเย้ายวนก็ได้ประจักษ์สู่สายตาของผมแล้วล่ะครับ ผมก้มลงใช้ปากกับของน้องโดยที่น้องก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ผมขบเม้มที่ส่วนปลายก่อนจะรูดรั้งเข้าออก น้องสวนสะโพกเข้ากับปากผมอย่างเร่าร้อน
"อ๊ะ ..ผม..จะถึงแล้ว.."
"อ๊าาา!!"
ผมเร่งจังหวะจนรู้สึกถึงหยาดน้ำอุ่นที่แตกในปาก ผมถอนริมฝีปากออกมา ใช้นิ้วปาดน้ำขาวขุ่นก่อนจะหันไปสนใจกับช่องทางสีหวาน
"อ้ะ ..อือ..เจ็บ"
ผมสอดนิ้วเข้าไปตามด้วยนิ้วที่สองแล้วเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆจนถึงสี่นิ้ว น้องเงยหน้ามามองด้วยใบหน้าน้ำตาคลอ ผมก้มหน้าลงไปจูบ และใช้มือกับส่วนกลางลำตัวของน้อง เพื่อให้น้องผ่อนคลาย ผมชักนิ้วเข้าออกจนรู้สึกถึงการขยายตัวของช่องทาง แต่ก็ยังคงตอดรัดได้ดี
"อ๊ะ..ไม่เอา..อื้อออ"
"ไม่ต้องกลัวนะครับ.."
น้องน้ำตาไหลพรากเมื่อสิ่งที่แทรกเข้าไปในช่องทางรักนั้นไม่ใช่แค่นิ้วอีกต่อไปแต่เป็นแกนกลางขนาดใหญ่ที่ขยายตัวรอปลดปล่อยของผมแทน
"เจ็บ..ฮึก..อื่อ"
แรงตอดรัดอย่างแรงทำให้ผมรู้สึกดีจนอยากจะกระแทกเข้าไปแรงๆ แต่ก็ทำได้แค่ค่อยๆขยับแล้วหยุดไปเรื่อยๆด้วยเหตุที่กลัวน้องเจ็บ ผมก้มลงจูบซับน้ำตา จนน้องเงยหน้าขึ้นมายิ้มบาง
"อื้อ อ๊า .."
ผมเริ่มขยับตัวเมื่อทุกอย่างดูเหมือนจะเข้าที่ ช่องทางของน้องตอดรัดอย่างรุนแรงเป็นการตอบรับที่ดีจนผมต้องขยับตัวเป็นจังหวะ น้องที่ดูจะไม่เจ็บแล้วก็สวนสะโพกมาอย่างยั่วยวน
"อ๊ะ พี่นะ.. อ้ะ เสียวฮะ"
"อื้อ"
"อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ"
"อ่าห์ ดีมากครับ"
"อ่ะ อ่ะ อ๊ะ"
เสียงเนื้อกระทบกันเร็วและแรงขึ้นเรื่อย บ่งบอกถึงอารมณ์ตอนนี้ที่อะไรก็ฉุดไม่อยู่
"อ๊ะ พี่นะ..อื้อ ผะ..ผม อ๊า"
"อ่ะห์ อ่ะห์"
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะห์ ..อื้อ.. อ๊ะ.  อ๊ะ อ๊ะ..อ๊าาา!!!"
ผมรู้สึกถึงหยาดน้ำอุ่นของน้องที่พวยพุ่งมากระทบหน้าท้องทั้งที่ไม่ได้มีใครสัมผัสส่วนนั้นของน้องสักเพียงนิด
"อื้อ แน่นดีจัง อ่ะห์"
"อื้ออ"
"อ่าห์ วิน.. พี่จะแตกแล้ว"
"อ๊ะ อ๊ะ .."
"อ่าาห์!!"
ผมเร่งจังหวะกระแทกตัวไม่ยั้ง จนร่างกายกระตุกเกร็งปลดปล่อยหยาดน้ำขาวขุ่นเต็มช่องทางรักของน้อง ถึงจะเสร็จแล้วแต่ผมก็ยังไม่ถอนออกมา กดแช่เอาไว้แล้วยกตัวน้องขึ้นมาโอบกอดไว้
"พี่รักวินนะ"
"อื้อ ผมก็รักพี่นะฮะ"

    อุณหภูมิตอนนี้ หนาวเหน็บมากเพียงใดแค่ได้ความอบอุ่นจากร่างกายอีกฝ่าย ความหนาวก็หายไปโดยไม่รับรู้ถึงเลยสักนิด
"พี่ฮะ...ผมหนาว อ๊ะ"
"ไม่หนาวหรอก ก็มีพี่อยู่ข้างๆจะหนาวได้ไง หืม"
"อื้อออ"
...... แล้วยกที่เท่าไรไม่รู้ก็ดำเนินต่อไปอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ENDless.

โฮกกก อย่างสั้นจริงๆ เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่นีโม่ส์แต่ง และเป็นNCครั้งแรก คือมันแต่งยากมากฮรือออ ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะ เรื่องนี้เคยลงมาแล้วรอบนึงนะ อันนี้คือเอามารีไรท์แล้ว ควรปรับปรุงก็บอกได้ค่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-03-2014 18:10:09

น้องวินมันช่างน่ารัก แบบนี้พี่นะก็อดใจไม่ไหวอะดิ คึๆ  โดยรวมแล้วถ้าเป็นเรื่องสั้นเขียนแบบนี้ก็โอเคอยู่นะ แต่อยากให้ยืดไปอีกสักตอนสองตอนจัง

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: greenapple ที่ 11-03-2014 18:47:49

อิอิ น่ารักดี :-[

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 11-03-2014 21:07:53

มันได้อยู่  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 11-03-2014 21:23:26

 :haun4: อุ้ย หื่น
นี่คือ การทำให้หายหนาวเหรอ เหอๆ
ชื่อเรื่องปูมาเพื่อ NC สินะ ฮ่าฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 15-03-2014 15:20:44

 :z1: วิธีคลายหนาว

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 15-03-2014 18:02:59

กำเดาไหลพรากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 15-03-2014 18:32:17

จบแบบ   :pighaun:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Meen_Emp ที่ 15-03-2014 19:42:43

วินเทอร์คงหายหนาวแล้วหล่ะ
น่าจะร้อนระอุด้วยซ้ำ ^^

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 15-03-2014 23:43:49

จบแล้วเหรอออ   :a5: :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 16-03-2014 11:33:34

มาแบบสั้นจริงๆ เรื่องนี้

แต่ก็ทำเอาเลือดแทบหมดตัวเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 16-03-2014 12:24:52

 :o8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: gunnk16 ที่ 16-03-2014 14:24:57

 :katai2-1: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 17-03-2014 20:03:50

 o13 คนเขียนเก่งจัง แต่งเรื่องแรก
สนุกดีจ้า ^^ จะเป็นกำลังใจและติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 17-03-2014 22:29:39

โอะโอ๋ น้องวินแอบยั่วนะเนี่ย อิอิ
น่ารักๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-03-2014 11:14:24

เรื่องราวกำลังน่าลุ้น

น่ารักๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 18-03-2014 15:00:40

 :hao6: หวายๆๆๆๆ  :jul1: เซะซี่

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 19-03-2014 00:20:27

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: เต่าน้อยขี้เซา ที่ 19-03-2014 04:41:59

อะเฮือกเลือดกระฉูด  :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 19-03-2014 10:08:12

อยากให้มีต่ออีกซักตอนสองตอน
อยากรู้ว่าหลังจากนี้ พี่นะกับน้องวินเป็นยังไงต่อครับ
เรื่องจะได้ดูสมบูรณ์ครบถ้วน

อ้อ เหมือนจะมีอีกคู่รึเปล่าครับ พีนัทกับพี่ชายข้างบ้าน??
มโนเองล้วนๆเลย 555

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบแล้วย้ายได้ค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 20-03-2014 08:56:51

ไม่หนาวแล้วน้องวิน พี่นะทำให้ร้อน(เร่า)ขนาดนั้น อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-03-2014 14:34:24

อ่านจบก็ร้อนเลยจ้าาา อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 29-03-2014 23:50:20

หายหนาวเลย ฮาาาาา

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 30-03-2014 17:11:56

กำลังแต่งตอนพิเศษอยู่จ้า
รอหน่อยนะ เพราะเราแต่งในโทรศัพท์ทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 02-05-2014 11:16:26

ผมยืนนิ่งข่มใจกับภาพตรงหน้า ร่างเล็กของวินเทอร์ที่กำลังเอ่อ... ค่อยๆชโลมครีมกันแดดสีขาวขุ่นและเหนียวเหนอะหนะ ลงบนเรียวขาขาว แค่นั้นไม่พอสายตาไอ้ตัวแสบยังมองมาทางผมอย่างเย้ายวน ทำให้ผมตระหนักได้ว่าคิดดีแล้วที่ให้มันทาครีมในห้องพัก ไม่งั้นถ้าออกไปทาข้างนอก คนแถวนั้นต้องมีสักคนที่โดนผมต่อยลูกกะตาบวมแน่ๆ สงสัยกันล่ะสิว่าผมอยู่ที่ไหน ตอนนี้ผมมาเที่ยวพักร้อนที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัว ซึ่งติดทะเล จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ก็ถือโอกาสฮันนีมูนกับเจ้าตัวดีไปซะเลยครับ เสียแต่ว่า...
'ก๊อกๆๆๆๆ'

"ไอ้นะ เสร็จรึยังวะ กูรอนานแล้วนะโว้ย มัวแต่เอากับเมียอยู่รึไง!"
เสียงเคาะประตูดังสนั่นพร้อมเสียงตะโกนแปดหลอดกับคำพูดแสนหยาบคายของไอ้พีนัทดังขึ้นแทบจะถล่มห้องนอนผม ทำให้ผมตระหนักได้อีกว่า ไม่น่าชวนมันมาด้วยเลย! ที่มันมาตามนี่ก็นัดกันว่าจะไปเดินเล่นหาอะไรกินแถบชายหาดนี้แหละครับ เงียบๆชิลล์ดี

"ไอ้พี จะตะโกนหาพระแสงอะไร กูรอน้องทาครีมอยู่ ไอ้นี่นิ"

'ผลัวะ'
ผมเปิดประตูออกไปเจอกับไอ้พีนัทที่แต่งตัวเหมือนชาวประมงออกไปหาปลา กับคนข้างๆที่แต่งตัวสบายๆแต่หล่อชิบหาย ดูผ่านๆนึกว่าเจ้านายพาคนใช้มาเที่ยว ตลกดี

"ขำไรในใจไอ้สัสนะ"
เสือกรู้อีกนะว่าผมตลกมัน สายตาไอ้พีที่มองหน้าผมคิ้วขมวดค่อยๆเบนไปในห้อง

"โอ้ว"
มันทำตาโต จมูกบาน หน้าหื่นออกนอกหน้ามากไอ้เห้ ไอ้พี่บัตเตอร์ข้างๆก็เอาแต่หันหลังคุยโทรศัพท์อยู่ได้ ไอ้เด็กบ้าวินเทอร์ที่ทาครีมกันแดดนั่นก็จะทาจนผิวเป็นสีครีมไปเลยรึไงวะเนี่ย

"หยุดมองเลยไอ้พี"
ผมสั่งด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

"ไรว้า ก็ได้แต่มองทำอะไรไม่ได้สักหน่อย แต่มันก็นะ... อื้อหือ"
สัสพี ตามึงจะถลนออกมานอกเบ้าตาแล้วเหอะ ผมหันไปมองวินเทอร์ที่นั่งอยู่บนที่นอน เมียกูจะเป็นนางเอกเอวีแล้วนั่น! นั่งท่าเหี้ยไรเกิดมาไม่เคยเห็นใครนั่งแล้วเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อน ผิวก็จะขาวเนียนน่ากัดน่าฟัดไปไหน... หยุดเลย! นี่ไม่ใช่เวลามาหลงเมียสักหน่อยนะ

"ไอ้พีมึงจะหยุดมองได้ยัง"

"อะไรว้า นะ มึงอย่าหวงมากนักดี้"

"หยุดมองได้ยัง"

"โอ้ย ก็บอกแล้วแค่มองเอง ซี้ด"

"ไม่หยุดใช่มั้ย"

"โอ้ย มึงก็ อาหารสายตาเล็กๆน้อยๆเอ... เฮือก!"
ในที่สุดไอ้พีนัทมันก็ตระหนักได้อย่างแท้จริงว่าไม่ใช่เสียงผมที่ถามมัน แต่เป็นคนข้างๆมันที่คุยโทรศัพท์เสร็จตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆคือ ไอ้พีไม่รอดแน่ พี่บัตเตอร์มองมันด้วยหน้านิ่งๆ แต่สายตานี่แม่ง ตายห่าแน่ไอ้หมาพี!

"พี่นะ วินเสร็จแล้วฮะ"
ไอ้นี่ก็อีกคน ขยันติดเรทจริงๆ (คิดไปเองรึเปล่า) วินเทอร์ที่ส่วนสูงเพิ่มขึ้นมานิดหน่อยเดินออกมาจากห้องด้วยเสื้อยืดบาติกสีสันสดใสกับกางเกงเอี๊ยมผ้าสีกรม ขายาวประมาณเข่า ถ้าเหนือกว่าเข่าผมไม่ยอมให้ใส่หรอกครับ ขาวเนียนซะขนาดนั้น

"อ้าว แล้วพี่พีนัทพี่บัตเตอร์หายไปไหนล่ะฮะ ตะกี้วินยังเห็นอยู่เลย"
วินเทอร์มองหาสองคนนั้น ที่ป่านนี้คงทำเตียงบ้านพักผมพังกันไปข้างนึงแล้วมั้งนั่น

"อ๋อ สงสัยไปหาของกันอยู่ในห้องนอนน่ะ เราไปกันก่อนดีกว่าเนอะ"
ผมเอื้อมแขนไปกอดรอบเอวไอ้ตัวน้อยที่ตอนนี้โตขึ้นบ้างแล้ว เสียงก็เริ่มแตกหนุ่มแล้วด้วย

ผมส่งข้อความไลน์ ไปบอกพีนัท ว่าขอตัวออกมาก่อน เพราะดูท่าสองคนนั้นจะเคลียร์กันยาว หึหึ

ผมเดินเลาะแนวชายหาดจากบ้านพักมาเรื่อยๆ วินเทอร์ก็เดินไปเอาเท้าจุ่มน้ำทะเล ไล่จับปูลมไป เป็นภาพที่น่ารักจนผมต้องจับเอากล้องดิจิตอลที่ห้อยเอาไว้ออกมาถ่ายรูปเจ้าเด็กไม่ยอมโต เมื่อเสียงแชะดังขึ้น เจ้าตัวดีจึงรู้ตัวว่าตัวเองกลายเป็นนายแบบจำเป็นซะแล้ว ทีนี้แหละโพสต์ท่านู่นท่านี่ไม่มีหยุดเลยทีเดียว
พอถ่ายรูปจนหนำใจแล้ว วินเทอร์ก็เริ่มบ่นออดแอดว่าหิว ร้อน อยากกินอะไรเย็นๆ พอถามว่าจะกินอะไร คำตอบก็คือ

"ไอติม"
เจ้าตัวดียิ้มเผล่ เงยหน้าโต้แสงแดด ทำให้ผิวขาวเปล่งประกายสดใส

"ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะไอ้ตัวแสบ กินข้าวก่อนสิ ของหวานค่อยกินทีหลัง"
ผมดึงแขนน้องเข้าไปสอดส่องดูร้านอาหารทะเลแถบนั้น จริงๆเรื่องไม่สดคงไม่ต้องกลัว เพราะส่วนใหญ่ก็สดกันอยู่แล้ว แต่รสชาติก็คงต้องเลือกกันหน่อย ผมเดินจับมือเด็กแสบไปเรื่อยๆจนถึงร้านนึงที่เคยกินตอนสมัยเด็ก ดึงไอ้ตัวดีที่ทำหน้าเอ๋อเข้าไปนั่งโต๊ะตัวที่ใกล้ชายหาดมากที่สุด

ตึงตึงตึ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนของไลน์ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ ก็พบว่าเป็นข้อความของไอ้พีนัท

'กินข้าวแล้วไม่ต้องรอ'
พร้อมกับสติกเกอร์ไอ้ตัวขาวๆหัวโล้นเอามือปิดปากยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้ผมรู้เลยว่าคนส่งมาต้องเป็นพี่บัตเตอร์แน่ ว่าแต่ไอ้ที่บอกว่ากินข้าวแล้วเนี่ย แน่ใจนะว่ากินข้าว ไม่ได้กินถั่ว หึ

"อะไรหรอครับ"
วินเทอร์ชะโงกมามองหน้าจอ

"พีนัทน่ะ มันบอกให้กินข้าวเลยไม่ต้องรอ"

"อ๋อครับ เอาปลากระพงทอดราดน้ำปลาครับ"
เจ้าตัวดีหันไปสั่งกับพนักงานที่มายืนรอแบบยิ้มแย้ม โชคดีที่พนักงานเป็นผู้หญิง ผมเลยไม่คิดอะไร

"เอาหมึกไข่นึ่งมะนาว แล้วก็ปูม้านึ่งครึ่งโลครับผม"
ผมหันไปสั่งบ้าง พนักงานสาวหน้าขึ้นสีแดงเรื่อ เจ้าเด็กวินเทอร์เห็นแต่ไม่สนใจ นั่งพลิกหน้าดูเมนูไป

"รับแค่นี้ใช่มั้ยคะ"

"ครับ"
ผมยิ้มให้ พนักงานคนเดิมหน้าแดงยิ่งกว่าเก่า แถมยังยิ้มรับอย่างเอียงอาย

"พี่นะ วินขอไปเล่นน้ำแถวนี้หน่อยนะครับ"
น้องหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าปกติ นี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ

"อืมไปสิ ดูแลตัวเองดีๆด้วย"
ผมหันไปบอกวินเทอร์แล้วมองตามจนเห็นว่าเจ้าเด็กดื้อเล่นน้ำอย่างไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วจึงหันกลับมาที่โต๊ะ เห็นพนักงานสาวในร้านหันมายิ้มเขินให้ ผมก็ยิ้มตอบเป็นมารยาท ไม่อยากให้คิดอะไรหรอก แต่บางครั้งก็อยากให้น้องหึงผมบ้าง ตั้งแต่ที่คบกันมาน้องไม่เคยหึงหวงผมเลย มีแต่ผมฝ่ายเดียวที่หึงไม่อยากให้น้องเข้าใกล้ใคร ไม่อยากให้ใครมองน้อง ผมนั่งเหม่อคิดเรื่องน้องจนอาหารมาเสิร์ฟ พนักงานเสิร์ฟเป็นผู้ชายตัวเล็ก ผมยิ้มให้ตามมารยาท พนักงานหนุ่มก็ยิ้มรับแบบเอียงอาย เอ่อ..ก็นะ

"โอ๊ย!"
ผมหันควับตามเสียงร้อง ปรากฎว่าวินเทอร์นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น หน้าเหยเก ผมลุกวิ่งไปดู แต่ไม่ทัน ไอ้ผู้ชายแถวนั้นคนนึงเดินไปดูน้องแล้วจับบริเวณเท้า พูดคุยอะไรกันก็ไม่รู้ รู้แต่ผมอยากต่อยมันมากเลยตอนนี้ที่บังอาจเอามือมาแตะเด็กน้อยของผม

"วินเทอร์!"
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆก็เห็นเลือดไหลเป็นทางยาวจากเท้าน้อง น่าจะไปเหยียบเปลือกหอยเข้า

"เป็นอะไรมากมั้ย เจ็บมากหรือเปล่า"
ผมนั่งลงไปปัดมือไอ้ผู้ชายที่จับเท้าน้องผมออก  จนมันรู้ตัว ลุกยืนมองเฉยๆ ผมมองดูแผลชัดๆ บาดลึกด้วยสิเนี่ย ผมเอื้อมมือไปจับเท้าน้องเพื่อดูแผลดีๆ แต่น้องสะบัดออก

"เป็นอะไร อย่าดื้อได้มั้ย พี่จะดูแผลให้เราเนี่ย"
ผมเอามือจับเท้าน้องข้างนึง จับข้อมืออีกข้างนึง แต่น้องดิ้นสะบัดออกหมด จนผมทนไม่ไหว

"วินเทอร์! บอกว่าอย่าดื้อไง เดี๋ยวแผลก็เปิดอีกหรอก หยุดดิ้นได้มั้ยมันน่ารำคาญ!!"
ผมตะคอกใส่น้องด้วยความเป็นห่วง ถ้าน้องยังดื้อแล้วสะบัดออกอย่างนี้เมื่อไรจะได้รักษาสักที น้องนิ่งไป ผมจึงดูแผลชัดๆ ปรากฎว่าเป็นแก้วบาด เหมือนจะมีเศษแก้วปักอยู่ด้วย ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้าเด็กดื้อ.. ใบหน้าหวานน้ำตาคลอ แล้วหยดลงมาเป็นสายในที่สุด น้องร้องไห้เงียบๆ ทั้งที่สีหน้าเรียบเฉยเหมือนจะฝืน ไอ้ผู้ชายคนนั้นทำท่าจะเข้ามาปลอบแต่เจอสายตาของผมไปทำให้มันหยุดชะงัก ผมช้อนตัวน้องพาดบ่า พร้อมกับหันไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้น

"ฝากจ่ายตังค์ร้านนั้นให้ด้วย บอกว่าขอโทษที่ไม่ทันได้กิน ต้องพา'เมีย'ไปโรงพยาบาล"
ยื่นธนบัตรใบสีม่วงให้ไอ้ผู้ชายคนนั้นที่ทำหน้าเหลอหลาแล้วรีบเดินไปที่ร้านอาหาร ส่วนผมก็อุ้มน้องไปที่บ้านพัก


....................................................
 :z2:

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว : ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 02-05-2014 12:28:49

น้องวินงอนพี่นะซะแล้วสิ ^^
รอต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 02-05-2014 15:38:22

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 03-05-2014 22:01:31

โอ๊ะ! HOT! HOT! HOT!!!
แล้วจะเป็นอะไรต่อไป น้องวินเป็นอะไรอ่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 04-05-2014 10:21:59

 :hao6: แหม่...เมียเต็มปากเต็มคำ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 05-05-2014 11:08:42

เมียเต็มปากเต็มคำเลย อิ้อิ้

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 05-05-2014 15:53:50

น่าร๊ากกกก ชอบๆแนวนี้

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: kisstan ที่ 14-05-2014 19:57:45

 :mew1:ต่อเร็วๆน้าาาา

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 14-05-2014 21:05:15

:pighaun:
 :haun4:
เด็ก 15 จริงๆ ใช่มะ

 :oo1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: kat.dog ที่ 23-06-2014 23:40:14

เอ เค้าอุ้มกันไปไหนน้า :haun4:
มาต่อเร็วๆนะคะ :mew6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 24-06-2014 00:28:39

โอ้ววว น่ารักกก

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 24-06-2014 01:17:37

อ่าว เห้ยยยยย  อุ้มไปเฉยย  เลยย

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 25-06-2014 12:56:53

อะ...อ้าววววววววว

มีตอนพิเศษล่ะ ว้าววววววว

หนูวินหึงพี่นะก็ไม่ยอมแสดงออก

ทีนี้เป็นไงไปกันใหญ่เลย

แล้วนี้มันมีต่ออีกไหมเนี่ย :hao7:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 26-06-2014 14:51:39

แล้วเค้าจะทำแผลกันที่ไหนอ่ะ

เผื่อจะตามไปดู

หุหุ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 26-06-2014 15:41:02

ง่าาาาาา ไม่มาต่อให้ครบอ่าาา

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: azulajane ที่ 26-06-2014 23:17:46

ฮอลลลลลลลลลพาเมียไปรพ.

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-06-2014 20:56:56

 :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: nishiauey ที่ 27-06-2014 21:18:41

น่ารักๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: thebest12 ที่ 27-06-2014 22:06:10

:mew1:   น่ารัก  :mew3: 

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-06-2014 08:17:09

มาต่อน้าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Itachishang ที่ 10-07-2014 21:08:06

 :z3: :z3: :z3: :katai4: :ling1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-07-2014 10:30:33

หง่า......ยังไม่จบอ่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: +zoLoMegWoz+ ที่ 13-07-2014 11:43:46

หายไปไหนแล้วอ่า
มาต่อนะๆๆๆ รอ ร๊อ รออยู่

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-03-2015 19:05:45

ค้างงงงงง!!! จุงเบย. :z3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-03-2015 20:14:12

จบแล้วเหรอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 02-05-2015 18:12:40

น่ารักดีครับ ..... ยังไม่จบอย่าลืมมาต่อนะครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 03-05-2015 11:46:33

พี่นะพา "เมีย" ไปหาหมอถึงไหนแล้วครับ ^^

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 01-08-2015 01:04:36

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ  :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 09-12-2015 17:30:04

ตายๆๆๆๆประกาศซะ5555

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 12-12-2015 15:07:47

คือไม่รู้ว่าเขางอน(หึง)
หรือคิดไม่ได้อ่ะพี่นะ
งอนงอนเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-12-2015 17:03:01

คือน้องก็หึงเถอะ พี่นะนั่นแหละที่ไม่รู้เรื่อง

แล้วยังจะไปตะคอกน้องอีก

ฮึ่มๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-12-2015 21:26:09

อื้อหื้อ เมียเต็มปากเลยน้าาาาา :m12: :m12:

น้องเขาหึงยังมองไม่อีกนะ  o16 o16

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 16-12-2015 21:29:38

 :pig4:

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mox2224 ที่ 08-12-2018 22:17:29

"..."

"เงียบทำไม"
เจ้าตัวเล็กนอนกอดอกพิงหัวเตียงหน้ามุ่ย ผมพูดด้วยก็ไม่ตอบ ไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้นนอกจากจะทำปากคว่ำ แก้มป่อง ถ้านี่คืออาการงอน ก็ถือว่าดี เพราะมันน่ารักชะมัดยาก

"วินเทอร์ พี่ถามก็ตอบ อย่าดื้อได้มั้ย"
รอบนี้ไม่เพียงแต่หน้าบึ้งขึ้น มีการสะบัดหน้าใส่ผมหนึ่งที เด็กขี้งอนเอ๊ย

"..."
ไม่แยแสอะไรทั้งนั้น ไม่แม้แต่จะแลตามอง

หลังจากพาน้องไปโรงพยาบาล คุณหมอก็ได้ทำการวินิจฉัยว่าไม่มีส่วนใดแตกหัก มีเพียงแผลที่โดนเศษแก้วแถวนั้นบาดเข้า ไม่ลึกมากแต่โดนเย็บไป5เข็มเพราะแผลเปิดเยอะ ผมแปลกใจเหมือนกันที่เจ้าตัวดีไม่ร้องสักแอะ มีสีหน้าออกบ้างว่าเจ็บแต่ก็กำผ้าปูเตียงสุดฤทธิ์ ที่สำคัญมองผมตาเขม็งเชียว โกรธอะไรนักหนาไม่รู้

"เป็นอะไร ฮึ งอนพี่?"
ผมขยับเข้าไปนั่งบนเตียงตรงที่ว่างข้างๆน้อง โน้มตัวเข้าไปใกล้เจ้าตัว วินเทอร์ถดตัวหนีนิดหน่อยแต่ขยับมากไม่ได้ หมอห้ามเดิน อีกอย่างนึงผมเดาว่ายังเจ็บแผลอยู่ เพราะตอนขยับหนีผมก็มีนิ่วหน้า

"พูดกันหน่อย"
ผมเขยิบเข้าไปใกล้อีก ยิ่งน้องพยายามถอยผมก็ยิ่งรุกหนัก

"..."

"ไม่อยากให้พี่ทำโทษหรอกใช่มั้ย"
ประกายความวูบไหวผุดขึ้นมาในดวงตาใสแวบหนึ่ง น้องทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูดออกมา



---------------------------------

Peanut's Side

"พี่จะลากผมมาทำไมเนี่ย!"
ผมพยายามสะบัดแขนออกจากพี่ข้างบ้าน แรงเยอะชิบหายเลย แม่ง สะบัดยังไงก็ไม่ออก สะบัดจนเมื่อย แรงจะหมดแล้ว

หลังจากเหตุการณ์หน้าห้องผมก็โดนลากกลับเข้ามาในห้องพักตัวเองอีกครั้งอย่างไม่ทราบสาเหตุ

"เมื่อกี้ทำอะไร"
เสียงแข็งเชียว กลัวแล้ว

"ทำอะไร ผมทำไร ไม่ได้ทำไรสักหน่อย"

"กูเห็นนะมึงมองทะลุเข้าไปขนาดนั้น ถ้าน้องเขาเป็นปลากัดก็ท้องไปแล้ว"
เห็นได้ไงวะ คุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ตั้งนานสองนาน ขี้โม้

"ขี้โม้"

"ว่าใคร"
พี่บัตเตอร์พูดไม่พอเดินก้าวหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แรงบีบที่แขนก็แรงขึ้นอีก ชักจะเจ็บ

"ใครล่ะ คุยโทรศัพท์กับสาวที่ไหนไม่รู้เป็นชาติ มีกระจิตกระใจมาสนเรื่องของคนอื่นด้วยรึไง"
หมั่นไส้มานาน เห็นหันหลังให้ขนาดนั้น มีตาหลังหรือไง ทำเหมือนกับว่าตัวเองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างนั้นแหละ

"คุยงาน"

"อ๋อ เชื่อจ้า"

"อย่าประชดได้ปะ"

"ไรวะ พอไม่เชื่อก็โกรธ พอบอกว่าเชื่อ หาว่าประชดอีก คนเรา"

"ก็มึงประชด"

"อะๆ ประชดก็ประชด ตามใจพี่เลย"
เขาขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม จะสิงร่างกันเลยรึไง

"น้องเขาเป็นแฟนเพื่อนมึง เข้าใจมั้ย มึงไปมองแบบนั้นมันไม่ถูก"

"ผมมองเฉยๆมั้ยอะ ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย"

"นั่นแหละ มันสมควรมั้ยล่ะ"
ดุเป็นพ่อ ทำเสียงเข้มไม่พอ ไล่ต้อนผมจนขาชนขอบเตียง แต่ไม่ล้มง่ายๆหรอก ขาแข็งแรง!

"แล้วมันทำไมล่ะ แค่มอง"

"แค่มองก็ถือเป็นการคุกคามทางเพศได้แล้ว"

"แล้วพี่มาเดือดร้อนไรกับผม"
ผมทำหน้ายียวนกวนประสาทใส่คนตรงหน้า ยุ่งอะไรนักหนา ทำตัวเป็นผู้ปกครองคอยคุมพฤติกรรมลูกชาย

"กูเป็นรุ่นพี่ แถมแม่มึงก็ฝากฝังให้กูคอยสอดส่องดูแล"

"อ๋อ ถ้าเป็นเพราะแม่บอกก็ไม่ต้องเคร่งก็ได้ แม่พูดไปงั้นแหละ"

"พีนัท!"

"อะไรเล่า อยู่ใกล้กันจนจมูกพี่จะจมเข้ามาในหัวผมแล้ว ตะโกนเพื่อ"

"มึงดื้อ"

"เรื่องปกติ"
ผมยื่นหน้าเข้าใกล้ ก้าวไปข้างหน้าอีกหนึ่งสเต็ป ไอ้พี่บัตเตอร์ถอยกรูดเลย โด่ ไม่แน่จริง

"ขยับมาใกล้ทำไม"
หน้าเหมือนจะแดงขึ้นหน่อยนะนั่น

"เอ้า พี่ต้อนผมก่อน"
ผมพูดแล้วเดินเข้าไปชิดเขา เขาเขยิบหนีเรื่อยๆ แต่หนีไม่รอดหรอก เพราะมันชิดผนังแล้ว

"ไม่จำเป็นต้องต้อนคืนมั้ยล่ะ"
ตัวติดผนังเป็นตุ๊กแกหงายท้องเลยครับ ตลกดี

"จะต้อนคืน ต้องต้อนคืน ทำตัวเป็นพ่อเหรอ หมั่นไส้"
ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ทีละนิด ทีละนิด แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

"อื้อ!"
ไอ้พี่บัตเตอร์แม่งฉกปากลงมาจูบผมเฉยเลย ไม่ทันตั้งตัว เอาปากประกบไม่พอ มือข้างนึงยกขึ้นมาประคองหน้า อีกข้างโอบเอวแน่นกักตัวไม่ให้ผมดิ้นหนี

"พี่ทำเหี้ยไรเนี่ย!"

"จูบ"

"ไอ้เหี้ย ก็รู้แล้วมั้ยว่าจูบ แต่ทำทำไม แกล้งกูเหรอ ไม่ขำนะ"
โดนจูบเสร็จหน้านี่ร้อนไปหมด ไม่ใช่เขินนะ โกรธ! แม่ง เห็นผมเอาคืนแล้วยอมไม่ได้จนต้องแกล้งแบบนี้เลยเหรอวะ เกินไปหน่อยมั้ย

"ไม่ได้แกล้ง"

"แล้วทำทำไม"

"อยากทำ"
ตอบง่าย ง่ายมาก ไอสัส

"เหี้ย"
ผมด่ามันก่อนจะขยับตัวหนี ไอ้มือนี่ก็ล็อคจัง แขนมันดันใหญ่ด้วยดิ เล่นกล้ามเข้ายิมทุกวัน ผมไม่ได้ผอมนะแต่ไม่ได้กล้ามโตแบบมัน สู้ไม่ไหว

"ขอโทษ"
มันล็อคตัวผมแน่น มองหน้าผมด้วยหน้าคาสำนึกผิด สำนึกผิดจริงหรือเก๊ไม่รู้ แสดงปะวะ

"ไม่ให้อภัย ปล่อย"
ผมพยายามดิ้นอีกครั้ง

"ไม่ปล่อย"
แต่ก็เหมือนจะไม่สำเร็จ

"ปล่อย ทำเหี้ยอะไร ปล่อยกู๊"

"กูหึงมึง"

"เออเรื่องของมึงเหอะ ปล่อยกู! เอ๊ะ"
อะไรนะ หูผมแว่วไปรึเปล่า

"ปล่อยก็ได้"
แล้วมันก็คลายอ้อมแขนออกทันที ทีอย่างนี้อะปล่อยง่ายจัง ตอนบอกให้ปล่อย ดิ้นแทบตายยังโดนกักขังหน่วงเหนี่ยว

"หึงอะไร เดี๋ยว บัตเตอร์"
พี่บัตเตอร์ทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้อง ผมเลยรีบวิ่งตามไปคว้าแขนมันไว้ ต้องเคลียร์ให้รู้เรื่องก่อน วางระเบิดแล้วจะเดินจากไปทันทีแบบนี้ไม่ได้

"ตามที่บอก"

"ตามอะไรล่ะ บอกแค่นี้จะเข้าใจมั้ย หึงกูอะไร หึงทำไม"

"หึงมึงก็แปลว่าชอบมึงมั้ยล่ะ เข้าใจอะไรยากวะ"
ฮะ เดี๋ยวนะ อะไรชอบๆ ขออีกที

"อะไรนะ"

"หูหนวกรึไง กูชอบมึง! พอใจยัง"
แล้วผมก็ได้เห็นไอ้พี่ชายข้างบ้านร่างยักษ์ในฟิลเตอร์เขินอาย แก้มอมชมพู หลบตา แถมยกมือเกาท้ายทอยแบบเขินๆ โอ้โห อยากยกมือถือขึ้นมาเก็บภาพรัวๆ

"ชอบกู แบบไหน"

"มึง พอเหอะ"
หน้าแดงไปหมด ขอแกล้งหน่อย

"ชอบแบบไหนบอกดิ ไม่งั้นปล้ำนะ"

"เฮ้ย ไม่ได้"

"พี่บัตเตอร์ ชอบพีแบบไหนเหรอครับ พีอยากรู้ ตอบพีหน่อยสิครับ"
ผมยื่นหน้าเข้าไปพร้อมส่งสายตาอ้อนวอน อีกนิดจะเอาคางขึ้นไปอุ๋งบนไหล่มันอยู่แล้ว

"มึง.. เอาหน้าออกไป"

"ไม่ครับ พีอยากรู้นี่นา บอกพีหน่อยสิครับ นะ นะ"
ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้อีกจนแทบจะไม่เหลือที่ว่าง ลมหายใจเราสองคนประทะกันเป็นจังหวะ

"แม่งเอ๊ย ทนไม่ไหวแล้วนะ"
ไอ้พี่บัตเตอร์จู่ๆก็เป็นบ้า ยกผมตัวลอยจากพื้น รู้ตัวอีกทีผมก็นอนอยู่บนเตียงโดยมีพี่ข้างบ้านคร่อมอยู่

"บอกแล้วว่าอย่ายั่ว มึงน่ารัก กูจะอดใจไม่ไหว"
มันบอกเสียงกระเส่า ตาคือหวานหยาดเยิ้ม ช่วยด้วย ใครก็ได้พาบัตเตอร์ที่บ่นเสียงแข็งเป็นพ่อคนเมื่อกี้กลับมาที ผมขอล่ะ ใครก็ได้

"ปละ..ปล่อยนะเว้ย อย่าทำไรกูนะ"

"ไม่ได้ มึงยั่วกูแล้ว กูขึ้นแล้ว"
ขึ้นเชี่ยไรวะ อ๊าก ช่วยน้องพีนัทด้วย!

"ขึ้นก็ไปเอาลงสิ มาบอกกูทำไม๊ ฮือ ห้องน้ำอยู่โน่น ไปปป"
ผมชี้โบ๊ชี้เบ๊ไล่ให้มันไป

"ไม่ มีมึงอยู่ตรงนี้จะไปห้องน้ำเพื่ออะไร"
โอ๊ย กลัวแล้วจ้า พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยยย น้องพีจะเป็นเด็กดี จะไม่ดื้อไม่ซนอีกแล้ว

"พี่ พีกลัวจริงนะ ปล่อยพีไปเหอะ จะร้องไห้แล้ว"
จริงๆคือเยี่ยวจะราดแล้วว้อย กลัว เกิดมายังไม่เคย!

"มึง สักนิดไม่ได้เหรอ"
ยัง ยังมาใช้น้ำเสียงอ้อน ไม่ยอมหรอกโว้ย

"จะให้ผมร้องไห้ก่อนใช่ปะ"

"เออก็ได้ ห้องน้ำก็ห้องน้ำ"
จู่ๆก็ว่าง่ายอีกแล้ว ไบโพลาร์ชัวร์

"เออๆๆ ก็ได้ ผมช่วยก็ได้"
ชิบหายละ หลุดปากพูดอะไรออกไป๊ ตบปากตัวเองเดี๋ยวนี้ไอ้พี

"จริงนะ"
น้ำเสียงกับสายตาวิบวับนี่คืออะไร

"เออ แค่มือนะ"

"กูไม่ได้ฝืนใจมึงใช่มั้ย"
โอ๊ย ยังจะถามอีก ตอนอยากทำแม่งก็จะเอาลูกเดียว พอยอมก็ถามมาก

"ถามมากเดี๋ยวก็ไล่ไปห้องน้ำเลย"

"โอ๋ๆ ไม่ถามแล้วครับ ช่วยพี่นะ"
พี่บัตเตอร์รูดซิบกางเกงลง ตอนแรกผมก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไร แต่พอก้มลงมองเท่านั้นแหละ อื้อหือ ชี้หน้า กูจะต้องจับไอ้สิ่งนี้จริงๆเหรอ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยจับของคนอื่นมาก่อนเลย โอ๊ย

ผมค่อยๆขยับมือไปสัมผัส เชื่อแล้วว่าขึ้น แข็งจนแทบระเบิดแล้ว แรกสัมผัสผมรู้สึกถึงความร้อน ผิวเนื้อและเส้นเลือดที่ปูดโปน ส่วนหัวมีน้ำใสเยิ้มออกมานิดๆ

พี่บัตเตอร์ประกบจูบลงมาอีกครั้ง แต่เร่าร้อนกว่าครั้งแรกพันล้านเท่า เขาใช้ลิ้นอย่างช่ำชอง มือก็ไล้ไปตามร่างกายของผมจนถึงส่วนล่างที่ไม่รู้ชูชันขึ้นมาตอนไหน พี่บัตเตอร์ล้วงมือเข้าไปในกางเกงสัมผัสกับลูกรักของผมที่ไม่หลับใหลอีกต่อไป

"มีอารมณ์เพราะพี่เหรอ"
เออสิ มีอารมณ์เพราะจิ้งจกบนผนังมั้ง ถามได้

"อือ... อย่าถามมาก"
สมปรารถนา ไม่ถามมาก ไม่พูดอะไรอีกเลยเพราะก้มลงมาจูบอีกแล้ว รสจูบดุดันขึ้นตามจังหวะมือของเราสองคนที่ปรนเปรอให้อีกฝ่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร

ร่างของเราเปลือยเปล่าเนื่องจากกลัวว่าอะไรต่อมิอะไรจะไปเปื้อนเสื้อผ้าเข้า พี่บัตเตอร์เร่งมือไวขึ้นในขณะที่มือผมเองก็กอบกำสิ่งนั้นของเขาที่ไม่มีท่าทีจะอ่อนแรง

"อือ... อะ.. พี่ ผมจะ.. อ๊ะ อ่า..."
มืออีกฝ่ายเร่งระดับจนผมถึงจุดสุดยอด ปลดปล่อยออกมาอย่างเต็มที่

"อืม.. อ่ะ.. อ่าห์"
พี่บัตเตอร์ครางเสียงพร่า มือผมไม่ยอมแพ้ ขยับเร่งเต็มที่ จนในที่สุดเขาก็กระตุกเกร็งอย่างแรงก่อนจะแตกออกมาเลอะเต็มหน้าท้องของผม พุ่งอย่างแรงจนเปรอะหน้าอกและคางเกือบจะถึงหน้า นี่พี่ไปอึดอัดจากไหนมา

"เลอะหมดเลย ขอโทษนะ"
พี่บัตเตอร์ทำท่าจะลุกไปเอาทิชชู่มาเช็ดให้ แต่ผมรั้งข้อมือเขาไว้ รูดนิ้วไปตามหยาดหยดบนหน้าท้องก่อนจะ

แผล่บ

แลบลิ้นเลียน้ำของเขาผสมกับของผม

"พีนัท ทำอะไร!"
เขาตะโกนหน้าแดง แต่ผมไม่สนใจ ดึงตัวอีกฝ่ายลงมาประกบจูบให้ลิ้มรสของเราสองคนไปด้วยกัน

"ก็ไม่คาวอย่างที่คิด"
ผมเลียปากหลังจากถอนจูบ

"เดี๋ยวก็ท้องเสีย"
เขาทำหน้ากังวล เออ ท้องไส้เขาไม่ค่อยดีเท่าไร เท่าที่รู้จักมาพี่ชายคนนี้ไม่เคยกินอาหารรสจัดเลยสักครั้ง

"โทษที มันส์ไปหน่อย"

"มันส์อะไร นี่ยังไม่ถึงครึ่งของคำนี้เลย ถ้าจะให้มันส์มันต้อง..."

"ไม่"

"ทำไมอะ ไม่ชอบกูเหรอ"

"ไม่ชอบจะยอมมั้ย คิดหน่อย"

"งั้นแปลว่าชอบ"

"เออ ชอบดิ ชอบมาตั้งนานแล้ว แม่ง"

"กูก็ชอบมึงมาตั้งนานแล้วเหมือนกัน ทำไมไม่รีบบอกวะ"

"ใครจะไปรู้ล่ะวะ ก็เห็นมีเมียเป็นผู้หญิงอะ ใครจะกล้าบอก กลัวโดนต่อย"

"ก็คบไปงั้น ไม่ได้จริงจัง"

"คบทั้งที่ชอบกูด้วยอะนะ สงสารเขาชะมัด"

"ตอนนี้เลิกไปหมดแล้วน่า อดีตทั้งนั้น ไม่ต้องคิดมาก ว่าแต่ เสียดายเนอะ ถ้าบอกกันตั้งนานแล้ว ป่านนี้เราก็คงจะ..."

"คงจะอะไร! เพิ่งบอกชอบอย่าได้ใจนะเว่ย หื่น"

"คงจะคบกันไปแล้ว อะไร คิดอะไร คบกันมันหื่นตรงไหนถามหน่อย ใครกันแน่ที่หื่นล่ะเนี่ย"
พี่บัตเตอร์ทำแววตามีเลศนัยพร้อมยิ้มล้อเลียนผม เออ ให้มันได้อย่างนี้สิ

"หิวข้าวแล้ว!"
ผมดันอีกฝ่ายออกห่างจากที่เกยบนร่างก่อนจะสปริงตัวเองขึ้นจากเตียง ลุกเดินเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดตัว ต้องอาบน้ำอีกรอบแล้วล่ะ

"เดี๋ยว พี่อาบด้วย!"


---------------------------------

"รำคาญผมไม่ใช่เหรอ"
วินเทอร์พูดออกมาทั้งที่สายตายังไม่มองมาทางผม น่าจะงอนที่ผมดุไปตอนนั้น

มันตกใจนี่นา แถมที่สำคัญเป็นห่วงด้วยกลัวว่าน้องจะเป็นอะไรมาก

"เราดื้อ พี่ก็ต้องดุ"
พยายามพูดกล่อมด้วยเสียงที่อ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายยังไม่เข้าใจ หน้างอยิ่งกว่าเก่า แถมมือที่กอดอกก็แน่นขึ้นไปอีก

"ผมเปล่าดื้อ"

"เราดิ้นทั้งที่บาดเจ็บ พี่จะขอดูแผลก็ไม่ให้ดู แบบนี้มันไม่ดื้อตรงไหน"

"..."
น้องหันมามองหน้าผมแวบนึง ก่อนจะหันหนีไป เถียงไม่ออกสินะ

"ทั้งหมดนี่เพราะเป็นห่วง ทำไมต้องงอน"

"ไม่ได้งอน!"

"แต่ไม่ยอมมองหน้ากัน อืม ไม่ได้งอนๆ"

"!!!"
น้องหันมามองหน้าผมทั้งที่หน้ายังบึ้งตึง คิ้วขมวด จ้องตาเขม็งเลย ผมที่เห็นแบบนั้นแทนที่จะเครียดหนักกลับกลายเป็นขำขึ้นมา เขาเคยแสดงอารมณ์แบบนี้ให้เห็นซะที่ไหนล่ะ

โดยไม่ได้คิดอะไร ผมหยิบมือถือขึ้นมา

แชะ!

"พี่นะ ถ่ายทำไม!"
เจ้าคนเจ็บทำท่าจะลุกขึ้นมาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือผม

"โอ๊ย"

"วินเทอร์!"
น้องกลับไปนอนท่าเดิม มือกุมแผลที่เท้าแน่น ผมรีบพุ่งตัวไปยังที่ว่างข้างเตียง

"แผลเปิดหรือเปล่า พี่ดูหน่อย"
มือบางที่จับเท้าค่อยๆคลายออก ก่อนจะทำท่าเหมือนอนุญาตให้ผมเข้าไปดู(คิดเองมั้ยไม่รู้) ผมสำรวจบริเวณผ้าก๊อซพันแผลแล้วเห็นว่าไม่มีเลือดซึมออกมาก็วางใจ

"อย่าขยับมาก อยากได้อะไรบอก ไม่ต้องลุกไปทำเองนะ"
ผมเอนตัวลงนอนพิงหัวเตียงข้างๆน้อง น้องไม่ขยับหนี ถือเป็นสัญญาณที่ดี และทำให้ผมรู้ว่าน้ำเสียงอ่อนโยนนี่มันได้ผลแฮะ

"ครับ..."

"ดีมาก ไม่ดื้อแล้วนี่"
วินเทอร์ค้อนขวับหลังผมว่าเขาดื้อ แก้มป่องชมพูระเรื่อ เห็นแล้วอยากฟัดให้จมเขี้ยว

"..ไม่ได้ดื้อสักหน่อย"

"โอเค ไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ แต่ห้ามแล้วนะ ให้ผู้ชายคนอื่นมาจับ มายุ่มย่ามเนี่ย"
ผมทำเสียงแข็งใส่น้องโดยไม่รู้ตัว มันเป็นไปเองตามสัญชาตญาณ

"ทีตัวเอง...."
เขาบ่นพึมพำอะไรไม่รู้คนเดียว งุ้งงิ้งๆ เหมือนพูดกับตัวเอง ผมเลยขยับเอาหูเข้าไปใกล้

"ไหนพูดอะไร เล่าให้ฟังด้วยคน"

งั่ม!

"โอ๊ย เจ็บนะ วิน"
เจ้าตัวดีงับหูผมครับ ไม่ได้งับแรงมากหรอก แต่เจ็บอยู่เหมือนกัน แสบนัก คันฟันรึไง เด็กกำลังโตนี่มัน

"สม"
ทำลอยหน้าลอยตาใส่ด้วย แบบนี้มันต้องโดนทำโทษแล้วมั้ง

"อย่านะ พี่นะ อย่า"
ผมยกมือทั้งสองข้างขึ้นเตรียมเข้าชาร์ต

"ร้ายแบบนี้มันต้องโดนจี๋"
น้องรีบดิ้นหนีผม ผมขยับเข้าไปจั๊กจี้เอวน้อง

"โอ๊ย ฮ่าๆๆๆ พี่..นะ! ฮ่าๆๆๆ คิก ปล่อย.. ฮะ ..เดี๋ยวแผลเปิด .. ฮ่าๆๆ"
วินเทอร์ดิ้นพร้อมกับตะโกนให้ผมหยุดเป็นเรื่องเป็นราว ผมขยับนิ้วยุกยิกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหยุด กลัวแผลน้องเปิด ลืมไปเลย

"เมื่อกี้พูดอะไร"

"ไม่ได้พูดอะไร"

"เมื่อกี้ได้ยินนะ ที่พึมพำคนเดียวอะ"

"ได้ยินแล้วจะถามอีกทำไม"
ทำหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่เก่งนักล่ะ ตาใสนัก

"ได้ยินแค่ ทีตัวเองล่ะ ต่อมาไม่ได้ยิน"

"ได้ยินแค่ไหนก็เอาแค่นั้นแหละ"

"ไม่ จะเอามากกว่านั้น"

"ไม่ให้"

"อย่าให้ต้องใช้กำลัง"
ผมยกมือสองข้างทำนิ้วยุกยิกเตรียมเข้าชาร์ตอีกครั้ง น้องทำตาโต ก่อนจะพยายามทำหน้าข่มอารมณ์หวั่นใจ

"เอาเลย ถ้าแผลเปิดอย่ามาหาว่าเพราะผมดื้อละกัน"
เล่นยกเรื่องแผลมาแบบนี้ ใครจะไปกล้าล่ะ

"ไม่จั๊กจี้แล้วก็ได้"
น้องหลุดยิ้มดีใจออกมา ยิ้มทีไปทั้งหน้า ตาเตอยิ้มหมด เหมือนโลกสดใสขึ้นมาทันที

"แต่จะทำอย่างอื่นแทน"

"ทำอะ.. อือ!"
ผมขยับตัวเข้าไปแนบชิดน้องก่อนจะประกบปากตัวเองลงบนริมฝีปากอ่อนนุ่ม น้องนิ่งอึ้งไปพักหนึ่งก่อนจะเริ่มทุบหลังผม เรื่องอะไรจะปล่อย แรงอย่างกับหนู หลังผมคงไม่หักง่ายๆ

"อือ.."
หลังจากจูบจนหนำใจแล้วก็ค่อยๆถอนปากออกมา ใบหน้าของคนตรงหน้าแดงระเรื่อ ดวงตาใสฉ่ำเยิ้ม ริมฝีปากเจ่อนิดๆ อืม คงไม่ได้จบแค่จูบแล้วแหละมั้ง

"จะบอกได้ยังว่าบ่นอะไรคนเดียว"
ผมย้ำ ถ้าน้องไม่ตอบคงไม่ทำอะไรอย่างอื่นนอกจากจะปล้ำจูบจนกว่าจะยอม

"ก็... "

"อะไรนะ ได้ยินไม่ชัดเลย"
ผมป้องหู ขยับไปใกล้ๆปากน้อง มองหน้าคนตัวเล็กที่กำลังแดงขึ้นเรื่อยๆ ปากเล็กงองุ้มอีกครั้ง

"ใครให้ส่งยิ้มให้คนอื่นไปทั่วแบบนั้นล่ะ!"
น้องตะโกนใส่หูผม อย่างดัง รู้สึกเหมือนหูจะแตก ว่าแต่ ผมไปส่งยิ้มให้ใครตอนไหนวะ ไม่เห็นจะจำได้

"พี่? พี่ไปส่งยิ้มให้ใครตอนไหน"

"อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ก็พนักงานเสิร์ฟคนน่ารักๆนั่นไง!"
คนไหนวะ.... งงเป็นไก่ตาแตกเลยครับ ผมจำไม่เห็นได้เลย เท่าที่ผมนึกออกผมก็ยิ้มให้ทุกคนเป็นมารยาทปกติ ไม่เคยยิ้มให้ใครเป็นพิเศษ

"จำผิดแล้ว วินเทอร์"

"ไม่ผิด! คนที่ร้านอาหารทะเลนั่นไง ผู้ชายตัวเล็กๆนั่นอะ! ส่งสายตาหวานให้เขาขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีก"
เป็นชุด ผมไปส่งสายตาหวานตอนไหนเนี่ย น้องคิดเองเออเองชัดๆ

"คิดมากน่า พี่ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย"

"ไม่คิดแล้วยิ้มหวานทำไมเล่า"

"หึงเหรอ"
ผมจับมือน้องขึ้นมากุม เอานิ้วเขี่ยมือเล็กๆเล่น

"จะหึงทำไม!"

"เป็นแฟนกันก็ต้องหึงสิ เหมือนที่พี่หึงไอ้ผู้ชายที่เข้ามายุ่งกับเราไง หวง ไม่อยากให้ใครมาสัมผัส"
ผมดึงน้องเข้ามาซบอยู่ในอ้อมแขน เอนตัวเข้าหาอีกฝ่าย ยกมือลูบผมนุ่มเบาๆ น้องยุกยิกอยู่พักหนึ่งก่อนจะยอมนิ่งอยู่ในอ้อมกอด

"..."

"วินเทอร์ พี่รักเรานะ ถ้าไม่รักคงไม่หึง ไม่หวง ไม่ห่วง ไม่คอยตามดูแลแบบนี้หรอก"
พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก้มลงไปเชยคางอีกฝ่ายขึ้นมา ก่อนริมฝีปากจะแนบลงบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา

"...ผมก็.. รักพี่นะเหมือนกัน"
น้องพูดพึมพำ ไม่ดังมาก แต่มันก็ดังพอที่จะตราตรึงอยู่ในสมองและหัวใจของผม

"ในเมื่อยอมบอกกันแบบนี้ วันนี้พี่ก็จะไม่ทำโทษ ดีมั้ยครับ?"
ผมก้มลงมองหน้าน้องที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะค่อยๆคลายอ้อมกอดออก เตรียมตัวลุกไปหาอย่างอื่นทำ แต่อีกฝ่ายขยับตัวเข้ามาใกล้ รั้งแขนผมไว้ด้วยมือเล็ก ก่อนจะเป็นฝ่ายโอบรอบเอวผมแน่น หัวเล็กซุกลงมาที่ท้องของผม มือแสนซนค่อยๆไต่บริเวณท้องน้อยลงมาถึงหว่างขา

"แต่วินอยากให้พี่นะทำโทษนี่นา"

โอเค ถ้าน้องต้องการแบบนั้น ผมก็ต้องสนองแล้วล่ะ!

---------------------------------

"เที่ยวทะเลรอบนี้สนุกมาก ไว้ไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ น้องนะ"
พี่บัตเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างๆไอ้พีนัทเอ่ยปากบอกผม ไอ้เพื่อนผมเองก็ยิ้มร่า มีความสุขใหญ่ มาทะเลรอบนี้น่าจะได้แฟนแล้วมั้ง

"ไว้ไปกันอีกนะมึง อยากกินกุ้งอีก"
มันยิ้มตาหยีจนโดนพี่ข้างบ้านสะกิด

"กุ้งแถวนี้ก็มี เดี๋ยวกูพาไป ไม่ต้องไปหรอกทะเล"
ไอ้พีนัทหันไปมองก่อนจะทำหน้ายู่ยี่ ดันคนข้างตัวให้ออกห่าง

"มันไม่เหมือนกันปะ บรรยากาศอะ ไม่รู้เรื่องเลย!"
สองคนนั้นยืนเถียงกันอีกแล้วครับ

"เอาล่ะๆ ถ้าวินเทอร์อยากไปอีกกูจะชวนมึงละกัน เดี๋ยวชวนผ่านไอ้พีนะครับพี่บัตเตอร์"
ผมพูดขัดขึ้นเพื่อยุติสงครามขนาดย่อมของทั้งสองคน

"ตามใจเมีย!/ได้ครับ"
วินเทอร์ได้ยินไอ้พีนัทพูดแบบนั้นก็ทำหน้าเขินออกมา แก้มแดง ก่อนจะก้มหน้าไม่กล้าสบสายตาใคร

"ไม่ต้องเขินหรอกน้องวิน"
แซวแบบนี้ไม่ให้เมีย เอ๊ย แฟนกูเขินได้ไง ไอ้หมาพี

"มึงไม่ต้องเลย นี่แฟนกู"

"เออ รู้แล้ว! ว่ามีแฟน ไม่ต้องอวด ทะเลหวานขนาดนั้น"
น้องก้มหน้างุดๆยิ่งขึ้นไปอีกเพราะไอ้พีนัทไม่ยอมหยุดแซว จนผมต้องเอามือดันตัวมัน โบกมือทำท่าไล่ให้มันกลับไปได้แล้ว

"มึงอะ กลับๆไปได้ละ แซวเยอะ น้องเขินหมด"

"แหม! ห่วงเมีย เอ๊ย แฟนซะเหลือเกินพ่อคุ๊ณ อะๆ กลับก็ได้ เอ็นดูน้องหรอกนะ"

"น้องมีกูเอ็นดูแล้ว มึงน่ะเอ็นดูคนข้างๆเถอะไม่ต้องเผื่อแผ่มาให้คนทางนี้!"
ไอ้พีนัทหันไปมองพี่บัตเตอร์หรือคนข้างๆที่ผมกล่าวถึงก่อนจะทำหน้าแหยงๆ โดนพี่เขาผลักหัวไปหนึ่งที สมน้ำหน้า

"พี่ไปก่อนนะ"
พี่บัตเตอร์เปิดประตูรถ ไอ้พีนัทเองก็เปิดประตูข้างคนขับ

"กลับก่อนนะมึง ไว้เจอกัน บ๊ายบาย"

"หวัดดีครับพี่ เออ บาย ไปไหนก็ไปเลยมึงอะ"

"สวัสดีครับพี่ๆ"
วินเทอร์ยกมือไหว้ส่วนผมก็โบกมือลาทั้งคู่ จนสองคนนั้นเข้าไปนั่งในรถแล้วออกตัวจากไป

"ป้ะ เราเองก็กลับบ้านเรากันเถอะ"
ผมยื่นมือไปตรงหน้าน้อง น้องเงยหน้ามามองผมก่อนจะยิ้ม มือเล็กวางบนฝ่ามือผม เราสองคนกระชับมือกันแน่น เดินไปข้างหน้า ก้าวเท้าเข้าสู่ประตูบ้านของเรา

แต่มีอย่างนึงที่ผมสงสัย ไอ้ประโยคที่พี่บัตเตอร์บอกว่าเที่ยวทะเลสนุกมากเนี่ย มันเที่ยวทะเลตรงไหนวะ เห็นขลุกอยู่แต่ในห้องที่โรงแรม!

(จบ)

..............................

จบแล้วค่า ฮือ
ไม่รู้จะยังมีคนอ่านอยู่มั้ย เพราะเรื่องนี้เราแต่งตั้งแต่สมัยอยู่ม.4 ตอนนั้นเราแต่งเพราะนึกคึกอะไรไม่รู้ พอยุ่งก็เกิดหลงลืมมันไป
มานึกขึ้นได้ตอนนี้ที่อยู่มหาลัยแล้ว เลยเปิดเข้ามาแล้วเห็นคอมเมนต์เก่าๆ คอมเมนต์เมื่อ2-3ปีที่แล้ว จู่ๆก็นึกคิดว่า ยังไงมันก็ยังไม่จบ เราเริ่มมันขึ้นมาแล้วเราควรต่อให้จบ เลยมาต่อจนจบค่ะ ถึงจะไม่มีคนอ่านแต่เราได้แต่งจนจบแล้วก็ดีใจ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ ขอบคุณทุกคนอ่าน ขอบคุณมากนะคะ

(สำนวนตอนนี้แย่ขึ้นมาก ยังคิดอยู่เลยว่าทำไมตอนนั้นแต่งเก่งกว่าตอนนี้นะ สงสัยเพราะได้เรียนภาษาไทยทุกวัน (ฮา))

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]พี่ฮะ...ผมหนาว :ตอนพิเศษ: พี่ครับ...ผมร้อน (จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 09-12-2018 00:07:44

ว้ายๆๆๆๆๆ  :z1: :z1: