...พี่เลี้ยง..THE DAY’ I was your man [15/05/57] The End.
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ...พี่เลี้ยง..THE DAY’ I was your man [15/05/57] The End.  (อ่าน 422069 ครั้ง)

ออฟไลน์ kai_kaka

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 93
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
ช o13อบตอนนี้สุดๆ :hao6:

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
 o22

 :a5:

ถ้าบอกว่าทรายมีคู่แฝด ตูจะเชื่อมากกว่านะเนี่ย :ruready  โอว ทราย ง่ะ  :impress2:
แต่สมกับเป็นทรายอันซีน ดีดี เปลี่ยนบ้าง o13 เอาให้ธารมันอึ้งไปเลยกับลุคนี้ แต่หวังว่าพี่ทรายคงไม่แมนจัดจนจับอีเด็กธารกดหรอกนะ  :laugh:
 แต่ยังไงไงพี่ทรายตูก็ไม่รอดโดนจนได้ ยี่สิบกว่านาที คาดว่าได้กัน 5 นาที ที่เหลือถอดกางเกง :jul3:

ธารถ้าเป็นเด็กก็เรียกไม่หย่านม แต่นี่มันไม่หย่ากาแฟ แต่สำคัญที่มันอยากแหย่คนชงกาแฟมากกว่า :hao6:

เม้นไม่ถนัดเลยในมือถือ :mew5:  อวยพรดีกว่าขอให้คนเขียนและทุกคนมีความสุขสดชื่น ไม่เจ็บไข้ เดินทางไปกลับปลอดภัยกันนะ :mew1:

ออฟไลน์ monaligo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 427
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
อุต๊ะ!!!!!! :a5: เด็กวิศวะเว้ยเฮ้ย....เฟี้ยวอ่าาาาาพี่ทราย

ออฟไลน์ Theznux

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 197
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1

ผิดคาดมากอะะ จบวิศวะด้วย อย่างเจ๋งงง ! พี่ทรายควรใช้ความเหี้ยมในการ
เป็นเด็กเกียร์มาใช้ให้เป็นประโยชน์บ้าง 555555+

สู้ต่อไปนะพี่ทรายยยย ><

 :impress3: :impress3: :impress3:

ออฟไลน์ tsundere

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 118
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
ทรายยยยยยยยยยยยยยยย เกือบสามสิบตอนที่แล้วมา(รวมอันซีนนี่สามสิบกว่าสินะ)
ไม่รู้คนเขียนหลอกหรือทรายนางหลอกกันแน่  :ruready
แต่ปรอทความชอบนางพุ่งปรี๊ด 100% เลยเถอะ ชอบเวอร์นี้นางนะ
มันไม่เหลือคราบชอบอ่อยแต่อย่างใด เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่รู้สึกดีมาตั้งแต่คุกเข่าสารภาพให้เจ้ภัครละ
(ตอนแรกนึกว่าเจ้แกจะไม่โกรธมากนะ แค่ตกใจเส้นเลือดแตกเฉยไงแต่นี่มีสายตาเย็นชาด้วยวุ้ย)

นี่ก็อ่านรวดมาสองสามตอน(รวมอันซีน) อิเด็กธิปตอนที่แล้วตูเห็นใจหยก ๆ
นี่เมิงสาไถหรอกเรอะ แผนสูงจริง ๆ มีโชว์ซงโชว์สร้อย พูดนัย ๆ แหมมมมม้
แต่ธารนะตอนพายัยบัวขึ้นห้องดันรู้ว่าทรายคิดอะไร แต่นี่แม่งดันมองไม่ออก
ความหึงนางบังตาขนาดหนักเหรอค้าาาาา ส่องกระจกบ้างนะ
เผื่อเห็นรอยแล้วเอะใจ(แต่คงไม่เอะใจแล้วละมั้ง)  :katai4:
(ทรายลอกคราบแล้วฉะกับนางธิปเถอะ ชักไม่ไหวกับอิเด็กกะโปกนั่นละ)


ทัตซี ทำไมตูดูชอบคู่นี้จังฟ้าาาาาา  :heaven (เมิงทรยศเจ้ภัครเรอะ :angry2:)
อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าความสัมพันธ์ครอบครัวธารคงจะเป็นพ่อเป็นเพื่อนกันได้
แต่ถ้ายังไงให้ครอบครัวกลับมาอย่างพ่อแม่ลูกคงไม่ได้ เป็นแบบนี้ดีกว่า อยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ
ไปมาหาสู่บ้างอะไรบ้าง 20 ปีที่ห่างกันก็คงจะรู้แล้วล่ะว่าต่อให้ทำยังไงก็คงกลับมาไม่เหมือนเดิม
แก่แล้วกินเด็ก(?)ดีกว่า (หาทางเข้าพล็อตทัตซีสินะเมิง) มุ้งมิ้งดีจริงคู่นี้ (เมิงแปรพักตร์เรอะ)
 :katai5:

ออฟไลน์ U_Ton

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +57/-0
 :impress2: กรี๊ดดดดดดด พี่ทรายกระทาชายนายวิศวะคอม... ลุ๊คนี้ทำปลื้มมมมฝุดๆ ทรายจากน่ารัก เรียบร้อย น่าสงสาร กลาย

เป็นหนุ่มน้อยขี้เล่น ร่าเริง จอมทะเล้นซะเเล้ว ธารชอบมั้ยลุ๊คนี่ร่างจริง ใสใส แอบทะเล้นเเบบนี้ อิอิ... ชอบมากเลยอันซีนครั้งนี้

 :heaven เรียกว่าตอนปลดปล่อยตัวตนของทรายได้มั้ยเนี่ย 555 ธารรู้ไว้นะที่ทรายยอมเพราะรัก เพราะรู้สึกผิด ถ้าทรายไม่รักไม่คิด

สำนึกจริงๆธารอาจมีตายด้วยดินสอปักผมก็เป็นได้ 555 เหมือนจะเป็นตอนชดเชยความดราม่าของทรายได้ดี เอ๊ะ!!! หรือที่จริงคือ

คนเขียนเอามาปลอบขวัญคนอ่านก่อนจะมีพายุ หุหุ...  :hao6: ยังไงก็เถอะ อยากเห็นทรายเวอร์ชั่นนี้ในเนื้อเรื่องหลัก คนเขียนจะ

มีให้ไหมหนอ 555 ถ้าพี่ทรายเวอร์ชั่นติสเเตกแบบนี้โผล่มาคงมีคนกลับตัวกลับใจกันอีกเยอะเลย ทั้งเเมนเซ็กซี่สดใสครบเลยนะเนี่ย

ออฟไลน์ mana_ai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
กรี๊ดดดดดเลยยย พี่ทรายๆๆๆ

ออฟไลน์ PoPuAr

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1422
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-2
อ่านตอนพิเศษ ค่อยเบาสมองขึ้นมาหน่อย
ไม่คิดเหมือนกันว่าพี่ทรายเค้าเคยมีลุคแบบนี้
ซึ่งมันก็ดูไม่ใช่พี่ทรายตัวจริง ก็แบบหลุดคาแรคเตอร์ไปจริงๆนั่นแหละ
ขนาดธารยังอึ้งกับภาพลักษณ์ที่ไม่เคยเห็นของพี่ทราย  เราก็อึ้งตามธารไปติดๆ
แต่ถ้าจะมองไปอีกมุมนึง ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ในมุมเซอร์ๆติสๆของพี่ทราย


ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

ออฟไลน์ LadySaiKim

  • ▫▪□Dezine'Kim□▪▫
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1697
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-0
พี่ทรายเท่จ๊าดดดดดดดดดดดด!!!  :heaven :heaven :heaven กรี๊ดดดดดด

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ToeyTato

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1289
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-1
โง้ยยยยย ชอบทรายลุคซ์นี้จังเลยอ่ะ แบบบหายเครียดดี 55555

ออฟไลน์ NumPing

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-2
 :hao6:  :hao6: เวอร์ชั่นอันซีนล่าสุดของทราย ชั้นปลื้มมาก ชอบคนที่เหมือนเรียบร้อย แต่แสบอยู่บ้างอ่ะ มีเสน่ห์ดี ชั้นรู้สึกว่าอยากได้เป็นกรรมสิทธิ์ของตัวเอง ชั้นไม่ให้แกได้ไหมไอ้เด็กน้อยธาร


ออฟไลน์ Riko

  • {น า ย พ ร า น จ อ ม หื่ น}
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 145
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
    • tumblr
โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ  :katai1:
ชอบอะไรที่มันบีบหัวใจหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :katai4:

ชอบดราม่าหนักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao6:
ขอหนักๆแบบนี้อีกกกกกกกกกกก o13

ปล. ว่าแล้วไง อินังธิปนี่มันแรงไม่ใช่เล่น เกลียดมาตั้งแต่แรกละ
ตั้งแต่มาอ้าขาพะวาปีก ถอดเสื้อโชว์นมให้พี่ซีดู
นึกว่าเจ๋งนักรึไงห๊าา
สมแล้วที่เป็นแม่ลูกกัน ชอบแย่งผัวชาวบ้าน ระรานเขาไปทั่ว
อย่าให้ได้ด่านะ  :angry2:

ทรายน่าสงสารรรรรร  :sad4:
อ่อนแอซะขนาดนี้ ก็ยังโดนรังแกจนได้ โอ๊ยยยยยยยยย
ก็ยังยอมให้กดขี่เนอะ เพราะรักใช่มั้ย ฮืออออ  :z3:
เป็นเค้านะ โดนชั้นสองตายไปแล้วอ่ะ รับไม่ได้กับความรุนแรงของธาร ฮืออ อิบ้าธาร  :o12:
ถ้าแกจะทารุณทรายขนาดนี้นะ ฆ่ากันเหอะ อย่าทำแบบนี้  :เฮ้อ:

ปล.  :m15: ขอให้รักกันเร็วๆ กลับมาเป็นน้องธารคนเดิมของพี่ทราย แล้วก็เอาอินังธิปไปเผา นังตุ๊ด  :m31:

ออฟไลน์ Spelling_B

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 173
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
คิดถึงพี่ทรายกับธารแล้ว  :o12:

มาต่อให้อีกนะคะ...รอๆๆๆ

ออฟไลน์ momo9476

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-2
แม้เจ้าไปอยู่ไหนมา เรื่องนี้มันส์มาก ตอนแรกหน่วงมากที่ทรายเสียตัว
แต่ยุคนี้แล้ว ขนาดธารยังผ่านมาหลาย พระเอกนี้น่าตบมากไม่ฟังอะไรเลย
อยากเห็นด้านร้ายๆของทราย ฮีจะเผยตัวตนที่แท้จริงยัง

ออฟไลน์ tsundere

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 118
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
เข้ามารอ สงกรานต์เข้าสาดน้ำกัน หนูไม่มีที่เล่น  :o12:
มากดดันคนเขียนให้ต่อเร็ว
(อุ๊ย เปล่า ๆ ไม่ได้กดดัน)  :hao7:

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29



ตอนที่ 28  craving




“คุณแม่พักผ่อนนะครับ ถึงบ้านเราแล้ว”
 

มือใหญ่ประคองร่างเล็กบอบบางวางลงที่เตียง ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้เธอจนชิดหน้าอกแล้วจับมือเธอมาบีบไว้เบา ๆ  หลังจากเขาและวารินไปรับภัครจิรากลับมาจากโรงพยาบาลเขาเป็นคนอุ้มเธอขึ้นห้องด้วยตัวเอง
 

“คุณแม่ครับ ต่อไปผมจะให้พี่ทรายพาคุณแม่ออกไปดูดอกไม้ที่สวนหน้าบ้านเราดีไหมครับ ดอกไม้ที่คุณแม่ชอบ  แต่ก่อนหน้านั้นคุณแม่ต้องทานเยอะๆแล้วต้องพยายามนิดหนึ่งเพื่อที่จะนั่งบนรถเข็นให้ได้ อาจจะยากในช่วงแรกแต่ผมปรึกษาคุณหมอท่านแล้ว ถ้าพยายามสักหน่อยคุณแม่จะนั่งได้นะครับ”
 

เขาจูบลงไปที่หน้าผากเธอเบา ๆ บีบมือให้กำลังใจ ส่งผ่านความรู้สึกทั้งหมดที่มี ว่าอยากให้เธอลองให้โอกาสคนข้าง ๆ เขาคนนี้อีกสักครั้ง
 

“คุณแม่จะได้ไม่เหงาไม่ต้องอยู่ในห้องที่คับแคบแบบนี้ตลอดทั้งวัน พี่ทรายเขาจะพาคุณแม่นั่งรถเข็นดูนั่นดูนี่รอบ ๆ บ้านเราได้ ปลาคราฟที่คุณแม่ชอบตัวโตขึ้นแล้วนะ  ดอกไม้ที่คุณแม่รักก็บานสะพรั่งเต็มสวนเลย ถ้าคุณแม่อยากไปดูต้องพยายามนะครับ ทำให้ได้   ไหนคุณแม่ลองบอกผมนะว่าจะยอมให้พี่ทรายเขาพาไปดูดอกไม้ได้หรือเปล่า กระพริบตาหนึ่งครั้งนะครับถ้าหากตกลง แต่ถ้าหากคุณแม่ไม่อยากจะให้โอกาสเขาอีกแล้วก็ให้มองไปทางอื่น ผมตามใจคุณแม่จะไม่บังคับเลย”
 

เขารู้ภัครจิราชอบเดินดูปลาดูดอกไม้รอบบ้าน ถ้าหากวารินอยากจะเข้ามาช่วยดูแลเพื่อไถ่โทษให้ตัวเองจริง คงต้องเริ่มต้นจากเรื่องง่าย ๆ แบบนี้ไปก่อน ขณะที่ยืนลุ้นอยู่ด้านหลังวารินภาวนาอย่างคาดหวัง เพราะภัครจิราพูดไม่ได้ธาราธารจึงบอกให้เธอใช้นัยน์ตาแทนคำตอบ
 

เธอจ้องมาที่วารินอยู่นานเหมือนกำลังชั่งใจ  ขณะที่คนถูกจ้องเฝ้าภาวนาไม่ให้เธอเบือนสายตาไปทางอื่น  ในที่สุดภัครจิรากระพริบตาให้หนึ่งที  วารินเม้มปากกลั้นน้ำตาด้วยความซาบซึ้งใจ จิตใจของภัครจิราช่างดีงามนักกระทั่งตัวเองต้องมานอนป่วยเพราะเขาแต่ก็ยังจะยอมให้โอกาสเขาได้ วารินซึ้งใจจนน้ำตารื้นเอ่อขึ้นมา ป้าวันนาถึงกับเดินมากอดเอวเขาไว้เบา ๆอย่างให้กำลังใจเพราะรู้ว่าวารินรอโอกาสนี้มานานแค่ไหน
 

“คุณทรายขึ้นมาช่วยป้าบ่อยๆนะคะ งานครัวให้ดาวมันทำไปคุณทรายมาดูแลคุณภัครดีกว่าค่ะ”
 

“ขอบคุณครับป้าวัน” วารินกล่าวขอบคุณวันนาด้วยความตื้นตันใจ
 
 

วันเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วในที่สุดช่วงสอบปลายภาคมาถึง ธาราธารเลือกที่จะค้างคืนที่คอนโดส่วนตัวของเขาตลอดเกือบสามสัปดาห์ที่ผ่านมา ขณะที่วารินเริ่มเข้าไปช่วยดูแลภัครจิราเพิ่มขึ้น เขาถึงขนาดไปเรียนเพิ่มเติมเรื่องการดูแลกายภาพบำบัดผู้ป่วยที่เป็นอัมพาตเพื่อที่จะได้มาดูแลเธอได้ถูกวิธี
 

“คุณภัครดูนี่สิครับ ดอกกุหลาบสีฟ้า นายเตเขาไปหาซื้อมาปลูกเพิ่มไว้เมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี่เอง ออกดอกแล้วสวยมากเลยนะครับ ส่วนนี่พุ่มมะลิซ้อนที่คุณธารสั่งให้ลงไว้ ออกดอกแล้วครับ หอมมากเลยเดี๋ยวผมจะตัดดอกใหญ่ ๆ ไปวางไว้ที่หัวเตียงนะครับตอนคุณภัครนอนจะได้หอม ๆ ”
 

วันนี้เขาก็ทำอย่างที่เคยทำในทุกๆวัน  เข็นรถพาภัครจิราออกมาชมสวนดอกไม้ที่หน้าบ้าน ที่บัดนี้ธาราธารสั่งให้เตโชเนรมิตเป็นสวนกุหลาบทั้งหมด เพราะภัครจิราแม่ของเขาชอบกลิ่นหอมของมันมาก สวนที่คฤหาสน์หลังงามบัดนี้จึงกลายเป็นเรือนกุหลาบหลากสีไปแล้วโดยปริยาย มือเล็กตัดช่อดอกมะลิวางไว้ที่ตักของภัครจิรา วารินคุกเข่าลงข้าง ๆ จับรถเข็นไว้แล้วมองหน้าเธอ
 

“เดี๋ยววันนี้ธารเขาสอบเสร็จแล้วล่ะครับ คงจะกลับมาถึงช่วงเย็น ๆ คุณภัครต้องทานข้าวเยอะๆ  ธารเขาจะได้ดีใจ แล้วก็ลองพยายามขยับขาอย่างที่ผมพาทำในตอนเช้า”
 

เขาค่อยพาภัครจิราชมรอบ ๆ ตัวบ้านอย่างใจเย็นอีกรอบ เห็นเธอมองไปที่สระปลาวารินจึงเข็นวีลแชร์มาจอดอยู่ที่ริมสระหน้าบ้าน หยิบอาหารปลาที่วางอยู่ใกล้ ๆ มาโปรยให้ขณะที่ข้าง ๆ กันเตโชเองก็ยืนรดน้ำต้นไม้ดูพวกเขาสองคนด้วยรอยยิ้ม ภัครจิราบัดนี้ดูสีหน้าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ผิดกับตอนที่เธอป่วยใหม่ ๆ อยู่มากเตโชรู้สึกขอบคุณวารินมากจริง ๆ ที่เข้ามาดูแลทุกๆอย่างภายในบ้าน   
 

ใบหน้าเล็กแหงนมองท้องฟ้าที่เริ่มจะมืด เขายกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูจวนจะหกโมงแล้วจึงพาภัครจิรากลับเข้ามาด้านในครู่เดียวเสียงรถยนต์ก็จอดลงที่หน้าบ้าน ธาราธารเดินเข้ามาแล้ว เตโชที่กำลังจะอุ้มภัครจิราขึ้นชั้นบนจึงต้องหลีกทางให้ลูกชายของเธอเป็นคนช้อนตัวคุณแม่เขาขึ้นไปแทน
 

“ผมสอบเสร็จแล้วครับคุณแม่ ปิดเรียนเรียบร้อย  พรุ่งนี้จะเริ่มเข้าไปดูงานที่โรงแรมของเรา  คุณแม่ไม่ต้องกังวลนะครับ ผมไม่ทิ้งงานที่โรงแรมแน่นอน”
 

เขากล่าวกับเธออย่างอ่อนโยน ขณะที่นับดาวและวันนานำอาหารขึ้นมาจัดเสิร์ฟให้คนทั้งคู่ถึงบนห้อง วารินเอาจานเล็กๆใส่ดอกมะลิซ้อนแล้วนำไปวางไว้ที่หัวเตียง ธาราธารมองหน้าวารินครู่หนึ่งแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรด้วย วารินจึงเดินเลี่ยงออกมาเงียบๆ จวนจะหนึ่งทุ่มแล้ว เขาแวะเข้าไปทานอาหารในครัวไม่นานนับดาวกับเตโชและวันนาก็เข้ามาสมทบ
 

“ลุงทินกรล่ะนายเต ไม่มาทานด้วยกันหรือ” วารินถามขึ้น
 

“พ่อแกกลับบ้านไปแล้วครับ เห็นว่าไม่น่ามีอะไรแล้วเลยบอกไว้ว่าวันนี้จะค้างที่บ้าน”
 

“พี่ทรายทานเยอะ ๆ นะจ๊ะ วันนี้ดาวทำผัดเปรี้ยวหวานกุ้งไว้ให้พี่ทรายด้วย” นับดาวแทรกขึ้นขณะวารินทานจวนจะหมดจานอยู่แล้ว
 

“มาบอกอะไรเอาตอนที่คุณทรายทานเสร็จแล้วกันเล่า ดาวนี่” เตโชขัดคอนับดาวขึ้นมาเลยถูกบิดแขนไปเบา ๆ  ที วารินมองสองคนหยอกล้อกันแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดี
 

“พี่เตอ่ะ ก็คุณทรายทานนิดเดียวจริงนี่”
 

“พี่อิ่มแล้วล่ะดาว ขอบใจนะ ถ้าเหลือก็เก็บไว้ให้พี่พรุ่งนี้อีกก็ได้ครับ”
 

“โอ๊ย เดี๋ยวดาวผัดให้ใหม่เลย พรุ่งนี้พี่ทรายอยากทานอะไรเป็นพิเศษบอกดาวนะเราจะได้ซื้อมาจากตลาดเช้าทีเดียว” วารินพยักหน้ายิ้มรับแล้วขอตัวแยกกลับไปที่ห้องก่อน นับดาวจึงบอกกับเตโชและวันนาว่า วารินน่าสงสารมาก ตั้งแต่ธาราธารกลับมาก็ยังไม่ยอมพูดด้วยสักคำ
 

หลังทานข้าวกันเสร็จ เขาเข้ามาที่ห้องโทรหาภูวดลตามเวลาเหมือนทุกๆวันที่เคยทำ แต่น่าแปลกที่วันนี้เป็นใครบางคนรับสายเขาอีกครั้ง
 

“ไงทราย โทรหาซีทุกวันเลยนะ เขาเดินไปปิดรั้วหน้าบ้านน่ะเดี๋ยวเข้ามาแล้วล่ะ คุยกับฉันไปก่อนแล้วกัน”
 

“เอ๊ะ  ท...ทำไมคุณทัตถึงอยู่ที่นั่นอีกล่ะครับ”
 

ช่วงนี้ทัตพลโทรหาเขาบ่อยถามไถ่อาการของภัครจิรา ตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาล พอคุยกันทีไรก็จะได้รู้ว่าทางนั้นคุยอยู่ที่บ้านเขาแทบทุกครั้ง วารินค่อนข้างแปลกใจว่าพี่ชายเขากับทัตพลไปสนิทชิดเชื้อกันตั้งแต่เมื่อไหร่
 

“มากินข้าวน่ะสิ  พี่ชายทรายทำฉันติดใจเรื่องฝีมือทำอาหารจนต้องมาฝากท้องแทบทุกมื้อเลยล่ะ หุ่นจะเสียก็คราวนี้แหละ เห็นทีต้องชวนซีไปว่ายน้ำด้วยกันดีกว่า”
 

“แทบทุกมื้อ?” วารินทวนคำเสียงดัง
 

“อ่าใช่ ขอบคุณฉันซะสิ เธอไม่อยู่ซีเขาก็ไม่เหงาเพราะมีฉันมาให้เขาด่าอยู่ทุกวี่ทุกวันเนี่ยแหละ” เขาว่าแล้วหัวเราะเบา ๆ ทำทีเล่นทีจริง ครู่เดียวก็เหมือนมีเสียงบางอย่างขลุกๆขลักๆไม่นานนัก เสียงภูวดลก็กรอกลงมาตามสาย
 

“ว่าไงครับทราย พี่ซีไปปิดรั้วอยู่นะ รอนานไหม วันนี้เหมือนฝนทำท่าจะตกอีกแล้ว แย่จริง ๆ เลย”
 

“อะไรกันครับพี่ซี ฝนตกสิดีอากาศดีออก นอนหลับสบาย”
 

“แล้วเรากินข้าวยังเนี่ย มาคุยกับพี่ซีแบบนี้อย่าบอกนะว่ายังไม่ทานอะไรเหมือนเมื่อวาน”
 

“ทานแล้วครับ เสร็จแล้วก็มาโทรนี่แหละ”
 

เขาสองคนคุยกันตามประสาพี่น้องอยู่พักใหญ่ ภูวดลจึงถามอาการของภัครจิรา
 

“คุณภัครดีขึ้นมากนะครับทรายว่า อย่างน้อย ๆ หน้าตาเธอก็ดูสดใสขึ้นไม่หม่นหมองเหมือนช่วงแรก”
 

ภูวดลจึงบอกวารินว่าวันอาทิตย์ตอนเช้า เขากับทัตพลจะเข้ามาเยี่ยมภัครจิรา วารินพอได้ยินก็ค่อนข้างตกใจ
 

“คุณทัตพลก็จะมาหรือครับ!?”
 

“ใช่ครับ  พี่ซีจ๋าจะพาไป หวังว่าเจ้านายทรายคงไม่ใจร้ายไล่เขากลับอีกหรอกนะ อย่างน้อย ๆ เขาก็เป็นพ่อลูกกันนี่ เขาจะแวะไปเยี่ยมภรรยาเก่าเขาก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรมั้ง”
 

วารินหน้าเจื่อนลง เพราะภูวดลไม่เคยรู้เรื่องความสัมพันธ์ข้ามคืนที่เกิดโดยไม่ตั้งใจระหว่างเขากับทัตพลแล้วส่งผลกระทบกับภัครจิราโดยตรงจึงได้พูดมาแบบนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าหากธาราธารเจอพ่อของเขาจะวีนแตกเหมือนคราวที่แล้วอีกไหม
 

“ไว้วันอาทิตย์เจอกันนะครับทราย ไปอาบน้ำได้แล้วนะเรา เดี๋ยวดึกมากจะเป็นหวัดอีกยิ่งแพ้อากาศอยู่ด้วย”
 

ภูวดลทิ้งคำพูดไว้แค่นั้นวารินก็ยู่หน้าตอกกลับเขาไปว่ารู้ได้อย่างไรว่าเขายังไม่ได้อาบน้ำ ไม่รู้สองพี่น้องคุยเรื่องอะไรกันนานเป็นชั่วโมงๆ วารินดูเวลาอีกทีปาเข้าไปจวนจะสี่ทุ่มแล้วเขาคว้าเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกไปที่ห้องอาบน้ำ
 

สายน้ำเย็นฉ่ำพุ่งเป็นสายออกมาจากฝักบัว กระทบใบหน้าขาวที่ดูอ่อนกว่าวัยมาก วารินหลับตาพริ้มขนตาเปียกชุ่มทาบทับไปกับแก้มเนียนใส ริมฝีปากสีระเรื่อเผยอออกนิด ๆ เขาพยายามที่จะผ่อนคลายหลังจากเหนื่อยมาตลอดทั้งวัน ต้องยอมรับว่างานดูแลคนป่วยนั้นไม่ง่ายเลยจริงๆ แต่อย่างไรเสียก็ต้องอดทน ความเหน็ดเหนื่อยของเขาเทียบไม่ได้เลยสักนิดกับความลำบากที่เกิดขึ้นกับภัครจิรา มือเล็กลูบไล้บนใบหน้า ปล่อยสายน้ำเย็น ๆ ไหลชโลมร่างกาย แม้ว่าจะไม่สามารถชะล้างความคิดที่หนักอึ้งออกไปได้ แต่อย่างน้อยในแต่ละวันก่อนนอนมันทำให้หัวใจเขาสดชื่นและเย็นฉ่ำ
 

เขาปิดก๊อกหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวมาพันร่างกายส่วนล่างไว้อย่างลวก ๆ เปิดประตูเดินแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึงห้องนอน  แต่วารินกลับต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อเปิดประตูเข้ามาแล้วพบกับความมืด เขามั่นใจก่อนออกไปอาบน้ำเขาเปิดไฟทิ้งไว้แน่ ๆ  แต่สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้......
 

ขณะกำลังจะถอยเพื่อเปิดประตูตามสัญชาตญาณว่าอาจมีใครอีกคนอยู่ภายในห้อง ทว่าเพียงก้าวเดียวก็ถูกกระชากเข้าสู่อ้อมแขนที่รัดแน่น ฝ่ามือใหญ่แข็งแรงตะปบเข้าที่ริมฝีปากและสกัดกั้นไม่ให้เสียงร้องดังออกมา วารินดิ้นสุดตัวกระทืบเท้าลงไปบนเท้าของใครคนนั้นที่กอดเขาเอาไว้และใช้จังหวะนั้นกัดเข้าที่ข้อมือของเขา
 

“เฮ้ย! ปล่อยนะ!”
 

วงแขนกว้างยิ่งรัดเขาแน่นยิ่งขึ้น ใครคนนั้นคำรามอย่างไม่พอใจอยู่ในลำคอ เสียงที่คุ้นมากทำเอาวารินถึงกับนิ่งกึก ความรู้สึกร้อนและสะท้านเกิดขึ้นเมื่อเขาโน้มใบหน้าลงมาและเป่าลมหายใจอุ่นร้อนเข้าที่ริมหู
 

วารินได้กลิ่นเขาทันที...กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่คุ้นเคย
 

“ธาร!?”
 

“แล้วคิดว่าผมเป็นใครกันล่ะ”
 

เสียงของเขาทุ้ม นุ่มและกังวานเช่นเคย เขากอดวารินอยู่ที่ด้านหลัง ริมฝีปากร้อนประทับจูบลงมาที่ต้นคอไปจนถึงลาดไหล่เนียน วารินร้อนวาบขึ้นทันที มือหนาเลื่อนลงไปที่ปมผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่หวังจะกระตุกออกหากแต่วารินคว้าจับมือของเขาไว้ได้ทัน
 

....ยังจำได้ดีเรื่องสร้อยเส้นนั้น....
 

เกือบสามสัปดาห์ที่ผ่านมาวารินคิดถึงมันเสมอ หากว่าเขามีคนของเขาแล้วจริง ก็อย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันอีก วารินจะอยู่ทำหน้าที่ดูแลภัครจิรา ช่วยเหลือเรื่องงานของเขาเท่านั้น แต่เรื่องอย่างว่าจะไม่ยอมให้ทำอีกต่อไปแล้ว
 

ริมฝีปากของเขายังพรมจูบไปทั่วไหล่ขาว
 

“ธาร พอเถอะ” วารินเบี่ยงตัวจะหันมาหา แต่เขายังกอดเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย คนตัวเล็กเลยยังหันมาไม่ได้
 

“ไม่ต่อต้านจะได้ไหม สามอาทิตย์ที่ผ่านมาผมเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ ขอรางวัลจากพี่เลี้ยงบ้างสิ”
 

มือที่ไม่อยู่สุขของเขาลากไล้ผ่านหน้าท้องราบเรียบก่อนจะเลื่อนขึ้นมากอบกุมเข้าที่ทรวงอกชูชัน วารินกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องน่าอาย ยื้อกายออกจากเขา
 

“พี่กำลังทำให้ผมไม่พอใจนะ” เขากระซิบ
 

ความปรารถนาที่มากับน้ำเสียงกระพือขึ้นอย่างรวดเร็ว หลังจากพยายามระงับมันมาตลอดสามสัปดาห์ที่ผ่าน ตั้งแต่เขามีวารินไม่มีใครที่จะทำให้เขา ‘คิดถึง’ ได้อีกแม้แต่คนเดียว ไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชายหน้าไหนทั้งสิ้น  ทั้งรัก ทั้งโกรธ ทั้งต้องการ เขาเองก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของเขาได้เช่นกัน
 

“แต่ธารมีคนของธารอยู่แล้ว อย่าทำกับพี่แบบนี้จะได้ไหม”
 

“ผมมีใคร?!” เขาหยุดชะงัก ริมฝีปากร้อนผละออกจากซอกคอขาวเนียนทันที   
 

“ไหนลองบอกซิ ผมมีใคร?”
 

“ก...ก็เด็กคนนั้น ชนาธิป” วารินพูดเสียงเบา ก้มหน้าเบี่ยงตัวออกจากเขา แม้ภายในห้องจะมืดมากแต่วารินก็สามารถเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าคว้าเอาเสื้อชุดนอนออกมาได้
 

“ทำไมถึงคิดว่าชนาธิปเป็นคนของผม” เขาถามเสียงเครียด เดินตามเข้าไปใกล้ ๆ แย่งชุดนอนมาถือไว้เอง
 

“พี่ทราย?”
 

“ถ้าหากธารตัดสินใจจะคบกับเขาแล้ว พี่อยากให้เราหยุดความสัมพันธ์แบบนี้ไว้  ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับพี่อีก ถ้าเขารู้เขาคงไม่ชอบใจแน่”
 

ดวงตาคมจ้องคนตัวเล็กนิ่ง บรรยายกาศภายในห้องเงียบสงัดและเย็นยะเยือก เขาไม่พูดและวารินก็เลือกที่จะเงียบ
 

“คิดว่าผมนอนกับเขาแล้ว?”
 

“ธาร....เราสองคน....แบบนี้มันไม่ดีหรอก ไม่ว่าจะเป็นสถานะของเราทั้งคู่  อายุของพี่กับธาร ฐานะ แล้วยังความผิดที่พี่ทำนั่นอีก ทุก ๆ อย่างไม่มีอะไรเหมาะสมเลย   ธารเลือกคนของธารมันก็ไม่ผิด  พี่จะไม่โกรธไม่ว่าธารเลย แต่ช่วยหยุดทำแบบนี้กับพี่   อย่าทำอีก.....จะได้ไหม?”
 

“นี่พี่ทำผมโมโหได้ตลอดจริงนะ”
 

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่และว่าขึ้นอย่างหงุดหงิด  วารินคิดเรื่องบ้าอะไรกัน สามอาทิตย์ที่ผ่านมาเขารับรู้มาตลอดเรื่องที่อีกฝ่ายพยายามดูแลคุณแม่ของเขามากมายขนาดไหนทั้งไปเรียนเพิ่มเติมเรื่องกายภาพทั้งป้อนข้าวเช็ดตัว ทำให้เธอทุกอย่างโดยไม่รังเกียจ เขาจึงเลือกที่จะทำใจให้ลืมอยากจะให้โอกาสกับคนๆนี้เพื่อชดเชยความผิดที่ทำไว้ แล้ววันนี้มันคืออะไร? มาพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมาอีกจนได้
 

“พอเถอะธาร เรื่องของเรา ให้มันจบลง.....”
 

“พี่ไม่มีสิทธิ์พูดคำนี้ตั้งแต่พี่กลายเป็นคนของผมแล้ว!” เขาแทรกขึ้นอย่างฉุนเฉียว ไม่รอให้วารินพูดถ้อยคำระคายหูออกมา
 

“ฟังดี ๆ แล้วไม่ต้องคิดมากอีก  ตั้งแต่ผมกอดพี่ผมไม่เคยมีอะไรกับใครคนอื่นอีกเลย  วันนั้นผมกับชนาธิปเมากันมากเลยต้องเปิดห้องค้างคืนด้วยกันแค่นั้น  พอไหมสำหรับคำอธิบาย” เขาพูดเน้น ๆ
 

“แต่ธารให้สร้อยเด็กคนนั้นไป”
 

.....สร้อยคอของธาร สร้อยที่ธารใส่ติดคอไว้เป็นประจำ...
 
 
“สร้อยมันหลุด แล้วเขาก็เลยขอไป  ผมไม่เห็นว่ามันจะสำคัญตรงไหน สร้อยแบบนั้นผมจะซื้อตอนไหนก็ได้หรือพี่อยากจะได้ผมซื้อให้เอาไหม”
 

วารินเบือนหน้าหนีทันที หันหลังให้อย่างน้อยใจในคำพูดของเขา มันไม่ใช่แบบนั้นเลย ขอคำอธิบายให้มันกระจ่างชัดกว่านี้ได้ไหม ไม่ใช่ว่าอยากได้สร้อยเส้นนั้นเพียงแค่อยากรู้ว่า ทำไมธารถึงให้เด็กนั่นไป  เด็กนั่นสำคัญกับธารมากถึงขนาดไหน  มือเล็กคว้าเอาเสื้อนอนตัวเองคืนมาแล้วสวมใส่มันอย่างรวดเร็ว

ออฟไลน์ coffeeQbread

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 337
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1218/-29



“ธารออกไปเถอะ พี่จะนอนแล้ว ถ้า ‘อยาก’ นักก็ขับรถไปหาเขาสิ มีคนของตัวเองอยู่แล้วจะมายุ่งกับพี่ทำไม!”
 

ในที่สุดคำพูดทั้งหมดที่อยากพูดก็พรูออกมาจากปากจนเกลี้ยง แขนเล็กถูกเขากระชากเข้าหาทันที วารินทำเขาโมโหอีกแล้ว
 

“ปล่อยนะ!”
 

“ยั่วโมโหผมนี่ งานถนัดของพี่เลยใช่ไหมฮึ!”
 

“พี่บอกให้ปล่อย!”
 

“เสียใจด้วย ไม่ทันแล้ว”
 

เขาประกบเรียวปากร้อนผ่าวลงมาหนักหน่วง “อื้ออ...” วารินร้องประท้วงดิ้นจนเขาต้องกอดรัดเอาไว้ ลิ้นร้ายกาจบุกทะลวงเข้าไปเกี่ยวเกาะ สัมผัสที่อัดแน่นไปด้วยความรู้สึกทั้งหมดของเขาทำเอาวารินเคลิ้มไปกับรสจูบที่เขากำลังปรนเปรอให้ ฝ่ามือร้ายเข้ากระตุกปลดปมผ้าเช็ดตัวผืนหนาร่วงลงไปกองอยู่ที่พื้น สองมือขึ้นกอบกุมทรวงอกแล้วบดบี้ส่วนชูชันอยู่อย่างนั้น ขณะที่ริมฝีปากร้ายยังตักตวงเอาความหวานหอมของโพรงปากหวานปานน้ำผึ้งไม่ยอมหยุด วารินครางประท้วงในลำคอ
 

“อื้ออ...ธาร”
 

“ทำผมโกรธแบบนี้ รู้ไหมว่าจะต้องโดนโทษหนักขนาดไหน”  เขาว่าแล้วรั้งแขนเรียวให้หันหน้ามาทางเขาก่อนที่จะกดวารินลงบนเตียงอย่างรวดเร็ว  ดวงตาคมกวาดมองเรือนร่างของคนใต้ร่างกายตนอย่างพอใจ
 

“ไม่เอา! อย่าทำนะ”  วารินดิ้น ผลักเขาออกแต่ดูเหมือนทุกอย่างจะสายไปเสียแล้ว
 

“ช้าไปแล้วพี่ทราย”
 

เขาว่าแล้วยืดตัวขึ้นถอดเสื้อยืดที่สวมออกทางศีรษะอย่างรวดเร็ว สองมือกดข้อมือเล็กจมลงที่เตียงอีกหน
 

“ชอบให้ผมใช้กำลังด้วยใช่ไหม  ถึงหาเรื่องมายั่วกันเนี่ย”
 

“ไม่ใช่! ปล่อยนะ!  ธารกอดคนอื่นแล้วอย่ามาทำแบบนี้กับพี่  ไม่เอา! ออกไปให้พ้น!” วารินเริ่มตะคอกเสียงดัง
 

“ปากเล็ก ๆ นี่ประชดประชันกันเก่งจริงนะ หืมม” 
 

เขาว่าแล้วไล้เรียวนิ้วไปตามริมฝีปากสวยก่อนจะสอดเข้าไปอย่างหยอกล้อ วารินอยากกัดลงไปใจจะขาด แต่เพราะว่าเป็นธาราธารที่เขารัก เพราะอย่างนั้นจึงได้แต่นอนนิ่งมองหน้าเขา นิ้วร้ายเริ้มชักเข้าออกอย่างแก่นเซี้ยว วารินถึงกับหน้าแดงปลั่ง  เขาอมยิ้มแล้วโน้มใบหน้าเข้าหา
 

“ทำให้ผมบ้างนะ” เสียงกระซิบสั่นพร่า เริ่มปวดปร่าไปทั้งร่าง สิ่งเดียวที่เขาต้องการในตอนนี้คือ ‘ครอบครอง’ คนๆนี้เท่านั้น
 

วารินส่ายหน้าทันที  “พี่  อื้ออ...ไม่เป็น” เสียงเล็กอู้อี้เขายังไม่ยอมเอานิ้วลามกนั้นออกจากโพรงปากอุ่นง่าย ๆ น้ำลายไหลเยิ้มออกมาตามมุมปากสวยเป็นสายยาว เขายกยิ้มน้อย ๆ กับคำตอบที่ดูเหมือนไร้เดียงสานั่น ก้มลงจูบตวัดลิ้นเลียลงที่มุมปากคนใต้ร่าง
 

“ไม่เป็นไร ทำตามที่ผมสอน เดี๋ยวผมจะทำให้ดูเดี๋ยวนี้เลย”
 

เขาเริ่มไล้ฝ่ามือไปตามส่วนเว้าโค้งราวกับกำลังสำรวจประติมากรรมชั้นเยี่ยม สัดส่วนบนเรือนกายที่เรียบลื่นและบอบบางลงตัวเร้าใจเขายิ่งนัก หน้าอกชูชันสีชมพูทั้งนุ่มและหอมหวาน สัมผัสมาแล้วกี่ครั้งๆก็ยังติดใจไม่รู้ลืม หน้าท้องแบนราบที่น่าซุกไซ้แบบนั้น กลิ่นนมอ่อนๆที่กระจายไปทั่วทุกอณูของผิวกาย
 

เขาทอดสายตาลงไปที่แท่งสีชมพูชูชันโดดเด่นอยู่กลางลำตัว กายหนาสั่นสะท้านขึ้นมาอย่างครามครัน เมื่อเขาไล้ฝ่ามือลงไปบดบี้ที่ส่วนหัว น้ำเยิ้มๆ ไหลรินออกมาริมฝีปากเขาโน้มลงมาใกล้ชิดริมฝีปากเล็ก
 

“จูบผมสิ”
 

เขาสั่งเสียงพร่าต่ำ สายตาอัดแน่นไปด้วยความปรารถนาแรงกล้า ขณะที่มือยังบดบี้รูดรั้ง และลากไล้ วารินสะท้านจนกายสั่นเกร็ง เขายอดเยี่ยมเรื่องบนเตียงไม่เคยเปลี่ยน คราวนี้ถึงขนาดจะทำให้เขารุกให้ได้ 
 


....นิ้วมือของเขา...ริมฝีปากของเขา...คล้ายมีอะไรบางอย่างในตัวแทบระเบิดออกมาเพียงความอบอุ่นนั้น แนบกาย....
 



มือเล็กยกขึ้นคล้องคอเขาอย่างลืมตัวโน้มดึงให้ต่ำลงมาก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยเพื่อแตะริมฝีปากเข้าหาเรียวปากหนานุ่มของเขา
 


วารินพยายามจูบเร้าเขาเหมือนอย่างที่เขามักทำให้เสมอ ลิ้นเล็ก ๆ รุกล้ำไปในโพรงปากอุ่นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่กลับทำให้เขาครางกระหึ่ม ธาราธารสอดมือลงไปที่แผ่นหลังบางรั้งให้แอ่นขึ้นมาเพื่อแนบชิด ก่อนจะเป็นฝ่ายบดเรียวปากลงไปเพื่อแสดงให้เห็นว่าการจูบที่แท้จริงมันต้องเป็นเช่นไร วารินกลับต้องเป็นฝ่ายครางเสียงแผ่วเสียเอง
 

เขาลากลิ้นจูบลงที่ลำคอขาวเนียน ตีตราทุกตารางนิ้ว เนื้อผิวเนียนนุ่มที่มีเขาเป็นเจ้าของถือครองสิทธิ์  ลิ้นร้ายลากไล้มาสะกิดที่ยอดชูชันสีชมพูสวยงาม  วารินแอ่นอกรับสัมผัสจากเขาขณะที่มืออีกข้างเข้าบดบี้เร่งเร้า คนตัวเล็กยิ่งกว่าเสียวสะท้านเมื่อเขาเปลี่ยนเป้าหมายให้ต่ำลงมาจนถึงหน้าท้องขาวเนียนซุกไซ้ใบหน้าฝังลงที่แอ่งกลางลำตัว ก่อนจะแตะลิ้นร้อน ๆ ลงที่แก่นกายคนตัวเล็ก วารินหอบผวาเมื่อเขาแกล้งดูดดุนแรง ๆเข้าที่ส่วนหัว แล้วรูดรั้งขึ้นลง ก่อนจะครอบริมฝีปากร้ายแสนร้อนลุ่มลงที่ส่วนนั้น เสียงเล็กครางกระเส่าเมื่อเขาเร่งเร้าจังหวะช้าเร็ว
 

“อื้ออ...ธาร”
 

ธาราธารชอบที่จะได้ยินวารินเรียกชื่อเขาในเวลาแบบนี้ที่สุด มือเล็กสอดแล้วจิกลงบนเรือนผมดำขลับของเขา สะโพกสวยแอ่นสวนเข้ากับริมฝีปากร้อนด้วยใจที่รัญจวนอย่างที่สุด
 

“ธาร..อ๊าา..” น้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเป็นสาย ลิ้นร้ายรอรับของร้อน ๆ แล้วลากยาวเข้าแตะที่ส่วนอ่อนไหวปราการทางด้านหลังทันที วารินครางฮือสะดุ้งสุดตัว ใบหน้าเล็กแหงนเงย สูดปากจนลืมอายยามเมื่อเขาตวัดเรียวลิ้นไปรอบ ๆ แล้วฉกเข้าออกอยู่อย่างนั้น
 

“ธาร..ไม่ไหว พอแล้ว” เสียงเล็กกระเส่าปานจะขาดใจ เขาเลื่อนริมฝีปากจูบขึ้นมาเรื่อยจนถึงกลางลำตัว ราวนม แล้วขบลงที่หัวไหล่ปิดท้าย ส่งเสียงกระซิบพร่าสั่นที่ริมหูเล็ก เป่าลมหายใจร้อนผ่าวเข้าใส่
 

“ชอบไหม หืมม อยากได้หรือยัง”
 

“ธารอย่าแกล้งกัน”
 

“ทำให้ผม”
 

เขาว่าจบยืดตัวขึ้นแล้วเลื่อนขยับลำตัวขึ้นมาคร่อมลงที่ใบหน้าเล็ก จับแท่งร้อน ๆ ของเขาที่ผงาดล้ำเต็มที่จ่อลงที่ริมฝีปากสวย วารินหน้าซับสีแดงปลั่งเต็มไปด้วยความกระดากอาย
 

เรียวปากเล็กค่อยเปิดออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะส่งลิ้นเล็กแต่ร้อนแรงไม่แพ้กันออกมาแตะชิมตวัดเลียเข้าที่ส่วนนั้นแล้วครอบครองลงไปอย่างยากลำบากเพราะเนื้อแท้ที่อัดแน่นไปด้วยไฟปรารถนาของธารนั้นใหญ่เกินไปจริง ๆ ปากเล็กดูดดุนได้แค่ส่วนหัว สองมือประคองแท่งร้อนของเขาไว้อย่างทะนุถนอม ลิ้นร้อนนุ่มนิ่มพยายามทำในแบบที่เขาทำให้  ธาราธารที่คุกเข่าคร่อมใบหน้าเล็กอยู่ด้านบนถึงกับต้องยืดตัวขึ้นยกมือยันฝาผนังเงยหน้าสูดปากระบายความเจ็บร้าวแทบอยากระเบิดมันเสียตอนนี้  เสียงเขาคำรามต่ำดังลั่น พยายามสะกดกั้นไฟแห่งความปรารถนาที่ประทุจนแทบทะลักอย่างบ้าคลั่ง ปวดหนึบไปทั้งร่าง
 

เขาจะไม่ยอมให้ทุกอย่างในคืนนี้จบเร็วเกินไป วารินกำลัง ‘ทำ’ ให้เขา นั่นคือภาพที่เขาต้องการที่จะเห็นมาโดยตลอด เขาก้มหน้ามองใบหน้าเล็กที่กำลังจดจ่ออยู่กับลูกชายคนเก่งของเขา ดวงตาคมเต็มไปด้วยไฟราคะ  สอดมือหนาลงที่เรือนผมนุ่มสลวย กดหัววารินให้เสพแก่นกายของเขาลึกยิ่งขึ้นไปอีก
 

“พี่ทราย  อืมม”  เขาครางต่ำ เมื่อวารินไม่ยอมครอบครองเขาลงทั้งหมดจนมิดแท่ง ปากเล็ก ๆ พยายามแล้วพยายามอีก อย่างมากก็ลงไปได้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ เท่านั้น
 

“พอ  พอแล้ว ผมไม่ไหว”
 

เขาว่าแล้วถอนกายออกจากริมฝีปากสวย จูบเร่าร้อนถูกบรรจงมอบเป็นรางวัลกับคนใต้ร่าง มือหนาปัดป่ายไปทั่วลำตัวขาวอย่างหื่นกระหาย วารินทำเขาแทบคลั่ง คืนนี้เร่าร้อนว่าทุกครั้งเสียเหลือเกิน
 

“พร้อมนะ” เขาว่า
 

“ธาร หยุดตอนนี้ได้ไหม”
 

“ผมไม่มีทางหยุดได้หรอก”
 
ให้ตายก็หยุดลงไม่ได้แล้ว เขาแทบจะคลั่งตายกับการควบคุมกายร้อนไม่ให้มันระเบิดก่อนเวลาอันควร นิ้วร้ายลากไล้ตั้งแต่โคนขาขาวไล่ขึ้นมาจนถึงสะโพกด้านในก่อนจะขยับสอดแทรกเข้าไปที่โพรงนุ่มหยุ่นร้อนที่ตอดรัดแม้กระทั่งเรียวนิ้วของเขา ร่างกายที่แสนวิเศษณ์นอนทอดให้เขาได้เชยชมอยู่ต่อหน้าแบบนี้ไม่มีอะไรจะมาหยุดเขาลงได้อีกต่อไปแล้ว
 

“อื้ออ..ธาร เร็วอีก”
 

เสียงเล็กครางบอกความต้องการของตัวเองนั่นทำเอาเขาถึงกับอมยิ้ม วารินไม่เคยพูดความรู้สึกออกมาแบบนี้สักครั้งเวลาร่วมรัก แสดงว่าคราวนี้เขาเหนือชั้นมากจริง ๆ เขาเร่งจังหวะที่ปลายนิ้วกดลงที่จุดกระสัน และเพิ่มจำนวนขึ้นเป็นสามขณะที่อีกฝ่ายร้องระงมแทบคลั่ง ทั้งจิกทั้งทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับย่นไปหมด ใบหน้าหวานส่ายไปมาเหยเกด้วยความเสียวซ่านและรัญจวนแทบขาดใจ น้ำหวานมากมายไหลเยิ้มออกมาจากส่วนหัวที่ชูชันทั้งของเขาและของคนตรงหน้า
 

เพราะสัมผัสปลุกเร้าที่ช่ำชองจนร่างเล็กถึงกับอ่อนระทวย ทำได้เพียงส่งเสียงร้องเพื่อลดทอนความทรมานที่ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรง เขาจ้องมองเรือนร่างที่บิดแอ่นเพราะความเสียวซ่านด้วยความอิ่มเอมใจ ก่อนจะพลิกคนตัวเล็กขึ้นทาบทับส่วนตัวเขานอนลงไปแทนที่ แก่นกายร้อนผ่าวถูกจับยัดแล้วกดสะโพกเล็กค่อยครอบลงจนจมมิด
 

“อ๊าาา...ธาร”
 

ไม่มีเสียงใดจะหวานฉ่ำเท่าเสียงเรียกชื่อเขาเมื่อครู่อีกแล้ว เขาตั้งเข่าสองข้างขึ้นแล้วเด้งสะโพกสวนใส่ทันที วารินยันหน้าอกเขาไว้พยายามประครองกายรับสัมผัสหวามไหวจากเขา ธาราธารคำรามหนักในลำคอความปวดหนึบรุนแรงขึ้นเป็นเท่าตัว เขาสูดปากครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อระบาย ทว่าอีกฝ่ายก็ยังกดสะโพกขึ้นลงสู้จนแทบขาดใจไม่ต่างกัน มือหนาขยับเข้ามาเฟ้นลงที่ก้นงามงอน ขณะที่มืออีกข้างเข้าสะกิดหยอกล้อที่หน้าอกเนียนผิวขาวนวลย้อมเป็นสีชมพูระเรื่อ ถูกประทับด้วยรอยจูบเมื่อเขารั้งแผ่นหลังบอบบางเข้ามากกกอด วารินซบลงที่อกเขาอย่างหมดแรง สะโพกแกร่งยังสวนขึ้นลงไม่ยอมหยุด สอบเข้าหากันเสียงดังพับ ๆๆดังและแรงจนเตียงเล็กสั่นสะเทือน
 

“ฮ.อ๊าา..ธาร ไม่ไหว”  วารินจวนจะระเบิดออกมาอีกหน แท่งสีสวยร้อนผ่าวจนเจ็บร้าวไปหมด ละลำตัวขึ้น แล้วยกสะโพกตอบรับให้เร็วขึ้นไปอีก
 

“ธารเร็วอีก”  ธาราธารจัดให้ไม่รอช้า เลื่อนมือเข้ารูดรั้งเพื่อเร้าความรัญจวนให้อีกทาง เสียงเนื้อกระทบกันถี่รัวจนมองแทบไม่ทันสอบเข้าใส่เสียงดังลั่นห้อง วารินอย่างสุดที่จะเสียวรู้สึกราวกับว่าโลกทั้งโลกไร้ซึ่งแรงดึงดูดและตัวเขาที่เบาหวิวลอยละล่องอยู่บนท้องฟ้ากว้าง จุดอ่อนไหวถูกโจมตีพร้อมกันสองจุดอย่างหนัก เขาหอบหายใจถี่ ขณะที่ธาราธารทนแทบไม่ไหวต้องฝืนตัวขึ้นมาจูบเข้าที่ริมฝีปากสวยทั้งที่ส่วนนั้นยังสอบเข้าออกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
 

สองร่างเปลือยเปล่ากอดก่ายกันแนบชิด เชื่อมโยงลึกถึงตัวตนของกันและกัน แขนเรียวโอบรอบกายกำยำแน่นกระชับความเร่าร้อนที่สอดแทรกเข้าภายใน
 

“พี่ทราย อืมม เก่ง...เก่งมาก เร็วอีกนิด”
 

วารินถูกเขาโหมเข้าใส่อย่างไม่ปราณี แรงบีบรัดของช่องทางนุ่มนิ่มและแรงเสียดสีจากการสอดประสานที่ล้ำลึกซึมซาบลงไปถึงทรวงเพิ่มความร้อนระอุให้แก่ร่างทั้งสองจนยากจะหยุดยั้ง โพรงอ่อนนุ่มโอบรัดความร้อนผ่าวที่แข็งขึงของเขาไว้ได้อย่างพอดีราวกับว่าพระเจ้าสร้างสรรค์ให้สองคนเกิดมาเพื่อกันอย่างไรอย่างนั้น อาวุธแกร่งขยับเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกบางขยับตอบรับ ช่องทางนุ่มนิ่มบีบรัดกายแกร่งที่ผงาดล้ำอยู่ภายในหนักขึ้นไปอีกยามที่อารมณ์ของวารินพุ่งสูงกระฉูดจนธาราธารต้องคำรามเสียงลั่นออกมาเพื่อลดทอนความทรมานแสนหวานนี้ลง
 

“อ่าา....พี่ทราย...อื่มม..” เขาถอนกายออกทันทีเมื่อความอดทนที่อั้นไว้จวนทะลัก จับวารินนอนคว่ำรั้งสะโพกเล็กขึ้นมาก่อนจะสอดแทรกแก่นร้อนฝังลึกลงไป
 

“ฮ..อ๊าา....” ปากเล็กกัดลงบนหมอนลดทอนความเสียวซ่านเมื่อเขาค่อยเคลื่อนกายแนบชิดสองมือหนาขยำขยี้เข้าที่แก้มก้นสวยก่อนอีกมือจะละออกไปรวบเอาเรือนผมนิ่มมาจับดึงไว้สอดแทรกเล่นอยู่อย่างนั้น เขาเปลี่ยนให้ตัวเองนั่งลงแล้วจับวารินขึ้นนั่งบนตัวเขาหันหน้าออกไปทางปลายเท้า  ทั้งๆที่ส่วนนั้นยังแนบชิดเชื่อมต่อ เสียงครางสั่นลั่นไปทั้งห้องเมื่อเขารั้งแผ่นหลังบางเข้ามากอดไว้วารินที่นั่งยอง ๆ ตัวตรงจำต้องเอนหลังพิงเข้าที่บ่ากว้าง มือเขาโอบเข้าที่เอวเล็ก สะโพกสอบขึ้นลงโหมใส่กันกระแทกกระทั้นร้อนแรง  แท่งร้อน ๆ ถูกจับยัดแล้วยัดอีกยามที่มันเคลื่อนหลุด วันนี้เขาเล่นท่ายากวารินคงจะเหนื่อยมากแน่เพราะกะจังหวะลึกตื้นไม่ค่อยถูก มือของเขาเอื้อมไปคว้าเอาแก่นกายร้อนของคนที่นั่งทับเขาอยู่รูดรั้ง
 

“ธาร...ธาร..” เสียงหวาน ๆ ที่ครางเรียกหาเขาแผ่วเบาพาให้หัวใจที่กำลังเต้นรัวถี่กระชั้นตามจังหวะการกระแทกกระทั้นเชื่อมประสานอุ่นซ่านอย่างประหลาด
 

วงแขนกว้างขยับเข้าโอบที่หน้าอกคนด้านหน้า ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวทรมานยามที่เขาเร่งเร้าจังหวะขึ้น เขาลุกขึ้นนั่งแล้วจับร่างเล็กนั่งหันหน้าเข้าหา  กดสะโพกเล็กให้กลืนกินตัวเขาจนจมมิด เขาโอบร่างเล็กไว้ในอ้อมแขนเคลื่อนไหวอย่างชำนิชำนาญนัก วารินซบลงที่บ่ากว้างอย่างหมดแรง  ปากเล็กๆโดนเขาจับเข้ามาดูดลงอีกหนคราวนี้เป็นจูบมาราธอนอีกครั้งเพราะเขาทั้งดูดปากทั้งขยับกายเร็ว
 

เขาจิกรั้งที่ผมนุ่มสลวยอย่างรัญจวนถึงขีดสุดเมื่อสะโพกสอบเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงสูดปากลดทอนความเสียวซ่านขณะที่ทั้งดูดทั้งดึงปากเล็กๆอย่างหื่นกระหายไปด้วย
 

วารินส่งเสียงสั่นพร่าแสดงความสุขสมหลุดออกมาเป็นห้วง ๆ 
 

จะมีเวลาไหนที่เขาจะรู้สึกแบบนี้ได้อีก....ถ้าไม่ใช่ในอ้อมแขนนี้


หยาดน้ำใสซึมจากหางตาคู่สวยร่วงกระทบท่อนแขนแกร่งเมื่อถูกความรัญจวนไล่ต้อนจนทนไม่ไหว ร่างกายปั่นป่วนแทบขาดใจ เผยความต้องการได้โดยไร้ความละอาย จะมีก็ต่อหน้าคน ๆ นี้เท่านั้น
 

เขาผลักวารินให้นอนลงที่ปลายเตียงอย่างหมดความอดทน ขึ้นคร่อมสวนสะโพกขึ้นลงทั้งแรงและเร็วต่อเนื่องยาวนาน 


“ฮ้าา..ธาร..อ๊าา”  เสียงร้องสุดข่มกลั้นดังสะท้อน ธาราธารกระแทกกายจนสุดราวกับจะบดเบียดเรือนร่างบอบบางจนแหลกสลาย กายเล็กกระตุก แอ่นสะโพกเพรียวรับการสอดใส่อย่างลืมอาย  เสียงเล็กร้องเรียกชื่อเขาดังลั่นไม่สนใจใครจะได้ยินหรือไม่อีกแล้ว ศีรษะส่ายไปมาอย่างหมดความอดทน
 

“ธาร...ธาร...อ๊าา!” ของเหลวอุ่นร้อนทะลักทะลาย หยาดหยดไหลไปตามเรียวขาเป็นหลักฐานของความสุขสม
 

“อ่าา...พี่ทราย....” เขาคำรามลั่นดังกว่าทุกครั้ง  วารินจิกเล็บลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่า   ช่างเป็นความทรมานอันอ่อนหวานเหลือเกิน ร่างบอบบางสั่นระริก จุดเชื่อมต่อร้อนลุ่มดุจเปลวเพลิง หลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างสมบูรณ์
 

ดวงตาสีอ่อนพร่ามัวไปด้วยหยดน้ำ มือใหญ่เข้าประคองพวงแก้มสีชมพูระเรื่อ กดจูบลงที่ริมฝีปากอย่างลุ่มหลง ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าหยอกเย้าโพรงปากอุ่นร้อนรสชาติแสนหวานปานน้ำผึ้ง
 

“รู้สึกดี....รึเปล่า?”
 

“จะทำอีกหรือ?” วารินหายใจหอบถี่ สองมือที่เกาะบ่าเขาไว้ตกลงข้างลำตัวอย่างหมดแรง เขายังไม่ยอมถอนกายออก
 

“ได้ไหม?  พี่ไหวรึเปล่า”
 

“พอแล้วนะ พอก่อน”
 

“พี่ทราย   ผมระ.....”
 

เหมือนกับเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ในที่สุดไม่ยอมพูดออกมา เอาแต่จ้องวารินนิ่งอยู่อย่างนั้น เสียงเล็กจึงเอ่ย
 

“พี่เหนื่อย พอก่อนเถอะนะ” ร่างเล็กพยายามเคลื่อนกายออก เขายอมคลายอ้อมแขนที่กอดไว้แต่โดยดี คนตัวเล็กจึงลุกไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินออกไปที่ด้านนอก ธาราธารขยับกายนอนลงอีกครั้ง ดวงตาคมทอดมองไปที่เพดานมืด
 

เฝ้านึกซ้ำ ๆ ถึงสิ่งที่เกือบจะหลุดออกมาจากปากเขาเมื่อตะกี้
 
 
 
..........ผมรักพี่..........
 
 
 
หากว่าพูดออกไปอีกสักครั้ง จะเป็นอย่างไรต่อไป....ระหว่างพวกเขาสองคน.....
 


ไม่นานนักวารินก็กลับเข้ามา ชุดนอนสีขาวคอปกถูกสวมใส่เรียบร้อย
 

“ธาร ขึ้นไปนอนที่ห้องดี ๆ เถอะ” เขาเขย่าเรียกเมื่อเห็นว่าธาราธารนั้นหลับไปแล้ว ทว่าแขนเล็กจู่ ๆ ถูกคว้าจับแล้วดึงลงไปหาหากแต่วารินยังยั้งไว้ได้เลยถูกเขาที่นอนเปลือยอยู่บนเตียงจ้องมองอย่างคนที่แววตาเต็มไปด้วยสิ่งที่อยากบอกกล่าวมากมาย
 

“ขึ้นไปนอนดี ๆ ดึกแล้ว นี่มันห้องคนใช้นะ ธารจะมานอนที่นี่ไม่ได้” เขานิ่งไปครู่หนึ่ง ขณะที่สองสายตาสบประสาน
 

“พรุ่งนี้ผมจะเริ่มเข้าไปทำงานที่โรงแรม พี่ไปกับผมนะ”
 

“ไปในฐานะอะไร?  พี่ลาออกจากที่นั่นแล้ว ตอนนี้ก็มาเป็นคนใช้อยู่ที่บ้านธารนี่ไง”
 

เขาลุกขึ้นนั่งแล้วรั้งวารินให้นั่งลงบนตักของเขา
 

“ไม่ประชดกันสักวันจะได้ไหม” ริมฝีปากร้ายประทับจูบลงบนต้นคอขาว วารินเอียงตัวหลบ ปลายจมูกโด่งยังซอกซอนหาความหอมหวานไม่ห่าง
 

“เลขา  ผมจะคืนตำแหน่งเลขาให้พี่ จากวันนี้ไปพี่ต้องไปทำงานพร้อมผมทุกวัน ดูแลทุกๆเรื่อง”
 

“ไม่!  พี่จะดูแลคุณภัคร ท่านต้องมีคนคอยกายภาพให้ทุกวันพี่ไปเรียนมาแล้ว ธารไปเถอะ”
 

“อย่าดื้อได้ไหม ผมรู้พี่สอนป้าวันเขาไว้แล้ว วันไหนที่ผมไม่ได้เข้าไปที่โรงแรมพี่จะอยู่บ้านก็ได้ผมไม่ได้ว่าเลยนี่”
 

“ไม่ได้หรอกธาร พี่อ้อก็อยู่ ธารให้พี่อ้อจัดการเรื่องตารางงานให้ธารเถอะนะ”
 

“นี่ดื้อกับผมอีกแล้วนะ ไม่เข็ดใช่ไหมบทลงโทษเมื่อกี้ยังเหนื่อยไม่พอใช่ไหม”
 

“ธาร! อย่าทำแบบนี้นะ” เขากดวารินลงที่เตียงอีกหนขึ้นคร่อมไว้เหมือนเมื่อคราวเริ่มต้นไม่มีผิด  เสียงเล็กจึงร้องลั่น
 

“งั้นก็รับปากผมมา ว่าจะยอมเป็นเลขาให้ผม ดูแลผม ช่วยงานผม ถ้าคิดจะเป็นพี่เลี้ยงต้องเป็นให้ได้ตลอด ไม่ว่าจะที่บ้านหรือที่ทำงาน แม้แต่เรื่องบนเตียงก็ด้วย!” เขาจ้องลงที่ตากลมที่ตอนนี้หลบเลี่ยงสายตาของเขาอยู่  เหมือนวารินกำลังคิดตรึกตรองอะไรบางอย่าง
 

“รู้ไหม คุณอ้อเขาให้หมายกำหนดการงานของสัปดาห์นี้มาแล้ว  วันพรุ่งนี้มีงานการ์ล่าดินเนอร์ หนึ่งในรายชื่อนั้นมีชนาธิปร่วมด้วยนะ ถ้าพี่ไม่รับปากคนที่จะต้องไปกับผมก็จะกลายเป็นคุณอ้อ แล้วจะมาว่าผมไม่ได้ ถ้าหากคืนพรุ่งนี้ผมจะไม่กลับมาค้างที่บ้านเรา”
 

“ธาร!” วารินจ้องหน้าเขานิ่ง เขาตั้งใจว่ายั่วกันชัด ๆ
 

“รับปากผมสิ”
 

สองสายตาสบประสาน ขณะที่แววตาของวารินอัดแน่นไปด้วยความน้อยใจที่เขาพูดจาข่มขู่แบบนั้น แต่ทว่าดวงตาคมที่จ้องลงมาของเขากลับเต็มไปด้วยแววขอร้องอ้อนวอน หวังจะให้วารินรับปากเขาให้ได้
 

“ไหนลองบอกผมซิ รับปากแล้วใช่ไหม” เขาโน้มลงมาอีกครั้งกระซิบลงใกล้ ๆ  วารินเอียงตัวหนีแต่ถูกรั้งไว้อยู่ดี เมื่อเขาทำท่าขู่เหมือนจะจูบลงมาอีกหน
 

“ธารจะจ่ายเท่าไหร่” วารินโพล่งขึ้น เขาชะงักทันที
 

“ถ้าอยากให้พี่เป็นเลขาให้ ธารต้องว่าจ้างพี่ใหม่ แล้วบอกมาให้ชัดเจนด้วยว่าจะจ่ายเท่าไหร่ พี่จะไม่ยอมทำงานให้ฟรี ๆ หรอกนะ”
 

“อยากได้เท่าไหร่ล่ะ” แววตาเขาซุกซนมองลงมาที่คนใต้ร่างอย่างคนรู้ทัน วารินไม่ใช่คนเห็นแก่เงินเขารู้ดี แต่พูดออกมาแบบนี้คงมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝงแน่
 

“ธารลองเสนอมาสิ”
 

“แบล็คการ์ดฟรีไซน์ที่ให้ไว้นี่ยังไม่พออีกเหรอ? ไม่ต้องห่วงหรอกฝ่ายการเงินเขาจัดการให้พี่แน่นอนอยู่แล้ว”
 

“ไม่เอา!  พี่ไม่ต้องการเงินเดือนแบบนั้น”
 

“แล้วจะเอาแบบไหน” เขาพลิกตัวนอนลงข้าง ๆ กอดเอวเล็กไว้แนบชิด ลองตั้งใจฟังสิ่งที่วารินจะพูด
 

“เงินเดือนของพี่ต้องมาจากเงินเดือนของธาร ถ้าธารอยากให้พี่เป็นเลขาให้จริงธารต้องเข้าทำงานที่นั่นทุกวัน จริงจังและรับผิดชอบ  รับเงินเดือนในฐานะผู้บริหารคนหนึ่งเหมือนกับคุณภัครจิรา ไม่เกี่ยวกับเงินปันผลหรือรายได้ทางอื่นของบริษัท  ธารรับปากพี่ได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งงานโรงแรม แล้วพี่จะรับปากช่วยงานธารให้ถึงที่สุด”
 

นี่คือหน้าที่สำคัญที่ภัครจิราเคยฝากฝังกับเขาไว้ บัดนี้ธาราธารกำลังจะก้าวเข้าไปทำงานโรงแรมเต็มตัวแล้ว แม้จะเป็นแค่ช่วงปิดเทอมสั้น ๆ แต่ทว่าวารินก็อยากให้เขาได้เรียนรู้งานจริงจังเพื่ออนาคต  ในฐานะพี่เลี้ยงเขาจะต้องสอนทุกอย่างให้กับเด็กคนนี้
 

“ต้องให้ผมลาออกจากมหาวิทยาลัยด้วยเลยไหม หืมม” เขาแกล้งกระเซ้า
 

“ไม่ต้องขนาดนั้นหรอก ธารรักที่จะเป็นหมอก็ทำให้เต็มที่ของธารไปเถอะ  ขอแค่ช่วงปิดเทอมธารตั้งใจเรียนรู้งานโรงแรมจริงๆจังๆก็พอ อย่าลืมว่าโรงแรมและหมู่บ้านที่ธารต้องดูแลอยู่มีหลายที่ไม่ใช่แค่เท่าที่ธารรู้หรอกนะ ยิ่งคุณภัครต้องมาป่วยแบบนี้หุ้นส่วนแต่ละคนมีแต่เขี้ยวลากดินทั้งนั้น ถ้าหากธารยังดูอ่อนแบบนี้ รับรองได้ว่าแค่ไม่กี่ปีหุ้นที่มีอยู่ในครอบครองต้องถูกกว้านซื้อไปจนหมดแน่ ถ้าธารมั่นใจว่าจะลงไปดูแลจริงจัง พี่จะเป็นกำลังคอยซัพพอร์ตให้ธารเอง”
 

วารินพลิกตัวหันมามองที่ในดวงตาเขา หวังบอกให้เขารู้ว่าเรื่องที่พูดนั้นจริงจังแค่ไหน ธาราธารจูบลงที่ปลายจมูกรั้นเบา ๆ
 

“ได้สิ  ผมรับปาก ยกให้หมดเลยทั้งเงินเดือนเงินปันผล แบบนั้นดีไหม”
 

เขาว่าแล้วกอดเอาคนตัวเล็กเข้ามาซุกลงที่บ่ากว้างจนจมมิด
 

“พี่จะทำหน้าที่ของพี่ให้ดีที่สุด หน้าที่ของ ‘พี่เลี้ยง’
 

เสียงเล็กพึมพำ เฝ้าคิดถึงถ้อยคำเมื่อนานมาแล้วที่ภัครจิราฝากฝังเด็กคนนี้ไว้กับเขา
 


        “รับปากฉันว่าฉันจะไว้ใจเธอได้วาริน  ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะต้องคอยประคับประคองให้เขาเดินไปในทางที่ถูกต้องเสมอ”

        “ครับผมรับปากจะดูแลคุณธารให้ดีที่สุด”

 


“จนกว่าจะถึงวันนั้น...วันที่ธารเข้มแข็งพอและสามารถที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางธุรกิจได้ด้วยตัวเอง พี่เลี้ยงคนนี้ คงจะหมดหน้าที่ทุกอย่าง รวมไปถึงหน้าที่บนเตียงแบบนี้ด้วย”
 
 
เสียงพึมพำของวารินเบามากธาราธารที่กอดเอาไว้จึงได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้าง จับใจความไม่ได้เลยว่าวารินพูดเรื่องอะไรอยู่
 

“ไม่พูดเรื่องงานแล้ว คืนนี้นอนที่นี่แล้วกันนะ”
 

ผ้าห่มผืนบางถูกเขาดึงขึ้นมาห่มกระชับให้ เสียงฝนตกโปรยปรายดังแว่วมาจากด้านนอก 
 

“หายเหนื่อยหรือยัง ต่ออีกยกได้ไหม” เขาว่าแล้วอมยิ้มเจ้าเล่ห์ขณะวารินเบิกตาขึ้นด้วยความตกใจแล้วเงยหน้ามองดูเขา ว่าพูดจริงหรือพูดเล่น
 

แต่ทว่าเขาหลับตาลงแล้ว คนตัวเล็กเลยขยับซุกเข้าไปอีกนิด อดที่อมยิ้มออกมาหน่อย ๆ ไม่ได้เมื่อนึกถึงเรื่องลากมกที่เขาสองคนเพิ่งผ่านพ้นมันมาด้วยกัน
 
 
Tbc.

*สวัสดีปีใหม่ไทยนะ สุขภาพแข็งแรงกันทุกคน* จัดเสิร์ฟอีโรติคซีนยาวเหยียดให้  แฮ่ๆ(แน่นอนว่ามีเหตุผล :katai5:) นิยายเรื่องนี้จะมีซีนพวกนี้เยอะเราเลยเปลี่ยนหัวเรื่องให้เป็น Erotic drama คนที่ไม่ชอบจะได้ไม่หลงเข้ามาอ่าน แต่จะพยายามระวังไม่ให้น่าเกลียดมากนัก  ตอนเขียนอึน ๆ ไงไม่รู้ถ้ามีผิดพลาดก็มองข้าม ๆ ไปเน๊ะ

*อันซีน สั้น ๆ  หลังจากสองคนนี้ตื่น ตามไปอ่านกันได้ที่เดิม*

*สำหรับใครที่รอดูพี่ทรายร้าย เกือบแล้วคราบ นี่ก็แพลม ๆ ออกมาหน่อยแล้วนะ พี่ทรายร้ายแบบมาดนายเอก ร้ายลึก ๆ ส่วนจะร้ายกับใคร? เอิ่ม....รออ่าน*

ปอลอ(ลับ)  Isdeer ทิ้งที่อยู่ไว้หลังไมค์หน่อยดิ  มันเยอะมากจริง ๆ เอาไปแบ่ง ๆ กันอ่านเร็วเข้า!!
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-04-2014 23:40:48 โดย coffeeQbread »

ออฟไลน์ Milkmilkzer

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 20
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
รู้สึกว่าบรรยากาศดีขึ้น :hao6:

ออฟไลน์ kms

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-14
อยากให้ถึงตอนที่พี่ภูรู้ความจริง
คู่ของภูกับพ่อจะเปนยังไงต่อไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ phu_phudit

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
สวัสดีปีใหม่ไทยคุณ coffeeQbread คนแต่งนิยายเรื่องนี้ด้วยน๊า ขอให้มีความสุขกับทุกวันนะคับ

ออฟไลน์ loveaaa_somsak

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-3
พี่ทรายคิดจะไป เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย

zalapao14

  • บุคคลทั่วไป
ชอบนิยายเรื่องนี้มากกกก

 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
แหม......ธารก็เริ่มใจอ่อนลงไปเยอะแล้วนะ

ออฟไลน์ Moose

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
อยากว่าพี่ทรายจะร้ายกับใคร

ออฟไลน์ IsDeer

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2519
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +85/-8
ตอนนี้+Unseen รวมกันถือเป็นตอนที่ยาวมากและหลายอารมณ์สุดๆ
ในขณะที่เราง่วงๆอยู่นี่ ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน

ครึ่งแรก :m11: ดีใจนะที่สถานการณ์ต่างๆดีขึ้น
คุณภัครให้โอกาสพี่ทราย พึ่งรู้ว่าเธอก็ให้โอกาสคนเหมือนกัน จิตใจเธองามกว่าที่คิดไว้?
(ขอโทษคุณภัครที่แอบว่าในใจ  :call:)

พอทรายโทรหา ซีแล้วพี่ทัตรับแล้ว บอกว่ากินข้าวด้วยกันทุกมื้อ
แทบจะกรีดร้องลั่นบ้าน ฉันล่ะฟินกับคู่นี้จริงๆ โมเม้นต์เล็กๆก็ฟินได้
ในใจอยากให้สุดท้ายพี่ทัตคบกับซี แต่คิดว่ามีหลายๆคนรับไม่ได้ แต่ฉันรับได้อ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า  :laugh3:
ส่วนไอ้เรื่องให้พี่ทัตมาคบคุณภัคร อันนี่ยากส์ ห่างกันนานเกิ๊น
ถ้าแค่อารมณ์เพื่อนๆกัน แฟนเก่าอันนี่โอเคอยู่นะ
ไม่จำเป็นต้องกลับมาเป็นสามีภรรยาก็ช่วยดูแลลูกได้นี่นา #แอบไซโคคนเขียน อิอิ //โดนตบ  :beat:

พอเข้าฉากกลางคืน แทบช็อค  :m25: อุต๊ะ  NC เกือบครึ่งตอน แถมรอบนี้รู้สึกว่าคนเขียนอธิบายละเอียดดีจุง  :m10:
รู้สึก NC มันพัฒนาเป็นเวอร์ชั่นแจ่มชัดเหมือนนั่งดูติดเตียง #รึเราทะลึ่ง ไม่ม้างงงงง

ทั้งๆที่ธารมันฉลาดทำไมไม่รู้ว่าพี่ทรายเคืองเรื่องสร้อยมาก ถึงขนาดออกปาก
ขอแนะนำให้ไปเคลียร์ด่วนนนนน  :angry2: แล้วตอนไปงานเลี้ยงก็เคลียร์อิธิปออกไปได้แล้ว มันเกะกะเรื่อง
ทิ้งไว้เดี๋ยวมันก็มาสร้างเรื่องให้พวกแกอีกหรอก

เรื่องทำงานก็ถือว่าธารมันเจ้าเล่ห์ใช้ข้อผูกมัดพี่ทราย แต่พี่ทรายชั่วโมงบินในธุรกิจสูงกว่า เปลี่ยนโอกาสมาสอนซะเลย
เลิศมากคุณพี่ทราย

อ้างถึง
“พี่จะทำหน้าที่ของพี่ให้ดีที่สุด หน้าที่ของ ‘พี่เลี้ยง’ ”

“จนกว่าจะถึงวันนั้น...วันที่ธารเข้มแข็งพอและสามารถที่จะก้าวเดินไปบนเส้นทางธุรกิจได้ด้วยตัวเอง พี่เลี้ยงคนนี้ คงจะหมดหน้าที่ทุกอย่าง รวมไปถึงหน้าที่บนเตียงแบบนี้ด้วย”

กีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส  :hao5:  :hao5: :hao5:
นี่มันประโยคนำพาดราม่าชัดๆ บ่งบอกว่าสุดท้ายพี่ทรายก็จะหายไปเงียบๆ
ซึ่งวันนั้นก็คงจะมาถึง แล้วพวกเราก็จะได้กินมาม่าอันโอชาอีกรอบ
แต่คราวนี้เราจะได้เห็นอิเด็กธารทุรนทุราย ซึ่งเราว่าหลายๆคนในนี้สะใจอ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า  :laugh5:
ด้วยภาพพจน์คนที่เคยเชียร์เด็กธารมาก่อนจะบอกว่า "น่าสงสารจุงเบย"
แต่ในใจแอบสมน้ำหน้าเล็กๆ ถ้าแกไม่ทำตัวงี่เง่าในสองสามตอนก่อน ฉันก็จะสงสารแกเต็มๆอยู่นะ

ส่วน Unseen อยู่ก็เปลี่ยนบรรยากาศเป็นฟรุ้งฟริ้งนี่มันเกิดอะไรขึ้น
พออิเด็กธารยอมรับตัวเองได้ก็เอางี้เลยเรอะ รีบๆบอกพี่ทรายเหอะก่อนมาม่าจะบังเกิด

ปอลิง: คอลเล็กชั่นหัวกะโหลก ==> พี่ทรายเป็นญาติกับพี่เคนยะ จากอีกเรื่องป่ะเนี่ย  o22
งั้นเราเชี่ยนะว่า พี่ทรายไม่ใช่เล่นๆ ธารเอ๋ยเมียแกโหดกว่าที่แกคิดไว้นัก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-04-2014 02:32:52 โดย IsDeer »

4life

  • บุคคลทั่วไป
^^
^^
^^
^^
^^
^^^^^^

อ่านตอนที่ทรายพูดเเล้วนึกถึง  หนังเรื่อง Nanny McPhee "When you need me but do not want me, then I must stay. When you want me but no longer need me, then I have to go." ให้ฟีลประมาณนี้เลย 555

อยากให้ถึงตอนนั้นเร็ว ทราย+คนเขียนสู้ๆ

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
ทรายไม่น่าจะร้ายกับธารแล้วล่ะมั้ง เร่าร้อนซะขนาดนี้ :jul1:
บรรยากาศค่อยๆดีขึ้น ดีใจกับทรายด้วยนะ มันจะดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ทรายอย่าคิดเองเออเองเน้อ :katai1:

ออฟไลน์ manutty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 846
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-0
มาด้วยตอนต้อนรับหลังสงกรานต์นิดๆ ด้วยตอนที่หวานไม่ขมอย่างที่ผ่านมาหลายๆตอน  :impress2:

เปิดฉากด้วยความรักความอบอุ่นระหว่างแม่กับลูก ที่สื่อให้เห็นว่ารักกันมากแค่ไหน เพราะธารมีแม่คนเดียวมาทั้งชีวิต  และต่อไปก็จะมีแค่แม่คนเดียวเช่นกันที่คอยอยู่เคียงข้างเขาเวลาที่มีทุกข์ ไม่ว่าธารจะเป็นยังไง แม่ นี่แหละคือคนที่ยืนอยู่เคียงข้างเขาไปจนตายจากกัน มันเป็นความผูกพัน ความรัก ที่บริสุทธิ์ที่สุดแล้ว :กอด1:  เพราะในวันข้างหน้าธารจะต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่ทำลงไปกับคนที่ตัวเองรักรวมถึงพ่อด้วย เมื่อได้รู้ความจริง ความจริงที่ย้อนกลับมาทิ่มแทงหัวใจของธาร ให้ยังไง๊ยังไงฉันก็สงสารเด็กน้อยของฉันอยู่ดี ในเมื่อสองคนไม่ได้ตั้งใจ ธารก็ไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน วันนั้นธารก็คงจะมีแต่แม่คนเดียวที่เป็นกำลังใจให้เขาแก้ไขในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป บวกกับความรักความจริงใจที่ธารมีให้ทรายมาเสมอ หวังว่าจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นนะ :3123:

ตอนนี้ยังถือเป็นการเปิดโอกาสให้กับทรายด้วย เมื่อธารพูดกับแม่ ขอความเห็นที่ไม่ได้บังคับว่าจะให้ทรายได้ดูแลแม่เป็นการชดเชยความผิดที่ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิด แม่จะให้พี่ทรายไหม ระหว่างที่รอคำตอบ ตูก็อดลุ้นประดุจเป็นทรายที่ยืนเกร็งจนเยี่ยวเหนียวว่าจะได้ไหม และ คำตอบของคุณภัครก็ทำทรายเยี่ยวคล่องต่อไป เมื่อรู้ว่า ทรายได้ไปต่อ  :jul3:

ต้องบอกว่าภัครเป็นคนที่มีเหตุผลอยู่แล้ว ถึงจะโกรธเคืองแต่ด้วยความที่อยู่กับทรายมานาน ต้องรู้ตื้นลึกหนาบางของทรายบ้าง ว่าแท้จริงทรายเป็นคนดี ซื่อสัตย์ ต่อตนมากแค่ไหน ทรายไม่เคยทำให้คุณภัครผิดหวังไม่ว่าจะเรื่องงานเรื่องส่วนตัว พอเกิดความผิดพลาดตอนแรกคงไม่มีใครมานั่งคิดไตร่ตรองที่จะรับได้จึงเคืองเป็นธรรมดา ต่อมาเมื่อมีสติถึงจะร่างกายจะไม่อำนวย แต่ภัครก็ย่อมจะคิดได้ว่าแท้จริงแล้ว ทรายเป็นคนยังไง o13

ผู้หญิงคนนี้เป็นคนน่าสงสารมาตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ถึงแม้จะมีฐานะมั่นคงไม่ต้องพึ่งพาใคร แต่เธอก็เจ็บปวดกับคนรักที่กระทำต่อเธอมาตลอดถึงจะไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอก็เจ็บปวดเหลือเกิน เราเชื่อว่าภัครยังรักทัตพลอยู่เสมอไม่เคยเปลี่ยน ภัครให้อภัยทัตพลอยู่แล้ว แต่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไหม คงเป็นไปไม่ได้ แต่อาจจะคงสถานะความเป็นพ่อแม่ถ้าธารยอมรับ และคิดว่าต่อไปธารยอมรับอยู่แล้ว สำหรับภัครกับทัตพลคงเป็นแค่คนเคยรักกันในอดีต แต่ปัจจุบันทั้งคู่อาจจะเป็นเพื่อนคู่คิดที่ปรึกษาในเรื่องลูกเรื่องงานกันได้ และถ้าเป็นอย่างนี้ o18 คุณทัตพลจะไสตูดไปฟินไปจิ้นกับซีหรือกับใครก็เชิญเถอะจ้า เพราะได้เคลียร์กันแล้ว ยังไงฉันก็สาววายสนับสนุนให้ ผช ได้กันอยู่ดี :hao3: อีกเรื่องซียังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้ ถ้ารู้จะเป็นยังไงนะ คิดว่าตอนแรกต้องโกรธแน่ๆ แต่พอทบทวนซีให้อภัยทัตพลอยู่แล้วล่ะ และก็เห็นใจซึ่งกันและกันแต่จะฟันกันไหมก็แล้วแต่  นี่ตูมโนล่วงหน้าไปแล้ว :katai3: ก็ขอให้การไปเยี่ยมครั้งนี้เป็นไปด้วยดีแล้วกันนะ

ไม่ได้เกลียดทัตพล ออกจะชอบบุคลิกฮีนะ เป็นหนุ่มใหญ่เจ้าเสน่ห์ ทำให้ฉันนึกไปถึง ก้อง สหรัฐ ฉันจิ้นก้องเลยนะกับลุคทัตพล ในความคิดตัวเองมันเหมาะมาก  :heaven ส่วนซียังนึกไม่ออก เอาไว้ก่อน ทัตพลเป็นคนดีอยู่แล้ว แต่ขอให้ชัดเจนในการกระทำให้มากขึ้นอีกสักนิดเถอะ แค่นั้นเองที่ติดลบฮีนิดหน่อย หรือฉันต้องโทษคนเขียนที่เขียนให้ฉันคิดแบบนี้ :laugh:  อ๊าคคคคคคคคค :z6:  โดนคนเขียนกระโดดถีบ โทษฐานตูเขียนแต่เมิงอินจัดคิดไปเอง :beat:   


ส่วนทรายเมื่อได้โอกาส ต้องปรบมือให้นางที่ทุ่มเททำทุกอย่างด้วยความรักนับถือที่มีต่อภัครอย่างมาก :katai2-1: ดูแลเอาใจใส่ไม่ได้ขาด ไม่พอต้องยกให้เป็นซุปเปอร์ทรายไปเลย ดูแลแม่ไม่พอ และยังไม่หนักเท่าไหร่ แต่มาดูแลลูกเนี่ยสิ ทรายบอกตูเหนื่อยกว่าหลายเท่า ถึงจะได้เสียวและหลายท่าเป็นการตอบแทน ตูก็เหนื่อยอยู่ดี เพราะอีเด็กนี่มันอึด มันหื่นมากมาย เพลาบ้างเน้อธาร พี่ทรายจะหัวใจวายไปซะก่อน  แต่ตูช๊อบชอบเวลาเขาอะจึ๊กๆๆๆๆกัน มัน(ส์)ดีอ่ะ ได้อารมณ์ ฉากรักต้องบอกว่าคนเขียนบรรยายได้อีโรติคมากกว่าหยาบโลนนะ มันฟินมาก  :heaven   

 :m25: :pighaun: :haun4: :jul1: เอาไปทุกอีโมเลยกับฉากนี้ที่มีขึ้นในทุกตอนๆๆ

แต่ถ้าอยากให้ฟินไปอย่างนี้นานๆ อีเด็กธาร แกอย่าให้ทรายมันกระเดือกของแกไปหมดลำเลย พี่ทรายแกจะติดคอตายห่าซะก่อน :angry2: แค่แทะเล็มและอมได้ครึ่งส่วนของแกก็ดีแค่ไหนแล้ว  อีกอย่างแกจะใช้แรงงานทรายไปถึงไหน ดูแลแม่ ดูแลแก ยังต้องไปทำงานอีก แหม่ กะไม่ให้ห่างเลยนะ ถ้าคิดในแง่ดี ซึ่งก็ดีจริงแหละ :man1:  ดูมันขู่พี่ทรายมันสิน่ารักซะไม่มีเอาเรื่อง อีนังธิปมาอ้าง พี่ทรายแกไม่คว้าไว้ โดนอีนังเด็กนั่นแย่งแน่ ถึงธารจะไม่เอาแต่ก็อย่าวางใจ เกิดใช้วิธีเดียวกับที่ขุ่นแม่ของนางใช้ล่ะก็เสร็จพอดี จัดเต็ม จัดหนัก ไปเลย เปลี่ยนแล้วก็เปลี่ยนทุกอย่าง  ดูสิมันรักหล่อนแค่ไหน บอกความจริงทุกอย่างว่าไม่ได้ฟันนังธิป ถึงแกจะยังไม่เชื่อก็เถอะ การกระทำของธารทุกอย่างมันแสดงออกชัดเจนมากนะ มันร้ายยังไงก็อ่อนโยนกับทรายเสมอ อีเด็กนี่มันซื่อสัตย์กับตัวเองมาก คนอื่นธารไม่ จะเอาแต่ทรายอย่างเดียว ไม่แบ่งเสียวให้เคยเลย :oo1:

 พี่ทรายมองด้วยใจบ้างนะ เหมือนที่ตัวเองบอกให้ธารมองทรายด้วยใจ ธารมันทำแล้ว พี่ทรายก็ต้องทำบ้าง  ตอนที่พี่ทรายถามว่าจะจ้างเท่าไหร่ ฉันยังคิดว่าอีเด็กนี่จะตีความหมายไปในทางลบซะอีก แต่ที่ไหนได้ไม่อยากจะกรี๊ด แกทำดีมากกกกกกกกก o13 คิดบวก บอกให้รู้ว่าอีเด็กนี่เขารักและรู้นิสัยคนที่มันรักขนาดไหน :man1:   ทำต่อไปอย่างี่เง่าให้เรทติ้งแกตกอีกนะ :m16: 

ส่วนพี่ทรายดีแล้วที่เปลี่ยนตัวเองไม่ว่าจะเพื่อใครก็ดี อย่าคิดเยอะ เชื่อในตัวธารบ้าง ไม่ต้องกังวลว่าหมดหน้าที่พี่เลี้ยงแล้วจะไม่มีหน้าที่อื่น

มันรออยู่แล้ว


หน้าที่นั้นคือ

.
.
.
.
.


เมียที่ให้อีเด็กนี่เลี้ยงต่อไปทั้งชีวิตไง  :-[


เอาเปล่า เอาเปล่า ไม่เอาเขาเอานะ  :hao6:

ส่วนอันซีน  ตุอยากเป็นนับดาว จุงเบย ได้ฟินได้จิ้น ได้ยิน แต่ทำแกล้งไม่ได้ยินอะเปล่า กลัวครั้งต่อไปจะอด ชิมิ  :z1:

ออฟไลน์ bvan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
 :haun4: เลือดหมดตัวแล้วววว หนูทรายก็อึดนะ ขนาดธารบอกเล่นท่ายาก ทรายยังลุกไปตลาดได้เลย :hao6: :oo1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด