ผมก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าบรรยากาศในห้องสืบสวนน่ะเป็นยังไง แต่ผมว่ามันคงใกล้เคียงบรรยากาศตอนนี้แน่ๆ
"..........................."
ผมได้แต่ยืนอึ้ง มองพวกมันมัดไอ้กำปั้นติดพนักพิงของเก้าอี้ แล้วช่วยกันยกมาวางไว้หน้าทีวี โต๊ะกลางของชุดโซฟาถูกย้ายออกไปชั่วคราว ผมนั่งอยู่บนโซฟา มีไอ้ชัชกับไอ้เปียวนั่งประกบข้าง ส่วนไอ้พิกกับไอ้ฟาสก็ยืนขนาบข้างไอ้กำปั้นเอาไว้ สภาพแต่ละคน ต้องเรียกว่าเละครับ หน้าตาปูดบวมช้ำ ปากแตก ผมไม่เป็นทรง เสื้อผ้าเลอะเทอะมอมแมม กระดุมหลุด แถมมีเสื้อขาดด้วย ไม่รู้ว่ายามปล่อยผ่านมาได้ยังไง
"..........................."
มาคุสุดๆ... ผมเหลือบมองสำรวจสีหน้าแต่ละคน ดูจะเครียดและเกรี้ยวกราดกันมาก ขนาดไอ้เปียวที่มันดูติชๆ มันยังหน้าบึ้งเหลือหลาย
"เอ่อ.... พวกมึง... เดี๋ยวกูไปเอากล่องยามาทำแผลให้นะ..."
ผมลุกขึ้นจะไปหยิบกล่องยา แต่ไอ้ชัชมันดึงแขนฉุดให้นั่งลง
"ไม่ต้อง พวกกูทนได้"
หน้าไอ้ชัชมันขรึมมาก ปากมันตอบผม แต่ตามันจ้องไอ้กำปั้นซะอย่างกับจะให้ทะลุ ส่วนไอ้กำปั้นที่สภาพเยินที่สุด มันก็จ้องกลับไม่ยอมแพ้
"แล้ว... พวกมึงกินอะไรมากันรึยัง กูซื้อของกินมา เดี๋ยว..."
"ไม่ต้อง โซดา พวกกูอยากเคลียร์เรื่องนี้มากกว่า"
ไอ้พิกพูดบ้าง มันกอดอกมองกำปั้นด้วยสายตาชิงชัง เหมือนพวกมันโกรธกันมาเป็นสิบๆ ชาติ
"เฮ้อ... พวกมึงทำอะไรกัน กูงง ไปจับไอ้กำปั้นมาทำไม"
"มึงน่ะ พูดได้แค่ 'งง' เหรอวะ โซดา งานนี้มึงเป็นคนเสียหายนะ พวกกูจับมันมาให้มึงกระทืบไง หรือจะเจี๋ยนของมันทิ้ง เอาให้แม่งเข็ดหลาบไม่กล้ามาราวีมึงอีก"
ไอ้ฟาสพูดบ้าง แต่ยิ่งพูด ผมก็ยิ่งงง แถมสยองหน่อยๆ ถึงขั้นจะเจี๋ยนกันเลยเหรอวะ?
"เฮ้ย? ราวีอะไร ทำไมพวกมึงรุนแรงกันนัก?"
"ก็เรื่องที่มันข่มขู่มึงไง ไอ้เหี้ยนี่มันมอมยามึงใช่ไหม มันเอามึงไปปู้ยี้ปู้ยำแล้วถ่ายคลิปไว้แบล็คเมล์... แม่งโคตรระยำหมา!! ตัวก็โตซะเปล่า ไม่มีปัญญาหาเมียต้องมายุ่งกับเพื่อนกู ฮึ้ย!!!"
ว่าแล้วไอ้พิกที่ดูจะโมโหสุดๆ ก็ตบหัวไอ้กำปั้นไปอย่างแรง
"แม่งงง!! พวกเหี้ย!!! กูเอามันแล้วเกี่ยวอะไรกับพวกมึง เสือกเรื่องชาวบ้านดีนักนะ มึงไม่ถามมัน มันเต็มใจให้กูเอาหรือเปล่า"
ไอ้กำปั้นตาลุกเป็นไฟ ขนาดมันเจ็บปากช้ำปากแตก มันยังตะเบงเสียงซะสนั่นลั่นห้อง ผมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ
"คือ... พวกมึง... กูไม่ได้ฝืนใจหรือถูกข่มขู่นะ คือว่า..."
ผมยังไม่ทันเรียบเรียงถ้อยคำอธิบายเลย แบบว่าผมคิดอยู่ว่าจะพูดยังไงให้อารมณ์พวกมันสงบ คิดแต่ว่าต้องหาคำพูดซอฟท์ๆ ค่อยๆ คลี่คลายสถานการณ์ตอนนี้ แต่ดูเหมือนพวกมันจะไม่ให้ความร่วมมือเลย
"ไม่ต้อง โซดา มึงไม่ต้องพูดอะไร กูรู้ว่ามึงถูกขู่ กูเห็นข้อความแล้ว เห็นคลิปที่มันส่งมาให้มึงด้วย ไอ้เหี้ยนี้มึงจัญไรนักนะ คนอื่นมีไม่เอาต้องมาเอาเพื่อนกู แถมยังต้องขู่มันอีก มึงมัน...หน้าตัวเมีย!!"
"สัด!!! แน่จริงมึงปล่อยกูซิวะ กูจะต่อยให้แม่งสลบ แม่งด่ากู พวกมึงน่ะแหละ ไอ้พวกหมาหมู่ ไอ้พวกหมาขี้เรื้อน วันๆ ดีแต่เกาะพ่อเกาะแม่กิน!!!"
"สัด!!!! เล่นแม่งเลย!!!"
แล้วพวกมันก็กรูไปรุมต่อยรุมกระทืบ ไอ้กำปั้นก็ไม่ใช่เล่นๆ ขนาดมันโดนมัด มันก็ยังสามารถเอาขายันพื้นลุกเอาตัวที่ถูกมัดติดเก้าอี้สะบัดเหวี่ยงไปมาให้ขาเก้าอี้เป็นเครื่องป้องกัน และโจมตีพวกเพื่อนผมในคราวเดียว
...เอากับมันซิ...
"เฮ้ย!!! หยุด!!!"
ผมพยายามร้องห้าม แต่ไม่มีใครฟัง พอเข้าไปห้ามก็โดนลูกหลง ทั้งจากเพื่อนผมเอง ทั้งจากไอ้กำปั้น ผมเลยเริ่มฉุน จัดการถีบเก้าอี้ไอ้กำปั้นอย่างแรงจนมันหงายหลังไปกองอยู่กับพื้น
"อั่ก!!!"
ยังดีที่กำปั้นมันเอาไหล่ลง ถึงจะเจ็บแต่คงไม่มาก พวกเพื่อนผมมันก็อึ้งไปแว่บหนึ่ง ก่อนที่จะทำท่ากรูเข้าไปอีก เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
'ก๊อกๆๆ...'
"คุณครับ มีอะไรหรือเปล่า เสียงดังมาก ให้ผมแจ้งตำรวจไหม เปิดประตูหน่อยครับ"
เสียงเคาะประตูหน้าห้องกับเสียงพูดห้าวๆ เดาว่าน่าจะเป็นเสียงยาม ทำให้พวกผมสงบลงได้หน่อยนึง ทุกคนต่างฝ่ายต่างหอบหายใจ เหลือบตาขว้างๆ มองกัน ผมถอนหายใจแรงๆ แล้วเสยผม ก่อนจะเดินไปที่ประตู
"คุณครับ เกิดอะไรขึ้น? ข้างห้องแจ้งว่าได้ิยินเสียงคนทะเลาะกันจากห้องคุณ มีอะไรให้ผมช่วยไหม?"
ยามที่รู้จักกันดีถามผมด้วยสีหน้าตื่นๆ ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มให้
"ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณยาม พอดีพวกผมซ้อมละครกันเลยเสียงดังไปหน่อย นี่เป็นค่าเหนื่อยนะพี่ ถือซะว่าผมขอโทษก็แล้วกัน รับรองว่าจะไม่มีเสียงดังอีกแล้ว"
ผมเอาแบงค์ร้อยยัดใส่มือยาม เขาส่งสายตาพยายามมองเข้าไปในห้องแต่ผมยืนบังไว้ (ผมสูงกว่ายาม) แล้วเขาก็กระแอ้ม เก็บตังค์ใส่กระเป๋ากางเกงแบบเนียนๆ
"งั้น ถ้ามีอะไรก็แจ้งลงไปนะครับ ผมขอตัวก่อน"
พอยามไปแล้ว ผมก็เดินเข้ามาในห้อง บอกเลยว่าอารมณ์ผมตอนนี้ก็ตึงๆ เหมือนกัน ผมเห็นไอ้กำปั้นยังหงายเก๋งอยู่ที่เดิม ส่วนไอ้ชัชหยิบน้ำในตู้เย็นมาแจกจ่าย ไอ้เปียวล้างหน้าอยู่ที่ซิงค์ล้างจาน ส่วนไอ้ฟาสหยิบกล่องยามาทำแผลให้ไอ้พิกที่นั่งดื่มน้ำอยู่บนโซฟา
"เฮ้อ...อ...."
ผมถอนหายใจ รู้สึกเย็นลงหน่อย ผมเดินไปที่ไอ้กำปั้น มันมองผมตาขวาง ผมก็ทำหน้า 'ช่วยไม่ได้นะ' ให้มันแล้วดึงเก้าอี้มันตั้งขึ้น ก่อนจะแกะเชือกให้มัน พวกเพื่อนผมก็มองๆ แต่ไม่ว่าอะไร
"พวกมึงมานั่งรวมกันหน่อยซิ กู...มีเรื่องจะบอก..."
ไอ้ชัชกับไอ้เปียวก็เดินมานั่งที่โซฟา ไอ้พิก เปียว ฟาส นั่งโซฟายาว ส่วนไอ้ชัชตัวใหญ่สุด แยกไปนั่งอาร์มแชร์
"พูดมา โซดา พวกกูฟังอยู่ แต่มึงไม่ต้องกลัวมัน คลิปมัน โทรศัพท์มัน กูพังไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนคลิปในเครื่องมึง... เดี๋ยวกูเอาไปตัดทอนให้เหลือแต่หน้ามัน ถ้ามันยังกล้ามายุ่งกับมึง ได้โดนประจานแน่....."
"พอๆ ...ไอ้พิก มึงก็โหดซะ..."
ผมเดินไปหยิบเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆ ไอ้กำปั้น ซึ่งตอนนี้มันกอดอกหน้าบึ้ง หันไปทางอื่นที่ไม่ใช่ผมและเพื่อนผม ถ้าไม่ติดว่ามันเจ็บตัวมากแล้ว ผมนึกอยากบ้องหัวมันซักทีเหมือนกัน
"คือ... กูขอโทษพวกมึง... กู...เอ่อ...กูมีกิ๊กอ่ะ..."
"อ...อย่า... อย่าบอกนะว่า...มัน..."
ไอ้ชัชชี้ไอ้กำปั้นทำตาเหลือกๆ
"เอ่อ มันอ่ะ กิ๊กกู"
"เฮ้ย!!!"
ไอ้เปียวกับไอ้ฟาสร้องพร้อมกัน
"โซดา... มึงพูดความจริงเถอะ กูรู้มันขู่มึง มึงไม่เต็มใจใช่ไหม"
"เปล่าว่ะ พิก กูเต็มใจ..."
ไอ้พิกมันขมวดคิ้ว
"แล้วเรื่องคลิปล่ะ ถ้ามึงเต็มใจทำไมมันต้องอัดคลิป?"
"แม่ง... เสือกกันจริงๆ"
ไอ้กำปั้นหันกลับมาด่าพวกมัน
"กูจะเสือก นี่เพื่อนกูเว้ย"
"เอ้อ!! แม่ง!!!... กูอัดคลิป เพราะกูอยากเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึกเว้ย... ที่ระลึกเรื่องอะไร พวกมึงไม่ต้องเสือกรู้ รู้แค่ตอนแรกกูไม่ได้คิดจะเอาคลิปมาขู่มันก็แล้วกัน"
"นั่นไง มึงยอมรับใช่ไหมว่ามึงเอาคลิปมาขู่"
ไอ้ฟาสตบเข่าดังฉาด แต่ผมเหลือบตาไปข้างๆ พอจะนึกออกว่า 'ที่ระลึก' เนื่องในโอกาสอะไร...
"เอ้อ!! ก็กูเสี้ยนนี่หว่า กูอยากเอามันอีก แต่มันเล่นตัว กูก็ต้องขู่กันหน่อย แต่มึงดูหน้าเพื่อนมึงดิ๊? กล้าพูดเน๊าะว่ามันไม่เต็มใจ?"
ไอ้กำปั้นมันโยนมาทางผม ผมก็ยักไหล่
"ไอ้โซดา... มึงเต็มใจ?... มึงเป็นรุกไม่ใช่เหรอวะ?... ขนาดถ่ายหนังได้เงิน มึงยังไม่เอาเลย แล้วกะไอ้เหี้ยนี่ ทำไมมึง..."
ผมกลอกตา ยอมรับกับตัวเองน่ะมันง่าย แต่ยอมรับกับเพื่อนนี่ มันดูเสียฟอร์มจริงๆ ให้ตายเหอะ...
"ก็... คือกูอยากลอง...ของแปลกมั้ง..."
"เหี้ย!!!!"
พวกมันพร้อมใจกันปล่อยตัวเหี้ยเต็มหน้าผมเลย ไอ้กำปั้นทำปากแบะใส่ผมเหมือนเยาะเย้ย ผมเอามือลูบหน้าลูบตา ปัดตัวเหี้ยออกไปให้พ้นๆ แล้วเกาหัวแกร๊กๆ
"แล้วทำไมมันต้องส่งคลิป ส่งข้อความมาขู่มึงอีก ถ้าพวกมึงตกลงเป็นกิ๊กกันแล้ว"
ไอ้พิกกอดอกถามนิ่งๆ
"ก็มันเสี้ยน..."
"เอ้อ! กูเสี้ยน!!!! แม่ง เพราะพวกมึงแหละ ชวนมันไปโน่นไปนี่ ทั้งวันกูยังพอทน แต่ทั้งคืนกูทนไม่ได้เว้ย ...เพื่อนกันอะไรกันนักหนาวะ พวกมึงไม่เก็บมันเข้าไส้ไปซะเลยล่ะ ห่า!!"
ไอ้ชัชชี้หน้ามัน ทำท่าทำทางจะเข้ามาฟัดมัน ส่วนไอ้กำปั้นก็ลอยหน้าลอยตา เจ็บขนาดนั้นแล้วยังไม่เจียม
".........................."
จู่ๆ พวกเพื่อนผมมันก็ทำหน้าเครียดๆ หลังจากนั่งเงียบกันไปพักใหญ่ๆ สร้างความรู้สึกกดดันให้มากมาย
"โซดา... พวกกูไม่อยากให้มึงคบมันว่ะ..."
นั่นไง...ประโยคที่ผมไม่อยากฟัง ผมควรทำยังไง...เพื่อนก็สำคัญ แต่ผมชอบคิดเองทำเอง และเกลียดการถูกบังคับเอามากๆ
"พวกมึงเสือกอะไรด้วย เรื่องนี้กูกะมันตกลงกันแล้ว..."
"พอ... กำปั้น ไม่ต้องพูด"
ผมส่งสายตาปรามมัน ให้มันเข้าใจว่านี่เป็นเรื่องระหว่างผมกันเพื่อน มันก็ทำหน้าจิ๊จ๊ะ แล้วกอดอกหันไปอีกทาง
"...ขอเหตุผลซิ ว่าทำไมมึงถึงพูดแบบนี้..."
"โซดา.... เฮ้อ... เหตุผลกูคือ มันแค่อยากเอากับมึง แค่สนุกๆ เดี๋ยวมันเบื่อ มันก็ไป"
ไอ้เปียวเป็นคนพูด
"...ก็ใช่ แต่กูก็แค่นั้นเหมือนกัน กูก็แค่เอากับมัน ไม่ได้อะไร เบื่อเมื่อไหร่ก็ต่างคนต่างไป..."
ไอ้กำปั้นทำปากแบะๆ ทำหน้าเย้ยพวกเพื่อนผมทำนองว่า 'เห็นปะ มันก็เหมือนกู' ชัดมากๆ
"ส่วนของกู ...ไอ้เหี้ยนี่มันรู้ว่ามึงถ่ายหนัง แถมมันก็ถ่ายคลิปมึง แสดงว่ามันไม่ซื่อ เกิดวันไหนมันอยากได้ตังค์..."
"สัด!!! มึงถอนคำพูดเลยนะ ไอ้ฟาส กูทำงานหาเงินใช้เองเว้ย ค่าเรียนค่ากินกูก็หามาเอง พวกมึงเองเหอะ เอาเงินพ่อเงินแม่กิน แล้วมีหน้ามาว่ากูเป็นแมงดาไถ่เงินมัน สัด!!! มึงถามมันเลย ตั้งแต่พวกกูเอากัน มันเคยเสียสักบาทหรือยัง อย่างเก่งก็เสียค่าถุงยางกะค่าเจลเว้ย"
ไอ้กำปั้นมันด่ากราด เล่นเอาเพื่อนผมหน้าม้านไปเลย ผมเลยต้องส่งสายตาปรามมัน จริงอยู่ว่าผมกับมันหาเงินเองได้ แต่คนที่มีพ่อแม่เลี้ยงก็ไม่ผิดอะไรที่จะใช้เงินพ่อแม่ ไม่ควรเอามาเป็นประเด็นด่ากัน
"แล้วไอ้เรื่องถ่ายคลิปนี่มันเป็นเรื่องของรสนิยมเว้ย กูชอบของกู ขนาดไอ้โซดามันยังไม่บ่น แล้วพวกมึงยุ่งไรด้วย แล้วอีกอย่างกูก็ไม่ได้โหลดลงคอมฯ มือถือกูก็ติดตัวตลอด ไม่มีหรอกนะเว้ย ไอ้คลิปหล่งคลิปหลุด เหอะ!!"
แล้วไอ้กำปั้นมันก็บ่นอุบอิบถึงมือถือที่มันเก็บตังค์ซื้อ แต่โดนพวกเพื่อนผมพังซะเละ... ก็นะ... ผมหันไปมองไอ้ชัช ให้มันพูดบ้าง
"สำหรับกู มันดูถูกมึงที่มึงถ่ายหนัง ตอนที่มึงไปญี่ปุ่น มันเกือบเอาเรื่องมึงมาแฉ มันด่ามึง.... แล้วมันก็หาว่าพวกกูเป็นผัวมึงด้วย ...ถึงมึงจะแค่กิ๊กกัน แต่ถ้ามันไม่ให้เกียรติมึง มึงก็ไม่ควรยุ่งกับมัน"
เหตุผลข้อนี้ของไอ้ชัชที่ปกติมันชอบทำตัวเล่นๆ ทำเอาผมต้องนิ่งคิด... ผมถูกไอ้กำปั้นดูถูก? ผมเริ่มรู้สึกแย่ พอมันมองเห็นสีหน้าผม มันก็ขมวดคิ้ว
"เรื่องนั้น... ก็กู... ไม่ได้ตั้งใจ กูแค่ช็อคที่รู้ว่ามึงถ่ายหนังอย่างว่า... กูคิดไม่ถึงว่า...คนที่ดูดีแบบมึงทำอะไรแบบนั้น... เพราะมึงถูกบังคับ... เพราะมึงจน?... หรือเพราะอะไร..."
ไอ้กำปั้นมันหันมาพูดกับผม แววตามันแฝงความรู้สึกมากๆ ...ผมก็ต้องยอมรับนะ ว่าเรื่องแบบนี้คนทั่วไปไม่เข้าใจหรอก แม้แต่ไอ้กำปั้นก็เถอะ...
"เพราะ...ผมอยากลอง อยากรู้ ก็แค่นั้น"
ผมตอบมันไป กับไอ้กำปั้นไม่รู้ทำไมผมถึงไม่พูด 'กูมึง' ส่วนนึงคงเป็นเพราะมันยังไม่ได้เข้ามาอยู่ในเส้นแบ่งคนสนิทของผมละมัง... มันเองก็คงรู้สึก มันจ้องตาผม ก่อนจะถอนหายใจ
"อืม... ก็นั่นแหละ ตอนนั้นกูแค่ช็อค กูเลยงี่เง่า ที่กูปากเสียไป กูก็....ขอโทษ..."
ไอ้กำปั้นมันกวาดตามองเพื่อนผม คำขอโทษของมันดูหนักแน่นจริงใจมาก
"แล้วกูก็ยอมให้มึงซัดกูซะอ่วมโดยที่กูไม่ได้โต้ตอบ พวกมึงคงเข้าใจใช่มะ ว่าคืนนั้นกูยอม เพราะมันไม่เหมือนวันนี้ที่กูไม่ยอม..."
ผมก็ไม่รู้ว่าวันนั้นมันเป็นยังไง แต่วันนี้บอกได้คำเดียวว่า...เละ...
"ไอ้กำปั้น..."
คราวนี้ถึงตาไอ้พิก มันเรียกกำปั้นสีหน้านิ่งๆ คืนฟอร์มพิกคนเดิมมากๆ
"เรื่องพวกกูจะเป็นผัวไอ้โซดามัน มึงตัดทิ้งไปได้เลย พวกกู 'เพื่อน' กัน เอาหญิงมาปี้ด้วยกันน่ะทำได้ แต่ให้ปี้กันเองทำไม่ลงเว้ย"
ไอ้พิกกับไอ้กำปั้นมันจ้องหน้ากัน ส่วนผมกับพวกที่เหลือก็ผงกหัวเห็นด้วย ยิ่งเหลือบมองตากัน ยิ่งเห็นด้วยไปใหญ่ ...ให้ปี้กันเอง แค่นึกภาพก็สยองแล้ว ฮะ ฮะ...
"สำหรับกู เหตุผลกูคือ กูรู้สึกว่ามึงจะต้องทำเพื่อนกูเสียใจ ลางสังหรณ์กูแม่น และกูไม่ยอมให้เพื่อนกูเสียใจเพราะมึง"
ใช่ครับ ไอ้พิกเป็นคนที่มีลางสังหรณ์แม่นมาก พิสูจน์มาแล้วหลายครั้ง ทั้งตอนที่ไอ้ชัชเจออุบัติเหตุในสนามบาส ตอนที่ไอ้ฟาสเกือบโดนรถเฉี่ยว ฯลฯ ว่าแต่...มันมีลางว่าไอ้กำปั้นจะทำผมเสียใจเหรอ?... ฟังแล้วดูตุ๊ดๆ ยังไงไม่รู้ อย่างผมเนี่ยนะต้องเสียใจเพราะไอ้กำปั้น?
"........................"
ไอ้พิกกะไอ้กำปั้นจ้องตากันพักหนึ่ง แล้วไอ้กำปั้นก็กอดอกพิงพนักเก้าอี้ สายตามันดูจริงจัง และดูมันสงบลง เหมือนมันเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาในทันตา
"เรื่องนี้ กูไม่่รู้ว่ะ แต่กูจะถามมึงว่าทำไมเพื่อนมึงถึงเสียใจไม่ได้ ไม่ว่ากูกับมันจะคบกันแบบไหน ไอ้ความดีใจเสียใจ มันห้ามกันได้ด้วยเหรอวะ...
อย่างพ่อกะแม่กู ขนาดรักกันดี อยู่กินกันเป็นสิบกว่าปี แม่กูก็ยังทำให้พ่อกูเสียใจ... เสียน้ำตาไม่อายใคร...
เพราะ...แม่กูเป็นมะเร็งตาย...
แล้วมึงบอกกูดิ๊ ว่าในโลกนี้ มีใครเสียใจไม่ได้บ้าง แล้วไอ้โซดามันเป็นใคร ทำไมมันถึงเสียใจไม่ได้? ถึงมันกะกูจะเลิกกันตามที่มึงต้องการ แต่แล้วไง... มึงจะตามไปห้ามมันคบทุกคน เพราะมึงคิดว่ามันจะต้องเสียใจงั้นเหรอวะ?...
งึ่เง่าว่ะ บอกตรง... ถ้าไอ้โซดามันเสียใจ พวกมึงเป็นเพื่อนมัน พวกมึงก็ปลอบมันซิวะ ไอ้หงอกอ่ะมันถึกขนาดนี้ มันคงไม่ตายเพราะคำว่าเสียใจหรอก"
พวกผมก็เงียบ ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำพูดของไอ้ห่ามกำปั้น จะกระแทกใจได้ขนาดนี้ แต่เงียบได้พักเดียว ก็วงแตก เพราะไอ้เปียวมันร้องไห้กระซิกๆ
"โฮ... แม่ง...ไรวะ แค่นี้ต้องเอาเรื่องแม่ตายมาพูดเลยเหรอวะ... ฮึก... ไอ้เหี้ย...ไอ้ลูกไม่รักดี..."
"............................."
พวกผมรวมไอ้กำปั้น ใบ้แดก มองไอ้เปียว ไอ้เด็กติชเคราแพะยกมือปิดหน้าสะอึกสะอื้น....
"เหี้ยเปียว.... ก๊ากกกกกกกกกกกกกก 555 ร้องไห้เป็นเด็กเลยนะมึง แม่งตลกว่ะ 555555"
ไอ้ชัชนำทีมครับ แล้วพวกผมก็หัวเราะกันสนั่นหวั่นไหว ขนาดไอ้พิกเอามือปิดปาก มันยังเผลอปู๊ดเสียงหัวเราะออกมา ยิ่งทำให้ตลกเข้าไปใหญ่ จนไอ้เปียวนั่งเอ๋อหน้าแดง บ่นกระปอดกระแปด
"เออๆ พวกกูยอมก็ได้ แม่ง.... แต่บอกไว้ก่อนเลยนะเว้ย มึงอย่าหวังจะลากเพื่อนกูไปกกได้ง่ายๆ ยังไงสำหรับไอ้โซดา พวกกูก็มาก่อนมึง หึ หึ"
ไอ้พิกเป็นคนพูด แล้วพวกมันก็ชวนกันลุกขึ้นแล้วทำท่าว่าจะกลับ
"พวกมึงจะไปไหนน่ะ?"
"พวกกูจะกลับแล้ว ว่าจะไปหาอะไรกินด้วย"
ผมขมวดคิ้วลุกตามพวกมันไป
"ไม่ทำแผลก่อนเหรอ ของกินกูก็มีนะ ไม่พอเดี๋ยวไปซื้อมาให้"
"เหอะ... มึง พวกกูตั้งหลายคน ทั้งยาทั้งของกินที่มึงมีไม่พอหรอกเว้ย เอาเป็นว่ามึงก็อยู่กับมันไปละกัน แต่วันนี้พวกกูเล่นมันซะหมดแรง มันคงไม่มีปัญญาเอามึงหรอก เหอๆ"
"อึ๊ก แค่กๆๆ"
ผมถึงกับสำลัก ไอ้ชัชตบหลังให้ผมอย่างแรง ก่อนที่พวกมันจะเดินออกไป ส่วนผมหันกลับมาอีกที เห็นไอ้กำปั้นนั่งซัดข้าวผัดที่ผมซื้อมารวดเดียว 2 ห่อเลย ผมเลยเดินไปแย่งมันกินเพราะเริ่มรู้สึกหิว พอดีตอนหัวค่ำมันกินไม่ค่อยลง ...แต่ตอนนี้รู้สึกโล่งอก สบายใจมากๆ เลยกินไปแกล้งเอานิ้วจิ้มแผลมันไป ถือซะว่าเป็นการตัดกำลังคู่แข่ง ^O^
********************************************************
โอ้ววว.... ตอนนี้ไม่มีหื่นนนนน
ตอนนี้เฉลยแล้วนะคะ พิกไม่ได้คิดเกินเพื่อนค่ะ แค่รักเพื่อนมากๆ เท่านั้นเอง
สำหรับทุกคนแล้ว โซดาเป็นเหมือนไอดอลค่ะ กล้าคิดกล้าทำอะไรแปลกๆ
พวกเพื่อนก็เลยหวง ยิ่งเห็นโซดาเป็นรับให้กำปั้น ก็เลยแอนตี้กำปั้น
ประมาณว่า บังอาจมาลบหลู่ของสูง ทำนองนี้อ่ะนะ
ส่วนที่เพื่อนๆ รู้ว่ากำปั้นส่งคลิป ส่งคำขู่มาให้โซดา
ก็เพราะตอนในห้องที่โซดาไปเอารายงาน พิกแอบดูมือถือโซดา
ก็เลยพาพวกไปยำกำปั้น
(ไม่งงเนอะ?
ปล. ตอนนี้มันยาวเลยโพสเดียวมาไม่มาก แต่จำเป็นต้องแบ่งโพส หวังว่าจะไม่ทำให้เสียรมณ์
ขอบคุณทุกเม้นท์ ทุกคะแนน ทุกเป็ด
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
Edit : แก้ไขคำผิดตามคำแนะนำ ขอบคุณท่าน bulldog17 และท่าน aiLime13 มากๆ คร่า
หัวข้อ: ลอง 'รับ' ดูสักครั้ง... [39-2] 28-11-63/p.114 (อ่าน 821452 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก