ทำไมเรารู้สึกสะใจและยังคิดว่ายังไม่สาสมที่โปรดเคยทำกับปลื้มกูไม่รู้
มันเหมือนอะไรหลายๆอย่างที่โปรดเคยทำอะไรเลวๆกับปลื้มมันสะสมมาเรื่อยๆ
และรอเวลาที่ปลื้มจะฉลาดขึ้นซักที บางทีเราก็ควรมองหาความสุขให้กับตัวเองบ้าง
หากเรายังยึดติดกับความรักอย่างเดียวโดยไม่เปิดหูเปิดตา อะไรก็ยอมไปซะหมด
เราเองที่ต้องเจ็บ แต่ดูๆแล้วโปรดก็ปรับปรุงตัวแล้วแต่ก็ใช่ว่าบาดแผลที่โปรดเคยทำ
มันจะหายไปเลยนี่นา ความทุกข์ความเจ็บปวดที่ปลื้มเคยได้รับแม้มันจะจางไปแล้ว
แต่มันก็เป็นความทรงจำแย่ๆอยู่ดีล่ะ โปรดควรได้รับผลจากการกระทำนั้นเสียบ้าง(ขอแบบหนักๆหน่อยนะครับ)
มันจะได้ดูสมเหตุสมผลพอที่คนอ่านจะรู้สึกสงสารและอยากกให้กลับมาคืนดีกัน
ปล.แต่แอบไม่เข้าใจว่าคนอ่านนิยายจากเล้าเป็นส่วนใหญ่ทำไมเวลาพระเอกทำเรื่องเหี้..ยๆกัับนายเองขั้นรุนแรง
แต่แค่พระเอกสำนึกกับเจ็บปวดนิดๆหน่อยๆ(แต่ยังไม่เท่าขี้เล็บที่นายเอกเคยได้รับเลย) ก็ใจอ่อนสงสารแล้วกลับมาต่อว่า
ว่านายเอกใจแข็งทำไมไม่ยอมคืนดีซักทีเฮ้อนี่แหละน้าสงคมไทยมันเลยทำให้พวกจัญไรทั้งหลาย
มันทำเลวได้ง่ายขึ้นเพราะเพียงแค่คิดว่าสำนึกผิดแล้วคนก็ให้อภัย ใจจริงอยากให้พระเอกโดนจับด้วยซ้ำเพราะมันเป็นการข่มขืน
ถึงแม้นายเอกจะไม่เอาความแล้ว แต่มันก็ยังแสดงให้เห็นว่าบ้านเมืองก็มีกฎหมายนะ แต่ก็อย่างว่านิยายไทย
คนชอบอ่านแนวพระเอกเหี้...ย นายเอกน่าสงสารกระเดือกไปทางโง่ ให้คนอ่านอินและด่ากันไปเพื่อความบัันเทิง
เวลาก่อนมันจะทำผิดมันเลยไม่คิดกันไง