ยิ่งอ่านก็ยิ่งรู้สึกว่าเมตเป็นคนน่ารัก
ดูเหมือนอ่อนๆ แต่จริงๆ แล้วดื้อเอาการ จะเรียกว่ามุ่งมั่น หรือรั้นดีล่ะ
แต่ทำทั้งที่ตัวเองเจ็บเพราะมีจุดมุ่งหมาย คือหรรษาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
จะได้เดินเคียงข้างกันได้ แต่ไอ้หน้าแข้งช้ำเืลือดนี่ปนสยองจริง ๆ นะ
หรรษา ผู้ชายที่ตอนแรกเหมือนเฉยชา แต่กลับมีอะไรน่าสนใจมากมาย
ตอนแรกเอะใจที่รีบไปดูแลแอน นึกว่ายังรัก ยังไม่ลืมเขา
แต่อ่านไปแล้วกลับรู้สึกว่าเมตตาเป็นผู้ชายใจดี อ่อนโยนในแบบของตัวเอง
และดูพึ่งพาได้เพราะดูเป็นผู้ใหญ่พอควรเลย
น้องเมต เมาแล้วเรื้อนไม่พอ หนนี้คิดจีบสาว
แปลกใจตั้งแต่ชื่อเพอซี่แล้วว่าต้องไม่ใช่สาวแท้
ทั้งยังสวยหยาดเยิ้ม และหยอกเมตเหมือนหยอกเด็กน้อยจริงๆ
แอบลุ้นว่าถ้าสอยกันไป น้องเมตจะโดนกินหรือเปล่า
แต่พระเอกก็มาทัน (ชอบจริง ๆ เลย) มาปุ๊บด่าเมียโคตรจะแมนปั๊บ 5555
แอบอ่านเจอด้วยว่าหรรษาก็คิดถึงเมต และเป็นห่วงมากถึงได้รีบมาตามหา
เราว่า นอกจากเมต จะ "รัก" หรรษาไปแล้ว หรรษาเอง ก็น่าจะ "รัก" เมตไปแล้ว ไม่มากก็น้อย
ปล. นั่งเหยียดขาแต่คล้องคอ พูดถึงประสบการณ์วันเมาๆ ....คือเหมือนชวน ยั่ว ยังไงก็ไม่รู้อ่ะเมต
ปล. หรรษาก็คิดงั้นใช่หรือเปล่า.....