▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓By TRomance ตอนพิเศษสั้นๆวาเลนไทน์ P.78 [15.02.58]  (อ่าน 725116 ครั้ง)

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-02-2015 23:16:15 โดย Seiki »

ออฟไลน์ ROCKLOBSTER

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-4
โอ้วววว...เรื่องใหม่ ของTRomance

ออฟไลน์ question09

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1502
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-10

ออฟไลน์ SenzaAmore

  • Where troubles melt like lemon drops....
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 713
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +79/-0
 :mc4:  รอเรื่องใหม่ค่ะ

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
เรื่องเก่าล่ะ พี่ไนซ์ ชั้นจะได้อ่านมั้ย  :laugh: ทวงออกอากาศบ้างไรบ้าง  :z2:

ออฟไลน์ Poseidon

  • Unconditional love
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5081
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +260/-12

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
:mew1: สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้เจอกันอีกครั้งนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนักอ่านหน้าใหม่ทุกคนด้วยค่ะ (ไม่มานานมีอีโมน่ารักเพิ่มขึ้นด้วยอะ  o13




▓▒░ อุบัติรักเร็วเกินเหตุ ░▒▓  ตอนที่ 1

ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าละครที่แม่ผมครองรีโมทดูอยู่ทุกวันนั้นจะเกิดขึ้นในชีวิตจริง ผมไม่เคยเชื่อและไม่มีวันเชื่อว่าคนเราจะเมาจนสิ้นสติและถูกข่มขืนกันได้ง่ายๆ นางเอกจะตกเป็นของพระเอกง่ายดาย ทั้งๆที่เตะต่อยคนร้ายตัวน้องๆจากลูกควายได้แต่ทำไมต้องมาเสียท่าให้พระเอกที่ดูยังไงก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคนธรรมดา
ผมไม่เคยเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้จริง

ไม่เคยเชื่อ

ไม่คิดเชื่อ

แต่!!!!!!

“เมตตา ลูกบอกแม่ว่าเมื่อคืนลูกถูกล่วงเกินงั้นเหรอ”
ผมทนเสียงรบเร้าคาดคั้นที่เสียดแทงเข้าหูซ้ายแล้วฝังอยู่ในกองขี้หูฝั่งขวาไม่ได้จริงๆ

“ไม่เป็นไรหรอกแม่ ผมเป็นผู้ชาย” เมตตาคว้าหมอนเน่าใกล้มือขึ้นมาอุดหูปิดกั้นเสียงแหลมปรี๊ดที่ค่อยๆสั่นสะเทือนจนกลายเป็นพายุลูกย่อมๆไว้ทันทีเหมือนล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า

แต่ผมก็เสือกลืมไปซะสนิทเลยว่า กว่าจะมีนายเมตตาที่ชาญฉลาดในวันนี้ มันเกิดจากฝีมือของหญิงสาววัยกลางคนที่กำลังปลุกปล้ำอยู่กับมวลสารก้อนมหึมาที่มุดตัวอยู่ในผ้านวมผืนใหญ่ และหญิงสาวคนนั้นก็ทำให้ร่างที่มีเสื้อผ้าห่อคลุมน้อยชิ้นสัมผัสกับอากาศหนาวเหน็บของเครื่องปรับอากาศที่ครางหึ่งแข่งกับเสียงแม่อยู่ในตอนนี้

“แม่อะ เมตจะนอนนะครับแม่ เมตเพิ่งหาทางกลับบ้านเจอเองนะ”

“ไอ้เมตตา ไอ้ลูกบ้า นี่แกเพิ่งผ่านการเสียตัวมานะเว้ย แกไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ”

“ก็รู้สึกอยู่นี่ไง ก็เลยเลือกที่จะนอนให้มันหายเจ็บไงแม่ ขอตัวนะครับ”

“ไม่ได้ นี่แกต้องพูดกับแม่ให้รู้เรื่องก่อนนะ ว่าแกไปพลาดท่าเสียทีให้ใครมา”

“แหม ก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่นาแม่”

“อุต๊ะ แกพูดออกมาได้นะไอ้เมต คำก็ไม่เสียหายสองคำก็ไม่เสียหาย แม่ก็ไม่อยากจะอะไรกับแกหรอกนะถ้าหากแกจะไปนอนกับผู้หญิงที่ไหนมา แต่ที่แม่เต้นเร่าๆใส่แกอยู่นี่เพราะแกไปพลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชาย เข้าใจมั้ยเมต แกเสียตัวให้ผู้ชายนะเว้ยไอ้ลูกบ้า”

ใช่ครับ!!! ที่คุณนายกาญจนาโวยวายจนหลุดมาดผู้ดีตกยากอยู่ตอนนี้เพราะผม ลูกชายคนเดียวของเธอที่เธออุตส่าห์ตั้งชื่อให้ซะหล่อว่า ‘เมตตา’ เพิ่งตีปีกออกไปท่องโลกกว้างยามราตรีครั้งแรกก็ได้เรื่องกลับมาฝากผู้เป็นมารดาตอนอรุณเบิกฟ้าว่า

“แม่ เมื่อคืนเมตเมามาก แล้วทำอีท่าไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีเมตก็นอนอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าคนนึงแหละแม่”

“เพื่อนของเพื่อนคนไหนหรือเปล่าเมต” ตอนนั้นแม่ยังใจเย็น มองโลกในแง่ดีอยู่

“เมตก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพื่อนของเพื่อนคนไหนรึเปล่า รู้แค่ว่าเมตตื่นขึ้นมาเสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัว แล้วก็....”

“แล้วก็อะไรล่ะเมต” แม่รบเร้าเมื่อเห็นผมนิ่งไปพักใหญ่ ผมก็ไม่ใช่จะกลัวหรืออยากจะปิดบังอะไรแม่หรอก เพียงแต่ผมเองก็ใช่ว่าจะสร่างเมาสักเท่าไหร่ ไอ้ที่เงียบไปก็เพราะกำลังลำดับเหตุการณ์ที่ตัวเองก็ยังงงอยู่เนี่ยแหละ

“เมตรู้สึกว่าปวดหัว ปวดเนื้อปวดตัว”

“อาฮะ คงกินเหล้ายี่ห้อไม่ถูกปากมั้งลูก ตอนแม่กินเบนมอร์ครั้งแรก แม่ก็เป็นแบบลูกเหมือนกัน ไปนอนซะเถอะงั้น เรื่องธรรมดา แกมันอ่อนเดียงสาเกินไป”
แม่ทำเหมือนจะเข้าใจผม แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง

“ตอนที่แม่กินเหล้าผิดสำแดงครั้งแรก แม่ก็ปวดเสียดที่บั้นท้ายด้วยรึเปล่าแม่”

“ไม่นี่ ก็แค่ปวดหัว ปวดเนื้อปวดตัวนั่นแหละ ไม่จงไม่เจ็บก้นอะไรเลยนี่”

“งั้นเมตคงพลาดท่าเสียทีให้เค้าเสยตูดตอนเมาแล้วแหละแม่ บัดซบจริงๆเลย”

“อะ อะไรนะ นี่แกกำลังจะบอกแม่ว่า แกโดนลากไปข่มขืนเหรอเมต”

“คงไม่ลากหรอกมั้ง เมตคงเดินตามเค้าไปเองแหละมั้ง”

“ตายละ นี่แกกำลังบอกแม่ว่าแกใจง่ายเองเหรอเมต บัดสี บัดสีที่สุด แม่ยอมไม่ได้หรอกนะเมต”
และหลังจากนั้น ผมก็ตกอยู่ในสภาพจำเลยของแม่มาจนถึงตอนนี้
จะเที่ยงอยู่แล้ว ผมยังไม่ได้นอนเลยสักงีบ

“แล้วแม่จะให้เมตทำไง” ผมคว้าหมอนมาปิดหน้าและอุดหูตัวเองอีกครั้งหลังจากที่สู้แรงแม่ไม่ไหว

“คนที่ต้องทำคือผู้ชายคนนั้นต่างหาก”

“แม่จะให้ไอ้คนนั้นมันทำอะไร”

“รับผิดชอบไง มันต้องรับผิดชอบเมตสิ มันกระทำชำเราเมตไปแล้วนี่”

“แต่เมตไม่ได้ท้องนี่แม่” ผมไม่น่าลี้ภัยกลับมาบ้านเลยให้ตายเถอะ

“แต่เมตก็สูญเสียความเป็นชายไปแล้ว เมตจะกลับไปจุดเดิมไม่ได้แล้วนะลูก” จากเรื่องเล็กน้อยในความคิดผม มันเหมือนจะขยายเป็นเรื่องใหญ่เพราะแม่

“ฟังนะครับคุณนายกาญจนา นายเมตตาลูกชายของคุณเป็นผู้ชายนะครับ เมตว่าความเจ็บปวดของมันก็ประมาณเดินเหยียบขี้หมาแล้วล้มแหละแม่ มันไม่ได้เป็นวาระของชาติขนาดนั้นสักหน่อย”

“หนอยแน่ไอ้เมต นี่แกคิดว่าเรื่องผิดผีผิดธรรมชาติอย่างนี้เป็นเรื่องเหยียบขี้หมาแล้วลื่นหน้าคมำงั้นเหรอ ใครสั่งใครสอนแกให้มองโลกในแง่ดีขนาดนี้หาาาาาาาาาาาาาาาาาา”

ไม่น่าเชื่อว่าเสียงสุดท้ายของแม่เป็นเหมือนเสียงสวรรค์ที่ส่งผมเข้าสู่ห้วงนิทราได้เนิ่นนาน

นานจนไม่รู้เลยว่านี่ผมนอนข้ามวันและข้ามคืนมาแล้ว

แม้ในใจจะอุทานออกมาเสียงดังวว่า ‘ตายห่า’

ถ้าผมไม่จำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ผมเห็นคุณนายกาญจนาคือเธอใส่เสื้อสีเหลือง แต่ตอนนี้ที่ผมตื่นมาเธอใส่เสื้อผ้าด้วยโทนสีเขียวตองอ่อน ขับสีผิวหญิงสาวชาวเหนือให้ขาวผ่องยิ่งขึ้นไปอีกและเน้นหน่วยตาดำให้เขียวเข้มมากกว่าเดิมจนผมสะดุ้งตื่นขึ้นมายิ่งกว่าเพิ่งผ่านการฝันร้าย

“ตื่นแล้วเหรอพ่อลูกชายตัวดี”

สถานการณ์ชีวิตผมตอนนี้เรียกว่าเข้าขั้นวิกฤต!!

ผมดีดตัวขึ้นมาทำหน้าตาเกียจคร้านและบิดขี้เกียจให้แม่รู้ว่าลูกชายของแม่ยังไม่พร้อมรับกับมือในตอนนี้นะ
แต่ว่าแม่ก็คือแม่ ผมเลยต้องลุกขึ้นมาทำหน้าเริ่งร่าว่า ‘พร้อมแล้วก็ได้’

“แล้วแกยังปวดก้นอยู่มั้ย” แม่โพล่งถามขึ้นมาได้หน้าตาเฉยมาก มากเหมือนกับถามว่า ลูกยังปวดฟันอยู่มั้ย ลูกปวดหัวหรือเปล่ายังไงยังงั้นเลย แต่ถ้าแม่ไม่ถาม ผมก็ลืมไปแล้วนะว่าตัวเองเพิ่งถูกทะลวงไส้เบิกทวารมา

“แม่ เมตแค่ไปนอนกับผู้ชายมานะแม่ ไม่ได้ถูกรถชน มันไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้นสักหน่อย”

“เหรอ ไหนแกลองลุกขึ้นเดินสิ” แม่กระตุกแขนเสื้อผมกระตุ้นให้ลุกขึ้นตามคำสั่งอีกแรง

“ทำไมต้องลุกขึ้นล่ะแม่” อยากล้มตัวลงนอนต่อมากกว่าอีก

“แม่จะดูว่าแกเดินขาถ่างหรือเปล่าน่ะสิ”

“อะไรนะแม่ เดินขาถ่างเกี่ยวอะไร” ผมงงมาก มากจริงๆนะครับนะ

“ก็แกมันเด็กสมัยใหม่จะไปรู้อะไรเล่า ตอนแม่สาวๆนะ เค้าพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของสาวๆจากการเดินกันทั้งนั้นแหละ ถ้าเดินขาถ่างนี่แสดงว่าเพิ่งเสียตัวมาไง”

“แล้วผู้ชายมันเอาพรหมจรรย์ที่ไหนมาขาดล่ะแม่ก็”

“ไม่รู้ล่ะ แกต้องให้ไอ้บ้านั่นรับผิดชอบนะ มันทำอะไรลงไปมันเป็นลูกผู้ชายมันต้องรับผิดชอบสิ”

“แต่เมตก็เป็นผู้ชายนะแม่”

“แล้วยังไง ไหนว่าเดี๋ยวนี้หญิงชายเท่าเทียมกันไงล่ะ ถ้าไปทับผู้หญิงขึ้นมานี่สังคมรุมกันกดดันให้ต้องรับผิดชอบเพื่อรักษาเกียรติ แล้วผู้ชายมันไม่มีเกียรติหรือไงวะ”

“แต่เมตก็ไม่ได้โดนข่มขืนหรอกแม่ เรียกว่าบรรยากาศกับเมรัยมันพาไปอะ ใครเขาจะมารับผิดชอบ”

“งั้นแม่จัดการเอง เอาข้อมูลไอ้บ้านั่นมา”

และแล้วประโยคสุดท้ายของแม่พร้อมแววตาเขียวปั๊ดนั้น ทำให้ผมมายืนอยู่ท่ามกลางฝูงกระทิงเปลี่ยวที่เพ่งมาที่ผมเป็นตาเดียวเหมือนลูกไฮยีน่าหลงข้ามป่ามางั้นแหละ


วิทยาลัยอาชีวะเอกชนชื่อดัง สถานที่ที่รวบรวมลูกคนมีเงินที่ไม่มีสถานศึกษาแห่งไหนยอมรับไว้มากที่สุด บรรยากาศรอบๆตัวของเมตตาที่ถูกเพ่งมองมาจากสายตาหลายๆคู่ของเด็กที่ถูกขนานนามว่า ‘เหลือขอ’ ทำให้เมตตาหดตัวเองให้ลีบเล็กมากที่สุด ถ้าผมสามารถแปลงร่างได้ ผมจะทำให้ตัวเองเป็นเพียงเศษกระดาษที่ปลิวเข้ามาที่นี่ซะด้วยซ้ำ

แต่ถ้าชีวิตมันง่ายอย่างนั้นก็ดีสินะ ทว่ามันไม่ใช่เลย

“เด็กมหาลัยไหนหลงเข้ามาแล้วกลับรังไม่ถูกวะ ฮั่นแน่ เป็นลูกนกหลงรังที่สอบเข้า ม.รัฐบาลซะด้วยสิ แต่น่าเสียตายที่อาจจะต้องมาตายในฝูงแร้งแบบนี้นะ มาหาใครที่นี่วะ”

ผมเผลอสะดุ้งไปตามเสียงตะคอกถามนั่นทั้งๆที่ในใจนั้นโกรธจนกลายเป็นตัวสั่นฮันงกเสียฉิบ กลัวไอ้เหยี่ยวแร้งพวกนี้ก็กลัว แต่แรงคาดคั้นจากแม่ก็ออกจะน่ารำคาญในความรู้สึกเมื่อนึกไปถึงว่าถ้าผมคว้าน้ำเหลวกลับไปจะต้องทนกับเสียงบ่นอันน่ารำคาญของแม่ไปอีกนานสักแค่ไหน

เอาวะ!! มาถึงนี่แล้ว นายเมตตาก็ชายชาติทหารคนนึงเหมือนกัน (เกิดความหึกเหิมขึ้นมาเพราะว่าเรียน รด.ตอน ม.ปลาย ล้วนๆ)

เด็กหนุ่มถอนหายใจยาวจนปลายเท้าจิกพื้น เสียงปลุกความฮึกเหิมในตัวดึงฮึ่มออกมาจากลำคอเรียวเล็ก
แล้วผมจะต้องเริ่มต้นยังไงกับฝูงเสือสิงห์กระทิงเปลี่ยวหน้าเหี้ยมพวกนี้ดีนะ ถ้าแทนตัวเองว่าเราก็ดูจะหงอเกินไป ถ้าใช้แทนตัวเองว่าผมออกไปก็ดูจะดีเกินไปมาก คำไหนกันกันวะที่เหมาะกับพวกที่หนวดเคราะรุงรังและบ้างก็สักเต็มแขนและเอาหลดชาไข่มุกมาใช้แทนต่างหูอย่างไอ้เด็กช่างพวกนี้ ผมกวาดตามองไปรอบๆก็เห็นสายตาที่คาดคั้นคำตอบแบบเหี้ยมๆส่งมาอย่างเดียวเลย ไม่มีแววตาไหนที่ดูปราถนาดีมีไมตรีจิตเลยสักคู่

“กูมาหาคนชื่อหรรษา มีใครรู้บ้างว่ามันอยู่ที่ไหน”

อะไรวะ? แค่เมตตาเสียงดังขึ้นมาแค่นี้ฝูงแร้งที่หิวกระหายเหยือถึงกับแตกฮือเลยเหรอเนี่ย เรานี่ก็ใช่ธรรมดาเหมือนกันนี่หว่าไอ้เมต คิดได้แค่นั้นก็ดูเหมือนไหล่ผมจะตั้งตรงขึ้นมาเพื่อรับกับคอแข็งๆและใบหน้าเชิดๆที่ดูจะมีความมั่นใจขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึงทันที
ชายผู้กล้าหาญคนหนึ่งก้าวขาเข้ามาใกล้ ท่าทางหมอนี่ดูป่าเถื่อน  แต่ก็ยังดูน่าไว้วางใจมากกว่าโจรป่าสักเล็กน้อย

“มาหาหรรษาทำไม มีธุระ หรือว่าจะมาหาเรื่องมัน” ชายคนนี้ถามตรงมากไปจนผมตั้งหลักแทบไม่ทัน ไม่ได้เตรียมคำตอบมาซะด้วยสิว่าต้องบอกคนอื่นๆว่ามาหาหมอนี่ทำไม ในเมื่อเราจะน่าอยู่กันคนละโลกเลยด้วยซ้ำ

“ขอให้เป็นเรื่องของกูกับหรรษาได้มั้ยล่ะ กูมาหาหรรษา ไม่ได้มาเพื่อประกาศอะไรให้โลกรู้” ไอ้ที่ซ่าตอบไปนี่ในใจก็หวั่นนะ กลัวพวกนี้จะตีความว่าผมยียวนแล้วรุมกระทืบฝังไว้ที่วิทยาลัยดัดสันดานลูกคนรวยตรงนี้

“แม่งหน้าอ่อนแต่ใจกล้าว่ะ จะให้กูไปบอกหรรษาว่าใครมาหาล่ะ”

คนหัวโล้นที่ดูเหมือนจะสูงวัยเมื่อพิจารณาจากหน้าตาที่มี่ร่องรอยความกล้าหาญเป็นแผลเป็นกระจายอยู่ทั่วทั้งใบหน้าถามขึ้นมา แต่คำถามนี้เองที่ทำให้ผมไปไม่เป็น

จะให้ตอบว่ายังไงในเมื่อหมอนั่นไม่รู้จักชื่อผมเลยด้วยซ้ำ ที่รู้ว่ามันชื่อหรรษาเพราะว่าคืนนั้นมีแต่คนเรียกชื่อมันจนมันสมองสร้างรอยหยักเพิ่มขึ้นมาเพื่อเมมชื่อมันโดยเฉพาะขึ้นมาจนกลายเป็นจำขึ้นใจแม้ว่าคืนนั้นผมจะเมามากซักแค่ไหนก็ตาม

“ขอบใจนะ แต่เดี๋ยวไปหาเองดีกว่า” ผมก็ปากกล้าไปงั้น จริงๆก็มืดแปดด้านเลยนะ ไม่รู้เลยว่าวิทยาลัยแห่งนี้มีพื้นที่เท่าไหร่ แล้วมันจะอยู่ตรงส่วนไหนของอาณาจักรเด็กช่างแห่งนี้ แต่ในเมื่อผมแค่ออกตัวว่ามาหาคนชื่อหรรษาก็ดูเหมือนว่าใครๆก็รู้จัก ผมก็แอบทึกทักเอาเองว่าที่นี่คงกว้างไม่มัก และที่แห่งนี้คงมีพวกเด็กเหลือขอที่เป็นลูกคนมีเงินอยู่ไม่มากเช่นกัน

แต่โชคชะตาก็มักจะแกล้งผมมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ เพราะเท่าที่เดินหาจนลิ้นจะลากไปตามพื้นแล้วก็ยังไม่เจอแม้แต่เงาของคนที่พรากบริสุทธิ์นายเมตตาให้รู้รสรักกามาเลยสักนิด


มีต่อนะคะ >>>>>>>


ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
 :hao7: :hao7: :hao7:



รอเรื่องใหม่ แสดงว่าเรื่องเก่าก็ใกล้มา คึคึ  :mew1:

------------------------------------------------------------------ แง คั่นซะงั้นขอโทษค่ะ  :mew5: :mew5: :mew6: :mew6:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-11-2013 22:37:56 โดย NOoTuNE »

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
“มหาลัยเค้าให้มาเข้าค่ายลูกเสือที่นี่รึไง”

ไม่ได้คุ้นเคยในน้ำเสียงสักเท่าไหร่ แต่ที่ตกใจจนต้องหันขวับมามองเจ้าของเสียงเพราะหมอนี่มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียงเหมือนอยู่ๆก็วาร์ปเข้ามาต่างหาก

แล้วไม่รู้ว่าเป็นบันดาลชักพาของฟ้าหรือว่าเป็นความบังเอิญในเสี้ยววินาทีสุดท้ายที่ผมรู้สึกท้อที่จะตามหาแล้วก็ไม่รู้ จู่ๆคนที่ผมตามหาแทบพลิกแผ่นดินวิทยาลัยถึงมาได้ยืนหล่อๆคมเข้มอยู่ตรงหน้านี่

“ไม่ได้มาเข้าค่าย แต่เรามาตามหานายนั่นแหละ”
หรรษาย่นหน้าผากแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะยืนปั้นหน้านิ่งๆมองมาที่ผมอย่างค้นหา

“คือว่า เรื่องเมื่อคืนน่ะ”

“เรื่องเมื่อคืนทำไมเหรอ อย่าบอกนะว่ามึงติดใจ”

“ปะ เปล่า แต่แม่ให้มาถามว่ามึงจะรับผิดชอบกับเรื่องนี้ยังไงอะครับ”

“อะไรนะ รับผิดชอบ มึงมีอะไรบุบสลายไม่ทราบ ลำไส้ใหญ่หดตัวถาวรจนขี้ไม่ได้หรือว่ายังไง”
คำตอบกวนๆของไอ้บ้านี่กำลังทำให้ผมอารมณ์ขึ้นและตอนนี้คงชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ไอ้คนตรงหน้านี้แล้วโดยไม่ต้องสงสัย

“เปล่า แต่พอดีมึงเป็นผู้ชายคนแรกของกูอะ แม่เลยมาถามว่าไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยเหรอ”

“แล้วแม่มึงอยากให้กูรับผิดชอบยังไงล่ะ จะเรียกเงินเท่าไหร่ว่ามาสิ”

“เดี๋ยวนะ”

ผมยกมือห้ามไม่ให้มันพูดต่อ มือล้วงหาโทรศัพท์ในกระเป๋าแล้วรีบเอามันมาต่อสายหาแม่ ไม่ทันได้ยินเสียงตรู๊ดดด แแม่ก็รับรวดเร็วทันใจเหมือนคอยเวลาอยู่แล้ว

‘อะไรนะไอ้เมต ผัวแกถามว่าแกต้องการเงินเท่าไหร่อะเหรอ แม่ฝากถุยน้ำลายใส่หน้ามันทีนึงแล้วบอกมันไปเลยนะว่าเราไม่ใช่กะหรี่ที่จะมาเรียกเงินน่ะ’

‘แล้วแม่จะเอายังไงล่ะ จะให้มันทำอะไร เนี่ย เมตอยู่ตรงหน้ามันแล้วเนี่ย คิดเร็วๆนะแม่ เมตหิวข้าวแล้วเนี่ย ยังไม่ได้กินไรเลยตั้งแต่เช้า’

‘มันใช่เวลางอแงมั้ยเมต ลากตัวมันหาพบแม่ให้ได้นะ แม่คุยเอง อย่าลืมถุยน้ำลายใส่หน้าที่มันดูถูกแกด้วยล่ะ เราไม่รวยแต่เราก็ไม่ได้ขายตัวแลกเงินเว้ย’

‘เอาแค่บอกมันตามที่แม่ว่าได้มะ ไอ้ถุยน้ำลายใส่หน้านี่คนไร้อารยธรรมเค้าทำกันนะแม่’

‘ก็ได้ แม่จะรออยู่ที่บ้านนะ’

กริ๊ก!!

หรรษายืนพักขาเอามือกอดอกเหมือนรอคำตอบจากผมอยู่นานแล้ว และมันก็ทำหน้าเหมือนเจอคนแปลกหน้าหลังจากที่วางหูจากแม่

“แม่ไม่ได้ให้เรียกเงิน เค้าแค่อยากพบมึงเฉยๆน่ะ ไปหาเค้ากับกูหน่อยแล้วกัน”

“แต่เมื่อคืนเราเมา แล้วเราก็สนุกกันโดยที่มึงก็สมยอมนี่”

“เออ ก็รู้ ก็รู้ว่าไม่ได้ขัดขืน แต่ก็ไม่ได้จะสมยอมหรอก เอาเหอะ กูเองก็อธิบายความรู้สึกเมื่อคืนไม่ถูก เจ็บก็เจ็บแต่ทำไมไม่ขัดขืนก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยเมามากมั้ง หรือไม่ก็อึดเกินคนที่ทนเจ็บจนกลายเป็นความชาไปได้อะ”
หรรษาแทบจะเอาหัวโขกกับกำแพงให้หายมึน

เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเห็นคนที่วิ่งโร่เข้ามาให้เขารับผิดชอบ

เรื่องเมือคืนมันก็เป็นปกติของเด็กที่ชอบเที่ยวหาความสนุกตอนกลางคืนทั่วไป เมื่อดูท่าทีกันแล้วถูกใจก็ไปต่อหลังจากผับเลิกก็เท่านั้น แล้วเรื่องเมื่อคืนก็คล้ายๆกับทุกๆวันและทุกๆคืนที่หรรษาเคยผ่านมา
แต่ทำไมมันดันกลับตาลปัตรอย่างนี้ก็ไม่รู้

หรรษาช่ำชองและเชี่ยวมากพอที่จะรู้ว่าไอ้หน้าคนเรียกร้องสิทธิ์ของตัวเองตรงหน้านี้อ่อนเดียงสาเกินกว่าเด็กเที่ยวทั่วๆไป แต่หรรษาก็คิดว่ามันเป็นมารยาที่ทำให้บรรยากาศตื่นเเต้นขึ้นก็เท่านั้น

ไอ้หมอนี่มีทั้งถดหนีและเข้าหา มีทั้งร่ำร้องอย่างทรมานและครวญครางอย่างหฤหรรษ์ไปพร้อมๆกัน นั่นทำให้หรรษาสนุกและกระชุ่มกระชวยขึ้นมามาก เรื่องเมื่อคืนทำให้รู็สึกสนุกและประทับใจอยู่ไม่น้อย
แต่ก็ไม่คิดว่าจะถึงขั้นพรากพรหมจรรย์ทางบั้นท้ายลูกชายในอกแม่ของใครเลยให้ตายเถอะ หรรษาเกิดมาจนจะพ้นวัยรุ่นอยู่แล้วเพิ่งเคยเจอ

“จะไปกันได้ยังอะ แวะกินข้าวก่อนนะ กูหิวมาก”

“ไม่ไป ทำไมกูต้องไป ในเมื่อมึงเดินตามกูมาเอง นอนอ้าหาให้กูเอง จู่ๆจะให้มารับผิดชอบ มันไม่ตลกเกินไปหน่อยรึไง ปัญญาอ่อน กูไม่เล่นด้วยหรอก เสียเวลา”

“นี่มึงอย่ามาพูดงี้นะเว้ย กูอ้าขาให้ซะที่ไหน มึงถ่างขากูเองต่างหาก อย่ามาทำเป็นเมาแล้วจำอะไรไม่ได้ ไม่มีคนเมาที่ไหนมีอะไรกับคนเมาด้วยกันจนเสร็จหรอก มึงอย่ามาหลอกกูซะให้ยากเลย จะไปกับกูดีๆมั้ยเนี่ย”

เออเว้ย!!! หรรษามั่นใจว่าเพิ่งเคยเจอคนแบบนี้ในโลกแน่ๆ คนที่ไม่แยแสเรื่องราวส่วนใหญ่ในสังคม คนที่ไม่สนว่าใครจะเป็นไงก็ช่าง แต่กูมีเหตุผลของกู และทุกเหตุผลก็ดูจะธรรมดาๆ ทั้งๆที่เรื่องที่เรากำลังถกเถียงกันจนเหมือนจะตีกันอยู่นี้คือเรื่องการมีเพศสัมพันธ์กับแบบวันไนท์สแตนด์ของพวกผู้ชายที่คิดจะหาความสนุกไปวันๆอย่างหรรษา แต่คนตรงหน้าก็ทำให้เขาสนใจตรงที่ว่า หมอนี่ห่วงกินแต่ก็ยังกล้าขู่เขาด้วยซ้ำ นั่นทำให้หรรษาอยากรู้ว่าถ้าเขาต่อต้านแล้วหมอนี่จะทำยังไง

“ถ้ากูตอบว่าไม่ไปล่ะ”

“กูก็จะตื้อเป็นแมงรำคาญจนกว่ามึงจะไปอะ”
เป็นคำขู่ที่น่ากลัวตรงไหน โลกโปรดให้คำตอบกับหรรษาด้วยเถอะ

“นี่มึงไม่รู้เหรอว่าที่นี่คือที่ไหน”

“ถ้ากูไม่รู้แล้วกูจะมาถูกเหรอ ถามอะไรแปลกๆ”

“ไม่กลัวเลยรึไง ไม่เป็นห่วงชีวิตว่างั้น”

“จะมีใครไม่ห่วงชีวิตตัวเองบ้างวะ แต่ที่กูมาเนี่ยเพราะแม่บังคับหรอก”

“ลูกแหง่ว่างั้น”

“ไม่ใช่ลูกแหง่ แต่มึงไม่ลองมาเป็นลูกแม่กูไม่รู้หรอก เหตุผลไม่ต้อง แม่เอาอารมณ์และความต้องการส่วนตัวเป็นที่ตั้งล้วนๆ”

“ทำไมถึงอยากให้รับผิดชอบ กลัวว่าสักวันตัวเองจะท้องได้เหรอ”

“กูเป็นผู้ชายถ้าท้องได้โลกนี้ไม่ต้องมีวัวตัวผู้หรือหมูตัวเมียก็คงไม่มีปัญหาเรื่องการผสมพันธุ์มั้ง ไม่ต้องแยกหญิงแยกชายกันละ”

“แล้วมันเพราะอะไรล่ะ”

“ไม่รู้แม่เขาเหมือนกัน แค่บอกว่าเมื่อคืนไปนอนกับผู้ชายแปลกหน้ามา เจ็บก้นนิดหน่อยแค่นั้น แล้วแม่ก็โวยวายตีฟองให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาเนี่ยแหละ”
มันน่าสนใจจนหรรษานึกอยากไปพบแม่ตามที่หมอนี่บอกซะแล้ว

“แล้วมึงชื่ออะไร”

“เมตตา” มันแนะนำชื่อตัวเองอย่างแสนจะภูมิใจ

จริงๆหรรษารู้แล้วว่ามันชื่ออะไร แต่อยากตอกย้ำให้มันเข้าใจว่าสถานะของเราสองคนต่อให้นอนด้วยกันก็คือคนแปลกหน้า ชื่อก็ยังไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ แม้ว่ามันจะรู้จักหรรษาแล้ว แต่ก็รู้จากคนอื่น เหมือนกับที่หรรษาเองก็รู้จักชื่อมันจากคนอื่นเหมือน และเมื่อได้ยินการแนะนำตัวจากเจ้าของชื่อเองน้ำลายก็แทบเล็ดออกทางจมูก ไอ้หน้าอ่อนคนนี้ในความคิดของหรรษานิสัยใจคอไม่ได้ใกล้เคียงชื่อมันเล้ยยยยย ให้ตายเถอะ!!

สุดท้ายไอ้ผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับหรรษาก็ได้ขึ้นมานั่งเคียงคู่กับเขาในรถส่วนตัว ทั้งๆที่หรรษาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนที่มันบุกเข้ามาในวิทยาลัย มันผ่านด่านพวกเด็กช่างมาได้ยังไงโดยไม่ผ่านการถูกยำตีน ทั้งๆที่เมตตาถือว่าเป็นพวกต่างถิ่นแท้ๆ

ผู้ชายที่วิ่งโร่มาหาหรรษาถึงถิ่นกำลังหันหน้าหันหลังลูบคลำเบาะรถหนังสีดำแดงเงางับของเขาราวกับเด็กเพิ่งรู้จักกับของเล่นชิ้นใหม่ ดูท่าทางมันสนอกสนใจอุปกรณ์ที่ตกแต่งอยู่ในรถเขามาก มากจนไม่รู้เลยว่ามันหลุกหลิกจนรถเขาส่ายคร่อมเลนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนหรรษาชักจะทนไม่ไหว

“นี่ ไม่เคยเห็นรถยนต์รึไง ตื่นเต้นอะไรเนี่ย นั่งดีๆดิวะ คาดเข็มขัดด้วย เดี๋ยวพ่อก็รีดเงินมึงหรอก”

“โหย แล้วมึงจะทำเสียงดุทำไมวะ บอกกูดีๆดิว่าถ้าไม่คาดเข็มขัดตำรวจจะจับ ทำไมพวกเด็กช่างถึงชอบยียวนนักวะ ถ้าพูดกันดีๆนี่พ่อไม่รักรึไง”

“แล้วมึงนี่กวนตีนกูน้อยซะที่ไหนกันล่ะ”

“เหอะ กูขี้เกียจเถียงกะมึงละ ว่าแต่ ทำไมมึงมีรถขับได้อะ”

“แล้วทำไมถึงมีรถขับไม่ได้”

“ไม่รู้ดิ กูเห็นพวกเด็กช่างอย่างมึงชอบนั่งรถเมล์อะ เวลาเห็นพวกตรงข้ามก็ลงไปตีกันนได้ง่ายๆ ถ้าใช้รถส่วนตัวก็ไม่มีที่จอดรถไง”

“ทำไมต้องตีกัน”

“กูจะรู้มั้ย ขนาดมึงยังย้อนมาถามกูเลย แล้วจะให้กูไปถามใคร”

“กูก็ไม่รู้”

“แล้วมึงเคยไปตีกะเค้ามั้ย”

“เคย”

“อ้าว มึงยังเคยไปตีกะเค้า แล้วมึงไม่รู้เหรอว่าตีกันทำไม”

“ไม่เห็นต้องรู้เลย พวกเดียวกันไม่ช่วยกันแล้วจะให้ช่วยใคร”

“นี่การตีกันมันเป็นเรื่องพึ่งพาอาศัยกันตั้งแต่ตอนไหนวะ”

“มึงถามกูเหรอ” หรรษาได้ยินไม่ชัดนัก แค่พอจับใจความได้

“กูบ่นคนเดียวมั่งเหอะ อีกสองซอยจะถึงซอยบ้านกูแล้วนะ”

“อืม”
เมตตาอยู่หมู่บ้านที่เป็นทาวเฮาส์เล็กๆอายุหลายปี บ้านหมอนี่อยู่สุดซอยที่ผ่านการเลี้ยวมาอย่างโชกโชนราวกับผจญภัยอยู่ในลัดดาแลนด์

“หาซื้อบ้านหลังนี้เจอได้ไงอะ ลึกลับเกิ๊น ซื้อเหมือนกลัวคนจะรู้ว่าอยู่ที่นี่งั้นแหละ ซื้อหนีเจ้าหนี้หรือไง”

“คงงั้นมั้ง จอดรถแล้วตามลงมาละกัน”

“อ้าว ลากกูมาถึงหน้าบ้านแล้วจะทิ้งเหรอ เกิดมึงลวงกูมาฆ่าแก้แค้นที่พรากพรหมจรรย์มึงกูจะทำยังไงล่ะ กูก็ลูกมีพ่อมีแม่นะ”

“มึงมโนกว่าที่กูคิดไว้เยอะนะคุณหรรษา น้ำท่ามึงไม่คิดจะแดกรึไง กูจะเข้าบ้านไปหาน้ำหาท่ารับแขกอย่างมึงเนี่ยแหละ สัด”

“ถึงถิ่นแล้วดุเลยนะ กูจะไปรู้เหรอ” อันที่จริงแล้วหรรษาน่าจะนึกกลัวตั้งแต่มันไปล่อลวงถึงวิทยาลัยแล้วนะ ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้ตามมันมาเมืองลับแลอย่างนี้

“เข้ามาดิ” มันอันเชิญหรรษาเข้าบ้าน แต่ไม่ได้ไล่ลูกหมาตัวเล็กที่วิ่งล้อมหน้าล้อมหลังราวกับเจอเรื่องที่น่าตื่นเต้น จะอาการเดียวกันทั้งบ้านเลยมั้ยเนี่ย ทั้งคนทั้งหมา หรรษายังไม่เจอความปกติจากใครเลย

“แม่ แม่อยู่ไหนครับ เมตตามคนที่แม่อยากเจอหน้าที่สุดมาแล้วนะ”

พอสิ้นเสียง หรรษาก็ได้ยินเสียงคนวิ่งลงบันไดมาเสียงดังตึงตังจนเหมือนเขาจะรู้สึกไปเองว่าบ้านสั่น ไม่หรอก หรรษาไม่ได้รู้สึกไปเอง แต่บ้านมันสั่นตามแรงวิ่งจริงๆจนเขาขยับเข้าหาคูขาคืนเดียวอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะกระทุ้งไหล่ไปที่สีข้างจนมันสะดุ้งแล้วหันมามองหน้า

“มึงบอกแม่มึงเหอะว่ากูเป็นลูกผู้ชายพอ กูตามมึงมาถึงนี่แล้วไม่หนีไปไหนหรอก ไม่ต้องรีบ เป็นลมเป็นแล้งขึ้นมาเกรงว่าภาระที่กูต้องแบกรับนอกจากรับผิดชอบมึงจะมากไปกว่านี้ กูรับไม่ไหวหรอก เกิดแม่มึงพลาดพลั้งเป็นอะไรขึ้นมาอะ”

“เอาน่า แม่กูวิ่งทุกวันเขาชิน”

‘โอ๊ย’
 เมตตาพูดไม่ทันจะขาดคำหรรษาก็ได้ยินเสียงเหมือนสิ่งของที่มีน้ำหนักกระทบกับพื้นบ้านดังตึงแล้วหลังจากนั้นเสียงร้องโอ้ยของผู้หญิงก็ดังขึ้นมาให้ได้ตระหนกเล่นๆ

“โอ้ยแม่ เมตเพิ่งบอกไอ้บ้านี่ว่าแม่โปรในการวิ่งลงบันได เสียหน้าเลยเห็นมั้ย เป็นอะไรมากรึเปล่าเนี่ย”

“ก็แม่รีบ อยากเห็นหน้า คนนี้เหรอวะผัวเมื่อคืนของแก อ๊ะ หล่อ ทำไมหล่อล่ะ เมต ทำไมแกตาถึง”
ขณะที่หรรษากำลังตกตะลึงและงุนงงกับประโยคแรกของผู้หญิงที่เมตตาเรียกว่าแม่ แต่เจ้าตัวกลับส่ายหน้าไปมาอย่างระอา บ้านนี้ไม่ปกติเลยจริงๆในความรู้สึกของหรรษา ยิ่งงงหนักขึ้นไปอีกเมื่อเขาได้ยินคำตอบที่เมตตาคุยกับแม่

“ตาถงตาถึงอะไรกันล่ะแม่ เมตบอกแล้วว่าเมตเมา หน้าตามันเป็นยังไงเมตก็เห็นตอนเช้าแล้วนี่แหละ ไม่ได้เลือกตั้งแต่แรกหรอก”

“อ้าวเหรอ อะ แฮ่ม นี่แม่นะคะ แม่เป็นแม่ของเมตตา ชื่อกาญจนา”

“สวัสดีครับ ผมชื่อหรรษา” หรรษายกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าตามมารยาท ขยับเสื้อชอปตัวหน้าให้รู้ว่าบ้านนี้ค่อนข้างร้อนและอับลม

“ลำบากหน่อยนะลูก เราไม่ได้ติดแอร์ที่ห้องรับแขก” เรื่องแอร์ไม่น่าตกใจเท่าที่ผู้หญิงคนนี้เรียกเขาว่าลูกเลยนะ

“ครับ งั้นผมขออนุญาติถอดเสื้อนอกได้มั้ยครับ”

“ได้ค่ะ เมต มาเอาเสื้อพี่เขาขึ้นไปแขวนสิลูก เอาไปแขวนในห้องแกก็ได้”

“ไม่เป็นไรครับ พาดไว้ที่เก้าอี้แถวๆนี้ก็ได้”

“เอางั้นก็ได้ค่ะ แม่ให้เมตไปตามคุณมาก็เพราะว่า”

“เพราะว่าผมไปนอนกับเมตตามาเมื่อคืน” หรรษาต่อให้

“ค่ะ” แม่ตอบรับเต็มปากเต็มคำ

“มันเป็นเรื่องปกตินะครับคุณแม่ เวลาไปเที่ยวกัน สนุกกัน ถูกใจกัน ก็ไปนอนด้วยกันแล้วก็จบกันไป มันก็เป็นแบบนี้แหละครับ แล้วเมตตาก็เป็นผู้ชาย เขาเต็มใจนอนกับผมนะครับ ไม่ได้เสียหายอะไร”

“ใครบอกคะ ไอ้เมตมันไม่เคยนอนกับผู้ชาย ถ้าคุณผ่านเรื่องพวกนี้มามาก คุณก็น่าจะรู้ว่าไอ้เมตมันไม่เคย”

“เรื่องนั้นผมทราบครับ แต่เมตตาก็ไม่ได้บอกให้ผมหยุด ผมเลยคิดว่าเขาพร้อม”

“เพราะเมตเขาก็คิดเหมือนคุณนั่นแหละค่ะ คิดว่าผู้ชายด้วยกันไม่เสียหาย แต่สังคมมันไม่ได้ยอมรับในความอิสระเสรีตรงนี้นี่คะ เค้าจะมองว่าพวกคุณเป็นยังไง แหลกเหลว เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สังคมเสื่อมทราม”

“แล้วคุณแม่ต้องการอะไรครับ ให้ผมส่งผู้ใหญ่มาสู่ขอเมตตาเหรอครับ”

“ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ แม่แฟร์มากพอ แม่แค่อยากให้คุณกับเมตคบกัน ถ้าไปกันไม่ได้ก็ค่อยต่างคนต่างไปก็แล้วกัน”

“อะไรนะครับ” คราวนี้คนที่นั่งฟังเรื่องตัวเองอยู่เงียบๆก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมๆกัน

“คุณรู้เหลี่ยมรู้คมในการอยู่ในสังคมเยอะกว่าเมตมาก ไอ้เมตมันใช้ชีวิตราบเรียบเกินไป มันไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมใครหรอก พูดง่ายๆคือลูกชายฉันมันโลกแคบ คุณช่วยทำให้มันได้รู้หน่อยเถอะว่าโลกนี้กว้างขวางแค่ไหน ให้มันได้รู้หน่อยว่าอะไรควรไม่ควร อะไรที่ยากหรืออะไรที่มันง่ายต่อการใช้ชีวิต”

บอกได้คำเดียวว่าหรรษามึนตึบ ที่แม่ให้ลูกชายตัวเองไปลากเขามาจากวิทยาลัยนี่ก็เพื่อหาพี่เลี้ยงให้ลูกตัวเองแค่นั้นเองเหรอ

“ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องคบกันก็ได้นี่ครับ ก็เป็นเพื่อนกันไปก็ได้”

“ไม่ได้หรอก คุณก็รู้ว่าเพื่อนกับแฟนมันไม่เหมือนกัน เอาเถอะ เรื่องที่แม่จะให้รับผิดชอบก็มีเท่านี้แหละ ถ้าคุณทำได้ก็ทำ ทำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวไอ้เมตมันไปเที่ยวแบบโง่ๆ เจอคนมาชวนไปนอนด้วยมันก็ไป ได้เจอคนหลายๆคน มันก็คงเจอคนเลวๆให้ได้มีบทเรียนกับเขาสักวันนั่นแหละว่าการใช้ชีวิตง่ายเกินไปมันเป็นยังไง ขอโทษคุณด้วยนะที่ทำให้คุณเสียเวลา”

โปรดติดตามต่อไปนะคะ


๐ สวัสดีค่ะทุกคน หายไปนาน ตอนนี้คนเขียนมีงานประจำทำมาสักพักใหญ่มากแล้วค่ะ
๐ ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะคะ อาจจะไม่เข้าที่เข้าทางนัก เพราะทิ้งช่วงไปนาน เลยต้องแต่งเรื่องใหม่ขึ้นมา เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้วก็จะสานต่อเรื่องที่ดองเอาไว้ให้จบค่ะ
๐ พูดคุยกันเพิ่มเติมได้ที่แฟนเพจนะคะ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ
TRomance's Fanpage <<<<< ------ CLICK


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
แม่ เริ่ดมากกกกกกกก  :hao7:

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
 :laugh: :laugh:


ฮาทั้งคุณแม่คุณลูก ดิฉันปลาบปลื้มขุ่นแม่อย่างมากสมัครเป็น FC ขุ่นกาญจนารัวๆ


อ่านเรื่องนี้แล้วก็นึกไปถึงเรื่องที่ตอนนี้ที่กำลังเป็นกระแสดัง กำลังเกิดการวิพากษ์วิจารณ์ในทำนองเดียวกันกับความคิดของขุ่นแม่และความคิดของเด็กๆ

ขอบคุณค่ะสนุกมากชอบเรื่องเกี่ยวกับเด็กช่างมาก

ออฟไลน์ skynotebook

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 655
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
กรี๊ด เรื่องใหม่มาแล้ว รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ krit24

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
รักคุณแม่กาญจนาจริงๆ ชีเลิศมาก

ออฟไลน์ princessnana

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 54
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0

บางทีก็แอบฮา 55555555  :hao7:

เมตซื่อมากกกกกกก รอตอนต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ firstlove

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ชอบมากกกกกกกกกก
จะรอติดตามนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่ได้เม้นตั้งแต่ตอนแรก
ดีใจสุดๆ >O<

ออฟไลน์ becrazie

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 716
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-1
คุณแม่เริ่ดสุดค่ะ!

เหมือนจะลองใจหรรษา   :mew3:

อยากรู้คำตอบเร็วๆ อิอิ :katai2-1:

ออฟไลน์ tpaibull

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 100
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เข้ามาอ่านเพราะเป็น Tromance แต่นะ ก๊ากกกกก กับคุณกาญจนาไอเดีย ฝากแมวไว้กับปลาย่าง

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
วุ้ย ถูกใจทั้งสามตัวละครที่เปิดเรื่องมาเลยค่ะ

ดีใจที่ได้อ่านนิยายของคุณอีกนะคะ

รักเลยเรื่องนี้

+1 และเป็ด

 :mc4:

ออฟไลน์ phana_qbz

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






เหนือฟ้ายังมีจักรวาล

  • บุคคลทั่วไป
ฮ่าๆๆๆๆ ชอบบุคลิกเมตตาอ่ะ มึนๆได้ใจดี

ออฟไลน์ †คุณเขียด

  • ♣ เป็นคนดีแล้วค่ะ
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 242
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +376/-1
กรี๊ดกร๊าด

แอร๊ยยยย

ฮาคุณแม่จังเลยค่ะ

น้องเมตก็น่ารักน่าชังเชียว :-[

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อ

 :กอด1:

ออฟไลน์ ปลายด้ามเงิน

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 73
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
 :hao7: แหวกแนวที่สุด  :-[ แต่ก็น่ารักอะคุณแม่

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
 :katai2-1:เรื่องใหม่ๆ เขาเพิ่งเห็น
แปลกอีกแล้วเรื่องของคุณ TRomance รอติดตามจ้า :pig2:

ออฟไลน์ carmel

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 164
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ถือป้ายเชียร์ให้คุณแม่
ขอให้คุณแม่รักหรรษา เอ็นดูหรรษา
ลูกเขยกับแม่เมีย555555

ออฟไลน์ marine893

  • >ชะนีไทยผู้เต็มใจไร้ที่ยืน<
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 39
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
คุณแม่เด็ดมากกกก ส่วนนายเมตก็ลูกแหง่จริงๆนั่นแหละ ต้องมีคนคอยดูแลแล้วล่ะ หึหึ
จะคอยติดตามต่อนะคะ  :mew1:

ออฟไลน์ Ali$a฿eth

  • [จิ้น]ตนการ
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1111
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-3
เจิมคะ กริีดดดดดด

โอ คุณหญิงกาญจนาเริศมากอ่าคะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 09-11-2013 05:10:50 โดย Ali$a฿eth »

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9405
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
ไอดอลคุณแม่เลยค่ะ คุณแมากาญจนา :m20:
ไหนๆก็แอบรู้สึกดีแล้ว รับเลี้ยงบวกดูแลน้องเมตเหอะนะหรรษา :hao3:

ออฟไลน์ fannan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +141/-6
คุณแม่สุดยอด



รออ่านตอนต่อไปค้าบ

ออฟไลน์ MaRiTt_TCL

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1513
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-6
รออ่านตอนตอ่ไปค่าา สนุกดี ><

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด